Art. 50. 1. W przypadku odwołania komornika z zajmowanego stanowiska,
wygaśnięcia powołania na stanowisko komornika z mocy prawa albo przeniesienia
komornika, z wyjątkiem sytuacji gdy wygaśnięcie powołania nastąpiło na skutek
śmierci albo ubezwłasnowolnienia, jeżeli należne kuratorowi kancelarii
wynagrodzenie prowizyjne oraz pobrane i ściągnięte opłaty komornicze, o których mowa w art. 48 ust. 4 pkt 2, nie wystarczają na bieżące zaspokojenie należności powstałych w terminie 3 miesięcy od dnia zwolnienia stanowiska, a wynikających
z zatrudnienia osób, o których mowa w art. 153, oraz kosztów działalności
egzekucyjnej, o których mowa w art. 152 ust. 1 pkt 1, za zobowiązania te
odpowiedzialny jest, do wysokości, w jakiej nie zostały one zaspokojone,
odwołany lub przeniesiony komornik albo komornik, którego powołanie wygasło
z mocy prawa. Przepis zdania pierwszego stosuje się wyłącznie do zobowiązań
wynikających z umów, które komornik zawarł przed zwolnieniem stanowiska.
2. Odwołany lub przeniesiony komornik albo komornik, którego powołanie
wygasło z mocy prawa, może uchylić się od odpowiedzialności, o której mowa
w ust. 1, jeżeli wykaże, że do nieuregulowania należności doszło na skutek działań
lub zaniechań zastępcy komornika lub kuratora kancelarii.

Ustawa o komornikach sądowych art. 50

DODAJ