Art. 22. 1. Cudzoziemca pozbawia się ochrony uzupełniającej, w przypadku
gdy:
1) okoliczności, z powodu których była udzielona, przestały istnieć lub zmieniły
się w taki sposób, że ochrona nie jest już wymagana;
2) po jej udzieleniu wystąpiły okoliczności, o których mowa w art. 19 ust. 1
pkt 3 lit. a lub b lub w art. 20 ust. 1 pkt 2 lit. b lub c;
3) wyjdzie na jaw, że zataił informacje lub dokumenty albo przedstawił fałszywe
informacje lub dokumenty o istotnym znaczeniu dla udzielenia ochrony
uzupełniającej.
2. Pozbawienie ochrony uzupełniającej w przypadku, o którym mowa
w ust. 1 pkt 1, może nastąpić wyłącznie wtedy, gdy zmiana okoliczności ma
charakter na tyle znaczący i długotrwały, że dalsza obawa cudzoziemca przed
doznaniem poważnej krzywdy nie jest uzasadniona.
2a. Cudzoziemca nie pozbawia się ochrony uzupełniającej z przyczyny,
o której mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli może powołać się na przekonywające powody
związane z poprzednio doznaną poważną krzywdą, uzasadniające jego odmowę
skorzystania z ochrony państwa, którego obywatelstwo posiada, albo –
w przypadku bezpaństwowca – z ochrony państwa, w którym miał poprzednio stałe
miejsce zamieszkania.
3. Cudzoziemca nie pozbawia się ochrony uzupełniającej z przyczyny,
o której mowa w ust. 1 pkt 3, jeżeli nadal spełnia warunki jej posiadania.
4. Cudzoziemca można pozbawić ochrony uzupełniającej, jeżeli po jej
udzieleniu wyjdą na jaw okoliczności, o których mowa w art. 20 ust. 3.

Art. 22a. Decyzja o nadaniu cudzoziemcowi statusu uchodźcy albo
udzieleniu ochrony uzupełniającej wygasa z mocy prawa z dniem nabycia przez
cudzoziemca obywatelstwa polskiego.

Ustawa o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej art. 22

DODAJ