Art. 25. 1. Podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3–6a, art. 21, art. 22, art. 24a,
art. 24d i art. 24f, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki
miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.
1a. Zaliczki miesięczne, o których mowa w ust. 1, podatnik wpłaca w terminie
do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, z zastrzeżeniem ust. 2a. Zaliczkę
za ostatni miesiąc roku podatkowego podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia
pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego. Podatnik nie wpłaca zaliczki za
ostatni miesiąc, jeżeli przed upływem terminu do jej wpłaty złoży zeznanie i dokona
zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 27 ust. 1.
1b. Podatnicy rozpoczynający działalność, w pierwszym roku podatkowym,
z zastrzeżeniem ust. 1c, oraz mali podatnicy, mogą wpłacać zaliczki kwartalne
w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od
początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie kwartały. Przez
kwartał rozumie się kwartał roku kalendarzowego.
1c. Zaliczki kwartalne, o których mowa w ust. 1b, podatnik wpłaca w terminie
do 20 dnia każdego miesiąca następującego po kwartale, za który jest wpłacana
zaliczka, z zastrzeżeniem ust. 2a. Zaliczkę za ostatni kwartał roku podatkowego
podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia pierwszego miesiąca następnego roku
podatkowego. Podatnik nie wpłaca zaliczki za ostatni kwartał, jeżeli przed upływem
terminu do jej wpłaty złoży zeznanie i dokona zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 27 ust. 1.
1d. Do podatników rozpoczynających działalność, którzy zamierzają wpłacać
zaliczki kwartalne, o których mowa w ust. 1b, przepisy art. 16k ust. 11 stosuje się odpowiednio.
1e. O wyborze sposobu wpłacania zaliczek według zasad, o których mowa w ust.
1b, podatnicy informują w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, składanym za
rok podatkowy, w którym stosowali kwartalny sposób wpłacania zaliczek.
1f. Z zastrzeżeniem ust. 1g, przy obliczaniu zaliczek miesięcznych i kwartalnych
nie stosuje się stawki podatku określonej w art. 19 ust. 1 pkt 2.
1g. Podatnicy rozpoczynający działalność, z zastrzeżeniem art. 19 ust. 1a, w
pierwszym roku podatkowym oraz mali podatnicy, z zastrzeżeniem art. 19 ust. 1c,
mogą obliczać zaliczki przy zastosowaniu stawki podatku określonej w art. 19 ust. 1
pkt 2 za miesiące lub kwartały, w których ich przychody osiągnięte od początku roku
podatkowego nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w
zaokrągleniu do 1000 zł. Począwszy od następnego miesiąca lub kwartału, podatnicy
są obowiązani do stosowania stawki podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1.
2. (uchylony)
2a. Podatnicy uzyskujący w roku podatkowym przychody z działalności
rolniczej, określone w art. 2 ust. 2, oraz z innych źródeł, u których w roku
poprzedzającym rok podatkowy udział przychodów z działalności rolniczej w ogólnej
kwocie przychodów wynosił co najmniej 50%, mogą wpłacać zaliczki, o których
mowa w ust. 1–1c, począwszy od dnia 20 października każdego roku.
3. Przepis ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 3a, nie ma zastosowania do podatników,
których dochody w całości są wolne od podatku, z wyjątkiem podatników, o których
mowa w art. 17 ust. 1, przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele
określone w tym przepisie.
3a. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania także do podatników wymienionych
w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a.
4. Jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1, uprzednio zadeklarowali, że
przeznaczą dochód na cele określone w tych przepisach i dochód ten wydatkowali na
inne cele albo na cele określone w tych przepisach, ale po terminie w nich określonym
– podatek od tego dochodu, bez wezwania, wpłaca się do 20. dnia miesiąca
następującego po miesiącu, w którym dokonano wydatku lub w którym upłynął termin
do dokonania wydatku; przepis ten stosuje się również do dochodów za lata
poprzedzające rok podatkowy, zadeklarowanych i niewydatkowanych w tych latach
na cele określone w art. 17 ust. 1b, z zastrzeżeniem art. 17 ust. 1 pkt 5a.
4a. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio w przypadku likwidacji podatnika
w okresie uprawniającym do skorzystania ze zwolnienia.
5. Podatnik, który złoży właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w formie
pisemnej oświadczenie, że:
1) zaprzestał działalności albo
2) jest podatnikiem, o którym mowa w ust. 4 i nie osiąga przychodów z działalności
wymienionej w art. 17 ust. 1a pkt 1 oraz nie dokonuje wydatków na cele inne niż
określone w art. 17 ust. 1b, 1e i 1f
– jest zwolniony od obowiązków wynikających z ust. 1 od dnia złożenia tego
oświadczenia. W przypadku zmiany stanu faktycznego uzasadniającego to zwolnienie
podatnik, bez wezwania, jest obowiązany stosować przepisy ust. 1–4.
5a. W przypadku zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na
podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności
gospodarczej podatnik jest zwolniony od obowiązków wynikających z ust. 1, 1b, 6 i
6a za okres objęty zawieszeniem.
5b. Podatnik będący wspólnikiem spółki jawnej lub spółki komandytowej, która
zawiesiła wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów
dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej, jest zwolniony,
w zakresie tej działalności, z obowiązków wynikających z ust. 1, 1b, 6 i 6a za okres
objęty zawieszeniem.
5c. Podatnicy, o których mowa w ust. 5a i 5b, informują o okresie zawieszenia w
roku podatkowym wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów
dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej, w zeznaniu, o
którym mowa w art. 27 ust. 1, składanym za rok podatkowy, w którym działalność ta
była zawieszona.
5d. Po okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na
podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności
gospodarczej podatnicy, o których mowa w ust. 5a i 5b, wpłacają zaliczki według
zasad, o których mowa w ust. 1–1c, 6 i 6a.
6. Podatnicy mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym
w uproszczonej formie w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego
w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, złożonym w roku poprzedzającym dany
rok podatkowy. Jeżeli w tym zeznaniu podatnicy nie wykazali podatku należnego,
mogą wpłacać zaliczki miesięczne w wysokości 1/12 podatku należnego
wynikającego z zeznania złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy
o dwa lata. Jeżeli również w tym roku podatnicy nie wykazali podatku należnego, nie
są możliwe wpłaty zaliczek w uproszczonej formie.
6a. Jeżeli zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1, złożone w roku
poprzedzającym dany rok podatkowy dotyczy roku podatkowego, który trwał krócej
lub dłużej niż 12 kolejnych miesięcy – podatnicy mogą wpłacać zaliczki miesięczne
za dany rok podatkowy w uproszczonej formie w wysokości podatku należnego, wykazanego w tym zeznaniu, przypadającego proporcjonalnie na każdy miesiąc tego roku podatkowego, którego zeznanie dotyczy. Jeżeli w tym zeznaniu podatnicy nie
wykazali podatku należnego, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w sposób wskazany
powyżej, z tym że wysokość podatku należnego musi wynikać z zeznania złożonego
w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata. Przepis ust. 6 zdanie ostatnie
stosuje się odpowiednio.
6b. Podatnicy, którzy podpisali porozumienie podatkowe, o którym mowa
w art. 20zb Ordynacji podatkowej, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku
podatkowym w uproszczonej formie w wysokości prognozowanego na dany rok
zobowiązania podatkowego, przypadającej proporcjonalnie na każdy miesiąc danego
roku podatkowego.
7. Podatnicy, którzy wybrali formę wpłacania zaliczek na zasadach określonych
w ust. 6–6b, są obowiązani:
1) (uchylony)
2) stosować tę formę wpłacania zaliczek w całym roku podatkowym;
3) wpłacać zaliczki w terminach określonych w ust. 1a i 2a, uwzględniając zasady
wyrażone w tych przepisach;
4) (uchylony)
5) dokonać rozliczenia podatku za rok podatkowy zgodnie z art. 27.
7a. O wyborze formy wpłacania zaliczek według zasad, o których mowa
w ust. 6–6b, podatnicy informują w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1,
składanym za rok podatkowy, w którym wpłacali zaliczki w uproszczonej formie.
8. Przepisy ust. 6, 6a i 7 nie mają zastosowania do podatników, którzy po raz
pierwszy podjęli działalność w roku poprzedzającym rok podatkowy lub w roku
podatkowym.
9. Jeżeli podatnik złoży korektę zeznania, o którym mowa w art. 27 ust. 1,
powodującą zmianę wysokości podstawy obliczenia miesięcznych zaliczek płaconych
w uproszczonej formie, kwota tych zaliczek:
1) ulega zwiększeniu lub zmniejszeniu, odpowiednio do zmiany wysokości
podstawy ich obliczenia – jeżeli zeznanie korygujące zostało złożone w urzędzie
skarbowym do końca roku podatkowego poprzedzającego rok podatkowy, za
który zaliczki są płacone w formie uproszczonej;
2) ulega zwiększeniu lub zmniejszeniu począwszy od miesiąca następującego po
miesiącu, w którym została złożona korekta, odpowiednio do zmiany wysokości
podstawy ich obliczenia – jeżeli zeznanie korygujące zostało złożone w roku
podatkowym, za który zaliczki są płacone w formie uproszczonej;
3) nie zmienia się – jeżeli zeznanie korygujące zostało złożone w terminie
późniejszym niż wymieniony w pkt 1 i 2.
10. W przypadku gdy właściwy organ podatkowy określi należny podatek
dochodowy w wysokości innej niż wykazana w zeznaniu, o którym mowa w art. 27
ust. 1, albo w zeznaniu korygującym, przepisy ust. 9 stosuje się odpowiednio.
11. Podatnicy będący, od dnia rozpoczęcia prowadzenia działalności
gospodarczej do pierwszego dnia miesiąca roku podatkowego, w którym rozpoczynają
korzystanie ze zwolnienia, małymi przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów
o działalności gospodarczej są zwolnieni z obowiązków wynikających z ust. 1 w roku
podatkowym następującym bezpośrednio po:
1) pierwszym roku podatkowym, o którym mowa w art. 8 ust. 2 i 2a – w przypadku
gdy ten rok podatkowy trwał co najmniej pełnych 10 miesięcy kalendarzowych albo
2) drugim roku podatkowym – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1
– pod warunkiem złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego
oświadczenia o korzystaniu z tego zwolnienia; oświadczenie to składa się w formie
pisemnej w terminie do 20 dnia pierwszego miesiąca roku podatkowego objętego tym zwolnieniem.
12. Podatnicy korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 11, są
obowiązani do złożenia zeznania, o którym mowa w art. 27 ust. 1, oraz do uiszczenia
należnego podatku za rok objęty tym zwolnieniem w pięciu kolejnych latach
podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym korzystali ze zwolnienia
– w wysokości 20% należnego podatku wykazanego w zeznaniu składanym za rok
objęty zwolnieniem; podatek ten płatny jest w terminach określonych dla złożenia
zeznań za pięć kolejnych lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku
objętym tym zwolnieniem.
13. Przepisy ust. 11 i 12 nie mają zastosowania do podatników:
1) utworzonych w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników,
o których mowa w art. 3 ust. 1, albo
2) utworzonych w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną
wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą, spółek niebędących
osobami prawnymi, albo
3) utworzonych przez osoby fizyczne, które wniosły na poczet kapitału nowo
utworzonego podmiotu uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo
albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie
równowartość w złotych kwoty co najmniej 10 000 euro przeliczonej według
średniego kursu euro, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z ostatniego
dnia roku poprzedzającego rok korzystania ze zwolnienia, przy czym wartość
tych składników oblicza się, stosując odpowiednio art. 14, albo
4) utworzonych przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki niemające
osobowości prawnej, wnoszące – tytułem wkładów niepieniężnych na poczet ich
kapitału – składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku
likwidacji podatników, którzy skorzystali ze zwolnień określonych w ust. 11
i 12, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych
zlikwidowanych podatników, albo
5) którzy uzyskali w okresie poprzedzającym rok korzystania ze zwolnienia,
o którym mowa w ust. 11, przychód średniomiesięcznie w wysokości
stanowiącej równowartość w złotych kwoty niższej niż 1000 euro przeliczonej
według średniego kursu euro, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski,
z ostatniego dnia roku poprzedzającego rok rozpoczęcia działalności, albo
6) którzy w okresie poprzedzającym rok korzystania ze zwolnienia zatrudniali, na
podstawie umowy o pracę, w każdym miesiącu mniej niż 5 osób w przeliczeniu
na pełne etaty.
14. Podatnicy, o których mowa w ust. 11, tracą prawo do zwolnienia, jeżeli:
1) zostali postawieni w stan likwidacji albo ogłoszona została ich upadłość
w okresie korzystania ze zwolnienia albo w pięciu następnych latach
podatkowych albo
2) w którymkolwiek z miesięcy roku korzystania ze zwolnienia albo w jednym
z pięciu następnych lat podatkowych zmniejszą przeciętne miesięczne
zatrudnienie na podstawie umowy o pracę, o więcej niż 10%, w stosunku do
najwyższego przeciętnego miesięcznego zatrudnienia w roku poprzedzającym
rok podatkowy, albo
3) w roku korzystania ze zwolnienia albo w pięciu następnych latach podatkowych
osiągną przychody z działalności gospodarczej średniomiesięcznie w wysokości
stanowiącej równowartość w złotych kwoty niższej niż 1000 euro przeliczonej
według średniego kursu euro, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski,
z ostatniego dnia w roku poprzednim, albo
4) odpowiednio w roku lub za rok korzystania ze zwolnienia lub w pięciu
następnych latach podatkowych mają zaległości z tytułu podatków stanowiących
dochód budżetu państwa, ceł oraz składek na ubezpieczenie społeczne
i ubezpieczenie zdrowotne, o którym mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r.
o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych;
określenie lub wymierzenie w innej formie – w wyniku postępowania
prowadzonego przez właściwy organ – zaległości z wymienionych tytułów nie
pozbawia podatnika prawa do skorzystania ze zwolnienia, jeżeli zaległość ta
wraz z odsetkami za zwłokę zostanie uregulowana w terminie 14 dni od dnia
doręczenia decyzji ostatecznej.
15. Przeciętne miesięczne zatrudnienie, o którym mowa w ust. 13 pkt 6 oraz
ust. 14 pkt 2, ustala się w przeliczeniu na pełne etaty, pomijając liczby po przecinku;
w przypadku gdy przeciętne miesięczne zatrudnienie jest mniejsze od jedności,
przyjmuje się liczbę jeden.
16. Podatnicy, którzy utracili prawo do zwolnienia:
1) w roku podatkowym, w którym korzystają z tego zwolnienia – są obowiązani do
wpłaty należnych zaliczek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po
miesiącu, w którym utracili prawo do zwolnienia, chyba że przed upływem tego
terminu złożyli zeznanie i zapłacili podatek na zasadach określonych w art. 27
ust. 1; w tych przypadkach nie nalicza się odsetek za zwłokę od zaległości
z tytułu zaliczek za poszczególne miesiące roku, w którym podatnicy korzystali
ze zwolnienia;
2) w pierwszych trzech miesiącach roku następującego bezpośrednio po roku,
w którym korzystali ze zwolnienia – są obowiązani do złożenia zeznania
o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) i zapłaty podatku na
zasadach określonych w art. 27 ust. 1; w tym przypadku nie nalicza się odsetek
za zwłokę od zaległości z tytułu zaliczek za poszczególne miesiące roku,
w którym podatnicy korzystali ze zwolnienia;
3) w okresie od upływu terminu określonego dla złożenia zeznania za rok
podatkowy, w którym korzystali ze zwolnienia, do końca piątego roku
podatkowego następującego po roku, w którym korzystali ze zwolnienia – są
obowiązani do zapłaty należnego podatku, o którym mowa w ust. 12, wraz
z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od dnia następnego po upływie
terminu określonego dla złożenia zeznania, o którym mowa w art. 27 ust. 1,
w którym mieli obowiązek złożyć to zeznanie.
17. Pomoc, o której mowa w ust. 11 i 12, stanowi pomoc de minimis udzielaną
w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa
wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis.
18. Podatnicy mogą nie wpłacać zaliczki obliczonej według zasad określonych
w ust. 1 i 1b, jeżeli podatek należny od dochodu osiągniętego od początku roku
pomniejszony o sumę zaliczek wpłaconych od początku roku nie przekracza 1000 zł.
Jeżeli podatek należny od dochodu osiągniętego od początku roku pomniejszony o
sumę zaliczek wpłaconych od początku roku przekracza 1000 zł, wpłacie podlega
różnica pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a
sumą zaliczek wpłaconych od początku roku.
19. Dochód stanowiący podstawę obliczenia zaliczki, o której mowa w ust. 1–1g:
1) może być zmniejszony o zaliczaną do przychodów należnych wartość
wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a
ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, która nie została
uregulowana lub zbyta, przy czym zmniejszenia dokonuje się począwszy od
okresu rozliczeniowego, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu
zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie, do okresu, w którym
wierzytelność została uregulowana lub zbyta;
2) podlega zwiększeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość
zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a
ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, które nie zostało
uregulowane, przy czym zwiększenia dochodu stanowiącego podstawę
obliczenia zaliczki dokonuje się począwszy od okresu rozliczeniowego,
w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie, do okresu, w którym zobowiązanie zostanie uregulowane.
20. Jeżeli wartość zmniejszenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia
zaliczki, przysługującego na podstawie ust. 19 pkt 1, jest wyższa od tego dochodu,
zmniejszenia dochodu o nieodliczoną wartość dokonuje się w kolejnych okresach
rozliczeniowych roku podatkowego, za który powstało prawo do zmniejszenia.
Zmniejszenia dochodu w kolejnych okresach dokonuje się, jeżeli wierzytelność nie
została uregulowana lub zbyta.
21. Zmniejszenia na podstawie ust. 19 pkt 1 dokonuje się, jeżeli do dnia terminu
płatności zaliczki, określonego w ust. 1a albo 1c, wierzytelność nie została
uregulowana lub zbyta.
22. Zwiększenia na podstawie ust. 19 pkt 2 dokonuje się, jeżeli do dnia terminu
płatności zaliczki, określonego w ust. 1a albo 1c, zobowiązanie nie zostało uregulowane.
23. Podatnik, który dokonał zmniejszenia dochodu stanowiącego podstawę
obliczenia zaliczki na podstawie ust. 19 pkt 1, obowiązany jest do zwiększenia
dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki w okresie rozliczeniowym roku
podatkowego, w którym wierzytelność została uregulowana lub zbyta.
24. Podatnik, który dokonał zwiększenia dochodu stanowiącego podstawę
obliczenia zaliczki na podstawie ust. 19 pkt 2, zmniejsza dochód stanowiący podstawę
obliczenia zaliczki w okresie rozliczeniowym roku podatkowego, w którym
zobowiązanie zostało uregulowane.
25. Przepisy ust. 19–24 stosuje się odpowiednio przy obliczaniu podatku
należnego, o którym mowa w ust. 18.
26. W zakresie nieuregulowanym w ust. 19–25 przepis art. 18f stosuje się odpowiednio.

Art. 25a. 1. W przypadku dochodu, o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. m
tiret pierwsze, spółka przejmująca obowiązana jest, bez wezwania, w terminie do 7.
dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał dochód, wpłacić na
rachunek urzędu skarbowego podatek, o którym mowa w art. 22 ust. 1.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do podmiotów wymienionych
w załączniku nr 3 do ustawy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych art. 25

DODAJ