Art. 339. § 1. Prezes sądu kieruje sprawę na posiedzenie, jeżeli:
1) prokurator złożył wniosek o orzeczenie środków zabezpieczających;
2) zachodzi potrzeba rozważenia kwestii warunkowego umorzenia postępowania;
3) do aktu oskarżenia dołączono wniosek, o którym mowa w art. 335 § 2;
3a) prokurator złożył wniosek, o którym mowa w art. 335 § 1.
4) (uchylony)
5) (uchylony)
§ 2. (uchylony)
§ 3. Prezes sądu kieruje sprawę na posiedzenie także wtedy, gdy zachodzi
potrzeba innego rozstrzygnięcia przekraczającego jego uprawnienia, a zwłaszcza:
1) umorzenia postępowania na podstawie art. 17 § 1 pkt 2–11;
2) umorzenia postępowania z powodu oczywistego braku faktycznych podstaw
oskarżenia;
3) wydania postanowienia o niewłaściwości sądu;
3a) zwrotu sprawy prokuratorowi w celu usunięcia istotnych braków postępowania
przygotowawczego;
4) (uchylony)
5) wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania;
6) wydania postanowienia w przedmiocie tymczasowego aresztowania lub innego
środka przymusu;
7) wydania wyroku nakazowego.
§ 3a. Prezes sądu może skierować sprawę na posiedzenie, jeżeli oskarżony,
któremu zarzucono przestępstwo zagrożone karą nieprzekraczającą 15 lat
pozbawienia wolności, przed doręczeniem mu zawiadomienia o wyznaczeniu
rozprawy złożył wniosek, o którym mowa w art. 338a, a prezes sądu uzna, że cele
postępowania nie sprzeciwiają się rozpoznaniu sprawy na posiedzeniu.
§ 4. Prezes sądu kieruje sprawę na posiedzenie ponadto, gdy zachodzi potrzeba
rozważenia możliwości przekazania jej do postępowania mediacyjnego; przepis
art. 23a stosuje się odpowiednio.
§ 4a. Jeżeli akt oskarżenia odpowiada warunkom formalnym, czynności,
o których mowa w § 1, 3 i 4, prezes sądu dokonuje w terminie 30 dni od wniesienia
aktu oskarżenia.
§ 5. Strony, obrońcy i pełnomocnicy mogą wziąć udział w posiedzeniach
wymienionych w § 1 oraz w § 3 pkt 1, 2 i 6, z tym że udział prokuratora i obrońcy w posiedzeniu w przedmiocie orzeczenia środka zabezpieczającego określonego
w art. 93a § 1 pkt 4 Kodeksu karnego jest obowiązkowy. Pokrzywdzony ma prawo
wziąć udział w posiedzeniach wymienionych w § 3 pkt 1 i 2. Zawiadamiając
pokrzywdzonego o posiedzeniu poucza się go o możliwości zakończenia
postępowania bez przeprowadzenia rozprawy oraz wcześniejszego złożenia
oświadczenia, o którym mowa w art. 54 § 1.

Kodeks Postępowania Karnego art. 339