Art. 16. 1. Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:
1) wydatków na:
a) nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem
opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
b) nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione
w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym
również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego
zorganizowanych części,
c) ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają
wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów
amortyzacyjnych
– wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone
o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są
jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia
środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas
ich poniesienia;
2) (uchylony)
3) (uchylony)
4) odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad
określonych w art. 16a–16m, w części ustalonej od wartości samochodu
przewyższającej kwotę:
a) 225 000 zł – w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem
elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r.
o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 908 i 1086),
b) 150 000 zł – w przypadku pozostałych samochodów osobowych;
5) strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części
pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1
pkt 1;
6) strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków
trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany
rodzaju działalności;
6a) strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych, jeżeli
środki te lub wartości zostały przeniesione poza terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej w sposób, o którym mowa w art. 24f;
7) (uchylony)
8) wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni,
udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie
tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak
kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów w spółdzielni,
udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez
emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów
uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 7e;
8a) (uchylony)
8b) wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych – do
czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji
z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia
– o ile wydatki te, stosownie do art. 16g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości
początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych;
8c) wydatków poniesionych przez udziałowca (akcjonariusza) spółek łączonych lub
dzielonych na nabycie lub objęcie udziałów (akcji) w tych spółkach w przypadku
połączenia lub podziału spółek, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 pkt 8b; wydatki te
stanowią koszt uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) spółki
przejmującej lub nowo zawiązanej, w wysokości:
a) ustalonej na podstawie art. 15 ust. 1k – jeżeli udziały (akcje) w spółce
przejmowanej lub dzielonej zostały objęte w zamian za wkład niepieniężny,
b) ustalonej zgodnie z pkt 8 – jeżeli udziały (akcje) w spółce przejmowanej lub
dzielonej zostały nabyte albo objęte za wkład pieniężny,
c) wydatków na nabycie lub objęcie udziałów (akcji) w spółce dzielonej,
ustalonych zgodnie z lit. a lub b, w takiej proporcji, w jakiej pozostaje
wartość wydzielanej części majątku spółki dzielonej do wartości jej majątku
bezpośrednio przed podziałem; pozostała część kwoty tych wydatków
stanowi koszt uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia udziałów (akcji)
spółki podzielonej przez wydzielenie;
8d) wydatków poniesionych przez wspólnika na nabycie lub objęcie udziałów (akcji)
przekazywanych spółce nabywającej w drodze wymiany udziałów; wydatki te
stanowią koszt uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia lub
umorzenia otrzymanych za nie udziałów (akcji) spółki nabywającej, ustalony
zgodnie z pkt 8 i art. 15 ust. 1k;
8e) wydatków poniesionych przez spółkę nabywającą przy wymianie udziałów;
wydatki te – w wysokości odpowiadającej nominalnej wartości udziałów (akcji)
wydanych wspólnikom spółki, której udziały są nabywane, powiększonych
o zapłatę w gotówce, o której mowa w art. 12 ust. 4d – są jednak kosztem
uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji);
8f) wydatków na nabycie lub wytworzenie składnika majątku, otrzymanego przez
wspólnika w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub
wystąpieniem z takiej spółki, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów
w jakiejkolwiek formie; wydatki te są jednak kosztem uzyskania przychodu
z odpłatnego zbycia tego składnika majątku; przepis art. 15 ust. 1t stosuje się
odpowiednio;
9) odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem
uzyskania przychodów są jednak:
a) podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub
możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy,
b) odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym
funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy,
jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń
zostały wpłacone na rachunek Funduszu,
c) (uchylona)
10) wydatków:
a) na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od
tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są
wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt)
była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:
– pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki
(kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej
pożyczki (kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu
kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
– pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące
spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki
(kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki
(kredytu) a kwotą zwróconego kapitału,
b) na spłatę innych zobowiązań, w tym z tytułu udzielonych gwarancji
i poręczeń,
c) na umorzenie kapitałów pozostających w związku z utworzeniem
(nabyciem), powiększeniem lub ulepszeniem źródła przychodów,
d) (uchylona)
e) z tytułu przekazania przez bank lub spółdzielczą kasę
oszczędnościowo-kredytową funduszowi sekurytyzacyjnemu albo
towarzystwu funduszy inwestycyjnych tworzącemu fundusz
sekurytyzacyjny środków pochodzących ze spłat kredytów (pożyczek),
objętych sekurytyzacją wierzytelności;
11) naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań,
w tym również od pożyczek (kredytów);
12) odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających
koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji;
13) odsetek od własnego kapitału włożonego przez podatnika w źródło przychodów;
13a) odsetek od dopłat wnoszonych do spółki w trybie i na zasadach określonych
w odrębnych przepisach, a także odsetek od dywidend i innych dochodów
z udziału w zyskach osób prawnych;
13b) odsetek od udziału kapitałowego wspólników spółki niebędącej osobą prawną
i spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3;
13c) u podatnika będącego wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną – wartości
pracy własnej innych wspólników tej spółki będących osobami fizycznymi, a
także ich małżonków i małoletnich dzieci, z tym że kosztem uzyskania
przychodów jest jednak wynagrodzenie małżonków i małoletnich dzieci
wspólników tej spółki, należne z tytułów określonych w art. 12 ust. 1, art. 13 pkt
2, 8 i 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych
lub z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia
17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. z 2018 r. poz. 1244), z
zastrzeżeniem pkt 57 i art. 15 ust. 4g;
13d) odsetek od pożyczki partycypacyjnej;
13e) kosztów finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 12 uzyskanego w celu
nabycia udziałów (akcji) spółki – w części, w jakiej pomniejszałyby one
podstawę opodatkowania, w której uwzględniane są przychody związane
z kontynuacją działalności gospodarczej tej spółki, w szczególności w związku z
połączeniem, wniesieniem wkładu niepieniężnego, przekształceniem formy
prawnej lub utworzeniem podatkowej grupy kapitałowej;
14) darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem wpłat na rzecz Polskiej
Organizacji Turystycznej, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty
wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa
w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na
rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24
kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie,
z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej
przez te organizacje;
15) podatku dochodowego oraz wpłat z zysku określonych w odrębnych przepisach;
15a) kwot wypłacanych tytułem podziału (rozliczenia) wyniku finansowego jednostki
(zysku netto);
16) jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadków przy pracy i chorób
zawodowych w wysokości określonej przez właściwego ministra oraz
dodatkowej składki ubezpieczeniowej w przypadku stwierdzenia pogorszenia
warunków pracy;
17) kosztów egzekucyjnych związanych z niewykonaniem zobowiązań;
18) grzywien i kar pieniężnych orzeczonych w postępowaniu karnym, karnym
skarbowym, administracyjnym i w sprawach o wykroczenia oraz odsetek od tych
grzywien i kar;
19) kar, opłat i odszkodowań oraz odsetek od tych zobowiązań z tytułu:
a) nieprzestrzegania przepisów w zakresie ochrony środowiska,
b) niewykonania nakazów właściwych organów nadzoru i kontroli
dotyczących uchybień w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy;
19a) dodatkowej opłaty produktowej, o której mowa w art. 17 ust. 2 ustawy z dnia
11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania
niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1932,
z 2019 r. poz. 1403 oraz z 2020 r. poz. 284), z tym że kosztem uzyskania
przychodów jest poniesiona opłata produktowa, o której mowa w art. 12 ust. 2 tej
ustawy;
19b) dodatkowej opłaty za brak sieci zbierania pojazdów, o której mowa w art. 17
ust. 2 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych
z eksploatacji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1610 oraz z 2020 r. poz. 284), z tym że
kosztem uzyskania przychodów są poniesione opłaty, o których mowa w art. 14
ust. 1 oraz art. 28a ust. 1 tej ustawy, z wyłączeniem połowy opłaty ustalonej
zgodnie z art. 28a ust. 4 tej ustawy;
19c) dodatkowej opłaty produktowej, o której mowa w art. 77 ust. 2 ustawy z dnia
11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz. U.
z 2019 r. poz. 1895 oraz z 2020 r. poz. 150, 284 i 875), z tym że kosztem
uzyskania przychodów jest poniesiona opłata, o której mowa w art. 72 ust. 2 tej ustawy;
19d) dodatkowej opłaty produktowej, o której mowa w art. 42 ust. 2 ustawy z dnia
24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach (Dz. U. z 2019 r. poz. 521 i 1403
oraz z 2020 r. poz. 150 i 284), z tym że kosztem uzyskania przychodów są
poniesione wydatki, o których mowa w art. 37 ust. 4, oraz poniesione opłaty,
o których mowa w art. 38 ust. 2 tej ustawy;
19e) dodatkowej opłaty produktowej, o której mowa w art. 37 ust. 2 ustawy z dnia
13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi,
z tym że kosztem uzyskania przychodów jest poniesiona opłata produktowa,
o której mowa w art. 34 ust. 2 tej ustawy;
19f) dodatkowej opłaty, o której mowa w art. 12i ust. 1 ustawy z dnia
11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2365 oraz
z 2020 r. poz. 322 i 1492);
19g) dodatkowej opłaty, o której mowa w art. 9
2 ust. 21 ustawy z dnia
26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu
alkoholizmowi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2277 oraz z 2020 r. poz. 1492);
20) wierzytelności odpisanych jako przedawnione;
21) odsetek za zwłokę z tytułu nieterminowych wpłat należności budżetowych
i innych należności, do których stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej;
22) kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów,
wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad
albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług;
23) wydatków na wykup obligacji, pomniejszonych o kwotę dyskonta;
24) (uchylony)
25) wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem:
a) wierzytelności, w części, w jakiej uprzednio zostały zarachowane do
przychodów należnych i których nieściągalność została udokumentowana
w sposób określony w ust. 2,
b) wymagalnych a nieściągalnych kredytów (pożyczek) pomniejszonych o
kwotę odsetek, opłat i prowizji oraz o równowartość rezerw lub odpisów na
straty kredytowe albo odpisów aktualizujących wartość należności,
utworzonych na te kredyty (pożyczki), zaliczonych uprzednio do kosztów
uzyskania przychodów – w przypadku gdy te kredyty (pożyczki) udzielone
zostały przez jednostkę organizacyjną, której działalność podlega
nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym,
uprawnioną do udzielania kredytów (pożyczek) na podstawie odrębnych
ustaw regulujących zasady jej funkcjonowania,
ba) nabytych wierzytelności banku hipotecznego – wymagalnych a
nieściągalnych, pomniejszonych o kwotę odsetek, opłat i prowizji oraz o
równowartość rezerw lub równowartość odpisów na straty kredytowe,
utworzonych na te wierzytelności banku hipotecznego, zaliczonych
uprzednio do kosztów uzyskania przychodów,
c) strat poniesionych przez bank z tytułu udzielonych po dniu 1 stycznia 1997
r. gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek, obliczonych zgodnie z
pkt 25 lit. b;
26) rezerw tworzonych na pokrycie wierzytelności, których nieściągalność została
uprawdopodobniona, z wyjątkiem tych rezerw na należności z tytułu udzielonych
przez bank kredytów (pożyczek) oraz na należności z tytułu udzielonych przez
bank gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek), pomniejszonych o
wartość rezerw dotyczącą odsetek, prowizji i opłat, które zostały utworzone na
pokrycie:
a) w bankach, z zastrzeżeniem lit. c:
– wymagalnych a nieściągalnych – udzielonych kredytów (pożyczek),
– wymagalnych a nieściągalnych należności z tytułu udzielonych przez
bank po dniu 1 stycznia 1997 r. gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów
(pożyczek),
– udzielonych kredytów (pożyczek), zakwalifikowanych do kategorii
wątpliwe, na podstawie przepisów, o których mowa w ust. 3 – do
wysokości nie większej niż 25% tej kwoty kredytu (pożyczki), na którą
została utworzona rezerwa,
– należności z tytułu udzielonych przez bank po dniu 1 stycznia 1997 r.
gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek), zakwalifikowanych
do kategorii wątpliwe, na podstawie przepisów, o których mowa w ust.
3 – do wysokości nie większej niż 25% tej kwoty należności, na którą
została utworzona rezerwa,
b) w bankach hipotecznych:
– wymagalnych a nieściągalnych nabytych wierzytelności banku hipotecznego,
– nabytych wierzytelności banku hipotecznego, zakwalifikowanych do
kategorii wątpliwe, na podstawie przepisów, o których mowa w ust. 3 –
do wysokości nie większej niż 25% kwoty tej nabytej wierzytelności
banku hipotecznego, na którą została utworzona rezerwa,
c) w bankach, udzielonych przedsiębiorcom realizującym program
restrukturyzacji na podstawie odrębnych ustaw:
– kredytów (pożyczek) zakwalifikowanych do kategorii stracone, na
podstawie przepisów, o których mowa w ust. 3,
– należności z tytułu udzielonych przez bank po dniu 1 stycznia 1997 r.
gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek) zakwalifikowanych
do kategorii stracone, na podstawie przepisów, o których mowa w ust.
3,
– kredytów (pożyczek) zakwalifikowanych do kategorii wątpliwe, na
podstawie przepisów, o których mowa w ust. 3 – do wysokości nie
większej niż 50% tej kwoty kredytu (pożyczki), na którą została
utworzona rezerwa,
– należności z tytułu udzielonych przez bank gwarancji (poręczeń) spłaty
kredytów (pożyczek) zakwalifikowanych do kategorii wątpliwe, na
podstawie przepisów, o których mowa w ust. 3 – do wysokości nie
większej niż 50% tej kwoty należności, na którą została utworzona
rezerwa;
26a) odpisów aktualizujących, z tym że kosztem uzyskania przychodów są odpisy
aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej
części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 12 ust. 3 do
przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na
podstawie ust. 2a pkt 1;
26b) w spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych odpisów
aktualizujących wartość należności, z wyjątkiem odpisów aktualizujących
wartość należności z tytułu udzielonych kredytów (pożyczek), utworzonych
zgodnie z przepisami o rachunkowości, pomniejszonych o wartość odpisów
aktualizujących dotyczącą odsetek, opłat i prowizji od tych kredytów
(pożyczek), których nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie
ust. 2a pkt 3;
26c) odpisów na straty kredytowe utworzonych na pokrycie wierzytelności, których
nieściągalność została uprawdopodobniona, z wyjątkiem tych odpisów na straty
kredytowe utworzonych na należności z tytułu udzielonych przez bank kredytów
(pożyczek) oraz na należności z tytułu udzielonych przez bank gwarancji
(poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek), pomniejszonych o wartość odpisów na straty kredytowe dotyczącą odsetek, prowizji i opłat, które zostały utworzone na pokrycie:
a) w bankach, z zastrzeżeniem lit. c:
– wymagalnych a nieściągalnych – udzielonych kredytów (pożyczek),
– wymagalnych a nieściągalnych należności z tytułu udzielonych przez
bank po dniu 1 stycznia 1997 r. gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów
(pożyczek),
– udzielonych kredytów (pożyczek), których opóźnienie w spłacie
kapitału lub odsetek przekracza 6 miesięcy i nie przekracza 12 miesięcy
– do wysokości nie większej niż 25% tej kwoty kredytu (pożyczki), na
którą został utworzony odpis na straty kredytowe,
– należności z tytułu udzielonych przez bank po dniu 1 stycznia 1997 r.
gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek), których opóźnienie
w spłacie kapitału lub odsetek przekracza 6 miesięcy i nie przekracza
12 miesięcy – do wysokości nie większej niż 25% tej kwoty należności,
na którą został utworzony odpis na straty kredytowe,
b) w bankach hipotecznych:
– wymagalnych a nieściągalnych nabytych wierzytelności banku hipotecznego,
– nabytych wierzytelności banku hipotecznego z tytułu kredytów
(pożyczek), których opóźnienie w spłacie kapitału lub odsetek
przekracza 6 miesięcy i nie przekracza 12 miesięcy – do wysokości nie
większej niż 25% tej kwoty nabytej wierzytelności banku hipotecznego,
na którą został utworzony odpis na straty kredytowe,
c) w bankach, udzielonych przedsiębiorcom realizującym program
restrukturyzacji na podstawie odrębnych ustaw:
– wymagalnych, a nieściągalnych kredytów (pożyczek),
– wymagalnych a nieściągalnych należności z tytułu udzielonych przez
bank po dniu 1 stycznia 1997 r. gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek),
– kredytów (pożyczek), których opóźnienie w spłacie kapitału lub odsetek
przekracza 6 miesięcy i nie przekracza 12 miesięcy – do wysokości nie większej niż 50% tej kwoty kredytu (pożyczki), na którą został utworzony odpis na straty kredytowe,
– należności z tytułu udzielonych przez bank gwarancji (poręczeń) spłaty
kredytów (pożyczek), których opóźnienie w spłacie kapitału lub odsetek
przekracza 6 miesięcy i nie przekracza 12 miesięcy – do wysokości nie
większej niż 50% tej kwoty należności, na którą został utworzony odpis
na straty kredytowe;
27) rezerw, odpisów na straty kredytowe oraz odpisów aktualizujących, innych niż
wymienione w pkt 26–26c, jeżeli obowiązek ich tworzenia w ciężar kosztów nie
wynika z innych ustaw; nie są jednak kosztem uzyskania przychodów rezerwy i
odpisy na straty kredytowe oraz odpisy aktualizujące utworzone zgodnie z
przepisami ustawy o rachunkowości albo MSR, inne niż określone w niniejszej
ustawie jako taki koszt;
28) kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne,
zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych;
29) odpisów na fundusz rekultywacji w wysokości przekraczającej kwotę określoną
przez podatnika na dany rok w planie rekultywacji terenów poeksploatacyjnych,
skorygowaną o kwotę pozostałości środków tego funduszu według stanu na
początek roku podatkowego;
30) wydatków ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich
samochodów na potrzeby podatnika:
a) w celu odbycia podróży służbowej (jazdy zamiejscowe) – w wysokości
przekraczającej kwotę ustaloną przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr
przebiegu pojazdu,
b) w jazdach lokalnych – w wysokości przekraczającej wysokość
miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo w wysokości przekraczającej
stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu,
określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra;
31) (uchylony)
32) (uchylony)
33) kwot dodatkowych opłat rocznych za niezabudowanie bądź
niezagospodarowanie gruntów w określonym terminie, wynikającym
z przepisów o gospodarce nieruchomościami;
34) (uchylony)
35) (uchylony)
36) wpłat, o których mowa w art. 21 ust. 1 i w art. 23 ustawy z dnia 27 sierpnia
1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób
niepełnosprawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 426, 568 i 875);
37) składek na rzecz organizacji, do których przynależność podatnika nie jest
obowiązkowa, z wyjątkiem:
a) składek organizacji spółdzielczych na rzecz związków rewizyjnych
i Krajowej Rady Spółdzielczej, z tym że górną granicę składki określi
minister właściwy do spraw finansów publicznych w drodze
rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Spółdzielczej,
b) (uchylona)
c) składek na rzecz organizacji zrzeszających przedsiębiorców i pracodawców,
działających na podstawie odrębnych ustaw – do wysokości łącznie
nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty odpowiadającej 0,25%
kwoty wynagrodzeń wypłaconych w poprzednim roku podatkowym,
stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne;
38) wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz
wspólników lub członków spółdzielni niebędących pracownikami w rozumieniu
odrębnych przepisów, z tym że wydatki ponoszone na rzecz członków rolniczych
spółdzielni produkcyjnych i innych spółdzielni zajmujących się produkcją rolną
są kosztem uzyskania przychodów w części dotyczącej działalności objętej
obowiązkiem podatkowym w zakresie podatku dochodowego;
38a) wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji
rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych oraz spółki, o której
mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu
pełnionych funkcji;
39) strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, w tym w sposób określony w art.
12 ust. 1 pkt 7, z wyjątkiem wierzytelności lub jej części, które uprzednio zostały
zarachowane jako przychód należny – do wysokości uprzednio zarachowanej
jako przychód należny;
39a) strat w części niepokrytej przychodami uzyskanymi z nabytych wierzytelności,
w tym nabytego pakietu wierzytelności;
39b) wydatków na nabycie wierzytelności, jeżeli wierzytelność ta uprzednio została
zbyta przez podatnika lub spółkę niebędącą osobą prawną, w której podatnik jest
wspólnikiem – w części przekraczającej przychód uzyskany przez podatnika
z tego uprzedniego lub pierwszego zbycia;
40) składek na ubezpieczenie społeczne oraz na Fundusz Pracy, Fundusz
Solidarnościowy i na inne fundusze celowe utworzone na podstawie odrębnych
ustaw – od nagród i premii, wypłacanych w gotówce lub w papierach wartościowych z dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym;
40a) wpłat dokonywanych do pracowniczych planów kapitałowych, o których mowa
w ustawie o pracowniczych planach kapitałowych – od nagród i premii
wypłaconych z dochodu po opodatkowaniu podatkiem dochodowym;
41) (uchylony)
42) (uchylony)
43) umorzonych kredytów (pożyczek) bankowych, w tym nabytych wierzytelności
banku hipotecznego, jeżeli ich umorzenie nie jest związane z:
a) bankowym postępowaniem ugodowym w rozumieniu przepisów
o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków lub
b) postępowaniem restrukturyzacyjnym, lub
c) realizacją programu restrukturyzacji na podstawie odrębnych ustaw;
44) umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem wierzytelności lub jej części, które
uprzednio zostały zarachowane jako przychody należne – do wysokości
zarachowanej jako przychód należny;
45) wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach
o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów
są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym
funduszu świadczeń socjalnych oraz koszty, o których mowa w art. 15 ust. 1za pkt 2;
46) podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:
a) podatek naliczony:
– jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył
towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub
świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
– w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów
i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy
podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów
i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości
niematerialnej i prawnej,
b) podatek należny:
– w przypadku importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia
towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu
przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania
przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej
kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby
stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od
towarów i usług,
– w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub
świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony
zgodnie z odrębnymi przepisami,
– od nieodpłatnie przekazanych towarów, obliczony zgodnie z odrębnymi
przepisami, w przypadku gdy wyłącznym warunkiem ich przekazania
jest uprzednie nabycie przez otrzymującego towarów lub usług od
przekazującego w określonej ilości lub wartości,
c) kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości
początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
podlegających amortyzacji zgodnie z art. 16a–16m, lub dotycząca innych
rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami
niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji – w tej części,
w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego
zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług;
47) strat powstałych w wyniku nieobjętych zwolnieniem od podatku akcyzowego
ubytków wyrobów akcyzowych oraz podatku akcyzowego od tych ubytków;
48) odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych
i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a–16m, od tej
części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub
wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie;
49) składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej
ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do
wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia;
49a) dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o
której mowa w art. 17a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o
podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie
samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej
proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu
osobowego będącego przedmiotem tej umowy;
50) strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich
remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym;
51) 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania
samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej – jeżeli samochód
osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością
gospodarczą prowadzoną przez podatnika;
52) wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych
składników majątku podatnika, niezaliczanych do środków trwałych –
w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów
działalności prowadzonej przez podatnika, lecz służą osobistym celom
pracowników i innych osób albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą podatnika;
53) dopłat, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 11, oraz ich zwrotu;
54) opłat sankcyjnych, które zgodnie z odrębnymi przepisami podlegają wpłacie do
budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego;
54a) dodatkowej opłaty wymierzanej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych na
podstawie przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych;
55) kosztów utrzymania zakładowych obiektów socjalnych, w części pokrytej ze
środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych;
56) strat (kosztów) powstałych w wyniku utraty dokonanych przedpłat (zaliczek,
zadatków) w związku z niewykonaniem umowy;
57) niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat,
świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6,
art. 13 pkt 2 i 4–9 oraz w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania
praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r.
o praktykach absolwenckich, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania stażu
uczniowskiego, o którym mowa w art. 121a ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. –
Prawo oświatowe (Dz. U. z 2020 r. poz. 910), a także zasiłków pieniężnych
z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem
art. 15 ust. 4g;
57a) nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem
pkt 40 oraz art. 15 ust. 4h, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r.
o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika
składek;
57aa) niedokonanych wpłat do pracowniczych planów kapitałowych, o których mowa
w ustawie o pracowniczych planach kapitałowych, w części finansowanej przez
podmiot zatrudniający, z zastrzeżeniem pkt 40a;
57b) należnych, wypłaconych, dokonanych lub postawionych do dyspozycji wypłat,
świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i art. 13
pkt 2, 5 i 7–9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych cudzoziemcowi, który w okresie świadczenia pracy lub
wykonywania osobiście działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie
posiadał ważnego, wymaganego na podstawie odrębnych przepisów, dokumentu
uprawniającego do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także
składek z tytułu tych należności w części finansowanej przez płatnika składek
oraz zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez
zakład pracy temu cudzoziemcowi;
58) wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów),
o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47, 48, 52, 53, 54a, 55, 56 i 59;
59) składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych
umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących
ryzyka, o którym mowa w dziale I w grupach 1, 3 i 5 oraz w dziale II w grupach 1 i 2 załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, jeżeli uprawnionym do otrzymania
świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc
od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:
a) wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,
b) możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,
c) wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie;
60) (uchylony)
61) (uchylony)
62) (uchylony)
63) odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz
wartości niematerialnych i prawnych:
a) nabytych nieodpłatnie, jeżeli:
– nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania
rzeczy lub praw, lub
– dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
– nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych
przepisów zaniechano poboru podatku,
b) jeżeli przed dniem 1 stycznia 1995 r. zostały nabyte, lecz niezaliczone do
środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
c) oddanych do nieodpłatnego używania – za miesiące, w których składniki te
były oddane do nieodpłatnego używania;
d) (uchylona)
64) odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wartości niematerialnych
i prawnych wniesionych do spółki albo spółki niebędącej osobą prawną,
w postaci wkładu niepieniężnego, stanowiących równowartość uzyskanych
informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej,
naukowej lub organizacyjnej (know-how);
64a) odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wartości niematerialnych i
prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4–7, jeżeli uprzednio te prawa
lub wartości były przez podatnika lub spółkę niebędącą osobą prawną, której jest wspólnikiem, nabyte lub wytworzone a następnie zbyte – w części przekraczającej przychód uzyskany przez podatnika z ich uprzedniego zbycia;
65) (uchylony)
66) poniesionych wydatków oraz wartości przekazanych rzeczy, praw lub
wykonanych usług, wynikających z czynności, które nie mogą być przedmiotem
prawnie skutecznej umowy, w szczególności w związku z popełnieniem
przestępstwa określonego w art. 229 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks
karny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1950 i 2128 oraz z 2020 r. poz. 568, 875 i 1086);
67) podatku od wydobycia niektórych kopalin;
67a) (uchylony)
68) (uchylony)
69) rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności, o których
mowa w rozdziale 9 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności
ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej;
70) podatku, o którym mowa w ustawie z dnia 15 stycznia 2016 r. o podatku od
niektórych instytucji finansowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1836);
71) składki na fundusz gwarancyjny banków i składki na fundusz gwarancyjny kas,
o których mowa w art. 286 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r.
o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów
oraz przymusowej restrukturyzacji, oraz składki na fundusz przymusowej
restrukturyzacji banków i składki na fundusz przymusowej restrukturyzacji kas,
o których mowa w art. 295 ust. 1 i 3 tej ustawy;
72) kwot wypłaconych przez fundusz inwestycyjny z tytułu odkupienia jednostek
uczestnictwa albo wykupienia certyfikatów inwestycyjnych oraz wypłaty
uczestnikom funduszu dochodów (przychodów) funduszu inwestycyjnego,
w przypadku gdy statut przewiduje wypłacanie tych dochodów (przychodów)
bez odkupywania jednostek uczestnictwa albo wykupywania certyfikatów inwestycyjnych;
73) wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z
praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4–7, nabytych lub
wytworzonych przez podatnika lub spółkę niebędącą osobą prawną, której jest
wspólnikiem, a następnie zbytych – w części przekraczającej przychód uzyskany
przez podatnika z ich zbycia;
74) podatku, o którym mowa w art. 24b;
75) poniesionych wydatków związanych z zamianą waluty wirtualnej na inną walutę
wirtualną;
76) wpłat na Fundusz Wsparcia Kredytobiorców, o których mowa w art. 16a ust. 1
ustawy z dnia 9 października 2015 r. o wsparciu kredytobiorców, którzy
zaciągnęli kredyt mieszkaniowy i znajdują się w trudnej sytuacji finansowej
(Dz. U. z 2019 r. poz. 2138);
77) kwot, o których mowa w art. 8a ust. 7 ustawy z dnia 9 października 2015 r.
o wsparciu kredytobiorców, którzy zaciągnęli kredyt mieszkaniowy i znajdują
się w trudnej sytuacji finansowej.
1a. (uchylony)
1b. (uchylony)
1c. W przypadku gdy podatnik wniósł do spółki niebędącej osobą prawną wkład
niepieniężny, a spółka niebędąca osobą prawną uległa przekształceniu w spółkę lub
została przejęta przez spółkę, przez wydatki na nabycie lub objęcie udziałów (akcji)
spółki uważa się wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie składników majątku
stanowiących przedmiot takiego wkładu, niezaliczone do kosztów uzyskania
przychodów w jakiejkolwiek formie.
2. Za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 25, uważa się te
wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:
1) postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako
odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ
postępowania egzekucyjnego, albo
2) postanowieniem sądu o:
a) oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości, gdy majątek niewypłacalnego
dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub
wystarcza jedynie na zaspokojenie tych kosztów, lub
b) umorzeniu postępowania upadłościowego, jeżeli zachodzi okoliczność
wymieniona w lit. a, lub
c) zakończeniu postępowania upadłościowego, albo
3) protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane
koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności
byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.
2a. Nieściągalność wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 26–26c, uznaje
się za uprawdopodobnioną:
1) w przypadku określonym w ust. 1 pkt 26a, w szczególności jeżeli:
a) dłużnik zmarł, został wykreślony z Centralnej Ewidencji i Informacji
o Działalności Gospodarczej, postawiony w stan likwidacji lub została
ogłoszona jego upadłość albo
b) zostało otwarte postępowanie restrukturyzacyjne lub został złożony
wniosek o zatwierdzenie układu w postępowaniu o zatwierdzenie układu,
o którym mowa w ustawie z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo
restrukturyzacyjne, lub zostało wszczęte postępowanie ugodowe
w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw
i banków, albo
c) wierzytelność została potwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu
i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albo
d) wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika na drodze powództwa
sądowego;
2) w przypadku wymagalnych a nieściągalnych kredytów (pożyczek),
wymagalnych a nieściągalnych należności z tytułu udzielonych przez bank
gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek) oraz wymagalnych a
nieściągalnych nabytych wierzytelności banku hipotecznego, o których mowa
odpowiednio w ust. 1 pkt 26 lit. a tiret pierwsze i drugie i lit. b tiret pierwsze oraz
w ust. 1 pkt 26c lit. a tiret pierwsze i drugie i lit. b tiret pierwsze, jeżeli:
a) dłużnik zmarł, został wykreślony z Centralnej Ewidencji i Informacji o
Działalności Gospodarczej, został postawiony w stan likwidacji lub została
ogłoszona jego upadłość albo
b) zostało otwarte postępowanie restrukturyzacyjne lub został złożony
wniosek o zatwierdzenie układu w postępowaniu o zatwierdzenie układu, o
którym mowa w ustawie z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne,
lub zostało wszczęte postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o
restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, albo
c) opóźnienie w spłacie kapitału kredytu (pożyczki) lub odsetek przekracza 12
miesięcy, a ponadto:
– wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika na drodze powództwa
sądowego albo
– wierzytelność została skierowana na drogę postępowania
egzekucyjnego, albo
– miejsce pobytu dłużnika jest nieznane i nie został ujawniony jego
majątek, mimo podjęcia przez wierzyciela działań zmierzających do
ustalenia tego miejsca i majątku;
3) w przypadku określonym w ust. 1 pkt 26b, jeżeli:
a) spełniony jest warunek określony w pkt 1 lit. a lub
b) zostało otwarte postępowanie restrukturyzacyjne lub został złożony
wniosek o zatwierdzenie układu w postępowaniu o zatwierdzenie układu,
o którym mowa w ustawie z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo
restrukturyzacyjne, lub
c) opóźnienie w spłacie kapitału pożyczki i kredytu lub odsetek od tych
należności przekracza 6 miesięcy, a ponadto:
– spełniony jest warunek określony w pkt 1 lit. d albo
– wierzytelność została skierowana na drogę postępowania
egzekucyjnego, albo
– miejsce pobytu dłużnika jest nieznane i nie został ujawniony jego
majątek mimo podjęcia przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-
-kredytową działań zmierzających do ustalenia tego miejsca i majątku;
4) jeżeli wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 26 lit. c tiret pierwsze i drugie
oraz pkt 26c lit. c tiret pierwsze i drugie, związane są z realizacją programu
restrukturyzacji na podstawie odrębnych ustaw;
5) jeżeli należności z tytułu udzielonych kredytów (pożyczek) lub należności z
tytułu udzielonych gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek), lub
nabytych wierzytelności banku hipotecznego zostały na podstawie przepisów, o
których mowa w ust. 3, zakwalifikowane do kategorii wątpliwe, lub zostały
wymienione w ust. 1 pkt 26c lit. a tiret trzecie i czwarte, lit. b tiret drugie, lit. c
tiret trzecie i czwarte.
2b. (uchylony)
2c. Wartość przyjętych w umowach zabezpieczeń spłaty kredytów (pożyczek)
uwzględnia się w podstawie tworzenia w bankach rezerw lub odpisów na straty kredytowe, a w spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych – odpisów
aktualizujących wartość należności, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów
na podstawie ust. 1 pkt 26, 26b i 26c, w takim zakresie, w jakim te zabezpieczenia są
uwzględniane przy ustalaniu kosztów na podstawie przepisów o rachunkowości albo MSR.
2d. (uchylony)
2e. (uchylony)
3. Przepisy ust. 1 pkt 26 dotyczą rezerw na ryzyko związane z działalnością
banków, utworzonych zgodnie z przepisami o rachunkowości.
3a. (uchylony)
3b. W przypadku gdy opłata, w tym czynsz, z tytułu umowy leasingu, o której
mowa w art. 17a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym
charakterze została skalkulowana w sposób obejmujący koszty eksploatacji
samochodu osobowego, przepis ust. 1 pkt 51 stosuje się do tej części opłaty, która
obejmuje koszty eksploatacji samochodu osobowego.
3c. Przepisów ust. 1 pkt 26, 26b i 26c nie stosuje się w przypadku rezerw,
odpisów aktualizujących wartość należności ani odpisów na straty kredytowe
utworzonych na pokrycie należności z tytułu udzielonych przez bank kredytów
(pożyczek), gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek) albo nabytych
wierzytelności banku hipotecznego, które zostały udzielone z naruszeniem prawa,
przy czym naruszenie to powinno być stwierdzone prawomocnym wyrokiem sądu.
3d. Przepis art. 16 ust. 1 pkt 43 lit. c ma zastosowanie do banków
uczestniczących w realizacji programu restrukturyzacji na podstawie odrębnych
ustaw, pod warunkiem przeznaczenia i wydatkowania równowartości 100% kwoty
wierzytelności podlegającej umorzeniu na uruchomienie kredytów (pożyczek) dla
podmiotów objętych tym programem.
3e. (uchylony)
3f. W przypadku należności, o których mowa w ust. 1 pkt 26 i 26c,
zakwalifikowanych do kategorii stracone, zgodnie z przepisami wymienionymi w ust.
3, a w przypadku banków stosujących MSR – należności, których opóźnienie
w spłacie kapitału lub odsetek przekracza 12 miesięcy, jeżeli nieściągalność tych
należności z tytułu kredytów (pożyczek), udzielonych przez bank gwarancji
(poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek) lub z tytułu nabytych wierzytelności banku hipotecznego nie została uprawdopodobniona w sposób, o którym mowa w ust. 2a pkt
2, za koszty uzyskania przychodów uważa się:
a) równowartość rezerw utworzonych na pokrycie tych należności lub
wierzytelności banku hipotecznego, pomniejszonych o wartość rezerw
dotyczącą odsetek, prowizji i opłat – do wysokości nie większej niż 25% tej
kwoty kredytu (pożyczki) lub należności z tytułu udzielonej przez bank
gwarancji (poręczenia) spłaty kredytów (pożyczek) lub nabytej
wierzytelności banku hipotecznego, na którą została utworzona rezerwa,
b) równowartość odpisów na straty kredytowe utworzonych na pokrycie tych
należności lub wierzytelności banku hipotecznego, pomniejszonych o
wartość odpisów na straty kredytowe dotyczącą odsetek, prowizji i opłat –
do wysokości nie większej niż 25% tej kwoty kredytu (pożyczki) lub
należności z tytułu udzielonej przez bank gwarancji (poręczenia) spłaty
kredytów (pożyczek) lub nabytej wierzytelności banku hipotecznego, na
którą został utworzony odpis na straty kredytowe.
3g. W bankach zaliczone do kosztów uzyskania przychodów rezerwy, o których
mowa w ust. 1 pkt 26, oraz odpisy na straty kredytowe, o których mowa w ust. 1 pkt
26c, utworzone na kredyty (pożyczki) objęte umową o subpartycypację podlegają
pomniejszeniu o wartość kwoty ze zbycia praw do strumienia pieniądza z tytułu
kredytów (pożyczek) w ramach umowy o subpartycypację. Rezerwy te i te odpisy na
straty kredytowe utworzone na niespłaconą część kredytu (pożyczki) są jednak
kosztem uzyskania przychodów w tej części, w jakiej przychody ze zbycia kredytu
(pożyczki) na podstawie umowy o subpartycypację zostały wykazane na podstawie
art. 12 ust. 4 pkt 15 lit. c.
3h. (uchylony)
3i. Przepisy ust. 1 pkt 26a i 27 stosuje się odpowiednio do tworzonych przez
podatników stosujących MSR odpisów na utratę wartości należności, w zakresie i na
zasadach określonych tymi przepisami.
4. Ilekroć w ust. 1 jest mowa o stawce za jeden kilometr przebiegu pojazdu,
rozumie się przez to stawkę określoną dla samochodów osobowych, uwzględniającą
odpowiednio pojemność silnika.
5. Przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 30, powinien być,
z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Ewidencja
przebiegu pojazdu powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię
i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu
i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd –
dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr
przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych
kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy)
i jego dane. W razie braku tej ewidencji, wydatki z tytułu używania samochodów nie
stanowią kosztu uzyskania przychodów.
5a. Poniesione wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 51, oraz kwota, o której
mowa w ust. 1 pkt 49a, obejmują także podatek od towarów i usług, który zgodnie z
przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz
naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w której zgodnie z przepisami o
podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot
różnicy podatku od towarów i usług.
5b. Przepisu ust. 1 pkt 4 nie stosuje się do odpisów z tytułu zużycia samochodu
osobowego, jeżeli ten samochód został oddany przez podatnika do odpłatnego
używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, umowy
najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, a oddawanie w odpłatne
używanie na podstawie takiej umowy stanowi przedmiot działalności podatnika.
5c. W przypadku samochodu osobowego oddanego do używania na podstawie
umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, ograniczenie, o którym mowa w ust.
1 pkt 49a, stosuje się do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego.
5d. W przypadku gdy umowa najmu, dzierżawy lub inna umowa o podobnym
charakterze została zawarta na okres krótszy niż 6 miesięcy, przez wartość samochodu,
o której mowa w ust. 1 pkt 49a, rozumie się wartość przyjętą dla celów ubezpieczenia.
5e. W przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym w
rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i
paliwach alternatywnych kwota limitu, o którym mowa w ust. 1 pkt 49a, wynosi 225 000 zł.
5f. W przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w
art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą
podatnika.
5g. Przepisu ust. 5f nie stosuje się, jeżeli podatnik na podstawie przepisów
ustawy o podatku od towarów i usług nie jest obowiązany do prowadzenia takiej
ewidencji, z wyjątkiem przypadku, gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5
pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.
5h. W przypadku ustalenia, że podatnik, niezgodnie ze stanem faktycznym, nie
stosował ograniczenia wynikającego z ust. 1 pkt 51, przepis ten stosuje się od dnia
rozpoczęcia używania przez podatnika danego samochodu osobowego.
5i. Kosztem uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia nabytego uprzednio
samochodu osobowego będącego środkiem trwałym są wydatki na jego nabycie,
zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, w części nieprzekraczającej
odpowiednio kwot, o których mowa w ust. 1 pkt 4, po pomniejszeniu tych wydatków
o sumę odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia tego samochodu zaliczonych do
kosztów uzyskania przychodów.
5j. Przepis ust. 5i nie ma zastosowania przy ustalaniu kosztu uzyskania
przychodów z odpłatnego zbycia samochodu osobowego, jeżeli ten samochód został
uprzednio oddany przez podatnika do odpłatnego używania na podstawie umowy
leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy
o podobnym charakterze, a oddawanie w odpłatne używanie na podstawie takiej
umowy stanowi przedmiot działalności podatnika.
6. (uchylony)
7. (uchylony)
7a. (uchylony)
7b. (uchylony)
7c. Przepis ust. 1 pkt 46 lit. c stosuje się odpowiednio w przypadku zmiany
prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której
mowa w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.
7d. Przepis ust. 1 pkt 57a stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 40
oraz art. 15 ust. 4h, do składek na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy oraz
Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.
7e. Przepisu ust. 1 pkt 8 zdanie po średniku nie stosuje się przy zamianie
jednostek uczestnictwa subfunduszu na jednostki uczestnictwa innego subfunduszu tego samego funduszu inwestycyjnego z wydzielonymi subfunduszami, dokonanej
zgodnie z przepisami ustawy o funduszach inwestycyjnych.
7f. Przez fundusze kapitałowe, o których mowa w ust. 1 pkt 8, rozumie się
fundusze inwestycyjne oraz fundusze zagraniczne, o których mowa w ustawie
o funduszach inwestycyjnych.
7g. (uchylony)
7h. (uchylony)
8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, maksymalną wysokość wpłat na rzecz Polskiej Organizacji
Turystycznej, uznawaną za koszt uzyskania przychodów.
9. Przepisy ust. 1 pkt 8c i 8d stosuje się odpowiednio do podmiotów
wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy.

Art. 16a. 1. Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące
własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
3) inne przedmioty
– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez
podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą
albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy
określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
2. Amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od
przewidywanego okresu używania:
1) przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej
„inwestycjami w obcych środkach trwałych”,
2) budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,
3) składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub
współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane
z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 17a pkt 1,
zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników – jeżeli
zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający
– zwane także środkami trwałymi;
4) tabor transportu morskiego w budowie, sklasyfikowany w Polskiej
Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem
Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji
Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. poz. 1676, z 2017 r. poz. 2453, z 2018 r.
poz. 2440, z 2019 r. poz. 2554 oraz z 2020 r. poz. 556) w grupowaniu
o symbolu ex 30.11 „Statki i konstrukcje pływająceˮ, przy czym oznaczenie
„ex” oznacza, że zakres wyrobów i usług jest węższy niż określony
w grupowaniu.

Art. 16b. 1. Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego
podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do
używania:
1) spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2) spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3) prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4) autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5) licencje,
6) prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej,
7) wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą
w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)
– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez
podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą
albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami
niematerialnymi i prawnymi.
2. Amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od
przewidywanego okresu używania:
1) (uchylony)
2) wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w wyniku nabycia przedsiębiorstwa lub
jego zorganizowanej części w drodze:
a) kupna,
b) przyjęcia do odpłatnego korzystania, a odpisów amortyzacyjnych, zgodnie
z przepisami rozdziału 4a, dokonuje korzystający,
c) wniesienia do spółki na podstawie przepisów o komercjalizacji
i prywatyzacji,
2a) wartość firmy, jeżeli w związku z przeniesieniem na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części
przedsiębiorstwa wartość ta została opodatkowana w państwie członkowskim
Unii Europejskiej podatkiem równoważnym do podatku od dochodów
z niezrealizowanych zysków, o którym mowa w art. 24f – w przypadku gdy
przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część przenoszone są z tego państwa,
3) koszty prac rozwojowych zakończonych wynikiem pozytywnym, który może
być wykorzystany na potrzeby działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:
a) produkt lub technologia wytwarzania są ściśle ustalone, a dotyczące ich
koszty prac rozwojowych wiarygodnie określone, oraz
b) techniczna przydatność produktu lub technologii została przez podatnika
odpowiednio udokumentowana i na tej podstawie podatnik podjął decyzję
o wytwarzaniu tych produktów lub stosowaniu technologii, oraz
c) z dokumentacji dotyczącej prac rozwojowych wynika, że koszty prac
rozwojowych zostaną pokryte spodziewanymi przychodami ze sprzedaży
tych produktów lub zastosowania technologii,
4) składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub
współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane
z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 17a pkt 1,
zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami albo uprawnionymi do korzystania z tych wartości – jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów
amortyzacyjnych dokonuje korzystający
– zwane także wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Art. 16c. Amortyzacji nie podlegają:
1) grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
2) budynki, lokale, budowle i urządzenia zaliczane do spółdzielczych zasobów
mieszkaniowych lub służących działalności społeczno-wychowawczej
prowadzonej przez spółdzielnie mieszkaniowe,
3) dzieła sztuki i eksponaty muzealne,
4) wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 16b
ust. 2 pkt 2 i 2a,
5) składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania
działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia
wykonywania działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której
te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają
amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo
zaprzestano tej działalności
– zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi
i prawnymi.

Art. 16d. 1. Podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od
składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa
określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich
nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do
używania.
2. Składniki majątku, o których mowa w art. 16a–16c, wprowadza się do
ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie
z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin
wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej
i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Art. 16e. 1. Jeżeli podatnicy nabędą lub wytworzą we własnym zakresie
składniki majątku wymienione w art. 16a ust. 1 i art. 16b ust. 1, o wartości
początkowej przekraczającej 10 000 zł, i ze względu na przewidywany przez nich okres używania równy lub krótszy niż rok nie zaliczą ich do środków trwałych albo
wartości niematerialnych i prawnych, a faktyczny okres ich używania przekroczy rok,
podatnicy są obowiązani, w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym
ten rok upłynął:
1) zaliczyć te składniki do środków trwałych albo wartości niematerialnych
i prawnych, przyjmując je do ewidencji w cenie nabycia albo koszcie
wytworzenia;
2) zmniejszyć koszty uzyskania przychodów o różnicę między ceną nabycia lub
kosztem wytworzenia a kwotą odpisów amortyzacyjnych, przypadającą na okres
ich dotychczasowego używania, obliczonych dla środków trwałych przy
zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek
amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, zwanym dalej
„Wykazem stawek amortyzacyjnych”, a dla wartości niematerialnych
i prawnych przy zastosowaniu zasad określonych w art. 16m;
3) stosować stawki amortyzacji, o których mowa w pkt 2, w całym okresie
dokonywania odpisów amortyzacyjnych;
4) wpłacić, w terminie do 20 dnia tego miesiąca, do urzędu skarbowego kwotę
odsetek naliczonych od dnia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów
wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników
majątku do dnia, w którym okres ich używania przekroczył rok, i naliczoną
kwotę odsetek wykazać w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1; odsetki od
różnicy, o której mowa w pkt 2, są naliczane według stawki odsetek za zwłokę
od zaległości podatkowych obowiązującej w dniu zaliczenia składnika majątku
do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku zaliczenia wydatków na
nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku o wartości
początkowej przekraczającej 10 000 zł do kosztów uzyskania przychodów, a następnie
zaliczenia tych składników do środków trwałych lub wartości niematerialnych
i prawnych przed upływem roku od dnia ich nabycia lub wytworzenia; w tym
przypadku odsetki nalicza się do dnia zaliczenia ich do środków trwałych lub wartości
niematerialnych i prawnych.
3. Jeżeli różnica, o której mowa w ust. 1 pkt 2, jest wyższa od kosztów danego
miesiąca, nierozliczona nadwyżka kosztów pomniejsza koszty w następnych miesiącach.

Art. 16f. 1. Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną
upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów
amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1−3 oraz
w art. 16b.
2. Podatnicy będący armatorami, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na
ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, mogą dokonywać
odpisów amortyzacyjnych od zamówionego przez nich taboru transportu morskiego
w budowie, o którym mowa w art. 16a ust. 2 pkt 4.
3. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h–16m, gdy wartość
początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia
do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest
równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą
dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h–16m albo jednorazowo
w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej
i prawnej, albo w miesiącu następnym.
4. Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych, które zostały przewłaszczone w celu zabezpieczenia
wierzytelności, w tym pożyczki lub kredytu, dokonuje dotychczasowy właściciel,
w tym pożyczkobiorca lub kredytobiorca.

Art. 16g. 1. Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2–14, uważa się:
1) w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia;
1a) w razie częściowo odpłatnego nabycia, cenę ich nabycia powiększoną o wartość
przychodu określonego w art. 12 ust. 5a;
2) w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia;
3) w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób
wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa
o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości;
4) w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego wniesionego do spółki albo
spółdzielni – ustaloną przez podatnika, z zastrzeżeniem pkt 4c, na dzień
wniesienia wkładu wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej;
4a) w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego wniesionego do spółki
niebędącej osobą prawną:
a) wartość początkową, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne –
jeżeli przedmiot wkładu był amortyzowany,
b) wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu,
niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie –
jeżeli przedmiot wkładu nie był amortyzowany,
c) wartość określoną zgodnie z art. 14 – jeżeli ustalenie wydatków na nabycie
lub wytworzenie przedmiotu wkładu przez wspólnika wnoszącego wkład,
będącego osobą fizyczną, jest niemożliwe i przedmiot wkładu nie był
wykorzystywany przez wnoszącego wkład w prowadzonej działalności
gospodarczej, z wyłączeniem wartości niematerialnych i prawnych
wytworzonych przez wspólnika we własnym zakresie;
4b) w razie przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną
w jednoosobową spółkę kapitałową:
a) wartość początkową, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne,
b) wartość poniesionych wydatków na nabycie albo wytworzenie składników
majątku, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów
w jakiejkolwiek formie – jeżeli rzeczy te lub prawa nie były amortyzowane;
4c) w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego komercjalizowanej własności
intelektualnej wniesionej do spółki kapitałowej przez podmiot komercjalizujący
– wartość, o której mowa w art. 15 ust. 1s;
5) w razie otrzymania w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki,
z zastrzeżeniem ust. 10b – ustaloną przez podatnika wartość poszczególnych
środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak
od ich wartości rynkowej;
6) w razie nabycia, w następstwie wykonania świadczenia niepieniężnego,
o którym mowa w art. 14a – wartość wierzytelności (należności) uregulowanej w wyniku wykonania świadczenia niepieniężnego, o którym mowa w tym
przepisie; przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio;
7) w razie prowadzenia przez podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2,
działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczny zakład –
wartość, o której mowa w art. 15 ust. 1y;
8) w razie gdy podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przeniósł na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej składnik majątku swojego zagranicznego zakładu,
w tym w wyniku jego likwidacji, lub przeniósł, w związku ze zmianą miejsca
siedziby lub zarządu (rezydencji podatkowej), na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej składnik majątku wykorzystywany w działalności prowadzonej poza
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – wartość, o której mowa w art. 15 ust. 1ya.
1a. Przepis ust. 1 pkt 4a lit. a i b stosuje się odpowiednio w przypadku składnika
majątku wnoszonego w postaci wkładu niepieniężnego do spółki niebędącej osobą
prawną przez wspólnika, który składnik ten otrzymał w następstwie likwidacji spółki
niebędącej osobą prawną bądź wystąpienia z takiej spółki.
2. Wartość początkową firmy stanowi dodatnia różnica między ceną nabycia
przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, albo
nominalną wartością wydanych udziałów (akcji) w zamian za wkład niepieniężny
a wartością rynkową składników majątkowych wchodzących w skład kupionego,
przyjętego do odpłatnego korzystania albo wniesionego do spółki albo spółki
niebędącej osobą prawną przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części,
odpowiednio z dnia kupna, przyjęcia do odpłatnego korzystania albo wniesienia do
spółki albo spółki niebędącej osobą prawną.
3. Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty
związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości
niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu,
załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia
programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych,
odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem
przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie
stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty
należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje
cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.
4. Za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do
wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych
usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty
dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu
wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz
pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności
odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji
naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.
5. Cenę nabycia, o której mowa w ust. 3, oraz koszt wytworzenia, o którym
mowa w ust. 4, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do
używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.
6. Wartość początkową składników majątku nabytych w sposób określony
w ust. 1 pkt 3–5, wymagających montażu, powiększa się o wydatki poniesione na ich montaż.
7. Wartość początkową inwestycji w obcych środkach trwałych oraz budynków
i budowli wybudowanych na obcym gruncie ustala się stosując odpowiednio ust. 3–5.
8. W razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość
początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej
pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku. Art. 5 ust. 1 stosuje
się odpowiednio.
9. W razie przekształcenia formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów,
z zastrzeżeniem ust. 19, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów – wartość
początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się
w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych oraz
wartości niematerialnych i prawnych, o której mowa w art. 9 ust. 1, podmiotu
przekształcanego, połączonego albo podzielonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio
do spółek niebędących osobami prawnymi.
10. W razie nabycia w drodze kupna lub przyjęcia do odpłatnego korzystania
przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, łączną wartość początkową
nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi:
1) suma ich wartości rynkowej – w przypadku wystąpienia dodatniej wartości
firmy, ustalonej zgodnie z ust. 2;
2) różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części,
ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, a wartością składników majątkowych niebędących
środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi – w przypadku
niewystąpienia dodatniej wartości firmy.
10a. Przepis ust. 9 stosuje się odpowiednio w razie nabycia przedsiębiorstwa,
jego zorganizowanej części lub komercjalizowanej własności intelektualnej
wnoszonej przez podmiot komercjalizujący, w drodze wkładu niepieniężnego.
10b. W przypadku otrzymania w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki
środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które uprzednio zostały
wniesione do tej osoby prawnej lub spółki jako wkład niepieniężny w postaci
przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części albo komercjalizowanej własności
intelektualnej wnoszonej przez podmiot komercjalizujący, przepis ust. 9 stosuje się
odpowiednio.
10c. W przypadku otrzymania, w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą
prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki, środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych przepis ust. 9 stosuje się odpowiednio.
11. W razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze
spadku lub darowizny, łączna wartość początkowa nabytych środków trwałych oraz
wartości niematerialnych i prawnych stanowi sumę ich wartości rynkowej, nie wyższą
jednak od różnicy pomiędzy wartością przychodów, o której mowa w art. 12 ust. 5,
uwzględnionych w podstawie opodatkowania podatkiem dochodowym w roku
podatkowym, w którym nabyto to przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część,
a wartością składników zwiększających aktywa spadkobiercy lub obdarowanego,
niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi.
12. Przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz
wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z ust. 1 pkt 3–5 oraz ust. 2, 10
i 11 stosuje się odpowiednio art. 14.
13. Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy,
rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną
zgodnie z ust. 1 i 3–11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym
także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone,
gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję,
adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł
i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia
przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem
używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą
ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.
14. Wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw
majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty)
wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw
majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw
uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej
praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.
15. (uchylony)
16. W razie trwałego odłączenia od danego środka trwałego części składowej lub
peryferyjnej wartość początkową tego środka zmniejsza się, od następnego miesiąca
po odłączeniu, o różnicę między ceną nabycia (kosztem wytworzenia) odłączonej
części a przypadającą na nią, w okresie połączenia, sumą odpisów amortyzacyjnych
obliczoną przy zastosowaniu metody amortyzacji i stawki amortyzacyjnej stosowanej
przy obliczaniu odpisów amortyzacyjnych tego środka trwałego.
17. Jeżeli odłączona część zostanie następnie przyłączona do innego środka
trwałego, w miesiącu połączenia zwiększa się wartość początkową tego innego środka
o różnicę, o której mowa w ust. 16.
18. Przepis ust. 9 ma zastosowanie, jeżeli z odrębnych przepisów wynika, że
podmiot powstały z przekształcenia, podziału albo połączenia lub podmiot istniejący,
do którego przeniesiono w wyniku wydzielenia część majątku podmiotu dzielonego,
wstępuje we wszelkie prawa i obowiązki podmiotu przekształconego, połączonego
albo podzielonego.
19. Przepisu ust. 9 nie stosuje się do podziału podmiotów, jeżeli majątek
przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie także majątek
pozostający w podmiocie dzielonym, nie stanowi zorganizowanej części
przedsiębiorstwa. W takim przypadku dla wyceny przejmowanego majątku przepisy
ust. 1 pkt 4 lub ust. 10 stosuje się odpowiednio.
20. W razie zmiany formy opodatkowania odpowiednio z podatku tonażowego
albo zryczałtowanego podatku od wartości sprzedanej produkcji, o którym mowa
w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów
komplementarnych, na podatek dochodowy podatnicy w ewidencji, o której mowa
w art. 9, uwzględniają odpisy amortyzacyjne przypadające za okres opodatkowania
w formie podatku tonażowego lub zryczałtowanego podatku od wartości sprzedanej produkcji.
21. W przypadku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną
w jednoosobową spółkę kapitałową, podatnicy w ewidencji, o której mowa w art. 9,
uwzględniają również odpisy amortyzacyjne przypadające za okres opodatkowania
osoby fizycznej zgodnie z ustawą z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym
podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne
(Dz. U. z 2019 r. poz. 43, z późn. zm.). Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek
niebędących osobami prawnymi.

Art. 16h. 1. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się:
1) od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych
i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca
następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do
ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje
zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub
w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór;
suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie
z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów;
2) od zamówionego przez armatora taboru transportu morskiego w budowie,
o którym mowa w art. 16a ust. 2 pkt 4, począwszy od pierwszego miesiąca
następującego po miesiącu, w którym armator poniósł wydatki (w tym dokonał
wpłat zaliczek) na budowę taboru w wysokości co najmniej 10% wartości
kontraktowej odrębnie dla każdego obiektu tego taboru; wartość kontraktową,
o której mowa w niniejszym punkcie, ustala się na dzień zawarcia umowy na
budowę danego obiektu;
3) od używanych sezonowo środków trwałych oraz wartości niematerialnych
i prawnych w okresie ich wykorzystywania; w tym przypadku wysokość odpisu
miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej kwoty odpisów
amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie albo przez 12 miesięcy
w roku;
4) od ujawnionych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych
nieobjętych dotychczas ewidencją, począwszy od miesiąca następującego po
miesiącu, w którym te środki lub wartości zostały wprowadzone do ewidencji
środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
2. Podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod
amortyzacji określonych w art. 16i–16k dla poszczególnych środków trwałych przed
rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego
zamortyzowania danego środka trwałego.
3. Podmioty, o których mowa w art. 16g ust. 9, powstałe z przekształcenia,
podziału, z zastrzeżeniem ust. 5, albo połączenia podmiotów oraz podmioty, które
przejęły całość lub część innego podmiotu na skutek tych zdarzeń, dokonują odpisów
amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz
kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot przekształcony, podzielony,
połączony, z uwzględnieniem art. 16i ust. 2–7.
3a. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w razie nabycia przedsiębiorstwa lub
jego zorganizowanej części w drodze wkładu niepieniężnego, jeżeli składniki majątku
wchodzące w skład wkładu niepieniężnego były wprowadzone do ewidencji środków
trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego taki wkład.
3b. W przypadku otrzymania w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki
środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które uprzednio zostały
wniesione do tej osoby prawnej lub spółki jako wkład niepieniężny w postaci
przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części albo komercjalizowanej własności
intelektualnej wniesionej przez podmiot komercjalizujący, przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.
3c. W przypadku otrzymania, w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą
prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki, środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.
3d. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w przypadku określonym w art. 16g
ust. 1 pkt 4a lit. a oraz w pkt 4b lit. a.
4. Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co
miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku
podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od
środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych
w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do
ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od
wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego.
5. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do podziału podmiotów, jeżeli majątek
przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie także majątek
pozostający w podmiocie dzielonym, nie stanowi zorganizowanej części
przedsiębiorstwa. W takim przypadku odpisów amortyzacyjnych od przejmowanych
składników majątkowych dokonuje się na zasadach określonych w art. 16i–16m.

Art. 16i. 1. Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem
art. 16j–16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych
w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.
2. Podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki
podwyższać:
1) dla budynków i budowli używanych w warunkach:
a) pogorszonych – przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,2,
b) złych – przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,4;
2) dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem morskiego taboru
pływającego, używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków
przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej, przy
zastosowaniu w tym okresie współczynników nie wyższych niż 1,4;
3) dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4–6 i 8 Klasyfikacji Środków
Trwałych (KŚT), wydanej na podstawie odrębnych przepisów, zwanej dalej
„Klasyfikacją”, poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, przy
zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0.
3. W razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie
stawek, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, stawki te ulegają podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności
uzasadniające te zmiany.
4. Podatnicy mogą podwyższać stawki dla środków trwałych wymienionych
w ust. 2 pkt 3 bądź rezygnować z ich stosowania począwszy od miesiąca
następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji,
albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.
5. Podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki
dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od
miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego
miesiąca każdego następnego roku podatkowego.
6. W przypadku podwyższenia stawek amortyzacyjnych podanych w Wykazie
stawek amortyzacyjnych przy zastosowaniu współczynników określonych w ust. 2,
należy dla poszczególnych środków trwałych stosować jeden wybrany współczynnik,
przez który mnoży się stawkę amortyzacyjną właściwą dla danego środka trwałego,
przyjętą z Wykazu stawek amortyzacyjnych.
7. Wyjaśnienia dotyczące warunków używania budynków i budowli, określenia
szczególnej sprawności technicznej maszyn, urządzeń i środków transportu oraz
maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, o których mowa
w ust. 2, zawarte są w objaśnieniach do Wykazu stawek amortyzacyjnych.

Art. 16j. 1. Podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić
stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz
pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji
nie może być krótszy niż:
1) dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3–6 i 8 Klasyfikacji:
a) 24 miesiące – gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25 000 zł,
b) 36 miesięcy – gdy ich wartość początkowa jest wyższa od 25 000 zł i nie
przekracza 50 000 zł,
c) 60 miesięcy – w pozostałych przypadkach;
2) dla środków transportu, w tym samochodów osobowych – 30 miesięcy;
3) dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 – 10 lat,
z wyjątkiem:
a) trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych
wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji trwale
związanych z gruntem,
b) kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3
, domków kempingowych
i budynków zastępczych
– dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata;
4) dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna
z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% – 40 lat pomniejszone o pełną
liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do
dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres
amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.
2. Środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, uznaje się za:
1) używane, jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były
wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy, lub
2) ulepszone, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez
podatnika na ich ulepszenie stanowiły co najmniej 20% wartości początkowej.
3. Środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:
1) używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane
co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
2) ulepszone, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez
podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
4. Podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla przyjętych do
używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym że dla:
1) inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach okres amortyzacji nie
może być krótszy niż 10 lat;
2) inwestycji w obcych środkach trwałych innych niż wymienione w pkt 1 okres
amortyzacji ustala się według zasad określonych w ust. 1 pkt 1 i 2.
5. (uchylony)
6. Podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla
wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji:
1) odwiertów rozpoznawczych lub wydobywczych,
2) platform wiertniczych lub produkcyjnych
− z tym że okres ich amortyzacji nie może być krótszy niż 60 miesięcy.

Art. 16k. 1. Odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości
początkowej maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3–6 i 8 Klasyfikacji oraz
środków transportu, z wyłączeniem samochodów osobowych, w pierwszym
podatkowym roku ich używania przy zastosowaniu stawek podanych w Wykazie
stawek amortyzacyjnych podwyższonych, z zastrzeżeniem ust. 2, o współczynnik nie
wyższy niż 2,0, a w następnych latach podatkowych od ich wartości początkowej
pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek
kolejnych lat ich używania. Począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona
roczna kwota amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej
przy zastosowaniu metody określonej w art. 16i ust. 1, podatnicy dokonują dalszych
odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16i.
2. W przypadku używania środków trwałych, określonych w ust. 1, w zakładzie
położonym na terenie gminy o szczególnym zagrożeniu wysokim bezrobociem
strukturalnym albo w gminie zagrożonej recesją i degradacją społeczną, których
wykaz na podstawie odrębnych przepisów ustala Rada Ministrów, stawki podane
w Wykazie stawek amortyzacyjnych można podwyższyć przy zastosowaniu
współczynników nie wyższych niż 3,0, dokonując obliczenia odpisów
amortyzacyjnych zgodnie z zasadą określoną w ust. 1.
3. Jeżeli w trakcie roku podatkowego gmina zostanie wyłączona z wykazu,
o którym mowa w ust. 2, podatnik może stosować do końca tego roku podwyższone
stawki amortyzacyjne.
4. (uchylony)
5. (uchylony)
6. (uchylony)
7. Podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność,
z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów
amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3–
8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym,
w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz
wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku
podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.
8. Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa
w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone
do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub
stosować zasady określone w art. 16h ust. 4. Od następnego roku podatkowego
podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 16i; suma
odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz
niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1, nie może
przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych.
9. Przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów
amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 10 000 zł wartości początkowej środków
trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16f ust. 3.
10. Pomoc, o której mowa w ust. 7, stanowi pomoc de minimis udzielaną
w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa
wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis.
11. Przepisy ust. 7 nie mają zastosowania do podatników rozpoczynających
działalność, którzy zostali utworzeni:
1) w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników albo
2) w wyniku przekształcenia spółki niebędącej osobą prawną, albo
3) przez osoby fizyczne, które wniosły na poczet kapitału nowo utworzonego
podmiotu uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo albo składniki
majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość
w złotych kwoty co najmniej 10 000 euro; wartość tych składników oblicza się
stosując odpowiednio art. 14.
12. Przeliczenia na złote kwot, o których mowa w ust. 7 i ust. 11 pkt 3, dokonuje
się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na
pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym
wystąpiły zdarzenia, o których mowa w tych przepisach, w zaokrągleniu do 1000 zł.
13. W przypadku spółki niebędącej osobą prawną kwota limitu odpisów
amortyzacyjnych, o której mowa w ust. 7, odnosi się do łącznej wartości odpisów
przypadających zgodnie z art. 5 na wspólników tej spółki.
14. Podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od
wartości początkowej nabytych fabrycznie nowych środków trwałych zaliczonych do
grupy 3–6 i 8 Klasyfikacji w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i
prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 000 zł.
Kwota 100 000 zł obejmuje sumę odpisów amortyzacyjnych i wpłaty na poczet
nabycia środka trwałego, o której mowa w art. 15 ust. 1zd, zaliczonej do kosztów
uzyskania przychodów.
15. Przepis ust. 14 stosuje się, pod warunkiem że:
1) wartość początkowa jednego środka trwałego, o którym mowa w ust. 14,
nabytego w roku podatkowym, wynosi co najmniej 10 000 zł lub
2) łączna wartość początkowa co najmniej dwóch środków trwałych, o których
mowa w ust. 14, nabytych w roku podatkowym, wynosi co najmniej 10 000 zł, a
wartość początkowa każdego z nich przekracza 3500 zł.
16. Kwotę jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, o której mowa w ust. 14,
pomniejsza się o wysokość zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów wpłaty na
poczet nabycia środka trwałego, o której mowa w art. 15 ust. 1zd.
17. W przypadku, o którym mowa w ust. 15 pkt 2, wysokość jednorazowego
odpisu amortyzacyjnego, o której mowa w ust. 14, pomniejsza się o kwotę odpisów
amortyzacyjnych dokonanych przez podatnika od środków trwałych, o których mowa
w ust. 14.
18. Do odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, o których mowa w ust.
14, stosuje się odpowiednio przepis ust. 8, z tym że suma dokonanych odpisów
amortyzacyjnych i wpłaty na poczet nabycia środka trwałego, o której mowa w art. 15
ust. 1zd, zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów, nie może przekroczyć wartości
początkowej tych środków trwałych.
19. W przypadku spółki niebędącej osobą prawną kwota limitu odpisów
amortyzacyjnych, o której mowa w ust. 14, odnosi się do łącznej wartości odpisów
przypadających zgodnie z art. 5 na wspólników tej spółki.
20. Jeżeli w związku z nabyciem środka trwałego podatnik ma prawo do
dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, o którym mowa w ust. 7 i 14, to
dokonuje on odpisu amortyzacyjnego na podstawie ust. 7 albo 14.
21. Jeżeli podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wpłatę na poczet
nabycia środka trwałego, o której mowa w art. 15 ust. 1zd, a następnie:
1) przed nabyciem środka trwałego, o którym mowa w ust. 14:
a) zlikwidował działalność gospodarczą albo
b) zmienił formę opodatkowania na zryczałtowaną formę opodatkowania
określoną odpowiednio w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku
tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu
okrętowego i przemysłów komplementarnych, albo
2) po nabyciu środka trwałego, o którym mowa w ust. 14:
a) nie dokonał jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od środka trwałego lub
b) zbył odpłatnie środek trwały
– jest obowiązany do zwiększenia przychodów o wpłatę na poczet nabycia środka
trwałego, o której mowa w art. 15 ust. 1zd, odpowiednio na ostatni dzień prowadzenia
działalności przed jej likwidacją, na ostatni dzień prowadzenia działalności przed
zmianą formy opodatkowania, na dzień, w którym podatnik dokonał pierwszego
odpisu na podstawie ust. 1 lub art. 16i, albo na dzień odpłatnego zbycia środka trwałego.

Art. 16l. 1. Odpisów amortyzacyjnych od taboru transportu morskiego
w budowie, wymienionego w art. 16a ust. 2 pkt 4, dokonuje się w ratach co miesiąc
przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych dla taboru pływającego
w Wykazie stawek amortyzacyjnych.
2. Podstawę obliczenia odpisów amortyzacyjnych od obiektów taboru
wymienionych w ust. 1 stanowi część wartości kontraktowej, o której mowa
w art. 16h ust. 1 pkt 2, powiększona o kolejne wydatki (zaliczki), ponoszone na
budowę danego obiektu; wydatki te zwiększają sukcesywnie podstawę dokonywania
odpisów amortyzacyjnych w miesiącu następującym po miesiącu ich poniesienia.
3. Odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 1, dokonuje się do końca
miesiąca, w którym dany obiekt taboru został przyjęty do używania; jeżeli nie dojdzie
do zawarcia umowy przenoszącej na armatora własność zamawianego taboru, armator
jest obowiązany zmniejszyć koszty uzyskania przychodów o dokonane odpisy
amortyzacyjne, obliczone zgodnie z ust. 1 i 2, w miesiącu, w którym odstąpiono od umowy.
4. Odpisów amortyzacyjnych od przyjętego do używania taboru morskiego
dokonuje się zgodnie z art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych dokonanych zgodnie
z art. 16i i odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 2, nie może przekroczyć
wartości początkowej danego obiektu taboru transportu morskiego.

Art. 16ł. 1. Od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
otrzymanych do odpłatnego korzystania, zgodnie z umowami zawartymi na podstawie
przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji, jeżeli z tych umów wynika prawo zakupu
tych środków albo wartości przez korzystającego za cenę ustaloną w umowach,
podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych na zasadach określonych w art. 16h
ust. 1. Stawki amortyzacyjne, z uwzględnieniem art. 16i i 16m, ustala się w proporcji
do okresu wynikającego z umowy, z wyjątkiem środków trwałych oraz wartości
niematerialnych i prawnych o krótszym okresie amortyzacji niż okres trwania umowy.
2. W razie nabycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych
otrzymanych do odpłatnego korzystania na podstawie umów, o których mowa
w ust. 1, przed upływem okresu, na jaki została zawarta umowa, podatnicy dokonują
dalszych odpisów amortyzacyjnych od tych środków i wartości, kontynuując
stosowanie zasad i stawek, określonych w ust. 1.
3. W razie przedłużenia okresu obowiązywania umowy zawartej na podstawie
przepisów, o których mowa w ust. 1, stawki odpisów amortyzacyjnych ulegają
obniżeniu proporcjonalnie do okresu przedłużenia okresu obowiązywania umowy,
z wyjątkiem środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych o okresie
amortyzacji krótszym niż okres obowiązywania umowy; zasada ta ma zastosowanie
wyłącznie do stawek odpisów amortyzacyjnych, dokonywanych od następnego
miesiąca po miesiącu, w którym zmieniono umowę.
4. Od środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, przekazanych
do używania na podstawie innych umów niż wymienione w ust. 1, odpisów
amortyzacyjnych od tych składników dokonują odpowiednio finansujący lub
korzystający na zasadach określonych w art. 16h–16k i art. 16m, z uwzględnieniem
przepisów rozdziału 4a.
5. Jeżeli umowy inne niż wymienione w ust. 1, dotyczą środków trwałych
zaliczonych do grupy 3–6 Klasyfikacji i zostały zawarte na okres co najmniej
60 miesięcy oraz zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych
dokonuje korzystający, podatnik może stosować zasady określone w ust. 1–3.
6. Jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a:
1) odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający albo
2) finansujący rezygnuje z dokonywania odpisów amortyzacyjnych
– oraz nastąpi zmiana, wygaśnięcie lub rozwiązanie umów, o których mowa w ust. 4
lub 5, i w związku z tym nie zostanie przeniesiona na korzystającego własność
środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, właściciel przejmując te
składniki majątku określa ich wartość początkową, zgodnie z art. 16g, przed
zawarciem pierwszej umowy leasingu, pomniejszoną o spłatę wartości początkowej,
o której mowa w art. 17a pkt 7, oraz o sumę dokonanych przez siebie odpisów
amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Art. 16m. 1. Z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 16ł ust. 1–3, okres dokonywania
odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych nie może być
krótszy niż:
1) od licencji (sublicencji) na programy komputerowe oraz od praw autorskich –
24 miesiące;
2) od licencji na wyświetlanie filmów oraz na emisję programów radiowych
i telewizyjnych – 24 miesiące;
3) od poniesionych kosztów zakończonych prac rozwojowych – 12 miesięcy;
4) od pozostałych wartości niematerialnych i prawnych – 60 miesięcy.
2. Jeżeli wynikający z umowy okres używania praw majątkowych, o których
mowa w ust. 1 pkt 2, jest krótszy od okresu ustalonego w tym przepisie, podatnicy
mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w okresie wynikającym z umowy.
3. Podatnicy ustalają stawki amortyzacyjne dla poszczególnych wartości
niematerialnych i prawnych na cały okres amortyzacji przed rozpoczęciem
dokonywania odpisów amortyzacyjnych.
4. Odpisów amortyzacyjnych od własnościowego spółdzielczego prawa do
lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz prawa do
domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej dokonuje się przy zastosowaniu
rocznej stawki amortyzacyjnej w wysokości 2,5%.

Art. 16n. 1. Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o:
1) hybrydowej transakcji – oznacza to uzgodnienie w sprawie przeniesienia
instrumentu finansowego, w przypadku gdy ten sam dochód (przychód)
bazowy z tego instrumentu jest traktowany dla celów podatkowych jako dochód (przychód) uzyskany przez więcej niż jedną stronę takiego
uzgodnienia;
2) hybrydowym instrumencie finansowym – oznacza to instrument finansowy,
który w państwie płatnika jest kwalifikowany dla celów podatkowych
inaczej niż w państwie odbiorcy, a także hybrydową transakcję;
3) hybrydowym podmiocie – oznacza to podmiot, który dla celów podatkowych
jednego państwa jest traktowany jako podmiot nietransparentny, a dla
celów podatkowych innego państwa jest traktowany jako podmiot
transparentny;
4) instrumencie finansowym – oznacza to instrument stanowiący podstawę
osiągania zysku z tytułu finansowania dłużnego lub kapitałowego, który
podlega opodatkowaniu jako dochód z tytułu wierzytelności, udziału
w zyskach lub instrumentów pochodnych na podstawie przepisów państwa
odbiorcy lub państwa płatnika;
5) odliczeniu – oznacza to zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów lub
odliczenie od dochodu (przychodu), podstawy opodatkowania lub podatku
w państwie płatnika lub państwie inwestora;
6) odliczeniu bez opodatkowania – oznacza to odliczenie w państwie płatnika
wartości świadczenia lub hipotetycznego świadczenia między podmiotem
nietransparentnym a jego zagranicznym zakładem lub między dwoma
zagranicznymi zakładami, jeżeli świadczenie lub hipotetyczne świadczenie
na podstawie przepisów państwa odbiorcy:
a) nie jest uwzględniane w dochodach (przychodach) przy określaniu
dochodu (przychodu) w państwie odbiorcy lub
b) jest objęte ulgą podatkową w państwie odbiorcy wyłącznie ze względu
na charakter tego świadczenia, polegającą na zwolnieniu z podatku,
obniżeniu stawki podatkowej, zwrocie podatku lub kredycie
podatkowym innym niż kredyt podatkowy z tytułu podatków
pobieranych u źródła;
7) państwie – oznacza to również terytorium;
8) państwie inwestora – oznacza to państwo inne niż państwo płatnika, które
przyznaje prawo do odliczenia świadczenia, kosztu lub straty skutkującego
podwójnym odliczeniem;
9) państwie odbiorcy – oznacza to państwo, w którym zgodnie z prawem
innego państwa świadczenie lub hipotetyczne świadczenie skutkujące
odliczeniem bez opodatkowania jest uznawane za otrzymane;
10) państwie płatnika – oznacza to państwo, w którym:
a) świadczenie ma źródło lub zostały poniesione koszty lub straty –
w przypadku podwójnego odliczenia,
b) hybrydowy podmiot ma siedzibę lub zagraniczny zakład jest położony
– w przypadku świadczenia dokonanego przez hybrydowy podmiot lub
zagraniczny zakład, które skutkuje podwójnym odliczeniem,
c) przyjmuje się zgodnie z prawem tego państwa, że świadczenie lub
hipotetyczne świadczenie zostało dokonane – w przypadku odliczenia
bez opodatkowania;
11) podmiocie – oznacza to osobę prawną lub jednostkę organizacyjną
niemającą osobowości prawnej;
12) podmiocie nietransparentnym – oznacza to podmiot, który podlega
opodatkowaniu podatkiem dochodowym na podstawie przepisów państwa;
13) podmiocie transparentnym – oznacza to podmiot, którego dochody
(przychody) i koszty są traktowane na podstawie przepisów państwa
odpowiednio jako osiągnięte lub poniesione przez co najmniej jeden inny
podmiot lub jedną osobę fizyczną;
14) podmiotach powiązanych – oznacza to podmioty powiązane, o których
mowa w art. 24a ust. 2 pkt 4, a także podmioty wchodzące w skład grupy
kapitałowej obowiązanej na podstawie przepisów o rachunkowości do
sporządzania skonsolidowanego sprawozdania finansowego, przy czym
w przypadkach, o których mowa w art. 16o ust. 1, art. 16p ust. 1 pkt 1 lit. b–
e i art. 16q, wielkość udziału w kapitale lub prawach głosu w organach
kontrolnych, stanowiących lub zarządzających lub prawa do uczestnictwa
w zysku wynosi co najmniej 50%;
15) podwójnym odliczeniu – oznacza to odliczenie wartości tych samych
świadczeń, kosztów lub strat w państwie płatnika i w państwie inwestora;
16) pominiętym zagranicznym zakładzie – oznacza to uzgodnienie, które jest
traktowane jako powodujące powstanie zagranicznego zakładu na
podstawie przepisów państwa, którego podmiot nietransparentny jest rezydentem podatkowym, i nie jest traktowane jako powodujące powstanie
zagranicznego zakładu na podstawie przepisów innego państwa;
17) rezydencie podatkowym – oznacza to podmiot podlegający na podstawie
przepisów państwa obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów
(przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów;
18) rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych – oznacza to sytuację,
w której ze względu na hybrydowy podmiot, hybrydowy instrument
finansowy lub pominięty zagraniczny zakład dochodzi do odliczenia bez
opodatkowania w przypadkach, o których mowa w art. 16p ust. 1 pkt 1, albo
podwójnego odliczenia;
19) rynkowej hybrydowej transakcji – oznacza to hybrydową transakcję, której
dokonuje uczestnik rynku w ramach zwykłej działalności, a nie w ramach
uzgodnienia strukturalnego;
20) uczestniku rynku – oznacza to podmiot prowadzący na własny rachunek
w celu osiągnięcia zysku działalność polegającą na regularnym zakupie
i sprzedaży instrumentów finansowych, głównie na rzecz podmiotów
niebędących podmiotami powiązanymi;
21) uzgodnieniu strukturalnym – oznacza to uzgodnienie wykorzystujące
rozbieżność w kwalifikacji struktur hybrydowych, w przypadku gdy
rozbieżność ta została uwzględniona w warunkach uzgodnienia, lub
uzgodnienie, którego celem było doprowadzenie do powstania rozbieżności
w kwalifikacji struktur hybrydowych, chyba że nie można było rozsądnie
oczekiwać, że podatnik lub podmiot powiązany byli świadomi rozbieżności
w kwalifikacji struktur hybrydowych, i podatnik lub podmiot powiązany
nie osiągnęli korzyści podatkowych wynikających z tych rozbieżności.
2. W przypadku osób, którym wspólnie przysługują w podmiocie udziały
w kapitale lub prawa głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub
zarządzających, w celu ustalenia podmiotów powiązanych, przy obliczaniu
wielkości tych udziałów oraz praw sumuje się odpowiednio udziały w kapitale
oraz prawa głosu w organach kontrolnych, stanowiących i zarządzających
przysługujące łącznie tym osobom. Przez osoby, o których mowa w zdaniu
pierwszym, rozumie się podmioty i osoby fizyczne.

Art. 16o. 1. Podatnikowi, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2, nie przysługuje
prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów podlegających
podwójnemu odliczeniu, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:
1) podwójne odliczenie zostało dokonane przez podmioty powiązane lub
w ramach uzgodnienia strukturalnego;
2) Rzeczpospolita Polska jest państwem:
a) inwestora albo
b) płatnika – w przypadku gdy państwo inwestora inne niż Rzeczpospolita
Polska nie wyłączyło prawa do odliczenia tych kosztów.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli podwójnemu odliczeniu odpowiada
podwójnie wykazany w bieżącym lub kolejnym okresie rozliczeniowym dochód
(przychód) w państwie inwestora i państwie płatnika.

Art. 16p. 1. Podatnikowi, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2, nie przysługuje
prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów podlegających
odliczeniu bez opodatkowania, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:
1) odliczenie bez opodatkowania wystąpiło w jednym z następujących
przypadków:
a) świadczenie z tytułu hybrydowego instrumentu finansowego
skutkujące odliczeniem bez opodatkowania ze względu na różnice
w charakterze tego instrumentu lub świadczenia nie powoduje
powstania dochodu (przychodu) w państwie odbiorcy w rozsądnym
terminie, przy czym uznaje się, że świadczenie powoduje powstanie
dochodu (przychodu) w rozsądnym terminie, jeżeli:
– dochód (przychód) ten powstanie w terminie nieprzekraczającym
12 miesięcy, licząc od końca roku podatkowego płatnika, w którym
zostało dokonane świadczenie, lub
– można zasadnie oczekiwać, że dochód (przychód) ten powstanie
w innym terminie niż określony w tiret pierwszym, który miałby
zastosowanie w przypadku, gdyby świadczenie zostało wykonane
zgodnie z warunkami rynkowymi między podmiotami innymi niż
podmioty powiązane,
b) świadczenie dokonane na rzecz hybrydowego podmiotu skutkuje
odliczeniem bez opodatkowania ze względu na występujące różnice w podatkowym przypisaniu tego świadczenia na podstawie przepisów
państwa siedziby lub zarejestrowania tego hybrydowego podmiotu
i innych osób lub podmiotów posiadających udział w tym hybrydowym
podmiocie,
c) świadczenie dokonane na rzecz podmiotu nietransparentnego
posiadającego zagraniczny zakład skutkuje odliczeniem bez
opodatkowania ze względu na występujące różnice w podatkowym
przypisaniu tego świadczenia między tym podmiotem a zagranicznym
zakładem albo między co najmniej dwoma zagranicznymi zakładami
tego podmiotu na podstawie przepisów państw, w których podmiot
nietransparentny posiadający zagraniczny zakład prowadzi
działalność,
d) świadczenia dokonano na rzecz pominiętego zagranicznego zakładu,
e) świadczenie dokonane przez hybrydowy podmiot skutkuje odliczeniem
bez opodatkowania ze względu na pominięcie świadczenia na podstawie
przepisów państwa odbiorcy,
f) hipotetyczne świadczenie między podmiotem nietransparentnym a jego
zagranicznym zakładem lub między zagranicznymi zakładami skutkuje
odliczeniem bez opodatkowania ze względu na pominięcie świadczenia
na podstawie przepisów państwa odbiorcy;
2) odliczenie bez opodatkowania zostało dokonane przez podmioty powiązane
lub w ramach uzgodnienia strukturalnego;
3) Rzeczpospolita Polska jest państwem płatnika.
2. Przepisów art. 12 ust. 4 pkt 2, 3c, 3e–4a, 6a, 11, 12 i 21 nie stosuje się do
wpłat, zarachowanych należności ani innych świadczeń określonych w tych
przepisach, uzyskanych przez podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2, jeżeli
są spełnione łącznie następujące warunki:
1) takie wpłaty, należności lub inne świadczenia podlegają odliczeniu bez
opodatkowania w przypadkach określonych w ust. 1 pkt 1 lit. a lub e;
2) odliczenie bez opodatkowania zostało dokonane przez podmioty powiązane
lub w ramach uzgodnienia strukturalnego;
3) Rzeczpospolita Polska jest państwem odbiorcy – w przypadku gdy państwo
płatnika inne niż Rzeczpospolita Polska przyznało prawo do odliczenia
takich wpłat, należności lub innych świadczeń.
3. Przez świadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a–f, rozumie się
jakikolwiek tytuł dający podstawę do zaliczenia danej wartości do kosztów
uzyskania przychodów, w tym odpis amortyzacyjny.
4. Przepisów ust. 1 pkt 1 lit. e i f nie stosuje się, jeżeli odliczenie odpowiada
dochodowi (przychodowi) wykazanemu w państwie płatnika.
5. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do świadczenia stanowiącego dochód
(przychód) bazowy z przeniesionego instrumentu finansowego, które jest
dokonywane przez uczestnika rynku w ramach rynkowej hybrydowej transakcji,
jeżeli przepisy państwa płatnika wymagają od tego uczestnika zaliczenia
należności związanych z przeniesionym instrumentem finansowym do dochodów
(przychodów).

Art. 16q. Przepisy art. 16o i art. 16p ust. 1 stosuje się odpowiednio do
kosztów, które bezpośrednio lub pośrednio służą finansowaniu wydatków
powodujących powstanie rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych
poprzez transakcję lub serię transakcji zawartych między podmiotami
powiązanymi lub w ramach uzgodnienia strukturalnego, z wyjątkiem przypadku
gdy jedno z państw uczestniczących w tej transakcji lub serii transakcji zastosuje
równoważne dostosowanie w odniesieniu do takiej rozbieżności w kwalifikacji
struktur hybrydowych.

Art. 16r. 1. Podatnikowi, o którym mowa w art. 3 ust. 1, nie przysługuje
prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów lub do pomniejszenia
dochodów (przychodów) o straty, jeżeli łącznie spełnione są następujące
warunki:
1) koszty lub straty podlegają odliczeniu w co najmniej dwóch państwach,
w których ten podatnik jest traktowany jako rezydent podatkowy;
2) koszty lub straty nie odpowiadają podwójnie wykazanemu dochodowi
(przychodowi).
2. W przypadku gdy podatnik jest uznawany za rezydenta podatkowego
Rzeczypospolitej Polskiej i co najmniej jednego innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, przepis ust. 1 stosuje się, jeżeli podatnik nie został uznany za
rezydenta podatkowego Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie ratyfikowanej
umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Art. 16s. W przypadku hybrydowej transakcji skutkującej uzyskaniem
przez więcej niż jeden podmiot ulgi podatkowej dotyczącej podatku pobieranego
u źródła od świadczeń z tytułu przeniesionego instrumentu finansowego podatnik
będący rezydentem podatkowym Rzeczypospolitej Polskiej jest uprawniony do
skorzystania z ulgi podatkowej proporcjonalnie do dochodu podlegającego
opodatkowaniu związanego z takim świadczeniem.
Art. 16t. 1. W przypadku gdy rozbieżność w kwalifikacji struktur
hybrydowych dotyczy niepodlegającego opodatkowaniu w Rzeczypospolitej
Polskiej dochodu (przychodu) pominiętego zagranicznego zakładu podatnika
będącego rezydentem podatkowym Rzeczypospolitej Polskiej, do dochodów
(przychodów) tego podatnika zalicza się dochody (przychody), które byłyby
przypisane do zagranicznego zakładu, gdyby taka rozbieżność w kwalifikacji
struktur hybrydowych nie wystąpiła.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli obowiązek zwolnienia dochodu
(przychodu) z opodatkowania w Rzeczypospolitej Polskiej wynika
z ratyfikowanej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej
z innym państwem niż państwo członkowskie Unii Europejskiej.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych art. 16

DODAJ