Art. 153. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90,
poz. 557, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 56 § 3 otrzymuje brzmienie:
„§3. Praca, o której mowa w § 2, może być także wykonywana na rzecz
instytucji lub organizacji reprezentujących społeczność lokalną
oraz w placówkach oświatowo-wychowawczych, młodzieżowych
ośrodkach wychowawczych, młodzieżowych ośrodkach socjoterapii, podmiotach leczniczych w rozumieniu przepisów o działalności
leczniczej, jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej, fundacjach, stowarzyszeniach i innych instytucjach lub organizacjach
użyteczności publicznej, niosących pomoc charytatywną, za ich zgodą.”;
2) w art. 113a § 6 otrzymuje brzmienie:
„§6. Artykuły żywnościowe, uznane przez lekarza lub inną upoważnioną
osobę wykonującą zawód medyczny w podmiocie leczniczym dla osób pozbawionych wolności, za nienadające się do spożycia, podlegają zniszczeniu w obecności skazanego.”;
3) w art. 115:
a) § 4 otrzymuje brzmienie:
„§4. Świadczenia zdrowotne udzielane są skazanemu przede wszystkim
przez podmioty lecznicze dla osób pozbawionych wolności.”,
b) w § 5 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Podmioty lecznicze inne niż podmioty, o których mowa w § 4, współdziałają z tymi podmiotami, w zapewnieniu skazanym świadczeń zdrowotnych,
gdy konieczne jest w szczególności:”,
c) § 6 i 7 otrzymują brzmienie:
„§6. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, dyrektor zakładu karnego, po zasięgnięciu opinii lekarza zakładu karnego, może zezwolić
skazanemu, na jego koszt, na leczenie przez wybranego przez niego innego lekarza, podmiotu innego niż określony w § 4, oraz na
korzystanie z dodatkowych leków i innych wyrobów medycznych.
§7. Skazanemu odbywającemu karę pozbawienia wolności w zakładzie
karnym typu zamkniętego świadczenia zdrowotne są udzielane w
obecności funkcjonariusza niewykonującego zawodu medycznego;
na wniosek funkcjonariusza lub pracownika podmiotu leczniczego
dla osób pozbawionych wolności, świadczenia zdrowotne mogą
być udzielane skazanemu bez obecności funkcjonariusza niewykonującego zawodu medycznego.”,
d) § 9 i 10 otrzymują brzmienie:
„§9. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
warunki, zakres i tryb udzielania świadczeń zdrowotnych przez
podmioty lecznicze dla osób pozbawionych wolności, mając na
uwadze konieczność zapewnienia osobom pozbawionym wolności
świadczeń opieki zdrowotnej także przez inne podmioty wykonujące działalność leczniczą, jeżeli udzielenie takich świadczeń przez
podmioty lecznicze dla osób pozbawionych wolności nie jest możliwe, w szczególności z powodu braku wyposażenia zakładów karnych i aresztów śledczych w specjalistyczny sprzęt medyczny.
§10. Minister Sprawiedliwości oraz minister właściwy do spraw zdrowia,
określą, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki, zakres i
tryb współdziałania podmiotów leczniczych z podmiotami, o których mowa w § 4, w zapewnieniu świadczeń zdrowotnych osobom
pozbawionym wolności, gdy konieczne jest w szczególności natychmiastowe udzielenie świadczenia zdrowotnego ze względu na
zagrożenie życia lub zdrowia osoby pozbawionej wolności, przeprowadzenie specjalistycznego badania, leczenia lub rehabilitacji
osoby pozbawionej wolności, a także zapewnienie świadczenia
zdrowotnego osobie pozbawionej wolności korzystającej z przepustki lub czasowego zezwolenia na opuszczenie zakładu karnego
lub aresztu śledczego.”;
4) w art. 115a § 1 otrzymuje brzmienie:
„§1. Osobie pozbawionej wolności, w razie choroby uniemożliwiającej
stawiennictwo w postępowaniu prowadzonym przez sąd lub organ prowadzący postępowanie karne, na podstawie Kodeksu postępowania karnego, w którym obecność osoby pozbawionej wolności była obowiązkowa lub gdy wnosiła ona o dopuszczenie do czynności, będąc uprawnioną do wzięcia w niej udziału lub przez sąd, na podstawie Kodeksu postępowania cywilnego, zaświadczenie
usprawiedliwiające niestawiennictwo wystawia lekarz podmiotu, o którym mowa w art. 115 § 4.”;
5) w art. 167a:
a) § 4 otrzymuje brzmienie:
„§4. Jeżeli osoba zwolniona z zakładu karnego wymaga leczenia szpitalnego, a jej stan zdrowia nie pozwala na przeniesienie do szpitala,
pozostaje ona na leczeniu w zakładzie karnym do czasu, gdy jej
stan zdrowia pozwoli na takie przeniesienie.”,
b) w § 6 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
„W wypadku, gdy działania administracji zakładu karnego okazały się
bezskuteczne, administracja zakładu karnego jest obowiązana udzielić
zwolnionemu pomocy w udaniu się do miejsca zameldowania lub miejsca przebywania bez zameldowania albo podmiotu leczniczego.”;
6) w art. 200 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§1. Środki zabezpieczające związane z umieszczeniem sprawcy w zakładzie zamkniętym, przewidziane w Kodeksie karnym, wykonuje
się w podmiotach leczniczych udzielających świadczeń zdrowotnych w zakresie opieki psychiatrycznej, zwanych dalej „zakładami
psychiatrycznymi”, i w podmiotach leczniczych udzielających
świadczeń zdrowotnych w zakresie leczenia uzależnień, zwanych
dalej „zakładami leczenia odwykowego”.”;
7) w art. 211 § 5 otrzymuje brzmienie:
„§5. Administracja aresztu śledczego jest obowiązana udzielić zwalnianemu pomocy w udaniu się do miejsca zameldowania lub miejsca
zamieszkania albo do podmiotu leczniczego.”.

Ustawa o działalności leczniczej art. 153

DODAJ