Art. 53. 1. O wszczęciu postępowania w sprawie wydania decyzji o ustaleniu
lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz postanowieniach i decyzji kończącej
postępowanie strony zawiadamia się w drodze obwieszczenia, a także w sposób
zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości. Inwestora oraz właścicieli
i użytkowników wieczystych nieruchomości, na których będą lokalizowane
inwestycje celu publicznego, zawiadamia się na piśmie.
2. W postępowaniu w sprawie wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji
celu publicznego przepisu art. 31 § 4 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się.
2a. Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej może występować na prawach
strony w postępowaniu w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego
z zakresu łączności publicznej w rozumieniu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r.
o gospodarce nieruchomościami. Do Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej
stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego dotyczące prokuratora.
3. Właściwy organ w postępowaniu związanym z wydaniem decyzji o ustaleniu
lokalizacji inwestycji celu publicznego dokonuje analizy:
1) warunków i zasad zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy, wynikających
z przepisów odrębnych;
2) stanu faktycznego i prawnego terenu, na którym przewiduje się realizację
inwestycji.
4. Decyzje, o których mowa w art. 51 ust. 1, wydaje się po uzgodnieniu z:
1) ministrem właściwym do spraw zdrowia − w odniesieniu do inwestycji
lokalizowanych w miejscowościach uzdrowiskowych, zgodnie z odrębnymi
przepisami;
2) wojewódzkim konserwatorem zabytków − w odniesieniu do obszarów
i obiektów objętych formami ochrony zabytków, o których mowa
w art. 7 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad
zabytkami oraz ujętych w gminnej ewidencji zabytków;
3) dyrektorem właściwego urzędu morskiego − w odniesieniu do obszarów pasa
technicznego, pasa ochronnego oraz morskich portów i przystani;
4) właściwym organem nadzoru górniczego − w odniesieniu do terenów
górniczych;
5) właściwym organem administracji geologicznej – w odniesieniu do
udokumentowanych złóż kopalin i wód podziemnych;
5a) starostą, jako właściwym organem ochrony środowiska – w odniesieniu do
terenów zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych;
6) organami właściwymi w sprawach ochrony gruntów rolnych i leśnych oraz
melioracji wodnych − w odniesieniu do gruntów wykorzystywanych na cele
rolne i leśne w rozumieniu przepisów o gospodarce nieruchomościami;
7) dyrektorem parku narodowego − w odniesieniu do obszarów położonych
w granicach parku i jego otuliny;
8) regionalnym dyrektorem ochrony środowiska – w odniesieniu do innych niż
wymienione w pkt 7 obszarów objętych ochroną na podstawie przepisów
o ochronie przyrody;
9) właściwym zarządcą drogi − w odniesieniu do obszarów przyległych do pasa
drogowego;
9a) Prezesem Urzędu Transportu Kolejowego – w odniesieniu do obszarów
przyległych do linii kolejowej o znaczeniu państwowym;
10) (uchylony)
10a) wojewodą, marszałkiem województwa oraz starostą w zakresie zadań rządowych
albo samorządowych, służących realizacji inwestycji celu publicznego, o których
mowa w art. 39 ust. 3 pkt 3 – w odniesieniu do terenów, przeznaczonych na ten
cel w planach miejscowych, które utraciły moc na podstawie art. 67 ustawy,
o której mowa w art. 88 ust. 1;
11) ministrem właściwym do spraw gospodarki wodnej albo dyrektorem
regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego
Wody Polskie w odniesieniu do:
a) przedsięwzięć wymagających uzyskania pozwolenia wodnoprawnego, do
wydania którego organem właściwym jest minister właściwy do spraw
gospodarki wodnej albo Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie,
b) obszarów, o których mowa w art. 169 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca
2017 r. – Prawo wodne, w zakresie warunków zabudowy
i zagospodarowania terenu;
12) właściwym organem Państwowej Straży Pożarnej i wojewódzkim inspektorem
ochrony środowiska – w odniesieniu do:
a) lokalizacji zakładów nowych w rozumieniu art. 243a pkt 4 ustawy z dnia
27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska,
b) zmian, o których mowa w art. 250 ust. 5 i 7 ustawy z dnia 27 kwietnia
2001 r. – Prawo ochrony środowiska, w istniejących zakładach
o zwiększonym ryzyku lub zakładach o dużym ryzyku wystąpienia
poważnej awarii przemysłowej,
c) nowych inwestycji w sąsiedztwie zakładów o zwiększonym ryzyku lub
zakładów o dużym ryzyku wystąpienia poważnej awarii przemysłowej
w przypadku, gdy te inwestycje zwiększają ryzyko lub skutki poważnych awarii;
13) Prezesem Urzędu Lotnictwa Cywilnego w zakresie ustalonym w art. 86 ust. 7
ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze, a w zakresie ustalonym
w art. 877 pkt 1 tej ustawy z Prezesem Urzędu Lotnictwa Cywilnego,
właściwymi organami wojskowymi oraz ministrem właściwym do spraw wewnętrznych;
14) podmiotem zarządzającym – w odniesieniu do obszaru właściwego portu lub
przystani, z wyłączeniem morskich portów wojennych i terenów zamkniętych
zlokalizowanych w granicach portu lub przystani morskiej;
15) właściwym organem wojskowym – w odniesieniu do stref ochronnych terenów
zamkniętych ustalonych przez Ministra Obrony Narodowej,
5. Uzgodnień, o których mowa w ust. 4, dokonuje się w trybie art. 106 Kodeksu
postępowania administracyjnego, z tym że zażalenie przysługuje wyłącznie
inwestorowi. W przypadku niezajęcia stanowiska przez organ uzgadniający
w terminie 2 tygodni od dnia doręczenia wystąpienia o uzgodnienie – uzgodnienie
uważa się za dokonane.
5a. W przypadku odmowy uzgodnienia decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji
celu publicznego przez organy, o których mowa w ust. 4 pkt 10a, z uwagi na zamiar
realizacji na objętym wnioskiem terenie zadań rządowych albo samorządowych,
służących realizacji inwestycji celu publicznego, o których mowa
w art. 39 ust. 3 pkt 3, postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia lokalizacji
inwestycji celu publicznego zawiesza się na czas nie dłuższy niż 9 miesięcy od dnia
złożenia wniosku. Jeżeli w okresie zawieszenia postępowania administracyjnego nie
uchwalono miejscowego planu albo nie ustalono lokalizacji inwestycji celu
publicznego, związanej z tymi zadaniami, decyzję wydaje się pomimo braku tego uzgodnienia.
5b. Przepisu, o którym mowa w ust. 4 pkt 8, nie stosuje się do inwestycji, dla
których przeprowadzono ocenę oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko,
zgodnie z ustawą z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji
o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz
o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2018 r. poz. 2081, z późn. zm.),
w trakcie której uzgodniono realizację przedsięwzięcia z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska.
5c. Niewyrażenie stanowiska w terminie 21 dni od dnia otrzymania projektu
decyzji, o której mowa w art. 51 ust. 1, przez regionalnego dyrektora ochrony
środowiska uznaje się za uzgodnienie decyzji.
5d. Uzgodnienia decyzji, o których mowa w art. 51 ust. 1, z dyrektorem
regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego
Wody Polskie w zakresie zabudowy i zagospodarowania terenu położonego na
obszarach, o których mowa w art. 169 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. –
Prawo wodne, dokonuje się w drodze decyzji, o której mowa w art. 166 ust. 5 tej ustawy.
6. Odwołanie od decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji powinno zawierać
zarzuty odnoszące się do decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego
przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.
7. Nie stwierdza się nieważności decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu
publicznego, jeżeli od dnia jej doręczenia lub ogłoszenia upłynęło 12 miesięcy. Art.
158 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się odpowiednio.
8. Nie uchyla się decyzji o ustaleniu lokalizacji celu publicznego w przypadku
wznowienia postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 Kodeksu postępowania
administracyjnego, jeżeli upłynęło 12 miesięcy od dnia jej doręczenia lub ogłoszenia.

Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym art. 53

DODAJ