Art. 54. 1. Osobie wymagającej całodobowej opieki z powodu wieku, choroby
lub niepełnosprawności, niemogącej samodzielnie funkcjonować w codziennym
życiu, której nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych,
przysługuje prawo do umieszczenia w domu pomocy społecznej.
2. Osobę, o której mowa w ust. 1, kieruje się do domu pomocy społecznej
odpowiedniego typu, zlokalizowanego jak najbliżej miejsca zamieszkania osoby
kierowanej, z zastrzeżeniem ust. 2a, chyba że okoliczności sprawy wskazują inaczej, po uzyskaniu zgody tej osoby lub jej przedstawiciela ustawowego na umieszczenie w domu pomocy społecznej.
2a. W przypadku gdy przewidywany termin oczekiwania na umieszczenie
w domu pomocy społecznej danego typu zlokalizowanym najbliżej miejsca
zamieszkania osoby kierowanej wynosi ponad 3 miesiące, osobę, o której mowa
w ust. 1, kieruje się na jej wniosek do domu pomocy społecznej tego samego typu
zlokalizowanego jak najbliżej miejsca zamieszkania osoby kierowanej, w którym
przewidywany termin oczekiwania na umieszczenie jest krótszy niż 3 miesiące.
3. Osoba wymagająca wzmożonej opieki medycznej kierowana jest na podstawie
art. 33a ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1398, 1492, 1493 i
1578) do zakładu opiekuńczo-leczniczego lub pielęgnacyjno-opiekuńczego.
4. W przypadku gdy osoba bezwzględnie wymagająca pomocy lub jej
przedstawiciel ustawowy nie wyrażają zgody na umieszczenie w domu pomocy
społecznej lub po umieszczeniu wycofają swoją zgodę, ośrodek pomocy społecznej,
centrum usług społecznych, o którym mowa w ustawie z dnia 19 lipca 2019 r.
o realizowaniu usług społecznych przez centrum usług społecznych, lub dom pomocy
społecznej są obowiązane do zawiadomienia o tym właściwego sądu, a jeżeli osoba
taka nie ma przedstawiciela ustawowego lub opiekuna – prokuratora.

Ustawa o pomocy społecznej art. 54