Ustawa z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

art. 1. więcej Art. 1. Ustawa określa zasady, warunki i tryb udzielania cudzoziemcom
ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz organy właściwe w tych sprawach.

art. 2. więcej Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) areszt dla cudzoziemców – areszt dla cudzoziemców w rozumieniu ustawy
z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2018 r. poz. 2094 i 2399
oraz z 2019 r. poz. 577 i 622);
2) (uchylony)
3) (uchylony)
4) cudzoziemiec – cudzoziemca w rozumieniu ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r.
o cudzoziemcach;
4a) dane biometryczne – wizerunek twarzy i odciski linii papilarnych pobrane
w celu umieszczenia w dokumentach podróży przewidzianych w Konwencji
Genewskiej w formie elektronicznej;
5) dokument podróży – dokument uznany przez właściwy organ
Rzeczypospolitej Polskiej, uprawniający do przekroczenia granicy, wydany
przez organ państwa obcego, organ polski lub organizację międzynarodową
albo podmiot upoważniony przez organ państwa obcego lub obcą władzę
o charakterze państwowym;
6) granica – granicę państwową Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu ustawy
z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej (Dz. U.
z 2018 r. poz. 1869 i 2399);
7) karta pobytu – dokument wydany cudzoziemcowi, który uzyskał zezwolenie
na pobyt czasowy, zezwolenie na pobyt stały, zezwolenie na pobyt rezydenta
długoterminowego Unii Europejskiej, ochronę uzupełniającą, zgodę na pobyt
ze względów humanitarnych lub status uchodźcy w Rzeczypospolitej
Polskiej;
7a) kolejny wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej – wniosek
o udzielenie ochrony międzynarodowej złożony przez cudzoziemca lub
w jego imieniu po tym, jak w odniesieniu do poprzedniego wniosku
o udzielenie ochrony międzynarodowej, który go dotyczył, została wydana
decyzja ostateczna, w tym także o umorzeniu postępowania;
8) Konwencja Genewska – Konwencję dotyczącą statusu uchodźców,
sporządzoną w Genewie dnia 28 lipca 1951 r. (Dz. U. z 1991 r. poz. 515 i 516);
9) kraj pochodzenia – państwo, którego obywatelem jest cudzoziemiec,
a w przypadku cudzoziemca, którego obywatelstwa nie da się ustalić lub który
nie posiada obywatelstwa żadnego państwa – państwo, w którym stale zamieszkuje;
9a) małoletni bez opieki – małoletniego cudzoziemca, który przybywa na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przebywa na tym terytorium bez
opieki osób dorosłych, odpowiedzialnych za niego zgodnie z prawem
obowiązującym w Rzeczypospolitej Polskiej;
9aa) ośrodek recepcyjny – ośrodek dla cudzoziemców pełniący funkcję punktu
przyjęć cudzoziemców, którzy złożyli wniosek o udzielenie ochrony
międzynarodowej;
9b) państwo członkowskie – państwo członkowskie Unii Europejskiej lub inne
państwo, które stosuje rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)
nr 604/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia kryteriów
i mechanizmów ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za
rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego
w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego lub
bezpaństwowca (wersja przekształcona) (Dz. Urz. UE L 180 z 29.06.2013,
str. 31);
9c) przesiedlenie – przeniesienie z kraju trzeciego na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej uchodźcy mandatoryjnego w celu nadania mu na tym terytorium
statusu uchodźcy lub udzielenia ochrony uzupełniającej;
9d) relokacja – przemieszczenie cudzoziemca, który złożył wniosek o udzielenie
ochrony międzynarodowej na terytorium odpowiedzialnego państwa
członkowskiego określonego w rozdziale III rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) nr 604/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie
ustanowienia kryteriów i mechanizmów ustalania państwa członkowskiego
odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony
międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez
obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca (wersja przekształcona)
(Dz. Urz. UE L 180 z 29.06.2013, str. 31), i osoby, w imieniu której wniosek
ten został złożony, z terytorium tego państwa członkowskiego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub przemieszczenie cudzoziemca objętego
ochroną międzynarodową z państwa członkowskiego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach odpowiedzialności i solidarności
między państwami członkowskimi;
10) strzeżony ośrodek – strzeżony ośrodek w rozumieniu ustawy z dnia
12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach;
11) (uchylony)
12) uchodźca mandatoryjny – cudzoziemca uznanego za uchodźcę przez
Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców,
zgodnie z jego mandatem wynikającym z Konwencji Genewskiej oraz Statutu
Biura Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców zatwierdzonego rezolucją Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów
Zjednoczonych 428(V) z dnia 14 grudnia 1950 r.;
13) wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej – wniosek o objęcie przez
Rzeczpospolitą Polską ochroną cudzoziemca, który ubiega się o status
uchodźcy lub ochronę uzupełniającą.

art. 3. więcej Art. 3. 1. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej cudzoziemcowi udziela się
ochrony przez:
1) nadanie statusu uchodźcy;
1a) udzielenie ochrony uzupełniającej;
2) udzielenie azylu;
3) (uchylony)
4) udzielenie ochrony czasowej.
2. (uchylony)

art. 4. więcej Art. 4. Do postępowań w sprawach uregulowanych w ustawie stosuje się
przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

art. 5. więcej Art. 5. Organ może odstąpić od uzasadnienia decyzji lub postanowienia
wydanego na podstawie ustawy, jeżeli wymagają tego względy obronności lub
bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego.

art. 6. więcej Art. 6. (uchylony).

art. 7. więcej Art. 7. 1. Decyzje lub postanowienia wydane w sprawach określonych
w ustawie mogą być przekazywane za pośrednictwem urządzeń umożliwiających
odczyt i zapis znaków pisma na nośniku papierowym oraz za pośrednictwem sieci
telekomunikacyjnych i doręczane cudzoziemcowi w formie uzyskanej w wyniku
takiego przekazu.
2. Ilekroć w ustawie jest mowa o doręczeniu decyzji, rozumie się przez to
także jej ogłoszenie.

art. 8. więcej Art. 8. W postępowaniach i rejestrach prowadzonych na podstawie ustawy
mogą być przetwarzane następujące dane cudzoziemca:
1) imię (imiona) i nazwisko;
2) nazwisko poprzednie;
3) nazwisko rodowe;
4) płeć;
5) imię ojca;
6) imię i nazwisko rodowe matki;
7) data urodzenia lub wiek;
8) miejsce i kraj urodzenia;
9) kraj pochodzenia;
10) odciski linii papilarnych;
11) rysopis:
a) wzrost w centymetrach,
b) kolor oczu,
c) znaki szczególne;
11a) wizerunek twarzy;
12) obywatelstwo;
13) narodowość;
14) rasa lub pochodzenie etniczne;
15) przekonania polityczne, religijne, filozoficzne;
16) przynależność wyznaniowa, partyjna, związkowa;
17) przynależność do określonych grup społecznych;
18) stan zdrowia;
18a) informacje o życiu seksualnym;
19) stan cywilny;
20) wykształcenie;
21) zawód wykonywany;
22) miejsce pracy;
23) miejsce zamieszkania lub miejsce pobytu;
24) informacje o karalności, o prowadzonych przeciwko niemu postępowaniach
karnych i postępowaniach w sprawach o wykroczenia oraz o wydanych
w stosunku do niego orzeczeniach w postępowaniu sądowym lub administracyjnym;
25) stosunek do służby wojskowej;
26) informacje o podróżach i pobytach zagranicznych w okresie ostatnich 5 lat;
27) informacje o wynikach sprawdzenia cudzoziemca w jednostce centralnej,
zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)
nr 603/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia systemu
Eurodac do porównywania odcisków palców w celu skutecznego stosowania
rozporządzenia (UE) nr 604/2013 w sprawie ustanowienia kryteriów
i mechanizmów ustalania państwa członkowskiego odpowiedzialnego za
rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego
w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego lub
bezpaństwowca oraz w sprawie występowania o porównanie z danymi
Eurodac przez organy ścigania państw członkowskich i Europol na potrzeby
ochrony porządku publicznego, oraz zmieniającym rozporządzenie (UE)
nr 1077/2011 ustanawiające Europejską Agencję ds. Zarządzania
Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni
Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (Dz. Urz. UE L 180
z 29.06.2013, str. 1), zwanym dalej „rozporządzeniem 603/2013”, oraz
o czynnościach podjętych na podstawie rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) nr 604/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie
ustanowienia kryteriów i mechanizmów ustalania państwa członkowskiego
odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony
międzynarodowej złożonego w jednym z państw członkowskich przez
obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca (wersja przekształcona),
zwanego dalej „rozporządzeniem 604/2013”.

art. 9. więcej Art. 9. Dane cudzoziemca, na podstawie których jest możliwe ustalenie, że:
1) jest w toku lub zakończyło się postępowanie w sprawie:
a) udzielenia ochrony międzynarodowej albo pozbawienia statusu
uchodźcy lub ochrony uzupełniającej,
b) udzielenia albo pozbawienia azylu wobec cudzoziemca,
2) cudzoziemcowi nadano albo odmówiono nadania statusu uchodźcy,
3) cudzoziemcowi udzielono albo odmówiono udzielenia azylu,
4) cudzoziemcowi udzielono albo odmówiono udzielenia ochrony uzupełniającej
– nie mogą być udostępniane ani pozyskiwane od podmiotów, wobec których
istnieje uzasadnione domniemanie, że dopuszczają się prześladowań lub
wyrządzają poważną krzywdę.

art. 10. więcej Art. 10. W przypadku gdy w postępowaniu prowadzonym na podstawie
ustawy bierze udział cudzoziemiec, który nie umie lub nie może pisać, podpis
cudzoziemca na dokumencie zastępuje tuszowy odcisk jego palca; obok tego
odcisku inna osoba wpisuje imię i nazwisko osoby nieumiejącej lub niemogącej
pisać, umieszczając swój podpis, z zaznaczeniem że został on złożony na życzenie
nieumiejącego lub niemogącego pisać.

art. 11. więcej Art. 11. 1. Tłumaczenie na język polski dokumentów sporządzonych
w języku obcym, dopuszczonych jako dowód w postępowaniu w sprawie
udzielenia ochrony międzynarodowej lub azylu, zapewnia, w razie potrzeby, organ,
przed którym jest prowadzone postępowanie.
2. Jeżeli w przesłuchaniu cudzoziemca, w postępowaniu prowadzonym
w sprawie uregulowanej w ustawie, bierze udział tłumacz, w protokole
przesłuchania cudzoziemca podaje się imię i nazwisko tłumacza.

Art. 11a. 1. Pracownikowi zatrudnionemu w:
1) Urzędzie do Spraw Cudzoziemców,
2) Komendzie Głównej Straży Granicznej,
3) komendzie oddziału Straży Granicznej,
4) placówce Straży Granicznej
– obowiązki dotyczące czynności postępowania administracyjnego w sprawach
uregulowanych w ustawie, z wyjątkiem spraw, o których mowa w rozdziale 5
w dziale II, określone w przepisach działu II Kodeksu postępowania
administracyjnego, w szczególności przygotowywanie projektów załatwienia
spraw i przeprowadzanie dowodów, z wyłączeniem czynności kancelaryjnych,
a także załatwiania tych spraw na podstawie upoważnienia, o którym mowa
w art. 268a Kodeksu postępowania administracyjnego, powierza się po
sprawdzeniu przez pracodawcę, że pracownik nie był skazany prawomocnym
wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe.
2. Sprawdzenia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się przed zatrudnieniem
danej osoby na stanowisku związanym z wykonywaniem obowiązków, o których mowa w ust. 1, a także przed powierzeniem pracownikowi nowych obowiązków,
o których mowa w ust. 1, przez zasięgnięcie informacji o danej osobie z Krajowego Rejestru Karnego.
3. W przypadku skazania prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo
lub umyślne przestępstwo skarbowe pracownik nie może zajmować stanowiska
związanego z wykonywaniem obowiązków, o których mowa w ust. 1, a jeżeli temu
pracownikowi wydano upoważnienie, o którym mowa w art. 268a Kodeksu
postępowania administracyjnego, do załatwiania spraw uregulowanych w ustawie,
zostaje ono cofnięte.

art. 12. więcej Art. 12. (uchylony).

art. 13. więcej Art. 13. 1. Cudzoziemcowi nadaje się status uchodźcy, jeżeli na skutek
uzasadnionej obawy przed prześladowaniem w kraju pochodzenia z powodu rasy,
religii, narodowości, przekonań politycznych lub przynależności do określonej
grupy społecznej nie może lub nie chce korzystać z ochrony tego kraju.
2. Status uchodźcy nadaje się także małoletniemu dziecku cudzoziemca, który
uzyskał status uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, urodzonemu na tym terytorium.
3. Prześladowanie, o którym mowa w ust. 1, musi:
1) ze względu na swoją istotę lub powtarzalność stanowić poważne naruszenie
praw człowieka, w szczególności praw, których uchylenie jest
niedopuszczalne zgodnie z art. 15 ust. 2 Konwencji o ochronie praw
człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie dnia
4 listopada 1950 r. (Dz. U. z 1993 r. poz. 284, z późn. zm.), lub
2) być kumulacją różnych działań lub zaniechań, w tym stanowiących
naruszenie praw człowieka, których oddziaływanie jest równie dotkliwe jak
prześladowania, o których mowa w pkt 1.
4. Prześladowanie może polegać w szczególności na:
1) użyciu przemocy fizycznej lub psychicznej, w tym przemocy seksualnej;
2) zastosowaniu środków prawnych, administracyjnych, policyjnych lub
sądowych w sposób dyskryminujący lub o charakterze dyskryminującym;
3) wszczęciu lub prowadzeniu postępowania karnego albo ukaraniu, w sposób,
który ma charakter nieproporcjonalny lub dyskryminujący;
4) braku prawa odwołania się do sądu od kary o charakterze nieproporcjonalnym
lub dyskryminującym;
5) wszczęciu lub prowadzeniu postępowania karnego albo ukaraniu z powodu
odmowy odbycia służby wojskowej podczas konfliktu, jeżeli odbywanie
służby wojskowej stanowiłoby zbrodnię lub działania, o których mowa
w art. 19 ust. 1 pkt 3;
6) czynach skierowanych przeciwko osobom ze względu na ich płeć lub małoletniość.

art. 14. więcej Art. 14. 1. Przy ocenie powodów prześladowania bierze się pod uwagę, że:
1) pojęcie rasy obejmuje w szczególności kolor skóry, pochodzenie lub
przynależność do określonej grupy etnicznej;
2) pojęcie religii obejmuje w szczególności:
a) posiadanie przekonań teistycznych, nieteistycznych lub ateistycznych,
b) udział lub powstrzymywanie się od udziału w obrzędach religijnych,
sprawowanych publicznie lub prywatnie, indywidualnie lub zbiorowo,
c) inne akty o charakterze religijnym, wyrażane przekonania lub formy
zachowania indywidualnego lub zbiorowego, wynikające z wierzeń
religijnych lub z nimi związane;
3) pojęcie narodowości nie jest ograniczone do posiadania obywatelstwa lub
jego braku, lecz obejmuje w szczególności przynależność do grupy określonej przez:
a) tożsamość kulturową, etniczną lub językową lub
b) wspólne pochodzenie geograficzne lub polityczne, lub
c) powiązanie z ludnością w innym państwie;
4) pojęcie przekonań politycznych obejmuje w szczególności posiadanie opinii,
myśli lub przekonań w sprawach związanych z podmiotami, o których mowa
w art. 16 ust. 1, dopuszczającymi się prześladowań, oraz w sprawach ich
polityki lub metod działania, bez względu na to, czy osoba, która ubiega się
o nadanie statusu uchodźcy, działała zgodnie z tą opinią, myślą lub
przekonaniem;
5) grupa jest uznawana jako określona grupa społeczna, w szczególności jeżeli
posiada odrębną tożsamość w kraju pochodzenia przez postrzeganie jej jako
odrębnej od otaczającego społeczeństwa, a jej członkowie mają wspólne
cechy wrodzone, których nie można zmienić, lub wspólną przeszłość albo
mają wspólne cechy lub przekonania o takim znaczeniu dla ich tożsamości lub
świadomości, że członek grupy nie może być zmuszony do ich zmiany.
2. W zależności od warunków istniejących w kraju pochodzenia określona
grupa społeczna może stanowić grupę, której członkowie mają wspólną orientację
seksualną, przy czym orientacja seksualna nie może obejmować czynów, które
według prawa polskiego są przestępstwami.
3. Uzasadniona obawa przed prześladowaniem w kraju pochodzenia może
istnieć, chociażby cudzoziemiec nie posiadał cech powodujących prześladowanie
z powodu rasy, religii, narodowości, przekonań politycznych lub przynależności do
określonej grupy społecznej, jeżeli takie cechy są mu przypisywane przez podmioty
dopuszczające się prześladowań.

art. 15. więcej Art. 15. Cudzoziemcowi, który nie spełnia warunków do nadania statusu
uchodźcy, udziela się ochrony uzupełniającej, w przypadku gdy powrót do kraju
pochodzenia może narazić go na rzeczywiste ryzyko doznania poważnej krzywdy przez:
1) orzeczenie kary śmierci lub wykonanie egzekucji,
2) tortury, nieludzkie lub poniżające traktowanie albo karanie,
3) poważne i zindywidualizowane zagrożenie dla życia lub zdrowia wynikające
z powszechnego stosowania przemocy wobec ludności cywilnej w sytuacji
międzynarodowego lub wewnętrznego konfliktu zbrojnego
– i ze względu na to ryzyko nie może lub nie chce korzystać z ochrony kraju pochodzenia.

art. 16. więcej Art. 16. 1. Podmiotami dopuszczającymi się prześladowań, o których mowa
w art. 13, lub wyrządzającymi poważną krzywdę, o której mowa w art. 15, mogą być:
1) organy władzy publicznej kraju pochodzenia;
2) ugrupowania lub organizacje kontrolujące kraj pochodzenia lub znaczną część
jego terytorium;
3) podmioty inne niż określone w pkt 1 i 2, w przypadku gdy podmioty,
o których mowa w pkt 1 i 2, w tym organizacje międzynarodowe, nie mogą
lub nie chcą zapewnić ochrony przed prześladowaniem lub ryzykiem
doznania poważnej krzywdy.
2. Ochronę przed prześladowaniem lub ryzykiem doznania poważnej
krzywdy uważa się za zapewnioną, jeżeli jest udzielana w sposób skuteczny
i trwały, a w szczególności gdy podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, w tym
organizacje międzynarodowe, chcą i są w stanie zapobiegać prześladowaniom lub
poważnej krzywdzie, w szczególności przez zapewnienie skutecznego systemu
prawnego w zakresie rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania czynów
stanowiących prześladowania lub poważną krzywdę oraz ścigania i karania za takie
czyny, i gdy zapewniają osobom prześladowanym lub doznającym poważnej
krzywdy dostęp do takiej ochrony.

art. 17. więcej Art. 17. 1. Cudzoziemiec może powoływać się na uzasadnioną obawę przed
prześladowaniem lub rzeczywiste ryzyko doznania poważnej krzywdy,
spowodowane wydarzeniami, które nastąpiły po opuszczeniu kraju pochodzenia.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, uzasadniona obawa przed
prześladowaniem lub rzeczywiste ryzyko doznania poważnej krzywdy mogą być
spowodowane działaniem cudzoziemca po opuszczeniu kraju pochodzenia, w
szczególności gdy były one wyrazem i kontynuacją przekonań lub orientacji
seksualnych posiadanych w kraju pochodzenia.

art. 18. więcej Art. 18. 1. Jeżeli na części terytorium kraju pochodzenia nie zachodzą
okoliczności uzasadniające obawę cudzoziemca przed prześladowaniem lub
doznaniem poważnej krzywdy i istnieje uzasadnione przypuszczenie, że
cudzoziemiec będzie mógł bezpiecznie i legalnie przemieścić się na tę część
terytorium i zamieszkać na niej, uznaje się, że nie istnieje uzasadniona obawa przed prześladowaniem lub rzeczywiste ryzyko doznania poważnej krzywdy w kraju pochodzenia.
2. Przy ocenie, czy sytuacja na części terytorium kraju pochodzenia jest
zgodna z ust. 1, bierze się pod uwagę okoliczności dominujące na tej części
terytorium kraju oraz osobiste uwarunkowania cudzoziemca.

Art. 18a. Informacja o okoliczności, że cudzoziemiec był w przeszłości
prześladowany lub doznał poważnej krzywdy, lub był bezpośrednio zagrożony
prześladowaniem lub doznaniem poważnej krzywdy, jest istotną informacją
potwierdzającą uzasadnioną obawę cudzoziemca przed prześladowaniem lub
rzeczywiste ryzyko doznania poważnej krzywdy, chyba że istnieją uzasadnione
powody, aby uznać, że akty prześladowania lub wyrządzania poważnej krzywdy
się nie powtórzą.

art. 19. więcej Art. 19. 1. Cudzoziemcowi odmawia się nadania statusu uchodźcy, jeżeli:
1) nie istnieje uzasadniona obawa przed prześladowaniem w kraju pochodzenia;
2) korzysta z ochrony lub pomocy organów lub agencji Narodów Zjednoczonych
innych niż Wysoki Komisarz Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców,
pod warunkiem że w danych okolicznościach cudzoziemiec ma praktyczną
i prawną możliwość powrotu na terytorium, gdzie taka ochrona lub pomoc jest
dostępna, bez zagrożenia jego życia, bezpieczeństwa osobistego lub wolności;
3) istnieją poważne podstawy, aby sądzić, że:
a) popełnił zbrodnię przeciwko pokojowi, zbrodnię wojenną lub zbrodnię
przeciwko ludzkości w rozumieniu prawa międzynarodowego,
b) jest winny działań sprzecznych z celami i zasadami Narodów
Zjednoczonych określonymi w Preambule i art. 1 i 2 Karty Narodów Zjednoczonych,
c) popełnił zbrodnię o charakterze innym niż polityczny poza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej przed złożeniem wniosku o udzielenie
ochrony międzynarodowej;
4) jest uważany przez organy władzy Rzeczypospolitej Polskiej za osobę mającą
prawa i obowiązki związane z posiadaniem obywatelstwa polskiego.
2. Nadania statusu uchodźcy odmawia się także cudzoziemcowi, wobec
którego istnieją poważne podstawy, aby sądzić, że podżegał albo w inny sposób
brał udział w popełnieniu zbrodni lub czynów, o których mowa w ust. 1 pkt 3.
3. Cudzoziemcowi, który złożył kolejny wniosek o udzielenie ochrony
międzynarodowej, można ponadto odmówić nadania statusu uchodźcy, jeżeli
obawa przed prześladowaniem jest oparta na okolicznościach, które celowo
wytworzył po opuszczeniu kraju pochodzenia.

art. 20. więcej Art. 20. 1. Cudzoziemcowi odmawia się udzielenia ochrony uzupełniającej,
jeżeli:
1) nie istnieje rzeczywiste ryzyko doznania poważnej krzywdy;
2) istnieją poważne podstawy, aby sądzić, że:
a) zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 3 lit. a lub b,
b) popełnił na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zbrodnię lub popełnił
poza tym terytorium czyn, który jest zbrodnią według prawa polskiego,
c) stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa państwa lub społeczeństwa.
2. Udzielenia ochrony uzupełniającej odmawia się także cudzoziemcowi,
wobec którego istnieją poważne podstawy, aby sądzić, że podżegał albo w inny
sposób brał udział w popełnieniu zbrodni lub czynów, o których mowa w ust. 1
pkt 2 lit. b lub w art. 19 ust. 1 pkt 3 lit. a lub b.
3. Cudzoziemcowi, który przed przybyciem na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej popełnił inny niż określony w ust. 1 pkt 2 lit. b lub w art. 19 ust. 1 pkt 3
lit. a lub b czyn, który jest przestępstwem według prawa polskiego zagrożonym
karą pozbawienia wolności, można odmówić udzielenia ochrony uzupełniającej,
jeżeli opuścił on kraj pochodzenia wyłącznie w celu uniknięcia kary.

art. 21. więcej Art. 21. 1. Cudzoziemca pozbawia się statusu uchodźcy, jeżeli po nadaniu
tego statusu właściwy organ stwierdził, że cudzoziemiec:
1) dobrowolnie ponownie przyjął ochronę państwa, którego jest obywatelem;
2) utraciwszy obywatelstwo kraju pochodzenia, ponownie dobrowolnie je przyjął;
3) przyjął nowe obywatelstwo i korzysta z ochrony państwa, którego
obywatelstwo przyjął;
4) ponownie dobrowolnie osiedlił się w państwie, które opuścił lub poza którego
granicami przebywał z powodu obawy przed prześladowaniem;
5) nie może dłużej odmawiać korzystania z ochrony państwa, którego jest
obywatelem, z powodu ustania okoliczności, w związku z którymi uzyskał
status uchodźcy, i nie przedstawił przekonywających powodów związanych z
prześladowaniami, w związku z którymi uzyskał ten status, lub innych
powodów uzasadnionej obawy przed prześladowaniem, uzasadniających jego
odmowę korzystania z ochrony państwa, którego obywatelstwo posiada;
6) będąc bezpaństwowcem, może powrócić do państwa, w którym miał
poprzednio stałe miejsce zamieszkania, z powodu ustania okoliczności,
w związku z którymi uzyskał status uchodźcy, i nie przedstawił
przekonywających powodów związanych z prześladowaniami, w związku
z którymi uzyskał ten status, lub innych powodów uzasadnionej obawy przed
prześladowaniem, uzasadniających jego odmowę powrotu do tego państwa;
7) popełnił zbrodnię przeciwko pokojowi, zbrodnię wojenną lub zbrodnię
przeciwko ludzkości w rozumieniu prawa międzynarodowego;
8) jest winny działań sprzecznych z celami i zasadami Narodów Zjednoczonych,
określonymi w Preambule i art. 1 i 2 Karty Narodów Zjednoczonych;
9) zataił informacje lub dokumenty albo przedstawił fałszywe informacje lub
dokumenty o istotnym znaczeniu dla nadania statusu uchodźcy.
2. Pozbawienie statusu uchodźcy w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 5
lub 6, może nastąpić w przypadku:
1) zmian okoliczności mających charakter na tyle znaczący i długotrwały, że
dalsza obawa cudzoziemca przed prześladowaniem nie jest uzasadniona;
2) gdy organy władzy publicznej kraju pochodzenia cudzoziemca, jak również
ugrupowania lub organizacje, w tym organizacje międzynarodowe,
kontrolujące ten kraj lub znaczną część jego terytorium, podjęły niezbędne
środki w celu zapobieżenia prześladowaniom, w szczególności przez
zapewnienie skutecznego systemu prawnego w zakresie rozpoznawania,
zapobiegania i wykrywania czynów stanowiących prześladowania oraz
karania za takie czyny, i zapewniają osobom prześladowanym dostęp do
takich środków.
3. Cudzoziemca nie pozbawia się statusu uchodźcy z przyczyny, o której
mowa w ust. 1 pkt 9, jeżeli nadal spełnia warunki posiadania tego statusu.

art. 22. więcej Art. 22. 1. Cudzoziemca pozbawia się ochrony uzupełniającej, w przypadku
gdy:
1) okoliczności, z powodu których była udzielona, przestały istnieć lub zmieniły
się w taki sposób, że ochrona nie jest już wymagana;
2) po jej udzieleniu wystąpiły okoliczności, o których mowa w art. 19 ust. 1
pkt 3 lit. a lub b lub w art. 20 ust. 1 pkt 2 lit. b lub c;
3) wyjdzie na jaw, że zataił informacje lub dokumenty albo przedstawił fałszywe
informacje lub dokumenty o istotnym znaczeniu dla udzielenia ochrony
uzupełniającej.
2. Pozbawienie ochrony uzupełniającej w przypadku, o którym mowa
w ust. 1 pkt 1, może nastąpić wyłącznie wtedy, gdy zmiana okoliczności ma
charakter na tyle znaczący i długotrwały, że dalsza obawa cudzoziemca przed
doznaniem poważnej krzywdy nie jest uzasadniona.
2a. Cudzoziemca nie pozbawia się ochrony uzupełniającej z przyczyny,
o której mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli może powołać się na przekonywające powody
związane z poprzednio doznaną poważną krzywdą, uzasadniające jego odmowę
skorzystania z ochrony państwa, którego obywatelstwo posiada, albo –
w przypadku bezpaństwowca – z ochrony państwa, w którym miał poprzednio stałe
miejsce zamieszkania.
3. Cudzoziemca nie pozbawia się ochrony uzupełniającej z przyczyny,
o której mowa w ust. 1 pkt 3, jeżeli nadal spełnia warunki jej posiadania.
4. Cudzoziemca można pozbawić ochrony uzupełniającej, jeżeli po jej
udzieleniu wyjdą na jaw okoliczności, o których mowa w art. 20 ust. 3.

Art. 22a. Decyzja o nadaniu cudzoziemcowi statusu uchodźcy albo
udzieleniu ochrony uzupełniającej wygasa z mocy prawa z dniem nabycia przez
cudzoziemca obywatelstwa polskiego.

art. 23. więcej Art. 23. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców, zwany dalej „Szefem
Urzędu”, w drodze decyzji:
1) nadaje albo odmawia nadania statusu uchodźcy;
2) udziela ochrony uzupełniającej albo odmawia jej udzielenia;
3) pozbawia statusu uchodźcy albo ochrony uzupełniającej.

art. 24. więcej Art. 24. 1. Cudzoziemiec składa wniosek o udzielenie ochrony
międzynarodowej do Szefa Urzędu za pośrednictwem komendanta oddziału Straży
Granicznej albo komendanta placówki Straży Granicznej.
2. Cudzoziemiec, który przebywa w strzeżonym ośrodku, areszcie dla
cudzoziemców, areszcie śledczym lub zakładzie karnym, składa wniosek
o udzielenie ochrony międzynarodowej za pośrednictwem komendanta oddziału
Straży Granicznej albo komendanta placówki Straży Granicznej obejmującego
terytorialnym zasięgiem działania siedzibę strzeżonego ośrodka, aresztu dla
cudzoziemców, aresztu śledczego lub zakładu karnego.

art. 25. więcej Art. 25. 1. Cudzoziemiec, który składa wniosek o udzielenie ochrony
międzynarodowej, zwany dalej „wnioskodawcą”, może złożyć ten wniosek także
w imieniu następujących osób towarzyszących mu i zależnych od niego ze
względów ekonomicznych, zdrowotnych lub ze względu na wiek:
1) osoby pozostającej z wnioskodawcą w uznawanym przez prawo
Rzeczypospolitej Polskiej związku małżeńskim, zwanej dalej „małżonkiem”;
2) małoletniego dziecka wnioskodawcy i małżonka, w tym także dziecka
przysposobionego, niepozostającego w związku małżeńskim;
3) małoletniego dziecka wnioskodawcy, w tym także dziecka przysposobionego,
niepozostającego w związku małżeńskim;
4) małoletniego dziecka małżonka, w tym także dziecka przysposobionego,
niepozostającego w związku małżeńskim.
2. Przepisy dotyczące osoby, w imieniu której wnioskodawca występuje,
stosuje się także do dziecka wnioskodawcy urodzonego w trakcie trwania:
1) postępowania w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej aż do jego
zakończenia decyzją ostateczną;
2) ponownego postępowania w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej
prowadzonego przez organ pierwszej instancji po uchyleniu przez organ
wyższego stopnia decyzji w tej sprawie lub po stwierdzeniu jej nieważności.

art. 26. więcej Art. 26. 1. Wnioskodawca składa wniosek o udzielenie ochrony
międzynarodowej osobiście.
2. W imieniu małoletniego bez opieki wniosek o udzielenie ochrony
międzynarodowej składa kurator albo przedstawiciel organizacji międzynarodowej
lub pozarządowej zajmującej się udzielaniem pomocy cudzoziemcom, w tym
pomocy prawnej, jeżeli na podstawie indywidualnej oceny sytuacji małoletniego
bez opieki organizacja ta uzna, że może on potrzebować takiej ochrony.
3. Wnioskodawca składa wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej
w swoim imieniu i w imieniu osób, o których mowa w art. 25 ust. 1, na formularzu zawierającym:
1) dane wnioskodawcy, o których mowa w art. 8 pkt 1–9, 11, 12–14, 16, 19 i 20,
imię (imiona) i nazwisko w języku ojczystym, informacje o ostatnim miejscu
zamieszkania i miejscu pracy w kraju pochodzenia, o odbyciu służby
wojskowej w kraju pochodzenia oraz o znajomości języków;
2) wskazanie języka, w którym wnioskodawca chciałby, aby było
przeprowadzone przesłuchanie w postępowaniu w sprawie udzielenia
ochrony międzynarodowej;
3) określenie osób, w imieniu których wnioskodawca występuje;
4) dane małżonka, o których mowa w art. 8 pkt 1–3, 5–9, 11, 12–14 i 16, imię
(imiona) i nazwisko w języku ojczystym, informacje o posiadanych przez
małżonka dokumentach potwierdzających tożsamość oraz o znajomości języków;
5) następujące dane małoletniego dziecka, w imieniu którego wnioskodawca występuje:
a) imię (imiona) i nazwisko,
b) datę urodzenia,
c) płeć,
d) imiona rodziców;
6) oświadczenie małżonka o wyrażeniu zgody na złożenie wniosku w jego
imieniu lub w imieniu jego małoletniego dziecka;
7) informacje dotyczące wyjazdu z kraju pochodzenia, w tym informacje
o opuszczeniu kraju pochodzenia w okresie ostatnich 5 lat oraz o wizach lub
zezwoleniach na pobyt w innym państwie wydanych wnioskodawcy i osobie,
w imieniu której wnioskodawca występuje;
8) informacje dotyczące wjazdu i pobytu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, w tym informacje o miejscu zamieszkania i adresie do
korespondencji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz o wydanych
wobec wnioskodawcy decyzjach zobowiązujących do powrotu do kraju
pochodzenia z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub innego państwa członkowskiego;
9) informacje dotyczące stanu zdrowia wnioskodawcy i osoby, w imieniu której
wnioskodawca występuje, oraz doznanej przez nich przemocy;
10) określenie powodów ubiegania się o udzielenie ochrony międzynarodowej,
w tym informacje o zatrzymaniu, aresztowaniu, prowadzonych
postępowaniach karnych oraz wydanych orzeczeniach w postępowaniach
sądowych w stosunku do wnioskodawcy lub członka jego rodziny w państwie
innym niż Rzeczpospolita Polska;
11) informacje o wcześniejszym ubieganiu się przez wnioskodawcę lub członka
jego rodziny o udzielenie ochrony międzynarodowej w Rzeczypospolitej
Polskiej lub innym państwie;
12) informacje o prowadzonych wobec wnioskodawcy i osoby, w imieniu której
wnioskodawca występuje, postępowaniach karnych w Rzeczypospolitej Polskiej;
13) następujące dane członka rodziny wnioskodawcy, który przebywa na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub innego państwa członkowskiego:
a) imię (imiona) i nazwisko,
b) datę i miejsce urodzenia,
c) adres miejsca zamieszkania,
d) stopień pokrewieństwa,
e) tytuł prawny do pobytu;
14) wzór podpisu wnioskodawcy.
4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 3, dołącza się aktualne fotografie
wnioskodawcy i osób, w imieniu których wnioskodawca występuje, oraz
dokumenty niezbędne do potwierdzenia danych zawartych we wniosku
i okoliczności uzasadniających ubieganie się o udzielenie ochrony międzynarodowej.
5. Za członków rodziny, o których mowa w ust. 3 pkt 11 i 13, uważa się osoby
w rozumieniu art. 2 lit. g rozporządzenia 604/2013.
6. Jeżeli wnioskodawcą jest małoletni bez opieki, w formularzu wniosku
zawiera się dane, o których mowa w ust. 3 pkt 13, dotyczące jego krewnych
w rozumieniu art. 2 lit. h rozporządzenia 604/2013, którzy przebywają na
terytorium innego państwa członkowskiego.
7. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór formularza wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej,
kierując się zakresem informacji określonym w ust. 3 i art. 8 oraz koniecznością
ujednolicenia formy przekazywanych danych, a także zapewnienia zupełności
i przejrzystości przedstawianych informacji.

art. 27. więcej Art. 27. 1. Złożenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej
w imieniu małżonka i jego małoletniego dziecka wymaga pisemnej zgody tego małżonka.
2. Wyrażenie zgody, o której mowa w ust. 1, jest równoznaczne
z udzieleniem wnioskodawcy pełnomocnictwa do działania w imieniu małżonka i dzieci tego małżonka.
3. Organ Straży Granicznej przed przyjęciem wniosku o udzielenie ochrony
międzynarodowej informuje na osobności małżonka, w imieniu którego
wnioskodawca zamierza złożyć wniosek, o konsekwencjach proceduralnych
złożenia takiego wniosku, o prawie do wystąpienia z wnioskiem o przesłuchanie
oraz o prawie do wystąpienia z odrębnym wnioskiem o udzielenie ochrony międzynarodowej.

art. 28. więcej Art. 28. 1. W przypadku gdy z przyczyn leżących po stronie organu Straży
Granicznej nie jest możliwe przyjęcie wniosku o udzielenie ochrony
międzynarodowej na formularzu w dniu, w którym cudzoziemiec stawił się
osobiście w siedzibie tego organu i zadeklarował zamiar złożenia takiego wniosku, organ Straży Granicznej informuje cudzoziemca w języku dla niego zrozumiałym
o terminie i miejscu przyjęcia wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej
oraz sporządza protokół z tej czynności.
2. W przypadku gdy cudzoziemiec będący osobą niepełnosprawną, osobą
w podeszłym wieku, kobietą ciężarną, osobą samotnie wychowującą dziecko lub
osobą przebywającą w pieczy zastępczej, szpitalu, areszcie śledczym lub zakładzie
karnym nie może stawić się osobiście w siedzibie organu Straży Granicznej,
pisemna deklaracja zamiaru złożenia wniosku o udzielenie ochrony
międzynarodowej może być złożona za pośrednictwem operatora pocztowego
w rozumieniu art. 3 pkt 12 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe
(Dz. U. z 2018 r. poz. 2188 oraz z 2019 r. poz. 1051) lub za pomocą środków
komunikacji elektronicznej w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r.
o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. z 2019 r. poz. 123 i 730).
3. Wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej złożony przez
cudzoziemca, o którym mowa w ust. 2, przyjmuje i rejestruje organ Straży
Granicznej właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca.
4. Deklaracja zamiaru złożenia wniosku o udzielenie ochrony
międzynarodowej może dotyczyć także osób, o których mowa w art. 25 ust. 1.
5. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 lub 2, przyjęcie wniosku
o udzielenie ochrony międzynarodowej i jego rejestracja następują niezwłocznie,
nie później jednak niż w terminie 3 dni roboczych od dnia przyjęcia deklaracji
zamiaru złożenia takiego wniosku, a w razie masowego napływu cudzoziemców na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu uzyskania ochrony międzynarodowej
– w terminie 10 dni roboczych.
6. Organ Straży Granicznej rejestruje deklarację zamiaru złożenia wniosku
o udzielenie ochrony międzynarodowej w rejestrze, o którym mowa w art. 119 ust. 1 pkt 1.

art. 29. więcej Art. 29. 1. W przejściach granicznych, strzeżonych ośrodkach i aresztach dla
cudzoziemców zapewnia się cudzoziemcowi dostęp do informacji w języku dla
niego zrozumiałym o możliwości złożenia wniosku o udzielenie ochrony
międzynarodowej i skorzystania w tym celu z pomocy tłumacza.
2. Organ Straży Granicznej, na wniosek lub za zgodą wnioskodawcy,
zapewnia przedstawicielom organizacji międzynarodowych lub pozarządowych zajmujących się udzielaniem pomocy cudzoziemcom, w tym pomocy prawnej,
dostęp do wnioskodawcy, który złożył wniosek o udzielenie ochrony
międzynarodowej w przejściu granicznym.

art. 30. więcej Art. 30. 1. Organ Straży Granicznej właściwy do przyjęcia wniosku
o udzielenie ochrony międzynarodowej:
1) ustala tożsamość osoby, której dotyczy wniosek;
2) uzyskuje dane i informacje w zakresie niezbędnym do wypełnienia
formularza wniosku;
3) fotografuje osobę, której dotyczy wniosek, i pobiera od niej odciski linii
papilarnych za pomocą kart daktyloskopijnych lub urządzenia do
elektronicznego pobierania odcisków;
4) ustala, czy osoba, której dotyczy wniosek, posiada dokumenty uprawniające
do przekroczenia granicy lub czy przebywa na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej legalnie;
5) przekazuje wnioskodawcy na piśmie w języku dla niego zrozumiałym
informacje o:
a) zasadach i trybie postępowania w sprawie udzielenia ochrony
międzynarodowej,
b) przysługujących mu prawach, ciążących na nim obowiązkach i skutkach
ich niewykonania oraz o konsekwencjach wyraźnego i dorozumianego
wycofania wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej,
c) których mowa w art. 4 ust. 1 rozporządzenia 604/2013,
d) których mowa w art. 29 ust. 1 rozporządzenia 603/2013,
e) możliwości wyrażenia zgody na udzielanie przedstawicielowi Urzędu
Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców
informacji o przebiegu postępowania w sprawie udzielenia ochrony
międzynarodowej oraz na przeglądanie akt sprawy i sporządzanie z nich
notatek i odpisów,
f) organizacjach zajmujących się udzielaniem pomocy cudzoziemcom,
g) zakresie pomocy socjalnej i opieki medycznej, okresie ich
przysługiwania, możliwości ubiegania się o pomoc w postaci
świadczenia pieniężnego oraz zasadach przyjęcia do ośrodka dla
cudzoziemców, zwanego dalej „ośrodkiem”,
h) trybie i zasadach udzielania nieodpłatnej pomocy prawnej oraz
podmiotach świadczących tę pomoc,
i) adresie ośrodka recepcyjnego, w którym ma się on stawić w terminie
2 dni od dnia złożenia wniosku – jeżeli wnioskodawca nie wskazał we
wniosku innego adresu, pod którym będzie przebywał, albo nie przebywa
w strzeżonym ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców;
6) zapewnia pomoc tłumacza przy składaniu wniosku;
7) zapewnia przeprowadzenie badań lekarskich i niezbędnych zabiegów
sanitarnych ciała i odzieży osoby, której dotyczy wniosek;
8) zapewnia osobom niepełnosprawnym, w podeszłym wieku, samotnie
wychowującym dzieci oraz kobietom ciężarnym, których dotyczy wniosek,
transport do ośrodka recepcyjnego, oraz w uzasadnionych przypadkach,
wyżywienie podczas tego transportu;
9) rejestruje niezwłocznie wniosek w rejestrze, o którym mowa w art. 119 ust. 1
pkt 1;
10) przeprowadza z wnioskodawcą indywidualną rozmowę, o której mowa
w art. 5 rozporządzenia 604/2013;
11) przesyła odciski linii papilarnych osoby, której dotyczy wniosek, do systemu
centralnego, o którym mowa w art. 3 ust. 1 lit. a rozporządzenia 603/2013;
12) w ciągu 48 godzin od złożenia wniosku przekazuje go Szefowi Urzędu.
2. Organ Straży Granicznej, o którym mowa w ust. 1, zapewnia aby złożenie
wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej odbyło się bez udziału innych
osób, na których obecność wnioskodawca nie wyraził zgody, w warunkach
zapewniających odpowiedni stopień poufności i pozwalających wnioskodawcy na
wyczerpujące przedstawienie powodów złożenia wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej.
3. Organ Straży Granicznej, o którym mowa w ust. 1, dokonuje kontroli
osobistej osoby, której dotyczy wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej,
na zasadach określonych w art. 11aa ustawy z dnia 12 października 1990 r.
o Straży Granicznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 147, 125, 235 i 1091).
4. (uchylony)
5. Osoba, której dotyczy wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej, jest
obowiązana poddać się czynnościom, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 7 oraz ust. 3,
a także udzielić informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 2.
6. W przypadku gdy osoba, której dotyczy wniosek o udzielenie ochrony
międzynarodowej, odmówi poddania się badaniom lekarskim lub zabiegom
sanitarnym, organ Straży Granicznej, który przyjął wniosek, zawiadamia o tym
państwowego inspektora sanitarnego właściwego ze względu na miejsce złożenia tego wniosku.

art. 31. więcej Art. 31. 1. Osoba, której dotyczy wniosek o udzielenie ochrony
międzynarodowej, jest obowiązana, po złożeniu tego wniosku, przekazać swój
dokument podróży do depozytu Szefowi Urzędu, za pośrednictwem organu Straży
Granicznej, który przyjął wniosek.
2. W przypadku gdy osoba, której dotyczy wniosek o udzielenie ochrony
międzynarodowej, przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie
zezwolenia na pobyt czasowy lub zezwolenia na pobyt stały, przekazanie
dokumentu podróży do depozytu Szefowi Urzędu następuje w dniu, w którym
zezwolenie na pobyt czasowy lub zezwolenie na pobyt stały utraci ważność lub
zostanie cofnięte.
3. Szef Urzędu wydaje cudzoziemcowi dokument podróży przekazany do
depozytu najwcześniej w dniu, w którym decyzja kończąca postępowanie
w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej stała się ostateczna.
4. W szczególnych przypadkach uzasadnionych osobistą sytuacją
cudzoziemca wymagającą niezwłocznego opuszczenia terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej Szef Urzędu może wydać cudzoziemcowi dokument
podróży przekazany do depozytu przed zakończeniem postępowania w sprawie
udzielenia ochrony międzynarodowej.
5. Odmowa wydania dokumentu podróży przekazanego do depozytu
w przypadku, o którym mowa w ust. 4, następuje w drodze decyzji.
6. Cudzoziemiec odbiera dokument podróży osobiście w siedzibie Szefa Urzędu.
7. W przypadku niemożności osobistego odbioru dokumentu podróży
z powodu choroby, niepełnosprawności lub innej niedającej się pokonać
przeszkody albo w razie korzystania z pomocy w dobrowolnym powrocie odbioru dokumentu podróży może dokonać pełnomocnik legitymujący się pełnomocnictwem szczególnym do odbioru tego dokumentu.
8. W przypadku przymusowego wykonania decyzji o zobowiązaniu
cudzoziemca do powrotu lub przekazania cudzoziemca na podstawie
rozporządzenia 604/2013 odbiór dokumentu podróży następuje w placówce Straży
Granicznej albo na granicy państwa, do którego następuje doprowadzenie lub
przekazanie, albo w porcie lotniczym albo morskim tego państwa.
9. Dokument podróży nieodebrany przez cudzoziemca przechowuje Szef Urzędu.

art. 32. więcej Art. 32. 1. Organ Straży Granicznej, który na podstawie oświadczeń
złożonych przez wnioskodawcę podającego się za małoletniego bez opieki lub na
podstawie innych okoliczności powziął wątpliwość co do wieku wnioskodawcy,
zapewnia wykonanie badań lekarskich w celu ustalenia rzeczywistego wieku
wnioskodawcy.
2. Przeprowadzenie badań lekarskich, o których mowa w ust. 1, wymaga
zgody wnioskodawcy podającego się za małoletniego bez opieki albo jego
przedstawiciela ustawowego.
3. Przed przystąpieniem do badań lekarskich, o których mowa w ust. 1, organ
Straży Granicznej, który przyjął wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej,
informuje wnioskodawcę podającego się za małoletniego bez opieki w języku dla
niego zrozumiałym o:
1) możliwości ustalenia jego wieku w drodze badań lekarskich;
2) sposobie przeprowadzenia badań lekarskich;
3) znaczeniu wyniku badań lekarskich w postępowaniu w sprawie udzielenia mu
ochrony międzynarodowej;
4) skutku odmowy poddania się badaniom lekarskim.
4. Badania lekarskie, o których mowa w ust. 1, przeprowadza się w sposób
zapewniający poszanowanie godności wnioskodawcy, z zastosowaniem możliwie
najmniej inwazyjnej techniki badania.
5. Wynik badań lekarskich, o których mowa w ust. 1, ma wskazać, czy badany
wnioskodawca jest osobą pełnoletnią. W razie braku możliwości uzyskania
jednoznacznego wyniku badania lekarskiego wnioskodawcę uznaje się za osobę małoletnią.
6. W przypadku braku zgody na przeprowadzenie badań lekarskich, o których
mowa w ust. 1, wnioskodawca podający się za małoletniego jest uznany za osobę pełnoletnią.

art. 33. więcej Art. 33. 1. Szef Urzędu pozostawia bez rozpoznania wniosek o udzielenie
ochrony międzynarodowej, który nie zawiera imienia i nazwiska wnioskodawcy
lub określenia kraju pochodzenia, a braków tych nie można było usunąć w wyniku
czynności, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 1 i 3 oraz ust. 3.
2. W postępowaniu w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej nie
stosuje się przepisu art. 64 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego.

art. 34. więcej Art. 34. 1. Załatwienie sprawy dotyczącej udzielenia ochrony
międzynarodowej, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 39 ust. 1,
następuje w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia wniosku o udzielenie ochrony
międzynarodowej na formularzu.
2. Termin, o którym mowa w ust. 1, może być przedłużony do 15 miesięcy,
w przypadku gdy:
1) sprawa jest szczególnie skomplikowana;
2) z wnioskami o udzielenie ochrony międzynarodowej występuje w krótkich
odstępach czasu duża liczba cudzoziemców i uniemożliwia to rozpoznanie
wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej w terminie 6 miesięcy;
3) wnioskodawca nie wykonuje obowiązków, o których mowa w art. 41.

art. 35. więcej Art. 35. 1. Jeżeli sprawa dotycząca udzielenia ochrony międzynarodowej nie
została załatwiona w terminie, o którym mowa w art. 34 ust. 1, i opóźnienie nie
nastąpiło z winy wnioskodawcy, Szef Urzędu, na wniosek osoby, której dotyczy
wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej, wydaje zaświadczenie, które
wraz z tymczasowym zaświadczeniem tożsamości cudzoziemca uprawnia tę osobę
do wykonywania pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na zasadach
i w trybie określonych w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji
zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2018 r. poz. 1265, z późn. zm.).
2. W zaświadczeniu, o którym mowa w ust. 1, potwierdza się, że sprawa
dotycząca udzielenia ochrony międzynarodowej nie została zakończona w terminie 6 miesięcy i opóźnienie nie nastąpiło z winy wnioskodawcy, oraz wskazuje się imię
(imiona) i nazwisko cudzoziemca uprawnionego do wykonywania pracy na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na zasadach i w trybie określonych w ustawie
z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.
3. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, jest ważne do dnia, w którym
decyzja w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej stanie się ostateczna.

art. 36. więcej Art. 36. 1. Niezwłocznie po przekazaniu przez organ Straży Granicznej
wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej Szef Urzędu przeprowadza
postępowanie w sprawie ustalenia odpowiedzialnego państwa członkowskiego,
o którym mowa w art. 20 rozporządzenia 604/2013.
2. Szef Urzędu jest organem właściwym w sprawach, o których mowa w:
1) art. 17, art. 18, art. 21–23, art. 25, art. 33 i art. 34 rozporządzenia 604/2013;
2) art. 13 ust. 1, art. 18 ust. 1 i 3 i art. 29 ust. 4–11 rozporządzenia 603/2013.

art. 37. więcej Art. 37. 1. Jeżeli inne państwo członkowskie odpowiedzialne za rozpatrzenie
wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej na podstawie rozporządzenia
604/2013 wyrazi zgodę na przejęcie wnioskodawcy wraz z pozostałymi osobami,
których dotyczy wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej, Szef Urzędu
wydaje decyzję o umorzeniu postępowania w sprawie udzielenia ochrony
międzynarodowej i o ich przekazaniu do odpowiedzialnego państwa członkowskiego.
2. Szef Urzędu jest organem właściwym do wydania przepustki, o której
mowa w art. 29 ust. 1 zdanie trzecie rozporządzenia 604/2013.
3. Cudzoziemiec podlegający przekazaniu do odpowiedzialnego państwa
członkowskiego może być doprowadzony do granicy albo do portu lotniczego albo
morskiego odpowiedzialnego państwa członkowskiego, do którego następuje przekazanie.
4. Doprowadzenie, na wniosek Szefa Urzędu, wykonuje:
1) do granicy – komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki
Straży Granicznej właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca;
2) od granicy do portu lotniczego albo morskiego odpowiedzialnego państwa
członkowskiego, do którego następuje przekazanie – Komendant Główny Straży Granicznej lub komendant oddziału Straży Granicznej właściwy ze względu na miejsce przekroczenia granicy przez cudzoziemca.
5. Komendant placówki Straży Granicznej niezwłocznie:
1) odnotowuje informację o miejscu i dacie przekroczenia granicy przez
cudzoziemca przekazywanego do odpowiedzialnego państwa
członkowskiego w rejestrze, o którym mowa w art. 119 ust. 1 pkt 7;
2) zawiadamia Szefa Urzędu w przypadku gdy przekazanie cudzoziemca do
odpowiedzialnego państwa członkowskiego nie doszło do skutku.
6. Koszty doprowadzenia do granicy albo do portu lotniczego albo morskiego
odpowiedzialnego państwa członkowskiego, do którego następuje przekazanie, są
pokrywane z budżetu państwa, z części, której dysponentem jest minister właściwy
do spraw wewnętrznych, ze środków pozostających w dyspozycji Komendanta
Głównego Straży Granicznej.
7. Komendant Główny Straży Granicznej jest organem właściwym
w sprawach, o których mowa w art. 29 ust. 1 zdanie szóste, art. 31
i art. 32 rozporządzenia 604/2013.

art. 38. więcej Art. 38. 1. Szef Urzędu ustala, czy wniosek o udzielenie ochrony
międzynarodowej jest wnioskiem niedopuszczalnym.
2. Wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej jest wnioskiem
niedopuszczalnym, w przypadku gdy:
1) inne państwo członkowskie udzieliło już wnioskodawcy ochrony
międzynarodowej;
2) państwo niebędące państwem członkowskim jest uważane za kraj pierwszego
azylu w odniesieniu do wnioskodawcy;
3) jest kolejnym wnioskiem o udzielenie ochrony międzynarodowej i nie
zaistniały ani nie zostały przedstawione przez wnioskodawcę nowe dowody
ani okoliczności faktyczne lub prawne, znacząco zwiększające
prawdopodobieństwo udzielenia ochrony międzynarodowej;
4) małżonek, który uprzednio wyraził zgodę na złożenie wniosku przez
wnioskodawcę w jego imieniu, złożył odrębny wniosek o udzielenie ochrony
międzynarodowej i nie zachodzą okoliczności faktyczne dotyczące tego
małżonka, uzasadniające złożenie odrębnego wniosku.
3. Państwo niebędące państwem członkowskim jest uważane za kraj
pierwszego azylu w odniesieniu do wnioskodawcy, jeżeli będzie on mógł zostać
przyjęty przez to państwo, w przypadku gdy:
1) został uznany w tym państwie za uchodźcę i nadal może korzystać ze
związanej z tym faktem ochrony lub
2) w inny sposób korzysta z wystarczającej ochrony w tym państwie, w tym
z ochrony przed wydaleniem lub zawróceniem, o którym mowa
w art. 33 Konwencji Genewskiej.
4. W przypadku gdy wystąpiła przynajmniej jedna z okoliczności, o których
mowa w ust. 2, Szef Urzędu wydaje decyzję o uznaniu wniosku o udzielenie
ochrony międzynarodowej za niedopuszczalny.
5. W postępowaniu w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej
wszczętym wskutek złożenia kolejnego wniosku o udzielenie ochrony
międzynarodowej przez wnioskodawcę lub przez małżonka, który był uprzednio
objęty wnioskiem wnioskodawcy, Szef Urzędu, w razie stwierdzenia, że nie
zachodzi żadna z okoliczności, o których mowa w ust. 2, wydaje postanowienie
o uznaniu kolejnego wniosku za dopuszczalny.
6. Postanowienie o uznaniu kolejnego wniosku o udzielenie ochrony
międzynarodowej za dopuszczalny wygasa z mocy prawa z dniem uchylenia lub
stwierdzenia nieważności decyzji Szefa Urzędu w sprawie udzielenia ochrony
międzynarodowej.

art. 39. więcej Art. 39. 1. Wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej rozpatruje się
w trybie przyspieszonym, w przypadku gdy wnioskodawca:
1) podał inne przyczyny złożenia wniosku niż obawa przed prześladowaniem
z powodu rasy, religii, narodowości, przekonań politycznych lub
przynależności do określonej grupy społecznej lub ryzyko doznania poważnej
krzywdy albo nie podał żadnych informacji o okolicznościach związanych
z obawą przed prześladowaniem lub ryzykiem doznania poważnej krzywdy;
2) wprowadził organ rozpatrujący wniosek w błąd przez zatajenie informacji lub
dokumentów albo przedstawienie fałszywych informacji lub dokumentów,
dotyczących jego tożsamości lub obywatelstwa o istotnym znaczeniu dla
nadania statusu uchodźcy lub udzielenia ochrony uzupełniającej;
3) przedstawił wyraźnie niespójne, sprzeczne lub nieprawdopodobne
wyjaśnienia na potwierdzenie faktu prześladowania lub ryzyka doznania
poważnej krzywdy, które są sprzeczne ze sprawdzonymi informacjami
dotyczącymi kraju pochodzenia;
4) złożył wniosek jedynie w celu opóźnienia lub zakłócenia wykonania decyzji
o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu;
5) stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa państwa lub porządku publicznego lub
był z tego powodu w przeszłości wydalony z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. W postępowaniu prowadzonym w trybie przyspieszonym stosuje się
przepisy niniejszego rozdziału, z tym że:
1) załatwienie sprawy dotyczącej udzielenia ochrony międzynarodowej
następuje w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej;
2) w decyzji kończącej postępowanie wskazuje się, że wniosek o udzielenie
ochrony międzynarodowej był rozpatrywany w trybie przyspieszonym;
3) odwołanie od decyzji kończącej postępowanie wnosi się w terminie 7 dni od
dnia jej doręczenia;
4) w postępowaniu odwoławczym organ orzeka w składzie jednoosobowym.
3. Trybu przyspieszonego nie stosuje się, jeżeli okoliczności, o których mowa
w ust. 1, ujawnią się po upływie 30 dni od dnia złożenia wniosku o udzielenie
ochrony międzynarodowej.

art. 40. więcej Art. 40. 1. Organ prowadzący postępowanie w sprawie udzielenia ochrony
międzynarodowej wydaje decyzję o umorzeniu postępowania, w przypadku gdy nie
jest to sprzeczne z interesem społecznym, a wnioskodawca:
1) oświadczył, że wycofuje wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej albo
2) w sposób dorozumiany wycofał wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej.
2. Wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej uznaje się za wycofany
w sposób dorozumiany, w przypadku gdy wnioskodawca:
1) nie stawił się w ośrodku recepcyjnym w terminie 2 dni od dnia złożenia
wniosku, a we wniosku nie wskazał innego adresu, pod którym będzie
przebywał;
2) nie stawił się w ośrodku recepcyjnym w terminie 2 dni od dnia zwolnienia ze
strzeżonego ośrodka lub z aresztu dla cudzoziemców, w przypadku gdy Szef
Urzędu na podstawie art. 89c nie nakazał mu przebywania w określonym
miejscu lub określonej miejscowości, a wnioskodawca nie wskazał we
wniosku innego adresu, pod którym będzie przebywał;
3) opuścił ośrodek i nie powrócił do niego przez okres dłuższy niż 7 dni bez
usprawiedliwionej przyczyny;
4) opuścił bez zgody Szefa Urzędu miejsce pobytu lub miejscowość określone
w decyzji Szefa Urzędu zwalniającej cudzoziemca ze strzeżonego ośrodka lub
z aresztu dla cudzoziemców lub nie zgłasza się w określonych odstępach
czasu do organu wskazanego w tej decyzji;
5) opuścił terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
6) nie stawił się na przesłuchanie i nie wykazał w terminie 7 dni od dnia
wyznaczonego na przesłuchanie, że niedopełnienie tego obowiązku było
spowodowane okolicznościami, za które nie ponosi odpowiedzialności.
3. Szef Urzędu wydaje decyzję o umorzeniu postępowania w części
dotyczącej osoby, w imieniu której został złożony wniosek o udzielenie ochrony
międzynarodowej, jeżeli:
1) małżonek wycofał zgodę na złożenie wniosku w jego imieniu i w imieniu jego dzieci;
2) dziecko, którego dotyczy wniosek, osiągnęło pełnoletność i nie wyraża zgody
na prowadzenie postępowania wszczętego na podstawie wniosku złożonego w jego imieniu;
3) zachodzą okoliczności, o których mowa w ust. 2 pkt 3–5, dotyczące tej osoby.
4. Decyzję o umorzeniu postępowania wydaną ze względu na okoliczności,
o których mowa w ust. 2 pkt 1–5, pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia.
5. Odwołanie od decyzji wydanej ze względu na okoliczność, o której mowa
w ust. 1 pkt 1, wnosi się w terminie 5 dni od dnia jej doręczenia.
6. Jeżeli wnioskodawca oświadczy na piśmie Szefowi Urzędu w terminie
9 miesięcy od dnia wydania decyzji o umorzeniu postępowania w sprawie
udzielenia ochrony międzynarodowej, że zamierza w dalszym ciągu ubiegać się o
udzielenie tej ochrony, decyzja o umorzeniu postępowania wygasa z mocy prawa
z dniem otrzymania przez organ oświadczenia.
7. Oświadczenie o zamiarze dalszego ubiegania się o udzielenie ochrony
międzynarodowej nie może być złożone powtórnie.
8. Oświadczenie o zamiarze dalszego ubiegania się o udzielenie ochrony
międzynarodowej składa się Szefowi Urzędu za pośrednictwem komendanta
oddziału Straży Granicznej albo komendanta placówki Straży Granicznej.
9. Organ Straży Granicznej, który przyjął oświadczenie cudzoziemca
o zamiarze dalszego ubiegania się o udzielenie ochrony międzynarodowej,
przekazuje to oświadczenie Szefowi Urzędu w ciągu 48 godzin od chwili jego przyjęcia.
10. Jeżeli oświadczenie o zamiarze dalszego ubiegania się o udzielenie
ochrony międzynarodowej zostało złożone po terminie albo powtórnie, Szef
Urzędu odmawia, w drodze decyzji, uwzględnienia tego oświadczenia.
11. Bieg terminu załatwienia sprawy o udzielenie ochrony międzynarodowej
rozpoczyna się z dniem wygaśnięcia decyzji o umorzeniu postępowania w sprawie
udzielenia ochrony międzynarodowej.
12. Czynności podjęte w toku umorzonego postępowania pozostają w mocy.

Art. 40a. Organ Straży Granicznej właściwy ze względu na miejsce
przekazania cudzoziemca przez inne państwo członkowskie na podstawie
rozporządzenia 604/2013 zapewnia cudzoziemcowi będącemu osobą
niepełnosprawną, w podeszłym wieku, samotnie wychowującą dziecko lub kobietą
ciężarną, który po przekazaniu złoży oświadczenie, o którym mowa w art. 40 ust.
6, transport do ośrodka recepcyjnego oraz, w uzasadnionych przypadkach,
wyżywienie podczas tego transportu.

art. 41. więcej Art. 41. W toku postępowania w sprawie udzielenia ochrony
międzynarodowej wnioskodawca jest obowiązany:
1) przedstawić informacje niezbędne do ustalenia stanu faktycznego sprawy,
a w szczególności dotyczące jego wieku, przeszłych doświadczeń mających znaczenie dla sprawy, tożsamości, obywatelstwa, krewnych, kraju i miejsc poprzedniego pobytu, wcześniejszych wniosków o udzielenie ochrony
międzynarodowej, trasy podróży oraz powodów złożenia wniosku
o udzielenie ochrony międzynarodowej;
2) udostępnić posiadane dowody potwierdzające okoliczności wskazane
w uzasadnieniu wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej;
3) stawiać się na wezwanie organu prowadzącego postępowanie w celu
przesłuchania lub złożenia wyjaśnień.

art. 42. więcej Art. 42. Jeżeli wnioskodawca nie posiada dowodów potwierdzających
okoliczności wskazane w uzasadnieniu wniosku o udzielenie ochrony
międzynarodowej, okoliczności te można uznać za udowodnione, w przypadku gdy
są spełnione łącznie następujące warunki:
1) wnioskodawca przedstawił wiarygodne i spójne informacje niezbędne do
ustalenia stanu faktycznego sprawy;
2) wnioskodawca przedstawił wszystkie posiadane informacje i dowody służące
do ustalenia stanu faktycznego sprawy i szczegółowo wyjaśnił przyczyny
braku innych informacji i dowodów;
3) wyjaśnienia wnioskodawcy są spójne, wiarygodne i nie są sprzeczne
z zebranymi w sprawie dowodami i materiałami;
4) wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o udzielenie ochrony międzynarodowej
w najwcześniejszym możliwym terminie, chyba że może wskazać
uzasadniony powód, dla którego tego nie zrobił.

art. 43. więcej Art. 43. Organ prowadzący postępowanie w sprawie udzielenia ochrony
międzynarodowej ustala w szczególności:
1) mające znaczenie dla sprawy okoliczności faktyczne odnoszące się do kraju
pochodzenia wnioskodawcy, w tym także bierze pod uwagę przepisy
ustawowe i wykonawcze obowiązujące w tym kraju oraz sposób ich stosowania;
2) czy ze względu na przeszłość, płeć lub wiek wnioskodawcy, akty, których
doświadczył lub na które mógłby zostać narażony, stanowią prześladowanie
lub narażają go na rzeczywiste ryzyko doznania poważnej krzywdy;
3) czy działalność wnioskodawcy od chwili opuszczenia kraju pochodzenia
służyła wyłącznie lub głównie stworzeniu warunków koniecznych do
ubiegania się o udzielenie ochrony międzynarodowej;
4) czy istnieją warunki, o których mowa w art. 16 ust. 2, umożliwiające
wnioskodawcy skorzystanie z ochrony innego państwa, którego
obywatelstwo posiada.

art. 44. więcej Art. 44. 1. Organ prowadzący postępowanie w sprawie udzielenia ochrony
międzynarodowej przesłuchuje wnioskodawcę w celu wyjaśnienia okoliczności
faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, w tym umożliwia mu złożenie
dodatkowych wyjaśnień dotyczących niespójności lub sprzeczności w jego
oświadczeniach.
2. Odstępuje się od przesłuchania, w przypadku gdy:
1) wydanie decyzji o nadaniu statusu uchodźcy jest możliwe na podstawie
zebranego materiału dowodowego lub
2) stan zdrowia wnioskodawcy lub względy psychologiczne uniemożliwiają jego
przesłuchanie w terminie, o którym mowa w art. 34 ust. 1.
3. Przesłuchanie odbywa się bez obecności pozostałych osób, których dotyczy
wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej, chyba że organ prowadzący
postępowanie uważa ich obecność za konieczną dla wyjaśnienia sprawy. Art. 79
Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się.
4. Przesłuchanie odbywa się bez udziału innych osób, na których obecność
wnioskodawca nie wyraził zgody, w warunkach zapewniających odpowiedni
stopień poufności i pozwalających wnioskodawcy na wyczerpujące przedstawienie
powodów złożenia wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej. W tym celu
organ prowadzący postępowanie zapewnia:
1) prowadzenie przesłuchania przez osobę przeszkoloną w zakresie technik
prowadzenia przesłuchań, w tym technik prowadzenia przesłuchań osób,
o których mowa w art. 68, oraz wykorzystywania informacji o krajach pochodzenia;
2) na wniosek wnioskodawcy – przesłuchanie go przez osobę tej samej płci,
jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że umożliwi to wyczerpujące
uzasadnienie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej;
3) w razie potrzeby – bezpłatną pomoc tłumacza władającego językiem
zrozumiałym dla wnioskodawcy, przy czym na wniosek wnioskodawcy –
pomoc tłumacza tej samej płci, jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że
umożliwi to wyczerpujące uzasadnienie wniosku o udzielenie ochrony
międzynarodowej.
5. Organ prowadzący postępowanie w sprawie udzielenia ochrony
międzynarodowej może utrwalić przebieg przesłuchania za pomocą urządzenia
rejestrującego obraz lub dźwięk, jeżeli wnioskodawca został o tym
poinformowany. Zapis taki jest załącznikiem do protokołu z przesłuchania.
6. Wnioskodawca otrzymuje kopię protokołu z przesłuchania oraz, na
wniosek, zapis dźwięku lub obrazu, w przypadku gdy przebieg przesłuchania został
utrwalony za pomocą urządzenia rejestrującego dźwięk lub obraz.
7. Przepisy ust. 1–6 stosuje się także do małżonka, w imieniu którego
wnioskodawca występuje, jeżeli małżonek zażądał przesłuchania go.

art. 45. więcej Art. 45. 1. Przed wydaniem decyzji o nadaniu cudzoziemcowi statusu
uchodźcy lub udzieleniu mu ochrony uzupełniającej organ prowadzący
postępowanie w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej zwraca się do
komendanta oddziału Straży Granicznej, komendanta wojewódzkiego Policji,
Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, a w razie potrzeby – także do
innych organów, o przekazanie informacji, czy wobec wnioskodawcy lub osoby,
w imieniu której wnioskodawca występuje, zachodzą okoliczności, o których
mowa w art. 19 ust. 1 pkt 3 lub ust. 2 lub art. 20 ust. 1 pkt 2 lub ust. 2 lub 3.
2. Komendanci, o których mowa w ust. 1, Szef Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego lub inne organy przekazują informację, o której mowa w ust. 1,
w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach termin, o którym mowa
w ust. 2, może być przedłużony do 3 miesięcy, o czym organ obowiązany do
przekazania informacji zawiadamia organ prowadzący postępowanie w sprawie
udzielenia ochrony międzynarodowej.
4. Jeżeli organ obowiązany do przekazania informacji, o której mowa
w ust. 1, nie przekaże jej w terminach, o których mowa w ust. 2 lub 3, uznaje się,
że wymóg uzyskania informacji został spełniony.
5. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do cudzoziemca, który nie ukończył 13. roku
życia w dniu, w którym organ prowadzący postępowanie w sprawie udzielenia
ochrony międzynarodowej zamierzał wystąpić z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1.

art. 46. więcej Art. 46. Jeżeli dane cudzoziemca znajdują się w Systemie Informacyjnym
Schengen do celów odmowy wjazdu, organ prowadzący postępowanie w sprawie
udzielenia ochrony międzynarodowej:
1) rozpatrując wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej, za
pośrednictwem Komendanta Głównego Policji zasięga opinii, o której mowa
w art. 25 ust. 1 Konwencji Wykonawczej z dnia 19 czerwca 1990 r. do
Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. między Rządami Państw Unii
Gospodarczej Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec oraz Republiki
Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych
granicach (Dz. Urz. UE L 239 z 22.09.2000, str. 19, z późn. zm.), zwanej
dalej „Konwencją Wykonawczą Schengen”;
2) informuje, za pośrednictwem Komendanta Głównego Policji, właściwy organ
innego państwa obszaru Schengen o udzieleniu cudzoziemcowi ochrony
międzynarodowej.

art. 47. więcej Art. 47. 1. Organ prowadzący postępowanie w sprawie udzielenia ochrony
międzynarodowej orzeka w pierwszej kolejności o nadaniu lub odmowie nadania
cudzoziemcowi statusu uchodźcy, a w przypadku odmowy nadania statusu
uchodźcy orzeka o udzieleniu lub odmowie udzielenia ochrony uzupełniającej.
2. Organ prowadzący postępowanie w sprawie udzielenia ochrony
międzynarodowej wydaje jedną decyzję odnoszącą się do wnioskodawcy
i pozostałych osób, w imieniu których wnioskodawca występuje, chyba że wydanie
jednej decyzji prowadziłoby do ujawnienia szczególnej sytuacji wnioskodawcy lub
osoby, w imieniu której wnioskodawca występuje, co mogłoby zagrozić ich
interesom, w szczególności w sprawach związanych z prześladowaniem ze
względu na płeć, orientację seksualną, tożsamość płciową lub wiek.

art. 48. więcej Art. 48. 1. W decyzji o nadaniu wnioskodawcy statusu uchodźcy orzeka się
także o nadaniu statusu uchodźcy osobom, w imieniu których wnioskodawca występuje, chociażby wobec nich nie istniała uzasadniona obawa przed prześladowaniem w kraju pochodzenia.
2. W przypadku gdy wobec osoby, w imieniu której wnioskodawca
występuje, istnieje uzasadniona obawa przed prześladowaniem w kraju
pochodzenia, w decyzji o nadaniu statusu uchodźcy osobom, w imieniu których
wnioskodawca występuje, orzeka się także o nadaniu statusu uchodźcy wnioskodawcy.
3. W przypadku gdy wobec osoby, w imieniu której wnioskodawca
występuje, zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2–4,
w decyzji, o której mowa w ust. 1, orzeka się o odmowie nadania tej osobie statusu uchodźcy.
4. W przypadku gdy wobec wnioskodawcy zachodzą okoliczności, o których
mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2–4, w decyzji, o której mowa w ust. 2, orzeka się
o odmowie nadania wnioskodawcy statusu uchodźcy.

art. 49. więcej Art. 49. 1. W decyzji o odmowie nadania wnioskodawcy statusu uchodźcy ze
względu na okoliczności, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1, orzeka się także
o odmowie nadania statusu uchodźcy osobom, w imieniu których wnioskodawca
występuje, chyba że wobec nich istnieje uzasadniona obawa przed
prześladowaniem w kraju pochodzenia.
2. W decyzji o odmowie nadania wnioskodawcy statusu uchodźcy ze względu
na okoliczności, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2–4, orzeka się o nadaniu
statusu uchodźcy osobie, w imieniu której wnioskodawca występuje, w przypadku
gdy okoliczności te wobec niej nie zachodzą.

art. 50. więcej Art. 50. 1. W decyzji o udzieleniu ochrony uzupełniającej orzeka się także
o udzieleniu ochrony uzupełniającej osobom, w imieniu których wnioskodawca
występuje, chociażby wobec nich nie istniało rzeczywiste ryzyko doznania
poważnej krzywdy.
2. W przypadku gdy wobec osoby, w imieniu której wnioskodawca
występuje, zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 3 lit. a lub
b albo art. 20 ust. 1 pkt 2 lit. b i c, w decyzji, o której mowa w ust. 1, orzeka się o
odmowie udzielenia tej osobie ochrony uzupełniającej.

art. 51. więcej Art. 51. 1. W decyzji o odmowie udzielenia wnioskodawcy ochrony
uzupełniającej ze względu na okoliczności, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1,
orzeka się także o odmowie udzielenia ochrony uzupełniającej osobom, w imieniu
których wnioskodawca występuje, chyba że wobec nich istnieje rzeczywiste ryzyko
doznania poważnej krzywdy.
2. W decyzji o odmowie udzielenia wnioskodawcy ochrony uzupełniającej ze
względu na okoliczności, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 3 lit. a lub b albo
art. 20 ust. 1 pkt 2 lit. b i c, orzeka się o udzieleniu ochrony uzupełniającej osobie,
w imieniu której wnioskodawca występuje, w przypadku gdy okoliczności te
wobec niej nie zachodzą.

art. 52. więcej Art. 52. 1. Szef Urzędu lub Rada do Spraw Uchodźców informują
o umorzeniu postępowania w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej,
odmowie nadania statusu uchodźcy i udzielenia ochrony uzupełniającej albo
pozbawieniu statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej organ Straży Granicznej
właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca, którego sprawa dotyczy,
podając dzień, w którym decyzja stała się ostateczna, a w przypadku wydania
decyzji przez organ wyższego stopnia – dzień doręczenia cudzoziemcowi decyzji ostatecznej.
2. Szef Urzędu lub Rada do Spraw Uchodźców wykonują zadania, o których
mowa w art. 18 ust. 1 rozporządzenia 603/2013.
3. Szef Urzędu wykonuje zadania, o których mowa w art. 18
ust. 3 rozporządzenia 603/2013.

art. 53. więcej Art. 53. 1. W decyzji o:
1) uznaniu wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej za niedopuszczalny,
2) odmowie uwzględnienia oświadczenia wnioskodawcy o zamiarze dalszego
ubiegania się o udzielenie ochrony międzynarodowej,
3) umorzeniu postępowania w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej,
4) przekazaniu wnioskodawcy do państwa członkowskiego odpowiedzialnego
za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej i umorzeniu postępowania,
5) odmowie nadania statusu uchodźcy,
6) odmowie udzielenia ochrony uzupełniającej
– zamieszcza się pouczenie o prawie do nieodpłatnej pomocy prawnej.
2. Organ, który wydał decyzję, o której mowa w ust. 1, lub decyzję o nadaniu
statusu uchodźcy albo o udzieleniu ochrony uzupełniającej, dokonuje pisemnego
tłumaczenia na język zrozumiały dla wnioskodawcy podstawy prawnej decyzji,
rozstrzygnięcia oraz pouczenia.

art. 54. więcej Art. 54. 1. W postępowaniu w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej
pisma doręcza się osobom fizycznym pod wskazanym przez te osoby adresem albo
w każdym miejscu, w którym się adresata zastanie.
2. Cudzoziemcowi, którego miejscem pobytu jest ośrodek, pisma doręcza się
za pośrednictwem osoby upoważnionej przez Szefa Urzędu.
3. Osoba upoważniona przez Szefa Urzędu wydaje cudzoziemcowi pismo po
potwierdzeniu przez niego odbioru czytelnym podpisem zawierającym imię
i nazwisko oraz wskazaniu daty odbioru.
4. W przypadku gdy cudzoziemiec odmówi potwierdzenia odbioru pisma,
osoba upoważniona przez Szefa Urzędu, wydając to pismo, sama stwierdza datę
doręczenia oraz wskazuje osobę, która odebrała pismo, i przyczynę braku jej podpisu.
5. W razie niemożności doręczenia pisma w sposób określony w ust. 3 lub
4 osoba upoważniona przez Szefa Urzędu przechowuje pismo przez okres 7 dni. Na
tablicy ogłoszeń w ośrodku umieszcza się sporządzone w języku zrozumiałym dla
cudzoziemca zawiadomienie o miejscu pozostawienia pisma wraz z informacją
o możliwości jego odbioru w terminie 7 dni, licząc od dnia umieszczenia tego zawiadomienia.
6. Doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu,
o którym mowa w ust. 5.
7. Zawiadomienie o zmianie miejsca pobytu wnioskodawcy i osoby,
w imieniu której wnioskodawca występuje, złożone w jednym z toczących się
równocześnie przed Szefem Urzędu postępowań uznaje się za złożone we
wszystkich tych postępowaniach.

Art. 54a. Załatwienie sprawy dotyczącej pozbawienia statusu uchodźcy lub
ochrony uzupełniającej następuje w terminie 6 miesięcy.

Art. 54b. Szef Urzędu wszczyna postępowanie w sprawie pozbawienia
cudzoziemca statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej z urzędu lub na wniosek
komendanta oddziału Straży Granicznej, komendanta wojewódzkiego Policji,
Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Ministra Sprawiedliwości.

Art. 54c. W przypadku gdy inne państwo obszaru Schengen zasięga opinii,
o której mowa w art. 25 ust. 2 Konwencji Wykonawczej Schengen, Szef Urzędu
ustala, czy zachodzą przesłanki do pozbawienia cudzoziemca statusu uchodźcy lub
ochrony uzupełniającej i informuje o tym, za pośrednictwem Komendanta
Głównego Policji, właściwy organ tego państwa.

Art. 54d. 1. Organ prowadzący postępowanie w sprawie pozbawienia
cudzoziemca statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej przesłuchuje go w celu
wyjaśnienia faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, w szczególności
umożliwia mu przedstawienie powodów, dla których nie powinien być pozbawiony
statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej, lub umożliwia mu złożenie wyjaśnień na piśmie.
2. Do przesłuchania cudzoziemca w postępowaniu w sprawie pozbawienia go
statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej stosuje się art. 44 ust. 3–6.

Art. 54e. 1. W decyzji o pozbawieniu cudzoziemca statusu uchodźcy lub
ochrony uzupełniającej zamieszcza się pouczenie o prawie do nieodpłatnej pomocy prawnej.
2. Organ, który wydał decyzję, o której mowa w ust. 1, dokonuje pisemnego
tłumaczenia na język zrozumiały dla cudzoziemca podstawy prawnej decyzji,
rozstrzygnięcia oraz pouczenia.

Art. 54f. 1. W postępowaniu w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej
oraz w postępowaniu w sprawie pozbawienia statusu uchodźcy lub ochrony
uzupełniającej zapewnia się:
1) swobodę kontaktowania się cudzoziemca z przedstawicielem Urzędu
Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców oraz
z organizacjami międzynarodowymi lub pozarządowymi zajmującymi się
udzielaniem pomocy cudzoziemcom, w tym pomocy prawnej;
2) przedstawicielowi Urzędu Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych
do Spraw Uchodźców dostęp do cudzoziemca, którego postępowanie dotyczy;
3) możliwość przedstawiania przez przedstawiciela Urzędu Wysokiego
Komisarza Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców swojej opinii
w zakresie zadań wykonywanych na podstawie art. 35 Konwencji Genewskiej.
2. Organ prowadzący postępowanie w sprawie udzielenia ochrony
międzynarodowej, pozbawienia statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej
udziela przedstawicielowi Urzędu Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych
do Spraw Uchodźców, na jego wniosek i za pisemną zgodą cudzoziemca, którego
postępowanie dotyczy, informacji o przebiegu postępowania oraz umożliwia mu
przeglądanie akt sprawy i sporządzanie z nich notatek i odpisów, z wyłączeniem
akt, o których mowa w art. 74 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego.
3. W przypadku gdy sprawa udzielenia ochrony międzynarodowej,
pozbawienia statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej dotyczy małoletniego
bez opieki, wykonywanie uprawnień przedstawiciela Urzędu Wysokiego
Komisarza Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców, o których mowa
w ust. 2, nie wymaga zgody kuratora wyznaczonego do reprezentowania
małoletniego w postępowaniu.
4. Przedstawicielowi Urzędu Wysokiego Komisarza Narodów
Zjednoczonych do Spraw Uchodźców nie przysługuje zażalenie, o którym mowa
w art. 74 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, ani skarga do sądu administracyjnego.
5. Opinie, dokumenty i materiały sporządzone przez przedstawiciela Urzędu
Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców dołącza się do akt sprawy.
6. Informacje i dane osobowe uzyskane przez przedstawiciela Urzędu
Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców
w postępowaniu w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej oraz
w postępowaniu w sprawie pozbawienia statusu uchodźcy lub ochrony
uzupełniającej mogą być wykorzystywane wyłącznie do celów, o których mowa
w art. 35 Konwencji Genewskiej.
7. Przepisy ust. 1–6 stosuje się do organizacji działającej na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w imieniu Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców na podstawie umowy z Rzecząpospolitą Polską.

art. 55. więcej Art. 55. 1. Wnioskodawcy i małżonkowi, w imieniu którego wnioskodawca
występuje, wydaje się, niezwłocznie po przyjęciu wniosku o udzielenie ochrony
międzynarodowej, nie później jednak niż w terminie 3 dni, tymczasowe
zaświadczenie tożsamości cudzoziemca, zwane dalej „zaświadczeniem tożsamości”.
2. Zaświadczenie tożsamości wydaje się także cudzoziemcowi przekazanemu
przez inne państwo członkowskie na podstawie rozporządzenia 604/2013, który
przed opuszczeniem terytorium Rzeczypospolitej Polskiej złożył wniosek
o udzielenie ochrony międzynarodowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
niezwłocznie po złożeniu przez niego oświadczenia o zamiarze dalszego ubiegania
się o udzielenie ochrony międzynarodowej.
3. W przypadku gdy wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej,
o którym mowa w ust. 2, dotyczył także przekazywanego przez inne państwo
członkowskie małżonka wnioskodawcy, zaświadczenie tożsamości wydaje się
także temu małżonkowi.
4. Zaświadczenie tożsamości wydane rodzicom obejmuje ich małoletnie
dzieci, w imieniu których został złożony wniosek o udzielenie ochrony
międzynarodowej.
5. Na wniosek rodzica zaświadczenie tożsamości może być wydane jego
małoletniemu dziecku, w imieniu którego został złożony wniosek o udzielenie
ochrony międzynarodowej i które ukończyło 5. rok życia.

Art. 55a. 1. Zaświadczenie tożsamości w okresie swojej ważności potwierdza
tożsamość cudzoziemca podczas jego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej oraz uprawnia go i małoletnie dzieci objęte tym zaświadczeniem do pobytu
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do zakończenia postępowania w sprawie
udzielenia ochrony międzynarodowej decyzją ostateczną.
2. Zaświadczenie tożsamości, o którym mowa w art. 55:
1) ust. 1 – jest ważne przez okres 90 dni;
2) ust. 2 – jest ważne przez okres 10 dni.
3. Po upływie okresu ważności zaświadczenia tożsamości kolejne
zaświadczenie tożsamości wydaje się na okres 6 miesięcy.

Art. 55b. 1. Zaświadczenie tożsamości wydaje w przypadku, o którym mowa w art. 55:
1) ust. 1 – organ Straży Granicznej, który przyjął wniosek o udzielenie ochrony
międzynarodowej;
2) ust. 2 – komendant placówki Straży Granicznej właściwy ze względu na
miejsce przekazania cudzoziemca.
2. Kolejne zaświadczenie tożsamości wydaje Szef Urzędu.
3. Szef Urzędu odmawia wydania kolejnego zaświadczenia tożsamości,
w drodze decyzji, w przypadku gdy:
1) postępowanie w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej dotyczące
cudzoziemca zakończyło się decyzją ostateczną, chyba że wykonanie decyzji
zostało wstrzymane;
2) została wydana decyzja o odmowie uwzględnienia oświadczenia
wnioskodawcy o zamiarze dalszego ubiegania się o udzielenie ochrony
międzynarodowej, o której mowa w art. 40 ust. 10.
4. Organ Straży Granicznej, który przyjął wniosek o udzielenie ochrony
międzynarodowej, informuje Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefa
Agencji Wywiadu, Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego i Szefa Służby
Wywiadu Wojskowego o wydaniu zaświadczenia tożsamości wnioskodawcy
i małżonkowi, w imieniu którego wnioskodawca występuje. Informacja obejmuje dane, o których mowa w art. 56.

art. 56. więcej Art. 56. 1. W zaświadczeniu tożsamości zamieszcza się nazwę organu
wydającego, datę wydania i termin ważności oraz następujące dane:
1) imię (imiona) i nazwisko;
2) imiona rodziców;
3) datę urodzenia lub wiek;
4) miejsce i kraj urodzenia;
5) obywatelstwo;
6) imiona i nazwiska oraz daty urodzenia małoletnich dzieci, w imieniu których
wnioskodawca występuje.
2. Zaświadczenie tożsamości zawiera ponadto fotografię i podpis jego posiadacza.
3. Zaświadczenie tożsamości może zawierać zakodowany zapis danych,
o których mowa w ust. 1.

art. 57. więcej Art. 57. 1. Cudzoziemiec, który otrzymał zaświadczenie tożsamości, jest
obowiązany wymienić je w przypadku:
1) zmiany danych w nim zamieszczonych;
2) urodzenia się dziecka;
3) (uchylony)
4) uszkodzenia w stopniu utrudniającym posługiwanie się nim;
5) zaistnienia innej okoliczności niż określona w pkt 4, utrudniającej ustalenie tożsamości.
2. W przypadku utraty zaświadczenia tożsamości wydaje się nowe zaświadczenie.
3. Wymiany zaświadczenia tożsamości i wydania nowego w miejsce
utraconego zaświadczenia tożsamości dokonuje Szef Urzędu.

art. 58. więcej Art. 58. 1. Zaświadczenie tożsamości, o którym mowa w art. 55 ust. 1 i 2,
wydaje się z urzędu.
2. Wydanie kolejnego zaświadczenia tożsamości i wymiana zaświadczenia
następują na wniosek cudzoziemca, złożony na formularzu, o którym mowa
w art. 60 ust. 1 pkt 2.
2a. Cudzoziemiec jest obowiązany wystąpić z wnioskiem o wydanie
kolejnego zaświadczenia tożsamości niezwłocznie po upływie okresu ważności
zaświadczenia tożsamości.
3. Do wniosku dołącza się fotografie.
4. Cudzoziemiec, który utracił zaświadczenie tożsamości, jest obowiązany
zawiadomić o tym Szefa Urzędu w terminie 3 dni.
5. W razie znalezienia własnego zaświadczenia tożsamości, w miejsce
którego wydano już nowe zaświadczenie, należy niezwłocznie zwrócić znalezione
zaświadczenie Szefowi Urzędu.

art. 59. więcej Art. 59. 1. Cudzoziemiec zwraca zaświadczenie tożsamości organowi, który
je wydał, w przypadku gdy wydana wobec niego decyzja w sprawie udzielenia
ochrony międzynarodowej stała się ostateczna.
2. W przypadku gdy cudzoziemiec opuszcza terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, zwraca zaświadczenie tożsamości komendantowi placówki Straży
Granicznej przed przekroczeniem granicy.

art. 60. więcej Art. 60. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzory:
1) tymczasowego zaświadczenia tożsamości cudzoziemca wydawanego przez
organ Straży Granicznej oraz tymczasowego zaświadczenia tożsamości
cudzoziemca wydawanego przez Szefa Urzędu, uwzględniając dane, które
powinny być w nich zawarte, określone w art. 56 ust. 1;
2) formularza wniosku o wydanie lub wymianę tymczasowego zaświadczenia
tożsamości cudzoziemca, uwzględniając dane, o których mowa w art. 8,
dotyczące cudzoziemca oraz towarzyszących cudzoziemcowi małoletnich
dzieci, w zakresie niezbędnym do wydania lub wymiany tymczasowego
zaświadczenia tożsamości cudzoziemca, a także liczbę i wymogi dotyczące
fotografii dołączanych do wniosku.
2. W przypadku zmiany wzorów tymczasowego zaświadczenia tożsamości
cudzoziemca, w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, można określić termin
ważności dotychczasowych zaświadczeń tożsamości cudzoziemca wydanych na
blankietach dotychczasowego wzoru oraz termin, do którego mogą być stosowane
blankiety dotychczasowego wzoru.

art. 61. więcej Art. 61. 1. W przypadku gdy małoletni bez opieki zadeklarował organowi
Straży Granicznej zamiar złożenia wniosku o udzielenie ochrony
międzynarodowej, organ, który przyjął deklarację:
1) sporządza protokół z tej czynności;
2) rejestruje deklarację zamiaru złożenia wniosku o udzielenie ochrony
międzynarodowej w rejestrze, o którym mowa w art. 119 ust. 1 pkt 1;
3) występuje niezwłocznie do sądu opiekuńczego właściwego ze względu na
miejsce pobytu małoletniego bez opieki z wnioskiem o:
a) ustanowienie kuratora do reprezentowania go w postępowaniu w sprawie
udzielenia ochrony międzynarodowej, przekazania do innego państwa
członkowskiego na podstawie rozporządzenia 604/2013, udzielenia
pomocy socjalnej oraz udzielenia pomocy w dobrowolnym powrocie do kraju pochodzenia,
b) umieszczenie go w pieczy zastępczej.
1a. Jeżeli małoletniemu bez opieki towarzyszy dorosły krewny w linii prostej
drugiego stopnia lub w linii bocznej drugiego lub trzeciego stopnia, organ Straży
Granicznej we wniosku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 lit. b, może wskazać
powierzenie pełnienia funkcji rodziny zastępczej temu krewnemu, jeżeli wyrazi on
na to zgodę.
1b. Wraz z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 lit. b, organ Straży
Granicznej może wystąpić z wnioskiem o udzielenie zabezpieczenia, o którym
mowa w art. 755 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks
postępowania cywilnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 1360, z późn. zm.), w postaci
roztoczenia pieczy nad małoletnim bez opieki przez krewnego, o którym mowa w
ust. 1a, na czas prowadzenia postępowania o umieszczenie małoletniego bez opieki
w pieczy zastępczej.
2. Sąd ustanawia kuratora niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie
3 dni od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 lit. a.
3. Wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej złożony w imieniu
małoletniego bez opieki przez kuratora przyjmuje i rejestruje niezwłocznie, nie
później jednak niż w terminie 3 dni roboczych od dnia ustanowienia przez sąd
kuratora, organ Straży Granicznej właściwy ze względu na miejsce pobytu
małoletniego bez opieki.
4. Przepisy ust. 1 pkt 3 i ust. 2 stosuje się także w przypadku:
1) złożenia wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej w imieniu
małoletniego bez opieki przez przedstawiciela organizacji międzynarodowej lub pozarządowej zajmującej się udzielaniem cudzoziemcom pomocy, w tym pomocy prawnej;
2) przekazania przez inne państwo członkowskie na podstawie rozporządzenia
604/2013 małoletniego bez opieki, dla którego kurator nie był wcześniej
ustanowiony, lub który nie był wcześniej umieszczony w pieczy zastępczej.
5. Z wnioskiem o ustanowienie kuratora do reprezentowania małoletniego
bez opieki występuje w przypadku, o którym mowa w ust. 4:
1) pkt 1 – organ Straży Granicznej, który przyjął wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej;
2) pkt 2 – komendant placówki Straży Granicznej właściwy ze względu na
miejsce przekazania małoletniego bez opieki przez inne państwo
członkowskie na podstawie rozporządzenia 604/2013.
6. (uchylony)
7. Sąd rozpatruje wniosek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 lit. b, niezwłocznie,
nie później jednak niż w terminie 10 dni od dnia jego złożenia.
8. W przypadku gdy w postępowaniu w sprawie udzielenia ochrony
międzynarodowej wyjdzie na jaw, że wnioskodawcą jest małoletni bez opieki,
z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 lit. b, występuje Szef Urzędu.
9. Szef Urzędu niezwłocznie po otrzymaniu wniosku o udzielenie
małoletniemu bez opieki ochrony międzynarodowej podejmuje działania mające na
celu odnalezienie jego krewnych, a w szczególności:
1) informuje małoletniego bez opieki o możliwości poszukiwania jego krewnych
za pośrednictwem międzynarodowych organizacji pozarządowych;
2) udziela małoletniemu bez opieki pomocy w:
a) nawiązaniu kontaktu z międzynarodowymi organizacjami pozarządowymi,
b) zainicjowaniu poszukiwań jego krewnych.

art. 62. więcej Art. 62. 1. Organ Straży Granicznej, który przyjął deklarację małoletniego
bez opieki o zamiarze złożenia wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej lub
wniosek małoletniego bez opieki o udzielenie ochrony międzynarodowej albo
któremu inne państwo członkowskie przekazało małoletniego bez opieki na
podstawie rozporządzenia 604/2013, doprowadza małoletniego bez opieki do rodziny zastępczej zawodowej pełniącej funkcję pogotowia rodzinnego lub
placówki opiekuńczo-wychowawczej typu interwencyjnego.
2. Małoletni bez opieki przebywa w rodzinie zastępczej zawodowej pełniącej
funkcję pogotowia rodzinnego lub placówce opiekuńczo-wychowawczej typu
interwencyjnego do czasu wydania orzeczenia przez sąd opiekuńczy.

art. 63. więcej Art. 63. Koszty pobytu małoletniego bez opieki w rodzinie zastępczej
zawodowej pełniącej funkcję pogotowia rodzinnego lub placówce opiekuńczo-
-wychowawczej typu interwencyjnego oraz koszty opieki medycznej, od dnia
złożenia wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej do zakończenia
postępowania w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej decyzją ostateczną,
są finansowane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister
właściwy do spraw wewnętrznych, ze środków będących w dyspozycji Szefa Urzędu.

Art. 63a. Wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej złożony przez
małoletniego bez opieki rozpatruje się w trybie przyspieszonym tylko
w przypadku, o którym mowa w art. 39 ust. 1 pkt 5.

art. 64. więcej Art. 64. 1. Szef Urzędu zawiadamia kuratora małoletniego bez opieki
o terminie i miejscu przesłuchania.
2. Zawiadomienie powinno być doręczone kuratorowi w terminie
umożliwiającym mu poinformowanie małoletniego bez opieki o znaczeniu
i możliwych skutkach przesłuchania oraz o sposobie przygotowania się do
przesłuchania, nie później niż 7 dni przed terminem przesłuchania.

art. 65. więcej Art. 65. 1. Szef Urzędu przed przesłuchaniem poucza małoletniego bez opieki
o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na wynik
postępowania w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej, oraz o możliwości
zgłoszenia żądania, aby przesłuchanie odbyło się w obecności wskazanej przez
małoletniego osoby dorosłej.
2. Przesłuchanie odbywa się w języku zrozumiałym dla małoletniego bez
opieki, w sposób dostosowany do jego wieku, stopnia dojrzałości i rozwoju
umysłowego, z uwzględnieniem okoliczności, że może mieć on ograniczoną
wiedzę o faktycznej sytuacji w kraju pochodzenia.
3. Małoletniego bez opieki przesłuchuje się w obecności:
1) kuratora;
2) wskazanej przez niego osoby dorosłej, jeżeli nie utrudni to postępowania;
3) psychologa lub pedagoga, który sporządza opinię o stanie psychofizycznym małoletniego.
4. Podczas przesłuchania kurator może zadawać pytania lub zgłaszać uwagi.
5. Organ prowadzący postępowanie informuje kuratora o możliwości
utrwalenia przebiegu przesłuchania za pomocą urządzenia rejestrującego obraz lub dźwięk.

art. 66. więcej Art. 66. Czynności w postępowaniu w sprawie udzielenia ochrony
międzynarodowej z udziałem małoletniego bez opieki może dokonywać osoba,
która spełnia co najmniej jeden z następujących warunków:
1) ukończyła studia wyższe magisterskie na kierunku prawo i posiada 2-letni staż
pracy w instytucjach, których zakres działania obejmuje opiekę nad dziećmi;
2) ukończyła studia wyższe magisterskie lub wyższe zawodowe i posiada 2-letni
staż pracy w administracji publicznej oraz odbyła przeszkolenie w zakresie
prowadzenia postępowań w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej
z udziałem małoletnich;
3) ukończyła studia wyższe magisterskie na kierunkach: pedagogika,
psychologia lub socjologia oraz posiada 2-letni staż pracy w administracji publicznej.

art. 67. więcej Art. 67. 1. Małoletniego bez opieki, któremu odmówiono nadania statusu
uchodźcy i udzielenia ochrony uzupełniającej, pozostawia się w pieczy zastępczej
do czasu przekazania go organom lub organizacjom kraju pochodzenia, do których
zadań statutowych należą sprawy małoletnich.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, koszty pozostawania małoletniego
bez opieki w pieczy zastępczej i koszty opieki medycznej są finansowane z budżetu
państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw
wewnętrznych, ze środków będących w dyspozycji Komendanta Głównego Straży Granicznej.
3. Koszty opieki medycznej, o której mowa w ust. 2 nie obejmują kosztów
określonych w przepisach ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz
zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2019 r. poz. 1239).

art. 68. więcej Art. 68. 1. Jeżeli wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej dotyczy
osoby, która może wymagać szczególnego traktowania, w szczególności będącej:
1) osobą małoletnią,
2) osobą niepełnosprawną,
3) osobą w podeszłym wieku,
4) kobietą ciężarną,
5) osobą samotnie wychowującą dziecko,
6) ofiarą handlu ludźmi,
7) osobą obłożnie chorą,
8) osobą z zaburzeniami psychicznymi,
9) osobą poddaną torturom,
10) ofiarą przemocy psychicznej, fizycznej, w tym seksualnej, a także ze względu
na płeć, orientację seksualną i tożsamość płciową
– Szef Urzędu ocenia, czy ta osoba wymaga szczególnego traktowania
w postępowaniu w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej lub w zakresie
pomocy socjalnej.
2. Wnioskodawcę lub osobę, w imieniu której wnioskodawca występuje,
uznaje się za osoby wymagające szczególnego traktowania w zakresie pomocy
socjalnej, w przypadku gdy może zachodzić potrzeba:
1) zakwaterowania ich w ośrodku:
a) przystosowanym do potrzeb osób niepełnosprawnych,
b) zapewniającym pokój jednoosobowy,
c) przeznaczonym wyłącznie dla kobiet lub kobiet z dziećmi;
2) umieszczenia ich w zakładzie opiekuńczo-leczniczym, zakładzie
pielęgnacyjno-opiekuńczym lub hospicjum;
3) umieszczenia ich w pieczy zastępczej odpowiadającej sytuacji
psychofizycznej tych osób;
4) dostosowania diety do stanu ich zdrowia.
3. Szef Urzędu w celu dokonania oceny, czy osoba, o której mowa w ust. 1,
wymaga szczególnego traktowania, może zlecić przeprowadzenie badań lekarskich
lub psychologicznych, których koszt pokrywa się z budżetu państwa z części, której
dysponentem jest minister właściwy do spraw wewnętrznych, ze środków będących
w dyspozycji Szefa Urzędu.
4. W przypadku gdy Szef Urzędu nie zleca przeprowadzenia badań lekarskich
lub psychologicznych, o których mowa w ust. 3, informuje osobę, która może
wymagać szczególnego traktowania, że może ona z własnej inicjatywy i na własny
koszt poddać się takim badaniom.
5. Osobę, która nie wyraziła zgody na przeprowadzenie badań lekarskich lub
psychologicznych, o których mowa w ust. 3, uważa się za osobę, która nie wymaga
szczególnego traktowania.
6. Szef Urzędu dokonuje oceny, o której mowa w ust. 1, niezwłocznie po
złożeniu wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej oraz w każdym czasie do
zakończenia postępowania, w przypadku gdy wyjdą na jaw nowe okoliczności
dotyczące wnioskodawcy lub osoby, w imieniu której wnioskodawca występuje.

art. 69. więcej Art. 69. 1. W przypadku cudzoziemca, który jest osobą wymagającą
szczególnego traktowania, czynności w postępowaniu w sprawie udzielenia
ochrony międzynarodowej wykonuje się:
1) w warunkach zapewniających cudzoziemcowi swobodę wypowiedzi,
w sposób dostosowany do jego stanu psychofizycznego;
2) w terminie dostosowanym do jego stanu psychicznego i fizycznego,
wyznaczonym przy uwzględnieniu terminów korzystania przez cudzoziemca
ze świadczeń zdrowotnych;
3) w miejscu pobytu cudzoziemca, w przypadku gdy jest to uzasadnione stanem jego zdrowia;
4) w razie potrzeby z udziałem psychologa, lekarza lub tłumacza.
2. Na wniosek cudzoziemca, który jest osobą wymagającą szczególnego
traktowania, w przypadkach uzasadnionych jego potrzebami czynności
w postępowaniu w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej:
1) wykonuje osoba tej samej płci;
2) wykonuje się z udziałem psychologa, lekarza lub tłumacza płci wskazanej
przez cudzoziemca.

Art. 69a. Przy udzielaniu pomocy socjalnej cudzoziemcowi, który jest osobą
wymagającą szczególnego traktowania, uwzględnia się potrzeby takiej osoby
w zakresie zakwaterowania i wyżywienia.

Art. 69b. Przy udzielaniu małoletniemu pomocy socjalnej uwzględnia się
konieczność zabezpieczenia jego interesów, biorąc pod uwagę w szczególności:
1) możliwość połączenia rodziny;
2) dobro małoletniego i jego rozwój społeczny;
3) względy bezpieczeństwa i ochrony, w szczególności w przypadku gdy
istnieje ryzyko, że małoletni jest ofiarą handlu ludźmi;
4) opinię małoletniego odpowiednio do jego wieku i dojrzałości.

Art. 69c. 1. Wnioskodawcy i cudzoziemcowi, wobec którego toczy się
postępowanie w sprawie pozbawienia go statusu uchodźcy lub ochrony
uzupełniającej, przysługuje nieodpłatna informacja prawna w postępowaniu
w pierwszej instancji.
2. Nieodpłatna informacja prawna polega na poinformowaniu wnioskodawcy
lub cudzoziemca, wobec którego toczy się postępowanie w sprawie pozbawienia
go statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej, o obowiązujących przepisach
prawnych z zakresu udzielania ochrony międzynarodowej, pozbawiania statusu
uchodźcy lub ochrony uzupełniającej i przepisach regulujących postępowanie
przed organami administracji publicznej w należących do właściwości tych
organów sprawach z tego zakresu, przy uwzględnieniu szczególnej sytuacji tych osób.
3. Nieodpłatnej informacji prawnej udzielają pracownicy urzędu
obsługującego Szefa Urzędu i funkcjonariusze, o których mowa w art. 21 ust. 2
ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach.

Art. 69d. 1. Nieodpłatna pomoc prawna przysługuje wnioskodawcy
i cudzoziemcowi, wobec którego została wydana decyzja o pozbawieniu go statusu
uchodźcy lub ochrony uzupełniającej, zwanemu dalej „cudzoziemcem
uprawnionym”, który działa bez adwokata lub radcy prawnego.
2. Nieodpłatna pomoc prawna nie przysługuje cudzoziemcowi, wobec którego
została wydana decyzja o pozbawieniu go statusu uchodźcy lub ochrony
uzupełniającej, w przypadku gdy uzyskuje dochód większy niż 100% kryteriów dochodowych określonych w art. 8 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1508, z późn. zm.).
3. Adwokat albo radca prawny, którzy udzielają nieodpłatnej pomocy
prawnej, albo organizacja pozarządowa prowadząca działalność pożytku
publicznego, uprawniona do udzielania nieodpłatnej pomocy prawnej informują
cudzoziemca, wobec którego została wydana decyzja o pozbawieniu go statusu
uchodźcy lub ochrony uzupełniającej, przed złożeniem przez niego oświadczenia,
o wysokości dochodu, powyżej którego nie przysługuje nieodpłatna pomoc prawna.
4. Cudzoziemiec uprawniony przed uzyskaniem nieodpłatnej pomocy
prawnej składa pisemne oświadczenie zawierające deklarację, że w sprawie
udzielenia ochrony międzynarodowej albo pozbawienia go statusu uchodźcy lub
ochrony uzupełniającej nie ustanowił adwokata ani radcy prawnego.
5. Cudzoziemiec, wobec którego została wydana decyzja o pozbawieniu go
statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej, przed uzyskaniem nieodpłatnej
pomocy prawnej składa pisemne oświadczenie, że nie uzyskuje dochodu, o którym mowa w ust. 2.
6. W przypadku gdy nieodpłatnej pomocy prawnej udziela osoba, o której
mowa w art. 69f ust. 1 pkt 2, cudzoziemiec uprawniony przed uzyskaniem
nieodpłatnej pomocy prawnej składa organizacji pozarządowej prowadzącej
działalność pożytku publicznego uprawnionej do udzielania nieodpłatnej pomocy
prawnej pisemne oświadczenie, że jest świadomy uzyskania nieodpłatnej pomocy
prawnej od osoby niebędącej adwokatem ani radcą prawnym.
7. Oświadczenia, o których mowa w ust. 4 i 5, składa się pod rygorem
odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń. Składający
oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści:
„Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego
oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności
karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
8. Wzór oświadczenia, o którym mowa w:
1) ust. 4 – jest określony w załączniku nr 1 do ustawy;
2) ust. 5 – jest określony w załączniku nr 2 do ustawy;
3) ust. 6 – jest określony w załączniku nr 3 do ustawy.
9. Oświadczenia, o których mowa w ust. 4 i 5, składa się adwokatowi albo
radcy prawnemu udzielającym nieodpłatnej pomocy prawnej, albo organizacji
pozarządowej prowadzącej działalność pożytku publicznego, uprawnionej do
udzielania nieodpłatnej pomocy prawnej przed przystąpieniem do udzielania
nieodpłatnej pomocy prawnej przez zatrudnioną w tej organizacji osobę, o której
mowa w art. 69f ust. 1 pkt 2.
10. Oświadczenia, o których mowa w ust. 4–6, przechowuje się w warunkach
uniemożliwiających dostęp osób trzecich.

Art. 69e. Nieodpłatna pomoc prawna obejmuje:
1) sporządzenie odwołania od decyzji o:
a) odmowie nadania statusu uchodźcy lub udzielenia ochrony uzupełniającej,
b) umorzeniu postępowania w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej,
c) przekazaniu wnioskodawcy do państwa członkowskiego
odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony
międzynarodowej i umorzeniu postępowania,
d) uznaniu wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej za niedopuszczalny,
e) odmowie uwzględnienia oświadczenia wnioskodawcy o zamiarze
dalszego ubiegania się o udzielenie ochrony międzynarodowej,
f) pozbawieniu statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej;
2) zastępstwo prawne w postępowaniu odwoławczym w sprawie:
a) udzielenia ochrony międzynarodowej,
b) przekazania wnioskodawcy do państwa członkowskiego
odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej,
c) pozbawienia statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej.

Art. 69f. 1. Nieodpłatnej pomocy prawnej udziela osobiście:
1) adwokat, radca prawny albo
2) osoba niebędąca adwokatem ani radcą prawnym, zatrudniona w organizacji
pozarządowej prowadzącej działalność pożytku publicznego, uprawnionej do
udzielania nieodpłatnej pomocy prawnej, spełniająca łącznie następujące warunki:
a) posiada dyplom ukończenia studiów na kierunku prawo potwierdzający
uzyskanie tytułu zawodowego magistra lub dyplom potwierdzający
ukończenie wyższych studiów prawniczych za granicą, o którym mowa
w art. 326 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie
wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668, z późn. zm.), albo dyplom
ukończenia wyższych studiów prawniczych za granicą uznany za
równoważny polskiemu dyplomowi potwierdzającemu uzyskanie tytułu
zawodowego magistra zgodnie z art. 327 ust. 1 tej ustawy,
b) co najmniej przez okres 3 lat wykonywała czynności bezpośrednio
związane ze świadczeniem pomocy prawnej w sprawach o udzielenie
ochrony międzynarodowej na podstawie umowy o pracę lub umowy
cywilnoprawnej w kancelarii adwokackiej, zespole adwokackim, spółce
cywilnej, jawnej, partnerskiej, komandytowej lub komandytowo-
-akcyjnej, o których mowa w art. 4a ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r.
– Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2018 r. poz. 1184, 1467, 1669 i 2193
oraz z 2019 r. poz. 730), kancelarii radcy prawnego, spółce cywilnej,
jawnej, partnerskiej, komandytowej lub komandytowo-akcyjnej,
o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach
prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2115 i 2193 oraz z 2019 r. poz. 730),
w podmiotach świadczących pomoc prawną w państwach
członkowskich, państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia
o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej lub w organizacji
pozarządowej prowadzącej działalność pożytku publicznego,
c) korzysta z pełni praw publicznych oraz ma pełną zdolność do czynności prawnych,
d) nie była karana za umyślne przestępstwo ścigane z oskarżenia
publicznego lub przestępstwo skarbowe.
2. Adwokat albo radca prawny może odmówić z ważnych powodów
udzielenia nieodpłatnej pomocy prawnej, informując cudzoziemca uprawnionego
o innych adwokatach, radcach prawnych lub osobach, o których mowa w ust. 1
pkt 2, udzielających nieodpłatnej pomocy prawnej na obszarze województwa.
3. Osoba, o której mowa w ust. 1 pkt 2, może odmówić z ważnych powodów
udzielenia nieodpłatnej pomocy prawnej. Organizacja pozarządowa prowadząca
działalność pożytku publicznego uprawniona do udzielania nieodpłatnej pomocy
prawnej, zatrudniająca tą osobę, informuje cudzoziemca uprawnionego
o adwokatach, radcach prawnych lub osobach, o których mowa w ust. 1 pkt 2,
udzielających nieodpłatnej pomocy prawnej na obszarze województwa.
4. Adwokat albo radca prawny są obowiązani zapewnić zastępstwo,
w przypadku gdy osobiście nie będą w stanie udzielać nieodpłatnej pomocy prawnej.
5. W przypadku gdy zatrudniona w organizacji pozarządowej prowadzącej
działalność pożytku publicznego uprawnionej do udzielania nieodpłatnej pomocy
prawnej osoba, o której mowa w ust. 1 pkt 2, nie będzie w stanie osobiście udzielać
nieodpłatnej pomocy prawnej, organizacja ta jest obowiązana zapewnić zastępstwo
innej osoby spełniającej warunki określone w ust. 1.

Art. 69g. Cudzoziemiec uprawniony może korzystać w postępowaniu
odwoławczym z nieodpłatnej pomocy prawnej udzielanej tylko przez jednego
adwokata, radcę prawnego albo jedną osobę, o której mowa w art. 69f ust. 1 pkt 2.

Art. 69h. 1. Cudzoziemiec uprawniony okazuje adwokatowi, radcy
prawnemu albo osobie, o której mowa w art. 69f ust. 1 pkt 2, przed udzieleniem
nieodpłatnej pomocy prawnej dokument potwierdzający tożsamość i oryginał
decyzji, o której mowa w art. 69e pkt 1.
2. Do udzielania nieodpłatnej pomocy prawnej konieczne jest udzielenie przez
cudzoziemca uprawnionego adwokatowi, radcy prawnemu albo osobie, o której
mowa w art. 69f ust. 1 pkt 2, pełnomocnictwa na piśmie.
3. Pełnomocnictwo, o którym mowa w ust. 2, obejmuje z samego prawa
umocowanie do udzielenia dalszego pełnomocnictwa adwokatowi, radcy
prawnemu albo osobie, o której mowa w art. 69f ust. 1 pkt 2.
4. Adwokat, radca prawny albo osoba, o której mowa w art. 69f ust. 1 pkt 2,
zamieszczają niezwłocznie na oryginale decyzji, o której mowa w art. 69e pkt 1,
klauzulę o podjęciu się w określonej dacie udzielania nieodpłatnej pomocy prawnej
cudzoziemcowi wskazanemu jako adresat decyzji.

Art. 69i. 1. Szef Urzędu zawiera z okręgowymi radami adwokackimi i radami
okręgowych izb radców prawnych porozumienia w sprawie udzielania nieodpłatnej
pomocy prawnej, określające w szczególności:
1) liczbę adwokatów i radców prawnych, którzy będą udzielać nieodpłatnej
pomocy prawnej na obszarze ich działania, z uwzględnieniem potrzeby
zapewnienia cudzoziemcom uprawnionym możliwie szerokiego dostępu do
nieodpłatnej pomocy prawnej;
2) zobowiązanie okręgowych rad adwokackich i rad okręgowych izb radców
prawnych do imiennego wskazywania adwokatów i radców prawnych
deklarujących gotowość udzielania nieodpłatnej pomocy prawnej.
2. Okręgowe rady adwokackie i rady okręgowych izb radców prawnych
wskazują Szefowi Urzędu corocznie, do dnia 30 listopada, adwokatów i radców
prawnych deklarujących gotowość udzielania nieodpłatnej pomocy prawnej.

Art. 69j. 1. Adwokat i radca prawny dokumentują na karcie nieodpłatnej
pomocy prawnej każdy przypadek udzielenia cudzoziemcowi uprawnionemu
nieodpłatnej pomocy prawnej przez podanie informacji dotyczących:
1) daty wydania i numeru decyzji, o której mowa w art. 69e pkt 1;
2) okresu, w którym nieodpłatna pomoc prawna była udzielana;
3) korzystania z usług tłumacza.
2. Po zakończeniu udzielania cudzoziemcowi uprawnionemu nieodpłatnej
pomocy prawnej w postępowaniu odwoławczym dokumentację określoną w ust. 1
i oświadczenia, o których mowa w art. 69d ust. 4–6, przekazuje się niezwłocznie
Szefowi Urzędu. W celu umożliwienia kontroli prawidłowości udzielania
nieodpłatnej pomocy prawnej Szef Urzędu przechowuje oświadczenia, o których
mowa w art. 69d ust. 4–6, przez okres 3 lat od dnia ich sporządzenia.
3. Szef Urzędu jest administratorem danych osobowych zawartych
w oświadczeniach, o których mowa w art. 69d ust. 4–6.

Art. 69k. 1. Szef Urzędu prowadzi listę organizacji pozarządowych
prowadzących działalność pożytku publicznego, uprawnionych do udzielania
nieodpłatnej pomocy prawnej.
2. Na listę, o której mowa w ust. 1, wpisuje się organizację pozarządową
prowadzącą działalność pożytku publicznego, która spełnia łącznie następujące
warunki:
1) prowadzi działalność pożytku publicznego w zakresie udzielania nieodpłatnej
pomocy prawnej;
2) posiada co najmniej dwuletnie doświadczenie w wykonywaniu zadań
związanych z udzielaniem porad prawnych cudzoziemcom;
3) zatrudnia radcę prawnego lub osobę niebędącą adwokatem ani radcą
prawnym, która łącznie spełnia warunki, o których mowa w art. 69f ust. 1
pkt 2, lub zawarła z adwokatem lub radcą prawnym umowę o świadczenie
pomocy prawnej albo umowę przedwstępną w tym zakresie mającą zapewnić
współpracę przez okres 3 lat.
3. Wpisu na listę, o której mowa w ust. 1, dokonuje na okres 3 lat Szef Urzędu
na wniosek organizacji pozarządowej prowadzącej działalność pożytku
publicznego, w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku.
4. Odmowa wpisu na listę organizacji pozarządowej prowadzącej działalność
pożytku publicznego, która nie spełnia warunków określonych w ust. 2, następuje
w drodze decyzji.
5. Organizacja pozarządowa prowadząca działalność pożytku publicznego
dołącza do wniosku:
1) dokumenty potwierdzające spełnianie warunków, o których mowa w ust. 2;
2) listę zatrudnionych radców prawnych lub osób, o których mowa w art. 69f
ust. 1 pkt 2, lub adwokatów i radców prawnych, z którymi zawarła umowy
o świadczenie pomocy prawnej albo umowy przedwstępne w tym zakresie.
6. Organizacja pozarządowa prowadząca działalność pożytku publicznego
corocznie, do dnia 30 listopada, przekazuje Szefowi Urzędu aktualną listę osób,
o której mowa w ust. 5 pkt 2.
7. Szef Urzędu wydaje decyzję o wykreśleniu organizacji pozarządowej
prowadzącej działalność pożytku publicznego z listy, o której mowa w ust. 1,
w przypadku gdy organizacja ta:
1) zaprzestała prowadzenia działalności w zakresie udzielania nieodpłatnej
pomocy prawnej na skutek zmian w statucie lub innym akcie wewnętrznym
określającym zakres prowadzonej działalności;
2) przestała spełniać warunek, o którym mowa w ust. 2 pkt 3.
8. Wykreślenie organizacji pozarządowej z listy, o której mowa w ust. 1,
następuje z dniem, w którym decyzja, o której mowa w ust. 7, stała się ostateczna.
9. Do udzielania nieodpłatnej pomocy prawnej przez organizację
pozarządową prowadzącą działalność pożytku publicznego, uprawnioną do
udzielania nieodpłatnej pomocy prawnej stosuje się art. 69j.

Art. 69l. 1. Adwokatowi, radcy prawnemu albo organizacji pozarządowej
prowadzącej działalność pożytku publicznego, uprawnionej do udzielania
nieodpłatnej pomocy prawnej za udzielenie cudzoziemcowi uprawnionemu
pomocy prawnej przysługuje:
1) wynagrodzenie w wysokości 150% stawki minimalnej w postępowaniu przed
sądami administracyjnymi w pierwszej instancji w sprawie, której
przedmiotem nie jest należność pieniężna ani orzeczenie Urzędu
Patentowego, określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 16 ust. 3
ustawy z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze;
2) zwrot niezbędnych i udokumentowanych kosztów przejazdów do ośrodka,
strzeżonego ośrodka lub aresztu dla cudzoziemców oraz do siedziby Rady do
Spraw Uchodźców, na zasadach stosowanych przy podróżach służbowych
pracowników zatrudnionych w państwowej lub samorządowej jednostce sfery
budżetowej, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 775
§ 2 Kodeksu pracy;
3) zwrot niezbędnych i udokumentowanych kosztów związanych
z korzystaniem z usług tłumacza.
2. Wypłaty wynagrodzenia i zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 1,
dokonuje Szef Urzędu.

Art. 69m. Informacje o radcach prawnych, adwokatach i organizacjach
pozarządowych prowadzących działalność pożytku publicznego wpisanych na
listę, o której mowa w art. 69k ust. 1, są umieszczane na stronie internetowej
urzędu obsługującego Szefa Urzędu.

art. 70. więcej Art. 70. 1. Wnioskodawcy oraz osobie, w imieniu której wnioskodawca
występuje, zapewnia się pomoc socjalną i opiekę medyczną oraz można zapewnić:
1) pomoc w dobrowolnym powrocie do kraju, do którego mają prawo wjazdu,
zwaną dalej „pomocą w dobrowolnym powrocie”;
2) pomoc w przypadku przeniesienia cudzoziemca do innego państwa
członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie
ochrony międzynarodowej na podstawie rozporządzenia 604/2013.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do cudzoziemca, który:
1) korzysta z ochrony uzupełniającej,
2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zgody na
pobyt ze względów humanitarnych lub zgody na pobyt tolerowany
– po upływie okresów, o których mowa w art. 74 ust. 1;
3) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia
na pobyt czasowy, zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt
rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej;
4) przebywa w placówce opiekuńczo-wychowawczej;
5) przebywa w strzeżonym ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców;
6) jest tymczasowo aresztowany lub odbywa karę pozbawienia wolności.
3. Wniosek cudzoziemca, o którym mowa w ust. 2, o udzielenie pomocy
socjalnej, medycznej lub w dobrowolnym powrocie pozostawia się bez rozpoznania.
4. (uchylony)
5. (uchylony)

art. 71. więcej Art. 71. 1. Pomoc socjalna obejmuje:
1) pomoc udzielaną w ośrodku, w tym:
a) zakwaterowanie,
b) całodzienne wyżywienie zbiorowe lub ekwiwalent pieniężny w zamian
za wyżywienie,
c) kieszonkowe na drobne wydatki osobiste,
d) stałą pomoc pieniężną na zakup środków czystości i higieny osobistej
albo środki czystości i higieny osobistej,
e) jednorazową pomoc pieniężną lub bony towarowe na zakup odzieży
i obuwia,
f) naukę języka polskiego i podstawowe materiały niezbędne do nauki tego
języka,
g) pomoce dydaktyczne dla dzieci korzystających z nauki i opieki
w publicznych placówkach, szkołach podstawowych lub szkołach
ponadpodstawowych,
h) pokrycie, w miarę możliwości, kosztów zajęć pozalekcyjnych
i rekreacyjno-sportowych dzieci,
i) finansowanie przejazdów środkami transportu publicznego:
– w celu wzięcia udziału w postępowaniu w sprawie udzielania
ochrony międzynarodowej,
– w celu leczenia lub poddania się szczepieniom ochronnym,
– w innych szczególnie uzasadnionych przypadkach albo
2) pomoc udzielaną poza ośrodkiem, polegającą na wypłacie świadczenia
pieniężnego na pokrycie we własnym zakresie kosztów pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, z wyłączeniem kosztów opieki medycznej, zwaną
dalej „świadczeniem pieniężnym”.
2. Całodzienne wyżywienie zbiorowe, z którego korzysta małoletnie dziecko
cudzoziemca, powinno być dostosowane do jego wieku.
3. Ekwiwalent pieniężny, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b:
1) przysługuje w zamian za wyżywienie dziecka do ukończenia przez nie 6 lat
lub ucznia szkoły podstawowej lub szkoły ponadpodstawowej;
2) może być przyznany, jeżeli wymagają tego względy organizacyjne.
4. Cudzoziemcom otrzymującym pomoc socjalną w postaci świadczenia
pieniężnego przysługuje:
1) pomoc w formie nauki języka polskiego i podstawowych materiałów
niezbędnych do nauki tego języka;
2) pomoce dydaktyczne dla dzieci korzystających z nauki i opieki w publicznych
placówkach, szkołach podstawowych lub szkołach ponadpodstawowych;
3) pokrycie, w miarę możliwości, kosztów zajęć pozalekcyjnych i rekreacyjno-sportowych dzieci;
4) finansowanie przejazdów środkami transportu publicznego:
a) w celu wzięcia udziału w postępowaniu w sprawie udzielenia ochrony
międzynarodowej,
b) w celu leczenia lub poddania się szczepieniom ochronnym,
c) w innych szczególnie uzasadnionych przypadkach.

art. 72. więcej Art. 72. 1. Świadczenie pieniężne może przysługiwać, w przypadku gdy
wymagają tego względy organizacyjne albo jest to niezbędne do:
1) zapewnienia bezpieczeństwa cudzoziemcowi, z uwzględnieniem szczególnej
sytuacji samotnych kobiet;
2) ochrony porządku publicznego;
3) ochrony i utrzymania więzi rodzinnych;
4) przygotowania cudzoziemca do prowadzenia samodzielnego życia poza
ośrodkiem, po otrzymaniu decyzji o nadaniu statusu uchodźcy albo decyzji
o odmowie nadania statusu uchodźcy, w której udzielono ochrony uzupełniającej.
2. Świadczenie pieniężne nie przysługuje za okres, kiedy cudzoziemiec
przebywał poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Decyzję w sprawie udzielania świadczenia pieniężnego wydaje, na wniosek
cudzoziemca lub z urzędu, Szef Urzędu.
4. Szef Urzędu stwierdza wygaśnięcie decyzji w sprawie udzielania
świadczenia pieniężnego, w przypadku gdy:
1) ustały okoliczności, które uzasadniały jej udzielanie;
2) istnieją okoliczności, o których mowa w art. 70 ust. 2 pkt 3–6;
3) cudzoziemiec mimo otrzymywania świadczenia pieniężnego nadal przebywa w ośrodku.
5. Szef Urzędu orzeka w decyzji stwierdzającej wygaśnięcie decyzji
o udzielaniu świadczenia pieniężnego o przywróceniu pomocy udzielanej
w ośrodku, gdy cudzoziemiec jest uprawniony do otrzymywania pomocy socjalnej.
6. Decyzji stwierdzającej wygaśnięcie decyzji o udzielaniu świadczenia
pieniężnego nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.

art. 73. więcej Art. 73. 1. Opieka medyczna obejmuje świadczenia opieki zdrowotnej
w zakresie, w jakim osobom objętym obowiązkowym lub dobrowolnym
ubezpieczeniem zdrowotnym przysługuje prawo do świadczeń na podstawie
ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1373 i 1394),
z wyłączeniem leczenia uzdrowiskowego albo rehabilitacji uzdrowiskowej.
2. Opieka medyczna jest wykonywana na podstawie umów cywilnoprawnych
zawartych między Szefem Urzędu a świadczeniodawcami w rozumieniu przepisów
ustawy, o której mowa w ust. 1.

art. 74. więcej Art. 74. 1. Pomoc socjalną i opiekę medyczną zapewnia się w okresie:
1) postępowania w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej, począwszy od
dnia zgłoszenia się cudzoziemca w ośrodku, z tym że w sytuacjach
szczególnych, związanych z zagrożeniem życia lub zdrowia cudzoziemca,
opieka medyczna przysługuje od dnia złożenia przez cudzoziemca wniosku
o udzielenie ochrony międzynarodowej;
2) 2 miesięcy od dnia doręczenia decyzji ostatecznej w sprawie udzielenia
ochrony międzynarodowej albo przez okres 14 dni od dnia doręczenia decyzji
ostatecznej o umorzeniu postępowania, w przypadku gdy postępowanie
w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej zostało umorzone.
2. Pomocy socjalnej i opieki medycznej nie udziela się po upływie:
1) 14 dni od dnia doręczenia decyzji ostatecznej o umorzeniu postępowania,
w przypadku gdy postępowanie w sprawie udzielenia ochrony
międzynarodowej zostało umorzone;
2) terminu wykonania obowiązku opuszczenia przez cudzoziemca terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej po wydaniu decyzji o odmowie nadania statusu
uchodźcy lub udzielenia ochrony uzupełniającej;
3) 2 miesięcy od dnia doręczenia decyzji ostatecznej w pozostałych
przypadkach.
3. Okres udzielania pomocy socjalnej i opieki medycznej ulega przedłużeniu
do dnia, w którym cudzoziemiec powinien opuścić terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, w przypadku gdy cudzoziemiec:
1) złożył wniosek w sprawie przyznania pomocy w dobrowolnym powrocie;
2) powiadomił na piśmie Szefa Urzędu o zamiarze dobrowolnego powrotu po
wydaniu wobec niego decyzji o odmowie nadania statusu uchodźcy lub
udzielenia ochrony uzupełniającej;
3) podlega przeniesieniu do innego państwa członkowskiego odpowiedzialnego
za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej na podstawie
rozporządzenia 604/2013.
4. W przypadku gdy w stosunku do małżonków lub ich małoletnich dzieci,
przebywających w ośrodku toczą się odrębne postępowania w sprawie udzielenia
ochrony międzynarodowej, okresy pomocy udzielanej małżonkom i ich małoletnim
dzieciom kończą się jednocześnie z upływem tego okresu udzielania pomocy, który jest dłuższy.

art. 75. więcej Art. 75. 1. Pomoc w dobrowolnym powrocie można zapewnić
cudzoziemcowi, wobec którego została wydana decyzja o umorzeniu postępowania
w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej w przypadku, o którym mowa
w art. 40 ust. 1 pkt 1.
1a. Pomoc w dobrowolnym powrocie można cudzoziemcowi zapewnić
kolejny raz nie wcześniej niż po upływie 2 lat od dnia, w którym opuścił terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej z wykorzystaniem tej pomocy.
2. Pomoc w dobrowolnym powrocie obejmuje pokrycie:
1) kosztów podróży cudzoziemca;
2) opłat administracyjnych związanych z uzyskaniem dokumentu podróży oraz
niezbędnych wiz i zezwoleń;
3) kosztów wyżywienia w podróży;
4) kosztów opieki medycznej w podróży;
5) kosztów organizacji dobrowolnego powrotu przez podmiot, do którego
statutowych obowiązków należy organizacja dobrowolnych powrotów.
3. Decyzję w sprawie przyznania pomocy w dobrowolnym powrocie wydaje,
na wniosek cudzoziemca, Szef Urzędu.
3a. Cudzoziemiec może złożyć wniosek, o którym mowa w ust. 3, począwszy
od dnia, w którym oświadczył, że wycofuje wniosek o udzielenie ochrony
międzynarodowej, jednak nie później niż przed upływem 30 dni od dnia, w którym
decyzja o umorzeniu postępowania w sprawie udzielenia mu ochrony
międzynarodowej stała się ostateczna. Jeżeli termin do złożenia wniosku nie
zostanie zachowany, Szef Urzędu pozostawia wniosek bez rozpoznania.
4. Dobrowolny powrót cudzoziemca odbywa się w sposób zorganizowany
przez Szefa Urzędu.

Art. 75a. 1. Pomoc związaną z przeniesieniem cudzoziemca do innego
państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie
ochrony międzynarodowej na podstawie rozporządzenia 604/2013 można
zapewnić cudzoziemcowi, który otrzymał decyzję o przekazaniu do innego
państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie
ochrony międzynarodowej na podstawie rozporządzenia 604/2013 i umorzeniu
postępowania w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej i który nie podlega
przekazaniu w trybie określonym w art. 37 ust. 4.
2. Do pomocy, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 75 ust. 2–4.
3. Szef Urzędu zawiadamia niezwłocznie komendanta oddziału Straży
Granicznej właściwego ze względu na miejsce pobytu wnioskodawcy o niezłożeniu
przez wnioskodawcę wniosku o przyznanie mu pomocy związanej z
przeniesieniem cudzoziemca do innego państwa członkowskiego
odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej
na podstawie rozporządzenia 604/2013 w terminie określonym w art. 75 ust. 3a lub
o nieskorzystaniu przez wnioskodawcę z przyznanej mu pomocy związanej z tym przeniesieniem.

art. 76. więcej Art. 76. 1. Cudzoziemca pozbawia się pomocy socjalnej, w przypadku gdy:
1) rażąco narusza regulamin pobytu w ośrodku lub
2) zachowuje się agresywnie wobec innych cudzoziemców przebywających
w ośrodku lub personelu ośrodka.
2. Decyzję w sprawie pozbawienia pomocy socjalnej wydaje Szef Urzędu
i nadaje jej rygor natychmiastowej wykonalności.
3. (uchylony)

art. 77. więcej Art. 77. W przypadku gdy cudzoziemiec korzystający z pomocy socjalnej
w ośrodku przebywa poza tym ośrodkiem przez okres dłuższy niż 2 dni, udzielanie
tej pomocy wstrzymuje się z mocy prawa do czasu jego powrotu.

art. 78. więcej Art. 78. 1. Udzielanie pomocy socjalnej, której cudzoziemiec został
pozbawiony na podstawie decyzji, o której mowa w art. 76 ust. 2, może być
jednorazowo przywrócone na dotychczasowych zasadach.
2. Po dwukrotnym pozbawieniu cudzoziemca pomocy socjalnej na podstawie
decyzji, o której mowa w art. 76 ust. 2, ponowne udzielenie tej pomocy może
nastąpić wyłącznie w postaci świadczenia pieniężnego w wysokości połowy
świadczenia pieniężnego udzielanego w przypadkach, o których mowa w art. 72.
3. Szef Urzędu wydaje decyzje w sprawach, o których mowa w ust. 1 i 2, na
wniosek cudzoziemca.

Art. 78a. Do doręczeń w sprawach określonych w niniejszym rozdziale
stosuje się art. 54.

art. 79. więcej Art. 79. 1. Szef Urzędu zapewnia i organizuje prowadzenie ośrodków.
2. Szef Urzędu może zlecić prowadzenie ośrodków organizacjom
społecznym, stowarzyszeniom lub innym osobom prawnym albo osobom fizycznym.

art. 80. więcej Art. 80. 1. Cudzoziemca, o którym mowa w art. 70 ust. 1, przyjmuje się do
ośrodka na podstawie zaświadczenia tożsamości, po wpisaniu jego danych
osobowych do ewidencji mieszkańców ośrodka.
2. Do ewidencji mieszkańców ośrodka wpisuje się dane osobowe
cudzoziemca zawarte w zaświadczeniu tożsamości oraz jego płeć.

Art. 80a. Cudzoziemca przyjmowanego do ośrodka informuje się
w zrozumiałym dla niego języku o przysługujących mu prawach i ciążących na nim
obowiązkach oraz umożliwia mu zapoznanie się z przepisami regulującymi
udzielanie pomocy dla cudzoziemców ubiegających się o udzielenie ochrony
międzynarodowej i regulaminem pobytu w ośrodku.

art. 81. więcej Art. 81. 1. Cudzoziemiec, który podczas przyjmowania wniosku o udzielenie
ochrony międzynarodowej nie podlegał badaniom lekarskim lub zabiegom
sanitarnym ciała i odzieży, jest obowiązany poddać się im przed przyjęciem do
ośrodka.
2. Szef Urzędu zapewnia przeprowadzenie badań lekarskich i zabiegów
sanitarnych ciała i odzieży, o których mowa w ust. 1.
3. W przypadku gdy cudzoziemiec nie wyraża zgody na badania lekarskie lub
niezbędne zabiegi sanitarne ciała i odzieży, Szef Urzędu zawiadamia o tym
państwowego inspektora sanitarnego właściwego ze względu na miejsce położenia
ośrodka i wydaje decyzję w sprawie udzielenia pomocy socjalnej w postaci
świadczenia pieniężnego w wysokości połowy świadczenia pieniężnego
udzielanego w przypadkach, o których mowa w art. 72.
4. Szef Urzędu stwierdza wygaśnięcie decyzji, o której mowa w ust. 3,
w przypadku gdy:
1) cudzoziemiec poddał się badaniom lekarskim i zabiegom sanitarnym ciała i odzieży;
2) istnieją okoliczności, o których mowa w art. 70 ust. 2 pkt 3–6.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, zakres,
szczegółowe warunki i sposób wykonywania badań lekarskich i zabiegów
sanitarnych ciała i odzieży cudzoziemca, o których mowa w ust. 1 i w art. 30 ust. 1
pkt 7, uwzględniając w szczególności potrzebę zapobiegania rozprzestrzenianiu się
chorób zakaźnych.

art. 82. więcej Art. 82. 1. Cudzoziemiec przebywający w ośrodku jest obowiązany:
1) przestrzegać regulaminu pobytu w ośrodku;
2) stosować się do poleceń personelu ośrodka;
3) dbać o higienę osobistą i czystość pomieszczeń;
4) poddawać się badaniom lekarskim i zabiegom sanitarnym, zaleconym przez
lekarza sprawującego opiekę medyczną w ośrodku;
5) w przypadku wystąpienia objawów choroby lub zaistnienia zdarzenia
grożącego powstaniem szkody w mieniu ośrodka niezwłocznie powiadomić
o tym personel ośrodka;
6) przenieść się do innego ośrodka, jeżeli jest to niezbędne ze względów organizacyjnych.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, regulamin pobytu w ośrodku, obejmujący warunki wstępu na teren
ośrodka oraz odwiedzin, sposób organizacji posiłków, przepisy porządkowe oraz
sposób przyjmowania wniosków i skarg, uwzględniając w szczególności potrzeby
cudzoziemców przebywających w ośrodku, a także konieczność zapewnienia
bezpiecznych warunków pobytu na terenie ośrodka oraz sprawnego jego funkcjonowania.

Art. 82a. Cudzoziemiec przyjęty do ośrodka ma prawo do:
1) podtrzymywania zwyczajów, tradycji narodowych i kulturowych oraz
wykonywania praktyk religijnych;
2) swobodnego poruszania się po terenie ośrodka, z wyłączeniem miejsc
objętych zakazem wstępu;
3) dostępu do informacji o podmiotach udzielających nieodpłatnej pomocy
prawnej w sprawach o udzielenie ochrony międzynarodowej;
4) dostępu do informacji o organizacjach pozarządowych lub
międzynarodowych, do których zadań statutowych należą sprawy uchodźców;
5) dostępu do informacji o procedurach przeciwdziałania oraz reagowania na
przypadki przemocy, w tym na tle seksualnym lub ze względu na płeć;
6) przyjmowania odwiedzin w przeznaczonych do tego pomieszczeniach;
7) składania do Szefa Urzędu, w języku ojczystym, skarg i wniosków
w sprawach funkcjonowania ośrodka i warunków pobytu w nim;
8) kontaktów ze swoim pełnomocnikiem w warunkach nienaruszających prawa do prywatności

Art. 82b. 1. Uprawnienie cudzoziemca do pobytu na terenie ośrodka
potwierdza identyfikator.
2. Identyfikator, o którym mowa w ust. 1, zawiera następujące dane cudzoziemca:
1) zdjęcie;
2) imię i nazwisko;
3) datę urodzenia;
4) obywatelstwo;
5) okres ważności identyfikatora.
3. W identyfikatorze, o którym mowa w ust. 1, zamieszcza się także imię,
nazwisko i datę urodzenia towarzyszącego cudzoziemcowi małoletniego dziecka.

Art. 82c. 1. Szef Urzędu może zlecić organizacjom międzynarodowym, na
podstawie umów międzynarodowych, organizację dobrowolnego powrotu.
2. Podmiotom innym niż wymienione w ust. 1 Szef Urzędu może zlecić, na
podstawie ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. poz. 2019):
1) prowadzenie nauki języka polskiego;
2) przeniesienie cudzoziemca do innego państwa członkowskiego
odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony
międzynarodowej na podstawie rozporządzenia 604/2013.

art. 83. więcej Art. 83. 1. Cudzoziemiec jest obowiązany opuścić ośrodek:
1) w następnym dniu po upływie okresu udzielania pomocy, o którym mowa w art. 74;
2) po doręczeniu decyzji o pozbawieniu pomocy socjalnej.
2. Do egzekucji obowiązku opuszczenia ośrodka, o którym mowa w ust. 1,
stosuje się przepisy ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2018 r. poz. 1314, z późn. zm.),
dotyczące obowiązków o charakterze niepieniężnym.

art. 84. więcej Art. 84. 1. Osobie, która pokryła koszty pogrzebu cudzoziemca zmarłego
przed zakończeniem postępowania w sprawie udzielenia ochrony
międzynarodowej, a w przypadku śmierci cudzoziemca korzystającego z pomocy
socjalnej – w okresie, o którym mowa w art. 74, przysługuje zasiłek pogrzebowy
w wysokości kosztów rzeczywiście poniesionych, nie większej jednak niż kwota
zasiłku pogrzebowego wypłacana na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018 r.
poz. 1270 i 2245 oraz z 2019 r. poz. 39, 730 i 752).
2. Jeżeli pogrzeb cudzoziemca odbywa się za granicą, zasiłek pogrzebowy
obejmuje wyłącznie zwrot kosztów transportu zwłok do granicy.
3. W przypadku gdy zwłoki cudzoziemca, o którym mowa w ust. 1, nie
zostały pochowane przez podmioty, o których mowa w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia
31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (Dz. U. z 2017 r. poz. 912
oraz z 2018 r. poz. 1669), pogrzeb cudzoziemca organizuje Szef Urzędu i pokrywa
jego koszty z części budżetu państwa, której dysponentem jest minister właściwy
do spraw wewnętrznych, ze środków będących w dyspozycji Szefa Urzędu.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, tryb wypłaty zasiłków pogrzebowych oraz warunki pokrywania
kosztów pogrzebu cudzoziemca ze środków budżetu państwa, z uwzględnieniem w szczególności:
1) dokumentów wymaganych do wypłaty zasiłku pogrzebowego;
2) rodzaju kosztów pogrzebu, które mogą być pokrywane ze środków budżetu państwa;
3) wysokości kwot na pokrycie tych kosztów.

art. 85. więcej Art. 85. Koszty pomocy socjalnej, opieki medycznej, z wyłączeniem kosztów
określonych w przepisach ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz
zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, zasiłku pogrzebowego, pomocy
w dobrowolnym powrocie, pomocy związanej z przeniesieniem cudzoziemca do
innego państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku
o udzielenie ochrony międzynarodowej na podstawie rozporządzenia 604/2013
oraz prowadzenia ośrodków są finansowane z budżetu państwa, z części, której
dysponentem jest minister właściwy do spraw wewnętrznych, ze środków będących
w dyspozycji Szefa Urzędu.

art. 86. więcej Art. 86. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) wysokość jednorazowej pomocy pieniężnej lub wartość bonów towarowych
na zakup odzieży i obuwia, związanych z pobytem w ośrodku;
2) wysokość stałej pomocy pieniężnej na zakup środków higieny osobistej,
kieszonkowego oraz ekwiwalentu pieniężnego w zamian za wyżywienie,
związanych z pobytem w ośrodku;
3) wysokość świadczenia pieniężnego na pokrycie we własnym zakresie
kosztów pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4) wysokość pomocy na pokrycie kosztów wyżywienia cudzoziemca w podróży
w związku z dobrowolnym powrotem do kraju, do którego cudzoziemiec ma
prawo wjazdu, lub przeniesieniem do innego państwa członkowskiego
odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie ochrony
międzynarodowej na podstawie rozporządzenia 604/2013;
5) termin i sposób wypłaty świadczeń, o których mowa w pkt 1–4;
6) wysokość stawki dziennej wyżywienia zbiorowego w ośrodku.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
wewnętrznych uwzględni:
1) minimalne koszty uzupełnienia odzieży cudzoziemca w celu jej dostosowania do pory roku;
2) koszty nabycia podstawowych środków higieny osobistej;
3) konieczność zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb cudzoziemca oraz jego rodziny;
4) liczbę członków rodziny cudzoziemca;
5) zróżnicowanie wysokości kieszonkowego ze względu na działania
cudzoziemca na rzecz ośrodka i przebywających w nim osób;
6) konieczność zapewnienia odpowiedniego dostępu do pomocy dla
cudzoziemców przy określaniu terminu i sposobu jej wypłaty.

Art. 86a. Przesiedleniu mogą podlegać cudzoziemcy, którzy spełniają
warunki do nadania statusu uchodźcy lub udzielenia ochrony uzupełniającej
określone w rozdziale 1.

Art. 86b. 1. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia:
1) liczbę cudzoziemców, którzy mogą być przesiedleni lub relokowani w danym roku;
2) państwa, z których będą oni przybywać;
3) wysokość środków przeznaczonych na pokrycie kosztów przesiedlenia lub
relokacji, w tym kosztów związanych z czynnościami podejmowanymi przez organy poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, kosztów pomocy świadczonej cudzoziemcom przesiedlonym lub relokowanym i kosztów związanych z ich integracją, a także źródła pokrycia tych kosztów.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, Rada Ministrów uwzględni
aspekty humanitarne decyzji o przesiedleniu lub relokacji oraz konieczność
zaspokojenia niezbędnych potrzeb przesiedlanych lub relokowanych
cudzoziemców w okresie postępowania w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej.

Art. 86c. Cudzoziemiec zakwalifikowany do przesiedlenia lub relokacji
przed przyjazdem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może złożyć wniosek
o udzielenie ochrony międzynarodowej do Szefa Urzędu za pośrednictwem
funkcjonariusza Straży Granicznej delegowanego do wykonania zadania poza
granicami państwa, który został upoważniony do przyjęcia takiego wniosku przez
komendanta oddziału Straży Granicznej obejmującego terytorialnym zasięgiem
działania m.st. Warszawę.

Art. 86d. Funkcjonariusz Straży Granicznej, o którym mowa w art. 86c:
1) wykonuje czynności, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 1–3 i 5–10, oraz
niezwłocznie przekazuje Szefowi Urzędu wniosek o udzielenie ochrony
międzynarodowej w celu jego rozpatrzenia;
2) wydaje zaświadczenie tożsamości ważne przez okres 90 dni od dnia wjazdu
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 86e. Przesłuchanie cudzoziemca, o którym mowa w art. 86c, w celu
wyjaśnienia faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, może odbyć się
w miejscu jego pobytu przed przyjazdem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 86f. 1. Przed przystąpieniem do przesiedlenia lub relokacji cudzoziemca
Szef Urzędu zwraca się do Komendanta Głównego Straży Granicznej, Komendanta
Głównego Policji, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, a w razie
potrzeby także do innych organów, z wnioskiem o przekazanie informacji, czy
wjazd cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jego pobyt na tym
terytorium mogą stanowić zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa
lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego.
2. Komendanci, o których mowa w ust. 1, Szef Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego lub inne organy, do których Szef Urzędu zwrócił się z wnioskiem
o przekazanie informacji, o której mowa w ust. 1, przekazują ją w terminie 45 dni
od dnia otrzymania wniosku.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach termin, o którym mowa
w ust. 2, może być przedłużony o 14 dni, o czym organ obowiązany do przekazania
informacji, o której mowa w ust. 1, zawiadamia Szefa Urzędu.
4. W przypadku gdy przynajmniej jeden z organów obowiązanych do
przekazania informacji, o której mowa w ust. 1, poinformował Szefa Urzędu, że
wjazd cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jego pobyt na tym
terytorium mogą stanowić zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa
lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, cudzoziemiec ten nie zostaje
zakwalifikowany do przesiedlenia lub relokacji.
5. Szef Urzędu zawiadamia właściwy organ państwa członkowskiego,
z którego terytorium miała nastąpić relokacja, że cudzoziemiec nie został
zakwalifikowany do relokacji.
6. Szef Urzędu nie występuje z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, jeżeli
cudzoziemiec nie ukończył 13. roku życia.

Art. 86fa. 1. W przypadku gdy Rzeczpospolita Polska jest odpowiedzialna za
przewóz przesiedlanych lub relokowanych cudzoziemców, Komendant Główny
Straży Granicznej zapewnia cudzoziemcowi podczas jego przesiedlenia lub
relokacji transport do granicy.
2. W przypadku gdy cudzoziemiec, który został przesiedlony lub relokowany,
złoży wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej, organ Straży Granicznej
zapewnia mu transport do ośrodka recepcyjnego.
3. Transport, o którym mowa w ust. 1 i 2, wykonuje:
1) do granicy – Komendant Główny Straży Granicznej lub komendant oddziału
Straży Granicznej właściwy ze względu na miejsce przekroczenia granicy
przez cudzoziemca;
2) od granicy do ośrodka recepcyjnego – komendant oddziału Straży Granicznej
lub komendant placówki Straży Granicznej właściwy ze względu na miejsce
przekroczenia granicy przez cudzoziemca.
4. Organ Straży Granicznej podczas transportu, o którym mowa w ust. 1 i 2,
zapewnia cudzoziemcowi, w uzasadnionych przypadkach, wyżywienie.

Art. 86g. 1. Po przyjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
przesiedlony lub relokowany cudzoziemiec przekazuje Szefowi Urzędu swój
dokument podróży oraz dokument podróży osoby, w imieniu której występuje, do
depozytu, za pośrednictwem komendanta oddziału Straży Granicznej lub
komendanta placówki Straży Granicznej, w której następuje przekroczenie granicy.
2. (uchylony)

Art. 86h. (uchylony).

Art. 86i. Cudzoziemcowi, który został przesiedlony lub relokowany i złożył
wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej do Szefa Urzędu przed
przyjazdem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, opiekę medyczną,
w przypadku zagrożenia życia lub zdrowia, zapewnia się od dnia wjazdu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 86j. 1. W zakresie nieuregulowanym w niniejszym rozdziale stosuje się
przepisy działu II.
2. Do cudzoziemca podlegającego relokacji nie stosuje się art. 38 ust. 2 pkt 1.

art. 87. więcej Art. 87. 1. Wnioskodawca lub osoba, w imieniu której wnioskodawca
występuje, mogą być zatrzymani wyłącznie:
1) w celu ustalenia lub weryfikacji ich tożsamości;
2) w celu zebrania z ich udziałem informacji, na których opiera się wniosek
o udzielenie ochrony międzynarodowej, a których uzyskanie bez zatrzymania
byłoby niemożliwe – w przypadku istnienia znacznego prawdopodobieństwa ich ucieczki;
3) w celu wydania lub wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do
powrotu, gdy wobec wnioskodawcy lub osoby, w imieniu której
wnioskodawca występuje, toczy się postępowanie w sprawie zobowiązania do powrotu albo gdy wobec wnioskodawcy lub osoby, w imieniu której wnioskodawca występuje, została wydana decyzja o zobowiązaniu do powrotu, a wnioskodawca lub osoba, w imieniu której wnioskodawca
występuje, mieli uprzednio możliwość złożenia wniosku o udzielenie ochrony
międzynarodowej i istnieje uzasadnione przypuszczenie, że wniosek ten
został złożony jedynie w celu opóźnienia wydania albo opóźnienia lub
uniemożliwienia wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu;
4) w przypadku gdy wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa
państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego;
5) zgodnie z art. 28 rozporządzenia 604/2013 – w przypadku gdy istnieje
znaczne prawdopodobieństwo ucieczki wnioskodawcy lub osoby, w imieniu
której wnioskodawca występuje, a natychmiastowe przekazanie ich do innego
państwa członkowskiego nie jest możliwe.
2. Prawdopodobieństwo ucieczki wnioskodawcy lub osoby, w imieniu której
wnioskodawca występuje, istnieje w szczególności, w przypadku gdy osoby te:
1) nie dysponują dokumentami poświadczającymi ich tożsamość w chwili
składania wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej lub
2) przekroczyły lub usiłowały przekroczyć granicę wbrew przepisom prawa,
chyba że przybyły bezpośrednio z terytorium, na którym ich życiu lub
wolności zagrażało niebezpieczeństwo prześladowania lub ryzyko
wyrządzenia poważnej krzywdy, oraz przedstawiły wiarygodne przyczyny
nielegalnego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i złożyły
wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej niezwłocznie po
przekroczeniu granicy, lub
3) wjechały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obowiązywania
wpisu do wykazu cudzoziemców, których pobyt na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany, lub do Systemu Informacyjnego
Schengen do celów odmowy wjazdu.

art. 88. więcej Art. 88. 1. Wnioskodawcę lub osobę, w imieniu której wnioskodawca
występuje, w przypadkach, o których mowa w art. 87 ust. 1, można zobowiązać do:
1) zgłaszania się w określonych odstępach czasu do wskazanego organu,
2) wpłaty zabezpieczenia pieniężnego w określonej wysokości, nie niższej niż
dwukrotność minimalnego wynagrodzenia przewidzianego w przepisach
o minimalnym wynagrodzeniu za pracę,
3) zamieszkiwania w wyznaczonym miejscu
– do czasu, gdy decyzja w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej stanie się ostateczna.
2. Postanowienie o zastosowaniu środków, o których mowa w ust. 1, wydaje
organ Straży Granicznej, który zatrzymał wnioskodawcę lub osobę, w imieniu
której wnioskodawca występuje. Na postanowienie przysługuje zażalenie do sądu
rejonowego właściwego ze względu na siedzibę organu Straży Granicznej, który
wydał postanowienie, w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. Sąd
rozpatruje zażalenie w terminie 7 dni.
3. W postanowieniu o zastosowaniu środków, o których mowa w ust. 1,
można orzec o zastosowaniu jednego lub więcej niż jednego środka.
4. W przypadku gdy wnioskodawca lub osoba, w imieniu której
wnioskodawca występuje, nie wywiązuje się z obowiązków, o których mowa
w ust. 1, można zatrzymać wnioskodawcę lub osobę, w imieniu której
wnioskodawca występuje, jeżeli zachodzi którakolwiek z okoliczności, o których
mowa w art. 87 ust. 1.

Art. 88a. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 87 ust. 1, jeżeli
zastosowanie środków, o których mowa w art. 88 ust. 1, nie jest możliwe,
wnioskodawcę lub osobę, w imieniu której wnioskodawca występuje, umieszcza
się w strzeżonym ośrodku lub w areszcie dla cudzoziemców.
2. Areszt dla cudzoziemców stosuje się, w przypadku gdy wnioskodawca lub
osoba, w imieniu której wnioskodawca występuje, nie podporządkowali się
zasadom pobytu obowiązującym w strzeżonym ośrodku lub istnieje ryzyko, że nie
podporządkują się tym zasadom.
3. Wnioskodawcy lub osoby, w imieniu której wnioskodawca występuje, nie
umieszcza się w strzeżonym ośrodku ani nie stosuje się wobec nich aresztu dla
cudzoziemców, w przypadku gdy:
1) mogłoby to spowodować niebezpieczeństwo dla ich życia lub zdrowia;
2) ich stan psychofizyczny może uzasadniać domniemanie, że byli poddani przemocy;
3) są małoletnimi bez opieki lub osobami niepełnosprawnymi.

Art. 88b. 1. Sąd wydaje postanowienie o umieszczeniu wnioskodawcy lub
osoby, w której imieniu wnioskodawca występuje, w strzeżonym ośrodku lub
o zastosowaniu wobec nich aresztu dla cudzoziemców, na wniosek organu Straży
Granicznej, który zatrzymał wnioskodawcę lub osobę, w której imieniu
wnioskodawca występuje. Sąd wydaje postanowienie po wysłuchaniu
wnioskodawcy lub osoby, w której imieniu wnioskodawca występuje.
2. Sąd, rozpatrując wniosek o umieszczenie wnioskodawcy lub osoby,
w imieniu której wnioskodawca występuje, w strzeżonym ośrodku, ocenia
możliwość zastosowania środków, o których mowa w art. 88 ust. 1.
3. Sąd wydaje postanowienie o zastosowaniu środków, o których mowa
w art. 88 ust. 1. Na postanowienie przysługuje zażalenie do sądu okręgowego
w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. Sąd rozpatruje zażalenie
w terminie 7 dni.
4. Sąd powiadamia wnioskodawcę lub osobę, w imieniu której wnioskodawca
występuje, w języku dla nich zrozumiałym o przyczynach umieszczenia
w strzeżonym ośrodku lub w areszcie dla cudzoziemców i o przysługujących im
prawach, w tym o możliwości złożenia zażalenia na postanowienie, o którym
mowa w ust. 1, oraz o prawie do skorzystania z pomocy adwokata lub radcy prawnego.

art. 89. więcej Art. 89. 1. Sąd wydaje postanowienie o umieszczeniu wnioskodawcy lub
osoby, w imieniu której wnioskodawca występuje, w strzeżonym ośrodku lub
w areszcie dla cudzoziemców na okres do 60 dni.
2. W przypadku gdy cudzoziemiec przebywający w strzeżonym ośrodku lub
areszcie dla cudzoziemców wskutek wykonania postanowienia sądu, wydanego na
podstawie ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, złożył wniosek
o udzielenie ochrony międzynarodowej, sąd wydaje postanowienie w sprawie
przedłużenia okresu pobytu cudzoziemca w strzeżonym ośrodku lub w areszcie dla
cudzoziemców, w przypadku gdy zachodzi którakolwiek z okoliczności, o których
mowa w art. 87 ust. 1.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, okres pobytu cudzoziemca
w strzeżonym ośrodku lub w areszcie dla cudzoziemców przedłuża się do 90 dni, począwszy od dnia złożenia przez cudzoziemca wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej.
4. W przypadku gdy przed upływem okresów, o których mowa w ust. 1 i 3,
postępowanie w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej nie zostało
zakończone decyzją ostateczną i nadal zachodzi którakolwiek z okoliczności,
o których mowa w art. 87 ust. 1, sąd może przedłużyć okres pobytu wnioskodawcy
lub osoby, w imieniu której wnioskodawca występuje, w strzeżonym ośrodku lub
w areszcie dla cudzoziemców na czas określony, niezbędny do wydania takiej decyzji.
4a. Sąd w przypadku, o którym mowa w ust. 4, nie przedłuża pobytu
wnioskodawcy lub osoby, w imieniu której wnioskodawca występuje,
w strzeżonym ośrodku lub w areszcie dla cudzoziemców, w przypadku gdy
postępowanie istotne z punktu widzenia dalszego istnienia okoliczności, o których
mowa w art. 87 ust. 1 pkt 1–3 i 5, nie zostało zakończone, a opóźnienie w tym
postępowaniu nie wynika z przyczyn leżących po stronie wnioskodawcy lub osoby,
w imieniu której wnioskodawca występuje.
5. Okres pobytu w strzeżonym ośrodku i areszcie dla cudzoziemców,
o którym mowa w ust. 1–4, nie może przekroczyć 6 miesięcy.
6. Postanowienie w sprawie przedłużenia okresu pobytu w strzeżonym
ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców wydaje, na wniosek organu Straży
Granicznej, sąd rejonowy, właściwy dla siedziby tego organu.
7. Sąd, rozpatrując wniosek o przedłużenie okresu pobytu wnioskodawcy lub
osoby, w imieniu której wnioskodawca występuje, w strzeżonym ośrodku, ocenia,
czy istnieje możliwość zastosowania środków, o których mowa w art. 88 ust. 1.
8. Sąd wydaje postanowienie o zastosowaniu środków, o których mowa
w art. 88 ust. 1. Na postanowienie przysługuje zażalenie do sądu okręgowego
w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. Sąd rozpatruje zażalenie
w terminie 7 dni.

Art. 89a. 1. Kierownik strzeżonego ośrodka lub funkcjonariusz
odpowiedzialny za funkcjonowanie aresztu dla cudzoziemców umożliwia
wnioskodawcy lub osobie, w imieniu której wnioskodawca występuje,
umieszczonym w strzeżonym ośrodku lub wobec których zastosowano areszt dla
cudzoziemców:
1) kontakt korespondencyjny lub telefoniczny z organizacjami, do których zadań
statutowych należą sprawy uchodźców;
2) kontakt osobisty z przedstawicielem Urzędu Wysokiego Komisarza Narodów
Zjednoczonych do Spraw Uchodźców lub przedstawicielem organizacji, do
której zadań należy udzielanie pomocy cudzoziemcom, w tym pomocy
prawnej oraz z podmiotem świadczącym pomoc prawną – w warunkach
nienaruszających prawa do prywatności.
2. Kierownik strzeżonego ośrodka lub funkcjonariusz odpowiadający za
funkcjonowanie aresztu dla cudzoziemców ogranicza możliwość osobistego
kontaktu wnioskodawcy lub osoby, w imieniu której wnioskodawca występuje, z
przedstawicielem Urzędu Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do
Spraw Uchodźców, przedstawicielem organizacji, do której zadań należy
udzielanie pomocy cudzoziemcom, lub z podmiotem świadczącym pomoc prawną,
gdy wymaga tego konieczność zapewnienia bezpieczeństwa i porządku
publicznego lub przestrzegania postanowień regulaminu organizacyjno-
-porządkowego pobytu w strzeżonym ośrodku lub w areszcie dla cudzoziemców.
Rozstrzygnięcie kierownika strzeżonego ośrodka lub funkcjonariusza
odpowiadającego za funkcjonowanie aresztu jest ostateczne.
3. Kierownik strzeżonego ośrodka lub funkcjonariusz odpowiadający za
funkcjonowanie aresztu dla cudzoziemców informują o zastosowaniu środka,
o którym mowa w ust. 2, Szefa Urzędu oraz przedstawiciela Urzędu Wysokiego
Komisarza Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców.

Art. 89b. 1. Poza przypadkami, o których mowa w art. 406 ust. 5 ustawy
z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, cudzoziemca umieszczonego
w strzeżonym ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców zwalnia się na podstawie
decyzji Szefa Urzędu.
2. Szef Urzędu może wydać decyzję o zwolnieniu ze strzeżonego ośrodka lub
z aresztu dla cudzoziemców, z urzędu lub na wniosek wnioskodawcy, jeżeli
z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że wnioskodawca i osoba,
w której imieniu wnioskodawca występuje, z dużym prawdopodobieństwem
spełniają warunki nadania statusu uchodźcy, określone w art. 13, lub udzielenia
ochrony uzupełniającej, określone w art. 15, i ich pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie stanowi zagrożenia dla obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego oraz nie istnieją okoliczności, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 3 lub ust. 2 lub art. 20 ust. 1 pkt 2
lub ust. 2 lub 3.
3. Od decyzji Szefa Urzędu o odmowie uwzględnienia wniosku o zwolnienie
ze strzeżonego ośrodka lub z aresztu dla cudzoziemców wnioskodawcy przysługuje
odwołanie w terminie 7 dni od dnia doręczenia decyzji. Odwołanie wnosi się do
sądu rejonowego właściwego ze względu na siedzibę Szefa Urzędu, za
pośrednictwem kierownika strzeżonego ośrodka lub funkcjonariusza
odpowiadającego za funkcjonowanie aresztu dla cudzoziemców.
4. Kierownik strzeżonego ośrodka lub funkcjonariusz odpowiadający za
funkcjonowanie aresztu dla cudzoziemców przekazuje odwołanie w terminie 2 dni
sądowi, który rozpoznaje je niezwłocznie.
5. Do postępowania w sprawie odwołania od decyzji, o której mowa w ust. 3,
stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks
postępowania karnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 1987 i 2399 oraz z 2019 r. poz. 150,
679 i 1255) o postępowaniu w sprawie zażalenia na postanowienie w przedmiocie
środka zapobiegawczego, przy czym funkcję oskarżyciela publicznego wykonuje Szef Urzędu.

Art. 89c. Wnioskodawcy lub osobie, w której imieniu wnioskodawca
występuje, zwolnionym ze strzeżonego ośrodka lub z aresztu dla cudzoziemców na
podstawie decyzji, o której mowa w art. 89b ust. 1 i 2, albo nieumieszczonym
w strzeżonym ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców z przyczyn określonych
w art. 400 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, Szef Urzędu może,
w drodze decyzji, nakazać przebywanie w określonym miejscu pobytu lub
określonej miejscowości, których bez jego zezwolenia nie mogą opuszczać, do
dnia, w którym decyzja w postępowaniu w sprawie nadania statusu uchodźcy stanie
się ostateczna, oraz zobowiązać do zgłaszania się w określonych odstępach czasu
do organu wskazanego w decyzji.

Art. 89ca. Organ Straży Granicznej przekazuje wnioskodawcy lub osobie,
w imieniu której wnioskodawca występuje, w języku dla nich zrozumiałym,
informację o adresie ośrodka recepcyjnego, w którym mają się stawić w terminie
2 dni od dnia zwolnienia ze strzeżonego ośrodka lub aresztu dla cudzoziemców, gdy postępowanie w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej nie zostało zakończone decyzją ostateczną.

Art. 89cb. W przypadku gdy osoba zwalniana ze strzeżonego ośrodka lub
aresztu dla cudzoziemców, której dotyczy wniosek o udzielenie ochrony
międzynarodowej, jest osobą niepełnosprawną, w podeszłym wieku, samotnie
wychowującą dziecko lub kobietą ciężarną, organ Straży Granicznej właściwy ze
względu na miejsce pobytu tej osoby zapewnia jej transport do ośrodka
recepcyjnego oraz, w uzasadnionych przypadkach, wyżywienie podczas tego transportu.

Art. 89d. Szef Urzędu informuje niezwłocznie na piśmie cudzoziemca,
któremu nadano status uchodźcy lub udzielono ochrony uzupełniającej, w języku
dla niego zrozumiałym, o jego prawach i obowiązkach.

Art. 89e. Cudzoziemcowi, który posiada status uchodźcy lub korzysta
z ochrony uzupełniającej, udziela się pomocy w celu wspierania procesu jego
integracji ze społeczeństwem, w trybie i na zasadach określonych w ustawie z dnia
12 marca 2004 r. o pomocy społecznej.

Art. 89ea. W przypadku gdy status uchodźcy nadano małoletniemu bez
opieki lub udzielono mu ochrony uzupełniającej, Szef Urzędu, uwzględniając zakaz
określony w art. 9, podejmuje działania mające na celu odnalezienie krewnych tego
małoletniego, a w szczególności:
1) informuje małoletniego o możliwości poszukiwania jego krewnych za
pośrednictwem międzynarodowych organizacji pozarządowych;
2) udziela małoletniemu pomocy w nawiązaniu kontaktu z międzynarodowymi
organizacjami pozarządowymi;
3) udziela małoletniemu pomocy w zainicjowaniu poszukiwań jego krewnych.

Art. 89f. Cudzoziemcowi, który posiada status uchodźcy lub korzysta
z ochrony uzupełniającej, przysługują uprawnienia cudzoziemca, któremu udzielono zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, o ile przepisy ustawy lub innych ustaw nie stanowią inaczej.

Art. 89g. 1. Cudzoziemcowi, który posiada status uchodźcy lub korzysta
z ochrony uzupełniającej, nie można wydać decyzji o zobowiązaniu do
opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ani decyzji o wydaleniu, bez
pozbawienia tego statusu lub ochrony.
2. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku, o którym mowa w art. 32
ust. 1 lub art. 33 ust. 2 Konwencji Genewskiej.

Art. 89h. (uchylony).

Art. 89i. 1. Cudzoziemcowi, któremu nadaje się status uchodźcy, wydaje się
dokument podróży przewidziany w Konwencji Genewskiej i kartę pobytu ważną
przez okres 3 lat od dnia wydania.
2. Cudzoziemcowi, któremu udziela się ochrony uzupełniającej, wydaje się
kartę pobytu ważną przez okres 2 lat od dnia wydania.
2a. Po upływie terminu ważności karty pobytu wydanej w związku
z uzyskaniem statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej wydaje się kolejną kartę
pobytu, ważną odpowiednio przez okres, o którym mowa w ust. 1 lub 2.
3. Dokument podróży przewidziany w Konwencji Genewskiej jest ważny
przez okres 2 lat od dnia wydania.
4. Dokument podróży przewidziany w Konwencji Genewskiej oraz kartę
pobytu wydaje się po pobraniu danych biometrycznych cudzoziemca.
5. W dokumentach podróży przewidzianych w Konwencji Genewskiej
wydawanych cudzoziemcom, od których pobranie odcisków linii papilarnych jest
fizycznie niemożliwe, nie zamieszcza się obrazu linii papilarnych.
6. Kartę pobytu wydaje się po dostarczeniu przez cudzoziemca 3 fotografii.

Art. 89ia. W dokumencie podróży przewidzianym w Konwencji Genewskiej
zamieszcza się dane i informacje, o których mowa w załączniku do Konwencji
Genewskiej, oraz dane biometryczne.

Art. 89ib. 1. Cudzoziemiec odbiera dokument podróży przewidziany
w Konwencji Genewskiej osobiście, co potwierdza własnoręcznym podpisem.
2. Dokument podróży przewidziany w Konwencji Genewskiej dla
małoletniego może odebrać jeden z rodziców lub opiekunów. Małoletni, który ukończył 13 lat, lub osoba ubezwłasnowolniona, odbierają ten dokument osobiście,
w obecności przynajmniej jednego z rodziców lub opiekunów.
3. Cudzoziemiec odbierający dokument przewidziany w Konwencji
Genewskiej sprawdza za pomocą czytnika elektronicznego, czy dane osobowe
i dane biometryczne zamieszczone w tym dokumencie są zgodne ze stanem faktycznym.
4. W przypadku siły wyższej, uniemożliwiającej cudzoziemcowi osobisty
odbiór dokumentu podróży przewidzianego w Konwencji Genewskiej, odbioru
tego dokumentu może dokonać pełnomocnik legitymujący się pełnomocnictwem
szczególnym. Przepisu ust. 3 nie stosuje się.

Art. 89j. 1. Dokument podróży przewidziany w Konwencji Genewskiej
podlega wymianie w przypadku:
1) zmiany danych w nim zamieszczonych;
2) uszkodzenia w stopniu utrudniającym posługiwanie się nim lub zaistnienia
innej okoliczności utrudniającej ustalenie tożsamości osoby;
3) upływu terminu ważności.
2. (uchylony)

Art. 89k. 1. Cudzoziemiec, który utracił dokument podróży przewidziany
w Konwencji Genewskiej, jest obowiązany zawiadomić o tym Szefa Urzędu
w terminie 3 dni.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Szef Urzędu wydaje nowy
dokument podróży przewidziany w Konwencji Genewskiej.
3. W razie znalezienia własnego dokumentu podróży przewidzianego
w Konwencji Genewskiej, w miejsce którego wydano już nowy dokument, należy
niezwłocznie zwrócić znaleziony dokument Szefowi Urzędu.
4. (uchylony)

Art. 89l. 1. Cudzoziemiec, który zostaje pozbawiony statusu uchodźcy, jest
obowiązany niezwłocznie zwrócić Szefowi Urzędu kartę pobytu i dokument
podróży przewidziany w Konwencji Genewskiej, nie później jednak niż w terminie
14 dni od dnia, w którym decyzja w tej sprawie stała się ostateczna.
2. Cudzoziemiec zobowiązany do powrotu jest obowiązany zwrócić kartę
pobytu komendantowi placówki Straży Granicznej przy przekraczaniu granicy.
3. Cudzoziemiec, który zostaje pozbawiony ochrony uzupełniającej, jest
obowiązany zwrócić Szefowi Urzędu kartę pobytu niezwłocznie, nie później jednak
niż w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja w tej sprawie stała się ostateczna.

Art. 89m. Wymiana lub wydanie nowego dokumentu podróży
przewidzianego w Konwencji Genewskiej następuje na wniosek cudzoziemca, po
pobraniu jego danych biometrycznych.

Art. 89n. 1. Dokument podróży przewidziany w Konwencji Genewskiej
wydaje i wymienia Szef Urzędu.
2. Cudzoziemcowi, który posiada status uchodźcy lub korzysta z ochrony
uzupełniającej, kartę pobytu wydaje i wymienia Szef Urzędu.

Art. 89na. 1. W przypadku gdy cudzoziemiec:
1) nie zwrócił dokumentu podróży przewidzianego w Konwencji Genewskiej,
gdy był do tego zobowiązany, lub
2) zawiadomił o utracie dokumentu podróży przewidzianego w Konwencji Genewskiej
– Szef Urzędu umieszcza informacje o takim dokumencie w Systemie
Informacyjnym Schengen w celu jego zajęcia.
2. Szef Urzędu niezwłocznie usuwa informacje o dokumencie podróży
przewidzianym w Konwencji Genewskiej umieszczone w Systemie
Informacyjnym Schengen zgodnie z ust. 1, gdy dokument ten został mu zwrócony.

Art. 89o. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wzór dokumentu podróży przewidzianego w Konwencji Genewskiej,
uwzględniając postanowienia załącznika do Konwencji Genewskiej oraz
obowiązek zamieszczania danych biometrycznych;
2) wzór formularza wniosku o wymianę lub wydanie nowego dokumentu
podróży przewidzianego w Konwencji Genewskiej, uwzględniając dane,
o których mowa w art. 8, dotyczące cudzoziemca i małoletnich dzieci
towarzyszących cudzoziemcowi, w zakresie niezbędnym do wymiany lub
wydania nowego dokumentu podróży przewidzianego w Konwencji Genewskiej;
3) sposób pobierania danych biometrycznych i zamieszczania ich
w dokumentach podróży przewidzianych w Konwencji Genewskiej, który
umożliwi potwierdzenie tożsamości cudzoziemca.

Art. 89p. 1. Rada do Spraw Uchodźców, zwana dalej „Radą”, jest organem
administracji publicznej rozpatrującym odwołania od decyzji i zażalenia na
postanowienia wydane przez Szefa Urzędu w sprawach prowadzonych na
podstawie przepisów niniejszego działu, z wyjątkiem spraw, o których mowa
w rozdziale 4a i rozdziale 5.
2. Radzie przysługują uprawnienia organu wyższego stopnia w rozumieniu
przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.
3. Rada jest także organem właściwym w sprawach wznowienia
postępowania, uchylenia, zmiany lub stwierdzenia nieważności wydanych przez
siebie decyzji lub postanowień.
4. Do zadań Rady należy ponadto:
1) dokonywanie analiz orzecznictwa w zakresie spraw o nadanie lub
pozbawienie statusu uchodźcy;
2) gromadzenie informacji o krajach pochodzenia cudzoziemców;
3) współpraca z organami oraz instytucjami krajowymi i zagranicznymi
w zakresie problematyki migracji i uchodźstwa;
4) prowadzenie rejestru złożonych zażaleń i odwołań oraz wydanych przez Radę
decyzji i postanowień;
5) oznaczanie danych, o którym mowa w art. 18 ust. 1 rozporządzenia
603/2013, w przypadku nadania cudzoziemcowi statusu uchodźcy lub
udzielenia ochrony uzupełniającej oraz usuwanie oznaczenia danych,
o którym mowa w art. 18 ust. 3 rozporządzenia 603/2013, w przypadku
pozbawienia cudzoziemca statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej.
5. Prezes Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia, nadaje Radzie statut
organizacyjny i regulamin czynności wewnętrznych, w którym określa
w szczególności sposób zwoływania i odbywania posiedzeń składów orzekających i posiedzeń plenarnych oraz tworzenia wewnętrznych zespołów Rady, uwzględniając zakres zadań Rady.

Art. 89r. 1. W skład Rady wchodzi 12 członków powoływanych przez
Prezesa Rady Ministrów na pięcioletnią kadencję spośród osób wyróżniających się
wiedzą lub doświadczeniem praktycznym w zakresie problematyki uchodźców. Co
najmniej połowa członków Rady powinna posiadać wyższe wykształcenie prawnicze.
2. Członkiem Rady może być osoba posiadająca obywatelstwo polskie, która
nie została skazana prawomocnym wyrokiem sądu za umyślne przestępstwo lub za
przestępstwo skarbowe, oraz korzystająca z pełni praw publicznych.
3. Prezes Rady Ministrów powołuje w skład Rady po 4 osoby spośród
kandydatów przedstawianych przez ministra właściwego do spraw zagranicznych
i Ministra Sprawiedliwości. Każdy z ministrów przedstawia 8 kandydatów.
4. W przypadku uzasadnionym istotnym wzrostem liczby spraw o nadanie lub
pozbawienie statusu uchodźcy Prezes Rady Ministrów może, na wniosek
przewodniczącego Rady złożony na podstawie uchwały Rady, powołać
dodatkowych członków Rady na okres do końca danej kadencji. Przepisu ust. 3 nie
stosuje się.
5. Przed powołaniem członka Rady Prezes Rady Ministrów zasięga o nim
informacji z Krajowego Rejestru Karnego.

Art. 89s. 1. Pracodawca zatrudniający członka Rady udziela mu, na jego
wniosek, urlopu bezpłatnego na czas sprawowania funkcji w Radzie.
2. Pracownikom urzędów państwowych oraz członkom korpusu służby
cywilnej przysługuje, po zakończeniu sprawowania funkcji w Radzie, prawo
powrotu na zajmowane poprzednio stanowisko, a jeżeli jest to niemożliwe – na
stanowisko równorzędne.
3. Członkowie Rady w zakresie wykonywania czynności wynikających
z zadań Rady, o których mowa w art. 89p, korzystają z ochrony prawnej
przysługującej funkcjonariuszom publicznym.

Art. 89t. 1. Prezes Rady Ministrów odwołuje członka Rady w przypadku:
1) złożenia przez niego rezygnacji z pełnienia funkcji;
2) choroby trwale uniemożliwiającej sprawowanie przez niego funkcji;
3) skazania go prawomocnym wyrokiem orzeczonym za umyślne przestępstwo
lub za przestępstwo skarbowe;
4) zaistnienia innych okoliczności uniemożliwiających mu sprawowanie funkcji
lub wywiązywanie się z obowiązków.
2. W przypadku odwołania członka Rady lub jego śmierci Prezes Rady
Ministrów uzupełnia skład Rady, powołując nowego członka Rady na okres do
końca danej kadencji. Przepisu art. 89r ust. 3 nie stosuje się.

Art. 89u. 1. Rada dokonuje wyboru przewodniczącego
i wiceprzewodniczącego spośród swoich członków w głosowaniu tajnym,
większością głosów w obecności co najmniej dwóch trzecich jej składu. W tym
samym trybie Rada może przegłosować odwołanie z funkcji przewodniczącego
i wiceprzewodniczącego Rady.
2. Po upływie kadencji Rady dotychczasowy przewodniczący pełni swoje
obowiązki do czasu powołania nowego przewodniczącego.
3. Pierwsze posiedzenie plenarne Rady nowej kadencji zwołuje
dotychczasowy przewodniczący w terminie 30 dni od dnia powołania członków
Rady nowej kadencji.

Art. 89w. Przewodniczący kieruje pracami Rady, w szczególności:
1) ustala plan pracy Rady;
2) zwołuje posiedzenia plenarne Rady;
3) wyznacza składy orzekające;
4) przydziela składom orzekającym sprawy do rozpatrzenia oraz czuwa nad
terminowością ich załatwienia;
5) reprezentuje Radę przed innymi organami i instytucjami;
6) reprezentuje Radę w postępowaniu przed sądem administracyjnym lub
wyznacza w tym celu innego członka Rady;
7) powołuje biegłych lub ekspertów do udziału w postępowaniu toczącym się przed Radą;
8) wyznacza członkom Rady zadania związane z działalnością Rady;
9) może powoływać zespoły tematyczne lub grupy robocze do opracowania
zagadnień oraz dokonania analiz problemów wynikających z działalności Rady;
10) wykonuje inne zadania wynikające z przepisów prawa.

Art. 89z. 1. Rada orzeka w składach trzyosobowych, z wyjątkiem przypadku,
o którym mowa w art. 39 ust. 2 pkt 4.
2. Orzeczenia zapadają większością głosów. Członek składu orzekającego nie
może wstrzymać się od głosu.
3. Członek składu orzekającego, który nie zgodził się z większością
głosujących, może przy podpisywaniu orzeczenia zgłosić zdanie odrębne, podając,
w jakiej części i w jakim zakresie kwestionuje orzeczenie.
4. Przewodniczący Rady może zarządzić rozpoznanie sprawy w składzie jednoosobowym.
5. Przy orzekaniu członkowie Rady są związani wyłącznie przepisami prawa.
6. W przypadku gdy Rada zamierza nadać cudzoziemcowi status uchodźcy
lub udzielić ochrony uzupełniającej, zwraca się do komendanta oddziału Straży
Granicznej, komendanta wojewódzkiego Policji, Szefa Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, a w razie potrzeby – także do innych organów, o przekazanie
informacji, czy wobec wnioskodawcy lub osoby, w imieniu której wnioskodawca
występuje, zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 3 lub ust. 2,
art. 20 ust. 1 pkt 2, ust. 2 lub 3, jeżeli z akt sprawy wynika, że Szef Urzędu nie
zwrócił się o udostępnienie takich informacji. Do uzyskiwania informacji przez
Radę stosuje się przepisy art. 45 ust. 2–5.
7. Przewodniczący przekazuje Szefowi Urzędu akta spraw w postępowaniach
administracyjnych w celu archiwizacji, nie później niż w terminie 6 miesięcy od
dnia zakończenia postępowania.

Art. 89za. 1. Przewodniczący, wiceprzewodniczący i członkowie Rady
otrzymują wynagrodzenie, a także diety, zwrot kosztów podróży i zakwaterowania
na zasadach określonych w przepisach dotyczących wysokości oraz warunków
ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej
lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na
obszarze kraju, wydanych na podstawie art. 77⁵ § 2 Kodeksu pracy.
2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość
wynagrodzenia przewodniczącego, wiceprzewodniczącego oraz pozostałych
członków Rady, uwzględniając ryczałt miesięczny za udział w posiedzeniach Rady, wynagrodzenie za udział w składach orzekających oraz za udział w postępowaniach przed sądem administracyjnym. Wysokość wynagrodzenia uzależnia się od funkcji pełnionych przez członków Rady.

Art. 89zb. 1. Obsługę administracyjną i kancelaryjną Rady zapewnia
Kancelaria Prezesa Rady Ministrów.
2. Działalność Rady jest finansowana z budżetu państwa, z rozdziału
dotyczącego Rady do Spraw Uchodźców, z części dotyczącej Kancelarii Prezesa
Rady Ministrów.
3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, warunki
organizacyjne i finansowe wykonywania obsługi Rady, uwzględniając charakter
zadań Rady, określonych w art. 89p.

art. 90. więcej Art. 90. 1. Cudzoziemcowi można, na jego wniosek, udzielić azylu
w Rzeczypospolitej Polskiej, gdy jest to niezbędne do zapewnienia mu ochrony
oraz gdy przemawia za tym ważny interes Rzeczypospolitej Polskiej.
1a. Wniosek o udzielenie azylu zawiera:
1) dane wnioskodawcy i osoby, w imieniu której wnioskodawca występuje,
w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia postępowania o udzielenie azylu;
2) określenie kraju pochodzenia wnioskodawcy i osoby, w imieniu której
wnioskodawca występuje;
3) określenie istotnych zdarzeń będących przyczyną ubiegania się o azyl.
2. (uchylony)

art. 91. więcej Art. 91. 1. Cudzoziemca pozbawia się azylu, jeżeli:
1) ustały przyczyny, dla których azyl został udzielony;
2) prowadzi on działalność skierowaną przeciwko obronności lub
bezpieczeństwu państwa lub bezpieczeństwu i porządkowi publicznemu.
2. (uchylony)
3. (uchylony)

art. 92. więcej Art. 92. 1. Cudzoziemiec, który składa wniosek o udzielenie azylu, przebywając:
1) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest obowiązany poddać się pobraniu
odcisków linii papilarnych i fotografowaniu;
2) za granicą, jest obowiązany dołączyć do wniosku fotografię i po przybyciu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy krajowej w celu
udziału w postępowaniu w sprawie o udzielenie azylu lub w związku z
udzieleniem mu azylu – poddać się pobraniu odcisków linii papilarnych.
2. Pobranie odcisków linii papilarnych oraz fotografowanie cudzoziemca
zapewnia komendant oddziału Straży Granicznej, obejmującego terytorialnym
zasięgiem działania m.st. Warszawę.
3. W przypadku gdy cudzoziemiec nie wykonuje obowiązku, o którym mowa
w ust. 1, wniosek o udzielenie azylu pozostawia się bez rozpoznania.

art. 93. więcej Art. 93. 1. Do postępowania w sprawie udzielenia azylu stosuje się
odpowiednio przepisy art. 25, art. 27 ust. 1 i 2, art. 34, art. 41 oraz art. 45.
2. Do małoletniego bez opieki w postępowaniu o udzielenie azylu stosuje się
odpowiednio przepisy działu II rozdziały 3 i 5.

art. 94. więcej Art. 94. 1. Decyzje w sprawach udzielania i pozbawiania azylu wydaje Szef Urzędu.
2. Wydanie decyzji o udzieleniu lub pozbawieniu azylu wymaga uzyskania
zgody ministra właściwego do spraw zagranicznych.
3. (uchylony)

art. 95. więcej Art. 95. (uchylony).

art. 96. więcej Art. 96. Cudzoziemcowi, któremu udzielono azylu, można wydać decyzję
o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu tylko po uprzednim pozbawieniu go azylu.

art. 97. więcej Art. 97. (uchylony).

art. 98. więcej Art. 98. (uchylony).

art. 99. więcej Art. 99. (uchylony).

art. 100. więcej Art. 100. (uchylony).

art. 101. więcej Art. 101. (uchylony).

Art. 101a. (uchylony).

art. 102. więcej Art. 102. (uchylony).

art. 103. więcej Art. 103. (uchylony).

art. 104. więcej Art. 104. (uchylony).

art. 105. więcej Art. 105. (uchylony).

art. 106. więcej Art. 106. 1. Cudzoziemcom masowo przybywającym do Rzeczypospolitej
Polskiej, którzy opuścili swój kraj pochodzenia lub określony obszar geograficzny,
z powodu obcej inwazji, wojny, wojny domowej, konfliktów etnicznych lub
rażących naruszeń praw człowieka, można udzielić ochrony czasowej na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej bez względu na to, czy ich przybycie miało charakter
spontaniczny, czy też było wynikiem pomocy udzielonej im przez Rzeczpospolitą
Polską lub społeczność międzynarodową.
2. Ochrony czasowej udziela się do chwili, gdy możliwy stanie się powrót
cudzoziemców do uprzedniego miejsca ich zamieszkania, jednakże nie dłużej niż
na okres roku.
3. Jeżeli po upływie roku nie ustaną przeszkody do bezpiecznego powrotu
cudzoziemców do uprzedniego miejsca ich zamieszkania, okres ochrony czasowej
przedłuża się o dalsze 6 miesięcy, jednak nie więcej niż dwa razy.

art. 107. więcej Art. 107. 1. Ochrony czasowej udziela się na podstawie i w granicach
określonych w decyzji Rady Unii Europejskiej, przez okres określony każdorazowo
w tej decyzji.
2. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może udzielić ochrony
czasowej cudzoziemcom nieobjętym decyzją Rady Unii Europejskiej, zmuszonym
do opuszczenia kraju lub obszaru geograficznego, którego ta decyzja dotyczy, z
powodu wystąpienia zdarzeń, o których mowa w art. 106 ust. 1.
3. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 2, określa się:
1) szczegółowe zasady finansowania ochrony czasowej, limit cudzoziemców,
którym można udzielić tej ochrony, okres jej trwania lub warunki zakończenia
jej udzielania, sposób udzielania pomocy, o której mowa w art. 112 ust. 1,
a także sposób realizacji zadań podejmowanych w ramach ochrony czasowej,
uwzględniając w szczególności rodzaj zagrożenia, na które narażeni byli
cudzoziemcy przed przybyciem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
możliwości finansowania tej ochrony oraz zobowiązania wynikające
z postanowień umów międzynarodowych wiążących Rzeczpospolitą Polską;
2) zakres, szczegółowe warunki i sposób wykonywania badań lekarskich
i zabiegów sanitarnych ciała i odzieży cudzoziemca, o których mowa
w art. 114 ust. 2, kierując się w szczególności potrzebą zapobiegania
rozprzestrzenianiu się chorób zakaźnych.

art. 108. więcej Art. 108. 1. (utracił moc)
2. (utracił moc)
3. (utracił moc)
4. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może powierzyć realizację
zadań podejmowanych w ramach ochrony czasowej organizacjom pozarządowym,
określić zakres powierzanych zadań i okres ich wykonywania, sposób kontroli ich
wykonywania oraz sposób finansowania tych zadań, biorąc pod uwagę konieczność
zapewnienia cudzoziemcom należytej ochrony.

art. 109. więcej Art. 109. Szef Urzędu może odmówić cudzoziemcowi skorzystania
z ochrony czasowej, jeżeli:
1) istnieją uzasadnione podejrzenia, że:
a) popełnił zbrodnię przeciwko pokojowi, zbrodnię wojenną lub zbrodnię
przeciwko ludzkości w rozumieniu przepisów prawa międzynarodowego
odnoszących się do tych zbrodni,
b) popełnił, poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a przed przybyciem
na to terytorium w celu korzystania z ochrony czasowej, zbrodnię
o charakterze niepolitycznym,
c) dopuścił się czynów sprzecznych z celami i zasadami Organizacji
Narodów Zjednoczonych;
2) jego wjazd lub pobyt mogą zagrozić bezpieczeństwu państwa;
3) został skazany prawomocnym wyrokiem za taką zbrodnię, której charakter
wskazuje, że jego obecność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej mogłaby
stanowić zagrożenie dla jej obywateli.

art. 110. więcej Art. 110. 1. Cudzoziemcowi korzystającemu z ochrony czasowej wydaje się
wizę, jeżeli jest to niezbędne do jego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Po przyjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej cudzoziemcowi
korzystającemu z ochrony czasowej Szef Urzędu udziela zezwolenia na pobyt
czasowy na okres roku i wydaje kartę pobytu.
3. Jeżeli okres ochrony czasowej został przedłużony, Szef Urzędu udziela,
z urzędu, kolejnego zezwolenia na pobyt czasowy na okres, na który przedłużono
udzielanie ochrony czasowej, i wydaje kartę pobytu.
4. Za wydanie wizy, karty pobytu i udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy
nie pobiera się opłat.

art. 111. więcej Art. 111. Cudzoziemca korzystającego z ochrony czasowej po przyjeździe na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poucza się w języku dla niego zrozumiałym
o trybie i zasadach postępowania związanego z ochroną czasową oraz o
przysługujących mu prawach i ciążących na nim obowiązkach.

art. 112. więcej Art. 112. 1. Cudzoziemcowi korzystającemu z ochrony czasowej Szef
Urzędu zapewnia opiekę medyczną oraz przyznaje pomoc przez zakwaterowanie
i wyżywienie, z zastrzeżeniem ust. 4.
2. Udzielanie cudzoziemcowi opieki medycznej następuje na podstawie
umowy zawartej pomiędzy Szefem Urzędu a świadczeniodawcą w rozumieniu
ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych.
3. Koszty opieki medycznej, o której mowa w ust. 1, z wyłączeniem kosztów
określonych w przepisach ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz
zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, są finansowane z budżetu państwa
z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw wewnętrznych, ze
środków będących w dyspozycji Szefa Urzędu.
4. Cudzoziemcowi korzystającemu z ochrony czasowej, który wykonuje
pracę lub wykonuje działalność gospodarczą, Szef Urzędu zapewnia opiekę
medyczną i pomoc, o której mowa w ust. 1, uwzględniając wysokość
uzyskiwanego przez cudzoziemca dochodu.

art. 113. więcej Art. 113. 1. Dla małoletniego bez opieki korzystającego z ochrony czasowej
sąd właściwy ze względu na miejsce pobytu małoletniego, na wniosek Szefa
Urzędu, ustanawia opiekę.
2. Do opieki, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepisy Kodeksu rodzinnego
i opiekuńczego, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4.
3. Opiekę ustanawia się, gdy małoletniemu, o którym mowa w ust. 1, podczas
pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie towarzyszy jego przedstawiciel ustawowy.
4. Opieka ustaje z mocy prawa, gdy małoletni, o którym mowa w ust. 1,
opuści terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z upływem okresu, na jaki
udzielona mu była ochrona czasowa, albo gdy władzę rodzicielską będzie mógł
sprawować nad nim jego przedstawiciel ustawowy.
5. Do czasu ustanowienia opieki przez sąd małoletniego bez opieki umieszcza
się w placówce opiekuńczo-wychowawczej.

art. 114. więcej Art. 114. 1. Cudzoziemiec korzystający z ochrony czasowej jest obowiązany
poddać się pobraniu odcisków linii papilarnych i fotografowaniu.
2. W uzasadnionych przypadkach cudzoziemiec, o którym mowa w ust. 1,
jest obowiązany poddać się badaniom lekarskim oraz niezbędnym zabiegom
sanitarnym ciała i odzieży.
3. Pobranie odcisków linii papilarnych, fotografowanie oraz przeprowadzenie
badań lekarskich i zabiegów sanitarnych ciała i odzieży cudzoziemców, o których
mowa w ust. 1 i 2, zapewnia komendant oddziału Straży Granicznej, obejmującego
terytorialnym zasięgiem działania m.st. Warszawę.

art. 115. więcej Art. 115. Cudzoziemcowi korzystającemu z ochrony czasowej
i nieposiadającemu dokumentu podróży Szef Urzędu może wydać polski dokument
podróży dla cudzoziemca.

art. 116. więcej Art. 116. Cudzoziemiec korzystający z ochrony czasowej może wykonywać
pracę bez zezwolenia na pracę lub wykonywać działalność gospodarczą na
zasadach określonych w ustawie z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa
przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie
gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1079 i 1214).

art. 117. więcej Art. 117. 1. Jeżeli małżonek lub małoletnie dziecko cudzoziemca
korzystającego z ochrony czasowej przebywa poza terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, Szef Urzędu podejmuje działania mające na celu połączenie rodziny.
2. Szef Urzędu może podjąć działania mające na celu połączenie cudzoziemca
korzystającego z ochrony czasowej z innymi niż określeni w ust. 1 jego bliskimi
krewnymi, którzy bezpośrednio przed przybyciem cudzoziemca na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej prowadzili z nim wspólne gospodarstwo domowe
i pozostawali na jego całkowitym lub częściowym utrzymaniu.
3. Osobom, o których mowa w ust. 1 i 2, wydaje się wizy i udziela zezwolenia
na pobyt czasowy na zasadach określonych w art. 110.
4. Do połączenia cudzoziemca korzystającego z ochrony czasowej na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z członkiem jego rodziny korzystającym
z ochrony czasowej na terytorium innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej stosuje się art. 117a i 117b.

Art. 117a. 1. Szef Urzędu może wystąpić do właściwego organu innego
państwa członkowskiego Unii Europejskiej z wnioskiem o przeniesienie
cudzoziemca korzystającego z ochrony czasowej na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.
2. Szef Urzędu informuje Komisję Europejską i Wysokiego Komisarza
Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców o wystąpieniu z wnioskiem,
o którym mowa w ust. 1.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) imię i nazwisko cudzoziemca;
2) obywatelstwo;
3) datę i miejsce urodzenia;
4) stan cywilny;
5) dane dotyczące pokrewieństwa cudzoziemca.
4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się:
1) dokument potwierdzający tożsamość cudzoziemca lub dokument podróży;
2) dokumenty potwierdzające związki rodzinne, w szczególności odpis skrócony
aktu małżeństwa, aktu urodzenia, dokumenty potwierdzające istnienie
stosunku przysposobienia;
3) inne informacje niezbędne do ustalenia tożsamości cudzoziemca lub
związków rodzinnych;
4) informacje o wydanych decyzjach w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt,
wizach lub decyzjach o odmowie wydania wizy i dokumentach, na podstawie
których wydano te decyzje;
5) informacje o złożonych wnioskach o udzielenie zezwolenia na pobyt lub
o wydanie wizy, wraz z określeniem etapu postępowania w tych sprawach.

Art. 117b. 1. Przeniesienie cudzoziemca korzystającego z ochrony czasowej
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej następuje za jego zgodą.
2. Cudzoziemcowi, który podlega przeniesieniu do innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, Szef Urzędu wydaje przepustkę.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór przepustki, o której mowa w ust. 2, uwzględniając
postanowienia dyrektywy Rady 2001/55/WE z dnia 20 lipca 2001 r. w sprawie
minimalnych standardów przyznawania tymczasowej ochrony na wypadek
masowego napływu wysiedleńców oraz środków wspierających równowagę
wysiłków między Państwami Członkowskimi związanych z przyjęciem takich osób
wraz z jego następstwami (Dz. Urz. WE L 212 z 07.08.2001).
4. Z dniem, w którym cudzoziemiec korzystający z ochrony czasowej na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej opuszcza to terytorium, traci ważność
wydana mu wiza i wygasa udzielone zezwolenie na pobyt czasowy.

art. 118. więcej Art. 118. 1. Po zakończeniu okresu ochrony czasowej Szef Urzędu podejmuje
działania mające na celu umożliwienie powrotu cudzoziemcom do kraju
pochodzenia lub na obszar, z którego przybyli.
2. Po zakończeniu ochrony czasowej Szef Urzędu informuje cudzoziemca
w języku dla niego zrozumiałym o wszystkich okolicznościach, które mogą mieć
znaczenie przy podjęciu przez cudzoziemca decyzji o powrocie do kraju
pochodzenia lub na obszar, z którego przybył.
3. W przypadku gdy po zakończeniu ochrony czasowej powrót cudzoziemca
do kraju pochodzenia lub na obszar, z którego przybył, jest niemożliwy ze względu
na jego stan zdrowia, w szczególności gdy powodowałby konieczność przerwania
leczenia szpitalnego, Szef Urzędu udziela cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy do czasu ustania okoliczności uniemożliwiających jego powrót do kraju pochodzenia lub na obszar, z którego przybył.

art. 119. więcej Art. 119. 1. Rejestry w sprawach cudzoziemców, którym udzielana jest
ochrona, prowadzi się w systemie informatycznym w formie następujących
zbiorów:
1) rejestru spraw o udzielenie lub pozbawienie ochrony międzynarodowej oraz
o udzielenie pomocy cudzoziemcom ubiegającym się o udzielenie ochrony
międzynarodowej;
2) (uchylony)
3) rejestru spraw o udzielenie azylu;
4) (uchylony)
5) rejestru spraw o udzielenie ochrony czasowej;
6) rejestrów odcisków linii papilarnych pobranych od cudzoziemca, który:
a) złożył wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej,
b) złożył wniosek o udzielenie azylu,
c) (uchylona)
d) korzysta z ochrony czasowej;
7) rejestru spraw prowadzonych na podstawie rozporządzenia 604/2013.
2. Rejestr, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, w zakresie dotyczącym
cudzoziemców ubiegających się o udzielenie ochrony międzynarodowej, którym
udzielono pomocy, może być prowadzony także w systemie kartotecznym.

art. 120. więcej Art. 120. Rejestry, o których mowa w art. 119:
1) w pkt 1, prowadzi komendant oddziału Straży Granicznej, komendant
placówki Straży Granicznej, Szef Urzędu i Rada, każdy w zakresie swojego działania;
2) w pkt 3, 5 i 7, prowadzi Szef Urzędu;
3) (uchylony)
4) w pkt 6, prowadzi Komendant Główny Policji.

art. 121. więcej Art. 121. 1. W rejestrach, o których mowa w art. 119:
1) w pkt 1, przechowuje się informacje o wnioskach, wydanych
postanowieniach, decyzjach administracyjnych i wyrokach sądu,
zaświadczeniach tożsamości, kartach pobytu i dokumentach podróży
przewidzianych w Konwencji Genewskiej, informację, czy cudzoziemiec jest
małoletnim bez opieki, dane, o których mowa w art. 8, oraz dane biometryczne dotyczące cudzoziemców objętych postępowaniami, o których
mowa w pkt 1;
2) (uchylony)
3) w pkt 3, przechowuje się informacje o wnioskach, wydanych
postanowieniach, decyzjach administracyjnych i wyrokach sądu, kartach
pobytu oraz dane, o których mowa w art. 8, dotyczące cudzoziemców
objętych postępowaniami, o których mowa w pkt 3;
4) (uchylony)
5) w pkt 5, przechowuje się informacje o decyzjach administracyjnych i kartach
pobytu oraz dane, o których mowa w art. 8, dotyczące cudzoziemców, którym
udzielono ochrony czasowej;
6) w pkt 6, przechowuje się informacje o podstawie prawnej i dacie pobrania
odcisków linii papilarnych, informacje o kartach daktyloskopijnych lub
o pobraniu odcisków linii papilarnych za pomocą urządzenia do
elektronicznego pobierania odcisków oraz dane osobowe cudzoziemca dotyczące:
a) imienia (imion) i nazwiska,
b) daty i miejsca urodzenia,
c) obywatelstwa;
7) w pkt 7, przechowuje się informacje o wnioskach, wydanych decyzjach,
miejscu i dacie przekroczenia granicy przez wnioskodawcę lub osobę,
w imieniu której wnioskodawca występuje, przekazywane na podstawie
rozporządzenia 604/2013 oraz dane, o których mowa w art. 8, dotyczące
wnioskodawcy lub osoby, w imieniu której wnioskodawca występuje.
2. Dane biometryczne przechowuje się do dnia odebrania przez cudzoziemca
dokumentu podróży przewidzianego w Konwencji Genewskiej, a w przypadku
jego nieodebrania, do dnia upływu ważności tego dokumentu.

Art. 121a. Umieszczenie danych cudzoziemców ubiegających się
o udzielenie ochrony międzynarodowej, którym udzielono pomocy, w rejestrze,
o którym mowa w art. 119 ust. 1 pkt 1, zastępuje wykonanie obowiązku meldunkowego.

Art. 121b. 1. Odciski linii papilarnych cudzoziemca, pobrane w celu wydania
dokumentu podróży przewidzianego w Konwencji Genewskiej lub karty pobytu,
przechowuje się w rejestrze, o którym mowa w art. 119 ust. 1 pkt 1, do dnia,
w którym Szef Urzędu wpisze do rejestru potwierdzenie odbioru dokumentu lub
karty pobytu.
2. W przypadku wydania cudzoziemcowi decyzji w sprawie odmowy:
1) nadania mu statusu uchodźcy,
2) udzielenia mu ochrony uzupełniającej,
3) wydania mu dokumentu podróży przewidzianego w Konwencji Genewskiej
lub karty pobytu,
4) wymiany dokumentów, o których mowa w pkt 3
– dane w postaci odcisków linii papilarnych przechowuje się w rejestrze, o którym
mowa w art. 119 ust. 1 pkt 1, do dnia, w którym zostaną w nim umieszczone
informacje o prawomocnej decyzji w tej sprawie.

art. 122. więcej Art. 122. Organy, które pobierają od cudzoziemców, o których mowa w art.
119 ust. 1 pkt 6, odciski linii papilarnych, są obowiązane do przekazywania
Komendantowi Głównemu Policji danych, o których mowa w art. 121 pkt 6, oraz
odcisków linii papilarnych pobranych za pomocą kart daktyloskopijnych lub
urządzenia do elektronicznego pobierania odcisków.

art. 123. więcej Art. 123. 1. Dane i odciski linii papilarnych cudzoziemców, o których mowa
w art. 119 ust. 1 pkt 6, są przechowywane oddzielnie od zbiorów i rejestrów
odcisków linii papilarnych gromadzonych w innych celach.
2. W rejestrach, o których mowa w art. 119 ust. 1 pkt 6, mogą być
przechowywane dane i odciski linii papilarnych cudzoziemca przekazywane przez
organy innych państw.
3. Komendant Główny Policji udostępnia dane przetwarzane w rejestrach,
o których mowa w art. 119 ust. 1 pkt 6:
1) organom Straży Granicznej;
2) organom Policji;
3) prokuratorowi;
4) Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego;
5) Szefowi Urzędu;
6) Radzie.
4. Dane przetwarzane w rejestrach, o których mowa w art. 119 ust. 1 pkt 6,
można udostępniać, bez konieczności składania pisemnego wniosku, za pomocą
urządzeń służących do teletransmisji danych podmiotom, o których mowa w ust. 3,
gdy jest to uzasadnione specyfiką lub zakresem wykonywania ich zadań oraz jeżeli
podmioty te posiadają urządzenia umożliwiające odnotowanie w systemie, kto,
kiedy, w jakim celu oraz jakie dane uzyskał, oraz zabezpieczenia techniczne i
organizacyjne uniemożliwiające wykorzystanie danych niezgodnie z celem ich uzyskania.
5. Dane przetwarzane w rejestrach, o których mowa w art. 119 ust. 1 pkt 1 i 5,
udostępnia się ministrowi właściwemu do spraw gospodarki w zakresie
niezbędnym do prowadzenia Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

art. 124. więcej Art. 124. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór karty daktyloskopijnej, na której pobiera się odciski linii
papilarnych cudzoziemców, o których mowa w art. 119 ust. 1 pkt 6, uwzględniając
przyczynę pobrania odcisków linii papilarnych.

art. 125. więcej Art. 125. Kto zabiera w celu przywłaszczenia lub przywłaszcza sobie
zaświadczenie tożsamości albo dokument podróży przewidziany w Konwencji
Genewskiej lub takiego dokumentu używa, podlega grzywnie, karze ograniczenia
wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

art. 126. więcej Art. 126. 1. Kto:
1) opuszcza bez zezwolenia miejsce pobytu lub miejscowość wyznaczoną mu do
przebywania na podstawie art. 89c,
2) nie zawiadamia o utracie zaświadczenia tożsamości w terminie, o którym
mowa w art. 58 ust. 4, lub o utracie dokumentu podróży przewidzianego
w Konwencji Genewskiej w terminie, o którym mowa w art. 89k ust. 1,
3) nie zwraca znalezionego zaświadczenia tożsamości lub dokumentu podróży
przewidzianego w Konwencji Genewskiej w przypadku, gdy wydano mu
nowe zaświadczenie tożsamości lub nowy dokument podróży przewidziany w Konwencji Genewskiej,
4) uchyla się od obowiązku wymiany zaświadczenia tożsamości lub dokumentu
podróży przewidzianego w Konwencji Genewskiej
5) (uchylony)
6) (uchylony)
– podlega karze grzywny.
2. Orzekanie w sprawach o czyny, o których mowa w ust. 1, następuje
w trybie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.
3. Wyrok nakazowy wydany w postępowaniu nakazowym jest natychmiast wykonalny.

art. 127. więcej Art. 127. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2001 r.
Nr 87, poz. 960 i Nr 110, poz. 1189 oraz z 2002 r. Nr 74,
poz. 676 i Nr 78, poz. 716) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 26 otrzymuje brzmienie:
„Art. 26. Cudzoziemiec dokonując zameldowania
się na pobyt stały, zgłasza wymagane dane do zameldowania, przedstawia kartę pobytu albo zezwolenie na osiedlenie się wydane stosownie do przepisów o cudzoziemcach i potwierdzenie zameldowania
na pobyt czasowy.”;
2) w art. 44a:
a) w ust. 2 pkt 19 otrzymuje brzmienie:
„19) seria i numer karty pobytu, wydanej w związku z udzieleniem zezwolenia na osiedlenie si´, data jej wydania, data ważności oraz oznaczenie organu, który ją wydał.”,
b) w ust. 4 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
,,2) seria i numer karty pobytu, wydanej w związku z udzieleniem zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, zgody na pobyt tolerowany lub nadaniem statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, data ważności oraz oznaczenie organu, który ją wydał.”,
c) w ust. 7:
— pkt 19 otrzymuje brzmienie:
,,19) seria i numer karty pobytu, wydanej w związku z udzieleniem zezwolenia na osiedlenie się, data jej wydania oraz oznaczenie organu, który ją wydał, poprzednie serie i numery kart pobytu, wydanych w związku z udzieleniem zezwolenia na osiedlenie się oraz oznaczenie organu, który wydał karty pobytu,”,
— pkt 20 otrzymuje brzmienie:
,,20) seria i numer karty pobytu, wydanej w związku z udzieleniem zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, zgody na pobyt tolerowany lub nadaniem statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, data jej wydania i data ważności oraz oznaczenie organu, który ją wydał,”.

art. 128. więcej Art. 128. W ustawie z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z późn.
zm.) w art. 33a w ust. 2:
1) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
,,1) cudzoziemcy, którym udzielono zezwolenia na osiedlenie się,”;
2) po pkt 1 dodaje się pkt 1a i 1b w brzmieniu:
,,1a) cudzoziemcy posiadający status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej,
1b) cudzoziemcy korzystający z ochrony czasowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,”.

art. 129. więcej Art. 129. W ustawie z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414, z późn.
zm.) art. 2b otrzymuje brzmienie:
„Art. 2b. Prawo do świadczeń pomocy społecznej przysługuje osobom posiadającym obywatelstwo polskie, zamieszkującym i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz cudzoziemcom zamieszkującym i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, posiadającym zezwolenie na osiedlenie się, zgodę na pobyt tolerowany lub status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej.”.

art. 130. więcej Art. 130. W ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn.
zm.) w art. 94a w ust. 2 w pkt 5 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 6 i 7 w brzmieniu:
„6) osoby posiadające zgodę na pobyt tolerowany,
7) osoby korzystające z ochrony czasowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”.

art. 131. więcej Art. 131. W ustawie z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych, pielęgnacyjnych i wychowawczych
(Dz. U. z 1998 r. Nr 102, poz. 651, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Za uprawnionego, o którym mowa w ust. 1, uważa się obywatela polskiego zamieszkałego
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz cudzoziemca posiadającego zezwolenie na
osiedlenie się, zgodę na pobyt tolerowany lub status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej
Polskiej albo korzystającego z ochrony czasowej na jej terytorium, jeżeli umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej.”;
2) w art. 14 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Za uprawnionego, o którym mowa w ust. 1, uważa się obywatela polskiego zamieszkałego
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz cudzoziemca posiadającego zezwolenie na osiedlenie się, zgodę na pobyt tolerowany lub status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej albo korzystającego z ochrony czasowej na jej terytorium.”.

art. 132. więcej Art. 132. W ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r.
Nr 58, poz. 514, Nr 90, poz. 844 i Nr 122, poz. 1143) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 w ust. 1 w pkt 9 lit. c i d otrzymują brzmienie:
„c) powierzenie wykonywania pracy cudzoziemcowi nieposiadającemu zezwolenia na osiedlenie
się, zgody na pobyt tolerowany lub statusu uchodźcy nadanego w Rzeczypospolitej Polskiej lub niekorzystającemu z ochrony czasowej na jej terytorium i nieposiadającemu zezwolenia na pracę wydanego przez właściwy organ lub powierzenie wykonywania pracy na innym stanowisku albo na innych warunkach niż określone w zezwoleniu,
d) wykonywanie przez cudzoziemca nieposiadającego zezwolenia na osiedlenie się, zgody na
pobyt tolerowany, statusu uchodźcy nadanego w Rzeczypospolitej Polskiej lub niekorzystającego z ochrony czasowej na jej terytorium pracy bez zezwolenia na prac´ wydanego przez właściwy organ;”;
2) w art. 5 w ust. 1 pkt 7 otrzymuje brzmienie:
„7) opiniowanie kryteriów wydawania przyrzeczeń i zezwoleń na pracę cudzoziemcom nieposiadającym zezwolenia na osiedlenie się, zgody na pobyt tolerowany, statusu uchodźcy nadanego w Rzeczypospolitej Polskiej ani niekorzystającym z ochrony czasowej na jej terytorium;”;
3) w art. 6c w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) ustalanie, po zasięgnięciu opinii marszałka województwa, kryteriów wydawania przyrzeczeń
i zezwoleń na pracę cudzoziemcom nieposiadającym zezwolenia na osiedlenie się, zgody na
pobyt tolerowany, statusu uchodźcy nadanego w Rzeczypospolitej Polskiej ani niekorzystającym z ochrony czasowej na jej terytorium; kryteria te nie mogą zawierać wymagań dyskryminujących kandydatów ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, narodowość, przekonania, zwłaszcza polityczne lub religijne,
ani ze względu na przynależność związkową;”;
4) w art. 50 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Cudzoziemiec może wykonywać pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli posiada
zezwolenie na pracę wydane przez wojewodę właściwego ze względu na siedzibę pracodawcy. Z obowiązku tego są zwolnieni cudzoziemcy posiadający zezwolenie na osiedlenie się, zgodę na pobyt tolerowany, status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej lub korzystający z ochrony czasowej na jej terytorium.”;
5) w art. 64 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Cudzoziemiec nieposiadający zezwolenia na osiedlenie się, zgody na pobyt tolerowany, statusu uchodźcy nadanego w Rzeczypospolitej Polskiej lub niekorzystający z ochrony czasowej na jej terytorium, który wykonuje pracę bez zezwolenia, o którym mowa w art. 50 ust. 1, podlega karze grzywny nie niższej niż 1 000 zł.”.

art. 133. więcej Art. 133. W ustawie z dnia 19 listopada 1999 r. — Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178,
z późn. zm.) w art. 6 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Cudzoziemcy posiadający zezwolenie na osiedlenie się zgodę na pobyt tolerowany, status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej lub korzystający z ochrony czasowej na jej terytorium, korzystają w zakresie podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z takich samych praw jak obywatele polscy.”.

art. 134. więcej Art. 134. W ustawie z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 86, poz. 960, z późn. zm.)
w załączniku do ustawy wprowadza się następujące zmiany:
1) w części III w ust. 1 w rubryce „Zwolnienia” pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) odpisy skrócone:
a) wydawane w sprawach dokumentów stwierdzających tożsamość,
b) wydawane bezpośrednio po sporządzeniu aktu stanu cywilnego — w liczbie 3 egzemplarzy;
zwolnienie to przysługuje również cudzoziemcom, którym udzielono zezwolenia na osiedlenie się lub
nadano status uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, oraz obywatelom tych państw obcych, z którymi Rzeczpospolita Polska zawarła odpowiednie porozumienie.”;
2) w części IV:

(obraz w załączniku)

art. 135. więcej Art. 135. W ustawie z dnia 26 kwietnia 2002 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu
bezrobociu (Dz. U. Nr 74, poz. 675) w art. 1 wprowadza się następujące zmiany:
1) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) w art. 1 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) cudzoziemców przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poszukujących zatrudnienia i podejmujących zatrudnienie lub inną pracę zarobkową na terytorium Polski, posiadających:
a) zezwolenie na osiedlenie się, zgodę na pobyt tolerowany lub którym nadano status uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, lub którzy korzystają z ochrony czasowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) obywatelstwo państwa członkowskiego Unii Europejskiej,”;”;
2) pkt 10 otrzymuje brzmienie:
„10) w art. 50 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Cudzoziemiec może wykonywać pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli posiada zezwolenie na pracę wydane przez wojewodę właściwego ze względu na siedzibę pracodawcy. Z tego obowiązku są zwolnieni:
1) cudzoziemcy posiadający zezwolenie na osiedlenie się,
2) cudzoziemcy, którym nadano status uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej,
3) cudzoziemcy posiadający zgodę na pobyt tolerowany,
4) cudzoziemcy korzystający z ochrony czasowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
5) cudzoziemcy posiadający obywatelstwo państwa członkowskiego Unii Europejskiej,
6) cudzoziemcy — członkowie rodziny cudzoziemca posiadającego obywatelstwo państwa członkowskiego Unii Europejskiej innego niż Rzeczpospolita Polska, który na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wykonuje prac´ lub
prowadzi działalność gospodarczą,
7) cudzoziemcy — członkowie rodziny cudzoziemca posiadającego obywatelstwo państwa członkowskiego Unii Europejskiej innego niż Rzeczpospolita Polska, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie przepisów o prawie stałego pobytu, obowiązujących państwa członkowskie Unii Europejskiej,
8) cudzoziemcy — członkowie rodziny cudzoziemca posiadającego obywatelstwo państwa członkowskiego Unii Europejskiej innego niż Rzeczpospolita Polska, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie przepisów o prawie pobytu pracowników i osób pracujących na własny rachunek, które zakończyły działalność zawodową, obowiązujących państwa członkowskie Unii Europejskiej,
9) cudzoziemcy — członkowie rodziny cudzoziemca posiadającego obywatelstwo państwa członkowskiego Unii Europejskiej innego niż Rzeczpospolita Polska, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie przepisów dotyczących prawa pobytu studentów, obowiązujących państwa członkowskie Unii Europejskiej,
10) cudzoziemcy zwolnieni z obowiązku uzyskania pozwolenia na pracę na podstawie odrębnych przepisów.””.

art. 136. więcej Art. 136. W ustawie z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu
Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391, Nr 73, poz. 660, Nr 96, poz. 874 i Nr 122, poz. 1143) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 6 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Ubezpieczonymi w Funduszu są osoby posiadające obywatelstwo polskie i zamieszkujące na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz cudzoziemcy przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy pobytowej w celu wykonywania pracy, zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, zezwolenia na osiedlenie się, zgody na pobyt tolerowany lub posiadający status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej albo korzystający z ochrony czasowej na jej terytorium, jeżeli:
1) podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego;
2) ubezpieczają się dobrowolnie.”;
2) w art. 197 w ust. 1 w pkt 4 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
„5) art. 117 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 128, poz. 1175).”.

art. 137. więcej Art. 137. Postępowania administracyjne w sprawach o nadanie statusu
uchodźcy i o udzielenie azylu, wszczęte na podstawie dotychczasowych przepisów
toczą się według przepisów niniejszej ustawy.

art. 138. więcej Art. 138. 1. Przed wydaniem decyzji o wydaleniu w postępowaniu
wszczętym przed dniem wejścia w życie ustawy, które nie zostało zakończone do
tego dnia decyzją ostateczną, wojewoda bada, czy zachodzą okoliczności
uzasadniające udzielenie cudzoziemcowi zgody na pobyt tolerowany, o których mowa w art. 97, a w razie ich stwierdzenia – odmawia wydalenia i udziela zgody na pobyt tolerowany.
2. W postępowaniach w sprawach zezwoleń na zamieszkanie na czas
oznaczony wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy, które nie zostały
zakończone do tego dnia decyzją ostateczną, dotyczących cudzoziemców,
w stosunku do których zachodziły okoliczności, o których mowa w art. 17 ust. 2
pkt 7 i 8 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2001 r.
poz. 1400, z późn. zm.), wojewoda bada, czy zachodzą okoliczności
uzasadniające udzielenie cudzoziemcowi zgody na pobyt tolerowany, o których
mowa w art. 97, i w razie ich stwierdzenia – wydaje decyzję o udzieleniu tej zgody.

art. 139. więcej Art. 139. 1. Decyzje wydane na podstawie art. 35 ust. 3 ustawy z dnia
25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach, które w dniu wejścia w życie ustawy nie stały
się decyzjami ostatecznymi, stają się z mocy prawa decyzjami wydanymi na
podstawie art. 14 niniejszej ustawy.
2. Decyzje w sprawie pomocy dla cudzoziemców ubiegających się o nadanie
statusu uchodźcy wydane na podstawie art. 85f ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca
1997 r. o cudzoziemcach zachowują moc, z tym że realizacja świadczeń
przysługujących tym cudzoziemcom odbywa się według zasad określonych
w niniejszej ustawie.

art. 140. więcej Art. 140. Pozostają w mocy decyzje o nadaniu statusu uchodźcy oraz decyzje
o udzieleniu azylu wydane cudzoziemcom na podstawie dotychczasowych
przepisów.

art. 141. więcej Art. 141. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy wygasają zezwolenia na
zamieszkanie na czas oznaczony wydane cudzoziemcom, którym nadano status
uchodźcy na podstawie art. 43 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach.
2. Z dniem wejścia w życie ustawy zezwolenia na zamieszkanie na czas
oznaczony wydane cudzoziemcom, w stosunku do których zachodziły
okoliczności, o których mowa w art. 17 ust. 2 pkt 7 i 8 ustawy z dnia 25 czerwca
1997 r. o cudzoziemcach, stają się decyzjami w sprawie udzielenia zgody na pobyt
tolerowany w rozumieniu niniejszej ustawy.

art. 142. więcej Art. 142. 1. Dokumenty wydane cudzoziemcom, do których stosuje się
przepisy niniejszej ustawy, wydane na podstawie ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r.
o cudzoziemcach, zachowują ważność do czasu ich wymiany, nie dłużej jednak niż
do końca okresu ich ważności.
2. Karty pobytu wydane cudzoziemcom, o których mowa w art. 140, przed
wejściem w życie ustawy, podlegają nieodpłatnej wymianie w terminie 6 miesięcy
od dnia wejścia w życie ustawy.
3. Cudzoziemcom, o których mowa w art. 141:
1) w ust. 1, wydaje się kartę pobytu, o której mowa w art. 74 ust. 1;
2) w ust. 2, wydaje się kartę pobytu, o której mowa w art. 99 ust. 1.
4. Po upływie terminu, o którym mowa w ust. 2, wymiana kart pobytu
następuje za opłatą stosowaną przy wydaniu karty pobytu na podstawie niniejszej ustawy.

art. 143. więcej Art. 143. Członkowie Rady, powołani przez Prezesa Rady Ministrów na podstawie ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach, działają do końca kadencji, na którą zostali powołani, na warunkach określonych w niniejszej ustawie i przepisach wydanych na jej podstawie.

art. 144. więcej Art. 144. Wpisy do rejestrów prowadzonych na podstawie dotychczasowych
przepisów z dniem wejścia w życie ustawy stają się wpisami do rejestrów
prowadzonych na podstawie niniejszej ustawy.

art. 145. więcej Art. 145. Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie
upoważnień przewidzianych w ustawie, nie dłużej jednak niż przez okres
12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, zachowują moc przepisy
dotychczasowe.

art. 146. więcej Art. 146. 1. Przepis art. 107 stosuje się od dnia uzyskania przez
Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
2. Przepis art. 129 w zakresie, w jakim dotyczy cudzoziemców posiadających
zgodę na pobyt tolerowany, stosuje się od dnia 1 stycznia 2004 r.
3. Przepisy art. 108 ust. 1–3 tracą moc z dniem uzyskania przez
Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej.

art. 147. więcej Art. 147. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 2003 r.