Wejscie w życie: 11 lipca 2003
Ostatnia Zmiana: 13 listopada 2020
art. 1.
więcej
1) zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu
terytorialnego i organy administracji rządowej,
2) zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone
cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy
– przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.
2. W planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym uwzględnia się zwłaszcza:
1) wymagania ładu przestrzennego, w tym urbanistyki i architektury;
2) walory architektoniczne i krajobrazowe;
3) wymagania ochrony środowiska, w tym gospodarowania wodami i ochrony
gruntów rolnych i leśnych;
4) wymagania ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej;
5) wymagania ochrony zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi i mienia, a także
potrzeby osób ze szczególnymi potrzebami, o których mowa w ustawie z dnia
19 lipca 2019 r. o zapewnianiu dostępności osobom ze szczególnymi potrzebami
(Dz. U. poz. 1696 i 2473);
6) walory ekonomiczne przestrzeni;
7) prawo własności;
8) potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa;
9) potrzeby interesu publicznego;
10) potrzeby w zakresie rozwoju infrastruktury technicznej, w szczególności sieci
szerokopasmowych;
11) zapewnienie udziału społeczeństwa w pracach nad studium uwarunkowań
i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, miejscowym planem
zagospodarowania przestrzennego oraz planem zagospodarowania
przestrzennego województwa, w tym przy użyciu środków komunikacji
elektronicznej;
12) zachowanie jawności i przejrzystości procedur planistycznych;
13) potrzebę zapewnienia odpowiedniej ilości i jakości wody, do celów zaopatrzenia
ludności.
3. Ustalając przeznaczenie terenu lub określając potencjalny sposób
zagospodarowania i korzystania z terenu, organ waży interes publiczny i interesy
prywatne, w tym zgłaszane w postaci wniosków i uwag, zmierzające do ochrony
istniejącego stanu zagospodarowania terenu, jak i zmian w zakresie jego
zagospodarowania, a także analizy ekonomiczne, środowiskowe i społeczne.
4. W przypadku sytuowania nowej zabudowy, uwzględnienie wymagań ładu
przestrzennego, efektywnego gospodarowania przestrzenią oraz walorów
ekonomicznych przestrzeni następuje poprzez:
1) kształtowanie struktur przestrzennych przy uwzględnieniu dążenia do
minimalizowania transportochłonności układu przestrzennego;
2) lokalizowanie nowej zabudowy mieszkaniowej w sposób umożliwiający
mieszkańcom maksymalne wykorzystanie publicznego transportu zbiorowego
jako podstawowego środka transportu;
3) zapewnianie rozwiązań przestrzennych, ułatwiających przemieszczanie się
pieszych i rowerzystów;
4) dążenie do planowania i lokalizowania nowej zabudowy:
a) na obszarach o w pełni wykształconej zwartej strukturze funkcjonalno-
-przestrzennej, w granicach jednostki osadniczej w rozumieniu art. 2
pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 2003 r. o urzędowych nazwach
miejscowości i obiektów fizjograficznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1443),
w szczególności poprzez uzupełnianie istniejącej zabudowy,
b) na terenach położonych na obszarach innych niż wymienione w lit. a,
wyłącznie w sytuacji braku dostatecznej ilości terenów przeznaczonych pod
dany rodzaj zabudowy położonych na obszarach, o których mowa w lit. a;
przy czym w pierwszej kolejności na obszarach w najwyższym stopniu
przygotowanych do zabudowy, przez co rozumie się obszary
charakteryzujące się najlepszym dostępem do sieci komunikacyjnej oraz
najlepszym stopniem wyposażenia w sieci wodociągowe, kanalizacyjne,
elektroenergetyczne, gazowe, ciepłownicze oraz sieci i urządzenia
telekomunikacyjne, adekwatnych dla nowej, planowanej zabudowy.
art. 2.
więcej
1) „ładzie przestrzennym” − należy przez to rozumieć takie ukształtowanie
przestrzeni, które tworzy harmonijną całość oraz uwzględnia
w uporządkowanych relacjach wszelkie uwarunkowania i wymagania
funkcjonalne, społeczno-gospodarcze, środowiskowe, kulturowe oraz
kompozycyjno-estetyczne;
2) „zrównoważonym rozwoju” − należy przez to rozumieć rozwój, o którym mowa
w art. 3 pkt 50 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. − Prawo ochrony środowiska
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1396, z późn. zm.);
3) „środowisku” − należy przez to rozumieć środowisko, o którym mowa w art. 3
pkt 39 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. − Prawo ochrony środowiska;
4) „interesie publicznym” − należy przez to rozumieć uogólniony cel dążeń
i działań, uwzględniających zobiektywizowane potrzeby ogółu społeczeństwa
lub lokalnych społeczności, związanych z zagospodarowaniem przestrzennym;
5) „inwestycji celu publicznego” – należy przez to rozumieć działania o znaczeniu
lokalnym (gminnym) i ponadlokalnym (powiatowym, wojewódzkim
i krajowym), a także krajowym (obejmującym również inwestycje
międzynarodowe i ponadregionalne), oraz metropolitalnym (obejmującym
obszar metropolitalny) bez względu na status podmiotu podejmującego te
działania oraz źródła ich finansowania, stanowiące realizację celów, o których
mowa w art. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami
(Dz. U. z 2020 r. poz. 65);
6) „obszarze przestrzeni publicznej” − należy przez to rozumieć obszar
o szczególnym znaczeniu dla zaspokojenia potrzeb mieszkańców, poprawy
jakości ich życia i sprzyjający nawiązywaniu kontaktów społecznych ze względu na jego położenie oraz cechy funkcjonalno-przestrzenne, określony w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy;
6a) (uchylony)
6b) (uchylony)
7) (uchylony)
8) (uchylony)
9) (uchylony)
10) „dobrach kultury współczesnej” − należy przez to rozumieć niebędące zabytkami
dobra kultury, takie jak pomniki, miejsca pamięci, budynki, ich wnętrza i detale,
zespoły budynków, założenia urbanistyczne i krajobrazowe, będące uznanym
dorobkiem współcześnie żyjących pokoleń, jeżeli cechuje je wysoka wartość
artystyczna lub historyczna;
11) „terenie zamkniętym” − należy przez to rozumieć teren zamknięty, o którym
mowa w art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. − Prawo geodezyjne
i kartograficzne (Dz. U. z 2019 r. poz. 725, 730 i 1309);
12) „działce budowlanej” − należy przez to rozumieć nieruchomość gruntową lub
działkę gruntu, której wielkość, cechy geometryczne, dostęp do drogi publicznej
oraz wyposażenie w urządzenia infrastruktury technicznej spełniają wymogi
realizacji obiektów budowlanych wynikające z odrębnych przepisów i aktów
prawa miejscowego;
13) „uzbrojeniu terenu” – należy przez to rozumieć drogi, obiekty budowlane,
urządzenia i przewody, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia
21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami;
14) „dostępie do drogi publicznej” − należy przez to rozumieć bezpośredni dostęp do
tej drogi albo dostęp do niej przez drogę wewnętrzną lub przez ustanowienie
odpowiedniej służebności drogowej;
15) „standardach” − należy przez to rozumieć zbiory i zakresy wymagań
dotyczących opracowań i dokumentów planistycznych oraz zasady stosowania
w nich parametrów dotyczących zagospodarowania przestrzennego;
16) „parametrach i wskaźnikach urbanistycznych” − należy przez to rozumieć
parametry i wskaźniki ustanawiane w dokumentach planistycznych, zgodnie
z przepisami wydanymi na podstawie art. 10 ust. 4, art. 16 ust. 2 i art. 40;
16a) „reklamie” – należy przez to rozumieć upowszechnianie w jakiejkolwiek
wizualnej formie informacji promującej osoby, przedsiębiorstwa, towary, usługi,
przedsięwzięcia lub ruchy społeczne;
16b) „tablicy reklamowej” – należy przez to rozumieć przedmiot materialny
przeznaczony lub służący ekspozycji reklamy wraz z jego elementami
konstrukcyjnymi i zamocowaniami, o płaskiej powierzchni służącej ekspozycji
reklamy, w szczególności baner reklamowy, reklamę naklejaną na okna
budynków i reklamy umieszczane na rusztowaniu, ogrodzeniu lub wyposażeniu
placu budowy, z wyłączeniem drobnych przedmiotów codziennego użytku
wykorzystywanych zgodnie z ich przeznaczeniem;
16c) „urządzeniu reklamowym” – należy przez to rozumieć przedmiot materialny
przeznaczony lub służący ekspozycji reklamy wraz z jego elementami
konstrukcyjnymi i zamocowaniami, inny niż tablica reklamowa, z wyłączeniem
drobnych przedmiotów codziennego użytku wykorzystywanych zgodnie z ich
przeznaczeniem;
16d) „szyldzie” – należy przez to rozumieć tablicę reklamową lub urządzenie
reklamowe informującą o działalności prowadzonej na nieruchomości, na której
ta tablica reklamowa lub urządzenie reklamowe się znajdują;
16e) „krajobrazie” – należy przez to rozumieć postrzeganą przez ludzi przestrzeń,
zawierającą elementy przyrodnicze lub wytwory cywilizacji, ukształtowaną
w wyniku działania czynników naturalnych lub działalności człowieka;
16f) „krajobrazie priorytetowym” – należy przez to rozumieć krajobraz szczególnie
cenny dla społeczeństwa ze względu na swoje wartości przyrodnicze, kulturowe,
historyczne, architektoniczne, urbanistyczne, ruralistyczne lub estetyczno-
-widokowe, i jako taki wymagający zachowania lub określenia zasad
i warunków jego kształtowania;
17) „walorach ekonomicznych przestrzeni” − należy przez to rozumieć te cechy
przestrzeni, które można określić w kategoriach ekonomicznych;
18) „wartości nieruchomości” − należy przez to rozumieć wartość rynkową
nieruchomości;
19) „powierzchni sprzedaży” − należy przez to rozumieć tę część ogólnodostępnej
powierzchni obiektu handlowego stanowiącego całość techniczno-użytkową,
przeznaczonego do sprzedaży detalicznej, w której odbywa się bezpośrednia
sprzedaż towarów (bez wliczania do niej powierzchni usług i gastronomii oraz powierzchni pomocniczej, do której zalicza się powierzchnie magazynów, biur, komunikacji, ekspozycji wystawowej itp.);
20) „uniwersalnym projektowaniu” – należy przez to rozumieć uniwersalne
projektowanie, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 19 lipca 2019 r.
o zapewnianiu dostępności osobom ze szczególnymi potrzebami;
21) „średniookresowej strategii rozwoju kraju” – należy przez to rozumieć strategię,
o której mowa w art. 9 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach
prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2019 r. poz. 1295 i 2020 oraz z 2020 r. poz. 1378).
art. 3.
więcej
w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania
przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego,
z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy
ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.
2. Prowadzenie, w granicach swojej właściwości rzeczowej, analiz i studiów
z zakresu zagospodarowania przestrzennego, odnoszących się do obszaru powiatu
i zagadnień jego rozwoju, należy do zadań samorządu powiatu.
2a. Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na obszarze związku
metropolitalnego (obszarze metropolitalnym) należy do zadań związku
metropolitalnego, jeżeli został utworzony.
3. Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej w województwie, w tym
uchwalanie planu zagospodarowania przestrzennego województwa, należy do zadań
samorządu województwa.
4. Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej państwa należy do zadań
Rady Ministrów.
art. 4.
więcej
publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy
terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
1a. W odniesieniu do obszarów morskich wód wewnętrznych, morza
terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej przeznaczenie terenu, rozmieszczenie
inwestycji celu publicznego oraz sposób zagospodarowania i warunki zabudowy
terenu określa się na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach
morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2019 r. poz. 2169).
2. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje
w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
1) lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji
inwestycji celu publicznego;
2) sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji
ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
3. W odniesieniu do terenów zamkniętych w miejscowym planie
zagospodarowania przestrzennego ustala się tylko granice tych terenów oraz granice
ich stref ochronnych. W strefach ochronnych ustala się ograniczenia w
zagospodarowaniu i korzystaniu z terenów, w tym zakaz zabudowy.
4. Przepisów ust. 3 nie stosuje się do terenów zamkniętych ustalanych przez
ministra właściwego do spraw transportu.
art. 5.
więcej
studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego sporządzają osoby, które
spełniają jeden z warunków:
1) nabyły uprawnienia do projektowania w planowaniu przestrzennym na
podstawie ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym (Dz. U.
z 1989 r. poz. 99, 178 i 192, z 1990 r. poz. 198 i 505 oraz z 1993 r. poz. 212);
2) nabyły uprawnienia urbanistyczne na podstawie art. 51 ustawy z dnia 7 lipca
1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999 r. poz. 139, z późn. zm.);
3) posiadają kwalifikacje do wykonywania zawodu urbanisty na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej uzyskane na podstawie ustawy z dnia 15 grudnia
2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz
urbanistów (Dz. U. z 2013 r. poz. 932 i 1650);
4) posiadają dyplom ukończenia studiów wyższych w zakresie architektury,
urbanistyki lub gospodarki przestrzennej;
5) posiadają dyplom ukończenia studiów wyższych w zakresie innym niż określony
w pkt 4 oraz ukończyły studia podyplomowe w zakresie planowania
przestrzennego, urbanistyki lub gospodarki przestrzennej;
6) są obywatelami państw członkowskich Unii Europejskiej, Konfederacji
Szwajcarskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia
o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym, którzy nabyli kwalifikacje zawodowe do projektowania
zagospodarowania przestrzeni i zagospodarowania przestrzennego w skali
lokalnej i regionalnej odpowiadające wymaganiom określonym w pkt 4 lub 5.
art. 6.
więcej
kształtują, wraz z innymi przepisami, sposób wykonywania prawa własności
nieruchomości.
2. Każdy ma prawo, w granicach określonych ustawą, do:
1) zagospodarowania terenu, do którego ma tytuł prawny, zgodnie z warunkami
ustalonymi w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo
decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli nie narusza to
chronionego prawem interesu publicznego oraz osób trzecich;
2) ochrony własnego interesu prawnego przy zagospodarowaniu terenów
należących do innych osób lub jednostek organizacyjnych.
art. 7.
więcej
województwa o nieuwzględnieniu odpowiednio wniosków dotyczących studium
uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, uwag
dotyczących projektu tego studium, wniosków dotyczących miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego, uwag dotyczących projektu tego planu albo
wniosków dotyczących planu zagospodarowania przestrzennego województwa − nie
podlegają zaskarżeniu do sądu administracyjnego.
art. 8.
więcej
planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa w sprawach
planowania i zagospodarowania przestrzennego jest Główna Komisja Urbanistyczno-Architektoniczna.
2. Minister właściwy do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania
przestrzennego oraz mieszkalnictwa powołuje i odwołuje przewodniczącego i członków komisji, o której mowa w ust. 1, oraz ustala, w drodze zarządzenia, regulamin określający organizację i tryb jej działania.
3. Marszałek województwa, wójt, burmistrz albo prezydent miasta powołuje,
z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, odpowiednio wojewódzką albo gminną komisję
urbanistyczno-architektoniczną, jako organ doradczy, oraz ustala, w drodze
regulaminu, jej organizację i tryb działania.
4. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta może powierzyć gminnej komisji
urbanistyczno-architektonicznej powołanej w innej gminie pełnienie funkcji organu
doradczego, na mocy porozumienia zawartego z odpowiednim wójtem, burmistrzem
lub prezydentem miasta.
5. Przy starostach powiatów mogą być powoływane powiatowe komisje
urbanistyczno-architektoniczne jako organy doradcze starostów powiatów oraz, na
podstawie stosownych porozumień, wójtów, burmistrzów gmin albo prezydentów
miast wchodzących w skład tych powiatów, które nie powołały gminnych komisji lub
nie powierzyły funkcji pełnienia organu doradczego komisji powołanej w innej
gminie, w trybie określonym w ust. 4.
6. Organ doradczy, o którym mowa w ust. 1, składa się z osób o wykształceniu
i przygotowaniu fachowym związanym bezpośrednio z teorią i praktyką planowania przestrzennego.
Art. 8a. 1. W związku z przetwarzaniem przez wójta, burmistrza, prezydenta
miasta, marszałka województwa, wojewodę, zarząd województwa albo zarząd
związku metropolitalnego danych osobowych, uzyskanych w toku prowadzenia
postępowań dotyczących sporządzania aktów planistycznych, o których mowa
w ustawie, prawo, o którym mowa w art. 15 ust. 1 lit. g rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony
osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie
swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne
rozporządzenie o ochronie danych) (Dz. Urz. UE L 119 z 04.05.2016, str. 1, z późn.
zm.3)
), zwanego dalej „rozporządzeniem 2016/679”, przysługuje, jeżeli nie wpływa na
ochronę praw i wolności osoby, od której dane te pozyskano.
2. W przypadku gdy okres przechowywania danych osobowych, o których mowa
w ust. 1, nie wynika z przepisów ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie
archiwalnym i archiwach (Dz. U. z 2020 r. poz. 164), organy, o których mowa w ust. 1, przechowują dane przez okres ustalony zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 6 ust. 2b ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie
archiwalnym i archiwach.
3. Dane osobowe, o których mowa w ust. 1, podlegają zabezpieczeniom
zapobiegającym nadużyciom lub niezgodnemu z prawem dostępowi lub przekazaniu
polegającym co najmniej na:
1) dopuszczeniu do przetwarzania danych osobowych wyłącznie osób
posiadających pisemne upoważnienie wydane przez administratora danych;
2) pisemnym zobowiązaniu osób upoważnionych do przetwarzania danych
osobowych do zachowania ich w poufności.
Art. 8b. Wystąpienie z żądaniem, o którym mowa
w art. 18 ust. 1 rozporządzenia 2016/679, nie wpływa na przebieg i wynik postępowań
dotyczących sporządzania aktów planistycznych.
Art. 8c. Wnioski lub uwagi dotyczące studium uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego gminy, projektu tego studium, miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego, projektu tego planu, projektu uchwały ustalającej
zasady i warunki sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych
i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń, ich gabaryty, standardy jakościowe oraz
rodzaje materiałów budowlanych, z jakich mogą być wykonane, projektu audytu
krajobrazowego, ramowego studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania
przestrzennego związku metropolitalnego, projektu tego studium albo planu
zagospodarowania przestrzennego województwa mogą być wnoszone w formie
papierowej lub elektronicznej, w tym za pomocą środków komunikacji elektronicznej,
w szczególności poczty elektronicznej lub formularzy zamieszczonych przez organ
sporządzający projekt tego dokumentu w Biuletynie Informacji Publicznej na swojej
stronie podmiotowej, a także w innej formie, jeżeli zostanie ona określona przez ten
organ w ogłoszeniu dokonanym na podstawie przepisów art. 11 pkt 1 i 7, art. 17 pkt 1
i 9, art. 37b ust. 2 pkt 8, art. 37o ust. 8, art. 38b ust. 2 pkt 4 oraz art. 41 ust. 1 pkt 1.
Wnoszący uwagi lub wnioski podaje swoje imię i nazwisko albo nazwę oraz adres
zamieszkania albo siedziby.
Art. 8d. 1. Organ sporządzający projekt studium uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego gminy, miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego albo ramowego studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego związku metropolitalnego prowadzi dyskusję publiczną dotyczącą projektu tego dokumentu w sposób umożliwiający zabieranie
głosu, zadawanie pytań i składanie uwag.
2. Jeżeli organ, o którym mowa w ust. 1, prowadzi dyskusję publiczną za pomocą
środków porozumiewania się na odległość, czyni to w sposób umożliwiający:
1) zabieranie głosu, zadawanie pytań i składanie uwag przez jednoczesną transmisję
obrazu i dźwięku, oraz
2) zadawanie pytań i składanie uwag w formie zapisu tekstowego.
art. 9.
więcej
zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę
o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej „studium”.
2. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza studium zawierające część
tekstową i graficzną, uwzględniając ustalenia strategii rozwoju województwa i planu
zagospodarowania przestrzennego województwa, a także strategii rozwoju
ponadlokalnego oraz strategii rozwoju gminy, o ile gmina dysponuje takim
opracowaniem.
3. Studium sporządza się dla obszaru w granicach administracyjnych gminy.
3a. Zmiana studium dla części obszaru gminy wymaga dokonania, zarówno
w części tekstowej jak i graficznej studium, zmian w odniesieniu do wszystkich treści,
które w wyniku wprowadzonej zmiany przestają być aktualne, w szczególności zmian
w zakresie określonym w art. 10 ust. 1.
4. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów
miejscowych.
5. Studium nie jest aktem prawa miejscowego.
art. 10.
więcej
w szczególności z:
1) dotychczasowego przeznaczenia, zagospodarowania i uzbrojenia terenu;
2) stanu ładu przestrzennego i wymogów jego ochrony;
2a) diagnozy, o której mowa w art. 10a ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r.
o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, przygotowanej na potrzeby strategii
rozwoju gminy;
3) stanu środowiska, w tym stanu rolniczej i leśnej przestrzeni produkcyjnej,
wielkości i jakości zasobów wodnych oraz wymogów ochrony środowiska,
przyrody i krajobrazu, w tym krajobrazu kulturowego;
4) stanu dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej;
4a) rekomendacji i wniosków zawartych w audycie krajobrazowym lub określenia
przez audyt krajobrazowy granic krajobrazów priorytetowych;
5) warunków i jakości życia mieszkańców, w tym ochrony ich zdrowia, oraz
zapewnienia dostępności osobom ze szczególnymi potrzebami, o których mowa
w ustawie z dnia 19 lipca 2019 r. o zapewnianiu dostępności osobom ze
szczególnymi potrzebami, zgodnie z uniwersalnym projektowaniem;
6) zagrożenia bezpieczeństwa ludności i jej mienia;
7) potrzeb i możliwości rozwoju gminy, uwzględniających w szczególności:
a) analizy ekonomiczne, środowiskowe i społeczne,
b) prognozy demograficzne, w tym uwzględniające, tam gdzie to uzasadnione,
migracje na obszarach funkcjonalnych w rozumieniu art. 5 pkt 6a ustawy
z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju,
c) możliwości finansowania przez gminę wykonania sieci komunikacyjnej
i infrastruktury technicznej, a także infrastruktury społecznej, służących
realizacji zadań własnych gminy,
d) bilans terenów przeznaczonych pod zabudowę;
8) stanu prawnego gruntów;
9) występowania obiektów i terenów chronionych na podstawie przepisów odrębnych;
10) występowania obszarów naturalnych zagrożeń geologicznych;
11) występowania udokumentowanych złóż kopalin, zasobów wód podziemnych
oraz udokumentowanych kompleksów podziemnego składowania dwutlenku węgla;
12) występowania terenów górniczych wyznaczonych na podstawie przepisów odrębnych;
13) stanu systemów komunikacji i infrastruktury technicznej, w tym stopnia
uporządkowania gospodarki wodno-ściekowej, energetycznej oraz gospodarki
odpadami;
14) zadań służących realizacji ponadlokalnych celów publicznych;
15) wymagań dotyczących ochrony przeciwpowodziowej.
2. W studium określa się w szczególności:
1) uwzględniające bilans terenów przeznaczonych pod zabudowę, o którym mowa
w ust. 1 pkt 7 lit. d:
a) kierunki zmian w strukturze przestrzennej gminy oraz w przeznaczeniu
terenów, w tym wynikające z audytu krajobrazowego,
b) kierunki i wskaźniki dotyczące zagospodarowania oraz użytkowania
terenów, w tym tereny przeznaczone pod zabudowę oraz tereny wyłączone
spod zabudowy;
2) (uchylony)
3) obszary oraz zasady ochrony środowiska i jego zasobów, ochrony przyrody,
krajobrazu, w tym krajobrazu kulturowego i uzdrowisk;
4) obszary i zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury
współczesnej;
5) kierunki rozwoju systemów komunikacji i infrastruktury technicznej;
6) obszary, na których rozmieszczone będą inwestycje celu publicznego
o znaczeniu lokalnym;
7) obszary, na których rozmieszczone będą inwestycje celu publicznego
o znaczeniu ponadlokalnym, zgodnie z ustaleniami planu zagospodarowania
przestrzennego województwa;
8) obszary, dla których obowiązkowe jest sporządzenie miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego na podstawie przepisów odrębnych, w tym
obszary wymagające przeprowadzenia scaleń i podziału nieruchomości, a także
obszary przestrzeni publicznej;
9) obszary, dla których gmina zamierza sporządzić miejscowy plan
zagospodarowania przestrzennego, w tym obszary wymagające zmiany
przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne;
10) kierunki i zasady kształtowania rolniczej i leśnej przestrzeni produkcyjnej;
11) obszary szczególnego zagrożenia powodzią oraz obszary osuwania się mas ziemnych;
12) obiekty lub obszary, dla których wyznacza się w złożu kopaliny filar ochronny;
13) obszary pomników zagłady i ich stref ochronnych oraz obowiązujące na nich
ograniczenia prowadzenia działalności gospodarczej, zgodnie z przepisami
ustawy z dnia 7 maja 1999 r. o ochronie terenów byłych hitlerowskich obozów
zagłady (Dz. U. z 2015 r. poz. 2120);
14) obszary wymagające przekształceń, rehabilitacji, rekultywacji lub remediacji;
14a) obszary zdegradowane;
15) granice terenu zamkniętego i jego strefy ochronnej, w tym stref ochronnych
wynikających z decyzji lokalizacyjnych wydanych przez Komisję Planowania
przy Radzie Ministrów w związku z realizacją inwestycji w zakresie obronności
i bezpieczeństwa państwa;
16) (uchylony)
2a. Jeżeli na obszarze gminy przewiduje się wyznaczenie obszarów, na których
rozmieszczone będą urządzenia wytwarzające energię z odnawialnych źródeł energii
o mocy przekraczającej 100 kW, a także ich stref ochronnych związanych
z ograniczeniami w zabudowie oraz zagospodarowaniu i użytkowaniu terenu;
w studium ustala się ich rozmieszczenie.
3. Obowiązek przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 8,
powstaje po upływie 3 miesięcy od dnia ustanowienia tego obowiązku.
3a. Jeżeli na terenie gminy przewiduje się lokalizację obiektów handlowych
o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2, w studium określa się obszary, na których
mogą być one sytuowane.
3b. Lokalizacja obiektów, o których mowa w ust. 3a, może nastąpić wyłącznie
na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
4. Minister właściwy do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania
przestrzennego oraz mieszkalnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wymagany
zakres projektu studium w części tekstowej i graficznej, uwzględniając w
szczególności wymogi dotyczące materiałów planistycznych, skali opracowań
kartograficznych, stosowanych oznaczeń, nazewnictwa, standardów oraz sposobu
dokumentowania prac planistycznych.
5. Dokonując bilansu terenów przeznaczonych pod zabudowę, kolejno:
1) formułuje się, na podstawie analiz ekonomicznych, środowiskowych,
społecznych, prognoz demograficznych oraz możliwości finansowych gminy, o których mowa w ust. 1 pkt 7 lit. a–c, maksymalne w skali gminy zapotrzebowanie na nową zabudowę, wyrażone w ilości powierzchni użytkowej
zabudowy, w podziale na funkcje zabudowy;
2) szacuje się chłonność, położonych na terenie gminy, obszarów o w pełni
wykształconej zwartej strukturze funkcjonalno-przestrzennej w granicach
jednostki osadniczej w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 2003 r.
o urzędowych nazwach miejscowości i obiektów fizjograficznych, rozumianą
jako możliwość lokalizowania na tych obszarach nowej zabudowy, wyrażoną
w powierzchni użytkowej zabudowy, w podziale na funkcje zabudowy;
3) szacuje się chłonność, położonych na terenie gminy, obszarów przeznaczonych
w planach miejscowych pod zabudowę, innych niż wymienione w pkt 2,
rozumianą jako możliwość lokalizowania na tych obszarach nowej zabudowy,
wyrażoną w powierzchni użytkowej zabudowy, w podziale na funkcje
zabudowy;
4) porównuje się maksymalne w skali gminy zapotrzebowanie na nową zabudowę,
o którym mowa w pkt 1, oraz sumę powierzchni użytkowej zabudowy,
w podziale na funkcje zabudowy, o której mowa w pkt 2 i 3, a następnie, gdy
maksymalne w skali gminy zapotrzebowanie na nową zabudowę, o którym mowa w pkt 1:
a) nie przekracza sumy powierzchni użytkowej zabudowy, w podziale na
funkcje zabudowy – nie przewiduje się lokalizacji nowej zabudowy poza
obszarami, o których mowa w pkt 2 i 3,
b) przekracza sumę powierzchni użytkowej zabudowy, w podziale na funkcje
zabudowy – bilans terenów pod zabudowę uzupełnia się o różnicę tych
wielkości wyrażoną w powierzchni użytkowej zabudowy, w podziale na
funkcje zabudowy, i przewiduje się lokalizację nowej zabudowy poza
obszarami, o których mowa w pkt 2 i 3, maksymalnie w ilości wynikającej z uzupełnionego bilansu;
5) określa się:
a) możliwości finansowania przez gminę wykonania sieci komunikacyjnych
i infrastruktury technicznej oraz społecznej, służących realizacji zadań własnych gminy,
b) potrzeby inwestycyjne gminy wynikające z konieczności realizacji zadań
własnych, związane z lokalizacją nowej zabudowy na obszarach, o których mowa w pkt 2 i 3, oraz w przypadku, o którym mowa w pkt 4 lit. a, poza tymi obszarami;
6) w przypadku gdy potrzeby inwestycyjne, o których mowa w pkt 5 lit. b,
przekraczają możliwości finansowania, o których mowa w pkt 5 lit. a, dokonuje
się zmian w celu dostosowania zapotrzebowania na nową zabudowę do
możliwości finansowania przez gminę wykonania sieci komunikacyjnej
i infrastruktury technicznej oraz społecznej.
6. Działania, o których mowa w ust. 5, mogą wymagać powtórzenia, na zasadzie
analizy wariantów lub realizacji procesu iteracyjnego, oraz powtórzenia wszystkich
lub części z nich, także w połączeniu z innymi czynnościami przeprowadzanymi
w ramach prac nad projektem studium.
7. Określając zapotrzebowanie na nową zabudowę, o którym mowa w ust. 5
pkt 1, bierze się pod uwagę:
1) perspektywę nie dłuższą niż 30 lat;
2) niepewność procesów rozwojowych wyrażającą się możliwością zwiększenia
zapotrzebowania w stosunku do wyników analiz nie więcej niż o 30%.
art. 11.
więcej
uchwały o przystąpieniu do sporządzania studium, kolejno:
1) ogłasza w prasie miejscowej, przez obwieszczenie oraz udostępnienie informacji
w Biuletynie Informacji Publicznej na swojej stronie podmiotowej, a także
w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości, o podjęciu uchwały
o przystąpieniu do sporządzania studium, określając formę, miejsce i termin
składania wniosków dotyczących studium, nie krótszy jednak niż 21 dni od dnia
ogłoszenia;
2) zawiadamia na piśmie o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzania
studium instytucje i organy właściwe do uzgadniania i opiniowania projektu
studium;
3) sporządza projekt studium, rozpatrując wnioski, o których mowa w pkt 1,
uwzględniając ustalenia planu zagospodarowania przestrzennego województwa,
a także strategii rozwoju ponadlokalnego oraz strategii rozwoju gminy, jeżeli
takie strategie istnieją;
4) uzyskuje od gminnej lub innej właściwej, w rozumieniu art. 8, komisji
urbanistyczno-architektonicznej opinię o projekcie studium;
5) występuje o uzgodnienie projektu studium z zarządem województwa w zakresie
jego zgodności z ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego
województwa, z Państwowym Gospodarstwem Wodnym Wody Polskie
w zakresie dotyczącym zabudowy i zagospodarowania terenu położonego na
obszarach szczególnego zagrożenia powodzią oraz występuje o opinie dotyczące
rozwiązań przyjętych w projekcie studium do:
a) starosty powiatowego,
b) gmin sąsiednich,
c) właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków,
d) właściwych organów wojskowych, ochrony granic oraz bezpieczeństwa
państwa,
e) dyrektora właściwego urzędu morskiego w zakresie zagospodarowania pasa
technicznego, pasa ochronnego oraz morskich portów i przystani,
f) właściwego organu nadzoru górniczego w zakresie zagospodarowania
terenów górniczych,
g) właściwego organu administracji geologicznej,
h) ministra właściwego do spraw zdrowia w zakresie zagospodarowania
obszarów ochrony uzdrowiskowej,
i) regionalnego dyrektora ochrony środowiska,
j) właściwego organu Państwowej Straży Pożarnej i wojewódzkiego
inspektora ochrony środowiska w zakresie:
– lokalizacji nowych zakładów o zwiększonym lub dużym ryzyku
wystąpienia poważnych awarii,
– zmian, o których mowa w art. 250 ust. 5 i 7 ustawy z dnia 27 kwietnia
2001 r. – Prawo ochrony środowiska, w istniejących zakładach
o zwiększonym lub dużym ryzyku wystąpienia poważnych awarii,
– nowych inwestycji oraz rozmieszczenia obszarów przestrzeni
publicznej i terenów zabudowy mieszkaniowej w sąsiedztwie zakładów
o zwiększonym lub dużym ryzyku wystąpienia poważnych awarii,
w przypadku gdy te inwestycje, obszary lub tereny zwiększają ryzyko
lub skutki poważnych awarii,
k) właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego,
l) Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego w zakresie ustalonym w art. 86 ust. 7
i art. 877 pkt 1 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (Dz. U.
z 2019 r. poz. 1580 i 1495),
m) podmiotu zarządzającego w rozumieniu ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r.
o portach i przystaniach morskich (Dz. U. z 2017 r. poz. 1933 oraz z 2019 r.
poz. 1716), w zakresie zagospodarowania portu lub przystani morskiej;
6) wprowadza zmiany wynikające z uzyskanych opinii i dokonanych uzgodnień;
7) ogłasza, w sposób określony w pkt 1, o wyłożeniu projektu studium do
publicznego wglądu na okres co najmniej 7 dni przed dniem wyłożenia i wykłada
ten projekt do publicznego wglądu, także przez jego udostępnienie w Biuletynie
Informacji Publicznej na swojej stronie podmiotowej, na okres co najmniej
21 dni oraz organizuje w tym czasie co najmniej jedną dyskusję publiczną nad
przyjętymi w tym projekcie studium rozwiązaniami;
8) wyznacza w ogłoszeniu, o którym mowa w pkt 7, termin, w którym osoby
prawne i fizyczne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości
prawnej mogą wnosić uwagi dotyczące projektu studium, nie krótszy niż 21 dni
od dnia zakończenia okresu wyłożenia studium;
9) przedstawia radzie gminy do uchwalenia projekt studium wraz z listą
nieuwzględnionych uwag, o których mowa w pkt 8.
Art. 11a. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta wykonuje obowiązek, o którym
mowa w art. 13 ust. 1 i 2 rozporządzenia 2016/679, oraz informuje o ograniczeniu,
o którym mowa w art. 8a ust. 1, w związku z realizacją czynności, o których mowa w:
1) art. 11 pkt 3, 7 i 9 – przez udostępnienie stosownych informacji w Biuletynie
Informacji Publicznej na swojej stronie podmiotowej, na swojej stronie
internetowej oraz w widocznym miejscu w swojej siedzibie;
2) art. 11 pkt 1 i 8 – przez udostępnienie stosownych informacji w Biuletynie
Informacji Publicznej na swojej stronie podmiotowej, na swojej stronie
internetowej i w widocznym miejscu w swojej siedzibie oraz w obwieszczeniu,
o którym mowa w art. 11 pkt 1, albo w ogłoszeniu, o którym mowa
w art. 11 pkt 7.
art. 12.
więcej
rozpatrzenia uwag, o których mowa w art. 11 pkt 9. Tekst i rysunek studium oraz
rozstrzygnięcie o sposobie rozpatrzenia uwag stanowią załączniki do uchwały
o uchwaleniu studium.
2. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta przedstawia wojewodzie uchwałę
o uchwaleniu studium wraz z załącznikami, o których mowa w ust. 1, oraz
dokumentacją prac planistycznych w celu oceny ich zgodności z przepisami
prawnymi.
3. Jeżeli rada gminy nie uchwaliła studium, nie przystąpiła do jego zmiany albo,
uchwalając studium, nie określiła w nim obszarów rozmieszczenia inwestycji celu
publicznego o znaczeniu krajowym, wojewódzkim i metropolitalnym, ujętych
w planie zagospodarowania przestrzennego województwa, wojewoda, po podjęciu
czynności zmierzających do uzgodnienia terminu realizacji tych inwestycji
i warunków wprowadzenia tych inwestycji do studium, wzywa radę gminy do
uchwalenia studium lub jego zmiany w wyznaczonym terminie. Po bezskutecznym
upływie tego terminu wojewoda sporządza miejscowy plan zagospodarowania
przestrzennego albo jego zmianę dla obszaru, którego dotyczy zaniechanie gminy,
w zakresie koniecznym dla możliwości realizacji inwestycji celu publicznego oraz
wydaje w tej sprawie zarządzenie zastępcze. Przyjęty w tym trybie plan wywołuje
skutki prawne takie jak miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, koszty sporządzenia planu ponosi
w całości gmina, której obszaru dotyczy zarządzenie zastępcze.
art. 13.
więcej
2. Koszty sporządzenia lub zmiany studium wynikające z rozmieszczenia
inwestycji celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym lub metropolitalnym
obciążają odpowiednio budżet państwa, budżet województwa, budżet związku
metropolitalnego albo budżet powiatu.
art. 14.
więcej
publicznego, oraz określenia sposobów ich zagospodarowania i zabudowy rada gminy
podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego, zwanego dalej „planem miejscowym”,
z zastrzeżeniem ust. 6.
2. Integralną częścią uchwały, o której mowa w ust. 1, jest załącznik graficzny
przedstawiający granice obszaru objętego projektem planu.
3. Plan miejscowy, w wyniku którego następuje zmiana przeznaczenia gruntów
rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne, sporządza się dla całego obszaru
wyznaczonego w studium.
4. Uchwałę, o której mowa w ust. 1, rada gminy podejmuje z własnej inicjatywy
lub na wniosek wójta, burmistrza albo prezydenta miasta.
5. Przed podjęciem uchwały, o której mowa w ust. 1, wójt, burmistrz albo
prezydent miasta wykonuje analizy dotyczące zasadności przystąpienia do
sporządzenia planu i stopnia zgodności przewidywanych rozwiązań z ustaleniami
studium, przygotowuje materiały geodezyjne do opracowania planu oraz ustala
niezbędny zakres prac planistycznych.
6. Planu miejscowego nie sporządza się dla terenów zamkniętych,
z wyłączeniem terenów zamkniętych ustalanych przez ministra właściwego do spraw transportu.
7. Plan miejscowy sporządza się obowiązkowo, jeżeli wymagają tego przepisy odrębne.
8. Plan miejscowy jest aktem prawa miejscowego.
art. 15.
więcej
miejscowego, zawierający część tekstową i graficzną, zgodnie z zapisami studium
oraz z przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem, wraz
z uzasadnieniem. W uzasadnieniu przedstawia się w szczególności:
1) sposób realizacji wymogów wynikających z art. 1 ust. 2–4;
2) zgodność z wynikami analizy, o której mowa w art. 32 ust. 1, wraz z datą
uchwały rady gminy, o której mowa w art. 32 ust. 2, oraz sposób uwzględnienia
uniwersalnego projektowania;
3) wpływ na finanse publiczne, w tym budżet gminy.
2. W planie miejscowym określa się obowiązkowo:
1) przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu
lub różnych zasadach zagospodarowania;
2) zasady ochrony i kształtowania ładu przestrzennego;
3) zasady ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu;
3a) zasady kształtowania krajobrazu;
4) zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków, w tym krajobrazów
kulturowych, oraz dóbr kultury współczesnej;
5) wymagania wynikające z potrzeb kształtowania przestrzeni publicznych;
6) zasady kształtowania zabudowy oraz wskaźniki zagospodarowania terenu,
maksymalną i minimalną intensywność zabudowy jako wskaźnik powierzchni
całkowitej zabudowy w odniesieniu do powierzchni działki budowlanej, minimalny udział procentowy powierzchni biologicznie czynnej w odniesieniu do powierzchni działki budowlanej, maksymalną wysokość zabudowy,
minimalną liczbę miejsc do parkowania w tym miejsca przeznaczone na
parkowanie pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową i sposób ich realizacji
oraz linie zabudowy i gabaryty obiektów;
7) granice i sposoby zagospodarowania terenów lub obiektów podlegających
ochronie, na podstawie odrębnych przepisów, terenów górniczych, a także
obszarów szczególnego zagrożenia powodzią, obszarów osuwania się mas
ziemnych, krajobrazów priorytetowych określonych w audycie krajobrazowym
oraz w planach zagospodarowania przestrzennego województwa;
8) szczegółowe zasady i warunki scalania i podziału nieruchomości objętych
planem miejscowym;
9) szczególne warunki zagospodarowania terenów oraz ograniczenia w ich
użytkowaniu, w tym zakaz zabudowy;
10) zasady modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji
i infrastruktury technicznej;
11) sposób i termin tymczasowego zagospodarowania, urządzania i użytkowania
terenów;
12) stawki procentowe, na podstawie których ustala się opłatę, o której mowa
w art. 36 ust. 4.
2a. Plan miejscowy przewidujący lokalizację obiektu handlowego, o którym
mowa w art. 10 ust. 3a, sporządza się dla terenu położonego na obszarze obejmującym
co najmniej obszar, na którym powinny nastąpić zmiany w strukturze funkcjonalno-przestrzennej, w wyniku realizacji tego obiektu.
3. W planie miejscowym określa się w zależności od potrzeb:
1) granice obszarów wymagających przeprowadzenia scaleń i podziałów
nieruchomości;
2) granice obszarów rehabilitacji istniejącej zabudowy i infrastruktury technicznej;
3) granice obszarów wymagających przekształceń lub rekultywacji;
3a) granice terenów pod budowę urządzeń, o których mowa w art. 10 ust. 2a, oraz
granice ich stref ochronnych związanych z ograniczeniami w zabudowie,
zagospodarowaniu i użytkowaniu terenu oraz występowaniem znaczącego
oddziaływania tych urządzeń na środowisko;
4) granice terenów pod budowę obiektów handlowych, o których mowa w art. 10 ust. 3a;
4a) granice terenów rozmieszczenia inwestycji celu publicznego o znaczeniu lokalnym;
4b) granice terenów inwestycji celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym
umieszczonych w planie zagospodarowania przestrzennego województwa lub
w ostatecznych decyzjach o lokalizacji drogi krajowej, wojewódzkiej lub
powiatowej, linii kolejowej o znaczeniu państwowym, lotniska użytku
publicznego, inwestycji w zakresie terminalu, przedsięwzięcia Euro 2012 lub
decyzji lokalizacyjnych wydanych przez Komisję Planowania przy Radzie
Ministrów w związku z realizacją inwestycji w zakresie obronności
i bezpieczeństwa państwa;
5) granice terenów rekreacyjno-wypoczynkowych oraz terenów służących
organizacji imprez masowych;
6) granice pomników zagłady oraz ich stref ochronnych, a także ograniczenia
dotyczące prowadzenia na ich terenie działalności gospodarczej, określone
w ustawie z dnia 7 maja 1999 r. o ochronie terenów byłych hitlerowskich
obozów zagłady;
7) granice terenów zamkniętych, i granice stref ochronnych terenów zamkniętych;
8) sposób usytuowania obiektów budowlanych w stosunku do dróg i innych
terenów publicznie dostępnych oraz do granic przyległych nieruchomości,
kolorystykę obiektów budowlanych oraz pokrycie dachów;
9) (uchylony)
10) minimalną powierzchnię nowo wydzielonych działek budowlanych.
4. Plan miejscowy przewidujący możliwość lokalizacji budynków umożliwia
również lokalizację mikroinstalacji w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego
2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2018 r. poz. 2389, z późn. zm.)
również w przypadku innego przeznaczenia terenu niż produkcyjne, chyba że
ustalenia planu miejscowego zakazują lokalizacji takich instalacji.
art. 16.
więcej
urzędowych kopii map zasadniczych albo w przypadku ich braku map katastralnych,
gromadzonych w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym.
W szczególnie uzasadnionych przypadkach dopuszcza się stosowanie map w skali
1:500 lub 1:2000, a w przypadkach planów miejscowych, które sporządza się
wyłącznie w celu przeznaczenia gruntów do zalesienia lub wprowadzenia zakazu
zabudowy, dopuszcza się stosowanie map w skali 1:5000.
2. Minister właściwy do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania
przestrzennego oraz mieszkalnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wymagany
zakres projektu planu miejscowego w części tekstowej i graficznej, uwzględniając
w szczególności wymogi dotyczące materiałów planistycznych, skali opracowań
kartograficznych, stosowanych oznaczeń, nazewnictwa, standardów oraz sposobu
dokumentowania prac planistycznych.
3. (uchylony)
art. 17.
więcej
uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego kolejno:
1) ogłasza w prasie miejscowej, przez obwieszczenie oraz udostępnienie informacji
w Biuletynie Informacji Publicznej na swojej stronie podmiotowej, a także
w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości, o podjęciu uchwały
o przystąpieniu do sporządzania planu, określając formę, miejsce i termin
składania wniosków do planu, nie krótszy niż 21 dni od dnia ogłoszenia;
2) zawiadamia, na piśmie, o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzania
planu instytucje i organy właściwe do uzgadniania i opiniowania planu;
3) (uchylony)
4) sporządza projekt planu miejscowego rozpatrując wnioski, o których mowa
w pkt 1, wraz z prognozą oddziaływania na środowisko;
5) sporządza prognozę skutków finansowych uchwalenia planu miejscowego,
z uwzględnieniem art. 36;
6) występuje o:
a) opinie o projekcie planu do:
– gminnej lub innej właściwej, w rozumieniu art. 8, komisji
urbanistyczno-architektonicznej,
– wójtów, burmistrzów gmin albo prezydentów miast, graniczących
z obszarem objętym planem, w zakresie rozmieszczenia inwestycji celu
publicznego o znaczeniu lokalnym,
– regionalnego dyrektora ochrony środowiska,
– właściwych organów administracji geologicznej w zakresie
udokumentowanych złóż kopalin i wód podziemnych,
– (uchylone)
– właściwego organu Państwowej Straży Pożarnej i wojewódzkiego
inspektora ochrony środowiska w zakresie lokalizacji nowych
zakładów o zwiększonym lub dużym ryzyku wystąpienia poważnych
awarii, zmian, o których mowa w art. 250 ust. 5 i 7 ustawy z dnia
27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, w istniejących
zakładach o zwiększonym lub dużym ryzyku wystąpienia poważnych
awarii i nowych inwestycji oraz rozmieszczenia obszarów przestrzeni
publicznej i terenów zabudowy mieszkaniowej w sąsiedztwie zakładów
o zwiększonym lub dużym ryzyku wystąpienia poważnych awarii,
w przypadku gdy te inwestycje, obszary lub tereny zwiększają ryzyko
lub skutki poważnych awarii,
− właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego,
– starosty, jako właściwego organu ochrony środowiska w zakresie
terenów zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych,
– operatora systemu przesyłowego elektroenergetycznego w zakresie
sposobu zagospodarowania gruntów leżących w odległości nie większej
niż 40 metrów od osi istniejącej linii elektroenergetycznej najwyższych
napięć, w przypadku gdy górne napięcie tej linii elektroenergetycznej
jest równe co najmniej 220 kV, oraz
b) uzgodnienie projektu planu z:
– wojewodą, zarządem województwa, zarządem powiatu w zakresie
odpowiednich zadań rządowych i samorządowych,
– organami właściwymi do uzgadniania projektu planu na podstawie
przepisów odrębnych,
– właściwym zarządcą drogi, jeżeli sposób zagospodarowania gruntów
przyległych do pasa drogowego lub zmiana tego sposobu mogą mieć
wpływ na ruch drogowy lub samą drogę,
– właściwymi organami wojskowymi, ochrony granic oraz
bezpieczeństwa państwa,
– dyrektorem właściwego urzędu morskiego w zakresie
zagospodarowania pasa technicznego, pasa ochronnego oraz morskich
portów i przystani,
– właściwym organem nadzoru górniczego w zakresie zagospodarowania
terenów górniczych,
– ministrem właściwym do spraw zdrowia w zakresie zagospodarowania
obszarów ochrony uzdrowiskowej,
– właściwym wojewódzkim konserwatorem zabytków w zakresie
kształtowania zabudowy i zagospodarowania terenu,
– zarządem województwa w zakresie uwzględnienia wyników audytu
krajobrazowego, o którym mowa w art. 38a,
– dyrektorem regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego
Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie w zakresie dotyczącym
zabudowy i zagospodarowania terenu położonego na obszarach
szczególnego zagrożenia powodzią,
– Prezesem Urzędu Transportu Kolejowego, jeżeli sposób
zagospodarowania gruntów przyległych do linii kolejowej o znaczeniu
państwowym lub zmiana tego sposobu mogą mieć wpływ na
bezpieczeństwo ruchu kolejowego, oraz
– podmiotem zarządzającym w zakresie zagospodarowania właściwego
portu lub przystani morskiej oraz
c) zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele
nierolnicze i nieleśne, jeżeli wymagają tego przepisy odrębne;
7) (uchylony)
8) (uchylony)
9) wprowadza zmiany wynikające z uzyskanych opinii i dokonanych uzgodnień
oraz ogłasza, w sposób określony w pkt 1, o wyłożeniu projektu planu do
publicznego wglądu na co najmniej 7 dni przed dniem wyłożenia i wykłada ten
projekt wraz z prognozą oddziaływania na środowisko do publicznego wglądu,
także przez jego udostępnienie w Biuletynie Informacji Publicznej na swojej
stronie podmiotowej, na okres co najmniej 21 dni oraz organizuje w tym czasie
co najmniej jedną dyskusję publiczną nad przyjętymi w projekcie planu
rozwiązaniami;
10) (uchylony)
11) wyznacza w ogłoszeniu, o którym mowa w pkt 9, termin, w którym osoby
fizyczne i prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości
prawnej mogą wnosić uwagi dotyczące projektu planu, nie krótszy niż 14 dni od
dnia zakończenia okresu wyłożenia projektu planu;
12) rozpatruje uwagi, o których mowa w pkt 11, w terminie nie dłuższym niż 21 dni
od dnia upływu terminu ich składania;
13) wprowadza zmiany do projektu planu miejscowego wynikające z rozpatrzenia
uwag, o których mowa w pkt 11, a następnie w niezbędnym zakresie ponawia
uzgodnienia;
14) przedstawia radzie gminy projekt planu miejscowego wraz z listą
nieuwzględnionych uwag, o których mowa w pkt 11.
Art. 17a. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta wykonuje obowiązek, o którym
mowa w art. 13 ust. 1 i 2 rozporządzenia 2016/679, oraz informuje o ograniczeniu,
o którym mowa w art. 8a ust. 1, w związku z realizacją czynności, o których mowa w:
1) art. 17 pkt 4, 9 i 12–14 – przez udostępnienie stosownych informacji
w Biuletynie Informacji Publicznej na swojej stronie podmiotowej, na swojej
stronie internetowej oraz w widocznym miejscu w swojej siedzibie;
2) art. 17 pkt 1 i 11 – przez udostępnienie stosownych informacji w Biuletynie
Informacji Publicznej na swojej stronie podmiotowej, na swojej stronie
internetowej, w widocznym miejscu w swojej siedzibie oraz w obwieszczeniu,
o którym mowa w art. 17 pkt 1, albo w ogłoszeniu, o którym mowa
w art. 17 pkt 9.
art. 18.
więcej
kwestionuje ustalenia przyjęte w projekcie planu, wyłożonym do publicznego wglądu,
o którym mowa w art. 17 pkt 9.
2. Uwagi do projektu planu należy wnieść w terminie wyznaczonym
w ogłoszeniu, o którym mowa w art. 17 pkt 11.
3. (uchylony)
art. 19.
więcej
w przedstawionym do uchwalenia projekcie planu miejscowego, w tym także
w wyniku uwzględnienia uwag do projektu planu − czynności, o których mowa
w art. 17, ponawia się w zakresie niezbędnym do dokonania tych zmian.
2. Przedmiotem ponowionych czynności może być jedynie część projektu planu
objęta zmianą.
art. 20.
więcej
on ustaleń studium, rozstrzygając jednocześnie o sposobie rozpatrzenia uwag do
projektu planu oraz sposobie realizacji, zapisanych w planie, inwestycji z zakresu
infrastruktury technicznej, które należą do zadań własnych gminy, oraz zasadach ich
finansowania, zgodnie z przepisami o finansach publicznych. Część tekstowa planu
stanowi treść uchwały, część graficzna oraz wymagane rozstrzygnięcia stanowią
załączniki do uchwały.
2. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta przedstawia wojewodzie uchwałę,
o której mowa w ust. 1, wraz z załącznikami oraz dokumentacją prac planistycznych
w celu oceny ich zgodności z przepisami prawnymi.
art. 21.
więcej
z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Koszty sporządzenia planu miejscowego obciążają:
1) budżet państwa − jeżeli jest on w całości lub w części bezpośrednią
konsekwencją zamiaru realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu
krajowym;
2) budżet województwa − jeżeli jest on w całości lub w części bezpośrednią
konsekwencją zamiaru realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu
wojewódzkim;
3) budżet powiatu − jeżeli jest on w całości lub w części bezpośrednią
konsekwencją zamiaru realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu
powiatowym;
4) inwestora realizującego inwestycję celu publicznego − w części, w jakiej jest on
bezpośrednią konsekwencją zamiaru realizacji tej inwestycji.
art. 22.
więcej
scaleń i podziałów nieruchomości, rada gminy, po jego uchwaleniu, podejmuje
uchwałę o przystąpieniu do scalenia i podziału nieruchomości, zgodnie z przepisami
o gospodarce nieruchomościami.
art. 23.
więcej
w zakresie swojej właściwości rzeczowej i miejscowej są obowiązane do współpracy przy sporządzaniu odpowiednio projektu studium albo projektu planu miejscowego, polegającej na wyrażaniu opinii, składaniu wniosków oraz udostępnianiu informacji.
art. 24.
więcej
swojej właściwości rzeczowej lub miejscowej, opiniują i uzgadniają, na swój koszt,
odpowiednio projekt studium albo projekt planu miejscowego. Uzgodnień dokonuje
się w trybie art. 106 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania
administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 oraz z 2019 r. poz. 60, 730 i 1133), przy
czym uzgodnienia projektu planu miejscowego z dyrektorem regionalnego zarządu
gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie w zakresie
dotyczącym zabudowy i zagospodarowania terenu położonego na obszarach
szczególnego zagrożenia powodzią dokonuje się w drodze decyzji, o której mowa
w art. 166 ust. 5 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. – Prawo wodne (Dz. U. z 2018 r.
poz. 2268 oraz z 2019 r. poz. 125, 534, 1495 i 2170).
2. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta może uznać za uzgodniony projekt
studium albo projekt planu miejscowego w przypadku, w którym organy, o których
mowa w ust. 1, nie określą warunków, na jakich uzgodnienie może nastąpić.
art. 25.
więcej
uzgodnień albo przedstawienia opinii przez organy, o których mowa w art. 11 pkt 4
i 5 oraz art. 17 pkt 6, nie krótszy niż 14 dni i nie dłuższy niż 30 dni od dnia
udostępnienia projektu studium albo projektu planu miejscowego wraz z prognozą
oddziaływania na środowisko.
1a. Organ uzgadniający albo opiniujący może w uzasadnionych przypadkach
wystąpić do wójta, burmistrza albo prezydenta miasta, o zmianę terminu, o którym
mowa w ust. 1, wskazując termin nie dłuższy niż 30 dni na przedstawienie opinii albo
dokonanie uzgodnienia.
2. Nieprzedstawienie stanowiska lub warunków, o których mowa w art. 24
ust. 2, w terminie, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się za równoznaczne
odpowiednio z uzgodnieniem lub zaopiniowaniem projektu.
art. 26.
więcej
miejscowego, ponosi koszty zmiany tych projektów, spowodowane późniejszą zmianą stanowiska.
2. Jeżeli organ, o którym mowa w ust. 1, działa w ramach zespolonej
administracji powiatowej lub w ramach samorządu województwa i wykonuje zadania z zakresu administracji rządowej, Skarb Państwa ponosi koszty zmiany studium i planu miejscowego lub ich projektów jedynie wówczas, gdy zmiana stanowiska
organu wynika ze zmiany ustawy lub z wiążących ten organ nowych ustaleń
właściwego organu administracji rządowej.
art. 27.
więcej
w jakim są one uchwalane.
art. 28.
więcej
miejscowego, istotne naruszenie trybu ich sporządzania, a także naruszenie
właściwości organów w tym zakresie, powodują nieważność uchwały rady gminy
w całości lub części.
2. Jeżeli rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody, stwierdzające nieważność
uchwały w sprawie studium lub planu miejscowego, stanie się prawomocne z powodu
niezłożenia przez gminę, w przewidzianym terminie, skargi do sądu
administracyjnego lub jeżeli skarga zostanie przez sąd odrzucona albo oddalona,
czynności, o których mowa w art. 11 i 17, ponawia się w zakresie niezbędnym do
doprowadzenia do zgodności projektu studium lub planu z przepisami prawnymi.
art. 29.
więcej
obowiązuje od dnia wejścia w życie w niej określonego, jednak nie wcześniej niż po
upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w dzienniku urzędowym województwa.
2. Uchwała, o której mowa w ust. 1, podlega również publikacji na stronie
internetowej gminy.
art. 30.
więcej
otrzymania z nich wypisów i wyrysów.
1a. Osoba ze szczególnymi potrzebami, o której mowa w ustawie z dnia 19 lipca
2019 r. o zapewnianiu dostępności osobom ze szczególnymi potrzebami, ma prawo do
zapoznania się z treścią studium i planu miejscowego w zrozumiały dla niej sposób
w terminie 14 dni od dnia zgłoszenia wniosku o udostępnienie treści studium lub planu
miejscowego, w szczególności z wykorzystaniem środków wspierających
komunikowanie się, o których mowa w art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r.
o języku migowym i innych środkach komunikowania się (Dz. U. z 2017 r.
poz. 1824).
2. (uchylony)
art. 31.
więcej
miejscowych oraz wniosków o ich sporządzenie lub zmianę, gromadzi materiały
z nimi związane oraz odpowiada za przechowywanie ich oryginałów, w tym również
uchylonych i nieobowiązujących.
2. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta jest obowiązany przekazać staroście
kopię uchwalonego studium lub planu miejscowego, nie później niż w dniu ich wejścia w życie.
art. 32.
więcej
burmistrz albo prezydent miasta dokonuje analizy zmian w zagospodarowaniu
przestrzennym gminy, ocenia postępy w opracowywaniu planów miejscowych i
opracowuje wieloletnie programy ich sporządzania w nawiązaniu do ustaleń studium,
z uwzględnieniem decyzji zamieszczonych w rejestrach, o których mowa w art. 57
ust. 1−3 i art. 67, oraz wniosków w sprawie sporządzenia lub zmiany planu miejscowego.
2. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta przekazuje radzie gminy wyniki analiz,
o których mowa w ust. 1, po uzyskaniu opinii gminnej lub innej właściwej,
w rozumieniu art. 8, komisji urbanistyczno-architektonicznej, co najmniej raz
w czasie kadencji rady. Rada gminy podejmuje uchwałę w sprawie aktualności
studium i planów miejscowych, a w przypadku uznania ich za nieaktualne, w całości
lub w części, podejmuje działania, o których mowa w art. 27.
3. Przy podejmowaniu uchwały, o której mowa w ust. 2, rada gminy bierze pod
uwagę w szczególności zgodność studium albo planu miejscowego z wymogami
wynikającymi z przepisów art. 10 ust. 1 i 2, art. 15 oraz art. 16 ust. 1.
art. 33.
więcej
lub planu miejscowego, czynności, o których mowa w art. 11 i 17, wykonuje się
odpowiednio w zakresie niezbędnym do dokonania tych zmian.
art. 34.
więcej
obowiązującej innych planów zagospodarowania przestrzennego lub ich części
odnoszących się do objętego nim terenu.
2. Utrata mocy obowiązującej planu miejscowego nie powoduje wygaśnięcia
decyzji administracyjnych wydanych na podstawie tego planu, z zastrzeżeniem art. 65
ust. 1 pkt 2 i ust. 2.
art. 35.
więcej
wykorzystywane w sposób dotychczasowy do czasu ich zagospodarowania zgodnie
z tym planem, chyba że w planie ustalono inny sposób ich tymczasowego zagospodarowania.
art. 36.
więcej
zmianą korzystanie z nieruchomości lub jej części w dotychczasowy sposób lub
zgodnie z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe lub istotnie
ograniczone, właściciel albo użytkownik wieczysty nieruchomości może,
z uwzględnieniem ust. 2 i art. 371 ust. 1, żądać od gminy albo od władającego terenem
zamkniętym, jeżeli uchwalenie planu lub jego zmiana spowodowane były potrzebami
obronności i bezpieczeństwa państwa:
1) odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę albo
2) wykupienia nieruchomości lub jej części.
1a. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli treść planu miejscowego powodująca
skutek, o którym mowa w ust. 1, nie stanowi samodzielnego ustalenia przez gminę
społeczno-gospodarczego przeznaczenia terenu oraz sposobu korzystania z niego, ale wynika z:
1) uwarunkowań hydrologicznych, geologicznych, geomorfologicznych lub
przyrodniczych dotyczących występowania powodzi i związanych z tym
ograniczeń, określonych na podstawie przepisów odrębnych;
2) decyzji dotyczących lokalizacji lub realizacji inwestycji celu publicznego,
wydanych przez inne niż organy gminy, organy administracji publicznej lub
Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie;
3) zakazów lub ograniczeń zabudowy i zagospodarowania terenu, określonych
w przepisach ustaw lub aktów, w tym aktów prawa miejscowego, wydanych na ich podstawie.
2. Realizacja roszczeń, o których mowa w ust. 1, może nastąpić również
w drodze zaoferowania przez gminę właścicielowi albo użytkownikowi wieczystemu
nieruchomości zamiennej. Z dniem zawarcia umowy zamiany roszczenia wygasają.
3. Jeżeli, w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą,
wartość nieruchomości uległa obniżeniu, a właściciel albo użytkownik wieczysty
zbywa tę nieruchomość i nie skorzystał z praw, o których mowa w ust. 1 i 2, może
żądać od gminy odszkodowania równego obniżeniu wartości nieruchomości.
4. Jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą wartość
nieruchomości wzrosła, a właściciel lub użytkownik wieczysty zbywa tę
nieruchomość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta pobiera jednorazową opłatę
ustaloną w tym planie, określoną w stosunku procentowym do wzrostu wartości
nieruchomości. Opłata ta jest dochodem własnym gminy. Wysokość opłaty nie może
być wyższa niż 30% wzrostu wartości nieruchomości.
4a. Opłaty, o której mowa w ust. 4, nie pobiera się w przypadku nieodpłatnego
przeniesienia przez rolnika własności nieruchomości wchodzących w skład
gospodarstwa rolnego na następcę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 grudnia
1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2019 r. poz. 299 i 303) albo
przepisów w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy
finansowej w ramach działania „Renty strukturalne” objętego Programem Rozwoju
Obszarów Wiejskich na lata 2007−2013 wydanych na podstawie art. 29 ust. 1
pkt 1 ustawy z dnia 7 marca 2007 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich
z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów
Wiejskich5)
(Dz. U. z 2018 r. poz. 1936 oraz z 2019 r. poz. 1824). W przypadku
zbycia przez następcę nieruchomości przekazanych przez rolnika przepisy o opłacie,
o której mowa w ust. 4, stosuje się odpowiednio.
5. W razie stwierdzenia nieważności uchwały rady gminy w sprawie planu
miejscowego, w części lub w całości, odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1,
albo opłata, o której mowa w ust. 4, podlegają zwrotowi odpowiednio na rzecz gminy
lub na rzecz aktualnego właściciela albo użytkownika wieczystego nieruchomości.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, w razie stwierdzenia nieważności
uchwały rady gminy w sprawie planu miejscowego w części lub w całości gmina
może żądać od aktualnego właściciela albo użytkownika wieczystego nieruchomości
zwrotu kwoty stanowiącej równowartość wypłaconego odszkodowania.
art. 37.
więcej
nieruchomości, o którym mowa w art. 36 ust. 3, oraz wysokość opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, o której mowa w art. 36 ust. 4, ustala się na dzień jej sprzedaży. Obniżenie oraz wzrost wartości nieruchomości stanowią różnicę między wartością nieruchomości określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu
obowiązującego po uchwaleniu lub zmianie planu miejscowego a jej wartością, określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu, obowiązującego przed zmianą tego
planu, lub faktycznego sposobu wykorzystywania nieruchomości przed jego
uchwaleniem.
2. (uchylony)
3. Roszczenia, o których mowa w art. 36 ust. 3, można zgłaszać w terminie 5 lat
od dnia, w którym plan miejscowy albo jego zmiana stały się obowiązujące.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do opłat, o których mowa w art. 36 ust. 4.
5. Notariusz, w terminie 7 dni od dnia sporządzenia umowy, której przedmiotem
jest zbycie nieruchomości, w formie aktu notarialnego, jest zobowiązany przesłać
wójtowi, burmistrzowi albo prezydentowi miasta wypis z tego aktu.
6. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta ustala opłatę, o której mowa w art. 36
ust. 4, w drodze decyzji, bezzwłocznie po otrzymaniu wypisu z aktu notarialnego,
o którym mowa w ust. 5.
7. Właściciel albo użytkownik wieczysty nieruchomości, której wartość wzrosła
w związku z uchwaleniem lub zmianą planu miejscowego, przed jej zbyciem może
żądać od wójta, burmistrza albo prezydenta miasta ustalenia, w drodze decyzji,
wysokości opłaty, o której mowa w art. 36 ust. 4.
8. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta przedstawia okresowo − odpowiednio
do potrzeb, lecz co najmniej raz w roku − na sesji rady gminy informację
o zgłoszonych żądaniach, o których mowa w art. 36 ust. 1−3 i ust. 5, i wydanych
decyzjach, o których mowa w ust. 6 i 7.
9. Wykonanie obowiązku wynikającego z roszczeń, o których mowa w art. 36
ust. 1–3, następuje w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia wniosku, chyba że strony
postanowią inaczej. W przypadku opóźnienia w wypłacie odszkodowania lub
wykupie nieruchomości właścicielowi albo użytkownikowi wieczystemu
nieruchomości przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie.
10. Spory w sprawach, o których mowa w art. 36 ust. 1−3 i ust. 5, rozstrzygają sądy powszechne.
11. Wartość nieruchomości określa się na podstawie:
1) w sytuacji gdy na skutek uchwalenia planu miejscowego dla terenów dotychczas
nieobjętych takim planem albo nieobjętych obowiązującym w dniu uchwalenia
tego planu planem miejscowym niemożliwe lub istotnie ograniczone stało się
dalsze faktyczne użytkowanie terenu i gruntu w sposób zgodny z mającym
miejsce w dniu uchwalenia planu miejscowego faktycznym użytkowaniem –
wyłącznie faktycznego użytkowania terenu i gruntu oraz dostępu do istniejących
w dniu wejścia w życie planu miejscowego dróg publicznych, sieci
wodociągowych, kanalizacyjnych, elektroenergetycznych, gazowych,
ciepłowniczych oraz telekomunikacyjnych;
2) w sytuacji gdy na skutek zmiany planu miejscowego lub uchwalenia planu
miejscowego dla terenu objętego obowiązującym w dniu uchwalenia tego planu
planem miejscowym, korzystanie z nieruchomości lub jej części w sposób
zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe lub istotnie
ograniczone – dotychczasowego przeznaczenia wynikającego z planu
miejscowego, który jest zmieniany lub uchylany.
12. W odniesieniu do zasad określania wartości nieruchomości oraz zasad
określania skutków finansowych uchwalania lub zmiany planów miejscowych, a także
w odniesieniu do osób uprawnionych do określania tych wartości i skutków
finansowych stosuje się przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, o ile przepisy tej ustawy nie stanowią inaczej.
Art. 371. 1. Jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego
zmianą, w wyniku uwzględnienia ograniczeń w zabudowie i zagospodarowaniu
terenu związanych z lokalizacją lotniczego urządzenia naziemnego i powierzchni
ograniczających zabudowę, o których mowa w art. 86 ust. 7 ustawy z dnia 3 lipca
2002 r. – Prawo lotnicze, korzystanie z nieruchomości lub jej części w dotychczasowy
sposób lub zgodnie z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe bądź
istotnie ograniczone, właściciel albo użytkownik wieczysty nieruchomości może
żądać od Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej:
1) odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę albo
2) wykupienia nieruchomości lub jej części.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, przepisy art. 36 ust. 2, 3, 5 i 6 oraz
art. 37 ust. 1, 3, 5, 9–11 stosuje się odpowiednio.
Art. 37a. 1. Rada gminy może ustalić w formie uchwały zasady i warunki
sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń, ich gabaryty, standardy jakościowe oraz rodzaje materiałów
budowlanych, z jakich mogą być wykonane.
2. W odniesieniu do szyldów w uchwale, o której mowa w ust. 1, określa się
zasady i warunki ich sytuowania, gabaryty oraz liczbę szyldów, które mogą być
umieszczone na danej nieruchomości przez podmiot prowadzący na niej działalność.
3. W uchwale, o której mowa w ust. 1, rada gminy może ustalić zakaz
sytuowania ogrodzeń oraz tablic reklamowych i urządzeń reklamowych,
z wyłączeniem szyldów.
4. Uchwała, o której mowa w ust. 1, jest aktem prawa miejscowego.
5. Uchwała, o której mowa w ust. 1, dotyczy całego obszaru gminy,
z wyłączeniem terenów zamkniętych ustalonych przez inne organy niż ministra
właściwego do spraw transportu.
6. Uchwała, o której mowa w ust. 1, może przewidywać różne regulacje dla
różnych obszarów gminy określając w sposób jednoznaczny granice tych obszarów.
7. W przypadku, o którym mowa w ust. 6, uchwała, o której mowa w ust. 1,
może zawierać załącznik graficzny wraz z opisem, jednoznacznie określającym ich granice.
8. Uchwała, o której mowa w ust. 1, w zakresie dotyczącym ogrodzeń, nie ma
zastosowania do ogrodzeń autostrad i dróg ekspresowych oraz ogrodzeń linii kolejowych.
9. Uchwała, o której mowa w ust. 1, określa warunki i termin dostosowania
istniejących w dniu jej wejścia w życie obiektów małej architektury, ogrodzeń oraz
tablic reklamowych i urządzeń reklamowych do zakazów, zasad i warunków w niej
określonych, nie krótszy niż 12 miesięcy od dnia wejścia w życie uchwały.
10. Uchwała, o której mowa w ust. 1, może:
1) wskazywać rodzaje obiektów małej architektury, które nie wymagają
dostosowania do zakazów, zasad lub warunków określonych w uchwale;
2) wskazywać obszary oraz rodzaje ogrodzeń dla których następuje zwolnienie
z obowiązku dostosowania ogrodzeń istniejących w dniu jej wejścia w życie do
zakazów, zasad lub warunków określonych w uchwale.
Art. 37b. 1. Przed podjęciem uchwały, o której mowa w art. 37a ust. 1, rada
gminy podejmuje uchwałę o przygotowaniu przez wójta (burmistrza, prezydenta
miasta) projektu uchwały, o której mowa w art. 37a ust. 1.
2. Wójt (burmistrz, prezydent miasta) niezwłocznie:
1) podaje do publicznej wiadomości, w tym przez udostępnienie w Biuletynie
Informacji Publicznej na swojej stronie podmiotowej, informację o podjęciu
przez radę gminy uchwały, o której mowa w ust. 1;
2) sporządza projekt uchwały, o której mowa w art. 37a ust. 1;
3) zasięga opinii regionalnego dyrektora ochrony środowiska o projekcie uchwały,
o której mowa w art. 37a ust. 1;
4) uzgadnia projekt uchwały, o której mowa w art. 37a ust. 1, z wojewódzkim
konserwatorem zabytków w zakresie kształtowania zabudowy
i zagospodarowania terenu;
5) uzgadnia projekt uchwały, o której mowa w art. 37a ust. 1, z ministrem
właściwym do spraw zdrowia w zakresie zagospodarowania obszarów ochrony
uzdrowiskowej;
6) zasięga opinii właściwego organu Państwowej Straży Pożarnej o projekcie
uchwały, o której mowa w art. 37a ust. 1;
7) zasięga opinii marszałka województwa o projekcie uchwały, o której mowa
w art. 37a ust. 1;
8) ogłasza w prasie lokalnej, przez obwieszczenie oraz udostępnienie informacji
w Biuletynie Informacji Publicznej na swojej stronie podmiotowej, a także
w sposób zwyczajowo przyjęty na danym terenie o wyłożeniu projektu uchwały,
o której mowa w art. 37a ust. 1, do publicznego wglądu na co najmniej 7 dni
przed terminem wyłożenia i wykłada ten projekt do publicznego wglądu, także
przez jego udostępnienie w Biuletynie Informacji Publicznej na swojej stronie
podmiotowej, na okres co najmniej 21 dni; w czasie wyłożenia i przez okres
14 dni po zakończeniu okresu wyłożenia zbiera uwagi do tego projektu.
3. Wójt (burmistrz, prezydent miasta) niezwłocznie rozpatruje zgłoszone uwagi
przez podmioty, o których mowa w ust. 2, i sporządza listę nieuwzględnionych uwag.
4. Brak zajęcia stanowiska w terminie miesiąca od dnia otrzymania projektu
uchwały, o której mowa w art. 37a ust. 1, przez organy wymienione w ust. 2 pkt 4
i 5 uznaje się za uzgodnienie projektu uchwały w przedłożonym brzmieniu.
5. W przypadku niewyrażenia opinii w terminie miesiąca od dnia otrzymania
projektu uchwały, o której mowa w art. 37a ust. 1, przez organy wymienione w ust. 2
pkt 3, 6 i 7 wymóg zasięgnięcia opinii uznaje się za spełniony.
6. Rada gminy uchwalając uchwałę, o której mowa w art. 37a ust. 1, rozstrzyga
jednocześnie o sposobie rozpatrzenia uwag nieuwzględnionych przez wójta
(burmistrza, prezydenta miasta).
7. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta wykonuje obowiązek, o którym mowa
w art. 13 ust. 1 i 2 rozporządzenia 2016/679, oraz informuje o ograniczeniu, o którym
mowa w art. 8a ust. 1, w związku z realizacją czynności, o których mowa w:
1) ust. 3 – przez udostępnienie stosownych informacji w Biuletynie Informacji
Publicznej na swojej stronie podmiotowej, na swojej stronie internetowej oraz
w widocznym miejscu w swojej siedzibie;
2) ust. 2 pkt 8 – przez udostępnienie stosownych informacji w Biuletynie
Informacji Publicznej na swojej stronie podmiotowej, na swojej stronie
internetowej, w widocznym miejscu w swojej siedzibie oraz w obwieszczeniu,
o którym mowa w ust. 2 pkt 8.
Art. 37c. Przepisów dotyczących reklam nie stosuje się do upowszechniania
informacji wyłącznie:
1) trwale upamiętniającej osoby, instytucje lub wydarzenia;
2) o charakterze religijnym, związanym z działalnością kościołów lub innych
związków wyznaniowych, jeżeli tablica reklamowa lub urządzenie reklamowe
sytuowane są w granicach terenów użytkowanych jako miejsca kultu i
działalności religijnej oraz cmentarzy.
Art. 37d. 1. Podmiot, który umieścił tablicę reklamową lub urządzenie
reklamowe niezgodne z przepisami uchwały, o której mowa w art. 37a ust. 1, podlega
karze pieniężnej.
2. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie podmiotu, o którym mowa w ust. 1, karę
pieniężną wymierza się odpowiednio właścicielowi, użytkownikowi wieczystemu lub
posiadaczowi samoistnemu nieruchomości lub obiektu budowlanego, na których
umieszczono tablicę reklamową lub urządzenie reklamowe.
3. Karę pieniężną wymierza, w drodze decyzji, wójt (burmistrz, prezydent miasta).
4. Karę pieniężną wymierza się od dnia, w którym organ wszczął postępowanie
w sprawie, do dnia dostosowania tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego do
przepisów, o których mowa w ust. 1, albo usunięcia tablicy lub urządzenia.
5. W przypadku, gdy w dniu wydania decyzji, o której mowa w ust. 3, tablica
reklamowa lub urządzenie reklamowe nie są zgodne z przepisami, o których mowa
w ust. 1, w decyzji tej określa się:
1) wysokość kary pieniężnej za okres od dnia wszczęcia postępowania w sprawie
do dnia wydania decyzji, oraz
2) obowiązek dostosowania tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego do
przepisów, o których mowa w ust. 1, albo usunięcia tablicy lub urządzenia.
6. Decyzja, o której mowa w ust. 5, podlega natychmiastowemu wykonaniu
w części dotyczącej obowiązku, o którym mowa w ust. 5 pkt 2.
7. Po wykonaniu obowiązku, o którym mowa w ust. 5 pkt 2, organ określa,
w drodze decyzji, wysokość kary pieniężnej za okres od dnia wydania decyzji, o której
mowa w ust. 5, odpowiednio do dnia dostosowania tablicy reklamowej lub urządzenia
reklamowego do przepisów, o których mowa w ust. 1, albo usunięcia tablicy lub
urządzenia.
8. Wysokość kary pieniężnej ustala się jako iloczyn pola powierzchni tablicy
reklamowej lub urządzenia reklamowego służącej ekspozycji reklamy, wyrażonej
w metrach kwadratowych oraz 40-krotności uchwalonej przez radę gminy stawki
części zmiennej opłaty reklamowej, o której mowa w art. 17a ustawy z dnia
12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1170),
powiększony o 40-krotność uchwalonej przez radę gminy stawki części stałej tej
opłaty, za każdy dzień niezgodności tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego
z przepisami, o których mowa w ust. 1.
9. Jeżeli rada gminy nie określiła wysokości stawek opłaty reklamowej,
o których mowa w ust. 1, wysokość kary pieniężnej ustala się jako iloczyn pola
powierzchni tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego służącej ekspozycji
reklamy, wyrażonej w metrach kwadratowych oraz 40-krotności maksymalnej stawki
części zmiennej opłaty reklamowej, o której mowa w art. 19 pkt 1 lit. h ustawy z dnia
12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, powiększony o 40-krotność
maksymalnej stawki części stałej opłaty reklamowej, o której mowa w art. 19 pkt 1
lit. g tej ustawy, za każdy dzień niezgodności tablicy reklamowej lub urządzenia
reklamowego z przepisami, o których mowa w ust. 1.
10. Jeśli kształt urządzenia reklamowego uniemożliwia wyznaczenie pola
powierzchni służącej ekspozycji reklamy, o którym mowa w ust. 8 lub 9, wysokość kary pieniężnej zależy od pola powierzchni bocznej prostopadłościanu opisanego na urządzeniu reklamowym.
11. Kara pieniężna stanowi dochód gminy.
Art. 37e. W sprawach nieuregulowanych, dotyczących kar pieniężnych,
o których mowa w art. 37d, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.),
z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują wójtowi (burmistrzowi,
prezydentowi miasta).
Art. 37f. 1. Rada gminy może uchwalić dla obszaru rewitalizacji, o którym
mowa w rozdziale 3 ustawy z dnia 9 października 2015 r. o rewitalizacji (Dz. U. z
2018 r. poz. 1398 oraz z 2019 r. poz. 730, 1696 i 2020), miejscowy plan rewitalizacji,
jeżeli uchwalony został gminny program rewitalizacji, o którym mowa w rozdziale
4 tej ustawy.
2. Miejscowy plan rewitalizacji jest szczególną formą planu miejscowego.
3. Jeżeli na całości albo części obszaru rewitalizacji obowiązuje plan miejscowy
i został uchwalony gminny program rewitalizacji, miejscowy plan rewitalizacji można
również uchwalić w wyniku zmiany planu miejscowego.
Art. 37g. 1. Rada gminy może uchwalić miejscowy plan rewitalizacji dla całości
albo części obszaru rewitalizacji. W przypadku gdy stan zagospodarowania
nieruchomości położonych w zwartym obszarze projektowanego planu nie wskazuje
na konieczność dokonania w tym zakresie zmian, gmina może wyłączyć te
nieruchomości z obszaru objętego planem.
2. W miejscowym planie rewitalizacji, poza elementami wymienionymi
w art. 15 ust. 2 i 3, określa się w zależności od potrzeb:
1) zasady kompozycji przestrzennej nowej zabudowy i harmonizowania
planowanej zabudowy z zabudową istniejącą;
2) ustalenia dotyczące charakterystycznych cech elewacji budynków;
3) szczegółowe ustalenia dotyczące zagospodarowania i wyposażenia terenów
przestrzeni publicznych, w tym urządzania i sytuowania zieleni, koncepcji
organizacji ruchu na drogach publicznych oraz przekrojów ulic;
4) zakazy i ograniczenia dotyczące działalności handlowej lub usługowej;
5) maksymalną powierzchnię sprzedaży obiektów handlowych, w tym obszary
rozmieszczenia obiektów handlowych o wskazanej w planie maksymalnej
powierzchni sprzedaży i ich dopuszczalną liczbę;
6) zakres niezbędnej do wybudowania infrastruktury technicznej, społecznej lub
lokali – w przypadkach, o których mowa w art. 37i.
3. Część graficzną miejscowego planu rewitalizacji sporządza się, w zależności
od potrzeb, w skali od 1:100 do 1:1000.
4. Na potrzeby postępowania w sprawie uchwalenia albo zmiany miejscowego
planu rewitalizacji sporządza się i publikuje wizualizacje projektowanych rozwiązań
tego planu, składające się co najmniej z koncepcji urbanistycznej obszaru objętego
planem, modelu struktury przestrzennej tego obszaru oraz widoków elewacji.
5. Ustalenia, o których mowa w ust. 2 pkt 3, w zakresie organizacji ruchu na
drogach publicznych, stają się obowiązujące dla uczestników ruchu po wprowadzeniu
przez organ zarządzający ruchem nowej organizacji ruchu, zgodnie z przepisami
wydanymi na podstawie art. 10 ust. 12 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo
o ruchu drogowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 110).
6. Ustalenia, o których mowa w ust. 2 pkt 4, wchodzą w życie w terminie
określonym w miejscowym planie rewitalizacji, wynoszącym od 6 do 12 miesięcy od
dnia jego wejścia w życie. Przepisu art. 35 nie stosuje się.
Art. 37h. 1. W razie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości na
skutek ustanowienia regulacji, o których mowa w art. 37g ust. 2 pkt 4, na żądanie
poszkodowanego właściwy starosta ustala, w drodze decyzji, wysokość
odszkodowania. Od decyzji starosty odwołanie nie przysługuje.
2. Strona niezadowolona z przyznanego odszkodowania może w terminie 30 dni
od dnia doręczenia jej decyzji, o której mowa w ust. 1, wnieść powództwo do sądu
powszechnego. Droga sądowa przysługuje także w razie niewydania decyzji przez
właściwy organ w terminie 3 miesięcy od dnia zgłoszenia żądania przez
poszkodowanego.
3. Organem obowiązanym do wypłaty odszkodowania jest gmina.
4. Uzyskanie odszkodowania nie wyłącza roszczeń, o których mowa w art. 36.
Art. 37i. 1. W miejscowym planie rewitalizacji można określić, w odniesieniu
do nieruchomości niezabudowanej, że warunkiem realizacji na niej inwestycji głównej
jest zobowiązanie się inwestora do budowy na swój koszt i do nieodpłatnego
przekazania na rzecz gminy inwestycji uzupełniających w postaci infrastruktury technicznej, społecznej lub lokali mieszkalnych – w zakresie wskazanym w tym planie. Przepisu art. 49 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 i 1495) w przypadku realizacji infrastruktury technicznej nie stosuje się.
2. Inwestycją główną nie może być inwestycja celu publicznego.
3. W ramach inwestycji uzupełniających możliwe jest również zobowiązanie
inwestora do budowy na swój koszt i do nieodpłatnego przekazania na rzecz gminy
lokali innych niż mieszkalne przeznaczonych na potrzeby działalności kulturalnej,
społecznej, edukacyjnej lub sportowej, wykonywanej przez podmioty prowadzące
działalność na obszarze rewitalizacji, których głównym celem nie jest osiągnięcie zysku.
4. Wymiar zobowiązań, o których mowa w ust. 1, jest proporcjonalny do wzrostu
wartości nieruchomości w wyniku uchwalenia albo zmiany miejscowego planu rewitalizacji.
5. Inwestor zobowiązuje się do realizacji inwestycji uzupełniających zawierając
z gminą umowę urbanistyczną, w której określa się w szczególności, zgodnie
z miejscowym planem rewitalizacji, zakres, specyfikację techniczną i termin
wykonania niezbędnych robót budowlanych oraz termin przekazania gminie
wybudowanych obiektów lub urządzeń. Umowa urbanistyczna może przewidywać
etapowanie wykonywania robót budowlanych oraz spełniania innych warunków
w niej określonych.
6. Umowa urbanistyczna jest zawierana pod rygorem nieważności w formie aktu notarialnego.
7. Zawarcie umowy urbanistycznej stanowi warunek uzyskania pozwolenia na
budowę dla inwestycji głównej lub jej części.
8. Nieodpłatne przekazanie na rzecz gminy zrealizowanej inwestycji
uzupełniającej, a w przypadku gdy stanowi ona część obiektu budowlanego,
zakończenie robót budowlanych dotyczących inwestycji uzupełniającej, stanowi
warunek przystąpienia do użytkowania obiektów budowlanych stanowiących inwestycję główną.
9. Spełnienie warunków, o których mowa w ust. 8, wójt, burmistrz albo
prezydent miasta potwierdza w drodze zaświadczenia.
10. W przypadku zawarcia przez inwestora umowy urbanistycznej w odniesieniu
do nieruchomości, na której miejscowy plan rewitalizacji przewiduje budowę inwestycji głównej, opłaty, o której mowa w art. 36 ust. 4, oraz opłaty, o której mowa w art. 144 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, nie pobiera się.
Art. 37j. 1. Komitet Rewitalizacji, o którym mowa w art. 7 ustawy z dnia
9 października 2015 r. o rewitalizacji, opiniuje projekt miejscowego planu
rewitalizacji oraz prognozę skutków finansowych jego uchwalenia.
2. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta występuje o opinię, o której mowa
w ust. 1, równolegle z wystąpieniem o opinie, o których mowa w art. 17 pkt 6 lit. a,
wyznaczając termin na przedstawienie opinii, o której mowa w ust. 1, wynoszący od 14 do 30 dni.
3. Komitet Rewitalizacji może w uzasadnionych przypadkach wystąpić do wójta,
burmistrza albo prezydenta miasta o zmianę terminu, o którym mowa w ust. 2, na
termin nie dłuższy niż 45 dni od dnia otrzymania projektu miejscowego planu
rewitalizacji do zaopiniowania.
4. Nieprzedstawienie opinii w terminie, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się
za równoznaczne z rezygnacją z prawa jej wyrażenia.
5. Rada gminy uchwala miejscowy plan rewitalizacji po stwierdzeniu,
w odrębnej uchwale, że nie narusza on ustaleń studium oraz gminnego programu rewitalizacji.
Art. 37k. W przypadku uwzględnienia przez wojewódzki sąd administracyjny
skargi na miejscowy plan rewitalizacji przepisu art. 152 ustawy z dnia 30 sierpnia
2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r.
poz. 2325) nie stosuje się.
Art. 37l. 1. Jeżeli przewiduje to gminny program rewitalizacji, równolegle
z procedurą opracowania i uchwalenia miejscowego planu rewitalizacji przeprowadza
się procedurę scalenia i podziału nieruchomości, o której mowa w rozdziale 2 działu
III ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.
2. Rada gminy w uchwale o przystąpieniu do sporządzania miejscowego planu
rewitalizacji rozstrzyga o przystąpieniu do scalenia i podziału nieruchomości,
określając granice zewnętrzne gruntów objętych scaleniem i podziałem.
3. Rada gminy, po wejściu w życie uchwały o miejscowym planie rewitalizacji,
podejmuje uchwałę o scaleniu i podziale nieruchomości, o której mowa w art. 104 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, zgodnie z ustaleniami tego planu.
4. W przypadku stwierdzenia nieważności miejscowego planu rewitalizacji,
uchwała o scaleniu i podziale nieruchomości zachowuje moc.
5. W przypadku gdy skarga o stwierdzenie nieważności uchwały o miejscowym
planie rewitalizacji zawiera zarzuty w zakresie naruszenia zasad sporządzania tego
planu w zakresie, o którym mowa w art. 15 ust. 2 pkt 8 – zakresem zaskarżenia
obejmuje się również uchwałę w sprawie zatwierdzenia scalenia i podziału
nieruchomości. Sąd administracyjny, orzekając o nieważności uchwały o miejscowym
planie rewitalizacji, orzeka również o nieważności uchwały w sprawie zatwierdzenia
scalenia i podziału nieruchomości.
6. Do scalenia i podziału nieruchomości, w zakresie nieuregulowanym w ust. 1– 5, stosuje się przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.
Art. 37m. Minister właściwy do spraw budownictwa, planowania i
zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa określi, w drodze
rozporządzenia, wymagany:
1) zakres projektu miejscowego planu rewitalizacji w części tekstowej w zakresie
ustaleń, o których mowa w art. 37g ust. 2, uwzględniając w szczególności
potrzebę zapewnienia czytelności i jednolitego rozumienia stosowanych pojęć;
2) zakres i formę wizualizacji ustaleń miejscowego planu rewitalizacji, o której
mowa w art. 37g ust. 4, uwzględniając w szczególności potrzebę zapewnienia
kompletności, czytelności i powszechnej dostępności wizualizacji.
Art. 37n. 1. W zakresie nieuregulowanym przepisami art. 37f–37m do
miejscowego planu rewitalizacji stosuje się przepisy dotyczące planu miejscowego.
2. Ilekroć w przepisach niniejszej ustawy albo przepisach odrębnych jest mowa
o miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, planie miejscowym lub
planach zagospodarowania przestrzennego, należy przez to rozumieć również
miejscowy plan rewitalizacji.
art. 38.
więcej
przestrzennego województwa, prowadzą analizy i studia oraz opracowują koncepcje
i programy, odnoszące się do obszarów i problemów zagospodarowania
przestrzennego odpowiednio do potrzeb i celów podejmowanych w tym zakresie prac,
a także sporządzają audyt krajobrazowy.
Art. 38a. 1. Dla obszaru województwa sporządza się, nie rzadziej niż raz na
20 lat, audyt krajobrazowy.
2. Audyt krajobrazowy identyfikuje krajobrazy występujące na całym obszarze
województwa, określa ich cechy charakterystyczne oraz dokonuje oceny ich wartości.
3. Audyt krajobrazowy, w szczególności:
1) określa:
a) krajobrazy występujące na obszarze danego województwa,
b) lokalizację krajobrazów priorytetowych;
2) wskazuje lokalizację i granice:
a) parków kulturowych,
b) parków narodowych, rezerwatów przyrody, parków krajobrazowych,
obszarów chronionego krajobrazu,
c) obiektów znajdujących się na listach Światowego Dziedzictwa UNESCO,
obszarów Sieci Rezerwatów Biosfery UNESCO (MaB) lub obszarów
i obiektów proponowanych do umieszczenia na tych listach;
3) wskazuje:
a) zagrożenia dla możliwości zachowania wartości krajobrazów, o których
mowa w pkt 1 lit. b, oraz wartości krajobrazów w obrębie obszarów lub
obiektów, o których mowa w pkt 2,
b) rekomendacje i wnioski dotyczące kształtowania i ochrony krajobrazów,
o których mowa w pkt 1 lit. b, oraz krajobrazów w obrębie obszarów lub
obiektów, o których mowa w pkt 2, w szczególności poprzez wskazanie
obsza-rów, które powinny zostać objęte formami ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 3, 4 i 9 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r.
o ochronie przyrody (Dz. U. z 2020 r. poz. 55),
c) lokalne formy architektoniczne zabudowy w obrębie krajobrazów,
o których mowa w pkt 1 lit. b.
4. Rekomendacje i wnioski, o których mowa w ust. 3 pkt 3 lit. b, nie mogą być
sprzeczne z celami i sposobami ochrony obszarów i obiektów, o których mowa
w ust. 3 pkt 2, określonymi na podstawie ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie
przyrody lub ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad
zabytkami (Dz. U. z 2018 r. poz. 2067 i 2245 oraz z 2019 r. poz. 730 i 1696).
5. Audyt krajobrazowy może wskazywać te obszary objęte formami ochrony
przyrody, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 3, 4 i 9 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r.
o ochronie przyrody, które ze względu na znaczący spadek wartości krajobrazu
wymagają pogłębionej analizy zasadności ich dalszej ochrony.
6. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) stosowaną przy sporządzaniu audytów krajobrazowych klasyfikację krajobrazów
opracowaną w oparciu w szczególności o takie kryteria jak charakter
dominujących w krajobrazie czynników, rzeźba terenu i pokrycie terenu,
2) sposób oceny zidentyfikowanych krajobrazów oraz wskazywania krajobrazów priorytetowych,
3) sposób uwzględnienia w audycie krajobrazowym obiektów, w tym krajobrazów,
wpisanych na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, obszarów Sieci
Rezerwatów Biosfery UNESCO (MaB), parków narodowych, rezerwatów
i innych form ochrony przyrody wskazanych w art. 6 ust. 1 pkt 1–9 ustawy
z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, obiektów wskazanych w art. 6
ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami,
4) szczegółowy zakres i metodologię audytu krajobrazowego
– mając na względzie zapewnienie właściwej ochrony krajobrazów i możliwości ich
kształtowania oraz konieczność zachowania krajobrazów będących źródłem
tożsamości narodu polskiego, a także mając na uwadze, by krajobraz był oceniany
w szczególności z punktu widzenia przyrodniczego i kulturowego znaczenia danego
krajobrazu, częstości występowania na obszarze kraju oraz stanu zachowania.
Art. 38b. 1. Projekt audytu krajobrazowego sporządza zarząd województwa.
2. Zarząd województwa przed przedłożeniem projektu audytu krajobrazowego
do uchwalenia przez sejmik województwa:
1) informuje w drodze obwieszczenia oraz udostępnienia informacji w Biuletynie
Informacji Publicznej na swojej stronie podmiotowej, o przystąpieniu do
sporządzania projektu audytu krajobrazowego;
2) zasięga opinii o projekcie od:
a) regionalnego dyrektora ochrony środowiska,
b) dyrektorów parków narodowych i krajobrazowych położonych w granicach województwa,
c) wojewódzkiego konserwatora zabytków,
d) rad gmin położonych na terenie województwa
– z zastrzeżeniem, że brak zajęcia stanowiska w terminie 30 dni od dnia
otrzymania projektu audytu krajobrazowego uznaje się za wyrażenie pozytywnej
opinii o projekcie w przedłożonym brzmieniu;
3) może wprowadzić zmiany wynikające z uzyskanych opinii;
4) ogłasza w prasie regionalnej, przez obwieszczenie w urzędzie marszałkowskim
oraz udostępnienie informacji w Biuletynie Informacji Publicznej na swojej
stronie podmiotowej, o wyłożeniu projektu do publicznego wglądu na co
najmniej 7 dni przed dniem wyłożenia i wykłada ten projekt do publicznego
wglądu, także przez jego udostępnienie w Biuletynie Informacji Publicznej na
swojej stronie podmiotowej, na okres co najmniej 30 dni;
5) w czasie wyłożenia i przez okres 14 dni po zakończeniu okresu wyłożenia zbiera
uwagi do projektu;
6) rozpatruje zgłoszone uwagi sporządzając listę nieuwzględnionych uwag.
3. Na zgłoszone przed uchwaleniem audytu krajobrazowego żądanie gminy,
której opinia nie została uwzględniona w projekcie audytu krajobrazowego, sejmik
województwa rozstrzyga w formie uchwały o zasadności nieuwzględnienia opinii
przez zarząd województwa; rozstrzygnięcie sejmiku województwa jest wiążące.
4. Audyt krajobrazowy uchwala sejmik województwa, rozstrzygając
jednocześnie o sposobie rozpatrzenia uwag nieuwzględnionych przez zarząd województwa.
5. Zmiana audytu krajobrazowego następuje w takim trybie, w jakim jest on uchwalany.
6. Zarząd województwa wykonuje obowiązek, o którym mowa w art. 13 ust. 1
i 2 rozporządzenia 2016/679, oraz informuje o ograniczeniu, o którym mowa w art. 8a
ust. 1, w związku z realizacją czynności, o których mowa w:
1) ust. 2 pkt 5 i 6 – przez udostępnienie stosownych informacji w Biuletynie
Informacji Publicznej na swojej stronie podmiotowej, na swojej stronie
internetowej oraz w widocznym miejscu w swojej siedzibie;
2) ust. 2 pkt 4 – przez udostępnienie stosownych informacji w Biuletynie
Informacji Publicznej na swojej stronie podmiotowej, na swojej stronie
internetowej, w widocznym miejscu w swojej siedzibie oraz w obwieszczeniu,
o którym mowa w ust. 2 pkt 4.
art. 39.
więcej
sporządzania planu zagospodarowania przestrzennego województwa.
2. Plan zagospodarowania przestrzennego województwa sporządza się dla
obszaru w granicach administracyjnych województwa.
3. W planie zagospodarowania przestrzennego województwa uwzględnia się
ustalenia strategii rozwoju województwa oraz rekomendacje i wnioski zawarte
w audycie krajobrazowym, oraz określa się w szczególności:
1) podstawowe elementy sieci osadniczej województwa i ich powiązań
komunikacyjnych oraz infrastrukturalnych, w tym kierunki powiązań
transgranicznych;
2) system obszarów chronionych, w tym obszary ochrony środowiska, przyrody
i krajobrazu kulturowego, ochrony uzdrowisk oraz dziedzictwa kulturowego
i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej;
3) rozmieszczenie inwestycji celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym;
4) (uchylony)
5) (uchylony)
6) obszary szczególnego zagrożenia powodzią;
7) granice terenów zamkniętych i ich stref ochronnych;
8) obszary występowania udokumentowanych złóż kopalin i udokumentowanych
kompleksów podziemnego składowania dwutlenku węgla.
4. W planie zagospodarowania przestrzennego województwa uwzględnia się
ustalenia średniookresowej strategii rozwoju kraju.
4a. W planie zagospodarowania przestrzennego województwa uwzględnia się
uwarunkowania wynikające z diagnozy, o której mowa w art. 10a ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, przygotowanej na potrzeby strategii rozwoju województwa.
5. W planie zagospodarowania przestrzennego województwa umieszcza się te
inwestycje celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym, o których mowa w ust. 3
pkt 3, które zostały ustalone w dokumentach przyjętych przez Sejm Rzeczypospolitej
Polskiej, Radę Ministrów, właściwego ministra lub sejmik województwa, zgodnie
z ich właściwością.
6. Dla miasta będącego siedzibą władz samorządu województwa lub wojewody
i powiązanego z nim funkcjonalnie obszaru może być sporządzony plan
zagospodarowania przestrzennego jako część planu zagospodarowania przestrzennego województwa.
7. (uchylony)
Art. 39a. W celu zapewnienia spójności plan zagospodarowania przestrzennego
województwa dostosowuje się do strategii rozwoju województwa po jej aktualizacji,
w zakresie, w jakim aktualizacja strategii dotyczy sytuacji przestrzennej województwa.
art. 40.
więcej
zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa określi, w drodze
rozporządzenia, wymagany zakres projektu planu zagospodarowania przestrzennego
województwa w części tekstowej i graficznej, uwzględniając w szczególności
wymogi dotyczące materiałów planistycznych, skali opracowań kartograficznych,
stosowanych oznaczeń, nazewnictwa, standardów oraz sposobu dokumentowania prac
planistycznych.
art. 41.
więcej
sporządzania planu zagospodarowania przestrzennego województwa marszałek
województwa kolejno:
1) ogłasza w prasie ogólnopolskiej, przez obwieszczenie w urzędach gmin,
starostwach powiatowych, urzędzie marszałkowskim i urzędzie wojewódzkim
oraz udostępnienie informacji w Biuletynie Informacji Publicznej na swojej
stronie podmiotowej, o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu,
określając formę, miejsce i termin składania wniosków dotyczących planu, nie
krótszy niż 3 miesiące od dnia ogłoszenia;
2) zawiadamia na piśmie o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu
instytucje i organy właściwe do uzgadniania i opiniowania planu;
3) rozpatruje wnioski, o których mowa w pkt 1;
4) sporządza projekt planu zagospodarowania przestrzennego województwa wraz
z prognozą oddziaływania na środowisko;
5) uzyskuje od wojewódzkiej komisji urbanistyczno-architektonicznej opinię
o projekcie planu;
5a) występuje o uzgodnienie projektu planu z dyrektorem regionalnego zarządu
gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie;
6) występuje o opinię o projekcie planu do właściwych instytucji i organów, a także
do wojewody, zarządów powiatów, zarządów związków metropolitalnych,
wójtów, burmistrzów gmin i prezydentów miast położonych na terenie
województwa oraz rządowych i samorządowych organów administracji
publicznej na terenach przyległych do granic województwa oraz uzgadnia projekt
z organami określonymi w przepisach odrębnych;
6a) (uchylony)
7) przedstawia projekt planu ministrowi właściwemu do spraw rozwoju
regionalnego w celu stwierdzenia jego zgodności ze średniookresową strategią
rozwoju kraju;
8) przedstawia projekt planu sejmikowi województwa do uchwalenia.
2. Do opiniowania i uzgadniania projektu planu zagospodarowania
przestrzennego województwa stosuje się odpowiednio przepisy art. 23–26,
z wyjątkiem terminu dokonania uzgodnień i przedstawienia opinii, który wynosi
40 dni od dnia udostępnienia projektu planu wraz z prognozą oddziaływania na
środowisko.
2a. W przypadku braku stanowiska organu opiniującego lub uzgadniającego,
w terminie ustalonym zgodnie z ust. 2, projekt planu zagospodarowania
przestrzennego województwa uznaje się za uzgodniony
3. Marszałek województwa wykonuje obowiązek, o którym mowa
w art. 13 ust. 1 i 2 rozporządzenia 2016/679, oraz informuje o ograniczeniu, o którym
mowa w art. 8a ust. 1, w związku z realizacją czynności, o których mowa w:
1) ust. 1 pkt 3 – przez udostępnienie stosownych informacji w Biuletynie
Informacji Publicznej na swojej stronie podmiotowej, na swojej stronie
internetowej oraz w widocznym miejscu w swojej siedzibie;
2) ust. 1 pkt 1 – przez udostępnienie stosownych informacji w Biuletynie
Informacji Publicznej na swojej stronie podmiotowej, na swojej stronie internetowej, w widocznym miejscu w swojej siedzibie oraz w obwieszczeniu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1.
art. 42.
więcej
sejmik województwa.
2. Uchwałę sejmiku województwa o uchwaleniu planu zagospodarowania
przestrzennego województwa wraz z dokumentacją prac planistycznych marszałek
województwa przekazuje wojewodzie w celu oceny zgodności z przepisami prawnymi
oraz ogłoszenia w wojewódzkim dzienniku urzędowym.
3. Zmiana planu zagospodarowania przestrzennego województwa następuje
w trybie, w jakim jest uchwalany ten plan.
art. 43.
więcej
województwa obciążają budżet województwa, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Koszty sporządzenia planu zagospodarowania przestrzennego województwa
obciążają budżet państwa albo inwestora realizującego inwestycję celu publicznego
o znaczeniu krajowym w części, w jakiej sporządzenie tego planu jest bezpośrednią
konsekwencją zamierzeń realizacji tej inwestycji.
art. 44.
więcej
wprowadza się do planu miejscowego po uprzednim uzgodnieniu terminu realizacji
inwestycji celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym i warunków wprowadzenia
ich do planu miejscowego.
2. Uzgodnienia, o których mowa w ust. 1, przeprowadza marszałek
województwa z wójtem, burmistrzem albo prezydentem miasta.
3. Koszty wprowadzenia ustaleń planu zagospodarowania przestrzennego
województwa do planu miejscowego oraz zwrotu wydatków na odszkodowania,
o których mowa w art. 36, a także kwoty przeznaczone na pokrycie zwiększonych
kosztów realizacji zadań gminnych są ustalane w umowie zawartej pomiędzy
marszałkiem województwa a wójtem, burmistrzem albo prezydentem miasta. Przepisy
art. 21 stosuje się odpowiednio.
4. Spory dotyczące spraw, o których mowa w ust. 1−3, rozstrzygają sądy powszechne.
art. 45.
więcej
okresowej ocenie. Zarząd województwa, co najmniej raz w czasie kadencji sejmiku,
dokonuje przeglądu zmian w zagospodarowaniu przestrzennym, opracowuje raport o jego stanie w zakresie określonym w art. 39 ust. 3 oraz sporządza ocenę realizacji inwestycji, o których mowa w art. 39 ust. 5, podlegającą zaopiniowaniu przez
wojewódzką komisję urbanistyczno-architektoniczną. Wyniki tego przeglądu oraz
raport jest przedstawiany sejmikowi województwa oraz przekazywany do wiadomości
ministrowi właściwemu do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania
przestrzennego oraz mieszkalnictwa.
art. 46.
więcej
Art. 46a. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego koordynuje
współpracę transgraniczną i przygraniczną w zakresie planowania i zagospodarowania
przestrzennego.
art. 47.
więcej
Art. 47a. (uchylony).
art. 48.
więcej
art. 49.
więcej
art. 50.
więcej
miejscowego, a w przypadku jego braku – w drodze decyzji o ustaleniu lokalizacji
inwestycji celu publicznego. Warunek, o którym mowa w art. 61 ust. 1 pkt 4, stosuje
się odpowiednio.
1a. Przepisu art. 61 ust. 1 pkt 4 nie stosuje się do inwestycji celu publicznego
w przypadkach uzasadnionych potrzebami obronności lub bezpieczeństwa państwa
albo ochrony granicy państwowej, a także do inwestycji celu publicznego z zakresu
łączności publicznej.
2. Nie wymagają wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu
publicznego roboty budowlane:
1) polegające na remoncie, montażu lub przebudowie, jeżeli nie powodują zmiany
sposobu zagospodarowania terenu i użytkowania obiektu budowlanego oraz nie
zmieniają jego formy architektonicznej, a także nie są zaliczone do
przedsięwzięć wymagających przeprowadzenia postępowania w sprawie oceny
oddziaływania na środowisko, w rozumieniu przepisów o ochronie środowiska, albo
2) niewymagające pozwolenia na budowę.
2a. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
budowa sieci, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. –
Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r. poz. 1186, z późn. zm.), wymaga uzyskania
decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.
2b. W przypadku gdy wniosek o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji
inwestycji celu publicznego dotyczy inwestycji, której lokalizacja, zgodnie
z przepisami odrębnymi, może nastąpić wyłącznie w oparciu o ustalenia planu
miejscowego, organ odmawia wszczęcia postępowania.
2c. Inwestor realizujący inwestycję celu publicznego, o której mowa w ust. 2,
może wystąpić z wnioskiem o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu
publicznego związanej z obronnością i bezpieczeństwem państwa albo ochroną
granicy państwowej.
3. (uchylony)
4. Sporządzenie projektu decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu
publicznego powierza się osobie, o której mowa w art. 5, albo osobie wpisanej na listę
izby samorządu zawodowego architektów posiadającej uprawnienia budowlane do
projektowania bez ograniczeń w specjalności architektonicznej albo uprawnienia
budowlane do projektowania i kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń
w specjalności architektonicznej.
art. 51.
więcej
wydają w odniesieniu do:
1) inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajowym i wojewódzkim − wójt,
burmistrz albo prezydent miasta w uzgodnieniu z marszałkiem województwa;
2) inwestycji celu publicznego o znaczeniu powiatowym i gminnym − wójt,
burmistrz albo prezydent miasta;
3) inwestycji celu publicznego na terenach zamkniętych – wojewoda.
4) (uchylony)
2. W przypadku niewydania przez właściwy organ decyzji w sprawie ustalenia
lokalizacji inwestycji celu publicznego w terminie 65 dni od dnia złożenia wniosku
o wydanie takiej decyzji, organ wyższego stopnia wymierza temu organowi, w drodze
postanowienia, na które przysługuje zażalenie, karę pieniężną w wysokości 500 zł za
każdy dzień zwłoki. Wpływy z kar pieniężnych stanowią dochód budżetu państwa.
2a. Organem wyższego stopnia w sprawach określonych w ust. 2 jest wojewoda.
2b. Karę pieniężną uiszcza się w terminie 14 dni od dnia doręczenia
postanowienia, o którym mowa w ust. 2. W przypadku nieuiszczenia kary pieniężnej,
podlega ona ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym
w administracji.
2c. Do terminu, o którym mowa w ust. 2, nie wlicza się terminów
przewidzianych w przepisach prawa do dokonania określonych czynności, okresów
zawieszenia postępowania oraz okresów opóźnień spowodowanych z winy strony albo
z przyczyn niezależnych od organu.
2d. Kary pieniężnej za zwłokę nie wymierza się, a wszczęte postępowania w
sprawie wymierzenia kary umarza się, jeżeli od dnia wydania decyzji w sprawie
ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego przez organ pierwszej instancji
upłynęły 3 lata.
3. W przypadku inwestycji celu publicznego wykraczającej poza obszar jednej
gminy decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego wydaje wójt,
burmistrz albo prezydent miasta, na którego obszarze właściwości znajduje się
największa część terenu, na którym ma być realizowana ta inwestycja,
w porozumieniu z zainteresowanymi wójtami, burmistrzami albo prezydentami miast.
art. 52.
więcej
wniosek inwestora.
2. Wniosek o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego powinien
zawierać:
1) określenie granic terenu objętego wnioskiem, przedstawionych na kopii mapy
zasadniczej lub, w przypadku jej braku, na kopii mapy katastralnej, przyjętych
do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, obejmujących teren,
którego wniosek dotyczy, i obszaru, na który ta inwestycja będzie oddziaływać, w skali 1:500 lub 1:1000, a w stosunku do inwestycji liniowych również w skali 1:2000;
2) charakterystykę inwestycji, obejmującą:
a) określenie zapotrzebowania na wodę, energię oraz sposobu odprowadzania
lub oczyszczania ścieków, a także innych potrzeb w zakresie infrastruktury
technicznej, a w razie potrzeby również sposobu unieszkodliwiania odpadów,
b) określenie planowanego sposobu zagospodarowania terenu oraz
charakterystyki zabudowy i zagospodarowania terenu, w tym przeznaczenia
i gabarytów projektowanych obiektów budowlanych oraz powierzchni
terenu podlegającej przekształceniu, przedstawione w formie opisowej i graficznej,
c) określenie charakterystycznych parametrów technicznych inwestycji oraz
dane charakteryzujące jej wpływ na środowisko;
3) w przypadku lokalizacji składowiska odpadów:
a) docelową rzędną składowiska odpadów,
b) roczną i całkowitą ilość składowanych odpadów oraz rodzaje składowanych odpadów,
c) sposób gromadzenia, oczyszczania i odprowadzania ścieków,
d) sposób gromadzenia, oczyszczania i wykorzystywania lub
unieszkodliwiania gazu składowiskowego.
3. Nie można uzależnić wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu
publicznego od zobowiązania się wnioskodawcy do spełnienia nieprzewidzianych
odrębnymi przepisami świadczeń lub warunków.
art. 53.
więcej
lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz postanowieniach i decyzji kończącej
postępowanie strony zawiadamia się w drodze obwieszczenia, a także w sposób
zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości. Inwestora oraz właścicieli
i użytkowników wieczystych nieruchomości, na których będą lokalizowane
inwestycje celu publicznego, zawiadamia się na piśmie.
2. W postępowaniu w sprawie wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji
celu publicznego przepisu art. 31 § 4 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się.
2a. Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej może występować na prawach
strony w postępowaniu w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego
z zakresu łączności publicznej w rozumieniu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r.
o gospodarce nieruchomościami. Do Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej
stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego dotyczące prokuratora.
3. Właściwy organ w postępowaniu związanym z wydaniem decyzji o ustaleniu
lokalizacji inwestycji celu publicznego dokonuje analizy:
1) warunków i zasad zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy, wynikających
z przepisów odrębnych;
2) stanu faktycznego i prawnego terenu, na którym przewiduje się realizację
inwestycji.
4. Decyzje, o których mowa w art. 51 ust. 1, wydaje się po uzgodnieniu z:
1) ministrem właściwym do spraw zdrowia − w odniesieniu do inwestycji
lokalizowanych w miejscowościach uzdrowiskowych, zgodnie z odrębnymi
przepisami;
2) wojewódzkim konserwatorem zabytków − w odniesieniu do obszarów
i obiektów objętych formami ochrony zabytków, o których mowa
w art. 7 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad
zabytkami oraz ujętych w gminnej ewidencji zabytków;
3) dyrektorem właściwego urzędu morskiego − w odniesieniu do obszarów pasa
technicznego, pasa ochronnego oraz morskich portów i przystani;
4) właściwym organem nadzoru górniczego − w odniesieniu do terenów
górniczych;
5) właściwym organem administracji geologicznej – w odniesieniu do
udokumentowanych złóż kopalin i wód podziemnych;
5a) starostą, jako właściwym organem ochrony środowiska – w odniesieniu do
terenów zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych;
6) organami właściwymi w sprawach ochrony gruntów rolnych i leśnych oraz
melioracji wodnych − w odniesieniu do gruntów wykorzystywanych na cele
rolne i leśne w rozumieniu przepisów o gospodarce nieruchomościami;
7) dyrektorem parku narodowego − w odniesieniu do obszarów położonych
w granicach parku i jego otuliny;
8) regionalnym dyrektorem ochrony środowiska – w odniesieniu do innych niż
wymienione w pkt 7 obszarów objętych ochroną na podstawie przepisów
o ochronie przyrody;
9) właściwym zarządcą drogi − w odniesieniu do obszarów przyległych do pasa
drogowego;
9a) Prezesem Urzędu Transportu Kolejowego – w odniesieniu do obszarów
przyległych do linii kolejowej o znaczeniu państwowym;
10) (uchylony)
10a) wojewodą, marszałkiem województwa oraz starostą w zakresie zadań rządowych
albo samorządowych, służących realizacji inwestycji celu publicznego, o których
mowa w art. 39 ust. 3 pkt 3 – w odniesieniu do terenów, przeznaczonych na ten
cel w planach miejscowych, które utraciły moc na podstawie art. 67 ustawy,
o której mowa w art. 88 ust. 1;
11) ministrem właściwym do spraw gospodarki wodnej albo dyrektorem
regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego
Wody Polskie w odniesieniu do:
a) przedsięwzięć wymagających uzyskania pozwolenia wodnoprawnego, do
wydania którego organem właściwym jest minister właściwy do spraw
gospodarki wodnej albo Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie,
b) obszarów, o których mowa w art. 169 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca
2017 r. – Prawo wodne, w zakresie warunków zabudowy
i zagospodarowania terenu;
12) właściwym organem Państwowej Straży Pożarnej i wojewódzkim inspektorem
ochrony środowiska – w odniesieniu do:
a) lokalizacji zakładów nowych w rozumieniu art. 243a pkt 4 ustawy z dnia
27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska,
b) zmian, o których mowa w art. 250 ust. 5 i 7 ustawy z dnia 27 kwietnia
2001 r. – Prawo ochrony środowiska, w istniejących zakładach
o zwiększonym ryzyku lub zakładach o dużym ryzyku wystąpienia
poważnej awarii przemysłowej,
c) nowych inwestycji w sąsiedztwie zakładów o zwiększonym ryzyku lub
zakładów o dużym ryzyku wystąpienia poważnej awarii przemysłowej
w przypadku, gdy te inwestycje zwiększają ryzyko lub skutki poważnych awarii;
13) Prezesem Urzędu Lotnictwa Cywilnego w zakresie ustalonym w art. 86 ust. 7
ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze, a w zakresie ustalonym
w art. 877 pkt 1 tej ustawy z Prezesem Urzędu Lotnictwa Cywilnego,
właściwymi organami wojskowymi oraz ministrem właściwym do spraw wewnętrznych;
14) podmiotem zarządzającym – w odniesieniu do obszaru właściwego portu lub
przystani, z wyłączeniem morskich portów wojennych i terenów zamkniętych
zlokalizowanych w granicach portu lub przystani morskiej;
15) właściwym organem wojskowym – w odniesieniu do stref ochronnych terenów
zamkniętych ustalonych przez Ministra Obrony Narodowej,
5. Uzgodnień, o których mowa w ust. 4, dokonuje się w trybie art. 106 Kodeksu
postępowania administracyjnego, z tym że zażalenie przysługuje wyłącznie
inwestorowi. W przypadku niezajęcia stanowiska przez organ uzgadniający
w terminie 2 tygodni od dnia doręczenia wystąpienia o uzgodnienie – uzgodnienie
uważa się za dokonane.
5a. W przypadku odmowy uzgodnienia decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji
celu publicznego przez organy, o których mowa w ust. 4 pkt 10a, z uwagi na zamiar
realizacji na objętym wnioskiem terenie zadań rządowych albo samorządowych,
służących realizacji inwestycji celu publicznego, o których mowa
w art. 39 ust. 3 pkt 3, postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia lokalizacji
inwestycji celu publicznego zawiesza się na czas nie dłuższy niż 9 miesięcy od dnia
złożenia wniosku. Jeżeli w okresie zawieszenia postępowania administracyjnego nie
uchwalono miejscowego planu albo nie ustalono lokalizacji inwestycji celu
publicznego, związanej z tymi zadaniami, decyzję wydaje się pomimo braku tego uzgodnienia.
5b. Przepisu, o którym mowa w ust. 4 pkt 8, nie stosuje się do inwestycji, dla
których przeprowadzono ocenę oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko,
zgodnie z ustawą z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji
o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz
o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2018 r. poz. 2081, z późn. zm.),
w trakcie której uzgodniono realizację przedsięwzięcia z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska.
5c. Niewyrażenie stanowiska w terminie 21 dni od dnia otrzymania projektu
decyzji, o której mowa w art. 51 ust. 1, przez regionalnego dyrektora ochrony
środowiska uznaje się za uzgodnienie decyzji.
5d. Uzgodnienia decyzji, o których mowa w art. 51 ust. 1, z dyrektorem
regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego
Wody Polskie w zakresie zabudowy i zagospodarowania terenu położonego na
obszarach, o których mowa w art. 169 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. –
Prawo wodne, dokonuje się w drodze decyzji, o której mowa w art. 166 ust. 5 tej ustawy.
6. Odwołanie od decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji powinno zawierać
zarzuty odnoszące się do decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego
przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.
7. Nie stwierdza się nieważności decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu
publicznego, jeżeli od dnia jej doręczenia lub ogłoszenia upłynęło 12 miesięcy. Art.
158 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się odpowiednio.
8. Nie uchyla się decyzji o ustaleniu lokalizacji celu publicznego w przypadku
wznowienia postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 Kodeksu postępowania
administracyjnego, jeżeli upłynęło 12 miesięcy od dnia jej doręczenia lub ogłoszenia.
art. 54.
więcej
1) rodzaj inwestycji;
2) warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy
wynikające z przepisów odrębnych, a w szczególności w zakresie:
a) warunków i wymagań ochrony i kształtowania ładu przestrzennego,
b) ochrony środowiska i zdrowia ludzi oraz dziedzictwa kulturowego
i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej,
c) obsługi w zakresie infrastruktury technicznej i komunikacji,
d) wymagań dotyczących ochrony interesów osób trzecich,
e) ochrony obiektów budowlanych na terenach górniczych;
3) linie rozgraniczające teren inwestycji, wyznaczone na mapie w odpowiedniej
skali, z zastrzeżeniem art. 52 ust. 2 pkt 1.
art. 55.
więcej
wydający decyzję o pozwoleniu na budowę.
art. 56.
więcej
jeżeli zamierzenie inwestycyjne jest zgodne z przepisami odrębnymi. Przepis art. 1
ust. 2 nie może stanowić wyłącznej podstawy odmowy ustalenia lokalizacji inwestycji
celu publicznego.
art. 57.
więcej
o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajowym
i wojewódzkim.
2. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta prowadzi rejestr wydanych decyzji
o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu powiatowym
i gminnym.
3. Wojewoda prowadzi rejestr wydanych decyzji o ustaleniu lokalizacji
inwestycji celu publicznego na terenach zamkniętych.
4. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta przekazuje marszałkowi województwa
kopie decyzji, o których mowa w ust. 1 i 2, w terminie 7 dni od dnia ich wydania.
art. 58.
więcej
inwestycji celu publicznego można zawiesić na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy od
dnia złożenia wniosku o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego. Wójt,
burmistrz albo prezydent miasta podejmuje postępowanie i wydaje decyzję w sprawie
ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego, jeżeli:
1) w ciągu dwóch miesięcy od dnia zawieszenia postępowania rada gminy nie
podjęła uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego albo
2) w okresie zawieszenia postępowania nie uchwalono planu miejscowego lub jego zmiany.
2. Jeżeli decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego wywołuje
skutki, o których mowa w art. 36, przepisy art. 36 oraz art. 37 stosuje się odpowiednio.
art. 59.
więcej
miejscowego, polegająca na budowie obiektu budowlanego lub wykonaniu innych
robót budowlanych, a także zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub
jego części, z zastrzeżeniem art. 50 ust. 1 i art. 86, wymaga ustalenia, w drodze
decyzji, warunków zabudowy. Przepis art. 50 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również do zmiany zagospodarowania terenu, która
nie wymaga pozwolenia na budowę, z wyjątkiem tymczasowej, jednorazowej zmiany
zagospodarowania terenu, trwającej do roku.
2a. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
budowa obiektów budowlanych, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy
z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane, wymaga uzyskania decyzji o warunkach
zabudowy i zagospodarowania terenu.
3. W przypadku zmiany zagospodarowania terenu, o której mowa w ust. 2, bez
uzyskania decyzji o warunkach zabudowy, wójt, burmistrz albo prezydent miasta
może, w drodze decyzji, nakazać właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu
nieruchomości:
1) wstrzymanie użytkowania terenu, wyznaczając termin, w którym należy
wystąpić z wnioskiem o wydanie decyzji o ustaleniu warunków zabudowy, albo
2) przywrócenie poprzedniego sposobu zagospodarowania.
art. 60.
więcej
burmistrz albo prezydent miasta po uzgodnieniu z organami, o których mowa w art. 53
ust. 4, i uzyskaniu uzgodnień lub decyzji wymaganych przepisami odrębnymi.
1a. Do decyzji o warunkach zabudowy stosuje się art. 53 ust. 5b i 5c.
2. (uchylony)
3. Decyzje o warunkach zabudowy na terenach zamkniętych wydaje wojewoda.
4. Sporządzenie projektu decyzji o ustaleniu warunków zabudowy powierza się
osobie, o której mowa w art. 5, albo osobie wpisanej na listę izby samorządu
zawodowego architektów posiadającej uprawnienia budowlane do projektowania bez
ograniczeń w specjalności architektonicznej albo uprawnienia budowlane do
projektowania i kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń w specjalności architektonicznej.
art. 61.
więcej
w przypadku łącznego spełnienia następujących warunków:
1) co najmniej jedna działka sąsiednia, dostępna z tej samej drogi publicznej, jest
zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej
zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników
kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów
i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz
intensywności wykorzystania terenu;
2) teren ma dostęp do drogi publicznej;
3) istniejące lub projektowane uzbrojenie terenu, z uwzględnieniem ust. 5, jest
wystarczające dla zamierzenia budowlanego;
4) teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych
i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne albo jest objęty zgodą uzyskaną przy
sporządzaniu miejscowych planów, które utraciły moc na podstawie art. 67
ustawy, o której mowa w art. 88 ust. 1;
5) decyzja jest zgodna z przepisami odrębnymi.
2. Przepisów ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do inwestycji produkcyjnych
lokalizowanych na terenach przeznaczonych na ten cel w planach miejscowych, które
utraciły moc na podstawie art. 67 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 88 ust. 1.
2a. (uchylony)
3. Przepisów ust. 1 pkt 1 i 2 nie stosuje się do linii kolejowych, obiektów
liniowych i urządzeń infrastruktury technicznej, a także instalacji odnawialnego
źródła energii w rozumieniu art. 2 pkt 13 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o
odnawialnych źródłach energii.
4. Przepisów ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do zabudowy zagrodowej, w przypadku
gdy powierzchnia gospodarstwa rolnego związanego z tą zabudową przekracza
średnią powierzchnię gospodarstwa rolnego w danej gminie.
5. Warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za spełniony, jeżeli
wykonanie uzbrojenia terenu zostanie zagwarantowane w drodze umowy zawartej
między właściwą jednostką organizacyjną a inwestorem.
6. Minister właściwy do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania
przestrzennego oraz mieszkalnictwa określi, w drodze rozporządzenia, sposób
ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu
w przypadku braku planu miejscowego.
7. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 6, należy określić wymagania dotyczące ustalania:
1) linii zabudowy;
2) wielkości powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni działki albo terenu;
3) szerokości elewacji frontowej;
4) wysokości górnej krawędzi elewacji frontowej, jej gzymsu lub attyki;
5) geometrii dachu (kąta nachylenia, wysokości kalenicy i układu połaci dachowych).
art. 62.
więcej
zabudowy można zawiesić na czas nie dłuższy niż 9 miesięcy od dnia złożenia
wniosku o ustalenie warunków zabudowy. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta podejmuje postępowanie i wydaje decyzję w sprawie ustalenia warunków zabudowy, jeżeli:
1) w ciągu dwóch miesięcy od dnia zawieszenia postępowania rada gminy nie
podjęła uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego albo
2) w okresie zawieszenia postępowania nie uchwalono miejscowego planu lub jego zmiany.
1a. W przypadku podjęcia przez radę gminy uchwały, o której mowa w art. 8 lub
art. 25 ustawy z dnia 9 października 2015 r. o rewitalizacji, w której przewidziano
zakaz wydawania decyzji o warunkach zabudowy dla wszystkich albo określonych
w tej uchwale zmian sposobu zagospodarowania terenu, organ:
1) odmawia wszczęcia postępowania w sprawie ustalenia warunków zabudowy,
jeżeli wnioskowana inwestycja jest objęta zakazem określonym w tej uchwale;
2) zawiesza postępowanie w sprawie wydania albo zmiany decyzji o warunkach
zabudowy, wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie tej uchwały,
jeżeli wnioskowana inwestycja jest objęta zakazem określonym w tej uchwale;
3) podejmuje zawieszone postępowanie w sprawie wydania albo zmiany decyzji
o warunkach zabudowy, w przypadku utraty mocy obowiązującej tej uchwały,
jeżeli dla terenu objętego wnioskiem o wydanie albo zmianę decyzji o warunkach
zabudowy nie obowiązuje plan miejscowy.
2. Jeżeli wniosek o ustalenie warunków zabudowy dotyczy obszaru,
w odniesieniu do którego istnieje obowiązek sporządzenia planu miejscowego,
postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia warunków zabudowy zawiesza się
do czasu uchwalenia planu.
art. 63.
więcej
zabudowy można wydać więcej niż jednemu wnioskodawcy, doręczając odpis decyzji
do wiadomości pozostałym wnioskodawcom i właścicielowi lub użytkownikowi
wieczystemu nieruchomości.
2. Decyzja o warunkach zabudowy nie rodzi praw do terenu oraz nie narusza
prawa własności i uprawnień osób trzecich. Informację tej treści zamieszcza się w decyzji.
3. Jeżeli decyzja o warunkach zabudowy wywołuje skutki, o których mowa
w art. 36, przepisy art. 36 oraz art. 37 stosuje się odpowiednio. Koszty realizacji
roszczeń, o których mowa w art. 36 ust. 1 i 3, ponosi inwestor, po uzyskaniu
ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę.
4. Wnioskodawcy, który nie uzyskał prawa do terenu, nie przysługuje roszczenie
o zwrot nakładów poniesionych w związku z otrzymaną decyzją o warunkach
zabudowy.
5. Organ, który wydał decyzję, o której mowa w art. 59 ust. 1, jest obowiązany,
za zgodą strony, na rzecz której decyzja została wydana, do przeniesienia tej decyzji
na rzecz innej osoby, jeżeli przyjmuje ona wszystkie warunki zawarte w tej decyzji.
Stronami w postępowaniu o przeniesienie decyzji są jedynie podmioty, między
którymi ma być dokonane jej przeniesienie.
art. 64.
więcej
i art. 56 stosuje się odpowiednio do decyzji o warunkach zabudowy.
2. W przypadku planowanej budowy obiektu handlowego wniosek o ustalenie
warunków zabudowy powinien zawierać określenie powierzchni sprzedaży.
art. 65.
więcej
o ustaleniu lokalizacji celu publicznego, stwierdza jej wygaśnięcie, jeżeli:
1) inny wnioskodawca uzyskał pozwolenie na budowę;
2) dla tego terenu uchwalono plan miejscowy, którego ustalenia są inne niż
w wydanej decyzji.
2. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się, jeżeli została wydana ostateczna decyzja
o pozwoleniu na budowę.
3. Stwierdzenie wygaśnięcia decyzji, o których mowa w ust. 1, następuje
w trybie art. 162 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego.
art. 66.
więcej
administracji publicznej, które dotyczą zagospodarowania terenu, są obowiązane
przesyłać ich odpisy do wójta, burmistrza albo prezydenta miasta.
2. Organy, które w terminie 7 dni od dnia wydania decyzji, o których mowa
w ust. 1, nie prześlą odpisów tych decyzji, ponoszą na zasadach ogólnych
odpowiedzialność za szkodę tym wyrządzoną.
art. 67.
więcej
decyzji o ustaleniu warunków zabudowy.
2. Minister właściwy do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania
przestrzennego oraz mieszkalnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wzór rejestrów
decyzji, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 57, uwzględniając w szczególności datę wydania decyzji oraz ustalenia w niej zawarte, a także oznaczenie nieruchomości, której ona dotyczy.
3. Minister właściwy do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania
przestrzennego oraz mieszkalnictwa określi, w drodze rozporządzenia, stosowane
w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz w decyzji
o warunkach zabudowy oznaczenia i nazewnictwo, mając w szczególności na uwadze
wymagania, o których mowa w art. 54 i art. 61 ust. 1 pkt 1.
Art. 67a. 1. Organy właściwe do sporządzania projektów aktów, o których
mowa w ust. 2, tworzą oraz prowadzą, w tym aktualizują i udostępniają, zbiory
danych przestrzennych w rozumieniu art. 3 pkt 11 ustawy z dnia 4 marca 2010 r.
o infrastrukturze informacji przestrzennej (Dz. U. z 2020 r. poz. 177 i 284), zwane dalej „zbiorami”.
2. Zbiory obejmują dane przestrzenne tworzone dla następujących aktów:
1) planów zagospodarowania przestrzennego województwa;
2) studiów;
3) planów miejscowych;
4) miejscowych planów odbudowy;
5) miejscowych planów rewitalizacji.
3. Dane przestrzenne tworzone dla aktów, o których mowa w ust. 2, obejmują co najmniej:
1) lokalizację przestrzenną obszaru objętego aktem w postaci wektorowej
w obowiązującym państwowym systemie odniesień przestrzennych;
2) atrybuty zawierające informacje o akcie;
3) część graficzną aktu w postaci cyfrowej reprezentacji z nadaną georeferencją
w obowiązującym państwowym systemie odniesień przestrzennych.
4. Zbiór opisuje się metadanymi infrastruktury informacji przestrzennej
w zakresie zagospodarowania przestrzennego.
5. Dane przestrzenne tworzone dla aktów, o których mowa w ust. 2, stanowią
załącznik do uchwały przyjmującej akt lub wydanego zarządzenia zastępczego,
o którym mowa w art. 67c ust. 5.
Art. 67b. Minister właściwy do spraw budownictwa, planowania
i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa określi, w drodze
rozporządzenia, sposób tworzenia oraz prowadzenia, w tym aktualizacji i
udostępniania, zbiorów uwzględniający zakres informacyjny, strukturę, format
i rozdzielczość przestrzenną danych gromadzonych w zbiorach oraz zakres
informacyjny i strukturę metadanych infrastruktury informacji przestrzennej
w zakresie zagospodarowania przestrzennego, mając na uwadze zapewnienie
spójności i aktualności danych dotyczących aktów, o których mowa w art. 67a ust. 2,
oraz zasadę interoperacyjności, o której mowa w przepisach o infrastrukturze
informacji przestrzennej.
Art. 67c. 1. Organy, o których mowa w art. 67a ust. 1, tworzą i aktualizują dane
przestrzenne dla aktów, o których mowa w art. 67a ust. 2, w toku prowadzonej
procedury planistycznej, przy czym dane, o których mowa w art. 67a ust. 3 pkt 1 i 2,
tworzone są najpóźniej w terminie 30 dni od dnia podjęcia uchwały w sprawie
przystąpienia do sporządzenia danego aktu albo jego zmiany.
2. Zbiór podlega aktualizacji i udostępnianiu w ramach infrastruktury informacji
przestrzennej najpóźniej w terminie 30 dni od dnia:
1) ogłoszenia w wojewódzkim dzienniku urzędowym aktu albo jego zmiany;
2) uchwalenia aktu albo jego zmiany – w przypadku aktów niepodlegających
ogłoszeniu w wojewódzkim dzienniku urzędowym;
3) wydania rozstrzygnięcia nadzorczego wojewody;
4) wydania wyroku sądu administracyjnego dotyczącego aktu;
5) przekazania danych, o którym mowa w ust. 4 i 5.
3. Organy, o których mowa w art. 67a ust. 1, udostępniają nieodpłatnie dane
przestrzenne tworzone dla aktów, o których mowa w art. 67a ust. 2, za pośrednictwem
usług, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 1–3 ustawy z dnia 4 marca 2010 r.
o infrastrukturze informacji przestrzennej.
4. W przypadku zmiany granic gmin polegającej na wyłączeniu części obszaru
gminy i jego włączeniu do sąsiedniej gminy, gmina, której obszar wyłączono,
przekazuje gminie, do której obszar włączono, najpóźniej w terminie 14 dni od dnia
zmiany granic, kopie danych przestrzennych tworzonych dla aktów, o których mowa
w art. 67a ust. 2, dotyczących tego obszaru.
5. W przypadku wydania zarządzenia zastępczego w sprawie:
1) przyjęcia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo jego
zmiany dla obszaru, którego dotyczy bezczynność gminy, w zakresie
koniecznym dla lokalizacji inwestycji celu publicznego,
2) wprowadzenia obszaru udokumentowanego złoża kopaliny albo obszaru
udokumentowanego kompleksu podziemnego składowania dwutlenku węgla do studium
– dane przestrzenne dla aktów, o których mowa w art. 67a ust. 2 pkt 2 i 3, tworzy
wojewoda, a następnie przekazuje je organowi właściwemu, najpóźniej w terminie
14 dni od dnia wydania zarządzenia.
art. 68.
więcej
2000 r. Nr 23, poz. 295 i Nr 120, poz. 1268 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984) w art. 12
w ust. 4 wyrazy „Minister właściwy do spraw gospodarki przestrzennej i
mieszkaniowej" zastępuje się wyrazami „Minister właściwy do spraw budownictwa,
gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej".
art. 69.
więcej
poz. 1150, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268 oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253 i Nr 113, poz.
984) w art. 11 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Obowiązkiem wojewodów i organów jednostek samorządu terytorialnego
jest dbałość o dobra kultury i podejmowanie działań ochronnych oraz
uwzględnianie zadań ochrony zabytków, między innymi w wojewódzkich
i miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego, w budżetach i
w prawie miejscowym.
2. Plany, o których mowa w ust. 1, uzgadniane są z właściwym wojewódzkim
konserwatorem zabytków.".
art. 70.
więcej
r. Nr 90, poz. 575, Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756, z 1999 r. Nr 70, poz. 778, z
2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 29, poz.
320, Nr 42, poz. 473, Nr 63, poz. 634, Nr 125, poz. 1367, Nr 126, poz. 1382 i Nr
128, poz. 1407 i 1408 oraz z 2002 r. Nr 37, poz. 329, Nr 74, poz. 676 i Nr 135, poz.
1145) w art. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) uzgadnianie projektów planów zagospodarowania przestrzennego
województwa, miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego,
studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego
gminy oraz ustalanie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu pod
względem wymagań higienicznych i zdrowotnych,".
art. 71.
więcej
poz. 838 i Nr 86, poz. 958, z 2001 r. Nr 125, poz. 1371 oraz z 2002 r. Nr 25, poz.
253, Nr 41, poz. 365, Nr 62, poz. 554, Nr 74, poz. 676, Nr 89, poz. 804, Nr 113, poz.
984, Nr 214, poz. 1816 i Nr 216, poz. 1826) w art. 35 w ust. 1 wyrazy „W planach
zagospodarowania przestrzennego" zastępuje się wyrazami „W planach
zagospodarowania przestrzennego województwa i miejscowych planach
zagospodarowania przestrzennego".
art. 72.
więcej
poz. 1591 oraz z 2002 r. Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153,
poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806) w art. 18 w ust. 2 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego,".
art. 73.
więcej
i administracji morskiej (Dz.U. Nr 32, poz. 131, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1995 r.
Nr 7, poz. 31 i Nr 47, poz. 243, z 1996 r. Nr 34, poz. 145, z 1997 r. Nr 111, poz. 726,
z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 70, poz. 778, z 2000 r. Nr 120, poz. 1268
i Nr 122, poz. 1321, z 2001 r. Nr 129, poz. 1441 i Nr 138, poz. 1546 oraz z 2002 r.
Nr 166, poz. 1361) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 37:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Pozwolenia wodnoprawne, decyzje o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu, decyzje o pozwoleniu na budowę oraz
decyzje w sprawie zmian w zalesianiu, zadrzewianiu, tworzeniu
obwodów łowieckich, a także projekty studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, miejscowych
planów zagospodarowania przestrzennego i planów zagospodarowania
przestrzennego województwa, dotyczące pasa technicznego, pasa
ochronnego oraz morskich portów i przystani, wymagają uzgodnienia z
dyrektorem właściwego urzędu morskiego.",
b) w ust. 4 skreśla się wyrazy „pasa technicznego,";
2) w dziale II „Polskie obszary morskie" po rozdziale 8 dodaje się rozdział 9 w
brzmieniu:
„Rozdział 9
Planowanie i zagospodarowanie przestrzenne obszarów morskich wód
wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej
Art. 37a. 1. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki
przestrzennej i mieszkaniowej, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw wewnętrznych oraz Ministrem Obrony
Narodowej, może przyjąć, w drodze rozporządzenia, plan
zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych,
morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej,
uwzględniając ustalenia, o których mowa w ust. 2.
2. Plan, o którym mowa w ust. 1, rozstrzyga o:
1) przeznaczeniu obszarów morskich wód wewnętrznych, morza
terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej,
2) zakazach lub ograniczeniach korzystania z obszarów,
o których mowa w pkt 1, z uwzględnieniem wymogów
ochrony przyrody,
3) rozmieszczeniu inwestycji celu publicznego,
4) kierunkach rozwoju transportu i infrastruktury technicznej,
5) obszarach i warunkach ochrony środowiska i dziedzictwa kulturowego.
Art. 37b. 1. Projekt planu zagospodarowania przestrzennego morskich wód
wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy
ekonomicznej sporządza dyrektor właściwego dla obszaru
objętego planem urzędu morskiego.
2. Do projektu planu zagospodarowania przestrzennego morskich
wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy
ekonomicznej sporządza się prognozę oddziaływania na środowisko.
3. Koszty sporządzenia planu zagospodarowania przestrzennego
morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej
strefy ekonomicznej oraz opracowania prognozy oddziaływania
na środowisko obciążają budżet państwa albo inwestora
realizującego inwestycję, jeżeli ustalenia tego planu są
bezpośrednią konsekwencją realizacji tej inwestycji.
4. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki
przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia,
wymagany zakres planów zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej
strefy ekonomicznej, w części tekstowej i graficznej,
uwzględniając w szczególności wymogi dotyczące materiałów
planistycznych, rodzaju opracowań kartograficznych,
stosowanych oznaczeń, nazewnictwa, standardów oraz sposobu
dokumentowania prac planistycznych.";
3) w art. 42 w ust. 2:
a) pkt 10 otrzymuje brzmienie:
„10) uzgadniania decyzji w sprawie wydawania pozwoleń wodnoprawnych
i pozwoleń budowlanych na obszarze pasa technicznego, morskich
portów i przystani, morskich wód wewnętrznych i morza
terytorialnego, jak również wszelkich innych decyzji dotyczących
zagospodarowania tego pasa,",
b) po pkt 10 dodaje się pkt 10a w brzmieniu:
„10a) wydawania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu
terenu w obszarze morza terytorialnego oraz w uzgodnieniu
z wójtem, burmistrzem albo prezydentem miasta w obszarze
morskich wód wewnętrznych,",
c) w pkt 15 kropkę zastępuje się przecinkiem oraz dodaje się pkt 16
w brzmieniu:
„16) sporządzania planów zagospodarowania przestrzennego morskich
wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy
ekonomicznej.".
art. 74.
więcej
86, poz. 958 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623
oraz z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 113, poz. 984 i Nr 200, poz. 1682) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 13 w ust. 3 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) w stosunku do lasów niestanowiących własności Skarbu Państwa
decyzję wydaje wojewoda na wniosek właściciela lasu,";
2) w art. 14 w ust. 2 w zdaniu wstępnym po wyrazach „produkcji rolnej" dodaje się
wyrazy „i grunty rolne nieużytkowane rolniczo".
art. 75.
więcej
99, poz. 1079, Nr 100, poz. 1085, Nr 110, poz. 1189 i Nr 145, poz. 1623 oraz z 2002
r. Nr 130, poz. 1112) w art. 46 w ust. 2 po wyrazach „przewidziane w" dodaje się
wyraz „miejscowym".
art. 76.
więcej
16, poz. 78 i Nr 145, poz. 692, z 1997 r. Nr 60, poz. 370, Nr 80, poz. 505 i Nr 160,
poz. 1079, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 120, poz. 1268,
z 2001 r. Nr 81, poz. 875 i Nr 100, poz. 1085 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 7:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne,
wymagającego zgody, o której mowa w ust. 2, dokonuje się w
miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, sporządzonym
w trybie określonym w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym.",
b) w ust. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) gruntów rolnych stanowiących użytki rolne klas V i VI, wytworzonych
z gleb pochodzenia organicznego i torfowisk, jeżeli ich zwarty obszar
projektowany do takiego przeznaczenia przekracza 1 ha,";
2) w art. 9 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. W przypadkach uzasadnionych ważnymi względami społecznymi i brakiem
innych gruntów lasy ochronne mogą być przeznaczone na inne cele niż
określone w ust. 2, po uzyskaniu zgody właściwego organu wymienionego
w art. 7 ust. 2.";
3) w art. 11 w ust. 1 po wyrazie „mineralnego" dodaje się wyrazy „i organicznego";
4) w art. 20 w ust. 2 po wyrazach „przepisów o" dodaje się wyrazy „planowaniu i".
art. 77.
więcej
199) w art. 14k w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) przygotowywanie programów i koncepcji przestrzennego zagospodarowania
kraju wraz z prognozą oddziaływania na środowisko, a także długofalowej
strategii rozwoju regionalnego kraju,".
art. 78.
więcej
z 2000 r. Nr 46, poz. 543 oraz z 2001 r. Nr 129, poz. 1447 i Nr 154, poz. 1800, z
2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 126, poz. 1070,
Nr 130, poz. 1112, Nr 153, poz. 1271, Nr 200, poz. 1682 i Nr 240, poz. 2058 oraz z
2003 r. Nr 1, poz. 15) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) planie miejscowym - należy przez to rozumieć miejscowy plan
zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w przepisach o
planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym,";
2) w art. 24 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Podstawą tworzenia gminnych zasobów nieruchomości są miejscowe plany
zagospodarowania przestrzennego.";
3) w art. 93 uchyla się ust. 6;
4) w art. 94:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. W razie braku planu miejscowego, jeżeli gmina nie ogłosiła o
przystąpieniu do sporządzania tego planu - zasady podziału
nieruchomości ustala się w decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu.",
b) uchyla się ust. 3;
5) w art. 102 w ust. 2 wyrazy „ustalonych w trybie art. 10 ust. 1 pkt 11 ustawy o
zagospodarowaniu przestrzennym" zastępuje się wyrazami „określonych
w planie miejscowym";
6) w art. 105 uchyla się ust. 3;
7) w art. 109 w ust. 2 skreśla się wyrazy „w planach miejscowych lub w decyzjach
o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu";
8) w art. 154 wyrazy „funkcję wyznaczoną dla niej w planie miejscowym"
zastępuje się wyrazami „jej przeznaczenie".
art. 79.
więcej
zagłady (Dz.U. Nr 41, poz. 412 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 153, poz. 1271)
w art. 5 w ust. 3 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
„W przypadku uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego, o którym mowa w ust. 1, lub jego zmiany przepis art. 36
ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717) stosuje się, z tym że odszkodowania
za poniesioną rzeczywistą szkodę, wykupienia nieruchomości lub jej części
albo odszkodowania równego obniżeniu wartości nieruchomości lub jej
części można żądać od Skarbu Państwa reprezentowanego przez
wojewodę.".
art. 80.
więcej
18, Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 135,
poz. 1145) art. 36 otrzymuje brzmienie:
„Art. 36. Organ właściwy do wydania decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu przeznaczonego pod budowę obiektu
jądrowego na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r.
o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80,
poz. 717) wydaje tę decyzję po uzyskaniu pozytywnej opinii
Prezesa Agencji w zakresie bezpieczeństwa jądrowego i ochrony
radiologicznej.".
art. 81.
więcej
poz. 627 i Nr 115, poz. 1229, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 113, poz. 984, Nr 153,
poz. 1271 i Nr 233, poz. 1957 oraz z 2003 r. Nr 46, poz. 392) wprowadza się
następujące zmiany:
1) w art. 40 w ust. 1 w pkt 1 skreśla się wyraz „polityki";
2) w art. 41 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zdrowia oraz ministrem właściwym do spraw
budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej, kierując się
wymaganiami, o których mowa w ust. 2, określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe warunki, jakim powinna odpowiadać prognoza oddziaływania
na środowisko dotycząca projektów miejscowych planów
zagospodarowania przestrzennego.";
3) w art. 43 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Zasady wnoszenia uwag i wniosków oraz opiniowania projektów
miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego określają przepisy
ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717).";
4) w art. 46 w ust. 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu - wydawana na
podstawie przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym,";
5) w art. 71 w ust. 1 skreśla się wyraz „polityki";
6) w art. 72 w ust. 6 wyrazy „w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej" zastępuje się wyrazami
„w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw budownictwa, gospodarki
przestrzennej i mieszkaniowej";
7) w art. 129 w ust. 5 i w art. 130 w ust. 2 wyrazy „przepisów ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym" zastępuje się wyrazami „przepisów ustawy o
planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym".
art. 82.
więcej
poz. 1803 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 130, poz. 1112, Nr 233, poz. 1957 i Nr
283, poz. 2022) wprowadza się następujące zmiany:
1) po art. 4 dodaje się art. 4a w brzmieniu:
„Art. 4a. W celu zapewnienia prawidłowego gospodarowania wodami, w tym
w szczególności ochrony zasobów wodnych oraz ochrony ludzi
i mienia przed powodzią, uzgodnienia z właściwym dyrektorem
regionalnego zarządu gospodarki wodnej wymaga:
1) studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz strategia rozwoju województwa w zakresie zagospodarowania obszarów narażonych na niebezpieczeństwo powodzi,
2) miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego i plan
zagospodarowania przestrzennego województwa w zakresie
zagospodarowania stref ochronnych ujęć wody, obszarów
ochronnych zbiorników wód śródlądowych i obszarów
narażonych na niebezpieczeństwo powodzi,
3) decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu
dla przedsięwzięć wymagających uzyskania pozwolenia
wodnoprawnego, do wydania którego organem właściwym
jest wojewoda.";
2) w art. 92 w ust. 3 uchyla się pkt 10 i 11;
3) art. 118 otrzymuje brzmienie:
„Art. 118. Ustalenia planów, o których mowa w art. 113 ust. 1 pkt 1 i 2,
uwzględnia się w strategii rozwoju województwa oraz w planach
zagospodarowania przestrzennego województwa, a ustalenia
planów, o których mowa w art. 113 ust. 1 pkt 3, w studium
uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego
gminy oraz w miejscowych planach zagospodarowania
przestrzennego.".
art. 83.
więcej
przestrzennego zagospodarowania kraju”, należy przez to rozumieć koncepcję
przestrzennego zagospodarowania kraju.
art. 84.
więcej
przepisem art. 88 ust. 1 albo odsyłają ogólnie do przepisów tej ustawy, stosuje się
w tym zakresie właściwe przepisy niniejszej ustawy.
art. 85.
więcej
dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.
2. Do miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego oraz planów
zagospodarowania przestrzennego województw, w stosunku do których podjęto
uchwałę o przystąpieniu do sporządzania lub zmiany planu oraz zawiadomiono
o terminie wyłożenia tych planów do publicznego wglądu, ale postępowanie nie
zostało zakończone przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.
art. 86.
więcej
sposobu zagospodarowania terenu, o której mowa w art. 59 ust. 1, jeżeli na terenie tym
obowiązuje plan uchwalony przed dniem 1 stycznia 1995 r. Przepisu art. 61 ust. 1
pkt 1 nie stosuje się.
art. 87.
więcej
gmin oraz plany miejscowe uchwalone po dniu 1 stycznia 1995 r. zachowują moc.
2. Plany zagospodarowania przestrzennego województw uchwalone po dniu
1 stycznia 1999 r. zachowują moc.
3. Obowiązujące w dniu wejścia w życie ustawy miejscowe plany
zagospodarowania przestrzennego uchwalone przed dniem 1 stycznia 1995 r.
zachowują moc do czasu uchwalenia nowych planów, jednak nie dłużej niż do dnia
31 grudnia 2003 r.
3a. Jeżeli uchwalenie planu miejscowego nastąpiło po dniu 31 grudnia 2003 r.
w związku z utratą mocy przez miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
uchwalony przed dniem 1 stycznia 1995 r., przepisu art. 37 ust. 1 zdanie drugie
niniejszej ustawy, w odniesieniu do wzrostu wartości nieruchomości, nie stosuje się,
o ile wartość nieruchomości określona przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu
ustalonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego uchwalonym
przed dniem 1 stycznia 1995 r. jest większa, niż wartość nieruchomości określona przy
uwzględnieniu faktycznego sposobu jej wykorzystywania po utracie mocy tego planu.
W takim przypadku wzrost wartości nieruchomości, o którym mowa w art. 36 ust. 4,
stanowi różnicę między wartością nieruchomości określoną przy uwzględnieniu
przeznaczenia terenu obowiązującego po uchwaleniu planu miejscowego a jej
wartością określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu ustalonego w planie
miejscowym uchwalonym przed dniem 1 stycznia 1995 r.
4. Sejmiki województw, które do dnia wejścia w życie ustawy nie uchwaliły
planów zagospodarowania przestrzennego województwa, oraz gminy, które
dotychczas nie sporządziły studium, sporządzą i uchwalą odpowiednio plany zagospodarowania przestrzennego województwa bądź studium, w terminie roku od dnia wejścia w życie ustawy, zgodnie z jej wymaganiami.
art. 88.
więcej
przestrzennym (Dz. U. z 1999 r. poz. 139, z późn. zm.), z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W odniesieniu do planów zagospodarowania przestrzennego gmin, o których
mowa w art. 87 ust. 3, przepisy art. 31a ustawy wymienionej w ust. 1 zachowują moc
do czasu utraty mocy albo uchylenia tych planów.
art. 89.
więcej
Wyszukiwarka
- Kodeks Karny dostęp do ustawy
- 22 Kodeks Karny konkretny artykuł ustawy
- Sąd Okręgowy w Ełku informacje o sądzie
- Pełnomocnictwo ogólne dostęp do wzorców