Art. 186. 1. Stopień doktora nadaje się osobie, która:
1) posiada tytuł zawodowy magistra, magistra inżyniera albo równorzędny lub
posiada dyplom, o którym mowa w art. 326 ust. 2 pkt 2 lub art. 327 ust. 2, dający
prawo do ubiegania się o nadanie stopnia doktora w państwie, w którego
systemie szkolnictwa wyższego działa uczelnia, która go wydała;
2) uzyskała efekty uczenia się dla kwalifikacji na poziomie 8 PRK, przy czym
efekty uczenia się w zakresie znajomości nowożytnego języka obcego są
potwierdzone certyfikatem lub dyplomem ukończenia studiów,
poświadczającymi znajomość tego języka na poziomie biegłości językowej
co najmniej B2;
3) posiada w dorobku co najmniej:
a) 1 artykuł naukowy opublikowany w czasopiśmie naukowym lub
w recenzowanych materiałach z konferencji międzynarodowej, które
w roku opublikowania artykułu w ostatecznej formie były ujęte w wykazie
sporządzonym zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie
art. 267 ust. 2 pkt 2 lit. b, lub
b) 1 monografię naukową wydaną przez wydawnictwo, które w roku
opublikowania monografii w ostatecznej formie było ujęte w wykazie
sporządzonym zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie
art. 267 ust. 2 pkt 2 lit. a, albo rozdział w takiej monografii, lub
c) dzieło artystyczne o istotnym znaczeniu;
4) przedstawiła i obroniła rozprawę doktorską;
5) spełniła inne wymagania określone przez podmiot doktoryzujący.
2. W wyjątkowych przypadkach, uzasadnionych najwyższą jakością osiągnięć
naukowych, stopień doktora można nadać osobie niespełniającej wymagań
określonych w ust. 1 pkt 1, będącej absolwentem studiów pierwszego stopnia lub
studentem, który ukończył trzeci rok jednolitych studiów magisterskich.
3. Osoba, o której mowa w ust. 2, po nadaniu stopnia doktora uzyskuje
równocześnie wykształcenie wyższe, o którym mowa w art. 77 ust. 1 pkt 2.

Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce art. 186

DODAJ