Art. 3. 1. Niewypłacalność pracodawcy, o której mowa w art. 2 ust. 1, zachodzi,
gdy sąd upadłościowy lub restrukturyzacyjny, na podstawie przepisów Prawa
upadłościowego lub Prawa restrukturyzacyjnego, wyda postanowienie o:
1) ogłoszeniu upadłości pracodawcy lub wszczęciu wobec niego wtórnego
postępowania upadłościowego;
2) otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego, o którym mowa w art. 2 pkt 2–4
ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2019 r. poz.
243, 326, 912, 1655, 1802 i 2089);
3) oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości pracodawcy, jeżeli jego majątek nie
wystarcza lub jedynie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania;
4) oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości w przypadku stwierdzenia, że majątek
dłużnika jest obciążony hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem
skarbowym lub hipoteką morską w takim stopniu, że pozostały jego majątek nie
wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania.
2. Datą niewypłacalności jest data wydania postanowienia sądu upadłościowego
o ogłoszeniu upadłości lub wszczęciu wtórnego postępowania upadłościowego
pracodawcy, data wydania postanowienia sądu restrukturyzacyjnego o otwarciu
postępowania restrukturyzacyjnego pracodawcy, data postanowienia sądu
upadłościowego o oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości pracodawcy
w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4.

Ustawa o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy art. 3

DODAJ