Ustawa z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych

art. 1. więcej Art. 1. 1. Ustawa określa:
1) zasady pełnienia służby na stanowisku komornika sądowego, zwanego dalej
„komornikiem”,
2) prawa i obowiązki komorników,
3) zasady naboru do zawodu komornika i przygotowania do wykonywania tego
zawodu,
4) funkcjonowanie samorządu komorniczego,
5) zasady sprawowania nadzoru nad komornikami i samorządem komorniczym
– z uwzględnieniem konieczności zapewnienia należytego wykonywania zadań
państwa w zakresie sprawnej, skutecznej i rzetelnej egzekucji sądowej.
2. Minister Sprawiedliwości realizuje politykę państwa w zakresie zadań
powierzonych komornikom.

art. 2. więcej Art. 2. 1. Komornik jest funkcjonariuszem publicznym działającym przy
sądzie rejonowym.
2. Komornik podlega nadzorowi sądu oraz nadzorowi odpowiedzialnemu
prezesa sądu rejonowego, przy którym działa, zwanego dalej „prezesem
właściwego sądu rejonowego”.
3. Komornik przy wykonywaniu zadań kieruje się dobrem wymiaru
sprawiedliwości oraz interesem publicznym.

art. 3. więcej Art. 3. 1. Komornik jest organem władzy publicznej w zakresie
wykonywania czynności w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym.
Czynności te wykonuje komornik, z uwzględnieniem wyjątków przewidzianych
w ustawach.
2. Czynności w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym oraz inne
ustawowe zadania komornik wykonuje osobiście. W przypadkach przewidzianych
w ustawach komornik może zlecić wykonywanie określonych czynności asesorowi
komorniczemu, zwanemu dalej „asesorem”. Zlecenie wykonywania tych czynności
jest dopuszczalne jedynie w celu przygotowania do wykonywania zawodu
komornika.
3. Komornikom powierza się następujące zadania:
1) wykonywanie orzeczeń sądowych w sprawach o roszczenia pieniężne
i niepieniężne oraz zabezpieczenie roszczeń, w tym europejskich nakazów
zabezpieczenia na rachunku bankowym, z uwzględnieniem wyjątków
przewidzianych w ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania
cywilnego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1460, z późn. zm.);
2) wykonywanie innych tytułów wykonawczych oraz tytułów egzekucyjnych,
które podlegają wykonaniu w drodze egzekucji sądowej bez zaopatrywania
ich w klauzulę wykonalności;
2a) wykonywanie postanowień o zabezpieczeniu środka dowodowego oraz
postanowień nakazujących wydanie środka dowodowego w postępowaniu
w sprawach własności intelektualnej;
3) wykonywanie postanowień o zabezpieczeniu spadku lub sporządzanie spisu
inwentarza;
4) wykonywanie zadań określonych w innych ustawach.
4. Komornik, poza zadaniami określonymi w ust. 3, wykonuje następujące
czynności:
1) na zlecenie sądu albo wniosek powoda zobowiązanego przez sąd na podstawie
art. 139¹ § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania
cywilnego – osobiście doręcza bezpośrednio adresatowi zawiadomienia
sądowe, pisma procesowe oraz inne dokumenty sądowe za potwierdzeniem
odbioru i oznaczeniem daty, albo stwierdza, że adresat pod podanym adresem
nie zamieszkuje;
1a) na zlecenie podmiotu, o którym mowa w pkt 1, podejmuje czynności
zmierzające do ustalenia aktualnego adresu zamieszkania adresata;
2) sporządza protokół stanu faktycznego;
3) na wniosek organizatora licytacji – sprawuje urzędowy nadzór nad
dobrowolnymi publicznymi licytacjami, z przybiciem najniższej lub
najwyższej oferty.
5. Na czynności komornika, o których mowa w ust. 4 pkt 1 i 2, przysługuje
skarga do sądu rejonowego. Przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks
postępowania cywilnego, w szczególności art. 759 § 2 i art. 767–767⁴, stosuje się
odpowiednio. Zażalenie na postanowienie sądu nie przysługuje, z wyjątkiem
postanowień w przedmiocie kosztów komorniczych.
6. Czynności sądu, o których mowa w ust. 5, może wykonywać także
referendarz sądowy.

Art. 3a. 1. Doręczenia, o którym mowa w art. 3 ust. 4 pkt 1, komornik
dokonuje w terminie 14 dni od dnia otrzymania zlecenia.
2. Jeżeli adresata nie zastano przy próbie doręczenia, komornik ustala, czy
adresat zamieszkuje pod wskazanym adresem. W tym celu komornik może żądać
niezbędnych informacji od podmiotów wymienionych w art. 761 § 11 pkt 13 ustawy
z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego pod rygorem
przewidzianym w art. 762 tej ustawy. Treść dokonanych ustaleń komornik wciąga
do protokołu, do którego przepis art. 809 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. –
Kodeks postępowania cywilnego stosuje się odpowiednio.
3. Jeżeli próba doręczenia okaże się bezskuteczna, a zgodnie z ustaleniami
komornika adresat zamieszkuje pod podanym adresem, w oddawczej skrzynce
pocztowej adresata umieszcza się zawiadomienie o podjętej próbie doręczenia wraz
z informacją o możliwości odbioru pisma w kancelarii komornika oraz pouczeniem,
że należy je odebrać w terminie 14 dni od dnia umieszczenia zawiadomienia. Jeżeli
pod wskazanym adresem zastano dorosłego domownika adresata, o możliwości
odbioru pisma poucza się dodatkowo tego domownika. W przypadku
bezskutecznego upływu terminu do odbioru pisma, pismo uważa się za doręczone
w ostatnim dniu tego terminu, a komornik zwraca pismo podmiotowi zlecającemu
doręczenie informując go o dokonanych ustaleniach oraz o dacie doręczenia.
4. Jeżeli próba doręczenia okaże się bezskuteczna, a zgodnie z ustaleniami
komornika adresat nie zamieszkuje pod wskazanym adresem, komornik zwraca
pismo podmiotowi zlecającemu doręczenie informując go o dokonanych
ustaleniach. To samo dotyczy przypadku, gdy komornikowi mimo podjęcia
wymaganych czynności nie udało się ustalić, czy adresat zamieszkuje pod
wskazanym adresem.
5. W przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, komornik udziela podmiotowi
zlecającemu informacji o dokonanych ustaleniach przez nadesłanie kopii
protokołu.

Art. 3b. W przypadku zwrotu przez komornika pisma, o którym mowa w art.
3a ust. 4, podmiot zlecający może wystąpić do tego komornika z wnioskiem o
podjęcie czynności zmierzających do ustalenia aktualnego adresu zamieszkania
adresata. W tym celu komornik może żądać niezbędnych informacji od podmiotów
wymienionych w art. 761 § 1¹ pkt 3–6 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks
postępowania cywilnego.

art. 4. więcej Art. 4. Protokół stanu faktycznego, o którym mowa w art. 3 ust. 4 pkt 2, jest
zapisem naocznych spostrzeżeń komornika poczynionych w toku osobistych
oględzin. Przedmiotem protokołu nie mogą być spostrzeżenia poczynione na
podstawie dostępnych komornikowi rejestrów i innych publicznych źródeł
informacji, jak też hipotezy dotyczące określonych zjawisk, relacji oraz związków
przyczynowo-skutkowych. W toku osobistych oględzin komornikowi nie wolno
stosować środków przymusu ani przełamywać oporu osób uczestniczących
w czynnościach. Przepis art. 809 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks
postępowania cywilnego stosuje się odpowiednio.

art. 5. więcej Art. 5. Komornik używa tytułu: „Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym
... Kancelaria Komornicza nr ... w ...” z podaniem imienia i nazwiska oraz adresu
kancelarii komorniczej.

art. 6. więcej Art. 6. 1. Komornik używa okrągłej pieczęci urzędowej z godłem
Rzeczypospolitej Polskiej, wskazującej w otoku pełnioną funkcję, sąd rejonowy,
przy którym działa, siedzibę kancelarii oraz oznaczony cyfrą rzymską jej numer
porządkowy. Komornik używa również pieczęci imiennej.
2. Zastępca komornika używa pieczęci urzędowej zastępowanego komornika
oraz własnej pieczęci imiennej, z zaznaczeniem, że działa w zastępstwie.
3. Obowiązek używania pieczęci nie dotyczy pism w postaci elektronicznej.

art. 7. więcej Art. 7. 1. Komornik, w ramach pełnionej służby, organizuje indywidualną
kancelarię komorniczą, zwaną dalej „kancelarią”.
2. Kancelaria to zespół osób i środków materialnych służących do obsługi
komornika w zakresie powierzonych mu zadań i czynności.
3. Siedziba kancelarii znajduje się w rewirze komorniczym, zwanym dalej
„rewirem”, w którym komornik został powołany.
4. Komornik może prowadzić tylko jedną kancelarię. Komornik nie może
tworzyć filii kancelarii, oddziałów ani innych jednostek organizacyjnych służących
jej obsłudze.
5. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb
nadawania numerów porządkowych kancelariom oraz sposób gromadzenia
i przetwarzania informacji w tym zakresie przez właściwe organy nadzoru, mając
na względzie zapewnienie przejrzystości numeracji oraz zagwarantowanie
właściwego przepływu informacji między organami nadzoru.

art. 8. więcej Art. 8. 1. Komornik działa na obszarze swojego rewiru, z uwzględnieniem
art. 10.
2. Rewirem jest obszar właściwości sądu rejonowego, przy którym działa
komornik.
3. W rewirze może działać więcej niż jeden komornik.
4. Komornicy, których siedziby kancelarii są położone w obszarze
właściwości nowo utworzonego sądu rejonowego, z chwilą jego utworzenia stają
się z mocy prawa komornikami przy tym sądzie.
5. Jeżeli w obszarze właściwości nowo utworzonego sądu rejonowego nie ma
siedziby kancelarii, do czasu powołania komornika w tym rewirze, czynności
egzekucyjne wykonują komornicy dotychczas właściwi.
6. W przypadku zniesienia sądu rejonowego komornicy dotychczas działający
przy tym sądzie stają się z mocy prawa komornikami przy sądzie, który swoją
właściwością objął obszar właściwości zniesionego sądu.
7. Minister Sprawiedliwości na stronie internetowej Ministerstwa
Sprawiedliwości prowadzi i na bieżąco aktualizuje wykaz komorników, w którym
wskazuje rewiry położone w obszarach właściwości poszczególnych sądów
apelacyjnych, imiona i nazwiska komorników działających w tych rewirach oraz
numery porządkowe, siedziby i adresy ich kancelarii.
8. Prezes sądu rejonowego na stronie internetowej sądu prowadzi i na bieżąco
aktualizuje wykaz komorników działających przy tym sądzie, w którym wskazuje
imiona i nazwiska komorników oraz numery porządkowe, siedziby i adresy ich
kancelarii. Wykaz podaje się również do publicznej wiadomości na tablicy
informacyjnej w budynku sądu rejonowego.
9. W przypadku gdy w danym półroczu zaistnieją przesłanki odmowy
przyjmowania przez komornika spraw z wyboru, na stronie internetowej sądu
niezwłocznie zamieszcza się stosowną wzmiankę o tym fakcie. O zaistnieniu tych
przesłanek komornik niezwłocznie powiadamia, w formie pisemnej, prezesa
właściwego sądu rejonowego.

art. 9. więcej Art. 9. 1. Komornik nie może odmówić przyjęcia wniosku o:
1) wszczęcie egzekucji,
2) wykonanie postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia,
3) wykonanie europejskiego nakazu zabezpieczenia na rachunku bankowym,
3a) wykonanie postanowienia o zabezpieczeniu środka dowodowego lub
postanowienia nakazującego wydanie środka dowodowego w postępowaniu
w sprawach własności intelektualnej,
4) wykonanie postanowienia o zabezpieczeniu spadku,
5) sporządzenie spisu inwentarza
– do przeprowadzenia których jest właściwy zgodnie z przepisami ustawy z dnia
17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego.
2. Komornik nie może odmówić wykonania czynności, o których mowa w art.
3 ust. 4 pkt 1 i 2, jeżeli jest właściwy do ich podjęcia i zostały one zlecone przez
sąd, prokuratora, albo osobę zobowiązaną przez sąd do złożenia wniosku.

art. 10. więcej Art. 10. 1. W sprawach, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1–2a, wierzyciel
ma prawo wyboru komornika na obszarze właściwości sądu apelacyjnego, na
którym znajduje się siedziba kancelarii komornika właściwego zgodnie z przepisami ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego, z wyjątkiem spraw:
1) o egzekucję z nieruchomości;
2) o wydanie nieruchomości;
3) o wprowadzenie w posiadanie nieruchomości;
4) o opróżnienie pomieszczeń, w tym lokali mieszkalnych, z osób lub rzeczy;
5) w których przepisy o egzekucji z nieruchomości stosuje się odpowiednio.
2. W przypadku wyboru komornik działa poza obszarem swojego rewiru.
3. Wierzyciel, dokonując wyboru komornika, składa wraz z wnioskiem
o wszczęcie egzekucji pisemne oświadczenie, że korzysta z prawa wyboru
komornika.
4. Komornik wybrany przez wierzyciela odmawia wszczęcia egzekucji,
wykonania postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia albo wykonania
europejskiego nakazu zabezpieczenia na rachunku bankowym, jeżeli spełniony
został przynajmniej jeden z poniższych warunków:
1) w zakresie prowadzonych przez niego egzekucji zaległość przekracza
6 miesięcy, chyba że łączna liczba wszystkich spraw, jakie wpłynęły do
kancelarii w roku poprzednim, nie przekroczyła 1000;
2) wpływ wszystkich spraw w danym roku przekroczył 2500, a skuteczność
w zakresie prowadzonych przez niego egzekucji w roku poprzednim nie
przekroczyła 35%;
3) wpływ wszystkich spraw w danym roku przekroczył 5000.
5. Zaległość, o której mowa w ust. 4 pkt 1, oblicza się, dzieląc liczbę spraw
niezałatwionych w poprzednim półroczu przez średni miesięczny wpływ spraw
w poprzednim półroczu. Skuteczność, o której mowa w ust. 4 pkt 2, oblicza się,
ustalając procentowy stosunek liczby spraw załatwionych przez całkowite
wyegzekwowanie dochodzonego świadczenia w roku poprzednim do liczby spraw,
które wpłynęły w roku poprzednim.
6. W liczbie spraw, o których mowa w ust. 4 i 5, uwzględnia się sprawy,
o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1–2a, z wyłączeniem spraw:
1) o egzekucję świadczeń powtarzających się;
2) w których komornik odmówił wszczęcia egzekucji na podstawie ust. 4 i 8;
3) w których nastąpił zwrot wniosku.
7. W stosunku do komornika, który rozpoczął działalność, zaległość
i skuteczność, o których mowa w ust. 4, oblicza się po upływie roku następującego
po roku, w którym złożył ślubowanie. W pierwszych dwóch latach kalendarzowych
działalności komornik nie może przyjąć więcej niż 2500 spraw z wyboru
wierzyciela w każdym roku.
8. Komornik wybrany przez wierzyciela może odmówić danemu
wierzycielowi przyjęcia sprawy, jeżeli liczba wniosków egzekucyjnych, jakie
wpłynęły do kancelarii w danym roku od tego wierzyciela, przekroczyła 100.
9. Na wniosek wierzyciela komornik przekazuje sprawę egzekucyjną
wskazanemu przez wierzyciela komornikowi właściwemu zgodnie z przepisami
ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego. Do wniosku
wierzyciela dołącza się pisemną zgodę wskazanego komornika na przyjęcie
sprawy.
10. Jeżeli po wszczęciu postępowania komornik stwierdzi, że w momencie
złożenia wniosku przez wierzyciela dłużnik zamieszkiwał poza jego rewirem,
a zachodziły przesłanki do odmowy wszczęcia postępowania, o których mowa
w ust. 4, komornik wyda postanowienie o przekazaniu sprawy komornikowi
właściwości ogólnej dłużnika. W przypadku gdy w rewirze właściwości ogólnej
dłużnika działa kilku komorników, przed wydaniem postanowienia komornik
wezwie wierzyciela do wskazania w terminie 7 dni komornika właściwego,
któremu sprawa ma zostać przekazana. Jeżeli wierzyciel w zakreślonym terminie
nie wskaże komornika właściwego, komornik przekaże sprawę komornikowi
właściwemu wybranemu według własnego uznania.
11. Przepisu art. 775¹ ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks
postępowania cywilnego nie stosuje się.
12. W przypadku odmowy wszczęcia egzekucji, wykonania postanowienia
o udzieleniu zabezpieczenia albo wykonania europejskiego nakazu zabezpieczenia
na rachunku bankowym, komornik wydaje postanowienie. Postanowienie to
doręcza się tylko wierzycielowi wraz z tytułem wykonawczym i wnioskiem
egzekucyjnym. W przypadkach, o których mowa w ust. 4 i 8, skarga na
postanowienie nie przysługuje.

art. 11. więcej Art. 11. 1. Na stanowisko komornika może zostać powołana osoba, która:
1) posiada obywatelstwo polskie;
2) ma pełną zdolność do czynności prawnych;
3) jest nieskazitelnego charakteru;
4) nie była karana za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe;
5) nie jest podejrzana o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub
przestępstwo skarbowe;
6) ukończyła wyższe studia prawnicze w Rzeczypospolitej Polskiej i uzyskała
tytuł magistra prawa lub zagraniczne studia prawnicze uznane
w Rzeczypospolitej Polskiej;
7) jest zdolna, ze względu na stan zdrowia, do pełnienia obowiązków komornika;
8) odbyła aplikację komorniczą, zwaną dalej „aplikacją”;
9) złożyła egzamin komorniczy;
10) pracowała w charakterze asesora przez okres co najmniej 2 lata;
11) ukończyła 28 lat.
2. Wymogi, o których mowa w ust. 1 pkt 8–10, nie dotyczą osób, które:
1) uzyskały tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora
habilitowanego nauk prawnych;
2) po uzyskaniu stopnia naukowego doktora nauk prawnych przez okres co
najmniej 4 lat, w okresie nie dłuższym niż 6 lat przed dniem złożenia wniosku
o powołanie na stanowisko komornika, były zatrudnione na podstawie umowy
o pracę na stanowiskach związanych ze stosowaniem lub tworzeniem prawa;
3) zajmowały stanowisko sędziego lub prokuratora;
4) zajmowały stanowisko asesora sądowego przez okres co najmniej 2 lat;
5) zajmowały stanowisko referendarza sądowego przez okres co najmniej 2 lat;
6) wykonywały zawód adwokata, radcy prawnego lub notariusza przez okres co
najmniej 2 lat;
7) zajmowały stanowisko radcy Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej
Polskiej przez okres co najmniej 2 lat.
3. Wymogi, o których mowa w ust. 1 pkt 8 i 9, nie dotyczą osób, które
ukończyły aplikację sędziowską, prokuratorską, adwokacką, radcowską lub
notarialną i zdały egzamin sędziowski, prokuratorski, adwokacki, radcowski lub
notarialny, oraz osób, które były zatrudnione na stanowisku referendarza
sądowego.
4. Wymóg, o którym mowa w ust. 1 pkt 8, nie dotyczy osób:
1) które w okresie nie dłuższym niż 6 lat przed dniem złożenia wniosku
o dopuszczenie do egzaminu komorniczego przez okres co najmniej 3 lat
wykonywały obowiązki aplikanta sądowego i aplikanta prokuratorskiego lub
były zatrudnione na stanowisku asystenta prokuratora, starszego asystenta
prokuratora, asystenta sędziego, starszego asystenta sędziego lub były
zatrudnione w Sądzie Najwyższym, Naczelnym Sądzie Administracyjnym,
Trybunale Konstytucyjnym lub międzynarodowym organie sądowym,
w szczególności Trybunale Sprawiedliwości Unii Europejskiej lub
Europejskim Trybunale Praw Człowieka, i wykonywały zadania
odpowiadające czynnościom asystenta sędziego;
2) które po ukończeniu wyższych studiów prawniczych przez okres co najmniej
3 lat, w okresie nie dłuższym niż 6 lat przed dniem złożenia wniosku
o dopuszczenie do egzaminu komorniczego, wykonywały, na podstawie
umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej, wymagające wiedzy prawniczej
czynności bezpośrednio związane ze świadczeniem pomocy prawnej przez
adwokata lub radcę prawnego w kancelarii adwokackiej, zespole
adwokackim, spółce cywilnej, jawnej, partnerskiej, komandytowej lub
komandytowo-akcyjnej, o której mowa w art. 4a ust. 1 ustawy z dnia 26 maja
1982 r. – Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2019 r. poz. 1513, 1673 i 2020), lub
kancelarii radcy prawnego, spółce cywilnej, jawnej, partnerskiej,
komandytowej lub komandytowo-akcyjnej, o której mowa w art. 8 ust. 1
ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2115
i 2193 oraz z 2019 r. poz. 730, 1673 i 2020);
3) które po ukończeniu wyższych studiów prawniczych przez okres co najmniej
3 lat, w okresie nie dłuższym niż 6 lat przed dniem złożenia wniosku
o dopuszczenie do egzaminu komorniczego, wykonywały, na podstawie
umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej, wymagające wiedzy prawniczej czynności bezpośrednio związane z czynnościami wykonywanymi przez notariusza w kancelarii notarialnej;
4) które w terminie określonym w art. 16 nie złożyły wniosku o powołanie na
stanowisko komornika.
5. Okresy zatrudnienia, o których mowa w ust. 4 pkt 1–3, ustala się jako sumę
okresów obliczonych z zachowaniem proporcjonalności ich wymiaru.

art. 12. więcej Art. 12. 1. Minister Sprawiedliwości na wniosek zainteresowanego powołuje
go na stanowisko komornika, w drodze decyzji, po zasięgnięciu opinii rady
właściwej izby komorniczej o zainteresowanym. Rada izby komorniczej nie ma
statusu strony w toczącym się postępowaniu administracyjnym.
2. Minister Sprawiedliwości może odmówić powołania na stanowisko
komornika, jeżeli utworzenie nowej kancelarii w rewirze objętym wnioskiem nie
jest celowe lub liczba komorników działających w danym rewirze jest
wystarczająca. Oceny tej Minister Sprawiedliwości dokonuje, uwzględniając
potrzebę prawidłowego i sprawnego wykonywania czynności, o których mowa
w art. 3, stan zaległości i wielkość wpływu spraw w danym rewirze. Minister
Sprawiedliwości może odmówić powołania na stanowisko komornika, zwłaszcza
gdy na skutek powołania komornika średnia liczba spraw w danym rewirze byłaby
niższa niż 1000 spraw przypadających na jednego komornika. Średnią liczbę spraw
oblicza się, dzieląc liczbę spraw, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1–2a,
z wyłączeniem spraw z wyboru wierzyciela, które wpłynęły do wszystkich
komorników w tym rewirze w roku kalendarzowym poprzedzającym złożenie
wniosku o powołanie na stanowisko komornika, przez liczbę komorników, co do
których wydano decyzję o powołaniu na stanowisko komornika w rewirze na dzień
rozpoznawania wniosku, powiększoną o jeden.
3. Ogłoszenie o zwolnionym stanowisku komornika Minister
Sprawiedliwości udostępnia niezwłocznie w Biuletynie Informacji Publicznej,
chyba że powołanie nowego komornika na zwolnione stanowisko nie jest celowe.
W ogłoszeniu wskazuje się rewir, imię, nazwisko, numer porządkowy oraz siedzibę
i adres kancelarii dotychczasowego komornika oraz zaznacza się, że osoba, która
zostanie powołana na stanowisko komornika, przejmie prowadzenie spraw
dotychczas prowadzonych i niezakończonych przez tego komornika. Wnioski o powołanie na zwolnione stanowisko składa się do Ministra Sprawiedliwości w terminie miesiąca od dnia wskazanego w ogłoszeniu.
4. Minister Sprawiedliwości przesyła odpisy wniosków, o których mowa
w ust. 1 i 3, wraz z załącznikami, radzie właściwej izby komorniczej w celu
wyrażenia opinii w terminie 21 dni. Brak opinii nie stanowi przeszkody do nadania
wnioskom dalszego biegu.
5. W tym samym czasie zainteresowany może ubiegać się o powołanie tylko
na jedno stanowisko komornika.
6. Minister Sprawiedliwości pozostawia bez rozpoznania wnioski złożone po
terminie, o którym mowa w ust. 3, wszystkie wnioski zainteresowanego
w przypadku złożenia wniosków o powołanie na więcej niż jedno stanowisko
komornika, a także wnioski, do których nie załączono dokumentów, o których
mowa w art. 13.

art. 13. więcej Art. 13. 1. Do wniosku o powołanie na stanowisko komornika
zainteresowany załącza:
1) życiorys;
2) dokumenty potwierdzające spełnienie wymogów, o których mowa
w art. 11 ust. 1 pkt 1 i 6;
3) dokumenty potwierdzające spełnienie wymogów, o których mowa
w art. 11 ust. 1 pkt 8–11, albo dokumenty potwierdzające zaistnienie
okoliczności, o których mowa w art. 11 ust. 2–4;
4) oświadczenie, że nie jest przeciwko niemu prowadzone postępowanie
o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe;
5) oświadczenie, że nie toczyło się i nie toczy przeciwko niemu postępowanie
dyscyplinarne;
6) zaświadczenie potwierdzające, że jest zdolny, ze względu na stan zdrowia, do
pełnienia obowiązków komornika.
2. Oświadczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 5, składa się pod rygorem
odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Składający
oświadczenie zamieszcza w nim klauzulę następującej treści: „Jestem świadomy
odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta
zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego
oświadczenia.
3. Do wydania zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, stosuje się
odpowiednio przepisy określające zasady wydawania zaświadczeń dla kandydatów
na stanowisko sędziowskie.
4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, zainteresowany może załączyć
opinie, świadectwa i zaświadczenia.
5. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, zainteresowany urodzony przed
dniem 1 sierpnia 1972 r. załącza również oświadczenie, o którym mowa
w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o
dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944–1990 oraz treści tych
dokumentów (Dz. U. z 2019 r. poz. 430, 399, 447, 534 i 1571), albo informację,
o której mowa w art. 7 ust. 3a tej ustawy.

art. 14. więcej Art. 14. Minister Sprawiedliwości zasięga z Krajowego Rejestru Karnego
aktualnej informacji o zainteresowanym powołaniem na stanowisko komornika.

art. 15. więcej Art. 15. 1. W terminie miesiąca od dnia zawiadomienia o tym, że decyzja
o powołaniu na stanowisko komornika jest ostateczna, komornik jest obowiązany
utworzyć albo objąć kancelarię i zgłosić ten fakt Ministrowi Sprawiedliwości.
W przypadku utworzenia kancelarii, w zgłoszeniu, o którym mowa w zdaniu
pierwszym, komornik podaje również jej adres.
2. O utworzeniu albo objęciu kancelarii i jej adresie komornik zawiadamia
prezesa właściwego sądu rejonowego, który w terminie 14 dni sprawdza, czy
kancelaria spełnia wymogi przewidziane w przepisach prawa oraz zapewnia możliwość samodzielnego i niezależnego wykonywania zadań, o których mowa w art. 3.
O wyniku przeprowadzonych czynności sprawdzających prezes właściwego sądu
rejonowego niezwłocznie zawiadamia Ministra Sprawiedliwości.
3. Komornik zgłasza Ministrowi Sprawiedliwości i prezesowi właściwego
sądu rejonowego każdą zmianę adresu kancelarii w terminie 14 dni od dnia tej
zmiany.
4. Minister Sprawiedliwości, w uzasadnionych przypadkach, może
przedłużyć termin, o którym mowa w ust. 1. Na postanowienie Ministra
Sprawiedliwości w tym przedmiocie nie przysługuje zażalenie.
5. W przypadku nieutworzenia albo nieobjęcia kancelarii w terminie,
o którym mowa w ust. 1 albo 4, powołanie na stanowisko komornika traci moc.
Okoliczność tę stwierdza Minister Sprawiedliwości.

art. 16. więcej Art. 16. Wniosek o powołanie na stanowisko komornika można złożyć
w terminie 5 lat od odbycia asesury komorniczej.

art. 17. więcej Art. 17. 1. Po uzyskaniu od prezesa właściwego sądu rejonowego informacji
potwierdzających spełnienie przez kancelarię wymogów, o których mowa
w art. 15 ust. 2, Minister Sprawiedliwości zawiadamia o tym fakcie prezesa właściwego sądu apelacyjnego.
2. W terminie 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia, prezes właściwego
sądu apelacyjnego odbiera od komornika ślubowanie według następującej roty:
„Ślubuję uroczyście jako komornik powierzone mi obowiązki wypełniać
zgodnie z prawem i sumieniem, dochować tajemnicy prawnie
chronionej, w postępowaniu swym kierować się zasadami uczciwości,
godności i honoru.”.
3. Składający ślubowanie może dodać na końcu zwrot: „Tak mi dopomóż
Bóg.”.
4. Prezes właściwego sądu apelacyjnego zawiadamia Ministra
Sprawiedliwości, prezesa właściwego sądu okręgowego, prezesa właściwego sądu
rejonowego oraz radę właściwej izby komorniczej o odebraniu od komornika
ślubowania.
5. Jeżeli komornik odmówi złożenia ślubowania lub z własnej winy nie złoży
go we wskazanym terminie, powołanie na stanowisko komornika traci moc.
Okoliczność tę stwierdza Minister Sprawiedliwości.
6. Z dniem złożenia ślubowania komornik uzyskuje prawo wykonywania
czynności, o których mowa w art. 3. Z tym dniem nawiązuje się stosunek
podległości służbowej komornika wobec prezesa właściwego sądu rejonowego.

art. 18. więcej Art. 18. 1. Minister Sprawiedliwości zawiesza komornika w czynnościach,
jeżeli:
1) przeciwko komornikowi wszczęto postępowanie o umyślne przestępstwo
ścigane z oskarżenia publicznego lub umyślne przestępstwo skarbowe,
z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 3;
2) przy wszczęciu lub w toku postępowania o częściowe albo całkowite
ubezwłasnowolnienie komornika ustanowiono doradcę tymczasowego;
3) nieusprawiedliwiona nieobecność komornika trwa dłużej niż 7 dni albo jeżeli
mimo przesłanek, o których mowa w art. 43 ust. 1, w terminie 7 dni od dnia
ich zaistnienia komornik nie wystąpił o wyznaczenie zastępcy.
2. Minister Sprawiedliwości może zawiesić komornika w czynnościach,
jeżeli:
1) wniósł o to sam komornik z powodu długotrwałej choroby lub innych
ważnych przyczyn;
2) przeciwko komornikowi wszczęto postępowanie o nieumyślne przestępstwo
ścigane z oskarżenia publicznego lub nieumyślne przestępstwo skarbowe;
3) przeciwko komornikowi wniesiono akt oskarżenia w trybie art. 55 § 1 ustawy
z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 2018 r.
poz. 1987 i 2399 oraz z 2019 r. poz. 150, 679, 1255 i 1694), w którym
zarzucono mu popełnienie przestępstwa, o którym mowa w ust. 1 pkt 1;
4) prezes właściwego sądu złożył wniosek o odwołanie komornika
z zajmowanego stanowiska lub Minister Sprawiedliwości z urzędu wszczął
postępowanie w przedmiocie odwołania komornika z zajmowanego
stanowiska w przypadkach, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 3 i 4;
5) przeciwko komornikowi wszczęto postępowanie dyscyplinarne, w którym
zażądano orzeczenia kary wydalenia ze służby komorniczej albo mimo braku
wniosku orzeczono wobec komornika taką karę.
3. Na postanowienie Ministra Sprawiedliwości o zawieszeniu komornika
w czynnościach przysługuje zażalenie do Sądu Okręgowego w Warszawie,
w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. Do rozpoznania zażalenia
stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks
postępowania karnego o środkach odwoławczych. Przepisów o środkach
zapobiegawczych nie stosuje się.
4. Wniesienie zażalenia na postanowienie o zawieszeniu komornika
w czynnościach nie wstrzymuje jego wykonania.
5. Sąd rozpoznaje zażalenie na postanowienie o zawieszeniu komornika
w czynnościach na rozprawie w składzie 3 sędziów.
6. W trakcie zawieszenia komornika w czynnościach:
1) komornik nie ma prawa dokonywać jakichkolwiek czynności wymienionych
w art. 3 ani asystować przy tych czynnościach innemu komornikowi lub
zastępcy komornika, również w charakterze świadka;
2) komornik nie ma prawa przebywać w pomieszczeniach kancelarii, mieć
wglądu w akta prowadzonych spraw oraz dokumentację, o której mowa
w art. 156;
3) komornik ma prawo uzyskiwać informacje o należnym mu na podstawie
art. 48 ust. 2 dochodzie jedynie za pośrednictwem prezesa właściwego sądu
rejonowego;
4) komornik zostaje z mocy prawa zawieszony w pełnieniu wszelkich funkcji
w samorządzie komorniczym.
7. Minister Sprawiedliwości może w każdym stanie sprawy uchylić
postanowienie o zawieszeniu komornika w czynnościach, z wyjątkiem
postanowienia wydanego na podstawie ust. 1 pkt 1. Na postanowienie oddalające
wniosek o uchylenie prawomocnego postanowienia o zawieszeniu komornika
w czynnościach zażalenie nie przysługuje, z wyjątkiem postanowienia wydanego
na podstawie ust. 1 pkt 3. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.
8. Zawieszenie komornika w czynnościach ustaje z dniem:
1) prawomocnego zakończenia postępowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1
i ust. 2 pkt 2–5, chyba że zawieszenie zostało uchylone wcześniej;
2) oddalenia wniosku o odwołanie komornika z zajmowanego stanowiska
ostateczną decyzją, umorzenia postępowania, stwierdzenia braku podstaw do
odwołania, a w przypadku odwołania komornika z zajmowanego stanowiska
ostateczną decyzją – z dniem upływu terminu do wniesienia skargi do sądu
administracyjnego lub prawomocnego oddalenia skargi;
3) oddalenia lub odrzucenia wniosku o ubezwłasnowolnienie albo umorzenia
postępowania lub uchylenia postanowienia o ustanowieniu doradcy
tymczasowego;
4) wskazanym we wniosku złożonym w tym przedmiocie przez komornika
w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1.

art. 19. więcej Art. 19. 1. Minister Sprawiedliwości z urzędu odwołuje, w drodze decyzji,
komornika z zajmowanego stanowiska, jeżeli komornik:
1) z powodu choroby lub utraty sił został uznany przez lekarza orzecznika
Zakładu Ubezpieczeń Społecznych za całkowicie niezdolnego do pełnienia
obowiązków komornika lub bez uzasadnionej przyczyny odmówił poddania
się badaniu, o którym mowa w art. 26;
2) ukończył 65. rok życia;
3) spowodował niedobór finansowy, polegający na wydatkowaniu środków
podlegających dokumentacji na działalność niezgodną z ich przeznaczeniem,
w wysokości przekraczającej 15 000 złotych;
4) nie zawarł umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, zgodnie
z przepisami wykonawczymi wydanymi na podstawie art. 37 ust. 4, lub
utracił to ubezpieczenie z zawinionych przez siebie przyczyn.
2. Minister Sprawiedliwości, z urzędu lub na wniosek prezesa właściwego
sądu rejonowego, prezesa właściwego sądu okręgowego lub prezesa właściwego
sądu apelacyjnego, odwołuje, w drodze decyzji, komornika z zajmowanego
stanowiska, jeżeli komornik:
1) nie wykonał zarządzeń, o których mowa w art. 176 ust. 3;
2) nie wykonał zaleceń powizytacyjnych sędziego wizytatora;
3) uporczywie lub rażąco nie stosuje się do orzeczeń sądu wydawanych w trybie
nadzoru judykacyjnego;
4) uporczywie lub rażąco narusza przepisy w zakresie ustalenia wysokości opłat;
5) uporczywie lub rażąco narusza przepisy o dopuszczalności przyjmowania
spraw z wyboru wierzyciela;
6) uporczywie lub rażąco narusza przepisy o dopuszczalności powierzania
czynności asesorom;
7) uporczywie lub rażąco narusza zasady korzystania z prawa do nieobecności,
usprawiedliwiania tych nieobecności albo korzystania z wyznaczonego
zastępcy określone w art. 39–41 i art. 43;
8) podejmował czynności w okresie zawieszenia w czynnościach komornika;
9) dopuścił się innego uporczywego lub rażącego naruszenia przepisów prawa.
3. Minister Sprawiedliwości, w przypadku prawomocnego skazania
komornika za nieumyślne przestępstwo lub nieumyślne przestępstwo skarbowe,
może, w drodze decyzji, odwołać go z zajmowanego stanowiska, mając na uwadze
interes publiczny i dobro wymiaru sprawiedliwości.
4. Odwołanie komornika z zajmowanego stanowiska w przypadkach,
o których mowa w ust. 2 i 3, następuje po uprzednim wysłuchaniu komornika,
chyba że nie jest to możliwe, oraz zasięgnięciu opinii rady właściwej izby komorniczej, która przedstawia opinię w terminie 21 dni od dnia otrzymania wniosku
o wyrażenie opinii. Nieprzedstawienie opinii w tym terminie przez radę właściwej
izby komorniczej nie wstrzymuje wydania decyzji w przedmiocie odwołania
komornika z zajmowanego stanowiska. Rada właściwej izby komorniczej nie ma
statusu strony w toczącym się postępowaniu administracyjnym.

art. 20. więcej Art. 20. 1. Powołanie na stanowisko komornika wygasa z mocy prawa, jeżeli
komornik:
1) zmarł;
2) zrezygnował z pełnienia obowiązków komornika;
3) został prawomocnie ukarany karą dyscyplinarną wydalenia ze służby
komorniczej;
4) został prawomocnie skazany za umyślne przestępstwo lub umyślne
przestępstwo skarbowe;
5) został prawomocnie ubezwłasnowolniony częściowo albo całkowicie;
6) utracił obywatelstwo polskie.
2. O wygaśnięciu powołania na stanowisko komornika z mocy prawa
Minister Sprawiedliwości zawiadamia komornika, prezesa właściwego sądu
apelacyjnego, prezesa właściwego sądu rejonowego oraz radę właściwej izby
komorniczej.

art. 21. więcej Art. 21. 1. Rezygnacja komornika z pełnienia obowiązków następuje z dniem
wskazanym w oświadczeniu o rezygnacji, przy czym dzień ten nie może przypadać
wcześniej niż miesiąc ani później niż 3 miesiące od dnia złożenia Ministrowi
Sprawiedliwości oświadczenia o rezygnacji. W przypadku oznaczenia przez
komornika dnia przypadającego wcześniej niż miesiąc od dnia złożenia
oświadczenia o rezygnacji lub braku jego oznaczenia, rezygnacja staje się
skuteczna z upływem miesiąca od dnia jej złożenia. W przypadku oznaczenia przez
komornika dnia przypadającego później niż 3 miesiące od dnia złożenia
oświadczenia o rezygnacji, rezygnacja następuje z upływem 3 miesięcy od dnia jej
złożenia.
2. O przyjęciu rezygnacji Minister Sprawiedliwości zawiadamia komornika,
prezesa właściwego sądu apelacyjnego, prezesa właściwego sądu rejonowego oraz
radę właściwej izby komorniczej, informując jednocześnie o dniu, z którym
rezygnacja staje się skuteczna. W przypadku skutecznego uchylenia się przez
komornika od skutków złożonej rezygnacji Minister Sprawiedliwości zawiadamia
o tym fakcie komornika, prezesa właściwego sądu apelacyjnego, prezesa właściwego sądu rejonowego oraz radę właściwej izby komorniczej.

art. 22. więcej Art. 22. 1. W przypadku stwierdzenia oczywistego i rażącego naruszenia
przepisów prawa, prezes właściwego sądu rejonowego, w drodze zarządzenia,
odsuwa komornika od wykonywania czynności na okres do 30 dni. W tym okresie
prezes właściwego sądu rejonowego występuje do Ministra Sprawiedliwości
z wnioskiem o odwołanie komornika z zajmowanego stanowiska.
2. Prezes właściwego sądu rejonowego niezwłocznie zawiadamia prezesa
właściwego sądu apelacyjnego o odsunięciu komornika od wykonywania
czynności.
3. Do komornika odsuniętego od wykonywania czynności stosuje się
odpowiednio przepisy o komorniku zawieszonym w czynnościach.

art. 23. więcej Art. 23. Minister Sprawiedliwości może przenieść komornika, na jego
wniosek, na stanowisko komornika do innego rewiru, jeżeli przemawiają za tym
potrzeby prawidłowego i sprawnego prowadzenia czynności, o których mowa
w art. 3, lub uzasadniony interes komornika. Przeniesienie oznacza prawo
utworzenia nowej kancelarii lub objęcia kancelarii po komorniku odwołanym,
przeniesionym lub komorniku, którego powołanie wygasło z mocy prawa, o ile
ogłoszenie o zwolnionym stanowisku komornika, o którym mowa w art. 12 ust. 3,
okazało się w tych przypadkach bezskuteczne.

art. 24. więcej Art. 24. 1. W przypadku:
1) odwołania komornika z zajmowanego stanowiska z przyczyn, o których
mowa w art. 19 ust. 1 pkt 4, lub
2) wygaśnięcia powołania na stanowisko komornika z mocy prawa z przyczyn,
o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 2 i 4–6
– osoba może zostać ponownie powołana na stanowisko komornika, jeżeli spełnia
wymogi określone w art. 11 ust. 1 pkt 1–7.
2. Jeżeli osoba, o której mowa w ust. 1, co najmniej przez 10 lat nie
wykonywała zawodu, może zostać ponownie powołana na stanowisko komornika
po złożeniu egzaminu komorniczego.

art. 25. więcej Art. 25. 1. Komornik jest obowiązany postępować zgodnie z przepisami
prawa, orzeczeniami sądu wydanymi w trybie nadzoru judykacyjnego,
zarządzeniami lub zaleceniami uprawnionych organów nadzoru administracyjnego,
złożonym ślubowaniem i zasadami etyki zawodowej oraz podnosić kwalifikacje
zawodowe.
2. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Dyrektora Krajowej
Szkoły Sądownictwa i Prokuratury oraz Krajowej Rady Komorniczej, określi,
w drodze rozporządzenia, minimum szkoleniowe komorników i asesorów oraz
sposób dokumentowania wykonywania przez nich obowiązku podnoszenia
kwalifikacji zawodowych, uwzględniając efektywność wykonywania tego
obowiązku oraz funkcjonujące systemy punktowe.

art. 26. więcej Art. 26. Minister Sprawiedliwości, prezes właściwego sądu rejonowego,
prezes właściwego sądu okręgowego, prezes właściwego sądu apelacyjnego albo
rada właściwej izby komorniczej, z urzędu lub na wniosek zainteresowanego, może
skierować komornika na badanie przeprowadzane przez lekarza orzecznika
Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w celu ustalenia trwałej niezdolności do
pełnienia obowiązków komornika. Koszty badania pokrywa podmiot kierujący na
badanie.

art. 27. więcej Art. 27. 1. Komornik jest obowiązany zachować w tajemnicy okoliczności
sprawy, o których powziął wiadomość ze względu na wykonywane czynności.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, trwa także po odwołaniu komornika
z zajmowanego stanowiska albo wygaśnięciu powołania na stanowisko komornika
z mocy prawa.
3. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, ustaje, gdy komornik składa zeznanie
jako świadek lub strona przed sądem lub prokuratorem, chyba że ujawnienie
tajemnicy zagraża dobru państwa. W tym przypadku od obowiązku może zwolnić
komornika Minister Sprawiedliwości.
4. W postępowaniu dyscyplinarnym oraz postępowaniu o odwołanie
komornika z zajmowanego stanowiska w trybie przewidzianym
w art. 19 ust. 2 przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.

art. 28. więcej Art. 28. Komornik, wykonując czynności, o których mowa w art. 3 ust. 3 i
ust. 4 pkt 1, ma prawo legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości.

art. 29. więcej Art. 29. 1. Przy wykonywaniu czynności poza kancelarią komornik jest
obowiązany okazać identyfikator.
2. Identyfikator zawiera imię i nazwisko komornika, jego zdjęcie, określenie
pełnionej funkcji i oznaczenie sądu rejonowego, przy którym działa.
3. Identyfikator wydaje Krajowa Rada Komornicza.
4. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady
Komorniczej, określi, w drodze rozporządzenia, wzór identyfikatora, mając na
względzie konieczność zachowania odpowiedniej przejrzystości i czytelności
danych oraz konieczność zabezpieczenia przed podrobieniem.

art. 30. więcej Art. 30. 1. Czas pracy komornika jest określony wymiarem jego zadań.
2. Komornik dostosowuje dni i godziny przyjęć interesantów do miejscowych
warunków.
3. Dni i godziny przyjęć interesantów są zatwierdzane przez prezesa
właściwego sądu rejonowego.
4. Komornik podaje informację o dniach i godzinach przyjęć interesantów na
tablicy informacyjnej umieszczonej przy wejściu do kancelarii.
5. W sprawach pilnych komornik może przyjąć interesantów poza ustalonymi
dniami i godzinami przyjęć, jeżeli ważny interes strony wymaga niezwłocznego
działania komornika.

art. 31. więcej Art. 31. 1. Należności wyegzekwowane z rachunku bankowego,
rachunku prowadzonego przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową
albo rachunku prowadzonego przez podmiot prowadzący działalność
maklerską, uzyskane w wyniku pierwszej wpłaty dokonanej przez dłużnika
zajętej wierzytelności, komornik przekazuje wierzycielowi nie wcześniej niż w
7 dniu i nie później niż w 14 dniu od dnia ich otrzymania. W takim przypadku
przepisu art. 808 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania
cywilnego nie stosuje się. Pozostałe wyegzekwowane należności komornik
przekazuje wierzycielowi w terminie 4 dni od dnia ich otrzymania. W
przypadku egzekucji świadczeń alimentacyjnych i rentowych komornik
przekazuje wierzycielowi wyegzekwowane należności niezwłocznie,
niezależnie od sposobu ich wyegzekwowania.
2. Jeżeli komornik dopuści do opóźnienia w przekazaniu
wyegzekwowanych należności, jest obowiązany zapłacić uprawnionemu
odsetki ustawowe za opóźnienie od kwot otrzymanych i nierozliczonych w
terminie, chyba że nieprzekazanie należności było spowodowane zdarzeniami
przewidzianymi w ustawie, a w szczególności zawieszeniem postępowania
egzekucyjnego lub wstrzymaniem wykonalności tytułu wykonawczego przez
sąd. O każdym przypadku opóźnienia przekazania należności
przekraczającego 7 dni komornik zawiadamia prezesa właściwego sądu
rejonowego.

art. 32. więcej Art. 32. 1. Komornik jest obowiązany do złożenia oświadczenia o swoim
stanie majątkowym, zwanego dalej „oświadczeniem majątkowym”. Oświadczenie majątkowe dotyczy majątku osobistego oraz objętego małżeńską wspólnością majątkową.
2. Oświadczenie majątkowe zawiera informacje o:
1) posiadanych zasobach pieniężnych;
2) posiadanych nieruchomościach i tytułach prawnych do ich posiadania;
3) posiadanych rzeczach ruchomych o wartości jednostkowej powyżej
10 000 złotych;
4) posiadanych udziałach i akcjach w spółkach prawa handlowego;
5) posiadanych instrumentach finansowych w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca
2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 2286, z
późn. zm.2)
), innych niż wskazane w pkt 4;
6) dochodach podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób
fizycznych, uzyskanych w okresie roku przed dniem, na który składane jest
oświadczenie, o ile ich łączna wartość przekracza 10 000 złotych, i ich
źródłach;
7) nabytym przez składającego oświadczenie albo jego małżonka od Skarbu
Państwa, innej państwowej osoby prawnej, jednostek samorządu
terytorialnego, ich związków lub samorządowej osoby prawnej, mieniu, które
podlegało zbyciu w drodze przetargu;
8) wierzytelnościach i zobowiązaniach pieniężnych o wartości powyżej
10 000 złotych.
3. Oświadczenie majątkowe składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej
za złożenie fałszywego oświadczenia. Składający oświadczenie jest obowiązany do
zawarcia w nim klauzuli o następującej treści: „Jestem świadomy
odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta
zastępuje pouczenie organu uprawnionego do odebrania oświadczenia
o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.
4. Oświadczenie majątkowe składa się przed objęciem stanowiska komornika,
a następnie co roku do dnia 30 kwietnia, według stanu na dzień 31 grudnia roku
poprzedniego, a także w terminie 30 dni od dnia zwolnienia stanowiska komornika.
5. Oświadczenie majątkowe komornik składa prezesowi właściwego sądu
apelacyjnego w 2 egzemplarzach.
6. Analizy danych zawartych w oświadczeniu majątkowym dokonuje
kolegium właściwego sądu apelacyjnego.
7. Informacje zawarte w oświadczeniu majątkowym są jawne, także co do
imienia i nazwiska, z wyjątkiem danych adresowych, informacji o miejscu
położenia nieruchomości, a także informacji umożliwiających identyfikację
ruchomości komornika.
8. Na wniosek komornika, który złożył oświadczenie majątkowe, prezes
właściwego sądu apelacyjnego może zdecydować o objęciu informacji zawartych
w tym oświadczeniu ochroną przewidzianą dla informacji niejawnych o klauzuli
„zastrzeżone”, określoną w przepisach ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie
informacji niejawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 742), jeżeli ujawnienie tych
informacji mogłoby powodować zagrożenie dla komornika lub osób dla niego
najbliższych. Do zniesienia tej klauzuli uprawnieni są prezes właściwego sądu
apelacyjnego oraz Minister Sprawiedliwości. Przepisu art. 6 ust. 3 ustawy z dnia
5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych nie stosuje się.
9. Jawne informacje zawarte w oświadczeniach majątkowych prezes
właściwego sądu apelacyjnego udostępnia w Biuletynie Informacji Publicznej, nie
później niż do dnia 30 czerwca każdego roku.
10. Oświadczenie majątkowe przechowuje się przez 6 lat.
11. Jeden egzemplarz oświadczenia majątkowego podmiot uprawniony do
odebrania oświadczenia przekazuje do urzędu skarbowego właściwego ze względu
na miejsce zamieszkania komornika. Właściwy urząd skarbowy jest uprawniony do
analizy danych zawartych w oświadczeniu, w tym również do porównania jego
treści z treścią uprzednio złożonych oświadczeń oraz rocznych zeznań
podatkowych (PIT). Jeżeli wynik analizy budzi uzasadnione wątpliwości co do
legalności pochodzenia majątku ujawnionego w oświadczeniu, urząd skarbowy
kieruje sprawę do właściwego postępowania, prowadzonego na podstawie
odrębnych przepisów.
12. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór
formularza oświadczenia majątkowego, zawierający szczegółowy zakres
informacji zawieranych w oświadczeniu oraz klauzulę, o której mowa w ust. 3, mając na uwadze konieczność rzetelnego wykazania stanu majątkowego osób obowiązanych do składania oświadczeń.

art. 33. więcej Art. 33. 1. Komornik nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów
regulujących podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności
gospodarczej.
2. Komornik nie może prowadzić działalności gospodarczej.
3. Do komornika stosuje się przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.),
ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U.
z 2019 r. poz. 300, z późn. zm.4)
) oraz ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o
świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U.
z 2019 r. poz. 1373, z późn. zm.5)
), dotyczące osób prowadzących pozarolniczą
działalność gospodarczą.
4. Komornik nie może:
1) być członkiem zarządu, rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej spółki prawa
handlowego;
2) być członkiem zarządu, rady nadzorczej lub komisji rewizyjnej spółdzielni;
3) być członkiem zarządu fundacji prowadzącej działalność gospodarczą;
4) posiadać w spółce prawa handlowego więcej niż 10% akcji lub udziałów
przedstawiających więcej niż 10% kapitału zakładowego.
5. Przepisy ust. 2–4 stosuje się do asesorów.

art. 34. więcej Art. 34. 1. Komornik nie może podejmować dodatkowego zatrudnienia,
z wyjątkiem zatrudnienia na stanowisku dydaktycznym, naukowo-dydaktycznym
lub naukowym w szkole wyższej w łącznym wymiarze nieprzekraczającym
pełnego wymiaru czasu pracy pracowników zatrudnionych na tych stanowiskach,
o ile wykonywanie tego zatrudnienia nie przeszkadza w pełnieniu obowiązków
komornika.
2. Komornik nie może podejmować innego zajęcia ani sposobu
zarobkowania, które przeszkadzałoby w pełnieniu obowiązków komornika, mogło
osłabiać zaufanie do jego bezstronności lub przynieść ujmę godności urzędu
komornika.
3. O zamiarze podjęcia lub kontynuowania dodatkowego zatrudnienia na
stanowisku dydaktycznym, naukowo-dydaktycznym lub naukowym w szkole
wyższej oraz zamiarze podjęcia lub kontynuowania innego zajęcia lub sposobu
zarobkowania komornik zawiadamia prezesa właściwego sądu rejonowego.
4. Prezes właściwego sądu rejonowego, w terminie 14 dni od dnia otrzymania
zawiadomienia, wydaje decyzję o sprzeciwie wobec zamiaru podjęcia lub
kontynuowania przez komornika zatrudnienia na stanowisku dydaktycznym,
naukowo-dydaktycznym lub naukowym w szkole wyższej, jeżeli uzna, że będzie
ono przeszkadzało w pełnieniu obowiązków komornika, oraz decyzję o sprzeciwie
wobec zamiaru podjęcia lub kontynuowania przez komornika innego zajęcia lub
sposobu zarobkowania, które przeszkadzałoby w pełnieniu obowiązków
komornika, mogło osłabiać zaufanie do jego bezstronności lub przynieść ujmę
godności urzędu komornika.
5. Od decyzji, o której mowa w ust. 4, służy komornikowi odwołanie do
Ministra Sprawiedliwości w terminie 14 dni od dnia jej otrzymania.
6. Przepisy ust. 1–5 stosuje się do asesorów.

art. 35. więcej Art. 35. 1. Komornik jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić prezesa
właściwego sądu rejonowego o toczącej się sprawie sądowej, w której występuje
jako strona lub uczestnik postępowania.
2. W przypadku wszczęcia przeciwko komornikowi postępowania karnego,
komornik zawiadamia o tym fakcie prezesa właściwego sądu rejonowego oraz
Ministra Sprawiedliwości.

art. 36. więcej Art. 36. 1. Komornik jest obowiązany do naprawienia szkody wyrządzonej
przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu czynności.
2. Skarb Państwa jest odpowiedzialny za szkodę solidarnie z komornikiem.
Skarb Państwa w przypadku naprawienia szkody ma zwrotne roszczenie do
komornika, chyba że szkoda powstała wyłącznie na skutek stosowania się przez
komornika do zarządzeń sądu lub organów nadzoru administracyjnego. Komornik w przypadku naprawienia szkody ma zwrotne roszczenie do Skarbu Państwa, jeżeli szkoda powstała wyłącznie na skutek stosowania się przez komornika do zarządzeń
sądu lub organów nadzoru administracyjnego.
3. Komornik jest obowiązany do naprawienia szkody wyrządzonej przez
niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu czynności przez
zastępcę będącego asesorem wyznaczonym w trybie art. 43 ust. 1.
4. Komornik będący zastępcą innego komornika jest obowiązany do
naprawienia szkody wyrządzonej przez niezgodne z prawem działanie lub
zaniechanie przy wykonywaniu czynności podejmowanych w roli zastępcy innego
komornika.

art. 37. więcej Art. 37. 1. Komornik jest obowiązany do zawarcia umowy ubezpieczenia
odpowiedzialności cywilnej za szkody, które mogą zostać wyrządzone w związku
z wykonywaniem czynności określonych w art. 3, w tym czynności
wykonywanych jako zastępca innego komornika, a w przypadku gdy zatrudnia
pracowników, również do zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności
cywilnej za szkody, które mogą zostać wyrządzone ich działaniem lub
zaniechaniem w związku z wykonywaniem tych czynności, jak również za
działania lub zaniechania asesorów wyznaczonych w trybie art. 43 ust. 1.
2. Prezes właściwego sądu rejonowego kontroluje spełnienie obowiązku,
o którym mowa w ust. 1, w ramach kontroli, o której mowa w art. 176 ust. 1.
Spełnienie tego obowiązku ustala się na podstawie okazanej przez komornika
polisy lub innego dokumentu ubezpieczenia, potwierdzającego zawarcie umowy.
3. W przypadku stwierdzenia niespełnienia obowiązku, o którym mowa
w ust. 1, prezes właściwego sądu rejonowego niezwłocznie informuje o tym
Ministra Sprawiedliwości.
4. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych w porozumieniu
z Ministrem Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Komorniczej
oraz Polskiej Izby Ubezpieczeń, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy
zakres ubezpieczenia obowiązkowego, o którym mowa w ust. 1, termin powstania
obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną, biorąc
w szczególności pod uwagę specyfikę i zakres realizowanych zadań.

art. 38. więcej Art. 38. 1. Komornicy opłacają, na potrzeby organów samorządu
komorniczego, składki miesięczne, których procentową wysokość ustala corocznie
walne zgromadzenie izby komorniczej. Wysokość składek różnicuje wyłącznie
liczba spraw wpływających w danym roku do prowadzonej przez komornika
kancelarii. Wysokość składki miesięcznej nie może być niższa niż 0,3% i wyższa
niż 1% wynagrodzenia prowizyjnego, uzyskanego w poprzednim miesiącu.
2. Komornicy w pierwszym roku działalności kancelarii oraz komornicy, do
których kancelarii w poprzednim roku kalendarzowym wpłynęło nie więcej niż
1000 spraw, uiszczają składkę miesięczną w wysokości nie większej niż 100
złotych.

art. 39. więcej Art. 39. 1. Komornikowi przysługuje uprawnienie do wypoczynku
w wymiarze 26 dni w roku. Przepisy art. 152, art. 154², art. 155¹–155³, art. 158,
art. 161, art. 162 i art. 164–167³ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1040, 1043 i 1495) stosuje się odpowiednio, o ile nie są one
sprzeczne z przepisami regulującymi pełnienie służby przez komornika.
2. Po dziesięciu latach pełnienia służby komornikowi przysługuje corocznie
dodatkowe uprawnienie do wypoczynku w wymiarze 6 dni.
3. Do okresu służby, od którego zależy wymiar dodatkowego uprawnienia do
wypoczynku, wlicza się wszystkie okresy zatrudnienia w sądzie lub prokuraturze
na stanowiskach asesora sądowego, asesora prokuratorskiego, sędziego
i prokuratora, w Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej na
stanowiskach prezesa, wiceprezesa lub radcy, a także okresy wykonywania zawodu
adwokata, radcy prawnego lub zajmowania samodzielnego stanowiska w organach
władzy publicznej, z którym związana była praktyka prawnicza, oraz inne okresy
zatrudnienia, jeżeli z tytułu tego zatrudnienia lub wykonywania zawodu
przysługiwał zwiększony wymiar urlopu.

art. 40. więcej Art. 40. 1. Komornik ma prawo – za uprzednim powiadomieniem prezesa
właściwego sądu rejonowego – do usprawiedliwionej nieobecności w związku
z udokumentowanym wykonywaniem obowiązków w ramach organów samorządu
komorniczego w maksymalnym wymiarze 10 dni w roku.
2. Prezes właściwego sądu rejonowego wyraża zgodę na dodatkową
nieobecność komornika w związku z udokumentowanym wykonywaniem obowiązków w Krajowej Radzie Komorniczej, komisji dyscyplinarnej, komisji lub zespołach właściwych w sprawach egzaminu wstępnego na aplikację, zwanego
dalej „egzaminem wstępnym”, i egzaminu komorniczego, obowiązków komornika
wizytatora lub przewodniczącego rady izby komorniczej.

art. 41. więcej Art. 41. 1. Prezes właściwego sądu rejonowego prowadzi wykaz służbowy
komornika, w którym odnotowuje się dni, w których komornik był nieobecny, ze
wskazaniem przyczyn nieobecności. Do wykazu załącza się dowody
usprawiedliwiające nieobecność komornika.
2. Komornikowi przysługuje uprawnienie do nieobecności na analogicznych
zasadach i w wymiarze jak przysługujące pracownikowi w związku
z usprawiedliwioną nieobecnością w pracy.
3. W zakresie sposobu i przyczyn usprawiedliwiania nieobecności komornika
przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 298² ustawy z dnia 26 czerwca
1974 r. – Kodeks pracy stosuje się odpowiednio.

art. 42. więcej Art. 42. Jeżeli komornik nie może wykonywać obowiązków z powodu
przeszkód prawnych lub faktycznych, wyznacza się zastępcę komornika.

art. 43. więcej Art. 43. 1. W przypadku niemożności wykonywania obowiązków z powodu
wypoczynku, choroby albo innej usprawiedliwionej nieobecności, prezes
właściwego sądu rejonowego, na wniosek komornika zawierający wskazanie
przyczyny nieobecności, jej okresu oraz osoby zastępcy, wyznacza, w drodze
zarządzenia, zastępcę komornika. O wyznaczeniu zastępcy komornika prezes
właściwego sądu rejonowego zawiadamia za pośrednictwem poczty elektronicznej
radę właściwej izby komorniczej, przesyłając kopię wniosku komornika wraz
z załącznikami.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, zastępcą komornika może być:
1) inny komornik albo
2) asesor zatrudniony w kancelarii nieobecnego komornika, który przepracował
na stanowisku asesora co najmniej 2 lata
– jeżeli wyraził zgodę na pełnienie obowiązków zastępcy komornika w okresie
przewidywanej nieobecności.
3. Komornik nie może być zastępowany przez asesora dłużej niż 60 dni
w roku kalendarzowym.
4. W zakresie wykonywania czynności, o których mowa w art. 3, asesorowi
pełniącemu funkcję zastępcy komornika przysługują prawa i obowiązki
komornika.
5. Prezes właściwego sądu rejonowego odmawia wyznaczenia zastępcy
komornika w przypadku wyczerpania przez komornika przysługującego mu
uprawnienia do wypoczynku lub gdy nieobecność jest nieusprawiedliwiona.
6. W przypadku gdy wskazany przez komornika zastępca nie spełnia
wymogów, o których mowa w ust. 2, prezes właściwego sądu rejonowego wyraża
sprzeciw wobec osoby zastępcy, o czym niezwłocznie informuje zainteresowanego
komornika i wskazanego zastępcę komornika, wskazując jednocześnie osobę
zastępcy według własnego uznania spośród komorników działających w tym
samym rewirze. Jeżeli w tym samym rewirze nie ma komornika, który może pełnić
obowiązki zastępcy komornika, prezes właściwego sądu rejonowego informuje
o tym fakcie prezesa właściwego sądu apelacyjnego, który wskazuje zastępcę
komornika z obszaru okręgu sądu okręgowego, w którym działa komornik.

art. 44. więcej Art. 44. 1. W przypadku gdy komornik mimo zaistnienia przesłanek,
o których mowa w art. 43 ust. 1, nie wystąpił z wnioskiem o wyznaczenie zastępcy
komornika lub nie był w stanie wskazać osoby zastępcy, stosuje się odpowiednio
przepis art. 45 ust. 1.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, zastępcą komornika może być inny
komornik lub asesor, który przepracował na stanowisku asesora co najmniej 2 lata.
Przepis art. 43 ust. 3 stosuje się.

art. 45. więcej Art. 45. 1. W przypadku odwołania komornika z zajmowanego stanowiska,
wygaśnięcia powołania na stanowisko komornika z mocy prawa, przeniesienia
komornika albo zawieszenia komornika w czynnościach, zastępcę komornika
wyznacza, w drodze zarządzenia, prezes właściwego sądu apelacyjnego na wniosek
rady właściwej izby komorniczej. We wniosku wskazuje się osobę kandydata na
zastępcę komornika i przyczyny zastępstwa.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, zastępcą komornika może być
wyłącznie inny komornik.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, zastępca komornika może
z ważnych przyczyn, za zgodą prezesa właściwego sądu apelacyjnego, zwalniać lub
zatrudniać pracowników kancelarii.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, w sprawach związanych
z organizacją pracy kancelarii zastępca komornika działa w imieniu zastępowanego
komornika. Dokonanie czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu
wymaga zgody prezesa właściwego sądu apelacyjnego.
5. W przypadku niezłożenia przez radę właściwej izby komorniczej wniosku
o wyznaczenie zastępcy komornika w terminie 7 dni od dnia zaistnienia podstaw
jego wyznaczenia określonych w ust. 1, prezes właściwego sądu apelacyjnego
wyznacza zastępcę komornika spośród członków rady właściwej izby komorniczej.

art. 46. więcej Art. 46. Z ważnych powodów Minister Sprawiedliwości może, w drodze
zarządzenia, dokonać zmiany zastępcy komornika wyznaczonego przez prezesa
właściwego sądu apelacyjnego. Przepis art. 45 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

art. 47. więcej Art. 47. 1. W zarządzeniu o wyznaczeniu zastępcy komornika wskazuje się
osobę zastępcy oraz czas, na jaki został on wyznaczony, lub że wyznaczono go na
czas nieokreślony. Zarządzenie zawiera uzasadnienie.
2. O wyznaczeniu zastępcy komornika prezes właściwego sądu apelacyjnego
zawiadamia Ministra Sprawiedliwości oraz prezesa właściwego sądu rejonowego,
doręczając odpis zarządzenia o wyznaczeniu zastępcy komornika.
3. Z ważnych powodów, mając na względzie interes publiczny i dobro
wymiaru sprawiedliwości, Minister Sprawiedliwości, w terminie 7 dni od dnia
otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2, może wnieść sprzeciw co do
osoby zastępcy. Sprzeciw zawiera uzasadnienie. Od sprzeciwu nie przysługuje
odwołanie.
4. Zarządzenie o wyznaczeniu zastępcy komornika traci moc z dniem
wskazanym w sprzeciwie. O wniesieniu sprzeciwu Minister Sprawiedliwości
zawiadamia prezesa właściwego sądu rejonowego, prezesa właściwego sądu
apelacyjnego, zainteresowanego komornika i wyznaczonego zastępcę komornika
oraz radę właściwej izby komorniczej, która niezwłocznie wskazuje prezesowi
właściwego sądu apelacyjnego innego kandydata na zastępcę komornika.

art. 48. więcej Art. 48. 1. W braku odmiennej umowy między komornikiem a zastępcą
komornika, zastępca komornika pobiera 25% dochodu zastępowanego komornika
w pierwszym miesiącu zastępstwa, a w następnych miesiącach – 50% tego
dochodu. Po 6 miesiącach zastępstwa zastępca komornika pobiera 75% dochodu
zastępowanego komornika.
2. Zastępca komornika wyznaczony w związku z zawieszeniem komornika
w czynnościach pobiera 75% dochodu zastępowanego komornika, do czasu ustania
zawieszenia komornika w czynnościach, nie dłużej jednak niż przez okres roku od
dnia zawieszenia komornika w czynnościach. Po upływie tego okresu zastępca
komornika pobiera 100% dochodu zastępowanego komornika.
3. Zastępca komornika wyznaczony w związku z odwołaniem komornika
z zajmowanego stanowiska, wygaśnięciem powołania na stanowisko komornika
z mocy prawa albo przeniesieniem komornika, zwany dalej „kuratorem kancelarii”,
pobiera 100% dochodu zastępowanego komornika.
4. Dochodem komornika, o którym mowa w ust. 1–3, są:
1) należne wynagrodzenie prowizyjne od uzyskanych w danym miesiącu opłat
egzekucyjnych oraz
2) pobrane i ściągnięte w danym miesiącu opłaty komornicze za czynności inne
niż wymienione w art. 3 ust. 3 pkt 1–2a
– pomniejszone o koszty działalności egzekucyjnej.

art. 49. więcej Art. 49. 1. Po upływie roku od dnia zawieszenia komornika w czynnościach
komornik może, za zgodą prezesa właściwego sądu rejonowego, podjąć dodatkowe
zatrudnienie, inne zajęcie lub sposób zarobkowania, o ile nie przyniesie to ujmy
godności urzędu komornika.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, do czasu ustania zawieszenia
komornika w czynnościach, przepisów art. 34 ust. 1–3 nie stosuje się, a przepisy
art. 34 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.

art. 50. więcej Art. 50. 1. W przypadku odwołania komornika z zajmowanego stanowiska,
wygaśnięcia powołania na stanowisko komornika z mocy prawa albo przeniesienia
komornika, z wyjątkiem sytuacji gdy wygaśnięcie powołania nastąpiło na skutek
śmierci albo ubezwłasnowolnienia, jeżeli należne kuratorowi kancelarii
wynagrodzenie prowizyjne oraz pobrane i ściągnięte opłaty komornicze, o których mowa w art. 48 ust. 4 pkt 2, nie wystarczają na bieżące zaspokojenie należności powstałych w terminie 3 miesięcy od dnia zwolnienia stanowiska, a wynikających
z zatrudnienia osób, o których mowa w art. 153, oraz kosztów działalności
egzekucyjnej, o których mowa w art. 152 ust. 1 pkt 1, za zobowiązania te
odpowiedzialny jest, do wysokości, w jakiej nie zostały one zaspokojone,
odwołany lub przeniesiony komornik albo komornik, którego powołanie wygasło
z mocy prawa. Przepis zdania pierwszego stosuje się wyłącznie do zobowiązań
wynikających z umów, które komornik zawarł przed zwolnieniem stanowiska.
2. Odwołany lub przeniesiony komornik albo komornik, którego powołanie
wygasło z mocy prawa, może uchylić się od odpowiedzialności, o której mowa
w ust. 1, jeżeli wykaże, że do nieuregulowania należności doszło na skutek działań
lub zaniechań zastępcy komornika lub kuratora kancelarii.

art. 51. więcej Art. 51. Do czasu powołania nowego komornika na zwolnione stanowisko
kurator kancelarii prowadzi jedynie postępowania w sprawach niezakończonych
oraz sprawach przekazanych w trybie zbiegu egzekucji. W takim przypadku do
kuratora kancelarii stosuje się odpowiednio przepis art. 33 ust. 3.

art. 52. więcej Art. 52. 1. Kurator kancelarii sporządza spisy:
1) spraw zakończonych;
2) spraw niezakończonych;
3) urządzeń ewidencyjnych niezbędnych do prowadzenia spraw
niezakończonych;
4) zbędnych urządzeń ewidencyjnych;
5) dokumentacji w kancelarii;
6) ruchomości stanowiących wyposażenie kancelarii.
2. Kurator kancelarii doręcza odwołanemu lub przeniesionemu komornikowi
albo komornikowi, którego powołanie wygasło z mocy prawa, a w przypadku
śmierci komornika – jego następcy prawnemu odpisy spisów, o których mowa
w ust. 1 pkt 5 i 6.
3. W terminie 14 dni od dnia doręczenia odpisów spisów, o których mowa
w ust. 1 pkt 5 i 6, odwołany lub przeniesiony komornik albo komornik, którego
powołanie wygasło z mocy prawa, a w przypadku śmierci komornika – jego
następca prawny może wnieść do nich zastrzeżenia lub uwagi.

art. 53. więcej Art. 53. 1. Kurator kancelarii jest uprawniony do korzystania z pomieszczeń
kancelarii na dotychczasowych zasadach do czasu powołania nowego komornika
na zwolnione stanowisko, nie dłużej jednak niż przez 3 miesiące od dnia
wyznaczenia zastępcy. Jeżeli osoba, która zajmowała stanowisko komornika, była
uprawniona do korzystania z pomieszczeń kancelarii jako właściciel albo
uprawniony z tytułu ograniczonego prawa rzeczowego, wysokość wynagrodzenia
za korzystanie z pomieszczeń kancelarii określa umowa między kuratorem
kancelarii a osobą, której przysługuje prawo do korzystania z pomieszczeń
kancelarii. W braku porozumienia wynagrodzenie należy się według cen
rynkowych.
2. Do czasu powołania nowego komornika na zwolnione stanowisko,
a w przypadku zarządzenia likwidacji kancelarii – do dnia jej zakończenia, kurator
kancelarii ma prawo korzystania z ruchomości stanowiących wyposażenie
kancelarii, o ile są one niezbędne dla zapewnienia ciągłości wykonywania zadań
i czynności, o których mowa w art. 3 ust. 3 i 4.

art. 54. więcej Art. 54. 1. W przypadku powołania na stanowisko po odwołanym lub
przeniesionym komorniku albo komorniku, którego powołanie wygasło z mocy
prawa, kurator kancelarii przekazuje komornikowi obejmującemu kancelarię
sprawy niezakończone i urządzenia ewidencyjne niezbędne do prowadzenia spraw
niezakończonych, wraz ze spisami, o których mowa w art. 52 ust. 1 pkt 2, 3, 5 i 6,
zastrzeżeniami i uwagami, o których mowa w art. 52 ust. 3, oraz pieczęcią
urzędową.
2. Z przekazania, o którym mowa w ust. 1, sporządza się protokół, który
podpisują kurator kancelarii i komornik obejmujący kancelarię.
3. Komornik obejmujący kancelarię może przejąć za wynagrodzeniem
ruchomości, o których mowa w art. 53 ust. 2. Wysokość wynagrodzenia określa
umowa między komornikiem obejmującym kancelarię a osobą, która zajmowała
stanowisko komornika, lub innymi osobami, które wykażą swoje uprawnienia do
tych rzeczy. W braku porozumienia wysokość wynagrodzenia określi sąd, mając na
względzie aktualną wartość rynkową rzeczy.

art. 55. więcej Art. 55. 1. Kurator kancelarii przekazuje komornikowi obejmującemu
kancelarię zaliczki na wydatki i opłaty oraz wszelkie pobrane i nierozchodowane sumy, zgromadzone na wyodrębnionych rachunkach bankowych kancelarii, o których mowa w art. 154 ust. 2, lub w kasie kancelarii prowadzonej przez
odwołanego lub przeniesionego komornika albo komornika, którego powołanie
wygasło z mocy prawa.
2. Z przekazania, o którym mowa w ust. 1, sporządza się protokół, który
podpisują kurator kancelarii i komornik obejmujący kancelarię.

art. 56. więcej Art. 56. Kurator kancelarii, w terminie 14 dni od dnia przekazania kancelarii
komornikowi obejmującemu kancelarię, sporządza sprawozdanie z pełnienia
funkcji, które składa prezesowi właściwego sądu apelacyjnego, przesyłając odpisy
tego sprawozdania prezesowi właściwego sądu rejonowego i radzie właściwej izby
komorniczej. Protokoły, o których mowa w art. 54 ust. 2 i art. 55 ust. 2, wraz
z odpisami spisów, o których mowa w art. 52 ust. 1, stanowią załączniki do
sprawozdania.

art. 57. więcej Art. 57. W przypadku gdy na skutek ogłoszenia, o którym mowa
w art. 12 ust. 3, we wskazanym terminie nie zgłosi się żaden kandydat na
zwolnione stanowisko i nie doszło do objęcia kancelarii w trybie przeniesienia albo
gdy powołanie nowego komornika na zwolnione stanowisko nie było celowe,
kurator kancelarii, na zlecenie Ministra Sprawiedliwości, przeprowadza likwidację
kancelarii zastępowanego komornika.

art. 58. więcej Art. 58. 1. W przypadku likwidacji kancelarii, kurator kancelarii przekazuje
prezesowi właściwego sądu apelacyjnego sprawy niezakończone i urządzenia
ewidencyjne niezbędne do prowadzenia spraw niezakończonych, wraz ze spisami,
o których mowa w art. 52 ust. 1 pkt 2, 3 i 5, oraz pieczęcią urzędową. Spis,
o którym mowa w art. 52 ust. 1 pkt 6, wraz z pozostałymi ruchomościami
należącymi do odwołanego lub przeniesionego komornika albo komornika, którego
powołanie wygasło z mocy prawa, zwraca się osobie, która zajmowała stanowisko
komornika, lub innym osobom, które wykażą swoje uprawnienia do tych rzeczy.
2. Z przekazania, o którym mowa w ust. 1, sporządza się protokół, który
podpisują kurator kancelarii i prezes właściwego sądu apelacyjnego. Z przekazania ruchomości oraz ich spisu sporządza się odrębny protokół, który podpisują kurator kancelarii i osoby, które wykażą swoje uprawnienia do tych ruchomości.

art. 59. więcej Art. 59. 1. Niezwłocznie po sporządzeniu spisów, o których mowa
w art. 52 ust. 1 pkt 2 i 3, kurator kancelarii przekazuje Krajowej Radzie
Komorniczej akta spraw zakończonych i zbędne urządzenia ewidencyjne, wraz ze
spisami, o których mowa w art. 52 ust. 1 pkt 1 i 4. Przekazaniu podlega również
dokumentacja osobowa, płacowa i podatkowa, którą Krajowa Rada Komornicza
przechowuje na podstawie odrębnych przepisów.
2. Z przekazania, o którym mowa w ust. 1, sporządza się protokół, który
podpisują kurator kancelarii i Prezes Krajowej Rady Komorniczej.

art. 60. więcej Art. 60. 1. W przypadku likwidacji kancelarii, prezes właściwego sądu
apelacyjnego w porozumieniu z prezesem właściwego sądu rejonowego rozdziela
sprawy niezakończone między komorników działających w rewirze, w którym
działał odwołany lub przeniesiony komornik albo komornik, którego powołanie
wygasło z mocy prawa.
2. Jeżeli przy sądzie rejonowym, na skutek odwołania lub przeniesienia
komornika albo wygaśnięcia powołania na stanowisko komornika z mocy prawa,
nie działa żaden komornik albo rozdzielenie spraw między komorników
działających w tym rewirze napotykałoby trudne do przezwyciężenia przeszkody,
prezes właściwego sądu apelacyjnego rozdziela sprawy niezakończone między
komorników działających w obszarze właściwości sądu okręgowego przełożonego
nad sądem rejonowym, przy którym działał komornik odwołany, przeniesiony albo
komornik, którego powołanie wygasło z mocy prawa.
3. Prezes właściwego sądu apelacyjnego rozdziela sprawy niezakończone,
uwzględniając w szczególności zaległość i skuteczność w sprawach prowadzonych
przez komorników w ostatnim okresie sprawozdawczym.
4. Prezes właściwego sądu apelacyjnego przekazuje komornikom, którzy
otrzymali sprawy w wyniku rozdzielenia spraw niezakończonych, urządzenia
ewidencyjne niezbędne do prowadzenia spraw niezakończonych, wraz ze spisami,
o których mowa w art. 52 ust. 1 pkt 2 i 3.
5. Z czynności, o których mowa w ust. 1 lub 2 oraz 4, sporządza się protokół,
który podpisują prezes właściwego sądu apelacyjnego i komornicy, którzy
otrzymali sprawy w wyniku rozdzielenia spraw niezakończonych.
6. O rozdzieleniu spraw niezakończonych prezes właściwego sądu
apelacyjnego niezwłocznie zawiadamia kuratora kancelarii.
7. Komornik, który otrzymał sprawę w wyniku rozdzielenia spraw
niezakończonych, niezwłocznie zawiadamia o tym wierzyciela oraz dłużnika.

art. 61. więcej Art. 61. 1. W przypadku likwidacji kancelarii kurator kancelarii przekazuje
komornikom, którzy otrzymali sprawy w wyniku rozdzielenia spraw
niezakończonych, przypadające na każdą z tych spraw zaliczki na wydatki i opłaty
oraz wszelkie pobrane i nierozchodowane sumy, zgromadzone na wyodrębnionych
rachunkach bankowych kancelarii, o których mowa w art. 154 ust. 2, lub w kasie
kancelarii prowadzonej przez odwołanego lub przeniesionego komornika albo
komornika, którego powołanie wygasło z mocy prawa.
2. Z przekazania, o którym mowa w ust. 1, sporządza się protokół, który
podpisują kurator kancelarii i komornicy, którzy otrzymali sprawy w wyniku
rozdzielenia spraw niezakończonych.

art. 62. więcej Art. 62. Po dokonaniu czynności, o których mowa w art. 61 ust. 1, kurator
kancelarii zamyka wyodrębnione rachunki bankowe kancelarii, o których mowa
w art. 154 ust. 2, i księgę pieniężną oraz anuluje kwitariusze przychodowe.
Zamknięcie wyodrębnionych rachunków kancelarii, o których mowa
w art. 154 ust. 2, wymaga zgody prezesa właściwego sądu rejonowego.

art. 63. więcej Art. 63. Kurator kancelarii przeprowadzający jej likwidację może rozwiązać
umowę o pracę zawartą przez odwołanego lub przeniesionego komornika albo
komornika, którego powołanie wygasło z mocy prawa, z osobą zatrudnioną w tej
kancelarii za jednomiesięcznym wypowiedzeniem.

art. 64. więcej Art. 64. 1. Kurator kancelarii, w terminie 14 dni od dnia zakończenia
likwidacji, składa prezesowi właściwego sądu apelacyjnego sprawozdanie
z likwidacji kancelarii, przesyłając odpisy sprawozdania Ministrowi
Sprawiedliwości, prezesowi właściwego sądu rejonowego i radzie właściwej izby
komorniczej.
2. Sprawozdanie z likwidacji kancelarii zawiera w szczególności informacje
o stanie kasy kancelarii na dzień otwarcia i zamknięcia likwidacji oraz
stwierdzonych niedoborach finansowych. Protokoły, o których mowa
w art. 58 ust. 2, art. 59 ust. 2, art. 60 ust. 5 i art. 61 ust. 2, stanowią załączniki do
tego sprawozdania.
3. Rada właściwej izby komorniczej wydaje odpis sprawozdania z likwidacji
kancelarii osobie, której kancelaria została zlikwidowana, lub jej następcom
prawnym.

art. 65. więcej Art. 65. Nabór na aplikację przeprowadza się w drodze egzaminu wstępnego.

art. 66. więcej Art. 66. 1. Przy naborze na aplikację obowiązuje limit przyjęć.
2. Limit przyjęć na aplikację w danym roku nie może przekraczać 15% ogółu
liczby komorników na dzień 31 grudnia roku poprzedniego.
3. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady
Komorniczej, w terminie do dnia 1 kwietnia każdego roku, określa limit przyjęć na
aplikację z podziałem na poszczególne izby komornicze, mając na względzie liczbę
oraz stopień obciążenia pracą komorników pełniących służbę na obszarze
poszczególnych izb.
4. Informację o limicie przyjęć niezwłocznie zamieszcza się na stronie
internetowej Ministerstwa Sprawiedliwości oraz udostępnia w Biuletynie
Informacji Publicznej.
5. W przypadku gdy na ostatnie miejsce w ramach limitu przyjęć w danej
izbie komorniczej wniosek o wpis na listę aplikantów komorniczych złożyła więcej
niż jedna osoba, która uzyskała tę samą liczbę punktów z egzaminu wstępnego,
limit przyjęć ulega zwiększeniu o liczbę tych osób.

art. 67. więcej Art. 67. 1. Egzamin wstępny przeprowadzają komisje egzaminacyjne do
spraw aplikacji komorniczej przy Ministrze Sprawiedliwości, zwane dalej
„komisjami kwalifikacyjnymi”.
2. Egzamin wstępny polega na sprawdzeniu wiedzy kandydata na aplikanta
komorniczego, zwanego dalej „kandydatem”, z zakresu prawa konstytucyjnego,
prawa cywilnego, postępowania cywilnego, prawa karnego materialnego, prawa
gospodarczego, prawa spółek handlowych, prawa pracy i ubezpieczeń
społecznych, prawa rodzinnego i opiekuńczego, prawa administracyjnego,
postępowania administracyjnego, prawa finansowego, prawa europejskiego, prawa
prywatnego międzynarodowego, ustroju sądów oraz ustroju i zasad wykonywania
zawodu komornika.
3. Egzamin wstępny przeprowadza się raz w roku w terminie wyznaczonym
przez Ministra Sprawiedliwości.
4. W przypadku zaistnienia przeszkody uniemożliwiającej przeprowadzenie
egzaminu wstępnego przez daną komisję kwalifikacyjną w terminie, o którym
mowa w ust. 3, Minister Sprawiedliwości wyznacza dodatkowy termin
przeprowadzenia egzaminu wstępnego przez tę komisję kwalifikacyjną, o którym
przewodniczący komisji kwalifikacyjnej zawiadamia kandydatów listem
poleconym oraz obwieszcza na stronie internetowej właściwej izby komorniczej.
Przepisy art. 75 ust. 2–4 oraz art. 79 ust. 7 i 8 stosuje się odpowiednio,
z wyłączeniem terminu, o którym mowa w art. 75 ust. 4.

art. 68. więcej Art. 68. 1. Minister Sprawiedliwości udostępnia w Biuletynie Informacji
Publicznej w terminie do dnia 30 czerwca każdego roku ogłoszenie o egzaminie
wstępnym, w którym podaje w szczególności:
1) termin złożenia zgłoszenia o przystąpieniu do egzaminu wstępnego, zwanego
dalej „zgłoszeniem”;
2) właściwość miejscową każdej komisji kwalifikacyjnej i adres jej siedziby;
3) termin przeprowadzenia egzaminu wstępnego;
4) wysokość opłaty za udział w egzaminie wstępnym.
2. Zgłoszenie zawiera:
1) wniosek o dopuszczenie do egzaminu wstępnego;
2) kwestionariusz osobowy;
3) życiorys;
4) kopię dokumentu potwierdzającego ukończenie wyższych studiów
prawniczych w Rzeczypospolitej Polskiej i uzyskanie tytułu magistra lub zagranicznych studiów prawniczych uznanych w Rzeczypospolitej Polskiej albo zaświadczenie o zdaniu egzaminu magisterskiego;
5) zaświadczenie o posiadaniu zdolności psychicznej i fizycznej pozwalającej na
pełnienie obowiązków aplikanta komorniczego, zwanego dalej „aplikantem”,
wydane przez lekarza medycyny pracy;
6) dowód uiszczenia opłaty za udział w egzaminie wstępnym;
7) 3 zdjęcia zgodne z wymaganiami obowiązującymi przy wydawaniu dowodów
osobistych;
8) wskazanie adresu poczty elektronicznej kandydata do doręczeń,
a w przypadku jego braku – oświadczenie o nieposiadaniu takiego adresu;
9) aktualną informację z Krajowego Rejestru Karnego;
10) oświadczenie, że nie jest przeciwko kandydatowi prowadzone postępowanie
o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe;
11) oświadczenie o wyrażeniu zgody na przetwarzanie danych osobowych
w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia egzaminu wstępnego.
3. Zamiast dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 4, kandydat może
złożyć zaświadczenie, z którego wynika, iż zdał wszystkie egzaminy i odbył
praktyki przewidziane w planie wyższych studiów prawniczych oraz ma
wyznaczony termin egzaminu magisterskiego. Warunkiem dopuszczenia do
egzaminu wstępnego takiego kandydata jest złożenie przez niego w siedzibie
komisji kwalifikacyjnej, nie później niż 7 dni przed terminem egzaminu wstępnego,
dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 4.
4. Wskazanie adresu poczty elektronicznej jest równoznaczne z wyrażeniem
zgody na dokonywanie kandydatowi doręczeń za pośrednictwem poczty
elektronicznej.
5. W przypadku wskazania adresu poczty elektronicznej do czasu
przeprowadzenia egzaminu wstępnego doręczeń dokonuje się wyłącznie za
pośrednictwem poczty elektronicznej na adres wskazany przez kandydata
w zgłoszeniu. W przypadku braku wskazania adresu poczty elektronicznej przez
kandydata doręczeń dokonuje się za pośrednictwem operatora pocztowego listem
poleconym za potwierdzeniem odbioru.
6. Doręczenie za pośrednictwem poczty elektronicznej, o którym mowa
w ust. 4 i 5, uznaje się za skuteczne, jeżeli adresat potwierdzi odbiór pisma, z dniem wskazanym w elektronicznym potwierdzeniu odbioru korespondencji, a w przypadku braku takiego potwierdzenia – z upływem 14 dni od dnia wysłania.

art. 69. więcej Art. 69. 1. Zgłoszenie składa się do komisji kwalifikacyjnej, nie później niż
45 dni przed dniem rozpoczęcia egzaminu wstępnego. Termin do złożenia
zgłoszenia nie podlega przywróceniu.
2. Jeżeli zgłoszenie nie spełnia wymagań formalnych określonych
w art. 68 ust. 2 i 3, przewodniczący komisji kwalifikacyjnej wzywa kandydata do
uzupełnienia braków formalnych w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia
zgłoszenia bez rozpoznania.
3. Jeżeli kandydat nie uzupełni braków formalnych zgłoszenia lub nie spełni
warunku, o którym mowa w art. 68 ust. 3, zgłoszenie pozostawia się bez
rozpoznania. O pozostawieniu zgłoszenia bez rozpoznania przewodniczący komisji
kwalifikacyjnej orzeka postanowieniem. Na postanowienie przysługuje zażalenie
do Ministra Sprawiedliwości. Jeżeli zażalenie jest zasadne, przewodniczący
komisji kwalifikacyjnej może, nie przesyłając akt Ministrowi Sprawiedliwości,
uchylić zaskarżone postanowienie i sprawę rozpoznać na nowo.
4. W przypadku niespełniania przez kandydata wymogów, o których mowa
w art. 11 ust. 1 pkt 1–6, albo jeżeli zgłoszenie zostało złożone po terminie,
o którym mowa w ust. 1, przewodniczący komisji kwalifikacyjnej wydaje decyzję
odmawiającą dopuszczenia kandydata do udziału w egzaminie wstępnym. Od
decyzji tej przysługuje odwołanie do Ministra Sprawiedliwości.

art. 70. więcej Art. 70. 1. Kandydat uiszcza opłatę za udział w egzaminie wstępnym, która
stanowi dochód budżetu państwa.
2. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady
Komorniczej, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty za udział
w egzaminie wstępnym – nie wyższą niż równowartość minimalnego
wynagrodzenia za pracę, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r.
o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2018 r. poz. 2177 oraz z 2019 r.
poz. 1564), zwanego dalej „minimalnym wynagrodzeniem” – uwzględniając
konieczność prawidłowego i sprawnego przeprowadzenia egzaminu wstępnego.

art. 71. więcej Art. 71. 1. W przypadku wydania postanowienia o pozostawieniu zgłoszenia
bez rozpoznania, wydania decyzji odmawiającej dopuszczenia kandydata do udziału w egzaminie wstępnym albo złożenia nie później niż 14 dni przed terminem egzaminu wstępnego pisemnego oświadczenia kandydata o odstąpieniu od udziału
w egzaminie wstępnym, dwie trzecie uiszczonej opłaty podlega zwrotowi na
pisemny wniosek kandydata złożony przewodniczącemu komisji kwalifikacyjnej
w terminie 30 dni od dnia złożenia tego wniosku.
2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach przewodniczący komisji
kwalifikacyjnej może przywrócić termin do złożenia oświadczenia, o którym mowa
w ust. 1. Przepis art. 58 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania
administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 oraz z 2019 r. poz. 60, 730, 1133 i
2196) stosuje się odpowiednio. Na postanowienie o odmowie przywrócenia
terminu przysługuje zażalenie do Ministra Sprawiedliwości.

art. 72. więcej Art. 72. O terminie i miejscu przeprowadzenia egzaminu wstępnego
przewodniczący komisji kwalifikacyjnej zawiadamia kandydata, który został
zakwalifikowany do udziału w egzaminie wstępnym, co najmniej 14 dni przed
dniem rozpoczęcia egzaminu wstępnego.

art. 73. więcej Art. 73. 1. Minister Sprawiedliwości powołuje przed każdym egzaminem,
w drodze zarządzenia, zespół do przygotowania pytań testowych na egzamin
wstępny na aplikację komorniczą, zwany dalej „zespołem do przygotowania pytań
testowych”.
2. W skład zespołu do przygotowania pytań testowych wchodzi:
1) 3 przedstawicieli Ministra Sprawiedliwości,
2) 2 komorników wskazanych przez Krajową Radę Komorniczą
– których wiedza i doświadczenie dają rękojmię prawidłowego przygotowania
egzaminu wstępnego.
3. Krajowa Rada Komornicza wskazuje kandydatów do zespołu do
przygotowania pytań testowych spośród osób, które posiadają co najmniej
pięcioletni staż na stanowisku komornika oraz wobec których nie toczy się
postępowanie dyscyplinarne i nie były karane dyscyplinarnie w ciągu ostatnich
5 lat.
4. Na uzasadniony wniosek Ministra Sprawiedliwości Krajowa Rada
Komornicza wskazuje kolejnych kandydatów. Przepis ust. 3 stosuje się
odpowiednio.
5. Minister Sprawiedliwości wyznacza przewodniczącego i zastępcę
przewodniczącego zespołu do przygotowania pytań testowych spośród swoich
przedstawicieli. Przewodniczący, a w przypadku jego nieobecności zastępca
przewodniczącego, kieruje pracami zespołu do przygotowania pytań testowych.
Przepis art. 80 stosuje się odpowiednio.
6. W posiedzeniach zespołu do przygotowania pytań testowych mogą
uczestniczyć osoby wyznaczone przez Ministra Sprawiedliwości.
7. W trakcie posiedzeń zespołu do przygotowania pytań testowych nie wolno
korzystać z urządzeń służących do przekazu lub odbioru informacji, z wyłączeniem
urządzeń zapewnionych w ramach obsługi administracyjno-biurowej zespołu do
przygotowania pytań testowych.
8. Obsługę administracyjno-biurową zespołu do przygotowania pytań
testowych zapewnia Minister Sprawiedliwości. W ramach obsługi
administracyjno-biurowej zespołu do przygotowania pytań testowych Minister
Sprawiedliwości uzgadnia z przewodniczącym lub jego zastępcą terminarz pracy
zespołu do przygotowania pytań testowych oraz zapewnia zespołowi do
przygotowania pytań testowych miejsce i odpowiednie warunki pracy, mając na
uwadze konieczność zabezpieczenia pytań testowych przed ich nieuprawnionym
ujawnieniem.

art. 74. więcej Art. 74. 1. Przewodniczący, zastępca przewodniczącego i członkowie
zespołu do przygotowania pytań testowych oraz osoby wyznaczone przez Ministra
Sprawiedliwości do obsługi administracyjno-biurowej zespołu do przygotowania
pytań testowych, przed rozpoczęciem jego prac, składają pisemne zobowiązania do
zachowania w tajemnicy wszelkich informacji dotyczących przygotowywanych
pytań testowych do czasu przeprowadzenia egzaminu wstępnego oraz
oświadczenia, że żadna z osób, o których mowa w art. 81 ust. 1, nie zamierza
przystąpić do egzaminu wstępnego.
2. Przewodniczącemu, zastępcy przewodniczącego i członkom zespołu do
przygotowania pytań testowych za udział w jego pracach przysługuje
wynagrodzenie.
3. Przewodniczącemu, zastępcy przewodniczącego i członkom zespołu do
przygotowania pytań testowych przysługuje zwrot kosztów podróży i noclegów na
zasadach określonych w przepisach dotyczących należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

art. 75. więcej Art. 75. 1. Nie później niż 90 dni przed terminem egzaminu wstępnego
przewodniczący zespołu do przygotowania pytań testowych zamieszcza na stronie
internetowej Ministerstwa Sprawiedliwości oraz udostępnia w Biuletynie
Informacji Publicznej ustalony przez zespół do przygotowania pytań testowych
i zatwierdzony przez Ministra Sprawiedliwości wykaz tytułów aktów prawnych,
według stanu prawnego obowiązującego w dniu ogłoszenia, z których wybrane
stanowią podstawę opracowania pytań testowych na egzamin wstępny.
2. Zespół do przygotowania pytań testowych sporządza zestaw 150 pytań
w formie testu jednokrotnego wyboru na egzamin wstępny wraz z wykazem
prawidłowych odpowiedzi, w sposób uwzględniający konieczność zabezpieczenia
przed ich nieuprawnionym ujawnieniem. Zespół do przygotowania pytań
testowych zapewnia zgodność wykazu prawidłowych odpowiedzi
z obowiązującym stanem prawnym.
3. Dyrektor Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury może zgłaszać
zespołowi do przygotowania pytań testowych propozycje pytań testowych wraz
z wykazem prawidłowych odpowiedzi.
4. Sporządzony przez zespół do przygotowania pytań testowych zestaw pytań
testowych wraz z wykazem prawidłowych odpowiedzi przewodniczący zespołu do
przygotowania pytań testowych przekazuje Ministrowi Sprawiedliwości nie
później niż 50 dni przed wyznaczonym terminem egzaminu wstępnego. Minister
Sprawiedliwości zapewnia wydrukowanie odpowiedniej liczby egzemplarzy
zestawu pytań testowych wraz z kartami odpowiedzi, wraz z wykazem
prawidłowych odpowiedzi zgodnym ze stanem prawnym obowiązującym na dzień
egzaminu, oraz ich doręczenie poszczególnym komisjom kwalifikacyjnym
w sposób uwzględniający konieczność zabezpieczenia przed ich nieuprawnionym
ujawnieniem.
5. Ostateczną treść wykazu tytułów aktów prawnych oraz pytań testowych
zespół do przygotowania pytań testowych ustala większością głosów w obecności
co najmniej 4 członków. W przypadku równej liczby głosów rozstrzyga głos
przewodniczącego zespołu do przygotowania pytań testowych.
6. Członkowie zespołu do przygotowania pytań testowych są obowiązani
przedstawić Ministrowi Sprawiedliwości pisemne uzasadnienie prawidłowych
odpowiedzi sporządzonych przez nich pytań testowych, w przypadku zaistnienia
wątpliwości dotyczących treści pytań testowych, a w szczególności w toku
procedury odwoławczej od uchwały o wyniku egzaminu wstępnego.

art. 76. więcej Art. 76. 1. Do wydrukowania i doręczenia zestawów pytań testowych wraz z
wykazem prawidłowych odpowiedzi poszczególnym komisjom
kwalifikacyjnym nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 11 września 2019 r. –
Prawo zamówień publicznych (Dz. U. poz. 2019), jeżeli wartość zamówienia
jest mniejsza niż progi unijne, o których mowa w art. 3 ust. 1 tej ustawy.
2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, tryb i sposób
udzielenia zamówienia, o którym mowa w ust. 1, zapewniając zachowanie
uczciwej konkurencji i równe traktowanie wykonawców oraz mając na uwadze
konieczność zabezpieczenia pytań testowych wraz z wykazem prawidłowych
odpowiedzi przed ich nieuprawnionym ujawnieniem.

art. 77. więcej Art. 77. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady
Komorniczej, określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb i sposób działania zespołu do przygotowania pytań testowych,
2) tryb i sposób ustalania wykazu tytułów aktów prawnych, o którym mowa
w art. 75 ust. 1,
3) tryb i sposób zgłaszania propozycji pytań testowych wraz z wykazem
prawidłowych odpowiedzi,
4) tryb i sposób przygotowania, przechowywania oraz przekazywania komisjom
kwalifikacyjnym zestawu pytań testowych wraz z kartą odpowiedzi
i wykazem prawidłowych odpowiedzi,
5) tryb i sposób zapewnienia zgodności wykazu prawidłowych odpowiedzi
z obowiązującym stanem prawnym,
6) tryb i sposób zapewnienia obsługi administracyjno-biurowej zespołu do
przygotowania pytań testowych,
7) wysokość wynagrodzenia przewodniczącego, zastępcy przewodniczącego
i członków zespołu do przygotowania pytań testowych
– uwzględniając konieczność prawidłowego i sprawnego przeprowadzenia naboru
na aplikację, w szczególności konieczność zapewnienia zgodności wykazu tytułów
aktów prawnych z zakresem przedmiotowym egzaminu wstępnego, konieczność
zabezpieczenia pytań testowych wraz z wykazem prawidłowych odpowiedzi przed
ich nieuprawnionym ujawnieniem oraz nakład pracy i zakres obowiązków
przewodniczącego, zastępcy przewodniczącego i członków zespołu do
przygotowania pytań testowych.

art. 78. więcej Art. 78. 1. Komisje kwalifikacyjne powołuje Minister Sprawiedliwości,
w drodze zarządzenia, określając ich właściwość miejscową. Właściwość
miejscowa komisji kwalifikacyjnej obejmuje obszar właściwości jednej lub kilku
izb komorniczych.
2. Minister Sprawiedliwości, nie później niż 21 dni przed wyznaczonym
terminem egzaminu wstępnego, może powołać na obszarze właściwości izby
komorniczej jedną lub więcej dodatkowych komisji kwalifikacyjnych, jeżeli
przemawiają za tym względy organizacyjne, a w szczególności liczba kandydatów
przystępujących do egzaminu wstępnego. Do dodatkowej komisji kwalifikacyjnej
przepisu art. 79 ust. 5 nie stosuje się.
3. Minister Sprawiedliwości jest organem wyższego stopnia w stosunku do
komisji kwalifikacyjnej.

art. 79. więcej Art. 79. 1. Komisja kwalifikacyjna składa się z 7 członków. W skład komisji
kwalifikacyjnej wchodzą:
1) 4 przedstawiciele Ministra Sprawiedliwości,
2) 2 przedstawiciele wskazani przez Krajową Radę Komorniczą,
3) 1 pracownik badawczy, badawczo-dydaktyczny lub dydaktyczny prowadzący
działalność naukową lub kształcenie w zakresie nauk prawnych w szkole
wyższej w Rzeczypospolitej Polskiej lub pracownik naukowy w instytucie naukowym Polskiej Akademii Nauk, posiadający co najmniej stopień naukowy
doktora habilitowanego z zakresu nauk prawnych
– których wiedza, doświadczenie i autorytet dają rękojmię prawidłowego przebiegu
egzaminu wstępnego.
2. Osoby, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 3, nie mogą być komornikami. Do
osób, o których mowa w ust. 1 pkt 2, przepisy art. 73 ust. 3 i 4 stosuje się
odpowiednio.
3. Minister Sprawiedliwości wyznacza przewodniczącego komisji
kwalifikacyjnej i jego zastępcę spośród swoich przedstawicieli.
4. Komisja kwalifikacyjna czuwa nad prawidłowym przebiegiem egzaminu
wstępnego. Przewodniczący komisji kwalifikacyjnej, a w przypadku jego
nieobecności – zastępca przewodniczącego, kieruje jej pracami i reprezentuje ją na
zewnątrz.
5. Kadencja komisji kwalifikacyjnej trwa 2 lata.
6. Niewskazanie przedstawicieli do pracy w komisji kwalifikacyjnej przez
obowiązane organy lub niestawiennictwo członka komisji kwalifikacyjnej nie
wstrzymuje jej prac.
7. Przewodniczącemu, zastępcy przewodniczącego i członkowi komisji
kwalifikacyjnej przysługuje zwrot kosztów podróży i noclegów na zasadach
określonych w przepisach dotyczących należności przysługujących pracownikowi
zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej
z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.
8. Przewodniczącemu, zastępcy przewodniczącego i członkom komisji
kwalifikacyjnej niebędącym pracownikami administracji rządowej przysługuje
wynagrodzenie za udział w jej pracach.
9. Obsługę administracyjną i techniczną działalności komisji kwalifikacyjnej,
w tym przeprowadzanie egzaminu wstępnego, jako zadanie zlecone z zakresu
administracji rządowej zapewnia właściwa ze względu na siedzibę komisji
kwalifikacyjnej rada izby komorniczej.
10. Koszty przeprowadzenia egzaminu wstępnego oraz wydatki związane
z działalnością komisji kwalifikacyjnej pokrywają rady właściwych izb
komorniczych ze środków pochodzących z części budżetu państwa, która pozostaje
w dyspozycji Ministra Sprawiedliwości, przekazanych na zadanie zlecone,
o którym mowa w ust. 9, z wyjątkiem wynagrodzeń przewodniczącego, zastępcy przewodniczącego i członków komisji kwalifikacyjnej, które są pokrywane bezpośrednio przez Ministra Sprawiedliwości.

art. 80. więcej Art. 80. 1. Członkostwo w komisji kwalifikacyjnej wygasa w przypadku
śmierci członka komisji kwalifikacyjnej.
2. Minister Sprawiedliwości odwołuje członka komisji kwalifikacyjnej
w przypadku:
1) złożenia rezygnacji;
2) choroby trwale uniemożliwiającej sprawowanie przez niego funkcji członka
komisji kwalifikacyjnej;
3) niespełnienia warunków, o których mowa w art. 79 ust. 1 pkt 3 oraz ust. 2;
4) niewykonywania lub nienależytego wykonywania obowiązków;
5) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne ścigane
z oskarżenia publicznego lub umyślne przestępstwo skarbowe.
3. Minister Sprawiedliwości, mając na względzie interes publiczny, może
odwołać członka komisji kwalifikacyjnej w przypadku wszczęcia przeciwko niemu
postępowania karnego w związku z podejrzeniem o popełnienie przez niego
przestępstwa umyślnego ściganego z oskarżenia publicznego lub umyślnego
przestępstwa skarbowego.
4. Wygaśnięcie członkostwa w komisji kwalifikacyjnej lub odwołanie
członka komisji kwalifikacyjnej nie wstrzymuje jej prac.
5. W przypadku wygaśnięcia członkostwa w komisji kwalifikacyjnej lub
odwołania członka komisji kwalifikacyjnej przed upływem kadencji, Minister
Sprawiedliwości powołuje niezwłocznie nowego członka na okres do końca
kadencji. W przypadku członka, o którym mowa w art. 79 ust. 1 pkt 2, Krajowa
Rada Komornicza, w terminie 7 dni od dnia jego odwołania lub wygaśnięcia
kadencji, wskazuje nowego kandydata na członka komisji kwalifikacyjnej.
Przepisy art. 73 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

art. 81. więcej Art. 81. 1. Członek komisji kwalifikacyjnej podlega wyłączeniu z jej prac,
jeżeli kandydat zakwalifikowany do egzaminu wstępnego przed tą komisją jest:
1) jego małżonkiem;
2) osobą pozostającą z nim w stosunku:
a) pokrewieństwa albo powinowactwa do drugiego stopnia,
b) przysposobienia;
3) osobą pozostającą z nim we wspólnym pożyciu;
4) osobą pozostającą wobec niego w stosunku osobistym innego rodzaju, który
mógłby wywoływać wątpliwości co do bezstronności członka komisji
kwalifikacyjnej.
2. Powody wyłączenia, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2 lit. b, trwają
pomimo ustania małżeństwa lub przysposobienia.
3. Członkowie komisji kwalifikacyjnej najpóźniej 14 dni przed dniem
rozpoczęcia egzaminu wstępnego składają pisemne oświadczenia, iż nie występują
okoliczności, o których mowa w ust. 1.
4. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 3, składane jest pod rygorem
odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Składający
oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli o następującej treści:
„Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego
oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu uprawnionego do
odebrania oświadczenia o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego
oświadczenia.

art. 82. więcej Art. 82. Pracownikowi przysługuje zwolnienie od pracy z zachowaniem
prawa do wynagrodzenia w celu uczestniczenia w egzaminie wstępnym.

art. 83. więcej Art. 83. 1. Egzamin wstępny odbywa się w obecności co najmniej
3 członków komisji kwalifikacyjnej.
2. Nieobecność kandydata podczas egzaminu wstępnego albo stawienie się na
egzamin wstępny po jego rozpoczęciu, bez względu na przyczynę, uważa się za
odstąpienie od udziału w egzaminie wstępnym.
3. Kandydaci podczas egzaminu wstępnego nie mogą korzystać z tekstów
aktów prawnych, komentarzy, orzecznictwa oraz innej pomocy, a także nie mogą
posiadać urządzeń służących do przekazu lub odbioru informacji.
4. Przewodniczący komisji kwalifikacyjnej wyklucza z egzaminu wstępnego
kandydata, który podczas egzaminu wstępnego korzystał z pomocy innej osoby,
posługiwał się niedozwolonymi materiałami lub posiadał niedozwolone
urządzenia, pomagał pozostałym kandydatom lub w inny sposób zakłócał przebieg
egzaminu wstępnego.
5. Wykluczenie, o którym mowa w ust. 4, następuje w drodze postanowienia,
na które nie przysługuje zażalenie.
6. Postanowienie o wykluczeniu z egzaminu wstępnego kandydata stanowi
podstawę do wydania przez komisję kwalifikacyjną w stosunku do tego kandydata
uchwały o negatywnym wyniku egzaminu wstępnego.

art. 84. więcej Art. 84. 1. Egzamin wstępny polega na rozwiązaniu testu składającego się
z zestawu 150 pytań, zawierających po trzy propozycje odpowiedzi, z których
tylko jedna jest prawidłowa, oraz karty odpowiedzi. Kandydat może wybrać tylko
jedną odpowiedź, którą zaznacza na karcie odpowiedzi stanowiącej integralną
część testu. Za każdą prawidłową odpowiedź kandydat otrzymuje 1 punkt.
2. Wybór odpowiedzi polega na zakreśleniu na karcie odpowiedzi jednej
z trzech propozycji odpowiedzi (A albo B, albo C).
3. Zmiana zakreślonej odpowiedzi jest niedozwolona.
4. Wyłączną podstawę ustalenia wyniku kandydata stanowią odpowiedzi
zakreślone na karcie odpowiedzi.
5. Prawidłowość odpowiedzi ocenia się według stanu prawnego
obowiązującego w dniu egzaminu wstępnego.
6. Test sprawdza komisja kwalifikacyjna w składzie, który przeprowadza
egzamin wstępny.
7. Pozytywny wynik egzaminu wstępnego uzyskuje kandydat, który otrzymał
z testu co najmniej 100 punktów.

art. 85. więcej Art. 85. 1. Z przebiegu egzaminu wstępnego sporządza się niezwłocznie
protokół, który podpisują członkowie komisji kwalifikacyjnej uczestniczący
w egzaminie wstępnym. Członkowie komisji kwalifikacyjnej mogą zgłaszać uwagi
do protokołu.
2. W terminie 7 dni od dnia sporządzenia protokołu przewodniczący komisji
kwalifikacyjnej przekazuje Ministrowi Sprawiedliwości poświadczony za
zgodność z oryginałem odpis protokołu.
3. Dokumentację związaną z przeprowadzeniem egzaminu wstępnego, po
jego zakończeniu, przewodniczący komisji kwalifikacyjnej przekazuje radzie
właściwej izby komorniczej, z czego sporządza się protokół. W terminie 7 dni od
dnia sporządzenia protokołu przewodniczący komisji kwalifikacyjnej przekazuje Ministrowi Sprawiedliwości odpis protokołu poświadczony za zgodność z oryginałem.

art. 86. więcej Art. 86. 1. Po przeprowadzeniu egzaminu wstępnego komisja kwalifikacyjna
podejmuje uchwałę o wyniku egzaminu wstępnego. Uchwałę tę komisja
kwalifikacyjna dołącza do akt osobowych kandydata oraz doręcza jej
uwierzytelniony za zgodność z oryginałem odpis kandydatowi, Ministrowi
Sprawiedliwości, Prezesowi Krajowej Rady Komorniczej i radzie właściwej izby
komorniczej.
2. W terminie 14 dni od dnia doręczenia uchwały komisji kwalifikacyjnej
o wyniku egzaminu wstępnego, kandydatowi służy odwołanie do Ministra
Sprawiedliwości. Minister Sprawiedliwości rozstrzyga odwołanie w drodze
decyzji.
3. Jeżeli w trakcie rozpoznania odwołania od uchwały, o której mowa
w ust. 1, zostanie stwierdzony błąd rachunkowy w uchwale o wyniku egzaminu
wstępnego, Minister Sprawiedliwości uchyla uchwałę i przekazuje sprawę komisji
kwalifikacyjnej do ponownego rozpoznania. Przepis art. 138 § 2 ustawy z dnia
14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego stosuje się.
W przypadku stwierdzenia oczywistej omyłki pisarskiej lub rachunkowej
w uchwale o wyniku egzaminu wstępnego Minister Sprawiedliwości odsyła
uchwałę w celu jej sprostowania.
4. Minister Sprawiedliwości zawiadamia o wynikach egzaminu wstępnego
rady izb komorniczych i udostępnia w Biuletynie Informacji Publicznej imiona
i nazwiska osób, które uzyskały pozytywny wynik egzaminu wstępnego, oraz
imiona ich rodziców.

art. 87. więcej Art. 87. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady
Komorniczej, określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb i termin zgłaszania kandydatów na członków komisji kwalifikacyjnej
oraz powoływania i odwoływania członków komisji kwalifikacyjnej,
2) wysokość wynagrodzenia przewodniczącego, zastępcy przewodniczącego
oraz członków komisji kwalifikacyjnej,
3) zakres informacji zawartych w kwestionariuszu osobowym kandydata,
4) szczegółowy sposób przeprowadzania egzaminu wstępnego, w szczególności
sposób działania komisji kwalifikacyjnej oraz sposób zorganizowania obsługi
administracyjnej i technicznej komisji kwalifikacyjnej przez izby
komornicze, w tym przekazywania środków, sprawowania nadzoru nad ich
wydatkowaniem i rozliczania wydatków związanych z tą obsługą
– uwzględniając konieczność prawidłowego, terminowego i sprawnego
przeprowadzenia naboru na aplikację i przebiegu egzaminu wstępnego,
zapewnienia zachowania bezstronności pracy komisji kwalifikacyjnej oraz liczbę
osób, które złożyły zgłoszenie, zakres i nakład pracy przewodniczącego, zastępcy
przewodniczącego i członków komisji kwalifikacyjnej oraz tryb wypłacania ich
wynagrodzenia, a także konieczność uzyskania informacji niezbędnych do
prawidłowego przeprowadzenia egzaminu wstępnego.

art. 88. więcej Art. 88. 1. Aplikantem może zostać ten, kto:
1) spełnia wymogi określone w art. 11 ust. 1 pkt 1–6;
2) uzyskał pozytywny wynik egzaminu wstępnego z liczbą punktów
kwalifikującą kandydata do przyjęcia na aplikację w ramach określonego
limitu przyjęć.
2. Wpis na listę aplikantów komorniczych następuje na wniosek kandydata,
na podstawie uchwały rady izby komorniczej właściwej ze względu na miejsce
złożenia zgłoszenia. W uchwale o wpisie na listę aplikantów komorniczych rada
izby komorniczej jest obowiązana wskazać komornika, w którego kancelarii
aplikant jest albo zostanie zatrudniony.
3. Wniosek o wpis na listę aplikantów komorniczych może zostać złożony
w ciągu 2 lat od dnia doręczenia uchwały o wyniku egzaminu wstępnego. Do
wniosku kandydat załącza informację o niekaralności z Krajowego Rejestru
Karnego opatrzoną datą nie wcześniejszą niż miesiąc przed dniem złożenia
wniosku oraz oświadczenie, że nie jest przeciwko niemu prowadzone postępowanie
o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe.
4. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 3, składa się pod rygorem
odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Składający oświadczenie zamieszcza w nim klauzulę następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta
zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego
oświadczenia.
5. Kandydatowi spełniającemu warunki, o których mowa w ust. 1, nie można
odmówić wpisu na listę aplikantów komorniczych.

art. 89. więcej Art. 89. 1. Rada izby komorniczej podejmuje uchwałę w sprawie wpisu na
listę aplikantów komorniczych w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku o wpis.
2. Od uchwały, o której mowa w ust. 1, służy odwołanie do Krajowej Rady
Komorniczej w terminie 14 dni od dnia doręczenia uchwały.
3. Od ostatecznej uchwały o odmowie wpisu na listę aplikantów
komorniczych kandydatowi służy skarga do sądu administracyjnego w terminie
30 dni od dnia doręczenia uchwały.
4. W przypadku niepodjęcia uchwały przez radę izby komorniczej w terminie
30 dni od dnia złożenia wniosku o wpis na listę aplikantów komorniczych lub
niepodjęcia uchwały przez Krajową Radę Komorniczą w terminie 30 dni od dnia
doręczenia odwołania, kandydatowi służy skarga na bezczynność do sądu
administracyjnego.

art. 90. więcej Art. 90. 1. Rada izby komorniczej doręcza Ministrowi Sprawiedliwości
uchwałę o wpisie na listę aplikantów komorniczych wraz z aktami osobowymi
kandydata w terminie 30 dni od dnia jej podjęcia. Rada izby komorniczej
zawiadamia Ministra Sprawiedliwości o każdej uchwale o odmowie wpisu na listę
aplikantów komorniczych w terminie 30 dni od dnia jej podjęcia.
2. Jeżeli zawarty w aktach osobowych wniosek o wpis nie zawiera wszystkich
wymaganych informacji lub dokumentów, Minister Sprawiedliwości zwraca
uchwałę wraz z aktami osobowymi kandydata radzie właściwej izby komorniczej
w celu uzupełnienia.

art. 91. więcej Art. 91. 1. Wpis na listę aplikantów komorniczych uważa się za dokonany,
jeżeli Minister Sprawiedliwości nie wyrazi sprzeciwu od wpisu w terminie 30 dni
od dnia doręczenia uchwały, o której mowa w art. 90 ust. 1, wraz z aktami
osobowymi kandydata. W przypadku, o którym mowa w art. 90 ust. 2, bieg tego
terminu liczy się od dnia ponownego doręczenia uchwały wraz z aktami osobowymi kandydata. Minister Sprawiedliwości wyraża sprzeciw w formie decyzji.
2. Decyzja Ministra Sprawiedliwości może być zaskarżona do sądu
administracyjnego przez kandydata w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia.

art. 92. więcej Art. 92. 1. Niezwłocznie po dokonaniu wpisu na listę aplikantów
komorniczych rada izby komorniczej wyznacza aplikantowi termin ślubowania.
Przewodniczący rady właściwej izby komorniczej odbiera od aplikanta ślubowanie
według następującej roty:
„Ślubuję uroczyście jako aplikant komorniczy powierzone mi obowiązki
wypełniać zgodnie z prawem i sumieniem, dochować tajemnicy prawnie
chronionej, w postępowaniu swym kierować się zasadami uczciwości,
godności i honoru.”.
2. Składający ślubowanie może dodać na końcu zwrot: „Tak mi dopomóż
Bóg.”.

art. 93. więcej Art. 93. 1. Aplikacja rozpoczyna się 1 stycznia każdego roku, trwa 2 lata
i polega na zaznajomieniu aplikanta z całokształtem pracy komornika,
przygotowaniu do należytego i samodzielnego wykonywania zawodu komornika
oraz przyswojeniu zasad etyki zawodowej.
2. Aplikanci odbywają w trakcie pierwszego roku aplikacji szkolenie
z zakresu działania sądownictwa powszechnego.
3. Krajowa Rada Komornicza zawiera co roku z Dyrektorem Krajowej Szkoły
Sądownictwa i Prokuratury porozumienie w sprawie odbywania przez aplikantów
szkolenia z zakresu działania sądownictwa powszechnego, w którym ustala się plan
szkolenia, mając na uwadze zarówno praktyczne, jak i teoretyczne zapoznanie
aplikantów ze sposobem funkcjonowania sądów powszechnych, sposób jego
odbywania i czas trwania, a także wysokość wynagrodzenia za przeprowadzenie
szkolenia.
4. Aplikantowi, który odbył aplikację, rada właściwej izby komorniczej
wydaje niezwłocznie, nie później niż w terminie 14 dni od dnia zakończenia
aplikacji, zaświadczenie o jej odbyciu.

art. 94. więcej Art. 94. 1. Aplikację organizuje i prowadzi rada właściwej izby komorniczej
na podstawie ramowego programu aplikacji ustalonego przez Krajową Radę Komorniczą w porozumieniu z Dyrektorem Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury, zatwierdzonego przez Ministra Sprawiedliwości.
2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb
uzgadniania i zatwierdzania ramowego programu aplikacji oraz zakres
przedmiotowy szkolenia na aplikacji, mając na względzie prawidłowe i efektywne
przygotowanie aplikantów do wykonywania zawodu komornika.

art. 95. więcej Art. 95. 1. Aplikacja jest odpłatna.
2. Koszty szkolenia aplikantów są pokrywane z opłat rocznych wnoszonych
przez aplikantów do właściwej izby komorniczej.
3. Rada właściwej izby komorniczej może zwolnić aplikanta od ponoszenia
opłaty rocznej w całości lub części, a także odroczyć jej płatność lub rozłożyć ją na
raty.
4. W przypadku podjęcia uchwały o zwolnieniu aplikanta od ponoszenia
opłaty w całości lub części, koszty szkolenia tego aplikanta pokrywane są,
proporcjonalnie do wysokości zwolnienia, ze środków własnych właściwej izby
komorniczej.
5. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady
Komorniczej, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty rocznej za
aplikację, przy czym wysokość tej opłaty nie może być wyższa niż sześciokrotność
minimalnego wynagrodzenia, kierując się koniecznością zapewnienia aplikantom
właściwego poziomu szkolenia.

art. 96. więcej Art. 96. 1. Aplikanta zatrudnia komornik.
2. Komornik ma obowiązek zatrudnić w okresie 3 lat co najmniej jednego
aplikanta.
3. Prezes właściwego sądu apelacyjnego może zwolnić komornika
z obowiązku, o którym mowa w ust. 2, po zasięgnięciu opinii prezesa właściwego
sądu rejonowego i rady właściwej izby komorniczej.
4. Prezes właściwego sądu apelacyjnego albo rada właściwej izby
komorniczej może zobowiązać komornika do zatrudnienia wskazanego aplikanta.

art. 97. więcej Art. 97. 1. Do obowiązków aplikanta należy:
1) uczestniczenie w przewidzianych ramowym programem aplikacji zajęciach
seminaryjnych oraz praktykach;
2) samodzielne pogłębianie wiedzy prawniczej i praktycznych umiejętności
niezbędnych do zajmowania stanowiska komornika;
3) przestrzeganie dyscypliny szkolenia i pracy;
4) przystępowanie, w wyznaczonym terminie, do kolokwium oraz
sprawdzianów wiedzy przeprowadzanych w czasie aplikacji.
2. Prezes właściwego sądu rejonowego, prezes właściwego sądu okręgowego,
prezes właściwego sądu apelacyjnego albo rada właściwej izby komorniczej,
z urzędu lub na wniosek zainteresowanego, może skierować aplikanta na badanie
przeprowadzane przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
w celu ustalenia trwałej niezdolności do pełnienia obowiązków aplikanta. Koszty
badania pokrywa podmiot kierujący na badanie.

art. 98. więcej Art. 98. 1. W ramach praktycznego przygotowania do wykonywania zawodu
komornika aplikant może w szczególności:
1) dokonywać analizy akt sprawy we wskazanym przez komornika zakresie;
2) kontrolować stan spraw zawieszonych lub oczekujących na podjęcie
czynności przez komornika;
3) kontrolować stan spraw, w których komornik jest obowiązany prowadzić
dochodzenie w celu ustalenia zarobków i stanu majątkowego dłużnika;
4) sporządzać projekty odpowiedzi na pisma w toku postępowania;
5) sporządzać projekty uzasadnienia zaskarżonej czynności;
6) sporządzać projekty zarządzeń, postanowień lub ich uzasadnień oraz
zaświadczeń;
7) w obecności i za zgodą komornika asystować w czynnościach egzekucyjnych
przeprowadzanych poza siedzibą kancelarii;
8) pełnić obowiązki protokolanta lub utrwalać przebieg czynności za pomocą
urządzenia rejestrującego obraz i dźwięk.
2. Komornik może upoważnić aplikanta do doręczania korespondencji
bezpośrednio adresatowi. Przepis art. 28 stosuje się odpowiednio.
3. Aplikant, po upływie roku od dnia rozpoczęcia aplikacji, może zostać
upoważniony przez komornika do:
1) wzywania do uzupełnienia braków formalnych wniosków o wszczęcie
egzekucji i innych pism składanych w toku postępowania;
2) wzywania do uiszczenia opłat stałych;
3) wzywania do uiszczenia zaliczek na pokrycie wydatków;
4) zwracania się do osób i instytucji o nadesłanie informacji lub dokumentów
niezbędnych do przeprowadzenia postępowania;
5) ustalania, czy dłużnik faktycznie zamieszkuje lub prowadzi działalność pod
wskazanym adresem albo czy we wskazanym miejscu znajduje się majątek
dłużnika, przy czym czynności te nie mogą się wiązać z zastosowaniem
środków przymusu oraz działaniami, o których mowa w art. 814 § 1 ustawy
z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego.
4. W przypadku wykonywania czynności wskazanych w ust. 3 pkt 1–
4 aplikant powołuje się w treści swych wystąpień na upoważnienie komornika.
Upoważnienie wystawia się na piśmie i określa w nim zakres czynności, do których
aplikant został upoważniony.
5. Komornik w każdym stanie sprawy ma obowiązek badania prawidłowości
czynności podjętych przez aplikanta w ramach upoważnienia, o którym mowa
w ust. 2 i 3, a w przypadku stwierdzenia uchybień, podjęcia niezbędnych czynności – w zakresie przewidzianym przepisami prawa – mających na celu uchylenie
lub zmianę wadliwie dokonanych czynności.

art. 99. więcej Art. 99. 1. Rada izby komorniczej zawiesza w czynnościach aplikanta, jeżeli:
1) przeciwko aplikantowi wszczęto postępowanie o umyślne przestępstwo
ścigane z oskarżenia publicznego lub umyślne przestępstwo skarbowe,
z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 3;
2) przy wszczęciu lub w toku postępowania o częściowe albo całkowite
ubezwłasnowolnienie aplikanta ustanowiono doradcę tymczasowego.
2. Rada izby komorniczej może zawiesić aplikanta w czynnościach, jeżeli:
1) wniósł o to sam aplikant z powodu długotrwałej choroby lub innych ważnych
przyczyn;
2) przeciwko aplikantowi wszczęto postępowanie o nieumyślne przestępstwo
ścigane z oskarżenia publicznego lub nieumyślne przestępstwo skarbowe;
3) przeciwko aplikantowi wniesiono akt oskarżenia w trybie art. 55 § 1 ustawy
z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego, w którym
zarzucono mu popełnienie przestępstwa, o którym mowa w ust. 1 pkt 1;
4) wszczęto postępowanie w przedmiocie skreślenia aplikanta z listy aplikantów
komorniczych;
5) przeciwko aplikantowi wszczęto postępowanie dyscyplinarne, w którym
zażądano orzeczenia kary wydalenia z aplikacji albo mimo braku wniosku
orzeczono wobec niego taką karę.
3. Uprawnienie do zawieszenia aplikanta w czynnościach, w przypadkach,
o których mowa w ust. 1 i 2, przysługuje również prezesowi właściwego sądu
apelacyjnego oraz Ministrowi Sprawiedliwości.
4. Zawieszenie aplikanta w czynnościach ustaje z dniem:
1) prawomocnego zakończenia postępowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1
i ust. 2 pkt 2, 3 i 5;
2) oddalenia lub odrzucenia wniosku o ubezwłasnowolnienie lub umorzenie
postępowania lub uchylenia postanowienia o ustanowieniu doradcy
tymczasowego;
3) złożenia wniosku w tym przedmiocie przez aplikanta w przypadku
zawieszenia na podstawie ust. 2 pkt 1;
4) oddalenia wniosku o skreślenie aplikanta z listy aplikantów komorniczych
ostateczną decyzją, umorzenia postępowania, stwierdzenia braku podstaw do
skreślenia z listy aplikantów komorniczych w postępowaniu wszczętym
z urzędu, a w przypadku skreślenia z listy aplikantów komorniczych
ostateczną decyzją – z dniem upływu terminu do wniesienia skargi do sądu
administracyjnego lub prawomocnego oddalenia skargi.

art. 100. więcej Art. 100. Wpis na listę aplikantów komorniczych wygasa z mocy prawa
z dniem, w którym aplikant:
1) zmarł;
2) zrezygnował z odbywania aplikacji;
3) został prawomocnie skazany za umyślne przestępstwo lub umyślne
przestępstwo skarbowe;
4) został ubezwłasnowolniony częściowo albo całkowicie;
5) został prawomocnie ukarany karą dyscyplinarną wydalenia z aplikacji.

art. 101. więcej Art. 101. 1. Rada izby komorniczej skreśla aplikanta z listy aplikantów
komorniczych, jeżeli aplikant:
1) nie ukończył, bez usprawiedliwionej przyczyny, aplikacji w terminie,
o którym mowa w art. 93 ust. 1;
2) odbył aplikację i otrzymał zaświadczenie o jej odbyciu;
3) został uznany za trwale niezdolnego do pełnienia obowiązków aplikanta.
2. Rada izby komorniczej może skreślić aplikanta z listy aplikantów
komorniczych, jeżeli aplikant:
1) nie czyni postępów w nauce, w szczególności dwukrotnie uzyskał negatywny
wynik kolokwium;
2) nie wniósł opłat związanych z odbywaniem aplikacji;
3) rażąco naruszył obowiązki aplikanta;
4) rażąco uchybił godności aplikanta;
5) został prawomocnie skazany za nieumyślne przestępstwo lub nieumyślne
przestępstwo skarbowe.
3. Skreślenie aplikanta z listy aplikantów komorniczych z przyczyn,
o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 3 oraz ust. 2, następuje po uprzednim wysłuchaniu
aplikanta, chyba że nie jest to możliwe.
4. Uprawnienie do skreślenia aplikanta z listy aplikantów komorniczych,
w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługuje również prezesowi
właściwego sądu apelacyjnego.

art. 102. więcej Art. 102. 1. Do rezygnacji aplikanta z odbywania aplikacji przepis
art. 147 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
2. O przyjęciu rezygnacji rada właściwej izby komorniczej niezwłocznie
zawiadamia aplikanta, informując jednocześnie o dacie, z jaką rezygnacja będzie
skuteczna.
3. W przypadku skutecznego uchylenia się przez aplikanta od skutków
złożonego oświadczenia o rezygnacji, rada właściwej izby komorniczej
niezwłocznie zawiadamia o tym fakcie aplikanta.

art. 103. więcej Art. 103. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Dyrektora
Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury oraz Krajowej Rady Komorniczej,
określi, w drodze rozporządzenia, organizację i przebieg aplikacji, w tym:
1) zadania aplikanta i sposób ich wykonywania,
2) termin rozpoczęcia i zakończenia zajęć seminaryjnych oraz przerwy w ich
odbywaniu, a także tryb wyznaczenia dodatkowego terminu rozpoczęcia zajęć
seminaryjnych,
3) tryb i sposób organizacji zajęć seminaryjnych i praktyk oraz ich rodzaj,
4) okres niemożności pełnienia przez aplikanta jego obowiązków wliczany do
okresu aplikacji oraz tryb postępowania w przypadku jego przekroczenia,
a także tryb i sposób usprawiedliwiania niemożności pełnienia przez aplikanta
jego obowiązków
– mając na względzie konieczność zapewnienia właściwego prowadzenia aplikacji,
wysokiego poziomu szkolenia aplikantów oraz właściwego przygotowania do
zawodu komornika, a także mając na uwadze ustawowy czas trwania aplikacji oraz
biorąc pod uwagę możliwość zaistnienia szczególnych sytuacji
uniemożliwiających rozpoczęcie zajęć seminaryjnych w wyznaczonym terminie.

art. 104. więcej Art. 104. 1. Minister Sprawiedliwości, przed każdym egzaminem
komorniczym powołuje, w drodze zarządzenia, zespół do przygotowania zadań na
egzamin komorniczy, zwany dalej „zespołem”.
2. W skład zespołu wchodzi:
1) 3 przedstawicieli Ministra Sprawiedliwości,
2) 2 komorników wskazanych przez Krajową Radę Komorniczą
– których wiedza i doświadczenie dają rękojmię prawidłowego przygotowania
egzaminu komorniczego.
3. Przepisy art. 73 ust. 3–8 oraz art. 74 stosuje się odpowiednio.
4. Przedstawicielem Ministra Sprawiedliwości jest sędzia mający
przynajmniej trzyletnie doświadczenie orzecznicze, w szczególności w sprawach
cywilnych i egzekucyjnych albo wykonujący obowiązki sędziego wizytatora
zajmującego się sprawami egzekucyjnymi.

art. 105. więcej Art. 105. 1. Na każdą część egzaminu komorniczego zespół przygotowuje
zadania dotyczące czynności wchodzących w zakres ustawowych zadań
komorników wraz z opisami istotnych zagadnień.
2. Dyrektor Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury może zgłaszać
zespołowi propozycje zadań wraz z opisami istotnych zagadnień.
3. Ostateczną treść zadań wraz z opisami istotnych zagadnień ustala zespół
większością głosów w obecności co najmniej 4 członków zespołu. W przypadku
równej liczby głosów rozstrzyga głos przewodniczącego zespołu.
4. Przepis art. 75 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

art. 106. więcej Art. 106. 1. Do wydrukowania i doręczenia zadań wraz z opisami istotnych
zagadnień poszczególnym komisjom egzaminacyjnym do przeprowadzenia
egzaminu komorniczego, zwanym dalej „komisjami egzaminacyjnymi”, nie
stosuje się przepisów ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień
publicznych, jeżeli wartość zamówienia jest mniejsza niż progi unijne, o
których mowa w art. 3 ust. 1 tej ustawy.
2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, tryb i sposób
udzielenia zamówienia, o którym mowa w ust. 1, mając na uwadze konieczność
zachowania zasad uczciwej konkurencji i równego traktowania wykonawców oraz
zabezpieczenia zadań wraz z opisami istotnych zagadnień przed ich
nieuprawnionym ujawnieniem.

art. 107. więcej Art. 107. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady
Komorniczej, określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb i sposób działania zespołu,
2) tryb i sposób zgłaszania propozycji zadań wraz z opisami istotnych
zagadnień, ich przygotowania, przechowywania oraz przekazywania
komisjom egzaminacyjnym zadań na egzamin komorniczy wraz z opisami
istotnych zagadnień,
3) tryb i sposób zapewnienia obsługi administracyjno-biurowej zespołu,
4) wysokość wynagrodzenia przewodniczącego, zastępcy przewodniczącego
i członków zespołu
– uwzględniając konieczność prawidłowego i sprawnego przeprowadzenia
egzaminu komorniczego, w szczególności konieczność zabezpieczenia zadań wraz
z opisami istotnych zagadnień przed ich nieuprawnionym ujawnieniem oraz nakład
pracy i zakres obowiązków przewodniczącego, zastępcy przewodniczącego
i członków zespołu.

art. 108. więcej Art. 108. 1. Do egzaminu komorniczego może przystąpić osoba, która odbyła
aplikację i otrzymała zaświadczenie o jej odbyciu, oraz osoba, o której mowa
w art. 11 ust. 4, art. 24 ust. 2 i art. 148 ust. 2.
2. Egzamin komorniczy przeprowadza się raz w roku w terminie
wyznaczonym przez Ministra Sprawiedliwości.
3. W przypadku zaistnienia przeszkody uniemożliwiającej przeprowadzenie
egzaminu komorniczego przez daną komisję egzaminacyjną w terminie, o którym
mowa w ust. 2, Minister Sprawiedliwości wyznacza dodatkowy termin
przeprowadzenia egzaminu komorniczego przez tę komisję egzaminacyjną.
Przewodniczący komisji egzaminacyjnej zawiadamia osoby przystępujące do
egzaminu komorniczego, zwane dalej „zdającymi” o dodatkowym terminie
przeprowadzenia egzaminu komorniczego oraz obwieszcza tę informację na stronie
internetowej właściwej izby komorniczej. Przepisy art. 79 ust. 7 i 8, art. 105 oraz
art. 106 ust. 1 stosuje się odpowiednio.

art. 109. więcej Art. 109. 1. Egzamin komorniczy przeprowadzają komisje egzaminacyjne,
które powołuje Minister Sprawiedliwości, w drodze zarządzenia, określając ich
właściwość miejscową. Właściwość miejscowa komisji egzaminacyjnej obejmuje
obszar właściwości jednej lub kilku izb komorniczych.
2. Minister Sprawiedliwości, nie później niż 21 dni przed wyznaczonym
terminem egzaminu komorniczego, może powołać na obszarze właściwości izby
komorniczej jedną lub więcej dodatkowych komisji egzaminacyjnych, jeżeli
przemawiają za tym względy organizacyjne, a w szczególności liczba zdających.
Do dodatkowej komisji egzaminacyjnej przepisu art. 79 ust. 5 nie stosuje się.

art. 110. więcej Art. 110. 1. Komisja egzaminacyjna składa się z 6 członków. W skład
komisji egzaminacyjnej wchodzi:
1) 4 przedstawicieli Ministra Sprawiedliwości, spełniających wymagania,
o których mowa w art. 104 ust. 4,
2) 2 komorników wskazanych przez Krajową Radę Komorniczą spełniających
wymagania, o których mowa w art. 73 ust. 3
– których wiedza i doświadczenie dają rękojmię prawidłowego przebiegu
egzaminu komorniczego.
2. Do członków komisji egzaminacyjnej przepisy art. 73 ust. 4, art. 79 ust. 3–
8 oraz art. 80 i art. 81 ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.
3. Członkowie komisji egzaminacyjnych składają pisemne oświadczenia, iż
nie pozostają z żadnym ze zdających w stosunku, o którym mowa w art. 81 ust. 1,
w terminie 7 dni od dnia upływu terminu do złożenia wniosku o dopuszczenie do
egzaminu komorniczego.
4. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 3, składane jest pod rygorem
odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Składający
oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli o następującej treści:
„Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego
oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu uprawnionego do
odebrania oświadczenia o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego
oświadczenia.

art. 111. więcej Art. 111. 1. Obsługę administracyjną i techniczną działalności komisji
egzaminacyjnej, w tym przeprowadzanie egzaminu komorniczego, jako zadanie
zlecone z zakresu administracji rządowej zapewnia właściwa ze względu na
siedzibę komisji egzaminacyjnej rada izby komorniczej.
2. Koszty przeprowadzenia egzaminu komorniczego oraz wydatki związane
z działalnością komisji egzaminacyjnej pokrywają rady właściwych izb
komorniczych ze środków pochodzących z części budżetu państwa, która pozostaje
w dyspozycji Ministra Sprawiedliwości, przekazanych na zadanie zlecone,
o którym mowa w ust. 1, z wyjątkiem wynagrodzeń przewodniczącego, zastępcy
przewodniczącego i członków komisji egzaminacyjnej, które są pokrywane bezpośrednio przez Ministra Sprawiedliwości.

art. 112. więcej Art. 112. Minister Sprawiedliwości udostępnia w Biuletynie Informacji
Publicznej, nie później niż 90 dni przed terminem egzaminu komorniczego,
ogłoszenie o egzaminie komorniczym, w którym podaje w szczególności:
1) termin złożenia wniosku o dopuszczenie do egzaminu komorniczego;
2) właściwość miejscową każdej komisji egzaminacyjnej i adres jej siedziby;
3) termin przeprowadzenia każdej części egzaminu komorniczego;
4) wysokość opłaty za udział w egzaminie komorniczym.

art. 113. więcej Art. 113. 1. Osoba, która odbyła aplikację, składa wniosek o dopuszczenie do
egzaminu komorniczego do komisji egzaminacyjnej na obszarze właściwości rady
izby komorniczej, w której odbyła aplikację.
2. Osoba, o której mowa w art. 11 ust. 4, składa wniosek o dopuszczenie do
egzaminu komorniczego do komisji egzaminacyjnej na obszarze właściwości rady
izby komorniczej właściwej ze względu na miejsce swojego zamieszkania,
a w przypadku braku miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej – do wybranej komisji egzaminacyjnej.
3. Rady izb komorniczych, każdego roku, w terminie 7 dni od dnia
zakończenia aplikacji, przekazują właściwej miejscowo komisji egzaminacyjnej
oraz Ministrowi Sprawiedliwości listę osób, które odbyły aplikację.

art. 114. więcej Art. 114. 1. Osoba, która odbyła aplikację, dołącza do wniosku
o dopuszczenie do egzaminu komorniczego zaświadczenie o odbyciu aplikacji oraz
dowód uiszczenia opłaty za udział w egzaminie komorniczym.
2. Osoba, o której mowa w art. 11 ust. 4, dołącza do wniosku o dopuszczenie
do egzaminu komorniczego:
1) kwestionariusz osobowy;
2) życiorys;
3) kopię dokumentu potwierdzającego ukończenie wyższych studiów
prawniczych w Rzeczypospolitej Polskiej i uzyskanie tytułu magistra lub
zagranicznych studiów prawniczych uznanych w Rzeczypospolitej Polskiej;
4) dokumenty potwierdzające co najmniej 3-letni okres wykonywania
obowiązków aplikanta sądowego i aplikanta prokuratorskiego lub 3-letni
okres zatrudnienia na stanowiskach asystenta prokuratora, starszego asystenta
prokuratora, asystenta sędziego, starszego asystenta sędziego, a w przypadku
osób, które były zatrudnione w Sądzie Najwyższym, Naczelnym Sądzie
Administracyjnym, Trybunale Konstytucyjnym lub międzynarodowym
organie sądowym, w szczególności w Trybunale Sprawiedliwości Unii
Europejskiej lub Europejskim Trybunale Praw Człowieka, i wykonywały zadania odpowiadające czynnościom asystenta sędziego – również dokumenty określające zakres ich obowiązków;
5) dokumenty potwierdzające co najmniej 3-letni okres wykonywania, na
podstawie umowy o pracę lub umów cywilnoprawnych, wymagających
wiedzy prawniczej czynności bezpośrednio związanych ze świadczeniem
pomocy prawnej przez adwokata lub radcę prawnego w kancelarii
adwokackiej, zespole adwokackim, spółce cywilnej, jawnej, partnerskiej,
komandytowej lub komandytowo-akcyjnej, o której mowa w art. 4a ust. 1
ustawy z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze, lub kancelarii radcy
prawnego, spółce cywilnej, jawnej, partnerskiej, komandytowej lub
komandytowo-akcyjnej, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca
1982 r. o radcach prawnych;
6) dokumenty potwierdzające co najmniej 3-letni okres wykonywania, na
podstawie umowy o pracę lub umów cywilnoprawnych, wymagających
wiedzy prawniczej czynności bezpośrednio związanych z czynnościami
wykonywanymi przez notariusza w kancelarii notarialnej;
7) zaświadczenie o posiadaniu zdolności psychicznej i fizycznej pozwalającej na
pełnienie obowiązków asesora wydane przez lekarza medycyny pracy;
8) aktualną informację z Krajowego Rejestru Karnego;
9) dowód uiszczenia opłaty za udział w egzaminie komorniczym;
10) 3 zdjęcia zgodne z wymaganiami obowiązującymi przy wydawaniu dowodów
osobistych;
11) oświadczenie, że nie jest przeciwko niemu prowadzone postępowanie
o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe;
12) oświadczenie o wyrażeniu zgody na przetwarzanie danych osobowych
w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia egzaminu komorniczego.
3. Wniosek o dopuszczenie do egzaminu komorniczego składa się nie później
niż 50 dni przed dniem rozpoczęcia egzaminu komorniczego. Przepisy
art. 68 ust. 2 pkt 8 i ust. 4–6, art. 69 ust. 1–3 i art. 72 stosuje się odpowiednio.
4. W przypadku niespełniania przez osobę uprawnioną do przystąpienia do
egzaminu komorniczego wymogów, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1–6 oraz
art. 108 ust. 1, albo złożenia wniosku o dopuszczenie do egzaminu komorniczego
po terminie, o którym mowa w ust. 3, przewodniczący komisji egzaminacyjnej wydaje decyzję odmawiającą dopuszczenia osoby do udziału w egzaminie komorniczym. Od decyzji tej przysługuje odwołanie do Ministra Sprawiedliwości.

art. 115. więcej Art. 115. 1. Zdający uiszcza opłatę za udział w egzaminie komorniczym,
która stanowi dochód budżetu państwa.
2. Przepis art. 71 stosuje się odpowiednio.
3. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady
Komorniczej, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty za udział
w egzaminie komorniczym – nie wyższą niż równowartość minimalnego
wynagrodzenia – uwzględniając konieczność prawidłowego i sprawnego
przeprowadzenia egzaminu komorniczego.

art. 116. więcej Art. 116. 1. Pracownikowi przysługuje prawo do urlopu płatnego
w wysokości 80% wynagrodzenia, w wymiarze 30 dni kalendarzowych, na
przygotowanie się do egzaminu komorniczego. Z uprawnienia tego można
skorzystać tylko raz.
2. Pracownikowi przysługuje zwolnienie od pracy z zachowaniem prawa do
wynagrodzenia w celu uczestniczenia w egzaminie komorniczym.

art. 117. więcej Art. 117. 1. Egzamin komorniczy polega na sprawdzeniu przygotowania
prawniczego zdającego do samodzielnego i należytego wykonywania zawodu
komornika.
2. Egzamin komorniczy składa się z 4 części pisemnych.
3. Pierwsza i druga część egzaminu komorniczego obejmuje rozwiązanie
zadań, dotyczących czynności wchodzących w zakres ustawowych zadań
komorników w oparciu o akta lub przedstawiony stan faktyczny opracowane na
potrzeby egzaminu.
4. Trzecia część egzaminu komorniczego obejmuje rozwiązanie zadania,
polegającego na przygotowaniu projektu czynności, o których mowa w art. 767 § 5
ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego, w oparciu
o akta lub przedstawiony stan faktyczny opracowane na potrzeby egzaminu.
5. Czwarta część egzaminu komorniczego obejmuje rozwiązanie zadania
z zakresu zasad wykonywania zawodu i zasad etyki polegającego na
przygotowaniu opinii prawnej w oparciu o akta lub przedstawiony stan faktyczny
opracowane na potrzeby egzaminu.

art. 118. więcej Art. 118. 1. Egzamin komorniczy odbywa się w obecności co najmniej
3 członków komisji egzaminacyjnej.
2. Nieobecność zdającego podczas egzaminu komorniczego lub jego części
albo stawienie się na egzamin komorniczy po rozpoczęciu którejkolwiek jego
części, bez względu na przyczynę, uważa się za odstąpienie od udziału w egzaminie
komorniczym.
3. W trakcie egzaminu komorniczego zdający nie może posiadać urządzeń
służących do przekazu lub odbioru informacji.
4. W trakcie egzaminu komorniczego zdający może korzystać z tekstów
aktów prawnych i komentarzy oraz orzecznictwa.
5. Przewodniczący komisji egzaminacyjnej wyklucza z egzaminu
komorniczego zdającego, który w trakcie egzaminu komorniczego korzystał
z pomocy innej osoby, posługiwał się niedozwolonymi materiałami lub posiadał
niedozwolone urządzenia, pomagał pozostałym zdającym lub w inny sposób
zakłócał przebieg egzaminu komorniczego.
6. Wykluczenie, o którym mowa w ust. 5, następuje w drodze postanowienia,
na które nie przysługuje zażalenie.
7. Postanowienie, o którym mowa w ust. 6, stanowi podstawę do wydania
przez komisję egzaminacyjną w stosunku do tego zdającego uchwały
o negatywnym wyniku egzaminu komorniczego.

art. 119. więcej Art. 119. 1. Egzaminatorzy dokonują oceny każdej części egzaminu
komorniczego z zastosowaniem następującej skali ocen:
1) oceny pozytywne:
a) celująca (6),
b) bardzo dobra (5),
c) dobra (4),
d) dostateczna (3);
2) ocena negatywna – niedostateczna (2).
2. Oceny rozwiązania zadań z części od pierwszej do czwartej egzaminu
komorniczego dokonują niezależnie od siebie dwaj egzaminatorzy, biorąc pod
uwagę w szczególności zachowanie wymogów formalnych, zastosowanie
właściwych przepisów prawa i umiejętność ich interpretacji oraz poprawność
zaproponowanego przez zdającego sposobu rozstrzygnięcia problemu.
3. Każdy egzaminator sprawdzający pracę pisemną wystawia ocenę
cząstkową i sporządza pisemne uzasadnienie wystawionej oceny cząstkowej oraz
niezwłocznie przekazuje je przewodniczącemu komisji egzaminacyjnej, który
załącza wszystkie uzasadnienia ocen cząstkowych z pracy pisemnej zdającego do
protokołu z przebiegu egzaminu komorniczego.
4. Ostateczną ocenę z pracy pisemnej dotyczącej danego zadania z części
egzaminu komorniczego stanowi średnia ocen cząstkowych wystawionych przez
każdego egzaminatora, przy czym:
1) oceny pozytywne to:
a) celująca – jeżeli średnia arytmetyczna wystawionych ocen wynosi 6,00,
b) bardzo dobra – jeżeli średnia arytmetyczna wystawionych ocen wynosi
5,00 lub 5,50,
c) dobra – jeżeli średnia arytmetyczna wystawionych ocen wynosi 4,00 lub
4,50,
d) dostateczna – jeżeli średnia arytmetyczna wystawionych ocen wynosi
3,00 lub 3,50;
2) ocena negatywna to niedostateczna – jeżeli średnia arytmetyczna
wystawionych ocen wynosi 2,00 lub 2,50.

art. 120. więcej Art. 120. 1. Pozytywny wynik egzaminu komorniczego uzyskuje zdający,
który z każdej części egzaminu komorniczego otrzymał ocenę pozytywną.
2. Komisja egzaminacyjna podejmuje uchwałę o wyniku egzaminu
komorniczego większością głosów w obecności co najmniej 4 członków komisji
egzaminacyjnej. Uchwałę tę komisja egzaminacyjna dołącza do akt osobowych
zdającego oraz doręcza jej uwierzytelniony za zgodność z oryginałem odpis
zdającemu, Ministrowi Sprawiedliwości, Prezesowi Krajowej Rady Komorniczej
i radzie właściwej izby komorniczej.
3. Minister Sprawiedliwości zawiadamia o wynikach egzaminu
komorniczego rady izb komorniczych i udostępnia w Biuletynie Informacji
Publicznej imiona i nazwiska osób, które uzyskały pozytywny wynik z egzaminu
komorniczego, oraz imiona ich rodziców.

art. 121. więcej Art. 121. W przypadku uzyskania negatywnego wyniku egzaminu
komorniczego, zdający może przystępować do kolejnych egzaminów
komorniczych, z tym że egzamin ten zdaje w całości.

art. 122. więcej Art. 122. 1. Z przebiegu egzaminu komorniczego sporządza się niezwłocznie
protokół, który podpisują członkowie komisji egzaminacyjnej uczestniczący
w egzaminie komorniczym. Członkowie komisji egzaminacyjnej mogą zgłaszać
uwagi do protokołu.
2. Dokumentację związaną z przeprowadzeniem egzaminu komorniczego, po
jego zakończeniu, przewodniczący komisji egzaminacyjnej przekazuje radzie
właściwej izby komorniczej, z czego sporządza się protokół.
3. W terminie 7 dni od dnia sporządzenia protokołu przewodniczący komisji
egzaminacyjnej przekazuje Ministrowi Sprawiedliwości poświadczony za
zgodność z oryginałem odpis protokołu z przebiegu egzaminu oraz poświadczony
za zgodność z oryginałem odpis protokołu z przekazania dokumentacji.

art. 123. więcej Art. 123. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady
Komorniczej, określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb i termin zgłaszania kandydatów na członków komisji egzaminacyjnej
oraz powoływania i odwoływania członków komisji egzaminacyjnej,
2) rodzaj dokumentów, o których mowa w art. 114 ust. 2 pkt 4–6,
3) wysokość wynagrodzenia przewodniczącego, zastępcy przewodniczącego
i członków komisji egzaminacyjnej,
4) zakres informacji zawartych w kwestionariuszu osobowym osoby
uprawnionej do przystąpienia do egzaminu komorniczego,
5) szczegółowy tryb i sposób przeprowadzania egzaminu komorniczego,
w szczególności:
a) sposób działania komisji egzaminacyjnej,
b) czas trwania poszczególnych części egzaminu komorniczego,
c) sposób zorganizowania obsługi administracyjnej i technicznej komisji
egzaminacyjnej przez izby komornicze, w tym przekazywania środków,
sprawowania nadzoru nad ich wydatkowaniem i rozliczania wydatków
związanych z tą obsługą
– uwzględniając konieczność prawidłowego, terminowego i sprawnego
przeprowadzenia egzaminu komorniczego, zapewnienia zachowania bezstronności
pracy komisji egzaminacyjnej, liczbę zdających, zakres i nakład pracy
przewodniczącego, zastępcy przewodniczącego i członków komisji
egzaminacyjnej oraz tryb wypłacania ich wynagrodzenia, a także konieczność
uzyskania informacji niezbędnych do prawidłowego przeprowadzenia egzaminu
komorniczego.

art. 124. więcej Art. 124. Od uchwały o wyniku egzaminu komorniczego zdającemu
przysługuje odwołanie do komisji egzaminacyjnej II stopnia przy Ministrze
Sprawiedliwości, zwanej dalej „komisją odwoławczą”, w terminie 14 dni od dnia
doręczenia uchwały, o której mowa w art. 120 ust. 2.

art. 125. więcej Art. 125. 1. Minister Sprawiedliwości powołuje, w drodze zarządzenia,
komisję odwoławczą.
2. W przypadku gdy przemawiają za tym względy organizacyjne,
a w szczególności liczba odwołań od uchwał o wynikach egzaminu komorniczego,
Minister Sprawiedliwości może powołać jedną lub więcej komisji odwoławczych,
wskazując ich właściwość miejscową. Do dodatkowej komisji odwoławczej
przepisu art. 79 ust. 5 nie stosuje się.

art. 126. więcej Art. 126. 1. Komisja odwoławcza składa się z 7 członków. W skład komisji
odwoławczej wchodzi:
1) 5 przedstawicieli Ministra Sprawiedliwości, spełniających wymagania,
o których mowa w art. 104 ust. 4;
2) 2 komorników wskazanych przez Krajową Radę Komorniczą, spełniających
wymagania, o których mowa w art. 73 ust. 3.
2. Do członków komisji odwoławczej przepis art. 73 ust. 4 stosuje się
odpowiednio.
3. Minister Sprawiedliwości wyznacza przewodniczącego komisji
odwoławczej oraz jego zastępcę spośród swoich przedstawicieli.
4. Pracami komisji odwoławczej kieruje przewodniczący komisji
odwoławczej, a w przypadku jego nieobecności zastępca przewodniczącego.
5. Przewodniczącemu, zastępcy przewodniczącego i członkom komisji
odwoławczej za udział w jej pracach przysługuje wynagrodzenie.
6. Przepisy art. 79 ust. 5–7, art. 80 ust. 1 i ust. 2 pkt 1, 2, 4 i 5 oraz ust. 3 i 5
oraz art. 81 ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.
7. Członkowie komisji odwoławczej składają pisemne oświadczenia, że nie
pozostają z żadnym ze zdających, którzy wnieśli odwołania od uchwał o wynikach
egzaminu komorniczego, w stosunku, o którym mowa w art. 81 ust. 1, w terminie
7 dni od dnia wpłynięcia odwołania.
8. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 7, składane jest pod rygorem
odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Składający
oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli o następującej treści:
„Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego
oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu uprawnionego do
odebrania oświadczenia o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego
oświadczenia.

art. 127. więcej Art. 127. 1. Do zadań komisji odwoławczej należy rozpatrywanie odwołań od
wyników egzaminu komorniczego.
2. Uchwały komisji odwoławczej są podejmowane większością 2/3 głosów
w obecności co najmniej połowy członków komisji odwoławczej.
3. Od uchwały komisji odwoławczej służy skarga do sądu administracyjnego.
4. Do postępowania przed komisją odwoławczą stosuje się odpowiednio
przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania
administracyjnego.
5. Obsługę administracyjno-biurową komisji odwoławczej zapewnia Minister
Sprawiedliwości.

art. 128. więcej Art. 128. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady
Komorniczej, określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb i termin zgłaszania kandydatów na członków komisji odwoławczej,
2) termin powołania komisji odwoławczej,
3) wysokość wynagrodzenia przewodniczącego, zastępcy przewodniczącego
i członków komisji odwoławczej,
4) tryb i sposób działania komisji odwoławczej,
5) sposób zorganizowania obsługi administracyjno-biurowej komisji
odwoławczej
– uwzględniając konieczność prawidłowego i terminowego rozpoznawania
odwołań, zapewnienia zachowania bezstronności pracy członków komisji
odwoławczej oraz zakres i nakład pracy przewodniczącego, zastępcy
przewodniczącego i członków komisji odwoławczej oraz tryb wypłacania ich
wynagrodzeń.

art. 129. więcej Art. 129. Na stanowisko asesora może zostać powołana osoba, która złożyła
wniosek o powołanie na stanowisko asesora oraz:
1) uzyskała pozytywny wynik egzaminu komorniczego, oraz spełnia wymogi
określone w art. 11 ust. 1 pkt 1–6 i 8 albo art. 11 ust. 1 pkt 1–6 oraz
art. 11 ust. 4 lub
2) spełnia wymogi określone w art. 11 ust. 1 pkt 1–6 oraz art. 11 ust. 3.

art. 130. więcej Art. 130. 1. Wniosek o powołanie na stanowisko asesora składa się do
prezesa właściwego sądu apelacyjnego.
2. Wniosek o powołanie na stanowisko asesora składa się w terminie 5 lat od
dnia doręczenia kandydatowi na asesora uchwały o wyniku egzaminu
komorniczego. Wymóg ten nie dotyczy osób, o których mowa w art. 11 ust. 3.
3. Do wniosku o powołanie na stanowisko asesora kandydat na asesora
dołącza oświadczenie, że nie jest przeciwko niemu prowadzone postępowanie
o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe oraz
że nie toczyło się i nie toczy przeciwko niemu postępowanie dyscyplinarne. Przepis
art. 13 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

art. 131. więcej Art. 131. 1. Asesora powołuje, w określonej kancelarii, w drodze decyzji,
prezes właściwego sądu apelacyjnego, po zasięgnięciu o kandydacie na asesora:
1) informacji z Krajowego Rejestru Karnego;
2) opinii rady właściwej izby komorniczej.
2. Asesura komornicza trwa nie dłużej niż 6 lat od dnia pierwszego powołania
na stanowisko asesora.
3. Rada izby komorniczej nie ma statusu strony w toczącym się postępowaniu
administracyjnym.
4. Opinię, o której mowa w ust. 1 pkt 2, rada właściwej izby komorniczej
przedstawia w terminie 21 dni od dnia otrzymania wniosku o wyrażenie opinii,
wskazując w niej komornika, który zatrudni asesora.

art. 132. więcej Art. 132. Prezes właściwego sądu apelacyjnego odmawia powołania na
stanowisko asesora osoby, która nie spełnia wymogów, o których mowa w art. 129,
lub której wniosek o powołanie na stanowisko asesora został złożony po upływie
terminu, o którym mowa w art. 130 ust. 2, lub gdy upłynął okres, o którym mowa
w art. 131 ust. 2.

art. 133. więcej Art. 133. Prezes właściwego sądu apelacyjnego prowadzi i na bieżąco
aktualizuje wykaz asesorów komorniczych zatrudnionych w obszarze właściwości
podległego mu sądu.

art. 134. więcej Art. 134. 1. Komornik ma obowiązek zatrudnić w okresie 3 lat co najmniej
jednego asesora.
2. Prezes właściwego sądu apelacyjnego może, po zasięgnięciu opinii prezesa
właściwego sądu rejonowego i rady właściwej izby komorniczej, zwolnić
komornika z obowiązku zatrudnienia asesora.
3. Rada właściwej izby komorniczej może zobowiązać komornika do
zatrudnienia wskazanego asesora.
4. Prezes właściwego sądu apelacyjnego może, po zasięgnięciu opinii rady
właściwej izby komorniczej, zobowiązać komornika do zatrudnienia wskazanego
asesora, gdy:
1) komornik nie wypełnia obowiązku, o którym mowa w ust. 1, lub
2) powstanie zaległość, o której mowa w art. 10 ust. 4 pkt 1.

art. 135. więcej Art. 135. 1. W terminie 14 dni od dnia zawiadomienia przez prezesa
właściwego sądu apelacyjnego o tym, że decyzja o powołaniu na stanowisko
asesora jest ostateczna, asesor obowiązany jest zawrzeć umowę o pracę
z komornikiem, o którym mowa w art. 131 ust. 4 albo art. 134 ust. 3 lub 4.
2. O zawarciu umowy o pracę asesor zawiadamia prezesa właściwego sądu
rejonowego w terminie 7 dni od dnia zawarcia tej umowy.
3. O rozwiązaniu stosunku pracy z asesorem lub innych zdarzeniach
skutkujących ustaniem zatrudnienia asesora komornik niezwłocznie zawiadamia
prezesa właściwego sądu apelacyjnego.

art. 136. więcej Art. 136. 1. Prezes właściwego sądu rejonowego, w terminie 14 dni od dnia
otrzymania zawiadomienia o zawarciu przez asesora umowy o pracę, odbiera od
asesora ślubowanie według następującej roty:
„Ślubuję uroczyście jako asesor komorniczy powierzone mi obowiązki
wypełniać zgodnie z prawem i sumieniem, dochować tajemnicy prawnie
chronionej, w postępowaniu swym kierować się zasadami uczciwości,
godności i honoru.”
2. Składający ślubowanie może dodać na końcu zwrot: „Tak mi dopomóż
Bóg.”.
3. Prezes właściwego sądu rejonowego zawiadamia prezesa właściwego sądu
apelacyjnego o odebraniu od asesora ślubowania.
4. Z dniem złożenia ślubowania asesor uzyskuje prawo wykonywania
czynności, o których mowa w art. 138.

art. 137. więcej Art. 137. Jeżeli asesor odmówi złożenia ślubowania lub z własnej winy nie
złoży go we wskazanym terminie, powołanie traci moc. Okoliczność tę stwierdza
prezes właściwego sądu apelacyjnego.

art. 138. więcej Art. 138. 1. W ramach asesury komorniczej asesor, na zlecenie komornika,
może:
1) wykonywać czynności, o których mowa w art. 98 ust. 1–3;
2) przeprowadzać egzekucję w sprawach o:
a) świadczenie pieniężne,
b) zabezpieczenie roszczenia pieniężnego
– jeżeli w dniu zlecenia wartość egzekwowanego lub podlegającego
zabezpieczeniu roszczenia nie przekracza kwoty 100 000 złotych,
z wyłączeniem egzekucji z nieruchomości;
3) w obecności i za zgodą komornika uczestniczyć w czynnościach
odbywających się poza kancelarią, w tym również podejmowanych w toku
egzekucji świadczeń niepieniężnych.
2. W ramach czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 2, asesorowi nie wolno:
1) dokonywać sprzedaży ruchomości, z wyjątkiem licytacji elektronicznej;
2) wydawać lub wykonywać orzeczeń o zastosowaniu środków przymusu;
3) sporządzać planu podziału sumy uzyskanej z egzekucji, o ile suma ta
przekracza kwotę 25 000 złotych;
4) wydawać decyzji i podpisywać dokumentów dotyczących depozytu;
5) dokonywać czynności odbywających się poza kancelarią;
6) wydawać postanowień kończących postępowanie oraz w przedmiocie opłat
egzekucyjnych;
7) dokonywać czynności związanych z nadaniem biegu skardze na czynność
komornika, o których mowa w art. 767 § 5 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r.
– Kodeks postępowania cywilnego, oraz w sprawach, w których przepisy
o skardze na czynność komornika stosuje się odpowiednio.
3. Zakaz dokonywania czynności poza kancelarią nie wyklucza możliwości
pisemnego upoważnienia asesora w konkretnej sprawie do:
1) samodzielnego ustalenia, czy dłużnik faktycznie zamieszkuje lub prowadzi
działalność pod wskazanym adresem albo czy we wskazanym miejscu
znajduje się majątek dłużnika,
2) wysłuchania dłużnika, żądania od dłużnika złożenia wykazu majątku oraz
żądania wyjaśnień i informacji w trybie art. 761 ustawy z dnia 17 listopada
1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego,
3) zajęcia ruchomości – z zastrzeżeniem, że asesorowi nie wolno odebrać dozoru
nad zajętymi ruchomościami, a oznaczenia wartości zajętych ruchomości
dokonuje komornik
– przy czym wymienione czynności nie mogą się wiązać z zastosowaniem środków
przymusu oraz działaniami, o których mowa w art. 814 § 1 ustawy z dnia
17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego.
4. Komornik może zlecić asesorowi przeprowadzenie czynności, o których
mowa w art. 3 ust. 3 pkt 3 i ust. 4.
5. Przepis art. 28 stosuje się odpowiednio do asesora, któremu udzielono
zlecenia.

art. 139. więcej Art. 139. 1. Zlecenie, o którym mowa w art. 138 ust. 1, komornik wystawia
na piśmie i określa w nim sygnaturę sprawy, której zlecenie dotyczy.
2. Zlecenie do wykonywania innych czynności wystawia się na piśmie
i określa w nim zakres czynności, do których asesor został upoważniony.

art. 140. więcej Art. 140. Komornik w każdym stanie sprawy ma obowiązek badania
prawidłowości czynności podjętych przez asesora oraz, w przypadku stwierdzenia
uchybień, podejmowania niezbędnych czynności – w zakresie przewidzianym
przepisami prawa – mających na celu uchylenie lub zmianę wadliwie dokonanych
czynności.

art. 141. więcej Art. 141. Prezes właściwego sądu rejonowego, prezes właściwego sądu
okręgowego, prezes właściwego sądu apelacyjnego albo rada właściwej izby
komorniczej, z urzędu lub na wniosek zainteresowanego, może skierować asesora
na badanie przeprowadzane przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych w celu ustalenia trwałej niezdolności do pełnienia obowiązków
asesora. Koszty badania pokrywa podmiot kierujący na badanie.

art. 142. więcej Art. 142. 1. Prezes właściwego sądu apelacyjnego zawiesza asesora
w czynnościach, jeżeli:
1) przeciwko asesorowi wszczęto postępowanie o umyślne przestępstwo ścigane
z oskarżenia publicznego lub umyślne przestępstwo skarbowe, z wyjątkiem
przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 3;
2) przy wszczęciu lub w toku postępowania o częściowe albo całkowite
ubezwłasnowolnienie asesora ustanowiono doradcę tymczasowego.
2. Prezes właściwego sądu apelacyjnego, mając na względzie interes
publiczny i dobro wymiaru sprawiedliwości, może zawiesić asesora
w czynnościach, jeżeli:
1) wniósł o to sam asesor z powodu długotrwałej choroby lub innych ważnych
przyczyn;
2) przeciwko asesorowi wszczęto postępowanie o nieumyślne przestępstwo
ścigane z oskarżenia publicznego lub nieumyślne przestępstwo skarbowe;
3) przeciwko asesorowi wniesiono akt oskarżenia w trybie art. 55 § 1 ustawy
z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego, w którym
zarzucono mu popełnienie przestępstwa, o którym mowa w ust. 1 pkt 1;
4) wszczęto postępowanie w przedmiocie odwołania asesora z zajmowanego
stanowiska;
5) przeciwko asesorowi wszczęto postępowanie dyscyplinarne, w którym
zażądano orzeczenia kary skreślenia z wykazu asesorów komorniczych albo
mimo braku wniosku orzeczono wobec niego taką karę.
3. Uprawnienie do zawieszenia asesora w czynnościach, w przypadkach,
o których mowa w ust. 1 i 2, przysługuje również Ministrowi Sprawiedliwości.

art. 143. więcej Art. 143. Zawieszenie asesora w czynnościach ustaje z dniem:
1) prawomocnego zakończenia postępowania, o którym mowa
w art. 142 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 2, 3 i 5, chyba że zawieszenie zostało
uchylone wcześniej;
2) oddalenia lub odrzucenia wniosku o ubezwłasnowolnienie albo umorzenia
postępowania lub uchylenia postanowienia o ustanowieniu doradcy
tymczasowego;
3) wskazanym we wniosku złożonym w tym przedmiocie przez asesora
w przypadku, o którym mowa w art. 142 ust. 2 pkt 1;
4) oddalenia wniosku o odwołanie z zajmowanego stanowiska ostateczną
decyzją, umorzenia postępowania, stwierdzenia braku podstaw do odwołania
w postępowaniu wszczętym z urzędu, a w przypadku odwołania asesora
ostateczną decyzją – z dniem upływu terminu do wniesienia skargi do sądu
administracyjnego lub prawomocnego oddalenia skargi.

art. 144. więcej Art. 144. 1. Prezes właściwego sądu apelacyjnego z urzędu odwołuje,
w drodze decyzji, asesora z zajmowanego stanowiska, jeżeli:
1) dopuścił się rażącego lub uporczywego naruszenia przepisów prawa;
2) ustało jego zatrudnienie w kancelarii;
3) z powodu choroby lub utraty sił został uznany przez lekarza orzecznika
Zakładu Ubezpieczeń Społecznych za całkowicie niezdolnego do pełnienia
obowiązków asesora lub bez uzasadnionej przyczyny odmówił poddania się
badaniu, o którym mowa w art. 141;
4) ukończył 65. rok życia;
5) upłynął okres, o którym mowa w art. 131 ust. 2.
2. Odwołanie asesora w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1,
następuje również na wniosek prezesa właściwego sądu okręgowego, prezesa
właściwego sądu rejonowego lub sędziego wizytatora.
3. Uprawnienie do odwołania asesora w przypadkach, o których mowa
w ust. 1 pkt 1, przysługuje również Ministrowi Sprawiedliwości.
4. Odwołanie asesora z zajmowanego stanowiska w przypadkach, o których
mowa w ust. 1 pkt 1–3, następuje po uprzednim wysłuchaniu asesora, chyba że nie
jest to możliwe, oraz zasięgnięciu opinii rady właściwej izby komorniczej. Rada
właściwej izby komorniczej przedstawia opinię w terminie 21 dni od dnia
otrzymania wniosku o wyrażenie opinii. Nieprzedstawienie opinii w powyższym
terminie przez radę właściwej izby komorniczej nie stanowi przeszkody do
odwołania asesora. Rada właściwej izby komorniczej nie ma statusu strony
w postępowaniu administracyjnym.

art. 145. więcej Art. 145. Prezes właściwego sądu apelacyjnego może, w drodze decyzji,
odwołać asesora z zajmowanego stanowiska w przypadku prawomocnego skazania
za nieumyślne przestępstwo lub nieumyślne przestępstwo skarbowe, mając na
uwadze interes publiczny i dobro wymiaru sprawiedliwości.

art. 146. więcej Art. 146. 1. Powołanie na stanowisko asesora wygasa z mocy prawa z dniem,
w którym asesor:
1) zmarł;
2) zrezygnował z pełnienia obowiązków asesora;
3) został prawomocnie skazany za umyślne przestępstwo lub umyślne
przestępstwo skarbowe;
4) został prawomocnie ubezwłasnowolniony częściowo albo całkowicie;
5) został prawomocnie ukarany karą dyscyplinarną skreślenia z wykazu
asesorów komorniczych.
2. O wygaśnięciu powołania na stanowisko asesora z mocy prawa prezes
właściwego sądu apelacyjnego zawiadamia asesora, Ministra Sprawiedliwości,
prezesa właściwego sądu rejonowego oraz radę właściwej izby komorniczej.

art. 147. więcej Art. 147. 1. Rezygnacja asesora następuje z dniem wskazanym
w oświadczeniu o rezygnacji, przy czym dzień ten nie może przypadać wcześniej
niż 2 tygodnie ani później niż miesiąc od dnia złożenia oświadczenia. W przypadku
oznaczenia przez asesora dnia przypadającego wcześniej niż 2 tygodnie od dnia
złożenia oświadczenia lub braku jego oznaczenia, rezygnacja staje się skuteczna
z upływem 2 tygodni od dnia złożenia oświadczenia o rezygnacji. W przypadku oznaczenia dnia późniejszego niż miesiąc od dnia złożenia oświadczenia, rezygnacja staje się skuteczna z upływem miesiąca od dnia złożenia oświadczenia
o rezygnacji.
2. O przyjęciu rezygnacji prezes właściwego sądu apelacyjnego niezwłocznie
zawiadamia asesora, Ministra Sprawiedliwości, prezesa właściwego sądu
rejonowego oraz radę właściwej izby komorniczej, informując jednocześnie o dniu,
z którym rezygnacja staje się skuteczna.
3. W przypadku skutecznego uchylenia się przez asesora od skutków
złożonego oświadczenia o rezygnacji, prezes właściwego sądu apelacyjnego
niezwłocznie zawiadamia o tym fakcie asesora, Ministra Sprawiedliwości, prezesa
właściwego sądu rejonowego oraz radę właściwej izby komorniczej.

art. 148. więcej Art. 148. 1. Osoba odwołana z zajmowanego stanowiska asesora z przyczyn,
o których mowa w art. 144 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz art. 145, lub której powołanie
wygasło z mocy prawa z przyczyn, o których mowa w art. 146 ust. 1 pkt 2–5, może
zostać ponownie powołana na to stanowisko, jeżeli spełnia wymagania określone
w art. 129 i upłynął termin, o którym mowa w art. 226 ust. 4.
2. Jeżeli osoba, o której mowa w ust. 1, co najmniej przez 5 lat nie zajmowała
stanowiska asesora, może zostać ponownie powołana na to stanowisko po złożeniu
egzaminu komorniczego.

art. 149. więcej Art. 149. 1. Opłata egzekucyjna stanowi niepodatkową należność budżetową
o charakterze publicznoprawnym pobieraną za czynności, o których mowa w art.
3 ust. 3 pkt 1–2a, na zasadach określonych w ustawie z dnia 28 lutego 2018 r.
o kosztach komorniczych (Dz. U. z 2019 r. poz. 2363).
2. Uzyskane opłaty egzekucyjne, po potrąceniu wynagrodzenia prowizyjnego
komornika, stanowią dochód budżetu państwa i podlegają przekazaniu na
rachunek, o którym mowa w art. 196 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r.
o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 869, 1622, 1649 i 2020), urzędu
skarbowego właściwego ze względu na siedzibę kancelarii, w terminie do 5 dnia
miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym zostały uzyskane.
3. Przez uzyskane opłaty egzekucyjne rozumie się opłaty faktycznie pobrane
lub ściągnięte na podstawie przepisów ustawy z dnia 28 lutego 2018 r. o kosztach
komorniczych.
4. Organem pierwszej instancji właściwym do wydawania decyzji
w przedmiocie opłat egzekucyjnych podlegających przekazaniu zgodnie z ust. 2,
jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na siedzibę kancelarii.
5. Komornik jest obowiązany złożyć do urzędu skarbowego, o którym mowa
w ust. 2, miesięczną informację o uzyskanych opłatach egzekucyjnych oraz
opłatach egzekucyjnych podlegających przekazaniu zgodnie z ust. 2, w terminie do
10 dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym zostały
uzyskane. Informacja ta stanowi dowód księgowy.
6. W przypadku uprawomocnienia się orzeczenia sądu skutkującego
koniecznością zwrotu całości lub części uzyskanej opłaty egzekucyjnej,
proporcjonalna część przekazanej opłaty egzekucyjnej stanowi nadpłatę
w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U.
z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.).
7. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji
o uzyskanych opłatach egzekucyjnych oraz opłatach egzekucyjnych podlegających
przekazaniu zgodnie z ust. 2, mając na uwadze zapewnienie kompletności tej
informacji oraz możliwość weryfikacji prawidłowości przekazywania opłat
egzekucyjnych podlegających przekazaniu zgodnie z ust. 2.

art. 150. więcej Art. 150. 1. Komornikowi za pełnioną służbę przysługuje wynagrodzenie
prowizyjne, proporcjonalne do wysokości uzyskanych opłat egzekucyjnych.
2. Komornikowi przysługuje wynagrodzenie prowizyjne w wysokości:
1) 99% uzyskanych opłat egzekucyjnych – od opłat egzekucyjnych, których
łączna wysokość w danym roku kalendarzowym nie przekroczyła
500 000 złotych;
2) 95% uzyskanych opłat egzekucyjnych – od nadwyżki opłat egzekucyjnych
przekraczającej 500 000 złotych w danym roku kalendarzowym – do
wysokości 1 000 000 złotych;
3) 80% uzyskanych opłat egzekucyjnych – od nadwyżki opłat egzekucyjnych
przekraczającej 1 000 000 złotych w danym roku kalendarzowym – do
wysokości 1 500 000 złotych;
4) 70% uzyskanych opłat egzekucyjnych – od nadwyżki opłat egzekucyjnych
przekraczającej 1 500 000 złotych w danym roku kalendarzowym – do
wysokości 2 000 000 złotych;
5) 60% uzyskanych opłat egzekucyjnych – od nadwyżki opłat egzekucyjnych
przekraczającej 2 000 000 złotych w danym roku kalendarzowym.
3. Wynagrodzenie prowizyjne komornik potrąca bezpośrednio z uzyskanych
opłat egzekucyjnych.
4. Komornik przekazuje należne mu wynagrodzenie prowizyjne na odrębny
rachunek bankowy służący pokryciu kosztów działalności egzekucyjnej, najpóźniej
w terminie, o którym mowa w art. 149 ust. 2.

art. 151. więcej Art. 151. Powstanie obowiązku rozliczenia przez komornika podatków,
w tym podatku od towarów i usług, lub innych niż opłata egzekucyjna należności
publicznoprawnych nie stanowi podstawy do podwyższenia wynagrodzenia
prowizyjnego.

art. 152. więcej Art. 152. 1. Koszty działalności egzekucyjnej komornika obejmują:
1) koszty osobowe i rzeczowe ponoszone w związku z prowadzoną
działalnością egzekucyjną;
2) koszty ochrony zajętego mienia oraz ubezpieczenia mienia kancelarii
i własnego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej;
3) koszty przejazdów w miejscowości będącej siedzibą komornika, obrotu
pieniężnego oraz przewozu drobnych ruchomości niewymagających
transportu specjalistycznego;
4) koszty korespondencji inne niż koszty doręczenia korespondencji w toku
prowadzonego postępowania, o których mowa w art. 6 pkt 8 ustawy z dnia
28 lutego 2018 r. o kosztach komorniczych;
5) obowiązkowe opłaty na samorząd komorniczy ponoszone zgodnie
z przepisami ustawy;
6) inne koszty niezbędne do wykonywania czynności egzekucyjnych oraz
czynności przewidzianych przepisami ustawy, jeżeli nie są pokrywane w ramach wydatków gotówkowych w toku egzekucji, których zwrot należy się komornikowi na podstawie ustawy z dnia 28 lutego 2018 r. o kosztach
komorniczych.
2. Koszty działalności egzekucyjnej komornik pokrywa z wynagrodzenia
prowizyjnego oraz opłat komorniczych innych niż opłaty egzekucyjne.

art. 153. więcej Art. 153. 1. Komornik we własnym imieniu zawiera z osobami niezbędnymi
do obsługi kancelarii, a także podmiotami niezbędnymi do ochrony mienia
i pomocy w czynnościach terenowych, umowy o pracę, umowy o dzieło, umowy
zlecenia lub umowy o świadczenie usług.
1a. Po upływie 6 miesięcy od dnia zawarcia umowy o pracę pracownik
kancelarii może zostać upoważniony na piśmie przez komornika do samodzielnego
dokonywania czynności, o których mowa w art. 3 ust. 4 pkt 1, przy czym czynności
te nie mogą się wiązać z zastosowaniem środków przymusu. Upoważnić można
tylko pracownika, który nie był skazany prawomocnym wyrokiem za przestępstwo
lub przestępstwo skarbowe.
1b. Wykonując czynności, o których mowa w art. 3 ust. 4 pkt 1, pracownik
ma prawo legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości.
2. Komornik zatrudnia asesorów i aplikantów na podstawie umowy o pracę.
3. Za działania osób wymienionych w ust. 1 i 2 związane z postępowaniem
egzekucyjnym komornik ponosi odpowiedzialność odszkodowawczą jak za
działania własne.
4. Skarb Państwa nie odpowiada za zobowiązania komornika wynikające
z zatrudnienia osób, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz kosztów jego działalności.
5. Komornik ma obowiązek bieżącego kontrolowania wykonywania przez
osoby wymienione w ust. 1 i 2 powierzonych im zadań.
6. W przypadku objęcia kancelarii po komorniku odwołanym lub
przeniesionym albo komorniku, którego powołanie wygasło z mocy prawa,
komornik, który objął kancelarię, może rozwiązać umowę o pracę zawartą przez
poprzednika z osobą zatrudnioną w tej kancelarii za jednomiesięcznym
wypowiedzeniem.

art. 154. więcej Art. 154. 1. Ruchomości stanowiące wyposażenie kancelarii, do czasu
zakończenia jej likwidacji, nie podlegają egzekucji.
2. Środki pieniężne wyegzekwowane w toku egzekucji oraz zaliczki na
pokrycie wydatków gotówkowych w toku egzekucji, pobrane na podstawie ustawy
z dnia 28 lutego 2018 r. o kosztach komorniczych, jak również uzyskane opłaty
egzekucyjne, komornik przechowuje wyłącznie na wyodrębnionych,
nieoprocentowanych rachunkach bankowych kancelarii. Rachunki te nie podlegają
zajęciu. Komornik, zawierając umowę rachunku bankowego, informuje bank o
przeznaczeniu tego rachunku.
3. Komornik niezwłocznie przekazuje prezesowi właściwego sądu
rejonowego informację o zawartej umowie rachunku bankowego, o której mowa
w ust. 2.
4. Komornik nie może bez zgody prezesa właściwego sądu rejonowego
wypowiedzieć umowy rachunku bankowego, o którym mowa w ust. 2, a zawarta
umowa nie ulega rozwiązaniu nawet w przypadku śmierci komornika.
5. Zastępca komornika może z mocy prawa samodzielnie dysponować
środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku bankowym, o którym mowa
w ust. 2.
6. Przepisów ust. 1–5 nie stosuje się do rachunku bankowego, o którym mowa
w art. 150 ust. 4.

art. 155. więcej Art. 155. 1. Dla każdej sprawy z zakresu, o którym mowa w art. 3 ust. 3,
komornik tworzy odrębne akta. Akta te są prowadzone i przechowywane w postaci
elektronicznej.
2. Komornik zapewnia uczestnikom postępowania dostęp do akt w kancelarii
oraz za pośrednictwem kont w systemie teleinformatycznym, o którym mowa
w art. 158 ust. 1.
3. Na żądanie sądu i innych organów nadzoru komornik udostępnia akta
w systemie teleinformatycznym, a gdy zachodzi taka potrzeba, przesyła także
pomocniczy zbiór dokumentów.

art. 156. więcej Art. 156. Urządzenia ewidencyjne w postaci repertorium, wykazów i ksiąg
pomocniczych prowadzi się systemem roczników i zamyka się w ostatnim dniu
roku kalendarzowego, w którym zostały założone. Urządzenia ewidencyjne są
prowadzone i przechowywane w postaci elektronicznej.

art. 157. więcej Art. 157. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, sposób
i tryb prowadzenia oraz udostępniania uczestnikom postępowania oraz organom
nadzoru dokumentacji, o której mowa w art. 155 ust. 1 i art. 156, mając na
względzie zapewnienie bezpieczeństwa i ochrony danych w niej zawartych, jak
również sprawne funkcjonowanie systemu teleinformatycznego, o którym mowa
w art. 158 ust. 1.

art. 158. więcej Art. 158. 1. Minister Sprawiedliwości tworzy system teleinformatyczny,
w którym jest prowadzona i przechowywana dokumentacja, o której mowa
w art. 155 ust. 1 i art. 156, jak również wykonuje zadania polegające na
projektowaniu, wdrażaniu, eksploatacji, integracji, rozwoju i udostępnianiu tego
systemu, zabezpieczaniu danych osobowych przetwarzanych w tym systemie oraz
zapewnieniu możliwości wymiany danych między użytkownikami systemu,
a w szczególności:
1) administruje systemem teleinformatycznym zapewniającym komornikom
możliwość przechowywania i zabezpieczania akt spraw prowadzonych
w postaci elektronicznej i udostępnia ten system komornikom;
2) administruje systemem teleinformatycznym zapewniającym komornikom
możliwość prowadzenia urządzeń ewidencyjnych, o których mowa
w art. 156, lub dokumentacji księgowej w postaci elektronicznej i udostępnia
ten system komornikom;
3) umożliwia identyfikację uczestników postępowań egzekucyjnych
i zabezpieczających i ich pełnomocników w systemie teleinformatycznym;
4) umożliwia dostęp do systemu teleinformatycznego sądom, organom nadzoru
administracyjnego oraz nadzoru wewnętrznego samorządu komorniczego na
zasadach przewidzianych w ustawie.
2. Minister Sprawiedliwości przetwarza dane stron, pełnomocników
uczestników postępowań egzekucyjnych i zabezpieczających oraz innych osób
uczestniczących w tych postępowaniach, zawarte w systemie teleinformatycznym
oraz systemach teleinformatycznych obsługujących kancelarie, w zakresie
niezbędnym do realizacji zadań wymienionych w ust. 1.
3. Minister Sprawiedliwości jest administratorem systemu
teleinformatycznego służącego do przetwarzania danych osobowych zawartych w
dokumentacji, o której mowa w art. 155 ust. 1 i art. 156.

art. 159. więcej Art. 159. 1. Minister Sprawiedliwości, jako administrator systemu
teleinformatycznego, o którym mowa w art. 158 ust. 1, nie ma swobodnego
dostępu do informacji w nim zawartych, w tym do danych osobowych.
2. Komornik na żądanie Ministra Sprawiedliwości, na zasadach
przewidzianych w ustawie, udostępnia zawarte w systemie akta spraw, urządzenia
ewidencyjne lub dokumentację księgową w celu umożliwienia Ministrowi
Sprawiedliwości realizacji zadań w ramach nadzoru administracyjnego.

Art. 159a. 1. Dane osobowe zawarte w systemie teleinformatycznym,
utworzonym do dnia 1 stycznia 2021 r., o którym mowa w art. 158 ust. 1, podlegają
z dniem uruchomienia systemu zabezpieczeniom zapobiegającym nadużyciom lub
niezgodnemu z prawem dostępowi lub przekazywaniu, w szczególności poprzez
stosowanie proporcjonalnych środków technicznych i organizacyjnych
gwarantujących zapewnienie ochrony przed nieuprawnionym dostępem do systemu
teleinformatycznego.
2. Administratorami danych znajdujących się w systemie są komornicy w
zakresie, w jakim dane te dotyczą prowadzonych przez nich spraw.

art. 160. więcej Art. 160. 1. Pochodzący od komornika dokument uzyskany z systemu
teleinformatycznego, o którym mowa w art. 158 ust. 1, ma moc dokumentu wydanego przez komornika, o ile ma cechy umożliwiające jego weryfikację w tym systemie.
2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, cechy
umożliwiające weryfikację istnienia i treści dokumentu w systemie
teleinformatycznym, o którym mowa w art. 158 ust. 1, mając na względzie
minimalne wymagania dla systemów teleinformatycznych oraz potrzebę ochrony
praw osób uczestniczących w postępowaniach egzekucyjnych.

art. 161. więcej Art. 161. 1. Minister Sprawiedliwości może, w drodze decyzji, przyznać
Skarbowi Państwa uprawnienia wynikające z autorskich praw majątkowych do
programu komputerowego obsługującego komornicze systemy informatyczne,
zwanego dalej „programem komputerowym”, w zakresie niezbędnym do
wykonywania zadań komorników.
2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, może zostać wydana, jeżeli zagrożona jest
sprawność działania lub ciągłość funkcjonowania programu komputerowego lub
systemu teleinformatycznego wykorzystującego program komputerowy, lub jeżeli
zapewnienia ich sprawności działania lub ciągłości funkcjonowania wymaga
ważny interes państwa lub dobro wymiaru sprawiedliwości, a porozumienie w tym
zakresie z osobą, której przysługują autorskie prawa majątkowe do programu
komputerowego, napotyka przeszkody.
3. W decyzji, o której mowa w ust. 1, określa się:
1) zakres uprawnień, które mogą obejmować:
a) korzystanie z programu komputerowego,
b) trwałe lub czasowe zwielokrotnienie programu komputerowego
w całości lub części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie,
c) tłumaczenie, przystosowywanie, zmiany układu programu
komputerowego lub wprowadzanie w nim jakichkolwiek innych zmian,
d) rozpowszechnianie, w tym użyczenie lub najem, programu
komputerowego lub jego kopii,
e) zwielokrotnianie kodu lub tłumaczenie jego formy;
2) czas korzystania z uprawnień nie dłuższy niż 20 lat.
4. W decyzji, o której mowa w ust. 1, Minister Sprawiedliwości może nałożyć
na osobę, której przysługują autorskie prawa majątkowe do programu
komputerowego, obowiązek wydania dokumentacji i kodów źródłowych tego programu, w tym bibliotek i instrukcji niezbędnych do osiągnięcia kodu wynikowego. W takim przypadku decyzja może określać format i formę
przekazania dokumentacji i kodów źródłowych.
5. Decyzji, o której mowa w ust. 1, może zostać nadany rygor
natychmiastowej wykonalności.

art. 162. więcej Art. 162. 1. Minister Sprawiedliwości określa, w drodze decyzji, po
zasięgnięciu opinii biegłego, wysokość wynagrodzenia należnego osobie, której
przysługują autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego,
stanowiącego ekwiwalent nabytych przez Skarb Państwa, na podstawie decyzji,
o której mowa w art. 161 ust. 1, uprawnień wynikających z autorskich praw
majątkowych do tego programu.
2. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje odwołanie do sądu
powszechnego.
3. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, wyczerpuje wszelkie roszczenia
osoby, której przysługują autorskie prawa majątkowe do programu
komputerowego, względem Skarbu Państwa wynikające z przeniesienia na rzecz
Skarbu Państwa uprawnień określonych w decyzji, o której mowa w art. 161 ust. 1.

art. 163. więcej Art. 163. Dokumentację, o której mowa w art. 155 ust. 1 i art. 156, związaną
z prowadzeniem kancelarii prowadzoną w postaci papierowej, jak również nośniki
danych, na których utrwalono dokumentację w postaci elektronicznej, przechowuje
się w siedzibie kancelarii.

art. 164. więcej Art. 164. 1. Akta spraw, w których postępowanie zostało zakończone, oraz
zamknięte urządzenia ewidencyjne przechowuje Krajowa Rada Komornicza przez
okres konieczny ze względu na rodzaj i charakter sprawy, terminy przedawnienia,
interesy osób biorących udział w postępowaniu oraz znaczenie materiałów
zawartych w aktach jako źródło informacji. Do przechowywania akt spraw
i urządzeń ewidencyjnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 34 ust. 1
i art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym
i archiwach (Dz. U. z 2019 r. poz. 553, 730 i 2020).
2. Krajowa Rada Komornicza określa, w drodze uchwały, wysokość
ponoszonych przez komorników zryczałtowanych opłat za przechowywanie akt
spraw i urządzeń ewidencyjnych, o których mowa w ust. 1, mając na względzie konieczność pokrycia wyłącznie rzeczywistych kosztów z tym związanych. Środki pochodzące z opłat stanowią odrębny fundusz pozostający w dyspozycji Krajowej
Rady Komorniczej.
3. Kontrolę postępowania z aktami spraw i urządzeniami ewidencyjnymi
przechowywanymi przez Krajową Radę Komorniczą sprawuje archiwum
państwowe wskazane przez Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych.
4. Po okresie przechowywania przez Krajową Radę Komorniczą akta spraw
oraz urządzenia ewidencyjne, o których mowa w ust. 1, stanowiące materiały
archiwalne przekazuje się do właściwych archiwów państwowych wskazanych,
w drodze zarządzenia, przez prezesa właściwego sądu rejonowego. Akta spraw
oraz urządzenia ewidencyjne niestanowiące materiałów archiwalnych za zgodą
dyrektora właściwego archiwum państwowego podlegają zniszczeniu.
5. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy
sposób, tryb i terminy przechowywania i przekazywania akt spraw oraz urządzeń
ewidencyjnych, o których mowa w ust. 1, a także sposób i tryb ich niszczenia po
upływie okresu przechowywania, uwzględniając w szczególności rodzaje spraw
i urządzeń ewidencyjnych oraz właściwe zabezpieczenie przed dostępem osób
nieuprawnionych, utratą lub zniszczeniem oraz tworzenie, ewidencjonowanie
i przechowywanie dokumentacji w różnej postaci, w tym elektronicznej.

Art. 164a. 1. Wykonując obowiązek, o którym mowa w art. 13 ust. 1 i 2
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27
kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem
danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz
uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.
Urz. UE L 119 z 04.05.2016, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem
2016/679”, komornik:
1) przekazuje osobie, której dane dotyczą, informacje, o których mowa w art. 13
ust. 1 lit. a i c rozporządzenia 2016/679, podczas pozyskiwania od niej tych
danych;
2) udostępnia w miejscu publicznie dostępnym w siedzibie kancelarii lub na
stronie internetowej kancelarii pozostałe podlegające udostępnieniu informacje, o czym informuje osobę, której dane dotyczą, podczas pozyskiwania od niej danych osobowych.
2. Obowiązki wynikające z art. 15 rozporządzenia 2016/679 realizowane są
na zasadach określonych w art. 9 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks
postępowania cywilnego i wyłącznie w zakresie, w jakim nie narusza to obowiązku
zachowania przez komornika tajemnicy zawodowej, o której mowa w art. 27.
3. W zakresie prowadzonych postępowań lub czynności podejmowanych
przez komornika na podstawie art. 3 ust. 3 i ust. 4 pkt 1 i 2 ustawy, przepis art. 16
rozporządzenia 2016/679 stosuje się wyłącznie w zakresie i na zasadach
przewidzianych w ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania
cywilnego.
4. W ramach wykonywania przez komornika zadań, o których mowa w art. 3
ust. 3 i ust. 4 pkt 1 i 2, skorzystanie przez daną osobę z prawa do ograniczenia
przetwarzania danych osobowych, o którym mowa w art. 18 ust. 1 rozporządzenia
2016/679, odbywa się wyłącznie w sposób przewidziany w art. 767 ustawy z dnia
17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego.

art. 165. więcej Art. 165. 1. Nadzór nad komornikami obejmuje nadzór judykacyjny, nadzór
administracyjny oraz nadzór wewnętrzny samorządu komorniczego.
2. Nadzór administracyjny nie może wkraczać w działania wchodzące
w zakres nadzoru judykacyjnego.

art. 166. więcej Art. 166. 1. W ramach nadzoru judykacyjnego komornik przy wykonywaniu
czynności podlega orzeczeniom sądu, w tym wydanym w trybie art. 759 § 2 ustawy
z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego.
2. W przypadku stwierdzenia oczywistego naruszenia prawa przez komornika
sąd sygnalizuje ten fakt prezesowi właściwego sądu rejonowego.
3. Odpisy zarządzeń wydanych w trybie art. 759 § 2 ustawy z dnia
17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego sąd przesyła prezesowi
właściwego sądu rejonowego. W przypadku stwierdzenia uchybień mniejszej wagi
lub jeżeli wydane zarządzenia dotyczą kwestii organizacyjno-technicznych
przepisu zdania pierwszego nie stosuje się.
4. Sąd, rozpoznając sprawę w ramach nadzoru judykacyjnego, w przypadku
stwierdzenia rażącej obrazy przepisów, niezależnie od innych uprawnień, wytyka
uchybienie komornikowi. Przed wytknięciem uchybienia sąd poucza komornika
o możliwości złożenia na piśmie wyjaśnień w terminie 7 dni. Wytknięcie
uchybienia wymaga uzasadnienia. W przypadku gdy uchybienie wytknął sąd
rejonowy, a sprawa, w której wytknięto uchybienie, była przedmiotem
postępowania odwoławczego, sąd okręgowy może z urzędu zmienić treść
wytknięcia lub je uchylić.
5. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 4, nie przysługuje referendarzowi
sądowemu orzekającemu na podstawie art. 759 § 1
1 ustawy z dnia 17 listopada
1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego. Dostrzegając potrzebę wytknięcia
uchybienia komornikowi, referendarz sądowy przekazuje sprawę sądowi.
6. Odpis postanowienia, zawierającego wytknięcie uchybienia, przesyła się
prezesowi właściwego sądu rejonowego, radzie właściwej izby komorniczej,
Krajowej Radzie Komorniczej oraz Ministrowi Sprawiedliwości. Do odpisu
postanowienia dołącza się także złożone przez komornika wyjaśnienia. Odpis
postanowienia wraz z wyjaśnieniami Minister Sprawiedliwości dołącza do akt
osobowych komornika.
7. Minister Sprawiedliwości, na wniosek zainteresowanego, zarządza
usunięcie z akt osobowych komornika dokumentów, o których mowa w ust. 6, po
upływie 5 lat od dnia wytknięcia uchybienia. Jeżeli jednak przed upływem tego
okresu nastąpiło kolejne wytknięcie uchybienia, dopuszczalne jest tylko
jednoczesne usunięcie wszystkich dokumentów.
8. O usunięciu z akt osobowych komornika dokumentów, o których mowa
w ust. 6, Minister Sprawiedliwości zawiadamia Krajową Radę Komorniczą.

art. 167. więcej Art. 167. 1. Organami nadzoru administracyjnego są:
1) Minister Sprawiedliwości;
2) prezesi właściwych sądów apelacyjnych;
3) prezesi właściwych sądów okręgowych;
4) prezesi właściwych sądów rejonowych.
2. Prezesi właściwych sądów apelacyjnych, sądów okręgowych oraz sądów
rejonowych, w ramach nadzoru administracyjnego, podejmują wszelkie niezbędne czynności pozwalające zapewnić prawidłowość działania komorników, których kancelarie mają siedziby na obszarze ich właściwości.
3. Organy nadzoru administracyjnego mogą żądać od organów samorządu
komorniczego informacji na temat członków samorządu komorniczego w zakresie
niezbędnym do realizowania ustawowych zadań.

art. 168. więcej Art. 168. 1. Czynności w ramach sprawowanego nadzoru administracyjnego
są podejmowane w formie:
1) kontroli kancelarii;
2) wizytacji kancelarii, obejmującej pełną działalność kancelarii;
3) lustracji kancelarii, obejmującej wybrane zagadnienia z działalności
kancelarii;
4) żądania przedstawienia akt sprawy wraz z wyjaśnieniami w celu zbadania
toku postępowania;
5) żądania przedstawienia urządzeń ewidencyjnych lub dokumentacji księgowej
wraz z wyjaśnieniami;
6) żądania przedstawienia dokumentów dotyczących funkcjonowania kancelarii,
w szczególności zawieranych przez komornika umów, w zakresie, w jakim
jest to niezbędne dla weryfikacji prawidłowości rozliczania zaliczek na
wydatki, o których mowa w odrębnych przepisach.
2. Przedstawienie dokumentacji, o której mowa w ust. 1 pkt 4 i 5, odbywa się
przez przesłanie kopii w postaci elektronicznej albo udostępnienie w systemie
teleinformatycznym.
3. Minister Sprawiedliwości może, w drodze zarządzenia, uchylić lub zmienić
zarządzenia nadzorcze prezesa właściwego sądu albo zalecenia powizytacyjne lub
polustracyjne osób, o których mowa w art. 174 ust. 1, jeżeli naruszają one przepisy
ustawy.
4. Zarządzenia, o których mowa w ust. 3, nie mogą dotyczyć przepisów,
których stosowanie podlega kognicji sądu sprawowanej w ramach nadzoru
judykacyjnego.
5. W przypadku stwierdzenia uchybień w działaniu komornika
kwalifikujących się zarówno jako rażące lub uporczywe naruszenie prawa,
o którym mowa w art. 19 ust. 2, oraz jako przewinienie dyscyplinarne
uzasadniające wydalenie ze służby komorniczej, prezes właściwego sądu występuje do Ministra Sprawiedliwości z wnioskiem, o którym mowa w art. 19 ust. 2.

art. 169. więcej Art. 169. 1. Osoby powołane do sprawowania nadzoru nad działalnością
komorników oraz organy nadzoru administracyjnego w każdym czasie mają prawo
wglądu w czynności komorników, mogą żądać przedstawienia akt, wyjaśnień oraz
w przypadku stwierdzenia uchybień mogą wystąpić do sądu o wydanie zarządzenia
w trybie art. 759 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania
cywilnego.
2. Osoby powołane do sprawowania nadzoru administracyjnego nad
działalnością komorników nie mogą prowadzić zajęć w ramach szkoleń
organizowanych przez organy samorządu komorniczego lub podmioty, których
organem założycielskim, właścicielem albo udziałowcem jest samorząd
komorniczy.

art. 170. więcej Art. 170. 1. Organy nadzoru administracyjnego, sędzia wizytator lub
upoważniony sędzia mogą żądać od komornika wyjaśnień w zakresie stosowanych
praktyk orzeczniczych, egzekucyjnych oraz dotyczących czynności, o których
mowa w art. 3 ust. 4. Komornik udziela wyjaśnień w terminie 7 dni od dnia ich
zażądania.
2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, mogą dokonywać samodzielnych ocen
i ustaleń dotyczących działalności komornika albo asesora, w tym również
dotyczących czynności egzekucyjnych, w zakresie niezbędnym do stwierdzenia,
czy zachodzą podstawy do wszczęcia postępowania dyscyplinarnego, zawieszenia
w czynnościach lub odwołania komornika albo asesora z zajmowanego stanowiska
oraz w zakresie niezbędnym do stwierdzenia, czy działanie komornika lub asesora
stanowiło rażące lub uporczywe naruszenie przepisów prawa.

art. 171. więcej Art. 171. Nadzór zwierzchni nad działalnością komorników sprawuje
Minister Sprawiedliwości.

art. 172. więcej Art. 172. 1. Nadzór zwierzchni nad działalnością komorników Minister
Sprawiedliwości sprawuje we własnym zakresie oraz za pośrednictwem prezesów
właściwych sądów rejonowych, prezesów właściwych sądów okręgowych,
prezesów właściwych sądów apelacyjnych, sędziów wizytatorów oraz osób,
o których mowa w ust. 3.
2. Uprawnienia nadzorcze Ministra Sprawiedliwości nad działalnością
komorników obejmują:
1) zawieszenie komornika w czynnościach;
2) odwołanie komornika z zajmowanego stanowiska;
3) wszczynanie postępowań dyscyplinarnych;
4) podejmowanie lub zlecanie innym organom nadzoru administracyjnego
podjęcia czynności, o których mowa w art. 168 ust. 1;
5) zawieszenie asesora lub aplikanta w czynnościach;
6) inne środki określone w przepisach prawa.
3. Czynności w sprawach odwołania komornika z zajmowanego stanowiska
z przyczyn, o których mowa w art. 19 ust. 2 pkt 1–4, oraz sprawach
dyscyplinarnych są podejmowane przez sędziów i referendarzy sądowych
delegowanych do Ministerstwa Sprawiedliwości w trybie art. 77 § 1 pkt 2
i art. 151a § 5 pkt 2 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów
powszechnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 52, 55, 60, 125, 1469 i 1495) oraz
prokuratorów delegowanych do Ministerstwa Sprawiedliwości w trybie
art. 106 § 1 ustawy z dnia 28 stycznia 2016 r. – Prawo o prokuraturze (Dz. U.
z 2019 r. poz. 740).
4. Wgląd do akt spraw egzekucyjnych udostępnianych Ministrowi
Sprawiedliwości mają wyłącznie osoby, o których mowa w ust. 3.

art. 173. więcej Art. 173. 1. Nadzór zwierzchni nad działalnością komorników w zakresie
kontroli finansowej Minister Sprawiedliwości sprawuje przez podległe mu służby
oraz upoważnione osoby i instytucje.
2. O terminie kontroli finansowej kancelarii zleconej przez Ministra
Sprawiedliwości zawiadamia się naczelnika urzędu skarbowego właściwego ze
względu na siedzibę kancelarii, który upoważnia swojego pracownika do udziału
w tej kontroli.
3. Udział pracownika, o którym mowa w ust. 2, polega na zbadaniu
prawidłowości rozliczania przez komornika uzyskanych opłat egzekucyjnych.

art. 174. więcej Art. 174. 1. Organy nadzoru administracyjnego, z wyłączeniem prezesa
właściwego sądu rejonowego, mogą w każdym czasie zlecić sędziemu wizytatorowi przeprowadzenie wizytacji lub lustracji w określonej kancelarii lub zbadanie toku postępowania w konkretnej sprawie.
2. W uzasadnionych przypadkach organy nadzoru administracyjnego mogą
zlecić osobie upoważnionej, wyspecjalizowanej instytucji lub jednostce
organizacyjnej przeprowadzenie lustracji w zakresie kontroli finansowej
i księgowej.

art. 175. więcej Art. 175. 1. Nadzór administracyjny jest sprawowany w pierwszej kolejności
przez prezesa właściwego sądu rejonowego (nadzór odpowiedzialny). Nadzór
odpowiedzialny polega na:
1) ocenie szybkości, sprawności i rzetelności postępowania przez badanie, czy
w konkretnych sprawach nie zachodzi nieuzasadniona przewlekłość
w podejmowaniu czynności;
2) kontrolowaniu prawidłowości prowadzenia biurowości i rachunkowości
kancelarii, zwłaszcza w zakresie ustalenia, czy nie wystąpiły niedobory
finansowe;
3) badaniu kultury pracy, w tym przestrzegania wyznaczonych terminów
czynności i przyjmowania interesantów oraz utrzymywania kancelarii na
poziomie odpowiednim do godności urzędu i posiadanych środków;
4) badaniu dopuszczalności przyjmowania przez komornika spraw z wyboru
wierzyciela;
5) badaniu prawidłowości powierzania czynności asesorom;
6) gromadzeniu i analizowaniu informacji o sygnalizacjach naruszeń prawa,
o których mowa w art. 166 ust. 2, oraz wytknięciach uchybień, o których
mowa w art. 166 ust. 4;
7) badaniu, czy pobierane przez komornika należności są zgodne
z obowiązującymi przepisami prawa;
8) podejmowaniu decyzji w przedmiocie wyrażenia zgody, o której mowa
w art. 40 ust. 2;
9) stosowaniu innych środków prawnych określonych w przepisach prawa.
2. Uprawnienia nadzorcze prezesa właściwego sądu rejonowego obejmują:
1) zawiadamianie sądu o potrzebie wydania komornikowi zarządzeń w trybie
art. 759 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania
cywilnego;
2) badanie prawidłowości realizacji zarządzeń sądu wydanych w trybie
art. 759 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania
cywilnego;
3) występowanie do Ministra Sprawiedliwości z wnioskiem o odwołanie
komornika z zajmowanego stanowiska;
4) wszczynanie postępowań dyscyplinarnych;
5) kierowanie komorników i asesorów na badania lekarskie, o których mowa
w art. 26 i art. 141;
6) odsuwanie komorników od czynności;
7) rozpoznawanie skarg dotyczących działalności komorników,
niestanowiących przedmiotu rozpoznania sądu w trybie art. 767 ustawy z dnia
17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego;
8) analizowanie sprawozdań, o których mowa w art. 186 ust. 1.

art. 176. więcej Art. 176. 1. W zakresie nadzoru odpowiedzialnego prezes właściwego sądu
rejonowego, w razie potrzeby, nie rzadziej jednak niż raz na 2 lata, przeprowadza
kontrolę kancelarii osobiście lub przez wyznaczonego sędziego wykazującego
szczególną znajomość spraw z zakresu postępowania egzekucyjnego i przy
pomocy księgowego, a w zakresie kontroli finansowej – przez upoważnioną osobę
lub wyspecjalizowaną instytucję.
2. Komornika, którego kancelaria ma być poddana okresowej kontroli,
zawiadamia się o jej terminie, co najmniej na 3 dni przed jej rozpoczęciem.
W pozostałych przypadkach komornik nie jest zawiadamiany o terminie kontroli.
3. W ramach prowadzonej kontroli prezes właściwego sądu rejonowego jest
uprawniony do żądania od komornika wyjaśnień oraz wydawania zarządzeń,
których nieprzestrzeganie może stanowić podstawę wszczęcia postępowania
dyscyplinarnego lub odwołania komornika z zajmowanego stanowiska.
4. W uzasadnionych przypadkach prezes właściwego sądu rejonowego może
zlecić przeprowadzenie kontroli, o której mowa w ust. 1, biegłemu rewidentowi,
specjaliście z danej dziedziny lub innej wyspecjalizowanej instytucji. W tym celu
prezes sądu może wystąpić do Ministra Sprawiedliwości z wnioskiem o przyznanie
niezbędnych środków na pokrycie przewidywanych kosztów kontroli.
5. Prezes właściwego sądu rejonowego informuje naczelnika urzędu
skarbowego właściwego ze względu na siedzibę kancelarii o kontroli kancelarii, co najmniej na 7 dni roboczych przed dniem jej rozpoczęcia. W przypadku kontroli doraźnej termin ten może ulec skróceniu. Upoważniony pracownik urzędu
skarbowego może wziąć udział w tej kontroli. Do udziału upoważnionego
pracownika urzędu skarbowego w kontroli przepis art. 173 ust. 3 stosuje się
odpowiednio.
6. Jeżeli zachodzi konieczność przeprowadzenia kontroli, o której mowa
w ust. 1, a prezes właściwego sądu rejonowego nie jest w stanie wyznaczyć
sędziego wykazującego szczególną znajomość spraw z zakresu postępowania
egzekucyjnego spośród sędziów podległego mu sądu, prezes właściwego sądu
rejonowego występuje do prezesa właściwego sądu okręgowego o wyznaczenie
sędziego wizytatora, który przeprowadzi kontrolę kancelarii. W uzasadnionych
przypadkach prezes właściwego sądu rejonowego może również wystąpić do
prezesa właściwego sądu okręgowego o wyznaczenie inspektora do spraw
biurowości celem przeprowadzenia kontroli kancelarii w stosownym zakresie.

art. 177. więcej Art. 177. W przypadku bardzo dobrych wyników poprzedniej kontroli
kancelarii, wykonania zarządzeń pokontrolnych i niebudzących zastrzeżeń
wyników nadzoru judykacyjnego w danym roku prezes właściwego sądu
okręgowego, na wniosek prezesa właściwego sądu rejonowego, może zarządzić
odstąpienie od przeprowadzenia kolejnej kontroli. W takim przypadku prezes
właściwego sądu rejonowego sporządza sprawozdanie z wyników nadzoru
administracyjnego, a kolejna kontrola kancelarii odbywa się najpóźniej po upływie
3 lat od poprzedniej.

art. 178. więcej Art. 178. Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy
tryb przeprowadzania kontroli, o których mowa w art. 173 ust. 2 i art. 176 ust. 1,
w tym składy zespołów do ich przeprowadzania, formularze protokołu wyników
kontroli i sprawozdania z wyników nadzoru administracyjnego, biorąc pod uwagę
potrzebę efektywnego wykonywania uprawnień nadzorczych.

art. 179. więcej Art. 179. Prezes właściwego sądu rejonowego w terminie 30 dni rozpatruje
skargi na komornika niestanowiące przedmiotu rozpoznania sądu w trybie art. 767
ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego. Skargi stanowiące przedmiot rozpoznania sądu prezes niezwłocznie przekazuje właściwemu komornikowi.

art. 180. więcej Art. 180. 1. Prezes właściwego sądu rejonowego składa corocznie prezesowi
właściwego sądu okręgowego, w terminie do końca marca kolejnego roku
kalendarzowego, sprawozdanie obejmujące informacje, o których mowa w art. 175
ust. 1 pkt 6.
2. Prezes właściwego sądu okręgowego przekazuje corocznie Ministrowi
Sprawiedliwości, w terminie do końca czerwca kolejnego roku kalendarzowego,
zbiorcze dane obejmujące informacje, o których mowa w art. 175 ust. 1 pkt 6.

art. 181. więcej Art. 181. Uprawnienia nadzorcze prezesa właściwego sądu okręgowego
obejmują:
1) wszczynanie postępowań dyscyplinarnych;
2) zlecanie przeprowadzenia wizytacji lub lustracji kancelarii;
3) kierowanie komorników i asesorów na badania lekarskie, o których mowa
w art. 26 i art. 141;
4) występowanie do Ministra Sprawiedliwości z wnioskiem o odwołanie
komornika z zajmowanego stanowiska;
5) stosowanie innych środków prawnych określonych w przepisach prawa.

art. 182. więcej Art. 182. Uprawnienia nadzorcze prezesa właściwego sądu apelacyjnego
obejmują:
1) wszczynanie postępowań dyscyplinarnych;
2) zlecanie przeprowadzenia wizytacji lub lustracji kancelarii;
3) zawieszanie asesorów w czynnościach;
4) podejmowanie czynności związanych z odwołaniem asesora z zajmowanego
stanowiska, w szczególności w przypadku uporczywego lub rażącego
naruszenia przepisów prawa;
5) zawieszanie aplikantów w czynnościach;
6) podejmowanie czynności związanych ze skreśleniem aplikanta z listy
aplikantów komorniczych;
7) podejmowanie, w przypadkach, o których mowa w ustawie, decyzji
w przedmiocie zastępstwa komornika;
8) podejmowanie decyzji związanych z zatrudnianiem przez komorników
aplikantów i asesorów;
9) kierowanie komorników i asesorów na badania lekarskie, o których mowa
w art. 26 i art. 141;
10) występowanie do Ministra Sprawiedliwości z wnioskiem o odwołanie
komornika z zajmowanego stanowiska;
11) analizowanie sprawozdań, o których mowa w art. 186 ust. 1;
12) stosowanie innych środków prawnych określonych w przepisach prawa.

art. 183. więcej Art. 183. 1. W ramach zlecenia, o którym mowa w art. 174 ust. 1, sędziemu
wizytatorowi przysługują uprawnienia do:
1) przeprowadzania wizytacji lub lustracji kancelarii;
2) kontrolowania realizacji zaleceń powizytacyjnych;
3) kontrolowania wykonania zarządzeń wydanych w trybie art. 759 § 2 ustawy
z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego;
4) podjęcia czynności, o których mowa w art. 168 ust. 1 pkt 4–6;
5) wydawania wiążących zaleceń w zakresie stosowanych przez komornika
praktyk;
6) stosowania innych środków prawnych określonych w przepisach prawa.
2. W ramach wykonywanych obowiązków sędziemu wizytatorowi
przysługuje uprawnienie do wszczynania postępowań dyscyplinarnych.
3. W przypadku stwierdzenia uchybień w działaniu komornika
kwalifikujących się zarówno jako rażące lub uporczywe naruszenie prawa,
o którym mowa w art. 19 ust. 2, oraz jako przewinienie dyscyplinarne
uzasadniające wydalenie ze służby komorniczej, sędzia wizytator występuje do
prezesa właściwego sądu okręgowego z informacją o istnieniu podstaw do złożenia
wniosku, o którym mowa w art. 19 ust. 2.

art. 184. więcej Art. 184. Obowiązki sędziego wizytatora sprawującego nadzór nad
komornikami w Ministerstwie Sprawiedliwości lub sądzie powszechnym może
pełnić sędzia sądu rejonowego mający przynajmniej czteroletnie doświadczenie
orzecznicze w sprawach egzekucyjnych.

art. 185. więcej Art. 185. 1. Wizytacji lub lustracji kancelarii nie może przeprowadzać sędzia
wizytator będący małżonkiem, krewnym albo powinowatym nadzorowanego komornika lub pozostający z tym komornikiem w takim stosunku prawnym lub faktycznym, że może to budzić uzasadnione wątpliwości co do bezstronności
sędziego wizytatora.
2. Ten sam sędzia wizytator nie może przeprowadzać dwóch kolejnych
wizytacji tej samej kancelarii.

art. 186. więcej Art. 186. 1. Komornik jest obowiązany złożyć przed dniem 1 lutego każdego
roku roczne sprawozdanie ze swojej działalności.
2. Sprawozdanie z działalności komornik składa prezesowi właściwego sądu
apelacyjnego, a kopię tego sprawozdania przekazuje prezesowi właściwego sądu
okręgowego, prezesowi właściwego sądu rejonowego oraz radzie właściwej izby
komorniczej.
3. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady
Komorniczej, określi, w drodze rozporządzenia, zakres rocznego sprawozdania
z działalności komornika, biorąc pod uwagę, że dane zawarte w sprawozdaniu
powinny umożliwić efektywne wykonywanie uprawnień nadzorczych, jak również
zapewnić możliwość oceny stanu egzekucji w obszarze właściwości sądu
apelacyjnego, w szczególności pod kątem sprawności i skuteczności egzekucji oraz
występujących tendencji w zakresie ruchu spraw prowadzonych przez
komorników.

art. 187. więcej Art. 187. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady
Komorniczej, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady prowadzenia
biurowości, rachunkowości i ewidencji operacji finansowych kancelarii,
uwzględniając potrzebę szczegółowej ewidencji spraw prowadzonych w kancelarii,
uwidocznienia przebiegu czynności oraz zapewnienia przejrzystości i rzetelności
wszystkich wpisów i operacji finansowych dokonywanych przez komornika,
a także stworzenia możliwości kontroli poprawności i uczciwości dokonywanych
operacji finansowych.

art. 188. więcej Art. 188. 1. Krajowa Rada Komornicza sprawuje nadzór nad komornikami
niezależnie od nadzoru sprawowanego przez Ministra Sprawiedliwości i prezesów
właściwych sądów.
2. Nadzór Krajowej Rady Komorniczej polega na:
1) ocenie szybkości, sprawności i rzetelności postępowania przez badanie, czy
w konkretnych sprawach nie zachodzi nieuzasadniona przewlekłość
w podejmowaniu czynności;
2) kontrolowaniu prawidłowości prowadzenia biurowości i rachunkowości
kancelarii, zwłaszcza w zakresie ustalenia, czy nie wystąpiły niedobory
finansowe;
3) badaniu kultury pracy, w tym przestrzegania wyznaczonych terminów
czynności i przyjmowania interesantów oraz utrzymywania kancelarii na
poziomie odpowiednim do godności urzędu i posiadanych środków;
4) badaniu dopuszczalności przyjmowania przez komornika spraw z wyboru
wierzyciela;
5) badaniu prawidłowości powierzania czynności asesorom;
6) badaniu przestrzegania zasad etyki zawodowej przez członków samorządu
komorniczego;
7) badaniu przestrzegania przez członków samorządu komorniczego
obowiązujących uchwał organów samorządu.
3. Krajowa Rada Komornicza, sprawując nadzór nad komornikami, działa
przez Prezesa Krajowej Rady Komorniczej oraz komorników wizytatorów.
4. W ramach sprawowanego nadzoru wewnętrznego samorządu
komorniczego czynności są podejmowane w formie:
1) wizytacji, obejmującej pełną działalność kancelarii;
2) lustracji, obejmującej wybrane zagadnienia z działalności kancelarii;
3) żądania przedstawienia akt sprawy wraz z wyjaśnieniami;
4) żądania przedstawienia urządzeń ewidencyjnych lub dokumentacji księgowej
wraz z wyjaśnieniami.
5. Do sprawowania nadzoru w zakresie, o którym mowa w ust. 2 pkt 6 i 7, są
upoważnione również rady właściwych izb komorniczych.

art. 189. więcej Art. 189. Czynności, o których mowa w art. 188 ust. 4, wykonuje we
własnym zakresie rzecznik dyscyplinarny. W ramach wykonywanych obowiązków
rzecznikowi dyscyplinarnemu przysługują uprawnienia, o których mowa w art. 170
ust. 2.

art. 190. więcej Art. 190. 1. Komorników wizytatorów działających przy danej izbie
komorniczej powołuje spośród jej członków, w drodze uchwały, Krajowa Rada
Komornicza na trzyletnią kadencję.
2. Krajowa Rada Komornicza ustala, w drodze uchwały, na wniosek rady
właściwej izby komorniczej, liczbę komorników wizytatorów działających przy
poszczególnych izbach komorniczych.
3. Krajowa Rada Komornicza przesyła Ministrowi Sprawiedliwości odpis
uchwały, o której mowa w ust. 1, w terminie 7 dni od dnia jej podjęcia. Minister
Sprawiedliwości, mając na względzie interes publiczny i dobro wymiaru
sprawiedliwości, może w terminie 21 dni od dnia otrzymania uchwały wnieść
sprzeciw. Na sprzeciw Ministra Sprawiedliwości skarga do sądu administracyjnego
nie przysługuje.

art. 191. więcej Art. 191. 1. Komornikiem wizytatorem może zostać komornik posiadający co
najmniej 5-letni staż nienagannej służby na stanowisku komornika, wobec którego
nie toczy się postępowanie dyscyplinarne oraz który ukończył wyższe studia
prawnicze w Rzeczypospolitej Polskiej i uzyskał tytuł magistra lub zagraniczne
studia prawnicze uznane w Rzeczypospolitej Polskiej. W przypadku dwukrotnego
wytknięcia uchybienia w trybie art. 166 ust. 4, komornik przez 4 lata od dnia
wytknięcia ostatniego uchybienia nie może pełnić funkcji komornika wizytatora.
2. Komornikiem wizytatorem nie może zostać komornik, który w ciągu 4 lat
przed powołaniem został odwołany ze składu komisji dyscyplinarnej z przyczyn,
o których mowa w art. 232 ust. 1 pkt 3.

art. 192. więcej Art. 192. Powołanie na funkcję komornika wizytatora wygasa w przypadku:
1) śmierci;
2) wygaśnięcia powołania na stanowisko komornika z mocy prawa lub
odwołania komornika z zajmowanego stanowiska;
3) zrzeczenia się funkcji;
4) upływu kadencji;
5) prawomocnego ukarania karą dyscyplinarną, o której mowa
w art. 224 ust. 1 pkt 2–5;
6) dwukrotnego wytknięcia uchybienia w trybie art. 166 ust. 4.

art. 193. więcej Art. 193. 1. Wizytacji kancelarii mających siedzibę na obszarze danej izby
komorniczej dokonują działający przy niej komornicy wizytatorzy. Przedmiotem
wizytacji są zagadnienia, o których mowa w art. 188 ust. 2.
2. Wizytację kancelarii przeprowadza się co najmniej raz na 2 lata.
3. Harmonogram wizytacji kancelarii ustala, raz w roku, rada właściwej izby
komorniczej.
4. Harmonogram wizytacji kancelarii rada właściwej izby komorniczej
przesyła w terminie 14 dni od dnia jego ustalenia Krajowej Radzie Komorniczej.
5. W razie potrzeby Krajowa Rada Komornicza, rada właściwej izby
komorniczej, rzecznik dyscyplinarny lub Minister Sprawiedliwości może zlecić
komornikowi wizytatorowi wizytację lub lustrację określonej kancelarii.
6. Wizytacji lub lustracji kancelarii nie może przeprowadzać komornik
wizytator będący małżonkiem, krewnym albo powinowatym nadzorowanego
komornika lub pozostający z tym komornikiem w takim stosunku prawnym lub
faktycznym, że może to budzić uzasadnione wątpliwości co do bezstronności
komornika wizytatora.
7. Ten sam komornik wizytator nie może przeprowadzać dwóch kolejnych
wizytacji tej samej kancelarii.

art. 194. więcej Art. 194. 1. Rada właściwej izby komorniczej przekazuje Krajowej Radzie
Komorniczej po dwa egzemplarze protokołów wizytacji i poleceń powizytacyjnych
oraz sprawozdania zbiorcze kancelarii, a także odpisy uchwał i protokołów
walnych zgromadzeń izb komorniczych.
2. Rada właściwej izby komorniczej przekazuje prezesowi właściwego sądu
okręgowego odpisy protokołów wizytacji i poleceń powizytacyjnych, o których
mowa w ust. 1.
3. Polecenia powizytacyjne, o których mowa w ust. 1, i wnioski z wizytacji
stanowią dla Krajowej Rady Komorniczej i rad izb komorniczych materiał do
obowiązkowego, stałego szkolenia komorników i asesorów.

art. 195. więcej Art. 195. 1. Komornicy i asesorzy tworzą samorząd komorniczy.
2. Do zadań samorządu komorniczego należy w szczególności:
1) wspieranie organów nadzoru administracyjnego w zakresie pieczy nad
sumiennym pełnieniem służby przez komorników oraz należytym
wykonywaniem obowiązków przez asesorów i aplikantów;
2) udział w zapewnianiu warunków do wykonywania ustawowych zadań
komorników;
3) reprezentowanie komorników i asesorów;
4) doskonalenie zawodowe komorników i asesorów oraz udział w kształceniu
aplikantów;
5) ustalanie i krzewienie zasad etyki zawodowej oraz dbałość o ich
przestrzeganie;
6) prowadzenie badań w zakresie funkcjonowania egzekucji sądowej.

art. 196. więcej Art. 196. 1. Organami samorządu komorniczego są:
1) Krajowa Rada Komornicza;
2) Krajowa Komisja Rewizyjna;
3) izby komornicze.
2. Nie można łączyć członkostwa w pochodzących z wyboru organach
samorządu komorniczego.
3. Krajowa Rada Komornicza i izby komornicze posiadają osobowość
prawną.
4. Samorząd komorniczy i jego organy nie mogą prowadzić działalności
gospodarczej ani posiadać w spółce prawa handlowego więcej niż 10% akcji lub
udziałów przedstawiających więcej niż 10% kapitału zakładowego.

art. 197. więcej Art. 197. Krajowa Rada Komornicza jest reprezentantem samorządu
komorniczego.

art. 198. więcej Art. 198. 1. Członków Krajowej Rady Komorniczej wybierają walne
zgromadzenia izb komorniczych, po 4 z każdej izby komorniczej, przy czym
jednego z nich wybiera się spośród asesorów.
2. Członkowie Krajowej Rady Komorniczej są powoływani na okres 3 lat,
najwyżej na 2 kolejne kadencje, i nie mogą być ponownie powołani przed upływem
5 lat od dnia zakończenia pełnienia tej funkcji.
3. Kadencja asesora powołanego do Krajowej Rady Komorniczej wygasa
również w przypadku skreślenia z wykazu asesorów komorniczych lub powołania na stanowisko komornika. Rozwiązanie z asesorem powołanym do Krajowej Rady Komorniczej stosunku pracy, o którym mowa w art. 135, wymaga uprzedniej
zgody walnego zgromadzenia izby komorniczej, które dokonało jego wyboru.

art. 199. więcej Art. 199. Krajowa Rada Komornicza wybiera Prezesa Krajowej Rady
Komorniczej i wiceprezesa Krajowej Rady Komorniczej spośród swoich członków
będących komornikami w głosowaniu tajnym. Odpisy uchwał przesyła się
Ministrowi Sprawiedliwości.

art. 200. więcej Art. 200. 1. Uchwały Krajowej Rady Komorniczej są wykonywane przez jej
prezesa lub jej wyznaczonych członków.
2. Krajowa Rada Komornicza dokonuje na posiedzeniu podziału czynności
między swoich członków oraz uchwala regulamin swojej pracy. Dokumenty te
Krajowa Rada Komornicza doręcza Ministrowi Sprawiedliwości i radom izb
komorniczych.
3. Oświadczenia woli w sprawach majątkowych Krajowa Rada Komornicza
składa w formie uchwały.
4. Uchwały Krajowej Rady Komorniczej zapadają zwykłą większością
głosów w obecności co najmniej połowy jej członków. W przypadku równej liczby
głosów decyduje głos przewodniczącego posiedzenia.

art. 201. więcej Art. 201. Prezes Krajowej Rady Komorniczej reprezentuje ją na zewnątrz,
kieruje jej pracami i przewodniczy na posiedzeniach. W przypadku nieobecności
Prezesa Krajowej Rady Komorniczej jego obowiązki wykonuje wiceprezes
Krajowej Rady Komorniczej.

art. 202. więcej Art. 202. 1. Do zakresu działania Krajowej Rady Komorniczej należy:
1) wyrażanie opinii w sprawach dotyczących biurowości i rachunkowości
obowiązujących w kancelariach i innych sprawach dotyczących przepisów
regulujących organizację i funkcjonowanie komorników;
2) wyrażanie opinii w sprawach zmian przepisów dotyczących egzekucji,
wykonywania postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia i funkcjonowania
komorników;
3) wyrażanie opinii w sprawach przedstawianych przez Ministra
Sprawiedliwości lub organy samorządu komorniczego;
4) uchwalanie, po zasięgnięciu opinii walnych zgromadzeń izb komorniczych,
zasad etyki zawodowej;
5) współdziałanie w organizowaniu egzaminu komorniczego;
6) uchwalanie budżetu Krajowej Rady Komorniczej i określanie udziału
poszczególnych izb komorniczych w pokrywaniu jej wydatków budżetowych;
7) ustalanie wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego
prowadzonego przez rzecznika dyscyplinarnego i komisję dyscyplinarną;
8) wyznaczanie komorników wizytatorów działających przy poszczególnych
izbach komorniczych;
9) przedstawianie Ministrowi Sprawiedliwości kandydatów na rzecznika
dyscyplinarnego wraz z opinią o poszczególnych kandydatach;
10) opiniowanie kandydatów na zastępców rzecznika dyscyplinarnego;
11) uchwalanie regulaminu działania Krajowej Rady Komorniczej oraz
ramowego regulaminu działania rad izb komorniczych, ze szczególnym
uwzględnieniem procedury podejmowania uchwał oraz kwestii
reprezentowania tych organów;
12) uchwalanie ramowego regulaminu obrad walnych zgromadzeń izb
komorniczych;
13) współpraca z organizacjami komorników innych krajów;
14) wydawanie czasopisma zawodowego;
15) przechowywanie akt spraw, w których postępowanie zostało zakończone,
oraz zamkniętych urządzeń ewidencyjnych;
16) prowadzenie strony internetowej Krajowej Rady Komorniczej w celu
zamieszczania wymaganych przez przepisy prawa ogłoszeń i informacji;
17) współpraca z sądem prowadzącym elektroniczne postępowanie upominawcze
w zakresie prowadzenia i aktualizowania listy komorników, zasad
potwierdzania danych do weryfikacji podpisu elektronicznego używanego
przez komornika, umożliwiających dostęp do elektronicznych tytułów
wykonawczych i ich weryfikację oraz sądami prowadzącymi postępowania
wieczystoksięgowe w zakresie identyfikacji komorników;
18) współpraca z podmiotem prowadzącym system teleinformatyczny
obsługujący zajęcie wierzytelności z rachunku bankowego;
19) utworzenie i prowadzenie systemu teleinformatycznego obsługującego
elektroniczne licytacje publiczne;
20) wykonywanie innych czynności przewidzianych przepisami prawa.
2. Podjęcie uchwał w sprawach wymienionych w ust. 1 pkt 6, 11
i 12 wymaga zasięgnięcia opinii rad izb komorniczych.
3. Krajowa Rada Komornicza składa Ministrowi Sprawiedliwości raz w roku,
w terminie do dnia 31 marca, informację o stanie egzekucji.

art. 203. więcej Art. 203. 1. Krajowa Rada Komornicza potwierdza dane do weryfikacji
podpisu elektronicznego używanego przez komornika w postępowaniu
egzekucyjnym.
2. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady
Komorniczej, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe czynności Krajowej
Rady Komorniczej umożliwiające komornikom prowadzenie egzekucji na
podstawie elektronicznego tytułu wykonawczego oraz szczegółowe czynności
komornika w egzekucji prowadzonej na podstawie elektronicznego tytułu
wykonawczego, kierując się potrzebą przyśpieszenia postępowania egzekucyjnego
prowadzonego w tym trybie, oraz sposób wykonywania czynności przy użyciu
systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 158 ust. 1, mając na
względzie bezpieczeństwo posługiwania się dokumentami w postaci
elektronicznej, dostępność akt egzekucyjnych dla stron postępowania
egzekucyjnego, sprawność postępowania egzekucyjnego oraz zapewnienie
możliwości jednoznacznej identyfikacji dłużnika.

art. 204. więcej Art. 204. 1. Krajowa Komisja Rewizyjna kontroluje działalność finansową
Krajowej Rady Komorniczej.
2. Członków Krajowej Komisji Rewizyjnej wybierają spośród komorników
walne zgromadzenia izb komorniczych, po 1 z każdej izby komorniczej.
3. Członkowie Krajowej Komisji Rewizyjnej są powoływani na okres 4 lat,
najwyżej na 2 kolejne kadencje.
4. Przewodniczący Krajowej Komisji Rewizyjnej informuje Krajową Radę
Komorniczą oraz rady izb komorniczych o wynikach przeprowadzonych kontroli
oraz ma prawo uczestniczyć w posiedzeniach Krajowej Rady Komorniczej.
W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości Przewodniczący Krajowej Komisji
Rewizyjnej informuje również Ministra Sprawiedliwości.

art. 205. więcej Art. 205. 1. Izbę komorniczą tworzą komornicy prowadzący kancelarie
w obszarze apelacji i asesorzy zatrudnieni w tych kancelariach.
2. Siedzibą izby komorniczej jest miejscowość, w której siedzibę ma sąd
apelacyjny.
3. Członkostwo w izbie komorniczej powstaje z dniem złożenia przez
komornika ślubowania i ustaje z dniem odwołania komornika z zajmowanego
stanowiska albo wygaśnięcia powołania na stanowisko komornika z mocy prawa.
Z dniem odwołania komornika z zajmowanego stanowiska albo wygaśnięcia
powołania na stanowisko komornika z mocy prawa komornik przestaje pełnić
wszelkie funkcje w organach samorządu komorniczego.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do asesorów.

art. 206. więcej Art. 206. Organami izby komorniczej są:
1) walne zgromadzenie izby komorniczej;
2) rada izby komorniczej;
3) komisja rewizyjna.

art. 207. więcej Art. 207. 1. Walne zgromadzenia izby komorniczej dzielą się na zwyczajne
i nadzwyczajne.
2. Zwyczajne walne zgromadzenie izby komorniczej zwołuje rada izby
komorniczej w pierwszym kwartale każdego roku.
3. Nadzwyczajne walne zgromadzenie izby komorniczej jest zwoływane
z inicjatywy Krajowej Rady Komorniczej, na podstawie uchwały rady izby komorniczej, na wniosek komisji rewizyjnej albo co najmniej 1/5 członków danej izby komorniczej.
4. W walnym zgromadzeniu izby komorniczej ma obowiązek uczestniczyć
każdy członek danej izby komorniczej.
5. Asesorzy nie mogą brać udziału w głosowaniu w sprawach, o których
mowa w art. 208 ust. 1 pkt 5 i 6.
6. W walnym zgromadzeniu izby komorniczej mają prawo uczestniczyć
aplikanci, jednakże nie mogą brać udziału w głosowaniu.

art. 208. więcej Art. 208. 1. Do kompetencji walnego zgromadzenia izby komorniczej należy:
1) wybór przewodniczącego rady izby komorniczej spośród komorników;
2) wybór wiceprzewodniczącego oraz pozostałych członków rady izby
komorniczej spośród komorników i asesorów;
3) wybór członków Krajowej Rady Komorniczej;
4) zatwierdzanie – po wysłuchaniu wniosków komisji rewizyjnej – rocznego
sprawozdania przedstawianego przez radę izby komorniczej i zamknięcie
okresu rachunkowego;
5) uchwalanie budżetu izby komorniczej;
6) ustalanie wysokości składek miesięcznych na potrzeby organów samorządu
komorniczego;
7) uchwalanie składek na określone cele;
8) uchwalanie regulaminu działania rady izby komorniczej oraz regulaminu
obrad walnego zgromadzenia izby komorniczej;
9) wyrażanie opinii o propozycjach Krajowej Rady Komorniczej dotyczących
zasad etyki zawodowej;
10) wyrażanie opinii, na wniosek Ministra Sprawiedliwości, w innych sprawach
dotyczących komorników.
2. Walne zgromadzenie izby komorniczej wybiera przewodniczącego
zgromadzenia i uchwala regulamin swojego działania w głosowaniu jawnym.
3. Walne zgromadzenie izby komorniczej podejmuje uchwały w innych
sprawach niż określone w ust. 2 w głosowaniu tajnym.

art. 209. więcej Art. 209. 1. Decyzje walnego zgromadzenia izby komorniczej zapadają
w formie uchwał. Odpisy uchwał w sprawach, o których mowa
w art. 208 ust. 1 pkt 1–3, przesyła się Ministrowi Sprawiedliwości.
2. Do ważności uchwał walnego zgromadzenia izby komorniczej wymagana
jest obecność co najmniej połowy członków izby komorniczej. Uchwały są
podejmowane zwykłą większością głosów.
3. W przypadku głosowania nad uchwałami w sprawach, o których mowa
w art. 208 ust. 1 pkt 5 i 6, przy ustalaniu obecności członków i większości głosów
nie uwzględnia się asesorów biorących udział w walnym zgromadzeniu izby
komorniczej.

art. 210. więcej Art. 210. 1. Rada izby komorniczej działa w siedzibie izby komorniczej
i składa się z:
1) 7 członków – w izbach liczących do 150 komorników,
2) 9 członków – w izbach liczących powyżej 150 komorników
– w tym z przewodniczącego i wiceprzewodniczącego rady izby komorniczej.
2. Rada izby komorniczej na posiedzeniu dokonuje podziału czynności
między swoich członków oraz uchwala regulamin swojej pracy. Dokumenty te rada
izby komorniczej doręcza wszystkim członkom danej izby komorniczej i Krajowej
Radzie Komorniczej.
3. Członkowie rady izby komorniczej są powoływani na okres 3 lat, najwyżej
na 2 kolejne kadencje, i nie mogą być ponownie powołani przed upływem 5 lat od
dnia zakończenia pełnienia tej funkcji.
4. W skład rady izby komorniczej wchodzi jeden asesor. Przepis
art. 198 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

art. 211. więcej Art. 211. 1. Rada izby komorniczej reprezentuje izbę komorniczą.
2. Przewodniczący rady izby komorniczej reprezentuje ją na zewnątrz, kieruje
jej pracami i przewodniczy na posiedzeniach. W przypadku nieobecności
przewodniczącego rady izby komorniczej, jego obowiązki wykonuje
wiceprzewodniczący rady izby komorniczej.
3. Uchwały rady izby komorniczej są wykonywane przez przewodniczącego
rady izby komorniczej lub wyznaczonych członków.
4. Oświadczenia woli w sprawach majątkowych rada izby komorniczej składa
w formie uchwały.
5. Uchwały rady izby komorniczej zapadają zwykłą większością głosów
w obecności co najmniej połowy jej członków. W przypadku równej liczby głosów
decyduje głos przewodniczącego posiedzenia.

art. 212. więcej Art. 212. 1. Do zakresu działania rady izby komorniczej należy:
1) wyrażanie opinii w sprawie powoływania i odwoływania komorników
i asesorów;
2) nadzór nad przestrzeganiem przez komorników i asesorów powagi i godności
zawodu;
3) zlecanie komornikom wizytatorom dokonania wizytacji określonej kancelarii;
4) organizowanie doskonalenia zawodowego komorników i asesorów;
5) organizowanie szkolenia aplikantów;
6) zarząd majątkiem izby komorniczej;
7) zwoływanie walnych zgromadzeń izby komorniczej oraz wykonywanie
uchwał tych zgromadzeń;
8) prowadzenie listy aplikantów komorniczych;
9) prowadzenie rejestrów komorników i asesorów oraz rejestru kancelarii i ich
siedzib w obrębie danej izby komorniczej oraz zamieszczanie ich na stronie
internetowej izby komorniczej;
10) wykonywanie innych czynności przewidzianych przepisami prawa
i wynikających z podjętych uchwał.
2. Rada izby komorniczej przedstawia corocznie Krajowej Radzie
Komorniczej informacje o liście i rejestrach, o których mowa w ust. 1 pkt 8 i 9.

art. 213. więcej Art. 213. 1. Komisja rewizyjna działająca w izbie komorniczej kontroluje
działalność finansową rady izby komorniczej.
2. Przewodniczącego i czterech członków komisji rewizyjnej wybiera spośród
komorników walne zgromadzenie izby komorniczej.
3. Członkowie komisji rewizyjnej są powoływani na okres 4 lat, najwyżej na
2 kolejne kadencje, i nie mogą być ponownie powołani przed upływem 5 lat od dnia
zakończenia pełnienia tej funkcji.
4. Przewodniczący komisji rewizyjnej informuje Krajową Radę Komorniczą
oraz radę izby komorniczej o wynikach przeprowadzonych kontroli oraz ma prawo
uczestniczyć w posiedzeniach rady izby komorniczej.

art. 214. więcej Art. 214. 1. Nadzór zwierzchni nad samorządem komorniczym sprawuje
Minister Sprawiedliwości.
2. Krajowa Rada Komornicza przekazuje Ministrowi Sprawiedliwości odpisy
podejmowanych uchwał i protokołów posiedzeń oraz sprawozdanie roczne wraz
z bilansem – w terminie 14 dni od dnia ich podjęcia lub sporządzenia.
3. Rada izby komorniczej przekazuje Ministrowi Sprawiedliwości odpisy
podejmowanych uchwał i protokołów walnego zgromadzenia izby komorniczej,
a także odpisy własnych uchwał i protokołów oraz sprawozdanie roczne wraz
z bilansem, w terminie 14 dni od dnia ich otrzymania, podjęcia lub sporządzenia.
4. Obowiązek, o którym mowa w ust. 2 i 3, nie dotyczy uchwał o charakterze
personalnym, chyba że obowiązek ich przekazania Ministrowi Sprawiedliwości
wynika z przepisów ustawy.
5. Minister Sprawiedliwości może zażądać, w razie potrzeby, od Prezesa
Krajowej Rady Komorniczej i rad izb komorniczych również innych dokumentów
niż określone w ust. 2 i 3.
6. Organy samorządu komorniczego udzielają na żądanie Ministra
Sprawiedliwości niezbędnych informacji dotyczących funkcjonowania samorządu
komorniczego.
7. Minister Sprawiedliwości może zwrócić się do Krajowej Rady
Komorniczej o podjęcie uchwały w sprawie należącej do zakresu jej właściwości.
Uchwała Krajowej Rady Komorniczej jest podejmowana w terminie 2 miesięcy od
dnia otrzymania wniosku.

art. 215. więcej Art. 215. 1. Minister Sprawiedliwości może zwrócić się do Sądu
Najwyższego z wnioskiem o uchylenie sprzecznej z prawem uchwały organu
samorządu komorniczego w terminie 6 miesięcy od dnia jej otrzymania.
2. Sąd Najwyższy oddala skargę lub uchyla zaskarżoną uchwałę i, w razie
potrzeby, przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania właściwemu organowi
samorządu komorniczego ze wskazaniami co do sposobu jej załatwienia.

art. 216. więcej Art. 216. Krajowa Rada Komornicza na podstawie informacji
przekazywanych przez rady izb komorniczych prowadzi w systemie
teleinformatycznym listę komorników, listę zastępców komorników, wykaz
asesorów komorniczych oraz listę aplikantów komorniczych.

art. 217. więcej Art. 217. Lista komorników zawiera następujące dane dotyczące
komorników:
1) imię i nazwisko;
2) numer Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności
(PESEL);
3) numer identyfikacji podatkowej;
4) nazwę sądu, przy którym działa komornik, i numer porządkowy kancelarii;
5) oznaczenie izby komorniczej, do której należy komornik;
6) datę wydania i numer decyzji o powołaniu na stanowisko komornika;
7) datę złożenia ślubowania;
8) datę wydania i numer decyzji o odwołaniu komornika z zajmowanego
stanowiska;
9) datę zwolnienia stanowiska komornika;
10) datę wydania i numer postanowienia o zawieszeniu w czynnościach lub
zarządzenia o odsunięciu od wykonywania czynności;
11) datę ustania zawieszenia w czynnościach;
12) datę wydania i numer zarządzenia o wyznaczeniu zastępcy danego
komornika;
13) imię i nazwisko zastępcy komornika oraz zajmowane przez zastępcę
stanowisko;
14) czas trwania zastępstwa komornika;
15) informacje o pełnieniu przez komornika obowiązków zastępcy innego
komornika.

art. 218. więcej Art. 218. Lista zastępców komorników zawiera następujące dane:
1) imię i nazwisko zastępcy komornika oraz zajmowane przez zastępcę
stanowisko;
2) datę wydania i numer zarządzenia o wyznaczeniu zastępcy komornika;
3) imię i nazwisko zastępowanego komornika;
4) czas trwania zastępstwa komornika.

art. 219. więcej Art. 219. Wykaz asesorów komorniczych zawiera następujące dane
dotyczące asesorów:
1) imię i nazwisko;
2) numer PESEL;
3) oznaczenie izby komorniczej, do której należy asesor;
4) datę wydania i numer decyzji o powołaniu na stanowisko asesora;
5) datę złożenia ślubowania;
6) datę wydania i numer decyzji o odwołaniu asesora z zajmowanego
stanowiska;
7) datę zwolnienia stanowiska asesora;
8) datę wydania i numer postanowienia o zawieszeniu w czynnościach lub
zarządzenia o odsunięciu od wykonywania czynności;
9) datę ustania zawieszenia w czynnościach;
10) oznaczenie kancelarii, w której asesor jest zatrudniony;
11) informacje o pełnieniu przez danego asesora obowiązków zastępcy
komornika.

art. 220. więcej Art. 220. Lista aplikantów komorniczych zawiera następujące dane
dotyczące aplikantów:
1) imię i nazwisko;
2) numer PESEL;
3) datę złożenia ślubowania;
4) datę wydania i numer postanowienia o zawieszeniu w czynnościach;
5) datę ustania zawieszenia w czynnościach;
6) datę podjęcia i numer uchwały w sprawie wpisu na listę aplikantów
komorniczych;
7) datę wpisu na listę aplikantów komorniczych;
8) datę rozpoczęcia aplikacji;
9) datę i numer decyzji lub uchwały o skreśleniu z listy aplikantów
komorniczych albo wydaleniu z aplikacji;
10) datę skreślenia z listy aplikantów komorniczych;
11) oznaczenie kancelarii, w której aplikant jest zatrudniony.

art. 221. więcej Art. 221. 1. Krajowa Rada Komornicza na podstawie informacji
przekazanych przez komisję dyscyplinarną oraz informacji przekazanych w trybie
art. 166 ust. 6 ujawnia na liście komorników dane o niezatartych karach
dyscyplinarnych oraz pozostających w aktach osobowych komornika odpisach
postanowień zawierających wytknięcie uchybienia udzielonych w trybie
art. 166 ust. 4.
2. Krajowa Rada Komornicza zapewnia sądom prowadzącym postępowania
wieczystoksięgowe dostęp do list oraz wykazu, o których mowa w art. 217–219, za
pośrednictwem systemu teleinformatycznego w celu automatycznej weryfikacji
komorników, zastępców komorników oraz asesorów.
3. Krajowa Rada Komornicza zapewnia Ministrowi Sprawiedliwości dostęp
do list oraz wykazu, o których mowa w art. 217–220, za pośrednictwem systemu
teleinformatycznego.
4. Rada izby komorniczej przekazuje niezwłocznie Krajowej Radzie
Komorniczej aktualne informacje, o których mowa w art. 216.

art. 222. więcej Art. 222. Komornik odpowiada dyscyplinarnie za następujące zawinione
działania lub zaniechania (przewinienia dyscyplinarne):
1) naruszenie powagi lub godności urzędu albo inne uchybienie zasadom etyki
zawodowej;
2) niewykonanie zaleceń powizytacyjnych, polustracyjnych lub pokontrolnych,
jak też zarządzeń organów nadzoru administracyjnego;
3) wydatkowanie środków podlegających dokumentacji na działalność
niezgodną z ich przeznaczeniem;
4) podejmowanie czynności z nieuzasadnioną zwłoką;
5) naruszenie właściwości określonej w art. 9 i art. 10, w szczególności zasad
przyjmowania spraw z wyboru wierzyciela;
6) niepodjęcie lub nieterminowe podjęcie czynności, o których mowa
w art. 767 § 5 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania
cywilnego;
7) brak nadzoru nad zatrudnionymi asesorami i aplikantami oraz innymi
osobami, o których mowa w art. 153 ust. 1;
8) pozyskiwanie informacji z naruszeniem art. 761 § 1 ustawy z dnia
17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego;
9) naruszenie zasad korzystania z prawa do nieobecności, usprawiedliwiania
tych nieobecności albo korzystania z wyznaczonego zastępcy komornika
określonych w art. 39–41 i art. 43;
10) odmowę podjęcia obowiązków zastępcy komornika w przypadkach,
o których mowa w art. 43 ust. 6 i art. 45 ust. 5;
11) inną niż wymienione w pkt 1–10 rażącą lub uporczywą obrazę przepisów
prawa.

art. 223. więcej Art. 223. 1. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do odpowiedzialności
dyscyplinarnej komornika stosuje się odpowiednio przepisy rozdziałów I–III
ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1950 i 2128).
2. Do postępowania dyscyplinarnego w zakresie nieuregulowanym w ustawie
stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks
postępowania karnego.

art. 224. więcej Art. 224. 1. Karami dyscyplinarnymi są:
1) upomnienie;
2) nagana;
3) kara pieniężna w wysokości od 5000 złotych do 100 000 złotych;
4) zakaz przyjmowania spraw z wyboru wierzyciela na okres od roku do 3 lat;
5) kara zawieszenia komornika w czynnościach na okres od 6 miesięcy do 3 lat;
6) wydalenie ze służby komorniczej.
2. Komisja dyscyplinarna może orzec o podaniu treści prawomocnego
orzeczenia dyscyplinarnego do publicznej wiadomości w określony sposób, jeżeli
uzna to za celowe ze względu na okoliczności sprawy. Podanie treści
prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego do publicznej wiadomości następuje
na koszt ukaranego.
3. Wymierzenie kary, o której mowa w ust. 1 pkt 2–5, pociąga za sobą utratę
przez ukaranego funkcji pełnionych w organach samorządu komorniczego oraz
komisji dyscyplinarnej, a także utratę biernego prawa wyborczego do organów
samorządu komorniczego i komisji dyscyplinarnej na okres 3 lat od dnia
uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego.
4. Wymierzenie kary określonej w ust. 1 pkt 6 pociąga za sobą utratę
możliwości ponownego powołania ukaranego na stanowisko komornika.
5. Obok kary dyscyplinarnej, o której mowa w ust. 1 pkt 1–5, można orzec
dodatkowo obowiązek przeproszenia pokrzywdzonego. Orzekając ten obowiązek,
komisja dyscyplinarna określa sposób jego wykonania, odpowiedni ze względu na
okoliczności sprawy.
6. Ukaranie karą, o której mowa w ust. 1 pkt 1, ulega zatarciu po upływie 3 lat
od dnia uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego.
7. Ukaranie karą, o której mowa w ust. 1 pkt 2, ulega zatarciu po upływie 5 lat
od dnia uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego.
8. Ukaranie karą, o której mowa w ust. 1 pkt 3–5, ulega zatarciu po upływie
5 lat od dnia wykonania kary.
9. Jeżeli w okresach, o których mowa w ust. 6–8, nastąpi ukaranie za
popełnienie innego przewinienia dyscyplinarnego, zatarcie ukarania następuje
z upływem terminu zatarcia ostatniego ukarania.
10. Z chwilą zatarcia ukarania usuwa się z akt osobowych dokumenty
dotyczące ukarania.

art. 225. więcej Art. 225. Do aplikantów i asesorów stosuje się odpowiednio przepisy
o odpowiedzialności dyscyplinarnej komorników oraz przepisy art. 18 ust. 3–6,
chyba że ustawa stanowi inaczej.

art. 226. więcej Art. 226. 1. Karami dyscyplinarnymi dla aplikantów i asesorów są:
1) upomnienie;
2) nagana;
3) kara pieniężna w wysokości od 2500 złotych do 35 000 złotych;
4) wydalenie z aplikacji albo skreślenie z wykazu asesorów komorniczych.
2. Ukarany karą nagany lub karą pieniężną nie może być powołany na
stanowisko komornika w ciągu roku od dnia uprawomocnienia się orzeczenia
dyscyplinarnego.
3. Ukarany karą wydalenia z aplikacji może ponownie przystąpić do
egzaminu wstępnego nie wcześniej niż po upływie 5 lat od dnia uprawomocnienia
się orzeczenia dyscyplinarnego.
4. Ukarany karą skreślenia z wykazu asesorów komorniczych może zostać
ponownie powołany na stanowisko asesora po upływie 5 lat od dnia
uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego.
5. Obok kary dyscyplinarnej, o której mowa w ust. 1 pkt 1–3, można orzec
dodatkowo obowiązek przeproszenia pokrzywdzonego. Orzekając ten obowiązek,
komisja dyscyplinarna określa sposób jego wykonania, odpowiedni ze względu na
okoliczności sprawy.
6. Wykonanie kar wobec aplikantów i asesorów należy odpowiednio do rady
właściwej izby komorniczej oraz prezesa właściwego sądu apelacyjnego.
7. Ukaranie karami, o których mowa w ust. 1 pkt 4, ulega zatarciu po upływie
10 lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego. W przypadkach,
o których mowa w ust. 3 i 4, właściwy organ bada, czy fakt ukarania za
przewinienie dyscyplinarne wyłącza możliwość uznania, że kandydat jest
nieskazitelnego charakteru.

art. 227. więcej Art. 227. 1. Po upływie 5 lat od dnia popełnienia czynu nie można wszcząć
postępowania dyscyplinarnego, a postępowanie wszczęte ulega umorzeniu. Jeżeli
jednak czyn wyczerpuje znamiona przestępstwa, przedawnienie dyscyplinarne nie może nastąpić wcześniej niż przedawnienie przewidziane w ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny.
2. Bieg przedawnienia dyscyplinarnego przerywa wszczęcie dochodzenia
dyscyplinarnego lub złożenie wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego.
3. Po każdym przerwaniu przedawnienia, biegnie ono na nowo.

art. 228. więcej Art. 228. 1. Wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego mogą
złożyć Minister Sprawiedliwości, prezes właściwego sądu apelacyjnego, prezes
właściwego sądu okręgowego, prezes właściwego sądu rejonowego, sędzia
wizytator, organ samorządu komorniczego oraz komornik wizytator.
2. Złożenie wniosku, o którym mowa w ust. 1, wszczyna postępowanie przed
komisją dyscyplinarną. Jeżeli wcześniej wszczęto postępowanie dyscyplinarne co
do tego samego czynu obwinionego i postępowanie toczy się, komisja dyscyplinarna dołącza kolejny wniosek do tego postępowania w celu łącznego rozpoznania.
3. We wniosku, o którym mowa w ust. 1, oskarżyciel wskazuje wymiar kary,
jakiego domaga się wobec obwinionego za łącznie zarzucane mu czyny.

art. 229. więcej Art. 229. Pełnomocnikami Ministra Sprawiedliwości w toczącym się
postępowaniu dyscyplinarnym mogą być również prokurator, sędzia lub
referendarz sądowy delegowani do Ministerstwa Sprawiedliwości.

art. 230. więcej Art. 230. Sprawy dyscyplinarne w pierwszej instancji rozpoznaje komisja
dyscyplinarna.

art. 231. więcej Art. 231. 1. Krajowa Rada Komornicza powołuje członków komisji
dyscyplinarnej w liczbie 33 spośród kandydatów zgłoszonych w liczbie 4 przez
radę każdej izby komorniczej, spośród komorników będących członkami danej
izby.
2. Członkiem komisji dyscyplinarnej może zostać komornik:
1) posiadający co najmniej 5-letni staż nienagannej służby na stanowisku
komornika;
2) wobec którego nie toczy się postępowanie dyscyplinarne;
3) który ukończył wyższe studia prawnicze w Rzeczypospolitej Polskiej
i uzyskał tytuł magistra prawa lub zagraniczne studia prawnicze uznane
w Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Członkiem komisji dyscyplinarnej nie może zostać komornik, który
w okresie 4 lat przed dniem powołania został odwołany ze składu komisji
dyscyplinarnej z przyczyn, o których mowa w art. 232 ust. 1 pkt 3, lub któremu
w okresie 4 lat przed dniem powołania dwukrotnie wytknięto uchybienie w trybie
art. 166 ust. 4.
4. Członek komisji dyscyplinarnej jest powoływany na okres 4 lat, najwyżej
na dwie kolejne kadencje.
5. Komisja dyscyplinarna powołuje przewodniczącego i dwóch
wiceprzewodniczących komisji dyscyplinarnej spośród swoich członków.
6. Krajowa Rada Komornicza może odwołać przewodniczącego lub
wiceprzewodniczącego komisji dyscyplinarnej na wniosek co najmniej połowy
składu komisji dyscyplinarnej lub co najmniej połowy składu Krajowej Rady
Komorniczej.
7. Obsługę komisji dyscyplinarnej zapewnia Krajowa Rada Komornicza.

art. 232. więcej Art. 232. 1. Krajowa Rada Komornicza odwołuje członka komisji
dyscyplinarnej przed upływem kadencji:
1) jeżeli zrzekł się funkcji członka komisji dyscyplinarnej – z dniem wskazanym
w oświadczeniu o zrzeczeniu się funkcji;
2) w przypadku wygaśnięcia powołania na stanowisko komornika z mocy prawa
lub odwołania komornika z zajmowanego stanowiska;
3) jeżeli był członkiem składów komisji dyscyplinarnej, w przypadku których
sąd apelacyjny działający jako sąd odwoławczy w okresie 2 lat stwierdził co
najmniej dwukrotnie oczywistą obrazę przepisów przy rozpoznawaniu
sprawy, skutkującą wytknięciem uchybienia, chyba że w zgłoszonym zdaniu
odrębnym wskazał na zaistnienie takiego uchybienia;
4) jeżeli dwukrotnie wytknięto mu uchybienie w trybie art. 166 ust. 4;
5) jeżeli został prawomocnie ukarany karą dyscyplinarną, o której mowa
w art. 224 ust. 1 pkt 2–5.
2. W przypadku zawieszenia w czynnościach komornika członek komisji
dyscyplinarnej podlega wyłączeniu od orzekania na czas trwania zawieszenia.
3. W przypadku upływu kadencji lub odwołania członka komisji
dyscyplinarnej jej skład podlega uzupełnieniu na zasadach określonych w art. 231.
4. Po upływie kadencji członkowie komisji dyscyplinarnej pełnią swoje
funkcje do zakończenia prowadzonego przez nich postępowania dyscyplinarnego,
chyba że zachodzi konieczność prowadzenia postępowania dyscyplinarnego od
początku.

art. 233. więcej Art. 233. 1. Członkowie komisji dyscyplinarnej są niezawiśli w zakresie
orzekania.
2. Komisja dyscyplinarna rozpoznaje sprawy dyscyplinarne w składzie
trzyosobowym.
3. Komisja dyscyplinarna we własnym zakresie dokonuje ustaleń, czy
działanie komornika, asesora lub aplikanta nosiło znamiona przewinienia
dyscyplinarnego. Ustalenia sądu poczynione w trybie nadzoru judykacyjnego są
wiążące dla komisji dyscyplinarnej w zakresie, o którym mowa w art. 166 ust. 4.

art. 234. więcej Art. 234. 1. Pracami komisji dyscyplinarnej kieruje jej przewodniczący, który
w szczególności wyznacza terminy posiedzeń i przedstawia akta sprawy sądowi
odwoławczemu oraz podejmuje wszelkie niezbędne czynności organizacyjne
zapobiegające przedawnieniu się czynu.
2. W przypadku nieobecności przewodniczącego komisji dyscyplinarnej jego
obowiązki wykonuje wiceprzewodniczący komisji dyscyplinarnej.

art. 235. więcej Art. 235. 1. Stronami w postępowaniu dyscyplinarnym są podmiot, który
złożył wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, oskarżyciel,
obwiniony i pokrzywdzony.
2. Oskarżycielem w postępowaniu dyscyplinarnym jest rzecznik
dyscyplinarny. Niezależnie od działania rzecznika dyscyplinarnego, jako
oskarżyciel w postępowaniu dyscyplinarnym może występować Minister
Sprawiedliwości, prezes sądu, sędzia wizytator, organ samorządu komorniczego
oraz komornik wizytator.
3. Obwinionym jest komornik, asesor albo aplikant, przeciwko któremu
złożono wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego.

art. 236. więcej Art. 236. 1. Rzecznika dyscyplinarnego powołuje Minister Sprawiedliwości
spośród 3 kandydatów przedstawionych przez Krajową Radę Komorniczą.
2. Rzecznik dyscyplinarny może wykonywać czynności przy pomocy swoich
zastępców.
3. Minister Sprawiedliwości powołuje zastępców rzecznika dyscyplinarnego
w liczbie nie większej niż 3 spośród kandydatów przedstawionych przez rzecznika
dyscyplinarnego po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Komorniczej.
4. Kadencja rzecznika dyscyplinarnego i jego zastępców trwa 4 lata, licząc od
dnia powołania.
5. Obsługę rzecznika dyscyplinarnego i jego zastępców zapewnia Krajowa
Rada Komornicza.
6. Do odwołania rzecznika dyscyplinarnego i jego zastępców przepis
art. 232 stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem przepisów art. 237 ust. 3
i art. 238.

art. 237. więcej Art. 237. 1. Rzecznik dyscyplinarny składa Ministrowi Sprawiedliwości,
w terminie do dnia 1 marca każdego roku, sprawozdanie ze swej działalności za rok
poprzedni.
2. Minister Sprawiedliwości przyjmuje albo odrzuca sprawozdanie, o którym
mowa w ust. 1, mając na względzie realizację ustawowych zadań rzecznika
dyscyplinarnego.
3. W przypadku odrzucenia sprawozdania, o którym mowa w ust. 1, Minister
Sprawiedliwości może odwołać rzecznika dyscyplinarnego przed upływem
kadencji. W takim przypadku Minister Sprawiedliwości może odwołać również
zastępców rzecznika dyscyplinarnego.

art. 238. więcej Art. 238. Niezależnie od przyczyn wskazanych w przepisach
poprzedzających, na wniosek rzecznika dyscyplinarnego Minister Sprawiedliwości
może odwołać jego zastępców.

art. 239. więcej Art. 239. 1. Obwiniony może korzystać z pomocy obrońcy, którym może być
adwokat, radca prawny albo komornik.
2. Obwiniony może ustanowić najwyżej dwóch obrońców.

art. 240. więcej Art. 240. 1. Rzecznik dyscyplinarny wszczyna dochodzenie dyscyplinarne
z urzędu albo na wniosek Ministra Sprawiedliwości, organu samorządu
komorniczego lub komornika wizytatora.
2. Wniosek o wszczęcie dochodzenia dyscyplinarnego wiąże rzecznika
dyscyplinarnego.
3. O wszczęciu dochodzenia dyscyplinarnego rzecznik dyscyplinarny
zawiadamia podmiot, który złożył wniosek o wszczęcie postępowania
dyscyplinarnego, Ministra Sprawiedliwości, Krajową Radę Komorniczą oraz izbę
komorniczą, której obwiniony jest członkiem. Jeżeli obwinionym jest aplikant albo
asesor, o wszczęciu dochodzenia dyscyplinarnego rzecznik dyscyplinarny
zawiadamia ponadto prezesa właściwego sądu apelacyjnego oraz komornika, który
zatrudnia aplikanta albo asesora.
4. Jeżeli czyn, którego popełnienie zarzuca się obwinionemu, wyczerpuje
znamiona przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego, rzecznik
dyscyplinarny niezwłocznie zawiadamia prokuratora o podejrzeniu popełnienia
przestępstwa.

art. 241. więcej Art. 241. 1. Za nieusprawiedliwione niestawiennictwo, odmowę złożenia
zeznań lub przyrzeczenia sąd rejonowy właściwy według miejsca zamieszkania
świadka lub biegłego nakłada, na wniosek oskarżyciela lub komisji dyscyplinarnej,
karę pieniężną na świadka lub biegłego. O skutkach niestawiennictwa, odmowy
złożenia zeznań lub przyrzeczenia należy pouczyć świadka lub biegłego przy
wezwaniu do złożenia zeznań albo sporządzenia opinii.
2. Przymusowe sprowadzenie świadka zarządza, na wniosek komisji
dyscyplinarnej lub oskarżyciela, sąd rejonowy właściwy według miejsca
zamieszkania świadka.

art. 242. więcej Art. 242. 1. W przypadku wszczęcia dochodzenia dyscyplinarnego Minister
Sprawiedliwości może w każdym czasie zawiesić komornika w czynnościach.
2. Na postanowienie Ministra Sprawiedliwości o zawieszeniu komornika
w czynnościach przysługuje zażalenie. Przepisy art. 18 ust. 3–7 stosuje się.
3. Zawieszenie komornika w czynnościach ustaje z dniem prawomocnego
zakończenia postępowania dyscyplinarnego, chyba że zostanie wcześniej uchylone.
4. W przypadku stwierdzenia podstaw do zawieszenia komornika
w czynnościach, rzecznik dyscyplinarny zawiadamia Ministra Sprawiedliwości.

art. 243. więcej Art. 243. 1. Rzecznik dyscyplinarny po uznaniu, że dowody zebrane
w dochodzeniu dyscyplinarnym są wystarczające do wszczęcia postępowania przed
komisją dyscyplinarną, składa wniosek o ukaranie.
2. Złożenie wniosku o ukaranie przez rzecznika dyscyplinarnego wszczyna
postępowanie przed komisją dyscyplinarną.

art. 244. więcej Art. 244. 1. Rzecznik dyscyplinarny umarza dochodzenie dyscyplinarne,
jeżeli:
1) czynu nie popełniono albo czyn nie zawiera znamion przewinienia
dyscyplinarnego;
2) postępowanie dyscyplinarne co do tego samego czynu zostało prawomocnie
zakończone albo wcześniej wszczęte toczy się;
3) nastąpiło przedawnienie dyscyplinarne.
2. Odpis postanowienia o umorzeniu dochodzenia dyscyplinarnego doręcza
się obwinionemu, podmiotowi, który złożył wniosek o wszczęcie postępowania
dyscyplinarnego, Ministrowi Sprawiedliwości, Prezesowi Krajowej Rady
Komorniczej oraz izbie komorniczej, której obwiniony jest członkiem. Jeżeli
obwinionym jest aplikant albo asesor, postanowienie o umorzeniu dochodzenia
dyscyplinarnego rzecznik dyscyplinarny doręcza ponadto prezesowi właściwego
sądu apelacyjnego oraz komornikowi, który zatrudnia aplikanta albo asesora.
3. Na postanowienie o umorzeniu dochodzenia dyscyplinarnego podmiotowi,
o którym mowa w art. 240 ust. 1, oraz Prezesowi Krajowej Rady Komorniczej
przysługuje zażalenie do sądu okręgowego właściwego według siedziby kancelarii
obwinionego komornika lub siedziby kancelarii, w której obwiniony aplikant albo
asesor był lub jest zatrudniony, w terminie 7 dni od dnia doręczenia odpisu
postanowienia.

art. 245. więcej Art. 245. 1. Przewodniczący komisji dyscyplinarnej, w terminie 7 dni od dnia
złożenia wniosku o ukaranie, wyznacza skład orzekający i przewodniczącego
spośród jego członków oraz termin pierwszej rozprawy nie później jednak niż
w terminie 30 dni od dnia wyznaczenia składu orzekającego.
2. Postępowanie przed komisją dyscyplinarną jest jawne.
3. Komisja dyscyplinarna rozpoznaje sprawy dyscyplinarne na rozprawie.
4. Wyznaczając termin rozprawy, przewodniczący komisji dyscyplinarnej
wydaje niezbędne zarządzenia, w szczególności:
1) zawiadamia oskarżyciela, pokrzywdzonego i jego pełnomocnika oraz
obwinionego i jego obrońcę o terminie rozprawy;
2) wzywa do stawiennictwa obwinionego, świadków i biegłych;
3) zarządza dołączenie niezbędnych dokumentów.
5. Obwinionemu i jego obrońcy doręcza się, wraz z odpisem zarządzenia
o terminie rozprawy, odpis wniosku o ukaranie z pouczeniem o prawie wniesienia
na piśmie odpowiedzi na ten wniosek w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia,
z jednoczesnym poinformowaniem o skutkach doręczeń, o których mowa
w art. 247 ust. 2.

art. 246. więcej Art. 246. 1. Komisja dyscyplinarna dąży do tego, aby sprawa została
rozpoznana na pierwszej rozprawie.
2. Z ważnych powodów przewodniczący składu orzekającego może odroczyć
rozprawę na czas nie dłuższy niż 30 dni.
3. Rozprawę odroczoną prowadzi się w dalszym ciągu, chyba że skład komisji
dyscyplinarnej uległ zmianie.
4. Przewodniczący składu orzekającego podejmuje wszelkie niezbędne
czynności organizacyjne zapobiegające przedawnieniu się czynu.

art. 247. więcej Art. 247. 1. Rozprawa przed komisją dyscyplinarną odbywa się bez względu
na niestawiennictwo stron prawidłowo powiadomionych o terminie rozprawy,
chyba że strona usprawiedliwi swoją nieobecność, przedkładając zaświadczenie
lekarza sądowego o niemożności udziału w rozprawie i wniesie o jej odroczenie.
2. Obwinionemu komornikowi doręczeń dokonuje się również na adres
prowadzonej przez niego kancelarii, a obwinionemu asesorowi i aplikantowi –
również na adres kancelarii, w której są zatrudnieni, chyba że komornik, asesor lub
aplikant wskażą inny adres do doręczeń.
3. Strony postępowania dyscyplinarnego, Minister Sprawiedliwości, Prezes
Krajowej Rady Komorniczej oraz osoby przez nich upoważnione mogą zasięgać
informacji o przebiegu oraz wyniku postępowania dyscyplinarnego, a także
przeglądać akta sprawy i otrzymywać odpisy, kopie lub wyciągi z tych akt.
4. W toku postępowania dyscyplinarnego pisma, z wyjątkiem odpisu wniosku
o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, zawiadomienia o pierwszym terminie
rozprawy, postanowienia o zawieszeniu w czynnościach oraz odpisu wyroku wraz
z uzasadnieniem, mogą być doręczane obwinionemu za pośrednictwem telefaksu lub poczty elektronicznej. W takim przypadku dowodem doręczenia jest potwierdzenie transmisji danych.
5. Protokół rozprawy spisuje komornik, asesor albo aplikant, wyznaczony
przez przewodniczącego komisji dyscyplinarnej.

art. 248. więcej Art. 248. 1. Strona postępowania dyscyplinarnego lub Minister
Sprawiedliwości może wnieść skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu
prowadzonym przed komisją dyscyplinarną nastąpiło naruszenie prawa strony do
rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, jeżeli postępowanie zmierzające
do wydania rozstrzygnięcia kończącego postępowanie w sprawie trwa dłużej niż to
konieczne dla wyjaśnienia istotnych okoliczności faktycznych i prawnych.
2. Sądem właściwym do rozpoznania skargi, o której mowa w ust. 1, jest Sąd
Okręgowy w Warszawie.
3. Sąd, o którym mowa w ust. 2, zawiadamia o toczącym się postępowaniu
przewodniczącego komisji dyscyplinarnej, doręczając mu odpis skargi, o której
mowa w ust. 1.
4. Przewodniczącemu komisji dyscyplinarnej, w przypadku zgłoszenia
udziału w sprawie, przysługują prawa strony w zakresie rozpoznania skargi,
o której mowa w ust. 1.
5. Uwzględniając skargę, o której mowa w ust. 1, sąd, na żądanie skarżącego,
przyznaje mu od Krajowej Rady Komorniczej sumę pieniężną w wysokości od
2000 złotych do 20 000 złotych.
6. Odpis orzeczenia uwzględniającego skargę, o której mowa w ust. 1, sąd
doręcza przewodniczącemu komisji dyscyplinarnej, Prezesowi Krajowej Rady
Komorniczej oraz Ministrowi Sprawiedliwości.
7. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do rozpoznania skargi, o której
mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r.
o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu
przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora
i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. z 2018 r. poz. 75
oraz z 2019 r. poz. 1349).

art. 249. więcej Art. 249. Jeżeli obwiniony przyznaje się do popełnienia czynu podlegającego
odpowiedzialności dyscyplinarnej, komisja dyscyplinarna, za zgodą stron, może
nie przeprowadzać postępowania dowodowego lub przeprowadzić je częściowo.

art. 250. więcej Art. 250. 1. Komisja dyscyplinarna wymierza karę, przewidzianą w ustawie,
według swojego uznania, bacząc, aby jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy
obwinionego, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc
pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć
w stosunku do obwinionego, a także potrzeby w zakresie kształtowania
świadomości prawnej komorników, asesorów i aplikantów.
2. Wymierzając karę, komisja dyscyplinarna uwzględnia w szczególności
motywację i sposób zachowania się obwinionego, rodzaj i stopień naruszenia
ciążących na nim obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw czynu,
właściwości i warunki osobiste obwinionego oraz jego zachowanie się po
popełnieniu czynu, a zwłaszcza starania o naprawienie szkody. Komisja
dyscyplinarna z urzędu bierze pod uwagę wszystkie wymierzone obwinionemu
i niezatarte kary dyscyplinarne, jak też niezatarte wytknięcia, o których mowa
w art. 166 ust. 4.

art. 251. więcej Art. 251. 1. Komisja dyscyplinarna z urzędu sporządza uzasadnienie
orzeczenia w terminie 21 dni od dnia jego ogłoszenia.
2. Uzasadnienie orzeczenia doręcza się z urzędu stronom, Ministrowi
Sprawiedliwości i Prezesowi Krajowej Rady Komorniczej.
3. Uzasadnienia orzeczenia nie sporządza się z urzędu w sprawach, w których
uwzględniono w całości wniosek o ukaranie, a obwiniony przyznał się do
popełnienia czynu i za zgodą stron nie przeprowadzono postępowania
dowodowego lub przeprowadzono je częściowo.
4. W przypadkach, o których mowa w ust. 3, uzasadnienie orzeczenia
sporządza się wyłącznie na wniosek strony, Ministra Sprawiedliwości lub Prezesa
Krajowej Rady Komorniczej, zgłoszony w terminie zawitym 7 dni od dnia
doręczenia orzeczenia.

art. 252. więcej Art. 252. 1. Od orzeczeń i postanowień kończących postępowanie w sprawie
przysługuje stronom, rzecznikowi dyscyplinarnemu, Ministrowi Sprawiedliwości
i Prezesowi Krajowej Rady Komorniczej odwołanie do sądu apelacyjnego właściwego według siedziby kancelarii obwinionego komornika lub siedziby kancelarii, w której obwiniony aplikant albo asesor był lub jest zatrudniony,
w terminie 21 dni od dnia doręczenia orzeczenia albo postanowienia, wraz z
uzasadnieniem.
2. Odwołanie wnosi się za pośrednictwem komisji dyscyplinarnej, która
wydała zaskarżone orzeczenie albo postanowienie. Komisja dyscyplinarna
przekazuje odwołanie sądowi apelacyjnemu w terminie nie dłuższym niż 14 dni od
dnia wpływu środka zaskarżenia.
3. Sąd apelacyjny rozpoznaje odwołanie na rozprawie w składzie trzech
sędziów.
4. Orzeczenie wraz z uzasadnieniem doręcza się stronom, Ministrowi
Sprawiedliwości oraz Krajowej Radzie Komorniczej. Jeżeli wobec obwinionego
zażądano orzeczenia kary wydalenia ze służby komorniczej, kary wydalenia
z aplikacji albo kary skreślenia z wykazu asesorów komorniczych albo mimo braku
wniosku orzeczono wobec obwinionego taką karę, odpis orzeczenia wraz
z uzasadnieniem doręcza się również Prokuratorowi Generalnemu i Rzecznikowi
Praw Obywatelskich.

art. 253. więcej Art. 253. Kasację do Sądu Najwyższego od orzeczenia wydanego przez sąd
apelacyjny może wnieść wyłącznie Prokurator Generalny i Rzecznik Praw
Obywatelskich.

art. 254. więcej Art. 254. Kasacja może być wniesiona z powodu rażącego naruszenia prawa.
Kasacja może być również wniesiona z powodu rażącej niewspółmierności kary
dyscyplinarnej, jeżeli wobec obwinionego zażądano orzeczenia kary wydalenia ze
służby komorniczej, kary wydalenia z aplikacji albo kary skreślenia z wykazu
asesorów komorniczych, albo mimo braku wniosku orzeczono wobec obwinionego
taką karę.

art. 255. więcej Art. 255. 1. Kasację wnosi się do Sądu Najwyższego za pośrednictwem sądu
apelacyjnego, w terminie 30 dni od dnia doręczenia orzeczenia wraz
z uzasadnieniem.
2. Od kasacji nie uiszcza się opłaty sądowej.
3. Sąd Najwyższy rozpoznaje kasację na rozprawie w składzie trzech sędziów.

art. 256. więcej Art. 256. 1. Sąd apelacyjny działający jako sąd odwoławczy, w przypadku
stwierdzenia przy rozpoznawaniu sprawy oczywistej obrazy przepisów, wytyka
uchybienie danemu składowi komisji dyscyplinarnej. Przed wytknięciem
uchybienia poucza się komorników będących członkami tego składu o możliwości
złożenia na piśmie wyjaśnień w terminie 7 dni. Stwierdzenie oczywistej obrazy
przepisów i wytknięcie uchybienia nie wpływają na rozstrzygnięcie sprawy.
2. O wytknięciu uchybienia sąd apelacyjny zawiadamia Ministra
Sprawiedliwości oraz Prezesa Krajowej Rady Komorniczej.
3. Odpis postanowienia zawierającego wytknięcie uchybienia dołącza się do
akt osobowych komorników, którzy orzekali w składzie komisji dyscyplinarnej,
o którym mowa w ust. 1.

art. 257. więcej Art. 257. 1. Wygaśnięcie powołania na stanowisko komornika z mocy prawa
na skutek rezygnacji z pełnienia obowiązków nie ma wpływu na bieg postępowania
dyscyplinarnego.
2. W przypadku wydania przez Ministra Sprawiedliwości decyzji
o odwołaniu komornika z zajmowanego stanowiska na podstawie art. 19 ust. 2,
postępowania przeciwko temu komornikowi podlegają zawieszeniu.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, zawieszone postępowanie umarza
się, jeżeli bezskutecznie upłynął termin do wniesienia skargi do sądu
administracyjnego od ostatecznej decyzji Ministra Sprawiedliwości o odwołaniu
komornika z zajmowanego stanowiska lub, w przypadku wniesienia takiej skargi,
została ona prawomocnie odrzucona lub oddalona.
4. W przypadku odwołania asesora z zajmowanego stanowiska, skreślenia
aplikanta z listy aplikantów komorniczych albo ukończenia aplikacji w toku
postępowania dyscyplinarnego, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, przy czym
odpis orzeczenia przesyła się prezesowi właściwego sądu apelacyjnego oraz radzie
właściwej izby komorniczej, na obszarze których obwiniony ostatnio wykonywał
swoje obowiązki.
5. Okoliczność, że w dniu orzekania obwiniony nie zajmuje już stanowiska
komornika, nie stanowi przeszkody do orzeczenia wobec niego kary wydalenia ze
służby komorniczej. Przepis stosuje się odpowiednio wobec asesorów i aplikantów,
jeżeli zachodzą podstawy do orzeczenia kary wydalenia z aplikacji albo kary
skreślenia z wykazu asesorów komorniczych.

art. 258. więcej Art. 258. 1. Odpis prawomocnego orzeczenia komisja dyscyplinarna doręcza
Ministrowi Sprawiedliwości, Krajowej Radzie Komorniczej, prezesowi
właściwego sądu rejonowego, prezesowi właściwego sądu okręgowego i radzie
właściwej izby komorniczej. W przypadku asesora odpis prawomocnego
orzeczenia przesyła się również prezesowi właściwego sądu apelacyjnego.
2. Odpis orzeczenia, o którym mowa w ust. 1, załącza się do akt osobowych
komornika, asesora lub aplikanta.
3. Jeżeli obwiniony podjął pracę w urzędzie państwowym, sądzie,
Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej, rozpoczął wykonywanie
zawodu adwokata, radcy prawnego albo notariusza, komisja dyscyplinarna przesyła
odpis orzeczenia odpowiednio temu urzędowi, Prezesowi Prokuratorii Generalnej
Rzeczypospolitej Polskiej, Naczelnej Radzie Adwokackiej lub Krajowej Radzie
Radców Prawnych albo Krajowej Radzie Notarialnej.
4. Komisja dyscyplinarna przechowuje akta postępowania dyscyplinarnego
przez 15 lat, licząc od dnia uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego.
5. W przypadku orzeczenia kary wydalenia ze służby komorniczej lub kary
wydalenia z aplikacji albo kary skreślenia z wykazu asesorów komorniczych, akta
postępowania dyscyplinarnego przechowuje się przez 50 lat, licząc od dnia
uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego.

art. 259. więcej Art. 259. 1. Koszty postępowania dyscyplinarnego mają charakter
zryczałtowany.
2. Koszty postępowania dyscyplinarnego ponosi obwiniony w przypadku
ukarania, a w pozostałych przypadkach Krajowa Rada Komornicza.
3. Wysokość kosztów postępowania dyscyplinarnego określi, w drodze
uchwały, Krajowa Rada Komornicza, mając na względzie przeciętne koszty tego
postępowania i ich zryczałtowany charakter.

art. 260. więcej Art. 260. 1. Wykonanie prawomocnego orzeczenia co do kary wydalenia ze
służby komorniczej należy do Ministra Sprawiedliwości.
2. Wykonanie prawomocnego orzeczenia co do kary pieniężnej należy do
Prezesa Krajowej Rady Komorniczej, wykonanie kary skreślenia asesora z wykazu
asesorów komorniczych – do prezesa właściwego sądu apelacyjnego, a wykonanie
pozostałych kar – do rady właściwej izby komorniczej.
3. Prawomocne orzeczenie co do kary pieniężnej oraz zasądzonych kosztów
postępowania dyscyplinarnego stanowi tytuł egzekucyjny w rozumieniu art. 777
ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego i po nadaniu
mu klauzuli wykonalności przez sąd rejonowy właściwy ze względu na siedzibę
kancelarii ukaranego komornika lub siedzibę kancelarii, w której ukarany aplikant
albo asesor był lub jest zatrudniony, podlega wykonaniu w drodze egzekucji
sądowej.
4. W postępowaniu egzekucyjnym, o którym mowa w ust. 3, czynności za
wierzyciela podejmuje Prezes Krajowej Rady Komorniczej.
5. Wpływy z kar pieniężnych Krajowa Rada Komornicza przeznacza
wyłącznie na działalność związaną ze szkoleniem asesorów i aplikantów.
6. Wykonanie prawomocnego orzeczenia co do kary zakazu przyjmowania
spraw z wyboru wierzyciela zaczyna się z dniem 1 stycznia roku następującego po
roku, w którym uprawomocniło się orzeczenie o wymierzeniu tej kary. Karę tę
orzeka się w pełnych latach.
7. Komornik, któremu prawomocnie wymierzono karę zakazu przyjmowania
spraw z wyboru wierzyciela, w okresie jej obowiązywania odmawia przyjmowania
spraw wskazanych w art. 10 ust. 1.
8. Kontrolę wykonania kary zakazu przyjmowania spraw z wyboru
wierzyciela sprawuje prezes właściwego sądu rejonowego.

art. 261. więcej Art. 261. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 155, z późn.
zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 346:
a) po § 1 dodaje się § 1¹ w brzmieniu:
„§ 1¹. Sąd może uchylić rygor natychmiastowej wykonalności nadany wyrokowi zaocznemu, jeżeli pozwany
wykaże, że odpis pozwu doręczono w trybie przewidzianym w art. 139 § 1 na inny adres aniżeli aktualne w dacie
doręczenia miejsce zamieszkania pozwanego.”,
b) § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Postanowienie w przedmiocie zawieszenia lub uchylenia rygoru natychmiastowej wykonalności sąd
może wydać na posiedzeniu niejawnym.”;
2) w art. 759:
a) § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Sąd wydaje z urzędu komornikowi zarządzenia zmierzające do zapewnienia należytego wykonania egzekucji oraz usuwa spostrzeżone uchybienia. Ocena prawna wyrażona przez sąd w ramach wydanych zarządzeń
jest wiążąca dla komornika.”,
b) dodaje się § 3 w brzmieniu:
„§ 3. Sąd może zobowiązać komornika do składania sprawozdań z czynności podjętych w wyniku zarządzeń, o których mowa w § 2.”;
3) w art. 760:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Wnioski i oświadczenia w postępowaniu egzekucyjnym składa się, według wyboru składającego, na
piśmie albo ustnie do protokołu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Jeżeli przepis szczególny tak stanowi albo dokonano wyboru wnoszenia pism za pośrednictwem systemu teleinformatycznego, wnioski i oświadczenia składa się wyłącznie za pośrednictwem systemu teleinformatycznego.”,
b) po § 1 dodaje się § 1¹ w brzmieniu:
„§ 1¹. Komornik niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku,
podejmuje niezbędne czynności.”;
4) w art. 761:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Organ egzekucyjny może żądać od uczestników postępowania złożenia wyjaśnień.”,
b) po § 1 dodaje się § 1¹ w brzmieniu:
„§ 1¹. Organ egzekucyjny może żądać od:
1) organów administracji publicznej,
2) podmiotów wykonujących zadania z zakresu administracji publicznej,
3) organów podatkowych,
4) organów rentowych,
5) banków,
6) spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych,
7) zakładów ubezpieczeń lub zakładów reasekuracji,
8) podmiotów prowadzących rachunki papierów wartościowych, wymienionych w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia
29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1768, z późn. zm.),
9) spółdzielni mieszkaniowych,
10) wspólnot mieszkaniowych,
11) innych podmiotów zarządzających lokalami,
12) biur informacji gospodarczej,
13) innych instytucji i osób nieuczestniczących w postępowaniu
– informacji dotyczących stanu majątkowego dłużnika lub umożliwiających identyfikację składników jego majątku oraz danych adresowych jedynie w zakresie niezbędnym do zapewnienia prawidłowego toku postępowania.”,
c) po § 2 dodaje się § 2¹ i 2² w brzmieniu:
„§ 2¹. Informacji, o których mowa w § 1¹, udziela się w oparciu o dane przekazane przez organ egzekucyjny,
w terminie przez niego wyznaczonym, o ile przepisy szczególne nie przewidują innego terminu.
§ 2². Jeżeli pozyskanie informacji, o których mowa w § 1¹, jest możliwe za pośrednictwem systemów teleinformatycznych funkcjonujących na podstawie przepisów odrębnych, komornik korzysta z tych systemów z wyłączeniem innych form komunikacji – na zasadach określonych w tych przepisach.”;
5) po art. 763 dodaje się art. 763¹–763³ w brzmieniu:
„Art. 763¹. Komornik poucza strony i uczestników postępowania występujących w sprawie bez adwokata, radcy
prawnego, rzecznika patentowego lub radcy Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej o sposobie i terminie
zaskarżenia czynności. Jeżeli osoby te nie są obecne, pouczenie następuje wraz z zawiadomieniem o dokonaniu czynności.
Art. 763². § 1. Wniosek o wyłączenie komornika zgłasza się na piśmie do komornika prowadzącego postępowanie, uprawdopodobniając przyczyny wyłączenia. Komornik w terminie 3 dni od dnia złożenia wniosku o wyłączenie
przekazuje wniosek do sądu rejonowego właściwego ze względu na siedzibę kancelarii komornika, wraz z pisemnymi
wyjaśnieniami.
§ 2. Sąd rejonowy właściwy ze względu na siedzibę kancelarii komornika rozpoznaje wniosek o wyłączenie komornika w terminie 7 dni od dnia przekazania wniosku.
§ 3. Postanowienie w przedmiocie wyłączenia komornika sąd wydaje na posiedzeniu niejawnym w składzie jednoosobowym. Na postanowienie zażalenie nie przysługuje.
§ 4. Przepisy § 1–3 stosuje się odpowiednio do zastępcy komornika oraz asesorów komorniczych, jeżeli osoby
te prowadzą postępowanie lub dokonują określonych czynności w sprawie.
§ 5. Do czasu rozpoznania wniosku o wyłączenie komornik, którego dotyczy wniosek, może podejmować dalsze
czynności, z wyjątkiem czynności, które pociągałyby za sobą nieodwracalne skutki, chyba że wniosek w sposób oczywisty zmierza jedynie do przedłużenia postępowania.
§ 6. W przypadku uwzględnienia wniosku o wyłączenie komornika, sąd wyznaczy innego komornika do dalszego prowadzenia postępowania, w miarę możliwości powierzając je komornikowi z tego samego rewiru, w którym
ma siedzibę komornik wyłączony. W takim przypadku sąd może z urzędu uchylić w niezbędnym zakresie czynności
dokonane po złożeniu wniosku.
§ 7. W zakresie nieuregulowanym w § 1–6 do wyłączenia komornika stosuje się odpowiednio przepisy o wyłączeniu sędziego.
Art. 763³. § 1. Komornik właściwy do prowadzenia egzekucji, zgodnie z przepisami niniejszego kodeksu,
w chwili wszczęcia postępowania pozostaje właściwy do czasu jego zakończenia, choćby podstawy właściwości zmieniły się w toku sprawy.
§ 2. Jeżeli w toku egzekucji świadczeń alimentacyjnych dłużnik zmienił miejsce zamieszkania, przeprowadzając
się na obszar właściwości innego sądu apelacyjnego, a dalsze prowadzenie egzekucji wiązałoby się z nadmiernymi
kosztami, komornik może przekazać sprawę do komornika właściwości ogólnej dłużnika. Jeżeli w rewirze, do którego
sprawa zostaje przekazana, działa więcej niż jeden komornik, komornik doręczając odpis postanowienia jednocześnie
wzywa wierzyciela, aby w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania wskazał komornika, któremu sprawa ma zostać
przekazana. Jeżeli wierzyciel w powyższym terminie nie dokona wyboru komornika lub wskaże komornika, który nie
jest właściwy, komornik przekazuje sprawę według własnego wyboru. Na wybór komornika z właściwego rewiru dłużnikowi skarga nie przysługuje.”;
6) w art. 765 po § 1 dodaje się § 1¹ i 1² w brzmieniu:
„§ 1¹. Policja udziela komornikowi, na jego wezwanie, pomocy przy czynnościach egzekucyjnych. W przypadku
stwierdzenia okoliczności uzasadniających podejrzenie popełnienia przestępstwa, Policja niezwłocznie powiadamia
prezesa właściwego sądu rejonowego i żąda od komornika wpisania zastrzeżeń do protokołu czynności.
§ 1². Otwarcia lub przeszukania mieszkania dłużnika komornik dokonuje wyłącznie w asyście Policji.”;
7) w art. 767:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Na czynności komornika przysługuje skarga do sądu rejonowego, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.
Dotyczy to także zaniechania przez komornika dokonania czynności. Skargę rozpoznaje sąd właściwy ze względu
na siedzibę kancelarii komornika.”,
b) po § 3 dodaje się § 3¹–3³ w brzmieniu:
„§ 3¹. Skarga może być wniesiona na urzędowym formularzu.
§ 3². Komornik doręcza urzędowy formularz skargi dłużnikowi przy pierwszej czynności egzekucyjnej oraz
stronom i uczestnikom obecnym podczas czynności dokonywanej poza kancelarią, chyba że czynność ta podlega
zaskarżeniu skargą w formie ustnej.
§ 3³. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór i sposób udostępniania urzędowego
formularza skargi, mając na względzie ustawowe wymagania przewidziane dla tego pisma, potrzebę zamieszczenia niezbędnych pouczeń co do sposobu wypełniania formularza, wnoszenia pisma i skutków niedostosowania go
do ustawowych wymagań, a także konieczność bezpłatnego udostępniania formularzy w kancelariach komorniczych, siedzibach sądów oraz sieci Internet w formie pozwalającej na dogodną edycję treści formularza.”,
c) dodaje się § 6 w brzmieniu:
„§ 6. W przypadku stwierdzenia oczywistego naruszenia prawa przez komornika, sąd uwzględniając skargę,
stosownie do okoliczności, może go obciążyć kosztami postępowania wywołanego skargą. Na postanowienie sądu
przysługuje zażalenie stronom oraz komornikowi.”;
8) w art. 796:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Wniosek o wszczęcie egzekucji składa się stosownie do właściwości sądowi lub komornikowi. Wniosek składany komornikowi może być złożony na urzędowym formularzu.”,
b) dodaje się § 4 w brzmieniu:
„§ 4. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór i sposób udostępniania urzędowego
formularza wniosku o wszczęcie egzekucji, mając na względzie ustawowe wymagania przewidziane dla tego pisma, potrzebę zamieszczenia niezbędnych pouczeń co do sposobu wypełniania formularza, wnoszenia pisma
i skutków niedostosowania go do ustawowych wymagań, a także konieczność bezpłatnego udostępniania
formularzy w kancelariach komorniczych, siedzibach sądów oraz sieci Internet w formie pozwalającej na dogodną
edycję treści formularza.”;
9) art. 801–801² otrzymują brzmienie:
„Art. 801. § 1. Jeżeli wierzyciel albo sąd zarządzający z urzędu przeprowadzenie egzekucji albo uprawniony organ żądający przeprowadzenia egzekucji nie wskaże majątku pozwalającego na zaspokojenie świadczenia, komornik z urzędu:
1) ustala majątek dłużnika w zakresie znanym mu z innych prowadzonych postępowań albo na podstawie publicznie dostępnych źródeł informacji, albo rejestrów, do których ma dostęp drogą elektroniczną;
2) wzywa dłużnika do złożenia wykazu majątku.
§ 2. Jeżeli zachodzą wątpliwości, czy wniosek o podjęcie określonych czynności egzekucyjnych lub żądanie
złożenia wyjaśnień lub udzielenia informacji w trybie art. 761 są niezbędne do zapewnienia prawidłowego toku
egzekucji, lub zachodzą uzasadnione podstawy do przyjęcia, że zostały złożone wyłącznie w celu szykany dłużnika,
komornik może zobowiązać wierzyciela do uzasadnienia wniosku pod rygorem obciążenia wierzyciela kosztem
bezskutecznych czynności podjętych na jego skutek – niezależnie od wyniku sprawy.
§ 3. Komornik oddali wniosek, o którym mowa w § 2, jeżeli w świetle okoliczności sprawy lub innych prowadzonych przeciwko temu samemu dłużnikowi postępowań egzekucyjnych wysoce prawdopodobne jest, że wniosek nie
przyczyni się do zapewnienia prawidłowego toku egzekucji, a zachodzą jednocześnie uzasadnione podstawy do przyjęcia, że został on złożony wyłącznie w celu szykany dłużnika.
§ 4. Jeżeli pomimo skierowania egzekucji do oznaczonych przez wierzyciela składników majątku dłużnika i podjęcia czynności przewidzianych w § 1 pkt 1 oraz odebrania od dłużnika wykazu majątku nie zdołano ustalić majątku
dłużnika pozwalającego nawet na zaspokojenie kosztów egzekucyjnych, komornik wysłucha wierzyciela w sposób
przewidziany w art. 827 § 1. W takim przypadku warunkiem żądania przez wierzyciela dalszego prowadzenia egzekucji jest zlecenie komornikowi poszukiwania majątku dłużnika.
Art. 801¹. § 1. Dłużnik składa komornikowi, na piśmie lub ustnie do protokołu, wykaz majątku wraz
z oświadczeniem o jego prawdziwości i zupełności pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego
oświadczenia. Wzywając dłużnika do złożenia wykazu majątku, komornik uprzedza go o odpowiedzialności karnej za
złożenie fałszywego oświadczenia oraz poucza, że w razie niezłożenia wykazu majątku wierzyciel może zlecić
komornikowi poszukiwanie majątku dłużnika.
§ 2. Jeżeli dłużnik bez usprawiedliwionej przyczyny nie złoży wykazu majątku wraz z oświadczeniem o jego
prawdziwości i zupełności albo nie udzieli odpowiedzi na zadane mu pytanie, komornik może ukarać go grzywną.
§ 3. Jeżeli dłużnik mimo ukarania go grzywną nie złożył wykazu majątku wraz z oświadczeniem o jego prawdziwości i zupełności, komornik właściwości ogólnej dłużnika na wniosek wierzyciela zwróci się do sądu o nakazanie
przymusowego doprowadzenia dłużnika celem złożenia wykazu majątku wraz z oświadczeniem o jego prawdziwości
i zupełności.
§ 4. Jeżeli postępowanie egzekucyjne prowadzone jest przez komornika niebędącego komornikiem właściwości
ogólnej dłużnika, złożenie przez wierzyciela wniosku, o którym mowa w § 3, uważa się za żądanie przekazania sprawy
komornikowi właściwości ogólnej. Wierzyciel może we wniosku wskazać komornika, któremu ma zostać przekazana
sprawa. W przypadku braku wskazania przez wierzyciela komornika właściwego, komornik przekaże sprawę według
własnego wyboru.
§ 5. Przepisy art. 916 § 3 oraz art. 919 stosuje się odpowiednio.
Art. 801². Wierzyciel może zlecić komornikowi poszukiwanie majątku dłużnika, jeżeli w drodze czynności przewidzianych w art. 801 § 1 pkt 1 nie zdołano ustalić majątku pozwalającego na zaspokojenie dochodzonego świadczenia. Poszukiwaniem majątku nie jest realizacja wniosków wierzyciela o zwrócenie się z żądaniem udzielenia informacji do podmiotów wymienionych w art. 761 § 1
1 pkt 1–6.”;
10) w art. 805:
a) w § 1 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
„Komornik poucza dłużnika również o treści przepisów działu V tytułu I części trzeciej oraz prawie i sposobie
złożenia wniosku o ograniczenie egzekucji, a także o treści art. 52a i art. 54 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. –
Prawo bankowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 1876, z późn. zm.) oraz art. 13g ustawy z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2065, z późn. zm.) i sposobie realizacji
uprawnień wynikających z tych przepisów.”,
b) w § 1¹ wyrazy „art. 825 pkt 2” zastępuje się wyrazami „art. 824 § 1 pkt 5”;
11) po art. 809 dodaje się art. 809¹ w brzmieniu:
„Art. 809¹. § 1. Utrwalaniu za pomocą urządzenia rejestrującego obraz i dźwięk podlega przebieg następujących
czynności egzekucyjnych dokonywanych przez komornika poza kancelarią:
1) z udziałem dłużnika zmierzające do ustalenia jego stanu majątkowego;
2) zajęcie ruchomości;
3) wykonanie postanowienia o oddaniu ruchomości pod dozór innej osobie niż dłużnik;
4) licytacja ruchomości z wyłączeniem licytacji elektronicznej;
5) licytacja nieruchomości, chyba że jej przebieg jest utrwalany w sposób określony w art. 972 § 2;
6) oględziny nieruchomości;
7) wprowadzenie w zarząd nieruchomości w trybie art. 933;
8) opróżnienie pomieszczeń z osób lub rzeczy;
9) wydanie ruchomości i nieruchomości;
10) wprowadzenie w posiadanie;
11) przymusowe otwarcie pomieszczenia;
12) przeszukanie mieszkania lub pomieszczenia gospodarczego dłużnika.
§ 2. Komornik utrwala przebieg czynności w trybie określonym w § 1, również gdy wniosek taki złoży co najmniej jedna ze stron postępowania.
§ 3. Komornik uprzedza osoby uczestniczące w czynności o utrwalaniu przebiegu czynności, o których mowa
w § 1 i 2. Komornik przerywa utrwalanie przebiegu czynności w miejscu zamieszkania dłużnika lub osoby trzeciej,
jeżeli dłużnik lub ta osoba sprzeciwiają się temu, o czym należy te osoby pouczyć. Na żądanie osoby, która sprzeciwiła
się utrwalaniu czynności, komornik podejmuje utrwalanie czynności na nowo, o czym należy te osoby pouczyć.
§ 4. W przypadku utrwalania za pomocą urządzenia rejestrującego obraz i dźwięk przebiegu czynności, w protokole zamieszcza się poza elementami wymienionymi w art. 809 pkt 1, 2 i 4–7 jedynie zwięzłe sprawozdanie z przebiegu czynności. Powyższe nie zwalnia z obowiązku sporządzenia pełnego protokołu zajęcia.
§ 5. Komornik umożliwia stronom i uczestnikom postępowania zapoznanie się z zapisem obrazu i dźwięku
w siedzibie kancelarii komorniczej. Stronom ani uczestnikom postępowania nie wydaje się zapisu obrazu i dźwięku.
§ 6. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje urządzeń i środków technicznych służących do utrwalania obrazu i dźwięku, sposób przechowywania, odtwarzania i kopiowania zapisów oraz sposób zapoznania się z zapisem obrazu i dźwięku, mając na uwadze konieczność właściwego zabezpieczenia utrwalonego obrazu i dźwięku przed utratą, zniekształceniem lub nieuprawnionym ujawnieniem oraz zapewnienie ochrony praw osób uczestniczących w postępowaniu oraz osób trzecich, których wizerunek został utrwalony.”;
12) art. 810 otrzymuje brzmienie:
„Art. 810. § 1. Komornik może wykonywać czynności poza kancelarią komorniczą w dni robocze, w godzinach
od siódmej do dwudziestej pierwszej. Na wykonanie czynności w dni ustawowo wolne od pracy lub godzinach nocnych
jest wymagana zgoda prezesa właściwego sądu rejonowego.
§ 2. Czynności komornika rozpoczęte przed godziną dwudziestą pierwszą mogą być prowadzone w dalszym
ciągu bez zgody, o której mowa w § 1, jeżeli ich przerwanie może znacznie utrudnić egzekucję. Przepisu zdania pierwszego nie stosuje się do czynności prowadzonych w miejscu zamieszkania dłużnika, chyba że jest to również miejsce
prowadzenia przez niego działalności gospodarczej.”;
13) art. 820 otrzymuje brzmienie:
„Art. 820. Organ egzekucyjny zawiesza postępowanie na wniosek wierzyciela. Na wniosek dłużnika postępowanie ulega zawieszeniu, jeżeli sąd zawiesił natychmiastową wykonalność tytułu lub wstrzymał jego wykonanie albo
dłużnik złożył zabezpieczenie konieczne według orzeczenia sądowego do zwolnienia go od egzekucji.”;
14) art. 821¹ otrzymuje brzmienie:
„Art. 821¹. Jeżeli egzekucja została skierowana do rachunku bankowego, wynagrodzenia za pracę lub innych
praw majątkowych, z którymi związane jest prawo dłużnika do świadczeń okresowych, sąd na wniosek dłużnika może
określić kwotę, jaką dłużnik może pobierać w okresie zawieszenia postępowania w celu zaspokajania bieżących potrzeb. Na postanowienie sądu określające kwotę, którą dłużnik może pobierać w celu zaspokajania bieżących potrzeb,
wierzycielowi służy zażalenie.”;
15) w art. 824 w § 1 w pkt 4 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 5 i 6 w brzmieniu:
„5) jeżeli prawomocnym orzeczeniem tytuł wykonawczy został pozbawiony wykonalności albo orzeczenie, na którym oparto klauzulę wykonalności, zostało uchylone lub utraciło moc;
6) jeżeli egzekucję skierowano przeciwko osobie, która według klauzuli wykonalności nie jest dłużnikiem, i która
sprzeciwiła się prowadzeniu egzekucji, albo jeżeli prowadzenie egzekucji pozostaje z innych powodów w oczywistej sprzeczności z treścią tytułu wykonawczego.”;
16) w art. 825 uchyla się pkt 2 i 3;
17) w art. 829:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) przedmioty urządzenia domowego niezbędne dla dłużnika i jego domowników, w szczególności lodówka,
pralka, odkurzacz, piekarnik lub kuchenka mikrofalowa, płyta grzewcza służąca podgrzewaniu i przygotowywaniu posiłków, łóżka, stół i krzesła w liczbie niezbędnej dla dłużnika i jego domowników oraz po jednym źródle oświetlenia na izbę, chyba że są to przedmioty, których wartość znacznie przekracza przeciętną
wartość nowych przedmiotów danego rodzaju;”,
b) po pkt 1 dodaje się pkt 1¹ w brzmieniu:
„1¹) pościel, bielizna i ubranie codzienne, w liczbie niezbędnej dla dłużnika i jego domowników, a także ubranie
niezbędne do pełnienia służby lub wykonywania zawodu;”;
18) w art. 833:
a) § 1¹ i § 2 otrzymują brzmienie:
„§ 1¹. Przepisy art. 87 i art. 871 Kodeksu pracy stosuje się odpowiednio do zasiłków dla bezrobotnych, dodatków aktywizacyjnych, stypendiów oraz dodatków szkoleniowych, wypłacanych na podstawie ustawy z dnia
20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2017 r. poz. 1065, z późn. zm.).
§ 2. Przepisy art. 87 i art. 871 Kodeksu pracy stosuje się odpowiednio do uposażeń posłów i senatorów,
należności członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i ich domowników z tytułu pracy w spółdzielni,
wynagrodzeń członków spółdzielni pracy.”,
b) po § 2 dodaje się § 2¹ w brzmieniu:
„§ 2¹. Przepisy art. 87 i art. 871 Kodeksu pracy stosuje się odpowiednio do wszystkich świadczeń powtarzających się, których celem jest zapewnienie utrzymania albo stanowiących jedyne źródło dochodu dłużnika będącego osobą fizyczną.”,
c) § 3 otrzymuje brzmienie:
„§ 3. Ograniczeń przewidzianych w § 2 i 2¹ nie stosuje się do wierzytelności członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych z tytułu udziału w dochodach spółdzielni przypadających im od wniesionych do spółdzielni wkładów.”;
19) w art. 844 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Egzekucja z ruchomości należy do komornika ogólnej właściwości dłużnika. Jeżeli dłużnik nie ma miejsca
zamieszkania, siedziby lub oddziału na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do przeprowadzenia egzekucji właściwy
jest komornik tego sądu, w którego okręgu znajdują się ruchomości.”;
20) w art. 845:
a) § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Zająć można ruchomości dłużnika będące w jego władaniu albo we władaniu samego wierzyciela,
który do nich skierował egzekucję. Nie podlegają jednak zajęciu ruchomości, jeżeli z ujawnionych w sprawie okoliczności wynika, że nie stanowią one własności dłużnika. Ruchomości dłużnika będące we władaniu osoby trzeciej można zająć tylko wówczas, gdy osoba ta zgadza się na ich zajęcie albo przyznaje, że stanowią one własność
dłużnika, oraz w przypadkach wskazanych w ustawie. Jednakże w razie zbiegu egzekucji sądowej i administracyjnej dopuszczalne jest zajęcie ruchomości na zasadach przewidzianych w przepisach o egzekucji administracyjnej.”,
b) § 2a oznacza się jako § 2¹,
c) po § 2¹ dodaje się § 2²–2⁴ w brzmieniu:
„§ 2². Komornik umarza postępowanie w niezbędnym zakresie, jeżeli przedstawiono niebudzący wątpliwości dowód na piśmie, że zajęte ruchomości nie stanowią własności dłużnika. Nie dotyczy to sytuacji, w której sam
dłużnik dokonał zbycia ruchomości na rzecz osoby trzeciej.
§ 2³. W przypadku złożenia przez osobę trzecią skargi na zajęcie, miesięczny termin do wniesienia powództwa, o którym mowa w art. 841 § 1, zaczyna biec dla tej osoby od dnia doręczenia jej postanowienia oddalającego
skargę.
§ 2⁴. Tytuł wykonawczy wystawiony przeciwko osobie pozostającej w związku małżeńskim stanowi podstawę do zajęcia ruchomości wchodzącej w skład majątku wspólnego. Jeżeli zajęta ruchomość wchodzi w skład
majątku wspólnego, dalsze czynności egzekucyjne dopuszczalne są na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego przeciwko obojgu małżonkom.”;
21) w art. 847 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Komornik dokonuje zajęcia przez wpisanie ruchomości do protokołu zajęcia. Odpis protokołu zajęcia należy doręczyć dłużnikowi i współwłaścicielom zajętej ruchomości, którzy nie są dłużnikami, jak również wierzycielowi, który nie był obecny przy zajęciu.”;
22) art. 853 otrzymuje brzmienie:
„Art. 853. § 1. Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, komornik, dokonując zajęcia, szacuje wartość
zajętych ruchomości i oznacza ją w protokole zajęcia.
§ 2. Zastrzeżenia do oszacowania wartości dokonanego przez komornika wnosi się komornikowi do protokołu
przy zajęciu ruchomości, a gdyby nie było to możliwe – w terminie trzech dni od dnia doręczenia odpisu protokołu
zajęcia. W razie wniesienia zastrzeżeń komornik zamieszcza w protokole zajęcia wzmiankę o ich treści i wyznacza
biegłego.
§ 3. O sposobie i terminie wniesienia zastrzeżeń do oszacowania wartości komornik poucza strony, dokonując
zajęcia, a jeżeli zajęcia dokonano pod nieobecność strony – przy doręczeniu protokołu zajęcia.
§ 4. Jeżeli komornik uzna, że w celu oszacowania wartości należy wezwać biegłego, albo wierzyciel lub dłużnik
wniósł zastrzeżenia, oszacowania wartości dokonuje komornik na podstawie opinii biegłego przy samym zajęciu,
a gdyby to nie było możliwe, w terminie późniejszym. Jeżeli wartość zajętej ruchomości według oceny komornika
przekracza dwadzieścia pięć tysięcy złotych, komornik wzywa do oszacowania wartości biegłego.
§ 5. Jeżeli oszacowanie wartości zajętych ruchomości następuje po sporządzeniu protokołu zajęcia, komornik
dokonuje tego oszacowania w drodze postanowienia.”;
23) w art. 855:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Zajęte ruchomości komornik pozostawia pod dozorem osoby, u której je zajął. Jedynie z ważnych przyczyn komornik może, w każdym stanie postępowania, oddać zajęte ruchomości pod dozór innej osobie, nie wyłączając wierzyciela, choćby to było połączone z koniecznością ich przeniesienia. Osoba ta pełni obowiązki dozorcy.
Komornik doręcza jej protokół zajęcia. Dozorcą nie może być komornik ani osoba przez niego zatrudniona, ich
małżonkowie, dzieci, rodzice ani rodzeństwo. Komornik nie może nawet z ważnych przyczyn odebrać dozoru,
jeżeli koszty przeniesienia lub przechowywania rzeczy byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do jej wartości.”,
b) po § 1 dodaje się § 1¹–1⁴ w brzmieniu:
„§ 1¹. Odebranie dozoru następuje w drodze postanowienia, którego uzasadnienie zawiera w szczególności
wskazanie przyczyn odebrania dozoru.
§ 1². O odebraniu dozoru komornik niezwłocznie zawiadamia sąd właściwy ze względu na siedzibę kancelarii komornika, przesyłając odpis postanowienia, o którym mowa w § 1¹, oraz nośnik zawierający nagranie z przebiegu czynności.
§ 1³. W razie uchylenia postanowienia, o którym mowa w § 1¹, sąd może obciążyć komornika kosztami
związanymi z nieuzasadnionym odebraniem dozoru. W takim przypadku sumę wydatków i wysokość wynagrodzenia ustala postanowieniem sąd.
§ 1⁴. W przypadkach uzasadniających odebranie dozoru, komornik może przejąć pod osobisty dozór drobne
ruchomości należące do dłużnika. W takim przypadku przepisu art. 858 nie stosuje się. Zajęte przedmioty przechowywane są w kancelarii komornika. Na polecenie sądu albo zgodne wezwanie obu stron komornik obowiązany
jest wydać ruchomości uprawnionemu.”;
24) art. 864¹ otrzymuje brzmienie:
„Art. 864¹. Komornik może sprzedać ruchomości z wolnej ręki, jeżeli dłużnik wyraził na to zgodę i określił
minimalną cenę zbycia. Sprzedaż może nastąpić, jeżeli żaden z wierzycieli prowadzących egzekucję nie sprzeciwił się jej w terminie tygodnia, a w przypadku ruchomości wymienionych w art. 864 § 2 – w terminie trzech dni, od dnia
zawiadomienia go przez komornika o zamiarze jej przeprowadzenia i minimalnej cenie zbycia określonej przez
dłużnika.”;
25) w art. 867:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Zajęte ruchomości, niesprzedane według przepisów poprzedzających, z wyłączeniem przypadku,
o którym mowa w art. 8661
, komornik sprzedaje w drodze licytacji publicznej.”,
b) § 3 otrzymuje brzmienie:
„§ 3. Obwieszczenie o licytacji komornik doręcza dłużnikowi najpóźniej na tydzień przed rozpoczęciem
licytacji. W przypadkach określonych w art. 864 § 2 obwieszczenie to doręcza się dłużnikowi przed rozpoczęciem
licytacji.”,
c) uchyla się § 4 i 5;
26) art. 8792 otrzymuje brzmienie:
„Art. 8792
. § 1. Komornik dokonuje sprzedaży w drodze licytacji elektronicznej na wniosek wierzyciela złożony
po dokonaniu zajęcia. Jeżeli ruchomość została zajęta na zaspokojenie kilku wierzytelności dochodzonych w różnych
postępowaniach, o trybie sprzedaży ruchomości decyduje wierzyciel, na którego wniosek nastąpiło pierwsze zajęcie.
§ 2. W razie złożenia wniosku komornik oddaje zajęte ruchomości, co do których zajęcie uprawomocniło się,
pod dozór innej osobie niż dłużnik, chyba że dłużnik daje rękojmię należytego sprawowania dozoru albo dozór taki
został już ustanowiony, albo ruchomość została złożona do depozytu sądowego lub oddana na przechowanie właściwej
instytucji. Przepisu art. 855 § 1
2 nie stosuje się. W przypadku odebrania dozoru, początek licytacji nie może przypadać
wcześniej niż po upływie dwóch tygodni od dnia odebrania dozoru.”;
27) w art. 8796 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Komornik wyznacza termin rozpoczęcia i zakończenia licytacji elektronicznej w taki sposób, aby czas jej
trwania wynosił co najmniej siedem dni, a jej zakończenie przypadało w godzinach urzędowania sądu rejonowego,
przy którym działa komornik. W przypadku ruchomości wymienionych w art. 864 § 2 czas trwania licytacji wynosi co
najmniej dwa dni.”;
28) w art. 913:
a) po § 1 dodaje się § 1¹ w brzmieniu:
„§ 1¹. Dłużnik składa wykaz, o którym mowa w § 1, pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia, o czym sąd poucza go przed odebraniem wykazu.”,
b) dodaje się § 3 w brzmieniu:
„§ 3. Komornik poucza wierzyciela występującego w sprawie bez adwokata, radcy prawnego, rzecznika patentowego lub radcy Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej o prawie i sposobie złożenia wniosku
o wyjawienie majątku dłużnika, o którym mowa w § 1. Równocześnie z pouczeniem wierzyciela komornik poucza
dłużnika występującego w sprawie bez adwokata, radcy prawnego, rzecznika patentowego lub radcy Prokuratorii
Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej o skutkach wyjawienia majątku, w szczególności o treści art. 55 pkt 3
ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 700, 1089 i 1133 oraz
z 2018 r. poz. 398 i 650).”;
29) w art. 916 dodaje się § 3 w brzmieniu:
„§ 3. Jeżeli dłużnikiem jest osoba prawna lub jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 64 § 1¹, środkom
przymusu podlegają osoby uprawnione do działania w jej imieniu.”;
30) art. 921¹ otrzymuje brzmienie:
„Art. 921¹. O wszczęciu i ukończeniu egzekucji komornik zawiadamia sąd właściwy ze względu na miejsce położenia nieruchomości.”;
31) w art. 945 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Komornik wzywa ponadto przez obwieszczenie publiczne w budynku sądowym i lokalu wójta (burmistrza,
prezydenta miasta) oraz na stronie internetowej Krajowej Rady Komorniczej uczestników, o których nie ma wiadomości, oraz inne osoby, które roszczą sobie prawa do nieruchomości i przedmiotów razem z nią zajętych, aby przed ukończeniem opisu i oszacowania zgłosiły swoje prawa.”;
32) w art. 955 § 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„§ 1. Obwieszczenie o licytacji należy co najmniej dwa tygodnie przed jej terminem ogłosić publicznie na stronie
internetowej oraz tablicy ogłoszeń sądu sprawującego nadzór nad egzekucją z nieruchomości, w lokalu organu gminy
właściwego ze względu na miejsce położenia nieruchomości oraz na stronie internetowej Krajowej Rady Komorniczej.
§ 2. Na wniosek i koszt strony komornik może zarządzić ogłoszenie również w inny wskazany przez nią sposób,
w szczególności w dzienniku poczytnym w danej miejscowości.”;
33) art. 956 otrzymuje brzmienie:
„Art. 956. Jeżeli egzekucja dotyczy jednej lub kilku nieruchomości położonych w różnych okręgach sądowych,
obwieszczenie ogłasza się publicznie we wszystkich właściwych sądach.”;
34) w art. 972 dotychczasową treść oznacza się jako § 1 i dodaje się § 2 w brzmieniu:
„§ 2. Przebieg licytacji sąd utrwala również za pomocą urządzenia rejestrującego dźwięk albo obraz i dźwięk.”;
35) art. 987 otrzymuje brzmienie:
„Art. 987. Po zamknięciu przetargu sąd w osobie sędziego albo referendarz sądowy, pod którego nadzorem odbywa się licytacja, wydaje na posiedzeniu jawnym postanowienie co do przybicia na rzecz licytanta, który zaofiarował
najwyższą cenę, po wysłuchaniu tak jego, jak i obecnych uczestników.”;
36) w art. 1003 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Na podstawie samego postanowienia o przysądzeniu własności wykreśla się wszystkie hipoteki obciążające
nieruchomość, jeżeli w postanowieniu stwierdzono złożenie całej ceny nabycia na rachunek depozytowy Ministra Finansów.”;
37) art. 1019 otrzymuje brzmienie:
„Art. 1019. Obwieszczenie o licytacji należy co najmniej dwa tygodnie przed jej terminem ogłosić publicznie na
stronie internetowej oraz tablicy ogłoszeń sądu, a także na stronie internetowej Krajowej Rady Komorniczej, jak również przesłać terenowym organom administracji morskiej właściwym dla portu, w którym statek się znajduje, oraz dla
portu macierzystego statku w celu wywieszenia w tych portach. Komornik może zamieścić obwieszczenie o licytacji
także w dzienniku poczytnym w danej miejscowości.”;
38) w art. 1027 § 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„§ 1. Odpis planu podziału doręcza się dłużnikowi, osobom uczestniczącym w podziale oraz innym osobom,
które zgłosiły swój udział, a ich należności nie zostały uwzględnione w podziale.
§ 2. Zarzuty przeciwko planowi podziału wnosi się do organu egzekucyjnego, który go sporządził, w terminie
dwóch tygodni od dnia doręczenia tego planu.”;
39) w art. 1083 dodaje się § 4 i 5 w brzmieniu:
„§ 4. Dłużnik może żądać zawieszenia postępowania egzekucyjnego co do świadczeń alimentacyjnych wymagalnych w przyszłości, jeżeli uiści wszystkie świadczenia wymagalne i złoży na rachunek depozytowy Ministra Finansów sumę równą sumie świadczeń alimentacyjnych za sześć miesięcy, z równoczesnym umocowaniem komornika do
podejmowania tej sumy. Komornik skorzysta z tego umocowania, gdy stwierdzi, że dłużnik popadł w zwłokę z uiszczeniem świadczeń wymagalnych, równocześnie z urzędu podejmując postępowanie.
§ 5. Zawieszenie postępowania egzekucyjnego w przypadku, o którym mowa w § 4, nie wyłącza możliwości podejmowania przez komornika czynności mających na celu wykonanie w przyszłości tytułu wykonawczego, w tym zajęcia majątku dłużnika. Sąd na wniosek dłużnika może, po wysłuchaniu stron, uchylić dokonane zajęcia. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie.”.

art. 262. więcej Art. 262. W ustawie z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników
(Dz. U. z 2017 r. poz. 869 i 2491 oraz z 2018 r. poz. 106 i 650) w art. 15 w ust. 2 pkt 1c otrzymuje brzmienie:
„1c) komornikom sądowym i organom egzekucyjnym wymienionym w odrębnych przepisach – w związku z prowadzonym postępowaniem egzekucyjnym lub zabezpieczającym albo wykonywaniem postanowienia o zabezpieczeniu spadku lub ze sporządzaniem spisu inwentarza;”.

art. 263. więcej Art. 263. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2018 r. poz. 755, 650 i 685) w art. 28b pkt 11 otrzymuje brzmienie:
„11) komornika sądowego – w związku z toczącym się postępowaniem egzekucyjnym lub zabezpieczającym w sprawie roszczeń wobec podmiotu będącego stroną umowy lub innej czynności prawnej objętej tajemnicą służbową
albo wykonywaniem postanowienia o zabezpieczeniu spadku lub ze sporządzaniem spisu inwentarza dotyczących spadku po takim podmiocie – w zakresie informacji dotyczących tego podmiotu;”.

art. 264. więcej Art. 264. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1904, z późn.
zm.) w art. 21 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Prokurator zawiadamia również o wszczęciu postępowania przeciw funkcjonariuszom publicznym. W odniesieniu do wszczęcia postępowania przeciw komornikom sądowym, asesorom komorniczym i aplikantom
komorniczym prokurator zawiadamia Ministra Sprawiedliwości, prezesa sądu apelacyjnego oraz prezesa sądu rejonowego właściwych ze względu na siedzibę kancelarii komorniczej. Prokurator zawiadamia o wszczęciu postępowania
przeciw innym osobom, o których mowa w § 1 – jeżeli wymaga tego ważny interes publiczny.”.

art. 265. więcej Art. 265. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.)
w art. 299 w § 3 pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) komornikom sądowym w związku z toczącym się postępowaniem egzekucyjnym lub zabezpieczającym albo wykonywaniem postanowienia o zabezpieczeniu spadku lub ze sporządzaniem spisu inwentarza oraz administracyjnym organom egzekucyjnym w związku z toczącym się postępowaniem egzekucyjnym lub zabezpieczającym;”.

art. 266. więcej Art. 266. W ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1778,
z późn. zm.) w art. 50:
1) ust. 10 otrzymuje brzmienie:
„10. Dane zgromadzone na kontach, o których mowa w ust. 3, udostępnia się komornikom sądowym, w zakresie
niezbędnym do prowadzenia postępowania egzekucyjnego lub zabezpieczającego albo wykonywania postanowienia
o zabezpieczeniu spadku lub sporządzania spisu inwentarza, odpłatnie, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej.”;
2) po ust. 10ac dodaje się ust. 10ad w brzmieniu:
„10ad. Udostępnienie danych, o których mowa w ust. 10, następuje w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku
komornika sądowego.”.

art. 267. więcej Art. 267. W ustawie z dnia 10 września 1999 r. – Kodeks karny skarbowy (Dz. U. z 2017 r. poz. 2226 oraz z 2018 r.
poz. 201) po art. 57 dodaje się art. 57a i art. 57b w brzmieniu:
„Art. 57a. § 1. Komornik sądowy, który wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 149 ust. 2 ustawy z dnia
22 marca 2018 r. o komornikach sądowych (Dz. U. poz. 771), nie przekazuje na rachunek właściwego urzędu skarbowego podlegających przekazaniu opłat egzekucyjnych albo przekazuje je w niewłaściwej wysokości,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie.
§ 2. Jeżeli kwota należności, o których mowa w § 1, jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.
§ 3. Jeżeli kwota należności, o których mowa w § 1, nie przekracza ustawowego progu, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.
Art. 57b. § 1. Komornik sądowy, który wbrew obowiązkowi nie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego informacji, o której mowa w art. 149 ust. 5 ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych, albo
składa ją po terminie lub podaje w niej dane niezgodne ze stanem rzeczywistym,
podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.
§ 2. W wypadku mniejszej wagi sprawca czynu zabronionego określonego w § 1
podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.”.

art. 268. więcej Art. 268. W ustawie z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2018 r. poz. 622 i 685) w art. 54
w ust. 1 pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) komornika sądowego – w związku z toczącym się postępowaniem egzekucyjnym lub zabezpieczającym albo
wykonywaniem postanowienia o zabezpieczeniu spadku lub ze sporządzaniem spisu inwentarza;”.

art. 269. więcej Art. 269. W ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 23, 3, 5,
106 i 138) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 12:
a) w § 1a w pkt 4 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
„5) egzekucyjny – do rozpoznawania spraw:
a) o nadanie klauzuli wykonalności tytułom egzekucyjnym, o których mowa w art. 777 § 1 pkt 3–6 oraz
art. 781 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2018 r.
poz. 155, z późn. zm.), w tym również w przypadkach, o których mowa w art. 778¹, art. 787, art. 787¹, art. 788 i art. 789 tej ustawy, o ile nadanie klauzuli wykonalności nie należy do właściwości sądów gospodarczych,
b) o nadanie klauzuli wykonalności tytułowi egzekucyjnemu, którym jest wydane w wydziale egzekucyjnym orzeczenie sądu albo referendarza sądowego prawomocne lub podlegające natychmiastowemu wykonaniu,
c) ze skarg na czynności komornika sądowego wnoszonych na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego oraz spraw, w których przepisy te stosuje się odpowiednio,
d) w trybie art. 759 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego,
e) o wyłączenie komornika sądowego,
f) o ustanowienie kuratora w postępowaniu egzekucyjnym,
g) o wydanie zaświadczenia dla tytułów egzekucyjnych, o których mowa w art. 7951 § 2 ustawy z dnia
17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego,
h) w trybie art. 8011 § 2, art. 807 § 1, art. 813, art. 8202
i art. 8211 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego,
i) w trybie art. 115316 i art. 115318 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego,
j) o których mowa w tytułach II i III części trzeciej ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego, w zakresie zastrzeżonym dla kompetencji sądu, z wyłączeniem spraw z zakresu prawa
rodzinnego i opiekuńczego oraz spraw o wyjawienie majątku,
k) o zwolnienie od kosztów sądowych przed wszczęciem postępowania w sprawach, o których mowa
w przepisach poprzedzających, oraz zwolnienie od kosztów komorniczych.”,
b) § 1b otrzymuje brzmienie:
„1b. Rozpoznawanie spraw z zakresu prawa pracy lub ubezpieczeń społecznych, spraw gospodarczych oraz
innych spraw z zakresu prawa gospodarczego i cywilnego należących do sądu gospodarczego na podstawie odrębnych ustaw, spraw, o których mowa w § 1a pkt 5, lub prowadzenie ksiąg wieczystych, należących do właściwości sądu rejonowego, w którym nie utworzono wydziału do tych spraw, Minister Sprawiedliwości przekazuje
innemu sądowi rejonowemu, w trybie określonym w art. 20.”;
2) w art. 19:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Minister Sprawiedliwości tworzy i znosi wydziały oraz wydziały i ośrodki zamiejscowe sądów w drodze zarządzenia, mając na względzie potrzebę zapewnienia racjonalnej organizacji sądownictwa, w szczególności
przez dostosowanie liczby, rodzaju i wielkości wydziałów do obciążenia wpływem spraw, właściwą skalę etatyzacji, ekonomię postępowania sądowego oraz konieczność prawidłowego wykonywania czynności nadzorczych,
w celu zagwarantowania realizacji prawa obywatela do rozpoznania jego sprawy w rozsądnym terminie; w zarządzeniu o utworzeniu wydziału oraz wydziału lub ośrodka zamiejscowego należy określić jego siedzibę, obszar
właściwości oraz zakres spraw przekazanych do rozpoznawania.”,
b) po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:
„§ 1a. Przy tworzeniu wydziałów egzekucyjnych uwzględnia się ponadto konieczność prawidłowego
i sprawnego wykonywania nadzoru judykacyjnego nad komornikami sądowymi, mając na względzie w szczególności:
1) wpływ spraw, o których mowa w art. 12 § 1a pkt 5;
2) liczbę komorników sądowych, którzy podlegaliby nadzorowi judykacyjnemu utworzonego wydziału;
3) liczbę spraw prowadzonych przez komorników sądowych, którzy podlegaliby nadzorowi judykacyjnemu
utworzonego wydziału.”;
3) w art. 20 w pkt 9 dodaje się przecinek i dodaje się pkt 10 w brzmieniu:
„10) może przekazać jednemu sądowi rejonowemu rozpoznanie spraw, o których mowa w art. 12 § 1a pkt 5, z właściwości lub części obszarów właściwości innych sądów rejonowych”;
4) w art. 27 dodaje się § 7 w brzmieniu:
„§ 7. Prezes sądu rejonowego może być odwołany także przez Ministra Sprawiedliwości w przypadku rażącego
niewywiązywania się z obowiązków służbowych w zakresie nadzoru nad komornikami sądowymi działającymi przy
tym sądzie. Przepisy § 2–5 stosuje się odpowiednio.”.

art. 270. więcej Art. 270. W ustawie z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami
inwestycyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 56, z 2017 r. poz. 2491 oraz z 2018 r. poz. 106, 138, 650 i 685) w art. 281 w ust. 1
pkt 10 otrzymuje brzmienie:
„10) komornika sądowego w związku z toczącym się postępowaniem egzekucyjnym lub zabezpieczającym albo wykonywaniem postanowienia o zabezpieczeniu spadku lub ze sporządzaniem spisu inwentarza, jeżeli są niezbędne
w tym postępowaniu;”.

art. 271. więcej Art. 271. W ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1938, z późn. zm.) w art. 188 ust. 5a otrzymuje brzmienie:
„5a. Informacje i dane zgromadzone w Funduszu udostępnia się:
1) nieodpłatnie organom egzekucyjnym określonym w art. 19 i art. 20 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2017 r. poz. 1201, 1475, 1954 i 2491 oraz z 2018 r. poz. 138
i 398) – w zakresie niezbędnym do prowadzenia postępowania egzekucyjnego;
2) odpłatnie komornikom sądowym – w zakresie niezbędnym do prowadzenia postępowania egzekucyjnego lub
zabezpieczającego albo wykonywania postanowienia o zabezpieczeniu spadku lub sporządzania spisu inwentarza.”.

art. 272. więcej Art. 272. W ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1768, z późn.
zm.) w art. 149 pkt 9 otrzymuje brzmienie:
„9) komornika sądowego w związku z toczącym się postępowaniem zabezpieczającym lub egzekucyjnym w sprawie
roszczeń wobec podmiotu będącego stroną umowy lub innej czynności prawnej objętej tajemnicą zawodową albo
wykonywaniem postanowienia o zabezpieczeniu spadku lub ze sporządzaniem spisu inwentarza dotyczących
spadku po takim podmiocie – w zakresie informacji dotyczących tego podmiotu;”.

art. 273. więcej Art. 273. W ustawie z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz. U.
z 2017 r. poz. 2065, z późn. zm.) w art. 9f w ust. 1 pkt 15 otrzymuje brzmienie:
„15) na żądanie komornika sądowego w związku z toczącym się postępowaniem egzekucyjnym lub zabezpieczającym
albo wykonywaniem postanowienia o zabezpieczeniu spadku lub ze sporządzaniem spisu inwentarza;”.

art. 274. więcej Art. 274. W ustawie z dnia 4 marca 2010 r. o świadczeniu usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U.
z 2016 r. poz. 893 i 1948 oraz z 2017 r. poz. 60 i 1089) w art. 3 w ust. 1 pkt 12 otrzymuje brzmienie:
„12) ustawie z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych (Dz. U. poz. 771);”.

art. 275. więcej Art. 275. W ustawie z dnia 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych (Dz. U. z 2018 r. poz. 470, 650, 723 i 730) w art. 25 w ust. 1 pkt 15 otrzymuje brzmienie:
„15) komornicy sądowi – w związku z prowadzonymi przez nich postępowaniami egzekucyjnymi lub zabezpieczającymi albo wykonywaniem postanowienia o zabezpieczeniu spadku lub ze sporządzaniem spisu inwentarza;”.

art. 276. więcej Art. 276. W ustawie z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (Dz. U. z 2017 r. poz. 657 i 2286 oraz z 2018 r.
poz. 138, 696 i 730) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 46 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) komornikom sądowym – wyłącznie w zakresie niezbędnym do prowadzenia przez nich postępowania egzekucyjnego lub zabezpieczającego albo wykonywania postanowienia o zabezpieczeniu spadku lub sporządzania
spisu inwentarza;”;
2) w art. 47:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Podmiotom, o których mowa w art. 46 ust. 2, udostępnia się dane jednostkowe, na ich wniosek złożony
w formie pisemnej lub dokumentu elektronicznego przy wykorzystaniu środków komunikacji elektronicznej, na
zasadach określonych w ustawie z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących
zadania publiczne. Dane te są przekazywane, w zależności od żądania wnioskodawcy, w formie pisemnej lub dokumentu elektronicznego przy wykorzystaniu środków komunikacji elektronicznej, na zasadach określonych
w ustawie z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.”,
b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
„3a. Organ, który otrzymał wniosek w formie, o której mowa w ust. 1, skierowany przez podmiot zobowiązany na podstawie art. 48 ust. 1 do korzystania z urządzeń teletransmisji danych, odmawia, w drodze postanowienia, wszczęcia postępowania.”;
3) w art. 48 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
„2. Podmiotom, o których mowa w art. 46 ust. 1, udostępnia się dane na zasadach określonych w art. 47, jeżeli
w roku poprzedzającym złożenie wniosku wnioskowały o udostępnienie danych z rejestru PESEL albo rejestru mieszkańców w liczbie nieprzekraczającej trzystu danych jednostkowych.”;
4) w art. 49 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Podmiotom, o których mowa w art. 46 ust. 1, udostępnia się za pomocą urządzeń teletransmisji danych,
w drodze weryfikacji, dane zawarte w rejestrze PESEL. Warunkiem udostępniania danych w tym trybie jest złożenie
jednorazowego wniosku, spełnienie łącznie warunków określonych w art. 48 ust. 1 oraz uzyskanie zgody wydanej na
podstawie art. 51 ust. 2 pkt 1.”;
5) w art. 51:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. W sprawach o udostępnianie danych za pomocą urządzeń teletransmisji danych, o których mowa
w art. 48 ust. 1, właściwy organ w drodze decyzji administracyjnej:
1) wyraża zgodę na udostępnianie danych za pomocą urządzeń teletransmisji danych, po spełnieniu warunków
określonych w art. 48 ust. 1;
2) odmawia wyrażenia zgody na udostępnianie danych za pomocą urządzeń teletransmisji danych albo cofa
zgodę na ich udostępnianie za pomocą urządzeń teletransmisji danych, jeżeli nie zostały spełnione warunki
określone w art. 48 ust. 1.”,
b) w ust. 2 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1) wyraża zgodę na udostępnianie danych w drodze weryfikacji, po spełnieniu warunków określonych
w art. 46 ust. 2 pkt 1 oraz art. 48 ust. 1;
2) odmawia wyrażenia zgody na udostępnianie danych w drodze weryfikacji danych albo cofa zgodę na ich
udostępnianie w drodze weryfikacji, jeżeli nie zostały spełnione warunki określone w art. 46 ust. 2 pkt 1 lub
art. 48 ust. 1.”;
6) w art. 52:
a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) wzór uproszczonego wniosku o udostępnianie danych z rejestru mieszkańców oraz rejestru PESEL, o którym mowa w art. 48 ust. 1,”,
b) część wspólna otrzymuje brzmienie:
„– uwzględniając konieczność wykazania przez podmioty, o których mowa w art. 46 ust. 2 pkt 1, interesu prawnego w uzyskaniu danych oraz warunki, o których mowa w art. 48 ust. 1, a także konieczność opracowania wzorów wniosku, o którym mowa w pkt 1, w formie graficznej i elektronicznej.”;
7) w art. 57:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Minister właściwy do spraw informatyzacji może przeprowadzać kontrolę podmiotów, które korzystają
z dostępu do danych za pomocą udostępniania danych w drodze weryfikacji, w zakresie spełniania przez te podmioty warunków, o których mowa w art. 46 ust. 2 pkt 1 lub art. 48 ust. 1.”,
b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Podmiot kontrolowany w zakresie spełnienia warunków, o których mowa w art. 46 ust. 2 pkt 1 lub
art. 48 ust. 1, jest obowiązany udostępnić dokumenty i urządzenia, o których mowa w ust. 4, oraz zapewnić warunki i środki niezbędne do przeprowadzenia kontroli, w tym swobodny dostęp do pomieszczeń.”;
8) w art. 58 część wspólna otrzymuje brzmienie:
„ – biorąc pod uwagę wymagania, o których mowa w art. 46 ust. 2 pkt 1 i art. 48 ust. 1.”.

art. 277. więcej Art. 277. W ustawie z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2017 r. poz. 2206 i 2282 oraz z 2018 r.
poz. 107 i 138) w art. 450 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) komornikom sądowym – w zakresie niezbędnym do prowadzenia przez nich postępowania egzekucyjnego lub
zabezpieczającego albo wykonywania postanowienia o zabezpieczeniu spadku lub sporządzania spisu inwentarza;”.

art. 278. więcej Art. 278. W ustawie z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. z 2017 r.
poz. 1170, z późn. zm.) w art. 35 w ust. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) komornika sądowego, w związku z toczącym się postępowaniem egzekucyjnym lub zabezpieczającym albo wykonywaniem postanowienia o zabezpieczeniu spadku lub ze sporządzaniem spisu inwentarza;”.

art. 279. więcej Art. 279. W ustawie z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 2018 r. poz. 5 i 650) w art. 27 w § 1
w pkt 1 w lit. b w tiret siódmym średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się tiret ósme w brzmieniu:
„– z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych (Dz. U. poz. 771);”.

art. 280. więcej Art. 280. 1. Komornicy powołani przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy stają się z dniem jej wejścia w życie komornikami w rozumieniu niniejszej
ustawy w dotychczasowych siedzibach kancelarii.
2. Asesorzy komorniczy powołani przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy stają się z dniem jej wejścia w życie asesorami w rozumieniu niniejszej
ustawy.
3. Osoby będące aplikantami komorniczymi w dniu wejścia w życie niniejszej
ustawy stają się z tym dniem aplikantami w rozumieniu niniejszej ustawy.

art. 281. więcej Art. 281. Powołanie na stanowisko komornika osób, które przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy ukończyły 65 lat, wygasa z upływem 2 lat od
dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, nie później jednak niż z dniem ukończenia
70. roku życia.

art. 282. więcej Art. 282. Zastępstwo komornika ustanowione na dotychczasowych zasadach
zachowuje ważność w okresie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej
ustawy.

art. 283. więcej Art. 283. 1. Przepisów art. 149–151 nie stosuje się do opłat egzekucyjnych
prawomocnie ustalonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.
2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, przypadają komornikowi, zastępcy
komornika, komornikowi odwołanemu, komornikowi, którego powołanie na
stanowisko komornika wygasło z mocy prawa, albo spadkobiercom zmarłego
komornika zgodnie z dotychczasowymi przepisami.

art. 284. więcej Art. 284. Postępowania w sprawie likwidacji kancelarii wszczęte
i niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy są prowadzone na
podstawie dotychczasowych przepisów.

art. 285. więcej Art. 285. Przepis art. 63 stosuje się również do umów o pracę na czas
określony, trwających w dniu wejścia w życie ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r.
o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1220).

art. 286. więcej Art. 286. Aplikacja rozpoczęta i niezakończona przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy odbywa się na dotychczasowych zasadach.

art. 287. więcej Art. 287. 1. Upoważnienia udzielone aplikantom na podstawie
dotychczasowych przepisów tracą moc z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.
2. Zlecenia udzielone asesorom na podstawie dotychczasowych przepisów
pozostają w mocy po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy w zakresie, w jakim
nie są sprzeczne z art. 138 i art. 139.
3. Czynności egzekucyjne dokonane zgodnie z dotychczasowymi przepisami
przez asesorów lub aplikantów pozostają w mocy.

art. 288. więcej Art. 288. 1. W 2019 r. egzamin komorniczy odbywa się na dotychczasowych
zasadach. Komisje do spraw przeprowadzenia egzaminu konkursowego
i komorniczego oraz zespół do przygotowywania pytań testowych i zadań na
egzaminy konkursowy i komorniczy powołane na podstawie przepisów
dotychczasowych pozostają właściwe w sprawach egzaminu konkursowego
i komorniczego w 2019 r.
2. Komisja egzaminacyjna II stopnia przy Ministrze Sprawiedliwości
powołana na podstawie dotychczasowych przepisów pozostaje właściwa do
rozpoznania odwołań od wyniku egzaminu komorniczego do czasu powołania
komisji odwoławczej na podstawie przepisów niniejszej ustawy, nie dłużej jednak
niż przez 6 miesięcy od dnia jej wejścia w życie.

art. 289. więcej Art. 289. Postępowania administracyjne wszczęte na podstawie ustawy
uchylanej w art. 305 i niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy są prowadzone na podstawie dotychczasowych przepisów, z tym że do tych
postępowań stosuje się przepis art. 12 ust. 1.

art. 290. więcej Art. 290. 1. Postępowania dyscyplinarne wszczęte i niezakończone przed
dniem wejścia w życie niniejszej ustawy są prowadzone na podstawie
dotychczasowych przepisów, do czasu zakończenia postępowania przed komisją
dyscyplinarną.
2. Termin do wniesienia odwołania od orzeczeń komisji dyscyplinarnej
nieprawomocnych w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy wynosi 30 dni.
3. Odwołania, których termin wniesienia upływa po dniu wejścia w życie
niniejszej ustawy, komisja dyscyplinarna przekazuje właściwemu sądowi
apelacyjnemu.
4. Odwołania, których termin wniesienia upływa przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy, podlegają rozpoznaniu przez właściwy sąd okręgowy.

art. 291. więcej Art. 291. 1. Rzecznik dyscyplinarny i jego zastępcy, powołani przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy, pełnią swoje funkcje do dnia zakończenia
kadencji.
2. Członkowie komisji dyscyplinarnej powołani przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy pełnią swoje funkcje do dnia zakończenia kadencji, jeżeli
spełniają wymagania, o których mowa w art. 231 ust. 2 i 3. W przypadku gdy nie
spełniają oni wymagań, o których mowa w art. 231 ust. 2 i 3, ich kadencja wygasa
z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, przy czym pełnią oni swoje funkcje do
zakończenia prowadzonego postępowania dyscyplinarnego, chyba że zachodzi
konieczność prowadzenia postępowania dyscyplinarnego od początku.

art. 292. więcej Art. 292. Komornicy wizytatorzy wyznaczeni przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy pełnią swoje funkcje przez rok od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, jeżeli spełniają wymagania, o których mowa w art. 191. W przypadku gdy nie spełniają oni wymagań, o których mowa w art. 191, przestają pełnić swoje
funkcje z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

art. 293. więcej Art. 293. Władze i organy samorządu komorniczego wybrane zgodnie
z dotychczasowymi przepisami pełnią swoje funkcje przez rok od dnia wejścia
w życie niniejszej ustawy.

art. 294. więcej Art. 294. W stosunku do osób zatrudnionych w dniu wejścia w życie
niniejszej ustawy na stanowisku asesora przepisu art. 144 ust. 1 pkt 5 nie stosuje
się.

art. 295. więcej Art. 295. Do dnia 31 grudnia 2020 r. dokumentacja, o której mowa
w art. 155 ust. 1 i art. 156, może być również tworzona, przetwarzana,
przechowywana i udostępniana w postaci dotychczasowej.

art. 296. więcej Art. 296. Komornicy mogą przez rok od dnia wejścia w życie niniejszej
ustawy używać pieczęci spełniającej wymagania określone w dotychczasowych
przepisach.

art. 297. więcej Art. 297. W przypadku przekazania jednemu sądowi rejonowemu
rozpoznawania spraw egzekucyjnych z obszaru właściwości lub części obszarów
właściwości innych sądów rejonowych, wszczęte i niezakończone postępowania
toczące się przed sądem rejonowym, w którym nie utworzono wydziału
egzekucyjnego, a które należałyby do właściwości wydziałów egzekucyjnych:
1) są nadal prowadzone przez właściwy dotąd sąd rejonowy, o ile dotyczą spraw,
o których mowa w art. 12 § 1 pkt 7 lit. a–e ustawy zmienianej w art. 269, oraz
spraw w przedmiocie nadzoru nad egzekucją z nieruchomości, jeżeli w dniu
wejścia w życie niniejszej ustawy został już wyznaczony termin licytacji
nieruchomości przypadający po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy albo
zamknięcie przetargu nastąpiło przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy;
2) zostaną przekazane do właściwych sądów, jeżeli dotyczą pozostałych,
niewymienionych w pkt 1, spraw, które należą do właściwości wydziałów
egzekucyjnych.

art. 298. więcej Art. 298. 1. Do postępowań wszczętych i niezakończonych przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy ustawy zmienianej
w art. 261, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
2. Przepisy działu I tytułu II części trzeciej ustawy zmienianej w art. 261,
w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do egzekucji z ruchomości
wszczętej po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy.
3. Przepis art. 761 ustawy zmienianej w art. 261, w brzmieniu nadanym
niniejszą ustawą, stosuje się również do postępowań w przedmiocie zabezpieczenia
spadku i sporządzenia spisu inwentarza, w tym postępowań mających na celu
wykonanie postanowienia o zabezpieczeniu spadku i sporządzeniu spisu
inwentarza, wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy
z dnia 20 marca 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych
ustaw (Dz. U. poz. 539).
4. Do skarg na czynności komornika składanych po dniu wejścia w życie
niniejszej ustawy stosuje się przepis art. 767 § 5 ustawy zmienianej w art. 261,
z tym że skargi na czynność komornika dotyczące postępowań egzekucyjnych
wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
komornik, w przypadku braku podstaw do ich uwzględnienia, przekazuje sądowi
właściwemu zgodnie z przepisami dotychczasowymi.
5. Postanowienia o zastosowaniu aresztu wydane przed dniem wejścia
w życie niniejszej ustawy, na podstawie art. 8011 § 2 ustawy zmienianej w art. 261
w brzmieniu dotychczasowym, nie podlegają wykonaniu.
6. Przepis art. 1003 § 2 ustawy zmienianej w art. 261, w brzmieniu nadanym
niniejszą ustawą, stosuje się do postanowień o przysądzeniu własności wydanych
po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy.

art. 299. więcej Art. 299. 1. Do postępowań wszczętych i niezakończonych przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy ustawy zmienianej w art. 276
w brzmieniu dotychczasowym.
2. Podmiotom, o których mowa w art. 46 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 276,
w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, którym do dnia wejścia w życie niniejszej
ustawy nie wydano decyzji o wyrażeniu zgody na udostępnianie danych za pomocą
urządzeń teletransmisji danych, udostępnia się dane jednostkowe w sposób określony w art. 47 ustawy zmienianej w art. 276, w brzmieniu dotychczasowym, nie dłużej jednak niż przez 4 miesiące od dnia wejścia z życie niniejszej ustawy.

art. 300. więcej Art. 300. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie
art. 17a ust. 3, art. 17b ust. 2, art. 17c ust. 2, art. 24 ust. 2, art. 29b ust. 13, art. 29l
ust. 3, art. 31i, art. 37b ust. 4, art. 66 ust. 3 i art. 69 ustawy uchylanej w art. 305,
zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na
podstawie art. 29 ust. 4, art. 37 ust. 4, art. 76 ust. 2, art. 87, art. 95 ust. 5, art. 103,
art. 106 ust. 2, art. 107, art. 123, art. 128, art. 162 ust. 2, art. 164 ust. 5,
art. 186 ust. 3, art. 187 i art. 203 ust. 2 niniejszej ustawy, jednak nie dłużej niż
przez 12 miesięcy od dnia jej wejścia w życie.

art. 301. więcej Art. 301. 1. W terminie roku od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy
Krajowa Rada Komornicza zakończy prowadzenie działalności gospodarczej.
2. W terminie roku od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy Krajowa Rada
Komornicza oraz izby komornicze dokonają zbycia posiadanych akcji lub udziałów
w spółkach prawa handlowego w zakresie, w jakim liczba posiadanych akcji lub
procent udziałów przekraczają limity, o których mowa w art. 196 ust. 4.
3. W terminie roku od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy komornicy
dostosują się do zakazów, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 4 oraz art. 34 ust. 1 i 2.
Przepis stosuje się odpowiednio do asesorów.
4. W terminie roku od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy komornicy
dostosują urządzenia informatyczne kancelarii w celu umożliwienia należytego
wywiązywania się z obowiązku, o którym mowa w art. 761 § 2² ustawy zmienianej w art. 261.

art. 302. więcej Art. 302. 1. W terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy
prezesi właściwych sądów apelacyjnych oraz rady właściwych izb komorniczych
przekażą prezesom właściwych sądów rejonowych informacje dotyczące
dodatkowego zatrudnienia i innych zajęć oraz sposobów zarobkowania
podejmowanych przez komorników.
2. W terminie miesiąca od dnia otrzymania informacji, o których mowa
w ust. 1, prezes właściwego sądu rejonowego w stosunku do komornika wydaje
decyzję o sprzeciwie wobec kontynuacji zatrudnienia na stanowisku
dydaktycznym, naukowo-dydaktycznym lub naukowym w szkole wyższej, jeżeli uzna, że będzie ono przeszkadzało w pełnieniu obowiązków komornika, oraz wobec kontynuacji innego zajęcia lub sposobu zarobkowania, które
przeszkadzałoby w pełnieniu obowiązków komornika, mogło osłabiać zaufanie do
jego bezstronności lub przynieść ujmę godności urzędu komornika. W decyzji
należy określić datę, z jaką komornik winien zaprzestać zatrudnienia lub
wykonywania innego zajęcia lub sposobu zarobkowania.

art. 303. więcej Art. 303. 1. Komornicy i asesorzy niespełniający wymogu, o którym mowa
w art. 11 ust. 1 pkt 6, są obowiązani, w terminie 7 lat od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy, ukończyć wyższe studia prawnicze w Rzeczypospolitej Polskiej
i uzyskać tytuł magistra prawa lub zagraniczne studia prawnicze uznane
w Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Osoby, o których mowa w ust. 1, mają obowiązek, najpóźniej z upływem
wskazanego w tym przepisie terminu, poinformować Ministra Sprawiedliwości
o spełnieniu wymogu uzupełnienia wykształcenia oraz dołączyć dokumenty
potwierdzające tę okoliczność.
3. Powołanie na stanowisko komornika osób, które w terminie wskazanym
w ust. 1 nie ukończą wyższych studiów prawniczych w Rzeczypospolitej Polskiej
ani nie uzyskają tytułu magistra prawa lub zagranicznych studiów prawniczych
uznanych w Rzeczypospolitej Polskiej, wygasa z mocy prawa z dniem upływu
terminu, o którym mowa w ust. 1. Przepis art. 20 ust. 2 stosuje się.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do asesorów.

art. 304. więcej Art. 304. 1. W terminie 18 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej
ustawy komornicy złożą we właściwych sądach rejonowych wnioski o wykreślenie
w księdze wieczystej wpisu o wszczęciu egzekucji lub usunięcie wniosku
o wszczęcie egzekucji ze zbioru dokumentów również w zakończonych
postępowaniach, w których ze względu na datę wszczęcia postępowania nie stosuje
się przepisu art. 924 § 2 ustawy zmienianej w art. 261. Obowiązek poprawienia lub
uzupełnienia wniosku spoczywa na komorniku.
2. Czynności, o których mowa w ust. 1, komornicy podejmują z urzędu
w sprawach, w których egzekucję z nieruchomości zakończono nie wcześniej niż
6 lat przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. W pozostałych sprawach komornicy podejmują czynności, o których mowa w ust. 1, na wniosek dłużnika albo wierzyciela wszczynającego egzekucję z tej samej nieruchomości.
3. W terminie do 15. dnia miesiąca następującego po upływie każdego
półrocza komornicy przekazują prezesom właściwych sądów rejonowych
sprawozdania półroczne z wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1.

art. 305. więcej Art. 305. Traci moc ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach
sądowych i egzekucji (Dz. U. z 2017 r. poz. 1277, 1343, 1452 i 1910 oraz z 2018 r.
poz. 398).

art. 306. więcej Art. 306. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2019 r., z wyjątkiem:
1) art. 12 ust. 1 i art. 289, które wchodzą w życie z dniem następującym po dniu
ogłoszenia;
2) art. 269 i art. 297, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2020 r.