Art. 20. 1. Za szkodę wyrządzoną przez agenta ubezpieczeniowego lub przez
agenta oferującego ubezpieczenia uzupełniające w związku z wykonywaniem
czynności agencyjnych odpowiada zakład ubezpieczeń, na rzecz którego taki agent
działa. Przepisu art. 429 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. ‒ Kodeks cywilny nie
stosuje się.
2. Agent ubezpieczeniowy i agent oferujący ubezpieczenia uzupełniające
wykonujący czynności agencyjne na rzecz więcej niż jednego zakładu ubezpieczeń
w zakresie tego samego działu ubezpieczeń, zgodnie z załącznikiem do ustawy
o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, odpowiadają za szkody powstałe
z tytułu wykonywania tych czynności wyrządzone klientowi lub osobie uprawnionej
z umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej.
3. W zakresie odpowiedzialności za szkody powstałe z tytułu wykonywania
działalności agencyjnej agent ubezpieczeniowy wykonujący czynności agencyjne na
rzecz więcej niż jednego zakładu ubezpieczeń w zakresie tego samego działu
ubezpieczeń, zgodnie z załącznikiem do ustawy o działalności ubezpieczeniowej
i reasekuracyjnej, podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu odpowiedzialności
cywilnej.
4. W zakresie odpowiedzialności za szkody powstałe z tytułu wykonywania
działalności agencyjnej agent oferujący ubezpieczenia uzupełniające wykonujący
czynności agencyjne na rzecz więcej niż jednego zakładu ubezpieczeń w zakresie tego
samego działu ubezpieczeń, zgodnie z załącznikiem do ustawy o działalności
ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, jest obowiązany do zawarcia umowy
ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej.
5. Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej i umowa gwarancji
ubezpieczeniowej, o których mowa w ust. 3 i 4, obejmują szkody wyrządzone przez
agenta ubezpieczeniowego albo przez agenta oferującego ubezpieczenia uzupełniające
w związku z działalnością wykonywaną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz
innych państw członkowskich Unii Europejskiej.
6. Zakład ubezpieczeń ustala, czy przedsiębiorca, z którym zamierza zawrzeć
umowę agencyjną:
1) zawarł uprzednio umowę agencyjną z innym zakładem ubezpieczeń w zakresie
tego samego działu ubezpieczeń, zgodnie z załącznikiem do ustawy
o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej;
2) został wpisany do rejestru agentów jako wykonujący działalność agencyjną
w imieniu lub na rzecz więcej niż jednego zakładu ubezpieczeń wykonującego
działalność w zakresie tego samego działu ubezpieczeń, zgodnie z załącznikiem
do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej.
7. W przypadku ustalenia, że występuje którakolwiek z okoliczności, o których
mowa w ust. 6, zawarcie z przedsiębiorcą umowy agencyjnej może nastąpić, jeżeli przy jej zawieraniu przedsiębiorca okaże dokument potwierdzający zawarcie umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej, o których mowa w ust. 3 i 4.
W przypadku gdy zawarcie umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji
ubezpieczeniowej, o których mowa w ust. 3 i 4, nie jest ujawnione w rejestrze
agentów, wniosek o wpis agenta do rejestru agentów zawiera również podlegające
wpisowi dane dotyczące zawartej przez agenta umowy ubezpieczenia lub umowy
gwarancji ubezpieczeniowej.
8. Agent ubezpieczeniowy i agent oferujący ubezpieczenia uzupełniające, którzy
nie spełnili obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji
ubezpieczeniowej, o których mowa w ust. 3 i 4, wnoszą opłatę na rzecz budżetu
państwa za każdy rok kalendarzowy pozostawania bez ochrony ubezpieczeniowej lub
gwarancyjnej. Wniesienie opłaty nie zwalnia z obowiązku zawarcia umowy
ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej.
9. Wysokość opłaty, o której mowa w ust. 8, jest uzależniona od okresu
pozostawania agenta ubezpieczeniowego lub agenta oferującego ubezpieczenia
uzupełniające bez ochrony ubezpieczeniowej lub gwarancyjnej w każdym roku
kalendarzowym i wynosi równowartość w złotych kwoty:
1) 200 euro ‒ w przypadku gdy okres ten nie przekracza 3 dni;
2) 500 euro ‒ w przypadku gdy okres ten przekracza 3 dni, ale nie przekracza
14 dni;
3) 1000 euro ‒ w przypadku gdy okres ten przekracza 14 dni.
10. Równowartości w złotych wyrażonych w euro kwot, o których mowa
w ust. 9, przelicza się według średniego kursu ogłoszonego przez Narodowy Bank
Polski w tabeli kursów nr 1 w roku, w którym organ nadzoru dokonał wezwania,
o którym mowa w ust. 12.
11. Do przeprowadzania kontroli spełnienia obowiązku zawarcia umowy
ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej, o których mowa w ust. 3 i 4,
jest uprawniony organ nadzoru.
12. W przypadku gdy organ nadzoru stwierdzi, że agent ubezpieczeniowy lub
agent oferujący ubezpieczenia uzupełniające podlega obowiązkowi zawarcia umowy
ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej, o których mowa w ust. 3 i 4,
a zakład ubezpieczeń nie przedłożył wraz z wnioskiem o wpis do rejestru lub o zmianę
wpisu w rejestrze oświadczenia o posiadaniu dokumentu potwierdzającego zawarcie umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej przez tego agenta, organ nadzoru wzywa tego agenta, aby w terminie 30 dni:
1) przedstawił dokumenty potwierdzające terminowe zawarcie umowy
ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej, o których mowa w ust. 3
i 4;
2) w razie braku dokumentów, o których mowa w pkt 1, uiścił opłatę, o której
mowa w ust. 8, oraz okazał dokumenty potwierdzające późniejsze zawarcie
umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej.
13. Opłata, o której mowa w ust. 8, podlega egzekucji w trybie przepisów
o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
14. Do podmiotu, o którym mowa w art. 42 ust. 1, wykonującego działalność
agencyjną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez oddział lub w inny sposób
niż przez oddział, w ramach swobody świadczenia usług, który wykonuje czynności
agencyjne na rzecz więcej niż jednego zakładu ubezpieczeń w zakresie tego samego
działu ubezpieczeń, zgodnie z załącznikiem do ustawy o działalności
ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej stosuje się przepisy ust. 2‒5, chyba że na
podstawie przepisów obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie
członkowskim Unii Europejskiej posiada ustanowione w tym państwie członkowskim
Unii Europejskiej ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej lub inną równoważną
gwarancję, której wysokość odpowiada co najmniej minimalnej sumie gwarancyjnej
albo minimalnej sumie gwarancji ubezpieczeniowej, określonej w przepisach
wydanych odpowiednio na podstawie ust. 17 albo 18.
15. W przypadku podmiotu, o którym mowa w ust. 14, umowa ubezpieczenia
odpowiedzialności cywilnej ani umowa gwarancji ubezpieczeniowej, o których mowa
w ust. 3 i 4, nie obejmują szkód wyrządzonych przez ten podmiot w związku
z działalnością wykonywaną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz innych
państw członkowskich Unii Europejskiej w zakresie, w jakim zakład ubezpieczeń,
w imieniu lub na rzecz którego podmiot taki działa, ponosi pełną odpowiedzialność za
jego działania.
16. Za działalność podmiotu, o którym mowa w ust. 14, w przypadku gdy
wykonuje on działalność agencyjną na rzecz tylko jednego krajowego zakładu
ubezpieczeń w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 18 ustawy o działalności ubezpieczeniowej
i reasekuracyjnej, odpowiedzialność ponosi ten zakład ubezpieczeń.
17. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres ubezpieczenia obowiązkowego, o którym mowa
w ust. 3 i 4, termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę
gwarancyjną, biorąc pod uwagę specyfikę wykonywanej działalności, zakres
realizowanych zadań oraz wzrost europejskiego indeksu cen konsumpcyjnych.
18. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, minimalną sumę gwarancji ubezpieczeniowej, o której mowa
w ust. 4, biorąc pod uwagę specyfikę wykonywanej działalności oraz wzrost
europejskiego indeksu cen konsumpcyjnych.

Ustawa o dystrybucji ubezpieczeń art. 20

DODAJ