Art. 29. 1. Wypisanie pacjenta ze szpitala albo innego zakładu leczniczego
podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju całodobowe
i stacjonarne świadczenia zdrowotne, jeżeli przepisy odrębne nie stanowią inaczej,
następuje:
1) gdy stan zdrowia pacjenta nie wymaga dalszego udzielania świadczeń
zdrowotnych w tym zakładzie leczniczym;
2) na żądanie pacjenta lub jego przedstawiciela ustawowego;
3) gdy pacjent w sposób rażący narusza porządek lub przebieg procesu
udzielania świadczeń zdrowotnych, a nie zachodzi obawa, że odmowa lub
zaprzestanie udzielania świadczeń zdrowotnych może spowodować
bezpośrednie niebezpieczeństwo dla jego życia lub zdrowia albo życia lub
zdrowia innych osób.
2. Jeżeli przedstawiciel ustawowy żąda wypisania pacjenta, którego stan
zdrowia wymaga dalszego udzielania świadczeń zdrowotnych, można odmówić
wypisania do czasu wydania w tej sprawie orzeczenia przez właściwy ze względu
na miejsce udzielania świadczeń zdrowotnych sąd opiekuńczy, chyba że przepisy
odrębne stanowią inaczej.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, niezwłocznie zawiadamia się
właściwy sąd opiekuńczy o odmowie wypisania i jej przyczynach.
4. Pacjent występujący z żądaniem, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, jest
informowany przez lekarza o możliwych następstwach zaprzestania dalszego
udzielania świadczeń zdrowotnych. Pacjent taki składa pisemne oświadczenie
o wypisaniu na własne żądanie. W przypadku braku takiego oświadczenia lekarz
sporządza adnotację w dokumentacji medycznej.

Ustawa o działalności leczniczej art. 29

DODAJ