Art. 30. 1. Gmina właściwa ze względu na miejsce zamieszkania,
a w przypadku niemożności ustalenia miejsca zamieszkania właściwa ze względu
na ostatnie miejsce pobytu pacjenta pokrywa koszty transportu sanitarnego pacjenta
małoletniego lub osoby niezdolnej do samodzielnej egzystencji do miejsca pobytu,
jeżeli przedstawiciel ustawowy pacjenta albo osoba, na której w stosunku do
pacjenta ciąży ustawowy obowiązek alimentacyjny, nie odbiera pacjenta w
wyznaczonym terminie.
2. Kierownik niezwłocznie zawiadamia wójta (burmistrza, prezydenta)
o okolicznościach, o których mowa w ust. 1, i organizuje transport sanitarny na
koszt gminy określonej w tym przepisie. Gminie przysługuje roszczenie o zwrot
kosztów transportu sanitarnego od przedstawiciela ustawowego pacjenta albo od
osoby, na której w stosunku do pacjenta ciąży ustawowy obowiązek alimentacyjny.
3. Gmina pokrywa koszty transportu sanitarnego, o którym mowa w ust. 1, na
podstawie rachunku wystawionego przez kierownika, o którym mowa w ust. 2.
4. Pacjent, którego stan zdrowia nie wymaga dalszego udzielania świadczeń
szpitalnych albo całodobowych i stacjonarnych świadczeń zdrowotnych innych niż
szpitalne, lub osoba, na której w stosunku do pacjenta ciąży ustawowy obowiązek
alimentacyjny, ponoszą koszty pobytu pacjenta, począwszy od terminu określonego
przez kierownika, niezależnie od uprawnień do bezpłatnych świadczeń
zdrowotnych określonych w przepisach odrębnych.

Ustawa o działalności leczniczej art. 30

DODAJ