Teza W ustalonych okolicznościach faktycznych nie ma sporu co do tego, że powód wykazał przesłanki odpowiedzialności pozwanego z art. 435 w zw. z art. 436 § 1 kc, ponoszącego odpowiedzialność z tytułu zawartej umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Zgodnie z utrwalonym poglądem mającym odzwierciedlenie w orzecznictwie Sądu Najwyższego (wyroki z dnia 24 lutego 1970 r. II PR 5/70, z dnia 23 czerwca 1972 r. I CR 142/72) bieg przedawnienia przerywa także uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której ono przysługuje (art. 123 § 1 k.c.), ale tylko w granicach zakreślonych uznaniem. Sąd Apelacyjny reprezentuje stanowisko, że skoro wypłata jest uznaniem niewłaściwym roszczenia i stanowi potwierdzenie istnienia długu, to każde tego rodzaju zachowanie podjęte w różnym czasie jest przerwaniem biegu przedawnienia, po którym przedawnienie biegnie na nowo (art. 124 § 1 kc) więcej

Teza Zdaniem Sądu Apelacyjnego trafny jest zarzut naruszenie art. 94 ³ § 2 k.p. poprzez jego błędną wykładnię polegającą na ustaleniu, że dyrekcja pozwanej szkoły stosowała wobec powódki mobbing. Należy zwrócić uwagę, że przepis art. 94 ³ k.p. został dodany do kodeksu pracy przez art. 1 pkt 30 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. (Dz.U. z 2003r., nr 213, poz. 2081) zmieniającej kodeks pracy z dniem 1 stycznia 2004 r. Wobec powyższego ocena czy określone działania stosowane wobec pracownika stanowią przejaw mobbingu, dotyczy tylko zachowań podjętych po dniu wejścia w życie powołanego przepisu art. 94 ³ k.p., tj. po dniu 1 stycznia 2004 r. Z tych względów działania pierwszej dyrektor D. B. (1) z dnia 6 stycznia 2003r. polegające na zgłaszaniu uchybień w pracy powódki, których wcześniej nie zarzucano, nie mogą stanowić przedmiotu ustaleń w zakresie przesłanek mobbingu z art. 94 ³ k.p. więcej

Teza Zgodnie z art. 94 ³ § 2 k.p. mobbing oznacza działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników. Innymi słowy mobbing - to rodzaj nękania psychicznego stosowanego przez jedną lub kilka osób przeważnie przeciwko jednej osobie. Istotą mobbingu jest jego trwałość. Mobbing powtarza się systematycznie miesiącami czy latami, a jego cechą jest bezbronność ofiary wobec mobbera. Izolacja pracownika w grupie współpracowników nie stanowi autonomicznej cechy mobbingu. Tylko izolacja w grupie pracowniczej będąca następstwem działań polegających na negatywnych zachowaniach objętych dyspozycją normy art. 94 ³ § 2 k.p. (nękanie, zastraszanie, poniżanie, ośmieszanie) uzasadnia przyjęcie zaistnienia mobbingu. Jeśli natomiast jest ona reakcją na naganne zachowania pracownika w stosunku do swoich współpracowników, to nie ma podstaw, aby działaniom polegającym na unikaniu kontaktów z takim pracownikiem przypisywać znamiona mobbingu. więcej

Teza Zobowiązaniowy stosunek odszkodowawczy powstający zgodnie z art. 417 § 1 k.c., jest efektem bezprawności zaistniałej w sferze publicznoprawnej, nie zaś na gruncie stosunków cywilnoprawnych. Obowiązek naprawienia szkody według art. 417 § 1 k.c. jest jednym (ale nie jedynym) ze skutków niezgodnego z prawem działania lub zaniechania przy wykonywaniu władzy publicznej, a więc odejścia przez organ władzy publicznej od nakazanego i dozwolonego przez normy regulujące stosunek publicznoprawny wzorca postępowania. Z tego też powodu bezprawność, o której mowa w art. 417 § 1 k.c., jako stanowiąca element stosunku o charakterze publicznoprawnym, nie może być utożsamiana z bezprawnością, będącą elementem stosunków cywilnoprawnych. Bezprawność z art. 417 § 1 k.c. nie jest bowiem elementem stosunku cywilnoprawnego, lecz stosunku publicznoprawnego. Co więcej na uznanie zasługuje pogląd nakazujący przyjąć jeszcze bardziej sprecyzowane znaczenie pojęcia bezprawności na tle art. 417 § 1 k.c., posługujący się pojęciem tzw. deliktowej bezprawności względnej. W myśl tego poglądu czyn organu władzy publicznej wyrządzający szkodę może uzasadniać odpowiedzialność tylko wówczas, gdy narusza normę postępowania skierowaną na ochronę grupy jednostek do której należy poszkodowany, a nie wówczas, gdy narusza normę o celu wyłącznie ogólnospołecznym bądź chroniącą tylko inne dobra niż dotknięte uszczerbkiem. Przesłanka bezprawności ujęta w art. 417 § 1 k.c. oznacza niezgodność działania lub zaniechanie z konstytucyjnie rozumianymi źródłami prawa. więcej

Teza Możliwość zastosowania art. 387 § 2 kc jest zasadniczo dopuszczalna jedynie w wypadku rzeczywistej obiektywnej niemożliwości świadczenia, czyli w wypadku, gdy świadczenia nie może spełnić ani dłużnik, ani żadna inna osoba. Ponadto niemożność ta musi mieć charakter trwały to znaczy, że według rozsądnych ludzkich przewidywań świadczenie nie stanie się możliwe w niedalekiej przyszłości. Powyższy przepis odnosi się do sytuacji, gdy świadczenie było niemożliwe w chwili zawarcia umowy. Nie ma on natomiast zastosowania, gdy świadczenie stało się niemożliwe dopiero później (nawet z przyczyny istniejącej w chwili zawarcia umowy), choćby przed nadejściem terminu wymagalności roszczenia wierzyciela. Pogląd, że odpowiedzialność której podstawę stanowi art. 516 zd 1 kc dotyczy zarówno tego, że wierzytelność nie przysługuje cedentowi, jak i tego, że cedowana wierzytelność istnieje, dominuje zdecydowanie w doktrynie (patrz Marcin Witkowski, Glosa do wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 30.06.2004, I A Ca 1404/2003, Glosa 2010/3/42-50 i cytowane tam piśmiennictwo). W sytuacji gdy umową cesji objęte byłyby wierzytelności nieistniejące w chwili jej zawarcia, uznać należy, że umowa jest ważna. Nie wywiera co prawda skutku rozporządzającego a cedent ponosi odpowiedzialność za wadę prawną przedmiotu świadczenia (art. 516 zd. 1 kc). więcej

Teza Złożenie oświadczenia woli pod wpływem błędu obwarowane jest sankcją nieważności względnej. Zgodnie z treścią przepisu art. 88 § 1 k.c. uchylenie się od skutków prawnych oświadczenia woli, które zostało złożone innej osobie pod wpływem błędu następuje przez oświadczenie złożone tej osobie na piśmie. Przyjmuje się, że skuteczne złożenie oświadczenia, o jakim mowa w art. 88 § 1 kc, jest formą pozasądowego unieważnienia czynności prawnej z mocy woli samej strony tej czynności. więcej

Teza Zachowek (art. 991 kc) jest świadczeniem o charakterze stricte pieniężnym, a prawo do niego powstaje, co do zasady, z chwilą ogłoszenia testamentu (por. art.1007§ 1 kc). Z kolei roszczenie o zapłatę tego świadczenia staje się wymagalne na zasadach ogólnych, tzn. po wezwaniu zobowiązanego spadkobiercy o zapłatę z tego tytułu sprecyzowanej kwoty pieniężnej (art. 455 kc, por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 września 2010r w spr. II CSK 178/10, LEX nr 942800). Przepis art. 203 § 3 zd. 1 kpc będzie miał zastosowanie jedynie w sytuacji, gdy nie doszło jeszcze do rozprawy lub pozwany nie zdążył jeszcze zająć stanowiska w sprawie. więcej

Teza Przepisy art. 637 kc w sposób wyczerpujący określają uprawnienia zamawiającego w przypadku wad wykonanego dzieła. Oznacza to, że nie ma możliwości sięgania w tym zakresie, poprzez przepis art. 638 kc, do przepisów regulujących uprawnienia kupującego w przypadku wad przedmiotu sprzedaży. Stosownie do przepisu art. 637 § 1 kc, jeżeli dzieło ma wady, zamawiający może przede wszystkim żądać ich usunięcia. Wśród roszczeń, jakie ustawodawca przyznał w przypadku nieusunięcia przez wykonawcę wad dzieła, brak jest prawa dochodzenia wykonania takiego obowiązku na drodze sądowej. Nie ma natomiast podstaw do przyjęcia, że w tym zakresie strony rozszerzyły uprawnienia powoda z tytułu rękojmi (art. 638 kc w zw. z art.558 § 1 zd. 1 kc) przez przyznanie mu takiego, dodatkowego uprawnienia. Niedopuszczalne, na gruncie przepisów art. 637 kc w zw. z art. 656 § 1 kc, jako sprzeczne wręcz z istotą umowy o roboty budowlane (o dzieło), byłoby roszczenie inwestora (zamawiającego) o wymianę wybudowanego wadliwego obiektu (wykonanego dzieła) lub jego samodzielnej części na wolne od wad (por. też Kodeks cywilny, Komentarz pod red. K. Pietrzykowskiego, Wyd. C.H. Beck, Wyd. 5, Warszawa 2008, Tom II, str. 394) więcej

Teza W art. 4 ustawy o nauczycielskich świadczeniach kompensacyjnych określono warunki konieczne do powstania prawa do nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego sensu stricto. Zdaniem Sądu Apelacyjnego brzmienie art. 4 ustawy o nauczycielskich świadczeniach kompensacyjnych jednoznacznie wskazuje, że warunki te muszą być spełnione łącznie. Jednym z nich jest rozwiązanie stosunku pracy na swój wniosek (art. 4 ust. 1 pkt. 3 ustawy). więcej

Teza Oceniając wniosek powódki należy mieć na uwadze nie tylko aktualne dochody ale także możliwości zarobkowe, na które wskazał Sąd Okręgowy. Przedłożone przez powódkę zaświadczenie o stanie zdrowia dowodzi o konieczności leczenia co jednak nie wyklucza możliwości podjęcia pracy zarobkowej. więcej

Teza Dobrowolnie podjęta walka wręcz dwóch osób nie daje podstawy do przyjęcia, że którakolwiek z nich była wyłącznie osobą broniącą się a druga wyłącznie napastnikiem, bowiem żadna z tych osób nie była przymuszona do wzięcia udziału w tej konfrontacji fizycznej, tj. sprawdzenia swoich sił. W takiej sytuacji ze strony obu uczestników takiego pojedynku dochodzi do wzajemnych zamachów i żadnego z nich nie chroni kontratyp określony w art. 25 par. 1 k.k. więcej

Teza Sporna umowa nie określała konkretnego, indywidualnie oznaczonego rezultatu a zatem mimo nazwy, nie może być kwalifikowana jako umowa o dzieło. więcej

Teza Zgodnie z art.14 ust.2 pkt.2 ustawy systemowej, opóźnienie w opłaceniu składki na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe powoduje ustanie ubezpieczenia. Jak stwierdził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 marca 2012r. I UK 339/11 (LEX nr 1212053) „Ponowne objęcie dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym wymaga złożenia w tym zakresie ponownego wniosku przez zainteresowanego. Wykładnia językowa art.11 ust. 2 oraz art.14 ust. 1 i 1a s.u.s. wskazuje na konieczność złożenia przez ubezpieczonego odpowiedniego wniosku jako warunku objęcia dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym.” więcej

Teza Zgodnie z art.14 ust.1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych objęcie dobrowolnie ubezpieczeniami emerytalnym, rentowymi i chorobowym następuje od dnia wskazanego we wniosku o objęcie tymi ubezpieczeniami, nie wcześniej jednak niż od dnia, w którym został zgłoszony wniosek, z zastrzeżeniem ust.1a, który stanowi, że objęcie dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym następuje od dnia wskazanego we wniosku tylko wówczas, gdy zgłoszenie do ubezpieczeń emerytalnego i rentowych zostanie dokonane w terminie określonym w art.36 ust.4. Z art.14 ust.2 pkt.2 ustawy wynika, że opóźnienie w opłaceniu składki na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe powoduje ustanie ubezpieczenia, a więc dobrowolny tytuł ubezpieczenia społecznego ustaje z mocy prawa od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego, za który nie opłacono w terminie należnej na to ubezpieczenie składki. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12.03.2012r. jednoznacznie stwierdził, że: „Ponowne objęcie dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym wymaga złożenia w tym zakresie ponownego wniosku przez zainteresowanego. Wykładnia językowa art. 11 ust.2 oraz art.14 ust.1 i 1a wskazuje na konieczność złożenia przez ubezpieczonego odpowiedniego wniosku jako warunku objęcia dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym”. więcej

Teza Późniejsza weryfikacja tego prawa nie może obejmować okresu od 1 maja 2010 r. do 30 czerwca 2010 r. skoro w tym czasie ubezpieczona miała i realizowała prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. więcej

Teza Przekazanie przez płatnika do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składki w zaniżonej wysokości, jeśli wynika ono z innych powodów niż świadome wskazanie nieprawdziwej liczby osób zgłoszonych do ubezpieczenia, nie wyczerpuje hipotezy normy art.34 ust.1 w związku z ust. 1i nie implikuje skutku objętego jej dyspozycją. W rozpoznawanej sprawie niewątpliwie mamy do czynienia z taką właśnie sytuacją, gdy płatnik składek nieświadomie ustalił składkę za kwiecień 2009r. w zaniżonej wysokości, co zresztą w następnym miesiącu niezwłocznie skorygował. W ocenie Sądu Apelacyjnego rygorystyczna sankcja zawarta w art. 34 ust. 1 ustawy wypadkowej nie może być stosowana w sytuacjach, gdy płatnikowi składek nie można zarzucić nierzetelności, a przyczyna opłacenia składki w zaniżonej wysokości jest spowodowana nieświadomym działaniem, np. błędem rachunkowym czy pisarskim, bądź jak w rozpoznawanej sprawie błędnym zinterpretowaniem przepisu. więcej

Teza Podjęcie uchwały w sprawie częściowego pokrywania kosztów remontu elewacji konkretnego budynku przez jego mieszkańców i obarczenie ich imiennie ciężarem opłat, w jednakowej zresztą dla każdego wysokości bez względu na powierzchnię zajmowanego lokalu, nie miało umocowania w powierzonych radzie nadzorczej w statucie uprawnieniach i wykraczało poza zakres jej działania określony w art. 46 prawa spółdzielczego. W takim zaś stanie rzeczy rada nadzorcza spółdzielni nie może być uważana za organ właściwy do indywidualnego nakładania na mieszkańców lokali w budynku określonych obowiązków finansowych, przekroczenie zaś przez nią uprawnień oznacza naruszenie prawa i bezwzględną nieważność uchwały podjętej niezgodnie z ustawą ( art. 58 § 1 k.c.). więcej

Teza Nie znajduje podstaw zarzut naruszenia przepisu art. 442 § 1 k.c. i 442 ¹ § 1 k.c. Stosownie do treści powyższych przepisów roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym ulega przedawnieniu z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. więcej

Teza Zgodnie z zasadami wynikającymi z przywołanego przepisu renta z tytułu utraty zdolności do pracy powinna rekompensować poszkodowanemu uszczerbek, który wskutek uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia powstał w jego dochodach z tytułu pracy zarobkowej lub prowadzonej działalności gospodarczej. Będzie on równy różnicy między hipotetycznymi dochodami, które osiągałby, gdyby nie doszło do zdarzenia szkodzącego, a dochodami, które uzyskuje, będąc poszkodowanym, uwzględniając także świadczenia otrzymywane z tytułu ubezpieczenia społecznego. więcej

Teza Wystawienie bankowego tytułu wykonawczego było czynnością zmierzającą do dochodzenia roszczenia. Nie była to jednak czynność, która zgodnie z art. 123 § 1 kpc dokonywana jest przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania sprawy lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju, nie mogła zatem wywołać skutku w postaci przerwy biegu przedawnienia. Jest oczywiste, że przerwa biegu przedawnienia jest możliwa tylko wtedy, gdy nie nastąpił upływ terminu przedawnienia, czyli jak wynika z wyraźnego brzmienia art. 123 kc, gdy przedawnienie jeszcze biegnie. Czym innym jest bowiem zdarzenie, które przerywa bieg przedawnienia i które musi zajść przed upływem terminu przedawnienia, czym innym zaś uregulowane w art. 117 § 2 kc zrzeczenie się zarzutu przedawnienia, które może nastąpić tylko po upływie terminu przedawnienia. więcej

Teza Zgodnie z art. 224 w zw. z art. 225 k.c. posiadacz samoistny w złej wierze ponosi odpowiedzialność względem właściciela za zużycie, pogorszenie lub utratę rzeczy, co oznacza, że ciąży na nim obowiązek utrzymywania rzeczy w należytym stanie. Koszty prac porządkowych na nieruchomości, dokonywanych zgodnie z niekwestionowanymi ustaleniami Sądu Okręgowego nie wykraczają poza zakres kosztów poniesionych w celu zapobieżenia pogorszeniu rzeczy. Prowadzi to do wniosku, że pozwana nie uzyskała kosztem powoda także korzyści z tytułu kosztów prac porządkowych na nieruchomości bez podstawy prawnej. więcej

Teza Zgodnie z art. 390 § 1 zd. 1 k.c., jeżeli strona zobowiązana do zawarcia umowy przyrzeczonej uchyla się od jej zawarcia, druga strona może żądać naprawienia szkody, którą poniosła przez to, że liczyła na zawarcie umowy przyrzeczonej. Przesłankami odpowiedzialności odszkodowawczej na podstawie tego przepisu są: niespełnienie świadczenia przez zobowiązanego mimo upływu terminu z powodu okoliczności, za które ponosi od odpowiedzialność, szkoda uprawnionego i związek przyczynowy pomiędzy niespełnieniem świadczenia a szkodą, przy czym naprawienie szkody, o której mowa w art. 390 § 1 k.c. dotyczy szkody w granicach tzw. ujemnego interesu umownego, tj. szkody poniesionej przez to, że uprawniony liczył na zawarcie umowy przyrzeczonej. Nie są natomiast objęte odszkodowaniem straty poniesione przez uprawnionego na skutek działań zmierzających do wykonania przyrzeczonej umowy ani korzyści utracone przez jej niewykonanie (Kodeks cywilny, Komentarz pod red. E. Gniewka, Warszawa 2008, s. 644). więcej

Teza Zaniechanie przez Sąd I instancji dopuszczenia dowodu z opinii biegłego z urzędu (art. 232 zdanie 2 k.p.c.) stanowiło naruszenie przepisów postępowania, które w efekcie doprowadziło do wydania wyroku bez wyjaśnienia wszystkich okoliczności spornych, istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy i to w sytuacji przesądzenia, iż roszczenie powoda jest usprawiedliwione co do zasady. więcej

Teza Powód nie wykazał, by wskazane w pozwie zdarzenie (konieczność zapłacenia odszkodowania z tytułu popełnionego przez pracownika powoda deliktu) stanowiło przewidziany w umowie łączącej strony wypadek ubezpieczeniowy, a więc nie było podstaw do stosowania przepisu art. 805 k.c. ani art. 822 k.c. więcej

Teza Z punktu widzenia skuteczności złożenia świadczenia do depozytu sądowego (art. 470 kc) nie ma istotnego znaczenia, czy i kiedy dłużnik dopełnił obowiązku zawiadomienia o tej czynności wierzyciela (art. 468 § 1 kc). Stosownie do przepisu art. 470 kc, warunkiem uznania skuteczności złożenia świadczenia do depozytu sądowego, tj. uznania tej czynności za równoznaczną ze spełnieniem świadczenia jest, aby złożenie takie było ważne (art. 470 in principio kc). Czynność złożenia do depozytu będzie zatem ważna, jeżeli dokonana zostanie na podstawie przewidzianego ustawowo uprawnienia oraz zgodnie z treścią łączącego wierzyciela i dłużnika zobowiązania. więcej

Teza Zgodnie z art. 481§1 k.c., zobowiązanie do zapłaty odsetek z tytułu opóźnienia powstaje dopiero po uchybieniu przez dłużnika terminu z wezwania do spełnienia świadczenia. Skoro więc wezwanie z dnia 19 listopada 2009r. skierowane było tylko do (...) S.A. w P. , to wynikające dopiero z niego zobowiązanie do zapłaty odsetek z tytułu opóźnienia, nie było objęte odpowiedzialnością solidarną z mocy umowy z dnia 30 czerwca 2007r. więcej

Teza Pozwany nie mógł przenieść prawa własności na rzecz powoda, skoro nie figurował w księdze wieczystej jako właściciel na podstawie prawomocnego wpisu ( wpisów ). Z tej też przyczyny nie sposób przyjąć, że roszczenie powoda stało się przed tymi datami wymagalne, skoro powód nie mógł skutecznie przymusowo dochodzić swego roszczenia. więcej

Teza Pojęcie „sumy odpowiedniej” jaką można zasądzić tytułem zadośćuczynienia w związku ze śmiercią najbliższego członka rodziny ma charakter niedookreślony. Przyjmuje się, że łagodzić ma ono cierpienie, ból i poczucie osamotnienia związane z utratą osoby najbliższej. Winno mieć charakter kompensacyjny to jest przedstawiać odczuwalną wartość ekonomiczną, ale nie nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy. Odpowiednią jest przy tym kwota utrzymana w granicach odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa. Wysokość zadośćuczynienia przynosić powinna pokrzywdzonemu równowagę emocjonalną, naruszoną przez doznane cierpienia, z uwzględnieniem ich rodzaju, czasu trwania, natężenia. Indywidualny charakter zadośćuczynienia przesądza o tym, że ostateczne ustalenie, jaka konkretnie kwota jest „odpowiednia” z istoty swej należy do sfery swobodnego uznania sędziowskiego. więcej

Teza Nie jest umową o dzieło umowa, mająca za swój przedmiot „pozyskanie obiektu do ochrony”. Tak określony rezultat nie jest rezultatem pewnym, występuje tu niedozwolony przy umowie o dzieło element losowości, niepewności. Niemożliwe jest także poddanie tak określonego dzieła badaniu pod kątem wad dzieła. Zainteresowany naprowadzał wyraźnie, że wynagrodzenie ustalone było z góry, przy czym uwzględniono w nim koszty rozmów i ewentualnego dojazdu do klienta. Dopiero po pozyskaniu kontrahenta miało być ustalone „dodatkowe wynagrodzenie”. Powyższe wskazuje wprost na faktyczne cechy umowy zlecenia – starannego działania, powiązanego z wynagrodzeniem wyłącznie za te działania a nie za rezultat. więcej

Teza Przypisanie pozwanemu odpowiedzialności deliktowej wymaga stwierdzenia winy i bezprawności działania pracodawcy. Wina i bezprawność działania pracodawcy mogła by się przejawiać jedynie poprzez nie zachowanie przez pracodawcę zasad bezpieczeństwa i higieny pracy. więcej

Teza Dyskryminacja jest kwalifikowaną postacią nierównego traktowania i ma miejsce wówczas, gdy pracodawca w sposób niekorzystny dla pracownika w porównaniu z innymi pracownikami różnicuje jego sytuację. więcej

Teza Oceny wystąpienia okoliczności egzoneracyjnych powinno się dokonywać w sposób, który nie pozbawi zawartej w tym przepisie normy prawnej cech odpowiedzialności deliktowej o zaostrzonym rygorze. więcej

Teza Brak wyodrębnienia w umowie o pracę z miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego pracownika kwoty ryczałtu za pracę w nadgodzinach wyklucza możliwość przyjęcia, iż strony umowy ustaliły ryczałtowy sposób wynagradzania za pracę przekraczającą normy czasu pracy. więcej

Teza W przypadku bowiem szkody w postaci utraconych korzyści szkoda ta ma zawsze charakter hipotetyczny i do końca nieweryfikowalny. więcej

Teza Ciężar wykazania mobbingu oraz jego skutków spoczywa na pracowniku, pracodawca dla uwolnienia się od odpowiedzialności powinien natomiast udowodnić, że fakty wskazywane przez pracownika nie istnieją lub że nie stanowią one mobbingu. więcej

Teza Kwota pieniężna zadośćuczynienia powinna być przybliżonym ekwiwalentem doznanych cierpień fizycznych i psychicznych oraz powinna zostać utrzymana w rozsądnych granicach. więcej

Teza Pracownik, u którego mobbing wywołał rozstrój zdrowia, może dochodzić od pracodawcy odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. więcej

Teza Stwierdzenie obiektywnego rozporządzenia przez sprawcę cudzą rzeczą nie jest wystarczające, konieczne jest wykazanie, że działaniu temu towarzyszył szczególny zamiar. więcej

Teza "Wartość odpowiednia" to wartość utrzymana w granicach odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa. Wysokość zadośćuczynienia składają się cierpienia pokrzywdzonego - tak fizyczne jak i psychiczne. więcej

Teza Osoba, która tworzy lub współtworzy fikcyjny podmiot gospodarczy jedynie w celu wykorzystania procedury zwrotu nadpłaconego VAT i podejmuje działania dla osiągnięcia tego celu przez nabywanie lub podrabianie dokumentów związanych z tym podatkiem, przedkładając je następnie odpowiedniemu organowi skarbowemu, bez prowadzenia poza tym jakiejkolwiek działalności gospodarczej rozliczanej ze Skarbem Państwa, dopuszcza się przestępstwa powszechnego. więcej

Teza Silne wzburzenie jest stanem, w którym emocje górują nad intelektem, wskutek czego sprawca działa pod wpływem dominującej emocji, przy wyraźnym ograniczeniu kontrolującej funkcji intelektu. W sytuacji, gdy zaistnieje nagłe, wybuchowe i krótkotrwałe zachowanie się człowieka, to należy uwzględnić, że przebieg jego zachowania jest skutkiem działania najróżniejszych procesów psychicznych. więcej

Teza Wprowadzenie w błąd jako znamię czynności wykonawczej oszustwa polega na doprowadzeniu do rozbieżności między obiektywną rzeczywistością a wyobrażeniem o niej lub jej odbiorem. więcej

Teza Przy wymiarze kary sprawcy przestępstwa oszustwa, należy uznać fakt, że działał on w celu osiągnięcia korzyści majątkowej czy też, że naruszył dobro prawne w postaci mienia innych osób. więcej

Teza Sprawcy odpowiadają niezależnie od tego, czy można ustalić, który z nich spowodował konkretne następstwa, ale pod warunkiem, że każdy z nich możliwość nastąpienia ich przewidywał albo mógł i powinien był przewidzieć. więcej

Teza Pozbawienie wolności jest przestępstwem materialnym, wymaga choćby krótkotrwałego działania skutkującego pozbawieniem pokrzywdzonego możliwości decydowania o sobie. więcej

Teza Do uzyskania odszkodowania i zadośćuczynienia jest stwierdzenie związku przyczynowego pomiędzy szkodą i krzywdą a wykonaniem decyzji o internowaniu. więcej

Teza Za znaczną ilość środków odurzających uznaje się ilość, która wystarcza do jednorazowego odurzenia się co najmniej kilkudziesięciu osób. więcej

Teza Należy wykazać związek przyczynowo skutkowy pomiędzy zachowaniem się sprawcy a szkodą majątkową pokrzywdzonego. więcej

Teza Jeśli jest to taka ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, która mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych, to jest to "znaczna ilość'' w rozumieniu tej ustawy. więcej

Teza W przypadku zorganizowanej grupy przestępczej wymaga się aby poziom tego zorganizowania był znacznie wyższy niż przy współprawstwie. więcej