Wejscie w życie: 1 października 2006
Ostatnia Zmiana: 1 stycznia 2019
art. 1.
więcej
w razie niemożności ich zaspokojenia z powodu niewypłacalności pracodawcy.
art. 2.
więcej
pracodawcy będącego przedsiębiorcą, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia
6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i 1495),
położonym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oddziałem banku zagranicznego
w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 20 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe
(Dz. U. z 2018 r. poz. 2187, z późn. zm.), a także przedsiębiorcą zagranicznym
pochodzącym z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim
Porozumieniu Gospodarczym, który utworzył na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
oddział lub przedstawicielstwo, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 6 marca
2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób
zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1079, 1214, 1495 i 1655), o ile:
– w przypadku przedsiębiorców zagranicznych z państw członkowskich
Unii Europejskiej, z wyłączeniem Danii – może być wobec nich
wszczęte postępowanie upadłościowe w rozumieniu art. 2 lit. a lub lit. c
rozporządzenia Rady (WE) nr 1346/2000 z dnia 29 maja 2000 r.
w sprawie postępowania upadłościowego,
– w przypadku przedsiębiorców zagranicznych z Danii i państw
członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA)
– stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym – może być
wobec nich uznane główne zagraniczne postępowanie upadłościowe,
o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo
upadłościowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 498, 912, 1495, 1655, 1802 i 2089)
dotyczących międzynarodowego postępowania upadłościowego,
– w przypadku przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także oddziałów banków
zagranicznych – odrębne przepisy nie wyłączają możliwości ogłoszenia
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej upadłości oraz wszczęcia
postępowania restrukturyzacyjnego takiego pracodawcy,
– w przypadku przedsiębiorców zagranicznych z państw członkowskich
Unii Europejskiej i państw członkowskich Europejskiego Porozumienia
o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym działających na terenie Rzeczypospolitej Polskiej jako
oddział instytucji kredytowej lub zakładu ubezpieczeń – może zostać
wszczęte wobec instytucji kredytowej lub zakładu ubezpieczeń
postępowanie upadłościowe, postępowanie restrukturyzacyjne lub inne
podobne postępowanie,
i jednocześnie zatrudnia, zgodnie z przepisami polskiego prawa, co
najmniej jedną osobę fizyczną w związku z prowadzoną na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej działalnością gospodarczą lub działalnością przedstawicielstwa.
2. Niewypłacalność pracodawcy, o której mowa w ust. 1, nie zachodzi
w odniesieniu do osób prawnych podlegających obowiązkowi wpisu do rejestru
stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz
samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, o którym mowa w rozdziale
3 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z 2019 r.poz. 1500, 1655 i 1798), wpisanych do rejestru przedsiębiorców z tytułu wykonywania działalności gospodarczej, jednostek zaliczanych, na podstawie
odrębnych przepisów, do sektora finansów publicznych, a także osób fizycznych
prowadzących gospodarstwo domowe zatrudniających osoby wykonujące pracę
zarobkową w tym gospodarstwie.
art. 3.
więcej
gdy sąd upadłościowy lub restrukturyzacyjny, na podstawie przepisów Prawa
upadłościowego lub Prawa restrukturyzacyjnego, wyda postanowienie o:
1) ogłoszeniu upadłości pracodawcy lub wszczęciu wobec niego wtórnego
postępowania upadłościowego;
2) otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego, o którym mowa w art. 2 pkt 2–4
ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2019 r. poz.
243, 326, 912, 1655, 1802 i 2089);
3) oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości pracodawcy, jeżeli jego majątek nie
wystarcza lub jedynie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania;
4) oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości w przypadku stwierdzenia, że majątek
dłużnika jest obciążony hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem
skarbowym lub hipoteką morską w takim stopniu, że pozostały jego majątek nie
wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania.
2. Datą niewypłacalności jest data wydania postanowienia sądu upadłościowego
o ogłoszeniu upadłości lub wszczęciu wtórnego postępowania upadłościowego
pracodawcy, data wydania postanowienia sądu restrukturyzacyjnego o otwarciu
postępowania restrukturyzacyjnego pracodawcy, data postanowienia sądu
upadłościowego o oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości pracodawcy
w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4.
art. 4.
więcej
zachodzi również w przypadku wszczęcia postępowania upadłościowego,
postępowania układowego lub innego podobnego postępowania w państwach
członkowskich Unii Europejskiej lub w państwach członkowskich Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronach umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym wobec instytucji kredytowych i zakładów ubezpieczeń mających
siedziby w tych państwach.
2. Niewypłacalność pracodawcy, o którym mowa w art. 2 ust. 1, zachodzi
również w przypadku, gdy sąd zagraniczny wyda orzeczenie, zgodnie z którym nie
zostaje wszczęte postępowanie upadłościowe z uwagi na stwierdzenie definitywnego
zamknięcia przedsiębiorstwa albo z powodu niewystarczalności aktywów na
zaspokojenie kosztów tego postępowania.
3. Datą niewypłacalności jest data wydania przez sąd zagraniczny orzeczenia
w przypadku, o którym mowa w ust. 1 albo w ust. 2.
art. 5.
więcej
zachodzi również w przypadku wydania, zgodnie z przepisami Prawa upadłościowego
dotyczącymi międzynarodowego postępowania upadłościowego, przez sąd
upadłościowy postanowienia o uznaniu orzeczenia o wszczęciu głównego
zagranicznego postępowania upadłościowego wszczętego wobec przedsiębiorcy
zagranicznego z Danii lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.
2. Niewypłacalność pracodawcy, o którym mowa w art. 2 ust. 1, zachodzi także
w przypadku, gdy sąd zagraniczny wyda orzeczenie, zgodnie z którym nie zostaje
wszczęte postępowanie upadłościowe z uwagi na stwierdzenie definitywnego
zamknięcia przedsiębiorstwa albo z powodu niewystarczalności aktywów na
zaspokojenie kosztów tego postępowania.
3. Datą niewypłacalności jest data wydania przez sąd upadłościowy
postanowienia o uznaniu zagranicznego postępowania upadłościowego, o którym
mowa w ust. 1, albo data wydania przez sąd zagraniczny orzeczenia, o którym mowa
w ust. 2.
art. 6.
więcej
również, gdy:
1) organ sądowy lub każdy inny właściwy organ państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, z wyłączeniem Danii, uprawniony do wszczęcia postępowania
upadłościowego wyda, zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE)
nr 1346/2000, orzeczenie o wszczęciu wobec przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy
zagranicznego postępowania upadłościowego, o którym mowa w art. 2 lit. a lub
c tego rozporządzenia, oraz powoła zarządcę albo
2) organ sądowy lub każdy inny właściwy organ państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, z wyłączeniem Danii, uprawniony do wszczęcia postępowania
upadłościowego wyda, zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE)
nr 1346/2000, orzeczenie, zgodnie z którym nie zostaje wszczęte postępowanie
upadłościowe z uwagi na stwierdzenie definitywnego zamknięcia
przedsiębiorstwa albo z powodu niewystarczalności aktywów na zaspokojenie
kosztów tego postępowania, albo
3) sąd upadłościowy wyda, zgodnie z art. 3 ust. 2 i 4 rozporządzenia Rady (WE)
nr 1346/2000, orzeczenie o ogłoszeniu upadłości przedsiębiorcy zagranicznego,
mające skutki ograniczone do majątku dłużnika znajdującego się na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Datą niewypłacalności jest data wydania orzeczenia, o którym mowa w ust. 1
pkt 1, data wydania orzeczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, albo data wydania
przez sąd upadłościowy postanowienia o ogłoszeniu upadłości przedsiębiorcy
zagranicznego, o którym mowa w ust. 1 pkt 3.
art. 7.
więcej
w rozumieniu art. 2 lit. b rozporządzenia Rady (WE) nr 1346/2000, obwieszcza
w Monitorze Sądowym i Gospodarczym o wydaniu orzeczenia o wszczęciu
postępowania upadłościowego, o wydaniu orzeczenia o powołaniu zarządcy oraz dane
o osobie zarządcy. Obwieszczenie zawiera istotną treść orzeczenia o wszczęciu
postępowania oraz orzeczenia o powołaniu zarządcy, informacje o osobie zarządcy oraz informację, że właściwość sądu wynika z art. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1346/2000.
art. 8.
więcej
również, gdy w postępowaniu krajowym w razie niezaspokojenia przez pracodawcę
roszczeń pracowniczych z powodu braku środków finansowych:
1) na podstawie przepisów Prawa upadłościowego sąd upadłościowy wyda
postanowienie o umorzeniu postępowania upadłościowego, jeżeli:
a) majątek pozostały po wyłączeniu z niego przedmiotów majątkowych
dłużnika obciążonych hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym,
zastawem skarbowym lub hipoteką morską nie wystarcza na zaspokojenie
kosztów postępowania,
b) wierzyciele zobowiązani uchwałą zgromadzenia wierzycieli albo
postanowieniem sędziego-komisarza nie złożyli w wyznaczonym terminie
zaliczki na koszty postępowania, a brak jest płynnych funduszów na te
koszty;
2) organ założycielski podejmie decyzję o wdrożeniu postępowania likwidacyjnego
wobec przedsiębiorstwa państwowego, o ile likwidacja nie jest skutkiem
przekształcenia, łączenia lub podziału tego przedsiębiorstwa;
3) sąd orzeknie rozwiązanie spółki handlowej w rozumieniu przepisów ustawy
z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r. poz.
505, 1543, 1655 i 1798);
4) minister właściwy do spraw gospodarki wyda, na podstawie przepisów ustawy
z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych
i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, decyzję o zakazie wykonywania działalności
gospodarczej, wykonywanej na takich samych zasadach jak przez
przedsiębiorców polskich, przez przedsiębiorcę zagranicznego w ramach
utworzonego oddziału z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
5) minister właściwy do spraw gospodarki wyda, na podstawie przepisów ustawy
z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych
i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, decyzję o wykreśleniu przedstawicielstwa
przedsiębiorcy zagranicznego z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
z rejestru przedstawicielstw;
6) zgodnie z przepisami art. 7–7i ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. – Prawo
działalności gospodarczej (Dz. U. poz. 1178, z późn. zm.3)
)
4)
lub przepisami
o swobodzie działalności gospodarczej organ ewidencyjny wykreśli pracodawcę
będącego osobą fizyczną z Ewidencji Działalności Gospodarczej5) w wyniku
zawiadomienia o zaprzestaniu wykonywania działalności gospodarczej lub
stwierdzenia trwałego zaprzestania wykonywania przez pracodawcę działalności
gospodarczej;
7) zgodnie z przepisami rozdziału 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o Centralnej
Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla
Przedsiębiorcy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1291, 1495 i 1649) organ ewidencyjny
wykreśli pracodawcę będącego osobą fizyczną z Centralnej Ewidencji
i Informacji o Działalności Gospodarczej w wyniku zawiadomienia
o zaprzestaniu wykonywania działalności gospodarczej lub stwierdzenia
trwałego zaprzestania wykonywania przez pracodawcę działalności gospodarczej.
1a. Niewypłacalność pracodawcy, o którym mowa w art. 2 ust. 1, zachodzi
również w razie niezaspokojenia przez pracodawcę roszczeń pracowniczych
z powodu braku środków finansowych, gdy na podstawie art. 20 ust. 1h ustawy z dnia
20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym w rejestrze przedsiębiorców
zamieszczony został wpis informacji o otwarciu likwidacji przedsiębiorcy zagranicznego.
2. Datą niewypłacalności jest data uprawomocnienia się postanowienia sądu
upadłościowego o umorzeniu postępowania upadłościowego w przypadku
pracodawców, o których mowa w ust. 1 pkt 1, data wydania decyzji w przypadkach,
o których mowa w ust. 1 pkt 2, 4 i 5, data uprawomocnienia się orzeczenia sądu,
o którym mowa w ust. 1 pkt 3, data dokonania wykreślenia w wyniku stwierdzenia
trwałego zaprzestania wykonywania przez pracodawcę działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 1 pkt 6 i 7, data zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 1 pkt 6 i 7, albo data wpisu w rejestrze, o którym mowa w ust. 1a.
art. 9.
więcej
gospodarczą wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przedsiębiorca
prowadzący działalność gospodarczą również na terytorium innych państw
członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym w odniesieniu do działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oddział banku zagranicznego, oddział instytucji kredytowej lub
oddział zagranicznego zakładu ubezpieczeń, a także oddział lub przedstawicielstwo
przedsiębiorcy zagranicznego, zwany dalej „pracodawcą”, jest obowiązany opłacać
składki za pracowników na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych,
zwany dalej „Funduszem”.
Art. 9a. Pracodawca, o którym mowa w art. 9, nie opłaca składek na Fundusz za
pracowników powracających z urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu
macierzyńskiego, urlopu rodzicielskiego lub urlopu wychowawczego w okresie
36 miesięcy począwszy od pierwszego miesiąca po powrocie z urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu rodzicielskiego lub urlopu wychowawczego.
Art. 9b. 1. Pracodawca, o którym mowa w art. 9, nie opłaca składek na Fundusz
przez okres 12 miesięcy, począwszy od pierwszego miesiąca po zawarciu umowy
o pracę, za osoby zatrudnione, które ukończyły 50. rok życia i w okresie 30 dni przed
zatrudnieniem pozostawały w ewidencji bezrobotnych powiatowego urzędu pracy.
2. Pracodawca, o którym mowa w art. 9, nie opłaca składek na Fundusz za
pracowników, którzy osiągnęli wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co
najmniej 60 lat dla mężczyzn.
Art. 9c. Pracodawca, o którym mowa w art. 9, nie opłaca składek na Fundusz
przez okres 12 miesięcy, począwszy od pierwszego miesiąca po zawarciu umowy
o pracę, za skierowanych zatrudnionych bezrobotnych, którzy nie ukończyli 30 roku życia.
art. 10.
więcej
zgodnie z przepisami polskiego prawa pozostaje z pracodawcą w stosunku pracy lub
jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę nakładczą albo wykonuje pracę na
podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie
usług, do której, zgodnie z ustawą z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 i 1495), stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo
wykonuje pracę zarobkową na podstawie innej niż stosunek pracy na rzecz
pracodawcy będącego rolniczą spółdzielnią produkcyjną, spółdzielnią kółek
rolniczych lub inną spółdzielnią zajmującą się produkcją rolną – jeżeli z tego tytułu
podlega obowiązkowi ubezpieczeń emerytalnego i rentowych, z wyjątkiem pomocy
domowej zatrudnionej przez osobę fizyczną.
art. 11.
więcej
pracowników, o których mowa w art. 10, a także byłych pracowników oraz
uprawnionych do renty rodzinnej członków rodziny zmarłego pracownika lub
zmarłego byłego pracownika.
art. 12.
więcej
pracownicze, zwane dalej „roszczeniami”, podlegają zaspokojeniu ze środków
Funduszu.
2. Zaspokojeniu ze środków Funduszu podlegają należności główne z tytułu:
1) wynagrodzenia za pracę;
2) przysługujących pracownikowi na podstawie powszechnie obowiązujących
przepisów prawa pracy:
a) wynagrodzenia za czas niezawinionego przez pracownika przestoju, za czas
niewykonywania pracy (zwolnienia od pracy) i za czas innej
usprawiedliwionej nieobecności w pracy,
b) wynagrodzenia za czas niezdolności pracownika do pracy wskutek choroby,
o którym mowa w art. 92 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1040, 1043 i 1495),
c) wynagrodzenia za czas urlopu wypoczynkowego,
d) odprawy pieniężnej przysługującej na podstawie przepisów o szczególnych
zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn
niedotyczących pracowników,
e) ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, o którym mowa
w art. 171 § 1 Kodeksu pracy, przysługującego za rok kalendarzowy,
w którym ustał stosunek pracy, oraz za rok bezpośrednio go poprzedzający,
f) odszkodowania, o którym mowa w art. 361
§ 1 Kodeksu pracy,
g) dodatku wyrównawczego, o którym mowa w art. 230 i 231 Kodeksu pracy;
3) składek na ubezpieczenia społeczne należnych od pracodawców na podstawie
przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych, przysługujących od świadczeń
wypłaconych ze środków Funduszu.
3. Roszczenia z tytułów wymienionych w ust. 2 pkt 1, pkt 2 lit. a–c i lit. g
podlegają zaspokojeniu za okres nie dłuższy niż 3 miesiące bezpośrednio
poprzedzające datę wystąpienia niewypłacalności pracodawcy albo za okres nie
dłuższy niż 3 miesiące bezpośrednio poprzedzające ustanie stosunku pracy, jeżeli
ustanie stosunku pracy przypada w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy
poprzedzających datę wystąpienia niewypłacalności pracodawcy, a w przypadku
oddalenia przez sąd wniosku o ogłoszenie upadłości z przyczyn, o których mowa
w art. 3 ust. 1 pkt 3 i 4, również w okresie nie dłuższym niż 4 miesiące następujące po
dacie wystąpienia niewypłacalności.
4. (uchylony)
5. Roszczenia z tytułów wymienionych w ust. 2 pkt 2 lit. d–f podlegają
zaspokojeniu, jeżeli ustanie stosunku pracy nastąpiło w okresie nie dłuższym niż
12 miesięcy poprzedzających datę wystąpienia niewypłacalności pracodawcy lub
w okresie nie dłuższym niż 4 miesiące następujące po tej dacie.
6. Roszczenia z tytułów wymienionych w ust. 2 podlegają zaspokojeniu także
w przypadku, gdy uprawnienie do nich powstanie w dniu stanowiącym datę
wystąpienia niewypłacalności pracodawcy lub w dniu ustania stosunku pracy.
Art. 12a. 1. Marszałek województwa wypłaca, na wniosek pracownika, zaliczkę
na poczet niezaspokojonych przez pracodawcę roszczeń z powodu braku środków
finansowych w związku z faktycznym zaprzestaniem działalności przez pracodawcę.
Wysokość zaliczki stanowi kwotę niezaspokojonych roszczeń, o których mowa
w art. 12 ust. 2, nie wyższą jednak niż wysokość minimalnego wynagrodzenia za
pracę, ustalonego na podstawie odrębnych przepisów, obowiązującego w dniu
złożenia wniosku o wypłatę zaliczki.
2. Faktyczne zaprzestanie działalności przez pracodawcę, o którym mowa
w ust. 1, zachodzi, jeżeli w okresie trwającym dłużej niż 2 miesiące spełnione zostały
łącznie następujące warunki:
1) pracodawca nie prowadził działalności gospodarczej i nie uzyskiwał z tego tytułu
przychodów, z wyłączeniem zawieszenia wykonywania działalności
gospodarczej ujawnionej we właściwych rejestrach albo Centralnej Ewidencji
i Informacji o Działalności Gospodarczej;
2) pracodawca nie przebywał w siedzibie albo w miejscach wykonywania
działalności pomimo wpisu we właściwych rejestrach albo Centralnej Ewidencji
i Informacji o Działalności Gospodarczej lub siedziba pracodawcy została
z urzędu wykreślona z właściwych rejestrów;
3) pracodawca nie realizował wobec pracowników, Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych, organów podatkowych i rejestrowych obowiązków związanych
z uprawnieniami pracowniczymi wynikających z powszechnie obowiązujących przepisów.
3. Datą faktycznego zaprzestania działalności przez pracodawcę jest dzień
następujący po upływie okresu, o którym mowa w ust. 2.
4. Postępowania w sprawie wypłaty świadczeń, o których mowa w ust. 1,
prowadzi marszałek województwa, o którym mowa w art. 15 ust. 3.
5. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się marszałkowi województwa,
o którym mowa w art. 15 ust. 3. Wniosek zawiera:
1) nazwisko, imię (imiona), numer PESEL, a w razie gdy nie nadano numeru
PESEL – rodzaj, serię i numer dokumentu potwierdzającego tożsamość, datę
urodzenia, nazwisko rodowe, obywatelstwo i płeć, adres zameldowania na pobyt
stały, adres zamieszkania, jeżeli jest inny niż adres zameldowania na pobyt stały,
adres do korespondencji, jeżeli jest inny niż adres zameldowania na pobyt stały
i adres zamieszkania, nazwę i kod oddziału wojewódzkiego Narodowego
Funduszu Zdrowia, nazwę i adres właściwego urzędu skarbowego, informację
o posiadanym stopniu niepełnosprawności, informację o posiadaniu ustalonego
prawa do emerytury lub renty oraz informację o sposobie dokonania wypłaty
świadczenia;
2) oświadczenie o zatrudnieniu u pracodawcy oraz rodzaju i wysokości
niezaspokojonych roszczeń;
3) oświadczenie o osiągnięciu lub nieosiągnięciu kwoty ograniczenia rocznej
podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe na dany rok
kalendarzowy, ogłoszonej na podstawie art. 19 ust. 10 ustawy z dnia 13
października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2019 r. poz.
300, z późn. zm.), z uwzględnieniem wnioskowanej kwoty świadczenia;
4) oświadczenie o ciążących na pracowniku potrąceniach z tytułu świadczeń alimentacyjnych.
6. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, pracownik dołącza informacje lub
dokumenty uprawdopodobniające fakt zaprzestania działalności przez pracodawcę.
7. Oświadczenia, o których mowa w ust. 5 pkt 2–4, pracownik składa pod
rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Składający
oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem
świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia”. Klauzula
ta zastępuje pouczenie o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.
8. Wypłata pozostałych świadczeń może nastąpić na podstawie wniosku,
o którym mowa w art. 16 ust. 1, złożonego do marszałka województwa, o którym mowa w art. 15 ust. 3, po zaistnieniu niewypłacalności pracodawcy, o której mowa w art. 3–6 i art. 8.
art. 13.
więcej
w art. 3–6 i art. 8, w odniesieniu do danego pracodawcy przepisy dotyczące
zaspokajania roszczeń ze środków Funduszu nie mogą mieć powtórnie zastosowania
do tych samych pracowników w zakresie takich samych roszczeń.
art. 14.
więcej
w art. 12 ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a–c i lit. g łączna kwota świadczeń za okres jednego
miesiąca nie może przekraczać przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia
z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych, obowiązującego na dzień złożenia zbiorczego wykazu,
o którym mowa w art. 15 ust. 1, lub wykazu uzupełniającego, o którym mowa
w art. 15 ust. 2, albo na dzień złożenia wniosku, o którym mowa w art. 16 ust. 1.
2. W przypadku wypłaty świadczenia z tytułu roszczeń określonych
w art. 12 ust. 2 pkt 2 lit. e łączna kwota świadczenia nie może przekraczać kwoty
przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1.
3. W przypadku wypłaty świadczenia z tytułu roszczenia określonego w art. 12
ust. 2 pkt 2 lit. d lub lit. f świadczenie nie może przekraczać kwoty przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, lub jego wielokrotności,
w przypadku gdy roszczenie stanowi wielokrotność wynagrodzenia stanowiącego
podstawę do jego ustalenia.
4. W przypadku gdy sędzia-komisarz wyda, zgodnie z przepisami Prawa
upadłościowego, postanowienie, że określona część wynagrodzenia za pracę
pracownika wykonującego zadania w zakresie zarządu przedsiębiorstwem lub
wynagrodzenie osoby świadczącej usługi związane z zarządem przedsiębiorstwem
upadłego, określone w umowie o pracę lub umowie o świadczenie usług zawartej
przed ogłoszeniem upadłości, lub określona część świadczeń przysługujących
w związku z rozwiązaniem stosunku pracy albo umowy o usługi związane z zarządem
przedsiębiorstwem jest bezskuteczna w stosunku do masy upadłości, a wysokości
części w stosunku do niej skutecznych są niższe niż przeciętne miesięczne
wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1 – wysokość wypłacanych świadczeń nie
może odpowiednio przekraczać wysokości roszczenia skutecznego do masy upadłości.
Art. 14a. (uchylony).
art. 15.
więcej
pracodawca, zarządca, syndyk, likwidator lub inna osoba sprawująca zarząd
majątkiem pracodawcy sporządza i składa marszałkowi województwa zbiorczy wykaz
niezaspokojonych roszczeń, zwany dalej „zbiorczym wykazem”, określając osoby
uprawnione, o których mowa w art. 10, oraz tytuły i wysokość roszczeń
wnioskowanych do zaspokojenia ze środków Funduszu. Zbiorczy wykaz obejmuje
roszczenia z okresów poprzedzających datę niewypłacalności pracodawcy.
2. Jeżeli zaspokojeniu podlegają roszczenia z okresów następujących po dacie
niewypłacalności pracodawcy, podmiot określony w ust. 1 sporządza i składa
marszałkowi województwa niezwłocznie po ustaniu stosunku pracy osób
uprawnionych wykazy uzupełniające; wykazy obejmują wskazanie tych osób oraz
tytuły i wysokość roszczeń.
3. Zbiorczy wykaz i wykazy uzupełniające, zawierające dane pracowników:
nazwisko, imię, numer PESEL, a w razie gdy nie nadano numeru PESEL – rodzaj,
serię i numer dokumentu potwierdzającego tożsamość, adres zamieszkania, składa się
marszałkowi województwa właściwemu ze względu na siedzibę pracodawcy,
a w przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą – właściwemu
ze względu na adres głównego miejsca wykonywania działalności.
3a. Do wykazów, o których mowa w ust. 3, dołącza się odpowiednio:
1) oświadczenie o przysługiwaniu zwalnianym pracownikom odpraw pieniężnych,
o których mowa w art. 8 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych
zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2018 r. poz. 1969), oraz o ich wysokości;
2) oświadczenie o potrąceniach z tytułu świadczeń alimentacyjnych,
dokonywanych z wynagrodzeń pracowników;
3) dokumenty potwierdzające uprawnienie do świadczeń.
3b. Do oświadczeń, o których mowa w ust. 3a pkt 1 i 2, przepis art. 12a
ust. 7 stosuje się odpowiednio.
4. Marszałek województwa, o którym mowa w ust. 3, po stwierdzeniu zgodności
zbiorczego wykazu lub wykazu uzupełniającego z przepisami ustawy, przekazuje
niezwłocznie odpowiednie środki finansowe Funduszu podmiotowi określonemu
w ust. 1, który wypłaca uprawnionym osobom świadczenia z tytułu roszczeń
określonych w ustawie. W przypadku gdy przekazanie tych środków podmiotowi, o którym mowa w ust. 1, nastąpiło po śmierci pracodawcy, kwoty przekazane tytułem świadczeń marszałek województwa zalicza do kosztów Funduszu.
Art. 15a. 1. W okresie od dnia złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości
pracodawcy spełniającego wymogi określone w art. 22–25 ustawy z dnia 28 lutego
2003 r. – Prawo upadłościowe do dnia wydania przez sąd postanowienia w sprawie
ogłoszenia upadłości pracodawca może złożyć do marszałka województwa, o którym
mowa w art. 15 ust. 3, wniosek o wypłatę zaliczek na poczet niezaspokojonych przez
pracodawcę roszczeń, o których mowa w art. 12 ust. 2, w kwocie należnych
uprawnionemu pracownikowi świadczeń, nie wyższej jednak niż wysokość
minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalonego na podstawie odrębnych przepisów,
obowiązującego w dniu złożenia wniosku o wypłatę zaliczek.
2. Do wniosku o wypłatę zaliczek, o którym mowa w ust. 1, pracodawca dołącza
zbiorczy wykaz, kopię wniosku o ogłoszenie upadłości z dołączonymi do niego
dokumentami wraz z potwierdzeniem jego złożenia w sądzie oraz oświadczenia
podpisane przez pracowników zawierające dane, o których mowa w art. 12a ust. 5 pkt 1 i 3.
3. Do oświadczeń, o których mowa w ust. 2, przepis art. 12a ust. 7 stosuje się odpowiednio.
4. Zaliczki, o których mowa w ust. 1, są wypłacane bezpośrednio pracownikowi.
art. 16.
więcej
pracownika, byłego pracownika lub uprawnionych do renty rodzinnej członków
rodziny zmarłego pracownika lub zmarłego byłego pracownika.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się marszałkowi województwa,
o którym mowa w art. 15 ust. 3, nie wcześniej niż po upływie dwóch tygodni od
terminów przewidzianych do złożenia wykazu lub wykazu uzupełniającego, o których
mowa w art. 15 ust. 1 i 2.
2a. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera dane i oświadczenia, o których
mowa w art. 12a ust. 5 pkt 1, 3 i 4. Do wniosku dołącza się dokumenty potwierdzające
kwotę niezaspokojonych roszczeń oraz dokumenty potwierdzające uprawnienie do
świadczeń osoby, o której mowa w ust. 1.
2b. Do oświadczeń, o których mowa w ust. 2a, przepis art. 12a ust. 7 stosuje się odpowiednio.
3. Marszałek województwa, o którym mowa w art. 15 ust. 3, dokonuje wypłaty
świadczeń niezwłocznie po stwierdzeniu, że wniosek, o którym mowa w ust. 1, obejmuje roszczenia podlegające zaspokojeniu ze środków Funduszu, oraz niezwłocznie powiadamia o tym pracodawcę, nadzorcę sądowego lub zarządcę,
syndyka, likwidatora lub inną osobę sprawującą zarząd majątkiem pracodawcy.
W przypadku gdy wypłata świadczeń nastąpiła po śmierci pracodawcy, marszałek
województwa, o którym mowa w art. 15 ust. 3, kwotę wypłaconych świadczeń zalicza
do kosztów Funduszu.
art. 17.
więcej
pracodawcy, która zachodzi w przypadku:
1) wydania przez sąd upadłościowy postanowienia o uznaniu głównego
zagranicznego postępowania upadłościowego wszczętego wobec przedsiębiorcy
zagranicznego z Danii lub z państw członkowskich Europejskiego Porozumienia
o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;
2) wydania, zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1346/2000, przez
organ sądowy lub każdy inny właściwy organ państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, z wyłączeniem Danii, uprawniony do wszczęcia postępowania
upadłościowego przedsiębiorcy zagranicznego z tych państw, orzeczenia
o wszczęciu wobec przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicznego
postępowania upadłościowego, o którym mowa w art. 2 lit. a lub c tego
rozporządzenia, oraz powołaniu zarządcy;
3) wydania przez sąd zagraniczny orzeczenia o wszczęciu postępowania
upadłościowego, postępowania układowego lub innego podobnego
postępowania, w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w państwach
członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) –
stronach umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, wobec instytucji
kredytowych i zakładów ubezpieczeń mających siedziby w tych państwach;
4) wydania w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w państwach
członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) –
stronach umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, przez organ sądowy
lub każdy inny właściwy organ lub sąd zagraniczny orzeczenia, zgodnie z którym
nie zostaje wszczęte postępowanie upadłościowe z uwagi na stwierdzenie
definitywnego zamknięcia przedsiębiorstwa albo z powodu niewystarczalności
aktywów na zaspokojenie kosztów tego postępowania w odniesieniu do
przedsiębiorcy zagranicznego, instytucji kredytowej lub zagranicznego zakładu ubezpieczeń.
2. W przypadkach określonych w ust. 1 wypłata świadczeń może nastąpić
wyłącznie na podstawie wniosku, o którym mowa w art. 16 ust. 1, złożonego
marszałkowi województwa, o którym mowa w art. 15 ust. 3.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 4, osoba upoważniona
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa
przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do reprezentowania przedsiębiorcy
zagranicznego w oddziale albo w przedstawicielstwie lub odpowiednio osoba reprezentująca instytucję kredytową albo zagraniczny zakład ubezpieczeń, w razie niezaspokojenia przez pracodawcę roszczeń pracowniczych z powodu braku środków finansowych:
1) przekazuje marszałkowi województwa, o którym mowa w art. 15 ust. 3:
a) odpis orzeczenia wydanego przez organ sądowy lub każdy inny właściwy
organ uprawniony do wszczęcia postępowania upadłościowego,
b) uwierzytelnione tłumaczenie orzeczenia na język polski,
c) informację sporządzoną w języku polskim o istotnej treści wydanego
orzeczenia, dacie jego wydania oraz oddziale lub przedstawicielstwie,
w tym dane dotyczące wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego lub do
rejestru przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych, o którym mowa
w ustawie z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców
zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) informuje osoby wymienione w ust. 2 o przekazaniu dokumentów, o których
mowa w pkt 1.
4. W przypadkach określonych w ust. 1 marszałek województwa, o którym
mowa w art. 15 ust. 3, dokonuje wypłaty świadczeń niezwłocznie po stwierdzeniu:
1) w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 – wydania, zgodnie z przepisami
Prawa upadłościowego dotyczącymi międzynarodowego postępowania
upadłościowego, przez sąd upadłościowy postanowienia o uznaniu orzeczenia
o wszczęciu głównego zagranicznego postępowania upadłościowego wszczętego
wobec przedsiębiorcy zagranicznego z Danii lub państw członkowskich
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o
Europejskim Obszarze Gospodarczym albo
2) w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2 – ukazania się w Monitorze
Sądowym i Gospodarczym obwieszczenia, o którym mowa w art. 7, albo
3) w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3 – opublikowania w Dzienniku
Urzędowym Unii Europejskiej orzeczenia sądu zagranicznego o wszczęciu
postępowania upadłościowego, postępowania układowego lub innego
podobnego postępowania wobec instytucji kredytowych lub zagranicznych
zakładów ubezpieczeń, albo
4) w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 4, uzyskania dokumentów,
o których mowa w ust. 3, od osoby upoważnionej w rozumieniu przepisów
ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców
zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do reprezentowania przedsiębiorcy
zagranicznego w oddziale albo w przedstawicielstwie lub od osoby
reprezentującej instytucję kredytową lub zagraniczny zakład ubezpieczeń oraz
5) że wniosek złożyła osoba, o której mowa w ust. 2, uprawniona do świadczeń
z powodu niewypłacalności pracodawcy określonej w ust. 1 i
6) że wniosek dotyczy niezaspokojonych roszczeń podlegających zaspokojeniu ze
środków Funduszu.
art. 18.
więcej
odpowiednio przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania
administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 oraz z 2019 r. poz. 60, 730 i 1133),
z wyjątkiem przepisów dotyczących wydawania decyzji i postanowień.
art. 19.
więcej
w art. 17 ust. 4 o zakresie ochrony roszczeń oraz o kwocie wypłaconych świadczeń:
1) marszałek województwa, o którym mowa w art. 15 ust. 3, powiadamia
dysponenta Funduszu;
2) dysponent Funduszu powiadamia odpowiednią instytucję gwarancyjną.
2. W razie wypłaty świadczeń w przypadku ogłoszenia przez sąd upadłościowy
upadłości pracodawcy lub wydania przez sąd upadłościowy orzeczenia o oddaleniu
z przyczyn, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 3 i 4, wniosku o ogłoszenie upadłości
pracodawcy, prowadzącego działalność również na terytorium innych państw
członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym:
1) marszałek województwa, o którym mowa w art. 15 ust. 3, powiadamia
dysponenta Funduszu;
2) dysponent Funduszu udziela informacji instytucjom gwarancyjnym państw,
w których upadły pracodawca prowadził działalność.
3. Dysponent Funduszu porozumiewa się i współpracuje z właściwymi
instytucjami państw członkowskich Unii Europejskiej oraz państw członkowskich
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym również w innych sprawach dotyczących
zaspokajania roszczeń w razie niewypłacalności pracodawcy.
art. 20.
więcej
w trybie określonym w art. 15 i art. 16–19, oraz zaliczek, o których mowa w art. 12a
i art. 15a, marszałek województwa, o którym mowa w art. 15 ust. 3, zawiadamia
niezwłocznie na piśmie zainteresowaną osobę, podając uzasadnienie tej odmowy.
2. Spory powstałe w związku z odmową wypłaty świadczeń, o których mowa
w ust. 1, rozstrzyga sąd właściwy w sprawach z zakresu prawa pracy.
3. O rozstrzygnięcie sporu wnosi się do sądu właściwego ze względu na siedzibę
marszałka województwa, o którym mowa w art. 15 ust. 3, w terminie 30 dni od daty
doręczenia zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1.
art. 21.
więcej
podlegać egzekucji prowadzonej jedynie na rzecz osób, dla których zostały przekazane.
2. Ze świadczeń wypłacanych z Funduszu mogą być potrącane zaliczki na
podatek dochodowy od osób fizycznych, składki na ubezpieczenia społeczne
finansowane ze środków ubezpieczonego, składki na ubezpieczenie zdrowotne,
a także należności alimentacyjne na zasadach przewidzianych w Kodeksie pracy do
potrącenia tych należności z wynagrodzenia za pracę.
Art. 21a. Ze środków Funduszu mogą być wypłacane także inne świadczenia na
zasadach określonych w odrębnych ustawach, o ile Fundusz otrzyma dodatkowe
środki finansowe przewidziane na ich wypłatę.
art. 22.
więcej
właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór
zbiorczego wykazu, wzór wykazu uzupełniającego, wzór wniosku, o którym mowa
w art. 16 ust. 1, tryb ich składania, rodzaje dokumentów wymaganych do wypłaty
świadczeń, a także tryb przekazywania środków finansowych Funduszu na wypłaty
świadczeń i dokonywania wypłat świadczeń, mając na uwadze racjonalne
gospodarowanie środkami Funduszu oraz prawidłowe zabezpieczenie roszczeń.
Art. 22a. Minister właściwy do spraw pracy w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór
wniosku pracownika o wypłatę zaliczki, o którym mowa w art. 12a ust. 1, oraz wzór
wniosku pracodawcy o wypłatę zaliczek, o którym mowa w art. 15a ust. 1, tryb ich
składania oraz rodzaje dokumentów wymaganych do wypłaty zaliczek, a także tryb
przekazywania środków finansowych Funduszu na wypłatę zaliczek i dokonywania
wypłat zaliczek, mając na uwadze racjonalne gospodarowanie środkami Funduszu
oraz prawidłowe zabezpieczenie roszczeń.
Art. 22b. Marszałek województwa, o którym mowa w art. 15 ust. 3,
w prowadzonych postępowaniach o wypłatę świadczeń, o których mowa w art. 12a,
art. 14 i art. 15a, a także przy dochodzeniu zwrotu wypłaconych świadczeń, ma prawo do:
1) uzyskiwania pisemnych informacji i dokumentów dotyczących składania
deklaracji i opłacania należnych podatków, na wniosek składany do urzędu skarbowego,
2) uzyskiwania pisemnych informacji i dokumentów dotyczących ustaleń
dokonanych w ramach przeprowadzonych u pracodawcy kontroli, na wniosek
składany do Państwowej Inspekcji Pracy,
3) uzyskiwania danych zgromadzonych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych na
kontach płatników składek i kontach ubezpieczonych, na wniosek zawierający
dane identyfikacyjne płatnika składek lub ubezpieczonego, określone w art. 50
ust. 7 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych,
4) wglądu do akt sądowych w postępowaniach w przedmiocie ogłoszenia upadłości
pracodawcy, postępowaniach upadłościowych i postępowaniach
restrukturyzacyjnych na wniosek składany do sądu upadłościowego lub
restrukturyzacyjnego,
5) wglądu do akt egzekucyjnych dotyczących prowadzonych przeciwko
pracodawcy postępowań egzekucyjnych na wniosek składany do organów
egzekucyjnych
– w zakresie niezbędnym do prowadzonych postępowań.
art. 23.
więcej
a także wypłata świadczeń ze środków Funduszu powoduje z mocy prawa przejście na
marszałka województwa, działającego w imieniu dysponenta Funduszu, roszczenia
wobec pracodawcy albo innej osoby zarządzającej majątkiem pracodawcy, w
szczególności likwidatora albo członka zarządu, albo roszczenia do masy upadłości
o zwrot wypłaconych świadczeń.
2. Przy dochodzeniu zwrotu wypłaconych świadczeń roszczenia na rzecz
Funduszu korzystają z takiej samej ochrony prawnej, jaką odrębne przepisy
przewidują dla należności za pracę.
3. Dysponent Funduszu może określić warunki zwrotu należności,
w szczególności rozłożyć na raty, odroczyć termin spłaty należności lub odstąpić
w całości lub w części od dochodzenia zwrotu należności, lub umorzyć w całości lub
w części należności, gdy dochodzi zwrotu należności lub prowadzi postępowanie
egzekucyjne w stosunku do osób fizycznych nieprowadzących działalności
gospodarczej albo przedsiębiorców, którzy trwale zaprzestali prowadzenia
działalności gospodarczej z uwagi na pozostawanie w stanie likwidacji lub upadłości,
jeżeli podjęcie takiej decyzji przez dysponenta Funduszu:
1) prowadzi do odzyskania zwrotu wyższej kwoty, niż gdyby takiej decyzji nie
podjęto, lub
2) dochodzenie zwrotu jest związane z poniesieniem kosztów znacznie
przewyższających wysokość dochodzonej kwoty, lub
3) w przypadku osób fizycznych – gdy osoba ta wykaże, że ze względu na stan
majątkowy i sytuację rodzinną, w tym uzyskiwanie dochodu
uniemożliwiającego spłacenie należności do Funduszu, nie jest w stanie spłacić
należności jednorazowo lub w całości, ponieważ spowodowałoby to zbyt
dotkliwe skutki dla niej i jej rodziny, w szczególności pozbawiłoby tę osobę i jej
rodzinę możliwości zaspokojenia niezbędnych potrzeb życiowych.
4. Dysponent Funduszu może określić warunki zwrotu należności,
w szczególności rozłożyć na raty, odroczyć termin spłaty należności, gdy dochodzi
zwrotu należności lub prowadzi postępowanie egzekucyjne w stosunku do
przedsiębiorców, w taki sposób aby nie stanowiło to pomocy publicznej w rozumieniu
przepisów o pomocy publicznej.
5. Dysponent Funduszu może określić warunki zwrotu należności,
w szczególności rozłożyć na raty, odroczyć termin spłaty należności lub odstąpić
w całości lub w części od dochodzenia zwrotu należności, lub umorzyć w całości lub
w części należności, gdy dochodzi zwrotu należności lub prowadzi postępowanie
egzekucyjne w stosunku do przedsiębiorców, zgodnie z zasadami udzielania pomocy
de minimis, określonymi we właściwych przepisach prawa Unii Europejskiej,
dotyczących pomocy de minimis.
6. Dysponent Funduszu może umorzyć należność w całości lub w części
w przypadkach całkowitej jej nieściągalności, gdy:
1) zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że w postępowaniu egzekucyjnym nie
uzyska się kwoty wyższej od kosztów dochodzenia i egzekucji należności, lub
2) osoba fizyczna zmarła, nie pozostawiając żadnego majątku lub pozostawiła
ruchomości niepodlegające egzekucji na podstawie odrębnych przepisów
i jednocześnie nie ma spadkobierców innych niż Skarb Państwa lub jednostka
samorządu terytorialnego albo osoba fizyczna zmarła i nie ma możliwości
dochodzenia należności pomimo przejścia odpowiedzialności na osoby trzecie, lub
3) osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej,
której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, została wykreślona
z właściwego rejestru, przy jednoczesnym braku majątku, z którego można by
egzekwować należność, a odpowiedzialność nie przechodzi z mocy prawa na
osoby trzecie, lub
4) sąd upadłościowy wydał postanowienie, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 3 lub
4 lub art. 8 ust. 1 pkt 1 lit. a.
7. Całkowita nieściągalność zachodzi również w przypadku, gdy osoba prawna
lub jednostka organizacyjna, o których mowa w ust. 6 pkt 3, pomimo niewykreślenia
z właściwego rejestru faktycznie nie istnieje.
8. Dysponent Funduszu może umorzyć należność w całości lub w części, gdy
postępowanie egzekucyjne w stosunku do osób fizycznych nieprowadzących
działalności gospodarczej albo przedsiębiorców, którzy trwale zaprzestali
prowadzenia działalności gospodarczej, zostało umorzone w całości z urzędu.
8a. W przypadku gdy sąd upadłościowy, organ sądowy lub każdy inny właściwy
organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej, z wyłączeniem Danii, uprawniony
do wszczęcia i prowadzenia postępowania upadłościowego w stosunku do osoby
fizycznej, wyda orzeczenie o umorzeniu zobowiązań upadłego, kwotę umorzonego
zobowiązania w części stanowiącej wierzytelność Funduszu marszałek województwa,
o którym mowa w art. 15 ust. 3, zalicza w koszty Funduszu, o czym niezwłocznie
zawiadamia dysponenta Funduszu.
9. Marszałek województwa, o którym mowa w art. 15 ust. 3, może wystąpić do
dysponenta Funduszu z wnioskiem o odstąpienie w całości lub w części od
dochodzenia zwrotu należności lub umorzenie w całości lub w części należności.
9a. Dłużnik Funduszu może wystąpić do dysponenta Funduszu za
pośrednictwem marszałka województwa, o którym mowa w art. 15 ust. 3,
z wnioskiem w sprawie określenia warunków zwrotu należności, w szczególności
rozłożenia na raty, odroczenia terminu spłaty należności lub odstąpienia w całości lub
w części od dochodzenia zwrotu należności lub umorzenia w całości lub w części
należności. Dłużnik jest obowiązany dołączyć do wniosku dokumenty potwierdzające
okoliczności wskazane we wniosku oraz oświadczenie o stanie majątkowym, a w przypadku dłużnika Funduszu będącego osobą fizyczną, także o sytuacji rodzinnej, dochodach i kosztach utrzymania.
9b. Jeżeli dysponent Funduszu, rozpatrując wniosek, o którym mowa w ust. 9
i 9a, uzna, że informacje lub dokumenty dołączone do wniosku nie są wystarczające
do jego rozpatrzenia, występuje do marszałka województwa, o którym mowa
w art. 15 ust. 3, o ich uzupełnienie, wskazując termin na dokonanie tej czynności.
9c. Do oświadczeń, o których mowa w ust. 9a, przepis art. 12a ust. 7 stosuje się odpowiednio.
10. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do wypłaty świadczeń w przypadkach,
o których mowa w art. 17 ust. 1.
11. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje
dokumentów i informacji wymaganych do rozpatrzenia wniosku, o którym mowa
w ust. 9 i 9a oraz w art. 23a ust. 1 i 3, mając na uwadze umożliwienie dłużnikom
Funduszu uregulowania zobowiązań powstałych w związku z wypłatą ze środków
Funduszu świadczeń na rzecz ochrony roszczeń pracowniczych w związku
z niewypłacalnością pracodawcy oraz racjonalne gospodarowanie środkami Funduszu.
Art. 23a. 1. Dłużnik Funduszu, wobec którego prowadzone jest postępowanie
restrukturyzacyjne, może złożyć do dysponenta Funduszu za pośrednictwem
marszałka województwa, o którym mowa w art. 15 ust. 3, wniosek o wyrażenie zgody
na objęcie układem wierzytelności Funduszu. W zależności od rodzaju wnioskowanej
pomocy, dłużnik Funduszu dołącza wskazane przez marszałka województwa
dokumenty, o których mowa w art. 140 ust. 1 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo
restrukturyzacyjne, a także oświadczenie o wielkości udzielonej – w roku, w którym
ubiega się o pomoc, oraz w ciągu 2 poprzedzających go lat obrotowych –
i wnioskowanej pomocy publicznej oraz pomocy de minimis lub pomocy de minimis
w rolnictwie lub rybołówstwie. Marszałek województwa przekazuje dysponentowi
Funduszu wniosek dłużnika wraz z załączonymi dokumentami oraz swoim
stanowiskiem dotyczącym wnioskowanych przez dłużnika warunków zwrotu
należności Funduszu.
2. Dysponent Funduszu może wyrazić zgodę na objęcie układem wierzytelności
Funduszu, o której mowa w art. 151 ust. 2 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo
restrukturyzacyjne, jeżeli prowadzi to do zwrotu należności Funduszu w całości.
3. Dłużnik Funduszu, który zawarł układ z wierzycielami w postępowaniu
restrukturyzacyjnym, może złożyć do dysponenta Funduszu, za pośrednictwem
marszałka województwa, o którym mowa w art. 15 ust. 3, wniosek o zawarcie
porozumienia w przedmiocie określenia warunków zwrotu należności,
w szczególności o rozłożenie na raty lub odroczenie terminu spłaty należności, wraz
z zawartym z wierzycielami układem, prawomocnym postanowieniem o jego
zatwierdzeniu oraz oświadczeniem o wielkości udzielonej – w roku, w którym ubiega
się o pomoc, oraz w ciągu 2 poprzedzających go lat obrotowych – i wnioskowanej
pomocy publicznej oraz pomocy de minimis lub pomocy de minimis w rolnictwie lub
rybołówstwie. Marszałek województwa przekazuje dysponentowi Funduszu wniosek
dłużnika wraz ze swoim stanowiskiem dotyczącym wnioskowanych przez dłużnika
warunków zwrotu należności Funduszu.
4. Dysponent Funduszu może wyrazić zgodę na zawarcie porozumienia,
o którym mowa w ust. 3, jeżeli prowadzi to do zwrotu należności Funduszu w całości.
5. Jeżeli dokumenty lub oświadczenia dołączone do wniosku, o którym mowa
w ust. 1 i 3, nie są wystarczające do rozpatrzenia wniosku, dysponent Funduszu
występuje do marszałka województwa, o którym mowa w art. 15 ust. 3, o ich
uzupełnienie, wskazując termin na dokonanie tej czynności.
6. Jeżeli warunki zwrotu należności określone w układzie, o którym mowa
w ust. 1, albo w porozumieniu, o którym mowa w ust. 3, stanowią wsparcie określone
w art. 141 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne, układ albo
porozumienie może zostać zawarte zgodnie z przepisami tej ustawy.
7. Do oświadczeń, o których mowa w ust. 1 i 3, przepis art. 12a ust. 7 stosuje się odpowiednio.
art. 24.
więcej
2. Dysponentem Funduszu jest minister właściwy do spraw pracy.
3. Dysponent Funduszu:
1) może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, z zastrzeżeniem art. 26, pozywać
i być pozywany;
2) prowadzi sprawy i występuje w obrocie prawnym pod nazwą Fundusz
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.
4. Prawo reprezentacji Funduszu przysługuje dysponentowi Funduszu oraz
działającym w jego imieniu, w oparciu i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa
pełnomocnikom dysponenta tego Funduszu.
5. Dysponent Funduszu może dokonywać czynności prawnych w zakresie
rozporządzania składnikami mienia Funduszu zaewidencjonowanego w księgach,
a w szczególności może je zbywać, wydzierżawiać lub wynajmować osobom
fizycznym lub prawnym na zasadach określonych w przepisach prawa powszechnie
obowiązującego, mając na uwadze zasadę efektywności wykorzystania mienia.
6. Dysponent Funduszu może również przekazać mienie Funduszu w zarząd
polegający na gospodarowaniu wydzieloną częścią tego mienia w imieniu dysponenta
Funduszu, na podstawie umowy na czas oznaczony nieodpłatnie lub za
wynagrodzeniem lub w użytkowanie na czas oznaczony nieodpłatnie lub za
wynagrodzeniem na rzecz Funduszu.
7. Przekazanie nieruchomości w nieodpłatne użytkowanie możliwe jest, pod
warunkiem że całość użytkowanej nieruchomości przeznaczona jest wyłącznie na cele
związane z realizacją zadań Funduszu.
art. 25.
więcej
1) składki płacone przez pracodawców;
2) odsetki od wolnych środków przekazanych w zarządzanie zgodnie z przepisami
o finansach publicznych;
3) zapisy i darowizny;
4) dobrowolne wpłaty pracodawców;
5) odsetki ustawowe za opóźnienie od należności powstałych z tytułu wypłaconych
świadczeń, zwróconych po terminie;
6) dodatnia różnica wartości ze sprzedaży nieruchomości i praw z nią związanych
i jej równowartości, o której mowa w ust. 2;
7) dotacja budżetowa;
8) dochody z tytułu zbycia akcji i udziałów objętych przez Fundusz przed dniem
1 stycznia 2002 r.;
9) środki pochodzące z funduszy celowych;
10) inne dochody.
2. Przychodami Funduszu są:
1) zwroty należności powstałych z tytułu wypłaconych świadczeń oraz
równowartość w nieruchomościach i związanych z nimi prawach przejętych przez dysponenta Funduszu za niespłacone w terminie wierzytelności z tytułu wypłaconych świadczeń oraz ustanowionych zabezpieczeń;
2) należności z tytułu najmu i dzierżawy mienia;
3) inne przychody określone w odrębnych przepisach.
3. Wymienione w ust. 1 i 2 dochody i przychody są przekazywane na rachunek
bankowy Funduszu.
art. 26.
więcej
finansów publicznych, zaciągać kredyty i pożyczki na zaspokajanie roszczeń,
o których mowa w art. 12.
Art. 26a. Dysponent Funduszu może podejmować działania związane
z realizacją ustawowych zadań z wykorzystaniem środków zagranicznych.
art. 27.
więcej
o których mowa w art. 12a, art. 14 i art. 15a, a także, z zastrzeżeniem art. 35 ustawy
z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2019 r.
poz. 785, z późn. zm.), na pokrycie kosztów dochodzenia ich zwrotu i egzekucji
należności Funduszu oraz kosztów powstałych w postępowaniach sądowych,
w związku z odmową wypłaty świadczeń. Środki Funduszu przeznacza się również na
pokrycie kosztów, o których mowa w art. 31 ust. 3.
1a. Środki Funduszu przeznacza się również na finansowanie zadań
wynikających z innych ustaw. Dysponent Funduszu może dokonywać przesunięć
przewidzianych w planie Funduszu kwot na finansowanie poszczególnych zadań oraz
na finansowanie nowych, nieprzewidzianych w planie zadań w przypadku ich
wprowadzenia ustawą, z tym jednak że łączna kwota środków na finansowanie zadań
wynikających z ochrony roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności
pracodawcy nie powinna zostać zmniejszona w celu jej przeznaczenia na inne cele.
2. (uchylony)
3. Środki Funduszu na realizację zadań związanych z zaspokojeniem roszczeń,
a także dochodzeniem ich zwrotu w zakresie i na zasadach określonych w ustawie
oraz środki na wydatki i zakupy inwestycyjne dysponent Funduszu przekazuje na
wyodrębniony w wojewódzkim urzędzie pracy rachunek Funduszu, natomiast środki
Funduszu, o których mowa w art. 31 ust. 3, dysponent Funduszu przekazuje na wskazany przez marszałka, o którym mowa w art. 15 ust. 3, rachunek bankowy samorządu województwa albo wojewódzkiego urzędu pracy.
4. Środki Funduszu przekazywane na wskazane w ust. 3 rachunki bankowe
mogą być wykorzystywane wyłącznie na zadania określone w ust. 3.
Art. 27a. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia,
zakres informacji dotyczących gospodarki środkami Funduszu, przekazywanych przez
marszałków województw dysponentowi Funduszu, oraz terminy ich przekazywania,
mając na uwadze konieczność zapewnienia prawidłowej gospodarki środkami
Funduszu.
art. 28.
więcej
działalności pracodawców.
2. Pracodawca po dacie jego niewypłacalności nie ma obowiązku opłacania
składek na Fundusz.
art. 29.
więcej
wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe bez stosowania ograniczenia,
o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie
ubezpieczeń społecznych.
2. Wysokość składki na Fundusz określa ustawa budżetowa.
3. (uchylony)
art. 30.
więcej
Społecznych i przekazuje na rachunek bankowy Funduszu niezwłocznie, nie później
jednak niż w ciągu 3 dni roboczych od ich rozliczenia.
2. W zakresie poboru składek na Fundusz, egzekucji tych składek, wymierzania
odsetek za zwłokę oraz dodatkowej opłaty i grzywny z tytułu nieopłacenia składek
w terminie stosuje się przepisy dotyczące składek na ubezpieczenia społeczne.
3. Koszty poboru składek, o których mowa w ust. 1, obciążają rachunek
bankowy Funduszu i są potrącane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych
w wysokości 0,5% kwoty pobranych składek.
4. W przypadku nieprzekazania składek na rachunek bankowy Funduszu
w terminach, o których mowa w ust. 1, od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych należne
są odsetki ustawowe za opóźnienie.
art. 31.
więcej
pracowniczych realizują minister właściwy do spraw pracy oraz marszałkowie
województw przy pomocy wojewódzkich urzędów pracy.
2. Marszałkowie województw sporządzają corocznie, w terminach określonych
przez dysponenta Funduszu, wkłady do planów finansowych.
3. Środki na wynagrodzenia pracowników wykonujących zadania w zakresie
ochrony roszczeń pracowniczych oraz na pozostałe koszty obsługi marszałkowie
województw otrzymują na podstawie limitów określonych przez dysponenta
Funduszu w planie finansowym Funduszu.
art. 32.
więcej
art. 33.
więcej
art. 34.
więcej
art. 35.
więcej
art. 36.
więcej
art. 37.
więcej
art. 38.
więcej
art. 39.
więcej
w sprawach Funduszu jest Rada Rynku Pracy, powołana na podstawie przepisów
o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.
2. Do zadań Rady w sprawach, o których mowa w ust. 1, należy
w szczególności:
1) opiniowanie rocznych projektów planów finansowych Funduszu oraz
sprawozdań z wykonania tych planów;
2) wyrażanie opinii w sprawach zaciągania kredytów i pożyczek, o których mowa w art. 26.
3) (uchylony)
4) (uchylony)
Art. 39a. 1. Dysponent Funduszu może przeprowadzać u marszałka
województwa kontrole w zakresie:
1) wydatkowania środków Funduszu zgodnie z przeznaczeniem;
2) przestrzegania zasad i trybu wydatkowania środków Funduszu;
3) właściwego dokumentowania oraz rozliczania otrzymanych i wydatkowanych
środków Funduszu;
4) prawidłowości dochodzenia roszczeń na rzecz Funduszu;
5) prawidłowości wykonania planu finansowego.
2. Kontrolowany jest obowiązany udostępnić wszelkie dokumenty i udzielać
wyjaśnień w sprawach objętych zakresem kontroli.
Art. 39b. 1. Czynności, o których mowa w art. 39a, w imieniu i z upoważnienia
dysponenta Funduszu, przeprowadza pracownik urzędu obsługującego ministra
właściwego do spraw pracy, zwany dalej „kontrolerem”.
2. Kontroler, przeprowadzając czynności, o których mowa w art. 39a, jest
obowiązany do okazania legitymacji służbowej oraz imiennego upoważnienia
wskazującego marszałka województwa, którego czynności te dotyczą.
Art. 39c. 1. Dysponent Funduszu w wyniku przeprowadzonych przez kontrolera
czynności, o których mowa w art. 39a, może przekazać marszałkowi województwa
zalecenia.
2. Marszałek województwa, u którego przeprowadzono czynności kontrolne,
może, w terminie 7 dni od dnia otrzymania zaleceń, zgłosić do nich zastrzeżenia.
3. Dysponent Funduszu ustosunkowuje się do zastrzeżeń w terminie 14 dni od
dnia ich doręczenia.
4. W przypadku nieuwzględnienia przez dysponenta Funduszu zastrzeżeń
marszałek województwa, w terminie 30 dni od dnia otrzymania informacji
o nieuwzględnieniu zastrzeżeń, jest obowiązany do powiadomienia dysponenta
Funduszu o realizacji zaleceń.
5. W przypadku uwzględnienia przez dysponenta Funduszu zastrzeżeń
marszałek województwa, w terminie 30 dni, jest obowiązany do powiadomienia
dysponenta Funduszu o realizacji zaleceń, o których mowa w ust. 1,
z uwzględnieniem zmian wynikających z zastrzeżeń.
Art. 39d. 1. Dysponent Funduszu może nałożyć na marszałka województwa
odpowiedzialnego za nierealizowanie zaleceń, o których mowa w art. 39c, lub
nieudostępnienie dokumentów lub nieudzielanie wyjaśnień, o których mowa
w art. 39a ust. 2, karę pieniężną w wysokości do trzykrotnego miesięcznego jego
wynagrodzenia, wyliczonego na podstawie wynagrodzenia za ostatnie 3 miesiące
poprzedzające miesiąc, w którym nałożono karę, niezależnie od innych środków
przewidzianych przepisami prawa.
2. Karę pieniężną wymierza dysponent Funduszu w drodze decyzji
administracyjnej, biorąc pod uwagę rozmiar, stopień i społeczną szkodliwość
stwierdzonych uchybień.
3. Od kary pieniężnej nieuiszczonej w terminie pobiera się odsetki ustawowe za opóźnienie.
4. Egzekucja kary pieniężnej wraz z odsetkami, o których mowa w ust. 3,
następuje w trybie ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym
w administracji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1438, z późn. zm.).
art. 40.
więcej
art. 41.
więcej
„3a) realizacja zadań określonych w przepisach o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy;”.
art. 42.
więcej
1) w art. 30 w ust. 1 pkt 7 otrzymuje brzmienie:
„7) informacje o ogłoszeniu upadłości z możliwością zawarcia układu, o ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika, zmianie postanowienia o ogłoszeniu upadłości z możliwością zawarcia układu na postanowienie o ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika, umorzeniu i zakończeniu tego postępowania;”;
2) art. 34 otrzymuje brzmienie:
„Art. 34. Sąd rejonowy - sąd gospodarczy przesyła niezwłocznie właściwemu organowi ewidencyjnemu odpis postanowienia o ogłoszeniu upadłości z możliwością zawarcia układu, o ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika, zmianie postanowienia o ogłoszeniu upadłości z możliwością zawarcia układu na postanowienie o ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika, umorzeniu postępowania upadłościowego oraz o zakończeniu postępowania upadłościowego.”.
art. 43.
więcej
pracowników lub zmarłych byłych pracowników, uprawnionymi do renty rodzinnej,
których roszczenia pracownicze nie zostały zaspokojone przez syndyka, likwidatora
lub byłego niewypłacalnego pracodawcę, pomimo prawomocnego wyroku sądu
przeciwko tym podmiotom, mogą w terminie do dnia 30 czerwca 2007 r. wystąpić
z pisemnym wnioskiem do kierownika Biura Terenowego Funduszu Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych o wypłatę świadczeń ze środków Funduszu z tytułu
niezaspokojonych roszczeń, w zakresie zgodnym z art. 6 i 6a ustawy, o której mowa
w art. 50 pkt 1 w brzmieniu obowiązującym w okresie, za który roszczenia nie zostały zaspokojone.
2. Przepis ust. 1 ma zastosowanie do roszczeń pracowniczych, do których
uprawnienie powstało przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, a z tytułu
których świadczenia ze środków Funduszu nie mogły być wypłacone z powodu niezłożenia wniosku do Funduszu, o którym mowa w ust. 1, niespełnienia wymogów dotyczących okresów, o których mowa w art. 6 lub terminów, o których mowa w art. 7
ustawy, o której mowa w art. 50 pkt 1 w brzmieniu obowiązującym w okresie, za
który roszczenia nie zostały zaspokojone.
3. Przepisy ust. 1 i 2 mają również zastosowanie, z wyłączeniem warunku
prawomocnego wyroku sądu przeciwko syndykowi, likwidatorowi lub byłemu
niewypłacalnemu pracodawcy, w przypadkach, gdy świadczenia ze środków
Funduszu nie mogły być wypłacone w związku z art. 29 ust. 2 ustawy z dnia
30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od
przedsiębiorców (Dz. U. z 2017 r. poz. 2042).
4. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać określenie syndyka,
likwidatora lub niewypłacalnego pracodawcy oraz wskazanie tytułów roszczeń,
o których mowa w ust. 1, oraz ich wysokości. Do wniosku należy dołączyć
prawomocne orzeczenie sądu, o którym mowa w ust. 1, oraz dokumenty
potwierdzające bezskuteczność przeprowadzonej egzekucji lub bezskuteczność ich
dochodzenia w postępowaniu likwidacyjnym lub upadłościowym prowadzonym
wobec niewypłacalnego pracodawcy, z zastrzeżeniem ust. 5.
5. W przypadkach, o których mowa w ust. 3, orzeczenie sądu nie jest wymagane.
6. Zaspokojeniu ze środków Funduszu podlegają należności główne.
7. Do wypłaty świadczeń, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się odpowiednio
art. 7 ust. 3 i 4, art. 8, art. 9 ust. 1 i art. 10 ustawy, o której mowa w art. 50 pkt 1
w brzmieniu obowiązującym w okresie, za który roszczenia nie zostały zaspokojone,
oraz art. 291 § 5 Kodeksu pracy.
art. 44.
więcej
w Krajowym Biurze Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych oraz
w Biurach Terenowych Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych stają
się pracownikami odpowiednio Krajowego Biura Funduszu Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych oraz Biur Terenowych Funduszu Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych w rozumieniu niniejszej ustawy.
2. Dyrektor Krajowego Biura Funduszu Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych i kierownicy Biur, o których mowa w art. 12 ust. 5 ustawy, o której
mowa w art. 50 pkt 1, powołani przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
zachowują dotychczasowe warunki pracy i płacy.
art. 45.
więcej
składniki majątkowe, należności i zobowiązania Funduszu Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych utworzonego na podstawie ustawy wymienionej w art. 50
pkt 1 stają się środkami pieniężnymi, aktywami trwałymi i innymi składnikami
majątkowymi, należnościami i zobowiązaniami Funduszu Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych w rozumieniu niniejszej ustawy.
art. 46.
więcej
w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.
2. Do wykazów uzupełniających złożonych po dniu wejścia w życie ustawy
stosuje się przepisy dotychczasowe, jeżeli przed tym dniem był złożony wykaz
zbiorczy, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 50 pkt 1.
3. Z dniem wejścia w życie ustawy stronami umów zawartych przez:
1) Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych reprezentowany przez
Dyrektora Krajowego Biura Funduszu Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych, o którym mowa w art. 12 ust. 5 ustawy, o której mowa w art. 50
pkt 1, staje się Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych
reprezentowany przez Dyrektora Krajowego Biura Funduszu Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych, o którym mowa w art. 31 ust. 2 niniejszej ustawy;
2) Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych reprezentowany przez
kierowników Biur Terenowych Funduszu Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych, o których mowa w art. 12 ust. 5 ustawy, o której mowa w art. 50
pkt 1, staje się odpowiednio Fundusz Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych reprezentowany przez kierowników Biur Terenowych Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, o których mowa w art. 31 ust. 3
niniejszej ustawy;
3) Dyrektora Krajowego Biura Funduszu Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych lub przez kierowników Biur Terenowych Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, o których mowa w art. 12 ust. 5
ustawy, o której mowa w art. 50 pkt 1, stają się odpowiednio Fundusz
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych reprezentowany przez Dyrektora
Krajowego Biura Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub
Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych reprezentowany przez
kierowników Biur Terenowych Funduszu Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych, o których mowa w art. 31 ust. 2 i 3 niniejszej ustawy;
4) Krajowe Biuro Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub Biura
Terenowe Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, o których
mowa w art. 12 ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 50 pkt 1, stają się
odpowiednio Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych
reprezentowany przez Dyrektora Krajowego Biura Funduszu Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych lub odpowiednio Fundusz Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych reprezentowany przez kierowników Biur
Terenowych Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, o których
mowa w art. 31 ust. 2 i 3 niniejszej ustawy.
4. W toczących się postępowaniach administracyjnych i sądowych, których
stronami są kierownicy Biur, o których mowa w art. 12 ust. 5 ustawy, o której mowa
w art. 50 pkt 1, stronami stają się z dniem wejścia w życie ustawy odpowiednio
kierownicy Biur, o których mowa w art. 31 ust. 3 niniejszej ustawy.
art. 47.
więcej
ustawy, o której mowa w art. 50 pkt 1, zachowują moc do czasu wydania przepisów
wykonawczych na podstawie niniejszej ustawy.
art. 48.
więcej
wymienionej w art. 50 pkt 1, należy przez to rozumieć odpowiednio przepisy
niniejszej ustawy lub niniejszą ustawę.
2. Ilekroć w odrębnych przepisach jest mowa o Funduszu Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych, należy przez to rozumieć Fundusz Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych w rozumieniu niniejszej ustawy.
art. 49.
więcej
art. 50.
więcej
1) ustawa z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie
niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. poz. 85, z późn. zm.);
2) ustawa z dnia 28 czerwca 1995 r. o zaspokajaniu ze środków Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych niektórych świadczeń
przysługujących emerytom i rencistom (Dz. U. poz. 436 oraz z 1996 r. poz. 267).
art. 51.
więcej
miesiącu ogłoszenia.
Wyszukiwarka
- Kodeks Karny dostęp do ustawy
- 22 Kodeks Karny konkretny artykuł ustawy
- Sąd Okręgowy w Ełku informacje o sądzie
- Pełnomocnictwo ogólne dostęp do wzorców