Art. 22. 1. W przypadku nieukończenia z winy pracownika szkolenia, o którym
mowa w art. 18 lub rozwiązania z pracownikiem stosunku pracy w trybie art. 52
ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, przedsiębiorca zwraca staroście
(prezydentowi miasta na prawach powiatu) koszty szkolenia na zasadach określonych
w umowie o dofinansowanie kosztów szkolenia.
2. W przypadku gdy przedsiębiorca, który zawarł ze starostą (prezydentem
miasta na prawach powiatu) umowę o dofinansowanie kosztów szkolenia, nie spełnił
warunków w niej zawartych lub nie poddał się kontroli, o której mowa w art. 21 ust. 3,
jest obowiązany do zwrotu na rachunek bankowy starosty (prezydenta miasta na
prawach powiatu), z którego otrzymał środki, całości otrzymanej pomocy wraz
z odsetkami równymi stopie referencyjnej obliczanej zgodnie z metodologią określoną
w komunikacie Komisji w sprawie zmiany metody ustalania stóp referencyjnych
i dyskontowych, naliczonymi od dnia następującego po dniu przekazania przez
starostę (prezydenta miasta na prawach powiatu) środków na podstawie umowy
o dofinansowanie kosztów szkolenia na rachunek przedsiębiorcy.
3. Jeżeli niespełnienie warunków zawartych w umowie o dofinansowanie
kosztów szkolenia polega na wykorzystaniu pomocy, o której mowa w art. 18 ust. 1,
niezgodnie z przeznaczeniem, przedsiębiorca jest obowiązany do natychmiastowego
zwrotu na rachunek bankowy starosty (prezydenta miasta na prawach powiatu),
z którego otrzymał środki, kwoty pomocy wykorzystanej niezgodnie
z przeznaczeniem wraz z odsetkami równymi stopie referencyjnej obliczanej zgodnie
z metodologią określoną w komunikacie Komisji w sprawie zmiany metody ustalania
stóp referencyjnych i dyskontowych, naliczonymi od dnia następującego po dniu
przekazania przez starostę (prezydenta miasta na prawach powiatu) środków na
podstawie umowy o dofinansowanie kosztów szkolenia na rachunek przedsiębiorcy.

Ustawa o szczególnych rozwiązaniach związanych z ochroną miejsc pracy art. 22

DODAJ