Art. 19. 1. Cudzoziemcowi odmawia się nadania statusu uchodźcy, jeżeli:
1) nie istnieje uzasadniona obawa przed prześladowaniem w kraju pochodzenia;
2) korzysta z ochrony lub pomocy organów lub agencji Narodów Zjednoczonych
innych niż Wysoki Komisarz Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców,
pod warunkiem że w danych okolicznościach cudzoziemiec ma praktyczną
i prawną możliwość powrotu na terytorium, gdzie taka ochrona lub pomoc jest
dostępna, bez zagrożenia jego życia, bezpieczeństwa osobistego lub wolności;
3) istnieją poważne podstawy, aby sądzić, że:
a) popełnił zbrodnię przeciwko pokojowi, zbrodnię wojenną lub zbrodnię
przeciwko ludzkości w rozumieniu prawa międzynarodowego,
b) jest winny działań sprzecznych z celami i zasadami Narodów
Zjednoczonych określonymi w Preambule i art. 1 i 2 Karty Narodów Zjednoczonych,
c) popełnił zbrodnię o charakterze innym niż polityczny poza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej przed złożeniem wniosku o udzielenie
ochrony międzynarodowej;
4) jest uważany przez organy władzy Rzeczypospolitej Polskiej za osobę mającą
prawa i obowiązki związane z posiadaniem obywatelstwa polskiego.
2. Nadania statusu uchodźcy odmawia się także cudzoziemcowi, wobec
którego istnieją poważne podstawy, aby sądzić, że podżegał albo w inny sposób
brał udział w popełnieniu zbrodni lub czynów, o których mowa w ust. 1 pkt 3.
3. Cudzoziemcowi, który złożył kolejny wniosek o udzielenie ochrony
międzynarodowej, można ponadto odmówić nadania statusu uchodźcy, jeżeli
obawa przed prześladowaniem jest oparta na okolicznościach, które celowo
wytworzył po opuszczeniu kraju pochodzenia.

Ustawa o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej art. 19

DODAJ