Ustawa z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce

art. 1. więcej Art. 1. Ustawa określa zasady funkcjonowania systemu szkolnictwa wyższego
i nauki.

art. 2. więcej Art. 2. Misją systemu szkolnictwa wyższego i nauki jest prowadzenie
najwyższej jakości kształcenia oraz działalności naukowej, kształtowanie postaw
obywatelskich, a także uczestnictwo w rozwoju społecznym oraz tworzeniu
gospodarki opartej na innowacjach.

art. 3. więcej Art. 3. 1. Podstawą systemu szkolnictwa wyższego i nauki jest wolność
nauczania, twórczości artystycznej, badań naukowych i ogłaszania ich wyników oraz
autonomia uczelni.
2. System szkolnictwa wyższego i nauki funkcjonuje z poszanowaniem
standardów międzynarodowych, zasad etycznych i dobrych praktyk w zakresie
kształcenia i działalności naukowej oraz z uwzględnieniem szczególnego znaczenia
społecznej odpowiedzialności nauki.

art. 4. więcej Art. 4. 1. Działalność naukowa obejmuje badania naukowe, prace rozwojowe
oraz twórczość artystyczną.
2. Badania naukowe są działalnością obejmującą:
1) badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające
przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk
i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie
komercyjne;
2) badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy
oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów
lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.
3. Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie,
kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym
w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji
oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów,
procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe
zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.
4. Twórczość artystyczna jest działalnością obejmującą działania twórcze
w sztuce, której efektem jest stanowiące wkład w rozwój kultury dzieło artystyczne
materialne lub niematerialne, w tym także artystyczne wykonanie.

art. 5. więcej Art. 5. 1. Badania naukowe i prace rozwojowe prowadzi się w dziedzinach nauki
i dyscyplinach naukowych, a twórczość artystyczną – w dziedzinie sztuki
i dyscyplinach artystycznych.
2. Kształcenie prowadzi się w dziedzinach nauki i dyscyplinach naukowych lub
dziedzinie sztuki i dyscyplinach artystycznych.
3. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki określi, w drodze
rozporządzenia, klasyfikację dziedzin nauki i dyscyplin naukowych oraz dyscyplin
artystycznych, mając na uwadze systematykę dziedzin i dyscyplin przyjętą przez Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), bezpieczeństwo państwa,
konieczność dochowania zobowiązań międzynarodowych Rzeczypospolitej Polskiej
oraz cele, których realizacji służy klasyfikacja.

art. 6. więcej Art. 6. 1. Rada Ministrów określa politykę naukową państwa.
2. Polityka naukowa państwa jest dokumentem strategicznym wskazującym
priorytety w zakresie funkcjonowania systemu szkolnictwa wyższego i nauki.
3. Realizacja polityki naukowej państwa podlega ewaluacji nie rzadziej niż raz
na 5 lat.

art. 7. więcej Art. 7. 1. System szkolnictwa wyższego i nauki tworzą:
1) uczelnie;
2) federacje podmiotów systemu szkolnictwa wyższego i nauki, zwane dalej
„federacjami”;
3) Polska Akademia Nauk, działająca na podstawie ustawy z dnia 30 kwietnia
2010 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. z 2019 r. poz. 1183, 1655 i 2227),
zwana dalej „PAN”;
4) instytuty naukowe PAN, działające na podstawie ustawy, o której mowa w pkt 3,
zwane dalej „instytutami PAN”;
5) instytuty badawcze, działające na podstawie ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r.
o instytutach badawczych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1350 i 2227);
6) międzynarodowe instytuty naukowe utworzone na podstawie odrębnych ustaw
działające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwane dalej „instytutami
międzynarodowymi”;
6a) Centrum Łukasiewicz, działające na podstawie ustawy z dnia 21 lutego 2019 r.
o Sieci Badawczej Łukasiewicz (Dz. U. poz. 534 i 2227);
6b) instytuty działające w ramach Sieci Badawczej Łukasiewicz, zwane dalej
„instytutami Sieci Łukasiewicz”;
7) Polska Akademia Umiejętności, zwana dalej „PAU”;
8) inne podmioty prowadzące głównie działalność naukową w sposób samodzielny
i ciągły.
2. Na rzecz systemu szkolnictwa wyższego i nauki działają:
1) Narodowa Agencja Wymiany Akademickiej, działająca na podstawie ustawy
z dnia 7 lipca 2017 r. o Narodowej Agencji Wymiany Akademickiej (Dz. U. z
2019 r. poz. 1582), zwana dalej „NAWA”;
2) Narodowe Centrum Badań i Rozwoju, działające na podstawie ustawy z dnia
30 kwietnia 2010 r. o Narodowym Centrum Badań i Rozwoju (Dz. U. z 2019 r.
poz. 1770 i 2020), zwane dalej „NCBiR”;
3) Narodowe Centrum Nauki, działające na podstawie ustawy z dnia 30 kwietnia
2010 r. o Narodowym Centrum Nauki (Dz. U. z 2019 r. poz. 1384), zwane dalej
„NCN”;
4) Agencja Badań Medycznych, działająca na podstawie ustawy z dnia 21 lutego
2019 r. o Agencji Badań Medycznych (Dz. U. poz. 447).

art. 8. więcej Art. 8. 1. Przepisów działów II–IV, działu VI rozdziału 1 oraz działów VII–IX
i XII–XIV nie stosuje się do uczelni i wyższych seminariów duchownych
prowadzonych przez kościoły i inne związki wyznaniowe, z wyjątkiem Katolickiego
Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, chyba że ustawa lub umowa między Radą
Ministrów a władzami kościoła lub innego związku wyznaniowego stanowi inaczej.
2. Ustawy nie stosuje się do uczelni i filii utworzonych przez uczelnie
zagraniczne, z wyjątkiem art. 47.

art. 9. więcej Art. 9. 1. Uczelnia posiada osobowość prawną.
2. Uczelnia jest autonomiczna na zasadach określonych w ustawie.
3. Uczelnia prowadzi studia na co najmniej jednym kierunku.
4. Uczelnia prowadzi działalność w swojej siedzibie, a w przypadku gdy
siedziba znajduje się na obszarze związku metropolitalnego – na tym obszarze.
Uczelnia może prowadzić działalność poza siedzibą albo tym obszarem – w swojej
filii.
5. Organy władzy publicznej mogą podejmować rozstrzygnięcia dotyczące
uczelni tylko w przypadkach przewidzianych w ustawach.

art. 10. więcej Art. 10. 1. Pracownicy uczelni, doktoranci i studenci stanowią wspólnotę
uczelni.
2. Członkowi wspólnoty uczelni przysługuje czynne prawo wyborcze w uczelni.

art. 11. więcej Art. 11. 1. Podstawowymi zadaniami uczelni są:
1) prowadzenie kształcenia na studiach;
2) prowadzenie kształcenia na studiach podyplomowych lub innych form
kształcenia;
3) prowadzenie działalności naukowej, świadczenie usług badawczych oraz transfer
wiedzy i technologii do gospodarki;
4) prowadzenie kształcenia doktorantów;
5) kształcenie i promowanie kadr uczelni;
6) stwarzanie osobom niepełnosprawnym warunków do pełnego udziału w:
a) procesie przyjmowania na uczelnię w celu odbywania kształcenia,
b) kształceniu,
c) prowadzeniu działalności naukowej;
7) wychowywanie studentów w poczuciu odpowiedzialności za państwo polskie,
tradycję narodową, umacnianie zasad demokracji i poszanowanie praw
człowieka;
8) stwarzanie warunków do rozwoju kultury fizycznej studentów;
9) upowszechnianie i pomnażanie osiągnięć nauki i kultury, w tym przez
gromadzenie i udostępnianie zbiorów bibliotecznych, informacyjnych
i archiwalnych;
10) działanie na rzecz społeczności lokalnych i regionalnych.
2. Podstawowym zadaniem uczelni zawodowej jest również prowadzenie
kształcenia specjalistycznego.
3. Zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 3, 4 i pkt 6 lit. c, nie są podstawowymi
zadaniami uczelni zawodowej.
4. Zadaniem uczelni publicznej prowadzącej kształcenie w zakresie nauk
medycznych lub nauk o zdrowiu albo w zakresie nauk weterynaryjnych może być
także uczestniczenie w sprawowaniu opieki medycznej albo weterynaryjnej
w zakresie i formach określonych w przepisach o działalności leczniczej albo
przepisach o zakładach leczniczych dla zwierząt.
5. Uczelnia może prowadzić domy studenckie i stołówki studenckie.

art. 12. więcej Art. 12. Uczelnia może prowadzić działalność gospodarczą wyodrębnioną
organizacyjnie i finansowo od działalności polegającej na wykonywaniu zadań,
o których mowa w art. 11, w zakresie i formach określonych w statucie, w szczególności przez tworzenie spółek kapitałowych.

art. 13. więcej Art. 13. 1. Uczelnia jest:
1) uczelnią publiczną, jeżeli jest utworzona przez organ państwa;
2) uczelnią niepubliczną, jeżeli jest utworzona przez osobę fizyczną albo osobę
prawną inną niż jednostka samorządu terytorialnego albo państwowa albo
samorządowa osoba prawna, zwaną dalej „założycielem”.
2. Uczelnia jest uczelnią akademicką albo zawodową.

art. 14. więcej Art. 14. 1. Uczelnia jest uczelnią akademicką, jeżeli prowadzi działalność
naukową i posiada kategorię naukową A+, A albo B+ w co najmniej 1 dyscyplinie
naukowej albo artystycznej. (ust. 1 wejdzie w życie z dniem 01.10.2021 r.)
2. Uczelnia akademicka prowadzi studia pierwszego stopnia oraz studia drugiego
stopnia lub jednolite studia magisterskie.
3. Uczelnia akademicka może prowadzić kształcenie doktorantów.
4. Uczelnia prowadząca kształcenie specjalistyczne, która stała się uczelnią
akademicką, prowadzi je na dotychczasowych zasadach, z tym że nie prowadzi
przyjęć na to kształcenie.

art. 15. więcej Art. 15. 1. Uczelnia jest uczelnią zawodową, jeżeli prowadzi kształcenie
uwzględniające potrzeby otoczenia społeczno-gospodarczego oraz nie spełnia
warunku, o którym mowa w art. 14 ust. 1. (ust. 1 wejdzie w życie z dniem 01.10.2022 r.)
2. Uczelnia zawodowa prowadzi kształcenie na studiach wyłącznie o profilu
praktycznym.
3. Uczelnia zawodowa prowadzi studia pierwszego stopnia.
4. Uczelnia zawodowa może prowadzić:
1) studia drugiego stopnia;
2) jednolite studia magisterskie;
3) kształcenie specjalistyczne.
5. Uczelnia akademicka może złożyć do ministra właściwego do spraw
szkolnictwa wyższego i nauki, zwanego dalej „ministrem”, wniosek
o zakwalifikowanie jej do grupy uczelni zawodowych.
6. W terminie 30 dni minister, w drodze decyzji administracyjnej, może
zakwalifikować uczelnię do grupy uczelni zawodowych.
7. Uczelnia akademicka, która w wyniku ewaluacji jakości działalności
naukowej nie spełnia warunku, o którym mowa w art. 14 ust. 1, staje się uczelnią
zawodową w dniu, w którym decyzje o przyznaniu tej uczelni kategorii
naukowych stały się ostateczne.
8. Uczelnia, która stała się uczelnią zawodową, dostosowuje prowadzone
kształcenie na studiach do wymagania określonego w ust. 2, w terminie
12 miesięcy od dnia zaprzestania spełniania warunku, o którym mowa
w art. 14 ust. 1, albo doręczenia decyzji o zakwalifikowaniu do grupy uczelni
zawodowych.
9. Uczelnia prowadząca kształcenie doktorantów, która stała się uczelnią
zawodową, zaprzestaje kształcenia doktorantów z końcem roku akademickiego,
w którym zaprzestała spełniać warunek, o którym mowa w art. 14 ust. 1, albo
doręczono jej decyzję o zakwalifikowaniu do grupy uczelni zawodowych.
Przepisy art. 206 stosuje się. (ust. 5–9 wejdzie w życie z dniem 01.10.2022 r.)

art. 16. więcej Art. 16. 1. Wyraz „akademia” jest zastrzeżony dla nazwy uczelni akademickiej.
2. Wyraz „politechnika” jest zastrzeżony dla nazwy uczelni akademickiej
posiadającej kategorię naukową A+, A albo B+ w co najmniej 2 dyscyplinach
w zakresie nauk inżynieryjnych i technicznych.
3. Wyraz „uniwersytet” jest zastrzeżony dla nazwy uczelni akademickiej
posiadającej kategorię naukową A+, A albo B+ w co najmniej 6 dyscyplinach
naukowych lub artystycznych, zwanych dalej „dyscyplinami”, zawierających się w co
najmniej 3 dziedzinach nauki lub sztuki, zwanych dalej „dziedzinami”.
4. W przypadku uzyskania kategorii naukowej skutkującej koniecznością
zmiany nazwy uczelni na zasadach określonych w ust. 1–3, uczelnia może posługiwać
się nazwą dotychczasową.

art. 17. więcej Art. 17. 1. Organami uczelni:
1) publicznej – są rada uczelni, rektor i senat;
2) niepublicznej – są rektor i senat.
2. Statut uczelni może przewidywać również inne organy uczelni.

art. 18. więcej Art. 18. 1. Do zadań rady uczelni należy:
1) opiniowanie projektu strategii uczelni;
2) opiniowanie projektu statutu;
3) monitorowanie gospodarki finansowej uczelni;
4) monitorowanie zarządzania uczelnią;
5) wskazywanie kandydatów na rektora, po zaopiniowaniu przez senat;
6) opiniowanie sprawozdania z realizacji strategii uczelni;
7) wykonywanie innych zadań określonych w statucie.
2. W ramach monitorowania gospodarki finansowej rada uczelni:
1) opiniuje plan rzeczowo-finansowy;
2) zatwierdza sprawozdanie z wykonania planu rzeczowo-finansowego;
3) zatwierdza sprawozdanie finansowe.
3. W ramach wykonywania zadań rada uczelni może żądać wglądu do
dokumentów uczelni.
4. Wykonując czynności związane z zadaniami, o których mowa w ust. 1 i 2,
członkowie rady uczelni kierują się dobrem uczelni i działają na jej rzecz.
5. Rada uczelni składa senatowi roczne sprawozdanie z działalności.

art. 19. więcej Art. 19. 1. W skład rady uczelni wchodzi:
1) 6 albo 8 osób powoływanych przez senat;
2) przewodniczący samorządu studenckiego.
2. Osoby spoza wspólnoty uczelni stanowią co najmniej 50% osób, o których
mowa w ust. 1 pkt 1.

art. 20. więcej Art. 20. 1. Członkiem rady uczelni może być osoba, która:
1) ma pełną zdolność do czynności prawnych;
2) korzysta z pełni praw publicznych;
3) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne
przestępstwo skarbowe;
4) nie była karana karą dyscyplinarną;
5) w okresie od dnia 22 lipca 1944 r. do dnia 31 lipca 1990 r. nie pracowała
w organach bezpieczeństwa państwa w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia
18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów
bezpieczeństwa państwa z lat 1944–1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U.
z 2019 r. poz. 430, 399, 447, 534 i 1571), nie pełniła w nich służby ani nie
współpracowała z tymi organami;
6) posiada wykształcenie wyższe – w przypadku członków rady uczelni, o których
mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1;
7) nie ukończyła 67. roku życia do dnia rozpoczęcia kadencji.
2. Do członków rad uczelni nie stosuje się przepisów art. 19 ustawy z dnia
16 grudnia 2016 r. o zasadach zarządzania mieniem państwowym (Dz. U. z 2019 r.
poz. 1302, 1309, 1571 i 1655).
3. Członkostwa w radzie uczelni nie można łączyć z pełnieniem funkcji organu
tej lub innej uczelni, członkostwem w radzie innej uczelni ani zatrudnieniem
w administracji publicznej.
4. Członkostwo w radzie uczelni wygasa w przypadku śmierci, rezygnacji
z członkostwa, niezłożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia
18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów
bezpieczeństwa państwa z lat 1944–1990 oraz treści tych dokumentów, zwanego dalej
„oświadczeniem lustracyjnym”, informacji, o której mowa w art. 7 ust. 3a tej ustawy,
zwanej dalej „informacją lustracyjną”, lub zaprzestania spełniania wymagań
określonych w ust. 1.
5. Wygaśnięcie członkostwa w radzie uczelni stwierdza przewodniczący senatu.
6. W przypadku ustania członkostwa w radzie uczelni, senat niezwłocznie
powołuje nowego członka na okres do końca kadencji.

art. 21. więcej Art. 21. 1. Kadencja rady uczelni trwa 4 lata i rozpoczyna się w dniu 1 stycznia
roku następującego po roku, w którym rozpoczęła się kadencja senatu.
2. Ta sama osoba może być członkiem rady uczelni nie więcej niż przez
2 następujące po sobie kadencje. Okresu, o którym mowa w art. 20 ust. 6, nie wlicza
się do liczby tych kadencji.

art. 22. więcej Art. 22. 1. Przewodniczącym rady uczelni jest jej członek pochodzący spoza
wspólnoty uczelni, wybrany przez senat.
2. Rada uczelni uchwala regulamin określający tryb jej funkcjonowania.
3. Rada uczelni podejmuje uchwały na posiedzeniach w obecności co najmniej
połowy statutowej liczby członków.
3a. Posiedzenia rady uczelni mogą być przeprowadzane przy użyciu środków
komunikacji elektronicznej, zapewniających w szczególności:
1) transmisję posiedzenia w czasie rzeczywistym między jego uczestnikami,
2) wielostronną komunikację w czasie rzeczywistym, w ramach której uczestnicy
posiedzenia mogą wypowiadać się w jego toku
– z zachowaniem niezbędnych zasad bezpieczeństwa.
4. Członkowi rady uczelni, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1, przysługuje
miesięczne wynagrodzenie, którego wysokość nie może przekroczyć 67%
minimalnego miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego dla profesora w uczelni
publicznej określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 137 ust. 2, zwanego
dalej „wynagrodzeniem profesora”. Wysokość wynagrodzenia ustala senat.

art. 23. więcej Art. 23. 1. Do zadań rektora należą sprawy dotyczące uczelni, z wyjątkiem
spraw zastrzeżonych przez ustawę lub statut do kompetencji innych organów uczelni.
2. Do zadań rektora należy w szczególności:
1) reprezentowanie uczelni;
2) zarządzanie uczelnią;
3) przygotowywanie projektu statutu oraz projektu strategii uczelni;
4) składanie sprawozdania z realizacji strategii uczelni;
5) wykonywanie czynności z zakresu prawa pracy;
6) powoływanie osób do pełnienia funkcji kierowniczych w uczelni i ich
odwoływanie;
7) prowadzenie polityki kadrowej w uczelni;
8) tworzenie studiów na określonym kierunku, poziomie i profilu;
9) tworzenie szkół doktorskich;
10) prowadzenie gospodarki finansowej uczelni;
11) zapewnianie wykonywania przepisów obowiązujących w uczelni.
3. Rektor nadaje regulamin organizacyjny, który określa:
1) strukturę organizacyjną uczelni oraz podział zadań w ramach tej struktury;
2) organizację oraz zasady działania administracji uczelni.
4. Od decyzji administracyjnych wydawanych przez rektora służy wniosek
o ponowne rozpatrzenie sprawy.
5. Powołanie osoby do pełnienia funkcji kierowniczej, do której zakresu
obowiązków należą sprawy studenckie lub sprawy doktorantów, wymaga uzgodnienia
odpowiednio z samorządem studenckim lub samorządem doktorantów. Niezajęcie
stanowiska przez samorząd w terminie wskazanym w statucie uważa się za wyrażenie
zgody.
6. Rektor ponosi odpowiedzialność za swoje działania na zasadach określonych
w ustawie oraz w przepisach odrębnych.

art. 24. więcej Art. 24. 1. Rektorem może być osoba, która spełnia wymagania określone
w art. 20 ust. 1 pkt 1–6, a w uczelni publicznej – która także posiada co najmniej
stopień doktora oraz spełnia wymaganie określone w art. 20 ust. 1 pkt 7. Statut może
przewidywać dodatkowe wymagania dla rektora.
2. Rektora uczelni:
1) publicznej – wybiera kolegium elektorów;
2) niepublicznej – powołuje założyciel albo wybiera senat albo inny określony
w statucie organ uczelni, o którym mowa w art. 17 ust. 2.
3. Wybór rektora jest dokonywany bezwzględną większością głosów.
4. O wynikach wyborów albo powołaniu rektora zawiadamia ministra
w przypadku uczelni:
1) publicznej – przewodniczący kolegium elektorów;
2) niepublicznej – założyciel, przewodniczący senatu albo inny organ, który
dokonał wyboru.
5. Do wygaśnięcia mandatu rektora stosuje się odpowiednio przepis
art. 20 ust. 4.
6. Wygaśnięcie mandatu rektora uczelni:
1) publicznej – stwierdza przewodniczący kolegium elektorów;
2) niepublicznej – stwierdza założyciel.
7. W przypadku wygaśnięcia mandatu rektora, nowego rektora na okres do końca
kadencji w uczelni:
1) publicznej – wybiera kolegium elektorów;
2) niepublicznej – powołuje założyciel albo wybiera senat albo inny określony
w statucie organ uczelni, o którym mowa w art. 17 ust. 2.
8. W okresie od dnia stwierdzenia wygaśnięcia mandatu do dnia wyboru albo
powołania rektora obowiązki rektora pełni osoba wskazana w statucie uczelni,
a w przypadku braku wskazania takiej osoby najstarszy członek senatu posiadający co
najmniej stopień doktora.
9. Pierwszego rektora uczelni:
1) publicznej – powołuje minister na okres roku i nawiązuje z nim stosunek pracy
oraz wyznacza termin na zorganizowanie i przeprowadzenie wyborów do senatu;
2) niepublicznej – powołuje założyciel.
10. Osoba wybrana albo powołana do pełnienia funkcji rektora jest zatrudniana
w uczelni jako podstawowym miejscu pracy w rozumieniu ustawy nie później niż
z dniem rozpoczęcia kadencji. Do zatrudnienia tej osoby nie stosuje się przepisu
art. 119 ust. 1.

art. 25. więcej Art. 25. 1. Skład kolegium elektorów w uczelni publicznej oraz tryb wyboru jego
członków określa statut, przy czym nie mniej niż 20% składu stanowią studenci
i doktoranci. Liczbę studentów i doktorantów ustala się proporcjonalnie do liczebności obu tych grup w uczelni, z tym że każda z tych grup jest reprezentowana przez co
najmniej jednego przedstawiciela.
2. Członkiem kolegium elektorów może być osoba, która spełnia wymagania
określone w art. 20 ust. 1 pkt 1–5 i 7.
3. Do członków kolegium elektorów przepisy art. 20 ust. 3 i 4 stosuje się
odpowiednio.
4. Tryb powołania do kolegium elektorów studentów i doktorantów oraz czas
trwania ich członkostwa w kolegium elektorów określa odpowiednio regulamin
samorządu studenckiego oraz regulamin samorządu doktorantów.
5. Kadencja kolegium elektorów trwa 4 lata.

art. 26. więcej Art. 26. 1. Kadencja rektora uczelni publicznej trwa 4 lata i rozpoczyna się
w dniu 1 września roku, w którym został wybrany.
2. Ta sama osoba może być rektorem uczelni publicznej nie więcej niż przez
2 następujące po sobie kadencje. Okresu, o którym mowa w art. 24 ust. 7 i ust. 9 pkt 1,
nie wlicza się do liczby tych kadencji.
3. W przypadku niedokonania wyboru rektora przed dniem, o którym mowa
w ust. 1, przepis art. 24 ust. 8 stosuje się odpowiednio.

art. 27. więcej Art. 27. 1. Rektor uczelni publicznej może być odwołany przez kolegium
elektorów większością co najmniej 3/4 głosów w obecności co najmniej 2/3 jego
statutowego składu.
2. Wniosek o odwołanie rektora uczelni publicznej może być zgłoszony przez
senat większością co najmniej 1/2 głosów statutowego składu albo przez radę uczelni.
3. Rektor uczelni niepublicznej może być odwołany przez założyciela.
4. W przypadku odwołania rektora przepis art. 24 ust. 8 stosuje się odpowiednio.

art. 28. więcej Art. 28. 1. Do zadań senatu należy:
1) uchwalanie statutu;
2) uchwalanie regulaminu studiów;
3) uchwalanie strategii uczelni i zatwierdzanie sprawozdania z jej realizacji;
4) powoływanie i odwoływanie członków rady uczelni;
5) opiniowanie kandydatów na rektora;
6) przeprowadzanie oceny funkcjonowania uczelni;
7) formułowanie rekomendacji dla rady uczelni i rektora w zakresie
wykonywanych przez nich zadań;
8) nadawanie stopni naukowych i stopni w zakresie sztuki;
9) nadawanie tytułu doktora honoris causa;
10) ustalanie warunków, trybu oraz terminu rozpoczęcia i zakończenia rekrutacji na
studia i na kształcenie specjalistyczne;
11) ustalanie programów studiów, studiów podyplomowych i kształcenia
specjalistycznego;
12) ustalanie programów kształcenia w szkołach doktorskich;
13) określanie sposobu potwierdzania efektów uczenia się;
14) wskazywanie kandydatów do instytucji przedstawicielskich środowiska
szkolnictwa wyższego i nauki;
15) wykonywanie zadań związanych z:
a) przypisywaniem poziomów Polskiej Ramy Kwalifikacji, zwanej dalej
„PRK”, do kwalifikacji nadawanych po ukończeniu studiów
podyplomowych,
b) włączeniem do Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji kwalifikacji
nadawanych po ukończeniu studiów podyplomowych i innych form
kształcenia
– zgodnie z ustawą z dnia 22 grudnia 2015 r. o Zintegrowanym Systemie
Kwalifikacji (Dz. U. z 2018 r. poz. 2153 i 2245 oraz z 2019 r. poz. 534 i 1287);
16) wykonywanie innych zadań określonych w statucie.
2. Ustalenie programu studiów wymaga zasięgnięcia opinii samorządu
studenckiego. W przypadku bezskutecznego upływu terminu określonego w statucie,
wymóg zasięgnięcia opinii uważa się za spełniony.
3. Jeżeli statut uczelni niepublicznej tak stanowi, statut może być nadany przez
założyciela albo inny określony w statucie organ uczelni, o którym mowa
w art. 17 ust. 2.
4. Zadanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 8, może być wykonywane przez inny
określony w statucie organ uczelni, o którym mowa w art. 17 ust. 2. Statut może
określić tylko jeden organ w zakresie danej dyscypliny, a w przypadku uczelni
spełniającej warunek, o którym mowa w art. 185 ust. 3 – w zakresie danej dziedziny.

art. 29. więcej Art. 29. 1. W skład senatu wchodzą:
1) w publicznej uczelni akademickiej:
a) profesorowie i profesorowie uczelni, którzy stanowią nie mniej niż 50%
składu senatu,
b) studenci i doktoranci, którzy stanowią nie mniej niż 20% składu senatu,
c) nauczyciele akademiccy zatrudnieni na stanowiskach innych niż określone
w lit. a i pracownicy niebędący nauczycielami akademickimi, którzy
stanowią nie mniej niż 25% składu senatu;
2) w publicznej uczelni zawodowej:
a) nauczyciele akademiccy posiadający co najmniej stopień doktora, którzy
stanowią nie mniej niż 50% składu senatu,
b) studenci, którzy stanowią nie mniej niż 20% składu senatu,
c) nauczyciele akademiccy nieposiadający stopnia doktora i pracownicy
niebędący nauczycielami akademickimi, którzy stanowią nie mniej niż 25%
składu senatu.
2. Liczbę studentów i doktorantów ustala się proporcjonalnie do liczebności obu
tych grup w uczelni, z tym że każda z tych grup jest reprezentowana przez co najmniej
jednego przedstawiciela.
3. Osoby należące do grup, o których mowa w ust. 1, wybierają członków senatu
ze swojego grona. Kandydata może zgłosić każdy członek wspólnoty uczelni. Wybory
są tajne.
4. Członkiem senatu może być osoba, która spełnia wymagania określone
w art. 20 ust. 1 pkt 1–5 i 7.
5. Do członków senatu przepisy art. 20 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.

art. 30. więcej Art. 30. 1. Kadencja senatu trwa 4 lata i rozpoczyna się w dniu 1 września.
2. W uczelni publicznej ta sama osoba może być członkiem senatu nie więcej niż
przez 2 następujące po sobie kadencje.
3. Tryb wyboru do senatu studenta i doktoranta oraz czas trwania jego
członkostwa w senacie określa odpowiednio regulamin samorządu studenckiego oraz
regulamin samorządu doktorantów.

art. 31. więcej Art. 31. 1. Przewodniczącym senatu jest rektor.
2. Senat podejmuje uchwały na posiedzeniach w obecności co najmniej połowy
statutowej liczby członków.
2a. Posiedzenia senatu mogą być przeprowadzane przy użyciu środków
komunikacji elektronicznej, zapewniających w szczególności:
1) transmisję posiedzenia w czasie rzeczywistym między jego uczestnikami,
2) wielostronną komunikację w czasie rzeczywistym, w ramach której uczestnicy
posiedzenia mogą wypowiadać się w jego toku
– z zachowaniem niezbędnych zasad bezpieczeństwa.
3. W posiedzeniach senatu uczestniczy z głosem doradczym przedstawiciel
każdego związku zawodowego działającego w uczelni.
4. W głosowaniach w sprawach, o których mowa w art. 28 ust. 1 pkt 8, biorą
udział członkowie senatu będący profesorami i profesorami uczelni. Uchwały są
podejmowane w obecności co najmniej połowy statutowej liczby tych członków.

art. 32. więcej Art. 32. 1. Do organów uczelni, o których mowa w art. 17 ust. 2, stosuje się
odpowiednio przepisy art. 20 ust. 1 pkt 1–6 i ust. 2–4, a w przypadku uczelni
publicznej stosuje się odpowiednio także przepis art. 20 ust. 1 pkt 7. Statut może
przewidywać dodatkowe wymagania.
2. Do osób powoływanych do pełnienia funkcji kierowniczych w uczelni,
o których mowa w art. 23 ust. 2 pkt 6, stosuje się odpowiednio przepisy
art. 20 ust. 1 pkt 1–5 oraz ust. 4.

art. 33. więcej Art. 33. Rozstrzygnięcia organów uczelni nie naruszają uprawnień związków
zawodowych wynikających z ustaw.

art. 34. więcej Art. 34. 1. Statut określa zasady organizacji i funkcjonowania uczelni,
w szczególności:
1) sposób powoływania i odwoływania organów uczelni, w tym podmioty
uprawnione do wskazywania kandydatów na rektora, oraz sposób organizowania
wyborów do organów uczelni;
2) skład rady uczelni oraz senatu;
3) zasady i tryb funkcjonowania rady uczelni, senatu i kolegium elektorów;
4) zasady sprawowania wewnętrznego nadzoru nad aktami wydawanymi przez
organy uczelni;
5) typy jednostek organizacyjnych uczelni;
6) funkcje kierownicze w uczelni;
7) zasady powoływania osób do pełnienia funkcji kierowniczych w uczelni i ich
odwoływania;
8) tryb nadawania tytułu doktora honoris causa;
9) zasady prowadzenia działalności gospodarczej przez uczelnię;
10) zasady dysponowania mieniem uczelni;
11) tryb nadawania regulaminu organizacyjnego;
12) przepisy porządkowe dotyczące odbywania zgromadzeń.
2. Statut uczelni publicznej uchwala senat bezwzględną większością głosów
w obecności co najmniej połowy statutowej liczby członków po zasięgnięciu opinii
rady uczelni wyrażonej większością głosów statutowej liczby członków oraz po
zasięgnięciu opinii związków zawodowych działających w uczelni. Związki
zawodowe przedstawiają opinię w terminie 30 dni od dnia otrzymania projektu
statutu. W przypadku bezskutecznego upływu tego terminu, wymóg zasięgnięcia
opinii uważa się za spełniony.
3. Statut uczelni niepublicznej wskazuje osobę fizyczną albo osobę prawną inną
niż jednostka samorządu terytorialnego albo państwowa albo samorządowa osoba
prawna, która staje się założycielem w przypadku jego śmierci albo utraty osobowości
prawnej.
4. Statut uczelni niepublicznej określa tryb likwidacji uczelni oraz przeznaczenie
składników mienia uczelni po zakończeniu likwidacji.
5. Typami jednostek organizacyjnych uczelni, o których mowa w ust. 1 pkt 5,
mogą być w szczególności wydziały, instytuty, katedry, zakłady, centra i kolegia.

art. 35. więcej Art. 35. 1. Publiczną uczelnię akademicką tworzy się w drodze ustawy.
2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki, w drodze
rozporządzenia, tworzy publiczną uczelnię zawodową lub zmienia jej nazwę.
3. Uczelnia publiczna może być utworzona w wyniku połączenia uczelni
publicznych, instytutów badawczych lub instytutów PAN.
4. Publiczną uczelnię akademicką włącza się do uczelni publicznej w drodze
ustawy.
5. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki, w porozumieniu
z ministrem nadzorującym uczelnię lub instytut badawczy, po zasięgnięciu opinii
dyrektora lub rady naukowej instytutu badawczego, w drodze rozporządzenia, włącza
publiczną uczelnię zawodową lub instytut badawczy do uczelni publicznej.
6. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki, w drodze
rozporządzenia, na wniosek Prezesa PAN lub dyrektora instytutu PAN i po
zasięgnięciu opinii wydziału właściwego ze względu na specjalność naukową
instytutu, włącza do uczelni publicznej instytut PAN.
7. W rozporządzeniu w sprawie utworzenia publicznej uczelni zawodowej
określa się:
1) nazwę uczelni;
2) siedzibę uczelni;
3) składniki mienia, w które będzie wyposażona uczelnia.
8. Pierwszy statut nadaje minister.
9. Uczelnia publiczna, do której nastąpiło włączenie innej uczelni publicznej,
instytutu badawczego lub instytutu PAN, wstępuje w prawa i obowiązki tej uczelni
lub tego instytutu, w tym w prawa i obowiązki wynikające z decyzji
administracyjnych.
9a. Wykreślenie z Krajowego Rejestru Sądowego instytutu badawczego
włączonego do uczelni publicznej następuje na wniosek rektora tej uczelni.
10. W rozporządzeniu w sprawie włączenia publicznej uczelni zawodowej,
instytutu badawczego lub instytutu PAN do uczelni publicznej określa się skutki
włączenia, w szczególności:
1) wygaśnięcie kadencji organów kolegialnych i jednoosobowych podmiotu
włączanego;
2) przeznaczenie mienia podmiotu włączanego;
3) możliwość prowadzenia studiów utworzonych przez uczelnię włączaną;
4) warunki kontynuacji kształcenia przez studentów uczelni włączanej;
5) warunki kontynuacji stosunków pracy pracowników podmiotu włączanego.
11. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 2, 5 i 6, bierze się pod
uwagę potrzeby wynikające z polityki naukowej państwa oraz uwarunkowań
społeczno-gospodarczych.

art. 36. więcej Art. 36. 1. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki, w drodze
rozporządzenia, likwiduje publiczną uczelnię zawodową.
2. Likwidacja uczelni publicznej polega na zadysponowaniu składnikami
materialnymi i niematerialnymi jej majątku po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu
wierzycieli, w szczególności pracowników, studentów i doktorantów, w celu
zakończenia jej działalności.
3. Likwidację prowadzi likwidator powołany przez ministra.
4. Likwidatorowi przysługuje wynagrodzenie miesięczne ustalane przez
ministra. Wynagrodzenie nie może być wyższe niż wynagrodzenie zasadnicze rektora
likwidowanej uczelni za miesiąc poprzedzający dzień postawienia uczelni w stan
likwidacji.
5. W okresie likwidacji uczelnia używa nazwy z dodaniem oznaczenia „w
likwidacji”.
6. Likwidator ogłasza postawienie uczelni w stan likwidacji w Monitorze
Sądowym i Gospodarczym.
7. Likwidator, w terminie 3 miesięcy od dnia powołania, przedstawia do
zatwierdzenia ministrowi plan przychodów i kosztów związanych z likwidacją.
8. Koszty likwidacji pokrywa się z mienia likwidowanej uczelni, a w przypadku
braku wystarczających środków – z budżetu państwa z części, której dysponentem jest
minister, na podstawie planu przychodów i kosztów związanych z likwidacją.
9. Postawienie uczelni w stan likwidacji powoduje, że:
1) z dniem powołania likwidator przejmuje kompetencje organów uczelni;
2) z dniem powołania likwidatora wygasa kadencja organów uczelni;
3) uczelnia nie prowadzi przyjęć na studia, studia podyplomowe, kształcenie
specjalistyczne i inne formy kształcenia, a także do szkół doktorskich;
4) uczelnia nie nadaje stopni naukowych i stopni w zakresie sztuki;
5) uczelnia traci prawo do otrzymywania środków finansowych, o których mowa
w art. 365 pkt 1 lit. d, pkt 2 lit. e i f, pkt 4–7 i 9;
6) środki finansowe, o których mowa w art. 365 pkt 1 lit. a–c, pkt 2 lit. a–d i pkt 3,
są przekazywane uczelni w niezbędnym zakresie.
10. W uczelni postawionej w stan likwidacji:
1) prowadzone kształcenie może być kontynuowane nie dłużej niż do końca roku
akademickiego,
2) stosunki pracy nauczycieli akademickich wygasają z końcem roku
akademickiego
– w którym postawiono uczelnię w stan likwidacji.
11. Likwidator zapewnia studentom oraz doktorantom możliwość
kontynuowania kształcenia; przepisy art. 82 i art. 206 stosuje się odpowiednio.
12. Postępowania w sprawie nadania stopnia naukowego lub stopnia w zakresie
sztuki, wszczęte i niezakończone do dnia postawienia uczelni w stan likwidacji,
prowadzą podmioty wskazane przez Radę Doskonałości Naukowej, zwaną dalej
„RDN”.
13. Likwidator, w terminie 30 dni od dnia zakończenia czynności
likwidacyjnych, zawiadamia ministra o zakończeniu likwidacji i przedstawia do
zatwierdzenia sprawozdanie z jej przebiegu.
14. Uczelnia traci osobowość prawną z dniem ogłoszenia przez ministra
o zakończeniu likwidacji w Monitorze Sądowym i Gospodarczym.
15. W rozporządzeniu w sprawie likwidacji uczelni zawodowej określa się:
1) tryb powołania i odwołania likwidatora;
2) tryb likwidacji;
3) sposób wykonywania czynności likwidacyjnych.
16. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, bierze się pod uwagę
zmiany liczby studentów w kontekście zapotrzebowania społeczno-gospodarczego na
kształcenie w danej uczelni, jej sytuację finansową, potrzeby wynikające z polityki
naukowej państwa, a także konieczność sprawnego przeprowadzenia likwidacji.
17. W przypadku likwidacji uczelni jej mienie, po spłaceniu zobowiązań, staje
się mieniem Skarbu Państwa albo mieniem jednostki samorządu terytorialnego –
odpowiednio do źródła pochodzenia tego mienia. O przeznaczeniu mienia Skarbu
Państwa decyduje minister.
18. W przypadku likwidacji uczelni likwidator przekazuje dokumentację
przebiegu studiów na przechowanie podmiotowi wykonującemu działalność, o której
mowa w art. 51a ust. 1 ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie
archiwalnym i archiwach (Dz. U. z 2019 r. poz. 553, 730 i 2020), zapewniając na ten
cel środki finansowe. Do przechowywania dokumentacji stosuje się przepisy tej
ustawy.

art. 37. więcej Art. 37. 1. Uczelnia niepubliczna nabywa osobowość prawną z chwilą jej wpisu
do ewidencji uczelni niepublicznych, zwanej dalej „ewidencją”.
2. Ewidencję prowadzi minister w systemie, o którym mowa w art. 342 ust. 1.
3. Ewidencja obejmuje:
1) numer wpisu do ewidencji;
2) datę wpisu;
3) imię, nazwisko i miejsce zamieszkania albo nazwę, numer z Krajowego Rejestru
Sądowego lub innego właściwego rejestru i adres założyciela;
4) nazwę i adres uczelni;
5) imię i nazwisko oraz datę rozpoczęcia i zakończenia kadencji rektora;
6) informację o ostatecznej decyzji w sprawie likwidacji uczelni;
7) datę wykreślenia z ewidencji.
4. Uczelnia niepubliczna albo założyciel, w terminie 14 dni, zawiadamia
ministra o zmianie danych, o których mowa w ust. 3 pkt 3–5.
5. Minister dokonuje wpisu w ewidencji na wniosek uczelni niepublicznej lub
założyciela albo z urzędu.
6. Wpisem w ewidencji jest wpis uczelni niepublicznej do ewidencji, zmiana
wpisu w ewidencji oraz wykreślenie uczelni niepublicznej z ewidencji.
7. Wpis w ewidencji i odmowa wpisu następuje w drodze decyzji
administracyjnej, z wyłączeniem wpisu danych, o których mowa w ust. 3 pkt 5 i 6.
8. Wpis polega na wprowadzeniu do systemu danych zawartych w ostatecznej
decyzji.
9. Ewidencja jest jawna.

art. 38. więcej Art. 38. 1. Założyciel występuje z wnioskiem o wpis uczelni niepublicznej do
ewidencji oraz wnioskiem o pozwolenie na utworzenie studiów na określonym
kierunku, poziomie i profilu.
2. Uzasadnienie wniosku o wpis do ewidencji zawiera strategię uczelni. Do
wniosku dołącza się projekt statutu uczelni oraz sporządzone w formie aktu
notarialnego oświadczenie założyciela o utworzeniu uczelni niepublicznej
zawierające:
1) imię, nazwisko i adres zamieszkania albo nazwę, numer z Krajowego Rejestru
Sądowego lub innego właściwego rejestru i adres założyciela;
2) nazwę uczelni;
3) adres uczelni;
4) wielkość środków finansowych, które założyciel zobowiązuje się przekazać
uczelni na jej funkcjonowanie;
5) wykaz i wartość rzeczy przekazanych uczelni na własność oraz termin ich
przekazania;
6) sposób finansowania uczelni.
3. Środki finansowe, o których mowa w ust. 2 pkt 4, nie mogą być mniejsze niż
3 000 000 zł. Przekazanie środków na rachunek bankowy uczelni następuje nie
później niż 30 dni od dnia wpisu do ewidencji.

art. 39. więcej Art. 39. 1. Minister, po zasięgnięciu opinii Polskiej Komisji Akredytacyjnej,
zwanej dalej „PKA”, w drodze decyzji administracyjnej, wpisuje uczelnię
niepubliczną do ewidencji.
2. PKA może zwracać się do założyciela o udzielenie wyjaśnień i informacji oraz
przeprowadzać wizytacje.
3. Wpis do ewidencji jest ważny przez okres 6 lat.
4. W decyzji o wpisie do ewidencji określa się:
1) imię, nazwisko i adres zamieszkania albo nazwę, numer z Krajowego Rejestru
Sądowego lub innego właściwego rejestru i adres założyciela;
2) nazwę i adres uczelni.
5. Decyzja o wpisie do ewidencji jest wydawana wraz z pozwoleniem na
utworzenie studiów na określonym kierunku, poziomie i profilu.

art. 40. więcej Art. 40. 1. Minister, w drodze decyzji administracyjnej, odmawia wpisu uczelni
niepublicznej do ewidencji, jeżeli:
1) założyciel został wpisany do rejestru dłużników niewypłacalnych Krajowego
Rejestru Sądowego;
2) założyciel posiada wymagalne zobowiązania wobec Skarbu Państwa;
3) założyciel został skazany prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne lub
umyślne przestępstwo skarbowe – w przypadku gdy jest osobą fizyczną;
4) założyciel został postawiony w stan likwidacji albo upadłości – w przypadku gdy
jest osobą prawną;
5) w stosunku do którejkolwiek z osób umocowanych do reprezentacji założyciela
będącego osobą prawną zachodzi przynajmniej jedna z przesłanek określonych
w pkt 1–3;
6) projekt statutu jest niezgodny z przepisami prawa;
7) PKA wydała negatywną opinię w sprawie wpisu do ewidencji lub w sprawie
pozwolenia na utworzenie studiów na określonym kierunku, poziomie i profilu.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1–6, minister wydaje decyzję
bez zasięgania opinii PKA.

art. 41. więcej Art. 41. 1. Założyciel składa wniosek o przedłużenie ważności wpisu uczelni
niepublicznej do ewidencji nie wcześniej niż 12 miesięcy i nie później niż 6 miesięcy
przed upływem jego ważności.
2. W przypadku niezłożenia wniosku w terminie określonym w ust. 1, minister
wszczyna postępowanie w sprawie likwidacji uczelni w trybie określonym w art. 430.
3. Minister, po zasięgnięciu opinii PKA, w drodze decyzji administracyjnej,
przedłuża ważność wpisu do ewidencji.
4. Minister, w drodze decyzji administracyjnej, odmawia przedłużenia ważności
wpisu do ewidencji, jeżeli:
1) uczelnia lub założyciel rażąco narusza przepisy prawa;
2) PKA wydała negatywną ocenę jakości kształcenia na co najmniej połowie
prowadzonych przez uczelnię kierunków studiów;
3) zaistniała jedna z przesłanek, określonych w art. 40 ust. 1 pkt 1–5.
5. Ważność wpisu do ewidencji przedłuża się na czas nieokreślony.

art. 42. więcej Art. 42. 1. Założyciel, w terminie 30 dni od dnia wpisu uczelni niepublicznej do
ewidencji:
1) powołuje pierwszego rektora;
2) nadaje pierwszy statut.
2. Założyciel może rozstrzygać w sprawach dotyczących uczelni tylko
w przypadkach określonych w ustawie lub statucie.
3. W przypadku śmierci założyciela albo utraty osobowości prawnej przez
założyciela, podmiot, o którym mowa w art. 34 ust. 3, staje się założycielem.

art. 43. więcej Art. 43. 1. Uczelnia niepubliczna może połączyć się z inną uczelnią
niepubliczną, tworząc nową uczelnię niepubliczną.
2. Wniosek o wpis do ewidencji nowej uczelni niepublicznej składają rektorzy
oraz założyciele łączonych uczelni.
3. Z chwilą wpisu do ewidencji nowej uczelni niepublicznej następuje
wykreślenie łączonych uczelni.
4. Do wniosku o wpis do ewidencji nowej uczelni niepublicznej stosuje się
odpowiednio przepisy art. 38 ust. 2.
5. Nowa uczelnia niepubliczna wstępuje w ogół praw i obowiązków łączonych
uczelni, w tym w prawa i obowiązki wynikające z decyzji administracyjnych.

art. 44. więcej Art. 44. 1. Uczelnia niepubliczna może być włączona do innej uczelni
niepublicznej.
2. Włączenie uczelni niepublicznej do innej uczelni niepublicznej następuje
z dniem wykreślenia włączanej uczelni niepublicznej z ewidencji.
3. Wniosek o wykreślenie z ewidencji uczelni niepublicznej włączanej do innej
uczelni niepublicznej składają rektorzy oraz założyciele tych uczelni.
4. Uczelnia niepubliczna, do której nastąpiło włączenie innej uczelni
niepublicznej, wstępuje w prawa i obowiązki tej uczelni, w tym w prawa i obowiązki
wynikające z decyzji administracyjnych.

art. 45. więcej Art. 45. 1. Założyciel może zlikwidować uczelnię niepubliczną po uzyskaniu
zgody wydanej przez ministra w drodze decyzji administracyjnej.
2. Warunkiem wydania zgody jest zapewnienie studentom oraz doktorantom
możliwości kontynuowania kształcenia; przepisy art. 82 i art. 206 stosuje się
odpowiednio.
3. W terminie 3 miesięcy od dnia doręczenia zgody założyciel składa ministrowi
akt potwierdzający postawienie uczelni w stan likwidacji.
4. Uczelnia zostaje postawiona w stan likwidacji z dniem wskazanym w akcie,
o którym mowa w ust. 3. Z tym dniem:
1) założyciel przejmuje kompetencje organów uczelni;
2) wygasa kadencja organów uczelni;
3) uczelnia nie prowadzi przyjęć na studia, studia podyplomowe, kształcenie
specjalistyczne i inne formy kształcenia, a także do szkół doktorskich;
4) uczelnia nie nadaje stopni naukowych i stopni w zakresie sztuki; przepis
art. 36 ust. 11 stosuje się odpowiednio;
5) uczelnia traci prawo do otrzymywania środków finansowych, o których mowa
w art. 365 pkt 2, 6, 7 i 9;
6) środki finansowe, o których mowa w art. 365 pkt 3, są przekazywane uczelni
w niezbędnym zakresie.
5. W uczelni postawionej w stan likwidacji:
1) prowadzone kształcenie może być kontynuowane nie dłużej niż do końca roku
akademickiego,
2) stosunki pracy nauczycieli akademickich wygasają z końcem roku
akademickiego
– w którym postawiono uczelnię w stan likwidacji.
6. Uczelnia postawiona w stan likwidacji używa nazwy z dodaniem oznaczenia
„w likwidacji”.
7. Minister dokonuje zmiany wpisu w ewidencji przez dodanie do nazwy uczelni
oznaczenia „w likwidacji”.
8. W przypadku niezłożenia aktu, o którym mowa w ust. 3, w terminie
określonym w tym przepisie, wykonanie obowiązku postawienia uczelni w stan
likwidacji następuje w sposób określony w przepisach ustawy z dnia 17 czerwca
1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1438, z
późn. zm.).

art. 46. więcej Art. 46. 1. Likwidacja uczelni niepublicznej ma na celu zakończenie jej
działalności.
2. Likwidację prowadzi założyciel.
3. Założyciel przystępuje do likwidacji nie później niż w terminie 30 dni od dnia
postawienia uczelni w stan likwidacji.
4. Założyciel niezwłocznie zawiadamia ministra o przystąpieniu do likwidacji.
5. W przypadku nieprzystąpienia przez założyciela do likwidacji w terminie
określonym w ust. 3 lub nieprowadzenia likwidacji, wykonanie obowiązku
przystąpienia do likwidacji, jej prowadzenia lub zakończenia następuje w sposób
określony w przepisach ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji.
6. Założyciel niezwłocznie zawiadamia ministra o zakończeniu likwidacji.
7. Minister, w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania zawiadomienia, o którym
mowa w ust. 6, w drodze decyzji administracyjnej, wykreśla uczelnię z ewidencji.
8. Z dniem wykreślenia z ewidencji uczelnia traci osobowość prawną.
9. Przepis art. 36 ust. 17 stosuje się odpowiednio do mienia przekazanego
uczelni w trybie art. 423 ust. 1.
10. Koszty likwidacji uczelni są pokrywane z jej majątku, z pierwszeństwem
przed roszczeniami wierzycieli.
11. W przypadku gdy koszty likwidacji uczelni przekraczają wartość jej majątku,
koszty likwidacji są pokrywane z majątku założyciela.
12. W przypadku likwidacji uczelni, założyciel przekazuje dokumentację
przebiegu studiów oraz dokumentację osobową i płacową na przechowanie
podmiotowi wykonującemu działalność, o której mowa w art. 51a ust. 1 ustawy z dnia
14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach, zapewniając na ten
cel środki finansowe. Do przechowywania dokumentacji stosuje się przepisy tej
ustawy.
13. Materiały archiwalne uczelni są przekazywane przez założyciela w trybie
przepisów ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym
i archiwach.

art. 47. więcej Art. 47. Uczelnia zagraniczna może tworzyć uczelnie lub filie z siedzibą na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Utworzenie uczelni lub filii wymaga:
1) pozwolenia ministra, wydanego po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do
spraw zagranicznych i PKA;
2) pozytywnej oceny agencji oceniającej jakość kształcenia uznawanej przez
władze państwa, w którym ma siedzibę ta uczelnia, albo agencji zarejestrowanej
w Europejskim Rejestrze Instytucji Działających na rzecz Zapewniania Jakości
w Szkolnictwie Wyższym (EQAR) lub agencji innego państwa, której oceny są
uznawane przez PKA.

art. 48. więcej Art. 48. Do postępowań w sprawach, o których mowa w art. 37 ust. 7,
art. 41 ust. 3, art. 45 ust. 1, art. 46 ust. 7 i art. 47 pkt 1, nie stosuje się przepisów
art. 35–37, art. 79a oraz art. 96a–96n ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. ‒ Kodeks
postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 oraz z 2019 r. poz. 60,
730, 1133 i 2196), zwanej dalej „Kpa”.

art. 49. więcej Art. 49. 1. Uczelnia zapewnia warunki, w tym infrastrukturę, niezbędne do
realizacji zadań, o których mowa w art. 11.
2. W uczelni działa system biblioteczno-informacyjny, którego podstawę
stanowi biblioteka. Uczelnia może przetwarzać określone w jej statucie dane osobowe
osób korzystających z tego systemu.
3. W uczelni działa archiwum.
4. W uczelni może działać akademickie biuro karier, o którym mowa
w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia
i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1482, 1622 i 1818).

art. 50. więcej Art. 50. 1. Rektor dba o utrzymanie porządku i bezpieczeństwa na terenie
uczelni.
2. Teren uczelni określa rektor w porozumieniu z właściwym organem
samorządu terytorialnego.
3. Służby państwowe odpowiedzialne za utrzymanie porządku publicznego
i bezpieczeństwa wewnętrznego mogą wkroczyć na teren uczelni:
1) na wezwanie rektora;
2) bez wezwania rektora – w przypadku bezpośredniego zagrożenia życia lub
zdrowia ludzkiego lub klęski żywiołowej.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, służby niezwłocznie
zawiadamiają rektora o wkroczeniu na teren uczelni.
5. Rektor może zawrzeć porozumienie z właściwym organem służby określające
inne przypadki związane z utrzymaniem porządku i bezpieczeństwa uzasadniające
przebywanie tej służby na terenie uczelni.
6. Służby są obowiązane opuścić teren uczelni niezwłocznie po ustaniu przyczyn,
które uzasadniały ich wkroczenie na teren uczelni, lub na żądanie rektora.
7. Rektor niezwłocznie informuje o wystąpieniu okoliczności
uniemożliwiających prawidłowe funkcjonowanie uczelni, stanowiących zagrożenie
bezpieczeństwa ludzi lub mienia w znacznych rozmiarach:
1) organy właściwe w sprawach bezpieczeństwa, ochrony ludności i zarządzania
kryzysowego;
2) ministra.

art. 51. więcej Art. 51. 1. Rektor zapewnia bezpieczne i higieniczne warunki pracy i kształcenia
w szczególności przez udostępnienie odpowiedniej infrastruktury oraz prowadzenie
szkoleń.
2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, sposób
zapewnienia w uczelni warunków, o których mowa w ust. 1, mając na uwadze
specyfikę działalności uczelni oraz standardy dotyczące bezpieczeństwa i higieny
pracy.

Art. 51a. W przypadkach uzasadnionych nadzwyczajnymi okolicznościami
zagrażającymi życiu lub zdrowiu członków wspólnoty uczelni minister właściwy do
spraw szkolnictwa wyższego i nauki, w drodze rozporządzenia, może czasowo
ograniczyć lub czasowo zawiesić funkcjonowanie uczelni na obszarze kraju lub jego
części, uwzględniając stopień zagrożenia na danym obszarze.

Art. 51b. 1. Jeżeli w okresie ograniczenia lub zawieszenia funkcjonowania
uczelni:
1) senat uczelni nie może wykonywać swoich zadań, rektor może wydawać
zarządzenia w sprawach należących do kompetencji senatu, jeżeli jest to
niezbędne dla zapewnienia ciągłości funkcjonowania uczelni;
2) rektor i osoba wyznaczona lub upoważniona do jego zastępowania nie mogą
wykonywać swoich zadań, wykonuje je członek wspólnoty danej uczelni,
wskazany przez ministra nadzorującego tę uczelnię.
2. Zarządzenia, o których mowa w ust. 1 pkt 1, podlegają zatwierdzeniu przez
senat uczelni na najbliższym posiedzeniu.
3. W okresie ograniczenia lub zawieszenia funkcjonowania uczelni zapomoga,
o której mowa w art. 86 ust. 1 pkt 3, jest przyznawana przez rektora. Przepisów Kpa
i art. 92 ust. 2 nie stosuje się.
4. W przypadku ograniczenia lub zawieszenia funkcjonowania uczelni,
w okresie tego ograniczenia lub zawieszenia oraz przez 60 dni po jego zakończeniu,
legitymacje studenckie i legitymacje służbowe nauczycieli akademickich są ważne,
bez konieczności potwierdzania ich ważności. Przepis stosuje się również do
legitymacji, które utraciły ważność w okresie 30 dni poprzedzających ograniczenie
lub zawieszenie funkcjonowania uczelni.
5. W okresie ograniczenia lub zawieszenia funkcjonowania uczelni:
1) nie przeprowadza się ocen okresowych nauczycieli akademickich;
2) nie kieruje się nauczycieli akademickich na badania okresowe, o których mowa
w art. 229 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r.
poz. 1040, 1043 i 1495) oraz na badania w celu wydania orzeczenia o potrzebie
udzielenia urlopu dla poratowania zdrowia, o którym mowa w art. 131 ust. 5.

art. 52. więcej Art. 52. 1. Członkowie wspólnoty uczelni mają prawo organizowania
zgromadzeń na terenie uczelni. Zorganizowanie zgromadzenia w lokalu uczelni
wymaga zgody rektora.
2. O zamiarze zorganizowania zgromadzenia organizatorzy zawiadamiają
rektora co najmniej na 24 godziny przed rozpoczęciem zgromadzenia. W przypadkach
uzasadnionych nagłością sprawy rektor może przyjąć zawiadomienie złożone
w krótszym terminie.
3. Rektor odmawia udzielenia zgody, o której mowa w ust. 1, lub zakazuje
zgromadzenia, jeżeli jego cel lub program naruszają przepisy prawa.
4. Rektor może delegować na zgromadzenie swego przedstawiciela.
5. Organizatorzy zgromadzeń odpowiadają przed organami uczelni za ich
przebieg.
6. Rektor albo jego przedstawiciel, po uprzedzeniu organizatorów, rozwiązuje
zgromadzenie, jeżeli przebiega ono z naruszeniem przepisów prawa.

art. 53. więcej Art. 53. 1. Uczelnia prowadzi kształcenie na studiach na określonym kierunku,
poziomie i profilu. Uczelnia przyporządkowuje kierunek do co najmniej 1 dyscypliny.
2. W przypadku przyporządkowania kierunku studiów do więcej niż
1 dyscypliny, wskazuje się dyscyplinę wiodącą, w ramach której będzie uzyskiwana
ponad połowa efektów uczenia się.
3. Utworzenie studiów na określonym kierunku, poziomie i profilu wymaga
pozwolenia ministra. Przepisów art. 10, art. 35–37, art. 79a, art. 81 oraz art. 96a–96n
Kpa nie stosuje się.
4. Uczelnia, która w dyscyplinie, o której mowa w ust. 1, albo dyscyplinie
wiodącej posiada kategorię naukową:
1) B – może uzyskać pozwolenie na utworzenie studiów na kierunku
przyporządkowanym do tej dyscypliny oraz na określonym poziomie i profilu;
2) C albo nie posiada kategorii naukowej – może uzyskać pozwolenie na utworzenie
studiów na kierunku przyporządkowanym do tej dyscypliny oraz na określonym
poziomie i profilu praktycznym, z wyłączeniem pozwolenia na utworzenie
studiów przygotowujących do wykonywania zawodu nauczyciela.
5. Uczelnia, o której mowa w ust. 4 pkt 2, może uzyskać pozwolenie na
utworzenie studiów przygotowujących do wykonywania zawodu nauczyciela, jeżeli
zawarła porozumienie o współpracy przy prowadzeniu tych studiów z uczelnią,
o której mowa w ust. 7 pkt 1. Uczelnia, o której mowa w ust. 7 pkt 1, może zawrzeć
takie porozumienie w danej dyscyplinie tylko z jedną uczelnią, o której mowa
w ust. 4 pkt 2.
6. Pozwolenie na utworzenie studiów na kierunkach lekarskim lub
lekarsko-dentystycznym może uzyskać uczelnia akademicka, która posiada kategorię
naukową A+, A albo B+ w dyscyplinie w zakresie nauk medycznych lub nauk
o zdrowiu. Do utworzenia studiów na tych kierunkach nie stosuje się przepisów ust. 7–
9.
7. Pozwolenia nie wymaga utworzenie studiów na kierunku
przyporządkowanym do dyscypliny, o której mowa w ust. 1, albo dyscypliny
wiodącej:
1) w której uczelnia posiada kategorię naukową A+, A albo B+;
2) zawierającej się w dziedzinie, o której mowa w art. 243 ust. 7, z wyłączeniem
utworzenia studiów przygotowujących do wykonywania zawodu nauczyciela.
8. Uczelnia akademicka może utworzyć studia na kierunku, którego program
określa efekty uczenia się w ramach dyscyplin, w których uczelnia posiada kategorię naukową A+, A albo B+, zawierających się w co najmniej 3 dziedzinach. Przepisu
ust. 2 nie stosuje się.
9. Uczelnia akademicka może utworzyć jednolite studia magisterskie na
kierunku przyporządkowanym do dyscypliny, o której mowa w ust. 1, albo
dyscypliny wiodącej, w której posiada kategorię naukową A+ albo A, lub
dyscypliny zawierającej się w dziedzinie, o której mowa w art. 243 ust. 7, z tym
że w przypadku studiów przygotowujących do wykonywania zawodów, o których
mowa w art. 68 ust. 1 – jeżeli możliwość kształcenia na tym poziomie wynika
z przepisów wydanych na podstawie art. 68 ust. 3. Przepisów wydanych na
podstawie art. 81 w zakresie, o którym mowa w art. 81 pkt 2, nie stosuje się. (ust. 9 wejdzie w życie z dniem 01.01.2022 r.)
10. Uczelnia, która utworzyła studia na określonym kierunku, poziomie i profilu
albo uzyskała pozwolenie na ich utworzenie, nie może utworzyć ani ubiegać się
o pozwolenie na utworzenie studiów na kierunku, poziomie i profilu o tej samej
nazwie lub których programy określają takie same efekty uczenia się,
przyporządkowane do tej samej dyscypliny. Ograniczenie to nie dotyczy ubiegania się
o pozwolenie na utworzenie studiów w filii.

art. 54. więcej Art. 54. 1. Uczelnia występuje z wnioskiem o pozwolenie na utworzenie
studiów na określonym kierunku, poziomie i profilu. Wniosek składa się nie później
niż 6 miesięcy przed planowanym rozpoczęciem prowadzenia studiów.
2. Minister wydaje pozwolenie po zasięgnięciu opinii:
1) PKA w sprawie spełnienia warunków prowadzenia studiów na określonym
kierunku, poziomie i profilu oraz związku studiów ze strategią uczelni;
2) ministra nadzorującego uczelnię;
3) ministra właściwego do spraw zdrowia – w przypadku studiów na kierunkach
lekarskim, lekarsko-dentystycznym i farmacja.
3. Minister wydaje pozwolenie, jeżeli uczelnia spełnia wymagania określone
w przepisach wydanych na podstawie art. 81.
4. Pozwolenie na utworzenie studiów na kierunkach pielęgniarstwo lub
położnictwo na określonym poziomie może być wydane uczelni posiadającej
akredytację udzieloną na podstawie art. 59 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach
pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 576, 577, 1490 i 1590).

art. 55. więcej Art. 55. 1. Minister odmawia wydania pozwolenia na utworzenie studiów na
określonym kierunku, poziomie i profilu, bez zasięgania opinii, o której mowa
w art. 54 ust. 2 pkt 1, jeżeli:
1) według stanu na dzień złożenia wniosku:
a) rektor nie wprowadził do systemu, o którym mowa w art. 342 ust. 1,
danych, o których mowa w art. 343 ust. 1, art. 344 ust. 1 lub art. 345 ust. 1,
b) uczelnia posiada zaległości podatkowe, z tytułu składek na ubezpieczenia
społeczne lub zdrowotne, innych danin publicznych lub została wpisana do
rejestru dłużników niewypłacalnych Krajowego Rejestru Sądowego,
c) uczelnia została postawiona w stan likwidacji,
d) uczelnia posiada wymagalne zobowiązania wobec Skarbu Państwa z tytułu
subwencji dla podmiotów systemu szkolnictwa wyższego i nauki, o której
mowa w art. 112 ust. 1 pkt 3a ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach
publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 869, 1622, 1649 i 2020), zwanej dalej
„subwencją”, lub dotacji,
e) uczelnia publiczna jest objęta programem naprawczym, o którym mowa
w art. 418 ust. 1, i brak jest ekonomicznego uzasadnienia dla wydania
pozwolenia lub
f) uczelnia nie realizuje wniosków lub zaleceń sporządzonych w wyniku
kontroli, o której mowa w art. 427 ust. 1;
2) w okresie 2 lat przed złożeniem wniosku o wydanie pozwolenia minister cofnął
uczelni pozwolenie na utworzenie studiów na kierunku przyporządkowanym do
tej samej dyscypliny.
2. Minister może odmówić wydania pozwolenia, bez zasięgania opinii, o której
mowa w art. 54 ust. 2 pkt 1, jeżeli według stanu na dzień złożenia wniosku kształcenie
na studiach na danym kierunku nie odpowiada potrzebom społeczno-gospodarczym.

art. 56. więcej Art. 56. 1. Minister może cofnąć pozwolenie na utworzenie studiów na
określonym kierunku, poziomie i profilu, jeżeli na tych studiach:
1) PKA wydała negatywną ocenę jakości kształcenia;
2) nie rozpoczęto prowadzenia kształcenia w okresie 2 lat od dnia wydania
pozwolenia;
3) nie przyjęto w drodze rekrutacji żadnego studenta przez 2 następujące po sobie
lata akademickie;
4) uczelnia nie spełnia warunków do ich prowadzenia albo przestała spełniać
warunki, o których mowa w art. 53 ust. 4 pkt 1, ust. 5 lub 6;
5) minister właściwy do spraw zdrowia odmówił akredytacji albo cofnął
akredytację udzieloną na podstawie art. 59 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r.
o zawodach pielęgniarki i położnej.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia zawiadamia ministra oraz PKA
o nieudzieleniu albo cofnięciu akredytacji udzielonej na podstawie art. 59 ustawy,
o której mowa w ust. 1 pkt 5.
3. W przypadku cofnięcia pozwolenia na utworzenie studiów na określonym
kierunku, poziomie i profilu, uczelnia zaprzestaje prowadzenia tych studiów, z tym że
kształcenie może być kontynuowane do końca semestru, w którym decyzja stała się
ostateczna. Jeżeli do końca semestru pozostało mniej niż 3 miesiące, uczelnia
zaprzestaje prowadzenia studiów z końcem kolejnego semestru.

art. 57. więcej Art. 57. 1. Utworzenie studiów na określonym kierunku, poziomie i profilu poza
siedzibą wymaga uzyskania pozwolenia ministra. Przepisy art. 54 i art. 55 stosuje się
odpowiednio.
2. Utworzenie studiów na określonym kierunku, poziomie i profilu za granicą
wymaga pozwolenia ministra, wydanego po uzyskaniu pozytywnej opinii ministra
właściwego do spraw zagranicznych. Przepisy art. 54 i art. 55 stosuje się
odpowiednio.

art. 58. więcej Art. 58. Do postępowań w sprawach, o których mowa w art. 57, nie stosuje się
przepisów art. 35–37 oraz art. 96a–96n Kpa, a w przypadku postępowań w sprawach,
o których mowa w art. 56 ust. 1, nie stosuje się tych przepisów oraz art. 79a Kpa.

art. 59. więcej Art. 59. 1. Uczelnia akademicka posiadająca kategorię naukową A+ albo A w co
najmniej 4 dyscyplinach zawierających się w co najmniej 2 dziedzinach może
prowadzić indywidualne studia międzydziedzinowe.
2. Indywidualne studia międzydziedzinowe są sposobem organizacji studiów
umożliwiającym uzyskanie dyplomu ukończenia studiów na więcej niż 1 kierunku.

art. 60. więcej Art. 60. 1. Uczelnia może prowadzić studia wspólne z inną uczelnią, instytutem
PAN, instytutem badawczym, instytutem międzynarodowym, zagraniczną uczelnią
lub instytucją naukową. Zasady współpracy określa umowa zawarta w formie
pisemnej, która w szczególności wskazuje podmiot odpowiedzialny za wprowadzanie
danych do systemu, o którym mowa w art. 342 ust. 1, i uprawniony do otrzymania
środków finansowych na kształcenie studentów na studiach stacjonarnych
prowadzonych wspólnie.
2. Uczelnia może prowadzić studia wspólne, jeżeli:
1) utworzyła studia na podstawie art. 53 ust. 7 albo
2) uzyskała pozwolenie na utworzenie studiów
– na kierunku, który ma być prowadzony wspólnie.
3. W przypadku prowadzenia studiów wspólnych z zagraniczną uczelnią lub
instytucją naukową przez uczelnię, która utworzyła studia na podstawie art. 53 ust. 7,
nie stosuje się przepisów art. 73 ust. 2 oraz przepisów wydanych na podstawie art. 81
w zakresie, o którym mowa w art. 81 pkt 1.
4. Absolwent studiów wspólnych może otrzymać dyplom wspólny, spełniający
wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie art. 81 w zakresie,
o którym mowa w art. 81 pkt 9.

art. 61. więcej Art. 61. 1. Uczelnia może prowadzić studia we współpracy z organem
nadającym uprawnienie do wykonywania zawodu, organem przeprowadzającym
postępowanie egzaminacyjne w ramach uzyskiwania uprawnień do wykonywania
zawodu, organem samorządu zawodowego, organizacją gospodarczą lub organem
rejestrowym. Zasady współpracy przy prowadzeniu studiów określa umowa zawarta
w formie pisemnej.
2. Umowa może określać udział podmiotu, o którym mowa w ust. 1,
w opracowaniu programu studiów oraz sposób realizacji praktyk zawodowych.

art. 62. więcej Art. 62. Uczelnia może prowadzić studia dualne, które są studiami o profilu
praktycznym prowadzonymi z udziałem pracodawcy. Organizację studiów określa
umowa zawarta w formie pisemnej.

art. 63. więcej Art. 63. 1. Studia są prowadzone w formie:
1) studiów stacjonarnych, w ramach których co najmniej połowa punktów ECTS
objętych programem studiów jest uzyskiwana w ramach zajęć z bezpośrednim
udziałem nauczycieli akademickich lub innych osób prowadzących zajęcia
i studentów;
2) studiów niestacjonarnych wskazanych w uchwale senatu, w ramach których
mniej niż połowa punktów ECTS objętych programem studiów może być
uzyskiwana z bezpośrednim udziałem nauczycieli akademickich lub innych osób
prowadzących zajęcia i studentów.
2. Zajęcia na studiach stacjonarnych są prowadzone odrębnie od zajęć na
studiach niestacjonarnych.
3. W uczelni publicznej liczba studentów studiujących na studiach stacjonarnych
nie może być mniejsza od liczby studentów studiujących na studiach niestacjonarnych.

art. 64. więcej Art. 64. 1. Studia są prowadzone na poziomie:
1) studiów pierwszego stopnia;
2) studiów drugiego stopnia;
3) jednolitych studiów magisterskich.
2. Studia są prowadzone na profilu:
1) praktycznym, na którym ponad połowa punktów ECTS jest przypisana zajęciom
kształtującym umiejętności praktyczne;
2) ogólnoakademickim, na którym ponad połowa punktów ECTS jest przypisana
zajęciom związanym z prowadzoną w uczelni działalnością naukową.

art. 65. więcej Art. 65. 1. Studia stacjonarne pierwszego stopnia trwają co najmniej
6 semestrów, a jeżeli program studiów obejmuje efekty uczenia się umożliwiające
uzyskanie kompetencji inżynierskich – co najmniej 7 semestrów.
2. Studia stacjonarne drugiego stopnia trwają od 3 do 5 semestrów.
3. Stacjonarne jednolite studia magisterskie trwają od 9 do 12 semestrów.
4. Studia niestacjonarne mogą trwać dłużej niż odpowiednie studia stacjonarne.

art. 66. więcej Art. 66. Rok akademicki trwa od dnia 1 października do dnia 30 września i dzieli
się na 2 semestry. Statut uczelni może przewidywać szczegółowy podział roku
akademickiego w ramach semestrów.

art. 67. więcej Art. 67. 1. Studia są prowadzone na określonym kierunku, poziomie i profilu na
podstawie programu studiów, który określa:
1) efekty uczenia się, o których mowa w ustawie z dnia 22 grudnia 2015 r.
o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji, z uwzględnieniem uniwersalnych
charakterystyk pierwszego stopnia określonych w tej ustawie oraz
charakterystyk drugiego stopnia określonych w przepisach wydanych na
podstawie art. 7 ust. 3 tej ustawy;
2) opis procesu prowadzącego do uzyskania efektów uczenia się;
3) liczbę punktów ECTS przypisanych do zajęć.
2. Punkty ECTS stanowią miarę średniego nakładu pracy studenta niezbędnego
do uzyskania efektów uczenia się.
3. Punkt ECTS odpowiada 25–30 godzinom pracy studenta obejmującym zajęcia
organizowane przez uczelnię oraz jego indywidualną pracę związaną z tymi zajęciami.
4. Jeżeli pozwala na to specyfika kształcenia na studiach na określonym
kierunku, część efektów uczenia się objętych programem studiów może być uzyskana
w ramach zajęć prowadzonych z wykorzystaniem metod i technik kształcenia na
odległość przy wykorzystaniu infrastruktury i oprogramowania zapewniających
synchroniczną i asynchroniczną interakcję między studentami i osobami
prowadzącymi zajęcia.
5. Program studiów o profilu praktycznym przewiduje praktyki zawodowe
w wymiarze co najmniej:
1) 6 miesięcy – w przypadku studiów pierwszego stopnia i jednolitych studiów
magisterskich;
2) 3 miesięcy – w przypadku studiów drugiego stopnia.
6. Przepisu ust. 5 nie stosuje się do programów studiów przygotowujących do
wykonywania zawodów, o których mowa w art. 68 ust. 1.

art. 68. więcej Art. 68. 1. W programach studiów przygotowujących do wykonywania
zawodów:
1) lekarza,
2) lekarza dentysty,
3) farmaceuty,
4) pielęgniarki,
5) położnej,
6) diagnosty laboratoryjnego,
7) fizjoterapeuty,
8) ratownika medycznego,
9) lekarza weterynarii,
10) architekta,
11) nauczyciela
– uwzględnia się standardy kształcenia.
2. Standard kształcenia jest zbiorem reguł i wymagań w zakresie kształcenia
dotyczących sposobu organizacji kształcenia, osób prowadzących to kształcenie,
ogólnych i szczegółowych efektów uczenia się, a także sposobu weryfikacji osiągniętych efektów uczenia się.
3. Standardy kształcenia przygotowującego do wykonywania zawodów,
o których mowa w ust. 1:
1) pkt 1–8 – określi, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw
szkolnictwa wyższego i nauki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
zdrowia,
2) pkt 9 – określi, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw
szkolnictwa wyższego i nauki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
rolnictwa,
3) pkt 10 – określi, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw
szkolnictwa wyższego i nauki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz
mieszkalnictwa,
4) pkt 11 – określi, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw
szkolnictwa wyższego i nauki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
oświaty i wychowania
– mając na uwadze konieczność zapewnienia wysokiej jakości kształcenia
i właściwego doboru efektów uczenia się w celu odpowiedniego przygotowania do
wykonywania zawodu z uwzględnieniem jego specyfiki, a w przypadku kształcenia
przygotowującego do wykonywania zawodu nauczyciela – również czas trwania
i właściwy dobór efektów uczenia się na studiach podyplomowych.

art. 69. więcej Art. 69. 1. Przyjęcie na studia następuje przez:
1) rekrutację;
2) potwierdzenie efektów uczenia się;
3) przeniesienie z innej uczelni lub uczelni zagranicznej.
2. Na studia pierwszego stopnia lub jednolite studia magisterskie może być
przyjęta osoba, która posiada:
1) świadectwo dojrzałości albo świadectwo dojrzałości i zaświadczenie o wynikach
egzaminu maturalnego z poszczególnych przedmiotów, o których mowa
w przepisach o systemie oświaty;
2) świadectwo dojrzałości i dyplom potwierdzający kwalifikacje zawodowe
w zawodzie nauczanym na poziomie technika, o których mowa w przepisach
o systemie oświaty; (ust. 2 pkt 2 wejdzie w życie z dniem 01.01.2022 r.)
2a) świadectwo dojrzałości i dyplom zawodowy w zawodzie nauczanym na
poziomie technika, o których mowa w przepisach o systemie oświaty;
3) świadectwo dojrzałości i zaświadczenie o wynikach egzaminu maturalnego
z poszczególnych przedmiotów oraz dyplom potwierdzający kwalifikacje zawodowe w zawodzie nauczanym na poziomie technika, o których mowa
w przepisach o systemie oświaty; (ust. 2 pkt 2 wejdzie w życie z dniem 01.01.2022 r.)
3a) świadectwo dojrzałości i zaświadczenie o wynikach egzaminu maturalnego
z poszczególnych przedmiotów oraz dyplom zawodowy w zawodzie
nauczanym na poziomie technika, o których mowa w przepisach o systemie
oświaty;
4) świadectwo lub inny dokument uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za
dokument uprawniający do ubiegania się o przyjęcie na studia zgodnie
z art. 93 ust. 3 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z
2019 r. poz. 1481, 1818 i 2197);
5) świadectwo i inny dokument lub dyplom, o których mowa w art. 93 ust. 1
ustawy, o której mowa w pkt 4;
6) świadectwo lub dyplom uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za dokument
uprawniający do ubiegania się o przyjęcie na studia zgodnie z umową bilateralną
o wzajemnym uznawaniu wykształcenia;
7) świadectwo lub inny dokument uznany za równorzędny polskiemu świadectwu
dojrzałości na podstawie przepisów obowiązujących do dnia 31 marca 2015 r.
3. Na studia drugiego stopnia może być przyjęta osoba, która posiada dyplom
ukończenia studiów.
4. Przypisanie studenta do określonego kierunku studiów może nastąpić nie
później niż od drugiego roku studiów.

art. 70. więcej Art. 70. 1. Uczelnia ustala warunki, tryb oraz termin rozpoczęcia i zakończenia
rekrutacji oraz sposób jej przeprowadzenia. Uchwała senatu jest udostępniana nie
później niż do dnia 30 czerwca roku poprzedzającego rok akademicki, w którym ma
się odbyć rekrutacja, a w przypadku utworzenia uczelni lub studiów na określonym
kierunku, poziomie i profilu – niezwłocznie.
2. Uczelnia uwzględnia możliwość przeprowadzania rekrutacji uzupełniającej
dla osób, które ubiegały się o przyjęcie na studia pierwszego stopnia lub jednolite
studia magisterskie na danym kierunku studiów na rok akademicki, na który jest
przeprowadzana rekrutacja, oraz których wynik egzaminu maturalnego z danego
przedmiotu lub przedmiotów został podwyższony w wyniku weryfikacji sumy
punktów lub odwołania, o których mowa w art. 44zzz ustawy z dnia 7 września
1991 r. o systemie oświaty.
3. Podstawą przyjęcia na studia pierwszego stopnia lub jednolite studia
magisterskie są wyniki:
1) egzaminu dojrzałości;
2) egzaminu maturalnego;
3) egzaminu dojrzałości lub egzaminu maturalnego i egzaminu lub egzaminów
potwierdzających kwalifikacje w zawodzie;
4) egzaminu dojrzałości lub egzaminu maturalnego i egzaminu lub egzaminów
zawodowych.
Uczelnia ustala, jakie wyniki stanowią podstawę przyjęcia na studia, i podaje do
wiadomości publicznej w terminie, o którym mowa w ust. 1.
4. Uczelnia może przeprowadzić dodatkowo egzaminy wstępne tylko
w przypadku konieczności sprawdzenia uzdolnień artystycznych, sprawności
fizycznej lub szczególnych predyspozycji do podejmowania studiów niesprawdzanych
w trybie egzaminu maturalnego, egzaminu zawodowego albo egzaminu
potwierdzającego kwalifikacje w zawodzie. Egzaminy te nie mogą dotyczyć
przedmiotów objętych egzaminem maturalnym lub kwalifikacji objętej egzaminem
zawodowym lub egzaminem potwierdzającym kwalifikacje w zawodzie. Informacje
o przeprowadzeniu egzaminów wstępnych i ich zakresie uczelnia podaje do
wiadomości publicznej w terminie, o którym mowa w ust. 1. Wyniki egzaminu
wstępnego sprawdzającego uzdolnienia artystyczne lub sprawność fizyczną mogą
stanowić do 100% łącznego wyniku możliwego do uzyskania przez kandydata w toku
rekrutacji.
4a. Uczelnia może przeprowadzić egzaminy wstępne dla osób ubiegających się
o przyjęcie na studia pierwszego stopnia lub jednolite studia magisterskie na
podstawie świadectwa, dyplomu lub innego dokumentu, o którym mowa
w art. 69 ust. 2 pkt 4–7, w przypadku konieczności sprawdzenia uzdolnień
artystycznych, sprawności fizycznej lub szczególnych predyspozycji do
podejmowania studiów lub w zakresie nieobjętym wynikami egzaminu zagranicznego
lub wynikami kształcenia ujętymi na tym świadectwie, dyplomie lub dokumencie.
Informacje o przeprowadzeniu egzaminów wstępnych i ich zakresie uczelnia podaje
do wiadomości publicznej w terminie, o którym mowa w ust. 1. Wyniki egzaminu
wstępnego sprawdzającego uzdolnienia artystyczne lub sprawność fizyczną mogą
stanowić do 100% łącznego wyniku możliwego do uzyskania przez kandydata w toku
rekrutacji.
5. Przepisy ust. 3 stosuje się odpowiednio do wyników egzaminu zagranicznego
lub wyników kształcenia, potwierdzonych świadectwem, dyplomem lub innym
dokumentem, o którym mowa w art. 69 ust. 2 pkt 4–7.
6. Uczelnia publiczna:
1) określa zasady przyjmowania na studia laureatów oraz finalistów olimpiad
stopnia centralnego,
2) może określić zasady przyjmowania na studia laureatów konkursów
międzynarodowych oraz ogólnopolskich
– i podaje je do wiadomości publicznej w terminie, o którym mowa w ust. 1,
z wyprzedzeniem co najmniej 4 lat.

art. 71. więcej Art. 71. 1. Uczelnia może potwierdzić efekty uczenia się uzyskane w procesie
uczenia się poza systemem studiów osobom ubiegającym się o przyjęcie na studia na
określonym kierunku, poziomie i profilu, jeżeli posiada:
1) pozytywną ocenę jakości kształcenia na tych studiach albo
2) kategorię naukową A+, A albo B+ w zakresie dyscypliny, o której mowa
w art. 53 ust. 1, albo dyscypliny wiodącej, do której przyporządkowany jest ten
kierunek.
2. Efekty uczenia się są potwierdzane w zakresie odpowiadającym efektom
uczenia się określonym w programie studiów.
3. Efekty uczenia się nie są potwierdzane dla programów studiów, o których
mowa w art. 68 ust. 1 pkt 1–10.
4. Efekty uczenia się mogą zostać potwierdzone osobie posiadającej:
1) dokumenty, o których mowa w art. 69 ust. 2, i co najmniej 5 lat doświadczenia
zawodowego – w przypadku ubiegania się o przyjęcie na studia pierwszego
stopnia lub jednolite studia magisterskie;
2) kwalifikację pełną na poziomie 5 PRK albo kwalifikację nadaną w ramach
zagranicznego systemu szkolnictwa wyższego odpowiadającą poziomowi
5 europejskich ram kwalifikacji, o których mowa w załączniku II do zalecenia
Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie
ustanowienia europejskich ram kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie
(Dz. Urz. UE C 111 z 06.05.2008, str. 1) – w przypadku ubiegania się o przyjęcie
na studia pierwszego stopnia lub jednolite studia magisterskie;
3) kwalifikację pełną na poziomie 6 PRK i co najmniej 3 lata doświadczenia
zawodowego po ukończeniu studiów pierwszego stopnia – w przypadku
ubiegania się o przyjęcie na studia drugiego stopnia;
4) kwalifikację pełną na poziomie 7 PRK i co najmniej 2 lata doświadczenia
zawodowego po ukończeniu studiów drugiego stopnia albo jednolitych studiów
magisterskich – w przypadku ubiegania się o przyjęcie na kolejne studia
pierwszego stopnia lub drugiego stopnia lub jednolite studia magisterskie.
5. W wyniku potwierdzenia efektów uczenia się można zaliczyć nie więcej niż
50% punktów ECTS przypisanych do zajęć objętych programem studiów.
6. O kolejności przyjęcia na studia decyduje wynik potwierdzenia efektów
uczenia się.
7. Liczba studentów, którzy zostali przyjęci na studia na podstawie
potwierdzenia efektów uczenia się, nie może być większa niż 20% ogólnej liczby
studentów na danym kierunku, poziomie i profilu.

art. 72. więcej Art. 72. 1. Postępowanie w sprawie przyjęcia na studia może prowadzić
komisja.
2. Przyjęcie na studia następuje w drodze wpisu na listę studentów.
3. Odmowa przyjęcia na studia następuje w drodze decyzji administracyjnej.
W przypadku, o którym mowa w ust. 1, decyzję podpisuje przewodniczący komisji.
4. Od decyzji komisji przysługuje odwołanie do rektora.
5. Wyniki postępowania w sprawie przyjęcia na studia są jawne.

art. 73. więcej Art. 73. 1. Zajęcia są prowadzone przez nauczycieli akademickich
zatrudnionych w danej uczelni posiadających kompetencje i doświadczenie
pozwalające na prawidłową realizację zajęć oraz przez inne osoby, które posiadają
takie kompetencje i doświadczenie.
2. W ramach programu studiów o profilu:
1) praktycznym – co najmniej 50% godzin zajęć prowadzonych jest przez
nauczycieli akademickich zatrudnionych w tej uczelni jako podstawowym
miejscu pracy;
2) ogólnoakademickim – co najmniej 75% godzin zajęć prowadzonych jest przez
nauczycieli akademickich zatrudnionych w tej uczelni jako podstawowym
miejscu pracy.
3. Wykłady w uczelni są otwarte, jeżeli jej statut nie stanowi inaczej.

art. 74. więcej Art. 74. 1. Uczelnia dokumentuje przebieg studiów.
2. Dokumentację przebiegu studiów stanowią:
1) album studentów;
2) teczki akt osobowych studentów;
3) księga dyplomów.
3. Dokumentacja przebiegu studiów może być prowadzona w postaci
elektronicznej.
4. Uczelnia wydaje studentowi legitymację studencką.
5. Uczelnia może wydać studentowi indeks.

art. 75. więcej Art. 75. 1. Organizację studiów oraz związane z nimi prawa i obowiązki
studenta określa regulamin studiów.
2. Regulamin studiów jest uchwalany co najmniej na 5 miesięcy przed
rozpoczęciem roku akademickiego.
3. Regulamin studiów wymaga uzgodnienia z samorządem studenckim. Jeżeli
w ciągu 3 miesięcy od uchwalenia regulaminu senat i samorząd studencki nie dojdą
do porozumienia w sprawie jego treści, regulamin wchodzi w życie na mocy ponownej
uchwały senatu podjętej większością co najmniej 2/3 głosów jego statutowego składu.
4. Regulamin studiów wchodzi w życie z początkiem roku akademickiego.
5. Do zmiany regulaminu studiów stosuje się odpowiednio przepisy ust. 2–4.

art. 76. więcej Art. 76. 1. Warunkiem ukończenia studiów i uzyskania dyplomu ukończenia
studiów jest:
1) uzyskanie efektów uczenia się określonych w programie studiów, którym
przypisano co najmniej:
a) 180 punktów ECTS – w przypadku studiów pierwszego stopnia,
b) 90 punktów ECTS – w przypadku studiów drugiego stopnia,
c) 300 punktów ECTS – w przypadku jednolitych studiów magisterskich
trwających 9 albo 10 semestrów,
d) 360 punktów ECTS – w przypadku jednolitych studiów magisterskich
trwających 11 albo 12 semestrów;
2) złożenie egzaminu dyplomowego;
3) pozytywna ocena pracy dyplomowej – w przypadku studiów drugiego stopnia
i jednolitych studiów magisterskich, a w przypadku studiów pierwszego stopnia,
o ile przewiduje to program studiów.
2. Praca dyplomowa jest samodzielnym opracowaniem zagadnienia naukowego,
artystycznego lub praktycznego albo dokonaniem technicznym lub artystycznym,
prezentującym ogólną wiedzę i umiejętności studenta związane ze studiami na danym
kierunku, poziomie i profilu oraz umiejętności samodzielnego analizowania
i wnioskowania.
3. W przypadku studiów drugiego stopnia i jednolitych studiów magisterskich
praca dyplomowa jest przygotowywana pod kierunkiem osoby, która posiada co
najmniej stopień doktora.
4. Jeżeli praca dyplomowa jest pracą pisemną, uczelnia sprawdza ją przed
egzaminem dyplomowym z wykorzystaniem Jednolitego Systemu Antyplagiatowego,
o którym mowa w art. 351 ust. 1.
5. Recenzje pracy dyplomowej są jawne.
6. Przepisu ust. 5 nie stosuje się w przypadku pracy dyplomowej, której
przedmiot jest objęty tajemnicą prawnie chronioną.
7. Datą ukończenia studiów jest data złożenia egzaminu dyplomowego,
w przypadku studiów na kierunkach lekarskim, lekarsko-dentystycznym i weterynaria
– data złożenia ostatniego wymaganego programem studiów egzaminu, a w przypadku
studiów na kierunkach farmacja i fizjoterapia – data zaliczenia ostatniej wymaganej
programem studiów praktyki.

Art. 76a. 1. Uczelnia może zorganizować weryfikację osiągniętych efektów
uczenia się określonych w programie studiów, w szczególności przeprowadzać
zaliczenia i egzaminy kończące określone zajęcia, poza siedzibą uczelni lub poza jej
filią przy użyciu środków komunikacji elektronicznej.
2. Egzamin dyplomowy może być przeprowadzony poza siedzibą uczelni lub
poza jej filią przy użyciu środków komunikacji elektronicznej, zapewniających
w szczególności:
1) transmisję egzaminu dyplomowego w czasie rzeczywistym między jego
uczestnikami,
2) wielostronną komunikację w czasie rzeczywistym, w ramach której uczestnicy
egzaminu dyplomowego mogą wypowiadać się w jego toku
– z zachowaniem niezbędnych zasad bezpieczeństwa.
3. Zasady weryfikacji osiągniętych efektów uczenia się w sposób, o którym
mowa w ust. 1, oraz przeprowadzania egzaminu dyplomowego w sposób, o którym mowa w ust. 2, uczelnia udostępnia w Biuletynie Informacji Publicznej na swojej
stronie podmiotowej.

art. 77. więcej Art. 77. 1. Absolwent studiów otrzymuje dyplom ukończenia studiów na
określonym kierunku i profilu potwierdzający wykształcenie wyższe oraz tytuł
zawodowy:
1) licencjata, inżyniera albo równorzędny potwierdzający wykształcenie wyższe na
tym samym poziomie – w przypadku studiów pierwszego stopnia;
2) magistra, magistra inżyniera albo równorzędny potwierdzający wykształcenie
wyższe na tym samym poziomie – w przypadku studiów drugiego stopnia
i jednolitych studiów magisterskich.
2. Uczelnia wydaje absolwentowi, w terminie 30 dni od dnia ukończenia
studiów, dyplom ukończenia studiów wraz z suplementem do dyplomu oraz ich
2 odpisy, w tym na wniosek studenta złożony do dnia ukończenia studiów:
1) odpis dyplomu w języku angielskim, francuskim, hiszpańskim, niemieckim,
rosyjskim albo w innym języku obcym, w którym było prowadzone kształcenie
na tych studiach;
2) odpis suplementu do dyplomu w języku angielskim albo w innym języku obcym,
w którym było prowadzone kształcenie na tych studiach.
2a. Uczelnia wydaje, na wniosek studenta lub absolwenta, dodatkowy odpis
dyplomu ukończenia studiów lub odpis suplementu do dyplomu, w języku polskim lub
w języku obcym, o którym mowa w ust. 2.
3. Wzór dyplomu zatwierdza senat.
4. W przypadku zaistnienia przyczyn:
1) wznowienia postępowania administracyjnego w sprawie nadania tytułu
zawodowego – organem właściwym do wznowienia postępowania jest rektor;
2) stwierdzenia nieważności dyplomu – organem właściwym do stwierdzenia
nieważności jest rektor.
5. W przypadku gdy w pracy dyplomowej stanowiącej podstawę nadania tytułu
zawodowego osoba ubiegająca się o ten tytuł przypisała sobie autorstwo istotnego
fragmentu lub innych elementów cudzego utworu lub ustalenia naukowego, rektor,
w drodze decyzji administracyjnej, stwierdza nieważność dyplomu.

art. 78. więcej Art. 78. 1. Dokumenty wydawane w związku z przebiegiem lub ukończeniem
studiów, przeznaczone do obrotu prawnego z zagranicą, są uwierzytelniane na
wniosek zainteresowanego.
2. Uwierzytelnienie polega na poświadczeniu autentyczności podpisu i funkcji
osoby podpisującej dokument lub tożsamości pieczęci urzędowej uczelni, którą jest
opatrzony ten dokument.
3. Dyrektor NAWA uwierzytelnia:
1) dyplomy ukończenia studiów oraz suplementy do dyplomów;
2) odpisy dokumentów, o których mowa w pkt 1, w tym odpisy w języku obcym;
3) duplikaty dokumentów, o których mowa w pkt 1;
4) zaświadczenia o ukończeniu studiów.
4. Dokumenty inne niż wymienione w ust. 3 uwierzytelnia uczelnia, która je
wydała, a w przypadku konieczności spełnienia wymagań określonych przez inne
państwo lub w innych uzasadnionych przypadkach – dyrektor NAWA.
5. Za uwierzytelnienie pobiera się opłatę.

art. 79. więcej Art. 79. 1. Uczelnia publiczna może pobierać opłaty za usługi edukacyjne
związane z:
1) kształceniem na studiach niestacjonarnych;
2) powtarzaniem określonych zajęć na studiach stacjonarnych z powodu
niezadowalających wyników w nauce;
3) kształceniem na studiach w języku obcym;
4) prowadzeniem zajęć nieobjętych programem studiów;
5) kształceniem cudzoziemców na studiach stacjonarnych w języku polskim.
2. Uczelnia publiczna może pobierać opłaty również za:
1) przeprowadzenie rekrutacji;
2) przeprowadzenie potwierdzania efektów uczenia się;
3) wydanie indeksu i legitymacji studenckiej oraz duplikatów tych dokumentów;
4) wydanie dodatkowego odpisu dyplomu ukończenia studiów lub odpisu
suplementu do dyplomu w języku obcym, o którym mowa w art. 77 ust. 2;
5) wydanie duplikatu dyplomu ukończenia studiów i suplementu do dyplomu;
6) korzystanie z domów studenckich i stołówek studenckich.
3. Uczelnia publiczna ustala warunki i tryb zwalniania z opłat, o których mowa
w ust. 1 i 2.

art. 80. więcej Art. 80. 1. W uczelni wysokość opłat za usługi edukacyjne nie może przekraczać
kosztów niezbędnych do utworzenia i prowadzenia studiów oraz przygotowania
i wdrażania strategii uczelni.
2. Uczelnia przed rozpoczęciem rekrutacji ustala opłaty pobierane od studentów
oraz ich wysokość. Ustalenie opłat wymaga zasięgnięcia opinii samorządu
studenckiego.
3. Do czasu ukończenia studiów przez osoby przyjęte na studia na dany rok
akademicki uczelnia nie może zwiększyć wysokości ustalonych dla nich opłat ani
wprowadzić nowych opłat. Nie dotyczy to zwiększania wysokości opłat za
prowadzenie zajęć nieobjętych programem studiów oraz za korzystanie z domów
studenckich i stołówek studenckich.
4. Wysokość opłaty za przeprowadzenie potwierdzania efektów uczenia się nie
może przekroczyć jego kosztów o więcej niż 20%.
5. Informację o wysokości opłat, o których mowa w ust. 2, uczelnia
niezwłocznie udostępnia w Biuletynie Informacji Publicznej, zwanym dalej „BIP”, na
swojej stronie podmiotowej.
6. Uczelnia nie pobiera opłat za czynności związane z weryfikacją efektów
uczenia się określonych w programie studiów oraz za wydanie dokumentów
związanych z przebiegiem studiów innych niż określone w art. 79 ust. 2 pkt 3–5.

art. 81. więcej Art. 81. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki określi,
w drodze rozporządzenia:
1) wymagania dotyczące programu studiów,
2) kierunki studiów prowadzone jako jednolite studia magisterskie,
3) zakres informacji zawartych we wniosku o pozwolenie na utworzenie studiów na
określonym kierunku, poziomie i profilu, dokumenty dołączane do wniosku oraz
sposób składania wniosku,
4) wymagania dotyczące prowadzenia zajęć z wykorzystaniem metod i technik
kształcenia na odległość oraz maksymalną liczbę punktów ECTS, jaka może być
uzyskana w ramach tego kształcenia,
5) sposób prowadzenia dokumentacji przebiegu studiów, sporządzania duplikatów
i odpisów dokumentów oraz dokonywania sprostowań i zmian danych
osobowych w dokumentach,
6) wzór legitymacji studenckiej oraz sposób wydawania legitymacji i potwierdzania
jej ważności,
7) sposób postępowania z dokumentacją przebiegu studiów w przypadku likwidacji
uczelni,
8) sposób uwierzytelniania dokumentów, o których mowa w art. 78 ust. 1,
przeznaczonych do obrotu prawnego z zagranicą,
9) niezbędne elementy dyplomu ukończenia studiów i dyplomu wspólnego,
10) wzór suplementu do dyplomu,
11) tytuły zawodowe równorzędne tytułom licencjata i inżyniera oraz tytułom
magistra i magistra inżyniera,
12) wysokość i sposób pobierania opłat za uwierzytelnianie dokumentów
przeznaczonych do obrotu prawnego z zagranicą, za wydanie indeksu
i legitymacji studenckiej oraz za wydanie duplikatów tych dokumentów, a także
za wydanie odpisów w językach obcych dyplomu ukończenia studiów
i suplementu do dyplomu lub duplikatu dyplomu ukończenia studiów
i suplementu do dyplomu,
13) wysokość opłaty za przeprowadzenie rekrutacji
– mając na uwadze konieczność zapewnienia wysokiej jakości kształcenia,
właściwego przebiegu kształcenia, doboru efektów uczenia się i sposobów ich
weryfikacji z zachowaniem spójności procesu ich uzyskiwania, racjonalnej
organizacji kształcenia umożliwiającej najbardziej skuteczne uzyskanie efektów
uczenia się szczególnie istotnych z punktu widzenia przygotowania zawodowego
absolwentów, prawidłowości i rzetelności dokumentowania przebiegu studiów,
adekwatności wysokości opłat do kosztów, potrzebę poświadczenia statusu studenta,
a także tradycyjne nazewnictwo w zakresie tytułów zawodowych i szczególne
znaczenie dokumentów przeznaczonych do obrotu prawnego z zagranicą.

art. 82. więcej Art. 82. W przypadku zaprzestania prowadzenia studiów na określonym
kierunku, poziomie i profilu uczelnia zapewnia studentom możliwość kontynuowania
studiów na tym samym poziomie i profilu oraz takim samym albo innym kierunku
studiów związanym z dyscypliną, do której był przyporządkowany dotychczas
prowadzony kierunek.

art. 83. więcej Art. 83. Osoba przyjęta na studia rozpoczyna studia i nabywa prawa studenta
z chwilą złożenia ślubowania.

art. 84. więcej Art. 84. 1. Student ma prawo do przeszkolenia w zakresie praw i obowiązków
studenta.
2. Szkolenia prowadzi samorząd studencki we współpracy z Parlamentem
Studentów Rzeczypospolitej Polskiej, zwanym dalej „PSRP”, który zapewnia
przedstawicielom samorządów studenckich przygotowanie do prowadzenia szkoleń
oraz podejmuje działania promocyjne dotyczące praw i obowiązków studenta.

art. 85. więcej Art. 85. 1. Student ma prawo do:
1) przenoszenia i uznawania punktów ECTS,
2) odbywania studiów według indywidualnej organizacji studiów,
3) usprawiedliwiania nieobecności na zajęciach, urlopów od zajęć oraz urlopów od
zajęć z możliwością przystąpienia do weryfikacji uzyskanych efektów uczenia
się określonych w programie studiów,
4) zmiany kierunku studiów,
5) przeniesienia na studia stacjonarne albo niestacjonarne,
6) przystąpienia do egzaminu komisyjnego przy udziale wskazanego przez niego
obserwatora,
7) powtarzania określonych zajęć z powodu niezadowalających wyników w nauce
– na zasadach określonych w regulaminie studiów.
2. Studentce w ciąży i studentowi będącemu rodzicem nie można odmówić
zgody na:
1) odbywanie studiów na określonym kierunku i poziomie według indywidualnej
organizacji studiów do czasu ich ukończenia – w przypadku studiów
stacjonarnych;
2) urlop, o którym mowa w ust. 1 pkt 3.
3. Student będący rodzicem składa wniosek o urlop, o którym mowa
w ust. 1 pkt 3, w okresie 1 roku od dnia urodzenia dziecka.
4. Urlopu, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, dla:
1) studentki w ciąży udziela się na okres do dnia urodzenia dziecka,
2) studenta będącego rodzicem udziela się na okres do 1 roku
– z tym że jeżeli koniec urlopu przypada w trakcie semestru, urlop może być
przedłużony do końca tego semestru.

art. 86. więcej Art. 86. 1. Student może ubiegać się o:
1) stypendium socjalne;
2) stypendium dla osób niepełnosprawnych;
3) zapomogę;
4) stypendium rektora;
5) stypendium finansowane przez jednostkę samorządu terytorialnego;
6) stypendium za wyniki w nauce lub w sporcie finansowane przez osobę fizyczną
lub osobę prawną niebędącą państwową ani samorządową osobą prawną.
2. Przyznanie świadczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1–4, oraz odmowa jego
przyznania następują w drodze decyzji administracyjnej.
3. Na wniosek samorządu studenckiego świadczenia, o których mowa
w ust. 1 pkt 1–4, są przyznawane przez komisję stypendialną i odwoławczą komisję
stypendialną. Większość członków komisji stanowią studenci. Decyzję podpisuje
przewodniczący komisji albo upoważniony przez niego wiceprzewodniczący komisji.
4. Rektor, w drodze decyzji administracyjnej, uchyla decyzję komisji
stypendialnej lub odwoławczej komisji stypendialnej niezgodną z przepisami prawa.

art. 87. więcej Art. 87. 1. Stypendium socjalne może otrzymać student znajdujący się w trudnej
sytuacji materialnej.
2. Rektor w porozumieniu z samorządem studenckim ustala wysokość
miesięcznego dochodu na osobę w rodzinie studenta uprawniającą do ubiegania się
o stypendium socjalne, która nie może być:
1) mniejsza niż 1,30 kwoty określonej w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 marca
2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1507, 1622, 1690 i 1818);
2) większa niż 1,30 sumy kwot określonych w art. 5 ust. 1 i art. 6 ust. 2 pkt 3
ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2018 r.
poz. 2220, z późn. zm.).
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach student może otrzymać
stypendium socjalne w zwiększonej wysokości.

art. 88. więcej Art. 88. 1. Wysokość miesięcznego dochodu na osobę w rodzinie studenta
ubiegającego się o stypendium socjalne ustala się na zasadach określonych w ustawie
z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, z tym że przy jej ustalaniu:
1) uwzględnia się dochody osiągane przez:
a) studenta,
b) małżonka studenta,
c) rodziców, opiekunów prawnych lub faktycznych studenta,
d) będące na utrzymaniu osób, o których mowa w lit. a–c, dzieci
niepełnoletnie, dzieci pobierające naukę do 26. roku życia, a jeżeli 26. rok życia przypada w ostatnim roku studiów, do ich ukończenia, oraz dzieci
niepełnosprawne bez względu na wiek;
2) nie uwzględnia się:
a) świadczeń, o których mowa w art. 86 ust. 1, art. 359 ust. 1 i art. 420 ust. 1,
b) stypendiów otrzymywanych przez uczniów, studentów i doktorantów
w ramach:
– funduszy strukturalnych Unii Europejskiej,
– niepodlegających zwrotowi środków pochodzących z pomocy
udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia
o Wolnym Handlu (EFTA),
– umów międzynarodowych lub programów wykonawczych,
sporządzanych do tych umów, albo międzynarodowych programów
stypendialnych,
c) świadczeń pomocy materialnej otrzymywanych przez uczniów na
podstawie przepisów o systemie oświaty,
d) stypendiów o charakterze socjalnym przyznawanych przez podmioty,
o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 40b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.
o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z
późn. zm.).
2. Student, który nie prowadzi wspólnego gospodarstwa domowego z żadnym
z rodziców, opiekunów prawnych lub faktycznych, może ubiegać się o stypendium
socjalne bez wykazywania dochodów osiąganych przez te osoby oraz będące na ich
utrzymaniu dzieci niepełnoletnie, dzieci pobierające naukę do 26. roku życia, a jeżeli
26. rok życia przypada w ostatnim roku studiów, do ich ukończenia, oraz dzieci
niepełnosprawne bez względu na wiek, jeżeli spełnia jeden z następujących
warunków:
1) ukończył 26. rok życia;
2) pozostaje w związku małżeńskim;
3) ma na utrzymaniu dzieci, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. d;
4) osiągnął pełnoletność, przebywając w pieczy zastępczej;
5) posiada stałe źródło dochodów i jego przeciętny miesięczny dochód
w poprzednim roku podatkowym oraz w roku bieżącym w miesiącach poprzedzających miesiąc złożenia oświadczenia, o którym mowa w ust. 3, jest
wyższy lub równy 1,15 sumy kwot określonych w art. 5 ust. 1 i art. 6 ust. 2 pkt 3
ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych.
3. Student, o którym mowa w ust. 2, składa oświadczenie, że nie prowadzi
wspólnego gospodarstwa domowego z żadnym z rodziców, opiekunów prawnych lub
faktycznych.
4. Rektor albo komisja stypendialna lub odwoławcza komisja stypendialna
odmawia przyznania stypendium socjalnego studentowi, którego miesięczny dochód
na osobę w rodzinie nie przekracza kwoty określonej w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy
z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, jeżeli nie dołączy do wniosku
o przyznanie stypendium socjalnego zaświadczenia z ośrodka pomocy społecznej,
a w przypadku przekształcenia ośrodka pomocy społecznej w centrum usług
społecznych na podstawie przepisów ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o realizowaniu
usług społecznych przez centrum usług społecznych (Dz. U. poz. 1818) – z centrum
usług społecznych, o sytuacji dochodowej i majątkowej swojej i rodziny.
5. Rektor albo komisja stypendialna lub odwoławcza komisja stypendialna może
przyznać studentowi stypendium socjalne w przypadku, o którym mowa w ust. 4,
jeżeli przyczyny niedołączenia do wniosku o przyznanie stypendium socjalnego
zaświadczenia z ośrodka pomocy społecznej, a w przypadku przekształcenia ośrodka
pomocy społecznej w centrum usług społecznych na podstawie przepisów ustawy
z dnia 19 lipca 2019 r. o realizowaniu usług społecznych przez centrum usług
społecznych – z centrum usług społecznych, o sytuacji dochodowej i majątkowej
studenta i rodziny studenta były uzasadnione oraz student udokumentował źródła
utrzymania rodziny.

art. 89. więcej Art. 89. Stypendium dla osób niepełnosprawnych może otrzymać student
posiadający orzeczenie o niepełnosprawności, orzeczenie o stopniu
niepełnosprawności albo orzeczenie, o którym mowa w art. 5 oraz art. 62 ustawy
z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu
osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1172, 1495, 1696 i 1818).

art. 90. więcej Art. 90. Zapomogę może otrzymać student, który znalazł się przejściowo
w trudnej sytuacji życiowej.

art. 91. więcej Art. 91. 1. Stypendium rektora może otrzymać student, który uzyskał
wyróżniające wyniki w nauce, osiągnięcia naukowe lub artystyczne, lub osiągnięcia
sportowe we współzawodnictwie co najmniej na poziomie krajowym.
2. Stypendium rektora otrzymuje student przyjęty na pierwszy rok studiów
w roku złożenia egzaminu maturalnego, który jest:
1) laureatem olimpiady międzynarodowej albo laureatem lub finalistą olimpiady
stopnia centralnego, o których mowa w przepisach o systemie oświaty;
2) medalistą co najmniej współzawodnictwa sportowego o tytuł Mistrza Polski
w danym sporcie, o którym mowa w przepisach o sporcie.
3. Stypendium rektora przyznaje się nie więcej niż 10% studentów na
określonym kierunku studiów. Jeżeli liczba studentów jest mniejsza niż 10,
stypendium rektora może być przyznane 1 studentowi. Studentów, o których mowa
w ust. 2, nie uwzględnia się przy ustalaniu liczby studentów otrzymujących
stypendium rektora, o której mowa w zdaniu pierwszym.

art. 92. więcej Art. 92. 1. Stypendia, o których mowa w art. 86 ust. 1 pkt 1, 2 i 4, są
przyznawane na semestr lub na rok akademicki i wypłacane co miesiąc przez okres do
10 miesięcy, a gdy kształcenie trwa semestr – przez okres do 5 miesięcy.
2. Zapomoga może być przyznana nie częściej niż 2 razy w roku akademickim.
3. Łączna miesięczna kwota stypendiów, o których mowa w art. 86 ust. 1 pkt 1
i 4, dla studenta nie może być wyższa niż 38% wynagrodzenia profesora.

art. 93. więcej Art. 93. 1. Student kształcący się równocześnie na kilku kierunkach studiów
może otrzymywać świadczenia, o których mowa w art. 86 ust. 1 pkt 1–4
i art. 359 ust. 1, tylko na jednym, wskazanym przez niego kierunku.
2. Świadczenia, o których mowa w art. 86 ust. 1 pkt 1–4 i art. 359 ust. 1:
1) przysługują na studiach pierwszego stopnia, studiach drugiego stopnia
i jednolitych studiach magisterskich, jednak nie dłużej niż przez okres 6 lat;
2) nie przysługują studentowi posiadającemu tytuł zawodowy:
a) magistra, magistra inżyniera albo równorzędny,
b) licencjata, inżyniera albo równorzędny, jeżeli ponownie podejmuje studia
pierwszego stopnia.
3. Przepisy ust. 2 stosuje się do osób posiadających tytuły zawodowe uzyskane
za granicą.
4. W przypadku gdy niepełnosprawność powstała w trakcie studiów lub po
uzyskaniu tytułu zawodowego, student może otrzymać świadczenie, o którym mowa w art. 86 ust. 1 pkt 2, tylko na jednym kolejnym kierunku studiów, jednak nie dłużej
niż przez okres 6 lat.

art. 94. więcej Art. 94. 1. Student ubiegający się o świadczenie, o którym mowa
w art. 86 ust. 1 pkt 1, 2 i 4, albo otrzymujący takie świadczenie niezwłocznie
powiadamia uczelnię o wystąpieniu okoliczności powodującej utratę prawa do
świadczenia na podstawie art. 93 ust. 2 i 3.
2. Decyzja o przyznaniu świadczenia, o którym mowa w art. 86 ust. 1 pkt 1–4,
wygasa z ostatnim dniem miesiąca, w którym student utracił prawo do świadczenia
z powodu uzyskania tytułu zawodowego, o którym mowa w art. 93 ust. 2 pkt 2
i ust. 3, został skreślony z listy studentów na kierunku studiów, na którym otrzymywał
świadczenie, albo upłynął okres, o którym mowa w art. 93 ust. 2 pkt 1 i ust. 4.

art. 95. więcej Art. 95. 1. Regulamin świadczeń dla studentów określa:
1) wysokość świadczeń, o których mowa w art. 86 ust. 1 pkt 1–4, lub sposób jej
ustalania;
2) szczegółowe kryteria i tryb przyznawania świadczeń, o których mowa
w art. 86 ust. 1 pkt 1–4, oraz zakwaterowania i wyżywienia, o których mowa
w art. 104, oraz sposób wypłacania świadczeń, o których mowa
w art. 86 ust. 1 pkt 1–4;
3) sposób dokumentowania sytuacji materialnej studenta;
4) tryb powoływania oraz skład komisji stypendialnej i odwoławczej komisji
stypendialnej.
2. Regulamin świadczeń dla studentów ustala rektor w porozumieniu
z samorządem studenckim. W nowo utworzonej uczelni regulamin ustala na okres
roku rektor.

art. 96. więcej Art. 96. 1. Stypendium może być przyznane studentowi przez jednostkę
samorządu terytorialnego.
2. Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego określa:
1) rodzaj stypendium;
2) kryteria i sposób przyznawania stypendium;
3) maksymalną wysokość stypendium, o którą może ubiegać się student;
4) warunki wypłacania stypendium.
3. Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego może również określić
warunki zwrotu stypendium i odstąpienia od żądania jego zwrotu.

art. 97. więcej Art. 97. 1. Stypendium za wyniki w nauce lub w sporcie może być przyznane
studentowi przez osobę fizyczną lub osobę prawną niebędącą państwową ani
samorządową osobą prawną.
2. Na wniosek osoby przyznającej stypendium, o której mowa w ust. 1, minister
zatwierdza zasady jego przyznawania.

art. 98. więcej Art. 98. 1. Student, który nie ukończył 30. roku życia oraz którego przeciętny
miesięczny dochód na osobę w rodzinie z roku poprzedzającego rok złożenia wniosku
jest niższy lub równy kwocie określonej na podstawie ust. 4, może otrzymać kredyt
studencki. Wysokość dochodu ustala się zgodnie z art. 88.
2. Kredyt studencki jest udzielany przez bank lub spółdzielczą kasę
oszczędnościowo-kredytową, zwane dalej „instytucją kredytującą”, które zawarły
z Bankiem Gospodarstwa Krajowego, zwanym dalej „BGK”, umowę określającą
zasady korzystania ze środków Funduszu Kredytów Studenckich.
3. Kredyt studencki nie jest kredytem w rozumieniu ustawy z dnia 12 maja
2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz. U. z 2019 r. poz. 1083).
4. Minister ogłasza w BIP na swojej stronie podmiotowej wysokość
miesięcznego dochodu na osobę w rodzinie osoby ubiegającej się o kredyt studencki
uprawniającą do otrzymania kredytu studenckiego w danym roku akademickim.

art. 99. więcej Art. 99. 1. Kredyt studencki jest udzielany na okres studiów tylko raz, nie dłużej
niż na 6 lat.
2. Na tym samym poziomie studiów kredyt studencki jest udzielany raz.
3. Jeżeli w okresie 2 lat od ukończenia studiów pierwszego stopnia student
rozpocznie studia drugiego stopnia lub jednolite studia magisterskie, kredyt studencki
może być wypłacany na tych studiach bez konieczności ponownego składania
wniosku o kredyt, przy czym łączny okres otrzymywania kredytu studenckiego nie
może przekroczyć 6 lat.

art. 100. więcej Art. 100. 1. Kredyt studencki jest wypłacany w miesięcznych transzach przez
okres do 10 miesięcy roku akademickiego, z wyłączeniem okresów urlopów od zajęć
lub innych przerw udzielonych zgodnie z regulaminem studiów.
2. Instytucja kredytująca zaprzestaje wypłaty miesięcznych transz kredytu
studenckiego w przypadku:
1) skreślenia z listy studentów;
2) urlopu od zajęć w uczelni lub innej przerwy zgodnej z regulaminem studiów;
3) zawieszenia w prawach studenta;
4) ukończenia studiów;
5) ujawnienia zatajonych istotnych informacji mających wpływ na udzielenie
kredytu studenckiego lub jego wysokość.
3. Kredytobiorca niezwłocznie powiadamia instytucję kredytującą
o okolicznościach, o których mowa w ust. 2 pkt 1–4.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 5, instytucja kredytująca
wypowiada umowę kredytu studenckiego i żąda jego spłaty z dniem upływu terminu
wypowiedzenia.

art. 101. więcej Art. 101. 1. Spłata kredytu studenckiego jest dokonywana w równych
miesięcznych ratach i rozpoczyna się po upływie 2 lat od ukończenia studiów, chyba
że kredytobiorca wystąpił z wnioskiem o wcześniejsze rozpoczęcie spłaty.
2. Liczba rat stanowi dwukrotność liczby wypłaconych transz kredytu
studenckiego, chyba że kredytobiorca wystąpił z wnioskiem o zmniejszenie liczby rat.
3. Wysokość oprocentowania kredytu studenckiego wynosi 1,2 stopy
redyskontowej Narodowego Banku Polskiego.
4. Wysokość oprocentowania spłacanego przez kredytobiorcę wynosi:
1) 0,5 stopy redyskontowej Narodowego Banku Polskiego;
2) 0,75 stopy redyskontowej Narodowego Banku Polskiego – w przypadku gdy
kredytobiorca nie ukończył studiów lub upłynął okres spłaty ustalony zgodnie
z ust. 2.
5. W przypadku gdy informacje, na podstawie których udzielono kredytu
studenckiego, zawieszono jego spłatę lub go umorzono, okazały się nieprawdziwe,
kredytobiorca spłaca kredyt wraz z odsetkami nienależnie wypłaconymi ze środków
Funduszu Kredytów Studenckich.
6. Na wniosek kredytobiorcy wysokość miesięcznej raty może być zmniejszona
do 20% jego średniego miesięcznego dochodu.

art. 102. więcej Art. 102. 1. Na wniosek kredytobiorcy w przypadku trudnej sytuacji życiowej
spłata kredytu studenckiego wraz z odsetkami może być zawieszona na okres nie
dłuższy niż 12 miesięcy.
2. Kredyt studencki może być umorzony:
1) częściowo – w przypadku:
a) wyróżniającego wyniku ukończenia studiów przez kredytobiorcę,
b) szczególnie trudnej sytuacji życiowej kredytobiorcy;
2) w całości – w przypadku:
a) trwałej utraty przez kredytobiorcę zdolności do spłaty zobowiązań,
b) braku prawnych możliwości dochodzenia roszczeń od kredytobiorcy,
c) śmierci kredytobiorcy.
3. Kredyt studencki może być umorzony przez:
1) instytucję kredytującą – w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a oraz
pkt 2 lit. b i c;
2) ministra – w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. b oraz pkt 2 lit. a.

art. 103. więcej Art. 103. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki
w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi,
w drodze rozporządzenia:
1) sposób ustalania wysokości miesięcznego dochodu na osobę w rodzinie osoby
ubiegającej się o kredyt studencki uprawniającej do otrzymania kredytu
studenckiego,
2) tryb składania wniosków o kredyt studencki,
3) zakres informacji zawartych we wniosku o kredyt studencki oraz dokumenty
dołączane do wniosku,
4) niezbędne elementy umowy kredytu studenckiego,
5) termin zawarcia umowy kredytu studenckiego,
6) wysokość miesięcznych transz kredytu studenckiego,
7) szczegółowe warunki i tryb zawieszania spłaty i umarzania kredytu
studenckiego,
8) warunki i tryb rozliczeń z tytułu pokrywania odsetek należnych instytucjom
kredytującym od kredytów studenckich
– mając na uwadze potrzebę zapewnienia przyznawania i wypłaty kredytów
studenckich w sposób sprawny i terminowy, należyty poziom ochrony kredytobiorcy,
a także uwarunkowania socjalno-bytowe studentów i absolwentów.

art. 104. więcej Art. 104. Student może ubiegać się o:
1) zakwaterowanie w domu studenckim uczelni lub wyżywienie w stołówce
studenckiej uczelni;
2) zakwaterowanie małżonka lub dziecka w domu studenckim uczelni.

art. 105. więcej Art. 105. Studentowi przysługuje prawo do korzystania z 50% ulgi w opłatach
za przejazdy publicznymi środkami komunikacji miejskiej.

art. 106. więcej Art. 106. 1. W przypadku zaistnienia w uczelni sporu zbiorowego dotyczącego
istotnych spraw studentów, może w niej zostać przeprowadzona akcja protestacyjna
lub strajk.
2. Akcję protestacyjną lub strajk może podjąć samorząd studencki, PSRP lub
stowarzyszenie o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszające wyłącznie studentów.
3. Uchwałę o akcji protestacyjnej i jej formie podejmuje bezwzględną
większością głosów organ samorządu studenckiego, PSRP lub stowarzyszenia,
o którym mowa w ust. 2. O uchwale właściwy organ zawiadamia rektora nie później
niż 3 dni przed rozpoczęciem akcji protestacyjnej.
4. W ramach akcji protestacyjnej są prowadzone negocjacje z rektorem.
5. W przypadku gdy akcja protestacyjna nie doprowadziła do rozwiązania sporu,
może być podjęty strajk studencki polegający na powstrzymywaniu się od udziału
w zajęciach z możliwością pozostania w uczelni.
6. Udział w akcji protestacyjnej lub strajku jest dobrowolny i nie stanowi
naruszenia obowiązków studenta.
7. Podmiot, o którym mowa w ust. 2, zapewnia taki przebieg akcji protestacyjnej
lub strajku, aby nie zagrażały zdrowiu lub życiu ludzkiemu, mieniu uczelni lub innych
osób ani nie naruszały praw pracowników uczelni, a także studentów niebiorących
w nich udziału.

art. 107. więcej Art. 107. 1. Student jest obowiązany postępować zgodnie z treścią ślubowania
i przepisami obowiązującymi w uczelni.
2. Student jest obowiązany w szczególności do:
1) uczestniczenia w zajęciach zgodnie z regulaminem studiów;
2) składania egzaminów, odbywania praktyk zawodowych i spełniania innych
wymagań przewidzianych w programie studiów.

art. 108. więcej Art. 108. 1. Studenta skreśla się z listy studentów w przypadku:
1) niepodjęcia studiów;
2) rezygnacji ze studiów;
3) niezłożenia w terminie pracy dyplomowej lub egzaminu dyplomowego;
4) ukarania karą dyscyplinarną wydalenia z uczelni.
2. Student może być skreślony z listy studentów w przypadku:
1) stwierdzenia braku udziału w obowiązkowych zajęciach;
2) stwierdzenia braku postępów w nauce;
3) nieuzyskania zaliczenia semestru lub roku w określonym terminie;
4) niewniesienia opłat związanych z odbywaniem studiów.
3. Skreślenie z listy studentów następuje w drodze decyzji administracyjnej.

art. 109. więcej Art. 109. Osoba, która ukończyła studia pierwszego stopnia, zachowuje prawa
studenta do dnia 31 października roku, w którym ukończyła te studia, z wyłączeniem
prawa do świadczeń, o których mowa w art. 86 ust. 1 pkt 1–4.

art. 110. więcej Art. 110. 1. Studenci w uczelni tworzą samorząd studencki.
2. Samorząd studencki działa przez swoje organy, w tym:
1) przewodniczącego;
2) organ uchwałodawczy.
3. Samorząd studencki jest wyłącznym reprezentantem ogółu studentów uczelni.
4. Samorząd studencki prowadzi w uczelni działalność w zakresie spraw
studenckich, w tym socjalno-bytowych i kulturalnych.
5. Samorząd studencki decyduje w sprawach rozdziału środków finansowych
przeznaczonych przez uczelnię na sprawy studenckie. Samorząd studencki sporządza
sprawozdanie z rozdziału środków finansowych i rozliczenie tych środków nie
rzadziej niż raz w roku akademickim i udostępnia je w BIP na stronie podmiotowej
uczelni.
6. Organ uchwałodawczy samorządu studenckiego uchwala regulamin
określający organizację i sposób działania samorządu oraz sposób powoływania
przedstawicieli do organów uczelni, a w przypadku uczelni publicznej także do
kolegium elektorów.
7. Regulamin wchodzi w życie po stwierdzeniu przez rektora jego zgodności
z ustawą i statutem uczelni w terminie 30 dni od dnia jego przekazania. Pierwszy
regulamin samorządu studenckiego w nowo utworzonej uczelni uchwala senat.
8. Rektor uchyla wydawane przez samorząd studencki akty niezgodne
z przepisami prawa powszechnie obowiązującego, statutem uczelni, regulaminem
studiów lub regulaminem samorządu. Na rozstrzygnięcie w sprawie uchylenia aktu
służy, w terminie 30 dni od dnia jego doręczenia, skarga do sądu administracyjnego.
Przepisy o zaskarżaniu do sądu administracyjnego decyzji administracyjnych stosuje
się odpowiednio.
9. Uczelnia zapewnia warunki niezbędne do funkcjonowania samorządu
studenckiego, w tym infrastrukturę i środki finansowe, którymi samorząd studencki
dysponuje w ramach swojej działalności.

art. 111. więcej Art. 111. 1. Studenci mają prawo zrzeszania się w uczelnianych organizacjach
studenckich.
2. O powstaniu uczelnianej organizacji studenckiej jej organ niezwłocznie
informuje rektora.
3. Rektor uchyla akt organu uczelnianej organizacji studenckiej niezgodny
z przepisami prawa powszechnie obowiązującego, statutem uczelni, regulaminem
studiów lub regulaminem tej organizacji. Przepisy art. 110 ust. 8 zdanie drugie
i trzecie stosuje się.
4. Rektor, w drodze decyzji administracyjnej, rozwiązuje uczelnianą organizację
studencką, która rażąco lub uporczywie narusza przepisy prawa powszechnie
obowiązującego, statut uczelni, regulamin studiów lub regulamin tej organizacji.
5. Uczelnia może przeznaczać środki na realizację działań uczelnianych
organizacji studenckich i działających w uczelni stowarzyszeń zrzeszających
wyłącznie studentów lub studentów, doktorantów i pracowników uczelni. Podmioty te
przedstawiają uczelni sprawozdanie z wykorzystania środków otrzymanych w danym
roku akademickim.

art. 112. więcej Art. 112. Pracownikami uczelni są nauczyciele akademiccy oraz pracownicy
niebędący nauczycielami akademickimi.

art. 113. więcej Art. 113. Nauczycielem akademickim może być osoba, która:
1) posiada kwalifikacje określone w ustawie i statucie;
2) nie została ukarana karą dyscyplinarną, o której mowa w art. 276 ust. 1 pkt 7 i 8;
3) spełnia wymagania, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1–3.

art. 114. więcej Art. 114. Nauczycieli akademickich zatrudnia się w grupach pracowników:
1) dydaktycznych;
2) badawczych;
3) badawczo-dydaktycznych.

art. 115. więcej Art. 115. 1. Do podstawowych obowiązków nauczyciela akademickiego
będącego pracownikiem:
1) dydaktycznym – należy kształcenie i wychowywanie studentów lub
uczestniczenie w kształceniu doktorantów;
2) badawczym – należy prowadzenie działalności naukowej lub uczestniczenie
w kształceniu doktorantów;
3) badawczo-dydaktycznym – należy prowadzenie działalności naukowej,
kształcenie i wychowywanie studentów lub uczestniczenie w kształceniu
doktorantów.
2. Nauczyciel akademicki jest obowiązany do uczestniczenia w pracach
organizacyjnych na rzecz uczelni oraz stałego podnoszenia kompetencji zawodowych.

art. 116. więcej Art. 116. 1. Nauczyciela akademickiego zatrudnia się na stanowisku:
1) profesora;
2) profesora uczelni;
3) adiunkta;
4) asystenta.
2. Na stanowisku:
1) profesora – może być zatrudniona osoba posiadająca tytuł profesora;
2) profesora uczelni – może być zatrudniona osoba posiadająca co najmniej stopień
doktora oraz znaczące osiągnięcia:
a) dydaktyczne lub zawodowe – w przypadku pracowników dydaktycznych,
b) naukowe lub artystyczne – w przypadku pracowników badawczych,
c) naukowe, artystyczne lub dydaktyczne – w przypadku pracowników
badawczo-dydaktycznych;
3) adiunkta – może być zatrudniona osoba posiadająca co najmniej stopień doktora;
4) asystenta – może być zatrudniona osoba posiadająca tytuł zawodowy magistra,
magistra inżyniera albo równorzędny.
3. Osobę posiadającą tytuł profesora zatrudnia się na stanowisku profesora.
4. Statut uczelni może określać:
1) również inne stanowiska dla nauczycieli akademickich niż określone w ust. 1
oraz wymagania kwalifikacyjne niezbędne do ich zajmowania;
2) dodatkowe wymagania kwalifikacyjne niezbędne do zajmowania stanowisk,
o których mowa w ust. 1, dla poszczególnych grup pracowników; wymagania te nie mogą dotyczyć posiadania lub obowiązku uzyskania stopnia doktora, stopnia
doktora habilitowanego lub tytułu profesora.
5. Szczegółowy zakres obowiązków nauczyciela akademickiego ustala rektor.
6. Obowiązki nauczyciela akademickiego mogą być wykonywane również poza
uczelnią na zasadach oraz w jednostkach określonych w regulaminie pracy.
7. Wykonywanie obowiązków nauczyciela akademickiego stanowi działalność
twórczą o indywidualnym charakterze, o której mowa w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia
4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r.
poz. 1231).

art. 117. więcej Art. 117. 1. Nawiązanie stosunku pracy z pracownikiem uczelni następuje na
podstawie umowy o pracę.
2. Pierwsza umowa o pracę z nauczycielem akademickim w danej uczelni jest
zawierana na czas:
1) nieokreślony albo
2) określony na okres do 4 lat.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, po uzyskaniu przez nauczyciela
akademickiego pozytywnej oceny, o której mowa w art. 128, może być zawarta
umowa o pracę na czas nieokreślony bez przeprowadzenia konkursu, o którym mowa
w art. 119.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, oraz w przypadku zatrudnienia
na czas określony nauczycieli akademickich:
1) dla których uczelnia nie jest podstawowym miejscem pracy,
2) którzy pobierają świadczenie emerytalne
– przepisów art. 251 § 1–3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U.
z 2019 r. poz. 1040, 1043 i 1495) nie stosuje się.

art. 118. więcej Art. 118. 1. W uczelni nie może powstać stosunek bezpośredniej podległości
służbowej między małżonkami oraz osobami:
1) prowadzącymi wspólne gospodarstwo domowe;
2) pozostającymi ze sobą w stosunku pokrewieństwa, powinowactwa do drugiego
stopnia albo w stosunku przysposobienia, opieki lub kurateli.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do rektorów.

art. 119. więcej Art. 119. 1. Nawiązanie z nauczycielem akademickim pierwszego stosunku
pracy w danej uczelni publicznej, na czas nieokreślony lub określony dłuższy niż 3 miesiące, w wymiarze przekraczającym połowę pełnego wymiaru czasu pracy,
następuje po przeprowadzeniu otwartego konkursu. Tryb i warunki przeprowadzania
konkursu określa statut.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku zatrudnienia nauczyciela
akademickiego:
1) skierowanego do pracy w uczelni na podstawie umowy zawartej z Centrum
Łukasiewicz, instytutem Sieci Łukasiewicz albo zagraniczną instytucją
naukową;
2) będącego beneficjentem przedsięwzięcia, programu lub konkursu ogłoszonego
przez NAWA, NCBiR, NCN lub międzynarodowego konkursu na realizację
projektu badawczego;
3) na czas realizacji projektu badawczego lub dydaktycznego finansowanego:
a) ze środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej,
b) przez inny podmiot przyznający grant.
3. Informację o konkursie oraz jego wyniku wraz z uzasadnieniem udostępnia się
w BIP na stronach podmiotowych uczelni, ministra oraz ministra nadzorującego
uczelnię w terminie 30 dni odpowiednio przed konkursem i po jego zakończeniu.
4. Informację o konkursie udostępnia się także w języku angielskim na stronach
internetowych Komisji Europejskiej w europejskim portalu dla mobilnych
naukowców, przeznaczonym do publikacji ofert pracy dla naukowców, w terminie
30 dni przed konkursem.

art. 120. więcej Art. 120. 1. W umowie o pracę z nauczycielem akademickim wskazuje się, czy
uczelnia jest podstawowym miejscem pracy.
2. Warunkiem wskazania uczelni jako podstawowego miejsca pracy jest
zatrudnienie w niej w pełnym wymiarze czasu pracy. Nauczyciel akademicki może
mieć jednocześnie tylko jedno podstawowe miejsce pracy.

art. 121. więcej Art. 121. Czynności z zakresu prawa pracy w stosunku do rektora uczelni
publicznej wykonuje przewodniczący rady uczelni, a w uczelni niepublicznej –
założyciel.

Art. 121a. 1. Nie można rozwiązać umowy o pracę ani zmienić warunków pracy
nauczyciela akademickiego, będącego sędzią Trybunału Konstytucyjnego, Sądu
Najwyższego lub Naczelnego Sądu Administracyjnego.
2. Umowa o pracę nauczyciela akademickiego, o którym mowa w ust. 1, zawarta
na czas określony staje się, z dniem objęcia stanowiska sędziego, umową o pracę na
czas nieokreślony.
3. W przypadku nauczyciela akademickiego, o którym mowa w ust. 1, który
utracił urząd sędziego albo utracił uprawnienie do stanu spoczynku nie stosuje się
ograniczenia, o którym mowa w ust. 1.
4. Umowa o pracę nauczyciela akademickiego, o którym mowa w ust. 1, który
utracił urząd sędziego albo utracił uprawnienie do stanu spoczynku wygasa,
z wyłączeniem sytuacji zrzeczenia się urzędu sędziego albo uprawnienia do stanu
spoczynku.

art. 122. więcej Art. 122. 1. Rektor, na wniosek nauczyciela akademickiego, wydaje mu
legitymację służbową.
2. Uczelnia pobiera opłatę za wydanie legitymacji służbowej w wysokości nie
większej niż koszt jej wytworzenia.
3. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki określi,
w drodze rozporządzenia, wzór legitymacji służbowej oraz sposób potwierdzania
jej ważności, mając na uwadze potrzebę poświadczenia zatrudnienia nauczyciela
akademickiego.

art. 123. więcej Art. 123. 1. Poza przypadkami określonymi w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r.
– Kodeks pracy rektor może rozwiązać za wypowiedzeniem stosunek pracy
z nauczycielem akademickim w przypadku:
1) otrzymania oceny negatywnej, o której mowa w art. 128 ust. 1;
2) podjęcia lub wykonywania dodatkowego zatrudnienia bez zgody rektora, o której
mowa w art. 125 ust. 1.
2. Rektor rozwiązuje za wypowiedzeniem stosunek pracy z nauczycielem
akademickim w przypadku otrzymania dwóch kolejnych ocen negatywnych,
o których mowa w art. 128 ust. 1.
3. Rozwiązanie stosunku pracy za wypowiedzeniem następuje z końcem
semestru, z zachowaniem okresu wypowiedzenia.

art. 124. więcej Art. 124. Umowa o pracę z nauczycielem akademickim wygasa w przypadku:
1) zaprzestania spełniania wymagań, o których mowa w art. 113;
2) stwierdzenia, że zawarcie umowy o pracę nastąpiło na podstawie fałszywych lub
nieważnych dokumentów;
3) orzeczenia kary dyscyplinarnej, o której mowa w art. 276 ust. 1 pkt 6;
4) orzeczenia środka karnego w postaci zakazu zajmowania określonego
stanowiska, w przypadku gdy orzeczenie to dotyczy wykonywania obowiązków
nauczyciela akademickiego;
5) orzeczenia kary pozbawienia wolności.

art. 125. więcej Art. 125. 1. Nauczyciel akademicki zatrudniony w uczelni publicznej, która jest
jego podstawowym miejscem pracy, może, za zgodą rektora, podjąć lub kontynuować
dodatkowe zatrudnienie tylko u jednego pracodawcy prowadzącego działalność
dydaktyczną lub naukową.
2. W terminie 2 miesięcy od dnia wystąpienia o zgodę rektor wyraża zgodę albo
odmawia jej wyrażenia. Odmowa wyrażenia zgody wymaga uzasadnienia.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do nauczycieli akademickich podejmujących
zatrudnienie:
1) w podmiotach, z którymi uczelnia nawiązała współpracę na podstawie umowy
lub porozumienia albo dla których jest organem prowadzącym, założycielem
albo udziałowcem;
2) w urzędach, o których mowa w art. 1 ust. 1 i ust. 2 pkt 1, 2 i 4a ustawy z dnia
16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z 2018 r.
poz. 1915 oraz z 2019 r. poz. 1043 i 1820);
3) w instytucjach kultury;
4) w jednostkach, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. –
Prawo oświatowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 1148, z późn. zm.).
4. Wykonywanie dodatkowego zajęcia zarobkowego przez rektora uczelni
publicznej wymaga uzyskania zgody rady uczelni. Zgoda jest wydawana na okres
kadencji.
5. W przypadku pełnienia funkcji rektora kolejnej kadencji okres, którego
dotyczy zgoda, ulega przedłużeniu o 4 miesiące. W przypadku nieuzyskania zgody,
rektor zaprzestaje wykonywania dodatkowego zajęcia zarobkowego w terminie
4 miesięcy od dnia rozpoczęcia kadencji.
6. W przypadku wykonywania dodatkowego zajęcia zarobkowego bez zgody
minister stwierdza wygaśnięcie mandatu rektora. Wygaśnięcie mandatu następuje
z dniem doręczenia tego stwierdzenia.
7. Nauczyciel akademicki prowadzący działalność gospodarczą informuje o tym
rektora uczelni, która jest jego podstawowym miejscem pracy.
8. Przepisy ust. 1–7 stosuje się odpowiednio do nauczycieli akademickich
i rektora uczelni niepublicznej, jeżeli statut nie stanowi inaczej. Wygaśnięcie mandatu
rektora stwierdza organ powołujący rektora, a w przypadku braku takiego organu –
założyciel.

art. 126. więcej Art. 126. 1. Uczelnia wprowadza regulamin pracy.
2. Uczelnia publiczna ustala warunki wynagradzania za pracę w zakładowym
układzie zbiorowym pracy albo regulaminie wynagradzania.
3. (uchylony)

art. 127. więcej Art. 127. 1. Nauczyciela akademickiego obowiązuje system zadaniowego czasu
pracy.
2. Roczny wymiar zajęć dydaktycznych wynosi:
1) do 240 godzin dydaktycznych – dla pracownika badawczo-dydaktycznego,
2) do 180 godzin dydaktycznych – dla pracownika badawczo-dydaktycznego
zatrudnionego na stanowisku profesora,
3) do 360 godzin dydaktycznych – dla pracownika dydaktycznego,
4) do 540 godzin dydaktycznych – dla pracownika dydaktycznego zatrudnionego
na stanowisku lektora lub instruktora, jeżeli statut uczelni przewiduje takie
stanowisko
– przy czym 1 godzina dydaktyczna wynosi 45 minut.
3. Do rocznego wymiaru zajęć dydaktycznych zalicza się czas przeznaczony na
kształcenie doktorantów.
4. Zasady ustalania zakresu obowiązków nauczycieli akademickich dla
poszczególnych grup pracowników i rodzajów stanowisk, rodzaje zajęć
dydaktycznych objętych zakresem tych obowiązków, w tym wymiar zajęć
dydaktycznych oraz innych obowiązków dla poszczególnych stanowisk, oraz zasady
obliczania godzin dydaktycznych określa regulamin pracy.
5. Zajęcia dydaktyczne mogą być wykonywane również poza uczelnią na
zasadach określonych w regulaminie pracy.
6. W szczególnych przypadkach, uzasadnionych koniecznością realizacji
programu studiów, nauczyciel akademicki może być obowiązany do prowadzenia
zajęć dydaktycznych w godzinach ponadwymiarowych, w wymiarze
nieprzekraczającym:
1) 1/4 rocznego wymiaru zajęć dydaktycznych – dla pracownika
badawczo-dydaktycznego;
2) 1/2 rocznego wymiaru zajęć dydaktycznych – dla pracownika dydaktycznego.
7. Nauczycielowi akademickiemu, za jego zgodą, może być powierzone
prowadzenie zajęć dydaktycznych w godzinach ponadwymiarowych w wymiarze
nieprzekraczającym dwukrotności rocznego wymiaru zajęć dydaktycznych.
8. Nauczyciela akademickiego będącego w ciąży lub wychowującego dziecko do
ukończenia przez nie 4. roku życia nie można zatrudniać w godzinach
ponadwymiarowych bez jego zgody.

art. 128. więcej Art. 128. 1. Nauczyciel akademicki, z wyjątkiem rektora, podlega ocenie
okresowej, w szczególności w zakresie wykonywania obowiązków, o których mowa
w art. 115, oraz przestrzegania przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
a także o własności przemysłowej. Ocena okresowa może być pozytywna albo
negatywna.
2. Ocena okresowa jest dokonywana nie rzadziej niż raz na 4 lata lub na wniosek
rektora. W przypadku nieobecności w pracy wynikającej z przebywania na urlopie
macierzyńskim, urlopie na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopie ojcowskim,
urlopie rodzicielskim, urlopie wychowawczym lub urlopie dla poratowania zdrowia
oraz z odbywania służby wojskowej lub służby zastępczej, termin dokonania oceny
okresowej ulega przedłużeniu o czas tej nieobecności.
3. Kryteria oceny okresowej dla poszczególnych grup pracowników i rodzajów
stanowisk oraz tryb i podmiot dokonujący oceny okresowej określa rektor po
zasięgnięciu opinii senatu, związków zawodowych, samorządu studenckiego oraz
samorządu doktorantów. Opinia jest przedstawiana w terminie wskazanym we
wniosku o jej wyrażenie, nie krótszym niż 30 dni. W przypadku bezskutecznego
upływu tego terminu, wymóg zasięgnięcia opinii uważa się za spełniony. Kryteria nie
mogą dotyczyć obowiązku uzyskania stopnia doktora, stopnia doktora habilitowanego
lub tytułu profesora. Kryteria przedstawia się nauczycielowi akademickiemu przed
rozpoczęciem okresu podlegającego ocenie.
4. Uczelnia umożliwia studentom i doktorantom dokonanie co najmniej raz
w roku akademickim oceny nauczyciela akademickiego w zakresie wypełniania przez
niego obowiązków związanych z kształceniem.
5. Zasady dokonywania oceny, o której mowa w ust. 4, określa rektor.
6. Przy dokonywaniu oceny okresowej uwzględnia się ocenę, o której mowa
w ust. 4.
7. Od wyniku oceny okresowej przysługuje odwołanie do rektora.
8. W przypadku oceny negatywnej, kolejna ocena okresowa jest dokonywana nie
wcześniej niż po upływie 12 miesięcy od dnia zakończenia poprzedniej oceny.

art. 129. więcej Art. 129. 1. Nauczycielowi akademickiemu przysługuje prawo do urlopu
wypoczynkowego w wymiarze 36 dni roboczych w roku.
2. W przypadku niewykorzystania urlopu wypoczynkowego z powodu
rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy, nauczycielowi akademickiemu
przysługuje ekwiwalent pieniężny za okres niewykorzystanego urlopu.
3. Dni wolnych od pracy wynikających z rozkładu czasu pracy w pięciodniowym
tygodniu pracy nie wlicza się do urlopu wypoczynkowego.
4. Szczegółowe zasady i tryb udzielania urlopu wypoczynkowego, a także
urlopów, o których mowa w art. 130 i art. 131 ust. 1, określa regulamin pracy.

art. 130. więcej Art. 130. Rektor może udzielić nauczycielowi akademickiemu:
1) posiadającemu co najmniej stopień doktora, w okresie 7 lat zatrudnienia w danej
uczelni – płatnych urlopów naukowych w łącznym wymiarze
nieprzekraczającym roku w celu przeprowadzenia badań;
2) przygotowującemu rozprawę doktorską – płatnego urlopu naukowego
w wymiarze nieprzekraczającym 3 miesięcy;
3) płatnego urlopu w celu odbycia za granicą kształcenia, stażu naukowego albo
dydaktycznego, uczestnictwa w konferencji albo uczestnictwa we wspólnych
badaniach naukowych prowadzonych z podmiotem zagranicznym na podstawie
umowy o współpracy naukowej;
4) płatnego urlopu w celu uczestnictwa we wspólnych badaniach naukowych
prowadzonych z Centrum Łukasiewicz lub instytutem Sieci Łukasiewicz.

art. 131. więcej Art. 131. 1. Nauczycielowi akademickiemu, który nie ukończył 65. roku życia,
zatrudnionemu w pełnym wymiarze czasu pracy, po co najmniej 10 latach
zatrudnienia w uczelni przysługuje prawo do płatnego urlopu dla poratowania
zdrowia.
2. Urlopu dla poratowania zdrowia udziela się w celu przeprowadzenia
zaleconego leczenia, jeżeli stan zdrowia wymaga powstrzymania się od pracy.
3. Kolejny urlop dla poratowania zdrowia może być udzielony nie wcześniej niż
po upływie 3 lat od dnia zakończenia poprzedniego urlopu. Łączny wymiar urlopu dla
poratowania zdrowia w okresie całego zatrudnienia nie może przekraczać roku.
4. W czasie urlopu dla poratowania zdrowia nie można wykonywać zajęcia
zarobkowego.
5. Urlopu dla poratowania zdrowia udziela się na podstawie orzeczenia
lekarskiego stwierdzającego, że stan zdrowia wymaga powstrzymania się od pracy,
oraz określającego zalecone leczenie i czas potrzebny na jego przeprowadzenie.
6. Orzeczenie lekarskie wydaje lekarz posiadający uprawnienia do wykonywania
badań profilaktycznych zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 229 § 8
ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, wykonujący działalność
w jednostce służby medycyny pracy, z którą uczelnia zawarła umowę, o której mowa
w art. 12 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (Dz. U.
z 2019 r. poz. 1175).
7. Lekarz przeprowadza badanie lekarskie na podstawie skierowania wydanego
przez rektora na wniosek nauczyciela akademickiego.

art. 132. więcej Art. 132. 1. Nauczycielowi akademickiemu oraz uczelni przysługuje odwołanie
od orzeczenia lekarskiego do wojewódzkiego ośrodka medycyny pracy właściwego ze
względu na jego miejsce zamieszkania. W przypadku gdy orzeczenie lekarskie zostało
wydane przez lekarza zatrudnionego w wojewódzkim ośrodku medycyny pracy,
odwołanie przysługuje do instytutu badawczego działającego w zakresie medycyny
pracy, położonego najbliżej miejsca zamieszkania nauczyciela akademickiego.
2. Odwołanie wraz z uzasadnieniem wnosi się na piśmie w terminie 14 dni od
dnia otrzymania orzeczenia lekarskiego, za pośrednictwem lekarza, który je wydał.
3. Lekarz przekazuje odwołanie wraz z dokumentacją badań podmiotowi
właściwemu do jego rozpatrzenia w terminie 7 dni od dnia otrzymania odwołania.
4. Badanie lekarskie w trybie odwoławczym przeprowadza się w terminie 30 dni
od dnia otrzymania odwołania przez podmiot właściwy do jego rozpatrzenia.
5. Orzeczenie lekarskie wydane w trybie odwoławczym jest ostateczne.

art. 133. więcej Art. 133. Koszty badań lekarskich, o których mowa w art. 131 ust. 7 oraz
w art. 132 ust. 4, ponosi, nie częściej niż raz na 3 lata, uczelnia.

art. 134. więcej Art. 134. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw szkolnictwa wyższego i nauki określi, w drodze rozporządzenia:
1) zakres oraz tryb przeprowadzania badania lekarskiego mającego na celu
stwierdzenie, czy stan zdrowia nauczyciela akademickiego wymaga
powstrzymania się od pracy, oraz określenie zaleconego leczenia i czasu
potrzebnego na jego przeprowadzenie,
2) wzór skierowania na badanie lekarskie, o którym mowa w pkt 1,
3) wzór orzeczenia lekarskiego wydawanego w wyniku badania lekarskiego,
o którym mowa w pkt 1
– mając na uwadze konieczność obiektywnej oceny stanu zdrowia, a także
zapewnienia jednolitości stosowanych dokumentów.

art. 135. więcej Art. 135. 1. Nauczycielowi akademickiemu przysługuje w okresie urlopu
wypoczynkowego wynagrodzenie, jakie otrzymywałby, gdyby w tym czasie
pracował. Zmienne składniki wynagrodzenia są obliczane na podstawie jego średniego
wynagrodzenia z okresu 12 miesięcy poprzedzających miesiąc rozpoczęcia urlopu.
Jeżeli zatrudnienie trwało krócej, średnie wynagrodzenie oblicza się z całego okresu
zatrudnienia z uwzględnieniem stawek wynagrodzenia obowiązujących na dzień
rozpoczęcia urlopu.
2. Wynagrodzenie za czas płatnych urlopów, o których mowa w art. 130
i art. 131 ust. 1, oblicza się jak wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy.
3. Okresy płatnych urlopów, o których mowa w art. 130 i art. 131 ust. 1, zalicza
się do okresów, od których zależą uprawnienia pracownicze.
4. Ekwiwalent pieniężny za okres niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego
ustala się, stosując zasady obowiązujące przy obliczaniu wynagrodzenia za urlop
wypoczynkowy.

art. 136. więcej Art. 136. 1. Wynagrodzenie pracownika uczelni publicznej składa się z:
1) wynagrodzenia zasadniczego,
2) dodatku za staż pracy
– które stanowią stałe składniki wynagrodzenia.
2. Pracownik uczelni publicznej może otrzymywać:
1) dodatek funkcyjny,
2) dodatek zadaniowy,
3) wynagrodzenie za godziny ponadwymiarowe albo godziny nadliczbowe,
4) dodatek za pracę w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych,
5) premię – w przypadku pracownika niebędącego nauczycielem akademickim,
6) inne dodatki, jeżeli zostały określone w zakładowym układzie zbiorowym pracy
albo regulaminie wynagradzania
– które stanowią zmienne składniki wynagrodzenia.

art. 137. więcej Art. 137. 1. Wysokość miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego w uczelni
publicznej dla nauczyciela akademickiego nie może być niższa niż 50%
wynagrodzenia profesora, z tym że dla:
1) profesora uczelni – wynosi nie mniej niż 83%,
2) adiunkta – wynosi nie mniej niż 73%
– wynagrodzenia profesora.
2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki określi, w drodze
rozporządzenia, wysokość wynagrodzenia profesora, mając na uwadze adekwatność
wynagrodzenia do kwalifikacji niezbędnych do zatrudnienia na tym stanowisku.

art. 138. więcej Art. 138. 1. Dodatek za staż pracy przysługuje w wysokości 1% wynagrodzenia
zasadniczego za każdy rok zatrudnienia. Dodatek jest wypłacany w okresach
miesięcznych, poczynając od czwartego roku zatrudnienia, z tym że wysokość tego
dodatku nie może przekroczyć 20% wynagrodzenia zasadniczego.
2. Dodatek funkcyjny przysługuje z tytułu kierowania zespołem, w skład którego
wchodzi nie mniej niż 5 osób, w tym osoba kierująca. Wysokość dodatku funkcyjnego
nie może przekroczyć 67% wynagrodzenia profesora i jest uzależniona od liczby
członków zespołu oraz stopnia złożoności zadań.
3. Dodatek zadaniowy może być przyznany z tytułu czasowego zwiększenia
obowiązków służbowych lub czasowego powierzenia dodatkowych zadań albo ze
względu na charakter pracy lub warunki jej wykonywania. Wysokość dodatku
zadaniowego nie może przekroczyć 80% sumy wynagrodzenia zasadniczego i dodatku
funkcyjnego pracownika.
4. Dodatek funkcyjny i dodatek zadaniowy przysługuje w czasie
usprawiedliwionej nieobecności w pracy, nie dłużej jednak niż przez okres 3 miesięcy.

art. 139. więcej Art. 139. Wynagrodzenie, o którym mowa w art. 136 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 1 i 2,
jest wypłacane nauczycielowi akademickiemu miesięcznie z góry. Prawo to wygasa
z ostatnim dniem miesiąca, w którym ustał stosunek pracy, z tym że pracownik
zachowuje wypłacone za ten miesiąc wynagrodzenie.

art. 140. więcej Art. 140. 1. Wynagrodzenie zasadnicze i dodatek funkcyjny rektora uczelni
publicznej ustala minister na wniosek rady uczelni.
2. Wynagrodzenie zasadnicze rektora uczelni publicznej nie może być wyższe
niż 300% średniego wynagrodzenia zasadniczego w uczelni osób zatrudnionych na
stanowisku, na którym zatrudniony jest rektor, obliczanego na podstawie średniego
wynagrodzenia za rok kalendarzowy poprzedzający rok wyboru rektora.
3. Wysokość dodatku funkcyjnego rektora uczelni publicznej nie może
przekroczyć 100% wynagrodzenia profesora.
4. Rada uczelni może przyznać rektorowi uczelni publicznej dodatek zadaniowy
na zasadach, o których mowa w art. 138 ust. 3.
5. Wynagrodzenia rektora i głównego księgowego oraz osób pełniących funkcje
organów w uczelni publicznej są jawne.

art. 141. więcej Art. 141. 1. Pracownikowi uczelni publicznej przysługuje prawo do nagrody
jubileuszowej z tytułu wieloletniej pracy w wysokości:
1) 75% wynagrodzenia miesięcznego – za 20 lat pracy;
2) 100% wynagrodzenia miesięcznego – za 25 lat pracy;
3) 150% wynagrodzenia miesięcznego – za 30 lat pracy;
4) 200% wynagrodzenia miesięcznego – za 35 lat pracy;
5) 300% wynagrodzenia miesięcznego – za 40 lat pracy;
6) 400% wynagrodzenia miesięcznego – za 45 lat pracy.
2. Do okresu pracy uprawniającego pracownika do nagrody zalicza się wszystkie
zakończone okresy zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli na podstawie odrębnych
przepisów podlegają one zaliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia
pracownicze.
3. Pracownik nabywa prawo do nagrody w uczelni, w której jest zatrudniony
w dniu upływu okresu uprawniającego go do nagrody.
4. Pracownikowi pozostającemu jednocześnie w więcej niż 1 stosunku pracy
okresy uprawniające do nagrody ustala się odrębnie dla każdego stosunku pracy.
5. W przypadku rozwiązania stosunku pracy z powodu przejścia na emeryturę
albo rentę z tytułu niezdolności do pracy, nagroda przysługuje, jeżeli do nabycia prawa
do nagrody zgodnie z ust. 1 brakuje mniej niż 12 miesięcy.

art. 142. więcej Art. 142. 1. Podstawę do obliczenia wysokości nagrody jubileuszowej stanowi
wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu jej wypłaty, a jeżeli dla
pracownika jest to korzystniejsze – wynagrodzenie przysługujące w dniu nabycia
prawa do nagrody, przy czym uwzględnia się składniki wynagrodzenia i inne świadczenia ze stosunku pracy przyjmowane do obliczania ekwiwalentu pieniężnego
za urlop wypoczynkowy.
2. Jeżeli pracownik nabył prawo do nagrody, będąc zatrudnionym w innym
wymiarze czasu pracy niż w dniu jej wypłaty, podstawę do obliczenia wysokości
nagrody stanowi wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w dniu nabycia prawa
do nagrody.

art. 143. więcej Art. 143. Pracownikowi uczelni publicznej przysługuje dodatkowe
wynagrodzenie roczne na zasadach określonych w przepisach o dodatkowym
wynagrodzeniu rocznym pracowników jednostek sfery budżetowej.

art. 144. więcej Art. 144. 1. Dla pracowników uczelni publicznej dokonuje się odpisu na
zakładowy fundusz świadczeń socjalnych w wysokości 6,5% planowanych przez
uczelnię w roku poprzednim rocznych wynagrodzeń osobowych. Wysokość odpisu
może być zmniejszona po uzgodnieniu ze związkami zawodowymi działającymi
w uczelni.
2. W uczelni publicznej mogą być tworzone pracownicze programy emerytalne
wykorzystujące zakładowy fundusz świadczeń socjalnych do wysokości 30%.
3. Odpis na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych na jednego byłego
pracownika uczelni publicznej będącego emerytem lub rencistą wynosi za dany rok
kalendarzowy 10% rocznej sumy najniższej emerytury lub renty z roku poprzedniego,
ustalonej zgodnie z art. 94 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018 r.
poz. 1270, z późn. zm.).
4. Odpisy, o których mowa w ust. 1 i 3, stanowią w uczelni publicznej jeden
fundusz.
5. Z zakładowego żłobka i klubu dziecięcego może korzystać dziecko
pracownika uczelni, studenta lub doktoranta.
6. Opłaty, o których mowa w art. 58 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r.
o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. z 2019 r. poz. 409, 730 i 2020),
zwiększają zakładowy fundusz świadczeń socjalnych.
7. W sprawach nieuregulowanych w ust. 1, 3 i 4 stosuje się przepisy
o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

art. 145. więcej Art. 145. 1. Nauczyciele akademiccy oraz pracownicy niebędący nauczycielami
akademickimi mogą otrzymać za osiągnięcia w pracy zawodowej nagrody rektora.
2. Uczelnia publiczna nalicza środki na nagrody rektora w wysokości:
1) 2% planowanych przez uczelnię rocznych środków na wynagrodzenia osobowe
dla nauczycieli akademickich;
2) 1% planowanych przez uczelnię rocznych środków na wynagrodzenia osobowe
dla pracowników niebędących nauczycielami akademickimi.

art. 146. więcej Art. 146. 1. Nauczycielowi akademickiemu przechodzącemu na emeryturę albo
rentę z tytułu niezdolności do pracy przysługuje prawo do jednorazowej odprawy
w uczelni stanowiącej jego podstawowe miejsce pracy, w wysokości 300%
wynagrodzenia zasadniczego otrzymanego za ostatni pełny miesiąc zatrudnienia.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do pracownika niebędącego
nauczycielem akademickim.
3. Pracownik uczelni, który otrzymał odprawę, nie może ponownie nabyć do niej
prawa.

art. 147. więcej Art. 147. 1. W sprawach dotyczących stosunku pracy pracowników uczelni,
nieuregulowanych w ustawie, stosuje się przepisy ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. –
Kodeks pracy.
2. Spory o roszczenia ze stosunku pracy pracownika uczelni rozpatrują sądy
pracy.

art. 148. więcej Art. 148. 1. Uczelnie mogą prowadzić akademickie inkubatory
przedsiębiorczości oraz centra transferu technologii.
2. Akademicki inkubator przedsiębiorczości tworzy się w celu wspierania
działalności gospodarczej pracowników uczelni, doktorantów i studentów.
3. Akademicki inkubator przedsiębiorczości może być utworzony w formie
jednostki ogólnouczelnianej albo spółki kapitałowej. Inkubator w formie jednostki
ogólnouczelnianej działa na podstawie regulaminu zatwierdzonego przez senat.
4. Centrum transferu technologii tworzy się w celu komercjalizacji
bezpośredniej, polegającej na sprzedaży wyników działalności naukowej lub know-
-how związanego z tymi wynikami albo oddawaniu do używania tych wyników lub
know-how, w szczególności na podstawie umowy licencyjnej, najmu oraz dzierżawy.
5. Centrum transferu technologii może być utworzone w formie jednostki
ogólnouczelnianej i działa na podstawie regulaminu zatwierdzonego przez senat.
6. W akademickim inkubatorze przedsiębiorczości w formie jednostki
ogólnouczelnianej lub centrum transferu technologii tworzy się rady nadzorujące,
których skład i kompetencje określone są w ich regulaminach.
7. Dyrektora akademickiego inkubatora przedsiębiorczości w formie jednostki
ogólnouczelnianej lub centrum transferu technologii zatrudnia rektor po zasięgnięciu
opinii senatu spośród kandydatów przedstawionych przez ich rady nadzorujące.

art. 149. więcej Art. 149. 1. Uczelnia, w celu komercjalizacji pośredniej, polegającej na
obejmowaniu lub nabywaniu udziałów lub akcji w spółkach lub obejmowaniu
warrantów subskrypcyjnych uprawniających do zapisu lub objęcia akcji w spółkach,
w celu wdrożenia lub przygotowania do wdrożenia wyników działalności naukowej
lub know-how związanego z tymi wynikami, może tworzyć wyłącznie jednoosobowe
spółki kapitałowe, z zastrzeżeniem art. 150 ust. 1, zwane dalej „spółkami celowymi”.
Na pokrycie kapitału zakładowego spółki celowej uczelnia może wnieść w całości
albo w części wkład niepieniężny (aport) w postaci wyników działalności naukowej
oraz know-how związanego z tymi wynikami. Spółkę celową tworzy rektor za zgodą
senatu.
2. Uczelnia, w drodze umowy, może powierzyć spółce celowej:
1) zarządzanie prawami do wyników lub do know-how, o których mowa w ust. 1,
w zakresie komercjalizacji bezpośredniej;
2) zarządzanie infrastrukturą badawczą.
3. Wypłaconą dywidendę spółki celowej uczelnia przeznacza na wykonywanie
zadań, o których mowa w art. 11.
4. Spółka celowa może prowadzić, jako dodatkową, działalność gospodarczą
wyodrębnioną organizacyjnie i finansowo od działalności, o której mowa w ust. 1.

art. 150. więcej Art. 150. 1. Spółka celowa może zostać utworzona przez kilka uczelni
publicznych albo kilka uczelni niepublicznych. Uczelnia publiczna może przystąpić
do spółki celowej utworzonej przez inną uczelnię publiczną, a uczelnia niepubliczna
może przystąpić do spółki celowej utworzonej przez inną uczelnię niepubliczną.
Wspólnikami lub akcjonariuszami spółki celowej mogą być wyłącznie uczelnie.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, każda z uczelni może powierzyć
spółce celowej zadania, o których mowa w art. 149 ust. 2, w drodze odrębnej umowy.

art. 151. więcej Art. 151. Do wykonywania czynności w zakresie komercjalizacji oraz do
wniesienia wkładu do spółki celowej nie stosuje się przepisów art. 38–41 ustawy
z dnia 16 grudnia 2016 r. o zasadach zarządzania mieniem państwowym.

art. 152. więcej Art. 152. 1. Senat uchwala:
1) regulamin zarządzania prawami autorskimi, prawami pokrewnymi i prawami
własności przemysłowej oraz zasad komercjalizacji, który określa
w szczególności:
a) prawa i obowiązki uczelni, pracowników, doktorantów i studentów
w zakresie ochrony i korzystania z praw autorskich, praw pokrewnych
i praw własności przemysłowej,
b) zasady wynagradzania twórców,
c) zasady i procedury komercjalizacji,
d) zasady korzystania z majątku uczelni, wykorzystywanego do
komercjalizacji, oraz świadczenia usług w zakresie działalności naukowej;
2) regulamin korzystania z infrastruktury badawczej, który określa
w szczególności:
a) prawa i obowiązki uczelni, pracowników, doktorantów i studentów
w zakresie korzystania z infrastruktury badawczej przy prowadzeniu
działalności naukowej,
b) zasady korzystania i ustalania opłat za korzystanie z infrastruktury
badawczej do prowadzenia działalności naukowej przez podmioty inne niż
wskazane w lit. a.
2. W regulaminie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, senat uczelni publicznej
określa ponadto:
1) zasady podziału środków uzyskanych z komercjalizacji między twórcą będącym
pracownikiem uczelni publicznej a tą uczelnią;
2) zasady i tryb przekazywania uczelni publicznej przez pracownika, doktoranta
i studenta informacji o wynikach działalności naukowej oraz o know-how
związanym z tymi wynikami, informacji o uzyskanych przez pracownika
środkach z komercjalizacji oraz zasady i tryb przekazywania przez pracownika
przysługujących uczelni części środków uzyskanych z komercjalizacji;
3) zasady i tryb przekazywania pracownikowi przez uczelnię publiczną:
a) informacji o decyzjach, o których mowa w art. 154 ust. 1 i 3, oraz
b) części przysługujących mu środków uzyskanych z komercjalizacji.

art. 153. więcej Art. 153. Do wyników:
1) badań naukowych będących wynalazkiem, wzorem użytkowym, wzorem
przemysłowym lub topografią układu scalonego, wyhodowaną albo odkrytą
i wyprowadzoną odmianą rośliny,
2) prac rozwojowych,
3) twórczości artystycznej
– powstałych w ramach wykonywania przez pracownika uczelni publicznej
obowiązków ze stosunku pracy oraz do know-how związanego z tymi wynikami
stosuje się przepisy art. 154–157.

art. 154. więcej Art. 154. 1. Pracownik przekazuje uczelni publicznej informację o wynikach
działalności naukowej oraz o know-how związanym z tymi wynikami. W przypadku
złożenia przez pracownika oświadczenia o zainteresowaniu przeniesieniem praw do
tych wyników i związanego z nimi know-how, uczelnia w terminie 3 miesięcy
podejmuje decyzję w sprawie ich komercjalizacji.
2. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, pracownik może złożyć w formie
pisemnej w terminie 14 dni od dnia przekazania uczelni publicznej informacji
o wynikach działalności naukowej i związanym z nimi know-how. Termin, o którym
mowa w ust. 1, biegnie od dnia złożenia oświadczenia.
3. W przypadku podjęcia przez uczelnię publiczną decyzji o niedokonywaniu
komercjalizacji albo po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 1,
uczelnia jest obowiązana, w terminie 30 dni, do złożenia pracownikowi oferty
zawarcia bezwarunkowej i odpłatnej umowy o przeniesienie praw do wyników
działalności naukowej oraz know-how związanego z tymi wynikami, łącznie
z informacjami, utworami wraz z własnością nośników, na których utwory te
utrwalono, i doświadczeniami technicznymi, przekazanymi zgodnie z ust. 6 pkt 2.
Umowę zawiera się w formie pisemnej, pod rygorem nieważności. Wynagrodzenie
przysługujące uczelni za przeniesienie praw nie może być wyższe niż 5% przeciętnego
wynagrodzenia w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez
Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 20 pkt 1 lit. a ustawy
z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych.
4. W przypadku nieprzyjęcia przez pracownika oferty zawarcia umowy, o której
mowa w ust. 3, prawa do wyników działalności naukowej oraz know-how związanego
z tymi wynikami, łącznie z informacjami, utworami wraz z własnością nośników, na których utwory te utrwalono, i doświadczeniami technicznymi, przekazanymi zgodnie
z ust. 6 pkt 2, przysługują uczelni publicznej.
5. Przepisy ust. 1–4 oraz art. 157 nie dotyczą przypadków, gdy działalność
naukowa była prowadzona:
1) na podstawie umowy ze stroną finansującą lub współfinansującą tę działalność,
przewidującej zobowiązanie do przeniesienia praw do wyników działalności
naukowej na rzecz tej strony lub na rzecz innego podmiotu niż strona umowy;
2) z wykorzystaniem środków finansowych, których zasady przyznawania lub
wykorzystywania określają inny niż w ustawie sposób dysponowania wynikami
działalności naukowej oraz know-how związanym z tymi wynikami.
6. Pracownik uczelni publicznej jest obowiązany do:
1) zachowania poufności wyników działalności naukowej oraz know-how
związanego z tymi wynikami,
2) przekazania uczelni wszystkich posiadanych przez niego informacji, utworów
wraz z własnością nośników, na których utwory te utrwalono, i doświadczeń
technicznych potrzebnych do komercjalizacji,
3) powstrzymania się od prowadzenia jakichkolwiek działań zmierzających do
wdrażania wyników,
4) współdziałania w procesie komercjalizacji, w tym w postępowaniach
zmierzających do uzyskania praw wyłącznych
– nie dłużej niż przez okres przysługiwania praw uczelni.

art. 155. więcej Art. 155. 1. W przypadku komercjalizacji pracownikowi przysługuje od uczelni
publicznej nie mniej niż:
1) 50% wartości środków uzyskanych przez uczelnię z komercjalizacji
bezpośredniej, obniżonych o nie więcej niż 25% kosztów bezpośrednio
związanych z tą komercjalizacją, które zostały poniesione przez uczelnię lub
spółkę celową;
2) 50% wartości środków uzyskanych przez spółkę celową w następstwie danej
komercjalizacji pośredniej, obniżonych o nie więcej niż 25% kosztów
bezpośrednio związanych z tą komercjalizacją, które zostały poniesione przez
uczelnię lub spółkę celową.
2. W przypadku komercjalizacji dokonanej przez pracownika, uczelni publicznej
przysługuje 25% wartości środków uzyskanych przez pracownika z komercjalizacji, obniżonych o nie więcej niż 25% kosztów bezpośrednio związanych z tą
komercjalizacją, które zostały poniesione przez pracownika.
3. Przez koszty związane bezpośrednio z komercjalizacją rozumie się koszty
zewnętrzne, w szczególności koszty ochrony prawnej, ekspertyz, wyceny wartości
przedmiotu komercjalizacji i opłat urzędowych. Do kosztów tych nie wlicza się
kosztów poniesionych przed podjęciem decyzji o komercjalizacji oraz wynagrodzenia,
o którym mowa w art. 154 ust. 3.

art. 156. więcej Art. 156. 1. Przepisy art. 154 i art. 155 w zakresie dotyczącym odpowiednio
wysokości wynagrodzenia oraz udziału w środkach uzyskanych z komercjalizacji
określają wysokość łącznego wynagrodzenia oraz udziału w tych środkach,
przysługujących:
1) pracownikom wchodzącym w skład zespołu badawczego – od uczelni
publicznej;
2) uczelni publicznej – od pracowników wchodzących w skład zespołu
badawczego.
2. Pracownik wchodzący w skład zespołu badawczego ma prawo dochodzić od
uczelni publicznej przysługującej mu części udziału w środkach z komercjalizacji,
o których mowa w ust. 1 pkt 1.
3. Pracownik wchodzący w skład zespołu badawczego odpowiada wobec uczelni
publicznej za zobowiązania, o których mowa w ust. 1 pkt 2, do wysokości
przypadającego mu udziału we współwłasności wyników działalności naukowej oraz
know-how związanego z tymi wynikami.

art. 157. więcej Art. 157. Po otrzymaniu od pracownika informacji o wynikach działalności
naukowej oraz o know-how związanym z tymi wynikami, o których mowa w art. 153,
uczelnia publiczna oraz pracownik mogą, w sposób odmienny niż stanowi ustawa,
określić w drodze umowy prawa do tych wyników lub sposób komercjalizacji tych
wyników.

art. 158. więcej Art. 158. W sprawach nieuregulowanych ustawą stosuje się przepisy ustawy
z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ustawy z dnia
30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2017 r. poz. 776, z
2018 r. poz. 2302 oraz z 2019 r. poz. 501 i 2309) oraz ustawy z dnia 26 czerwca 2003 r.
o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432).

art. 159. więcej Art. 159. 1. Uczelnia, w celu realizacji przedsięwzięć z zakresu infrastruktury
badawczej lub zarządzania nimi, może utworzyć spółki kapitałowe, a także
przystępować do nich, wspólnie z innymi uczelniami, instytutami badawczymi,
instytutami PAN, Centrum Łukasiewicz, instytutami Sieci Łukasiewicz lub innymi
podmiotami.
2. Decyzję o utworzeniu spółki, o której mowa w ust. 1, lub przystąpieniu do niej
podejmuje rektor za zgodą senatu.
3. Uprzedniego zgłoszenia ministrowi wymaga:
1) utworzenie przez uczelnię publiczną spółki, o której mowa w ust. 1,
z podmiotem innym niż uczelnia publiczna, instytut badawczy, instytut PAN,
Centrum Łukasiewicz lub instytut Sieci Łukasiewicz;
2) przystąpienie przez uczelnię publiczną do spółki, o której mowa w ust. 1, której
wspólnikiem lub akcjonariuszem jest podmiot inny niż uczelnia publiczna,
instytut badawczy, instytut PAN, Centrum Łukasiewicz lub instytut Sieci
Łukasiewicz.
4. Minister, w terminie 45 dni od dnia doręczenia zgłoszenia, może wnieść
sprzeciw wobec zamiaru dokonania czynności, o której mowa w ust. 3.
5. Dokonanie czynności, o której mowa w ust. 3, może nastąpić, jeżeli minister
nie wniósł sprzeciwu w terminie. Zgłoszona czynność niedokonana w ciągu roku od
dnia doręczenia zgłoszenia wymaga nowego zgłoszenia.
6. Podmiot inny niż uczelnia publiczna, instytut badawczy, instytut PAN,
Centrum Łukasiewicz lub instytut Sieci Łukasiewicz może posiadać w spółce, o której
mowa w ust. 1, której wspólnikiem lub akcjonariuszem jest uczelnia publiczna, akcje
lub udziały stanowiące łącznie nie więcej niż 25% ogólnej liczby głosów lub kapitału
zakładowego.

art. 160. więcej Art. 160. 1. Studia podyplomowe trwają nie krócej niż 2 semestry i umożliwiają
uzyskanie kwalifikacji cząstkowych na poziomie 6, 7 albo 8 PRK.
2. Program studiów podyplomowych określa efekty uczenia się dla kwalifikacji
cząstkowych uwzględniające charakterystyki drugiego stopnia PRK na poziomie 6, 7
albo 8 PRK określone w przepisach wydanych na podstawie art. 7 ust. 3 i 4 ustawy
z dnia 22 grudnia 2015 r. o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji oraz umożliwia
uzyskanie co najmniej 30 punktów ECTS.
3. Uczestnikiem studiów podyplomowych może być osoba, która posiada
kwalifikację pełną co najmniej na poziomie 6 uzyskaną w systemie szkolnictwa
wyższego i nauki.
4. Osoba, która ukończyła studia podyplomowe, otrzymuje świadectwo
ukończenia tych studiów. Wzór świadectwa określa podmiot prowadzący te studia.

art. 161. więcej Art. 161. 1. Kształcenie specjalistyczne trwa nie krócej niż 3 semestry
i umożliwia uzyskanie kwalifikacji pełnej na poziomie 5 PRK.
2. Program kształcenia specjalistycznego określa efekty uczenia się
z uwzględnieniem uniwersalnych charakterystyk pierwszego stopnia określonych
w ustawie z dnia 22 grudnia 2015 r. o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji oraz
charakterystyk drugiego stopnia określonych w przepisach wydanych na podstawie
art. 7 ust. 2 tej ustawy. Program przewiduje zajęcia kształtujące umiejętności
praktyczne.
3. Warunkiem ukończenia kształcenia specjalistycznego jest uzyskanie efektów
uczenia się określonych w programie kształcenia specjalistycznego.
4. Osoba, która ukończyła kształcenie specjalistyczne, otrzymuje świadectwo
dyplomowanego specjalisty albo świadectwo dyplomowanego specjalisty technologa.
Wzory świadectw określa uczelnia.
5. Przepisów ust. 1–4 nie stosuje się do kształcenia w zawodach, o których mowa
w przepisach wydanych na podstawie art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. –
Prawo oświatowe, w zakresie których ministrem właściwym jest minister właściwy do
spraw zdrowia.

art. 162. więcej Art. 162. Osoba, która ukończyła inną formę kształcenia, otrzymuje dokument
potwierdzający ukończenie tej formy kształcenia. Rodzaj i wzór dokumentu określa
podmiot prowadzący tę formę kształcenia.

art. 163. więcej Art. 163. 1. Studia podyplomowe lub inne formy kształcenia mogą być
prowadzone przez uczelnię, instytut badawczy oraz instytut PAN, a kształcenie
specjalistyczne – przez uczelnię zawodową.
2. Za kształcenie na studiach podyplomowych, kształcenie specjalistyczne lub
kształcenie w innych formach można pobierać opłaty.
3. Dokumenty wydawane w związku z przebiegiem lub ukończeniem studiów
podyplomowych i kształcenia specjalistycznego, przeznaczone do obrotu prawnego
z zagranicą, są uwierzytelniane na wniosek zainteresowanego. Przepis
art. 78 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
4. Dyrektor NAWA uwierzytelnia:
1) świadectwa ukończenia studiów podyplomowych;
2) duplikaty dokumentów, o których mowa w pkt 1;
3) zaświadczenia o ukończeniu studiów podyplomowych.
5. Dokumenty inne niż wymienione w ust. 4 uwierzytelnia podmiot, który je
wydał.
6. Za uwierzytelnienie pobiera się opłatę.

art. 164. więcej Art. 164. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki określi,
w drodze rozporządzenia:
1) niezbędne elementy świadectwa ukończenia studiów podyplomowych,
świadectwa dyplomowanego specjalisty oraz świadectwa dyplomowanego
specjalisty technologa,
2) sposób uwierzytelniania dokumentów, o których mowa w art. 163 ust. 3,
przeznaczonych do obrotu prawnego z zagranicą,
3) wysokość i sposób pobierania opłat za uwierzytelnianie dokumentów
przeznaczonych do obrotu prawnego z zagranicą
– mając na uwadze konieczność zapewnienia kompletności informacji zawartych
w tych dokumentach, szczególne znaczenie dokumentów przeznaczonych do obrotu
prawnego z zagranicą, a także adekwatność wysokości opłat do kosztów.

art. 165. więcej Art. 165. 1. Federację mogą utworzyć:
1) publiczna uczelnia akademicka z publiczną uczelnią akademicką, instytutem
badawczym, instytutem PAN lub instytutem międzynarodowym;
2) niepubliczna uczelnia akademicka z niepubliczną uczelnią akademicką.
2. Federację tworzy się w celu wspólnej realizacji zadań podmiotów, o których
mowa w ust. 1, zwanych dalej „jednostkami uczestniczącymi”, w zakresie:
1) prowadzenia działalności naukowej;
2) kształcenia doktorantów;
3) nadawania stopni naukowych lub stopni w zakresie sztuki;
4) komercjalizacji wyników działalności naukowej oraz know-how związanego
z tymi wynikami.
3. Jednostki uczestniczące mogą powierzyć federacji realizowanie innych zadań
określonych w statucie federacji, z wyłączeniem prowadzenia kształcenia na studiach.
4. Jednostki uczestniczące zapewniają środki finansowe na realizację zadań,
o których mowa w ust. 2 i 3, oraz na pokrycie kosztów funkcjonowania federacji.
5. W skład federacji wchodzą co najmniej 2 jednostki uczestniczące.
6. Uczelnia, instytut badawczy, instytut PAN i instytut międzynarodowy mogą
być jednostką uczestniczącą tylko w jednej federacji.
7. Jednostka uczestnicząca i federacja nie mogą prowadzić działalności
konkurencyjnej.

art. 166. więcej Art. 166. 1. Federację tworzy się na wniosek jednostek uczestniczących.
2. Projekt pierwszego statutu federacji podlega uzgodnieniu z ministrem,
a w przypadku gdy jednostka uczestnicząca jest nadzorowana przez inny organ –
wymaga również uprzedniego zasięgnięcia opinii tego organu.
3. Utworzenie federacji wymaga zatwierdzenia jej statutu przez organy jednostek
uczestniczących właściwe do uchwalenia ich statutów.
4. Statut federacji określa w szczególności:
1) nazwę i siedzibę federacji;
2) jednostki uczestniczące;
3) zadania federacji;
4) sposób powoływania i odwoływania, zakres zadań i sposób działania organów
federacji;
5) liczbę członków zgromadzenia federacji;
6) zasady korzystania z obiektów i urządzeń federacji lub jednostek
uczestniczących;
7) jednostkę uczestniczącą uprawnioną do otrzymania środków finansowych na
kształcenie w szkole doktorskiej;
8) zasady udziału w pokrywaniu kosztów działalności federacji;
9) obowiązki jednostek uczestniczących w przypadku likwidacji federacji, w tym
udział w kosztach likwidacji oraz zasady wstąpienia jednostek uczestniczących
w prawa i obowiązki federacji, w tym prawa i obowiązki wynikające z decyzji
administracyjnych.
5. Federację tworzy, likwiduje, zmienia jej skład lub nazwę minister, w drodze
decyzji administracyjnej.

art. 167. więcej Art. 167. 1. Federacja posiada osobowość prawną.
2. W nazwie federacji mogą być użyte wyrazy, o których mowa w art. 16 ust. 1–
3.
3. Pracownicy jednostek uczestniczących pozostają ich pracownikami.

art. 168. więcej Art. 168. 1. Federacja nabywa osobowość prawną z chwilą wpisu do rejestru
federacji, zwanego dalej „rejestrem”.
2. Rejestr prowadzi minister w systemie, o którym mowa w art. 342 ust. 1.
3. Rejestr obejmuje:
1) numer wpisu do rejestru;
2) datę wpisu;
3) skład, nazwę i siedzibę federacji;
4) datę wykreślenia z rejestru.
4. Federacja, w terminie 14 dni, zawiadamia ministra o zmianie siedziby.
5. Minister dokonuje wpisu danych do rejestru z urzędu.
6. Wpis polega na wprowadzeniu do systemu danych zawartych w ostatecznej
decyzji, o której mowa w art. 166 ust. 5.
7. Rejestr jest jawny.

art. 169. więcej Art. 169. 1. Organami federacji są prezydent oraz zgromadzenie federacji. Statut
może przewidywać również inne organy federacji.
2. Do zadań prezydenta należą sprawy dotyczące federacji, z wyjątkiem spraw
zastrzeżonych przez ustawę lub statut do kompetencji zgromadzenia federacji.
3. Do zadań prezydenta należy w szczególności:
1) reprezentowanie federacji;
2) zarządzanie federacją;
3) wykonywanie czynności z zakresu prawa pracy w stosunku do pracowników
federacji;
4) prowadzenie gospodarki finansowej federacji;
5) zapewnianie wykonywania przepisów obowiązujących w federacji.

art. 170. więcej Art. 170. 1. Do zadań zgromadzenia federacji należy:
1) uchwalanie zmian statutu;
2) monitorowanie gospodarki finansowej federacji;
3) przeprowadzanie oceny funkcjonowania federacji;
4) formułowanie rekomendacji dla prezydenta w zakresie wykonywanych przez
niego zadań;
5) nadawanie stopni naukowych i stopni w zakresie sztuki;
6) wykonywanie innych zadań określonych w statucie.
2. W ramach monitorowania gospodarki finansowej federacji zgromadzenie
federacji:
1) opiniuje plan rzeczowo-finansowy;
2) zatwierdza sprawozdanie z wykonania planu rzeczowo-finansowego;
3) zatwierdza sprawozdanie finansowe.
3. Zadanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, może być wykonywane przez
określony w statucie inny organ federacji albo organ jednostki uczestniczącej. Statut
może określić tylko jeden organ dla danej dyscypliny.
4. W ramach wykonywania zadań zgromadzenie federacji może żądać wglądu do
dokumentów federacji.

art. 171. więcej Art. 171. 1. Prezydentem i członkiem zgromadzenia federacji może być osoba,
która spełnia wymagania określone w art. 20 ust. 1.
2. Osoba powołana na funkcję prezydenta jest zatrudniana w federacji.
3. Pierwszego prezydenta powołuje minister, na wniosek jednostek
uczestniczących, na okres 6 miesięcy i nawiązuje z nim stosunek pracy.
4. Do prezydenta i członka zgromadzenia federacji stosuje się odpowiednio
przepis art. 20 ust. 4.

art. 172. więcej Art. 172. 1. Federacja może prowadzić działalność gospodarczą wyodrębnioną
organizacyjnie i finansowo od działalności, o której mowa w art. 165 ust. 2,
w zakresie i formach określonych w statucie, w szczególności przez tworzenie spółek
kapitałowych.
2. Federacja jest zwolniona z opłat z tytułu użytkowania wieczystego
nieruchomości Skarbu Państwa, z wyjątkiem opłat określonych w przepisach
o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa.

art. 173. więcej Art. 173. 1. W przypadku utworzenia federacji ewaluację jakości działalności
naukowej przeprowadza się wyłącznie dla federacji.
2. Ewaluację przeprowadza się w ramach dyscypliny w federacji, której
jednostki uczestniczące zatrudniały łącznie według stanu na dzień 31 grudnia roku
poprzedzającego rok przeprowadzenia ewaluacji co najmniej 12 pracowników
prowadzących działalność naukową w danej dyscyplinie, w przeliczeniu na pełny
wymiar czasu pracy związanej z prowadzeniem działalności naukowej w tej
dyscyplinie.
3. Pracownik jednostki uczestniczącej prowadzący działalność naukową składa
oświadczenie upoważniające federację do zaliczenia go do liczby pracowników,
o których mowa w ust. 2. Oświadczenie można złożyć tylko w jednym podmiocie
i w nie więcej niż 2 dyscyplinach, o których mowa w art. 343 ust. 7 i 8.
4. Kategorie naukowe, o których mowa w art. 269, przyznaje się federacji.
5. Federacja jest podmiotem uprawnień związanych z posiadaniem kategorii
naukowej w zakresie:
1) nadawania stopni naukowych lub stopni w zakresie sztuki;
2) kształcenia doktorantów;
3) przystępowania do konkursów, o których mowa w art. 387 ust. 1 i art. 396 ust. 1.
6. Od dnia utworzenia federacji do dnia uzyskania przez nią kategorii naukowej,
federacja jest podmiotem uprawnień związanych z posiadaniem przez jednostki
uczestniczące kategorii naukowych w zakresie, o którym mowa w ust. 5. W przypadku gdy jednostki uczestniczące posiadają kategorie naukowe w tych samych
dyscyplinach, federacja jest podmiotem uprawnień wynikających z najwyższej z tych
kategorii.
7. Jednostka uczestnicząca będąca uczelnią jest podmiotem uprawnień
związanych z posiadaniem przez federację kategorii naukowej w zakresie:
1) nazwy uczelni;
2) uprawnień związanych z tworzeniem studiów oraz potwierdzaniem efektów
uczenia się.
8. Na potrzeby algorytmów, o których mowa w art. 368, przyjmuje się, że
jednostka uczestnicząca posiada kategorię naukową w danej dyscyplinie przyznaną
federacji, o ile zatrudniała łącznie według stanu na dzień 31 grudnia roku
poprzedzającego rok, w którym dokonywany jest podział środków finansowych, co
najmniej 12 pracowników prowadzących działalność naukową w tej dyscyplinie,
w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy związanej z prowadzeniem działalności
naukowej w tej dyscyplinie.
9. W przypadku likwidacji federacji przed upływem 4 lat od dnia jej powstania,
jednostka uczestnicząca traci kategorię naukową w dyscyplinie, chyba że na dzień
31 grudnia roku poprzedzającego rok likwidacji zatrudniała co najmniej
12 pracowników prowadzących działalność naukową w tej dyscyplinie,
w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy związanej z prowadzeniem działalności
naukowej w tej dyscyplinie.

art. 174. więcej Art. 174. Minister likwiduje federację w przypadku nieuzyskania przez nią
kategorii naukowej A+, A albo B+ w co najmniej 1 dyscyplinie.

art. 175. więcej Art. 175. 1. Minister sprawuje nadzór nad federacjami.
2. Minister może nałożyć na federację administracyjną karę pieniężną
w wysokości do 50 000 zł w przypadku:
1) naruszenia obowiązków, o których mowa w art. 119 ust. 3 i 4, art. 188, art. 222
oraz art. 358;
2) niewprowadzenia do systemu, o którym mowa w art. 342 ust. 1, danych,
o których mowa w art. 343 ust. 1, art. 345 ust. 1 lub w przepisach wydanych na
podstawie art. 353, a także w przypadku ich niezaktualizowania,
niezarchiwizowania lub nieusunięcia z tego systemu.
3. Wpływy z kar, o których mowa w ust. 2, stanowią dochód budżetu państwa.

art. 176. więcej Art. 176. Do federacji stosuje się odpowiednio przepisy:
1) art. 24 ust. 9, art. 177–180, art. 182–226, art. 259–262, art. 264, art. 266,
art. 267 ust. 1, art. 268–270, art. 322, art. 343, art. 345, art. 346, art. 348–350,
art. 351 ust. 4, art. 354, art. 355, art. 360–362, art. 408, art. 409 ust. 2–5, art. 410,
art. 411, art. 420, art. 423, art. 425–428, art. 432, art. 469a i art. 469b;
2) art. 36, z tym że:
a) koszty likwidacji pokrywa się z majątku jednostek uczestniczących,
b) dokumentację osobową i płacową przejmuje jednostka uczestnicząca
wskazana w statucie,
c) prawa i obowiązki federacji przejmuje jednostka uczestnicząca wskazana
w statucie;
3) art. 148–152, z tym że federacja może utworzyć tylko jedną spółkę celową, oraz
art. 159;
4) art. 387–399, z tym że środki finansowe otrzymane w ramach programów
uczelnia przekazuje federacji;
5) wydane na podstawie art. 181, art. 263, art. 267 ust. 2, art. 353 i art. 363.

art. 177. więcej Art. 177. 1. W systemie szkolnictwa wyższego i nauki nadaje się:
1) stopnie naukowe i stopnie w zakresie sztuki:
a) stopień doktora,
b) stopień doktora habilitowanego;
2) tytuł profesora.
2. Stopień naukowy nadaje się w dziedzinie nauki i dyscyplinie naukowej.
Stopień naukowy doktora może być nadany w dziedzinie.
3. Stopień w zakresie sztuki nadaje się w dziedzinie sztuki i dyscyplinie
artystycznej.
4. Tytuł profesora nadaje się w dziedzinie albo w dziedzinie i dyscyplinie lub
dyscyplinach.
5. Jeżeli rozprawa doktorska albo osiągnięcia, o których mowa
w art. 219 ust. 1 pkt 2, obejmują zagadnienia naukowe z więcej niż jednej dyscypliny,
wskazuje się dyscyplinę, w której nadaje się stopień doktora albo stopień doktora
habilitowanego.
6. Jeżeli rozprawa doktorska obejmuje zagadnienia naukowe z więcej niż jednej
dyscypliny naukowej zawierającej się w danej dziedzinie nauki i nie jest możliwe
wskazanie dyscypliny, o której mowa w ust. 5, stopień doktora nadaje się w dziedzinie
nauki.

art. 178. więcej Art. 178. 1. Stopień naukowy albo stopień w zakresie sztuki nadaje, w drodze
decyzji administracyjnej:
1) w uczelni – senat lub inny organ uczelni, o którym mowa w art. 28 ust. 4;
2) w instytucie PAN, w instytucie badawczym oraz w instytucie międzynarodowym
– rada naukowa.
1a. Posiedzenia właściwego organu, o którym mowa w ust. 1, mogą być
przeprowadzane przy użyciu środków komunikacji elektronicznej, zapewniających
w szczególności:
1) transmisję posiedzenia w czasie rzeczywistym między jego uczestnikami,
2) wielostronną komunikację w czasie rzeczywistym, w ramach której uczestnicy
posiedzenia mogą wypowiadać się w jego toku
– z zachowaniem niezbędnych zasad bezpieczeństwa.
2. Decyzję, o której mowa w ust. 1, podpisuje przewodniczący właściwego
organu.
3. W postępowaniach w sprawie nadania stopnia doktora oraz w sprawie nadania
stopnia doktora habilitowanego, w zakresie nieuregulowanym w ustawie, stosuje się
odpowiednio przepisy Kpa.
4. Tytuł profesora nadaje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 179. więcej Art. 179. 1. Osoba, której nadano stopień doktora albo stopień doktora
habilitowanego, otrzymuje odpowiednio dyplom doktorski albo dyplom habilitacyjny
oraz odpis tego dyplomu. Na wniosek tej osoby wydaje się odpis dyplomu w języku
angielskim, francuskim, hiszpańskim, niemieckim, rosyjskim lub łacinie.
2. W przypadku, o którym mowa w art. 185 ust. 2, osoba, której nadano stopień
doktora, otrzymuje wspólny dyplom doktorski wydany przez podmioty nadające
stopień doktora albo dyplom doktorski wydany przez jeden z podmiotów, wskazany
w umowie.

art. 180. więcej Art. 180. 1. Dyplomy doktorskie i dyplomy habilitacyjne oraz ich duplikaty
i odpisy, przeznaczone do obrotu prawnego z zagranicą, są uwierzytelniane na
wniosek zainteresowanego przez:
1) dyrektora NAWA – w przypadku stopni nadanych przez uczelnie;
2) Prezesa PAN – w przypadku stopni nadanych przez instytuty PAN oraz przez
instytuty międzynarodowe;
3) ministra nadzorującego instytut badawczy – w przypadku stopni nadanych przez
instytuty badawcze.
2. Za uwierzytelnienie pobierana jest opłata.

art. 181. więcej Art. 181. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki określi,
w drodze rozporządzenia, niezbędne elementy dyplomu doktorskiego oraz dyplomu
habilitacyjnego, sposób sporządzania duplikatów i odpisów dyplomów oraz
dokonywania w nich sprostowań i zmian danych osobowych, wzór legitymacji
doktoranta, sposób potwierdzania jej ważności, sposób uwierzytelniania dokumentów,
o których mowa w art. 180 ust. 1, przeznaczonych do obrotu prawnego z zagranicą,
wysokość i sposób pobierania opłaty za uwierzytelnianie dokumentów oraz wysokość
opłaty za wydanie duplikatu dyplomu, a także za wydanie odpisu dyplomu, w tym
w języku obcym, mając na uwadze konieczność zapewnienia kompletności informacji
zawartych w dyplomach, potrzebę poświadczenia statusu doktoranta oraz zapewnienia
adekwatności wysokości opłat do kosztów, a także szczególne znaczenie dokumentów
przeznaczonych do obrotu prawnego z zagranicą.

art. 182. więcej Art. 182. 1. Osoba, która ubiega się o nadanie stopnia doktora, stopnia doktora
habilitowanego lub tytułu profesora, wnosi opłatę za przeprowadzenie postępowania
w tej sprawie.
2. Opłatę wnosi się na rzecz uczelni, instytutu PAN, instytutu badawczego,
instytutu międzynarodowego albo RDN.
3. Wysokość opłaty nie może przekraczać kosztów postępowania,
uwzględniających w szczególności koszty wynagrodzeń promotora lub promotorów,
promotora pomocniczego i recenzentów.
4. Opłaty nie pobiera się w uczelni, instytucie PAN, instytucie badawczym,
instytucie międzynarodowym od osoby ubiegającej się o stopień doktora, która
ukończyła kształcenie w szkole doktorskiej.
5. W uzasadnionych przypadkach rektor, dyrektor instytutu PAN, dyrektor
instytutu badawczego lub dyrektor instytutu międzynarodowego może zwolnić
z opłaty w całości lub w części.
6. W przypadku nauczyciela akademickiego albo pracownika naukowego,
koszty postępowania ponosi zatrudniająca go uczelnia, instytut PAN, instytut
badawczy lub instytut międzynarodowy.

art. 183. więcej Art. 183. Nauczyciel akademicki oraz pracownik naukowy nie może bez
uzasadnionej przyczyny uchylić się od pełnienia funkcji promotora, promotora
pomocniczego, recenzenta w postępowaniu w sprawie nadania stopnia doktora, stopnia doktora habilitowanego lub tytułu profesora, a także funkcji recenzenta,
o którym mowa w art. 238 ust. 2.

art. 184. więcej Art. 184. 1. Promotorowi, promotorowi pomocniczemu i recenzentowi
w postępowaniu w sprawie nadania stopnia doktora, stopnia doktora habilitowanego
lub tytułu profesora oraz członkowi komisji habilitacyjnej przysługuje jednorazowe
wynagrodzenie.
2. Wynagrodzenie promotora wynosi 83%, a promotora pomocniczego – 50%
wynagrodzenia profesora. Wynagrodzenie wypłaca się po zakończeniu postępowania
w sprawie nadania stopnia doktora, w wyniku którego został on nadany.
3. Wynagrodzenie recenzenta wynosi w postępowaniu w sprawie nadania:
1) stopnia doktora – 27%,
2) stopnia doktora habilitowanego – 33%,
3) tytułu profesora – 40%
– wynagrodzenia profesora.
4. Wynagrodzenie członka komisji habilitacyjnej wynosi 17% wynagrodzenia
profesora, a w przypadku gdy pełni on funkcję jej przewodniczącego lub sekretarza –
33% wynagrodzenia profesora. Wynagrodzenie wypłaca się po zakończeniu
postępowania w sprawie nadania stopnia.

art. 185. więcej Art. 185. 1. Uprawnienie do nadawania stopnia doktora w dyscyplinie posiada
uczelnia, instytut PAN, instytut badawczy albo instytut międzynarodowy
w dyscyplinie, w której posiada kategorię naukową A+, A albo B+, zwane dalej
„podmiotem doktoryzującym”.
2. Stopień doktora może być nadany w dyscyplinie również wspólnie przez
uczelnie, instytuty PAN, instytuty badawcze lub instytuty międzynarodowe
w dyscyplinie, w której każde posiada kategorię naukową A+, A albo B+, w tym
z udziałem podmiotów zagranicznych posiadających uprawnienia do nadawania
stopnia doktora w zakresie dyscypliny, w której nadawany jest stopień. Zasady
współpracy określa umowa zawarta w formie pisemnej, która w szczególności wskazuje podmiot odpowiedzialny za wprowadzanie danych do systemu, o którym
mowa w art. 342 ust. 1.
3. W przypadku, o którym mowa w art. 177 ust. 6, stopień doktora może być
nadany w dziedzinie nauki przez podmiot doktoryzujący, który posiada kategorię
naukową A+, A albo B+ w ponad połowie dyscyplin zawierających się w tej
dziedzinie.
4. W przypadku utraty uprawnienia do nadawania stopnia doktora w danej
dyscyplinie albo dziedzinie, podmiot doktoryzujący zapewnia możliwość
kontynuowania postępowań w innym podmiocie posiadającym uprawnienia do
nadawania stopnia doktora w tej dyscyplinie albo dziedzinie. W przypadku braku
możliwości zapewnienia kontynuowania postępowań w innym podmiocie, RDN
wyznacza ten podmiot.

art. 186. więcej Art. 186. 1. Stopień doktora nadaje się osobie, która:
1) posiada tytuł zawodowy magistra, magistra inżyniera albo równorzędny lub
posiada dyplom, o którym mowa w art. 326 ust. 2 pkt 2 lub art. 327 ust. 2, dający
prawo do ubiegania się o nadanie stopnia doktora w państwie, w którego
systemie szkolnictwa wyższego działa uczelnia, która go wydała;
2) uzyskała efekty uczenia się dla kwalifikacji na poziomie 8 PRK, przy czym
efekty uczenia się w zakresie znajomości nowożytnego języka obcego są
potwierdzone certyfikatem lub dyplomem ukończenia studiów,
poświadczającymi znajomość tego języka na poziomie biegłości językowej
co najmniej B2;
3) posiada w dorobku co najmniej:
a) 1 artykuł naukowy opublikowany w czasopiśmie naukowym lub
w recenzowanych materiałach z konferencji międzynarodowej, które
w roku opublikowania artykułu w ostatecznej formie były ujęte w wykazie
sporządzonym zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie
art. 267 ust. 2 pkt 2 lit. b, lub
b) 1 monografię naukową wydaną przez wydawnictwo, które w roku
opublikowania monografii w ostatecznej formie było ujęte w wykazie
sporządzonym zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie
art. 267 ust. 2 pkt 2 lit. a, albo rozdział w takiej monografii, lub
c) dzieło artystyczne o istotnym znaczeniu;
4) przedstawiła i obroniła rozprawę doktorską;
5) spełniła inne wymagania określone przez podmiot doktoryzujący.
2. W wyjątkowych przypadkach, uzasadnionych najwyższą jakością osiągnięć
naukowych, stopień doktora można nadać osobie niespełniającej wymagań
określonych w ust. 1 pkt 1, będącej absolwentem studiów pierwszego stopnia lub
studentem, który ukończył trzeci rok jednolitych studiów magisterskich.
3. Osoba, o której mowa w ust. 2, po nadaniu stopnia doktora uzyskuje
równocześnie wykształcenie wyższe, o którym mowa w art. 77 ust. 1 pkt 2.

art. 187. więcej Art. 187. 1. Rozprawa doktorska prezentuje ogólną wiedzę teoretyczną
kandydata w dyscyplinie albo dyscyplinach oraz umiejętność samodzielnego
prowadzenia pracy naukowej lub artystycznej.
2. Przedmiotem rozprawy doktorskiej jest oryginalne rozwiązanie problemu
naukowego, oryginalne rozwiązanie w zakresie zastosowania wyników własnych
badań naukowych w sferze gospodarczej lub społecznej albo oryginalne dokonanie
artystyczne.
3. Rozprawę doktorską może stanowić praca pisemna, w tym monografia
naukowa, zbiór opublikowanych i powiązanych tematycznie artykułów naukowych,
praca projektowa, konstrukcyjna, technologiczna, wdrożeniowa lub artystyczna,
a także samodzielna i wyodrębniona część pracy zbiorowej.
4. Do rozprawy doktorskiej dołącza się streszczenie w języku angielskim, a do
rozprawy doktorskiej przygotowanej w języku obcym również streszczenie w języku
polskim. W przypadku gdy rozprawa doktorska nie jest pracą pisemną, dołącza się
opis w językach polskim i angielskim.

art. 188. więcej Art. 188. 1. Podmiot doktoryzujący, nie później niż 30 dni przed wyznaczonym
dniem obrony rozprawy doktorskiej, udostępnia w BIP na swojej stronie podmiotowej
rozprawę doktorską będącą pracą pisemną wraz z jej streszczeniem albo opis rozprawy
doktorskiej niebędącej pracą pisemną oraz recenzje.
2. W przypadku rozprawy doktorskiej, której przedmiot jest objęty tajemnicą
prawnie chronioną, udostępnia się tylko recenzje z wyłączeniem treści objętych tą
tajemnicą.
3. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, niezwłocznie po ich udostępnieniu
zamieszcza się w systemie, o którym mowa w art. 342 ust. 1.
4. Jeżeli rozprawa doktorska jest pracą pisemną, podmiot doktoryzujący
sprawdza ją przed obroną z wykorzystaniem Jednolitego Systemu Antyplagiatowego,
o którym mowa w art. 351 ust. 1.

art. 189. więcej Art. 189. Postępowanie w sprawie nadania stopnia doktora wszczyna się na
wniosek osoby spełniającej wymagania określone w art. 186 ust. 1 pkt 1–3 albo ust. 2.
Do wniosku dołącza się rozprawę doktorską wraz z pozytywną opinią promotora lub
promotorów.

art. 190. więcej Art. 190. 1. Opieka naukowa nad przygotowaniem rozprawy doktorskiej jest
sprawowana przez promotora lub promotorów albo przez promotora i promotora
pomocniczego.
2. W postępowaniu w sprawie nadania stopnia doktora wyznacza się
3 recenzentów spośród osób niebędących pracownikami podmiotu doktoryzującego
oraz uczelni, instytutu PAN, instytutu badawczego, instytutu międzynarodowego,
Centrum Łukasiewicz albo instytutu Sieci Łukasiewicz, których pracownikiem jest
osoba ubiegająca się o stopień doktora.
3. Recenzenci sporządzają recenzje rozprawy doktorskiej w terminie 2 miesięcy
od dnia jej doręczenia.
4. Promotorem i recenzentem może być osoba posiadająca stopień doktora
habilitowanego lub tytuł profesora, a promotorem pomocniczym – osoba posiadająca
stopień doktora.
5. Promotorem i recenzentem może być osoba niespełniająca warunków
określonych w ust. 4, która jest pracownikiem zagranicznej uczelni lub instytucji
naukowej, jeżeli organ, o którym mowa w art. 178 ust. 1, uzna, że osoba ta posiada
znaczące osiągnięcia w zakresie zagadnień naukowych, których dotyczy rozprawa
doktorska.
6. Promotorem nie może zostać osoba, która w okresie ostatnich 5 lat:
1) była promotorem 4 doktorantów, którzy zostali skreśleni z listy doktorantów
z powodu negatywnego wyniku oceny śródokresowej, lub
2) sprawowała opiekę nad przygotowaniem rozprawy przez co najmniej 2 osoby
ubiegające się o stopień doktora, które nie uzyskały pozytywnych recenzji,
o których mowa w art. 191 ust. 1.

art. 191. więcej Art. 191. 1. Do obrony rozprawy doktorskiej może być dopuszczona osoba,
która uzyskała pozytywne recenzje od co najmniej 2 recenzentów oraz spełniła
wymagania, o których mowa w art. 186 ust. 1 pkt 5.
1a. Obrona rozprawy doktorskiej może być przeprowadzona poza siedzibą
podmiotu doktoryzującego przy użyciu środków komunikacji elektronicznej,
zapewniających w szczególności:
1) transmisję obrony w czasie rzeczywistym między jej uczestnikami,
2) wielostronną komunikację w czasie rzeczywistym, w ramach której uczestnicy
obrony mogą wypowiadać się w jej toku
– z zachowaniem niezbędnych zasad bezpieczeństwa.
2. Na postanowienie o odmowie dopuszczenia do obrony przysługuje zażalenie
do RDN.

art. 192. więcej Art. 192. 1. Czynności w postępowaniu w sprawie nadania stopnia doktora może
dokonywać komisja powołana przez organ, o którym mowa w art. 178 ust. 1.
2. Senat albo rada naukowa określi sposób postępowania w sprawie nadania
stopnia doktora, w szczególności:
1) sposób wyznaczania i zmiany promotora, promotorów lub promotora
pomocniczego;
2) zasady ustalania wysokości opłaty za postępowanie w sprawie nadania stopnia
doktora w trybie eksternistycznym oraz zwalniania z tej opłaty;
3) tryb złożenia rozprawy doktorskiej;
4) tryb powoływania oraz zakres czynności komisji, o której mowa w ust. 1;
5) sposób wyznaczania recenzentów;
6) sposób weryfikacji efektów uczenia się dla kwalifikacji na poziomie 8 PRK
w przypadku osób ubiegających się o nadanie stopnia doktora w trybie
eksternistycznym;
7) sposób weryfikacji spełnienia wymagania, o którym mowa
w art. 186 ust. 1 pkt 3 lit. a i b, w przypadku publikacji wieloautorskich.
3. Senat albo rada naukowa może określić wymagania, o których mowa
w art. 186 ust. 1 pkt 5, lub dodatkowe warunki dopuszczenia do obrony.

art. 193. więcej Art. 193. 1. Od decyzji o odmowie nadania stopnia doktora przysługuje
odwołanie do RDN.
2. Termin na wniesienie odwołania wynosi 30 dni od dnia doręczenia decyzji.
3. Organ, o którym mowa w art. 178 ust. 1, przekazuje odwołanie RDN wraz ze
swoją opinią i aktami sprawy w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia odwołania.
4. Po rozpatrzeniu odwołania, w terminie nie dłuższym niż 6 miesięcy, RDN
utrzymuje w mocy zaskarżoną decyzję albo uchyla ją i przekazuje sprawę do
ponownego rozpatrzenia organowi, o którym mowa w art. 178 ust. 1, tego samego albo innego podmiotu doktoryzującego.
5. W przypadku niedopuszczenia do obrony rozprawy doktorskiej albo wydania
decyzji o odmowie nadania stopnia doktora, ta sama rozprawa nie może być podstawą
do ponownego ubiegania się o nadanie stopnia doktora.

art. 194. więcej Art. 194. W przypadku zaistnienia określonych w Kpa przyczyn wznowienia
postępowania administracyjnego w sprawie nadania stopnia doktora albo rażącego
naruszenia prawa przez podmiot doktoryzujący, RDN wydaje postanowienie
o wznowieniu postępowania i wskazuje podmiot doktoryzujący, który prowadzi
postępowanie.

art. 195. więcej Art. 195. W przypadku gdy osoba ubiegająca się o stopień doktora przypisała
sobie autorstwo istotnego fragmentu lub innych elementów cudzego utworu lub
ustalenia naukowego, podmiot doktoryzujący stwierdza nieważność decyzji o nadaniu
stopnia.

art. 196. więcej Art. 196. 1. Pracownikowi niebędącemu nauczycielem akademickim lub
pracownikiem naukowym przysługuje, na jego wniosek:
1) urlop na przygotowanie rozprawy doktorskiej lub na przygotowanie się do
obrony rozprawy doktorskiej, udzielany w terminie uzgodnionym z pracodawcą,
w wymiarze 28 dni, które w rozumieniu odrębnych przepisów są dla tego
pracownika dniami pracy, oraz
2) zwolnienie od pracy na obronę rozprawy doktorskiej.
2. Za okres urlopu oraz zwolnienia od pracy pracownikowi przysługuje
wynagrodzenie ustalane jak za urlop wypoczynkowy.

art. 197. więcej Art. 197. Przygotowanie rozprawy doktorskiej odbywa się w trybie:
1) kształcenia doktorantów;
2) eksternistycznym.

art. 198. więcej Art. 198. 1. Kształcenie doktorantów przygotowuje do uzyskania stopnia
doktora i odbywa się w szkole doktorskiej.
2. Szkoła doktorska jest zorganizowaną formą kształcenia w co najmniej
2 dyscyplinach, o których mowa w ust. 3 lub 5.
3. Szkoła doktorska może być prowadzona przez uczelnię akademicką, instytut
PAN, instytut badawczy albo instytut międzynarodowy posiadające kategorię naukową A+, A albo B+ w co najmniej 2 dyscyplinach, zwane dalej „podmiotem
prowadzącym szkołę doktorską”.
4. Szkoła doktorska może być prowadzona przez uczelnię akademicką, która
prowadzi działalność naukową wyłącznie w 1 dyscyplinie, która jest dyscypliną
w zakresie teologii albo kultury fizycznej albo dyscypliną artystyczną, i posiada w niej
kategorię naukową A+, A albo B+.
5. Szkoła doktorska może być prowadzona wspólnie przez uczelnie akademickie,
instytuty PAN, instytuty badawcze lub instytuty międzynarodowe, z których każde
posiada kategorię naukową A+, A albo B+ w co najmniej 1 dyscyplinie. Szczegółowy
podział zadań związanych z prowadzeniem szkoły doktorskiej oraz sposób ich
finansowania określa umowa zawarta w formie pisemnej, która wskazuje również
podmiot odpowiedzialny za wprowadzanie danych do systemu, o którym mowa
w art. 342 ust. 1, i uprawniony do otrzymania środków finansowych na wspólne
kształcenie w szkole doktorskiej.
6. Kształcenie doktorantów może być prowadzone we współpracy z innym
podmiotem, w szczególności przedsiębiorcą lub zagraniczną uczelnią lub instytucją
naukową.
7. Podmiot prowadzący szkołę doktorską może prowadzić nie więcej niż
3 szkoły doktorskie w danej dyscyplinie.
8. Za kształcenie doktorantów nie pobiera się opłat.

Art. 198a. W przypadkach uzasadnionych nadzwyczajnymi okolicznościami
zagrażającymi życiu lub zdrowiu doktorantów minister właściwy do spraw
szkolnictwa wyższego i nauki, w drodze rozporządzenia, może czasowo zawiesić
kształcenie doktorantów w podmiotach prowadzących szkoły doktorskie na obszarze
kraju lub jego części, uwzględniając stopień zagrożenia na danym obszarze.

Art. 198b. W przypadku zawieszenia kształcenia doktorantów, w okresie tego
zawieszenia oraz przez 60 dni po jego zakończeniu, legitymacje doktoranta są ważne,
bez konieczności potwierdzania ich ważności. Przepis stosuje się również do
legitymacji, które utraciły ważność w okresie 30 dni poprzedzających zawieszenie
kształcenia doktorantów.

art. 199. więcej Art. 199. Podmiot prowadzący szkołę doktorską traci możliwość:
1) prowadzenia kształcenia doktorantów w ramach dyscypliny, w której uzyskał
kategorię naukową B albo C,
2) prowadzenia szkoły doktorskiej w przypadku zaprzestania spełniania warunków
określonych w art. 198 ust. 3–5
– i zaprzestaje kształcenia z końcem roku akademickiego, w którym wystąpiła ta
okoliczność; przepisy art. 206 stosuje się.

art. 200. więcej Art. 200. 1. Do szkoły doktorskiej może być przyjęta osoba, która posiada tytuł
zawodowy magistra, magistra inżyniera albo równorzędny, albo osoba, o której mowa
w art. 186 ust. 2.
2. Rekrutacja do szkoły doktorskiej odbywa się w drodze konkursu na zasadach
określonych przez senat albo radę naukową.
3. Zasady, o których mowa w ust. 2, oraz program kształcenia, o którym mowa
w art. 201 ust. 3, podmiot prowadzący szkołę doktorską udostępnia nie później niż
5 miesięcy przed rozpoczęciem rekrutacji.
4. Przyjęcie do szkoły doktorskiej następuje w drodze wpisu na listę
doktorantów.
5. Odmowa przyjęcia do szkoły doktorskiej następuje w drodze decyzji
administracyjnej. Od decyzji przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.
6. Wyniki konkursu są jawne.
7. Jednocześnie można być doktorantem tylko w jednej szkole doktorskiej.
8. Osoba przyjęta do szkoły doktorskiej rozpoczyna kształcenie i nabywa prawa
doktoranta z chwilą złożenia ślubowania.

art. 201. więcej Art. 201. 1. Kształcenie doktorantów trwa od 6 do 8 semestrów.
2. W terminie 3 miesięcy od dnia podjęcia kształcenia doktorantowi wyznacza
się promotora lub promotorów.
3. Kształcenie jest prowadzone na podstawie programu kształcenia oraz
indywidualnego planu badawczego.
4. Program kształcenia ustala senat albo rada naukowa. Ustalenie programu
wymaga zasięgnięcia opinii samorządu doktorantów. W przypadku bezskutecznego
upływu terminu określonego w statucie, wymóg zasięgnięcia opinii uważa się za
spełniony.
5. Program kształcenia może przewidywać odbywanie praktyk zawodowych
w formie prowadzenia zajęć lub uczestniczenia w ich prowadzeniu, w wymiarze
nieprzekraczającym 60 godzin dydaktycznych rocznie.

art. 202. więcej Art. 202. 1. Doktorant, w uzgodnieniu z promotorem lub promotorami,
opracowuje indywidualny plan badawczy zawierający w szczególności harmonogram
przygotowania rozprawy doktorskiej i przedstawia go podmiotowi prowadzącemu
szkołę doktorską w terminie 12 miesięcy od dnia rozpoczęcia kształcenia.
W przypadku wyznaczenia promotora pomocniczego plan jest przedstawiany po
zaopiniowaniu przez tego promotora.
2. Realizacja planu podlega ocenie śródokresowej w połowie okresu kształcenia
określonego w programie kształcenia, a w przypadku kształcenia trwającego
6 semestrów – w trakcie czwartego semestru.
3. Ocena śródokresowa kończy się wynikiem pozytywnym albo negatywnym.
Wynik oceny wraz z uzasadnieniem jest jawny.
4. Ocena śródokresowa jest przeprowadzana przez komisję, w skład której
wchodzą 3 osoby, w tym co najmniej 1 osoba posiadająca stopień doktora
habilitowanego lub tytuł profesora w dyscyplinie, w której przygotowywana jest
rozprawa doktorska, zatrudniona poza podmiotem prowadzącym szkołę doktorską.
Promotor i promotor pomocniczy nie mogą być członkami komisji.
5. Osobie wchodzącej w skład komisji, zatrudnionej poza podmiotem
prowadzącym szkołę doktorską, przysługuje wynagrodzenie w wysokości 20%
wynagrodzenia profesora.

art. 203. więcej Art. 203. 1. Doktoranta skreśla się z listy doktorantów w przypadku:
1) negatywnego wyniku oceny śródokresowej;
2) niezłożenia rozprawy doktorskiej w terminie określonym w indywidualnym
planie badawczym;
3) rezygnacji z kształcenia.
2. Doktorant może być skreślony z listy doktorantów w przypadku:
1) niezadowalającego postępu w przygotowaniu rozprawy doktorskiej;
2) niewywiązywania się z obowiązków, o których mowa w art. 207.
3. Skreślenie z listy doktorantów następuje w drodze decyzji administracyjnej.
Od decyzji przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.

art. 204. więcej Art. 204. 1. Kształcenie doktoranta kończy się złożeniem rozprawy doktorskiej.
2. Indywidualny plan badawczy określa termin złożenia rozprawy doktorskiej.
Termin ten może być przedłużony, nie dłużej jednak niż o 2 lata, na zasadach
określonych w regulaminie szkoły doktorskiej.
3. Kształcenie, na wniosek doktoranta, jest zawieszane na okres odpowiadający
czasowi trwania urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu
macierzyńskiego, urlopu ojcowskiego oraz urlopu rodzicielskiego, określonych
w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.

art. 205. więcej Art. 205. 1. Regulamin szkoły doktorskiej określa organizację kształcenia
w zakresie nieuregulowanym w ustawie, w szczególności:
1) sposób wyznaczania i zmiany promotora, promotorów lub promotora
pomocniczego;
2) sposób dokumentowania przebiegu kształcenia;
3) sposób przeprowadzania oceny śródokresowej;
4) warunki przedłużania terminu złożenia rozprawy doktorskiej.
2. Regulamin uchwala senat albo rada naukowa co najmniej na 5 miesięcy przed
rozpoczęciem roku akademickiego, o którym mowa w art. 66.
3. Regulamin wymaga uzgodnienia z samorządem doktorantów. Jeżeli w ciągu
3 miesięcy od uchwalenia regulaminu senat albo rada naukowa i samorząd
doktorantów nie dojdą do porozumienia w sprawie jego treści, regulamin wchodzi
w życie na mocy uchwały senatu albo rady naukowej, podjętej większością co
najmniej 2/3 głosów statutowego składu tych organów.
4. Regulamin wchodzi w życie z początkiem roku akademickiego.
5. Do zmiany regulaminu stosuje się odpowiednio przepisy ust. 2 i 3.

art. 206. więcej Art. 206. 1. W przypadku zaprzestania kształcenia doktorantów w danej
dyscyplinie, podmiot prowadzący szkołę doktorską zapewnia doktorantom
przygotowującym w tej dyscyplinie rozprawę doktorską możliwość kontynuowania
kształcenia w innej szkole doktorskiej w tej dyscyplinie.
2. W przypadku braku szkoły doktorskiej prowadzącej kształcenie w danej
dyscyplinie, podmiot prowadzący szkołę doktorską, w której zaprzestano kształcenia,
pokrywa osobom, które utraciły możliwość ukończenia kształcenia, koszty
postępowania w sprawie nadania stopnia doktora w trybie eksternistycznym.

art. 207. więcej Art. 207. 1. Doktorant jest obowiązany postępować zgodnie z regulaminem
szkoły doktorskiej.
2. Doktorant jest obowiązany do realizacji programu kształcenia
i indywidualnego planu badawczego.

art. 208. więcej Art. 208. 1. Doktorantowi przysługuje prawo do przerw wypoczynkowych
w wymiarze nieprzekraczającym 8 tygodni w roku.
2. Doktorantowi, który uzyskał stopień doktora w wyniku ukończenia szkoły
doktorskiej, okres kształcenia w tej szkole, nie dłuższy niż 4 lata, zalicza się do okresu
pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
3. Doktorantowi, który nie ukończył kształcenia w szkole doktorskiej z powodu:
1) podjęcia zatrudnienia w charakterze nauczyciela akademickiego lub pracownika
naukowego,
2) zaprzestania kształcenia doktorantów w danej dyscyplinie
– okres kształcenia w tej szkole, nie dłuższy niż 4 lata, zalicza się do okresu pracy, od
którego zależą uprawnienia pracownicze, o ile uzyskał stopień doktora.
4. Podmiot prowadzący szkołę doktorską wydaje doktorantowi legitymację
doktoranta.

art. 209. więcej Art. 209. 1. Doktorant nieposiadający stopnia doktora otrzymuje stypendium
doktoranckie.
2. Łączny okres otrzymywania stypendium doktoranckiego w szkołach
doktorskich nie może przekroczyć 4 lat.
3. Do okresu, o którym mowa w ust. 2, nie wlicza się okresu zawieszenia oraz
okresu kształcenia w szkole doktorskiej w przypadku, o którym mowa
w art. 206 ust. 2.
4. Wysokość miesięcznego stypendium doktoranckiego wynosi co najmniej:
1) 37% wynagrodzenia profesora – do miesiąca, w którym została przeprowadzona
ocena śródokresowa;
2) 57% wynagrodzenia profesora – po miesiącu, w którym została przeprowadzona
ocena śródokresowa.
5. Wysokość stypendium doktoranckiego może być uzależniona od osiągnięć
doktoranta.
6. W okresie zawieszenia kształcenia do ustalenia wysokości stypendium
doktoranckiego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące ustalania zasiłku
macierzyńskiego, z tym że przez podstawę wymiaru zasiłku rozumie się wysokość
miesięcznego stypendium doktoranckiego, o której mowa w ust. 4, przysługującego
w dniu złożenia wniosku o zawieszenie.
7. Doktorant posiadający orzeczenie o niepełnosprawności, orzeczenie o stopniu
niepełnosprawności albo orzeczenie, o którym mowa w art. 5 oraz art. 62 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu
osób niepełnosprawnych, otrzymuje stypendium doktoranckie w wysokości
zwiększonej o 30% kwoty wskazanej w ust. 4 pkt 1.
8. Doktorant, który złożył rozprawę doktorską w terminie wcześniejszym niż
termin ukończenia kształcenia przewidziany w programie kształcenia, otrzymuje
stypendium doktoranckie do dnia, w którym upływa termin ukończenia kształcenia,
jednak nie dłużej niż przez 6 miesięcy. Przepis ust. 2 stosuje się.
9. Stypendium doktoranckie wypłaca podmiot prowadzący szkołę doktorską.
10. Doktorant nie może być zatrudniony jako nauczyciel akademicki ani
pracownik naukowy. Zakaz nie dotyczy zatrudnienia doktoranta:
1) w celu realizacji projektu badawczego, o którym mowa w art. 119 ust. 2 pkt 2
i 3;
2) po ocenie śródokresowej zakończonej wynikiem pozytywnym, z tym że
w przypadku zatrudnienia w wymiarze przekraczającym połowę pełnego
wymiaru czasu pracy, wysokość stypendium wynosi 40% wysokości
miesięcznego stypendium, o której mowa w ust. 4 pkt 2;
3) któremu nie przysługuje stypendium doktoranckie.

art. 210. więcej Art. 210. Doktorant może ubiegać się o kredyt studencki. Przepisy o kredytach
studenckich stosuje się odpowiednio, z tym że:
1) kredyt może otrzymać doktorant, który nie ukończył 35. roku życia;
2) kredyt jest udzielany na okres kształcenia w szkole doktorskiej tylko raz, nie
dłużej niż na 4 lata.

art. 211. więcej Art. 211. Doktorant może ubiegać się o:
1) zakwaterowanie w domu studenckim uczelni lub wyżywienie w stołówce
studenckiej uczelni,
2) zakwaterowanie małżonka lub dziecka w domu studenckim uczelni
– na zasadach i w trybie określonych w regulaminie świadczeń dla studentów.

art. 212. więcej Art. 212. Stypendium może być przyznane doktorantowi przez jednostkę
samorządu terytorialnego na zasadach określonych zgodnie z art. 96 ust. 2 i 3.

art. 213. więcej Art. 213. Stypendium naukowe może być przyznane doktorantowi przez osobę
fizyczną lub osobę prawną niebędącą państwową ani samorządową osobą prawną na
zasadach określonych w art. 97 ust. 2.

art. 214. więcej Art. 214. Jednostka samorządu terytorialnego może przyznać doktorantom ulgi
w opłatach za przejazdy publicznymi środkami komunikacji miejskiej.

art. 215. więcej Art. 215. 1. Doktoranci w podmiocie prowadzącym szkołę doktorską tworzą
samorząd doktorantów.
2. Do samorządu doktorantów stosuje się odpowiednio przepisy art. 106
i art. 110 ust. 2–9.

art. 216. więcej Art. 216. 1. Doktoranci mają prawo zrzeszania się w organizacjach doktorantów
w podmiocie prowadzącym szkołę doktorską.
2. Do organizacji doktorantów oraz stowarzyszeń, które nie zrzeszają innych
członków oprócz doktorantów, studentów i pracowników uczelni, stosuje się
odpowiednio przepisy art. 111 ust. 2–5.

art. 217. więcej Art. 217. Osoba ubiegająca się o stopień doktora w trybie eksternistycznym
przed wszczęciem postępowania składa wniosek o wyznaczenie promotora lub
promotorów.

art. 218. więcej Art. 218. Uprawnienie do nadawania stopnia doktora habilitowanego posiada
uczelnia, instytut PAN, instytut badawczy albo instytut międzynarodowy,
w dyscyplinie, w której posiada kategorię naukową A+, A albo B+, zwane dalej
„podmiotem habilitującym”.

art. 219. więcej Art. 219. 1. Stopień doktora habilitowanego nadaje się osobie, która:
1) posiada stopień doktora;
2) posiada w dorobku osiągnięcia naukowe albo artystyczne, stanowiące znaczny
wkład w rozwój określonej dyscypliny, w tym co najmniej:
a) 1 monografię naukową wydaną przez wydawnictwo, które w roku
opublikowania monografii w ostatecznej formie było ujęte w wykazie
sporządzonym zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie
art. 267 ust. 2 pkt 2 lit. a, lub
b) 1 cykl powiązanych tematycznie artykułów naukowych opublikowanych
w czasopismach naukowych lub w recenzowanych materiałach z konferencji międzynarodowych, które w roku opublikowania artykułu w
ostatecznej formie były ujęte w wykazie sporządzonym zgodnie
z przepisami wydanymi na podstawie art. 267 ust. 2 pkt 2 lit. b, lub
c) 1 zrealizowane oryginalne osiągnięcie projektowe, konstrukcyjne,
technologiczne lub artystyczne;
3) wykazuje się istotną aktywnością naukową albo artystyczną realizowaną
w więcej niż jednej uczelni, instytucji naukowej lub instytucji kultury,
w szczególności zagranicznej.
2. Osiągnięcie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, może stanowić część pracy
zbiorowej, jeżeli opracowanie wydzielonego zagadnienia jest indywidualnym
wkładem osoby ubiegającej się o stopień doktora habilitowanego.
3. Obowiązek publikacji nie dotyczy osiągnięć, których przedmiot jest objęty
ochroną informacji niejawnych.

art. 220. więcej Art. 220. 1. Postępowanie w sprawie nadania stopnia doktora habilitowanego
wszczyna się na wniosek składany do podmiotu habilitującego za pośrednictwem
RDN.
2. Wniosek obejmuje:
1) opis kariery zawodowej;
2) wykaz osiągnięć, o których mowa w art. 219 ust. 1 pkt 2;
3) wskazanie podmiotu habilitującego wybranego do przeprowadzenia
postępowania w sprawie nadania stopnia doktora habilitowanego.

art. 221. więcej Art. 221. 1. RDN dokonuje oceny formalnej wniosku oraz przekazuje go
podmiotowi habilitującemu w terminie 4 tygodni od dnia jego otrzymania.
2. W terminie 4 tygodni od dnia otrzymania wniosku przez podmiot habilitujący
może on nie wyrazić zgody na przeprowadzenie postępowania w sprawie nadania
stopnia doktora habilitowanego i zwrócić wniosek do RDN.
3. W przypadku niewyrażenia zgody, RDN niezwłocznie wyznacza inny
podmiot habilitujący i przekazuje wniosek temu podmiotowi. Przepisu ust. 2 nie
stosuje się.
4. W terminie 12 tygodni od dnia otrzymania wniosku RDN wyznacza
4 członków komisji habilitacyjnej, w tym przewodniczącego i 3 recenzentów, spośród
osób posiadających stopień doktora habilitowanego lub tytuł profesora oraz aktualny
dorobek naukowy lub artystyczny i uznaną renomę, w tym międzynarodową,
niebędących pracownikami podmiotu habilitującego ani uczelni, instytutu PAN, instytutu badawczego albo instytutu międzynarodowego, których pracownikiem jest
osoba ubiegająca się o stopień doktora habilitowanego.
5. Podmiot habilitujący, w terminie 6 tygodni od dnia otrzymania informacji
o członkach komisji habilitacyjnej wyznaczonych przez RDN, powołuje komisję
habilitacyjną. Komisja składa się z:
1) 4 członków wyznaczonych przez RDN;
2) 2 członków posiadających stopień doktora habilitowanego lub tytuł profesora,
zatrudnionych w podmiocie habilitującym, w tym sekretarza;
3) recenzenta posiadającego stopień doktora habilitowanego lub tytuł profesora
oraz aktualny dorobek naukowy lub artystyczny i uznaną renomę, w tym
międzynarodową, niebędącego pracownikiem podmiotu habilitującego.
6. Recenzentem może być osoba niespełniająca warunków określonych w ust. 4
i 5, która jest pracownikiem zagranicznej uczelni lub instytucji naukowej, jeżeli RDN
lub podmiot habilitujący uzna, że osoba ta posiada znaczący dorobek w zakresie
zagadnień związanych z osiągnięciami osoby ubiegającej się o stopień doktora
habilitowanego.
7. Recenzentem nie może zostać osoba, która w okresie ostatnich 5 lat
dwukrotnie nie dochowała terminu, o którym mowa w ust. 8.
8. Recenzenci, w terminie 8 tygodni od dnia doręczenia im wniosku, oceniają,
czy osiągnięcia naukowe osoby ubiegającej się o stopień doktora habilitowanego
odpowiadają wymaganiom określonym w art. 219 ust. 1 pkt 2, i przygotowują
recenzje.
9. Komisja habilitacyjna może przeprowadzić kolokwium habilitacyjne
w zakresie osiągnięć naukowych albo artystycznych osoby ubiegającej się o stopień
doktora habilitowanego. Kolokwium przeprowadza się w przypadku osiągnięć
w zakresie nauk humanistycznych, społecznych i teologicznych.
9a. Kolokwium habilitacyjne może być przeprowadzone poza siedzibą podmiotu
habilitującego przy użyciu środków komunikacji elektronicznej, zapewniających
w szczególności:
1) transmisję kolokwium w czasie rzeczywistym między jego uczestnikami,
2) wielostronną komunikację w czasie rzeczywistym, w ramach której uczestnicy
kolokwium mogą wypowiadać się w jego toku
– z zachowaniem niezbędnych zasad bezpieczeństwa.
10. Uchwałę zawierającą opinię w sprawie nadania stopnia doktora
habilitowanego podejmuje komisja habilitacyjna w głosowaniu jawnym. Na wniosek
osoby ubiegającej się o stopień komisja podejmuje uchwałę w głosowaniu tajnym.
Opinia nie może być pozytywna, jeżeli co najmniej 2 recenzje są negatywne.
11. Komisja habilitacyjna w terminie 6 tygodni od dnia otrzymania recenzji
przekazuje podmiotowi habilitującemu uchwałę, o której mowa w ust. 10, wraz
z uzasadnieniem i dokumentacją postępowania w sprawie nadania stopnia doktora
habilitowanego.
12. Na podstawie uchwały, o której mowa w ust. 10, podmiot habilitujący,
w terminie miesiąca od dnia jej otrzymania, nadaje stopień doktora habilitowanego
albo odmawia jego nadania. Podmiot habilitujący odmawia nadania stopnia,
w przypadku gdy opinia, o której mowa w ust. 10, jest negatywna.
13. W przypadku wycofania wniosku po powołaniu komisji habilitacyjnej:
1) ten sam wniosek nie może być podstawą ubiegania się o nadanie stopnia doktora
habilitowanego w innym podmiocie habilitującym;
2) wnioskodawca nie może ubiegać się o nadanie stopnia doktora habilitowanego
przez okres 2 lat.
14. Senat albo rada naukowa określi:
1) szczegółowy tryb postępowania w sprawie nadania stopnia doktora
habilitowanego;
2) zasady ustalania wysokości opłaty za postępowanie w sprawie nadania stopnia
doktora habilitowanego oraz zwalniania z tej opłaty;
3) sposób wyznaczania członków komisji habilitacyjnej.

art. 222. więcej Art. 222. 1. Podmiot habilitujący udostępnia w BIP na swojej stronie
podmiotowej wniosek osoby ubiegającej się o stopień doktora habilitowanego,
informację o składzie komisji habilitacyjnej, recenzje, uchwałę zawierającą opinię
w sprawie nadania stopnia wraz z uzasadnieniem oraz decyzję o nadaniu stopnia albo
odmowie jego nadania.
2. Wniosek osoby ubiegającej się o stopień doktora habilitowanego, informację
o składzie komisji habilitacyjnej oraz recenzje niezwłocznie po ich udostępnieniu
zamieszcza się w systemie, o którym mowa w art. 342 ust. 1.

art. 223. więcej Art. 223. 1. Pracownikowi niebędącemu nauczycielem akademickim lub
pracownikiem naukowym, na którego wniosek zostało wszczęte postępowanie w sprawie nadania stopnia doktora habilitowanego, przysługuje na jego wniosek
zwolnienie od pracy na uczestnictwo w kolokwium habilitacyjnym.
2. Za okres zwolnienia od pracy pracownikowi przysługuje wynagrodzenie
ustalane jak za urlop wypoczynkowy.

art. 224. więcej Art. 224. 1. Od decyzji o odmowie nadania stopnia doktora habilitowanego
przysługuje odwołanie do RDN. Przepisy art. 193 ust. 2–4 stosuje się odpowiednio.
2. W przypadku utrzymania w mocy decyzji, osoba ubiegająca się o stopień
doktora habilitowanego może wystąpić z ponownym wnioskiem o wszczęcie
postępowania w sprawie jego nadania po upływie co najmniej 2 lat. Okres ten może
zostać skrócony do 12 miesięcy w przypadku znacznego zwiększenia dorobku
naukowego lub artystycznego.

art. 225. więcej Art. 225. Do wznowienia postępowania w sprawie nadania stopnia doktora
habilitowanego oraz do stwierdzenia nieważności decyzji o nadaniu tego stopnia
stosuje się odpowiednio przepisy art. 194 i art. 195.

art. 226. więcej Art. 226. 1. Osoba, która uzyskała stopień doktora w Rzeczypospolitej Polskiej
lub za granicą, może nabyć uprawnienia równoważne uprawnieniom wynikającym
z posiadania stopnia doktora habilitowanego w danej dyscyplinie, jeżeli podczas pracy
w innym państwie przez co najmniej 5 lat kierowała samodzielnie zespołami
badawczymi, posiada znaczące osiągnięcia naukowe oraz jest zatrudniona
w podmiocie habilitującym posiadającym uprawnienia do nadawania stopnia doktora
habilitowanego w tej dyscyplinie na stanowisku profesora uczelni albo profesora
instytutu w instytucie PAN lub instytucie badawczym, albo profesora w instytucie
międzynarodowym.
2. Decyzję w sprawie nabycia uprawnień wydaje w stosunku do osoby
zatrudnionej w:
1) uczelni – rektor;
2) instytucie PAN, instytucie badawczym albo instytucie międzynarodowym –
dyrektor instytutu.
3. Organ, o którym mowa w ust. 2, przekazuje RDN decyzję wraz z opisem
kariery zawodowej i wykazem osiągnięć danej osoby.
4. Nabycie uprawnień następuje po upływie 4 miesięcy od dnia otrzymania przez
RDN decyzji, o której mowa w ust. 2, jeżeli w tym okresie RDN w drodze decyzji
administracyjnej nie wyrazi sprzeciwu i nie uchyli tej decyzji.
5. Na decyzję RDN przysługuje skarga do sądu administracyjnego.
6. Osobie, która nabyła uprawnienia równoważne uprawnieniom wynikającym
z posiadania stopnia doktora habilitowanego, przysługują uprawnienia doktora
habilitowanego wynikające z tej ustawy.

art. 227. więcej Art. 227. 1. Tytuł profesora może być nadany osobie, która:
1) posiada stopień naukowy doktora habilitowanego oraz:
a) wybitne osiągnięcia naukowe krajowe lub zagraniczne,
b) uczestniczyła w pracach zespołów badawczych realizujących projekty
finansowane w drodze konkursów krajowych lub zagranicznych lub odbyła
staże naukowe w instytucjach naukowych, w tym zagranicznych, lub
prowadziła badania naukowe lub prace rozwojowe w uczelniach lub
instytucjach naukowych, w tym zagranicznych,
2) posiada stopień doktora habilitowanego w zakresie sztuki oraz wybitne
osiągnięcia artystyczne
– a także spełnia wymaganie, o którym mowa w art. 20 ust. 1 pkt 5.
2. W wyjątkowych przypadkach, uzasadnionych najwyższą jakością osiągnięć
naukowych albo artystycznych, tytuł profesora może być nadany osobie posiadającej
stopień doktora. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio.
3. Osiągnięcie, o którym mowa w ust. 1 lub 2, może stanowić zrealizowane
oryginalne osiągnięcie projektowe, konstrukcyjne, technologiczne lub artystyczne.

art. 228. więcej Art. 228. 1. Postępowanie w sprawie nadania tytułu profesora wszczyna się na
wniosek osoby, o której mowa w art. 227 ust. 1 albo 2, zawierający uzasadnienie
wskazujące na spełnienie wymagań, o których mowa w art. 227, składany do RDN.
2. RDN odmawia wszczęcia postępowania w sprawie nadania tytułu profesora,
jeżeli wniosek w sposób oczywisty nie spełnia przesłanek określonych w art. 227. Na
postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania przysługuje zażalenie do RDN.
3. RDN powołuje 5 recenzentów, którym zleca wydanie opinii w zakresie
spełnienia wymagań, o których mowa w art. 227 ust. 1 albo 2.
4. Opinia jest wydawana w terminie 3 miesięcy od dnia zlecenia jej wydania.
5. RDN, w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania opinii, w drodze decyzji
administracyjnej:
1) występuje do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o nadanie wnioskodawcy
tytułu profesora albo
2) odmawia wystąpienia do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o nadanie
wnioskodawcy tytułu profesora.
6. Od decyzji przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy w terminie
3 miesięcy od dnia doręczenia decyzji.
7. RDN rozpatruje wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy w terminie
6 miesięcy od dnia jego doręczenia.
8. W postępowaniu w sprawie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy RDN
może zasięgać opinii recenzentów, o których mowa w ust. 3.
9. W postępowaniach w sprawie nadania tytułu profesora, w zakresie
nieuregulowanym w ustawie, stosuje się odpowiednio przepisy Kpa.
10. Osoba ubiegająca się o tytuł profesora może wystąpić z ponownym
wnioskiem o wszczęcie postępowania w sprawie jego nadania po upływie co najmniej
5 lat w przypadku:
1) ostatecznego postanowienia, o którym mowa w ust. 2;
2) ostatecznej decyzji, o której mowa w ust. 5 pkt 2.

art. 229. więcej Art. 229. 1. Recenzentem w postępowaniu w sprawie nadania tytułu profesora
może być osoba posiadająca:
1) tytuł profesora w zakresie danej dziedziny lub
2) co najmniej stopień doktora zatrudniona przez co najmniej 5 lat w zagranicznej
uczelni lub instytucji naukowej na stanowisku profesora, która:
a) przez okres co najmniej 5 lat kierowała samodzielnie zespołem badawczym
oraz
b) posiada znaczący dorobek w zakresie danej dziedziny.
2. Recenzentem nie może zostać osoba, która w okresie ostatnich 5 lat
dwukrotnie nie dochowała terminu, o którym mowa w art. 228 ust. 4.

art. 230. więcej Art. 230. 1. RDN, w terminie 21 dni od dnia wydania decyzji, o której mowa
w art. 228 ust. 5 pkt 1, składa do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej wniosek
o nadanie tytułu profesora.
2. Wniosek o nadanie tytułu profesora oraz opinie recenzentów, w terminie,
o którym mowa w ust. 1, zamieszcza się w systemie, o którym mowa w art. 342 ust. 1.
3. W przypadku powzięcia wiadomości o możliwości naruszenia praw
autorskich przez osobę, której dotyczy wniosek, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej może zwrócić się do RDN o dołączenie do wniosku opinii komisji do spraw etyki
w nauce PAN.
4. W przypadku wydania opinii potwierdzającej możliwość naruszenia praw
autorskich, RDN wznawia postępowanie w sprawie nadania tytułu profesora.

art. 231. więcej Art. 231. 1. Prawomocne orzeczenie sądu stwierdzające fakt złożenia
niezgodnego z prawdą oświadczenia lustracyjnego przez osobę, o której mowa
w art. 227 ust. 1 albo 2, której nadano tytuł profesora, skutkuje utratą tego tytułu.
2. Orzeczenie sądu, o którym mowa w ust. 1, prezes sądu przesyła
przewodniczącemu RDN.

art. 232. więcej Art. 232. 1. RDN działa na rzecz zapewnienia rozwoju kadry naukowej zgodnie
z najwyższymi standardami jakości działalności naukowej wymaganymi do uzyskania
stopni naukowych, stopni w zakresie sztuki i tytułu profesora.
2. RDN w zakresie prowadzonych postępowań pełni funkcję centralnego organu
administracji rządowej.
3. RDN podlega kontroli ministra w trybie i na zasadach określonych w ustawie
z dnia 15 lipca 2011 r. o kontroli w administracji rządowej (Dz. U. poz. 1092 oraz z
2019 r. poz. 730).

art. 233. więcej Art. 233. 1. Członkiem RDN może być osoba, która:
1) ma nieposzlakowaną opinię i przestrzega zasad etyki naukowej;
2) nie popełniła czynu określonego w art. 115 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r.
o prawie autorskim i prawach pokrewnych, stwierdzonego prawomocnym
wyrokiem;
3) posiada stopień doktora habilitowanego lub tytuł profesora;
4) posiada w dorobku co najmniej:
a) 1 monografię naukową wydaną przez wydawnictwo, które w roku
opublikowania monografii w ostatecznej formie było ujęte w wykazie
sporządzonym zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie
art. 267 ust. 2 pkt 2 lit. a, w okresie ostatnich 5 lat lub
b) 3 artykuły naukowe opublikowane w czasopismach naukowych lub
w recenzowanych materiałach z konferencji międzynarodowej, które
w roku opublikowania artykułu w ostatecznej formie były ujęte w wykazie sporządzonym zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie
art. 267 ust. 2 pkt 2 lit. b, w okresie ostatnich 5 lat, lub
c) wybitne osiągnięcie w zakresie opracowania i wdrożenia oryginalnego
rozwiązania projektowego, konstrukcyjnego, technologicznego lub
artystycznego, zrealizowane w okresie ostatnich 5 lat, lub
d) wybitne dzieło artystyczne zrealizowane w okresie ostatnich 5 lat;
5) nie ukończyła 70. roku życia do dnia rozpoczęcia kadencji RDN;
6) spełnia wymagania, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1–6.
2. Członkiem RDN nie może być:
1) członek Komisji Ewaluacji Nauki, zwanej dalej „KEN”;
2) rektor;
3) (uchylony)
4) Prezes i wiceprezes PAN;
5) dyrektor instytutu PAN;
6) dyrektor instytutu badawczego;
7) dyrektor instytutu międzynarodowego.
3. Ta sama osoba może pełnić funkcję członka RDN nie dłużej niż przez
2 następujące po sobie kadencje.
4. W skład RDN wchodzi po 3 przedstawicieli każdej dyscypliny.
5. Kandydata na członka RDN reprezentującego daną dyscyplinę może zgłosić
uczelnia, instytut PAN, instytut badawczy lub instytut międzynarodowy, które w tej
dyscyplinie posiadają kategorię naukową A+, A albo B+. Kandydat, który nie jest
zatrudniony w podmiocie zgłaszającym, składa do RDN oświadczenie o dyscyplinie,
którą reprezentuje.
6. Członek RDN jest wybierany przez osoby posiadające stopień doktora
habilitowanego lub tytuł profesora reprezentujące dyscyplinę, którą reprezentuje
kandydat. Osoba, która nie jest zatrudniona w podmiocie, o którym mowa w ust. 5,
składa do RDN oświadczenie o dyscyplinie, którą reprezentuje.

art. 234. więcej Art. 234. 1. Kadencja RDN trwa 4 lata i rozpoczyna się w dniu 1 stycznia.
2. Przewodniczący RDN stwierdza wygaśnięcie mandatu członka RDN
w przypadku:
1) śmierci;
2) złożenia rezygnacji;
3) niezłożenia oświadczenia lustracyjnego albo informacji lustracyjnej;
4) niespełniania choćby jednego z wymagań określonych w art. 233 ust. 1 i 2;
5) nieuczestniczenia w pracach RDN przez okres dłuższy niż 6 miesięcy.
3. W przypadku wygaśnięcia mandatu członka RDN w skład jej wchodzą na
okres do końca kadencji osoby, które w poszczególnych dyscyplinach uzyskały
kolejno największą liczbę ważnych głosów w ostatnich wyborach. Przy równej liczbie
głosów o kolejności rozstrzyga losowanie przeprowadzone w sposób określony
w statucie RDN. Okresu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, nie wlicza się do
liczby kadencji, o której mowa w art. 233 ust. 3.

art. 235. więcej Art. 235. 1. RDN działa przez swoje organy.
2. Organami RDN są:
1) przewodniczący;
2) prezydium.
3. W skład prezydium wchodzą:
1) przewodniczący;
2) sekretarz RDN;
3) przewodniczący zespołów, o których mowa w ust. 5.
4. Przewodniczącego RDN powołuje spośród jej członków i odwołuje minister.
5. RDN tworzy zespoły działające w ramach dziedzin, w skład których wchodzą
członkowie RDN.
6. Posiedzenia prezydium RDN i zespołów, o których mowa w ust. 5, mogą być
przeprowadzane przy użyciu środków komunikacji elektronicznej, zapewniających
w szczególności:
1) transmisję posiedzenia w czasie rzeczywistym między jego uczestnikami,
2) wielostronną komunikację w czasie rzeczywistym, w ramach której uczestnicy
posiedzenia mogą wypowiadać się w jego toku
– z zachowaniem niezbędnych zasad bezpieczeństwa.

art. 236. więcej Art. 236. 1. Statut RDN określa w szczególności:
1) organizację i sposób działania RDN;
2) szczegółowy tryb przeprowadzenia wyborów do RDN;
3) szczegółowy zakres zadań organów RDN;
4) szczegółowy tryb wyznaczania recenzentów.
2. Statut uchwala RDN na posiedzeniu plenarnym.
3. Statut zatwierdza minister.

art. 237. więcej Art. 237. 1. Obsługę RDN zapewnia Biuro RDN.
2. Biuro RDN jest państwową jednostką budżetową finansowaną ze środków
ustalanych w części budżetu państwa, której dysponentem jest minister.
3. Biurem RDN kieruje dyrektor, którego powołuje i odwołuje przewodniczący
RDN. Powołanie dyrektora następuje po przeprowadzeniu konkursu. Pozostałych
pracowników zatrudnia dyrektor po przeprowadzeniu otwartego i konkurencyjnego
naboru.
4. Szczegółowy zakres działalności Biura RDN oraz jego organizację określa
regulamin organizacyjny nadany przez przewodniczącego RDN.

art. 238. więcej Art. 238. 1. Do zadań RDN należy:
1) podejmowanie czynności w postępowaniu w sprawie nadania stopnia doktora
habilitowanego, o których mowa w art. 221 ust. 1, 3 i 4;
2) rozpatrywanie odwołań od decyzji o odmowie nadania stopnia doktora oraz
zażaleń na postanowienia o odmowie dopuszczenia do obrony;
3) rozpatrywanie odwołań od decyzji o odmowie nadania stopnia doktora
habilitowanego;
4) ocena decyzji w sprawie nabycia uprawnień równoważnych, o których mowa
w art. 226 ust. 1;
5) podejmowanie czynności w postępowaniu w sprawie nadania tytułu profesora,
o których mowa w art. 228 i art. 230;
6) sprawowanie nadzoru nad podmiotami doktoryzującymi i podmiotami
habilitującymi w zakresie zgodności z prawem:
a) uchwał w sprawach, o których mowa w art. 192 ust. 2 i 3 oraz
art. 221 ust. 14,
b) postępowań w sprawie nadania stopnia doktora lub doktora habilitowanego;
7) wydawanie opinii w innych sprawach przedstawionych przez ministra.
2. W sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 2–4, RDN wydaje decyzje po
zasięgnięciu opinii co najmniej 2 recenzentów.

art. 239. więcej Art. 239. W ramach nadzoru, o którym mowa w art. 238 ust. 1 pkt 6, RDN
może:
1) żądać informacji i wyjaśnień od podmiotów doktoryzujących i podmiotów
habilitujących;
2) stwierdzać nieważność uchwał w sprawach, o których mowa w art. 192 ust. 2 i 3
oraz art. 221 ust. 14;
3) wznawiać postępowania administracyjne w sprawach nadania stopnia doktora
i doktora habilitowanego.

art. 240. więcej Art. 240. 1. Zespół, o którym mowa w art. 235 ust. 5, wskazuje kandydatów na
recenzentów w liczbie stanowiącej co najmniej trzykrotność liczby recenzentów
wyznaczanych przez RDN w danej sprawie.
2. Recenzenci są wyznaczani przez RDN po przeprowadzeniu losowania spośród
kandydatów, o których mowa w ust. 1.

art. 241. więcej Art. 241. 1. Jakość kształcenia na studiach podlega ewaluacji przeprowadzanej
przez PKA.
2. Ewaluacji dokonuje się w formie oceny programowej lub oceny
kompleksowej.

art. 242. więcej Art. 242. 1. Ocena programowa polega na cyklicznej ocenie jakości kształcenia
na kierunku studiów.
2. Przeprowadzając ocenę programową, bierze się pod uwagę w szczególności:
1) programy studiów i standardy kształcenia;
2) kadrę dydaktyczną i naukową;
3) infrastrukturę wykorzystywaną do realizacji programu studiów;
4) współpracę z otoczeniem społeczno-gospodarczym;
5) umiędzynarodowienie;
6) wsparcie studentów w procesie uczenia się.
3. Ocenę programową przeprowadza się z inicjatywy PKA, na wniosek uczelni
lub niezwłocznie na wniosek ministra.
4. Ocena programowa kończy się wydaniem oceny pozytywnej albo negatywnej.
5. Pozytywna ocena programowa jest wydawana na okres do 6 lat.
6. Jeżeli uczelnia uniemożliwia lub utrudnia przeprowadzenie oceny
programowej, wydaje się ocenę negatywną.

art. 243. więcej Art. 243. 1. Ocena kompleksowa polega na ocenie działań na rzecz
zapewniania jakości kształcenia w uczelni.
2. Przeprowadzając ocenę kompleksową, bierze się pod uwagę
w szczególności skuteczność działań na rzecz zapewniania jakości kształcenia
w uczelni we wszystkich dziedzinach, w których prowadzone jest kształcenie.
3. Ocenę kompleksową przeprowadza się na wniosek uczelni posiadającej
wyłącznie pozytywne oceny programowe albo pozytywną ocenę kompleksową.
4. PKA podejmuje decyzję o przeprowadzeniu oceny kompleksowej albo
odmowie jej przeprowadzenia z uwzględnieniem wyników ocen programowych.
5. Ocena kompleksowa kończy się wydaniem oceny pozytywnej albo
odmową wydania oceny pozytywnej.
6. Pozytywna ocena kompleksowa jest wydawana na okres od 3 do 8 lat.
7. PKA, wydając pozytywną ocenę kompleksową, może wskazać dziedziny,
w których jakość kształcenia jest szczególnie wysoka. W okresie, o którym mowa
w ust. 6, na kierunkach studiów przyporządkowanych do dyscyplin w ramach
tych dziedzin nie przeprowadza się oceny programowej, chyba że z wnioskiem
o jej przeprowadzenie wystąpi minister.
8. W przypadku odmowy wydania pozytywnej oceny kompleksowej,
uczelnia nie może wystąpić o przeprowadzenie takiej oceny przez okres 5 lat,
chyba że PKA wskaże krótszy termin.

art. 244. więcej Art. 244. Przeprowadzając ocenę programową albo ocenę kompleksową, PKA
może:
1) wydać ocenę na podstawie oceny, akredytacji lub certyfikatu podmiotu
dokonującego ocen jakości kształcenia:
a) zarejestrowanego w Europejskim Rejestrze Instytucji Działających na rzecz
Zapewniania Jakości w Szkolnictwie Wyższym (EQAR) lub
b) z którym PKA zawarła umowę o uznawalności ocen;
2) uwzględnić ocenę, akredytację lub certyfikat międzynarodowego lub krajowego
podmiotu dokonującego ocen jakości kształcenia.

art. 245. więcej Art. 245. 1. Prezydium PKA podejmuje uchwały na podstawie opinii zespołu,
o którym mowa w art. 254 ust. 1 pkt 1, sporządzonej na podstawie:
1) recenzji – w przypadku spraw, o których mowa w art. 258 ust. 1 pkt 1, 2 i 7;
2) raportu zespołu oceniającego i stanowiska uczelni – w przypadku spraw,
o których mowa w art. 258 ust. 1 pkt 3 i 4.
2. Prezydium podejmuje uchwały w sprawach, o których mowa
w art. 258 ust. 1 pkt 1, 2 i 7, w terminie 2 miesięcy od dnia wpływu wniosku do PKA.
3. Do członków PKA oraz ekspertów stosuje się odpowiednio przepisy
art. 24 Kpa. Wyłączenia eksperta dokonuje przewodniczący PKA.
4. Strona niezadowolona z uchwały w sprawie, o której mowa
w art. 258 ust. 1 pkt 1–4, może zwrócić się, w terminie 14 dni od dnia doręczenia
uchwały, z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy, informując o tym ministra.
5. Wniosek, o którym mowa w ust. 4, jest opiniowany przez zespół odwoławczy.
6. Przewodniczący zespołu odwoławczego uczestniczy z prawem głosu
w posiedzeniach prezydium, na których są podejmowane uchwały w sprawach
wniosków o ponowne rozpatrzenie sprawy.
7. Prezydium podejmuje uchwałę w sprawie, o której mowa w ust. 4, w terminie
45 dni od dnia wpływu wniosku do PKA.
8. Opinie i uchwały PKA, o których mowa w art. 258 ust. 1 pkt 1–4 i 7, są
przekazywane ministrowi oraz ministrom nadzorującym uczelnie, w terminie 7 dni.

art. 246. więcej Art. 246. Jeżeli PKA wydała negatywną ocenę jakości kształcenia na kierunku
studiów, uczelnia, o której mowa w art. 53 ust. 7–9, zaprzestaje prowadzenia studiów
na tym kierunku z końcem semestru, w którym uchwała stała się ostateczna. Jeżeli do
końca semestru pozostało mniej niż 3 miesiące, uczelnia zaprzestaje prowadzenia
studiów na tym kierunku z końcem kolejnego semestru.

art. 247. więcej Art. 247. 1. Uchwałę dotyczącą oceny programowej lub oceny kompleksowej
wraz z uzasadnieniem oraz raport zespołu oceniającego wraz ze stanowiskiem uczelni
PKA udostępnia w BIP na swojej stronie podmiotowej, w terminie 14 dni od dnia,
w którym uchwała stała się ostateczna.
2. Uchwałę dotyczącą oceny wraz z uzasadnieniem uczelnia udostępnia w BIP
na swojej stronie podmiotowej.

art. 248. więcej Art. 248. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki określi,
w drodze rozporządzenia, kryteria:
1) oceny programowej,
2) oceny kompleksowej
– mając na uwadze międzynarodowe standardy w zakresie zapewniania jakości
kształcenia oraz potrzebę zapewnienia właściwych wzorców oceny.

art. 249. więcej Art. 249. 1. W przypadku studiów, o których mowa w art. 60 ust. 1,
prowadzonych z zagraniczną uczelnią lub instytucją naukową, ocena jakości
kształcenia jest przeprowadzana przez PKA albo inny podmiot zarejestrowany w
Europejskim Rejestrze Instytucji Działających na rzecz Zapewniania Jakości
w Szkolnictwie Wyższym (EQAR), wskazany w umowie, o której mowa w tym
przepisie. Ocena jest przeprowadzana zgodnie z międzynarodowymi standardami w
zakresie zapewniania jakości kształcenia na studiach wspólnych.
2. W przypadku pozytywnego wyniku oceny, o której mowa w ust. 1, w okresie,
na który przyznano tę ocenę, nie przeprowadza się oceny programowej, chyba że
z wnioskiem o jej przeprowadzenie wystąpi minister.

art. 250. więcej Art. 250. PKA może przyznawać certyfikaty stanowiące potwierdzenie
osiągnięcia wyróżniającego poziomu kształcenia w uczelni, na zasadach określonych
w statucie

art. 251. więcej Art. 251. 1. PKA jest instytucją działającą niezależnie na rzecz doskonalenia
jakości kształcenia.
2. W skład PKA wchodzi:
1) nie więcej niż 90 członków;
2) przewodniczący PSRP.
3. Członków PKA powołuje minister.
4. Kandydatów na członków PKA mogą zgłosić uczelnie, Rada Główna Nauki
i Szkolnictwa Wyższego, zwana dalej „RGNiSW”, Konferencja Rektorów
Akademickich Szkół Polskich, Konferencja Rektorów Publicznych Uczelni
Zawodowych, Konferencja Rektorów Zawodowych Szkół Polskich, prezydium PKA,
PSRP, ogólnokrajowe stowarzyszenia naukowe i organizacje pracodawców.
5. Członkiem PKA może być osoba, która:
1) ma nieposzlakowaną opinię i przestrzega zasad etyki naukowej;
2) posiada co najmniej stopień doktora i osiągnięcia dydaktyczne, a w przypadku
kandydata zgłoszonego przez organizację pracodawców – wykształcenie
wyższe;
3) nie ukończyła 70. roku życia do dnia rozpoczęcia kadencji;
4) spełnia wymagania, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1–5.
6. Członkiem PKA nie może być:
1) członek KEN;
2) założyciel;
3) rektor;
4) członek rady uczelni;
5) pracownik Biura PKA.
7. Rektor, na wniosek członka PKA będącego nauczycielem akademickim, może
zwolnić go całkowicie lub częściowo z obowiązków dydaktycznych.

art. 252. więcej Art. 252. 1. Kadencja PKA trwa 4 lata i rozpoczyna się w dniu 1 stycznia.
2. Przewodniczący PKA stwierdza wygaśnięcie mandatu członka PKA
w przypadku:
1) śmierci;
2) złożenia rezygnacji;
3) niezłożenia oświadczenia lustracyjnego albo informacji lustracyjnej;
4) niespełniania choćby jednego z wymagań określonych w art. 251 ust. 5 i 6;
5) nieuczestniczenia w pracach PKA przez okres dłuższy niż 6 miesięcy.
3. W przypadku wygaśnięcia mandatu członka PKA minister może powołać
nowego członka, który pełni funkcję do końca kadencji.

art. 253. więcej Art. 253. 1. PKA działa przez swoje organy.
2. Organami PKA są:
1) przewodniczący;
2) prezydium.
3. W skład prezydium wchodzą:
1) przewodniczący;
2) sekretarz PKA;
3) przewodniczący zespołów, o których mowa w art. 254 ust. 1 pkt 1;
4) przewodniczący PSRP;
5) przedstawiciel organizacji pracodawców.
4. Przewodniczącego PKA powołuje spośród członków PKA i odwołuje
minister.
5. Przewodniczący PKA i członek prezydium PKA nie mogą pełnić swoich
funkcji dłużej niż przez 2 następujące po sobie kadencje.

art. 254. więcej Art. 254. 1. W skład PKA wchodzą:
1) zespoły działające w ramach dziedzin i zespół do spraw kształcenia nauczycieli;
2) zespół odwoławczy.
2. W skład zespołu odwoławczego wchodzą członkowie PKA – co najmniej po
1 przedstawicielu każdej dziedziny. Członkostwa w tym zespole nie można łączyć
z członkostwem w zespole, o którym mowa w ust. 1 pkt 1.

art. 255. więcej Art. 255. 1. Przewodniczący PKA zwołuje posiedzenia PKA i im przewodniczy,
reprezentuje ją na zewnątrz oraz podpisuje uchwały PKA.
2. W pracach PKA mogą uczestniczyć eksperci, a w pracach zespołu
oceniającego także inna osoba pełniąca funkcję sekretarza. Do ekspertów stosuje się
odpowiednio przepisy art. 251 ust. 5 i 6, a do ekspertów będących studentami –
art. 251 ust. 5 pkt 1 i 4.
3. Kandydat na eksperta urodzony przed dniem 1 sierpnia 1972 r. składa
przewodniczącemu PKA oświadczenie dotyczące pracy lub służby w organach
bezpieczeństwa państwa lub współpracy z tymi organami w okresie od dnia 22 lipca
1944 r. do dnia 31 lipca 1990 r.

art. 256. więcej Art. 256. 1. Statut PKA określa w szczególności:
1) organizację i sposób działania PKA;
2) szczegółowe zadania organów PKA;
3) szczegółowe kryteria i tryb dokonywania oceny programowej i oceny
kompleksowej;
4) zasady doboru kierunków studiów do oceny programowej w danym roku;
5) zasady i tryb powoływania ekspertów;
6) zasady przyznawania certyfikatów.
2. Statut uchwala PKA na posiedzeniu plenarnym.
3. Statut wchodzi w życie, jeżeli minister nie zgłosi, w terminie 30 dni od dnia
jego otrzymania, zastrzeżeń co do zgodności z prawem.

art. 257. więcej Art. 257. 1. Obsługę PKA zapewnia Biuro PKA.
2. Biuro PKA jest państwową jednostką budżetową finansowaną ze środków
ustalanych w części budżetu państwa, której dysponentem jest minister.
3. Biurem PKA kieruje dyrektor, którego powołuje i odwołuje przewodniczący
PKA. Powołanie dyrektora następuje po przeprowadzeniu konkursu. Pozostałych
pracowników zatrudnia dyrektor po przeprowadzeniu otwartego i konkurencyjnego
naboru.
4. Szczegółowy zakres działalności Biura PKA oraz jego organizację określa
regulamin organizacyjny nadany przez przewodniczącego PKA.

art. 258. więcej Art. 258. 1. Do zadań PKA należy:
1) wyrażanie opinii w sprawie wpisu uczelni niepublicznej do ewidencji;
2) wyrażanie opinii w sprawie spełnienia warunków prowadzenia studiów na
określonym kierunku, poziomie i profilu oraz związku studiów ze strategią
uczelni;
3) przeprowadzanie oceny programowej;
4) przeprowadzanie oceny kompleksowej;
5) prowadzenie działalności analitycznej, szkoleniowej oraz upowszechnianie
dobrych praktyk w zakresie jakości kształcenia;
6) współpraca z krajowymi i międzynarodowymi instytucjami i organizacjami
działającymi w obszarze szkolnictwa wyższego;
7) wydawanie opinii w innych sprawach przedstawionych przez ministra.
2. PKA może zwracać się do uczelni o udzielenie wyjaśnień i informacji oraz
przeprowadzać wizytacje uczelni.
3. (uchylony)

art. 259. więcej Art. 259. 1. Jakość kształcenia w szkole doktorskiej podlega ewaluacji
przeprowadzanej przez KEN.
2. Ewaluacja odbywa się nie rzadziej niż co 6 lat według harmonogramu
ustalonego przez KEN.
3. Ewaluacja może być przeprowadzona w innym terminie na wniosek ministra.
4. Ewaluacji dokonują eksperci posiadający znaczący dorobek naukowy lub
artystyczny powoływani przez przewodniczącego KEN, w tym co najmniej jeden
zatrudniony w zagranicznej uczelni lub instytucji naukowej, oraz jeden doktorant
powołany spośród kandydatów wskazanych przez Krajową Reprezentację
Doktorantów, zwaną dalej „KRD”.

art. 260. więcej Art. 260. Pierwszą ewaluację jakości kształcenia w szkole doktorskiej
przeprowadza się po upływie co najmniej 5 lat od dnia rozpoczęcia kształcenia
w ramach tej szkoły. Na wniosek ministra ewaluacja może być przeprowadzona przed
upływem tego terminu.

art. 261. więcej Art. 261. Przy ewaluacji uwzględnia się następujące kryteria:
1) adekwatność programu kształcenia oraz indywidualnych planów badawczych do
efektów uczenia się dla kwalifikacji na poziomie 8 PRK oraz ich realizację;
2) sposób weryfikacji efektów uczenia się dla kwalifikacji na poziomie 8 PRK;
3) kwalifikacje nauczycieli akademickich lub pracowników naukowych
prowadzących kształcenie w szkole doktorskiej;
4) jakość procesu rekrutacji;
5) jakość opieki naukowej lub artystycznej i wsparcia w prowadzeniu działalności
naukowej;
6) rzetelność przeprowadzania oceny śródokresowej;
7) umiędzynarodowienie;
8) skuteczność kształcenia doktorantów.

art. 262. więcej Art. 262. 1. Wynikiem ewaluacji jest ocena dokonana przez zespół oceniający
na podstawie raportu samooceny, przygotowanego w językach polskim i angielskim
przez podmiot prowadzący szkołę doktorską, oraz wizytacji.
2. KEN podejmuje uchwałę w sprawie oceny, o której mowa w ust. 1.
3. Ocena może być pozytywna albo negatywna.
4. Podmiot niezadowolony z oceny może zgłosić zastrzeżenia do tej oceny,
w terminie 30 dni od dnia doręczenia uchwały w sprawie oceny.
5. KEN rozpatruje zastrzeżenia do oceny. W rozpatrywaniu zastrzeżeń nie mogą
brać udziału eksperci, którzy uczestniczyli w przeprowadzaniu ewaluacji.
6. Po rozpatrzeniu zastrzeżeń KEN podejmuje uchwałę, w której odnosi się do
zastrzeżeń oraz utrzymuje w mocy albo zmienia ocenę.
7. Przewodniczący KEN przekazuje uchwałę, o której mowa w ust. 6, ministrowi
oraz ministrowi nadzorującemu podmiot, w którym została przeprowadzona
ewaluacja.
8. Minister oraz podmiot prowadzący szkołę doktorską udostępniają w BIP na
swojej stronie podmiotowej uchwałę, o której mowa w ust. 2 i 6.

art. 263. więcej Art. 263. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki określi,
w drodze rozporządzenia, szczegółowe kryteria ewaluacji jakości kształcenia w szkole
doktorskiej oraz sposób jej przeprowadzania, mając na uwadze specyfikę kształcenia
w szkole doktorskiej.

art. 264. więcej Art. 264. W przypadku oceny negatywnej uczelnia, instytut PAN, instytut
badawczy oraz instytut międzynarodowy traci możliwość prowadzenia szkoły doktorskiej, której dotyczy ocena, z końcem roku akademickiego, w którym ta ocena
stała się ostateczna. Przepisy art. 206 stosuje się.

art. 265. więcej Art. 265. 1. Ewaluacji podlega jakość działalności naukowej prowadzonej przez:
1) uczelnię akademicką, instytut PAN oraz instytut międzynarodowy;
2) uczelnię zawodową, instytut badawczy oraz podmiot, o którym mowa
w art. 7 ust. 1 pkt 8, posiadający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
2. Ewaluacja obejmuje osiągnięcia wszystkich pracowników prowadzących
działalność naukową w podmiotach, o których mowa w ust. 1.
3. Ewaluację w stosunku do podmiotów, o których mowa w ust. 1 pkt 2,
przeprowadza się na wniosek.
4. Ewaluację przeprowadza się w ramach dyscypliny w podmiocie
zatrudniającym według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedzającego rok
przeprowadzenia ewaluacji co najmniej 12 pracowników prowadzących działalność
naukową w danej dyscyplinie, w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy związanej
z prowadzeniem działalności naukowej w tej dyscyplinie.
5. Pracownik prowadzący działalność naukową, w terminie 14 dni od dnia
zatrudnienia, nie później niż do dnia 31 grudnia roku, w którym został zatrudniony,
składa oświadczenie upoważniające zatrudniający go podmiot do zaliczenia go do
liczby pracowników, o których mowa w ust. 4. W przypadku zmiany dyscypliny
oświadczenie składa się niezwłocznie. Oświadczenie można złożyć tylko w jednym
podmiocie i w nie więcej niż 2 dyscyplinach, o których mowa w art. 343 ust. 7 i 8.
6. Ewaluacją obejmuje się osiągnięcia, które powstały w związku
z zatrudnieniem lub odbywaniem kształcenia w podmiocie.
7. Ewaluacją obejmuje się także osiągnięcia artystyczne, które powstały bez
związku z zatrudnieniem lub odbywaniem kształcenia w podmiocie.
8. W przypadku gdy ewaluacja jakości działalności naukowej obejmuje
osiągnięcia związane z prowadzeniem badań naukowych lub prac rozwojowych na
rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa objętych ochroną informacji niejawnych,
ewaluację w zakresie dotyczącym tych osiągnięć przeprowadza się w sposób
uwzględniający ich specyfikę.
9. Osiągnięcie, o którym mowa w ust. 6, może stanowić w szczególności:
1) monografia naukowa wydana przez wydawnictwo publikujące recenzowane
monografie naukowe;
2) artykuł naukowy opublikowany w:
a) czasopiśmie naukowym publikującym recenzowane artykuły lub
recenzowanych materiałach z konferencji międzynarodowej, ujętych
w międzynarodowych bazach czasopism naukowych o największym
zasięgu,
b) czasopiśmie naukowym będącym przedmiotem projektów finansowanych
w ramach programu „Wsparcie dla czasopism naukowych”, o którym mowa
w art. 401.
10. Wydawnictwom, czasopismom i materiałom z konferencji, o których mowa
w ust. 9, przypisuje się punkty będące miarą ich renomy. Czasopismom i materiałom
z konferencji przypisuje się dyscypliny naukowe.
11. Monografie naukowe i artykuły naukowe uwzględnia się w ewaluacji, jeżeli
informacje o nich są umieszczone w bazie danych dostępnej za pośrednictwem
elektronicznego identyfikatora naukowca zgodnego z międzynarodowymi
standardami określonego na podstawie przepisów wydanych na podstawie
art. 353 pkt 1. Informacje wprowadzają do bazy danych osoby prowadzące działalność
naukową.
12. Na potrzeby ewaluacji osiągnięcia jednej osoby mogą być wykazywane
w ramach nie więcej niż 2 dyscyplin, przy czym dane osiągnięcie może być wykazane
przez osobę będącą jego autorem tylko raz i tylko w ramach jednej dyscypliny.
13. Osoba, której osiągnięcia są wykazywane na potrzeby ewaluacji, składa
oświadczenie upoważniające dany podmiot do wykazania tych osiągnięć w ramach
poszczególnych dyscyplin, o których mowa w art. 343 ust. 7 i 8, a w przypadku
doktoranta:
1) w dyscyplinie, w której jest przygotowywana rozprawa doktorska, albo
2) w jednej z dyscyplin zawierających się w dziedzinie, w której jest
przygotowywana rozprawa doktorska.
14. Ewaluacji nie przeprowadza się w stosunku do pomocniczej jednostki
naukowej PAN i podmiotów niespełniających wymagań określonych w ust. 4.

art. 266. więcej Art. 266. 1. Ewaluację przeprowadza się co 4 lata.
2. Ewaluacja obejmuje okres 4 lat poprzedzających rok jej przeprowadzenia.

art. 267. więcej Art. 267. 1. Podstawowymi kryteriami ewaluacji są:
1) poziom naukowy lub artystyczny prowadzonej działalności;
2) efekty finansowe badań naukowych i prac rozwojowych;
3) wpływ działalności naukowej na funkcjonowanie społeczeństwa i gospodarki.
2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki określi, w drodze
rozporządzenia:
1) rodzaje osiągnięć naukowych i artystycznych uwzględnianych w ewaluacji
jakości działalności naukowej, definicje monografii naukowej i artykułu
naukowego, szczegółowe kryteria i sposób oceny osiągnięć, sposób określania
kategorii naukowej, a także sposób przeprowadzania ewaluacji, mając na uwadze
specyfikę prowadzenia działalności naukowej w ramach dziedzin, zwłaszcza
w zakresie nauk społecznych, humanistycznych i teologicznych, oraz specyfikę
osiągnięć, o których mowa w art. 265 ust. 8, porównywalność wyników
osiąganych przez podmioty w ramach dyscyplin, a także rzetelność
i przejrzystość ewaluacji;
2) sposób sporządzania wykazów:
a) wydawnictw, o których mowa w art. 265 ust. 9 pkt 1, oraz sposób ustalania
i przypisywania im liczby punktów, mając na uwadze uznaną renomę
wydawnictw oraz ich podział na grupy odpowiadające ich randze,
b) czasopism naukowych i recenzowanych materiałów z konferencji
międzynarodowych, o których mowa w art. 265 ust. 9 pkt 2, oraz sposób
ustalania i przypisywania im liczby punktów, mając na uwadze uznaną
renomę czasopism i materiałów z konferencji.
3. Wykazy, o których mowa w ust. 2 pkt 2, sporządza minister i udostępnia
w BIP na swojej stronie podmiotowej. Sporządzając wykaz, o którym mowa
w ust. 2 pkt 2 lit. b, minister przypisuje czasopismom i materiałom z konferencji
dyscypliny naukowe.

art. 268. więcej Art. 268. 1. KEN podejmuje uchwałę w sprawie proponowanych kategorii
naukowych na podstawie wyników ewaluacji.
2. Przewodniczący KEN przekazuje ministrowi uchwałę, o której mowa w ust. 1,
w terminie 7 dni od dnia jej podjęcia.

art. 269. więcej Art. 269. 1. Minister, biorąc pod uwagę uchwałę, o której mowa
w art. 268 ust. 1, w drodze decyzji administracyjnej, przyznaje kategorię naukową A+, A, B+, B albo C, przy czym kategoria A+ jest kategorią najwyższą, a kategoria C
– najniższą.
2. Kategoria naukowa jest przyznawana na okres do dnia, w którym decyzja
o przyznaniu kategorii naukowej w ramach kolejnej ewaluacji stanie się ostateczna.
W przypadku gdy podmiot nie jest objęty kolejną ewaluacją w danej dyscyplinie, traci
kategorię naukową z końcem roku, w którym rozpoczęła się ta ewaluacja.
3. Minister wydaje decyzję w sprawie przyznania kategorii naukowej w terminie
do dnia 31 lipca roku następującego po ostatnim roku okresu objętego ewaluacją.
4. Od decyzji przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy w terminie
30 dni od dnia doręczenia decyzji.
5. Wniosek jest opiniowany przez KEN w terminie 2 miesięcy od dnia
otrzymania wniosku przekazanego przez ministra.
6. W przypadku połączenia, o którym mowa w art. 35 ust. 3 i art. 43 ust. 1, oraz
włączenia, o którym mowa w art. 35 ust. 4–6 i art. 44 ust. 1, uczelnia utworzona
w wyniku połączenia oraz uczelnia, do której włączono inny podmiot, zachowuje
kategorię naukową najwyższą z posiadanych w danej dyscyplinie odpowiednio przez
podmioty uczestniczące w połączeniu oraz podmioty uczestniczące we włączeniu.
Przepis stosuje się odpowiednio w przypadku połączenia instytutów badawczych,
instytutów PAN lub instytutów międzynarodowych oraz włączenia do nich innego
podmiotu.

art. 270. więcej Art. 270. Do postępowań w sprawie przyznania kategorii naukowej nie stosuje
się przepisów art. 10, art. 35–37, art. 61 § 4, art. 79a, art. 81 oraz art. 96a–96n Kpa.

art. 271. więcej Art. 271. 1. KEN powołuje minister.
2. W skład KEN wchodzą:
1) po 3 przedstawicieli poszczególnych dziedzin;
2) 7 osób z doświadczeniem w zakresie polityki naukowej.
3. Członkowie KEN, o których mowa w ust. 2 pkt 1, są powoływani spośród
osób, o których mowa w ust. 4.
4. Uczelnia, instytut PAN, instytut badawczy oraz instytut międzynarodowy
mogą zgłosić po jednym kandydacie w każdej dziedzinie, w ramach której prowadzą
działalność naukową, jeżeli:
1) co najmniej w 1 dyscyplinie w danej dziedzinie posiadają kategorię naukową
A+, A albo B+ oraz
2) nie posiadają kategorii naukowej C.
5. Kadencja KEN trwa 4 lata i rozpoczyna się w dniu 1 stycznia. Ta sama osoba
może być członkiem KEN nie dłużej niż przez 2 kolejne kadencje.
6. Pracami KEN kieruje przewodniczący, wskazany przez ministra spośród
członków KEN.
7. Obsługę KEN zapewnia urząd obsługujący ministra.

art. 272. więcej Art. 272. 1. Członkiem KEN może być osoba, która:
1) ma nieposzlakowaną opinię i przestrzega zasad etyki naukowej;
2) nie popełniła czynu określonego w art. 115 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r.
o prawie autorskim i prawach pokrewnych, stwierdzonego prawomocnym
wyrokiem;
3) posiada co najmniej stopień doktora;
4) aktywnie uczestniczy w realizacji badań naukowych i ma znaczące osiągnięcia
w tym zakresie;
5) nie ukończyła 70. roku życia do dnia rozpoczęcia kadencji KEN;
6) spełnia wymagania, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1–6.
2. Członkiem KEN nie może być:
1) członek PKA;
2) członek RDN;
3) członek Komitetu Polityki Naukowej, zwanego dalej „KPN”;
4) rektor;
5) (uchylony)
6) Prezes i wiceprezes PAN;
7) przewodniczący lub wiceprzewodniczący RGNiSW;
8) dyrektor instytutu PAN;
9) dyrektor instytutu badawczego;
10) dyrektor instytutu międzynarodowego.

art. 273. więcej Art. 273. 1. Przewodniczący KEN stwierdza wygaśnięcie mandatu członka KEN
w przypadku:
1) śmierci;
2) złożenia rezygnacji;
3) niezłożenia oświadczenia lustracyjnego albo informacji lustracyjnej;
4) niespełniania choćby jednego z wymagań określonych w art. 272 ust. 1 pkt 1–3
i 6 oraz ust. 2;
5) niewykonywania pracy w KEN przez okres dłuższy niż 6 miesięcy.
2. W przypadku wygaśnięcia mandatu członka KEN minister może powołać
nowego członka, który pełni funkcję do końca kadencji.

art. 274. więcej Art. 274. 1. Do zadań KEN należy:
1) przeprowadzanie ewaluacji jakości działalności naukowej, o której mowa
w art. 265;
2) przygotowanie projektów wykazów, o których mowa w art. 267 ust. 2 pkt 2;
3) przedstawianie ministrowi propozycji kategorii naukowych dla podmiotów
poddanych ewaluacji;
4) sporządzanie opinii i ocen w sprawach określonych przez ministra lub z własnej
inicjatywy;
5) ewaluacja jakości kształcenia w szkole doktorskiej;
6) sporządzanie analiz w zakresie ewaluacji jakości działalności naukowej i jakości
kształcenia w szkołach doktorskich;
7) współpraca z krajowymi i międzynarodowymi instytucjami zajmującymi się
ewaluacją jakości działalności naukowej.
2. W pracach KEN mogą uczestniczyć eksperci. Do ekspertów stosuje się
odpowiednio przepis art. 272 ust. 1.
3. Kandydat na eksperta urodzony przed dniem 1 sierpnia 1972 r. składa
przewodniczącemu KEN oświadczenie dotyczące pracy lub służby w organach
bezpieczeństwa państwa lub współpracy z tymi organami w okresie od dnia 22 lipca
1944 r. do dnia 31 lipca 1990 r

art. 275. więcej Art. 275. 1. Nauczyciel akademicki podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej
za przewinienie dyscyplinarne stanowiące czyn uchybiający obowiązkom nauczyciela
akademickiego lub godności zawodu nauczyciela akademickiego.
2. Ustanie zatrudnienia w uczelni nie wyłącza odpowiedzialności dyscyplinarnej
za przewinienie dyscyplinarne popełnione w trakcie tego zatrudnienia.
3. Odpowiedzialność, o której mowa w niniejszym rozdziale, nie wyłącza
odpowiedzialności dyscyplinarnej lub zawodowej przewidzianej w odrębnych
przepisach.

art. 276. więcej Art. 276. 1. Karami dyscyplinarnymi są:
1) upomnienie;
2) nagana;
3) nagana z obniżeniem wynagrodzenia zasadniczego o 10%–25% na okres od
miesiąca do 2 lat;
4) pozbawienie prawa do wykonywania zadań promotora, recenzenta oraz członka
komisji w postępowaniach w sprawie nadania stopnia doktora, stopnia doktora
habilitowanego oraz tytułu profesora na okres od roku do 5 lat;
5) pozbawienie prawa do pełnienia funkcji kierowniczych w uczelniach na okres od
6 miesięcy do 5 lat;
6) wydalenie z pracy w uczelni;
7) wydalenie z pracy w uczelni z zakazem wykonywania pracy w uczelniach na
okres od 6 miesięcy do 5 lat;
8) pozbawienie prawa do wykonywania zawodu nauczyciela akademickiego na
okres 10 lat.
2. Za jedno przewinienie dyscyplinarne orzeka się jedną karę dyscyplinarną, a za
kilka przewinień orzeka się jedną karę, najsurowszą.
3. Informację o prawomocnym orzeczeniu kary dyscyplinarnej, o której mowa
w ust. 1 pkt 4–8, zamieszcza się w systemie, o którym mowa w art. 342 ust. 1.

art. 277. więcej Art. 277. 1. Rzeczników dyscyplinarnych w uczelni powołuje rektor spośród
nauczycieli akademickich posiadających co najmniej stopień doktora.
2. Minister powołuje 14 rzeczników dyscyplinarnych spośród nauczycieli
akademickich, z których:
1) 7 reprezentuje każdą z dziedzin i posiada stopień doktora habilitowanego lub
tytuł profesora;
2) 7 posiada co najmniej stopień doktora w zakresie nauk prawnych.
3. Rzecznik dyscyplinarny, o którym mowa w ust. 2, jest właściwy w sprawach
dotyczących czynów nauczycieli akademickich pełniących funkcje rektora,
przewodniczącego uczelnianej komisji dyscyplinarnej, przewodniczącego i członka
komisji dyscyplinarnej przy RGNiSW oraz przewodniczącego i członka komisji
dyscyplinarnej przy ministrze.
4. Kadencja rzeczników dyscyplinarnych trwa 4 lata i rozpoczyna się
w przypadku rzeczników powoływanych przez:
1) rektora – w dniu 1 stycznia roku następującego po roku, w którym rozpoczęła się
kadencja rektora;
2) ministra – w dniu 1 stycznia.
5. Rzecznik dyscyplinarny jest związany poleceniami organu, który go powołał,
w zakresie rozpoczęcia prowadzenia sprawy. Polecenia nie mogą dotyczyć czynności
podejmowanych przez rzecznika w ramach prowadzonych spraw.

art. 278. więcej Art. 278. 1. W postępowaniach dyscyplinarnych orzekają uczelniane komisje
dyscyplinarne, komisja dyscyplinarna przy RGNiSW oraz komisja dyscyplinarna przy
ministrze.
2. Uczelniana komisja dyscyplinarna pochodzi z wyboru. Tryb wyboru i skład
komisji określa statut uczelni.
3. Komisję dyscyplinarną przy RGNiSW wybiera RGNiSW. Tryb wyboru
i skład komisji określa statut RGNiSW.
4. W skład uczelnianej komisji dyscyplinarnej oraz komisji dyscyplinarnej przy
RGNiSW wchodzi co najmniej 1 student.
5. Komisję dyscyplinarną przy ministrze powołuje minister spośród nauczycieli
akademickich reprezentujących wszystkie dziedziny i posiadających co najmniej
stopień doktora.
6. Osoba pełniąca funkcję organu uczelni może być członkiem komisji
dyscyplinarnej po upływie 4 lat od zaprzestania pełnienia tej funkcji.
7. Komisje dyscyplinarne są niezawisłe w zakresie orzekania oraz niezależne od
organów władzy publicznej i organów uczelni. Komisje dyscyplinarne samodzielnie
ustalają stan faktyczny i rozstrzygają zagadnienia prawne i nie są związane
rozstrzygnięciami innych organów stosujących prawo, z wyjątkiem prawomocnego
skazującego wyroku sądu oraz opinii komisji do spraw etyki w nauce PAN.

art. 279. więcej Art. 279. W postępowaniu dyscyplinarnym orzekają:
1) w pierwszej instancji:
a) uczelniana komisja dyscyplinarna – w przypadku gdy rzecznik
dyscyplinarny wniósł o zastosowanie kary określonej w art. 276 ust. 1 pkt 2
albo 3 wobec nauczyciela akademickiego innego niż wymieniony
w art. 277 ust. 3,
b) komisja dyscyplinarna przy RGNiSW – w przypadku nauczyciela
akademickiego:
– w stosunku do którego rzecznik dyscyplinarny wniósł o zastosowanie
kary określonej w art. 276 ust. 1 pkt 4–8,
– wymienionego w art. 277 ust. 3;
2) w drugiej instancji – komisja dyscyplinarna przy ministrze.

art. 280. więcej Art. 280. Kadencja komisji dyscyplinarnej trwa 4 lata i rozpoczyna się
w przypadku:
1) uczelnianej komisji dyscyplinarnej – z początkiem kadencji senatu uczelni;
2) komisji dyscyplinarnej przy RGNiSW oraz komisji dyscyplinarnej przy
ministrze – w dniu 1 stycznia.

art. 281. więcej Art. 281. Obsługę komisji dyscyplinarnej przy RGNiSW, komisji
dyscyplinarnej przy ministrze oraz rzeczników dyscyplinarnych powołanych przez
ministra zapewnia urząd obsługujący ministra.

art. 282. więcej Art. 282. Rektor, po otrzymaniu zawiadomienia o popełnieniu czynu mającego
znamiona przewinienia dyscyplinarnego lub powzięciu w inny sposób informacji
o możliwości popełnienia takiego czynu, może:
1) skierować sprawę do mediacji – w przypadku gdy wskutek czynu zaistniał spór
między osobą, której dotyczy zawiadomienie lub informacja, a pokrzywdzonym;
2) nałożyć karę upomnienia – w przypadku gdy czyn stanowi przewinienie
dyscyplinarne mniejszej wagi i udowodnienie winy nie wymaga
przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego;
3) polecić rzecznikowi dyscyplinarnemu rozpoczęcie prowadzenia sprawy.

art. 283. więcej Art. 283. 1. Mediację prowadzi się za zgodą osoby, której czynu dotyczy
zawiadomienie lub informacja, o których mowa w art. 282, oraz pokrzywdzonego.
2. Mediację prowadzi nauczyciel akademicki wskazany przez rektora.
3. Nauczyciel akademicki prowadzący mediację sporządza sprawozdanie z jej
wyników i przekazuje je rektorowi.
4. W przypadku gdy w wyniku mediacji zostanie zawarta ugoda, podpisuje ją
również nauczyciel akademicki prowadzący mediację i dołącza do sprawozdania,
o którym mowa w ust. 3.
5. W przypadku gdy w wyniku mediacji nie zostanie zawarta ugoda, rektor
poleca rzecznikowi dyscyplinarnemu rozpoczęcie prowadzenia sprawy.

art. 284. więcej Art. 284. 1. W przypadku gdy czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne
mniejszej wagi, karę upomnienia nakłada się po uprzednim wysłuchaniu nauczyciela
akademickiego.
2. Nauczyciel akademicki ukarany karą upomnienia może wnieść odwołanie do
sądu pracy, właściwego dla siedziby uczelni. Odwołanie wnosi się w terminie 14 dni
od dnia doręczenia zawiadomienia o ukaraniu.
3. Karę upomnienia uważa się za niebyłą po roku od dnia doręczenia
zawiadomienia o ukaraniu. Rektor może, z własnej inicjatywy lub na wniosek
zakładowej organizacji związkowej reprezentującej nauczyciela akademickiego,
uznać karę za niebyłą przed upływem tego terminu.
4. W przypadku wydania przez sąd pracy orzeczenia o uchyleniu kary
upomnienia albo uznania tej kary za niebyłą, odpis zawiadomienia o ukaraniu usuwa
się z akt osobowych nauczyciela akademickiego.

art. 285. więcej Art. 285. 1. Rzecznik dyscyplinarny rozpoczyna prowadzenie sprawy z urzędu
lub na polecenie organu, który go powołał.
2. Rzecznik dyscyplinarny dokonuje czynności w zakresie niezbędnym do
sporządzenia:
1) postanowienia o wszczęciu albo odmowie wszczęcia postępowania
wyjaśniającego albo
2) wniosku do rektora o ukaranie karą, o której mowa w art. 276 ust. 1 pkt 1,
w przypadku gdy czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne mniejszej wagi.

art. 286. więcej Art. 286. 1. Stronami w postępowaniu wyjaśniającym są osoba, której czynu
dotyczy postępowanie wyjaśniające, i pokrzywdzony lub osoba, która zawiadomiła
o popełnieniu czynu mającego znamiona przewinienia dyscyplinarnego.
2. Osoba, której czynu dotyczy postępowanie wyjaśniające, ma prawo do:
1) składania wyjaśnień;
2) odmowy składania wyjaśnień;
3) odmowy odpowiedzi na poszczególne pytania;
4) korzystania z pomocy wybranego obrońcy;
5) zgłaszania wniosków dowodowych;
6) zapoznania się po zakończeniu postępowania dowodowego w postępowaniu
wyjaśniającym z zebranymi dowodami i zgłoszenia wniosku o jego uzupełnienie
w terminach wyznaczonych przez rzecznika dyscyplinarnego.

art. 287. więcej Art. 287. 1. Rzecznik dyscyplinarny wszczyna postępowanie wyjaśniające
niezwłocznie, nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania polecenia
organu, który go powołał, lub powzięcia w inny sposób informacji o popełnieniu
czynu mającego znamiona przewinienia dyscyplinarnego.
2. Postępowanie wyjaśniające wszczyna się z urzędu w przypadku czynu
polegającego na:
1) przywłaszczeniu sobie autorstwa albo wprowadzeniu w błąd co do autorstwa
całości lub części cudzego utworu albo artystycznego wykonania;
2) rozpowszechnieniu, bez podania nazwiska lub pseudonimu twórcy, cudzego
utworu w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania;
3) rozpowszechnieniu, bez podania nazwiska lub pseudonimu twórcy, cudzego
artystycznego wykonania albo publicznym zniekształceniu takiego utworu,
artystycznego wykonania, fonogramu, wideogramu lub nadania;
4) naruszeniu cudzych praw autorskich lub praw pokrewnych w sposób inny niż
określony w pkt 1–3;
5) sfałszowaniu badań naukowych lub ich wyników lub dokonaniu innego oszustwa
naukowego;
6) przyjęciu lub żądaniu korzyści majątkowej lub osobistej albo jej obietnicy
w związku z pełnieniem funkcji lub zajmowaniem stanowiska w uczelni;
7) powołaniu się na wpływy w uczelni, instytucji państwowej, samorządowej lub
jednostce organizacyjnej dysponującej środkami publicznymi albo
wywoływaniu przekonania innej osoby lub utwierdzaniu jej w przekonaniu
o istnieniu takich wpływów i podjęciu się pośrednictwa w załatwieniu sprawy
w zamian za korzyść majątkową lub osobistą albo jej obietnicę;
8) udzieleniu albo obietnicy udzielenia korzyści majątkowej lub osobistej w zamian
za pośrednictwo w załatwieniu sprawy w uczelni przez wywarcie wpływu na
decyzję, działanie lub zaniechanie osoby pełniącej funkcję lub zajmującej
stanowisko w uczelni, w związku z pełnieniem tej funkcji lub zajmowaniem
stanowiska.
3. W postępowaniu wyjaśniającym może być przeprowadzone postępowanie
mediacyjne.
4. Rzecznik dyscyplinarny może ograniczyć czynności dowodowe
w postępowaniu wyjaśniającym do przesłuchania osoby, której czynu dotyczy to postępowanie, i pokrzywdzonego oraz przeprowadzenia i utrwalenia w protokołach
czynności, których nie będzie można powtórzyć.
5. Jeżeli świadek, biegły lub osoba, której czynu dotyczy postępowanie
wyjaśniające, bez usprawiedliwienia nie stawi się na wezwanie rzecznika
dyscyplinarnego albo świadek lub biegły bezpodstawnie odmawia zeznań, rzecznik
dyscyplinarny może zwrócić się do sądu rejonowego, właściwego ze względu na
miejsce zamieszkania osoby wezwanej, o nałożenie kary pieniężnej w wysokości do
1500 zł za nieusprawiedliwione niestawiennictwo albo za odmowę zeznań. Świadek,
biegły lub osoba, której czynu dotyczy postępowanie wyjaśniające, nie podlegają tej
karze, jeżeli nie byli uprzedzeni o skutkach niestawiennictwa albo odmowy złożenia
zeznań.
6. Postępowanie wyjaśniające kończy się, w terminie 6 miesięcy od dnia jego
wszczęcia:
1) skierowaniem do właściwej komisji dyscyplinarnej wniosku o wszczęcie
postępowania dyscyplinarnego;
2) wnioskiem do rektora o ukaranie karą, o której mowa w art. 276 ust. 1 pkt 1,
w przypadku gdy czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne mniejszej wagi;
3) wydaniem postanowienia o umorzeniu postępowania wyjaśniającego.
7. Jeżeli w ocenie rzecznika dyscyplinarnego czyn ma znamiona przestępstwa,
rzecznik informuje o tym rektora.

art. 288. więcej Art. 288. 1. Postępowania wyjaśniającego nie wszczyna się po upływie 5 lat od
popełnienia czynu.
2. Jeżeli czyn zawiera znamiona przestępstwa, postępowanie wyjaśniające może
być wszczęte do upływu okresu przedawnienia karalności tego przestępstwa.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do postępowania wyjaśniającego wobec
nauczyciela akademickiego, któremu zarzuca się popełnienie czynu, o którym mowa
w art. 287 ust. 2 pkt 1–5.

art. 289. więcej Art. 289. 1. Na postanowienie o umorzeniu postępowania wyjaśniającego,
w terminie 14 dni od dnia jego doręczenia, osobie, której czynu dotyczy to
postępowanie, osobie, która zawiadomiła o popełnieniu czynu mającego znamiona
przewinienia dyscyplinarnego, pokrzywdzonemu oraz organowi, który polecił
rozpoczęcie prowadzenia sprawy, przysługuje zażalenie do właściwej komisji
dyscyplinarnej, o której mowa w art. 279 pkt 1.
2. Jeżeli po uwzględnieniu zażalenia i uchyleniu postanowienia o umorzeniu
postępowania wyjaśniającego, o którym mowa w ust. 1, rzecznik dyscyplinarny wyda
takie samo postanowienie, przysługuje na nie zażalenie do komisji dyscyplinarnej przy
ministrze. Zażalenie wnosi się w terminie 14 dni od dnia doręczenia postanowienia.
3. W przypadku uwzględnienia zażalenia i uchylenia postanowienia o umorzeniu
postępowania wyjaśniającego, o którym mowa w ust. 2, minister poleca prowadzenie
postępowania wyjaśniającego rzecznikowi dyscyplinarnemu powołanemu przez
ministra, a w przypadku gdy postanowienie o umorzeniu wydał rzecznik
dyscyplinarny powołany przez ministra – innemu rzecznikowi dyscyplinarnemu
powołanemu przez ministra.
4. Rzecznik dyscyplinarny, o którym mowa w ust. 3, wydaje postanowienie
o umorzeniu postępowania wyjaśniającego, na które nie przysługuje zażalenie, albo
kieruje wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego do komisji dyscyplinarnej
przy RGNiSW.

art. 290. więcej Art. 290. W przypadku gdy:
1) zachodzi długotrwała przeszkoda uniemożliwiająca prowadzenie postępowania
wyjaśniającego lub
2) wszczęto postępowanie przygotowawcze lub postępowanie sądowe dotyczące
czynu będącego przedmiotem postępowania wyjaśniającego
– rzecznik dyscyplinarny może wydać postanowienie o zawieszeniu postępowania
wyjaśniającego na czas trwania przeszkody, postępowania przygotowawczego lub
postępowania sądowego.

art. 291. więcej Art. 291. 1. Komisje dyscyplinarne orzekają w składzie co najmniej 3 członków.
2. W składzie orzekającym komisji dyscyplinarnej przy ministrze co najmniej 1
z członków posiada co najmniej stopień doktora w zakresie nauk prawnych.
3. Przewodniczącym składu orzekającego jest nauczyciel akademicki
posiadający stopień naukowy albo stopień w zakresie sztuki nie niższy niż stopień
obwinionego, a w przypadku gdy obwiniony posiada tytuł profesora – nauczyciel
akademicki posiadający tytuł profesora.

art. 292. więcej Art. 292. 1. Stronami w postępowaniu dyscyplinarnym są obwiniony i rzecznik
dyscyplinarny.
2. Do obwinionego stosuje się odpowiednio przepisy art. 286 ust. 2.

art. 293. więcej Art. 293. 1. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna się na wniosek rzecznika
dyscyplinarnego.
2. W postępowaniu dyscyplinarnym może być przeprowadzone postępowanie
mediacyjne.
3. Posiedzenie komisji dyscyplinarnej może odbyć się pod nieobecność
obwinionego lub rzecznika dyscyplinarnego, o ile zostali oni prawidłowo
zawiadomieni o terminie i miejscu posiedzenia.
4. W przypadku gdy rzecznik dyscyplinarny wniósł o orzeczenie kary, o której
mowa w art. 276 ust. 1 pkt 6–8, a obwiniony nie ma obrońcy z wyboru,
przewodniczący składu orzekającego komisji dyscyplinarnej wyznacza obrońcę
z urzędu spośród nauczycieli akademickich.
5. Rozprawa dyscyplinarna jest jawna tylko dla pracowników danej uczelni,
przedstawicieli samorządu studentów i doktorantów, jeżeli przewinienie
dyscyplinarne dotyczy praw studenta lub doktoranta, pokrzywdzonego,
przedstawicieli RGNiSW, przedstawicieli ministra oraz, za zgodą obwinionego, dla
przedstawiciela związku zawodowego, którego obwiniony jest członkiem.
6. Jeżeli świadek lub biegły bez usprawiedliwienia nie stawi się na wezwanie
komisji dyscyplinarnej albo bezpodstawnie odmawia zeznań, przewodniczący składu
orzekającego komisji dyscyplinarnej może zwrócić się do sądu rejonowego,
właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby wezwanej, o nałożenie kary
pieniężnej w wysokości do 1500 zł za nieusprawiedliwione niestawiennictwo albo za
odmowę zeznań. Świadek lub biegły nie podlegają tej karze, jeżeli nie byli uprzedzeni
o skutkach niestawiennictwa albo odmowy złożenia zeznań.

art. 294. więcej Art. 294. 1. Orzeczenia komisji dyscyplinarnej zapadają zwykłą większością
głosów składu orzekającego.
2. Komisja dyscyplinarna orzeka o:
1) uniewinnieniu obwinionego;
2) odstąpieniu od wymierzenia kary dyscyplinarnej;
3) ukaraniu obwinionego;
4) umorzeniu postępowania dyscyplinarnego.
3. Postępowanie dyscyplinarne umarza się, w przypadku gdy:
1) społeczna szkodliwość przewinienia dyscyplinarnego jest znikoma;
2) obwiniony w chwili popełnienia przewinienia dyscyplinarnego był
niepoczytalny;
3) obwiniony zmarł;
4) nastąpiło przedawnienie karalności;
5) postępowanie dyscyplinarne co do tego samego przewinienia dyscyplinarnego
tej samej osoby zostało prawomocnie zakończone albo wcześniej wszczęte toczy
się.
4. Postępowanie dyscyplinarne może być umorzone, jeżeli orzeczenie kary
dyscyplinarnej byłoby oczywiście niecelowe ze względu na rodzaj i wysokość kary
lub innego środka prawomocnie orzeczonych za ten sam czyn w innym postępowaniu,
a interes pokrzywdzonego temu się nie sprzeciwia.

art. 295. więcej Art. 295. 1. Od orzeczenia komisji dyscyplinarnej, o której mowa
w art. 279 pkt 1, stronom przysługuje odwołanie do komisji dyscyplinarnej przy
ministrze, w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem.
2. Od prawomocnego orzeczenia komisji dyscyplinarnej przy ministrze stronom
przysługuje odwołanie do Sądu Apelacyjnego w Warszawie – Sądu Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych. Do odwołania stosuje się przepisy ustawy z dnia
17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1460, z
późn. zm.) dotyczące apelacji. Od orzeczenia sądu apelacyjnego nie służy skarga
kasacyjna.

art. 296. więcej Art. 296. 1. Postępowanie dyscyplinarne zakończone prawomocnym
orzeczeniem można wznowić, jeżeli:
1) w związku z postępowaniem dopuszczono się rażącego naruszenia prawa, które
mogło mieć wpływ na treść orzeczenia;
2) po wydaniu orzeczenia ujawniono nowe fakty lub dowody nieznane w chwili
jego wydania, wskazujące na to, że obwiniony jest niewinny, ukarano go za
popełnienie innego przewinienia dyscyplinarnego lub bezpodstawnie umorzono
postępowanie dyscyplinarne;
3) w trakcie postępowania naruszono przepisy, przez co uniemożliwiono lub
w poważnym stopniu utrudniono obwinionemu korzystanie z prawa do obrony
albo orzeczenie wydała komisja w niewłaściwym składzie, albo zasiadała w niej
osoba podlegająca wyłączeniu;
4) uchylono lub istotnie zmieniono treść prawomocnego orzeczenia stanowiącego
podstawę umorzenia postępowania zgodnie z art. 294 ust. 4.
2. Wznowienie nie może nastąpić z przyczyny wymienionej w ust. 1 pkt 1, jeżeli
była ona przedmiotem rozpoznania przez sąd, o którym mowa w art. 295 ust. 2.
3. Wznowienie postępowania dyscyplinarnego na niekorzyść obwinionego nie
jest dopuszczalne po jego śmierci albo po upływie 5 lat od popełnienia czynu będącego
podstawą orzeczenia, a gdy czyn stanowił przestępstwo – po upływie okresu
przedawnienia karalności tego przestępstwa lub w przypadku wykonania kary i jej
zatarcia.
4. Wniosek o wznowienie postępowania dyscyplinarnego mogą składać,
w terminie 30 dni od dnia powzięcia wiadomości o przyczynie uzasadniającej
wznowienie: obwiniony, obrońca, rzecznik dyscyplinarny, a po śmierci obwinionego
lub gdy zachodzą uzasadnione wątpliwości co do jego poczytalności – także jego
małżonek, krewny w linii prostej, brat lub siostra.
5. Rozprawa dyscyplinarna jest jawna tylko dla osób, o których mowa
w art. 293 ust. 5, a także dla osoby, na żądanie której prowadzi się postępowanie,
w przypadku gdy obwiniony zmarł lub gdy zachodzą uzasadnione wątpliwości co do
jego poczytalności.

art. 297. więcej Art. 297. W przypadku gdy wszczęto postępowanie przygotowawcze lub
postępowanie sądowe dotyczące czynu będącego przedmiotem postępowania
dyscyplinarnego, postępowanie to może zostać zawieszone na czas trwania
postępowania przygotowawczego lub postępowania sądowego.

art. 298. więcej Art. 298. 1. Przedawnienie karalności następuje po upływie 5 lat od wszczęcia
postępowania dyscyplinarnego.
2. Jeżeli czyn zawiera znamiona przestępstwa, przedawnienie karalności
następuje w terminach określonych w przepisach odrębnych.
3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do czynów, o których mowa
w art. 287 ust. 2 pkt 1–5. Karalność tych czynów nie podlega przedawnieniu.

art. 299. więcej Art. 299. 1. Komisja dyscyplinarna doręcza orzeczenie wraz z uzasadnieniem
stronom postępowania i przekazuje je rektorowi uczelni zatrudniającej nauczyciela
akademickiego oraz ministrowi, w terminie 30 dni od dnia jego wydania.
2. Informację o prawomocnym orzeczeniu w sprawach czynów, o których mowa
w art. 287 ust. 2 pkt 1–5, komisja dyscyplinarna przekazuje podmiotowi, o którym
mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2 i 3.

art. 300. więcej Art. 300. 1. Kary dyscyplinarne określone w art. 276 ust. 1:
1) pkt 1–3 – ulegają zatarciu po upływie 3 lat,
2) pkt 4–7 – ulegają zatarciu po upływie 5 lat,
3) pkt 8 – ulegają zatarciu po upływie 15 lat
– od dnia ich wykonania, jeżeli w tym okresie osoba ukarana nie została ponownie
ukarana dyscyplinarnie albo skazana przez sąd za umyślne przestępstwo lub umyślne
przestępstwo skarbowe.
2. Komisja dyscyplinarna, która orzekła karę dyscyplinarną, na wniosek
ukaranego złożony nie wcześniej niż po upływie 2 lat od dnia wykonania kary może
postanowić o jej zatarciu.

art. 301. więcej Art. 301. W sprawach przewinień dyscyplinarnych, które mogą stanowić
naruszenie zasad etyki w nauce, komisja dyscyplinarna może zwrócić się o wydanie
opinii do komisji do spraw etyki w nauce PAN. Opinia wiąże w zakresie ustalenia, czy
czyn ma znamiona czynu, o którym mowa w art. 287 ust. 2 pkt 1–5.

art. 302. więcej Art. 302. 1. Rektor może zawiesić w pełnieniu obowiązków nauczyciela
akademickiego, przeciwko któremu wszczęto postępowanie karne lub dyscyplinarne,
a także w toku postępowania wyjaśniającego, jeżeli ze względu na wagę i
wiarygodność przedstawionych zarzutów celowe jest odsunięcie go od wykonywania
obowiązków.
2. Nauczyciel akademicki zostaje z mocy prawa zawieszony w pełnieniu
obowiązków z dniem jego tymczasowego aresztowania.
3. Zawieszenie w pełnieniu obowiązków nie może trwać dłużej niż 6 miesięcy.
Okres zawieszenia może być przedłużany o kolejne 6 miesięcy, w przypadku gdy
przeciwko nauczycielowi akademickiemu toczy się nadal postępowanie karne.
4. Od decyzji o zawieszeniu w pełnieniu obowiązków nauczycielowi
akademickiemu przysługuje odwołanie do sądu pracy właściwego dla siedziby
uczelni.

art. 303. więcej Art. 303. 1. Wynagrodzenie zasadnicze nauczyciela akademickiego w okresie
zawieszenia w pełnieniu obowiązków może ulec obniżeniu nie więcej niż o 50%,
a tymczasowo aresztowanego ulega obniżeniu nie więcej niż o 50%, począwszy od
pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym
nastąpiło zawieszenie. W okresie zawieszenia w pełnieniu obowiązków nie
przysługują zmienne składniki wynagrodzenia, o których mowa w art. 136 ust. 2.
2. Jeżeli postępowanie dyscyplinarne lub karne zakończy się umorzeniem
z powodu braku dowodów winy albo orzeczeniem lub wyrokiem uniewinniającym,
nauczycielowi akademickiemu wypłaca się część wynagrodzenia, o którą zostało ono
obniżone.

art. 304. więcej Art. 304. Uczelnia oraz minister mogą zapewnić osobom powołanym albo
wybranym do pełnienia funkcji rzecznika dyscyplinarnego oraz członka komisji
dyscyplinarnej ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej z tytułu wykonywania
ich zadań.

art. 305. więcej Art. 305. Do postępowań w sprawach odpowiedzialności dyscyplinarnej
nauczycieli akademickich, w zakresie nieuregulowanym w ustawie, stosuje się
odpowiednio przepisy ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania
karnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 1987 i 2399 oraz z 2019 r. poz. 150, 679, 1255 i 1694),
z wyłączeniem art. 82.

art. 306. więcej Art. 306. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki określi,
w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb prowadzenia mediacji, postępowania
wyjaśniającego i postępowania dyscyplinarnego w sprawach odpowiedzialności
dyscyplinarnej nauczycieli akademickich, a także sposób wykonywania kar
dyscyplinarnych i ich zatarcia, mając na uwadze konieczność zapewnienia rzetelności,
obiektywności, przejrzystości i sprawności prowadzenia postępowań.

art. 307. więcej Art. 307. 1. Student podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej za naruszenie
przepisów obowiązujących w uczelni oraz za czyn uchybiający godności studenta.
2. Za ten sam czyn student nie może być ukarany jednocześnie przez rektora
i komisję dyscyplinarną.

art. 308. więcej Art. 308. Karami dyscyplinarnymi są:
1) upomnienie;
2) nagana;
3) nagana z ostrzeżeniem;
4) zawieszenie w określonych prawach studenta na okres do 1 roku;
5) wydalenie z uczelni.

art. 309. więcej Art. 309. 1. Rzecznika dyscyplinarnego do spraw studentów powołuje rektor
spośród nauczycieli akademickich uczelni.
2. Rektor może powołać kilku rzeczników dyscyplinarnych do spraw studentów.
3. Do rzecznika dyscyplinarnego stosuje się odpowiednio przepisy
art. 277 ust. 4 pkt 1 oraz ust. 5.

art. 310. więcej Art. 310. 1. W sprawach dyscyplinarnych studentów orzekają komisja
dyscyplinarna oraz odwoławcza komisja dyscyplinarna, powołane spośród nauczycieli
akademickich i studentów uczelni, w trybie określonym w statucie.
2. Do komisji dyscyplinarnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 278 ust. 7
oraz art. 280 pkt 1.

art. 311. więcej Art. 311. Komisja dyscyplinarna orzeka w składzie złożonym
z przewodniczącego składu orzekającego, którym jest nauczyciel akademicki, oraz
w równej liczbie z nauczycieli akademickich i studentów.

art. 312. więcej Art. 312. 1. Za przewinienie mniejszej wagi rektor może wymierzyć studentowi
karę upomnienia, po uprzednim wysłuchaniu studenta lub jego obrońcy.
2. Student ukarany przez rektora karą upomnienia lub samorząd studencki może
wnieść odwołanie do komisji dyscyplinarnej. Odwołanie wnosi się w terminie 14 dni
od dnia doręczenia zawiadomienia o ukaraniu. Komisja dyscyplinarna może w tym
przypadku wymierzyć tylko karę upomnienia.
3. W przypadku podejrzenia popełnienia przez studenta czynu, o którym mowa
w art. 287 ust. 2 pkt 1–5, rektor niezwłocznie poleca przeprowadzenie postępowania
wyjaśniającego.
4. Jeżeli w wyniku postępowania wyjaśniającego zebrany materiał potwierdza
popełnienie czynu, o którym mowa w ust. 5, rektor wstrzymuje postępowanie
o nadanie tytułu zawodowego do czasu wydania orzeczenia przez komisję
dyscyplinarną oraz składa zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa.
5. W przypadku uzasadnionego podejrzenia popełnienia przez studenta
przestępstwa, rektor jednocześnie z poleceniem przeprowadzenia postępowania
wyjaśniającego może zawiesić studenta w prawach studenta do czasu wydania
orzeczenia przez komisję dyscyplinarną.

art. 313. więcej Art. 313. 1. Rzecznik dyscyplinarny do spraw studentów wszczyna
postępowanie wyjaśniające na polecenie rektora, którego informuje o dokonanych
ustaleniach.
2. Po zakończeniu postępowania wyjaśniającego rzecznik dyscyplinarny do
spraw studentów umarza postępowanie lub kieruje do komisji dyscyplinarnej wniosek
o ukaranie. Rzecznik dyscyplinarny może również złożyć wniosek do rektora
o wymierzenie kary upomnienia.
3. Postanowienie o umorzeniu postępowania wyjaśniającego wymaga
zatwierdzenia przez rektora. W przypadku odmowy zatwierdzenia postanowienia
rektor może polecić innemu rzecznikowi dyscyplinarnemu do spraw studentów
wszczęcie postępowania wyjaśniającego. Postanowienie tego rzecznika o umorzeniu
postępowania wyjaśniającego jest ostateczne.

art. 314. więcej Art. 314. 1. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna komisja dyscyplinarna na
wniosek rzecznika dyscyplinarnego do spraw studentów.
2. Wymierzenie studentowi za ten sam czyn kary w postępowaniu karnym lub
w postępowaniu w sprawach o wykroczenia nie stanowi przeszkody do wszczęcia
postępowania dyscyplinarnego.
3. Nie można wszcząć postępowania dyscyplinarnego po upływie 6 miesięcy od
dnia uzyskania przez rektora informacji o popełnieniu czynu uzasadniającego
nałożenie kary lub po upływie 3 lat od dnia jego popełnienia.
4. Jeżeli czyn zawiera znamiona przestępstwa, postępowanie może być wszczęte
do upływu okresu przedawnienia karalności tego przestępstwa.
5. Przepisów ust. 3 i 4 nie stosuje się do wszczęcia postępowania
dyscyplinarnego wobec studenta, któremu zarzuca się popełnienie czynu, o którym
mowa w art. 287 ust. 2 pkt 1–5.
6. Do wznowienia postępowania dyscyplinarnego stosuje się odpowiednio
przepisy art. 296 ust. 1. Wznowienie nie może nastąpić z przyczyny wymienionej
w art. 296 ust. 1 pkt 1, jeżeli była ona przedmiotem rozpoznania przez sąd, o którym
mowa w art. 318.
7. Wniosek o wznowienie postępowania dyscyplinarnego mogą wnieść osoba
ukarana lub rzecznik dyscyplinarny do spraw studentów w terminie 30 dni od dnia
powzięcia wiadomości o przyczynie uzasadniającej wznowienie.

art. 315. więcej Art. 315. 1. Do stron postępowania wyjaśniającego stosuje się odpowiednio
przepisy art. 286.
2. W przypadku gdy rzecznik dyscyplinarny do spraw studentów wnosi
o orzeczenie kary, o której mowa w art. 308 pkt 5, a obwiniony nie ma obrońcy z wyboru, przewodniczący składu orzekającego wyznacza obrońcę z urzędu spośród
nauczycieli akademickich lub studentów uczelni.

art. 316. więcej Art. 316. 1. Do stron postępowania dyscyplinarnego stosuje się odpowiednio
przepisy art. 292.
2. Rozprawa przed komisją dyscyplinarną jest jawna.
3. Komisja dyscyplinarna wyłącza jawność rozprawy w całości lub w części,
jeżeli jawność mogłaby naruszać dobre obyczaje albo jeżeli wymaga tego interes
obwinionego, uczelni lub osób trzecich. Wyłączenie jawności nie obejmuje ogłoszenia
orzeczenia.
4. Rektor lub komisja dyscyplinarna może zawiesić studenta w prawach studenta
w przypadku uporczywego nieusprawiedliwionego niestawiania się na wezwanie
rzecznika dyscyplinarnego do spraw studentów w postępowaniu wyjaśniającym lub
na posiedzenie komisji dyscyplinarnej mimo prawidłowego zawiadomienia.

art. 317. więcej Art. 317. 1. Od orzeczenia komisji dyscyplinarnej stronom przysługuje
odwołanie.
2. Odwołanie wnosi się do odwoławczej komisji dyscyplinarnej w terminie
14 dni od dnia doręczenia orzeczenia.

art. 318. więcej Art. 318. Od prawomocnego orzeczenia odwoławczej komisji dyscyplinarnej
służy skarga do sądu administracyjnego.

art. 319. więcej Art. 319. 1. Zatarcie kary dyscyplinarnej następuje po upływie 3 lat od
uprawomocnienia się orzeczenia o ukaraniu.
2. Organ, który orzekł karę dyscyplinarną, może orzec o jej zatarciu na wniosek
ukaranego, złożony nie wcześniej niż po upływie roku od uprawomocnienia się
orzeczenia o ukaraniu.

art. 320. więcej Art. 320. Do postępowania wyjaśniającego i postępowania dyscyplinarnego
wobec studentów w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się odpowiednio
przepisy ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego,
z wyłączeniem art. 82.

art. 321. więcej Art. 321. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki określi,
w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb postępowania wyjaśniającego
i postępowania dyscyplinarnego w sprawach studentów, a także sposób wykonywania
kar dyscyplinarnych i ich zatarcia, mając na uwadze konieczność zapewnienia
rzetelności, obiektywności, przejrzystości i sprawności prowadzenia postępowań.

art. 322. więcej Art. 322. 1. Doktorant podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej za naruszenie
przepisów obowiązujących w podmiocie prowadzącym szkołę doktorską oraz za czyn
uchybiający godności doktoranta. Do odpowiedzialności dyscyplinarnej doktorantów
stosuje się odpowiednio przepisy art. 307 ust. 2, art. 308–320 oraz przepisy wydane
na podstawie art. 321.
2. Komisja dyscyplinarna rozstrzygająca sprawę doktoranta orzeka w składzie
złożonym z przewodniczącego składu orzekającego, którym jest nauczyciel
akademicki albo pracownik naukowy, oraz w równej liczbie z doktorantów i
nauczycieli akademickich albo pracowników naukowych.

art. 323. więcej Art. 323. 1. Cudzoziemcy mogą podejmować i odbywać studia, kształcenie
w szkołach doktorskich, studia podyplomowe, kształcenie specjalistyczne i inne
formy kształcenia oraz uczestniczyć w prowadzeniu działalności naukowej lub
w prowadzeniu kształcenia, na podstawie:
1) umów międzynarodowych, na zasadach określonych w tych umowach;
2) umów zawieranych z podmiotami zagranicznymi przez uczelnie, na zasadach
określonych w tych umowach;
3) decyzji ministra;
4) decyzji dyrektora NAWA w odniesieniu do jej stypendystów;
5) decyzji dyrektora NCN o przyznaniu środków finansowych na realizację badań
podstawowych w formie projektu badawczego, stażu lub stypendium,
zakwalifikowanych do finansowania w drodze konkursu;
6) decyzji administracyjnej rektora, dyrektora instytutu PAN, dyrektora instytutu
badawczego lub dyrektora instytutu międzynarodowego.
2. Minister może przyznać cudzoziemcowi stypendium, finansowanie lub
dofinansowanie do kosztów opłat za usługi edukacyjne oraz ryczałt na koszty podróży,
utrzymania i zakwaterowania. Środki finansowe są wypłacane za pośrednictwem
NAWA.
3. Minister może upoważnić dyrektora NAWA do wydawania decyzji, o których
mowa w ust. 1 pkt 3.

art. 324. więcej Art. 324. 1. Cudzoziemiec może być zwolniony z opłat, o których mowa
w art. 79 ust. 1 pkt 2, 3 i 5 oraz art. 163 ust. 2, na zasadach określonych w umowie
między uczelniami albo umowie międzynarodowej. Zwolnienie cudzoziemca z tych
opłat może nastąpić również na podstawie:
1) decyzji administracyjnej rektora, dyrektora instytutu PAN lub dyrektora instytutu
badawczego;
2) decyzji ministra lub decyzji dyrektora NAWA w odniesieniu do jej
stypendystów.
2. Opłat, o których mowa w art. 79 ust. 1 pkt 5, nie pobiera się od:
1) cudzoziemca – obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej,
Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym i członków ich rodzin, mieszkających na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
2) cudzoziemca, któremu udzielono zezwolenia na pobyt stały, lub rezydenta
długoterminowego Unii Europejskiej;
3) cudzoziemca, któremu udzielono zezwolenia na pobyt czasowy w związku
z okolicznościami, o których mowa w art. 159 ust. 1 lub art. 186 ust. 1 pkt 3 lub
4 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2018 r. poz. 2094
i 2399 oraz z 2019 r. poz. 577 i 622);
4) cudzoziemca, który posiada status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej
albo korzysta z ochrony czasowej albo ochrony uzupełniającej na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
5) cudzoziemca – posiadacza certyfikatu poświadczającego znajomość języka
polskiego jako obcego, o którym mowa w art. 11a ust. 2 ustawy z dnia
7 października 1999 r. o języku polskim (Dz. U. z 2019 r. poz. 1480), co
najmniej na poziomie biegłości językowej C1;
6) posiadacza Karty Polaka lub osoby, której wydano decyzję w sprawie
stwierdzenia polskiego pochodzenia;
7) cudzoziemca będącego małżonkiem, wstępnym lub zstępnym obywatela
Rzeczypospolitej Polskiej, mieszkającym na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej;
8) cudzoziemca, któremu udzielono zezwolenia na pobyt czasowy w związku
z okolicznościami, o których mowa w art. 151 ust. 1 lub art. 151b ust. 1 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, lub przebywającego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w związku z korzystaniem z mobilności
krótkoterminowej naukowca na warunkach określonych w art. 156b ust. 1 tej
ustawy lub posiadającego wizę krajową w celu prowadzenia badań naukowych
lub prac rozwojowych.
3. Cudzoziemiec niewymieniony w ust. 2 pkt 2–8 nie może ubiegać się
o stypendium socjalne, o którym mowa w art. 86 ust. 1 pkt 1, oraz o kredyt studencki,
o którym mowa w art. 98 ust. 1.
4. Za członków rodzin osób, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się osoby
wymienione w art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw
członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. z 2019 r. poz. 293).

art. 325. więcej Art. 325. 1. Zatrudnienie cudzoziemca w podmiocie, o którym mowa
w art. 7 ust. 1 pkt 1–7, do realizacji zadań związanych z kształceniem i prowadzeniem
działalności naukowej następuje bez konieczności uzyskania zezwolenia i zgody
organu zatrudnienia.
2. Osoba, o której mowa w ust. 1, podlega obowiązkowi ubezpieczeń
społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego, a także korzysta z uprawnień na zasadach
obowiązujących obywateli polskich pozostających w stosunku pracy.

art. 326. więcej Art. 326. 1. Dyplom wydany przez uprawnioną uczelnię działającą w systemie
szkolnictwa wyższego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Organizacji
Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) lub Europejskiego Porozumienia
o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,
potwierdzający ukończenie:
1) trzyletnich studiów lub studiów pierwszego stopnia trwających co najmniej 3 lata
– potwierdza w Rzeczypospolitej Polskiej posiadanie wykształcenia na poziomie
studiów pierwszego stopnia;
2) studiów drugiego stopnia – potwierdza w Rzeczypospolitej Polskiej posiadanie
wykształcenia na poziomie studiów drugiego stopnia;
3) co najmniej czteroletnich studiów jednolitych – potwierdza w Rzeczypospolitej
Polskiej posiadanie wykształcenia na poziomie studiów drugiego stopnia, jeżeli
jest uważany za równorzędny dyplomowi ukończenia studiów drugiego stopnia
w państwie wydania.
2. Jeżeli dyplom potwierdzający ukończenie studiów za granicą daje prawo do
kontynuacji kształcenia na studiach drugiego stopnia lub ubiegania się o nadanie
stopnia doktora w państwie, w którego systemie szkolnictwa wyższego działa
uczelnia, która go wydała, uprawnia on w Rzeczypospolitej Polskiej odpowiednio do:
1) kontynuacji kształcenia na studiach drugiego stopnia albo
2) ubiegania się o nadanie stopnia doktora.
3. Dyplom potwierdzający ukończenie studiów wydany przez zagraniczną
uczelnię nie potwierdza posiadania w Rzeczypospolitej Polskiej wykształcenia na
określonym poziomie studiów ani nie daje uprawnień, o których mowa w ust. 2, jeżeli:
1) instytucja, która go wydała, lub instytucja, w której było prowadzone kształcenie:
a) nie działa w systemie szkolnictwa wyższego żadnego państwa lub
b) w rozumieniu prawa wewnętrznego państwa, w którego systemie
szkolnictwa wyższego działa ta instytucja, w dniu wydania dyplomu nie
była akredytowaną uczelnią lub realizowała program studiów
nieposiadający akredytacji;
2) program studiów albo jego część realizowano niezgodnie z przepisami państwa,
w którym było prowadzone kształcenie.
4. Dyrektor NAWA udziela, na wniosek zainteresowanego podmiotu, pisemnej
informacji o dyplomie wydanym przez zagraniczną uczelnię, o poziomie studiów
i statusie uczelni.

art. 327. więcej Art. 327. 1. Dyplom ukończenia studiów za granicą może być uznany za
równoważny odpowiedniemu polskiemu dyplomowi i tytułowi zawodowemu na
podstawie umowy międzynarodowej określającej równoważność, a w przypadku jej
braku – w drodze postępowania nostryfikacyjnego.
2. Osoba, której dyplom został uznany za równoważny polskiemu dyplomowi
i tytułowi, może posługiwać się odpowiednim polskim tytułem.
3. Ukończenie studiów na określonym poziomie przez cudzoziemca, który
uzyskał status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą, lub cudzoziemca posiadającego
zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w związku z okolicznością, o której mowa
w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. c lub d ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach,
który nie dysponuje dyplomem ukończenia studiów, może być potwierdzone w drodze
postępowania w sprawie potwierdzenia ukończenia studiów na określonym poziomie.
4. Postępowanie nostryfikacyjne albo postępowanie, o którym mowa w ust. 3,
wszczyna się na wniosek. Postępowanie prowadzi uczelnia posiadająca kategorię
naukową A+, A albo B+ w dyscyplinie, której dotyczy wniosek.
5. Po przeprowadzeniu postępowania nostryfikacyjnego albo postępowania,
o którym mowa w ust. 3, wydaje się zaświadczenie.
6. Za postępowanie pobierana jest opłata. Maksymalna wysokość opłaty wynosi
50% wynagrodzenia profesora. Uczelnia ustala warunki i tryb zwalniania z opłaty.
7. W przypadku stwierdzenia braku właściwości do przeprowadzenia
postępowania, uczelnia wydaje postanowienie o odmowie jego przeprowadzenia, na
które służy zażalenie. Opłaty, o której mowa w ust. 6, nie pobiera się.
8. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki określi, w drodze
rozporządzenia:
1) dokumenty dołączane do wniosku,
2) szczegółowy tryb postępowania nostryfikacyjnego i postępowania, o którym
mowa w ust. 3,
3) terminy załatwiania spraw w postępowaniu nostryfikacyjnym i postępowaniu,
o którym mowa w ust. 3,
4) sposób wnoszenia opłaty,
5) wzór zaświadczenia wydawanego po przeprowadzeniu postępowania
nostryfikacyjnego i postępowania, o którym mowa w ust. 3
– mając na uwadze konieczność zapewnienia sprawnego prowadzenia postępowań
oraz różnorodność dokumentów potwierdzających ukończenie studiów występujących
w obrocie międzynarodowym.

art. 328. więcej Art. 328. 1. Stopień naukowy i stopień w zakresie sztuki nadany przez
uprawnioną instytucję działającą w państwie członkowskim Unii Europejskiej,
Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) lub Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym jest równoważny z odpowiednim stopniem naukowym lub stopniem
w zakresie sztuki, o których mowa w ustawie.
2. Stopień doktora nadany przez Europejski Instytut Uniwersytecki, zgodnie
z Konwencją powołującą Europejski Instytut Uniwersytecki, sporządzoną we
Florencji dnia 19 kwietnia 1972 r., jest równoważny ze stopniem doktora.
3. Stopień naukowy i stopień w zakresie sztuki nadany przez instytucję inną niż
ta, o której mowa w ust. 1 i 2, może być uznany za równoważny z odpowiednim polskim stopniem na podstawie umowy międzynarodowej, a w przypadku jej braku –
w drodze postępowania nostryfikacyjnego.
4. Postępowanie nostryfikacyjne wszczyna się na wniosek. Postępowanie
prowadzi podmiot posiadający kategorię naukową A+ albo A w dyscyplinie, której
dotyczy wniosek.
5. Po przeprowadzeniu postępowania nostryfikacyjnego wydaje się
zaświadczenie.
6. Za postępowanie pobierana jest opłata. Maksymalna wysokość opłaty wynosi
50% wynagrodzenia profesora. W uzasadnionych przypadkach wnioskodawca może
być zwolniony z opłaty. Podmiot, o którym mowa w ust. 4, ustala tryb zwalniania
z opłaty.
7. W przypadku stwierdzenia braku właściwości do przeprowadzenia
postępowania, podmiot, o którym mowa w ust. 4, wydaje postanowienie o odmowie
jego przeprowadzenia, na które służy zażalenie. Opłaty, o której mowa w ust. 6, nie
pobiera się.
8. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki określi, w drodze
rozporządzenia:
1) dokumenty dołączane do wniosku,
2) szczegółowy tryb postępowania nostryfikacyjnego,
3) terminy załatwiania spraw,
4) sposób wnoszenia opłaty,
5) wzór zaświadczenia wydawanego po przeprowadzeniu postępowania
nostryfikacyjnego
– mając na uwadze konieczność zapewnienia sprawnego przeprowadzania
postępowań oraz różnorodność dokumentów potwierdzających nadanie stopnia
występujących w obrocie międzynarodowym.

art. 329. więcej Art. 329. 1. Instytucjami przedstawicielskimi środowiska szkolnictwa wyższego
i nauki są:
1) RGNiSW;
2) Konferencja Rektorów Akademickich Szkół Polskich;
3) Konferencja Rektorów Publicznych Uczelni Zawodowych;
4) Konferencja Rektorów Zawodowych Szkół Polskich;
5) PSRP;
6) KRD.
2. Organy władzy publicznej zasięgają opinii instytucji przedstawicielskich
w sprawach:
1) zasad działania i kierunków rozwoju systemu szkolnictwa wyższego i nauki,
zarządzania uczelniami oraz w sprawach studentów, doktorantów i kadry
naukowej;
2) projektu budżetu państwa w części dotyczącej szkolnictwa wyższego i nauki;
3) projektów aktów prawnych dotyczących systemu szkolnictwa wyższego i nauki.

art. 330. więcej Art. 330. 1. RGNiSW współdziała z organami władzy publicznej w zakresie
polityki naukowej państwa.
2. RGNiSW może współpracować z krajowymi i międzynarodowymi
organizacjami działającymi w obszarze szkolnictwa wyższego i nauki.

art. 331. więcej Art. 331. 1. W skład RGNiSW wchodzą:
1) 14 nauczycieli akademickich wybranych przez konferencje, o których mowa
w art. 329 ust. 1 pkt 2–4, spośród kandydatów wybranych przez uczelnie,
z podziałem tej liczby pomiędzy konferencje proporcjonalnie do łącznej liczby
studentów studiujących w uczelniach członkowskich każdej z tych konferencji;
2) 3 przedstawicieli PAN wybranych przez Prezydium PAN;
3) 1 przedstawiciel instytutów badawczych i 1 przedstawiciel państwowych
instytutów badawczych wybrani przez Radę Główną Instytutów Badawczych;
3a) 1 przedstawiciel Centrum Łukasiewicz i instytutów Sieci Łukasiewicz wskazany
przez Prezesa Centrum Łukasiewicz spośród kandydatów zgłoszonych przez
dyrektorów instytutów Sieci Łukasiewicz;
4) 4 studentów wybranych przez PSRP;
5) 2 doktorantów wybranych przez KRD;
6) 2 przedstawicieli pracowników wybranych przez reprezentatywne organizacje
związków zawodowych;
7) 2 przedstawicieli pracodawców wybranych przez reprezentatywne organizacje
pracodawców.
2. Nauczyciele akademiccy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, reprezentują
wszystkie dziedziny.

art. 332. więcej Art. 332. 1. Członkiem RGNiSW może być osoba, która:
1) ma nieposzlakowaną opinię i przestrzega zasad etyki naukowej;
2) nie ukończyła 70. roku życia do dnia rozpoczęcia kadencji RGNiSW;
3) spełnia wymagania, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1–5.
2. Członkiem RGNiSW nie może być:
1) członek PKA;
2) członek Rady Głównej Instytutów Badawczych;
3) założyciel;
4) osoba pełniąca funkcję organu uczelni;
5) dyrektor instytutu PAN;
6) dyrektor instytutu badawczego;
6a) dyrektor instytutu Sieci Łukasiewicz;
7) Prezes lub wiceprezes PAN;
7a) Prezes lub Wiceprezes Centrum Łukasiewicz;
8) prezes lub wiceprezes PAU;
9) dyrektor NAWA;
10) dyrektor NCBiR;
11) dyrektor NCN;
12) przewodniczący KEN;
13) przewodniczący RDN.

art. 333. więcej Art. 333. 1. Kadencja RGNiSW rozpoczyna się w dniu 1 stycznia i trwa 4 lata.
Przedstawiciele studentów i doktorantów są powoływani na członków RGNiSW na
okres określony odpowiednio w statucie PSRP i KRD.
2. Ta sama osoba może pełnić funkcję członka RGNiSW nie dłużej niż przez
2 następujące po sobie kadencje.

art. 334. więcej Art. 334. 1. RGNiSW kieruje przewodniczący.
2. Organizację i sposób działania RGNiSW oraz jej organy i ich kompetencje
określa statut uchwalony przez RGNiSW na posiedzeniu plenarnym.
3. Rektor, na wniosek członka RGNiSW będącego nauczycielem akademickim,
może zwolnić go całkowicie lub częściowo z obowiązków dydaktycznych.

art. 335. więcej Art. 335. 1. Przewodniczący RGNiSW stwierdza wygaśnięcie mandatu członka
RGNiSW w przypadku:
1) śmierci;
2) złożenia rezygnacji;
3) niezłożenia oświadczenia lustracyjnego albo informacji lustracyjnej;
4) niespełniania choćby jednego z wymagań określonych w art. 332;
5) nieuczestniczenia w pracach RGNiSW przez okres dłuższy niż 6 miesięcy.
2. W przypadku wygaśnięcia mandatu członka RGNiSW w trakcie kadencji
dokonuje się na jego miejsce wyboru nowej osoby w sposób określony w art. 331, na
okres do końca kadencji. Okresu tego nie wlicza się do liczby kadencji, o której mowa
w art. 333 ust. 2.

art. 336. więcej Art. 336. Obsługę RGNiSW zapewnia urząd obsługujący ministra.

art. 337. więcej Art. 337. 1. Uczelnie akademickie mogą utworzyć Konferencję Rektorów
Akademickich Szkół Polskich.
2. Publiczne uczelnie zawodowe mogą utworzyć Konferencję Rektorów
Publicznych Uczelni Zawodowych.
3. Niepubliczne uczelnie zawodowe mogą utworzyć Konferencję Rektorów
Zawodowych Szkół Polskich.
4. Konferencje współdziałają z organami władzy publicznej w sprawach
dotyczących szkolnictwa wyższego, nauki i kultury.
5. Konferencje posiadają osobowość prawną.
6. Do konferencji stosuje się odpowiednio przepisy art. 10 ust. 1, art. 10a ust. 1
i 2, art. 11, art. 25, art. 28, art. 29 oraz art. 33–39 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. –
Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2019 r. poz. 713).
7. Organem nadzorującym konferencje jest minister.

art. 338. więcej Art. 338. 1. Przedstawiciele samorządów studenckich tworzą PSRP,
reprezentujący ogół studentów w Rzeczypospolitej Polskiej.
2. PSRP ma prawo do wyrażania opinii i przedstawiania wniosków w sprawach
dotyczących ogółu studentów, w tym do opiniowania projektów aktów normatywnych
dotyczących studentów.
3. Najwyższym organem PSRP jest zjazd delegatów.
4. W skład zjazdu delegatów wchodzą przedstawiciele samorządu studenckiego
każdej uczelni.
5. Zjazd delegatów uchwala statut PSRP określający organizację i sposób
działania PSRP.
6. Statut wchodzi w życie po stwierdzeniu przez ministra jego zgodności
z przepisami prawa.
7. PSRP posiada osobowość prawną.
8. Do PSRP stosuje się odpowiednio przepisy art. 10 ust. 1, art. 10a ust. 1 i 2,
art. 11, art. 25, art. 28, art. 29 oraz art. 33–39 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. – Prawo
o stowarzyszeniach.
9. Organem nadzorującym PSRP jest minister.
10. Minister przekazuje PSRP środki finansowe niezbędne do jego
funkcjonowania w formie dotacji podmiotowej.
11. Roczne sprawozdanie finansowe PSRP podlega badaniu przez firmę
audytorską.

art. 339. więcej Art. 339. 1. Przedstawiciele samorządów doktorantów tworzą KRD,
reprezentującą ogół doktorantów w Rzeczypospolitej Polskiej.
2. KRD ma prawo do wyrażania opinii i przedstawiania wniosków w sprawach
dotyczących ogółu doktorantów, w tym do opiniowania projektów aktów
normatywnych dotyczących doktorantów.
3. Najwyższym organem KRD jest zjazd delegatów.
4. KRD posiada osobowość prawną.
5. Do KRD stosuje się odpowiednio przepisy art. 338 ust. 5, 6 i 9–11, a także
odpowiednio przepisy art. 10 ust. 1, art. 10a ust. 1 i 2, art. 11, art. 25, art. 28, art. 29
oraz art. 33–39 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. – Prawo o stowarzyszeniach.

art. 340. więcej Art. 340. 1. KPN jest organem pomocniczym ministra w zakresie polityki
naukowej państwa.
2. KPN przeprowadza ewaluację realizacji polityki naukowej państwa oraz
opiniuje dokumenty przedstawione przez ministra. Wyniki ewaluacji przekazuje się
Radzie Ministrów za pośrednictwem ministra.
3. W skład KPN wchodzi 12 członków, powołanych przez ministra.
4. Kadencja KPN trwa 2 lata. Ta sama osoba może pełnić funkcję członka KPN
nie dłużej niż przez 2 kolejne kadencje.
5. Pracami KPN kieruje przewodniczący, wybierany przez KPN spośród jego
członków.

art. 341. więcej Art. 341. Minister może powoływać zespoły doradcze lub ekspertów w celu
przedstawienia opinii lub ekspertyzy na jego potrzeby.

art. 342. więcej Art. 342. 1. Minister prowadzi Zintegrowany System Informacji o Szkolnictwie
Wyższym i Nauce POL-on, zwany dalej „Systemem POL-on”.
2. System POL-on jest systemem teleinformatycznym w rozumieniu art. 3 pkt 3
ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów
realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 700, 730, 848, 1590 i 2294).
3. System POL-on obejmuje następujące bazy danych:
1) wykaz nauczycieli akademickich, innych osób prowadzących zajęcia, osób
prowadzących działalność naukową oraz osób biorących udział w jej
prowadzeniu;
2) wykaz studentów;
3) wykaz osób ubiegających się o stopień doktora;
4) wykaz instytucji systemu szkolnictwa wyższego i nauki;
5) repozytorium pisemnych prac dyplomowych;
6) bazę dokumentów w postępowaniach awansowych;
7) bazę osób upoważnionych do podpisywania dokumentów;
8) bazę dokumentów planistyczno-sprawozdawczych.
4. Dane w Systemie POL-on są przetwarzane w celu wykonywania zadań
związanych z ustalaniem i realizacją polityki naukowej państwa, przeprowadzaniem
ewaluacji jakości kształcenia, ewaluacji szkół doktorskich i ewaluacji jakości
działalności naukowej, prowadzeniem postępowań w sprawie nadania stopnia
doktora, stopnia doktora habilitowanego i tytułu profesora, ustalaniem wysokości
subwencji i dotacji, nadzorem nad systemem szkolnictwa wyższego i nauki, realizacją
zadań przez NAWA, NCBiR oraz NCN.

art. 343. więcej Art. 343. 1. Wykaz nauczycieli akademickich, innych osób prowadzących
zajęcia, osób prowadzących działalność naukową oraz osób biorących udział w jej
prowadzeniu obejmuje:
1) imiona i nazwisko;
2) numer PESEL, a w przypadku jego braku – numer dokumentu potwierdzającego
tożsamość oraz nazwę państwa, które go wydało;
3) elektroniczny identyfikator naukowca zgodny z międzynarodowymi standardami
– w przypadku nauczycieli akademickich zatrudnionych na stanowiskach pracowników badawczych lub badawczo-dydaktycznych i osób prowadzących
działalność naukową;
4) obywatelstwo;
5) nazwę państwa urodzenia – w przypadku cudzoziemców;
6) rok urodzenia;
7) płeć;
8) informacje o tytule zawodowym, stopniu doktora, stopniu doktora
habilitowanego, uprawnieniach równoważnych z uprawnieniami doktora
habilitowanego lub tytule profesora albo równoważnym tytule zawodowym lub
stopniu uzyskanym za granicą;
9) informacje o zajęciach prowadzonych w ramach poszczególnych programów
studiów;
10) dziedzinę i dyscyplinę, wskazaną w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 7;
11) informacje o zaliczeniu do liczby pracowników, o której mowa w art. 265 ust. 4;
12) informacje o podmiocie i dyscyplinach, o których mowa w art. 265 ust. 13;
13) informacje o podstawowym miejscu pracy i miejscu dodatkowego zatrudnienia;
14) informacje o stanowisku pracy;
15) informacje o wymiarze czasu pracy;
16) informacje o czasie pracy związanej z prowadzeniem działalności naukowej
w poszczególnych dyscyplinach;
17) informacje o kompetencjach i doświadczeniu pozwalających na prawidłową
realizację zajęć w ramach programu studiów – w przypadku innych osób
prowadzących zajęcia;
18) informacje o szkole doktorskiej, w której dana osoba prowadzi kształcenie;
19) informacje o pełnionych funkcjach kierowniczych w uczelni;
20) informacje o prawomocnym orzeczeniu kary dyscyplinarnej, o której mowa
w art. 276 ust. 1 pkt 4–8, oraz o prawomocnym orzeczeniu, o którym mowa
w art. 180 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz. U.
z 2019 r. poz. 676, 679, 1694, 2020 i 2070);
21) informacje o osiągnięciach naukowych i artystycznych.
2. Dane, o których mowa w ust. 1 oraz w przepisach wydanych na podstawie
art. 353 w tym zakresie, wprowadzają do Systemu POL-on:
1) rektorzy;
2) dyrektorzy instytutów PAN – z wyłączeniem danych, o których mowa
w ust. 1 pkt 9, 13, 17, 19 i 20;
3) dyrektorzy instytutów badawczych – z wyłączeniem danych, o których mowa
w ust. 1 pkt 9, 13, 17, 19 i 20;
4) dyrektorzy instytutów międzynarodowych – z wyłączeniem danych, o których
mowa w ust. 1 pkt 9, 13, 17, 19 i 20;
4a) Prezes Centrum Łukasiewicz i dyrektorzy instytutów Sieci Łukasiewicz –
z wyłączeniem danych, o których mowa w ust. 1 pkt 9, 11–13, 16, 17, 19 i 20;
5) rektorzy uczelni prowadzonych przez kościoły i inne związki wyznaniowe
otrzymujących subwencje, dotacje i inne środki z budżetu państwa;
6) osoby kierujące podmiotami, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 7 i 8,
posiadającymi siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – z wyłączeniem
danych, o których mowa w ust. 1 pkt 9, 13 i 17–20.
3. Przewodniczący RDN wprowadza do Systemu POL-on informację o utracie
tytułu profesora.
4. Dane, o których mowa w ust. 1 pkt 20, wprowadzają do Systemu POL-on
rektorzy, a w przypadku gdy w dniu uprawomocnienia się orzeczenia kary
dyscyplinarnej nauczyciel akademicki nie jest zatrudniony w uczelni, w której zostało
wszczęte postępowanie dyscyplinarne – minister.
5. Dostęp do danych zawartych w wykazie przysługuje:
1) ministrowi, ministrom nadzorującym uczelnie, RDN, PKA, KEN, NAWA,
NCBiR oraz NCN;
2) rektorom, Prezesowi PAN, dyrektorom instytutów PAN, dyrektorom instytutów
badawczych, dyrektorom instytutów międzynarodowych, Prezesowi Centrum
Łukasiewicz, dyrektorom instytutów Sieci Łukasiewicz, rektorom uczelni
prowadzonych przez kościoły i inne związki wyznaniowe otrzymujących
subwencje, dotacje i inne środki z budżetu państwa oraz osobom kierującym
podmiotami, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 7 i 8, posiadającymi siedzibę na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – w zakresie danych dotyczących
nauczycieli akademickich lub innych osób prowadzących zajęcia lub działalność
naukową, zatrudnionych w kierowanych przez nich podmiotach;
3) rektorom oraz rektorom uczelni prowadzonych przez kościoły i inne związki
wyznaniowe otrzymujących subwencje, dotacje i inne środki z budżetu państwa
– w zakresie danych, o których mowa w ust. 1 pkt 20 w zakresie informacji o prawomocnym orzeczeniu, o którym mowa w art. 180 ustawy z dnia 6 czerwca
1997 r. – Kodeks karny wykonawczy;
4) innym podmiotom, jeżeli inne ustawy tak stanowią.
6. W celu upowszechniania wyników działalności naukowej dane, o których
mowa w ust. 1 pkt 1, 3, 8, 10, 13, 18, 19, 20 w zakresie informacji o prawomocnym
orzeczeniu kary dyscyplinarnej i pkt 21, są powszechnie dostępne.
7. Osoba prowadząca działalność naukową i osoba biorąca udział
w prowadzeniu działalności naukowej nie częściej niż raz na 2 lata składa rektorowi,
dyrektorowi instytutu PAN, dyrektorowi instytutu badawczego, dyrektorowi instytutu
międzynarodowego lub osobie kierującej podmiotem, o którym mowa w
art. 7 ust. 1 pkt 8, oświadczenie o dziedzinie i dyscyplinie, którą reprezentuje.
8. Osoba, o której mowa w ust. 7, może reprezentować łącznie nie więcej niż
2 dyscypliny we wszystkich podmiotach, w których jest zatrudniona.
9. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 7, składa się, biorąc pod uwagę:
1) ostatnio uzyskany stopień naukowy, stopień w zakresie sztuki lub tytuł profesora
lub
2) aktualny dorobek naukowy lub artystyczny.
10. Nowo zatrudniony pracownik składa oświadczenie, o którym mowa w ust. 7,
w terminie 14 dni od dnia zatrudnienia, jednak nie później niż do dnia 31 grudnia roku,
w którym został zatrudniony.
11. (uchylony)

art. 344. więcej Art. 344. 1. Wykaz studentów obejmuje:
1) imiona i nazwisko;
2) numer PESEL, a w przypadku jego braku – numer dokumentu potwierdzającego
tożsamość oraz nazwę państwa, które go wydało;
3) obywatelstwo;
4) w przypadku cudzoziemców:
a) nazwę państwa urodzenia,
b) informacje o przyjęciu na studia i ich odbywaniu,
c) informacje o posiadaniu Karty Polaka;
5) rok urodzenia;
6) płeć;
7) miejsce zamieszkania przed rozpoczęciem studiów: wieś lub miasto;
8) liczbę punktów ECTS uzyskanych przez studenta na studiach na każdym
kierunku, poziomie i profilu;
9) liczbę punktów ECTS, która w wyniku potwierdzenia efektów uczenia się została
zaliczona studentowi do danego programu studiów na określonym kierunku,
poziomie i profilu;
10) rodzaj przyznanych świadczeń, o których mowa w art. 86 ust. 1 pkt 1–4;
11) informację o przyznaniu stypendium ministra;
12) numer dyplomu ukończenia studiów na określonym kierunku, poziomie i profilu;
13) datę rozpoczęcia studiów, datę ich ukończenia i nazwę uzyskanego tytułu
zawodowego albo datę skreślenia z listy studentów.
2. Dane, o których mowa w ust. 1 oraz w przepisach wydanych na podstawie
art. 353 w tym zakresie, wprowadzają do Systemu POL-on rektorzy oraz rektorzy
uczelni prowadzonych przez kościoły i inne związki wyznaniowe otrzymujących
subwencje, dotacje i inne środki z budżetu państwa.
3. Dostęp do danych zawartych w wykazie przysługuje:
1) ministrowi, ministrom nadzorującym uczelnie, PKA oraz NAWA;
2) rektorom oraz rektorom uczelni prowadzonych przez kościoły i inne związki
wyznaniowe otrzymujących subwencje, dotacje i inne środki z budżetu państwa
– w zakresie danych dotyczących studentów kształcących się w kierowanych
przez nich uczelniach;
3) ministrowi właściwemu do spraw rodziny w celu:
a) umożliwienia organom właściwym i wojewodom weryfikacji prawa do
świadczeń rodzinnych, o których mowa w ustawie z dnia 28 listopada
2003 r. o świadczeniach rodzinnych, świadczeń z funduszu
alimentacyjnego, o których mowa w ustawie z dnia 7 września 2007 r.
o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2019 r. poz. 670,
730, 1802 i 1818),
b) monitorowania sposobu realizacji świadczeń rodzinnych oraz świadczeń
z funduszu alimentacyjnego przez organy właściwe lub wojewodów
– w zakresie danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2 i 13;
3a) ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych w celu realizacji
ustawowych zadań przez Krajową Administrację Skarbową – w zakresie danych,
o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 5 i 13 z wyjątkiem nazwy uzyskanego tytułu
zawodowego;
4) wójtom, burmistrzom i prezydentom miast w celu weryfikacji prawa do Karty
Dużej Rodziny – w zakresie danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2 i 13;
4a) wojewodom – w celu prowadzenia postępowań w sprawie udzielenia lub
cofnięcia zezwolenia na pobyt czasowy – w zakresie danych, o których mowa
w ust. 1;
4b) Szefowi Urzędu do Spraw Cudzoziemców – w celu prowadzenia postępowań
w sprawie udzielenia lub cofnięcia zezwolenia na pobyt czasowy, w sprawie
sprzeciwu, w przypadku, o którym mowa w art. 149b ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia
12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, i konsultacji zgodnie z art. 68–71 tej
ustawy – w zakresie danych, o których mowa w ust. 1;
4c) Komendantowi Głównemu Straży Granicznej oraz komendantom oddziałów
Straży Granicznej i komendantom placówek Straży Granicznej – w celu
realizacji ich zadań, w szczególności określonych w art. 1 ust. 2 pkt 2a ustawy
z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 147, z
późn. zm.) – w zakresie danych, o których mowa w ust. 1;
5) innym podmiotom, jeżeli inne ustawy tak stanowią.
4. Danych osobowych objętych wykazem nie udostępnia się.
5. Wykaz nie obejmuje studentów uczelni wojskowych będących żołnierzami.

art. 345. więcej Art. 345. 1. Wykaz osób ubiegających się o stopień doktora obejmuje:
1) imiona i nazwisko;
2) numer PESEL, a w przypadku jego braku – numer dokumentu potwierdzającego
tożsamość oraz nazwę państwa, które go wydało;
3) elektroniczny identyfikator naukowca zgodny z międzynarodowymi
standardami;
4) obywatelstwo;
5) informację o trybie przygotowywania rozprawy doktorskiej, o którym mowa
w art. 197;
6) informację o szkole doktorskiej – w przypadku doktorantów;
7) w przypadku cudzoziemców:
a) nazwę państwa urodzenia,
b) informacje o przyjęciu do szkoły doktorskiej i odbywaniu w niej
kształcenia,
c) informacje o posiadaniu Karty Polaka;
8) rok urodzenia;
9) płeć;
10) informację o wysokości stypendium doktoranckiego;
11) informację o zwiększeniu stypendium doktoranckiego, o którym mowa
w art. 209 ust. 7;
12) dyscyplinę lub dyscypliny albo dziedzinę, w których jest przygotowywana
rozprawa doktorska;
13) informacje o nadaniu stopnia doktora;
14) datę rozpoczęcia kształcenia w szkole doktorskiej, datę i okres zawieszenia, datę
ukończenia kształcenia w szkole doktorskiej albo datę skreślenia z listy
doktorantów;
15) informacje o ocenie śródokresowej;
16) informacje o osiągnięciach naukowych i artystycznych;
17) imiona i nazwisko promotora oraz numer PESEL, a w przypadku jego braku –
numer dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz nazwę państwa, które go
wydało, oraz miejsce zatrudnienia;
18) informację o zatrudnieniu, o którym mowa w art. 209 ust. 10 pkt 1 i 2.
2. Dane, o których mowa w ust. 1 oraz w przepisach wydanych na podstawie
art. 353 w tym zakresie, wprowadzają do Systemu POL-on rektorzy, rektorzy uczelni
prowadzonych przez kościoły i inne związki wyznaniowe, dyrektorzy instytutów
PAN, dyrektorzy instytutów badawczych oraz dyrektorzy instytutów
międzynarodowych.
3. Dostęp do danych zawartych w wykazie przysługuje:
1) ministrowi, ministrom nadzorującym uczelnie, RDN, KEN, NAWA, NCN,
NCBiR oraz Prezesowi PAN;
2) rektorom, rektorom uczelni prowadzonych przez kościoły i inne związki
wyznaniowe, dyrektorom instytutów PAN, dyrektorom instytutów badawczych
oraz dyrektorom instytutów międzynarodowych – w zakresie danych
dotyczących osób ubiegających się o stopień doktora w kierowanych przez nich
jednostkach;
3) ministrowi właściwemu do spraw rodziny w celu:
a) umożliwienia organom właściwym i wojewodom weryfikacji prawa do
świadczeń rodzinnych, o których mowa w ustawie z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, świadczeń z funduszu
alimentacyjnego, o których mowa w ustawie z dnia 7 września 2007 r.
o pomocy osobom uprawnionym do alimentów,
b) monitorowania sposobu realizacji świadczeń rodzinnych oraz świadczeń
z funduszu alimentacyjnego przez organy właściwe lub wojewodów
– w zakresie danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 6 i 14;
3a) ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych w celu realizacji
ustawowych zadań przez Krajową Administrację Skarbową – w zakresie danych,
o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 8 i 14;
4) wójtom, burmistrzom i prezydentom miast w celu weryfikacji prawa do Karty
Dużej Rodziny – w zakresie danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 6 i 14;
4a) wojewodom – w celu prowadzenia postępowań w sprawie udzielenia lub
cofnięcia zezwolenia na pobyt czasowy – w zakresie danych, o których mowa
w ust. 1 pkt 1, 2, 4, 6–11, 13, 14 i 18;
4b) Szefowi Urzędu do Spraw Cudzoziemców – w celu prowadzenia postępowań
w sprawie udzielenia lub cofnięcia zezwolenia na pobyt czasowy, w sprawie
sprzeciwu, w przypadku, o którym mowa w art. 149b ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia
12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, i konsultacji zgodnie z art. 68–71 tej
ustawy – w zakresie danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4, 6–11, 13, 14
i 18;
4c) Komendantowi Głównemu Straży Granicznej oraz komendantom oddziałów
Straży Granicznej i komendantom placówek Straży Granicznej – w celu
realizacji ich zadań, w szczególności określonych w art. 1 ust. 2 pkt 2a ustawy
z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej – w zakresie danych,
o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4, 6–11, 13, 14 i 18;
5) innym podmiotom, jeżeli inne ustawy tak stanowią.
4. Danych osobowych objętych wykazem nie udostępnia się.
5. Wykaz nie obejmuje osób będących żołnierzami.

art. 346. więcej Art. 346. 1. Wykaz instytucji systemu szkolnictwa wyższego i nauki dotyczy
podmiotów, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4–8, i obejmuje informacje o:
1) danych identyfikacyjnych podmiotu;
2) imionach i nazwisku osoby kierującej podmiotem;
3) prowadzeniu działalności poza siedzibą;
4) posiadanych kategoriach naukowych;
5) działalności naukowej;
6) pozwoleniach na utworzenie studiów;
7) prowadzonych studiach;
8) opłatach pobieranych od studentów;
9) prowadzonym kształceniu specjalistycznym;
10) współczynnikach kosztochłonności;
11) prowadzonych szkołach doktorskich;
12) organach nadających stopnie naukowe i stopnie w zakresie sztuki – w przypadku
uczelni;
13) aparaturze naukowo-badawczej i infrastrukturze informatycznej, o wartości
przekraczającej 500 000 zł;
14) inwestycjach;
15) nakładach na badania naukowe i prace rozwojowe;
16) źródłach pochodzenia środków i wynikach finansowych;
17) przychodach z tytułu komercjalizacji wyników działalności naukowej lub know-
-how związanego z tymi wynikami.
2. Wykaz obejmuje również ewidencję uczelni niepublicznych.
3. W wykazie minister przypisuje uczelni indywidualny trzycyfrowy numer na
potrzeby potwierdzania ważności legitymacji studenckich.
4. Dane, o których mowa w ust. 1 pkt 1–9 i 11–17 oraz w przepisach wydanych
na podstawie art. 353 w tym zakresie, wprowadzają do Systemu POL-on rektorzy,
dyrektorzy instytutów PAN, dyrektorzy instytutów badawczych, dyrektorzy
instytutów międzynarodowych oraz osoby kierujące podmiotami, o których mowa
w art. 7 ust. 1 pkt 7 i 8, posiadającymi siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
4a. Dane, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3, 5 i 13–17 oraz w przepisach
wydanych na podstawie art. 353 w tym zakresie, wprowadzają do Systemu POL-on
Prezes Centrum Łukasiewicz i dyrektorzy instytutów Sieci Łukasiewicz.
5. Dane, o których mowa w ust. 1 pkt 10 oraz w przepisach wydanych na
podstawie art. 353 w tym zakresie, wprowadza do Systemu POL-on minister.
6. Dane, o których mowa w ust. 1 pkt 1–14 i ust. 3, są powszechnie dostępne.
7. Dostęp do danych, o których mowa w ust. 1 pkt 15–17, przysługuje:
1) ministrowi, ministrowi nadzorującemu uczelnię lub podmiot, o którym mowa
w art. 7 ust. 1 pkt 5 i 8, KEN, NCBiR i Prezesowi Głównego Urzędu
Statystycznego;
1a) ministrowi właściwemu do spraw gospodarki – w zakresie danych dotyczących
Centrum Łukasiewicz i instytutów Sieci Łukasiewicz;
2) osobie kierującej podmiotem, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4–8 –
w zakresie danych dotyczących tego podmiotu.

art. 347. więcej Art. 347. 1. Repozytorium pisemnych prac dyplomowych obejmuje:
1) tytuł i treść pracy dyplomowej;
2) imiona i nazwisko autora pracy dyplomowej;
3) numer PESEL autora pracy dyplomowej, a w przypadku jego braku – numer
dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz nazwę państwa, które go wydało;
4) imiona i nazwisko promotora pracy dyplomowej, numer PESEL, a w przypadku
jego braku – numer dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz nazwę
państwa, które go wydało;
5) imiona i nazwisko recenzenta pracy dyplomowej, numer PESEL, a w przypadku
jego braku – numer dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz nazwę
państwa, które go wydało;
6) nazwę uczelni;
7) datę zdania egzaminu dyplomowego;
8) kierunek, poziom i profil studiów.
2. W repozytorium nie zamieszcza się prac zawierających informacje
podlegające ochronie na podstawie przepisów o ochronie informacji niejawnych.
3. Dane, o których mowa w ust. 1, wprowadzają do repozytorium rektorzy.
4. Rektor wprowadza treść pracy dyplomowej do repozytorium niezwłocznie po
zdaniu przez studenta egzaminu dyplomowego.
5. Dostęp do danych, o których mowa w ust. 1, przysługuje promotorowi pracy
dyplomowej oraz PKA, a także ministrowi w zakresie niezbędnym do prawidłowego
utrzymania i rozwoju repozytorium oraz systemów informatycznych
współpracujących z tym repozytorium.

art. 348. więcej Art. 348. 1. Baza dokumentów w postępowaniach awansowych obejmuje:
1) w odniesieniu do osób ubiegających się o stopień doktora:
a) imiona i nazwisko,
b) numer PESEL, a w przypadku jego braku – numer dokumentu
potwierdzającego tożsamość oraz nazwę państwa, które go wydało,
c) treść rozprawy doktorskiej będącej pracą pisemną wraz z jej streszczeniem
albo opis rozprawy doktorskiej niebędącej pracą pisemną i datę ich złożenia,
d) imiona i nazwisko recenzenta, numer PESEL, a w przypadku jego braku –
numer dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz nazwę państwa, które
go wydało, oraz miejsce zatrudnienia,
e) recenzje rozprawy doktorskiej i daty ich opracowania,
f) informacje o nadaniu lub pozbawieniu stopnia doktora;
2) w odniesieniu do osób ubiegających się o stopień doktora habilitowanego:
a) imiona i nazwisko,
b) numer PESEL, a w przypadku jego braku – numer dokumentu
potwierdzającego tożsamość oraz nazwę państwa, które go wydało,
c) wniosek o nadanie stopnia doktora habilitowanego i datę jego złożenia,
d) imiona i nazwisko członka komisji habilitacyjnej, numer PESEL,
a w przypadku jego braku – numer dokumentu potwierdzającego tożsamość
oraz nazwę państwa, które go wydało, oraz miejsce zatrudnienia,
e) recenzje osiągnięć naukowych albo artystycznych i daty ich opracowania,
f) informacje o nadaniu lub pozbawieniu stopnia doktora habilitowanego;
3) w odniesieniu do osób ubiegających się o tytuł profesora:
a) imiona i nazwisko,
b) numer PESEL, a w przypadku jego braku – numer dokumentu
potwierdzającego tożsamość oraz nazwę państwa, które go wydało,
c) wniosek o nadanie tytułu profesora i datę jego złożenia,
d) imiona i nazwisko recenzenta, numer PESEL, a w przypadku jego braku –
numer dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz nazwę państwa, które
go wydało, oraz miejsce zatrudnienia,
e) opinie recenzentów w zakresie spełniania wymagań, o których mowa
w art. 227 ust. 1 i 2, i daty ich opracowania,
f) informacje o nadaniu lub pozbawieniu tytułu profesora.
2. Dane, o których mowa w ust. 1 oraz w przepisach wydanych na podstawie
art. 353, wprowadzają do Systemu POL-on:
1) rektorzy, rektorzy uczelni prowadzonych przez kościoły i inne związki
wyznaniowe, dyrektorzy instytutów PAN, dyrektorzy instytutów badawczych, dyrektorzy instytutów międzynarodowych – w zakresie określonym
w ust. 1 pkt 1 i 2;
2) przewodniczący RDN – w zakresie określonym w ust. 1 pkt 3.
3. Dane, o których mowa w ust. 1, są powszechnie dostępne, z wyłączeniem
numeru PESEL i numeru dokumentu potwierdzającego tożsamość.

art. 349. więcej Art. 349. 1. Baza osób upoważnionych do podpisywania dokumentów, o których
mowa w art. 78 ust. 3, art. 163 ust. 4 i art. 180 ust. 1, obejmuje:
1) imiona i nazwisko;
2) informacje o funkcji pełnionej w uczelni, instytucie PAN, instytucie badawczym
lub instytucie międzynarodowym;
3) odwzorowanie cyfrowe wzoru podpisu i parafy;
4) informacje o wzorze pieczęci urzędowej uczelni, instytutu PAN, instytutu
badawczego lub instytutu międzynarodowego;
5) informacje o wzorach:
a) dyplomów ukończenia studiów, dyplomów doktorskich i dyplomów
habilitacyjnych,
b) odpisów dokumentów, o których mowa w lit. a, w tym odpisów w języku
obcym,
c) świadectw ukończenia studiów podyplomowych,
d) zaświadczeń o ukończeniu studiów i studiów podyplomowych.
2. Dane, o których mowa w ust. 1, wprowadzają do Systemu POL-on rektorzy,
dyrektorzy instytutów PAN, dyrektorzy instytutów badawczych oraz dyrektorzy
instytutów międzynarodowych.
3. Dostęp do danych zawartych w bazie przysługuje ministrowi, ministrom
nadzorującym instytuty badawcze, Prezesowi PAN oraz dyrektorowi NAWA.

art. 350. więcej Art. 350. 1. Baza dokumentów planistyczno-sprawozdawczych obejmuje:
1) plany rzeczowo-finansowe uczelni publicznych;
1a) roczne plany finansowe Centrum Łukasiewicz i instytutów Sieci Łukasiewicz;
2) sprawozdania z wykonania planów rzeczowo-finansowych uczelni publicznych;
3) sprawozdania i raporty z wykorzystania środków finansowych, o których mowa
w art. 365;
4) roczne sprawozdania finansowe uczelni publicznych zbadane przez firmę
audytorską;
5) roczne sprawozdania finansowe Centrum Łukasiewicz i instytutów Sieci
Łukasiewicz zbadane przez firmę audytorską, o ile z przepisów odrębnych
wynika obowiązek ich badania.
2. Dane, o których mowa w ust. 1, wprowadzają do Systemu POL-on rektorzy,
rektorzy uczelni prowadzonych przez kościoły i inne związki wyznaniowe,
otrzymujących subwencje, dotacje i inne środki z budżetu państwa, dyrektorzy
instytutów PAN, dyrektorzy instytutów badawczych, dyrektorzy instytutów
międzynarodowych, Prezes Centrum Łukasiewicz, dyrektorzy instytutów Sieci
Łukasiewicz oraz osoby kierujące podmiotami, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 7
i 8, posiadającymi siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Dane, o których
mowa w ust. 1 pkt 1–3, wprowadza się na formularzach w postaci elektronicznej
udostępnionych w Systemie POL-on.
3. Dostęp do danych zawartych w bazie przysługuje:
1) ministrowi oraz ministrowi nadzorującemu podmiot, o którym mowa
w art. 7 ust. 1 pkt 1, 5 i 8;
1a) ministrowi właściwemu do spraw gospodarki – w zakresie danych dotyczących
Centrum Łukasiewicz i instytutów Sieci Łukasiewicz;
2) osobie kierującej podmiotem, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4–8, oraz
rektorowi uczelni prowadzonej przez kościół i inny związek wyznaniowy
otrzymującej subwencje, dotacje i inne środki z budżetu państwa – w zakresie
danych dotyczących tego podmiotu.

art. 351. więcej Art. 351. 1. Minister prowadzi Jednolity System Antyplagiatowy.
2. Jednolity System Antyplagiatowy zapewnia wsparcie w zakresie
przeciwdziałania naruszeniom przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
3. Jednolity System Antyplagiatowy wykorzystuje dane zawarte w repozytorium
pisemnych prac dyplomowych oraz bazie dokumentów w postępowaniach
awansowych.
4. Minister zapewnia nieodpłatne korzystanie z Jednolitego Systemu
Antyplagiatowego uczelniom, instytutom PAN, instytutom badawczym, instytutom
międzynarodowym, PKA oraz RDN.

art. 352. więcej Art. 352. 1. Minister prowadzi monitoring karier studentów i absolwentów
studiów, osób ubiegających się o stopień doktora i osób, które uzyskały ten stopień,
zwany dalej „monitoringiem”.
2. Monitoring jest prowadzony na podstawie:
1) danych zawartych w Systemie POL-on;
2) danych gromadzonych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, zwany dalej
„ZUS”, na kontach ubezpieczonych lub kontach płatników składek.
3. Minister przekazuje w postaci elektronicznej ZUS, według stanu na dzień
31 grudnia każdego roku, dane:
1) absolwentów, którzy ukończyli studia w okresie 5 lat kalendarzowych
poprzedzających ten rok, oraz osób, które uzyskały stopień doktora w okresie
15 lat kalendarzowych poprzedzających ten rok;
2) osób, które były studentami od października roku poprzedzającego o 5 lat ten
rok, oraz osób, które w tym roku rozpoczęły kształcenie w szkole doktorskiej lub
ubiegały się o nadanie stopnia doktora w okresie 15 lat kalendarzowych
poprzedzających ten rok.
4. Dane, o których mowa w ust. 3, obejmują:
1) numer PESEL, a w przypadku jego braku – numer dokumentu potwierdzającego
tożsamość oraz nazwę państwa, które go wydało;
2) rok urodzenia i płeć;
3) informacje o ukończonych oraz odbywanych studiach, ukończonym oraz
odbywanym kształceniu w szkole doktorskiej, wszczętym postępowaniu
o nadanie stopnia doktora oraz nadanym stopniu doktora:
a) nazwę uczelni, instytutu PAN, instytutu badawczego lub instytutu
międzynarodowego,
b) formę, kierunek, poziom i profil studiów lub dziedzinę i dyscyplinę,
w której jest lub była przygotowywana rozprawa doktorska,
c) rok i miesiąc rozpoczęcia studiów albo kształcenia w szkole doktorskiej,
d) rok i miesiąc ukończenia studiów albo kształcenia w szkole doktorskiej,
e) rok i miesiąc wszczęcia postępowania w sprawie nadania stopnia doktora,
f) rok i miesiąc uzyskania stopnia doktora,
g) w przypadku osób, które uzyskały stopień doktora – rok i miesiąc uzyskania
stopnia doktora habilitowanego;
4) w przypadku osób, które rozpoczęły studia albo kształcenie w szkole doktorskiej
lub uzyskały stopień doktora – informacje, o których mowa
w art. 343 ust. 1 pkt 21 lub art. 345 ust. 1 pkt 16.
5. Minister przekazuje dane, o których mowa w ust. 3, w terminie do dnia
31 stycznia każdego roku.
6. ZUS przekazuje w postaci elektronicznej ministrowi, w terminie 3 miesięcy
od dnia otrzymania danych, o których mowa w ust. 4, dane określone w ust. 4 pkt 2–
4, uzupełnione o:
1) kod osoby ubezpieczonej wygenerowany przez ZUS, niepozwalający na
identyfikację osoby, o której mowa w ust. 3;
2) rok urodzenia i płeć osoby, o której mowa w ust. 3;
3) rok i miesiąc zgonu osoby, o której mowa w ust. 3;
4) kod tytułu ubezpieczenia;
5) kod świadczenia albo przerwy w opłacaniu składek wraz z datą dzienną początku
lub końca świadczenia albo przerwy w opłacaniu składek;
6) pierwsze cztery cyfry oraz siódmą cyfrę krajowego rejestru urzędowego podziału
terytorialnego kraju w postaci umożliwiającej identyfikację województwa (dwie
pierwsze cyfry), powiatu (trzecia i czwarta cyfra) oraz rodzaju gminy (siódma
cyfra) na podstawie adresu zameldowania lub zamieszkania, lub adresu do
korespondencji osoby ubezpieczonej w całym okresie objętym monitoringiem;
7) kod Polskiej Klasyfikacji Działalności płatnika składek;
8) kod płatnika składek wygenerowany przez ZUS, niepozwalający na identyfikację
płatnika;
9) rok i miesiąc wyrejestrowania płatnika składek;
10) podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe osoby
ubezpieczonej lub podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie wypadkowe
osoby ubezpieczonej, lub podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie
zdrowotne osoby ubezpieczonej, lub podstawę wymiaru składek na
ubezpieczenie chorobowe osoby ubezpieczonej;
11) informację o przekroczeniu 30-krotności prognozowanego przeciętnego
wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok
kalendarzowy.
7. Dane, o których mowa w ust. 6, są przekazywane za okres od stycznia roku
rozpoczęcia studiów, kształcenia w szkole doktorskiej lub wszczęcia postępowania
w sprawie nadania stopnia doktora do miesiąca przekazania przez ministra danych,
o których mowa w ust. 4. Dane są przekazywane w podziale na miesiące.
8. ZUS dokonuje połączenia danych, o których mowa w ust. 4 i ust. 6 pkt 2–11.
9. W procesie tworzenia zbioru danych, o których mowa w ust. 6, ZUS nie
zapisuje na trwałym nośniku danych zawierających numer PESEL.
10. ZUS przechowuje dane, o których mowa w ust. 4, do dnia przekazania
ministrowi danych, o których mowa w ust. 6.
11. Minister udostępnia wyniki monitoringu w postaci zagregowanej w BIP na
swojej stronie podmiotowej. Nie udostępnia się zagregowanych wyników monitoringu
obejmujących mniej niż 10 osób.
12. Minister udostępnia dane, o których mowa w ust. 6, na wniosek, w formie
zanonimizowanej. Przepis ust. 11 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.
13. Minister przechowuje dane, o których mowa w ust. 6, przez okres 5 lat od
dnia przekazania danych przez ZUS.
14. W celu dostosowania programu studiów do potrzeb rynku pracy uczelnia
może prowadzić własny monitoring karier zawodowych swoich absolwentów.
15. W celu prowadzenia monitoringu, o którym mowa w ust. 14, uczelnia
przetwarza dane osobowe absolwentów obejmujące:
1) imiona i nazwisko;
2) adres do korespondencji;
3) adres poczty elektronicznej.
16. Uczelnia przetwarza dane, o których mowa w ust. 15, przez okres nie dłuższy
niż 10 lat od dnia ukończenia studiów przez absolwenta.

art. 353. więcej Art. 353. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki określi,
w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy zakres danych, o których mowa w art. 343 ust. 1 pkt 3, 8, 9 i 11–
21, art. 344 ust. 1 pkt 4 i 8–10, art. 345 ust. 1 pkt 3, 6, 7, 13–16 i 18,
art. 346 ust. 1 pkt 1, 3, 5–9 i 11–17 oraz w art. 349 ust. 1 pkt 2–5
zamieszczanych w bazach danych,
2) tryb i terminy wprowadzania danych do baz danych oraz aktualizowania,
archiwizowania i usuwania tych danych,
3) sposób wprowadzania prac dyplomowych do repozytorium oraz specyfikację
formatu tych prac,
4) tryb i sposób udostępniania danych
– mając na uwadze potrzebę zapewnienia kompletności i aktualności zgromadzonych
w bazach danych służących właściwej realizacji polityki naukowej państwa i zadań
z zakresu szkolnictwa wyższego i nauki oraz odpowiedniego poziomu ochrony
przetwarzanych danych.

art. 354. więcej Art. 354. 1. Dane w Systemie POL-on są aktualizowane, archiwizowane
i usuwane przez podmiot, który je wprowadził.
2. Podmiot, o którym mowa w art. 343 ust. 2–4, art. 344 ust. 2, art. 345 ust. 2,
art. 346 ust. 4–5, art. 347 ust. 3, art. 348 ust. 2 oraz art. 349 ust. 2, systematycznie
aktualizuje dane w Systemie POL-on. Za prawidłowość i rzetelność danych oraz
terminowość ich wprowadzania do Systemu POL-on odpowiada osoba kierująca
danym podmiotem.
3. W przypadku wprowadzenia do Systemu POL-on danych nieprawidłowych,
nierzetelnych lub ich nieterminowego wprowadzenia, minister może wstrzymać
przekazywanie środków finansowych, o których mowa w art. 365 pkt 1 lit. a–c,
pkt 2 lit. a–d i pkt 2a, do czasu usunięcia tych nieprawidłowości.
4. Osoba kierująca podmiotem składa w Systemie POL-on oświadczenie
potwierdzające, że dane wprowadzone przez nią do baz danych, o których mowa
w art. 342 ust. 3, są zgodne ze stanem faktycznym. Oświadczenie dotyczące baz
danych, o których mowa w art. 342 ust. 3 pkt 1–7, składa się do dnia 31 stycznia
według stanu na dzień 31 grudnia.
5. Dostęp do danych zawartych w Systemie POL-on, o których mowa
w art. 342 ust. 3 pkt 1–3 i 8, przysługuje Prezesowi Głównego Urzędu Statystycznego
w zakresie wynikającym z przepisów o statystyce publicznej.

art. 355. więcej Art. 355. 1. Rektorzy, dyrektorzy instytutów PAN, dyrektorzy instytutów
badawczych, dyrektorzy instytutów międzynarodowych, Prezes Centrum Łukasiewicz
i dyrektorzy instytutów Sieci Łukasiewicz realizują obowiązek, o którym mowa
w art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U.
z 2019 r. poz. 649, 730 i 2294), za pośrednictwem Systemu POL-on.
2. Na potrzeby statystyki publicznej są wykorzystywane dane zawarte
w Systemie POL-on.
3. W zakresie danych nieobjętych Systemem POL-on rektorzy, dyrektorzy
instytutów PAN, dyrektorzy instytutów badawczych, dyrektorzy instytutów
międzynarodowych, Prezes Centrum Łukasiewicz i dyrektorzy instytutów Sieci
Łukasiewicz uzupełniają dane wymagane na potrzeby statystyki publicznej na
formularzach w postaci elektronicznej udostępnionych w Systemie POL-on.
4. Formularze opracowuje minister w porozumieniu z Prezesem Głównego
Urzędu Statystycznego.
5. Minister ustala terminy przekazywania danych, o których mowa w ust. 3, nie
krótsze niż 21 dni, i podaje do wiadomości zainteresowanych podmiotów.
6. Dostęp do danych, o których mowa w ust. 2 i 3, przysługuje:
1) ministrowi oraz ministrowi nadzorującemu podmiot, o którym mowa
w art. 7 ust. 1 pkt 1, 5 i 6;
1a) ministrowi właściwemu do spraw gospodarki – w zakresie danych dotyczących
Centrum Łukasiewicz i instytutów Sieci Łukasiewicz;
2) osobie kierującej podmiotem, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 i 4–6 –
w zakresie danych dotyczących tego podmiotu;
3) Prezesowi Głównego Urzędu Statystycznego.

art. 356. więcej Art. 356. 1. Instytut badawczy, którego przedmiot działania jest związany ze
świadczeniem usług w zakresie systemów informacyjnych, nadzorowany przez
ministra administruje:
1) Systemem POL-on, w tym bazami danych;
2) Jednolitym Systemem Antyplagiatowym.
2. Minister zapewnia środki finansowe na realizację zadań, o których mowa
w ust. 1.

art. 357. więcej Art. 357. 1. Minister, w celu ustalenia wysokości środków finansowych dla
uczelni, może pozyskiwać od:
1) Centralnej Komisji Egzaminacyjnej, o której mowa w przepisach o systemie
oświaty – dane obejmujące wyniki egzaminu maturalnego w danym roku
z poszczególnych przedmiotów na poziomie rozszerzonym i dwujęzycznym,
przedstawione w procentach na skali centylowej;
2) okręgowych komisji egzaminacyjnych, o których mowa w przepisach o systemie
oświaty:
a) numery PESEL albo
b) imiona, nazwiska, płeć i daty urodzenia – w przypadku braku numeru
PESEL
– osób, które w danym roku uzyskały najlepsze wyniki egzaminu maturalnego
z poszczególnych przedmiotów na poziomie rozszerzonym lub dwujęzycznym,
mieszczące się w przedziałach ustalonych przez ministra, wraz z tymi wynikami.
2. Dane, o których mowa w ust. 1, są przekazywane ministrowi w postaci
elektronicznej w terminie:
1) do dnia 30 września – w przypadku danych przekazywanych przez Centralną
Komisję Egzaminacyjną;
2) do dnia 30 listopada – w przypadku danych przekazywanych przez okręgowe
komisje egzaminacyjne.
3. Minister nie upublicznia ani nie udostępnia danych, o których mowa w ust. 1.
4. Dane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są przechowywane przez okres 5 lat od
dnia ich przekazania.

art. 358. więcej Art. 358. 1. Uczelnia udostępnia w BIP na swojej stronie podmiotowej:
1) statut,
2) strategię uczelni,
3) regulamin zarządzania prawami autorskimi, prawami pokrewnymi i prawami
własności przemysłowej oraz zasad komercjalizacji,
4) regulamin korzystania z infrastruktury badawczej,
5) regulamin studiów,
6) regulamin świadczeń dla studentów,
7) zasady i tryb przyjmowania na studia,
8) programy studiów
– w terminie 14 dni od dnia ich przyjęcia.
2. Uczelnia, instytut PAN, instytut badawczy oraz instytut międzynarodowy
udostępniają w BIP na swoich stronach podmiotowych:
1) zasady i tryb przyjmowania do szkoły doktorskiej,
2) regulamin szkoły doktorskiej,
3) program kształcenia w szkole doktorskiej,
4) uchwałę, o której mowa w art. 192 ust. 2 i 3,
5) uchwałę, o której mowa w art. 221 ust. 14
– w terminie 14 dni od dnia ich przyjęcia.

art. 359. więcej Art. 359. 1. Stypendium ministra może otrzymać student wykazujący się
znaczącymi osiągnięciami naukowymi lub artystycznymi związanymi ze studiami, lub
znaczącymi osiągnięciami sportowymi.
2. Stypendium przyznaje minister na wniosek rektora.
3. Stypendium jest przyznawane na rok akademicki.

art. 360. więcej Art. 360. 1. Stypendium ministra dla wybitnych młodych naukowców może
otrzymać młody naukowiec wykazujący się znaczącymi osiągnięciami w działalności
naukowej.
2. Młodym naukowcem jest osoba prowadząca działalność naukową, która:
1) jest doktorantem lub nauczycielem akademickim – i nie posiada stopnia doktora
albo
2) posiada stopień doktora, od uzyskania którego nie upłynęło 7 lat, i jest
zatrudniona w podmiocie, o którym mowa w art. 7 ust. 1.
3. Do okresu, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, nie wlicza się okresów przebywania
na urlopie macierzyńskim, urlopie na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopie
ojcowskim, urlopie rodzicielskim lub urlopie wychowawczym, udzielonych na
zasadach określonych w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, lub
okresów pobierania zasiłku macierzyńskiego lub świadczenia rodzicielskiego, albo
okresów pobierania zasiłku chorobowego lub świadczenia rehabilitacyjnego
w związku z niezdolnością do pracy, w tym spowodowaną chorobą wymagającą
rehabilitacji leczniczej.
4. Stypendium przyznaje minister na wniosek:
1) rektora, dyrektora instytutu PAN, dyrektora instytutu badawczego lub dyrektora
instytutu międzynarodowego, w których prowadzona jest szkoła doktorska,
w której młody naukowiec jest doktorantem;
2) osoby kierującej podmiotem, o którym mowa w art. 7 ust. 1, zatrudniającym
młodego naukowca.
5. Stypendium jest przyznawane na okres nie dłuższy niż 3 lata. Do tego okresu
nie wlicza się przerwy w działalności naukowej związanej z urlopem macierzyńskim,
urlopem na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopem ojcowskim, urlopem
rodzicielskim lub urlopem wychowawczym stypendysty, udzielonych na zasadach
określonych w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, albo pobieraniem
zasiłku chorobowego lub świadczenia rehabilitacyjnego w związku z niezdolnością do
pracy, w tym spowodowaną chorobą wymagającą rehabilitacji leczniczej. W tym
okresie wypłata stypendium jest zawieszona.
6. Podmiot prowadzący szkołę doktorską lub podmiot zatrudniający przekazuje
młodemu naukowcowi środki finansowe w ramach stypendium na podstawie umowy.

art. 361. więcej Art. 361. Do postępowań w sprawach stypendiów ministra nie stosuje się
przepisów art. 10, art. 35–37, art. 61 § 4, art. 79a, art. 81 oraz art. 96a–96n Kpa.

art. 362. więcej Art. 362. Za znaczące osiągnięcia w zakresie działalności naukowej,
dydaktycznej, wdrożeniowej lub organizacyjnej albo za całokształt dorobku minister
może przyznać nagrodę. Do przyznawania nagród nie stosuje się przepisów Kpa.

art. 363. więcej Art. 363. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki określi,
w drodze rozporządzenia, szczegółowe kryteria i tryb przyznawania oraz sposób
wypłacania:
1) stypendiów, o których mowa w art. 359 ust. 1 i art. 360 ust. 1, rodzaje osiągnięć
i sposób ich dokumentowania, maksymalną liczbę stypendiów przyznawanych
studentom i młodym naukowcom, w tym doktorantom, maksymalną wysokość
stypendium oraz wzór wniosku o jego przyznanie,
2) nagród, o których mowa w art. 362, rodzaje osiągnięć i sposób ich
dokumentowania, maksymalną liczbę przyznawanych nagród, maksymalną
wysokość nagrody oraz wzór wniosku o jej przyznanie
– mając na uwadze potrzebę zapewnienia wysokiego poziomu osiągnięć
umożliwiających uzyskanie stypendium lub nagrody, sprawnego przebiegu
postępowań w sprawie ich przyznania i sprawnego ich wypłacania oraz adekwatności
wysokości stypendium lub nagrody do rangi osiągnięć.

art. 364. więcej Art. 364. 1. Za wyróżniające się rozprawy doktorskie, wysoko ocenione
osiągnięcia będące podstawą nadania stopnia doktora habilitowanego lub osiągnięcia
w zakresie działalności naukowej lub wdrożeniowej Prezes Rady Ministrów może
przyznać nagrodę.
2. Nagrodę przyznaje się po zasięgnięciu opinii zespołu powołanego przez
Prezesa Rady Ministrów. Członkowi zespołu przysługuje wynagrodzenie za udział
w pracach zespołu.
3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
kryteria i tryb przyznawania nagród, o których mowa w ust. 1, rodzaje osiągnięć
i sposób ich dokumentowania, skład i czas trwania kadencji zespołu, jego zadania,
sposób ich wykonywania, wysokość wynagrodzenia oraz sposób obsługi
i finansowania jego prac, maksymalną liczbę przyznawanych nagród, maksymalną
wysokość nagrody oraz wzór wniosku o jej przyznanie, mając na uwadze potrzebę
zapewnienia wysokiego poziomu osiągnięć umożliwiających uzyskanie nagrody,
sprawnego przebiegu postępowań w sprawie jej przyznania oraz adekwatności
wysokości nagrody do rangi osiągnięć.
4. Prezes Rady Ministrów może przyznać nagrodę specjalną za ważne dla kraju
osiągnięcia naukowe poza trybem określonym w przepisach wydanych na podstawie
ust. 3.
5. Do przyznawania nagród, o których mowa w ust. 1 i 4, nie stosuje się
przepisów Kpa.

art. 365. więcej Art. 365. Środki finansowe na szkolnictwo wyższe i naukę przeznacza się na:
1) utrzymanie i rozwój potencjału dydaktycznego, w tym:
a) kształcenie studentów na studiach stacjonarnych,
b) utrzymanie i rozwój uczelni, w tym domów i stołówek studenckich oraz
realizację inwestycji w obszarze działalności dydaktycznej,
c) rozwój zawodowy pracowników uczelni,
d) przedsięwzięcie „Dydaktyczna inicjatywa doskonałości”;
2) utrzymanie i rozwój potencjału badawczego, w tym:
a) prowadzenie działalności naukowej,
b) realizację inwestycji w obszarze działalności badawczej,
c) kształcenie w szkole doktorskiej,
d) komercjalizację wyników działalności naukowej oraz know-how
związanego z tymi wynikami,
e) program „Inicjatywa doskonałości – uczelnia badawcza”,
f) program „Regionalna inicjatywa doskonałości”,
g) rozwój zawodowy pracowników naukowych w instytutach PAN,
instytutach badawczych oraz instytutach międzynarodowych;
2a) działalność bieżącą instytutów Sieci Łukasiewicz, w tym:
a) rozwój kompetencji badawczych,
b) zatrudnienie kadry i rozwój zawodowy pracowników pionu badawczego,
c) utrzymanie infrastruktury badawczej i informatycznej,
d) działania związane z komercjalizacją wyników badań naukowych i prac
rozwojowych prowadzonych w ramach celu Sieci Badawczej Łukasiewicz,
o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 21 lutego 2019 r. o Sieci
Badawczej Łukasiewicz, lub know-how związanego z tymi wynikami;
2b) realizację projektów badawczych w ramach celu Sieci Badawczej Łukasiewicz,
o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 21 lutego 2019 r. o Sieci
Badawczej Łukasiewicz;
3) świadczenia, o których mowa w art. 86 ust. 1 pkt 1–4;
4) inwestycje związane z:
a) kształceniem,
b) działalnością naukową,
c) obsługą realizacji zadań NAWA, NCN, NCBiR i Centrum Łukasiewicz,
d) realizacją projektów badawczych w ramach celu Sieci Badawczej
Łukasiewicz, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 21 lutego
2019 r. o Sieci Badawczej Łukasiewicz;
5) utrzymanie:
a) aparatury naukowo-badawczej lub stanowiska badawczego, unikatowych
w skali kraju,
b) specjalnej infrastruktury informatycznej
– mających istotne znaczenie dla realizacji polityki naukowej państwa;
6) zadania związane z zapewnieniem osobom niepełnosprawnym warunków do
pełnego udziału w procesie przyjmowania na studia, do szkół doktorskich,
kształceniu na studiach i w szkołach doktorskich lub prowadzeniu działalności
naukowej;
7) programy i przedsięwzięcia ustanawiane przez ministra;
8) stypendia i nagrody ministra;
9) zadania finansowane z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii
Europejskiej albo z niepodlegających zwrotowi środków z pomocy udzielanej
przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu
(EFTA), albo z innych środków pochodzących ze źródeł zagranicznych
niepodlegających zwrotowi;
10) zadania realizowane lub finansowane przez NAWA;
11) zadania finansowane przez NCBiR, w tym badania naukowe i prace rozwojowe
na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa;
12) zadania finansowane przez NCN;
13) bieżące koszty działalności:
a) NAWA,
b) NCBiR,
c) NCN;
d) (uchylona)
13a) koszty działalności oraz realizację zadań Centrum Łukasiewicz, o których mowa
w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 21 lutego 2019 r. o Sieci Badawczej Łukasiewicz;
14) finansowanie działalności RDN, PKA, KEN, RGNiSW, PSRP, KRD, KPN,
Biura RDN, Biura PKA, rzeczników dyscyplinarnych powołanych przez
ministra, komisji dyscyplinarnych przy RGNiSW i przy ministrze, zespołów
doradczych i ekspertów, o których mowa w art. 341, zespołów ekspertów,
o których mowa w art. 388 ust. 5 oraz art. 397 ust. 4, oraz ekspertów, o których
mowa w art. 428 ust. 2;
15) opłacanie składek na rzecz instytucji lub organizacji międzynarodowych,
wynikających z zawartych umów międzynarodowych lub statutów konsorcjów
działających na rzecz europejskiej infrastruktury badawczej.

art. 366. więcej Art. 366. 1. Minister przyznaje środki finansowe, o których mowa w art. 365:
1) pkt 1 lit. a–c, pkt 2 lit. a–f, pkt 3, pkt 4 lit. a i b, pkt 5–7 i 9 – publicznej uczelni
akademickiej;
2) pkt 1, pkt 3, pkt 4 lit. a, pkt 6, 7 i 9 – publicznej uczelni zawodowej;
3) pkt 2 lit. a–f, pkt 3, pkt 4 lit. b, pkt 6, 7 i 9 – niepublicznej uczelni akademickiej;
4) pkt 3, 6, 7 i 9 – niepublicznej uczelni zawodowej;
5) pkt 2 lit. a–d i g, pkt 4 lit. b, pkt 5, 7 i 9 – instytutowi PAN, instytutowi
badawczemu oraz instytutowi międzynarodowemu;
5a) pkt 2a, pkt 4 lit. b, pkt 5, 7 i 9 – instytutowi Sieci Łukasiewicz;
6) pkt 2 lit. a i b oraz pkt 7 – PAU;
7) pkt 5, 7 i 9 – podmiotowi, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 8, będącemu
organizacją prowadzącą badania i upowszechniającą wiedzę w rozumieniu
art. 2 pkt 83 rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca
2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym
w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz. Urz. UE L 187 z 26.06.2014, str. 1,
z późn. zm.);
7a) pkt 4 lit. b w zakresie aparatury naukowo-badawczej oraz infrastruktury
informatycznej, o wartości przekraczającej 500 000 zł, a także pkt 5, 7 i 9 – Centrum Medycznemu Kształcenia Podyplomowego, działającemu na podstawie
ustawy z dnia 13 września 2018 r. o Centrum Medycznym Kształcenia
Podyplomowego (Dz. U. poz. 2024 i 1086), zwanemu dalej „CMKP”;
8) pkt 7 i 9 – innej jednostce organizacyjnej działającej na rzecz upowszechniania
nauki.
2. Środki finansowe, o których mowa w art. 365 pkt 1 i 2, dla publicznych
uczelni akademickich są przyznawane w ramach jednej subwencji.

art. 367. więcej Art. 367. 1. Dyscyplinie przypisuje się współczynniki kosztochłonności
uwzględniające koszty prowadzenia kształcenia i działalności naukowej.
2. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki określi, w drodze
rozporządzenia, współczynniki kosztochłonności:
1) prowadzenia kształcenia na studiach stacjonarnych w poszczególnych
dyscyplinach oraz sposób ich ustalania dla poszczególnych kierunków,
poziomów i profili – mając na uwadze specyfikę, warunki, a także koszty
prowadzenia kształcenia w poszczególnych dyscyplinach;
2) prowadzenia działalności naukowej w poszczególnych dyscyplinach – mając na
uwadze specyfikę, warunki, a także koszty prowadzenia działalności naukowej
w poszczególnych dyscyplinach.

art. 368. więcej Art. 368. 1. Wysokość subwencji ze środków finansowych, o których mowa
w art. 365 pkt 1 lit. a–c i pkt 2 lit. a–d i g, oraz dotacji ze środków finansowych,
o których mowa w art. 365 pkt 3 i 6, jest ustalana na podstawie algorytmów
określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 402.
2. Algorytmy podziału środków finansowych, o których mowa
w art. 365 pkt 1 lit. a–c, uwzględniają w szczególności dane dotyczące:
1) grupy uczelni;
2) nauczycieli akademickich i studentów studiów stacjonarnych;
3) współczynników kosztochłonności określonych w przepisach wydanych na
podstawie art. 367 ust. 2 pkt 1.
3. Algorytmy podziału środków finansowych, o których mowa
w art. 365 pkt 2 lit. a–d i g, uwzględniają w szczególności dane dotyczące:
1) rodzaju podmiotu systemu szkolnictwa wyższego i nauki;
2) doktorantów;
3) kategorii naukowych;
4) współczynników kosztochłonności określonych w przepisach wydanych na
podstawie art. 367 ust. 2 pkt 2;
5) zatrudnionych osób prowadzących działalność naukową.
4. Algorytm podziału środków finansowych, o których mowa w art. 365 pkt 3,
uwzględnia w szczególności dane dotyczące studentów:
1) otrzymujących świadczenia, o których mowa w art. 86 ust. 1 pkt 1;
2) będących osobami niepełnosprawnymi.
5. Algorytm podziału środków finansowych, o których mowa w art. 365 pkt 6,
uwzględnia w szczególności dane dotyczące studentów i doktorantów, będących
osobami niepełnosprawnymi.
6. Dane wymienione w ust. 2–5 ustala się na podstawie Systemu POL-on.
7. Wysokość subwencji ze środków finansowych, o których mowa
w art. 365 pkt 2 lit. a i b, dla PAU ustala minister na wniosek.
8. W uzasadnionych przypadkach minister może dokonać zwiększenia
wysokości subwencji przyznanej ze środków finansowych, o których mowa
w art. 365 pkt 1 lit. a–c, pkt 2 lit. a–d i g oraz pkt 2a, oraz dotacji przyznanej ze
środków finansowych, o których mowa w art. 365 pkt 3, uwzględniając potrzeby
związane z kształceniem lub działalnością naukową, w szczególności z:
1) realizacją zadania szczególnie istotnego dla polityki naukowej państwa;
2) wystąpieniem zdarzenia losowego zakłócającego lub uniemożliwiającego
prawidłowe prowadzenie kształcenia lub działalności naukowej;
3) wzrostem liczby studentów uprawnionych do świadczeń, o których mowa
w art. 86 ust. 1 pkt 1–4.
9. Minister może dokonać zwiększenia wysokości subwencji przyznanej ze
środków finansowych, o których mowa w art. 365 pkt 1 lit. a–c, pkt 2 lit. a–d i g oraz
pkt 2a, oraz dotacji przyznanej ze środków finansowych, o których mowa w art. 365
pkt 3, uwzględniając wysokość środków finansowych pozostających w jego
dyspozycji oraz:
1) rodzaj podmiotu systemu szkolnictwa wyższego i nauki lub
2) jakość prowadzonego kształcenia lub działalności naukowej.
10. Minister ogłasza w BIP na swojej stronie podmiotowej komunikaty
o wysokości:
1) subwencji ze środków finansowych, o których mowa w art. 365 pkt 1 lit. a–c
i pkt 2 lit. a–d i g, lub dotacji ze środków finansowych, o których mowa
w art. 365 pkt 3 i 6;
2) dotacji ze środków finansowych, o których mowa w art. 365 pkt 3 i 6,
podlegających zwrotowi zgodnie z art. 416;
3) zwiększeń, o których mowa w ust. 9.
11. Do ustalania wysokości subwencji ze środków finansowych, o których mowa
w art. 365 pkt 1 lit. a–c i pkt 2 lit. a–d i g, dotacji ze środków finansowych, o których
mowa w art. 365 pkt 3 i 6, oraz dokonywania zwiększeń, o których mowa w ust. 9, nie
stosuje się przepisów Kpa.

Art. 368a. 1. Środki finansowe, o których mowa w art. 365 pkt 2a, są
przyznawane na podstawie wniosku złożonego przez instytut Sieci Łukasiewicz
i zaopiniowanego przez Prezesa Centrum Łukasiewicz.
2. Przy przyznawaniu środków finansowych, o których mowa w art. 365 pkt 2a,
uwzględnia się w szczególności:
1) wielkość przychodów instytutu Sieci Łukasiewicz ze sprzedaży usług badawczo-
-rozwojowych;
2) potencjał badawczy i wdrożeniowy instytutu Sieci Łukasiewicz;
3) znaczenie badań naukowych i prac rozwojowych prowadzonych w instytucie
Sieci Łukasiewicz dla rozwoju gospodarki i innowacyjności;
4) wysokość kosztów utrzymania infrastruktury badawczej i informatycznej
instytutu Sieci Łukasiewicz.
3. Niewykorzystane w danym roku kalendarzowym środki finansowe, o których
mowa w art. 365 pkt 2a, pozostają w instytucie Sieci Łukasiewicz na rok następny,
z przeznaczeniem na cel, na jaki zostały przyznane.

art. 369. więcej Art. 369. 1. Minister przyznaje środki finansowe, o których mowa
w art. 365 pkt 5, oraz dokonuje zwiększeń, o których mowa w art. 368 ust. 8, na
wniosek w drodze decyzji administracyjnej.
2. W przypadku naruszenia procedury przyznawania środków finansowych,
o których mowa w art. 365 pkt 5, oraz dokonywania zwiększeń, o których mowa
w art. 368 ust. 8, przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.
3. Do postępowań w sprawach przyznawania środków finansowych, o których
mowa w art. 365 pkt 5, a także dokonywania zwiększeń, o których mowa w art. 368 ust. 8, nie stosuje się przepisów art. 10, art. 35–37, art. 61 § 4, art. 79a,
art. 81 oraz art. 96a–96n Kpa.

art. 370. więcej Art. 370. Minister przekazuje:
1) NAWA – środki finansowe, o których mowa w art. 365 pkt 4 lit. c, pkt 9, 10
i pkt 13 lit. a;
2) NCBiR – środki finansowe, o których mowa w art. 365 pkt 4 lit. c, pkt 9, 11
i pkt 13 lit. b;
3) NCN – środki finansowe, o których mowa w art. 365 pkt 4 lit. c, pkt 9, 12
i pkt 13 lit. c;
4) Centrum Łukasiewicz – środki finansowe, o których mowa w art. 365 pkt 2b,
pkt 4 lit. b–d, pkt 5, 7, 9 i 13a.

art. 371. więcej Art. 371. 1. W formie subwencji przyznaje się środki finansowe, o których
mowa w art. 365 pkt 1–2a i 13a.
2. W formie dotacji podmiotowej przyznaje się środki finansowe, o których
mowa w art. 365 pkt 3, 5, 6 i 13 lit. a–c.
3. W formie dotacji celowej przyznaje się środki finansowe, o których mowa
w art. 365 pkt 2b, 4 i 10–12.

art. 372. więcej Art. 372. Jednostka samorządu terytorialnego, związek jednostek samorządu
terytorialnego lub związek metropolitalny może przyznać uczelni środki finansowe na
wykonywanie zadań, o których mowa w art. 11.

art. 373. więcej Art. 373. 1. Finansowanie inwestycji, o których mowa w art. 365 pkt 4 lit. a,
obejmuje inwestycje:
1) budowlane;
2) w zakresie zakupu nieruchomości i pozostałych środków trwałych;
3) współfinansowane ze źródeł zagranicznych.
2. Przy przyznawaniu środków finansowych, o których mowa
w art. 365 pkt 4 lit. a, uwzględnia się w szczególności:
1) znaczenie planowanej inwestycji dla uczelni;
2) wpływ planowanej inwestycji na bezpieczeństwo jej użytkowników oraz na
obniżenie kosztów eksploatacji obiektów uczelni;
3) możliwość współfinansowania przewidzianych do realizacji prac lub zadań
z innych źródeł.
3. Finansowanie inwestycji, o których mowa w art. 365 pkt 4 lit. b, obejmuje
inwestycje:
1) w zakresie aparatury naukowo-badawczej oraz infrastruktury informatycznej,
o wartości przekraczającej 500 000 zł;
2) budowlane;
3) w zakresie zakupu nieruchomości;
4) współfinansowane ze źródeł zagranicznych.
4. Przy przyznawaniu środków finansowych, o których mowa
w art. 365 pkt 4 lit. b, uwzględnia się w szczególności:
1) poziom naukowy prac lub zadań i ich znaczenie dla rozwoju nauki;
2) praktyczną użyteczność wyników prac lub zadań oraz ich znaczenie dla rozwoju
innowacyjności i gospodarki;
3) znaczenie realizacji prac lub zadań dla rozwoju międzynarodowej współpracy
w zakresie nauki i techniki;
4) możliwość współfinansowania przewidzianych do realizacji prac lub zadań
z innych źródeł;
5) wpis na Polską Mapę Infrastruktury Badawczej, zwaną dalej „Mapą”.
4a. Do przyznawania środków finansowych, o których mowa
w art. 365 pkt 4 lit. a i b, nie stosuje się przepisów Kpa.
5. Minister przekazuje środki finansowe, o których mowa
w art. 365 pkt 4 lit. a i b, na podstawie umowy.

art. 374. więcej Art. 374. 1. W ramach środków finansowych, o których mowa
w art. 365 pkt 4 lit. b, co najmniej 50% środków przeznacza się na finansowanie
infrastruktury wpisanej na Mapę stanowiącą wykaz istniejącej lub planowanej
strategicznej infrastruktury badawczej.
2. W przypadku braku możliwości przeznaczenia środków finansowych
w wysokości określonej w ust. 1 na finansowanie infrastruktury wpisanej na Mapę,
nierozdysponowane środki przeznacza się na pozostałe zadania realizowane ze
środków finansowych, o których mowa w art. 365 pkt 4 lit. b.
3. Nabór wniosków o wpisanie infrastruktury na Mapę jest przeprowadzany nie
rzadziej niż raz na 4 lata. Do naboru stosuje się odpowiednio przepisy art. 376.
4. Wniosek o wpisanie infrastruktury na Mapę składa publiczna uczelnia
akademicka, instytut PAN, instytut badawczy, instytut Sieci Łukasiewicz, Centrum
Łukasiewicz lub instytut międzynarodowy.
5. Przy ocenie wniosków uwzględnia się:
1) unikatowość infrastruktury w skali krajowej i międzynarodowej;
2) zgodność celów i założeń infrastruktury z krajowymi i międzynarodowymi
politykami w zakresie badań naukowych, rozwoju i innowacji;
3) potencjał instytucjonalny oraz kadrowy wnioskodawcy;
4) stopień zainteresowania infrastrukturą ze strony krajowego i międzynarodowego
środowiska naukowego i przedsiębiorców;
5) zasadność kosztów związanych z infrastrukturą;
6) możliwość powstania infrastruktury w perspektywie krótko- i średniookresowej;
7) perspektywę powstania infrastruktury we współpracy międzynarodowej.
6. Wpisu na Mapę dokonuje minister.
7. Minister udostępnia Mapę w BIP na swojej stronie podmiotowej.
8. Minister przeprowadza przegląd Mapy nie rzadziej niż raz na 4 lata.
9. W ramach przeglądu dokonuje się oceny funkcjonowania istniejącej
infrastruktury oraz stopnia przygotowania planowanej infrastruktury.
10. Minister wykreśla infrastrukturę z Mapy:
1) w przypadku:
a) negatywnej oceny zasadności pozostawania infrastruktury na Mapie,
b) uniemożliwienia lub utrudnienia przeglądu przez podmiot, którego
infrastruktura została wpisana na Mapę;
2) na wniosek podmiotu, którego infrastruktura została wpisana na Mapę.
11. Do postępowań w sprawie wpisania infrastruktury na Mapę oraz wykreślenia
z niej stosuje się odpowiednio przepisy art. 369 ust. 2. W postępowaniach tych nie
stosuje się przepisów art. 10, art. 35–37, art. 61 § 4, art. 79a, art. 81 oraz art. 96a–96n
Kpa.

art. 375. więcej Art. 375. 1. Minister przyznaje środki finansowe, o których mowa
w art. 365 pkt 5, na okres nie dłuższy niż 3 lata, określając wysokość tych środków
w kolejnych latach.
2. Przy przyznawaniu środków finansowych, o których mowa w art. 365 pkt 5,
uwzględnia się w szczególności:
1) rodzaj aparatury naukowo-badawczej lub stanowiska badawczego;
2) wpis na Mapę;
3) wysokość kosztów utrzymania aparatury naukowo-badawczej lub stanowiska
badawczego w gotowości do prowadzenia działalności naukowej;
4) liczebność środowiska naukowego wykorzystującego aparaturę naukowo-
-badawczą, stanowisko badawcze lub infrastrukturę informatyczną, a także
zakres i stopień ich wykorzystania.
3. Środki finansowe, o których mowa w art. 365 pkt 5, niewykorzystane
w danym roku pozostają na rok następny w dyspozycji podmiotu, któremu zostały
przyznane, na realizację zadań, na które zostały przyznane.

art. 376. więcej Art. 376. 1. Minister ustanawia programy i przedsięwzięcia w celu realizacji
polityki naukowej państwa.
2. Minister ogłasza w BIP na swojej stronie podmiotowej komunikat o:
1) ustanowieniu programu i naborze wniosków;
2) ustanowieniu przedsięwzięcia.
3. W komunikacie, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, określa się w szczególności:
1) przedmiot programu;
2) podmioty uprawnione do udziału w programie;
3) warunki udziału w programie;
4) tryb przeprowadzania naboru do programu, w tym tryb odwoławczy;
5) szczegółowe kryteria oceny wniosków.
4. Jeżeli w ramach programu lub przedsięwzięcia będzie udzielana pomoc
publiczna lub pomoc de minimis, minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego
i nauki ustanawia program lub przedsięwzięcie w drodze rozporządzenia.
W rozporządzeniu określa się podmioty uprawnione do udziału w programie lub
przedsięwzięciu, szczegółowe warunki udziału, tryb przeprowadzania naboru do
programu, a także warunki i tryb przyznawania oraz rozliczania pomocy publicznej
lub pomocy de minimis, w tym:
1) przeznaczenie pomocy,
2) szczegółowe kryteria i sposób oceny wniosków o przyznanie pomocy,
3) rodzaje kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą,
4) sposób kumulowania pomocy,
5) maksymalne wielkości pomocy,
6) maksymalną intensywność pomocy,
7) szczegółowy zakres informacji zawartych we wnioskach o przyznanie pomocy
oraz w raporcie rocznym z realizacji zadań objętych pomocą i raporcie
z wykorzystania środków finansowych
– mając na uwadze cele polityki naukowej państwa oraz potrzebę uzyskiwania
informacji niezbędnych do prawidłowego przyznawania oraz rozliczania pomocy
publicznej lub pomocy de minimis.
5. Do przyznawania środków finansowych, o których mowa
w art. 365 pkt 1 lit. d, pkt 2 lit. e i f, pkt 7 oraz art. 401 ust. 1, nie stosuje się przepisów
Kpa.

art. 377. więcej Art. 377. Przy przyznawaniu środków finansowych w ramach programów
uwzględnia się poziom merytoryczny wniosku oraz:
1) potencjał wnioskodawcy lub
2) wpływ na poszerzenie stanu wiedzy, lub
3) użyteczność wyników prac lub zadań, lub
4) społeczną odpowiedzialność nauki.

art. 378. więcej Art. 378. 1. Minister przekazuje środki finansowe w ramach programów
i przedsięwzięć na podstawie umowy.
2. Minister udostępnia w BIP na swojej stronie podmiotowej informację
dotyczącą środków finansowych przyznanych w ramach programu albo
przedsięwzięcia obejmującą:
1) nazwy podmiotów, które otrzymały środki finansowe;
2) wysokość przyznanych środków finansowych.

art. 379. więcej Art. 379. Przyznawanie środków finansowych, o których mowa
w art. 365 pkt 9, oraz ich rozliczanie odbywa się zgodnie z przepisami o finansach
publicznych, przepisami o zasadach realizacji programów w zakresie polityki
spójności albo zgodnie z umowami międzynarodowymi.

art. 380. więcej Art. 380. 1. Podmiot, który otrzymał środki finansowe, o których mowa
w art. 365 pkt 2a, 4, 5 i 7, przekazuje ministrowi raport z wykorzystania tych środków.
2. Warunkiem rozliczenia przyznanych środków finansowych jest ich
wydatkowanie zgodnie z przepisami prawa, decyzją lub umową.

art. 381. więcej Art. 381. 1. Wnioski, opinie, umowy i raporty dotyczące zadań finansowanych
ze środków finansowych, o których mowa w art. 365 pkt 4 lit. b oraz pkt 5, 7, 11 i 12,
oraz dotyczące Mapy stanowią tajemnicę przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów
o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.
2. Dokumenty wytworzone w toku prac zespołu doradczego, o którym mowa
w art. 341, dotyczące zadań finansowanych ze środków finansowych, o których mowa
w ust. 1, nie stanowią informacji publicznej.
3. Dane osobowe osób oceniających wnioski o przyznanie środków
finansowych, o których mowa w ust. 1, nie podlegają ujawnieniu i nie stanowią
informacji publicznej.

art. 382. więcej Art. 382. Jeżeli wynikiem działalności naukowej finansowanej ze środków
finansowych, o których mowa w art. 365, jest wynalazek, wzór użytkowy, wzór
przemysłowy, topografia układu scalonego lub wyhodowana albo odkryta i
wyprowadzona odmiana rośliny, prawo do uzyskania patentu na wynalazek albo
prawa ochronnego na wzór użytkowy, prawa z rejestracji wzoru przemysłowego lub
układu scalonego oraz prawa do ochrony wyhodowanej albo odkrytej i
wyprowadzonej przez hodowcę odmiany rośliny przysługują podmiotowi, któremu
przyznano te środki, chyba że umowa między ministrem a tym podmiotem albo
decyzja o przyznaniu środków stanowią inaczej.

art. 383. więcej Art. 383. 1. Środki finansowe planowane w budżecie państwa na finansowanie
szkolnictwa wyższego i nauki są waloryzowane corocznie co najmniej o sumę:
1) iloczynu prognozowanego realnego przyrostu produktu krajowego brutto,
o którym mowa w art. 2 ust. 2 pkt 10 ustawy z dnia 10 października 2002 r.
o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2018 r. poz. 2177 oraz z 2019
r. poz. 1564), i wskaźnika waloryzacji w części wydatków w zakresie
finansowania nauki oraz
2) wskaźnika planowanego w budżecie państwa wzrostu cen towarów i usług
konsumpcyjnych w części wydatków w zakresie finansowania szkolnictwa
wyższego.
2. Wskaźnik waloryzacji, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, w roku 2019 wynosi
1,25. Od roku 2020 do roku 2028 wskaźnik waloryzacji ulega zwiększeniu corocznie
o 0,1.
3. Środki, o których mowa w ust. 1, obejmują wydatki budżetowe w:
1) części budżetu państwa, której dysponentem jest minister;
2) dziale „szkolnictwo wyższe i nauka” w innych częściach budżetu państwa.
4. Podstawą do waloryzacji na każdy kolejny rok jest odpowiednio kwota
wydatków zwaloryzowanych w zakresie finansowania nauki oraz kwota wydatków zwaloryzowanych w zakresie finansowania szkolnictwa wyższego w roku
poprzednim.
5. Środki finansowe planowane w budżecie państwa na finansowanie
szkolnictwa wyższego i nauki na dany rok budżetowy nie mogą być niższe niż środki
planowane w roku poprzedzającym dany rok budżetowy.

art. 384. więcej Art. 384. 1. Należności finansowe wynikające z rozliczenia przyznanych
środków finansowych, o których mowa w art. 365, minister umarza z urzędu lub na
wniosek dłużnika, jeżeli:
1) dłużnik został wykreślony z właściwego rejestru, a odpowiedzialność za długi
nie przeszła na osoby trzecie;
2) zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że w postępowaniu egzekucyjnym nie
uzyska się sumy wyższej od kosztów egzekucyjnych lub postępowanie
egzekucyjne okazało się nieskuteczne;
3) zostało zastosowane umorzenie w ramach zawartego układu z wierzycielami
dłużnika;
4) sąd oddalił wniosek o ogłoszenie upadłości dłużnika lub umorzył postępowanie
upadłościowe z przyczyn, o których mowa w art. 13 oraz w art. 361 ust. 1 pkt 1
i 2 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2019 r.
poz. 498, z późn. zm.).
2. Do umorzenia należności finansowej, o której mowa w ust. 1, stosuje się
odpowiednio przepisy o pomocy publicznej lub pomocy de minimis.

art. 385. więcej Art. 385. Minister, na uzasadniony wniosek dłużnika lub z urzędu, może
umorzyć należność finansową niestanowiącą pomocy publicznej lub pomocy de
minimis w całości lub w części, odroczyć termin spłaty lub rozłożyć spłatę na raty,
jeżeli:
1) wystąpiła nadzwyczajna zmiana stosunków gospodarczych, której strony nie
mogły przewidzieć w dniu otrzymania środków finansowych, z powodu której
zapłata należności przez dłużnika groziłaby znacznym pogorszeniem jego
sytuacji ekonomicznej;
2) wystąpiły ważne zdarzenia losowe niezależne od dłużnika;
3) jest to uzasadnione ryzykiem naukowym wynikającym z charakteru
wykonywanych zadań;
4) jest to uzasadnione ważnym interesem publicznym lub ważnymi względami
społecznymi lub gospodarczymi, w szczególności możliwościami płatniczymi
dłużnika oraz uzasadnionym interesem Skarbu Państwa.

art. 386. więcej Art. 386. Do należności pieniężnych mających charakter cywilnoprawny,
przypadających uczelniom publicznym, stosuje się odpowiednio art. 55 ustawy z dnia
27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

art. 387. więcej Art. 387. 1. Minister, w BIP na swojej stronie podmiotowej, ogłasza cyklicznie
komunikat o konkursie w ramach programu „Inicjatywa doskonałości – uczelnia
badawcza”, którego celem jest podniesienie międzynarodowego znaczenia
działalności uczelni. Przepisy art. 376 ust. 2 pkt 1 i ust. 3 pkt 3–5 stosuje się
odpowiednio.
2. W ramach konkursu środki finansowe może otrzymywać nie więcej niż
10 uczelni akademickich.
3. Środki finansowe otrzymywane w danym roku przez uczelnię w ramach
konkursu stanowią zwiększenie subwencji ze środków finansowych, o których mowa
w art. 365 pkt 1 lit. a–c i pkt 2 lit. a–d, przyznanej w roku, w którym został ogłoszony
konkurs. Kwota zwiększenia nie może być mniejsza niż 10% tej subwencji ustalonej
na podstawie algorytmów, o których mowa w art. 368 ust. 2 i 3. Środki finansowe są
wypłacane przez okres 6 lat.

art. 388. więcej Art. 388. 1. Do konkursu w ramach programu „Inicjatywa doskonałości –
uczelnia badawcza” może przystąpić uczelnia akademicka, która:
1) prowadzi działalność naukową w co najmniej 6 dyscyplinach, w których
przeprowadzona została ewaluacja jakości działalności naukowej, i posiada
kategorię naukową A+ albo A w co najmniej połowie tych dyscyplin;
2) nie posiada kategorii naukowej B ani C;
3) prowadzi szkołę doktorską;
4) nie posiada negatywnej oceny programowej;
5) nie jest stroną umowy, o której mowa w art. 389 ust. 1.
2. Wniosek o udział w konkursie zawiera plan obejmujący cele w zakresie
podniesienia poziomu jakości działalności naukowej i poziomu jakości kształcenia
oraz opis działań zmierzających do ich osiągnięcia w okresie 5 lat.
3. Wniosek składa się w językach polskim i angielskim.
4. Przy ocenie wniosku uwzględnia się:
1) poziom merytoryczny wniosku;
2) istotność założonych celów dla podniesienia międzynarodowego znaczenia
działalności uczelni;
3) adekwatność opisanych działań do założonych celów;
4) potencjał uczelni.
5. Wniosek ocenia międzynarodowy zespół ekspertów posiadających znaczący
dorobek naukowy lub artystyczny, powołany przez ministra. Kandydatów na
członków zespołu mogą zgłosić RDN, RGNiSW, Konferencja Rektorów
Akademickich Szkół Polskich, KPN, rada NCBiR, rada NCN i ogólnokrajowe
stowarzyszenia naukowe.
6. Wynik oceny wniosku może być pozytywny albo negatywny.
7. Zespół ekspertów sporządza:
1) raport zawierający ocenę wraz z uzasadnieniem lub rekomendacje dotyczące
zmiany planu;
2) listę rankingową wniosków ocenionych pozytywnie.

art. 389. więcej Art. 389. 1. Minister, biorąc pod uwagę listę rankingową wniosków, zawiera
umowę z uczelnią.
2. Umowa obejmuje w szczególności:
1) plan, o którym mowa w art. 388 ust. 2, i harmonogram jego realizacji;
2) warunki finansowania realizacji planu.
3. Minister przekazuje środki finansowe na podstawie umowy począwszy od
roku następującego po roku, w którym został ogłoszony konkurs.

art. 390. więcej Art. 390. Uczelnia, która przystąpiła do konkursu, z którą minister nie zawarł
umowy, otrzymuje przez okres 6 lat, począwszy od roku następującego po roku,
w którym została sporządzona lista rankingowa wniosków, środki finansowe
stanowiące zwiększenie subwencji ze środków finansowych, o których mowa
w art. 365 pkt 1 lit. a–c i pkt 2 lit. a–d, przyznanej w roku, w którym został ogłoszony
konkurs, w wysokości 2% tej subwencji ustalonej na podstawie algorytmów, o których
mowa w art. 368 ust. 2 i 3.

art. 391. więcej Art. 391. 1. Po upływie połowy okresu, o którym mowa w art. 387 ust. 3,
dokonuje się śródokresowej ewaluacji realizacji planu.
2. W ostatnim roku okresu, o którym mowa w art. 387 ust. 3, dokonuje się
końcowej ewaluacji realizacji planu.
3. Ewaluacji dokonuje zespół, o którym mowa w art. 388 ust. 5, określając
stopień realizacji planu.
4. Ewaluacja kończy się wydaniem oceny pozytywnej albo negatywnej.

art. 392. więcej Art. 392. 1. W przypadku negatywnego wyniku śródokresowej ewaluacji
realizacji planu zespół ekspertów przedstawia rekomendacje dotyczące zmiany planu.
2. Uczelnia przedstawia ministrowi propozycję zmiany planu zgodną
z rekomendacjami zespołu ekspertów.
3. W przypadku nieprzekazania propozycji zmiany planu zgodnej
z rekomendacjami w terminie 30 dni od dnia otrzymania przez uczelnię rekomendacji,
umowa, o której mowa w art. 389 ust. 1, ulega rozwiązaniu.

art. 393. więcej Art. 393. 1. W ostatnim roku okresu, o którym mowa w art. 387 ust. 3, jednak
nie później niż do 30 czerwca tego roku, uczelnia może przedstawić plan obejmujący
cele w zakresie podniesienia poziomu jakości działalności naukowej i poziomu
jakości kształcenia oraz opis działań zmierzających do ich osiągnięcia w okresie
kolejnych 5 lat. Plan przedstawia się w językach polskim i angielskim.
2. Plan podlega ocenie. Do oceny planu stosuje się odpowiednio przepisy
art. 388 ust. 4–7.

art. 394. więcej Art. 394. 1. Środków finansowych na okres kolejnych 6 lat nie otrzymują co
najmniej 2 uczelnie, z którymi minister zawarł umowę, o której mowa
w art. 389 ust. 1.
2. Warunkiem otrzymania finansowania w okresie kolejnych 6 lat jest
pozytywny wynik końcowej ewaluacji oraz pozytywny wynik oceny planu, o którym
mowa w art. 393 ust. 1.
3. W przypadku niespełnienia warunku, o którym mowa w ust. 2, przez mniej
niż 2 uczelnie, zespół, o którym mowa w art. 388 ust. 5, tworzy listę rankingową
uczelni, które spełniają warunek, o którym mowa w ust. 2, z uwzględnieniem oceny
stopnia realizacji planu w ramach końcowej ewaluacji.
4. Minister zawiera z uczelnią spełniającą warunek, o którym mowa w ust. 2,
umowę. W przypadku utworzenia listy rankingowej, o której mowa w ust. 3, minister
zawiera umowę z uczelnią z uwzględnieniem tej listy.
5. Do uczelni, które uzyskały finansowanie na okres kolejnych 6 lat, przepisy
art. 389 ust. 2 i 3 oraz art. 391–393 stosuje się odpowiednio.
6. Uczelnia, która uzyskała pozytywny wynik końcowej ewaluacji oraz
pozytywny wynik oceny planu, o którym mowa w art. 393 ust. 1, ale nie uzyskała
finansowania na okres kolejnych 6 lat, otrzymuje przez okres 6 lat, począwszy od roku
następującego po roku, w którym została sporządzona lista rankingowa, o której mowa
w ust. 3, środki finansowe stanowiące zwiększenie subwencji ze środków
finansowych, o których mowa w art. 365 pkt 1 lit. a–c i pkt 2 lit. a–d, przyznanej
w roku, w którym została sporządzona lista rankingowa, w wysokości 2% tej
subwencji ustalonej na podstawie algorytmów, o których mowa w art. 368 ust. 2 i 3.

art. 395. więcej Art. 395. 1. W ostatnim roku okresu, o którym mowa w art. 387 ust. 3, minister
ogłasza konkurs, do którego może przystąpić uczelnia akademicka, spełniająca
warunki, o których mowa w art. 388 ust. 1, która nie jest stroną umowy, o której mowa
w art. 389 ust. 1, w konkursie w ramach programu „Inicjatywa doskonałości –
uczelnia badawcza”. Do konkursu przepisy art. 388 ust. 2–7 stosuje się odpowiednio.
2. Łączna liczba uczelni, z którymi minister zawiera umowę, o której mowa
w art. 389 ust. 1, na podstawie listy rankingowej wniosków złożonych w tym
konkursie, oraz uczelni, o których mowa w art. 394 ust. 5, nie może być większa niż
10.

art. 396. więcej Art. 396. 1. Minister ogłasza cyklicznie w BIP na swojej stronie podmiotowej
komunikat o konkursie w ramach programu „Regionalna inicjatywa doskonałości”,
którego celem jest umocnienie znaczenia działalności uczelni w określonych przez
niego dyscyplinach. Przepisy art. 376 ust. 2 pkt 1 i ust. 3 pkt 3–5 stosuje się
odpowiednio.
2. W komunikacie określa się także:
1) podział na regiony, w których ogłaszany jest konkurs;
2) nie więcej niż 3 dyscypliny lub grupy dyscyplin, dla których w danym regionie
ogłaszany jest konkurs.
3. W konkursie w danym regionie może brać udział uczelnia mająca siedzibę
w tym regionie.
4. W każdej z dyscyplin lub grup dyscyplin, o których mowa w ust. 2 pkt 2,
środki finansowe może otrzymywać nie więcej niż jedna uczelnia. Ta sama uczelnia
może otrzymywać środki finansowe w nie więcej niż 2 dyscyplinach lub grupach
dyscyplin.
5. Środki finansowe otrzymywane w danym roku przez uczelnię w ramach
konkursu w dyscyplinie lub grupie dyscyplin, o których mowa w ust. 2 pkt 2, stanowią zwiększenie subwencji ze środków finansowych, o których mowa w art. 365
pkt 1 lit. a–c i pkt 2 lit. a–d, przyznanej w roku, w którym został ogłoszony konkurs.
Kwota zwiększenia nie może przekroczyć 2% tej subwencji ustalonej na podstawie
algorytmów, o których mowa w art. 368 ust. 2 i 3. Środki finansowe są wypłacane
przez okres 4 lat.

art. 397. więcej Art. 397. 1. Do konkursu w ramach programu „Regionalna inicjatywa
doskonałości” może przystąpić uczelnia akademicka, która:
1) posiada kategorię naukową A+, A albo B+:
a) w dyscyplinie, o której mowa w art. 396 ust. 2 pkt 2,
b) w co najmniej 1 dyscyplinie zawierającej się w grupie dyscyplin, o której
mowa w art. 396 ust. 2 pkt 2, oraz nie posiada kategorii naukowej C
w żadnej z dyscyplin zawierających się w tej grupie;
2) prowadzi szkołę doktorską;
3) nie spełnia warunków udziału w konkursie w ramach programu „Inicjatywa
doskonałości – uczelnia badawcza”, o których mowa w art. 388 ust. 1.
2. Wniosek o udział w konkursie zawiera plan obejmujący cele w zakresie
podniesienia poziomu jakości działalności naukowej i poziomu jakości kształcenia
w dyscyplinie, o której mowa w ust. 1 pkt 1, oraz opis działań zmierzających do ich
osiągnięcia w okresie 3 lat.
3. Przy ocenie wniosku uwzględnia się:
1) poziom merytoryczny wniosku;
2) istotność założonych celów dla umocnienia znaczenia działalności uczelni
w danej dyscyplinie;
3) adekwatność opisanych działań do założonych celów;
4) potencjał uczelni w danej dyscyplinie.
4. Wniosek ocenia zespół ekspertów posiadających znaczący dorobek naukowy
lub artystyczny, powołany przez ministra odrębnie dla każdej z dyscyplin lub grup
dyscyplin, o których mowa w art. 396 ust. 2 pkt 2.
5. Wynik oceny wniosku może być pozytywny albo negatywny.
6. Zespół ekspertów sporządza:
1) raport zawierający ocenę wraz z uzasadnieniem lub rekomendacje dotyczące
zmiany planu;
2) listę rankingową wniosków ocenionych pozytywnie z podziałem na dyscypliny
lub grupy dyscyplin, o których mowa w art. 396 ust. 2 pkt 2.

art. 398. więcej Art. 398. 1. Minister, biorąc pod uwagę listę rankingową wniosków, zawiera
umowę z uczelnią.
2. Umowa obejmuje w szczególności:
1) plan, o którym mowa w art. 397 ust. 2, i harmonogram jego realizacji;
2) warunki finansowania realizacji planu.
3. Minister przekazuje środki finansowe na podstawie umowy począwszy od
roku następującego po roku jej zawarcia.

art. 399. więcej Art. 399. 1. W ostatnim roku okresu, o którym mowa w art. 396 ust. 5, dokonuje
się końcowej ewaluacji realizacji planu.
2. Ewaluacji dokonuje zespół ekspertów, o którym mowa w art. 397 ust. 4,
określając stopień realizacji planu.
3. Ewaluacja kończy się wydaniem oceny pozytywnej albo negatywnej.
4. W przypadku oceny negatywnej uczelnia nie może przystąpić do konkursu
ogłoszonego w danej dyscyplinie lub grupie dyscyplin w okresie 4 lat od dnia wydania
tej oceny.

art. 400. więcej Art. 400. 1. Minister ogłasza corocznie w BIP na swojej stronie podmiotowej
komunikat w ramach przedsięwzięcia „Dydaktyczna inicjatywa doskonałości”,
którego celem jest wsparcie publicznych uczelni zawodowych w doskonaleniu jakości
kształcenia.
2. W komunikacie określa się:
1) warunki otrzymania przez uczelnie w danym roku środków finansowych
uwzględniające:
a) oceny jakości kształcenia wydane przez PKA w okresie 6 lat
poprzedzających ogłoszenie komunikatu,
b) wyniki monitoringu, o którym mowa w art. 352 ust. 1, dotyczące
absolwentów studiów;
2) wysokość środków finansowych, które zostaną przekazane w danym roku
uczelniom wyłonionym w ramach przedsięwzięcia.
3. Określając warunki, o których mowa w ust. 2 pkt 1, minister uwzględnia
możliwość przekazania w danym roku środków finansowych nie więcej niż
15 uczelniom.
4. Minister ogłasza w BIP na swojej stronie podmiotowej listę uczelni
wyłonionych w ramach przedsięwzięcia.
5. Minister zawiera z uczelnią, wyłonioną w ramach przedsięwzięcia
„Dydaktyczna inicjatywa doskonałości”, umowę, na podstawie której przekazuje
środki finansowe.
6. Środki finansowe otrzymywane w danym roku przez uczelnię w ramach
przedsięwzięcia stanowią zwiększenie subwencji ze środków finansowych, o których
mowa w art. 365 pkt 1 lit. a–c, przyznanej w roku, w którym został ogłoszony
komunikat.

art. 401. więcej Art. 401. 1. Minister ustanawia program „Wsparcie dla czasopism naukowych”,
którego celem jest podniesienie poziomu praktyk wydawniczych i edytorskich
umożliwiających wejście polskich czasopism naukowych w międzynarodowy obieg
naukowy.
2. Do programu mogą przystąpić wydawcy polskich czasopism naukowych
o wysokim poziomie naukowym, nieujętych w bazach, o których mowa
w art. 265 ust. 9 pkt 2 lit. a.
3. Minister ogłasza komunikat w BIP na swojej stronie podmiotowej o konkursie
w ramach programu nie częściej niż co 2 lata. W komunikacie określa się:
1) dziedziny, dla których ogłaszany jest konkurs;
2) maksymalną liczbę czasopism naukowych będących przedmiotem projektów
finansowanych w ramach programu, jednakże nie większą niż 500;
3) minimalną liczbę czasopism naukowych będących przedmiotem projektów
finansowanych w ramach programu publikujących artykuły naukowe
w poszczególnych dziedzinach;
4) termin składania wniosków.
4. Wnioski składane w ramach programu oraz raporty roczne z realizacji zadań
objętych pomocą i raporty z wykorzystania środków finansowych podlegają ocenie
dokonywanej przez powołany przez ministra zespół doradczy, o którym mowa
w art. 341.
5. Wydawca, który otrzyma środki finansowe w ramach programu, jest
obowiązany upowszechniać w Internecie publikacje naukowe opublikowane
w czasopiśmie naukowym w okresie realizacji projektu, w trybie otwartego dostępu,
w sposób bezpłatny i bez technicznych ograniczeń.
6. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe warunki udziału w programie, a także warunki i tryb
przyznawania oraz rozliczania pomocy de minimis, w tym:
1) przeznaczenie pomocy,
2) szczegółowe kryteria i sposób oceny wniosków o przyznanie pomocy,
3) rodzaje kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą,
4) sposób kumulowania pomocy,
5) maksymalne wielkości pomocy,
6) maksymalną intensywność pomocy,
7) szczegółowy zakres informacji zawartych we wnioskach o przyznanie pomocy
oraz w raporcie rocznym z realizacji zadań objętych pomocą i raporcie
z wykorzystania środków finansowych
– mając na uwadze cel programu, o którym mowa w ust. 1, oraz potrzebę uzyskiwania
informacji niezbędnych do prawidłowego przyznawania oraz rozliczania pomocy de
minimis.

art. 402. więcej Art. 402. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki określi,
w drodze rozporządzenia:
1) sposób podziału środków finansowych, o których mowa w art. 365 pkt 1 lit. a–c
i pkt 2 lit. a–d, dla nadzorowanych przez niego uczelni publicznych, mając na
uwadze zróżnicowanie zadań uczelni akademickich i uczelni zawodowych;
2) sposób podziału środków finansowych, o których mowa w art. 365 pkt 2 lit. a–d
i g, dla niepublicznych uczelni akademickich, instytutów PAN, instytutów
badawczych i instytutów międzynarodowych, a także elementy wniosku,
o którym mowa w art. 368 ust. 7, oraz sposób ustalania wysokości subwencji dla
PAU, mając na uwadze konieczność utrzymania i rozwoju potencjału
badawczego tych podmiotów oraz jego znaczenie dla realizacji polityki
naukowej państwa;
2a) szczegółowe kryteria i tryb przyznawania środków finansowych, o których
mowa w art. 365 pkt 2a, w tym szczegółowy zakres informacji zawartych we
wniosku o ich przyznanie, oraz warunki i tryb rozliczania tych środków, w tym
szczegółowy zakres informacji zawartych w raporcie z wykorzystania tych
środków, mając na uwadze znaczenie przyznawanych subwencji dla
prawidłowego wykonywania zadań przez instytuty Sieci Łukasiewicz i dla
możliwości realizacji celów Sieci Badawczej Łukasiewicz;
3) sposób podziału środków finansowych, o których mowa w art. 365 pkt 3 i 6, dla
uczelni, mając na uwadze konieczność zapewnienia odpowiednio wsparcia
materialnego dla studentów oraz warunków umożliwiających osobom niepełnosprawnym udział w procesie przyjmowania na studia, do szkół
doktorskich, kształceniu na studiach i w szkołach doktorskich oraz prowadzeniu
działalności naukowej;
4) szczegółowe kryteria i tryb przyznawania oraz rozliczania, a także tryb
przekazywania środków finansowych, o których mowa w art. 365:
a) pkt 4 lit. a – mając na uwadze znaczenie przewidzianych do finansowania
inwestycji dla rozwoju uczelni publicznych,
b) pkt 4 lit. b – mając na uwadze znaczenie przewidzianych do finansowania
inwestycji dla realizacji celów polityki naukowej
– oraz zakres informacji zawartych we wniosku o przyznanie tych środków oraz
w raporcie z ich wykorzystania, mając na uwadze konieczność zapewnienia
jednolitości danych przekazywanych na potrzeby przyznawania i rozliczania
środków;
5) szczegółowy sposób wpisywania infrastruktury na Mapę, zakres informacji
zawartych we wniosku o wpisanie infrastruktury na Mapę oraz sposób
przeprowadzania przeglądu Mapy, mając na uwadze znaczenie strategicznej
infrastruktury badawczej dla realizacji celów polityki naukowej państwa,
integracji krajowej infrastruktury badawczej z infrastrukturą międzynarodową,
rozszerzenie naukowej współpracy międzynarodowej i podnoszenie jakości
badań naukowych lub prac rozwojowych oraz rozwoju gospodarczego
i społecznego kraju;
6) szczegółowe kryteria i tryb przyznawania środków finansowych, o których
mowa w art. 365 pkt 5, szczegółowe kryteria i tryb oceny raportu z ich
wykorzystania, zakres informacji zawartych we wniosku o ich przyznanie oraz
w raporcie z ich wykorzystania, mając na uwadze znaczenie aparatury naukowo-
-badawczej lub stanowiska badawczego oraz infrastruktury informatycznej,
których utrzymanie przewidziane jest do finansowania, dla realizacji celów
polityki naukowej;
7) sposób podziału środków finansowych na zadania, o których mowa
w art. 459 pkt 7, dla uczelni publicznych kształcących personel lotniczy dla
lotnictwa cywilnego, mając na uwadze konieczność utrzymania warunków dla
efektywnego kształcenia i jego wysokiej jakości.

art. 403. więcej Art. 403. 1. Ze środków finansowych, o których mowa w art. 365 pkt 14,
wypłaca się wynagrodzenia:
1) członkom RGNiSW, członkom KPN, członkom RDN, członkom PKA,
członkom KEN, ekspertom uczestniczącym w pracach PKA i osobom pełniącym
funkcję sekretarza w zespole oceniającym, a także ekspertom uczestniczącym
w pracach KEN – za udział w pracach tych podmiotów;
2) członkom zespołów doradczych powołanych na podstawie art. 341 – za udział
w posiedzeniu zespołu lub przygotowanie projektu opinii;
3) ekspertom powołanym na podstawie art. 341 – za przygotowanie opinii lub
ekspertyzy;
4) ekspertom wchodzącym w skład zespołów, o których mowa w art. 388 ust. 5
oraz art. 397 ust. 4 – za przygotowanie oceny;
5) ekspertom, o których mowa w art. 428 ust. 2 – za udział w kontroli;
6) członkom komisji dyscyplinarnej przy RGNiSW – za udział w posiedzeniu
składu orzekającego;
7) członkom komisji dyscyplinarnej przy ministrze – za udział w posiedzeniu
składu orzekającego;
8) rzecznikom dyscyplinarnym powołanym przez ministra – za przeprowadzenie
postępowania wyjaśniającego i udział w posiedzeniu składu orzekającego.
2. Osobom, o których mowa w ust. 1, przysługuje zwrot kosztów podróży na
zasadach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 775 § 2 ustawy z dnia
26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy. Czynności pracodawcy określone w tych
przepisach w odniesieniu do tych osób wykonuje minister.
3. Wynagrodzenia i zwrot kosztów podróży członkom RDN, członkom PKA,
ekspertom uczestniczącym w pracach PKA i osobom pełniącym funkcję sekretarza
w zespole oceniającym wypłaca odpowiednio Biuro RDN i Biuro PKA.
4. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki określi, w drodze
rozporządzenia, wysokość wynagrodzenia przysługującego osobom, o których mowa
w ust. 1, mając na uwadze adekwatność wynagrodzenia do nakładu pracy.

art. 404. więcej Art. 404. 1. Minister może zlecić uczelni, instytutowi PAN, instytutowi
badawczemu, podmiotowi działającemu w ramach Sieci Badawczej Łukasiewicz lub
instytutowi międzynarodowemu wykonanie określonego zadania w zakresie ich
działalności statutowej, zapewniając odpowiednie środki na jego realizację.
2. Zlecenie wykonania zadania, o którym mowa w ust. 1:
1) uczelni wojskowej, uczelni służb państwowych, uczelni artystycznej, uczelni
medycznej lub uczelni morskiej – wymaga zasięgnięcia opinii ministra
nadzorującego uczelnię;
2) instytutowi badawczemu – wymaga uzgodnienia z ministrem nadzorującym
instytut;
3) instytutowi PAN – wymaga zasięgnięcia opinii prezesa PAN;
4) podmiotowi działającemu w ramach Sieci Badawczej Łukasiewicz – następuje
za pośrednictwem Prezesa Centrum Łukasiewicz, który wskazuje Centrum
Łukasiewicz albo instytut Sieci Łukasiewicz właściwe do wykonania tego
zadania.
3. Minister, w przypadku klęski żywiołowej lub w celu wykonania zobowiązań
międzynarodowych, może zlecić uczelni, instytutowi PAN, instytutowi badawczemu,
Centrum Łukasiewicz lub instytutowi międzynarodowemu wykonanie także innych
zadań, zapewniając środki na ich realizację.
4. Minister może zlecić Fundacji Rozwoju Systemu Edukacji, będącej fundacją
Skarbu Państwa, realizację zadań w zakresie szkolnictwa wyższego w ramach
programów Unii Europejskiej dotyczących kształcenia, szkolenia, młodzieży i sportu,
zapewniając środki na ich realizację.
5. Minister może zlecić instytucji przedstawicielskiej środowiska szkolnictwa
wyższego i nauki wykonanie określonego zadania w zakresie jej działalności
statutowej. Minister może zapewnić odpowiednie środki na realizację tego zadania.

art. 405. więcej Art. 405. Minister może prowadzić działania na rzecz podniesienia poziomu
wiedzy w zakresie szkolnictwa wyższego i nauki, w tym realizując projekty, o których
mowa w ustawie z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie
polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014–2020 (Dz. U.
z 2018 r. poz. 1431 i 1544 oraz z 2019 r. poz. 60, 730, 1572 i 2020).

art. 406. więcej Art. 406. Przychodami uczelni publicznej są w szczególności środki finansowe,
o których mowa w art. 365 pkt 1, 2 i 5.

art. 407. więcej Art. 407. 1. Środki finansowe z subwencji i dotacji gromadzi się na odrębnym
rachunku bankowym, przy czym uczelnia publiczna gromadzi środki finansowe
z subwencji na rachunku, którego obsługę bankową prowadzi BGK.
2. O przeznaczeniu środków finansowych przyznanych w formie subwencji
decyduje podmiot, który ją otrzymał.

art. 408. więcej Art. 408. 1. Uczelnia publiczna prowadzi samodzielną gospodarkę finansową na
podstawie planu rzeczowo-finansowego, zgodnie z przepisami o finansach
publicznych.
2. Uczelnia niepubliczna prowadzi samodzielną gospodarkę finansową na
podstawie planu rzeczowo-finansowego, a w zakresie gospodarowania środkami
pochodzącymi z budżetu państwa również zgodnie z przepisami o finansach
publicznych.
3. Uczelnia prowadzi rachunkowość zgodnie z przepisami o rachunkowości,
z uwzględnieniem zasad określonych w niniejszej ustawie.
4. W uczelni rokiem obrotowym jest rok kalendarzowy.

art. 409. więcej Art. 409. 1. Uczelnia posiada fundusze:
1) stypendialny;
2) wsparcia osób niepełnosprawnych.
2. Uczelnia publiczna posiada:
1) fundusz zasadniczy;
2) inne fundusze, których utworzenie przewidują odrębne przepisy lub statut.
3. Zysk netto uczelni publicznej przeznacza się na fundusz zasadniczy.
4. Stratę netto uczelni publicznej pokrywa się z funduszu zasadniczego.
5. Zysk netto uczelni niepublicznej przeznacza się na cele statutowe.

art. 410. więcej Art. 410. Roczne sprawozdanie finansowe uczelni publicznej podlega badaniu
przez firmę audytorską. Wyboru firmy audytorskiej dokonuje rada uczelni.

art. 411. więcej Art. 411. 1. Fundusz zasadniczy odzwierciedla wartość mienia uczelni
publicznej.
2. W uczelni publicznej środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne
podlegają amortyzacji na zasadach określonych w odrębnych przepisach, z wyjątkiem
budynków i lokali oraz obiektów inżynierii lądowej i wodnej, których wartość podlega
odpisom umorzeniowym.

art. 412. więcej Art. 412. 1. Fundusz stypendialny w uczelni stanowią środki finansowe,
o których mowa w art. 365 pkt 3, oraz zwiększenia z innych źródeł. Zwiększenia ze środków subwencji dokonuje się przez odpis w ciężar kosztów działalności
podstawowej.
2. Niewykorzystane w danym roku budżetowym środki funduszu stypendialnego
pozostają w funduszu na rok następny.
3. Środki funduszu stypendialnego wydatkowane niezgodnie z przeznaczeniem
lub z naruszeniem art. 91 ust. 3 lub art. 414 ust. 3 podlegają zwrotowi do funduszu ze
środków finansowych uczelni innych niż pochodzące z subwencji lub dotacji
z budżetu państwa.

art. 413. więcej Art. 413. Uczelnia niepubliczna może przeznaczyć w danym roku budżetowym
nie więcej niż 0,2% dotacji przyznanych ze środków finansowych, o których mowa
w art. 365 pkt 3, na pokrywanie kosztów realizacji zadań związanych
z przyznawaniem i wypłacaniem świadczeń, o których mowa w art. 86 ust. 1 pkt 1–4.

art. 414. więcej Art. 414. 1. Rektor w porozumieniu z samorządem studenckim dokonuje
podziału dotacji ze środków finansowych, o których mowa w art. 365 pkt 3.
2. W nowo utworzonej uczelni podziału dotacji, o której mowa w ust. 1,
dokonuje na okres roku rektor.
3. Dotacja, o której mowa w ust. 1, wydatkowana w danym roku na stypendia
rektora stanowi nie więcej niż 60% środków wydatkowanych łącznie w danym roku
na stypendia rektora, stypendia socjalne oraz zapomogi.

art. 415. więcej Art. 415. 1. Fundusz wsparcia osób niepełnosprawnych w uczelni stanowią
środki finansowe, o których mowa w art. 365 pkt 6.
2. Niewykorzystane w danym roku budżetowym środki funduszu pozostają
w funduszu na rok następny.
3. Środki funduszu wydatkowane niezgodnie z przeznaczeniem podlegają
zwrotowi do funduszu ze środków finansowych uczelni innych niż pochodzące
z subwencji lub dotacji z budżetu państwa.

art. 416. więcej Art. 416. 1. W przypadku gdy niewykorzystane środki finansowe z dotacji,
o których mowa w art. 365 pkt 3 lub 6, na koniec poprzedniego roku są równe albo
przewyższają kwotę dotacji ustalonej na podstawie algorytmu, o którym mowa
odpowiednio w art. 368 ust. 4 lub 5, na dany rok:
1) nie przyznaje się uczelni środków finansowych, o których mowa odpowiednio
w art. 365 pkt 3 lub 6;
2) uczelnia zwraca niewykorzystane środki finansowe z dotacji w kwocie
stanowiącej różnicę między stanem środków na koniec poprzedniego roku
a wysokością dotacji ustalonej na podstawie algorytmu na dany rok.
2. Do zwrotu środków stosuje się przepisy ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r.
o finansach publicznych dotyczące zwrotu dotacji niewykorzystanej do końca roku
budżetowego, z tym że dotacja podlega zwrotowi w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia
komunikatu, o którym mowa w art. 368 ust. 10.
3. W przypadku gdy kwota dotacji ustalonej na podstawie algorytmu, o którym
mowa w:
1) art. 368 ust. 4, na dany rok jest większa od stanu funduszu stypendialnego,
2) art. 368 ust. 5, na dany rok jest większa od stanu funduszu wsparcia osób
niepełnosprawnych
– w części pochodzącej z dotacji na koniec roku poprzedzającego rok przyznania
dotacji przekraczającego 30% kwoty dotacji z roku poprzedzającego rok przyznania
dotacji, dotację ustaloną na podstawie algorytmu zmniejsza się o kwotę stanowiącą
różnicę między stanem tego funduszu na koniec roku poprzedzającego rok przyznania
dotacji, w części pochodzącej z dotacji, a kwotą stanowiącą 30% kwoty dotacji z roku
poprzedzającego rok przyznania dotacji.
4. Minister nie przyznaje środków finansowych, o których mowa
w art. 365 pkt 3 lub 6, uczelni, która jest zobowiązana na podstawie tytułu
wykonawczego do zwrotu środków finansowych, o których mowa w tych przepisach.

art. 417. więcej Art. 417. Do czasu ustalenia wysokości:
1) subwencji ze środków, o których mowa w art. 365 pkt 1 i 2 – subwencja może
być przekazywana w transzach miesięcznych w wysokości 1/12 kwoty
subwencji przekazanej w poprzednim roku budżetowym;
1a) subwencji ze środków, o których mowa w art. 365 pkt 2a – subwencja może być
przekazywana w transzach miesięcznych w wysokości 1/10 kwoty subwencji
przekazanej w poprzednim roku budżetowym;
2) dotacji ze środków, o których mowa w art. 365 pkt 3 – dotacja może być
przekazywana w transzach miesięcznych;
3) dotacji ze środków, o których mowa w art. 365 pkt 6 – dotacja może być
przekazywana w transzach miesięcznych w wysokości 1/12 kwoty dotacji
przekazanej w poprzednim roku budżetowym.

art. 418. więcej Art. 418. 1. Uczelnia publiczna, w której suma strat netto w okresie nie
dłuższym niż 5 ostatnich lat przekracza 20% kwoty subwencji oraz dotacji
otrzymanych w roku poprzedzającym bieżący rok budżetowy ze środków
finansowych, o których mowa w art. 365 pkt 1 lit. a–c, pkt 2 lit. a–d, pkt 5 i 6,
opracowuje program naprawczy.
2. Program naprawczy obejmuje działania mające na celu:
1) odzyskanie równowagi finansowej przez zrównoważenie kosztów działalności
z przychodami,
2) redukcję zadłużenia, tak aby suma zobowiązań krótkoterminowych
i krótkoterminowych rozliczeń międzyokresowych ujmowanych w pasywach nie
przekraczała sumy aktywów obrotowych i środków trwałych w budowie,
wynikających z bilansu
– w okresie nie dłuższym niż do końca roku, w którym upływają 3 lata od dnia
uchwalenia programu naprawczego.
3. Rada uczelni uchwala program naprawczy ze szczegółowym harmonogramem
wdrażania i przedkłada go ministrowi w terminie 6 miesięcy od dnia stwierdzenia
straty, o której mowa w ust. 1. Za dzień stwierdzenia straty przyjmuje się dzień
zatwierdzenia sprawozdania finansowego przez radę uczelni.
4. Za realizację programu naprawczego odpowiada rektor.
5. Rektor składa radzie uczelni sprawozdanie z realizacji programu naprawczego
co najmniej raz na pół roku.
6. Rada uczelni przedkłada ministrowi roczne sprawozdanie z wykonania
programu naprawczego, wraz ze sprawozdaniem z wykonania planu rzeczowo-
-finansowego.
7. Rada uczelni może uchwalić aktualizację programu naprawczego.
8. W przypadku gdy:
1) uczelnia publiczna nie wprowadzi programu naprawczego w trybie określonym
w ust. 2 i 3 lub
2) ocena rezultatów programu naprawczego przedstawianych w sprawozdaniach,
o których mowa w ust. 6, wskazuje, że nie zostaną osiągnięte jego cele, lub
3) w ostatnim roku realizacji programu naprawczego wystąpił warunek
opracowania kolejnego programu naprawczego, o którym mowa w ust. 1, lub
4) ocena rezultatów programu naprawczego przedstawionych w sprawozdaniu,
o którym mowa w ust. 6, złożonym po zakończeniu ostatniego roku realizacji
programu naprawczego, wskazuje, że nie zostały osiągnięte jego cele
– minister powołuje, na okres nie dłuższy niż 3 lata, osobę pełniącą obowiązki rektora,
powierzając jej zadania dotyczące opracowania i wdrożenia kolejnego programu
naprawczego.
9. Z dniem powołania osoby pełniącej obowiązki rektora:
1) rektor zostaje zawieszony w pełnieniu obowiązków; w okresie zawieszenia
rektorowi nie przysługuje dodatek funkcyjny do wynagrodzenia;
2) działalność organów kolegialnych uczelni zostaje zawieszona w zakresie
decydowania o gospodarce finansowej.
10. W przypadku gdy kadencja rektora upłynie w trakcie okresu, na który została
powołana osoba pełniąca obowiązki rektora, do końca tego okresu nie przeprowadza
się wyboru rektora.
11. W przypadku powołania osoby pełniącej obowiązki rektora przepisy ust. 4
i 5 stosuje się odpowiednio.

art. 419. więcej Art. 419. 1. BGK prowadzi obsługę bankową rachunków funduszy, o których
mowa w art. 409 ust. 1.
2. Koszty obsługi bankowej, o której mowa w ust. 1, w zakresie bieżącego
utrzymania rachunku oraz dokonywanych płatności, są pokrywane przez ministra ze
środków finansowych, o których mowa w art. 365 pkt 3 i 6.
3. Uczelnia mająca siedzibę poza miejscowością, w której BGK prowadzi
obsługę kasową, może korzystać, po uzgodnieniu z BGK, z zastępczej obsługi
kasowej w oddziale innego banku.
4. BGK informuje ministra:
1) w terminie do dnia 15 stycznia danego roku o stanie środków finansowych
zgromadzonych na koniec roku poprzedniego na rachunkach:
a) funduszy stypendialnych w części pochodzącej ze środków finansowych,
o których mowa w art. 365 pkt 3, oraz środków finansowych na stypendia,
o których mowa w art. 365 pkt 8, oraz
b) funduszy wsparcia osób niepełnosprawnych ze środków finansowych,
o których mowa w art. 365 pkt 6;
2) na jego wniosek w terminie 14 dni – o stanie środków finansowych
zgromadzonych na rachunkach, o których mowa w pkt 1.

art. 420. więcej Art. 420. 1. Uczelnia może utworzyć ze środków innych niż określone
w art. 365 własny fundusz na stypendia za wyniki w nauce dla studentów oraz
stypendia naukowe dla pracowników i doktorantów.
2. Zasady przyznawania stypendiów, o których mowa w ust. 1, dla studentów
i doktorantów są ustalane w uzgodnieniu odpowiednio z samorządem studenckim albo
samorządem doktorantów.
3. Własny fundusz na stypendia zwiększa się przez:
1) odpisy w ciężar kosztów działalności w zakresie kształcenia i działalności
naukowej;
2) wpłaty osób fizycznych i osób prawnych.
4. Odpis nie może być większy niż 20% planowanego zysku netto na dany rok.
W przypadku osiągnięcia zysku:
1) mniejszego niż planowany – odpis ustala się w wysokości proporcjonalnie
zmniejszonej;
2) większego niż planowany – odpis ustala się w wysokości planowanej.
5. Odpis nie może być dokonany, jeżeli spowodowałoby to stratę w danym roku
obrotowym.
6. Odpis dokonany w danym roku obrotowym może być wykorzystywany
począwszy od następnego roku obrotowego.

art. 421. więcej Art. 421. 1. Przychodami Funduszu Kredytów Studenckich są:
1) dotacje celowe z budżetu państwa określane corocznie w ustawie budżetowej;
2) wpływy z inwestycji środków Funduszu Kredytów Studenckich w papiery
wartościowe emitowane przez Skarb Państwa;
3) inne zwiększenia.
2. Środki Funduszu Kredytów Studenckich przeznacza się na:
1) pokrywanie odsetek należnych od kredytów pobieranych przez kredytobiorców:
a) w całości – w okresie studiów, o którym mowa w art. 99 ust. 1, oraz
w okresie ustalonym zgodnie z art. 101 ust. 1,
b) w części stanowiącej różnicę pomiędzy kwotą odsetek obliczoną przy
zastosowaniu oprocentowania określonego w umowie, o której mowa
w art. 98 ust. 2, a kwotą odsetek spłacanych przez kredytobiorców – po
okresie, o którym mowa w art. 101 ust. 1;
2) pokrywanie skutków finansowych umorzeń spłaty kredytów;
3) nabywanie papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa;
4) pokrywanie kosztów realizacji zadań wymienionych w pkt 1–3 ponoszonych
przez BGK.

art. 422. więcej Art. 422. 1. Fundusz Kredytów Studenckich jest prowadzony przez BGK.
2. Fundusz Kredytów Studenckich działa na podstawie rocznego planu
finansowego, wyodrębnionego w planie finansowym BGK.
3. Roczny plan finansowy zawiera w szczególności:
1) podział środków na fundusz obsługi odsetek, z którego dokonywane będą
wypłaty zgodnie z art. 421 ust. 2 pkt 1 oraz fundusz rezerwowy, z którego
dokonywane będą wypłaty zgodnie z art. 421 ust. 2 pkt 2;
2) wysokość kosztów, o których mowa w art. 421 ust. 2 pkt 4.
4. BGK sporządza dla Funduszu Kredytów Studenckich odrębny bilans oraz
rachunek zysków i strat.
5. BGK przedstawia ministrowi oraz ministrowi właściwemu do spraw finansów
publicznych:
1) do dnia 30 kwietnia danego roku:
a) sprawozdanie z realizacji planu finansowego Funduszu Kredytów
Studenckich za rok poprzedni,
b) sprawozdanie z działalności oraz wyników Funduszu Kredytów
Studenckich za rok poprzedni,
c) bilans oraz rachunek zysków i strat za rok poprzedni,
d) propozycję wysokości dotacji, o której mowa w art. 421 ust. 1 pkt 1, na rok
następny;
2) do dnia 15 czerwca danego roku – projekt rocznego planu finansowego Funduszu
Kredytów Studenckich na następny rok.
6. Projekt rocznego planu finansowego Funduszu Kredytów Studenckich na
następny rok zatwierdza minister w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
finansów publicznych do dnia 31 lipca danego roku.

art. 423. więcej Art. 423. 1. Skarb Państwa oraz jednostki samorządu terytorialnego mogą
przekazywać uczelniom nieruchomości na zasadach i w trybie określonych w ustawie
z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r.
poz. 2204, z późn. zm.).
2. Na zasadach określonych w art. 38–41 ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r.
o zasadach zarządzania mieniem państwowym dokonanie przez uczelnię publiczną
czynności prawnej w zakresie rozporządzenia składnikami aktywów trwałych,
w rozumieniu przepisów o rachunkowości, oraz dokonanie przez uczelnię publiczną
czynności prawnej w zakresie oddania tych składników do korzystania innemu
podmiotowi, na okres dłuższy niż 180 dni w roku kalendarzowym, wymaga zgody
Prezesa Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej, w przypadkach gdy
wartość rynkowa tych składników albo wartość rynkowa przedmiotu czynności
prawnej przekracza kwotę 2 000 000 zł. Do wniosku o wyrażenie zgody dołącza się
zgodę rady uczelni.

art. 424. więcej Art. 424. Uczelnia jest zwolniona z opłat z tytułu użytkowania wieczystego
nieruchomości Skarbu Państwa, z wyjątkiem opłat określonych w przepisach
o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa.

art. 425. więcej Art. 425. Wykonywanie przez uczelnię zadań, o których mowa w art. 11, oraz
prowadzenie działalności sportowej, rehabilitacyjnej lub diagnostycznej nie stanowi
działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. –
Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i 1495).

art. 426. więcej Art. 426. 1. W ramach nadzoru nad systemem szkolnictwa wyższego i nauki
minister sprawuje nadzór nad:
1) uczelniami w zakresie zgodności działania z przepisami prawa oraz
prawidłowości wydatkowania środków publicznych;
2) instytutami PAN, instytutami badawczymi i instytutami międzynarodowymi
w zakresie zgodności działania z przepisami dotyczącymi kształcenia w szkole
doktorskiej oraz prawidłowości wydatkowania środków publicznych
przekazanych przez ministra;
3) PAU, CMKP, RGNiSW, PSRP, KRD oraz podmiotami, o których mowa
w art. 7 ust. 1 pkt 8, w zakresie prawidłowości wydatkowania środków
publicznych przekazanych przez ministra;
4) NAWA, NCBiR, NCN, Centrum Łukasiewicz i instytutami Sieci Łukasiewicz,
w zakresie prawidłowości wydatkowania środków z budżetu państwa.
2. Minister sprawuje nadzór również w zakresie wynikającym z odrębnych
przepisów nad PAN, instytutami PAN, instytutami badawczymi, instytutami Sieci
Łukasiewicz, Centrum Łukasiewicz, instytutami międzynarodowymi, NAWA,
NCBiR i NCN

art. 427. więcej Art. 427. 1. Minister może żądać informacji i wyjaśnień od podmiotów,
o których mowa w art. 426 ust. 1, a także dokonywać kontroli ich działalności
w zakresie określonym w tym przepisie. Minister może żądać informacji i wyjaśnień
również od założyciela.
2. Minister stwierdza nieważność:
1) aktu wydanego przez organy uczelni, z wyłączeniem uchwały, o której mowa
w art. 192 ust. 2 i 3 oraz art. 221 ust. 14, i decyzji administracyjnej,
2) aktu dotyczącego kształcenia w szkole doktorskiej wydanego w instytucie PAN,
instytucie badawczym lub instytucie międzynarodowym, z wyłączeniem decyzji
administracyjnej,
3) aktu założyciela w sprawie nadania statutu
– w przypadku stwierdzenia ich niezgodności z przepisami prawa.
3. Na rozstrzygnięcie w sprawie stwierdzenia nieważności aktu służy, w terminie
30 dni od dnia jego doręczenia, skarga do sądu administracyjnego. Przepisy
o zaskarżaniu do sądu administracyjnego decyzji administracyjnych stosuje się
odpowiednio.
4. Minister, w przypadku gdy:
1) uczelnia lub założyciel narusza przepisy prawa lub pozwolenie na utworzenie
studiów na określonym kierunku, poziomie i profilu,
2) instytut PAN, instytut badawczy lub instytut międzynarodowy narusza przepisy
dotyczące kształcenia w szkole doktorskiej
– wzywa do zaprzestania tej działalności i usunięcia naruszenia, określając termin
usunięcia naruszenia.
5. Jeżeli uczelnia, założyciel, instytut PAN, instytut badawczy, Centrum
Łukasiewicz, instytut Sieci Łukasiewicz, instytut międzynarodowy lub CMKP nie
zrealizowali wniosków lub zaleceń sporządzonych w wyniku kontroli, o której mowa
w ust. 1, przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.
6. W przypadku niezrealizowania wezwania, o którym mowa w ust. 4, minister,
w drodze decyzji administracyjnej, może zawiesić rekrutację na studia lub do szkoły doktorskiej na kolejny rok akademicki. Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej
wykonalności.
7. W przypadku stwierdzenia, że uczelnia prowadzi studia z naruszeniem
przepisów art. 53, art. 57 lub art. 60 ust. 2, minister, w drodze decyzji
administracyjnej, nakazuje uczelni zaprzestanie tej działalności. Decyzji nadaje się
rygor natychmiastowej wykonalności.

art. 428. więcej Art. 428. 1. Do kontroli, o której mowa w art. 427 ust. 1, stosuje się przepisy
o kontroli w administracji rządowej.
2. Do kontroli mogą zostać powołani eksperci.
3. Ekspertem nie może być osoba, która jest lub była w okresie 5 lat
poprzedzających kontrolę zatrudniona w podmiocie kontrolowanym albo jest lub była
wykonawcą zadania, którego dotyczy kontrola. Ekspertem nie może być również
osoba, w stosunku do której zachodzą okoliczności faktyczne lub prawne mogące
wpłynąć na bezstronność przeprowadzenia kontroli.

art. 429. więcej Art. 429. Rektor zawiadamia ministra i ministra nadzorującego uczelnię oraz
PKA o:
1) utworzeniu studiów na podstawie art. 53 ust. 7–9,
2) rozpoczęciu i zaprzestaniu prowadzenia studiów na określonym kierunku,
poziomie i profilu,
3) zaprzestaniu spełniania warunków do prowadzenia studiów na określonym
kierunku, poziomie i profilu
– w terminie miesiąca od dnia zaistnienia tych okoliczności.

art. 430. więcej Art. 430. 1. Minister, w drodze decyzji administracyjnej, może nakazać
założycielowi likwidację uczelni niepublicznej, w przypadku gdy:
1) po dniu wydania decyzji o wpisie do ewidencji zaistniały przesłanki określone
w art. 40 ust. 1 pkt 1–5;
2) uczelni zostały cofnięte wszystkie pozwolenia na utworzenie studiów;
3) działania lub zaniechania założyciela lub organów uczelni uniemożliwiają
funkcjonowanie uczelni zgodnie z prawem;
4) uczelnia uniemożliwia lub utrudnia przeprowadzenie oceny programowej lub
ewaluacji jakości kształcenia w szkole doktorskiej;
5) uczelnia lub założyciel uniemożliwiają lub utrudniają przeprowadzenie kontroli,
o której mowa w art. 427 ust. 1, lub nie zrealizowali wniosków lub zaleceń z tej kontroli, lub w wyznaczonym terminie nie zastosowali się do wezwania,
o którym mowa w art. 427 ust. 4 pkt 1.
2. Minister, w drodze decyzji administracyjnej, nakazuje założycielowi
likwidację uczelni niepublicznej w przypadku nieprzekazania środków finansowych,
o których mowa w art. 38 ust. 2 pkt 4, w terminie określonym w art. 38 ust. 3.
3. Uczelnia niepubliczna jest postawiona w stan likwidacji od dnia, w którym
decyzja w sprawie, o której mowa w ust. 1 lub 2, stała się ostateczna.
4. Przepisy art. 45 ust. 4–7, art. 46, art. 82 i art. 206 stosuje się odpowiednio.
5. W przypadku nieprzystąpienia przez założyciela do likwidacji w terminie
3 miesięcy od dnia doręczenia decyzji, o której mowa w ust. 1, lub nieprowadzenia
likwidacji wykonanie obowiązku przystąpienia do likwidacji, jej prowadzenia lub
zakończenia następuje w sposób określony w przepisach ustawy z dnia 17 czerwca
1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
6. Do postępowań w sprawach, o których mowa w ust. 1 i 2, nie stosuje się
przepisów art. 35–37 oraz art. 96a–96n Kpa.

art. 431. więcej Art. 431. 1. Minister może nałożyć na uczelnię administracyjną karę pieniężną
w wysokości do:
1) 100 000 zł w przypadku prowadzenia studiów z naruszeniem przepisów art. 53,
art. 57 lub art. 60 ust. 2;
2) 50 000 zł w przypadku:
a) naruszenia obowiązków, o których mowa w art. 82, art. 119 ust. 3 i 4,
art. 188, art. 222, art. 358 oraz art. 429,
b) niewprowadzenia do Systemu POL-on danych, o których mowa
w art. 343 ust. 1, art. 344 ust. 1, art. 345 ust. 1, art. 346 ust. 1, art. 348 ust. 1
lub w przepisach wydanych na podstawie art. 353, a także w przypadku ich
niezaktualizowania, niezarchiwizowania lub nieusunięcia z tego systemu,
c) pobierania od studentów opłat z naruszeniem przepisów art. 79, art. 80 lub
przepisów wydanych na podstawie art. 81 w zakresie, o którym mowa
w art. 81 pkt 12 i 13;
3) 5000 zł w przypadku naruszenia terminu, o którym mowa w art. 77 ust. 2.
2. Minister może nałożyć na instytut PAN, instytut badawczy, Centrum
Łukasiewicz, instytut Sieci Łukasiewicz, lub instytut międzynarodowy
administracyjną karę pieniężną w wysokości do 50 000 zł w przypadku:
1) naruszenia obowiązków, o których mowa w art. 188, art. 222 oraz art. 358;
2) niewprowadzenia do Systemu POL-on danych, o których mowa w art. 343 ust. 1,
art. 345 ust. 1, art. 346 ust. 1, art. 348 ust. 1 lub w przepisach wydanych na
podstawie art. 353, a także w przypadku ich niezaktualizowania, niezarchiwizowania lub nieusunięcia z tego systemu.
3. Wpływy z kar, o których mowa w ust. 1 i 2, stanowią dochód budżetu
państwa.

art. 432. więcej Art. 432. 1. W przypadku stwierdzenia naruszenia przez rektora przepisów
prawa, minister może wystąpić do kolegium elektorów albo podmiotu, który dokonał
wyboru rektora, albo go powołał z wnioskiem o odwołanie rektora.
2. Wniosek o odwołanie rektora jest rozpatrywany w terminie 30 dni od dnia
jego doręczenia.
3. Do czasu rozpatrzenia wniosku o odwołanie rektora minister może zawiesić
go w pełnieniu funkcji.
4. Rektor zostaje zawieszony w pełnieniu funkcji z mocy prawa, w przypadku
gdy toczy się przeciwko niemu postępowanie karne z oskarżenia publicznego
o przestępstwo umyślne lub postępowanie o umyślne przestępstwo skarbowe. Przepis
art. 24 ust. 8 stosuje się odpowiednio.
5. Jeżeli rektor rażąco lub uporczywie narusza przepisy prawa, minister może go
odwołać, po zasięgnięciu opinii RGNiSW oraz właściwej konferencji, o której mowa
w art. 329 ust. 1 pkt 2–4. Opinie są przedstawiane w terminie 30 dni od dnia
doręczenia wniosku o ich wydanie. W przypadku bezskutecznego upływu tego
terminu, wymóg zasięgnięcia opinii uważa się za spełniony. W przypadku odwołania
rektora przez ministra, przepisy art. 24 ust. 7 i 8 stosuje się odpowiednio.
6. W przypadku stwierdzenia naruszenia przez radę uczelni przepisów prawa,
minister występuje do senatu z wnioskiem o skrócenie kadencji rady. Przepisy ust. 2–
5 stosuje się odpowiednio.
7. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 6, uchwałę podejmuje się
bezwzględną większością głosów.
8. W terminie 30 dni od dnia podjęcia uchwały o skróceniu kadencji rady uczelni
senat powołuje nową radę uczelni na okres do końca kadencji dotychczasowej rady
uczelni. Okresu tego nie wlicza się do liczby kadencji, o której mowa w art. 21 ust. 2.

art. 433. więcej Art. 433. 1. Uczelnia publiczna, która jest nadzorowana przez:
1) Ministra Obrony Narodowej – jest uczelnią wojskową;
2) ministra właściwego do spraw wewnętrznych albo Ministra Sprawiedliwości –
jest uczelnią służb państwowych;
3) ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego – jest
uczelnią artystyczną;
4) ministra właściwego do spraw zdrowia – jest uczelnią medyczną;
5) ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej – jest uczelnią morską.
2. Ministrowie, o których mowa w ust. 1, sprawują nadzór nad uczelniami na
zasadach określonych w dziale XIII.
3. Nadzór, o którym mowa w dziale XIII, nad publiczną uczelnią teologiczną
oraz inną uczelnią publiczną prowadzącą kształcenie w zakresie teologii sprawuje
minister, a także – w zakresie określonym przez umowę międzynarodową zawartą ze
Stolicą Apostolską oraz ustawy regulujące stosunki między Rzecząpospolitą Polską
a innymi niż Kościół Katolicki kościołami i związkami wyznaniowymi oraz przez
statuty tych uczelni – władze kościołów i innych związków wyznaniowych.

Art. 433a. W przypadkach uzasadnionych nadzwyczajnymi okolicznościami
zagrażającymi życiu lub zdrowiu członków wspólnoty uczelni wojskowej, uczelni
służb państwowych, uczelni artystycznej, uczelni medycznej lub uczelni morskiej,
właściwy minister nadzorujący te uczelnie, w drodze rozporządzenia, może czasowo
ograniczyć lub czasowo zawiesić funkcjonowanie uczelni na obszarze kraju lub jego
części, uwzględniając stopień zagrożenia na danym obszarze.

art. 434. więcej Art. 434. 1. Uczelnia wojskowa jest jednocześnie jednostką wojskową
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1541 i 2020).
2. Uczelnię wojskową będącą uczelnią zawodową tworzy, likwiduje lub zmienia
jej nazwę minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki, w drodze
rozporządzenia, na wniosek Ministra Obrony Narodowej, mając na uwadze potrzeby
obronności i bezpieczeństwa państwa.
3. Uczelnia wojskowa prowadzi kursy kwalifikacyjne i doskonalące oraz inne
formy kształcenia.
4. Zakres działania uczelni służb państwowych jako jednostki organizacyjnej
właściwej służby określają odrębne przepisy.
5. Uczelnię służb państwowych będącą uczelnią zawodową tworzy, likwiduje
lub zmienia jej nazwę minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki,
w drodze rozporządzenia, na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych
albo Ministra Sprawiedliwości, mając na uwadze potrzeby bezpieczeństwa
publicznego.

art. 435. więcej Art. 435. 1. Przez ministra wskazanego w art. 24 ust. 4 i ust. 9 pkt 1,
art. 35 ust. 8, art. 36 ust. 3, 4, 7, 8, 13, 14 i 17, art. 50 ust. 7 pkt 2, art. 140 ust. 1,
art. 159 ust. 3–5, art. 293 ust. 5, art. 299 ust. 1, art. 323 ust. 1 pkt 3, ust. 2 i 3, art. 324
ust. 1 pkt 2, art. 359 ust. 1 i 2, art. 404 ust. 1, art. 418 ust. 3, 6 i 8, art. 419 ust. 4 oraz:
1) art. 368 ust. 8–10 i art. 369 ust. 1 – w zakresie dokonywanych zwiększeń,
2) art. 380 ust. 1, art. 384 ust. 1 i art. 385 – w zakresie przyznawanych środków
finansowych
– w odniesieniu do uczelni wojskowej, uczelni służb państwowych, uczelni
artystycznej, uczelni medycznej i uczelni morskiej należy rozumieć ministra
nadzorującego uczelnię.
2. Przez ministra wskazanego w art. 159 ust. 3–5 w zakresie tworzenia spółek,
o których mowa w art. 159 ust. 1, wspólnie z instytutem badawczym lub instytutem
PAN w odniesieniu do tych instytutów należy rozumieć odpowiednio ministra
nadzorującego instytut badawczy lub Prezesa PAN.

art. 436. więcej Art. 436. W uczelni wojskowej oraz w uczelni służb państwowych organami
uczelni są rektor i senat. Statut uczelni określa organy uczelni wykonujące zadania
rady uczelni.

art. 437. więcej Art. 437. Ograniczenie wynikające z art. 30 ust. 2 nie dotyczy uczelni
artystycznych.

art. 438. więcej Art. 438. 1. Rektora uczelni wojskowej Minister Obrony Narodowej:
1) wyznacza spośród żołnierzy zawodowych albo
2) powołuje spośród byłych żołnierzy zawodowych
– spełniających warunki określone w art. 24 ust. 1.
2. Do zatrudnienia rektora uczelni wojskowej stosuje się przepis art. 24 ust. 10.
Do ustalenia wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego dla rektora nie
stosuje się przepisu art. 140 ust. 1 w zakresie wniosku.
3. Minister Obrony Narodowej wyznacza spośród żołnierzy zawodowych osobę
pełniącą w uczelni wojskowej funkcję kierowniczą do spraw realizacji zadań uczelni
jako jednostki wojskowej.
4. Rektor uczelni wojskowej, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, oraz osoba, o której
mowa w ust. 3, są nauczycielami akademickimi. W decyzji o wyznaczeniu rektora lub
osoby, o której mowa w ust. 3, Minister Obrony Narodowej określa
przyporządkowanie do jednej z grup pracowników, o których mowa w art. 114, oraz
do jednego ze stanowisk, o których mowa w art. 116 ust. 1 lub określonych na
podstawie art. 116 ust. 4 pkt 1. Przepisy art. 116 ust. 2 i 3 oraz art. 451 ust. 2 stosuje
się.
5. Rektora uczelni wojskowej i osobę, o której mowa w ust. 3, może zwolnić
z zajmowanego stanowiska służbowego lub odwołać Minister Obrony Narodowej.

art. 439. więcej Art. 439. 1. Rektora uczelni służb państwowych jako jednostki organizacyjnej
właściwej służby wyznacza minister właściwy do spraw wewnętrznych spośród
funkcjonariuszy właściwej służby, spełniających warunki określone w art. 24 ust. 1.
2. W szczególnych przypadkach minister właściwy do spraw wewnętrznych
może wyznaczyć rektora uczelni służb państwowych spośród oficerów,
niespełniających warunków określonych w art. 24 ust. 1, posiadających stopień we
właściwej służbie odpowiadający co najmniej stopniowi generała brygady.
3. Do ustalenia wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego dla rektora
nie stosuje się przepisu art. 140 ust. 1 w zakresie wniosku.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, na wniosek rektora, wyznacza
spośród funkcjonariuszy właściwej służby państwowej osobę pełniącą w uczelni służb
państwowych funkcję kierowniczą do spraw realizacji zadań uczelni jako jednostki
organizacyjnej właściwej służby.
5. Rektor uczelni służb państwowych oraz osoba, o której mowa w ust. 4, są
nauczycielami akademickimi. W decyzji o wyznaczeniu rektora lub osoby, o której
mowa w ust. 4, minister właściwy do spraw wewnętrznych określa
przyporządkowanie do jednej z grup pracowników, o których mowa w art. 114, oraz
do jednego ze stanowisk, o których mowa w art. 116 ust. 1 lub określonych na
podstawie art. 116 ust. 4 pkt 1. Przepisy art. 116 ust. 2 i 3 oraz art. 451 ust. 4 stosuje
się.
6. Rektora uczelni służb państwowych i osobę, o której mowa w ust. 4, może
odwołać minister właściwy do spraw wewnętrznych.
7. W odniesieniu do uczelni służb państwowych nadzorowanej przez Ministra
Sprawiedliwości w sprawach, o których mowa w ust. 1–6, stosuje się przepisy ustawy
z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1427, 1608,
1635 i 2020).

art. 440. więcej Art. 440. Rektor uczelni wojskowej oraz uczelni służb państwowych jest
jednocześnie komendantem uczelni w rozumieniu przepisów odpowiednio o służbie
wojskowej albo o właściwej służbie państwowej.

art. 441. więcej Art. 441. Statut uczelni wojskowej oraz statut uczelni służb państwowych
wchodzi w życie z dniem wydania przez ministra nadzorującego uczelnię decyzji
zatwierdzającej statut, chyba że został w nim określony termin późniejszy. Decyzję
wydaje się w terminie 3 miesięcy od dnia przekazania statutu przez senat.

art. 442. więcej Art. 442. 1. Statut publicznej uczelni teologicznej jest uchwalany
w porozumieniu z właściwymi władzami kościołów i innych związków
wyznaniowych. Przepisy art. 34 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
2. Przepisy ust. 1 stosuje się do innej uczelni publicznej prowadzącej kształcenie
w zakresie teologii, z tym że porozumienie z właściwymi władzami kościołów
i innych związków wyznaniowych dotyczy tylko postanowień statutu związanych
z prowadzeniem tego kształcenia.

art. 443. więcej Art. 443. W uczelni wojskowej oraz w uczelni służb państwowych warunki
i tryb rekrutacji, o których mowa w art. 70 ust. 1, w odniesieniu do kandydatów na
żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy właściwych służb ustala, na wniosek rektora,
minister nadzorujący uczelnię.

art. 444. więcej Art. 444. 1. Rekrutacja na studia na kierunkach lekarskim i lekarsko-
-dentystycznym albo przyjęcia na studia kandydatów na żołnierzy zawodowych,
strażaków i funkcjonariuszy Służby Więziennej w służbie kandydackiej oraz
strażaków i funkcjonariuszy Służby Więziennej w służbie stałej skierowanych na
studia przez właściwego przełożonego odbywają się w ramach limitów przyjęć.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw szkolnictwa wyższego i nauki określi, w drodze rozporządzenia, limit
przyjęć na studia na kierunkach lekarskim i lekarsko-dentystycznym w
poszczególnych uczelniach, uwzględniając możliwości dydaktyczne uczelni oraz
zapotrzebowanie na absolwentów tych studiów.
3. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, limit przyjęć
na studia na określonym kierunku dla kandydatów na żołnierzy zawodowych
w poszczególnych uczelniach wojskowych, uwzględniając możliwości dydaktyczne
uczelni oraz zapotrzebowanie na absolwentów tych studiów.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
limit przyjęć na studia na określonym kierunku dla strażaków w służbie kandydackiej
oraz dla strażaków w służbie stałej skierowanych na studia przez właściwego
przełożonego, uwzględniając możliwości dydaktyczne uczelni oraz zapotrzebowanie
na absolwentów tych studiów.
5. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, limit przyjęć na
studia na określonym kierunku dla funkcjonariuszy Służby Więziennej w służbie
kandydackiej oraz dla funkcjonariuszy Służby Więziennej w służbie stałej
skierowanych na studia przez właściwego przełożonego, uwzględniając możliwości
dydaktyczne uczelni oraz zapotrzebowanie na absolwentów tych studiów.
6. W uczelni służb państwowych do liczby studentów studiujących na studiach
niestacjonarnych, o której mowa w art. 63 ust. 3, nie wlicza się:
1) strażaków w służbie stałej skierowanych na te studia przez właściwego
przełożonego, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1–3, 5, 6 i 8 ustawy z dnia
24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1499,
1635, 1726 i 2020);
2) policjantów w służbie stałej skierowanych na te studia przez właściwego
przełożonego, o którym mowa w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r.
o Policji (Dz. U. z 2019 r. poz. 161, z późn. zm.);
3) funkcjonariuszy Służby Więziennej w służbie stałej skierowanych na te studia
przez właściwego przełożonego, o którym mowa w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia
9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej.

art. 445. więcej Art. 445. Regulamin studiów, o którym mowa w art. 75 ust. 1, w uczelni
wojskowej oraz w uczelni służb państwowych wchodzi w życie po zatwierdzeniu
przez ministra nadzorującego uczelnię.

art. 446. więcej Art. 446. Służbę kandydacką strażaka lub funkcjonariusza Służby Więziennej
będącego studentem zalicza się na poczet praktyki zawodowej, o której mowa
w art. 67 ust. 5.

art. 447. więcej Art. 447. Studentom będącym:
1) kandydatami na żołnierzy zawodowych lub żołnierzami zawodowymi, którzy
podjęli studia na podstawie skierowania przez właściwy organ wojskowy
i otrzymali pomoc w związku z pobieraniem nauki na podstawie przepisów
o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych,
2) funkcjonariuszami służb państwowych w służbie kandydackiej albo będącym
funkcjonariuszami służb państwowych, którzy podjęli studia na podstawie
skierowania lub zgody właściwego przełożonego i otrzymali pomoc w związku
z pobieraniem nauki na podstawie przepisów o służbie
– nie przysługuje urlop od zajęć, świadczenia, o których mowa w art. 86 ust. 1,
zakwaterowanie i wyżywienie, o których mowa w art. 104, oraz stypendium ministra,
o którym mowa w art. 359 ust. 1.

art. 448. więcej Art. 448. Zatwierdzenie zasad przyznawania stypendium za wyniki w nauce lub
w sporcie, o których mowa w art. 97 ust. 2, w odniesieniu do uczelni wojskowej,
uczelni służb państwowych, uczelni artystycznej, uczelni medycznej i uczelni
morskiej wymaga zasięgnięcia opinii ministra nadzorującego uczelnię.

art. 449. więcej Art. 449. Przepisów art. 106 nie stosuje się do uczelni wojskowej oraz uczelni
służb państwowych.

art. 450. więcej Art. 450. Uczelnia służb państwowych skreśla z listy studentów studenta
będącego funkcjonariuszem służby państwowej w służbie kandydackiej także
w przypadku zwolnienia z tej służby.

art. 451. więcej Art. 451. 1. W uczelni wojskowej żołnierza zawodowego wyznacza się na
stanowisko nauczyciela akademickiego na zasadach i w trybie określonych
w przepisach o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych. Przepisy ust. 2 oraz
art. 116 ust. 2–4 stosuje się.
2. W uczelni wojskowej na stanowisku profesora uczelni może być zatrudniona
osoba niespełniająca wymagań, o których mowa w art. 116 ust. 2 pkt 2, posiadająca
co najmniej stopień wojskowy generała brygady lub kontradmirała.
3. W uczelni służb państwowych funkcjonariusza mianuje się na stanowisko
nauczyciela akademickiego na zasadach i w trybie określonych w przepisach
dotyczących tych służb. Przepisy ust. 4 oraz art. 116 ust. 2–4 stosuje się.
4. W uczelni służb państwowych na stanowisku profesora uczelni może być
zatrudniona osoba niespełniająca wymagań, o których mowa w art. 116 ust. 2 pkt 2, posiadająca stopień we właściwej służbie odpowiadający co najmniej stopniowi
generała brygady.
5. W uczelni morskiej na stanowisku profesora uczelni może być zatrudniona
także osoba posiadająca co najmniej stopień doktora oraz najwyższe kwalifikacje
potwierdzone dyplomem, o którym mowa w art. 63 pkt 1 ustawy z dnia 18 sierpnia
2011 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. z 2019 r. poz. 1452, 1702, 2197 i 2303).

art. 452. więcej Art. 452. W uczelni wojskowej nauczyciela akademickiego będącego
żołnierzem zawodowym zwalnia się ze stanowiska na zasadach i w trybie określonych
w przepisach o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych.

art. 453. więcej Art. 453. 1. W uczelni wojskowej żołnierz zawodowy będący nauczycielem
akademickim występuje o zgodę na dodatkowe zatrudnienie, o którym mowa
w art. 125 ust. 1, w trybie określonym w przepisach o służbie wojskowej żołnierzy
zawodowych. Podjęcie dodatkowego zatrudnienia w ramach stosunku pracy u innego
pracodawcy bez uzyskania zgody skutkuje skierowaniem przez rektora wniosku
o zwolnienie ze stanowiska, w trybie określonym w przepisach o służbie wojskowej
żołnierzy zawodowych.
2. Wygaśnięcie mandatu rektora uczelni wojskowej oraz uczelni służb
państwowych, w przypadku, o którym mowa w art. 125 ust. 6, stwierdza minister
nadzorujący uczelnię.
3. Wygaśnięcie mandatu rektora uczelni artystycznej, uczelni medycznej oraz
uczelni morskiej, w przypadku, o którym mowa w art. 125 ust. 6, stwierdza minister
nadzorujący uczelnię, na wniosek rady uczelni.

art. 454. więcej Art. 454. 1. Nauczyciel akademicki zatrudniony w uczelni prowadzącej
działalność w zakresie nauk medycznych lub nauk o zdrowiu uczestniczy
w sprawowaniu opieki zdrowotnej przez wykonywanie zadań dydaktycznych
i badawczych w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w jednostce
organizacyjnej udostępnionej uczelni przez podmiot prowadzący działalność leczniczą
na zasadach określonych w przepisach o działalności leczniczej.
2. Nauczyciel akademicki uczestniczy w udzielaniu świadczeń zdrowotnych,
o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy zawartej z podmiotem, o którym
mowa w ust. 1.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do uczelni prowadzącej działalność
w zakresie nauk weterynaryjnych.

art. 455. więcej Art. 455. Świadczenia dla osób będących:
1) żołnierzami zawodowymi wykonującymi zadania w uczelni wojskowej –
określają przepisy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych;
2) funkcjonariuszami służb państwowych wykonującymi zadania w uczelni służb
państwowych – określają przepisy właściwe dla tych służb.

art. 456. więcej Art. 456. Do żołnierzy zawodowych zajmujących stanowiska w uczelniach
stosuje się, w zakresie przebiegu zawodowej służby wojskowej, również przepisy
ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych
(Dz. U. z 2019 r. poz. 330, 730 i 1726).

art. 457. więcej Art. 457. 1. W sprawach odpowiedzialności dyscyplinarnej nauczycieli
akademickich pełniących funkcje rektora i przewodniczącego uczelnianej komisji
dyscyplinarnej, zatrudnionych w uczelni wojskowej, uczelni służb państwowych,
uczelni artystycznej, uczelni medycznej i uczelni morskiej, rzecznik dyscyplinarny
rozpoczyna prowadzenie sprawy na polecenie ministra nadzorującego uczelnię.
2. W postępowaniach w sprawach, o których mowa w ust. 1, ministrowi
nadzorującemu uczelnię przysługują uprawnienia, o których mowa w art. 289 ust. 1
i 3.

art. 458. więcej Art. 458. 1. Minister nadzorujący uczelnię może przyznać nauczycielowi
akademickiemu zatrudnionemu w uczelni wojskowej, uczelni służb państwowych,
uczelni artystycznej, uczelni medycznej lub uczelni morskiej nagrodę, o której mowa
w art. 362.
2. Minister Obrony Narodowej, minister właściwy do spraw wewnętrznych,
Minister Sprawiedliwości, minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego, minister właściwy do spraw zdrowia oraz minister właściwy do spraw
gospodarki morskiej, każdy w zakresie swojej właściwości, określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe kryteria i tryb przyznawania oraz sposób wypłacania:
1) stypendiów, o których mowa w art. 359 ust. 1, rodzaje osiągnięć i sposób ich
dokumentowania, maksymalną liczbę przyznawanych stypendiów, maksymalną
wysokość stypendium oraz wzór wniosku o jego przyznanie,
2) nagród, o których mowa w art. 362, rodzaje osiągnięć i sposób ich
dokumentowania, maksymalną liczbę przyznawanych nagród, maksymalną
wysokość nagrody oraz wzór wniosku o jej przyznanie
– mając na uwadze potrzebę zapewnienia wysokiego poziomu osiągnięć
umożliwiających uzyskanie stypendium lub nagrody, sprawnego przebiegu
postępowań w sprawie ich przyznania i sprawnego ich wypłacania oraz adekwatności
wysokości stypendium lub nagrody do rangi osiągnięć.

art. 459. więcej Art. 459. Środki finansowe na szkolnictwo wyższe i naukę przeznacza się
w formie dotacji podmiotowej również na zadania związane z:
1) obroną narodową;
2) bezpieczeństwem obywateli i ochroną ludności;
3) więziennictwem;
4) działalnością kulturalną w rozumieniu przepisów o organizowaniu
i prowadzeniu działalności kulturalnej;
5) realizacją zadań związanych z prowadzeniem podyplomowego kształcenia
w celu zdobywania specjalizacji przez lekarzy, lekarzy dentystów, lekarzy
weterynarii, farmaceutów, pielęgniarki i położne oraz przez diagnostów
laboratoryjnych;
6) utrzymaniem statków szkolnych i specjalistycznych ośrodków szkoleniowych
kadr morskich;
7) utrzymaniem powietrznych statków szkolnych i specjalistycznych ośrodków
szkoleniowych kadr powietrznych;
8) umiędzynarodowieniem szkolnictwa wyższego lub nauki.

art. 460. więcej Art. 460. 1. Minister Obrony Narodowej przyznaje uczelniom wojskowym
środki finansowe, o których mowa w art. 365 pkt 1 lit. a–c, pkt 2 lit. a–d, pkt 3,
pkt 4 lit. a i pkt 6, oraz środki finansowe na zadania, o których mowa w art. 459 pkt 1.
Minister Obrony Narodowej może ustanawiać i finansować stypendia i nagrody
w zakresie kształcenia i badań naukowych związanych z bezpieczeństwem państwa.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych przyznaje uczelniom służb
państwowych środki finansowe, o których mowa w art. 365 pkt 1 lit. a–c, pkt 2 lit. a–
d, pkt 3, pkt 4 lit. a i pkt 6, oraz środki finansowe na zadania, o których mowa
w art. 459 pkt 2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych może ustanawiać
i finansować stypendia i nagrody w zakresie kształcenia i badań naukowych
związanych z bezpieczeństwem publicznym.
3. Minister Sprawiedliwości przyznaje uczelniom służb państwowych środki
finansowe, o których mowa w art. 365 pkt 1 lit. a–c, pkt 2 lit. a–d, pkt 3,
pkt 4 lit. a i pkt 6, oraz środki finansowe na zadania, o których mowa w art. 459 pkt 3.
Minister Sprawiedliwości może ustanawiać i finansować stypendia i nagrody
w zakresie kształcenia i badań naukowych związanych z bezpieczeństwem
publicznym.
4. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
przyznaje uczelniom artystycznym środki finansowe, o których mowa
w art. 365 pkt 1 lit. a–c, pkt 2 lit. a–d, pkt 3, pkt 4 lit. a i pkt 6, oraz środki finansowe
na zadania, o których mowa w art. 459 pkt 4.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia przyznaje:
1) uczelniom medycznym – środki finansowe na zadania, o których mowa
w art. 365 pkt 1 lit. a–c, pkt 2 lit. a–d, pkt 3, pkt 4 lit. a i pkt 6, oraz środki
finansowe na zadania, o których mowa w art. 459 pkt 5;
2) innym uczelniom prowadzącym kształcenie w zakresie nauk medycznych lub
nauk o zdrowiu – środki finansowe na zadania, o których mowa w art. 459 pkt 5.
6. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej przyznaje uczelniom
morskim środki finansowe, o których mowa w art. 365 pkt 1 lit. a–c, pkt 2 lit. a–d,
pkt 3, pkt 4 lit. a i pkt 6, oraz środki finansowe na zadania, o których mowa
w art. 459 pkt 6.
7. Minister właściwy do spraw transportu przyznaje uczelniom publicznym
kształcącym personel lotniczy dla lotnictwa cywilnego środki finansowe na zadania,
o których mowa w art. 459 pkt 7.
8. Środki finansowe, o których mowa w:
1) ust. 1–4, ust. 5 pkt 1 i ust. 6 – są przyznawane z części budżetowej, której
dysponentem jest minister nadzorujący uczelnię;
2) ust. 1 w zakresie środków finansowych, o których mowa w art. 365 pkt 1 lit. a–
c, pkt 2 lit. a–d, pkt 3 i 6, przeznaczonych na zadania związane z kształceniem
w uczelniach wojskowych studentów studiów stacjonarnych i doktorantów,
będących osobami cywilnymi – są przyznawane z części budżetowej, której
dysponentem jest Minister Obrony Narodowej w ramach działu „szkolnictwo
wyższe i nauka”;
3) ust. 5 pkt 2 – są przyznawane z części budżetowej, której dysponentem jest
minister właściwy do spraw zdrowia;
4) ust. 7 – są przyznawane z części budżetowej, której dysponentem jest minister
właściwy do spraw transportu.
9. Środki finansowe, o których mowa w art. 365 pkt 8, są przekazywane z części
budżetowej, której dysponentem jest minister nadzorujący uczelnię.
10. Wydatki ze środków finansowych, o których mowa w ust. 8 pkt 2, nie
stanowią wydatków budżetowych, o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia
25 maja 2001 r. o przebudowie i modernizacji technicznej oraz finansowaniu Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1453 i 2020).

art. 461. więcej Art. 461. 1. W przypadku:
1) o którym mowa w art. 323 ust. 2,
2) zlecenia zadania, o którym mowa w art. 459 pkt 8
– minister nadzorujący uczelnię przekazuje NAWA środki finansowe.
2. Do świadczeń, o których mowa w art. 323 ust. 2 zdanie pierwsze,
przyznawanych przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego nie stosuje się przepisu art. 323 ust. 2 zdanie drugie.

art. 462. więcej Art. 462. 1. Wysokość subwencji ze środków finansowych, o których mowa
w art. 365 pkt 1 lit. a–c i pkt 2 lit. a–d, jest ustalana na podstawie algorytmów
określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 2.
2. Minister Obrony Narodowej, minister właściwy do spraw wewnętrznych,
Minister Sprawiedliwości, minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego, minister właściwy do spraw zdrowia oraz minister właściwy do spraw
gospodarki morskiej, każdy w zakresie swojej właściwości, określi, w drodze
rozporządzenia, sposób podziału:
1) środków finansowych, o których mowa w art. 365 pkt 1 lit. a–c – dla
nadzorowanych przez niego uczelni,
2) środków finansowych, o których mowa w art. 365 pkt 2 lit. a–d – dla
nadzorowanych przez niego uczelni,
3) środków finansowych na zadania, o których mowa w art. 459 pkt 1–6 – dla
nadzorowanych przez niego uczelni
4) (uchylony)
– mając na uwadze podział na uczelnie akademickie i zawodowe, ich zróżnicowane
zadania oraz właściwe wykonywanie tych zadań i jego wpływ na wysoki poziom
kształcenia, a także na realizację polityki naukowej państwa.

art. 463. więcej Art. 463. Do konkursu w ramach programu „Inicjatywa doskonałości – uczelnia
badawcza”, o którym mowa w art. 387 ust. 1, może przystąpić także uczelnia
medyczna, która:
1) prowadzi działalność naukową w co najmniej 3 dyscyplinach w zakresie nauk
medycznych lub nauk o zdrowiu, w których przeprowadzona została ewaluacja
jakości działalności naukowej, i posiada kategorię naukową A+ albo A w ponad
połowie tych dyscyplin;
2) spełnia warunki, o których mowa w art. 388 ust. 1 pkt 2–5.

art. 464. więcej Art. 464. 1. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania, po
zawiadomieniu ministra oraz po zasięgnięciu opinii senatu, może zlecić uczelni
wykonanie określonego zadania w zakresie nauczania lub kształcenia kadr
naukowych, zapewniając odpowiednie środki na jego realizację.
2. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania, po zasięgnięciu opinii
ministra nadzorującego uczelnię, może zlecić uczelni wojskowej, uczelni służb
państwowych, uczelni artystycznej, uczelni medycznej oraz uczelni morskiej
wykonanie zadania, o którym mowa w ust. 1.
3. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej w uzgodnieniu z ministrem, po
zasięgnięciu opinii senatu uczelni publicznej prowadzącej kształcenie w zakresie
sportu, może zlecić tej uczelni wykonanie określonego zadania w zakresie nauczania
lub kształcenia kadr dla potrzeb sportu, zapewniając odpowiednie środki na jego
realizację.
4. Minister Obrony Narodowej może zlecić uczelni wojskowej wykonanie
zadania związanego z działaniem uczelni jako jednostki wojskowej, jeżeli zadanie to
jest niezbędne ze względu na potrzeby obronności i bezpieczeństwa publicznego, stan
klęski żywiołowej, w celu wykonania zobowiązań międzynarodowych lub innych
zadań realizowanych na potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. Środki
niezbędne do wykonania zadania zapewnia Minister Obrony Narodowej, chyba że
umowa o wykonanie tego zadania stanowi inaczej.
5. Zadanie, o którym mowa w ust. 4, wykonują żołnierze zawodowi, kandydaci
na żołnierzy zawodowych lub pracownicy uczelni.
6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych i Minister Sprawiedliwości może
zlecić nadzorowanej przez niego uczelni służb państwowych wykonanie zadania
związanego z działaniem uczelni jako jednostki organizacyjnej właściwej służby,
jeżeli zadanie to jest niezbędne ze względu na potrzeby bezpieczeństwa publicznego, ochronę ludności lub w celu wykonania zobowiązań międzynarodowych. Środki
niezbędne do wykonania zadania zapewnia właściwy minister, chyba że umowa
o wykonanie tego zadania stanowi inaczej.
7. Zadanie, o którym mowa w ust. 6, wykonują funkcjonariusze służb
państwowych lub eksperci posiadający dorobek w zakresie tego zadania.

art. 465. więcej Art. 465. Program naprawczy realizowany w uczelni wojskowej lub uczelni
służb państwowych nie obejmuje działania uczelni jako jednostki wojskowej lub
jednostki organizacyjnej właściwej służby.

art. 466. więcej Art. 466. 1. Koszty obsługi bankowej, o której mowa w art. 419 ust. 1,
dotyczące funduszy uczelni wojskowej, uczelni służb państwowych, uczelni
artystycznej, uczelni medycznej i uczelni morskiej są pokrywane przez ministra
nadzorującego uczelnię ze środków finansowych, o których mowa w art. 365 pkt 3 i 6.
2. BGK informuje ministra nadzorującego uczelnię:
1) w terminie do dnia 15 stycznia danego roku o stanie środków finansowych
zgromadzonych na koniec roku poprzedniego na rachunkach:
a) funduszy stypendialnych w części pochodzącej ze środków finansowych,
o których mowa w art. 365 pkt 3, oraz środków finansowych na stypendia,
o których mowa w art. 365 pkt 8, oraz
b) funduszy wsparcia osób niepełnosprawnych ze środków finansowych,
o których mowa w art. 365 pkt 6;
2) na jego wniosek w terminie 14 dni – o stanie środków finansowych
zgromadzonych na rachunkach, o których mowa w pkt 1.

art. 467. więcej Art. 467. Przepis art. 425 stosuje się odpowiednio do zadań, o których mowa
w art. 459.

art. 468. więcej Art. 468. (uchylony).

art. 469. więcej Art. 469. W przypadku udzielania zamówień, o których mowa w art. 4d
ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz. U.
z 2019 r. poz. 1843), jeżeli ich wartość przekracza kwotę określoną w przepisach
wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 tej ustawy, podmiot, o którym mowa w art. 3
ust. 1 tej ustawy, do którego stosuje się przepisy niniejszej ustawy:
1) zamieszcza ogłoszenie o zamówieniu w BIP na jego stronie podmiotowej;
2) działa w sposób zapewniający przejrzystość, równe traktowanie podmiotów
zainteresowanych wykonaniem zamówienia oraz z uwzględnieniem
okoliczności mogących mieć wpływ na jego udzielenie;
3) nie udostępnia informacji związanych z zamówieniem stanowiących tajemnicę
przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów o zwalczaniu nieuczciwej
konkurencji, jeżeli podmiot zainteresowany wykonaniem zamówienia, nie
później niż przed zawarciem umowy o wykonanie tego zamówienia, zastrzegł,
że nie mogą być one udostępniane;
4) zamieszcza niezwłocznie w BIP na jego stronie podmiotowej informację
o udzieleniu zamówienia, podając nazwę albo imię i nazwisko podmiotu,
z którym zawarł umowę o wykonanie zamówienia, albo informację
o nieudzieleniu tego zamówienia.

Art. 469a. Obowiązek wynikający z realizacji żądania zgłoszonego na
podstawie art. 16 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679
z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku
z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich
danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie
danych) (Dz. Urz. UE L 119 z 04.05.2016, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej
„rozporządzeniem 2016/679”, wykonuje podmiot, który pozyskał dane od osoby,
której dane dotyczą.

Art. 469b. 1. Do przetwarzania danych osobowych przez podmioty, o których
mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 i 4–7, do celów badań naukowych i prac rozwojowych
wyłącza się stosowanie przepisów art. 15, art. 16, art. 18 i art. 21 rozporządzenia
2016/679, jeżeli zachodzi prawdopodobieństwo, że prawa określone w tych
przepisach uniemożliwią lub poważnie utrudnią realizację celów badań naukowych
i prac rozwojowych, i jeżeli wyłączenia te są konieczne do realizacji tych celów.
2. W zakresie niezbędnym do prowadzenia badań naukowych i prac
rozwojowych dopuszcza się przetwarzanie danych osobowych ujawniających
pochodzenie rasowe lub etniczne, poglądy polityczne, przekonania religijne lub
światopoglądowe, przynależność do związków zawodowych oraz przetwarzanie
danych genetycznych, danych biometrycznych w celu jednoznacznego
zidentyfikowania osoby fizycznej lub danych dotyczących zdrowia, seksualności lub
orientacji seksualnej tej osoby, pod warunkiem że publikowanie wyników tych badań
i prac następuje w sposób uniemożliwiający identyfikację osoby fizycznej, której dane
zostały przetworzone.
3. Przy przetwarzaniu danych osobowych, o których mowa w ust. 1 i 2,
administrator danych wdraża odpowiednie zabezpieczenia techniczne i organizacyjne
praw i wolności osób fizycznych, których dane osobowe są przetwarzane, zgodnie
z rozporządzeniem 2016/679, w szczególności przez pseudonimizację albo
szyfrowanie danych, nadawanie uprawnień do ich przetwarzania minimalnej liczbie
osób niezbędnych do prowadzenia badań naukowych i prac rozwojowych, kontrolę
dostępu do pomieszczeń, w których przechowywane są dokumenty zawierające dane
osobowe, oraz opracowanie procedury określającej sposób zabezpieczenia danych.
4. Dane osobowe, o których mowa w ust. 1 i 2, poddaje się anonimizacji
niezwłocznie po osiągnięciu celu badań naukowych lub prac rozwojowych. Do tego
czasu dane, które można wykorzystać do identyfikacji danej osoby fizycznej, zapisuje
się osobno. Można je łączyć z informacjami szczegółowymi dotyczącymi danej osoby
fizycznej wyłącznie, jeżeli wymaga tego cel badań naukowych lub prac rozwojowych.
5. Do przetwarzania danych osobowych w celu przygotowania pracy
dyplomowej lub rozprawy doktorskiej wymaganej do uzyskania odpowiednio
dyplomu ukończenia studiów lub stopnia naukowego przepisy ust. 1–4 stosuje się.

art. 470. więcej Art. 470. Ustawa wchodzi w życie w terminie i na zasadach określonych
w ustawie z dnia 3 lipca 2018 r. – Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo
o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1669 oraz z 2019 r. poz. 39 i 534).