Ustawa z dnia 15 grudnia 2017 r. o dystrybucji ubezpieczeń

art. 1. więcej Art. 1. Ustawa określa zasady wykonywania działalności w zakresie dystrybucji
ubezpieczeń osobowych i majątkowych oraz dystrybucji reasekuracji.

art. 2. więcej Art. 2. 1. Przepisów ustawy nie stosuje się do przedsiębiorców wykonujących
działalność w zakresie dystrybucji ubezpieczeń, jeżeli spełnione są łącznie
następujące warunki:
1) umowa ubezpieczenia lub umowa gwarancji ubezpieczeniowej, których zawarcia
lub wykonania dotyczą czynności dystrybucji ubezpieczeń, są zawierane jako
uzupełnienie dostarczanych przez dostawcę towarów lub świadczonych usług
i obejmują następujące ryzyka:
a) zniszczenia, utraty lub uszkodzenia tych towarów lub nieskorzystania ze
świadczonej przez niego usługi, lub
b) uszkodzenia lub utraty bagażu oraz inne ryzyka związane z usługami
w zakresie podróży świadczonymi przez tego dostawcę;
2) wysokość składki należnej z tytułu umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji
ubezpieczeniowej nie przekracza kwoty stanowiącej równowartość w złotych
600 euro, obliczanej proporcjonalnie w wymiarze rocznym.
2. Przepisów ustawy nie stosuje się również do przedsiębiorców wykonujących
działalność w zakresie dystrybucji ubezpieczeń, w przypadku gdy umowa
ubezpieczenia lub umowa gwarancji ubezpieczeniowej, których zawarcia lub
wykonania dotyczą czynności dystrybucji ubezpieczeń, są zawierane jako
uzupełnienie usług świadczonych przez dostawcę, oraz spełnione są łącznie
następujące warunki:
1) umowa ubezpieczenia lub umowa gwarancji ubezpieczeniowej obejmuje ryzyko
nieskorzystania z usług świadczonych przez dostawcę lub ryzyka, o których
mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b;
2) czas trwania danej usługi nie przekracza 3 miesięcy;
3) wysokość składki należnej z tytułu umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji
ubezpieczeniowej w odniesieniu do jednego ubezpieczonego nie przekracza
kwoty stanowiącej równowartość w złotych 200 euro.
3. W przypadku wykonywania działalności w zakresie dystrybucji ubezpieczeń
przez przedsiębiorcę, o którym mowa w ust. 1 lub 2, zakład ubezpieczeń zapewnia:
1) udostępnienie klientowi, przed zawarciem umowy ubezpieczenia, informacji
o firmie, pod którą wykonuje działalność ubezpieczeniową, adresie siedziby oraz
o możliwości złożenia reklamacji i wniesienia skargi;
2) wykonanie obowiązków i spełnienie wymogów, o których mowa w art. 7,
art. 8 ust. 3 i art. 10;
3) przekazanie klientowi, przed zawarciem umowy ubezpieczenia lub umowy
gwarancji ubezpieczeniowej, dokumentu, o którym mowa w art. 8 ust. 4.
4. Zakład ubezpieczeń udziela przedsiębiorcom, o których mowa w ust. 1 i 2,
w formie pisemnej pod rygorem nieważności, pełnomocnictwa do zawierania w jego
imieniu umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych.
5. Zakład ubezpieczeń prowadzi ewidencję przedsiębiorców, o których mowa
w ust. 1 i 2, posiadających pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów
ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych, zawierającą co najmniej dane
identyfikujące przedsiębiorców oraz zakresy udzielonych pełnomocnictw.
6. Zakład ubezpieczeń przechowuje przez okres 10 lat od dnia rozwiązania
umowy agencyjnej dokumenty dotyczące jego współpracy z przedsiębiorcami,
o których mowa w ust. 1 i 2, w szczególności umowę agencyjną, pełnomocnictwa,
o których mowa w ust. 4, oraz dokumenty dotyczące wynagrodzenia.
7. Równowartość wyrażonych w euro kwot, o których mowa w ust. 1 pkt 2
i ust. 2 pkt 3, przelicza się w złotych według średniego kursu euro ogłaszanego przez
Narodowy Bank Polski w tabeli kursów nr 1 każdego roku.

art. 3. więcej Art. 3. 1. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) agent oferujący ubezpieczenia uzupełniające – przedsiębiorcę wykonującego
działalność agencyjną na podstawie umowy agencyjnej zawartej z zakładem
ubezpieczeń, wpisanego do rejestru agentów, niebędącego instytucją kredytową
w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r. o nadzorze
uzupełniającym nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń,
zakładami reasekuracji i firmami inwestycyjnymi wchodzącymi w skład
konglomeratu finansowego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1252 oraz z 2018 r. poz. 2243)
ani firmą inwestycyjną w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia
Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r.
w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm
inwestycyjnych, zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz. Urz.
UE L 176 z 27.06.2013, str. 1, z późn. zm.2)
), który za wynagrodzeniem
wykonuje dystrybucję ubezpieczeń jako działalność uboczną, jeżeli spełnione są
łącznie następujące warunki:
a) podstawową działalnością przedsiębiorcy nie jest działalność w zakresie
dystrybucji ubezpieczeń,
b) przedsiębiorca dystrybuuje wyłącznie ubezpieczenia uzupełniające
dostarczane towary lub świadczone usługi,
c) dystrybucja ubezpieczeń nie odnosi się do umowy ubezpieczenia na życie
lub umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, chyba że taka
umowa jest uzupełnieniem dostarczanych towarów lub świadczonych usług
w ramach podstawowej działalności przedsiębiorcy;
2) agent ubezpieczeniowy – przedsiębiorcę, innego niż agent oferujący
ubezpieczenia uzupełniające, wykonującego działalność agencyjną na podstawie
umowy agencyjnej zawartej z zakładem ubezpieczeń i wpisanego do rejestru
agentów;
3) bliskie powiązania – bliskie powiązania w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy
z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej
(Dz. U. z 2019 r. poz. 381 i 730), zwanej dalej „ustawą o działalności
ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej”;
4) broker reasekuracyjny – osobę fizyczną albo osobę prawną, posiadającą wydane
przez organ nadzoru zezwolenie na wykonywanie działalności brokerskiej
w zakresie reasekuracji, wpisaną do rejestru brokerów;
5) broker ubezpieczeniowy – osobę fizyczną albo osobę prawną, posiadającą
wydane przez organ nadzoru zezwolenie na wykonywanie działalności
brokerskiej w zakresie ubezpieczeń, wpisaną do rejestru brokerów;
6) duże ryzyka – duże ryzyka w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy o działalności
ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej;
7) dystrybutor reasekuracji – zakład reasekuracji, zakład ubezpieczeń lub brokera
reasekuracyjnego;
8) dystrybutor ubezpieczeń – zakład ubezpieczeń, agenta ubezpieczeniowego,
agenta oferującego ubezpieczenia uzupełniające lub brokera ubezpieczeniowego;
9) EIOPA – Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów
Emerytalnych, ustanowiony na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego
i Rady (UE) nr 1094/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia
Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń
i Pracowniczych Programów Emerytalnych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE
i uchylenia decyzji Komisji 2009/79/WE (Dz. Urz. UE L 331 z 15.12.2010,
str. 48, z późn. zm.3)
), zwanego dalej „rozporządzeniem 1094/2010”;
10) klient ‒ w przypadku:
a) umów ubezpieczenia ‒ poszukującego ochrony ubezpieczeniowej,
ubezpieczającego lub ubezpieczonego,
b) umów gwarancji ubezpieczeniowej ‒ zleceniodawcę gwarancji
ubezpieczeniowej;
11) oddział – każdą formę stałej obecności na terytorium państwa członkowskiego
Unii Europejskiej pośrednika ubezpieczeniowego mającego siedzibę lub miejsce
zamieszkania w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, w tym
oddział w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa
przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1079, 1214, 1495 i 1655);
12) organ nadzoru – Komisję Nadzoru Finansowego;
13) poszukujący ochrony ubezpieczeniowej – osobę, która wyraziła wobec
dystrybutora ubezpieczeń wolę podjęcia czynności służących zawarciu przez nią
umowy ubezpieczenia;
14) pośrednictwo ubezpieczeniowe ‒ wykonywanie dystrybucji ubezpieczeń lub
dystrybucji reasekuracji przez pośredników ubezpieczeniowych;
15) pośrednik ubezpieczeniowy – agenta ubezpieczeniowego, agenta oferującego
ubezpieczenia uzupełniające, brokera ubezpieczeniowego oraz brokera
reasekuracyjnego, którzy wykonują dystrybucję ubezpieczeń albo dystrybucję
reasekuracji za wynagrodzeniem;
16) przyjmujące państwo członkowskie Unii Europejskiej – inne niż Rzeczpospolita
Polska państwo członkowskie Unii Europejskiej, na którego terytorium
pośrednik ubezpieczeniowy wpisany do rejestru pośredników
ubezpieczeniowych wykonuje działalność przez oddział lub w inny sposób niż
przez oddział, w ramach swobody świadczenia usług;
17) rejestr agentów ‒ rejestr agentów ubezpieczeniowych i agentów oferujących
ubezpieczenia uzupełniające;
18) rejestr brokerów ‒ rejestr brokerów ubezpieczeniowych i brokerów
reasekuracyjnych;
19) trwały nośnik – trwały nośnik w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 maja
2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2019 r. poz. 134, 730 i 1495);
20) właściwy organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej – organ właściwy
w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej
do sprawowania nadzoru nad dystrybucją ubezpieczeń lub organ prowadzący
w tym państwie odpowiedni rejestr pośredników;
21) wskaźnik kosztów dystrybucji ‒ wyrażony procentowo z dokładnością do dwóch
miejsc po przecinku iloraz przyjętych przy tworzeniu produktu kosztów
akwizycji, o których mowa w przepisach o rachunkowości zakładów
ubezpieczeń, dla danej umowy ubezpieczenia oraz sumy należnych składek
ubezpieczeniowych z tytułu danej umowy ubezpieczenia w rekomendowanym
minimalnym okresie trwania umowy;
22) wynagrodzenie – prowizję, honorarium, opłatę lub inną płatność, w tym korzyść
ekonomiczną jakiegokolwiek rodzaju lub inną korzyść lub zachętę finansową lub
niefinansową, oferowane lub przekazywane w związku z działalnością
w zakresie dystrybucji ubezpieczeń;
23) zasady dobra ogólnego – podstawowe normy prawne dotyczące wykonywania
dystrybucji ubezpieczeń lub dystrybucji reasekuracji na terytorium danego
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, przeznaczone dla podmiotów
mających siedzibę lub miejsce zamieszkania w innym państwie członkowskim
Unii Europejskiej, zainteresowanych wykonywaniem dystrybucji ubezpieczeń
lub dystrybucji reasekuracji przez oddział lub w inny sposób niż przez oddział,
w ramach swobody świadczenia usług, na terytorium tego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej.
2. Ilekroć w ustawie jest mowa o państwach członkowskich Unii Europejskiej,
należy przez to rozumieć także państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia
o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

art. 4. więcej Art. 4. 1. Dystrybucja ubezpieczeń oznacza działalność wykonywaną wyłącznie
przez dystrybutora ubezpieczeń polegającą na:
1) doradzaniu, proponowaniu lub wykonywaniu innych czynności
przygotowawczych zmierzających do zawarcia umów ubezpieczenia lub umów
gwarancji ubezpieczeniowych;
2) zawieraniu umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych
w imieniu zakładu ubezpieczeń, w imieniu lub na rzecz klienta albo
bezpośrednio przez zakład ubezpieczeń;
3) udzielaniu pomocy przez pośrednika ubezpieczeniowego w administrowaniu
umowami ubezpieczenia lub umowami gwarancji ubezpieczeniowych i ich
wykonywaniu, także w sprawach o odszkodowanie lub świadczenie.
2. Dystrybucja ubezpieczeń polega również na udzielaniu informacji
dotyczących jednej lub większej liczby umów ubezpieczenia lub umów gwarancji
ubezpieczeniowych na podstawie kryteriów wybranych przez klienta za
pośrednictwem stron internetowych lub innych mediów oraz opracowywaniu rankingu
produktów ubezpieczeniowych obejmującego porównanie cen i produktów lub
składek z tytułu umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej, w
przypadku gdy klient jest w stanie pośrednio lub bezpośrednio zawrzeć umowę ubezpieczenia lub umowę gwarancji ubezpieczeniowej za pośrednictwem stron internetowych lub innych mediów.
3. Agent ubezpieczeniowy oraz agent oferujący ubezpieczenia uzupełniające,
w ramach prowadzonej działalności agencyjnej, wykonują czynności w zakresie
dystrybucji ubezpieczeń w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń, zwane dalej
„czynnościami agencyjnymi”.
4. Broker ubezpieczeniowy, w ramach prowadzonej działalności brokerskiej,
wykonuje czynności w zakresie dystrybucji ubezpieczeń w imieniu lub na rzecz
klienta, zwane dalej „czynnościami brokerskimi w zakresie ubezpieczeń”.
5. Zakład ubezpieczeń może wykonywać bezpośrednio czynności w zakresie
dystrybucji ubezpieczeń przez uprawnionego przez ten zakład ubezpieczeń
pracownika, zwane dalej „czynnościami dystrybucyjnymi zakładu ubezpieczeń”.
6. Dystrybucja ubezpieczeń polega również na organizowaniu i nadzorowaniu
czynności agencyjnych u agenta ubezpieczeniowego lub agenta oferującego
ubezpieczenia uzupełniające oraz czynności brokerskich w zakresie ubezpieczeń
u brokera ubezpieczeniowego.
7. Dystrybucję ubezpieczeń w zakresie grupy 3 działu I załącznika do ustawy
o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej może wykonywać wyłącznie agent
ubezpieczeniowy, broker ubezpieczeniowy lub zakład ubezpieczeń.

art. 5. więcej Art. 5. 1. Dystrybucja reasekuracji oznacza działalność wykonywaną wyłącznie
przez dystrybutora reasekuracji polegającą na:
1) doradzaniu, proponowaniu lub wykonywaniu innych czynności
przygotowawczych zmierzających do zawarcia umów reasekuracji;
2) zawieraniu umów reasekuracji w imieniu zakładu ubezpieczeń lub zakładu
reasekuracji albo bezpośrednio przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji;
3) udzielaniu pomocy w administrowaniu umowami reasekuracji i ich
wykonywaniu.
2. Broker reasekuracyjny, w ramach prowadzonej działalności brokerskiej,
wykonuje czynności w zakresie dystrybucji reasekuracji w imieniu lub na rzecz
zakładu ubezpieczeń albo zakładu reasekuracji, zwane dalej „czynnościami
brokerskimi w zakresie reasekuracji”.
3. Zakład ubezpieczeń i zakład reasekuracji mogą wykonywać bezpośrednio
czynności w zakresie dystrybucji reasekuracji przez uprawnionego przez ten zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji pracownika, zwane dalej „czynnościami dystrybucyjnymi zakładu reasekuracji”.
4. Dystrybucja reasekuracji polega również na organizowaniu i nadzorowaniu
czynności brokerskich w zakresie reasekuracji u brokera reasekuracyjnego.

art. 6. więcej Art. 6. Za dystrybucję ubezpieczeń ani za dystrybucję reasekuracji nie uznaje
się:
1) okazjonalnego dostarczania klientowi informacji w związku z prowadzoną przez
przedsiębiorcę działalnością gospodarczą inną niż działalność w zakresie
dystrybucji ubezpieczeń lub dystrybucji reasekuracji, w przypadku gdy:
a) przedsiębiorca nie podejmuje dodatkowych działań mających pomóc
w zawarciu lub wykonywaniu umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji
ubezpieczeniowej lub
b) celem tej działalności nie jest pomoc w zawarciu lub wykonywaniu umowy
reasekuracji;
2) obsługi roszczeń kierowanych do zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji,
wyceny szkód i sporządzania ekspertyz związanych z tymi szkodami;
3) przekazywania agentom ubezpieczeniowym, brokerom ubezpieczeniowym,
brokerom reasekuracyjnym, zakładom ubezpieczeń lub zakładom reasekuracji
danych i informacji na temat potencjalnych klientów, jeżeli przedsiębiorca nie
podejmuje dodatkowych działań mających pomóc w zawarciu umowy
ubezpieczenia, umowy gwarancji ubezpieczeniowej lub umowy reasekuracji;
4) przekazywania potencjalnym klientom informacji na temat produktów
ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych, agenta ubezpieczeniowego, brokera
ubezpieczeniowego, brokera reasekuracyjnego, zakładu ubezpieczeń lub zakładu
reasekuracji, jeżeli przedsiębiorca nie podejmuje dodatkowych działań mających
pomóc w zawarciu umowy ubezpieczenia, umowy gwarancji ubezpieczeniowej
lub umowy reasekuracji.

art. 7. więcej Art. 7. 1. Dystrybutor ubezpieczeń, wykonując dystrybucję ubezpieczeń,
postępuje uczciwie, rzetelnie i profesjonalnie, zgodnie z najlepiej pojętym interesem
klientów.
2. Sposób wynagradzania dystrybutora ubezpieczeń oraz osób, przy pomocy
których wykonywane są czynności agencyjne lub czynności brokerskie w zakresie
ubezpieczeń, oraz osób, przez które wykonywane są czynności dystrybucyjne zakładu
ubezpieczeń, nie może być sprzeczny z obowiązkiem działania zgodnie z najlepiej pojętym interesem klientów, w szczególności dystrybutor ubezpieczeń nie może dokonywać ustaleń dotyczących wynagrodzeń, celów sprzedaży lub innych ustaleń, które mogłyby stanowić zachętę do proponowania klientowi określonej umowy
ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej, w sytuacji gdy dystrybutor
ubezpieczeń mógłby zaproponować inną umowę, która lepiej odpowiadałaby
potrzebom klienta.
3. Wszystkie informacje, w tym informacje o charakterze reklamowym
i marketingowym, kierowane przez dystrybutora ubezpieczeń do klienta są:
1) jasne, rzetelne i niewprowadzające w błąd;
2) sporządzone w języku urzędowym państwa członkowskiego Unii Europejskiej,
w którym umowa ubezpieczenia lub umowa gwarancji ubezpieczeniowej jest
zawierana, lub w innym języku, na który wyrażą zgodę strony umowy.
4. Informacje o charakterze reklamowym lub marketingowym są wyraźnie
oznaczone.

art. 8. więcej Art. 8. 1. Przed zawarciem umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji
ubezpieczeniowej dystrybutor ubezpieczeń określa, na podstawie uzyskanych od
klienta informacji, jego wymagania i potrzeby oraz podaje w zrozumiałej formie
obiektywne informacje o produkcie ubezpieczeniowym, w celu umożliwienia
klientowi podjęcia świadomej decyzji.
2. Informacje o produkcie ubezpieczeniowym, o którym mowa w ust. 1,
uwzględniają złożoność tego produktu oraz rodzaj klienta.
3. Proponowana umowa ubezpieczenia lub umowa gwarancji ubezpieczeniowej
powinna być zgodna z wymaganiami i potrzebami klienta w zakresie ochrony
ubezpieczeniowej lub ochrony gwarancyjnej.
4. Informacje o proponowanym produkcie ubezpieczeniowym, którego
przedmiotem są ryzyka wymienione w dziale II załącznika do ustawy o działalności
ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, są przekazywane w postaci ustandaryzowanego
dokumentu zawierającego informacje o tym produkcie ubezpieczeniowym,
sporządzanego przez zakład ubezpieczeń, brokera ubezpieczeniowego lub agenta
ubezpieczeniowego, którzy tworzą produkt ubezpieczeniowy.
5. Dokument, o którym mowa w ust. 4:
1) jest krótkim i odrębnym dokumentem;
2) posiada przejrzysty układ i strukturę ułatwiające jego czytanie, a wielkość użytej
czcionki zapewnia jego czytelność;
3) w przypadku wydrukowania lub skopiowania go w wersji czarno-białej jest nie
mniej zrozumiały od jego oryginału sporządzonego w kolorze ‒ jeżeli oryginał
tego dokumentu został sporządzony w kolorze;
4) sporządza się w języku urzędowym państwa członkowskiego Unii Europejskiej,
w którym umowa ubezpieczenia lub umowa gwarancji ubezpieczeniowej jest
proponowana, lub w innym języku, na który wyrażą zgodę klient i zakład
ubezpieczeń;
5) jest dokładny i nie wprowadza w błąd;
6) zawiera na górze pierwszej strony oznaczenie: „Dokument zawierający
informacje o produkcie ubezpieczeniowym”;
7) zawiera stwierdzenie, że pełne informacje podawane przed zawarciem umowy
i informacje dotyczące umowy podane są w innych dokumentach.
6. Dokument, o którym mowa w ust. 4, zawiera:
1) informacje o grupie i rodzaju ubezpieczenia;
2) krótki opis ochrony ubezpieczeniowej lub ochrony gwarancyjnej, obejmujący
główne rodzaje ubezpieczanego ryzyka, sumę ubezpieczenia lub sumę
gwarancyjną, a w uzasadnionych przypadkach zakres terytorialny oraz krótki
opis ryzyka nieobjętego ubezpieczeniem;
3) sposób opłacania składek i okresy płatności;
4) główne wyłączenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń uprawniające do
odmowy wypłaty odszkodowania i innych świadczeń;
5) obowiązki na początku umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji
ubezpieczeniowej;
6) obowiązki w czasie trwania umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji
ubezpieczeniowej;
7) obowiązki w przypadku zgłoszenia roszczenia;
8) okres trwania umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej,
w tym dzień rozpoczęcia i zakończenia ich obowiązywania;
9) sposób rozwiązywania umowy.

art. 9. więcej Art. 9. 1. Dystrybutor ubezpieczeń przekazuje klientowi informacje:
1) o produkcie ubezpieczeniowym, o którym mowa w art. 8 ust. 1 i 4,
2) o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2‒6 i ust. 2‒4 albo w art. 23, albo
w art. 32 ust. 1 pkt 1, 2 i 5‒8 oraz ust. 2, a także dotyczące umów ubezpieczenia, o których mowa w grupie 3 działu I załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej
− w postaci papierowej, nieodpłatnie i w języku, o którym mowa w art. 7 ust. 3, przy
czym informacje te są jasne, rzetelne i nie wprowadzają w błąd.
2. Informacje, o których mowa w art. 32 ust. 1 pkt 4, broker ubezpieczeniowy
przekazuje klientowi w formie pisemnej, nieodpłatnie i w języku, o którym mowa
w art. 7 ust. 3. Informacje te są jasne, rzetelne i nie wprowadzają w błąd.
3. Informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą być przekazane za pomocą
innego trwałego nośnika:
1) na żądanie klienta, pod warunkiem że dystrybutor ubezpieczeń zapewnił mu
wybór między informacjami w postaci papierowej a informacjami na innym
trwałym nośniku, a w przypadku informacji, o których mowa w ust. 2 ‒ pod
warunkiem że dystrybutor ubezpieczeń zapewnił mu wybór między
przedstawieniem ich w formie pisemnej a przedstawieniem ich na innym
trwałym nośniku, oraz
2) w przypadku innego trwałego nośnika wymagającego dostępu do Internetu –
jeżeli klient posiada regularny dostęp do Internetu.
4. Informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą być przekazane za
pośrednictwem strony internetowej, jeżeli:
1) są skierowane bezpośrednio do klienta lub
2) zostały spełnione następujące warunki:
a) klient wyraził zgodę na przekazanie tych informacji za pośrednictwem
strony internetowej,
b) klient posiada regularny dostęp do Internetu,
c) klient został powiadomiony drogą elektroniczną o adresie strony
internetowej oraz miejscu na tej stronie, gdzie zostały udostępnione te
informacje,
d) dystrybutor zapewni dostępność tych informacji na stronie internetowej
w okresie, w którym klient może, w normalnych okolicznościach, mieć
potrzebę zapoznania się z nimi.
5. W przypadku przekazania informacji, o których mowa w ust. 1 i 2, w sposób,
o którym mowa w ust. 3 lub 4, dystrybutor ubezpieczeń, na żądanie klienta, przekazuje
mu je nieodpłatnie, w postaci papierowej, a w przypadku informacji, o których mowa
w ust. 2 – przekazuje je nieodpłatnie, w formie pisemnej.
6. Za dowód posiadania przez klienta regularnego dostępu do Internetu uznaje
się w szczególności podanie przez niego, na potrzeby danej transakcji, adresu poczty
elektronicznej.
7. W przypadku dystrybucji ubezpieczeń za pomocą środków porozumiewania
się na odległość, do przekazywania informacji, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje
się przepisy ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta o umowach
dotyczących usług finansowych zawieranych na odległość.
8. W przypadku umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej
obejmujących duże ryzyka dystrybutor ubezpieczeń nie ma obowiązku przekazania
klientowi informacji, o których mowa w ust. 1 i 2.

art. 10. więcej Art. 10. 1. W przypadku gdy umowa ubezpieczenia lub umowa gwarancji
ubezpieczeniowej proponowane są w pakiecie wraz z towarem lub usługą
uzupełniającą, które nie są ubezpieczeniem ani gwarancją ubezpieczeniową,
dystrybutor ubezpieczeń informuje klienta o możliwości odrębnego zawarcia
poszczególnych umów, a jeżeli możliwość taka istnieje, przekazuje odpowiedni opis
poszczególnych umów składających się na pakiet, a także osobne zestawienie kosztów
i opłat dla każdej umowy.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, jeżeli ryzyko lub zakres ubezpieczenia
lub gwarancji proponowanych w pakiecie różnią się od ryzyka lub zakresu związanych
z poszczególnymi umowami oddzielnie, dystrybutor ubezpieczeń przekazuje
odpowiedni opis poszczególnych umów składających się na pakiet i wskazuje, w jaki
sposób ich wzajemne związki wpływają na ryzyko lub zakres ubezpieczenia lub
gwarancji.
3. W przypadku gdy umowa ubezpieczenia lub umowa gwarancji
ubezpieczeniowej proponowana jest w pakiecie jako uzupełnienie towaru lub usługi,
które nie są ubezpieczeniem lub gwarancją ubezpieczeniową, dystrybutor ubezpieczeń
proponuje klientowi możliwość odrębnego zawarcia umowy dotyczącej zakupu tego
towaru lub świadczenia usługi.
4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się, w przypadku gdy umowa ubezpieczenia lub
umowa gwarancji ubezpieczeniowej jest uzupełnieniem:
1) usług, o których mowa w art. 69 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie
instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 2286, 2243 i 2244 oraz z 2019
r. poz. 730, 875 i 1655);
2) umowy o kredyt hipoteczny, o której mowa w art. 3 ustawy z dnia 23 marca
2017 r. o kredycie hipotecznym oraz o nadzorze nad pośrednikami kredytu
hipotecznego i agentami (Dz. U. poz. 819 oraz z 2018 r. poz. 2245);
3) rachunku płatniczego w rozumieniu art. 2 pkt 25 ustawy z dnia 19 sierpnia
2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2019 r. poz. 659, 730 i 1495).
5. W przypadku gdy w pakiecie, o którym mowa w ust. 1 i 3, proponowana jest
umowa ubezpieczenia, o której mowa w grupie 3 działu I załącznika do ustawy
o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, pakiet w całości powinien być
odpowiedni do potrzeb klienta.

art. 11. więcej Art. 11. 1. Zakład ubezpieczeń, broker ubezpieczeniowy oraz agent
ubezpieczeniowy, którzy tworzą produkt ubezpieczeniowy, stosują odpowiedni proces
zatwierdzania produktu ubezpieczeniowego oraz istotnych zmian dokonywanych
w dystrybuowanym produkcie ubezpieczeniowym przed wprowadzeniem go do
obrotu, a także dokonują przeglądu tego procesu.
2. Proces zatwierdzania produktu ubezpieczeniowego jest proporcjonalny
i odpowiedni do charakteru tego produktu.
3. W procesie zatwierdzania produktu ubezpieczeniowego zakład ubezpieczeń,
broker ubezpieczeniowy oraz agent ubezpieczeniowy, którzy tworzą produkt
ubezpieczeniowy:
1) określają jego rynek docelowy;
2) zapewniają ocenę ryzyk dla określonego rynku docelowego;
3) zapewniają adekwatność zamierzonej strategii dystrybucji do określonego rynku
docelowego;
4) podejmują działania zapewniające dystrybucję produktu na określonym rynku
docelowym.
4. Zakład ubezpieczeń, broker ubezpieczeniowy oraz agent ubezpieczeniowy,
którzy tworzą produkt ubezpieczeniowy, dokonują regularnego przeglądu
funkcjonowania produktu ubezpieczeniowego, uwzględniając istotne zdarzenia
mające wpływ na ryzyko dla określonego rynku docelowego, mając na celu co
najmniej ocenę, czy produkt nadal odpowiada potrzebom określonego rynku
docelowego oraz czy zamierzona strategia dystrybucji jest nadal odpowiednia.
5. Zakład ubezpieczeń, broker ubezpieczeniowy oraz agent ubezpieczeniowy,
którzy tworzą produkt ubezpieczeniowy, udostępniają dystrybutorom ubezpieczeń
wykonującym dystrybucję danego produktu odpowiednie informacje o tym produkcie oraz o procesie jego zatwierdzania, w tym informacje na temat określonego rynku docelowego tego produktu.
6. Dystrybutor ubezpieczeń stosuje odpowiednie rozwiązania zapewniające
uzyskanie od twórcy produktu ubezpieczeniowego informacji, o których mowa
w ust. 5.
7. Dystrybutor ubezpieczeń posiada wiedzę o produkcie ubezpieczeniowym oraz
określonym rynku docelowym tego produktu.
8. Przepisów ust. 1‒7 nie stosuje się w przypadku produktu ubezpieczeniowego
obejmującego duże ryzyka.

art. 12. więcej Art. 12. 1. Osoby wykonujące czynności agencyjne, osoby wykonujące
czynności brokerskie w zakresie ubezpieczeń, osoby wykonujące czynności
brokerskie w zakresie reasekuracji, osoby wykonujące czynności dystrybucyjne
zakładu ubezpieczeń oraz osoby wykonujące czynności dystrybucyjne zakładu
reasekuracji doskonalą umiejętności zawodowe, w tym przez odbywanie co najmniej
15 godzin rocznie szkolenia zawodowego z wybranych tematów określonych w
załączniku do ustawy.
2. Obowiązek odbycia szkolenia zawodowego powstaje z pierwszym dniem roku
kalendarzowego następującego po roku, w którym osoba wykonująca czynności
agencyjne, osoba wykonująca czynności brokerskie w zakresie ubezpieczeń lub osoba
wykonująca czynności brokerskie w zakresie reasekuracji została wpisana do rejestru
pośredników ubezpieczeniowych, a w przypadku osoby wykonującej czynności
dystrybucyjne zakładu ubezpieczeń lub osoby wykonującej czynności dystrybucyjne
zakładu reasekuracji ‒ z pierwszym dniem roku kalendarzowego następującego po
roku, w którym osoba ta faktycznie rozpoczęła wykonywanie tych czynności.
Pierwsze szkolenie zawodowe w wymiarze, o którym mowa w ust. 1, odbywa się nie
później niż w terminie 18 miesięcy od dnia:
1) wpisu do rejestru pośredników ubezpieczeniowych osoby wykonującej
czynności agencyjne, osoby wykonującej czynności brokerskie w zakresie
ubezpieczeń lub osoby wykonującej czynności brokerskie w zakresie
reasekuracji;
2) rozpoczęcia wykonywania czynności dystrybucyjnych zakładu ubezpieczeń lub
czynności dystrybucyjnych zakładu reasekuracji przez osoby wykonujące takie
czynności.
3. Wymiar szkolenia zawodowego nie może przekraczać 8 godzin dziennie.
4. Szkolenie zawodowe uwzględnia charakter proponowanych umów
ubezpieczenia, umów gwarancji ubezpieczeniowych lub umów reasekuracji, rodzaj
dystrybutora ubezpieczeń lub dystrybutora reasekuracji oraz zakres wykonywanych
czynności.
5. Zakład ubezpieczeń, zakład reasekuracji, agent ubezpieczeniowy, broker
ubezpieczeniowy i broker reasekuracyjny zapewniają przeprowadzenie szkolenia,
o którym mowa w ust. 1, jego odpowiedni poziom merytoryczny oraz
przeprowadzenie go przez osoby posiadające wykształcenie lub doświadczenie
zawodowe odpowiednie do zakresu tematycznego szkolenia.
6. Szkolenie zawodowe jest prowadzone w formie zapewniającej efektywne
przekazanie treści, w szczególności w formie wykładów, seminarium lub e-learningu.
7. W przypadku szkoleń prowadzonych w formie e-learningu wymagane jest
zaliczenie testu obejmującego zakres tematyczny szkolenia. Test może odbyć się
w formie elektronicznej.
8. Po odbyciu szkolenia zawodowego podmiot przeprowadzający szkolenie
wystawia dokument poświadczający jego odbycie, zawierający:
1) datę i miejsce wystawienia dokumentu;
2) datę i miejsce przeprowadzenia szkolenia;
3) imię i nazwisko oraz datę urodzenia uczestnika szkolenia;
4) zakres tematyczny szkolenia i jego wymiar godzinowy;
5) dane podmiotu organizującego szkolenie, obejmujące jego imię i nazwisko lub
firmę, oraz adres;
6) imiona i nazwiska osób odpowiedzialnych za przeprowadzenie lub
przygotowanie szkolenia, ich wykształcenie i doświadczenie zawodowe;
7) imię i nazwisko oraz podpis osoby wystawiającej dokument.
9. W przypadku szkoleń prowadzonych w formie e-learningu dokument
poświadczający odbycie szkolenia zawiera:
1) datę wystawienia dokumentu;
2) imię i nazwisko oraz datę urodzenia uczestnika szkolenia;
3) zakres tematyczny szkolenia i jego wymiar godzinowy;
4) dane podmiotu organizującego szkolenie, obejmujące jego imię i nazwisko lub
firmę, oraz adres;
5) imiona i nazwiska osób odpowiedzialnych za przygotowanie szkolenia, ich
wykształcenie i doświadczenie zawodowe;
6) imię i nazwisko oraz podpis elektroniczny osoby wystawiającej dokument.
10. Obowiązek odbycia szkolenia zawodowego obejmuje również:
1) agentów ubezpieczeniowych będących osobami fizycznymi, brokerów
ubezpieczeniowych będących osobami fizycznymi oraz brokerów
reasekuracyjnych będących osobami fizycznymi;
2) w przypadku agentów ubezpieczeniowych będących spółkami nieposiadającymi
osobowości prawnej ‒ osoby, o których mowa w art. 19 ust. 3 pkt 2;
3) w przypadku agentów ubezpieczeniowych będących osobami prawnymi ‒
członków zarządu, o których mowa w art. 19 ust. 3 pkt 3;
4) w przypadku brokerów ubezpieczeniowych będących osobami prawnymi oraz
brokerów reasekuracyjnych będących osobami prawnymi ‒ członków zarządu
spełniających warunki, o których mowa w art. 34 ust. 4 pkt 1 lit. e i f albo ust. 8
lub 9.
11. Do osób, o których mowa w ust. 10, przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.
12. Przepisów ust. 1‒10 nie stosuje się do osób wykonujących czynności
agencyjne u agentów oferujących ubezpieczenia uzupełniające oraz do agentów
oferujących ubezpieczenia uzupełniające.

art. 13. więcej Art. 13. Pośrednictwo ubezpieczeniowe jest działalnością gospodarczą
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz.
U. z 2019 r. poz. 1292 i 1495).

art. 14. więcej Art. 14. 1. Sumy pieniężne przekazane z tytułu umowy ubezpieczenia lub
umowy gwarancji ubezpieczeniowej przez ubezpieczającego lub ubezpieczonego
z umowy ubezpieczenia albo zleceniodawcę z umowy gwarancji ubezpieczeniowej
pośrednikowi ubezpieczeniowemu uznaje się za wpłacone zakładowi ubezpieczeń.
2. Sum pieniężnych przekazanych z tytułu umowy ubezpieczenia lub umowy
gwarancji ubezpieczeniowej przez zakład ubezpieczeń pośrednikowi
ubezpieczeniowemu nie uznaje się za przekazane ubezpieczającemu,
ubezpieczonemu, uposażonemu lub uprawnionemu z umowy ubezpieczenia albo
zleceniodawcy lub beneficjentowi z umowy gwarancji ubezpieczeniowej, do czasu ich
faktycznego otrzymania przez te podmioty.

art. 15. więcej Art. 15. 1. Agent ubezpieczeniowy, broker ubezpieczeniowy i zakład
ubezpieczeń wykonujący dystrybucję ubezpieczeń, o których mowa w grupie 3 działu
I załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, stosują rozwiązania organizacyjne służące zapobieganiu konfliktom interesów, tak aby nie miały one negatywnego wpływu na interesy klientów.
2. Agent ubezpieczeniowy, broker ubezpieczeniowy i zakład ubezpieczeń
zapewniają, aby rozwiązania organizacyjne, o których mowa w ust. 1, były
proporcjonalne do prowadzonej działalności i proponowanych umów ubezpieczenia
oraz rodzaju dystrybutora.
3. Agent ubezpieczeniowy, broker ubezpieczeniowy i zakład ubezpieczeń
podejmują działania w celu identyfikacji konfliktów interesów między nimi, w tym
między ich członkami zarządu, prokurentami, pracownikami albo innymi
powiązanymi z nimi osobami, a ich klientami, lub między ich klientami, powstających
w trakcie prowadzenia działalności w zakresie dystrybucji ubezpieczeń, o których
mowa w grupie 3 działu I załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej
i reasekuracyjnej.
4. Jeżeli rozwiązania organizacyjne, o których mowa w ust. 1, nie są
wystarczające, aby zapewnić uniknięcie ryzyka naruszenia interesów klienta, agent
ubezpieczeniowy, broker ubezpieczeniowy i zakład ubezpieczeń przed zawarciem
umowy ubezpieczenia ujawniają klientowi ogólny charakter lub źródła konfliktu
interesów, w tym w szczególności informują klienta, czy uzyskiwana prowizja z tytułu
umowy ubezpieczenia jest uzależniona od wolumenu zawartych umów ubezpieczenia.
5. Agent ubezpieczeniowy, broker ubezpieczeniowy i zakład ubezpieczeń
przekazują informacje, o których mowa w ust. 4, na trwałym nośniku.
6. Informacje, o których mowa w ust. 4, obejmują odpowiednie dane
i informacje uwzględniające rodzaj klienta oraz umożliwiające klientowi podjęcie
świadomej decyzji co do działalności dystrybutora ubezpieczeń, w odniesieniu do
którego zaistniał konflikt interesów.

art. 16. więcej Art. 16. 1. Zakład ubezpieczeń udziela odpowiedzi na reklamację klienta
będącego osobą prawną lub spółką nieposiadającą osobowości prawnej w terminie
30 dni od dnia jej otrzymania. Do zachowania terminu wystarczy wysłanie odpowiedzi
przed jego upływem.
2. Broker ubezpieczeniowy, a także agent ubezpieczeniowy i agent oferujący
ubezpieczenia uzupełniające wykonujący czynności agencyjne na rzecz więcej niż
jednego zakładu ubezpieczeń w zakresie tego samego działu ubezpieczeń, zgodnie
z załącznikiem do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej,
udzielają odpowiedzi na reklamację klienta będącego osobą prawną lub spółką nieposiadającą osobowości prawnej w terminie 30 dni od dnia jej otrzymania w zakresie niezwiązanym z udzielaną ochroną ubezpieczeniową. Do zachowania
terminu wystarczy wysłanie odpowiedzi przed jego upływem.
3. W szczególnie skomplikowanych przypadkach, uniemożliwiających
rozpatrzenie reklamacji i udzielenie odpowiedzi w terminie, o którym mowa w ust. 1
i 2, zakład ubezpieczeń, broker ubezpieczeniowy, agent ubezpieczeniowy i agent
oferujący ubezpieczenia uzupełniające, o których mowa w ust. 1 i 2, w informacji
przekazywanej klientowi, który wystąpił z reklamacją:
1) wyjaśnia przyczynę opóźnienia;
2) wskazuje okoliczności, które muszą zostać ustalone dla rozpatrzenia sprawy;
3) określa przewidywany termin rozpatrzenia reklamacji i udzielenia odpowiedzi,
który nie może przekroczyć 60 dni od dnia otrzymania reklamacji.
4. Jeżeli zakład ubezpieczeń, broker ubezpieczeniowy, agent ubezpieczeniowy
i agent oferujący ubezpieczenia uzupełniające, o których mowa w ust. 1 i 2, nie
udzielą odpowiedzi na reklamację w terminie, o którym mowa w ust. 1 i 2, uważa się,
że uznali oni reklamację.
5. Odpowiedź na reklamację przekazuje się klientowi w postaci papierowej lub
na innym trwałym nośniku.
6. Agent ubezpieczeniowy i agent oferujący ubezpieczenia uzupełniające
wykonujący czynności agencyjne na rzecz więcej niż jednego zakładu ubezpieczeń
w zakresie tego samego działu ubezpieczeń, zgodnie z załącznikiem do ustawy
o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, na żądanie zakładu ubezpieczeń,
udzielają temu zakładowi informacji na temat reklamacji, o których mowa w ust. 2,
oraz na temat reklamacji, o których mowa w art. 2 pkt 1 lit. e ustawy z dnia 5 sierpnia
2015 r. o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku
Finansowym (Dz. U. z 2018 r. poz. 2038, 2215 i 2243 oraz z 2019 r. poz. 875),
złożonych przez klientów pozyskanych dla występującego z żądaniem zakładu
ubezpieczeń przez tych agentów.

art. 17. więcej Art. 17. Agentem ubezpieczeniowym ani agentem oferującym ubezpieczenia
uzupełniające nie może być przedsiębiorca prawomocnie pozbawiony prawa
prowadzenia działalności gospodarczej zgodnie z art. 373 lub art. 374 ustawy z dnia
28 lutego 2003 r. ‒ Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 498, 912, 1495 i 1655).

art. 18. więcej Art. 18. Działalność agencyjna powinna być wykonywana z zachowaniem
staranności określonej w art. 355 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. ‒ Kodeks
cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 i 1495) oraz dobrych obyczajów.

art. 19. więcej Art. 19. 1. Czynności agencyjne, czynności dystrybucyjne zakładu ubezpieczeń
oraz czynności dystrybucyjne zakładu reasekuracji mogą być wykonywane wyłącznie
przez osobę fizyczną, która spełnia łącznie następujące warunki:
1) posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
2) nie była prawomocnie skazana za umyślne przestępstwo:
a) przeciwko życiu i zdrowiu,
b) przeciwko wymiarowi sprawiedliwości,
c) przeciwko ochronie informacji,
d) przeciwko wiarygodności dokumentów,
e) przeciwko mieniu,
f) przeciwko obrotowi gospodarczemu,
g) przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi,
h) skarbowe;
3) daje rękojmię należytego wykonywania tych czynności;
4) posiada co najmniej wykształcenie średnie lub średnie branżowe;
5) zdała egzamin przeprowadzony przez zakład ubezpieczeń lub zakład
reasekuracji.
2. Czynności agencyjne mogą być wykonywane przez osobę fizyczną po
wpisaniu jej do rejestru agentów.
3. Warunki, o których mowa w ust. 1, powinni spełniać również:
1) agenci ubezpieczeniowi oraz agenci oferujący ubezpieczenia uzupełniające
będący osobami fizycznymi;
2) w przypadku agentów ubezpieczeniowych oraz agentów oferujących
ubezpieczenia uzupełniające będących spółkami nieposiadającymi osobowości
prawnej:
a) wspólnicy tych spółek, o ile są osobami fizycznymi,
b) w przypadku gdy wspólnikami tych spółek są osoby prawne ‒ co najmniej
połowa ich członków zarządu;
3) w przypadku agentów ubezpieczeniowych oraz agentów oferujących
ubezpieczenia uzupełniające będących osobami prawnymi ‒ co najmniej połowa
ich członków zarządu.
4. Agent ubezpieczeniowy i agent oferujący ubezpieczenia uzupełniające,
niebędący osobami fizycznymi, mogą wykonywać działalność agencyjną, jeżeli
udziały, o których mowa w art. 55 ust. 2 pkt 8, oraz bliskie powiązania, o których
mowa w art. 55 ust. 2 pkt 9, nie uniemożliwiają organowi nadzoru skutecznego
sprawowania nadzoru.
5. W przypadku osób mających wykonywać czynności agencyjne u agentów
oferujących ubezpieczenia uzupełniające, osób, o których mowa w ust. 3, osób
mających wykonywać czynności dystrybucyjne zakładu reasekuracji oraz osób
mających wykonywać czynności agencyjne w bankach, spółdzielczych kasach
oszczędnościowo-kredytowych jedynie w odniesieniu do umów ubezpieczenia lub
umów gwarancji ubezpieczeniowych zawieranych przez te podmioty lub za ich
pośrednictwem, egzamin, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, przeprowadza się
w ograniczonym zakresie. Przeprowadzenie egzaminu w ograniczonym zakresie może
w szczególności polegać na ograniczeniu zakresu obowiązujących tematów egzaminu.
6. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, tryb przeprowadzenia egzaminu, o którym mowa w ust. 1 pkt 5,
w tym egzaminu przeprowadzanego w ograniczonym zakresie, oraz zakres
obowiązujących tematów egzaminu, z uwzględnieniem konieczności zapewnienia
odpowiedniego poziomu kwalifikacji osób, o których mowa w ust. 1, 3 i 5.

art. 20. więcej Art. 20. 1. Za szkodę wyrządzoną przez agenta ubezpieczeniowego lub przez
agenta oferującego ubezpieczenia uzupełniające w związku z wykonywaniem
czynności agencyjnych odpowiada zakład ubezpieczeń, na rzecz którego taki agent
działa. Przepisu art. 429 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. ‒ Kodeks cywilny nie
stosuje się.
2. Agent ubezpieczeniowy i agent oferujący ubezpieczenia uzupełniające
wykonujący czynności agencyjne na rzecz więcej niż jednego zakładu ubezpieczeń
w zakresie tego samego działu ubezpieczeń, zgodnie z załącznikiem do ustawy
o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, odpowiadają za szkody powstałe
z tytułu wykonywania tych czynności wyrządzone klientowi lub osobie uprawnionej
z umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej.
3. W zakresie odpowiedzialności za szkody powstałe z tytułu wykonywania
działalności agencyjnej agent ubezpieczeniowy wykonujący czynności agencyjne na
rzecz więcej niż jednego zakładu ubezpieczeń w zakresie tego samego działu
ubezpieczeń, zgodnie z załącznikiem do ustawy o działalności ubezpieczeniowej
i reasekuracyjnej, podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu odpowiedzialności
cywilnej.
4. W zakresie odpowiedzialności za szkody powstałe z tytułu wykonywania
działalności agencyjnej agent oferujący ubezpieczenia uzupełniające wykonujący
czynności agencyjne na rzecz więcej niż jednego zakładu ubezpieczeń w zakresie tego
samego działu ubezpieczeń, zgodnie z załącznikiem do ustawy o działalności
ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, jest obowiązany do zawarcia umowy
ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej.
5. Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej i umowa gwarancji
ubezpieczeniowej, o których mowa w ust. 3 i 4, obejmują szkody wyrządzone przez
agenta ubezpieczeniowego albo przez agenta oferującego ubezpieczenia uzupełniające
w związku z działalnością wykonywaną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz
innych państw członkowskich Unii Europejskiej.
6. Zakład ubezpieczeń ustala, czy przedsiębiorca, z którym zamierza zawrzeć
umowę agencyjną:
1) zawarł uprzednio umowę agencyjną z innym zakładem ubezpieczeń w zakresie
tego samego działu ubezpieczeń, zgodnie z załącznikiem do ustawy
o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej;
2) został wpisany do rejestru agentów jako wykonujący działalność agencyjną
w imieniu lub na rzecz więcej niż jednego zakładu ubezpieczeń wykonującego
działalność w zakresie tego samego działu ubezpieczeń, zgodnie z załącznikiem
do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej.
7. W przypadku ustalenia, że występuje którakolwiek z okoliczności, o których
mowa w ust. 6, zawarcie z przedsiębiorcą umowy agencyjnej może nastąpić, jeżeli przy jej zawieraniu przedsiębiorca okaże dokument potwierdzający zawarcie umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej, o których mowa w ust. 3 i 4.
W przypadku gdy zawarcie umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji
ubezpieczeniowej, o których mowa w ust. 3 i 4, nie jest ujawnione w rejestrze
agentów, wniosek o wpis agenta do rejestru agentów zawiera również podlegające
wpisowi dane dotyczące zawartej przez agenta umowy ubezpieczenia lub umowy
gwarancji ubezpieczeniowej.
8. Agent ubezpieczeniowy i agent oferujący ubezpieczenia uzupełniające, którzy
nie spełnili obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji
ubezpieczeniowej, o których mowa w ust. 3 i 4, wnoszą opłatę na rzecz budżetu
państwa za każdy rok kalendarzowy pozostawania bez ochrony ubezpieczeniowej lub
gwarancyjnej. Wniesienie opłaty nie zwalnia z obowiązku zawarcia umowy
ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej.
9. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 8, jest uzależniona od okresu
pozostawania agenta ubezpieczeniowego lub agenta oferującego ubezpieczenia
uzupełniające bez ochrony ubezpieczeniowej lub gwarancyjnej w każdym roku
kalendarzowym i wynosi równowartość w złotych kwoty:
1) 200 euro ‒ w przypadku gdy okres ten nie przekracza 3 dni;
2) 500 euro ‒ w przypadku gdy okres ten przekracza 3 dni, ale nie przekracza
14 dni;
3) 1000 euro ‒ w przypadku gdy okres ten przekracza 14 dni.
10. Równowartości w złotych wyrażonych w euro kwot, o których mowa
w ust. 9, przelicza się według średniego kursu ogłoszonego przez Narodowy Bank
Polski w tabeli kursów nr 1 w roku, w którym organ nadzoru dokonał wezwania,
o którym mowa w ust. 12.
11. Do przeprowadzania kontroli spełnienia obowiązku zawarcia umowy
ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej, o których mowa w ust. 3 i 4,
jest uprawniony organ nadzoru.
12. W przypadku gdy organ nadzoru stwierdzi, że agent ubezpieczeniowy lub
agent oferujący ubezpieczenia uzupełniające podlega obowiązkowi zawarcia umowy
ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej, o których mowa w ust. 3 i 4,
a zakład ubezpieczeń nie przedłożył wraz z wnioskiem o wpis do rejestru lub o zmianę
wpisu w rejestrze oświadczenia o posiadaniu dokumentu potwierdzającego zawarcie umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej przez tego agenta, organ nadzoru wzywa tego agenta, aby w terminie 30 dni:
1) przedstawił dokumenty potwierdzające terminowe zawarcie umowy
ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej, o których mowa w ust. 3
i 4;
2) w razie braku dokumentów, o których mowa w pkt 1, uiścił opłatę, o której
mowa w ust. 8, oraz okazał dokumenty potwierdzające późniejsze zawarcie
umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej.
13. Opłata, o której mowa w ust. 8, podlega egzekucji w trybie przepisów
o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
14. Do podmiotu, o którym mowa w art. 42 ust. 1, wykonującego działalność
agencyjną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez oddział lub w inny sposób
niż przez oddział, w ramach swobody świadczenia usług, który wykonuje czynności
agencyjne na rzecz więcej niż jednego zakładu ubezpieczeń w zakresie tego samego
działu ubezpieczeń, zgodnie z załącznikiem do ustawy o działalności
ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej stosuje się przepisy ust. 2‒5, chyba że na
podstawie przepisów obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie
członkowskim Unii Europejskiej posiada ustanowione w tym państwie członkowskim
Unii Europejskiej ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej lub inną równoważną
gwarancję, której wysokość odpowiada co najmniej minimalnej sumie gwarancyjnej
albo minimalnej sumie gwarancji ubezpieczeniowej, określonej w przepisach
wydanych odpowiednio na podstawie ust. 17 albo 18.
15. W przypadku podmiotu, o którym mowa w ust. 14, umowa ubezpieczenia
odpowiedzialności cywilnej ani umowa gwarancji ubezpieczeniowej, o których mowa
w ust. 3 i 4, nie obejmują szkód wyrządzonych przez ten podmiot w związku
z działalnością wykonywaną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz innych
państw członkowskich Unii Europejskiej w zakresie, w jakim zakład ubezpieczeń,
w imieniu lub na rzecz którego podmiot taki działa, ponosi pełną odpowiedzialność za
jego działania.
16. Za działalność podmiotu, o którym mowa w ust. 14, w przypadku gdy
wykonuje on działalność agencyjną na rzecz tylko jednego krajowego zakładu
ubezpieczeń w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 18 ustawy o działalności ubezpieczeniowej
i reasekuracyjnej, odpowiedzialność ponosi ten zakład ubezpieczeń.
17. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres ubezpieczenia obowiązkowego, o którym mowa
w ust. 3 i 4, termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę
gwarancyjną, biorąc pod uwagę specyfikę wykonywanej działalności, zakres
realizowanych zadań oraz wzrost europejskiego indeksu cen konsumpcyjnych.
18. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, minimalną sumę gwarancji ubezpieczeniowej, o której mowa
w ust. 4, biorąc pod uwagę specyfikę wykonywanej działalności oraz wzrost
europejskiego indeksu cen konsumpcyjnych.

art. 21. więcej Art. 21. 1. Zakład ubezpieczeń udziela agentowi ubezpieczeniowemu oraz
agentowi oferującemu ubezpieczenia uzupełniające upoważnionym do zawierania
w jego imieniu umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych,
w formie pisemnej, pod rygorem nieważności, pełnomocnictw do dokonywania
czynności agencyjnych w imieniu tego zakładu.
2. Pełnomocnictwo, o którym mowa w ust. 1, określa w szczególności:
1) zakres działalności agenta ubezpieczeniowego oraz agenta oferującego
ubezpieczenia uzupełniające, ze wskazaniem działu i grup ubezpieczeń;
2) wysokość maksymalnej sumy ubezpieczenia lub sumy gwarancyjnej, na jaką
agent ubezpieczeniowy oraz agent oferujący ubezpieczenia uzupełniające mogą
zawrzeć jedną umowę ubezpieczenia lub jedną umowę gwarancji
ubezpieczeniowej;
3) obszar działalności agenta ubezpieczeniowego oraz agenta oferującego
ubezpieczenia uzupełniające.
3. Zakład ubezpieczeń przechowuje dokumenty dotyczące jego współpracy
z agentem ubezpieczeniowym lub agentem oferującym ubezpieczenia uzupełniające,
w szczególności umowę agencyjną, pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu
umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych, dokumenty dotyczące
wynagrodzenia agenta oraz dokumenty dotyczące obowiązkowych szkoleń
zawodowych, przez okres 10 lat od dnia rozwiązania umowy agencyjnej.
4. Pełnomocnictwo udzielone przez zakład ubezpieczeń nie może zawierać
upoważnienia do udzielania dalszych pełnomocnictw.
5. Jeżeli agent ubezpieczeniowy lub agent oferujący ubezpieczenia uzupełniające
zawrą z osobą fizyczną spełniającą wymogi określone w art. 19 ust. 1 umowę dotyczącą wykonywania czynności agencyjnych, umowa ta nie jest uważana za umowę agencyjną.

art. 22. więcej Art. 22. 1. Przed zawarciem umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji
ubezpieczeniowej agent ubezpieczeniowy albo agent oferujący ubezpieczenia
uzupełniające:
1) udostępnia klientowi przy pierwszej czynności należącej do zakresu działalności
agencyjnej dokument pełnomocnictwa, o którym mowa w art. 21 ust. 1;
2) powiadamia klienta, czy działa na rzecz jednego czy wielu zakładów
ubezpieczeń, oraz informuje go o firmach zakładów ubezpieczeń, na rzecz
których wykonuje działalność agencyjną;
3) informuje klienta o firmie, pod którą wykonuje działalność agencyjną, adresie
ich siedziby oraz o tym, że jest agentem ubezpieczeniowym albo agentem
oferującym ubezpieczenia uzupełniające;
4) informuje klienta o numerze wpisu do rejestru agentów, adresie strony
internetowej, na której rejestr jest dostępny, oraz o sposobie sprawdzenia wpisu
do rejestru;
5) informuje klienta o charakterze wynagrodzenia otrzymywanego w związku
z proponowanym zawarciem umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji
ubezpieczeniowej, w szczególności informuje, czy agent otrzymuje:
a) honorarium płacone bezpośrednio przez klienta,
b) prowizję dowolnego rodzaju uwzględnioną w kwocie składki
ubezpieczeniowej,
c) inny rodzaj wynagrodzenia,
d) wynagrodzenie stanowiące połączenie rodzajów wynagrodzenia, o których
mowa w lit. a‒c;
6) informuje klienta o możliwości złożenia reklamacji, wniesienia skargi oraz
pozasądowego rozwiązywania sporów.
2. Agent ubezpieczeniowy, przed zawarciem umowy ubezpieczenia na życie,
o której mowa w grupie 3 działu I załącznika do ustawy o działalności
ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, informuje klienta również o wysokości
wskaźnika kosztów dystrybucji związanych z proponowaną umową.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 5 lit. a, agent ubezpieczeniowy
i agent oferujący ubezpieczenia uzupełniające informują klienta o wysokości
honorarium, a w przypadku gdy jest to niemożliwe – o metodzie jego wyliczenia.
4. Przed zawarciem umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji
ubezpieczeniowej agent ubezpieczeniowy informuje klienta również o posiadanych
akcjach albo udziałach zakładu ubezpieczeń uprawniających co najmniej do 10%
głosów na walnym zgromadzeniu, oraz w przypadku agenta ubezpieczeniowego
będącego osobą prawną, o akcjach lub udziałach agenta ubezpieczeniowego
posiadanych przez zakład ubezpieczeń, uprawniających co najmniej do 10% głosów
na walnym zgromadzeniu albo zgromadzeniu wspólników.
5. Agent ubezpieczeniowy i agent oferujący ubezpieczenia uzupełniające:
1) udostępniają klientowi na każde żądanie dokument pełnomocnictwa, o którym
mowa w art. 21 ust. 1;
2) niezwłocznie zwracają zakładowi ubezpieczeń dokument pełnomocnictwa,
o którym mowa w art. 21 ust. 1, oraz wydane im druki, materiały i inne
dokumenty oraz rozliczają się z zainkasowanych składek, jeżeli ich
pełnomocnictwa wygasły lub zostały cofnięte;
3) zachowują w tajemnicy informacje uzyskane w związku z wykonywaniem
czynności agencyjnych, dotyczące zakładu ubezpieczeń, drugiej strony umowy
ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej oraz klienta, przy czym
obowiązek ten ciąży na agencie ubezpieczeniowym i agencie oferującym
ubezpieczenia uzupełniające również po rozwiązaniu umowy agencyjnej.
6. Osoba fizyczna wykonująca czynności agencyjne przy pierwszej czynności
udostępnia dokument upoważniający do działania w imieniu agenta
ubezpieczeniowego albo agenta oferującego ubezpieczenia uzupełniające.

art. 23. więcej Art. 23. 1. Przed zawarciem umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji
ubezpieczeniowej zakład ubezpieczeń informuje klienta o:
1) firmie zakładu ubezpieczeń oraz adresie jego siedziby;
2) charakterze wynagrodzenia otrzymywanego przez osoby wykonujące czynności
dystrybucyjne zakładu ubezpieczeń w związku z proponowanym zawarciem
umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej;
3) możliwości złożenia reklamacji, wniesienia skargi oraz pozasądowego
rozwiązywania sporów.
2. Zakład ubezpieczeń, przed zawarciem umowy ubezpieczenia na życie, o której
mowa w grupie 3 działu I załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej
i reasekuracyjnej, informuje klienta również o wysokości wskaźnika kosztów
dystrybucji związanych z proponowaną umową.

art. 24. więcej Art. 24. Określenia wskazujące na wykonywanie działalności agencyjnej lub
czynności agencyjnych mogą być używane w firmie lub reklamie oraz do oznaczenia
działalności wyłącznie przez podmiot wpisany do rejestru agentów oraz przez podmiot
wykonujący działalność agencyjną lub czynności agencyjne na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z art. 42 ust. 1.

art. 25. więcej Art. 25. Agent ubezpieczeniowy, agent oferujący ubezpieczenia uzupełniające,
osoba wykonująca czynności agencyjne, członek zarządu lub rady nadzorczej agenta
ubezpieczeniowego, członek zarządu lub rady nadzorczej agenta oferującego
ubezpieczenia uzupełniające, wspólnicy, o których mowa w art. 19 ust. 3 pkt 2 lit. a,
członkowie zarządu, o których mowa w art. 19 ust. 3 pkt 2 lit. b, akcjonariusz lub
udziałowiec agenta ubezpieczeniowego lub agenta oferującego ubezpieczenia
uzupełniające oraz osoba wykonująca czynności dystrybucyjne zakładu ubezpieczeń
nie mogą wykonywać działalności brokerskiej w zakresie ubezpieczeń, czynności
brokerskich w zakresie ubezpieczeń, posiadać akcji lub udziałów brokera
ubezpieczeniowego, z wyjątkiem akcji dopuszczonych do obrotu na rynku
regulowanym, ani pozostawać w innych relacjach, które mogłyby zagrażać
wykonywaniu działalności w zakresie dystrybucji ubezpieczeń z zachowaniem
wymogów określonych w art. 7 ust. 1.

art. 26. więcej Art. 26. Nadzór nad działalnością agenta ubezpieczeniowego i agenta
oferującego ubezpieczenia uzupełniające sprawuje zakład ubezpieczeń, na rzecz
którego działa agent, z zastrzeżeniem art. 62 ust. 2 pkt 2.

art. 27. więcej Art. 27. 1. Klient udziela brokerowi ubezpieczeniowemu, w formie pisemnej,
pełnomocnictwa do wykonywania czynności brokerskich w zakresie ubezpieczeń
w imieniu klienta.
2. Broker ubezpieczeniowy udostępnia zakładowi ubezpieczeń przy pierwszej
czynności należącej do czynności brokerskich w zakresie ubezpieczeń dokument
pełnomocnictwa, o którym mowa w ust. 1.

art. 28. więcej Art. 28. 1. Broker ubezpieczeniowy i broker reasekuracyjny z tytułu
wykonywania działalności brokerskiej w zakresie ubezpieczeń lub reasekuracji podlegają obowiązkowemu ubezpieczeniu odpowiedzialności cywilnej, obejmującemu odpowiednio szkody wyrządzone klientowi, osobie uprawnionej
z umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej, zakładowi
ubezpieczeń lub zakładowi reasekuracji, w tym także szkody wyrządzone przez osoby
fizyczne, przy pomocy których broker ubezpieczeniowy lub broker reasekuracyjny
wykonuje czynności brokerskie w zakresie ubezpieczeń lub w zakresie reasekuracji,
oraz przez podmioty, o których mowa w art. 31.
2. Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, o którym mowa w ust. 1,
obejmuje szkody wyrządzone przez brokera ubezpieczeniowego lub brokera
reasekuracyjnego w związku z działalnością wykonywaną na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej oraz innych państw członkowskich Unii Europejskiej.
3. Do podmiotu, o którym mowa w art. 42 ust. 1, wykonującego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej działalność brokerską przez oddział lub w inny sposób niż
przez oddział, w ramach swobody świadczenia usług, posiadającego ustanowione
w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej
ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej lub inną równoważną gwarancję, której
wysokość odpowiada co najmniej minimalnej sumie gwarancyjnej określonej
w przepisach wydanych na podstawie ust. 4, przepisu ust. 1 nie stosuje się.
4. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres ubezpieczenia obowiązkowego, o którym mowa
w ust. 1, termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę
gwarancyjną, biorąc w szczególności pod uwagę specyfikę wykonywanej
działalności, zakres realizowanych zadań oraz wzrost europejskiego indeksu cen
konsumpcyjnych.

art. 29. więcej Art. 29. 1. Broker ubezpieczeniowy i broker reasekuracyjny mogą wykonywać
czynności brokerskie w zakresie ubezpieczeń lub w zakresie reasekuracji wyłącznie
przy pomocy osób fizycznych, które spełniają wymogi określone w art. 34
ust. 4 pkt 1 lit. a‒e oraz są wpisane do rejestru brokerów.
2. Broker ubezpieczeniowy i broker reasekuracyjny składają, wraz
z niezbędnymi dokumentami, wniosek o wpisanie do rejestru brokerów osób
fizycznych, o których mowa w ust. 1.

art. 30. więcej Art. 30. 1. Broker ubezpieczeniowy nie może:
1) wykonywać działalności agencyjnej, czynności agencyjnych, czynności
dystrybucyjnych zakładu ubezpieczeń ani czynności dystrybucyjnych zakładu
reasekuracji;
2) pozostawać w stałym stosunku umownym z zakładem ubezpieczeń, zakładem
reasekuracji, agentem ubezpieczeniowym lub agentem oferującym
ubezpieczenia uzupełniające;
3) być członkiem organów nadzorczych lub zarządzających zakładu ubezpieczeń,
zakładu reasekuracji, agenta ubezpieczeniowego lub agenta oferującego
ubezpieczenia uzupełniające;
4) posiadać akcji lub udziałów zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji,
z wyjątkiem akcji dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym;
5) posiadać akcji lub udziałów agenta ubezpieczeniowego lub agenta oferującego
ubezpieczenia uzupełniające, z wyjątkiem akcji dopuszczonych do obrotu na
rynku regulowanym;
6) pozostawać w innych relacjach, które mogłyby zagrażać wykonywaniu
działalności w zakresie dystrybucji ubezpieczeń z zachowaniem wymogów
określonych w art. 7 ust. 1.
2. Ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie dotyczy:
1) umowy ubezpieczenia, na podstawie której broker ubezpieczeniowy jest
ubezpieczonym lub ubezpieczającym;
2) umowy zawartej przez brokera ubezpieczeniowego z zakładem ubezpieczeń,
dotyczącej sposobu wzajemnego rozliczania się z tytułu wykonywania czynności
brokerskich w zakresie ubezpieczeń.
3. Broker reasekuracyjny nie może:
1) wykonywać działalności agencyjnej, czynności agencyjnych, czynności
dystrybucyjnych zakładu ubezpieczeń ani czynności dystrybucyjnych zakładu
reasekuracji;
2) pozostawać w stałym stosunku umownym z zakładem ubezpieczeń, zakładem
reasekuracji, agentem ubezpieczeniowym lub agentem oferującym
ubezpieczenia uzupełniające;
3) być członkiem organów nadzorczych lub zarządzających zakładu ubezpieczeń,
zakładu reasekuracji, agenta ubezpieczeniowego lub agenta oferującego
ubezpieczenia uzupełniające;
4) posiadać akcji lub udziałów zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji,
z wyjątkiem akcji dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym;
5) posiadać akcji lub udziałów agenta ubezpieczeniowego lub agenta oferującego
ubezpieczenia uzupełniające, z wyjątkiem akcji dopuszczonych do obrotu na
rynku regulowanym;
6) pozostawać w innych relacjach, które mogłyby zagrażać wykonywaniu
działalności w zakresie dystrybucji reasekuracji z zachowaniem obowiązku
postępowania uczciwie, rzetelnie i profesjonalnie, przy czym przepis art. 7 ust. 1
stosuje się odpowiednio.
4. Ograniczenie, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, nie dotyczy:
1) umowy ubezpieczenia, na podstawie której broker reasekuracyjny jest
ubezpieczonym lub ubezpieczającym;
2) umów zawartych przez brokera reasekuracyjnego z zakładem ubezpieczeń lub
zakładem reasekuracji, dotyczących sposobu wzajemnego rozliczania się z tytułu
wykonywania czynności brokerskich w zakresie reasekuracji;
3) zlecania brokerom reasekuracyjnym zawierania umów reasekuracji, w zakresie
cedowania ryzyka z umów ubezpieczenia i umów gwarancji ubezpieczeniowych;
4) zlecania brokerom reasekuracyjnym zawierania umów retrocesji, w zakresie
cedowania ryzyka z umów reasekuracji.
5. W przypadku nabycia lub posiadania akcji, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 5
i ust. 3 pkt 4 i 5, odpowiednio broker ubezpieczeniowy i broker reasekuracyjny
powiadamiają o tym organ nadzoru.
6. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do członków organów brokera
ubezpieczeniowego będącego osobą prawną, oraz do osób, przy pomocy których
broker ubezpieczeniowy wykonuje czynności brokerskie w zakresie ubezpieczeń,
wykonujących te czynności na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia, umowy
o dzieło lub innej umowy o podobnym charakterze.
7. Przepisy ust. 3 stosuje się odpowiednio do członków organów brokera
reasekuracyjnego będącego osobą prawną, oraz do osób, przy pomocy których broker
reasekuracyjny wykonuje czynności brokerskie w zakresie reasekuracji,
wykonujących te czynności na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia, umowy
o dzieło lub innej umowy o podobnym charakterze.
8. Przepis ust. 1 pkt 1 stosuje się także do pracowników brokera
ubezpieczeniowego zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, niebędących osobami, przy pomocy których broker ubezpieczeniowy wykonuje czynności brokerskie w zakresie ubezpieczeń.
9. Przepis ust. 3 pkt 1 stosuje się także do pracowników brokera
reasekuracyjnego zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, niebędących osobami,
przy pomocy których broker reasekuracyjny wykonuje czynności brokerskie
w zakresie reasekuracji.

art. 31. więcej Art. 31. 1. Broker ubezpieczeniowy może zlecić wykonywanie czynności
wymagających specjalistycznej wiedzy innym podmiotom, z wyłączeniem prawa
składania i przyjmowania oświadczeń woli w imieniu klientów.
2. Do brokerów reasekuracyjnych przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

art. 32. więcej Art. 32. 1. Przed zawarciem umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji
ubezpieczeniowej broker ubezpieczeniowy:
1) informuje klienta przy pierwszej czynności o firmie, pod którą wykonuje
działalność brokerską w zakresie ubezpieczeń, adresie swojej siedziby oraz
o tym że jest brokerem ubezpieczeniowym;
2) informuje klienta przy pierwszej czynności o numerze wpisu do rejestru
brokerów, adresie strony internetowej, na której rejestr jest dostępny, oraz
o sposobie sprawdzenia wpisu do rejestru;
3) okazuje zakładowi ubezpieczeń i klientowi przy pierwszej czynności zezwolenie
na wykonywanie działalności brokerskiej w zakresie ubezpieczeń;
4) udziela porady, w oparciu o rzetelną analizę dostępnych na rynku produktów
ubezpieczeniowych w liczbie wystarczającej do opracowania rekomendacji
najwłaściwszej umowy, oraz wyjaśnia podstawy, na których opiera się
rekomendacja, uwzględniając złożoność umowy ubezpieczenia lub umowy
gwarancji ubezpieczeniowej oraz rodzaj klienta, chyba że klient złoży pisemne
oświadczenie o rezygnacji z udzielenia porady;
5) informuje klienta przy pierwszej czynności o posiadanych akcjach albo
udziałach zakładu ubezpieczeń uprawniających co najmniej do 10% głosów na
walnym zgromadzeniu oraz, w przypadku brokera ubezpieczeniowego będącego
osobą prawną, o akcjach albo udziałach brokera ubezpieczeniowego
posiadanych przez zakład ubezpieczeń, uprawniających co najmniej do 10%
głosów na walnym zgromadzeniu albo zgromadzeniu wspólników;
6) informuje klienta o charakterze wynagrodzenia otrzymywanego w związku
z proponowanym zawarciem umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji
ubezpieczeniowej, w szczególności o tym, czy broker otrzymuje:
a) honorarium płacone bezpośrednio przez klienta,
b) prowizję dowolnego rodzaju uwzględnioną w kwocie składki
ubezpieczeniowej,
c) inny rodzaj wynagrodzenia,
d) wynagrodzenie stanowiące połączenie rodzajów wynagrodzenia, o których
mowa w lit. a‒c;
7) informuje klienta o wysokości honorarium, o którym mowa w pkt 6 lit. a,
a w przypadku gdy jest to niemożliwe – o metodzie jego wyliczenia;
8) informuje klienta o możliwości złożenia reklamacji, wniesienia skargi oraz
pozasądowego rozwiązywania sporów.
2. Broker ubezpieczeniowy, przed zawarciem umowy ubezpieczenia na życie,
o której mowa w grupie 3 działu I załącznika do ustawy o działalności
ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, informuje klienta również o wysokości
wskaźnika kosztów dystrybucji związanych z proponowaną umową.
3. Broker ubezpieczeniowy:
1) zachowuje w tajemnicy informacje uzyskane w związku z wykonywaniem
czynności brokerskich w zakresie ubezpieczeń, przy czym obowiązek ten ciąży
na brokerze ubezpieczeniowym również po rozwiązaniu stosunku umownego ze
zleceniodawcą;
2) okazuje zakładowi ubezpieczeń i klientowi na każde żądanie zezwolenie na
wykonywanie działalności brokerskiej w zakresie ubezpieczeń;
3) prowadzi rejestr skarg i reklamacji;
4) przechowuje dokumentację dotyczącą wykonywanej działalności brokerskiej
w zakresie ubezpieczeń, w szczególności pełnomocnictwa do wykonywania
czynności brokerskich w zakresie ubezpieczeń w imieniu klienta oraz
dokumenty dotyczące wynagrodzenia brokera, przez okres 10 lat od dnia
zakończenia współpracy z klientem.
4. Osoby fizyczne wykonujące czynności brokerskie w zakresie ubezpieczeń
okazują przy pierwszej czynności dokument upoważniający do działania w imieniu
brokera ubezpieczeniowego.
5. Do brokera reasekuracyjnego stosuje się odpowiednio przepisy:
1) ust. 1 pkt 1‒3 oraz ust. 3 pkt 1, 2 i 4;
2) ust. 1 pkt 5, z tym że obowiązek, o którym mowa w tym przepisie, dotyczy także
akcji lub udziałów zakładu reasekuracji posiadanych przez brokera
reasekuracyjnego, uprawniających co najmniej do 10% głosów na walnym
zgromadzeniu tego zakładu, oraz akcji lub udziałów brokera reasekuracyjnego
będącego osobą prawną, posiadanych przez zakład reasekuracji, uprawniających
co najmniej do 10% głosów na walnym zgromadzeniu albo zgromadzeniu
wspólników brokera reasekuracyjnego.
6. Do osób fizycznych wykonujących czynności brokerskie w zakresie
reasekuracji przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.

art. 33. więcej Art. 33. Określenia wskazujące na wykonywanie działalności brokerskiej
w zakresie ubezpieczeń lub reasekuracji mogą być używane w firmie lub reklamie
oraz do oznaczania działalności wyłącznie przez podmiot posiadający wydane przez
organ nadzoru zezwolenie na wykonywanie działalności brokerskiej w zakresie
ubezpieczeń albo w zakresie reasekuracji albo przez podmiot wykonujący działalność
brokerską w zakresie ubezpieczeń lub reasekuracji na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej zgodnie z art. 42 ust. 1.

art. 34. więcej Art. 34. 1. Zezwolenie na wykonywanie działalności brokerskiej w zakresie
ubezpieczeń albo w zakresie reasekuracji, zwane dalej „zezwoleniem”, wydaje organ
nadzoru w drodze decyzji.
2. Organ nadzoru odmawia wydania zezwolenia w drodze decyzji.
3. Ten sam podmiot może posiadać zezwolenie zarówno na wykonywanie
działalności brokerskiej w zakresie ubezpieczeń, jak i w zakresie reasekuracji.
4. Zezwolenie wydaje się na wniosek:
1) osoby fizycznej, która:
a) ma pełną zdolność do czynności prawnych,
b) nie była prawomocnie skazana za umyślne przestępstwo:
– przeciwko życiu i zdrowiu,
– przeciwko wymiarowi sprawiedliwości,
– przeciwko ochronie informacji,
– przeciwko wiarygodności dokumentów,
– przeciwko mieniu,
– przeciwko obrotowi gospodarczemu,
– przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi,
– skarbowe,
c) daje rękojmię należytego wykonywania działalności brokerskiej
odpowiednio w zakresie ubezpieczeń lub reasekuracji,
d) posiada co najmniej wykształcenie średnie lub średnie branżowe,
e) zdała egzamin przed Komisją Egzaminacyjną dla Brokerów
Ubezpieczeniowych i Reasekuracyjnych odpowiednio do zakresu
działalności albo uzyskała odpowiednie zwolnienie z egzaminu,
f) posiada co najmniej dwuletnie doświadczenie zawodowe odpowiednio
w zakresie ubezpieczeń lub reasekuracji zdobyte w okresie 8 lat
bezpośrednio poprzedzających złożenie wniosku o uzyskanie zezwolenia na
wykonywanie działalności brokerskiej,
g) zawarła umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z tytułu
wykonywania działalności brokerskiej odpowiednio w zakresie
ubezpieczeń lub reasekuracji;
2) osoby prawnej:
a) której członkowie zarządu spełniają warunki, o których mowa
w pkt 1 lit. a‒d, przy czym co najmniej połowa z nich dodatkowo spełnia
warunki określone w pkt 1 lit. e i f albo w ust. 8 lub 9,
b) która spełnia warunek określony w pkt 1 lit. g,
c) jeżeli udziały, o których mowa w art. 59 ust. 2 pkt 8, oraz bliskie
powiązania, o których mowa w art. 59 ust. 2 pkt 9, nie uniemożliwiają
organowi nadzoru skutecznego sprawowania nadzoru.
5. Brokerem ubezpieczeniowym ani brokerem reasekuracyjnym nie może być
przedsiębiorca prawomocnie pozbawiony prawa prowadzenia działalności
gospodarczej zgodnie z art. 373 lub art. 374 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. ‒ Prawo
upadłościowe.
6. Wniosek, o którym mowa w ust. 4, zawiera:
1) firmę przedsiębiorcy, jego siedzibę i adres;
2) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym, o ile
przedsiębiorca taki numer posiada, oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP);
3) określenie zakresu działalności brokerskiej, na którą ma być udzielone
zezwolenie;
4) w przypadku osoby prawnej ‒ także imiona i nazwiska członków zarządu.
7. Do wniosku, o którym mowa w ust. 4, dołącza się dokumenty potwierdzające
spełnienie warunków do uzyskania zezwolenia.
8. Warunku zdania egzaminu przed Komisją Egzaminacyjną dla Brokerów
Ubezpieczeniowych i Reasekuracyjnych oraz warunku, o którym mowa
w ust. 4 pkt 1 lit. f, nie stosuje się do osób fizycznych ubiegających się o zezwolenie
na wykonywanie działalności brokerskiej w zakresie ubezpieczeń, członków zarządu
osoby prawnej, która ubiega się o takie zezwolenie, ani osób fizycznych, przy pomocy
których broker ubezpieczeniowy będzie wykonywał czynności brokerskie w zakresie
ubezpieczeń, jeżeli osoby takie:
1) co najmniej przez 5 lat wykonywały u jednego lub większej liczby brokerów
ubezpieczeniowych czynności bezpośrednio związane z czynnościami
brokerskimi w zakresie ubezpieczeń w okresie 10 lat bezpośrednio
poprzedzających złożenie wniosku;
2) posiadają pozytywne opinie brokerów ubezpieczeniowych, pod kierunkiem
których wykonywały czynności, o których mowa w pkt 1.
9. Warunku zdania egzaminu przed Komisją Egzaminacyjną dla Brokerów
Ubezpieczeniowych i Reasekuracyjnych oraz warunku, o którym mowa
w ust. 4 pkt 1 lit. f, nie stosuje się do osób fizycznych ubiegających się o zezwolenie
na wykonywanie działalności brokerskiej w zakresie reasekuracji, członków zarządu
osoby prawnej, która ubiega się o takie zezwolenie, ani osób fizycznych, przy pomocy
których broker reasekuracyjny będzie wykonywał czynności brokerskie w zakresie
reasekuracji, jeżeli osoby takie:
1) co najmniej przez 5 lat wykonywały u jednego lub większej liczby brokerów
reasekuracyjnych czynności bezpośrednio związane z czynnościami brokerskimi
w zakresie reasekuracji w okresie 10 lat bezpośrednio poprzedzających złożenie
wniosku;
2) posiadają pozytywne opinie brokerów reasekuracyjnych, pod kierunkiem
których wykonywały czynności, o których mowa w pkt 1.
10. Komisja Egzaminacyjna dla Brokerów Ubezpieczeniowych
i Reasekuracyjnych, na wniosek jednostek organizacyjnych uczelni uprawnionych do
nadawania stopnia naukowego doktora nauk ekonomicznych lub doktora nauk
prawnych, uznaje studia wyższe ukończone w Rzeczypospolitej Polskiej lub
zagraniczne studia wyższe uznawane w Rzeczypospolitej Polskiej za równorzędne, jeżeli zakresem kształcenia obejmują one zakres tematów egzaminu dla brokerów ubezpieczeniowych lub zakres tematów egzaminu dla brokerów reasekuracyjnych.
11. Komisja Egzaminacyjna dla Brokerów Ubezpieczeniowych
i Reasekuracyjnych, na wniosek osoby fizycznej, zwalnia ją z egzaminu, jeżeli osoba
ta ukończyła uznane przez Komisję studia wyższe, o których mowa w ust. 10, oraz
zdała egzaminy na tych studiach przeprowadzone w formie pisemnej, a od ukończenia
studiów nie upłynęło więcej niż 3 lata.
12. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, wykaz dokumentów, które dołącza się do wniosku, o którym mowa
w ust. 4, z uwzględnieniem konieczności przedstawienia pełnej informacji
o podmiotach ubiegających się o wydanie zezwolenia.

art. 35. więcej Art. 35. Zezwolenie zawiera:
1) imię lub imiona i nazwisko oraz adres miejsca zamieszkania osoby fizycznej oraz
firmę, pod którą osoba fizyczna wykonuje działalność gospodarczą,
a w przypadku osoby prawnej ‒ firmę przedsiębiorcy, siedzibę i adres;
2) określenie zakresu działalności.

art. 36. więcej Art. 36. 1. W przypadku utraty dokumentu zezwolenia, broker ubezpieczeniowy
lub broker reasekuracyjny mogą wystąpić do organu nadzoru z pisemnym wnioskiem
o wydanie jego duplikatu.
2. Organ nadzoru wystawia duplikat na podstawie posiadanych dokumentów.
3. Duplikat wystawia się na druku odpowiadającym dokumentowi zezwolenia.
Na pierwszej stronie u góry należy umieścić wyraz „DUPLIKAT”. Pod tekstem należy
dodać wyrazy „oryginał podpisali” i wymienić nazwiska osób, które podpisały
oryginał zezwolenia, albo stwierdzić nieczytelność podpisów oraz zamieścić datę
wydania duplikatu i opatrzyć okrągłą pieczęcią urzędową. Duplikat podpisuje osoba
upoważniona przez organ nadzoru.
4. Informację o wydaniu duplikatu zezwolenia umieszcza się w aktach.

art. 37. więcej Art. 37. Broker ubezpieczeniowy i broker reasekuracyjny informują organ
nadzoru o zmianach stanu faktycznego i prawnego dotyczących ich i wykonywanej
przez nich działalności w zakresie art. 34, w terminie 7 dni od dnia zaistnienia zmiany.

art. 38. więcej Art. 38. Przepisy art. 34 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do członków zarządu
brokera ubezpieczeniowego oraz brokera reasekuracyjnego będących osobami
prawnymi.

art. 39. więcej Art. 39. 1. Organ nadzoru cofa zezwolenie, w drodze decyzji:
1) jeżeli broker ubezpieczeniowy albo broker reasekuracyjny przestał spełniać
wymogi do wykonywania działalności brokerskiej odpowiednio w zakresie
ubezpieczeń albo w zakresie reasekuracji, określone ustawą;
2) na wniosek brokera.
2. Organ nadzoru może cofnąć zezwolenie, jeżeli broker ubezpieczeniowy
i broker reasekuracyjny wykonują działalność z naruszeniem przepisów ustawy lub
w rażący sposób naruszają interesy zleceniodawcy.
3. Podmiot, któremu cofnięto zezwolenie z przyczyn określonych w ust. 2, nie
może ubiegać się o ponowne jego wydanie przez 3 lata od dnia cofnięcia zezwolenia.
4. W przypadku gdy z przyczyn określonych w ust. 2 cofnięto zezwolenie:
1) osobie fizycznej ‒ nie może ona, w okresie, o którym mowa w ust. 3, być
członkiem organów zarządzających lub nadzorczych osoby prawnej prowadzącej
działalność brokerską w zakresie ubezpieczeń lub w zakresie reasekuracji ani
osoby prawnej ubiegającej się o zezwolenie na wykonywanie działalności
brokerskiej w zakresie ubezpieczeń lub w zakresie reasekuracji;
2) osobie prawnej ‒ członek organów zarządzających lub nadzorczych takiej osoby
prawnej nie może, w okresie, o którym mowa w ust. 3, być członkiem organów
zarządzających lub nadzorczych osoby prawnej prowadzącej działalność
brokerską w zakresie ubezpieczeń lub w zakresie reasekuracji albo osoby
prawnej ubiegającej się o zezwolenie na wykonywanie działalności brokerskiej
w zakresie ubezpieczeń lub reasekuracji ani ubiegać się o zezwolenie na
wykonywanie takiej działalności.
5. Zezwolenie wygasa z chwilą wykreślenia brokera ubezpieczeniowego lub
brokera reasekuracyjnego z rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze
Sądowym albo Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej z innej
przyczyny niż śmierć przedsiębiorcy.

art. 40. więcej Art. 40. 1. W skład Komisji Egzaminacyjnej dla Brokerów Ubezpieczeniowych
i Reasekuracyjnych, zwanej dalej „Komisją”, wchodzą:
1) przewodniczący;
2) zastępca przewodniczącego;
3) sekretarz;
4) dwóch członków.
2. Osoby wchodzące w skład Komisji powinny posiadać wyższe wykształcenie
oraz wyróżniać się wysokim poziomem wiedzy z dziedziny ubezpieczeń osobowych
i majątkowych.
3. Osoby wchodzące w skład Komisji powołuje i odwołuje minister właściwy do
spraw instytucji finansowych na wniosek organu nadzoru.
4. Osobom wchodzącym w skład Komisji przysługuje wynagrodzenie za udział
w egzaminie, opracowanie pytań testowych, przygotowanie testów egzaminacyjnych
oraz udział w posiedzeniu Komisji.
5. W pracach Komisji może brać udział dwóch obserwatorów wyłonionych
wspólnie przez ogólnopolskie organizacje brokerów.
6. Osoba przystępująca do egzaminu ponosi opłatę egzaminacyjną.
7. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) regulamin działania Komisji;
2) wysokość wynagrodzenia osób wchodzących w skład Komisji;
3) sposób przeprowadzania egzaminu oraz terminy przyjmowania zgłoszeń;
4) zakres obowiązujących tematów egzaminu;
5) sposób i tryb uznawania studiów wyższych zgodnie z art. 34 ust. 10;
6) sposób i tryb zwalniania z egzaminu;
7) wysokość opłaty egzaminacyjnej i sposób jej uiszczania.
8. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, wydając rozporządzenie,
o którym mowa w ust. 7, uwzględni:
1) konieczność zapewnienia odpowiedniego sprawdzenia wiedzy kandydatów,
sprawnego przeprowadzenia egzaminu oraz sprawnego i skutecznego działania
Komisji;
2) aby wysokość wynagrodzenia dla osób wchodzących w skład Komisji, mając na
uwadze nakład ich pracy i zakres obowiązków, nie była wyższa niż:
a) 50% przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w roku
poprzedzającym przeprowadzenie egzaminu, ogłaszanego przez Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 20 pkt 1 lit. a ustawy
z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1270 i 2245 oraz z 2019 r. poz. 39, 730,
752 i 1622), zwanego dalej „przeciętnym wynagrodzeniem” ‒ za udział
w egzaminie,
b) 10% przeciętnego wynagrodzenia ‒ za udział w posiedzeniu Komisji oraz
za przygotowanie testów egzaminacyjnych,
c) 2% przeciętnego wynagrodzenia ‒ za opracowanie pytania testowego;
3) aby wysokość opłaty egzaminacyjnej nie była wyższa niż 20% przeciętnego
wynagrodzenia;
4) konieczność przeprowadzania egzaminu nie rzadziej niż 2 razy w roku;
5) możliwość weryfikacji przez Komisję uznania studiów wyższych, o którym
mowa w art. 34 ust. 10.

art. 41. więcej Art. 41. 1. Agent ubezpieczeniowy i agent oferujący ubezpieczenia
uzupełniające, wpisani do rejestru agentów, mogą wykonywać działalność agencyjną
na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii
Europejskiej przez oddział lub w inny sposób niż przez oddział, w ramach swobody
świadczenia usług.
2. Broker ubezpieczeniowy i broker reasekuracyjny, posiadający zezwolenie na
wykonywanie działalności brokerskiej w zakresie ubezpieczeń lub w zakresie
reasekuracji, wydane przez organ nadzoru, i wpisani do rejestru brokerów, mogą
wykonywać działalność brokerską w zakresie ubezpieczeń lub w zakresie reasekuracji
na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii
Europejskiej przez oddział lub w inny sposób niż przez oddział, w ramach swobody
świadczenia usług.
3. Działalność pośredników ubezpieczeniowych w zakresie, o którym mowa
w ust. 1 i 2, podlega nadzorowi organu nadzoru, z wyjątkiem działalności
wykonywanej na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa
członkowskiego Unii Europejskiej przez oddział w zakresie obowiązków i wymogów
określonych w art. 7‒11, art. 15, art. 22 ust. 1 pkt 2‒6 i ust. 2‒4 oraz
art. 32 ust. 1 pkt 1, 2, 4‒8 i ust. 2, a także innych obowiązków i wymogów
dotyczących umów ubezpieczenia, o których mowa w grupie 3 działu I załącznika do
ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej.

art. 42. więcej Art. 42. 1. Podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania w innym niż
Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej może wykonywać działalność agencyjną albo działalność brokerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez oddział lub w inny sposób niż przez oddział, w ramach swobody
świadczenia usług, jeżeli jest wpisany do odpowiedniego rejestru pośredników w tym
państwie.
2. Wykonywana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez oddział
działalność podmiotu, o którym mowa w ust. 1, podlega nadzorowi organu nadzoru
w zakresie obowiązków i wymogów określonych w art. 7‒11, art. 15,
art. 22 ust. 1 pkt 2‒6 i ust. 2‒4 oraz art. 32 ust. 1 pkt 1, 2, 4‒8 i ust. 2, a także innych
obowiązków i wymogów dotyczących umów ubezpieczenia, o których mowa
w grupie 3 działu I załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej
i reasekuracyjnej.

art. 43. więcej Art. 43. 1. Warunkiem podjęcia działalności agencyjnej przez oddział na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmiot mający siedzibę lub miejsce
zamieszkania w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii
Europejskiej jest otrzymanie przez organ nadzoru od właściwego organu państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, w którym znajduje się siedziba lub miejsce
zamieszkania tego podmiotu, odpowiednich danych i informacji, zawierających:
1) firmę, adres oraz numer z odpowiedniego rejestru pośredników, do którego
podmiot jest wpisany na podstawie przepisów państwa członkowskiego Unii
Europejskiej;
2) wskazanie Rzeczypospolitej Polskiej jako państwa, na którego terytorium ma być
utworzony oddział;
3) adres oddziału na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4) rodzaj podmiotu oraz firmę i siedzibę zakładu ubezpieczeń, w imieniu lub na
rzecz którego podmiot ten ma wykonywać czynności agencyjne na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
5) informację o grupach ubezpieczeń, w zakresie których wykonuje działalność;
6) imiona i nazwiska osób upoważnionych do reprezentowania oraz kierowania
sprawami tego podmiotu w zakresie jego działalności przez oddział, ze
wskazaniem sposobu reprezentacji.
2. Organ nadzoru niezwłocznie potwierdza otrzymanie informacji, o których
mowa w ust. 1.
3. Organ nadzoru przekazuje właściwemu organowi państwa członkowskiego
Unii Europejskiej, w którym znajduje się siedziba lub miejsce zamieszkania podmiotu, o którym mowa w ust. 1, informacje o zasadach dobra ogólnego obowiązujących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz o ich dostępności na stronie internetowej organu nadzoru, w terminie miesiąca od dnia otrzymania przez organ nadzoru
informacji, o których mowa w ust. 1. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, może
rozpocząć wykonywanie działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez
oddział po otrzymaniu od właściwego organu państwa członkowskiego Unii
Europejskiej informacji o zasadach dobra ogólnego obowiązujących na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej oraz pod warunkiem przestrzegania tych zasad.
4. W przypadku gdy organ nadzoru nie przekaże informacji, o których mowa
w ust. 3, właściwemu organowi państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym
znajduje się siedziba lub miejsce zamieszkania podmiotu, o którym mowa w ust. 1,
w terminie określonym w ust. 3, podmiot ten może rozpocząć wykonywanie
działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez oddział po upływie
miesiąca od dnia otrzymania przez organ nadzoru informacji, o których mowa
w ust. 1.

art. 44. więcej Art. 44. 1. Warunkiem podjęcia działalności brokerskiej w zakresie ubezpieczeń
lub w zakresie reasekuracji przez oddział na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
przez podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania w innym niż Rzeczpospolita
Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej jest otrzymanie przez organ nadzoru
od właściwego organu państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym znajduje
się siedziba lub miejsce zamieszkania tego podmiotu, odpowiednich danych
i informacji, zawierających:
1) firmę, adres oraz numer z odpowiedniego rejestru pośredników, do którego
podmiot jest wpisany na podstawie przepisów państwa członkowskiego Unii
Europejskiej;
2) wskazanie Rzeczypospolitej Polskiej jako państwa, na którego terytorium ma być
utworzony oddział;
3) rodzaj podmiotu;
4) informację o grupach ubezpieczeń, w zakresie których wykonuje działalność;
5) adres oddziału na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
6) imiona i nazwiska osób upoważnionych do reprezentowania oraz kierowania
sprawami tego podmiotu w zakresie jego działalności przez oddział, ze
wskazaniem sposobu reprezentacji.
2. Organ nadzoru niezwłocznie potwierdza otrzymanie informacji, o których
mowa w ust. 1.
3. Organ nadzoru przekazuje właściwemu organowi państwa członkowskiego
Unii Europejskiej, w którym znajduje się siedziba lub miejsce zamieszkania podmiotu,
o którym mowa w ust. 1, informacje o zasadach dobra ogólnego obowiązujących na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz o ich dostępności na stronie internetowej
organu nadzoru, w terminie miesiąca od dnia otrzymania przez organ nadzoru
informacji, o których mowa w ust. 1. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, może
rozpocząć wykonywanie działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez
oddział po otrzymaniu od właściwego organu państwa członkowskiego Unii
Europejskiej informacji o zasadach dobra ogólnego obowiązujących na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej oraz pod warunkiem przestrzegania tych zasad.
4. W przypadku gdy organ nadzoru nie przekaże informacji, o których mowa
w ust. 3, właściwemu organowi państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym
znajduje się siedziba lub miejsce zamieszkania podmiotu, o którym mowa w ust. 1,
w terminie określonym w ust. 3, podmiot ten może rozpocząć wykonywanie
działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez oddział po upływie
miesiąca od dnia otrzymania przez organ nadzoru informacji, o których mowa
w ust. 1.

art. 45. więcej Art. 45. 1. Agent ubezpieczeniowy i agent oferujący ubezpieczenia
uzupełniające, którzy zamierzają podjąć działalność agencyjną na terytorium innego
niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej przez oddział,
mają obowiązek powiadomić o tym organ nadzoru.
2. W powiadomieniu, o którym mowa w ust. 1, agent ubezpieczeniowy i agent
oferujący ubezpieczenia uzupełniające wskazują:
1) państwo członkowskie Unii Europejskiej, na którego terytorium ma być
utworzony oddział;
2) adresy ich oddziałów w państwach członkowskich Unii Europejskiej, na których
terytoriach mają być utworzone oddziały;
3) firmy i siedziby zakładów ubezpieczeń, w imieniu lub na rzecz których
zamierzają oni wykonywać czynności agencyjne w przyjmującym państwie
członkowskim Unii Europejskiej;
4) imiona i nazwiska osób upoważnionych do ich reprezentowania oraz kierowania
ich sprawami w zakresie ich działalności przez oddział, ze wskazaniem sposobu
reprezentacji.
3. Organ nadzoru, w terminie miesiąca od dnia otrzymania powiadomienia,
o którym mowa w ust. 1, przekazuje właściwemu organowi państwa członkowskiego
Unii Europejskiej, w którym agent ubezpieczeniowy i agent oferujący ubezpieczenia
uzupełniające zamierzają wykonywać działalność przez oddział, informacje, o których
mowa w ust. 2, wraz z firmą, adresem agenta, numerem wpisu do rejestru agentów
oraz określeniem rodzaju agenta i informacją o grupach ubezpieczeń, w zakresie
których agent wykonuje działalność, a także informuje o tym agenta, którego to
dotyczy.
4. Organ nadzoru, w terminie miesiąca od dnia otrzymania powiadomienia,
o którym mowa w ust. 1, może odmówić, w drodze decyzji, przekazania właściwemu
organowi państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym agent
ubezpieczeniowy i agent oferujący ubezpieczenia uzupełniające zamierzają
wykonywać działalność przez oddział, informacji, o których mowa w ust. 2 i 3, jeżeli,
przy uwzględnieniu planowanej działalności oddziału:
1) sytuacja finansowa agenta nie pozwala na utworzenie oddziału;
2) struktura organizacyjna oddziału nie zapewnia prawidłowego wykonywania
działalności.
5. Organ nadzoru niezwłocznie informuje agenta ubezpieczeniowego i agenta
oferującego ubezpieczenia uzupełniające o otrzymaniu przez właściwy organ państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, w którym agenci zamierzają wykonywać
działalność przez oddział, informacji, o których mowa w ust. 2 i 3.
6. Organ nadzoru przekazuje agentowi ubezpieczeniowemu i agentowi
oferującemu ubezpieczenia uzupełniające informacje o zasadach dobra ogólnego
obowiązujących w przyjmującym państwie członkowskim Unii Europejskiej, ich
dostępności na stronie internetowej właściwego organu tego państwa członkowskiego
Unii Europejskiej, do którego odesłanie zostało zamieszczone na stronie internetowej
EIOPA, a także informację, że mogą oni rozpocząć wykonywanie działalności
w przyjmującym państwie członkowskim Unii Europejskiej pod warunkiem
przestrzegania tych zasad.
7. Agent ubezpieczeniowy i agent oferujący ubezpieczenia uzupełniające mogą
ustanawiać oddziały na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa
członkowskiego Unii Europejskiej:
1) jeżeli po przekazaniu informacji zgodnie z ust. 3 otrzymają od organu nadzoru
informacje, o których mowa w ust. 6, albo
2) w przypadku nieotrzymania od organu nadzoru informacji, o których mowa
w ust. 6 ‒ po upływie miesiąca od dnia otrzymania przez właściwy organ
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym zamierzają oni
wykonywać działalność przez oddział, informacji przekazanych zgodnie z ust. 3.
8. O zamiarze zmiany danych lub informacji, o których mowa w ust. 2 lub 3,
agent ubezpieczeniowy i agent oferujący ubezpieczenia uzupełniające informują
organ nadzoru co najmniej na miesiąc przed dniem dokonania zmiany. Organ nadzoru
informuje o tej zmianie właściwy organ przyjmującego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej nie później niż w terminie miesiąca od dnia otrzymania informacji o niej.

art. 46. więcej Art. 46. 1. Broker ubezpieczeniowy i broker reasekuracyjny, którzy zamierzają
podjąć działalność brokerską w zakresie ubezpieczeń lub w zakresie reasekuracji na
terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii
Europejskiej przez oddział, mają obowiązek powiadomić o tym organ nadzoru.
2. W powiadomieniu, o którym mowa w ust. 1, broker ubezpieczeniowy i broker
reasekuracyjny wskazują:
1) państwo członkowskie Unii Europejskiej, na którego terytorium ma być
utworzony oddział;
2) adresy ich oddziałów w państwach członkowskich Unii Europejskiej, na których
terytoriach mają być utworzone oddziały;
3) imiona i nazwiska osób upoważnionych do ich reprezentowania oraz kierowania
ich sprawami w zakresie ich działalności przez oddział, ze wskazaniem sposobu
reprezentacji.
3. Organ nadzoru, w terminie miesiąca od dnia otrzymania powiadomienia,
o którym mowa w ust. 1, przekazuje właściwemu organowi państwa członkowskiego
Unii Europejskiej, w którym broker ubezpieczeniowy i broker reasekuracyjny
zamierzają wykonywać działalność przez oddział, informacje, o których mowa
w ust. 2, wraz z firmą, adresem brokera, numerem wpisu do rejestru brokerów oraz
określeniem rodzaju brokera i zakresu zezwolenia, a także informuje o tym brokera,
którego to dotyczy.
4. Organ nadzoru, w terminie miesiąca od dnia otrzymania powiadomienia,
o którym mowa w ust. 1, może odmówić, w drodze decyzji, przekazania właściwemu
organowi państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym broker
ubezpieczeniowy i broker reasekuracyjny zamierzają wykonywać działalność przez
oddział, informacji, o których mowa w ust. 2 i 3, jeżeli, przy uwzględnieniu
planowanej działalności oddziału:
1) sytuacja finansowa brokera nie pozwala na utworzenie oddziału;
2) struktura organizacyjna oddziału nie zapewnia prawidłowego wykonywania
działalności.
5. Organ nadzoru niezwłocznie informuje brokera ubezpieczeniowego i brokera
reasekuracyjnego o otrzymaniu przez właściwy organ państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, w którym zamierzają oni wykonywać działalność przez oddział,
informacji, o których mowa w ust. 2 i 3.
6. Organ nadzoru przekazuje brokerowi ubezpieczeniowemu i brokerowi
reasekuracyjnemu informacje o zasadach dobra ogólnego obowiązujących
w przyjmującym państwie członkowskim Unii Europejskiej, ich dostępności na
stronie internetowej właściwego organu tego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, do którego odesłanie zostało zamieszczone na stronie internetowej
EIOPA, a także informację, że mogą oni rozpocząć wykonywanie działalności w
przyjmującym państwie członkowskim Unii Europejskiej pod warunkiem
przestrzegania tych zasad.
7. Broker ubezpieczeniowy i broker reasekuracyjny mogą ustanawiać oddziały
na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii
Europejskiej:
1) jeżeli po przekazaniu informacji zgodnie z ust. 3 otrzymają od organu nadzoru
informacje, o których mowa w ust. 6, albo
2) w przypadku nieotrzymania od organu nadzoru informacji, o których mowa
w ust. 6 ‒ po upływie miesiąca od dnia otrzymania przez właściwy organ
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym zamierzają oni
wykonywać działalność przez oddział, informacji przekazanych zgodnie z ust. 3.
8. O zamiarze zmiany danych lub informacji, o których mowa w ust. 2 lub 3,
broker ubezpieczeniowy i broker reasekuracyjny informują organ nadzoru co najmniej
na miesiąc przed dniem dokonania zmiany. Organ nadzoru informuje o tej zmianie właściwy organ przyjmującego państwa członkowskiego Unii Europejskiej nie później niż w terminie miesiąca od dnia otrzymania informacji o niej.

art. 47. więcej Art. 47. 1. Podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania w innym niż
Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej może wykonywać
działalność agencyjną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w inny sposób niż
przez oddział, w ramach swobody świadczenia usług, po otrzymaniu przez organ
nadzoru od właściwego organu państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym
znajduje się siedziba lub miejsce zamieszkania tego podmiotu, odpowiednich danych
i informacji, zawierających:
1) firmę, adres oraz numer z odpowiedniego rejestru pośredników, do którego jest
wpisany na podstawie przepisów państwa członkowskiego Unii Europejskiej;
2) wskazanie Rzeczypospolitej Polskiej jako państwa, na którego terytorium ma być
wykonywana działalność agencyjna;
3) rodzaj podmiotu oraz firmę i siedzibę zakładu ubezpieczeń, w imieniu lub na
rzecz którego podmiot ten ma wykonywać czynności agencyjne na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
4) informację o grupach ubezpieczeń, w zakresie których wykonuje działalność.
2. Organ nadzoru niezwłocznie potwierdza otrzymanie informacji, o których
mowa w ust. 1.

art. 48. więcej Art. 48. 1. Podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania w innym niż
Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej może wykonywać
działalność brokerską w zakresie ubezpieczeń lub w zakresie reasekuracji na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w inny sposób niż przez oddział, w ramach
swobody świadczenia usług, po otrzymaniu przez organ nadzoru od właściwego
organu państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym znajduje się siedziba lub
miejsce zamieszkania tego podmiotu, odpowiednich danych i informacji,
zawierających:
1) firmę, adres oraz numer z odpowiedniego rejestru pośredników, do którego jest
wpisany na podstawie przepisów państwa członkowskiego Unii Europejskiej;
2) wskazanie Rzeczypospolitej Polskiej jako państwa, na którego terytorium ma być
prowadzona działalność brokerska w zakresie ubezpieczeń lub w zakresie
reasekuracji;
3) rodzaj podmiotu;
4) informację o grupach ubezpieczeń, w zakresie których wykonuje działalność.
2. Organ nadzoru niezwłocznie potwierdza otrzymanie informacji, o których
mowa w ust. 1.

art. 49. więcej Art. 49. 1. Agent ubezpieczeniowy i agent oferujący ubezpieczenia
uzupełniające, którzy zamierzają podjąć działalność agencyjną na terytorium innego
niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej w inny sposób
niż przez oddział, w ramach swobody świadczenia usług, mają obowiązek
powiadomić o tym organ nadzoru.
2. W powiadomieniu, o którym mowa w ust. 1, agent ubezpieczeniowy i agent
oferujący ubezpieczenia uzupełniające wskazują:
1) państwo członkowskie Unii Europejskiej, na którego terytorium ma być
wykonywana działalność agencyjna;
2) firmy i siedziby zakładów ubezpieczeń, w imieniu lub na rzecz których
zamierzają oni wykonywać czynności agencyjne w przyjmującym państwie
członkowskim Unii Europejskiej.
3. Organ nadzoru, w terminie miesiąca od dnia otrzymania powiadomienia,
o którym mowa w ust. 1, przekazuje właściwemu organowi państwa członkowskiego
Unii Europejskiej, w którym agent ubezpieczeniowy i agent oferujący ubezpieczenia
uzupełniające zamierzają wykonywać działalność, informacje, o których mowa
w ust. 2, wraz z firmą, adresem agenta, numerem wpisu do rejestru agentów oraz
określeniem rodzaju agenta i informacją o grupach ubezpieczeń, w zakresie których
agent wykonuje działalność.
4. Organ nadzoru niezwłocznie informuje agenta ubezpieczeniowego i agenta
oferującego ubezpieczenia uzupełniające, że właściwy organ państwa członkowskiego
Unii Europejskiej otrzymał informacje, o których mowa w ust. 2 i 3, oraz że mogą oni
rozpocząć wykonywanie działalności na terytorium przyjmującego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej.
5. Wraz z informacją, o której mowa w ust. 4, organ nadzoru informuje agenta
ubezpieczeniowego i agenta oferującego ubezpieczenia uzupełniające o zasadach
dobra ogólnego obowiązujących w przyjmującym państwie członkowskim Unii
Europejskiej, ich dostępności na stronie internetowej właściwego organu tego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, do którego odesłanie zostało zamieszczone na
stronie internetowej EIOPA, a także informuje o możliwości rozpoczęcia działalności
w przyjmującym państwie członkowskim Unii Europejskiej pod warunkiem
przestrzegania tych zasad.
6. O zamiarze zmiany danych lub informacji, o których mowa w ust. 2 lub 3,
agent ubezpieczeniowy i agent oferujący ubezpieczenia uzupełniające informują
organ nadzoru co najmniej na miesiąc przed dniem dokonania zmiany. Organ nadzoru
informuje o tej zmianie właściwy organ przyjmującego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej nie później niż w terminie miesiąca od dnia otrzymania informacji o niej.

art. 50. więcej Art. 50. 1. Broker ubezpieczeniowy i broker reasekuracyjny, którzy zamierzają
podjąć działalność brokerską w zakresie ubezpieczeń lub w zakresie reasekuracji na
terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii
Europejskiej w inny sposób niż przez oddział, w ramach swobody świadczenia usług,
mają obowiązek powiadomić o tym organ nadzoru.
2. W powiadomieniu, o którym mowa w ust. 1, broker ubezpieczeniowy i broker
reasekuracyjny wskazują państwo członkowskie Unii Europejskiej, na którego
terytorium ma być wykonywana działalność brokerska w zakresie ubezpieczeń lub
w zakresie reasekuracji.
3. Organ nadzoru, w terminie miesiąca od dnia otrzymania powiadomienia,
o którym mowa w ust. 1, przekazuje właściwemu organowi państwa członkowskiego
Unii Europejskiej, w którym broker ubezpieczeniowy i broker reasekuracyjny
zamierzają wykonywać działalność, informację, o której mowa w ust. 2, wraz z firmą,
adresem brokera, numerem wpisu do rejestru brokerów oraz określeniem rodzaju
brokera i zakresu zezwolenia.
4. Organ nadzoru niezwłocznie informuje brokera ubezpieczeniowego i brokera
reasekuracyjnego, że właściwy organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej
otrzymał informacje, o których mowa w ust. 2 i 3, oraz że mogą oni rozpocząć
wykonywanie działalności na terytorium przyjmującego państwa członkowskiego
Unii Europejskiej.
5. Wraz z informacją, o której mowa w ust. 4, organ nadzoru informuje brokera
ubezpieczeniowego i brokera reasekuracyjnego o zasadach dobra ogólnego
obowiązujących w przyjmującym państwie członkowskim Unii Europejskiej, ich
dostępności na stronie internetowej właściwego organu tego państwa członkowskiego
Unii Europejskiej, do którego odesłanie zostało zamieszczone na stronie internetowej
EIOPA, a także informuje o możliwości rozpoczęcia działalności w przyjmującym
państwie członkowskim Unii Europejskiej pod warunkiem przestrzegania tych zasad.
6. O zamiarze zmiany danych lub informacji, o których mowa w ust. 2 lub 3,
broker ubezpieczeniowy i broker reasekuracyjny informują organ nadzoru co najmniej na miesiąc przed dniem dokonania zmiany. Organ nadzoru informuje o tej zmianie właściwy organ przyjmującego państwa członkowskiego Unii Europejskiej nie
później niż w terminie miesiąca od dnia otrzymania informacji o niej.

art. 51. więcej Art. 51. Organ nadzoru informuje właściwy organ przyjmującego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej o wykreśleniu z rejestru pośredników
ubezpieczeniowych pośrednika ubezpieczeniowego wykonującego działalność na
terytorium tego państwa przez oddział lub w inny sposób niż przez oddział, w ramach
swobody świadczenia usług, nie później niż w terminie miesiąca od dnia jego
wykreślenia.

art. 52. więcej Art. 52. 1. Agent ubezpieczeniowy, agent oferujący ubezpieczenia
uzupełniające, broker ubezpieczeniowy oraz broker reasekuracyjny podlegają
wpisowi do rejestru pośredników ubezpieczeniowych.
2. Rejestr pośredników ubezpieczeniowych składa się z:
1) rejestru agentów;
2) rejestru brokerów.
3. Rejestr pośredników ubezpieczeniowych jest prowadzony przez organ
nadzoru w systemie rejestracji internetowej.
4. Rejestr agentów jest jawny w zakresie aktualnych danych, o których mowa
w art. 55 ust. 1‒3, z wyłączeniem informacji o osobach fizycznych obejmujących
numer PESEL, numer paszportu, numer dowodu osobistego lub innego dokumentu
potwierdzającego tożsamość, oraz miejsce zamieszkania.
5. Informacje z rejestru agentów dotyczące danych historycznych udzielane są
na wniosek agenta ubezpieczeniowego lub agenta oferującego ubezpieczenia
uzupełniające, a także innej osoby prawnej lub osoby fizycznej, których informacje
dotyczą.
6. Informacja, czy z przedsiębiorcą rozwiązano umowę agencyjną z powodu
wykonywania przez agenta ubezpieczeniowego lub agenta oferującego ubezpieczenia
uzupełniające działalności z naruszeniem przepisów prawa, umowy agencyjnej,
staranności lub dobrych obyczajów, ze wskazaniem zakładu ubezpieczeń, który
rozwiązał umowę agencyjną, oraz informacje, o których mowa w art. 57 ust. 4 i 5, udzielane są na wniosek zakładu ubezpieczeń lub przedsiębiorcy, którego informacja dotyczy, złożony do Polskiej Izby Ubezpieczeń.
7. Informacji określonych w ust. 6 udziela Polska Izba Ubezpieczeń.
8. Rejestr brokerów jest jawny w zakresie aktualnych danych, o których mowa
w art. 59 ust. 1, 2 i ust. 3 pkt 1, z wyłączeniem informacji o osobach fizycznych
obejmujących numer PESEL, numer paszportu, numer dowodu osobistego lub innego
dokumentu potwierdzającego tożsamość, oraz miejsce zamieszkania.
9. Informacje z rejestru brokerów dotyczące danych historycznych oraz
informacje, o których mowa w art. 59 ust. 3 pkt 2 i 3, udzielane są na wniosek brokera
ubezpieczeniowego lub brokera reasekuracyjnego albo innej osoby fizycznej lub
osoby prawnej, których informacje dotyczą.
10. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy sposób i tryb prowadzenia rejestru pośredników
ubezpieczeniowych, w tym uzyskiwania dostępu do tego rejestru, sposób współpracy
organu nadzoru i Polskiej Izby Ubezpieczeń w zakresie dotyczącym udzielania
informacji określonych w ust. 6, a także sposób udostępniania informacji z tego
rejestru, uwzględniając konieczność zapewnienia sprawnego funkcjonowania rejestru
pośredników ubezpieczeniowych.

art. 53. więcej Art. 53. Zakład ubezpieczeń składa, wraz z niezbędnymi dokumentami, wniosek
o wpisanie do rejestru agentów podmiotu, z którym zawarł umowę agencyjną,
niezwłocznie po jej zawarciu, jednak nie później niż w terminie 14 dni.

art. 54. więcej Art. 54. 1. Organ nadzoru dokonuje wpisu do rejestru agentów na podstawie
wniosku złożonego przez zakład ubezpieczeń, w terminie 30 dni od dnia złożenia
kompletnego wniosku, oraz informuje o tym zakład ubezpieczeń.
2. Organ nadzoru może odmówić wpisu do rejestru agentów, jeżeli osoby
fizyczne, przy pomocy których mają być wykonywane czynności agencyjne, nie
spełniają wymogów określonych w art. 19 ust. 1 lub agent ubezpieczeniowy lub agent
oferujący ubezpieczenia uzupełniające nie spełniają warunku, o którym mowa
w art. 19 ust. 3 lub 4. Odmowa wpisu następuje w drodze decyzji.
3. Jeżeli wniosek zakładu ubezpieczeń dotyczy agenta ubezpieczeniowego lub
agenta oferującego ubezpieczenia uzupełniające wykonującego już działalność
agencyjną na rzecz innego lub innych zakładów ubezpieczeń i wpisanego do rejestru
agentów, organ nadzoru uzupełnia dane, o których mowa odpowiednio
w art. 55 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 pkt 3. Jeżeli agent ubezpieczeniowy lub agent oferujący ubezpieczenia uzupełniające podlega obowiązkowi zawarcia umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej, o których mowa w art. 20 ust. 3 i 4, zakład ubezpieczeń do wniosku o wpis do rejestru agentów albo o zmianę wpisu w tym
rejestrze dołącza oświadczenie o posiadaniu dokumentu potwierdzającego zawarcie
takiej umowy.
4. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, sposób składania wniosków o wpis do rejestru agentów albo o zmianę
wpisu w tym rejestrze oraz wykaz dokumentów dołączanych do takich wniosków,
uwzględniając zapewnienie sprawnego funkcjonowania tego rejestru oraz pełnej
informacji o osobach, których dane są wpisywane do rejestru agentów.

art. 55. więcej Art. 55. 1. Rejestr agentów zawiera, w odniesieniu do agentów
ubezpieczeniowych i agentów oferujących ubezpieczenia uzupełniające, będących
osobami fizycznymi:
1) numer wpisu;
2) dane osobowe, obejmujące:
a) imię lub imiona i nazwisko,
b) numer PESEL lub, jeżeli taki numer nie został nadany, numer paszportu,
numer dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego
tożsamość,
c) miejsce zamieszkania,
d) numer identyfikacji podatkowej (NIP),
e) firmę, pod którą agent wykonuje działalność gospodarczą,
f) siedzibę i adres;
3) firmę lub firmy zakładów ubezpieczeń, na rzecz których działa agent, oraz zakres
pełnomocnictw, o których mowa w art. 21 ust. 1;
4) rodzaj agenta;
5) wykaz osób fizycznych, przy pomocy których agent wykonuje czynności
agencyjne wraz z nadanym w rejestrze numerem, zawierający ich dane osobowe,
obejmujące:
a) imię lub imiona i nazwisko,
b) numer PESEL lub, jeżeli taki numer nie został nadany, numer paszportu,
numer dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego
tożsamość,
c) miejsce zamieszkania;
6) w przypadku agenta wykonującego czynności agencyjne na rzecz więcej niż
jednego zakładu ubezpieczeń w zakresie tego samego działu ubezpieczeń,
zgodnie z załącznikiem do ustawy o działalności ubezpieczeniowej
i reasekuracyjnej – numer dokumentu potwierdzającego zawarcie umowy
obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej lub numer umowy
gwarancji ubezpieczeniowej, o których mowa w art. 20 ust. 3 i 4, termin
obowiązywania umowy oraz nazwę zakładu ubezpieczeń, z którym zawarto
umowę.
2. Rejestr agentów zawiera, w odniesieniu do agentów ubezpieczeniowych
i agentów oferujących ubezpieczenia uzupełniające, niebędących osobami
fizycznymi:
1) numer wpisu;
2) dane dotyczące podmiotu, obejmujące:
a) firmę agenta,
b) siedzibę i adres,
c) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym,
d) informację, czy agent jest bankiem lub spółdzielczą kasą oszczędnościowo-
-kredytową, w przypadku których, zgodnie z art. 19 ust. 5, egzamin,
o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 5, zdawany przez osoby mające
wykonywać czynności agencyjne, przeprowadza się w ograniczonym
zakresie;
3) firmę lub firmy zakładów ubezpieczeń, na rzecz których działa agent, oraz zakres
pełnomocnictw, o których mowa w art. 21 ust. 1;
4) rodzaj agenta;
5) wykaz osób fizycznych, przy pomocy których agent wykonuje czynności
agencyjne wraz z nadanym w rejestrze numerem, zawierający ich dane osobowe,
obejmujące:
a) imię lub imiona i nazwisko,
b) numer PESEL lub, jeżeli taki numer nie został nadany, numer paszportu,
numer dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego
tożsamość,
c) miejsce zamieszkania;
6) w przypadku agenta wykonującego czynności agencyjne na rzecz więcej niż
jednego zakładu ubezpieczeń w zakresie tego samego działu ubezpieczeń, zgodnie z załącznikiem do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej – numer dokumentu potwierdzającego zawarcie umowy
obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej lub numer umowy
gwarancji ubezpieczeniowej, o których mowa w art. 20 ust. 3 i 4, termin
obowiązywania umowy oraz nazwę zakładu ubezpieczeń, z którym zawarto
umowę;
7) wykaz członków zarządu agenta będącego osobą prawną oraz wspólników
agenta będącego spółką nieposiadającą osobowości prawnej, obejmujący ‒
w przypadku wspólników będących osobami prawnymi ‒ członków ich zarządu,
zawierający dane osobowe takich osób, obejmujące:
a) imię lub imiona i nazwisko,
b) numer PESEL lub, jeżeli taki numer nie został nadany, numer paszportu,
numer dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego
tożsamość,
c) miejsce zamieszkania;
8) tożsamość akcjonariuszy lub udziałowców posiadających co najmniej 10%
udziału w kapitale zakładowym agenta oraz wysokość tych udziałów;
9) tożsamość osób, które mają bliskie powiązania z agentem.
3. Rejestr agentów, w przypadku agentów ubezpieczeniowych i agentów
oferujących ubezpieczenia uzupełniające wykonujących działalność agencyjną na
terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii
Europejskiej przez oddział lub w inny sposób niż przez oddział, w ramach swobody
świadczenia usług, zawiera dodatkowo:
1) wykaz państw członkowskich Unii Europejskiej, w których działalność ta jest
wykonywana przez oddział lub w inny sposób niż przez oddział, w ramach
swobody świadczenia usług;
2) adres oddziału agenta w państwie członkowskim Unii Europejskiej, w którym
wykonuje on tę działalność przez oddział;
3) firmę i siedzibę zakładu ubezpieczeń, w imieniu lub na rzecz którego agent
wykonuje działalność agencyjną w państwie członkowskim Unii Europejskiej.
4. Tożsamość akcjonariuszy, udziałowców oraz osób, o których mowa
odpowiednio w ust. 2 pkt 8 i 9, w odniesieniu do osób fizycznych obejmuje ich dane
osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 2, a w odniesieniu do przedsiębiorców
niebędących osobami fizycznymi ‒ ich dane, o których mowa w ust. 2 pkt 2 lit. a‒c.

art. 56. więcej Art. 56. 1. Zakład ubezpieczeń zapewnia zgodność danych dotyczących agentów
ubezpieczeniowych i agentów oferujących ubezpieczenia uzupełniające wpisanych na
jego wniosek do rejestru agentów ze stanem faktycznym.
2. Zmiany danych objętych wpisem do rejestru agentów zakład ubezpieczeń
zgłasza niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie 7 dni od dnia powzięcia
wiadomości o ich zaistnieniu.
3. Organ nadzoru dokonuje zmiany wpisu w rejestrze agentów na podstawie
wniosku złożonego wraz z niezbędnymi dokumentami przez zakład ubezpieczeń.
4. Organ nadzoru może odmówić dokonania zmiany wpisu w rejestrze agentów,
jeżeli osoby fizyczne, przy pomocy których mają być wykonywane czynności
agencyjne, nie spełniają wymogów określonych w art. 19 ust. 1 lub agent
ubezpieczeniowy lub agent oferujący ubezpieczenia uzupełniające nie spełnia
warunków, o których mowa w art. 19 ust. 3 lub 4. Odmowa dokonania zmiany wpisu
w rejestrze następuje w drodze decyzji.

art. 57. więcej Art. 57. 1. Z chwilą rozwiązania umowy agencyjnej zakład ubezpieczeń
niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie 7 dni, występuje do organu nadzoru
z wnioskiem o wykreślenie agenta ubezpieczeniowego lub agenta oferującego
ubezpieczenia uzupełniające z rejestru agentów.
2. Jeżeli wniosek dotyczy agenta ubezpieczeniowego lub agenta oferującego
ubezpieczenia uzupełniające wykonującego działalność agencyjną na rzecz więcej niż
jednego zakładu ubezpieczeń, organ nadzoru zmienia dane, o których mowa
odpowiednio w art. 55 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 pkt 3.
3. Jeżeli przyczyną rozwiązania umowy agencyjnej jest wykonywanie przez
agenta ubezpieczeniowego lub agenta oferującego ubezpieczenia uzupełniające
działalności agencyjnej z naruszeniem przepisów prawa, umowy agencyjnej,
staranności lub dobrych obyczajów, zakład ubezpieczeń informuje o tym organ
nadzoru, a informacja o przyczynie rozwiązania umowy agencyjnej, ze wskazaniem zakładu ubezpieczeń, który rozwiązał tę umowę, jest odnotowywana w rejestrze agentów.
4. W przypadku powzięcia przez zakład ubezpieczeń informacji, że
przedsiębiorca, z którym rozwiązano umowę agencyjną z przyczyny określonej
w ust. 3, wystąpił na drodze sądowej lub innej właściwej o stwierdzenie wadliwości
rozwiązania umowy agencyjnej przez zakład ubezpieczeń, zakład ubezpieczeń
niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie 7 dni od dnia powzięcia wiadomości
o wystąpieniu przez agenta ubezpieczeniowego lub agenta oferującego ubezpieczenia
uzupełniające na drogę sądową lub inną właściwą, informuje o tym organ nadzoru,
a okoliczność ta jest odnotowywana w rejestrze agentów.
5. O prawomocnym rozstrzygnięciu przez sąd lub inny właściwy organ
w przedmiocie prawidłowości albo wadliwości rozwiązania umowy agencyjnej
z przyczyny określonej w ust. 3 zakład ubezpieczeń niezwłocznie, jednak nie później
niż w terminie 7 dni od dnia uprawomocnienia się takiego rozstrzygnięcia, informuje
organ nadzoru. W takim przypadku wykreśla się z rejestru informacje, o których
mowa w ust. 3 lub 4.
6. Odpowiedzialność za zgodność ze stanem faktycznym informacji, o których
mowa w ust. 3‒5, oraz za ich wykorzystanie przez podmioty, którym takie informacje
zostały udostępnione, ponosi zakład ubezpieczeń, który przekazał te informacje.
7. Dane dotyczące agenta ubezpieczeniowego i agenta oferującego
ubezpieczenia uzupełniające wykreślonych z rejestru agentów są przechowywane
w tym rejestrze przez 10 lat.

art. 58. więcej Art. 58. 1. Organ nadzoru, z urzędu, dokonuje wpisu do rejestru brokerów
z dniem wydania zezwolenia na wykonywanie działalności brokerskiej w zakresie
ubezpieczeń lub w zakresie reasekuracji.
2. W przypadku wydania zezwolenia na wykonywanie działalności brokerskiej
w zakresie ubezpieczeń lub w zakresie reasekuracji osobie fizycznej, organ nadzoru
z urzędu wpisuje ją do rejestru brokerów jako osobę, przy pomocy której broker
ubezpieczeniowy lub broker reasekuracyjny wykonuje czynności brokerskie
w zakresie ubezpieczeń lub w zakresie reasekuracji.
3. W przypadku wydania zezwolenia na wykonywanie działalności brokerskiej
w zakresie ubezpieczeń lub w zakresie reasekuracji osobie prawnej, organ nadzoru
z urzędu wpisuje jako osoby, przy pomocy których broker ubezpieczeniowy lub
broker reasekuracyjny wykonuje czynności brokerskie w zakresie ubezpieczeń lub w zakresie reasekuracji, członków zarządu spełniających warunki określone w art. 34 ust. 4 pkt 1 lit. e i f albo w ust. 8 lub 9.
4. Organ nadzoru, z urzędu, dokonuje wpisu do rejestru brokerów informacji
o egzaminach przeprowadzanych przez Komisję, o osobach, które zdały egzamin
przed Komisją, o osobach, o których mowa w art. 34 ust. 8 i 9, oraz o osobach, które
zostały zwolnione z egzaminu zgodnie z art. 34 ust. 11.

art. 59. więcej Art. 59. 1. Rejestr brokerów zawiera, w odniesieniu do brokerów
ubezpieczeniowych i brokerów reasekuracyjnych, będących osobami fizycznymi:
1) numer wpisu;
2) dane osobowe, obejmujące:
a) imię lub imiona i nazwisko,
b) numer PESEL lub, jeżeli taki numer nie został nadany, numer paszportu,
numer dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego
tożsamość,
c) miejsce zamieszkania,
d) siedzibę i adres,
e) numer identyfikacji podatkowej (NIP),
f) firmę, pod którą broker wykonuje działalność;
3) numer i datę wydania zezwolenia;
4) datę i przyczynę cofnięcia zezwolenia;
5) w przypadku brokera ubezpieczeniowego lub brokera reasekuracyjnego
wykonujących działalność brokerską w zakresie ubezpieczeń lub w zakresie
reasekuracji na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa
członkowskiego Unii Europejskiej przez oddział lub w inny sposób niż przez
oddział, w ramach swobody świadczenia usług:
a) wykaz państw członkowskich Unii Europejskiej, w których czynności są
wykonywane przez oddział lub w inny sposób niż przez oddział, w ramach
swobody świadczenia usług,
b) adres oddziału brokera ubezpieczeniowego lub brokera reasekuracyjnego
w państwie członkowskim Unii Europejskiej, w którym wykonuje on tę
działalność przez oddział;
6) rodzaj działalności brokerskiej;
7) wykaz osób fizycznych, przy pomocy których broker ubezpieczeniowy lub
broker reasekuracyjny wykonują czynności brokerskie w zakresie ubezpieczeń
lub w zakresie reasekuracji, zawierający ich dane osobowe, obejmujące:
a) imię lub imiona i nazwisko,
b) numer PESEL lub, jeżeli taki numer nie został nadany, numer paszportu,
numer dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego
tożsamość,
c) miejsce zamieszkania;
8) numer dokumentu potwierdzającego zawarcie umowy obowiązkowego
ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, o którym mowa w art. 28 ust. 1,
termin obowiązywania tej umowy ubezpieczenia oraz nazwę zakładu
ubezpieczeń, z którym zawarto tę umowę.
2. Rejestr brokerów zawiera, w odniesieniu do brokerów ubezpieczeniowych
i brokerów reasekuracyjnych, będących osobami prawnymi:
1) numer wpisu;
2) dane dotyczące brokera, obejmujące:
a) firmę,
b) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym,
c) dane osobowe osób wchodzących w skład zarządu, obejmujące:
– imię lub imiona i nazwisko,
– numer PESEL lub, jeżeli taki numer nie został nadany, numer
paszportu, numer dowodu osobistego lub innego dokumentu
potwierdzającego tożsamość,
– miejsce zamieszkania,
d) siedzibę i adres podmiotu,
e) numer i datę wydania zezwolenia;
3) datę i przyczynę cofnięcia zezwolenia;
4) w przypadku brokera wykonującego działalność brokerską w zakresie
ubezpieczeń lub w zakresie reasekuracji na terytorium innego niż Rzeczpospolita
Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej przez oddział lub w inny
sposób niż przez oddział, w ramach swobody świadczenia usług:
a) wykaz państw członkowskich Unii Europejskiej, w których czynności są
wykonywane przez oddział lub w inny sposób niż przez oddział, w ramach
swobody świadczenia usług,
b) adres oddziału brokera w państwie członkowskim Unii Europejskiej,
w którym wykonuje on tę działalność przez oddział;
5) rodzaj działalności brokerskiej;
6) wykaz osób fizycznych, przy pomocy których broker ubezpieczeniowy lub
broker reasekuracyjny wykonują czynności brokerskie w zakresie ubezpieczeń
lub w zakresie reasekuracji, zawierający ich dane osobowe, obejmujące:
a) imię lub imiona i nazwisko,
b) numer PESEL lub, jeżeli taki numer nie został nadany, numer paszportu,
numer dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego
tożsamość,
c) miejsce zamieszkania;
7) numer dokumentu potwierdzającego zawarcie umowy obowiązkowego
ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, o którym mowa w art. 28 ust. 1,
termin obowiązywania tej umowy ubezpieczenia oraz nazwę zakładu
ubezpieczeń, z którym zawarto tę umowę;
8) tożsamość akcjonariuszy lub udziałowców posiadających co najmniej 10%
udziału w kapitale zakładowym brokera oraz wysokość tych udziałów;
9) tożsamość osób, które mają bliskie powiazania z brokerem.
3. Rejestr brokerów zawiera także:
1) datę i rodzaj egzaminu przeprowadzonego przez Komisję;
2) dane osobowe osób, które zdały egzamin przed Komisją, obejmujące:
a) imię lub imiona i nazwisko,
b) numer PESEL lub, jeżeli taki numer nie został nadany, numer paszportu,
numer dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego
tożsamość,
c) miejsce zamieszkania,
d) datę i miejsce urodzenia oraz imię ojca;
3) dane osobowe osób, o których mowa w art. 34 ust. 8 i 9, oraz osób, które zostały
zwolnione z egzaminu zgodnie z art. 34 ust. 11, obejmujące:
a) imię lub imiona i nazwisko,
b) numer PESEL lub, jeżeli taki numer nie został nadany, numer paszportu,
numer dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego
tożsamość,
c) miejsce zamieszkania.
4. Dane dotyczące brokera ubezpieczeniowego i brokera reasekuracyjnego
wykreślonych z rejestru brokerów są przechowywane w rejestrze przez 10 lat.
5. Tożsamość akcjonariuszy, udziałowców oraz osób, o których mowa
odpowiednio w ust. 2 pkt 8 i 9, w odniesieniu do osób fizycznych obejmuje ich dane
osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 2, a w odniesieniu do osób prawnych ‒ ich
dane, o których mowa w ust. 2 pkt 2 lit. a, b i d.

art. 60. więcej Art. 60. Organ nadzoru dokonuje wykreślenia brokera ubezpieczeniowego lub
brokera reasekuracyjnego z rejestru brokerów w przypadku:
1) cofnięcia zezwolenia;
2) wygaśnięcia zezwolenia.

art. 61. więcej Art. 61. 1. W przypadku zmiany danych, objętych wpisem do rejestru brokerów,
broker ubezpieczeniowy i broker reasekuracyjny niezwłocznie, jednak nie później niż
w terminie 7 dni od dnia zaistnienia zmiany, składają do organu nadzoru wniosek
o dokonanie zmiany treści wpisu wraz z niezbędnymi dokumentami.
2. Organ nadzoru może odmówić dokonania zmiany treści wpisu do rejestru
brokerów, jeżeli osoba fizyczna lub osoba prawna nie spełnia warunków określonych
w art. 34. Odmowa dokonania zmiany następuje w drodze decyzji.
3. Organ nadzoru może odmówić wpisu do rejestru brokerów, jeżeli osoby
fizyczne, przy pomocy których mają być wykonywane czynności brokerskie
w zakresie ubezpieczeń lub w zakresie reasekuracji, nie spełniają wymogów
określonych w art. 34 ust. 4 pkt 1 lit. a‒e. Odmowa dokonania wpisu następuje
w drodze decyzji.
4. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, sposób składania wniosków o zmianę treści wpisu do rejestru
brokerów oraz wykaz dokumentów dołączanych do takich wniosków, mając na
uwadze zapewnienie sprawnego funkcjonowania rejestru oraz pełnej informacji
o osobach, których dane są wpisywane do rejestru.

art. 62. więcej Art. 62. 1. Organ nadzoru sprawuje nadzór nad wykonywaniem działalności
w zakresie dystrybucji ubezpieczeń i dystrybucji reasekuracji, z zastrzeżeniem
art. 41 ust. 3 i art. 42 ust. 2.
2. Organ nadzoru sprawuje nadzór nad:
1) zakładem ubezpieczeń w zakresie korzystania z usług agentów
ubezpieczeniowych, agentów oferujących ubezpieczenia uzupełniające oraz
przedsiębiorców, o których mowa w art. 2;
2) działalnością agentów ubezpieczeniowych i agentów oferujących ubezpieczenia
uzupełniające w zakresie, o którym mowa w art. 69, art. 80 pkt 2, art. 83 ust. 2,
art. 84, art. 85 i art. 87;
3) działalnością brokerów ubezpieczeniowych i brokerów reasekuracyjnych.

art. 63. więcej Art. 63. Organ nadzoru monitoruje rynek produktów ubezpieczeniowych, które
są wprowadzane do obrotu, dystrybuowane lub sprzedawane na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 64. więcej Art. 64. 1. Jeżeli główne miejsce wykonywania działalności przez podmiot
mający siedzibę lub miejsce zamieszkania w innym niż Rzeczpospolita Polska
państwie członkowskim Unii Europejskiej, wpisany do odpowiedniego rejestru
pośredników w tym państwie, wykonujący działalność agencyjną albo działalność
brokerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez oddział lub w inny sposób
niż przez oddział, w ramach swobody świadczenia usług, znajduje się na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, organ nadzoru, na podstawie wspólnego uzgodnienia
z właściwym organem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym podmiot
ten ma siedzibę lub miejsce zamieszkania, może zostać wyznaczony jako organ
sprawujący nadzór nad tym podmiotem w zakresie określonym przepisami ustawy,
z wyjątkiem przepisów rozdziałów 4 i 5.
2. Jeżeli główne miejsce wykonywania działalności przez pośrednika
ubezpieczeniowego, wpisanego do rejestru pośredników ubezpieczeniowych, znajduje
się w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej,
organ nadzoru, na podstawie wspólnego uzgodnienia z właściwym organem
przyjmującego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, może wyznaczyć ten
właściwy organ przyjmującego państwa członkowskiego Unii Europejskiej jako organ sprawujący nadzór nad tym pośrednikiem w zakresie określonym przepisami ustawy, z wyjątkiem przepisów rozdziałów 4 i 5.
3. Przed podjęciem uzgodnienia, o którym mowa w ust. 2, organ nadzoru
przekazuje pośrednikowi ubezpieczeniowemu informacje o:
1) zamiarze podjęcia uzgodnienia,
2) projektowanej treści uzgodnienia,
3) procedurach odwoławczych od rozstrzygnięć organu wyznaczanego do
sprawowania nadzoru nad pośrednikiem
– umożliwiając pośrednikowi ubezpieczeniowemu wyrażenie opinii.
4. Organ nadzoru niezwłocznie informuje pośrednika ubezpieczeniowego oraz
EIOPA o podjęciu uzgodnienia, o którym mowa w ust. 2, a także informuje o dniu, od
którego uzgodnienie będzie przez organ nadzoru oraz właściwy organ przyjmującego
państwa członkowskiego Unii Europejskiej stosowane.
5. Główne miejsce wykonywania działalności oznacza miejsce, z którego
zarządzana jest główna działalność.

art. 65. więcej Art. 65. 1. Jeżeli organ nadzoru stwierdzi, że podmiot mający siedzibę lub
miejsce zamieszkania w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim
Unii Europejskiej, wpisany do odpowiedniego rejestru pośredników w tym państwie,
wykonujący działalność agencyjną albo działalność brokerską na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej przez oddział lub w inny sposób niż przez oddział,
w ramach swobody świadczenia usług, przy wykonywaniu tej działalności nie
przestrzega przepisów prawa polskiego, organ nadzoru informuje o tym właściwy
organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym podmiot ten ma siedzibę
lub miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem art. 42 ust. 2.
2. Jeżeli mimo zastosowania środków przez właściwy organ państwa
członkowskiego Unii Europejskiej wobec podmiotu, o którym mowa w ust. 1, środki
te okażą się niedostateczne lub nie zostaną one zastosowane, a podmiot ten nadal
narusza przepisy prawa polskiego, organ nadzoru, po poinformowaniu właściwego
organu państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym podmiot ten ma siedzibę
lub miejsce zamieszkania, może:
1) zastosować odpowiednie uprawnienia przysługujące mu zgodnie z ustawą
w stosunku do pośrednika ubezpieczeniowego, aby zapobiec dalszym
naruszeniom prawa;
2) złożyć wniosek do EIOPA o wydanie rozstrzygnięcia zgodnie
z art. 19 rozporządzenia 1094/2010.
3. Organ nadzoru w ramach stosowania uprawnień, o których mowa
w ust. 2 pkt 1, może również zakazać wykonywania na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej działalności agencyjnej albo działalności brokerskiej przez podmiot, o którym
mowa w ust. 1.
4. Organ nadzoru może zastosować uprawnienia, o których mowa w ust. 2 pkt 1,
bez konieczności uprzedniego poinformowania o tym właściwego organu państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, jeżeli stwierdzi, że podmiot, o którym mowa
w ust. 1, przy wykonywaniu działalności agencyjnej albo działalności brokerskiej na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez oddział lub w inny sposób niż przez
oddział, w ramach swobody świadczenia usług, nie przestrzega przepisów prawa
polskiego i natychmiastowe działanie jest niezbędne do ochrony interesów klientów.
5. O przypadkach i przyczynach zastosowania uprawnień, o których mowa
w ust. 2 pkt 1 i ust. 4, organ nadzoru informuje podmiot, wobec którego zastosowano
te uprawnienia, a także właściwy organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej,
w którym ten podmiot ma siedzibę lub miejsce zamieszkania, EIOPA i Komisję
Europejską.
6. Organ nadzoru, po otrzymaniu od właściwego organu przyjmującego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej informacji, że pośrednik ubezpieczeniowy wpisany
do rejestru pośredników ubezpieczeniowych, wykonujący działalność agencyjną albo
działalność brokerską na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa
członkowskiego Unii Europejskiej przez oddział lub w inny sposób niż przez oddział,
w ramach swobody świadczenia usług, narusza obowiązujące w tym państwie
przepisy prawa:
1) podejmuje działania lub wydaje decyzję zgodne z rozstrzygnięciem EIOPA ‒
w przypadku gdy właściwy organ przyjmującego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej złożył wniosek do EIOPA o wydanie rozstrzygnięcia zgodnie
z art. 19 rozporządzenia 1094/2010;
2) może zastosować odpowiednie uprawnienia przysługujące mu zgodnie z ustawą
w stosunku do pośrednika ubezpieczeniowego, aby zapobiec dalszym
naruszeniom przepisów prawa obowiązujących w tym państwie ‒
w przypadkach innych niż określone w pkt 1.
7. W przypadku, o którym mowa w ust. 6 pkt 2, organ nadzoru informuje
właściwy organ przyjmującego państwa członkowskiego Unii Europejskiej
o zastosowanych uprawnieniach.

art. 66. więcej Art. 66. 1. Organ nadzoru niezwłocznie przekazuje EIOPA informacje z rejestru
pośredników ubezpieczeniowych dotyczące pośredników ubezpieczeniowych
wykonujących działalność agencyjną albo działalność brokerską na terytorium innego
państwa członkowskiego Unii Europejskiej przez oddział lub w inny sposób niż przez
oddział, w ramach swobody świadczenia usług.
2. Organ nadzoru na swojej stronie internetowej zamieszcza odesłanie do rejestru
EIOPA zawierającego wykaz podmiotów, które wykonują działalność w zakresie
pośrednictwa ubezpieczeniowego przez oddział lub w inny sposób niż przez oddział,
w ramach swobody świadczenia usług, na terytorium innego państwa członkowskiego
Unii Europejskiej niż państwo, w którym znajduje się ich siedziba lub miejsce
zamieszkania.

art. 67. więcej Art. 67. Organ nadzoru informuje Komisję Europejską o trudnościach, jakie
napotykają dystrybutorzy ubezpieczeń i dystrybutorzy reasekuracji przy
wykonywaniu działalności w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii
Europejskiej.

art. 68. więcej Art. 68. 1. Organ nadzoru może przeprowadzić kontrolę działalności zakładu
ubezpieczeń w zakresie korzystania z usług agentów ubezpieczeniowych i agentów
oferujących ubezpieczenia uzupełniające.
2. W ramach kontroli, o której mowa w ust. 1, badaniu podlega zgodność
działalności z przepisami prawa. Kontrola obejmuje w szczególności:
1) prawidłowość zawierania umów agencyjnych, postanowienia umów
agencyjnych oraz postanowienia udzielanych pełnomocnictw;
2) terminowość składania wniosków o wpis do rejestru agentów podmiotów,
z którymi została zawarta umowa agencyjna;
3) terminowość składania wniosków o dokonanie zmiany wpisu w rejestrze
agentów;
4) terminowość występowania do organu nadzoru z wnioskami o wykreślenie
podmiotów z rejestru agentów;
5) prawidłowość danych dotyczących agentów ubezpieczeniowych i agentów
oferujących ubezpieczenia uzupełniające, przekazanych do organu nadzoru przez zakład ubezpieczeń wraz z wnioskiem o wpis do rejestru agentów, zmianę wpisu w rejestrze agentów albo wykreślenie z rejestru agentów;
6) przestrzeganie przez agentów ubezpieczeniowych i agentów oferujących
ubezpieczenia uzupełniające wymogu wykonywania czynności agencyjnych
przez osoby fizyczne spełniające warunki określone w art. 19 ust. 1;
7) w przypadku korzystania przez zakład ubezpieczeń z usług podmiotów,
o których mowa w art. 43 ust. 1 albo art. 47 ust. 1 ‒ sprawdzenie, czy podmioty
te wykonują działalność agencyjną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
zgodnie odpowiednio z art. 43 albo art. 47;
8) spełnianie przez agentów ubezpieczeniowych i agentów oferujących
ubezpieczenia uzupełniające wymogu określonego w art. 19 ust. 3 i 4.
3. Organ nadzoru może przeprowadzić kontrolę działalności zakładu
ubezpieczeń w zakresie korzystania z usług przedsiębiorców, o których mowa w art.
2.
4. W ramach kontroli, o której mowa w ust. 3, sprawdzeniu podlega zgodność
działalności z wymogami określonymi w art. 2.
5. W przypadku zakładu ubezpieczeń mającego siedzibę w innym niż
Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, wykonującego
działalność ubezpieczeniową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie
przepisów rozdziału 8 ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, na
potrzeby kontroli i nadzoru nad działalnością tego zakładu ubezpieczeń w zakresie
korzystania z usług agentów ubezpieczeniowych, agentów oferujących ubezpieczenia
uzupełniające oraz przedsiębiorców, o których mowa w art. 2, stosuje się odpowiednio
przepisy art. 214 oraz art. 333 ust. 4‒8 ustawy o działalności ubezpieczeniowej
i reasekuracyjnej.

art. 69. więcej Art. 69. 1. Organ nadzoru może przeprowadzić kontrolę działalności agenta
ubezpieczeniowego i agenta oferującego ubezpieczenia uzupełniające.
2. W ramach kontroli, o której mowa w ust. 1, badaniu podlega zgodność
działalności z przepisami prawa.
3. Organ nadzoru może nałożyć sankcje, o których mowa w art. 83 ust. 2,
w przypadku odmowy poddania się kontroli lub utrudniania przeprowadzania
czynności kontrolnych.

art. 70. więcej Art. 70. 1. Organ nadzoru może przeprowadzić kontrolę działalności brokera
ubezpieczeniowego i brokera reasekuracyjnego.
2. W ramach kontroli, o której mowa w ust. 1, badaniu podlega zgodność
działalności z przepisami prawa oraz stan majątkowy.
3. Organ nadzoru może nałożyć sankcje, o których mowa w art. 83 ust. 3,
w przypadku odmowy poddania się kontroli lub utrudniania przeprowadzania
czynności kontrolnych.

art. 71. więcej Art. 71. 1. Kontrolę przeprowadza zespół inspekcyjny składający się co najmniej
z dwóch inspektorów po okazaniu legitymacji służbowej oraz doręczeniu
upoważnienia do przeprowadzenia kontroli wydanego przez organ nadzoru.
2. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) wskazanie podstawy prawnej;
2) oznaczenie organu kontroli;
3) datę i miejsce wystawienia;
4) imię i nazwisko inspektora uprawnionego do przeprowadzenia kontroli oraz
numer jego legitymacji służbowej;
5) firmę przedsiębiorcy objętego kontrolą;
6) określenie zakresu przedmiotowego kontroli;
7) wskazanie daty rozpoczęcia i przewidywanego terminu zakończenia kontroli;
8) podpis osoby udzielającej upoważnienia z podaniem zajmowanego stanowiska
lub sprawowanej funkcji;
9) pouczenie o prawach i obowiązkach kontrolowanego zakładu ubezpieczeń,
agenta ubezpieczeniowego, agenta oferującego ubezpieczenia uzupełniające,
brokera ubezpieczeniowego lub brokera reasekuracyjnego, zwanych dalej
„podmiotami kontrolowanymi”.
3. Kontrola jest przeprowadzana w siedzibie podmiotu kontrolowanego lub
w miejscu wykonywania działalności oraz w godzinach pracy lub w czasie
faktycznego wykonywania działalności przez podmiot kontrolowany.
4. Kontrola lub poszczególne czynności kontrolne mogą być przeprowadzane, za
zgodą podmiotu kontrolowanego również w siedzibie organu nadzoru, jeżeli może to
usprawnić przeprowadzenie kontroli.
5. Czynności kontrolne powinny zostać przeprowadzone w terminie nie
dłuższym niż 60 dni, licząc od dnia rozpoczęcia kontroli.

art. 72. więcej Art. 72. 1. Inspektor podlega wyłączeniu z udziału w kontroli, jeżeli ustalenia
kontroli mogłyby oddziaływać na jego prawa lub obowiązki albo prawa lub obowiązki
jego małżonka lub osoby pozostającej z nim faktycznie we wspólnym pożyciu, krewnych i powinowatych do drugiego stopnia albo osób związanych z nim z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli.
2. Inspektor może być wyłączony z udziału w kontroli również w przypadku
stwierdzenia innych przyczyn, które mogłyby wywołać wątpliwości co do jego
bezstronności.
3. Jeżeli okoliczności, o których mowa w ust. 1 i 2, ujawnią się w toku kontroli,
inspektor powstrzymuje się od dalszych czynności kontrolnych i zawiadamia o tym
niezwłocznie organ nadzoru.
4. Wyłączony z udziału w kontroli inspektor powinien podejmować jedynie
czynności niecierpiące zwłoki, ze względu na interes publiczny lub ważny interes
podmiotu kontrolowanego.
5. O wyłączeniu z udziału w kontroli inspektora postanawia organ nadzoru
z urzędu albo na wniosek podmiotu kontrolowanego lub na wniosek inspektora. Organ
nadzoru, postanawiając o wyłączeniu z udziału w kontroli inspektora, uzupełnia skład
zespołu inspekcyjnego, a także zmienia odpowiednio upoważnienia do
przeprowadzenia kontroli oraz niezwłocznie doręcza upoważnienia podmiotowi
kontrolowanemu.
6. Z ważnych przyczyn organ nadzoru może zmienić skład osobowy zespołu
inspekcyjnego także w przypadkach innych niż określone w ust. 1 i 2. Przepis ust. 5
zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

art. 73. więcej Art. 73. 1. Podmiot kontrolowany zapewnia zespołowi inspekcyjnemu warunki
i środki niezbędne do sprawnego przeprowadzenia kontroli.
2. Inspektorzy tworzący zespół inspekcyjny, w zakresie ustalonym
w upoważnieniu do przeprowadzenia kontroli, mają prawo do:
1) wstępu do wszystkich pomieszczeń podmiotu kontrolowanego;
2) swobodnego, w miarę możliwości, dostępu do oddzielnego pomieszczenia
biurowego oraz środków łączności;
3) wglądu do wszystkich dokumentów podmiotu kontrolowanego oraz
wymaganych kopii, odpisów i wyciągów z tych dokumentów;
4) wglądu do danych zawartych w systemach informatycznych oraz wymaganych
kopii lub wyciągów z tych danych, w tym również w postaci elektronicznej;
5) w przypadku kontroli zakładu ubezpieczeń ‒ wglądu do wszystkich dokumentów
dotyczących agenta ubezpieczeniowego, agenta oferującego ubezpieczenia uzupełniające i przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 2, znajdujących się w jego posiadaniu oraz wymaganych kopii, odpisów i wyciągów z tych dokumentów;
6) uzyskania ustnych lub pisemnych wyjaśnień od podmiotu kontrolowanego lub
jego pracowników, a w przypadku kontroli zakładu ubezpieczeń ‒ agentów
ubezpieczeniowych, agentów oferujących ubezpieczenia uzupełniające
i przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 2, w tym, w miarę możliwości, w postaci
elektronicznej;
7) sporządzenia niezbędnych danych na żądanie inspektorów, w tym, w miarę
możliwości, w postaci elektronicznej;
8) zabezpieczenia dokumentów i innych dowodów.
3. W okresie trwania kontroli podmiot kontrolowany jest obowiązany
niezwłocznie wypełniać obowiązki, o których mowa w ust. 2.
4. Materiały sporządzane przez podmiot kontrolowany na potrzeby
przeprowadzanej kontroli powinny być podpisane przez osoby upoważnione do ich
sporządzania. W przypadku odmowy dokonania tych czynności inspektor sporządza
stosowną adnotację na tych materiałach.

art. 74. więcej Art. 74. 1. Ustaleń kontroli dokonuje się na podstawie dowodów.
2. Do dowodów zalicza się:
1) dokumenty;
2) dane i informacje znajdujące się w systemach informatycznych podmiotu
kontrolowanego;
3) dowody rzeczowe;
4) oświadczenia, informacje i wyjaśnienia złożone przez upoważnionych
pracowników zakładu ubezpieczeń, pośredników ubezpieczeniowych lub ich
upoważnionych pracowników;
5) oświadczenia osób trzecich;
6) opinie ekspertów;
7) wyniki oględzin;
8) inne materiały będące przedmiotem kontroli, które mogą przyczynić się do
stwierdzenia stanu faktycznego w zakresie objętym kontrolą.
3. Organ nadzoru przed podpisaniem protokołu, o którym mowa w art. 75 ust. 1,
zapewnia podmiotowi kontrolowanemu możliwość zapoznania się z materiałami
będącymi dowodami w kontroli, które nie zostały uzyskane w toku jej
przeprowadzenia, oraz możliwość ustosunkowania się do tych materiałów.
4. Dowody uzyskane w toku kontroli są przechowywane w sposób
uniemożliwiający dostęp do nich bez zgody inspektora kierującego zespołem
inspekcyjnym. Ograniczenie to nie dotyczy inspektorów wchodzących w skład
zespołu inspekcyjnego.
5. Zebrane w toku kontroli dowody mogą być zabezpieczane przez:
1) oddanie na przechowanie za pokwitowaniem zarządowi zakładu ubezpieczeń,
upoważnionemu przez zarząd pracownikowi zakładu ubezpieczeń,
a w przypadku podmiotu wykonującego działalność agencyjną lub działalność
brokerską w zakresie ubezpieczeń lub reasekuracji ‒ przedsiębiorcy
prowadzącemu taką działalność lub upoważnionemu przez niego pracownikowi;
2) przechowanie w siedzibie podmiotu kontrolowanego w oddzielnym,
zamkniętym i opieczętowanym pomieszczeniu;
3) zabranie z siedziby podmiotu kontrolowanego za pokwitowaniem.

art. 75. więcej Art. 75. 1. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół kontroli.
2. Protokół kontroli zawiera:
1) nazwę i siedzibę podmiotu kontrolowanego;
2) datę i numer upoważnienia do przeprowadzenia kontroli oraz jego zmiany;
3) miejsce i datę przeprowadzenia czynności kontrolnych;
4) w przypadku kontroli zakładu ubezpieczeń ‒ wskazanie jednostek
organizacyjnych objętych kontrolą;
5) imiona i nazwiska inspektorów przeprowadzających kontrolę;
6) określenie zakresu kontroli;
7) imiona i nazwiska wraz ze wskazaniem stanowisk służbowych osób
składających oświadczenia oraz udzielających informacji i wyjaśnień w toku
kontroli;
8) opis dokonanych czynności oraz ustalenia stanu faktycznego;
9) wzmiankę o poinformowaniu podmiotu kontrolowanego o przysługujących mu
prawach i obowiązkach;
10) wykaz załączników;
11) miejsce i datę sporządzenia protokołu.
3. Protokół kontroli sporządza się w dwóch egzemplarzach, z których jeden
egzemplarz inspektor kierujący zespołem inspekcyjnym lub w jego zastępstwie inny
inspektor wchodzący w skład zespołu inspekcyjnego przeprowadzającego kontrolę
doręcza brokerowi ubezpieczeniowemu, brokerowi reasekuracyjnemu, agentowi ubezpieczeniowemu lub agentowi oferującemu ubezpieczenia uzupełniające albo przekazuje zakładowi ubezpieczeń.
4. Przed doręczeniem lub przekazaniem protokołu kontroli podmiotowi
kontrolowanemu inspektor kierujący zespołem inspekcyjnym podpisuje oba
egzemplarze protokołu kontroli.
5. Do doręczenia protokołu kontroli działalności brokerskiej w zakresie
ubezpieczeń lub w zakresie reasekuracji oraz działalności agencyjnej stosuje się
odpowiednio przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. ‒ Kodeks postępowania
administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 oraz z 2019 r. poz. 60, 730 i 1133)
dotyczące doręczeń.
6. Osoba upoważniona przez zakład ubezpieczeń potwierdza odbiór protokołu
kontroli na jednym egzemplarzu protokołu podpisanym przez inspektora kierującego
zespołem inspekcyjnym. Osoby te parafują każdą stronę protokołu.
7. Jeżeli zakład ubezpieczeń odmawia odebrania protokołu kontroli lub uchyla
się od jego odebrania, organ nadzoru wzywa ten zakład na piśmie do odebrania
protokołu kontroli, wyznaczając termin do dokonania tej czynności nie krótszy niż
7 dni. W przypadku bezskutecznego upływu wyznaczonego terminu protokół kontroli
uważa się za doręczony z dniem upływu tego terminu.

art. 76. więcej Art. 76. 1. Po podpisaniu protokołu kontroli nie dokonuje się w nim poprawek
ani dopisków.
2. Oczywiste omyłki pisarskie prostuje inspektor kierujący zespołem
inspekcyjnym, parafując sprostowania. Organ nadzoru informuje pisemnie podmiot
kontrolowany o sprostowaniu oczywistych omyłek pisarskich.

art. 77. więcej Art. 77. 1. W terminie 14 dni od dnia doręczenia lub przekazania protokołu
kontroli podmiot kontrolowany może zgłosić organowi nadzoru pisemne zastrzeżenia
i uwagi do treści protokołu oraz wyjaśnienia w sprawach objętych zakresem kontroli.
2. O sposobie rozpatrzenia zastrzeżeń organ nadzoru informuje podmiot
kontrolowany w terminie 14 dni od dnia ich doręczenia.
3. Informacje o sposobie rozpatrzenia zastrzeżeń dołącza się do protokołu
kontroli.

art. 78. więcej Art. 78. Do kontroli działalności gospodarczej przedsiębiorcy stosuje się
przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.

art. 79. więcej Art. 79. 1. Organ nadzoru publikuje na swojej stronie internetowej informacje
o zasadach dobra ogólnego mających zastosowanie przy wykonywaniu dystrybucji
ubezpieczeń i dystrybucji reasekuracji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, podlegają aktualizacji.

art. 80. więcej Art. 80. Organ nadzoru może żądać wyjaśnień i informacji od:
1) zakładu ubezpieczeń ‒ dotyczących działalności agencyjnej agentów
ubezpieczeniowych i agentów oferujących ubezpieczenia uzupełniające, a także
działalności w zakresie dystrybucji ubezpieczeń przedsiębiorców, o których
mowa w art. 2, wykonujących czynności na rzecz lub w imieniu danego zakładu
ubezpieczeń;
2) agenta ubezpieczeniowego i agenta oferującego ubezpieczenia uzupełniające ‒
dotyczących ich działalności agencyjnej;
3) brokera ubezpieczeniowego i brokera reasekuracyjnego ‒ dotyczących ich
działalności brokerskiej w zakresie ubezpieczeń lub reasekuracji i gospodarki
finansowej.

art. 81. więcej Art. 81. 1. Broker ubezpieczeniowy i broker reasekuracyjny przedstawiają
organowi nadzoru sprawozdanie z działalności brokerskiej do celów nadzoru.
2. Sprawozdanie z działalności brokerskiej obejmuje również podstawowe
informacje finansowe w zakresie wykonywanej działalności brokerskiej.
3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres, częstotliwość, formę i sposób sporządzania
sprawozdania z działalności brokerskiej oraz termin i sposób jego przedstawiania
organowi nadzoru, mając na względzie umożliwienie organowi nadzoru efektywne
przetwarzanie i analizowanie tych danych.

art. 82. więcej Art. 82. Organ nadzoru może zakazać, w drodze decyzji, zakładowi ubezpieczeń
korzystania z usług agenta ubezpieczeniowego, agenta oferującego ubezpieczenia
uzupełniające lub przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 2, w razie niezachowania
przez nich należytej staranności, o której mowa w art. 355 ustawy z dnia 23 kwietnia
1964 r. ‒ Kodeks cywilny, lub dobrych obyczajów. W takim przypadku zakład
ubezpieczeń niezwłocznie rozwiązuje umowę z agentem lub przedsiębiorcą oraz cofa
im pełnomocnictwa, o których mowa odpowiednio w art. 21 ust. 1 lub art. 2 ust. 4.

art. 83. więcej Art. 83. 1. Jeżeli zakład ubezpieczeń:
1) nie składa w terminie wniosku o wpisanie do rejestru agentów podmiotu,
z którym zawarł umowę agencyjną,
2) nie zgłasza w terminie wniosku o dokonanie zmiany wpisu w rejestrze agentów,
3) nie występuje w terminie do organu nadzoru z wnioskiem o wykreślenie
z rejestru agentów przedsiębiorcy, z którym rozwiązał umowę agencyjną,
4) odmawia udzielenia wyjaśnień i informacji, o których mowa w art. 80 pkt 1,
5) narusza zakaz, o którym mowa w art. 82
– organ nadzoru może, w drodze decyzji, nałożyć na ten zakład ubezpieczeń karę
pieniężną do wysokości 0,5% składki przypisanej brutto wykazanej przez zakład
ubezpieczeń w ostatnim przedstawionym organowi nadzoru sprawozdaniu
finansowym, o którym mowa w art. 280 ustawy o działalności ubezpieczeniowej
i reasekuracyjnej, a w przypadku gdy zakład ten nie wykonywał działalności lub
uzyskał składkę przypisaną brutto poniżej 20 mln złotych – do wysokości
100 000 złotych.
2. W razie odmowy udzielenia wyjaśnień lub informacji, o których mowa
w art. 80 pkt 2, organ nadzoru może nałożyć, w drodze decyzji na:
1) członka zarządu lub prokurenta agenta ubezpieczeniowego lub agenta
oferującego ubezpieczenia uzupełniające będących osobami prawnymi,
a w przypadku agenta będącego spółką nieposiadającą osobowości prawnej, na
członka zarządu wspólnika takiej spółki będącego osobą prawną ‒ karę pieniężną
do wysokości dziesięciokrotności ostatnio ogłoszonego przez Prezesa Głównego
Urzędu Statystycznego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze
przedsiębiorstw;
2) agenta ubezpieczeniowego lub agenta oferującego ubezpieczenia uzupełniające
będących osobami prawnymi ‒ karę pieniężną do wysokości trzykrotności
prowizji uzyskanej za ostatnie 3 miesiące przed nałożeniem kary, a w przypadku
gdy agent ubezpieczeniowy lub agent oferujący ubezpieczenia uzupełniające nie
uzyskali prowizji lub nie przekazali informacji o wysokości uzyskanej prowizji
‒ do wysokości 100 000 złotych;
3) agenta ubezpieczeniowego lub agenta oferującego ubezpieczenia uzupełniające
będących osobami fizycznymi, a w przypadku agenta będącego spółką
nieposiadającą osobowości prawnej na wspólnika takiej spółki będącego osobą
fizyczną ‒ karę pieniężną do wysokości dziesięciokrotności ostatnio ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw.
3. W razie odmowy udzielenia wyjaśnień i informacji, o których mowa
w art. 80 pkt 3, organ nadzoru może nałożyć, w drodze decyzji na:
1) członka zarządu lub prokurenta brokera ubezpieczeniowego lub brokera
reasekuracyjnego będących osobami prawnymi ‒ karę pieniężną do wysokości
dziesięciokrotności ostatnio ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze
przedsiębiorstw;
2) brokera ubezpieczeniowego lub brokera reasekuracyjnego będących osobami
prawnymi ‒ karę pieniężną do wysokości trzykrotności prowizji uzyskanej za
ostatnie 3 miesiące przed nałożeniem kary, a w przypadku gdy broker
ubezpieczeniowy lub broker reasekuracyjny nie uzyskali prowizji lub nie
przekazali informacji o wysokości uzyskanej prowizji ‒ do wysokości
100 000 złotych;
3) brokera ubezpieczeniowego lub brokera reasekuracyjnego będących osobami
fizycznymi ‒ karę pieniężną do wysokości dziesięciokrotności ostatnio
ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw.
4. Kary, o których mowa w ust. 3, organ nadzoru może zastosować także
w przypadku stwierdzenia naruszenia przez brokera ubezpieczeniowego lub brokera
reasekuracyjnego innych przepisów ustawy.

art. 84. więcej Art. 84. 1. W przypadku naruszenia obowiązków i wymogów, o których mowa
w art. 7‒11, art. 15, art. 22, art. 23 i art. 32, lub naruszenia innych obowiązków lub
wymogów dotyczących umów ubezpieczenia, o których mowa w grupie 3 działu
I załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, organ
nadzoru może, w drodze decyzji:
1) wydać publiczne oświadczenie wskazujące osobę odpowiedzialną za naruszenie
prawa oraz charakter tego naruszenia;
2) nakazać dystrybutorowi ubezpieczeń lub dystrybutorowi reasekuracji
zaprzestanie naruszania prawa oraz powstrzymanie się od ponownego jego
naruszania;
3) zawiesić na okres nieprzekraczający 6 miesięcy w czynnościach członka zarządu
dystrybutora ubezpieczeń lub dystrybutora reasekuracji będących osobami
prawnymi, odpowiedzialnego za dokonanie naruszenia przepisów prawa;
4) nałożyć na dystrybutora ubezpieczeń lub dystrybutora reasekuracji będących
osobami prawnymi karę pieniężną w wysokości nieprzekraczającej:
a) 21 827 500 złotych lub
b) 5% rocznych przychodów netto ze sprzedaży towarów i usług oraz
z operacji finansowych albo ‒ w przypadku zakładu ubezpieczeń lub
zakładu reasekuracji ‒ 5% składki przypisanej brutto, wykazanych
w ostatnim sprawozdaniu finansowym za rok obrotowy, zatwierdzonym
przez organ zatwierdzający dystrybutora ubezpieczeń lub dystrybutora
reasekuracji, lub
c) dwukrotności kwoty uzyskanych korzyści lub unikniętych strat w wyniku
naruszenia, jeżeli możliwe jest ich ustalenie;
5) nałożyć na dystrybutora ubezpieczeń lub dystrybutora reasekuracji będących
osobami fizycznymi karę pieniężną w wysokości nieprzekraczającej:
a) 3 055 850 złotych lub
b) dwukrotności kwoty uzyskanych korzyści lub unikniętych strat w wyniku
naruszenia, jeżeli możliwe jest ich ustalenie;
6) cofnąć zezwolenie na wykonywanie działalności brokerskiej podmiotowi
wykonującemu tę działalność, dokonującemu naruszenia przepisów prawa, lub
wykreślić z rejestru agentów agenta ubezpieczeniowego lub agenta oferującego
ubezpieczenia uzupełniające dokonujących naruszenia przepisów prawa.
2. W przypadku naruszenia obowiązków i wymogów, o których mowa w art. 12,
art. 14, art. 19 ust. 1, art. 20 ust. 3 i 4, art. 28 ust. 1 i art. 34 ust. 4, uzyskania
z naruszeniem przepisów ustawy wpisu do rejestru pośredników ubezpieczeniowych
lub innego naruszenia przepisów ustawy organ nadzoru może wobec dystrybutora
ubezpieczeń lub dystrybutora reasekuracji, w drodze decyzji:
1) nakazać zaprzestanie naruszania przepisów prawa oraz powstrzymanie się od
ponownego jego naruszania;
2) cofnąć zezwolenie na wykonywanie działalności brokerskiej podmiotowi
wykonującemu tę działalność, dokonującemu naruszenia przepisów prawa, lub
wykreślić z rejestru agentów agenta ubezpieczeniowego lub agenta oferującego
ubezpieczenia uzupełniające dokonujących naruszenia przepisów prawa.
3. Przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 1 i 2, organ nadzoru może
wydawać zalecenia w stosunku do dystrybutora ubezpieczeń lub dystrybutora
reasekuracji.
4. Zawieszenie w czynnościach, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, polega na
wyłączeniu z podejmowania decyzji za dystrybutora ubezpieczeń lub dystrybutora
reasekuracji, w tym w zakresie jego praw i obowiązków majątkowych.
5. W przypadku gdy dystrybutor ubezpieczeń lub dystrybutor reasekuracji,
o którym mowa w ust. 1 pkt 4, jest jednostką dominującą albo jednostką zależną
jednostki dominującej, która ma obowiązek sporządzać skonsolidowane sprawozdania
finansowe zgodnie z ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U.
z 2019 r. poz. 351, 1495, 1571, 1655 i 1680), karę pieniężną, o której mowa
w ust. 1 pkt 4 lit. b, ustala się na podstawie przychodów netto ze sprzedaży towarów
i usług oraz z operacji finansowych albo ‒ w przypadku zakładu ubezpieczeń lub
zakładu reasekuracji ‒ składki przypisanej brutto, wykazanych w ostatnim rocznym
skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym, zatwierdzonym przez organ
zatwierdzający jednostki dominującej.

art. 85. więcej Art. 85. Organ nadzoru, wydając decyzję w przedmiocie nałożenia na zakład
ubezpieczeń, zakład reasekuracji lub na pośrednika ubezpieczeniowego środka,
o którym mowa w art. 83 lub art. 84 ust. 1 lub 2, przy wyborze rodzaju i wysokości
środka bierze pod uwagę istotne okoliczności, w tym:
1) wagę naruszenia i czas jego trwania;
2) stopień odpowiedzialności dystrybutora ubezpieczeń lub dystrybutora
reasekuracji;
3) sytuację finansową dystrybutora ubezpieczeń lub dystrybutora reasekuracji;
4) wielkość uzyskanych korzyści lub wysokość unikniętych strat ‒ w przypadku
gdy możliwe jest ich ustalenie;
5) wysokość strat poniesionych przez klientów i inne osoby w związku
z naruszeniem ‒ w przypadku gdy możliwe jest ich ustalenie;
6) gotowość dystrybutora ubezpieczeń lub dystrybutora reasekuracji do współpracy
z organem nadzoru;
7) środki zastosowane przez dystrybutora ubezpieczeń lub dystrybutora
reasekuracji w celu zapobieżenia ponownemu naruszeniu przepisów prawa;
8) wcześniejsze naruszenia dokonane przez danego dystrybutora ubezpieczeń lub
dystrybutora reasekuracji.

art. 86. więcej Art. 86. (uchylony).

art. 87. więcej Art. 87. 1. Organ nadzoru niezwłocznie podaje do publicznej wiadomości, przez
zamieszczenie na swojej stronie internetowej, informację o wydaniu ostatecznej
decyzji o zastosowaniu środków, o których mowa w art. 82, art. 83 ust. 1‒3 lub
art. 84 ust. 1 lub 2.
2. Informacja, o której mowa w ust. 1, zawiera:
1) dane dotyczące ukaranego podmiotu;
2) wskazanie rodzaju nieprawidłowości;
3) określenie rodzaju zastosowanego środka, a w przypadku kary pieniężnej – także
jej wysokość.
3. Informacja, o której mowa w ust. 1, nie może zawierać danych dotyczących
osób fizycznych, obejmujących numer PESEL, numer paszportu, numer dowodu
osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość, a także informacji
o miejscu zamieszkania.
4. W przypadku gdy jest to niezbędne ze względu na stabilność rynku
finansowego lub toczące się postępowanie lub gdy organ nadzoru, na podstawie
indywidualnej oceny przeprowadzonej w odniesieniu do podania do publicznej
wiadomości informacji, o której mowa w ust. 1, uzna podanie takiej informacji za
nieproporcjonalne, organ nadzoru może odroczyć podanie do publicznej wiadomości
takiej informacji, zaniechać podania jej do publicznej wiadomości lub podać do publicznej wiadomości taką informację z pominięciem danych pozwalających na
identyfikację podmiotu, na który zostały nałożone środki, o których mowa w ust. 1.
5. Informacja podana do publicznej wiadomości zgodnie z ust. 1 podlega
aktualizacji.
6. Organ nadzoru informuje EIOPA o podaniu do publicznej wiadomości
informacji, o której mowa w ust. 1, o odroczeniu lub zaniechaniu podania jej do
publicznej wiadomości lub o podaniu jej do publicznej wiadomości z pominięciem
danych, o których mowa w ust. 4, oraz o aktualizacji takiej informacji dokonanej
zgodnie z ust. 5.

art. 88. więcej Art. 88. Organ nadzoru corocznie informuje EIOPA o zastosowanych w danym
roku środkach, o których mowa w art. 82, art. 83 ust. 1‒3 i art. 84 ust. 1 i 2.

art. 89. więcej Art. 89. 1. Kto wykonuje:
1) działalność agencyjną z naruszeniem wymogów w zakresie podejmowania tej
działalności określonych w ustawie,
2) czynności agencyjne, nie będąc do tego upoważnionym,
3) działalność brokerską w zakresie ubezpieczeń lub w zakresie reasekuracji bez
wymaganego zezwolenia,
4) czynności brokerskie w zakresie ubezpieczeń lub reasekuracji, nie będąc do tego
upoważnionym
‒ podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo karze pozbawienia wolności do
lat 2.
2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1 pkt 1
i 3, działając w imieniu osoby prawnej.

art. 90. więcej Art. 90. 1. Kto, nie będąc dystrybutorem ubezpieczeń, dystrybutorem
reasekuracji ani podmiotem, o którym mowa w art. 42 ust. 1, używa w firmie,
reklamie lub do oznaczania własnej działalności gospodarczej, określeń wskazujących
na wykonywanie dystrybucji ubezpieczeń lub dystrybucji reasekuracji,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo karze pozbawienia wolności
do roku.
2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1,
działając w imieniu osoby prawnej.

art. 91. więcej Art. 91. W ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o nadzorze ubezpieczeniowym i emerytalnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 477) w art. 17 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Komisja:
1) udziela właściwym organom innych niż Rzeczpospolita Polska państw członkowskich Unii Europejskiej informacji w sprawach dystrybucji ubezpieczeń i dystrybucji reasekuracji, w szczególności dotyczących zastosowanych środków, o których mowa w art. 84 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 grudnia 2017 r. o dystrybucji ubezpieczeń (Dz. U. poz. 2486), oraz informacji w zakresie art. 19 ust. 1 pkt 3 i 5 i art. 34 ust. 4 pkt 1 lit. e i f albo ust. 8 lub 9 tej ustawy;
2) może występować do właściwych organów innych niż Rzeczpospolita Polska państw członkowskich Unii Europejskiej o udzielenie informacji w sprawach dystrybucji ubezpieczeń i dystrybucji reasekuracji, w szczególności dotyczących zastosowanych przez te organy środków w zakresie analogicznym do środków, o których mowa w art. 84 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 grudnia 2017 r. o dystrybucji ubezpieczeń, oraz informacji w zakresie spełniania przez osoby wykonujące w tych państwach działalność w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego wymogów dotyczących posiadania przez nie dobrej reputacji oraz wiedzy fachowej i kompetencji zawodowych.”.

art. 92. więcej Art. 92. W ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. z 2016 r. poz. 2077 oraz z 2017 r. poz. 60) po art. 6a dodaje się art. 6b i art. 6c w brzmieniu:
„Art. 6b. 1. Pośrednik ubezpieczeniowy, wykonując czynności agencyjne albo czynności brokerskie w zakresie umów ubezpieczenia, o których mowa w grupie 3 działu I załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej, postępuje uczciwie, rzetelnie i profesjonalnie, zgodnie z najlepiej pojętym interesem osób poszukujących ochrony ubezpieczeniowej lub klientów. 2. Pośrednik ubezpieczeniowy przekazuje informacje w zakresie umów ubezpieczenia, o których mowa w grupie 3 działu I załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej, w tym informacje o charakterze reklamowym i marketingowym, poszukującemu ochrony ubezpieczeniowej lub klientowi w sposób jasny, dokładny i zrozumiały. 3. Informacje o charakterze reklamowym lub marketingowym są wyraźnie oznaczone.
Art. 6c. 1. Pośrednik ubezpieczeniowy, wykonując czynności agencyjne albo czynności brokerskie w zakresie umów ubezpieczenia, o których mowa w grupie 3 działu I załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej, stosuje rozwiązania organizacyjne służące zapobieganiu konfliktom interesów, tak aby nie miały one negatywnego wpływu na interesy klientów. 2. Pośrednik ubezpieczeniowy podejmuje działania w celu identyfikacji konfliktów interesów między nim, w tym członkami jego zarządu, jego prokurentem i pracownikiem albo inną powiązaną z nim osobą, a jego klientami, lub też między jego klientami, powstające w trakcie wykonywania czynności agencyjnych albo czynności brokerskich w zakresie ubezpieczeń, o których mowa w grupie 3 działu I załącznika do ustawy o działalności ubezpieczeniowej. 3. Jeżeli rozwiązania organizacyjne, o których mowa w ust. 1, nie są wystarczające, aby zapewnić uniknięcie ryzyka naruszenia interesów klienta, pośrednik ubezpieczeniowy przed zawarciem umowy ubezpieczenia ujawnia poszukującemu ochrony ubezpieczeniowej lub klientowi ogólny charakter lub źródła konfliktów interesów, w tym informuje poszukującego ochrony ubezpieczeniowej lub klienta, czy uzyskiwana prowizja z tytułu umowy ubezpieczenia jest uzależniona od wolumenu zawartych umów ubezpieczenia.”.

art. 93. więcej Art. 93. W ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2017 r. poz. 2168 i 2290) w art. 75 w ust. 1 pkt 23 otrzymuje brzmienie:
„23) ustawy z dnia 15 grudnia 2017 r. o dystrybucji ubezpieczeń (Dz. U. poz. 2486);”.

art. 94. więcej Art. 94. W ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1768) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3: a) po pkt 4g dodaje się pkt 4h w brzmieniu:
„4h) rozporządzeniu 2017/571 - rozumie się przez to rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2017/571 z dnia 2 czerwca 2016 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących zezwoleń, wymogów organizacyjnych i publikacji transakcji dla dostawców usług w zakresie udostępniania informacji (Dz. Urz. UE L 87 z 31.03.2017, str. 126);”,
b) po pkt 33 dodaje się pkt 33a-33c w brzmieniu:
„33a) zatwierdzonym podmiocie publikującym - rozumie się przez to firmę inwestycyjną, spółkę prowadzącą rynek regulowany lub inną osobę prawną, posiadające zezwolenie Komisji na świadczenie usług polegających na pośrednictwie w podawaniu do publicznej wiadomości informacji, o których mowa w art. 20 i art. 21 rozporządzenia 600/2014, przez firmy inwestycyjne, banki, o których mowa w art. 70 ust. 2, zagraniczne firmy inwestycyjne lub inne podmioty zagraniczne świadczące usługi inwestycyjne na terytorium Unii Europejskiej lub prowadzące działalność inwestycyjną przez utworzenie oddziału w Unii Europejskiej;
33b) dostawcy informacji skonsolidowanych - rozumie się przez to firmę inwestycyjną, spółkę prowadzącą rynek regulowany lub inną osobę prawną, posiadające zezwolenie Komisji na gromadzenie informacji, o których mowa w art. 6, art. 7, art. 10, art. 12, art. 13, art. 20 i art. 21 rozporządzenia 600/2014, pochodzących z rynku regulowanego, alternatywnego systemu obrotu lub zorganizowanej platformy obrotu, lub zatwierdzonego podmiotu publikującego, konsolidację tych danych w formę elektronicznego strumienia danych bieżących, ich dalsze udostępnianie oraz podawanie do publicznej wiadomości;
33c) zatwierdzonym mechanizmie sprawozdawczym - rozumie się przez to firmę inwestycyjną, spółkę prowadzącą rynek regulowany lub inną osobę prawną, posiadające zezwolenie Komisji na świadczenie usług polegających na pośrednictwie w przekazywaniu Komisji, innym właściwym organom nadzoru lub Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych informacji, o których mowa w art. 26 rozporządzenia 600/2014, przez firmy inwestycyjne, banki, o których mowa w art. 70 ust. 2, zagraniczne firmy inwestycyjne lub inne podmioty zagraniczne świadczące usługi inwestycyjne na terytorium Unii Europejskiej lub prowadzące działalność inwestycyjną przez utworzenie oddziału w Unii Europejskiej;”;
2) w art. 29a w ust. 9 uchyla się pkt 3;
3) po art. 29b dodaje się art. 29c w brzmieniu:
„Art. 29c. 1. Spółka prowadząca rynek regulowany może prowadzić działalność polegającą na świadczeniu usług w zakresie udostępniania informacji o transakcjach, po uzyskaniu zezwolenia Komisji. 2. Wniosek o udzielenie zezwolenia na prowadzenie działalności polegającej na świadczeniu usług w zakresie udostępniania informacji o transakcjach powinien spełniać wymogi, o których mowa w art. 131b pkt 1-4 i 6. 3. Komisja odmawia udzielenia zezwolenia na prowadzenie działalności polegającej na świadczeniu usług w zakresie udostępniania informacji o transakcjach w przypadkach, o których mowa w art. 131d pkt 1-4.”;
4) w art. 48: a) w ust. 5a w pkt 2 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
„3) prowadzić działalność polegającą na świadczeniu usług w zakresie udostępniania informacji o transakcjach.”,
b) po ust. 5a dodaje się ust. 5b-5d w brzmieniu:
„ 5b. Krajowy Depozyt może prowadzić działalność polegającą na świadczeniu usług w zakresie udostępniania informacji o transakcjach, po uzyskaniu zezwolenia Komisji. 5c. Wniosek o udzielenie zezwolenia na prowadzenie działalności polegającej na świadczeniu usług w zakresie udostępniania informacji o transakcjach powinien spełniać wymogi, o których mowa w art. 131b. 5d. Komisja odmawia udzielenia zezwolenia na prowadzenie działalności polegającej na świadczeniu usług w zakresie udostępniania informacji o transakcjach w przypadkach, o których mowa w art. 131d.”;
5) po art. 69e dodaje się art. 69f w brzmieniu:
„Art. 69f. 1. Dom maklerski może prowadzić działalność polegającą na świadczeniu usług w zakresie udostępniania informacji o transakcjach po uzyskaniu zezwolenia, o którym mowa w art. 131c. 2. Zezwolenie, o którym mowa w art. 131c, może być udzielone równocześnie z udzieleniem zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej. 3. W przypadku odmowy udzielenia zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej Komisja może udzielić zezwolenia, o którym mowa w art. 131c.”;
6) w art. 98 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Kapitał założycielski domu maklerskiego, który nie prowadzi działalności, o której mowa w art. 69 ust. 4 pkt 1, i który prowadzi jeden rodzaj lub kilka rodzajów działalności, o których mowa w art. 69 ust. 2 pkt 1, 2, 4 i 5, będąc jednocześnie agentem ubezpieczeniowym, agentem oferującym ubezpieczenia uzupełniające, brokerem ubezpieczeniowym albo brokerem reasekuracyjnym w rozumieniu ustawy z dnia 15 grudnia 2017 r. o dystrybucji ubezpieczeń (Dz. U. poz. 2486), wynosi co najmniej równowartość w złotych 25 000 euro.”;
7) w dziale IV dodaje się rozdział 4 w brzmieniu:
„Rozdział 4
Prowadzenie działalności w zakresie udostępniania informacji o transakcjach
Art. 131a. 1. Świadczenie usług w zakresie udostępniania informacji o transakcjach wymaga zezwolenia Komisji wydanego na wniosek zainteresowanego podmiotu. 2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, może być udzielone na prowadzenie działalności jako:
1) zatwierdzony podmiot publikujący;
2) dostawca informacji skonsolidowanych;
3) zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy.
3. Działalność, o której mowa w ust. 1, może być prowadzona, z zastrzeżeniem art. 69f ust. 1, wyłącznie w formie spółki akcyjnej albo spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.
Art. 131b. Wniosek o udzielenie zezwolenia na świadczenie usług w zakresie udostępniania informacji o transakcjach zawiera:
1) firmę, siedzibę oraz adres podmiotu ubiegającego się o zezwolenie;
2) wskazanie rodzaju działalności, o której mowa w art. 131a ust. 2;
3) program działania wskazujący rodzaj planowanych usług oraz strukturę organizacyjną, zgodnie z art. 2 rozporządzenia 2017/571;
4) informacje dotyczące wewnętrznych zasad w zakresie ładu korporacyjnego, zgodnie z art. 3 rozporządzenia 2017/571;
5) informacje o członkach zarządu i rady nadzorczej, zgodnie z art. 4 rozporządzenia 2017/571;
6) informacje dotyczące spełniania wymogów organizacyjnych, o których mowa w rozdziale II i III rozporządzenia 2017/571.
Art. 131c. 1. Komisja wydaje zezwolenie na wykonywanie działalności, o której mowa w art. 131a ust. 2, zawierające:
1) firmę, siedzibę oraz adres podmiotu świadczącego usługi w zakresie udostępniania informacji o transakcjach;
2) wskazanie zakresu działalności, na której wykonywanie zostało udzielone zezwolenie.
2. Komisja przekazuje informację o udzielonym zezwoleniu Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych. 3. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, uprawnia podmiot świadczący usługi w zakresie udostępniania informacji o transakcjach do prowadzenia działalności na terytorium wszystkich innych państw członkowskich, w zakresie objętym zezwoleniem. 4. Podmiot świadczący usługi w zakresie udostępniania informacji o transakcjach na podstawie zezwolenia udzielonego w innym państwie członkowskim jest uprawniony do prowadzenia tej działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w zakresie objętym zezwoleniem.
Art. 131d. Komisja odmawia udzielenia zezwolenia na wykonywanie działalności, o której mowa w art. 131a ust. 2, w przypadku gdy:
1) wniosek nie spełnia wymagań określonych w art. 131b;
2) wniosek nie jest zgodny pod względem treści z przepisami prawa lub ze stanem faktycznym;
3) wnioskodawca nie spełnia wymagań określonych w rozporządzeniu 2017/571;
4) wnioskodawca nie zapewni prowadzenia działalności w sposób niezagrażający bezpieczeństwu obrotu instrumentami finansowymi lub prawidłowemu funkcjonowaniu rynku kapitałowego;
5) członkowie zarządu lub rady nadzorczej nie spełniają wymogów, o których mowa w art. 131f, lub nie dają rękojmi należytego wykonywania obowiązków.
Art. 131e. 1. Komisja prowadzi rejestr podmiotów świadczących usługi w zakresie udostępniania informacji o transakcjach zawierający wskazanie firm (nazw), adresów siedziby oraz zakresu czynności, które poszczególne podmioty wykonują na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach posiadanego zezwolenia. 2. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, zawiera również informację o cofnięciu zezwolenia na świadczenie usług w zakresie udostępniania informacji o transakcjach. Informacja o cofnięciu zezwolenia jest zamieszczana w rejestrze na okres 5 lat od dnia cofnięcia zezwolenia. 3. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, jest jawny. Komisja udostępnia rejestr na swojej stronie internetowej.
Art. 131f. 1. Członkowie zarządu i rady nadzorczej podmiotów świadczących usługi w zakresie udostępniania informacji o transakcjach posiadają wiedzę, umiejętności i doświadczenie, odpowiednie do pełnionych przez nich funkcji i powierzonych im obowiązków. 2. Członkowie zarządu i rady nadzorczej podmiotów świadczących usługi w zakresie udostępniania informacji o transakcjach pełnią swoje funkcje w sposób uczciwy i rzetelny oraz kierują się niezależnością osądu, aby zapewnić skuteczną ocenę i weryfikację podejmowania i wykonania decyzji związanych z bieżącym zarządzaniem. 3. Podmiot świadczący usługi w zakresie udostępniania informacji o transakcjach niezwłocznie informuje Komisję o wszelkich zmianach w składzie zarządu lub rady nadzorczej. 4. Członkowie zarządu i rady nadzorczej podmiotów świadczących usługi w zakresie udostępniania informacji o transakcjach zapewniają skuteczne i ostrożne zarządzanie podmiotem, w tym właściwy i przejrzysty podział zadań, obowiązków i odpowiedzialności, a także prawidłowe funkcjonowanie rozwiązań zapobiegających konfliktom interesów. 5. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe kryteria w zakresie spełniania przez członków zarządu i rady nadzorczej podmiotu świadczącego usługi w zakresie udostępniania informacji o transakcjach wymogów, o których mowa w ust. 1 i 2, uwzględniając konieczność skutecznego i ostrożnego zarządzania podmiotem.
Art. 131g. 1. Zatwierdzony podmiot publikujący udostępnia informacje wymagane na podstawie art. 20 i art. 21 rozporządzenia 600/2014 w czasie jak najbardziej zbliżonym do rzeczywistego. 2. Informacje, o których mowa w ust. 1, są podawane do publicznej wiadomości bezpłatnie, po 15 minutach od ich udostępnienia. 3. Informacje są publikowane w formacie określonym w art. 14 rozporządzenia 2017/571. 4. Informacje publikowane przez zatwierdzony podmiot publikujący zawierają w szczególności:
1) dane identyfikujące instrument finansowy lub kod ISIN;
2) cenę, po jakiej zawarto transakcję;
3) wolumen transakcji;
4) godzinę zawarcia transakcji;
5) godzinę zgłoszenia transakcji;
6) oznaczenie waluty, w której rozliczana jest transakcja;
7) kod systemu obrotu, w którym zawarto transakcję, a w przypadku gdy transakcję zawarto za pośrednictwem podmiotu systematycznie internalizującego - oznaczenie „SI”; w pozostałych przypadkach stosuje się oznaczenie „OTC”;
8) wskazanie, czy transakcja podlegała szczególnym warunkom.
5. Zatwierdzony podmiot publikujący stosuje i utrzymuje skuteczne rozwiązania mające na celu zapobieganie konfliktom interesów, zgodnie z art. 5 rozporządzenia 2017/571. 6. Zatwierdzony podmiot publikujący stosuje mechanizmy bezpieczeństwa służące zapewnieniu bezpieczeństwa środków przekazu informacji, minimalizowaniu ryzyka uszkodzenia danych i nieuprawnionego dostępu oraz zapobieganiu wyciekowi informacji przed ich publikacją. 7. Zatwierdzony podmiot publikujący wykorzystuje systemy i instrumenty, które zapewniają ciągłość i regularność usług, zgodnie z art. 7 rozporządzenia 2017/571. 8. Zatwierdzony podmiot publikujący stosuje systemy umożliwiające skuteczną kontrolę sprawozdań z transakcji pod kątem kompletności, wykrywania przeoczeń i oczywistych błędów, a w przypadku błędnego sprawozdania - możliwość ponownego przesłania sprawozdań, w których stwierdzono błędy, zgodnie z rozporządzeniem 2017/571.
Art. 131h. 1. Dostawca informacji skonsolidowanych gromadzi, konsoliduje i udostępnia w czasie jak najbardziej zbliżonym do rzeczywistego informacje upubliczniane:
1) zgodnie z art. 6 i art. 20 rozporządzenia 600/2014;
2) zgodnie z art. 10 i art. 21 rozporządzenia 600/2014.
2. Dostawca informacji skonsolidowanych posiadający zezwolenie, o którym mowa w art. 131a ust. 2 pkt 2, może świadczyć usługi dodatkowe, o których mowa w art. 13 rozporządzenia 2017/571. 3. Informacje, o których mowa w ust. 1, są podawane do publicznej wiadomości bezpłatnie po 15 minutach od ich udostępnienia. 4. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, informacje publikowane przez dostawcę informacji skonsolidowanych zawierają, z uwzględnieniem art. 15 i art. 20 rozporządzenia 2017/571:
1) dane identyfikujące instrument finansowy lub kod ISIN;
2) cenę, po jakiej zawarto transakcję;
3) wolumen transakcji;
4) godzinę zawarcia transakcji;
5) godzinę zgłoszenia transakcji;
6) oznaczenie waluty, w której rozliczana jest transakcja;
7) kod systemu obrotu, w którym zawarto transakcję, a w przypadku gdy transakcję zawarto za pośrednictwem podmiotu systematycznie internalizującego - oznaczenie „SI”; w pozostałych przypadkach stosuje się oznaczenie „OTC”;
8) wskazanie, czy transakcja podlegała szczególnym warunkom.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, informacje publikowane przez dostawcę informacji skonsolidowanych zawierają informacje, o których mowa w ust. 4, a ponadto:
1) informację, że decyzja inwestycyjna i zawarcie transakcji nastąpiło przy użyciu algorytmu komputerowego w firmie inwestycyjnej;
2) w przypadku gdy zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. a lub b rozporządzenia 600/2014 uchylono obowiązek publikowania informacji, o których mowa w art. 3 ust. 1 tego rozporządzenia - oznaczenie, który z tych uchylonych obowiązków dotyczył transakcji.
Art. 131i. 1. Dostawca informacji skonsolidowanych zapewnia udostępnianie skonsolidowanych danych pochodzących ze wszystkich rynków regulowanych, alternatywnych systemów obrotu, zorganizowanych platform obrotu i zatwierdzonych podmiotów publikujących w zakresie wynikającym z art. 131g ust. 1, w odniesieniu do instrumentów finansowych, o których mowa w rozporządzeniu 2017/571. 2. Dostawca informacji skonsolidowanych stosuje i utrzymuje skuteczne rozwiązania mające na celu zapobieganie konfliktom interesów, zgodnie z wymogami określonymi w art. 5 rozporządzenia 2017/571. 3. Dostawca informacji skonsolidowanych stosuje mechanizmy bezpieczeństwa służące zagwarantowaniu bezpieczeństwa środków przekazu informacji, minimalizowaniu ryzyka uszkodzenia danych i nieuprawnionego dostępu oraz zapobieganiu nieuprawnionemu ujawnieniu informacji przed ich publikacją. Dostawca informacji skonsolidowanych wykorzystuje systemy i instrumenty, które zapewniają ciągłość i regularność usług, zgodnie z art. 7 rozporządzenia 2017/571. 4. Dostawca informacji skonsolidowanych stosuje systemy umożliwiające skuteczną kontrolę sprawozdań z transakcji pod kątem kompletności, wykrywania przeoczeń i oczywistych błędów, a w przypadku błędnego sprawozdania - możliwość ponownego przesłania sprawozdań, w których stwierdzono błędy, zgodnie z art. 10 rozporządzenia 2017/571. 5. Dostawca informacji skonsolidowanych rozpowszechnia informacje w sposób zapewniający skuteczny oraz szybki dostęp do tych informacji na zasadach niedyskryminacyjnych, w formatach łatwo dostępnych dla uczestników rynku i pozwalających im na łatwe wykorzystanie tych informacji.
Art. 131j. 1. Zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy przekazuje Komisji lub innym właściwym organom nadzoru lub Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych informacje wymagane na podstawie art. 26 rozporządzenia 600/2014 w możliwie najkrótszym terminie, nie później jednak niż do końca dnia roboczego następującego po dniu, w którym miała miejsce transakcja. 2. Zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy stosuje i utrzymuje skuteczne rozwiązania mające na celu zapobieganie konfliktom interesów, zgodnie z wymogami określonymi w art. 5 rozporządzenia 2017/571. 3. Zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy stosuje mechanizmy bezpieczeństwa służące zagwarantowaniu bezpieczeństwa środków przekazu informacji, minimalizowaniu ryzyka uszkodzenia danych i nieuprawnionego dostępu oraz zapobieganiu nieuprawnionemu udostępnieniu informacji, o których mowa w art. 26 rozporządzenia 600/2014. Zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy wykorzystuje systemy i instrumenty, które zapewniają ciągłość i regularność usług, zgodnie z art. 9 rozporządzenia 2017/571. 4. Zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy stosuje systemy umożliwiające skuteczną kontrolę sprawozdań z transakcji pod kątem kompletności, wykrywanie przeoczeń i oczywistych błędów spowodowanych przez firmę inwestycyjną i umożliwiające, w przypadku wystąpienia takiego błędu lub przeoczenia, przekazywanie firmie inwestycyjnej szczegółowych informacji o danym błędzie lub przeoczeniu, a w przypadku błędnego sprawozdania - możliwość ponownego przesłania sprawozdań, w których stwierdzono błędy, zgodnie z art. 11 rozporządzenia 2017/571. 5. Zatwierdzony mechanizm sprawozdawczy stosuje systemy umożliwiające wykrywanie spowodowanych błędów lub przeoczeń oraz korygowanie i ponowne przekazywanie właściwemu organowi prawidłowego i kompletnego sprawozdania z transakcji, zgodnie z art. 11 rozporządzenia 2017/571.
Art. 131k. 1. Na żądanie Komisji lub jej upoważnionego przedstawiciela osoby uprawnione do reprezentowania dostawcy usług w zakresie udostępniania informacji o transakcjach lub wchodzące w skład jego statutowych organów albo pozostające z nim w stosunku pracy niezwłocznie sporządzają i przekazują, na koszt dostawcy usług w zakresie udostępniania informacji, kopie dokumentów i innych nośników informacji oraz udzielają pisemnych lub ustnych wyjaśnień. 2. Biegły rewident lub firmy audytorskie badające sprawozdanie finansowe dostawcy usług w zakresie udostępniania informacji o transakcjach niezwłocznie przekazują Komisji oraz organom statutowym dostawcy istotne informacje, w posiadanie których weszli w związku z wykonywanymi czynnościami, dotyczące zdarzeń powodujących:
1) powstanie uzasadnionego podejrzenia naruszenia przepisów prawa regulujących prowadzenie działalności w zakresie udostępniania informacji o transakcjach przez dostawcę usług, członków jej organów statutowych lub pracowników;
2) powstanie zagrożenia dla dalszej działalności dostawcy usług w zakresie udostępniania informacji o transakcjach;
3) odmowę wydania opinii dotyczącej sprawozdania finansowego dostawcy usług w zakresie udostępniania informacji o transakcjach, wydanie opinii negatywnej dotyczącej jego sprawozdania finansowego lub wniesienie zastrzeżeń w tej opinii.
3. Biegły rewident lub firma audytorska może odstąpić od powiadomienia organów statutowych dostawcy usług w zakresie udostępniania informacji o transakcjach, o którym mowa w ust. 2, jeżeli przemawiają za tym ważne powody. 4. Wykonanie obowiązku, o którym mowa w ust. 2, nie narusza obowiązku zachowania tajemnicy, o której mowa w art. 78 ustawy z dnia 11 maja 2017 r. o biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym” ;
8) w art. 163 dodaje się ust. 11 w brzmieniu:
„11. Od zatwierdzonego podmiotu publikującego, dostawcy informacji skonsolidowanych, zatwierdzonego mechanizmu sprawozdawczego z tytułu prowadzenia działalności w zakresie udostępniania informacji o transakcjach, za każdy rodzaj prowadzonej działalności pobiera się opłatę roczną w wysokości równowartości w złotych 500 euro.”;
9) w art. 165a w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) nie złożyła w terminie 12 miesięcy od dnia uzyskania zezwolenia wniosku o wpis platformy aukcyjnej do wykazu, o którym mowa w załączniku III do rozporządzenia 1031/2010, albo nie rozpoczęła prowadzenia działalności objętej zezwoleniem w terminie 12 miesięcy od dnia wpisu platformy aukcyjnej do tego wykazu;”;
10) po art. 167b dodaje się art. 167c w brzmieniu:
„Art. 167c. 1. Komisja może cofnąć zezwolenie na świadczenie usług w zakresie udostępniania informacji o transakcjach, w przypadku gdy podmiot świadczący te usługi:
1) nie rozpoczął prowadzenia działalności objętej zezwoleniem w terminie 12 miesięcy od wydania zezwolenia;
2) przez okres co najmniej 6 miesięcy nie prowadził działalności objętej zezwoleniem;
3) otrzymał zezwolenie na podstawie fałszywych oświadczeń lub dokumentów zaświadczających nieprawdę;
4) przestał spełniać warunki, które były podstawą udzielenia zezwolenia;
5) istotnie narusza przepisy prawa regulujące świadczenie usług w zakresie udostępniania informacji o transakcjach, w szczególności rozporządzenia 600/2014.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, Komisja może również nałożyć na podmiot świadczący usługi w zakresie udostępniania informacji o transakcjach karę pieniężną do wysokości 5 000 000 zł. 3. Komisja, ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 2, uwzględnia w szczególności:
1) wagę naruszenia i czas jego trwania;
2) stopień przyczynienia się podmiotu świadczącego usługi w zakresie udostępniania informacji o transakcjach do powstania naruszenia;
3) sytuację finansową podmiotu świadczącego usługi w zakresie udostępniania informacji o transakcjach, na który jest nakładana kara, w szczególności wysokość jego całkowitych obrotów;
4) kwoty korzyści osiągniętych lub strat unikniętych przez podmiot świadczący usługi w zakresie udostępniania informacji o transakcjach, jeżeli można te korzyści lub straty ustalić;
5) straty poniesione przez osoby trzecie w związku z naruszeniem, jeżeli można je ustalić;
6) gotowość podmiotu świadczącego usługi w zakresie udostępniania informacji o transakcjach do współpracy z Komisją podczas wyjaśniania okoliczności naruszenia;
7) stopień naprawienia szkody wyrządzonej inwestorom wskutek działań podmiotu świadczącego usługi w zakresie udostępniania informacji o transakcjach;
8) uprzednie naruszenia przepisów prawa regulujących świadczenie usług w zakresie udostępniania informacji o transakcjach popełnione przez podmiot, na który jest nakładana kara.
4. W przypadku gdy jest możliwe ustalenie kwoty korzyści osiągniętej lub straty unikniętej przez podmiot świadczący usługi w zakresie udostępniania informacji o transakcjach w wyniku naruszenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, zamiast kary, o której mowa w ust. 2, Komisja może nałożyć karę pieniężną w wysokości do dwukrotności kwoty osiągniętej korzyści lub unikniętej straty.”.

art. 95. więcej Art. 95. W ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o nadzorze nad rynkiem kapitałowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1480) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 po pkt 5f dodaje się pkt 5g w brzmieniu:
„5g) rozporządzeniu 600/2014 - rozumie się przez to rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz. Urz. UE L 173 z 12.06.2014, str. 84, z późn. zm.);”;
2) w art. 3 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Komisja jest właściwym organem w rozumieniu rozporządzenia 236/2012, rozporządzenia 648/2012, rozporządzenia 1031/2010, z wyłączeniem art. 55 ust. 1 tego rozporządzenia, rozporządzenia 596/2014, rozporządzenia 909/2014 oraz rozporządzenia 600/2014.”;
3) w art. 5 po pkt 21 dodaje się przecinek i pkt 22 w brzmieniu:
„22) dostawcy usług w zakresie udostępniania informacji”.

art. 96. więcej Art. 96. W ustawie z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 196, 724, 791, 819, 1089 i 2102) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 w ust. 2: a) w pkt 3 wyrazy „ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. z 2016 r. poz. 2077 oraz z 2017 r. poz. 60)” zastępuje się wyrazami „ustawy z dnia 15 grudnia 2017 r. o dystrybucji ubezpieczeń (Dz. U. poz. 2486)”, b) po pkt 8 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 9 w brzmieniu:
„9) nadzór w zakresie przewidzianym przepisami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2016/1011 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie indeksów stosowanych jako wskaźniki referencyjne w instrumentach finansowych i umowach finansowych lub do pomiaru wyników funduszy inwestycyjnych i zmieniającego dyrektywy 2008/48/WE i 2014/17/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 596/2014 (Dz. Urz. UE L 171 z dnia 29.06.2016, str. 1 oraz Dz. Urz. UE L 137 z dnia 24.05.2017, str. 41).”;
2) w art. 6 w ust. 2 w pkt 1 wyrazy „ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym” zastępuje się wyrazami „ustawie z dnia 15 grudnia 2017 r. o dystrybucji ubezpieczeń”;
3) w art. 6b w ust. 1 w zdaniu pierwszym wyrazy „art. 47 i art. 48 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym” zastępuje się wyrazami „art. 89 i art. 90 ustawy z dnia 15 grudnia 2017 r. o dystrybucji ubezpieczeń”.

art. 97. więcej Art. 97. W ustawie z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1827, z późn. zm.) w części
I załącznika ust. 34 i 35 otrzymują brzmienie:

(tabela w załączniku)

art. 98. więcej Art. 98. W ustawie z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2065) w art. 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Celem kas jest gromadzenie środków pieniężnych wyłącznie swoich członków, udzielanie im pożyczek i kredytów, przeprowadzanie na ich zlecenie rozliczeń finansowych oraz wykonywanie dystrybucji ubezpieczeń na zasadach określonych w ustawie z dnia 15 grudnia 2017 r. o dystrybucji ubezpieczeń (Dz. U. poz. 2486).”.

art. 99. więcej Art. 99. W ustawie z dnia 5 sierpnia 2015 r. o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 2270) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2:
a) w pkt 1 w lit. d średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. e w brzmieniu:
„e) będącego osobą fizyczną klienta brokera ubezpieczeniowego albo będącego osobą fizyczną klienta agenta
ubezpieczeniowego lub agenta oferującego ubezpieczenia uzupełniające, w rozumieniu ustawy z dnia
15 grudnia 2017 r. o dystrybucji ubezpieczeń (Dz. U. poz. 2486), wykonujących czynności agencyjne na
rzecz więcej niż jednego zakładu ubezpieczeń w zakresie tego samego działu ubezpieczeń, zgodnie z załącznikiem do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U.
z 2017 r. poz. 1170, 1089, 1926, 2102 i 2486) w zakresie niezwiązanym z udzielaną ochroną ubezpieczeniową;”,
b) w pkt 3:
– lit. f otrzymuje brzmienie:
„f) krajowy zakład ubezpieczeń, zagraniczny zakład ubezpieczeń, główny oddział i oddział w rozumieniu
ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej,”,
– w lit. k średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. l w brzmieniu:
„l) brokera ubezpieczeniowego, a także agenta ubezpieczeniowego i agenta oferującego ubezpieczenia uzupełniające wykonujących czynności agencyjne na rzecz więcej niż jednego zakładu ubezpieczeń w zakresie tego samego działu ubezpieczeń, zgodnie z załącznikiem do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej w zakresie niezwiązanym z udzielaną ochroną ubezpieczeniową;”;
2) w art. 24 w ust. 1 w pkt 2 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
„3) organizacji konsumenckich – w zakresie dotyczącym dystrybucji ubezpieczeń w rozumieniu ustawy z dnia
15 grudnia 2017 r. o dystrybucji ubezpieczeń.”.

art. 100. więcej Art. 100. W ustawie z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. z 2017 r.
poz. 1170, 1089, 1926 i 2102) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4:
a) w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) zawieranie i wykonywanie umów reasekuracji czynnej i umów retrocesji lub zlecanie zawierania umów retrocesji brokerom reasekuracyjnym w rozumieniu ustawy z dnia 15 grudnia 2017 r. o dystrybucji ubezpieczeń (Dz. U. poz. 2486), zwanej dalej „ustawą o dystrybucji ubezpieczeń”, a także wykonywanie tych umów;”,
b) w ust. 7 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1) zawieranie umów ubezpieczenia, umów gwarancji ubezpieczeniowych lub zlecanie ich zawierania uprawnionym pośrednikom ubezpieczeniowym w rozumieniu ustawy o dystrybucji ubezpieczeń, a także wykonywanie tych umów;
2) zawieranie umów reasekuracji lub zlecanie ich zawierania brokerom reasekuracyjnym w rozumieniu ustawy
o dystrybucji ubezpieczeń, a także wykonywanie tych umów, w zakresie cedowania ryzyka z umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych (reasekuracja bierna);”;
2) w art. 18 dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu:
„4. Przed przystąpieniem do umowy ubezpieczenia grupowego, o której mowa w ust. 3, ubezpieczający przekazuje osobie zainteresowanej przystąpieniem do takiej umowy informacje o:
1) firmie zakładu ubezpieczeń oraz adresie jego siedziby;
2) charakterze wynagrodzenia, w rozumieniu ustawy o dystrybucji ubezpieczeń, otrzymywanego w związku z proponowanym przystąpieniem do umowy ubezpieczenia grupowego;
3) możliwości złożenia reklamacji, wniesienia skargi oraz pozasądowego rozwiązywania sporów.
5. W zakresie umów ubezpieczenia grupowego, o których mowa w ust. 3, do ubezpieczającego stosuje się odpowiednio przepis art. 7 ustawy o dystrybucji ubezpieczeń.”;
3) w art. 20 po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
„3a. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń zobowiązał się do przekazywania, w określonych okresach, oceny,
o której mowa w art. 22 ust. 2 pkt 7, informacja, o której mowa w ust. 3, zawiera również ocenę odpowiedniości
umowy ubezpieczenia na życie, jeżeli jest związana z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, do potrzeb ubezpieczającego.”;
4) w art. 21 po ust. 5 dodaje się ust. 5a‒5c w brzmieniu:
„5a. Informacje, o których mowa w ust. 3‒5, przed zawarciem umowy ubezpieczenia lub wyrażeniem przez
ubezpieczonego zgody na objęcie ochroną ubezpieczeniową, zakład ubezpieczeń przekazuje ubezpieczającemu lub
ubezpieczonemu na piśmie lub, jeżeli ubezpieczający lub ubezpieczony wyrazi na to zgodę, na innym trwałym nośniku.
5b. W przypadku zawarcia umowy ubezpieczenia lub wyrażenia przez ubezpieczonego zgody na objęcie ochroną
ubezpieczeniową za pomocą środków porozumiewania się na odległość, które uniemożliwiają uprzednie dostarczenie
informacji, o których mowa w ust. 3‒5, zakład ubezpieczeń może przekazać te informacje ubezpieczającemu lub ubezpieczonemu na piśmie lub, jeżeli ubezpieczający lub ubezpieczony wyrazi na to zgodę, na innym trwałym
nośniku, niezwłocznie po zawarciu umowy ubezpieczenia lub wyrażeniu zgody na objęcie ochroną ubezpieczeniową, jeżeli:
1) ubezpieczający lub ubezpieczony wyraził zgodę na otrzymanie tych informacji niezwłocznie po zawarciu umowy
lub wyrażeniu zgody na objęcie ochroną ubezpieczeniową oraz
2) zakład ubezpieczeń umożliwił ubezpieczającemu lub ubezpieczonemu późniejsze zawarcie umowy lub wyrażenie zgody na objęcie ochroną ubezpieczeniową, aby mógł on otrzymać te informacje przed takim zawarciem
umowy lub wyrażeniem takiej zgody.
5c. W przypadku, o którym mowa w ust. 5b, ubezpieczający lub ubezpieczony może odstąpić od umowy ubezpieczenia bez podania przyczyn, a jeżeli umowa ubezpieczenia została zawarta na cudzy rachunek – ubezpieczony
może wystąpić z umowy ubezpieczenia ze skutkiem odstąpienia od tej umowy bez podania przyczyn, składając oświadczenie na piśmie, w terminie 30 dni od dnia potwierdzenia otrzymania informacji, o których mowa w ust. 3‒5. Termin
uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem oświadczenie zostało wysłane. Ubezpieczający lub ubezpieczony
nie ponosi kosztów związanych z odstąpieniem od umowy ubezpieczenia.”;
5) w art. 22 w ust. 2 w pkt 6 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 7 w brzmieniu:
„7) informację, czy zakład ubezpieczeń będzie przekazywał ubezpieczającemu lub ubezpieczonemu, w określonych
okresach, ocenę odpowiedniości ubezpieczenia do jego potrzeb.”;
6) art. 30 otrzymuje brzmienie:
„Art. 30. 1. Zawiadomienia i oświadczenia składane w związku z zawartą umową ubezpieczenia lub umową
gwarancji ubezpieczeniowej agentowi ubezpieczeniowemu lub agentowi oferującemu ubezpieczenia uzupełniające
w rozumieniu ustawy o dystrybucji ubezpieczeń uznaje się za złożone zakładowi ubezpieczeń, w imieniu lub na rzecz
którego agent działa, o ile zostały złożone na piśmie lub na innym trwałym nośniku.
2. Zakład ubezpieczeń nie może wyłączyć ani ograniczyć upoważnienia agenta ubezpieczeniowego i agenta oferującego ubezpieczenia uzupełniające do odbierania zawiadomień i oświadczeń, o których mowa w ust. 1.”;
7) w art. 46:
a) w ust. 1 w pkt 4 w lit. d kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 5 i 6 w brzmieniu:
„5) spełniania obowiązków, o których mowa w art. 12 ustawy o dystrybucji ubezpieczeń, i wymogów określonych w art. 19 ust. 1‒3 i 5 ustawy o dystrybucji ubezpieczeń, przez osoby, o których mowa w tych przepisach;
6) spełniania obowiązków, o których mowa w art. 12 ustawy o dystrybucji ubezpieczeń, i wymogów określonych w art. 19 ust. 1 ustawy o dystrybucji ubezpieczeń, przez osoby wykonujące w tym zakładzie czynności
dystrybucyjne zakładu reasekuracji w rozumieniu ustawy o dystrybucji ubezpieczeń.”,
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Zasady, o których mowa w ust. 1, określają również:
1) stanowiska nadzorujące w zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji inne kluczowe funkcje, w tym
co najmniej funkcje należące do systemu zarządzania;
2) stanowisko odpowiedzialne za wprowadzenie w życie zasad, o których mowa w ust. 1 pkt 5 i 6.”.

art. 101. więcej Art. 101. 1. Zakład ubezpieczeń, w okresie od dnia 3 stycznia 2018 r. do dnia 30
września 2018 r., zawierający umowy ubezpieczenia, o których mowa w grupie
3 działu I załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności
ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, w inny sposób niż za pośrednictwem
pośredników ubezpieczeniowych w rozumieniu ustawy zmienianej w art. 92:
1) postępuje uczciwie, rzetelnie i profesjonalnie, zgodnie z najlepiej pojętym
interesem osób poszukujących ochrony ubezpieczeniowej lub klientów;
2) przekazuje informacje dotyczące tych umów, w tym informacje o charakterze
reklamowym i marketingowym, osobom poszukującym ochrony
ubezpieczeniowej lub klientom w sposób jasny, dokładny i zrozumiały, przy
czym informacje o charakterze reklamowym lub marketingowym są wyraźnie
oznaczone;
3) stosuje rozwiązania organizacyjne służące zapobieganiu konfliktom interesów,
tak aby nie miały one negatywnego wpływu na interesy klientów.
2. W okresie, o którym mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń podejmuje działania
w celu identyfikacji konfliktów interesów między nim, w tym członkami jego zarządu,
jego prokurentem, pracownikiem, pośrednikiem ubezpieczeniowym albo inną
powiązaną z nim osobą, a jego klientami, lub między jego klientami, powstających
w trakcie wykonywania czynności związanych z zawarciem, w inny sposób niż za
pośrednictwem pośredników ubezpieczeniowych, umów ubezpieczenia, o których
mowa w ust. 1. Jeżeli takie rozwiązania organizacyjne nie są wystarczające, aby
zapewnić uniknięcie ryzyka naruszenia interesów klienta, zakład ubezpieczeń przed
zawarciem umowy ubezpieczenia ujawnia osobom poszukującym ochrony
ubezpieczeniowej lub klientom ogólny charakter lub źródła konfliktów interesów,
w tym informuje osoby poszukujące ochrony ubezpieczeniowej lub klientów o tym,
czy uzyskiwana prowizja z tytułu umowy ubezpieczenia jest uzależniona od
wolumenu zawartych umów ubezpieczenia.

art. 102. więcej Art. 102. W przypadku podmiotów, które na podstawie art. 29a ustawy
zmienianej w art. 94 uzyskały zezwolenie na prowadzenie platformy aukcyjnej przed
dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, termin na złożenie wniosku o wpis do
wykazu, o którym mowa w załączniku III do rozporządzenia Komisji (UE)
nr 1031/2010 z dnia 12 listopada 2010 r. w sprawie harmonogramu, kwestii
administracyjnych oraz pozostałych aspektów sprzedaży na aukcji uprawnień do
emisji gazów cieplarnianych na mocy dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów
cieplarnianych we Wspólnocie (Dz. Urz. UE L 302 z 18.11.2010, str. 1, z późn. zm.),
wynosi 36 miesięcy od dnia uzyskania zezwolenia.

art. 103. więcej Art. 103. 1. Zezwolenia na wykonywanie działalności brokerskiej w zakresie
ubezpieczeń albo w zakresie reasekuracji udzielone lub zachowane w mocy na
podstawie przepisów ustawy uchylanej w art. 111 pozostają w mocy.
2. Osoby, które przed dniem wejścia w życie ustawy zdały egzamin przed
Komisją Egzaminacyjną dla Brokerów Ubezpieczeniowych i Reasekuracyjnych, a nie
wystąpiły o wydanie zezwolenia na wykonywanie działalności brokerskiej, mogą
wystąpić o wydanie takiego zezwolenia bez konieczności ponownego zdawania
egzaminu, jeżeli spełniają określone w ustawie warunki wymagane do uzyskania
takiego zezwolenia.

art. 104. więcej Art. 104. 1. Do postępowań wszczętych na podstawie ustawy uchylanej
w art. 111 i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy
ustawy, w zakresie, w jakim ustawa, w takich samych sprawach jak te, w których
postępowania wszczęto, uprawnia organ nadzoru do wydawania decyzji lub aktów
zawierających takie same rozstrzygnięcia jak decyzje lub akty, które mogłyby być
wydane na podstawie przepisów ustawy uchylanej w art. 111.
2. Za zachowania zaistniałe przed dniem wejścia w życie ustawy, stanowiące
naruszenie przepisów ustawy uchylanej w art. 111, sankcję administracyjną wymierza
się według przepisów dotychczasowych, chyba że sankcja administracyjna
wymierzona według przepisów ustawy byłaby względniejsza dla strony postępowania.
3. Agent ubezpieczeniowy, który nie spełnił obowiązku zawarcia umowy
ubezpieczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 3 ustawy uchylanej w art. 111, przed
dniem wejścia w życie ustawy wnosi opłatę, o której mowa w art. 20 ust. 8 ustawy,
w wysokości ustalanej zgodnie z art. 20 ust. 9 ustawy.
4. Do postępowań kontrolnych wszczętych na podstawie ustawy uchylanej
w art. 111 i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy
dotychczasowe.

art. 105. więcej Art. 105. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie
art. 9 ust. 2, art. 11 ust. 8, art. 22 ust. 4, art. 28 ust. 6, art. 36 ust. 6, art. 37 ust. 7,
art. 39 ust. 4 i art. 46 ust. 4 ustawy uchylanej w art. 111 zachowują moc do dnia
wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 19 ust. 6,
art. 20 ust. 17, art. 28 ust. 4, art. 34 ust. 12, art. 40 ust. 7, art. 52 ust. 10, art. 54 ust. 4 i art. 61 ust. 4 ustawy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.

art. 106. więcej Art. 106. 1. Rejestr pośredników ubezpieczeniowych prowadzony na podstawie
przepisów ustawy uchylanej w art. 111 staje się rejestrem pośredników
ubezpieczeniowych w rozumieniu niniejszej ustawy.
2. Organ nadzoru może prowadzić rejestr pośredników ubezpieczeniowych
w systemie informatycznym nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2019 r.
3. Organ nadzoru zapewnia pełną funkcjonalność rejestru pośredników
ubezpieczeniowych w zakresie danych, o których mowa w art. 55 ust. 2 pkt 8 i 9 oraz
art. 59 ust. 2 pkt 8 i 9, nie później niż do dnia 31 grudnia 2019 r.
4. Informacje o zapewnieniu pełnej funkcjonalności w zakresie, o którym mowa
w ust. 3, organ nadzoru opublikuje na swojej stronie internetowej.
5. Zakłady ubezpieczeń, nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia
w życie ustawy, wystąpią z wnioskiem o wpis do rejestru agentów przedsiębiorców,
o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1, wykonujących w ich imieniu lub na ich rzecz
czynności agencyjne. Przedsiębiorcy ci mogą wykonywać działalność
w dotychczasowym zakresie do dnia podjęcia ostatecznych rozstrzygnięć w sprawie
tych wniosków.
6. Przepis art. 52 ust. 8 w zakresie dotyczącym danych, o których mowa
w art. 59 ust. 3 pkt 1, stosuje się do egzaminów przeprowadzonych przez Komisję
Egzaminacyjną dla Brokerów Ubezpieczeniowych i Reasekuracyjnych po dniu
wejścia w życie ustawy.
7. Organ nadzoru w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy uzupełni
z urzędu rejestr brokerów o dane, o których mowa w art. 59 ust. 3 pkt 2 i 3.

art. 107. więcej Art. 107. 1. Osoby wykonujące w dniu wejścia w życie ustawy czynności
dystrybucyjne zakładu ubezpieczeń lub czynności dystrybucyjne zakładu reasekuracji,
będące w dniu wejścia w życie ustawy pracownikami zakładu ubezpieczeń lub
pracownikami zakładu reasekuracji, obowiązane są, nie później niż w terminie:
1) 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, spełnić wymogi określone
w art. 19 ust. 1 pkt 3;
2) 4 lat od dnia wejścia w życie ustawy, spełnić wymogi określone
w art. 19 ust. 1 pkt 4;
3) 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, spełnić wymogi określone
w art. 19 ust. 1 pkt 5.
2. Osoby, o których mowa w ust. 1, w okresach, o których mowa odpowiednio
w ust. 1 pkt 1, 2 lub 3, mogą nadal wykonywać czynności dystrybucyjne zakładu
ubezpieczeń lub czynności dystrybucyjne zakładu reasekuracji.
3. Zakład ubezpieczeń obowiązany jest zapewnić spełnienie przez osoby
wykonujące w tym zakładzie czynności dystrybucyjne zakładu ubezpieczeń
wymogów określonych w art. 19 ust. 1 pkt 1 i 2, nie później niż w terminie 3 miesięcy
od dnia wejścia w życie ustawy. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.
4. Zakład ubezpieczeń oraz zakład reasekuracji obowiązane są zapewnić
spełnienie przez osoby wykonujące w tych zakładach czynności dystrybucyjne
zakładu reasekuracji wymogów określonych w art. 19 ust. 1 pkt 1 i 2, nie później niż
w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Przepis ust. 2 stosuje się
odpowiednio.
5. Osoby, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 10, są obowiązane odbyć pierwsze
szkolenie zawodowe w pełnym wymiarze nie później niż do dnia 31 grudnia 2019 r.

art. 108. więcej Art. 108. 1. Komisja Egzaminacyjna dla Brokerów Ubezpieczeniowych
i Reasekuracyjnych, o której mowa w art. 36 ustawy uchylanej w art. 111, staje się
Komisją Egzaminacyjną dla Brokerów Ubezpieczeniowych i Reasekuracyjnych,
o której mowa w art. 40.
2. Osoby wchodzące, w dniu wejścia w życie ustawy, w skład Komisji
Egzaminacyjnej dla Brokerów Ubezpieczeniowych i Reasekuracyjnych zachowują
swoje funkcje do czasu ich odwołania, na wniosek organu nadzoru, przez ministra
właściwego do spraw instytucji finansowych.

art. 109. więcej Art. 109. Podmiot prowadzący repozytorium transakcji zarejestrowane zgodnie
z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 z dnia 4 lipca
2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza
rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji (Dz. Urz.
UE L 201 z 27.07.2012, str. 1, z późn. zm.), który przed dniem 3 stycznia 2018 r.
zawarł umowy o wykonywanie czynności polegających na przekazywaniu, w imieniu
firm inwestycyjnych, zgłoszeń transakcji, o których mowa w art. 26 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz
zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz. Urz. UE L 173 z 12.06.2014,
str. 84, z późn. zm.), może prowadzić tę działalność do dnia wydania ostatecznej
decyzji o udzieleniu albo odmowie udzielenia zezwolenia na świadczenie usług
zatwierdzonego mechanizmu sprawozdawczego w rozumieniu art. 3 pkt 33c ustawy
zmienianej w art. 94, o ile złoży wniosek o uzyskanie tego zezwolenia w terminie do
dnia 30 kwietnia 2018 r. W przypadku przekazywania zgłoszeń za pośrednictwem
podmiotu będącego repozytorium transakcji, obowiązek nałożony na firmę
inwestycyjną na mocy art. 26 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady
(UE) nr 648/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych
będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych
i repozytoriów transakcji zostaje uznany za wypełniony.

art. 110. więcej Art. 110. Spółka, która w dniu 3 stycznia 2018 r. prowadzi rynek regulowany,
oraz spółka, która w tym dniu prowadzi rynek regulowany i alternatywny system
obrotu, może stosować dotychczasowe zasady w zakresie upubliczniania informacji,
o których mowa w art. 4 ust. 1 i art. 9 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków
instrumentów finansowych oraz zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 648/2012,
do dnia wydania ostatecznej decyzji o udzieleniu lub odmowie udzielenia zwolnienia,
o którym mowa w art. 4 ust. 1 i art. 9 ust. 1 tego rozporządzenia, nie dłużej jednak niż
do dnia 3 stycznia 2019 r. – o ile złoży wniosek o uzyskanie tego zwolnienia
w terminie do dnia 2 lutego 2018 r.

art. 111. więcej Art. 111. Traci moc ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie
ubezpieczeniowym (Dz. U. z 2016 r. poz. 2077 oraz z 2017 r. poz. 60 i 2486).

art. 112. więcej Art. 112. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października 2018 r., z wyjątkiem:
1) art. 94 pkt 1–5 i 7–10, art. 95, art. 102 oraz art. 109, które wchodzą w życie
z dniem następującym po dniu ogłoszenia;