Art. 26. 1. Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości
prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat
należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości
nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te
należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane
jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty
zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń
przewidzianych w art. 22 ust. 1a–1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej
z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku
zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby
podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.
Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona
w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku,
wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego
opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy
ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę
działalności prowadzonej przez płatnika.
1a. Zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w ust. 1, nie
pobiera się, jeżeli podatnicy, wymienieni w art. 17 ust. 1, korzystający ze zwolnienia
w związku z przeznaczeniem dochodów na cele statutowe lub inne cele określone
w tym przepisie, złożą płatnikowi najpóźniej w dniu dokonania wypłaty należności
oświadczenie, że przeznaczą dochody z dywidend oraz z innych przychodów z tytułu
udziałów w zyskach osób prawnych – na cele wymienione w tym przepisie.
1aa. Płatnicy nie są obowiązani do poboru podatku od odsetek lub dyskonta od:
1) listów zastawnych;
2) obligacji:
a) o terminie wykupu nie krótszym niż rok,
b) dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym lub wprowadzonych do
alternatywnego systemu obrotu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium państwa będącego stroną
zawartej z Rzecząpospolitą Polską umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, której przepisy określają zasady opodatkowania dochodów z dywidend, odsetek oraz należności licencyjnych.
1ab. Niepobranie podatku w przypadku, o którym mowa w ust. 1aa pkt 2,
następuje pod warunkiem złożenia przez emitenta do organu podatkowego, o którym
mowa w art. 28b ust. 15, oświadczenia, że emitent dochował należytej staranności
w poinformowaniu podmiotów z nim powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4
lub w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych, o warunkach zwolnienia, o którym mowa
w art. 17 ust. 1 pkt 50c, w stosunku do tych podmiotów powiązanych.
1ac. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1ab, składa się jednokrotnie
w stosunku do danej emisji obligacji, nie później niż do dnia wypłaty odsetek lub
dyskonta od obligacji.
1ad. Narodowy Bank Polski nie pobiera podatku w przypadkach, o których
mowa w art. 17 ust. 1 pkt 50d.
1b. Jeżeli przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3, są uzyskiwane od
zleceniodawców zagranicznych, zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi
handlowej są obowiązane przed wyjściem statku z portu polskiego wpłacić na
rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego właściwy według siedziby
Morskiej Agencji naczelnik urzędu skarbowego wykonuje swoje zadania, należny
podatek obliczony od przychodu z tytułu wywozu ładunku i pasażerów przyjętych do
przewozu w porcie polskim. Dowód wpłaty podatku zagraniczne przedsiębiorstwo
morskiej żeglugi handlowej jest obowiązane przekazać właściwej miejscowo Morskiej
Agencji. Jeżeli jednak przed wyjściem statku z portu polskiego nie jest możliwe
ustalenie wysokości przychodu za wywóz ładunków i pasażerów, zagraniczne
przedsiębiorstwo morskiej żeglugi handlowej jest obowiązane wpłacić zaliczkę na
podatek od przewidywanego przychodu, a następnie w ciągu 60 dni od dnia wyjścia
z portu wpłacić różnicę między kwotą należnego podatku a kwotą wpłaconej zaliczki.
1c. Jeżeli łączna kwota należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz
art. 22 ust. 1, wypłacona podatnikowi w obowiązującym u płatnika roku podatkowym
nie przekracza kwoty, o której mowa w ust. 1, osoby prawne i jednostki organizacyjne
niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłat należności z tytułów
wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1, w związku ze zwolnieniem od
podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4, stosują zwolnienia wynikające z tych przepisów pod warunkiem udokumentowania przez spółkę, o której mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2 albo w art. 22 ust. 4 pkt 2, mającą siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub
w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego:
1) jej miejsca siedziby dla celów podatkowych, uzyskanym od niej certyfikatem rezydencji, lub
2) istnienia zagranicznego zakładu – zaświadczeniem wydanym przez właściwy
organ administracji podatkowej państwa, w którym znajduje się jej siedziba lub
zarząd, albo przez właściwy organ podatkowy państwa, w którym ten
zagraniczny zakład jest położony.
1d. Osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz
będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów
wymienionych w art. 21 ust. 1 na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2,
prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
zagraniczny zakład, nie pobierają zryczałtowanego podatku od dokonywanych wypłat
pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika, o którym mowa
w art. 3 ust. 2, prowadzącego działalność poprzez położony na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, uzyskanym od niego certyfikatem
rezydencji, oraz uzyskania pisemnego oświadczenia, że należności te związane są
z działalnością tego zakładu; przepis ust. 3d stosuje się odpowiednio.
1e. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1d, powinno zawierać dane
identyfikujące podatnika prowadzącego działalność poprzez położony na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, a w szczególności pełną nazwę, adres
i numer identyfikacji podatkowej podatnika oraz adres zagranicznego zakładu podatnika.
1f. W przypadku należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz
art. 22 ust. 1, wypłacanych na rzecz spółki, o której mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2 oraz
art. 22 ust. 4 pkt 2, lub jej zagranicznego zakładu, jeżeli łączna kwota należności
z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, wypłacona temu
podatnikowi w obowiązującym u płatnika roku podatkowym, nie przekracza kwoty,
o której mowa w ust. 1, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające
osobowości prawnej, które dokonują wypłat tych należności, stosują zwolnienia
wynikające z art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4, z uwzględnieniem ust. 1c, pod warunkiem uzyskania od tej spółki lub jej zagranicznego zakładu pisemnego oświadczenia, że w stosunku do wypłacanych należności spełnione zostały warunki,
o których mowa odpowiednio w art. 21 ust. 3a i 3c lub art. 22 ust. 4 pkt 4.
W przypadku należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1, pisemne
oświadczenie powinno wskazywać, że spółka albo zagraniczny zakład jest
rzeczywistym właścicielem wypłacanych należności.
1g. Osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz
będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów
wymienionych w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 do wysokości kwoty, o której mowa
w ust. 1, na rzecz podmiotów wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 10a i 11a oraz art. 17
ust. 1 pkt 58, stosują zwolnienia wynikające z tych przepisów wyłącznie pod warunkiem:
1) udokumentowania przez podmiot, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 10a i 11a
oraz art. 17 ust. 1 pkt 58, jego miejsca siedziby dla celów podatkowych,
uzyskanym od tego podmiotu certyfikatem rezydencji, oraz
2) złożenia przez podmiot, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 10a i 11a oraz art. 17
ust. 1 pkt 58, pisemnego oświadczenia, że jest rzeczywistym właścicielem
wypłaconych przez płatnika należności oraz spełnia on warunki, o których mowa
w tych przepisach.
1h. Ocena warunków określonych w ust. 1g dokonywana jest niezależnie od
warunku istnienia podstawy prawnej do wymiany informacji podatkowej między
Rzecząpospolitą Polską a państwem należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, w którym pomiot wymieniony w art. 6 ust. 1 pkt 10a i 11a oraz art. 17 ust. 1 pkt 58 ma siedzibę.
1i. Jeżeli miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych zostało
udokumentowane certyfikatem rezydencji niezawierającym okresu jego ważności,
płatnik przy poborze podatku uwzględnia ten certyfikat przez okres kolejnych dwunastu miesięcy od dnia jego wydania.
1j. Jeżeli w okresie dwunastu miesięcy od dnia wydania certyfikatu, o którym
mowa w ust. 1i, miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych uległo zmianie,
podatnik jest obowiązany do niezwłocznego udokumentowania miejsca siedziby dla
celów podatkowych nowym certyfikatem rezydencji. Przepis ust. 1i stosuje się odpowiednio.
1k. Jeżeli podatnik nie dopełnił obowiązku określonego w ust. 1j,
odpowiedzialność za niepobranie podatku przez płatnika lub pobranie podatku
w wysokości niższej od należnej ponosi podatnik.
1l. Jeżeli z dokumentu posiadanego przez płatnika, w szczególności faktury lub
umowy, wynika, że miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych uległo zmianie
w okresie dwunastu miesięcy od dnia wydania certyfikatu, a podatnik nie dopełnił
obowiązku, o którym mowa w ust. 1j, przepisy ust. 1i i 1k nie mają zastosowania od
dnia, w którym płatnik uzyskał ten dokument.
1m. W przypadku gdy podmioty, o których mowa w ust. 1, dokonują wypłat
należności z tytułów wymienionych w art. 7b ust. 1 pkt 3–6 na rzecz podmiotu
mającego siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach
wydanych na podstawie art. 11j ust. 2, są obowiązane do poboru zryczałtowanego
podatku dochodowego w wysokości 19% kwoty dokonanej wypłaty. Przepis ust. 1
stosuje się odpowiednio.
1n. W przypadku przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a, miejsce
siedziby podatnika dla celów podatkowych może zostać potwierdzone kopią
certyfikatu rezydencji, jeżeli kwota wypłacanych na rzecz tego samego podmiotu
należności nie przekracza 10 000 zł w roku kalendarzowym, a informacje wynikające
z przedłożonej kopii certyfikatu rezydencji nie budzą uzasadnionych wątpliwości co
do zgodności ze stanem faktycznym.
1o. Warunku, o którym mowa w ust. 1d, nie stosuje się do Narodowego Banku
Polskiego w zakresie wypłat należności z tytułu odsetek lub dyskonta na rzecz
podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, będących bankami lub instytucjami
kredytowymi w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe,
prowadzącymi działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poprzez oddział
będący zagranicznym zakładem, jeżeli wypłata należności dokonywana jest
w związku z realizacją przez Narodowy Bank Polski polityki pieniężnej oraz
należności te związane są z działalnością tego zagranicznego zakładu.
2. W razie przeznaczenia dochodu na podwyższenie kapitału zakładowego,
a w spółdzielniach funduszu udziałowego, płatnicy, o których mowa w ust. 1,
pobierają podatek w terminie 14 dni od dnia uprawomocnienia się postanowienia sądu
rejestrowego o dokonaniu wpisu o podwyższeniu kapitału zakładowego,
a w przypadku braku wymogu rejestracji podwyższenia kapitału zakładowego – od dnia podjęcia przez walne zgromadzenie uchwały o podwyższeniu tego kapitału, a w spółdzielniach – od dnia podjęcia przez walne zgromadzenie uchwały
o podwyższeniu funduszu udziałowego. W tym przypadku podatnikom nie
przysługuje uprawnienie do złożenia oświadczenia, o którym mowa w ust. 1a.
2a. W przypadku gdy wypłata należności z tytułu określonego w art. 21 ust. 1
lub w art. 22 ust. 1 dokonywana jest na rzecz podatników będących osobami
uprawnionymi z papierów wartościowych zapisanych na rachunkach zbiorczych,
których tożsamość nie została płatnikowi ujawniona w trybie przewidzianym
w ustawie, o której mowa w art. 4a pkt 15, podatek, o którym mowa w ust. 1, płatnik
pobiera w wysokości wynikającej z art. 21 ust. 1 albo art. 22 ust. 1 od łącznej wartości
dochodów (przychodów) przekazanych przez niego na rzecz wszystkich takich
podatników za pośrednictwem posiadacza rachunku zbiorczego. W tym przypadku
przepisów ust. 1a, 1c, 1d, 1f, 1g oraz 3b–3d nie stosuje się w zakresie dotyczącym
podatników, których tożsamość nie została płatnikowi ujawniona.
2b. W przypadku i w zakresie określonych w ust. 2a do poboru podatku są
obowiązane podmioty prowadzące rachunki zbiorcze, za pośrednictwem których
należność jest wypłacana. Podatek pobiera się w dniu przekazania należności z danego
tytułu do dyspozycji posiadacza rachunku zbiorczego.
2c. W przypadku wypłat należności z tytułu:
1) odsetek od papierów wartościowych zapisanych na rachunkach papierów
wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz
podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2,
2) przychodów wymienionych w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a, b, e oraz g, uzyskanych z
papierów wartościowych zapisanych na rachunkach papierów wartościowych
albo na rachunkach zbiorczych
– obowiązek, o którym mowa w ust. 1, stosuje się do podmiotów prowadzących
rachunki papierów wartościowych albo rachunki zbiorcze, jeżeli wypłata należności
następuje za pośrednictwem tych podmiotów.
Zdanie pierwsze stosuje się także do podmiotów wskazanych w art. 3 ust. 2
w zakresie, w jakim prowadzą działalność gospodarczą poprzez położony na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, jeżeli rachunek, na którym
zapisane są papiery wartościowe, jest związany z działalnością tego zakładu.
2d. Płatnicy, o których mowa w ust. 2c, pobierają zryczałtowany podatek
dochodowy w dniu przekazania należności do dyspozycji posiadacza rachunku
papierów wartościowych lub posiadacza rachunku zbiorczego. Zastosowanie stawki
podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo
niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem
udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od
podatnika certyfikatem rezydencji. Przepisy ust. 1c–1l stosuje się odpowiednio.
2e. Jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych
w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 przekracza kwotę, o której mowa w ust. 1, osoby
prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne
będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g,
w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według
stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę,
o której mowa w ust. 1:
1) z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a–1e;
2) bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu
podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek
wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
2f. Przepis ust. 1e stosuje się odpowiednio do podmiotów, o których mowa w ust. 3d.
2g. W przypadku należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub
art. 22 ust. 1, wypłacanych na rzecz spółki, o której mowa odpowiednio
w art. 21 ust. 3 pkt 2 lub art. 22 ust. 4 pkt 2, albo zagranicznego zakładu takiej spółki,
jeżeli łączna kwota należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz
art. 22 ust. 1, wypłacona temu podatnikowi w obowiązującym u płatnika roku
podatkowym przekracza kwotę, o której mowa w ust. 1, osoby prawne i jednostki
organizacyjne niemające osobowości prawnej dokonujące wypłat tych należności
mogą zastosować zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 3 lub art. 22 ust. 4, na
podstawie obowiązującej opinii o stosowaniu zwolnienia, o której mowa w art. 26b.
2h. Przepisu ust. 2g nie stosuje się, jeżeli z informacji posiadanej przez płatnika,
w tym z dokumentu, w szczególności z faktury lub z umowy, wynika, że podatnik,
którego dotyczy opinia o stosowaniu zwolnienia, nie spełnia warunków określonych w art. 21 ust. 3–9, art. 22 ust. 4–4d i 6 lub stan faktyczny nie odpowiada stanowi
faktycznemu przedstawionemu w tej opinii.
2i. Jeżeli rok podatkowy płatnika jest dłuższy albo krótszy niż 12 miesięcy,
kwotę, o której mowa w ust. 1, oblicza się jako iloczyn 1/12 kwoty 2 000 000 zł
i liczby rozpoczętych miesięcy roku podatkowego, w którym dokonano wypłaty tych należności.
2j. Jeżeli obliczenie kwoty, o której mowa w ust. 1, nie jest możliwe poprzez
wskazanie roku podatkowego płatnika, zasady określone w ust. 2e stosuje się
odpowiednio w odniesieniu do obowiązującego u tego płatnika roku obrotowego,
a w razie jego braku, w odniesieniu do obowiązującego u tego płatnika innego okresu
o cechach właściwych dla roku obrotowego, nie dłuższego jednak niż 23 kolejne miesiące.
2k. Jeżeli wypłaty należności dokonano w walucie obcej, na potrzeby ustalenia,
czy przekroczona została kwota, o której mowa w ust. 1, wypłacone należności
przelicza się na złote według kursu średniego waluty obcej ogłaszanego przez
Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wypłaty.
2l. Jeżeli nie można ustalić wysokości należności wypłaconych na rzecz tego
samego podatnika, domniemywa się, że przekroczyła ona kwotę, o której mowa w ust. 1.
3. Płatnicy, o których mowa w ust. 1, przekazują kwoty podatku w terminie do
7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgodnie z ust. 1, 2–2b, 2d i 2e
pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik
urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika wykonuje swoje zadania,
albo – w przypadku dochodu, o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. f – na rachunek
urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy
według siedziby płatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników
wymienionych w art. 3 ust. 2 oraz podatników będących osobami uprawnionymi
z papierów wartościowych zapisanych na rachunkach zbiorczych, których tożsamość
nie została płatnikowi ujawniona w trybie przewidzianym w ustawie, o której mowa
w art. 4a pkt 15, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik
urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych
wykonuje swoje zadania. Płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w:
1) art. 3 ust. 1 – informację o wysokości pobranego podatku,
2) art. 3 ust. 2, oraz urzędowi skarbowemu – informację o dokonanych wypłatach
i pobranym podatku
– sporządzone według ustalonego wzoru.
Obowiązek przesłania tych informacji podatnikom oraz urzędowi skarbowemu nie
powstaje w przypadku i w zakresie określonych w ust. 2a zdanie pierwsze.
3a. Płatnicy są obowiązani przesłać informację, o której mowa w ust. 3 pkt 1,
w terminie przekazania kwoty pobranego podatku, a informację, o której mowa
w ust. 3 pkt 2, w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następującego po roku
podatkowym, w którym dokonano wypłat, o których mowa w ust. 1, również
wówczas, gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje
w trybie przewidzianym w ust. 3b.
3aa. (uchylony)
3b. Na pisemny wniosek podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2, płatnik,
w terminie 14 dni od dnia złożenia tego wniosku, jest obowiązany do sporządzenia
i przesłania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik
właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania,
informacji, o której mowa w ust. 3 pkt 2.
3c. W razie zaprzestania przez płatnika prowadzenia działalności przed upływem
terminu, o którym mowa w ust. 3a, płatnik przekazuje informację, o której mowa
w ust. 3 pkt 2, w terminie do dnia zaprzestania działalności.
3d. Informację, o której mowa w ust. 3 pkt 2, sporządzają i przekazują również
podmioty, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1
oraz art. 22 ust. 1, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania
lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku. Przepisy ust. 3b i 3c stosuje się
odpowiednio.
3e. Jeżeli suma należności wypłaconych podatnikowi z tytułów wymienionych
w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, których wartość przekroczyła w obowiązującym
u płatnika roku podatkowym kwotę, o której mowa w ust. 1, obejmuje należności, od
których zgodnie z ust. 1d nie został pobrany podatek, płatnik jest obowiązany
zawiadomić o kwocie i rodzaju należności wypłaconych wskazanemu podatnikowi
w roku podatkowym tego płatnika, od których nie został pobrany podatek, podając
dane identyfikujące podatnika prowadzącego działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, w szczególności pełną nazwę, adres i numer identyfikacji podatkowej podatnika oraz adres zagranicznego zakładu podatnika. Zawiadomienie to składa się także w przypadku dokonania
podatnikowi w roku podatkowym dalszych wypłat należności, od których zgodnie
z ust. 1d nie został pobrany podatek.
3f. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 3e, jest składane do naczelnika urzędu
skarbowego właściwego w sprawach opodatkowania osób zagranicznych w terminie
do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano wypłaty
należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1.
3g. Przepisy ust. 3e i 3f stosuje się odpowiednio do wypłat, od których podatek
nie został pobrany na podstawie ust. 1a, przy czym zawiadomienie jest składane do
naczelnika urzędu skarbowego właściwego według siedziby podatnika, a w przypadku
podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 – do naczelnika urzędu skarbowego
właściwego w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.
4. Podatnicy, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani, bez wezwania, wpłacić
należny zryczałtowany podatek na rachunek urzędu skarbowego określonego w ust. 3,
jeżeli dochody z dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziałów w zyskach osób
prawnych, od których płatnik nie pobrał podatku w związku z oświadczeniem,
o którym mowa w ust. 1a, zostały wydatkowane na inne cele niż wymienione w art. 17 ust. 1.
5. Podatek, o którym mowa w ust. 4, wpłaca się do 20 dnia miesiąca
następującego po miesiącu, w którym dokonano tego wydatku.
6. W przypadku dochodu, o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. h oraz j, spółka
powstała w wyniku przekształcenia jest obowiązana jako płatnik, w terminie do 7. dnia
miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał dochód, wpłacić podatek, o
którym mowa w art. 22 ust. 1, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego
naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika wykonuje swoje
zadania, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 oraz podatników
będących osobami uprawnionymi z papierów wartościowych zapisanych na
rachunkach zbiorczych, których tożsamość nie została płatnikowi ujawniona w trybie
przewidzianym w ustawie, o której mowa w art. 4a pkt 15, na rachunek urzędu
skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w
sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Podatnik jest obowiązany przed tym terminem przekazać płatnikowi kwotę tego podatku. W terminie wpłaty podatku płatnik jest obowiązany przesłać podatnikowi informację
o wpłaconym podatku, sporządzoną według ustalonego wzoru. Obowiązek przesłania
informacji o wpłaconym podatku nie powstaje w przypadku i w zakresie określonych
w ust. 2a zdanie pierwsze.
7. Wypłata, o której mowa w ust. 1, 1ac, 1c, 1d, 1m, 2c i 2e, oznacza wykonanie
zobowiązania w jakiejkolwiek formie, w tym poprzez zapłatę, potrącenie lub
kapitalizację odsetek.
7a. Przepisu ust. 2e nie stosuje się, jeżeli płatnik złożył oświadczenie, że:
1) posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla
zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku,
wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;
2) po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiada wiedzy
uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość
zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku,
wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego
opodatkowania, w szczególności nie posiada wiedzy o istnieniu okoliczności
uniemożliwiających spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 28b ust. 4 pkt 4–6.
7b. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 7a, składa kierownik jednostki
w rozumieniu ustawy o rachunkowości, podając pełnioną przez siebie funkcję. Nie jest
dopuszczalne złożenie oświadczenia, o którym mowa w ust. 7a, przez pełnomocnika.
7c. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 7a, składa się najpóźniej w dniu
dokonania wypłaty należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1.
7d. W przypadku gdy:
1) oświadczenie, o którym mowa w ust. 7a, składa jedna osoba – złożenie
oświadczenia następuje do organu podatkowego, o którym mowa w art. 28b ust. 15;
2) do złożenia oświadczenia, o którym mowa w ust. 7a, obowiązana jest więcej niż
jedna osoba – dowód złożenia tego oświadczenia przekazywany jest wraz ze
zgłoszeniem do organu podatkowego, o którym mowa w art. 28b ust. 15.
7e. W zgłoszeniu, o którym mowa w ust. 7d pkt 2, potwierdza się, że
oświadczenie, o którym mowa w ust. 7a, zostało złożone przez wszystkie osoby
obowiązane do jego złożenia. Zgłoszenie składa w terminie, o którym mowa w ust. 7c,
jedna z osób, które złożyły oświadczenie, o którym mowa w ust. 7a. Zgłoszenie nie
może zostać złożone przez pełnomocnika.
7f. Jeżeli płatnik złożył oświadczenie, o którym mowa w ust. 7a, a następnie
dokonuje na rzecz podatnika, którego dotyczyło to oświadczenie, dalszych wypłat
należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, płatnik może
nie stosować ust. 2e do momentu upływu drugiego miesiąca następującego po
miesiącu, w którym złożono to oświadczenie.
7g. W przypadku, o którym mowa w ust. 7f, płatnik, w terminie do 7 dnia
następującego po miesiącu, w którym upłynął okres, o którym mowa w ust. 7f, składa
oświadczenie do organu podatkowego, o którym mowa w art. 28b ust. 15, że
w momencie dokonania dalszych wypłat należności:
1) posiadał dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla
zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku,
wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego
opodatkowania;
2) po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiadał wiedzy
uzasadniającej przypuszczenie, że istniały okoliczności wykluczające możliwość
zastosowania stawki podatku, zwolnienia lub niepobrania podatku,
wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego
opodatkowania, w szczególności okoliczności uniemożliwiające spełnienie
przesłanek, o których mowa w art. 28b ust. 4 pkt 4–6.
7h. W przypadku gdy złożenie oświadczenia, o którym mowa w ust. 7g, nie jest
możliwe z uwagi na niespełnienie warunków będących jego przedmiotem, płatnik,
w terminie, o którym mowa w tym przepisie, wpłaca podatek, który byłby należny
przy zastosowaniu ust. 2e, wraz z odsetkami za zwłokę.
7i. Do oświadczenia, o którym mowa w ust. 7g, stosuje się odpowiednio przepisy
ust. 7b, 7d i ust. 7e zdanie trzecie.
7j. Oświadczenia, o których mowa w ust. 1ab, 7a i 7g, oraz zgłoszenie, o którym
mowa w ust. 7d pkt 2, składa się w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej dostępnej w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu
obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych.
8. Informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku, o której mowa
w ust. 3 pkt 2 oraz ust. 3b–3d, przesyła się urzędowi skarbowemu za pomocą środków
komunikacji elektronicznej zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej.
9. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze
rozporządzenia, grupy podatników, grupy płatników lub czynności, w przypadku
których zostanie wyłączone lub ograniczone stosowanie ust. 2e, jeżeli spełnione
zostały warunki do niepobrania podatku, zastosowania stawki podatku lub zwolnienia,
wynikające z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego
opodatkowania, uwzględniając istnienie określonych uwarunkowań obrotu
gospodarczego, specyficzny status niektórych grup podatników i płatników oraz
specyfikę dokonywania niektórych czynności.
10. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, sposób przesyłania oświadczeń, o których mowa w ust. 1ab, 7a i 7g,
oraz zgłoszenia, o którym mowa w ust. 7d pkt 2, za pomocą środków komunikacji
elektronicznej, uwzględniając potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa, wiarygodności
i niezaprzeczalności danych zawartych w tych dokumentach, a także potrzebę ich
ochrony przed nieuprawnionym dostępem.

Art. 26a. 1. W terminie do końca pierwszego miesiąca roku następującego po
roku podatkowym, w którym powstał obowiązek zapłaty podatku, płatnicy, o których
mowa w art. 26, i podatnicy, o których mowa w art. 22 ust. 4b, art. 25a oraz art. 26
ust. 1b i 4, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego
naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika wykonuje swoje
zadania, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2, do urzędu
skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy
w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, roczne
deklaracje sporządzone według ustalonego wzoru.
2. Roczne deklaracje sporządzane przez płatników, o których mowa w art. 26
ust. 2b, mają charakter zbiorczy i nie wskazują podatników, o których mowa w art. 26
ust. 2a zdanie pierwsze.

Art. 26b. 1. Organ podatkowy, na wniosek złożony przez podmiot, o którym
mowa w art. 28b ust. 2, wydaje, pod warunkiem wykazania przez wnioskodawcę
spełnienia przez podatnika warunków określonych w art. 21 ust. 3–9 lub
art. 22 ust. 4–6, opinię o stosowaniu przez płatnika zwolnienia z poboru
zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanych na rzecz tego podatnika
należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 (opinia
o stosowaniu zwolnienia).
2. Wniosek o wydanie opinii o stosowaniu zwolnienia składa się w postaci
elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej dostępnej w Biuletynie Informacji
Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do
spraw finansów publicznych. W ten sam sposób następuje uzupełnienie wniosku
o wydanie opinii o stosowaniu zwolnienia w zakresie przedstawienia organowi
podatkowemu dalszych faktów oraz przekazania uzupełniającej dokumentacji.
3. Odmawia się wydania opinii o stosowaniu zwolnienia w przypadku:
1) niespełnienia przez podatnika warunków określonych w art. 21 ust. 3–9 lub
art. 22 ust. 4–6;
2) istnienia uzasadnionych wątpliwości co do zgodności ze stanem rzeczywistym
dołączonej do wniosku dokumentacji lub oświadczenia podatnika, że jest
rzeczywistym właścicielem należności;
3) istnienia uzasadnionego przypuszczenia wydania decyzji z zastosowaniem
art. 119a Ordynacji podatkowej, środków ograniczających umowne korzyści lub
art. 22c, przy czym w przypadku uzasadnionego przypuszczenia wydania decyzji
z zastosowaniem art. 119a Ordynacji podatkowej lub środków ograniczających
umowne korzyści przepis art. 14b § 5c tej ustawy stosuje się odpowiednio;
4) istnienia uzasadnionego przypuszczenia, że podatnik, o którym mowa
w art. 3 ust. 2, nie prowadzi rzeczywistej działalności gospodarczej w kraju
siedziby tego podatnika dla celów podatkowych, przy czym przepis art. 24a
ust. 18 stosuje się odpowiednio.
4. Na odmowę wydania opinii o stosowaniu zwolnienia przysługuje prawo
wniesienia skargi do sądu administracyjnego. O prawie tym organ podatkowy
informuje wnioskodawcę w pouczeniu odmowy wydania opinii o stosowaniu zwolnienia.
5. Opinię o stosowaniu zwolnienia wydaje się bez zbędnej zwłoki, nie później
niż w terminie 6 miesięcy od dnia wpływu wniosku do organu podatkowego. Przepis
art. 139 § 4 Ordynacji podatkowej stosuje się odpowiednio.
6. Wniosek o wydanie opinii o stosowaniu zwolnienia podlega opłacie wpłacanej
na rachunek organu podatkowego, w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku, pod
rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wysokość opłaty od wniosku
o wydanie opinii wynosi 2000 zł. Opłata od wniosku o wydanie opinii o stosowaniu
zwolnienia stanowi dochód budżetu państwa.
7. Opinia o stosowaniu zwolnienia wygasa:
1) z upływem 36 miesięcy od dnia jej wydania;
2) ostatniego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynął termin,
o którym mowa w ust. 8, jeżeli zgodnie z tym przepisem wnioskodawca
poinformował organ podatkowy o istotnej zmianie okoliczności;
3) z dniem, w którym podatnik, którego dotyczy ta opinia, przestał spełniać warunki
określone w art. 21 ust. 3–3c lub art. 22 ust. 4–6, jeżeli wnioskodawca nie
poinformował o tym organu podatkowego zgodnie z ust. 8.
8. W przypadku istotnej zmiany okoliczności faktycznych, które mogą mieć
wpływ na spełnienie warunków korzystania ze zwolnienia, o którym mowa
w art. 21 ust. 3 lub art. 22 ust. 4, wnioskodawca, w terminie 14 dni od dnia, w którym
dowiedział się lub przy zachowaniu należytej staranności powinien się dowiedzieć, że
doszło do tej zmiany, informuje o tym organ podatkowy. Wnioskodawca, o którym
mowa w art. 28b ust. 2 pkt 1, jednocześnie informuje płatnika o istotnej zmianie
okoliczności, o których mowa w zdaniu pierwszym.
9. W zakresie nieuregulowanym w ust. 1–8 stosuje się odpowiednio przepisy
art. 28b ust. 2, 3, 5–8 i 11 oraz przepisy art. 120, art. 121 § 1, art. 125, art. 126,
art. 129, art. 130, art. 135, art. 140, art. 143, art. 165 § 3b, art. 165a, art. 168,
art. 169 § 1–2, art. 170, art. 171, art. 208, art. 213 w zakresie uzupełniania lub
sprostowania pouczenia co do prawa wniesienia skargi do sądu administracyjnego,
art. 214, art. 215 oraz działu IV rozdziałów 3a, 5, 6, 7, 10, 11, 14, 16 i 23 Ordynacji podatkowej.
10. Organem podatkowym właściwym w sprawach wydawania opinii
o stosowaniu zwolnienia jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby
podatnika, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 oraz podatników będących osobami uprawnionymi z papierów wartościowych zapisanych na rachunkach zbiorczych, których tożsamość nie została płatnikowi ujawniona w trybie
przewidzianym w ustawie, o której mowa w art. 4a pkt 15 – naczelnik urzędu
skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.
11. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, sposób przesyłania wniosku o wydanie opinii o stosowaniu
zwolnienia za pomocą środków komunikacji elektronicznej, uwzględniając potrzebę
zapewnienia bezpieczeństwa, wiarygodności i niezaprzeczalności danych zawartych
w tym wniosku, a także potrzebę ich ochrony przed nieuprawnionym dostępem.
12. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w celu usprawnienia
postępowania w sprawach dotyczących wydawania opinii o stosowaniu zwolnienia,
może określić, w drodze rozporządzenia, właściwość miejscową organów
podatkowych w tych sprawach w sposób odmienny niż określony w ust. 10, biorąc
pod uwagę konieczność zapewnienia jednolitego stosowania przepisów o wydawaniu
opinii o stosowaniu zwolnienia.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych art. 26

DODAJ