Ustawa z dnia 17 grudnia 2004 r. o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych

art. 1. więcej Art. 1. Ustawa określa zasady i zakres odpowiedzialności za naruszenie
dyscypliny finansów publicznych, organy właściwe oraz postępowanie w sprawach o
naruszenie dyscypliny finansów publicznych.

art. 2. więcej Art. 2. Określenia zawarte w dziale II: „finanse publiczne”, „środki publiczne”,
„jednostka sektora finansów publicznych”, „budżet”, „plan finansowy”, „wydatek”,
„dotacja”, „rezerwa”, „sprawozdanie z wykonania procesów gromadzenia środków
publicznych i ich rozdysponowania” oraz „kontrola zarządcza” mają znaczenie nadane
im w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 869).

art. 3. więcej Art. 3. Przepisów ustawy, z zastrzeżeniem art. 16, nie stosuje się do określenia
ustalenia, poboru lub wpłaty należności celnych i należności z tytułu podatków i opłat,
o których mowa w art. 2 § 1 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja
podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, 924 i 1018), stanowiących dochody budżetu
państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, w tym odsetek za zwłokę, a także
udzielania ulg i zwolnień w zakresie tych należności oraz dochodzenia należności
z tytułu daniny solidarnościowej, o której mowa w art. 30h ustawy z dnia 26 lipca
1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z
późn. zm.).

Art. 3a. 1. Podmioty zapewniające organom właściwym w sprawach
o naruszenie dyscypliny finansów publicznych siedzibę, obsługę prawną i administracyjno-techniczną są administratorami danych przetwarzanych przez te organy.
2. Administratorzy danych upoważniają do przetwarzania danych osobowych
osoby zapewniające obsługę prawną i administracyjno-techniczną organom
właściwym w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych w zakresie
niezbędnym do realizacji powierzonych zadań. Upoważnienie jest wydawane
w formie pisemnej w drodze imiennego upoważnienia, upoważnienia
stanowiskowego lub aktu wewnętrznego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
3. Administratorzy danych prowadzą rejestr osób uprawnionych do
przetwarzania danych osobowych na podstawie upoważnień lub w związku
z pełnieniem funkcji w organach właściwych w sprawach o naruszenie dyscypliny
finansów publicznych.
4. Jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej, osoby przetwarzające dane są
obowiązane zachować w poufności dane osobowe oraz sposoby ich zabezpieczenia.
5. Przekazywanie informacji, o których mowa w art. 13 ust. 1 i 2 rozporządzenia
Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r.
w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych
i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy
95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz. Urz. UE L 119
z 04.05.2016, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem 2016/679”,
odbywa się niezależnie od obowiązków organów przewidzianych w ustawie i nie
wpływa na przebieg i wynik prowadzonych postępowań.
6. Administrator danych przekazuje informacje, o których mowa w art. 13 ust. 1
i 2 rozporządzenia 2016/679, przy pierwszej czynności organu skierowanej do osoby,
której dane dotyczą, chyba że osoba posiada te informacje, a ich zakres lub treść nie
uległy zmianie.
7. Wystąpienie z żądaniem, o którym mowa w art. 18 ust. 1 rozporządzenia
2016/679, nie wstrzymuje, ani nie ogranicza wykonywania przez organy właściwe
w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych realizacji zadań
wynikających z przepisów prawa.

art. 4. więcej Art. 4. 1. Odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych
podlegają, z zastrzeżeniem art. 4a:
1) osoby wchodzące w skład organu wykonującego budżet lub plan finansowy
jednostki sektora finansów publicznych albo organu zarządzającego podmiotu
niezaliczanego do sektora finansów publicznych, któremu przekazano do
wykorzystania lub dysponowania środki publiczne, lub zarządzającego mieniem
tych jednostek lub podmiotów;
2) kierownicy jednostek sektora finansów publicznych;
3) pracownicy jednostek sektora finansów publicznych lub inne osoby, którym
odrębną ustawą lub na jej podstawie powierzono wykonywanie obowiązków w
takiej jednostce, których niewykonanie lub nienależyte wykonanie stanowi czyn
naruszający dyscyplinę finansów publicznych, z zastrzeżeniem ust. 2;
4) osoby wykonujące w imieniu podmiotu niezaliczanego do sektora finansów
publicznych, któremu przekazano do wykorzystania lub dysponowania środki
publiczne, czynności związane z wykorzystaniem tych środków lub
dysponowaniem tymi środkami.
2. W przypadku naruszenia dyscypliny finansów publicznych określonego
w art. 17, osoba obowiązana lub upoważniona do działania w imieniu podmiotu
publicznego lub prywatnego, który oferuje pomocnicze działania zakupowe na
rynku, któremu kierownik zamawiającego powierzył przygotowanie lub
przeprowadzenie postępowania o udzielenie zamówienia publicznego lub
przeprowadzenie konkursu, podlega odpowiedzialności za to naruszenie, jeżeli zamawiający jest jednostką sektora finansów publicznych lub udzielane zamówienie publiczne lub konkurs są finansowane ze środków publicznych.

Art. 4a. Odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych
określone w art. 13 podlegają:
1) osoby zobowiązane lub upoważnione do działania w imieniu podmiotu, któremu
odrębną ustawą lub na jej podstawie albo na podstawie umowy lub w drodze
porozumienia powierzono określone zadania związane z realizacją programu
finansowanego z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej,
niepodlegających zwrotowi środków z pomocy udzielanej przez państwa
członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) lub
innych środków pochodzących ze źródeł zagranicznych niepodlegających
zwrotowi, zwanych dalej „środkami unijnymi lub zagranicznymi”;
2) osoby zobowiązane do realizacji projektu finansowanego z udziałem środków
unijnych lub zagranicznych, którym przekazano środki publiczne przeznaczone
na realizację tego projektu lub które wykorzystują takie środki;
3) osoby zobowiązane lub upoważnione do działania w imieniu podmiotu
zobowiązanego do realizacji projektu finansowanego z udziałem środków
unijnych lub zagranicznych, któremu przekazano środki publiczne przeznaczone
na realizację tego projektu lub który wykorzystuje takie środki.

art. 5. więcej Art. 5. 1. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest:
1) nieustalenie należności Skarbu Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub
innej jednostki sektora finansów publicznych albo ustalenie takiej należności w
wysokości niższej niż wynikająca z prawidłowego obliczenia;
2) niepobranie lub niedochodzenie należności Skarbu Państwa, jednostki
samorządu terytorialnego lub innej jednostki sektora finansów publicznych albo
pobranie lub dochodzenie tej należności w wysokości niższej niż wynikająca
z prawidłowego obliczenia;
3) niezgodne z przepisami umorzenie należności Skarbu Państwa, jednostki
samorządu terytorialnego lub innej jednostki sektora finansów publicznych,
odroczenie jej spłaty lub rozłożenie spłaty na raty albo dopuszczenie do
przedawnienia tej należności.
4) (uchylony)
2. (uchylony)
3. Przepisy ust. 1 nie mają zastosowania do należności z tytułu składek, do
poboru których są obowiązani Zakład Ubezpieczeń Społecznych i Prezes Kasy
Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego.
4. Nie stanowi naruszenia dyscypliny finansów publicznych, o którym mowa
w ust. 1, wykonanie wiążącej ugody.

art. 6. więcej Art. 6. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest:
1) nieprzekazanie w terminie do budżetu w należnej wysokości pobranych
dochodów należnych Skarbowi Państwa lub jednostce samorządu terytorialnego;
2) niedokonanie w terminie wpłaty do budżetu w należnej wysokości dochodów
przez jednostkę budżetową, nadwyżki środków obrotowych przez samorządowy
zakład budżetowy albo nadwyżki środków finansowych przez agencję
wykonawczą.

art. 7. więcej Art. 7. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest przeznaczenie
dochodów uzyskiwanych przez jednostkę budżetową na wydatki ponoszone w tej jednostce.

art. 8. więcej Art. 8. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest:
1) przekazanie lub udzielenie dotacji z naruszeniem zasad lub trybu przekazywania
lub udzielania dotacji;
2) niezatwierdzenie w terminie przedstawionego rozliczenia dotacji;
3) nieustalenie kwoty dotacji podlegającej zwrotowi do budżetu.

art. 9. więcej Art. 9. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest:
1) wydatkowanie dotacji niezgodnie z przeznaczeniem określonym przez
udzielającego dotację;
2) nierozliczenie w terminie otrzymanej dotacji;
3) niedokonanie w terminie zwrotu dotacji w należnej wysokości.

Art. 9a. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest:
1) przekazanie lub udzielenie subwencji dla podmiotów systemu szkolnictwa
wyższego i nauki z naruszeniem zasad lub trybu przekazywania lub udzielania
tej subwencji;
2) wydatkowanie subwencji dla podmiotów systemu szkolnictwa wyższego i nauki
niezgodnie z przeznaczeniem;
3) niedokonanie w terminie zwrotu subwencji dla podmiotów systemu szkolnictwa
wyższego i nauki w należnej wysokości.

art. 10. więcej Art. 10. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest dokonanie zmiany
w budżecie lub planie, stanowiącym podstawę gospodarki finansowej jednostki
sektora finansów publicznych, bez upoważnienia albo z przekroczeniem zakresu
upoważnienia.

art. 11. więcej Art. 11. 1. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest dokonanie
wydatku ze środków publicznych bez upoważnienia określonego ustawą budżetową,
uchwałą budżetową lub planem finansowym albo z przekroczeniem zakresu tego
upoważnienia lub z naruszeniem przepisów dotyczących dokonywania
poszczególnych rodzajów wydatków.
2. Nie stanowi naruszenia dyscypliny finansów publicznych dokonanie wydatku
ze środków publicznych na podstawie wiążącej ugody.

art. 12. więcej Art. 12. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest przeznaczenie
środków rezerwy na inny cel niż określony w decyzji o ich przyznaniu.

Art. 12a. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest zaciągnięcie
zobowiązania w związku z realizacją programu polityki zdrowotnej:
1) którego projekt nie został przekazany do zaopiniowania przez Prezesa Agencji
Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji, pomimo istnienia takiego obowiązku;
2) którego projekt został negatywnie zaopiniowany przez Prezesa Agencji Oceny
Technologii Medycznych i Taryfikacji.

art. 13. więcej Art. 13. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest:
1) przyznanie lub przekazanie środków związanych z realizacją programów lub
projektów finansowanych z udziałem środków unijnych lub zagranicznych bez
zachowania lub z naruszeniem procedur obowiązujących przy ich przyznaniu lub
przekazaniu;
2) niedokonanie w terminie przez przyznającego lub przekazującego środki
związane z realizacją programów lub projektów finansowanych z udziałem
środków unijnych lub zagranicznych rozliczenia tych środków;
3) nieustalenie podlegającej zwrotowi kwoty środków związanych z realizacją
programów lub projektów finansowanych z udziałem środków unijnych lub
zagranicznych albo ustalenie takiej kwoty w wysokości niższej niż wynikająca
z prawidłowego obliczenia;
4) niedochodzenie podlegającej zwrotowi kwoty środków związanych z realizacją
programów lub projektów finansowanych z udziałem środków unijnych lub
zagranicznych albo dochodzenie takiej kwoty w wysokości niższej niż
wynikająca z prawidłowego obliczenia;
5) niezgodne z przepisami umorzenie podlegającej zwrotowi kwoty środków
związanych z realizacją programów lub projektów finansowanych z udziałem
środków unijnych lub zagranicznych, odroczenie jej spłaty lub rozłożenie spłaty
na raty albo dopuszczenie do przedawnienia tej należności;
6) wykorzystanie środków publicznych lub środków przekazanych ze środków
publicznych, związanych z realizacją programów lub projektów finansowanych
z udziałem środków unijnych lub zagranicznych, niezgodnie z przeznaczeniem
lub z naruszeniem procedur obowiązujących przy ich wykorzystaniu, w tym:
a) procedur określonych przepisami o zamówieniach publicznych – wyłącznie
w zakresie określonym w art. 17,
b) procedur określonych w przepisach o umowie koncesji na roboty
budowlane lub usługi – wyłącznie w zakresie określonym w art. 17a;
7) niedokonanie w terminie przez otrzymującego lub wykorzystującego środki
publiczne lub środki przekazane ze środków publicznych, związane z realizacją
programów lub projektów finansowanych z udziałem środków unijnych lub
zagranicznych, rozliczenia tych środków;
8) niedokonanie w terminie lub w należnej wysokości zwrotu kwoty środków
publicznych lub środków przekazanych ze środków publicznych, związanych z
realizacją programów lub projektów finansowanych z udziałem środków
unijnych lub zagranicznych;
9) nieprzekazanie w terminie lub w należnej wysokości zwracanej kwoty środków
publicznych lub środków przekazanych ze środków publicznych, związanych z
realizacją programów lub projektów finansowanych z udziałem środków
unijnych lub zagranicznych, przez podmiot, za pośrednictwem którego zwracane
są te środki.

art. 14. więcej Art. 14. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest nieopłacenie w
terminie przez jednostkę sektora finansów publicznych:
1) składek na ubezpieczenia społeczne,
2) składek na ubezpieczenie zdrowotne,
3) składek na Fundusz Pracy,
4) składek na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych,
5) wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych,
6) składek na Fundusz Solidarnościowy
– albo ich opłacenie w kwocie niższej niż wynikająca z prawidłowego obliczenia.

art. 15. więcej Art. 15. 1. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest zaciągnięcie lub
zmiana zobowiązania bez upoważnienia określonego ustawą budżetową, uchwałą
budżetową lub planem finansowym albo z przekroczeniem zakresu tego upoważnienia
lub z naruszeniem przepisów dotyczących zaciągania lub zmiany zobowiązań przez
jednostkę sektora finansów publicznych.
2. Nie stanowi naruszenia dyscypliny finansów publicznych zaciągnięcie lub
zmiana zobowiązania na podstawie ugody zawartej zgodnie z przepisami prawa.

art. 16. więcej Art. 16. 1. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest niewykonanie w
terminie zobowiązania jednostki sektora finansów publicznych, w tym obowiązku
zwrotu należności celnej, podatku, nadpłaty lub nienależnie opłaconych składek na
ubezpieczenie społeczne lub zdrowotne, którego skutkiem jest zapłata odsetek, kar lub
opłat albo oprocentowanie tych należności.
2. Nie stanowi naruszenia dyscypliny finansów publicznych zaniechanie, o
którym mowa w ust. 1, dotyczące obowiązku zwrotu należności celnej, podatku,
nadpłaty lub nienależnie opłaconych składek na ubezpieczenie społeczne lub
zdrowotne, jeżeli zapłata odsetek lub oprocentowanie są związane z czynnościami
mającymi na celu ustalenie zasadności zwrotu tych należności.

art. 17. więcej Art. 17. 1. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest niezgodne z
przepisami o zamówieniach publicznych:
1) opisanie przedmiotu zamówienia publicznego w sposób, który mógłby utrudniać
uczciwą konkurencję;
2) ustalenie wartości zamówienia publicznego lub jego części lub konkursu,
jeżeli miało wpływ na obowiązek stosowania przepisów o zamówieniach
publicznych albo na zastosowanie przepisów dotyczących zamówienia
publicznego o niższej wartości;
3) określenie warunków udziału w postępowaniu o udzielenie zamówienia
publicznego lub wymaganych od wykonawców środków dowodowych w sposób
niezwiązany z przedmiotem zamówienia lub nieproporcjonalny do przedmiotu zamówienia;
4) określenie kryteriów oceny ofert;
5) nieprzekazanie do publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej
lub niezamieszczenie w Biuletynie Zamówień Publicznych ogłoszenia
o zamówieniu, ogłoszenia o ustanowieniu systemu kwalifikowania
wykonawców, ogłoszenia o sprostowaniu, zmianach lub dodatkowych
informacjach odnośnie do takich ogłoszeń, ogłoszenia o udzieleniu
zamówienia, ogłoszenia o wyniku postępowania lub ogłoszenia o wykonaniu umowy;
5a) niezamieszczenie specyfikacji warunków zamówienia lub opisu potrzeb
i wymagań na stronie internetowej prowadzonego postępowania;
5b) łączenie zamówień albo dzielenie zamówienia na odrębne zamówienia
publiczne skutkujące uniknięciem stosowania przepisów ustawy;
1a. Działanie lub zaniechanie określone w ust. 1 nie stanowi naruszenia
dyscypliny finansów publicznych, jeżeli:
1) zostało skorygowane w sposób zapewniający zgodność danej czynności i toku
postępowania z przepisami o zamówieniach publicznych;
2) nie doszło do udzielenia zamówienia publicznego.
1b. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest udzielenie
zamówienia publicznego:
1) wykonawcy, który nie został wybrany w trybie lub procedurze, określonych
w przepisach o zamówieniach publicznych;
2) z naruszeniem przepisów o zamówieniach publicznych dotyczących
przesłanek stosowania trybu negocjacji bez ogłoszenia lub zamówienia
z wolnej ręki.
1ba. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest zawarcie umowy
ramowej:
1) bez przeprowadzenia postępowania w trybie określonym w przepisach
o zamówieniach publicznych;
2) z naruszeniem przepisów o zamówieniach publicznych dotyczących przesłanek
stosowania trybu negocjacji bez ogłoszenia lub trybu zamówienia z wolnej ręki.
1bb. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest rozstrzygnięcie
konkursu bez przeprowadzenia postępowania w trybie określonym w przepisach
o zamówieniach publicznych.
1bc. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest zawarcie umowy na
usługi społeczne i inne szczególne usługi bez przeprowadzenia postępowania
w trybie określonym w przepisach o zamówieniach publicznych.
1c. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest naruszenie
przepisów o zamówieniach publicznych w inny sposób niż określony w ust. 1
i 1b–1bc, jeżeli miało ono wpływ odpowiednio na wynik postępowania
o udzielenie zamówienia publicznego lub zawarcie umowy ramowej, chyba że nie doszło do udzielenia zamówienia lub zawarcia umowy ramowej, zawarcia umowy na usługi społeczne i inne szczególne usługi lub rozstrzygnięcia konkursu.
1d. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest zawarcie umowy
ramowej w sposób, który mógłby zakłócać konkurencję.
2. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest zawarcie umowy
w sprawie zamówienia publicznego lub umowy ramowej:
1) bez zachowania formy określonej przepisami o zamówieniach
publicznych;>
2) na czas dłuższy niż określony w przepisach o zamówieniach publicznych lub na
czas nieoznaczony, z wyłączeniem przypadków dopuszczonych w przepisach o
zamówieniach publicznych;
3) (uchylony)
4) przed ogłoszeniem orzeczenia przez Krajową Izbę Odwoławczą, z naruszeniem
przepisów o zamówieniach publicznych.
3. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest unieważnienie
postępowania o udzielenie zamówienia publicznego lub konkursu z naruszeniem
przepisów o zamówieniach publicznych, określających przesłanki upoważniające
do unieważnienia tego postępowania lub konkursu.
4. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest niezłożenie przez
kierownika zamawiającego, członka komisji przetargowej oraz inne osoby
wykonujące czynności w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego lub
konkursie po stronie zamawiającego, lub mogące mieć wpływ na wynik tego
postępowania lub konkursu, oświadczenia o braku lub istnieniu okoliczności
powodujących wyłączenie z tego postępowania lub konkursu.
5. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest niewyłączenie
z postępowania o udzielenie zamówienia publicznego lub konkursu osoby
podlegającej wyłączeniu z takiego postępowania lub konkursu na podstawie
przepisów o zamówieniach publicznych.
6. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest zmiana umowy
w sprawie zamówienia publicznego, umowy na usługi społeczne i inne szczególne
usługi lub umowy ramowej z naruszeniem przepisów o zamówieniach
publicznych.
6a. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest udzielenie zamówienia
publicznego na podstawie umowy ramowej z istotną zmianą warunków udzielenia
zamówienia publicznego określonych w umowie ramowej.
7. (uchylony)

Art. 17a. 1. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest zawarcie
umowy koncesji:
1) z koncesjonariuszem, który nie został wybrany zgodnie z przepisami o umowie
koncesji na roboty budowlane lub usługi;
2) z naruszeniem przepisów o umowie koncesji na roboty budowlane lub usługi
dotyczących obowiązku publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej
albo zamieszczenia w Biuletynie Zamówień Publicznych ogłoszenia o koncesji
lub wstępnego ogłoszenia informacyjnego;
3) której przedmiot lub warunki zostały określone w sposób naruszający zasady
uczciwej konkurencji;
4) z innym niż wymienione w pkt 1–3 naruszeniem przepisów o umowie koncesji
na roboty budowlane lub usługi, jeżeli naruszenie to miało wpływ na wynik
postępowania o zawarcie umowy koncesji.
2. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest zawarcie umowy koncesji:
1) bez zachowania formy określonej przepisami o umowie koncesji na roboty
budowlane lub usługi;
2) z pominięciem terminu, w jakim może ona być zawarta, z wyłączeniem
przypadków dopuszczonych w przepisach o umowie koncesji na roboty
budowlane lub usługi;
3) na czas dłuższy niż określony w przepisach o umowie koncesji na roboty
budowlane lub usługi, z wyłączeniem przypadków dopuszczonych w przepisach
o umowie koncesji na roboty budowlane lub usługi;
4) przed ogłoszeniem orzeczenia przez Krajową Izbę Odwoławczą w sprawie
odwołania wniesionego w postępowaniu o zawarcie umowy koncesji.
3. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest unieważnienie
postępowania o zawarcie umowy koncesji z naruszeniem przepisów o umowie
koncesji na roboty budowlane lub usługi.
4. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest zmiana umowy koncesji
z naruszeniem przepisów o umowie koncesji na roboty budowlane lub usługi.
5. (uchylony)
6. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest niewyłączenie
z postępowania o zawarcie umowy koncesji osoby podlegającej wyłączeniu z takiego
postępowania na podstawie przepisów o umowie koncesji na roboty budowlane lub
usługi.
7. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest niezłożenie przez osoby
wykonujące czynności w postępowaniu o zawarcie umowy koncesji po stronie
zamawiającego lub mogące mieć wpływ na jego wynik oświadczenia o braku lub
istnieniu okoliczności powodujących wyłączenie z tego postępowania.
8. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest niezgodne z przepisami
o umowie koncesji na roboty budowlane lub usługi ustalenie szacunkowej wartości
umowy koncesji, jeżeli miało to wpływ na obowiązek stosowania przepisów o umowie
koncesji na roboty budowlane lub usługi, o niższej wartości.
9. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest niezgodne z przepisami
o umowie koncesji na roboty budowlane lub usługi:
1) łączenie przedmiotu umowy koncesji,
2) dzielenie przedmiotu umowy koncesji,
3) podejmowanie decyzji o zawarciu jednej umowy koncesji lub kilku odrębnych
umów koncesji
– w celu uniknięcia stosowania tych przepisów.
10. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest niezgodne z przepisami
o umowie koncesji na roboty budowlane lub usługi wybranie metody
wykorzystywanej do szacowania wartości umowy koncesji w celu uniknięcia
stosowania tych przepisów.
11. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest niezgodne z przepisami
o umowie koncesji na roboty budowlane lub usługi opisanie przedmiotu umowy koncesji.
12. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest niezgodne z przepisami
o umowie koncesji na roboty budowlane lub usługi określenie kryteriów kwalifikacji.
13. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest niezgodne z przepisami
o umowie koncesji na roboty budowlane lub usługi określenie kryteriów oceny ofert.

art. 18. więcej Art. 18. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest:
1) zaniechanie przeprowadzenia lub rozliczenia inwentaryzacji albo
przeprowadzenie lub rozliczenie inwentaryzacji w sposób niezgodny z
przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r.
poz. 351);
2) niesporządzenie lub nieprzekazanie w terminie sprawozdania z wykonania
procesów gromadzenia środków publicznych i ich rozdysponowania albo
wykazanie w tym sprawozdaniu danych niezgodnych z danymi wynikającymi z
ewidencji księgowej.

Art. 18a. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest zaniechanie
prowadzenia audytu wewnętrznego w jednostce sektora finansów publicznych do tego
zobowiązanej, wskutek niezatrudniania audytora wewnętrznego albo niezawierania
umowy z usługodawcą.

Art. 18b. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest niedokonanie lub
nienależyte dokonanie wstępnej kontroli zgodności operacji gospodarczej lub
finansowej z planem finansowym lub kompletności i rzetelności dokumentów
dotyczących takiej operacji, jeżeli miało ono wpływ na:
1) dokonanie wydatku powodującego przekroczenie kwoty wydatków ustalonej w
planie finansowym jednostki sektora finansów publicznych;
2) zaciągnięcie zobowiązania niemieszczącego się w planie finansowym jednostki
sektora finansów publicznych.

Art. 18c. 1. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest niewykonanie
lub nienależyte wykonanie przez kierownika jednostki sektora finansów publicznych
obowiązków w zakresie kontroli zarządczej w jednostce sektora finansów
publicznych, jeżeli miało ono wpływ na:
1) uszczuplenie wpływów należnych tej jednostce, Skarbowi Państwa lub jednostce
samorządu terytorialnego;
2) dokonanie wydatku powodującego przekroczenie kwoty wydatków ustalonej w
planie finansowym jednostki;
3) zaciągnięcie zobowiązania bez upoważnienia określonego ustawą budżetową,
uchwałą budżetową lub planem finansowym albo z przekroczeniem zakresu tego
upoważnienia lub z naruszeniem przepisów dotyczących zaciągania zobowiązań
przez jednostkę sektora finansów publicznych;
4) niewykonanie w terminie zobowiązania jednostki, w tym obowiązku zwrotu
należności celnej, podatku, nadpłaty lub nienależnie opłaconych składek na
ubezpieczenie społeczne lub zdrowotne;
5) udzielenie zamówienia publicznego wykonawcy, który nie został wybrany w
trybie określonym w przepisach o zamówieniach publicznych;
5a) zawarcie umowy ramowej bez przeprowadzenia postępowania w trybie
określonym w przepisach o zamówieniach publicznych;
6) zawarcie umowy w sprawie zamówienia publicznego lub umowy ramowej
z naruszeniem przepisów o zamówieniach publicznych dotyczących formy
pisemnej umowy, okresu, na który umowa może być zawarta, lub w przypadku
wniesienia odwołania, terminu jej zawarcia;
7) niewyłączenie z postępowania o udzielenie zamówienia publicznego osoby
podlegającej wyłączeniu z takiego postępowania na podstawie przepisów o
zamówieniach publicznych;
8) unieważnienie postępowania o udzielenie zamówienia publicznego z
naruszeniem przepisów o zamówieniach publicznych określających przesłanki
unieważnienia tego postępowania;
9) zawarcie umowy koncesji na roboty budowlane lub usługi z koncesjonariuszem,
który nie został wybrany zgodnie z przepisami o umowie koncesji na roboty
budowlane lub usługi;
10) zawarcie umowy koncesji na roboty budowlane lub usługi z naruszeniem
przepisów o umowie koncesji na roboty budowlane lub usługi dotyczących formy pisemnej umowy, okresu, na który umowa może być zawarta, lub w
przypadku wniesienia odwołania na czynność wyboru najkorzystniejszej oferty
– terminu jej zawarcia;
11) unieważnienie postępowania o zawarcie umowy koncesji na roboty budowlane
lub usługi z naruszeniem przepisów o umowie koncesji na roboty budowlane lub
usługi;
12) dokonanie, w zakresie gospodarki finansowej lub w postępowaniu o udzielenie
zamówienia publicznego lub przygotowaniu tego postępowania albo w
postępowaniu o zawarcie umowy koncesji na roboty budowlane lub usługi,
czynności naruszającej dyscyplinę finansów publicznych przez osobę
nieupoważnioną do wykonania tej czynności;
13) działanie lub zaniechanie skutkujące zapłatą ze środków publicznych kary,
grzywny lub opłaty stanowiącej sankcję finansową, do których stosuje się
przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
2. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do należności, o których mowa w art. 5 ust. 3.

Art. 18d. Jeżeli przepisy odrębne przewidują możliwość stosowania przepisów
o zamówieniach publicznych zamiast przepisów o umowie koncesji na roboty
budowlane lub usługi i postępowanie zostało wszczęte w trybie przepisów
o zamówieniach publicznych, do oceny zachowań związanych z przygotowaniem
i zawarciem umowy, i poprzedzającym je postępowaniem, stosuje się przepisy ustawy
dotyczące naruszeń przepisów o zamówieniach publicznych.

art. 19. więcej Art. 19. 1. Odpowiedzialność za naruszenie dyscypliny finansów publicznych
ponosi osoba, która popełniła czyn naruszający dyscyplinę finansów publicznych
określony przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia.
2. Odpowiedzialność za naruszenie dyscypliny finansów publicznych ponosi
osoba, której można przypisać winę w czasie popełnienia naruszenia. Nie można
przypisać winy, jeżeli naruszenia nie można było uniknąć mimo dołożenia staranności
wymaganej od osoby odpowiedzialnej za wykonanie obowiązku, którego
niewykonanie lub nienależyte wykonanie stanowi czyn naruszający dyscyplinę
finansów publicznych.
3. Odpowiedzialność za naruszenie dyscypliny finansów publicznych ponosi
także osoba, która wydała polecenie wykonania czynu naruszającego dyscyplinę
finansów publicznych.
4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do czynów, o których mowa w art. 18c.

art. 20. więcej Art. 20. 1. Osoba, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1, uczestnicząca w
podejmowaniu uchwały zawierającej polecenie lub upoważnienie do popełnienia
czynu naruszającego dyscyplinę finansów publicznych, w przypadku niezgłoszenia
sprzeciwu do tej uchwały, odpowiada na zasadach określonych w art. 19 ust. 3.
2. Za zgłoszenie sprzeciwu, o którym mowa w ust. 1, uważa się zgłoszenie
sprzeciwu do uchwały na piśmie albo ustnie do protokołu, jak również głosowanie
przeciwko uchwale w przypadku głosowania imiennego.

art. 21. więcej Art. 21. Naruszenie dyscypliny finansów publicznych uważa się za popełnione
w czasie, w którym sprawca działał lub zaniechał działania, do którego był
obowiązany. Za czas, w którym sprawca zaniechał działania, uważa się dzień
następujący po upływie terminu, w którym określone działanie powinno nastąpić.

art. 22. więcej Art. 22. (uchylony).

art. 23. więcej Art. 23. 1. Nieświadomość tego, że działanie lub zaniechanie stanowi naruszenie
dyscypliny finansów publicznych, nie wyłącza odpowiedzialności, chyba że
nieświadomość była usprawiedliwiona.
2. Nie popełnia naruszenia dyscypliny finansów publicznych osoba, która z
powodu choroby psychicznej lub innego zakłócenia czynności psychicznych nie
mogła w czasie czynu rozpoznać jego znaczenia lub pokierować swoim
postępowaniem.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, gdy zakłócenie czynności psychicznych zostało
spowodowane wprawieniem się w stan nietrzeźwości lub odurzenia w wyniku
własnego działania.

art. 24. więcej Art. 24. 1. Jeżeli w czasie orzekania w sprawie o naruszenie dyscypliny finansów
publicznych obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia tego naruszenia, stosuje
się ustawę nową, z tym że należy stosować ustawę obowiązującą w czasie popełnienia
naruszenia, jeżeli jest ona względniejsza dla sprawcy.
2. Jeżeli według nowej ustawy określone działanie lub zaniechanie objęte
orzeczeniem nie stanowi już naruszenia dyscypliny finansów publicznych, ukaranie
ulega zatarciu z mocy prawa.

art. 25. więcej Art. 25. 1. Odpowiedzialność za naruszenie dyscypliny finansów publicznych
jest niezależna od odpowiedzialności określonej innymi przepisami prawa, z
zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. W razie wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo, przestępstwo
skarbowe, wykroczenie albo wykroczenie skarbowe, o czyn stanowiący równocześnie
naruszenie dyscypliny finansów publicznych, postępowanie o naruszenie dyscypliny
finansów publicznych zawiesza się do czasu zakończenia postępowania karnego,
postępowania w sprawie o wykroczenie albo postępowania w sprawie o przestępstwo
skarbowe albo wykroczenie skarbowe.
3. W razie prawomocnego skazania za przestępstwo, przestępstwo skarbowe,
wykroczenie albo wykroczenie skarbowe, będące równocześnie naruszeniem
dyscypliny finansów publicznych, wszczęte postępowanie o naruszenie dyscypliny
finansów publicznych podlega umorzeniu.

art. 26. więcej Art. 26. 1. Nie stanowi naruszenia dyscypliny finansów publicznych działanie
lub zaniechanie określone w art. 5–16, którego przedmiotem są środki finansowe w
wysokości nieprzekraczającej jednorazowo, a w przypadku więcej niż jednego
działania lub zaniechania – łącznie w roku budżetowym, kwoty minimalnej.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku działania lub zaniechania
określonego w art. 18 pkt 2 oraz art. 18b i 18c.
3. Kwotą minimalną w rozumieniu ust. 1 jest kwota przeciętnego wynagrodzenia
miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłoszonego przez
Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej
Polskiej „Monitor Polski” zgodnie z art. 5 ust. 7 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o
zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1316, 1608, 1669
i 2435 oraz z 2019 r. poz. 730), zwanego dalej „przeciętnym wynagrodzeniem”.

art. 27. więcej Art. 27. 1. Nie dochodzi się odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny
finansów publicznych w przypadku działania lub zaniechania podjętego wyłącznie w
celu ograniczenia skutków zdarzenia losowego.
2. Zdarzeniem losowym, o którym mowa w ust. 1, jest zdarzenie wywołane przez
czynniki zewnętrzne, którego nie można przewidzieć z pewnością, w szczególności
zagrażające bezpośrednio życiu lub zdrowiu ludzi lub grożące powstaniem szkody
niewspółmiernie większej niż spowodowana działaniem lub zaniechaniem
naruszającym dyscyplinę finansów publicznych.

art. 28. więcej Art. 28. 1. Nie dochodzi się odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny
finansów publicznych, którego stopień szkodliwości dla finansów publicznych jest
znikomy.
1a. Przy ocenie stopnia szkodliwości dla finansów publicznych naruszenia
dyscypliny finansów publicznych uwzględnia się wagę naruszonych obowiązków,
sposób i okoliczności ich naruszenia, a także skutki naruszenia.
2. Przy ocenie stopnia szkodliwości dla finansów publicznych naruszenia
dyscypliny finansów publicznych wywołującego skutki finansowe bierze się pod
uwagę w szczególności wysokość skutku finansowego, w tym:
1) wysokość uszczuplonych środków publicznych;
2) kwotę środków publicznych niewpłaconych lub niezwróconych na właściwy
rachunek budżetu państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub innej
jednostki sektora finansów publicznych;
3) kwotę środków publicznych wydatkowanych bez upoważnienia lub z jego
przekroczeniem albo niezgodnie z przeznaczeniem;
4) wysokość zobowiązań zaciągniętych bez upoważnienia lub z jego
przekroczeniem;
5) kwotę zapłaconych odsetek, kar lub opłat albo wypłaconego oprocentowania.
3. Przy ocenie stopnia szkodliwości dla finansów publicznych naruszenia
dyscypliny finansów publicznych niewywołującego skutków finansowych uwzględnia
się w szczególności wagę naruszonych obowiązków oraz sposób i okoliczności ich
naruszenia, w tym w przypadku naruszenia dyscypliny finansów publicznych
określonego w art. 17 i 17a – sposób naruszenia zasady uczciwej konkurencji lub
zasady równego traktowania wykonawców.

art. 29. więcej Art. 29. 1. Osoba, która naruszyła dyscyplinę finansów publicznych wskutek
wykonania polecenia przełożonego albo kierownika jednostki, albo dysponenta
środków publicznych, organu nadzorującego lub organu założycielskiego, nie ponosi
odpowiedzialności, jeżeli przed wykonaniem polecenia zgłosiła pisemnie zastrzeżenie
i, pomimo tego zastrzeżenia, otrzymała pisemne potwierdzenie wykonania polecenia
albo polecenie nie zostało odwołane albo zmienione. W tym przypadku
odpowiedzialność ponosi osoba, która podpisała się pod pisemnym poleceniem
wykonania polecenia, a przy braku takiego dokumentu – osoba, która wydała
polecenie.
2. Osoba, która naruszyła dyscyplinę finansów publicznych wskutek wykonania
uchwały organu, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1, nie ponosi odpowiedzialności,
jeżeli przed wykonaniem uchwały zgłosiła pisemnie zastrzeżenie i pomimo tego
zastrzeżenia otrzymała pisemne potwierdzenie wykonania uchwały lub uchwała nie
została uchylona albo zmieniona; w tym przypadku odpowiedzialność ponosi każdy z
członków organu, który podpisał się pod pisemnym potwierdzeniem wykonania
uchwały, a w razie braku takiego dokumentu – każdy z członków organu, który nie
zgłosił sprzeciwu do uchwały, która nie została uchylona albo zmieniona.

art. 30. więcej Art. 30. Ukaranie osoby odpowiedzialnej za naruszenie dyscypliny finansów
publicznych nie ogranicza praw Skarbu Państwa, jednostki samorządu terytorialnego
lub innej jednostki sektora finansów publicznych do dochodzenia odszkodowania za
poniesioną szkodę.

art. 31. więcej Art. 31. 1. Karami za naruszenie dyscypliny finansów publicznych są:
1) upomnienie;
2) nagana;
3) kara pieniężna;
4) zakaz pełnienia funkcji związanych z dysponowaniem środkami publicznymi.
2. Karę pieniężną wymierza się w wysokości od 0,25 do trzykrotności
miesięcznego wynagrodzenia osoby odpowiedzialnej za naruszenie dyscypliny
finansów publicznych – obliczonego jak wynagrodzenie za czas urlopu
wypoczynkowego – należnego w roku, w którym doszło do tego naruszenia.
3. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie wysokości wynagrodzenia, o którym mowa
w ust. 2, karę pieniężną wymierza się w wysokości od 0,25 do pięciokrotności
przeciętnego wynagrodzenia.
4. Karę zakazu pełnienia funkcji związanych z dysponowaniem środkami
publicznymi wymierza się na okres od roku do 5 lat.

art. 32. więcej Art. 32. 1. Ukaranie karą nagany lub karą pieniężną wywołuje, określone w
odrębnych przepisach, skutki wynikające z ujemnej lub negatywnej oceny
kwalifikacyjnej.
2. Ukaranie karą zakazu pełnienia funkcji związanych z dysponowaniem
środkami publicznymi wyklucza, przez czas określony w orzeczeniu o ukaraniu,
możliwość:
1) pełnienia funkcji:
a) kierownika, zastępcy kierownika lub dyrektora generalnego,
b) członka zarządu,
c) skarbnika, głównego księgowego lub zastępcy głównego księgowego,
d) kierownika lub zastępcy kierownika komórki bezpośrednio
odpowiedzialnej za wykonywanie budżetu lub planu finansowego
– jednostki sektora finansów publicznych;
2) reprezentowania interesów majątkowych Skarbu Państwa, jednostki samorządu
terytorialnego lub innej jednostki sektora finansów publicznych;
3) członkostwa w organach stanowiących, nadzorczych i wykonawczych
państwowych i samorządowych osób prawnych.
3. Ukaranie karą zakazu pełnienia funkcji związanych z dysponowaniem
środkami publicznymi nie ogranicza prawa wybieralności (biernego prawa
wyborczego) na wójta, burmistrza i prezydenta miasta.

art. 33. więcej Art. 33. 1. Organ orzekający w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów
publicznych wymierza karę według swojego uznania, w granicach określonych w
ustawie, uwzględniając stopień szkodliwości dla finansów publicznych naruszenia
dyscypliny finansów publicznych, stopień winy, a także cele kary w zakresie
społecznego oddziaływania oraz cele zapobiegawcze i dyscyplinujące, które ma
osiągnąć w stosunku do ukaranego.
1a. Wymierzając karę za naruszenie dyscypliny finansów publicznych
wywołujące skutki finansowe, organ orzekający bierze pod uwagę również relację
wysokości skutku finansowego do:
1) wysokości kwoty wydatków albo kosztów określonej w planie finansowym
jednostki sektora finansów publicznych lub
2) wysokości kwoty środków publicznych przekazanych do wykorzystania lub
dysponowania w roku budżetowym podmiotowi niezaliczanemu do sektora
finansów publicznych.
2. Wymierzając karę, organ orzekający uwzględnia motywy i sposób działania,
okoliczności działania lub zaniechania, jak również właściwości, warunki osobiste
osoby odpowiedzialnej za naruszenie dyscypliny finansów publicznych, jej doświadczenie zawodowe, sposób wywiązywania się z obowiązków służbowych oraz zachowanie po naruszeniu dyscypliny finansów publicznych.
3. Okoliczności wpływające na wymiar kary uwzględnia się tylko co do osoby,
której dotyczą.

art. 34. więcej Art. 34. 1. Karę określoną w art. 31 ust. 1 pkt 4 wymierza się w przypadku
rażącego naruszenia dyscypliny finansów publicznych.
2. Karę określoną w art. 31 ust. 1 pkt 4 można wymierzyć również w przypadku
ponownego ukarania za naruszenie dyscypliny finansów publicznych.

Art. 34a. Karę pieniężną albo karę nagany można wymierzyć w szczególności w
przypadku naruszenia dyscypliny finansów publicznych, którego stopień szkodliwości
dla finansów publicznych jest znaczny, z tym że jeżeli wskutek naruszenia:
1) nie została wpłacona lub zwrócona należność Skarbu Państwa, jednostki
samorządu terytorialnego lub innej jednostki sektora finansów publicznych w
znacznej wysokości,
2) bez upoważnienia albo z przekroczeniem zakresu upoważnienia zaciągnięto
zobowiązanie lub dokonano wydatku w znacznej wysokości,
3) zapłacono ze środków publicznych odsetki, kary lub opłaty albo oprocentowanie
w znacznej wysokości,
4) udzielono zamówienia publicznego z istotnym naruszeniem zasady uczciwej
konkurencji lub zasady równego traktowania wykonawców
– wymierza się karę pieniężną.

art. 35. więcej Art. 35. Karę upomnienia można wymierzyć w szczególności w przypadku, gdy
stopień szkodliwości naruszenia dyscypliny finansów publicznych nie jest znaczny.

art. 36. więcej Art. 36. 1. W przypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie można,
biorąc pod uwagę rodzaj i okoliczności naruszenia dyscypliny finansów publicznych
lub właściwości i warunki osobiste sprawcy naruszenia dyscypliny finansów
publicznych, wymierzyć karę łagodniejszego rodzaju, a nawet odstąpić od jej
wymierzenia.
2. Jako okoliczności łagodzące można uwzględnić w szczególności:
1) działanie lub zaniechanie ze szczególnych pobudek lub w szczególnych
warunkach, zasługujących na uwzględnienie, w tym w celu zapobieżenia
szkodzie w mieniu publicznym;
2) wyróżnianie się przed popełnieniem naruszenia dyscypliny finansów
publicznych wzorowym spełnianiem obowiązków zawodowych;
3) przyczynienie się do usunięcia szkodliwych następstw naruszenia dyscypliny
finansów publicznych lub podjęcie o to starań.
3. Odstąpienia od wymierzenia kary nie stosuje się:
1) wobec sprawcy naruszenia dyscypliny finansów publicznych popełnionego w
czasie, gdy nie uległo zatarciu prawomocnie orzeczone ukaranie za inne
naruszenie dyscypliny finansów publicznych;
2) w przypadku gdy stopień szkodliwości naruszenia dyscypliny finansów
publicznych jest rażący.
4. W przypadku gdy w związku z naruszeniem dyscypliny finansów publicznych
nastąpiło uszczuplenie środków publicznych w znacznej wysokości, można odstąpić
od wymierzenia kary, jeżeli przed wydaniem orzeczenia środki wyrównujące to
uszczuplenie zostały w całości wpłacone lub zwrócone na rzecz Skarbu Państwa,
jednostki samorządu terytorialnego lub innej właściwej jednostki sektora finansów publicznych.

art. 37. więcej Art. 37. Sprawcy, który dopuścił się kilku czynów stanowiących naruszenie
dyscypliny finansów publicznych, a sprawa o te czyny jest objęta jednym
postępowaniem, wymierza się jedną karę za wszystkie czyny.

art. 38. więcej Art. 38. 1. Karalność naruszenia dyscypliny finansów publicznych ustaje, jeżeli
od czasu jego popełnienia upłynęły 3 lata. Jeżeli jednak w tym okresie wszczęto
postępowanie o naruszenie dyscypliny finansów publicznych, karalność ustaje z
upływem 2 lat od zakończenia tego okresu.
2. W razie stwierdzenia nieważności prawomocnego postanowienia lub
orzeczenia komisji orzekającej w sprawie o naruszenie dyscypliny finansów
publicznych, karalność ustaje po upływie 2 lat od dnia stwierdzenia nieważności
prawomocnego postanowienia lub orzeczenia.
3. W razie uchylenia prawomocnego postanowienia lub orzeczenia komisji
orzekającej w sprawie o naruszenie dyscypliny finansów publicznych, karalność ustaje
po upływie 2 lat od dnia uchylenia prawomocnego postanowienia lub orzeczenia.
4. W razie wznowienia postępowania w sprawie o naruszenie dyscypliny
finansów publicznych zakończonego prawomocnym postanowieniem lub
orzeczeniem, karalność ustaje po upływie 2 lat od dnia wydania postanowienia o
wznowieniu postępowania.

art. 39. więcej Art. 39. 1. Nie można wykonać kary za naruszenie dyscypliny finansów
publicznych, jeżeli od dnia uprawomocnienia się orzeczenia upłynęły 2 lata.
2. Przedawnienie wykonania kary nie biegnie w okresie wstrzymania z urzędu
jej wykonania, wskutek zaskarżenia do sądu prawomocnego orzeczenia zgodnie z art.
169, a w przypadku kary pieniężnej także w okresie odroczenia tej kary lub jej spłaty
w ratach.

art. 40. więcej Art. 40. 1. Zatarcie ukarania za naruszenie dyscypliny finansów publicznych
następuje z mocy prawa, jeżeli od dnia wykonania kary lub przedawnienia jej
wykonania upłynęły 2 lata.
2. W razie odstąpienia od wymierzenia kary zatarcie ukarania z mocy prawa
następuje po upływie roku od dnia uprawomocnienia się orzeczenia.
3. Z chwilą zatarcia ukarania uważa się je za niebyłe.

art. 41. więcej Art. 41. Na wniosek ukaranego lub jego przełożonego, pozytywnie
zaopiniowany przez Głównego Rzecznika Dyscypliny Finansów Publicznych,
minister właściwy do spraw finansów publicznych może postanowić o zatarciu
ukarania za naruszenie dyscypliny finansów publicznych przed upływem terminu, o
którym mowa w art. 40 ust. 1 i 2.

art. 42. więcej Art. 42. 1. Organami orzekającymi w sprawach o naruszenie dyscypliny
finansów publicznych pierwszej instancji są komisje orzekające w sprawach o
naruszenie dyscypliny finansów publicznych, zwane dalej „komisjami orzekającymi”.
2. Organem orzekającym w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów
publicznych drugiej instancji jest Główna Komisja Orzekająca w Sprawach o
Naruszenie Dyscypliny Finansów Publicznych, zwana dalej „Główną Komisją Orzekającą”.
3. Kadencja komisji orzekających i Głównej Komisji Orzekającej trwa 4 lata.
4. Kadencja komisji orzekającej i Głównej Komisji Orzekającej rozpoczyna się
w dniu powołania przewodniczącego danej komisji. Powołanie przewodniczącego po
rozpoczęciu kadencji danej komisji nie skutkuje wydłużeniem okresu kadencji.

art. 43. więcej Art. 43. 1. W skład komisji orzekającej wchodzi przewodniczący, jeden lub
dwóch jego zastępców i od 5 do 21 członków komisji.
2. W skład Głównej Komisji Orzekającej wchodzi przewodniczący, jeden lub
dwóch jego zastępców i od 15 do 21 członków Komisji.

art. 44. więcej Art. 44. 1. Przewodniczący kieruje pracą komisji orzekających i Głównej
Komisji Orzekającej, czuwa nad sprawnym przebiegiem postępowania i w tym celu
wydaje postanowienia i zarządzenia oraz podejmuje inne czynności określone
w ustawie.
2. Zastępca przewodniczącego, w zakresie spraw przekazanych przez
przewodniczącego, podejmuje wszystkie czynności określone w ustawie dla
przewodniczącego.
3. Przewodniczący, ich zastępcy i członkowie komisji orzekających i Głównej
Komisji Orzekającej są obowiązani do udziału w szkoleniach z zakresu problematyki
finansów publicznych i prawa.

Art. 44a. Przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej podejmuje działania na
rzecz zapewnienia jednolitego stosowania przepisów o odpowiedzialności za
naruszenie dyscypliny finansów publicznych przez organy orzekające w sprawach o
takie naruszenie, przy uwzględnieniu orzecznictwa sądów, w szczególności przez
upowszechnianie orzeczeń Głównej Komisji Orzekającej i komisji orzekających.

art. 45. więcej Art. 45. 1. Członkowie komisji orzekających i Głównej Komisji Orzekającej są
niezawiśli w zakresie orzekania w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów
publicznych i podlegają tylko przepisom prawa.
2. Członkowie komisji orzekających i Głównej Komisji Orzekającej orzekają w
granicach określonych ustawą oraz na mocy przekonania opartego na ocenie
dowodów, rozstrzygają samodzielnie nasuwające się zagadnienia prawne i nie są
związani rozstrzygnięciami innych organów, z wyjątkiem prawomocnego wyroku sądu.

art. 46. więcej Art. 46. Komisjami orzekającymi są:
1) wspólna komisja orzekająca;
2) międzyresortowe komisje orzekające przy:
a) ministrze właściwym do spraw finansów publicznych,
b) ministrze właściwym do spraw administracji publicznej,
c) Ministrze Sprawiedliwości;
3) komisja orzekająca przy Szefie Kancelarii Prezesa Rady Ministrów;
4) regionalne komisje orzekające przy regionalnych izbach obrachunkowych.

art. 47. więcej Art. 47. 1. Wspólna komisja orzekająca orzeka w sprawach o naruszenie
dyscypliny finansów publicznych w zakresie realizacji budżetu państwa w częściach:
1) Kancelaria Sejmu;
2) Kancelaria Senatu;
3) Kancelaria Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej;
4) Sąd Najwyższy;
5) Naczelny Sąd Administracyjny;
6) Trybunał Konstytucyjny;
7) Najwyższa Izba Kontroli;
8) Rzecznik Praw Obywatelskich;
9) Rzecznik Praw Dziecka;
10) Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji;
11) Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych;
12) Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi
Polskiemu;
13) Krajowe Biuro Wyborcze;
14) Państwowa Inspekcja Pracy;
15) Krajowa Rada Sądownictwa.
2. Wspólna komisja orzekająca orzeka również w sprawach o naruszenie
dyscypliny finansów publicznych w odniesieniu do jednostek otrzymujących środki
publiczne przekazane z części budżetu państwa określonych w ust. 1.

art. 48. więcej Art. 48. Międzyresortowa komisja orzekająca przy ministrze właściwym do
spraw finansów publicznych orzeka w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów
publicznych w zakresie dotyczącym:
1) realizacji budżetu państwa w częściach ustalonych dla następujących działów
administracji rządowej:
a) budżet,
b) finanse publiczne,
c) instytucje finansowe,
d) członkostwo Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej,
e) kultura i ochrona dziedzictwa narodowego,
f) kultura fizyczna,
g) nauka,
h) oświata i wychowanie,
i) rolnictwo,
j) rozwój wsi,
k) rynki rolne,
l) rybołówstwo,
m) szkolnictwo wyższe,
n) turystyka,
o) sprawy zagraniczne,
p) zdrowie
– z wyłączeniem środków przekazanych jednostkom, o których mowa w art. 51
pkt 1 i 4;
2) realizacji budżetu państwa w częściach innych niż ustalone dla działów
administracji rządowej, którymi dysponują ministrowie kierujący działami
wymienionymi w pkt 1, z wyłączeniem środków przekazanych jednostkom, o
których mowa w art. 51 pkt 1 i 4;
3) organów i jednostek podległych ministrom kierującym działami wymienionymi
w pkt 1 lub nadzorowanych przez tych ministrów oraz jednostek im podległych
lub przez nie nadzorowanych;
4) innych podmiotów otrzymujących środki publiczne przekazane z części budżetu
państwa, o których mowa w pkt 1 i 2, lub z innych środków publicznych, którymi
dysponują ministrowie kierujący działami wymienionymi w pkt 1 lub organy i
jednostki, o których mowa w pkt 3.

art. 49. więcej Art. 49. Międzyresortowa komisja orzekająca przy ministrze właściwym do
spraw administracji publicznej orzeka w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów
publicznych w zakresie dotyczącym:
1) realizacji budżetu państwa w częściach ustalonych dla następujących działów
administracji rządowej:
a) administracja publiczna,
aa) aktywa państwowe,
b) budownictwo, planowanie i zagospodarowanie przestrzenne oraz
mieszkalnictwo,
c) gospodarka,
d) gospodarka morska,
e) gospodarka wodna,
f) informatyzacja,
fa) klimatu,
g) łączność,
h) obrona narodowa,
i) praca,
j) rozwój regionalny,
k) (uchylona)
l) transport,
m) środowisko,
n) rodzina,
o) sprawy wewnętrzne,
p) wyznania religijne oraz mniejszości narodowe i etniczne,
q) zabezpieczenie społeczne
– z wyłączeniem środków przekazanych jednostkom, o których mowa w art. 51
pkt 1 i 4;
2) realizacji budżetu państwa w częściach innych niż ustalone dla działów
administracji rządowej, którymi dysponują ministrowie kierujący działami
wymienionymi w pkt 1, z wyłączeniem środków przekazanych jednostkom, o
których mowa w art. 51 pkt 1 i 4;
3) osób pełniących funkcje marszałka województwa, członka zarządu
województwa i głównego księgowego budżetu województwa (skarbnika
województwa);
4) osób pełniących funkcje wojewody, wicewojewody, dyrektora generalnego
urzędu wojewódzkiego i głównego księgowego części budżetowej, której
dysponentem jest wojewoda;
5) organów i jednostek podległych ministrom kierującym działami wymienionymi
w pkt 1 lub nadzorowanych przez tych ministrów oraz jednostek im podległych
lub przez nie nadzorowanych;
6) innych podmiotów otrzymujących środki publiczne przekazane z części budżetu
państwa, o których mowa w pkt 1 i 2, lub z innych środków publicznych, którymi
dysponują ministrowie kierujący działami wymienionymi w pkt 1 lub organy i
jednostki, o których mowa w pkt 5.

Art. 49a. Międzyresortowa komisja orzekająca przy Ministrze Sprawiedliwości
orzeka w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych w zakresie
dotyczącym:
1) realizacji budżetu państwa:
a) w części ustalonej dla działu administracji rządowej sprawiedliwość,
b) w częściach innych niż ustalona dla działu administracji rządowej
sprawiedliwość, którymi dysponuje Minister Sprawiedliwości,
c) w części, którą dysponuje Prokurator Generalny
– z wyłączeniem środków przekazanych jednostkom wymienionym w art. 51 pkt
1 i 4;
2) organów i jednostek podległych Ministrowi Sprawiedliwości albo Prokuratorowi
Generalnemu lub nadzorowanych przez Ministra Sprawiedliwości albo
Prokuratora Generalnego, a także jednostek podległych tym organom lub
jednostkom lub nadzorowanych przez te organy lub jednostki;
3) innych podmiotów otrzymujących środki publiczne przekazane z części budżetu
państwa, o których mowa w pkt 1, lub z innych środków publicznych, którymi
dysponują Minister Sprawiedliwości, Prokurator Generalny lub organy
i jednostki wymienione w pkt 2.

Art. 49b. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie właściwości międzyresortowej
komisji orzekającej zgodnie z art. 48–49a, właściwa jest międzyresortowa komisja
orzekająca przy ministrze właściwym do spraw finansów publicznych.

art. 50. więcej Art. 50. Komisja orzekająca przy Szefie Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
orzeka w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych w zakresie
dotyczącym:
1) realizacji budżetu Kancelarii Prezesa Rady Ministrów;
2) samorządowych kolegiów odwoławczych;
3) organów i jednostek nadzorowanych przez Prezesa Rady Ministrów oraz
jednostek im podległych lub przez nie nadzorowanych, z wyłączeniem osób, o
których mowa w art. 49 pkt 4, oraz jednostek, o których mowa w art. 51 pkt 3;
4) osób pełniących funkcje ministra, sekretarza stanu i podsekretarza stanu, a także
dyrektora generalnego urzędu i głównego księgowego części budżetu, z
wyłączeniem dyrektora generalnego urzędu wojewódzkiego i głównego
księgowego części budżetu, której dysponentem jest wojewoda;
5) innych jednostek otrzymujących środki publiczne przekazane z części budżetu
państwa lub innych środków publicznych, którymi dysponuje Szef Kancelarii
Prezesa Rady Ministrów lub organy i jednostki wymienione w pkt 3.

art. 51. więcej Art. 51. Regionalna komisja orzekająca orzeka, zgodnie z terytorialnym
zasięgiem działania regionalnej izby obrachunkowej, przy której została utworzona, w
sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych w zakresie dotyczącym:
1) jednostek samorządu terytorialnego, ich związków i stowarzyszeń, z
wyłączeniem osób, o których mowa w art. 49 pkt 3;
2) realizacji budżetu wojewody, z wyłączeniem osób, o których mowa w art. 49 pkt 4;
3) jednostek podległych i nadzorowanych przez wojewodę;
4) samorządowych jednostek organizacyjnych, w tym samorządowych osób
prawnych;
5) innych jednostek otrzymujących środki publiczne przekazane z budżetów
jednostek samorządu terytorialnego lub innych środków publicznych, którymi
dysponują te jednostki;
6) innych jednostek w zakresie środków otrzymanych z budżetu wojewody lub z
innych środków, którymi dysponuje wojewoda.

Art. 51a. 1. Właściwość komisji orzekającej ustala się według stanu na dzień
popełnienia naruszenia dyscypliny finansów publicznych.
2. W przypadku naruszenia dyscypliny finansów publicznych popełnionego
przez więcej niż jedną osobę, jeżeli jednym z obwinionych jest:
1) osoba wymieniona w art. 49 pkt 3 i 4 – właściwa jest międzyresortowa komisja
orzekająca przy ministrze właściwym do spraw administracji publicznej, z
zastrzeżeniem pkt 2;
2) osoba wymieniona w art. 50 pkt 4 – właściwa jest komisja orzekająca przy Szefie
Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
3. Wyłączenie do odrębnego rozpoznania sprawy jednej z osób, o których mowa
w ust. 2, po złożeniu wniosku o ukaranie za naruszenie dyscypliny finansów
publicznych nie zmienia właściwości ustalonej zgodnie z ust. 2.

art. 52. więcej Art. 52. Przewodniczącego, jego zastępcę oraz członków wspólnej komisji
orzekającej powołuje i odwołuje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej. Są oni
powoływani spośród kandydatów zgłoszonych przez:
1) Szefa Kancelarii Prezydenta;
2) Marszałka Sejmu;
3) Marszałka Senatu;
4) Prezesa Najwyższej Izby Kontroli;
5) Rzecznika Praw Obywatelskich;
6) Rzecznika Praw Dziecka;
7) Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji;
8) Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych;
9) Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko
Narodowi Polskiemu;
10) Kierownika Krajowego Biura Wyborczego;
11) Głównego Inspektora Pracy;
12) Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego;
13) Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego;
14) Prezesa Trybunału Konstytucyjnego;
15) Przewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa.

art. 53. więcej Art. 53. 1. Przewodniczących komisji, o których mowa w art. 46 pkt 2–4, i ich
zastępców powołuje i odwołuje, na wniosek ministra właściwego do spraw finansów
publicznych, Prezes Rady Ministrów. Są oni powoływani spośród kandydatów
zgłoszonych, odnośnie do:
1) międzyresortowych komisji orzekających – przez ministra, przy którym działa
dana komisja;
2) komisji orzekającej przy Szefie Kancelarii Prezesa Rady Ministrów – przez Szefa
Kancelarii Prezesa Rady Ministrów;
3) regionalnej komisji orzekającej przy regionalnej izbie obrachunkowej – przez
prezesa tej izby.
2. Członków komisji, o których mowa w art. 46 pkt 2–4, powołuje i odwołuje,
na wniosek przewodniczącego komisji orzekającej, Prezes Rady Ministrów.
3. Przewodniczący międzyresortowej komisji orzekającej występuje do
ministrów kierujących działami administracji rządowej objętymi właściwością danej
komisji, a w przypadku międzyresortowej komisji orzekającej przy Ministrze
Sprawiedliwości – również do Prokuratora Generalnego, o przedstawienie
kandydatów na członków tej komisji. Kandydatów przedstawia się w terminie 14 dni
od dnia wystąpienia.

art. 54. więcej Art. 54. 1. Przewodniczącego Głównej Komisji Orzekającej i jego zastępcę
powołuje i odwołuje, na wniosek ministra właściwego do spraw finansów
publicznych, Prezes Rady Ministrów.
2. Członków Głównej Komisji Orzekającej powołuje i odwołuje, na wniosek
Przewodniczącego tej Komisji zaopiniowany przez ministra właściwego do spraw
finansów publicznych, Prezes Rady Ministrów.

art. 55. więcej Art. 55. 1. W skład komisji orzekającej oraz Głównej Komisji Orzekającej
powołuje się osobę, która wyraziła zgodę na pracę w komisji oraz:
1) ma obywatelstwo polskie i korzysta z pełni praw publicznych;
2) posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
3) nie była prawomocnie skazana za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe
popełnione umyślnie;
4) nie była prawomocnie ukarana za naruszenie dyscypliny finansów publicznych;
5) posiada wyższe wykształcenie prawnicze, ekonomiczne lub administracyjne;
6) posiada odpowiednią wiedzę z zakresu problematyki finansów publicznych i
prawa oraz niezbędne doświadczenie zawodowe.
2. (uchylony)
3. Nie można łączyć członkostwa w komisji orzekającej i Głównej Komisji
Orzekającej, być członkiem więcej niż jednej komisji orzekającej, a także łączyć członkostwa w tych komisjach z funkcją rzecznika dyscypliny finansów publicznych,
Głównego Rzecznika Dyscypliny Finansów Publicznych lub ich zastępców.
4. Członkiem wspólnej komisji orzekającej nie może być kierownik i zastępca
kierownika komórki bezpośrednio odpowiedzialnej za wykonanie budżetu państwa w
zakresie części, o których mowa w art. 47 ust. 1.
5. Członkami międzyresortowej komisji orzekającej nie mogą być kierownik i
zastępca kierownika komórki bezpośrednio odpowiedzialnej za wykonanie budżetu
państwa w zakresie części objętej właściwością danej komisji lub planu finansowego
jednostki budżetowej – urzędu obsługującego ministra będącego dysponentem tej
części, a w przypadku międzyresortowej komisji orzekającej przy Ministrze
Sprawiedliwości – również Prokuratora Generalnego.
6. Członkiem komisji orzekającej przy Szefie Kancelarii Prezesa Rady
Ministrów nie może być kierownik i zastępca kierownika komórki bezpośrednio
odpowiedzialnej za wykonywanie budżetu państwa w zakresie części Kancelaria
Prezesa Rady Ministrów.
7. Członkiem regionalnej komisji orzekającej nie może być kierownik i zastępca
kierownika komórki bezpośrednio odpowiedzialnej za wykonywanie budżetu państwa
w zakresie części, której dysponentem jest wojewoda, lub planu finansowego
jednostki budżetowej – urzędu wojewódzkiego.

art. 56. więcej Art. 56. 1. Przed upływem kadencji członkostwo w komisji orzekającej lub
Głównej Komisji Orzekającej wygasa w razie:
1) rezygnacji z członkostwa;
2) śmierci;
3) utraty obywatelstwa polskiego;
4) utraty praw publicznych;
5) utraty pełnej zdolności do czynności prawnych;
6) prawomocnego skazania za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe popełnione
umyślnie;
7) prawomocnego ukarania za naruszenie dyscypliny finansów publicznych;
8) powołania na stanowisko, o którym mowa w art. 55 ust. 4–7;
9) zniesienia lub połączenia organów, przy których powołano komisje orzekające.
2. Członka komisji orzekającej lub Głównej Komisji Orzekającej można
odwołać w razie:
1) nieusprawiedliwionego niewykonywania przez niego obowiązków lub rażąco
niedbałego ich wykonywania;
2) zachowania uchybiającego godności członka komisji;
3) trwałej niemożności wykonywania obowiązków członka komisji.
3. Przepisy ust. 1 i 2 oraz art. 55 stosuje się odpowiednio do przewodniczących i
zastępców przewodniczącego komisji.
4. Wygaśnięcie członkostwa w komisji orzekającej stwierdza przewodniczący
komisji, a wygaśnięcie członkostwa przewodniczącego komisji lub jego zastępcy –
stwierdza Przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej.
5. Wygaśnięcie członkostwa w Głównej Komisji Orzekającej stwierdza
Przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej, a wygaśnięcie członkostwa
Przewodniczącego Głównej Komisji Orzekającej lub jego zastępcy stwierdza Prezes
Rady Ministrów.
6. Skład komisji orzekającej lub Głównej Komisji Orzekającej może być
uzupełniony w czasie trwania kadencji.

art. 57. więcej Art. 57. 1. Organami właściwymi do prowadzenia postępowania wyjaśniającego
w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych oraz wypełniania funkcji
oskarżyciela w pierwszej instancji są rzecznicy dyscypliny finansów publicznych,
zwani dalej „rzecznikami dyscypliny”, i ich zastępcy.
2. Zastępca rzecznika dyscypliny w zakresie spraw przekazanych przez
rzecznika dyscypliny wykonuje zadania i podejmuje wszystkie czynności określone w
ustawie dla rzecznika dyscypliny.
3. W zakresie sprawowanej funkcji rzecznik dyscypliny jest przełożonym swoich zastępców.

art. 58. więcej Art. 58. 1. Organem właściwym do wypełniania funkcji oskarżyciela w drugiej
instancji jest Główny Rzecznik Dyscypliny Finansów Publicznych, zwany dalej
„Głównym Rzecznikiem”, i jego zastępcy.
2. Zastępca Głównego Rzecznika w zakresie spraw przekazanych przez
Głównego Rzecznika wykonuje zadania i podejmuje wszystkie czynności określone
w ustawie dla Głównego Rzecznika.
3. Główny Rzecznik jest w zakresie sprawowanej funkcji przełożonym swoich
zastępców oraz rzeczników dyscypliny i ich zastępców.
4. Rzecznicy dyscypliny i ich zastępcy są obowiązani do udziału w szkoleniach
z zakresu problematyki finansów publicznych i prawa.

art. 59. więcej Art. 59. 1. W zakresie sprawowanej funkcji Główny Rzecznik, rzecznik
dyscypliny i ich zastępcy działają na rzecz finansów publicznych oraz reprezentują w
prowadzonym postępowaniu interesy Skarbu Państwa, jednostek samorządu
terytorialnego i innych jednostek sektora finansów publicznych.
2. Główny Rzecznik, rzecznik dyscypliny i ich zastępcy są w zakresie
sprawowanej funkcji niezależni od innych organów i nie są związani
rozstrzygnięciami innych organów, z wyjątkiem prawomocnego wyroku sądu.

Art. 59a. 1. Główny Rzecznik, rzecznik dyscypliny i ich zastępcy mogą
przekazać organowi założycielskiemu, organowi sprawującemu nadzór nad jednostką
sektora finansów publicznych lub podmiotowi, któremu ta jednostka podlega, albo
innemu podmiotowi uprawnionemu do przeprowadzenia kontroli, z wyłączeniem
Najwyższej Izby Kontroli, informację o potrzebie przeprowadzenia kontroli
prawidłowości gospodarowania mieniem lub środkami publicznymi w zakresie
niebędącym przedmiotem złożonego zawiadomienia, o którym mowa w art. 93 ust. 1.
W informacji wskazuje się zakres i cel kontroli.
2. Podmiot, który otrzymał informację, o której mowa w ust. 1, niezwłocznie
zawiadamia odpowiednio Głównego Rzecznika, rzecznika dyscypliny albo zastępcę
odpowiednio Głównego Rzecznika lub rzecznika dyscypliny, od którego otrzymał tę
informację, o:
1) możliwości przeprowadzenia kontroli i przewidywanym terminie jej
zakończenia, a następnie o wynikach kontroli albo złożeniu zawiadomienia, o
którym mowa w art. 93 ust. 1, albo
2) braku możliwości lub zasadności przeprowadzenia kontroli.

art. 60. więcej Art. 60. 1. Głównego Rzecznika powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na
wniosek ministra właściwego do spraw finansów publicznych.
2. Zastępców Głównego Rzecznika powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów
na wniosek Głównego Rzecznika.

art. 61. więcej Art. 61. Rzecznika dyscypliny właściwego w sprawach rozpatrywanych przez
wspólną komisję orzekającą i jego zastępców powołuje i odwołuje Prezydent
Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 62. więcej Art. 62. 1. Rzeczników dyscypliny właściwych w sprawach rozpatrywanych
przez komisje, o których mowa w art. 46 pkt 2–4, i ich zastępców, powołuje i odwołuje
Główny Rzecznik.
2. O przedstawienie kandydatów na rzeczników dyscypliny lub ich zastępców
Główny Rzecznik występuje odpowiednio do Szefa Kancelarii Prezesa Rady
Ministrów, ministrów kierujących działami administracji rządowej objętymi
właściwością międzyresortowych komisji orzekających, a w przypadku
międzyresortowej komisji orzekającej przy Ministrze Sprawiedliwości – również do
Prokuratora Generalnego, oraz do prezesów regionalnych izb obrachunkowych.
Kandydatów przedstawia się w terminie 30 dni od dnia wystąpienia Głównego
Rzecznika.
3. (uchylony)
4. Główny Rzecznik może, na wniosek lub z urzędu, wyznaczyć do prowadzenia
postępowania lub wypełniania obowiązków oskarżyciela w danej sprawie innego, niż
wynika to z jego właściwości, rzecznika dyscypliny lub jego zastępcę.

Art. 62a. Rzecznik dyscypliny i jego zastępcy są właściwi w sprawach
rozpatrywanych przez komisję orzekającą, przy której zostali powołani. Spory o
właściwość rozstrzyga Główny Rzecznik.

art. 63. więcej Art. 63. 1. Funkcję Głównego Rzecznika, rzecznika dyscypliny i ich zastępców
może pełnić osoba, która wyraziła zgodę na pełnienie tej funkcji oraz:
1) ma obywatelstwo polskie i korzysta z pełni praw publicznych;
2) posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
3) nie była prawomocnie skazana za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe
popełnione umyślnie;
4) nie była prawomocnie ukarana za naruszenie dyscypliny finansów publicznych;
5) posiada wyższe wykształcenie prawnicze, ekonomiczne lub administracyjne;
6) posiada odpowiednią wiedzę z zakresu problematyki finansów publicznych i
prawa oraz niezbędne doświadczenie zawodowe.
2. Do Głównego Rzecznika, rzeczników dyscypliny i ich zastępców stosuje się
odpowiednio przepisy art. 55 ust. 4–7. Funkcji rzecznika dyscypliny, Głównego Rzecznika i ich zastępców nie można łączyć z członkostwem w komisji orzekającej lub Głównej Komisji Orzekającej.

art. 64. więcej Art. 64. O powołaniu lub odwołaniu rzecznika dyscypliny lub jego zastępcy
powiadamia się odpowiednio Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, właściwego
ministra, przy którym działa międzyresortowa komisja orzekająca, prezesa regionalnej
izby obrachunkowej i przewodniczącego komisji orzekającej, a w przypadku
rzecznika dyscypliny lub jego zastępcy powołanego przy międzyresortowej komisji
orzekającej – również ministra kierującego działem administracji rządowej lub
Prokuratora Generalnego, który przedstawił jego kandydaturę.

art. 65. więcej Art. 65. 1. Przewodniczącym, ich zastępcom, członkom komisji orzekających
oraz Głównej Komisji Orzekającej, rzecznikom dyscypliny, Głównemu Rzecznikowi
i ich zastępcom, z zastrzeżeniem ust. 6, przysługuje ryczałtowe wynagrodzenie
miesięczne wypłacane z budżetu państwa.
2. Wysokość ryczałtowego wynagrodzenia miesięcznego, o którym mowa w ust.
1, członka komisji orzekającej i Głównej Komisji Orzekającej wynosi odpowiednio
0,08 i 0,1 przeciętnego wynagrodzenia.
3. Wysokość ryczałtowego wynagrodzenia miesięcznego, o którym mowa w ust.
1, przewodniczącego komisji orzekającej i Przewodniczącego Głównej Komisji
Orzekającej wynosi odpowiednio 0,6 i 0,8 przeciętnego wynagrodzenia.
4. Wysokość ryczałtowego wynagrodzenia miesięcznego, o którym mowa w ust.
1, zastępcy przewodniczącego komisji orzekającej i Głównej Komisji Orzekającej
wynosi odpowiednio 0,4 i 0,6 przeciętnego wynagrodzenia.
5. Wysokość ryczałtowego wynagrodzenia miesięcznego, o którym mowa w ust.
1, Głównego Rzecznika i jego zastępcy wynosi odpowiednio 0,8 i 0,6 przeciętnego
wynagrodzenia, a rzecznika dyscypliny i jego zastępcy odpowiednio 0,8 i 0,6
przeciętnego wynagrodzenia.
6. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje osobom powołanym
spośród osób zatrudnionych w komórce organizacyjnej zapewniającej obsługę prawną
i administracyjno-techniczną, o której mowa w art. 70.

art. 66. więcej Art. 66. 1. Członkom składu orzekającego, oskarżycielowi i protokolantowi, o
ile protokolant nie wykonuje obowiązków wynikających z zatrudnienia, przysługuje
wynagrodzenie ryczałtowe za udział w rozprawie lub posiedzeniu.
2. W przypadku udziału w rozprawie lub posiedzeniu komisji orzekającej
wysokość ryczałtowego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1:
1) przewodniczącego składu orzekającego wynosi 0,12 przeciętnego
wynagrodzenia, a jeżeli został wyznaczony do sporządzenia uzasadnienia
orzeczenia lub postanowienia – 0,18 przeciętnego wynagrodzenia;
2) członka składu orzekającego wynosi 0,06 przeciętnego wynagrodzenia, a jeżeli
został wyznaczony do sporządzenia uzasadnienia orzeczenia lub postanowienia
– 0,12 przeciętnego wynagrodzenia;
3) oskarżyciela wynosi 0,06 przeciętnego wynagrodzenia;
4) protokolanta wynosi 0,035 przeciętnego wynagrodzenia.
3. W przypadku udziału w rozprawie lub posiedzeniu Głównej Komisji
Orzekającej wysokość ryczałtowego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1:
1) przewodniczącego składu orzekającego wynosi 0,16 przeciętnego
wynagrodzenia, a jeżeli został wyznaczony do sporządzenia uzasadnienia
orzeczenia lub postanowienia – 0,24 przeciętnego wynagrodzenia;
2) członka składu orzekającego wynosi 0,08 przeciętnego wynagrodzenia, a jeżeli
został wyznaczony do sporządzenia uzasadnienia orzeczenia lub postanowienia
– 0,16 przeciętnego wynagrodzenia;
3) oskarżyciela wynosi 0,08 przeciętnego wynagrodzenia;
4) protokolanta wynosi 0,035 przeciętnego wynagrodzenia.
4. (uchylony)

art. 67. więcej Art. 67. 1. O powołaniu w skład komisji orzekającej lub Głównej Komisji
Orzekającej albo do pełnienia funkcji rzecznika dyscypliny, Głównego Rzecznika i
ich zastępców, zawiadamia się osobę powołaną oraz jej pracodawcę.
2. O wygaśnięciu członkostwa albo odwołaniu ze składu komisji orzekającej lub
Głównej Komisji Orzekającej przed upływem kadencji albo odwołaniu z funkcji
rzecznika, Głównego Rzecznika lub ich zastępcy, zawiadamia się osobę odwołaną lub
której członkostwo wygasło oraz jej pracodawcę.
3. Wypowiedzenie przez pracodawcę stosunku pracy z osobą wchodzącą w skład
komisji orzekającej lub Głównej Komisji Orzekającej, a także w okresie 6 miesięcy
po upływie kadencji, wygaśnięciu członkostwa lub odwołaniu ze składu komisji – w przypadku gdy jest on pracownikiem jednostki sektora finansów publicznych –
wymaga uprzedniej zgody Przewodniczącego Głównej Komisji Orzekającej. W
przypadku osoby, która pełni lub pełniła funkcję Przewodniczącego Głównej Komisji
Orzekającej, wymagana jest zgoda Prezesa Rady Ministrów.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do:
1) rzecznika dyscypliny lub jego zastępcy – z tym że wymagana jest zgoda
Głównego Rzecznika;
2) zastępcy Głównego Rzecznika – z tym że wymagana jest zgoda ministra
właściwego do spraw finansów publicznych;
3) Głównego Rzecznika – z tym że wymagana jest zgoda Prezesa Rady Ministrów.

art. 68. więcej Art. 68. 1. Pracodawca osoby powołanej w skład komisji orzekającej lub
Głównej Komisji Orzekającej albo pełniącej funkcję rzecznika dyscypliny, Głównego
Rzecznika lub ich zastępcy jest obowiązany zwolnić ją na czas niezbędny do
wywiązania się ze sprawowanej funkcji albo udziału w szkoleniach, określonych w
art. 44 ust. 3 oraz art. 58 ust. 4, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia za ten czas.
Podstawą do zwolnienia z pracy jest wezwanie lub pismo przewodniczącego komisji
orzekającej lub Głównej Komisji Orzekającej albo rzecznika dyscypliny lub
Głównego Rzecznika.
2. (uchylony)

art. 69. więcej Art. 69. 1. Osobom wchodzącym w skład komisji orzekających i Głównej
Komisji Orzekającej, rzecznikom dyscypliny, Głównemu Rzecznikowi i ich
zastępcom przysługuje zwrot kosztów przejazdu i noclegów, zgodnie z przepisami
o wysokości oraz warunkach ustalania należności przysługujących pracownikom
zatrudnionym w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu
podróży służbowych na obszarze kraju.
2. (uchylony)

art. 70. więcej Art. 70. 1. Szef Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Szef
Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, ministrowie, przy których działają
międzyresortowe komisje orzekające, oraz prezesi regionalnych izb obrachunkowych
zapewniają siedzibę, obsługę prawną i administracyjno-techniczną komisji
orzekającej oraz rzecznika i jego zastępcy właściwych w sprawach tej komisji, a także
ponoszą wydatki związane z ich funkcjonowaniem, wypłatą wynagrodzeń i szkoleniem oraz zwrotem świadkom kosztów przejazdu, finansowane z budżetu państwa.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych zapewnia siedzibę, obsługę
prawną i organizacyjno-techniczną Głównej Komisji Orzekającej, Głównego
Rzecznika i jego zastępców, a także ponosi wydatki związane z ich funkcjonowaniem,
wypłatą wynagrodzeń i szkoleniem oraz zwrotem świadkom kosztów przejazdu,
finansowane z budżetu państwa.
3. (uchylony)

art. 71. więcej Art. 71. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) regulamin działania komisji orzekających i Głównej Komisji Orzekającej,
2) zakres zadań organizacyjno-prawnej i biurowej obsługi komisji orzekających,
rzeczników dyscypliny oraz Głównej Komisji Orzekającej i Głównego
Rzecznika,
3) warunki organizowania i prowadzenia szkolenia członków komisji orzekających,
Głównej Komisji Orzekającej i rzeczników dyscypliny,
4) rodzaje dokumentacji kwalifikowanej jako materiały archiwalne oraz terminy, w
których akta spraw o naruszenie dyscypliny finansów publicznych podlegają
zniszczeniu w całości lub w części albo przekazaniu archiwom państwowym
– mając na uwadze zapewnienie sprawnego i skutecznego działania organów
właściwych w sprawach naruszenia dyscypliny finansów publicznych.

art. 72. więcej Art. 72. 1. Postępowanie w sprawie o naruszenie dyscypliny finansów
publicznych, zwane dalej „postępowaniem”, jest dwuinstancyjne.
2. Postępowanie obejmuje postępowanie wyjaśniające prowadzone przez
rzecznika dyscypliny, postępowanie przed komisją orzekającą oraz postępowanie
odwoławcze przed Główną Komisją Orzekającą.
3. Komisja orzeka na rozprawie lub posiedzeniu w składzie trzech osób.
Rozstrzygnięcia składu orzekającego są podejmowane w drodze głosowania i zapadają
większością głosów.

art. 73. więcej Art. 73. 1. Stronami postępowania przed komisją orzekającą i Główną Komisją
Orzekającą są obwiniony o naruszenie dyscypliny finansów publicznych, zwany dalej
„obwinionym”, oraz oskarżyciel.
2. Oskarżycielem przed komisją orzekającą jest rzecznik dyscypliny, który
występuje z wnioskiem o ukaranie, a oskarżycielem przed Główną Komisją
Orzekającą jest Główny Rzecznik.
3. Obwinionym jest osoba, wobec której oskarżyciel wystąpił z wnioskiem o
ukaranie za naruszenie dyscypliny finansów publicznych.

art. 74. więcej Art. 74. 1. Obwinionemu przysługuje prawo do obrony w toku całego
postępowania.
2. Obwinionemu przysługuje prawo do przedstawiania dowodów na swoją
obronę oraz składania wniosków dowodowych.
3. Obwinionemu przysługuje prawo do korzystania z pomocy jednego obrońcy.

art. 75. więcej Art. 75. 1. Obrońcą obwinionego może być osoba uprawniona do obrony
zgodnie z przepisami prawa o adwokaturze, osoba uprawniona do świadczenia
pomocy prawnej zgodnie z przepisami o radcach prawnych albo inna osoba,
posiadająca pełną zdolność do czynności prawnych, upoważniona przez obwinionego.
2. Obwiniony może udzielić upoważnienia do obrony na piśmie lub ustnie do
protokołu.
3. Obrońca może podejmować wszystkie czynności określone dla obwinionego
oraz przysługują mu wszystkie prawa określone dla obwinionego, a jego udział w
postępowaniu nie wyłącza osobistego działania w nim obwinionego. Obrońca może
podejmować czynności jedynie na korzyść obwinionego.
4. Obrońca może bronić kilku obwinionych, jeżeli ich interesy nie pozostają w
sprzeczności.

art. 76. więcej Art. 76. 1. Obwinionego uważa się za niewinnego, dopóki jego
odpowiedzialność za naruszenie dyscypliny finansów publicznych nie zostanie
udowodniona i potwierdzona prawomocnym orzeczeniem w sprawie o naruszenie
dyscypliny finansów publicznych.
2. Obwiniony nie ma obowiązku dowodzenia swojej niewinności i może bez
podania powodów odmówić składania wyjaśnień lub odpowiedzi na poszczególne
pytania.
3. Niedające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść obwinionego.
4. Podstawą rozstrzygania mogą być jedynie dowody ujawnione w postępowaniu
przed organem orzekającym.

art. 77. więcej Art. 77. Prawa określone w art. 74–76 przysługują także osobie, wobec której
rzecznik dyscypliny wszczął postępowanie wyjaśniające.

art. 78. więcej Art. 78. 1. Nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza, z zastrzeżeniem
ust. 3, gdy:
1) zarzucanego czynu nie popełniono;
2) w zarzucanym czynie brak jest znamion naruszenia dyscypliny finansów
publicznych;
3) nastąpiło przedawnienie karalności;
4) obwiniony zmarł;
5) obwiniony na mocy przepisów szczególnych nie podlega orzecznictwu w
sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych;
6) w sprawie o ten sam czyn, popełniony przez tego samego obwinionego, zostało
wydane prawomocne postanowienie lub orzeczenie komisji orzekającej albo w
tej samej sprawie przeciwko temu samemu obwinionemu toczy się przed komisją
orzekającą wcześniej wszczęte postępowanie;
7) zachodzi okoliczność, o której mowa w art. 27 ust. 1 lub art. 28 ust. 1;
8) zachodzi inna okoliczność wykluczająca z mocy ustawy orzekanie w sprawie o
naruszenie dyscypliny finansów publicznych.
2. Okoliczności wymienione w ust. 1 uwzględnia się z urzędu w każdej fazie
postępowania i wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania.
3. Jeżeli okoliczność, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, stwierdzono po
przeprowadzeniu postępowania dowodowego przed organem orzekającym, wydaje się
orzeczenie o uniewinnieniu.

Art. 78a. 1. Postępowanie zawiesza się, z zastrzeżeniem art. 25 ust. 2, w
przypadku wystąpienia długotrwałej przeszkody uniemożliwiającej jego prowadzenie.
2. Zawieszenie postępowania następuje w drodze postanowienia.
3. Zawieszone postępowanie podejmuje się, w drodze postanowienia,
niezwłocznie po ustaniu przeszkody, o której mowa w ust. 1, albo uzyskaniu
informacji o zakończeniu postępowania, o którym mowa w art. 25 ust. 2, z
zastrzeżeniem art. 25 ust. 3.
4. Jeżeli postępowanie zostało zawieszone po rozpoczęciu postępowania
dowodowego na rozprawie, a skład orzekający został zmieniony, ujawnia się dowody
przeprowadzone poprzednio.

art. 79. więcej Art. 79. 1. Sprawy o naruszenie dyscypliny finansów publicznych, pozostające
ze sobą w ścisłym związku lub dotyczące naruszenia dyscypliny finansów publicznych
popełnionego przez więcej niż jedną osobę, rozpoznaje się łącznie, chyba że zachodzą
okoliczności uniemożliwiające łączne rozpoznanie sprawy.
2. Jeżeli okoliczności uzasadniające zawieszenie postępowania dotyczą jednej ze
spraw rozpoznawanych łącznie lub jednej z osób, które popełniły naruszenie
dyscypliny finansów publicznych, albo jeżeli ujawnią się inne okoliczności
uniemożliwiające łączne rozpoznanie sprawy, sprawy te wyłącza się do odrębnego
postępowania.

art. 80. więcej Art. 80. 1. Organy prowadzące postępowanie są obowiązane badać oraz
uwzględniać okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść
obwinionego.
2. Organy prowadzące postępowanie są obowiązane, w niezbędnym zakresie,
pouczać jego uczestników o ciążących na nich obowiązkach i przysługujących im
prawach oraz udzielać im wyjaśnień i informacji o tych prawach i obowiązkach, tak
aby w toku postępowania jego uczestnicy nie ponieśli szkody z powodu nieznajomości
przepisów, dotyczących postępowania w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów
publicznych.

art. 81. więcej Art. 81. 1. Z wnioskiem o ukaranie występuje się do komisji orzekającej,
zgodnie z właściwością określoną w art. 47–51a.
2. Przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej, na wniosek przewodniczącego
komisji orzekającej złożony przed skierowaniem wniosku o ukaranie do rozpoznania,
wyznacza, w drodze postanowienia, do rozpoznania wniosku o ukaranie inną komisję
orzekającą niż wynika to z jej właściwości, jeżeli wniosek o ukaranie dotyczy członka
komisji orzekającej albo rzecznika dyscypliny lub jego zastępcy, właściwego w
sprawach tej komisji.
3. Przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej wyznacza, w drodze
postanowienia, do rozpoznania wniosku o ukaranie inną komisję orzekającą niż
wynika to z jej właściwości, jeżeli z powodu wyłączenia członków komisji właściwej
do rozpoznania sprawy jej rozpoznanie przed daną komisją nie jest możliwe.
3a. Przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej może wyznaczyć, w drodze
postanowienia, do rozpoznania wniosku o ukaranie inną komisję orzekającą niż
wynika to z jej właściwości, w przypadkach uzasadnionych ważnymi przyczynami
innymi niż określone w ust. 2 i 3.
4. Przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej rozstrzyga, w drodze
postanowienia, spory o właściwość między komisjami orzekającymi.

art. 82. więcej Art. 82. Główna Komisja Orzekająca, uchylając orzeczenie komisji orzekającej,
stwierdzając nieważność prawomocnego rozstrzygnięcia lub wydając postanowienie
o wznowieniu postępowania, może postanowić o przekazaniu sprawy do ponownego
rozpoznania przez inną komisję orzekającą.

art. 83. więcej Art. 83. 1. Członek komisji orzekającej lub Głównej Komisji Orzekającej
podlega wyłączeniu od udziału w rozpoznawaniu sprawy, jeżeli:
1) sprawa dotyczy go bezpośrednio, jego małżonka, krewnego lub powinowatego
w linii prostej albo osoby pozostającej z nim w stosunku przysposobienia;
2) brał udział w wydaniu postanowienia lub orzeczenia uchylonego albo uznanego
za nieważne z mocy prawa;
3) brał udział w rozpoznawaniu sprawy w niższej instancji;
4) występował w sprawie w charakterze świadka lub oskarżyciela.
2. Wyłączenie członka komisji orzekającej lub Głównej Komisji Orzekającej od
udziału w rozpoznawaniu sprawy z przyczyn, o których mowa w ust. 1, następuje z
urzędu.
3. Wyłączenie członka komisji orzekającej lub Głównej Komisji Orzekającej od
udziału w rozpoznawaniu sprawy następuje również na wniosek tego członka,
oskarżyciela, obwinionego lub jego obrońcy, jeżeli między nim a oskarżycielem,
obwinionym lub jego obrońcą, zachodzi stosunek tego rodzaju, że może budzić
wątpliwości co do jego bezstronności.
4. Przepisy ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 stosuje się odpowiednio do wyłączenia od
udziału w rozpoznawaniu sprawy oskarżyciela i protokolanta.

art. 84. więcej Art. 84. 1. W sprawie wyłączenia członka komisji orzekającej lub Głównej
Komisji Orzekającej na wniosek rozstrzygają, odpowiednio przed rozprawą lub
posiedzeniem, przewodniczący tych komisji. O wyłączeniu członka składu
orzekającego, oskarżyciela lub protokolanta rozstrzyga, przed odczytaniem wniosku o
ukaranie, przewodniczący składu orzekającego. Jeżeli wniosek o wyłączenie dotyczy przewodniczącego składu orzekającego – w sprawie jego wyłączenia rozstrzyga odpowiednio przewodniczący komisji orzekającej lub Przewodniczący Głównej
Komisji Orzekającej.
2. W sprawie wyłączenia rzecznika dyscypliny od udziału w rozpoznawaniu
zawiadomienia o naruszeniu dyscypliny finansów publicznych rozstrzyga Główny
Rzecznik.

art. 85. więcej Art. 85. 1. Jeżeli ustawa nie wymaga wydania orzeczenia albo postanowienia,
wydaje się zarządzenia.
2. Postanowienie powinno zawierać co najmniej:
1) oznaczenie organu oraz osoby lub osób, wydających postanowienie;
2) datę wydania postanowienia;
3) wskazanie sprawy oraz kwestii, której postanowienie dotyczy;
4) rozstrzygnięcie z podaniem podstawy prawnej;
5) uzasadnienie, chyba że ustawa zwalnia od tego wymagania;
6) pouczenie o terminie i sposobie wniesienia środka zaskarżenia albo informację o
jego nieprzysługiwaniu;
7) wskazanie osoby lub osób, którym jest przekazywane.
3. Uzasadnienie postanowienia powinno zawierać przedstawienie faktów i
dowodów, które stanowiły podstawę wydania postanowienia, oraz wyjaśnienie
podstawy prawnej postanowienia.
4. Zażalenie na postanowienie przysługuje, jeżeli ustawa tak stanowi.
5. Przepisy ust. 2 pkt 1–4, 6 i 7 oraz ust. 4 stosuje się odpowiednio do zarządzeń.

Art. 85a. W razie stwierdzenia w toku czynności sprawdzających lub w toku
postępowania istotnego uchybienia w czynnościach instytucji państwowej,
samorządowej lub społecznej, sprzyjającego naruszeniom prawa, odpowiednio
rzecznik dyscypliny, Główny Rzecznik, komisja orzekająca albo Główna Komisja
Orzekająca zawiadamia o stwierdzonym uchybieniu tę instytucję lub organ powołany
do sprawowania nad nią nadzoru.

art. 86. więcej Art. 86. 1. Instytucje państwowe i samorządowe są obowiązane, w zakresie
swojego działania, udzielać pomocy organom właściwym w sprawach o naruszenie
dyscypliny finansów publicznych, w szczególności w terminie określonym przez
organ prowadzący postępowanie:
1) wydawać opinie, jeżeli stwierdzenie okoliczności mających znaczenie dla
sprawy wymaga wiadomości specjalnych lub wiedzy specjalistycznej;
2) przekazać dokumenty mające znaczenie w sprawie.
2. Prezes Urzędu Zamówień Publicznych wydaje opinie, w terminie określonym
przez organ prowadzący postępowanie, w sprawach dotyczących przepisów o
zamówieniach publicznych.
3. Wydawanie opinii i przekazywanie dokumentów następuje z zachowaniem
zasad ochrony tajemnic ustawowo chronionych, w szczególności dokumenty lub
opinie zawierające informacje niejawne przekazuje się w trybie i na zasadach
określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych.

art. 87. więcej Art. 87. Przedmiotem dowodu są fakty mające znaczenie dla rozstrzygnięcia
sprawy.

art. 88. więcej Art. 88. Fakty powszechnie znane nie wymagają dowodu. To samo dotyczy
faktów znanych z urzędu organowi prowadzącemu postępowanie, należy jednak
zwrócić na nie uwagę stron.

art. 89. więcej Art. 89. 1. Organ prowadzący postępowanie jest obowiązany do wyczerpującego
zebrania i wszechstronnego rozpatrzenia materiału dowodowego.
2. We wniosku dowodowym należy podać oznaczenie dowodu oraz określić
okoliczności, które mają być udowodnione, a także można określić sposób
przeprowadzenia dowodu.
3. Wniosek dowodowy może zostać oddalony, jeżeli:
1) okoliczność, która ma zostać udowodniona, nie ma znaczenia dla sprawy;
2) okoliczność, której dotyczy wniosek, została już udowodniona zgodnie z
twierdzeniem wnioskodawcy;
3) dowód jest nieprzydatny do stwierdzenia danej okoliczności;
4) wniosek dowodowy w sposób oczywisty zmierza do przedłużenia postępowania;
5) dowodu nie da się przeprowadzić.
4. Podstawą oddalenia wniosku dowodowego nie może być fakt, że dotychczas
przeprowadzone dowody wskazują fakty odmienne od tych, które wnioskodawca
zamierza udowodnić.
5. Oddalenie wniosku dowodowego nie stoi na przeszkodzie późniejszemu
dopuszczeniu dowodu, nawet jeżeli nie ujawniły się nowe okoliczności.

art. 90. więcej Art. 90. Osoba, wobec której wszczęto postępowanie, występująca z wnioskiem
dowodowym, w tym o dowód z zeznań świadków, jest obowiązana dokładnie
oznaczyć fakty, o których stwierdzenie wnosi. Obowiązek dotyczy również wskazania
świadków, których zeznania mają stwierdzać te fakty, tak aby wezwanie ich przez
organ prowadzący postępowanie było możliwe.

art. 91. więcej Art. 91. 1. Osoba wezwana w charakterze świadka ma obowiązek stawić się na
wezwanie organu prowadzącego postępowanie, w szczególności na rozprawie, i
złożyć zeznania.
2. Świadek, który nie może stawić się na rozprawę z powodu choroby, kalectwa
lub innej niedającej się pokonać przeszkody, może być przesłuchany w miejscu
swojego pobytu przez:
1) wyznaczonego członka składu orzekającego lub
2) członka innej komisji orzekającej, jeżeli byłoby to uzasadnione ze względu na
odległość, która dzieli siedzibę komisji od miejsca pobytu świadka, a zwróci się
o to przewodniczący komisji rozpoznającej sprawę.
3. Przed rozpoczęciem przesłuchania, świadka należy pouczyć o
odpowiedzialności karnej za zeznanie nieprawdy lub zatajenie prawdy.
4. Świadek może odmówić udzielenia odpowiedzi na poszczególne pytania,
jeżeli odpowiedź mogłaby narazić jego samego, jego małżonka, krewnego lub
powinowatego w linii prostej albo osobę pozostającą z nim w stosunku
przysposobienia na odpowiedzialność za naruszenie dyscypliny finansów publicznych
lub odpowiedzialność określoną odrębnymi przepisami.
5. Świadek może odmówić udzielenia odpowiedzi na pytania co do okoliczności
stanowiących informacje niejawne, chyba że zostanie zwolniony z obowiązku
zachowania tajemnicy w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach.
Zwolnienia można odmówić tylko wtedy, gdyby złożenie wyjaśnień lub udzielenie
odpowiedzi mogło wyrządzić poważną szkodę państwu.
6. Świadek może odmówić odpowiedzi na poszczególne pytania ze względu na
obowiązek zachowania tajemnicy związanej z wykonywaniem zawodu lub funkcji, co
do okoliczności, na które rozciąga się ten obowiązek, chyba że sąd zwolni go od
obowiązku zachowania tajemnicy. Zwolnienie to może dotyczyć wyłącznie okoliczności, która nie może być ustalona w postępowaniu przed komisją orzekającą lub w postępowaniu odwoławczym na podstawie innych dowodów.

Art. 91a. 1. Pracodawca osoby wezwanej w charakterze świadka jest
obowiązany zwolnić ją od pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia za czas
nieobecności w pracy. Podstawą do zwolnienia od pracy jest wezwanie odpowiednio
rzecznika dyscypliny, przewodniczącego komisji orzekającej lub Przewodniczącego
Głównej Komisji Orzekającej.
2. Świadkowi, który stawił się na wezwanie organu prowadzącego postępowanie,
przysługuje zwrot kosztów przejazdu, zgodnie z przepisami w sprawie wysokości oraz
warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w
państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej
na obszarze kraju.

Art. 91b. 1. Na osobę wezwaną w charakterze świadka, która nie stawiła się na
wezwanie organu prowadzącego postępowanie, można nałożyć karę porządkową w
wysokości do 100 zł, a w przypadku ponownego niezastosowania się do wezwania –
karę porządkową w wysokości do 200 zł, chyba że niestawiennictwo jest
usprawiedliwione nadzwyczajnym wydarzeniem lub inną przeszkodą, której nie
można było przezwyciężyć.
2. Karę porządkową nakłada, w drodze postanowienia, odpowiednio rzecznik
dyscypliny albo przewodniczący składu orzekającego komisji orzekającej albo
Głównej Komisji Orzekającej.
3. Na postanowienie o nałożeniu kary porządkowej osobie ukaranej służy
zażalenie. Przepisy art. 141 stosuje się odpowiednio.
4. Zażalenie wnosi się w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia za
pośrednictwem organu, który je wydał, odpowiednio do Głównego Rzecznika,
przewodniczącego komisji orzekającej albo Przewodniczącego Głównej Komisji
Orzekającej. Jeżeli przewodniczącym składu orzekającego:
1) komisji orzekającej jest przewodniczący tej komisji – zażalenie wnosi się do
Przewodniczącego Głównej Komisji Orzekającej;
2) Głównej Komisji Orzekającej jest Przewodniczący tej Komisji – zażalenie wnosi
się do Głównej Komisji Orzekającej.
5. Organ, który wydał zaskarżone postanowienie, może uwzględnić zażalenie i
uchylić wydane postanowienie.
6. W wyniku rozpoznania zażalenia, w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania,
organ wskazany w ust. 4, w drodze postanowienia, utrzymuje w mocy zaskarżone
postanowienie albo je uchyla. Przepis art. 142 stosuje się odpowiednio.
7. Na postanowienie o utrzymaniu w mocy postanowienia o nałożeniu kary
porządkowej służy skarga do sądu administracyjnego.
8. Wpływy z tytułu kar porządkowych stanowią dochód budżetu państwa.
9. Prawomocne postanowienie o nałożeniu kary porządkowej niezwłocznie
przekazuje osobie ukaranej odpowiednio rzecznik dyscypliny albo przewodniczący
składu orzekającego komisji orzekającej albo Głównej Komisji Orzekającej. Przepis
art. 155 ust. 1 stosuje się odpowiednio.
10. Kary porządkowe nieuiszczone w terminie podlegają egzekucji w trybie
przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Art. 91c. Każdy może być wezwany przez organ prowadzący postępowanie do
przedstawienia na piśmie, w wyznaczonym terminie, informacji mających znaczenie
dla sprawy, w ramach posiadanej wiedzy. Przepis art. 86 ust. 3 stosuje się
odpowiednio.

art. 92. więcej Art. 92. Jeżeli stwierdzenie okoliczności mających znaczenie dla sprawy
wymaga wiadomości specjalnych lub wiedzy specjalistycznej, organ prowadzący
postępowanie zasięga opinii organów lub instytucji, o których mowa w art. 86.

art. 93. więcej Art. 93. 1. Zawiadomienie o ujawnionych okolicznościach, wskazujących na
naruszenie dyscypliny finansów publicznych, zwane dalej „zawiadomieniem”, składa
niezwłocznie do właściwego rzecznika dyscypliny:
1) kierownik jednostki sektora finansów publicznych,
2) kierownik podmiotu niezaliczanego do sektora finansów publicznych, któremu
przekazano do wykorzystania lub dysponowania środki publiczne,
3) organ sprawujący nadzór nad jednostką sektora finansów publicznych,
4) organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego,
4a) komisja stała organu stanowiącego samorządu terytorialnego,
5) organ kontroli lub kierownik jednostki prowadzącej kontrolę jednostki sektora
finansów publicznych,
6) dysponent przekazujący środki publiczne jednostce sektora finansów
publicznych lub podmiotowi niezaliczanemu do sektora finansów publicznych,
7) organ założycielski jednostki sektora finansów publicznych
– zwany dalej „zawiadamiającym”.
2. Zawiadamiającemu przysługuje prawo do żądania informacji niezbędnych do
sporządzenia zawiadomienia.

art. 94. więcej Art. 94. 1. Zawiadomienie zawiera co najmniej:
1) datę, imię i nazwisko, stanowisko służbowe, adres i podpis zawiadamiającego;
2) określenie ujawnionego naruszenia dyscypliny finansów publicznych wraz z
podaniem sposobu, czasu jego popełnienia oraz naruszonego przepisu prawa;
3) wskazanie okoliczności, w jakich doszło do naruszenia dyscypliny finansów
publicznych, a także określenie wysokości środków finansowych będących
przedmiotem naruszenia lub wysokości skutków finansowych;
4) informację, czy przedstawione naruszenie dyscypliny finansów publicznych jest
przedmiotem postępowania karnego, postępowania w sprawie o wykroczenie,
postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe albo wykroczenie skarbowe.
2. Zawiadomienie zawiera również, w miarę możliwości, wskazanie imienia i
nazwiska, adresu zamieszkania osoby, która naruszyła dyscyplinę finansów
publicznych, adresu pracodawcy i stanowiska zajmowanego przez tę osobę w czasie
popełnienia naruszenia, a także nazwy i adresu jej aktualnego pracodawcy.
2a. Do zawiadomienia dołącza się, w miarę możliwości, materiał zebrany w
trakcie kontroli lub innych działań, w wyniku których ujawniono naruszenie
dyscypliny finansów publicznych, potwierdzający fakt lub okoliczności popełnienia
tego naruszenia, w szczególności protokół kontroli lub wynik kontroli. Kopie
dołączanych dokumentów potwierdza się za zgodność z oryginałem.
3. Zawiadomienie pozostawia się bez rozpoznania, jeżeli nie zawiera danych
pozwalających na zidentyfikowanie zawiadamiającego.
4. Jeżeli zawiadomienie nie zawiera któregokolwiek z elementów wymienionych
w ust. 1 pkt 2 lub podpisu zawiadamiającego, rzecznik dyscypliny zwraca
zawiadomienie, wskazując braki złożonego zawiadomienia.
5. Jeżeli zawiadomienie nie zawiera któregokolwiek z elementów wymienionych
w ust. 1 pkt 3 i 4, rzecznik dyscypliny uzupełnia braki we własnym zakresie albo
wskazuje je zawiadamiającemu, wzywając go jednocześnie do ponownego złożenia uzupełnionego zawiadomienia w terminie nie dłuższym niż 14 dni od daty doręczenia wezwania.

art. 95. więcej Art. 95. 1. Jeżeli rzecznik dyscypliny otrzymał informację o naruszeniu
dyscypliny finansów publicznych od osób lub podmiotów innych niż wymienione w
art. 93 ust. 1, przekazuje tę informację kierownikowi jednostki, której ona dotyczy,
oraz organowi sprawującemu nadzór nad tą jednostką.
2. Kierownik jednostki oraz organ sprawujący nadzór nad jednostką, którzy
otrzymali informację, o której mowa w ust. 1, są obowiązani przekazać rzecznikowi
dyscypliny, w wyznaczonym przez niego terminie, nie dłuższym niż 3 miesiące i nie
krótszym niż miesiąc, informację o podjętych w tej sprawie działaniach, a następnie
informować go o dalszych czynnościach w sprawie i ich wynikach.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli w terminie, o którym mowa w tym
przepisie, odpowiednio kierownik jednostki lub organ sprawujący nadzór nad
jednostką złoży zawiadomienie.
4. Jeżeli w terminie, o którym mowa w ust. 2, nie zostanie przekazana informacja
o podjętych działaniach ani nie zostanie złożone zawiadomienie, rzecznik dyscypliny
przekazuje otrzymaną informację o naruszeniu dyscypliny finansów publicznych
Głównemu Rzecznikowi.
5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio, jeżeli po przekazaniu w terminie, o
którym mowa w ust. 2, informacji o podjętych działaniach kierownik jednostki oraz
organ sprawujący nadzór nad jednostką nie informują rzecznika dyscypliny o dalszych
czynnościach w sprawie i ich wynikach.
6. Główny Rzecznik może polecić rzecznikowi dyscypliny podjęcie czynności
sprawdzających na podstawie otrzymanej informacji o naruszeniu dyscypliny
finansów publicznych albo przekazać właściwemu organowi informację o potrzebie
przeprowadzenia kontroli prawidłowości gospodarowania mieniem lub środkami
publicznymi, o której mowa w art. 59a.

art. 96. więcej Art. 96. 1. Na podstawie zawiadomienia rzecznik dyscypliny podejmuje
czynności sprawdzające w celu stwierdzenia, czy istnieją podstawy do wszczęcia
postępowania wyjaśniającego.
2. Rzecznik dyscypliny może wzywać zawiadamiającego, kierownika jednostki,
której zawiadomienie dotyczy, oraz organ sprawujący nad nią nadzór lub dysponenta,
który przekazał środki publiczne do złożenia wyjaśnień, przekazania opinii oraz do
wydania albo okazania dokumentu mającego znaczenie w sprawie, w terminie 14 dni
od otrzymania wezwania. Przepisy art. 91c i 92 stosuje się odpowiednio.
3. Dokumenty, opinie lub inne informacje, zawierające informacje niejawne,
przekazuje się rzecznikowi dyscypliny w trybie i na zasadach określonych w
przepisach o ochronie informacji niejawnych tylko w przypadku zwolnienia z
obowiązku zachowania tajemnicy, o którym mowa w art. 91 ust. 5.

Art. 96a. 1. Rzecznik dyscypliny z urzędu bada swoją właściwość.
2. Stwierdzenie niewłaściwości i przekazanie sprawy właściwemu rzecznikowi
dyscypliny może nastąpić nie później niż do zakończenia postępowania
wyjaśniającego. Rzecznik dyscypliny, któremu przekazano sprawę, prowadzi ją w
dalszym ciągu.

art. 97. więcej Art. 97. 1. Po zakończeniu czynności sprawdzających rzecznik dyscypliny
wydaje postanowienie o wszczęciu postępowania wyjaśniającego albo o odmowie
jego wszczęcia.
2. Jeżeli postanowienie o wszczęciu postępowania wyjaśniającego nie obejmuje
wszystkich naruszeń dyscypliny finansów publicznych wskazanych w zawiadomieniu,
rzecznik dyscypliny wydaje – w zakresie tych naruszeń – postanowienie o odmowie
wszczęcia postępowania wyjaśniającego.
3. (uchylony)
4. (uchylony)

art. 98. więcej Art. 98. 1. Postanowienie o wszczęciu postępowania wyjaśniającego powinno
zawierać dodatkowo:
1) imię i nazwisko osoby, wobec której postępowanie zostało wszczęte, adres
pracodawcy i stanowisko zajmowane przez tę osobę w czasie popełnienia
naruszenia dyscypliny finansów publicznych;
2) określenie naruszenia dyscypliny finansów publicznych będącego przedmiotem
postępowania wraz z podaniem czasu jego popełnienia, naruszonego przepisu
prawa oraz przepisu ustawy określającego to naruszenie.
2. Postanowienie o wszczęciu postępowania wyjaśniającego nie wymaga
uzasadnienia.

art. 99. więcej Art. 99. Rzecznik dyscypliny może wszcząć postępowanie wyjaśniające:
1) wobec osoby, która nie była wymieniona w zawiadomieniu;
2) w zakresie czynu, którego nie wymieniono w zawiadomieniu.

art. 100. więcej Art. 100. 1. Rzecznik dyscypliny odmawia wszczęcia postępowania
wyjaśniającego:
1) jeżeli stwierdzi wystąpienie okoliczności wymienionej w art. 78 ust. 1;
2) w stosunku do osoby, wobec której w tej samej sprawie toczyło się postępowanie
wyjaśniające zakończone wydaniem postanowienia o umorzeniu tego
postępowania, chyba że:
a) postanowienie o umorzeniu postępowania wyjaśniającego zostało wydane
w wyniku przestępstwa,
b) postanowienie o umorzeniu postępowania wyjaśniającego zostało wydane
na podstawie dowodów, które okazały się fałszywe,
c) po wydaniu postanowienia o umorzeniu postępowania wyjaśniającego
wyszły na jaw nowe, istotne dla sprawy okoliczności faktyczne lub dowody,
nieznane przy wydaniu tego postanowienia.
2. W przypadku wystąpienia jednej z okoliczności, o której mowa w ust. 1 pkt 2
lit. a–c, rzecznik dyscypliny, w drodze postanowienia, uchyla postanowienie o
umorzeniu postępowania wyjaśniającego.
3. Postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania wyjaśniającego powinno
zawierać dodatkowo określenie naruszenia dyscypliny finansów publicznych
będącego przedmiotem czynności sprawdzających, wraz z podaniem czasu jego
popełnienia, naruszonego przepisu prawa oraz przepisu ustawy określającego to
naruszenie.

art. 101. więcej Art. 101. 1. Postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania wyjaśniającego
doręcza się zawiadamiającemu, któremu służy zażalenie na to postanowienie.
2. W wyniku rozpoznania zażalenia Główny Rzecznik, w drodze postanowienia,
utrzymuje w mocy zaskarżone postanowienie, zmienia je lub uchyla, w całości lub w
części. Uchylając postanowienie Główny Rzecznik poleca rzecznikowi dyscypliny:
1) wszczęcie postępowania wyjaśniającego lub
2) uzupełnienie czynności sprawdzających i wyznacza termin na wydanie nowego
postanowienia.

Art. 101a. 1. W przypadku gdy czynności sprawdzające podjęte na polecenie
Głównego Rzecznika, o którym mowa w art. 95 ust. 6, nie dały podstaw do wszczęcia
postępowania wyjaśniającego, rzecznik dyscypliny przekazuje Głównemu
Rzecznikowi informację o wynikach przeprowadzonych czynności sprawdzających
wraz z materiałem z tych czynności.
2. Główny Rzecznik może:
1) polecić rzecznikowi dyscypliny uzupełnienie czynności sprawdzających;
2) w drodze postanowienia, polecić rzecznikowi dyscypliny wszczęcie
postępowania wyjaśniającego.

art. 102. więcej Art. 102. 1. Rzecznik dyscypliny doręcza postanowienie o wszczęciu
postępowania wyjaśniającego osobie, wobec której postępowanie zostało wszczęte.
2. Osoba, o której mowa w ust. 1, ma prawo do złożenia, w terminie określonym
przez rzecznika dyscypliny, nie krótszym niż 14 dni od dnia doręczenia postanowienia
o wszczęciu postępowania wyjaśniającego, wyjaśnień lub wniosków dowodowych na
piśmie lub do protokołu. Niezłożenie wyjaśnień lub wniosków dowodowych w tym
terminie uznaje się za odmowę ich złożenia w postępowaniu wyjaśniającym.
Oddalenie wniosku dowodowego następuje w formie postanowienia.

art. 103. więcej Art. 103. W postępowaniu wyjaśniającym rzecznik dyscypliny sporządza
protokół z czynności mających znaczenie dla sprawy. Protokół podpisują osoby
uczestniczące w czynnościach, a w przypadku odmowy jego podpisania rzecznik
dyscypliny zamieszcza stosowną adnotację.

Art. 103a. Jeżeli naruszenie dyscypliny finansów publicznych określone w
postanowieniu o wszczęciu postępowania wyjaśniającego należy zakwalifikować
według innego niż wskazany w tym postanowieniu naruszony przepis prawa lub
przepis ustawy określający to naruszenie, rzecznik dyscypliny, w drodze
postanowienia, zmienia postanowienie o wszczęciu postępowania wyjaśniającego w
zakresie kwalifikacji prawnej naruszenia. Przepisy art. 98 ust. 2 i art. 102 stosuje się
odpowiednio.

art. 104. więcej Art. 104. 1. Rzecznik dyscypliny, w terminie 120 dni od dnia otrzymania
zawiadomienia, występuje z wnioskiem o ukaranie za naruszenie dyscypliny finansów
publicznych, zwanym dalej „wnioskiem o ukaranie”, albo wydaje postanowienie o
umorzeniu postępowania wyjaśniającego.
2. Do terminu, o którym mowa w ust. 1, nie wlicza się okresów zawieszenia
postępowania.

art. 105. więcej Art. 105. O wystąpieniu z wnioskiem o ukaranie rzecznik dyscypliny informuje
zawiadamiającego.

art. 106. więcej Art. 106. 1. (uchylony)
2. Rzecznik dyscypliny umarza postępowanie wyjaśniające, jeżeli stwierdzi
wystąpienie okoliczności wymienionej w art. 78 ust. 1.
3. Postanowienie o umorzeniu postępowania wyjaśniającego powinno zawierać
dodatkowo:
1) imię, nazwisko, adres zamieszkania osoby, wobec której wszczęto postępowanie
wyjaśniające, oraz zajmowane przez nią stanowisko w czasie popełnienia
naruszenia dyscypliny finansów publicznych;
2) określenie naruszenia dyscypliny finansów publicznych będącego przedmiotem
postępowania wyjaśniającego, wraz z podaniem czasu jego popełnienia,
naruszonego przepisu prawa oraz przepisu ustawy określającego to naruszenie.

art. 107. więcej Art. 107. Jeżeli we wniosku o ukaranie rzecznik dyscypliny nie postawił zarzutu
naruszenia dyscypliny finansów publicznych wszystkim osobom, wobec których
wszczął postępowanie wyjaśniające, wydaje – w stosunku do tych osób –
postanowienie o umorzeniu postępowania wyjaśniającego, z zastrzeżeniem art. 79 ust. 2.

art. 108. więcej Art. 108. 1. Postanowienie o umorzeniu postępowania wyjaśniającego doręcza
się zawiadamiającemu oraz – z wyłączeniem postanowienia wydanego na podstawie
art. 78 ust. 1 pkt 4 – osobie, wobec której było ono wszczęte. Osobie tej
i zawiadamiającemu służy zażalenie na postanowienie o umorzeniu postępowania.
2. W wyniku rozpoznania zażalenia Główny Rzecznik, w drodze postanowienia,
utrzymuje w mocy zaskarżone postanowienie, zmienia je lub uchyla, w całości lub w
części. Główny Rzecznik, uchylając postanowienie, poleca rzecznikowi dyscypliny:
1) wystąpić z wnioskiem o ukaranie albo
2) uzupełnić postępowanie wyjaśniające, wyznaczając termin wystąpienia z
wnioskiem o ukaranie albo wydania nowego postanowienia.
3. Główny Rzecznik doręcza postanowienie osobom, którym służyło zażalenie.
Na postanowienie Głównego Rzecznika kończące postępowanie osobom tym służy
zażalenie do Głównej Komisji Orzekającej.
4. W wyniku rozpoznania zażalenia Główna Komisja Orzekająca, w drodze
postanowienia:
1) utrzymuje w mocy zaskarżone postanowienie Głównego Rzecznika albo
2) uchyla zaskarżone postanowienie Głównego Rzecznika i postanowienie
rzecznika dyscypliny w całości lub w części i przekazuje sprawę rzecznikowi
dyscypliny.
5. Do rzecznika dyscypliny, któremu przekazano sprawę zgodnie z ust. 4 pkt 2,
przepisy art. 150 stosuje się odpowiednio.

art. 109. więcej Art. 109. 1. Z wnioskiem o ukaranie występuje rzecznik dyscypliny.
2. (uchylony)

art. 110. więcej Art. 110. 1. Wniosek o ukaranie zawiera:
1) oznaczenie organu oraz osoby występującej z wnioskiem o ukaranie;
2) imię, nazwisko, adres zamieszkania obwinionego;
3) wskazanie miejsca zatrudnienia, adresu pracodawcy i stanowiska zajmowanego
przez obwinionego w czasie popełnienia zarzucanego naruszenia dyscypliny
finansów publicznych;
4) określenie zarzucanego naruszenia dyscypliny finansów publicznych wraz ze
wskazaniem sposobu i czasu jego popełnienia, naruszonego przepisu prawa oraz
przepisu ustawy określającego to naruszenie;
5) wskazanie okoliczności, w jakich doszło do naruszenia dyscypliny finansów
publicznych, a także jeżeli nastąpiło uszczuplenie środków publicznych,
przekroczenie upoważnienia do dokonywania wydatków ze środków
publicznych, do zaciągnięcia zobowiązań lub niewykonanie zobowiązań albo
zapłata odsetek, kar lub opłat – określenie ich wysokości;
6) wskazanie dowodów;
7) informację, czy obwiniony przed popełnieniem zarzucanego naruszenia
dyscypliny finansów publicznych był karany za naruszenie dyscypliny finansów
publicznych;
8) określenie, jakiej kary domaga się oskarżyciel;
9) uzasadnienie oparte na wynikach postępowania wyjaśniającego.
2. Do wniosku o ukaranie dołącza się postanowienie o wszczęciu postępowania
wyjaśniającego, a także zebrany materiał dowodowy oraz dowody i wyjaśnienia
przedstawione przez obwinionego na swoją obronę lub informację o odmowie ich
złożenia.
3. Do wniosku o ukaranie dołącza się, w miarę możliwości, także:
1) zaświadczenie o wysokości wynagrodzenia, obliczonego jak za urlop
wypoczynkowy, otrzymywanego przez obwinionego w czasie popełnienia
zarzucanego naruszenia dyscypliny finansów publicznych oraz nazwę i adres
aktualnego pracodawcy tej osoby;
2) opinię przełożonych o sposobie wywiązywania się obwinionego z obowiązków
służbowych.
4. (uchylony)

art. 111. więcej Art. 111. 1. Komisje orzekające badają swoją właściwość z urzędu.
2. Stwierdzenie niewłaściwości i przekazanie sprawy właściwej komisji
orzekającej może nastąpić nie później niż do otwarcia postępowania dowodowego.

art. 112. więcej Art. 112. 1. Przewodniczący komisji orzekającej dokonuje wstępnej kontroli
wniosku o ukaranie.
2. Jeżeli wniosek o ukaranie nie odpowiada warunkom wymienionym w art. 110
ust. 1 i 2, przewodniczący komisji orzekającej, w terminie 14 dni od dnia jego
otrzymania, zarządza zwrot wniosku do uzupełnienia organowi, który z nim wystąpił.
3. W zarządzeniu o zwrocie wniosku o ukaranie do uzupełnienia należy wskazać
braki wniosku oraz określić termin ich usunięcia, nie krótszy niż 30 dni. Na
zarządzenie o zwrocie wniosku o ukaranie przysługuje, w terminie 7 dni od dnia jego
doręczenia, zażalenie do Przewodniczącego Głównej Komisji Orzekającej za
pośrednictwem przewodniczącego komisji, który wydał to zarządzenie.
4. W wyniku rozpoznania zażalenia Przewodniczący Głównej Komisji
Orzekającej, w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia, w drodze zarządzenia,
utrzymuje w mocy zaskarżone zarządzenie lub je uchyla, w całości lub w części.
5. Na uzasadniony wniosek rzecznika dyscypliny przewodniczący komisji
orzekającej może przedłużyć termin usunięcia braków wniosku wskazany w zarządzeniu o zwrocie wniosku o ukaranie na czas oznaczony niezbędny do uzupełnienia wniosku.

art. 113. więcej Art. 113. 1. Jeżeli wniosek o ukaranie odpowiada warunkom wymienionym w
art. 110 ust. 1 i 2, przewodniczący komisji orzekającej, w terminie 14 dni od dnia jego
otrzymania zarządza doręczenie odpisu wniosku obwinionemu, kieruje wniosek do
rozpoznania na posiedzenie albo rozprawę, wyznacza ich terminy oraz skład
orzekający.
2. W zarządzeniu o doręczeniu odpisu wniosku o ukaranie należy wskazać
miejsce i czas, w którym akta sprawy są udostępnione do wglądu obwinionemu lub
jego obrońcy, a także pouczyć o prawie składania wniosków dowodowych.
3. Przewodniczący komisji orzekającej przekazuje stronom zarządzenie, o
którym mowa w ust. 2, w terminie 7 dni od dnia jego wydania.
4. W przypadku, o którym mowa w art. 130 ust. 1, przewodniczący komisji
orzekającej po zarządzeniu doręczenia odpisu wniosku o ukaranie obwinionemu
kieruje wniosek do rozpoznania na rozprawie.

Art. 113a. 1. O zawieszeniu i podjęciu postępowania, a także o wyłączeniu
sprawy do odrębnego rozpoznania rozstrzyga przewodniczący komisji orzekającej,
jeżeli okoliczności uzasadniające takie rozstrzygnięcie zostaną ujawnione w toku
postępowania poza rozprawą lub posiedzeniem.
2. O łącznym rozpoznaniu spraw o naruszenie dyscypliny finansów publicznych,
w których wniesione zostały odrębne wnioski o ukaranie, rozstrzyga przewodniczący
komisji orzekającej.

art. 114. więcej Art. 114. (uchylony).

art. 115. więcej Art. 115. 1. Posiedzeniem kieruje przewodniczący składu orzekającego i czuwa
nad jego prawidłowym przebiegiem.
2. Z przebiegu posiedzenia protokolant pod kierunkiem przewodniczącego
składu orzekającego sporządza protokół, który zawiera:
1) datę i miejsce posiedzenia oraz wzmiankę o osobach w nim uczestniczących;
2) przebieg posiedzenia i – w miarę potrzeby – stwierdzenie innych okoliczności
dotyczących jego przebiegu;
3) treść wydanych w toku posiedzenia postanowień i zarządzeń.
3. Protokół podpisują przewodniczący składu orzekającego i protokolant.

art. 116. więcej Art. 116. 1. Jeżeli okoliczności, o których mowa w art. 78 ust. 1 pkt 3–8, zostaną
ujawnione w toku postępowania poza rozprawą, przewodniczący komisji orzekającej
kieruje sprawę do rozpoznania na posiedzeniu.
2. Posiedzenie jest niejawne i odbywa się bez udziału stron. Komisja orzekająca
podejmuje rozstrzygnięcie na podstawie materiału dowodowego dołączonego do
wniosku o ukaranie lub zebranego w toku prowadzonego postępowania. Wyznaczony
przez przewodniczącego komisji orzekającej członek składu orzekającego przedstawia
omówienie wniosku o ukaranie i okoliczności faktycznych sprawy oraz
dotychczasowego przebiegu postępowania.
3. W wyniku rozpoznania sprawy na posiedzeniu komisja orzekająca, z
zastrzeżeniem art. 78a i art. 79 ust. 2, wydaje postanowienie o umorzeniu
postępowania albo, jeżeli uzna, że nie zachodzą przesłanki umorzenia postępowania,
przekazuje sprawę do rozpoznania na rozprawie.
4. Postanowienie o umorzeniu postępowania, oprócz elementów określonych w
art. 85 ust. 2, powinno zawierać także:
1) imię, nazwisko, adres zamieszkania obwinionego oraz zajmowane przez niego
stanowisko w czasie popełnienia naruszenia dyscypliny finansów publicznych;
2) określenie zarzucanego naruszenia dyscypliny finansów publicznych wraz z
podaniem sposobu i czasu jego popełnienia, naruszonego przepisu prawa oraz
przepisu ustawy określającego to naruszenie.
4a. Uzasadnienie postanowienia o umorzeniu postępowania sporządza się w
terminie 21 dni od dnia wydania postanowienia. Przepisy art. 137 ust. 2–4 stosuje się
odpowiednio.
5. Postanowienie o umorzeniu postępowania wraz z uzasadnieniem doręcza się
stronom niezwłocznie po sporządzeniu uzasadnienia. Na postanowienie stronom służy
zażalenie.
6. W wyniku rozpoznania zażalenia Główna Komisja Orzekająca, w drodze
postanowienia, utrzymuje w mocy postanowienie o umorzeniu postępowania lub
uchyla je w całości lub części i przekazuje sprawę przewodniczącemu komisji
orzekającej w celu skierowania do rozpoznania na rozprawie.

art. 117. więcej Art. 117. Rozprawą kieruje przewodniczący składu orzekającego i czuwa nad jej
prawidłowym przebiegiem.

art. 118. więcej Art. 118. Zarządzenie o wyznaczeniu terminu rozprawy i składu orzekającego
należy wydać w terminie 30 dni odpowiednio od dnia wydania zarządzenia o
doręczeniu odpisu wniosku o ukaranie albo od dnia wydania postanowienia o
skierowaniu sprawy na rozprawę, o którym mowa w art. 116 ust. 3.

art. 119. więcej Art. 119. 1. Rozprawa przed komisją orzekającą jest jawna, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Wyłączenie jawności rozprawy lub jej części może nastąpić wyłącznie:
1) ze względu na bezpieczeństwo państwa lub ochronę informacji niejawnych;
2) z uwagi na zagrożenie spokoju i porządku publicznego.
3. Ogłoszenie orzeczenia w sprawie o naruszenie dyscypliny finansów
publicznych jest jawne.
4. Zawiadomienie o terminie i przedmiocie rozprawy wywiesza się w siedzibie
komisji orzekającej w miejscu ogólnie dostępnym, co najmniej na 7 dni przed
rozprawą.

art. 120. więcej Art. 120. 1. Wyłączenie jawności rozprawy lub jej części zarządza
przewodniczący komisji orzekającej, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W przypadku wystąpienia w toku rozprawy okoliczności, o których mowa w
art. 119 ust. 2, wyłączenie jawności rozprawy lub jej części zarządza przewodniczący
składu orzekającego.
3. W przypadku wyłączenia jawności rozprawy z przyczyn, o których mowa w
art. 119 ust. 2 pkt 1, do składu orzekającego wyznacza się osoby posiadające
poświadczenia, wymagane odrębnymi przepisami, upoważniające do dostępu do
informacji niejawnych.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do rzecznika dyscypliny i protokolanta.

art. 121. więcej Art. 121. 1. Przewodniczący komisji orzekającej zawiadamia o terminie i
miejscu rozprawy strony oraz obrońcę obwinionego, jeżeli został on ustanowiony.
2. Obecność na rozprawie obwinionego lub jego obrońcy nie jest obowiązkowa.
3. Zawiadomienie powinno zostać doręczone obwinionemu i jego obrońcy, co
najmniej na 7 dni przed terminem rozprawy. Zawiadomienie to zawiera określenie zarzucanego naruszenia dyscypliny finansów publicznych, a także pouczenie, że rozprawa może być przeprowadzona bez ich udziału, a orzeczenie może zostać
wydane zaocznie oraz że obwiniony może składać wnioski dowodowe.

art. 122. więcej Art. 122. W toku rozprawy przewodniczący składu orzekającego realizuje
obowiązki, o których mowa w art. 80 ust. 2, a w szczególności poucza:
1) obwinionego o prawie odmowy odpowiedzi na poszczególne pytania;
2) świadka o obowiązku mówienia prawdy i odpowiedzialności za składanie
fałszywych zeznań oraz o prawie do odmowy udzielenia odpowiedzi na
poszczególne pytania;
3) strony o przysługującym im prawie do zadawania pytań świadkom,
wypowiadania się co do każdego ujawnionego dowodu oraz składania wniosków dowodowych.

art. 123. więcej Art. 123. 1. Z przebiegu rozprawy protokolant pod kierunkiem
przewodniczącego składu orzekającego sporządza protokół, który zawiera:
1) datę i miejsce rozprawy oraz wzmiankę o osobach w niej uczestniczących;
2) przebieg rozprawy, a w szczególności oświadczenia i wnioski jej uczestników;
3) wzmiankę o dowodach ujawnionych i zaliczonych w poczet materiału
dowodowego;
4) treść wydanych w toku rozprawy postanowień i zarządzeń, a jeżeli postanowienia
lub zarządzenia zostały wydane poza rozprawą – wzmiankę o ich wydaniu;
5) w miarę potrzeby, stwierdzenia innych okoliczności dotyczących przebiegu
rozprawy.
2. Protokół podpisują przewodniczący składu orzekającego i protokolant.
3. Przewodniczący składu orzekającego może zarządzić utrwalenie przebiegu
rozprawy za pomocą urządzenia rejestrującego dźwięk niezależnie od sporządzania
protokołu, o czym uprzedza uczestników rozprawy. Zapis dźwięku przełożony na
pismo może być dołączony do protokołu. Zarejestrowany dźwięk nie stanowi dowodu
w postępowaniu.

art. 124. więcej Art. 124. Strony mogą składać wyjaśnienia, oświadczenia i wnioski ustnie do
protokołu lub na piśmie. O dopuszczeniu dowodu, poza rozprawą, decyduje
przewodniczący komisji orzekającej, a po wyznaczeniu składu orzekającego jego
przewodniczący. Oddalenie wniosku dowodowego następuje w formie postanowienia.

art. 125. więcej Art. 125. Rozprawę odracza się, jeżeli w aktach sprawy:
1) brak jest dowodu doręczenia obwinionemu lub jego obrońcy zawiadomienia o
rozprawie, chyba że osoba, której nie doręczono zawiadomienia, jest obecna na
rozprawie i wyrazi zgodę na jej przeprowadzenie;
2) jest dowód doręczenia obwinionemu i jego obrońcy zawiadomienia o rozprawie
w terminie krótszym niż 7 dni przed terminem rozprawy, chyba że obwiniony
lub jego obrońca obecny na rozprawie wyrazi zgodę na jej przeprowadzenie;
3) jest dowód doręczenia obwinionemu i jego obrońcy zawiadomienia o rozprawie,
a obwiniony lub jego obrońca wystąpi z wnioskiem o odroczenie rozprawy, w
którym należycie usprawiedliwi swoją nieobecność na rozprawie
nadzwyczajnym wydarzeniem lub inną przeszkodą, której nie można przezwyciężyć.

art. 126. więcej Art. 126. W przypadkach, o których mowa w art. 125, komisja orzekająca może
jednak przeprowadzić dowód, a w szczególności przesłuchać świadków, pod
warunkiem że przewodniczący składu orzekającego poinformuje obwinionego lub
jego obrońcę o przebiegu rozprawy oraz umożliwi im złożenie wyjaśnień co do
przeprowadzonego dowodu, a także zadawanie pytań świadkom, jeżeli o to wystąpią.

art. 127. więcej Art. 127. 1. Rozprawa rozpoczyna się od sprawdzenia obecności
zawiadomionych i wezwanych osób. Przewodniczący składu orzekającego zarządza
opuszczenie sali rozpraw przez świadków, a następnie zarządza odczytanie przez
rzecznika dyscypliny wniosku o ukaranie.
2. Przewodniczący składu orzekającego zwraca się do obwinionego z
zapytaniem, czy zrozumiał postawiony mu zarzut lub zarzuty, a następnie zarządza
wysłuchanie obwinionego.
3. Po wysłuchaniu obwinionego przewodniczący składu orzekającego zarządza
przeprowadzenie postępowania dowodowego. Jeżeli obwiniony zgodził się z
postawionym mu zarzutem, a jego wyjaśnienia nie budzą wątpliwości, można w tym
zakresie nie przeprowadzać dalszego postępowania dowodowego.

art. 128. więcej Art. 128. 1. Świadka przesłuchuje się w czasie nieobecności tych świadków,
którzy jeszcze nie złożyli zeznań.
2. Jeżeli istnieje potrzeba uzupełnienia materiału dowodowego o dowody
mogące mieć wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, rozprawę odracza się na czas
niezbędny do uzupełnienia materiału dowodowego. Postanowienie o odroczeniu rozprawy powinno wskazywać, w jaki sposób materiał dowodowy ma zostać uzupełniony.
3. Komisja orzekająca może uzupełnić dowody z urzędu.

art. 129. więcej Art. 129. 1. Na rozprawie można odczytywać i ujawniać wszystkie dokumenty
znajdujące się w aktach sprawy.
2. Jeżeli obwiniony korzysta z prawa odmowy złożenia wyjaśnień lub wyjaśnia
na rozprawie odmiennie niż poprzednio, wolno na rozprawie odczytać jego
wyjaśnienia znajdujące się w aktach sprawy, tylko w odpowiednim zakresie.
Po odczytaniu wyjaśnień przewodniczący składu orzekającego zwraca się do
obwinionego o wyjaśnienie zachodzących sprzeczności.

art. 130. więcej Art. 130. 1. Jeżeli w toku rozprawy okaże się, że jest zasadne postawienie
zarzutu naruszenia dyscypliny finansów publicznych osobie niewymienionej we
wniosku o ukaranie i nie ma przeszkód w łącznym rozpoznaniu sprawy, komisja
orzekająca, na wniosek oskarżyciela, odracza – w celu wspólnego rozpoznania –
rozprawę do czasu wystąpienia z wnioskiem o ukaranie.
1a. Rzecznik dyscypliny niezwłocznie wszczyna postępowanie wyjaśniające
wobec osoby, o której mowa w ust. 1. O umorzeniu lub zawieszeniu tego
postępowania rzecznik dyscypliny informuje komisję orzekającą.
1b. Do wniosku o ukaranie, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się art. 112 ust.
1 i 2.
2. Jeżeli w toku rozprawy oskarżyciel wnosi o ukaranie obwinionego za
naruszenie dyscypliny finansów publicznych, które nie było objęte wnioskiem o
ukaranie, komisja orzekająca odracza rozprawę na czas niezbędny do wystąpienia
z dodatkowym wnioskiem o ukaranie.

art. 131. więcej Art. 131. 1. Jeżeli w toku rozprawy okaże się, że – nie przekraczając granic
wniosku o ukaranie – można naruszenie dyscypliny finansów publicznych zarzucone
obwinionemu zakwalifikować według innego naruszonego przepisu prawa lub innego
przepisu ustawy określającego to naruszenie, przewodniczący składu orzekającego
informuje o tym obecne na rozprawie strony.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, na wniosek obwinionego lub jego
obrońcy komisja orzekająca odracza rozprawę na czas oznaczony.
3. W przypadku nieobecności obwinionego lub jego obrońcy, komisja orzekająca
odracza rozprawę na czas oznaczony i przekazuje informację, o której mowa w ust. 1,
obwinionemu i jego obrońcy.

art. 132. więcej Art. 132. Rozprawę odroczoną prowadzi się w nowym terminie w dalszym
ciągu. Jeżeli skład orzekający został zmieniony, ujawnia się dowody przeprowadzone
poprzednio.

art. 133. więcej Art. 133. 1. Po przeprowadzeniu dowodów dopuszczonych w sprawie
przewodniczący składu orzekającego pyta strony, czy wnoszą o uzupełnienie
postępowania dowodowego, a w przypadku odpowiedzi odmownej zamyka
postępowanie dowodowe.
2. Po zamknięciu postępowania dowodowego przewodniczący składu
orzekającego udziela głosu kolejno oskarżycielowi, obrońcy i obwinionemu. Jeżeli
jedna ze stron zabiera głos ponownie, przewodniczący udziela głosu również stronie
przeciwnej.
3. Po wysłuchaniu stron przewodniczący składu orzekającego zamyka rozprawę
i zarządza poufną naradę składu orzekającego w celu wydania orzeczenia. Na naradzie
oprócz składu orzekającego obecny jest tylko protokolant.

art. 134. więcej Art. 134. 1. Komisja orzekająca orzeka na podstawie materiału dowodowego
ujawnionego na rozprawie i rozstrzyga większością głosów. Głosowanie
przeprowadza się oddzielnie dla każdej rozstrzyganej kwestii.
2. Orzeczenie podpisują przewodniczący i członkowie składu orzekającego, nie
wyłączając przegłosowanego, który podpisując rozstrzygnięcie ma prawo zaznaczyć
na nim swoje zdanie odrębne. Uzasadnienie zdania odrębnego dołącza się do akt
sprawy.

art. 135. więcej Art. 135. 1. Komisja orzekająca wydaje orzeczenie o odpowiedzialności za
naruszenie dyscypliny finansów publicznych albo orzeczenie o uniewinnieniu, albo
orzeczenie o umorzeniu postępowania.
2. Orzeczenie zawiera:
1) oznaczenie komisji orzekającej, która je wydała, imiona i nazwiska
przewodniczącego oraz członków składu orzekającego i protokolanta;
2) datę i miejsce wydania orzeczenia;
3) oznaczenie oskarżyciela, jego imię i nazwisko;
4) imię, nazwisko, adres zamieszkania obwinionego oraz zajmowane przez niego w
czasie popełnienia naruszenia dyscypliny finansów publicznych stanowisko;
5) określenie zarzucanego naruszenia dyscypliny finansów publicznych wraz z
podaniem sposobu i czasu jego popełnienia, naruszonego przepisu prawa oraz
przepisu ustawy określającego to naruszenie;
6) rozstrzygnięcie komisji orzekającej;
7) rozstrzygnięcie o kosztach postępowania, z podaniem podstawy prawnej i ich
wysokości;
8) pouczenie o terminie i trybie zaskarżenia.
3. W przypadku przypisania odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny
finansów publicznych orzeczenie powinno zawierać dodatkowo:
1) określenie naruszenia dyscypliny finansów publicznych przypisanego
obwinionemu, wraz z podaniem sposobu i czasu jego popełnienia, wskazaniem
naruszonego przepisu prawa oraz przepisu ustawy określającego to naruszenie;
2) rozstrzygnięcie co do kary albo o odstąpieniu od jej wymierzenia, z podaniem
podstawy prawnej.

art. 136. więcej Art. 136. Przewodniczący składu orzekającego ogłasza orzeczenie niezwłocznie
po zakończeniu narady składu orzekającego oraz podaje ustnie motywy wydania
rozstrzygnięcia. W sprawie zawiłej można odroczyć wydanie orzeczenia na czas nie
dłuższy niż 7 dni od dnia zamknięcia rozprawy.

art. 137. więcej Art. 137. 1. Uzasadnienie orzeczenia sporządza się w terminie 21 dni od dnia
ogłoszenia orzeczenia.
2. Uzasadnienie orzeczenia powinno zawierać:
1) wskazanie faktów i okoliczności, które skład orzekający uwzględnił wydając
rozstrzygnięcie o przypisaniu odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny
finansów publicznych albo uniewinnieniu, albo umorzeniu postępowania, a także
2) wskazanie faktów, które skład orzekający uznał za udowodnione lub
nieudowodnione, wskazanie, na jakich w tym względzie oparł się dowodach,
oraz wyjaśnienie, dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych, o ile takie były
przedstawione;
3) wyjaśnienie podstawy prawnej orzeczenia;
4) przytoczenie okoliczności, które skład orzekający miał na względzie przy
wymierzaniu kary albo odstąpieniu od jej wymierzenia, w tym w szczególności wskazanie okoliczności, które komisja uwzględniła przy wymiarze kary albo odstąpieniu od jej wymierzenia.
3. Uzasadnienie podpisuje przewodniczący składu orzekającego, a jeżeli
uzasadnienia nie może podpisać przewodniczący składu, orzeczenie podpisuje inny
członek składu orzekającego, zaznaczając na uzasadnieniu przyczynę braku podpisu
przewodniczącego.
4. Jeżeli nie jest możliwe sporządzenie uzasadnienia orzeczenia w terminie, o
którym mowa w ust. 1, przewodniczący komisji orzekającej może, na uzasadniony
wniosek członka składu orzekającego, przedłużyć ten termin na czas określony, nie
dłużej jednak niż o 14 dni.
4a. Orzeczenie wraz z uzasadnieniem doręcza się stronom niezwłocznie po
sporządzeniu uzasadnienia.
5. Stronom służy odwołanie od orzeczenia.

art. 138. więcej Art. 138. 1. Zażalenie na postanowienie rzecznika dyscypliny wnosi się do
Głównego Rzecznika. Zażalenie na zarządzenie i na postanowienie przewodniczącego
komisji orzekającej wnosi się do Przewodniczącego Głównej Komisji Orzekającej.
Zażalenie na postanowienie komisji orzekającej, na postanowienie Głównego
Rzecznika oraz na postanowienie Przewodniczącego Głównej Komisji Orzekającej
wnosi się do Głównej Komisji Orzekającej.
2. Odwołanie od orzeczenia komisji orzekającej wnosi się do Głównej Komisji
Orzekającej.
3. Środek zaskarżenia, przysługujący w zakresie określonym w ustawie, wnosi
się na piśmie, za pośrednictwem organu, który wydał zaskarżane zarządzenie,
postanowienie albo orzeczenie, w terminie 14 dni od jego doręczenia, z zastrzeżeniem
art. 91b ust. 4 i art. 112 ust. 3.
4. Środek zaskarżenia może dotyczyć całości lub części zaskarżonego
rozstrzygnięcia.
5. W treści środka zaskarżenia należy określić, jakiego rozstrzygnięcia domaga
się skarżący. Środek zaskarżenia wnoszony przez rzecznika dyscypliny lub obrońcę
powinien zawierać także zarzuty stawiane zaskarżanemu rozstrzygnięciu.
6. Z treści środka zaskarżenia powinno wynikać, czy jest on wnoszony na
korzyść, czy na niekorzyść obwinionego. Rzecznik dyscypliny może wnosić środki
zaskarżenia również na korzyść obwinionego.

art. 139. więcej Art. 139. 1. Rzecznik dyscypliny lub Główny Rzecznik, który wydał zaskarżone
postanowienie, a w pozostałych przypadkach – przewodniczący komisji orzekającej,
po otrzymaniu środka zaskarżenia:
1) wydaje postanowienie o odmowie jego przyjęcia, jeżeli został on wniesiony po
terminie lub przez osobę nieuprawnioną, albo
2) przekazuje je niezwłocznie, wraz z aktami sprawy, do rozpoznania w drugiej
instancji, z zastrzeżeniem art. 91b ust. 6.
2. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, zażalenie służy osobie, która
złożyła środek zaskarżenia będący przedmiotem tego postanowienia.

Art. 139a. Organ, któremu przekazano do rozpoznania środek zaskarżenia,
niezwłocznie po jego otrzymaniu wydaje postanowienie o odmowie przyjęcia środka
zaskarżenia, jeżeli został wniesiony po terminie lub przez osobę nieuprawnioną. Na
postanowienie zażalenie służy osobie, która złożyła środek zaskarżenia będący
przedmiotem tego postanowienia.

Art. 139b. Główny Rzecznik i Przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej,
któremu przekazano do rozpoznania środek zaskarżenia:
1) wydaje postanowienie o zawieszeniu postępowania, jeżeli ujawnią się
okoliczności, o których mowa w art. 25 ust. 2 albo art. 78a ust. 1;
2) zarządza wyłączenie sprawy do odrębnego postępowania, jeżeli ujawnią się
okoliczności określone w art. 79 ust. 2.

art. 140. więcej Art. 140. 1. Środek zaskarżenia może zostać cofnięty przez wnoszącego ten
środek do czasu jego rozpoznania przez organ drugiej instancji.
2. Odwołanie od orzeczenia komisji orzekającej może być cofnięte przez
wnoszącego ten środek do czasu zamknięcia rozprawy w drugiej instancji.
3. Odwołanie od orzeczenia komisji orzekającej wniesione przez rzecznika
dyscypliny może być cofnięte także przez Głównego Rzecznika. Cofnięcie odwołania
poza rozprawą następuje w drodze zarządzenia, które wymaga uzasadnienia.
Zarządzenie wraz z uzasadnieniem doręcza się rzecznikowi dyscypliny, który wniósł
odwołanie, i Głównej Komisji Orzekającej. O cofnięciu odwołania na rozprawie
powiadamia się rzecznika dyscypliny.
4. Środka zaskarżenia wniesionego na korzyść obwinionego nie można cofnąć
bez jego zgody.
5. Cofnięty środek zaskarżenia pozostawia się bez rozpoznania, chyba że
zachodzi jedna z okoliczności powodujących nieważność postanowienia lub
orzeczenia z mocy prawa.
6. W razie cofnięcia środka zaskarżenia po jego przekazaniu do rozpoznania w
drugiej instancji niezwłocznie powiadamia się o tym odpowiednio Głównego
Rzecznika lub Przewodniczącego Głównej Komisji Orzekającej.

Art. 140a. W wyniku rozpoznania zażalenia organ odwoławczy utrzymuje w
mocy zaskarżone rozstrzygnięcie lub uchyla je, w całości lub w części, z zastrzeżeniem
art. 101 ust. 2, art. 108 ust. 2, art. 112 ust. 4, art. 116 ust. 6 i art. 178 ust. 2.

art. 141. więcej Art. 141. 1. Postanowienie i orzeczenie komisji orzekającej, od którego nie
został wniesiony środek zaskarżenia, staje się prawomocne z dniem, w którym upływa
termin wniesienia środka zaskarżenia.
2. Postanowienie i orzeczenie komisji orzekającej, co do którego środek
zaskarżenia cofnięto, staje się prawomocne z dniem jego cofnięcia.

art. 142. więcej Art. 142. Postanowienia i orzeczenia Głównej Komisji Orzekającej kończące
postępowanie są prawomocne w dniu ich wydania.

art. 143. więcej Art. 143. Do rozpoznania odwołania Przewodniczący Głównej Komisji
Orzekającej wyznacza skład orzekający oraz powierza wskazanemu członkowi tego
składu przygotowanie sprawozdania z dotychczasowego przebiegu postępowania,
a także omówienie orzeczenia i wniesionego odwołania oraz okoliczności faktycznych
sprawy.

art. 144. więcej Art. 144. 1. Przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej może skierować
odwołanie do rozpoznania na posiedzeniu, jeżeli zachodzi potrzeba wydania
postanowienia o umorzeniu postępowania w przypadku stwierdzenia okoliczności,
o której mowa w art. 78 ust. 1 pkt 3–8.
2. Posiedzenie, o którym mowa w ust. 1, jest niejawne i odbywa się bez udziału
stron. Główna Komisja Orzekająca podejmuje rozstrzygnięcie na podstawie materiału dowodowego zebranego przez komisję orzekającą oraz dokumentów dołączonych do odwołania.
3. W wyniku rozpoznania odwołania w trybie, o którym mowa w ust. 1, Główna
Komisja Orzekająca wydaje, z zastrzeżeniem art. 78a i art. 79 ust. 2, postanowienie o
umorzeniu postępowania albo, jeżeli uzna, że nie zachodzą przesłanki umorzenia
postępowania, przekazuje sprawę do rozpoznania na rozprawie.
4. Przepisy ust. 1–3 i przepis art. 143 stosuje się odpowiednio do rozpoznawania
zażalenia na postanowienie Głównego Rzecznika i postanowienie komisji orzekającej.

art. 145. więcej Art. 145. 1. Na rozprawie Główna Komisja Orzekająca rozpoznaje odwołanie na
podstawie materiału dowodowego zebranego przez komisję orzekającą oraz
dokumentów dołączonych do odwołania.
2. Główna Komisja Orzekająca przyjmuje wniosek dowodowy wskazany w
odwołaniu lub zgłoszony na rozprawie i może przeprowadzić postępowanie
dowodowe, jeżeli przyczyni się do przyspieszenia lub uproszczenia postępowania.

art. 146. więcej Art. 146. 1. Główna Komisja Orzekająca może ukarać obwinionego albo
zaostrzyć wymierzoną mu karę tylko wtedy, gdy wniesiono odwołanie na jego
niekorzyść. Wniesienie odwołania na niekorzyść obwinionego nie wyklucza zmiany
rozstrzygnięcia na jego korzyść.
2. W przypadku wniesienia odwołania na niekorzyść obwinionego, który został
uniewinniony przez komisję orzekającą lub co do którego postępowanie umorzono,
Główna Komisja Orzekająca nie może wydać orzeczenia o odpowiedzialności za
naruszenie dyscypliny finansów publicznych. Jeżeli jednak uzna, że przypisanie tej
odpowiedzialności jest uzasadnione, przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania.

art. 147. więcej Art. 147. 1. Główna Komisja Orzekająca w wyniku rozpoznania odwołania na
rozprawie wydaje orzeczenie, w którym:
1) utrzymuje orzeczenie w mocy albo
2) uchyla orzeczenie w całości lub w części i rozstrzyga sprawę co do istoty, albo
2a) uchyla orzeczenie w całości lub w części i umarza postępowanie, albo
3) uchyla orzeczenie w całości lub w części i przekazuje sprawę do ponownego
rozpoznania przez komisję orzekającą.
2. Główna Komisja Orzekająca uchylając zaskarżone orzeczenie i rozstrzygając
na korzyść obwinionego, w przypadku gdy to orzeczenie dotyczy naruszenia
dyscypliny finansów publicznych przypisanego więcej niż jednej osobie, uchyla je i rozstrzyga także na korzyść pozostałych obwinionych, choćby nie wnieśli oni odwołania, jeżeli te same względy przemawiają za uchyleniem orzeczenia i
rozstrzygnięciem na ich rzecz.

art. 148. więcej Art. 148. 1. Do uzasadnienia postanowienia i orzeczenia Głównej Komisji
Orzekającej stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące uzasadnienia postanowienia
i orzeczenia komisji orzekającej, z tym że uzasadnienie postanowienia i orzeczenia
Głównej Komisji Orzekającej powinno dodatkowo zawierać ustosunkowanie się do
zarzutów stawianych zaskarżonemu rozstrzygnięciu oraz wyjaśnienie powodów
uznania je za zasadne albo nieuzasadnione.
2. Postanowienia i orzeczenia Głównej Komisji Orzekającej wraz z
uzasadnieniem doręcza się Głównemu Rzecznikowi oraz obwinionemu i jego
obrońcy. Postanowienie i orzeczenie niezaskarżone przez strony do sądu
administracyjnego doręcza się niezwłocznie również przewodniczącemu komisji
orzekającej w celu wykonania, a za jego pośrednictwem także rzecznikowi dyscypliny.

art. 149. więcej Art. 149. W zakresie nieuregulowanym w niniejszym rozdziale do postępowania
przed Główną Komisją Orzekającą stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu
przed komisją orzekającą.

art. 150. więcej Art. 150. 1. Komisja orzekająca, której została przekazana sprawa do
ponownego rozpoznania, orzeka w granicach, w jakich nastąpiło przekazanie.
2. Wskazania Głównej Komisji Orzekającej co do dalszego postępowania są
wiążące dla komisji orzekającej, której sprawę przekazano.

art. 151. więcej Art. 151. Ponownie rozpatrując sprawę komisja orzekająca może wydać
rozstrzygnięcie surowsze niż uchylone tylko wtedy, gdy wniesiono odwołanie na
niekorzyść obwinionego.

art. 152. więcej Art. 152. Do postępowania obejmującego ponowne rozpoznanie sprawy stosuje
się odpowiednio przepisy o postępowaniu przed komisją orzekającą, przy czym w
miejsce odczytania wniosku o ukaranie na rozprawie członek składu orzekającego,
wyznaczony przez przewodniczącego komisji orzekającej, przedstawia sprawozdanie
z dotychczasowego przebiegu postępowania.

art. 153. więcej Art. 153. 1. Przewodniczący komisji orzekającej niezwłocznie przekazuje
prawomocne orzeczenie o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów
publicznych:
1) obwinionemu;
2) kierownikowi jednostki, w której zatrudniony jest obwiniony;
3) kierownikowi jednostki, w której nastąpiło naruszenie dyscypliny finansów
publicznych;
4) Przewodniczącemu Głównej Komisji Orzekającej.
2. Jeżeli obwiniony jest kierownikiem jednostki sektora finansów publicznych,
orzeczenie przekazuje się także organowi sprawującemu nadzór nad tą jednostką.

art. 154. więcej Art. 154. 1. Odpis prawomocnego orzeczenia, o którym mowa w art. 153 ust. 1,
niezwłocznie dołącza się do akt osobowych obwinionego, a usuwa z tych akt –
niezwłocznie po upływie terminu określonego w art. 40 ust. 1 i 2.
2. Dniem rozpoczęcia wykonywania kary zakazu pełnienia funkcji związanych z
dysponowaniem środkami publicznymi jest dzień odwołania ukaranego z funkcji
objętej zakazem, a w przypadku gdy obwiniony nie pełni takiej funkcji – dzień, w
którym orzeczenie się uprawomocni.

art. 155. więcej Art. 155. 1. Do orzeczenia, o którym mowa w art. 153 ust. 1, przekazanego
obwinionemu, przewodniczący komisji orzekającej dołącza wezwanie do uiszczenia,
w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, kosztów postępowania oraz kary
pieniężnej, o ile zostały orzeczone.
2. Przewodniczący komisji orzekającej może, w drodze postanowienia, na
wniosek obwinionego uzasadniony jego ważnym interesem, odroczyć termin płatności
lub rozłożyć zapłatę kosztów postępowania lub kary pieniężnej na raty, na czas nie
dłuższy niż 2 lata. Odmowa odroczenia terminu płatności lub rozłożenia na raty
następuje w drodze postanowienia.

art. 156. więcej Art. 156. 1. Do orzeczenia o ukaraniu karą zakazu pełnienia funkcji związanych
z dysponowaniem środkami publicznymi przewodniczący komisji orzekającej dołącza
wezwanie do odwołania ukaranego z funkcji objętej zakazem.
2. Jeżeli ukaranym karą zakazu pełnienia funkcji związanych z dysponowaniem
środkami publicznymi jest wójt, burmistrz lub prezydent miasta, przewodniczący
komisji orzekającej przekazuje orzeczenie właściwemu wojewodzie i dołącza
wezwanie do wystąpienia z wnioskiem o odwołanie w trybie określonym w art. 96 ust.
2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 506).
3. O odwołaniu z funkcji objętej zakazem zawiadamia się, w terminie nie
dłuższym niż 14 dni od dnia doręczenia wezwania, przewodniczącego komisji
orzekającej oraz Przewodniczącego Głównej Komisji Orzekającej. W zawiadomieniu
podaje się datę, z jaką ukarany został odwołany.

art. 157. więcej Art. 157. 1. Nieważność prawomocnego postanowienia lub orzeczenia,
wydanego przez organ orzekający w sprawie o naruszenie dyscypliny finansów
publicznych, stwierdza Główna Komisja Orzekająca, jeżeli:
1) w wydaniu postanowienia lub orzeczenia brała udział osoba nieuprawniona do
orzekania lub podlegająca wyłączeniu z przyczyn wskazanych w art. 83 ust. 1;
2) (uchylony)
3) orzeczono karę nieznaną ustawie;
4) skład orzekający był niewłaściwie obsadzony albo postanowienie lub orzeczenie
nie zostało podpisane przez któregokolwiek członka składu orzekającego
biorącego udział w jego wydaniu;
5) zachodzi sprzeczność w treści postanowienia lub orzeczenia uniemożliwiająca
jego wykonanie;
6) zachodziła w czasie orzekania jedna z okoliczności wyłączających orzekanie, o
których mowa w art. 78 ust. 1 pkt 3–6 i 8.
2. Główna Komisja Orzekająca stwierdza nieważność prawomocnego
postanowienia lub orzeczenia z urzędu lub na wniosek strony.

art. 158. więcej Art. 158. 1. W przedmiocie nieważności Główna Komisja Orzekająca rozstrzyga
na posiedzeniu i wydaje postanowienie o:
1) stwierdzeniu nieważności albo
2) odmowie stwierdzenia nieważności.
2. Jeżeli stwierdzenie nieważności dotyczy tylko części prawomocnego
postanowienia lub orzeczenia, w postanowieniu, o którym mowa w ust. 1, określa się,
w jakim zakresie to postanowienie lub orzeczenie pozostaje prawomocne.
3. Stwierdzając nieważność prawomocnego postanowienia lub orzeczenia
Główna Komisja Orzekająca uchyla je i umarza postępowanie albo przekazuje sprawę
do ponownego rozpoznania.
4. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, doręcza się stronom.

art. 159. więcej Art. 159. W przedmiocie stwierdzenia nieważności stosuje się przepisy o
postępowaniu odwoławczym, z tym że, jeżeli stwierdzenie nieważności dotyczy
postanowienia lub orzeczenia Głównej Komisji Orzekającej, orzeka ona w składzie
pięciu osób, któremu przewodniczy Przewodniczący tej Komisji.

art. 160. więcej Art. 160. 1. Stwierdzenie nieważności prawomocnego postanowienia lub
orzeczenia na niekorzyść obwinionego nie może nastąpić, jeżeli od dnia jego
uprawomocnienia upłynął rok.
2. Nie stwierdza się nieważności prawomocnego postanowienia lub orzeczenia,
jeżeli od dnia jego uprawomocnienia upłynęły dwa lata.
3. Nie stwierdza się nieważności prawomocnego orzeczenia lub postanowienia,
jeżeli było ono przedmiotem rozpoznania na podstawie art. 169.
4. Nie stwierdza się nieważności prawomocnego orzeczenia po zatarciu ukarania.

art. 161. więcej Art. 161. W przypadku stwierdzenia nieważności prawomocnego orzeczenia
wpłacona kara pieniężna lub koszty postępowania podlegają zwrotowi.

art. 162. więcej Art. 162. Postępowanie, zakończone prawomocnym postanowieniem lub
orzeczeniem, może zostać wznowione, jeżeli:
1) postanowienie lub orzeczenie zostało wydane w wyniku przestępstwa;
2) postanowienie lub orzeczenie zostało wydane na podstawie dowodów, które
okazały się fałszywe;
3) po wydaniu orzeczenia lub postanowienia wyszły na jaw nowe, istotne dla
sprawy okoliczności faktyczne lub dowody, nieznane przy wydaniu
postanowienia lub orzeczenia.

art. 163. więcej Art. 163. 1. Z wnioskiem o wznowienie postępowania może wystąpić minister
właściwy do spraw finansów publicznych, Główny Rzecznik, rzecznik dyscypliny,
osoba, której dotyczy postanowienie albo orzeczenie, lub jej obrońca.
2. Z wnioskiem o wznowienie postępowania należy wystąpić w terminie 30 dni
od dnia, w którym osoby wymienione w ust. 1 dowiedziały się o przyczynie
uzasadniającej wznowienie.
3. Z wnioskiem o wznowienie postępowania występuje się do Głównej Komisji
Orzekającej.

art. 164. więcej Art. 164. 1. W przedmiocie wznowienia postępowania Główna Komisja
Orzekająca rozstrzyga na posiedzeniu i wydaje postanowienie o:
1) wznowieniu postępowania albo
2) odmowie wznowienia postępowania.
2. Wydając postanowienie o wznowieniu postępowania Główna Komisja
Orzekająca uchyla prawomocne postanowienie lub orzeczenie i przekazuje sprawę do
ponownego rozpoznania komisji orzekającej w pierwszej instancji.
3. Postanowienie o odmowie wznowienia postępowania albo o wznowieniu
postępowania doręcza się osobie, która złożyła wniosek o wznowienie postępowania,
oraz stronom.

art. 165. więcej Art. 165. W przedmiocie wznowienia postępowania stosuje się przepisy o
postępowaniu odwoławczym, z tym że, jeżeli postępowanie dotyczy postanowienia
lub orzeczenia Głównej Komisji Orzekającej, orzeka ona w składzie pięciu osób,
któremu przewodniczy Przewodniczący tej Komisji.

art. 166. więcej Art. 166. 1. Postępowania nie wznawia się po upływie dwóch lat od dnia
uprawomocnienia się postanowienia albo orzeczenia.
2. Postępowania nie wznawia się po zatarciu ukarania.

art. 167. więcej Art. 167. 1. Każdy uznany za odpowiedzialnego za naruszenie dyscypliny
finansów publicznych zwraca – na rzecz Skarbu Państwa – koszty postępowania.
Koszty te określa się ryczałtowo w wysokości 10% przeciętnego wynagrodzenia.
2. W przypadku uniewinnienia obwinionego albo umorzenia postępowania
koszty postępowania ponosi Skarb Państwa.
3. Nie można egzekwować kosztów postępowania, jeżeli od dnia
uprawomocnienia się orzeczenia upłynęły dwa lata. Termin nie biegnie w okresie
wstrzymania z urzędu wykonania prawomocnego orzeczenia, zgodnie z art. 169.

art. 168. więcej Art. 168. 1. Należności z tytułu kar pieniężnych i kosztów postępowania
egzekwuje się w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
2. Nie egzekwuje się kary pieniężnej i kosztów postępowania w przypadku
zatarcia ukarania.

art. 169. więcej Art. 169. 1. Na prawomocne orzeczenia i postanowienia Głównej Komisji
Orzekającej kończące postępowania stronom przysługuje skarga do sądu
administracyjnego. Wniesienie skargi wstrzymuje wykonanie prawomocnego
orzeczenia w sprawie o naruszenie dyscypliny finansów publicznych.
2. Na postanowienia Przewodniczącego Głównej Komisji Orzekającej, kończące
postępowania, wydane w wyniku rozpoznania zażalenia na postanowienie o odmowie
przyjęcia środka zaskarżenia osobie, która złożyła ten środek zaskarżenia, przysługuje
skarga do sądu administracyjnego.

art. 170. więcej Art. 170. 1. Oczywiste omyłki pisarskie lub rachunkowe w orzeczeniu,
postanowieniu, zarządzeniu lub ich uzasadnieniu można sprostować, z urzędu lub na
wniosek stron, w każdym czasie. Sprostowanie orzeczenia, postanowienia lub ich
uzasadnień następuje w drodze postanowienia, a sprostowanie zarządzenia – w drodze
zarządzenia.
2. Sprostowania dokonuje organ, który popełnił omyłkę, albo z urzędu organ
odwoławczy, jeżeli postępowanie toczy się przed tym organem.
3. W celu sprostowania oczywistej omyłki pisarskiej lub rachunkowej w treści
wydanego orzeczenia, postanowienia lub ich uzasadnienia, odpowiednio
Przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej lub przewodniczący komisji
orzekającej kieruje sprawę na posiedzenie.
4. O dokonaniu sprostowania, o którym mowa w ust. 1, zamieszcza się stosowną
adnotację w protokole z przebiegu posiedzenia.
5. Oczywiste omyłki pisarskie lub rachunkowe we wniosku o ukaranie
wniesionym do komisji orzekającej oraz w dołączonych do niego lub złożonych do akt
sprawy postanowieniach i zarządzeniach rzecznika dyscypliny i ich uzasadnieniach
prostuje, w drodze postanowienia, komisja orzekająca albo Główna Komisja
Orzekająca, jeżeli postępowanie toczy się przed tą Komisją. Przepis ust. 3 stosuje się
odpowiednio.
6. Na postanowienie co do sprostowania wydane przez komisję orzekającą albo
rzecznika dyscypliny służy zażalenie.

art. 171. więcej Art. 171. 1. Sprostowanie oczywistej omyłki pisarskiej lub rachunkowej w
protokole rozprawy lub posiedzenia może nastąpić na wniosek lub z urzędu w każdym
czasie.
2. Strony mogą złożyć wniosek o sprostowanie protokołu z rozprawy lub
posiedzenia, wskazując nieścisłości lub braki.
3. Wniosek o sprostowanie protokołu rozpoznaje przewodniczący składu
orzekającego, po wysłuchaniu protokolanta. Przewodniczący może odmówić
sprostowania albo zarządzić sprostowanie protokołu.
4. O sprostowaniu lub o odmowie sprostowania zawiadamia się osobę, która
zgłosiła wniosek o sprostowanie, i dokonuje odpowiedniej wzmianki w protokole. Na
odmowę sprostowania protokołu zażalenie nie przysługuje.
5. Wniosek o sprostowanie protokołu rozprawy lub posiedzenia, złożony po
wysłaniu akt sprawy do Głównej Komisji Orzekającej, przekazuje się do rozpoznania
Głównej Komisji Orzekającej.
6. Skreśleń i poprawek w protokole rozprawy lub posiedzenia dokonuje się w
taki sposób, aby wyrazy skreślone i poprawione były czytelne. Skreślenia i poprawki
omawia się w protokole przed jego podpisaniem.
7. Przepisy ust. 1, 2, 4 i 6 stosuje się odpowiednio do sprostowania protokołów
sporządzanych przez rzeczników dyscypliny, z tym że o sprostowaniu protokołów
złożonych do akt sprawy rozpoznawanej przez komisję orzekającą lub Główną
Komisję Orzekającą rozstrzyga komisja, przed którą toczy się postępowanie.

art. 172. więcej Art. 172. Czynności komisji orzekającej, a także inne zdarzenia mające
znaczenie dla postępowania, z których nie sporządza się protokołu, utrwala się w
aktach w formie adnotacji podpisanej przez osobę, która dokonywała tych czynności.

art. 173. więcej Art. 173. 1. Osoba, której postępowanie dotyczy, jej obrońca oraz oskarżyciel
mają prawo przeglądania akt sprawy oraz sporządzania z nich notatek i odpisów w
każdym stadium postępowania oraz po jego zakończeniu.
2. W uzasadnionych przypadkach akta sprawy udostępnia się w toku czynności
sprawdzających i postępowania w celu umożliwienia ich przeglądania oraz
sporządzania z nich notatek i odpisów również innym osobom – za zgodą odpowiednio
rzecznika dyscypliny, Głównego Rzecznika, przewodniczącego komisji orzekającej
albo Przewodniczącego Głównej Komisji Orzekającej.
3. Udostępnianie akt sprawy następuje w siedzibie organu prowadzącego
postępowanie.

Art. 173a. Przepis art. 173 ust. 1 nie narusza prawa osoby, której dane dotyczą,
do skorzystania z uprawnień wynikających z art. 15 rozporządzenia 2016/679.

art. 174. więcej Art. 174. 1. Zawiadomienie, wniosek o ukaranie, jak również środek zaskarżenia
składa się na piśmie. Wyjaśnienia oraz oświadczenia składa się na piśmie albo wnosi
ustnie do protokołu.
2. Pismo lub oświadczenie wniesione do protokołu poza rozprawą powinno być
podpisane przez wnoszącego, a protokół również przez osobę, która go sporządziła.

art. 175. więcej Art. 175. 1. Jeżeli pismo wniesiono do niewłaściwego organu, organ ten
niezwłocznie przekazuje je do organu właściwego w sprawie o naruszenie dyscypliny
finansów publicznych i powiadamia o tym nadawcę pisma.
2. Pismo wniesione przed upływem przewidzianego terminu do niewłaściwego
organu uważa się za wniesione z zachowaniem terminu.

art. 176. więcej Art. 176. 1. Do biegu terminu nie wlicza się dnia, od którego liczy się dany termin.
2. Jeżeli koniec terminu przypada na dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni
dzień terminu uważa się najbliższy następny dzień powszedni.
3. Termin jest zachowany, jeżeli przed jego upływem nadano pismo w polskiej
placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23
listopada 2012 r. – Prawo pocztowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 2188 oraz z 2019 r. poz.
1051) lub złożono w polskim urzędzie konsularnym.

art. 177. więcej Art. 177. 1. W razie uchybienia terminu należy przywrócić termin na wniosek
zainteresowanego, jeżeli uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło bez jego winy.
2. Wniosek o przywrócenie terminu należy złożyć w terminie 7 dni od dnia
ustania przyczyny uchybienia terminu. Równocześnie z wnioskiem należy dopełnić
czynności, która miała być w tym terminie dokonana.

art. 178. więcej Art. 178. 1. W sprawie przywrócenia terminu rozstrzyga odpowiednio rzecznik
dyscypliny lub przewodniczący komisji orzekającej i przywraca uchybiony termin
albo wydaje postanowienie o odmowie jego przywrócenia.
2. Na postanowienie o odmowie przywrócenia terminu przysługuje zażalenie
odpowiednio do Głównego Rzecznika albo Przewodniczącego Głównej Komisji
Orzekającej, który utrzymuje postanowienie w mocy albo je uchyla i nadaje sprawie
właściwy bieg.

art. 179. więcej Art. 179. 1. Orzeczenia i postanowienia doręcza się w uwierzytelnionych odpisach.
2. W wezwaniu należy oznaczyć organ wysyłający, wskazać, jakiej sprawy
dotyczy, oraz wskazać termin jego wykonania i pouczyć o skutkach jego
niewykonania.
3. W zawiadomieniu należy oznaczyć organ wysyłający, podać, w jakim
charakterze, miejscu i czasie ma się stawić adresat, oraz określić, czy jego
stawiennictwo jest obowiązkowe, a także uprzedzić o skutkach niestawiennictwa.

art. 180. więcej Art. 180. 1. Wezwania, zawiadomienia, zarządzenia, postanowienia lub
orzeczenia, od których daty doręczenia biegną terminy, zwane dalej „pismami”,
doręcza się przez operatora pocztowego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012
r. – Prawo pocztowe jako przesyłki polecone, odpowiednio za potwierdzeniem
odbioru albo za zwrotnym pokwitowaniem odbioru. Pisma doręczane przez osoby, o
których mowa w ust. 2, wydaje się za pokwitowaniem.
2. Pisma mogą być doręczane przez osoby imiennie upoważnione przez:
1) rzecznika dyscypliny;
2) Głównego Rzecznika;
3) przewodniczącego komisji orzekającej;
4) Przewodniczącego Głównej Komisji Orzekającej.

art. 181. więcej Art. 181. 1. Jeżeli adresatem pisma jest osoba:
1) wobec której rzecznik dyscypliny wszczął postępowanie wyjaśniające,
2) której przewodniczący przekazuje wniosek o ukaranie lub zawiadomienie o
rozprawie,
3) która jest obrońcą obwinionego, niebędąca adwokatem lub radcą prawnym,
4) której dotyczy orzeczenie lub postanowienie,
5) której dotyczy wezwanie do uiszczenia kosztów postępowania lub kary
pieniężnej
– doręczenia dokonuje się jej osobiście w mieszkaniu, z zastrzeżeniem art. 184.
2. W razie niemożności doręczenia pisma w mieszkaniu adresata, o którym
mowa w ust. 1, pismo doręcza się w każdym miejscu, gdzie adresata się zastanie.

art. 182. więcej Art. 182. Jeżeli adresatem pisma jest:
1) obrońca obwinionego, będący adwokatem lub radcą prawnym,
2) rzecznik dyscypliny,
3) Główny Rzecznik,
4) przewodniczący komisji orzekającej,
5) Przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej,
6) wezwany do odwołania ukaranego karą określoną w art. 31 ust. 1 pkt 4 z funkcji
objętej zakazem
– pismo doręcza się pod adres wskazany przez nadawcę do rąk pracownika
upoważnionego do odbioru korespondencji.

art. 183. więcej Art. 183. 1. W toku postępowania obwiniony i jego obrońca mają obowiązek
zawiadomić właściwy organ prowadzący to postępowanie o każdej zmianie adresu
zamieszkania lub pracy, a w przypadku przebywania za granicą wskazać adresata do
doręczeń w kraju. O obowiązku zawiadomienia o zmianie adresu poucza się
odpowiednio w toku postępowania.
2. W przypadku niewykonania obowiązku określonego w ust. 1 doręczenie pisma
pod dotychczasowym adresem ma skutek prawny.

art. 184. więcej Art. 184. W razie nieobecności adresata, o którym mowa w art. 181 ust. 1, w
jego mieszkaniu, pismo doręcza się pełnoletniemu domownikowi, jeżeli zgodzi się
dostarczyć je adresatowi.

art. 185. więcej Art. 185. 1. Odbierający pismo potwierdza odbiór i jego datę swoim podpisem
odpowiednio na potwierdzeniu odbioru albo na zwrotnym pokwitowaniu odbioru, w
przypadku gdy pismo jest doręczane przez operatora pocztowego w rozumieniu
ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe, a w pozostałych przypadkach na pokwitowaniu. Doręczający potwierdza swoim czytelnym podpisem sposób doręczenia i datę doręczenia.
2. Jeżeli odbierający pismo uchyla się od potwierdzenia doręczenia lub nie może
tego uczynić, doręczający sam potwierdza datę doręczenia oraz wskazuje osobę, która
pismo odebrała, i przyczynę braku jej podpisu.
3. Jeżeli adresat odmawia przyjęcia pisma doręczanego przez operatora
pocztowego lub w inny sposób, pismo zwraca się nadawcy z adnotacją o odmowie
jego przyjęcia i datą odmowy. Pismo wraz z adnotacją włącza się do akt sprawy.
4. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 i 3, uznaje się, że pismo zostało
skutecznie doręczone odpowiednio w dniu stwierdzonym przez doręczającego lub w
dniu odmowy jego przyjęcia przez adresata.

art. 186. więcej Art. 186. 1. W przypadku pisma doręczanego przez operatora pocztowego w
rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe, którego nie można
doręczyć w sposób określony w art. 180 ust. 1 lub art. 184, na stronie adresowej
przesyłki zawierającej pismo listonosz dokonuje adnotacji „awizowano dnia” i
niezwłocznie przekazuje ją do właściwej placówki tego operatora.
2. Zawiadomienie o złożeniu pisma w placówce pocztowej wraz z informacją o
tym, gdzie i kiedy adresat może je odebrać, listonosz umieszcza w pocztowej skrzynce
oddawczej adresata lub gdy jest to niemożliwe na drzwiach jego mieszkania.
3. Pozostawienie pisma w placówce pocztowej, placówka ta potwierdza przez
umieszczenie na adresowej stronie przesyłki zawierającej pismo odcisku datownika
oraz podpisu przyjmującego pracownika.
4. Pismo przechowuje się w placówce pocztowej wraz z potwierdzeniem odbioru
albo zwrotnym pokwitowaniem odbioru, przez 7 dni od dnia następnego po jego złożeniu.
5. Jeżeli adresat nie zgłosi się po odbiór pisma w terminie, o którym mowa w ust.
4, placówka pocztowa wysyła powtórne zawiadomienie o możliwości jego odbioru,
zaś na stronie adresowej przesyłki zawierającej pismo umieszcza się odcisk datownika
i dokonuje adnotacji „awizowano powtórnie dnia”; w zawiadomieniu tym określa się
siedmiodniowy termin do odbioru pisma licząc go od dnia następnego po dniu
sporządzenia zawiadomienia.
6. Doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, na który
pismo pozostawiono w placówce pocztowej, chyba że zostało podjęte wcześniej.
Pismo niepodjęte w terminie placówka pocztowa zwraca nadawcy.

art. 187. więcej Art. 187. 1. Prawomocne postanowienia i orzeczenia komisji orzekającej o
umorzeniu postępowania w sprawie o naruszenie dyscypliny finansów publicznych ze
względu na przedawnienie karalności albo okoliczności, o których mowa w art. 27 ust.
1 lub art. 28 ust. 1, przekazuje się Przewodniczącemu Głównej Komisji Orzekającej.
2. Postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania wyjaśniającego oraz o
umorzeniu tego postępowania, jeżeli przesłanką odmowy wszczęcia albo umorzenia
były przedawnienie karalności albo okoliczności, o których mowa w art. 27 ust. 1 lub
art. 28 ust. 1, rzecznik dyscypliny przekazuje Głównemu Rzecznikowi.

art. 188. więcej Art. 188. Prawomocne orzeczenie o odpowiedzialności za naruszenie
dyscypliny finansów publicznych podlega wpisowi do rejestru prowadzonego przez
Główną Komisję Orzekającą.

art. 189. więcej Art. 189. 1. W rejestrze, o którym mowa w art. 188, podlegają wpisowi
informacje o osobach odpowiedzialnych za naruszenie dyscypliny finansów
publicznych zawierające następujące dane osobowe:
1) imię i nazwisko osoby podlegającej wpisowi, imiona rodziców, data i miejsce
jego urodzenia;
2) adres zamieszkania;
3) numer dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość;
4) numer ewidencyjny PESEL, w przypadku gdy numer taki został nadany.
2. Wpisowi do rejestru podlegają także:
1) data wydania orzeczenia i nazwa komisji, która wydała orzeczenie;
2) określenie orzeczonej kary lub informacja o odstąpieniu od wymierzenia kary;
3) data rozpoczęcia wykonywania kary;
4) data zatarcia ukarania.
3. Przewodniczący komisji orzekającej po uzyskaniu informacji, będącej
podstawą do dokonania zmiany lub usunięcia wpisu do rejestru, niezwłocznie
zawiadamia o tym Przewodniczącego Głównej Komisji Orzekającej.
4. Dokonanie wpisu do rejestru, zmianę jego treści oraz jego usunięcie zarządza
Przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej.
5. O zarządzeniu:
1) wpisu do rejestru i jego treści,
2) zmiany treści wpisu do rejestru,
3) usunięcia wpisu do rejestru
– Przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej zawiadamia osobę, której dane
podlegają wpisowi, oraz przewodniczącego komisji orzekającej, która wydała
orzeczenie.

art. 190. więcej Art. 190. Wpis do rejestru, o którym mowa w art. 188, podlega usunięciu w
przypadku:
1) zatarcia ukarania;
2) stwierdzenia nieważności lub uchylenia prawomocnego orzeczenia;
3) wznowienia postępowania;
4) śmierci osoby podlegającej wpisowi do rejestru.

art. 191. więcej Art. 191. 1. Informacje zawarte w rejestrze, o którym mowa w art. 188, mogą
być udostępniane:
1) rzecznikom dyscypliny oraz komisjom orzekającym w związku z prowadzonym
postępowaniem;
2) sądom w związku z prowadzonym postępowaniem;
3) prokuratorom i innym organom uprawnionym do prowadzenia postępowania
przygotowawczego w sprawach o przestępstwa i przestępstwa skarbowe w
związku z prowadzonym postępowaniem;
4) organom administracji publicznej oraz innym organom wykonującym zadania
publiczne, w przypadku gdy jest to uzasadnione potrzebą wykonywania
nałożonych na nie zadań, określonych w ustawie;
5) pracodawcom i innym osobom lub organom, w związku z powierzeniem lub
powołaniem do pełnienia funkcji związanych z dysponowaniem środkami
publicznymi, o których mowa w art. 32 ust. 2;
6) osobom fizycznym w zakresie ich dotyczącym.
2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób i tryb zasięgania informacji z rejestru, o którym mowa w art. 188,
2) wzór formularza zgłoszenia osoby podlegającej wpisowi do rejestru,
3) wzory pisemnych zapytań o informacje z rejestru oraz odpowiedzi na te zapytania
– zapewniając ochronę informacji zawartych w rejestrze przed ich ujawnieniem
osobom i podmiotom nieuprawnionym.

art. 192. więcej Art. 192. 1. Przewodniczący komisji orzekających, w terminie do dnia 31
stycznia każdego roku, składają Przewodniczącemu Głównej Komisji Orzekającej
sprawozdanie o sposobie rozpoznania wniosków o ukaranie, wniesionych w roku
poprzednim.
2. Przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej, w terminie do dnia 15 marca
każdego roku, składa ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych
sprawozdanie z działalności Głównej Komisji Orzekającej oraz zbiorcze
sprawozdanie z działalności komisji orzekających w roku poprzednim.
3. Rzecznicy dyscypliny, w terminie do dnia 31 stycznia każdego roku, składają
Głównemu Rzecznikowi sprawozdanie z działalności w roku poprzednim.
4. Główny Rzecznik, w terminie do dnia 15 marca każdego roku, składa
ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych sprawozdanie ze swojej
działalności oraz zbiorcze sprawozdanie z działalności rzeczników dyscypliny w roku
poprzednim.
4a. Minister właściwy do spraw finansów publicznych zatwierdza sprawozdania,
o których mowa w ust. 2 i 4, a następnie przekazuje je Prezesowi Rady Ministrów oraz
sejmowej komisji właściwej do spraw finansów publicznych.
4b. Sprawozdanie z działalności Głównej Komisji Orzekającej powinno
zawierać co najmniej informację o:
1) liczbie:
a) rozpoznanych środków zaskarżenia,
b) skarg do sądu administracyjnego na orzeczenia Głównej Komisji
Orzekającej
– oraz sposobie ich rozpoznania;
2) działaniach podejmowanych przez Przewodniczącego Głównej Komisji
Orzekającej w ramach nadzoru nad działalnością komisji orzekających oraz
wynikach tych działań;
3) złożonych zawiadomieniach o stwierdzonym uchybieniu w czynnościach
instytucji państwowej, samorządowej lub społecznej, o których mowa w art. 85a;
4) działaniach podejmowanych na rzecz zapewnienia jednolitego stosowania
przepisów o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych
przez organy orzekające w sprawach o takie naruszenie, przy uwzględnieniu orzecznictwa sądów, w szczególności przez upowszechnianie orzeczeń Głównej Komisji Orzekającej i komisji orzekających;
5) najważniejszych orzeczeniach Głównej Komisji Orzekającej.
4c. Sprawozdanie z działalności Głównego Rzecznika powinno zawierać co
najmniej informację o:
1) liczbie:
a) rozpoznanych środków zaskarżenia,
b) skarg do sądu administracyjnego wniesionych przez Głównego Rzecznika
– oraz sposobie ich rozpoznania;
2) działaniach podejmowanych w ramach nadzoru nad działalnością rzeczników
dyscypliny oraz wynikach tych działań;
3) złożonych zawiadomieniach o stwierdzonym uchybieniu w czynnościach
instytucji państwowej, samorządowej lub społecznej, o których mowa w art. 85a.
5. Sprawozdania składane przez komisje orzekające oraz rzeczników dyscypliny
powinny odpowiednio zawierać co najmniej informacje o liczbie:
1) zawiadomień otrzymanych przez rzeczników dyscypliny;
2) postanowień wydanych przez rzeczników;
3) złożonych wniosków o ukaranie oraz liczbę osób objętych tymi wnioskami;
4) rozstrzygnięć wydanych przez komisje orzekające i liczbę objętych nimi osób;
5) wniesionych środków zaskarżenia;
6) rozpoznanych środków zaskarżenia i sposobie ich rozstrzygnięcia.
6. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wzory sprawozdań
składanych przez komisje orzekające oraz rzeczników dyscypliny, uwzględniając
spójność i jednolitość danych uwzględnionych w sprawozdaniach.

art. 193. więcej Art. 193. Minister właściwy do spraw finansów publicznych zapewnia obsługę
biurową i organizacyjno-techniczną rejestru, o którym mowa w art. 188, oraz ponosi
wydatki z tym związane, finansowane z budżetu państwa.

art. 194. więcej Art. 194. 1. Nadzór nad działalnością administracyjną komisji orzekających
sprawuje Przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej.
2. Nadzór, o którym mowa w ust. 1, jest sprawowany przez:
1) analizę rocznych sprawozdań z działalności komisji orzekających i
formułowanie wynikających z niej wniosków;
2) analizę sposobu wywiązywania się z obowiązków przez przewodniczących
komisji i członków komisji orzekających dotyczącą zwłaszcza:
a) toku i sprawności postępowania, w szczególności w sprawach, w których
postępowanie toczy się przewlekle,
b) kolejności kierowania spraw do rozpoznania,
c) zasadności odraczania rozpraw,
d) terminowości wydawania postanowień i orzeczeń,
e) poprawności sporządzania sprawozdań.
3. W ramach sprawowania nadzoru, Przewodniczący Głównej Komisji
Orzekającej może:
1) żądać nadesłania akt sprawy;
2) żądać wyjaśnień, w tym podania przyczyn nierozpoznania wniosków o ukaranie
oraz wskazania sposobu i terminu usunięcia powstałych zaległości lub usunięcia
innych uchybień;
3) żądać usunięcia uchybień;
4) zawiadomić odpowiednio Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej albo ministra
właściwego do spraw finansów publicznych o wystąpieniu w odniesieniu do
przewodniczącego komisji orzekającej lub jego zastępcy okoliczności, o których
mowa w art. 56 ust. 2.

art. 195. więcej Art. 195. 1. Przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej w przypadku
stwierdzenia wzrostu liczby spraw nierozpoznanych zleca przewodniczącemu komisji
orzekającej sporządzenie w terminie 14 dni planu działań zmierzających do usunięcia
zaległości. Przewodniczący komisji orzekającej przekazuje sporządzony plan
Przewodniczącemu Głównej Komisji Orzekającej.
2. Przewodniczący Głównej Komisji Orzekającej może, w terminie 7 dni od dnia
otrzymania planu, wnieść do niego uzupełnienia i uwagi.
3. Uzupełnienia i uwagi Przewodniczącego Głównej Komisji Orzekającej są
wiążące dla przewodniczącego komisji orzekającej.
Art. 195a. 1. Nadzór nad działalnością rzeczników dyscypliny i ich zastępców
sprawuje Główny Rzecznik.
2. Nadzór, o którym mowa w ust. 1, jest sprawowany w zakresie:
1) terminowości prowadzonych czynności sprawdzających oraz postępowania
wyjaśniającego, w tym zasadności zawieszania postępowania wyjaśniającego;
2) poprawności formalnej wydawanych rozstrzygnięć;
3) wywiązywania się z obowiązków, o których mowa w art. 187 ust. 2;
4) terminowości i poprawności sporządzania przez rzeczników dyscypliny
sprawozdań z działalności.
3. Rzecznicy dyscypliny i ich zastępcy przekazują Głównemu Rzecznikowi:
1) postanowienia o zawieszeniu postępowania;
2) informacje o niezakończeniu postępowania wyjaśniającego w terminie
określonym w art. 104 ust. 1, ze wskazaniem przyczyn niezakończenia czynności
sprawdzających lub postępowania wyjaśniającego oraz przewidywanego terminu
ich zakończenia.
4. W przypadku niezakończenia postępowania wyjaśniającego w terminie
wskazanym przez rzecznika dyscypliny lub jego zastępcę przepis ust. 3 pkt 2 stosuje
się odpowiednio.
5. W ramach sprawowanego nadzoru Główny Rzecznik może wydawać
rzecznikom dyscypliny i ich zastępcom polecenia i wytyczne. Polecenia i wytyczne
nie mogą dotyczyć sposobu zakończenia czynności sprawdzających lub postępowania
wyjaśniającego ani innych rozstrzygnięć związanych z tokiem tych czynności i
postępowania, ani też wypełniania funkcji oskarżyciela w postępowaniu przed komisją
orzekającą, z zastrzeżeniem art. 101a ust. 2.
6. Główny Rzecznik dokonuje, nie rzadziej niż raz na 2 lata, okresowej oceny
wywiązywania się przez rzecznika dyscypliny i jego zastępcę z obowiązków
określonych ustawą, w szczególności pod względem terminowości prowadzonych
czynności sprawdzających oraz postępowania wyjaśniającego. Ocena powinna
uwzględniać w szczególności łączną liczbę prowadzonych spraw oraz liczbę
prowadzonych spraw, w których doszło do przedawnienia karalności, a także
przyczyny przedawnienia.

Art. 195b. 1. Nadzór nad działalnością administracyjną Głównej Komisji
Orzekającej i Głównego Rzecznika sprawuje minister właściwy do spraw finansów
publicznych.
2. Nadzór, o którym mowa w ust. 1, nad działalnością Głównej Komisji
Orzekającej jest sprawowany poprzez analizę:
1) sprawozdań z działalności Głównej Komisji Orzekającej;
2) sposobu wywiązywania się z obowiązków przez Przewodniczącego Głównej
Komisji Orzekającej i członków tej Komisji w szczególności w zakresie:
a) toku i sprawności rozpoznawania środków zaskarżenia,
b) kolejności kierowania spraw do rozpoznania,
c) terminowości sporządzania uzasadnień postanowień i orzeczeń,
d) terminowości i poprawności sporządzania sprawozdania, o którym mowa w
pkt 1,
e) podejmowanych działań w zakresie nadzoru nad komisjami orzekającymi,
f) składania zawiadomień o stwierdzonych uchybieniach w czynnościach
instytucji państwowej, samorządowej lub społecznej, o których mowa w art.
85a.
3. Nadzór, o którym mowa w ust. 1, nad działalnością Głównego Rzecznika jest
sprawowany poprzez analizę:
1) sprawozdań z działalności Głównego Rzecznika;
2) sposobu wywiązywania się z obowiązków przez Głównego Rzecznika i jego
zastępców, w szczególności w zakresie:
a) terminowości wydawania rozstrzygnięć,
b) udziału w rozprawach przed Główną Komisją Orzekającą,
c) terminowości i poprawności sporządzania sprawozdania, o którym mowa w
pkt 1,
d) podejmowanych działań w zakresie nadzoru nad rzecznikami dyscypliny i
ich zastępcami,
e) składania zawiadomień o stwierdzonych uchybieniach w czynnościach
instytucji państwowej, samorządowej lub społecznej, o których mowa w art.
85a.
4. W ramach sprawowanego nadzoru minister właściwy do spraw finansów
publicznych może żądać od Przewodniczącego Głównej Komisji Orzekającej i
Głównego Rzecznika wyjaśnień oraz usunięcia wskazanych uchybień.

art. 196. więcej Art. 196. W ustawie z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych
(Dz.U. z 2001 r. Nr 55, poz. 577, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 14 otrzymuje brzmienie:
„Art. 14. Organem izby jest kolegium izby.”;
2) w art. 17:
a) w ust. 1 w pkt 10 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 11 w brzmieniu:
„11) realizuje zadania określone w art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia
2004 r. o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych (Dz.U. z 2005 r. Nr 14, poz. 114).”,
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. W razie ujawnienia okoliczności wskazujących na naruszenie dyscypliny finansów publicznych Prezes izby może wnieść wniosek o ukaranie w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach.”;
3) uchyla się art. 22.

art. 197. więcej Art. 197. W ustawie z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz.U. z 2001 r. Nr
85, poz. 937, z późn. zm.) w art. 63 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
„4. W razie ujawnienia naruszenia dyscypliny finansów publicznych Najwyższa
Izba Kontroli może wnieść wniosek o ukaranie, w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach.”.

art. 198. więcej Art. 198. W ustawie z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2003 r.
Nr 15, poz. 148, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 uchyla się pkt 11;
2) w art. 11 w ust. 2 dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
„5) podejmowanie w głosowaniu jawnym uchwał dotyczących gospodarowania
środkami publicznymi.”;
3) uchyla się dział V.

art. 199. więcej Art. 199. Jeżeli czyn stanowiący naruszenie dyscypliny finansów publicznych w
rozumieniu ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych, popełniony
przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, nie jest naruszeniem dyscypliny
finansów publicznych w rozumieniu niniejszej ustawy, postępowania w sprawie
naruszenia dyscypliny finansów publicznych nie wszczyna się, a wszczęte umarza.

art. 200. więcej Art. 200. Postępowanie w sprawie o naruszenie dyscypliny finansów
publicznych wszczęte przed dniem wejścia w życie ustawy prowadzone jest według
przepisów niniejszej ustawy, chyba że przepisy dotychczasowe są korzystniejsze dla
obwinionego. Czynności dokonane przed dniem wejścia w życie ustawy są skuteczne,
jeżeli zostały dokonane z zachowaniem przepisów dotychczasowych.

art. 201. więcej Art. 201. 1. Kadencja komisji orzekających w sprawach o naruszenie dyscypliny
finansów publicznych, powołanych przed dniem wejścia w życie ustawy wygasa w
dniu powołania komisji orzekającej na podstawie przepisów niniejszej ustawy, nie
później niż w dniu 30 września 2005 r.
2. Kadencja Głównej Komisji Orzekającej przy Ministrze Finansów powołanej
przed dniem wejścia w życie ustawy wygasa w dniu powołania Głównej Komisji
Orzekającej, nie później niż w dniu 30 września 2005 r.
3. Rzecznicy dyscypliny finansów publicznych i ich zastępcy, powołani przed
dniem wejścia w życie ustawy, pełnią swoje funkcje do czasu powołania rzeczników
dyscypliny i ich zastępców na podstawie niniejszej ustawy, nie dłużej niż do dnia 30
września 2005 r.
4. Główny rzecznik dyscypliny finansów publicznych i jego zastępcy, powołani
przed dniem wejścia w życie ustawy, pełnią swoje funkcje do czasu powołania
Głównego Rzecznika i jego zastępców na podstawie niniejszej ustawy, nie dłużej niż
do dnia 30 września 2005 r.
5. Po upływie kadencji komisji orzekających w sprawach o naruszenie
dyscypliny finansów publicznych oraz Głównej Komisji Orzekającej przy Ministrze
Finansów, powołanych przed dniem wejścia w życie ustawy, przewodniczący tych komisji przekazują do właściwych komisji orzekających oraz Głównej Komisji Orzekającej, powołanych na podstawie niniejszej ustawy, odpowiednio:
1) sprawy, w których toczy się postępowanie o naruszenie dyscypliny finansów
publicznych;
2) sprawy, w których postępowanie nie zostało wszczęte;
3) sprawy, w których prawomocne orzeczenia nie zostały wykonane;
4) akta spraw, w których orzeczone kary nie uległy zatarciu.
6. Po zaprzestaniu pełnienia funkcji przez rzecznika dyscypliny finansów
publicznych oraz Głównego Rzecznika dyscypliny finansów publicznych,
prowadzone przez nich sprawy, a także ich prawa i obowiązki, przejmują
odpowiednio: rzecznik dyscypliny oraz Główny Rzecznik, powołani na podstawie
niniejszej ustawy.
7. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio w przypadku wygaśnięcia członkostwa
w komisji orzekającej z przyczyn, o których mowa w art. 56 ust. 1 pkt 9.

art. 202. więcej Art. 202. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2005 r.