Wejscie w życie: 22 lipca 2017
Ostatnia Zmiana: 30 listopada 2019
art. 1.
więcej
1) zasady i tryb zawierania umów o kredyt hipoteczny;
2) prawa i obowiązki kredytodawcy, pośrednika kredytu hipotecznego i agenta
w zakresie informacji udzielanych przed zawarciem umowy o kredyt hipoteczny
oraz prawa i obowiązki konsumenta, kredytodawcy, pośrednika kredytu hipotecznego i agenta w związku z zawartą umową o kredyt hipoteczny;
3) skutki uchybienia przez kredytodawcę, pośrednika kredytu hipotecznego i agenta
obowiązkom, o których mowa w pkt 2;
4) zasady i tryb sprawowania nadzoru nad pośrednikami kredytu hipotecznego
i agentami.
art. 2.
więcej
1) umowy o kredyt hipoteczny udzielany przez pracodawcę pracownikom
w ramach jego działalności dodatkowej, o ile kredyt jest nieoprocentowany lub
oprocentowany według rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania niższej od
powszechnie stosowanej na rynku i nie jest oferowany ogółowi społeczeństwa;
2) umowy o kredyt hipoteczny, w przypadku której kredyt jest udzielany bez
oprocentowania i opłat, z wyjątkiem opłat przeznaczonych na pokrycie kosztów
bezpośrednio związanych z zabezpieczeniem kredytu;
3) umowy o kredyt hipoteczny w rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowym,
który musi być spłacony w terminie miesiąca;
4) umowy o kredyt hipoteczny będącej wynikiem ugody sądowej oraz ugody
będącej wynikiem postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania
sporów konsumenckich, o którym mowa w ustawie z dnia 23 września 2016 r.
o pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich (Dz. U. poz. 1823);
5) umowy o kredyt hipoteczny dotyczącej odroczonej spłaty – bez żadnych opłat –
istniejącego zadłużenia, z wyjątkiem umowy o kredyt hipoteczny, w ramach
której kredytodawca udziela konsumentowi kredytu hipotecznego lub daje mu
przyrzeczenie udzielenia kredytu hipotecznego zabezpieczonego hipoteką lub
innym prawem związanym z nieruchomością mieszkalną;
6) umowy o odwrócony kredyt hipoteczny w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy z dnia
23 października 2014 r. o odwróconym kredycie hipotecznym (Dz. U. z 2016 r.
poz. 786);
7) umowy o kredyt niezabezpieczony hipoteką przeznaczony na remont
nieruchomości mieszkalnej.
art. 3.
więcej
kredytodawca udziela konsumentowi kredytu lub daje mu przyrzeczenie udzielenia
kredytu zabezpieczonego hipoteką lub innym prawem związanym z nieruchomością
mieszkalną lub przeznaczonego na sfinansowanie niezwiązanego z działalnością
gospodarczą lub prowadzeniem gospodarstwa rolnego nabycia lub utrzymania:
1) prawa własności budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego
odrębną nieruchomość, a także ich budowy lub przebudowy w rozumieniu
art. 3 pkt 6 i 7a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2019
r. poz. 1186, z późn. zm.);
2) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu;
3) prawa własności nieruchomości gruntowej lub jej części;
4) udziału we współwłasności budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego
stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w nieruchomości gruntowej.
2. Za umowę o kredyt hipoteczny uważa się w szczególności umowę:
1) pożyczki,
2) kredytu w rozumieniu art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo
bankowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 2357 oraz z 2020 r. poz. 284, 288 i 321),
3) o odroczeniu konsumentowi terminu spełnienia świadczenia pieniężnego,
4) o kredyt, w której kredytodawca zaciąga zobowiązanie wobec osoby trzeciej,
a konsument zobowiązuje się do zwrotu kredytodawcy spełnionego świadczenia,
5) o kredyt odnawialny
– o ile spełnia warunki określone w ust. 1.
art. 4.
więcej
1) agent – przedsiębiorcę w rozumieniu art. 431 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r.
– Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 875),
wykonującego czynności pośrednictwa kredytu hipotecznego, występującego
w imieniu i na rzecz wyłącznie jednego pośrednika kredytu hipotecznego;
2) bazy danych – zbiory danych prowadzone dla celów oceny zdolności kredytowej
przez instytucje, o których mowa w art. 105 ust. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia
1997 r. – Prawo bankowe, oraz biura informacji gospodarczej, o których mowa
w ustawie z dnia 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych
i wymianie danych gospodarczych (Dz. U. z 2020 r. poz. 389);
3) całkowita kwota do zapłaty przez konsumenta – sumę całkowitego kosztu
kredytu hipotecznego i całkowitej kwoty kredytu hipotecznego;
4) całkowita kwota kredytu hipotecznego – maksymalną kwotę wszystkich środków
pieniężnych nieobejmujących kredytowanych kosztów kredytu hipotecznego,
które kredytodawca udostępnia konsumentowi na podstawie umowy o kredyt
hipoteczny, a w przypadku umowy o kredyt hipoteczny, dla której nie
przewidziano tej maksymalnej kwoty – sumę wszystkich środków pieniężnych
nieobejmujących kredytowanych kosztów kredytu hipotecznego, które
kredytodawca udostępnia konsumentowi na podstawie umowy o kredyt
hipoteczny;
5) całkowity koszt kredytu hipotecznego – wszelkie koszty, które konsument jest
zobowiązany ponieść w związku z umową o kredyt hipoteczny,
w szczególności:
a) odsetki, opłaty, prowizje, podatki i marże, jeżeli są znane kredytodawcy,
b) koszty usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń, w przypadku gdy
ich poniesienie jest niezbędne do uzyskania kredytu hipotecznego lub do
uzyskania go na oferowanych warunkach
– z wyjątkiem kosztów opłat notarialnych i opłat sądowych ponoszonych przez
konsumenta;
6) goszczące państwo członkowskie – państwo członkowskie inne niż macierzyste
państwo członkowskie, w którym kredytodawca lub pośrednik kredytowy ma
oddział lub świadczy usługi w zakresie kredytu hipotecznego;
7) konsument – konsumenta w rozumieniu art. 221 ustawy z dnia 23 kwietnia
1964 r. – Kodeks cywilny;
8) kredytodawca:
a) bank krajowy w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia
1997 r. – Prawo bankowe,
b) oddział banku zagranicznego w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 20 ustawy
z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe,
c) instytucję kredytową w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe prowadzącą działalność
transgraniczną w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 21 tej ustawy,
d) oddział instytucji kredytowej w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 18 ustawy
z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe,
e) spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową
– które w zakresie swojej działalności gospodarczej udzielają lub dają
przyrzeczenie udzielenia konsumentowi kredytu hipotecznego;
9) macierzyste państwo członkowskie – państwo członkowskie, w którym
kredytodawca lub pośrednik kredytowy ma odpowiednio siedzibę albo miejsce
zamieszkania;
10) nieruchomość – nieruchomość w rozumieniu art. 46 § 1 ustawy z dnia
23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny oraz samodzielny lokal mieszkalny
w rozumieniu art. 2 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r.
o własności lokali (Dz. U. z 2020 r. poz. 532 i 568);
11) ocena zdolności kredytowej – ocenę zdolności konsumenta do spłaty
zaciągniętego kredytu hipotecznego wraz z odsetkami, w terminach określonych
w umowie o kredyt hipoteczny, dokonywaną przez kredytodawcę;
12) państwo członkowskie – państwo członkowskie Unii Europejskiej;
13) personel kredytodawcy, pośrednika kredytu hipotecznego lub agenta:
a) pracownika kredytodawcy lub pośrednika kredytu hipotecznego
w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1040, 1043 i 1495), bezpośrednio zaangażowanego w czynności objęte ustawą lub uczestniczącego w obsłudze konsumenta w zakresie czynności objętych ustawą,
b) pracownika agenta w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. –
Kodeks pracy, bezpośrednio zaangażowanego w czynności objęte ustawą
lub uczestniczącego w obsłudze konsumenta w zakresie czynności objętych
ustawą,
c) osobę fizyczną, która bezpośrednio zarządza osobami, o których mowa
w lit. a lub b, lub sprawuje bezpośredni nadzór nad tymi osobami,
d) osobę fizyczną, która świadczy usługi na rzecz kredytodawcy, pośrednika
kredytu hipotecznego lub agenta, wykonując czynności, o których mowa
w lit. a lub b, na podstawie umowy cywilnoprawnej;
14) pośrednictwo kredytu hipotecznego – wykonywanie czynności, o których mowa
w pkt 15;
15) pośrednik kredytu hipotecznego – przedsiębiorcę w rozumieniu art. 431 ustawy
z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, niebędącego kredytodawcą, który
w ramach wykonywanej działalności gospodarczej lub zawodowej, za
wynagrodzeniem w formie pieniężnej lub innej uzgodnionej formie korzyści
finansowej:
a) przedstawia lub oferuje konsumentom umowy o kredyt hipoteczny, lub
b) udziela konsumentom pomocy, podejmując prace przygotowawcze lub inne
przedumowne działania administracyjne inne niż wymienione w lit. a,
polegające na obsłudze dokumentów, w związku z umowami o kredyt
hipoteczny, lub
c) zawiera z konsumentami umowy o kredyt hipoteczny w imieniu
kredytodawcy;
16) powiązany pośrednik kredytu hipotecznego – pośrednika kredytu hipotecznego,
który działa w imieniu i na rzecz:
a) wyłącznie jednego kredytodawcy,
b) wyłącznie jednej grupy kredytodawców, którzy podlegają konsolidacji do
celów sporządzania skonsolidowanych sprawozdań finansowych zgodnie
z ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r.
poz. 351, 1495, 1571, 1655 i 1680 oraz z 2020 r. poz. 568),
c) określonej liczby kredytodawców lub grup kredytodawców, o których
mowa w lit. b, które nie stanowią co najmniej połowy liczby kredytodawców funkcjonujących na rynku usług świadczonych w zakresie udzielania kredytów hipotecznych;
17) rzeczywista roczna stopa oprocentowania – całkowity koszt kredytu
hipotecznego ponoszony przez konsumenta, wyrażony jako wartość procentowa
całkowitej kwoty kredytu hipotecznego w stosunku rocznym;
18) sprzedaż łączona – oferowanie lub zawieranie umowy o kredyt hipoteczny wraz
z innymi odrębnymi produktami lub usługami finansowymi, w przypadku gdy
umowa o kredyt hipoteczny jest dla konsumenta dostępna również bez tych
produktów lub usług, w tym na innych warunkach niż łącznie z tymi produktami
lub usługami;
19) sprzedaż wiązana – oferowanie lub zawieranie umowy o kredyt hipoteczny
w pakiecie z innymi odrębnymi produktami lub usługami finansowymi,
w przypadku gdy umowa o kredyt hipoteczny nie jest dla konsumenta dostępna
bez takich produktów lub usług;
20) stała stopa oprocentowania kredytu hipotecznego – stopę oprocentowania
określoną wyłącznie w umowie o kredyt hipoteczny, przy wykorzystaniu
określonej stałej wartości procentowej wyrażonej na okres obowiązywania
umowy o kredyt hipoteczny lub w poszczególnych okresach obowiązywania
umowy o kredyt hipoteczny;
21) stopa oprocentowania kredytu hipotecznego – stopę oprocentowania wyrażoną
jako stałe lub zmienne oprocentowanie stosowane do wypłaconej kwoty na
podstawie umowy o kredyt hipoteczny w stosunku rocznym;
22) trwały nośnik – materiał lub urządzenie służące do przechowywania
i odczytywania informacji przekazywanych konsumentowi w związku z umową
o kredyt hipoteczny, przez okres odpowiedni do celów, jakim informacje te
służą, oraz pozwalające na odtworzenie tych informacji w niezmienionej postaci;
23) umowa o kredyt hipoteczny w walucie obcej – umowę o kredyt hipoteczny,
w której kredyt jest w walucie innej niż waluta, w której konsument otrzymuje
dochód lub posiada aktywa, z których kredyt hipoteczny ma zostać spłacony, lub
w walucie innej niż waluta państwa członkowskiego, w którym konsument ma
miejsce zamieszkania;
24) umowa o kredyt hipoteczny zawierana na odległość – umowę o kredyt
hipoteczny będącą umową zawartą na odległość w rozumieniu art. 2 pkt 1
ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 287);
25) usługa dodatkowa – usługę oferowaną konsumentowi łącznie z umową o kredyt
hipoteczny;
26) usługi doradcze – przedstawianie rekomendacji konsumentowi przez
kredytodawcę, pośrednika kredytu hipotecznego lub agenta w odniesieniu do co
najmniej jednej umowy o kredyt hipoteczny, stanowiące usługę odrębną od
udzielenia kredytu hipotecznego i od czynności pośrednictwa kredytu
hipotecznego;
27) wartość rynkowa nieruchomości – wartość rynkową nieruchomości
w rozumieniu art. 151 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce
nieruchomościami (Dz. U. z 2020 r. poz. 65, 284, 471 i 782);
28) wskaźnik referencyjny – wskaźnik, o którym mowa
w art. 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)
2016/1011 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie indeksów stosowanych jako
wskaźniki referencyjne w instrumentach finansowych i umowach finansowych
lub do pomiaru wyników funduszy inwestycyjnych i zmieniającego dyrektywy
2008/48/WE i 2014/17/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 596/2014 (Dz. Urz.
UE L 171 z 29.06.2016, str. 1).
art. 5.
więcej
przyrzeczenia udzielenia konsumentowi kredytu hipotecznego, może być
wykonywana wyłącznie przez kredytodawców.
art. 6.
więcej
indeksowany do waluty, w której konsument uzyskuje większość swoich dochodów
lub posiada większość środków finansowych lub innych aktywów wycenianych
w walucie udzielenia kredytu hipotecznego lub walucie, do której kredyt hipoteczny
jest indeksowany.
2. W przypadku umowy o kredyt hipoteczny w walucie obcej kredytodawca, na
wniosek konsumenta, jest obowiązany dokonać zmiany waluty umowy o kredyt
hipoteczny na inną walutę, jeżeli:
1) konsument uzyskuje w tej walucie większość swoich dochodów lub posiada
większość środków finansowych lub innych aktywów wycenianych w tej
walucie, według stanu na dzień dokonania ostatniej oceny zdolności kredytowej
w odniesieniu do tej umowy o kredyt hipoteczny, lub
2) waluta ta jest walutą państwa członkowskiego, w którym konsument miał
miejsce zamieszkania w dniu zawarcia umowy o kredyt hipoteczny lub w którym
ma miejsce zamieszkania w dniu złożenia wniosku.
3. Do zmiany, o której mowa w ust. 2, stosuje się średni kurs waluty ogłoszony
przez Narodowy Bank Polski w dniu złożenia wniosku.
art. 7.
więcej
w reklamach dotyczących kredytu hipotecznego są obowiązani:
1) zapewnić, aby wszelkie informacje o charakterze reklamowym
i marketingowym dotyczące kredytów hipotecznych były jednoznaczne,
rzetelne, zrozumiałe i widoczne oraz nie wprowadzały konsumenta w błąd;
2) nie stosować dwuznacznych i nieprecyzyjnych sformułowań mogących stwarzać
u konsumenta fałszywe oczekiwania w zakresie dostępności lub całkowitego
kosztu kredytu hipotecznego;
3) zapewnić, aby czcionka oraz czas, w jakim są wyświetlane wszelkie informacje
o charakterze reklamowym i marketingowym, umożliwiały odczytanie tych
informacji przez konsumenta.
2. Kredytodawca, pośrednik kredytu hipotecznego oraz agent w reklamach
dotyczących kredytu hipotecznego zawierających dane dotyczące całkowitego kosztu
kredytu hipotecznego, w szczególności stopę oprocentowania, podają konsumentowi
w sposób zwięzły, jednoznaczny, zrozumiały i widoczny:
1) firmę (nazwę) kredytodawcy lub, w stosownych przypadkach, firmę pośrednika
kredytu hipotecznego lub agenta;
2) stopę oprocentowania kredytu hipotecznego, w tym wskazują, czy jest to stała
stopa oprocentowania kredytu hipotecznego, zmienna, czy stanowiąca
połączenie obu rodzajów oprocentowania, wraz z wyodrębnieniem opłat
uwzględnianych w całkowitym koszcie kredytu hipotecznego;
3) całkowitą kwotę kredytu hipotecznego;
4) rzeczywistą roczną stopę oprocentowania, która jest zamieszczana w materiałach
reklamowych w miejscu co najmniej tak widocznym jak w przypadku informacji
dotyczących stopy oprocentowania kredytu hipotecznego;
5) okres obowiązywania umowy o kredyt hipoteczny;
6) całkowitą kwotę do zapłaty przez konsumenta;
7) informację, czy umowa o kredyt hipoteczny będzie wymagała zabezpieczenia
wierzytelności wynikającej z tej umowy hipoteką lub zabezpieczenia prawem
związanym z nieruchomością mieszkalną;
8) wysokość raty i liczbę rat do spłaty.
3. Informacje, o których mowa w ust. 2, podaje się konsumentowi w sposób co
najmniej tak samo widoczny, czytelny i słyszalny jak w przypadku danych
dotyczących całkowitego kosztu kredytu hipotecznego.
4. W przypadku kredytu hipotecznego w walucie obcej kredytodawca, pośrednik
kredytu hipotecznego oraz agent w reklamach dotyczących tego kredytu podają
w sposób zwięzły, jednoznaczny, zrozumiały i widoczny informację, że wahania
kursu wymiany walut mogą mieć wpływ na całkowitą kwotę do zapłaty przez
konsumenta.
5. W przypadku reklamy kredytu hipotecznego oprocentowanego zmienną stopą
procentową kredytodawca, pośrednik kredytu hipotecznego oraz agent są obowiązani
do zamieszczenia w niej w sposób zwięzły, jednoznaczny, zrozumiały i widoczny
informacji o ryzyku zmiany stopy procentowej.
6. Jeżeli do uzyskania kredytu hipotecznego lub uzyskania go na warunkach
określonych w reklamie niezbędne jest zawarcie umowy dodatkowej, w szczególności
umowy ubezpieczenia, a nie jest możliwe określenie z góry kosztu takiej umowy,
kredytodawca, pośrednik kredytu hipotecznego oraz agent podają konsumentowi
w sposób zwięzły, jednoznaczny, zrozumiały i widoczny informację o tym obowiązku
wraz z rzeczywistą roczną stopą oprocentowania.
7. Pośrednik kredytu hipotecznego oraz agent w reklamach dotyczących kredytu
hipotecznego podają konsumentowi w sposób zwięzły, jednoznaczny, zrozumiały
i widoczny:
1) zakres umocowania do dokonywania czynności faktycznych lub prawnych;
2) informację, czy pośrednik kredytu hipotecznego jest powiązanym pośrednikiem
kredytu hipotecznego.
8. W przypadku gdy pośrednik kredytu hipotecznego współpracuje
z kredytodawcami, przekazuje konsumentowi informację o firmach (nazwach)
kredytodawców, z którymi współpracuje.
9. Kredytodawca, pośrednik kredytu hipotecznego oraz agent w reklamach
dotyczących kredytu hipotecznego innych niż reklamy, o których mowa w ust. 2,
podają konsumentowi informację o rzeczywistej rocznej stopie oprocentowania.
10. Informację, o której mowa w ust. 9, podaje się konsumentowi w sposób co
najmniej tak samo widoczny, czytelny i słyszalny jak w przypadku pozostałych
informacji przekazywanych w reklamie.
art. 8.
więcej
kredytodawca, pośrednik kredytu hipotecznego oraz agent podają na podstawie
reprezentatywnego przykładu na trwałym nośniku lub na swojej stronie internetowej.
Informacje, o których mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2–7 oraz ust. 4 i 9, podawane
w reklamie mogą odnosić się wyłącznie do reprezentatywnego przykładu.
2. Przy określaniu reprezentatywnego przykładu należy określić warunki umowy
o kredyt hipoteczny, na których kredytodawca spodziewa się zawrzeć co najmniej
dwie trzecie umów o kredyt hipoteczny przy uwzględnieniu w tych umowach
średniego okresu kredytowania, całkowitej kwoty kredytu hipotecznego
i częstotliwości występowania na rynku umów o kredyt hipoteczny.
art. 9.
więcej
z zawarciem umowy o kredyt hipoteczny, chyba że sprzedaż wiązana dotyczy
prowadzonego bezpłatnie rachunku płatniczego lub rachunku oszczędnościowo-
-rozliczeniowego, którego jedynym celem jest:
1) gromadzenie środków finansowych przeznaczonych na spłatę kredytu
hipotecznego lub
2) obsługa kredytu hipotecznego, lub
3) zapewnienie kredytodawcy dodatkowego zabezpieczenia spłaty kredytu
hipotecznego w przypadku zaległości w spłacie tego kredytu hipotecznego.
2. Kredytodawca może wymagać od konsumenta zawarcia lub posiadania
umowy ubezpieczenia dotyczącej umowy o kredyt hipoteczny lub przelewu
wierzytelności z tej umowy ubezpieczenia na kredytodawcę, informując jednocześnie
konsumenta o możliwości wyboru oferty dowolnego ubezpieczyciela odpowiadającej
minimalnemu zakresowi ubezpieczenia akceptowanemu przez kredytodawcę.
3. Przed zawarciem umowy o kredyt hipoteczny kredytodawca informuje
konsumenta o wymogach, jakie musi spełnić umowa ubezpieczenia, o której mowa
w ust. 2.
4. Kredytodawca może dokonywać sprzedaży łączonej w związku z zawarciem
umowy o kredyt hipoteczny.
5. W przypadku oferowania sprzedaży łączonej kredytodawca jest obowiązany
przekazać konsumentowi, na trwałym nośniku, informację, że kredyt hipoteczny dostępny jest dla konsumenta również bez dodatkowych produktów lub usług finansowych.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 5, kredytodawca jednocześnie
przekazuje konsumentowi formularz informacyjny, o którym mowa w art. 11 ust. 2,
dotyczący oferty kredytu hipotecznego bez sprzedaży łączonej.
art. 10.
więcej
obowiązani udostępniać konsumentowi w każdym czasie, na trwałym nośniku lub
w postaci elektronicznej, precyzyjne i zrozumiałe informacje ogólne dotyczące
umowy o kredyt hipoteczny, obejmujące co najmniej:
1) firmę (nazwę), siedzibę (miejsce zamieszkania) i adres podmiotu publikującego
informację;
2) cele, na które kredyt hipoteczny może zostać wykorzystany;
3) formy zabezpieczenia, w tym wskazanie możliwości, że przedmiot
zabezpieczenia może znajdować się w innym niż Rzeczpospolita Polska
państwie członkowskim, o ile taka możliwość jest przewidziana;
4) okres, na jaki może być zawarta umowa o kredyt hipoteczny;
5) w przypadku umów o kredyt hipoteczny, w których stosuje się jako odniesienie
wskaźnik referencyjny – nazwy wskaźników referencyjnych i ich
administratorów, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia
Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 z dnia 8 czerwca 2016 r.
w sprawie indeksów stosowanych jako wskaźniki referencyjne w instrumentach
finansowych i umowach finansowych lub do pomiaru wyników funduszy
inwestycyjnych i zmieniającego dyrektywy 2008/48/WE i 2014/17/UE oraz
rozporządzenie (UE) nr 596/2014, oraz informację o potencjalnych
konsekwencjach dla konsumenta;
6) rodzaje dostępnej stopy oprocentowania kredytu hipotecznego ze wskazaniem,
czy jest to stała stopa oprocentowania kredytu hipotecznego, zmienna, czy
stanowiąca połączenie obu rodzajów oprocentowania, wraz z krótką
charakterystyką stałej stopy oprocentowania kredytu hipotecznego i stopy
zmiennej, w tym informacją o związanych z tym konsekwencjach dla
konsumenta;
7) w przypadku umów o kredyt hipoteczny w walucie obcej – wskazanie danej
waluty wraz z informacją o konsekwencjach denominowania lub indeksowania tego kredytu dla konsumenta oraz ryzyku walutowym związanym z tym kredytem;
8) reprezentatywny przykład całkowitej kwoty kredytu hipotecznego, całkowitego
kosztu kredytu hipotecznego, całkowitej kwoty do zapłaty przez konsumenta
oraz rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania;
9) wskazanie możliwych innych kosztów nieujętych w całkowitym koszcie kredytu
hipotecznego, które konsument może ponieść w związku z umową o kredyt
hipoteczny, i prognozowaną maksymalną wysokość tych kosztów;
10) poszczególne warianty spłaty kredytu hipotecznego oferowane przez
kredytodawcę, w tym liczbę, częstotliwość i wysokość regularnie spłacanych rat;
11) opis warunków bezpośrednio związanych z przedterminową spłatą kredytu
hipotecznego;
12) wskazanie, czy jest konieczna wycena nieruchomości i czy wiąże się to
z kosztami dla konsumenta, a jeżeli tak, to w jakiej wysokości, oraz wskazanie,
kto odpowiada za zapewnienie dokonania wyceny nieruchomości;
13) wskazanie usług dodatkowych, które konsument jest zobowiązany nabyć, aby
uzyskać kredyt hipoteczny lub uzyskać go na reklamowanych warunkach, oraz,
w stosownych przypadkach, wyjaśnienie, że usługi dodatkowe mogą być
nabywane u usługodawcy innego niż kredytodawca;
14) ostrzeżenie dotyczące możliwych konsekwencji niewykonania lub nienależytego
wykonania zobowiązań związanych z umową o kredyt hipoteczny;
15) w przypadku gdy umowa o kredyt hipoteczny dotyczy kredytu hipotecznego
objętego wsparciem udzielanym ze środków publicznych – wskazanie
warunków, kryteriów i ograniczeń oraz wymaganych dokumentów związanych
z otrzymaniem takiego wsparcia.
2. Kredytodawca, pośrednik kredytu hipotecznego ani agent nie mogą pobierać
opłat od konsumenta za przekazywanie informacji w związku z obowiązkami
informacyjnymi określonymi w ustawie.
art. 11.
więcej
pośrednik kredytu hipotecznego oraz agent są obowiązani przekazać konsumentowi,
na trwałym nośniku, zindywidualizowane informacje niezbędne do porównania
kredytów hipotecznych dostępnych na rynku, oceny konsekwencji ich zaciągnięcia
i podjęcia przez konsumenta świadomej decyzji dotyczącej zawarcia umowy o kredyt
hipoteczny.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, kredytodawca, pośrednik kredytu
hipotecznego oraz agent przekazują na formularzu informacyjnym dotyczącym
kredytu hipotecznego, którego wzór określa załącznik nr 1 do ustawy.
3. Formularz informacyjny, o którym mowa w ust. 2, sporządza się zgodnie ze
wskazówkami co do wypełniania tego formularza, stanowiącymi załącznik nr 2 do
ustawy.
4. Kredytodawca, pośrednik kredytu hipotecznego oraz agent przekazują
konsumentowi formularz informacyjny, o którym mowa w ust. 2, niezwłocznie po
otrzymaniu od niego wymaganych informacji o jego potrzebach, sytuacji finansowej
i osobistej, preferencjach oraz celach, nie później jednak niż przed złożeniem przez
konsumenta wniosku, o którym mowa w art. 14 ust. 1.
5. Termin ważności informacji zawartych w formularzu informacyjnym,
o którym mowa w ust. 2, wynosi co najmniej 14 dni. Informacje zawarte w formularzu
informacyjnym, o którym mowa w ust. 2, są wiążące dla kredytodawcy, jeżeli
w terminie ich ważności konsument złoży wniosek, o którym mowa w art. 14 ust. 1.
art. 12.
więcej
przekazać konsumentowi przed zawarciem umowy o kredyt hipoteczny, na trwałym
nośniku, dodatkowo inne dane niż określone w art. 11 ust. 1, łącznie z formularzem
informacyjnym, o którym mowa w art. 11 ust. 2.
art. 13.
więcej
kredytodawca, pośrednik kredytu hipotecznego oraz agent przekazują konsumentowi
informacje, o których mowa w art. 11 ust. 1, przed zawarciem umowy o kredyt
hipoteczny, na formularzu informacyjnym, o którym mowa w art. 11 ust. 2.
art. 14.
więcej
z wnioskiem do kredytodawcy.
2. Kredytodawca, pośrednik kredytu hipotecznego oraz agent są obowiązani
przekazać konsumentowi decyzję w sprawie udzielenia kredytu hipotecznego (decyzja
kredytowa), na trwałym nośniku, w dwudziestym pierwszym dniu od dnia otrzymania
wniosku, o którym mowa w ust. 1, w celu umożliwienia porównania warunków umów
o kredyt hipoteczny oferowanych przez innych kredytodawców, chyba że konsument
wyrazi zgodę na wcześniejsze przekazanie decyzji kredytowej.
3. Kredytodawca jest obowiązany poinformować konsumenta o możliwości
przekazania decyzji kredytowej przed terminem, o którym mowa w ust. 2.
4. Decyzja kredytowa stanowi ofertę w rozumieniu art. 66 § 1 ustawy z dnia
23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny.
5. Kredytodawca, pośrednik kredytu hipotecznego oraz agent są obowiązani
przekazać wraz z decyzją kredytową formularz informacyjny, o którym mowa
w art. 11 ust. 2, w przypadku gdy konsument nie złożył wniosku, o którym mowa
w ust. 1, w terminie, o którym mowa w art. 11 ust. 5.
6. Decyzja kredytowa wraz z formularzem informacyjnym, o którym mowa
w art. 11 ust. 2, jest wiążąca dla kredytodawcy przez okres co najmniej 14 dni od dnia
jej przekazania. W przypadku przekazania decyzji kredytowej przed dwudziestym
pierwszym dniem od dnia złożenia przez konsumenta wniosku, o którym mowa
w ust. 1, okres związania kredytodawcy tą decyzją wraz z formularzem
informacyjnym, o którym mowa w art. 11 ust. 2, ulega wydłużeniu o okres, o jaki
został skrócony 21-dniowy termin.
7. W terminie, o którym mowa w ust. 6, kredytodawca nie może wymagać, aby
konsument podjął ostateczną decyzję co do warunków zawarcia umowy o kredyt
hipoteczny określonych w przedstawionej decyzji kredytowej.
8. Kredytodawca, pośrednik kredytu hipotecznego oraz agent są obowiązani
zaproponować konsumentowi przekazanie łącznie z decyzją kredytową projektu
umowy o kredyt hipoteczny, sporządzonego zgodnie z warunkami określonymi
w decyzji kredytowej.
art. 15.
więcej
umowy o kredyt hipoteczny podlegają niezwłocznie zwrotowi, w przypadku gdy
umowa o kredyt hipoteczny nie została zawarta lub kwota kredytu hipotecznego nie
została wypłacona przez kredytodawcę w terminie wskazanym w umowie o kredyt
hipoteczny.
art. 16.
więcej
obowiązani do przyjęcia i stosowania zasad dobrych praktyk w zakresie świadczenia
usług związanych z kredytem hipotecznym.
2. Zasady dobrych praktyk, o których mowa w ust. 1, określają co najmniej
procedury wewnętrzne umożliwiające weryfikację:
1) czy sposób wynagradzania personelu kredytodawcy, pośrednika kredytu
hipotecznego oraz agenta zajmującego się obsługą konsumenta w procesie
udzielania i pośredniczenia przy udzielaniu kredytów hipotecznych jest uczciwy
i przejrzysty oraz czy uwzględnia interesy konsumentów;
2) spełniania wymogów informacyjnych określonych w ustawie;
3) spełniania wymogów dotyczących wynagradzania osób wykonujących
czynności związane z oceną zdolności kredytowej.
3. Kredytodawca, pośrednik kredytu hipotecznego oraz agent, którzy świadczą
usługi doradcze, zapewniają, aby struktura wynagrodzenia ich personelu umożliwiała
działanie w najlepszym interesie konsumenta, w tym nie była uzależniona od
osiągnięcia określonych celów w zakresie sprzedaży.
4. Wynagrodzenie podstawowe oraz zmienne składniki wynagrodzenia
personelu kredytodawcy wykonującego jakiekolwiek czynności związane z oceną
zdolności kredytowej nie mogą być zależne od zaakceptowanych wniosków
o udzielenie kredytu hipotecznego.
5. Polityka ustalania wynagrodzeń, o których mowa w ust. 4, powinna być
zgodna z polityką zarządzania ryzykiem obowiązującą u kredytodawcy,
z wewnętrznymi standardami kredytowymi oraz ze strategią biznesową
kredytodawcy.
art. 17.
więcej
świadczenia usług w zakresie pośrednictwa kredytu hipotecznego, są obowiązani
przekazać konsumentowi, na trwałym nośniku, następujące informacje:
1) firmę oraz siedzibę (miejsce zamieszkania) i adres pośrednika kredytu
hipotecznego;
2) numer wpisu pośrednika kredytu hipotecznego do rejestru pośredników
kredytowych wraz z adresem strony internetowej, na której jest dostępny ten
rejestr;
3) czy pośrednik kredytu hipotecznego jest powiązanym pośrednikiem kredytu
hipotecznego, a jeżeli tak – firmy (nazwy) kredytodawców, w imieniu i na rzecz
których działa;
4) czy pośrednik kredytu hipotecznego oferuje usługi doradcze;
5) o procedurach składania skarg na pośredników kredytu hipotecznego w trybie
wewnętrznym i sposobie korzystania z pozasądowych procedur wnoszenia skarg
i odwołań;
6) o prowizji oraz innych wynagrodzeniach w formie pieniężnej lub innej
uzgodnionej formie korzyści finansowej, a także ich wysokości, o ile jest znana,
przekazywanych przez kredytodawcę lub inne podmioty pośrednikowi kredytu hipotecznego lub agentowi, w tym wynagrodzeniach związanych z zawarciem z konsumentem umowy o kredyt hipoteczny;
7) o opłatach ponoszonych bezpośrednio przez konsumenta na rzecz pośrednika
kredytu hipotecznego lub agenta za świadczone usługi, a w przypadku
niemożności ustalenia tej opłaty – informację o sposobie jej obliczania.
2. W przypadku gdy wysokość prowizji i innych wynagrodzeń, o których mowa
w ust. 1 pkt 6, nie jest znana w chwili przekazywania informacji, konsument
otrzymuje, na trwałym nośniku, informację, że kwota prowizji oraz innych
wynagrodzeń zostanie podana w formularzu informacyjnym, o którym mowa
w art. 11 ust. 2.
3. Przed rozpoczęciem świadczenia usług pośrednik kredytu hipotecznego
zapewnia, aby agent poinformował konsumenta, jaką pełni funkcję i którego
pośrednika kredytu hipotecznego reprezentuje.
art. 18.
więcej
kredytu hipotecznego oraz agent w sposób jednoznaczny, zrozumiały i precyzyjny
udzielają konsumentowi wyjaśnień dotyczących co najmniej:
1) treści informacji, o których mowa w art. 11 ust. 1 – w przypadku
kredytodawców;
2) treści informacji, o których mowa w art. 11 ust. 1 i art. 17 – w przypadku
pośredników kredytu hipotecznego oraz agentów;
3) głównych cech proponowanego kredytu hipotecznego oraz proponowanych
usług dodatkowych;
4) skutków, jakie proponowany kredyt hipoteczny może mieć dla konsumenta,
w tym konsekwencji zalegania przez konsumenta ze spłatą;
5) możliwości, warunków i skutków rezygnacji z usług dodatkowych –
w przypadku gdy usługi te są łączone z umową o kredyt hipoteczny;
6) skutków dotyczących spłaty części lub całości kredytu hipotecznego przed
terminem określonym w umowie o kredyt hipoteczny.
art. 19.
więcej
całkowitą kwotę do zapłaty przez konsumenta na podstawie informacji uzyskanych od
konsumenta dotyczących składników preferowanego przez konsumenta kredytu
hipotecznego, w szczególności co do okresu obowiązywania umowy o kredyt
hipoteczny i całkowitej kwoty kredytu hipotecznego.
2. Pośrednik kredytu hipotecznego przekazuje kredytodawcy informacje
o pobieranych od konsumenta opłatach uwzględnianych przy ustalaniu rzeczywistej
rocznej stopy oprocentowania.
3. Jeżeli konsument nie udzieli informacji zgodnie z ust. 1, kredytodawca ustala
rzeczywistą roczną stopę oprocentowania oraz całkowitą kwotę do zapłaty przez
konsumenta na podstawie reprezentatywnego przykładu.
4. Do ustalania reprezentatywnego przykładu przepis art. 8 ust. 2 stosuje się
odpowiednio.
art. 20.
więcej
uwzględnia:
1) całkowity koszt kredytu hipotecznego, z wyłączeniem opłat z tytułu
niewykonania przez konsumenta zobowiązań wynikających z umowy o kredyt
hipoteczny;
2) koszty prowadzenia rachunku, z którego są realizowane spłaty, koszty transakcji
płatniczych w zakresie poleceń przelewu z tego rachunku i wpłat na ten rachunek
oraz inne koszty związane z tymi transakcjami, chyba że otwarcie rachunku nie
jest obowiązkowe, a koszty rachunku zostały w sposób jednoznaczny,
zrozumiały i widoczny podane w umowie o kredyt hipoteczny lub w innej
umowie zawartej z konsumentem.
2. Jeżeli z postanowień umowy o kredyt hipoteczny wynika możliwość zmiany
stopy oprocentowania kredytu hipotecznego i opłat uwzględnianych przy ustalaniu
rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania kredytu hipotecznego, których nie można
określić w chwili jej ustalania, rzeczywistą roczną stopę oprocentowania ustala się
przy założeniu, że stopa oprocentowania kredytu hipotecznego i opłaty te pozostaną
niezmienione przez okres obowiązywania umowy o kredyt hipoteczny. W takim
przypadku kredytodawca przedstawia konsumentowi w formularzu informacyjnym,
o którym mowa w art. 11 ust. 2, dodatkową, przykładową rzeczywistą roczną stopę
oprocentowania, która obrazuje ryzyka związane ze znacznym wzrostem stopy
oprocentowania kredytu hipotecznego.
3. Sposób obliczania rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania określa
załącznik nr 3 do ustawy.
4. Kredytodawca zapewnia jednolity sposób obliczania rzeczywistej rocznej
stopy oprocentowania dla umów o kredyt hipoteczny.
5. Rzeczywista roczna stopa oprocentowania jest weryfikowana przez
kredytodawcę przynajmniej raz na 12 miesięcy.
6. Obliczenia rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania dokonuje się przy
założeniu, że umowa o kredyt hipoteczny będzie obowiązywać przez uzgodniony
okres, a kredytodawca i konsument wywiążą się ze swoich zobowiązań określonych
w umowie o kredyt hipoteczny.
7. W przypadku umów o kredyt hipoteczny ze stałą stopą oprocentowania
kredytu hipotecznego w odniesieniu do co najmniej 5-letniego początkowego okresu,
po którym kredytodawca i konsument dokonują ustalenia nowej stałej stopy
oprocentowania kredytu hipotecznego na dalszy okres obowiązywania umowy
o kredyt hipoteczny, kredytodawca przedstawia konsumentowi w formularzu
informacyjnym, o którym mowa w art. 11 ust. 2, dodatkową, przykładową
rzeczywistą roczną stopę oprocentowania, której obliczenie obejmuje wyłącznie
początkowy okres, w którym stosuje się stałą stopę oprocentowania kredytu
hipotecznego, i opiera się na założeniu, że po zakończeniu okresu, w którym
obowiązuje stała stopa oprocentowania kredytu hipotecznego, pozostający do spłaty
kapitał zostanie spłacony.
art. 21.
więcej
obowiązany dokonać oceny zdolności kredytowej.
2. Ocena zdolności kredytowej jest dokonywana na podstawie informacji
uzyskanych od konsumenta, z baz danych lub ze zbiorów danych kredytodawcy.
3. Konsument przedstawia, na żądanie kredytodawcy i we wskazanym przez
kredytodawcę terminie, dokumenty i informacje niezbędne do dokonania oceny
zdolności kredytowej.
4. Ocena zdolności kredytowej jest dokonywana zgodnie z art. 70 ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe.
5. Pośrednik kredytu hipotecznego oraz agent są obowiązani przekazać
właściwemu kredytodawcy wszelkie informacje uzyskane od konsumenta, niezbędne
do przeprowadzenia oceny zdolności kredytowej.
6. Kredytodawca jest obowiązany ustanowić i stosować procedury i określić
informacje, na podstawie których jest dokonywana ocena zdolności kredytowej.
Procedury i informacje, o których mowa w zdaniu pierwszym, są dokumentowane
i przechowywane.
7. Ocena zdolności kredytowej dokonywana przez kredytodawcę nie może
opierać się w głównej mierze na założeniu, że wartość rynkowa nieruchomości:
1) przewyższa kwotę kredytu hipotecznego lub
2) wzrośnie, chyba że umowa o kredyt hipoteczny jest zawierana w celu budowy,
przebudowy lub remontu nieruchomości w rozumieniu art. 3 pkt 6, 7a i 8 ustawy
z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane.
8. Jeżeli kredytodawca wymaga dokonania wyceny nieruchomości w związku
z procedurą oceny zdolności kredytowej, wycena ta powinna spełniać wymagania
określone w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami,
a w przypadku sporządzania ekspertyzy w celu ustalenia bankowo-hipotecznej
wartości nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.
o listach zastawnych i bankach hipotecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 415) – wymagania
określone w tej ustawie.
9. Wycena nieruchomości jest dokonywana przez rzeczoznawcę majątkowego,
o którym mowa w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami,
wskazanego w drodze porozumienia między kredytodawcą i konsumentem.
10. Kredytodawca jest obowiązany przechowywać, na trwałym nośniku,
dokumentację dotyczącą wyceny nieruchomości i ekspertyzy, o których mowa
w ust. 8.
art. 22.
więcej
o kredyt hipoteczny, lub zmienić umowy o kredyt hipoteczny, w przypadku gdy ocena
zdolności kredytowej nie została przeprowadzona prawidłowo, chyba że jest to
korzystne dla konsumenta i konsument wyraził na to zgodę.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, w przypadku gdy konsument celowo odmówił
ujawnienia informacji lub podał nieprawdziwe informacje niezbędne do
przeprowadzenia oceny zdolności kredytowej.
3. Przedstawienie przez konsumenta niekompletnych informacji niezbędnych do
przeprowadzenia oceny zdolności kredytowej przed zawarciem umowy o kredyt
hipoteczny nie stanowi podstawy do wypowiedzenia tej umowy przez kredytodawcę.
art. 23.
więcej
gdy wynik oceny zdolności kredytowej wskazuje, że konsument będzie zdolny do
spłaty zaciągniętego kredytu hipotecznego wraz z odsetkami w terminach określonych
w umowie o kredyt hipoteczny.
2. Kredytodawca jest obowiązany poinformować konsumenta z wyprzedzeniem,
że ocena jego zdolności kredytowej będzie dokonywana na podstawie informacji
zgromadzonych w bazach danych lub w zbiorach danych kredytodawcy.
3. Kredytodawca, pośrednik kredytu hipotecznego oraz agent są obowiązani
poinformować konsumenta z wyprzedzeniem, że jeżeli konsument odmówi
przekazania informacji niezbędnych do oceny lub weryfikacji jego zdolności
kredytowej, kredyt hipoteczny może nie zostać udzielony.
art. 24.
więcej
z negatywną oceną zdolności kredytowej kredytodawca jest obowiązany niezwłocznie
poinformować konsumenta o odrzuceniu wniosku o kredyt hipoteczny.
2. Jeżeli kredytodawca odmówi konsumentowi udzielenia kredytu hipotecznego
na podstawie informacji zawartych w bazie danych lub zbiorze danych kredytodawcy,
niezwłocznie przekazuje konsumentowi bezpłatną informację o wynikach tego
sprawdzenia oraz wskazuje bazę danych lub zbiór danych, w których tego sprawdzenia
dokonano.
3. Kredytodawca jest obowiązany dokonywać ponownej oceny zdolności
kredytowej na podstawie uaktualnionych informacji przed każdym znacznym
zwiększeniem całkowitej kwoty kredytu hipotecznego po zawarciu umowy o kredyt
hipoteczny, chyba że takie dodatkowe zwiększenie całkowitej kwoty kredytu
hipotecznego przewidziano i uwzględniono w początkowej ocenie zdolności
kredytowej.
art. 25.
więcej
świadczone wyłącznie przez kredytodawcę, pośrednika kredytu hipotecznego oraz
agenta.
2. W przypadku gdy usługi doradcze oferowane konsumentowi są świadczone
przez kredytodawcę, powiązanego pośrednika kredytu hipotecznego lub agenta
powiązanego pośrednika kredytu hipotecznego, podmioty te nie mogą używać
w firmie (nazwie) oraz dla określenia działalności lub w reklamie określeń „doradca”
lub „doradztwo”.
3. W przypadku gdy usługi doradcze oferowane są konsumentowi przez
pośrednika kredytu hipotecznego niebędącego powiązanym pośrednikiem kredytu
hipotecznego lub jego agenta, którzy nie otrzymują od kredytodawcy prowizji lub innych wynagrodzeń w formie pieniężnej lub innej uzgodnionej formie korzyści finansowej, podmioty te mogą używać w nazwie oraz dla określenia działalności lub
reklamy określenia „niezależny doradca”.
4. Kredytodawca, pośrednik kredytu hipotecznego oraz agent informują
konsumenta o świadczeniu lub możliwości świadczenia usług doradczych na rzecz
konsumentów w związku z umową o kredyt hipoteczny.
art. 26.
więcej
rozpoczęciem świadczenia usług doradczych lub, w stosownych przypadkach, przed
zawarciem umowy o świadczenie usług doradczych przekazują konsumentowi, na
trwałym nośniku, informacje:
1) czy rekomendacja będzie dotyczyła wyłącznie własnych ofert kredytów
hipotecznych, czy szerszego zakresu ofert tych kredytów z rynku usług
finansowych;
2) w stosownych przypadkach, o opłacie ponoszonej przez konsumenta za
korzystanie z usług doradczych lub, gdy kwoty takiej opłaty nie da się ustalić
w momencie przekazywania informacji, o metodzie obliczania tej opłaty.
art. 27.
więcej
agent świadczy usługi doradcze, konsument przekazuje temu podmiotowi niezbędne
informacje dotyczące jego potrzeb, sytuacji finansowej i osobistej, preferencji oraz
celów, aby umożliwić rekomendację odpowiednich umów o kredyt hipoteczny.
2. Kredytodawca, powiązany pośrednik kredytu hipotecznego oraz agent
powiązanego pośrednika kredytu hipotecznego, świadczący usługi doradcze, są
obowiązani przedstawić konsumentowi co najmniej 3 oferty umów o kredyt
hipoteczny łącznie z formularzami informacyjnymi, o których mowa w art. 11 ust. 2,
oraz rekomendować taką umowę o kredyt hipoteczny, która najbardziej odpowiada
potrzebom oraz sytuacji finansowej i osobistej konsumenta, uwzględniając preferencje
i cele konsumenta.
3. Pośrednik kredytu hipotecznego niebędący powiązanym pośrednikiem
kredytu hipotecznego oraz jego agent, świadczący usługi doradcze, są obowiązani
przedstawić konsumentowi co najmniej 3 oferty umów o kredyt hipoteczny
dostępnych na rynku oraz rekomendować taką umowę o kredyt hipoteczny, która
najbardziej odpowiada potrzebom oraz sytuacji finansowej i osobistej konsumenta,
uwzględniając preferencje i cele konsumenta.
4. Kredytodawca, pośrednik kredytu hipotecznego oraz agent świadczą usługi
doradcze w najlepszym interesie konsumenta, uzyskując informacje o potrzebach
konsumenta i jego sytuacji finansowej i osobistej oraz rekomendując odpowiednie
kredyty hipoteczne, przy uwzględnieniu szczególnych wymagań zgłoszonych przez
konsumenta oraz rozsądnych założeń dotyczących ryzyka dla konsumenta w okresie
obowiązywania umowy o kredyt hipoteczny.
5. Kredytodawca, pośrednik kredytu hipotecznego oraz agent są obowiązani do
przekazania konsumentowi, na trwałym nośniku, informacji dotyczących ryzyka
związanego z rekomendowanym kredytem hipotecznym.
6. Kredytodawca, pośrednik kredytu hipotecznego oraz agent, którzy świadczą
usługi doradcze, są obowiązani ostrzegać konsumenta, mając na uwadze jego sytuację
finansową, że umowa o kredyt hipoteczny może spowodować dla niego szczególne
ryzyko.
art. 28.
więcej
obowiązani przekazać konsumentowi, na trwałym nośniku, swoją rekomendację
dotyczącą kredytu hipotecznego.
art. 29.
więcej
w art. 69 ust. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe oraz:
1) opłaty i inne koszty związane z udzieleniem kredytu hipotecznego, w tym opłatę
za rozpatrzenie wniosku kredytowego, przygotowanie i zawarcie umowy
o kredyt hipoteczny, oraz warunki ich zmian;
2) całkowity koszt kredytu hipotecznego określony w dniu zawarcia umowy
o kredyt hipoteczny;
3) całkowitą kwotę do zapłaty przez konsumenta określoną w dniu zawarcia umowy
o kredyt hipoteczny;
4) zasady i koszty ustanowienia, zmiany lub wygaśnięcia zabezpieczeń
i ubezpieczeń, w tym koszty ubezpieczenia spłaty kredytu hipotecznego;
5) prawo konsumenta do spłaty kredytu hipotecznego przed terminem oraz koszty
spłaty całości lub części kredytu hipotecznego przed terminem określonym
w umowie o kredyt hipoteczny;
6) warunki, termin, sposób i skutki odstąpienia od umowy o kredyt hipoteczny
przez konsumenta;
7) skutki niedotrzymania warunków umowy o kredyt hipoteczny, ze szczególnym
uwzględnieniem informacji o stopie oprocentowania zadłużenia
przeterminowanego, warunkach jej zmiany oraz ewentualnych opłatach z tytułu
zaległości w spłacie kredytu hipotecznego;
8) sposób i warunki ustalania stopy procentowej, na podstawie której jest obliczana
wysokość rat kapitałowo-odsetkowych;
9) minimalny zakres umowy ubezpieczenia, jeżeli jest ono przez kredytodawcę
wymagane;
10) dodatkowe warunki, kryteria i ograniczenia oraz wymagane dokumenty
związane z kredytem hipotecznym, jeżeli jest on objęty wsparciem udzielanym
ze środków publicznych.
2. Jeżeli strony nie uzgodniły stałej stopy oprocentowania kredytu hipotecznego,
sposób ustalania stopy procentowej, o którym mowa w ust. 1 pkt 8, określa się jako
wartość wskaźnika referencyjnego oraz wysokość marży ustalonej w umowie o kredyt
hipoteczny.
3. W przypadku umów o kredyt hipoteczny ze stałą stopą oprocentowania
kredytu hipotecznego w odniesieniu do co najmniej 5-letniego początkowego okresu,
po którym kredytodawca i konsument dokonują ustalenia nowej stopy oprocentowania
kredytu hipotecznego na dalszy okres obowiązywania umowy o kredyt hipoteczny,
umowa o kredyt hipoteczny określa również sposób ustalania nowej stopy
oprocentowania kredytu hipotecznego zgodnie z ust. 2 oraz warunki ustalania tej stopy
na dalszy okres obowiązywania umowy o kredyt hipoteczny, jeżeli strony nie osiągną
porozumienia co do nowej stopy oprocentowania kredytu hipotecznego na dalszy
okres obowiązywania tej umowy.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, kredytodawca nie może pobierać od
konsumenta opłat z tytułu ustalenia nowej stopy oprocentowania kredytu
hipotecznego na kolejny okres obowiązywania umowy o kredyt hipoteczny lub
zmiany tej umowy związanej z ustaleniem nowej stopy oprocentowania kredytu
hipotecznego.
5. W przypadku ustalenia nowej stopy oprocentowania kredytu hipotecznego
pozostałe warunki umowy o kredyt hipoteczny pozostają niezmienione.
6. Kredytodawca, pośrednik kredytu hipotecznego oraz agent przez okres
obowiązywania umowy o kredyt hipoteczny w sposób zrozumiały i precyzyjny
udzielają konsumentowi wyjaśnień dotyczących poszczególnych postanowień tej
umowy.
7. Kredytodawca, pośrednik kredytu hipotecznego ani agent nie mogą pobierać
opłat od konsumenta za udzielanie wyjaśnień, o których mowa w ust. 6.
8. W przypadku umowy o kredyt hipoteczny w walucie obcej, w sytuacji gdy
całkowita kwota do zapłaty przez konsumenta pozostająca do spłacenia lub kwota rat
kredytu hipotecznego spłacanych zgodnie z warunkami określonymi w umowie
o kredyt hipoteczny, są wyższe o ponad 20% od kwot, które byłyby ustalone przy
zastosowaniu kursu wymiany waluty umowy o kredyt hipoteczny i waluty, w której
konsument uzyskuje większość swoich dochodów lub posiada większość środków
finansowych lub innych aktywów wycenianych w tej walucie, obowiązującego
w chwili zawierania umowy o kredyt hipoteczny, kredytodawca, pośrednik kredytu
hipotecznego oraz agent są obowiązani każdorazowo przekazać konsumentowi, na
trwałym nośniku, ostrzeżenie o zwiększeniu kwoty pozostającej do spłaty przez
konsumenta, a także, w stosownych przypadkach, o prawie przeliczenia na inną
walutę i warunkach tego przeliczenia oraz mechanizmach ograniczania ryzyka
kursowego, na które jest narażony konsument.
art. 30.
więcej
konsument może dokonywać spłaty rat kapitałowo-odsetkowych bezpośrednio w tej
walucie.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do spłaty całości lub części kredytu
hipotecznego przed terminem określonym w umowie o kredyt hipoteczny.
3. Kredytodawca nie może uzależniać wykonania uprawnień, o których mowa
w ust. 1 i 2, od obowiązku poniesienia przez konsumenta dodatkowych kosztów lub
spełnienia innych warunków, w szczególności nie może zobowiązać konsumenta do
nabywania waluty przeznaczonej na spłatę rat kredytu hipotecznego, jego całości lub
części, od niego lub innego określonego podmiotu.
art. 31.
więcej
oprocentowania kredytu hipotecznego jest bezpośrednio związana ze zmianą
wskaźnika referencyjnego, a nowy wskaźnik referencyjny jest podawany do
wiadomości publicznej, umowa o kredyt hipoteczny wskazuje, że informacja
o zmianie wskaźnika referencyjnego zostanie przekazana konsumentowi najpóźniej
wraz z nowym harmonogramem spłat, zgodnie z określonym w tej umowie sposobem
przekazywania informacji.
2. Jeżeli zmiany stopy oprocentowania kredytu hipotecznego są uzależnione od
aukcji na rynkach kapitałowych, a kredytodawca nie jest w stanie poinformować konsumenta o jakiejkolwiek zmianie tej stopy, zanim ta zmiana nie wejdzie w życie, informuje konsumenta, odpowiednio wcześnie przed aukcją, na trwałym nośniku,
o spodziewanej procedurze aukcyjnej oraz o tym, jaki może być jej wpływ na stopę
oprocentowania kredytu hipotecznego.
art. 32.
więcej
hipotecznego ze zmienną stopą oprocentowania kredytu hipotecznego, wskaźniki
referencyjne wykorzystywane do obliczenia stopy oprocentowania kredytu
hipotecznego są zrozumiałe, dostępne, obiektywne i możliwe do zweryfikowania
przez strony umowy o kredyt hipoteczny.
2. Dane historyczne dotyczące wskaźników referencyjnych, o których mowa
w ust. 1, powinny być przechowywane przez kredytodawców, pośredników
kredytowych oraz agentów co najmniej przez okres obowiązywania umowy o kredyt
hipoteczny.
art. 33.
więcej
udzielonego kredytu hipotecznego, kredytodawca wzywa go do dokonania spłaty,
wyznaczając termin nie krótszy niż 14 dni roboczych.
2. W wezwaniu, o którym mowa w ust. 1, kredytodawca informuje konsumenta
o możliwości złożenia, w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania wezwania,
wniosku o restrukturyzację zadłużenia.
3. Kredytodawca umożliwia restrukturyzację zadłużenia, jeżeli jest to
uzasadnione oceną sytuacji majątkowej konsumenta.
4. Restrukturyzacja zadłużenia jest dokonywana na warunkach uzgodnionych
przez kredytodawcę i konsumenta.
5. Kredytodawca dokonuje restrukturyzacji zadłużenia przez:
1) zaoferowanie konsumentowi możliwości czasowego zawieszenia spłaty kredytu
hipotecznego;
2) zmianę wysokości rat kapitałowo-odsetkowych kredytu hipotecznego;
3) wydłużenie okresu kredytowania;
4) inne działania umożliwiające spłatę zobowiązania.
art. 34.
więcej
zadłużenia kredytodawca przekazuje konsumentowi, bez zbędnej zwłoki, w formie
pisemnej, szczegółowe wyjaśnienia dotyczące przyczyny odrzucenia wniosku
o restrukturyzację zadłużenia.
art. 35.
więcej
zadłużenia albo bezskuteczności restrukturyzacji zadłużenia kredytodawca, przed
podjęciem czynności zmierzających do odzyskania należności, umożliwia
konsumentowi sprzedaż kredytowanej nieruchomości w okresie nie krótszym niż
6 miesięcy.
2. W przypadku gdy kwota uzyskana ze sprzedaży kredytowanej nieruchomości
jest mniejsza niż wysokość zadłużenia konsumenta, kredytodawca:
1) umożliwia spłatę pozostałego zadłużenia w ratach dostosowanych do sytuacji
majątkowej konsumenta;
2) wyraża zgodę na wykreślenie hipoteki z księgi wieczystej kredytowanej
nieruchomości, przy czym w odniesieniu do pozostałej części zadłużenia może
żądać ustanowienia innego zabezpieczenia wierzytelności wynikających
z umowy o kredyt hipoteczny.
art. 36.
więcej
kredytu hipotecznego oraz odsetek za opóźnienie naliczonych konsumentowi
przekracza kwotę odpowiadającą kwocie odsetek maksymalnych za opóźnienie
w rozumieniu art. 481 § 21 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny,
obliczonych od kwoty zaległości w spłacie kredytu hipotecznego, należnych na dzień
pobrania tych opłat lub odsetek, należy się tylko kwota opłat i odsetek odpowiadająca
kwocie tych odsetek maksymalnych za opóźnienie.
art. 37.
więcej
udzielenia kredytu hipotecznego albo w przypadku utraty przez konsumenta zdolności
kredytowej kredytodawca może obniżyć kwotę przyznanego kredytu hipotecznego
albo wypowiedzieć umowę o kredyt hipoteczny, o ile przepisy ustawy z dnia 28 lutego
2003 r. – Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 498, z późn. zm.) nie stanowią
inaczej.
2. Termin wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1, wynosi 30 dni, a w razie
zagrożenia upadłością konsumenta – 7 dni, chyba że strony w umowie o kredyt
hipoteczny określiły dłuższy termin.
3. Wypowiedzenie umowy o kredyt hipoteczny z powodu utraty przez
konsumenta zdolności kredytowej lub zagrożenia upadłością nie może nastąpić w okresie restrukturyzacji zadłużenia, chyba że konsument nienależycie realizuje restrukturyzację zadłużenia.
4. W przypadkach określonych w ust. 1 kredytodawca przed obniżeniem kwoty
przyznanego kredytu hipotecznego albo przed wypowiedzeniem umowy o kredyt
hipoteczny, powinien umożliwić restrukturyzację zadłużenia, jeżeli jest to
uzasadnione oceną sytuacji majątkowej konsumenta.
5. Kredytodawca zawiadamia konsumenta o niedotrzymaniu warunków
udzielenia kredytu hipotecznego przez konsumenta albo utracie przez konsumenta
zdolności kredytowej, informując jednocześnie o możliwości złożenia wniosku
o restrukturyzację zadłużenia w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania
zawiadomienia kredytodawcy.
6. Do restrukturyzacji zadłużenia konsumenta stosuje się odpowiednio przepisy
art. 33 ust. 4 i 5 oraz art. 34.
7. W przypadku odrzucenia wniosku konsumenta o restrukturyzację zadłużenia
albo bezskuteczności restrukturyzacji zadłużenia kredytodawca, przed podjęciem
czynności zmierzających do odzyskania należności, umożliwia konsumentowi
sprzedaż kredytowanej nieruchomości w okresie nie krótszym niż 6 miesięcy.
8. W przypadku gdy kwota uzyskana ze sprzedaży kredytowanej nieruchomości
jest mniejsza niż wysokość zadłużenia konsumenta, kredytodawca:
1) umożliwia spłatę pozostałego zadłużenia w ratach dostosowanych do sytuacji
majątkowej konsumenta;
2) wyraża zgodę na wykreślenie hipoteki z księgi wieczystej kredytowanej
nieruchomości, przy czym w odniesieniu do pozostałej części zadłużenia może
żądać ustanowienia innego zabezpieczenia wierzytelności wynikających
z umowy o kredyt hipoteczny.
art. 38.
więcej
części kredytu hipotecznego przed terminem określonym w umowie o kredyt
hipoteczny.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, konsument może wystąpić do
kredytodawcy z wnioskiem o przekazanie informacji o kosztach spłaty całości lub
części kredytu hipotecznego przed terminem określonym w umowie o kredyt
hipoteczny.
3. Kredytodawca przekazuje konsumentowi, na trwałym nośniku, informację,
o której mowa w ust. 2, wraz z założeniami przyjętymi do jej ustalenia, w terminie
7 dni roboczych od dnia otrzymania wniosku konsumenta.
4. Kredytodawca nie może uzależniać przyjęcia spłaty całości lub części kredytu
hipotecznego przed terminem określonym w umowie o kredyt hipoteczny od
udzielenia konsumentowi informacji, o której mowa w ust. 2.
art. 39.
więcej
określonym w umowie o kredyt hipoteczny całkowity koszt kredytu hipotecznego
ulega obniżeniu o odsetki i inne koszty kredytu hipotecznego przypadające za okres,
o który skrócono obowiązywanie tej umowy, chociażby konsument poniósł je przed
tą spłatą.
2. W przypadku spłaty części kredytu hipotecznego przed terminem określonym
w umowie o kredyt hipoteczny przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.
art. 40.
więcej
w przypadku spłaty całości lub części kredytu hipotecznego przed terminem
określonym w tej umowie.
2. W przypadku kredytu hipotecznego oprocentowanego zmienną stopą
procentową kredytodawca może pobierać rekompensatę wyłącznie, gdy spłata całości
lub części kredytu hipotecznego nastąpiła w okresie 36 miesięcy od dnia zawarcia
umowy o kredyt hipoteczny.
3. Rekompensata, o której mowa w ust. 2, nie może być większa niż wysokość
odsetek, które byłyby naliczone od spłaconej przed terminem całości lub części
kredytu hipotecznego w okresie roku od dnia faktycznej spłaty, ani większa niż 3%
spłacanej kwoty kredytu hipotecznego.
4. Jeżeli do zakończenia obowiązywania umowy o kredyt hipoteczny
oprocentowany zmienną stopą procentową zgodnie z terminem wskazanym w tej
umowie pozostało mniej niż rok, rekompensata nie może być wyższa niż odsetki, które
przypadałyby za okres pozostały do zakończenia umowy o kredyt hipoteczny.
5. W przypadku kredytu hipotecznego oprocentowanego zmienną stopą
procentową do wyliczenia wysokości odsetek, o których mowa w ust. 3 i 4, przyjmuje
się oprocentowanie z dnia faktycznej spłaty.
6. W przypadku kredytu hipotecznego, w którym stała stopa oprocentowania
kredytu hipotecznego obowiązuje w danym okresie, kredytodawca może pobierać
rekompensatę w tym okresie.
7. Rekompensata nie może być wyższa niż koszty kredytodawcy bezpośrednio
związane z przedterminową spłatą.
art. 41.
więcej
stopę oprocentowania kredytu hipotecznego w danym okresie, przepisów
art. 359 § 21–23 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny o odsetkach
maksymalnych nie stosuje się w tym okresie, jednakże kredytodawca jest obowiązany
przestrzegać tych przepisów w chwili ustalania wysokości odsetek oraz zawierania
umowy o kredyt hipoteczny.
art. 42.
więcej
umowy o kredyt hipoteczny w terminie 14 dni od dnia zawarcia tej umowy.
2. Jeżeli umowa o kredyt hipoteczny nie określa elementów wymienionych
w art. 29 ust. 1 i 3, konsument może odstąpić od umowy o kredyt hipoteczny
w terminie 14 dni od dnia dostarczenia wszystkich elementów wymienionych
w art. 29 ust. 1 i 3.
3. Termin do odstąpienia od umowy o kredyt hipoteczny jest zachowany, jeżeli
konsument przed jego upływem złoży pod wskazany przez kredytodawcę, pośrednika
kredytu hipotecznego lub agenta adres oświadczenie o odstąpieniu od tej umowy.
4. Dla zachowania terminu, o którym mowa w ust. 3, jest wystarczające nadanie
przed jego upływem przesyłki poleconej zawierającej oświadczenie, o którym mowa
w ust. 3, u operatora pocztowego w rozumieniu art. 3 pkt 12 ustawy z dnia
23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 2188, z 2019 r. poz.
1051, 1495 i 2005 oraz z 2020 r. poz. 695).
art. 43.
więcej
obowiązani przy zawarciu umowy o kredyt hipoteczny przekazać konsumentowi, na
trwałym nośniku, wzór oświadczenia o odstąpieniu od tej umowy, z oznaczeniem
swojej firmy (nazwy) oraz siedziby (miejsca zamieszkania) i adresu, o którym mowa
w art. 42 ust. 3.
art. 44.
więcej
umowy o kredyt hipoteczny, z wyjątkiem odsetek za okres od dnia wypłaty kredytu
hipotecznego do dnia jego spłaty.
2. Konsument zwraca niezwłocznie kredytodawcy kwotę udostępnionego
kredytu hipotecznego wraz z odsetkami, o których mowa w ust. 1, nie później niż
w terminie 30 dni od dnia złożenia oświadczenia o odstąpieniu od umowy o kredyt
hipoteczny.
3. Dniem spłaty kredytu hipotecznego jest dzień przekazania przez konsumenta
środków pieniężnych kredytodawcy.
4. W przypadku odstąpienia od umowy o kredyt hipoteczny kredytodawcy nie
przysługują żadne inne opłaty, z wyjątkiem bezzwrotnych kosztów poniesionych
przez niego na rzecz organów administracji publicznej.
art. 45.
więcej
świadczona przez kredytodawcę lub osobę trzecią na podstawie umowy między tą
osobą a kredytodawcą, odstąpienie od umowy o kredyt hipoteczny jest skuteczne
także wobec umowy o usługę dodatkową.
art. 46.
więcej
odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa stosuje się odpowiednio przepisy
niniejszego rozdziału.
art. 47.
więcej
hipotecznego może być wykonywana wyłącznie przez pośredników kredytu
hipotecznego oraz agentów.
art. 48.
więcej
w zakresie pośrednictwa kredytu hipotecznego po uzyskaniu zezwolenia wydanego
przez Komisję Nadzoru Finansowego, zwanego dalej „zezwoleniem”, i dokonaniu
wpisu do rejestru pośredników kredytowych.
2. Za dzień rozpoczęcia działalności w zakresie pośrednictwa kredytu
hipotecznego uważa się dzień dokonania wpisu do rejestru pośredników kredytowych.
Art. 48a. Osoba prawna, spółka nieposiadająca osobowości prawnej albo osoba
fizyczna, która składa wniosek o wydanie zezwolenia, powinna mieć w dniu składania
wniosku oraz przez cały okres wykonywania działalności w zakresie pośrednictwa
kredytu hipotecznego:
1) siedzibę zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – w przypadku osoby
prawnej;
2) miejsce zamieszkania lub siedzibę wspólnika lub komplementariusza
prowadzącego sprawy spółki i uprawnionego do jej reprezentacji na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej – w przypadku spółki nieposiadającej osobowości
prawnej;
3) adres miejsca prowadzenia działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
– w przypadku osoby fizycznej.
art. 49.
więcej
lub w postaci elektronicznej:
1) osoby fizycznej:
a) która ma pełną zdolność do czynności prawnych,
b) która nie była prawomocnie skazana za umyślne przestępstwo:
– przeciwko życiu i zdrowiu,
– przeciwko wymiarowi sprawiedliwości,
– przeciwko ochronie informacji,
– przeciwko wiarygodności dokumentów,
– przeciwko mieniu,
– przeciwko obrotowi gospodarczemu,
– przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi,
– skarbowe,
c) która posiada co najmniej wykształcenie średnie lub średnie branżowe,
d) która złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin na pośrednika kredytu
hipotecznego, nie później niż 2 lata przed dniem złożenia wniosku,
e) która złożyła pisemne oświadczenie o zobowiązaniu się do zawarcia umowy
ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej lub umowy gwarancji bankowej
lub ubezpieczeniowej, o których mowa w art. 55 ust. 1,
f) której personel spełnia warunki, o których mowa w lit. a i b;
2) osoby prawnej:
a) której członkowie zarządu spełniają warunki, o których mowa
w pkt 1 lit. a–d,
b) która złożyła pisemne oświadczenie o zobowiązaniu się do zawarcia umowy
ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej lub umowy gwarancji bankowej
lub ubezpieczeniowej, o których mowa w art. 55 ust. 1,
c) której personel spełnia warunki, o których mowa w pkt 1 lit. a i b;
3) spółki nieposiadającej osobowości prawnej:
a) której wspólnicy, jeżeli są osobami fizycznymi, spełniają warunki,
o których mowa w pkt 1 lit. a–d, a w przypadku gdy wspólnikiem tej spółki
jest osoba prawna – członkowie zarządu spełniają warunki, o których mowa
w pkt 1 lit. a–d,
b) która złożyła pisemne oświadczenie o zobowiązaniu się do zawarcia umowy
ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej lub umowy gwarancji bankowej
lub ubezpieczeniowej, o których mowa w art. 55 ust. 1,
c) której personel spełnia warunki, o których mowa w pkt 1 lit. a i b.
2. Wymogu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. d, nie stosuje się do osób, które
ukończyły wyższe studia ekonomiczne lub prawnicze i uzyskały tytuł magistra.
art. 50.
więcej
mowa:
1) w art. 63 ust. 1 pkt 2 i 3 – w przypadku pośrednika kredytu hipotecznego
będącego osobą fizyczną;
2) w art. 63 ust. 2 pkt 2 i 3 – w przypadku pośrednika kredytu hipotecznego
niebędącego osobą fizyczną.
2. Jeżeli dane, o których mowa w ust. 1, dotyczą osób fizycznych, wniosek
zawiera także numery Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności
(PESEL) tych osób.
3. Do wniosku, o którym mowa w art. 49 ust. 1, dołącza się zaświadczenie
z Krajowego Rejestru Karnego o niekaralności w zakresie przestępstw, o których
mowa w art. 49 ust. 1 pkt 1 lit. b, oświadczenie o posiadaniu pełnej zdolności do
czynności prawnych i o tym, że nie orzeczono upadłości wobec przedsiębiorcy i osób
pełniących funkcje zarządcze u przedsiębiorcy oraz nie toczy się wobec nich
postępowanie upadłościowe, a także dokumenty potwierdzające spełnienie warunków
niezbędnych do uzyskania zezwolenia.
art. 51.
więcej
administracyjnej.
2. Komisja Nadzoru Finansowego wydaje zezwolenie, jeżeli zostały spełnione
warunki, o których mowa odpowiednio w art. 49 ust. 1 pkt 1–3, oraz jeżeli nie
orzeczono upadłości wobec przedsiębiorcy i osób pełniących funkcje zarządcze
u przedsiębiorcy oraz nie toczy się wobec nich postępowanie upadłościowe.
3. Komisja Nadzoru Finansowego odmawia wydania zezwolenia w drodze
decyzji administracyjnej.
4. Decyzja administracyjna w sprawie wydania zezwolenia albo odmowy jego
wydania jest wydawana w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa
w art. 49 ust. 1.
5. Komisja Nadzoru Finansowego z urzędu dokonuje wpisu do rejestru
pośredników kredytowych z dniem wydania zezwolenia.
art. 52.
więcej
Hipotecznego, zwanej dalej „Komisją”, wchodzą:
1) przewodniczący;
2) zastępca przewodniczącego;
3) sekretarz;
4) dwóch członków.
2. Osoby wchodzące w skład Komisji posiadają wyższe wykształcenie oraz
wyróżniają się wysokim poziomem wiedzy o rynku finansowym.
3. Osoby wchodzące w skład Komisji powołuje i odwołuje minister właściwy do
spraw instytucji finansowych na wniosek Komisji Nadzoru Finansowego.
4. Do zadań Komisji należy:
1) przygotowywanie testów egzaminacyjnych;
2) przeprowadzanie egzaminów na pośrednika kredytu hipotecznego;
3) rozpatrywanie odwołań od wyników egzaminów na pośrednika kredytu
hipotecznego, składanych przez jego uczestników.
5. Za udział w przeprowadzeniu egzaminu na pośrednika kredytu hipotecznego,
udział w posiedzeniu Komisji oraz przygotowanie testów egzaminacyjnych osobom
wchodzącym w skład Komisji przysługuje wynagrodzenie.
6. Obsługę Komisji zapewnia Urząd Komisji Nadzoru Finansowego.
7. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) regulamin Komisji, uwzględniając konieczność zapewnienia działania Komisji
w sposób sprawny i skuteczny;
2) wysokość wynagrodzenia dla osób wchodzących w skład Komisji,
uwzględniając nakład pracy i zakres obowiązków tych osób oraz mając na
względzie, aby wysokość wynagrodzenia dla tych osób nie była wyższa niż 50%
przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w roku poprzedzającym przeprowadzenie egzaminu, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 20 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2020 r.
poz. 53, 252 i 568).
art. 53.
więcej
hipotecznego jest złożenie w Urzędzie Komisji Nadzoru Finansowego pisemnego
wniosku o przystąpienie do egzaminu oraz wniesienie opłaty egzaminacyjnej.
2. Egzamin na pośrednika kredytu hipotecznego polega na rozwiązaniu testu
egzaminacyjnego jednokrotnego wyboru, składającego się z 50 pytań.
3. Egzamin na pośrednika kredytu hipotecznego obejmuje sprawdzenie wiedzy
w zakresie:
1) kredytów hipotecznych oraz usług dodatkowych oferowanych zwykle wraz
z tymi kredytami;
2) przepisów związanych z umowami o kredyt zawieranymi z konsumentami,
w szczególności przepisów z zakresu ochrony konsumentów i przepisów
ustawy;
3) zawierania umów sprzedaży nieruchomości;
4) wyceny zabezpieczeń wierzytelności;
5) organizacji i funkcjonowania ksiąg wieczystych;
6) funkcjonowania rynku państwa członkowskiego, w którym pośrednik kredytu
hipotecznego świadczy usługi związane z kredytem hipotecznym;
7) standardów etyki biznesu;
8) procesu oceny zdolności kredytowej konsumenta;
9) zagadnień finansowych i ekonomicznych.
4. W odpowiednich przypadkach egzamin na pośrednika kredytu hipotecznego
może obejmować sprawdzenie umiejętności dokonania oceny zdolności kredytowej.
5. Warunkiem zaliczenia egzaminu na pośrednika kredytu hipotecznego jest
udzielenie poprawnych odpowiedzi na co najmniej 35 pytań.
6. Po przeprowadzeniu egzaminu na pośrednika kredytu hipotecznego Komisja
ustala wyniki uczestnika egzaminu w drodze uchwały i doręcza odpis uchwały
uczestnikowi.
7. W terminie 14 dni od dnia doręczenia uchwały, o której mowa w ust. 6,
uczestnikowi egzaminu służy odwołanie do Komisji, która rozpatruje je w drodze
uchwały w terminie 30 dni od dnia otrzymania.
8. Urząd Komisji Nadzoru Finansowego przechowuje dokumentację prac
Komisji przez okres 5 lat.
9. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości co do trybu przeprowadzenia
egzaminu na pośrednika kredytu hipotecznego lub w przypadku stwierdzenia
popełnienia błędów merytorycznych przez osoby wchodzące w skład Komisji,
Komisja Nadzoru Finansowego może unieważnić egzamin na pośrednika kredytu
hipotecznego i zarządzić jego powtórzenie.
10. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wysokość opłat egzaminacyjnych dla osób składających egzaminy na pośrednika
kredytu hipotecznego i sposób ich uiszczania, uwzględniając koszty
przeprowadzenia tego egzaminu oraz mając na względzie, aby opłata ta nie była
wyższa niż 20% przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w roku
poprzedzającym przeprowadzenie egzaminu, ogłaszanego przez Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie art. 20 pkt 1 lit. a ustawy z dnia
17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych;
2) szczegółowy sposób i tryb oraz terminy przeprowadzania egzaminu na
pośrednika kredytu hipotecznego oraz sposób kontroli przeprowadzenia
egzaminu na pośrednika kredytu hipotecznego, uwzględniając konieczność
sprawdzenia wiedzy, umiejętności i kompetencji kandydatów na pośredników
kredytu hipotecznego, sprawnego przeprowadzenia egzaminów oraz działania
Komisji w sposób sprawny i skuteczny.
art. 54.
więcej
hipotecznego na podstawie umowy agencyjnej zawartej z pośrednikiem kredytu
hipotecznego.
2. Agent podlega obowiązkowi wpisu do rejestru pośredników kredytowych.
3. Pośrednik kredytu hipotecznego ponosi pełną i bezwarunkową
odpowiedzialność za wszelkie działania lub zaniechania jego agenta podejmowane
w imieniu i na rzecz tego pośrednika kredytu hipotecznego.
4. Agentem może być:
1) osoba fizyczna, która:
a) posiada pełną zdolność do czynności prawnych,
b) nie była prawomocnie skazana za umyślne przestępstwo:
– przeciwko życiu i zdrowiu,
– przeciwko wymiarowi sprawiedliwości,
– przeciwko ochronie informacji,
– przeciwko wiarygodności dokumentów,
– przeciwko mieniu,
– przeciwko obrotowi gospodarczemu,
– przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi,
– skarbowe,
c) posiada co najmniej wykształcenie średnie lub średnie branżowe,
d) odbyła organizowane przez pośrednika kredytu hipotecznego szkolenie
i złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin przeprowadzony przez
pośrednika kredytu hipotecznego, obejmujący zagadnienia określone
w art. 53 ust. 3 i 4;
2) osoba prawna, której członkowie zarządu spełniają warunki, o których mowa
w pkt 1;
3) spółka nieposiadająca osobowości prawnej, której wspólnicy, jeżeli są osobami
fizycznymi, spełniają warunki, o których mowa w pkt 1, a w przypadku gdy
wspólnikiem tej spółki jest osoba prawna – członkowie zarządu spełniają
warunki, o których mowa w pkt 1.
5. Wymogu, o którym mowa w ust. 4 pkt 1 lit. d, nie stosuje się do osób, które
ukończyły wyższe studia ekonomiczne lub prawnicze i uzyskały tytuł magistra.
art. 55.
więcej
ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone w związku
z wykonywaną działalnością w zakresie pośrednictwa kredytu hipotecznego lub
umowę gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej na wypadek odpowiedzialności
wynikłej z niedochowania należytej staranności w związku z wykonywaniem tej
działalności.
2. Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej lub umowa gwarancji
bankowej lub ubezpieczeniowej, o której mowa w ust. 1, obejmuje również szkody
wyrządzone przez agenta w związku z wykonywaniem działalności w zakresie
pośrednictwa kredytu hipotecznego.
3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres ubezpieczenia obowiązkowego, o którym mowa
w ust. 1, termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną, biorąc pod uwagę specyfikę działalności wykonywanej przez pośrednika kredytu hipotecznego i agenta oraz zakres realizowanych przez nich zadań.
art. 56.
więcej
pośredników kredytowych na podstawie wniosku złożonego przez pośrednika kredytu
hipotecznego, jeżeli zostały spełnione warunki, o których mowa odpowiednio
w art. 54 ust. 4 pkt 1–3, oraz jeżeli nie orzeczono upadłości wobec przedsiębiorcy
i osób pełniących funkcje zarządcze u przedsiębiorcy, a także nie toczy się wobec nich
postępowanie upadłościowe.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera dane, o których mowa
w art. 63 ust. 1 pkt 4. Jeżeli dane zawarte we wniosku dotyczą osób fizycznych,
wniosek zawiera także numery PESEL tych osób.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się zaświadczenie z Krajowego
Rejestru Karnego o niekaralności w zakresie przestępstw, o których mowa
w art. 54 ust. 4 pkt 1 lit. b, oświadczenie o posiadaniu pełnej zdolności do czynności
prawnych i o tym, że nie orzeczono upadłości wobec przedsiębiorcy i osób pełniących
funkcje zarządcze u przedsiębiorcy oraz nie toczy się wobec nich postępowanie
upadłościowe, a także dokumenty potwierdzające spełnianie warunków określonych
w art. 54 ust. 4 pkt 1 lit. c i d.
4. Komisja Nadzoru Finansowego dokonuje wpisu, o którym mowa w ust. 1,
w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku pośrednika kredytu hipotecznego.
5. Odmowa dokonania wpisu, o którym mowa w ust. 1, następuje w drodze
decyzji administracyjnej.
art. 57.
więcej
działalność bez zezwolenia, jeżeli działa na rzecz wyłącznie jednego kredytodawcy,
po uzyskaniu wpisu do rejestru pośredników kredytowych.
2. Kredytodawca ponosi pełną i bezwarunkową odpowiedzialność za wszelkie
działania lub zaniechania tego powiązanego pośrednika kredytu hipotecznego
podejmowane w imieniu i na rzecz tego kredytodawcy.
3. Kredytodawca ponosi pełną i bezwarunkową odpowiedzialność za wszelkie
działania lub zaniechania agenta powiązanego pośrednika kredytu hipotecznego
podejmowane w imieniu i na rzecz tego powiązanego pośrednika kredytu
hipotecznego.
4. Kredytodawca jest obowiązany zapewnić, że powiązany pośrednik kredytu
hipotecznego, o którym mowa w ust. 1, oraz jego agent spełniają odpowiednio
warunki określone w art. 49 ust. 1 pkt 1 lit. a–c, e i f, pkt 2 i 3.
5. Powiązany pośrednik kredytu hipotecznego, o którym mowa w ust. 1, oraz
jego agent przed rozpoczęciem działalności są obowiązani odbyć organizowane przez
kredytodawcę szkolenie zakończone egzaminem obejmującym zagadnienia określone
w art. 53 ust. 3 i 4. Wymogu tego nie stosuje się do osób, które ukończyły wyższe
studia ekonomiczne lub prawnicze i uzyskały tytuł magistra.
6. Kredytodawca jest obowiązany monitorować:
1) spełnianie przez powiązanych pośredników kredytu hipotecznego warunków,
o których mowa odpowiednio w art. 49 ust. 1 pkt 1 lit. a–c, e i f, pkt 2 i 3;
2) spełnianie warunków, o których mowa w art. 49 ust. 1 pkt 1 lit. a i b, przez
personel powiązanego pośrednika kredytu hipotecznego.
7. Przed rozpoczęciem działalności przez powiązanego pośrednika kredytu
hipotecznego, o którym mowa w ust. 1, kredytodawca składa wniosek do Komisji
Nadzoru Finansowego o dokonanie wpisu powiązanego pośrednika kredytu
hipotecznego do rejestru pośredników kredytowych obejmujący:
1) firmę pośrednika;
2) numer w rejestrze przedsiębiorców lub numer identyfikacji podatkowej (NIP);
3) siedzibę (miejsce zamieszkania) i adres.
8. Kredytodawca jest obowiązany zapewnić, że jego powiązany pośrednik
kredytu hipotecznego oraz agent i personel tego powiązanego pośrednika kredytu
hipotecznego co najmniej raz na 3 lata odbywają szkolenie z zakresu zagadnień
dotyczących opracowywania, oferowania lub zawierania umów o kredyt hipoteczny,
a także świadczenia usług pośrednictwa w zakresie kredytu hipotecznego lub
świadczenia usług doradczych.
art. 58.
więcej
obowiązani zapewnić, że personel kredytodawcy, pośrednika kredytu hipotecznego
lub agenta odbył szkolenie zakończone egzaminem obejmującym zagadnienia
określone w art. 53 ust. 3 i 4. Wymogu tego nie stosuje się do osób, które ukończyły
wyższe studia ekonomiczne lub prawnicze i uzyskały tytuł magistra.
art. 59.
więcej
obowiązani zapewnić, że personel kredytodawcy, pośrednika kredytu hipotecznego
lub agenta co najmniej raz na 3 lata odbywa szkolenie z zakresu zagadnień dotyczących opracowywania, oferowania lub zawierania umów o kredyt hipoteczny, świadczenia usług pośrednictwa w zakresie kredytu hipotecznego lub świadczenia
usług doradczych, a także świadczenia usług dodatkowych, jeżeli są one oferowane.
art. 60.
więcej
przez personel kredytodawcy będącego instytucją kredytową prowadzącą działalność
transgraniczną, a także przez personel kredytodawcy będącego bankiem krajowym
prowadzącym działalność transgraniczną, Komisja Nadzoru Finansowego
współpracuje z właściwymi organami nadzorczymi odpowiednio macierzystego
państwa członkowskiego albo goszczącego państwa członkowskiego.
art. 61.
więcej
polegającej na świadczeniu usług w zakresie pośrednictwa kredytu hipotecznego
wykonywanej przez kredytodawców.
art. 62.
więcej
kredytowych, do którego są wpisywani pośrednicy kredytu hipotecznego i agenci oraz
pośrednicy kredytowi w rozumieniu art. 5 pkt 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r.
o kredycie konsumenckim (Dz. U. z 2019 r. poz. 1083).
2. Rejestr pośredników kredytowych jest prowadzony przez Komisję Nadzoru
Finansowego w systemie teleinformatycznym.
3. Komisja Nadzoru Finansowego udostępnia rejestr pośredników kredytowych
na swojej stronie internetowej.
4. Rejestr pośredników kredytowych składa się z:
1) działu pierwszego dotyczącego pośredników kredytu hipotecznego i agentów;
2) działu drugiego dotyczącego pośredników kredytowych w rozumieniu
art. 5 pkt 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim.
art. 63.
więcej
w odniesieniu do osób fizycznych będących pośrednikami kredytu hipotecznego:
1) numer wpisu do rejestru pośredników kredytowych;
2) dane pośrednika kredytu hipotecznego obejmujące:
a) imię lub imiona i nazwisko,
b) adres miejsca prowadzenia działalności,
c) NIP,
d) numer wpisu w ewidencji działalności gospodarczej,
e) firmę, pod którą wykonuje działalność gospodarczą;
3) informację, czy pośrednik kredytu hipotecznego jest powiązanym pośrednikiem
kredytu hipotecznego, oraz firmy (nazwy) kredytodawców, na rzecz których
działa ten pośrednik;
4) dane agenta:
a) w przypadku gdy agentem jest osoba fizyczna:
– imię lub imiona i nazwisko,
– adres miejsca prowadzenia działalności,
– NIP,
– numer wpisu w ewidencji działalności gospodarczej,
– w przypadku gdy agent świadczy usługi pośrednictwa kredytu
hipotecznego w ramach działalności transgranicznej lub przez oddział
– nazwę państwa członkowskiego, w którym agent świadczy te usługi,
– firmę, pod którą wykonuje działalność gospodarczą,
b) w przypadku gdy agentem jest podmiot niebędący osobą fizyczną:
– firmę podmiotu,
– wykaz wspólników lub członków zarządu zawierający dane określone
w pkt 2 lit. a i c,
– siedzibę i adres,
– NIP,
– numer w rejestrze przedsiębiorców,
– w przypadku gdy agent świadczy usługi pośrednictwa kredytu
hipotecznego w ramach działalności transgranicznej lub przez oddział
– nazwę państwa członkowskiego, w którym agent świadczy te usługi;
5) numer polisy potwierdzającej zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia
odpowiedzialności cywilnej lub umowy gwarancji bankowej lub
ubezpieczeniowej, o których mowa w art. 55 ust. 1, oraz okres obowiązywania
tej umowy;
6) w przypadku gdy pośrednik kredytu hipotecznego świadczy usługi pośrednictwa
kredytu hipotecznego w ramach działalności transgranicznej lub przez oddział –
nazwę państwa członkowskiego, w którym pośrednik świadczy te usługi.
2. Dział pierwszy rejestru pośredników kredytowych zawiera w odniesieniu do
pośredników kredytu hipotecznego niebędących osobami fizycznymi:
1) numer wpisu do rejestru pośredników kredytowych;
2) dane pośrednika kredytu hipotecznego obejmujące:
a) firmę podmiotu,
b) siedzibę i adres,
c) numer w rejestrze przedsiębiorców,
d) NIP,
e) wykaz wspólników lub członków zarządu zawierający dane określone
w ust. 1 pkt 2 lit. a i c;
3) informację, czy pośrednik kredytu hipotecznego jest powiązanym pośrednikiem
kredytu hipotecznego, oraz firmy (nazwy) kredytodawców, na rzecz których
działa ten pośrednik;
4) dane agenta, o których mowa w ust. 1 pkt 4;
5) numer polisy potwierdzającej zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia
odpowiedzialności cywilnej lub umowy gwarancji bankowej lub
ubezpieczeniowej, o których mowa w art. 55 ust. 1, oraz okres obowiązywania
tej umowy;
6) w przypadku gdy pośrednik świadczy usługi pośrednictwa kredytu hipotecznego
w ramach działalności transgranicznej lub przez oddział – nazwę państwa
członkowskiego, w którym pośrednik świadczy te usługi.
3. Dział drugi rejestru pośredników kredytowych zawiera w odniesieniu do osób
fizycznych będących pośrednikami kredytowymi w rozumieniu art. 5 pkt 3 ustawy
z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim:
1) numer wpisu do rejestru pośredników kredytowych;
2) dane pośrednika kredytowego w rozumieniu art. 5 pkt 3 ustawy z dnia 12 maja
2011 r. o kredycie konsumenckim obejmujące:
a) imię lub imiona i nazwisko,
b) adres miejsca prowadzenia działalności,
c) NIP,
d) numer wpisu do ewidencji działalności gospodarczej,
e) firmę, pod którą wykonuje działalność gospodarczą.
4. Dział drugi rejestru pośredników kredytowych zawiera w odniesieniu do
pośredników kredytowych w rozumieniu art. 5 pkt 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r.
o kredycie konsumenckim niebędących osobami fizycznymi:
1) numer wpisu do rejestru pośredników kredytowych;
2) dane pośrednika kredytowego w rozumieniu art. 5 pkt 3 ustawy z dnia 12 maja
2011 r. o kredycie konsumenckim obejmujące:
a) firmę podmiotu,
b) siedzibę i adres,
c) NIP,
d) numer w rejestrze przedsiębiorców;
3) wykaz wspólników lub członków zarządu zawierający dane określone
w ust. 3 pkt 2 lit. a i c.
art. 64.
więcej
Finansowego o zmianie danych objętych wpisem do rejestru pośredników
kredytowych niezwłocznie, nie później niż w terminie 7 dni od dnia zaistnienia tych
zmian.
2. Kredytodawca informuje Komisję Nadzoru Finansowego o zmianie danych
dotyczących powiązanego pośrednika kredytu hipotecznego objętych wpisem do
rejestru pośredników kredytowych niezwłocznie, nie później niż w terminie 7 dni od
dnia zaistnienia tych zmian.
art. 65.
więcej
kredytu hipotecznego z rejestru pośredników kredytowych w przypadku cofnięcia
zezwolenia.
2. W przypadku rozwiązania umowy agencyjnej pośrednik kredytu hipotecznego
jest obowiązany niezwłocznie, nie później niż w terminie 7 dni od dnia rozwiązania
tej umowy, wystąpić do Komisji Nadzoru Finansowego o wykreślenie agenta
z rejestru pośredników kredytowych.
3. W przypadku gdy powiązany pośrednik kredytowy przestał spełniać warunek
działania na rzecz wyłącznie jednego kredytodawcy, o którym mowa w art. 57 ust. 1,
jest obowiązany niezwłocznie, nie później niż w terminie 7 dni, wystąpić do Komisji
Nadzoru Finansowego o wykreślenie go z rejestru pośredników kredytowych albo
aktualizację wpisu.
art. 66.
więcej
z rejestru pośredników kredytowych Komisja Nadzoru Finansowego niezwłocznie,
nie później niż w terminie 14 dni od dnia wykreślenia, informuje o tym właściwy
organ prowadzący rejestr pośredników kredytowych w państwie członkowskim,
w którym pośrednik kredytu hipotecznego lub agent wykonuje działalność.
art. 67.
więcej
prowadzić działalność na terytorium goszczącego państwa członkowskiego przez
oddział lub transgranicznie, zawiadamiają, w formie pisemnej, o tym zamiarze
Komisję Nadzoru Finansowego.
2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) nazwę państwa członkowskiego, na którego terytorium pośrednik kredytu
hipotecznego zamierza utworzyć oddział lub prowadzić działalność
transgranicznie;
2) firmę, siedzibę (miejsce zamieszkania) i adres pośrednika kredytu hipotecznego
lub agenta;
3) firmę, siedzibę i adres oddziału, a także siedzibę i adres głównego miejsca
wykonywania działalności;
4) firmy (nazwy) kredytodawców, na rzecz których działa pośrednik kredytu
hipotecznego – w przypadku powiązanych pośredników kredytu hipotecznego.
3. Komisja Nadzoru Finansowego przesyła zawiadomienie, o którym mowa
w ust. 1, właściwym organom nadzorczym goszczącego państwa członkowskiego
w terminie miesiąca od dnia jego otrzymania i jednocześnie powiadamia o tym
zainteresowany podmiot.
4. Pośrednik kredytu hipotecznego oraz agent, o których mowa w ust. 1, są
obowiązani informować o zmianach w zakresie informacji, o których mowa w ust. 2.
art. 68.
więcej
miejsce zamieszkania w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim
mogą wykonywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność w zakresie
pośrednictwa kredytu hipotecznego w ramach działalności transgranicznej lub przez
oddział, jeżeli są dopuszczeni do wykonywania tej działalności i wpisani do
właściwego rejestru w macierzystym państwie członkowskim.
2. Pośrednik kredytu hipotecznego oraz agent, o których mowa w ust. 1, mogą
rozpocząć wykonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności
w zakresie pośrednictwa kredytu hipotecznego w ramach działalności transgranicznej
lub przez oddział po upływie miesiąca od dnia otrzymania przez Komisję Nadzoru Finansowego od właściwych organów nadzorczych macierzystego państwa członkowskiego następujących informacji:
1) firmy podmiotu lub firmy agenta, a także adresu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, pod którym będzie możliwe uzyskanie dokumentów dotyczących jego
działalności;
2) firmy oraz adresu głównego miejsca wykonywania działalności podmiotu
w macierzystym państwie członkowskim;
3) firmy (nazwy) kredytodawców, na rzecz których działa pośrednik kredytu
hipotecznego – w przypadku powiązanych pośredników kredytu hipotecznego.
3. Przed rozpoczęciem działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
przez pośrednika kredytu hipotecznego, o którym mowa w ust. 1, przez oddział lub
w terminie 2 miesięcy od dnia otrzymania informacji, o których mowa w ust. 2,
Komisja Nadzoru Finansowego przekazuje temu pośrednikowi informacje dotyczące
dodatkowych warunków prowadzenia działalności pośrednictwa kredytu
hipotecznego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Pośrednik kredytu hipotecznego, o którym mowa w ust. 1, wykonujący
działalność przez oddział jest obowiązany zapewnić, że personel oddziału tego
pośrednika odbył szkolenie zakończone egzaminem obejmującym zagadnienia określone w art. 53 ust. 3 i 4, uwzględniającym przepisy prawa polskiego w tym zakresie.
art. 69.
więcej
hipotecznego i agentów podlega nadzorowi sprawowanemu przez Komisję Nadzoru
Finansowego.
2. Celem nadzoru nad działalnością pośredników kredytu hipotecznego
i agentów jest zapewnienie zgodności tej działalności z przepisami ustawy.
3. W ramach nadzoru Komisja Nadzoru Finansowego może:
1) wydawać zalecenia w zakresie zapewnienia zgodności działalności z przepisami
ustawy oraz podjęcia środków koniecznych do zapobieżenia naruszeniom praw
konsumentów wynikających z ustawy;
2) żądać udzielenia pisemnych lub ustnych informacji oraz przekazania danych
umożliwiających zapewnienie zgodności prowadzonej działalności pośrednictwa
kredytu hipotecznego z przepisami ustawy.
4. W razie stwierdzenia, że pośrednik kredytu hipotecznego lub agent nie
wykonuje zaleceń, o których mowa w ust. 3 pkt 1, w wyznaczonym terminie, Komisja
Nadzoru Finansowego może:
1) nałożyć na osobę zarządzającą bezpośrednio odpowiedzialną za stwierdzone
nieprawidłowości karę pieniężną w wysokości do trzykrotnego miesięcznego
wynagrodzenia brutto tej osoby, wyliczonego na podstawie średniego
wynagrodzenia brutto za ostatnie 3 miesiące przed nałożeniem kary;
2) nałożyć na ten podmiot karę pieniężną w wysokości do 500 000 zł;
3) wystąpić do tego podmiotu z wnioskiem o odwołanie osoby zarządzającej,
o której mowa w pkt 1;
4) zawiesić w czynnościach osobę zarządzającą, o której mowa w pkt 1, do czasu
podjęcia rozstrzygnięcia w sprawie wniosku, o którym mowa w pkt 3;
zawieszenie w czynnościach polega na wyłączeniu z podejmowania decyzji
w zakresie praw i obowiązków majątkowych tego podmiotu;
5) cofnąć zezwolenie albo wykreślić z rejestru pośredników kredytowych –
w przypadku agentów oraz powiązanych pośredników kredytu hipotecznego.
5. W razie stwierdzenia, że pośrednik kredytu hipotecznego lub agent nie
wykonuje albo nieprawidłowo wykonuje obowiązki, o których mowa w ust. 3 pkt 2,
Komisja Nadzoru Finansowego może nałożyć na ten podmiot sankcje, o których
mowa w ust. 4 pkt 1, 2 i 5.
6. W razie stwierdzenia, że pośrednik kredytu hipotecznego lub agent wykonuje
działalność z naruszeniem przepisów ustawy, Komisja Nadzoru Finansowego może
nałożyć na ten podmiot sankcje, o których mowa w ust. 4.
7. Zastosowanie środków, o których mowa w ust. 4, następuje w drodze decyzji
administracyjnej.
8. Decyzje administracyjne w sprawach, o których mowa w ust. 4 pkt 3–5, są
natychmiast wykonalne.
9. Ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 4 pkt 1, Komisja
Nadzoru Finansowego uwzględnia rodzaj i wagę naruszenia, uprzednie naruszenia
przepisów ustawy przez osobę zarządzającą oraz jej sytuację finansową.
10. Ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 4 pkt 2, Komisja
Nadzoru Finansowego uwzględnia rodzaj i wagę naruszenia oraz rozmiar
prowadzonej działalności.
11. Komisja Nadzoru Finansowego może opublikować na swojej stronie
internetowej informację o sankcjach, o których mowa w ust. 4, nałożonych na pośrednika kredytu hipotecznego lub agenta, chyba że ujawnienie takiej informacji stanowiłoby poważne zagrożenie dla stabilności rynków finansowych lub
wyrządzałoby niewspółmierną szkodę temu pośrednikowi lub agentowi.
art. 70.
więcej
do pośrednika kredytu hipotecznego lub agenta, o których mowa w art. 67 ust. 1 lub
w art. 68 ust. 1, Komisja Nadzoru Finansowego współpracuje z właściwymi organami
nadzorczymi odpowiednio macierzystego państwa członkowskiego albo goszczącego
państwa członkowskiego.
2. Komisja Nadzoru Finansowego przekazuje właściwemu organowi
nadzorczemu odpowiednio macierzystego państwa członkowskiego albo goszczącego
państwa członkowskiego, na żądanie lub z własnej inicjatywy, informacje niezbędne
do osiągnięcia celów współpracy, o której mowa w ust. 1, dotyczące przypadków
stwierdzenia lub podejrzenia naruszenia prawa przez pośrednika kredytu hipotecznego
lub agenta, o których mowa w art. 67 ust. 1 lub w art. 68 ust. 1, lub jego oddział oraz
zakresu tych naruszeń.
3. Komisja Nadzoru Finansowego może udzielać informacji uzyskanych
w związku z wykonywaniem zadań wynikających z ustawy:
1) właściwym organom nadzorczym odpowiednio macierzystego państwa
członkowskiego albo goszczącego państwa członkowskiego, w przypadkach
określonych w ust. 2;
2) bankom centralnym państw członkowskich innych niż Rzeczpospolita Polska,
innym instytucjom państw członkowskich wykonującym zadania z zakresu
polityki monetarnej oraz innym organom publicznym państw członkowskich
innych niż Rzeczpospolita Polska wykonującym zadania z zakresu nadzoru nad
rynkiem finansowym;
3) organom i instytucjom Unii Europejskiej właściwym w zakresie spraw
związanych z nadzorem nad kredytodawcami lub pośrednikami kredytu
hipotecznego świadczącymi usługi związane z kredytem zabezpieczonym
hipoteką.
4. Udzielenie informacji, o których mowa w ust. 2, może nastąpić, jeżeli:
1) jest zapewnione wykorzystanie udzielonych informacji wyłącznie na potrzeby
wykonywanych przez te organy zadań z zakresu nadzoru nad pośrednikami
kredytu hipotecznego lub kredytodawcami;
2) jest zagwarantowane, że przekazywanie udzielonych informacji poza organy,
o których mowa w ust. 2, jest możliwe wyłącznie po uprzednim uzyskaniu zgody
Komisji Nadzoru Finansowego;
3) nie narusza zasad ochrony informacji wynikających z przepisów odrębnych.
5. W przypadku gdy właściwy organ nadzorczy państwa członkowskiego innego
niż Rzeczpospolita Polska odmówił współpracy z Komisją Nadzoru Finansowego
w zakresie, o którym mowa w ust. 1, lub nie przekazał informacji, o które Komisja
Nadzoru Finansowego wystąpiła w związku z wykonywaniem zadań wynikających
z ustawy, Komisja Nadzoru Finansowego może przekazać sprawę do Europejskiego
Urzędu Nadzoru Bankowego oraz zwrócić się o pomoc do tego organu zgodnie
z art. 19 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 z dnia
24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru
(Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz
uchylenia decyzji Komisji 2009/78/WE (Dz. Urz. UE L 331 z 15.12.2010, str. 12,
z późn. zm.).
6. Komisja Nadzoru Finansowego może odmówić przekazania informacji,
o których mowa w ust. 2, właściwemu organowi nadzorczemu odpowiednio
macierzystego państwa członkowskiego albo goszczącego państwa członkowskiego,
jeżeli:
1) przekazanie tych informacji mogłoby wpłynąć niekorzystnie na suwerenność,
bezpieczeństwo lub interes publiczny Rzeczypospolitej Polskiej, lub
2) żądanie udzielenia informacji dotyczy tych samych naruszeń przepisów prawa
obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim
przez ten sam podmiot, co do których na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
toczy się już postępowanie sądowe lub administracyjne albo wydany został
prawomocny wyrok lub została wydana przez Komisję Nadzoru Finansowego
ostateczna decyzja administracyjna.
7. W przypadku odmowy przekazania informacji, o której mowa w ust. 6,
Komisja Nadzoru Finansowego w terminie 30 dni od dnia otrzymania żądania
powiadamia o odmowie właściwy organ nadzorczy, który zwrócił się z żądaniem.
art. 71.
więcej
w art. 68 ust. 1, lub jego agent, prowadząc działalność na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, narusza przepisy rozdziałów 2–4, Komisja Nadzoru Finansowego:
1) wzywa ten podmiot, w formie pisemnej, do przestrzegania przepisów prawa
polskiego i wyznacza mu termin usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości;
2) po bezskutecznym upływie terminu wyznaczonego w wezwaniu, o którym mowa
w pkt 1, zawiadamia właściwe organy nadzorcze macierzystego państwa
członkowskiego o stwierdzonych nieprawidłowościach.
2. Po bezskutecznym upływie terminu wyznaczonego w wezwaniu, o którym
mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli zastosowanie procedury, o której mowa w ust. 1 pkt 2,
skutkowałoby nadmierną zwłoką, mogącą bezpośrednio zagrażać ważnym interesom
konsumentów, Komisja Nadzoru Finansowego może odpowiednio zastosować środki
określone w art. 69 ust. 4 pkt 1, 3 i 4, zawiadamiając właściwe organy nadzorcze
macierzystego państwa członkowskiego o stwierdzonych nieprawidłowościach
i podjętych środkach.
3. Jeżeli mimo zastosowania środków nadzoru przez właściwe organy nadzorcze
macierzystego państwa członkowskiego pośrednik kredytu hipotecznego, o którym
mowa w art. 68 ust. 1, lub jego agent nadal nie przestrzegają przepisów rozdziałów 2–
4, Komisja Nadzoru Finansowego może zastosować odpowiednio środki określone
w art. 69 ust. 4 pkt 1, 3 i 4.
4. Przepis ust. 3 stosuje się także w przypadku, gdy:
1) środki zastosowane przez właściwe organy nadzorcze macierzystego państwa
członkowskiego okazały się nieadekwatne do zaistniałego naruszenia lub
niemożliwe do zastosowania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) właściwe organy nadzorcze macierzystego państwa członkowskiego bez
uzasadnienia odmawiają zastosowania środków nadzorczych albo w sposób
nieuzasadniony zwlekają z ich zastosowaniem.
5. W przypadkach, o których mowa w ust. 2–4, Komisja Nadzoru Finansowego
powiadamia Komisję Europejską o zastosowanych środkach nadzorczych.
6. W przypadku gdy Komisja Nadzoru Finansowego nie zgadza się ze środkami
podjętymi przez goszczące państwo członkowskie w odniesieniu do pośrednika
kredytu hipotecznego, o którym mowa w art. 67 ust. 1, może przekazać sprawę do
Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego oraz zwrócić się o pomoc do tego organu
zgodnie z art. 19 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010
z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/78/WE.
7. Do decyzji administracyjnych Komisji Nadzoru Finansowego wydawanych
w przypadkach, o których mowa w ust. 2–4, przepisu art. 127 § 3 ustawy z dnia
14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r. poz.
256 i 695) nie stosuje się.
art. 72.
więcej
w art. 68 ust. 1, lub jego agent, prowadząc działalność na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, narusza przepisy inne niż określone w rozdziałach 2–4, Komisja Nadzoru
Finansowego zawiadamia właściwy organ nadzorczy macierzystego państwa
członkowskiego o stwierdzonych nieprawidłowościach.
2. W przypadku gdy właściwy organ nadzorczy macierzystego państwa
członkowskiego nie podejmie żadnych działań nadzorczych w terminie miesiąca od
dnia otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, lub stwierdzone
nieprawidłowości nie zostały usunięte, Komisja Nadzoru Finansowego może:
1) zastosować odpowiednio środki określone w art. 69 ust. 4 pkt 1, 3 i 4,
zawiadamiając właściwe organy nadzorcze macierzystego państwa
członkowskiego o podjętych środkach;
2) przekazać sprawę do Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego oraz zwrócić
się do tego organu o pomoc zgodnie z art. 19 rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie
ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru
Bankowego), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji
2009/78/WE.
3. O zastosowaniu środków, o których mowa w ust. 2 pkt 1, Komisja Nadzoru
Finansowego informuje niezwłocznie Komisję Europejską oraz Europejski Urząd
Nadzoru Bankowego.
Art. 72a. 1. W przypadku gdy pośrednik kredytu hipotecznego oraz agent
mający siedzibę lub miejsce zamieszkania w innym niż Rzeczpospolita Polska
państwie członkowskim wykonują działalność w zakresie pośrednictwa kredytu
hipotecznego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez oddział, właściwy organ
nadzorczy macierzystego państwa członkowskiego, po uprzednim powiadomieniu
Komisji Nadzoru Finansowego, może przeprowadzić kontrolę działalności tego
oddziału.
2. Komisja Nadzoru Finansowego może wystąpić do właściwego organu
nadzorczego macierzystego państwa członkowskiego o uczestniczenie
w przeprowadzanej w tym oddziale kontroli, o której mowa w ust. 1.
3. W przypadku gdy pośrednik kredytu hipotecznego oraz agent wykonują
działalność w zakresie pośrednictwa kredytu hipotecznego na terytorium goszczącego
państwa członkowskiego przez oddział, Komisja Nadzoru Finansowego, po
uprzednim powiadomieniu właściwego organu nadzorczego goszczącego państwa
członkowskiego, może przeprowadzić kontrolę działalności tego oddziału.
4. W przeprowadzanej przez Komisję Nadzoru Finansowego kontroli, o której
mowa w ust. 3, może uczestniczyć właściwy organ nadzorczy goszczącego państwa
członkowskiego lub jego upoważniony przedstawiciel, jeżeli organ ten złoży taki
wniosek.
5. Komisja Nadzoru Finansowego może nie uwzględnić wniosku, o którym
mowa w ust. 4, jeżeli jego wykonanie:
1) mogłoby wpłynąć niekorzystnie na suwerenność, bezpieczeństwo lub interes
publiczny Rzeczypospolitej Polskiej lub
2) żądanie udzielenia informacji dotyczy tych samych naruszeń przepisów prawa
obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim
przez ten sam podmiot, co do których na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
toczy się już postępowanie sądowe lub administracyjne albo wydany został
prawomocny wyrok lub została wydana przez Komisję Nadzoru Finansowego
ostateczna decyzja administracyjna.
6. W przypadku odmowy, o której mowa w ust. 5, Komisja Nadzoru
Finansowego powiadamia w terminie 30 dni od dnia otrzymania żądania o odmowie
właściwy organ, który zwrócił się z wnioskiem.
art. 73.
więcej
działalności pośrednika kredytu hipotecznego lub agenta świadczącego usługi
pośrednictwa kredytu hipotecznego.
2. Czynności kontrolne są wykonywane przez pracowników Urzędu Komisji
Nadzoru Finansowego po okazaniu legitymacji służbowej oraz doręczeniu
upoważnienia wydanego przez Przewodniczącego Komisji Nadzoru Finansowego lub
upoważnioną przez niego osobę.
3. Pracownicy, o których mowa w ust. 2, w zakresie ustalonym w upoważnieniu,
mają prawo:
1) wstępu do pomieszczeń kontrolowanego podmiotu;
2) swobodnego dostępu do oddzielnego pomieszczenia biurowego i środków
łączności;
3) wglądu do dokumentów kontrolowanego podmiotu oraz żądania sporządzenia
kopii i odpisów tych dokumentów oraz wyciągów z nich;
4) wglądu do danych zawartych w systemie informatycznym kontrolowanego
podmiotu oraz żądania sporządzenia kopii tych danych lub wyciągów z nich,
w tym w postaci dokumentów elektronicznych w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy
z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących
zadania publiczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 346, 568 i 695).
art. 74.
więcej
pośrednik kredytu hipotecznego:
1) zrzeka się zezwolenia lub nie prowadził działalności pośrednictwa kredytu
hipotecznego przez okres 6 miesięcy;
2) uzyskał zezwolenie na podstawie fałszywych oświadczeń lub dokumentów lub
w inny sposób niezgodny z przepisami ustawy;
3) nie spełnia wymogów, na podstawie których zezwolenie zostało udzielone;
4) rażąco lub uporczywie narusza przepisy ustawy.
2. Cofnięcie zezwolenia następuje w drodze decyzji administracyjnej.
3. W przypadku gdy Komisja Nadzoru Finansowego wydała decyzję
administracyjną o cofnięciu zezwolenia, a pośrednik kredytu hipotecznego prowadzi
działalność pośrednictwa kredytu hipotecznego na terytorium państw członkowskich
innych niż Rzeczpospolita Polska transgranicznie lub przez oddział, Komisja Nadzoru
Finansowego powiadamia o tym właściwe organy goszczących państw członkowskich
w terminie 14 dni od dnia wydania tej decyzji.
4. W przypadku wydania decyzji administracyjnej o cofnięciu zezwolenia,
Komisja Nadzoru Finansowego niezwłocznie wykreśla podmiot z rejestru
pośredników kredytowych.
art. 75.
więcej
na pokrycie kosztów nadzoru w kwocie nieprzekraczającej 0,3% sumy przychodów
z działalności pośrednictwa kredytu hipotecznego.
2. Należności z tytułu wpłat, o których mowa w ust. 1, podlegają egzekucji
w trybie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym
w administracji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1438, z późn. zm.).
3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) terminy wnoszenia, wysokość i sposób obliczania wpłat, o których mowa
w ust. 1,
2) sposób i terminy rozliczenia należności z tytułu wpłat, o których mowa w ust. 1
– mając na względzie, aby wysokość wpłat na pokrycie kosztów nadzoru nie wpływała
w istotny sposób na zwiększenie kosztów działalności podmiotów obowiązanych do
ich uiszczenia, konieczność zapewnienia skuteczności sprawowanego nadzoru oraz
możliwość rozliczania należności z tytułu wpłat na pokrycie kosztów nadzoru
w postaci dokumentu elektronicznego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia
17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania
publiczne.
art. 76.
więcej
określonym w art. 5,
podlega grzywnie do 5 000 000 zł i karze pozbawienia wolności do lat 3.
2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1, będąc
członkiem zarządu podmiotu prowadzącego działalność w zakresie udzielania
kredytów hipotecznych lub osobą uprawnioną do jego reprezentacji.
art. 77.
więcej
zezwolenia,
podlega grzywnie do 100 000 zł i karze pozbawienia wolności do lat 2.
2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1, będąc
członkiem zarządu podmiotu prowadzącego działalność pośrednictwa kredytu
hipotecznego lub osobą uprawnioną do jego reprezentacji.
art. 78.
więcej
art. 10 ust. 1 pkt 13 i ust. 2 oraz art. 18 pkt 3 i 5, prowadzi działalność polegającą na
świadczeniu usług dodatkowych, podlega grzywnie do 50 000 zł albo karze pozbawienia wolności do lat 2.
art. 79.
więcej
1997 i 2255 oraz z 2017 r. poz. 460) w art. 75 w ust. 1 w pkt 31 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 32 w brzmieniu:
„32) ustawy z dnia 23 marca 2017 r. o kredycie hipotecznym oraz o nadzorze nad pośrednikami kredytu hipotecznego
i agentami (Dz. U. poz. 819).”.
art. 80.
więcej
w art. 1 w ust. 2 w pkt 7 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 8 w brzmieniu:
„8) nadzór nad pośrednikami kredytu hipotecznego oraz ich agentami, sprawowany zgodnie z przepisami ustawy
z dnia 23 marca 2017 r. o kredycie hipotecznym oraz o nadzorze nad pośrednikami kredytu hipotecznego i agentami (Dz. U. poz. 819).”.
art. 81.
więcej
„5) umowie o kredyt konsumencki – rozumie się przez to umowę, o której mowa w art. 3 ust. 1 i 1a ustawy z dnia
12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz. U. z 2016 r. poz. 1528 oraz z 2017 r. poz. 819);”.
art. 82.
więcej
1) w art. 1 uchyla się pkt 3;
2) w art. 3 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się także umowę o kredyt niezabezpieczony hipoteką, który
jest przeznaczony na remont domu albo lokalu mieszkalnego, w tym w wysokości większej niż wysokość określona
w ust. 1.”;
3) w art. 4:
a) w ust. 1:
– pkt 3 i 4 otrzymują brzmienie:
„3) o świadczenie usług maklerskich zawieranych z podmiotami, o których mowa w art. 3 pkt 32 i 33 ustawy
z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 1636, 1948 i 1997
oraz z 2017 r. poz. 724, 768 i 791);
4) o kredyt będących wynikiem ugody sądowej oraz ugody będącej wynikiem postępowania w sprawie
pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich, o którym mowa w ustawie z dnia 23 września
2016 r. o pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich (Dz. U. poz. 1823);”,
– uchyla się pkt 6,
b) w ust. 2 uchyla się pkt 1;
4) w art. 5:
a) w pkt 6 lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) koszty usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń, w przypadku gdy ich poniesienie jest niezbędne
do uzyskania kredytu lub do uzyskania go na oferowanych warunkach”,
b) pkt 7 otrzymuje brzmienie:
„7) całkowita kwota kredytu – maksymalna kwota wszystkich środków pieniężnych nieobejmujących kredytowanych kosztów kredytu, które kredytodawca udostępnia konsumentowi na podstawie umowy o kredyt, a w przypadku umów, dla których nie przewidziano tej maksymalnej kwoty, suma wszystkich środków pieniężnych nieobejmujących kredytowanych kosztów kredytu, które kredytodawca udostępnia konsumentowi
na podstawie umowy o kredyt;”;
5) w art. 7 w ust. 1:
a) wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Kredytodawca lub pośrednik kredytowy w reklamach dotyczących kredytu konsumenckiego zawierających dane
dotyczące kosztu kredytu konsumenckiego, w szczególności stopę oprocentowania, podaje konsumentowi w sposób jednoznaczny, zrozumiały i widoczny:”,
b) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) stopę oprocentowania kredytu łącznie z informacją o tym, czy jest to stopa stała, zmienna czy też zastosowanie mają obydwie te stopy; informacje te podaje się wraz z wyodrębnieniem opłat uwzględnianych w całkowitym koszcie kredytu;”;
6) po art. 7 dodaje się art. 7a i art. 7b w brzmieniu:
„Art. 7a. Informacje, o których mowa w art. 7, podaje się konsumentowi w sposób co najmniej tak samo
widoczny, czytelny i słyszalny jak dane dotyczące kosztu kredytu konsumenckiego.
Art. 7b. 1. Kredytodawca lub pośrednik kredytowy w reklamach dotyczących kredytu konsumenckiego innych
niż reklamy, o których mowa w art. 7 ust. 1, podaje konsumentowi rzeczywistą roczną stopę oprocentowania.
2. Informację, o której mowa w ust. 1, podaje się konsumentowi w sposób co najmniej tak samo widoczny, czytelny i słyszalny jak pozostałe informacje przekazywane w reklamie.”;
7) w art. 8 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Informacje, o których mowa w art. 7 ust. 1–3 oraz art. 7b ust. 1, kredytodawca lub pośrednik kredytowy podaje na podstawie reprezentatywnego przykładu.”;
8) w art. 13 w ust. 1:
a) wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Kredytodawca lub pośrednik kredytowy przed zawarciem umowy o kredyt konsumencki jest zobowiązany podać
konsumentowi, na trwałym nośniku, w czasie umożliwiającym zapoznanie się z tymi informacjami:”,
b) pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) stopę oprocentowania kredytu, warunki stosowania tej stopy oprocentowania oraz, jeżeli są dostępne, wszelkie indeksy lub stopy referencyjne mające zastosowanie do pierwotnej stopy oprocentowania kredytu,
a także okresy, warunki i procedury zmian stopy oprocentowania kredytu; jeżeli umowa o kredyt konsumencki przewiduje różne stopy oprocentowania, informacje te podaje się dla wszystkich stosowanych stóp
procentowych w danym okresie obowiązywania umowy;”,
c) pkt 7 otrzymuje brzmienie:
„7) całkowitą kwotę do zapłaty przez konsumenta;”,
d) po pkt 7 dodaje się pkt 7a i 7b w brzmieniu:
„7a) rzeczywistą roczną stopę oprocentowania przedstawioną za pomocą reprezentatywnego przykładu, który
obejmuje wszystkie założenia przyjęte do obliczenia tej stopy; w przypadku gdy konsument poinformował
kredytodawcę o co najmniej jednym ze składników preferowanego przez siebie kredytu, takim jak okres
obowiązywania umowy o kredyt lub całkowita kwota kredytu, składniki te powinny być uwzględnione w reprezentatywnym przykładzie;
7b) informację, że inne mechanizmy dokonywania wypłat mogą spowodować zastosowanie wyższej rocznej
stopy oprocentowania – jeżeli umowa o kredyt przewiduje różne sposoby dokonywania wypłat, w odniesieniu do których obowiązują różne opłaty i stopy oprocentowania, a kredytodawca korzysta z założenia, o którym mowa w ust. 4 pkt 2 załącznika nr 4 do ustawy;”,
e) pkt 8–10 otrzymują brzmienie:
„8) zasady i terminy spłaty kredytu oraz, w odpowiednich przypadkach, kolejność zaliczania rat kredytu konsumenckiego na poczet należności kredytodawcy; jeżeli w ramach kredytu stosuje się różne stopy oprocentowania dla różnych należności kredytodawcy, należy także podać kolejność zaliczania rat kredytu konsumenckiego na poczet różnych należnych sald, dla których stosuje się różne stopy oprocentowania;
9) informację dotyczącą obowiązku zawarcia umowy dodatkowej, w szczególności umowy ubezpieczenia,
w przypadku gdy zawarcie takiej umowy jest niezbędne do uzyskania kredytu lub do uzyskania go na oferowanych warunkach;
10) w odpowiednich przypadkach, informację o innych kosztach, które konsument jest zobowiązany ponieść
w związku z umową o kredyt konsumencki, w szczególności o odsetkach, prowizjach, marżach, opłatach,
w tym opłatach za prowadzenie jednego lub kilku rachunków, na których są zapisywane zarówno transakcje
płatności, jak i wypłaty, łącznie z opłatami za korzystanie z instrumentów płatniczych zarówno dla transakcji płatności, jak i dla wypłat, oraz kosztach usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń, jeżeli są
znane kredytodawcy, oraz warunki, na jakich koszty te mogą ulec zmianie;”,
f) pkt 18 otrzymuje brzmienie:
„18) informację o prawie konsumenta do niezwłocznego otrzymania bezpłatnej informacji na temat wyników
przeprowadzonej w celu oceny zdolności kredytowej weryfikacji w bazie danych;”;
9) w art. 17 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Kredytodawca lub pośrednik kredytowy przed zawarciem umowy o kredyt w rachunku oszczędnościowo-
-rozliczeniowym jest zobowiązany podać konsumentowi, na trwałym nośniku, dane, o których mowa w art. 13 ust. 1.
Informacje te są podawane konsumentowi w czasie umożliwiającym mu zapoznanie się z nimi.”;
10) uchyla się art. 22 i art. 23;
11) w art. 30 w ust. 1:
a) pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) stopę oprocentowania kredytu, warunki stosowania tej stopy, a także okresy, warunki i procedury zmiany
stopy oprocentowania wraz z podaniem indeksu lub stopy referencyjnej, o ile ma zastosowanie do pierwotnej stopy oprocentowania kredytu; jeżeli umowa o kredyt konsumencki przewiduje różne stopy oprocentowania, informacje te podaje się dla wszystkich stosowanych stóp procentowych w danym okresie obowiązywania umowy;”,
b) pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) zasady i terminy spłaty kredytu, w szczególności kolejność zaliczania rat kredytu konsumenckiego na poczet
należności kredytodawcy, w tym informację o prawie, o którym mowa w art. 37 ust. 1; jeżeli w ramach kredytu stosuje się różne stopy oprocentowania dla różnych należności kredytodawcy, należy także podać kolejność zaliczania rat kredytu konsumenckiego na poczet różnych należnych sald, dla których stosuje się
różne stopy oprocentowania;”,
c) pkt 10 otrzymuje brzmienie:
„10) informację o innych kosztach, które konsument jest zobowiązany ponieść w związku z umową o kredyt konsumencki, w szczególności o opłatach, w tym opłatach za prowadzenie jednego lub kilku rachunków, na
których są zapisywane zarówno transakcje płatności, jak i wypłaty, łącznie z opłatami za korzystanie ze
środków płatniczych zarówno dla transakcji płatności, jak i dla wypłat, prowizjach, marżach oraz kosztach
usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń, jeżeli są znane kredytodawcy, oraz warunki, na jakich
koszty te mogą ulec zmianie;”,
d) pkt 16 i 17 otrzymują brzmienie:
„16) prawo konsumenta do spłaty kredytu przed terminem oraz procedurę spłaty kredytu przed terminem;
17) informację o prawie kredytodawcy do otrzymania prowizji za spłatę kredytu przed terminem i o sposobie jej
ustalania, o ile takie prawo zastrzeżono w umowie;”,
e) pkt 19 otrzymuje brzmienie:
„19) warunki rozwiązania umowy;”;
12) w art. 32 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) całkowity koszt kredytu;”;
13) uchyla się art. 35;
14) art. 39 otrzymuje brzmienie:
„Art. 39. Jeżeli znaczne przekroczenie salda na rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowym konsumenta utrzymuje się dłużej niż miesiąc, konsument otrzymuje niezwłocznie, na trwałym nośniku, informację o wysokości tego przekroczenia oraz o stopie oprocentowania zadłużenia przeterminowanego, warunkach jej zmiany oraz ewentualnych innych opłatach z tytułu zaległości w spłacie kredytu.”;
15) w art. 42 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Jeżeli umowa o kredyt tak stanowi, kredytodawca ma prawo wypowiedzieć, na trwałym nośniku, umowę
o kredyt odnawialny z zachowaniem co najmniej dwumiesięcznego okresu wypowiedzenia.”;
16) art. 43 otrzymuje brzmienie:
„Art. 43. 1. Jeżeli umowa o kredyt tak stanowi, kredytodawca ma prawo wypowiedzieć, na trwałym nośniku,
konsumentowi prawo do dokonywania wypłat na podstawie umowy o kredyt odnawialny w przypadku niedotrzymania
przez niego zobowiązań dotyczących warunków udzielenia tego kredytu określonych w umowie oraz negatywnej
oceny zdolności kredytowej konsumenta.
2. Kredytodawca informuje konsumenta o wypowiedzeniu i jego przyczynach.
3. Jeżeli istnieje taka możliwość, kredytodawca przekazuje informacje, o których mowa w ust. 2, przed złożeniem oświadczenia o wypowiedzeniu prawa do dokonywania wypłat na podstawie umowy o kredyt odnawialny, chyba
że przekazanie tych informacji jest zabronione na podstawie przepisów szczególnych.”;
17) uchyla się art. 46;
18) w art. 54 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. W przypadku odstąpienia od umowy, o którym mowa w art. 53, kredytodawcy nie przysługują żadne inne
opłaty, z wyjątkiem bezzwrotnych kosztów poniesionych przez niego na rzecz organów administracji publicznej.”;
19) tytuł rozdziału 5a otrzymuje brzmienie:
„Działalność instytucji pożyczkowych i rejestr instytucji pożyczkowych”;
20) po art. 59a dodaje się art. 59aa–59ag w brzmieniu:
„Art. 59aa. 1. Instytucja pożyczkowa może podjąć wykonywanie działalności po uzyskaniu wpisu do rejestru
instytucji pożyczkowych.
2. Za dzień rozpoczęcia działalności przez instytucję pożyczkową uważa się dzień dokonania wpisu do rejestru
instytucji pożyczkowych.
Art. 59ab. 1. Rejestr instytucji pożyczkowych jest prowadzony przez Komisję Nadzoru Finansowego.
2. Rejestr instytucji pożyczkowych jest prowadzony w systemie teleinformatycznym i udostępniany na stronie
internetowej Komisji Nadzoru Finansowego.
Art. 59ac. 1. Komisja Nadzoru Finansowego dokonuje wpisu do rejestru instytucji pożyczkowych na wniosek
podmiotu zamierzającego podjąć wykonywanie działalności instytucji pożyczkowej.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) firmę spółki z ograniczoną odpowiedzialnością albo spółki akcyjnej;
2) siedzibę spółki i adres;
3) imiona i nazwiska oraz numery Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL) członków zarządu;
4) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym;
5) numer identyfikacji podatkowej (NIP).
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, załącza się zaświadczenie z Krajowego Rejestru Karnego o niekaralności członka zarządu, rady nadzorczej, komisji rewizyjnej lub prokurenta instytucji pożyczkowej w zakresie przestępstw, o których mowa w art. 59a ust. 4, oraz dokumenty potwierdzające spełnianie warunków, o których mowa
w art. 59a ust. 1 i 2, przez podmiot ubiegający się o wpis do rejestru instytucji pożyczkowych.
4. Komisja Nadzoru Finansowego dokonuje wpisu do rejestru instytucji pożyczkowych w terminie 14 dni od
dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 1.
Art. 59ad. 1. Podmiot składający wniosek, o którym mowa w art. 59ac ust. 1, jest obowiązany wnieść opłatę
w wysokości 600 zł.
2. Wniosek o zmianę wpisu w rejestrze instytucji pożyczkowych oraz wniosek o wykreślenie wpisu z rejestru
instytucji pożyczkowych podlegają opłacie w wysokości 200 zł.
3. Koszty prowadzenia rejestru instytucji pożyczkowych pokrywane są z opłat, o których mowa w ust. 1 i 2.
Art. 59ae. Rejestr instytucji pożyczkowych zawiera:
1) numer wpisu do rejestru;
2) dane dotyczące instytucji pożyczkowej obejmujące:
a) firmę,
b) siedzibę i adres,
c) numer w rejestrze przedsiębiorców,
d) NIP.
Art. 59af. Instytucja pożyczkowa informuje Komisję Nadzoru Finansowego o zmianie danych objętych wpisem
do rejestru instytucji pożyczkowych niezwłocznie, nie później niż w terminie 7 dni od dnia zaistnienia tych zmian.
Art. 59ag. 1. Komisja Nadzoru Finansowego odmawia wpisu do rejestru instytucji pożyczkowych, jeżeli podmiot
ubiegający się o wpis do rejestru nie spełnia warunków, o których mowa w art. 59a.
2. Komisja Nadzoru Finansowego dokonuje niezwłocznie wykreślenia wpisu z rejestru dotyczącego podmiotu,
który przestał spełniać warunki, o których mowa w art. 59a.”;
21) po rozdziale 5a dodaje się rozdział 5aa w brzmieniu:
„Rozdział 5aa
Wpis do rejestru pośredników kredytowych
Art. 59da. 1. Pośrednik kredytowy może podjąć wykonywanie działalności pośrednictwa w zakresie kredytów
konsumenckich po uzyskaniu wpisu w dziale drugim rejestru pośredników kredytowych, o którym mowa
w art. 62 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 23 marca 2017 r. o kredycie hipotecznym oraz o nadzorze nad pośrednikami kredytu hipotecznego i agentami (Dz. U. poz. 819), zwanego dalej „rejestrem”.
2. Pośrednikiem kredytowym może być wyłącznie:
1) osoba fizyczna, która nie była prawomocnie skazana za przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów,
mieniu, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi lub przestępstwo skarbowe;
2) osoba prawna, której członkowie zarządu spełniają warunek, o którym mowa w pkt 1;
3) spółka nieposiadająca osobowości prawnej, której wspólnicy albo członkowie zarządu spełniają warunek, o którym mowa w pkt 1.
3. Za dzień rozpoczęcia działalności pośrednictwa w zakresie kredytów konsumenckich uważa się dzień dokonania wpisu do rejestru.
Art. 59db. 1. Komisja Nadzoru Finansowego dokonuje wpisu do rejestru na wniosek podmiotu zamierzającego
podjąć wykonywanie działalności pośrednictwa w zakresie kredytów konsumenckich.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) firmę przedsiębiorcy;
2) siedzibę (miejsce zamieszkania) i adres przedsiębiorcy;
3) imiona i nazwiska oraz numery PESEL członków zarządu – w przypadku przedsiębiorcy będącego osobą
prawną;
4) imiona i nazwiska oraz numery PESEL członków zarządu albo wspólników – w przypadku przedsiębiorcy będącego spółką nieposiadającą osobowości prawnej;
5) numer w rejestrze przedsiębiorców albo w ewidencji działalności gospodarczej;
6) NIP przedsiębiorcy.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się zaświadczenie z Krajowego Rejestru Karnego o niekaralności w zakresie przestępstw, o których mowa w art. 59da ust. 2 pkt 1.
4. Komisja Nadzoru Finansowego dokonuje wpisu do rejestru w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku,
o którym mowa w ust. 1.
Art. 59dc. 1. Podmiot składający wniosek, o którym mowa w art. 59db ust. 1, jest obowiązany wnieść opłatę
w wysokości 600 zł.
2. Wniosek o zmianę wpisu w rejestrze oraz wniosek o wykreślenie wpisu z rejestru podlegają opłacie w wysokości 200 zł.
3. Koszty prowadzenia rejestru są pokrywane z opłat, o których mowa w ust. 1 i 2.
Art. 59dd. Pośrednik kredytowy informuje Komisję Nadzoru Finansowego o zmianie danych objętych wpisem
do rejestru niezwłocznie, nie później niż w terminie 7 dni od dnia zaistnienia tych zmian.
Art. 59de. 1. Komisja Nadzoru Finansowego odmawia, w drodze decyzji administracyjnej, wpisu do rejestru,
jeżeli podmiot ubiegający się o wpis do rejestru nie spełnia warunków, o których mowa w art. 59da ust. 2.
2. Komisja Nadzoru Finansowego dokonuje niezwłocznie wykreślenia wpisu z rejestru dotyczącego podmiotu,
który przestał spełniać warunki, o których mowa w art. 59da ust. 2.”;
22) po art. 59g dodaje się art. 59h i art. 59i w brzmieniu:
„Art. 59h. Kto, będąc kredytodawcą w rozumieniu art. 5 pkt 2a, prowadzi działalność bez wymaganego wpisu
do rejestru instytucji pożyczkowych, podlega grzywnie do 500 000 zł.
Art. 59i. Kto, będąc pośrednikiem kredytowym, prowadzi działalność w zakresie pośrednictwa kredytu konsumenckiego bez wymaganego wpisu do rejestru, podlega grzywnie do 100 000 zł.”;
23) załącznik nr 1 do ustawy otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 4 do niniejszej ustawy;
24) załącznik nr 2 do ustawy otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 5 do niniejszej ustawy;
25) uchyla się załącznik nr 3 do ustawy;
26) załącznik nr 4 do ustawy otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 6 do niniejszej ustawy.
art. 83.
więcej
1) w art. 2:
a) w pkt 1 lit. d otrzymuje brzmienie:
„d) będącego osobą fizyczną klienta banku, członka spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, klienta instytucji płatniczej, klienta biura usług płatniczych, klienta instytucji pieniądza elektronicznego, klienta oddziału zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego, klienta instytucji kredytowej, klienta instytucji finansowej, uczestnika funduszu inwestycyjnego, inwestora alternatywnej spółki inwestycyjnej, klienta firmy
inwestycyjnej, klienta instytucji pożyczkowej, klienta pośrednika kredytu hipotecznego oraz klienta
pośrednika kredytowego;”,
b) w pkt 3 w lit. i średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. j i k w brzmieniu:
„j) pośrednika kredytu hipotecznego w rozumieniu ustawy z dnia 23 marca 2017 r. o kredycie hipotecznym oraz
o nadzorze nad pośrednikami kredytu hipotecznego i agentami (Dz. U. poz. 819),
k) pośrednika kredytowego w rozumieniu ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz. U.
z 2016 r. poz. 1528 oraz z 2017 r. poz. 819);”;
2) po art. 32 dodaje się art. 32a w brzmieniu:
„Art. 32a. 1. Pracownicy Biura Rzecznika są obowiązani do ochrony tajemnicy przedsiębiorstwa w rozumieniu
art. 11 ust. 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2003 r. poz. 1503,
z późn. zm.) oraz innych informacji podlegających ochronie na podstawie odrębnych przepisów, o których powzięli
wiadomość w związku z czynnościami wykonywanymi na podstawie ustawy.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do informacji powszechnie dostępnych, informacji o wszczęciu postępowania
oraz informacji o wydaniu decyzji kończących postępowanie i ich ustaleniach.”.
art. 84.
więcej
wejścia w życie ustawy do dnia 30 czerwca 2018 r., o ile strony nie uzgodniły stałej
stopy oprocentowania, sposób ustalania stopy oprocentowania, o którym mowa
w art. 29 ust. 1 pkt 8, określa się jako wartość wskaźnika o charakterze referencyjnym
oraz wysokość marży ustalonej w umowie o kredyt hipoteczny.
2. Wskaźniki o charakterze referencyjnym, o których mowa w ust. 1, są
zrozumiałe, dostępne, obiektywne i możliwe do zweryfikowania.
3. Kredytodawca, pośrednik kredytu hipotecznego oraz agent są obowiązani
udostępniać konsumentom w każdym czasie, na trwałym nośniku, precyzyjne
i zrozumiałe informacje ogólne dotyczące umowy o kredyt hipoteczny, obejmujące
w przypadku umów o kredyt hipoteczny, w których stosuje się jako odniesienie
wskaźnik o charakterze referencyjnym, o którym mowa w ust. 1, nazwy tych
wskaźników i ich administratorów oraz informację o potencjalnych konsekwencjach
dla konsumenta.
4. W przypadku gdy określona w umowie o kredyt hipoteczny stopa
oprocentowania kredytu hipotecznego jest bezpośrednio związana ze zmianą
wskaźnika o charakterze referencyjnym, o którym mowa w ust. 1, a nowy wskaźnik
o charakterze referencyjnym jest podawany do wiadomości publicznej, umowa
o kredyt hipoteczny wskazuje, że informacja o zmianie wskaźnika o charakterze
referencyjnym, o którym mowa w ust. 1, zostanie przekazana konsumentowi
najpóźniej wraz z nowym harmonogramem spłat, zgodnie z określonym w tej umowie
sposobem przekazywania informacji.
5. Dane historyczne dotyczące wskaźników o charakterze referencyjnym,
o których mowa w ust. 1, są przechowywane przez kredytodawców, pośredników kredytowych lub agentów co najmniej przez okres obowiązywania umowy o kredyt hipoteczny.
art. 85.
więcej
hipoteczny oraz informacji udzielanych przed zawarciem umowy o kredyt
konsumencki, przekazanych odpowiednio przez kredytodawcę, pośrednika kredytu
hipotecznego lub pośrednika kredytowego przed dniem wejścia w życie ustawy,
stosuje się przepisy dotychczasowe.
2. Do umów o kredyt hipoteczny oraz umów o kredyt konsumencki, zawartych
przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.
3. Do postępowań sądowych i administracyjnych w sprawach dotyczących
informacji i umów, o których mowa w ust. 1 i 2, wszczętych i niezakończonych przed
dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.
art. 86.
więcej
w art. 49 ust. 1 pkt 1 lit. d, art. 54 ust. 4 pkt 1 lit. d, art. 57 ust. 5 oraz art. 58, uważa
się za spełnione w przypadku posiadania przynajmniej 5-letniego udokumentowanego
doświadczenia w zakresie zawierania umów o kredyt hipoteczny, ich dystrybucji oraz
pośrednictwa kredytu hipotecznego.
art. 87.
więcej
związane z działalnością w zakresie pośrednictwa kredytu hipotecznego, mogą
kontynuować wykonywanie tych czynności bez spełnienia wymogu, o którym mowa
w art. 49 ust. 1 pkt 1 lit. d, art. 54 ust. 4 pkt 1 lit. d, art. 57 ust. 5 oraz art. 58, nie
dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.
art. 88.
więcej
gospodarczą w zakresie pośrednictwa kredytu hipotecznego mogą kontynuować tę
działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez spełnienia wymogu uzyskania
zezwolenia, o którym mowa w art. 48 ust. 1, albo wpisu do rejestru pośredników
kredytowych, nie dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie
ustawy.
2. Podmiot określony w ust. 1, który w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia
w życie ustawy złoży wniosek o wydanie zezwolenia, o którym mowa w art. 48 ust. 1,
albo wniosek o wpis do rejestru pośredników kredytowych, może kontynuować
działalność, o której mowa w ust. 1, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez tego
zezwolenia albo wpisu do tego rejestru odpowiednio do dnia, w którym decyzja w sprawie zezwolenia, o którym mowa w art. 48 ust. 1, stała się ostateczna, albo do dnia rozpatrzenia wniosku o wpis do rejestru pośredników kredytowych.
3. Do wniosków, o których mowa w ust. 2, nie stosuje się art. 51 ust. 4. Wnioski
te są rozpatrywane w terminie 6 miesięcy od dnia ich złożenia lub uzupełnienia.
art. 89.
więcej
działalność gospodarczą w zakresie udzielania lub dawania przyrzeczenia udzielenia
kredytu konsumenckiego mogą kontynuować tę działalność bez spełnienia wymogu
uzyskania wpisu do rejestru instytucji pożyczkowych, o którym mowa w art. 59aa
ustawy zmienianej w art. 82, nie dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy od dnia
wejścia w życie ustawy.
2. Podmiot określony w ust. 1, który w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia
w życie ustawy złoży wniosek o wpis do rejestru instytucji pożyczkowych, o którym
mowa w art. 59aa ustawy zmienianej w art. 82, może kontynuować działalność,
o której mowa w ust. 1, bez wpisu do tego rejestru do dnia rozpatrzenia tego wniosku.
3. Do wniosków, o których mowa w ust. 2, nie stosuje się art. 59ac ust. 4 ustawy
zmienianej w art. 82. Wnioski te są rozpatrywane w terminie 6 miesięcy od dnia ich
złożenia lub uzupełnienia.
art. 90.
więcej
działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług związanych z kredytem
konsumenckim mogą kontynuować tę działalność bez spełnienia wymogu uzyskania
wpisu do rejestru pośredników kredytowych, nie dłużej jednak niż przez okres
6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.
2. Podmiot określony w ust. 1, który w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia
w życie ustawy złoży wniosek o wpis do rejestru pośredników kredytowych, może
kontynuować działalność, o której mowa w ust. 1, bez wpisu do tego rejestru do dnia
rozpatrzenia wniosku o wpis do rejestru pośredników kredytowych.
3. Do wniosków, o których mowa w ust. 2, nie stosuje się art. 59db ust. 4 ustawy
zmienianej w art. 82. Wnioski te są rozpatrywane w terminie 6 miesięcy od dnia ich
złożenia lub uzupełnienia.
art. 91.
więcej
się do umów o kredyt hipoteczny zawartych po dniu 30 czerwca 2018 r.
art. 92.
więcej
Hipotecznego.
art. 93.
więcej
ustawy na lata 2017–2026 wynosi 19 285 tys. zł, z tym że w roku:
1) 2017 – 1015 tys. zł;
2) 2018 – 2030 tys. zł;
3) 2019 – 2030 tys. zł;
4) 2020 – 2030 tys. zł;
5) 2021 – 2030 tys. zł;
6) 2022 – 2030 tys. zł;
7) 2023 – 2030 tys. zł;
8) 2024 – 2030 tys. zł;
9) 2025 – 2030 tys. zł;
10) 2026 – 2030 tys. zł.
2. W przypadku zagrożenia przekroczenia limitu wydatków, o którym mowa
w ust. 1, na dany rok budżetowy zastosowany zostanie mechanizm korygujący
polegający na:
1) ograniczeniu kosztów rzeczowych Urzędu Komisji Nadzoru Finansowego
związanych z realizacją zadań wynikających ze sprawowania nadzoru nad
pośrednikami kredytu hipotecznego i agentami;
2) racjonalizacji częstotliwości wykonywania czynności w ramach nadzoru
sprawowanego przez Komisję Nadzoru Finansowego nad pośrednikami kredytu
hipotecznego i agentami.
3. Organem właściwym do wdrożenia mechanizmu korygującego, o którym
mowa w ust. 2, jest Komisja Nadzoru Finansowego.
4. Organem właściwym do monitorowania wykorzystania limitu wydatków,
o którym mowa w ust. 1, jest minister właściwy do spraw instytucji finansowych.
art. 94.
więcej
z wyjątkiem:
1) art. 82 pkt 6 i 7, które wchodzą w życie po upływie 6 miesięcy od dnia
ogłoszenia;
2) art. 4 pkt 28, art. 10 ust. 1 pkt 5, art. 31 ust. 1, art. 32 i art. 91, które wchodzą
w życie z dniem 1 lipca 2018 r.
Wyszukiwarka
- Kodeks Karny dostęp do ustawy
- 22 Kodeks Karny konkretny artykuł ustawy
- Sąd Okręgowy w Ełku informacje o sądzie
- Pełnomocnictwo ogólne dostęp do wzorców