Ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej

art. 1. więcej Art. 1. Ustawa określa:
1) zasady wykonywania działalności leczniczej;
2) zasady funkcjonowania podmiotów wykonujących działalność leczniczą
niebędących przedsiębiorcami;
3) zasady prowadzenia rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą;
4) normy czasu pracy pracowników podmiotów leczniczych;
5) zasady sprawowania nadzoru nad wykonywaniem działalności leczniczej oraz
podmiotami wykonującymi działalność leczniczą.

art. 2. więcej Art. 2. 1. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) dokumentacja medyczna – dokumentację medyczną, o której mowa
w przepisach ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta
i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2019 r. poz. 1127, 1128, 1590, 1655 i
1696);
1a) jednostka wojskowa – jednostkę organizacyjną niebędącą jednostką
budżetową, dla której podmiotem tworzącym jest Minister Obrony
Narodowej, w której są udzielane świadczenia zdrowotne, realizującą zadania
także poza granicami państwa na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz. U. z 2014 r. poz. 1510 oraz z 2019 r. poz. 1726);
2) osoba wykonująca zawód medyczny – osobę uprawnioną na podstawie
odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osobę
legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń
zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny;
3) pacjent – pacjenta w rozumieniu ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach
pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta;
4) podmiot leczniczy niebędący przedsiębiorcą – podmiot leczniczy wymieniony
w art. 4 ust. 1 pkt 2, 3 i 7;
5) podmiot wykonujący działalność leczniczą – podmiot leczniczy, o którym
mowa w art. 4, oraz lekarza, pielęgniarkę lub fizjoterapeutę wykonujących
zawód w ramach działalności leczniczej jako praktykę zawodową, o której
mowa w art. 5;
6) podmiot tworzący – podmiot albo organ, który utworzył podmiot leczniczy
w formie samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej, jednostki
budżetowej albo jednostki wojskowej;
7) promocja zdrowia – działania umożliwiające poszczególnym osobom
i społeczności zwiększenie kontroli nad czynnikami warunkującymi stan
zdrowia i przez to jego poprawę, promowanie zdrowego stylu życia oraz
środowiskowych i indywidualnych czynników sprzyjających zdrowiu;
8) (uchylony)
9) szpital – zakład leczniczy, w którym podmiot leczniczy wykonuje działalność
leczniczą w rodzaju świadczenia szpitalne;
10) świadczenie zdrowotne – działania służące zachowaniu, ratowaniu,
przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające
z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich
wykonywania;
11) świadczenie szpitalne – wykonywane całą dobę kompleksowe świadczenia
zdrowotne polegające na diagnozowaniu, leczeniu, pielęgnacji i rehabilitacji,
które nie mogą być realizowane w ramach innych stacjonarnych
i całodobowych świadczeń zdrowotnych lub ambulatoryjnych świadczeń
zdrowotnych; świadczeniami szpitalnymi są także świadczenia udzielane z zamiarem zakończenia ich udzielania w okresie nieprzekraczającym 24 godzin;
12) stacjonarne i całodobowe świadczenie zdrowotne inne niż świadczenie
szpitalne – świadczenia opiekuńcze, pielęgnacyjne, paliatywne, hospicyjne,
świadczenia z zakresu opieki długoterminowej, rehabilitacji leczniczej,
leczenia uzależnień, psychiatrycznej opieki zdrowotnej oraz lecznictwa
uzdrowiskowego, udzielane pacjentom, których stan zdrowia wymaga
udzielania całodobowych lub całodziennych świadczeń zdrowotnych
w odpowiednio urządzonych, stałych pomieszczeniach;
13) uczelnia medyczna – publiczną uczelnię medyczną albo publiczną uczelnię
prowadzącą działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk
medycznych oraz Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego;
14) zakład leczniczy – zespół składników majątkowych, za pomocą którego
podmiot leczniczy wykonuje określony rodzaj działalności leczniczej.
2. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) kierowniku bez bliższego określenia – rozumie się przez to także zarząd spółki
kapitałowej, a w przypadku innych podmiotów wykonujących działalność
leczniczą – osobę uprawnioną do kierowania tymi podmiotami i ich
reprezentowania na zewnątrz, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej;
2) działalności leczniczej w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia
zdrowotne bez bliższego określenia – rozumie się przez to działalność
leczniczą w rodzaju świadczenia szpitalne, jak i działalność leczniczą
w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne inne niż
szpitalne;
3) pielęgniarce – rozumie się przez to także położną;
4) lekarzu – rozumie się przez to także lekarza dentystę.
3. Zakład leczniczy jest jednostką lokalną w rozumieniu art. 42 ust. 4 ustawy
z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 649, 730 i
2294), dla której nie sporządza się odrębnego bilansu, chyba że podmiot leczniczy
postanowi inaczej w regulaminie organizacyjnym, o którym mowa w art. 24.

art. 3. więcej Art. 3. 1. Działalność lecznicza polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych.
Świadczenia te mogą być udzielane za pośrednictwem systemów
teleinformatycznych lub systemów łączności.
2. Działalność lecznicza może również polegać na:
1) promocji zdrowia lub
2) realizacji zadań dydaktycznych i badawczych w powiązaniu z udzielaniem
świadczeń zdrowotnych i promocją zdrowia, w tym wdrażaniem nowych
technologii medycznych oraz metod leczenia.
2a. Czynności, o których mowa w ust. 2, mogą być wykonywane za
pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności.
3. Podmiot wykonujący działalność leczniczą może uczestniczyć, a podmiot
wykonujący działalność leczniczą w zakresie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2,
uczestniczy w przygotowywaniu osób do wykonywania zawodu medycznego
i kształceniu osób wykonujących zawód medyczny na zasadach określonych
w odrębnych przepisach regulujących kształcenie tych osób.
4. W ramach struktury organizacyjnej podmiotu leczniczego może zostać
wydzielona jednostka organizacyjna, w celu udzielania świadczeń zdrowotnych
mieszkańcom domów pomocy społecznej, wychowankom regionalnych placówek
opiekuńczo-terapeutycznych lub interwencyjnych ośrodków preadopcyjnych,
zlokalizowana na terenie tych podmiotów.

art. 4. więcej Art. 4. 1. Podmiotami leczniczymi są:
1) przedsiębiorcy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. –
Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i 1495) we wszelkich
formach przewidzianych dla wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli
ustawa nie stanowi inaczej,
2) samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej,
3) jednostki budżetowe, w tym państwowe jednostki budżetowe tworzone
i nadzorowane przez Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do
spraw wewnętrznych, Ministra Sprawiedliwości lub Szefa Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, posiadające w strukturze organizacyjnej
ambulatorium, ambulatorium z izbą chorych lub lekarza podstawowej opieki
zdrowotnej, pielęgniarkę podstawowej opieki zdrowotnej lub położną
podstawowej opieki zdrowotnej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
27 października 2017 r. o podstawowej opiece zdrowotnej (Dz. U. z 2019 r.
poz. 357, 730 i 1590),
4) instytuty badawcze, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 30 kwietnia
2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1350 i 2227),
5) fundacje i stowarzyszenia, których celem statutowym jest wykonywanie
zadań w zakresie ochrony zdrowia i których statut dopuszcza prowadzenie
działalności leczniczej,
5a) posiadające osobowość prawną jednostki organizacyjne stowarzyszeń,
o których mowa w pkt 5,
6) osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów
o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej,
o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz
o gwarancjach wolności sumienia i wyznania,
7) jednostki wojskowe
– w zakresie, w jakim wykonują działalność leczniczą.
2. Określone ustawą prawa i obowiązki podmiotu leczniczego dotyczą
wyłącznie wykonywanej przez ten podmiot działalności leczniczej i są
wykonywane przez kierownika tego podmiotu, chyba że ustawa stanowi inaczej.
3. Do instytutów badawczych, o których mowa w ust. 1 pkt 4, stosuje się,
w zakresie nieuregulowanym ustawą z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach
badawczych:
1) przepisy art. 3, art. 9–17, art. 21 ust. 1 i 2, art. 22, art. 23, art. 24 ust. 1, 2 i 4,
art. 25–36 – w zakresie świadczeń zdrowotnych i podejmowania działań
w zakresie promocji zdrowia;
2) przepisy art. 93–99 – w zakresie czasu pracy pracowników tych instytutów;
3) przepisy art. 100–113 – w zakresie wpisu do rejestru podmiotów
wykonujących działalność leczniczą;
4) przepisy art. 114–117 – w zakresie dotyczącym przekazywania środków
finansowych;
5) przepisy art. 118 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 i 4, art. 119 oraz art. 122 – w zakresie
dotyczącym kontroli pod względem
medycznym.

art. 5. więcej Art. 5. 1. Lekarze, pielęgniarki i fizjoterapeuci mogą wykonywać swój
zawód w ramach działalności leczniczej na zasadach określonych w ustawie oraz w przepisach odrębnych, po wpisaniu do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą, o którym mowa w art. 100.
2. Działalność lecznicza:
1) lekarzy może być wykonywana w formie:
a) jednoosobowej działalności gospodarczej jako indywidualna praktyka
lekarska, indywidualna praktyka lekarska wyłącznie w miejscu
wezwania, indywidualna specjalistyczna praktyka lekarska,
indywidualna specjalistyczna praktyka lekarska wyłącznie w miejscu
wezwania, indywidualna praktyka lekarska wyłącznie w zakładzie
leczniczym na podstawie umowy z podmiotem leczniczym
prowadzącym ten zakład lub indywidualna specjalistyczna praktyka
lekarska wyłącznie w zakładzie leczniczym na podstawie umowy
z podmiotem leczniczym prowadzącym ten zakład,
b) spółki cywilnej, spółki jawnej albo spółki partnerskiej jako grupowa
praktyka lekarska,
2) pielęgniarki może być wykonywana w formie:
a) jednoosobowej działalności gospodarczej jako indywidualna praktyka
pielęgniarki, indywidualna praktyka
pielęgniarki wyłącznie w miejscu wezwania, indywidualna specjalistyczna
praktyka pielęgniarki, indywidualna specjalistyczna praktyka
pielęgniarki wyłącznie w miejscu wezwania, indywidualna praktyka
pielęgniarki
wyłącznie w zakładzie leczniczym na podstawie umowy z podmiotem
leczniczym prowadzącym ten zakład lub indywidualna specjalistyczna
praktyka pielęgniarki wyłącznie w zakładzie leczniczym na podstawie
umowy z podmiotem leczniczym prowadzącym ten zakład,
b) spółki cywilnej, spółki jawnej albo spółki partnerskiej jako grupowa
praktyka pielęgniarek,
3) fizjoterapeuty może być wykonywana w formie:
a) jednoosobowej działalności gospodarczej jako indywidualna praktyka
fizjoterapeutyczna, indywidualna praktyka fizjoterapeutyczna wyłącznie
w miejscu wezwania, indywidualna praktyka fizjoterapeutyczna wyłącznie w zakładzie leczniczym na podstawie umowy z podmiotem leczniczym prowadzącym ten zakład,
b) spółki cywilnej, spółki jawnej albo spółki partnerskiej jako grupowa
praktyka fizjoterapeutyczna
– zwanych dalej „praktykami zawodowymi”.
3. Wykonywanie zawodu w ramach praktyki zawodowej nie jest
prowadzeniem podmiotu leczniczego.

art. 6. więcej Art. 6. 1. Skarb Państwa reprezentowany przez ministra, centralny organ
administracji rządowej albo wojewodę może, z zastrzeżeniem przepisów ustawy z
dnia 16 grudnia 2016 r. o zasadach zarządzania mieniem państwowym (Dz. U.
z 2019 r. poz. 1302, 1309, 1571 i 1655), utworzyć i prowadzić podmiot leczniczy
w formie:
1) spółki kapitałowej;
2) jednostki budżetowej;
3) jednostki wojskowej;
4) samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej.
2. Jednostka samorządu terytorialnego może utworzyć i prowadzić podmiot
leczniczy w formie:
1) spółki kapitałowej;
2) jednostki budżetowej;
3) samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej.
3. (uchylony)
4. Do spółki kapitałowej, o której mowa w ust. 2 pkt 1, nie stosuje się
przepisów o gospodarce komunalnej.
5. (uchylony)
6. Uczelnia medyczna może utworzyć i prowadzić podmiot leczniczy
w formie samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej albo spółki
kapitałowej.
7. W spółce kapitałowej określonej w ust. 6 wykonującej działalność
leczniczą, o której mowa w art. 3 ust. 2 pkt 2, wartość nominalna udziałów albo
akcji należących do uczelni medycznej nie może stanowić mniej niż 51% kapitału
zakładowego spółki oraz uczelnia ta dysponuje bezpośrednio większością głosów
na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu. Udziały albo akcje w tej spółce poza uczelniami medycznymi mogą posiadać wyłącznie Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego oraz jednoosobowe spółki Skarbu
Państwa o szczególnym znaczeniu dla gospodarki państwa.
8. Skarb Państwa reprezentowany przez ministra, centralny organ
administracji rządowej albo wojewodę oraz jednostka samorządu terytorialnego
mogą przystępować do spółki kapitałowej wykonującej działalność leczniczą.
Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio.
9. W spółce kapitałowej, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lub ust. 2 pkt 1, lub do
której przystąpiły podmioty, o których mowa w ust. 8, wartość nominalna udziałów
albo akcji należących do Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego
nie może stanowić mniej niż 51% kapitału zakładowego spółki oraz Skarb Państwa
lub jednostka samorządu terytorialnego dysponuje bezpośrednio większością
głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu.
10. Przepisu ust. 9 nie stosuje się, jeżeli nabywcą lub obejmującym akcje
spółki prowadzącej działalność w zakresie, o którym mowa w art. 2 pkt 1 ustawy
z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach
ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz. U. z 2017 r. poz.
1056 oraz z 2019 r. poz. 1815), jest spółka kapitałowa, wobec której Skarb Państwa
sprawuje kontrolę w rozumieniu art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r.
o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2019 r. poz. 369, 1571 i 1667).
11. W spółce kapitałowej, w której Skarb Państwa, jednostka samorządu
terytorialnego lub uczelnia medyczna posiada udziały albo akcje o wartości
nominalnej nie mniejszej niż 51% kapitału zakładowego spółki, nie wypłaca się
dywidendy.

art. 7. więcej Art. 7. (uchylony).

art. 8. więcej Art. 8. Rodzajami działalności leczniczej są:
1) stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne:
a) szpitalne,
b) inne niż szpitalne;
2) ambulatoryjne świadczenia zdrowotne.

art. 9. więcej Art. 9. 1. Stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne inne niż szpitalne
mogą polegać w szczególności na:
1) udzielaniu całodobowych świadczeń zdrowotnych, które obejmują swoim
zakresem pielęgnację i rehabilitację pacjentów niewymagających
hospitalizacji, oraz zapewnianiu im produktów leczniczych i wyrobów
medycznych, pomieszczeń i wyżywienia odpowiednich do stanu zdrowia,
a także prowadzeniu edukacji zdrowotnej dla pacjentów i członków ich rodzin oraz przygotowaniu tych osób do samoopieki i samopielęgnacji w warunkach domowych;
2) udzielaniu całodobowych świadczeń zdrowotnych, które obejmują swoim
zakresem pielęgnację, opiekę i rehabilitację pacjentów niewymagających
hospitalizacji, oraz zapewnianiu im produktów leczniczych potrzebnych do
kontynuacji leczenia, pomieszczeń i wyżywienia odpowiednich do stanu
zdrowia, a także prowadzeniu edukacji zdrowotnej dla pacjentów i członków
ich rodzin oraz przygotowaniu tych osób do samoopieki i samopielęgnacji
w warunkach domowych;
3) udzielaniu świadczeń zdrowotnych polegających na działaniach
usprawniających, które służą zachowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia;
4) sprawowaniu wszechstronnej opieki zdrowotnej, psychologicznej i społecznej
nad pacjentami znajdującymi się w stanie terminalnym oraz opieki nad
rodzinami tych pacjentów.
2. Świadczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 4, oraz świadczenia
pielęgnacyjne i opiekuńcze mogą być udzielane także wyłącznie w warunkach
domowych.

art. 10. więcej Art. 10. Ambulatoryjne świadczenia zdrowotne obejmują świadczenia
podstawowej lub specjalistycznej opieki zdrowotnej oraz świadczenia z zakresu
rehabilitacji leczniczej, udzielane w warunkach niewymagających ich udzielania
w trybie stacjonarnym i całodobowym w odpowiednio urządzonym, stałym
pomieszczeniu. Udzielanie tych świadczeń może odbywać się w pomieszczeniach
zakładu leczniczego, w tym w pojeździe przeznaczonym do udzielania tych
świadczeń, lub w miejscu pobytu pacjenta.

art. 11. więcej Art. 11. Działalność lecznicza w rodzaju ambulatoryjne świadczenia
zdrowotne może obejmować także udzielanie świadczeń zdrowotnych, które
obejmują swoim zakresem badania diagnostyczne wykonywane w celu
rozpoznania stanu zdrowia i ustalenia dalszego postępowania leczniczego.

art. 12. więcej Art. 12. 1. Stacjonarnych i całodobowych świadczeń zdrowotnych innych niż
szpitalne udziela się w przypadku świadczeń, o których mowa w art. 9 ust. 1:
1) pkt 1 – w zakładzie opiekuńczo-leczniczym;
2) pkt 2 – w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym;
3) pkt 3 – w zakładzie rehabilitacji leczniczej;
4) pkt 4 – w hospicjum.
2. Przepisów ust. 1 pkt 1, 2 i 4 nie stosuje się w przypadku udzielania
świadczeń zdrowotnych wyłącznie w warunkach domowych.
3. Ambulatoryjnych świadczeń zdrowotnych udziela się w ambulatorium
(przychodni, poradni, ośrodku zdrowia, lecznicy lub ambulatorium z izbą chorych),
a także zakładzie badań diagnostycznych i medycznym laboratorium diagnostycznym oraz w pojeździe lub innym obiekcie będącym na wyposażeniu Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, przeznaczonym do udzielania świadczeń
zdrowotnych.

art. 13. więcej Art. 13. W miejscu udzielania świadczeń zdrowotnych:
1) nie mogą być świadczone usługi pogrzebowe oraz prowadzona ich reklama;
2) może być wykonywana działalność inna niż działalność lecznicza, pod
warunkiem, że nie jest uciążliwa:
a) dla pacjenta lub przebiegu leczenia,
b) dla przebiegu leczenia – w przypadku jednostki wojskowej.

art. 14. więcej Art. 14. 1. Podmiot wykonujący działalność leczniczą podaje do wiadomości
publicznej informacje o zakresie i rodzajach udzielanych świadczeń zdrowotnych.
Treść i forma tych informacji nie mogą mieć cech reklamy.
2. Podmiot wykonujący działalność leczniczą, na wniosek pacjenta, udziela:
1) szczegółowych informacji na temat udzielanych świadczeń zdrowotnych,
w szczególności informacji dotyczących stosowanych metod
diagnostycznych lub terapeutycznych oraz jakości i bezpieczeństwa tych
metod;
2) niezbędnych informacji na temat zawartych umów ubezpieczenia, o których
mowa w art. 25 ust. 1;
3) informacji objętych wpisem do rejestru podmiotów wykonujących działalność
leczniczą, dotyczącym tego podmiotu.
3. Podmiot wykonujący działalność leczniczą przekazuje Krajowemu
Punktowi Kontaktowemu do spraw Transgranicznej Opieki Zdrowotnej lub
oddziałowi wojewódzkiemu Narodowego Funduszu Zdrowia, o których mowa
w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1373, z późn. zm.),
na ich wniosek, dane dotyczące świadczeń zdrowotnych udzielonych wskazanym
we wniosku pacjentom z innych niż Rzeczpospolita Polska państw członkowskich
Unii Europejskiej oraz cen tych świadczeń.
4. Dane określone w ust. 3 przekazuje się w terminie 14 dni od dnia
otrzymania wniosku.

art. 15. więcej Art. 15. Podmiot leczniczy nie może odmówić udzielenia świadczenia
zdrowotnego osobie, która potrzebuje natychmiastowego udzielenia takiego
świadczenia ze względu na zagrożenie życia lub zdrowia.

Art. 15a. Osoba wykonująca zawód medyczny udzielająca świadczeń
zdrowotnych poza zakładem leczniczym korzysta z ochrony prawnej przewidzianej
w ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1950
i 2128) dla funkcjonariuszy publicznych.

art. 16. więcej Art. 16. 1. Działalność lecznicza jest działalnością regulowaną w rozumieniu
ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.
1a. Nie stanowi działalności regulowanej w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca
2018 r. – Prawo przedsiębiorców działalność lecznicza:
1) podmiotów leczniczych w formie jednostki budżetowej;
1a) podmiotów leczniczych w formie jednostki wojskowej;
2) wykonywana jako:
a) działalność pożytku publicznego w rozumieniu ustawy z dnia
24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie
(Dz. U. z 2019 r. poz. 688, 1570 i 2020), chyba że zachodzą przesłanki
określone w art. 9 ust. 1 tej ustawy,
b) działalność charytatywno-opiekuńcza, jeżeli przepisy odrębne
przewidują prowadzenie takiej działalności.
2. Do działalności leczniczej, o której mowa w ust. 1a, stosuje się przepisy
dotyczące działalności regulowanej w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. –
Prawo przedsiębiorców.

art. 17. więcej Art. 17. 1. Podmiot leczniczy jest obowiązany spełniać następujące warunki:
1) posiadać pomieszczenia lub urządzenia, odpowiadające wymaganiom
określonym w art. 22;
2) używać i utrzymywać wyroby medyczne, wyposażenie wyrobów
medycznych, wyroby medyczne do diagnostyki
in vitro, wyposażenie wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro, aktywne
wyroby medyczne do implantacji oraz systemy lub zestawy zabiegowe
złożone z wyrobów medycznych zgodnie z wymaganiami ustawy z dnia
20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 175, 447 i
534);
3) zapewniać udzielanie świadczeń zdrowotnych wyłącznie przez osoby
wykonujące zawód medyczny oraz spełniające wymagania zdrowotne
określone w odrębnych przepisach;
4) zawrzeć w zakresie określonym w art. 25 ust. 1 umowę ubezpieczenia:
a) odpowiedzialności cywilnej.
b) (uchylona)
2. Minister właściwy do spraw zdrowia, określi, w drodze rozporządzenia,
wykaz wyrobów medycznych w rozumieniu ustawy z dnia 20 maja 2010 r.
o wyrobach medycznych o szczególnym znaczeniu dla zabezpieczenia potrzeb
zdrowotnych oraz zakres informacji o tych wyrobach, mając na uwadze potrzebę
zabezpieczenia potrzeb zdrowotnych w zakresie diagnozowania, monitorowania,
leczenia, łagodzenia przebiegu chorób oraz kompensowania skutków obrażeń lub
upośledzeń.
3. Informacje, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie ust. 2,
są przekazywane przez podmioty lecznicze w sposób określony w przepisach
o systemie informacji w ochronie zdrowia.
4. (uchylony)

art. 18. więcej Art. 18. 1. Lekarz wykonujący działalność leczniczą jako indywidualną
praktykę lekarską jest obowiązany spełniać następujące warunki:
1) posiadać prawo wykonywania zawodu;
2) nie może być:
a) zawieszony w prawie wykonywania zawodu ani ograniczony
w wykonywaniu określonych czynności medycznych na podstawie przepisów o zawodach lekarza i lekarza dentysty lub przepisów o izbach lekarskich,
b) ukarany karą zawieszenia prawa wykonywania zawodu,
c) pozbawiony możliwości wykonywania zawodu prawomocnym
orzeczeniem środka karnego zakazu wykonywania zawodu albo
zawieszony w wykonywaniu zawodu zastosowanym środkiem
zapobiegawczym;
3) dysponować pomieszczeniem odpowiadającym wymaganiom określonym
w art. 22, w którym będą udzielane świadczenia zdrowotne, wyposażonym
w produkty lecznicze, wyroby medyczne, aparaturę i sprzęt medyczny,
odpowiednie do rodzaju i zakresu udzielanych świadczeń zdrowotnych;
4) uzyskać wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności
Gospodarczej;
5) zawrzeć umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej w zakresie
określonym w art. 25 ust. 1 pkt 1.
2. Lekarz wykonujący działalność leczniczą jako indywidualną
specjalistyczną praktykę lekarską jest obowiązany spełniać następujące warunki:
1) określone w ust. 1;
2) posiadać specjalizację w dziedzinie medycyny odpowiadającej rodzajowi
i zakresowi wykonywanych świadczeń zdrowotnych.
3. Lekarz wykonujący indywidualną praktykę lekarską wyłącznie w miejscu
wezwania jest obowiązany:
1) spełniać warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 5;
2) posiadać produkty lecznicze i sprzęt medyczny umożliwiające udzielanie
świadczeń zdrowotnych, w tym również w zakresie określonym w art. 30
ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U.
z 2019 r. poz. 537, 577, 730 i 1590);
3) wskazać adres siedziby indywidualnej praktyki lekarskiej wykonywanej
w miejscu wezwania oraz miejsca przyjmowania wezwań i miejsca
przechowywania dokumentacji medycznej oraz produktów leczniczych
i sprzętu medycznego, o których mowa w pkt 2.
4. Lekarz wykonujący indywidualną praktykę lekarską wyłącznie w zakładzie
leczniczym na podstawie umowy z podmiotem leczniczym prowadzącym ten
zakład jest obowiązany spełniać warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 5.
5. Lekarz wykonujący indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską
wyłącznie w miejscu wezwania jest obowiązany spełniać warunki, o których mowa
w ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 5, ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2 i 3.
6. Lekarz wykonujący indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską
wyłącznie w zakładzie leczniczym na podstawie umowy z podmiotem leczniczym
prowadzącym ten zakład jest obowiązany spełniać warunki, o których mowa
w ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 5 oraz w ust. 2 pkt 2.
7. W ramach grupowej praktyki lekarskiej mogą być udzielane świadczenia
zdrowotne wyłącznie przez lekarzy będących wspólnikami albo partnerami spółki,
o której mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 lit. b, spełniających warunki, o których mowa
w ust. 1 albo 2.

art. 19. więcej Art. 19. 1. Pielęgniarka wykonująca zawód w ramach działalności leczniczej
jako indywidualną praktykę jest obowiązana spełniać następujące warunki:
1) posiadać prawo wykonywania zawodu;
2) (uchylony)
3) nie może być:
a) zawieszona w prawie wykonywania zawodu albo ograniczona
w wykonywaniu określonych czynności zawodowych na podstawie
przepisów o zawodach pielęgniarki i położnej lub przepisów
o samorządzie pielęgniarek i położnych,
b) pozbawiona możliwości wykonywania zawodu prawomocnym
orzeczeniem środka karnego zakazu wykonywania zawodu albo
zawieszona w wykonywaniu zawodu zastosowanym środkiem
zapobiegawczym;
4) nie może mieć przerwy w wykonywaniu zawodu łącznie przez okres dłuższy
niż 5 lat w okresie ostatnich 6 lat poprzedzających wniosek o wpis;
5) dysponować pomieszczeniem odpowiadającym wymaganiom określonym
w art. 22, wyposażonym w aparaturę i sprzęt medyczny;
6) uzyskać wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności
Gospodarczej;
7) zawrzeć umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej w zakresie
określonym w art. 25 ust. 1 pkt 1.
2. Pielęgniarka wykonująca zawód w ramach działalności leczniczej jako
indywidualną specjalistyczną praktykę jest obowiązana:
1) spełniać warunki, o których mowa w ust. 1;
2) posiadać specjalizację w dziedzinie pielęgniarstwa lub położnictwa lub innej
dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia.
3. Pielęgniarka wykonująca zawód w ramach działalności leczniczej jako
indywidualną praktykę lub indywidualną specjalistyczną praktykę wyłącznie
w miejscu wezwania jest obowiązana:
1) spełniać warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 3, 4, 6 i 7, oraz,
w przypadku indywidualnej specjalistycznej praktyki, warunek, o którym
mowa w ust. 2 pkt 2;
2) posiadać sprzęt medyczny umożliwiający udzielanie określonych świadczeń
zdrowotnych w miejscu zamieszkania lub pobytu pacjenta;
3) wskazać adres praktyki oraz adres miejsca przechowywania dokumentacji
medycznej.
4. Pielęgniarka wykonująca indywidualną praktykę pielęgniarki wyłącznie
w zakładzie leczniczym na podstawie umowy z podmiotem leczniczym
prowadzącym ten zakład jest obowiązana spełniać warunki, o których mowa
w ust. 1 pkt 1–4, 6 i 7.
5. W ramach grupowej praktyki pielęgniarki mogą być udzielane świadczenia
zdrowotne wyłącznie przez pielęgniarki będące wspólnikami albo partnerami
spółki, o której mowa w art. 5 ust. 2 pkt 2 lit. b, spełniające warunki określone
w ust. 1 albo ust. 2.
6. Pielęgniarka wykonująca indywidualną specjalistyczną praktykę
pielęgniarki wyłącznie w zakładzie leczniczym na podstawie umowy z podmiotem
leczniczym prowadzącym ten zakład jest obowiązana spełniać warunki, o których
mowa w ust. 1 pkt 1–4, 6 i 7 oraz w ust. 2 pkt 2.

Art. 19a. 1. Fizjoterapeuta wykonujący zawód w ramach działalności
leczniczej jako indywidualną praktykę fizjoterapeutyczną jest obowiązany spełniać
następujące warunki:
1) posiadać prawo wykonywania zawodu;
2) nie może być:
a) tymczasowo zawieszony w prawie wykonywania zawodu albo
zawieszony w prawie wykonywania zawodu albo ograniczony
w wykonywaniu określonych czynności zawodowych na podstawie
przepisów ustawy z dnia 25 września 2015 r. o zawodzie fizjoterapeuty
(Dz. U. z 2019 r. poz. 952),
b) ukarany karą zawieszenia prawa wykonywania zawodu na podstawie
przepisów ustawy z dnia 25 września 2015 r. o zawodzie fizjoterapeuty,
c) pozbawiony możliwości wykonywania zawodu prawomocnym
orzeczeniem środka karnego zakazu wykonywania zawodu albo
zawieszony w wykonywaniu zawodu zastosowanym środkiem
zapobiegawczym;
3) dysponować pomieszczeniem odpowiadającym wymaganiom określonym
w art. 22, w którym będą udzielane świadczenia zdrowotne, wyposażonym
w produkty lecznicze, wyroby medyczne, aparaturę i sprzęt medyczny
odpowiednie do rodzaju i zakresu udzielanych świadczeń zdrowotnych;
4) uzyskać wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności
Gospodarczej;
5) zawrzeć umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej w zakresie
określonym w art. 25 ust. 1 pkt 1.
2. Fizjoterapeuta wykonujący indywidualną praktykę fizjoterapeutyczną
wyłącznie w miejscu wezwania jest obowiązany:
1) spełniać warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 5;
2) posiadać produkty lecznicze i sprzęt medyczny umożliwiające udzielanie
świadczeń zdrowotnych;
3) wskazać adres siedziby indywidualnej praktyki fizjoterapeutycznej
wykonywanej wyłącznie w miejscu wezwania oraz miejsca przyjmowania
wezwań i miejsca przechowywania dokumentacji medycznej oraz produktów
leczniczych i sprzętu medycznego, o których mowa w pkt 2.
3. Fizjoterapeuta wykonujący indywidualną praktykę fizjoterapeutyczną
wyłącznie w zakładzie leczniczym na podstawie umowy z podmiotem leczniczym
prowadzącym ten zakład jest obowiązany spełniać warunki, o których mowa
w ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 5.
4. W ramach grupowej praktyki fizjoterapeutycznej mogą być udzielane
świadczenia zdrowotne wyłącznie przez fizjoterapeutów będących wspólnikami
albo partnerami spółki, o której mowa w art. 5 ust. 2 pkt 3 lit. b, spełniających
warunki, o których mowa w ust. 1 albo 2.

art. 20. więcej Art. 20. Miejscem wezwania, o którym mowa w art. 18 ust. 3 i 5,
art. 19 ust. 3 i art. 19a ust. 2, nie może być zakład leczniczy.

art. 21. więcej Art. 21. 1. Świadczenia zdrowotne mogą być udzielane również w ramach
wolontariatu, na zasadach określonych w porozumieniu, o którym mowa w art. 44
ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, zawartym z wolontariuszem.
2. Do wolontariatu stosuje się przepisy działu III ustawy z dnia 24 kwietnia
2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.
3. Studenci zdobywający kwalifikacje do wykonywania zawodu medycznego
oraz doktoranci mogą brać udział w udzielaniu świadczeń zdrowotnych w ramach
kształcenia w uczelni medycznej lub innej uczelni prowadzącej kształcenie w
zakresie nauk medycznych lub nauk o zdrowiu, pod bezpośrednim nadzorem osób
wykonujących zawód medyczny właściwy ze względu na treści kształcenia.

art. 22. więcej Art. 22. 1. Pomieszczenia i urządzenia podmiotu wykonującego działalność
leczniczą odpowiadają wymaganiom odpowiednim do rodzaju wykonywanej
działalności leczniczej oraz zakresu udzielanych świadczeń zdrowotnych.
2. Wymagania, o których mowa w ust. 1, dotyczą w szczególności
warunków:
1) ogólnoprzestrzennych;
2) sanitarnych;
3) instalacyjnych.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej
Rady Lekarskiej, Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych, Krajowej Rady
Diagnostów Laboratoryjnych oraz Krajowej Rady Fizjoterapeutów, określi,
w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymagania, jakim powinny odpowiadać
pomieszczenia i urządzenia podmiotu wykonującego działalność leczniczą,
kierując się potrzebą zapewnienia bezpieczeństwa zdrowotnego pacjentów, a także rodzajem wykonywanej działalności i zakresem udzielanych świadczeń zdrowotnych.
3a. Wymagań określonych w rozporządzeniu wydanym na podstawie
ust. 3 nie stosuje się do pomieszczeń i urządzeń podmiotów wykonujących
działalność leczniczą udzielających wyłącznie ambulatoryjnych świadczeń
zdrowotnych za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów
łączności.
3b. Minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw informatyzacji, może określić, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe wymagania, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia i urządzenia
oraz systemy teleinformatyczne lub systemy łączności podmiotu wykonującego
działalność leczniczą udzielającego wyłącznie ambulatoryjnych świadczeń
zdrowotnych za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów
łączności, kierując się potrzebą zapewnienia bezpieczeństwa zdrowotnego
pacjentów, a także rodzajem wykonywanej działalności i zakresem udzielanych
świadczeń zdrowotnych.
4. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw zdrowia, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymagania, jakim
powinny odpowiadać pomieszczenia i urządzenia podmiotu leczniczego dla osób
pozbawionych wolności, kierując się potrzebą zapewnienia bezpieczeństwa
zdrowotnego tych osób, a także rodzajem prowadzonej działalności i zakresem
udzielanych świadczeń zdrowotnych.
4a. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe wymagania, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia,
urządzenia i obiekty podmiotów leczniczych będących jednostkami
budżetowymi i jednostkami wojskowymi, dla których podmiotem tworzącym
jest Minister Obrony Narodowej,
2) standardy organizacyjne opieki zdrowotnej w wybranych dziedzinach
medycyny lub w określonych podmiotach wykonujących działalność
leczniczą, o których mowa w pkt 1
– kierując się potrzebą zapewnienia bezpieczeństwa zdrowotnego osób, a także
rodzajem i miejscem prowadzonej działalności oraz zakresem udzielanych
świadczeń zdrowotnych.
4b. Podmiot wykonujący działalność leczniczą przy udzielaniu świadczeń
zdrowotnych stosuje standardy organizacyjne opieki zdrowotnej, jeżeli zostały
określone na podstawie ust. 5 dla dziedziny medycyny objętej zakresem świadczeń
zdrowotnych udzielanych przez ten podmiot wykonujący działalność leczniczą lub
dla rodzaju wykonywanej przez niego działalności leczniczej.
4c. Standardy organizacyjne opieki zdrowotnej dotyczą sposobu sprawowania
opieki nad pacjentem lub wykonywania czynności związanych z udzielaniem
świadczeń zdrowotnych.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia może określić, w drodze
rozporządzenia, standardy organizacyjne opieki zdrowotnej w wybranych
dziedzinach medycyny lub w określonych podmiotach wykonujących działalność
leczniczą, kierując się potrzebą zapewnienia odpowiedniej jakości świadczeń
zdrowotnych.

art. 23. więcej Art. 23. 1. Sprawy dotyczące sposobu i warunków udzielania świadczeń
zdrowotnych przez podmiot wykonujący działalność leczniczą, nieuregulowane
w ustawie lub statucie, określa regulamin organizacyjny ustalony przez kierownika.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do praktyk zawodowych, o których mowa
w art. 18 ust. 4 i 6, art. 19 ust. 4 i 6 oraz art. 19a ust. 3, jeżeli w ramach tych
praktyk nie prowadzi się obserwacji pomieszczeń, o której mowa w art. 23a ust. 1.

Art. 23a. 1. Kierownik podmiotu wykonującego działalność leczniczą może
określić w regulaminie organizacyjnym sposób obserwacji pomieszczeń:
1) ogólnodostępnych, jeżeli jest to niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa
pacjentów lub pracowników pomieszczeń,
2) w których są udzielane świadczenia zdrowotne oraz pobytu pacjentów,
w szczególności pokoi łóżkowych, pomieszczeń higieniczno-sanitarnych,
przebieralni, szatni, jeżeli wynika to z przepisów odrębnych
– za pomocą urządzeń umożliwiających rejestrację obrazu (monitoring).
2. Nagrania obrazu uzyskane w wyniku monitoringu, o którym mowa
w ust. 1 pkt 1, zawierające dane osobowe, podmiot wykonujący działalność
leczniczą przetwarza wyłącznie do celów, dla których zostały zebrane, i
przechowuje przez okres nie dłuższy niż 3 miesiące od dnia nagrania.
3. Po upływie okresu, o którym mowa w ust. 2, uzyskane w wyniku
monitoringu nagrania obrazu zawierające dane osobowe podlegają zniszczeniu,
o ile przepisy odrębne nie stanowią inaczej.

art. 24. więcej Art. 24. 1. W regulaminie organizacyjnym podmiotu wykonującego
działalność leczniczą określa się w szczególności:
1) firmę albo nazwę podmiotu;
2) cele i zadania podmiotu;
3) strukturę organizacyjną zakładu leczniczego;
4) rodzaj działalności leczniczej oraz zakres udzielanych świadczeń
zdrowotnych;
5) miejsce udzielania świadczeń zdrowotnych – w przypadku udzielania
świadczeń zdrowotnych za pośrednictwem systemów teleinformatycznych
lub systemów łączności, miejscem udzielania świadczeń jest miejsce
przebywania osób wykonujących zawód medyczny udzielających tych
świadczeń;
6) przebieg procesu udzielania świadczeń zdrowotnych, z zapewnieniem
właściwej dostępności i jakości tych świadczeń w jednostkach lub komórkach
organizacyjnych zakładu leczniczego;
7) organizację i zadania poszczególnych jednostek lub komórek
organizacyjnych zakładu leczniczego oraz warunki współdziałania tych
jednostek lub komórek dla zapewnienia sprawnego i efektywnego
funkcjonowania podmiotu pod względem diagnostyczno-leczniczym,
pielęgnacyjnym, rehabilitacyjnym i administracyjno-gospodarczym;
8) warunki współdziałania z innymi podmiotami wykonującymi działalność
leczniczą w zakresie zapewnienia prawidłowości diagnostyki, leczenia,
pielęgnacji i rehabilitacji pacjentów oraz ciągłości przebiegu procesu
udzielania świadczeń zdrowotnych;
9) wysokość opłaty za udostępnienie dokumentacji medycznej ustalonej
w sposób określony w art. 28 ust. 4 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r.
o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta;
10) organizację procesu udzielania świadczeń zdrowotnych w przypadku
pobierania opłat;
11) wysokość opłaty za przechowywanie zwłok pacjenta przez okres dłuższy niż
72 godziny od osób lub instytucji uprawnionych do pochowania zwłok na
podstawie ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu
zmarłych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1473) oraz od podmiotów, na zlecenie których
przechowuje się zwłoki w związku z toczącym się postępowaniem karnym;
12) wysokość opłat za świadczenia zdrowotne, które mogą być, zgodnie
z przepisami ustawy lub przepisami odrębnymi, udzielane za częściową albo
całkowitą odpłatnością;
13) sposób kierowania jednostkami lub komórkami organizacyjnymi zakładu
leczniczego.
2. Aktualne informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 4, 9, 11 i 12 oraz art. 23a
ust. 1, podaje się do wiadomości pacjentów przez ich wywieszenie w widoczny
sposób w miejscu udzielania świadczeń oraz na stronie internetowej podmiotu
wykonującego działalność leczniczą i udostępnienie w Biuletynie Informacji
Publicznej, w przypadku podmiotu obowiązanego do jego prowadzenia.
2a. W przypadku podmiotów wykonujących działalność leczniczą
udzielających wyłącznie ambulatoryjnych świadczeń zdrowotnych za
pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności aktualne
informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 4, 9, 11 i 12, podaje się do wiadomości
pacjentów przez ich umieszczenie na stronie internetowej podmiotu wykonującego
działalność leczniczą i w Biuletynie Informacji Publicznej, w przypadku podmiotu
obowiązanego do jego prowadzenia.
3. Do regulaminu organizacyjnego praktyk zawodowych nie stosuje się
przepisów ust. 1 pkt 3, 6–8, 11 i 13.
4. Do regulaminu organizacyjnego podmiotów leczniczych wykonujących
działalność leczniczą w rodzaju świadczenia ambulatoryjne nie stosuje się przepisu
ust. 1 pkt 11.

Art. 24a. 1. Za świadczenia zdrowotne udzielone odpłatnie, w sytuacjach,
w których ustawa oraz przepisy odrębne dopuszczają taką odpłatność, podmiot
wykonujący działalność leczniczą wystawia rachunek, w którym, na wniosek
pacjenta, wyszczególnia zrealizowane procedury diagnostyczne i terapeutyczne.
2. Rachunek, o którym mowa w ust. 1, powinien być zgodny z aktualną
wysokością opłat podaną do wiadomości zgodnie z art. 24 ust. 2. Podmiot wykonujący działalność leczniczą nie może różnicować opłat za udzielane świadczenia zdrowotne w zależności od obywatelstwa lub państwa zamieszkania
pacjenta.

art. 25. więcej Art. 25. 1. Umowa ubezpieczenia:
1) odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody będące następstwem udzielania
świadczeń zdrowotnych albo niezgodnego z prawem zaniechania udzielania
świadczeń zdrowotnych.
2) (uchylony)
1a. (uchylony)
1b. (uchylony)
1c. (uchylony)
1d. (uchylony)
1e. (uchylony)
1f. (uchylony)
2. Obowiązek ubezpieczenia powstaje najpóźniej w dniu poprzedzającym
dzień rozpoczęcia wykonywania działalności leczniczej.
3. (uchylony)
4. Przepis ust. 1 pkt 1 nie narusza przepisów art. 120 ustawy z dnia
26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040, 1043 i 1495).
5. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady
Lekarskiej, Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych, Krajowej Rady Diagnostów
Laboratoryjnych, Krajowej Rady Fizjoterapeutów oraz Polskiej Izby Ubezpieczeń,
określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres ubezpieczenia
obowiązkowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, oraz minimalną sumę
gwarancyjną, biorąc pod uwagę rodzaje działalności leczniczej i rodzaje
podmiotów wykonujących tę działalność.

art. 26. więcej Art. 26. 1. Podmiot leczniczy spełniający przesłanki określone w art. 4,
art. 5 ust. 1 i art. 6 ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. poz. 2019), zwany dalej „udzielającym zamówienia”, może
udzielić zamówienia na udzielanie w określonym zakresie świadczeń
zdrowotnych, zwanego dalej „zamówieniem”, podmiotowi wykonującemu
działalność leczniczą, lub osobie legitymującej się nabyciem fachowych
kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub
określonej dziedzinie medycyny, zwanym dalej „przyjmującym
zamówienie”.
2. Przedmiot zamówienia nie może wykraczać poza rodzaj działalności
leczniczej lub zakres świadczeń zdrowotnych wykonywanych przez przyjmującego
zamówienie, zgodnie z wpisem do rejestru podmiotów wykonujących działalność
leczniczą, o którym mowa w art. 100.
3. Udzielenie zamówienia następuje w trybie konkursu ofert.
4. Do konkursu ofert stosuje się odpowiednio art. 140, art. 141, art. 146 ust. 1,
art. 147, art. 148 ust. 1, art. 149, art. 150, art. 151 ust. 1, 2 i 4–6, art. 152, art. 153
i art. 154 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki
zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, przy czym prawa i obowiązki
Prezesa Funduszu i dyrektora oddziału wojewódzkiego Funduszu wykonuje
kierownik podmiotu leczniczego udzielającego zamówienia.
4a. Przepisów ust. 3 i 4 nie stosuje się do zamówień, których wartość nie
przekracza wyrażonej w złotych równowartości kwoty 30 000 euro liczonej
według średniego kursu złotego w stosunku do euro, ustalonego zgodnie
z art. 3 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień
publicznych.
5. Do udzielenia zamówienia nie stosuje się przepisów ustawy z dnia
11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych.

Art. 26a. 1. Podstawą ustalenia wartości zamówienia jest całkowite
szacunkowe wynagrodzenie przyjmującego zamówienie, bez podatku od towarów
i usług, ustalone przez udzielającego zamówienia z należytą starannością.
2. Udzielający zamówienia nie może dzielić zamówienia na części lub zaniżać
jego wartości celem zastosowania art. 26 ust. 4a.
3. Jeżeli udzielający zamówienia dopuszcza możliwość składania ofert
częściowych albo udziela zamówienia w częściach, z których każda stanowi
przedmiot odrębnego postępowania, wartością zamówienia jest łączna wartość
poszczególnych części zamówienia.
4. Jeżeli wyodrębniona jednostka organizacyjna udzielającego zamówienia
posiadająca samodzielność finansową udziela zamówienia związanego z jej własną
działalnością, wartość udzielanego zamówienia ustala się odrębnie od wartości
zamówień udzielanych przez inne jednostki organizacyjne tego udzielającego
zamówienia posiadające samodzielność finansową.
5. Podstawą ustalenia wartości zamówienia powtarzającego się okresowo jest
łączna wartość zamówień tego samego rodzaju:
1) udzielonych w terminie poprzednich 12 miesięcy lub w poprzednim roku
obrotowym, z uwzględnieniem zmian ilościowych zamawianych świadczeń
zdrowotnych oraz prognozowanego na dany rok średniorocznego wskaźnika
cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem, albo
2) których udzielający zamówienia zamierza udzielić w terminie 12 miesięcy
następujących po udzieleniu pierwszego świadczenia.
6. Wybór podstawy ustalenia wartości zamówienia na świadczenia zdrowotne
powtarzające się okresowo nie może być dokonany celem zastosowania art. 26
ust. 4a.
7. Jeżeli zamówienia udziela się na czas oznaczony wartością zamówienia jest
wartość ustalona z uwzględnieniem okresu wykonywania zamówienia.
8. Ustalenia wartości zamówienia dokonuje się nie wcześniej niż 3 miesiące
przed dniem wszczęcia postępowania o udzielenie zamówienia.
9. Jeżeli po ustaleniu wartości zamówienia nastąpiła zmiana okoliczności
mających wpływ na dokonane ustalenie, udzielający zamówienia przed
wszczęciem postępowania o udzielenie zamówienia dokonuje zmiany wartości
zamówienia.

art. 27. więcej Art. 27. 1. Z przyjmującym zamówienie udzielający zamówienia zawiera
umowę na czas udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub na
czas określony. Umowa nie może być zawarta na okres krótszy niż 3 miesiące,
chyba że rodzaj i liczba świadczeń zdrowotnych uzasadniają zawarcie umowy na
okres krótszy.
2. Przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do udzielania świadczeń
zdrowotnych w zakresie oraz na zasadach określonych w umowie, a udzielający
zamówienia do zapłaty wynagrodzenia za udzielanie tych świadczeń.
3. Umowa wymaga formy pisemnej pod rygorem nieważności.
4. Umowa zawiera w szczególności:
1) określenie zakresu świadczeń zdrowotnych;
2) określenie sposobu organizacji udzielania świadczeń zdrowotnych, w tym
miejsca, dni i godzin udzielania świadczeń zdrowotnych;
3) minimalną liczbę osób udzielających określonych świadczeń zdrowotnych;
4) przyjęcie przez przyjmującego zamówienie obowiązku poddania się kontroli
przeprowadzanej przez udzielającego zamówienia;
5) określenie rodzajów i sposobu kalkulacji należności, jaką udzielający
zamówienia przekazuje przyjmującemu zamówienie z tytułu realizacji
zamówienia, a w przypadku ustalenia stawki ryczałtowej – określenie jej
wysokości;
6) ustalenie zasad rozliczeń oraz zasad i terminów przekazywania należności;
7) ustalenie trybu przekazywania udzielającemu zamówienia informacji
o realizacji przyjętego zamówienia;
8) postanowienia dotyczące szczegółowych okoliczności uzasadniających
rozwiązanie umowy za wypowiedzeniem oraz okres wypowiedzenia;
9) zobowiązanie przyjmującego zamówienie do prowadzenia określonej
sprawozdawczości statystycznej.
5. Nieważna jest zmiana postanowień zawartej umowy niekorzystnych dla
udzielającego zamówienia, jeżeli przy ich uwzględnieniu zachodziłaby konieczność zmiany treści oferty, na podstawie której dokonano wyboru przyjmującego zamówienie, chyba że konieczność wprowadzenia takich zmian
wynika z okoliczności, których nie można było przewidzieć w chwili zawarcia
umowy.
6. Przyjmujący zamówienie nie może przenieść na osobę trzecią praw
i obowiązków wynikających z umowy, chyba że umowa stanowi inaczej.
7. Odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przy udzielaniu świadczeń
w zakresie udzielonego zamówienia ponoszą solidarnie udzielający zamówienia
i przyjmujący zamówienie.
8. Umowa ulega rozwiązaniu:
1) z upływem czasu, na który była zawarta;
2) z dniem zakończenia udzielania określonych świadczeń zdrowotnych;
3) wskutek oświadczenia jednej ze stron, z zachowaniem okresu
wypowiedzenia;
4) wskutek oświadczenia jednej ze stron, bez zachowania okresu
wypowiedzenia, w przypadku gdy druga strona rażąco narusza istotne
postanowienia umowy.

Art. 27a. 1. Podmiot wykonujący działalność leczniczą, na wniosek ministra
właściwego do spraw zdrowia, przekazuje, w terminie i w sposób przez niego
wskazany, zbiorcze dane dotyczące osób zatrudnionych w tym podmiocie
obejmujące liczbę osób zatrudnionych, informację o wysokości ich wynagrodzeń,
w tym wynagrodzeń zasadniczych, jeżeli dotyczy, oraz dodatków, wymiarze czasu
pracy, tytułach zawodowych, zajmowanych stanowiskach, formie zatrudnienia,
posiadanych specjalizacjach, jeżeli dotyczy, oraz posiadanym lub wymaganym
wykształceniu.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia przetwarza dane, o których mowa w
ust. 1, w celu zapewnienia równego dostępu do świadczeń zdrowotnych.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia może wskazać Narodowy Fundusz
Zdrowia lub jednostkę podległą ministrowi właściwemu do spraw zdrowia
właściwą w zakresie systemów informacyjnych w ochronie zdrowia jako podmiot,
do którego są przekazywane dane, o których mowa w ust. 1. Narodowy Fundusz
Zdrowia i ta jednostka przetwarzają te dane.

art. 28. więcej Art. 28. 1. Podmiot leczniczy wykonujący działalność leczniczą w rodzaju
stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne jest obowiązany:
1) w razie pogorszenia się stanu zdrowia pacjenta, powodującego zagrożenie
życia lub w razie jego śmierci, niezwłocznie zawiadomić wskazaną przez
pacjenta osobę lub instytucję, lub przedstawiciela ustawowego;
2) w razie śmierci pacjenta:
a) należycie przygotować zwłoki poprzez ich umycie i okrycie,
z zachowaniem godności należnej osobie zmarłej, w celu ich wydania
osobie lub instytucji uprawnionej do ich pochowania, o której mowa
w ustawie z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu
zmarłych,
b) przechowywać zwłoki nie dłużej niż przez 72 godziny, licząc od
godziny, w której nastąpiła śmierć pacjenta.
2. Czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, nie stanowią
przygotowania zwłok zmarłego pacjenta do pochowania.
3. Nie pobiera się opłat za czynności, o których mowa w ust. 1.
4. Zwłoki pacjenta mogą być przechowywane w chłodni dłużej niż
72 godziny, jeżeli:
1) nie mogą zostać wcześniej odebrane przez osoby lub instytucje uprawnione
do pochowania zwłok pacjenta;
2) w związku ze zgonem zostało wszczęte dochodzenie albo śledztwo,
a prokurator nie zezwolił na pochowanie zwłok;
3) przemawiają za tym inne niż wymienione w pkt 1 i 2 ważne przyczyny, za
zgodą albo na wniosek osoby lub instytucji uprawnionej do pochowania zwłok
pacjenta.
5. Dopuszcza się pobieranie opłaty za przechowywanie zwłok pacjenta przez
okres dłuższy niż określony w ust. 1 pkt 2 lit. b od osób lub instytucji uprawnionych do pochowania zwłok na podstawie ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych oraz od podmiotów, na zlecenie których
przechowuje się zwłoki w związku z toczącym się postępowaniem karnym. Opłaty
nie pobiera się, jeżeli przepisy odrębne tak stanowią.
6. W przypadku, o którym mowa w art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia
1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych, dopuszcza się pobieranie od gminy
opłaty za przechowywanie zwłok pacjenta za okres przypadający po upływie 3 dni
od dnia powiadomienia gminy o konieczności pochowania zwłok pacjenta
w związku z niepochowaniem ich przez inne uprawnione osoby lub instytucje.
7. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia,
sposób postępowania podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą
w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne ze zwłokami pacjenta
w przypadku śmierci pacjenta, uwzględniając konieczność poszanowania godności
należnej zmarłemu.

Art. 28a. 1. Podmiot leczniczy prowadzący szpital jest obowiązany zgłosić,
na podany przez jednostkę Policji numer telefonu, numer faksu lub adres poczty
elektronicznej, fakt:
1) przyjęcia pacjenta małoletniego, z którego przedstawicielem ustawowym albo
opiekunem faktycznym nie można się skontaktować – nie później niż
w okresie 4 godzin od przyjęcia;
2) przyjęcia albo zgonu pacjenta, którego tożsamości nie można ustalić albo
potwierdzić na podstawie dokumentów stwierdzających tożsamość – nie
później niż w okresie 8 godzin odpowiednio od przyjęcia albo zgonu.
2. Podmiot wykonujący działalność leczniczą udziela, na żądanie Policji,
informacji o fakcie przyjęcia osoby zaginionej w rozumieniu art. 14 ust. 1 pkt 3
ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2019 r. poz. 161, z późn. zm.).

art. 29. więcej Art. 29. 1. Wypisanie pacjenta ze szpitala albo innego zakładu leczniczego
podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju całodobowe
i stacjonarne świadczenia zdrowotne, jeżeli przepisy odrębne nie stanowią inaczej,
następuje:
1) gdy stan zdrowia pacjenta nie wymaga dalszego udzielania świadczeń
zdrowotnych w tym zakładzie leczniczym;
2) na żądanie pacjenta lub jego przedstawiciela ustawowego;
3) gdy pacjent w sposób rażący narusza porządek lub przebieg procesu
udzielania świadczeń zdrowotnych, a nie zachodzi obawa, że odmowa lub
zaprzestanie udzielania świadczeń zdrowotnych może spowodować
bezpośrednie niebezpieczeństwo dla jego życia lub zdrowia albo życia lub
zdrowia innych osób.
2. Jeżeli przedstawiciel ustawowy żąda wypisania pacjenta, którego stan
zdrowia wymaga dalszego udzielania świadczeń zdrowotnych, można odmówić
wypisania do czasu wydania w tej sprawie orzeczenia przez właściwy ze względu
na miejsce udzielania świadczeń zdrowotnych sąd opiekuńczy, chyba że przepisy
odrębne stanowią inaczej.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, niezwłocznie zawiadamia się
właściwy sąd opiekuńczy o odmowie wypisania i jej przyczynach.
4. Pacjent występujący z żądaniem, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, jest
informowany przez lekarza o możliwych następstwach zaprzestania dalszego
udzielania świadczeń zdrowotnych. Pacjent taki składa pisemne oświadczenie
o wypisaniu na własne żądanie. W przypadku braku takiego oświadczenia lekarz
sporządza adnotację w dokumentacji medycznej.

art. 30. więcej Art. 30. 1. Gmina właściwa ze względu na miejsce zamieszkania,
a w przypadku niemożności ustalenia miejsca zamieszkania właściwa ze względu
na ostatnie miejsce pobytu pacjenta pokrywa koszty transportu sanitarnego pacjenta
małoletniego lub osoby niezdolnej do samodzielnej egzystencji do miejsca pobytu,
jeżeli przedstawiciel ustawowy pacjenta albo osoba, na której w stosunku do
pacjenta ciąży ustawowy obowiązek alimentacyjny, nie odbiera pacjenta w
wyznaczonym terminie.
2. Kierownik niezwłocznie zawiadamia wójta (burmistrza, prezydenta)
o okolicznościach, o których mowa w ust. 1, i organizuje transport sanitarny na
koszt gminy określonej w tym przepisie. Gminie przysługuje roszczenie o zwrot
kosztów transportu sanitarnego od przedstawiciela ustawowego pacjenta albo od
osoby, na której w stosunku do pacjenta ciąży ustawowy obowiązek alimentacyjny.
3. Gmina pokrywa koszty transportu sanitarnego, o którym mowa w ust. 1, na
podstawie rachunku wystawionego przez kierownika, o którym mowa w ust. 2.
4. Pacjent, którego stan zdrowia nie wymaga dalszego udzielania świadczeń
szpitalnych albo całodobowych i stacjonarnych świadczeń zdrowotnych innych niż
szpitalne, lub osoba, na której w stosunku do pacjenta ciąży ustawowy obowiązek
alimentacyjny, ponoszą koszty pobytu pacjenta, począwszy od terminu określonego
przez kierownika, niezależnie od uprawnień do bezpłatnych świadczeń
zdrowotnych określonych w przepisach odrębnych.

art. 31. więcej Art. 31. 1. Zwłoki pacjenta mogą być poddane sekcji, w szczególności gdy
zgon tej osoby nastąpi przed upływem 12 godzin od przyjęcia, z zastrzeżeniem
ust. 2.
2. Zwłoki pacjenta nie są poddawane sekcji, jeżeli przedstawiciel ustawowy
tej osoby wyraził sprzeciw lub uczyniła to ta osoba za życia.
3. O zaniechaniu sekcji zwłok z przyczyny określonej w ust. 2 sporządza się
adnotację w dokumentacji medycznej i załącza sprzeciw, o którym mowa w ust. 2.
4. Przepisów ust. 1–3 nie stosuje się w przypadkach:
1) określonych w Kodeksie postępowania karnego i Kodeksie karnym
wykonawczym oraz aktach wykonawczych wydanych na ich podstawie;
2) gdy przyczyny zgonu nie można ustalić w sposób jednoznaczny;
3) określonych w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób
zakaźnych u ludzi.
5. W dokumentacji medycznej pacjenta sporządza się adnotację o dokonaniu
albo zaniechaniu sekcji zwłok, z odpowiednim uzasadnieniem.

art. 32. więcej Art. 32. 1. Dokonanie sekcji zwłok nie może nastąpić wcześniej niż po
upływie 12 godzin od stwierdzenia zgonu.
2. Jeżeli zachodzi potrzeba pobrania ze zwłok komórek, tkanek lub narządów,
przeprowadzenie sekcji zwłok przed upływem 12 godzin, przy zachowaniu zasad
i trybu przewidzianych w przepisach o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów, może zarządzić kierownik, a jeżeli
kierownik nie jest lekarzem, upoważniony przez niego lekarz albo lekarz
upoważniony przez zarząd spółki kapitałowej.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do osób osadzonych zmarłych w zakładach
karnych i aresztach śledczych.

art. 33. więcej Art. 33. W przypadku wykonywania działalności leczniczej przez:
1) lekarza w ramach indywidualnej praktyki lekarskiej wyłącznie w zakładzie
leczniczym na podstawie umowy z podmiotem leczniczym prowadzącym ten
zakład albo indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej wyłącznie
w zakładzie leczniczym na podstawie umowy z podmiotem leczniczym
prowadzącym ten zakład albo
2) pielęgniarkę w ramach indywidualnej praktyki pielęgniarki wyłącznie
w zakładzie leczniczym na podstawie umowy z podmiotem leczniczym
prowadzącym ten zakład albo indywidualnej specjalistycznej praktyki pielęgniarki wyłącznie w zakładzie leczniczym na podstawie umowy z podmiotem
leczniczym prowadzącym ten zakład, albo
3) fizjoterapeutę w ramach indywidualnej praktyki fizjoterapeutycznej
wyłącznie w zakładzie leczniczym na podstawie umowy z podmiotem
leczniczym prowadzącym ten zakład
– odpowiedzialność za szkody będące następstwem udzielania świadczeń
zdrowotnych albo niezgodnego z prawem zaniechania udzielania świadczeń
zdrowotnych ponoszą solidarnie odpowiednio lekarz i podmiot leczniczy albo
pielęgniarka i podmiot leczniczy, albo fizjoterapeuta i podmiot leczniczy.

art. 34. więcej Art. 34. 1. Podmiot leczniczy wykonujący działalność leczniczą w rodzaju
stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne może, w zakresie świadczeń
zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych, na okres nieprzekraczający
6 miesięcy, zaprzestać działalności leczniczej:
1) całkowicie;
2) częściowo, w zakresie jednej lub więcej jednostek lub komórek
organizacyjnych zakładu leczniczego tego podmiotu związanych
bezpośrednio z udzielaniem tych świadczeń.
2. Czasowe zaprzestanie działalności, o którym mowa w ust. 1, wymaga
zgody wojewody.
3. Kierownik występuje do wojewody z wnioskiem o udzielenie zgody,
o której mowa w ust. 2.
4. Kierownik podmiotu leczniczego:
1) utworzonego przez Ministra Obrony Narodowej występuje do wojewody
z wnioskiem, o którym mowa w ust. 3, po uzyskaniu zgody Ministra Obrony
Narodowej;
2) wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe
świadczenia zdrowotne utworzonego przez uczelnię medyczną występuje do
wojewody z wnioskiem, o którym mowa w ust. 3, po uzyskaniu zgody rektora
uczelni albo odpowiednio dyrektora Centrum Medycznego Kształcenia
Podyplomowego.
5. Wniosek kierownika powinien zawierać określenie przyczyny,
proponowany okres oraz zakres zaprzestania działalności.
6. Wojewoda przed wyrażeniem zgody zasięga opinii dyrektora właściwego
oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia. Niewydanie opinii
w terminie 7 dni jest równoznaczne z wydaniem opinii pozytywnej.
7. Wojewoda wydaje zgodę albo odmawia jej wydania, w drodze decyzji
administracyjnej, w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku.
8. W przypadku gdy zaprzestanie działalności leczniczej:
1) jest spowodowane siłą wyższą,
2) wynika z decyzji administracyjnej podjętej na podstawie odrębnych
przepisów
– kierownik informuje wojewodę o czasowym całkowitym albo częściowym
zaprzestaniu działalności, w terminie 3 dni roboczych od dnia zaistnienia
okoliczności powodujących zaprzestanie tej działalności.

art. 35. więcej Art. 35. 1. W przypadku czasowego zaprzestania działalności leczniczej
całkowicie lub częściowo, w zakresie jednej lub kilku jednostek lub komórek
organizacyjnych zakładu leczniczego podmiotu leczniczego wykonującego
działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne,
bez zachowania trybu określonego w art. 34, wojewoda nakłada, w drodze decyzji
administracyjnej, na kierownika tego podmiotu karę pieniężną w wysokości do
trzykrotnego miesięcznego wynagrodzenia tej osoby, wyliczonego na podstawie
wynagrodzenia za ostatnie 3 miesiące poprzedzające miesiąc, w którym nałożono
karę. Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
2. Karę pieniężną uiszcza się w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji
administracyjnej.
3. Przy ustalaniu wysokości kary pieniężnej wojewoda jest obowiązany
uwzględniać rodzaj i wagę stwierdzonych naruszeń.
4. Kara pieniężna podlega egzekucji w trybie przepisów o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji.
5. Do kary pieniężnej stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn.
zm.) dotyczące terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych oraz odsetek od
tych zobowiązań.
6. Na decyzję w sprawie kary pieniężnej przysługuje skarga do sądu
administracyjnego.

art. 36. więcej Art. 36. 1. Osoby zatrudnione w szpitalu oraz pozostające w stosunku
cywilnoprawnym z podmiotem leczniczym, którego zakładem leczniczym jest
szpital, są obowiązane nosić w widocznym miejscu identyfikator zawierający imię
i nazwisko oraz funkcję tej osoby.
2. W szpitalu dla osób pozbawionych wolności stosuje się numeryczne znaki
identyfikacyjne osób zatrudnionych.
3. Pacjentów szpitala zaopatruje się w znaki identyfikacyjne.
3a. W przypadku uzasadnionym stanem zdrowia pacjenta kierownik może
podjąć decyzję o odstąpieniu od zaopatrywania tego pacjenta w znak
identyfikacyjny. Informację w tym zakresie wraz z podaniem przyczyn odstąpienia
zamieszcza się w dokumentacji medycznej pacjenta.
4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do pacjentów szpitala dla osób pozbawionych
wolności oraz pacjentów szpitala lub oddziału psychiatrycznego.
5. Znak identyfikacyjny, o którym mowa w ust. 3, zawiera informacje
pozwalające na ustalenie:
1) imienia i nazwiska oraz daty urodzenia pacjenta,
2) w przypadku noworodka urodzonego w szpitalu – imienia i nazwiska matki,
płci i daty urodzenia dziecka ze wskazaniem roku, miesiąca, dnia oraz godziny i minuty w systemie 24-godzinnym, a w przypadku noworodka urodzonego z ciąży mnogiej także cyfry wskazujące na kolejność rodzenia się
– zapisane w sposób uniemożliwiający identyfikację pacjenta przez osoby
nieuprawnione.
6. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) warunki, sposób i tryb zaopatrywania pacjentów w znaki identyfikacyjne,
2) sposób postępowania w razie stwierdzenia braku znaków identyfikacyjnych
pacjentów szpitala
– kierując się potrzebą zapewnienia identyfikacji pacjentów i ich bezpieczeństwa
oraz koniecznością poszanowania ochrony danych osobowych.

art. 37. więcej Art. 37. 1. (uchylony)
2. (uchylony)
3. Do jednostki służby medycyny pracy Służby Więziennej przepisy ustawy
stosuje się odpowiednio, przy uwzględnieniu przepisów ustawy z dnia 27 czerwca
1997 r. o służbie medycyny pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1175) i ustawy z dnia
9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1427, 1608, 1635 i
2020) oraz przepisów wydanych na ich podstawie, z tym że przepisów art. 17 ust. 1
pkt 4, art. 25, art. 30, art. 44–49 i art. 50 ust. 1–3a oraz przepisów oddziału 2
w rozdziale 3 działu II nie stosuje się.
4. Do podmiotów leczniczych utworzonych przez Ministra Sprawiedliwości
dla osób pozbawionych wolności przepisy ustawy stosuje się odpowiednio, przy
uwzględnieniu przepisów ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny
wykonawczy (Dz. U. z 2019 r. poz. 676, 679, 1694, 2020 i 2070) i ustawy z dnia
9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej, z tym że przepisów art. 17 ust. 1 pkt 4,
art. 25, art. 30, art. 34, art. 35, art. 44–46, art. 48, art. 49 i art. 50 ust. 1–3a oraz
przepisów oddziału 2 w rozdziale 3 działu II nie stosuje się.
5. Do podmiotów leczniczych w formie jednostki budżetowej, utworzonych
przez Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefa Agencji Wywiadu,
Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego oraz ministra właściwego do spraw wewnętrznych w ramach jednostek organizacyjnych Straży Granicznej i Służby Ochrony Państwa, przepisów art. 49 nie stosuje się.
5a. Do podmiotów leczniczych w formie jednostki budżetowej, utworzonych
przez Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefa Agencji Wywiadu oraz
Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego, przepisów art. 35 i art. 50 oraz
przepisów oddziału 2 w rozdziale 3 działu II nie stosuje się.
6. Do podmiotów leczniczych w formie jednostki budżetowej utworzonych
przez Ministra Obrony Narodowej przepisy ustawy stosuje się odpowiednio, przy
uwzględnieniu przepisów ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej
żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 330, 730 i 1726), z tym że przepisów
art. 35, art. 48–50 oraz przepisów oddziału 2 w rozdziale 3 działu II nie stosuje się.
7. Do podmiotów leczniczych w formie jednostki wojskowej przepisy ustawy
stosuje się odpowiednio, przy uwzględnieniu przepisów ustawy z dnia 11 września
2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych i ustawy z dnia 17 grudnia
1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza
granicami państwa, z tym że przepisów art. 17 ust. 1 pkt 4, art. 24 ust. 1 pkt 11,
art. 25, art. 29, art. 30, art. 34–36, art. 44, art. 45, art. 46 ust. 2–4, art. 48–50,
przepisów oddziału 2 w rozdziale 3 działu II oraz przepisów działu IV nie stosuje
się.

art. 38. więcej Art. 38. 1. Minister, centralny organ administracji rządowej albo wojewoda
może nałożyć na podmiot leczniczy
będący:
1) spółką kapitałową, w której jedynym albo większościowym udziałowcem
albo akcjonariuszem jest Skarb Państwa, którego uprawnienia wykonuje ten
organ,
2) samodzielnym publicznym zakładem opieki zdrowotnej lub państwową
jednostką budżetową, dla których jest podmiotem tworzącym
– obowiązek wykonania określonego zadania.
2. Jednostka samorządu terytorialnego może nałożyć na podmiot leczniczy
będący:
1) spółką kapitałową, w której jedynym albo większościowym udziałowcem
albo akcjonariuszem jest ta jednostka,
2) samodzielnym publicznym zakładem opieki zdrowotnej lub samorządową
jednostką budżetową, dla których ta jednostka jest podmiotem tworzącym
– obowiązek wykonania określonego zadania.
3. W przypadku nałożenia obowiązku wykonania zadań w trybie, o którym
mowa w ust. 1 albo 2, zapewnia się środki na pokrycie wydatków związanych
z wykonaniem tych zadań, chyba że wykonanie zadania następuje odpłatnie na
podstawie umowy.
4. W razie poniesienia szkody przez podmiot leczniczy przy wykonywaniu
zadań wykonywanych w trybie ust. 1 albo 2
organ nakładający obowiązek ich wykonania jest obowiązany do jej
naprawienia.

art. 39. więcej Art. 39. (uchylony).

art. 40. więcej Art. 40. 1. Jednostka budżetowa i jednostka wojskowa, dla których
podmiotem tworzącym jest Minister Obrony
Narodowej, wykonują działalność leczniczą w zakresie czynności
ratunkowych, leczenia, ewakuacji medycznej i transportu sanitarnego
z wykorzystaniem pojazdów sanitarnych, statków powietrznych, etatowego
i tabelarycznego sprzętu i wyposażenia medycznego, medycznych środków
materiałowych oraz leków będących na wyposażeniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, na rzecz żołnierzy i personelu cywilnego, a także żołnierzy
wojsk obcych i ich personelu cywilnego.
2. Jednostka budżetowa, której podmiotem tworzącym jest minister właściwy
do spraw wewnętrznych, Minister Sprawiedliwości, Szef Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Szef Agencji Wywiadu lub Szef Centralnego Biura
Antykorupcyjnego, posiadająca w swojej strukturze ambulatorium z izbą chorych
albo poradnię przyzakładową i poradnię przyzakładową z izbą chorych, wykonuje
działalność leczniczą w zakresie świadczeń podstawowej opieki zdrowotnej lub
świadczeń lekarza dentysty, a także stacjonarnych i całodobowych świadczeń
zdrowotnych innych niż szpitalne udzielanych osobom, o których mowa w art. 56
ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1541 i 2020), i funkcjonariuszom Policji, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Służby
Więziennej oraz Straży Granicznej, weteranom funkcjonariuszom i weteranom
poszkodowanym – funkcjonariuszom Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego
i Agencji Wywiadu oraz pracownikom zatrudnionym w Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Agencji Wywiadu lub Centralnym Biurze Antykorupcyjnym na
podstawie umowy o pracę.
3. Jednostka budżetowa, której podmiotem tworzącym jest minister właściwy
do spraw wewnętrznych, posiadająca w swojej strukturze ambulatorium z izbą
chorych albo poradnię przyzakładową i poradnię przyzakładową z izbą chorych,
wykonuje działalność leczniczą w zakresie świadczeń podstawowej opieki
zdrowotnej lub świadczeń lekarza dentysty, a także stacjonarnych i całodobowych
świadczeń zdrowotnych innych niż szpitalne udzielanych pracownikom cywilnym
Policji, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Ochrony Państwa oraz Straży
Granicznej.

art. 41. więcej Art. 41. W podmiocie leczniczym działającym w formie spółki
kapitałowej utworzonej przez Skarb Państwa, jednostkę samorządu
terytorialnego lub uczelnię medyczną albo do którego podmioty te przystąpiły
na podstawie art. 6 ust. 8 i w którym posiadają udziały albo akcje
reprezentujące co najmniej 51% kapitału zakładowego, a w przypadku
prostej spółki akcyjnej – co najmniej 51% ogólnej liczby akcji tej spółki,
uchwały zgromadzenia wspólników albo walnego zgromadzenia dotyczące:
1) rozwiązania spółki,
2) zbycia przedsiębiorstwa spółki,
3) zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa spółki,
4) zbycia udziałów albo akcji, które powoduje utratę udziału większościowego
w kapitale zakładowym spółki,
5) istotnej zmiany przedmiotu działalności spółki
– są podejmowane większością trzech czwartych głosów.
2. Członkowie rady nadzorczej reprezentujący Skarb Państwa, jednostkę
samorządu terytorialnego lub uczelnię medyczną w podmiocie, o którym mowa
w ust. 1, są powoływani spośród osób spełniających wymogi, o których mowa
w art. 19 ust. 1–3 i 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r. o zasadach zarządzania
mieniem państwowym, przy czym członkowie rady nadzorczej wskazani przez
jednostkę samorządu terytorialnego nie muszą posiadać pozytywnej opinii Rady do
spraw spółek z udziałem Skarbu Państwa i państwowych osób prawnych.

art. 42. więcej Art. 42. 1. Ustrój podmiotu leczniczego niebędącego przedsiębiorcą, a także
inne sprawy dotyczące jego funkcjonowania nieuregulowane w ustawie określa
statut.
2. W statucie określa się:
1) nazwę podmiotu, o którym mowa w ust. 1, odpowiadającą rodzajowi
i zakresowi udzielanych świadczeń zdrowotnych;
2) siedzibę podmiotu, o którym mowa w ust. 1;
3) cele i zadania podmiotu, o którym mowa w ust. 1;
4) organy i strukturę organizacyjną podmiotu, o którym mowa w ust. 1, w tym
zadania, czas trwania kadencji i okoliczności odwołania członków rady
społecznej, o której mowa w art. 48, przed upływem kadencji;
5) formę gospodarki finansowej.
3. Statut może przewidywać prowadzenie określonej, wyodrębnionej
organizacyjnie działalności innej niż działalność lecznicza.
4. Statut nadaje podmiot tworzący.

art. 43. więcej Art. 43. Podmiot tworzący może pozbawić podmiot leczniczy niebędący
przedsiębiorcą składników przydzielonego lub nabytego mienia w przypadku jego
połączenia albo przekształcenia, przeprowadzanych na zasadach określonych
w ustawie.

art. 44. więcej Art. 44. Podmiot leczniczy niebędący przedsiębiorcą udziela świadczeń
zdrowotnych finansowanych ze środków
publicznych ubezpieczonym oraz innym osobom uprawnionym do tych
świadczeń na podstawie odrębnych przepisów nieodpłatnie, za częściową
odpłatnością lub całkowitą odpłatnością.

art. 45. więcej Art. 45. 1. Wysokość opłat za świadczenia zdrowotne udzielane osobom
innym niż wymienione w art. 44 ustala kierownik.
2. Przy ustalaniu wysokości opłaty, o której mowa w ust. 1, kierownik
uwzględnia rzeczywiste koszty udzielenia świadczenia zdrowotnego.

art. 46. więcej Art. 46. 1. Odpowiedzialność za zarządzanie podmiotem leczniczym
niebędącym przedsiębiorcą ponosi kierownik.
2. Kierownikiem podmiotu leczniczego niebędącego przedsiębiorcą może być
osoba, która:
1) posiada wykształcenie wyższe;
2) posiada wiedzę i doświadczenie dające rękojmię prawidłowego wykonywania
obowiązków kierownika;
3) posiada co najmniej pięcioletni staż pracy na stanowisku kierowniczym albo
ukończone studia podyplomowe na kierunku zarządzanie i co najmniej
trzyletni staż pracy;
4) nie została prawomocnie skazana za przestępstwo popełnione umyślnie.
3. W przypadku podmiotów leczniczych niebędących przedsiębiorcami
podmiot tworzący nawiązuje z kierownikiem stosunek pracy na podstawie
powołania lub umowy o pracę albo zawiera z nim umowę cywilnoprawną.
3a. W przypadku odwołania kierownika podmiotu leczniczego niebędącego
przedsiębiorcą albo w innym przypadku nieobsadzenia stanowiska kierownika
podmiotu leczniczego niebędącego przedsiębiorcą, podmiot tworzący wyznacza do
pełnienia obowiązków kierownika jednego z jego zastępców albo innego
pracownika spełniającego warunki określone w ust. 2 albo zatrudnia w tym celu inną osobę spełniającą warunki określone w ust. 2 na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy liczony od dnia odwołania kierownika podmiotu leczniczego
niebędącego przedsiębiorcą albo od dnia nieobsadzenia tego stanowiska. Przepis
art. 49 ust. 6a stosuje się odpowiednio.
4. Przepisu ust. 2 pkt 3 nie stosuje się do kierownika podmiotu leczniczego
wykonującego działalność leczniczą dla osób pozbawionych wolności.

Art. 46a. Kierownikiem podmiotu leczniczego w formie jednostki wojskowej
może być osoba, która spełnia wymagania przewidziane dla dowódcy jednostki
wojskowej określone w przepisach ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie
wojskowej żołnierzy zawodowych.

art. 47. więcej Art. 47. 1. Kierownik podmiotu leczniczego niebędącego przedsiębiorcą,
z którym podmiot tworzący nawiązał stosunek pracy na podstawie powołania,
umowy o pracę albo zawarł umowę cywilnoprawną, wykonujący zawód medyczny,
może udzielać świadczeń zdrowotnych, jeżeli zawarta z nim umowa przewiduje
taką możliwość. W takim przypadku umowa określa również warunki udzielania
świadczeń zdrowotnych, w tym wymiar czasu pracy.
2. Do kierownika podmiotu leczniczego niebędącego przedsiębiorcą, który
jest żołnierzem zawodowym, stosuje się przepisy o służbie wojskowej żołnierzy
zawodowych, a do kierownika podmiotu leczniczego niebędącego przedsiębiorcą,
który jest funkcjonariuszem Służby Więziennej, Straży Granicznej, Służby
Ochrony Państwa albo Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, stosuje się
odpowiednio przepisy o Służbie Więziennej, Straży Granicznej, Służbie Ochrony
Państwa albo Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.
3. Kierownik podmiotu leczniczego niebędącego przedsiębiorcą nie może
podejmować innego zatrudnienia bez wyrażonej w formie pisemnej zgody
podmiotu tworzącego.

art. 48. więcej Art. 48. 1. W podmiocie leczniczym niebędącym przedsiębiorcą działa rada
społeczna, która jest organem:
1) inicjującym i opiniodawczym podmiotu tworzącego;
2) doradczym kierownika.
2. Do zadań rady społecznej należy:
1) przedstawianie podmiotowi tworzącemu wniosków i opinii w sprawach:
a) zbycia aktywów trwałych oraz zakupu lub przyjęcia darowizny nowej
aparatury i sprzętu medycznego,
b) związanych z przekształceniem lub likwidacją, rozszerzeniem lub
ograniczeniem działalności,
c) przyznawania kierownikowi nagród,
d) rozwiązania stosunku pracy lub umowy cywilnoprawnej
z kierownikiem;
e) (uchylona)
2) przedstawianie kierownikowi wniosków i opinii w sprawach:
a) planu finansowego, w tym planu inwestycyjnego,
b) rocznego sprawozdania z planu finansowego, w tym planu
inwestycyjnego,
c) kredytów bankowych lub dotacji,
d) podziału zysku,
e) zbycia aktywów trwałych oraz zakupu lub przyjęcia darowizny nowej
aparatury i sprzętu medycznego,
f) regulaminu organizacyjnego;
3) dokonywanie okresowych analiz skarg i wniosków wnoszonych przez
pacjentów, z wyłączeniem spraw podlegających nadzorowi medycznemu;
4) opiniowanie wniosku w sprawie czasowego zaprzestania działalności
leczniczej;
5) wykonywanie innych zadań określonych w ustawie i statucie.
3. Rady społecznej nie powołuje się w:
1) wojewódzkich, powiatowych i granicznych stacjach sanitarno-
-epidemiologicznych;
2) regionalnych centrach krwiodawstwa i krwiolecznictwa, Wojskowym
Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa, Centrum Krwiodawstwa
i Krwiolecznictwa utworzonym przez ministra właściwego do spraw
wewnętrznych;
3) podmiotach leczniczych tworzonych przez pracodawcę w celu ochrony
pracujących przed wpływem niekorzystnych warunków środowiska pracy
oraz sprawujących profilaktyczną opiekę nad pracującymi;
4) podmiotach leczniczych w formie jednostki budżetowej utworzonych przez
Ministra Obrony Narodowej, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
Szefa Agencji Wywiadu, Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego oraz
ministra właściwego do spraw wewnętrznych w ramach jednostek
organizacyjnych Straży Granicznej i Służby Ochrony Państwa.
4. Zadania określone w ust. 2 w instytutach badawczych, o których mowa
w art. 4 ust. 1 pkt 4, wykonuje rada naukowa.
5. Radę społeczną powołuje i odwołuje oraz zwołuje jej pierwsze posiedzenie
podmiot tworzący. W posiedzeniach rady społecznej uczestniczy kierownik oraz
przedstawiciele organizacji związkowych działających w podmiocie leczniczym.
6. W skład rady społecznej działającej w podmiocie leczniczym niebędącym
przedsiębiorcą, dla którego podmiotem tworzącym jest:
1) uczelnia medyczna, wchodzą:
a) jako przewodniczący – przedstawiciel rektora uczelni albo dyrektora
Centrum Medycznego Kształcenia
Podyplomowego,
b) jako członkowie:
– przedstawiciel ministra właściwego do spraw zdrowia,
– przedstawiciel wojewody,
– przedstawiciel przewodniczącego zarządu samorządu województwa,
– przedstawiciel okręgowej rady lekarskiej,
– przedstawiciel okręgowej rady pielęgniarek i położnych,
– osoby powołane odpowiednio przez senat albo radę naukową –
w liczbie nieprzekraczającej 5;
2) podmiot tworzący inny niż określony w pkt 1, wchodzą:
a) jako przewodniczący:
– przedstawiciel organu administracji rządowej – w podmiotach
utworzonych przez ten organ,
– wójt (burmistrz, prezydent miasta), starosta albo marszałek
województwa lub osoba przez niego wyznaczona – w podmiotach
utworzonych przez jednostkę samorządu terytorialnego,
b) jako członkowie:
– przedstawiciel wojewody – w podmiocie leczniczym niebędącym
przedsiębiorcą utworzonym przez jednostkę samorządu
terytorialnego,
– przedstawiciele wybrani przez odpowiednio: radę gminy lub radę
powiatu – w liczbie określonej przez podmiot tworzący, albo przez
sejmik województwa – w liczbie nieprzekraczającej 15 osób, albo
przez podmiot tworzący podmiot leczniczy niebędący przedsiębiorcą
o ogólnokrajowym lub ponadwojewódzkim obszarze działania –
w liczbie nieprzekraczającej 15 osób, w tym po jednym
przedstawicielu Naczelnej Rady Lekarskiej i Naczelnej Rady
Pielęgniarek i Położnych,
– przedstawiciel uczelni medycznej wybrany przez rektora albo
dyrektora Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego –
w szpitalu, w którym jest jednostka organizacyjna udostępniona na
podstawie art. 89 ust. 3.
7. Członkiem rady społecznej podmiotu leczniczego niebędącego
przedsiębiorcą nie może być osoba zatrudniona w tym podmiocie.
8. W posiedzeniach rady społecznej, w której skład nie wchodzi
przedstawiciel Naczelnej Rady Lekarskiej lub Naczelnej Rady Pielęgniarek
i Położnych, mają prawo uczestniczyć, z głosem doradczym, przedstawiciele
samorządów zawodów medycznych.
9. Członkowi rady społecznej przysługuje zwolnienie z wykonywania
obowiązków w ramach stosunku pracy na czas uczestniczenia w posiedzeniach
rady społecznej.
10. Za udział w posiedzeniach rady społecznej jej członkowi przysługuje od
podmiotu tworzącego rekompensata w wysokości utraconych zarobków, jeżeli
z powodu uczestnictwa w posiedzeniu rady pracodawca udzielił członkowi na ten
czas zwolnienia z wykonywania obowiązków pracowniczych bez zachowania
prawa do wynagrodzenia.
11. Sposób zwoływania posiedzeń rady społecznej, tryb pracy
i podejmowania uchwał określa regulamin uchwalony przez radę społeczną
i zatwierdzony przez podmiot tworzący.
12. Od uchwały rady społecznej kierownikowi przysługuje odwołanie do
podmiotu tworzącego.

art. 49. więcej Art. 49. 1. W podmiocie leczniczym niebędącym przedsiębiorcą
przeprowadza się konkurs na stanowisko:
1) kierownika;
2) zastępcy kierownika, w przypadku gdy kierownik nie jest lekarzem;
3) ordynatora;
4) naczelnej pielęgniarki lub przełożonej pielęgniarek;
5) pielęgniarki oddziałowej.
2. Konkurs na stanowisko kierownika ogłasza podmiot tworzący, a na
pozostałe stanowiska – kierownik.
3. Jeżeli do konkursu nie zgłosiło się co najmniej dwóch kandydatów lub
w wyniku konkursu nie wybrano kandydata albo z kandydatem wybranym
w postępowaniu konkursowym nie nawiązano stosunku pracy albo nie zawarto
umowy cywilnoprawnej, odpowiednio podmiot tworzący lub kierownik ogłasza
nowy konkurs w okresie 30 dni od dnia zakończenia postępowania w poprzednim
konkursie.
4. Jeżeli w wyniku postępowania w dwóch kolejnych konkursach kandydat
nie został wybrany z przyczyn określonych w ust. 3, odpowiednio podmiot
tworzący albo kierownik nawiązuje stosunek pracy albo zawiera umowę
cywilnoprawną z osobą przez siebie wskazaną po zasięgnięciu opinii komisji
konkursowej.
5. Z kandydatem wybranym w drodze konkursu lub wskazanym w trybie
ust. 4 na stanowisko określone w ust. 1 pkt 2–5 kierownik nawiązuje stosunek
pracy na podstawie umowy o pracę.
6. Z kandydatem na stanowisko określone w ust. 1, wybranym w drodze
konkursu lub wskazanym w trybie ust. 4, nawiązuje się stosunek pracy albo zawiera
umowę cywilnoprawną na 6 lat. Okres ten może być przedłużony do 8 lat, jeżeli do
osiągnięcia wieku emerytalnego pracownikowi brakuje nie więcej niż 2 lata.
6a. W przypadku ogłoszenia na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu
zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, okres, o którym mowa w ust. 6,
zostaje przedłużony o czas trwania danego stanu oraz o kolejne 90 dni od dnia jego
odwołania.
7. W przypadku gdy zgodnie z regulaminem organizacyjnym oddziałem
kieruje lekarz niebędący ordynatorem, na stanowisko lekarza kierującego
oddziałem konkursu nie przeprowadza się.
8. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób przeprowadzania konkursu, o którym mowa w ust. 1,
2) skład oraz tryb i warunki powoływania i odwoływania komisji konkursowej,
3) ramowy regulamin przeprowadzania konkursu, o którym mowa w ust. 1
– kierując się potrzebą zapewnienia przejrzystości procedury konkursowej.

art. 50. więcej Art. 50. 1. Podmiot leczniczy niebędący przedsiębiorcą stosuje minimalne
normy zatrudnienia pielęgniarek. Minimalne normy ustala kierownik tego
podmiotu po zasięgnięciu opinii:
1) kierujących jednostkami lub komórkami organizacyjnymi określonymi
w regulaminie organizacyjnym;
2) przedstawicieli organów samorządu pielęgniarek oraz związków
zawodowych pielęgniarek i położnych działających na terenie podmiotu.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej
Rady Pielęgniarek i Położnych oraz reprezentatywnych związków zawodowych,
określi, w drodze rozporządzenia, sposób ustalania minimalnych norm zatrudnienia
pielęgniarek w podmiotach określonych w ust. 1, mając na celu zapewnienie
właściwej jakości i dostępności świadczeń zdrowotnych.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w odniesieniu do podmiotów
leczniczych, dla których jest podmiotem tworzącym, a minister właściwy do spraw
zdrowia w odniesieniu do pozostałych podmiotów leczniczych niebędących
przedsiębiorcami dokonuje corocznej oceny realizacji obowiązku, o którym mowa
w ust. 1, na podstawie:
1) danych przekazanych przez te podmioty lecznicze w zakresie, terminie
i w sposób wskazany przez tych ministrów;
2) wyników kontroli przeprowadzonej w trybie art. 119, jeżeli dane przekazane
w sposób określony w pkt 1 okażą się niewystarczające dla oceny realizacji
obowiązku, o którym mowa w ust. 1.
3a. Dane, o których mowa w ust. 3 pkt 1, nie mogą obejmować danych
osobowych pielęgniarek i położnych.
4. W podmiocie leczniczym niebędącym przedsiębiorcą zatrudnia się
pracowników posiadających kwalifikacje odpowiednie do zajmowanego
stanowiska.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia,
kwalifikacje wymagane od pracowników na poszczególnych rodzajach stanowisk
pracy w podmiotach określonych w ust. 1, kierując się bezpieczeństwem pacjentów
oraz potrzebą zapewnienia efektywności zatrudnienia.

Art. 50a. 1. Utworzenie samodzielnego publicznego zakładu opieki
zdrowotnej następuje w drodze rozporządzenia, zarządzenia albo uchwały
właściwego organu podmiotu tworzącego. Tworząc samodzielny publiczny zakład
opieki zdrowotnej, uwzględnia się konieczność zapewnienia bezpieczeństwa
zdrowotnego obywateli oraz racjonalnej organizacji opieki zdrowotnej.
2. Samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej podlega obowiązkowi
wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego. Z chwilą wpisania do tego rejestru
samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej uzyskuje osobowość prawną.
3. Rozporządzenie, zarządzenie albo uchwała, o których mowa w ust. 1,
zawierają:
1) nazwę i siedzibę samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej;
2) określenie rodzaju działalności leczniczej;
3) określenie mienia, w które wyposaża się samodzielny publiczny zakład opieki
zdrowotnej.

art. 51. więcej Art. 51. Samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej prowadzi
gospodarkę finansową na zasadach określonych w ustawie.

art. 52. więcej Art. 52. Samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej pokrywa
z posiadanych środków i uzyskiwanych przychodów koszty działalności i reguluje
zobowiązania.

art. 53. więcej Art. 53. Podstawą gospodarki samodzielnego publicznego zakładu opieki
zdrowotnej jest plan finansowy ustalany przez kierownika.

Art. 53a. 1. Kierownik samodzielnego publicznego zakładu opieki
zdrowotnej każdego roku sporządza i udostępnia w Biuletynie Informacji
Publicznej raport o sytuacji ekonomiczno-finansowej samodzielnego publicznego
zakładu opieki zdrowotnej w terminie 2 miesięcy od dnia upływu terminu do
sporządzenia rocznego sprawozdania finansowego.
2. Raport, o którym mowa w ust. 1, jest przygotowywany na podstawie
sprawozdania finansowego za poprzedni rok obrotowy i zawiera w szczególności
analizę sytuacji ekonomiczno-finansowej za poprzedni rok obrotowy, prognozę
sytuacji ekonomiczno-finansowej na kolejne trzy lata obrotowe wraz z opisem
przyjętych założeń oraz informację o istotnych zdarzeniach mających wpływ na
sytuację ekonomiczno-finansową samodzielnego publicznego zakładu opieki
zdrowotnej.
3. Analizy oraz prognozy sytuacji ekonomiczno-finansowej, o których mowa
w ust. 2, dokonuje się na podstawie wskaźników ekonomiczno-finansowych.
4. Podmiot tworzący dokonuje oceny sytuacji ekonomiczno-finansowej
samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej na podstawie raportu,
o którym mowa w ust. 1.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia,
wskaźniki ekonomiczno-finansowe, o których mowa w ust. 3, sposób ich
obliczania oraz przypisane im punktowe oceny służące do analizy ekonomiczno-
-finansowej, mając na uwadze zapewnienie przejrzystości i jednolitości analizy
sytuacji ekonomiczno-finansowej samodzielnych publicznych zakładów opieki
zdrowotnej oraz porównywalności tych wskaźników.

art. 54. więcej Art. 54. 1. Samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej gospodaruje
posiadanym mieniem.
2. Zbycie aktywów trwałych samodzielnego publicznego zakładu opieki
zdrowotnej, oddanie ich w dzierżawę, najem, użytkowanie oraz użyczenie może
nastąpić wyłącznie na zasadach określonych przez podmiot tworzący.
3. Zasady, o których mowa w ust. 2, polegają w szczególności na
ustanowieniu wymogu uzyskania zgody podmiotu tworzącego na zbycie,
wydzierżawienie, wynajęcie, oddanie w użytkowanie oraz użyczenie aktywów
trwałych.
4. Wniesienie majątku samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej
lub przysługującego mu do niego prawa w formie aportu do spółek, jego
przekazanie fundacji lub stowarzyszeniu, które wykonują działalność leczniczą,
jest zabronione. W przypadku spółek, fundacji lub stowarzyszeń, wykonujących
inną działalność, dokonanie tych czynności wymaga zgody podmiotu tworzącego.
4a. Zakazu, o którym mowa w ust. 4, nie stosuje się, jeżeli podmiot tworzący,
przed wszczęciem postępowania w sprawie wyboru partnera prywatnego, wyraził
zgodę na wniesienie majątku samodzielnego zakładu opieki zdrowotnej lub
przysługującego mu do niego prawa w formie aportu do spółki, o której mowa w
art. 14 ust. 1 albo 1a ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publicznoprywatnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 1445, 1572 i 2020).
5. Czynność prawna mająca na celu zmianę wierzyciela samodzielnego
publicznego zakładu opieki zdrowotnej może nastąpić po wyrażeniu zgody przez
podmiot tworzący. Podmiot tworzący wydaje zgodę albo odmawia jej wydania,
biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia ciągłości udzielania świadczeń
zdrowotnych oraz w oparciu o analizę sytuacji finansowej i wynik finansowy
samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej za rok poprzedni. Zgodę
wydaje się po zasięgnięciu opinii kierownika samodzielnego publicznego zakładu
opieki zdrowotnej.
6. Czynność prawna dokonana z naruszeniem ust. 2–5 jest nieważna.
7. O stwierdzenie nieważności czynności prawnej dokonanej z naruszeniem
ust. 2–5 może wystąpić także podmiot tworzący.

art. 55. więcej Art. 55. 1. Samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej może uzyskiwać
środki finansowe:
1) z odpłatnej działalności leczniczej, chyba że przepisy odrębne stanowią
inaczej;
2) z wydzielonej działalności innej niż wymieniona w pkt 1, jeżeli statut
przewiduje prowadzenie takiej działalności;
2a) z odsetek od lokat;
3) z darowizn, zapisów, spadków oraz ofiarności publicznej, także pochodzenia
zagranicznego;
4) na cele i na zasadach określonych w przepisach art. 114–117;
5) na realizację innych zadań określonych odrębnymi przepisami;
6) na pokrycie straty netto, o której mowa w art. 59 ust. 2 pkt 1.
2. Umowy dotyczące odpłatnych świadczeń zdrowotnych, o których mowa
w ust. 1 pkt 1, mogą być również zawierane przez zakład ubezpieczeń działający
na podstawie ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej
i reasekuracyjnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 381, 730 i 2217).

art. 56. więcej Art. 56. 1. Wartość majątku samodzielnego publicznego zakładu opieki
zdrowotnej określają:
1) fundusz założycielski;
2) fundusz zakładu.
2. Fundusz założycielski zakładu stanowi wartość wydzielonej
samodzielnemu publicznemu zakładowi opieki zdrowotnej części mienia Skarbu
Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub uczelni medycznej, w tym
przekazanego w nieodpłatne użytkowanie.
3. Fundusz zakładu stanowi wartość majątku samodzielnego publicznego
zakładu opieki zdrowotnej po odliczeniu funduszu założycielskiego.

art. 57. więcej Art. 57. 1. Fundusz zakładu samodzielnego publicznego zakładu opieki
zdrowotnej zwiększa się o:
1) zysk netto;
2) kwoty zwiększenia wartości aktywów trwałych, będącego skutkiem
ustawowego przeszacowania tych aktywów;
3) kwoty środków pieniężnych przekazane na pokrycie straty netto, o której
mowa w art. 59 ust. 2 pkt 1.
2. Fundusz zakładu samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej
zmniejsza się o:
1) stratę netto;
2) kwoty zmniejszenia wartości aktywów trwałych, będącego skutkiem
ustawowego przeszacowania tych aktywów.

art. 58. więcej Art. 58. Samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej decyduje
o podziale zysku.

art. 59. więcej Art. 59. 1. Samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej pokrywa we
własnym zakresie stratę netto w sposób określony w art. 57 ust. 2 pkt 1.
2. Podmiot tworzący jest obowiązany w terminie:
1) 9 miesięcy od upływu terminu do zatwierdzenia sprawozdania finansowego
samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej pokryć stratę netto za
rok obrotowy tego zakładu w kwocie, jaka nie może być pokryta zgodnie
z ust. 1, jednak nie wyższej niż suma straty netto i kosztów amortyzacji albo
2) 12 miesięcy od upływu terminu określonego w pkt 1 wydać rozporządzenie,
zarządzenie albo podjąć uchwałę o likwidacji samodzielnego publicznego
zakładu opieki zdrowotnej
– jeżeli strata netto za rok obrotowy nie może być pokryta w sposób określony
w ust. 1 oraz po dodaniu kosztów amortyzacji ma wartość ujemną.
2a. W przypadkach uzasadnionych koniecznością zapewnienia
odpowiedniego dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej, termin określony
w ust. 2 pkt 2 ulega przedłużeniu o 12 miesięcy.
2b. Po upływie terminu określonego w ust. 2a, podmiot tworzący wydaje
rozporządzenie, zarządzenie albo podejmuje uchwałę o zmianie formy
organizacyjno-prawnej albo o likwidacji samodzielnego publicznego zakładu
opieki zdrowotnej.
3. Strata netto i koszty amortyzacji, o których mowa w ust. 2, dotyczą roku
obrotowego objętego sprawozdaniem finansowym.
4. Jeżeli w sprawozdaniu finansowym wystąpiła strata netto kierownik
samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej, w terminie 3 miesięcy od
upływu terminu do zatwierdzenia sprawozdania finansowego, sporządza program
naprawczy, z uwzględnieniem raportu, o którym mowa w art. 53a ust. 1, na okres
nie dłuższy niż 3 lata, i przedstawia go podmiotowi tworzącemu w celu
zatwierdzenia.

art. 60. więcej Art. 60. 1. Likwidacja samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej
następuje w drodze rozporządzenia, zarządzenia albo uchwały właściwego organu
podmiotu tworzącego.
2. Rozporządzenie, zarządzenie albo uchwała o likwidacji samodzielnego
publicznego zakładu opieki zdrowotnej zawiera w szczególności:
1) określenie zakładu podlegającego likwidacji;
2) oznaczenie dnia zaprzestania udzielania świadczeń zdrowotnych, nie
wcześniej niż 3 miesiące od dnia wydania rozporządzenia, zarządzenia albo
podjęcia uchwały;
3) oznaczenie dnia otwarcia likwidacji, nie później niż 30 dni od dnia, o którym
mowa w pkt 2;
4) określenie sposobu i trybu zadysponowania składnikami materialnymi
i niematerialnymi;
5) oznaczenie dnia zakończenia likwidacji.
3. Rozporządzenie, zarządzenie albo uchwała o likwidacji samodzielnego
publicznego zakładu opieki zdrowotnej stanowi podstawę do jego wykreślenia z:
1) rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą, o którym mowa
w art. 100, z dniem zaprzestania udzielania świadczeń zdrowotnych;
2) Krajowego Rejestru Sądowego z dniem zakończenia likwidacji.
4. Okres od dnia otwarcia likwidacji do dnia jej zakończenia nie może być
dłuższy niż 12 miesięcy. W przypadku wydania rozporządzenia, zarządzenia albo
uchwały, o których mowa w ust. 2, nie można przedłużać terminu zakończenia
likwidacji.

art. 61. więcej Art. 61. Zobowiązania i należności samodzielnego publicznego zakładu
opieki zdrowotnej po jego likwidacji stają się zobowiązaniami i należnościami
Skarbu Państwa albo uczelni medycznej, albo właściwej jednostki samorządu
terytorialnego. Przepis zdania pierwszego stosuje się odpowiednio do mienia.

art. 62. więcej Art. 62. Za długoletnią pracę pracownikowi samodzielnego publicznego
zakładu opieki zdrowotnej przysługują nagrody jubileuszowe w wysokości:
1) 75% miesięcznego wynagrodzenia – po 20 latach pracy;
2) 100% miesięcznego wynagrodzenia – po 25 latach pracy;
3) 150% miesięcznego wynagrodzenia – po 30 latach pracy;
4) 200% miesięcznego wynagrodzenia – po 35 latach pracy;
5) 300% miesięcznego wynagrodzenia – po 40 latach pracy.

art. 63. więcej Art. 63. 1. Pracownikowi samodzielnego publicznego zakładu opieki
zdrowotnej przechodzącemu na emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy
przysługuje jednorazowa odprawa w wysokości:
1) jednomiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli był zatrudniony krócej niż 15 lat;
2) dwumiesięcznego wynagrodzenia po 15 latach pracy;
3) trzymiesięcznego wynagrodzenia po 20 latach pracy.
2. Pracownik, który otrzymał odprawę, o której mowa w ust. 1, nie może
ponownie nabyć do niej prawa.

art. 64. więcej Art. 64. Ustalanie okresów uprawniających do nagrody jubileuszowej,
o której mowa w art. 62, oraz jednorazowej odprawy, o której mowa w art. 63,
a także szczegółowe zasady ich obliczania i wypłacania regulują przepisy
o wynagrodzeniu obowiązujące u danego pracodawcy.

art. 65. więcej Art. 65. 1. Pracownikowi samodzielnego publicznego zakładu opieki
zdrowotnej przysługuje dodatek za wysługę lat w wysokości wynoszącej po
5 latach pracy 5% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego. Dodatek ten wzrasta
o 1%
za każdy dalszy rok pracy, aż do osiągnięcia 20% miesięcznego
wynagrodzenia zasadniczego.
2. Ustalanie okresów uprawniających do dodatku za wysługę lat regulują
przepisy o wynagrodzeniu obowiązujące u danego pracodawcy.

art. 66. więcej Art. 66. 1. Połączenie się samodzielnych publicznych zakładów opieki
zdrowotnej może być dokonane przez:
1) przeniesienie całego mienia co najmniej jednego samodzielnego publicznego
zakładu opieki zdrowotnej (przejmowanego) na inny samodzielny publiczny
zakład opieki zdrowotnej (przejmujący);
2) utworzenie nowego samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej
powstałego co najmniej z dwóch łączących się samodzielnych publicznych
zakładów opieki zdrowotnej.
2. Podmioty tworzące samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej
mogą dokonać połączenia tych zakładów:
1) w drodze rozporządzenia, zarządzenia albo uchwały – w przypadku zakładów
mających ten sam podmiot tworzący;
2) w drodze porozumienia – w przypadku zakładów mających różne podmioty
tworzące.
3. Akt o połączeniu powinien zawierać w szczególności postanowienia o:
1) nazwie samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej powstałego
w wyniku połączenia, w przypadku połączenia, o którym mowa w ust. 1
pkt 2;
2) przejęciu mienia podmiotu przejmowanego albo podmiotów łączących się;
3) zasadach odpowiedzialności za zobowiązania podmiotów łączących się;
4) terminie złożenia wniosku, o którym mowa w art. 67 ust. 1 pkt 1 albo 2, nie
wcześniejszym niż trzy miesiące od dnia wydania lub przyjęcia aktu
o połączeniu.
4. W przypadku połączenia, o którym mowa w ust. 1:
1) pkt 1 – akt o połączeniu zawiera także nazwę i siedzibę podmiotu
przejmowanego;
2) pkt 2 – akt o połączeniu zawiera także nazwy i siedziby podmiotów łączących
się.
5. W porozumieniu, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, wskazuje się także
podmiot, który przejmuje uprawnienia i obowiązki podmiotu tworzącego.
6. Połączenie, o którym mowa w ust. 1, następuje bez przeprowadzenia
postępowania likwidacyjnego podmiotu przejmowanego albo łączących się
podmiotów.
7. Do pracowników zakładu przejmowanego oraz do pracowników zakładów
łączących się stosuje się art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.

art. 67. więcej Art. 67. 1. W terminie określonym w akcie o połączeniu kierownik podmiotu
przejmującego albo kierownik samodzielnego publicznego zakładu opieki
zdrowotnej powstałego w wyniku połączenia składa wniosek o:
1) wykreślenie zakładu przejmowanego z rejestru podmiotów wykonujących
działalność leczniczą, o którym mowa w art. 100, oraz z Krajowego Rejestru
Sądowego – w przypadku połączenia, o którym mowa w art. 66 ust. 1 pkt 1;
2) dokonanie wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego oraz w rejestrze
podmiotów wykonujących działalność leczniczą, o którym mowa w art. 100 –
w przypadku połączenia, o którym mowa w art. 66 ust. 1 pkt 2.
2. W przypadku połączenia, o którym mowa w art. 66 ust. 1 pkt 2, z dniem
wpisania samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej powstałego
w wyniku połączenia do:
1) rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą, o którym mowa
w art. 100,
2) Krajowego Rejestru Sądowego
– następuje z urzędu wykreślenie łączących się podmiotów z tych rejestrów.
3. W przypadku połączenia, o którym mowa w art. 66 ust. 1 pkt 2, z dniem
wpisania samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej powstałego
w wyniku połączenia do Krajowego Rejestru Sądowego zakład ten wstępuje we
wszystkie stosunki prawne, których podmiotem były łączące się zakłady, bez
względu na charakter prawny tych stosunków. Z chwilą wpisania do Krajowego
Rejestru Sądowego samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej powstały
w wyniku połączenia uzyskuje osobowość prawną.
4. Z dniem wykreślenia podmiotu przejmowanego z Krajowego Rejestru
Sądowego podmiot przejmujący wstępuje we wszystkie stosunki prawne, których
podmiotem był podmiot przejmowany, bez względu na charakter prawny tych
stosunków.

Art. 67a. 1. Zmiany podmiotu tworzącego dokonuje się na podstawie
porozumienia zawartego pomiędzy podmiotem, który dotychczas wykonywał
uprawnienia i obowiązki podmiotu tworzącego (podmiot przekazujący),
a podmiotem, który przejmie te uprawnienia i obowiązki (podmiot przejmujący).
2. Porozumienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera co najmniej:
1) oznaczenie podmiotów: przekazującego i przejmującego;
2) oznaczenie samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej będącego
przedmiotem porozumienia;
3) zasady odpowiedzialności za zobowiązania samodzielnego publicznego
zakładu opieki zdrowotnej będącego przedmiotem porozumienia;
4) zasady przejęcia mienia samodzielnego publicznego zakładu opieki
zdrowotnej będącego przedmiotem porozumienia;
5) postanowienie o przekazaniu na własność podmiotowi przejmującemu
nieruchomości będących w posiadaniu samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej, których właścicielem przed dniem zawarcia porozumienia jest podmiot przekazujący.
3. Podmiot przejmujący dostosowuje, w terminie 6 miesięcy od dnia zawarcia
porozumienia, o którym mowa w ust. 1, skład rady społecznej do przepisów art. 48.

art. 68. więcej Art. 68. 1. W przypadku jednostek samorządu terytorialnego, które
faktycznie wykonywały uprawnienia i obowiązki podmiotu tworzącego
samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej, odpowiedzialność za jego
zobowiązania ponoszą te jednostki w częściach ułamkowych odpowiadających
wysokości zobowiązań powstałych w okresach, w których wykonywały one
uprawnienia i obowiązki podmiotu tworzącego.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, należności i mienie samodzielnego
publicznego zakładu opieki zdrowotnej stają się należnościami i mieniem
podmiotu, który przejął uprawnienia i obowiązki podmiotu tworzącego.
3. Jednostki samorządu terytorialnego, które faktycznie wykonywały
uprawnienia i obowiązki podmiotu tworzącego samodzielny publiczny zakład
opieki zdrowotnej, mogą w inny sposób, niż wskazany w ust. 1 i 2, określić:
1) odpowiedzialność za zobowiązania,
2) zasady przejęcia należności i mienia
– samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej, w stosunku do którego
wykonywały uprawnienia i obowiązki podmiotu tworzącego.

art. 69. więcej Art. 69. Przekształcenie samodzielnego publicznego zakładu opieki
zdrowotnej w spółkę kapitałową odbywa się na zasadach określonych w art. 70–82.

art. 70. więcej Art. 70. Podmiot tworzący, na podstawie przychodów ze sprawozdania
finansowego za ostatni rok obrotowy oraz danych o zobowiązaniach i inwestycjach
krótkoterminowych według stanu na dzień poprzedzający dzień złożenia wniosku
o wpisanie spółki kapitałowej do rejestru przedsiębiorców, ustala wskaźnik
zadłużenia samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej.

art. 71. więcej Art. 71. Wskaźnik zadłużenia ustala się jako relację sumy zobowiązań
długoterminowych i krótkoterminowych,
pomniejszonych o inwestycje krótkoterminowe samodzielnego publicznego
zakładu opieki zdrowotnej do sumy jego przychodów.

art. 72. więcej Art. 72. 1. Jeżeli wartość wskaźnika zadłużenia ustalona zgodnie z art. 70
i 71 wynosi:
1) powyżej 0,5 – podmiot tworzący, przed dniem przekształcenia, przejmuje
zobowiązania samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej o takiej
wartości, aby wskaźnik zadłużenia wyniósł nie więcej niż 0,5;
2) 0,5 lub mniej – podmiot tworzący może, przed dniem przekształcenia, przejąć
zobowiązania samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej.
2. Przejęciu w pierwszej kolejności podlegają zobowiązania wymagalne
najdawniej obejmujące kwotę główną wraz z odsetkami.

art. 73. więcej Art. 73. 1. Przekształcenie, o którym mowa w art. 69, może polegać na
przekształceniu samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej w jedną
spółkę, pod warunkiem że przekształcane zakłady mają ten sam podmiot tworzący.
2. Przekształcenie, o którym mowa w art. 69, może polegać na
przekształceniu samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej mających
różne podmioty tworzące będące jednostkami samorządu terytorialnego w jedną
spółkę.

art. 74. więcej Art. 74. 1. W przypadku określonym w art. 73 ust. 2 podmioty tworzące
będące jednostkami samorządu terytorialnego zawierają, na podstawie uchwał
organów stanowiących tych jednostek, porozumienie obejmujące:
1) nazwy i adresy samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej
mających podlegać przekształceniu w spółkę kapitałową;
2) określenie poszczególnych składników mienia wnoszonego do spółki tytułem
aportu przez poszczególne podmioty tworzące;
3) określenie wartości i liczby udziałów albo akcji obejmowanych w zamian za
aporty, o których mowa w pkt 2;
4) wskazanie podmiotu tworzącego, który będzie wykonywał zadania organu
dokonującego przekształcenia;
5) zakres i wysokość kosztów przekształcenia ponoszonych przez poszczególne
podmioty tworzące;
6) wskazanie członków organów spółki pierwszej kadencji.
2. Do porozumienia dołącza się projekt umowy spółki (statutu) i projekt
regulaminu organizacyjnego.

art. 75. więcej Art. 75. Organem dokonującym przekształcenia samodzielnego publicznego
zakładu opieki zdrowotnej w spółkę kapitałową, zwanym dalej „organem
dokonującym przekształcenia”, jest:
1) odpowiednio minister, centralny organ administracji rządowej albo wojewoda
– w przypadku samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, dla
których jest podmiotem tworzącym;
2) organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego – w przypadku
samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, dla których
podmiotem tworzącym jest jednostka samorządu terytorialnego;
3) rektor – w przypadku samodzielnych publicznych zakładów opieki
zdrowotnej, dla których podmiotem tworzącym jest publiczna uczelnia
medyczna albo publiczna uczelnia prowadząca działalność dydaktyczną
i badawczą w dziedzinie nauk medycznych;
4) dyrektor Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego – w przypadku
samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, dla których
podmiotem tworzącym jest to centrum.

art. 76. więcej Art. 76. 1. Kierownik samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej
jest obowiązany niezwłocznie doręczyć organowi dokonującemu przekształcenia
odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu samodzielnego publicznego
zakładu opieki zdrowotnej, zwanym dalej „kwestionariuszem”, wraz
z wymaganymi dokumentami, a także udzielać wyjaśnień niezbędnych do
przeprowadzenia przekształcenia.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia,
wzór kwestionariusza oraz wykaz dokumentów niezbędnych do przekształcenia,
kierując się koniecznością ograniczenia obowiązków informacyjnych kierownika
samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej do danych niezbędnych do
przeprowadzenia przekształcenia.

art. 77. więcej Art. 77. Organ dokonujący przekształcenia sporządza akt przekształcenia
samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej w spółkę, o której mowa
w art. 69, zwany dalej „aktem przekształcenia”.

art. 78. więcej Art. 78. 1. Akt przekształcenia zawiera:
1) akt założycielski spółki;
2) imiona i nazwiska członków organów spółki pierwszej kadencji;
3) pierwszy regulamin organizacyjny.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia,
ramowy wzór aktu przekształcenia, mając na celu zapewnienie sprawności procesu
przekształcenia samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej w spółki,
o których mowa w art. 69.

art. 79. więcej Art. 79. 1. Akt przekształcenia zastępuje czynności określone w przepisach
ustawy z dnia 15 września 2000 r. –
Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 505, 1543, 1655, 1798 i
2217), poprzedzające złożenie wniosku o wpisanie spółki do rejestru
przedsiębiorców.
2. Niezwłocznie po sporządzeniu aktu przekształcenia zarząd spółki
kapitałowej składa wniosek o wpisanie spółki do rejestru przedsiębiorców, a po
uzyskaniu wpisu do rejestru przedsiębiorców – wniosek o zmianę wpisu w rejestrze
podmiotów wykonujących działalność leczniczą, o którym mowa w art. 100.

art. 80. więcej Art. 80. 1. Dniem przekształcenia samodzielnego publicznego zakładu opieki
zdrowotnej w spółkę, o której mowa w art. 69, jest dzień wpisania tej spółki do
rejestru przedsiębiorców.
2. Z dniem przekształcenia następuje wykreślenie z urzędu samodzielnego
publicznego zakładu opieki zdrowotnej z Krajowego Rejestru Sądowego.
3. W przypadku prowadzenia na podstawie ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r.
o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej
(Dz. U. z 2018 r. poz. 164) postępowania w stosunku do przekształcanego
samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej, zarząd spółki, o której
mowa w art. 69, informuje niezwłocznie organ restrukturyzacyjny prowadzący to
postępowanie o wpisaniu tej spółki do rejestru przedsiębiorców.
4. Jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej, spółka kapitałowa z dniem
przekształcenia wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki, których podmiotem był
samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej.

art. 81. więcej Art. 81. 1. Z dniem przekształcenia pracownicy przekształcanego
samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej stają się, z mocy prawa,
pracownikami spółki, o której mowa w art. 69.
2. Stosunki pracy osób zatrudnionych na podstawie powołania
w przekształcanym samodzielnym publicznym zakładzie opieki zdrowotnej
wygasają z dniem przekształcenia.

art. 82. więcej Art. 82. 1. Podmiot tworzący dokonuje na dzień poprzedzający dzień
przekształcenia jednorazowego określenia wartości rynkowej nieruchomości
znajdujących się w tym dniu w posiadaniu samodzielnego publicznego zakładu
opieki zdrowotnej, jeżeli nieruchomości te są przekazywane na własność spółce,
o której mowa w art. 69.
2. Określenia wartości rynkowej nieruchomości, o których mowa w art. 3
ust. 1 pkt 15 lit. a ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U.
z 2019 r. poz. 351, 1495, 1571, 1655 i 1680), dokonuje rzeczoznawca majątkowy
na zasadach i w sposób określony w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r.
o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2020 r. poz. 65).
3. Bilans zamknięcia samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej
staje się bilansem otwarcia spółki, o której mowa w art. 69, przy czym suma
kapitałów własnych jest równa sumie funduszu założycielskiego, funduszu
zakładu, funduszu z aktualizacji wyceny i niepodzielonego wyniku finansowego za
okres działalności zakładu przed przekształceniem, z uwzględnieniem korekty
wartości wynikającej z przeszacowania do wartości rynkowej nieruchomości,
o których mowa w ust. 1 i 2, oraz korekty nieumorzonej części wartości
nieruchomości, które nie podlegają przekazaniu do spółki, o której mowa w art. 69.

art. 83. więcej Art. 83. Tworzenie, przekształcenie i likwidacja podmiotu leczniczego
w formie jednostki budżetowej oraz jednostki wojskowej następuje w drodze:
1) zarządzenia:
a) ministra,
b) centralnego organu administracji rządowej,
c) wojewody;
2) uchwały organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego.

art. 84. więcej Art. 84. Zarządzenie albo uchwała o utworzeniu podmiotu, o którym mowa
w art. 83, określa w szczególności:
1) nazwę podmiotu;
2) miejsce udzielania świadczeń zdrowotnych;
3) formę organizacyjno-prawną;
4) rodzaj działalności leczniczej oraz zakres udzielanych świadczeń
zdrowotnych.

art. 85. więcej Art. 85. Przekształcenie podmiotu, o którym mowa w art. 83, polega na
zmianie rodzaju działalności leczniczej lub istotnej zmianie zakresu udzielanych
świadczeń zdrowotnych.

art. 86. więcej Art. 86. 1. Podmiot, o którym mowa w art. 83, prowadzi gospodarkę
finansową na zasadach określonych w przepisach o finansach publicznych.
2. Podmiot leczniczy w formie jednostki budżetowej gospodaruje przekazaną
w zarząd częścią mienia Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego
oraz przydzielonymi środkami finansowymi, kierując się efektywnością ich
wykorzystania, na zasadach określonych w przepisach o finansach publicznych.
3. W odniesieniu do działalności leczniczej wykonywanej przez jednostkę
wojskową prawa i obowiązki w zakresie prowadzenia rachunkowości
i sprawozdawczości, gospodarowania mieniem oraz gromadzenia
i rozdysponowywania środków publicznych są wykonywane przez kierownika
właściwej dla tego podmiotu leczniczego państwowej jednostki budżetowej,
utworzonej przez Ministra Obrony Narodowej, na zasadach i w trybie określonych
w przepisach ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U.
z 2019 r. poz. 869, 1622, 1649, 2020 i 2473).

art. 87. więcej Art. 87. 1. Zarządzenie albo uchwała o likwidacji podmiotu, o którym mowa
w art. 83, powinny zawierać w szczególności:
1) określenie podmiotu podlegającego likwidacji;
2) oznaczenie dnia zaprzestania udzielania świadczeń zdrowotnych, nie
wcześniej niż 3 miesiące od dnia wydania zarządzenia albo podjęcia uchwały;
3) oznaczenie dnia otwarcia likwidacji, nie później niż 30 dni od dnia, o którym
mowa w pkt 2;
4) określenie sposobu i trybu zadysponowania składnikami materialnymi
i niematerialnymi;
5) oznaczenie dnia zakończenia likwidacji.
2. Przepis art. 60 ust. 4 stosuje się do zarządzeń i uchwał określonych
w ust. 1.
3. Zarządzenie albo uchwała:
1) o likwidacji podmiotu, o którym mowa w art. 83, stanowi podstawę
wykreślenia z rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą,
o którym mowa w art. 100, z dniem zaprzestania udzielania świadczeń
zdrowotnych;
2) o przekształceniu podmiotu, o którym mowa w art. 83, stanowi podstawę
dokonania zmian w rejestrze podmiotów wykonujących działalność
leczniczą, o którym mowa w art. 100.

art. 88. więcej Art. 88. 1. Wynagrodzenie pracownika:
1) podmiotu, o którym mowa w art. 83
2) (uchylony)
– składa się z wynagrodzenia zasadniczego przewidzianego dla zajmowanego
stanowiska pracy oraz odpowiednio dodatku funkcyjnego, dodatku za stopień lub
tytuł naukowy oraz dodatku za wieloletnią pracę, z zastrzeżeniem ust. 3.
2. Dodatek za wieloletnią pracę, o którym mowa w ust. 1, wynosi po 5 latach
pracy 5% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego. Dodatek ten wzrasta o 1%
za każdy dalszy rok pracy aż do osiągnięcia 20% miesięcznego wynagrodzenia
zasadniczego.
3. Pracownikom podmiotu leczniczego działającego w formie jednostki
budżetowej, utworzonej przez ministra właściwego do spraw zdrowia w celu
udzielania świadczeń zdrowotnych osobom, wobec których sąd orzekł
zastosowanie środka zabezpieczającego lub środka leczniczego, przysługuje oprócz
składników wynagrodzenia, o których mowa w ust. 1, dodatek w wysokości od
10% do 50% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego. Dodatek przysługuje pracownikom, którzy przy wykonywaniu swoich obowiązków mają bezpośredni kontakt z osobami, wobec których sąd orzekł zastosowanie środka
zabezpieczającego lub środka leczniczego.
3a. Pracownikom podmiotu leczniczego, o którym mowa w art. 37 ust. 4a,
przysługuje oprócz składników wynagrodzenia, o których mowa w ust. 1, dodatek
w wysokości od 10% do 50% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego. Dodatek
przysługuje pracownikom, którzy przy wykonywaniu swoich obowiązków mają
bezpośredni kontakt z osobami, wobec których sąd orzekł o umieszczeniu w tym
podmiocie.
4. Pracownikom wykonującym zawód medyczny oraz innym pracownikom,
których praca pozostaje w związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnych,
zatrudnionym w jednostce organizacyjnej więziennictwa, z tytułu pracy z osobami
pozbawionymi wolności, przysługuje dodatek w wysokości od 10% do 50%
miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego.
5. Miesięczna stawka wynagrodzenia zasadniczego przysługuje za pełny
wymiar czasu pracy.
6. Pracownikowi zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy
wszystkie składniki wynagrodzenia przysługują w wysokości proporcjonalnej do
wymiaru czasu pracy określonego w umowie o pracę.
7. Przy ustalaniu stawki dodatku funkcyjnego pracodawca powinien kierować
się w szczególności specyfiką i charakterem wykonywanych zadań oraz wielkością
komórki organizacyjnej, w której pracownik wykonuje pracę.
8. Przepisów ust. 1–7 nie stosuje się, jeżeli przepisy odrębne stanowią inaczej.
9. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, warunki
wynagradzania za pracę pracowników, o których mowa w ust. 1, w tym kwoty
wynagrodzenia zasadniczego i tabele zaszeregowania pracowników, oraz warunki
ustalania i wypłacania innych składników wynagrodzenia, kierując się
kwalifikacjami zawodowymi tych pracowników oraz zakresem świadczeń
zdrowotnych udzielanych przez podmioty określone w ust. 1.

art. 89. więcej Art. 89. 1. Podmiot leczniczy utworzony lub prowadzony przez uczelnię
medyczną wykonuje działalność leczniczą, o której mowa w art. 3 ust. 1 i 2 pkt 2,
oraz jest obowiązany do realizacji zadań polegających na kształceniu
przed- i podyplomowym w zawodach medycznych, w powiązaniu z udzielaniem
świadczeń zdrowotnych i promocją zdrowia.
2. Podmiot leczniczy, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany do
udostępnienia uczelni medycznej jednostek organizacyjnych niezbędnych do
prowadzenia kształcenia przed- i podyplomowego w zawodach medycznych.
3. Podmioty wykonujące działalność leczniczą inne niż określone
w ust. 1 mogą udostępniać jednostki organizacyjne niezbędne do prowadzenia
działalności, o której mowa w ust. 1.
4. Udostępnienie, o którym mowa w ust. 2 i 3, następuje na podstawie umowy
cywilnoprawnej zawartej pomiędzy uczelnią medyczną a podmiotem
wykonującym działalność leczniczą, zwanym dalej „udostępniającym”.
5. Umowa, o której mowa w ust. 4, określa co najmniej:
1) czas trwania umowy i warunki jej wcześniejszego rozwiązania;
2) środki finansowe należne udostępniającemu z tytułu jej realizacji, sposób
przekazywania tych środków oraz zasady ich rozliczeń;
3) wykaz ruchomości i nieruchomości udostępnianych w celu jej realizacji,
sposób ich udostępniania oraz zasady i warunki ich wykorzystywania;
4) określenie liczby oraz kwalifikacji zawodowych nauczycieli akademickich
mających wykonywać w udostępnianej jednostce organizacyjnej zadania,
o których mowa w ust. 1;
5) okoliczności, w których może nastąpić zmiana warunków umowy;
6) zasady odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przez studentów,
doktorantów lub nauczycieli akademickich i zasady postępowania w
przypadku naruszenia przez nich porządku ustalonego przez
udostępniającego;
7) zasady prowadzenia kontroli przez uczelnię medyczną w zakresie
wykonywania zadań badawczych i dydaktycznych u udostępniającego;
8) zasady rozpatrywania sporów wynikających z jej realizacji.
6. Oznaczenia „klinika” albo „kliniczny” oraz „uniwersytecki” mogą używać
wyłącznie udostępniający oraz jednostki organizacyjne udostępnione w trybie
ust. 2 i 3.

art. 90. więcej Art. 90. Uczelnia medyczna jest obowiązana do przekazywania
udostępniającemu środków finansowych na realizację zadań dydaktycznych
i badawczych.

art. 91. więcej Art. 91. 1. Jednostką organizacyjną wykonującą działalność dydaktyczną
i badawczą, będącą oddziałem, kieruje ordynator albo inny lekarz kierujący.
2. Osobą odpowiedzialną za działalność dydaktyczną i badawczą w jednostce,
o której mowa w ust. 1, jest kierownik kliniki.
3. Funkcje, o których mowa w ust. 1 i 2, można pełnić jednocześnie.
4. Kierownik bierze udział w postępowaniu mającym na celu powołanie
kierownika kliniki.

art. 92. więcej Art. 92. Nauczyciele akademiccy uczelni medycznych oraz doktoranci w
uczelniach medycznych lub federacjach podmiotów systemu szkolnictwa
wyższego i nauki prowadzących działalność naukową w zakresie nauk medycznych
są zatrudnieni w podmiocie leczniczym, o którym mowa w art. 89 ust. 1, albo w
jednostce organizacyjnej, o której mowa w art. 89 ust. 2 i 3:
1) w systemie zadaniowym czasu pracy na podstawie umowy o pracę
określającej zadania dydaktyczne, badawcze i udzielanie świadczeń
zdrowotnych, w tym świadczeń wysokospecjalistycznych;
2) na podstawie umowy cywilnoprawnej określającej w szczególności zadania
dydaktyczne, badawcze i udzielanie świadczeń zdrowotnych, w tym
świadczeń wysokospecjalistycznych.

Art. 92a. Przepisy art. 89–92 stosuje się odpowiednio do innej uczelni
prowadzącej kształcenie i działalność naukową w zakresie nauk medycznych lub
nauk o zdrowiu.

art. 93. więcej Art. 93. 1. Czas pracy pracowników zatrudnionych w podmiocie leczniczym,
z zastrzeżeniem art. 94 ust. 1, w przyjętym okresie rozliczeniowym, nie może
przekraczać 7 godzin 35 minut na dobę i przeciętnie 37 godzin 55 minut na tydzień
w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie
rozliczeniowym.
2. Czas pracy pracowników technicznych, obsługi i gospodarczych,
w przyjętym okresie rozliczeniowym, nie może przekraczać 8 godzin na dobę
i przeciętnie 40 godzin na tydzień w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w
przyjętym okresie rozliczeniowym.
3. Czas pracy pracowników niewidomych zatrudnionych na stanowiskach
wymagających kontaktu z pacjentami, w przyjętym okresie rozliczeniowym, nie
może przekraczać 6 godzin na dobę i przeciętnie 30 godzin na tydzień w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym.
4. Okres rozliczeniowy, o którym mowa w ust. 1–3, nie może przekraczać
3 miesięcy.

art. 94. więcej Art. 94. 1. Jeżeli jest to uzasadnione rodzajem pracy lub jej organizacją,
w stosunku do pracowników mogą być stosowane rozkłady czasu pracy, w których
dopuszczalne jest przedłużenie wymiaru czasu pracy do 12 godzin na dobę,
z zastrzeżeniem art. 93 ust. 3 i 4. W rozkładach czas pracy pracowników, o których
mowa w art. 93 ust. 1, nie może przekraczać przeciętnie 37 godzin 55 minut na
tydzień w przyjętym okresie rozliczeniowym, a w stosunku do pracowników,
o których mowa w art. 93 ust. 2 – przeciętnie 40 godzin na tydzień w przyjętym
okresie rozliczeniowym.
2. Okres rozliczeniowy, o którym mowa w ust. 1, nie może być dłuższy niż
miesiąc. W szczególnie uzasadnionych przypadkach okres rozliczeniowy może być
przedłużony, nie więcej jednak niż do 4 miesięcy.
3. Rozkład czasu pracy powinien być stosowany na podstawie
harmonogramów pracy ustalanych dla przyjętego okresu rozliczeniowego,
określających dla poszczególnych pracowników dni i godziny pracy oraz dni wolne
od pracy.
4. W rozkładach czasu pracy, o którym mowa w ust. 1, wymiar czasu pracy:
1) pracownic w ciąży,
2) pracowników opiekujących się dzieckiem do lat 4, bez ich zgody
– nie może przekraczać 8 godzin na dobę.

art. 95. więcej Art. 95. 1. Pracownicy wykonujący zawód medyczny i posiadający wyższe
wykształcenie, zatrudnieni w podmiocie leczniczym wykonującym działalność
leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne, mogą być
zobowiązani do pełnienia w zakładzie leczniczym tego podmiotu dyżuru
medycznego.
2. Dyżurem medycznym jest wykonywanie poza normalnymi godzinami
pracy czynności zawodowych przez osoby, o których mowa w ust. 1, w podmiocie
leczniczym wykonującym stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne.
3. Czas pełnienia dyżuru medycznego wlicza się do czasu pracy.
4. Praca w ramach pełnienia dyżuru medycznego może być planowana
również w zakresie, w jakim będzie przekraczać 37 godzin 55 minut na tydzień
w przyjętym okresie rozliczeniowym. Do pracy w ramach pełnienia dyżuru nie
stosuje się przepisów art. 151 § 3, art. 1513 i art. 1514 ustawy z dnia 26 czerwca
1974 r. – Kodeks pracy.
5. Do wynagrodzenia za pracę w ramach pełnienia dyżuru medycznego
stosuje się odpowiednio przepisy art. 1511 § 1–3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r.
– Kodeks pracy.
6. Zasad wynagradzania, o których mowa w przepisach art. 1511 § 1–3 ustawy
z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, nie stosuje się do lekarzy stażystów,
których zasady wynagradzania określają odrębne przepisy.

art. 96. więcej Art. 96. 1. Pracownicy, o których mowa w art. 95 ust. 1, mogą być, po
wyrażeniu na to zgody na piśmie, zobowiązani do pracy w wymiarze
przekraczającym przeciętnie 48 godzin na tydzień w przyjętym okresie
rozliczeniowym. Przepisu art. 151 § 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks
pracy nie stosuje się.
2. Okres rozliczeniowy, o którym mowa w ust. 1, nie może być dłuższy niż 4
miesiące.
3. Pracodawca jest obowiązany prowadzić i przechowywać ewidencję czasu
pracy pracowników, o których mowa w ust. 1, oraz udostępniać ją organom
właściwym do sprawowania nadzoru i kontroli nad przestrzeganiem prawa pracy,
które mogą, z powodów związanych z bezpieczeństwem lub zdrowiem
pracowników, a także w celu zapewnienia właściwego poziomu udzielania
świadczeń zdrowotnych, zakazać albo ograniczyć możliwość wydłużenia
maksymalnego tygodniowego wymiaru czasu pracy.
4. Pracodawca nie może podejmować działań dyskryminujących wobec
pracowników, którzy nie wyrazili zgody, o której mowa w ust. 1.
5. Pracodawca jest obowiązany dostarczać organom, o których mowa w ust.
3, na ich wniosek, informacje o przypadkach, w których pracownicy wyrazili zgodę
w celu wykonywania pracy w wymiarze przekraczającym 48 godzin na tydzień w
przyjętym okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 2.
6. Pracownik może cofnąć zgodę na pracę w wymiarze przekraczającym 48
godzin na tydzień w przyjętym okresie rozliczeniowym, informując o tym
pracodawcę na piśmie, z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia.
7. Do wynagrodzenia za pracę w wymiarze przekraczającym przeciętnie 48
godzin na tydzień w przyjętym okresie rozliczeniowym stosuje się odpowiednio art.
151 § 1–3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.

art. 97. więcej Art. 97. 1. Pracownikowi przysługuje w każdej dobie prawo do co najmniej
11 godzin nieprzerwanego odpoczynku.
2. Pracownikowi pełniącemu dyżur medyczny okres odpoczynku, o którym
mowa w ust. 1, powinien być udzielony bezpośrednio po zakończeniu pełnienia
dyżuru medycznego.
3. Pracownikowi przysługuje w każdym tygodniu prawo do co najmniej
35 godzin nieprzerwanego odpoczynku, obejmującego co najmniej 11 godzin
nieprzerwanego odpoczynku dobowego.
4. W przypadku uzasadnionym organizacją pracy pracownikowi, o którym
mowa w art. 95 ust. 1, przysługuje w każdym tygodniu prawo do co najmniej
24 godzin nieprzerwanego odpoczynku, udzielanego w okresie rozliczeniowym nie
dłuższym niż 14 dni.

art. 98. więcej Art. 98. 1. Pracownicy, o których mowa w art. 95 ust. 1, mogą zostać
zobowiązani do pozostawania w gotowości do udzielania świadczeń zdrowotnych.
2. Za każdą godzinę pozostawania w gotowości do udzielania świadczeń
zdrowotnych przysługuje wynagrodzenie w wysokości 50% stawki godzinowej
wynagrodzenia zasadniczego.
3. Godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego oblicza się, dzieląc kwotę
miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego wynikającą z osobistego
zaszeregowania pracownika przez liczbę godzin pracy przypadających do
przepracowania w danym miesiącu.
4. W przypadku wezwania do podmiotu leczniczego zastosowanie mają
przepisy dotyczące dyżuru medycznego.

art. 99. więcej Art. 99. Pracownikom wykonującym zawód medyczny, zatrudnionym
w systemie pracy zmianowej w podmiocie leczniczym wykonującym działalność
leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne przysługuje
dodatek w wysokości:
1) co najmniej 65% stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego, obliczanej
zgodnie z art. 98 ust. 3, za każdą
godzinę pracy wykonywanej w porze nocnej;
2) co najmniej 45% stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego, obliczanej
zgodnie z art. 98 ust. 3, za każdą
godzinę pracy wykonywanej w porze dziennej w niedziele i święta oraz dni wolne
od pracy wynikające z przeciętnie pięciodniowego tygodnia pracy.

Art. 99a. Przepisów art. 93–99 nie stosuje się do pracowników
wykonujących zawód medyczny na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia
1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza
granicami państwa.

art. 100. więcej Art. 100. 1. Podmiot, który zamierza wykonywać działalność leczniczą jako
podmiot leczniczy, składa organowi prowadzącemu rejestr, o którym mowa
w art. 106 ust. 1, wniosek o wpis do rejestru podmiotów wykonujących działalność
leczniczą, zwanego dalej „rejestrem”, zawierający następujące dane:
1) imię i nazwisko, nazwę albo firmę;
2) adres siedziby albo miejsca zamieszkania;
3) adres miejsca udzielania świadczeń zdrowotnych;
4) formę organizacyjno-prawną;
5) rodzaj działalności leczniczej oraz zakres udzielanych świadczeń
zdrowotnych;
6) nazwę zakładu leczniczego oraz wykaz jego jednostek lub komórek
organizacyjnych, których działalność jest związana z udzielaniem świadczeń
zdrowotnych;
7) (uchylony)
8) numer REGON;
9) Numer Identyfikacji Podatkowej (NIP);
10) dane podmiotu tworzącego – w przypadku podmiotu leczniczego niebędącego
przedsiębiorcą.
1a. Nazwa zakładu leczniczego, o której mowa w ust. 1 pkt 6, nie może być
taka sama jak oznaczenie podmiotu leczniczego zgodnie z ust. 1 pkt 1.
2. Wraz z wnioskiem wnioskodawca składa oświadczenie następującej treści:
„Świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia
wynikającej z art. 233 § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny
oświadczam, że:
1) dane zawarte we wniosku o wpis do rejestru podmiotów wykonujących
działalność leczniczą są kompletne i zgodne z prawdą;
2) znane mi są i spełniam warunki wykonywania działalności leczniczej w
zakresie objętym składanym wnioskiem określone w ustawie z dnia 15
kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej;
3) nie prowadzę hurtowni farmaceutycznej, hurtowni farmaceutycznej
produktów leczniczych weterynaryjnych, apteki ogólnodostępnej ani punktu
aptecznego, a także nie wystąpiłem z wnioskiem o wydanie zezwolenia na ich
prowadzenie;
4) nie zajmuję się pośrednictwem w obrocie produktami leczniczymi ani nie
wystąpiłem z wnioskiem o wpis do rejestru, o którym mowa w art. 73a ust. 3
ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne.”.
3. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 2, zawiera ponadto:
1) imię i nazwisko, nazwę albo firmę wnioskodawcy, adres jego miejsca
zamieszkania albo siedziby;
2) oznaczenie miejsca i datę złożenia oświadczenia;
3) podpis osoby uprawnionej do reprezentowania wnioskodawcy, ze
wskazaniem imienia i nazwiska oraz pełnionej funkcji.
4. (uchylony)
5. (uchylony)

art. 101. więcej Art. 101. 1. Lekarz, który zamierza wykonywać zawód w ramach działalności
leczniczej, składa organowi prowadzącemu rejestr, o którym mowa w art. 106
ust. 1, wniosek o wpis do rejestru zawierający następujące dane:
1) imię i nazwisko lekarza;
2) numer dokumentu poświadczającego posiadanie prawa wykonywania zawodu
lekarza;
3) formę działalności leczniczej i zakres udzielanych świadczeń zdrowotnych,
w tym również w zakresie, o którym mowa w art. 30 ustawy z dnia 5 grudnia
1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty;
4) adres miejsca udzielania świadczeń zdrowotnych lub miejsca przyjmowania
wezwań i przechowywania dokumentacji medycznej, w tym również
w zakresie, o którym mowa w art. 30 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r.
o zawodach
lekarza i lekarza dentysty, w przypadku wykonywania praktyki lekarskiej
wyłącznie w miejscu wezwania;
5) Numer Identyfikacji Podatkowej (NIP);
6) adres do korespondencji;
7) posiadane specjalizacje.
8) (uchylony)
2. Lekarze zamierzający wykonywać zawód w ramach działalności leczniczej
jako grupową praktykę lekarską w celu uzyskania wpisu do rejestru składają
wniosek zawierający:
1) listę lekarzy wspólników albo partnerów spółki, ze wskazaniem imion
i nazwisk, ich miejsc zamieszkania oraz imienia i nazwiska osoby
uprawnionej do reprezentowania tej spółki;
2) dane, o których mowa w ust. 1 pkt 2–7;
3) (uchylony)
4) podpis osoby uprawnionej do reprezentowania spółki, ze wskazaniem imienia
i nazwiska oraz pełnionej funkcji.
3. Przepisy art. 100 ust. 2 i 3 stosuje się.

art. 102. więcej Art. 102. 1. Pielęgniarka, która zamierza wykonywać zawód w ramach
działalności leczniczej, składa organowi prowadzącemu rejestr, o którym mowa
w art. 106 ust. 1, wniosek o wpis do rejestru zawierający następujące dane:
1) imię i nazwisko pielęgniarki;
2) numer dokumentu poświadczającego posiadanie prawa wykonywania zawodu
pielęgniarki;
3) formę działalności leczniczej oraz zakres udzielanych świadczeń
zdrowotnych;
4) adres miejsca udzielania świadczeń zdrowotnych lub miejsca przyjmowania
wezwań i przechowywania dokumentacji medycznej, w przypadku
wykonywania praktyki wyłącznie w miejscu wezwania;
5) Numer Identyfikacji Podatkowej (NIP);
6) adres do korespondencji;
7) posiadane specjalizacje.
8) (uchylony)
2. Pielęgniarki zamierzające wykonywać zawód w ramach działalności
leczniczej jako grupową praktykę w celu uzyskania wpisu do rejestru składają
wniosek zawierający następujące dane:
1) listę pielęgniarek stron umowy spółki cywilnej, wspólników albo partnerów
spółki, ze wskazaniem imion i nazwisk, ich miejsc zamieszkania oraz imienia
i nazwiska osoby uprawnionej do reprezentowania tej spółki;
2) dane, o których mowa w ust. 1 pkt 2–7;
3) (uchylony)
4) podpis osoby uprawnionej do reprezentowania spółki, ze wskazaniem imienia
i nazwiska oraz pełnionej funkcji.
3. Przepisy art. 100 ust. 2 i 3 stosuje się.

Art. 102a. 1. Fizjoterapeuta, który zamierza wykonywać zawód w ramach
działalności leczniczej, składa organowi prowadzącemu rejestr, o którym mowa
w art. 106 ust. 1, wniosek o wpis do rejestru zawierający następujące dane:
1) imię i nazwisko fizjoterapeuty;
2) numer dokumentu poświadczającego posiadanie prawa wykonywania zawodu
fizjoterapeuty;
3) formę działalności leczniczej oraz zakres udzielanych świadczeń
zdrowotnych;
4) adres miejsca udzielania świadczeń zdrowotnych lub miejsca przyjmowania
wezwań i przechowywania dokumentacji medycznej, w przypadku
wykonywania praktyki wyłącznie w miejscu wezwania;
5) Numer Identyfikacji Podatkowej (NIP);
6) adres do korespondencji.
2. Fizjoterapeuci zamierzający wykonywać zawód w ramach działalności
leczniczej jako grupową praktykę fizjoterapeutyczną w celu uzyskania wpisu do
rejestru składają wniosek zawierający:
1) listę fizjoterapeutów stron umowy spółki cywilnej, wspólników albo
partnerów spółki, ze wskazaniem imion i nazwisk, ich tytułów zawodowych
i miejsc zamieszkania oraz imienia i nazwiska osoby uprawnionej do
reprezentowania tej spółki;
2) dane, o których mowa w ust. 1 pkt 2–6;
3) podpis osoby uprawnionej do reprezentowania spółki, ze wskazaniem imienia
i nazwiska oraz pełnionej funkcji.
3. Przepisy art. 100 ust. 2 i 3 stosuje się.

art. 103. więcej Art. 103. Działalność leczniczą można rozpocząć po uzyskaniu wpisu do
rejestru, z zastrzeżeniem art. 104.

art. 104. więcej Art. 104. 1. Organ prowadzący rejestr dokonuje wpisu do rejestru w terminie
30 dni od dnia wpływu wniosku o wpis do rejestru wraz z oświadczeniem.
2. Jeżeli właściwy organ nie dokona wpisu w terminie, o którym mowa
w ust. 1, a od dnia wpływu wniosku do tego organu upłynęło 40 dni, wnioskodawca
może rozpocząć działalność po uprzednim zawiadomieniu o tym na piśmie organu,
który nie dokonał wpisu. Nie dotyczy to przypadku, gdy organ wezwał tego wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o wpis nie później niż przed upływem 7 dni od dnia jego otrzymania. W takiej sytuacji termin, o którym mowa w zdaniu
pierwszym, biegnie od dnia wpływu uzupełnienia wniosku o wpis.
3. Organ prowadzący rejestr wydaje z urzędu zaświadczenie o dokonaniu
wpisu do rejestru.

art. 105. więcej Art. 105. 1. Wpis do rejestru podlega opłacie wynoszącej:
1) 2% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw
bez wypłaty nagród z zysku za ubiegły rok, ogłaszanego, w drodze
obwieszczenia, przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, obowiązującego
w dniu złożenia wniosku o wpis do rejestru – w przypadku lekarza,
pielęgniarki lub fizjoterapeuty,
2) 10% wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1 – w przypadku podmiotu
leczniczego
– zaokrąglonej w górę do pełnego złotego.
2. Zmiana wpisu w rejestrze podlega opłacie stanowiącej 50% wysokości
opłaty, o której mowa w ust. 1.
2a. Wniosek o zmianę wpisu w rejestrze, który dotyczy wyłącznie
przedstawienia dokumentu ubezpieczenia potwierdzającego zawarcie umowy
ubezpieczenia, jest wolny od opłat.
3. Opłaty, o których mowa w ust. 1 i 2, stanowią:
1) dochód budżetu państwa – w przypadku opłat pobieranych od podmiotów
leczniczych;
2) przychód właściwej okręgowej izby lekarskiej – w przypadku opłat
pobieranych od praktyk zawodowych lekarzy;
3) przychód właściwej okręgowej izby pielęgniarek i położnych – w przypadku
opłat pobieranych od praktyk zawodowych pielęgniarek;
4) przychód Krajowej Izby Fizjoterapeutów – w przypadku opłat pobieranych od
praktyk zawodowych fizjoterapeutów.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej
Rady Lekarskiej, Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych, Krajowej Rady
Diagnostów Laboratoryjnych i Krajowej Rady Fizjoterapeutów, określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres danych objętych wpisem do rejestru oraz szczegółowy tryb postępowania w sprawach dokonywania wpisów, zmian w rejestrze oraz wykreśleń z rejestru, uwzględniając potrzebę zapewnienia
spójności i kompletności danych zawartych w rejestrze, a także koszty związane z
postępowaniem w sprawie wpisu.
4a. Organ prowadzący rejestr nadaje podmiotowi leczniczemu oraz
jednostkom lub komórkom organizacyjnym jego zakładu leczniczego resortowe
kody identyfikacyjne, zgodnie z zakresem udzielanych świadczeń zdrowotnych.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) system resortowych kodów identyfikacyjnych,
2) szczegółowy sposób nadawania kodów, o których mowa w pkt 1
– uwzględniając konieczność zapewnienia właściwej identyfikacji podmiotów
wykonujących działalność leczniczą w rejestrze.

art. 106. więcej Art. 106. 1. Organem prowadzącym rejestr jest:
1) wojewoda właściwy dla siedziby albo miejsca zamieszkania podmiotu
leczniczego – w odniesieniu do podmiotów leczniczych,
2) okręgowa rada lekarska właściwa dla miejsca wykonywania praktyki
zawodowej lekarza – w odniesieniu do tych praktyk, a w odniesieniu do
członków wojskowej izby lekarskiej – Wojskowa Rada Lekarska,
3) okręgowa rada pielęgniarek i położnych właściwa dla miejsca wykonywania
praktyki zawodowej przez pielęgniarkę – w odniesieniu do tych praktyk,
4) Krajowa Rada Fizjoterapeutów – w odniesieniu do praktyk zawodowych
fizjoterapeutów
– zwani dalej „organem prowadzącym rejestr”.
1a. Rejestr jest jawny.
2. Rejestr prowadzi się w systemie teleinformatycznym. Podmiotem
odpowiedzialnym za funkcjonowanie systemu teleinformatycznego rejestru jest
jednostka podległa ministrowi właściwemu do spraw zdrowia właściwa w zakresie
systemów informacyjnych w ochronie zdrowia. Sposób prowadzenia rejestru
i funkcjonowania systemu teleinformatycznego określają przepisy o systemie
informacji w ochronie zdrowia.
2a. Jednostka, o której mowa w ust. 2, może udostępniać dane objęte
rejestrem, w tym za pośrednictwem strony internetowej.
2b. Jednostka, o której mowa w ust. 2:
1) zapewnia dostęp do danych objętych rejestrem podmiotowi publicznemu albo
podmiotowi niebędącemu podmiotem publicznym, realizującemu zadania
publiczne na podstawie odrębnych przepisów albo na skutek powierzenia lub
zlecenia przez podmiot publiczny ich realizacji;
2) może przekazać dane objęte rejestrem do ponownego ich wykorzystywania
w innym celu niż realizacja zadania
publicznego.
2c. W przypadku, o którym mowa w ust. 2b:
1) pkt 1 – stosuje się odpowiednio art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 lutego
2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania
publiczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 700, 730, 848, 1590 i 2294) oraz przepisy
wydane na podstawie art. 15 ust. 3 tej ustawy;
2) pkt 2 – stosuje się odpowiednio art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r.
o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.
3. W przypadku podmiotu leczniczego do rejestru wpisuje się numer księgi
rejestrowej oraz dane dotyczące:
1) oznaczenia podmiotu leczniczego:
a) firmę, nazwę albo imię i nazwisko,
b) adres podmiotu,
c) (uchylona)
d) (uchylona)
e) Numer Identyfikacji Podatkowej (NIP);
2) dane podmiotu tworzącego – w przypadku podmiotu leczniczego niebędącego
przedsiębiorcą;
3) adres miejsca udzielania świadczeń zdrowotnych;
4) formę organizacyjno-prawną;
5) rodzaj działalności leczniczej oraz zakres udzielanych świadczeń
zdrowotnych;
6) dane dotyczące struktury organizacyjnej zakładu leczniczego, w tym wykaz
jego jednostek lub komórek organizacyjnych, których działalność jest
związana z udzielaniem świadczeń zdrowotnych;
7) datę wpisu do rejestru;
8) (uchylony)
9) datę zmiany wpisu do rejestru;
10) datę i numer decyzji o wykreśleniu z rejestru;
10a) miejsca przechowywania dokumentacji medycznej w przypadku likwidacji
podmiotu leczniczego;
11) dane dotyczące akredytacji lub certyfikacji;
12) daty i wyniki przeprowadzonych kontroli, o których mowa w art. 111.
13) (uchylony)
4. W przypadku praktyki zawodowej do rejestru wpisuje się numer księgi
rejestrowej oraz dane dotyczące:
1) oznaczenia lekarza, pielęgniarki lub fizjoterapeuty:
a) imię i nazwisko,
b) imiona i nazwiska wspólników spółki – w przypadku spółki cywilnej,
spółki jawnej albo spółki partnerskiej lekarzy albo pielęgniarek lub
położnych, albo fizjoterapeutów,
c) Numer Identyfikacji Podatkowej (NIP),
d) adres do korespondencji,
e) posiadane specjalizacje,
f) numer dokumentu poświadczającego posiadanie prawa wykonywania
zawodu;
g) (uchylona)
2) oznaczenie rodzaju praktyki;
3) adres miejsca udzielania świadczeń zdrowotnych lub miejsca przyjmowania
wezwań i przechowywania dokumentacji medycznej;
4) rodzaj działalności leczniczej oraz zakres udzielanych świadczeń
zdrowotnych;
5) datę wpisu do rejestru;
6) (uchylony)
7) datę zmiany wpisu do rejestru;
8) datę i numer decyzji o wykreśleniu z rejestru;
8a) miejsca przechowywania dokumentacji medycznej w przypadku zakończenia
działalności leczniczej przez lekarza, pielęgniarkę lub fizjoterapeutę;
9) dane dotyczące akredytacji lub certyfikacji;
10) daty i wyniki przeprowadzonych kontroli, o których mowa w art. 111.
11) (uchylony)
5. Organ prowadzący rejestr udostępnia systemowi informacji w ochronie
zdrowia, o którym mowa w przepisach o systemie informacji w ochronie zdrowia,
dane objęte wpisem do rejestru.
6. Organ prowadzący rejestr udostępnia Narodowemu Funduszowi Zdrowia
dane objęte wpisem do rejestru.

Art. 106a. Organ prowadzący rejestr prostuje z urzędu wpis do rejestru
zawierający oczywiste błędy lub niezgodności ze stanem faktycznym.

art. 107. więcej Art. 107. 1. Podmiot wykonujący działalność leczniczą, wpisany do rejestru
jest obowiązany zgłaszać organowi prowadzącemu rejestr wszelkie zmiany danych
objętych rejestrem w terminie 14 dni od dnia ich powstania.
1a. Organ prowadzący rejestr dokonuje zmiany wpisu w zakresie danych
dotyczących podmiotu wykonującego działalność leczniczą wynikających
z dostosowania treści wpisu do zmian niezależnych od tego podmiotu z urzędu.
2. W przypadku niezgłoszenia zmiany danych objętych rejestrem w terminie,
o którym mowa w ust. 1, organ prowadzący rejestr może, w drodze decyzji
administracyjnej, nałożyć na podmiot wykonujący działalność leczniczą karę
pieniężną w wysokości do dziesięciokrotnego minimalnego wynagrodzenia za
pracę określonego na podstawie przepisów o minimalnym wynagrodzeniu za pracę.
Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
3. W przypadku praktyk zawodowych lekarzy uchwałę w sprawie nałożenia
kary pieniężnej podejmuje właściwa okręgowa rada lekarska.
4. W przypadku praktyk zawodowych pielęgniarek uchwałę w sprawie
nałożenia kary pieniężnej podejmuje właściwa okręgowa rada pielęgniarek
i położnych.
4a. W przypadku praktyk zawodowych fizjoterapeutów uchwałę w sprawie
nałożenia kary pieniężnej podejmuje Krajowa Rada Fizjoterapeutów.
5. Do uchwał, o których mowa w ust. 3–4a, stosuje się przepisy Kodeksu
postępowania administracyjnego dotyczące decyzji administracyjnych.
6. Organem wyższego stopnia w sprawach nałożenia kary pieniężnej jest
minister właściwy do spraw zdrowia.
7. Karę pieniężną uiszcza się w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji
administracyjnej.
8. Przy ustalaniu wysokości kary pieniężnej organ prowadzący rejestr jest
obowiązany uwzględniać rodzaj i wagę stwierdzonych naruszeń.
9. Kara pieniężna podlega egzekucji w trybie przepisów o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji.
10. Do kary pieniężnej stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa dotyczące terminu przedawnienia
zobowiązań podatkowych oraz odsetek od tych zobowiązań.
11. Na decyzję w sprawie kary pieniężnej przysługuje skarga do sądu
administracyjnego.

art. 108. więcej Art. 108. 1. Organ prowadzący rejestr odmawia wnioskodawcy wpisu do
rejestru, w przypadku gdy:
1) wydano prawomocne orzeczenie zakazujące wnioskodawcy wykonywania
działalności objętej wpisem;
2) podmiot wykonujący działalność leczniczą wykreślono z rejestru na
podstawie ust. 2 pkt 1, 3 lub 4 w okresie 3 lat poprzedzających złożenie
wniosku;
3) wnioskodawca nie spełnia warunków, o których mowa w art. 17 ust. 1, art. 18
albo art. 19;
4) wnioskodawca:
a) prowadzi hurtownię farmaceutyczną lub hurtownię farmaceutyczną
produktów leczniczych weterynaryjnych albo wystąpił z wnioskiem o
wydanie zezwolenia na jej prowadzenie,
b) prowadzi aptekę ogólnodostępną albo wystąpił z wnioskiem o wydanie
zezwolenia na jej prowadzenie,
c) prowadzi punkt apteczny albo wystąpił z wnioskiem o wydanie
zezwolenia na jego prowadzenie,
d) zajmuje się pośrednictwem w obrocie produktami leczniczymi albo
wystąpił z wnioskiem o wpis do rejestru, o którym mowa w art. 73a ust. 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 499, z późn. zm.).
2. Wpis do rejestru podlega wykreśleniu w przypadku:
1) złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 100 ust. 2, niezgodnego ze
stanem faktycznym;
2) wydania prawomocnego orzeczenia zakazującego podmiotowi
wykonującemu działalność leczniczą wykonywania działalności objętej
wpisem do rejestru;
3) rażącego naruszenia warunków wymaganych do wykonywania działalności
objętej wpisem;
4) niezastosowania się do zaleceń pokontrolnych, o których mowa w art. 112
ust. 7 pkt 2;
5) złożenia wniosku o wykreślenie z rejestru;
6) bezskutecznego upływu terminu podjęcia działalności wyznaczonego przez
organ prowadzący rejestr, nie dłuższego niż 3 miesiące, jeżeli podmiot
wykonujący działalność leczniczą w terminie 3 miesięcy od dnia wpisu do
rejestru nie podjął działalności;
7) skreślenia lekarza z listy członków okręgowej izby lekarskiej z przyczyn
określonych w art. 7 pkt 5 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich
(Dz. U. z 2019 r. poz. 965) albo wygaśnięcia prawa wykonywania zawodu
pielęgniarki z przyczyn określonych w art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia
15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 576,
577, 1490 i 1590), albo wygaśnięcia prawa wykonywania zawodu
fizjoterapeuty z przyczyn określonych w art. 26 pkt 1 ustawy z dnia
25 września 2015 r. o zawodzie fizjoterapeuty – w przypadku indywidualnej
praktyki zawodowej;
8) uzyskania informacji z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności
Gospodarczej albo Krajowego Rejestru Sądowego o wykreśleniu podmiotu.
2a. Wykreślenie z rejestru z przyczyn, o których mowa w ust. 2 pkt 1–4 oraz
6–8, następuje z urzędu.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1, 3 i 4, wykreślenie
z rejestru następuje po uprzednim wydaniu decyzji przez organ prowadzący rejestr
o zakazie wykonywania działalności objętej wpisem do rejestru. Decyzji nadaje się
rygor natychmiastowej wykonalności.
3a. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podmiot
wykonuje działalność leczniczą objętą wpisem także na podstawie wpisów do
innych rejestrów działalności regulowanej w tym samym zakresie działalności
gospodarczej.
4. Podmiot wykonujący działalność leczniczą, który wykreślono z rejestru na
podstawie ust. 2 pkt 1, 3 lub 4, może uzyskać ponowny wpis do tego rejestru nie
wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia wykreślenia z rejestru.
5. Przepis ust. 4 stosuje się do podmiotu wykonującego działalność leczniczą,
który wykonywał tę działalność bez wpisu do rejestru. Nie dotyczy to sytuacji
określonej w art. 104 ust. 2.

art. 109. więcej Art. 109. 1. Organ prowadzący rejestr, o którym mowa w art. 106 ust. 1 pkt 1,
dokonuje zmiany wpisu do rejestru polegającej na wykreśleniu zakładu leczniczego
w przypadkach, o których mowa w art. 108 ust. 2 pkt 3 i 4, dotyczących wyłącznie
tego zakładu leczniczego.
2. Przepis ust. 1 stosuje się wyłącznie w odniesieniu do podmiotu leczniczego
prowadzącego więcej niż jeden zakład leczniczy.
3. Zmiana, o której mowa w ust. 1, następuje po uprzednim wydaniu decyzji
przez organ prowadzący rejestr. Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej
wykonalności.
4. Przepis art. 108 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

art. 110. więcej Art. 110. 1. Do decyzji w sprawie odmowy wpisu, odmowy jego zmiany
i wykreślenia wpisu z rejestru stosuje się przepisy Kodeksu postępowania
administracyjnego dotyczące decyzji administracyjnych.
2. W przypadku praktyk zawodowych lekarzy uchwałę w sprawach,
o których mowa w ust. 1, podejmuje właściwa okręgowa rada lekarska.
3. W przypadku praktyk zawodowych pielęgniarek uchwałę w sprawach,
o których mowa w ust. 1, podejmuje właściwa okręgowa rada pielęgniarek
i położnych.
3a. W przypadku praktyk zawodowych fizjoterapeutów uchwałę w sprawach,
o których mowa w ust. 1, podejmuje Krajowa Rada Fizjoterapeutów.
4. Organem wyższego stopnia w sprawach odmowy wpisu, odmowy jego
zmiany i wykreślenia wpisu z rejestru jest minister właściwy do spraw zdrowia.

art. 111. więcej Art. 111. 1. Organ prowadzący rejestr jest uprawniony do kontroli
podmiotów wykonujących działalność leczniczą w zakresie zgodności
wykonywanej działalności z przepisami określającymi warunki wykonywania
działalności leczniczej.
2. Kontrola jest przeprowadzana przez osoby upoważnione przez organ
prowadzący rejestr do wykonywania czynności kontrolnych.
3. Osoby, o których mowa w ust. 2, wykonując czynności kontrolne, za
okazaniem upoważnienia, mają prawo:
1) żądania informacji i dokumentacji;
2) oceny realizacji zadań określonych w regulaminie organizacyjnym lub
statucie, w tym dostępności i jakości udzielanych świadczeń zdrowotnych;
3) wstępu do pomieszczeń podmiotu wykonującego działalność leczniczą;
4) udziału w czynnościach związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych;
5) wglądu do dokumentacji medycznej;
6) żądania ustnych i pisemnych wyjaśnień.
4. Czynności wymienione w ust. 3 pkt 2, 4 i 5 mogą być realizowane
wyłącznie przez osobę wykonującą zawód medyczny.
5. Organ prowadzący rejestr może zlecić przeprowadzenie kontroli:
1) konsultantom wojewódzkim, o których mowa w ustawie z dnia 6 listopada
2008 r. o konsultantach w ochronie zdrowia (Dz. U. z 2019 r. poz. 886);
2) jednostkom organizacyjnym podległym lub nadzorowanym przez ten organ.

Art. 111a. 1. Organ prowadzący rejestr wszczyna kontrolę podmiotu
wykonującego działalność leczniczą w przypadku otrzymania informacji
określonej w art. 87 ust. 6 ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo
farmaceutyczne.
2. W przypadku nabycia lub zbycia przez podmiot wykonujący działalność
leczniczą produktu leczniczego, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia
żywieniowego lub wyrobu medycznego wbrew zakazowi określonemu w art. 87 ust. 5 lub 5a ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne, organ prowadzący rejestr, w drodze decyzji, nakłada na podmiot wykonujący działalność
leczniczą karę pieniężną w wysokości dwukrotnej wartości nabytych lub zbytych
produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia
żywieniowego lub wyrobów medycznych. Decyzji nadaje się rygor
natychmiastowej wykonalności.
3. Karę pieniężną uiszcza się w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji
administracyjnej.
4. Kara pieniężna podlega egzekucji w trybie przepisów o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji.
5. Do kary pieniężnej stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, dotyczące terminu przedawnienia
zobowiązań podatkowych oraz odsetek od tych zobowiązań.
6. Wpływy z kar pieniężnych stanowią dochód budżetu państwa.
7. Do kontroli, o której mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 111 i art. 112.

art. 112. więcej Art. 112. 1. Z przeprowadzanych czynności kontrolnych sporządza się
protokół, który zawiera:
1) imię i nazwisko oraz adres miejsca zamieszkania albo firmę albo nazwę oraz
adres siedziby;
2) adres miejsca udzielania świadczeń zdrowotnych;
3) datę rozpoczęcia i zakończenia czynności kontrolnych;
4) imiona i nazwiska osób wykonujących czynności kontrolne;
5) opis stanu faktycznego;
6) stwierdzone nieprawidłowości;
7) wnioski osób wykonujących czynności kontrolne;
8) datę i miejsce sporządzenia protokołu;
9) informację o braku zastrzeżeń albo informację o odmowie podpisania
protokołu oraz o przyczynie tej odmowy.
2. Protokół podpisują osoby wykonujące czynności kontrolne oraz kierownik
podmiotu wykonującego działalność leczniczą.
3. Jeżeli po sporządzeniu protokołu, a przed jego podpisaniem kierownik
podmiotu wykonującego działalność leczniczą zgłosi umotywowane zastrzeżenia
co do faktów stwierdzonych w trakcie kontroli i opisanych w protokole, osoby wykonujące czynności kontrolne są obowiązane zbadać dodatkowo te fakty i uzupełnić protokół.
4. Zgłoszenie zastrzeżeń, o których mowa w ust. 3, nie stanowi przeszkody do
podpisania protokołu przez osoby wykonujące czynności kontrolne.
5. Protokół kontroli sporządza się w dwóch egzemplarzach, z których jeden
egzemplarz przekazuje się kierownikowi podmiotu wykonującego działalność
leczniczą.
6. Kierownik podmiotu wykonującego działalność leczniczą, w terminie 7 dni
od dnia otrzymania protokołu, ma prawo do wniesienia zastrzeżeń co do sposobu
przeprowadzenia czynności kontrolnych oraz ustaleń zawartych w protokole.
7. Na podstawie ustaleń zawartych w protokole organ prowadzący rejestr:
1) wykreśla podmiot wykonujący działalność leczniczą – w przypadku
stwierdzenia okoliczności, o których mowa w art. 108 ust. 2 pkt 1, 3 lub 4;
2) w innych przypadkach niż określone w pkt 1 wydaje zalecenia pokontrolne
mające na celu usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości i określa termin ich
wykonania.

art. 113. więcej Art. 113. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do kontroli, o której mowa
w art. 111, stosuje się przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo
przedsiębiorców.

art. 114. więcej Art. 114. 1. Podmiot wykonujący działalność leczniczą może otrzymać środki
publiczne z przeznaczeniem na:
1) realizację zadań w zakresie programów polityki zdrowotnej, programów
zdrowotnych i promocji zdrowia, w tym na zakup aparatury i sprzętu
medycznego oraz wykonanie innych inwestycji koniecznych do realizacji tych
zadań;
2) remonty;
3) inne niż określone w pkt 1 inwestycje, w tym zakup aparatury i sprzętu
medycznego;
4) realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących
z budżetu Unii Europejskiej lub niepodlegających zwrotowi środków
z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA), lub innych niż wymienione
środków pochodzących ze źródeł zagranicznych niepodlegających zwrotowi
na zasadach określonych w odrębnych przepisach;
5) cele określone w odrębnych przepisach oraz umowach międzynarodowych;
6) realizację programów wieloletnich;
7) pokrycie kosztów kształcenia i podnoszenia kwalifikacji osób wykonujących
zawody medyczne.
2. Podmiot wykonujący działalność leczniczą może otrzymywać środki
publiczne na zadania, o których mowa w ust. 1:
1) pkt 1, w odniesieniu do wydatków inwestycyjnych,
2) pkt 2 i 3
– w zakresie, w jakim realizacja tych zadań służy udzielaniu świadczeń opieki
zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach
opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
3. Wysokość środków publicznych, o których mowa w ust. 2, nie może
przekroczyć wysokości kosztów koniecznych do realizacji całości zadania.
4. Maksymalna wysokość środków publicznych, o których mowa w ust. 2,
jest ustalana według wzoru:
W = K × P0
gdzie współczynnik przychodów P0 = [a0/a0+b0], a poszczególne symbole
oznaczają:
W – wysokość środków publicznych,
K – planowany koszt realizacji zadania określonego w ust. 1 pkt 1–3,
a0 – przychody podmiotu wykonującego działalność leczniczą z tytułu
świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych
uzyskane w poprzednim roku obrotowym w rozumieniu ustawy
z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych,
b0 – przychody podmiotu wykonującego działalność leczniczą z tytułu
świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków innych niż
określone dla symbolu „a0” uzyskane w poprzednim roku
obrotowym.
5. Środki publiczne na zadania określone w ust. 1 pkt 7 są przyznawane na
zasadach określonych w odrębnych przepisach.
6. Do przekazywania środków publicznych na zadania, o których mowa
w ust. 1 pkt 1–3, podmiotom wykonującym działalność leczniczą utworzonym
w roku, w którym następuje przekazanie tych środków, nie stosuje się przepisów
ust. 4.

art. 115. więcej Art. 115. 1. Na realizację zadań, o których mowa w art. 114 ust. 1 pkt 1 i 4–
7, podmioty wykonujące działalność leczniczą mogą uzyskać środki finansowe na
podstawie umowy zawartej:
1) ze Skarbem Państwa, reprezentowanym przez ministra, centralny organ
administracji rządowej, wojewodę, a także z jednostką samorządu
terytorialnego lub z uczelnią medyczną;
2) z innym podmiotem uprawnionym do finansowania tych zadań na podstawie
odrębnych przepisów.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do decyzji, o której mowa w art. 5
pkt 9 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1295 i 2020) oraz w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r.
o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych
w perspektywie finansowej 2014–2020 (Dz. U. z 2018 r. poz. 1431 i 1544 oraz z
2019 r. poz. 60, 730, 1572 i 2020).
3. Na realizację zadań, o których mowa w art. 114 ust. 1 pkt 1–6, podmioty
wykonujące działalność leczniczą mogą uzyskać od podmiotu, o którym mowa
w ust. 1, z wyjątkiem uczelni medycznej, dotację w rozumieniu przepisów o
finansach publicznych, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. Dotację, o której mowa w ust. 3, na realizację zadań, o których mowa
w art. 114 ust. 1 pkt 2 i 3, może przyznać:
1) minister właściwy do spraw zdrowia:
a) spółce kapitałowej, w której reprezentowany przez niego Skarb Państwa
posiada udziały albo akcje reprezentujące co najmniej 51% kapitału
zakładowego,
b) spółce kapitałowej wykonującej działalność leczniczą, w której uczelnia
medyczna posiada udziały albo akcje reprezentujące co najmniej 51%
kapitału zakładowego,
c) samodzielnemu publicznemu zakładowi opieki zdrowotnej, dla którego
podmiotem tworzącym jest minister właściwy do spraw zdrowia albo
uczelnia medyczna;
2) inny minister, centralny organ administracji rządowej oraz wojewoda:
a) spółce kapitałowej, w której reprezentowany przez niego Skarb Państwa
posiada udziały albo akcje reprezentujące co najmniej 51% kapitału
zakładowego,
b) samodzielnemu publicznemu zakładowi opieki zdrowotnej, dla którego
jest podmiotem tworzącym.
4a. Podmiot leczniczy może uzyskać dotację od podmiotów, o których mowa
w ust. 4, wyłącznie na realizację zadania, o którym mowa w art. 114 ust. 1 pkt 2 i
3, dla którego została wydana pozytywna opinia, o której mowa w art. 95d ust. 1
ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych.
4b. Podmiot leczniczy ubiegający się o dotację, o której mowa w ust. 4,
przedkłada właściwemu organowi pozytywną opinię, o której mowa w art. 95d ust.
1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych, wraz z wnioskiem o dotację.
5. Do warunków i trybu przekazywania środków publicznych na podstawie
umowy, o której mowa w ust. 1, nie mają zastosowania przepisy ustawy z dnia
11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych, chyba że przepisy odrębne
stanowią inaczej.
6. Dotacja, o której mowa w ust. 3, niewykorzystana, wykorzystana
niezgodnie z przeznaczeniem, pobrana nienależnie lub w nadmiernej wysokości
podlega zwrotowi na zasadach określonych w przepisach o finansach publicznych.

art. 116. więcej Art. 116. 1. Umowa, o której mowa w art. 115, zawiera co najmniej:
1) szczegółowy opis zadania, w tym cel, na jaki środki zostały przyznane,
i termin jego wykonania;
2) wysokość środków finansowych;
3) sposób płatności środków finansowych;
4) termin wykorzystania środków finansowych, nie dłuższy niż do dnia
31 grudnia danego roku budżetowego;
5) tryb kontroli wykonywania zadania;
6) termin i sposób rozliczenia przyznanych środków finansowych;
7) termin zwrotu niewykorzystanej części środków finansowych, nie dłuższy niż
15 dni od określonego w umowie dnia wykonania zadania, a w przypadku
zadania realizowanego za granicą – 30 dni od tego dnia.
2. W zakresie środków publicznych uzyskanych na podstawie art. 114 ust. 1:
1) pkt 1, w odniesieniu do wydatków inwestycyjnych,
2) pkt 2 i 3
– rozliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, oraz rozliczenie dotacji, o której
mowa w art. 115 ust. 3, uwzględnia dane, o których mowa w art. 114 ust. 4,
w zakresie wysokości przychodów uzyskanych w roku obrotowym lub –
w przypadku realizacji zadania, którego dofinansowanie albo finansowanie ze
środków publicznych trwa dłużej niż jeden rok – w latach obrotowych, w których
podmiot wykonujący działalność leczniczą otrzymał środki publiczne.
3. W wyniku rozliczenia podmiot wykonujący działalność leczniczą, który
uzyskał środki publiczne na realizację zadania, o którym mowa w art. 114 ust. 1
pkt 1, w odniesieniu do wydatków inwestycyjnych, oraz o którym mowa w art. 114
ust. 1 pkt 2 i 3, jest obowiązany dokonać zwrotu otrzymanych środków w kwocie
przewyższającej wartość iloczynu kosztów rzeczywistych realizacji zadania
i współczynnika Pn, a w przypadku wyższych kosztów rzeczywistych od kosztów
planowanych, o których mowa w art. 114 ust. 4 – kosztów planowanych
i współczynnika Pn,
gdzie współczynnik Pn = [an/an+bn], a poszczególne symbole oznaczają:
an – przychody podmiotu wykonującego działalność leczniczą z tytułu
świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych
uzyskane w okresie, o którym mowa w ust. 2,
bn – przychody podmiotu wykonującego działalność leczniczą z tytułu
świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków innych niż
określone dla symbolu „an” uzyskane w okresie, o którym mowa
w ust. 2.
3a. Przepisu ust. 3 nie stosuje się, w przypadku gdy z umowy na podstawie
której przekazano środki publiczne wynika zwrot środków w kwocie wyższej niż
ustalona zgodnie z wzorem określonym w ust. 3.
4. Do umów na realizację zadań, o których mowa w art. 114 ust. 1 pkt 4,
stosuje się przepisy o finansach publicznych.

art. 117. więcej Art. 117. Zasady przekazywania i wykorzystania środków publicznych przez
podmioty lecznicze będące jednostkami budżetowymi na cele określone w art. 114
ust. 1 określają przepisy o finansach publicznych.

art. 118. więcej Art. 118. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia ma prawo przeprowadzania
kontroli podmiotów leczniczych pod względem:
1) zgodności z prawem;
2) medycznym.
2. W ramach kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 1, minister właściwy do
spraw zdrowia jest uprawniony w szczególności do:
1) wizytacji pomieszczeń;
2) obserwowania czynności związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych
w sposób nienaruszający praw pacjenta;
3) oceny uzyskanej dokumentacji medycznej;
4) oceny informacji i dokumentacji innej niż dokumentacja medyczna;
5) oceny realizacji zadań określonych w regulaminie organizacyjnym w zakresie
dostępności i jakości udzielanych świadczeń zdrowotnych;
6) oceny realizacji zadań określonych w regulaminie organizacyjnym w zakresie
niewymienionym w pkt 5;
7) oceny gospodarowania mieniem oraz środkami publicznymi.
3. W ramach kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 2, minister właściwy do
spraw zdrowia jest uprawniony do czynności wymienionych w ust. 2 pkt 1–3 i 5.
4. Czynności wymienione w ust. 2 pkt 2, 3 i 5 mogą być realizowane
wyłącznie przez osobę wykonującą zawód medyczny.

art. 119. więcej Art. 119. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia może zlecić
przeprowadzenie kontroli, o której mowa w art. 118:
1) wojewodom;
2) konsultantom krajowym, o których mowa w ustawie z dnia 6 listopada
2008 r. o konsultantach w ochronie zdrowia;
3) jednostkom organizacyjnym podległym lub nadzorowanym przez tego
ministra.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia może zlecić, na podstawie umowy,
odpłatne przeprowadzenie jednorazowej kontroli, o której mowa w art. 118 ust. 1
pkt 2:
1) organom samorządów zawodów medycznych;
2) medycznym towarzystwom naukowym;
3) uczelniom medycznym;
4) instytutom badawczym;
5) specjalistom z poszczególnych dziedzin medycyny.
3. Kontrola zlecana podmiotom, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 1–
4, przeprowadzana jest przez osoby wykonujące zawód medyczny. Do kontroli
zlecanej wojewodzie stosuje się art. 111 ust. 5.
4. Osobie przeprowadzającej kontrolę na podstawie ust. 1 i 2 przysługują
uprawnienia określone odpowiednio w art. 118 ust. 2 lub 3.
5. Umowa, o której mowa w ust. 2, zawiera w szczególności określenie
terminu przeprowadzenia kontroli oraz wysokości wynagrodzenia za jej
przeprowadzenie.

art. 120. więcej Art. 120. Minister właściwy do spraw zdrowia informuje podmiot tworzący
o wynikach przeprowadzonej kontroli, o której mowa w art. 118 i art. 119.

art. 121. więcej Art. 121. 1. Nadzór nad podmiotem leczniczym niebędącym przedsiębiorcą
sprawuje podmiot tworzący.
2. Podmiot tworzący sprawuje nadzór nad zgodnością działań podmiotu
leczniczego niebędącego przedsiębiorcą z przepisami prawa, statutem
i regulaminem organizacyjnym oraz pod względem celowości, gospodarności
i rzetelności.
3. W ramach nadzoru podmiot tworzący może żądać informacji, wyjaśnień
oraz dokumentów od organów podmiotu leczniczego niebędącego przedsiębiorcą
oraz dokonuje kontroli i oceny działalności tego podmiotu.
4. Kontrola i ocena, o których mowa w ust. 3, obejmują w szczególności:
1) realizację zadań określonych w regulaminie organizacyjnym i statucie,
dostępność i jakość udzielanych świadczeń zdrowotnych;
2) prawidłowość gospodarowania mieniem oraz środkami publicznymi;
3) gospodarkę finansową.
5. Podmiot tworzący w razie stwierdzenia niezgodnych z prawem działań
kierownika wstrzymuje ich wykonanie oraz zobowiązuje kierownika do ich zmiany
lub cofnięcia. W przypadku niedokonania zmiany lub cofnięcia tych działań
w wyznaczonym terminie podmiot tworzący może rozwiązać z kierownikiem
stosunek pracy albo umowę cywilnoprawną.
6. (uchylony)
7. Wnioski z kontroli, o której mowa w art. 89 ust. 5 pkt 7, przekazuje się
niezwłocznie ministrowi właściwemu do spraw zdrowia.
8. Minister, centralny organ administracji rządowej lub wojewoda, będący
podmiotem tworzącym, wykonuje kontrolę podmiotu leczniczego niebędącego
przedsiębiorcą na zasadach i w trybie określonych w przepisach o kontroli
w administracji rządowej.

art. 122. więcej Art. 122. 1. Kontrolę, o której mowa w art. 118, art. 119 i art. 121 ust. 3,
przeprowadza się na podstawie upoważnienia, udzielonego odpowiednio przez
ministra właściwego do spraw zdrowia albo podmiot tworzący.
2. W ramach udzielonego upoważnienia kontrolujący ma prawo do:
1) wstępu do pomieszczeń podmiotu leczniczego;
2) wglądu do dokumentów i innych materiałów związanych z działalnością
podmiotu leczniczego, z uwzględnieniem przepisów o ochronie informacji
ustawowo chronionych;
3) przeprowadzania oględzin;
4) sprawdzania przebiegu określonych czynności;
5) żądania od kierownika i pracowników podmiotu leczniczego ustnych
i pisemnych wyjaśnień;
6) zabezpieczania dowodów.
3. Kierownik podmiotu leczniczego jest obowiązany do:
1) niezwłocznego przedstawiania na żądanie kontrolującego wszelkich
dokumentów i materiałów niezbędnych do przeprowadzenia kontroli oraz
zapewnienia terminowego udzielania wyjaśnień przez pracowników;
2) zapewnienia warunków i środków niezbędnych do sprawnego
przeprowadzenia kontroli, w szczególności udostępniania, w miarę
możliwości, oddzielnych pomieszczeń z odpowiednim wyposażeniem;
3) sporządzenia na żądanie kontrolującego niezbędnych do kontroli odpisów,
kserokopii lub wyciągów z dokumentów oraz zestawień i obliczeń opartych
na dokumentach.
4. Z przeprowadzonej kontroli, sporządza się wystąpienie pokontrolne.
5. Na podstawie ustaleń kontroli podmiot tworzący albo minister właściwy do
spraw zdrowia mogą przedstawić kierownikowi w wystąpieniu pokontrolnym
zalecenia pokontrolne nakazujące usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości.
6. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowy sposób i tryb przeprowadzania kontroli, o której mowa w art. 118, art. 119 i art. 121 ust. 3, w tym warunki i tryb przygotowania oraz prowadzenia czynności kontrolnych, dokumentowania poszczególnych czynności kontrolnych,
sporządzania wystąpień pokontrolnych, możliwości składania zastrzeżeń do ustaleń
kontroli i ich rozpatrzenia oraz wzory dokumentów obowiązujących przy
przeprowadzaniu czynności kontrolnych, mając na uwadze konieczność sprawnego
i bezstronnego przeprowadzania kontroli.
7. Minister Obrony Narodowej, Minister Sprawiedliwości, minister właściwy
do spraw wewnętrznych lub Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, każdy
w zakresie swojego działania, przeprowadzają kontrolę, o której mowa w art. 118
i art. 119, w sposób i w trybie określonych w rozporządzeniu wydanym na
podstawie ust. 6.

art. 123. więcej Art. 123. W ustawie z dnia 20 lipca 1950 r. o zawodzie felczera (Dz. U. z 2004 r. Nr 53, poz.
531, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Czynności określone w ust. 1 felczer wykonuje samodzielnie w podmiocie
leczniczym w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej albo w utworzonym punkcie felczerskim.”;
2) w art. 3 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Starszy felczer czynności określone w art. 2 ust. 1 wykonuje samodzielnie w
podmiocie leczniczym.”.

art. 124. więcej Art. 124. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr
43, poz. 296, z późn. zm.) w art. 829 pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) produkty lecznicze w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6
września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271, z późn. zm.) niezbędne do funkcjonowania
podmiotu leczniczego w rozumieniu przepisów o działalności
leczniczej przez okres trzech miesięcy oraz niezbędne do jego
funkcjonowania wyroby medyczne w rozumieniu przepisów
ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U.
Nr 107, poz. 679).”.

art. 125. więcej Art. 125. W ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 241, poz. 2416, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 6 w ust. 2 pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) warunki i sposób przygotowania i wykorzystania podmiotów
leczniczych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej
na potrzeby obronne państwa oraz właściwość organów w tych sprawach;”;
2) w art. 30:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Podmioty lecznicze udzielają zwolnienia od pracy, z zachowaniem
prawa do wynagrodzenia, lekarzom wchodzącym w skład powiatowych i wojewódzkich komisji lekarskich oraz pracownikom
średniego personelu medycznego wyznaczonym do powiatowych
komisji lekarskich w razie konieczności ich udziału w pracach komisji w godzinach pracy zawodowej.”,
b) ust. 4 i 4a otrzymują brzmienie:
„4. Wojewodowie zlecają podmiotom leczniczym przeprowadzanie na
potrzeby powiatowych i wojewódzkich komisji lekarskich badań
specjalistycznych, w tym psychologicznych, oraz obserwacji szpitalnej osób stawiających się do kwalifikacji wojskowej.
4a. W razie niemożności zlecenia przeprowadzania badań specjalistycznych lub badań psychologicznych podmiotom leczniczym wojewodowie mogą zawierać umowy o przeprowadzanie takich badań
przez lekarzy prowadzących indywidualne specjalistyczne praktyki
lekarskie lub grupowe praktyki lekarskie oraz przez psychologów.”;
3) w art. 56b w ust. 1 tiret otrzymuje brzmienie:
„– w miejscu pełnienia służby, spośród świadczeniodawców, którzy zawarli
umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, będących jednostkami
budżetowymi tworzonymi i nadzorowanymi przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, posiadających w strukturze organizacyjnej ambulatorium, ambulatorium z izbą chorych lub lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, albo będących podmiotami leczniczymi utworzonymi przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych.”;
4) w art. 69b w ust. 1 tiret otrzymuje brzmienie:
„– w miejscu pełnienia służby, spośród świadczeniodawców, którzy zawarli
umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, będących podmiotami
leczniczymi utworzonymi przez Ministra Obrony Narodowej.”;
5) w art. 143 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Osoby, o których mowa w art. 142 ust. 1 pkt 2, przeznacza do służby
w obronie cywilnej komendant formacji obrony cywilnej lub kierownik jednostki organizacyjnej, o której mowa w art. 139 ust. 3, a
na stanowisko komendanta formacji – pracodawca albo wójt lub
burmistrz (prezydent miasta), po zasięgnięciu, w uzasadnionych
przypadkach, opinii lekarza.”;
6) art. 161 otrzymuje brzmienie:
„Art. 161. 1. Osobom odbywającym służbę w obronie cywilnej, które zachorowały lub doznały uszczerbku na zdrowiu podczas lub w związku z
odbywaniem tej służby albo w bezpośredniej drodze do miejsca jej
odbywania lub w drodze powrotnej, przysługuje prawo do bezpłatnego korzystania ze świadczeń podmiotów leczniczych niebędących przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej.
2. Ministrowie właściwy do spraw wewnętrznych oraz właściwy do
spraw zdrowia określają, w drodze rozporządzenia, warunki korzystania ze świadczeń przewidzianych w ust. 1 oraz zakres i tryb ich
udzielania, kierując się potrzebą zapewnienia odpowiedniej opieki zdrowotnej.”;
7) w art. 170 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Osobom wykonującym obowiązek szkolenia ludności w zakresie powszechnej samoobrony, które zachorowały lub doznały uszczerbku
na zdrowiu podczas lub w związku z wykonywaniem tego obowiązku albo w bezpośredniej drodze do miejsca jego wykonywania
lub w drodze powrotnej, przysługuje prawo do bezpłatnego korzystania ze świadczeń podmiotów leczniczych niebędących przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej.”;
8) w art. 206 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Osobom wykonującym świadczenia osobiste, które zachorowały lub
doznały uszczerbku na zdrowiu podczas lub w związku z udzielaniem tych świadczeń albo w bezpośredniej drodze do miejsca ich
wykonywania lub w drodze powrotnej, przysługuje prawo do bezpłatnego korzystania ze świadczeń podmiotów leczniczych niebędących przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej.”;
9) w art. 206a w ust. 1 pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) osoby zatrudnione na stanowiskach kierowników podmiotów
leczniczych niebędących przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej oraz na stanowiskach w opiece
społecznej i placówkach opiekuńczo-wychowawczych.”.

art. 126. więcej Art. 126. W ustawie z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 648 i Nr 113, poz. 745) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4 uchyla się ust. 2;
2) uchyla się art. 17;
3) w art. 22 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Potrąceń na pokrycie kosztów utrzymania, o których mowa w ust. 1,
można dokonywać również w razie pobytu powyżej 1 roku w podmiotach leczniczych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej w związku z udzielaniem świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.”;
4) art. 57 otrzymuje brzmienie:
„Art. 57. 1. Związek zranień, kontuzji i innych obrażeń lub chorób z działaniami wojennymi lub mającymi charakter wojennych albo ze służbą
wojskową oraz związek śmierci żołnierza z tymi działaniami lub tą
służbą ustala wojskowa komisja lekarska. Wojskowa komisja lekarska ustala również związek śmierci ze służbą wojskową żołnierza zwolnionego ze służby, jeżeli śmierć nastąpiła w podmiocie leczniczym, którego podmiotem tworzącym jest Minister Obrony
Narodowej. Związek zranień i kontuzji z działaniami wymienionymi w art. 8 ustala wojskowa komisja lekarska.
2. Niezdolność do pracy, datę jej powstania, związek niezdolności do
pracy z działaniami wojennymi lub mającymi charakter wojennych
albo ze służbą wojskową, związek śmierci ze służbą wojskową żołnierza zwolnionego ze służby, który zmarł poza podmiotem, o którym mowa w ust. 1, oraz związek śmierci inwalidy ze służbą wojskową ustala lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych
lub komisja lekarska Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej.”.

art. 127. więcej Art. 127. W ustawie z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze
stanowiska państwowe (Dz. U. Nr 20, poz. 101, z późn. zm.) w art. 5a ust. 4
otrzymuje brzmienie:
„4. Świadczenia, o których mowa w ust. 1–3, przysługują niezależnie od
świadczeń określonych w przepisach o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych i są finansowane z budżetu państwa, z części, którą dysponuje minister właściwy do spraw wewnętrznych, oraz udzielane przez podmioty lecznicze
tworzone przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub
Ministra Obrony Narodowej.”.

art. 128. więcej Art. 128. W ustawie z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich
(Dz. U. z 2010 r. Nr 33, poz. 178) w art. 25 § 2, art. 25a § 2, art. 30 § 5, art. 32 § 3,
art. 68, art. 70 § 2, art. 72, art. 73 § 1, art. 76 § 1, art. 77 § 1, art. 80 § 1, art. 82 § 1 i
art. 95a § 8 użyte w różnej liczbie i przypadku wyrazy „publiczny zakład opieki
zdrowotnej” zastępuje się użytymi w odpowiedniej liczbie i przypadku wyrazami
„podmiot leczniczy niebędący przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr ..., poz. ...)”.

art. 129. więcej Art. 129. W ustawie z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2007 r. Nr 70, poz. 473, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 21 i 22 otrzymują brzmienie:
„Art. 21. 1. Leczenie odwykowe osób uzależnionych od alkoholu prowadzą
podmioty lecznicze wykonujące działalność leczniczą w rodzaju
świadczenia stacjonarne i całodobowe oraz ambulatoryjne w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej.
2. Poddanie się leczeniu odwykowemu jest dobrowolne. Wyjątki od
tej zasady określa ustawa.
3. Od osób uzależnionych od alkoholu nie pobiera się opłat za świadczenia w zakresie leczenia odwykowego udzielane przez podmioty
określone w ust. 1.
Art. 22. 1. Zarząd województwa organizuje na obszarze województwa podmioty lecznicze wykonujące działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w zakresie leczenia odwykowego oraz wojewódzki ośrodek terapii uzależnienia i współuzależnienia.
2. Starosta organizuje na obszarze powiatu inne niż wymienione w
ust. 1 podmioty lecznicze udzielające świadczenia w zakresie leczenia odwykowego.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, organizację, kwalifikacje personelu, sposób funkcjonowania i rodzaje podmiotów leczniczych wykonujących świadczenia
stacjonarne i całodobowe oraz ambulatoryjne w sprawowaniu
opieki nad uzależnionymi od alkoholu oraz sposób współdziałania
w tym zakresie z instytucjami publicznymi i organizacjami społecznymi, kierując się potrzebą zapewnienia osobom uzależnionym
od alkoholu leczenia odwykowego, a członkom ich rodzin, w tym
dzieciom, świadczeń określonych w art. 23 ust. 1 i 2.”;
2) w art. 23 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Członkowie rodziny osoby uzależnionej od alkoholu, dotknięci następstwami nadużywania alkoholu przez osobę uzależnioną, uzyskują w podmiotach określonych w art. 22 ust. 1 świadczenia
zdrowotne w zakresie terapii i rehabilitacji współuzależnienia oraz
profilaktyki. Za świadczenia te od wymienionych osób nie pobiera się opłat.
2. Dzieci osób uzależnionych od alkoholu, dotknięte następstwami nadużywania alkoholu przez rodziców, uzyskują bezpłatnie pomoc
psychologiczną i socjoterapeutyczną w podmiotach określonych w
art. 22 ust. 1 i poradniach specjalistycznych oraz placówkach opiekuńczo-wychowawczych i resocjalizacyjnych.”;
3) art. 321 otrzymuje brzmienie:
„Art.321
. Podmioty lecznicze, o których mowa w art. 21 ust. 1, przyjmują na leczenie poza kolejnością osoby zobowiązane do leczenia odwykowego
na podstawie art. 26, do wykorzystania limitu miejsc stanowiących
20% ogółu miejsc przeznaczonych do leczenia odwykowego w podmiocie leczniczym.”;
4) w art. 40:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Osoby w stanie nietrzeźwości, które swoim zachowaniem dają powód
do zgorszenia w miejscu publicznym lub w zakładzie pracy, znajdują się w okolicznościach zagrażających ich życiu lub zdrowiu albo zagrażają życiu lub zdrowiu innych osób, mogą zostać doprowadzone do izby wytrzeźwień, podmiotu leczniczego lub innej
właściwej placówki utworzonej lub wskazanej przez jednostkę samorządu terytorialnego albo do miejsca zamieszkania lub pobytu.”,
b) w ust. 3a zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
„Osobie doprowadzonej do izby wytrzeźwień, jednostki Policji, podmiotu
leczniczego lub innej właściwej placówki utworzonej lub wskazanej
przez jednostkę samorządu terytorialnego w warunkach, o których mowa w ust. 1, przysługuje zażalenie do sądu.”.

art. 130. więcej Art. 130. W ustawie z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2006
r. Nr 122, poz. 851, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 5 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) opracowywanie programów i planów działalności zapobiegawczej i przeciwepidemicznej, przekazywanie ich do realizacji
podmiotom leczniczym w rozumieniu przepisów o działalności
leczniczej oraz kontrola realizacji tych programów i planów;”;
2) w art. 6 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) ocenia działalność oświatowo-zdrowotną prowadzoną przez
szkoły i inne placówki oświatowo-wychowawcze, szkoły wyższe oraz środki masowego przekazywania, podmioty lecznicze
oraz inne podmioty, instytucje i organizacje, a także udziela im
pomocy w prowadzeniu tej działalności.”;
3) w art. 10 ust. 4–4b otrzymują brzmienie:
„4. Państwowy wojewódzki, państwowy powiatowy i państwowy graniczny inspektor sanitarny kierują działalnością odpowiednio wojewódzkiej, powiatowej i granicznej stacji sanitarno-epidemiologicznej.
4a. Uprawnienia podmiotu tworzącego w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej w stosunku do wojewódzkiej i powiatowej stacji
sanitarno-epidemiologicznej posiada wojewoda.
4b. Uprawnienia podmiotu tworzącego w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej w stosunku do granicznej stacji sanitarno-epidemiologicznej posiada Główny Inspektor Sanitarny.”;
4) w art. 13 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Do państwowych inspektorów sanitarnych stosuje się przepisy dotyczące pracowników jednostek budżetowych będących podmiotami
leczniczymi.”;
5) w art. 15:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Państwowy inspektor sanitarny wykonuje zadania przy pomocy podległej mu stacji sanitarno-epidemiologicznej.”,
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Stacja sanitarno-epidemiologiczna jest jednostką budżetową będącą
podmiotem leczniczym finansowanym z budżetu państwa.”;
6) w art. 20:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. W Policji, Państwowej Straży Pożarnej, Straży Granicznej, Biurze
Ochrony Rządu, jednostkach organizacyjnych podległych i nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych,
podmiotach leczniczych tworzonych przez ministra właściwego do
spraw wewnętrznych, urzędzie obsługującym ministra właściwego
do spraw wewnętrznych oraz w jednostkach organizacyjnych
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu i Centralnego Biura Antykorupcyjnego, zadania Państwowej Inspekcji
Sanitarnej wykonuje Państwowa Inspekcja Sanitarna Ministerstwa
Spraw Wewnętrznych i Administracji, finansowana z budżetu państwa.”,
b) w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) na terenie podmiotów leczniczych tworzonych przez ministra
właściwego do spraw wewnętrznych,”;
7) w art. 20a ust. 1a otrzymuje brzmienie:
„1a. Organy Wojskowej Inspekcji Sanitarnej wykonują zadania przy pomocy podległych im wojskowych ośrodków medycyny prewencyjnej, będących podmiotami leczniczymi.”.

art. 131. więcej Art. 131. W ustawie z dnia 7 kwietnia 1989 r. – Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2001 r.
Nr 79, poz. 855, z późn. zm.) w art. 17 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Postępowanie w sprawach o wpis stowarzyszenia do rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji
oraz samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej do
Krajowego Rejestru Sądowego jest wolne od opłat sądowych.”.

art. 132. więcej Art. 132. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania (Dz.
U. z 2005 r. Nr 231, poz. 1965, z 2009 r. Nr 98, poz. 817 oraz z 2010 r. Nr 106, poz.
673) w art. 24 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. W celu realizacji działalności charytatywno-opiekuńczej kościoły i inne
związki wyznaniowe mają prawo zakładać i prowadzić, na zasadach określonych w ustawach, odpowiednie instytucje, w tym zakłady dla osób potrzebujących opieki, szpitale i inne przedsiębiorstwa podmiotów leczniczych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, żłobki i schroniska
dla dzieci.”.

art. 133. więcej Art. 133. W ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z
2010 r. Nr 95, poz. 613, Nr 96, poz. 620, Nr 225, poz. 1461, Nr 225, poz. 1461 i Nr
226, poz. 1475) w art. 5 w ust. 1 w pkt 2 lit. d otrzymuje brzmienie:
„d) związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w rozumieniu przepisów
o działalności leczniczej, zajętych przez podmioty udzielające tych świadczeń – 4,27 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej,”.

art. 134. więcej Art. 134. W ustawie z dnia 19 kwietnia 1991 r. o samorządzie pielęgniarek i położnych (Dz.
U. z 1991 r. Nr 41, poz. 178, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4 w ust. 2 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
„1a) prowadzenie rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą w
zakresie praktyk zawodowych pielęgniarek i położnych na zasadach określonych w przepisach o działalności leczniczej,”;
2) w art. 31 po pkt 9 dodaje się pkt 9a w brzmieniu:
„9a) uchwala szczegółowy sposób przeprowadzania wizytacji, w tym sposób
wyboru osób wykonujących czynności wizytacyjne,”.

art. 135. więcej Art. 135. W ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256,
poz. 2572, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 w pkt 1a lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) szkołę lub oddział zorganizowane w podmiocie leczniczym, o którym
mowa w przepisach o działalności leczniczej, oraz w jednostce pomocy
społecznej, w celu kształcenia dzieci i młodzieży przebywających w
tym podmiocie lub jednostce, w których stosuje się odpowiednią organizację kształcenia oraz specjalne działania opiekuńczo-wychowawcze,
zorganizowane zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 71c ust. 2;”;
2) w art. 9f ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. W zakresie uprawnień do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego, korzystania ze świadczeń zdrowotnych i
odbywania przeszkolenia wojskowego do słuchaczy kolegiów pracowników służb społecznych stosuje się przepisy dotyczące studentów szkół wyższych.”;
3) w art. 62 w ust. 5c zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
„Przepis ust. 5b nie dotyczy szkół specjalnych, szkół integracyjnych, szkół
dwujęzycznych, szkół dla mniejszości narodowych i etnicznych oraz społeczności posługujących się językiem regionalnym, szkół sportowych, szkół
mistrzostwa sportowego, szkół artystycznych, szkół z oddziałami specjalnymi, szkół z oddziałami integracyjnymi, szkół z oddziałami dwujęzycznymi, szkół z oddziałami dla mniejszości narodowych i etnicznych oraz społeczności posługujących się językiem regionalnym, szkół z oddziałami sportowymi oraz szkół w podmiotach leczniczych, w domach pomocy społecznej, szkół dla dorosłych, a także szkół, o których mowa w art. 5 ust. 3b i art.
35 ust. 2a.”;
4) w art. 71c ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Podmiot leczniczy, a także jednostka pomocy społecznej, w których
zorganizowana jest szkoła specjalna, zapewniają korzystanie z pomieszczeń dla prowadzenia zajęć edukacyjnych i wychowawczych.
Warunki korzystania z pomieszczeń oraz ponoszenia kosztów ich
utrzymania określa umowa zawarta pomiędzy podmiotem, w którym zorganizowana jest szkoła, a organem prowadzącym szkołę.”.

art. 136. więcej Art. 136. W ustawie z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2011 r. Nr 43,
poz. 226) w art. 16b w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) świadczeń zdrowotnych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej
udzielanych wyłącznie na podstawie skierowania lekarza;”.

art. 137. więcej Art. 137. W ustawie z dnia 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 73, poz. 323, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 11 otrzymuje brzmienie:
„Art.11. Kościelne wydawnictwa, zakłady charytatywno-opiekuńcze, opiekuńczo-wychowawcze, szkoły, placówki oświatowo-wychowawcze, a
także zakłady gospodarcze nieposiadające osobowości prawnej działają w ramach tych kościelnych osób prawnych, które je powołały. W
ramach tych kościelnych osób prawnych wykonywana może być także
działalność lecznicza w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej.”;
2) w art. 18 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Uczącym się w szkołach prowadzonych przez kościelne osoby prawne przysługują świadczenia zdrowotne i ulgi w opłatach za przejazdy środkami publicznego transportu zbiorowego na równi z uczniami szkół publicznych.”;
3) w art. 22 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Prawo wykonywania praktyk religijnych i korzystania z opieki duszpasterskiej zapewnia się osobom przebywającym w podmiotach leczniczych wykonujących stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w rozumieniu
przepisów o działalności leczniczej oraz zamkniętych zakładach pomocy
społecznej.”;
4) art. 25 otrzymuje brzmienie:
„Art.25. Kościół i jego osoby prawne prowadzą własną działalność charytatywno-opiekuńczą, w szczególności mogą prowadzić wyznaniowe zakłady opiekuńczo-wychowawcze i charytatywno-opiekuńcze. Kościół i jego osoby prawne mogą wykonywać działalność leczniczą w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej.”.

art. 138. więcej Art. 138. W ustawie z dnia 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 73, poz. 324, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 10 otrzymuje brzmienie:
„Art.10. Kościół i jego osoby prawne mogą prowadzić działalność charytatywno-opiekuńczą, w szczególności placówki opiekuńczo-wychowawcze,
oraz wykonywać działalność leczniczą w rozumieniu przepisów o
działalności leczniczej.”;
2) w art. 12 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Osoby przebywające w placówkach opiekuńczo-wychowawczych
oraz w podmiotach leczniczych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej mają prawo do praktyk religijnych i opieki duszpasterskiej.”.

art. 139. więcej Art. 139. W ustawie z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. Nr
111, poz. 535, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 w pkt 2 lit. d otrzymuje brzmienie:
„d) innego przedsiębiorstwa podmiotu leczniczego w rozumieniu przepisów o
działalności leczniczej, sprawującego całodobową opiekę psychiatryczną
lub odwykową,”;
2) w art. 4 w ust. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) rozwijanie działalności zapobiegawczej w zakresie ochrony zdrowia psychicznego przez podmioty lecznicze,”;
3) w art. 6 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Samorząd województwa zgodnie z potrzebami wynikającymi w szczególności z liczby i struktury społecznej ludności województwa tworzy i prowadzi
podmioty lecznicze udzielające świadczenia zdrowotne w zakresie psychiatrycznej opieki zdrowotnej.”;
4) w art. 7 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Dla dzieci i młodzieży upośledzonych umysłowo bez względu na stopień
upośledzenia organizuje się naukę i zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze, w
szczególności w przedszkolach, szkołach, placówkach opiekuńczo-wychowawczych, ośrodkach rehabilitacyjno-wychowawczych, w domach
pomocy społecznej i podmiotach leczniczych, a także w domu rodzinnym.”;
5) w art. 8 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Jednostki organizacyjne i inne podmioty działające na podstawie ustawy o
pomocy społecznej, zwane dalej „organami do spraw pomocy społecznej”,
w porozumieniu z podmiotami leczniczymi udzielającymi świadczenia
zdrowotne w zakresie psychiatrycznej opieki zdrowotnej organizują na obszarze swojego działania oparcie społeczne dla osób, które z powodu choroby psychicznej lub upośledzenia umysłowego mają poważne trudności w
życiu codziennym, zwłaszcza w kształtowaniu swoich stosunków z otoczeniem, w zakresie edukacji, zatrudnienia oraz w sprawach bytowych.”;
6) w art. 10b:
a) w ust. 4 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) występowania z wnioskiem do personelu podmiotu leczniczego w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, w szczególności do lekarza prowadzącego, ordynatora oddziału psychiatrycznego (lekarza kierującego oddziałem) lub kierownika podmiotu leczniczego, oraz do
podmiotu tworzącego w rozumieniu tej ustawy, o podjęcie działań
zmierzających do usunięcia przyczyny skargi lub zaistniałych naruszeń,”,
b) w ust. 5 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Kierownik zapewnia Rzecznikowi Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego warunki do wykonywania jego zadań, w szczególności:”;
7) w art. 10c w ust. 2:
a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) właścicielem podmiotu wykonującego działalność leczniczą
będącym świadczeniodawcą, o którym mowa w art. 5 pkt 41 lit.
a ustawy o świadczeniach, jego pracownikiem lub osobą współpracującą ze świadczeniodawcą,”,
b) pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) właścicielem akcji albo udziałów w spółce prowadzącej aptekę
lub hurtownię farmaceutyczną albo wytwarzającej produkty
lecznicze lub wyroby medyczne,”;
8) art. 11 otrzymuje brzmienie:
„Art. 11. 1. Orzeczenie o stanie zdrowia osoby z zaburzeniami psychicznymi,
opinię lub skierowanie do innego lekarza lub psychologa albo
podmiotu leczniczego lekarz może wydać wyłącznie na podstawie
uprzedniego osobistego zbadania tej osoby. Skierowanie do szpitala psychiatrycznego wydawane jest w dniu badania, a jego ważność
wygasa po upływie 14 dni.
2. Wskazany w ust. 1 okres ważności skierowania ulega przedłużeniu
o czas oczekiwania na przyjęcie do szpitala psychiatrycznego pod
warunkiem wpisania na listę oczekujących na udzielenie świadczenia, o której mowa w art. 20 ustawy o świadczeniach, w terminie
14 dni od dnia wystawienia skierowania.”;
9) art. 16 otrzymuje brzmienie:
„Art.16. W razie stwierdzenia, że dobro osoby chorej psychicznie lub upośledzonej umysłowo wymaga jej ubezwłasnowolnienia, kierownik podmiotu leczniczego udzielającego świadczenia zdrowotnego w zakresie
psychiatrycznej opieki zdrowotnej zawiadamia o tym prokuratora.”;
10) art. 17 otrzymuje brzmienie:
„Art.17. W razie stwierdzenia, że przedstawiciel ustawowy osoby chorej psychicznie lub upośledzonej umysłowo nie wykonuje należycie swoich
obowiązków wobec tej osoby, kierownik podmiotu leczniczego udzielającego świadczenia zdrowotnego w zakresie psychiatrycznej opieki
zdrowotnej zawiadamia o tym sąd opiekuńczy miejsca zamieszkania tej osoby.”;
11) art. 18 otrzymuje brzmienie:
„Art. 18. 1. Przymus bezpośredni wobec osób z zaburzeniami psychicznymi,
przy wykonywaniu czynności przewidzianych w niniejszej ustawie,
można stosować tylko wtedy, gdy przepis niniejszej ustawy do tego
upoważnia albo osoby te:
1) dopuszczają się zamachu przeciwko:
a) życiu lub zdrowiu własnemu lub innej osoby lub
b) bezpieczeństwu powszechnemu, lub
2) w sposób gwałtowny niszczą lub uszkadzają przedmioty znajdujące się w ich otoczeniu, lub
3) poważnie zakłócają lub uniemożliwiają funkcjonowanie podmiotu leczniczego udzielającego świadczenia zdrowotnego w
zakresie psychiatrycznej opieki zdrowotnej lub jednostki organizacyjnej pomocy społecznej.
2. O zastosowaniu przymusu bezpośredniego decyduje lekarz, który
określa rodzaj zastosowanego środka przymusu oraz osobiście nadzoruje jego wykonanie. W szpitalach psychiatrycznych, jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej oraz w trakcie wykonywania czynności, o których mowa w art. 21 ust. 3 oraz art. 46a ust.
3, jeżeli nie jest możliwe uzyskanie natychmiastowej decyzji lekarza, o zastosowaniu przymusu bezpośredniego decyduje i nadzoruje
osobiście jego wykonanie pielęgniarka, która jest obowiązana niezwłocznie zawiadomić o tym lekarza. Każdy przypadek zastosowania przymusu bezpośredniego i uprzedzenia o możliwości jego
zastosowania odnotowuje się w dokumentacji medycznej.
3. W jednostce organizacyjnej pomocy społecznej, która nie zatrudnia
lekarza, informację, o której mowa w ust. 2, pielęgniarka przekazuje kierownikowi jednostki, który niezwłocznie informuje o tym
upoważnionego przez marszałka województwa lekarza specjalistę
w dziedzinie psychiatrii.
4. W szpitalu psychiatrycznym lekarz, o którym mowa w ust. 2, niezwłocznie zatwierdza zastosowanie przymusu bezpośredniego zleconego przez pielęgniarkę lub nakazuje zaprzestanie jego stosowania.
5. Jeżeli nie jest możliwe uzyskanie natychmiastowej decyzji osoby, o
której mowa w ust. 2, o zastosowaniu przymusu bezpośredniego w
trakcie wykonywania czynności, o których mowa w art. 21 ust. 3
oraz art. 46a ust. 3, lub wobec osoby, o której mowa w ust. 1, której
pomocy udziela zespół ratownictwa medycznego, decyduje i nadzoruje osobiście kierujący akcją prowadzenia medycznych czynności ratunkowych, który jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić
o tym dyspozytora medycznego. Każdy przypadek zastosowania
przymusu bezpośredniego i uprzedzenia o możliwości jego zastosowania odnotowuje się w dokumentacji medycznej.
6. Zastosowanie przymusu bezpośredniego wobec osoby, o której
mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, polega na przytrzymaniu, przymusowym
podaniu leków, unieruchomieniu lub izolacji, a wobec osoby, o
której mowa w ust. 1 pkt 3 – na przytrzymaniu lub przymusowym podaniu leku.
7. W sytuacji, o której mowa w ust. 5, zastosowanie przymusu bezpośredniego polega na przytrzymaniu lub unieruchomieniu. Przymus
bezpośredni stosuje się nie dłużej niż przez czas niezbędny do uzyskania pomocy lekarskiej, a w przypadku gdy jej uzyskanie jest
utrudnione, na czas niezbędny do przewiezienia osoby do podmiotu
leczniczego udzielającego świadczenia zdrowotne w zakresie psychiatrycznej opieki zdrowotnej lub szpitala wskazanego przez dyspozytora medycznego. Przewiezienie osoby z zastosowaniem
przymusu bezpośredniego następuje w obecności zespołu ratownictwa medycznego.
8. Przed zastosowaniem przymusu bezpośredniego uprzedza się o tym
osobę, wobec której środek ten ma być podjęty. Przy wyborze
środka przymusu należy wybierać środek możliwie dla tej osoby
najmniej uciążliwy, a przy stosowaniu przymusu należy zachować
szczególną ostrożność i dbałość o dobro tej osoby.
9. W przypadkach określonych w ust. 1 jednostki systemu Państwowe
Ratownictwo Medyczne, Policja oraz Państwowa Straż Pożarna są
obowiązane do udzielania lekarzowi, pielęgniarce lub kierującemu
akcją prowadzenia medycznych czynności ratunkowych pomocy na ich żądanie.
10. Zasadność zastosowania przymusu bezpośredniego:
1) przez lekarza podmiotu leczniczego, w tym lekarza, który zatwierdził stosowanie środka przymusu bezpośredniego zleconego przez inną osobę – ocenia, w terminie 3 dni, kierownik tego
podmiotu, jeżeli jest lekarzem, lub lekarz przez niego upoważniony,
2) przez innego lekarza, pielęgniarkę jednostki organizacyjnej pomocy społecznej lub kierującego akcją prowadzenia medycznych czynności ratunkowych – ocenia, w terminie 3 dni, upoważniony przez marszałka województwa lekarz specjalista w
dziedzinie psychiatrii.
11. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z Ministrem
Sprawiedliwości oraz ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, sposób:
1) stosowania przymusu bezpośredniego,
2) dokumentowania zastosowania przymusu bezpośredniego,
3) dokonywania oceny zasadności zastosowania przymusu bezpośredniego
– uwzględniając potrzebę ochrony praw i godności osoby, wobec
której jest stosowany przymus bezpośredni.”;
12) art. 19 otrzymuje brzmienie:
„Art.19. Przewidziane w innych ustawach badanie stanu psychicznego osoby,
przeprowadzane na żądanie sądu, prokuratora lub innego uprawnionego organu, powinno się odbywać w podmiotach leczniczych udzielających świadczeń zdrowotnych w zakresie psychiatrycznej opieki
zdrowotnej. W razie potrzeby badanie to może być przeprowadzone w
rodzinnych ośrodkach diagnostyczno-konsultacyjnych, a wyjątkowo
także w miejscu zamieszkania osoby badanej.”.

art. 140. więcej Art. 140. W ustawie z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 97, poz. 479, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 14 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Uczącym się w szkołach wymienionych w ust. 1 i 2 przysługują
świadczenia opieki zdrowotnej finansowane ze środków publicznych oraz ulgi w opłatach za przejazdy środkami publicznego
transportu zbiorowego na równi z uczniami szkół publicznych.”;
2) w art. 16:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Studentom szkół, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 15 ust. 2, przysługują świadczenia opieki zdrowotnej finansowane ze środków
publicznych oraz ulgi w opłatach za przejazdy środkami publicznego transportu zbiorowego na równi ze studentami uczelni publicznych.”,
b) w ust. 3:
– wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Osobom pozostającym w stosunku pracy w szkołach, o których
mowa w ust. 1 oraz w art. 15 ust. 2, przysługują na równi z odpowiednimi pracownikami uczelni publicznych świadczenia:”,
– pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) opieki zdrowotnej finansowane ze środków publicznych,”;
3) w art. 20:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Prawo wykonywania praktyk religijnych i korzystania z opieki duszpasterskiej zapewnia się też osobom przebywającym w podmiotach
leczniczych wykonujących działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej oraz domach pomocy społecznej, a
także osobom tymczasowo aresztowanym, skazanym oraz nieletnim przebywającym w zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich.”,
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Do wyznaczania kapelanów w podmiotach, domach i zakładach prowadzonych przez administrację rządową lub samorządową, w celu
zaspokajania potrzeb określonych w ust. 1, jest uprawniony
zwierzchnik Kościoła.”;
4) w art. 22 w ust. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) odpłatności za usługi świadczone przez kościelne zakłady charytatywno-opiekuńcze, w tym z wykonywanej działalności leczniczej w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej,”.

art. 141. więcej Art. 141. W ustawie z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Chrześcijan
Baptystów w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 97, poz. 480, z późn. zm.)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 13 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Uczącym się w szkołach wymienionych w ust. 1 i 2 przysługują
świadczenia opieki zdrowotnej finansowane ze środków publicznych oraz ulgi w opłatach za przejazdy środkami publicznego
transportu zbiorowego na równi z uczniami szkół publicznych.”;
2) w art. 15:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Studentom szkół, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 14 ust. 2, przysługują świadczenia opieki zdrowotnej finansowane ze środków
publicznych oraz ulgi w opłatach za przejazdy środkami publicznego transportu zbiorowego na równi ze studentami uczelni publicznych.”,
b) w ust. 3:
– wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Osobom pozostającym w stosunku pracy w szkołach, o których
mowa w ust. 1 oraz w art. 14 ust. 2, przysługują na równi z odpowiednimi pracownikami uczelni publicznych świadczenia:”,
– pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) opieki zdrowotnej finansowane ze środków publicznych,”;
3) art. 19 otrzymuje brzmienie:
„Art. 19. 1. Osobom przebywającym w podmiotach leczniczych wykonujących
działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej oraz zamkniętych zakładach pomocy społecznej zapewnia się
prawo wykonywania praktyk religijnych i korzystania z posług religijnych.
2. W celu realizacji uprawnień, o których mowa w ust. 1, kierownicy
właściwych podmiotów i zakładów zapewniają duchownym swobodny dostęp do tych osób.
3. W celu umożliwienia udziału chorych i podopiecznych w nabożeństwach lub zbiorowych posługach religijnych kierownicy właściwych podmiotów i zakładów, prowadzonych przez administrację
rządową lub samorządową, udostępniają odpowiednie pomieszczenia.”;
4) w art. 23 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) wykonywanie działalności leczniczej w rozumieniu przepisów
o działalności leczniczej oraz prowadzenie aptek,”.

art. 142. więcej Art. 142. W ustawie z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów
Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 97, poz. 481, z późn. zm.)
wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 7 otrzymuje brzmienie:
„Art.7. Kościelne wydawnictwa, zakłady charytatywno-opiekuńcze, szkoły,
placówki oświatowo-wychowawcze, a także zakłady gospodarcze nieposiadające osobowości prawnej, działają w ramach tych kościelnych osób prawnych, które je powołały. W ramach tych kościelnych
osób prawnych wykonywana może być także działalność lecznicza w
rozumieniu przepisów o działalności leczniczej.”;
2) w art. 13 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Uczącym się w szkołach wymienionych w ust. 1 i 2 przysługują
świadczenia opieki zdrowotnej finansowane ze środków publicznych oraz ulgi w opłatach za przejazdy środkami publicznego
transportu zbiorowego na równi z uczniami szkół publicznych.”;
3) w art. 15:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Studentom szkół, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 14 ust. 2, przysługują świadczenia opieki zdrowotnej finansowane ze środków
publicznych oraz ulgi w opłatach za przejazdy środkami publicznego transportu zbiorowego na równi ze studentami uczelni publicznych.”,
b) w ust. 3:
– wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Osobom pozostającym w stosunku pracy w szkołach, o których
mowa w ust. 1 oraz w art. 14 ust. 2, przysługują na równi z odpowiednimi pracownikami uczelni publicznych świadczenia:”,
– pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) opieki zdrowotnej finansowane ze środków publicznych,”;
4) w art. 21 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) wykonywanie działalności leczniczej w rozumieniu przepisów
o działalności leczniczej, prowadzenie aptek, ośrodków zdrowego życia, oświaty zdrowotnej i ekologicznej oraz przeciwdziałania patologiom społecznym,”.

art. 143. więcej Art. 143. W ustawie z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Polskokatolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 97, poz. 482, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 11 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Uczącym się w szkołach wymienionych w ust. 1 i 2 przysługują
świadczenia opieki zdrowotnej finansowane ze środków publicznych oraz ulgi w opłatach za przejazdy środkami publicznego
transportu zbiorowego na równi z uczniami szkół publicznych.”;
2) w art. 13:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Studentom szkół, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 12 ust. 2, przysługują świadczenia opieki zdrowotnej finansowane ze środków
publicznych oraz ulgi w opłatach za przejazdy środkami publicznego transportu zbiorowego na równi ze studentami uczelni publicznych.”,
b) w ust. 3:
– wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Osobom pozostającym w stosunku pracy w szkołach, o których
mowa w ust. 1 oraz w art. 12 ust. 2, przysługują na równi z odpowiednimi pracownikami uczelni publicznych świadczenia:”,
– pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) opieki zdrowotnej finansowane ze środków publicznych,”;
3) art. 17 otrzymuje brzmienie:
„Art. 17. 1. Prawo wykonywania praktyk religijnych i korzystania z opieki
duszpasterskiej zapewnia się też osobom przebywającym w podmiotach leczniczych wykonujących działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w rozumieniu
przepisów o działalności leczniczej oraz w domach pomocy społecznej, a także osobom tymczasowo aresztowanym, skazanym
oraz nieletnim przebywającym w zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich.
2. Nabożeństwa dla osób, o których mowa w ust. 1, odbywają się w
kaplicach lub innych pomieszczeniach udostępnianych na ten cel
przez właściwych kierowników podmiotów i zakładów prowadzonych przez państwo lub samorząd terytorialny.
3. Do wyznaczania kapelanów w podmiotach i zakładach prowadzonych przez państwo lub samorząd terytorialny, w celu zaspokajania
potrzeb określonych w ust. 1, jest uprawniona Rada Synodalna.”.

art. 144. więcej Art. 144. W ustawie z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681, z późn. zm.) w art. 12 ust.
3a otrzymuje brzmienie:
„3a. Sądy rejestrowe są obowiązane, w terminie 14 dni od dnia wykreślenia podmiotu z rejestru przedsiębiorców lub rejestru stowarzyszeń,
innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, do przekazania informacji o wykreśleniu naczelnikowi urzędu skarbowego
właściwemu ze względu na ostatni adres siedziby podmiotu.”.

art. 145. więcej Art. 145. W ustawie z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych (Dz. U. z 1996 r. Nr 10, poz. 55, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 5 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) na terenie przedsiębiorstw podmiotów leczniczych i w pomieszczeniach innych obiektów, w których są udzielane świadczenia zdrowotne,”,
2) w art. 6 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Zabrania się sprzedaży wyrobów tytoniowych na terenie podmiotów
wykonujących działalność leczniczą w rozumieniu przepisów o
działalności leczniczej, szkół i placówek oświatowo-wychowawczych oraz obiektów sportowo-rekreacyjnych.”;
3) w art. 8 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) w telewizji, radiu, kinach, podmiotach leczniczych, szkołach i placówkach oświatowo-wychowawczych, w prasie dziecięcej i młodzieżowej,
na terenie obiektów sportowo-rekreacyjnych oraz w innych miejscach publicznych,”;
4) art. 11 otrzymuje brzmienie:
„Art.11. Leczenie uzależnienia od używania tytoniu jest finansowane na zasadach określonych w przepisach o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.”.

art. 146. więcej Art. 146. W ustawie z dnia 30 maja 1996 r. o uposażeniu byłego Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej (Dz. U. Nr 75, poz. 356 oraz z 1998 r. Nr 160, poz. 1065) art. 6 otrzymuje brzmienie:
„Art. 6. Byłemu Prezydentowi oraz członkom jego rodziny przysługują świadczenia zdrowotne na zasadach określonych dla pracowników i członków ich rodzin oraz dożywotnio na warunkach określonych dla osób
zajmujących kierownicze stanowiska państwowe i członków ich rodzin.”.

art. 147. więcej Art. 147. W ustawie z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2009 r.
Nr 151, poz. 1217 i Nr 219, poz. 1706 oraz z 2010 r. Nr 238, poz. 1578) wprowadza
się następujące zmiany:
1) uchyla się art. 24a–25b oraz 25d–27;
2) w art. 27a ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Wykonywanie działalności leczniczej w rozumieniu przepisów o
działalności leczniczej jako grupowej praktyki pielęgniarek, położnych nie może następować w podmiocie leczniczym na podstawie
umowy cywilnoprawnej o udzielanie świadczeń zdrowotnych.”;
3) uchyla się art. 27b–30a;
4) po art. 30a dodaje się art. 30b w brzmieniu:
„Art. 30b. 1. Okręgowa izba pielęgniarek i położnych jest uprawniona do wizytacji w celu oceny wykonywania zawodu przez pielęgniarkę lub
położną w ramach praktyki zawodowej wpisanej do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej.
2. Wizytacja jest przeprowadzana przez pielęgniarki lub położne upoważnione przez okręgową radę pielęgniarek i położnych.
3. Osoby, o których mowa w ust. 2, wykonując czynności wizytacyjne, za okazaniem upoważnienia, mają prawo:
1) żądania informacji i dokumentacji;
2) wstępu do pomieszczeń podmiotu wykonującego działalność leczniczą;
3) udziału w czynnościach związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych;
4) wglądu do dokumentacji medycznej;
5) żądania ustnych i pisemnych wyjaśnień.
4. Po przeprowadzeniu czynności wizytacyjnych sporządza się wystąpienie powizytacyjne, które zawiera:
1) imię i nazwisko oraz adres miejsca zamieszkania albo nazwę albo firmę oraz adres siedziby;
2) miejsce udzielania świadczeń zdrowotnych;
3) datę rozpoczęcia i zakończenia czynności wizytacyjnych;
4) imiona i nazwiska osób wykonujących czynności wizytacyjne;
5) opis stanu faktycznego;
6) opis ewentualnych nieprawidłowości;
7) wnioski osób wykonujących czynności wizytacyjne;
8) datę i miejsce sporządzenia wystąpienia powizytacyjnego.
5. Jeżeli w wystąpieniu powizytacyjnym stwierdzono postępowanie
sprzeczne z zasadami etyki zawodowej lub zawinione naruszenie
przepisów dotyczących wykonywania zawodu pielęgniarki i położnej, okręgowa rada pielęgniarek i położnych powiadamia okręgowego rzecznika odpowiedzialności zawodowej.
6. W przypadku stwierdzenia w trakcie wizytacji, że pielęgniarka lub
położna wykonująca zawód w ramach praktyki zawodowej wpisanej do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą w
rozumieniu przepisów o działalności leczniczej rażąco narusza warunki wykonywania działalności objętej wpisem, okręgowa rada
pielęgniarek i położnych wykreśla tę praktykę z rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą.”.

art. 148. więcej Art. 148. W ustawie z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z
2008 r. Nr 136, poz. 857, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 9 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) został zaproszony przez lekarza wykonującego zawód w podmiocie leczniczym w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, każdorazowo po uzyskaniu zgody kierownika tego podmiotu i właściwej okręgowej rady lekarskiej, lub”;
2) w art. 15:
a) w ust. 5 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) wymagania oraz warunki, jakim powinny odpowiadać podmioty lecznicze oraz indywidualne praktyki lekarskie i indywidualne specjalistyczne praktyki lekarskie, w których odbywane są
staże podyplomowe, oraz sposób dokonywania oceny realizacji
programu stażu przez te podmioty;”,
b) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Marszałek województwa w porozumieniu z właściwą okręgową
radą lekarską ustala listę podmiotów uprawnionych do prowadzenia staży podyplomowych.”,
c) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
„7. Minister Obrony Narodowej, po zasięgnięciu opinii Wojskowej
Rady Lekarskiej, ustala listę podległych sobie podmiotów leczniczych uprawnionych do prowadzenia staży podyplomowych lekarzy, lekarzy dentystów powołanych do zawodowej służby wojskowej oraz zapewnia środki finansowe niezbędne do odbycia tych staży.”;
3) w art. 16 w ust. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) tryb uzyskiwania tytułu specjalisty przez lekarza i lekarza dentystę będącego żołnierzem w czynnej służbie wojskowej, lekarza i lekarza dentystę pełniącego służbę lub zatrudnionego odpowiednio w podmiocie leczniczym, w stosunku do którego
Minister Obrony Narodowej albo minister właściwy do spraw
wewnętrznych pełnią funkcję podmiotu tworzącego w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej,”;
4) w art. 38 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. W przypadku odstąpienia od leczenia, lekarz ma obowiązek dostatecznie wcześnie uprzedzić o tym pacjenta lub jego przedstawiciela
ustawowego bądź opiekuna faktycznego i wskazać realne możliwości uzyskania tego świadczenia u innego lekarza lub w podmiocie leczniczym.”;
5) w art. 39 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
„Lekarz może powstrzymać się od wykonania świadczeń zdrowotnych niezgodnych z jego sumieniem, z zastrzeżeniem art. 30, z tym że ma obowiązek wskazać realne możliwości uzyskania tego świadczenia u innego lekarza lub w podmiocie leczniczym oraz uzasadnić i odnotować ten fakt w dokumentacji medycznej.”;
6) uchyla się art. 48a i 48b;
7) uchyla się art. 49a i art. 50;
8) art. 50a otrzymuje brzmienie:
„Art. 50a. Grupowa praktyka lekarska nie może być wykonywana w podmiocie leczniczym na podstawie umowy cywilnoprawnej o udzielanie świadczeń zdrowotnych.”;
9) uchyla się art. 50b;
10) uchyla się art. 51–52a;
11) po art. 52a dodaje się art. 52b w brzmieniu:
„Art. 52b. 1. Okręgowa izba lekarska jest uprawniona do wizytacji w celu oceny wykonywania zawodu przez lekarzy wykonujących zawód w ramach praktyki zawodowej wpisanej do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej.
2. Wizytacja jest przeprowadzana przez lekarzy upoważnionych przez okręgową radę lekarską.
3. Osoby, o których mowa w ust. 2, wykonując czynności wizytacyjne, za okazaniem upoważnienia, mają prawo:
1) żądania informacji i dokumentacji;
2) wstępu do pomieszczeń podmiotu wykonującego działalność leczniczą;
3) udziału w czynnościach związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych;
4) wglądu do dokumentacji medycznej;
5) żądania ustnych i pisemnych wyjaśnień.
4. Po przeprowadzeniu czynności wizytacyjnych sporządza się wystąpienie powizytacyjne, które zawiera:
1) imię i nazwisko oraz adres miejsca zamieszkania albo nazwę albo firmę oraz adres siedziby;
2) miejsce udzielania świadczeń zdrowotnych;
3) datę rozpoczęcia i zakończenia czynności wizytacyjnych;
4) imiona i nazwiska osób wykonujących czynności wizytacyjne;
5) opis stanu faktycznego;
6) opis ewentualnych nieprawidłowości;
7) wnioski osób wykonujących czynności wizytacyjne;
8) datę i miejsce sporządzenia wystąpienia powizytacyjnego.
5. Jeżeli w wystąpieniu powizytacyjnym stwierdzono postępowanie
sprzeczne z zasadami etyki lekarskiej lub przepisami związanymi z
wykonywaniem zawodu lekarza, okręgowa rada lekarska powiadamia okręgowego rzecznika odpowiedzialności zawodowej.
6. W przypadku stwierdzenia w trakcie wizytacji, że lekarz wykonujący zawód w ramach praktyki zawodowej wpisanej do rejestru
podmiotów wykonujących działalność leczniczą w rozumieniu
przepisów o działalności leczniczej rażąco narusza warunki wykonywania działalności objętej wpisem, okręgowa rada lekarska wykreśla tę praktykę z rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą.”;
12) art. 53 otrzymuje brzmienie:
„Art. 53. 1. Lekarz wykonujący indywidualną praktykę lekarską, indywidualną
specjalistyczną praktykę lekarską, indywidualną praktykę lekarską
lub indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską w miejscu wezwania może zatrudniać osoby niebędące lekarzami do wykonywania czynności pomocniczych (współpracy).
2. Lekarz, lekarz dentysta wykonujący indywidualną praktykę lekarską lub indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską lub grupową praktykę lekarską lub grupową specjalistyczną praktykę lekarską, prowadzący odpowiednio staż podyplomowy, szkolenie
specjalizacyjne lub szkolenia w celu uzyskania umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny lub udzielania określonego świadczenia zdrowotnego, może zatrudniać lekarza, lekarza
dentystę w celu odbywania przez niego stażu podyplomowego,
szkolenia specjalizacyjnego lub szkolenia w celu uzyskania umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny lub udzielania
określonego świadczenia zdrowotnego.
3. Lekarz, lekarz dentysta, o którym mowa w ust. 2, jest obowiązany
do poinformowania organu prowadzącego rejestr o zatrudnieniu lekarza, lekarza dentysty.
4. Przepisów ust. 1–3 nie stosuje się do indywidualnej praktyki lekarskiej i indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej wykonywanej wyłącznie w miejscu wezwania lub wyłącznie w przedsiębiorstwie podmiotu leczniczego.”;
13) uchyla się art. 54–56.

art. 149. więcej Art. 149. W ustawie z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego
Mariawitów w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 41, poz. 252, z późn. zm.)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 11 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Uczącym się w szkołach wymienionych w ust. 1 i 2 przysługują
świadczenia opieki zdrowotnej finansowane ze środków publicznych oraz ulgi w opłatach za przejazdy środkami publicznego
transportu zbiorowego na równi z uczniami szkół publicznych.”;
2) w art. 15:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Wiernym przebywającym w podmiotach leczniczych wykonujących
działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, w zakładach wychowawczo-opiekuńczych, poprawczych i
karnych oraz osobom tymczasowo aresztowanym zapewnia się
prawo do wykonywania praktyk religijnych oraz korzystania z posług religijnych.”,
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. W celu realizacji uprawnień, o których mowa w ust. 1 i 2, kierownicy
właściwych podmiotów i zakładów zapewniają duchownym swobodny dostęp do tych osób.”.

art. 150. więcej Art. 150. W ustawie z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 41, poz. 253, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 11 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Uczącym się w szkołach wymienionych w ust. 1 i 2 przysługują
świadczenia opieki zdrowotnej finansowane ze środków publicznych oraz ulgi w opłatach za przejazdy środkami publicznego
transportu zbiorowego na równi z uczniami szkół publicznych.”;
2) w art. 16:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Wiernym przebywającym w podmiotach leczniczych wykonujących
działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, w zakładach wychowawczo–opiekuńczych, poprawczych i
karnych oraz osobom tymczasowo aresztowanym zapewnia się
prawo do wykonywania praktyk religijnych oraz korzystania z posług religijnych.”,
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. W celu realizacji uprawnień, o których mowa w ust. 1 i 2, kierownicy
właściwych podmiotów i zakładów zapewniają duchownym swobodny dostęp do tych osób.”.

art. 151. więcej Art. 151. W ustawie z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do Kościoła Zielonoświątkowego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 41, poz. 254, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 14 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Uczącym się w szkołach wymienionych w ust. 1 i 2 przysługują
świadczenia opieki zdrowotnej finansowane ze środków publicznych oraz ulgi w opłatach za przejazdy środkami publicznego
transportu zbiorowego na równi z uczniami szkół publicznych.”;
2) w art. 19:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Wiernym przebywającym w podmiotach leczniczych wykonujących
działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, w zakładach wychowawczo–opiekuńczych, poprawczych i
karnych oraz osobom tymczasowo aresztowanym zapewnia się
prawo do wykonywania praktyk religijnych oraz korzystania z posług religijnych.”,
b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania, minister właściwy do spraw zdrowia, minister właściwy do spraw zabezpieczenia
społecznego i Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Kościoła, określą, w drodze rozporządzenia, sposób
organizowania nauczania kościelnego, nabożeństw i wykonywania
innych praktyk religijnych właściwych dla wyznania zielonoświątkowego dzieciom i młodzieży przebywającym w zakładach opiekuńczych i wychowawczych, w podmiotach leczniczych wykonujących działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe
świadczenia zdrowotne oraz korzystającym ze zorganizowanego
odpoczynku, uwzględniając zapewnienie dostępu wiernych do wykonywania praktyk religijnych oraz korzystania z posług religijnych.”.

art. 152. więcej Art. 152. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89,
poz. 555, z późn. zm.) w art. 618 w § 1 pkt 9a otrzymuje brzmienie:
„9a) kosztów obserwacji psychiatrycznej oskarżonego, z wyłączeniem należności biegłych psychiatrów,”.

art. 153. więcej Art. 153. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90,
poz. 557, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 56 § 3 otrzymuje brzmienie:
„§3. Praca, o której mowa w § 2, może być także wykonywana na rzecz
instytucji lub organizacji reprezentujących społeczność lokalną
oraz w placówkach oświatowo-wychowawczych, młodzieżowych
ośrodkach wychowawczych, młodzieżowych ośrodkach socjoterapii, podmiotach leczniczych w rozumieniu przepisów o działalności
leczniczej, jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej, fundacjach, stowarzyszeniach i innych instytucjach lub organizacjach
użyteczności publicznej, niosących pomoc charytatywną, za ich zgodą.”;
2) w art. 113a § 6 otrzymuje brzmienie:
„§6. Artykuły żywnościowe, uznane przez lekarza lub inną upoważnioną
osobę wykonującą zawód medyczny w podmiocie leczniczym dla osób pozbawionych wolności, za nienadające się do spożycia, podlegają zniszczeniu w obecności skazanego.”;
3) w art. 115:
a) § 4 otrzymuje brzmienie:
„§4. Świadczenia zdrowotne udzielane są skazanemu przede wszystkim
przez podmioty lecznicze dla osób pozbawionych wolności.”,
b) w § 5 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Podmioty lecznicze inne niż podmioty, o których mowa w § 4, współdziałają z tymi podmiotami, w zapewnieniu skazanym świadczeń zdrowotnych,
gdy konieczne jest w szczególności:”,
c) § 6 i 7 otrzymują brzmienie:
„§6. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, dyrektor zakładu karnego, po zasięgnięciu opinii lekarza zakładu karnego, może zezwolić
skazanemu, na jego koszt, na leczenie przez wybranego przez niego innego lekarza, podmiotu innego niż określony w § 4, oraz na
korzystanie z dodatkowych leków i innych wyrobów medycznych.
§7. Skazanemu odbywającemu karę pozbawienia wolności w zakładzie
karnym typu zamkniętego świadczenia zdrowotne są udzielane w
obecności funkcjonariusza niewykonującego zawodu medycznego;
na wniosek funkcjonariusza lub pracownika podmiotu leczniczego
dla osób pozbawionych wolności, świadczenia zdrowotne mogą
być udzielane skazanemu bez obecności funkcjonariusza niewykonującego zawodu medycznego.”,
d) § 9 i 10 otrzymują brzmienie:
„§9. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
warunki, zakres i tryb udzielania świadczeń zdrowotnych przez
podmioty lecznicze dla osób pozbawionych wolności, mając na
uwadze konieczność zapewnienia osobom pozbawionym wolności
świadczeń opieki zdrowotnej także przez inne podmioty wykonujące działalność leczniczą, jeżeli udzielenie takich świadczeń przez
podmioty lecznicze dla osób pozbawionych wolności nie jest możliwe, w szczególności z powodu braku wyposażenia zakładów karnych i aresztów śledczych w specjalistyczny sprzęt medyczny.
§10. Minister Sprawiedliwości oraz minister właściwy do spraw zdrowia,
określą, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki, zakres i
tryb współdziałania podmiotów leczniczych z podmiotami, o których mowa w § 4, w zapewnieniu świadczeń zdrowotnych osobom
pozbawionym wolności, gdy konieczne jest w szczególności natychmiastowe udzielenie świadczenia zdrowotnego ze względu na
zagrożenie życia lub zdrowia osoby pozbawionej wolności, przeprowadzenie specjalistycznego badania, leczenia lub rehabilitacji
osoby pozbawionej wolności, a także zapewnienie świadczenia
zdrowotnego osobie pozbawionej wolności korzystającej z przepustki lub czasowego zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego
lub aresztu śledczego.”;
4) w art. 115a § 1 otrzymuje brzmienie:
„§1. Osobie pozbawionej wolności, w razie choroby uniemożliwiającej
stawiennictwo w postępowaniu prowadzonym przez sąd lub organ prowadzący postępowanie karne, na podstawie Kodeksu postępowania karnego, w którym obecność osoby pozbawionej wolności była obowiązkowa lub gdy wnosiła ona o dopuszczenie do czynności, będąc uprawnioną do wzięcia w niej udziału lub przez sąd, na podstawie Kodeksu postępowania cywilnego, zaświadczenie
usprawiedliwiające niestawiennictwo wystawia lekarz podmiotu, o którym mowa w art. 115 § 4.”;
5) w art. 167a:
a) § 4 otrzymuje brzmienie:
„§4. Jeżeli osoba zwolniona z zakładu karnego wymaga leczenia szpitalnego, a jej stan zdrowia nie pozwala na przeniesienie do szpitala,
pozostaje ona na leczeniu w zakładzie karnym do czasu, gdy jej
stan zdrowia pozwoli na takie przeniesienie.”,
b) w § 6 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
„W wypadku, gdy działania administracji zakładu karnego okazały się
bezskuteczne, administracja zakładu karnego jest obowiązana udzielić
zwolnionemu pomocy w udaniu się do miejsca zameldowania lub miejsca przebywania bez zameldowania albo podmiotu leczniczego.”;
6) w art. 200 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§1. Środki zabezpieczające związane z umieszczeniem sprawcy w zakładzie zamkniętym, przewidziane w Kodeksie karnym, wykonuje
się w podmiotach leczniczych udzielających świadczeń zdrowotnych w zakresie opieki psychiatrycznej, zwanych dalej „zakładami
psychiatrycznymi”, i w podmiotach leczniczych udzielających
świadczeń zdrowotnych w zakresie leczenia uzależnień, zwanych
dalej „zakładami leczenia odwykowego”.”;
7) w art. 211 § 5 otrzymuje brzmienie:
„§5. Administracja aresztu śledczego jest obowiązana udzielić zwalnianemu pomocy w udaniu się do miejsca zameldowania lub miejsca
zamieszkania albo do podmiotu leczniczego.”.

art. 154. więcej Art. 154. W ustawie z dnia 27 czerwca 1997 r. o bibliotekach (Dz. U. Nr 85, poz. 539, z późn.
zm.) w art. 26 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. W celu zapewnienia obsługi bibliotecznej specjalnych grup użytkowników prowadzone są biblioteki w podmiotach leczniczych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, w domach pomocy
społecznej, w zakładach karnych, poprawczych i schroniskach dla
nieletnich, a także w jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej i Ministrowi Spraw Wewnętrznych i
Administracji.”.

art. 155. więcej Art. 155. W ustawie z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (Dz. U. z 2004 r. Nr
125, poz. 1317, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 w ust. 2 pkt 1otrzymuje brzmienie:
„1) podmioty wykonujące działalność leczniczą w celu sprawowania profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracującymi, z wyłączeniem pielęgniarek i położnych wykonujących zawód w formach określonych odrębnymi przepisami, zwane dalej „podstawowymi jednostkami służby medycyny pracy”;”;
2) w art. 4 uchyla się pkt 5;
3) w art. 10 w ust. 3 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) oznaczenie podmiotu tworzącego w rozumieniu przepisów o
działalności leczniczej i adres podmiotu leczniczego sprawującego profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracującymi, jeżeli
zgłoszenia dokonuje podstawowa jednostka służby medycyny
pracy niebędąca lekarzem wykonującym zawód w ramach działalności leczniczej jako indywidualną praktykę lekarską, indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską lub grupową praktykę lekarską;”;
4) w art. 14 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Podstawowa jednostka służby medycyny pracy może zlecić, na podstawie umowy, wykonywanie niektórych świadczeń, w szczególności badań diagnostycznych i specjalistycznych konsultacji lekarskich, podmiotom wykonującym działalność leczniczą uprawnionym do wykonywania tych świadczeń na podstawie odrębnych przepisów.”;
5) w art. 17 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) wykonywanie kontroli podstawowych jednostek służby medycyny pracy, w zakresie i w sposób określony w ustawie;”;
6) w art. 20 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Przepisy ust. 1 oraz art. 18 i 19 nie naruszają przepisów o kontroli wykonywanej na podstawie przepisów o działalności leczniczej oraz przepisów o wykonywaniu zawodu lekarza lub przepisów o wykonywaniu
zawodu pielęgniarki i położnej.”.

art. 156. więcej Art. 156. W ustawie z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102,
poz. 643, z późn. zm.) w art. 11 w ust. 3 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
„W przypadku trwałej niezdolności do pełnienia obowiązków ze względu na
stan zdrowia, Trybunał może zwrócić się do odpowiedniego podmiotu wykonującego działalność leczniczą o wyrażenie opinii o stanie zdrowia sędziego
Trybunału.”.

art. 157. więcej Art. 157. W ustawie z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z
2007 r. Nr 168, poz. 1186, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz samodzielnych publicznych zakładów
opieki zdrowotnej;”;
2) w art. 4 ust. 4a otrzymuje brzmienie:
„4a. Centralna Informacja bezpłatnie udostępnia, w ogólnodostępnych
sieciach informatycznych, podstawowe informacje o podmiotach
wpisanych do rejestru przedsiębiorców i do rejestru stowarzyszeń,
innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, w tym
również o organizacjach i podmiotach, które uzyskały status organizacji pożytku publicznego.”;
3) tytuł rozdziału 3 otrzymuje brzmienie:
„Rejestr stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych,
fundacji oraz samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej”;
4) w art. 49 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Stowarzyszenia, inne organizacje społeczne i zawodowe, fundacje
oraz samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej podlegają
obowiązkowi wpisu do rejestru stowarzyszeń, innych organizacji
społecznych i zawodowych, fundacji oraz samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, zgodnie z przepisami rozdziału
2, jeżeli przepisy poniższe nie stanowią inaczej.”;
5) art. 49a otrzymuje brzmienie:
„Art. 49a. 1. Do rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz samodzielnych publicznych zakładów opieki
zdrowotnej wpisuje się także organizacje pożytku publicznego, jeżeli nie mają, z innego tytułu, obowiązku dokonania wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego po spełnieniu wymagań, o których
mowa w art. 20 lub art. 21 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o
działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.
2. Z wpisem, o którym mowa w ust. 1, nie wiąże się nabycie osobowości prawnej przez taką organizację, a w dziale 1 rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji
oraz samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej
ujawnia się informację, że organizacja pożytku publicznego nie posiada osobowości prawnej.”;
6) art. 50 otrzymuje brzmienie:
„Art.50. Jeżeli podmiot wpisany do rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1,
podejmuje działalność gospodarczą, podlega obowiązkowi wpisu także do rejestru przedsiębiorców, z wyjątkiem samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej.”;
7) w art. 52 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Przy rejestracji stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji, samodzielnych publicznych zakładów opieki
zdrowotnej w dziale 1 wpisuje się organ sprawujący nadzór.”;
8) art. 53 otrzymuje brzmienie:
„Art. 53. Przy rejestracji samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej w dziale 1 wpisuje się oznaczenie podmiotu tworzącego, w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, a w dziale 2 – nazwisko i
imiona kierownika samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej i jego kwalifikacje oraz skład rady społecznej, jeżeli jest powołana.”;
9) art. 54 otrzymuje brzmienie:
„Art. 54. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób prowadzenia rejestru stowarzyszeń, innych organizacji
społecznych i zawodowych, fundacji, samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz szczegółową treść wpisów w tym rejestrze, kierując się potrzebą zapewnienia przejrzystości rejestru.”.

art. 158. więcej Art. 158. W ustawie z dnia 22 sierpnia 1997 r. o publicznej służbie krwi (Dz. U. Nr 106, poz.
681, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Organy państwowe i samorządowe, Polski Czerwony Krzyż, organizacje honorowych dawców krwi, podmioty lecznicze w rozumieniu
przepisów o działalności leczniczej, osoby wykonujące zawody
medyczne oraz środki masowego przekazu powinny popierać działania publicznej służby krwi w zakresie propagowania, rozwijania
dobrowolnego i bezpłatnego oddawania krwi i stwarzania sprzyjających temu warunków.”;
2) art. 20 otrzymuje brzmienie:
„Art. 20. Podmiot leczniczy wykonujący stacjonarne i całodobowe świadczenia
zdrowotne nie może uzależnić zastosowania w leczeniu krwi od oddania krwi przez inną osobę.”;
3) w art. 21:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Przetoczenia krwi mogą dokonywać wyłącznie:
1) lekarz wykonujący zawód w podmiocie leczniczym wykonującym działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe
świadczenia zdrowotne,
2) na zlecenie lekarza pielęgniarka lub położna wykonująca zawód
w podmiocie leczniczym wykonującym działalność leczniczą w
rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne, pod
warunkiem że odbyła organizowane przez regionalne centrum,
Wojskowe Centrum lub Centrum MSWiA odpowiednie przeszkolenie praktyczne i teoretyczne potwierdzone zaświadczeniem.”,
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, sposób i organizację leczenia krwią w podmiotach leczniczych
wykonujących działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne, w których przebywają pacjenci ze
wskazaniami do leczenia krwią i jej składnikami, uwzględniając
zadania: kierownika tego podmiotu, ordynatora oddziału, lekarzy i
pielęgniarek, sposób powoływania banku krwi w tym podmiocie
oraz jego lokalizację i organizację pracy, a także sposób sprawowania nadzoru nad działaniem banku krwi w podmiocie leczniczym wykonującym działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i
całodobowe świadczenia zdrowotne, w którym przebywają pacjenci ze wskazaniami do leczenia krwią i jej składnikami oraz stosowaniem leczenia krwią i jej składnikami w tym podmiocie, kierując
się potrzebą zapewnienia odpowiedniego poziomu leczenia krwią i jej składnikami.”;
4) art. 22 otrzymuje brzmienie:
„Art. 22. 1. Podmiot leczniczy wykonujący działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne jest obowiązany natychmiast powiadomić jednostkę organizacyjną publicznej służby
krwi, która dostarczyła krew, o każdym przypadku wystąpienia zagrażającego życiu bądź zdrowiu odczynu lub wstrząsu w trakcie
przetaczania krwi lub po przetoczeniu oraz o każdym przypadku
podejrzenia lub stwierdzenia choroby, która może być spowodowana przetoczeniem.
2. Jednostka organizacyjna publicznej służby krwi, o której mowa w
ust. 1, jest obowiązana przeprowadzić, we współdziałaniu z podmiotem leczniczym wykonującym działalność leczniczą w rodzaju
stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne, odpowiednie postępowanie wyjaśniające w celu ustalenia przyczyny wystąpienia
przypadków, o których mowa w ust. 1, i podjąć stosowne działania zapobiegawcze.”;
5) w art. 23 ust. 3–5 otrzymują brzmienie:
„3. Regionalne centra są:
1) spółkami kapitałowymi, o których mowa w przepisach o działalności leczniczej,
2) samodzielnymi publicznymi zakładami opieki zdrowotnej
– tworzonymi przez Skarb Państwa reprezentowany przez ministra
właściwego do spraw zdrowia, i są dofinansowywane w formie dotacji z budżetu państwa, z części będącej w dyspozycji ministra właściwego do spraw zdrowia, w zakresie zadań określonych w art. 27 pkt 3–7.
4. Wojskowe Centrum jest:
1) samodzielnym publicznym zakładem opieki zdrowotnej tworzonym przez Ministra Obrony Narodowej, i jest dofinansowywane
z budżetu państwa, z części będącej w dyspozycji Ministra
Obrony Narodowej, w zakresie zadań określonych w art. 27 pkt 3–6, związanych z obronnością państwa, w tym zadań mobilizacyjnych albo
2) podmiotem leczniczym prowadzonym w formie jednostki budżetowej tworzonym przez Ministra Obrony Narodowej.
5. Centrum MSWiA jest:
1) samodzielnym publicznym zakładem opieki zdrowotnej, tworzonym przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych albo
2) spółką kapitałową, o której mowa w przepisach o działalności
leczniczej, tworzoną przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych
– i jest dofinansowywane z budżetu państwa, z części będącej w
dyspozycji ministra właściwego do spraw wewnętrznych, w zakresie zadań określonych w art. 27 pkt 3–6.”;
6) w art. 27 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) zaopatrywanie podmiotów leczniczych w krew i jej składniki
oraz w produkty krwiopochodne,”;
7) art. 28 otrzymuje brzmienie:
„Art. 28. Przepisy art. 25 pkt 8 i 9 oraz art. 27 pkt 10 nie naruszają przepisów o
nadzorze nad podmiotami leczniczymi i kontroli tych podmiotów oraz
przepisów o wykonywaniu zawodu lekarza lub przepisów o wykonywaniu zawodów pielęgniarki i położnej.”;
8) w art. 29 w ust. 1 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Jednostki organizacyjne publicznej służby krwi, w celu wykonywania nadzoru specjalistycznego, dokonują kontroli i oceny działalności podmiotu
leczniczego oraz innego podmiotu prowadzącego działalność w dziedzinie
krwiolecznictwa na zasadach określonych w przepisach o działalności leczniczej, w szczególności w zakresie:”.

art. 159. więcej Art. 159. W ustawie z dnia 23 września 1999 r. o zasadach pobytu wojsk obcych na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej oraz zasadach ich przemieszczania się przez to terytorium
(Dz. U. Nr 93, poz. 1063, z późn. zm.) w art. 18 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Żołnierze wojsk obcych i ich personel cywilny korzystają ze świadczeń zdrowotnych udzielanych przez podmioty wykonujące działalność leczniczą za odpłatnością, na zasadach określonych w odrębnych przepisach dla osób nieuprawnionych.
2. Należności za świadczenia zdrowotne, o których mowa w ust. 1, pokrywa Minister Obrony Narodowej, który występuje następnie do
strony wysyłającej o zwrot poniesionych kosztów, wskazując termin i sposób zapłaty należności.”.

art. 160. więcej Art. 160. W ustawie z dnia 29 listopada 2000 r. – Prawo atomowe (Dz. U. z 2007 r. Nr 42,
poz. 276, z późn. zm.) w art. 3 pkt 7a otrzymuje brzmienie:
„7a) jednostka ochrony zdrowia – podmiot leczniczy wykonujący
działalność leczniczą w rozumieniu przepisów o działalności
leczniczej z wykorzystaniem promieniowania jonizującego;”.

art. 161. więcej Art. 161. W ustawie z dnia 30 marca 2001 r. o kosmetykach (Dz. U. Nr 42, poz. 473, z późn.
zm.) w art. 10 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Informacje dotyczące składu kosmetyków są udostępniane organom
Państwowej Inspekcji Sanitarnej, podmiotom wykonującym działalność leczniczą, w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, a w szczególności podmiotom leczniczym oraz lekarzom i lekarzom dentystom prowadzącym indywidualną praktykę lekarską,
wyłącznie w celu podjęcia natychmiastowego i właściwego leczenia, jeżeli zachodzi podejrzenie, że stosowanie kosmetyku było
przyczyną zachorowania.”.

art. 162. więcej Art. 162. W ustawie z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050, z późn. zm.) w art. 3 w ust. 1 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) lecznictwo zamknięte – podmioty lecznicze wykonujące działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej;”.

art. 163. więcej Art. 163. W ustawie z dnia 27 lipca 2001 r. o diagnostyce laboratoryjnej (Dz. U. z 2004 r. Nr
144, poz. 1529, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 17 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Laboratorium jest przedsiębiorstwem podmiotu leczniczego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności
leczniczej (Dz. U. Nr ..., poz. ...).
2. Laboratorium może być także jednostką organizacyjną przedsiębiorstwa podmiotu leczniczego, instytutu badawczego albo uczelni medycznej.”;
2) art. 20 otrzymuje brzmienie:
„Art. 20. Podmiot, który utworzył lub zlikwidował laboratorium w trybie przepisów ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, w
terminie 14 dni od daty odpowiedniego wpisu do rejestru, o którym mowa w tej ustawie, składa wniosek o wpis lub wykreślenie z ewidencji.”.

art. 164. więcej Art. 164. W ustawie z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r. Nr
45, poz. 271, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 pkt 2a otrzymuje brzmienie:
„2a) badaczem – jest lekarz albo lekarz dentysta, jeżeli badanie kliniczne dotyczy stomatologii, albo lekarz weterynarii – w przypadku badania klinicznego weterynaryjnego, posiadający prawo
wykonywania zawodu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
oraz odpowiednio wysokie kwalifikacje zawodowe, wiedzę naukową i doświadczenie w pracy z pacjentami, niezbędne do
prowadzonego badania klinicznego lub badania klinicznego weterynaryjnego, odpowiedzialny za prowadzenie tych badań w
danym ośrodku; jeżeli badanie kliniczne lub badanie kliniczne
weterynaryjne jest prowadzone przez zespół osób, badacz wyznaczony przez sponsora, za zgodą kierownika podmiotu leczniczego w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, w
którym prowadzone jest badanie kliniczne, jest kierownikiem
zespołu odpowiedzialnym za prowadzenie tego badania w danym ośrodku;”;
2) w art. 3 w ust. 4 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) produkty radiofarmaceutyczne przygotowywane w momencie
stosowania w upoważnionych podmiotach leczniczych, z dopuszczonych do obrotu generatorów, zestawów, radionuklidów i
prekursorów, zgodnie z instrukcją wytwórcy, oraz radionuklidy
w postaci zamkniętych źródeł promieniowania;”;
3) w art. 54 w ust. 4 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
„Przepis ust. 3 stosuje się również do próbek dostarczanych do lekarza i zastosowanych do leczenia pacjentów w podmiotach leczniczych wykonujących
stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne.”;
4) w art. 86 w ust. 3 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
„3a) sporządzanie produktów radiofarmaceutycznych na potrzeby
udzielania świadczeń pacjentom danego podmiotu leczniczego;”;
5) w art. 87:
a) w ust. 1 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie:
„2) szpitalne, zaopatrujące szpitale lub inne przedsiębiorstwa podmiotów leczniczych wykonujących stacjonarne i całodobowe
świadczenia zdrowotne;
3) zakładowe, zaopatrujące w podmiotach leczniczych wykonujących działalność leczniczą, utworzonych przez Ministra Obrony
Narodowej i Ministra Sprawiedliwości, gabinety, pracownie, izby chorych i oddziały terapeutyczne, a także inne przedsiębiorstwa podmiotów leczniczych wykonujących stacjonarne i
całodobowe świadczenia zdrowotne;”,
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Apteki szpitalne tworzy się w szpitalach lub innych przedsiębiorstwach podmiotów leczniczych, o których mowa w ust. 1 pkt 2.”,
c) uchyla się ust. 3,
d) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. W szpitalach i innych przedsiębiorstwach podmiotów leczniczych, w których nie utworzono apteki szpitalnej, tworzy się dział
farmacji szpitalnej, do którego należy wykonywanie zadań określonych w art. 86 ust. 2 pkt 1 i 4, ust. 3 pkt 5, 7, 9 i 10 oraz ust. 4,
który pełni funkcję apteki szpitalnej.”;
6) w art. 106 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
„2. Zgoda, o której mowa w ust. 1, jest udzielana na wniosek kierownika
podmiotu leczniczego wykonującego stacjonarne i całodobowe
świadczenia zdrowotne, w którym ma zostać uruchomiona apteka szpitalna.
3. Apteka szpitalna może zaopatrywać w leki podmioty lecznicze wykonujące stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne, na podstawie umowy, zawartej przez uprawnione do tego podmioty, pod
warunkiem że nie wpłynie to negatywnie na prowadzenie podstawowej działalności apteki.”;
7) w art. 107 w ust. 2 w pkt 2 lit. a otrzymuje brzmienie:
„a) oznaczenie podmiotu leczniczego wykonującego stacjonarne
i całodobowe świadczenia zdrowotne,”;
8) w art. 108 w ust. 4 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1) wstrzymania lub wycofania z obrotu lub stosowania produktów
leczniczych w przypadku podejrzenia lub stwierdzenia, że dany
produkt nie jest dopuszczony do obrotu w Rzeczypospolitej Polskiej;
2) wstrzymania lub wycofania z obrotu lub stosowania produktów
leczniczych w przypadku podejrzenia lub stwierdzenia, że dany
produkt nie odpowiada ustalonym dla niego wymaganiom jakościowym;”;
9) w art. 109 w pkt 12 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje pkt 13 w brzmieniu:
„13) kontrolowanie działów farmacji szpitalnej, o których mowa w art. 87
ust. 4, w zakresie świadczenia usług farmaceutycznych.”;
10) w art. 118:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Nadzór nad wytwarzaniem i obrotem produktami leczniczymi i wyrobami medycznymi w podmiotach leczniczych nadzorowanych
przez Ministra Obrony Narodowej sprawują wyznaczone przez tego ministra podległe mu jednostki organizacyjne, uwzględniając
zasady Dobrej Praktyki Wytwarzania oraz Dobrej Praktyki Dystrybucyjnej.”,
b) ust. 5 i 6 otrzymują brzmienie:
„5. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, w drodze rozporządzenia, wyznacza organy wojskowe sprawujące nadzór nad wytwarzaniem i obrotem produktami leczniczymi i wyrobami medycznymi w podmiotach leczniczych nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej i jednostkach wojskowych, uwzględniając w szczególności zadania,
kompetencje i wymagania fachowe niezbędne do sprawowania nadzoru.
6. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, formy współpracy z Inspekcją Farmaceutyczną organów wojskowych sprawujących nadzór nad wytwarzaniem i obrotem produktami leczniczymi,
z wyłączeniem produktów leczniczych weterynaryjnych, i wyrobami medycznymi w podmiotach leczniczych nadzorowanych
przez Ministra Obrony Narodowej i jednostkach wojskowych, uwzględniając:
1) sposób wzajemnego przekazywania informacji z zakresu, o którym mowa w ust. 1,
2) zakres współpracy,
3) warunki i sposób organizacji, uczestnictwa i prowadzenia wspólnych szkoleń
– kierując się potrzebą zapewnienia efektywności współpracy.”.

art. 165. więcej Art. 165. W ustawie z dnia 30 października 2002 r. o zaopatrzeniu z tytułu wypadków lub chorób zawodowych powstałych w szczególnych okolicznościach (Dz. U. Nr 199, poz. 1674, z późn. zm.) w art. 2 w ust. 1 pkt 9 otrzymuje brzmienie:
„9) przy pracy wykonywanej w ramach terapii zajęciowej w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej oraz podmiotach leczniczych niebędących
przedsiębiorcami, o których mowa w przepisach o działalności leczniczej;”.

art. 166. więcej Art. 166. W ustawie z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536) w art. 42 w ust. 1 pkt 3 na końcu dodaje się przecinek i dodaje pkt 4 w brzmieniu:
„4) podmiotów leczniczych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej w
zakresie wykonywanej przez nie działalności leczniczej”.

art. 167. więcej Art. 167. W ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2010 r.
Nr 11, poz. 66, Nr 81, poz. 530, Nr 126, poz. 853 i Nr 127, poz. 858) w art. 22:
1) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Zakład ubezpieczeń może uzyskać odpłatnie od podmiotów wykonujących działalność leczniczą w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, które udzielały świadczeń zdrowotnych ubezpieczonemu lub osobie, na rachunek której ma zostać zawarta umowa
ubezpieczenia, informacje o okolicznościach związanych z oceną
ryzyka ubezpieczeniowego i weryfikacją podanych przez tę osobę
danych o jej stanie zdrowia, ustaleniem prawa tej osoby do świadczenia z zawartej umowy ubezpieczenia i wysokością tego świadczenia, a także informacje o przyczynie śmierci ubezpieczonego, z
wyłączeniem wyników badań genetycznych.”;
2) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Podmioty wykonujące działalność leczniczą są obowiązane przekazać
posiadane informacje, o stanie zdrowia ubezpieczonego lub osoby,
na rachunek której ma zostać zawarta umowa ubezpieczenia, zakładowi ubezpieczeń, który o te informacje występuje, w terminie
nie dłuższym niż 14 dni od daty otrzymania wystąpienia zakładu
ubezpieczeń o przekazanie informacji.”;
3) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw instytucji finansowych, określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres i tryb udzielania zakładom
ubezpieczeń przez podmioty wykonujące działalność leczniczą, informacji o stanie zdrowia ubezpieczonych lub osób na rzecz których ma zostać zawarta umowa ubezpieczenia, a także sposób ustalania wysokości opłat za udzielenie tych informacji, uwzględniając,
niezbędny dla oceny ryzyka ubezpieczeniowego, zakres tych informacji oraz zastosowanie odpowiedniej stawki składki dla określenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń.”.

art. 168. więcej Art. 168. W ustawie z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych
(Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 593, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) po art. 22 dodaje się art. 22a w brzmieniu:
„Art.22a. Żołnierz zawodowy może pełnić zawodową służbę wojskową na stanowiskach służbowych w spółkach kapitałowych wykonujących działalność leczniczą, utworzonych przez Ministra Obrony Narodowej
oraz w podmiotach leczniczych niebędących przedsiębiorcami, dla
których Minister Obrony Narodowej jest podmiotem tworzącym w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej.”;
2) w art. 86 ust. 9 otrzymuje brzmienie:
„9. Dieta nie przysługuje za czas pobytu w stałym miejscu pełnienia
służby, miejscu zamieszkania lub na leczeniu w podmiocie leczniczym wykonującym działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i
całodobowe świadczenia zdrowotne, a także jeżeli na podstawie
odrębnych przepisów żołnierz z tytułu odbywania podróży służbowej otrzymał bezpłatne wyżywienie lub równoważnik pieniężny w
zamian za wyżywienie.”.

art. 169. więcej Art. 169. W ustawie z dnia 28 listopada 2003 r. o służbie zastępczej (Dz. U. Nr 223, poz.
2217, z 2005 r. Nr 180, poz. 1496 oraz z 2009 r. Nr 22, poz. 120) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Służbę zastępczą odbywa się w państwowych i samorządowych jednostkach organizacyjnych, podmiotach leczniczych niebędących
przedsiębiorcami, o których mowa w przepisach o działalności
leczniczej, oraz w organizacjach pożytku publicznego, zwanych
dalej „podmiotami”.”;
2) w art. 7 w ust. 6 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) zmienił formę organizacyjną na inną niż określona w art. 2 ust. 3.”.

art. 170. więcej Art. 170. W ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.
535, z późn. zm.) w art. 43 w ust. 1:
1) pkt 18 otrzymuje brzmienie:
„18) usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu,
ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i
świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w
ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze;”;
2) pkt 18a otrzymuje brzmienie:
„18a) usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, świadczone
na rzecz podmiotów leczniczych na terenie ich przedsiębiorstw, w których wykonywana jest działalność lecznicza;”;
3) pkt 19 otrzymuje brzmienie:
„19) usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu,
ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach
wykonywania zawodów:
a) lekarza i lekarza dentysty,
b) pielęgniarki i położnej,
c) medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia
15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr ..., poz. ...),
d) psychologa;”.

art. 171. więcej Art. 171. W ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z
2010 r. Nr 220, poz. 1447 i Nr 239, poz. 1593) po art. 84a dodaje się art. 84aa w brzmieniu:
„Art. 84aa. Przepisów art. 79, art. 80a, art. 82 i art. 83 ustawy nie stosuje się w
odniesieniu do kontroli działalności leczniczej dokonywanej przez organ prowadzący rejestr, ministra właściwego do spraw zdrowia, wojewodę i pomiot tworzący w zakresie zadań określonych w przepisach o działalności leczniczej.”.

art. 172. więcej Art. 172. W ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 5:
a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) apteka – aptekę ogólnodostępną, aptekę zakładową prowadzoną
w podmiocie leczniczym w rozumieniu przepisów o działalności
leczniczej, nadzorowanym przez Ministra Obrony Narodowej,
Ministra Sprawiedliwości albo ministra właściwego do spraw
wewnętrznych lub punkt apteczny;”,
b) po pkt 33 dodaje się pkt 33a w brzmieniu:
„33a) transport sanitarny – przewóz osób albo materiałów biologicznych i materiałów wykorzystywanych do udzielania świadczeń zdrowotnych, wymagających specjalnych warunków transportu;”,
c) w pkt 41:
– lit. a otrzymuje brzmienie:
„a) podmiot wykonujący działalność leczniczą w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej,”,
– uchyla się lit. c;
2) w art. 12 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Przepisy ustawy nie naruszają przepisów o świadczeniach opieki zdrowotnej
udzielanych bezpłatnie bez względu na uprawnienia z tytułu ubezpieczenia
zdrowotnego na podstawie:”;
3) w art. 21:
a) ust. 2a otrzymuje brzmienie:
„2a. W przypadku gdy zespół oceny przyjęć działa przy samodzielnym
publicznym zakładzie opieki zdrowotnej albo jednostce budżetowej rada społeczna, o której mowa w art. 48 ustawy z dnia 15 kwietnia
2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr …, poz. …), może wyznaczyć do zespołu oceny przyjęć swojego przedstawiciela wykonującego zawód medyczny i niebędącego zatrudnionym u tego świadczeniodawcy.”,
b) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
„7. Jeżeli u świadczeniodawcy, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, działa zespół zarządzania jakością, spełniający warunki określone w ust. 2,
wykonuje on zadania, o których mowa w ust. 4 i 5.”;
4) po art. 33 dodaje się art. 33a w brzmieniu:
„Art. 33a. 1. Świadczeniobiorcy przysługują świadczenia pielęgnacyjne lub
opiekuńcze w ramach opieki długoterminowej, na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Prezesa Funduszu oraz Naczelnej Rady Lekarskiej i Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych, określi w drodze rozporządzenia:
1) sposób i tryb kierowania osób do zakładów opiekuńczoleczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych,
2) dokumentację wymaganą przy kierowaniu osób do zakładów
opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych, w tym
wzory: wniosku o wydanie skierowania do zakładu, zaświadczenia lekarskiego oraz wywiadu pielęgniarskiego,
3) sposób ustalania odpłatności za pobyt w zakładach opiekuńczoleczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych
– uwzględniając konieczność ujednolicenia trybu kierowania do zakładów oraz możliwość weryfikacji celowości skierowania do zakładów.”;
5) art. 35 otrzymuje brzmienie:
„Art.35. Świadczeniobiorcy przyjętemu do szpitala lub innego przedsiębiorstwa
podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju
stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej oraz przy wykonywaniu zabiegów
leczniczych i pielęgnacyjnych, diagnostycznych i rehabilitacyjnych
przez podmioty uprawnione do udzielania świadczeń, a także przy
udzielaniu przez te podmioty pomocy w stanach nagłych, zapewnia się
bezpłatnie leki i wyroby medyczne, jeżeli są one konieczne do wykonania świadczenia.”;
6) w art. 41 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Świadczeniobiorcy, na podstawie zlecenia lekarza ubezpieczenia
zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego, przysługuje
bezpłatny przejazd środkami transportu sanitarnego, w tym lotniczego, do najbliższego podmiotu leczniczego, o którym mowa w
przepisach o działalności leczniczej, udzielającego świadczeń we
właściwym zakresie, i z powrotem, w przypadkach:
1) konieczności podjęcia natychmiastowego leczenia w podmiocie leczniczym;
2) wynikających z potrzeby zachowania ciągłości leczenia.
2. Świadczeniobiorcy, na podstawie zlecenia lekarza ubezpieczenia
zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego, przysługuje
bezpłatny przejazd środkami transportu sanitarnego – w przypadku
dysfunkcji narządu ruchu uniemożliwiającej korzystanie ze środków transportu publicznego, w celu odbycia leczenia – do najbliższego podmiotu leczniczego udzielającego świadczeń we właściwym zakresie, i z powrotem.”;
7) w art. 47a ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Świadczeniobiorca będący żywym dawcą narządu w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów (Dz. U. Nr
169, poz. 1411, z 2009 r. Nr 141, poz. 1149 oraz z 2010 r. Nr 182,
poz. 1228) ma prawo do badań mających na celu monitorowanie
jego stanu zdrowia przeprowadzanych przez podmiot leczniczy,
który dokonał pobrania narządu, co 12 miesięcy od dnia pobrania
narządu, nie dłużej jednak niż przez 10 lat.
2. Podmiot leczniczy, który dokonał pobrania narządu, przekazuje niezwłocznie wyniki badań, o których mowa w ust. 1, do rejestru żywych dawców prowadzonego na podstawie przepisów ustawy, o
której mowa w ust. 1.”;
8) w art. 97 ust. 6 i 7 otrzymują brzmienie:
„6. Fundusz nie może być właścicielem podmiotów wykonujących działalność leczniczą w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej.
7. Zadania Funduszu określone w ust. 3 pkt 1, 2, 4 i 6 w odniesieniu do
podmiotów leczniczych nadzorowanych przez Ministra Obrony
Narodowej, Ministra Sprawiedliwości i ministra właściwego do
spraw wewnętrznych realizuje komórka organizacyjna oddziału
wojewódzkiego Funduszu, o której mowa w art. 96 ust. 4.”;
9) w art. 112 w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) członkami organów lub pracownikami podmiotów tworzących
w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej;”;
10) art. 136b otrzymuje brzmienie:
„Art. 136b. 1. Świadczeniodawca:
1) będący podmiotem wykonującym działalność leczniczą podlega obowiązkowi ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej
na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 15
kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej;
2) będący podmiotem, o którym mowa w art. 5 pkt 41 lit. b i d,
podlega obowiązkowi ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przy udzielaniu świadczeń
opieki zdrowotnej wykonywanych na podstawie umowy
o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej.
2. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych
w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, po
zasięgnięciu opinii samorządów zawodów medycznych oraz Polskiej Izby Ubezpieczeń, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres ubezpieczenia obowiązkowego, o którym mowa w
ust. 1 pkt 2, termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną, biorąc w szczególności pod uwagę
specyfikę wykonywanego zawodu oraz zakres wykonywanych
zadań.”;
11) po dziale VI dodaje się dział VIa w brzmieniu:
„Dział VIa
Transport sanitarny
Art. 161b. 1. Transport sanitarny wykonywany jest specjalistycznymi środkami transportu lądowego, wodnego i lotniczego.
2. Środki transportu sanitarnego, o których mowa w ust. 1, muszą
spełniać cechy techniczne i jakościowe określone w Polskich
Normach przenoszących europejskie normy zharmonizowane.
Art. 161c. 1. Fundusz oraz podmiot leczniczy, zawierają umowy o wykonywanie transportu sanitarnego z podmiotami dysponującymi środkami transportu.
2. Do umów, o których mowa w ust. 1, zawieranych przez Fundusz
stosuje się odpowiednio przepisy działu VI.
Art. 161d. 1. Działalność w zakresie lotniczych zespołów transportu sanitarnego jest finansowana:
1) z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister
właściwy do spraw zdrowia, w zakresie, o którym mowa w ust. 4;
2) przez podmiot leczniczy, na zlecenie którego dokonuje się
transportu, w zakresie, o którym mowa w ust. 5.
2. Do zadań lotniczego zespołu transportu sanitarnego należy wykonywanie transportu sanitarnego, w tym transportu, o którym mowa w art. 41 ust. 1.
3. Warunkiem finansowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jest zapewnienie ciągłej gotowości lotniczego zespołu transportu sanitarnego do wykonywania transportu, o którym mowa w art. 41
ust. 1, w zakresie określonym w umowie, o której mowa w ust. 6.
4. Kalkulacja kosztów działalności lotniczych zespołów transportu
sanitarnego jest dokonywana, z zastrzeżeniem ust. 5, z uwzględnieniem kosztów bezpośrednich i pośrednich, w szczególności:
1) kosztów osobowych;
2) kosztów eksploatacyjnych;
3) kosztów administracyjno-gospodarczych;
4) odpisu amortyzacyjnego, z wyłączeniem amortyzacji dokonywanej od aktywów trwałych, na które podmiot otrzymał dotację.
5. Kosztów bezpośredniego użycia lotniczego zespołu transportu sanitarnego związanych z transportem sanitarnym nie wlicza się do
kosztów działalności tego zespołu. Do kosztów tych zalicza się:
1) koszt paliwa;
2) koszt opłat trasowych i za lądowanie.
6. Finansowanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, odbywa się na podstawie umowy zawartej między ministrem właściwym do spraw
zdrowia a podmiotem posiadającym lotnicze zespoły transportu sanitarnego.
7. W celu zawarcia umowy, o której mowa w ust. 6, przeprowadza
się rokowania.
8. Rokowania przeprowadza komisja powoływana przez ministra
właściwego do spraw zdrowia.
9. Rokowania dotyczą warunków wykonywania i finansowania
transportu sanitarnego.
Art. 161e. 1. Ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, w stosunku do
wszystkich podmiotów wykonujących transport sanitarny, oraz
wojewodzie, w stosunku do podmiotów wykonujących transport
sanitarny, mających siedzibę na obszarze województwa, przysługuje prawo przeprowadzania czynności kontrolnych polegających
na stwierdzeniu spełnienia przez specjalistyczne środki transportu
sanitarnego wymagań, o których mowa w art. 161b ust. 1 i 2 .
2. Do przeprowadzania czynności kontrolnych, o których mowa w
ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy działu VI ustawy z dnia
15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej.”;
12) w art. 173 w ust. 5:
a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) właścicielem świadczeniodawcy, o którym mowa w art. 5 pkt
41 lit. a, który zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej;”,
b) pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) członkiem organów lub pracownikiem podmiotu tworzącego w
rozumieniu przepisów o działalności leczniczej;”;
13) art. 185 otrzymuje brzmienie:
„Art.185. Minister właściwy do spraw zdrowia powiadamia podmiot tworzący,
o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r.
o działalności leczniczej, o nieprawidłowościach stwierdzonych u
świadczeniodawcy oraz wydanych decyzjach mających na celu usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości i dostosowanie działalności
podmiotu, którego dotyczy decyzja, do przepisów prawa.”.

art. 173. więcej Art. 173. W ustawie z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. Nr 64, poz. 565, z późn. zm.) w art. 2 w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz
spółek wykonujących działalność leczniczą w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej,”.

art. 174. więcej Art. 174. W ustawie z dnia 21 kwietnia 2005 r. o opłatach abonamentowych (Dz. U. Nr 85,
poz. 728 i Nr 157, poz. 1314 oraz z 2010 r. Nr 13, poz. 70 i Nr 152, poz. 1023) w art.
2 w ust. 5 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) podmioty lecznicze niebędące przedsiębiorcami w rozumieniu
przepisów o działalności leczniczej, sanatoria, żłobki, publiczne
i niepubliczne jednostki organizacyjne systemu oświaty, publiczne i niepubliczne uczelnie, a także domy pomocy społecznej – w tym samym budynku, zespole budynków lub w samochodach będących w używaniu tych instytucji;”.

art. 175. więcej Art. 175. W ustawie z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu
komórek, tkanek i narządów (Dz. U. Nr 169, poz. 1411, z 2009 r. Nr 141, poz. 1149,
z 2010 r. Nr 182, poz. 1228) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 w ust. 1 pkt 8a otrzymuje brzmienie:
„8a) koordynacja pobrania i przeszczepienia – uzgodnienia dotyczące czasu, miejsca, sposobu pobrania, nadzoru nad przebiegiem tego procesu, sposobu przekazania i transportu oraz przyjęcia komórek, tkanek lub narządu w podmiocie leczniczym w
rozumieniu przepisów o działalności leczniczej lub banku tkanek i komórek oraz ich dostarczenia do biorcy, przez uprawnionego pracownika;”;
2) w art. 3:
a) w ust. 3 w pkt 11 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„zabiegu pobrania narządów z uwzględnieniem kosztów ponoszonych
przez podmiot leczniczy, w którym:”,
b) w ust. 4:
– pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1) transportu potencjalnego dawcy do podmiotu leczniczego, w
którym ma być dokonane pobranie szpiku i komórek krwiotwórczych krwi obwodowej oraz potencjalnego dawcy albo
dawcy z tego podmiotu leczniczego;
2) pobytu dawcy w podmiocie leczniczym związanego z pobraniem
szpiku i komórek krwiotwórczych krwi obwodowej;”,
– pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) transportu pobranego i przetworzonego szpiku, komórek krwiotwórczych krwi obwodowej i krwi pępowinowej do podmiotu
leczniczego, w którym ma być dokonane przeszczepienie;”,
c) w ust. 5 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) transportu komórek lub tkanek z podmiotu leczniczego, zakładu medycyny sądowej, zakładu anatomii patologicznej uczelni
medycznej i uniwersytetu z wydziałem medycznym, instytutu
badawczego, o którym mowa w art. 3 ustawy z dnia 30 kwietnia
2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. Nr 96, poz. 618), i zakładu pogrzebowego posiadającego salę sekcyjną do banku tkanek i komórek;”,
d) w ust. 6:
– pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1) transportu potencjalnego dawcy do podmiotu leczniczego, w
którym ma być dokonane pobranie, lub do podmiotu leczniczego, w którym ma być dokonane przeszczepienie oraz potencjalnego dawcy albo dawcy z tych podmiotów;
2) pobytu potencjalnego dawcy w podmiocie leczniczym związane z pobraniem;”,
– pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) transportu z podmiotu leczniczego pobranych komórek lub tkanek do banku tkanek i komórek;”
– pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) transportu pobranych komórek lub tkanek do podmiotu leczniczego, w którym ma być dokonane przeszczepienie;”,
e) w ust. 7:
– pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) transportu żywego potencjalnego dawcy do podmiotu leczniczego, w którym ma być dokonane pobranie lub do podmiotu
leczniczego, w którym ma być dokonane przeszczepienie oraz
żywego potencjalnego dawcy albo żywego dawcy z tych podmiotów;”,
– pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) transportu pobranego narządu do podmiotu leczniczego, w którym ma być dokonane przeszczepienie;”,
f) w ust. 8 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) transportu potencjalnego biorcy do podmiotu leczniczego, w
którym ma być dokonane przeszczepienie;”,
g) ust. 9 i 10 otrzymują brzmienie:
„9. Zwrotu kosztów określonych w ust. 3 pkt 6, 7 i 11 lit. a, dokonuje
Centrum Organizacyjno-Koordynacyjne do Spraw Transplantacji
„Poltransplant” albo Narodowy Fundusz Zdrowia na podstawie
przepisów o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze
środków publicznych. Zwrotu kosztów dokonuje się na podstawie
faktury wystawionej przez podmiot leczniczy, który dokonał pobrania narządu.
10. Zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 3 pkt 8 i 11 lit. b, dokonuje
podmiot leczniczy, któremu dostarczono w celu przeszczepienia
narząd, na podstawie faktury wystawionej przez podmiot leczniczy,
który dokonał pobrania narządu.”,
h) w ust. 12 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Zwrotu podmiotowi leczniczemu kosztów określonych w:”;
3) w art. 9 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Komisję, o której mowa w ust. 4, powołuje i wyznacza jej przewodniczącego kierownik podmiotu leczniczego lub osoba przez niego
upoważniona.”;
4) w art. 15:
a) w ust. 2 pkt 7 otrzymuje brzmienie:
„7) nazwę i adres podmiotu leczniczego, w którym dokonano pobrania;”,
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Dane, o których mowa w ust. 2, podmiot leczniczy, w którym dokonano pobrania, przekazuje niezwłocznie do rejestru żywych dawców.”;
5) w art. 16 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Dane, o których mowa w ust. 3 i 4, podmioty lecznicze i fundacje, o
których mowa w art. 16a ust. 1, lub banki tkanek i komórek przekazują niezwłocznie do rejestru szpiku i krwi pępowinowej.”;
6) w art. 16a:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Czynności polegające na pozyskiwaniu potencjalnych dawców allogenicznego szpiku i komórek krwiotwórczych krwi obwodowej
mogą wykonywać podmioty lecznicze albo fundacje, zwane dalej
„ośrodkami dawców szpiku”, po uzyskaniu pozwolenia ministra
właściwego do spraw zdrowia.”,
b) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
„7. Ośrodek dawców szpiku zawiera pisemną umowę na pobieranie od
potencjalnych dawców szpiku lub komórek krwiotwórczych krwi
obwodowej z podmiotem leczniczym posiadającym pozwolenie na
wykonywanie tych czynności.”;
7) w art. 16c:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. W podmiotach leczniczych dokonujących przeszczepień narządów
lub szpiku, komórek krwiotwórczych krwi obwodowej i krwi pępowinowej mogą działać ośrodki kwalifikujące do przeszczepienia,
zwane dalej „ośrodkami kwalifikującymi”.”,
b) w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) rejestracja potencjalnych biorców zgłoszonych przez podmioty
lecznicze inne niż podmioty lecznicze, o których mowa w ust. 1,
lub stacje dializ;”,
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. W ośrodku kwalifikującym, kierownik podmiotu leczniczego, o którym mowa w ust. 1, wyznacza zespół złożony z lekarzy odpowiedzialnych za kwalifikację potencjalnych biorców do przeszczepienia, zwany dalej „zespołem”.”,
d) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Pracami zespołu kieruje wyznaczony przez kierownika podmiotu
leczniczego, o którym mowa w ust. 1, lekarz specjalista z dziedziny
transplantologii klinicznej.”,
e) w ust. 7 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) ocena potencjalnych biorców zakwalifikowanych wstępnie
przez podmioty lecznicze inne niż podmioty lecznicze, o których mowa w ust. 1, lub stacje dializ;”;
8) w art. 18:
a) w ust. 2 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) firmę i adres podmiotu leczniczego, w którym dokonano przeszczepienia;”,
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Dane, o których mowa w ust. 2, przekazuje podmiot leczniczy, który
sprawuje aktualnie opiekę nad biorcą przeszczepu.”;
9) w art. 19 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Dane osobowe dotyczące potencjalnego dawcy, dawcy, potencjalnego
biorcy i biorcy są objęte tajemnicą i podlegają ochronie przewidzianej w przepisach o tajemnicy zawodowej i służbowej oraz w
przepisach dotyczących dokumentacji medycznej prowadzonej
przez podmioty lecznicze.”;
10) w art. 22 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Odznakę i legitymację potwierdzającą posiadanie tytułu Dawca Przeszczepu wydaje podmiot leczniczy, który pobrał szpik lub inne regenerujące się komórki lub tkanki.”;
11) w art. 36 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Postępowanie dotyczące komórek, tkanek i narządów polegające na:
1) pobieraniu komórek, tkanek i narządów od żywych dawców –
może być prowadzone wyłącznie w podmiotach leczniczych;
2) pobieraniu narządów w celu przeszczepienia ze zwłok ludzkich
– może być prowadzone wyłącznie w podmiotach leczniczych;
3) pobieraniu komórek i tkanek ze zwłok ludzkich – może być
prowadzone w podmiotach leczniczych, zakładach medycyny
sądowej, zakładach anatomii patologicznej uczelni medycznych
i uniwersytetów z wydziałem medycznym, instytutach badawczych, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010
r. o instytutach badawczych, i zakładach pogrzebowych posiadających salę sekcyjną;
4) przechowywaniu narządów – może być prowadzone wyłącznie
w podmiotach leczniczych wykonujących przeszczepienia;
5) przeszczepianiu – może być prowadzone wyłącznie w podmiotach leczniczych.”;
12) w art. 37a:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Wywozu szpiku, komórek krwiotwórczych krwi obwodowej i krwi
pępowinowej z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i ich przywozu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dokonuje podmiot leczniczy wykonujący pobranie lub przeszczepienie szpiku, komórek
krwiotwórczych krwi obwodowej i krwi pępowinowej za zgodą dyrektora Centrum Organizacyjno-Koordynacyjnego do Spraw
Transplantacji „Poltransplant”.”,
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Wywozu narządów ze zwłok ludzkich z terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej i przywozu tych narządów na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej dokonuje podmiot leczniczy, wykonujący pobranie lub
przeszczepienie narządów ze zwłok ludzkich, za zgodą dyrektora
Centrum Organizacyjno-Koordynacyjnego do Spraw Transplantacji „Poltransplant”.”;
13) art. 37b otrzymuje brzmienie:
„Art. 37b. 1. Bank tkanek i komórek, podmiot leczniczy, o którym mowa w art.
36 ust. 1 pkt 1, 2 i 5, oraz medyczne laboratorium diagnostyczne, o którym mowa w art. 37 ust. 1, oznaczają komórki, tkanki lub narządy w sposób umożliwiający identyfikację ich dawcy za pomocą niepowtarzalnego oznakowania.
2. Identyfikacja, o której mowa w ust. 1, zapewnia możliwość określenia danych dotyczących pobrania komórek, tkanek lub narządów, ich przyjęcia do banku tkanek i komórek, podmiotu leczniczego, o którym mowa w art. 36 ust. 1 pkt 1, 2 i 5, lub medycznego
laboratorium diagnostycznego, o którym mowa w art. 37 ust. 1,
oraz ich testowania, przetwarzania, sterylizacji, przechowywania i
dystrybucji.”;
14) w art. 37c:
a) w ust. 1 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Bank tkanek i komórek, podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 36 ust.
1 pkt 1, 2 i 5, oraz medyczne laboratorium diagnostyczne, o którym
mowa w art. 37 ust. 1, są obowiązane:”,
b) w ust. 3 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„3. Bank tkanek i komórek, podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 36
ust. 1 pkt 1, 2 i 5, oraz medyczne laboratorium diagnostyczne, o którym
mowa w art. 37 ust. 1, są obowiązane ponadto do zapewnienia monitorowania:”;
15) w art. 37d wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Bank tkanek i komórek, podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 36 ust. 1
pkt 1, 2 i 5, oraz medyczne laboratorium diagnostyczne, o którym mowa w
art. 37 ust. 1, są obowiązane:”.

art. 176. więcej Art. 176. W ustawie z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164,
poz. 1365, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 13 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Zadaniem uczelni medycznej lub podstawowej jednostki organizacyjnej uczelni działającej w dziedzinie nauk medycznych albo weterynaryjnych może być także uczestniczenie w sprawowaniu opieki
medycznej albo weterynaryjnej w zakresie i formach określonych
w przepisach o działalności leczniczej i przepisach o zakładach
leczniczych dla zwierząt.”;
2) w art. 62 w ust. 1 pkt 10 otrzymuje brzmienie:
„10) podejmowanie uchwał w sprawach określonych w przepisach
o działalności leczniczej;”;
3) art. 87 otrzymuje brzmienie:
„Art. 87. Status szpitali będących bazą dydaktyczną i naukowo-badawczą
uczelni medycznych lub innych uczelni prowadzących działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych regulują przepisy o działalności leczniczej.”;
4) w art. 90 uchyla się ust. 7;
5) w art. 94 w ust. 3 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) uczelni medycznej lub innej uczelni publicznej będącej podmiotem, który
utworzył lub prowadzi podmiot leczniczy prowadzący szpital, w części dotyczącej jednostek organizacyjnych tej uczelni prowadzących działalność
dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych, dotacje, o których
mowa w ust. 1 pkt 1 i 7–11, są udzielane z części, której dysponentem jest
minister właściwy do spraw zdrowia.”;
6) w art. 112 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Nauczyciele akademiccy zatrudnieni w uczelni medycznej lub innej
uczelni prowadzącej działalność w dziedzinie nauk medycznych
uczestniczą w sprawowaniu opieki zdrowotnej poprzez wykonywanie zadań dydaktycznych i badawczych w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w jednostkach organizacyjnych niezbędnych do prowadzenia działalności dydaktycznej i badawczej
udostępnionych tym uczelniom na zasadach określonych w przepisach o działalności leczniczej.
2. W udzielaniu świadczeń zdrowotnych, o których mowa w ust. 1, nauczyciele akademiccy uczestniczą na podstawie odrębnej umowy
zawartej z podmiotem prowadzącym działalność leczniczą udostępniającym jednostkę, o której mowa w ust. 1.”;
7) w art. 130 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Czas pracy nauczyciela akademickiego jest określony zakresem jego
obowiązków dydaktycznych, naukowych i organizacyjnych.”.

art. 177. więcej Art. 177. W ustawie z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i
obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz. U. Nr 167,
poz. 1399, z 2007 r. Nr 133, poz. 921, z 2009 r. Nr 62, poz. 504) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 pkt 10 otrzymuje brzmienie:
„10) zakład lecznictwa uzdrowiskowego – podmiot leczniczy wykonujący działalność leczniczą w rodzaju ambulatoryjne lub
stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w rozumieniu
przepisów o działalności leczniczej, działający na obszarze
uzdrowiska, utworzony w celu udzielania świadczeń zdrowotnych z zakresu lecznictwa uzdrowiskowego, w ramach kierunków leczniczych i przeciwwskazań ustalonych dla danego
uzdrowiska, w szczególności wykorzystujący warunki naturalne
uzdrowiska przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych.”;
2) art. 15 otrzymuje brzmienie:
„Art.15. W sprawach nieuregulowanych w ustawie do zakładów lecznictwa
uzdrowiskowego mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr …, poz. …), ustawy z
dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta
(Dz. U. z 2009 r. Nr 52, poz. 417 i Nr 76, poz. 641 oraz z 2010 r. Nr
96, poz. 620), ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o akredytacji w ochronie zdrowia (Dz. U. z 2009 r. Nr 52, poz. 418 i Nr 76, poz. 641) oraz
ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o konsultantach w ochronie zdrowia (Dz. U. z 2009 r. Nr 52, poz. 419 i Nr 76, poz. 641 oraz z 2010 r. Nr 107, poz. 679).”;
3) w art. 26 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) współdziałanie z organami jednostek samorządu terytorialnego
i podmiotami wykonującymi działalność leczniczą, ze szczególnym uwzględnieniem spraw dotyczących pacjentów;”;
4) w art. 27 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Kierownik zakładu lecznictwa uzdrowiskowego zgłasza zakład lub
urządzenia lecznictwa uzdrowiskowego do ewidencji, o której mowa w
ust. 1, po uzyskaniu wpisu tego zakładu do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą, o którym mowa w ustawie z dnia 15
kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej.”;
5) w art. 29 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) zakres współpracy pomiędzy naczelnymi lekarzami uzdrowiska
i podmiotami tworzącymi w rozumieniu ustawy z dnia 15
kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej;”.

art. 178. więcej Art. 178. W ustawie z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. Nr 158, poz. 1121, z późn. zm.) w art. 2 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Niewypłacalność pracodawcy, o której mowa w ust. 1, nie zachodzi w
odniesieniu do osób prawnych podlegających obowiązkowi wpisu
do rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz samodzielnych publicznych zakładów opieki
zdrowotnej, o którym mowa w rozdziale 3 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z 2007 r. Nr
168, poz. 1186, z późn. zm.), wpisanych do rejestru przedsiębiorców z tytułu wykonywania działalności gospodarczej, jednostek zaliczanych, na podstawie odrębnych przepisów, do sektora finansów publicznych, a także osób fizycznych prowadzących gospodarstwo domowe zatrudniających osoby wykonujące pracę zarobkową w tym gospodarstwie.”.

art. 179. więcej Art. 179. W ustawie z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz.
U. Nr 191, poz. 1410, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) dysponent jednostki – podmiot leczniczy w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, w którego skład wchodzi jednostka systemu, o której mowa w art. 32 ust. 1;”,
b) pkt 9 otrzymuje brzmienie:
„9) szpitalny oddział ratunkowy – komórkę organizacyjną szpitala
w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, stanowiącą
jednostkę systemu, o której mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1, udzielającą świadczeń opieki zdrowotnej osobom w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego, spełniającą wymagania określone w ustawie;”,
c) pkt 11 otrzymuje brzmienie:
„11) centrum urazowe – wydzieloną funkcjonalnie część szpitala,
w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, w którym
działa szpitalny oddział ratunkowy, w której to części specjalistyczne oddziały są powiązane ze sobą organizacyjnie oraz zakresem zadań, w sposób pozwalający na szybkie diagnozowanie
i leczenie pacjenta urazowego, spełniającą wymagania określone w ustawie;”;
2) w art. 20 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) może przeprowadzać kontrolę dysponentów jednostek na zasadach określonych w przepisach o działalności leczniczej.”;
3) w art. 27 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Dysponent jednostki ma obowiązek prowadzić dokumentację medycznych czynności ratunkowych zgodnie z przepisami o prawach
pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta.”;
4) w art. 31 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Do przeprowadzania kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 3, stosuje się odpowiednio przepisy o działalności leczniczej dotyczące
nadzoru i kontroli.”.

art. 180. więcej Art. 180. W ustawie z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 225, poz.
1635, z późn. zm.) w załączniku do ustawy w części I uchyla się ust. 18.

art. 181. więcej Art. 181. W ustawie z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta
(Dz. U. z 2009 r. Nr 52, poz. 417 i Nr 76, poz. 641 oraz z 2010 r. Nr 96, poz. 620) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 w ust. 1:
a) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) osoba wykonująca zawód medyczny – osobę wykonującą zawód medyczny, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr ..., poz. ...);”,
b) pkt 5 i 6 otrzymują brzmienie:
„5) podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych – podmiot wykonujący działalność leczniczą, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt
5 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej;
6) świadczenie zdrowotne – świadczenie zdrowotne, o którym
mowa w art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o
działalności leczniczej;”;
2) w art. 4 w ust. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) przechowywania rzeczy wartościowych w depozycie podmiotu
leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne;”;
3) art. 5 otrzymuje brzmienie:
„Art. 5. Kierownik podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych lub upoważniony przez niego lekarz może ograniczyć korzystanie z praw pacjenta w przypadku wystąpienia zagrożenia epidemicznego lub ze
względu na bezpieczeństwo zdrowotne pacjentów, a w przypadku
praw, o których mowa w art. 33 ust. 1, także ze względu na możliwości organizacyjne podmiotu.”;
4) w art. 22 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
„3. Do osób, o których mowa w ust. 2 zdanie drugie, stosuje się odpowiednio art. 13 i 14.”;
5) w art. 26 w ust. 3 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
„2a) podmiotom, o których mowa w art. 119 ust. 1 i 2 ustawy z
dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, w zakresie
niezbędnym do przeprowadzenia kontroli na zlecenie ministra
właściwego do spraw zdrowia;”;
6) w art. 28 w ust. 4 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) sporządzenie wyciągu, odpisu lub kopii dokumentacji medycznej na elektronicznym nośniku danych, jeżeli podmiot wykonujący działalność leczniczą prowadzi dokumentację medyczną w
postaci elektronicznej – nie może przekraczać 0,002 przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1.”;
7) w art. 33 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Pacjent przebywający w podmiocie leczniczym wykonującym działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia
zdrowotne w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej ma
prawo do kontaktu osobistego, telefonicznego lub korespondencyjnego z innymi osobami.”;
8) art. 35–39 otrzymują brzmienie:
„Art. 35. 1. Pacjent ponosi koszty realizacji praw, o których mowa w art. 33
ust. 1 i art. 34 ust. 1, jeżeli realizacja tych praw skutkuje kosztami
poniesionymi przez podmiot leczniczy wykonujący działalność
leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej.
2. Wysokość opłaty rekompensującej koszty, o których mowa w ust.
1, ustala kierownik podmiotu, uwzględniając rzeczywiste koszty
realizacji praw, o których mowa w art. 33 ust. 1 i art. 34 ust. 1.
3. Informacja o wysokości opłaty, o której mowa w ust. 2, oraz sposobie jej ustalenia jest jawna i udostępniana w lokalu przedsiębiorstwa podmiotu, o którym mowa w ust. 1.
Art. 36. Pacjent przebywający w podmiocie leczniczym wykonującym działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej ma prawo do opieki duszpasterskiej.
Art. 37. W sytuacji pogorszenia się stanu zdrowia lub zagrożenia życia podmiot, o którym mowa w art. 33 ust. 1, jest obowiązany umożliwić pacjentowi kontakt z duchownym jego wyznania.
Art. 38. Podmiot leczniczy ponosi koszty realizacji praw pacjenta, o których
mowa w art. 36 i 37, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej.
Art. 39. Pacjent w przebywający w podmiocie leczniczym wykonującym działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia
zdrowotne w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej ma prawo do przechowywania rzeczy wartościowych w depozycie. Koszty
realizacji tego prawa ponosi ten podmiot, chyba że przepisy odrębne
stanowią inaczej.”.

art. 182. więcej Art. 182. W ustawie z dnia 6 listopada 2008 r. o akredytacji w ochronie zdrowia (Dz. U. z
2009 r. Nr 52, poz. 418 i Nr 76, poz. 641) w art. 1:
1) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Akredytacja ma na celu potwierdzenie spełniania przez podmiot udzielający
świadczeń zdrowotnych standardów akredytacyjnych w zakresie udzielania
świadczeń zdrowotnych oraz funkcjonowania tego podmiotu, zwane dalej
„standardami akredytacyjnymi”.”;
2) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Przez podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych rozumie się podmiot
wykonujący działalność leczniczą w rozumieniu przepisów o działalności
leczniczej.”.

art. 183. więcej Art. 183. W ustawie z dnia 6 listopada 2008 r. o konsultantach w ochronie zdrowia (Dz. U. z
2009 r. Nr 52, poz. 419 i Nr 76, poz. 641 oraz z 2010 r. Nr 107, poz. 679) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 9 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) wykonują zadania opiniodawcze, doradcze i kontrolne dla organów administracji rządowej, podmiotów tworzących w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, Narodowego Funduszu Zdrowia i Rzecznika Praw Pacjenta;”;
2) w art. 10:
a) w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) informowanie organów administracji rządowej, podmiotów tworzących w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, oddziałów wojewódzkich Narodowego Funduszu Zdrowia oraz Rzecznika Praw Pacjenta o uchybieniach stwierdzonych w wyniku kontroli;”;
b) w ust. 3 pkt 3 i 4 otrzymują brzmienie:
„3) wydawanie, na wniosek wojewody, opinii o spełnianiu przez podmiot
leczniczy warunków do udzielania świadczeń zdrowotnych w danej
dziedzinie medycyny;
4) wydawanie, na podstawie przeprowadzonej kontroli, opinii o spełnianiu
przez jednostkę uprawnioną na podstawie odrębnych przepisów warunków do prowadzenia stażu podyplomowego lekarzy, lekarzy dentystów,
a także opinii dotyczącej sposobu realizacji stażu lub specjalizacji oraz
poziomu udzielanych świadczeń zdrowotnych przez osoby wykonujące
zawód medyczny zatrudnione w przedsiębiorstwie podmiotu leczniczego.”;
3) w art. 11 pkt 7 otrzymuje brzmienie:
„7) kontrola wyposażenia podmiotów leczniczych utworzonych i nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej w aparaturę i sprzęt medyczny, aparaturę analityczną oraz aparaturę do przygotowywania i badania produktów
leczniczych i kontrola ich efektywnego wykorzystania przy realizacji zadań dydaktycznych;”.

art. 184. więcej Art. 184. W ustawie z dnia 2 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich (Dz. U. Nr 219, poz. 1708)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 5 pkt 11 otrzymuje brzmienie:
„11) prowadzenie rejestrów lekarzy, rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą w zakresie praktyk lekarskich na zasadach określonych w
przepisach o działalności leczniczej, rejestrów podmiotów prowadzących
kształcenie podyplomowe lekarzy oraz rejestrów lekarzy tymczasowo i okazjonalnie wykonujących zawód lekarza;”;
2) w art. 25 pkt 14 otrzymuje brzmienie:
„14) prowadzi rejestr podmiotów wykonujących działalność leczniczą w zakresie praktyk lekarskich na zasadach określonych w przepisach o działalności
leczniczej oraz wykonuje kontrole na zasadach określonych w przepisach tej
ustawy, przewidzianych dla organu prowadzącego rejestr;”;
3) w art. 38 po pkt 9 dodaje się pkt 9a w brzmieniu:
„9a) uchwala szczegółowy sposób przeprowadzania wizytacji, w tym sposób
wyboru osób wykonujących czynności wizytacyjne;”;
4) w art. 108 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Po otrzymaniu prawomocnego orzeczenia sądu lekarskiego, o którym mowa
w ust. 2, prezes właściwej okręgowej rady lekarskiej zawiadamia ukaranego
lekarza o skreśleniu z rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą w wykonaniu orzeczenia sądu lekarskiego.”.

art. 185. więcej Art. 185. W ustawie z dnia 4 marca 2010 r. o świadczeniu usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 47, poz. 278) w art. 3 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) w przepisach o działalności leczniczej;”.

art. 186. więcej Art. 186. W ustawie z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 79, poz. 523,
Nr 182, poz. 1228 i Nr 238, poz. 1578) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 8 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. W ramach jednostek organizacyjnych, o których mowa w ust. 1 pkt 3, mogą,
w razie potrzeby, działać szkoły i podmioty lecznicze w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, a w ramach jednostek organizacyjnych, o których mowa w ust. 1 pkt 4 – podmioty lecznicze.”;
2) w art. 9 w ust. 2:
a) w pkt 1 lit. g otrzymuje brzmienie:
„g) liczbę działających szkół, ośrodków diagnostycznych, podmiotów
leczniczych, aptek i przywięziennych zakładów pracy;”,
b) w pkt 2 lit. d otrzymuje brzmienie:
„d) liczbę działających szkół, ośrodków diagnostycznych, podmiotów
leczniczych, aptek i przywięziennych zakładów pracy;”;
3) w art. 13 w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) nadzorowanie działających w ramach zakładu karnego i aresztu śledczego
szkół i podmiotów leczniczych;”;
4) w art. 96 w ust. 2 pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) dwukrotnego nieusprawiedliwionego niestawiennictwa na badanie lub obserwację, wyznaczonych zgodnie z art. 111, chyba że skierowanie do komisji lekarskiej nastąpiło na prośbę funkcjonariusza;”;
5) w art. 111 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Funkcjonariusz jest obowiązany poddać się badaniom zleconym przez komisję lekarską, w tym również badaniom specjalistycznym, psychologicznym i dodatkowym, a gdy zachodzi potrzeba – obserwacji przeprowadzanej w podmiocie leczniczym.”;
6) w art. 133 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Lekarze oraz inni funkcjonariusze posiadający wyższe wykształcenie wykonujący zawód medyczny, pełniący służbę w podmiocie leczniczym udzielającym świadczeń zdrowotnych dla osób pozbawionych wolności, których
stan zdrowia wymaga całodobowych świadczeń zdrowotnych, mogą być
obowiązani do pełnienia w tym podmiocie dyżuru medycznego.”.

art. 187. więcej Art. 187. W ustawie z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. Nr 96, poz.
618) wprowadza się następujące zmiany:
1) uchyla się art. 40;
2) w art. 44 w ust. 5 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) udział w pracach organizacyjnych instytutu związanych z prowadzonymi badaniami naukowymi lub pracami rozwojowymi
oraz działalnością dydaktyczną lub artystyczną, a w instytucie
nadzorowanym przez ministra właściwego do spraw zdrowia,
ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub Ministra
Obrony Narodowej – także udzielanie świadczeń zdrowotnych
przez ten instytut.”.

art. 188. więcej Art. 188. W ustawie z dnia 4 marca 2011 r. o zmianie ustawy o lecznictwie uzdrowiskowym,
uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych
oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 73, poz. 390) w art. 1 uchyla się pkt 11.

art. 189. więcej Art. 189. W ustawie z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym, ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr …, poz. …) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1:
a) uchyla się pkt 67,
b) w pkt 68 uchyla się lit. b,
c) w pkt 70 uchyla się lit. b;
2) uchyla się art. 5.

art. 190. więcej Art. 190. Jeżeli podmiot tworzący przekształcił samodzielny publiczny
zakład opieki zdrowotnej w spółkę kapitałową na zasadach określonych w art. 69–
82 w okresie do dnia 31 grudnia 2013 r., zobowiązania podmiotu tworzącego
przejęte od samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej, o których
mowa w art. 191 i art. 192 ust. 1, umarza się.

art. 191. więcej Art. 191. Umorzeniu podlegają znane na dzień 31 grudnia 2009 r.
zobowiązania podmiotu tworzącego przejęte od samodzielnego publicznego
zakładu opieki zdrowotnej wraz z odsetkami:
1) z tytułu podatków wobec budżetu państwa oraz należności celnych;
2) z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne w części finansowanej przez
płatnika oraz na Fundusz Pracy, z wyjątkiem składek na ubezpieczenie
emerytalne;
3) wobec Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych;
4) z tytułu:
a) opłat za gospodarcze korzystanie ze środowiska w rozumieniu przepisów
o ochronie i kształtowaniu środowiska,
b) opłat za korzystanie ze środowiska w rozumieniu przepisów Prawa
ochrony środowiska,
c) opłat za szczególne korzystanie z wód w rozumieniu przepisów Prawa
wodnego
– stanowiących przychody Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska
i Gospodarki Wodnej, wojewódzkich funduszy ochrony środowiska
i gospodarki wodnej oraz dochody budżetów powiatów i budżetów gmin,
niezależnie od tego, na rachunek bankowy którego organu administracji
publicznej opłaty te powinny być wpłacone przez zakład, z zastrzeżeniem
art. 195;
5) z tytułu administracyjnych kar pieniężnych określonych w przepisach ustaw
wymienionych w pkt 4;
6) z tytułu opłat za użytkowanie wieczyste gruntów Skarbu Państwa w części
stanowiącej dochód budżetu państwa;
7) z tytułu odsetek za zwłokę, opłaty prolongacyjnej, opłaty dodatkowej,
kosztów upomnienia, od zaległości wymienionych w pkt 1–6.

art. 192. więcej Art. 192. 1. Umorzeniu podlegają również:
1) zobowiązania z tytułów wymienionych w art. 191, w stosunku do których do
dnia przekształcenia, o którym mowa w art. 80 ust. 1, zostały wydane decyzje
rozkładające ich spłatę na raty lub odraczające termin ich płatności, albo gdy
zobowiązania te stanowią należności sporne;
2) opłaty prolongacyjne ustalone w związku z decyzjami, o których mowa
w pkt 1;
3) koszty egzekucyjne dotyczące zobowiązań z tytułów wymienionych
w art. 191.
2. Umorzeniu nie podlegają zobowiązania z tytułu:
1) zaległości podatkowych i celnych określonych w decyzji właściwego organu
podatkowego lub organu celnego,
2) składek na ubezpieczenia społeczne i składek na Fundusz Pracy,
3) wpłat do Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych,
4) opłat i kar dla Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki
Wodnej, wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej,
budżetów powiatów i budżetów gmin,
5) opłat za użytkowanie wieczyste gruntów Skarbu Państwa
– określone w wyniku postępowania kontrolnego, jeżeli zaległości te określone
zostały w związku z dokonywaniem czynności prawnych mających na celu
obejście przepisów podatkowych, o należnościach celnych, o ubezpieczeniach
społecznych lub przepisów dotyczących wymiaru i poboru tych należności.

art. 193. więcej Art. 193. Przychody z tytułu umorzenia zobowiązań, o których mowa
w art. 191 i art. 192, nie stanowią przychodu w rozumieniu przepisów o podatku
dochodowym od osób prawnych, z wyjątkiem zobowiązań zaliczonych do kosztów
uzyskania przychodów.

art. 194. więcej Art. 194. 1. Przepisy dotyczące umorzenia zobowiązań publicznoprawnych
stosuje się odpowiednio do należności z tytułu zobowiązań podatkowych
stanowiących dochody budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz
zobowiązań publicznoprawnych, o których mowa w art. 192 ust. 2 pkt 4 i 5,
w części dotyczącej przychodów wojewódzkich funduszy ochrony środowiska
i gospodarki wodnej oraz dochodów budżetów powiatów i budżetów gmin, jeżeli
organ stanowiący właściwej jednostki samorządu terytorialnego podejmie uchwałę
o umorzeniu tych należności.
2. Umorzenie należności jednostek samorządu terytorialnego z tytułu
zobowiązań, o których mowa w ust. 1, nie uprawnia tych jednostek do
rekompensaty ubytku ich dochodów z tego tytułu przez budżet państwa.

art. 195. więcej Art. 195. 1. Podmiot tworzący przekazuje organom będącym wierzycielami
zobowiązań, o których mowa w art. 191 i art. 192 ust. 1:
1) odpis postanowienia sądu o wpisie spółki do rejestru przedsiębiorców;
2) odpis postanowienia sądu o wykreśleniu samodzielnego publicznego zakładu
opieki zdrowotnej z Krajowego Rejestru Sądowego;
3) uwierzytelnioną kopię aktu przekształcenia.
2. Dokumenty określone w ust. 1 stanowią podstawę dla właściwych organów
do wydania decyzji o umorzeniu zobowiązań.

art. 196. więcej Art. 196. 1. Podmiot tworzący, który przekształcił samodzielny publiczny
zakład opieki zdrowotnej w spółkę kapitałową na zasadach określonych w art. 69–
82, może ubiegać się w okresie do dnia 31 grudnia 2013 r. o dotację celową
z budżetu państwa.
2. Jeżeli podmiotem tworzącym jest podmiot, o którym mowa w art. 6 ust. 1,
który spełnia warunki do uzyskania dotacji, podmiot ten otrzymuje środki
finansowe na cele, o których mowa w art. 201, w drodze przeniesienia wydatków
w budżecie państwa dokonanego przez ministra właściwego do spraw finansów
publicznych na wniosek ministra właściwego do spraw zdrowia.

art. 197. więcej Art. 197. Warunkami uzyskania dotacji są:
1) wpisanie spółki powstałej z przekształcenia samodzielnego publicznego
zakładu opieki zdrowotnej do rejestru przedsiębiorców nie później niż w dniu
31 grudnia 2013 r.;
2) spełnienie warunku polegającego na:
a) zawarciu ugody z wierzycielami w zakresie zobowiązań
cywilnoprawnych podmiotu tworzącego przejętych od samodzielnego
publicznego zakładu opieki zdrowotnej, obejmującej co najmniej
częściowe umorzenie tych
zobowiązań lub odsetek od nich, lub
b) istnieniu w dniu przekształcenia przejętych przez podmiot tworzący
zobowiązań cywilnoprawnych wynikających z zaciągniętych kredytów
bankowych, o których mowa w art. 34 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia
15 kwietnia 2005 r. o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych
zakładów opieki zdrowotnej, lub
c) uiszczeniu przez podmiot tworzący, który przekształcił samodzielny
publiczny zakład opieki zdrowotnej w spółkę kapitałową, podatku od
towarów i usług od wniesionego do tej spółki aportu, lub
d) istnieniu w dniu przekształcenia zobowiązania wynikającego z pożyczki
udzielonej przez podmiot tworzący samodzielnemu publicznemu
zakładowi opieki zdrowotnej do dnia 31 grudnia 2009 r., lub
e) poniesieniu kosztów określenia wartości rynkowej nieruchomości
w sposób, o którym mowa w art. 82 ust. 1 i 2, lub
f) spłacie przez podmiot tworzący, który przekształcił samodzielny
publiczny zakład opieki zdrowotnej w spółkę kapitałową, kredytów
bankowych zaciągniętych przez samodzielny publiczny zakład opieki
zdrowotnej poręczonych przez ten podmiot, dokonanej do dnia
31 grudnia 2009 r.

art. 198. więcej Art. 198. 1. Wniosek o udzielenie dotacji albo przekazanie środków,
o których mowa w art. 196 ust. 2, składa się do ministra właściwego do spraw
zdrowia wraz z dokumentami potwierdzającymi spełnienie przesłanek określonych
w art. 197.
2. Wniosek zawiera:
1) proponowaną kwotę dotacji, stanowiącą wartość:
a) umorzonych wierzytelności lub odsetek, o których mowa w art. 197
pkt 2 lit. a, lub
b) zobowiązań, o których mowa w art. 197 pkt 2 lit. b, lub
c) uiszczonego podatku, o którym mowa w art. 197 pkt 2 lit. c, lub
d) pozostałego do spłaty zobowiązania, o którym mowa w art. 197 pkt 2
lit. d, według stanu na dzień przekształcenia, jednak nie większą, niż
pozostała do spłaty w dniu 31 grudnia 2009 r., lub
e) kosztów określenia wartości rynkowej nieruchomości w sposób,
o którym mowa w art. 82 ust. 1 i 2, lub
f) spłaconych przez podmiot tworzący do dnia 31 grudnia 2009 r. kredytów
bankowych, o których mowa w art. 197 pkt 2 lit. f;
2) planowany podział proponowanej kwoty dotacji albo środków, o których
mowa w art. 196 ust. 2, na cele określone w art. 201.
3. Wniosek składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2013 r. Wniosek
złożony po tym dniu podlega zwrotowi bez rozpatrzenia.
4. Przepis ust. 3 zdanie drugie stosuje się również w przypadku złożenia
wniosku po wyczerpaniu środków przewidzianych w budżecie państwa na dotacje.
5. Wnioski rozpatruje się według kolejności ich wpływu.

art. 199. więcej Art. 199. 1. Dotacji udziela się albo przekazanie środków, o których mowa
w art. 196 ust. 2, następuje, zgodnie z wnioskiem określonym w art. 198,
w wysokości sumy:
1) umorzonych wierzytelności lub odsetek, o których mowa w art. 197 pkt 2
lit. a, lub
2) zobowiązań, o których mowa w art. 197 pkt 2 lit. b, lub
3) wartości uiszczonego podatku, o którym mowa w art. 197 pkt 2 lit. c, lub
4) zobowiązania, o którym mowa w art. 197 pkt 2 lit. d, lub
5) kosztów, o których mowa w art. 197 pkt 2 lit. e, lub
6) wartości spłaconych kredytów bankowych, o których mowa w art. 197 pkt 2
lit. f.
2. Suma dotacji oraz środków, o których mowa w art. 196 ust. 2, udzielonych
podmiotom tworzącym nie może przekroczyć kwoty określonej w art. 203.

art. 200. więcej Art. 200. Minister właściwy do spraw zdrowia przekazuje dotację celową
podmiotowi tworzącemu, który spełnił warunki uzyskania dotacji, na podstawie
umowy.

art. 201. więcej Art. 201. Dotację albo środki, o których mowa w art. 196 ust. 2, przeznacza
się na spłatę zobowiązań podmiotu tworzącego przejętych od samodzielnego
publicznego zakładu opieki zdrowotnej, odsetek od nich lub pokrycie kosztów
przekształcenia, w tym kosztów określenia wartości rynkowej nieruchomości
w sposób, o którym mowa w art. 82 ust. 1 i 2.

art. 202. więcej Art. 202. Dotacja niewykorzystana albo niewłaściwie wykorzystana podlega
zwrotowi na zasadach określonych w przepisach o finansach publicznych.

art. 203. więcej Art. 203. W budżecie państwa na dotacje i środki finansowe, o których mowa
w art. 196 ust. 2, przeznacza się łącznie kwotę 1400 mln zł.

art. 204. więcej Art. 204. 1. (uchylony)
2. Publiczne zakłady opieki zdrowotnej działające na podstawie
dotychczasowych przepisów stają się z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
podmiotami leczniczymi niebędącymi przedsiębiorcami. W terminie do dnia
31 grudnia 2012 r. kierownicy tych podmiotów dostosują ich działalność oraz statut
i regulamin organizacyjny do przepisów niniejszej ustawy oraz dokonają
zgłoszenia do rejestru. Wnioski w tej sprawie są wolne od opłat.
3. Kierownicy publicznych zakładów opieki zdrowotnej i rady społeczne tych
zakładów stają się z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy kierownikami podmiotów leczniczych niebędących przedsiębiorcami i radami społecznymi tych podmiotów.
3a. Do kierowników, o których mowa w ust. 3, nie stosuje się przepisów
art. 49, chyba że podmiot tworzący postanowi inaczej.
4. Wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
postępowania:
1) w sprawie wpisania, wykreślenia i zmian w rejestrze zakładów opieki
zdrowotnej prowadzonym na podstawie dotychczasowych przepisów,
podlegają umorzeniu z mocy prawa;
2) w sprawie wpisów w Krajowym Rejestrze Sądowym prowadzone na
podstawie dotychczasowych przepisów wobec samodzielnych publicznych
zakładów opieki zdrowotnej są prowadzone po dniu wejścia w życie niniejszej
ustawy;
3) w sprawie czasowego zaprzestania działalności są prowadzone po dniu
wejścia w życie niniejszej ustawy;
4) prowadzone na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r.
o pomocy publicznej i restrukturyzacji
publicznych zakładów opieki zdrowotnej wobec samodzielnych publicznych
zakładów opieki zdrowotnej są prowadzone na dotychczasowych zasadach.
5. W zakresie nieuregulowanym w ust. 4 do postępowań wszczętych
i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się
przepisy dotychczasowe.
6. Jeżeli przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy ostateczna decyzja
administracyjna została wydana na rzecz zakładu opieki zdrowotnej będącego
jednostką organizacyjną osoby prawnej lub podmiotu nieposiadającego
osobowości prawnej, z mocy prawa decyzja ta staje się decyzją administracyjną
wydaną na rzecz podmiotu leczniczego, którego jednostką był dotychczasowy
zakład opieki zdrowotnej.

art. 205. więcej Art. 205. Z dniem wejścia w życie ustawy niepubliczne zakłady opieki
zdrowotnej stają się przedsiębiorstwami podmiotów leczniczych.

art. 206. więcej Art. 206. Podmioty prowadzące zakłady opieki zdrowotnej w dniu wejścia
w życie niniejszej ustawy, dostosują swoją działalność, w zakresie nieuregulowanym w art. 204 ust. 1–4, do przepisów ustawy w terminie do dnia 31 grudnia 2012 r.

art. 207. więcej Art. 207. 1. Podmiot wykonujący działalność leczniczą w dniu wejścia
w życie ustawy, niespełniający wymagań, o których mowa w art. 22 ust. 1,
dostosuje pomieszczenia i urządzenia do tych wymagań do dnia 31 grudnia 2017 r.
2. Podmiot wykonujący działalność leczniczą przedstawi organowi
prowadzącemu rejestr program dostosowania tego podmiotu do wymagań,
o których mowa w art. 22 ust. 1, w terminie do dnia 31 grudnia 2012 r.,
zaopiniowany przez właściwy organ Państwowej Inspekcji Sanitarnej. Opinia ta
jest wydawana w drodze decyzji administracyjnej.
3. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, który co najmniej częściowo nie
zrealizuje programu dostosowania, o którym mowa w ust. 2, może wystąpić do
właściwego organu Państwowej Inspekcji Sanitarnej z wnioskiem o wydanie opinii
o wpływie niespełniania wymagań, o których mowa w art. 22 ust. 1, na
bezpieczeństwo pacjentów. Opinia ta jest wydawana w formie postanowienia.
4. Organ Państwowej Inspekcji Sanitarnej przekazuje postanowienie,
o którym mowa w ust. 3, właściwemu organowi prowadzącemu rejestr.

art. 208. więcej Art. 208. 1. Organy prowadzące dotychczasowe rejestry praktyk lekarzy,
pielęgniarek i położnych prowadzą te rejestry na dotychczasowych zasadach do
dnia 31 grudnia 2011 r.
2. Osoby wykonujące zawód medyczny w ramach praktyki zawodowej
dostosują swoją działalność do przepisów ustawy w terminie do dnia 31 grudnia
2012 r.

art. 209. więcej Art. 209. 1. Osoby, które przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
uzyskały tytuł specjalisty w dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia,
zachowują dotychczasowe uprawnienia bez konieczności odbycia specjalizacji.
2. Osoby, które przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy rozpoczęły
specjalizację zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 10 ust. 5 ustawy,
o której mowa w art. 220 pkt 1, kontynuują ją na podstawie dotychczasowych
przepisów.
3. W okresie 5 lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy mogą być
rozpoczynane nowe specjalizacje mające na celu uzyskanie tytułu specjalisty w dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 10 ust. 5 ustawy, o której mowa w art. 220 pkt 1.

art. 210. więcej Art. 210. 1. Pracownicy zatrudnieni w zakładach opieki zdrowotnej stają się
pracownikami odpowiednich podmiotów leczniczych.
2. Strony umów o pracę lub umów cywilnoprawnych zawartych przed dniem
wejścia w życie niniejszej ustawy z ordynatorami – kierownikami klinik oraz
ordynatorami oddziałów klinicznych dostosują łączące ich stosunki prawne do
przepisów niniejszej ustawy w terminie 4 miesięcy od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy.
3. Członkowie rad nadzorczych pierwszej kadencji w spółkach, o których
mowa w art. 41 ust. 2, którzy nie złożyli egzaminu, o którym mowa w przepisach
o komercjalizacji i prywatyzacji, są obowiązani do złożenia tego egzaminu w terminie 6 miesięcy od dnia powołania, chyba że zostali zwolnieni z obowiązku
złożenia tego egzaminu zgodnie z przepisami o komercjalizacji i prywatyzacji.

art. 211. więcej Art. 211. Umowy o udzielenie zamówienia zawarte na podstawie art. 35a
ustawy, o której mowa w art. 220 pkt 1, realizowane w dniu wejścia w życie
niniejszej ustawy zachowują ważność po tym dniu przez okres, na jaki zostały
zawarte.

art. 212. więcej Art. 212. 1. Przepisy art. 4 ust. 3 pkt 1, art. 17–19, art. 100 ust. 4, art. 101
ust. 3 i art. 102 ust. 3, w zakresie w jakim dotyczą umowy, o której mowa w art. 25,
stosuje się od dnia 1 stycznia 2012 r.
2. Jeżeli umowa obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej
została zawarta przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy na podstawie
przepisów ustawy, o której mowa w art. 148, ustawy, o której mowa w art. 172,
oraz ustawy, o której mowa w art. 220 pkt 1, a okres, na jaki została zawarta,
upływa po tym dniu, nową umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej
zawiera się najpóźniej w ostatnim dniu okresu obowiązywania dotychczasowej
umowy, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2012 r.

art. 213. więcej Art. 213. Osoby, które przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
uzyskały uprawnienia na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 30 października
2002 r. o zaopatrzeniu z tytułu wypadków lub chorób zawodowych powstałych
w szczególnych okolicznościach (Dz. U. poz. 1674, z późn. zm.), zachowują te
uprawnienia również po tym dniu.

art. 214. więcej Art. 214. 1. W okresie od dnia 1 lipca 2011 r. do dnia 1 lipca 2014 r. czas
pracy pracowników komórek organizacyjnych (zakładów, pracowni):
1) radiologii, radioterapii, medycyny nuklearnej – stosujących w celach
diagnostycznych lub leczniczych źródła promieniowania jonizującego,
2) fizykoterapii, patomorfologii, histopatologii, cytopatologii, cytodiagnostyki,
medycyny sądowej lub prosektoriów
– w zakresie określonym w ust. 2, nie może przekraczać 5 godzin na dobę
i przeciętnie 25 godzin na tydzień w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy
w przyjętym okresie rozliczeniowym.
2. Czas pracy, o którym mowa w ust. 1, stosuje się do pracowników na
stanowiskach pracy w:
1) komórkach organizacyjnych (zakładach, pracowniach): radiologii,
radioterapii i medycyny nuklearnej, jeżeli do ich podstawowych obowiązków
należy:
a) stosowanie w celach diagnostycznych lub leczniczych źródeł
promieniowania jonizującego, a w szczególności: wykonujących
badania lub zabiegi, asystujących lub wykonujących czynności
pomocnicze przy badaniach lub zabiegach, obsługujących urządzenia
zawierające źródła promieniowania lub wytwarzające promieniowanie
jonizujące, lub wykonujących czynności zawodowe bezpośrednio przy
chorych leczonych za pomocą źródeł promieniotwórczych, lub
b) prowadzenie badań naukowych z zastosowaniem źródeł promieniowania
jonizującego, lub
c) dokonywanie pomiarów dozymetrycznych promieniowania jonizującego
związanych z działalnością, o której mowa w lit. a i b;
2) komórkach organizacyjnych (zakładach, pracowniach)
fizykoterapeutycznych, jeżeli do ich podstawowych obowiązków należy
kontrolowanie techniki stosowanych zabiegów lub samodzielne
wykonywanie zabiegów;
3) komórkach organizacyjnych (zakładach, pracowniach): patomorfologii,
histopatologii, cytopatologii i cytodiagnostyki, jeżeli do ich podstawowych
obowiązków należy:
a) przygotowywanie preparatów lub
b) wykonywanie badań histopatologicznych i cytologicznych;
4) komórkach organizacyjnych (zakładach, pracowniach): patomorfologii,
medycyny sądowej oraz prosektoriach, jeżeli do ich podstawowych
obowiązków należy:
a) wykonywanie sekcji zwłok lub
b) wykonywanie badań patomorfologicznych i toksykologicznych, lub
c) pomoc przy wykonywaniu sekcji zwłok oraz badań patomorfologicznych
i toksykologicznych, lub
d) pobieranie narządów i tkanek ze zwłok.

art. 215. więcej Art. 215. Do rozliczania środków z dopłat do oprocentowania kredytów
udzielonych lekarzom, lekarzom dentystom, pielęgniarkom, położnym i technikom
medycznym, przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, uzyskanych na
podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o dopłatach do oprocentowania
kredytów udzielanych lekarzom, lekarzom stomatologom, pielęgniarkom,
położnym i technikom medycznym oraz o umarzaniu tych kredytów (Dz. U.
poz. 1406 oraz z 2002 r. poz. 1209) oraz umorzenia i zwrotu tych środków stosuje
się przepisy dotychczasowe.

art. 216. więcej Art. 216. Obowiązek podmiotu tworzącego dotyczący zmiany formy
organizacyjno-prawnej samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej albo
jego likwidacji, jeżeli ujemny wynik finansowy tego zakładu nie może być pokryty
w sposób określony w art. 59, powstaje po raz pierwszy po zatwierdzeniu
sprawozdania finansowego za pierwszy rok obrotowy rozpoczęty po dniu wejścia
w życie niniejszej ustawy.

art. 217. więcej Art. 217. 1. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy rejestr:
1) zakładów opieki zdrowotnej prowadzony na podstawie przepisów ustawy,
o której mowa w art. 220 pkt 1,
2) indywidualnych, indywidualnych specjalistycznych i grupowych praktyk
lekarskich,
3) indywidualnych, indywidualnych specjalistycznych i grupowych praktyk
pielęgniarek i położnych
– stają się rejestrem.
2. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy wpisy w rejestrach, o których
mowa w ust. 1, stają się wpisami w rejestrze.
3. Do dnia 31 grudnia 2012 r. podmiot wykonujący działalność leczniczą
dokona zmian wpisów w rejestrze w zakresie wynikającym z niniejszej ustawy.
Wnioski o zmianę wpisów są wolne od opłat.
4. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy organem prowadzącym rejestr
właściwym dla dotychczasowych zakładów opieki zdrowotnej, dla których
właściwym organem był minister właściwy do spraw zdrowia, jest wojewoda
właściwy ze względu na siedzibę podmiotu leczniczego.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia przekaże właściwym wojewodom
nieodpłatnie, za potwierdzeniem odbioru, w terminie 10 miesięcy od dnia wejścia
w życie niniejszej ustawy, wszelką dokumentację związaną z prowadzeniem tego
rejestru.
6. Jednostka, o której mowa w art. 106 ust. 2:
1) dostosuje system teleinformatyczny obsługujący rejestr zakładów opieki
zdrowotnej do wymagań przewidzianych dla rejestru, określonych w ustawie;
2) wyposaży podmioty prowadzące dotychczas rejestry indywidualnych,
indywidualnych specjalistycznych i grupowych praktyk lekarskich oraz
pielęgniarek i położnych w system teleinformatyczny obsługujący rejestr.
7. W dotychczasowym siedmiocyfrowym numerze księgi rejestrowej
podmiotu leczniczego, o którym mowa w ust. 4:
1) dwie pierwsze cyfry „99” zastępuje identyfikator terytorialny województwa,
na którego obszarze znajduje się siedziba podmiotu leczniczego;
2) trzecią cyfrę „0” zastępuje się cyfrą „9”.

art. 218. więcej Art. 218. 1. Ilekroć przepisy odrębne nakładają obowiązek na zakład opieki
zdrowotnej albo przyznają takiemu zakładowi prawo, te obowiązki albo prawa
dotyczą podmiotu leczniczego.
2. Ilekroć w przepisach odrębnych jest mowa o zakładzie opieki zdrowotnej,
rozumie się przez to przedsiębiorstwo podmiotu leczniczego.

art. 219. więcej Art. 219. 1. Akty wykonawcze wydane na podstawie art. 9 ust. 3, art. 10
ust. 4, art. 21a ust. 2 i art. 66 ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 220 pkt 1,
zachowują moc do dnia wejścia w życie odpowiednich aktów wykonawczych
wydanych na podstawie art. 22 ust. 5, art. 36 ust. 6, art. 50 ust. 2 i art. 122
ust. 6 niniejszej ustawy, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2012 r.
2. Akt wykonawczy wydany na podstawie art. 10 ust. 5 ustawy, o której
mowa w art. 220 pkt 1, zachowuje moc przez okres 5 lat od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy.
3. Zachowany w mocy akt wykonawczy, o którym mowa w ust. 2, może być
zmieniony przez ministra właściwego do spraw zdrowia, w drodze rozporządzenia,
w granicach określonych w art. 10 ust. 5 ustawy, o której mowa w art. 220 pkt 1.

art. 220. więcej Art. 220. Tracą moc:
1) ustawa z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U.
z 2007 r. poz. 89, z późn. zm.);
2) ustawa z dnia 24 sierpnia 2001 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów
udzielanych lekarzom, lekarzom stomatologom, pielęgniarkom, położnym
oraz o umarzaniu tych kredytów (Dz. U. poz. 1406 oraz z 2002 r. poz. 1209).

art. 221. więcej Art. 221. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2011 r., z wyjątkiem
art. 17 ust. 2 i 3, art. 25, art. 88 ust. 3, art. 106 ust. 2 zdanie trzecie, ust. 3 pkt 13,
ust. 4 pkt 11 i ust. 5, art. 148 pkt 6 oraz art. 172 pkt 10, które wchodzą w życie
z dniem 1 stycznia 2012 r.