Art. 53. 1. Osobie pełnoletniej, która ze względu na trudną sytuację życiową,
wiek, niepełnosprawność lub chorobę potrzebuje wsparcia w funkcjonowaniu
w codziennym życiu, ale nie wymaga usług w zakresie świadczonym przez jednostkę
całodobowej opieki, w szczególności osobie z zaburzeniami psychicznymi, osobie
opuszczającej pieczę zastępczą w rozumieniu przepisów o wspieraniu rodziny
i systemie pieczy zastępczej, młodzieżowy ośrodek wychowawczy, zakład dla
nieletnich, a także cudzoziemcowi, który uzyskał w Rzeczypospolitej Polskiej status
uchodźcy, ochronę uzupełniającą lub zezwolenie na pobyt czasowy udzielone
w związku z okolicznością, o której mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. c lub d ustawy
z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, może być przyznane wsparcie
w mieszkaniu chronionym.
2. Mieszkanie chronione jest formą pomocy społecznej przygotowującą pod
opieką specjalistów osoby tam przebywające do prowadzenia samodzielnego życia lub
wspomagającą te osoby w codziennym funkcjonowaniu.
3. Mieszkanie chronione może być prowadzone przez każdą jednostkę
organizacyjną pomocy społecznej lub organizację pożytku publicznego i w zależności od celu udzielania wsparcia prowadzone jest jako mieszkanie chronione treningowe lub mieszkanie chronione wspierane.
4. W mieszkaniu chronionym treningowym zapewnia się usługi bytowe oraz
naukę, rozwijanie lub utrwalanie samodzielności, sprawności w zakresie samoobsługi,
pełnienia ról społecznych w integracji ze społecznością lokalną, w celu umożliwienia
prowadzenia samodzielnego życia.
5. Mieszkanie chronione wspierane przeznaczone jest dla:
1) osoby niepełnosprawnej, w szczególności osoby niepełnosprawnej fizycznie lub
osoby z zaburzeniami psychicznymi;
2) osoby w podeszłym wieku lub przewlekle chorej.
6. W mieszkaniu chronionym wspieranym zapewnia się usługi bytowe oraz
pomoc w wykonywaniu czynności niezbędnych w życiu codziennym i realizacji
kontaktów społecznych, w celu utrzymania lub rozwijania samodzielności osoby na
poziomie jej psychofizycznych możliwości.
7. Decyzję o skierowaniu do korzystania ze wsparcia w mieszkaniu chronionym
wydaje się na czas określony.
8. W stosunku do osób, które posiadają orzeczenie o znacznym lub
umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, a także w szczególnie uzasadnionych
przypadkach w stosunku do innych osób, może być wydana decyzja o skierowaniu do
korzystania ze wsparcia w mieszkaniu chronionym wspieranym na czas nieokreślony.
9. Decyzja o skierowaniu osoby do korzystania ze wsparcia w mieszkaniu
chronionym wydawana jest po dokonaniu uzgodnień pomiędzy pracownikiem
socjalnym podmiotu kierującego, pracownikiem socjalnym jednostki organizacyjnej
pomocy społecznej prowadzącej mieszkanie chronione lub organizacji pożytku
publicznego prowadzącej mieszkanie chronione a osobą ubiegającą się o skierowanie
do korzystania ze wsparcia w mieszkaniu chronionym lub jej przedstawicielem ustawowym.
10. Uzgodnienia, o których mowa w ust. 9, mają formę pisemną i dotyczą:
1) celu pobytu;
2) okresu pobytu;
3) rodzaju i zakresu świadczonego wsparcia;
4) odpłatności osoby korzystającej ze wsparcia;
5) sposobu zgłaszania planowanej nieobecności w mieszkaniu chronionym;
6) zasad i sposobu realizacji programu usamodzielniania osoby korzystającej ze
wsparcia lub programu wspierania osoby.
11. Wsparcie świadczone w mieszkaniu chronionym nie stanowi zaspokojenia
potrzeb mieszkaniowych osób lub rodzin.
12. Korzystanie ze wsparcia w mieszkaniu chronionym, prowadzonym przez
podmioty inne niż gmina, powiat lub na ich zlecenie, odbywa się na podstawie umowy
cywilnoprawnej zawartej z osobą korzystającą z pobytu w mieszkaniu chronionym
lub jej przedstawicielem ustawowym. W tym przypadku nie stosuje się ust. 7–11.
13. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, minimalne standardy usług świadczonych w mieszkaniach
chronionych oraz minimalne standardy pomieszczeń w mieszkaniu chronionym,
kierując się potrzebą zapewnienia właściwych usług i pomocy oraz uwzględniając
indywidualne potrzeby i możliwości psychofizyczne osób kierowanych do mieszkania
chronionego odpowiedniego rodzaju.

Art. 53a. 1. Wynagrodzenie za sprawowanie opieki wypłaca się w wysokości
ustalonej przez sąd. Wynagrodzenie to obliczone w stosunku miesięcznym nie może
przekraczać 1/10 przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze
przedsiębiorstw, bez wypłat nagród z zysku, ogłoszonego przez Prezesa Głównego
Urzędu Statystycznego za okres poprzedzający dzień przyznania wynagrodzenia.
2. Udzielenie świadczeń w postaci wynagrodzenia za sprawowanie opieki nie
wymaga przeprowadzenia rodzinnego wywiadu środowiskowego oraz wydania
decyzji administracyjnej.

Ustawa o pomocy społecznej art. 53

DODAJ