Ustawa z dnia 8 grudnia 2017 r. o Służbie Ochrony Państwa

art. 1. więcej Art. 1. Ustawa określa:
1) zadania i uprawnienia Służby Ochrony Państwa, zwanej dalej „SOP”, oraz
zasady jej organizacji;
2) obowiązki osób ochranianych;
3) zakres oraz sposób ochrony obiektów służących Prezydentowi Rzeczypospolitej
Polskiej oraz członkom Rady Ministrów, a także placówek zagranicznych
Rzeczypospolitej Polskiej.
4) (uchylony)

art. 2. więcej Art. 2. 1. SOP jest jednolitą, umundurowaną, uzbrojoną formacją wykonującą
zadania z zakresu ochrony osób i obiektów oraz rozpoznawania i zapobiegania
skierowanym przeciw nim przestępstwom.
2. Nazwa „Służba Ochrony Państwa”, jej skrót „SOP” oraz znak graficzny
przysługują wyłącznie formacji, o której mowa w ust. 1.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
wzór znaku graficznego SOP, mając na względzie stworzenie spójnego systemu
identyfikacji wizualnej SOP.

art. 3. więcej Art. 3. Do zadań SOP należy:
1) ochrona:
a) Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Marszałka Sejmu, Marszałka Senatu,
Prezesa Rady Ministrów, wiceprezesa Rady Ministrów, ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz ministra właściwego do spraw zagranicznych,
b) byłych prezydentów Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie ustawy z dnia
30 maja 1996 r. o uposażeniu byłego Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
(Dz. U. z 2018 r. poz. 1972),
c) osób posiadających status głowy państwa, szefa rządu oraz ich zastępców,
przewodniczącego parlamentu lub izby parlamentu lub ministra spraw
zagranicznych, wchodzących w skład delegacji państw obcych
przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
d) innych osób ze względu na dobro państwa,
e) obiektów służących Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej, Prezesowi
Rady Ministrów, ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych oraz
ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych oraz wskazanych
w decyzji ministra właściwego do spraw wewnętrznych innych obiektów
stanowiących siedziby członków Rady Ministrów, zwanych dalej
„siedzibami członków Rady Ministrów”, z wyłączeniem obiektów
służących Ministrowi Obrony Narodowej i Ministrowi Sprawiedliwości,
f) placówek zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej wskazanych w decyzji,
o której mowa w art. 4 ust. 8;
2) rozpoznawanie i zapobieganie przestępstwom przeciwko Rzeczypospolitej
Polskiej, przestępstwom przeciwko życiu lub zdrowiu, przestępstwom przeciwko
bezpieczeństwu powszechnemu, przestępstwom przeciwko bezpieczeństwu
w komunikacji, przestępstwom przeciwko wolności, przestępstwom przeciwko
czci i nietykalności cielesnej, przestępstwom przeciwko porządkowi
publicznemu, zamachom i czynnej napaści skierowanym przeciwko osobom,
o których mowa w pkt 1 lit. a–d, oraz przeciwko bezpieczeństwu obiektów,
o których mowa w pkt 1 lit. e, z wyłączeniem dotyczących tych obiektów
przestępstw przeciwko ochronie informacji;
3) rozpoznawanie, zapobieganie i wykrywanie popełnianych przez funkcjonariuszy
SOP, zwanych dalej „funkcjonariuszami”, i pracowników SOP przestępstw
określonych w art. 228, art. 229, art. 231, art. 265 i art. 266 ustawy z dnia
6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1950 i 2128), zwanej
dalej „Kodeksem karnym”, w związku z wykonywaniem obowiązków
służbowych, a także, w zakresie wynikającym z art. 11j ust. 1 pkt 1–3 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o szczególnych formach sprawowania nadzoru przez
ministra właściwego do spraw wewnętrznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 13),
funkcjonariuszy i pracowników SOP, Policji i Straży Granicznej lub strażaków
i pracowników Państwowej Straży Pożarnej.
4) (uchylony)

art. 4. więcej Art. 4. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, z zachowaniem przepisów
o ochronie informacji niejawnych, podejmuje decyzję o objęciu ochroną osób,
o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. d.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, z zachowaniem przepisów
o ochronie informacji niejawnych, podejmuje decyzję o objęciu ochroną obiektów,
o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. e. W odniesieniu do siedzib członków Rady
Ministrów decyzja jest podejmowana na wniosek poszczególnych członków Rady
Ministrów, po zasięgnięciu opinii Komendanta SOP oraz Komendanta Głównego
Policji, z uwzględnieniem sił i środków pozostających w dyspozycji SOP oraz oceny
zagrożenia tych obiektów. W przypadkach uzasadnionych względami bezpieczeństwa
minister właściwy do spraw wewnętrznych może samodzielnie podjąć decyzję
o objęciu ochroną SOP lub Policji siedzib członków Rady Ministrów, informując
o tym Prezesa Rady Ministrów i członka Rady Ministrów, którego siedziby dotyczy
decyzja.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, po uzyskaniu opinii Komendanta
SOP, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych, określa, w drodze
decyzji, zakres ochrony obiektów, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. e,
z uwzględnieniem oceny zagrożenia tych obiektów. W przypadku obiektów służących
Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej i Prezesowi Rady Ministrów minister
właściwy do spraw wewnętrznych podejmuje decyzję w uzgodnieniu odpowiednio
z Szefem Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej oraz Szefem Kancelarii
Prezesa Rady Ministrów.
4. Komendant SOP, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji
niejawnych, określa dla każdej z osób, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. a–d, poziom
zagrożenia, biorąc pod uwagę posiadane informacje dotyczące przewidywanych
i bezpośrednich zagrożeń względem każdej z tych osób oraz zajmowane przez nie
stanowisko. Poziom jest określany jako niski, umiarkowany, wysoki albo bardzo wysoki.
5. Komendant SOP, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji
niejawnych, podejmuje decyzję o zakresie ochrony osób, o których mowa
w art. 3 pkt 1 lit. a–d, i informuje o tym ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
6. Ochronę Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej oraz obiektów jemu służących
realizuje wyodrębniona w tym celu komórka organizacyjna SOP.
7. (uchylony)
8. Prezes Rady Ministrów w przypadkach uzasadnionych względami
bezpieczeństwa, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych, może
podjąć decyzję o objęciu ochroną placówek zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej,
o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. f, jeżeli zapewnienie ochrony placówek
zagranicznych w inny sposób okaże się lub może okazać się niewystarczające.
Decyzja jest podejmowana na wniosek ministra właściwego do spraw zagranicznych,
po uzyskaniu opinii ministra właściwego do spraw wewnętrznych, z uwzględnieniem
sił i środków pozostających w dyspozycji SOP, oceny zagrożenia tych obiektów oraz
możliwego zakresu i sposobu zapewnienia ochrony.
9. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) zakres wykonywania przez funkcjonariuszy zadań, o których mowa w ust. 8,
2) tryb kierowania funkcjonariuszy do wykonywania zadań, o których mowa
w ust. 8, oraz odwoływania ich z tych zadań
– mając na względzie zapewnienie prawidłowej ochrony placówek zagranicznych
Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 5. więcej Art. 5. 1. Osoby objęte ochroną SOP, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. a–d,
mogą, informując o tym SOP, czasowo zrezygnować z ochrony, z wyłączeniem
działań mających na celu pozyskanie informacji dotyczących bezpośrednich zagrożeń
względem osób objętych ochroną.
2. Komendant SOP przekazuje ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych
informację o czasowej rezygnacji z ochrony, o której mowa w ust. 1.
3. Podczas pobytu na obszarze lub w obiekcie, w stosunku do których
wprowadzono trzeci lub czwarty stopień alarmowy w trybie art. 16 ust. 1 ustawy
z dnia 10 czerwca 2016 r. o działaniach antyterrorystycznych (Dz. U. z 2019 r.
poz. 796), osoby, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. a, nie mogą czasowo zrezygnować z ochrony.
4. Podczas pobytu na obszarze, na którym wprowadzono stan wyjątkowy
w trybie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o stanie wyjątkowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1928), osoby, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. a, nie mogą czasowo zrezygnować z ochrony.
5. W przypadku określenia przez Komendanta SOP poziomu zagrożenia
dotyczącego osoby czasowo rezygnującej z ochrony jako wysokiego lub bardzo
wysokiego Komendant SOP informuje o poziomie zagrożenia tę osobę oraz ministra
właściwego do spraw wewnętrznych.
6. W przypadku braku możliwości ochrony w zakresie określonym w decyzji
Komendanta SOP, o której mowa w art. 4 ust. 5, wynikającego ze zdarzeń losowych
lub innych nieprzewidzianych okoliczności Komendant SOP informuje o tym ministra
właściwego do spraw wewnętrznych i podejmuje działania zmierzające do
niezwłocznego przywrócenia realizacji ochrony w zakresie określonym w decyzji
Komendanta SOP.
7. Komendant SOP, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji
niejawnych, określi, w drodze zarządzenia, sposób i tryb przekazywania informacji o:
1) czasowej rezygnacji z ochrony przez osobę objętą ochroną SOP, o której mowa w ust. 1,
2) poziomie zagrożenia, o którym mowa w ust. 5,
3) braku możliwości ochrony, o którym mowa w ust. 6
– uwzględniając potrzebę zapewnienia sprawnego przepływu informacji.

art. 6. więcej Art. 6. 1. Organy administracji rządowej, samorządu terytorialnego oraz
państwowe i inne jednostki organizacyjne zapewniają SOP niezbędne warunki do
wykonywania zadań określonych w niniejszej ustawie.
2. Osoby, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. a, b i d, przyjmujące delegacje
określone w art. 3 pkt 1 lit. c oraz podmioty zarządzające lub administrujące
obiektami wymienionymi w art. 3 pkt 1 lit. e i f niezwłocznie:
1) przekazują SOP wszelkie informacje, w tym dane osobowe, mogące mieć wpływ
na bezpieczeństwo ochranianych osób lub obiektów;
2) stosują się do zaleceń związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa ochranianym
osobom i obiektom, wydawanych przez SOP.
3. Podmioty, o których mowa w ust. 2, udostępniają środki techniczne
rejestrujące obraz, jeżeli takie istnieją, zapewniają dostęp do infrastruktury
teleinformatycznej i technicznej obiektu, jeżeli taka istnieje, a także umożliwiają
wykorzystanie środków technicznych, w tym rejestrujących obraz, będących
własnością SOP.
4. W odniesieniu do obiektów, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. e, środki
techniki ochronnej są zapewniane przez SOP.

art. 7. więcej Art. 7. Dzień 12 czerwca ustanawia się świętem SOP.

art. 8. więcej Art. 8. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, na wniosek Komendanta
SOP, nadaje sztandar SOP.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
wymagania dotyczące sztandaru oraz jego wzór, wzór aktu nadania sztandaru oraz
wzór aktu wręczenia sztandaru, tryb i warunki nadania sztandaru oraz sposób jego
wręczania, a także sposób przechowywania sztandaru, uwzględniając tradycje służb
publicznych zajmujących się ochroną.

art. 9. więcej Art. 9. 1. Komendant SOP jest centralnym organem administracji rządowej
podległym ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych.
2. Komendant SOP jest przełożonym funkcjonariuszy.
3. W SOP mogą być zatrudniani pracownicy, do których nie stosuje się
przepisów ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. z 2018 r. poz.
1559 oraz z 2019 r. poz. 730 i 2020).
4. Do pracowników, o których mowa w ust. 3, stosuje się odpowiednio przepisy
art. 72, art. 73, art. 131 oraz art. 159 ust. 1 pkt 5 i ust. 2.

art. 10. więcej Art. 10. 1. Komendant SOP wykonuje zadania przy pomocy SOP, która jest
urzędem administracji publicznej.
2. Komendanta SOP w czasie jego nieobecności zastępuje wyznaczony przez
niego jeden z jego zastępców.

art. 11. więcej Art. 11. 1. Komendanta SOP powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów,
w uzgodnieniu z Prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej, na wniosek ministra
właściwego do spraw wewnętrznych.
2. Zastępców Komendanta SOP, na wniosek Komendanta SOP, powołuje
i odwołuje minister właściwy do spraw wewnętrznych.
3. Komendantowi SOP i jego zastępcom uposażenie lub wynagrodzenie
przyznaje minister właściwy do spraw wewnętrznych.
4. Komendantem SOP lub jego zastępcą może być osoba, która:
1) posiada wyłącznie obywatelstwo polskie;
2) korzysta z pełni praw publicznych;
3) jest nieskazitelnego charakteru;
4) ze względu na posiadane kwalifikacje i praktykę zawodową daje rękojmię
należytego wykonywania zadań;
5) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne
przestępstwo skarbowe;
6) spełnia wymagania określone w przepisach o ochronie informacji niejawnych
w zakresie dostępu do informacji niejawnych o klauzuli „ściśle tajne”;
7) posiada wyższe wykształcenie;
8) nie pełniła służby zawodowej, nie pracowała i nie była współpracownikiem
organów bezpieczeństwa państwa wymienionych w art. 2 ustawy z dnia
18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów
bezpieczeństwa państwa z lat 1944–1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U.
z 2019 r. poz. 430, 399, 447, 534 i 1571) ani też nie była sędzią, który orzekając
uchybił godności urzędu, sprzeniewierzając się niezawisłości sędziowskiej.

art. 12. więcej Art. 12. 1. W razie zwolnienia stanowiska Komendanta SOP minister właściwy
do spraw wewnętrznych, do czasu powołania nowego Komendanta SOP, powierza pełnienie obowiązków Komendanta SOP jednemu z jego zastępców na okres nie dłuższy niż 3 miesiące.
2. W razie czasowej niemożności sprawowania funkcji przez Komendanta SOP
minister właściwy do spraw wewnętrznych do czasu ustania przeszkody
w sprawowaniu tej funkcji przez dotychczasowego Komendanta SOP, nie dłużej
jednak niż na 6 miesięcy, powierza pełnienie obowiązków Komendanta SOP jednemu
z jego zastępców.

art. 13. więcej Art. 13. Funkcjonariusze oraz osoby powoływane na stanowiska, o których
mowa w art. 11, a także mianowane na stanowisko dyrektora i zastępcy dyrektora
komórki organizacyjnej oraz naczelnika, mogą zostać poddani weryfikacji, o której
mowa w art. 11a ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o szczególnych
formach sprawowania nadzoru przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
Weryfikacja, o której mowa w zdaniu pierwszym, może być prowadzona także wobec
funkcjonariuszy oraz osób zajmujących te stanowiska.

art. 14. więcej Art. 14. Komendant SOP kieruje SOP i zapewnia sprawne oraz efektywne
wykonywanie jej zadań przez:
1) organizowanie ochrony oraz działań, o których mowa w art. 3;
2) prowadzenie polityki kadrowej;
3) określanie oraz zapewnienie realizacji programu szkolenia funkcjonariuszy
i doskonalenia zawodowego pracowników, a także zapewnianie właściwych
warunków i sposobu szkolenia;
4) współdziałanie z centralnymi organami administracji rządowej podległymi
ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, jednostkami organizacyjnymi
podporządkowanymi, podległymi lub nadzorowanymi przez ministra
właściwego do spraw wewnętrznych lub Ministra Obrony Narodowej, Szefa
Kancelarii Sejmu oraz innymi organami administracji rządowej i samorządu
terytorialnego w zakresie zadań realizowanych przez SOP i te organy;
5) współdziałanie z organami i służbami innych państw oraz organizacjami
międzynarodowymi na podstawie umów i porozumień oraz odrębnych przepisów;
6) zapewnienie przestrzegania dyscypliny służbowej przez funkcjonariuszy;
7) określanie oraz zapewnienie przestrzegania zasad etyki zawodowej funkcjonariuszy.

art. 15. więcej Art. 15. 1. Komendant SOP może upoważnić swoich zastępców, a także innych
funkcjonariuszy oraz pracowników do załatwiania w jego imieniu spraw
w określonym zakresie.
2. Zastępcy Komendanta SOP oraz kierownicy komórek organizacyjnych SOP
wykonują zadania zgodnie z zakresami zadań określonymi przez Komendanta SOP.

art. 16. więcej Art. 16. Komendant SOP, w drodze zarządzenia, z zachowaniem przepisów
o ochronie informacji niejawnych, określa sposoby, metody i formy podejmowanych
czynności i działań przez SOP w zakresie nieobjętym innymi przepisami.

art. 17. więcej Art. 17. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w drodze zarządzenia,
nadaje statut SOP określający jej organizację wewnętrzną, z uwzględnieniem
art. 4 ust. 6.
2. Komendant SOP w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
wewnętrznych określi, w drodze zarządzenia, z zachowaniem przepisów o ochronie
informacji niejawnych, regulamin organizacyjny SOP, określający:
1) wewnętrzną strukturę komórek organizacyjnych SOP;
2) zakres zadań komórek organizacyjnych SOP.

art. 18. więcej Art. 18. Wydatki związane z funkcjonowaniem SOP są pokrywane z budżetu
państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw wewnętrznych.

art. 19. więcej Art. 19. 1. W zakresie zadań, o których mowa w art. 3, funkcjonariusze
wykonują czynności:
1) administracyjno-porządkowe w celu zapewnienia ochrony, o której mowa w art. 3 pkt 1;
2) operacyjno-rozpoznawcze w celu pozyskiwania informacji dotyczących
zagrożeń względem osób i obiektów, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. a–e,
a także rozpoznawania i zapobiegania przestępstwom, o których mowa w art. 3
pkt 2, oraz rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania przestępstw, o których
mowa w art. 3 pkt 3.
2. Funkcjonariusz w toku wykonywania czynności służbowych jest obowiązany
do respektowania godności ludzkiej oraz przestrzegania i ochrony praw człowieka.
3. W przypadku nagłego, bezpośredniego zamachu na życie lub zdrowie osoby
ochranianej lub podejrzenia możliwości jego bezpośredniego wystąpienia działania związane z ochroną jej życia lub zdrowia oraz ewakuacją z miejsca zagrożenia są realizowane przed innymi zadaniami wynikającymi z art. 3.

art. 20. więcej Art. 20. W celu zapewnienia ochrony osób i obiektów, o których mowa
w art. 3 pkt 1, SOP w szczególności:
1) planuje sposoby zabezpieczenia osób oraz możliwości ich ewakuacji
w przypadku powstania zagrożenia;
2) planuje sposoby zabezpieczenia obiektów oraz uzgadnia z ich administratorami
niezbędny zakres działań dostosowawczych w odniesieniu do tych obiektów;
3) rozpoznaje i analizuje potencjalne zagrożenia;
4) zapobiega powstawaniu zagrożeń;
5) organizuje działania ochronne;
6) wykonuje bezpośrednią ochronę;
7) zabezpiecza obiekty;
8) koordynuje realizację działań ochronnych w przypadku, o którym mowa
w art. 38.

art. 21. więcej Art. 21. Funkcjonariusz, wykonując zadania, o których mowa w art. 3, ma
prawo:
1) wydawać polecenia osobom, których zachowanie stwarza lub może stworzyć
zagrożenie dla bezpieczeństwa osób lub obiektów podlegających ochronie SOP,
a w szczególności wydawać polecenia:
a) opuszczenia przez takie osoby określonego miejsca,
b) zatrzymania pojazdu,
c) usunięcia pojazdu z miejsca postoju,
d) usunięcia innych urządzeń lub oddania ich do depozytu;
2) legitymować osoby w celu ustalenia ich tożsamości, a w szczególności
identyfikacji osób, które mogą stworzyć bezpośrednie zagrożenie dla osób lub
obiektów, o których mowa w art. 3 pkt 1, podlegających ochronie SOP;
3) dokonywać kontroli osobistej polegającej na sprawdzeniu zawartości odzieży
i obuwia osoby kontrolowanej oraz przedmiotów, które znajdują się na jej ciele,
włącznie z żądaniem zdjęcia odzieży i obuwia oraz sprawdzeniu jamy ustnej,
nosa, uszu i włosów osoby kontrolowanej, jeżeli jest to niezbędne dla
zapewnienia bezpieczeństwa ochranianych osób i obiektów, o których mowa
w art. 3 pkt 1;
3a) przeglądać zawartość bagaży i sprawdzać ładunki poprzez manualne
sprawdzenie ładunków i elementów konstrukcyjnych bagaży oraz znajdujących
się w nich przedmiotów lub sprawdzenie bagaży i ładunków z wykorzystaniem
urządzeń i sprzętu specjalistycznego lub psa służbowego, jeżeli jest to niezbędne
dla zapewnienia bezpieczeństwa ochranianych osób i obiektów, o których mowa
w art. 3 pkt 1;
3b) sprawdzać pomieszczenia oraz środki transportu z wykorzystaniem urządzeń
i sprzętu specjalistycznego lub psa służbowego, jeżeli jest to niezbędne dla
zapewnienia bezpieczeństwa ochranianych osób lub obiektów, o których mowa
w art. 3 pkt 1;
4) dokonywać kontroli bezpieczeństwa osób wchodzących na teren obiektów
i placówek, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. e i f, a także na teren innych
wydzielonych przez SOP stref bezpieczeństwa, oraz środków transportu
lądowego, powietrznego lub wodnego służących do przewozu osób
ochranianych, tras ich przejazdu, pojazdów, bagaży, przesyłek, obiektów lub
obszaru w formie:
a) kontroli manualnej lub
b) sprawdzenia za pomocą środków technicznych niezbędnych do wykrywania
materiałów i urządzeń niebezpiecznych lub
c) sprawdzenia biochemicznego lub
d) sprawdzenia z wykorzystaniem psa służbowego
– w zakresie niezbędnym do realizacji zadań, o których mowa
w art. 3 pkt 1 lit. a–e;
5) ujmować osoby stwarzające bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia
ludzkiego, a także zagrożenie dla chronionego mienia w celu niezwłocznego
oddania tych osób Policji lub innym właściwym organom;
6) żądać niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji
rządowej i samorządu terytorialnego oraz jednostek gospodarczych
prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej; wymienione
instytucje, organy i jednostki są obowiązane, w zakresie swojego działania, do
udzielenia tej pomocy;
7) zwracać się o niezbędną pomoc do innych jednostek gospodarczych i organizacji
społecznych, jak również zwracać się w nagłych wypadkach do każdej osoby
o udzielenie doraźnej pomocy;
8) obserwować i rejestrować przy użyciu środków technicznych obraz zdarzeń
w miejscach publicznych, a w przypadku czynności operacyjno-
-rozpoznawczych i administracyjno-porządkowych wykonywanych na
podstawie ustawy – również rejestrować dźwięk towarzyszący tym zdarzeniom,
a także obserwować i rejestrować przy użyciu środków technicznych obraz
zdarzeń w obiektach ochranianych lub wokół tych obiektów, w uzgodnieniu
z ich administratorami, oraz w miejscach zamieszkania osób ochranianych
w zakresie uzgodnionym z tymi osobami i niezbędnym do realizacji zadań,
o których mowa w art. 3 pkt 1–3.

Art. 21a. 1. Sprawdzenia, o którym mowa w art. 21 pkt 3, można dokonać w formie:
1) kontroli manualnej lub
2) sprawdzenia za pomocą środków technicznych niezbędnych do wykrywania
materiałów i urządzeń niebezpiecznych, lub
3) sprawdzenia biochemicznego, lub
4) sprawdzenia z wykorzystaniem psa służbowego.
2. Kontrola bezpieczeństwa, o której mowa w art. 21 pkt 4, polega na
sprawdzeniu zawartości odzieży i obuwia osoby oraz przedmiotów, które znajdują się
na jej ciele, włącznie z żądaniem zdjęcia odzieży i obuwia, sprawdzeniu jamy ustnej,
nosa, uszu i włosów osoby, przeglądaniu zawartości jej bagaży lub sprawdzaniu
ładunków oraz znajdujących się w nich przedmiotów.

art. 22. więcej Art. 22. 1. Funkcjonariusz nie wykonuje uprawnień, o których mowa
w art. 21 pkt 3–5, w stosunku do:
1) członków personelu przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów
konsularnych oraz innych osób zrównanych z nimi na podstawie ustaw, umów
lub zwyczajów międzynarodowych, jeżeli nie są obywatelami polskimi;
2) innych osób korzystających z immunitetów dyplomatycznych lub konsularnych
na mocy ustaw, umów międzynarodowych albo powszechnie uznanych
zwyczajów międzynarodowych;
3) osób, które w sposób niebudzący wątpliwości wykażą, że korzystają
z immunitetu parlamentarnego, sędziowskiego lub prokuratorskiego.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy działań podejmowanych w obronie koniecznej lub
stanie wyższej konieczności.
3. O podjęciu działań, o których mowa w ust. 2, wobec osób, o których mowa
w ust. 1 pkt 1 i 2, należy niezwłocznie powiadomić urząd obsługujący ministra
właściwego do spraw zagranicznych, a wobec osób, o których mowa w ust. 1 pkt 3,
odpowiednio Marszałka Sejmu i Marszałka Senatu, Pierwszego Prezesa Sądu
Najwyższego lub Prokuratora Generalnego.

art. 23. więcej Art. 23. 1. Czynności, o których mowa w art. 21, powinny być wykonywane
w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobiste osoby, wobec której zostają
podjęte, oraz w zakresie niezbędnym w danych okolicznościach do zrealizowania celu
dokonywanej czynności.
2. Po przeprowadzeniu czynności, o których mowa w art. 21, funkcjonariusz
poucza osobę, wobec której dokonano czynności, o prawie złożenia zażalenia,
o którym mowa odpowiednio w ust. 3 lub 4.
3. Na sposób prowadzenia czynności, o których mowa w art. 21 pkt 1, 2 i 3b–8,
przysługuje zażalenie do właściwego miejscowo prokuratora w terminie 7 dni od dnia
dokonania czynności. Do zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 50
ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 2020 r.
poz. 30), zwanej dalej „Kodeksem postępowania karnego”.
4. W celu zbadania zasadności, legalności i prawidłowości dokonania czynności,
o których mowa w art. 21 pkt 3 i 3a, przysługuje zażalenie do sądu rejonowego
właściwego ze względu na miejsce przeprowadzania czynności w terminie 7 dni od
dokonania czynności. Do zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału
50 Kodeksu postępowania karnego.
5. Zażalenie, o którym mowa w ust. 4, składa się za pośrednictwem komórki
organizacyjnej SOP, w której pełni służbę funkcjonariusz SOP, który dokonał
czynności, o których mowa w art. 21 pkt 3 lub 3a. Komórka organizacyjna SOP,
o której mowa w zdaniu pierwszym, jest obowiązana do niezwłocznego przekazania
zażalenia sądowi rejonowemu właściwemu ze względu na miejsce przeprowadzania czynności.

art. 24. więcej Art. 24. 1. Funkcjonariusz, przystępując do czynności służbowych, o których
mowa w art. 21 pkt 1–7, jest obowiązany:
1) podać stopień oraz imię i nazwisko; funkcjonariusz nieumundurowany okazuje
ponadto legitymację służbową w sposób umożliwiający odczytanie
i zanotowanie nazwiska funkcjonariusza i nazwy organu, który wydał
legitymację:
2) podać podstawę prawną oraz przyczynę podjęcia czynności służbowej.
2. W przypadku realizacji czynności służbowych, o których mowa
w art. 21 pkt 4, podanie informacji wskazanych w ust. 1 następuje na żądanie osoby,
wobec której czynność służbowa jest realizowana.
3. Funkcjonariusz może odstąpić od obowiązku, o którym mowa w ust. 1,
w przypadku gdy jego realizacja mogłaby spowodować bezpośrednie zagrożenie dla
osób lub obiektów, o których mowa w art. 3 pkt 1, podlegających ochronie SOP.

art. 25. więcej Art. 25. 1. Tożsamość osoby legitymowanej funkcjonariusz ustala na podstawie:
1) dokumentów tożsamości;
2) oświadczenia innej osoby, której tożsamość została ustalona na podstawie
dokumentów tożsamości;
3) oświadczenia osoby, która jest funkcjonariuszowi znana.
2. Funkcjonariusz ustala tożsamość osób, o których mowa w ust. 1, w sposób
umożliwiający odnotowanie:
1) imienia lub imion oraz nazwiska oraz adresów zamieszkania lub pobytu;
2) numeru PESEL, a w przypadku braku informacji o numerze PESEL – daty
i miejsca urodzenia oraz imion rodziców i nazwiska rodowego;
3) rodzaju i cech identyfikacyjnych dokumentu, na podstawie którego ustalono
tożsamość osoby legitymowanej.
3. W razie legitymowania osób znajdujących się w pojeździe, gdy uzasadniają to
względy bezpieczeństwa, funkcjonariusz ma prawo żądać opuszczenia pojazdu przez te osoby.
4. Funkcjonariusz może odstąpić od legitymowania osoby, która jest mu znana.
5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) rodzaje dokumentów, o których mowa w ust. 1,
2) postać dokumentowania czynności ustalania tożsamości osób, o których mowa w ust. 1
– mając na względzie zapewnienie prawidłowego ustalenia tożsamości osoby oraz
dokumentowania procesu legitymowania.

art. 26. więcej Art. 26. 1. Osoba, która ma być poddana kontroli osobistej, może żądać
obecności przy tej czynności osoby wskazanej przez siebie oraz osoby przybranej
przez prowadzącego czynności, jeżeli obecność tych osób nie utrudni lub nie uniemożliwi dokonania kontroli.
2. Kontroli osobistej dokonuje funkcjonariusz tej samej płci, co osoba
kontrolowana, w miejscu niedostępnym w czasie wykonywania kontroli dla osób
postronnych.
3. W przypadku gdy kontrola osobista musi być dokonana niezwłocznie,
w szczególności ze względu na okoliczności mogące stanowić zagrożenie życia lub
zdrowia ludzkiego lub mienia, może jej dokonać funkcjonariusz płci odmiennej niż
osoba kontrolowana, a także może ona zostać dokonana w miejscu niespełniającym
warunku określonego w ust. 2.
4. Funkcjonariusz dokonujący kontroli osobistej, poza czynnościami, o których
mowa w art. 24:
1) legitymuje osobę kontrolowaną oraz inne osoby, jeżeli uczestniczą w czynności;
2) może wezwać osobę kontrolowaną do dobrowolnego wydania przez nią broni lub
innych niebezpiecznych przedmiotów służących do popełnienia czynu
zabronionego pod groźbą kary lub których posiadanie jest zabronione oraz może
żądać opróżnienia przez osobę kontrolowaną kieszeni, innych części odzieży lub
przedmiotów znajdujących się na ciele osoby kontrolowanej lub przez nią posiadanych;
3) odbiera osobie kontrolowanej broń lub inne niebezpieczne przedmioty, które
służą do popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary lub których posiadanie jest zabronione;
4) sprawdza czy informacje o osobie kontrolowanej, przedmiotach lub
dokumentach posiadanych przez tę osobę są przetwarzane w dostępnych SOP
krajowych i międzynarodowych systemach informacyjnych, w których
przetwarza się informacje, w tym dane osobowe, o osobach podejrzanych
o popełnienie przestępstw, osobach zaginionych lub osobach poszukiwanych
w związku z ochroną bezpieczeństwa i porządku publicznego lub w których
przetwarza się informacje o skradzionych lub utraconych dokumentach lub
przedmiotach w celu ich odnalezienia.

art. 27. więcej Art. 27. 1. Przeglądanie zawartości bagażu lub sprawdzanie ładunku
i pomieszczeń przeprowadza się w obecności właściciela bagażu, ładunku
i pomieszczenia albo przedstawiciela przewoźnika lub spedytora, albo użytkownika
pomieszczenia, a gdy jest to niemożliwe – w obecności osoby przybranej przez funkcjonariusza.
2. Przeglądania zawartości bagażu lub sprawdzania ładunku przyjętego do
przewozu dokonuje się wyłącznie w obecności przedstawiciela przewoźnika lub spedytora.
3. W razie nieobecności właściciela, użytkownika, przewoźnika lub spedytora
przeglądania zawartości bagażu lub sprawdzania ładunku i pomieszczenia dokonuje
się, gdy z ustaleń SOP wynika, że zwłoka może spowodować zagrożenie życia lub
zdrowia ludzkiego.

art. 28. więcej Art. 28. 1. Ujęcie osoby, o której mowa w art. 21 pkt 5, może nastąpić tylko
wówczas, gdy czynności, o których mowa w art. 21 pkt 1–3, okazały się bezcelowe
lub nieskuteczne.
2. Osobie ujętej na podstawie art. 21 pkt 5 przysługują uprawnienia
przewidziane w Kodeksie postępowania karnego dla osoby zatrzymanej.
3. Funkcjonariusz o każdym przypadku ujęcia osoby jest obowiązany
powiadomić swojego przełożonego pisemnym meldunkiem.

art. 29. więcej Art. 29. 1. Przy wykonywaniu czynności, o której mowa w art. 21 pkt 5,
funkcjonariusz jest obowiązany:
1) wydawać osobie ujętej polecenia;
2) sprawdzić, czy osoba ujęta posiada broń lub inne niebezpieczne przedmioty
mogące służyć do popełnienia przestępstwa lub wykroczenia albo stanowić
dowody rzeczowe lub podlegać przepadkowi;
3) odebrać broń i przedmioty, o których mowa w pkt 2;
4) poinformować osobę o ujęciu i jego przyczynach oraz uprzedzić o obowiązku
zastosowania się do wydanych poleceń.
2. Osobę ujętą funkcjonariusz niezwłocznie doprowadza do jednostki Policji lub
przekazuje Policji. Funkcjonariusz niezwłocznie przekazuje Policji także odebrane
osobie ujętej broń i przedmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 2.

art. 30. więcej Art. 30. 1. W przypadku gdy w toku przeprowadzania czynności, o których
mowa w art. 21 pkt 3–4, znaleziono przedmioty mogące stworzyć niebezpieczeństwo
dla życia, zdrowia ludzkiego lub mienia lub przedmioty, które służą do popełnienia
czynu zabronionego pod groźbą kary lub których posiadanie jest zabronione, lub na
żądanie osoby kontrolowanej złożone bezpośrednio po dokonaniu czynności,
sporządza się odpowiednio protokół kontroli osobistej, protokół przeglądania
zawartości bagaży i sprawdzenia ładunków lub protokół sprawdzenia pomieszczenia oraz środków transportu. Czynności, o których mowa w art. 21 pkt 5, dokumentuje się w protokole ujęcia.
2. Protokoły, o których mowa w ust. 1, zawierają w szczególności:
1) oznaczenie czynności, podstawy prawnej i przyczyny jej podjęcia, jej miejsca
oraz danych osoby, wobec której dokonano czynności i osób w nich
uczestniczących, obejmujących w szczególności imię, nazwisko, numer PESEL
lub datę urodzenia oraz rodzaj i cechy identyfikacyjne dokumentu, na podstawie
którego ustalono tożsamość osoby;
2) datę i godzinę rozpoczęcia i zakończenia czynności;
3) dane funkcjonariusza dokonującego czynności obejmujące stopień, imię,
nazwisko oraz nazwę komórki organizacyjnej SOP, w której pełni służbę;
4) przebieg czynności, oświadczenia i wnioski jej uczestników;
5) spis znalezionych i odebranych przedmiotów oraz w miarę potrzeby ich opis;
6) pouczenie osoby kontrolowanej o jej prawach;
7) w miarę potrzeby stwierdzenie innych okoliczności dotyczących przebiegu
czynności.
3. Jeżeli w toku przeprowadzania czynności, o których mowa w art. 21 pkt 3–5,
znaleziono przedmioty mogące stworzyć niebezpieczeństwo dla życia, zdrowia
ludzkiego lub mienia lub przedmioty, które służą do popełnienia czynu zabronionego
pod groźbą kary lub których posiadanie jest zabronione, protokół, o którym mowa
w ust. 1, przekazuje się do jednostki organizacyjnej Policji właściwej dla miejsca
przeprowadzenia czynności.
4. W przypadku gdy przedmioty ujawnione w wyniku czynności służbowych
stwarzają niebezpieczeństwo dla życia, zdrowia ludzkiego lub mienia, funkcjonariusz
jest obowiązany podjąć działania zmierzające do usunięcia niebezpieczeństwa.
5. W przypadku gdy w toku przeprowadzania czynności, o których mowa
w art. 21 pkt 3–4, nie znaleziono przedmiotów mogących stworzyć
niebezpieczeństwo dla życia, zdrowia ludzkiego lub mienia lub przedmiotów, które
służą do popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary lub których posiadanie jest
zabronione, lub osoba poddana tym czynnościom nie zgłosiła żądania sporządzenia
protokołu z dokonanych czynności, dokonanie czynności dokumentuje się w dokumentacji służbowej, odnotowując rodzaj, czas, miejsce i wynik czynności oraz imiona,
nazwiska i funkcje osób w nich uczestniczących.
6. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, treść pouczeń o prawach
przysługujących osobie kontrolowanej lub ujętej oraz wzory protokołów, o których
mowa w ust. 1, mając na względzie prawidłowe pouczenie osoby kontrolowanej albo
ujętej o przysługującej jej prawach oraz z uwzględnieniem niezbędnych danych
osobowych osób objętych tymi czynnościami, uczestniczących w tych czynnościach
oraz dokonujących tych czynności, a także informacji niezbędnych do ustalenia
przebiegu i wyniku tych czynności.

art. 31. więcej Art. 31. 1. Osobę ujętą należy niezwłocznie poddać, w przypadku uzasadnionej
potrzeby lub na jej prośbę, badaniu lekarskiemu lub udzielić jej pierwszej pomocy.
2. Funkcjonariusz ma obowiązek udzielenia pierwszej pomocy, w granicach
dostępnych środków, osobie ujętej, która ma widoczne obrażenia ciała lub utraciła
przytomność.
3. Osobie ujętej należy zapewnić pomoc lekarską zawsze, gdy będzie potrzebna,
a w szczególności w przypadkach:
1) wymienionych w ust. 2;
2) żądania przez osobę ujętą niezwłocznego zbadania przez lekarza;
3) oświadczenia osoby ujętej, że cierpi na schorzenia wymagające stałego lub
okresowego leczenia, którego przerwanie zagrażałoby jej życiu lub zdrowiu;
4) gdy z posiadanych przez funkcjonariusza informacji lub z okoliczności ujęcia
wynika, że osoba ujęta jest chora zakaźnie.
4. Funkcjonariusz odstępuje od wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 2,
w przypadku gdy:
1) udzielenie pomocy zagroziłoby w sposób bezpośredni bezpieczeństwu
funkcjonariusza albo osób lub obiektów podlegających ochronie SOP oraz
2) udzielenie pomocy zostanie zapewnione przez inne właściwe podmioty, które są
obowiązane do udzielenia pomocy na podstawie odrębnych przepisów.
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb przeprowadzania badań lekarskich, o których mowa w ust. 1, w sposób
zapewniający ochronę zdrowia osoby ujętej,
2) osoby właściwe do przeprowadzenia badań,
3) przypadki użycia specjalnego środka transportu,
4) sposób dokumentowania przypadków uniemożliwienia przeprowadzenia badania
– mając na względzie zapewnienie właściwej pomocy medycznej.

art. 32. więcej Art. 32. 1. Funkcjonariusz może zwracać się z żądaniem lub prośbą o udzielenie
pomocy, o której mowa w art. 21 pkt 6 i 7, jeżeli wykonanie czynności służbowej
byłoby bez tej pomocy niemożliwe lub znacznie utrudnione.
2. Z żądaniem lub prośbą, o których mowa w ust. 1, funkcjonariusz występuje na
piśmie za pośrednictwem kierownika właściwej komórki organizacyjnej SOP lub
upoważnionego przez niego funkcjonariusza.
3. Wystąpienie, o którym mowa w ust. 2, powinno zawierać określenie podstawy
prawnej, rodzaju i zakresu pomocy, uzasadnienie faktyczne oraz upoważnienie dla
funkcjonariusza.
4. Z wystąpieniem, o którym mowa w ust. 2, funkcjonariusz zwraca się do osób
fizycznych, a w przypadku podmiotów, o których mowa w art. 21 pkt 6 i 7, do ich
kierowników, a w przypadku ich nieobecności – do osób aktualnie dysponujących
możliwościami udzielenia pomocy.
5. O wystąpieniu o pomoc lub skorzystaniu z pomocy, jej zakresie i rodzaju oraz
o osobie udzielającej pomocy funkcjonariusz jest obowiązany powiadomić
przełożonego w pisemnym meldunku.

art. 33. więcej Art. 33. 1. Warunkiem skorzystania przez funkcjonariusza z pomocy podmiotów
i osób, o których mowa w art. 21 pkt 7, jest wyrażenie przez nie zgody na piśmie.
2. Funkcjonariusz może odstąpić od uzyskania zgody, o której mowa w ust. 1,
w przypadku gdy jej uzyskanie mogłoby spowodować bezpośrednie zagrożenie dla
osób lub obiektów podlegających ochronie SOP lub w przypadku zwracania się
o udzielenie doraźnej pomocy w nagłych przypadkach.

art. 34. więcej Art. 34. 1. W przypadkach uzasadnionych koniecznością niezwłocznego
działania, w szczególności w celu zapewnienia bezpieczeństwa osób lub obiektów
podlegających ochronie SOP, wystąpienie, o którym mowa w art. 32 ust. 2, nie jest wymagane.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, do żądania udzielenia pomocy lub
zwracania się z prośbą o jej udzielenie jest upoważniony każdy funkcjonariusz.
3. Funkcjonariusz, występując z żądaniem udzielenia pomocy lub prośbą o jej
udzielenie, jest obowiązany ustnie poinformować osobę, do której się zwraca,
o istnieniu sytuacji, o której mowa w ust. 1, oraz o podstawie prawnej, rodzaju
i zakresie pomocy.

art. 35. więcej Art. 35. 1. Żądanie udzielenia pomocy lub prośba o jej udzielenie mogą
obejmować również użyczenie rzeczy lub dokumentu.
2. Zwrot rzeczy lub dokumentu odbywa się protokolarnie w terminie i miejscu
uzgodnionych z posiadaczem lub właścicielem rzeczy lub dokumentu. Posiadacz lub
właściciel otrzymuje pokwitowanie na użyczone w ramach pomocy rzeczy lub dokumenty.
3. W razie wykonania czynności służbowych przed uzgodnionym terminem albo
ustania potrzeby korzystania z rzeczy lub dokumentu należy je niezwłocznie zwrócić
posiadaczowi lub właścicielowi.
4. W przypadkach uzasadnionych koniecznością niezwłocznego działania,
w szczególności w celu zapewnienia bezpieczeństwa osób lub obiektów
podlegających ochronie SOP, funkcjonariusz może odstąpić od wydania pokwitowania.
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) zakres informacji, jakie powinny zawierać protokół oraz pokwitowanie,
o których mowa w ust. 2,
2) zakres informacji przekazywanych posiadaczowi lub właścicielowi
w przypadkach, o których mowa w ust. 4,
3) sposób postępowania z rzeczami i dokumentami nieodebranymi przez
posiadacza lub właściciela,
4) sposób ustalania utraty wartości rzeczy lub dokumentów użyczonych
funkcjonariuszowi
– mając na względzie zapewnienie prawidłowej organizacji oraz udokumentowania
uzyskania rzeczy lub dokumentów, postępowania z nimi oraz zwrotu tych rzeczy lub dokumentów.

art. 36. więcej Art. 36. 1. Materiały z czynności, o których mowa w art. 21, które nie stanowią
informacji potwierdzających popełnienie przestępstwa albo nie są istotne dla
zapewnienia bezpieczeństwa ochranianym osobom lub obiektom lub nie są istotne dla
bezpieczeństwa państwa, podlegają protokolarnemu, komisyjnemu zniszczeniu.
Weryfikacji tych materiałów dokonuje się nie rzadziej niż co 3 lata od dnia ich uzyskania.
2. Materiały uzyskane z czynności, o których mowa w art. 21 pkt 8, są
przechowywane przez okres co najmniej 30 dni, nie dłużej jednak niż 60 dni.
3. Komendant SOP zarządza protokolarne, komisyjne zniszczenie materiałów
uzyskanych z czynności, o których mowa w art. 21 pkt 8.

art. 37. więcej Art. 37. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 11 pkt 1–6 i 9–14 ustawy
z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz. U. z
2019 r. poz. 2418), funkcjonariusz może użyć środków przymusu bezpośredniego,
o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1, pkt 2 lit. a, pkt 5, 7, 9, 11, pkt 12 lit. a, c i d,
pkt 13 i 17–20 tej ustawy, lub wykorzystać te środki.
2. W przypadkach, o których mowa w art. 45 pkt 1 lit. a–c i e, pkt 2
i pkt 3 lit. a z wyłączeniem pościgu za osobą, o której mowa w art. 45 pkt 1 lit. d, oraz
w art. 47 pkt 1, pkt 2 lit. a i pkt 3–7 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach
przymusu bezpośredniego i broni palnej, funkcjonariusz może użyć broni palnej lub
ją wykorzystać.
3. Użycie i wykorzystanie środków przymusu bezpośredniego i broni palnej oraz
dokumentowanie tego użycia i wykorzystania odbywa się na zasadach określonych
w ustawie z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej.

art. 38. więcej Art. 38. 1. W przypadku zagrożenia realizacji zadań, o których mowa
w art. 3 pkt 1 lit. c i d, jeżeli siły SOP są niewystarczające lub mogą okazać się
niewystarczające do wykonania swoich zadań, do udzielenia pomocy SOP:
1) Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw
wewnętrznych uzgodniony z Ministrem Obrony Narodowej, może zarządzić
użycie żołnierzy Żandarmerii Wojskowej;
2) minister właściwy do spraw wewnętrznych może zarządzić użycie
funkcjonariuszy Policji lub Straży Granicznej.
2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może zostać udzielona przez żołnierzy
Żandarmerii Wojskowej oraz funkcjonariuszy Policji i Straży Granicznej również
w formie samodzielnych działań.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, żołnierzom Żandarmerii Wojskowej
oraz funkcjonariuszom Policji i Straży Granicznej przysługują, w zakresie
niezbędnym do wykonania ich zadań, wobec wszystkich osób uprawnienia
funkcjonariuszy określone w art. 21 i art. 37.
4. Korzystanie z uprawnień, o których mowa w ust. 3, następuje na zasadach
i w trybie określonych dla funkcjonariuszy.

art. 39. więcej Art. 39. 1. Komendant SOP, w celu realizacji zadań określonych w art. 3 pkt 1,
może zarządzić zastosowanie urządzeń uniemożliwiających telekomunikację na
określonym obszarze przez czas niezbędny do wykonywania czynności przez SOP,
z uwzględnieniem konieczności minimalizacji skutków braku możliwości korzystania
z usług telekomunikacyjnych.
2. O zastosowaniu urządzeń, o których mowa w ust. 1, Komendant SOP
niezwłocznie informuje Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej.

art. 40. więcej Art. 40. 1. SOP, w celu realizacji zadań określonych w art. 3, uzyskuje,
gromadzi i przetwarza, także bez wiedzy i zgody osoby, której dane dotyczą,
informacje, w tym dane osobowe, od organów władzy publicznej, służb lub innych
podmiotów lub ze zbiorów danych prowadzonych przez te organy, służby i podmioty.
2. SOP nie realizuje czynności, o których mowa w ust. 1, wobec osób
ochranianych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. a–d.
3. W zakresie, o którym mowa w ust. 1, SOP może nieodpłatnie uzyskiwać dane
ze zbiorów danych, w tym zbiorów danych osobowych oraz danych pochodzących
z organizacji międzynarodowych, prowadzonych przez organy władzy publicznej oraz
państwowe lub samorządowe jednostki organizacyjne.

art. 41. więcej Art. 41. 1. Jeżeli przepisy odrębnych ustaw nie stanowią inaczej, administratorzy
zbiorów danych podmiotów, o których mowa w art. 40 ust. 1, udostępniają SOP
przetwarzane w nich dane na podstawie pisemnego wniosku Komendanta SOP lub
osoby przez niego upoważnionej.
2. Organy, służby lub podmioty, o których mowa w art. 40 ust. 1, uprawnione do
wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych mogą odmówić przekazania
SOP informacji lub ograniczyć ich zakres, jeżeli mogłoby to uniemożliwić
wykonywanie ich ustawowych zadań lub spowodować ujawnienie danych o osobie
niebędącej ich funkcjonariuszem i udzielającej pomocy tym podmiotom.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) oznaczenie sprawy;
2) określenie zbioru danych, z którego te dane mają zostać udostępnione;
3) wskazanie danych podlegających udostępnieniu.
4. Administratorzy zbiorów danych podmiotów, o których mowa w art. 40 ust. 1,
na wniosek Komendanta SOP mogą, w drodze decyzji, wyrazić zgodę na
udostępnianie SOP informacji zgromadzonych w zbiorach w drodze teletransmisji bez
konieczności składania każdorazowo pisemnych wniosków o udostępnienie danych, jeżeli właściwe do ich otrzymania komórki organizacyjne SOP spełniają łącznie następujące warunki:
1) posiadają urządzenia umożliwiające odnotowanie w systemie, kto, kiedy,
w jakim celu oraz jakie dane uzyskał;
2) posiadają zabezpieczenia techniczne i organizacyjne uniemożliwiające
wykorzystanie danych niezgodnie z celem ich uzyskania;
3) specyfika lub zakres wykonywanych przez nie zadań uzasadnia takie udostępnienie.

art. 42. więcej Art. 42. 1. Przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych
podejmowanych przez SOP w celu:
1) rozpoznania i zapobiegania ściganych z oskarżenia publicznego umyślnych
przestępstw określonych w art. 134, art. 135 § 1, art. 136 § 1, art. 148,
art. 156 § 1 i 3, art. 157 § 1, art. 163 § 1 i 3, art. 164 § 1, art. 165 § 1 i 3, art. 166,
art. 167, art. 173 § 1 i 3, art. 189, art. 223, art. 252 § 1–3, art. 258 oraz art. 280–
282 Kodeksu karnego i skierowanych przeciwko osobom, o których mowa
w art. 3 pkt 1 lit. a–d lub przeciwko bezpieczeństwu obiektów wymienionych w
art. 3 pkt 1 lit. e,
2) rozpoznania, zapobiegania i wykrywania ściganych z oskarżenia publicznego,
umyślnych przestępstw określonych w art. 228, art. 229, art. 231, art. 265 oraz
art. 266 Kodeksu karnego, popełnionych przez funkcjonariuszy i pracowników
SOP w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych
– gdy inne środki okazały się bezskuteczne albo będą nieprzydatne, Sąd Okręgowy
w Warszawie może, w drodze postanowienia, zarządzić kontrolę operacyjną na
pisemny wniosek Komendanta SOP złożony po uzyskaniu pisemnej zgody
Prokuratora Generalnego.
2. Wniosek Komendanta SOP, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać
w szczególności:
1) numer sprawy i jej kryptonim, jeżeli został nadany;
2) opis przestępstwa z podaniem, w miarę możliwości, jego kwalifikacji prawnej;
3) okoliczności uzasadniające potrzebę zastosowania kontroli operacyjnej, w tym
stwierdzonej bezskuteczności lub nieprzydatności innych środków;
4) dane osoby lub inne dane pozwalające na jednoznaczne określenie podmiotu lub
przedmiotu, wobec którego stosowana będzie kontrola operacyjna, ze
wskazaniem miejsca lub sposobu jej stosowania;
5) cel, czas i rodzaj prowadzonej kontroli operacyjnej.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, przedstawia się wraz z materiałami
uzasadniającymi potrzebę zastosowania kontroli operacyjnej.
4. W przypadkach niecierpiących zwłoki, jeżeli mogłoby to spowodować utratę
informacji lub zatarcie albo zniszczenie dowodów przestępstwa, Komendant SOP
może zarządzić, po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego, kontrolę
operacyjną, zwracając się jednocześnie do Sądu Okręgowego w Warszawie
z wnioskiem o wydanie postanowienia w tej sprawie. W razie nieudzielenia przez Sąd
Okręgowy w Warszawie zgody w terminie 5 dni od dnia zarządzenia kontroli
operacyjnej Komendant SOP wstrzymuje kontrolę operacyjną oraz dokonuje
protokolarnego, komisyjnego zniszczenia materiałów zgromadzonych podczas jej stosowania.
5. W przypadku potrzeby zarządzenia kontroli operacyjnej wobec osoby
podejrzanej i oskarżonego, we wniosku Komendanta SOP, o którym mowa w ust. 1,
o zarządzenie kontroli operacyjnej zamieszcza się informację o toczącym się wobec
tej osoby postępowaniu.

art. 43. więcej Art. 43. Kontrola operacyjna jest prowadzona niejawnie i polega na:
1) uzyskiwaniu i utrwalaniu treści rozmów prowadzonych przy użyciu środków
technicznych, w tym za pomocą sieci telekomunikacyjnych;
2) uzyskiwaniu i utrwalaniu obrazu lub dźwięku osób z pomieszczeń, środków
transportu lub miejsc innych niż miejsca publiczne;
3) uzyskiwaniu i utrwalaniu treści korespondencji, w tym korespondencji
prowadzonej za pomocą środków komunikacji elektronicznej;
4) uzyskiwaniu i utrwalaniu danych zawartych na informatycznych nośnikach
danych, telekomunikacyjnych urządzeniach końcowych, systemach
informatycznych i teleinformatycznych;
5) uzyskiwaniu dostępu i kontroli zawartości przesyłek.

art. 44. więcej Art. 44. 1. Kontrolę operacyjną zarządza się na okres nie dłuższy niż 3 miesiące.
Sąd Okręgowy w Warszawie może na pisemny wniosek Komendanta SOP złożony po
uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego wydać, na okres nie dłuższy niż
kolejne 3 miesiące, postanowienie o jednorazowym przedłużeniu kontroli
operacyjnej, jeżeli nie ustały przyczyny tej kontroli.
2. W uzasadnionych przypadkach, gdy podczas stosowania kontroli operacyjnej
pojawią się nowe okoliczności istotne dla zapobieżenia lub wykrycia przestępstwa albo ustalenia sprawców i uzyskania dowodów przestępstwa, Sąd Okręgowy w Warszawie na pisemny wniosek Komendanta SOP złożony po uzyskaniu pisemnej zgody Prokuratora Generalnego może również po upływie okresów, o których mowa
w ust. 1, wydawać kolejne postanowienia o przedłużeniu kontroli operacyjnej na
następujące po sobie okresy, których łączna długość nie może przekraczać
12 miesięcy.

art. 45. więcej Art. 45. 1. Komendant SOP może upoważnić swojego zastępcę do składania
wniosków, o których mowa w art. 42 ust. 1 i 4 oraz art. 44, lub do zarządzania kontroli
operacyjnej w trybie art. 42 ust. 4.
2. Do wniosków, o których mowa w art. 42 ust. 4 oraz art. 44, stosuje się
odpowiednio przepisy art. 42 ust. 2 i 3.

art. 46. więcej Art. 46. 1. Sąd Okręgowy w Warszawie przed wydaniem postanowienia,
o którym mowa w art. 42 ust. 1 i 4 oraz art. 44, zapoznaje się z materiałami
uzasadniającymi wniosek, w szczególności zgromadzonymi podczas stosowania
kontroli operacyjnej zarządzonej w tej sprawie.
2. Wnioski, o których mowa w art. 42 ust. 1 i 4 oraz art. 44, Sąd Okręgowy
w Warszawie rozpoznaje jednoosobowo, przy czym czynności sądu związane
z rozpoznawaniem tych wniosków powinny być realizowane w warunkach
przewidzianych dla przekazywania, przechowywania i udostępniania informacji
niejawnych oraz z odpowiednim zastosowaniem przepisów wykonawczych wydanych
na podstawie art. 181 § 2 Kodeksu postępowania karnego. W posiedzeniu Sądu Okręgowego w Warszawie może wziąć udział wyłącznie Prokurator Generalny
i przedstawiciel Komendanta SOP.
3. Wnioski, postanowienia, pisemne zgody i zarządzenia, o których mowa
w art. 42 i art. 44, w odniesieniu do spraw określonych w art. 42 ust. 1 pkt 2,
Komendant SOP przekazuje do wiadomości Inspektorowi Nadzoru Wewnętrznego.

art. 47. więcej Art. 47. 1. Przedsiębiorca telekomunikacyjny, operator pocztowy oraz
usługodawca świadczący usługi drogą elektroniczną są obowiązani do zapewnienia,
na własny koszt, warunków technicznych i organizacyjnych umożliwiających
prowadzenie przez SOP kontroli operacyjnej.
2. Usługodawca świadczący usługi drogą elektroniczną będący
mikroprzedsiębiorcą lub małym przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i 1495) zapewnia warunki techniczne i organizacyjne umożliwiające prowadzenie przez SOP kontroli operacyjnej stosownie do posiadanej infrastruktury.

art. 48. więcej Art. 48. 1. W przypadku uzyskania dowodów pozwalających na wszczęcie
postępowania karnego lub mających znaczenie dla toczącego się postępowania
karnego Komendant SOP przekazuje Prokuratorowi Generalnemu wszystkie materiały
zgromadzone podczas stosowania kontroli operacyjnej. W postępowaniu przed sądem
w odniesieniu do tych materiałów stosuje się odpowiednio przepis art. 393 § 1 zdanie
pierwsze Kodeksu postępowania karnego.
2. W przypadku gdy materiały, o których mowa w ust. 1:
1) zawierają informacje, o których mowa w art. 178 Kodeksu postępowania
karnego, Komendant SOP zarządza ich niezwłoczne, komisyjne i protokolarne zniszczenie;
2) mogą zawierać informacje, o których mowa w art. 178a i art. 180 § 3 Kodeksu
postępowania karnego, z wyłączeniem informacji o przestępstwach, o których
mowa w art. 240 § 1 Kodeksu karnego, albo informacje stanowiące tajemnice
związane z wykonywaniem zawodu lub funkcji, o których mowa
w art. 180 § 2 Kodeksu postępowania karnego, Komendant SOP przekazuje
Prokuratorowi Generalnemu te materiały.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, Prokurator Generalny
niezwłocznie po otrzymaniu materiałów kieruje je do Sądu Okręgowego w Warszawie
wraz z wnioskiem o:
1) stwierdzenie, które z przekazanych materiałów zawierają informacje, o których
mowa w ust. 2 pkt 2;
2) dopuszczenie do wykorzystania w postępowaniu karnym materiałów
zawierających informacje stanowiące tajemnice związane z wykonywaniem
zawodu lub funkcji, o których mowa w art. 180 § 2 Kodeksu postępowania
karnego, nieobjęte zakazami określonymi w art. 178a i art. 180 § 3 Kodeksu
postępowania karnego, z wyłączeniem informacji o przestępstwach, o których
mowa w art. 240 § 1 Kodeksu karnego.
4. Sąd Okręgowy w Warszawie niezwłocznie po złożeniu wniosku przez
Prokuratora Generalnego wydaje postanowienie o dopuszczeniu do wykorzystania
w postępowaniu karnym materiałów, o których mowa w ust. 3 pkt 2, gdy jest to
niezbędne dla dobra wymiaru sprawiedliwości, a okoliczność nie może być ustalona na podstawie innego dowodu, a także zarządza niezwłoczne zniszczenie materiałów,
których wykorzystanie w postępowaniu karnym jest niedopuszczalne.
5. Na postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie w przedmiocie
dopuszczenia do wykorzystania w postępowaniu karnym materiałów, o których mowa
w ust. 3 pkt 2, Prokuratorowi Generalnemu przysługuje zażalenie. Do zażalenia
stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego.

art. 49. więcej Art. 49. 1. Kontrola operacyjna powinna być zakończona niezwłocznie po
ustaniu przyczyn jej zarządzenia, najpóźniej jednak z upływem okresu, na który
została wprowadzona.
2. Komendant SOP informuje Prokuratora Generalnego o wynikach kontroli
operacyjnej po jej zakończeniu, a na jego żądanie również o przebiegu tej kontroli.
3. Jeżeli materiał zgromadzony w sprawie uzasadnia prowadzenie czynności
procesowych, wykonuje je Prokurator Generalny. Właściwy prokurator może
zarządzić ich prowadzenie w całości lub części przez Agencję Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, w zakresie zadań wynikających z art. 5 ustawy z dnia 24 maja 2002 r.
o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. z 2020 r.
poz. 27), Policję lub Straż Graniczną.

art. 50. więcej Art. 50. Komendant SOP jest obowiązany do wykonania zarządzenia Sądu
Okręgowego w Warszawie o zniszczeniu materiałów, o którym mowa w art. 48 ust. 4,
oraz niezwłocznego, komisyjnego i protokolarnego zniszczenia materiałów, których
wykorzystanie w postępowaniu karnym jest niedopuszczalne. Komendant SOP
niezwłocznie informuje Prokuratora Generalnego o zniszczeniu tych materiałów.

art. 51. więcej Art. 51. Osobie, wobec której kontrola operacyjna była stosowana, nie
udostępnia się materiałów zgromadzonych podczas trwania tej kontroli.

art. 52. więcej Art. 52. 1. Sąd Okręgowy w Warszawie, Prokurator Generalny oraz Komendant
SOP prowadzą rejestry postanowień, pisemnych zgód, wniosków i zarządzeń
dotyczących kontroli operacyjnej.
2. Komendant SOP prowadzi rejestr centralny wniosków i zarządzeń
dotyczących kontroli operacyjnej prowadzonej przez SOP.
3. W komórkach organizacyjnych SOP wykonujących zarządzenia w sprawie
kontroli operacyjnej można odrębnie rejestrować dane zawarte w dokumentacji
kontroli operacyjnej w zakresie przewidzianym dla prowadzonych przez SOP
rejestrów, o których mowa w ust. 1.
4. Rejestry, o których mowa w ust. 1–3, prowadzi się w formie elektronicznej,
z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych.

art. 53. więcej Art. 53. 1. Zgromadzone podczas stosowania kontroli operacyjnej materiały
niezawierające dowodów pozwalających na wszczęcie postępowania karnego lub
dowodów mających znaczenie dla toczącego się postępowania karnego podlegają
niezwłocznemu, komisyjnemu i protokolarnemu zniszczeniu. Zniszczenie materiałów
zarządza Komendant SOP.
2. O wydaniu i wykonaniu zarządzenia dotyczącego zniszczenia materiałów,
o których mowa w ust. 1, Komendant SOP jest obowiązany niezwłocznie
poinformować Prokuratora Generalnego.

art. 54. więcej Art. 54. 1. Na postanowienia sądu, o których mowa w:
1) art. 42 ust. 1 i 4 oraz art. 44 – przysługuje Komendantowi SOP zażalenie;
2) art. 42 ust. 4 – przysługuje Prokuratorowi Generalnemu zażalenie.
Do zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z Ministrem
Sprawiedliwości, ministrem właściwym do spraw łączności oraz ministrem
właściwym do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia, sposób
dokumentowania kontroli operacyjnej oraz przechowywania i przekazywania
wniosków i zarządzeń, a także przechowywania, przekazywania oraz przetwarzania
i niszczenia materiałów uzyskanych podczas stosowania tej kontroli, uwzględniając
potrzebę zapewnienia niejawnego charakteru podejmowanych czynności i uzyskanych
materiałów, oraz wzory stosowanych druków i rejestrów.

art. 55. więcej Art. 55. Minister właściwy do spraw wewnętrznych przedstawia corocznie
Sejmowi i Senatowi informację o działalności określonej w art. 42–53. Informacja
powinna być przedstawiona Sejmowi i Senatowi do dnia 30 czerwca roku następującego po roku objętym tą informacją.

art. 56. więcej Art. 56. 1. SOP, z zachowaniem ograniczeń wynikających z art. 42–54, może
uzyskiwać informacje, w tym także niejawnie, gromadzić je, sprawdzać oraz przetwarzać.
2. SOP może pobierać, uzyskiwać, gromadzić, przetwarzać i wykorzystywać
w celu realizacji zadań ustawowych informacje, w tym dane osobowe,
o następujących osobach, także bez ich wiedzy i zgody:
1) osobach podejrzanych o popełnienie przestępstw ściganych z oskarżenia
publicznego;
2) osobach o nieustalonej tożsamości lub usiłujących ukryć swoją tożsamość;
3) osobach stwarzających zagrożenie, o których mowa w ustawie z dnia
22 listopada 2013 r. o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi
stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób
(Dz. U. z 2019 r. poz. 2203);
4) osobach poszukiwanych;
5) innych osobach, o ile służy to realizacji zadań, o których mowa w art. 3.
3. SOP w celu realizacji zadań ustawowych może pobierać, uzyskiwać,
gromadzić, przetwarzać, sprawdzać i wykorzystywać informacje, w tym dane
osobowe, uzyskane lub przetwarzane przez organy innych państw oraz przez
Międzynarodową Organizację Policji Kryminalnych – Interpol i Agencję Unii
Europejskiej ds. Współpracy Organów Ścigania (Europol).
4. SOP może przekazywać informacje, w tym dane osobowe, służące
zapobieganiu lub zwalczaniu przestępczości organom innych państw lub
Międzynarodowej Organizacji Policji Kryminalnych – Interpol na zasadach i w trybie
określonych w ustawie z dnia 16 września 2011 r. o wymianie informacji z organami
ścigania państw członkowskich Unii Europejskiej, państw trzecich, agencjami Unii
Europejskiej oraz organizacjami międzynarodowymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 484 oraz
z 2019 r. poz. 125), w prawie Unii Europejskiej i w postanowieniach umów
międzynarodowych, z wyłączeniem informacji uzyskanych od Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego.
5. SOP może pobierać, uzyskiwać, gromadzić, przetwarzać i wykorzystywać
w celu realizacji zadań ustawowych informacje, w tym dane osobowe, o osobach,
o których mowa w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o działaniach
antyterrorystycznych, także bez wiedzy i zgody tych osób, a także udostępniać
i przekazywać te informacje uprawnionym służbom, organom lub podmiotom na
zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.
6. Informacje, o których mowa w ust. 1–5, dotyczą osób, o których mowa
w ust. 2 i 5, i mogą obejmować:
1) dane osobowe, o których mowa w art. 14 ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o
ochronie danych osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem i
zwalczaniem przestępczości (Dz. U. z 2019 r. poz. 125);
2) odciski linii papilarnych;
3) zdjęcia, szkice i opisy wizerunku;
4) cechy i znaki szczególne, pseudonimy;
5) informacje o:
a) miejscu zamieszkania lub pobytu,
b) wykształceniu, zawodzie, miejscu i stanowisku pracy oraz sytuacji
materialnej i stanie majątku,
c) dokumentach i przedmiotach, którymi sprawca się posługuje,
d) sposobie działania sprawcy, jego środowisku i kontaktach,
e) sposobie zachowania się sprawcy wobec osób pokrzywdzonych.
7. Informacji, o których mowa w ust. 2, nie pobiera się, w przypadku gdy nie
mają one przydatności wykrywczej, dowodowej lub identyfikacyjnej, o ile nie służy
to realizacji zadań, o których mowa w art. 3.
8. Dane osobowe, o których mowa w ust. 2 i 3 oraz art. 40 ust. 1, z wyjątkiem
danych osobowych, o których mowa w ust. 6 pkt 1, SOP może przetwarzać:
1) w innym celu niż ten, w którym dane te zostały pobrane, uzyskane, przekazane,
udostępnione lub zgromadzone – jeżeli jest to niezbędne do realizacji zadań
ustawowych SOP;
2) w celach historycznych, statystycznych lub innych naukowych – jeżeli dane te
zostały zmodyfikowane w sposób uniemożliwiający przyporządkowanie numeru
identyfikacyjnego albo określonych cech fizycznych, fizjologicznych,
umysłowych, ekonomicznych, kulturowych lub społecznych określonej lub
możliwej do zidentyfikowania osobie fizycznej albo w taki sposób, iż
przyporządkowanie takie wymagałoby niewspółmiernych kosztów, czasu lub działań.
9. (uchylony)
10. Dane osobowe uznane za zbędne można przekształcić w sposób
uniemożliwiający przyporządkowanie poszczególnych informacji osobistych lub
rzeczowych określonej lub możliwej do zidentyfikowania osobie fizycznej albo w taki
sposób, iż przyporządkowanie takie wymagałoby niewspółmiernych kosztów, czasu lub działań.
11. (uchylony)
12. Dane osobowe ujawniające pochodzenie rasowe lub etniczne, poglądy
polityczne, przekonania religijne lub filozoficzne, przynależność wyznaniową, partyjną lub związkową, dane o stanie zdrowia, nałogach lub życiu seksualnym oraz
dane genetyczne i dane biometryczne osób podejrzanych o popełnienie przestępstw
ściganych z oskarżenia publicznego, które nie zostały skazane za te przestępstwa,
podlegają komisyjnemu i protokolarnemu zniszczeniu niezwłocznie po uprawomocnieniu się stosownego orzeczenia.
13. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, tryb gromadzenia, sposoby przetwarzania informacji, w tym danych
osobowych, o których mowa w ust. 2 i 3, w zbiorach danych, wzory dokumentów
obowiązujących przy przetwarzaniu danych oraz sposób oceny danych pod kątem ich
przydatności w prowadzonych postępowaniach, uwzględniając potrzebę ochrony
danych przed nieuprawnionym dostępem i przesłanki zaniechania zbierania określonych rodzajów informacji, a także konieczność dostosowania się do wymogów określonych przez organy innych państw w związku z pobieraniem lub uzyskiwaniem tych informacji.

art. 57. więcej Art. 57. 1. W celu rozpoznania, zapobiegania i wykrywania przestępstw,
o których mowa w art. 42 ust. 1, SOP może uzyskiwać dane niestanowiące treści
odpowiednio przekazu telekomunikacyjnego, przesyłki pocztowej albo przekazu
w ramach usługi świadczonej drogą elektroniczną, określone w:
1) art. 180c i art. 180d ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne
(Dz. U. z 2019 r. poz. 2460), zwane dalej „danymi telekomunikacyjnymi”,
2) art. 82 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe (Dz. U.
z 2018 r. poz. 2188 oraz z 2019 r. poz. 1051, 1495 i 2005), zwane dalej „danymi pocztowymi”,
3) art. 18 ust. 1–5 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą
elektroniczną (Dz. U. z 2019 r. poz. 123 i 730), zwane dalej „danymi internetowymi”
– oraz może je przetwarzać bez wiedzy i zgody osoby, której dotyczą.
2. Przedsiębiorca telekomunikacyjny, operator pocztowy lub usługodawca
świadczący usługi drogą elektroniczną udostępnia nieodpłatnie dane, o których mowa w ust. 1:
1) funkcjonariuszowi wskazanemu w pisemnym wniosku Komendanta SOP albo
osoby przez niego upoważnionej;
2) na ustne żądanie funkcjonariusza posiadającego pisemne upoważnienie osób,
o których mowa w pkt 1;
3) za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej funkcjonariuszowi posiadającemu
pisemne upoważnienie osób, o których mowa w pkt 1.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, udostępnianie danych, o których
mowa w ust. 1, odbywa się bez udziału pracowników przedsiębiorcy
telekomunikacyjnego, operatora pocztowego lub usługodawcy świadczącego usługi
drogą elektroniczną lub z ich niezbędnym udziałem, jeżeli możliwość taka jest
przewidziana w porozumieniu zawartym między Komendantem SOP a tym
podmiotem.
4. Udostępnienie SOP danych, o których mowa w ust. 1, może nastąpić za
pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej, jeżeli:
1) możliwość ustalenia osoby uzyskującej dane, ich rodzaju oraz czasu, w którym
zostały uzyskane,
2) zabezpieczenie techniczne i organizacyjne uniemożliwiające osobie
nieuprawnionej dostęp do danych
– zapewniają wykorzystywane sieci telekomunikacyjne.
5. Komendant SOP prowadzi rejestr wystąpień o uzyskanie danych
telekomunikacyjnych, pocztowych i internetowych zawierający informacje
identyfikujące komórkę organizacyjną SOP i funkcjonariusza uzyskującego te dane,
ich rodzaj, cel uzyskania oraz czas, w którym zostały uzyskane. Rejestry prowadzi się
w formie elektronicznej, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych.
6. Dane, o których mowa w ust. 1, które mają znaczenie dla postępowania
karnego, Komendant SOP przekazuje prokuratorowi właściwemu miejscowo lub
rzeczowo. Prokurator podejmuje decyzję o zakresie i sposobie wykorzystania
przekazanych danych.
7. Dane, o których mowa w ust. 1, które nie mają znaczenia dla postępowania
karnego albo dla zapewnienia bezpieczeństwa ochranianym osobom lub obiektom lub
nie są istotne dla bezpieczeństwa państwa, podlegają niezwłocznemu, komisyjnemu
i protokolarnemu zniszczeniu.

art. 58. więcej Art. 58. 1. Kontrolę nad uzyskiwaniem przez SOP danych telekomunikacyjnych,
pocztowych lub internetowych sprawuje Sąd Okręgowy w Warszawie.
2. Komendant SOP przekazuje, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji
niejawnych, Sądowi Okręgowemu w Warszawie, w okresach półrocznych,
sprawozdanie obejmujące:
1) liczbę przypadków pozyskania w okresie sprawozdawczym danych
telekomunikacyjnych, pocztowych lub internetowych oraz rodzaj tych danych;
2) kwalifikacje prawne czynów, w związku z zaistnieniem lub podejrzeniem
zaistnienia których wystąpiono o dane telekomunikacyjne, pocztowe lub internetowe.
3. W ramach kontroli, o której mowa w ust. 1, Sąd Okręgowy w Warszawie
może zapoznać się z materiałami uzasadniającymi udostępnienie SOP danych
telekomunikacyjnych, pocztowych lub internetowych.
4. Sąd Okręgowy w Warszawie informuje Komendanta SOP o wyniku kontroli
w terminie 30 dni od jej zakończenia.

art. 59. więcej Art. 59. 1. W celu realizacji zadań, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2, SOP
może uzyskiwać dane:
1) z wykazu, o którym mowa w art. 179 ust. 9 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. –
Prawo telekomunikacyjne,
2) o których mowa w art. 161 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo
telekomunikacyjne,
3) w przypadku użytkownika, który nie jest osobą fizyczną, numer zakończenia
sieci oraz siedzibę lub miejsce wykonywania działalności gospodarczej, firmę
lub nazwę i formę organizacyjną tego użytkownika,
4) w przypadku stacjonarnej publicznej sieci telekomunikacyjnej – także nazwę
miejscowości oraz ulicy, przy której znajduje się zakończenie sieci, udostępnione
użytkownikowi
– oraz może je przetwarzać bez wiedzy i zgody osoby, której dotyczą.
2. Do udostępniania i przetwarzania danych, o których mowa w ust. 1, stosuje się
przepisy art. 57 ust. 2–7.
3. Kontroli, o której mowa w art. 58 ust. 1, nie podlega uzyskiwanie danych na
podstawie ust. 1.

art. 60. więcej Art. 60. (uchylony).

art. 61. więcej Art. 61. Administratorem danych osobowych przetwarzanych przez SOP jest
Komendant SOP.

art. 62. więcej Art. 62. Kierownicy komórek organizacyjnych SOP są obowiązani współdziałać
z Biurem Nadzoru Wewnętrznego, o którym mowa w ustawie z dnia 21 czerwca 1996 r. o szczególnych formach sprawowania nadzoru przez ministra właściwego do
spraw wewnętrznych, w zakresie realizacji jego zadań, a w szczególności:
1) udostępniać na wniosek Inspektora Nadzoru Wewnętrznego niezbędne
uzbrojenie, wyposażenie, urządzenia i środki techniczne;
2) zapewniać warunki niezbędne do sprawnej realizacji zadań przez inspektorów
Biura Nadzoru Wewnętrznego, w szczególności przez zapewnienie swobodnego
wstępu na teren komórki organizacyjnej SOP, niezwłocznie przedstawiać żądane
informacje i dokumenty, terminowo udzielać ustnych i pisemnych wyjaśnień,
a także udostępniać niezbędne urządzenia techniczne i zapewniać dostęp do
Internetu oraz, w miarę możliwości, do oddzielnego pomieszczenia z odpowiednim wyposażeniem;
3) przekazywać dane funkcjonariuszy objętych weryfikacją, o której mowa
w art. 11a ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o szczególnych formach
sprawowania nadzoru przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych,
najpóźniej w terminie 14 dni przed planowanym:
a) powołaniem na stanowiska Komendanta SOP i jego zastępców, dyrektorów
i zastępców dyrektorów komórek organizacyjnych SOP oraz naczelników,
b) oddelegowaniem do pełnienia służby lub wykonywaniem zadań poza
granicami państwa na okres przekraczający 14 dni, z wyłączeniem
przypadku, o którym mowa w art. 3 pkt 1 lit. f,
c) wystąpieniem o mianowanie na stopnie generała brygady i generała dywizji w SOP,
d) wystąpieniem o przedterminowe mianowanie w korpusie oficerów SOP,
e) wystąpieniem o wyróżnienie, na wniosek ministra właściwego do spraw
wewnętrznych, orderami i odznaczeniami, o których mowa w ustawie
z dnia 16 października 1992 r. o orderach i odznaczeniach (Dz. U. z 2019 r.
poz. 25, 730 i 992),
f) oddelegowaniem do wykonywania zadań w Biurze Nadzoru Wewnętrznego;
4) udostępniać dokumentację z kontroli, o której mowa w art. 12 ust. 3 pkt 2
ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych
(Dz. U. z 2019 r. poz. 742).

art. 63. więcej Art. 63. 1. W związku z wykonywaniem zadań wymienionych w art. 3 SOP
zapewnia ochronę form i metod realizacji zadań, informacji oraz własnych obiektów
i danych identyfikujących funkcjonariuszy.
2. Przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych funkcjonariusze
mogą posługiwać się dokumentami, które uniemożliwiają ustalenie danych
identyfikujących funkcjonariusza oraz środków, którymi posługują się przy
wykonywaniu zadań służbowych.
2a. Przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych funkcjonariusze
mogą posługiwać się środkami identyfikacji elektronicznej zawierającymi dane inne
niż dane identyfikujące funkcjonariusza.
3. Nie popełnia przestępstwa:
1) kto poleca sporządzenie lub kieruje sporządzeniem dokumentów lub
wydawaniem środków identyfikacji elektronicznej, o których mowa w ust. 2 i 2a;
2) kto sporządza dokumenty lub wydaje środki identyfikacji elektronicznej, o
których mowa w ust. 2 i 2a;
3) kto udziela pomocy w sporządzeniu dokumentów lub wydawaniu środków
identyfikacji elektronicznej, o których mowa w ust. 2 i 2a;
4) funkcjonariusz, jeżeli dokumentami lub środkami identyfikacji elektronicznej, o
których mowa w ust. 2 i 2a, posługuje się przy wykonywaniu czynności
operacyjno-rozpoznawczych;
5) kto wydaje środki identyfikacji elektronicznej, o których mowa w ust. 2a,
funkcjonariuszowi, lub dopuszcza do uwierzytelnienia z wykorzystaniem takiego
środka identyfikacji elektronicznej w swoim systemie identyfikacji
elektronicznej.
4. Uprawnione organy, służby i instytucje państwowe, jak również organy
jednostek samorządu terytorialnego, na pisemny wniosek Komendanta SOP,
stosownie do zakresu tego wniosku, wydają dokumenty i znaki identyfikujące
funkcjonariuszom mającym posługiwać się nimi jako funkcjonariusze lub pracownicy
tych organów, służb lub instytucji, bądź też, w granicach swojej właściwości, udzielają
niezbędnej pomocy w zakresie wydawania przedmiotowych dokumentów.
5. W przypadku gdy nie zwrócono się o to do organów, służb lub instytucji
określonych w ust. 4, organem uprawnionym do wydawania dokumentów, o których
mowa w ust. 2, jest Komendant SOP.
6. Organem uprawnionym do prowadzenia ewidencji dokumentów, o których
mowa w ust. 2 i 2a, jest Komendant SOP.
7. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb wydawania dokumentów, o których mowa w ust. 2,
2) sposób posługiwania się dokumentami, o których mowa w ust. 2, a także ich
przechowywania i ewidencji,
3) organy i osoby uprawnione do ich wydawania, posługiwania się nimi i ich
przechowywania,
4) czas, na jaki są wydawane dokumenty, o których mowa w ust. 2,
5) czynności zapewniające ich ochronę
– mając na względzie rodzaje dokumentów i cel, w jakim są wydawane, oraz
zapewnienie właściwego zabezpieczenia dokumentów oraz dokumentowania sposobu
ich wydawania i używania.

art. 64. więcej Art. 64. 1. SOP przy wykonywaniu swoich zadań może korzystać z pomocy
osób niebędących funkcjonariuszami. Ujawnianie danych o osobach udzielających
pomocy SOP jest zabronione.
2. Dane o osobach, o których mowa w ust. 1, mogą być ujawnione na żądanie
prokuratora lub sądu w razie uzasadnionego podejrzenia popełnienia przez te osoby
przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego w związku z podejmowaniem
działań, o których mowa w art. 19 ust. 1, oraz w przypadku ujawnienia przez te osoby
faktu udzielania pomocy SOP w zakresie działań, o których mowa
w art. 19 ust. 1 pkt 2. Udostępnienie tych danych następuje w trybie określonym w ust. 3.
3. Komendant SOP może zezwalać:
1) byłym i obecnym funkcjonariuszom i pracownikom SOP,
2) osobom oddelegowanym do SOP, w zakresie zadań realizowanych w okresie oddelegowania,
3) osobom udzielającym funkcjonariuszom pomocy w wykonywaniu zadań SOP,
4) byłym funkcjonariuszom i pracownikom Biura Ochrony Rządu
– na udzielenie wiadomości stanowiącej informację niejawną uprawnionemu podmiotowi.
4. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 3, nie dotyczy sytuacji, o których mowa
w art. 48, art. 49, art. 57 oraz art. 67 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2, z wyjątkiem
dokumentów i materiałów, które sąd okręgowy, prokurator Biura Lustracyjnego lub oddziałowego biura lustracyjnego Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania
Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu uzna za niezbędne w związku
z wykonywaniem ich zadań określonych w ustawie z dnia 18 października 2006 r.
o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944–
1990 oraz treści tych dokumentów oraz ustawie z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie
Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1882).
5. W razie odmowy zezwolenia na udzielenie wiadomości stanowiącej
informację niejawną o klauzuli „tajne” lub „ściśle tajne” pomimo żądania prokuratora
lub sądu, zgłoszonego w związku z postępowaniem karnym o zbrodnie przeciwko
pokojowi, ludzkości i o przestępstwa wojenne lub o zbrodnię godzącą w życie ludzkie
albo o występek przeciwko życiu i zdrowiu, gdy jego następstwem była śmierć
człowieka, Komendant SOP na wniosek prokuratora lub sądu przedstawia żądane
dokumenty i materiały oraz wyjaśnienia ministrowi właściwemu do spraw
wewnętrznych. Jeżeli minister właściwy do spraw wewnętrznych stwierdzi, że
uwzględnienie żądania prokuratora lub sądu jest uzasadnione, Komendant SOP jest
obowiązany zezwolić na udostępnienie wnioskowanych informacji.
6. W razie odmowy zezwolenia na udzielenie wiadomości stanowiącej
informację niejawną przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych stosuje się
tryb określony w art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o szczególnych
formach sprawowania nadzoru przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
7. W przypadku Komendanta SOP zezwolenia, o którym mowa w ust. 3, udziela
minister właściwy do spraw wewnętrznych. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.
8. Za udzielenie pomocy, o której mowa w ust. 1, osobom niebędącym
funkcjonariuszami może być przyznane wynagrodzenie.

art. 65. więcej Art. 65. 1. Koszty podejmowanych przez SOP czynności operacyjno-rozpoznawczych, zakupów środków technicznych niezbędnych do realizacji tych czynności, prowadzonych szkoleń dla funkcjonariuszy dotyczących wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych oraz wynagrodzenia osób, o których mowa
w art. 64 ust. 1, w zakresie, w jakim ze względu na wyłączenie jawności czynności
operacyjno-rozpoznawczych nie mogą być stosowane przepisy o finansach
publicznych, rachunkowości i zamówieniach publicznych, są pokrywane
z tworzonego na ten cel funduszu operacyjnego.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, z zachowaniem przepisów
o ochronie informacji niejawnych, określi, w drodze zarządzenia, sposób tworzenia
funduszu operacyjnego i gospodarowania nim oraz podmioty właściwe w tych sprawach.

art. 66. więcej Art. 66. 1. SOP nie może przy wykonywaniu swoich zadań korzystać z tajnej współpracy:
1) posłów i senatorów;
2) osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, o których mowa w art. 2
ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze
stanowiska państwowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 152 i 1820);
3) dyrektorów generalnych w ministerstwach, urzędach centralnych lub urzędach wojewódzkich;
4) sędziów, asesorów sądowych, prokuratorów, asesorów prokuratorskich,
adwokatów, radców prawnych i radców Prokuratorii Generalnej
Rzeczypospolitej Polskiej;
5) członków rady nadzorczej, członków zarządu oraz dyrektorów programów
„Telewizji Polskiej – Spółka Akcyjna” i „Polskiego Radia – Spółka Akcyjna”,
a także dyrektorów terenowych oddziałów „Telewizji Polskiej – Spółka Akcyjna”;
6) dyrektora generalnego, dyrektorów biur oraz kierowników oddziałów
regionalnych „Polskiej Agencji Prasowej – Spółka Akcyjna”;
7) nadawców w rozumieniu art. 4 pkt 5 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r.
o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2019 r. poz. 361, 643, 1495 i 1655);
8) redaktorów naczelnych, dziennikarzy lub osób prowadzących działalność
wydawniczą, o których mowa w ustawie z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo
prasowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 1914);
9) rektorów;
10) członków Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Polskiej Komisji
Akredytacyjnej i Rady Doskonałości Naukowej.
2. Komendant SOP w celu realizacji zadań SOP może po uzyskaniu zgody
ministra właściwego do spraw wewnętrznych wyrazić zgodę na korzystanie z tajnej
współpracy z osobami, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 8, jeżeli jest to uzasadnione
względami bezpieczeństwa ochranianych osób lub obiektów.

art. 67. więcej Art. 67. 1. Udzielenie informacji o prowadzonych czynnościach operacyjno-rozpoznawczych oraz o stosowanych środkach i metodach ich realizacji może nastąpić:
1) w przypadku gdy istnieje uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa
ściganego z oskarżenia publicznego w związku z wykonywaniem tych czynności;
2) w związku ze współpracą prowadzoną z innymi organami, służbami lub
instytucjami państwowymi uprawnionymi do wykonywania czynności
operacyjno-rozpoznawczych, w tym także w związku z prowadzoną współpracą
z organami i służbami innych państw w trybie i zakresie określonych
w umowach i porozumieniach międzynarodowych.
2. Udzielenie informacji o osobie uzyskanych w czasie wykonywania czynności
operacyjno-rozpoznawczych oraz w trybie, o którym mowa w art. 40 ust. 1, może nastąpić:
1) na żądanie sądu lub prokuratora, a wykorzystanie tych informacji może nastąpić
tylko w celu ścigania karnego;
2) w przypadku gdy ustawa nakłada obowiązek lub umożliwia udzielenie takich
informacji określonemu organowi albo obowiązek taki wynika z umów lub
porozumień międzynarodowych, a także w przypadkach gdy zatajenie takiej
informacji prowadziłoby do zagrożenia życia lub zdrowia innych osób.
3. Udzielenie informacji o szczegółowych formach, zasadach i organizacji
czynności operacyjno-rozpoznawczych może nastąpić w szczególnie uzasadnionych przypadkach.
4. W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 1, ust. 2 pkt 1 i ust. 3 udzielenie
informacji następuje w trybie określonym w art. 64 ust. 3–7.

art. 68. więcej Art. 68. Służbę w SOP może pełnić osoba posiadająca wyłącznie obywatelstwo
polskie, nieposzlakowaną opinię, która nie była skazana prawomocnym wyrokiem
sądu za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, korzystająca z pełni praw
publicznych, posiadająca co najmniej wykształcenie średnie lub średnie branżowe
oraz zdolność fizyczną i psychiczną do służby w formacji uzbrojonej i gotowa
podporządkować się dyscyplinie służbowej, dająca rękojmię zachowania tajemnicy stosownie do wymogów określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych,
a także która nie pełniła służby zawodowej, nie pracowała lub nie była
współpracownikiem organów bezpieczeństwa państwa wymienionych w art. 2 ustawy
z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów
bezpieczeństwa państwa z lat 1944–1990 oraz treści tych dokumentów.

art. 69. więcej Art. 69. 1. Postępowanie kwalifikacyjne jest prowadzone w dwóch etapach.
2. Etap pierwszy obejmuje:
1) złożenie podania o przyjęcie do służby, kwestionariusza osobowego kandydata
do służby, a także dokumentów stwierdzających wymagane wykształcenie
i kwalifikacje zawodowe oraz zawierających dane o uprzednim zatrudnieniu;
2) przeprowadzenie rozmowy kwalifikacyjnej z kandydatem pozwalającej na
ustalenie jego predyspozycji do służby w SOP.
3. Etap drugi obejmuje:
1) przeprowadzenie testu wiedzy kandydata;
2) przeprowadzenie badań psychologicznych celem ustalenia poziomu rozwoju
społeczno-emocjonalnego oraz cech osobowości kandydata;
3) przeprowadzenie testu sprawności fizycznej kandydata;
4) sprawdzenie w rejestrach, ewidencjach i kartotekach prawdziwości danych
zawartych w kwestionariuszu osobowym kandydata;
5) poddanie kandydata postępowaniu sprawdzającemu określonemu w przepisach
o ochronie informacji niejawnych oraz uzyskanie poświadczenia bezpieczeństwa
określonego w przepisach ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji
niejawnych;
6) ustalenie zdolności fizycznej i psychicznej kandydata do służby na podstawie
orzeczenia komisji lekarskiej podległej ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych;
7) przeprowadzenie badań psychofizjologicznych.
4. W etapie drugim kandydat może zostać poddany badaniu na zawartość
w organizmie środka odurzającego lub innej podobnie działającej substancji lub środka.
5. Informacje uzyskane w poszczególnych etapach postępowania, o których
mowa w ust. 2 i 3, wpisuje się do kwestionariusza osobowego kandydata.
6. Negatywny wynik lub niepoddanie się badaniom lub czynnościom, o których
mowa w ust. 2 i 3, powoduje odstąpienie przez Komendanta SOP od prowadzenia
dalszego postępowania kwalifikacyjnego.
7. Postępowanie kwalifikacyjne kończy się oceną spełnienia przez kandydata
warunków do pełnienia służby w SOP, jego predyspozycji i przydatności do tej
służby.
8. Komendant SOP odmawia poddania kandydata postępowaniu
kwalifikacyjnemu albo odstępuje od jego prowadzenia w przypadku:
1) niezłożenia kompletu dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 1;
2) niespełnienia wymagań określonych w art. 68;
3) uzyskania negatywnego wyniku z jednej z czynności postępowania
kwalifikacyjnego, o których mowa w ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2, 3, 6 i 7;
4) zatajenia lub podania nieprawdziwych danych w kwestionariuszu osobowym,
o którym mowa w ust. 2 pkt 1;
5) niepoddania się przez kandydata przewidzianym w postępowaniu
kwalifikacyjnym czynnościom lub etapom tego postępowania;
6) przystąpienia do ponownego postępowania kwalifikacyjnego mimo uzyskania
przez niego w poprzednim postępowaniu kwalifikacyjnym negatywnego wyniku
z czynności postępowania kwalifikacyjnego, o której mowa w ust. 3 pkt 4 lub 5,
gdy z informacji posiadanych przez Komendanta SOP wynika, że nie uległy
zmianie okoliczności stanowiące podstawę negatywnego wyniku z danej
czynności;
7) gdy nie znajduje to uzasadnienia w potrzebach kadrowych SOP.
9. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) zakres informacji o planowanym postępowaniu kwalifikacyjnym oraz sposób
podawania ich do wiadomości,
2) dokumenty, które należy złożyć w związku z postępowaniem kwalifikacyjnym,
oraz wzór kwestionariusza osobowego,
3) zakres tematyczny testu wiedzy oraz zakres i sposób przeprowadzania testu
sprawności fizycznej i badań psychologicznych,
4) sposób dokonywania oceny kandydatów oraz preferencje z tytułu posiadanego
przez nich wykształcenia lub posiadanych umiejętności,
5) sposób zakończenia postępowania kwalifikacyjnego oraz minimalny okres, po
którym kandydat do służby może ponownie przystąpić do postępowania
kwalifikacyjnego lub poszczególnych jego etapów,
6) zakres informacji o wyniku postępowania kwalifikacyjnego
– mając na względzie zapewnienie sprawnego przebiegu postępowania
kwalifikacyjnego oraz wyłonienia osób spełniających wymogi do pełnienia służby w SOP.

art. 70. więcej Art. 70. 1. Funkcjonariusz Policji, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej,
Państwowej Straży Pożarnej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji
Wywiadu, Służby Wywiadu Wojskowego, Służby Kontrwywiadu Wojskowego,
Służby Więziennej, Służby Celno-Skarbowej lub Centralnego Biura
Antykorupcyjnego może być na własną prośbę przeniesiony do służby w SOP, jeżeli
wykazuje predyspozycje do jej pełnienia.
2. Funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 1, do służby w SOP przenosi
Komendant SOP w porozumieniu odpowiednio z Komendantem Głównym Policji,
Komendantem Głównym Straży Granicznej, Szefem Kancelarii Sejmu, Komendantem
Głównym Państwowej Straży Pożarnej, Szefem Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Szefem Agencji Wywiadu, Szefem Służby Wywiadu Wojskowego,
Szefem Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Dyrektorem Generalnym Służby
Więziennej, Szefem Krajowej Administracji Skarbowej lub Szefem Centralnego Biura
Antykorupcyjnego, za zgodą ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
3. W przypadku braku porozumienia Komendanta SOP z właściwym
komendantem funkcjonariusza Policji, Straży Granicznej lub Państwowej Straży
Pożarnej, w przypadkach uzasadnionych potrzebami organizacyjnymi lub kadrowymi,
do służby w SOP może przenieść minister właściwy do spraw wewnętrznych.
4. Funkcjonariusz Policji, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej,
Państwowej Straży Pożarnej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji
Wywiadu, Służby Wywiadu Wojskowego, Służby Kontrwywiadu Wojskowego,
Służby Więziennej, Służby Celno-Skarbowej lub Centralnego Biura
Antykorupcyjnego przeniesiony do służby w SOP zachowuje ciągłość służby.
5. Funkcjonariuszowi przenoszonemu w trybie, o którym mowa w ust. 1, nie
przysługuje odprawa ani inne należności przewidziane dla funkcjonariuszy
odchodzących ze służby.
6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy sposób i tryb prowadzenia postępowania w stosunku do
funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1,
2) kwalifikacje predestynujące do służby w SOP,
3) sposób określania równorzędności okresów służby i stażu, należności oraz
uzyskanych w dotychczasowych jednostkach organizacyjnych kwalifikacji
zawodowych z obowiązującymi w SOP
– mając na względzie zapewnienie prawidłowego przebiegu postępowania oraz
realizacji naboru do służby w SOP w celu przeniesienia funkcjonariuszy
posiadających odpowiednie kwalifikacje do wypełniania jej zadań.

Art. 70a. 1. SOP jest uprawniona do przetwarzania informacji, w tym danych
osobowych, w zakresie niezbędnym do prowadzenia postępowań kwalifikacyjnych do
służby w SOP, przenoszenia do służby w SOP oraz w zakresie wynikającym z
przebiegu stosunku służbowego funkcjonariuszy SOP, także po jego ustaniu, w tym
ma prawo przetwarzać dane osobowe, o których mowa w art. 9 i art. 10 rozporządzenia
Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie
ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie
swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne
rozporządzenie o ochronie danych) (Dz. Urz. UE L 119 z 04.05.2016, str. 1, z późn.
zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem (UE) 2016/679”, z wyłączeniem danych
dotyczących kodu genetycznego oraz danych daktyloskopijnych.
2. Do przetwarzania danych osobowych, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się
art. 13 ust. 1 lit. d i e oraz art. 16 rozporządzenia (UE) 2016/679 w zakresie, w jakim
przepisy szczególne przewidują odrębny tryb sprostowania. Zabezpieczenie
przetwarzania danych osobowych polega co najmniej na dopuszczeniu do ich
przetwarzania wyłącznie funkcjonariuszy lub pracowników posiadających pisemne
upoważnienie wydane przez administratora danych osobowych po pisemnym
zobowiązaniu funkcjonariuszy lub pracowników do zachowania przetwarzanych
danych w poufności.

art. 71. więcej Art. 71. O zdolności fizycznej i psychicznej do służby w SOP orzekają komisje
lekarskie podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych.

art. 72. więcej Art. 72. 1. Komendant SOP w celu sprawdzenia przydatności do służby:
1) może skierować:
a) funkcjonariusza,
b) funkcjonariusza, o którym mowa w art. 70 ust. 1, przenoszonego do służby w SOP,
2) kieruje kandydata ubiegającego się o przyjęcie do służby w SOP
– na przeprowadzenie badania psychofizjologicznego.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
sposób organizowania, przeprowadzania i dokumentowania badań
psychofizjologicznych w SOP, mając na względzie zapewnienie sprawnego przebiegu
tych badań.

art. 73. więcej Art. 73. 1. Funkcjonariusz na stanowisku kierownika komórki organizacyjnej
lub innym stanowisku służbowym musi spełniać wymagania w zakresie
wykształcenia, kwalifikacji zawodowych i stażu służby. W uzasadnionych przypadkach wymagania te mogą zostać obniżone.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
wymagania, o których mowa w ust. 1, oraz przypadki, w których wymagania te mogą
być obniżone, mając na względzie sposób ustalania kwalifikacji zawodowych
i zaliczania ich do poszczególnych grup i specjalności.

art. 74. więcej Art. 74. Przed podjęciem służby funkcjonariusz składa ślubowanie według
następującej roty:
„Ja, obywatel Rzeczypospolitej Polskiej, świadom podejmowanych
obowiązków funkcjonariusza Służby Ochrony Państwa ślubuję służyć
wiernie Narodowi Polskiemu, mając zawsze na względzie interes Państwa
Polskiego, nawet z narażeniem własnego życia.
Ślubuję przestrzegać Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
i obowiązującego porządku prawnego oraz ofiarnie i sumiennie
wykonywać powierzone mi obowiązki, przestrzegać dyscypliny służbowej,
wykonywać polecenia przełożonych, dochować tajemnic związanych ze
służbą, strzec dobrego imienia służby, honoru i godności oraz przestrzegać
zasad etyki zawodowej.”.
Funkcjonariusz składający ślubowanie może dodać na końcu zdanie „Tak mi dopomóż Bóg.”.

art. 75. więcej Art. 75. 1. W razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny SOP może być
objęta militaryzacją, o której mowa w art. 174 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1541 i 2020).
2. Funkcjonariusze pozostający w stosunku służbowym w dniu ogłoszenia
mobilizacji lub w dniu, w którym rozpoczyna się czas wojny, określonym przez
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 4a ust. 1 pkt 4a ustawy,
o której mowa w ust. 1, stają się z mocy prawa funkcjonariuszami pełniącymi służbę
w czasie wojny i pozostają w tej służbie do czasu zwolnienia.
3. Osoby przybyłe w celu uzupełnienia potrzeb osobowych, które otrzymały
przydziały organizacyjno-mobilizacyjne na stanowiska przewidziane dla
funkcjonariuszy, otrzymują uprawnienia funkcjonariuszy, o których mowa w art. 21
i art. 37.

art. 76. więcej Art. 76. 1. Stosunek służbowy funkcjonariusza powstaje w drodze mianowania
na podstawie dobrowolnego zgłoszenia się do służby.
2. Nawiązanie, zmiana albo rozwiązanie stosunku służbowego następują przez
wydanie rozkazu personalnego odpowiednio o mianowaniu, wyznaczeniu lub
powołaniu na stanowisko służbowe, przeniesieniu, zwolnieniu lub odwołaniu z tego
stanowiska albo o zwolnieniu ze służby.
3. Do postępowania w sprawach osobowych dotyczących nawiązania, zmiany
i rozwiązania stosunku służbowego w zakresie nieuregulowanym ustawą stosuje się
przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego
(Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 oraz z 2019 r. poz. 60, 730 i 1133).
4. Początek służby liczy się od dnia określonego w rozkazie personalnym
o mianowaniu funkcjonariusza.
5. Mianowanie może nastąpić po odbyciu zasadniczej służby wojskowej albo po
przeniesieniu do rezerwy.
6. Warunku, o którym mowa w ust. 5, nie stosuje się do funkcjonariusza-kobiety
w służbie przygotowawczej oraz absolwentów szkół wyższych.
7. Mianowanie może nastąpić po uzyskaniu poświadczenia bezpieczeństwa
upoważniającego do dostępu do informacji niejawnych, wymaganego na określonym
stanowisku służbowym.
8. Komendant SOP wydaje funkcjonariuszowi legitymację służbową
i identyfikator służbowy SOP.
9. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
wzór legitymacji służbowej i identyfikatora służbowego funkcjonariusza, w tym informacje w nich zawarte, postępowanie w przypadku utraty lub odnalezienia legitymacji służbowej i identyfikatora służbowego, mając na celu zapewnienie właściwej identyfikacji funkcjonariusza.

art. 77. więcej Art. 77. 1. Osobę zgłaszającą się do podjęcia służby w SOP mianuje się
funkcjonariuszem w służbie przygotowawczej na okres 3 lat.
2. Po upływie okresu służby przygotowawczej i uzyskaniu pozytywnej opinii
służbowej funkcjonariusza mianuje się na stałe.
3. W przypadkach uzasadnionych szczególnymi kwalifikacjami funkcjonariusza
Komendant SOP może skrócić okres służby przygotowawczej funkcjonariusza albo
zwolnić go z odbywania tej służby.
4. Komendant SOP może przedłużyć okres służby przygotowawczej o okres
przerwy w wykonywaniu przez funkcjonariusza obowiązków służbowych
w przypadku przerwy trwającej łącznie ponad 3 miesiące.

art. 78. więcej Art. 78. 1. Wyznaczenie funkcjonariusza na stanowisko służbowe, przenoszenie
oraz zwalnianie z tych stanowisk następuje na podstawie rozkazu personalnego
Komendanta SOP.
2. Od rozkazu personalnego Komendanta SOP w sprawach, o których mowa
w ust. 1, służy odwołanie do ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

art. 79. więcej Art. 79. Funkcjonariusza zwalnia się lub odwołuje ze stanowiska służbowego
i przenosi do dyspozycji Komendanta SOP w przypadku odmowy wydania mu
poświadczenia bezpieczeństwa lub wszczęcia wobec niego kontrolnego postępowania
sprawdzającego zgodnie z przepisami ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie
informacji niejawnych.

art. 80. więcej Art. 80. 1. Funkcjonariusz zwolniony albo odwołany z dotychczas zajmowanego
stanowiska służbowego może być przeniesiony do dyspozycji Komendanta SOP,
jeżeli przewiduje się wyznaczenie go na inne stanowisko służbowe lub zwolnienie ze służby.
2. Funkcjonariuszowi w okresie przebywania w dyspozycji Komendanta SOP
można przedstawić propozycję przeniesienia na równorzędne stanowisko służbowe,
a w razie niewyrażenia pisemnej zgody na propozycję – zwalnia się go ze służby.
3. Równorzędnym stanowiskiem służbowym jest stanowisko o tym samym
stopniu etatowym i tej samej grupie uposażenia.
4. Okres pozostawania funkcjonariusza w dyspozycji nie może być dłuższy niż
6 miesięcy.
5. W okresie pozostawania funkcjonariusza w dyspozycji Komendant SOP może:
1) skierować go do wykonywania określonych zadań służbowych we wskazanej
komórce organizacyjnej SOP, jeżeli charakter tych zadań odpowiada
posiadanym przez niego kwalifikacjom;
2) skierować go do odbycia kursów lub szkoleń.
6. Zakres obowiązków służbowych funkcjonariusza przeniesionego do
dyspozycji, skierowanego do wykonywania określonych zadań służbowych, określa
Komendant SOP lub wyznaczony przez niego kierownik komórki organizacyjnej.
7. Właściwym do przeniesienia funkcjonariusza do dyspozycji jest:
1) minister właściwy do spraw wewnętrznych w stosunku do osoby odwołanej ze
stanowiska Komendanta SOP i zastępcy Komendanta SOP;
2) Komendant SOP w stosunku do pozostałych funkcjonariuszy; przepis
art. 78 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

art. 81. więcej Art. 81. 1. Czas pełnienia służby funkcjonariusza jest określony wymiarem jego
obowiązków, z uwzględnieniem prawa do wypoczynku.
2. Czas pełnienia służby funkcjonariusza wynosi 40 godzin tygodniowo w
przyjętym okresie rozliczeniowym, od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca danego roku
oraz od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia danego roku.
2a. Przedłużenie czasu służby funkcjonariusza ponad normę określoną w ust. 2
nie może spowodować przekroczenia przeciętnego 48-godzinnego tygodniowego
wymiaru czasu służby w przyjętym okresie rozliczeniowym.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do funkcjonariuszy skierowanych na szkolenie
w systemie skoszarowanym, przebywających w podróży służbowej albo pełniących
dyżury domowe.
4. W zamian za czas służby przekraczający normę określoną w ust. 2
funkcjonariuszowi przysługuje:
1) w okresie rozliczeniowym czas wolny od służby w tym samym wymiarze albo
2) po zakończeniu okresu rozliczeniowego rekompensata pieniężna, o ile w
terminie 10 dni od zakończenia okresu rozliczeniowego nie wystąpi z wnioskiem
o udzielenie czasu wolnego od służby w tym samym wymiarze.
5. Przepisu ust. 4 nie stosuje się do funkcjonariusza na stanowisku
kierowniczym.
6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
rozkład czasu służby oraz tryb udzielania czasu wolnego w zamian za służbę
w wymiarze przekraczającym 40 godzin tygodniowo, wskazując:
1) rodzaj i organizację służby, sposób pełnienia dyżurów domowych oraz
właściwość przełożonych do określenia harmonogramu służby;
2) okoliczności uzasadniające przedłużenie czasu służby ponad ustawowy wymiar,
jak również niezbędny czas na wypoczynek funkcjonariusza po służbie oraz
sposób prowadzenia ewidencji czasu służby;
3) możliwość wprowadzenia w SOP odmiennego rozkładu czasu służby i trybu
udzielania czasu wolnego w przypadku ogłoszenia mobilizacji lub w czasie
wojny.
7. Minister właściwy do spraw wewnętrznych wyda rozporządzenie, o którym
mowa w ust. 6, mając na względzie zapewnienie wypoczynku funkcjonariuszom oraz
prawidłowe funkcjonowanie SOP.
8. W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii,
wprowadzenia stanu klęski żywiołowej lub stanu wyjątkowego, ogłoszenia
mobilizacji lub w czasie wojny Komendant SOP może wprowadzić, w zakresie
określonym w ust. 2, odmienny od obowiązującego rozkład czasu służby i tryb
udzielania czasu wolnego w zamian za służbę w wymiarze przekraczającym 40 godzin
tygodniowo w SOP, z zachowaniem przepisu ust. 4.
9. W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii,
wprowadzenia stanu klęski żywiołowej lub stanu wyjątkowego Komendant SOP może
wprowadzić odmienny od obowiązującego rozkład czasu służby obejmujący wymiar
czasu służby niższy niż określony w ust. 2. Obniżenie wymiaru czasu służby w takim
przypadku nie powoduje obniżenia uposażenia.

art. 82. więcej Art. 82. 1. Funkcjonariusz podlega okresowemu opiniowaniu służbowemu.
Funkcjonariusz w służbie przygotowawczej podlega opiniowaniu służbowemu nie
rzadziej niż raz w roku. Funkcjonariusz w służbie stałej podlega opiniowaniu
służbowemu nie rzadziej niż co 3 lata.
2. W wydanej opinii służbowej przełożony zamieszcza ogólną ocenę
o opiniowanym funkcjonariuszu wyrażoną w skali od 1 do 6 (niedostateczna, mierna,
dostateczna, dobra, bardzo dobra, wzorowa).
3. Przełożony jest obowiązany zapoznać funkcjonariusza z wydaną o nim opinią
służbową w terminie 14 dni od dnia jej sporządzenia.
4. W przypadku gdy nie jest możliwe zapoznanie funkcjonariusza z opinią
służbową w terminie, o którym mowa w ust. 3, termin ten biegnie od dnia ustania
przeszkody.
5. Funkcjonariuszowi przysługuje prawo wniesienia odwołania od wydanej
o nim opinii służbowej do wyższego przełożonego w terminie 14 dni od dnia
zapoznania się z opinią.
6. Od opinii wydanej przez Komendanta SOP przysługuje funkcjonariuszowi
wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.
7. Opinia służbowa wydana w trybie określonym w ust. 5 i 6 jest ostateczna.
8. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe warunki i tryb opiniowania służbowego funkcjonariuszy, zapoznania się
ich z opiniami służbowymi oraz przypadki, w których zapoznanie się nie jest możliwe
w terminie, o którym mowa w ust. 3, a także tryb składania wniosku o ponowne
rozpatrzenie sprawy, mając na względzie zapewnienie uprawnień przysługujących
funkcjonariuszom oraz prawidłowy obieg dokumentacji.

art. 83. więcej Art. 83. 1. Funkcjonariusz jest obowiązany utrzymywać sprawność fizyczną
zapewniającą wykonywanie przez niego zadań służbowych, w szczególności przez
uczestnictwo w zajęciach z wychowania fizycznego oraz zajęciach sportowych.
2. Sprawność fizyczną, o której mowa w ust. 1, ocenia się na podstawie wyników
testu sprawności fizycznej funkcjonariuszy.
3. Komendant SOP określi, w drodze zarządzenia, zakres, szczegółowe warunki
i tryb przeprowadzania oraz szczegółowy sposób oceniania testu sprawności fizycznej
funkcjonariuszy, uwzględniając charakter służby w SOP.
4. Komendant SOP może określić, w drodze zarządzenia, zadania z zakresu
wychowania fizycznego realizowane w SOP oraz formy organizacyjne wychowania
fizycznego i sposób ich finansowania, uwzględniając charakter służby w SOP.
5. Komendant SOP może określić, w drodze zarządzenia, wymagania wobec
osób prowadzących zajęcia z wychowania fizycznego, mając na celu utrzymanie
sprawności fizycznej funkcjonariuszy zapewniającej wykonywanie przez nich zadań
służbowych, a także uwzględniając charakter służby w SOP.

art. 84. więcej Art. 84. 1. Funkcjonariusz może być delegowany do czasowego pełnienia służby
w innej miejscowości na okres do 12 miesięcy, z urzędu lub na własną prośbę. Za
zgodą funkcjonariusza okres delegowania może zostać przedłużony.
2. W sprawach delegowania funkcjonariusza właściwy jest Komendant SOP.

art. 85. więcej Art. 85. Do ochrony placówki zagranicznej może być skierowany
funkcjonariusz, który posiada:
1) zaświadczenie lekarskie o stanie zdrowia umożliwiającym pełnienie służby
w wyznaczonej placówce zagranicznej;
2) zaświadczenie potwierdzające odbycie szkolenia specjalistycznego
umożliwiające pełnienie służby w wyznaczonej placówce zagranicznej;
3) szczepienia ochronne w przypadkach określonych wymogami sanitarnymi;
4) sprawność fizyczną umożliwiającą pełnienie służby w wyznaczonej placówce;
5) poświadczenie bezpieczeństwa upoważniające do dostępu do informacji
niejawnych o klauzuli umożliwiającej wykonywanie zadań w placówce
zagranicznej, w tym wytwarzanych przez urząd obsługujący ministra
właściwego do spraw zagranicznych.

art. 86. więcej Art. 86. Komendant SOP odwołuje funkcjonariusza skierowanego do ochrony
placówki zagranicznej w przypadku:
1) wszczęcia kontrolnego postępowania sprawdzającego prowadzonego na
podstawie przepisów ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji
niejawnych;
2) uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa lub czynu, za który
funkcjonariusz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną;
3) zachowania niezgodnego z zasadami etyki zawodowej funkcjonariuszy;
4) stanu zdrowia uniemożliwiającego dalszą realizację zadań;
5) mianowania na inne stanowisko służbowe;
6) innych uzasadnionych potrzeb SOP.

art. 87. więcej Art. 87. 1. Funkcjonariuszowi przysługują uprawnienia pracownika związane
z rodzicielstwem określone w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1040, 1043 i 1495), zwanej dalej „Kodeksem pracy”, z wyjątkiem art. 186⁷, jeżeli przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej.
2. Jeżeli oboje rodzice są funkcjonariuszami, z uprawnień, o których mowa
w ust. 1, może korzystać tylko jedno z nich.

art. 88. więcej Art. 88. 1. Funkcjonariuszowi można powierzyć pełnienie obowiązków
służbowych na innym stanowisku na czas nieprzekraczający 12 miesięcy.
2. W trakcie pełnienia obowiązków uposażenie funkcjonariusza nie może być obniżone.

art. 89. więcej Art. 89. 1. Komendant SOP może oddelegować funkcjonariusza, za jego
pisemną zgodą, do pełnienia obowiązków poza SOP.
2. Oddelegowanie, o którym mowa w ust. 1, następuje po zwolnieniu lub
odwołaniu funkcjonariusza z dotychczas zajmowanego stanowiska i przeniesieniu go
do dyspozycji Komendanta SOP.
3. Okresu oddelegowania, o którym mowa w ust. 1, nie wlicza się do okresu
pozostawania funkcjonariusza w dyspozycji określonego w art. 80 ust. 4. Podczas
tego oddelegowania nie stosuje się wobec funkcjonariusza przepisów art. 80.

art. 90. więcej Art. 90. 1. Z wnioskiem o oddelegowanie funkcjonariusza do wykonywania
zadań służbowych poza SOP, zwanym dalej „wnioskiem”, mogą wystąpić kierownicy
urzędów, jednostek organizacyjnych lub służb, do których funkcjonariusz ma zostać
oddelegowany.
2. Wniosek powinien określać nazwę urzędu, jednostki organizacyjnej lub
służby, stanowisko służbowe wyznaczone dla funkcjonariusza, kwalifikacje
zawodowe wymagane do zajmowania tego stanowiska oraz zakres wykonywanych na
tym stanowisku zadań i obowiązków.
3. Komendant SOP może odmówić uwzględnienia wniosku, jeżeli jest to
uzasadnione potrzebami SOP, z wyjątkiem oddelegowania do Biura Nadzoru
Wewnętrznego, o którym mowa w ustawie z dnia 21 czerwca 1996 r. o szczególnych
formach sprawowania nadzoru przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

art. 91. więcej Art. 91. 1. Komendant SOP przedstawia kierownikowi urzędu, jednostki
organizacyjnej lub służby imienną propozycję obsady stanowiska służbowego
określonego we wniosku, po uprzednim uzyskaniu od tego funkcjonariusza
oświadczenia, o którym mowa w art. 92.
2. W razie uzgodnienia obsady stanowiska służbowego z kierownikiem urzędu,
jednostki organizacyjnej lub służby Komendant SOP zwalnia wytypowanego
funkcjonariusza z zajmowanego stanowiska i oddelegowuje go do urzędu, jednostki
organizacyjnej lub służby w celu wyznaczenia na uzgodnione stanowisko służbowe.

art. 92. więcej Art. 92. Oddelegowanie do pełnienia zadań służbowych poza SOP następuje po
wyrażeniu zgody przez funkcjonariusza w formie pisemnego oświadczenia,
wskazującego nazwę urzędu, jednostki organizacyjnej lub służby i stanowisko
służbowe, na którym funkcjonariusz godzi się wykonywać zadania służbowe.

art. 93. więcej Art. 93. W razie uwzględnienia wniosku Komendant SOP zalicza do celów
związanych z pełnieniem służby w SOP oraz obliczania uposażenia i innych
należności pieniężnych funkcjonariuszy stanowisko służbowe określone we wniosku
do odpowiedniej grupy uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy oraz ustala stopień
etatowy, do którego zaszeregowuje to stanowisko, stosownie do zaszeregowania
stanowisk służbowych do grup uposażenia zasadniczego.

art. 94. więcej Art. 94. Rozkaz personalny o oddelegowaniu funkcjonariusza zawiera:
1) datę oddelegowania funkcjonariusza oraz wysokość przysługującego
funkcjonariuszowi uposażenia przyznanego przez Komendanta SOP;
2) nazwę urzędu, jednostki organizacyjnej lub służby, do których następuje
oddelegowanie;
3) określenie stanowiska przeznaczonego dla funkcjonariusza ze wskazaniem
składników uposażenia.

art. 95. więcej Art. 95. 1. Oddelegowanego funkcjonariusza wyznacza na stanowisko
służbowe, zgodnie z wnioskiem, kierownik urzędu, jednostki organizacyjnej lub służby.
2. Kierownik urzędu, jednostki organizacyjnej lub służby może przenieść
oddelegowanego funkcjonariusza na stanowisko służbowe inne niż określone we
wniosku o oddelegowanie. Do przeniesienia jest konieczna zmiana rozkazu personalnego przez Komendanta SOP oraz zgoda funkcjonariusza, wyrażona w formie pisemnego oświadczenia.

art. 96. więcej Art. 96. W razie reorganizacji urzędu, jednostki organizacyjnej lub służby
powodującej zmianę stanowiska służbowego, na którym oddelegowany
funkcjonariusz wykonuje zadania służbowe, kierownik urzędu może wystąpić do
Komendanta SOP z wnioskiem o oddelegowanie funkcjonariusza na inne stanowisko
służbowe lub o jego odwołanie z oddelegowania. Przepisy art. 90, art. 92
i art. 94 stosuje się odpowiednio.

art. 97. więcej Art. 97. 1. Do oddelegowanego funkcjonariusza stosuje się przepisy, które mają
zastosowanie do pracowników zatrudnionych na stanowiskach służbowych równorzędnych do zajmowanych przez funkcjonariuszy, w szczególności przepisy dotyczące obowiązków pracodawcy i pracownika, regulaminów pracy, wyróżnień i kar, czasu pracy, bezpieczeństwa i higieny pracy, dodatkowego wynagrodzenia
rocznego, a także przyznawania nagród.
2. Oddelegowanemu funkcjonariuszowi urlopu udziela kierownik urzędu,
jednostki organizacyjnej lub służby na zasadach i w wymiarze określonych w art. 151
i art. 153–159.

art. 98. więcej Art. 98. 1. Urząd, jednostka organizacyjna lub służba, do których oddelegowano
funkcjonariusza, wypłacają oddelegowanemu funkcjonariuszowi:
1) uposażenie;
2) dodatkowe wynagrodzenie roczne proporcjonalnie do okresu oddelegowania;
3) nagrody uznaniowe.
2. Komórka organizacyjna SOP właściwa w sprawach finansowych wypłaca
oddelegowanemu funkcjonariuszowi:
1) świadczenia w naturze i ich ekwiwalenty oraz niewymienione
w ust. 1 należności i świadczenia przysługujące z tytułu pełnienia służby;
2) nagrody jubileuszowe;
3) należności z tytułu doznania uszczerbku na zdrowiu i należności pośmiertne;
4) należności z tytułu zwolnienia ze służby;
5) wyrównanie z tytułu wypłaty dodatkowego wynagrodzenia rocznego
w wysokości niższej niż wysokość nagrody rocznej, obliczonej na podstawie
niniejszej ustawy.

Art. 98a. Kierownik lub dyrektor generalny urzędu, jednostki organizacyjnej lub
służby, do których oddelegowano funkcjonariusza, na wniosek Komendanta SOP lub
upoważnionej przez niego osoby przesyła informacje dotyczące oceny wykonywania
przez funkcjonariusza zadań i obowiązków w czasie trwania oddelegowania, w celu
i zakresie niezbędnym do sporządzenia opinii służbowej.

art. 99. więcej Art. 99. 1. Komendant SOP, w przypadku gdy jest to uzasadnione potrzebami
SOP, może odwołać funkcjonariusza z oddelegowania nawet bez jego zgody,
zawiadamiając o tym na piśmie kierownika urzędu, jednostki organizacyjnej lub
służby i oddelegowanego funkcjonariusza. Odwołanie następuje nie wcześniej niż
z upływem 30 dni od dnia złożenia zawiadomienia.
2. Kierownik urzędu, jednostki organizacyjnej lub służby, w przypadku gdy jest
to uzasadnione interesem urzędu, jednostki organizacyjnej lub służby może skierować
oddelegowanego funkcjonariusza nawet bez jego zgody do dyspozycji Komendanta
SOP, zawiadamiając o tym na piśmie Komendanta SOP i oddelegowanego
funkcjonariusza. Skierowanie oddelegowanego funkcjonariusza do dyspozycji
Komendanta SOP następuje nie wcześniej niż z upływem 30 dni od dnia złożenia
zawiadomienia.
3. Komendant SOP może odwołać funkcjonariusza z oddelegowania, na jego
wniosek złożony na piśmie, jeżeli kierownik urzędu, jednostki organizacyjnej lub
służby wyrazi zgodę na odwołanie. Odwołanie następuje nie wcześniej niż z upływem
30 dni od dnia złożenia zawiadomienia.
4. Terminy, o których mowa w ust. 1–3, mogą być skracane za zgodą
Komendanta SOP, kierownika urzędu, jednostki organizacyjnej lub służby oraz
zainteresowanego funkcjonariusza.

art. 100. więcej Art. 100. 1. Po odwołaniu funkcjonariusza z oddelegowania Komendant SOP
mianuje go na stanowisko nie niższe niż zajmowane przed oddelegowaniem.
2. Komendant SOP może wyrazić zgodę na zwolnienie ze służby w SOP
funkcjonariusza, o którym mowa w art. 99, ze stanowiska równorzędnego do
zajmowanego w urzędzie, jednostce organizacyjnej lub służbie. Nie dotyczy to
funkcjonariusza, który podlega zwolnieniu ze służby na podstawie
art. 107 ust. 1 pkt 3–5 oraz ust. 2 pkt 1 i 2 albo wobec którego wymierzono karę
dyscyplinarną wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe.

art. 101. więcej Art. 101. 1. Komendant SOP może skierować funkcjonariusza do czasowego
wykonywania obowiązków innych niż wynikające z zajmowanego stanowiska,
zgodnych z posiadanymi kwalifikacjami i umiejętnościami.
2. Okres skierowania, o którym mowa w ust. 1, nie może być dłuższy niż
3 miesiące w okresie kolejnych 12 miesięcy.
3. Zakres obowiązków, o których mowa w ust. 1, określa Komendant SOP lub
wyznaczony przez niego kierownik komórki organizacyjnej.

art. 102. więcej Art. 102. 1. Funkcjonariusza przenosi się na niższe stanowisko służbowe
w przypadku wymierzenia kary dyscyplinarnej wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe.
2. Funkcjonariusza można przenieść na niższe stanowisko służbowe
w przypadku:
1) orzeczenia przez komisję lekarską trwałej niezdolności do pełnienia służby na
zajmowanym stanowisku, jeżeli nie ma możliwości wyznaczenia go na
równorzędne stanowisko;
2) otrzymania miernej ogólnej oceny w opinii służbowej w okresie służby
przygotowawczej;
3) otrzymania miernych ogólnych ocen w dwóch kolejnych opiniach służbowych
w okresie służby stałej, między którymi upłynęło co najmniej 6 miesięcy;
4) likwidacji zajmowanego przez niego stanowiska służbowego, jeżeli nie ma
możliwości wyznaczenia go na stanowisko równorzędne.
3. Funkcjonariusza można przenieść na niższe stanowisko służbowe również na
jego prośbę.
4. Funkcjonariusz, który nie wyraził zgody na przeniesienie na niższe stanowisko
z przyczyn, o których mowa w ust. 2, może być zwolniony ze służby.
5. Niższym stanowiskiem służbowym jest stanowisko służbowe o niższym
stopniu etatowym lub niższej grupie uposażenia.

art. 103. więcej Art. 103. 1. Funkcjonariusza zawiesza się w czynnościach służbowych w razie
wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego o przestępstwo lub przestępstwo
skarbowe, umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego – na czas nie dłuższy niż
3 miesiące.
2. Funkcjonariusza można zawiesić w czynnościach służbowych w razie
wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego o przestępstwo lub przestępstwo
skarbowe, nieumyślne, ścigane z oskarżenia publicznego lub postępowania
dyscyplinarnego, jeżeli jest to celowe z uwagi na dobro postępowania lub dobro służby
– na czas nie dłuższy niż 12 miesięcy.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach okres zawieszenia
w czynnościach służbowych można przedłużyć do czasu ukończenia postępowania karnego.
4. Funkcjonariusza zawiesza w czynnościach służbowych Komendant SOP. Od
rozkazu personalnego o zawieszeniu przysługuje odwołanie do ministra właściwego
do spraw wewnętrznych w terminie 7 dni od dnia doręczenia decyzji. Minister
właściwy do spraw wewnętrznych wydaje decyzję w terminie 7 dni od dnia
otrzymania odwołania. Złożenie odwołania nie wstrzymuje decyzji o zawieszeniu.
5. Funkcjonariusza zawieszonego w czynnościach służbowych odsuwa się od
pełnienia obowiązków służbowych oraz odbiera mu się legitymację służbową, broń
służbową i identyfikator służbowy.
6. Komendant SOP uchyla rozkaz personalny o zawieszeniu w czynnościach
służbowych przed ukończeniem postępowania karnego w przypadku ustania
przesłanek uzasadniających zawieszenie funkcjonariusza w czynnościach
służbowych.
7. Wygaśnięcie decyzji o zawieszeniu w czynnościach służbowych następuje
w przypadku:
1) upływu czasu zawieszenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, jeżeli zawieszenia nie
przedłużono do czasu ukończenia postępowania karnego;
2) prawomocnego zakończenia postępowania karnego lub dyscyplinarnego;
3) zwolnienia funkcjonariusza ze służby;
4) śmierci funkcjonariusza.

art. 104. więcej Art. 104. Funkcjonariusz może być skierowany do komisji lekarskiej podległej
ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych:
1) z urzędu lub na jego wniosek – w celu określenia stanu zdrowia oraz ustalenia
zdolności fizycznej i psychicznej do służby, jak również związku
poszczególnych chorób ze służbą;
2) z urzędu – w celu sprawdzenia prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności
do służby z powodu choroby lub prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego.

art. 105. więcej Art. 105. 1. Funkcjonariusz jest obowiązany do zgłoszenia się do komisji
lekarskiej w wyznaczonym przez nią terminie oraz poddania się zleconym przez nią
badaniom specjalistycznym, psychologicznym i dodatkowym.
2. W przypadku gdy przeprowadzone badania i zgromadzona dokumentacja nie
pozwalają na wydanie orzeczenia, funkcjonariusz może zostać skierowany na
obserwację w podmiocie leczniczym, jeżeli wyraża na to zgodę.

art. 106. więcej Art. 106. Funkcjonariusz podlega obowiązkowym szczepieniom ochronnym
w przypadku wystąpienia lub możliwości wystąpienia na stanowisku służbowym
szkodliwego czynnika biologicznego.

art. 107. więcej Art. 107. 1. Funkcjonariusza zwalnia się ze służby w przypadku:
1) orzeczenia trwałej niezdolności do służby przez komisję lekarską;
2) otrzymania niedostatecznej ogólnej oceny w opinii służbowej w okresie służby
przygotowawczej;
3) otrzymania niedostatecznych ocen w 2 kolejnych opiniach służbowych
w okresie służby stałej, między którymi upłynął okres co najmniej 6 miesięcy;
4) wymierzenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby;
5) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne ścigane
z oskarżenia publicznego lub umyślne przestępstwo skarbowe;
6) utraty obywatelstwa polskiego lub nabycia obywatelstwa innego państwa;
7) ostatecznej decyzji o odmowie wydania poświadczenia bezpieczeństwa lub
decyzji o cofnięciu poświadczenia bezpieczeństwa zgodnie z przepisami ustawy
z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych;
8) niewyrażenia pisemnej zgody na przeniesienie na równorzędne stanowisko
służbowe w przypadku, o którym mowa w art. 80 ust. 2;
9) nieotrzymania propozycji innego stanowiska służbowego przez okres
pozostawania w dyspozycji, o którym mowa w art. 80 ust. 1.
2. Funkcjonariusza można zwolnić ze służby w przypadku:
1) otrzymania niedostatecznej ogólnej oceny w opinii służbowej w okresie służby stałej;
2) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo inne niż określone
w ust. 1 pkt 5;
3) powołania do innej służby państwowej, a także objęcia funkcji z wyboru
w organach samorządu terytorialnego lub stowarzyszeniach;
4) dwukrotnego nieusprawiedliwionego niezgłoszenia się do komisji lekarskiej lub
niepoddania się badaniom, o których mowa w art. 105 ust. 1, albo w przypadku
dwukrotnego nieusprawiedliwionego niestawienia się na obserwację w podmiocie leczniczym, w przypadku wyrażenia zgody przez funkcjonariusza, chyba że
skierowanie do komisji lekarskiej nastąpiło na wniosek funkcjonariusza;
5) likwidacji komórki organizacyjnej, w której funkcjonariusz pełni służbę, lub
zmniejszenia jej stanu etatowego, jeżeli przeniesienie funkcjonariusza do innej
komórki lub na inne stanowisko nie jest możliwe;
6) popełnienia czynu o znamionach przestępstwa albo przestępstwa skarbowego,
jeżeli popełnienie czynu jest oczywiste;
7) upływu 12 miesięcy od dnia zaprzestania służby z powodu choroby;
8) upływu 12 miesięcy zawieszenia w czynnościach służbowych, jeżeli nie ustały
przyczyny będące podstawą zawieszenia;
9) uzyskania dodatniego wyniku badania na zawartość w organizmie środka
odurzającego lub innej podobnie działającej substancji lub środka albo odmowy
poddania się tym badaniom;
10) odmowy poddania się na polecenie Komendanta SOP badaniu
psychofizjologicznemu lub dwukrotnego niestawienia się w wyznaczonym
terminie na takie badanie;
11) gdy wymaga tego ważny interes służby.
3. Funkcjonariusza zwalnia się ze służby w terminie 3 miesięcy od dnia
pisemnego zgłoszenia przez niego wystąpienia ze służby.
4. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 5, zwolnienie następuje po
upływie 9 miesięcy, a w przypadku służby przygotowawczej – po upływie 3 miesięcy
od dnia podjęcia decyzji o likwidacji komórki organizacyjnej lub zmniejszenia stanu etatowego.
5. Terminy, o których mowa w ust. 3 i 4, mogą być skracane za zgodą stron.

art. 108. więcej Art. 108. Przepisu art. 107 ust. 3 nie stosuje się do funkcjonariusza pełniącego
służbę w czasie wojny.

art. 109. więcej Art. 109. 1. Uchylenie lub stwierdzenie nieważności decyzji o zwolnieniu
funkcjonariusza ze służby z powodu jej wadliwości stanowi podstawę przywrócenia
go do służby na stanowisko równorzędne.
2. Jeżeli zwolniony funkcjonariusz w terminie 7 dni od przywrócenia do służby
na skutek prawomocnego wyroku lub ostatecznej decyzji nie zgłosi gotowości
niezwłocznego jej podjęcia, stosunek służbowy wygasa.
3. Jeżeli po przywróceniu do służby okaże się, że mimo zgłoszenia gotowości
niezwłocznego podjęcia służby funkcjonariusz nie może zostać do niej dopuszczony,
gdyż po zwolnieniu zaistniały okoliczności powodujące niemożność jej pełnienia,
stosunek służbowy ulega rozwiązaniu na podstawie art. 107 ust. 2 pkt 11, chyba że
zaistnieje inna podstawa zwolnienia ze służby.
4. Prawo do uposażenia powstaje z dniem podjęcia służby, chyba że po
zgłoszeniu do służby zaistniały okoliczności usprawiedliwiające niepodjęcie tej służby.
5. Funkcjonariuszowi przywróconemu do służby przysługuje za okres
pozostawania poza służbą świadczenie pieniężne równe uposażeniu na stanowisku zajmowanym przed zwolnieniem, nie więcej jednak niż za 6 miesięcy i nie mniej niż
za 1 miesiąc. Takie samo świadczenie przysługuje osobie, o której mowa w ust. 3.
6. Okres, za który funkcjonariuszowi przysługuje świadczenie pieniężne, wlicza
się do okresu służby uwzględnianego przy ustalaniu okresu, od którego zależą
uprawnienia określone w art. 80 ust. 2, art. 121 ust. 2, art. 151 ust. 2 i 3, art. 165 ust. 1,
art. 175 ust. 1 i art. 187 ust. 1.
7. Okresu pozostawania poza służbą, za który funkcjonariusz nie otrzymał
świadczenia, nie uważa się za przerwę w służbie w zakresie uprawnień uzależnionych
od nieprzerwanego jej biegu.
8. Przepisy ust. 1–7 stosuje się odpowiednio do funkcjonariusza zwolnionego ze
służby na podstawie:
1) art. 107 ust. 1 pkt 4, jeżeli zapadło prawomocne orzeczenie, o którym mowa w
art. 243 ust. 1 pkt 1, w postępowaniu dyscyplinarnym, które wznowiono ze
względu na to, że prowadzone przeciwko niemu, o ten sam czyn, postępowanie
karne, karne skarbowe lub w sprawach o wykroczenia, zostało zakończone
prawomocnym wyrokiem uniewinniającym albo orzeczeniem o umorzeniu
postępowania ze względu na okoliczności określone w art. 17 § 1 pkt 1 lub 2
Kodeksu postępowania karnego albo w art. 5 § 1 pkt 1 lub 2 Kodeksu
postępowania w sprawach o wykroczenia;
2) art. 107 ust. 2 pkt 6 i 8, jeżeli postępowanie karne lub karne skarbowe zostało
zakończone prawomocnym wyrokiem uniewinniającym albo orzeczeniem o
umorzeniu postępowania ze względu na okoliczności określone w art. 17 § 1 pkt
1 lub 2 Kodeksu postępowania karnego.

art. 110. więcej Art. 110. 1. W przypadku uchylenia prawomocnego wyroku skazującego lub
prawomocnego orzeczenia o warunkowym umorzeniu postępowania karnego
i wydania orzeczenia o umorzeniu postępowania karnego albo w razie uchylenia kary
dyscyplinarnej wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe, obniżenia stopnia lub
kary wydalenia ze służby ulegają uchyleniu skutki, jakie wynikły dla funkcjonariusza
w związku z wyznaczeniem na niższe stanowisko lub obniżeniem stopnia.
O uchyleniu innych skutków decyzję podejmuje Komendant SOP.
2. W przypadku uchylenia prawomocnego wyroku skazującego lub
prawomocnego postanowienia o warunkowym umorzeniu postępowania karnego albo
wydania prawomocnego wyroku uniewinniającego ulegają uchyleniu wszystkie skutki, jakie wynikły dla funkcjonariusza w postępowaniu dyscyplinarnym
przeprowadzonym w związku z orzeczeniem sądu lub postanowieniem prokuratora.
3. W przypadku gdy podstawę orzeczenia kary dyscyplinarnej stanowiły inne
przewinienia niż określone w ust. 2, decyzję o uchyleniu skutków, jakie wynikły dla
funkcjonariusza w wyniku postępowania dyscyplinarnego, podejmuje minister
właściwy do spraw wewnętrznych. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.
4. Przepisy art. 109 ust. 2–6 stosuje się odpowiednio.

art. 111. więcej Art. 111. 1. Zwolnienie funkcjonariusza ze służby nie może nastąpić przed
upływem 12 miesięcy od dnia zaprzestania wykonywania obowiązków służbowych
z powodu choroby, chyba że funkcjonariusz zgłosi pisemnie wystąpienie ze służby.
2. Zwolnienie funkcjonariusza ze służby na podstawie art. 107 ust. 1 pkt 4–7
oraz ust. 2 pkt 2 nie może nastąpić przed upływem 3 miesięcy od dnia zaprzestania
służby z powodu choroby, chyba że funkcjonariusz zgłosi pisemnie wystąpienie ze służby.
3. Ochrona, o której mowa w ust. 1, nie przysługuje funkcjonariuszowi
zwalnianemu ze służby na podstawie art. 107 ust. 1 pkt 5 oraz ust. 2 pkt 2.

art. 112. więcej Art. 112. 1. Funkcjonariusza nie można zwolnić ze służby w okresie ciąży,
w czasie urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego,
urlopu ojcowskiego, urlopu rodzicielskiego lub urlopu wychowawczego, z wyjątkiem
przypadków określonych w art. 107 ust. 1 pkt 4, 5 i 7 oraz ust. 2 pkt 2, 3 i 5.
2. W razie zwolnienia funkcjonariusza ze służby na podstawie
art. 107 ust. 2 pkt 5 w okresie ciąży, w czasie urlopu macierzyńskiego, urlopu na
warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu ojcowskiego lub urlopu rodzicielskiego
przysługuje mu uposażenie do końca okresu ciąży oraz trwania wymienionego urlopu.

art. 113. więcej Art. 113. Funkcjonariusza zwalnia ze służby Komendant SOP. Przepis
art. 78 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

art. 114. więcej Art. 114. 1. Funkcjonariusz zwolniony ze służby otrzymuje niezwłocznie
świadectwo służby oraz, na swój wniosek, opinię o służbie.
2. Funkcjonariusz może żądać sprostowania świadectwa służby oraz odwołać się
do wyższego przełożonego od opinii o służbie w terminie 7 dni od dnia otrzymania
opinii. Od opinii Komendanta SOP służy wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe dane, które należy podać w świadectwie służby oraz w opinii o służbie, z uwzględnieniem sposobu wydawania i sprostowania świadectw służby oraz środków odwoławczych od opinii o służbie.

art. 115. więcej Art. 115. 1. Stosunek służbowy wygasa w przypadku:
1) śmierci funkcjonariusza;
2) uznania funkcjonariusza za zmarłego;
3) stwierdzenia zaginięcia funkcjonariusza.
2. Rozkaz personalny o wygaśnięciu stosunku służbowego wydaje się na
podstawie skróconego aktu zgonu albo ostatecznej decyzji ministra właściwego do
spraw wewnętrznych o stwierdzeniu zaginięcia funkcjonariusza.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, funkcjonariusza skreśla się
z ewidencji rozkazem personalnym Komendanta SOP.

art. 116. więcej Art. 116. W SOP obowiązują następujące korpusy i stopnie służbowe:
1) korpus szeregowych:
a) szeregowy SOP,
b) starszy szeregowy SOP;
2) korpus podoficerów:
a) kapral SOP,
b) plutonowy SOP,
c) sierżant SOP,
d) starszy sierżant SOP;
3) korpus chorążych:
a) młodszy chorąży SOP,
b) chorąży SOP,
c) starszy chorąży SOP;
4) korpus oficerów:
a) podporucznik SOP,
b) porucznik SOP,
c) kapitan SOP,
d) major SOP,
e) podpułkownik SOP,
f) pułkownik SOP,
g) generał brygady SOP,
h) generał dywizji SOP.

art. 117. więcej Art. 117. 1. Na stopień szeregowego SOP mianuje się funkcjonariusza z dniem
wyznaczenia na stanowisko służbowe.
2. Na stopnie szeregowych SOP oraz na stopnie podoficerskie SOP i stopnie
chorążych SOP mianuje Komendant SOP lub upoważnieni przez niego kierownicy
komórek organizacyjnych.

art. 118. więcej Art. 118. Na pierwszy stopień oficerski SOP oraz stopień generała brygady SOP
i generała dywizji SOP mianuje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek
ministra właściwego do spraw wewnętrznych. Na pozostałe stopnie oficerskie mianuje
minister właściwy do spraw wewnętrznych.

art. 119. więcej Art. 119. 1. Mianowanie na stopnie podoficerskie SOP lub na stopnie chorążych
SOP jest uzależnione od opinii służbowej i zajmowanego stanowiska służbowego,
a ponadto na stopień:
1) podoficera SOP – od możliwości zapewnienia stanowiska służbowego
zaszeregowanego do stopnia etatowego podoficera oraz od zdania egzaminu
podoficerskiego;
2) chorążego SOP – od możliwości zapewnienia stanowiska służbowego
zaszeregowanego do stopnia etatowego chorążego oraz od zdania egzaminu na
stopień chorążego.
2. Na pierwszy stopień chorążego SOP może być mianowany funkcjonariusz,
który ukończył co najmniej studia wyższe pierwszego stopnia i uzyskał tytuł
zawodowy licencjata lub równorzędny.
3. Egzaminy na pierwszy stopień podoficerski i chorążego SOP przeprowadza
komisja egzaminacyjna powołana przez Komendanta SOP.
4. Do egzaminu na pierwszy stopień podoficerski może być dopuszczony
funkcjonariusz w służbie przygotowawczej i stałej, który posiada:
1) stopień szeregowego lub starszego szeregowego;
2) co najmniej roczny staż na zajmowanym stanowisku służbowym;
3) dobrą opinię służbową.
5. Do egzaminu na pierwszy stopień chorążego może być dopuszczony
funkcjonariusz w służbie stałej, który posiada:
1) stopień podoficerski co najmniej sierżanta;
2) co najmniej trzyletni staż na zajmowanym stanowisku służbowym;
3) wzorową albo bardzo dobrą opinię służbową.
6. Egzaminy, o których mowa w ust. 1, składają się z następujących części:
1) teoretycznej;
2) strzeleckiej;
3) sprawdzającej sprawność fizyczną.
7. Część teoretyczną egzaminu przeprowadza się w formie pisemnej lub ustnej,
uwzględniając zakres wiedzy administracyjno-prawnej, logistycznej oraz wiedzy
z zakresu organizacji działań ochronnych w sposób zapewniający poziom niezbędny
do wykonywania obowiązków przez funkcjonariuszy.
8. Z przebiegu egzaminu sporządza się protokół, który podpisuje komisja
egzaminacyjna.
9. W szczególnie uzasadnionych przypadkach można mianować na pierwszy
stopień podoficerski SOP lub na pierwszy stopień chorążego SOP funkcjonariusza,
który nie spełnia warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lub 2.
10. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) sposób i tryb powoływania komisji, o której mowa w ust. 3,
2) szczegółowy sposób i tryb przeprowadzania egzaminów, o których mowa w ust. 1,
3) skalę ocen oraz sposób oceny
– mając na względzie terminy i zakresy tematyczne egzaminów oraz ich sprawne
i rzetelne przeprowadzenie.

art. 120. więcej Art. 120. 1. Na pierwszy stopień oficerski SOP może być mianowany
funkcjonariusz, który:
1) ukończył co najmniej studia wyższe drugiego stopnia lub jednolite studia
magisterskie i uzyskał tytuł zawodowy magistra lub równorzędny;
2) odbył przeszkolenie specjalistyczne zakończone zdaniem egzaminu oficerskiego
przed komisją powołaną przez Komendanta SOP.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób i tryb powoływania komisji, o której mowa w ust. 1 pkt 2,
2) szczegółowy sposób i tryb przeprowadzania egzaminu, o którym mowa
w ust. 1 pkt 2,
3) skalę ocen oraz sposób oceny
– mając na względzie termin i zakres tematyczny egzaminu oraz jego sprawne
i rzetelne przeprowadzenie.

art. 121. więcej Art. 121. 1. Mianowanie na kolejny wyższy stopień następuje stosownie do
zajmowanego stanowiska służbowego, posiadanych kwalifikacji zawodowych oraz
w zależności od opinii służbowej, o której mowa w art. 82 ust. 1.
2. Mianowanie na stopień nie może jednak nastąpić wcześniej niż po odsłużeniu
w stopniu:
1) kaprala SOP – 2 lat;
2) plutonowego SOP – 3 lat;
3) sierżanta SOP – 4 lat;
4) młodszego chorążego SOP – 3 lat;
5) chorążego SOP – 4 lat;
6) podporucznika SOP – 3 lat;
7) porucznika SOP – 3 lat;
8) kapitana SOP – 5 lat;
9) majora SOP – 5 lat;
10) podpułkownika SOP – 4 lat.
3. Mianowanie na kolejne wyższe stopnie odbywa się z okazji świąt
państwowych oraz święta SOP. W wyjątkowych przypadkach mianowanie może
nastąpić w innym terminie.

art. 122. więcej Art. 122. 1. W przypadkach zasługujących na szczególne wyróżnienie
funkcjonariusza spełniającego warunki, o których mowa w art. 121 ust. 1,
posiadającego wzorową opinię służbową oraz szczególne kwalifikacje zawodowe lub
umiejętności do pełnienia służby można mianować na kolejny wyższy stopień przed
upływem okresów, o których mowa w art. 121 ust. 2. Okresy te nie mogą być jednak
skrócone więcej niż o połowę.
2. Funkcjonariusza zwalnianego ze służby można mianować z dniem zwolnienia
ze służby na kolejny wyższy stopień za szczególne zasługi podczas wykonywania
obowiązków służbowych.

art. 123. więcej Art. 123. Funkcjonariusza można mianować pośmiertnie na kolejny, wyższy
stopień lub na stopień oficerski, jeżeli poniósł śmierć wskutek dokonania czynu
świadczącego o szczególnym męstwie lub w uznaniu jego szczególnych zasług podczas wykonywania obowiązków służbowych. Mianowanie dokonuje się z ostatnim dniem służby.

art. 124. więcej Art. 124. 1. Stopnie szeregowych, podoficerów, chorążych i oficerów SOP są dożywotnie.
2. Funkcjonariusze zwolnieni ze służby mogą używać posiadanych stopni,
o których mowa w art. 116, z dodaniem określenia:
1) „rezerwy”, jeżeli funkcjonariusz podlega obowiązkowi służby wojskowej
i został uznany za zdolnego do tej służby;
2) „w stanie spoczynku”, jeżeli funkcjonariusz nie podlega obowiązkowi służby wojskowej.
3. Utrata stopnia wymienionego w art. 116 następuje w przypadku:
1) utraty obywatelstwa polskiego;
2) prawomocnego orzeczenia środka karnego pozbawienia praw publicznych;
3) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności za
popełnione przestępstwo.

art. 125. więcej Art. 125. O pozbawieniu, obniżeniu lub utracie stopnia orzeka przełożony
właściwy do mianowania na ten stopień. Stopnia podporucznika, a także stopnia
generała pozbawia Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

art. 126. więcej Art. 126. 1. Funkcjonariuszowi przywraca się stopień w przypadku uchylenia:
1) prawomocnego orzeczenia środka karnego pozbawienia praw publicznych;
2) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności za
popełnione przestępstwo;
3) decyzji, na której podstawie nastąpiło pozbawienie stopnia;
4) kary dyscyplinarnej obniżenia stopnia.
2. O przywróceniu stopnia orzeka przełożony właściwy do mianowania na ten
stopień. O przywróceniu stopnia podporucznika oraz stopnia generała orzeka
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek ministra właściwego do spraw
wewnętrznych.

art. 127. więcej Art. 127. 1. Osobę przyjmowaną do służby i posiadającą stopień wojskowy lub
stopień uzyskany w Biurze Ochrony Rządu, Policji, Straży Granicznej, Straży
Marszałkowskiej, Państwowej Straży Pożarnej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służbie Wywiadu Wojskowego, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie Więziennej, Służbie Celno-Skarbowej mianuje się na stopień
obowiązujący w SOP, równorzędny z posiadanym stopniem.
2. Przy przyjmowaniu osób posiadających stopnie, o których mowa w ust. 1, na
równorzędne stopnie funkcjonariuszy mianuje Komendant SOP. Przy przyjmowaniu
osób posiadających stopień w korpusie generałów na równorzędny stopień mianuje
funkcjonariusza minister właściwy do spraw wewnętrznych.
3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, równorzędność stopni
w formacjach, o których mowa w ust. 1, mając na względzie zapewnienie
adekwatności tych stopni w służbach, o których mowa w ust. 1, oraz w odniesieniu do
żołnierzy zawodowych.

art. 128. więcej Art. 128. Wnioski w sprawie mianowania funkcjonariuszy:
1) na stopnie szeregowych, podoficerskie oraz chorążych SOP przedstawiają
Komendantowi SOP drogą służbową bezpośredni przełożeni tych
funkcjonariuszy;
2) na stopnie oficerskie SOP przedstawiają drogą służbową bezpośredni przełożeni
tych funkcjonariuszy Komendantowi SOP, który w przypadku pozytywnego
zaopiniowania przedstawia je ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych;
3) na pierwszy stopień oficerski SOP i stopnie generalskie SOP przedstawia
Komendant SOP ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, który
w przypadku pozytywnego zaopiniowania przedstawia je Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 129. więcej Art. 129. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, sposób mianowania funkcjonariuszy na stopnie SOP, osoby
uprawnione do występowania z wnioskami o mianowanie oraz sposób sporządzania
i wręczania aktów mianowania, mając na względzie zapewnienie prawidłowego
dokumentowania mianowania na stopnie.

art. 130. więcej Art. 130. 1. Funkcjonariusz jest obowiązany dochować obowiązków
wynikających z roty złożonego ślubowania.
2. Funkcjonariusz odmawia wykonania rozkazu lub polecenia, jeżeli ich
wykonanie wiązałoby się z popełnieniem przestępstwa.
3. O odmowie wykonania rozkazu lub polecenia funkcjonariusz jest obowiązany
zameldować Komendantowi SOP z pominięciem drogi służbowej.
4. Funkcjonariusz przestrzega dyscypliny służbowej oraz zasad etyki zawodowej.

art. 131. więcej Art. 131. 1. W celu ustalenia zdolności do wykonywania obowiązków
służbowych funkcjonariusz jest obowiązany poddać się, na żądanie Komendanta SOP
lub kierownika komórki organizacyjnej SOP, badaniu na zawartość środka
odurzającego lub innych podobnie działających substancji lub środka.
2. Komendant SOP lub kierownicy komórek organizacyjnych SOP mają
obowiązek niedopuszczenia do służby funkcjonariusza, jeżeli zachodzi uzasadnione
podejrzenie, że stawił się on do służby po spożyciu środka odurzającego lub innych
podobnie działających substancji lub środka albo spożywał je w czasie służby.
Okoliczności stanowiące podstawę decyzji powinny być podane funkcjonariuszowi do wiadomości.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, warunki i sposób
dokonywania badań, o których mowa w ust. 1, uwzględniając potrzebę prawidłowego
stwierdzenia zawartości w organizmie funkcjonariusza środka odurzającego lub
innych podobnie działających substancji lub środka.

art. 132. więcej Art. 132. 1. Funkcjonariusz otrzymuje bezpłatne umundurowanie
i wyposażenie. Umundurowanie i wyposażenie funkcjonariusza przechodzą na
własność funkcjonariusza z chwilą wydania i podlegają zwrotowi w przypadku
zwolnienia funkcjonariusza ze służby, w zakresie przedmiotów umundurowania
i wyposażenia, których okres używalności nie upłynął.
2. Funkcjonariusz w czasie pełnienia służby jest obowiązany do noszenia
przepisowego umundurowania i wyposażenia lub ubrania typu cywilnego.
3. Funkcjonariusze noszą ordery, odznaczenia i odznaki według zasad
obowiązujących w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Funkcjonariusz zwolniony ze służby, z wyłączeniem funkcjonariusza
zwolnionego ze służby na podstawie art. 107 ust. 1 pkt 4–6 i ust. 2 pkt 2, ma prawo do
noszenia umundurowania.
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) rodzaje, wzory, normy należności umundurowania oraz sposób jego noszenia,
2) normy ubrania typu cywilnego,
3) rodzaje, wzory oznak oraz sposób ich noszenia,
4) sposób realizacji norm należności umundurowania oraz przypadki i sposób ich
pomniejszania lub powiększania,
5) rodzaje umundurowania lub przedmioty umundurowania wydane w naturze lub
w formie równoważnika pieniężnego,
6) sposób ustalania i obliczania równowartości wydanego umundurowania, które
podlega zwrotowi,
7) warunki noszenia umundurowania przez funkcjonariuszy zwolnionych ze służby,
8) okres używalności przedmiotów umundurowania podlegających zwrotowi
w przypadku zwolnienia funkcjonariusza ze służby
– mając na względzie zapewnienie właściwego ubioru oraz identyfikacji funkcjonariuszy.
6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych może ustanowić, w drodze
zarządzenia, odznaki i oznaki noszone na mundurze.

art. 133. więcej Art. 133. 1. Funkcjonariusz otrzymuje równoważnik pieniężny za przedmioty
umundurowania niewydane w naturze, czyszczenie umundurowania i kwotę na zakup
ubrania typu cywilnego.
2. Równoważnik pieniężny oraz kwota na zakup ubrania typu cywilnego
przysługują za okres od dnia 1 kwietnia danego roku kalendarzowego do dnia
31 marca roku następnego, zwany dalej „rokiem zaopatrzeniowym”.
3. Funkcjonariuszowi mianowanemu lub przeniesionemu do służby w SOP
w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku kalendarzowego,
któremu wydaje się z dniem mianowania lub przeniesienia przedmioty
umundurowania w naturze, równoważnik pieniężny przysługuje od dnia 1 kwietnia
następnego roku kalendarzowego.
4. Funkcjonariuszowi, o którym mowa w ust. 3, kwotę na zakup ubrania typu
cywilnego wypłaca się na dany rok zaopatrzeniowy.
5. Równoważnik pieniężny i kwotę na zakup ubrania typu cywilnego wypłaca się
w terminie nie dłuższym niż 2 miesiące, licząc od dnia powstania uprawnienia do ich wypłaty.
6. Równoważnik pieniężny i kwota na zakup ubrania typu cywilnego nie
przysługują za okres nieobecności funkcjonariusza w służbie z powodu:
1) urlopu wychowawczego lub bezpłatnego, o ile suma nieobecności przekroczy
30 dni kalendarzowych w ciągu roku zaopatrzeniowego;
2) zawieszenia funkcjonariusza w czynnościach służbowych.
7. Równoważnik pieniężny i kwotę na zakup ubrania typu cywilnego pomniejsza
się w przypadku:
1) nieobecności funkcjonariusza w służbie z powodów, o których mowa w ust. 6;
2) wydania przedmiotu umundurowania w naturze, z wyjątkiem przedmiotów
umundurowania wydanych w związku z mianowaniem do służby w SOP.
8. Wysokość równoważnika pieniężnego ulega jednorazowemu zwiększeniu
w przypadku mianowania na stopień służbowy, o którym mowa w art. 116 pkt 3 lit. a,
pkt 4 lit. a, d, g i h.
9. Równoważnik pieniężny i kwota na zakup ubrania typu cywilnego podlegają
zwrotowi w przypadku:
1) zwolnienia funkcjonariusza ze służby w SOP w okresie służby
przygotowawczej;
2) zwolnienia funkcjonariusza ze służby w SOP na podstawie art. 107 ust. 1 pkt 4 i 5;
3) zaistnienia okoliczności wymienionych w ust. 6 i zwolnienia funkcjonariusza ze
służby w SOP przed pomniejszeniem równoważnika pieniężnego i kwoty na
zakup ubrania typu cywilnego w przypadku, o którym mowa w ust. 7 pkt 1.
10. W sprawach zwrotu równoważnika pieniężnego i kwoty na zakup ubrania
typu cywilnego, o których mowa w ust. 9, wydaje się decyzję administracyjną.
11. W przypadku nieobecności funkcjonariusza w służbie z powodu urlopu
wychowawczego lub bezpłatnego w dniu rozpoczęcia roku zaopatrzeniowego wypłatę
równoważnika pieniężnego i kwoty na zakup ubrania typu cywilnego zawiesza się.
12. Wznowienie wypłaty równoważnika pieniężnego i kwoty na zakup ubrania
typu cywilnego następuje w terminie 30 dni po ustaniu przyczyn nieobecności
funkcjonariusza w służbie.
13. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) wysokość równoważnika pieniężnego za przedmioty umundurowania niewydane
w naturze, czyszczenie umundurowania oraz kwot na zakup ubrania typu
cywilnego, a także podstawę i sposób ich obliczania,
2) sposób obliczania kwoty pomniejszania równoważnika pieniężnego i kwoty na
zakup ubrania typu cywilnego,
3) sposób obliczania kwoty podwyższania równoważnika pieniężnego,
4) wartości pieniężne elementów umundurowania i ubrania typu cywilnego
stanowiące podstawę do określenia wysokości równoważnika pieniężnego
i kwoty na zakup ubrania typu cywilnego,
5) tryb i termin zwracania równoważnika pieniężnego i kwoty na zakup ubrania
typu cywilnego oraz sposób obliczania kwoty należnej do zwrotu
– uwzględniając normy należności przedmiotów umundurowania.

art. 134. więcej Art. 134. 1. Za stan bezpieczeństwa i higieny służby w stosunku do podległych
funkcjonariuszy odpowiada Komendant SOP.
2. Za pracodawcę w rozumieniu przepisów działu dziesiątego Kodeksu pracy
w stosunku do podległych funkcjonariuszy uważa się Komendanta SOP.
3. Za osobę kierującą pracownikami w rozumieniu przepisów działu dziesiątego
Kodeksu pracy, a także przepisów wykonawczych wydanych na jego podstawie uważa
się funkcjonariusza pełniącego służbę lub wykonującego obowiązki na stanowisku
kierowniczym.
4. Komendant SOP jest obowiązany zapewnić funkcjonariuszowi bezpieczne
i higieniczne warunki służby, wykonując działania, o których mowa
w art. 212 Kodeksu pracy.
5. Funkcjonariusz jest obowiązany do przestrzegania przepisów i zasad
bezpieczeństwa i higieny służby.
6. W zakresie określonym w ust. 1–4 stosuje się odpowiednio przepisy działu
dziesiątego Kodeksu pracy, z wyłączeniem przepisów art. 209² § 2, art. 210,
art. 229 § 1–7, art. 230–232, art. 234 § 2–3¹, art. 235–235², art. 237, art. 237¹, art. 237⁷ § 1 pkt 1 i § 2–4, art. 237⁸ § 1, art. 237⁹ § 3 oraz art. 23711a § 1 pkt 2.
7. W przypadku gdy warunki pełnienia służby nie odpowiadają przepisom
bezpieczeństwa i higieny służby oraz stwarzają bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia
lub życia funkcjonariusza albo gdy wykonywane przez niego obowiązki grożą takim
niebezpieczeństwem innym osobom, funkcjonariusz ma prawo powstrzymać się od
wykonywania czynności służbowych, o czym niezwłocznie zawiadamia
bezpośredniego przełożonego.
8. Przepisu ust. 7 nie stosuje się, gdy funkcjonariusz wykonuje bezpośrednio
zadania SOP, o których mowa w art. 3.

art. 135. więcej Art. 135. 1. W celu ustalenia zdolności do wykonywania zadań na zajmowanym
stanowisku służbowym funkcjonariusz jest obowiązany poddać się badaniom
okresowym lub kontrolnym w terminie wskazanym w skierowaniu na takie badanie.
2. Skierowanie na badanie okresowe lub kontrolne zawiera imię i nazwisko,
numer PESEL, adres zamieszkania, stanowisko służbowe funkcjonariusza
kierowanego na badanie oraz opis warunków pełnienia służby występujących na
zajmowanym stanowisku służbowym, w tym czynników szkodliwych lub
uciążliwych, o których mowa w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie
art. 229 § 8 Kodeksu pracy, i innych wynikających z warunków pełnienia służby.
3. Na pierwsze badanie okresowe funkcjonariusz jest kierowany w terminie 3 lat
od dnia przyjęcia do służby.
4. Rodzaj, zakres i częstotliwość badań okresowych są uzależnione od rodzaju
pełnionej służby i wieku funkcjonariusza.
5. Lekarz przeprowadzający badanie okresowe lub kontrolne, w celu
uwzględnienia wszystkich czynników szkodliwych lub uciążliwych i innych
wynikających z warunków pełnienia służby wskazanych w skierowaniu na badanie,
może poszerzyć jego zakres o dodatkowe badania lekarskie, konsultacje u lekarzy
specjalistów lub badania diagnostyczne, a także wyznaczyć termin następnego
badania okresowego krótszy niż określony w przepisach wykonawczych wydanych na
podstawie ust. 18, jeżeli stwierdzi, że jest to niezbędne dla ustalenia zdolności do
wykonywania zadań na zajmowanym stanowisku służbowym. Badania i konsultacje
stanowią część badania okresowego lub kontrolnego.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 5, lekarz wykorzystuje wskazówki
metodyczne w sprawie przeprowadzania badań profilaktycznych pracowników
określone w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 229 § 8 Kodeksu pracy.
7. Funkcjonariusza kieruje się na badanie okresowe w przypadku przeniesienia
go na stanowisko służbowe, na którym występują czynniki szkodliwe lub uciążliwe
i inne wynikające z warunków pełnienia służby, inne niż występujące na dotychczas
zajmowanym stanowisku służbowym, z uwzględnieniem terminu określonego w ust. 3.
8. Badania okresowe i kontrolne są wykonywane na podstawie skierowania na
badanie wystawionego przez:
1) Komendanta SOP lub upoważnione przez niego osoby;
2) ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub upoważnioną przez niego
osobę w stosunku do Komendanta SOP oraz jego zastępców.
9. Skierowanie na badanie:
1) kontrolne – wystawia się najpóźniej w dniu zgłoszenia się funkcjonariusza do
służby lub w dniu, w którym przełożony powziął wiadomość o przypadku
wymagającym kontroli stanu zdrowia,
2) okresowe – wystawia się nie później niż w terminie 30 dni przed upływem
ważności orzeczenia lekarskiego
– w 3 egzemplarzach, z których jeden jest przeznaczony dla funkcjonariusza
kierowanego na badanie.
10. Badania okresowe i kontrolne kończą się orzeczeniem lekarskim
stwierdzającym:
1) brak przeciwwskazań zdrowotnych do służby na określonym stanowisku
służbowym,
2) istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do służby na określonym stanowisku
służbowym
– w warunkach służby opisanych w skierowaniu na badanie.
11. Od orzeczenia lekarskiego funkcjonariuszowi, Komendantowi SOP oraz jego
zastępcom przysługuje odwołanie w terminie 7 dni od dnia otrzymania orzeczenia.
12. Odwołanie od orzeczenia lekarskiego wraz z uzasadnieniem wnosi się na
piśmie za pośrednictwem lekarza, który wydał to orzeczenie, do:
1) wojewódzkiego ośrodka medycyny pracy właściwego ze względu na miejsce
pełnienia służby funkcjonariusza;
2) poradni medycyny pracy podmiotów leczniczych utworzonych i nadzorowanych
przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, jeżeli orzeczenie wydał
lekarz poradni badań profilaktycznych podmiotu leczniczego utworzonego
i nadzorowanego przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych;
3) instytutu badawczego w dziedzinie medycyny pracy lub Uniwersyteckiego
Centrum Medycyny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni, jeżeli odwołanie dotyczy
orzeczenia lekarskiego wydanego przez lekarza zatrudnionego w wojewódzkim
ośrodku medycyny pracy.
13. Lekarz, za którego pośrednictwem jest składane odwołanie, w terminie 7 dni
od dnia otrzymania odwołania wraz z uzasadnieniem przekazuje je wraz
z dokumentacją stanowiącą podstawę wydanego orzeczenia lekarskiego do
właściwego podmiotu, o którym mowa w ust. 12.
14. Badanie w trybie odwołania przeprowadza w terminie 14 dni od dnia
otrzymania odwołania właściwy podmiot, o którym mowa w ust. 12.
15. Orzeczenie lekarskie wydane w trybie odwołania jest ostateczne.
16. Badania okresowe i kontrolne podlegają dokumentowaniu i kontroli
w sposób określony w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie
art. 229 § 8 Kodeksu pracy.
17. Kontrolę badań okresowych i kontrolnych wykonują podmioty, o których
mowa w ust. 12.
18. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) rodzaj, zakres i częstotliwość badań okresowych, uwzględniając rodzaj pełnionej
służby i wiek funkcjonariusza;
2) wzór skierowania na badanie okresowe lub kontrolne, uwzględniając
konieczność zamieszczenia w tym wzorze informacji niezbędnych do
jednoznacznego ustalenia zakresu badań;
3) wzór orzeczenia lekarskiego, uwzględniając konieczność zapewnienia
jednolitości informacji znajdujących się w orzeczeniu.

art. 136. więcej Art. 136. 1. Funkcjonariusz w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny służby
podlega następującym szkoleniom:
1) wstępnemu ogólnemu;
2) wstępnemu na stanowisku służby;
3) okresowemu.
2. Szkoleniu wstępnemu ogólnemu podlega wyłącznie funkcjonariusz nowo
przyjęty do służby w SOP.
3. Szkoleniu wstępnemu na stanowisku służby podlega funkcjonariusz
w przypadku zmiany stanowiska służbowego, w związku z którym zmieniają się
czynniki szkodliwe lub uciążliwe lub inne czynniki wynikające z warunków pełnienia
służby.
4. Szkoleniu okresowemu podlega funkcjonariusz oraz funkcjonariusz pełniący
służbę na stanowisku kierowniczym – nie rzadziej niż raz na 5 lat, a w przypadku
służby na stanowisku służbowym, na którym występują warunki szczególnie
uciążliwe lub szkodliwe dla zdrowia – nie rzadziej niż raz na 3 lata.
5. Szkolenie okresowe Komendanta SOP oraz funkcjonariusza pełniącego służbę
na stanowisku kierowniczym zawiera tematykę z zakresu bezpieczeństwa i higieny
służby oraz bezpieczeństwa i higieny pracy.

art. 137. więcej Art. 137. 1. Funkcjonariusz jest obowiązany złożyć oświadczenie o swoim
stanie majątkowym, w tym o majątku objętym małżeńską wspólnością majątkową,
przy nawiązywaniu lub rozwiązywaniu stosunku służbowego, corocznie oraz na
żądanie Komendanta SOP lub osoby przez niego upoważnionej. Oświadczenie to
powinno zawierać informacje o źródłach i wysokości uzyskanych przychodów,
posiadanych zasobach pieniężnych, nieruchomościach, udziałach i akcjach w spółkach prawa handlowego, a ponadto o nabytym przez tę osobę albo jej małżonka od
Skarbu Państwa, innej państwowej osoby prawnej, gminy, związku międzygminnego,
powiatu, związku powiatów, związku powiatowo-gminnego lub związku
metropolitalnego mieniu, które podlegało zbyciu w drodze przetargu. Oświadczenie
to powinno również zawierać dane dotyczące prowadzenia działalności gospodarczej
oraz pełnienia funkcji w spółkach prawa handlowego lub spółdzielniach, z wyjątkiem
funkcji w radzie nadzorczej spółdzielni mieszkaniowej.
2. W przypadku podania nieprawdy w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 1
i 3, funkcjonariusz podlega sankcji karnej określonej w art. 14 ustawy z dnia
21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby
pełniące funkcje publiczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 2399).
3. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, Komendant SOP i jego zastępcy
składają przed ministrem właściwym do spraw wewnętrznych.
4. Oświadczenie o stanie majątkowym składa się corocznie do dnia 31 marca,
według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedniego.
5. Komendant SOP lub osoby przez niego upoważnione, w celu przeprowadzenia
analizy zgodności ze stanem faktycznym złożonych oświadczeń o stanie majątkowym,
mają prawo wglądu do ich treści i przetwarzania danych w nich zawartych.
6. Inspektor Nadzoru Wewnętrznego, o którym mowa w ustawie z dnia
21 czerwca 1996 r. o szczególnych formach sprawowania nadzoru przez ministra
właściwego do spraw wewnętrznych, w celu przeprowadzenia analizy złożonych
oświadczeń o stanie majątkowym, ma prawo wglądu do ich treści i przetwarzania
danych w nich zawartych.
7. Informacje zawarte w oświadczeniu o stanie majątkowym stanowią tajemnicę
prawnie chronioną i podlegają ochronie przewidzianej dla informacji niejawnych
o klauzuli tajności „zastrzeżone” określonej w przepisach o ochronie informacji
niejawnych, chyba że funkcjonariusz, który złożył oświadczenie, wyraził pisemną
zgodę na ich ujawnienie.
8. Oświadczenie o stanie majątkowym przechowuje się przez 10 lat.
9. Informacje zawarte w oświadczeniach o stanie majątkowym Komendanta
SOP oraz jego zastępców są publikowane bez ich zgody w Biuletynie Informacji
Publicznej na podmiotowej stronie SOP, z wyłączeniem danych dotyczących daty
i miejsca urodzenia, numeru PESEL, miejsca zamieszkania i położenia
nieruchomości.
10. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, tryb postępowania w sprawach oświadczeń o stanie majątkowym,
sposób analizy ich zgodności ze stanem faktycznym, a także wzór oświadczenia
o stanie majątkowym oraz tryb publikowania oświadczeń, o których mowa w ust. 9,
uwzględniając zakres danych objętych oświadczeniem o stanie majątkowym.

art. 138. więcej Art. 138. 1. Funkcjonariusz nie może bez zezwolenia Komendanta SOP
podejmować dodatkowych zajęć zarobkowych poza służbą.
2. Komendant SOP może zezwolić funkcjonariuszowi na podejmowanie zajęć
zarobkowych poza służbą, jeżeli nie koliduje to z wykonywaniem przez
funkcjonariusza zadań służbowych oraz wpływa dodatnio na podwyższenie jego
kwalifikacji, a także nie narusza prestiżu służby. Zezwolenie może zostać cofnięte
w każdym czasie.
3. W przypadku Komendanta SOP lub jego zastępcy zezwolenia, o którym
mowa w ust. 2, udziela minister właściwy do spraw wewnętrznych.

art. 139. więcej Art. 139. 1. Funkcjonariusz nie może być członkiem partii politycznych ani
uczestniczyć w działaniu tych partii lub na ich rzecz.
2. Z chwilą przyjęcia funkcjonariusza do służby ustaje jego dotychczasowe
członkostwo w partii politycznej.
3. Funkcjonariusz jest obowiązany poinformować przełożonego
o przynależności do stowarzyszeń krajowych działających poza służbą.
4. Przynależność do organizacji lub stowarzyszeń zagranicznych albo
międzynarodowych wymaga zezwolenia Komendanta SOP.

art. 140. więcej Art. 140. Funkcjonariusze nie mogą zrzeszać się w związkach zawodowych.

art. 141. więcej Art. 141. 1. Funkcjonariusz jest obowiązany uzyskać zezwolenie Komendanta
SOP na wyjazd za granicę poza obszar Unii Europejskiej.
2. Funkcjonariusz jest obowiązany poinformować przełożonego o wyjeździe za
granicę do państw członkowskich Unii Europejskiej.
3. Komendant SOP określi, w drodze zarządzenia, przypadki, w których
uzyskanie zezwolenia lub wykonanie obowiązku, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie jest
wymagane, a także obowiązki funkcjonariusza wyjeżdżającego za granicę
i powracającego z zagranicy.

art. 142. więcej Art. 142. Funkcjonariusz w związku z pełnieniem obowiązków służbowych
korzysta z ochrony prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych.

Art. 142a. 1. Funkcjonariuszowi przysługuje zwrot kosztów poniesionych na
ochronę prawną, jeżeli wszczęte przeciwko niemu postępowanie karne o przestępstwo
popełnione w związku z wykonywaniem zadań i czynności służbowych zostanie
zakończone prawomocnym orzeczeniem o umorzeniu postępowania z powodu braku
ustawowych znamion czynu zabronionego lub niepopełnienia przestępstwa albo
wyrokiem uniewinniającym.
2. Zwrot kosztów poniesionych na ochronę prawną następuje ze środków
budżetowych SOP, na wniosek funkcjonariusza, w wysokości faktycznie
poniesionych kosztów, nie wyższej niż czterokrotność przeciętnego uposażenia
funkcjonariuszy, o którym mowa w art. 162 ust. 14, obowiązującego w roku
poprzedzającym dzień złożenia wniosku.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, kierując się dobrem służby,
Komendant SOP może zapewnić funkcjonariuszowi, przeciwko któremu wszczęto
postępowanie karne o przestępstwo popełnione w związku z wykonywaniem zadań
i czynności służbowych, ochronę prawną jeszcze przed zakończeniem tego
postępowania. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio. Poniesione przez SOP koszty
ochrony prawnej nie podlegają zwrotowi przez funkcjonariusza, niezależnie od
wyniku postępowania karnego.

Art. 142b. 1. Funkcjonariuszowi pokrzywdzonemu przestępstwem, o którym
mowa w art. 222, art. 223 lub art. 226 Kodeksu karnego, w związku z wykonywaniem
zadań lub czynności służbowych przysługuje, na jego wniosek, bezpłatna ochrona
prawna w postępowaniu karnym, w którym uczestniczy w charakterze
pokrzywdzonego lub oskarżyciela posiłkowego.
2. Ochronę prawną, o której mowa w ust. 1, zapewnia funkcjonariuszowi SOP.
3. W przypadku braku możliwości zapewnienia ochrony prawnej przez SOP
funkcjonariuszowi przysługuje zwrot kosztów ochrony prawnej, o której mowa
w ust. 1, w wysokości faktycznie poniesionych kosztów, nie wyższej niż czterokrotność przeciętnego uposażenia funkcjonariuszy, o którym mowa w art. 162 ust. 14, obowiązującego w roku poprzedzającym dzień złożenia wniosku.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
tryb postępowania oraz sposób dokumentowania przez funkcjonariusza kosztów
poniesionych na ochronę prawną w przypadkach, o których mowa w ust. 3 oraz
w art. 142a ust. 1 i 3, kierując się koniecznością korzystania przez funkcjonariusza
z ochrony prawnej na wysokim poziomie, a także szybkiego zwrotu kosztów
poniesionych przez funkcjonariusza na ochronę prawną.

art. 143. więcej Art. 143. 1. Komendant SOP zawiera umowę ubezpieczenia od następstw
nieszczęśliwych wypadków, wskutek których może nastąpić uszkodzenie ciała,
rozstrój zdrowia lub śmierć funkcjonariusza wykonującego zadania, o których mowa
w art. 3 pkt 1 lit. a, d i f, poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, w państwach,
których terytorium w całości lub części zostało uznane za strefę działań wojennych na
podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu
Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz. U. z 2014 r.
poz. 1510 oraz z 2019 r. poz. 1726).
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych może określić, w drodze
rozporządzenia, inne niż wskazane w ust. 1 terytoria państw lub ich części, na których
obszarze wykonywanie obowiązków służbowych przez funkcjonariuszy wymaga
zawarcia umowy ubezpieczenia, o której mowa w ust. 1, uwzględniając występujące
na tych terytoriach zagrożenia związane z atakami terrorystycznymi, niepokojami
społecznymi, przestępczością kryminalną lub katastrofami naturalnymi.

art. 144. więcej Art. 144. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, sumy ubezpieczenia, o którym mowa w art. 143 ust. 1, mając na
względzie, że nie mogą być one niższe niż świadczenia odszkodowawcze przysługujące w razie wypadku lub choroby pozostających w związku ze służbą.

Art. 144a. 1. Funkcjonariusz, o którym mowa w art. 143 ust. 1, po powrocie do
kraju podlega bezpłatnym badaniom lekarskim i psychologicznym.
2. W przypadku odniesienia ran, kontuzji, urazu psychicznego lub schorzenia
przez funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 1, lub ze względu na jego stan
psychofizyczny zgodnie ze wskazaniami lekarza funkcjonariusz może być skierowany
na bezpłatny turnus leczniczo-profilaktyczny wraz z pełnoletnim najbliższym członkiem rodziny w rozumieniu art. 4 pkt 12 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o
weteranach działań poza granicami państwa (Dz. U. z 2019 r. poz. 1569 i 1726).
3. Turnus leczniczo-profilaktyczny trwa 14 dni kalendarzowych i obejmuje
działania leczniczo-rehabilitacyjne i profilaktykę zdrowotną, w tym profilaktykę
psychologiczną.
4. Kolejny pobyt funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 1, na turnusie
leczniczo-profilaktycznym po tym samym uczestnictwie w zadaniach ochronnych
wykonywanych poza granicami państwa może odbyć się pod warunkiem poddania się
leczeniu specjalistycznemu, ambulatoryjnemu lub stacjonarnemu albo konsultacji
specjalistycznej zakończonej wskazaniem uczestnictwa w turnusie leczniczo-profilaktycznym jako niezbędnym do kontynuacji leczenia.
5. Osoby skierowane na turnus leczniczo-profilaktyczny mogą skorzystać z
prawa do turnusu leczniczo-profilaktycznego w trakcie pełnienia służby przez funkcjonariusza.
6. Pełne koszty uczestnictwa w turnusie leczniczo-profilaktycznym
funkcjonariusza oraz 50% kosztów uczestnictwa pełnoletniego najbliższego członka
rodziny pokrywa się z budżetu państwa z części pozostającej w dyspozycji ministra
właściwego do spraw wewnętrznych.
7. Skierowanie na badania, o których mowa w ust. 1, zawiera następujące dane funkcjonariusza:
1) imię i nazwisko;
2) numer PESEL;
3) miejsce zamieszkania;
4) miejsce pełnienia służby;
5) okres delegowania, miejsce, stanowisko i zakres zadań wykonywanych podczas
realizacji zadań ochronnych wykonywanych poza granicami państwa.
8. Skierowanie na turnus leczniczo-profilaktyczny zawiera następujące dane:
1) funkcjonariusza:
a) imię i nazwisko,
b) numer PESEL,
c) miejsce zamieszkania,
d) miejsce pełnienia służby;
2) pełnoletniego najbliższego członka rodziny:
a) imię i nazwisko,
b) datę urodzenia,
c) stopień pokrewieństwa.
9. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) organ właściwy do kierowania funkcjonariusza na badania, o których mowa w
ust. 1,
2) zakres badań, o których mowa w ust. 1,
3) podmiot właściwy do przeprowadzania badań, o których mowa w ust. 1,
4) rodzaje i wzory dokumentów wystawianych po przeprowadzeniu badań, o
których mowa w ust. 1,
5) tryb kierowania funkcjonariusza wraz z pełnoletnim najbliższym członkiem
rodziny na turnus leczniczo-profilaktyczny,
6) podmiot kierujący na turnus leczniczo-profilaktyczny,
7) ramowy program turnusu leczniczo-profilaktycznego,
8) podmiot prowadzący turnus leczniczo-profilaktyczny,
9) rodzaje i wzory dokumentów wystawianych w związku z kierowaniem na turnus
leczniczo-profilaktyczny
– uwzględniając potrzeby funkcjonariusza wynikające z jego aktualnego stanu
zdrowia, w tym konieczność zapewnienia pełnej rekonwalescencji oraz umożliwienie
dalszego leczenia lub rehabilitacji po zakończeniu pobytu na turnusie leczniczo-profilaktycznym.

art. 145. więcej Art. 145. 1. Funkcjonariusz wykonujący zadania poza granicami państwa może
otrzymać świadczenia opieki zdrowotnej, o których mowa w art. 42 ust. 2 ustawy
z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze
środków publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1373, z późn. zm.).
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, warunki
otrzymywania świadczeń, o których mowa w ust. 1, przez funkcjonariuszy w związku
z urazami nabytymi podczas wykonywania przez nich zadań poza granicami państwa
oraz sposób i tryb finansowania kosztów, uwzględniając zasady i sposób
wydatkowania środków publicznych.

art. 146. więcej Art. 146. 1. Funkcjonariuszowi, który uległ urazowi lub chorobie związanej ze
służbą, przysługuje skierowanie na turnus leczniczo-profilaktyczny.
2. Funkcjonariuszowi, który doznał urazu psychicznego lub ma obniżone
zdolności psychofizyczne, przysługuje skierowanie na turnus antystresowy.

art. 147. więcej Art. 147. 1. Jeżeli funkcjonariusz zwolniony ze służby nie spełnia warunków do
nabycia prawa do emerytury policyjnej lub policyjnej renty inwalidzkiej, od
uposażenia wypłaconego funkcjonariuszowi po dniu 31 grudnia 1998 r. do dnia
zwolnienia ze służby, od którego nie odprowadzono składki na ubezpieczenia
emerytalne i rentowe, przekazuje się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składki za
ten okres przewidziane w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie
ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 300, z późn. zm.).
2. Przez uposażenie stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia
emerytalne i rentowe, o którym mowa w ust. 1, rozumie się:
1) kwotę najniższego wynagrodzenia ustalaną na podstawie odrębnych przepisów –
za okres służby kandydackiej przed dniem 1 stycznia 2003 r.;
2) kwotę minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w grudniu roku
poprzedniego, ustalonego na podstawie odrębnych przepisów – za okres służby
kandydackiej po dniu 31 grudnia 2002 r.;
3) uposażenie zasadnicze, dodatki o charakterze stałym, nagrody roczne
i uznaniowe, odpowiednio przeliczone zgodnie z art. 110 ustawy z dnia
13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych – za pozostałe
okresy służby.
3. Składki przekazuje się również w przypadku, gdy funkcjonariusz spełnia
jedynie warunki do nabycia prawa do policyjnej renty inwalidzkiej. Przekazanie
składek następuje na wniosek funkcjonariusza.
4. Składki podlegają waloryzacji wskaźnikiem waloryzacji składek określonym
na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 53).
5. Przy obliczaniu kwoty należnych składek, waloryzowanych na podstawie
ust. 4, stosuje się odpowiednio przepisy art. 19 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 pkt 1 i 2
ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.
6. Przepisy ust. 1–5 stosuje się również do funkcjonariusza, który pozostawał
w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r., jeżeli po zwolnieniu ze służby, mimo spełnienia warunków do nabycia prawa do emerytury policyjnej, zgłosił wniosek o przyznanie emerytury z tytułu podlegania ubezpieczeniom społecznym.
7. W przypadku, o którym mowa w ust. 6, kwotę należnych, zwaloryzowanych
składek przekazuje się niezwłocznie, na podstawie zawiadomienia przez Zakład
Ubezpieczeń Społecznych o nabyciu przez funkcjonariusza prawa do emerytury
przewidzianej w przepisach, o których mowa w ust. 4.
8. Kwota należnych, zwaloryzowanych składek stanowi przychód Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych.
9. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia,
tryb i terminy przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek,
o których mowa w ust. 1, 3, 4 i 7, oraz jednostki do tego właściwe, mając na uwadze
konieczność zapewnienia prawidłowego i niezwłocznego wykonywania czynności
związanych z przekazywaniem tych składek.

art. 148. więcej Art. 148. 1. Funkcjonariusz otrzymuje uzbrojenie i wyposażenie specjalne
niezbędne do właściwego wykonywania obowiązków służbowych.
2. Komendant SOP lub upoważniony przez niego kierownik komórki
organizacyjnej przydziela funkcjonariuszom wyposażenie specjalne niezbędne do
wykonywania obowiązków służbowych.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze zarządzenia,
z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych, normy uzbrojenia
i wyposażenia specjalnego oraz sposób przyznawania, korzystania i przechowywania
uzbrojenia z uwzględnieniem zasad bezpieczeństwa i skuteczności wykonywanych
obowiązków służbowych.

art. 149. więcej Art. 149. 1. Funkcjonariuszowi w dniach pełnienia służby przysługuje
bezpłatnie wyżywienie w naturze, jeżeli rodzaj i charakter służby lub właściwości lub
miejsce jej pełnienia uzasadniają przyznanie wyżywienia w naturze, albo świadczenie
pieniężne w zamian za wyżywienie.
2. Wyżywienie w naturze przysługuje funkcjonariuszowi:
1) w dniach przebywania przez niego na podstawie decyzji Komendanta SOP na
terenie działania jednostki, połączonego z zakwaterowaniem, trwającego
powyżej 12 godzin oraz w dniach składania egzaminów na uczelnie służb
państwowych poza miejscem zamieszkania;
2) pobierającemu naukę lub odbywającemu studia wyższe na uczelni służb
państwowych, w instytucie badawczym lub na kursie – w czasie pobytu
w szkole, instytucie badawczym lub na kursie poza miejscem stałego
zamieszkania, a w miejscu zamieszkania wtedy, gdy na czas szkolenia jest
zakwaterowany;
3) uczestniczącemu w całodniowych szkoleniach i naradach organizowanych przez
urząd obsługujący ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz organy
i jednostki organizacyjne podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych lub przez niego nadzorowane;
4) biorącemu udział w zadaniach, o których mowa w art. 3 pkt 1, trwających
powyżej 8 godzin, odbywających się poza miejscem stałego pełnienia służby;
5) biorącemu udział w zawodach sportowych, spartakiadach oraz przebywającemu
na obozach kondycyjnych i zgrupowaniach szkoleniowych przed tymi
zawodami;
6) skierowanemu do wykonywania czynności służbowych poza miejscem stałego
pełnienia służby – w warunkach uzasadniających wypłatę diety, w wymiarze
odpowiadającym wysokości tej diety;
7) w służbie stałej i przygotowawczej biorącemu udział w ćwiczeniach
i szkoleniach odbywających się w ośrodku szkolenia SOP, trwających powyżej
8 godzin;
8) biorącemu udział w zadaniach, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. a–d,
trwających powyżej 8 godzin, odbywających się na terenie miasta stołecznego Warszawy.
2a. Wyżywienie w naturze przysługuje funkcjonariuszowi na podstawie normy
wyżywienia, którą stanowi wartość energetyczna, odżywcza i pieniężna produktów
żywnościowych przysługujących funkcjonariuszowi w określonych przypadkach.
W przypadku zwiększonego zapotrzebowania na wartość energetyczną i odżywczą ze
względu na rodzaj i warunki służby lub szczególne właściwości lub miejsce jej
pełnienia norma może zostać uzupełniona.
2b. W przypadku braku możliwości zapewnienia funkcjonariuszom
wykonującym zadania służbowe poza terenem miasta stołecznego Warszawy
wyżywienia w naturze w punktach żywienia SOP normę wyżywienia podwyższa się
o koszty zapewnienia wyżywienia. W sytuacji gdy jest to niezbędne dla zapewnienia ciągłości realizacji zadań, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. a–d, norma wyżywienia
może zostać podwyższona do poziomu pozwalającego na zapewnienie wyżywienia.
3. (uchylony)
4. Wyżywienie przysługuje osobom powołanym do odbycia ćwiczeń w jednostce
przewidzianej do militaryzacji.
4a. Funkcjonariuszowi, który zrezygnował z przysługującego mu wyżywienia
w naturze, nie przysługuje świadczenie pieniężne w zamian za wyżywienie ani dieta
na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia, z wyjątkiem rezygnacji
z wyżywienia w naturze z powodów zdrowotnych, udokumentowanych
zaświadczeniem lekarskim w sytuacji braku możliwości zapewnienia
funkcjonariuszowi bezpłatnego wyżywienia w naturze.
5. (uchylony)
6. Funkcjonariusz otrzymuje świadczenie pieniężne w zamian za wyżywienie w przypadku:
1) gdy rodzaj i warunki pełnienia służby lub względy techniczne lub organizacyjne
uniemożliwiają korzystanie z wyżywienia przysługującego temu
funkcjonariuszowi w naturze albo
2) braku możliwości zapewnienia funkcjonariuszowi bezpłatnego wyżywienia
w naturze z powodów zdrowotnych udokumentowanych zaświadczeniem lekarskim.
6a. Świadczenie pieniężne w zamian za wyżywienie podwyższa się w przypadku:
1) braku możliwości zapewnienia funkcjonariuszowi wyżywienia w naturze
w punktach żywienia SOP lub zewnętrznych podmiotach gastronomicznych;
2) udziału funkcjonariusza w zawodach sportowych i spartakiadach oraz pobytu na
obozach kondycyjnych i zgrupowaniach szkoleniowych przed tymi zawodami,
jeżeli nie można mu zapewnić wyżywienia w naturze w punktach żywienia SOP
lub zewnętrznych podmiotach gastronomicznych.
6b. Funkcjonariusz, któremu przysługuje wyżywienie w naturze lub świadczenie
pieniężne w zamian za wyżywienie z kilku tytułów, otrzymuje wyżywienie w naturze
lub świadczenie pieniężne w zamian za wyżywienie tylko z jednego tytułu według
najkorzystniejszej dla niego normy wyżywienia, z wyłączeniem przypadków,
w których uczestniczy w uroczystym posiłku.
7. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) rodzaje norm wyżywienia oraz ich wartość pieniężną,
2) średnie wartości energetyczne i odżywcze produktów żywnościowych objętych
poszczególnymi normami,
3) przypadki, w których normy wyżywienia mogą zostać uzupełnione, oraz wartość
pieniężną uzupełnienia,
4) wartości świadczenia pieniężnego w zamian za wyżywienie oraz termin jego wypłaty
– uwzględniając zasady racjonalnego żywienia, adekwatność środków finansowych
służących zapewnieniu funkcjonariuszom wyżywienia w naturze względem realnej
wartości wyżywienia, rozróżnienie przypadków wypłacania świadczenia pieniężnego
w zamian za wyżywienie oraz mając na względzie właściwe warunki pełnienia służby.

Art. 149a. Napoje w naturze, w ilości zaspokajającej potrzeby funkcjonariusza,
przysługują w czasie pełnienia służby, w przypadkach i na warunkach określonych
w art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy oraz w przepisach
wykonawczych wydanych na jego podstawie.

art. 150. więcej Art. 150. 1. Funkcjonariuszowi, który po zwolnieniu ze służby podjął pracę,
okres służby wlicza się do okresu zatrudnienia w zakresie wszelkich uprawnień
wynikających z prawa pracy.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do funkcjonariusza zwolnionego ze służby
w przypadku skazania prawomocnym wyrokiem sądu lub ukarania karą dyscyplinarną
wydalenia ze służby.

art. 151. więcej Art. 151. 1. Funkcjonariuszowi przysługuje prawo do corocznego płatnego
urlopu wypoczynkowego w wymiarze 26 dni roboczych.
2. Funkcjonariuszowi przysługuje urlop wypoczynkowy w wymiarze:
1) 30 dni roboczych – po osiągnięciu 15 lat służby;
2) 33 dni roboczych – po osiągnięciu 20 lat służby;
3) 36 dni roboczych – po osiągnięciu 25 lat służby.
3. Funkcjonariusz w roku kalendarzowym, w którym rozpoczął służbę w SOP,
uzyskuje prawo do urlopu wypoczynkowego w wymiarze proporcjonalnym do okresu
służby pozostałego do końca tego roku kalendarzowego. Łączny wymiar urlopu
wypoczynkowego tego funkcjonariusza w roku kalendarzowym, w którym rozpoczął
służbę w SOP, nie może być wyższy niż 26 dni roboczych.
4. Do lat służby, od których uzależniony jest wymiar urlopu, zalicza się czynną
służbę w SOP, czynną służbę wojskową oraz służbę w Biurze Ochrony Rządu, Policji,
Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Służbie Więziennej i Urzędzie
Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu,
Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie
Wywiadu Wojskowego oraz Służbie Celno-Skarbowej.
5. Do określania wymiaru urlopu wypoczynkowego funkcjonariusza
powracającego do pełnienia służby w trakcie roku kalendarzowego po trwającym co
najmniej jeden miesiąc okresie:
1) urlopu bezpłatnego,
2) urlopu wychowawczego,
3) tymczasowego aresztowania,
4) nieusprawiedliwionej nieobecności w służbie
– stosuje się odpowiednio przepis art. 155² Kodeksu pracy.

art. 152. więcej Art. 152. 1. Z ważnych względów służbowych funkcjonariusza można odwołać
z urlopu wypoczynkowego, a także wstrzymać udzielenie mu urlopu w całości lub
w części. Termin urlopu może być także przesunięty na wniosek funkcjonariusza
umotywowany ważnymi względami.
2. Funkcjonariuszowi, który został odwołany z urlopu wypoczynkowego, przysługuje:
1) prawo do przejazdu na koszt SOP w celu wykorzystania pozostałej części
przerwanego urlopu;
2) na jego wniosek zwrot innych udokumentowanych kosztów, które poniósł,
spowodowanych bezpośrednio odwołaniem go z urlopu.
3. Komendant SOP, z ważnych względów służbowych, podejmuje decyzję
o odwołaniu funkcjonariusza z urlopu wypoczynkowego i zwrocie kosztów.
4. Odwołanie funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 3, następuje na podstawie
przekazanego telegraficznie lub telefonicznie polecenia Komendanta SOP.
W przypadku braku pewności, że polecenie do funkcjonariusza dotarło, stosuje się
inne środki zawiadamiania.
5. Funkcjonariuszowi, który nie wykorzystał urlopu w danym roku
kalendarzowym, urlopu tego należy udzielić w ciągu pierwszych 9 miesięcy
następnego roku.

art. 153. więcej Art. 153. 1. Komendant SOP udziela funkcjonariuszowi płatnego urlopu
okolicznościowego w wymiarze:
1) 2 dni w przypadku zawarcia związku małżeńskiego przez funkcjonariusza,
urodzenia się dziecka, zgonu i pogrzebu małżonka, dziecka, ojca, matki, ojczyma
lub macochy funkcjonariusza;
2) 1 dnia w przypadku ślubu dziecka własnego, przysposobionego, pasierba,
dziecka obcego przyjętego na wychowanie i utrzymanie, w tym także w ramach
rodziny zastępczej, a także z powodu pogrzebu rodzeństwa, teściów, dziadków
i opiekunów oraz innej osoby pozostającej na utrzymaniu funkcjonariusza lub
pod jego bezpośrednią opieką.
2. Urlopu, o którym mowa w ust. 1, nie udziela się, jeżeli wskazany przez
funkcjonariusza termin nie pozostaje w bezpośrednim związku ze zdarzeniem
uzasadniającym jego udzielenie.
3. Urlop, o którym mowa w ust. 1, przysługuje także w razie zbiegu z prawem do
urlopu z innego tytułu lub zwolnieniem od zajęć służbowych.
4. Komendant SOP może także udzielić urlopu okolicznościowego
funkcjonariuszowi do załatwienia ważnych spraw osobistych albo w innych
przypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie. Czas trwania tego urlopu
okolicznościowego może wynosić od 1 do 5 dni roboczych w roku kalendarzowym.

art. 154. więcej Art. 154. 1. Komendant SOP udziela płatnego urlopu szkoleniowego
funkcjonariuszowi, który uzyskał zezwolenie na pobieranie nauki, odbywanie studiów
wyższych lub studiów podyplomowych lub kształcenie w szkole doktorskiej i naukę
tę pobiera, odbywa studia lub kształcenie, jak również uzyskał zezwolenie na
wszczęcie postępowania w sprawie nadania stopnia doktora lub stopnia doktora
habilitowanego, a także na odbycie specjalizacji medycznej, aplikacji radcowskiej lub legislacyjnej.
2. Urlop szkoleniowy jest przeznaczony na przygotowanie się do egzaminów i
ich złożenie, przygotowanie pracy dyplomowej, przygotowanie i złożenie egzaminu
dyplomowego, specjalizacyjnego, egzaminów doktorskich, przygotowanie się do
obrony rozprawy doktorskiej lub kolokwium habilitacyjnego.

art. 155. więcej Art. 155. Komendant SOP udziela funkcjonariuszowi, o którym mowa
w art. 154 ust. 1, zwolnienia z całości lub części dnia służby na udział w zajęciach
obowiązkowych.

art. 156. więcej Art. 156. Wymiar urlopu szkoleniowego wynosi:
1) w celu przygotowania się do egzaminu wstępnego i jego złożenia – 7 dni;
2) w szkołach wyższych, w każdym roku studiów wyższych – 21 dni;
3) dla funkcjonariuszy pobierających naukę w szkołach pomaturalnych i na
studiach podyplomowych w celu przygotowania się do egzaminu końcowego
i jego złożenia – 14 dni;
4) w celu przygotowania się do złożenia egzaminów doktorskich, obrony rozprawy
doktorskiej lub kolokwium habilitacyjnego – 28 dni;
5) w celu przygotowania się i złożenia egzaminu radcowskiego – 30 dni;
6) w celu przygotowania się i złożenia egzaminu po zakończeniu aplikacji
legislacyjnej – 14 dni;
7) w celu przygotowania się i złożenia egzaminu kończącego specjalizację
medyczną – 30 dni.

art. 157. więcej Art. 157. Urlop szkoleniowy może być udzielony funkcjonariuszowi
jednorazowo albo w częściach w okresie danego roku szkolnego lub akademickiego.

art. 158. więcej Art. 158. 1. Komendant SOP może udzielić na pisemny wniosek
funkcjonariusza w służbie stałej, uzasadniony ważnymi względami osobistymi urlopu
bezpłatnego w wymiarze do 6 miesięcy.
2. Komendant SOP w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem służby lub
na wniosek funkcjonariusza może w każdym czasie odwołać funkcjonariusza z urlopu,
o którym mowa w ust. 1.
3. Kolejnego urlopu bezpłatnego można udzielić nie wcześniej niż po upływie
6 miesięcy od zakończenia poprzedniego urlopu.

Art. 158a. 1. Funkcjonariuszowi posiadającemu status weterana
poszkodowanego przysługuje prawo do corocznego płatnego dodatkowego urlopu
wypoczynkowego w wymiarze 5 dni roboczych.
2. Prawo do urlopu, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje funkcjonariuszowi
posiadającemu status weterana poszkodowanego uprawnionemu do urlopu
wypoczynkowego w wymiarze przekraczającym 26 dni roboczych.
3. Prawo do pierwszego urlopu, o którym mowa w ust. 1, powstaje z dniem, w
którym decyzja administracyjna o przyznaniu statusu weterana poszkodowanego stała
się ostateczna, przy czym realizacja tego prawa może nastąpić nie wcześniej niż z
dniem przedstawienia przez funkcjonariusza tej decyzji Komendantowi SOP.
4. Urlop, o którym mowa w ust. 1, wykorzystuje się w całości w roku
kalendarzowym, w którym funkcjonariusz ma do niego prawo, w terminie
uzgodnionym z przełożonym funkcjonariusza.

Art. 158b. 1. Urlopu wypoczynkowego i dodatkowego urlopu
wypoczynkowego udziela się w dni, które są dla funkcjonariusza dniami służby,
zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu służby, w wymiarze godzinowym,
odpowiadającym dobowemu wymiarowi czasu służby funkcjonariusza w danym dniu.
2. Każde 8 godzin urlopu udzielonego zgodnie z ust. 1 zmniejsza wymiar
należnego urlopu o 1 dzień.
3. Udzielenie funkcjonariuszowi urlopu w dniu służby w wymiarze
godzinowym, odpowiadającym części dobowego wymiaru czasu służby jest
dopuszczalne jedynie w przypadku, gdy część urlopu pozostała do wykorzystania jest
niższa niż pełny dobowy wymiar czasu służby funkcjonariusza w dniu, w którym ma
być udzielony urlop.

art. 159. więcej Art. 159. 1. Funkcjonariuszowi, który wzorowo wykonuje obowiązki, przejawia
inicjatywę w służbie lub doskonali kwalifikacje zawodowe, mogą być udzielane
następujące wyróżnienia:
1) pochwała;
2) pochwała w rozkazie;
3) nagroda pieniężna lub rzeczowa;
4) krótkoterminowy urlop w wymiarze do 7 dni, jednakże nie więcej niż 10 dni
w roku kalendarzowym;
5) przyznanie odznaki honorowej;
6) przedstawienie do odznaczenia państwowego;
7) mianowanie na wyższe stanowisko służbowe.
2. Wyróżnień, o których mowa w ust. 1 pkt 1–5 oraz 7, udziela Komendant SOP
na wniosek kierownika komórki organizacyjnej lub osoby ochranianej.
3. Wyróżnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, udziela minister właściwy do
spraw wewnętrznych na wniosek Komendanta SOP.
4. Odznaka honorowa może być przyznana innej osobie zasłużonej dla SOP.
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
warunki i tryb udzielania wyróżnień, o których mowa w ust. 1, wzór odznaki
honorowej, warunki jej przyznawania, sposób wręczania i ewidencjonowania, mając na względzie ujednolicenie sposobu przyznawania i noszenia odznaki oraz zapewnienie prawidłowego ewidencjonowania przyznanych odznak.

art. 160. więcej Art. 160. 1. Prawo do uposażenia powstaje z dniem mianowania
funkcjonariusza.
2. Z tytułu pełnienia służby funkcjonariusz otrzymuje tylko jedno uposażenie
określone w niniejszej ustawie.
3. Zmiana wysokości uposażenia następuje z dniem powstania okoliczności
uzasadniających tę zmianę.
4. Jeżeli prawo do uposażenia powstało lub zmiana wysokości uposażenia
nastąpiła w określonym dniu miesiąca kalendarzowego, uposażenie za każdy następny
dzień do końca tego miesiąca oblicza się w wysokości 1/30 części miesięcznego uposażenia.

art. 161. więcej Art. 161. Prawo do uposażenia ustaje z ostatnim dniem miesiąca, w którym
funkcjonariusz:
1) został zwolniony ze służby;
2) zmarł lub zaginął;
3) otrzymał urlop bez prawa do uposażenia.

art. 162. więcej Art. 162. 1. Uposażenie funkcjonariusza składa się z uposażenia zasadniczego
oraz dodatków o charakterze stałym.
2. Dodatkami o charakterze stałym są:
1) dodatek specjalny;
2) dodatek uzasadniony szczególnymi kwalifikacjami, warunkami lub miejscem
pełnienia służby.
3. Funkcjonariusz otrzymuje dodatek specjalny, którego wysokość wynosi do
50% uposażenia zasadniczego, jednak nie mniej niż 1%, i jest uzależniona od:
1) stopnia trudności, złożoności i sposobu realizacji zadań wykonywanych przez
funkcjonariusza;
2) efektów pracy funkcjonariusza;
3) opinii służbowej poprzedzającej ustalenie wysokości dodatku specjalnego.
4. Wysokość dodatku specjalnego funkcjonariusza, który uzyskał opinię
służbową zawierającą ogólną ocenę bardzo dobrą albo wzorową, nie może być niższa
niż 5% uposażenia zasadniczego.
5. Łączna wysokość dodatku specjalnego oraz dodatku uzasadnionego
szczególnymi kwalifikacjami, warunkami lub miejscem pełnienia służby nie może
przekroczyć 75% uposażenia zasadniczego.
6. Komendant SOP ustala wysokość dodatku specjalnego funkcjonariusza na
wniosek kierownika komórki organizacyjnej SOP, w której funkcjonariusz pełni
służbę, a kierownikom komórek organizacyjnych SOP i ich zastępcom bezpośrednio.
7. Minister właściwy do spraw wewnętrznych ustala wysokość dodatku
specjalnego Komendantowi SOP-funkcjonariuszowi bezpośrednio, a jego zastępcom-
-funkcjonariuszom na wniosek Komendanta SOP.
8. Odpowiednio Komendant SOP i minister właściwy do spraw wewnętrznych
ustala wysokość dodatku specjalnego na okres 1 roku od dnia 1 sierpnia do dnia 31
lipca następnego roku.
8a. Funkcjonariuszowi przyjętemu do służby albo przeniesionemu do służby
wysokość dodatku specjalnego ustala się na okres od dnia przyjęcia do służby albo
przeniesienia do służby do dnia 31 lipca najwcześniej następującego po dniu przyjęcia
do służby albo przeniesienia do służby.
9. Ustalenie wysokości dodatku specjalnego następuje w drodze decyzji.
Wydanie decyzji nie jest wymagane w sytuacji, gdy wysokość dodatku specjalnego
nie ulega zmianie.
10. Odpowiednio Komendant SOP i minister właściwy do spraw wewnętrznych
w uzasadnionych przypadkach, a w szczególności w przypadku:
1) popełnienia przez funkcjonariusza przewinienia dyscyplinarnego oraz naruszenia
zasad etyki zawodowej funkcjonariuszy,
2) niewywiązywania się przez funkcjonariusza z realizacji zadań służbowych,
3) znacznego obniżenia efektywności pracy funkcjonariusza
– obniża wysokość dodatku specjalnego przed upływem okresu, na który został ustalony.
11. Odpowiednio Komendant SOP i minister właściwy do spraw wewnętrznych
w przypadku popełnienia przez funkcjonariusza przestępstwa lub przestępstwa
skarbowego obniża wysokość dodatku specjalnego przed upływem okresu, na który
został ustalony.
12. Odpowiednio Komendant SOP i minister właściwy do spraw wewnętrznych
może ustalić wyższą wysokość dodatku specjalnego przed upływem okresu, na który
został ustalony, jeżeli jest to uzasadnione charakterem i efektami bieżąco
realizowanych zadań lub wykonywaniem przez funkcjonariusza czynności
wykraczających poza zakres jego obowiązków służbowych.
13. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, rodzaj oraz wysokość dodatku uzasadnionego szczególnymi
kwalifikacjami, warunkami lub miejscem pełnienia służby, uwzględniając przesłanki
przyznania dodatku oraz okoliczności uzasadniające jego podwyższanie, obniżanie i cofanie.
14. Przeciętne uposażenie funkcjonariuszy stanowi wielokrotność kwoty
bazowej, której wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa.
15. Przez przeciętne uposażenie, o którym mowa w ust. 14, należy rozumieć
uposażenie wraz z miesięczną równowartością nagrody rocznej.
16. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wielokrotność kwoty
bazowej, o której mowa w ust. 14, uwzględniając specyfikę i warunki pełnionej służby.

art. 163. więcej Art. 163. 1. Uposażenie zasadnicze funkcjonariusza obejmuje:
1) uposażenie według stopnia;
2) uposażenie według stanowiska służbowego, z uwzględnieniem wzrostu
uposażenia z tytułu wysługi lat.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, stawki uposażenia zasadniczego:
1) według stopnia,
2) według stanowiska służbowego, z uwzględnieniem wzrostu uposażenia z tytułu
wysługi lat – z zaszeregowaniem stanowisk służbowych do poszczególnych grup
uposażenia zasadniczego oraz stopni etatowych, jak również sposobu ustalania
wzrostu uposażenia według stanowiska służbowego z tytułu wysługi lat
– mając na względzie zróżnicowanie uposażenia zasadniczego w poszczególnych
grupach tego uposażenia, a także charakter i rodzaje stanowisk służbowych.
3. Wysokość wynagrodzenia Komendanta SOP i jego zastępców nie może
przekraczać odpowiednio 9-krotności i 8-krotności kwoty bazowej dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, określonej w ustawie budżetowej.
Kwota ta nie obejmuje dodatków o charakterze stałym, o których mowa
w art. 162 ust. 2, należności, o których mowa w art. 172 ust. 1, oraz nagród, o których
mowa w art. 173 ust. 1.

art. 164. więcej Art. 164. Uposażenie jest płatne miesięcznie z góry w pierwszym dniu roboczym.

art. 165. więcej Art. 165. 1. Do wysługi lat, od której jest uzależniony wzrost uposażenia według
stanowiska służbowego, zalicza się czynną służbę w SOP, czynną służbę wojskową
oraz służbę w Biurze Ochrony Rządu, Policji, Straży Granicznej, Straży
Marszałkowskiej, Państwowej Straży Pożarnej, Służbie Więziennej, Urzędzie
Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu,
Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie
Wywiadu Wojskowego oraz Służbie Celno-Skarbowej.
2. Do wysługi lat, o której mowa w ust. 1, zalicza się również inne okresy służby
lub pracy wykonywanej przed powołaniem funkcjonariusza do służby, zaliczane na
podstawie przepisów prawa pracy.
3. Funkcjonariuszowi, który ukończył studia w szkole wyższej, zalicza się do
wysługi lat, o której mowa w ust. 1, również okres tych studiów wyższych, nie dłuższy
jednak od programowego czasu trwania studiów.

art. 166. więcej Art. 166. 1. Funkcjonariusz wyznaczony na stanowisko służbowe
zaszeregowane do niższej grupy uposażenia zachowuje stawkę dotychczasową do
czasu uzyskania wyższej stawki uposażenia według stanowiska służbowego.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do funkcjonariuszy, którzy zostali wyznaczeni
na stanowiska służbowe zaszeregowane do niższej grupy uposażenia:
1) w okresie służby przygotowawczej;
2) w razie otrzymania miernej albo niedostatecznej ogólnej oceny w opinii służbowej;
3) na podstawie prawomocnego orzeczenia o ukaraniu karą dyscyplinarną
wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe, wydanego w postępowaniu dyscyplinarnym;
4) wskutek obniżenia stopnia.

art. 167. więcej Art. 167. Funkcjonariuszowi przeniesionemu na inne stanowisko służbowe
może być zachowane uposażenie według grupy przysługującej na poprzednio
zajmowanym stanowisku służbowym w przypadku:
1) orzeczenia komisji lekarskiej o niezdolności do pełnienia służby na dotychczas
zajmowanym stanowisku;
2) szczególnie uzasadnionym, na podstawie decyzji ministra właściwego do spraw
wewnętrznych;
3) powrotu z oddelegowania.

art. 168. więcej Art. 168. Funkcjonariusze odbywający studia wyższe lub naukę w szkołach albo
na kursach otrzymują uposażenie według stanowiska służbowego zajmowanego przed
skierowaniem do szkoły lub na kurs, z uwzględnieniem powstałych w tym okresie
zmian mających wpływ na wysokość uposażenia zasadniczego i innych należności pieniężnych.

art. 169. więcej Art. 169. Komendant SOP przyznaje uposażenie i inne należności pieniężne
funkcjonariuszowi, chyba że przepisy niniejszej ustawy stanowią inaczej.

art. 170. więcej Art. 170. 1. Roszczenia z tytułu prawa do uposażenia i innych należności
pieniężnych ulegają przedawnieniu po upływie 3 lat od dnia, w którym roszczenie
stało się wymagalne.
2. Bieg przedawnienia przerywa:
1) każda czynność przed organem właściwym do rozpatrywania roszczeń,
przedsięwzięta bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia roszczenia;
2) uznanie roszczenia.
3. Funkcjonariusz może dochodzić roszczeń, o których mowa w ust. 1, przed
sądem okręgowym – sądem pracy i ubezpieczeń społecznych.
4. Egzekucja roszczeń podlega wykonaniu w trybie przepisów o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji.

art. 171. więcej Art. 171. Uposażenie i inne należności pieniężne pobrane przez funkcjonariusza,
przysługujące mu według zasad obowiązujących w dniu wypłaty nie podlegają
zwrotowi, jeżeli przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej.

art. 172. więcej Art. 172. 1. Funkcjonariuszowi przysługują następujące należności pieniężne:
1) należności za podróże służbowe i należności przysługujące z tytułu delegowania
do czasowego pełnienia służby w innej miejscowości albo związane
z wykonywaniem zadań, o których mowa w art. 4 ust. 8;
2) świadczenia związane z wykonywaniem zadań, o których mowa w art. 4 ust. 8;
3) należności związane ze zwolnieniem ze służby;
4) nagroda jubileuszowa;
5) nagroda roczna;
6) rekompensata pieniężna za czas służby przekraczający normę, o której mowa w
art. 81 ust. 2;
7) świadczenie pieniężne w zamian za wyżywienie;
8) świadczenie motywacyjne.
2. W przypadku śmierci funkcjonariusza lub członka jego rodziny przysługują:
1) zasiłek pogrzebowy;
2) odprawa pośmiertna.
3. Należnościami, o których mowa w ust. 1 pkt 1, są:
1) dieta stanowiąca ekwiwalent pieniężny na pokrycie zwiększonych kosztów
wyżywienia w czasie podróży służbowej;
2) zwrot kosztów przejazdów na trasie od stałego miejsca pełnienia służby lub
zamieszkania do miejsca stanowiącego cel podróży służbowej i z powrotem oraz
noclegów bądź ryczałt za nocleg;
3) diety za czas przejazdu do nowego miejsca pełnienia służby;
4) zwrot kosztów przejazdu do miejsca delegowania;
5) zwrot innych uzasadnionych kosztów określonych przez przełożonego.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
wysokość i tryb przyznawania należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, w tym
sposób ich wypłaty, oraz świadczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 2, uwzględniając
charakter zadań funkcjonariusza odbywającego podróż służbową lub delegowanego
do czasowego pełnienia służby w innej miejscowości albo wykonującego zadania,
o których mowa w art. 4 pkt 8, oraz zróżnicowanie kosztów utrzymania.

Art. 172a. 1. Rekompensata pieniężna, o której mowa w art. 172 ust. 1 pkt 6, za
jedną godzinę służby stanowi 1/172 uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o
charakterze stałym należnego funkcjonariuszowi na stanowisku zajmowanym w
ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, o którym mowa w art. 81 ust. 2, lub ostatnim
dniu służby za każdą godzinę służby przekraczającą normę, o której mowa w art. 81 ust. 2. Łączny czas służby przekraczający normę w danym okresie rozliczeniowym zaokrągla się w górę do pełnej godziny.
2. Należną rekompensatę pieniężną, o której mowa w art. 172 ust. 1 pkt 6,
wypłaca się do końca kwartału następującego po okresie rozliczeniowym, lecz nie
później niż do dnia zwolnienia ze służby.
3. Rekompensatę pieniężną, o której mowa w art. 172 ust. 1 pkt 6, należną
zmarłemu lub zaginionemu funkcjonariuszowi wypłaca się jego małżonkowi lub
członkom rodziny uprawnionym do policyjnej renty rodzinnej. Wypłata rekompensaty
pieniężnej następuje niezwłocznie po stwierdzeniu wygaśnięcia stosunku służbowego.

Art. 172b. 1. Funkcjonariuszowi przyznaje się świadczenie motywacyjne po
osiągnięciu:
1) 25 lat służby, ale nie więcej niż 28 lat i 6 miesięcy – w wysokości 1500 zł
miesięcznie, albo
2) 28 lat i 6 miesięcy służby – w wysokości 2500 zł miesięcznie.
2. Do stażu służby, o którym mowa w ust. 1, zalicza się okresy:
1) służby w SOP;
2) służby w Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu,
Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie Wywiadu Wojskowego,
Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, Straży Granicznej, Straży
Marszałkowskiej, Państwowej Straży Pożarnej, Służbie Celnej, Służbie
Celno-Skarbowej i Służbie Więziennej;
3) traktowane jako równorzędne ze służbą, o której mowa w pkt 1 i 2, wymienione
w art. 13 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji
Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego,
Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży
Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej,
Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2020 r. poz. 723).
3. Decyzję o przyznaniu lub odmowie przyznania świadczenia motywacyjnego
Komendant SOP wydaje nie później niż w terminie 30 dni po osiągnięciu przez
funkcjonariusza stażu służby, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lub 2.
4. Przed wydaniem decyzji o przyznaniu świadczenia motywacyjnego
funkcjonariusz podlega opiniowaniu służbowemu na zasadach, o których mowa w art. 82, jeżeli od dnia wydania ostatniej opinii o tym funkcjonariuszu upłynęły co najmniej 3 miesiące.
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych przyznaje świadczenie
motywacyjne Komendantowi SOP i jego zastępcom.
6. Świadczenia motywacyjnego nie przyznaje się funkcjonariuszowi:
1) który podczas ostatniego opiniowania służbowego otrzymał jedną z opinii
służbowych, o których mowa w art. 102 ust. 2 pkt 2 albo 3 albo
art. 107 ust. 1 pkt 2 albo 3 albo ust. 2 pkt 1 – przez okres jednego roku od dnia
wydania ostatecznej opinii służbowej;
2) przeciwko któremu wszczęto postępowanie karne lub dyscyplinarne – do czasu
prawomocnego zakończenia tego postępowania;
3) ukaranemu karą dyscyplinarną – do czasu jej zatarcia;
4) skazanemu wyrokiem sądu lub w stosunku do którego postępowanie karne
zostało warunkowo umorzone – przez okres jednego roku od dnia
uprawomocnienia się orzeczenia.
7. Jeżeli po przyznaniu świadczenia motywacyjnego wystąpią okoliczności,
o których mowa w ust. 6, niezwłocznie wydaje się decyzję stwierdzającą ustanie
prawa do wypłaty tego świadczenia.
8. Od decyzji o odmowie przyznania świadczenia motywacyjnego oraz od
decyzji stwierdzającej ustanie prawa do wypłaty świadczenia motywacyjnego
funkcjonariuszowi przysługuje w terminie 7 dni od dnia doręczenia decyzji wniosek
o ponowne rozpatrzenie sprawy.
9. Świadczenia motywacyjnego nie wypłaca się za okres:
1) korzystania z urlopu bezpłatnego,
2) przerw w wykonywaniu obowiązków służbowych, za które funkcjonariusz nie
zachował prawa do uposażenia, wymienionych w art. 203,
3) zawieszenia w czynnościach służbowych albo tymczasowego aresztowania,
4) zwolnienia z zajęć służbowych, o którym mowa w art. 194 ust. 2 pkt 1 i 3–5,
5) innej nieobecności trwającej co najmniej jeden miesiąc
– proporcjonalnie do tego okresu.
10. Świadczenie motywacyjne wypłaca się w każdym kolejnym miesiącu
kalendarzowym, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym
wydano decyzję o przyznaniu świadczenia motywacyjnego.
11. Świadczenie motywacyjne jest płatne z dołu do dziesiątego dnia miesiąca
następującego po miesiącu, za który świadczenie motywacyjne przysługuje.
12. Prawo do wypłaty świadczenia motywacyjnego ustaje w miesiącu, w którym
decyzja, o której mowa w ust. 7, stała się ostateczna lub nastąpiło rozwiązanie
stosunku służbowego w związku ze zwolnieniem funkcjonariusza ze służby, z jego
śmiercią lub zaginięciem. Świadczenia motywacyjnego za ten miesiąc nie wypłaca się.

art. 173. więcej Art. 173. 1. Funkcjonariuszowi mogą być przyznawane nagrody uznaniowe i zapomogi.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
wysokość i sposób przyznawania nagród uznaniowych i zapomóg funkcjonariuszom,
mając na względzie zapewnienie adekwatności nagród i zapomóg do zasług oraz
sytuacji funkcjonariuszy.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze zarządzenia,
wysokość funduszu na nagrody i zapomogi, ustalając jednocześnie wysokość środków
finansowych przeznaczonych na nagrody roczne, uznaniowe i zapomogi oraz warunki
zwiększania wysokości funduszu na nagrody uznaniowe i zapomogi.

art. 174. więcej Art. 174. 1. Funkcjonariuszowi za służbę pełnioną w danym roku
kalendarzowym przysługuje nagroda roczna w wysokości 1/12 uposażenia
otrzymanego w roku kalendarzowym, za który nagroda przysługuje.
2. Nagrodę roczną wypłaca się w I kwartale roku kalendarzowego następującego
po roku, za który przysługuje nagroda.
2a. Funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby nagrodę roczną wypłaca się w
terminie 14 dni od dnia zwolnienia.
3. Nagroda roczna przysługuje funkcjonariuszowi mianowanemu do służby w
trakcie poprzedniego roku kalendarzowego, jeżeli pełnił służbę w roku mianowania
przez okres co najmniej 3 miesięcy kalendarzowych, w wysokości proporcjonalnej do
liczby rozpoczętych miesięcy służby w danym roku.
4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się przy ustalaniu uprawnień do nagrody rocznej za
rok kalendarzowy, w którym funkcjonariusz korzystał:
1) z urlopu wychowawczego, urlopu macierzyńskiego, urlopu ojcowskiego, urlopu
rodzicielskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, dodatkowego
urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego;
2) ze zwolnienia od wykonywania zajęć służbowych z przyczyn, o których mowa
w art. 186 § 2 lub art. 188 Kodeksu pracy;
3) ze zwolnienia od wykonywania zajęć służbowych w razie urodzenia się dziecka
funkcjonariusza, zgodnie z przepisami wykonawczymi wydanymi na podstawie
art. 2982 Kodeksu pracy;
4) ze zwolnienia od wykonywania zajęć służbowych z powodu konieczności
osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem, o którym mowa
w art. 33 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach
pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa
(Dz. U. z 2019 r. poz. 645 i 1590).
5. Nagrody rocznej nie przyznaje się funkcjonariuszowi, który:
1) został skazany prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne ścigane
z oskarżenia publicznego;
2) został w ostatnim roku kalendarzowym zwolniony ze służby z powodu skazania
prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo nieumyślne ścigane z oskarżenia
publicznego albo wskutek otrzymania niedostatecznej ogólnej oceny w opinii służbowej;
3) został ukarany prawomocnym orzeczeniem kary dyscyplinarnej ostrzeżenia
o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku, wyznaczenia na
niższe stanowisko służbowe, obniżenia stopnia, ostrzeżenia o niepełnej
przydatności do służby albo wydalenia ze służby.
6. Nagrodę roczną przysługującą zmarłemu lub zaginionemu funkcjonariuszowi
wypłaca się małżonkowi lub członkom rodziny uprawnionym do policyjnej renty
rodzinnej. Wypłata nagrody rocznej następuje niezwłocznie po stwierdzeniu
wygaśnięcia stosunku służbowego.
7. Nagrodę roczną przyznaje funkcjonariuszowi Komendant SOP.
8. Minister właściwy do spraw wewnętrznych przyznaje nagrodę roczną
Komendantowi SOP i jego zastępcom.

art. 175. więcej Art. 175. 1. Funkcjonariuszowi przysługuje nagroda jubileuszowa w wysokości:
1) po 20 latach służby – 75%,
2) po 25 latach służby – 100%,
3) po 30 latach służby – 150%,
4) po 35 latach służby – 200%
– miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym,
w wysokości średniej tych dodatków z ostatnich 12 miesięcy.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia:
1) okresy wliczane do okresu służby, od którego zależy nabycie prawa do nagrody jubileuszowej,
2) sposób obliczania i wypłacania tej nagrody, z uwzględnieniem podstawy jej
obliczania, daty nabycia do niej praw, a także terminu jej wypłacania
– mając na względzie zachowanie uprawnień funkcjonariuszy oraz ich prawidłową realizację.

art. 176. więcej Art. 176. 1. Funkcjonariuszowi można przyznać nagrodę uznaniową za
uzyskiwanie znaczących wyników w służbie, wykonywanie zadań służbowych
w szczególnie trudnych warunkach lub wymagających znacznego nakładu pracy, zaangażowania i odpowiedzialności, a także w razie dokonania czynu świadczącego
o wyjątkowej odwadze funkcjonariusza.
2. Wysokość nagrody uznaniowej powinna być adekwatna do warunków
uzasadniających jej przyznanie.
3. Nagrodę uznaniową przyznaje minister właściwy do spraw wewnętrznych
albo Komendant SOP. Nagrodę Komendantowi SOP oraz jego zastępcom przyznaje
minister właściwy do spraw wewnętrznych.
4. Nagroda uznaniowa może być przyznana na wniosek osób, o których mowa
w art. 3 pkt 1 lit. a–d.

art. 177. więcej Art. 177. 1. Funkcjonariuszowi w przypadku pogorszenia sytuacji materialnej
jego i jego rodziny można przyznać zapomogę. Przy określaniu wysokości zapomogi
uwzględnia się wszystkie okoliczności mające wpływ na sytuację materialną.
2. Zapomogę przyznaje minister właściwy do spraw wewnętrznych albo
Komendant SOP.

art. 178. więcej Art. 178. 1. Funkcjonariuszowi w służbie stałej przysługuje prawo do lokalu
mieszkalnego w miejscowości, w której pełni służbę, lub w miejscowości pobliskiej,
z uwzględnieniem liczby członków rodziny oraz ich uprawnień wynikających
z przepisów odrębnych.
2. Jeżeli w miejscowości, w której funkcjonariusz pełni służbę, lub
w miejscowości pobliskiej nie ma możliwości zrealizowania prawa, o którym mowa w ust. 1, funkcjonariusz może otrzymać kwaterę tymczasową na okres pełnienia służby w tej miejscowości.
3. Funkcjonariusz w służbie przygotowawczej może otrzymać tymczasową kwaterę.
4. Miejscowością pobliską, o której mowa w ust. 1 i 2, jest miejscowość
oddalona od miejscowości, w której funkcjonariusz pełni służbę, nie więcej niż
100 kilometrów. Odległość jest liczona od miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia
służby najkrótszą drogą publiczną.
5. Członkami rodziny funkcjonariusza, których uwzględnia się przy przydziale
lokalu mieszkalnego, są pozostający z funkcjonariuszem we wspólnym gospodarstwie domowym:
1) małżonek;
2) dzieci własne lub małżonka, przysposobione lub przyjęte na wychowanie
w ramach rodziny zastępczej, pozostające na jego utrzymaniu, nie dłużej jednak
niż do ukończenia przez nie 25. roku życia;
3) rodzice funkcjonariusza i jego małżonka będący na jego wyłącznym utrzymaniu
lub jeżeli ze względu na wiek, inwalidztwo albo inne okoliczności są niezdolni
do wykonywania zatrudnienia; za rodziców uważa się również ojczyma
i macochę oraz osoby przysposabiające.
6. Na lokale mieszkalne dla funkcjonariuszy przeznacza się lokale będące
w dyspozycji ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub podległych mu
organów, uzyskane w wyniku ich działalności inwestycyjnej albo stanowiące własność gmin lub zakładów pracy, a także zwalniane przez osoby, które decyzje
o przydziale uzyskały z jednostek podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych.
7. Na kwatery tymczasowe przeznacza się lokale mieszkalne albo pomieszczenia
mieszkalne w należytym stanie technicznym i sanitarnym, które znajdują się
w budynkach na terenie zamkniętym lub w budynkach przeznaczonych na takie cele.

art. 179. więcej Art. 179. 1. Funkcjonariuszowi w służbie stałej przysługuje równoważnik
pieniężny, jeżeli on sam lub członkowie jego rodziny nie posiadają lokalu
mieszkalnego w miejscu pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej,
odpowiadającego co najmniej przysługującej funkcjonariuszowi powierzchni
mieszkaniowej.
2. Organami właściwymi do wydawania decyzji w sprawach przyznawania
równoważnika pieniężnego, odmowy przyznania równoważnika, żądania zwrotu
równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego są:
1) minister właściwy do spraw wewnętrznych dla Komendanta SOP;
2) Komendant SOP dla funkcjonariuszy.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) wysokość oraz warunki przyznawania albo odmowy przyznania oraz zwracania
równoważnika pieniężnego, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając osoby
uprawnione do jego otrzymania,
2) tryb postępowania oraz wzór wniosku stosowanego przy ubieganiu się
o przyznanie tego równoważnika,
3) sposób postępowania w przypadku wystąpienia zbiegu uprawnień do jego
otrzymania
– mając na celu właściwą realizację uprawnień funkcjonariuszy oraz zapewnienie
adekwatnego ustalania równoważnika pieniężnego.

art. 180. więcej Art. 180. 1. Funkcjonariuszowi, który nie otrzymał lokalu mieszkalnego na
podstawie decyzji administracyjnej o przydziale, przysługuje pomoc finansowa na
uzyskanie lokalu mieszkalnego w spółdzielni mieszkaniowej, społecznej inicjatywy
mieszkaniowej lub towarzystwie budownictwa społecznego albo domu
jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość.
2. Pomoc finansowa na uzyskanie lokalu mieszkalnego nie przysługuje
funkcjonariuszowi, którego małżonek otrzymał lokal mieszkalny na podstawie decyzji
administracyjnej o przydziale, pomoc finansową na uzyskanie lokalu w innych
służbach, odprawę mieszkaniową lub ekwiwalent pieniężny w zamian za rezygnację
z lokalu mieszkalnego.
3. Pomoc finansowa, o której mowa w ust. 1, podlega zwrotowi w przypadku:
1) jej wypłaty jako nienależnego świadczenia;
2) zwolnienia funkcjonariusza ze służby przed upływem 10 lat służby, jeżeli nie
nabył uprawnień do emerytury policyjnej albo policyjnej renty inwalidzkiej lub
prawa do świadczeń pieniężnych z ubezpieczeń emerytalnych i rentowych;
3) skazania funkcjonariusza prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo
umyślne lub przestępstwo skarbowe umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego, popełnione w związku z wykonywaniem czynności służbowych i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, albo za przestępstwo określone w art. 258 Kodeksu karnego lub w przypadku funkcjonariusza, wobec którego
orzeczono prawomocnie środek karny pozbawienia praw publicznych za
przestępstwo lub przestępstwo skarbowe.
4. Do służby, o której mowa w ust. 3 pkt 2, zalicza się również okresy służby
oraz okresy równorzędne ze służbą w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu
emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu
Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby
Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby
Więziennej oraz ich rodzin.
5. Organami właściwymi do wydawania decyzji w sprawach przyznawania
i cofania pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego lub domu przez
funkcjonariuszy są:
1) minister właściwy do spraw wewnętrznych dla Komendanta SOP;
2) Komendant SOP dla funkcjonariuszy.
6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb postępowania oraz szczegółowe warunki przyznawania i cofania pomocy
finansowej, o której mowa w ust. 1, oraz rodzaje wymaganych dokumentów,
2) sposób ustalania wysokości pomocy finansowej,
3) sposób ustalania kwoty podlegającej zwrotowi oraz przypadki uzasadniające
obniżenie kwoty podlegającej zwrotowi,
4) wzór wniosku stosowanego w tym postępowaniu
– mając na względzie terminowe przyznawanie pomocy finansowej oraz
prawidłowość jej ustalania i wypłacania.

art. 181. więcej Art. 181. Lokalu mieszkalnego na podstawie decyzji administracyjnej nie
przydziela się funkcjonariuszowi:
1) w razie skorzystania z pomocy finansowej, o której mowa w art. 180;
2) posiadającemu w miejscowości, w której pełni służbę, lub w miejscowości
pobliskiej lokal mieszkalny albo dom jednorodzinny lub dom mieszkalno-pensjonatowy, odpowiadający co najmniej przysługującej mu powierzchni mieszkalnej;
3) którego małżonek posiada lokal mieszkalny lub dom określony w pkt 2;
4) w razie zbycia przez niego lub jego małżonka własnościowego prawa do
spółdzielczego lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość albo
domu, o którym mowa w pkt 2.

art. 182. więcej Art. 182. 1. Funkcjonariusz jest obowiązany do opróżnienia lokalu
mieszkalnego, o którym mowa w art. 178 ust. 6, jeżeli:
1) podnajmuje albo oddaje do bezpłatnego używania przydzielony lokal lub jego
część bez zgody właściwego podmiotu;
2) używa lokalu w sposób sprzeczny z umową najmu lub niezgodnie
z przeznaczeniem, zaniedbuje obowiązki, dopuszczając do powstania szkód,
albo niszczy urządzenia przeznaczone do wspólnego korzystania przez
mieszkańców;
3) wykracza w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu,
czyniąc uciążliwym korzystanie z innych lokali;
4) jest w zwłoce z zapłatą czynszu lub opłat za świadczenia związane z eksploatacją
lokalu przez okres co najmniej 3 pełnych okresów płatności, pomimo pisemnego
zawiadomienia o zamiarze wydania decyzji o opróżnieniu lokalu i wyznaczenia
dodatkowego, miesięcznego terminu zapłaty zaległych i bieżących należności;
5) otrzymał pomoc finansową, o której mowa w art. 180 ust. 1;
6) nie zwolnił w terminie wcześniej przydzielonego lokalu;
7) zrzekł się uprawnień do zajmowanego lokalu;
8) przysługuje jemu lub jego małżonkowi tytuł prawny do innego lokalu, o którym
mowa w art. 178 ust. 6; w takim przypadku osobom tym przysługuje prawo
wyboru jednego z zajmowanych lokali;
9) w miejscu pełnienia służby lub miejscowości pobliskiej on lub jego małżonek
uzyskali inny lokal mieszkalny lub dom o powierzchni mieszkalnej
odpowiadającej co najmniej przysługującym funkcjonariuszowi i członkom jego
rodziny normom zaludnienia;
10) po zwolnieniu ze służby on lub pozostali po nim członkowie rodziny zajmują
lokal położony w budynku przeznaczonym na cele służbowe lub na terenie
obiektu zamkniętego, a osobom tym przydzielono lokal w tej samej lub
pobliskiej miejscowości o powierzchni odpowiadającej przysługującym normom zaludnienia;
11) dokonał zamiany lokalu mieszkalnego;
12) on lub członkowie jego rodziny albo inne osoby zajmują lokal bez tytułu prawnego;
13) został skazany prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne lub
przestępstwo skarbowe umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego, popełnione
w związku z wykonywaniem czynności służbowych i w celu osiągnięcia
korzyści majątkowej lub osobistej, albo za przestępstwo określone
w art. 258 Kodeksu karnego lub wobec którego orzeczono prawomocnie środek
karny pozbawienia praw publicznych za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe.
2. Decyzję o opróżnieniu lokalu wydaje się w stosunku do wszystkich osób
zamieszkałych w tym lokalu.
3. W sprawach opróżnienia lokalu mieszkalnego lub kwatery tymczasowej przez:
1) kobietę w ciąży,
2) małoletniego,
3) osobę posiadającą orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności,
4) osobę obłożnie chorą, posiadającą dokument urzędowy lub zaświadczenie
lekarskie stwierdzające stan zdrowia, wystawione nie wcześniej niż miesiąc
przed wykonaniem przymusowego opróżnienia,
5) emeryta lub rencistę
– wraz z osobami wspólnie zamieszkującymi nie wydaje się decyzji o opróżnieniu
lokalu mieszkalnego albo kwatery tymczasowej. W takim przypadku Komendant SOP
kieruje do sądu powszechnego pozew o opróżnienie lokalu, orzeczenie o uprawnieniu
do otrzymania lokalu socjalnego, o wezwanie do udziału w postępowaniu gminy oraz
zasądzenie odszkodowania.

art. 183. więcej Art. 183. 1. Funkcjonariusz jest obowiązany do opróżnienia kwatery
tymczasowej, o której mowa w art. 178 ust. 7, jeżeli:
1) został zwolniony ze służby albo przeniesiony do służby w innej miejscowości;
2) upłynął okres pełnienia przez niego służby w jednostce organizacyjnej, na której
terenie znajduje się kwatera tymczasowa;
3) wystąpiły okoliczności, o których mowa w art. 182 ust. 1 pkt 1–4, 9 i 12.
2. Decyzję o opróżnieniu kwatery tymczasowej wydaje się w stosunku do
wszystkich osób zamieszkałych w tej kwaterze.

art. 184. więcej Art. 184. 1. Funkcjonariuszowi przeniesionemu do służby w innej
miejscowości, który w poprzednim miejscu pełnienia służby zajmuje lokal mieszkalny
przydzielony decyzją administracyjną lub posiada lokal mieszkalny, dom
jednorodzinny lub dom mieszkalno-pensjonatowy uzyskany w związku z przyznaną
pomocą finansową, może być przydzielony lokal mieszkalny w nowym miejscu
pełnienia służby, jeżeli zwolni wcześniej przydzielony lokal mieszkalny lub zwróci
przyznaną pomoc finansową.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb przydzielania lokalu mieszkalnego w przypadkach, o których mowa w ust. 1,
2) sposób i tryb zwracania udzielonej pomocy finansowej oraz zwalniania
zajmowanych lokali mieszkalnych określonych w ust. 1, uwzględniając
przesłanki uzasadniające przydział lokalu mieszkalnego funkcjonariuszowi
przeniesionemu do służby w innej miejscowości,
3) sposób postępowania w przypadku, gdy funkcjonariusz ten skorzystał z pomocy
finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego,
4) rodzaje dokumentów potwierdzających zwolnienie przez funkcjonariusza lokalu
mieszkalnego dotychczas zajmowanego oraz zwrot udzielonej pomocy
finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego lub domu
– mając na względzie zapewnienie sprawnej procedury przyznawania i zwracania
lokali mieszkalnych oraz pomocy finansowej na uzyskanie lokalu, a także
dokumentowania postępowania w tych sprawach.
3. Funkcjonariuszowi przeniesionemu do służby w innej miejscowości, który
w poprzednim miejscu pełnienia służby nie zwolnił przydzielonego lokalu
mieszkalnego i nie zwrócił przyznanej pomocy finansowej, można przydzielić
tymczasową kwaterę na czas pełnienia służby w tej miejscowości według
przysługujących mu norm, bez uwzględnienia członków rodziny. Koszty
zakwaterowania pokrywa się ze środków SOP.
4. Funkcjonariusz delegowany do czasowego pełnienia służby w innej
miejscowości otrzymuje tymczasową kwaterę. Koszt zakwaterowania pokrywa się ze środków SOP.

art. 185. więcej Art. 185. 1. Organami właściwymi do wydawania decyzji w sprawie warunków
przydziału, opróżnienia lokali mieszkalnych oraz przydziału i opróżnienia
tymczasowych kwater przeznaczonych dla funkcjonariuszy są:
1) minister właściwy do spraw wewnętrznych dla Komendanta SOP;
2) Komendant SOP dla funkcjonariuszy.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego
oraz mieszkalnictwa określi, w drodze rozporządzenia:
1) warunki przydziału i opróżniania lokali mieszkalnych oraz normy zaludnienia
lokali mieszkalnych, o których mowa w art. 178 ust. 6 i 7,
2) warunki przydziału i opróżniania tymczasowych kwater, uwzględniając
funkcjonariuszy uprawnionych do otrzymania lokalu mieszkalnego lub
tymczasowej kwatery,
3) sposób i tryb postępowania w sprawie przydziału i opróżniania lokali
mieszkalnych oraz kwater tymczasowych oraz wzory dokumentów stosowanych
w tych postępowaniach
– mając na względzie zapewnienie odpowiednich warunków bytowych, właściwego
gospodarowania lokalami mieszkalnymi i kwaterami tymczasowymi oraz
prawidłowego postępowania w tych sprawach.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego
oraz mieszkalnictwa oraz ministrem właściwym do spraw finansów publicznych
określi, w drodze rozporządzenia:
1) warunki najmu lokali mieszkalnych znajdujących się w budynkach będących
własnością Skarbu Państwa, pozostających w zarządzie jednostek
organizacyjnych podległych i nadzorowanych przez ministra właściwego do
spraw wewnętrznych,
2) podstawy ustalania czynszu za najem tych lokali,
3) sposób obliczania wysokości czynszu najmu za te lokale, uwzględniając warunki,
na jakich następuje najem lokalu
– mając na względzie zapewnienie prawidłowej gospodarki lokalami oraz podział
odpowiedzialności związanej z najmem lokali.
4. Dodatkowe normy zaludnienia określone na podstawie ust. 2, związane
z zajmowanym stanowiskiem służbowym lub posiadanym stopniem, stosuje się
również przy przydziałach funkcjonariuszom innych lokali mieszkalnych niż
wymienione w art. 178 ust. 6 i 7.
5. W sprawach spornych wynikających ze stosunku najmu lokali, o których
mowa w ust. 3, rozstrzygają sądy powszechne.
6. Sprawy przydziału i opróżniania lokali mieszkalnych i tymczasowych kwater
oraz sprawy, o których mowa w art. 179 ust. 1 i art. 180 ust. 1 i 2, są załatwiane
w formie decyzji administracyjnej.

art. 186. więcej Art. 186. 1. Funkcjonariusz zwolniony ze służby, który nie posiada prawa do
lokalu mieszkalnego na warunkach określonych w przepisach o zaopatrzeniu
emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu
Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby
Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby
Więziennej oraz ich rodzin, zachowuje prawo do przydzielonego lokalu mieszkalnego
według norm powszechnie obowiązujących lub może być przeniesiony do zamiennego
lokalu mieszkalnego.
2. Prawo do przydzielonego lokalu mieszkalnego, o którym mowa w ust. 1, nie
przysługuje funkcjonariuszowi, który został skazany prawomocnym wyrokiem sądu
za przestępstwo umyślne lub przestępstwo skarbowe umyślne, ścigane z oskarżenia
publicznego, popełnione w związku z wykonywaniem czynności służbowych i w celu
osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, albo za przestępstwo określone
w art. 258 Kodeksu karnego lub wobec którego orzeczono prawomocnie środek karny
pozbawienia praw publicznych za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe.

art. 187. więcej Art. 187. 1. Funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby stałej przysługuje
odprawa w wysokości trzymiesięcznego uposażenia zasadniczego należnego na
ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym wraz z dodatkami o charakterze stałym,
w wysokości średniej tych dodatków z ostatnich 12 miesięcy.
2. Wysokość odprawy ulega zwiększeniu o 20% miesięcznego uposażenia
zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, w wysokości średniej tych
dodatków z ostatnich 12 miesięcy, za każdy pełny rok wysługi ponad 10 lat
nieprzerwanej służby – aż do wysokości sześciomiesięcznego uposażenia
zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, w wysokości średniej tych
dodatków z ostatnich 12 miesięcy. Okres służby przekraczający 6 miesięcy liczy się
jako pełny rok.
3. Funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby przygotowawczej przysługuje
odprawa w wysokości jednomiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, w wysokości średniej tych dodatków z ostatnich 12 miesięcy,
należnego na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym.
4. Odprawa nie przysługuje funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby wskutek
kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby albo zrzeczenia się obywatelstwa polskiego.
Komendant SOP może ze względu na szczególne okoliczności przyznać temu
funkcjonariuszowi albo jego rodzinie do 50% odprawy.
5. Odprawa nie przysługuje funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby wskutek
skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo.
6. Odprawę funkcjonariuszowi wypłaca się w dniu zwolnienia ze służby.

art. 188. więcej Art. 188. 1. Funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby, niezależnie od
odprawy, przysługują następujące należności pieniężne:
1) uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym, w wysokości
średniej tych dodatków z ostatnich 12 miesięcy, należne na ostatnio
zajmowanym stanowisku służbowym, co miesiąc przez okres roku po zwolnieniu
ze służby;
2) ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy niewykorzystany w roku
zwolnienia ze służby oraz za urlopy zaległe z wyjątkiem urlopu, o którym mowa
w art. 158a ust. 1.
2. Należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz przypadający za rok,
w którym następuje zwolnienie ze służby, zryczałtowany ekwiwalent pieniężny,
o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie przysługują funkcjonariuszowi zwolnionemu ze
służby z przyczyn, o których mowa w art. 107 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz w ust. 2 pkt 2.
3. Uposażenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie przysługuje także
funkcjonariuszowi, który został zwolniony ze służby w okresie przygotowawczym.
4. W przypadku zbiegu uprawnień do uposażenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1,
i zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszowi przysługuje, według jego wyboru,
tylko jedna z tych należności.
5. Funkcjonariusz, który nie posiada uprawnień do zaopatrzenia emerytalnego
lub zamiast tego zaopatrzenia wybrał uposażenie określone w ust. 1 pkt 1, może
pobrać uposażenie za cały należny okres jednorazowo z góry.
6. Wysokość ekwiwalentu za 1 dzień urlopu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2,
oblicza się, mnożąc 1/21 uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze
stałym, w wysokości średniej tych dodatków z ostatnich 12 miesięcy, należnego funkcjonariuszowi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym przez liczbę dni niewykorzystanego urlopu.

art. 189. więcej Art. 189. 1. Osobie, która pokryła koszty pogrzebu funkcjonariusza, przysługuje
zasiłek pogrzebowy:
1) małżonkowi, dzieciom, wnukom, rodzeństwu lub rodzicom – w wysokości 4000 zł;
2) innej osobie – w wysokości kosztów rzeczywiście poniesionych, nie większej
jednak niż określona w pkt 1.
2. Osobie, która pokryła koszty pogrzebu małżonka, zstępnych, wstępnych
i rodzeństwa funkcjonariusza, przysługuje zasiłek pogrzebowy:
1) funkcjonariuszowi – w wysokości 4000 zł;
2) innej osobie – w wysokości kosztów rzeczywiście poniesionych, nie większej
jednak niż określona w pkt 1.
3. Jeżeli śmierć funkcjonariusza nastąpiła w związku ze służbą lub na skutek
wypadku pozostającego w związku ze służbą, koszty pogrzebu, bez nagrobka,
pokrywa się ze środków SOP.
4. W razie pokrycia kosztów pogrzebu funkcjonariusza ze środków SOP osobom
wymienionym w ust. 1 pkt 1 przysługuje połowa zasiłku pogrzebowego.
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
sposób dokumentowania prawa do zasiłków pogrzebowych, warunki pokrywania
kosztów pogrzebu funkcjonariuszy i członków rodziny funkcjonariusza oraz
dokumenty wymagane przy wypłacie zasiłku pogrzebowego, mając na względzie
zapewnienie właściwego dokumentowania wypłaty tych zasiłków.

art. 190. więcej Art. 190. 1. W razie śmierci funkcjonariusza pozostałej po nim rodzinie
przysługują, niezależnie od zasiłku pogrzebowego, odprawa pośmiertna w wysokości
określonej zgodnie z przepisami art. 187 ust. 1–3, liczonej na dzień zgonu, oraz
należności, o których mowa w art. 188 ust. 1 pkt 2.
2. Odprawa oraz należności, o których mowa w ust. 1, przysługują małżonkowi,
który w dniu śmierci funkcjonariusza pozostawał z nim we wspólności małżeńskiej, a
w razie braku małżonka – dzieciom, wnukom, rodzeństwu i rodzicom, jeżeli w dniu
śmierci funkcjonariusza spełniali warunki wymagane do uzyskania renty rodzinnej
określone przepisami ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu,
Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2019 r. poz. 288, 730 i 1635).
3. Komendant SOP przyznaje należności, o których mowa w ust. 1, w przypadku
zaginięcia funkcjonariusza. Zaginięcie funkcjonariusza oraz związek tego zaginięcia
ze służbą stwierdza minister właściwy do spraw wewnętrznych w drodze decyzji.

art. 191. więcej Art. 191. 1. W przypadku funkcjonariusza, którego śmierć nastąpiła w związku
ze służbą, każdemu z dzieci będących na jego utrzymaniu, które w dniu jego śmierci
spełniały warunki do uzyskania renty rodzinnej, Komendant SOP przyznaje pomoc
finansową na kształcenie ze środków przeznaczonych na ten cel w budżecie SOP.
2. Pomoc finansowa, o której mowa w ust. 1, przysługuje uczniom i słuchaczom
ponadpodstawowych szkół publicznych i niepublicznych oraz publicznych
i niepublicznych szkół artystycznych realizujących kształcenie ogólne w zakresie
szkoły ponadpodstawowej, a także słuchaczom kolegiów pracowników służb
społecznych, oraz studentom szkół wyższych do czasu ukończenia kształcenia, nie
dłużej jednak niż do ukończenia 25. roku życia.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe warunki i tryb przyznawania pomocy, o której mowa w ust. 1,
uwzględniając tryb przyznawania i wysokość pomocy w zależności od poziomu
kształcenia i rodzaju szkoły.

art. 192. więcej Art. 192. W okresie urlopu, zwolnienia od zajęć służbowych lub pozostawania
w dyspozycji funkcjonariusz zachowuje prawo do pobieranego ostatnio uposażenia
i innych należności pieniężnych, z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian
mających wpływ na wysokość uposażenia zasadniczego i innych należności
pieniężnych.

art. 193. więcej Art. 193. 1. Miesięczne uposażenie funkcjonariusza za okres ustalony
przepisami Kodeksu pracy jako okres urlopu macierzyńskiego, okres urlopu na
warunkach urlopu macierzyńskiego oraz okres urlopu ojcowskiego wynosi 100%
miesięcznego uposażenia, o którym mowa w art. 162 ust. 14.
2. Miesięczne uposażenie funkcjonariusza za okres ustalony przepisami Kodeksu
pracy jako okres urlopu rodzicielskiego wynosi:
1) 100% miesięcznego uposażenia, o którym mowa w art. 162 ust. 14, za okres do:
a) 6 tygodni urlopu rodzicielskiego, w przypadku, o którym mowa w art. 182^1a
§ 1 pkt 1 i art. 183 § 4 pkt 1 Kodeksu pracy,
b) 8 tygodni urlopu rodzicielskiego, w przypadkach, o których mowa
w art. 182^1a § 1 pkt 2 i art. 183 § 4 pkt 2 Kodeksu pracy,
c) 3 tygodni urlopu rodzicielskiego, w przypadku, o którym mowa
w art. 183 § 4 pkt 3 Kodeksu pracy;
2) 60% miesięcznego uposażenia, o którym mowa w art. 162 ust. 14, za okres
urlopu rodzicielskiego przypadający po okresach, o których mowa w pkt 1.
3. Miesięczne uposażenie funkcjonariusza, który we wniosku złożonym nie
później niż 21 dni po porodzie wystąpi o udzielenie, bezpośrednio po urlopie
macierzyńskim, urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze, wynosi 80%
miesięcznego uposażenia, o którym mowa w art. 192, za cały okres odpowiadający
okresowi tych urlopów.
4. W przypadku gdy wysokość uposażenia funkcjonariusza pomniejszonego
o zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, obliczonego zgodnie z ust. 1–
3, jest niższa niż kwota świadczenia rodzicielskiego, określonego w ustawie z dnia
28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2220, z późn.
zm.), kwotę uposażenia funkcjonariusza pomniejszonego o zaliczkę na podatek
dochodowy od osób fizycznych podwyższa się do wysokości świadczenia rodzicielskiego.
5. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do funkcjonariusza, który we wniosku
złożonym nie później niż 21 dni po przyjęciu dziecka na wychowanie i wystąpieniu
do sądu opiekuńczego z wnioskiem o wszczęcie postępowania w sprawie
przysposobienia dziecka lub po przyjęciu dziecka na wychowanie jako rodzina
zastępcza, z wyjątkiem rodziny zastępczej zawodowej, wystąpi o udzielenie mu,
bezpośrednio po urlopie na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu
rodzicielskiego w pełnym wymiarze.
6. Funkcjonariuszowi, który z uwagi na wniosek złożony w trybie ust. 3 albo
5 otrzymał 80% uposażenia, o którym mowa w ust. 3, w przypadku rezygnacji
z urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze albo rezygnacji z urlopu rodzicielskiego
w wymiarze, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, przysługuje jednorazowe wyrównanie otrzymywanego uposażenia, o którym mowa w ust. 3, do wysokości 100%, pod
warunkiem niepobrania uposażenia za okres odpowiadający okresom tych urlopów.

art. 194. więcej Art. 194. 1. W okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim funkcjonariusz
otrzymuje 80% uposażenia.
2. Zwolnienie lekarskie obejmuje okres, w którym funkcjonariusz jest zwolniony
od zajęć służbowych z powodu:
1) choroby funkcjonariusza, w tym niemożności wykonywania zajęć służbowych
z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r.
o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i
macierzyństwa;
2) oddawania krwi lub jej składników w jednostkach organizacyjnych publicznej
służby krwi lub z powodu okresowego badania lekarskiego dawców krwi;
3) konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym dzieckiem własnym
lub małżonka funkcjonariusza, dzieckiem przysposobionym, dzieckiem
przyjętym na wychowanie i utrzymanie, do ukończenia przez nie 14. roku życia;
4) konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny; za
członków rodziny uważa się małżonka, rodziców, rodzica dziecka
funkcjonariusza, ojczyma, macochę, teściów, dziadków, wnuki, rodzeństwo oraz
dzieci w wieku powyżej 14 lat, jeżeli pozostają we wspólnym gospodarstwie
domowym z funkcjonariuszem w okresie sprawowania nad nimi opieki;
5) konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem własnym lub
małżonka funkcjonariusza, dzieckiem przysposobionym, dzieckiem przyjętym
na wychowanie i utrzymanie, do ukończenia przez nie 8. roku życia, w przypadku:
a) nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola lub
szkoły, do których dziecko uczęszcza, a także w przypadku choroby niani,
z którą rodzice mają zawartą umowę uaktywniającą, o której mowa
w art. 50 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do
lat 3 (Dz. U. z 2019 r. poz. 409, 730 i 2020), lub dziennego opiekuna,
sprawujących opiekę nad dzieckiem,
b) porodu lub choroby małżonka funkcjonariusza lub rodzica dziecka
funkcjonariusza, stale opiekujących się dzieckiem, jeżeli poród lub choroba
uniemożliwia temu małżonkowi lub rodzicowi sprawowanie opieki nad dzieckiem,
c) pobytu małżonka funkcjonariusza lub rodzica dziecka funkcjonariusza, stale
opiekujących się dzieckiem, w szpitalu lub innym zakładzie leczniczym
podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju
stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne.
3. Zwolnienie od zajęć służbowych z powodu konieczności osobistego
sprawowania opieki, o której mowa w ust. 2 pkt 3 i 5, przysługuje przez okres nie
dłuższy niż 60 dni w roku kalendarzowym, a w przypadku, o którym mowa w ust. 2
pkt 4 – przez okres nie dłuższy niż 14 dni w roku kalendarzowym, przy czym okresy
te łącznie nie mogą przekroczyć 60 dni w roku kalendarzowym.
4. Przepis ust. 3 stosuje się bez względu na liczbę dzieci i innych członków
rodziny wymagających opieki.
5. Jeżeli zwolnienie lekarskie obejmuje okres, w którym funkcjonariusz jest
zwolniony od zajęć służbowych z powodu:
1) wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby,
2) choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby,
3) wypadku w drodze do miejsca pełnienia służby lub w drodze powrotnej ze służby,
4) choroby przypadającej w czasie ciąży,
5) poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów
na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddania się zabiegowi pobrania
komórek, tkanek i narządów,
6) oddania krwi lub jej składników w jednostkach organizacyjnych publicznej
służby krwi lub z powodu badania lekarskiego dawców krwi,
7) przebywania na obserwacji w podmiocie leczniczym w wyniku skierowania
przez komisję lekarską,
8) stwierdzenia zakażenia lub zachorowania na chorobę, o której mowa
w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych
u ludzi, przy czym stwierdzone zakażenie lub zachorowanie powstało w związku
z wykonywaniem zadań służbowych w okresie ogłoszenia stanu zagrożenia
epidemicznego lub stanu epidemii z powodu tej choroby
– zachowuje on prawo do 100% uposażenia.
6. Prawo do 100% uposażenia przysługuje również wtedy, gdy funkcjonariusz
został zwolniony od zajęć służbowych:
1) w wyniku popełnienia przez inną osobę umyślnego czynu zabronionego
w związku z wykonywaniem przez funkcjonariusza czynności służbowych,
stwierdzonego orzeczeniem wydanym przez uprawniony organ;
2) na skutek czynów o charakterze bohaterskim dokonanych w szczególnie
niebezpiecznych warunkach, z wykazaniem wyjątkowej odwagi, z narażeniem
życia lub zdrowia, w obronie prawa, nienaruszalności granic państwowych,
życia, mienia lub bezpieczeństwa obywateli;
3) na skutek podlegania obowiązkowej kwarantannie, izolacji lub izolacji
w warunkach domowych, o których mowa w przepisach o zapobieganiu oraz
zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, jeżeli podleganie tej
kwarantannie lub izolacji powstało w związku z wykonywaniem zadań
służbowych w okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu
epidemii z powodu tej choroby.
6a. Wykonywanie zadań służbowych, o których mowa w ust. 5 pkt 8
i ust. 6 pkt 3, stwierdza pisemnie Komendant SOP lub upoważniona przez niego osoba.
7. Związek zwolnienia od zajęć służbowych z czynami, o których mowa
w ust. 6 pkt 2, stwierdza, w drodze decyzji, Komendant SOP.
8. Od decyzji, o której mowa w ust. 7, funkcjonariuszowi przysługuje odwołanie
do wyższego przełożonego.

art. 195. więcej Art. 195. 1. Za wypadek w drodze do miejsca pełnienia służby lub w drodze
powrotnej ze służby, zwany dalej „wypadkiem”, uważa się nagłe zdarzenie wywołane
przyczyną zewnętrzną, powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w drodze do
miejsca pełnienia służby lub w drodze powrotnej ze służby, jeżeli droga ta była
najkrótsza i nie została przerwana. Jednakże uważa się, że wypadek nastąpił w drodze
do miejsca pełnienia służby lub w drodze powrotnej ze służby, mimo że droga została
przerwana, jeśli przerwa była życiowo uzasadniona i jej czas nie przekraczał granic
potrzeby, a także wówczas, gdy droga, nie będąc drogą najkrótszą, była dla
funkcjonariusza, ze względów organizacyjnych, najdogodniejsza.
2. Przez uraz należy rozumieć uraz, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia
4 kwietnia 2014 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie
wypadku lub choroby pozostających w związku ze służbą (Dz. U. z 2018 r. poz. 1448).
3. Uznania albo odmowy uznania zdarzenia za wypadek, po ustaleniu
okoliczności i przyczyn zdarzenia, dokonuje Komendant SOP w stosunku do podległych funkcjonariuszy, a w przypadku Komendanta SOP, minister właściwy do spraw wewnętrznych.
4. Ustalenie okoliczności i przyczyn zdarzenia oraz uznanie albo odmowę
uznania zdarzenia za wypadek dokumentuje się w karcie wypadku.
5. Odmowa uznania zdarzenia za wypadek wymaga szczegółowego uzasadnienia.
6. W przypadku odmowy uznania zdarzenia za wypadek przysługuje odwołanie
do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych na zasadach i w terminach określonych
w przepisach ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1460, z późn. zm.).
7. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
tryb i sposób ustalenia przyczyn i okoliczności zdarzenia, informowania o zaistnieniu
zdarzenia, wzory dokumentów oraz terminy ich sporządzania, mając na względzie
potrzebę zapewnienia jednolitości postępowania.

art. 196. więcej Art. 196. Okres przebywania na zwolnieniu lekarskim stwierdza zaświadczenie
lekarskie wystawione zgodnie z art. 55 ust. 1 i art. 55a ust. 7 ustawy z dnia 25 czerwca
1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby
i macierzyństwa albo wydruk zaświadczenia lekarskiego, o którym mowa w art. 55a
ust. 6 tej ustawy, z tym że:
1) przyczynę niezdolności do służby wskutek poddania się niezbędnym badaniom
lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek
i narządów oraz niezdolności do służby wskutek poddania się zabiegowi
pobrania komórek, tkanek i narządów – zaświadczenie wystawione przez lekarza
na zwykłym druku zgodnie z przepisem art. 53 ust. 3 ustawy z dnia 25 czerwca
1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie
choroby i macierzyństwa;
2) w przypadku, o którym mowa w art. 194 ust. 2 pkt 2 – zaświadczenie jednostki
organizacyjnej publicznej służby krwi;
3) przyczynę niezdolności, o której mowa w art. 194 ust. 2 pkt 5 lit. a –
oświadczenie funkcjonariusza;
4) w przypadkach, o których mowa w art. 194 ust. 2 pkt 5 lit. b i c – zaświadczenie
lekarskie wystawione przez lekarza na zwykłym druku;
5) w przypadku, o którym mowa w art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca
1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie
choroby i macierzyństwa – decyzja wydana przez właściwy organ albo
uprawniony podmiot na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu
zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.

art. 197. więcej Art. 197. 1. Doręczenie zaświadczenia lekarskiego odbywa się
z wykorzystaniem profilu informacyjnego, o którym mowa w art. 58 ust. 1 ustawy
z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego
w razie choroby i macierzyństwa, na zasadach określonych w tej ustawie. Komendant
SOP wykorzystuje lub tworzy profil informacyjny płatnika składek, o którym mowa
w art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych
z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.
2. Wydruk zaświadczenia lekarskiego, o którym mowa w art. 55a ust. 6 ustawy
z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego
w razie choroby i macierzyństwa, zaświadczenie lekarskie, o którym mowa w art. 55a
ust. 7 tej ustawy, albo zaświadczenie wystawione przez lekarza na zwykłym druku w
przypadkach, o których mowa w art. 194 ust. 2 pkt 5 lit. b i c oraz w art. 196 pkt 1,
funkcjonariusz jest obowiązany dostarczyć przełożonemu w terminie 7 dni od dnia ich otrzymania.
3. Zaświadczenie jednostki organizacyjnej publicznej służby krwi albo decyzję,
o której mowa w art. 196 pkt 5, funkcjonariusz jest obowiązany dostarczyć
właściwemu przełożonemu w terminie 7 dni od dnia ich otrzymania.
4. Oświadczenie o wystąpieniu okoliczności, o których mowa
w art. 194 ust. 2 pkt 5 lit. a, funkcjonariusz jest obowiązany złożyć przełożonemu
w terminie 7 dni od dnia ich zaistnienia.
5. W przypadku niedopełnienia obowiązków, o których mowa w ust. 2–4,
nieobecność w służbie w okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim uznaje się za
nieobecność nieusprawiedliwioną, chyba że niedostarczenie zaświadczenia,
oświadczenia albo decyzji nastąpiło z przyczyn niezależnych od funkcjonariusza.

art. 198. więcej Art. 198. 1. Prawidłowość orzekania o czasowej niezdolności do służby
z powodu choroby, prawidłowość wykorzystania zwolnienia lekarskiego, spełnienie
wymogów formalnych zaświadczeń lekarskich oraz oświadczenie funkcjonariusza,
o którym mowa w art. 196 pkt 3, może podlegać kontroli.
2. Kontrolę przeprowadzają:
1) komisje lekarskie podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych –
w zakresie prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do służby
z powodu choroby oraz prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego;
2) przełożony funkcjonariusza lub osoba upoważniona przez Komendanta SOP –
w zakresie prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego i spełnienia
wymogów formalnych zaświadczeń lekarskich oraz w zakresie oświadczenia
funkcjonariusza, o którym mowa w art. 196 pkt 3.
3. Jeżeli w wyniku kontroli zostanie ustalone nieprawidłowe wykorzystanie
zwolnienia lekarskiego, funkcjonariusz traci prawo do uposażenia za cały okres
zwolnienia.
4. Jeżeli w wyniku kontroli zostanie ustalone, że oświadczenie funkcjonariusza,
o którym mowa w art. 196 pkt 3, zostało złożone niezgodnie z prawdą, funkcjonariusz
traci prawo do uposażenia za cały okres zwolnienia.
5. Jeżeli w wyniku kontroli komisja lekarska ustali datę ustania niezdolności do
służby wcześniejszą niż data orzeczona w zaświadczeniu lekarskim, funkcjonariusz
traci prawo do uposażenia za okres od tej daty do końca zwolnienia.
6. Jeżeli w wyniku kontroli zostanie ustalone, że zwolnienie lekarskie zostało
sfałszowane, funkcjonariusz traci prawo do uposażenia za cały okres zwolnienia.
7. Kontrola prawidłowości wykorzystania zwolnień lekarskich polega na
ustaleniu, czy funkcjonariusz w okresie orzeczonej niezdolności do służby, w tym
sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem lub innym członkiem rodziny, nie
wykorzystuje zwolnienia lekarskiego w sposób niezgodny z jego celem,
a w szczególności, czy nie wykonuje pracy zarobkowej.
8. Kontrola oświadczenia funkcjonariusza, o którym mowa w art. 196 pkt 3,
polega na ustaleniu, czy nastąpiło nieprzewidziane zamknięcie żłobka, klubu
dziecięcego, przedszkola lub szkoły, do których uczęszcza dziecko funkcjonariusza,
lub na ustaleniu, czy niania lub dzienny opiekun dziecka przebywali na zwolnieniu lekarskim.
9. Kontrolę prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego oraz
oświadczenia funkcjonariusza, o którym mowa w art. 196 pkt 3, przeprowadza osoba
upoważniona przez przełożonego funkcjonariusza.
10. W razie stwierdzenia w trakcie kontroli, że funkcjonariusz wykonuje pracę
zarobkową albo wykorzystuje zwolnienie lekarskie w inny sposób, niezgodny z jego celem, osoba kontrolująca sporządza protokół, w którym podaje, na czym polegało
nieprawidłowe wykorzystanie zwolnienia lekarskiego.
11. W razie stwierdzenia w trakcie kontroli, że oświadczenie funkcjonariusza,
o którym mowa w art. 196 pkt 3, nie jest zgodne z prawdą, osoba kontrolująca
sporządza protokół.
12. Protokół przedstawia się funkcjonariuszowi w celu wniesienia do niego
ewentualnych uwag. Wniesienie uwag funkcjonariusz potwierdza własnoręcznym podpisem.
13. Na podstawie ustaleń zawartych w protokole przełożony stwierdza utratę
prawa do uposażenia za okres, o którym mowa w ust. 3 lub 4. Przepis stosuje się
odpowiednio w przypadku zawiadomienia przez komisję lekarską podległą ministrowi
właściwemu do spraw wewnętrznych w wyniku przeprowadzenia przez tę komisję
kontroli o nieprawidłowościach w wykorzystaniu zwolnienia lekarskiego.
14. Od decyzji, o której mowa w ust. 13, funkcjonariuszowi przysługuje
odwołanie do wyższego przełożonego.
15. Kontrola wymogów formalnych zaświadczeń lekarskich polega na
sprawdzeniu, czy zaświadczenie:
1) nie zostało sfałszowane;
2) zostało wydane zgodnie z przepisami w sprawie zasad i trybu wystawiania
zaświadczeń lekarskich.
16. Jeżeli w wyniku kontroli, o której mowa w ust. 15 pkt 1, zachodzi
podejrzenie, że zaświadczenie lekarskie zostało sfałszowane, przełożony występuje do
terenowej jednostki organizacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o wyjaśnienie sprawy.
17. W razie podejrzenia, że zaświadczenie lekarskie zostało wydane niezgodnie
z przepisami w sprawie zasad i trybu wystawiania zaświadczeń lekarskich, przełożony
występuje o wyjaśnienie sprawy do terenowej jednostki organizacyjnej Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych.

art. 199. więcej Art. 199. 1. Podstawę uposażenia, o którym mowa w art. 194, stanowi
uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym przysługujące
funkcjonariuszowi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym, z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian, mających wpływ na prawo do uposażenia i innych należności lub ich wysokość.
2. Przy obliczaniu uposażenia za okres przebywania na zwolnieniu lekarskim
przyjmuje się, że uposażenie za jeden dzień przebywania na zwolnieniu lekarskim
stanowi 1/30 uposażenia, o którym mowa w art. 194.
3. W przypadku gdy funkcjonariusz pobrał już uposażenie za okres, w którym
przebywał na zwolnieniu lekarskim, potrąca mu się odpowiednią część uposażenia
przy najbliższej wypłacie.
4. Funkcjonariuszowi, który przebywał na zwolnieniu lekarskim w ostatnim
miesiącu pełnienia służby, potrąca się odpowiednią część uposażenia z należności
przysługujących mu z tytułu zwolnienia ze służby albo funkcjonariusz ten zwraca
odpowiednią część uposażenia w dniu ustania stosunku służbowego.
5. Środki finansowe uzyskane z tytułu zmniejszenia uposażeń funkcjonariuszy
w okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim przeznacza się w całości na nagrody
za wykonywanie zadań służbowych w zastępstwie funkcjonariuszy przebywających
na zwolnieniach lekarskich.
6. Rozdział środków finansowych, o których mowa w ust. 5, odbywa się po
zakończeniu okresu rozliczeniowego trwającego nie krócej niż miesiąc kalendarzowy
i nie dłużej niż 3 miesiące kalendarzowe, przy czym wybór okresu rozliczeniowego
uzależnia się od wielkości środków finansowych uzyskanych z tytułu zmniejszenia
uposażeń funkcjonariuszy.

art. 200. więcej Art. 200. Zmniejszenia wysokości uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o
charakterze stałym za okres przebywania na zwolnieniu lekarskim nie uwzględnia się
przy ustalaniu podstawy wymiaru należności, o których mowa w art. 172 ust. 1 pkt 1–
4 i 6 i ust. 2 oraz art. 173.

art. 201. więcej Art. 201. 1. Komendant SOP sporządza roczne zestawienie zbiorcze przyczyn
przebywania funkcjonariuszy na zwolnieniach lekarskich, które przekazuje ministrowi
właściwemu do spraw wewnętrznych w terminie do końca marca następnego roku.
2. W zestawieniu, o którym mowa w ust. 1, wskazuje się łączny okres
przebywania funkcjonariuszy na zwolnieniach lekarskich z uwzględnieniem podziału
na przyczyny wskazane w art. 194 ust. 2, 5 i 6 oraz średni okres przebywania
funkcjonariusza na zwolnieniu lekarskim, w tym średnią roczną liczbę godzin
niewykonywania obowiązków przez funkcjonariusza.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
wzór zestawienia, o którym mowa w ust. 1, mając na uwadze potrzebę zapewnienia
przejrzystości informacji zawartych w zestawieniu.

art. 202. więcej Art. 202. 1. Funkcjonariuszowi, który został zawieszony w czynnościach
służbowych w związku z wszczętym postępowaniem dyscyplinarnym,
postępowaniem przed organem właściwego samorządu zawodowego albo
postępowaniem karnym, zawiesza się od najbliższego terminu płatności wypłatę
połowy uposażenia według stanowiska służbowego oraz wypłatę dodatków
o charakterze stałym.
2. Funkcjonariuszowi, który został tymczasowo aresztowany w związku
z wszczętym postępowaniem karnym, zawiesza się od najbliższego terminu płatności
wypłatę połowy uposażenia zasadniczego oraz wypłatę dodatków o charakterze stałym.
3. W przypadku uchylenia zawieszenia w czynnościach służbowych lub
tymczasowego aresztowania funkcjonariuszowi wypłaca się zawieszoną część
uposażenia, chociażby nawet został już zwolniony ze służby, jeżeli:
1) postępowanie dyscyplinarne zostało zakończone, a funkcjonariuszowi nie
została wymierzona kara dyscyplinarna wydalenia ze służby lub nie został
obniżony stopień;
2) postępowanie przed organem właściwego samorządu zawodowego zostało
zakończone, a funkcjonariuszowi nie została wymierzona kara zawieszenia lub
pozbawienia prawa wykonywania zawodu lub specjalności zawodowej;
3) postępowanie karne zostało umorzone albo funkcjonariusz został uniewinniony
prawomocnym wyrokiem sądu.

art. 203. więcej Art. 203. 1. Funkcjonariuszowi, który samowolnie nie podejmuje służby, opuścił
swoje miejsce służbowe lub poza nim pozostaje, zawiesza się wypłatę uposażenia.
W razie uznania nieobecności za usprawiedliwioną wypłaca się funkcjonariuszowi
zawieszone uposażenie.
2. Za każdy dzień nieusprawiedliwionej nieobecności funkcjonariusz traci prawo
do 1/30 części uposażenia miesięcznego. Odpowiednią kwotę potrąca się przy
najbliższej wypłacie uposażenia.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio w razie stwierdzenia zawinionej przez
funkcjonariusza niemożności pełnienia obowiązków służbowych.

art. 204. więcej Art. 204. 1. Z uposażenia funkcjonariusza dokonuje się potrąceń na podstawie:
1) tytułów egzekucyjnych sądowych i administracyjnych;
2) dobrowolnych obciążeń uposażenia z tytułu:
a) zobowiązań do zapłaty odszkodowania,
b) zobowiązań wobec kas oszczędnościowo-pożyczkowych,
c) odrębnych przepisów.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również do potrąceń z uposażenia i innych należności
pieniężnych przysługujących funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby.

art. 205. więcej Art. 205. 1. Potrąceń na podstawie dobrowolnych obciążeń uposażenia,
o których mowa w art. 204 ust. 1 pkt 2, dokonuje się w wysokości ustalonej przez
funkcjonariusza w jego zobowiązaniu lub w przepisach szczególnych, niezależnie od
potrąceń dokonywanych na podstawie tytułów egzekucyjnych sądowych
i administracyjnych.
2. Kwota uposażenia równa kwocie minimalnego wynagrodzenia pracowników
za pełny miesięczny wymiar czasu pracy ustalonego przez ministra właściwego do
spraw pracy na podstawie przepisów Kodeksu pracy jest wolna od potrąceń,
z wyjątkiem potrąceń z tytułu świadczeń alimentacyjnych.

art. 206. więcej Art. 206. 1. Z odprawy przysługującej funkcjonariuszowi mogą być
dokonywane potrącenia na zaspokojenie:
1) zaległych świadczeń alimentacyjnych – na podstawie tytułów egzekucyjnych sądowych;
2) roszczeń z tytułu szkody – na podstawie tytułów egzekucyjnych sądowych albo
dobrowolnych zobowiązań do zapłaty odszkodowania;
3) zobowiązań funkcjonariuszy wobec kas oszczędnościowo-pożyczkowych – na
podstawie dobrowolnego obciążenia uposażenia przez funkcjonariusza.
2. Przy zbiegu należności potrąceń dokonuje się w kolejności określonej
w ust. 1. Potrącenia nie mogą przekraczać łącznie połowy należnej odprawy.

art. 207. więcej Art. 207. 1. Przepisów art. 204–206 nie stosuje się przy potrącaniu
z przysługujących funkcjonariuszowi uposażenia lub odprawy:
1) zaliczek pobranych do rozliczenia;
2) należności z tytułu opłat za świadczenia w naturze.
2. Należności, o których mowa w ust. 1 pkt 2, potrąca się z uposażenia
i odprawy w pełnej wysokości, niezależnie od potrąceń z innych tytułów.

art. 208. więcej Art. 208. 1. Funkcjonariusz podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej za
popełnienie przewinienia dyscyplinarnego polegającego na naruszeniu dyscypliny
służbowej lub nieprzestrzeganiu zasad etyki zawodowej funkcjonariusza SOP.
2. Czyn stanowiący przewinienie dyscyplinarne, wypełniający jednocześnie
znamiona przestępstwa lub wykroczenia albo przestępstwa skarbowego lub
wykroczenia skarbowego, podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej niezależnie od
odpowiedzialności karnej.
3. W przypadku czynu stanowiącego przewinienie dyscyplinarne,
wypełniającego jednocześnie znamiona wykroczenia, w przypadku mniejszej wagi lub
ukarania grzywną, przełożony dyscyplinarny może nie wszczynać postępowania dyscyplinarnego, a wszczęte umorzyć.

art. 209. więcej Art. 209. 1. Naruszenie dyscypliny służbowej stanowi czyn funkcjonariusza
polegający na zawinionym przekroczeniu uprawnień lub niewykonaniu obowiązków
służbowych wynikających z przepisów prawa lub poleceń wydanych przez
przełożonych uprawnionych na podstawie tych przepisów.
2. Naruszeniem dyscypliny służbowej jest w szczególności:
1) odmowa wykonania albo niewykonanie polecenia przełożonego, względnie
organu uprawnionego na podstawie ustawy do wydawania poleceń
funkcjonariuszom, z wyłączeniem poleceń, o których mowa w art. 130 ust. 2;
1a) niedopełnienie obowiązków funkcjonariusza wynikających ze złożonego
ślubowania, a także z przepisów prawa;
2) zaniechanie czynności służbowej albo wykonanie jej w sposób nieprawidłowy;
3) niedopełnienie obowiązków służbowych albo przekroczenie uprawnień;
4) wprowadzenie w błąd przełożonego lub innego funkcjonariusza, jeżeli
spowodowało to lub mogło spowodować szkodę w służbie, funkcjonariuszowi
lub innej osobie;
4a) nadużycie zajmowanego stanowiska dla osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej;
5) postępowanie przełożonego w sposób przyczyniający się do rozluźnienia
dyscypliny służbowej w podległej komórce organizacyjnej SOP;
5a) porzucenie służby;
5b) samowolne oddalenie się z rejonu zakwaterowania lub nieusprawiedliwione
opuszczenie miejsca pełnienia służby lub niestawienie się w tym miejscu;
6) stawienie się do służby w stanie nietrzeźwości albo po użyciu alkoholu albo po
użyciu podobnie działającego środka, pełnienie jej w takim stanie oraz
spożywanie alkoholu lub używanie podobnie działającego środka w czasie
służby albo w obiektach lub na terenach zajmowanych przez SOP;
6a) umyślne naruszenie dóbr osobistych innego funkcjonariusza;
7) utrata służbowej broni palnej, amunicji, legitymacji służbowej lub identyfikatora
służbowego;
8) utrata przedmiotu stanowiącego wyposażenie służbowe, którego wykorzystanie
przez osoby nieuprawnione wyrządziło szkodę obywatelowi lub stworzyło
zagrożenie dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa powszechnego;
9) utrata materiału zawierającego informacje niejawne;
10) ujawnianie informacji pozostającej w związku z wykonywaniem czynności
służbowych, jeżeli spowodowało to lub mogło spowodować szkodę w służbie;
11) (uchylony)
12) (uchylony)
13) nieusprawiedliwiona nieobecność w służbie.
3. W przypadku czynu stanowiącego przewinienie dyscyplinarne mniejszej wagi
przełożony dyscyplinarny może odstąpić od wszczęcia postępowania i przeprowadzić
ze sprawcą przewinienia dyscyplinarnego udokumentowaną w formie notatki
rozmowę dyscyplinującą.
3a. Rozmowę dyscyplinującą można przeprowadzić w terminie do 30 dni od dnia
powzięcia przez przełożonego dyscyplinarnego wiadomości o popełnieniu
przewinienia dyscyplinarnego. Rozmowa ta polega na wytknięciu funkcjonariuszowi
niewłaściwego postępowania oraz uprzedzeniu go o możliwości zastosowania innych
środków dyscyplinujących, a także wszczęcia postępowania i wymierzenia kary
dyscyplinarnej w przypadku ponownego popełnienia czynu, za który funkcjonariusz
ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną.
3b. Jeżeli funkcjonariusz nie zgadza się z wytkniętym mu niewłaściwym
postępowaniem podczas rozmowy dyscyplinującej w terminie 5 dni od dnia
zapoznania się z notatką z tej rozmowy może wnieść do przełożonego
dyscyplinarnego pisemny sprzeciw, zwany dalej „sprzeciwem”. O prawie do wniesienia sprzeciwu funkcjonariusza poucza się podczas rozmowy dyscyplinującej,
a treść pouczenia zawiera się w notatce z tej rozmowy.
3c. Wniesienie sprzeciwu obliguje przełożonego dyscyplinarnego do wszczęcia
postępowania dyscyplinarnego, z wyjątkiem przypadku gdy nastąpił upływ terminów
określonych w art. 213.
3d. Brak wniesienia sprzeciwu powoduje włączenie notatki z przeprowadzonej
rozmowy dyscyplinującej do akt osobowych funkcjonariusza, z którym była
przeprowadzona ta rozmowa. W przypadku wniesienia sprzeciwu notatkę
z przeprowadzonej rozmowy dyscyplinującej włącza się do akt postępowania
dyscyplinarnego.
3e. W przypadku wniesienia sprzeciwu i braku możliwości wszczęcia
postępowania dyscyplinarnego w związku z upływem terminów określonych
w art. 213 notatka z przeprowadzonej rozmowy dyscyplinującej podlega zniszczeniu.
3f. W przypadku wniesienia sprzeciwu po upływie terminu, o którym mowa
w ust. 3b, przełożony dyscyplinarny wydaje postanowienie o odmowie przyjęcia
sprzeciwu. Na postanowienie przysługuje zażalenie w terminie 7 dni od dnia
doręczenia postanowienia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem przełożonego
dyscyplinarnego do Komendanta SOP. Jeżeli postanowienie wydał minister właściwy
do spraw wewnętrznych albo Komendant SOP, przysługuje wniosek o ponowne
rozpatrzenie sprawy. Przepis art. 235 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
4. Notatkę, o której mowa w ust. 3, włącza się do akt osobowych na 5 miesięcy.

art. 210. więcej Art. 210. Przewinienie dyscyplinarne jest zawinione wtedy, gdy funkcjonariusz:
1) ma zamiar jego popełnienia, to jest chce je popełnić albo przewidując możliwość
jego popełnienia, na to się godzi;
2) nie mając zamiaru jego popełnienia, popełnia je jednak na skutek niezachowania
ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość taką
przewidywał albo mógł i powinien przewidzieć.

art. 211. więcej Art. 211. 1. Funkcjonariusz odpowiada dyscyplinarnie, jeżeli popełnia
przewinienie dyscyplinarne sam albo wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, a także
w przypadku gdy kieruje popełnieniem przez innego funkcjonariusza przewinienia
dyscyplinarnego albo poleca jego popełnienie.
2. Funkcjonariusz odpowiada dyscyplinarnie także wówczas, gdy chcąc, aby
inny funkcjonariusz popełnił przewinienie dyscyplinarne, nakłania go do tego.
3. Funkcjonariusz odpowiada dyscyplinarnie w przypadku, gdy chcąc, aby inny
funkcjonariusz popełnił przewinienie dyscyplinarne, lub godząc się na to, swoim
zachowaniem ułatwia jego popełnienie.
4. Każdy z funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1–3, odpowiada w granicach
swojej winy, niezależnie od odpowiedzialności pozostałych osób.
5. Funkcjonariusz odpowiada dyscyplinarnie za popełnienie przewinienia
dyscyplinarnego za granicą.
6. Dwa lub więcej zachowań podjętych w krótkich odstępach czasu
w celu wykonania tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem takiej samej
sposobności uważa się za jedno przewinienie dyscyplinarne.

art. 212. więcej Art. 212. 1. Komendant SOP posiada władzę dyscyplinarną wobec wszystkich
funkcjonariuszy.
2. Przełożonym dyscyplinarnym, posiadającym władzę dyscyplinarną wobec
funkcjonariusza, jest kierownik komórki organizacyjnej SOP w stosunku do
funkcjonariuszy pełniących służbę w tej komórce, zastępca Komendanta SOP w stosunku do nadzorowanych kierowników komórek organizacyjnych i bezpośrednio
podległych funkcjonariuszy, a także Komendant SOP w stosunku do swoich
zastępców i bezpośrednio podległych funkcjonariuszy.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych posiada władzę dyscyplinarną
wobec Komendanta SOP.
4. Funkcjonariusz, któremu powierzono pełnienie obowiązków na danym
stanowisku służbowym, posiada władzę dyscyplinarną przysługującą
funkcjonariuszowi powołanemu na to stanowisko.
5. Funkcjonariusz, który w zastępstwie wykonuje obowiązki na danym
stanowisku służbowym, posiada władzę dyscyplinarną przysługującą osobie zastępowanej.
6. Funkcjonariusz przebywający na urlopach związanych z rodzicielstwem,
urlopie bezpłatnym lub oddelegowany do wykonywania zadań poza SOP podlega
władzy dyscyplinarnej przełożonego dyscyplinarnego, któremu podlegał przed
udzieleniem mu urlopu lub oddelegowaniem.
7. Przełożonym dyscyplinarnym funkcjonariusza oddelegowanego do pełnienia
służby w Biurze Nadzoru Wewnętrznego jest Inspektor Nadzoru Wewnętrznego,
z wyłączeniem orzekania kar dyscyplinarnych określonych w art. 215 pkt 3–7, które wymierza przełożony, o którym mowa w ust. 1 lub 2. Przepisy art. 232 ust. 2,
art. 235 ust. 4, art. 242 ust. 9 oraz art. 243 ust. 5 stosuje się odpowiednio.

art. 213. więcej Art. 213. 1. Nie można wszcząć postępowania dyscyplinarnego po upływie
90 dni od dnia otrzymania przez przełożonego dyscyplinarnego udokumentowanej
informacji uzasadniającej podejrzenie popełnienia przez funkcjonariusza czynu, za
który ponosi on odpowiedzialność dyscyplinarną.
1a. Jeżeli funkcjonariusz z powodu nieobecności w służbie nie ma możliwości
złożenia wyjaśnień, bieg terminu, o którym mowa w ust. 1, nie rozpoczyna się,
a rozpoczęty ulega zawieszeniu do dnia stawienia się funkcjonariusza do służby.
2. Nie można wymierzyć funkcjonariuszowi kary dyscyplinarnej po upływie
2 lat od dnia popełnienia czynu, o którym mowa w ust. 1.
3. W przypadku gdy czyn, o którym mowa w ust. 1, stanowi jednocześnie
przestępstwo, przedawnienie karalności dyscyplinarnej następuje dopiero z upływem
okresu przedawnienia karalności przestępstwa.

art. 214. więcej Art. 214. O popełnieniu przez funkcjonariusza wykroczenia, w tym także
o odmowie przyjęcia mandatu karnego lub nieuiszczeniu w terminie grzywny
nałożonej w drodze mandatu zaocznego, właściwy organ zawiadamia Komendanta SOP.

art. 215. więcej Art. 215. Funkcjonariuszowi mogą być wymierzane następujące kary
dyscyplinarne:
1) upomnienie;
2) nagana;
3) ostrzeżenie o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku;
4) wyznaczenie na niższe stanowisko służbowe;
5) obniżenie stopnia;
5a) ostrzeżenie o niepełnej przydatności do służby;
6) (uchylony)
7) wydalenie ze służby.

art. 216. więcej Art. 216. Kara upomnienia polega na zwróceniu uwagi na niewłaściwe
postępowanie.

art. 217. więcej Art. 217. Kara nagany polega na wytknięciu ukaranemu niewłaściwego
postępowania.

art. 218. więcej Art. 218. Kara ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym
stanowisku polega na wytknięciu ukaranemu niewłaściwego postępowania
i uprzedzeniu go, że jeżeli ponownie popełni przewinienie dyscyplinarne, zostanie
wyznaczony na niższe stanowisko służbowe w trybie dyscyplinarnym lub ukarany
surowszą karą dyscyplinarną.

art. 219. więcej Art. 219. 1. Kara wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe polega na
odwołaniu z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego i wyznaczeniu na
stanowisko służbowe niższe od dotychczas zajmowanego.
2. Przed zatarciem kary wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe
funkcjonariusza nie można wyznaczyć na wyższe stanowisko służbowe.

art. 220. więcej Art. 220. 1. Kara obniżenia stopnia oznacza obniżenie posiadanego stopnia służbowego.
2. Karę obniżenia stopnia można wymierzyć tylko obok kary wyznaczenia na
niższe stanowisko służbowe, kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby albo
kary wydalenia ze służby.

Art. 220a. Kara ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby polega na
wytknięciu ukaranemu niewłaściwego postępowania i uprzedzeniu go, że jeżeli
ponownie popełni przewinienie dyscyplinarne, zostanie wydalony ze służby.

art. 221. więcej Art. 221. (uchylony).

art. 222. więcej Art. 222. Kara wydalenia ze służby polega na zwolnieniu ze służby w SOP.

art. 223. więcej Art. 223. 1. Za popełnione przewinienie dyscyplinarne można wymierzyć tylko
jedną karę dyscyplinarną.
2. Za popełnienie kilku przewinień dyscyplinarnych można wymierzyć jedną
karę dyscyplinarną, odpowiednio surowszą.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się z zastrzeżeniem art. 220 ust. 2.

art. 224. więcej Art. 224. 1. Karę dyscyplinarną wymierza się w sposób współmierny do
przewinienia dyscyplinarnego popełnionego przez obwinionego oraz stopnia zawinienia.
1a. Przy wymierzaniu kary dyscyplinarnej uwzględnia się rodzaj i wagę czynu,
skutki i okoliczności jego popełnienia, pobudki działania obwinionego, następstwa
negatywne dla służby, dotychczasowe wyniki w służbie, opinię służbową, okres
pozostawania w służbie oraz zachowanie się obwinionego przed popełnieniem i po popełnieniu zarzucanego mu czynu, a także inne okoliczności, zarówno łagodzące, jak i obciążające, istotne w sprawie.
2. Na zaostrzenie wymiaru kary mają wpływ następujące okoliczności
popełnienia przewinienia dyscyplinarnego:
1) działanie z motywacji zasługującej na szczególne potępienie albo w stanie
nietrzeźwości albo po użyciu alkoholu lub innego podobnie działającego środka;
2) popełnienie przewinienia dyscyplinarnego w czasie odbywania uprzednio
wymierzonej kary dyscyplinarnej, jak również w czasie próby określonej
w orzeczeniu o warunkowym zawieszeniu wykonania kary lub warunkowym
umorzeniu postępowania karnego;
3) poważne skutki przewinienia dyscyplinarnego, zwłaszcza istotne zakłócenie
realizacji zadań SOP lub naruszenie dobrego imienia SOP;
4) działanie w obecności podwładnego, wspólnie z nim lub na jego szkodę.
3. Na złagodzenie wymiaru kary mają wpływ następujące okoliczności
popełnienia przewinienia dyscyplinarnego:
1) nieumyślność jego popełnienia;
2) podjęcie przez funkcjonariusza starań o zmniejszenie jego skutków;
3) brak należytego doświadczenia zawodowego lub dostatecznych umiejętności zawodowych;
4) dobrowolne poinformowanie przełożonego dyscyplinarnego o popełnieniu
przewinienia dyscyplinarnego przed wszczęciem postępowania dyscyplinarnego.
4. Przy wymierzeniu kary dyscyplinarnej uwzględnia się okoliczności, o których
mowa w ust. 1–3, wyłącznie w stosunku do funkcjonariusza, którego one dotyczą.

Art. 224a. 1. Podstawę wszelkich rozstrzygnięć w postępowaniach
dyscyplinarnych stanowią ustalenia faktyczne.
2. Przełożony dyscyplinarny i rzecznik dyscyplinarny kształtują swoje
przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenianych
swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań
wiedzy i doświadczenia życiowego.
3. Przełożony dyscyplinarny i rzecznik dyscyplinarny rozstrzygają samodzielnie
zagadnienia faktyczne i prawne oraz nie są związani rozstrzygnięciem sądu lub innego
organu. Prawomocne rozstrzygnięcia sądu kształtujące prawo lub stosunek prawny są
jednak wiążące.

art. 225. więcej Art. 225. 1. Przełożony dyscyplinarny, jeżeli zachodzi uzasadnione
przypuszczenie popełnienia przez funkcjonariusza przewinienia dyscyplinarnego:
1) wszczyna postępowanie dyscyplinarne:
a) z własnej inicjatywy,
b) na wniosek bezpośredniego przełożonego funkcjonariusza,
c) na żądanie sądu lub prokuratora,
d) wskutek wniesienia sprzeciwu, o którym mowa w art. 209 ust. 3b;
2) może wszcząć postępowanie dyscyplinarne na wniosek pokrzywdzonego, innego
zainteresowanego organu lub instytucji.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. c i pkt 2, przełożony
dyscyplinarny lub Komendant SOP zawiadamiają odpowiednio sąd lub prokuratora
oraz organ lub instytucję albo pokrzywdzonego o wszczęciu postępowania
dyscyplinarnego i wyniku tego postępowania. Materiały przekazane przez sąd,
prokuratora, organ, instytucję albo pokrzywdzonego włącza się do akt postępowania
dyscyplinarnego.
2a. Pokrzywdzonym jest osoba, której dobro prawne zostało bezpośrednio
naruszone zachowaniem funkcjonariusza stanowiącym przewinienie dyscyplinarne.
3. Jeżeli zachodzą wątpliwości co do popełnienia przewinienia dyscyplinarnego,
jego kwalifikacji prawnej albo tożsamości sprawcy, przed wszczęciem postępowania
dyscyplinarnego przełożony dyscyplinarny pisemnie zleca rzecznikowi
dyscyplinarnemu przeprowadzenie czynności wyjaśniających, opatrując to polecenie
datą otrzymania informacji uzasadniających przeprowadzenie czynności. Czynności
te kończy się w terminie 30 dni od dnia wydania postanowienia, o którym mowa
w ust. 3a. W szczególnych przypadkach ze względu na charakter sprawy czynności
wyjaśniające za zgodą przełożonego dyscyplinarnego mogą być kontynuowane
w terminie nie dłuższym niż 60 dni od dnia wydania postanowienia, o którym mowa w ust. 3a.
3a. Rozpoczęcie czynności wyjaśniających następuje w drodze postanowienia.
3b. Postanowienie, o którym mowa w ust. 3a, zawiera:
1) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe przełożonego dyscyplinarnego;
2) datę wydania;
3) podstawę prawną;
4) datę otrzymania przez przełożonego dyscyplinarnego informacji
uzasadniających przeprowadzenie czynności wyjaśniających;
5) określenie okoliczności stanowiących przedmiot czynności wyjaśniających;
6) wskazanie rzecznika dyscyplinarnego do prowadzenia czynności
wyjaśniających;
7) podpis przełożonego dyscyplinarnego i urzędową pieczęć SOP albo urzędową
pieczęć ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
3c. Jeżeli w toku czynności wyjaśniających zostały ujawnione inne okoliczności
wskazujące na możliwość popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, rzecznik
dyscyplinarny za zgodą przełożonego dyscyplinarnego może poszerzyć zakres
okoliczności stanowiących przedmiot czynności wyjaśniających, o których mowa
w ust. 3b pkt 5.
3d. W toku czynności wyjaśniających nie przeprowadza się dowodu z opinii
biegłego ani czynności wymagających spisania protokołu.
3e. Z przeprowadzonych czynności wyjaśniających rzecznik dyscyplinarny
sporządza sprawozdanie, w którym w szczególności przedstawia wnioski dotyczące
wszczęcia postępowania dyscyplinarnego, odstąpienia od wszczęcia postępowania
dyscyplinarnego albo odstąpienia od wszczęcia postępowania dyscyplinarnego
i przeprowadzenia rozmowy dyscyplinującej ze sprawcą przewinienia dyscyplinarnego.
3f. W przypadku wszczęcia postępowania dyscyplinarnego materiały zebrane
podczas przeprowadzania czynności wyjaśniających stają się materiałami
postępowania dyscyplinarnego.
4. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna się z dniem wydania postanowienia
o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego. Funkcjonariusza, wobec którego wydano
postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego, uważa się za obwinionego.
4a. Celem postępowania dyscyplinarnego jest w szczególności:
1) ustalenie, czy czyn zarzucany obwinionemu został popełniony i czy obwiniony
jest jego sprawcą;
2) wyjaśnienie przyczyn i okoliczności popełnienia czynu, o którym mowa w pkt 1;
3) zebranie i utrwalenie dowodów w sprawie.
4b. Przełożony dyscyplinarny i wyższy przełożony dyscyplinarny badają swoją
właściwość przed podjęciem czynności w sprawach dyscyplinarnych, a w przypadku
stwierdzenia braku właściwości przekazują sprawę odpowiednio uprawnionemu
przełożonemu dyscyplinarnemu albo wyższemu przełożonemu dyscyplinarnemu.
4c. Rzecznik dyscyplinarny przekazuje niezwłocznie przełożonemu
dyscyplinarnemu dokumenty w sprawach dyscyplinarnych zastrzeżonych do jego
właściwości.
5. Postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego zawiera:
1) oznaczenie przełożonego dyscyplinarnego;
2) datę wydania postanowienia;
3) imię i nazwisko, stopień oraz stanowisko służbowe obwinionego;
4) opis przewinienia dyscyplinarnego zarzucanego obwinionemu wraz z jego
kwalifikacją prawną;
5) uzasadnienie faktyczne zarzucanego przewinienia dyscyplinarnego;
6) wskazanie rzecznika dyscyplinarnego prowadzącego postępowanie;
7) podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stopnia przełożonego dyscyplinarnego;
8) pouczenie o uprawnieniach przysługujących obwinionemu w toku postępowania dyscyplinarnego;
9) datę otrzymania przez przełożonego dyscyplinarnego informacji uzasadniającej
podejrzenie popełnienia przez funkcjonariusza zarzucanego mu czynu.
6. W przypadku uchylenia w postępowaniu odwoławczym orzeczenia, o którym
mowa w art. 226a ust. 1, i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia za dzień
wszczęcia postępowania dyscyplinarnego przyjmuje się dzień wydania orzeczenia,
o którym mowa w art. 226a ust. 1.

art. 226. więcej Art. 226. 1. Postępowania dyscyplinarnego nie wszczyna się, jeżeli:
1) czynności wyjaśniające nie potwierdziły popełnienia przewinienia
dyscyplinarnego;
2) upłynęły terminy określone w art. 213 ust. 2 i 3;
3) postępowanie dyscyplinarne w sprawie tego samego czynu i tego samego
funkcjonariusza zostało prawomocnie zakończone lub, wcześniej wszczęte, toczy się.
2. Postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego oraz
orzeczenie o umorzeniu postępowania dyscyplinarnego doręcza się pokrzywdzonemu,
jeżeli złożył on wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego. Na
postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego oraz na
orzeczenie o umorzeniu tego postępowania pokrzywdzony może wnieść odpowiednio
zażalenie lub odwołanie do Komendanta SOP w terminie 7 dni od dnia ich doręczenia.

Art. 226a. 1. Przełożony dyscyplinarny może wydać orzeczenie bez
wszczynania postępowania dyscyplinarnego, jeżeli okoliczności popełnionego czynu
i wina funkcjonariusza nie budzą wątpliwości oraz nie zachodzi potrzeba wymierzenia
kary dyscyplinarnej surowszej niż nagana.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, orzeczenie wydaje się po
wysłuchaniu funkcjonariusza i złożeniu przez niego wyjaśnienia na piśmie oraz
wyrażeniu pisemnej zgody na poddanie się karze dyscyplinarnej bez prowadzenia
postępowania dyscyplinarnego.
3. Po wszczęciu postępowania dyscyplinarnego do czasu zakończenia
pierwszego przesłuchania w charakterze obwinionego obwiniony może złożyć
wniosek o dobrowolne poddanie się karze dyscyplinarnej.
4. Przełożony dyscyplinarny może uwzględnić wniosek o dobrowolne poddanie
się karze dyscyplinarnej, jeżeli okoliczności popełnienia przewinienia
dyscyplinarnego i wina obwinionego nie budzą wątpliwości, a charakter popełnionego
przewinienia uzasadnia wymierzenie kary dyscyplinarnej, o której mowa
w art. 215 pkt 1 lub 2. Czynności, o których mowa w art. 233 ust. 1–6, nie
przeprowadza się.
5. W przypadku uwzględnienia wniosku o dobrowolne poddanie się karze
dyscyplinarnej przełożony dyscyplinarny wydaje orzeczenie o ukaraniu.
6. Od orzeczenia o ukaraniu obwinionemu przysługuje odwołanie w terminie
7 dni od dnia doręczenia orzeczenia. Odwołanie składa się do przełożonego
dyscyplinarnego, który wydał orzeczenie.
7. Przełożony dyscyplinarny odmawia przyjęcia odwołania, w drodze
postanowienia, jeżeli zostało wniesione po terminie lub przez osobę nieuprawnioną
albo jest niedopuszczalne. Postanowienie w tej sprawie jest ostateczne.
8. W przypadku złożenia odwołania przez obwinionego przełożony
dyscyplinarny uchyla orzeczenie o ukaraniu, kontynuuje postępowanie dyscyplinarne
i wydaje orzeczenie, o którym mowa w art. 234 ust. 1, od którego przysługuje
odwołanie w trybie art. 235.
9. Cofnięcie odwołania, o którym mowa w ust. 6, jest niedopuszczalne.

art. 227. więcej Art. 227. 1. Postępowanie dyscyplinarne oraz czynności wyjaśniające, o których
mowa w art. 225 ust. 3, prowadzi rzecznik dyscyplinarny.
2. Komendant SOP wyznacza rzeczników dyscyplinarnych na okres 4 lat
spośród funkcjonariuszy w służbie stałej, mających odpowiednie kwalifikacje zawodowe i dających rękojmię należytego prowadzenia czynności wyjaśniających
i postępowań dyscyplinarnych.
2a. Przełożony dyscyplinarny do prowadzenia postępowania dyscyplinarnego
oraz czynności wyjaśniających, o których mowa w art. 225 ust. 3, wyznacza rzecznika
dyscyplinarnego w stopniu co najmniej:
1) młodszego chorążego SOP – jeżeli postępowanie ma dotyczyć funkcjonariusza
posiadającego stopień w korpusie szeregowych, podoficerów lub chorążych;
2) podporucznika SOP – jeżeli postępowanie ma dotyczyć funkcjonariusza
posiadającego stopień podporucznika, porucznika lub kapitana SOP;
3) majora SOP – jeżeli postępowanie ma dotyczyć funkcjonariusza posiadającego
stopień majora SOP lub wyższy.
3. Rzecznika dyscyplinarnego odwołuje się w przypadkach:
1) zaistnienia okoliczności, które stanowią podstawę zwolnienia go ze służby w SOP;
2) prawomocnego zawieszenia go w czynnościach służbowych;
3) prawomocnego ukarania go karą dyscyplinarną;
4) delegowania go do wykonywania zadań poza SOP.
3a. Komendant SOP może odwołać rzecznika dyscyplinarnego na jego
uzasadniony wniosek.
4. Rzecznik dyscyplinarny, za zgodą Komendanta SOP, może skorzystać
z pomocy innego rzecznika dyscyplinarnego przy przeprowadzaniu czynności dowodowych.
5. Rzecznik dyscyplinarny lub przełożony dyscyplinarny podlega wyłączeniu od
udziału w postępowaniu dyscyplinarnym, jeżeli:
1) sprawa dotyczy go bezpośrednio;
2) jest małżonkiem obwinionego, jego obrońcy lub pokrzywdzonego albo pozostaje
we wspólnym pożyciu z jedną z tych osób;
2a) jest krewnym lub powinowatym obwinionego lub pokrzywdzonego w linii
prostej, a w linii bocznej do stopnia pokrewieństwa między dziećmi rodzeństwa
osób wymienionych w pkt 2, albo jest związany z jedną z tych osób węzłem
przysposobienia, opieki lub kurateli;
3) był świadkiem zdarzenia lub w tej sprawie był przesłuchany w charakterze świadka;
4) między nim a obwinionym lub pokrzywdzonym zachodzi stosunek osobisty
mogący wywołać wątpliwości co do bezstronności prowadzącego postępowanie;
5) jest podwładnym obwinionego, jego obrońcy lub pokrzywdzonego.
6. Rzecznika dyscyplinarnego lub przełożonego dyscyplinarnego można
wyłączyć od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym także z innych uzasadnionych przyczyn.
6a. Przełożony dyscyplinarny i rzecznik dyscyplinarny badają z urzędu, czy nie
zachodzą okoliczności uzasadniające ich wyłączenie z udziału w postępowaniu dyscyplinarnym.
7. O okolicznościach uzasadniających wyłączenie z udziału w postępowaniu dyscyplinarnym:
1) rzecznik dyscyplinarny zawiadamia niezwłocznie przełożonego dyscyplinarnego;
2) przełożony dyscyplinarny zawiadamia niezwłocznie Komendanta SOP.
8. Wyłączenie rzecznika dyscyplinarnego lub przełożonego dyscyplinarnego od
udziału w postępowaniu dyscyplinarnym może nastąpić również na wniosek
obwinionego lub jego obrońcy, jeżeli został ustanowiony.
9. Odpowiednio Komendant SOP lub przełożony dyscyplinarny wydaje
postanowienie o wyłączeniu lub odmowie wyłączenia przełożonego dyscyplinarnego
lub rzecznika dyscyplinarnego z udziału w postępowaniu dyscyplinarnym.

art. 228. więcej Art. 228. 1. W przypadku wyłączenia przełożonego dyscyplinarnego od udziału
w postępowaniu dyscyplinarnym na podstawie art. 227 ust. 5 i 6 postępowanie
dyscyplinarne przejmuje Komendant SOP.
2. W przypadku zaistnienia okoliczności, o których mowa w art. 227 ust. 5 i 6,
wobec Komendanta SOP postępowanie dyscyplinarne przejmuje jeden z jego zastępców.
3. W przypadku wyłączenia rzecznika dyscyplinarnego od udziału
w postępowaniu dyscyplinarnym na podstawie art. 227 ust. 5 i 6 postępowanie
dyscyplinarne przejmuje do prowadzenia inny wyznaczony rzecznik dyscyplinarny.
4. Do czasu wydania przez przełożonego dyscyplinarnego postanowienia
o wyłączeniu rzecznik dyscyplinarny podejmuje wyłącznie czynności niecierpiące zwłoki.

art. 229. więcej Art. 229. 1. Rzecznik dyscyplinarny zbiera materiał dowodowy i podejmuje
czynności niezbędne do wyjaśnienia sprawy. W szczególności przesłuchuje obwinionego, świadków i pokrzywdzonego, dokonuje oględzin, konfrontacji,
okazania oraz dokonuje odtworzenia przebiegu stanowiących przedmiot rozpoznania
zdarzeń lub ich fragmentów. Z czynności tych sporządza protokoły. Rzecznik
dyscyplinarny zleca lub występuje do przełożonego dyscyplinarnego o zlecenie
przeprowadzenia odpowiednich badań, ekspertyz i tłumaczeń oraz zasięga niezbędnych opinii.
2. Z czynności innych niż wymienione w ust. 1 sporządza się protokół, jeżeli
przepis szczególny tego wymaga albo przełożony dyscyplinarny lub rzecznik
dyscyplinarny uzna to za potrzebne. W pozostałych przypadkach można ograniczyć
się do sporządzenia notatki urzędowej.
3. Protokół zawiera:
1) oznaczenie czynności, jej czasu i miejsca, osób w niej uczestniczących lub przy
niej obecnych oraz charakteru ich uczestnictwa;
2) opis przebiegu czynności;
3) w miarę potrzeby:
a) stwierdzenie innych okoliczności dotyczących przebiegu czynności,
b) oświadczenia i wnioski uczestników czynności,
c) pouczenie o uprawnieniach i obowiązkach.
4. Wyjaśnienia, zeznania, oświadczenia i wnioski oraz stwierdzenia określonych
okoliczności przez rzecznika dyscyplinarnego lub przełożonego dyscyplinarnego
zapisuje się w protokole z możliwą dokładnością, a osoby biorące udział w czynności
mają prawo żądać zapisania w protokole z pełną dokładnością wszystkiego, co
dotyczy ich praw i interesów.
5. Osoby biorące udział w czynności, z której jest sporządzany protokół, a także
osoby przy niej obecne po zapoznaniu się z treścią protokołu podpisują każdą jego
stronę. Odmowę zapoznania się z treścią protokołu, a także odmowę złożenia podpisu
lub brak podpisu którejkolwiek osoby należy omówić w protokole.
6. Rzecznik dyscyplinarny w toku postępowania wydaje postanowienia, jeżeli
ich wydanie nie jest zastrzeżone do właściwości przełożonego dyscyplinarnego.
7. Postanowienie wydane w toku postępowania, z wyjątkiem postanowienia
o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego, powinno zawierać:
1) oznaczenie wydającego postanowienie rzecznika dyscyplinarnego lub
przełożonego dyscyplinarnego;
2) datę wydania postanowienia;
3) podstawę prawną wydania postanowienia;
4) imię i nazwisko, stopień oraz stanowisko służbowe obwinionego;
5) rozstrzygnięcie;
6) uzasadnienie faktyczne i prawne;
7) pouczenie, czy i w jakim trybie przysługuje prawo złożenia zażalenia;
8) podpis z podaniem imienia i nazwiska wydającego postanowienie.
7a. Rzecznik dyscyplinarny, który wydał postanowienie, w przypadku
wniesienia zażalenia na to postanowienie, niezwłocznie przekazuje je przełożonemu
dyscyplinarnemu wraz z aktami postępowania oraz ze swoim stanowiskiem, nie
później jednak niż w terminie 3 dni od dnia, w którym otrzymał zażalenie.
8. Jeżeli czyn będący przedmiotem postępowania dyscyplinarnego jest lub był
przedmiotem innego postępowania, w tym postępowania przygotowawczego,
przełożony dyscyplinarny lub rzecznik dyscyplinarny mogą zwrócić się do
właściwego organu o udostępnienie akt tego postępowania w całości lub w części. Za
zgodą tego organu potrzebne odpisy lub wyciągi z udostępnionych akt włącza się do
akt postępowania dyscyplinarnego.
8a. Rzecznik dyscyplinarny w razie ustalenia na podstawie zebranego materiału
dowodowego, że obwinionemu należy zarzucić czyn, który nie był objęty uprzednio
wydanym postanowieniem, lub że zachodzi potrzeba istotnej zmiany opisu czynu lub
jego kwalifikacji prawnej, występuje do przełożonego dyscyplinarnego z wnioskiem
o zmianę lub uzupełnienie zarzutów.
9. Jeżeli zebrany materiał dowodowy to uzasadnia, przełożony dyscyplinarny
wydaje postanowienie o zmianie lub uzupełnieniu zarzutów.

art. 230. więcej Art. 230. 1. W toku postępowania dyscyplinarnego obwiniony ma prawo do:
1) składania wyjaśnień;
2) odmowy składania wyjaśnień;
3) zgłaszania wniosków dowodowych;
4) przeglądania akt postępowania dyscyplinarnego oraz sporządzania z nich
notatek, fotokopii oraz odpisów;
5) korzystania z pomocy obrońcy, którym może być wskazany przez obwinionego
funkcjonariusz SOP, adwokat albo radca prawny;
6) wnoszenia do przełożonego dyscyplinarnego zażaleń na postanowienia wydane
w toku postępowania przez rzecznika dyscyplinarnego, w terminie 3 dni od dnia doręczenia i w przypadkach wskazanych w ustawie; od postanowień wydanych przez przełożonego dyscyplinarnego przysługuje zażalenie do Komendanta SOP.
2. Rzecznik dyscyplinarny może, w drodze postanowienia, odmówić
udostępnienia akt, jeżeli sprzeciwia się temu dobro postępowania dyscyplinarnego. Na
postanowienie przysługuje zażalenie.
3. Ustanowienie obrońcy, jeżeli nie zawiera ograniczeń, uprawnia go do
działania w całym postępowaniu dyscyplinarnym, nie wyłączając czynności po
uprawomocnieniu się orzeczenia. O zmianie zakresu pełnomocnictwa uprawniającego
do działania w postępowaniu dyscyplinarnym lub o jego cofnięciu obwiniony
niezwłocznie zawiadamia obrońcę oraz rzecznika dyscyplinarnego.
4. Obrońca nie może podejmować czynności na niekorzyść obwinionego. Może
on zrezygnować z reprezentowania obwinionego w toku postępowania
dyscyplinarnego, zawiadamiając o tym obwinionego oraz rzecznika dyscyplinarnego.
Do czasu ustanowienia nowego obrońcy, jednak nie dłużej niż w terminie 14 dni od
dnia zawiadomienia obwinionego, obrońca jest obowiązany podejmować niezbędne czynności.
5. Udział obrońcy w postępowaniu dyscyplinarnym nie wyłącza osobistego
działania w nim obwinionego.
6. Orzeczenia, postanowienia, zawiadomienia i inne pisma wydane w toku
postępowania dyscyplinarnego doręcza się obwinionemu oraz obrońcy, jeżeli został
ustanowiony. W przypadku doręczenia obwinionemu i obrońcy w różnych terminach
pisma, od którego przysługuje odwołanie lub zażalenie, termin na złożenie odwołania
lub zażalenia liczy się od dnia doręczenia, które nastąpiło wcześniej.
6a. Zażalenie na postanowienie wnosi się za pośrednictwem rzecznika
dyscyplinarnego do przełożonego dyscyplinarnego, a jeżeli postanowienie wydał ten
przełożony dyscyplinarny, do Komendanta SOP za pośrednictwem tego przełożonego.
Jeżeli postanowienie wydał minister właściwy do spraw wewnętrznych albo
Komendant SOP, zażalenie nie przysługuje, jednak obwiniony może zwrócić się
odpowiednio do ministra właściwego do spraw wewnętrznych albo Komendanta SOP
z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy.
6b. Zażalenie na postanowienie wnosi się w terminie 3 dni od dnia doręczenia postanowienia.
7. Wniosek dowodowy obwiniony zgłasza na piśmie rzecznikowi
dyscyplinarnemu, który rozstrzyga o uwzględnieniu wniosku albo odmawia, w drodze
postanowienia, uwzględnienia wniosku, jeżeli:
1) okoliczność, która ma być udowodniona, nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia
sprawy albo jest już udowodniona zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy;
2) dowód jest nieprzydatny do stwierdzenia danej okoliczności lub nie da się go
przeprowadzić;
3) przeprowadzenie dowodu jest niedopuszczalne;
4) wniosek dowodowy w sposób oczywisty zmierza do przedłużenia postępowania
dyscyplinarnego;
5) wniosek dowodowy został złożony po zakreślonym terminie, o którym
wnioskodawca został zawiadomiony.
8. Na postanowienie w przedmiocie nieuwzględnienia wniosku dowodowego
przysługuje zażalenie.
9. Nieusprawiedliwiona nieobecność obwinionego w służbie, zwolnienie
obwinionego od zajęć służbowych z powodu choroby oraz nieusprawiedliwione
niestawiennictwo na wezwanie rzecznika dyscyplinarnego oraz uporczywe unikanie
z nim kontaktu nie wstrzymują biegu postępowania dyscyplinarnego, a czynności,
w których jest przewidziany udział obwinionego, nie przeprowadza się albo
przeprowadza się w miejscu jego pobytu.
10. Choroba obwinionego, świadka i innego uczestnika postępowania
dyscyplinarnego stwierdzona zwolnieniem lekarskim usprawiedliwia nieobecność
tych osób podczas czynności objętych danym postępowaniem przez okresy nie dłuższe
niż łącznie 14 dni w ciągu całego postępowania dyscyplinarnego. Usprawiedliwienie
nieobecności z powodu choroby za każdy następny jej okres wymaga przedstawienia
zaświadczenia wystawionego przez lekarza uprawnionego do wystawiania
zaświadczeń potwierdzających niemożność stawienia się na wezwanie lub
zawiadomienie organu prowadzącego postępowanie karne.
11. (uchylony)

art. 231. więcej Art. 231. 1. Przełożony dyscyplinarny i rzecznik dyscyplinarny są obowiązani
badać oraz uwzględniać okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i na
niekorzyść obwinionego.
2. Obwinionego uważa się za niewinnego, dopóki jego wina nie zostanie
udowodniona i stwierdzona prawomocnym orzeczeniem. Niedające się usunąć
wątpliwości rozstrzyga się na korzyść obwinionego.

art. 232. więcej Art. 232. 1. Czynności dowodowe w postępowaniu dyscyplinarnym kończy się
w terminie 30 dni od dnia wszczęcia tego postępowania. Przełożony dyscyplinarny,
w drodze postanowienia, może przedłużyć termin prowadzenia czynności
dowodowych na czas oznaczony nie dłuższy niż 3 miesiące.
2. Komendant SOP, w drodze postanowienia, może przedłużyć termin
prowadzenia czynności dowodowych na czas oznaczony, powyżej 3 miesięcy.
2a. Wniosek o przedłużenie terminu prowadzenia czynności dowodowych
w postępowaniu dyscyplinarnym wraz z uzasadnieniem składa się nie później niż
5 dni przed upływem tego terminu. Przed wydaniem postanowienia o przedłużeniu
terminu prowadzenia czynności dowodowych właściwy do jego wydania przełożony
dyscyplinarny lub Komendant SOP może zażądać niezwłocznego przekazania akt
postępowania.
3. Przełożony dyscyplinarny może zawiesić postępowanie dyscyplinarne,
w drodze postanowienia, z powodu zaistnienia długotrwałej przeszkody
uniemożliwiającej prowadzenie postępowania. Na postanowienie o zawieszeniu
postępowania dyscyplinarnego obwinionemu i pokrzywdzonemu przysługuje
zażalenie. Jeżeli postanowienie wydał minister właściwy do spraw wewnętrznych albo
Komendant SOP, zażalenie nie przysługuje, jednak obwiniony i pokrzywdzony mogą
zwrócić się odpowiednio do ministra właściwego do spraw wewnętrznych albo
Komendanta SOP z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy.
3a. Zawieszenie postępowania dyscyplinarnego wstrzymuje bieg terminów.
4. Przełożony dyscyplinarny wydaje postanowienie o podjęciu zawieszonego
postępowania dyscyplinarnego po ustaniu przeszkody, o której mowa w ust. 3.

Art. 232a. 1. Jeżeli przeciwko obwinionemu jest prowadzone postępowanie
dyscyplinarne obejmujące zarzuty popełnienia dwóch lub więcej czynów, a zebrane
na danym etapie postępowania dowody dają podstawy do uznania obwinionego
winnym popełnienia jednego z zarzuconych mu czynów, przełożony dyscyplinarny
może, w drodze postanowienia, wyłączyć ten czyn do odrębnego postępowania
dyscyplinarnego, bez względu na to, czy wyjaśniono wszystkie okoliczności
dotyczące pozostałych czynów objętych postępowaniem.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, zebrane w toku postępowania
dyscyplinarnego dowody dotyczące wyłączonego czynu stają się dowodami
w odrębnym postępowaniu dyscyplinarnym.

art. 233. więcej Art. 233. 1. Rzecznik dyscyplinarny, po przeprowadzeniu czynności
dowodowych i uznaniu, że zostały wyjaśnione wszystkie istotne okoliczności sprawy,
zapoznaje obwinionego i jego obrońcę z aktami postępowania dyscyplinarnego.
2. Obrońca może zapoznać się z aktami postępowania dyscyplinarnego,
o których mowa w ust. 1, nie później niż do dnia zapoznania obwinionego z tymi aktami.
3. Z czynności zapoznania z aktami postępowania dyscyplinarnego sporządza się protokół.
4. Odmowa obwinionego lub jego obrońcy zapoznania się z aktami
postępowania lub złożenia podpisu stwierdzającego tę okoliczność nie wstrzymuje
postępowania. Rzecznik dyscyplinarny dokonuje w aktach postępowania
dyscyplinarnego wzmianki o odmowie obwinionego lub jego obrońcy zapoznania się
z tymi aktami. Nieusprawiedliwione niestawienie się obwinionego lub jego obrońcy
na czynność zapoznania się z aktami postępowania dyscyplinarnego jest
równoznaczne z odmową zapoznania się z tymi aktami.
5. Obwiniony ma prawo w terminie 3 dni od dnia zapoznania się z aktami
postępowania dyscyplinarnego zgłosić wniosek o ich uzupełnienie. Na wydane przez
rzecznika dyscyplinarnego postanowienie o odmowie uzupełnienia akt postępowania
dyscyplinarnego obwinionemu służy prawo złożenia zażalenia.
6. Obwiniony ma prawo w terminie 3 dni od dnia zapoznania się
z uzupełnionymi aktami postępowania dyscyplinarnego zgłosić wniosek o ich
uzupełnienie w zakresie wynikającym z przeprowadzonych czynności dowodowych
uzupełniających akta tego postępowania.
7. Rzecznik dyscyplinarny po zapoznaniu obwinionego lub jego obrońcy
z aktami postępowania dyscyplinarnego wydaje postanowienie o zakończeniu
czynności dowodowych oraz sporządza, w terminie 7 dni, opatrzone datą
sprawozdanie, w którym:
1) wskazuje prowadzącego postępowanie i przełożonego dyscyplinarnego, który
wydał postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego;
2) wskazuje obwinionego oraz określa zarzucane mu przewinienie dyscyplinarne,
z opisem stanu faktycznego i prawnego ustalonym na podstawie zebranych
dowodów;
3) przedstawia wnioski dotyczące uniewinnienia, odstąpienia od ukarania lub
wymierzenia kary dyscyplinarnej albo umorzenia postępowania.

art. 234. więcej Art. 234. 1. Na podstawie zebranego w postępowaniu materiału dowodowego
przełożony dyscyplinarny wydaje orzeczenie o:
1) uniewinnieniu, jeżeli przeprowadzone postępowanie nie potwierdziło zarzutów
stawianych obwinionemu, albo
2) uznaniu winnym popełnienia czynu, za który obwiniony ponosi
odpowiedzialność dyscyplinarną, i o wymierzeniu kary dyscyplinarnej, albo
3) uznaniu winnym popełnienia czynu, za który obwiniony ponosi
odpowiedzialność dyscyplinarną, i o odstąpieniu od wymierzenia kary
dyscyplinarnej, albo
4) umorzeniu postępowania.
1a. Przełożony dyscyplinarny w orzeczeniu może zmienić opis czynu lub jego
kwalifikację prawną w granicach czynu zarzucanego obwinionemu i jego kwalifikacji
prawnej.
2. Orzeczenie powinno zawierać:
1) oznaczenie przełożonego dyscyplinarnego;
2) datę wydania orzeczenia;
3) imię i nazwisko, stopień oraz stanowisko służbowe obwinionego;
4) opis przewinienia dyscyplinarnego zarzucanego obwinionemu wraz
z kwalifikacją prawną;
5) rozstrzygnięcie o uniewinnieniu, stwierdzeniu winy i odstąpieniu od ukarania lub
wymierzeniu kary dyscyplinarnej albo umorzeniu postępowania
dyscyplinarnego;
6) uzasadnienie faktyczne i prawne orzeczenia;
7) pouczenie o prawie, terminie i trybie wniesienia odwołania;
8) podpis, z podaniem imienia i nazwiska przełożonego dyscyplinarnego, oraz
pieczęć komórki organizacyjnej SOP.
2a. Uzasadnienie faktyczne orzeczenia zawiera w szczególności wskazanie
faktów, które uznano za udowodnione, dowodów, na których się oparto, oraz
przyczyn, dla których innym dowodom odmówiono wiarygodności i mocy dowodowej. W uzasadnieniu prawnym wyjaśnia się podstawy prawne orzeczenia
z przytoczeniem przepisów prawa. W uzasadnieniu faktycznym przytacza się ponadto
okoliczności, które wpłynęły na wymiar kary dyscyplinarnej lub na odstąpienie od
wymierzenia kary dyscyplinarnej.
2b. Oczywiste omyłki pisarskie i rachunkowe w orzeczeniu lub postanowieniu
można sprostować w każdym czasie w drodze postanowienia.
2c. Sprostowanie oczywistych omyłek pisarskich i rachunkowych w protokołach
sporządzanych w toku postępowania dyscyplinarnego wymaga opisania tych omyłek
przez osobę sporządzającą protokół przed jego podpisaniem. W przypadku ujawnienia
omyłek pisarskich lub rachunkowych po podpisaniu protokołu prostuje się je w drodze
postanowienia.
2d. Od postanowień, o których mowa w ust. 2b i 2c, odwołanie nie przysługuje.
2e. Sprostowanie omyłek pisarskich i rachunkowych następuje z urzędu albo na
wniosek pokrzywdzonego, ukaranego lub obwinionego albo, w przypadku jego
śmierci, na wniosek jego małżonka, krewnych w linii prostej, rodzeństwa,
przysposabiającego lub przysposobionego.
2f. Sprostowania dokonuje przełożony dyscyplinarny lub rzecznik
dyscyplinarny, który popełnił omyłkę.
3. Jeżeli przełożony dyscyplinarny uzna, że w przekazanych mu aktach
postępowania dyscyplinarnego są istotne braki, w terminie 14 dni od dnia przekazania
mu akt wydaje postanowienie o uchyleniu postanowienia o zakończeniu czynności
dowodowych i zwraca sprawę rzecznikowi dyscyplinarnemu w celu usunięcia
stwierdzonych braków w zakresie dowodowym.
4. Jeżeli w dniu wydania orzeczenia zachodzi okoliczność uzasadniająca
umorzenie postępowania w części, o umorzeniu rozstrzyga się w tym orzeczeniu.
5. Przełożony dyscyplinarny może odstąpić od ukarania, jeżeli stopień winy lub
stopień szkodliwości przewinienia dyscyplinarnego dla służby nie jest znaczny,
a właściwości i warunki osobiste funkcjonariusza oraz dotychczasowy przebieg
służby uzasadniają przypuszczenie, że mimo odstąpienia od ukarania będzie on
przestrzegał dyscypliny służbowej oraz zasad etyki zawodowej.
6. Orzeczenie, o którym mowa w ust. 1, wraz z uzasadnieniem sporządza się na
piśmie nie później niż w terminie 14 dni od dnia sporządzenia przez rzecznika
dyscyplinarnego sprawozdania z przeprowadzonego postępowania dyscyplinarnego.
7. Orzeczenie, o którym mowa w ust. 1, doręcza się niezwłocznie obwinionemu.
8. W przypadku zamiaru wymierzenia kary wydalenia ze służby w SOP
przełożony dyscyplinarny, przed wydaniem orzeczenia dyscyplinarnego, wzywa
obwinionego w celu wysłuchania go. W wysłuchaniu uczestniczy rzecznik
dyscyplinarny. Obwinionemu doręcza się sprawozdanie w terminie umożliwiającym
zapoznanie się z nim przed wysłuchaniem.
9. Przepisu ust. 8 nie stosuje się w przypadku:
1) tymczasowego aresztowania obwinionego;
2) odmowy przez obwinionego stawienia się lub jego nieusprawiedliwionej
nieobecności;
3) zaistnienia innej przeszkody uniemożliwiającej obwinionemu stawienie się
w terminie 14 dni od dnia doręczenia postanowienia o zakończeniu czynności dowodowych.

Art. 234a. 1. Postępowanie dyscyplinarne umarza się, jeżeli:
1) nastąpiło przedawnienie wymierzenia kary dyscyplinarnej;
2) zostało ono wszczęte po upływie terminu, o którym mowa w art. 213 ust. 1;
3) ustalono, że czyn stanowiący przewinienie dyscyplinarne przypisany
obwinionemu nie wypełnia znamion czynu stanowiącego przewinienie
dyscyplinarne;
4) obwiniony zmarł lub został uznany za zaginionego;
5) obwiniony przestał podlegać orzecznictwu dyscyplinarnemu;
6) zostało prawomocnie zakończone postępowanie dyscyplinarne w sprawie tego
samego czynu zarzuconego obwinionemu albo, wszczęte wcześniej, toczy się.
2. Postępowanie dyscyplinarne można umorzyć w razie:
1) długotrwałej choroby obwinionego;
2) wycofania wniosku, o którym mowa w art. 225 ust. 1 pkt 2.
3. Orzeczenia o umorzeniu postępowania z uwagi na przedawnienie karalności
nie wydaje się, w przypadku gdy zebrane dowody uzasadniają uniewinnienie
obwinionego od popełnienia zarzucanego mu czynu.
4. W przypadku przywrócenia do służby funkcjonariusza, wobec którego w dniu
jego zwolnienia ze służby postępowanie dyscyplinarne zostało umorzone na podstawie
przesłanki, o której mowa w ust. 1 pkt 5, przełożony dyscyplinarny wydaje
postanowienie o uchyleniu orzeczenia o umorzeniu tego postępowania
dyscyplinarnego, o ile nie nastąpiło przedawnienie wymierzenia kary dyscyplinarnej za czyn będący przedmiotem tego postępowania, oraz wyznacza rzecznika
dyscyplinarnego do prowadzenia postępowania dyscyplinarnego.

art. 235. więcej Art. 235. 1. Postępowanie dyscyplinarne jest dwuinstancyjne. Od orzeczenia
wydanego w pierwszej instancji obwinionemu przysługuje odwołanie w terminie
7 dni od dnia doręczenia orzeczenia.
2. Odwołanie składa się do Komendanta SOP za pośrednictwem przełożonego
dyscyplinarnego, który wydał orzeczenie w pierwszej instancji.
3. Komendant SOP odmawia przyjęcia odwołania, w drodze postanowienia,
jeżeli zostało wniesione po terminie lub przez osobę nieuprawnioną albo jest
niedopuszczalne. Postanowienie w tej sprawie jest ostateczne.
4. Jeżeli orzeczenie lub postanowienie w pierwszej instancji wydał minister
właściwy do spraw wewnętrznych lub Komendant SOP, odwołanie lub zażalenie nie
przysługuje. Obwiniony może jednak w terminie, o którym mowa w ust. 1, zwrócić
się do ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub Komendanta SOP
z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy. Do wniosku tego stosuje się
odpowiednio przepisy dotyczące odwołań od orzeczeń.
5. Przełożony dyscyplinarny, który wydał orzeczenie lub postanowienie
w pierwszej instancji, w przypadku wniesienia odwołania lub zażalenia niezwłocznie
przekazuje je Komendantowi SOP wraz z aktami postępowania, aktami osobowymi
obwinionego oraz ze swoim stanowiskiem, nie później jednak niż w terminie 4 dni od
dnia, w którym otrzymał odwołanie lub zażalenie.

art. 236. więcej Art. 236. 1. W postępowaniu odwoławczym rozpoznanie sprawy następuje na
podstawie stanu faktycznego ustalonego w postępowaniu dyscyplinarnym. Jeżeli jest
to potrzebne do prawidłowego wydania orzeczenia, Komendant SOP może uzupełnić
materiał dowodowy, zlecając rzecznikowi dyscyplinarnemu prowadzącemu
postępowanie dyscyplinarne wykonanie czynności dowodowych i określając ich zakres.
2. Z materiałami uzyskanymi w wyniku czynności dowodowych, o których
mowa w ust. 1, rzecznik dyscyplinarny zapoznaje obwinionego. W terminie 3 dni od
dnia zapoznania z tymi materiałami obwiniony ma prawo zgłoszenia Komendantowi
SOP uwag dotyczących przeprowadzonych czynności dowodowych.

art. 237. więcej Art. 237. 1. Komendant SOP, w terminie 7 dni od dnia wniesienia odwołania,
może powołać komisję do zbadania zaskarżonego orzeczenia, zwaną dalej „komisją”, a w przypadku orzeczenia o wymierzeniu kary dyscyplinarnej, o której mowa
w art. 215 pkt 4–5a lub 7, jest obowiązany powołać komisję.
2. Komisja składa się z 3 oficerów. Pracami komisji kieruje wskazany przez
Komendanta SOP przewodniczący.
3. Przepisy art. 227 ust. 5 i 6 stosuje się odpowiednio do członków komisji.
4. Komisja może wysłuchać rzecznika dyscyplinarnego, obwinionego lub jego obrońcy.
5. Niestawiennictwo prawidłowo zawiadomionych rzecznika dyscyplinarnego,
obwinionego lub jego obrońcy nie wstrzymuje rozpoznawania sprawy.
6. Komisja może wystąpić do Komendanta SOP o uzupełnienie materiału
dowodowego w trybie art. 236 ust. 1.

art. 238. więcej Art. 238. 1. Z przeprowadzonych czynności komisja sporządza sprawozdanie
wraz z wnioskiem dotyczącym sposobu załatwienia odwołania.
2. Komisja przedstawia Komendantowi SOP sprawozdanie, o którym mowa
w ust. 1, w terminie 21 dni od dnia jej powołania.
3. Rozpatrzenie odwołania przez Komendanta SOP następuje w terminie 30 dni
od dnia wpływu odwołania, a w przypadku powołania komisji – w terminie 14 dni od
dnia otrzymania opatrzonego datą sprawozdania, o którym mowa w ust. 1.
4. Komendant SOP może zaskarżone orzeczenie:
1) utrzymać w mocy albo
2) uchylić w całości albo w części i w tym zakresie uniewinnić obwinionego,
odstąpić od ukarania, względnie wymierzyć inną karę, albo uchylając to
orzeczenie, umorzyć postępowanie dyscyplinarne w pierwszej instancji, albo
3) uchylić w całości i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia przez
przełożonego dyscyplinarnego, gdy rozstrzygnięcie sprawy wymaga
uzupełnienia materiału dowodowego w całości lub w znacznej części albo
zaskarżone orzeczenie lub przeprowadzone postępowanie dyscyplinarne zawiera
istotne błędy lub braki.
5. Postępowanie odwoławcze umarza się w przypadku cofnięcia odwołania.
6. W postępowaniu odwoławczym Komendant SOP nie może wymierzyć
surowszej kary dyscyplinarnej, chyba że zaskarżone orzeczenie rażąco narusza prawo
lub interes służby.
7. W przypadku uchylenia w postępowaniu odwoławczym orzeczenia, o którym
mowa w ust. 4 pkt 3, i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia za dzień wszczęcia postępowania dyscyplinarnego przyjmuje się dzień wydania orzeczenia o uchyleniu.

art. 239. więcej Art. 239. 1. Orzeczenie lub postanowienie staje się prawomocne:
1) z upływem terminu do wniesienia odwołania lub zażalenia, jeżeli go nie
wniesiono;
2) w dniu wydania przez organ odwoławczy orzeczenia lub postanowienia
kończącego postępowanie.
2. Przełożony dyscyplinarny po uprawomocnieniu się orzeczenia lub
postanowienia niezwłocznie wykonuje orzeczoną karę.
3. (uchylony)
4. Komendant SOP, na wniosek przełożonego dyscyplinarnego złożony po
uprawomocnieniu się orzeczenia, wykonuje karę wyznaczenia na niższe stanowisko
służbowe, obniżenia stopnia lub wydalenia ze służby przez wydanie decyzji
odpowiednio o zwolnieniu lub odwołaniu ukaranego z dotychczas zajmowanego
stanowiska służbowego i wyznaczeniu go na niższe stanowisko służbowe, obniżeniu
stopnia albo zwolnieniu ukaranego funkcjonariusza ze służby w SOP.
5. Prawomocne orzeczenie o odstąpieniu od ukarania albo o ukaraniu oraz
prawomocne postanowienie o odstąpieniu od wszczęcia postępowania
dyscyplinarnego włącza się do akt osobowych funkcjonariusza.

art. 240. więcej Art. 240. 1. W zakresie nieuregulowanym w niniejszej ustawie do postępowania
dyscyplinarnego stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego
dotyczące porządku czynności procesowych, z wyjątkiem art. 117 i art. 117a,
wezwań, terminów, doręczeń i świadków, z wyłączeniem możliwości nakładania kar
porządkowych oraz konfrontacji, okazania, oględzin i eksperymentu procesowego.
W postępowaniu dyscyplinarnym do świadków nie stosuje się przepisu
art. 184 Kodeksu postępowania karnego.
2. O zwolnieniu od złożenia zeznania lub odpowiedzi na pytania osoby
pozostającej z obwinionym w szczególnie bliskim stosunku osobistym rozstrzyga
rzecznik dyscyplinarny. Na odmowę zwolnienia od złożenia zeznania lub odpowiedzi
na pytania służy zażalenie w terminie 3 dni od dnia doręczenia postanowienia.

art. 241. więcej Art. 241. 1. Zatarcie kary dyscyplinarnej oznacza uznanie kary za niebyłą.
2. Kary dyscyplinarne podlegają zatarciu po upływie:
1) 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się kary upomnienia;
2) 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kary nagany;
3) 12 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kary ostrzeżenia
o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku;
4) 18 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kary wyznaczenia na
niższe stanowisko służbowe;
5) 24 miesięcy od dnia orzeczenia kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do
służby.
3. W przypadku nienagannej służby, stwierdzonej w opinii służbowej,
przełożony dyscyplinarny może zatrzeć karę dyscyplinarną przed upływem terminu
określonego w ust. 2, jednak nie wcześniej niż przed upływem:
1) 3 miesięcy od orzeczenia kary upomnienia;
2) 3 miesięcy od dnia orzeczenia kary nagany;
3) 6 miesięcy od dnia orzeczenia kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do
służby na zajmowanym stanowisku;
4) 9 miesięcy od dnia orzeczenia kary wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe;
5) 12 miesięcy od dnia orzeczenia kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do
służby.
4. Za wykazanie męstwa lub odwagi oraz znaczące wyniki w służbie Komendant
SOP może w każdym czasie zatrzeć karę dyscyplinarną.
5. Jeżeli funkcjonariusz zostanie ponownie ukarany przed zatarciem kary
dyscyplinarnej, okres wymagany do zatarcia nieodbytej kary biegnie na nowo od dnia
orzeczenia nowej kary.
6. W przypadku jednoczesnego wykonywania więcej niż jednej kary
dyscyplinarnej zatarcie kar następuje z upływem terminu przewidzianego dla kary surowszej.
7. Zatarcie kary dyscyplinarnej powoduje usunięcie z akt osobowych
funkcjonariusza orzeczenia o ukaraniu. Orzeczenie o odstąpieniu od ukarania oraz
prawomocne postanowienie o odstąpieniu od wszczęcia postępowania
dyscyplinarnego usuwa się z akt osobowych po upływie 6 miesięcy od dnia jego
uprawomocnienia się, przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

art. 242. więcej Art. 242. 1. Postępowanie dyscyplinarne zakończone prawomocnym
orzeczeniem wznawia się, jeżeli:
1) dowody, na podstawie których ustalono istotne dla sprawy okoliczności, okazały
się fałszywe;
2) zostały ujawnione istotne dla sprawy okoliczności, które nie były znane w toku
postępowania dyscyplinarnego;
3) orzeczenie wydano z naruszeniem obowiązujących przepisów, jeżeli mogło to
mieć wpływ na treść orzeczenia;
4) orzeczenie zostało wydane w oparciu o inną decyzję lub orzeczenie sądu, które
zostały następnie uchylone lub zmienione;
5) prowadzone o ten sam czyn postępowanie karne, karne skarbowe lub w sprawach
o wykroczenia zostało zakończone prawomocnym wyrokiem uniewinniającym
albo orzeczeniem o umorzeniu postępowania ze względu na okoliczności
określone w art. 17 § 1 pkt 1 lub 2 Kodeksu postępowania karnego albo w art. 5
§ 1 pkt 1 lub 2 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.
2. Postępowanie dyscyplinarne wznawia się na wniosek ukaranego lub
obwinionego albo, w przypadku jego śmierci, na wniosek jego małżonka, krewnych
w linii prostej, rodzeństwa, przysposabiającego lub przysposobionego oraz rzecznika
dyscyplinarnego, jeżeli w wyniku orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego stracił moc
lub uległ zmianie przepis prawny będący podstawą wydania orzeczenia
dyscyplinarnego.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, wniosek o wznowienie postępowania
dyscyplinarnego składa się w terminie miesiąca od dnia wejścia w życie orzeczenia
Trybunału Konstytucyjnego.
4. Postępowania dyscyplinarnego w przypadku śmierci obwinionego lub
ukaranego nie wznawia się na niekorzyść ukaranego po ustaniu karalności
przewinienia dyscyplinarnego.
5. Postępowania dyscyplinarnego nie wznawia się po upływie 10 lat od dnia
uprawomocnienia się orzeczenia.
5a. Przepisu ust. 5 nie stosuje się do spraw o wznowienie postępowania
dyscyplinarnego zakończonego prawomocnym orzeczeniem o wydaleniu ze służby.
6. Przełożony dyscyplinarny, który wydał prawomocne orzeczenie
dyscyplinarne, wznawia postępowanie dyscyplinarne z urzędu albo na wniosek
ukaranego lub obwinionego albo, w przypadku jego śmierci, jego małżonka, krewnych
w linii prostej, rodzeństwa, przysposabiającego lub przysposobionego. O wznowieniu
postępowania dyscyplinarnego z urzędu zawiadamia się ukaranego lub obwinionego
albo, w przypadku jego śmierci, jego małżonka, krewnych w linii prostej, rodzeństwo,
przysposabiającego lub przysposobionego.
7. Wniosek o wznowienie postępowania dyscyplinarnego wnosi się do
przełożonego dyscyplinarnego, który wydał orzeczenie w pierwszej instancji,
w terminie 30 dni od dnia, w którym obwiniony lub ukarany dowiedział się o
okoliczności stanowiącej podstawę do wznowienia postępowania.
8. Jeżeli przyczyną wznowienia postępowania jest działalność przełożonego
dyscyplinarnego, o którym mowa w ust. 6, o wznowieniu rozstrzyga wyższy
przełożony dyscyplinarny.
9. Na postanowienie o odmowie wznowienia postępowania dyscyplinarnego
ukaranemu oraz osobom, o których mowa w ust. 6, służy zażalenie do Komendanta
SOP w terminie 7 dni od dnia doręczenia, z tym że na postanowienie wydane przez
Komendanta SOP przysługuje jedynie w takim samym terminie wniosek o ponowne
rozpatrzenie sprawy.

art. 243. więcej Art. 243. 1. Po wznowieniu postępowania dyscyplinarnego przeprowadza się
czynności dowodowe ograniczone do przyczyn wznowienia, a po ich zakończeniu,
stosownie do poczynionych ustaleń, wydaje się orzeczenie:
1) uchylające dotychczasowe orzeczenie i stwierdzające uniewinnienie ukaranego
lub umorzenie postępowania dyscyplinarnego albo
2) zmieniające dotychczasowe orzeczenie i wymierzające inną karę dyscyplinarną,
albo
3) odmawiające uchylenia dotychczasowego orzeczenia.
2. Zmiana dotychczasowego orzeczenia i wymierzenie innej kary dyscyplinarnej
nie mogą nastąpić po ustaniu karalności przewinienia dyscyplinarnego.
3. Orzeczenie kary surowszej od dotychczasowej jest możliwe tylko wtedy, gdy
wznowienie następuje z urzędu i orzeczona kara jest rażąco niewspółmierna do
popełnionego przewinienia dyscyplinarnego.
4. Jeżeli w następstwie wznowienia postępowania wymierzono karę
łagodniejszą, ulegają uchyleniu skutki kary dotychczasowej, a w przypadku
wymierzenia kary surowszej, jej wykonanie rozpoczyna się od dnia wymierzenia.
5. Na orzeczenie i postanowienie wydane w trybie wznowienia postępowania
dyscyplinarnego służy ukaranemu lub obwinionemu, a w przypadku jego śmierci, jego
małżonkowi, krewnym w linii prostej, rodzeństwu, przysposabiającemu lub
przysposobionemu odwołanie lub zażalenie do Komendanta SOP w terminie 7 dni od
dnia doręczenia, z tym że na orzeczenia i postanowienia wydane przez Komendanta SOP przysługuje jedynie w takim samym terminie wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.
6. Termin zatarcia kary zmienionej w następstwie wznowienia postępowania
liczy się od dnia uprawomocnienia się orzeczenia o wymierzeniu nowej kary. Na
poczet okresu zatarcia nowej kary zalicza się okres zatarcia, który upłynął od
uprawomocnienia się orzeczenia kary dotychczasowej.

art. 244. więcej Art. 244. Od orzeczenia oraz postanowienia kończącego postępowanie
dyscyplinarne funkcjonariuszowi przysługuje prawo wniesienia skargi do sądu
administracyjnego.

art. 245. więcej Art. 245. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, obieg dokumentów związanych z postępowaniem dyscyplinarnym
oraz wzory postanowień i innych dokumentów sporządzanych w postępowaniu
dyscyplinarnym, mając na względzie potrzebę zapewnienia rzetelności i sprawności
prowadzonego postępowania.

art. 246. więcej Art. 246. (uchylony).

art. 247. więcej Art. 247. (uchylony).

art. 248. więcej Art. 248. (uchylony).

art. 249. więcej Art. 249. (uchylony).

art. 250. więcej Art. 250. (uchylony).

art. 251. więcej Art. 251. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1822, z późn.
zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) użyte w art. 163 w § 3 i 4, w art. 814 w § 4 oraz w art. 1057 w § 2 wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służby Ochrony Państwa”;
2) w art. 476 w § 2 w pkt 5 i w § 5 w pkt 2 w lit. d oraz w art. 4778 w § 2 w pkt 3 po wyrazach „Biurze Ochrony Rządu,”
dodaje się wyrazy „Służbie Ochrony Państwa,”;
3) w art. 811:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. W obrębie budynków wojskowych i zajmowanych przez Policję, Straż Graniczną, Służbę Ochrony
Państwa, Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencję Wywiadu, Służbę Kontrwywiadu Wojskowego,
Służbę Wywiadu Wojskowego lub Centralne Biuro Antykorupcyjne oraz na okrętach wojennych można dokonywać czynności egzekucyjnych tylko po uprzednim zawiadomieniu odpowiednio właściwego komendanta lub kierownika jednostki i w asyście wyznaczonego organu wojskowego, organu Policji lub przedstawiciela Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Służby Ochrony Państwa lub Centralnego Biura Antykorupcyjnego.”,
b) w § 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości – w przypadku
wykonywania asysty przez Policję, Straż Graniczną lub Służbę Ochrony Państwa;”.

art. 252. więcej Art. 252. W ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2017 r.
poz. 1201, 1475, 1954 i 2491) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 48 w § 5 wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służby Ochrony Państwa”;
2) w art. 50:
a) § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. W obrębie budynków wojskowych i zajmowanych przez Policję, Służbę Ochrony Państwa, Agencję
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencję Wywiadu, Służbę Kontrwywiadu Wojskowego, Służbę Wywiadu Wojskowego, Centralne Biuro Antykorupcyjne lub Straż Graniczną oraz na okrętach wojennych można dokonywać
czynności egzekucyjnych tylko po uprzednim zawiadomieniu odpowiednio właściwego komendanta lub kierownika jednostki i w asyście wyznaczonego organu wojskowego lub organu Policji, Służby Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu
Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego lub Straży Granicznej.”,
b) w § 3 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) minister właściwy do spraw wewnętrznych – w przypadku wykonywania asysty przez Policję, Służbę
Ochrony Państwa lub Straż Graniczną;”;
3) art. 153 otrzymuje brzmienie:
„Art. 153. § 1. Przymus bezpośredni w stosunku do żołnierza w czynnej służbie wojskowej albo funkcjonariusza
Policji, Służby Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu
Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego lub Straży Granicznej może być
zastosowany tylko przez odpowiednio Żandarmerię Wojskową lub wojskowy organ porządkowy albo organ Policji,
Służby Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego lub Straży Granicznej.
§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, gdy ze względów sanitarnych lub innych społecznych zachodzi potrzeba natychmiastowego wykonania egzekwowanego obowiązku, a Żandarmerii Wojskowej lub wojskowego organu porządkowego albo właściwego organu Policji, Służby Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji
Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego
lub Straży Granicznej nie ma na miejscu.”.

art. 253. więcej Art. 253. W ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U.
z 2017 r. poz. 1430 i 2217) wprowadza się następujące zmiany:
1) użyte w art. 44 w ust. 1 w pkt 2, w art. 49 w ust. 1d w pkt 4, w art. 59a w ust. 3 w pkt 6, w art. 169 w ust. 1 w pkt 8,
w art. 175 w ust. 4 w pkt 5, w art. 206a w ust. 1 w pkt 5 oraz w art. 208 w ust. 2a w różnym przypadku wyrazy „Biuro
Ochrony Rządu” zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami „Służba Ochrony Państwa”;
2) w art. 44 w ust. 1 w pkt 3 i w ust. 6 po wyrazach „Biurze Ochrony Rządu,” dodaje się wyrazy „Służby Ochrony Państwa”;
3) w art. 44 w ust. 5 oraz w art. 76a w ust. 1 i 3 po wyrazach „Biura Ochrony Rządu,” dodaje się wyrazy „Służby Ochrony
Państwa,”;
4) w art. 98s w ust. 15 w pkt 4 po wyrazach „Biuru Ochrony Rządu” dodaje się wyrazy „oraz Służbie Ochrony Państwa”.

art. 254. więcej Art. 254. W ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r. poz. 108 i 4) art. 302 otrzymuje
brzmienie:
„Art. 302. Do okresu zatrudnienia wlicza się okres służby w Policji, Urzędzie Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie Wywiadu Wojskowego,
Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, Biurze Ochrony Rządu, Służbie Ochrony Państwa, Służbie Więziennej, Straży
Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej w zakresie i na zasadach przewidzianych odrębnymi przepisami.”.

art. 255. więcej Art. 255. W ustawie z dnia 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach
państwowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 625 i 1948) w art. 2a po pkt 10 dodaje się pkt 10a w brzmieniu:
„10a) Służba Ochrony Państwa;”.

art. 256. więcej Art. 256. W ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1870 i 2400) art. 75 otrzymuje
brzmienie:
„Art. 75. Stosunek służbowy oraz wynikające z niego prawa i obowiązki radców prawnych i aplikantów radcowskich będących żołnierzami w czynnej służbie wojskowej, funkcjonariuszami Policji, Służby Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej lub Służby Więziennej w zakresie nieokreślonym niniejszą ustawą określają przepisy odrębnych ustaw.”.

art. 257. więcej Art. 257. W ustawie z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2017 r. poz. 1261 i 2111)
w art. 20 w ust. 1 i w ust. 2 w pkt 3 użyte w różnym przypadku wyrazy „Biuro Ochrony Rządu” zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami „Służba Ochrony Państwa”.

art. 258. więcej Art. 258. W ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2222 oraz z 2018 r. poz. 12)
w art. 13 w ust. 3 w pkt 1 w lit. a oraz w ust. 3a w pkt 2 wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służby
Ochrony Państwa”.

art. 259. więcej Art. 259. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2017 r. poz. 2067 i 2405 oraz z 2018 r. poz. 106)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 w ust. 2 po pkt 4 dodaje się pkt 4a w brzmieniu:
„4a) ochrona obiektów stanowiących siedziby członków Rady Ministrów, z wyłączeniem obiektów służących Ministrowi Obrony Narodowej i Ministrowi Sprawiedliwości, wskazanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych;”;
2) w art. 5b w ust. 1, w art. 25a w ust. 1 i 3, w art. 47 w ust. 2, w art. 56 w ust. 4 oraz w art. 98 wyrazy „Biura Ochrony
Rządu” zastępuje się wyrazami „Służby Ochrony Państwa”;
3) po art. 14 dodaje się art. 14a w brzmieniu:
„Art. 14a. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych, podejmuje decyzję o objęciu przez Policję ochroną obiektów, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 4a, oraz o zakresie realizowanych wobec nich działań.”;
4) w art. 20c ust. 5 i 6 otrzymują brzmienie:
„5. Komendant Główny Policji, Komendant CBŚP, Komendant BSWP i komendant wojewódzki Policji prowadzą rejestry wystąpień o uzyskanie danych telekomunikacyjnych, pocztowych i internetowych zawierające informacje
identyfikujące jednostkę organizacyjną Policji i funkcjonariusza Policji uzyskującego te dane, ich rodzaj, cel uzyskania
oraz czas, w którym zostały uzyskane. Rejestry prowadzi się w formie elektronicznej, z zachowaniem przepisów
o ochronie informacji niejawnych.
6. Dane, o których mowa w ust. 1, które mają znaczenie dla postępowania karnego, Komendant Główny Policji,
Komendant CBŚP, Komendant BSWP albo komendant wojewódzki Policji przekazują prokuratorowi właściwemu
miejscowo lub rzeczowo. Prokurator podejmuje decyzję o zakresie i sposobie wykorzystania przekazanych danych.”;
5) w art. 25a w ust. 2 wyrazy „Szefem Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Komendantem Służby Ochrony
Państwa”;
6) w art. 47 w ust. 2 i w art. 56 w ust. 4 po wyrazach „Biura Ochrony Rządu” dodaje się wyrazy „ , Służby Ochrony Państwa”;
7) w art. 110 w ust. 15 w zdaniu drugim po wyrazach „Komendantowi BSWP” dodaje się wyrazy „oraz jego zastępcom”;
8) w art. 133:
a) ust. 3b otrzymuje brzmienie:
„3b. Przełożonym dyscyplinarnym Komendanta BSWP i jego zastępcy jest minister właściwy do spraw wewnętrznych, z tym, że kary określone w art. 134 pkt 2–6 wykonuje Komendant Główny Policji. Przepisy art. 135d
ust. 2, art. 135h ust. 2, art. 135k ust. 4, art. 135r ust. 9 oraz art. 135s ust. 5 stosuje się odpowiednio.”,
b) w ust. 8 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) Komendant Główny Policji – w stosunku do Komendanta CBŚP, komendanta wojewódzkiego Policji,
Komendanta Stołecznego Policji, komendanta szkoły policyjnej i dowódcy kontyngentu policyjnego.”.

art. 260. więcej Art. 260. W ustawie z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2017 r. poz. 2365 i 2405 oraz z 2018
r. poz. 106) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3c w ust. 1, w art. 9e w ust. 1 w pkt 6, w art. 9f w ust. 1 w pkt 1 i 1a, w art. 31a w ust. 1 i 3, w art. 61 w ust. 1
i 2, w art. 98 w ust. 3 oraz w art. 102 w ust. 1 wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służby Ochrony
Państwa”;
2) w art. 31a w ust. 2 wyrazy „Szefem Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Komendantem Służby Ochrony
Państwa”;
3) w art. 61 w ust. 1 i 2, w art. 98 w ust. 3 oraz w art. 106 po użytych w różnej formie wyrazach „Biuro Ochrony Rządu,”
dodaje się w odpowiedniej formie wyrazy „Służba Ochrony Państwa,”;
4) w art. 113a w ust. 13 po wyrazach „Komendantowi BSWSG” dodaje się wyrazy „oraz jego zastępcom”.

art. 261. więcej Art. 261. W ustawie z dnia 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych (Dz. U. z 2015 r. poz. 295 i 1240
oraz z 2016 r. poz. 1948) w art. 19 w ust. 2 po wyrazach „Centralnym Biurze Antykorupcyjnym,” dodaje się wyrazy „Służbie Ochrony Państwa,”.

art. 262. więcej Art. 262. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032,
z późn. zm.) w art. 21 w ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:
1) w pkt 49a i 77 użyte w różnym przypadku wyrazy „Biuro Ochrony Rządu” zastępuje się użytymi w odpowiednim
przypadku wyrazami „Służba Ochrony Państwa”;
2) w pkt 80 skreśla się wyrazy „Biura Ochrony Rządu”;
3) w pkt 82a wyrazy „w art. 108a ust. 3a ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. z 2016 r.
poz. 552, 904, 960 i 1250)” zastępuje się wyrazami „w art. 193 ust. 4 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Służbie
Ochrony Państwa (Dz. U. z 2018 r. poz. 138)”.

art. 263. więcej Art. 263. W ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2017 r. poz. 1204, 1321 i 1567
oraz z 2018 r. poz. 106) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 23 w ust. 11 w pkt 1 po wyrazach „Agencja Wywiadu,” dodaje się wyrazy „Służba Ochrony Państwa,”;
2) w art. 61 w ust. 8 oraz w art. 66 w ust. 2 wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służby Ochrony
Państwa”;
3) w art. 83 w ust. 1 w pkt 7, w art. 84 oraz w art. 100 w ust. 2 po wyrazach „Biura Ochrony Rządu,” dodaje się wyrazy
„Służby Ochrony Państwa,”;
4) w art. 88 w ust. 4:
a) w pkt 1 po wyrazach „Biurze Ochrony Rządu,” dodaje się wyrazy „Służbie Ochrony Państwa,”,
b) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) okresy traktowane jako równorzędne ze służbą w Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji
Wywiadu, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Służbie Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej lub w Służbie Więziennej, wymienione w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu
emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby
Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży
Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin;”.

art. 264. więcej Art. 264. W ustawie z dnia 16 października 1992 r. o orderach i odznaczeniach (Dz. U. z 2015 r. poz. 475 i 1266,
z 2016 r. poz. 1948 oraz z 2017 r. poz. 2303) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 14a w ust. 2 oraz w art. 17 w ust. 1 po wyrazach „Centralnego Biura Antykorupcyjnego,” dodaje się wyrazy
„Służby Ochrony Państwa,”;
2) w art. 19a w ust. 2a wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służby Ochrony Państwa”.

art. 265. więcej Art. 265. W ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin
(Dz. U. z 2017 r. poz. 2225) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 6a uchyla się ust. 10;
2) użyte w art. 15 w ust. 3a i w art. 39a w różnym przypadku wyrazy „Biuro Ochrony Rządu” zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami „Służba Ochrony Państwa”;
3) w art. 32a oraz w art. 32c po wyrazach „Biurze Ochrony Rządu,” dodaje się wyrazy „Służbie Ochrony Państwa,”.

art. 266. więcej Art. 266. W ustawie z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2018 r. poz. 132) wprowadza się następujące zmiany:
1) użyte w tytule ustawy, w art. 1, w art. 3 w ust. 1 w pkt 7, w art. 12, w art. 13 w ust. 1 we wprowadzeniu do wyliczenia,
w art. 18b w ust. 1, w art. 21 w ust. 1, w art. 33a, w art. 33b w ust. 1, w art. 40a oraz w art. 42 w ust. 3 w zdaniu pierwszym w różnym przypadku wyrazy „Biuro Ochrony Rządu” zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami „Służba Ochrony Państwa”;
2) w art. 3 w ust. 2 i 3 po wyrazach „Biurze Ochrony Rządu,” dodaje się wyrazy „Służbie Ochrony Państwa,”;
3) po art. 10a dodaje się art. 10b w brzmieniu:
„Art. 10b. 1. Emeryci i renciści Biura Ochrony Rządu oraz osoby uprawnione do renty rodzinnej po funkcjonariuszach, emerytach i rencistach Biura Ochrony Rządu, z zastrzeżeniem art. 39, zachowują prawo do świadczeń ustalonych na podstawie ustawy.
2. Funkcjonariusze Biura Ochrony Rządu nabywają prawo do świadczeń pieniężnych z zaopatrzenia emerytalnego na warunkach określonych w przepisach obowiązujących w dniu zwolnienia ze służby.”;
4) w art. 13 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) okresy służby w charakterze funkcjonariusza Urzędu Ochrony Państwa lub Biura Ochrony Rządu;”;
5) w art. 18a w ust. 1 po wyrazach „Biurze Ochrony Rządu” dodaje się wyrazy „Służbie Ochrony Państwa”;
6) w art. 18b ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Jako równorzędne ze służbą, o której mowa w ust. 1, traktuje się okresy:
1) służby w Biurze Ochrony Rządu;
2) służby wojskowej uwzględniane przy ustalaniu prawa do emerytury wojskowej.”;
7) w art. 18d w ust. 1 po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu:
„6a) art. 107 ust. 1 pkt 1 i 8 oraz ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Służbie Ochrony Państwa (Dz. U.
z 2018 r. poz. 138);”;
8) w art. 24 w pkt 1a w lit. e na końcu dodaje się przecinek i dodaje się lit. f w brzmieniu:
„f) w czasie pełnienia służby poza granicami państwa, jeżeli funkcjonariusz wykonywał zadania w warunkach, o których mowa w art. 145 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Służbie Ochrony Państwa”;
9) w art. 32 w ust. 1 w pkt 1 po wyrazach „Biura Ochrony Rządu” dodaje się wyrazy „ , Służby Ochrony Państwa”.

art. 267. więcej Art. 267. W ustawie z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. z 2017 r. poz. 882, 2245
i 2439) w art. 50 w ust. 2 w pkt 4 wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służby Ochrony Państwa”.

art. 268. więcej Art. 268. W ustawie z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym
(Dz. U. z 2017 r. poz. 1057 oraz z 2018 r. poz. 12) w art. 37g w pkt 1 wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służby Ochrony Państwa”.

art. 269. więcej Art. 269. W ustawie z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U.
z 2018 r. poz. 133) w art. 78c w ust. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) rozdziału 8 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Służbie Ochrony Państwa (Dz. U. z 2018 r. poz. 138);”.

art. 270. więcej Art. 270. W ustawie z dnia 14 grudnia 1995 r. o urzędzie Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. z 2017 r. poz. 2149)
w art. 8 w ust. 1 w pkt 7 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 8 w brzmieniu:
„8) ochrona obiektów i urządzeń o szczególnym znaczeniu oraz zapewnienie ich funkcjonowania.”.

art. 271. więcej Art. 271. W ustawie z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora (Dz. U. z 2016 r. poz. 1510
i 2074, z 2017 r. poz. 38 oraz z 2018 r. poz. 7) w art. 25 w ust. 3a w pkt 2 wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się
wyrazami „Służby Ochrony Państwa”.

art. 272. więcej Art. 272. W ustawie z dnia 30 maja 1996 r. o uposażeniu byłego Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U.
z 2017 r. poz. 1992) w art. 5 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Były Prezydent zachowuje uprawnienie do ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na zasadach
określonych w ustawie z dnia 8 grudnia 2017 r. o Służbie Ochrony Państwa (Dz. U. z 2018 r. poz. 138).”.

art. 273. więcej Art. 273. W ustawie z dnia 21 czerwca 1996 r. o szczególnych formach sprawowania nadzoru przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych (Dz. U. poz. 491, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) użyte w art. 1a w pkt 1, w art. 1b we wprowadzeniu do wyliczenia oraz w pkt 3 i 5–9, w art. 1c w pkt 1, w art. 1d,
w art. 6 w ust. 3, w art. 7, w art. 9 w ust. 1 w pkt 1 i 4, w art. 11a w ust. 1 i w ust. 3 w pkt 1, w pkt 2 lit. b–d i f, w pkt 3,
4, 7 i 9–11, w art. 11g w ust. 5 i 12, w art. 11j w ust. 1 w pkt 8–10, w art. 11n w ust. 1 oraz w art. 11zh w różnym przypadku wyrazy „Biuro Ochrony Rządu” zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami „Służba Ochrony Państwa”;
2) użyte w art. 1b w pkt 10, w art. 9 w ust. 1 w pkt 2, w art. 11a w ust. 3 w pkt 12, w art. 11g w ust. 5 i 6 w różnym przypadku wyrazy „Szef Biura Ochrony Rządu” zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami „Komendant
Służby Ochrony Państwa”;
3) w art. 1c pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) zapoznawania się z wynikami i materiałami czynności operacyjno-rozpoznawczych prowadzonych w Policji,
Straży Granicznej i Służbie Ochrony Państwa;”;
4) w art. 9 w ust. 4 wyrazy „art. 19a ust. 3 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. z 2017 r.
poz. 985, 1321 i 2405 oraz z 2018 r. poz. 106)” zastępuje się wyrazami „art. 64 ust. 3–7 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r.
o Służbie Ochrony Państwa (Dz. U. z 2018 r. poz. 138)”;
5) w art. 11a w ust. 3:
a) w pkt 2 w lit. b wyrazy „w art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu” zastępuje
się wyrazami „w art. 3 pkt 1 lit. f ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Służbie Ochrony Państwa”,
b) pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) analizowanie i ocenianie czynności operacyjno-rozpoznawczych prowadzonych w Policji, Straży Granicznej i Służbie Ochrony Państwa oraz ujawnianie nieprawidłowości w tym obszarze w zakresie, w jakim nie
narusza to kompetencji prokuratury i sądu;”;
6) w art. 11g ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
„2. W skład Biura wchodzą funkcjonariusze Policji, Straży Granicznej i Służby Ochrony Państwa oddelegowani
do wykonywania zadań w Biurze, zwani dalej „inspektorami Biura”.
3. Do Biura mogą zostać oddelegowani, w celu wspomagania inspektorów Biura przy wykonywaniu ich zadań,
strażacy Państwowej Straży Pożarnej, zwani dalej „ekspertami Biura”.”;
7) w art. 11j w ust. 1:
a) pkt 1–3 otrzymują brzmienie:
„1) bezpośredniego zlecania wykonania określonych czynności, w tym również w trybie czynności operacyjno-
-rozpoznawczych, Komendantowi Biura Spraw Wewnętrznych Policji, zwanemu dalej „Komendantem
BSWP”, i Komendantowi Biura Spraw Wewnętrznych Straży Granicznej, zwanemu dalej „Komendantem
BSWSG”, oraz żądania od nich informacji na temat wyników tych czynności, w uzasadnionych przypadkach
z wyłączeniem informowania przełożonych służbowych kierowników tych jednostek organizacyjnych,
a także Komendantowi Służby Ochrony Państwa;
2) bezpośredniego żądania od Komendanta BSWP, Komendanta BSWSG i Komendanta Służby Ochrony Państwa informacji dotyczących wyników czynności operacyjno-rozpoznawczych prowadzonych wobec podmiotów nadzorowanych oraz wobec zachodzących w tych podmiotach zjawisk i zdarzeń;
3) bezpośredniego zlecania Komendantowi BSWP, Komendantowi BSWSG i Komendantowi Służby Ochrony
Państwa dokonywania sprawdzeń kandydatów, o których mowa w art. 11a ust. 3 pkt 2;”,
b) pkt 7 otrzymuje brzmienie:
„7) uzyskania dostępu do materiałów uzyskanych w wyniku prowadzonych czynności operacyjno-rozpoznawczych Policji, Straży Granicznej i Służby Ochrony Państwa, w celu analizy i oceny prowadzonych form
czynności operacyjno-rozpoznawczych, z zachowaniem ograniczeń wynikających z przepisów odpowiednio art. 20b ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, art. 9d ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży
Granicznej lub art. 67 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Służbie Ochrony Państwa;”;
8) w art. 11zk wyrazy „ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „ustawy z dnia
8 grudnia 2017 r. o Służbie Ochrony Państwa”.

art. 274. więcej Art. 274. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2017 r. poz. 220, 791, 1089, 1387
i 1566 oraz z 2018 r. poz. 9) w art. 21a w pkt 1 oraz w art. 28b w pkt 4 wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służby Ochrony Państwa”.

art. 275. więcej Art. 275. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1904 i 2405 oraz
z 2018 r. poz. 5 i 106) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 134 w § 1 po wyrazach „Centralnego Biura Antykorupcyjnego,” dodaje się wyrazy „Służby Ochrony Państwa,”;
2) w art. 309 w pkt 2 po wyrazach „Służby Wywiadu Wojskowego,” dodaje się wyrazy „Służby Ochrony Państwa,”.

art. 276. więcej Art. 276. W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1260 i 1926 oraz
z 2018 r. poz. 79 i 106) wprowadza się następujące zmiany:
1) użyte w art. 2 w pkt 37, w art. 6 w ust. 1 w pkt 11, w art. 39 w ust. 2 w pkt 6, w art. 53 w ust. 1 w pkt 10, w art. 64e
w ust. 1 w pkt 5, w art. 66 w ust. 1b w pkt 1, w ust. 4 w pkt 4 i w ust. 7, w art. 70d w ust. 3, w art. 70zn w ust. 4,
w art. 73 w ust. 3, w art. 76 w ust. 3 i w ust. 5 w pkt 4 oraz w art. 86 w ust. 1 w różnym przypadku wyrazy „Biuro
Ochrony Rządu” zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami „Służba Ochrony Państwa”;
2) użyte w art. 86 w ust. 4, w art. 80c ust. 1 pkt 7, w art. 100ah w ust. 1 w pkt 9 i w art. 100c w ust. 1 w pkt 5a w różnym
przypadku wyrazy „Szef Biura Ochrony Rządu” zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami „Komendant Służby Ochrony Państwa”.

art. 277. więcej Art. 277. W ustawie z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. z 2017 r. poz. 2213) w art. 26 w ust. 7
pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) zaświadczenia o ukończeniu kursów organizowanych przez ośrodki szkolenia Policji, Straży Granicznej, Służby
Więziennej, Biura Ochrony Rządu lub Służby Ochrony Państwa, o ile kursy te spełniają wymagania określone
w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie ust. 9;”.

art. 278. więcej Art. 278. W ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2046 i 1948 oraz z 2017 r. poz. 777, 935, 1428 i 2494) w art. 6b² w ust. 1 w pkt 1 wyrazy
„Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służby Ochrony Państwa”.

art. 279. więcej Art. 279. W ustawie z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz. U.
z 2017 r. poz. 870 i 1321) w art. 111a w ust. 1 w pkt 1 w lit. b wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami
„Służby Ochrony Państwa”.

art. 280. więcej Art. 280. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.)
w art. 297 w § 1 w pkt 7 oraz w art. 298 w pkt 5a wyrazy „Biuru Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służbie Ochrony
Państwa”.

art. 281. więcej Art. 281. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 1876, 2361 i 2491 oraz z 2018
r. poz. 62 i 106) w art. 105 w ust. 1 w pkt 2 w lit. k oraz w art. 110 w pkt 6 wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się
wyrazami „Służby Ochrony Państwa”.

art. 282. więcej Art. 282. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 922) w art. 43
w ust. 2 po wyrazach „Służbę Wywiadu Wojskowego” dodaje się wyrazy „ , Służbę Ochrony Państwa”.

art. 283. więcej Art. 283. W ustawie z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2017 r. poz. 888, 1086,
1566, 1909, 2180 i 2494) w art. 29 w ust. 4 wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służby Ochrony Państwa”.

art. 284. więcej Art. 284. W ustawie z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek
sfery budżetowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 2217) w art. 1 w ust. 3 w pkt 2 wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służby Ochrony Państwa”.

art. 285. więcej Art. 285. W ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1778
oraz z 2018 r. poz. 106) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 8 w ust. 15 pkt 7 otrzymuje brzmienie:
„7) Służby Ochrony Państwa.”;
2) w art. 22 w ust. 3a w pkt 2 oraz w art. 40 w ust. 8a wyrazy „Biura Ochrony Rządu,” zastępuje się wyrazami „Służby
Ochrony Państwa,”.

art. 286. więcej Art. 286. W ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U.
z 2017 r. poz. 1383, 1386 i 2120) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 w ust. 2, w art. 32 w ust. 3 w pkt 6 oraz w art. 173 w ust. 1a po wyrazach „Biura Ochrony Rządu,” dodaje się
wyrazy „Służby Ochrony Państwa,”;
2) w art. 85 w ust. 6 oraz w art. 95 w ust. 2 wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służby Ochrony Państwa”;
3) w art. 6 w ust. 1 w pkt 6 w lit. h średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. i w brzmieniu:
„i) w Służbie Ochrony Państwa;”;
4) w art. 45 w ust. 2 w pkt 6 dodaje się przecinek i dodaje się pkt 7 w brzmieniu:
„7) Służbie Ochrony Państwa”.

art. 287. więcej Art. 287. W ustawie z dnia 7 maja 1999 r. o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Służby Celno-Skarbowej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego i Centralnego
Biura Antykorupcyjnego (Dz. U. z 2015 r. poz. 620 oraz z 2016 r. poz. 1948) w tytule ustawy, w art. 1 w ust. 1 oraz w ust. 2
w pkt 1 wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służby Ochrony Państwa”.

art. 288. więcej Art. 288. W ustawie z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2017 r. poz. 1839 oraz z 2018 r. poz. 106)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 w pkt 1, w art. 15 w ust. 6, w art. 16 w ust. 2 oraz w art. 49 wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służby Ochrony Państwa”;
2) w art. 39 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Cudzoziemcom, o których mowa w ust. 1, właściwy organ Policji wydaje terminowe pozwolenie na broń na
okres pełnienia przez te osoby funkcji w misjach dyplomatycznych i urzędach konsularnych w Rzeczypospolitej Polskiej, po uzyskaniu pozytywnej opinii Komendanta Służby Ochrony Państwa.”;
3) w art. 41 po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
„3a. Zaświadczenia, o których mowa w ust. 1 i 3, wydaje się po uzyskaniu pozytywnej opinii Komendanta
Służby Ochrony Państwa.”.

art. 289. więcej Art. 289. W ustawie z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz
o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 966 i 1948) w art. 2 w pkt 2 wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się
wyrazami „Służby Ochrony Państwa”.

art. 290. więcej Art. 290. W ustawie z dnia 24 maja 2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym (Dz. U. z 2017 r. poz. 678 i 1475 oraz
z 2018 r. poz. 106) w art. 6 w ust. 1 w pkt 7 po wyrazach „Służbie Kontrwywiadu Wojskowego,” dodaje się wyrazy „Służbie Ochrony Państwa,”.

art. 291. więcej Art. 291. W ustawie z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1127, 1089 i 2491
oraz z 2018 r. poz. 106) w art. 54 w ust. 1 w pkt 6 wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służbie Ochrony
Państwa”.

art. 292. więcej Art. 292. W ustawie z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. z 2014 r. poz. 1392, z 2015 r. poz. 1274 oraz
z 2017 r. poz. 60, 858 i 2282) w art. 35 w pkt 2 wyrazy „Biuru Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służbie Ochrony
Państwa”.

art. 293. więcej Art. 293. W ustawie z dnia 22 czerwca 2001 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania
i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz. U. z 2017 r. poz. 290) w art. 30 w ust. 2 w pkt 1 w lit. b, w pkt 2 w lit. f, w pkt 3 w lit. e, w pkt 7 w lit. b oraz
w pkt 9 w lit. b wyrazy „Biuru Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służbie Ochrony Państwa”.

art. 294. więcej Art. 294. W ustawie z dnia 6 lipca 2001 r. o gromadzeniu, przetwarzaniu i przekazywaniu informacji kryminalnych
(Dz. U. z 2015 r. poz. 1930 oraz z 2016 r. poz. 1948) w art. 19 w pkt 8 wyrazy „Biuro Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służba Ochrony Państwa”.

art. 295. więcej Art. 295. W ustawie z dnia 6 lipca 2001 r. o usługach detektywistycznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 556) w art. 29
w ust. 1 w pkt 7 po wyrazach „Biura Ochrony Rządu,” dodaje się wyrazy „Służby Ochrony Państwa,”.

art. 296. więcej Art. 296. W ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 23, 3, 5
i 106) w art. 16 w § 4a w pkt 3 po wyrazach „Centralne Biuro Antykorupcyjne” dodaje się wyrazy „ , Służbę Ochrony Państwa”.

art. 297. więcej Art. 297. W ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej (Dz. U. z 2017 r. poz. 161 i 476) w art. 16
w pkt 2 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
„3) odpowiada za bezpieczeństwo placówki zagranicznej i zapewnia jej ochronę, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3b ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1483, z późn. zm.) oraz w art. 3 pkt 1 lit. f ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Służbie Ochrony Państwa (Dz. U. z 2018 r. poz. 138).”.

art. 298. więcej Art. 298. W ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowych
(Dz. U. z 2016 r. poz. 1483 i 1948 oraz z 2017 r. poz. 244, 768, 1086 i 2405) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 w ust. 2 po pkt 4 dodaje się pkt 4a i 4b w brzmieniu:
„4a) osób przebywających na terenach lub w obiektach placówek zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej;
4b) osób stwarzających lub mogących stwarzać zagrożenie dla osoby ochranianej;”;
2) w art. 4:
a) w ust. 1 po pkt 3a dodaje się pkt 3b w brzmieniu:
„3b) ochranianie placówek zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej znajdujących się w miejscu stacjonowania
Polskich Kontyngentów Wojskowych oraz ochrona personelu dyplomatyczno-konsularnego tych placówek;”,
b) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
„5. Wykonywanie zadań, o których mowa w ust. 1 pkt 3b, odbywa się w ramach użycia Sił Zbrojnych poza
granicami państwa w rozumieniu ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz. U. z 2014 r. poz. 1510).”;
3) w art. 5 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Żandarmeria Wojskowa może wykonywać zadania należące do jej zakresu działania również poza granicami
Rzeczypospolitej Polskiej w stosunku do:
1) żołnierzy polskich;
2) osób, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 4a i 4b;
3) polskich pracowników zatrudnionych za granicą w polskich jednostkach wojskowych i w polskich przedstawicielstwach wojskowych, chyba że umowa międzynarodowa stanowi inaczej.”;
4) w art. 11 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
„3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się przy wykonywaniu czynności ochronnych.”;
5) w art. 12 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się przy wykonywaniu czynności ochronnych oraz czynności operacyjno-rozpoznawczych, o których mowa w art. 40 ust. 2.”;
6) w art. 14 w ust. 1 w pkt 2 i w ust. 2 oraz w art. 21 w ust. 1 wyrazy „Biurem Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami
„Służbą Ochrony Państwa”;
7) w art. 17 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Przy wykonywaniu zadań, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3b, do żołnierzy Żandarmerii Wojskowej stosuje się odpowiednio przepisy art. 7b i art. 7c ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa.”.

art. 299. więcej Art. 299. W ustawie z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 2200 oraz z 2018 r.
poz. 12 i 79) w art. 67 w ust. 1 wyrazy „Biurem Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służbą Ochrony Państwa”.

art. 300. więcej Art. 300. W ustawie z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U.
z 2017 r. poz. 1920 i 2405) wprowadza się następujące zmiany:
1) użyte w art. 11, w art. 12 w ust. 1 w pkt 7 oraz w art. 13 w ust. 1 w pkt 1 w różnym przypadku wyrazy „Biuro Ochrony
Rządu” zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami „Służba Ochrony Państwa”;
2) w art. 59a w ust. 5, w art. 113 oraz w art. 131 w ust. 2 wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służby
Ochrony Państwa”;
3) w art. 77 w ust. 1 po wyrazach „Biura Ochrony Rządu,” dodaje się wyrazy „Służby Ochrony Państwa,”;
4) w art. 77 w ust. 3 po wyrazach „stopień podporucznika Biura Ochrony Rządu,” dodaje się wyrazy „stopień podporucznika Służby Ochrony Państwa,”.

art. 301. więcej Art. 301. W ustawie z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego
(Dz. U. z 2017 r. poz. 283) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 w ust. 3 wyrazy „Biuro Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służba Ochrony Państwa”;
2) w art. 2a w pkt 1 lit. f otrzymuje brzmienie:
„f) Służby Ochrony Państwa, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Służbie Ochrony Państwa
(Dz. U. z 2018 r. poz. 138),”.

art. 302. więcej Art. 302. W ustawie z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (Dz. U. z 2017 r. poz. 959 i 1089) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 66 w ust. 1c, w art. 66a w ust. 1 w pkt 3, w art. 116 w ust. 3 w pkt 1, w art. 126a w ust. 2 w pkt 1 i 2, w art. 149a
w ust. 1 oraz w art. 207 w ust. 8 wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służby Ochrony Państwa”;
2) w art. 76 w ust. 1 w pkt 3 w lit. a wyrazy „Szefa Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Komendanta Służby
Ochrony Państwa”.

art. 303. więcej Art. 303. W ustawie z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1726
i 2138 oraz z 2017 r. poz. 60) w art. 17a w ust. 1 i 5 po wyrazach „Biura Ochrony Rządu” dodaje się wyrazy „ , Służby Ochrony
Państwa”.

art. 304. więcej Art. 304. W ustawie z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1952 oraz z 2018 r.
poz. 107) w art. 3 w pkt 5 wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służby Ochrony Państwa”.

art. 305. więcej Art. 305. W ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2017 r.
poz. 1065, z późn. zm.) w art. 71 w ust. 2 w pkt 1 oraz w art. 104 w ust. 1 w pkt 1 w lit. g wyrazy „Biura Ochrony Rządu”
zastępuje się wyrazami „Służby Ochrony Państwa”.

art. 306. więcej Art. 306. W ustawie z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami
inwestycyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 56, z 2017 r. poz. 2491 oraz z 2018 r. poz. 106) w art. 281 w ust. 1 w pkt 8 wyrazy
„Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służby Ochrony Państwa”.

art. 307. więcej Art. 307. W ustawie z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2017 r. poz. 1907 i 2201 oraz z 2018
r. poz. 106) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 178 w ust. 3 wyrazy „Szef Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Komendant Służby Ochrony Państwa”;
2) w art. 179 w ust. 3 w pkt 1 w lit. a po wyrazach „Straż Graniczną,” dodaje się wyrazy „Służbę Ochrony Państwa,”.

art. 308. więcej Art. 308. W ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1938, 2110, 2217, 2361 i 2434 oraz z 2018 r. poz. 107) użyte w art. 42 w ust. 2, w art. 47
w ust. 2c, w art. 66 w ust. 1 w pkt 4 i 9 oraz w art. 87 w ust. 10f w różnym przypadku wyrazy „Biuro Ochrony Rządu” zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami „Służba Ochrony Państwa”.

art. 309. więcej Art. 309. W ustawie z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. z 2016 r.
poz. 803 i 1948) w art. 23 w ust. 7 wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służby Ochrony Państwa”.

art. 310. więcej Art. 310. W ustawie z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2017 r. poz. 2183 i 2201)
w art. 137 w ust. 3 wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służby Ochrony Państwa”.

art. 311. więcej Art. 311. W ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1768, 2486
i 2491 oraz z 2018 r. poz. 106) w art. 149 w pkt 7 wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służby Ochrony
Państwa”.

art. 312. więcej Art. 312. W ustawie z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1993
i 2405) w art. 98 w ust. 3 wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służby Ochrony Państwa”.

art. 313. więcej Art. 313. W ustawie z dnia 9 czerwca 2006 r. o służbie funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz
Służby Wywiadu Wojskowego (Dz. U. z 2017 r. poz. 861 i 1321) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4 w ust. 3b, w art. 73 oraz w art. 91 w ust. 2 wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służby
Ochrony Państwa”;
2) w art. 36:
a) w ust. 1 „Biura Ochrony Rządu,” dodaje się wyrazy „Służby Ochrony Państwa,”,
b) w ust. 3 po wyrazach „stopień podporucznika Biura Ochrony Rządu,” dodaje się wyrazy „stopień podporucznika
Służby Ochrony Państwa,”.

art. 314. więcej Art. 314. W ustawie z dnia 13 lipca 2006 r. o dokumentach paszportowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 758) w art. 52
w ust. 2 w pkt 13 wyrazy „Biuru Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służbie Ochrony Państwa”.

art. 315. więcej Art. 315. W ustawie z dnia 24 sierpnia 2007 r. o udziale Rzeczypospolitej Polskiej w Systemie Informacyjnym Schengen oraz Wizowym Systemie Informacyjnym (Dz. U. z 2018 r. poz. 134) wprowadza się następujące zmiany:
1) użyte w art. 4 w ust. 1 w pkt 9 oraz w art. 7 w ust. 1 we wprowadzeniu do wyliczenia w różnym przypadku wyrazy
„Biuro Ochrony Rządu” zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami „Służba Ochrony Państwa”;
2) w art. 7 w ust. 2 pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) Służby Ochrony Państwa – Komendant Służby Ochrony Państwa;”.

art. 316. więcej Art. 316. W ustawie z dnia 4 września 2008 r. o ochronie żeglugi i portów morskich (Dz. U. z 2016 r. poz. 49 i 1948)
w art. 41 w ust. 3 wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służby Ochrony Państwa”.

art. 317. więcej Art. 317. W ustawie z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 664) w art. 13
w ust. 1 po wyrazach „Biura Ochrony Rządu,” dodaje się wyrazy „Służby Ochrony Państwa,”.

art. 318. więcej Art. 318. W ustawie z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1160)
w art. 38 w ust. 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) Służba Ochrony Państwa;”.

art. 319. więcej Art. 319. W ustawie z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz. U.
z 2017 r. poz. 2065, 2486 i 2491 oraz z 2018 r. poz. 62 i 106) w art. 9f w ust. 1 w pkt 21 wyrazy „Biura Ochrony Rządu”
zastępuje się wyrazami „Służby Ochrony Państwa”.

art. 320. więcej Art. 320. W ustawie z dnia 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych (Dz. U. z 2014 r. poz. 1015 i 1188, z 2015 r. poz. 396, z 2016 r. poz. 1948 oraz z 2017 r. poz. 819 i 933) w art. 25
w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) Komendant Służby Ochrony Państwa – jeżeli jest to konieczne do wykonywania obowiązków przewidzianych
w ustawie z dnia 8 grudnia 2017 r. o Służbie Ochrony Państwa (Dz. U. z 2018 r. poz. 138);”.

art. 321. więcej Art. 321. W ustawie z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2017 r. poz. 631 i 1321) w art. 97
w ust. 3 wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służby Ochrony Państwa”.

art. 322. więcej Art. 322. W ustawie z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1167 i 1948,
z 2017 r. poz. 935 oraz z 2018 r. poz. 106) wprowadza się następujące zmiany:
1) użyte w art. 23 w ust. 3 w pkt 1 oraz w art. 47 w ust. 3 w różnym przypadku wyrazy „Szef Biura Ochrony Rządu” zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami „Komendant Służby Ochrony Państwa”;
2) użyte w art. 23 w ust. 3 w pkt 2 oraz w ust. 5 w różnym przypadku wyrazy „Biuro Ochrony Rządu” zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami „Służba Ochrony Państwa”.

art. 323. więcej Art. 323. W ustawie z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (Dz. U. z 2017 r. poz. 657 i 2286) w art. 46
w ust. 1 w pkt 2 wyrazy „Biuru Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służbie Ochrony Państwa”.

art. 324. więcej Art. 324. W ustawie z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. z 2017 r. poz. 978 i 2418) w art. 8
w ust. 3 w pkt 2 i 3, w art. 106 w ust. 3 oraz w art. 109 w ust. 5 wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami
„Służby Ochrony Państwa”.

art. 325. więcej Art. 325. W ustawie z dnia 5 stycznia 2011 r. – Kodeks wyborczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 15 i 1089 oraz z 2018 r. poz. 4
i 130) w art. 30 w § 3 i 4 wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służby Ochrony Państwa”.

art. 326. więcej Art. 326. W ustawie z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1638, 1948 i 2260 oraz
z 2017 r. poz. 2110 i 2217) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 37 w ust. 5, w art. 40 w ust. 2 i 3 oraz w art. 48 w ust. 3 w pkt 4 wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się
wyrazami „Służby Ochrony Państwa”;
2) w art. 47 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Do kierownika podmiotu leczniczego niebędącego przedsiębiorcą, który jest żołnierzem zawodowym, stosuje
się przepisy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, a do kierownika podmiotu leczniczego niebędącego przedsiębiorcą, który jest funkcjonariuszem Służby Więziennej, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa albo Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, stosuje się odpowiednio przepisy o Służbie Więziennej, Straży Granicznej, Służbie
Ochrony Państwa albo Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.”.

art. 327. więcej Art. 327. W ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. o weteranach działań poza granicami państwa (Dz. U. poz. 1203 oraz
z 2017 r. poz. 60) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) misji pokojowej lub stabilizacyjnej, kontyngentu policyjnego, kontyngentu Straży Granicznej, zadań ochronnych
Biura Ochrony Rządu i Służby Ochrony Państwa lub zapewniania bezpieczeństwa państwa, nieprzerwanie przez
okres, na jaki została skierowana, jednak nie krócej niż przez okres 60 dni;”;
2) w art. 4:
a) w pkt 1 po lit. j średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. k w brzmieniu:
„k) Komendanta Służby Ochrony Państwa;”,
b) w pkt 2 po wyrazach „Biura Ochrony Rządu” skreśla się przecinek i dodaje się wyrazy „i Służby Ochrony Państwa”,
c) po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu:
„6a) zadania ochronne Służby Ochrony Państwa – zadania służbowe wykonywane na terytorium państw w całości lub w części uznanych za strefę działań wojennych oraz państw, o których mowa w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Służbie Ochrony Państwa (Dz. U. z 2018 r. poz. 138);”,
d) w pkt 10 i 11 wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służby Ochrony Państwa”,
e) w pkt 15 w lit. c tiret drugie otrzymuje brzmienie:
„– określonych w akcie utworzenia kontyngentu policyjnego, kontyngentu Straży Granicznej, grupy ratowniczej
Państwowej Straży Pożarnej, w skierowaniu do wykonywania zadań ochronnych Biura Ochrony Rządu, Służby
Ochrony Państwa lub w skierowaniu do wykonywania zadań mających na celu zapewnianie bezpieczeństwa państwa;”,
f) pkt 17 otrzymuje brzmienie:
„17) funkcjonariusz – funkcjonariusza i zwolnionego ze służby funkcjonariusza Policji, Straży Granicznej, Biura
Ochrony Rządu, Służby Ochrony Państwa oraz strażaka i zwolnionego ze służby strażaka Państwowej Straży Pożarnej;”;
3) w art. 7 w ust. 1 w pkt 2 po lit. h średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. i w brzmieniu:
„i) Komendanta Służby Ochrony Państwa;”;
4) w art. 12 w pkt 2 po wyrazach „Biura Ochrony Rządu” dodaje się wyrazy „ , Służby Ochrony Państwa”;
5) w art. 20 w ust. 1 w pkt 10 oraz w art. 21 w ust. 4 w pkt 2 wyrazy „Szefa Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Komendanta Służby Ochrony Państwa”.

art. 328. więcej Art. 328. W ustawie z dnia 16 września 2011 r. o wymianie informacji z organami ścigania państw członkowskich
Unii Europejskiej (Dz. U. poz. 1371, z 2013 r. poz. 1650, z 2014 r. poz. 1199, z 2016 r. poz. 1948 oraz z 2018 r. poz. 106)
w art. 1 w ust. 2 w pkt 7 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 8 w brzmieniu:
„8) Służba Ochrony Państwa.”.

art. 329. więcej Art. 329. W ustawie z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 1481 oraz z 2018 r. poz. 106)
w art. 82 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Operator pocztowy, począwszy od dnia rozpoczęcia działalności pocztowej, jest obowiązany do nieodpłatnego zapewnienia, w ramach wykonywanej przez siebie działalności pocztowej, technicznych i organizacyjnych możliwości wykonywania przez Policję, Straż Graniczną, Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Służbę Kontrwywiadu
Wojskowego, Żandarmerię Wojskową, Centralne Biuro Antykorupcyjne, Krajową Administrację Skarbową i Służbę
Ochrony Państwa, zwane dalej „uprawnionymi podmiotami”, oraz przez prokuraturę i sądy, ich zadań określonych
odrębnymi przepisami, wymagających:
1) uzyskania danych o operatorze pocztowym, świadczonych usługach pocztowych oraz informacji umożliwiających identyfikację korzystających z tych usług,
2) udostępniania przesyłek pocztowych w celu kontroli treści korespondencji lub zawartości przesyłek,
3) udostępniania zatrzymanej przez operatora przesyłki pocztowej w przypadku podejrzenia, że stanowi przedmiot
przestępstwa, do oględzin przez uprawnione podmioty,
4) dopuszczenia do dalszego przewozu przesyłki pocztowej zawierającej przedmioty przestępstwa w stanie nienaruszonym lub po ich usunięciu albo zastąpieniu w całości lub w części
– zgodnie z zasadami i trybem określonymi w przepisach odrębnych.”.

art. 330. więcej Art. 330. W ustawie z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz. U. z 2017 r.
poz. 1120 oraz z 2018 r. poz. 106) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 w ust. 1 w pkt 3 oraz w art. 35 w ust. 4 w pkt 3 wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami
„Służby Ochrony Państwa”;
2) w art. 4 w pkt 8 w lit. a tiret trzecie otrzymuje brzmienie:
„– podlegające ochronie na podstawie przepisów ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Służbie Ochrony Państwa (Dz. U.
z 2018 r. poz. 138) lub ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia,”;
3) w art. 30 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Kolczatkę drogową i inne środki służące do zatrzymywania oraz unieruchamiania pojazdów mechanicznych
można wykorzystać w przypadkach, o których mowa w art. 11 pkt 6, 7, 10 i 11.”.

art. 331. więcej Art. 331. W ustawie z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2017 r. poz. 2206 i 2282 oraz z 2018 r.
poz. 107) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 21 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) Służby Ochrony Państwa na podstawie art. 89–98 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Służbie Ochrony Państwa
(Dz. U. z 2018 r. poz. 138);”;
2) w art. 450 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) Radzie do Spraw Uchodźców, Policji, Straży Granicznej, Służbie Więziennej, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie Wywiadu Wojskowego, Żandarmerii Wojskowej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służbie Ochrony Państwa, Państwowej Inspekcji Pracy, Centralnemu Biuru Antykorupcyjnemu, Szefowi Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych i straży gminnej (miejskiej);”.

art. 332. więcej Art. 332. W ustawie z dnia 7 lutego 2014 r. o udziale zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników we wspólnych
operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. poz. 295) wprowadza
się następujące zmiany:
1) użyte w art. 1 w ust. 1, w art. 2 w pkt 1 w lit. a i b, w art. 4 w ust. 1 w pkt 2 w lit. e, w art. 5 w ust. 3, w art. 12 oraz
w art. 13 w ust. 1 w różnym przypadku wyrazy „Biuro Ochrony Rządu” zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami „Służba Ochrony Państwa”;
2) użyte w art. 4 w ust. 1 w pkt 2 we wprowadzeniu do wyliczenia, w art. 6 w ust. 1 oraz w art. 7 w ust. 1 w różnym przypadku wyrazy „Szef Biura Ochrony Rządu” zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami „Komendant Służby Ochrony Państwa”;
3) w art. 9 w ust. 1 w pkt 5 lit. c otrzymuje brzmienie:
„c) art. 21 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Służbie Ochrony Państwa (Dz. U. z 2018 r. poz. 138) – w przypadku
gdy koordynującym wspólną operację jest osoba wskazana przez Komendanta Służby Ochrony Państwa”.

art. 333. więcej Art. 333. W ustawie z dnia 4 kwietnia 2014 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadku
lub choroby pozostających w związku ze służbą (Dz. U. poz. 616 i 1199, z 2017 r. poz. 1321 oraz z 2018 r. poz. 106) wprowadza się następujące zmiany:
1) użyte w art. 2 w pkt 1, w art. 28 w ust. 2 oraz w art. 32 w ust. 2 w pkt 1–3 w różnym przypadku wyrazy „Biuro
Ochrony Rządu” zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami „Służby Ochrony Państwa”;
2) użyte w art. 17 w ust. 2 i w ust. 7 w pkt 2, w art. 19 w ust. 4 i 5, w art. 29 w pkt 2 oraz w art. 34 w ust. 2 w pkt 2
w lit. a w różnym przypadku wyrazy „Szef Biura Ochrony Rządu” zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku
wyrazami „Komendant Służby Ochrony Państwa”;
3) w art. 34 w ust. 2 pkt 21 otrzymuje brzmienie:
„21) Komendant Służby Ochrony Państwa w stosunku do funkcjonariuszy Służby Ochrony Państwa oraz członków
ich rodzin;”.

art. 334. więcej Art. 334. W ustawie z dnia 29 sierpnia 2014 r. o charakterystyce energetycznej budynków (Dz. U. z 2017 r. poz. 1498)
w art. 38 w ust. 2 wyrazy „Biuro Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służbę Ochrony Państwa”.

art. 335. więcej Art. 335. W ustawie z dnia 28 listopada 2014 r. o komisjach lekarskich podległych ministrowi właściwemu do spraw
wewnętrznych (Dz. U. poz. 1822 oraz z 2016 r. poz. 1948) wprowadza się następujące zmiany:
1) użyte w art. 1 w ust. 1 w pkt 1, w art. 2 w ust. 1 w pkt 1 i 2, w art. 5 w ust. 1 i 2, w art. 6 w ust. 1, w art. 8 w ust. 2,
w art. 13 w ust. 1, w art. 14 w ust. 1, w art. 25 w ust. 2 w pkt 1 i 2 i w ust. 3 w pkt 1, w art. 26 w ust. 1 w pkt 1,
w art. 27 w ust. 1 i 2, w art. 28 w ust. 1, w art. 33 w ust. 3 w pkt 2 i 4, w art. 34 oraz w art. 35 w różnym przypadku
wyrazy „Biuro Ochrony Rządu” zastępuje się użytymi w odpowiednim przypadku wyrazami „Służba Ochrony Państwa”;
2) w art. 2 w ust. 1 w pkt 3, w art. 10 w ust. 1, w art. 11 w ust. 2, w art. 25 w ust. 3 w pkt 3, w art. 32 w ust. 1, w art. 36
oraz w art. 39 w ust. 3 po wyrazach „Biura Ochrony Rządu,” dodaje się wyrazy „Służby Ochrony Państwa,”;
3) w art. 5 uchyla się ust. 3–5;
4) w art. 25 w ust. 3 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) uznania funkcjonariusza służb wskazanych w pkt 1 oraz funkcjonariusza zwolnionego z tych służb lub z Biura
Ochrony Rządu za inwalidę oraz uznania go za niezdolnego do samodzielnej egzystencji w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej
i Służby Więziennej oraz ich rodzin;”;
5) w art. 26:
a) w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) funkcjonariuszy Służby Ochrony Państwa – Komendant Służby Ochrony Państwa;”,
b) w ust. 2 w pkt 2 wyrazy „Szefa Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Komendanta Służby Ochrony Państwa”;
6) w art. 30 w ust. 2 wyrazy „i Biurze Ochrony Rządu,” zastępuje się wyrazami „ , Biurze Ochrony Rządu i Służbie
Ochrony Państwa,”.

art. 336. więcej Art. 336. W ustawie z dnia 10 lipca 2015 r. o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1456) wprowadza
się następujące zmiany:
1) w art. 87 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Lokale mieszkalne będące w trwałym zarządzie Zarządu Zasobów Mieszkaniowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, po uprawomocnieniu się decyzji właściwego organu o wygaśnięciu trwałego zarządu,
w imieniu Skarbu Państwa mogą być zbywane na rzecz osób, o których mowa w ust. 1, oraz funkcjonariuszy Straży
Granicznej, o których mowa w art. 154 ust. 5 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U.
z 2017 r. poz. 2365 i 2405 oraz z 2018 r. poz. 106 i 138), i funkcjonariuszy Służby Ochrony Państwa, o których mowa
w art. 364 pkt 1 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Służbie Ochrony Państwa (Dz. U. z 2018 r. poz. 138), zajmujących
lokal mieszkalny na czas nieoznaczony.”;
2) w art. 88 w ust. 3 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb sprzedaży lokali mieszkalnych, w tym:”.

art. 337. więcej Art. 337. W ustawie z dnia 24 lipca 2015 r. – Prawo o zgromadzeniach (Dz. U. poz. 1485 oraz z 2017 r. poz. 579)
w art. 8 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Jeżeli zgromadzenie ma zostać zorganizowane w pobliżu obiektów podlegających ochronie Służby Ochrony
Państwa, organ gminy informuje niezwłocznie Komendanta Służby Ochrony Państwa o miejscu, terminie oraz o przewidywanej liczbie uczestników zgromadzenia.”.

art. 338. więcej Art. 338. W ustawie z dnia 9 października 2015 r. o produktach biobójczych (Dz. U. z 2018 r. poz. 122) w art. 39
w ust. 1 w pkt 2 wyrazy „Biurze Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służbie Ochrony Państwa”.

art. 339. więcej Art. 339. W ustawie z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz. U. z 2017 r. poz. 1851
oraz z 2018 r. poz. 107) w art. 2 w pkt 6 wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służby Ochrony Państwa”.

art. 340. więcej Art. 340. W ustawie z dnia 13 kwietnia 2016 r. o bezpieczeństwie obrotu prekursorami materiałów wybuchowych
(Dz. U. poz. 669 i 1948) w art. 8 w ust. 1 po pkt 8 dodaje się przecinek i pkt 9 w brzmieniu:
„9) Służbie Ochrony Państwa”.

art. 341. więcej Art. 341. W ustawie z dnia 10 czerwca 2016 r. o działaniach antyterrorystycznych (Dz. U. poz. 904 i 1948) w art. 5
w ust. 1 wyrazy „Biuro Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służba Ochrony Państwa”.

art. 342. więcej Art. 342. W ustawie z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. poz. 1947, z późn. zm.)
w art. 56 w ust. 1 oraz w art. 95 w ust. 5 wyrazy „Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Służby Ochrony Państwa”.

art. 343. więcej Art. 343. W ustawie z dnia 2 grudnia 2016 r. o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej
na rok 2017 (Dz. U. poz. 1984 oraz z 2017 r. poz. 2161 i 2312) w art. 8 oraz w art. 13 w ust. 1 wyrazy „Biura Ochrony
Rządu” zastępuje się wyrazami „Służby Ochrony Państwa”.

art. 344. więcej Art. 344. W ustawie z dnia 15 grudnia 2016 r. o ustanowieniu „Programu modernizacji Policji, Straży Granicznej,
Państwowej Straży Pożarnej i Biura Ochrony Rządu w latach 2017–2020” (Dz. U. poz. 2140) wprowadza się następujące zmiany:
1) w tytule ustawy, w art. 1 w ust. 1 i 2 oraz w załącznikach nr 1, 3, 4, 6 i 7 użyte w różnych przypadkach wyrazy „Biuro
Ochrony Rządu” zastępuje się użytymi w odpowiednich przypadkach wyrazami „Służba Ochrony Państwa”;
2) w art. 3 w ust. 1 wyrazy „Szef Biura Ochrony Rządu” zastępuje się wyrazami „Komendant Służby Ochrony Państwa”.

art. 345. więcej Art. 345. W ustawie z dnia 9 marca 2017 r. o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów (Dz. U.
poz. 708) w art. 3 w ust. 10 pkt 21 otrzymuje brzmienie:
„21) Służbę Ochrony Państwa.”.

art. 346. więcej Art. 346. W ustawie z dnia 9 listopada 2017 r. o zmianie ustawy o niektórych uprawnieniach pracowników urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz funkcjonariuszy i pracowników urzędów nadzorowanych
przez tego ministra oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 106) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 w pkt 6 w dodawanym art. 11zh skreśla się zdanie drugie;
2) art. 6 otrzymuje brzmienie:
„Art. 6. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r.
poz. 2032, z późn. zm.) w art. 21 w ust. 1 pkt 83b otrzymuje brzmienie:
„83b)wynagrodzenia za udzielanie pomocy służbom państwowym lub Biuru Nadzoru Wewnętrznego, wypłacane z funduszu operacyjnego, o którym mowa w odrębnych ustawach;”.”;
3) w art. 36 wyrazy „w art. 7 ust. 4” zastępuje się wyrazami „w art. 7 ust. 5”;
4) w art. 40 wyrazy „w art. 3a pkt 3” zastępuje się wyrazami „w art. 3c ust. 10”.

art. 347. więcej Art. 347. 1. Likwiduje się Biuro Ochrony Rządu, zwane dalej „BOR”.
2. Tworzy się SOP.
3. Osoba powołana na stanowisko Szefa BOR lub pełniąca tę funkcję na
podstawie ustawy uchylanej w art. 391 staje się Komendantem SOP z dniem wejścia
w życie niniejszej ustawy.
4. Osobę, o której mowa w ust. 3, z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
przenosi się do służby w SOP, z zachowaniem odpowiednio ciągłości służby albo
pracy. Dotychczasowy stosunek służbowy tej osoby wygasa z dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy.

art. 348. więcej Art. 348. 1. Komendant SOP w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy przeprowadzi czynności przygotowawcze i organizacyjne niezbędne
do rozpoczęcia funkcjonowania SOP, w tym zapewni warunki organizacyjne
niezbędne do wykonywania zadań, o których mowa w art. 3.
2. W terminie 30 dni po upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, Komendant
SOP przedstawi ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych sprawozdanie
z realizacji czynności, o których mowa w ust. 1.

art. 349. więcej Art. 349. Tradycja Oddziału Dyspozycyjnego „B” Kedywu Okręgu Warszawa
AK przyjęta przez BOR staje się tradycją SOP.

art. 350. więcej Art. 350. 1. Zadanie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy uchylanej
w art. 391, realizowane przez BOR w zakresie, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3b
ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach
porządkowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 518 i 730), przejmie Żandarmeria Wojskowa
w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. W pozostałym
zakresie zadanie zostanie przejęte przez kierującego placówką, o którym mowa
w art. 16 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej (Dz. U. z 2018 r.
poz. 2040 oraz z 2019 r. poz. 9), a SOP zakończy jego realizację w terminie nie
dłuższym niż 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
2. Zadanie, o którym mowa w ust. 1, do czasu jego przejęcia przez Żandarmerię
Wojskową lub kierującego placówką, o którym mowa w art. 16 ustawy z dnia 27 lipca
2001 r. o służbie zagranicznej, w odniesieniu do placówek zagranicznych, których
ochrona była realizowana przed wejściem w życie niniejszej ustawy przez BOR,
realizować będzie SOP na podstawie ustawy uchylanej w art. 391, nie dłużej jednak
niż to określono w ust. 1.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych ustali harmonogramy
przejmowania zadania odpowiednio z Ministrem Obrony Narodowej i ministrem
właściwym do spraw zagranicznych.

art. 351. więcej Art. 351. 1. Zadanie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy uchylanej
w art. 391, realizowane przez BOR, przejmie Szef Sztabu Generalnego Wojska
Polskiego w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Do czasu
jego przejęcia przez Szefa Sztabu Generalnego zadanie to będzie realizować SOP na
podstawie ustawy uchylanej w art. 391.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych ustali z Ministrem Obrony
Narodowej harmonogram przejmowania zadania przez Szefa Sztabu Generalnego
Wojska Polskiego.

art. 352. więcej Art. 352. 1. W terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy,
w przypadku ograniczeń technicznych lub organizacyjnych Komendant SOP może
wystąpić, po uzyskaniu postanowienia Sądu Okręgowego w Warszawie o zarządzenie
kontroli operacyjnej, o wykonanie jej w całości lub w części przez Agencję
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Policję lub Straż Graniczną, jednocześnie informując
o wystąpieniu Sąd Okręgowy w Warszawie i Prokuratora Generalnego.
2. Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Komendant Główny Policji
i Komendant Główny Straży Granicznej mogą odmówić wykonania kontroli
operacyjnej w zakresie, o który wystąpił Komendant SOP, o czym Komendant SOP
informuje niezwłocznie Sąd Okręgowy w Warszawie i Prokuratora Generalnego.
3. W przypadku kontroli, o której mowa w ust. 1, Agencja Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Policja lub Straż Graniczna informują Komendanta SOP o jej
przebiegu oraz przekazują wszystkie materiały zgromadzone podczas stosowania
kontroli operacyjnej.
4. W przypadku kontroli, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 44.
W pozostałym zakresie zastosowanie mają regulacje zawarte w przepisach
właściwych dla służby realizującej wniosek, o którym mowa w ust. 1, przy czym przedłużenie trwania kontroli operacyjnej jest dokonywane na wniosek Komendanta SOP.
5. Komendant SOP prowadzi, w formie elektronicznej, z zachowaniem
przepisów o ochronie informacji niejawnych, rejestr centralny wniosków i zarządzeń
dotyczących kontroli operacyjnej wykonywanej w całości lub w części przez Agencję
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Policję lub Straż Graniczną, w zakresie
przewidzianym dla prowadzonych przez SOP rejestrów.

art. 353. więcej Art. 353. Okres służby i pracy w BOR wlicza się do okresu zatrudnienia
w zakresie wszelkich uprawnień wynikających z prawa pracy.

art. 354. więcej Art. 354. 1. Należności i zobowiązania BOR stają się należnościami
i zobowiązaniami SOP.
2. Wyodrębnione archiwum BOR staje się wyodrębnionym archiwum SOP.
3. Dokumentację Jednostki Wojskowej nr 1004 – Biuro Ochrony Rządu,
Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz wszelką inną dokumentację zgromadzoną w archiwum wyodrębnionym BOR, powstałą przed dniem wejścia w życie ustawy uchylanej w art. 391, przekazuje się do archiwum Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji.
4. Postępowania w sprawach o udzielenie zamówienia publicznego, wszczęte
i niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, prowadzone przez
BOR przejmuje do prowadzenia SOP.
5. W postępowaniach sądowych, których stroną było BOR lub Szef BOR,
wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, prawa
i obowiązki strony przejmuje odpowiednio SOP lub Komendant SOP.
6. W postępowaniach egzekucyjnych, w których wierzycielem było BOR,
wierzycielem staje się SOP.

art. 355. więcej Art. 355. 1. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stroną porozumień oraz
umów zawartych przez BOR z innymi podmiotami staje się SOP.
2. W zakresie, w jakim porozumienia oraz umowy, o których mowa w ust. 1,
odnoszą się do funkcjonariuszy lub pracowników BOR, z dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy prawa i obowiązki wynikające z tych porozumień i umów przejmują
odpowiednio funkcjonariusze i pracownicy SOP.

art. 356. więcej Art. 356. 1. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stroną porozumień
zawartych przez Szefa BOR z innymi podmiotami staje się Komendant SOP.
2. W zakresie, w jakim porozumienia, o których mowa w ust. 1, odnoszą się do
funkcjonariuszy BOR, z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy w miejsce tych
funkcjonariuszy uprawnionymi stają się funkcjonariusze SOP.

art. 357. więcej Art. 357. 1. Decyzje, postanowienia, poświadczenia bezpieczeństwa i odmowy
wydania poświadczenia bezpieczeństwa wydane przez pełnomocnika ochrony
informacji niejawnych BOR zachowują ważność, chyba że na podstawie odrębnych
przepisów zostaną zmienione lub utracą ważność.
2. Akredytacje systemów teleinformatycznych udzielone dla systemów
teleinformatycznych użytkowanych przez BOR przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy zachowują ważność do czasu dokonania w systemie
teleinformatycznym zmian, które mogą mieć istotny wpływ na bezpieczeństwo
teleinformatyczne, lub upływu terminu ich ważności.

art. 358. więcej Art. 358. Do postępowań dyscyplinarnych i czynności wyjaśniających
wszczętych na podstawie dotychczasowych przepisów i niezakończonych do dnia
wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

art. 359. więcej Art. 359. 1. Funkcjonariusze pełniący służbę w BOR w dniu wejścia w życie
niniejszej ustawy oraz pracownicy BOR stają się odpowiednio funkcjonariuszami
i pracownikami SOP z utrzymaniem dotychczasowych warunków służby lub pracy,
zachowując ciągłość służby lub pracy.
2. Stosunki służbowe funkcjonariuszy oraz stosunki pracy pracowników SOP
wygasają:
1) po upływie 5 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, jeżeli
funkcjonariusz albo pracownik SOP w terminie dwóch miesięcy od dnia wejścia
w życie niniejszej ustawy nie otrzyma od Komendanta SOP pisemnej propozycji
określającej nowe warunki pełnienia służby albo pracy lub warunki płacy;
2) po upływie 3 miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po
miesiącu, w którym funkcjonariusz albo pracownik SOP złoży oświadczenie
o odmowie przyjęcia propozycji, o której mowa w pkt 1, jednak nie później niż
po upływie 5 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
3. Komendant SOP, przedstawiając propozycję, o której mowa w ust. 2 pkt 1,
bierze pod uwagę przebieg służby lub pracy w BOR oraz przydatność do służby lub
pracy w SOP, a w odniesieniu do funkcjonariuszy – dodatkowo spełnianie warunków,
o których mowa w art. 68.
4. Funkcjonariusz albo pracownik SOP, któremu Komendant SOP przedstawił
propozycję, o której mowa w ust. 2 pkt 1, składa w terminie 14 dni od dnia jej
otrzymania oświadczenie o przyjęciu albo odmowie przyjęcia tej propozycji.
Niezłożenie oświadczenia w tym terminie jest równoznaczne z odmową przyjęcia
propozycji pełnienia służby albo zatrudnienia.
5. Funkcjonariusz albo pracownik SOP, który otrzymał i przyjął propozycję,
o której mowa w ust. 2 pkt 1, zachowuje odpowiednio ciągłość służby albo pracy.
Funkcjonariusz albo pracownik SOP, któremu nie zostanie złożona propozycja,
o której mowa w ust. 2 pkt 1, w terminie miesiąca od dnia wejścia w życie ustawy
otrzymuje pisemną informację o braku tej propozycji.
6. Propozycja, o której mowa w ust. 2 pkt 1, albo informacja o braku tej
propozycji, jeśli nie jest możliwe doręczenie jej w miejscu pełnienia służby lub wykonywania pracy, może zostać doręczona funkcjonariuszowi albo pracownikowi SOP na ostatni znany adres zamieszkania. Doręczenie na taki adres jest skuteczne.
7. W przypadku przyjęcia propozycji pełnienia służby albo zatrudnienia
dotychczasowy:
1) stosunek służby w służbie przygotowawczej albo stałej,
2) stosunek pracy na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony albo określony
– z dniem określonym w propozycji przekształca się odpowiednio w stosunek służby
albo pracy w SOP na podstawie odpowiednio mianowania do służby przygotowawczej
albo służby stałej albo umowy o pracę na czas nieokreślony albo określony.
8. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, wygaśnięcie stosunku służbowego
funkcjonariusza traktuje się jak zwolnienie ze służby.
9. Komendant SOP stwierdza wygaśnięcie stosunku służbowego w drodze
rozkazu personalnego, wydaje funkcjonariuszowi świadectwo służby obejmujące
okresy pełnienia służby w BOR i SOP oraz wypłaca należności w związku ze
zwolnieniem ze służby, o których mowa w art. 104 i art. 105 ustawy uchylanej
w art. 391.
10. Funkcjonariusze, którzy przyjęli propozycję, o której mowa w ust. 2 pkt 1,
otrzymują rozkaz personalny o mianowaniu na stanowisko służbowe w SOP.
11. W przypadku zwolnienia ze służby przed upływem 12 miesięcy od dnia
wejścia w życie niniejszej ustawy funkcjonariusza, który przyjął propozycję, o której
mowa w ust. 2 pkt 1, za średnią dodatków o charakterze stałym, o której mowa
w art. 187 ust. 1–3 i art. 188 ust. 1 pkt 1 i ust. 6, uznaje się średnią wyliczoną
proporcjonalnie do służby w SOP.
12. Rozkazom personalnym, o których mowa w ust. 9 i 10, nadaje się rygor
natychmiastowej wykonalności.
13. Do rozkazów personalnych, o których mowa w ust. 9 i 10, stosuje się
przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.

art. 360. więcej Art. 360. Strażnicy Straży Marszałkowskiej zatrudnieni w Straży
Marszałkowskiej w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy pozostają strażnikami
z utrzymaniem dotychczasowych warunków służby lub pracy, zachowując ciągłość służby.

art. 361. więcej Art. 361. 1. Funkcjonariusze pełniący służbę w Biurze Ochrony Rządu, którzy
do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy złożyli pisemne zgłoszenie wystąpienia ze
służby albo w stosunku do których została wydana decyzja o zwolnieniu ze służby, zostają zwolnieni na podstawie przepisów dotychczasowych w terminie wynikającym
ze zgłoszenia lub decyzji. Uprawnienia Szefa BOR w tych sprawach realizuje Komendant SOP.
2. Do funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepis
art. 359 ust. 9.
3. Funkcjonariusze, wobec których po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy
uchylono albo stwierdzono nieważność decyzji o zwolnieniu ze służby w BOR albo
o przeniesieniu do dyspozycji Szefa BOR, stają się funkcjonariuszami w dyspozycji
Komendanta SOP.
4. Funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1, do komisji lekarskich podległych
ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych kieruje Komendant SOP.
5. W przypadku ustalenia stopnia uszczerbku na zdrowiu funkcjonariuszy,
o których mowa w ust. 1, komisje lekarskie podległe ministrowi właściwemu do
spraw wewnętrznych orzekają posługując się wykazem chorób właściwym dla
orzekania wobec funkcjonariuszy SOP.
6. Emerytur policyjnych lub policyjnych rent inwalidzkich oraz dodatków do
tych świadczeń nie wypłaca się za okres, za który funkcjonariusze, o których mowa
w ust. 1, otrzymali uposażenie lub świadczenie pieniężne przysługujące po zwolnieniu
ze służby, określone w dotychczasowych przepisach o uposażeniu funkcjonariuszy
BOR, chyba że emerytura lub renta inwalidzka byłaby korzystniejsza. Przepis
art. 42 ust. 3 zdanie drugie ustawy zmienianej w art. 266 stosuje się odpowiednio.

art. 362. więcej Art. 362. 1. Funkcjonariusze oddelegowani do pełnienia zadań służbowych
w BOR w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy stają się funkcjonariuszami
oddelegowanymi do pełnienia zadań służbowych w SOP bez zmiany warunków
oddelegowania.
2. Komendant SOP w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej
ustawy wystąpi do podmiotów, o których mowa w art. 70 ust. 1, z wnioskiem
określającym nowe warunki oddelegowania.
3. W przypadku niewystąpienia z wnioskiem, o którym mowa w ust. 2,
funkcjonariusze zostają odwołani z oddelegowania z dniem następującym po upływie
3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

art. 363. więcej Art. 363. Funkcjonariusze BOR, którzy z dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy stali się funkcjonariuszami SOP, są uprawnieni do wykonywania i realizacji
zadań na podstawie art. 3.

art. 364. więcej Art. 364. Funkcjonariuszom SOP, którzy przyjęli propozycję, o której mowa
w art. 359 ust. 2 pkt 1:
1) czas pełnienia służby w BOR lub w Jednostce Wojskowej nr 1004 – Biuro
Ochrony Rządu wlicza się do okresu służby w SOP w zakresie wszystkich
uprawnień związanych z tą służbą, a w szczególności nabytych praw do
zaopatrzenia emerytalnego, na zasadach obowiązujących w dniu powołania do
służby w BOR lub w Jednostce Wojskowej nr 1004 – Biuro Ochrony Rządu;
2) zachowuje się uprawnienie do niewykorzystanych w naturze urlopów
wypoczynkowych oraz do czasu wolnego w zamian za czas służby
przekraczający normę określoną w art. 27 ust. 2 ustawy uchylanej w art. 391;
3) nie przysługują należności w związku ze zwolnieniem ze służby w BOR.

art. 365. więcej Art. 365. 1. Funkcjonariusz, o którym mowa w art. 359 ust. 1, zachowuje
dotychczasowy stopień służbowy, z uwzględnieniem zmiany nazwy formacji.
2. Funkcjonariusz posiadający stopień chorążego albo stopień oficerski, który nie
uzyskał wykształcenia określonego w niniejszej ustawie, może zostać mianowany na
kolejny wyższy stopień służbowy dopiero po uzupełnieniu wykształcenia.
3. Funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 2, mianowanego w BOR na
stanowisko służbowe zaszeregowane odpowiednio do stopnia etatowego chorążego
lub oficera można mianować w SOP na stanowisko zaszeregowane odpowiednio do
stopnia etatowego chorążego lub oficera.
4. Funkcjonariusza SOP, o którym mowa w ust. 3, który nie uzupełni
wykształcenia wymaganego na zajmowanym stanowisku służbowym w okresie 5 lat
od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, przenosi się na stanowisko służbowe
odpowiadające posiadanemu wykształceniu.

art. 366. więcej Art. 366. 1. Uprawnienia nabyte na podstawie przepisów ustawy z dnia
22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
(Dz. U. z 2018 r. poz. 2356 oraz z 2019 r. poz. 1726) w brzmieniu obowiązującym w dniu wejścia w życie ustawy uchylanej w art. 391 zachowują żołnierze Jednostki
Wojskowej nr 1004 – Biuro Ochrony Rządu, którzy zostali funkcjonariuszami BOR,
a następnie stali się funkcjonariuszami SOP.
2. Przepis ust. 1 stosuje się także do osób, które uzyskały policyjne zaopatrzenie
emerytalne.

art. 367. więcej Art. 367. 1. Funkcjonariusze, o których mowa w art. 359 ust. 1, zachowują
uprawnienia nabyte na podstawie art. 79 ust. 1 oraz art. 84 ust. 1 ustawy uchylanej w art. 391.
2. Do uprawnień, o których mowa w ust. 1, stosuje się dotychczasowe przepisy
wykonawcze wydane na podstawie art. 79 ust. 6 i art. 86 ust. 5 ustawy uchylanej
w art. 391, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

art. 368. więcej Art. 368. 1. W stosunku do funkcjonariuszy BOR, którzy uzyskali zaopatrzenie
emerytalne na podstawie ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o zaopatrzeniu
emerytalnym funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r.
poz. 210, z późn. zm.), organem właściwym do podejmowania decyzji w sprawach
mieszkaniowych wynikających z odrębnych przepisów jest Komendant SOP.
2. Lokale zajmowane przez osoby, o których mowa w ust. 1, stanowią zasób
mieszkaniowy SOP.

art. 369. więcej Art. 369. Funkcjonariuszowi zwalnianemu ze służby w 2018 r., uprawnionemu
do zaopatrzenia emerytalnego, wlicza się do podstawy wymiaru emerytury lub renty
inwalidzkiej, o której mowa w art. 5 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu
emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu
Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby
Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby
Więziennej oraz ich rodzin, 1/12 uposażenia należnego w 2017 r.

art. 370. więcej Art. 370. Funkcjonariuszom BOR, którzy stali się funkcjonariuszami SOP
zgodnie z art. 359, nie przysługuje pomoc finansowa, o której mowa w art. 180, jeżeli
otrzymali oni ekwiwalent pieniężny, o którym mowa w art. 83 ust. 1 pkt 2 ustawy
uchylanej w art. 391.

art. 371. więcej Art. 371. 1. W terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, na
podstawie wniosków złożonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy oraz
dotychczasowej listy osób oczekujących na przyznanie ekwiwalentu, o którym mowa
w art. 83 ust. 1 pkt 2 ustawy uchylanej w art. 391, uwzględniając okres oczekiwania
na wypłatę ekwiwalentu w Jednostce Wojskowej nr 1004 – Biuro Ochrony Rządu,
Nadwiślańskich Jednostkach Wojskowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych
i Administracji oraz BOR, zostanie sporządzona lista osób oczekujących na
wypłacenie ekwiwalentu przez SOP. Lista tworzona jest według kolejności złożonych
wniosków, przy czym w pierwszej kolejności na listę wpisywani są uprawnieni,
z którymi zawarto umowę o wypłatę ekwiwalentu, o których mowa w przepisach
wykonawczych wydanych na podstawie art. 83 ust. 5 ustawy uchylanej w art. 391.
2. W terminie do 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy
funkcjonariusze uprawnieni do otrzymania ekwiwalentu, o którym mowa
w art. 83 ust. 1 pkt 2 ustawy uchylanej w art. 391, mogą złożyć wniosek o wypłatę
tego ekwiwalentu. Do składania wniosków stosuje się przepisy dotychczasowe.
Wnioski uwzględniane są na liście, o której mowa w ust. 1.
3. Wypłata ekwiwalentu, o którym mowa w art. 83 ust. 1 pkt 2 ustawy uchylanej
w art. 391, nastąpi w ramach środków budżetowych przeznaczonych na ten cel według
listy, o której mowa w ust. 1, w wysokości określonej w przepisach wykonawczych
wydanych na podstawie art. 83 ust. 5 ustawy uchylanej w art. 391, w ciągu 10 lat od
dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. W każdym roku wypłata ekwiwalentów
nastąpi według kolejności na liście, o której mowa w ust. 1, na łączną kwotę
nieprzekraczającą 37 000 tys. zł.
4. W przypadku śmierci funkcjonariusza, która pozostaje w związku ze służbą,
wypłata ekwiwalentu członkom rodziny zamieszkałym w lokalu wspólnie
z funkcjonariuszem w dniu jego śmierci może nastąpić z pominięciem ustalonej
kolejności na liście.

art. 372. więcej Art. 372. 1. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy wygasają decyzje
wydane na podstawie ustawy uchylanej w art. 391, z wyjątkiem decyzji w sprawach
personalnych.
2. Zachowują moc decyzje o przydziale lokalu mieszkaniowego lub kwatery
tymczasowej oraz decyzje o zachowaniu lub nabyciu prawa do lokalu mieszkalnego
wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy także wobec osób
delegowanych.

art. 373. więcej Art. 373. 1. Do spraw wszczętych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
i niezakończonych ostatecznymi decyzjami lub umowami stosuje się przepisy tej ustawy.
2. Do spraw o przydzielenie lokalu mieszkalnego i spraw dotyczących
zwolnienia ze służby w BOR stosuje się przepisy ustawy uchylanej w art. 391.
3. Do spraw dotyczących zezwolenia na udzielenie wiadomości stanowiącej
informację niejawną przez Szefa BOR rozpoczętych przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy stosuje się przepisy ustawy uchylanej w art. 391.

art. 374. więcej Art. 374. Kontrole oświadczeń majątkowych prowadzone na podstawie ustawy
uchylanej w art. 391, wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy przez Szefa BOR prowadzi Komendant SOP na podstawie
dotychczasowych przepisów.

art. 375. więcej Art. 375. Odwołanie od decyzji Szefa BOR wydanej przed dniem wejścia
w życie niniejszej ustawy wnosi się do ministra właściwego do spraw wewnętrznych
za pośrednictwem Komendanta SOP, jeżeli termin do wniesienia odwołania od tych
decyzji nie upłynął przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

art. 376. więcej Art. 376. Dotychczasowe upoważnienia Szefa BOR wydane odpowiednio
funkcjonariuszom albo pracownikom w celu wykonywania przez nich obowiązków
służbowych oraz zadań, stają się upoważnieniami Komendanta SOP, na okres nie
dłuższy niż do dnia następującego po upływie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy.

art. 377. więcej Art. 377. 1. Skargi, wnioski i petycje w zakresie związanym z działalnością
BOR wniesione i nierozpatrzone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
rozpatruje Komendant SOP.
2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do zażaleń składanych na podstawie
art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania
administracyjnego.

art. 378. więcej Art. 378. Wnioski o udostępnienie informacji publicznej oraz wnioski
o przekazanie informacji w trybie ustawy z dnia 25 lutego 2016 r. o ponownym
wykorzystywaniu informacji sektora publicznego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1446) złożone
do Szefa BOR i nierozpatrzone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
rozpatruje Komendant SOP.

art. 379. więcej Art. 379. 1. Wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy postępowania kwalifikacyjne do służby w BOR stają się postępowaniami
kwalifikacyjnymi do służby w SOP.
2. Kandydaci, którzy złożyli w BOR podanie o przyjęcie do służby przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy, stają się kandydatami do służby w SOP pod
warunkiem złożenia pisemnego oświadczenia potwierdzającego wolę przyjęcia do
służby w SOP.
3. Orzeczenia komisji lekarskich podległych ministrowi właściwemu do spraw
wewnętrznych o zdolności do służby w BOR, poświadczenia bezpieczeństwa i opinie
psychologiczne wydane kandydatom do służby w BOR, sprawdzenia w rejestrach,
ewidencjach, kartotekach prawdziwości danych zawartych w kwestionariuszu oraz
wyniki testów sprawności fizycznej w postępowaniu kwalifikacyjnym oraz rozmów
kwalifikacyjnych stają się odpowiednio dokumentami dopuszczającymi do pełnienia
służby w SOP.

art. 380. więcej Art. 380. Wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy postępowania kwalifikacyjne dla kandydatów do pracy w Straży
Marszałkowskiej są kontynuowane.

art. 381. więcej Art. 381. 1. W sprawach ze stosunku służbowego zaistniałych przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.
2. Sprawy, o których mowa w ust. 1, rozpatruje Komendant SOP.

art. 382. więcej Art. 382. W sprawach pracowniczych strażników Straży Marszałkowskiej
zaistniałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy
dotychczasowe.

art. 383. więcej Art. 383. Dotychczasowe legitymacje służbowe wydane funkcjonariuszom BOR
przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zachowują ważność do czasu wydania
nowych, jednak nie dłużej niż przez okres 12 miesięcy od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy.

art. 384. więcej Art. 384. Dotychczasowe legitymacje służbowe wydane strażnikom Straży
Marszałkowskiej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zachowują ważność.

art. 385. więcej Art. 385. 1. Dotychczasowe składniki umundurowania, dystynkcje, oznaki oraz
znaki identyfikacji osobistej funkcjonariuszy BOR, określone na podstawie ustawy
uchylanej w art. 391, zachowują ważność i mogą być używane nie dłużej niż dwa lata
od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
2. Funkcjonariusze BOR, którzy przyjęli propozycję, o której mowa w art. 359,
oraz funkcjonariusze SOP przyjęci po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, mogą
wykonywać obowiązki służbowe w umundurowaniu oraz mogą nosić dystynkcje,
oznaki oraz znaki identyfikacji osobistej, o których mowa w ust. 1.

art. 386. więcej Art. 386. Decyzje w sprawie przydzielenia broni służbowej wydane przez Szefa
BOR zachowują ważność nie dłużej niż przez okres 12 miesięcy od dnia wejścia
w życie niniejszej ustawy.

art. 387. więcej Art. 387. Dotychczasowe oznakowanie pojazdów służbowych zachowuje
ważność przez okres 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

art. 388. więcej Art. 388. Mienie Skarbu Państwa będące w dyspozycji BOR oraz nieruchomości
znajdujące się w trwałym zarządzie BOR użytkowane przez BOR stają się mieniem
będącym odpowiednio w dyspozycji lub w trwałym zarządzie SOP.

art. 389. więcej Art. 389. 1. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 13 ust. 7,
art. 23 ust. 6, art. 27 ust. 4, art. 28, art. 29 ust. 9, art. 40 ust. 3, art. 44 ust. 3,
art. 51 ust. 3, art. 52, art. 54 ust. 6 i 7, art. 60b, art. 61a, art. 62a ust. 9, art. 63 ust. 3,
art. 64 ust. 2 i 3, art. 75 ust. 4, art. 91 ust. 2, art. 102 ust. 2, art. 103 ust. 2,
art. 106 ust. 4, art. 107a ust. 3, art. 108i ust. 3, art. 127 ust. 3a, art. 127a ust. 5 i 7,
art. 128 ust. 6 oraz art. 129 ust. 3 i 4 ustawy uchylanej w art. 391 zachowują moc do
dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych odpowiednio na podstawie
art. 31 ust. 5, art. 73 ust. 2, art. 76 ust. 9, art. 81 ust. 6, art. 82 ust. 8, art. 114 ust. 3,
art. 119 ust. 10, art. 127 ust. 3, art. 129, art. 132 ust. 5, art. 133 ust. 13, art. 144,
art. 145 ust. 2, art. 147 ust. 9, art. 148 ust. 3, art. 149 ust. 5 i 7, art. 159 ust. 5,
art. 163 ust. 2, art. 172 ust. 4, art. 175 ust. 2, art. 189 ust. 5, art. 191 ust. 3,
art. 201 ust. 3, art. 246 ust. 6, art. 247 ust. 5 i 7, art. 249 ust. 8 oraz art. 250 ust. 3
i 5 niniejszej ustawy, jednak nie dłużej niż przez okres 12 miesięcy od dnia wejścia
w życie niniejszej ustawy.
2. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie:
1) art. 811 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego,
2) art. 50 § 3 pkt 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji,
3) art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej,
4) art. 25a ust. 4 oraz art. 47 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji,
5) art. 31a ust. 5, art. 61 ust. 4, art. 62 oraz art. 106 ustawy z dnia 12 października
1990 r. o Straży Granicznej,
6) art. 64i ust. 3, art. 66 ust. 7, art. 76 ust. 3 i ust. 5 pkt 4 oraz art. 86 ust. 4 ustawy
z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym,
7) art. 14 ust. 2 oraz 21 ust. 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii
Wojskowej i wojskowych organach porządkowych,
8) art. 28 ust. 2 i art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r. o świadczeniach
odszkodowawczych przysługujących w razie wypadku lub choroby
pozostających w związku ze służbą,
9) art. 8 ust. 2 oraz art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2014 r. o komisjach
lekarskich podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych,
10) art. 88 ust. 3 ustawy z dnia 10 lipca 2015 r. o Agencji Mienia Wojskowego
– zachowują moc do dnia wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych, nie
dłużej jednak niż przez okres 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy,
oraz mogą być zmieniane na podstawie przepisów, o których mowa w pkt 1–8,
w dotychczasowym brzmieniu.
3. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie:
1) art. 66a § 5 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania
administracyjnego,
2) art. 165 pkt 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku
obrony Rzeczypospolitej Polskiej,
3) art. 57, art. 86, art. 101 ust. 2, art. 102 i art. 104 ust. 6 ustawy z dnia 6 kwietnia
1990 r. o Policji,
4) art. 31 ust. 3, art. 38, art. 90, art. 101 ust. 1 oraz art. 131 ust. 4 ustawy z dnia
12 października 1990 r. o Straży Granicznej,
5) art. 18a ust. 4 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy
państwowej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1776),
6) art. 15 ust. 6 oraz – w zakresie właściwości ministra właściwego do spraw
wewnętrznych – art. 20 ust. 4, art. 27 ust. 2, art. 32 ust. 2a oraz art. 38 ustawy
z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji,
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby
Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura
Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej
Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin,
7) art. 6a ust. 10 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin,
8) art. 53 ust. 4 oraz art. 66 ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu
drogowym,
9) art. 10 ust. 3 oraz art. 11 ust. 4 ustawy z dnia 7 maja 1999 r. o odpowiedzialności
majątkowej funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Służby CelnoSkarbowej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby
Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby
Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego i Centralnego
Biura Antykorupcyjnego,
10) art. 116 ust. 5 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze,
11) art. 29 ust. 7 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach
odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających
w związku ze służbą wojskową (Dz. U. z 2017 r. poz. 1950),
12) art. 47 ust. 2d, w zakresie ministra właściwego do spraw wewnętrznych, ustawy
z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze
środków publicznych,
13) art. 63 ust. 5 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym,
14) art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie
Medycznym (Dz. U. z 2019 r. poz. 993 i 1590),
15) art. 17 ust. 3, art. 24 ust. 8 oraz art. 27 ust. 7 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r.
o weteranach działań poza granicami państwa,
16) art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2014 r. o komisjach lekarskich podległych
ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych,
17) art. 88 ust. 2 ustawy z dnia 10 lipca 2015 r. o Agencji Mienia Wojskowego,
18) art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o działaniach antyterrorystycznych
– zostaną zmienione w celu dostosowania do niniejszej ustawy w terminie
12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

art. 390. więcej Art. 390. 1. W latach 2018–2027 maksymalny limit wydatków budżetu państwa
będących skutkiem finansowym niniejszej ustawy wynosi 3 673 180 tys. zł, z tym że
w poszczególnych latach limit wynosi w:
1) 2018 r. – 245 269 tys. zł;
2) 2019 r. – 382 931 tys. zł;
3) 2020 r. – 349 825 tys. zł;
4) 2021 r. – 369 674 tys. zł;
5) 2022 r. – 376 934 tys. zł;
6) 2023 r. – 362 555 tys. zł;
7) 2024 r. – 403 298 tys. zł;
8) 2025 r. – 409 159 tys. zł;
9) 2026 r. – 382 429 tys. zł;
10) 2027 r. – 391 106 tys. zł.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych nadzoruje wykorzystanie limitu
wydatków, o których mowa w ust. 1, i dokonuje oceny wykorzystania tego limitu
według stanu na koniec każdego kwartału, a w przypadku IV kwartału – według stanu
na dzień 20 listopada danego roku.
3. W przypadku zagrożenia lub przekroczenia przyjętego na dany rok budżetowy
maksymalnego limitu wydatków określonego w ust. 1 oraz w przypadku, gdy
w okresie od początku roku kalendarzowego do dnia ostatniej oceny, o której mowa
w ust. 2, część limitu rocznego przypadającego proporcjonalnie na ten okres zostanie
przekroczona co najmniej o 10%, stosuje się mechanizm korygujący polegający na
zmniejszeniu wydatków budżetu państwa będących skutkiem finansowym niniejszej
ustawy, związanych z wydatkami logistycznymi.
4. Organem właściwym do wdrożenia mechanizmu korygującego, o którym
mowa w ust. 3, jest Komendant SOP.

art. 391. więcej Art. 391. Traci moc ustawa z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu
(Dz. U. z 2017 r. poz. 985, 1321 i 2405 oraz z 2018 r. poz. 106).

art. 392. więcej Art. 392. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lutego 2018 r., z wyjątkiem
art. 346, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.