Art. 24. (uchylony).

Art. 24a. 1. Podatek od dochodów zagranicznej jednostki kontrolowanej
uzyskanych przez podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, wynosi 19% podstawy
opodatkowania.
2. Użyte w niniejszym artykule określenie:
1) zagraniczna jednostka – oznacza:
a) osobę prawną,
b) spółkę kapitałową w organizacji,
c) jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej inną niż spółka
niemająca osobowości prawnej,
d) spółkę niemającą osobowości prawnej, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2,
e) fundację, trust lub inny podmiot albo stosunek prawny o charakterze
powierniczym,
f) podatkową grupę kapitałową lub spółkę z podatkowej grupy kapitałowej,
która samodzielnie spełniałaby warunek, o którym mowa
w ust. 3 pkt 3 lit. c, gdyby nie była częścią podatkowej grupy kapitałowej,
g) wydzieloną organizacyjnie lub prawnie część zagranicznej spółki lub
innego podmiotu mającego osobowość prawną albo niemającego
osobowości prawnej
– nieposiadające siedziby, zarządu ani rejestracji na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, w których podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, samodzielnie lub
wspólnie z podmiotami powiązanymi, posiada, bezpośrednio lub pośrednio,
udział w kapitale, prawo głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub
zarządzających lub prawo do uczestnictwa w zysku, w tym ich ekspektatywę, lub
w których w przyszłości będzie uprawniony do nabycia takich praw, w tym jako
założyciel (fundator) lub beneficjent fundacji, trustu lub innego podmiotu albo
stosunku prawnego o charakterze powierniczym, lub nad którymi podatnik
sprawuje kontrolę faktyczną;
1a) prawo do uczestnictwa w zysku – oznacza również prawo do uzyskania środków
należących do zagranicznej jednostki w związku z jej likwidacją, prawo do
otrzymania świadczenia pieniężnego lub niepieniężnego, w tym jego
ekspektatywy, jako założyciel (fundator) lub beneficjent fundacji, trustu lub
innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym lub
ekspektatywę uzyskania zysków zagranicznej jednostki wypracowanych lub
uzyskanych w przyszłości;
1b) kontrola faktyczna – oznacza kontrolę, która, uwzględniając okoliczności
faktyczne, pozwala na wywieranie dominującego wpływu na funkcjonowanie
zagranicznej jednostki poprzez wpływ na podejmowanie decyzji na najwyższym
szczeblu w sprawach dotyczących zagranicznej jednostki lub możliwość
kierowania lub wpływania na jej codzienne działanie, przy czym kontrola
faktyczna wynika w szczególności z powiązań umownych, między innymi
umowy kreującej zagraniczną jednostkę, decyzji sądu lub innego dokumentu
regulującego założenie lub funkcjonowanie tej jednostki, udzielonych
pełnomocnictw lub powiązań faktycznych między zagraniczną jednostką i
podatnikiem;
2) instrumenty finansowe – oznacza instrumenty finansowe wymienione w art. 2
ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi;
3) jednostka zależna – oznacza podmiot, o którym mowa w art. 3 ust. 1, albo
zagraniczną jednostkę niespełniającą warunków określonych w ust. 3 pkt 3 lit. b i c, w których podatnik posiada, bezpośrednio lub pośrednio, co najmniej 50% udziałów w kapitale lub co najmniej 50% praw głosu w organach kontrolnych,
stanowiących lub zarządzających, lub co najmniej 50% prawa do uczestnictwa w zysku;
4) podmiot powiązany – oznacza:
a) osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości
prawnej, w której podatnik posiada, bezpośrednio lub pośrednio, co
najmniej 25% udziałów w kapitale lub co najmniej 25% praw głosu w
organach kontrolnych, stanowiących lub zarządzających, lub co
najmniej 25% prawa do uczestnictwa w zysku,
b) osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą
osobowości prawnej, posiadającą w podatniku, bezpośrednio lub
pośrednio, co najmniej 25% udziałów w kapitale lub co najmniej 25%
praw głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub zarządzających,
lub co najmniej 25% prawa do uczestnictwa w zysku,
c) osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości
prawnej, w której podmiot wskazany w lit. b posiada, bezpośrednio lub
pośrednio, co najmniej 25% udziałów w kapitale lub co najmniej 25% praw głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub zarządzających, lub co najmniej 25% prawa do uczestnictwa w zysku.
2a. W przypadku gdy na podstawie okoliczności faktycznych nie można ustalić,
że podmiot, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. e, spełnia przesłanki uznania za
zagraniczną jednostkę, domniemywa się, że podmiot ten stanowi zagraniczną
jednostkę, jeżeli podatnik jest założycielem lub fundatorem tego podmiotu oraz,
odpłatnie albo nieodpłatnie, przekazał majątek temu podmiotowi, chyba że założyciel
(fundator) wykaże, że wyzbył się on w sposób definitywny i nieodwołalny
powierzonego majątku. W takim przypadku podmiot, o którym mowa
w ust. 2 pkt 1 lit. e, uznaje się za zagraniczną jednostkę, gdy podatnik jest lub może
stać się beneficjentem tego podmiotu.
2b. Za zagraniczną jednostkę może być również uznany zagraniczny zakład
zagranicznej jednostki w dowolnej postaci.
3. Zagraniczną jednostką kontrolowaną jest:
1) zagraniczna jednostka mająca siedzibę lub zarząd lub zarejestrowana lub
położona na terytorium lub w kraju wymienionym w rozporządzeniu wydanym
na podstawie art. 11j ust. 2 albo
2) zagraniczna jednostka mająca siedzibę lub zarząd lub zarejestrowana lub
położona na terytorium państwa innego niż wskazane w pkt 1, z którym:
a) Rzeczpospolita Polska nie ratyfikowała umowy międzynarodowej,
w szczególności umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, albo
b) Unia Europejska nie ratyfikowała umowy międzynarodowej
– stanowiącej podstawę do uzyskania od organów podatkowych tego państwa
informacji podatkowych, albo
3) zagraniczna jednostka spełniająca łącznie następujące warunki:
a) w jednostce tej podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, samodzielnie lub
wspólnie z podmiotami powiązanymi, posiada bezpośrednio lub pośrednio
ponad 50% udziałów w kapitale lub ponad 50% praw głosu w organach
kontrolnych, stanowiących lub zarządzających, lub ponad 50% prawa do
uczestnictwa w zysku lub sprawuje kontrolę faktyczną nad zagraniczną jednostką,
b) co najmniej 33% przychodów tej jednostki osiągniętych w roku
podatkowym, o którym mowa w ust. 6, pochodzi:
– z dywidend i innych przychodów z udziału w zyskach osób prawnych,
– ze zbycia udziałów (akcji),
– z wierzytelności,
– z odsetek i pożytków od wszelkiego rodzaju pożyczek,
– z części odsetkowej raty leasingowej,
– z poręczeń i gwarancji,
– z praw autorskich lub praw własności przemysłowej, w tym z tytułu
zbycia tych praw,
– ze zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych,
– z działalności ubezpieczeniowej, bankowej lub innej działalności
finansowej,
– z transakcji z podmiotami powiązanymi, w przypadku gdy jednostka
nie wytwarza w związku z tymi transakcjami wartości dodanej pod
względem ekonomicznym lub wartość ta jest znikoma,
c) faktycznie zapłacony podatek dochodowy przez tę jednostkę jest niższy niż
różnica między podatkiem dochodowym od osób prawnych, który byłby od
niej należny, gdyby jednostka ta była podatnikiem, o którym mowa
w art. 3 ust. 1, a podatkiem dochodowym faktycznie przez nią zapłaconym
w państwie jej siedziby, zarządu, zarejestrowania lub położenia; przez
podatek faktycznie zapłacony rozumie się podatek niepodlegający zwrotowi
lub odliczeniu w jakiejkolwiek formie, w tym na rzecz innego podmiotu.
3a. Przy wyliczaniu różnicy, o której mowa w ust. 3 pkt 3 lit. c, nie uwzględnia
się zagranicznego zakładu zagranicznej jednostki kontrolowanej, który nie podlega
opodatkowaniu lub jest zwolniony z podatku w państwie siedziby zagranicznej
jednostki kontrolowanej.
3b. Sprawowanie kontroli, o której mowa w ust. 3 pkt 3 lit. a, wobec podatkowej
grupy kapitałowej, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. f, ustala się poprzez odniesienie
się do spółki dominującej lub wobec wszystkich spółek z grupy.
3c. W przypadku spółki z podatkowej grupy kapitałowej, o której mowa
w ust. 2 pkt 1 lit. f, przez faktycznie zapłacony podatek dochodowy przez tę spółkę na
potrzeby ust. 3 pkt 3 lit. c należy rozumieć podatek, który zostałby przez tę spółkę
zapłacony, gdyby ta spółka nie była częścią tej podatkowej grupy kapitałowej.
4. Podstawę opodatkowania, o której mowa w ust. 1, stanowi kwota
odpowiadająca dochodowi zagranicznej jednostki kontrolowanej proporcjonalnie do
okresu, w którym jednostka zagraniczna była kontrolowana przez podatnika w jej roku
podatkowym, albo do okresu, o którym mowa w ust. 8 albo 9, w takiej części, jaka
odpowiada posiadanym prawom do uczestnictwa w zysku tej jednostki, po odliczeniu kwot:
1) uwzględnionej w podstawie opodatkowania podatnika dywidendy otrzymanej od
zagranicznej jednostki kontrolowanej;
2) dochodu z odpłatnego zbycia przez podatnika udziału w zagranicznej jednostce
kontrolowanej, w części uwzględnionej w jego podstawie opodatkowania.
4a. W przypadku gdy podatnik jest założycielem (fundatorem) podmiotu,
o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. e, przysługujące mu prawo do uczestnictwa w zysku
określa się poprzez odniesienie do proporcji, w jakiej pozostaje wartość rynkowa
przekazanego przez niego majątku na dzień jego przekazania do całego majątku trustu,
fundacji lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym.
W przypadku gdy podatnikiem jest zarówno założyciel (fundator), jak i beneficjent
podmiotu, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. e, przepis ust. 8 stosuje się odpowiednio,
chyba że podatnik będący założycielem (fundatorem) wykaże, że faktycznie
przysługujące prawo do uczestnictwa w zysku podmiotu, o którym mowa
w ust. 2 pkt 1 lit. e, przysługuje w całości podatnikowi będącemu beneficjentem.
5. Kwoty nieodliczone zgodnie z ust. 4 w danym roku podatkowym podlegają
odliczeniu w następnych, kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych.
6. Dochodem, o którym mowa w ust. 4, jest uzyskana w roku podatkowym
nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, ustalonymi zgodnie
z przepisami ustawy, bez względu na rodzaj źródeł przychodów, ustalona na ostatni
dzień roku podatkowego zagranicznej jednostki kontrolowanej. Jeżeli zagraniczna
jednostka kontrolowana nie ma ustalonego roku podatkowego albo rok ten przekracza
okres kolejnych, następujących po sobie 12 miesięcy, przyjmuje się, że rokiem
podatkowym zagranicznej jednostki kontrolowanej jest rok podatkowy podatnika.
Dochód zagranicznej jednostki kontrolowanej nie podlega pomniejszeniu o straty
poniesione w latach poprzednich.
7. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie wysokości prawa do uczestnictwa w zysku
zagranicznej jednostki kontrolowanej albo nastąpiło wyłączenie lub ograniczenie tego prawa, dla jego ustalenia przyjmuje się najwyższy, określony procentowo, udział
podatnika w kapitale lub prawie głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub
zarządzających tej jednostki.
8. W przypadku zagranicznej jednostki kontrolowanej, o której mowa
w ust. 3 pkt 1, dla ustalenia prawa do uczestnictwa w zysku zagranicznej jednostki
kontrolowanej przyjmuje się, że podatnikowi albo podatnikowi wspólnie z innymi
podatnikami, o których mowa w art. 3 ust. 1, lub podatnikami, o których mowa
w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych, przysługiwały, przez cały rok podatkowy, o którym mowa w ust. 6,
wszystkie prawa do uczestnictwa w zysku tej jednostki. W przypadku braku
przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały tych podatników związane z prawem
do uczestnictwa w zysku są równe.
9. Przepis ust. 8 stosuje się odpowiednio do ustalenia prawa do uczestnictwa
w zysku zagranicznej jednostki kontrolowanej, o której mowa w ust. 3 pkt 2, chyba że
podatnik wykaże, że faktycznie przysługujące podatnikowi prawo do uczestnictwa
w zysku zagranicznej jednostki kontrolowanej lub okres jego posiadania jest inny.
10. W przypadku zagranicznej jednostki kontrolowanej, o której mowa w ust. 3
pkt 2, przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli podatnik wykaże, że nie jest spełniony co
najmniej jeden z warunków określonych w ust. 3 pkt 3. Przepis ust. 13 stosuje się.
11. Podatek do zapłaty przez podatnika z tytułu kontroli nad zagraniczną
jednostką kontrolowaną, obliczony zgodnie z ust. 4 i 4a, pomniejsza się o podatek
zapłacony przez jednostkę zależną na podstawie przepisów o kontrolowanych
spółkach lub jednostkach zagranicznych obowiązujących w państwie siedziby,
zarządu, rejestracji lub położenia jednostki zależnej, jeżeli jednostka zależna:
1) posiada bezpośrednio lub pośrednio co najmniej 50% prawa do uczestnictwa
w zysku w tej zagranicznej jednostce kontrolowanej oraz
2) jednostka zależna jest podatnikiem, o którym mowa w art. 3 ust. 1, albo istnieje
podstawa prawna, wynikająca z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania,
innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita
Polska, lub innej umowy międzynarodowej, której stroną jest Unia Europejska,
do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu
podatkowego państwa, w którym jednostka zależna będąca zagraniczną
jednostką posiada rezydencję podatkową lub jest zarejestrowana lub położona.
12. Od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z ust. 1 odlicza się kwotę
równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu przez zagraniczną jednostkę
kontrolowaną w państwie jej siedziby lub zarządu, rejestracji albo położenia lub
w innym państwie w proporcji, w jakiej pozostaje dochód ustalony zgodnie z ust. 4
lub 4a do dochodu tej jednostki ustalonego zgodnie z ust. 6. Przepisy art. 20 ust. 8
i art. 22b stosuje się odpowiednio.
13. Podatnicy są obowiązani do prowadzenia rejestru zagranicznych jednostek,
o których mowa w ust. 3 pkt 1 i 2 oraz pkt 3 lit. a, a w przypadku zagranicznych
jednostek posiadających siedzibę lub zarząd na terytorium państwa członkowskiego
Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego – rejestru zagranicznych
jednostek spełniających warunki określone w ust. 3 pkt 3.
13a. Podatnicy po zakończeniu roku podatkowego, o którym mowa w ust. 6, nie
później niż przed upływem terminu do złożenia zeznania o wysokości dochodu
zagranicznej jednostki kontrolowanej osiągniętego w roku podatkowym, są
obowiązani do zaewidencjonowania zdarzeń zaistniałych w zagranicznej jednostce
kontrolowanej w ewidencji odrębnej od ewidencji rachunkowej wskazanej w art. 9 ust.
1 i 1a, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu, podstawy
opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym także do
uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i
prawnych informacji niezbędnych do określenia wysokości odpisów amortyzacyjnych
zgodnie z przepisami art. 16a–16m.
14. Na żądanie organu podatkowego podatnik jest obowiązany udostępnić, w
terminie 7 dni od dnia otrzymania żądania, rejestry prowadzone zgodnie z ust. 13 oraz
ewidencje prowadzone zgodnie z ust. 13a. Jeżeli podatnik nie udostępni tych ewidencji
lub rejestru albo ustalenie dochodu na podstawie prowadzonych ewidencji nie jest
możliwe, dochód określa się w drodze oszacowania, przy uwzględnieniu przedmiotu
działalności (transakcji), z której dochód został osiągnięty. Do określenia dochodu
w drodze oszacowania stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej.
15. W celu obliczenia udziału pośredniego przepis art. 11a ust. 3 stosuje się odpowiednio.
16. Przepisów ust. 1, 13a i 14 nie stosuje się, jeżeli zagraniczna jednostka
kontrolowana, podlegająca opodatkowaniu od całości swoich dochodów w państwie
członkowskim Unii Europejskiej lub w państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzi w tym państwie istotną rzeczywistą działalność gospodarczą.
17. (uchylony)
18. Przy ocenie, czy zagraniczna jednostka kontrolowana prowadzi rzeczywistą
działalność gospodarczą, bierze się pod uwagę w szczególności, czy:
1) zarejestrowanie zagranicznej jednostki kontrolowanej wiąże się z istnieniem
przedsiębiorstwa, w ramach którego ta jednostka wykonuje faktycznie czynności
stanowiące działalność gospodarczą, w tym w szczególności czy jednostka ta
posiada lokal, wykwalifikowany personel oraz wyposażenie wykorzystywane
w prowadzonej działalności gospodarczej;
2) zagraniczna jednostka kontrolowana nie tworzy struktury funkcjonującej
w oderwaniu od przyczyn ekonomicznych;
3) istnieje współmierność między zakresem działalności prowadzonej przez
zagraniczną jednostkę kontrolowaną a faktycznie posiadanym przez tę jednostkę
lokalem, personelem lub wyposażeniem;
4) zawierane porozumienia są zgodne z rzeczywistością gospodarczą, mają
uzasadnienie gospodarcze i nie są w sposób oczywisty sprzeczne z ogólnymi
interesami gospodarczymi tej jednostki;
5) zagraniczna jednostka kontrolowana samodzielnie wykonuje swoje podstawowe
funkcje gospodarcze przy wykorzystaniu zasobów własnych, w tym obecnych na
miejscu osób zarządzających.
18a. Przy ocenie, czy rzeczywista działalność gospodarcza ma charakter istotny,
bierze się pod uwagę w szczególności stosunek przychodów uzyskiwanych przez
zagraniczną jednostkę kontrolowaną z prowadzonej rzeczywistej działalności
gospodarczej do jej przychodów ogółem.
19. Przepisy ust. 1–18a oraz art. 27 ust. 2a stosuje się odpowiednio do:
1) podatnika prowadzącego działalność gospodarczą przez położony poza
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, chyba że dochody tego
zakładu zostały uwzględnione przez podatnika w podstawie opodatkowania
ustalonej zgodnie z art. 18;
2) podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2, prowadzącego działalność poprzez
położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład – w
zakresie związanym z działalnością tego zakładu.
20. Dla ustalenia statusu zagranicznej jednostki lub spełnienia warunku kontroli
nad zagraniczną jednostką nie uwzględnia się relacji pomiędzy podmiotami, które nie
są ustanawiane lub utrzymywane z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, w tym
mających na celu manipulowanie strukturą właścicielską lub tworzenie cyrkularnych
struktur właścicielskich.

Art. 24b. 1. Podatek dochodowy od przychodu ze środka trwałego będącego
budynkiem, który:
1) stanowi własność albo współwłasność podatnika,
2) został oddany w całości albo w części do używania na podstawie umowy najmu,
dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze,
3) jest położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
‒ zwany dalej „podatkiem od przychodów z budynków”, wynosi 0,035% podstawy
opodatkowania za każdy miesiąc.
2. Zwalnia się od podatku od przychodów z budynków przychód ze środka
trwałego będącego budynkiem mieszkalnym oddanym do używania w ramach
realizacji programów rządowych i samorządowych dotyczących budownictwa
społecznego, jeżeli zwolnienie to stanowi rekompensatę spełniającą warunki
określone w decyzji Komisji z dnia 20 grudnia 2011 r. w sprawie stosowania art. 106
ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy państwa w formie
rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych, przyznawanej
przedsiębiorstwom zobowiązanym do wykonywania usług świadczonych w ogólnym
interesie gospodarczym (Dz. Urz. UE L 7 z 11.01.2012, str. 3).
3. Przychód, o którym mowa w ust. 1, stanowi ustalona na pierwszy dzień
każdego miesiąca wartość początkowa podlegającego opodatkowaniu środka trwałego
wynikająca z prowadzonej ewidencji, a w miesiącu, w którym środek trwały został
wprowadzony do ewidencji – wartość początkowa ustalona na dzień wprowadzenia
środka trwałego do ewidencji.
4. W miesiącu, w którym dokonano zbycia budynku lub oddania go do używania
na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17f, przychód z tego budynku
ustala się wyłącznie u podatnika, który zbył ten budynek lub oddał go do używania na
podstawie umowy leasingu. Zasadę, o której mowa w zdaniu pierwszym, stosuje się
odpowiednio w przypadku zbycia udziału we współwłasności budynku.
5. W przypadku gdy budynek stanowi:
1) współwłasność podatnika – przy obliczaniu wartości początkowej przyjmuje się
wartość wynikającą z ewidencji tego podatnika;
2) własność albo współwłasność spółki niebędącej osobą prawną – przy obliczaniu
wartości początkowej przypadającej na wspólnika przepis art. 5 ust. 1 stosuje się
odpowiednio.
6. W przypadku gdy budynek został oddany do używania w części, przychód
ustala się proporcjonalnie do udziału powierzchni użytkowej oddanej do używania w
całkowitej powierzchni użytkowej tego budynku. Proporcję, o której mowa w zdaniu
pierwszym, ustala się na dzień określony w ust. 3.
7. Nie ustala się przychodu, o którym mowa w ust. 1, w przypadku, gdy ustalony
na dzień określony w ust. 3, łączny udział oddanej do używania powierzchni
użytkowej budynku nie przekracza 5% całkowitej powierzchni użytkowej tego
budynku.
8. W przypadku gdy w budynku znajdują się lokale mieszkalne oddane do
używania w ramach realizacji programów rządowych i samorządowych dotyczących
budownictwa społecznego, o których mowa w ust. 2, przychód pomniejsza się
proporcjonalnie do udziału powierzchni użytkowej tych lokali mieszkalnych w
całkowitej powierzchni użytkowej tego budynku. Proporcję, o której mowa w zdaniu
pierwszym, ustala się na dzień określony w ust. 3.
9. Podstawę opodatkowania stanowi suma przychodów, o których mowa w ust.
1, z poszczególnych budynków, pomniejszona o kwotę 10 000 000 zł.
10. W przypadku gdy podatnik posiada udział w kapitale innego podmiotu w
rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 w zakresie, o którym mowa w art. 11a ust. 2 pkt 1,
kwotę, o której mowa w ust. 9, ustala się w takiej proporcji, w jakiej przychód, o
którym mowa w ust. 1, pozostaje do ogólnej kwoty takich przychodów podatnika oraz
podmiotów z nim powiązanych.
11. Podatnicy są obowiązani za każdy miesiąc obliczać podatek od przychodów
z budynków i wpłacać go na rachunek urzędu skarbowego w terminie do 20. dnia
miesiąca następującego po miesiącu, za który płacony jest podatek. Jeżeli podatnik
przed upływem terminu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, złoży zeznanie, o
którym mowa w art. 27 ust. 1, podatek od przychodów z budynków za ostatni miesiąc
roku podatkowego wpłaca nie później niż w terminie złożenia tego zeznania.
12. Kwotę zapłaconego za dany miesiąc podatku od przychodów z budynków
podatnicy odliczają od zaliczki na podatek, o której mowa w art. 25. W przypadku gdy
podatnicy wpłacają zaliczki kwartalne, odliczeniu podlega podatek od przychodów z
budynków zapłacony za miesiące przypadające na dany kwartał.
13. Podatnicy mogą nie wpłacać podatku od przychodów z budynków, jeżeli jest
on niższy od kwoty zaliczki na podatek, o której mowa w art. 25, za dany miesiąc.
14. Kwotę zapłaconego i nieodliczonego w roku podatkowym podatku od
przychodów z budynków odlicza się od podatku obliczonego zgodnie z art. 19 za rok
podatkowy. Odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1.
15. Kwota podatku od przychodów z budynków nieodliczona na podstawie ust.
14 podlega zwrotowi na wniosek podatnika, jeżeli organ podatkowy nie stwierdzi
nieprawidłowości wysokości zobowiązania podatkowego lub straty, obliczonych
zgodnie z art. 19 w złożonym zeznaniu podatkowym, oraz podatku od przychodów z
budynków, w szczególności jeżeli koszty finansowania dłużnego poniesione w
związku z nabyciem lub wytworzeniem budynku, jak również inne przychody i koszty
ustalone zostały na warunkach rynkowych.
16. Jeżeli organ podatkowy określi zobowiązanie podatkowe lub stratę w innej
wysokości niż wynikająca z zeznania podatkowego, o którym mowa w ust. 15,
podatnikowi przysługuje prawo do zwrotu w wysokości:
1) różnicy pomiędzy kwotą zapłaconego i nieodliczonego podatku od przychodów
z budynków a kwotą podatku określoną przez organ podatkowy zgodnie z art. 19
– w przypadku określenia przez organ podatkowy zobowiązania podatkowego, albo
2) zapłaconego i nieodliczonego podatku od przychodów z budynków – w
przypadku określenia przez organ podatkowy straty.
17. W przypadku gdy budynek został oddany do używania na podstawie umowy
leasingu w rozumieniu art. 17a pkt 1, przepisy ust. 1–16 stosuje się wyłącznie do
podmiotu dokonującego odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a–16m.
18. Przepisy ust. 1–17 stosuje się również w przypadku, gdy podatnik bez
uzasadnionych przyczyn ekonomicznych przeniesie w całości albo w części własność
albo współwłasność budynku albo odda do używania budynek na podstawie umowy
leasingu w rozumieniu art. 17f, w celu uniknięcia podatku od przychodów z
budynków. W takim przypadku u podmiotu, na który zostały przeniesione własność albo współwłasność budynku albo jego części, albo podmiotu, który przyjął do używania budynek na podstawie tej umowy, nie ustala się przychodu, o którym mowa w ust. 1, w zakresie dotyczącym tego budynku albo jego części.

Art. 24c. W przypadku podatkowej grupy kapitałowej suma przychodów, o
której mowa w art. 24b ust. 9, obejmuje sumę przychodów spółek tworzących
podatkową grupę kapitałową.
Art. 24d. 1. Podatek od osiągniętego przez podatnika kwalifikowanego dochodu
z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy
opodatkowania.
2. Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:
1) patent,
2) prawo ochronne na wzór użytkowy,
3) prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4) prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5) dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt
ochrony roślin,
6) prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego
weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7) wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r.
o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432 oraz z 2020 r. poz.
288),
8) autorskie prawo do programu komputerowego
– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub
ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska,
oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których
przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika
w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.
3. Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów
z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.
4. Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności
intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:
(a + b) ∗ 1,3 / a + b + c + d
w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez
podatnika na:
a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczorozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności
intelektualnej,
b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych
z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż
wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu
art. 11a ust. 1 pkt 3,
c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych
z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż
wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a
ust. 1 pkt 4,
d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności
intelektualnej.
5. Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są
bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z
nieruchomościami.
6. W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa
od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.
7. Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest
osiągnięty przez podatnika w roku podatkowym dochód (strata) ustalony zgodnie
z art. 7 ust. 2:
1) z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy
kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2) ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie
sprzedaży produktu lub usługi;
4) z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa
własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym,
w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
8. Do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis
art. 11c stosuje się odpowiednio.
9. W przypadku gdy nie jest możliwe ustalenie dochodu przypadającego na
poszczególne kwalifikowane prawa własności intelektualnej, podatnik może obliczyć
kwalifikowany dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zgodnie
z ust. 4–6 dla tego samego rodzaju produktu lub usługi lub dla tej samej grupy
produktów lub usług, w których zostało wykorzystane kwalifikowane prawo
własności intelektualnej.
10. O wysokość straty z kwalifikowanych praw własności intelektualnej
poniesionej w roku podatkowym obniża się dochód osiągnięty w najbliższych kolejno
następujących po sobie 5 latach podatkowych z tego samego kwalifikowanego prawa
własności intelektualnej, tego samego rodzaju produktu lub usługi lub tej samej grupy
produktów lub usług, w których zostało wykorzystane kwalifikowane prawo
własności intelektualnej.
11. Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do
wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej
w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).
12. Przepisy ust. 1–11 stosuje się odpowiednio do ekspektatywy uzyskania
kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w związku ze zgłoszeniem lub
złożeniem wniosku o uzyskanie takiego prawa ochronnego do właściwego organu, od
dnia zgłoszenia lub złożenia wniosku.
13. W przypadku wycofania zgłoszenia lub wniosku, odmowy udzielenia prawa
ochronnego, odrzucenia zgłoszenia lub odrzucenia wniosku o rejestrację podatnik jest
obowiązany opodatkować na zasadach określonych w art. 19 kwalifikowane dochody,
o których mowa w ust. 4, uzyskane w okresie od dnia zgłoszenia lub złożenia
wniosku, o którym mowa w ust. 12, do dnia wycofania wniosku lub zgłoszenia, odmowy udzielenia prawa ochronnego, odrzucenia zgłoszenia lub odrzucenia wniosku o rejestrację. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się podatek zapłacony na podstawie ust. 1.
14. Przepisy ust. 1–13 stosuje się odpowiednio do dochodów z licencji do
korzystania z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej przysługującej
podatnikowi na podstawie umowy, w której zastrzeżono wyłączność korzystania przez
podatnika z tego prawa, pod warunkiem uprzedniego prowadzenia przez podatnika
prac badawczo-rozwojowych, których efektem jest kwalifikowane prawo własności
intelektualnej, na które udzielono tej licencji.

Art. 24e. 1. Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 24d są
obowiązani:
1) wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej
w prowadzonej ewidencji rachunkowej;
2) prowadzić ewidencję rachunkową w sposób zapewniający ustalenie
przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających
na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3) wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 24d ust. 4, przypadające na każde
kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający
określenie kwalifikowanego dochodu;
4) dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji rachunkowej w sposób
zapewniający ustalenie łącznego dochodu z tych kwalifikowanych praw
własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż
jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonej
ewidencji rachunkowej nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5) dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji rachunkowej w sposób
zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności
intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych
produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno
kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw
w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonej
ewidencji rachunkowej nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2–4.
2. W przypadku gdy na podstawie ewidencji rachunkowej nie jest możliwe
ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik
jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 19.

Art. 24f. 1. Podatek od dochodów z niezrealizowanych zysków wynosi 19%
podstawy opodatkowania.
2. Opodatkowaniu podatkiem od dochodów z niezrealizowanych zysków
podlega:
1) przeniesienie składnika majątku poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
w wyniku którego Rzeczpospolita Polska w całości albo w części traci prawo do
opodatkowania dochodów ze zbycia tego składnika majątku, przy czym
przenoszony składnik majątku pozostaje własnością tego samego podmiotu;
2) zmiana rezydencji podatkowej przez podatnika podlegającego
w Rzeczypospolitej Polskiej obowiązkowi podatkowemu od całości swoich
dochodów (nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu), w wyniku której
Rzeczpospolita Polska w całości albo w części traci prawo do opodatkowania
dochodów ze zbycia składnika majątku będącego własnością tego podatnika,
w związku z przeniesieniem jego siedziby lub zarządu do innego państwa.
3. Przeniesienie składnika majątku poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
o którym mowa w ust. 2 pkt 1, obejmuje w szczególności sytuację, w której:
1) podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przenosi do swojego zagranicznego
zakładu składnik majątku dotychczas związany z działalnością prowadzoną na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 2, przenosi do państwa swojej rezydencji
podatkowej lub do innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym
prowadzi działalność poprzez zagraniczny zakład, składnik majątku dotychczas
związany z działalnością prowadzoną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
przez zagraniczny zakład;
3) podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 2, przenosi do innego państwa całość albo
część działalności prowadzonej dotychczas poprzez położony na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład.
4. Opodatkowanie podatkiem od dochodów z niezrealizowanych zysków
w wyniku zmiany rezydencji podatkowej, o której mowa w ust. 2 pkt 2, nie dotyczy
składników majątku, które po zmianie rezydencji podatkowej pozostają związane
z położonym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagranicznym zakładem
podatnika, który zmienił rezydencję podatkową.
5. Dochód z niezrealizowanych zysków stanowi nadwyżka wartości rynkowej
składnika majątku ustalanej na dzień jego przeniesienia albo na dzień poprzedzający
dzień zmiany rezydencji podatkowej ponad jego wartość podatkową.
6. Dniem przeniesienia składnika majątku poza terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej jest dzień poprzedzający dzień, w którym składnik ten przestaje być
przypisany do działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
w tym poprzez zagraniczny zakład.
7. Wartość rynkową składnika majątku określa się:
1) zgodnie z art. 14 ust. 2 – w przypadku papierów wartościowych oraz składników
majątku, z których przeniesieniem nie wiąże się zmiana istotnych ekonomicznie
funkcji, aktywów lub ryzyk;
2) zgodnie z art. 11c – w pozostałych przypadkach.
8. Wartość podatkową składnika majątku stanowi wartość, niezaliczona
uprzednio do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie, jaka zostałaby
przyjęta przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, gdyby składnik ten został
przez niego odpłatnie zbyty. Wartości podatkowej nie ustalają podatnicy, o których
mowa w art. 3 ust. 2, określający dochód w drodze oszacowania, z zastosowaniem
wskaźników, o których mowa w art. 9 ust. 2a.
9. Jeżeli przyjęta przez podatnika do opodatkowania dochodu
z niezrealizowanych zysków wartość składnika majątku bez uzasadnionych przyczyn
ekonomicznych odbiega od jego wartości rynkowej i w wyniku tego podatnik nie
wykazuje dochodów z niezrealizowanych zysków albo wykazuje te dochody
w zaniżonej wysokości, dochody podatnika oraz należny podatek od dochodów
z niezrealizowanych zysków określa organ podatkowy.
10. Podstawę opodatkowania podatkiem od dochodów z niezrealizowanych
zysków stanowi suma dochodów z niezrealizowanych zysków ustalonych dla
poszczególnych składników majątku. W przypadku przeniesienia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części dochód z niezrealizowanych zysków dotyczy całego przedsiębiorstwa (jego zorganizowanej części).
11. Jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody
(przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają
w obcym państwie opodatkowaniu podatkiem równoważnym do podatku od
dochodów z niezrealizowanych zysków, dochody (przychody) te łączy się
z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się
kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może
jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia,
która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie. Przepis
art. 7 ust. 3 pkt 1 stosuje się odpowiednio.
12. Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym deklaracje, według
ustalonego wzoru, o wysokości dochodu z niezrealizowanych zysków do 7 dnia
miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał dochód z niezrealizowanych
zysków, oraz w tym terminie wpłacić podatek należny.
13. W przypadku podatkowych grup kapitałowych dochody (przychody)
z niezrealizowanych zysków ustala się jako sumę dochodów wszystkich spółek
tworzących tę grupę.

Art. 24g. 1. Opodatkowania podatkiem od dochodów z niezrealizowanych
zysków nie stosuje się do składnika majątku przeniesionego poza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na czas określony, nie dłuższy jednak niż 12 miesięcy, gdy:
1) przeniesienie tego składnika majątku związane jest bezpośrednio z polityką
zarządzania płynnością przedsiębiorstwa podatnika położonego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej i terytorium innego państwa;
2) przeniesienie papierów wartościowych lub innych składników majątku następuje
na podstawie umowy przewłaszczenia w celu zabezpieczenia wierzytelności;
3) przeniesienie następuje w celu spełnienia ostrożnościowych wymogów
kapitałowych określonych prawem Unii Europejskiej dla instytucji kredytowych
i firm inwestycyjnych.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, podatnik obowiązany jest
zadeklarować w zeznaniu, o którym mowa w art. 27, wartość rynkową składników
majątku tymczasowo przeniesionych w roku podatkowym, za który jest składane zeznanie, oraz przewidywany termin przeniesienia ich z powrotem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli do dnia złożenia zeznania składniki te pozostają poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Jeżeli przed upływem 12 miesięcy, liczonych od pierwszego miesiąca
następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został przeniesiony poza
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ustanie byt prawny podatnika, w tym w drodze
jego likwidacji lub przejęcia przez inny podmiot – wartość rynkowa składnika
majątku, zadeklarowanego uprzednio jako tymczasowo przeniesiony poza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 24f ust. 1.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, podatnik jest obowiązany złożyć do
urzędu skarbowego deklarację o wysokości dochodu z niezrealizowanych zysków do
7 dnia poprzedzającego dzień ustania bytu prawnego podatnika oraz w tym terminie
wpłacić podatek należny.

Art. 24h. 1. Zwalnia się od podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków:
1) składniki majątku przekazane na cele określone w art. 4 ustawy z dnia
24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie,
organizacjom równoważnym do organizacji, o których mowa w art. 3 ust. 2
i 3 tej ustawy, określonym w przepisach regulujących działalność pożytku
publicznego, obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie
członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do
Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku
publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele – w przypadku gdy
podatnik nie posiada praw do udziału w zysku lub majątku tej organizacji;
2) składniki majątku przeznaczone do służbowego użytku pracowników,
bezpośrednio związane z wykonywaną pracą, niestanowiące aktywów trwałych
lub obrotowych w rozumieniu przepisów o rachunkowości.
2. Zwolnienia i odroczenia w opodatkowaniu, określone w art. 12 oraz art. 17,
nie mają zastosowania do podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków.

Art. 24i. 1. Podatnik może wystąpić do właściwego naczelnika urzędu
skarbowego o rozłożenie na raty zapłaty całości albo części podatku od dochodów
z niezrealizowanych zysków, na okres nie dłuższy niż 5 lat, licząc od końca roku
podatkowego, w którym powstał obowiązek jego zapłaty, jeżeli przeniesienie składników majątku albo przeniesienie rezydencji podatkowej następuje na terytorium
państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub innego państwa należącego do
Europejskiego Obszaru Gospodarczego, które jest stroną zawartej z Rzecząpospolitą
Polską lub Unią Europejską umowy w sprawie wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu
wierzytelności podatkowych, równoważnej wzajemnej pomocy przewidzianej
w dyrektywie Rady 2010/24/UE z dnia 16 marca 2010 r. w sprawie wzajemnej
pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych
obciążeń (Dz. Urz. UE L 84 z 31.03.2010, s. 1).
2. W przypadku gdy istnieje realne ryzyko nieodzyskania podatku od dochodów
z niezrealizowanych zysków, rozłożenie na raty zapłaty całości albo części tego
podatku następuje po przedłożeniu przez podatnika zabezpieczenia wykonania
zobowiązania podatkowego z tego tytułu wraz z opłatą prolongacyjną w formie
przewidzianej przepisami Ordynacji podatkowej dla zabezpieczeń wykonania
zobowiązań podatkowych.
3. Przy ocenie, czy istnieje realne ryzyko nieodzyskania podatku od dochodów
z niezrealizowanych zysków, bierze się pod uwagę w szczególności, czy:
1) wartość bilansowa zobowiązań podatnika w ostatnich 3 latach podatkowych nie
przekraczała 50% wartości bilansowej jego aktywów;
2) podatnik właściwie regulował zobowiązania podatkowe w podatku
dochodowym od osób prawnych oraz podatku dochodowym od osób fizycznych,
w zakresie obowiązków płatnika podatku dochodowego od należności
wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4–9 oraz
art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych, a jeżeli występowały zaległości w tych płatnościach – czy stanowiły
one istotną wartość mogącą mieć wpływ na ocenę wypłacalności i rzetelności podatnika;
3) podatnik posiada udziały w zagranicznej jednostce kontrolowanej;
4) w ostatnich 5 latach podatkowych toczyło się lub toczy się na dzień składania
wniosku o rozłożenie podatku na raty, wobec podatnika, postępowanie w oparciu
o przepisy regulujące unikanie lub uchylanie się od opodatkowania;
5) udzielenie przez podatnika gwarancji i poręczeń podmiotom powiązanym
w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 jest uzasadnione gospodarczo i ekonomicznie;
6) podmioty powiązane w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 z podatnikiem nie są
zagrożone upadłością lub likwidacją z powodu niewypłacalności.
4. Zabezpieczenie wykonania zobowiązania, o którym mowa w ust. 2, w postaci
gwarancji lub poręczenia może zostać przedłożone przez podmiot posiadający miejsce
zamieszkania, siedzibę lub zarząd w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub
w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, którego
sytuacja finansowa i majątkowa daje podstawę do uznania, że jest on zdolny do
wykonania obowiązków wynikających z tej gwarancji lub tego poręczenia.
5. Rozłożenie na raty zapłaty podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków
następuje w drodze decyzji, w której organ podatkowy w szczególności:
1) ustala wysokość i terminy spłaty rat oraz wysokość opłaty prolongacyjnej;
2) informuje o okolicznościach skutkujących wygaśnięciem decyzji i postawieniem
zobowiązania z tytułu podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków w stan wymagalności.
6. Decyzja, o której mowa w ust. 5, wygasa w przypadku, gdy:
1) podatnik dokona zbycia w jakiejkolwiek formie przeniesionych poza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej składników majątku, w tym przypisanych do
zagranicznego zakładu położonego poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) przeniesione poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej składniki majątku,
w tym przypisane do zagranicznego zakładu, zostaną ponownie przeniesione do
innego państwa niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, chyba że
przeniesienie to nastąpi do państwa należącego do Europejskiego Obszaru
Gospodarczego, które jest stroną umowy zawartej z Rzecząpospolitą Polską lub
Unią Europejską w sprawie wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu
wierzytelności podatkowych, równoważnej wzajemnej pomocy przewidzianej
w dyrektywie Rady 2010/24/UE z dnia 16 marca 2010 r. w sprawie wzajemnej
pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń;
3) podatnik zmieni ponownie rezydencję podatkową na rezydencję podatkową
państwa innego niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, chyba że ponowna
zmiana rezydencji podatkowej nastąpi do państwa należącego do Europejskiego
Obszaru Gospodarczego, które jest stroną umowy zawartej z Rzecząpospolitą
Polską lub Unią Europejską w sprawie wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności podatkowych, równoważnej wzajemnej pomocy przewidzianej w dyrektywie Rady 2010/24/UE z dnia 16 marca 2010 r. w sprawie wzajemnej
pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków, ceł i innych obciążeń;
4) nastąpi upadłość lub likwidacja podatnika;
5) podmiot, który udzielił podatnikowi zabezpieczenia wykonania zobowiązania
podatkowego, o którym mowa w ust. 2, w postaci gwarancji lub poręczenia,
ogłosi upadłość, likwidację lub zostanie przejęty w wyniku łączenia lub podziału
przez inny podmiot lub przekształcony w spółkę niemającą osobowości prawnej;
6) podatnik nie dotrzymał terminu płatności którejkolwiek z rat lub opłaty prolongacyjnej.
7. W okresie rozłożenia podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków na
raty podatnik jest obowiązany do składania na ostatni dzień każdego roku
kalendarzowego informacji o wystąpieniu lub niewystąpieniu zdarzeń, o których
mowa w ust. 6 pkt 1–5. Informację składa się do naczelnika urzędu skarbowego, który
wydał decyzję, o której mowa w ust. 5, do 7 dnia pierwszego miesiąca następującego
po roku kalendarzowym, którego dotyczy ta informacja.
8. W przypadku zmiany rezydencji podatkowej właściwym naczelnikiem urzędu
skarbowego, o którym mowa w ust. 1, jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy
w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.
9. W sprawach nieuregulowanych w ust. 1–8 stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej.

Art. 24j. 1. Jeżeli na podstawie art. 15 ust. 1y pkt 1, ust. 1ya lub 1z lub art. 16g
ust. 1 pkt 7 lub 8 podatnik uwzględni w kosztach uzyskania przychodów wartość
rynkową składnika majątku określoną w państwie członkowskim Unii Europejskiej do
celów opodatkowania podatkiem równoważnym do podatku od dochodów z
niezrealizowanych zysków, podatnik ten jest obowiązany dołączyć do zeznania,
o którym mowa w art. 27, informację, według ustalonego wzoru, o wysokości
wartości rynkowej tego składnika. Do informacji tej podatnik jest obowiązany
dołączyć dokument wydany lub potwierdzony przez właściwy organ państwa,
o którym mowa w zdaniu pierwszym, o wysokości wartości rynkowej tego składnika.
2. Informację, o której mowa w ust. 1, składa się za rok podatkowy, w którym
podatnik uwzględnił w kosztach uzyskania przychodów wartość rynkową składnika majątku, określoną przez inne niż Rzeczpospolita Polska państwo członkowskie Unii Europejskiej.
3. Naczelnik urzędu skarbowego może określić wartość rynkową składnika
majątku podatnika, o którym mowa w ust. 1, w innej wysokości niż przyjęta dla celów
opodatkowania podatkiem równoważnym do podatku od dochodów
z niezrealizowanych zysków, jeżeli wartość ta jest wyższa od wartości rynkowej.

Art. 24k. 1. W przypadku gdy przenoszącym składnik majątku jest spółka
niebędąca osobą prawną, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do podatników
posiadających prawa do udziału w zyskach takiej spółki. W takim przypadku przepisy
art. 5 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
2. Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o składniku majątku, rozumie się
przez to również przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa.
3. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio do:
1) nieodpłatnego przekazania innemu podmiotowi położonego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej składnika majątku,
2) wniesienia składnika majątku do podmiotu innego niż spółka lub spółdzielnia
– jeżeli w związku z tym przekazaniem albo wniesieniem wkładu Rzeczpospolita
Polska traci w całości albo w części prawo do opodatkowania dochodów ze zbycia
tego składnika majątku.

Art. 24l. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzory:
1) deklaracji, o której mowa w art. 24f ust. 12,
2) informacji, o której mowa w art. 24j ust. 1
– wraz z objaśnieniami co do sposobu ich wypełniania, terminu i miejsca składania
oraz niezbędnymi pouczeniami, mając na uwadze umożliwienie identyfikacji urzędu
skarbowego, identyfikacji podatnika, zastosowanej metody wyceny wartości rynkowej
oraz poprawne obliczenie podatku przez podatnika.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych art. 24

DODAJ