Art. 36. 1. Osoby zatrudnione w szpitalu oraz pozostające w stosunku
cywilnoprawnym z podmiotem leczniczym, którego zakładem leczniczym jest
szpital, są obowiązane nosić w widocznym miejscu identyfikator zawierający imię
i nazwisko oraz funkcję tej osoby.
2. W szpitalu dla osób pozbawionych wolności stosuje się numeryczne znaki
identyfikacyjne osób zatrudnionych.
3. Pacjentów szpitala zaopatruje się w znaki identyfikacyjne.
3a. W przypadku uzasadnionym stanem zdrowia pacjenta kierownik może
podjąć decyzję o odstąpieniu od zaopatrywania tego pacjenta w znak
identyfikacyjny. Informację w tym zakresie wraz z podaniem przyczyn odstąpienia
zamieszcza się w dokumentacji medycznej pacjenta.
4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do pacjentów szpitala dla osób pozbawionych
wolności oraz pacjentów szpitala lub oddziału psychiatrycznego.
5. Znak identyfikacyjny, o którym mowa w ust. 3, zawiera informacje
pozwalające na ustalenie:
1) imienia i nazwiska oraz daty urodzenia pacjenta,
2) w przypadku noworodka urodzonego w szpitalu – imienia i nazwiska matki,
płci i daty urodzenia dziecka ze wskazaniem roku, miesiąca, dnia oraz godziny i minuty w systemie 24-godzinnym, a w przypadku noworodka urodzonego z ciąży mnogiej także cyfry wskazujące na kolejność rodzenia się
– zapisane w sposób uniemożliwiający identyfikację pacjenta przez osoby
nieuprawnione.
6. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) warunki, sposób i tryb zaopatrywania pacjentów w znaki identyfikacyjne,
2) sposób postępowania w razie stwierdzenia braku znaków identyfikacyjnych
pacjentów szpitala
– kierując się potrzebą zapewnienia identyfikacji pacjentów i ich bezpieczeństwa
oraz koniecznością poszanowania ochrony danych osobowych.

Ustawa o działalności leczniczej art. 36

DODAJ