Wejscie w życie: 21 listopada 2013
Ostatnia Zmiana: 1 stycznia 2019
art. 1.
więcej
1) przyznawania i wypłaty świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy
finansowanych z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych,
zwanego dalej „Funduszem”, przysługujących w okresie przestoju
ekonomicznego lub obniżonego wymiaru czasu pracy;
2) dofinansowywania z Funduszu Pracy kosztów szkolenia pracowników, objętych
przestojem ekonomicznym lub obniżonym wymiarem czasu pracy,
zatrudnionych u przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 3 ust. 1;
2a) dofinansowywania z Funduszu kosztów szkolenia pracowników, objętych
przestojem ekonomicznym lub obniżonym wymiarem czasu pracy,
zatrudnionych u przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 3 ust. 1a;
3) zwrotu świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy w przypadku niespełnienia
warunków umowy o wypłatę świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy, zawartej
przez przedsiębiorcę z marszałkiem województwa, zwanej dalej „umową
o wypłatę świadczeń”;
4) zwrotu dofinansowania z Funduszu albo Funduszu Pracy kosztów szkolenia
pracowników objętych przestojem ekonomicznym lub obniżonym wymiarem
czasu pracy w przypadku niespełnienia warunków umowy o dofinansowanie
kosztów szkolenia.
art. 2.
więcej
1) przestój ekonomiczny – okres niewykonywania pracy przez pracownika
z przyczyn niedotyczących pracownika pozostającego w gotowości do pracy;
2) obniżony wymiar czasu pracy – obniżony przez przedsiębiorcę wymiar czasu
pracy pracownika z przyczyn niedotyczących pracownika, jednak nie więcej niż
do połowy wymiaru czasu pracy;
3) pomoc de minimis – pomoc spełniającą przesłanki określone w:
a) rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r.
w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii
Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 1) albo
b) rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r.
w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii
Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz. Urz. UE L 352
z 24.12.2013, str. 9), albo
c) rozporządzeniu Komisji (UE) nr 717/2014 z dnia 27 czerwca 2014 r.
w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii
Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rybołówstwa i akwakultury
(Dz. Urz. UE L 190 z 28.06.2014, str. 45).
art. 3.
więcej
art. 4 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U.
poz. 646, 1479, 1629, 1633 i 2212):
1) u którego wystąpił spadek obrotów gospodarczych, rozumianych jako sprzedaż
towarów lub usług, liczony w ujęciu ilościowym lub wartościowym, łącznie nie
mniej niż o 15%, obliczony jako stosunek łącznych obrotów w ciągu 6 kolejnych
miesięcy w okresie 12 miesięcy poprzedzających dzień złożenia wniosku
o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy finansowanych
z Funduszu, zwanego dalej „wnioskiem o przyznanie świadczeń”, do łącznych
obrotów z analogicznych 6 miesięcy w okresie 12 miesięcy przed okresem
12 miesięcy poprzedzających dzień złożenia wniosku;
2) który nie zalega w regulowaniu zobowiązań podatkowych, składek na
ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz lub Fundusz Pracy,
z wyjątkiem przypadku gdy:
a) zadłużony przedsiębiorca zawarł umowę z Zakładem Ubezpieczeń
Społecznych lub otrzymał decyzję urzędu skarbowego w sprawie spłaty zadłużenia i terminowo opłaca raty lub korzysta z odroczenia terminu płatności albo
b) zaleganie w regulowaniu składek na ubezpieczenia społeczne,
ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz lub Fundusz Pracy powstało w okresie
spadku obrotów gospodarczych, o którym mowa w pkt 1, a przedsiębiorca
dołączył do wniosku o przyznanie świadczeń plan spłaty zadłużenia
uprawdopodabniający poprawę kondycji finansowej przedsiębiorcy i pełną
spłatę zaległości w regulowaniu składek na ubezpieczenia społeczne,
ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz lub Fundusz Pracy, wraz z kopią
wniosku do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o rozłożenie na raty
należności z tytułu tych składek lub o odroczenie płatności tych składek;
3) wobec którego nie zachodzą przesłanki do ogłoszenia upadłości, o których mowa
w art. 11 lub art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe
(Dz. U. z 2017 r. poz. 2344, z późn. zm.).
1a. Przepisy ustawy stosuje się w latach 2015–2017 do przedsiębiorcy
w rozumieniu art. 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej:
1) którego przeważający rodzaj wykonywanej działalności gospodarczej według
Polskiej Klasyfikacji Działalności, wynikający z wpisu do krajowego rejestru
urzędowego podmiotów gospodarki narodowej, określony na podstawie
przepisów wydanych na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca
1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2018 r. poz. 997, 1000, 1629 i 1669),
wskazuje na jej udział w handlu, przetwórstwie, transporcie, uprawach rolnych
lub chowie i hodowli zwierząt, a także w wynikających z nich usługach, na
krajowych lub zagranicznych rynkach towarowych, a produkt tej działalności
doznał ograniczeń ilościowych lub wartościowych w obrocie handlowym na
krajowych lub zagranicznych rynkach towarowych, w następstwie wystąpienia
czasowych ograniczeń, z przyczyn niezależnych od przedsiębiorcy, wwozu
towarów na terytoria innych krajów;
2) u którego ograniczenia w obrocie handlowym, o których mowa w pkt 1,
spowodowały spadek obrotów gospodarczych, rozumianych jako sprzedaż towarów lub usług, liczony w ujęciu ilościowym lub wartościowym, łącznie nie
mniej niż o 15%, obliczony jako stosunek łącznych obrotów w ciągu dowolnie
wskazanych 3 kolejnych miesięcy kalendarzowych, przypadających w okresie
po dniu 6 sierpnia 2014 r. do dnia poprzedzającego dzień złożenia wniosku
o przyznanie świadczeń, w porównaniu do łącznych obrotów z tych samych
3 miesięcy kalendarzowych roku poprzedniego; za miesiąc uważa się także
30 kolejno po sobie następujących dni kalendarzowych, w przypadku gdy
trzymiesięczny okres porównawczy rozpoczyna się w trakcie miesiąca
kalendarzowego, to jest w dniu innym niż pierwszy dzień danego miesiąca kalendarzowego;
3) który nie zalega w regulowaniu zobowiązań podatkowych, składek na
ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz lub Fundusz Pracy,
z wyjątkiem przypadku, gdy:
a) zadłużony przedsiębiorca zawarł umowę z Zakładem Ubezpieczeń
Społecznych lub otrzymał decyzję urzędu skarbowego w sprawie spłaty
zadłużenia i terminowo opłaca raty lub korzysta z odroczenia terminu
płatności albo
b) zaleganie w regulowaniu składek na ubezpieczenia społeczne,
ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz lub Fundusz Pracy powstało w okresie
spadku obrotów gospodarczych, o którym mowa w pkt 2, a przedsiębiorca
dołączył do wniosku o przyznanie świadczeń plan spłaty zadłużenia
uprawdopodabniający pełną spłatę zaległości w regulowaniu składek na
ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz lub Fundusz
Pracy, wraz z kopią wniosku do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
o rozłożenie na raty należności z tytułu tych składek lub o odroczenie
płatności tych składek;
4) wobec którego nie zachodzą przesłanki do ogłoszenia upadłości, o których mowa
w art. 11 lub art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe.
2. Pomoc, o której mowa w ustawie, stanowi pomoc de minimis, którą
przedsiębiorca może otrzymać na świadczenia na rzecz ochrony miejsc pracy
pracowników, z wyłączeniem pracowników, dla których otrzymał pomoc de minimis:
1) na wyposażenie lub doposażenie stanowiska pracy dla bezrobotnego ze środków
Funduszu Pracy w okresie obowiązywania umowy zawartej z pracownikiem na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia
i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2018 r. poz. 1265, z późn. zm.) lub
2) na wyposażenie lub doposażenie stanowiska pracy dla osoby niepełnosprawnej
ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych
w okresie obowiązywania umowy zawartej z pracownikiem na podstawie ustawy
z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz
zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 511, 1000, 1076, 1925, 2192 i 2354).
3. W przypadku gdy przedsiębiorca spełnia jednocześnie warunki, o których
mowa w ust. 1 i 1a, przedsiębiorcy przysługuje prawo do uzyskania pomocy
wyłącznie po spełnieniu warunków, o których mowa w ust. 1 albo 1a.
art. 4.
więcej
ekonomicznego lub obniżonego wymiaru czasu pracy przedsiębiorca ustala
w układzie zbiorowym pracy lub w porozumieniu z zakładowymi organizacjami
związkowymi; jeżeli nie jest możliwe uzgodnienie treści porozumienia ze wszystkimi
zakładowymi organizacjami związkowymi, przedsiębiorca uzgadnia treść
porozumienia z organizacjami związkowymi reprezentatywnymi w rozumieniu
art. 253 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U.
z 2019 r. poz. 263), z których każda zrzesza co najmniej 5% pracowników
zatrudnionych u pracodawcy.
2. Jeżeli u danego przedsiębiorcy nie działają zakładowe organizacje związkowe,
warunki i tryb wykonywania pracy w okresie przestoju ekonomicznego lub
obniżonego wymiaru czasu pracy ustala się w porozumieniu z przedstawicielami
pracowników wyłonionymi w trybie przyjętym u tego przedsiębiorcy.
3. W układzie zbiorowym pracy lub w porozumieniu określa się co najmniej:
1) grupy zawodowe objęte przestojem ekonomicznym lub obniżonym wymiarem
czasu pracy;
2) obniżony wymiar czasu pracy obowiązujący pracowników;
3) okres, przez jaki obowiązują rozwiązania dotyczące przestoju ekonomicznego
lub obniżonego wymiaru czasu pracy.
4. Przy ustalaniu warunków i trybu wykonywania pracy w okresie przestoju
ekonomicznego lub obniżonego wymiaru czasu pracy nie stosuje się art. 42 § 1–3
ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.
art. 5.
więcej
1) finansowane ze środków Funduszu świadczenie na częściowe zaspokojenie
wynagrodzenia za czas przestoju ekonomicznego, do wysokości 100% zasiłku,
o którym mowa w art. 72 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r.
o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, zwiększonego o wysokość
składek na ubezpieczenia społeczne należnych od pracownika, w wysokości
proporcjonalnej do przestoju ekonomicznego, z uwzględnieniem wymiaru czasu
pracy pracownika,
2) finansowane ze środków przedsiębiorcy wynagrodzenie
– w łącznej wysokości co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalonego
na podstawie przepisów o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, z uwzględnieniem
wymiaru czasu pracy pracownika.
2. Pracownikowi objętemu obniżonym wymiarem czasu pracy przysługuje od przedsiębiorcy:
1) finansowane ze środków Funduszu świadczenie na częściowe
zrekompensowanie wynagrodzenia z tytułu obniżenia wymiaru czasu pracy, do
wysokości 100% zasiłku, o którym mowa w art. 72 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia
20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy,
zwiększonego o wysokość składek na ubezpieczenia społeczne, należnych od
pracownika, w wysokości proporcjonalnej do obniżonego wymiaru czasu pracy
pracownika, z uwzględnieniem wymiaru czasu pracy pracownika przed jego obniżeniem,
2) finansowane ze środków przedsiębiorcy wynagrodzenie
– w łącznej wysokości co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalonego
na podstawie przepisów o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, z uwzględnieniem
wymiaru czasu pracy pracownika przed jego obniżeniem.
3. Przedsiębiorcy, w okresie przestoju ekonomicznego lub obniżonego wymiaru
czasu pracy, przysługują z Funduszu środki na opłacenie składek na ubezpieczenia
społeczne pracowników należnych od pracodawcy na podstawie przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych od przyznanych świadczeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1.
art. 6.
więcej
przysługują pracownikowi zatrudnionemu u przedsiębiorcy spełniającego warunki,
o których mowa w art. 3 ust. 1 albo 1a, przez łączny okres nie dłuższy niż 6 miesięcy
w okresie 12 miesięcy od dnia podpisania umowy o wypłatę świadczeń.
art. 7.
więcej
przysługują pracownikowi, z wyjątkiem pracownika, któremu przedsiębiorca obniżył
wymiar czasu pracy na podstawie art. 4, jeżeli w okresie obniżonego wymiaru czasu
pracy pobiera wynagrodzenie za czas choroby określone w art. 92 ustawy z dnia
26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy lub w ustawie z dnia 30 października 2002 r.
o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych
(Dz. U. z 2018 r. poz. 1376 i 1669) lub zasiłek z ubezpieczenia chorobowego
określony w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych
z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2017 r.
poz. 1368, z późn. zm.).
art. 8.
więcej
umowy o wypłatę świadczeń dokumentami i oświadczeniami przedsiębiorca składa do
marszałka województwa właściwego ze względu na siedzibę tego przedsiębiorcy.
2. Do wniosku o przyznanie świadczeń przedsiębiorca dołącza następujące dokumenty:
1) kopię umowy zawartej z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych lub kopię decyzji
urzędu skarbowego w sprawie spłaty zadłużenia, w przypadku, o którym mowa
w art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. a albo ust. 1a pkt 3 lit. a;
2) plan spłaty zadłużenia z tytułu składek, zgodny ze złożonym wnioskiem
o rozłożenie na raty należności z tytułu składek lub o odroczenie terminu
płatności składek, w przypadku, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. b albo
ust. 1a pkt 3 lit. b;
3) kopię układu zbiorowego pracy lub porozumienia, o których mowa w art. 4 ust. 1 i 2.
4) (uchylony)
3. We wniosku o przyznanie świadczeń przedsiębiorca składa oświadczenia o:
1) posiadaniu statusu przedsiębiorcy w rozumieniu art. 4 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia
6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców;
2) wystąpieniu u przedsiębiorcy spadku obrotów gospodarczych, o którym mowa
w art. 3 ust. 1 pkt 1 albo ust. 1a pkt 2 w związku z zaistnieniem okoliczności,
o których mowa w art. 3 ust. 1a pkt 1;
3) braku przesłanek do ogłoszenia upadłości przedsiębiorcy, o których mowa
w art. 11 lub art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe;
4) niezaleganiu albo zaleganiu w regulowaniu zobowiązań podatkowych, składek
na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz lub Fundusz
Pracy, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 albo ust. 1a pkt 3;
5) nieprzeznaczeniu świadczeń, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1
oraz środków, o których mowa w art. 5 ust. 3, dla pracowników zatrudnionych
na podstawie umów, o których mowa w art. 3 ust. 2;
6) liczbie zatrudnianych pracowników;
7) numerze rachunku bankowego albo numerze rachunku prowadzonego
w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej właściwego dla prowadzonej
działalności gospodarczej;
8) rodzaju i wysokości otrzymanej pomocy de minimis w okresie ostatnich 3 lat kalendarzowych;
9) obowiązującej u przedsiębiorcy stopie procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe;
10) nieosiągnięciu przez pracowników objętych wykazem pracowników
uprawnionych do świadczeń wypłacanych z Funduszu w roku, w którym jest
dokonywana wypłata świadczeń, kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru
składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, stanowiącej 30-krotność
prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce
narodowej na dany rok kalendarzowy, a jeżeli taką podstawę wymiaru osiągnęli
w tym roku – oświadczenie, że naliczone składki na ubezpieczenia emerytalne
i rentowe wykazane w wykazie pracowników uprawnionych do świadczeń
wypłacanych z Funduszu obliczone zostały tylko od tej części podstawy wymiaru składek, która nie spowodowała przekroczenia kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek.
4. Oświadczenia, o których mowa w ust. 3, przedsiębiorca składa pod rygorem
odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie
jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy
odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta
zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.
5. W razie stwierdzenia braków formalnych wniosku o przyznanie świadczeń
marszałek województwa w terminie 7 dni roboczych od dnia wpływu wniosku wzywa
przedsiębiorcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni roboczych od dnia
otrzymania wezwania. Po bezskutecznym upływie terminu wniosek o przyznanie
świadczeń pozostawia się bez rozpoznania.
art. 9.
więcej
spełnia warunki, o których mowa w art. 3 ust. 1 albo 1a, w terminie 7 dni roboczych
od dnia wpływu kompletnego wniosku o przyznanie świadczeń występuje do
dysponenta Funduszu o przyznanie limitu wydatków na wypłatę świadczeń
finansowanych na podstawie ustawy oraz w terminie 7 dni roboczych od dnia
uzyskania limitu zawiera z przedsiębiorcą umowę o wypłatę świadczeń. W przypadku
nieuzyskania limitu marszałek województwa w formie pisemnej odmawia przyznania
świadczeń, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 oraz środków, o których
mowa w art. 5 ust. 3.
2. W przypadku stwierdzenia, że przedsiębiorca nie spełnia warunków, o których
mowa w art. 3 ust. 1 albo 1a, marszałek województwa w terminie 7 dni roboczych od
dnia wpływu kompletnego wniosku o przyznanie świadczeń odmawia w formie
pisemnej zawarcia z przedsiębiorcą umowy o wypłatę świadczeń.
3. Przedsiębiorca składa marszałkowi województwa harmonogram miesięcznych
wypłat świadczeń, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 oraz środków,
o których mowa w art. 5 ust. 3, i ich wysokości, niezwłocznie po zawarciu umowy o wypłatę świadczeń.
4. Marszałek województwa składa dysponentowi Funduszu zapotrzebowanie na
środki, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 oraz środki, o których mowa w art. 5 ust. 3.
art. 10.
więcej
podstawie umowy o wypłatę świadczeń zawartej między marszałkiem województwa
a przedsiębiorcą oraz zapotrzebowań złożonych przez marszałka województwa,
uwzględniających terminy wynikające z harmonogramu, o którym mowa
w art. 9 ust. 3, środki Funduszu na:
1) wypłatę pracownikom przedsiębiorcy świadczeń, o których mowa
w art. 5 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1;
2) opłacenie składek na ubezpieczenia społeczne pracowników należnych od
pracodawcy na podstawie przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych od
przyznanych świadczeń, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1.
art. 11.
więcej
uprawnionych do świadczeń wypłacanych z Funduszu, zwanego dalej „wykazem”,
składanego przez przedsiębiorcę za okres od pierwszego dnia, za który świadczenie
jest należne, do ostatniego dnia miesiąca, oraz co miesiąc do końca każdego miesiąca,
za który świadczenie jest należne, marszałek województwa przekazuje na rachunek
przedsiębiorcy miesięcznie z dołu środki na wypłatę świadczeń, o których mowa
w art. 5 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 oraz środki, o których mowa w art. 5 ust. 3, zgodnie
z harmonogramem, o którym mowa w art. 9 ust. 3.
art. 12.
więcej
wynagrodzenia, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2, przedsiębiorca
niezwłocznie wypłaca pracownikom po potrąceniu składek na ubezpieczenia
społeczne finansowanych ze środków ubezpieczonego, składek na ubezpieczenie
zdrowotne, zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach
określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych, a także
należności alimentacyjnych na zasadach przewidzianych w ustawie z dnia 26 czerwca
1974 r. – Kodeks pracy, dotyczących potrącania tych należności z wynagrodzenia za pracę.
2. Przedsiębiorca po dokonaniu potrąceń ze świadczeń i wynagrodzeń, o których
mowa w art. 5, odprowadza należne składki na ubezpieczenia społeczne,
ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz i Fundusz Pracy oraz zaliczki na podatek
dochodowy od osób fizycznych, zgodnie z obowiązującymi przepisami.
3. Środki, o których mowa w art. 11, przekazane na wypłatę świadczeń na rzecz
ochrony miejsc pracy mogą podlegać egzekucji prowadzonej jedynie na rzecz osób,
dla których zostały przekazane.
art. 13.
więcej
otrzymał z Funduszu środki na wypłatę świadczeń, o których mowa
w art. 5 ust. 1 pkt 1, ust. 2 pkt 1 oraz środki, o których mowa w art. 5 ust. 3, nie może
wypowiedzieć umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika:
1) w okresie lub w okresach pobierania przez pracownika świadczeń, o których
mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1, oraz
2) w okresie lub w okresach przypadających bezpośrednio po okresie lub okresach
pobierania świadczeń, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 – nie
dłużej jednak niż przez łączny okres 3 miesięcy.
art. 14.
więcej
marszałka województwa o każdej zmianie okoliczności mających wpływ na wysokość
wypłacanych świadczeń, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1,
w terminie 7 dni roboczych od dnia uzyskania informacji o jej wystąpieniu.
2. Przedsiębiorca jest obowiązany do rozliczenia środków Funduszu na wypłatę
świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1
i ust. 2 pkt 1 oraz środków, o których mowa w art. 5 ust. 3.
3. Marszałek województwa może przeprowadzać kontrolę u przedsiębiorcy
w zakresie przestrzegania postanowień umowy o wypłatę świadczeń, wydatkowania
środków Funduszu na wypłatę świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy zgodnie
z przeznaczeniem, właściwego dokumentowania oraz rozliczania otrzymanych
i wydatkowanych środków Funduszu na wypłatę świadczeń na rzecz ochrony miejsc
pracy i w tym celu może żądać okazania wszelkiej dokumentacji z tym związanej oraz
żądać złożenia stosownych wyjaśnień.
art. 15.
więcej
województwa umowę o wypłatę świadczeń, nie spełnił warunków w niej zawartych
lub nie poddał się kontroli, o której mowa w art. 14 ust. 3, jest obowiązany do zwrotu
na rachunek bankowy marszałka województwa, z którego otrzymał środki, całości
otrzymanej pomocy wraz z odsetkami równymi stopie referencyjnej obliczanej
zgodnie z metodologią określoną w komunikacie Komisji w sprawie zmiany metody ustalania stóp referencyjnych i dyskontowych (Dz. Urz. UE C 14 z 19.01.2008, str. 6),
naliczonymi od dnia następującego po dniu przekazania przez marszałka
województwa środków na wypłatę świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy na rachunek przedsiębiorcy.
2. Jeżeli niespełnienie warunków zawartych w umowie o wypłatę świadczeń
polega na wykorzystaniu pomocy, o której mowa w art. 10, niezgodnie
z przeznaczeniem, przedsiębiorca jest obowiązany do zwrotu na rachunek bankowy
marszałka województwa, z którego otrzymał środki, kwoty pomocy wykorzystanej
niezgodnie z przeznaczeniem wraz z odsetkami równymi stopie referencyjnej
obliczanej zgodnie z metodologią określoną w komunikacie Komisji w sprawie
zmiany metody ustalania stóp referencyjnych i dyskontowych, naliczonymi od dnia
następującego po dniu przekazania przez marszałka województwa środków na wypłatę
świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy na rachunek przedsiębiorcy.
art. 16.
więcej
pracy – dysponentowi Funduszu miesięczną informację dotyczącą wykorzystania
środków Funduszu na wypłatę świadczeń, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1
i ust. 2 pkt 1 oraz środków, o których mowa w art. 5 ust. 3.
art. 17.
więcej
1) wzór wniosku o przyznanie świadczeń,
2) wzór umowy o wypłatę świadczeń,
3) wzór wykazu,
4) wzór zapotrzebowania, o którym mowa w art. 9 ust. 4,
5) wzór zapotrzebowania, o którym mowa w art. 30b, oraz termin jego przekazania
dysponentowi Funduszu,
6) termin i sposób rozliczenia się przedsiębiorcy z otrzymanych środków Funduszu
na wypłatę świadczeń, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 oraz
środków, o których mowa w art. 5 ust. 3,
7) termin i sposób przekazywania ministrowi właściwemu do spraw pracy przez
marszałka województwa informacji o wykorzystaniu środków na wypłatę
świadczeń, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 oraz środków,
o których mowa w art. 5 ust. 3, oraz wzór tej informacji
– mając na uwadze prawidłowość dysponowania środkami Funduszu, o których mowa
w art. 10, w związku z potrzebami krajowego rynku pracy oraz zapewnieniem
właściwej organizacji wypłaty świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy z tytułu
przestoju ekonomicznego lub obniżonego wymiaru czasu pracy.
art. 18.
więcej
wystąpić do starosty (prezydenta miasta na prawach powiatu) właściwego ze względu
na siedzibę przedsiębiorcy z wnioskiem o dofinansowanie kosztów szkolenia
pracowników objętych szczególnymi rozwiązaniami na rzecz ochrony miejsc pracy,
pod warunkiem że szkolenie jest uzasadnione obecnymi lub przyszłymi potrzebami
przedsiębiorcy.
2. Wniosek o dofinansowanie kosztów szkolenia pracowników, o którym mowa
w ust. 1, zawiera:
1) nazwę pracodawcy, adres siedziby oraz oznaczenie miejsca wykonywania
działalności gospodarczej;
2) oznaczenie przeważającego rodzaju wykonywanej działalności gospodarczej
według Polskiej Klasyfikacji Działalności;
3) wskazanie liczby zatrudnionych pracowników;
4) określenie rodzaju i charakterystyki szkolenia, w tym tematyki, miejsca i terminu
realizacji szkolenia;
5) kalkulację kosztów szkolenia, w tym liczbę osób skierowanych na szkolenia oraz
wykaz imienny pracowników, których dotyczy wniosek, wraz z kwotą
dofinansowania przypadającą na danego pracownika;
6) wnioskowaną wysokość środków na dofinansowanie kosztów szkolenia.
3. Do wniosku o dofinansowanie kosztów szkolenia pracowników, o którym
mowa w ust. 1, przedsiębiorca dołącza:
1) kopię umowy o wypłatę świadczeń wraz z kopią wykazu;
2) oświadczenie przedsiębiorcy, że wybrana przez niego do realizacji oferta
instytucji szkoleniowej będzie konkurencyjna w stosunku do ofert innych
instytucji szkoleniowych oferujących podobne szkolenia;
3) oświadczenie przedsiębiorcy, że szkolenie jest uzasadnione obecnymi lub
przyszłymi potrzebami przedsiębiorcy;
4) oświadczenie przedsiębiorcy o rodzaju i wysokości pomocy de minimis
otrzymanej w okresie ostatnich trzech lat kalendarzowych.
4. Oświadczenia, o których mowa w ust. 3 pkt 2–4, przedsiębiorca składa pod
rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający
oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem
świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula
ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.
5. W razie stwierdzenia braków formalnych wniosku o dofinansowanie kosztów
szkolenia pracowników objętych szczególnymi rozwiązaniami na rzecz ochrony
miejsc pracy lub niespełniania warunków, o których mowa w ust. 1, starosta
(prezydent miasta na prawach powiatu), w terminie 7 dni roboczych od dnia wpływu
wniosku, wzywa przedsiębiorcę do uzupełnienia lub poprawienia wniosku w terminie
7 dni roboczych od dnia otrzymania wezwania. Po bezskutecznym upływie terminu
wniosek o dofinansowanie kosztów szkolenia pracowników pozostawia się bez
rozpoznania.
6. Szkolenia inicjuje, organizuje i finansuje ze środków własnych i uzyskanego
dofinansowania kosztów szkolenia przedsiębiorca.
7. Przedsiębiorca, kierując pracownika na szkolenie, o którym mowa w ust. 1,
zawiera z nim umowę określającą prawa i obowiązki stron. Do zawartej umowy nie
stosuje się art. 1031–1036 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.
8. Pracownik, który nie ukończył szkolenia ze swojej winy lub z którym został
rozwiązany stosunek pracy w trybie art. 52 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks
pracy, jest obowiązany do zwrotu przedsiębiorcy kosztów szkolenia na zasadach
określonych w umowie z przedsiębiorcą, o której mowa w ust. 7.
art. 19.
więcej
roboczych od dnia wpływu kompletnego wniosku o dofinansowanie kosztów
szkolenia pracowników objętych szczególnymi rozwiązaniami na rzecz ochrony
miejsc pracy, występuje do dysponenta Funduszu Pracy w przypadku przedsiębiorcy,
o którym mowa w art. 3 ust. 1, albo do dysponenta Funduszu w przypadku
przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 3 ust. 1a, o przyznanie limitu wydatków na
dofinansowanie kosztów szkolenia finansowanych na podstawie ustawy oraz
w terminie 7 dni roboczych od dnia uzyskania limitu podpisuje z przedsiębiorcą
umowę o dofinansowanie kosztów szkolenia. W przypadku nieuzyskania limitu wydatków starosta (prezydent miasta na prawach powiatu) odmawia w formie pisemnej zawarcia z przedsiębiorcą umowy o dofinansowanie kosztów szkolenia.
2. W przypadku stwierdzenia, że przedsiębiorca nie zawarł umowy o wypłatę
świadczeń, starosta (prezydent miasta na prawach powiatu), w terminie 7 dni
roboczych od dnia wpływu kompletnego wniosku o dofinansowanie kosztów
szkolenia pracowników objętych szczególnymi rozwiązaniami na rzecz ochrony
miejsc pracy, odmawia w formie pisemnej zawarcia z przedsiębiorcą umowy
o dofinansowanie kosztów szkolenia.
2a. Starosta (prezydent miasta na prawach powiatu) składa dysponentowi
Funduszu Pracy albo dysponentowi Funduszu zapotrzebowanie na środki na
dofinansowanie kosztów szkolenia pracowników.
3. Środki na realizację umowy o dofinansowanie kosztów szkolenia starosta
(prezydent miasta na prawach powiatu) przekazuje jednorazowo przedsiębiorcy
w terminie 7 dni roboczych od dnia zawarcia umowy o dofinansowanie kosztów szkolenia.
art. 20.
więcej
o dofinansowanie kosztów szkolenia może obejmować koszty:
1) należności przysługujących instytucji szkoleniowej z tytułu szkolenia;
2) przejazdów związanych z udziałem w szkoleniach;
3) badań lekarskich lub psychologicznych niezbędnych do rozpoczęcia szkolenia;
4) obowiązkowego ubezpieczenia przez instytucję szkoleniową pracownika od
następstw nieszczęśliwych wypadków powstałych w związku ze szkoleniem
oraz w drodze do miejsca szkolenia i z powrotem.
2. Wysokość dofinansowania przypadającego na jednego pracownika wynosi
80% kosztów szkolenia, nie więcej jednak niż 300% przeciętnego wynagrodzenia
w poprzednim kwartale ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego
na podstawie art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1270 i 2245 oraz
z 2019 r. poz. 39), obowiązującego w dniu zawarcia umowy o dofinansowanie
kosztów szkolenia.
3. Szkolenia organizowane dla pracowników, o których mowa w art. 18 ust. 1,
muszą być rozpoczęte w trakcie przestoju ekonomicznego lub w okresie obniżonego wymiaru czasu pracy, a dofinansowanie, o którym mowa w ust. 1, może dotyczyć
szkoleń organizowanych w okresie, o którym mowa w art. 6.
art. 21.
więcej
(prezydenta miasta na prawach powiatu) o każdej zmianie okoliczności mających
wpływ na realizację umowy o dofinansowanie kosztów szkolenia w terminie 7 dni
roboczych od dnia uzyskania informacji o jej wystąpieniu.
2. Przedsiębiorca jest obowiązany do rozliczenia środków otrzymanych na
podstawie umowy o dofinansowanie kosztów szkolenia.
3. Starosta (prezydent miasta na prawach powiatu) może przeprowadzać kontrolę
u przedsiębiorcy w zakresie przestrzegania postanowień umowy o dofinansowanie
kosztów szkolenia, wydatkowania środków Funduszu Pracy albo Funduszu,
otrzymanych na podstawie umowy o dofinansowanie kosztów szkolenia zgodnie
z przeznaczeniem, właściwego dokumentowania oraz rozliczania otrzymanych
i wydatkowanych środków Funduszu Pracy albo Funduszu i w tym celu może żądać
okazania wszelkiej dokumentacji z tym związanej oraz żądać złożenia stosownych wyjaśnień.
art. 22.
więcej
mowa w art. 18 lub rozwiązania z pracownikiem stosunku pracy w trybie art. 52
ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, przedsiębiorca zwraca staroście
(prezydentowi miasta na prawach powiatu) koszty szkolenia na zasadach określonych
w umowie o dofinansowanie kosztów szkolenia.
2. W przypadku gdy przedsiębiorca, który zawarł ze starostą (prezydentem
miasta na prawach powiatu) umowę o dofinansowanie kosztów szkolenia, nie spełnił
warunków w niej zawartych lub nie poddał się kontroli, o której mowa w art. 21 ust. 3,
jest obowiązany do zwrotu na rachunek bankowy starosty (prezydenta miasta na
prawach powiatu), z którego otrzymał środki, całości otrzymanej pomocy wraz
z odsetkami równymi stopie referencyjnej obliczanej zgodnie z metodologią określoną
w komunikacie Komisji w sprawie zmiany metody ustalania stóp referencyjnych
i dyskontowych, naliczonymi od dnia następującego po dniu przekazania przez
starostę (prezydenta miasta na prawach powiatu) środków na podstawie umowy
o dofinansowanie kosztów szkolenia na rachunek przedsiębiorcy.
3. Jeżeli niespełnienie warunków zawartych w umowie o dofinansowanie
kosztów szkolenia polega na wykorzystaniu pomocy, o której mowa w art. 18 ust. 1,
niezgodnie z przeznaczeniem, przedsiębiorca jest obowiązany do natychmiastowego
zwrotu na rachunek bankowy starosty (prezydenta miasta na prawach powiatu),
z którego otrzymał środki, kwoty pomocy wykorzystanej niezgodnie
z przeznaczeniem wraz z odsetkami równymi stopie referencyjnej obliczanej zgodnie
z metodologią określoną w komunikacie Komisji w sprawie zmiany metody ustalania
stóp referencyjnych i dyskontowych, naliczonymi od dnia następującego po dniu
przekazania przez starostę (prezydenta miasta na prawach powiatu) środków na
podstawie umowy o dofinansowanie kosztów szkolenia na rachunek przedsiębiorcy.
art. 23.
więcej
właściwemu miejscowo marszałkowi województwa miesięczną informację dotyczącą
wykorzystania środków przeznaczonych na dofinansowanie kosztów szkoleń,
o których mowa w art. 18 ust. 1.
2. Marszałek województwa przekazuje ministrowi właściwemu do spraw pracy
– dysponentowi Funduszu Pracy w przypadku przedsiębiorcy, o którym mowa
w art. 3 ust. 1, albo dysponentowi Funduszu w przypadku przedsiębiorcy, o którym
mowa w art. 3 ust. 1a, zbiorczą miesięczną informację dotyczącą wykorzystania
środków przeznaczonych na dofinansowanie kosztów szkoleń, o których mowa
w art. 18 ust. 1.
art. 24.
więcej
1) wzór wniosku o dofinansowanie kosztów szkolenia pracowników objętych
szczególnymi rozwiązaniami na rzecz ochrony miejsc pracy,
2) wzór umowy o dofinansowanie kosztów szkolenia,
3) wzór zapotrzebowania, o którym mowa w art. 19 ust. 2a,
4) terminy i sposób przekazywania marszałkowi województwa przez starostów
(prezydentów miast na prawach powiatu) oraz ministrowi właściwemu do spraw
pracy – dysponentowi Funduszu Pracy w przypadku przedsiębiorcy, o którym
mowa w art. 3 ust. 1, albo dysponentowi Funduszu w przypadku przedsiębiorcy,
o którym mowa w art. 3 ust. 1a, przez marszałków województw informacji
dotyczącej wykorzystania środków przeznaczonych na dofinansowanie kosztów szkolenia,
5) wzory informacji dotyczących wykorzystania środków przeznaczonych na
dofinansowanie kosztów szkolenia pracowników
– mając na uwadze prawidłowość wydatkowania tych środków w związku
z potrzebami krajowego rynku pracy oraz zapewnieniem właściwej organizacji
wypłaty środków przeznaczonych na dofinansowanie kosztów szkolenia.
art. 25.
więcej
pracy, marszałkowie województw przy pomocy właściwych miejscowo
wojewódzkich urzędów pracy oraz starostowie (prezydenci miast na prawach powiatu)
przy pomocy właściwych miejscowo powiatowych urzędów pracy.
2. Marszałek województwa może upoważnić właściwego miejscowo dyrektora
wojewódzkiego urzędu pracy oraz, na jego wniosek, zastępcę dyrektora
wojewódzkiego urzędu pracy do wykonywania czynności, o których mowa
w art. 8 ust. 5, art. 9, art. 11, art. 14 ust. 3, art. 16 oraz art. 23 ust. 2.
2a. Marszałek województwa może upoważnić, na wniosek dyrektora
wojewódzkiego urzędu pracy, pracownika tego urzędu do wykonywania czynności,
o których mowa w art. 14 ust. 3.
3. Starosta (prezydent miasta na prawach powiatu) może upoważnić właściwego
miejscowo dyrektora powiatowego urzędu pracy oraz, na jego wniosek, zastępcę
dyrektora powiatowego urzędu pracy do wykonywania czynności, o których mowa
w art. 18 ust. 5, art. 19, art. 21 ust. 3 oraz art. 23 ust. 1.
4. Starosta (prezydent miasta na prawach powiatu) może upoważnić, na wniosek
dyrektora powiatowego urzędu pracy, pracownika tego urzędu do wykonywania
czynności, o których mowa w art. 21 ust. 3.
art. 26.
więcej
szkolenia pracowników rozpatruje się według kolejności ich wpływu, do wyczerpania
kwot określonych w art. 30 ust. 1.
art. 27.
więcej
właściwy do spraw pracy – dysponent Funduszu i dysponent Funduszu Pracy
przeznacza na wypłaty z tytułów, o których mowa w ustawie – 200 mln zł na wypłatę
z Funduszu świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy oraz 50 mln zł na
dofinansowanie z Funduszu Pracy kosztów szkolenia pracowników.
2. W 2014 r. minister właściwy do spraw pracy – dysponent Funduszu
i dysponent Funduszu Pracy przeznacza na wypłaty z tytułów, o których mowa
w ustawie – 204,6 mln zł na wypłatę z Funduszu świadczeń na rzecz ochrony miejsc
pracy oraz 51,2 mln zł na dofinansowanie z Funduszu Pracy kosztów szkolenia
pracowników.
3. W celu umożliwienia zastosowania szczególnych rozwiązań określonych
ustawą, minister właściwy do spraw pracy – dysponent Funduszu i dysponent
Funduszu Pracy dokona zmiany planu finansowego Funduszu i Funduszu Pracy
w 2013 r. przez zwiększenie kosztów Funduszu i Funduszu Pracy z przeznaczeniem
na wypłatę świadczeń określonych w ustawie i dofinansowanie kosztów szkolenia
pracowników, o których mowa w ustawie, do kwoty określonej w ust. 1, w ciężar
pozostałości środków Funduszu i Funduszu Pracy z okresów poprzednich zapisanych
w planie finansowym Funduszu i Funduszu Pracy jako stan na początek 2013 r. oraz
ujmie planowane koszty Funduszu i Funduszu Pracy w 2014 r. w projekcie planów
finansowych Funduszu i Funduszu Pracy, stanowiących załączniki do projektu ustawy
budżetowej na 2014 r., przedłożonego Sejmowi przez Radę Ministrów, do wysokości
maksymalnych limitów wydatków, o których mowa w ust. 2.
4. O dokonanych zmianach w planach finansowych Funduszu i Funduszu Pracy
minister właściwy do spraw pracy – dysponent Funduszu i dysponent Funduszu Pracy
zawiadomi ministra właściwego do spraw finansów publicznych w terminie 7 dni od
dnia wejścia w życie ustawy.
5. Umowy o wypłatę świadczeń i umowy o dofinansowanie kosztów szkolenia
pracowników mogą być zawierane do dnia 30 czerwca 2014 r.
art. 28.
więcej
prowadzi na potrzeby Rady Ministrów miesięczny monitoring stopy bezrobocia na
poziomie krajowym rozumianej jako procentowy udział liczby bezrobotnych w liczbie
aktywnych zawodowo oraz oblicza procentowe zmiany krajowej stopy bezrobocia
w stosunku do analogicznego okresu roku poprzedniego.
2. W przypadku wystąpienia dynamiki zmian, o której mowa w ust. 1, równej
lub wyższej niż 7% w dwóch kolejnych miesiącach, minister właściwy do spraw
pracy, po zasięgnięciu opinii Rady Dialogu Społecznego na temat sytuacji na
krajowym rynku pracy, przedstawia Radzie Ministrów informację na temat tej dynamiki oraz bieżącą informację o wynikach w gospodarce sporządzoną w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki.
3. Po otrzymaniu informacji, o których mowa w ust. 2, Rada Ministrów określa,
w drodze rozporządzenia:
1) kwotę pomocy, która może być udzielona na podstawie ustawy ze środków
Funduszu i Funduszu Pracy,
2) okres stosowania tej pomocy,
3) terminy na dokonanie czynności polegających na:
a) zmianie planu finansowego Funduszu i Funduszu Pracy na dany rok
w zakresie zwiększenia wydatków o kwoty pomocy, o których mowa
w pkt 1 lub zgłoszeniu zmiany do projektu planu finansowego Funduszu
i Funduszu Pracy w toku prac nad budżetem państwa w zakresie
zwiększenia wydatków o kwoty pomocy, o których mowa w pkt 1,
b) powiadomieniu marszałków województw o kwocie limitu wydatków
ujętych w planie finansowym Funduszu oraz starostów (prezydentów miast
na prawach powiatu) o kwocie limitu wydatków ujętych w planie
finansowym Funduszu Pracy na dany rok lub o kwotach limitów wydatków
ujętych w projekcie planu finansowego Funduszu i Funduszu Pracy na dany rok
– kierując się przewidywanymi potrzebami dotyczącymi tej pomocy oraz
uwzględniając stan środków Funduszu i Funduszu Pracy.
4. Rada Ministrów nie wydaje rozporządzenia, o którym mowa w ust. 3, jeżeli
jego wydanie ograniczyłoby wykonywanie bieżących zadań w zakresie ochrony
roszczeń pracowniczych finansowanych z Funduszu oraz w zakresie promocji
zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia i aktywizacji zawodowej finansowanych z Funduszu Pracy.
5. Dane gromadzone i przetwarzane w zakresie wynikającym z ust. 1 są
publikowane w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu
obsługującego ministra właściwego do spraw pracy z częstotliwością wynikającą
z prowadzonego monitoringu, na koniec miesiąca następującego po miesiącu objętym monitorowaniem.
art. 29.
więcej
określonych w ustawie po dniu 30 czerwca 2014 r., minister właściwy do spraw pracy
– dysponent Funduszu i dysponent Funduszu Pracy może dokonywać zmiany planu
finansowego Funduszu i Funduszu Pracy przez zwiększenie kosztów Funduszu
i Funduszu Pracy z przeznaczeniem na wypłatę świadczeń określonych w ustawie
i dofinansowanie kosztów szkolenia pracowników, o których mowa w ustawie, do
kwoty określonej w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 28 ust. 3, w ciężar
pozostałości środków Funduszu i Funduszu Pracy z okresów poprzednich zapisanych
w planie finansowym Funduszu i Funduszu Pracy jako stan na początek roku,
w którym wydano rozporządzenie, o którym mowa w art. 28 ust. 3.
2. Zobowiązania z tytułu umów o wypłatę świadczeń i umów o dofinansowanie
kosztów szkolenia pracowników zaciągnięte w roku, w którym wydano
rozporządzenie, o którym mowa w art. 28 ust. 3, mieszczące się w limicie wydatków
danego roku są realizowane w okresach wynikających z zawartych umów o wypłatę
świadczeń i umów o dofinansowanie kosztów szkolenia pracowników w ramach
limitów wydatków danego roku lub przechodzą na kolejny rok i będą finansowane
w ramach planów finansowych Funduszu i Funduszu Pracy z limitu wydatków na
kolejny rok.
3. O dokonanych zmianach w planach finansowych Funduszu i Funduszu Pracy
minister właściwy do spraw pracy – dysponent Funduszu i dysponent Funduszu Pracy
zawiadomi ministra właściwego do spraw finansów publicznych w terminie 7 dni
roboczych od dnia wejścia w życie rozporządzenia, o którym mowa w art. 28 ust. 3.
Art. 29a. Przepisy art. 27–29 nie mają zastosowania do przedsiębiorcy,
o którym mowa w art. 3 ust. 1a.
art. 30.
więcej
skutkiem finansowym ustawy wynosi:
1) dla Funduszu w roku:
a) 2013 – 200,0 mln zł,
b) 2014 – 204,6 mln zł,
c) 2015 – 459,7 mln zł,
d) 2016 – 465,0 mln zł,
e) 2017 – 220,3 mln zł,
f) 2018 – 225,6 mln zł,
g) 2019 – 231 mln zł,
h) 2020 – 236,6 mln zł,
i) 2021 – 242,3 mln zł,
j) 2022 – 248,1 mln zł;
2) dla Funduszu Pracy w roku:
a) 2013 – 50,0 mln zł,
b) 2014 – 51,2 mln zł,
c) 2015 – 52,4 mln zł,
d) 2016 – 53,7 mln zł,
e) 2017 – 55,1 mln zł,
f) 2018 – 56,4 mln zł,
g) 2019 – 57,8 mln zł,
h) 2020 – 59,1 mln zł,
i) 2021 – 60,6 mln zł,
j) 2022 – 62,0 mln zł.
2. W przypadku wyczerpania przyjętego na dany rok budżetowy maksymalnego
limitu wydatków, o którym mowa w ust. 1, zostanie zastosowany mechanizm
korygujący, polegający na odmowie udzielenia marszałkowi województwa limitu
wydatków, o którym mowa w art. 9 ust. 1, a staroście (prezydentowi miasta na
prawach powiatu) limitu wydatków, o którym mowa w art. 19 ust. 1.
3. Organem właściwym do monitorowania wykorzystania limitów wydatków,
o których mowa w ust. 1, oraz wdrożenia mechanizmu korygującego, o którym mowa
w ust. 2, jest minister właściwy do spraw pracy – dysponent Funduszu i dysponent
Funduszu Pracy.
Art. 30a. 1. Pomoc dla przedsiębiorców, o których mowa w art. 3 ust. 1a, może
być realizowana wyłącznie w latach 2015–2017, w ramach kwot określonych
w art. 30 ust. 1 pkt 1 lit. c i d, do wyczerpania limitów wydatków określonych w ust. 2.
2. Na pomoc dla przedsiębiorców, o których mowa w art. 3 ust. 1a, minister
właściwy do spraw pracy – dysponent Funduszu przeznacza środki Funduszu
w kwocie 500 mln zł, z tego – 250 mln zł w 2015 r. oraz 250 mln zł w 2016 r.
3. W celu umożliwienia zastosowania rozwiązań przewidzianych dla
przedsiębiorców, o których mowa w art. 3 ust. 1a, minister właściwy do spraw pracy
– dysponent Funduszu dokona zmiany w projekcie planu finansowego Funduszu lub w planie finansowym Funduszu na 2015 r. przez zwiększenie kosztów Funduszu
z przeznaczeniem na wypłatę świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy
i dofinansowanie kosztów szkolenia pracowników, do wysokości kwoty określonej
w ust. 2, w ciężar pozostałości środków Funduszu z okresów poprzednich zapisanych
w projekcie planu finansowego Funduszu lub w planie finansowym Funduszu jako
stan na początek 2015 r. oraz ujmie planowane koszty Funduszu w 2016 r. w projekcie
planu finansowego Funduszu, stanowiącego załącznik do projektu ustawy budżetowej
na 2016 r., przedłożonego Sejmowi przez Radę Ministrów, do wysokości
maksymalnych limitów wydatków, określonych w ust. 2.
4. W przypadku wykorzystania limitu wydatków na 2015 r. przed upływem roku
budżetowego, limit ten może zostać powiększony, po wyrażeniu zgody przez ministra
właściwego do spraw finansów publicznych, do niezbędnej wysokości, wynikającej
z podpisanych z przedsiębiorcami umów, o których mowa w ust. 6, kosztem limitu na
2016 r., poprzez zmianę planu finansowego Funduszu, dokonaną przez ministra
właściwego do spraw pracy – dysponenta Funduszu, na zasadach określonych w ust. 3,
nie później niż do końca roku budżetowego. Środki niewykorzystane w 2015 r.
powiększają limit wydatków określony na 2016 r. i planowane koszty Funduszu
poprzez zmianę planu finansowego Funduszu przez ministra właściwego do spraw
pracy – dysponenta Funduszu, po wyrażeniu zgody przez ministra właściwego do
spraw finansów publicznych, na zasadach określonych w ust. 3.
5. O dokonanych zmianach, o których mowa w ust. 3 i 4, w projekcie planu
finansowego Funduszu lub w planie finansowym Funduszu minister właściwy do
spraw pracy – dysponent Funduszu zawiadomi ministra właściwego do spraw
finansów publicznych w terminie 7 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy oraz
w terminie 7 dni od dnia dokonania zmian.
6. Umowy o wypłatę świadczeń i umowy o dofinansowanie kosztów szkolenia
pracowników mogą być zawierane do dnia 31 grudnia 2016 r., z tym że koszty
zobowiązań z tytułu ich zawarcia przechodzące na 2017 r. mieszczą się w dwuletnim
limicie wydatków określonym w ust. 2.
7. Zobowiązania z tytułu umów o wypłatę świadczeń i umów o dofinansowanie
kosztów szkolenia pracowników zaciągnięte w 2016 r., realizowane w okresach
wynikających z tych umów, które przechodzą na kolejny rok, są finansowane
w ramach planu finansowego Funduszu na kolejny rok.
8. W przypadku konieczności zmiany projektu planu finansowego lub planu
finansowego Funduszu na 2017 r. minister właściwy do spraw pracy – dysponent
Funduszu dokona niezbędnej zmiany po wyrażeniu zgody przez ministra właściwego
do spraw finansów publicznych.
9. W przypadku wyczerpania przyjętego dwuletniego maksymalnego limitu
wydatków, o którym mowa w ust. 2, zostanie zastosowany mechanizm korygujący,
polegający na odmowie udzielenia limitu wydatków:
1) marszałkowi województwa – na wypłatę świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy;
2) staroście (prezydentowi miasta na prawach powiatu) – na dofinansowanie
kosztów szkolenia pracowników.
Art. 30b. Dysponent Funduszu przekazuje na wyodrębniony rachunek bankowy
samorządu województwa środki Funduszu na finansowanie kosztów obsługi zadań
wynikających z ustawy na podstawie zapotrzebowania złożonego przez marszałka województwa.
art. 31.
więcej
poz. 674, 675 i 829) wprowadza się następujące zmiany:
1) po art. 106b dodaje się art. 106c w brzmieniu:
„Art. 106c. Środki Funduszu Pracy mogą być przeznaczane na finansowanie części działań publicznych służb zatrudnienia, wynikających z zadań określonych w innych ustawach.”;
2) w art. 108 w ust. 1:
a) uchyla się pkt 56,
b) po pkt 56 dodaje się pkt 57 i 58 w brzmieniu:
„57) kosztów szkoleń pracowników, objętych przepisami o szczególnych rozwiązaniach związanych
z ochroną miejsc pracy;
58) kosztów związanych z realizacją zadań samorządu powiatu określonych w przepisach, o których mowa
w pkt 57.”.
art. 32.
więcej
art. 33.
więcej
ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców (Dz. U. poz. 1035 oraz z 2010 r.
poz. 1445).
art. 34.
więcej
Wyszukiwarka
- Kodeks Karny dostęp do ustawy
- 22 Kodeks Karny konkretny artykuł ustawy
- Sąd Okręgowy w Ełku informacje o sądzie
- Pełnomocnictwo ogólne dostęp do wzorców