Art. 59. 1. Zmiana zagospodarowania terenu w przypadku braku planu
miejscowego, polegająca na budowie obiektu budowlanego lub wykonaniu innych
robót budowlanych, a także zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub
jego części, z zastrzeżeniem art. 50 ust. 1 i art. 86, wymaga ustalenia, w drodze
decyzji, warunków zabudowy. Przepis art. 50 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również do zmiany zagospodarowania terenu, która
nie wymaga pozwolenia na budowę, z wyjątkiem tymczasowej, jednorazowej zmiany
zagospodarowania terenu, trwającej do roku.
2a. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
budowa obiektów budowlanych, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy
z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane, wymaga uzyskania decyzji o warunkach
zabudowy i zagospodarowania terenu.
3. W przypadku zmiany zagospodarowania terenu, o której mowa w ust. 2, bez
uzyskania decyzji o warunkach zabudowy, wójt, burmistrz albo prezydent miasta
może, w drodze decyzji, nakazać właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu
nieruchomości:
1) wstrzymanie użytkowania terenu, wyznaczając termin, w którym należy
wystąpić z wnioskiem o wydanie decyzji o ustaleniu warunków zabudowy, albo
2) przywrócenie poprzedniego sposobu zagospodarowania.

Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym art. 59