Art. 50. 1. Osobie samotnej, która z powodu wieku, choroby lub innych
przyczyn wymaga pomocy innych osób, a jest jej pozbawiona, przysługuje pomoc
w formie usług opiekuńczych lub specjalistycznych usług opiekuńczych.
2. Usługi opiekuńcze lub specjalistyczne usługi opiekuńcze mogą być przyznane
również osobie, która wymaga pomocy innych osób, a rodzina, a także wspólnie
niezamieszkujący małżonek, wstępni, zstępni nie mogą takiej pomocy zapewnić.
3. Usługi opiekuńcze obejmują pomoc w zaspokajaniu codziennych potrzeb
życiowych, opiekę higieniczną, zaleconą przez lekarza pielęgnację oraz, w miarę
możliwości, zapewnienie kontaktów z otoczeniem.
4. Specjalistyczne usługi opiekuńcze są to usługi dostosowane do szczególnych
potrzeb wynikających z rodzaju schorzenia lub niepełnosprawności, świadczone przez
osoby ze specjalistycznym przygotowaniem zawodowym.
5. Ośrodek pomocy społecznej albo centrum usług społecznych, o którym mowa
w ustawie z dnia 19 lipca 2019 r. o realizowaniu usług społecznych przez centrum
usług społecznych, przyznając usługi opiekuńcze, ustala ich zakres, okres i miejsce
świadczenia.
6. Rada gminy określa, w drodze uchwały, szczegółowe warunki przyznawania
i odpłatności za usługi opiekuńcze i specjalistyczne usługi opiekuńcze, z wyłączeniem
specjalistycznych usług opiekuńczych dla osób z zaburzeniami psychicznymi, oraz
szczegółowe warunki częściowego lub całkowitego zwolnienia od opłat, jak również
tryb ich pobierania.
7. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje specjalistycznych usług opiekuńczych i kwalifikacje osób świadczących te usługi oraz
warunki i tryb ustalania i pobierania opłat za specjalistyczne usługi opiekuńcze
świadczone osobom z zaburzeniami psychicznymi, jak również warunki częściowego
lub całkowitego zwolnienia z tych opłat, ze względu na szczególne potrzeby osób
korzystających z usług, uwzględniając sytuację materialną tych osób.

Ustawa o pomocy społecznej art. 50

DODAJ