Art. 3. 1. Komornik jest organem władzy publicznej w zakresie
wykonywania czynności w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym.
Czynności te wykonuje komornik, z uwzględnieniem wyjątków przewidzianych
w ustawach.
2. Czynności w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym oraz inne
ustawowe zadania komornik wykonuje osobiście. W przypadkach przewidzianych
w ustawach komornik może zlecić wykonywanie określonych czynności asesorowi
komorniczemu, zwanemu dalej „asesorem”. Zlecenie wykonywania tych czynności
jest dopuszczalne jedynie w celu przygotowania do wykonywania zawodu
komornika.
3. Komornikom powierza się następujące zadania:
1) wykonywanie orzeczeń sądowych w sprawach o roszczenia pieniężne
i niepieniężne oraz zabezpieczenie roszczeń, w tym europejskich nakazów
zabezpieczenia na rachunku bankowym, z uwzględnieniem wyjątków
przewidzianych w ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania
cywilnego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1460, z późn. zm.);
2) wykonywanie innych tytułów wykonawczych oraz tytułów egzekucyjnych,
które podlegają wykonaniu w drodze egzekucji sądowej bez zaopatrywania
ich w klauzulę wykonalności;
2a) wykonywanie postanowień o zabezpieczeniu środka dowodowego oraz
postanowień nakazujących wydanie środka dowodowego w postępowaniu
w sprawach własności intelektualnej;
3) wykonywanie postanowień o zabezpieczeniu spadku lub sporządzanie spisu
inwentarza;
4) wykonywanie zadań określonych w innych ustawach.
4. Komornik, poza zadaniami określonymi w ust. 3, wykonuje następujące
czynności:
1) na zlecenie sądu albo wniosek powoda zobowiązanego przez sąd na podstawie
art. 139¹ § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania
cywilnego – osobiście doręcza bezpośrednio adresatowi zawiadomienia
sądowe, pisma procesowe oraz inne dokumenty sądowe za potwierdzeniem
odbioru i oznaczeniem daty, albo stwierdza, że adresat pod podanym adresem
nie zamieszkuje;
1a) na zlecenie podmiotu, o którym mowa w pkt 1, podejmuje czynności
zmierzające do ustalenia aktualnego adresu zamieszkania adresata;
2) sporządza protokół stanu faktycznego;
3) na wniosek organizatora licytacji – sprawuje urzędowy nadzór nad
dobrowolnymi publicznymi licytacjami, z przybiciem najniższej lub
najwyższej oferty.
5. Na czynności komornika, o których mowa w ust. 4 pkt 1 i 2, przysługuje
skarga do sądu rejonowego. Przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks
postępowania cywilnego, w szczególności art. 759 § 2 i art. 767–767⁴, stosuje się
odpowiednio. Zażalenie na postanowienie sądu nie przysługuje, z wyjątkiem
postanowień w przedmiocie kosztów komorniczych.
6. Czynności sądu, o których mowa w ust. 5, może wykonywać także
referendarz sądowy.

Art. 3a. 1. Doręczenia, o którym mowa w art. 3 ust. 4 pkt 1, komornik
dokonuje w terminie 14 dni od dnia otrzymania zlecenia.
2. Jeżeli adresata nie zastano przy próbie doręczenia, komornik ustala, czy
adresat zamieszkuje pod wskazanym adresem. W tym celu komornik może żądać
niezbędnych informacji od podmiotów wymienionych w art. 761 § 11 pkt 13 ustawy
z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego pod rygorem
przewidzianym w art. 762 tej ustawy. Treść dokonanych ustaleń komornik wciąga
do protokołu, do którego przepis art. 809 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. –
Kodeks postępowania cywilnego stosuje się odpowiednio.
3. Jeżeli próba doręczenia okaże się bezskuteczna, a zgodnie z ustaleniami
komornika adresat zamieszkuje pod podanym adresem, w oddawczej skrzynce
pocztowej adresata umieszcza się zawiadomienie o podjętej próbie doręczenia wraz
z informacją o możliwości odbioru pisma w kancelarii komornika oraz pouczeniem,
że należy je odebrać w terminie 14 dni od dnia umieszczenia zawiadomienia. Jeżeli
pod wskazanym adresem zastano dorosłego domownika adresata, o możliwości
odbioru pisma poucza się dodatkowo tego domownika. W przypadku
bezskutecznego upływu terminu do odbioru pisma, pismo uważa się za doręczone
w ostatnim dniu tego terminu, a komornik zwraca pismo podmiotowi zlecającemu
doręczenie informując go o dokonanych ustaleniach oraz o dacie doręczenia.
4. Jeżeli próba doręczenia okaże się bezskuteczna, a zgodnie z ustaleniami
komornika adresat nie zamieszkuje pod wskazanym adresem, komornik zwraca
pismo podmiotowi zlecającemu doręczenie informując go o dokonanych
ustaleniach. To samo dotyczy przypadku, gdy komornikowi mimo podjęcia
wymaganych czynności nie udało się ustalić, czy adresat zamieszkuje pod
wskazanym adresem.
5. W przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, komornik udziela podmiotowi
zlecającemu informacji o dokonanych ustaleniach przez nadesłanie kopii
protokołu.

Art. 3b. W przypadku zwrotu przez komornika pisma, o którym mowa w art.
3a ust. 4, podmiot zlecający może wystąpić do tego komornika z wnioskiem o
podjęcie czynności zmierzających do ustalenia aktualnego adresu zamieszkania
adresata. W tym celu komornik może żądać niezbędnych informacji od podmiotów
wymienionych w art. 761 § 1¹ pkt 3–6 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks
postępowania cywilnego.

Ustawa o komornikach sądowych art. 3

DODAJ