Art. 14. 1. W celu ustalenia przeznaczenia terenów, w tym dla inwestycji celu
publicznego, oraz określenia sposobów ich zagospodarowania i zabudowy rada gminy
podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego, zwanego dalej „planem miejscowym”,
z zastrzeżeniem ust. 6.
2. Integralną częścią uchwały, o której mowa w ust. 1, jest załącznik graficzny
przedstawiający granice obszaru objętego projektem planu.
3. Plan miejscowy, w wyniku którego następuje zmiana przeznaczenia gruntów
rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne, sporządza się dla całego obszaru
wyznaczonego w studium.
4. Uchwałę, o której mowa w ust. 1, rada gminy podejmuje z własnej inicjatywy
lub na wniosek wójta, burmistrza albo prezydenta miasta.
5. Przed podjęciem uchwały, o której mowa w ust. 1, wójt, burmistrz albo
prezydent miasta wykonuje analizy dotyczące zasadności przystąpienia do
sporządzenia planu i stopnia zgodności przewidywanych rozwiązań z ustaleniami
studium, przygotowuje materiały geodezyjne do opracowania planu oraz ustala
niezbędny zakres prac planistycznych.
6. Planu miejscowego nie sporządza się dla terenów zamkniętych,
z wyłączeniem terenów zamkniętych ustalanych przez ministra właściwego do spraw transportu.
7. Plan miejscowy sporządza się obowiązkowo, jeżeli wymagają tego przepisy odrębne.
8. Plan miejscowy jest aktem prawa miejscowego.

Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym art. 14