Art. 224. 1. Karę dyscyplinarną wymierza się w sposób współmierny do
przewinienia dyscyplinarnego popełnionego przez obwinionego oraz stopnia zawinienia.
1a. Przy wymierzaniu kary dyscyplinarnej uwzględnia się rodzaj i wagę czynu,
skutki i okoliczności jego popełnienia, pobudki działania obwinionego, następstwa
negatywne dla służby, dotychczasowe wyniki w służbie, opinię służbową, okres
pozostawania w służbie oraz zachowanie się obwinionego przed popełnieniem i po popełnieniu zarzucanego mu czynu, a także inne okoliczności, zarówno łagodzące, jak i obciążające, istotne w sprawie.
2. Na zaostrzenie wymiaru kary mają wpływ następujące okoliczności
popełnienia przewinienia dyscyplinarnego:
1) działanie z motywacji zasługującej na szczególne potępienie albo w stanie
nietrzeźwości albo po użyciu alkoholu lub innego podobnie działającego środka;
2) popełnienie przewinienia dyscyplinarnego w czasie odbywania uprzednio
wymierzonej kary dyscyplinarnej, jak również w czasie próby określonej
w orzeczeniu o warunkowym zawieszeniu wykonania kary lub warunkowym
umorzeniu postępowania karnego;
3) poważne skutki przewinienia dyscyplinarnego, zwłaszcza istotne zakłócenie
realizacji zadań SOP lub naruszenie dobrego imienia SOP;
4) działanie w obecności podwładnego, wspólnie z nim lub na jego szkodę.
3. Na złagodzenie wymiaru kary mają wpływ następujące okoliczności
popełnienia przewinienia dyscyplinarnego:
1) nieumyślność jego popełnienia;
2) podjęcie przez funkcjonariusza starań o zmniejszenie jego skutków;
3) brak należytego doświadczenia zawodowego lub dostatecznych umiejętności zawodowych;
4) dobrowolne poinformowanie przełożonego dyscyplinarnego o popełnieniu
przewinienia dyscyplinarnego przed wszczęciem postępowania dyscyplinarnego.
4. Przy wymierzeniu kary dyscyplinarnej uwzględnia się okoliczności, o których
mowa w ust. 1–3, wyłącznie w stosunku do funkcjonariusza, którego one dotyczą.

Art. 224a. 1. Podstawę wszelkich rozstrzygnięć w postępowaniach
dyscyplinarnych stanowią ustalenia faktyczne.
2. Przełożony dyscyplinarny i rzecznik dyscyplinarny kształtują swoje
przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenianych
swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań
wiedzy i doświadczenia życiowego.
3. Przełożony dyscyplinarny i rzecznik dyscyplinarny rozstrzygają samodzielnie
zagadnienia faktyczne i prawne oraz nie są związani rozstrzygnięciem sądu lub innego
organu. Prawomocne rozstrzygnięcia sądu kształtujące prawo lub stosunek prawny są
jednak wiążące.

Ustawa o Służbie Ochrony Państwa art. 224

DODAJ