Ustawa z dnia 5 sierpnia 2015 r. o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym

art. 1. więcej Art. 1. Ustawa określa zasady:
1) rozpatrywania reklamacji przez podmioty rynku finansowego, składanych
przez klientów tych podmiotów;
2) działania Rzecznika Finansowego;
3) funkcjonowania Funduszu Edukacji Finansowej, zwanego dalej „Funduszem”.

art. 2. więcej Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) klient podmiotu rynku finansowego:
a) będącego osobą fizyczną ubezpieczającego, ubezpieczonego,
uposażonego lub uprawnionego z umowy ubezpieczenia,
b) osobę fizyczną dochodzącą roszczeń na podstawie przepisów ustawy
z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych,
Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze
Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 473 i 2448 oraz
z 2019 r. poz. 125 i 730) od Ubezpieczeniowego Funduszu
Gwarancyjnego lub Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych,
c) członka funduszu emerytalnego lub osobę uprawnioną w rozumieniu
ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu
funduszy emerytalnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1906 i 2215 oraz z 2019 r. poz. 1074, 1474 i 1495), uczestnika pracowniczego programu
emerytalnego lub osobę uprawnioną w rozumieniu ustawy z dnia
20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U.
z 2019 r. poz. 850, 1474 i 1495), oszczędzającego lub osobę uprawnioną
w rozumieniu ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o indywidualnych
kontach emerytalnych oraz indywidualnych kontach zabezpieczenia
emerytalnego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1808), osobę otrzymującą emeryturę
kapitałową w rozumieniu ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o
emeryturach kapitałowych (Dz. U. z 2018 r. poz. 926) oraz uczestnika
PPK lub osobę uprawnioną w rozumieniu ustawy z dnia 4 października
2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (Dz. U. poz. 2215 oraz z
2019 r. poz. 1074 i 1572),
d) będącego osobą fizyczną klienta banku, członka spółdzielczej kasy
oszczędnościowo-kredytowej, klienta instytucji płatniczej, klienta małej
instytucji płatniczej, klienta dostawcy świadczącego usługę dostępu do
informacji o rachunku, klienta dostawcy świadczącego wyłącznie usługę
dostępu do informacji o rachunku, klienta biura usług płatniczych,
klienta instytucji pieniądza elektronicznego, klienta oddziału
zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego, klienta instytucji
kredytowej, klienta instytucji finansowej, uczestnika funduszu
inwestycyjnego, inwestora alternatywnej spółki inwestycyjnej, klienta
firmy inwestycyjnej, klienta instytucji pożyczkowej, klienta pośrednika
kredytu hipotecznego oraz klienta pośrednika kredytowego,
e) będącego osobą fizyczną klienta brokera ubezpieczeniowego albo
będącego osobą fizyczną klienta agenta ubezpieczeniowego lub agenta
oferującego ubezpieczenia uzupełniające, w rozumieniu ustawy z dnia
15 grudnia 2017 r. o dystrybucji ubezpieczeń (Dz. U. z 2019 r. poz.
1881), wykonujących czynności agencyjne na rzecz więcej niż jednego
zakładu ubezpieczeń w zakresie tego samego działu ubezpieczeń,
zgodnie z załącznikiem do ustawy z dnia 11 września 2015 r.
o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. z 2019 r. poz.
381 i 730) w zakresie niezwiązanym z udzielaną ochroną ubezpieczeniową;
2) reklamacja – wystąpienie skierowane do podmiotu rynku finansowego przez
jego klienta, w którym klient zgłasza zastrzeżenia dotyczące usług
świadczonych przez podmiot rynku finansowego;
3) podmiot rynku finansowego:
a) instytucję płatniczą, małą instytucję płatniczą, dostawcę świadczącego
usługę dostępu do informacji o rachunku, dostawcę świadczącego
wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku, biuro usług
płatniczych, instytucję pieniądza elektronicznego i oddział zagranicznej
instytucji pieniądza elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia
19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2019 r. poz. 659, 730 i 1495),
b) bank krajowy, bank zagraniczny, oddział banku zagranicznego, oddział
instytucji kredytowej i instytucję finansową w rozumieniu ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 2187, z późn. zm.),
c) towarzystwo funduszy inwestycyjnych i fundusz inwestycyjny oraz
zarządzający ASI i alternatywna spółka inwestycyjna w rozumieniu
ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych
i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz. U.
z 2018 r. poz. 1355, z późn. zm.),
d) spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową w rozumieniu ustawy
z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-
-kredytowych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2386, z późn. zm.),
e) firmę inwestycyjną w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r.
o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 2286, z późn. zm.),
f) krajowy zakład ubezpieczeń, zagraniczny zakład ubezpieczeń, główny
oddział i oddział w rozumieniu ustawy z dnia 11 września 2015 r.
o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej,
g) fundusz emerytalny i towarzystwo emerytalne w rozumieniu ustawy
z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy
emerytalnych,
h) instytucję pożyczkową – podmiot będący kredytodawcą w rozumieniu
ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz. U. z 2019
r. poz. 1083),
i) Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny i Polskie Biuro
Ubezpieczycieli Komunikacyjnych,
j) pośrednika kredytu hipotecznego w rozumieniu ustawy z dnia 23 marca
2017 r. o kredycie hipotecznym oraz o nadzorze nad pośrednikami
kredytu hipotecznego i agentami (Dz. U. poz. 819 oraz z 2018 r. poz. 2245),
k) pośrednika kredytowego w rozumieniu ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o
kredycie konsumenckim,
l) brokera ubezpieczeniowego, a także agenta ubezpieczeniowego i agenta
oferującego ubezpieczenia uzupełniające wykonujących czynności
agencyjne na rzecz więcej niż jednego zakładu ubezpieczeń w zakresie
tego samego działu ubezpieczeń, zgodnie z załącznikiem do ustawy
z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej
i reasekuracyjnej w zakresie niezwiązanym z udzielaną ochroną ubezpieczeniową;
4) trwały nośnik informacji – trwały nośnik informacji w rozumieniu ustawy
z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych.

art. 3. więcej Art. 3. 1. Reklamacja może być złożona w każdej jednostce podmiotu rynku
finansowego obsługującej klientów.
2. Reklamacja może być złożona:
1) w formie pisemnej – osobiście, w jednostce podmiotu rynku finansowego
obsługującej klientów, albo przesyłką pocztową w rozumieniu art. 3
pkt 21 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe (Dz. U. z 2018 r.
poz. 2188 oraz z 2019 r. poz. 1051 i 1495);
2) ustnie – telefonicznie albo osobiście do protokołu podczas wizyty klienta
w jednostce, o której mowa w ust. 1;
3) w formie elektronicznej z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej, o ile takie środki zostały do tego celu wskazane przez podmiot rynku finansowego.

art. 4. więcej Art. 4. 1. Podmiot rynku finansowego zamieszcza w umowie zawieranej
z klientem następujące informacje dotyczące procedury składania i rozpatrywania reklamacji:
1) miejsce i formę złożenia reklamacji;
2) termin rozpatrzenia reklamacji;
3) sposób powiadomienia o rozpatrzeniu reklamacji.
2. W odniesieniu do klientów, którzy nie zawarli umowy z podmiotem rynku
finansowego, informacje, o których mowa w ust. 1, powinny zostać dostarczone
w ciągu 7 dni od dnia, w którym nastąpiło zgłoszenie roszczeń klienta wobec
podmiotu rynku finansowego.

art. 5. więcej Art. 5. 1. Po złożeniu przez klienta reklamacji, zgodnie z wymogami,
o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1, podmiot rynku finansowego rozpatruje
reklamację i udziela klientowi odpowiedzi w postaci papierowej lub za pomocą
innego trwałego nośnika informacji.
2. Odpowiedź, o której mowa w ust. 1, podmiot rynku finansowego może
dostarczyć pocztą elektroniczną wyłącznie na wniosek klienta.

art. 6. więcej Art. 6. Odpowiedzi, o której mowa w art. 5 ust. 1, należy udzielić bez zbędnej
zwłoki, jednak nie później niż w terminie 30 dni od dnia otrzymania reklamacji. Do
zachowania terminu wystarczy wysłanie odpowiedzi przed jego upływem.

art. 7. więcej Art. 7. W szczególnie skomplikowanych przypadkach, uniemożliwiających
rozpatrzenie reklamacji i udzielenie odpowiedzi w terminie, o którym mowa
w art. 6, podmiot rynku finansowego w informacji przekazywanej klientowi, który
wystąpił z reklamacją:
1) wyjaśnia przyczynę opóźnienia;
2) wskazuje okoliczności, które muszą zostać ustalone dla rozpatrzenia sprawy;
3) określa przewidywany termin rozpatrzenia reklamacji i udzielenia
odpowiedzi, który nie może przekroczyć 60 dni od dnia otrzymania reklamacji.

art. 8. więcej Art. 8. W przypadku niedotrzymania terminu określonego w art. 6,
a w określonych przypadkach terminu określonego w art. 7, reklamację uważa się
za rozpatrzoną zgodnie z wolą klienta.

art. 9. więcej Art. 9. Odpowiedź, o której mowa w art. 5 ust. 1, powinna zawierać w szczególności:
1) uzasadnienie faktyczne i prawne, chyba że reklamacja została rozpatrzona
zgodnie z wolą klienta;
2) wyczerpującą informację na temat stanowiska podmiotu rynku finansowego
w sprawie skierowanych zastrzeżeń, w tym wskazanie odpowiednich
fragmentów wzorca umowy lub umowy;
3) imię i nazwisko osoby udzielającej odpowiedzi ze wskazaniem jej stanowiska służbowego;
4) określenie terminu, w którym roszczenie podniesione w reklamacji
rozpatrzonej zgodnie z wolą klienta zostanie zrealizowane, nie dłuższego niż
30 dni od dnia sporządzenia odpowiedzi.

art. 10. więcej Art. 10. W przypadku nieuwzględnienia roszczeń wynikających z reklamacji
klienta treść odpowiedzi, o której mowa w art. 5 ust. 1, powinna zawierać również
pouczenie o możliwości:
1) odwołania się od stanowiska zawartego w odpowiedzi, jeżeli podmiot rynku
finansowego przewiduje tryb odwoławczy, a także o sposobie wniesienia tego odwołania;
2) skorzystania z instytucji mediacji albo sądu polubownego, albo innego
mechanizmu polubownego rozwiązywania sporów, jeżeli podmiot rynku
finansowego przewiduje taką możliwość;
3) wystąpienia z wnioskiem o rozpatrzenie sprawy do Rzecznika Finansowego;
4) wystąpienia z powództwem do sądu powszechnego ze wskazaniem podmiotu,
który powinien być pozwany i sądu miejscowo właściwego do rozpoznania sprawy.

art. 11. więcej Art. 11. Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw
instytucji finansowych, powołuje Rzecznika Finansowego, zwanego dalej „Rzecznikiem”.

art. 12. więcej Art. 12. 1. Kadencja Rzecznika trwa 4 lata.
2. Kadencja Rzecznika rozpoczyna się z dniem jego powołania.
3. Ta sama osoba nie może być Rzecznikiem więcej niż przez dwie kolejne kadencje.
4. Kadencja Rzecznika wygasa w przypadku jego śmierci.

art. 13. więcej Art. 13. Rzecznikiem może być wyłącznie osoba:
1) wyróżniająca się wiedzą w zakresie funkcjonowania rynku finansowego
i regulacji prawnych tworzących jego otoczenie oraz posiadająca co najmniej
siedmioletnie doświadczenie zawodowe w tym obszarze;
2) posiadająca wyższe wykształcenie;
3) korzystająca z pełni praw publicznych;
4) posiadająca obywatelstwo polskie;
5) nieskazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne.

art. 14. więcej Art. 14. Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw
instytucji finansowych, może odwołać Rzecznika przed upływem kadencji.

art. 15. więcej Art. 15. Odwołanie Rzecznika przed upływem kadencji może nastąpić
wyłącznie z powodu:
1) złożenia rezygnacji;
2) niewypełniania obowiązków przez ponad 6 miesięcy na skutek długotrwałej
choroby, stwierdzonej orzeczeniem lekarskim;
3) rażącego naruszenia interesów klientów podmiotów rynku finansowego;
4) rażącego naruszenia przepisów Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej lub ustaw;
5) skazania prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne.

art. 16. więcej Art. 16. 1. Rzecznik posiada osobowość prawną.
2. Siedziba Rzecznika znajduje się w Warszawie.

art. 17. więcej Art. 17. 1. Do zadań Rzecznika należy podejmowanie działań w zakresie
ochrony klientów podmiotów rynku finansowego, których interesy reprezentuje, a w szczególności:
1) rozpatrywanie wniosków w indywidualnych sprawach, wniesionych na
skutek nieuwzględnienia roszczeń klienta przez podmiot rynku finansowego
w trybie rozpatrywania reklamacji;
2) rozpatrywanie wniosków dotyczących niewykonania czynności wynikających
z reklamacji rozpatrzonej zgodnie z wolą klienta w terminie, o którym mowa w art. 9 pkt 4;
3) opiniowanie projektów aktów prawnych dotyczących organizacji
i funkcjonowania podmiotów rynku finansowego;
4) występowanie do właściwych organów z wnioskami o podjęcie inicjatywy
ustawodawczej albo wydanie lub zmianę innych aktów prawnych w sprawach
dotyczących organizacji i funkcjonowania rynku finansowego;
5) informowanie właściwych organów nadzoru i kontroli o dostrzeżonych
nieprawidłowościach w funkcjonowaniu podmiotów rynku finansowego;
6) inicjowanie i organizowanie działalności edukacyjnej i informacyjnej
w dziedzinie ochrony interesów klientów podmiotów rynku finansowego;
7) przekazywanie do Komisji Nadzoru Finansowego informacji o liczbie
i charakterze skarg wskazujących na naruszenia ustawy z dnia 19 sierpnia
2011 r. o usługach płatniczych, według stanu na koniec każdego półrocza,
w terminie 2 miesięcy po upływie danego półrocza.
2. Przy Rzeczniku prowadzone są pozasądowe postępowania w sprawie
rozwiązywania sporów między klientami podmiotów rynku finansowego a tymi podmiotami.

art. 18. więcej Art. 18. 1. Rzecznik wykonuje swoje zadania przy pomocy podległego mu Biura Rzecznika.
2. Prezes Rady Ministrów, po zasięgnięciu opinii Rzecznika, nadaje, w drodze
zarządzenia, statut, który określa organizację Biura Rzecznika.

art. 19. więcej Art. 19. 1. Rzecznik wykonuje swoje zadania przy pomocy nie więcej niż trzech zastępców.
2. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych powołuje i odwołuje
zastępców Rzecznika na jego wniosek.
3. Zastępcą Rzecznika może być wyłącznie osoba spełniająca kryteria,
o których mowa w art. 13 pkt 2–5, wyróżniająca się wiedzą w zakresie
funkcjonowania rynku finansowego i regulacji prawnych tworzących jego
otoczenie oraz posiadająca co najmniej pięcioletnie doświadczenie zawodowe
w tym obszarze. Przepis art. 23 stosuje się odpowiednio.

art. 20. więcej Art. 20. 1. Koszty działalności Rzecznika i jego Biura ponoszą następujące
podmioty rynku finansowego:
1) krajowe zakłady ubezpieczeń – do wysokości 0,023% zbioru składek brutto
oraz zagraniczne zakłady ubezpieczeń – do wysokości 0,025% zbioru składek brutto;
2) powszechne towarzystwa emerytalne – do wysokości stanowiącej iloczyn
średniej rocznej wartości aktywów otwartego funduszu emerytalnego
zarządzanego przez dane powszechne towarzystwo emerytalne i stawki
nieprzekraczającej 0,0001%; średnią roczną wartość aktywów otwartego
funduszu emerytalnego wylicza się na podstawie wartości aktywów otwartego
funduszu emerytalnego ustalanej na ostatni dzień roboczy każdego miesiąca
danego roku kalendarzowego;
3) krajowe instytucje płatnicze oraz krajowe instytucje pieniądza
elektronicznego – do wysokości stanowiącej iloczyn funduszy własnych,
o których mowa odpowiednio w art. 76 ust. 2–3 oraz art. 132m ust. 1 ustawy
z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych, i stawki nieprzekraczającej 0,1%;
3a) dostawcy świadczący wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku –
do wysokości średniej wartości przychodów ogółem w okresie ostatniego
roku, w wysokości nie większej niż 0,02% tej średniej;
3b) małe instytucje płatnicze – do wysokości stanowiącej iloczyn całkowitej
wartości transakcji płatniczych wykonanych przez małą instytucję płatniczą
i stawki nieprzekraczającej 0,0006%;
4) biura usług płatniczych – do wysokości stanowiącej iloczyn całkowitej
wartości transakcji płatniczych wykonanych przez biuro usług płatniczych
i stawki nieprzekraczającej 0,0006%;
5) banki – do wysokości stanowiącej iloczyn sumy aktywów bilansowych
banków i stawki nieprzekraczającej 0,0011%;
6) spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe – do wysokości stanowiącej
iloczyn sumy aktywów bilansowych spółdzielczych kas oszczędnościowokredytowych i stawki nieprzekraczającej 0,0011%;
7) towarzystwa funduszy inwestycyjnych – do wysokości średniej rocznej sumy
aktywów funduszy inwestycyjnych, aktywów zbiorczych portfeli papierów
wartościowych oraz portfeli, w skład których wchodzi co najmniej jeden
instrument finansowy zarządzany przez dane towarzystwo w wysokości nie
wyższej niż iloczyn średniej rocznej sumy wartości aktywów zarządzanych
przez dane towarzystwo i stawki nieprzekraczającej 0,0001%;
7a) zarządzający ASI – do wysokości stanowiącej iloczyn średniej rocznej sumy
wartości aktywów alternatywnych spółek inwestycyjnych zarządzanych przez
danego zarządzającego ASI i stawki nieprzekraczającej 0,0001%;
8) firmy inwestycyjne – do wysokości średniej wartości przychodów ogółem
w okresie trzech lat poprzedzających rok, za który jest należna opłata,
w wysokości nie większej niż 0,02% tej średniej;
9) instytucje pożyczkowe – do wysokości 0,02% sumy aktywów.
2. W przypadku kosztów, o których mowa w ust. 1, ponoszonych przez
zagraniczne zakłady ubezpieczeń ich wysokość jest wyliczana od zbioru składek
brutto z tytułu umów ubezpieczenia zawartych w związku z wykonywaniem
działalności ubezpieczeniowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Należności, o których mowa w ust. 1, podlegają egzekucji w trybie
przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
4. W przypadku niedotrzymania terminu uiszczania należności, określonych
w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie ust. 5, pobiera się odsetki
ustawowe za opóźnienie. Odsetek nie pobiera się, jeżeli ich wysokość nie
przekracza trzykrotności wartości opłaty pobieranej przez operatora wyznaczonego
w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe za traktowanie
przesyłki listowej jako poleconej.
5. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określa, w drodze
rozporządzenia, terminy uiszczania, wysokość i sposób obliczania należności,
o których mowa w ust. 1, uwzględniając zapewnienie skuteczności działalności
Rzecznika i jego Biura.

art. 21. więcej Art. 21. Podstawą gospodarki finansowej Biura Rzecznika jest roczny plan
finansowy, którego projekt sporządza Rzecznik i przekazuje ministrowi
właściwemu do spraw instytucji finansowych, w trybie określonym w przepisach
dotyczących prac nad projektem ustawy budżetowej.

art. 22. więcej Art. 22. Do pracowników Biura Rzecznika stosuje się odpowiednio przepisy
o służbie cywilnej.

art. 23. więcej Art. 23. Rzecznik nie może:
1) zajmować innego stanowiska, z wyjątkiem stanowiska:
a) badawczo-dydaktycznego lub badawczego w uczelni,
b) naukowo-dydaktycznego lub naukowego w podmiocie, o którym mowa
w art. 7 ust. 1 pkt 2–8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo
o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668, z późn. zm.)
– ani wykonywać innych zajęć zawodowych;
2) należeć do partii politycznej;
3) być akcjonariuszem, udziałowcem, członkiem władz ani wykonywać
obowiązków członka zarządu lub rady nadzorczej podmiotów rynku
finansowego ani wykonywać czynności związanych z działalnością
w zakresie świadczenia usług przez te podmioty;
4) wykonywać innych czynności, które pozostają w sprzeczności z jego
obowiązkami albo mogą wywołać podejrzenie o jego stronniczość lub interesowność;
5) prowadzić działalności publicznej niedającej się pogodzić z obowiązkami
i godnością jego urzędu.

art. 24. więcej Art. 24. 1. Podjęcie czynności przez Rzecznika następuje z urzędu lub na wniosek:
1) klienta podmiotu rynku finansowego w sytuacji nieuwzględnienia jego
roszczeń przez podmiot rynku finansowego w trybie rozpatrywania
reklamacji, o którym mowa w rozdziale 2;
2) właściwego organu nadzoru, kontroli lub innego organu władzy publicznej;
3) organizacji konsumenckich – w zakresie dotyczącym dystrybucji ubezpieczeń
w rozumieniu ustawy z dnia 15 grudnia 2017 r. o dystrybucji ubezpieczeń.
2. Rzecznik, po zapoznaniu się ze skierowanym do niego wnioskiem, może:
1) podjąć czynność;
2) wskazać wnioskodawcy przysługujące mu prawa i środki działania;
3) przekazać sprawę według właściwości;
4) wskazać wnioskodawcy możliwość przeprowadzenia pozasądowego
postępowania w sprawie rozwiązywania sporów między klientem a
podmiotem rynku finansowego, o którym mowa w art. 35;
5) nie podjąć czynności, o czym zawiadamia, uzasadniając swoje stanowisko,
wnioskodawcę oraz osobę, której sprawa dotyczy.
3. Rzecznik, podejmując czynność, bada, czy wskutek działania lub
zaniechania podmiotu rynku finansowego nie nastąpiło naruszenie praw lub interesów klienta.

art. 25. więcej Art. 25. 1. Rzecznik lub upoważniony przez niego pracownik Biura
Rzecznika może:
1) występować do podmiotów rynku finansowego oraz innych podmiotów,
których działalność wiąże się z rozpatrywaną sprawą, o udzielenie informacji
lub wyjaśnień, udostępnienie akt oraz dokumentów, w szczególności:
a) w sprawach indywidualnych,
b) w sprawach postanowień wzorców umów, które według Rzecznika są
niekorzystne dla klientów podmiotów rynku finansowego,
c) w sprawach dotyczących wewnętrznych regulacji tych podmiotów rynku
finansowego, które według Rzecznika są niekorzystne dla klientów,
d) na temat nieprawidłowej obsługi klientów, świadczonej przez podmioty rynku finansowego;
2) zwracać się do ministra właściwego do spraw instytucji finansowych
w sprawach dotyczących funkcjonowania podmiotów rynku finansowego
i postulować ewentualną zmianę przepisów regulujących ich funkcjonowanie;
3) przeprowadzać lub zlecać badania dotyczące sytuacji na rynku finansowym,
w szczególności ochrony interesów klientów podmiotów tego rynku.
2. Wystąpienie o udzielenie informacji lub wyjaśnień w sprawach
indywidualnych może nastąpić wyłącznie za zgodą klienta, którego sprawa dotyczy.

art. 26. więcej Art. 26. Rzecznik może wytoczyć powództwo na rzecz klientów podmiotów
rynku finansowego w sprawach dotyczących nieuczciwych praktyk rynkowych
dotyczących działalności tych podmiotów, jak również za zgodą powoda wziąć
udział w toczącym się już postępowaniu. W takim przypadku stosuje się
odpowiednio przepisy o prokuratorze.

art. 27. więcej Art. 27. Po zbadaniu sprawy Rzecznik może:
1) poinformować wnioskodawcę, że nie stwierdził naruszenia jego praw lub interesów;
2) zwrócić się do podmiotu rynku finansowego, w którego działalności
stwierdził naruszenie praw lub interesów klientów, o ponowne rozpatrzenie sprawy;
3) zwrócić się o zbadanie sprawy do właściwego organu, w szczególności do
Komisji Nadzoru Finansowego, Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, prokuratury albo organów kontroli państwowej, zawodowej lub społecznej.

art. 28. więcej Art. 28. Do Rzecznika stosuje się odpowiednio przepis art. 63 ustawy z dnia
17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1460,
z późn. zm.).

art. 29. więcej Art. 29. Rzecznik w zakresie swojej właściwości może wytaczać powództwo
w sprawach, o których mowa w art. 479³⁶ ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. –
Kodeks postępowania cywilnego.

art. 30. więcej Art. 30. Podmiot rynku finansowego przekazuje, na wniosek Rzecznika,
wzorzec umowy o świadczenie usług, którym posługuje się w swojej działalności,
oraz inne dokumenty i formularze stosowane przy zawieraniu i wykonywaniu tych
umów, w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku.

art. 31. więcej Art. 31. Podmiot rynku finansowego, który otrzymał wniosek Rzecznika
w sprawach objętych zakresem jego działalności, jest obowiązany niezwłocznie,
nie później niż w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku, poinformować
Rzecznika o podjętych działaniach lub zajętym stanowisku oraz przekazać żądane dokumenty.

art. 32. więcej Art. 32. 1. Na podmiot rynku finansowego, który narusza obowiązki nałożone
w art. 4 ust. 1, art. 6–10, art. 30 i art. 31, Rzecznik może, w drodze decyzji, nałożyć
karę pieniężną do wysokości 100 000 zł.
2. Przy ustalaniu wysokości kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1,
uwzględnia się stopień naruszenia przepisów, okoliczności tego naruszenia oraz
możliwości finansowe podmiotu, który dokonał naruszenia.
3. Wpływy z kar, o których mowa w ust. 1, stanowią dochód budżetu państwa.

Art. 32a. 1. Pracownicy Biura Rzecznika są obowiązani do ochrony
tajemnicy przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia
1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1010 i 1649)
oraz innych informacji podlegających ochronie na podstawie odrębnych przepisów, o których powzięli wiadomość w związku z czynnościami wykonywanymi na podstawie ustawy.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do informacji powszechnie dostępnych,
informacji o wszczęciu postępowania oraz informacji o wydaniu decyzji
kończących postępowanie i ich ustaleniach.

art. 33. więcej Art. 33. Podmiot rynku finansowego corocznie, w terminie 45 dni od
zakończenia roku kalendarzowego, przekazuje Rzecznikowi sprawozdanie
dotyczące rozpatrywania reklamacji oraz liczby wystąpień klientów tych
podmiotów na drogę postępowania sądowego w wyniku nierozpatrzenia reklamacji
zgodnie z wolą tych klientów, z uwzględnieniem:
1) liczby reklamacji;
2) uznanych i nieuwzględnionych roszczeń, wynikających z wniesionych reklamacji;
3) informacji o wartości roszczeń zgłoszonych w pozwach i kwot zasądzonych
prawomocnymi orzeczeniami sądów na rzecz klientów w okresie
sprawozdawczym.

art. 34. więcej Art. 34. 1. Rzecznik składa corocznie, w terminie 90 dni od zakończenia roku
kalendarzowego, Prezesowi Rady Ministrów oraz ministrowi właściwemu do
spraw instytucji finansowych sprawozdanie:
1) ze swojej działalności oraz uwagi o stanie przestrzegania prawa i interesów
klientów podmiotów rynku finansowego;
2) z działalności finansowanej ze środków Funduszu, wraz z informacją
o wykorzystaniu środków Funduszu.
2. Sprawozdania, o których mowa w ust. 1, są jawne.

art. 35. więcej Art. 35. Spór między klientem a podmiotem rynku finansowego może być
zakończony w drodze pozasądowego postępowania w sprawie rozwiązywania
sporów między klientem a podmiotem rynku finansowego, zwanym dalej „postępowaniem”.

Art. 35a. 1. W sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje
się przepisy ustawy z dnia 23 września 2016 r. o pozasądowym rozwiązywaniu
sporów konsumenckich (Dz. U. poz. 1823), z tym że spór może być prowadzony
między przedsiębiorcami.
2. Rzecznik jest podmiotem uprawnionym do prowadzenia postępowania w
sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich w rozumieniu
ustawy z dnia 23 września 2016 r. o pozasądowym rozwiązywaniu sporów
konsumenckich.

Art. 35b. 1. Postępowanie prowadzi osoba upoważniona przez Rzecznika.
Upoważnienie udzielane jest na czas określony.
2. Do prowadzenia postępowania może być upoważniona osoba wyróżniająca
się wiedzą w zakresie funkcjonowania rynku finansowego i regulacji prawnych
tworzących jego otoczenie oraz posiadająca co najmniej pięcioletni staż pracy,
w tym co najmniej trzyletnie doświadczenie zawodowe w tym obszarze.
3. Osoba upoważniona prowadzi postępowanie w sposób niezależny i bezstronny.
4. Rzecznik cofa upoważnienie przed upływem okresu, na jaki zostało
udzielone, w przypadku:
1) rażącego naruszenia prawa przy wykonywaniu funkcji;
2) skazania prawomocnym wyrokiem za popełnione umyślnie przestępstwo lub
przestępstwo skarbowe;
3) choroby trwale uniemożliwiającej wykonywanie zadań.

art. 36. więcej Art. 36. 1. Postępowanie wszczyna się na wniosek klienta podmiotu rynku finansowego.
2. Wniosek o wszczęcie postępowania zawiera co najmniej elementy
określone w art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 23 września 2016 r. o pozasądowym
rozwiązywaniu sporów konsumenckich, z tym że wnioskodawca może wnosić o:
1) umożliwienie zbliżenia stanowisk stron w celu rozwiązania sporu przez jego strony lub
2) przedstawienie stronom propozycji rozwiązania sporu.
3. Do wniosku o wszczęcie postępowania dołącza się opis okoliczności
sprawy, informacje na temat dotychczasowego przebiegu sporu oraz kopie posiadanych przez wnioskodawcę dokumentów potwierdzających informacje zawarte we wniosku.
4. Rzecznik odmawia rozpatrzenia sporu w przypadku, gdy:
1) jego przedmiot wykracza poza kategorie sporów objęte właściwością Rzecznika;
2) klient nie wyczerpał drogi postępowania reklamacyjnego, o którym mowa w rozdziale 2;
3) wniosek o wszczęcie postępowania spowoduje uciążliwości dla podmiotu rynku finansowego;
4) sprawa o to samo roszczenie między tymi samymi stronami jest w toku albo
została już rozpatrzona przez Rzecznika w postępowaniu, sąd polubowny,
inny właściwy podmiot albo sąd;
5) rozpatrzenie sporu spowodowałoby poważne zakłócenie działania Rzecznika;
6) klient nie uiścił opłaty, o której mowa w art. 38 ust. 1, i nie został z niej zwolniony.

art. 37. więcej Art. 37. Udział podmiotu rynku finansowego w postępowaniu jest obowiązkowy.

art. 38. więcej Art. 38. 1. W przypadku złożenia wniosku, o którym mowa w art. 36 ust. 1,
klient uiszcza opłatę w wysokości 50 zł na rachunek Rzecznika.
2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach Rzecznik może zwolnić klienta
z obowiązku uiszczania opłaty, o której mowa w ust. 1.

art. 39. więcej Art. 39. W toku postępowania Rzecznik zapoznaje podmiot rynku
finansowego z roszczeniem klienta, przedstawia stronom postępowania przepisy
prawa mające zastosowanie w sprawie oraz podejmuje działania mające na celu
umożliwienie zbliżenia stanowisk stron w celu rozwiązania sporu przez jego strony
lub przedstawia stronom propozycję rozwiązania sporu.

Art. 39a. Strony oraz inne osoby biorące udział w postępowaniu są
obowiązane zachować w tajemnicy wszelkie informacje uzyskane w jego trakcie.

art. 40. więcej Art. 40. W przypadku braku polubownego zakończenia postępowania,
Rzecznik sporządza opinię, w której należy zawrzeć w szczególności ocenę prawną
stanu faktycznego w przedmiotowym postępowaniu.

art. 41. więcej Art. 41. 1. Z przebiegu postępowania sporządza się protokół, w którym
należy zawrzeć informacje dotyczące miejsca i czasu jego przeprowadzenia, imię,
nazwisko (nazwę) i adresy stron, przedmiot sporu oraz informację o sposobie
zakończenia sporu. Odpis protokołu doręcza się stronom w ciągu 7 dni od dnia jego sporządzenia.
2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, stanowi dokument urzędowy
w rozumieniu art. 244 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego.
3. Do protokołu, o którym mowa w ust. 1, załącza się opinię, o której mowa
w art. 40, w przypadku jej sporządzenia.

art. 42. więcej Art. 42. Rzecznik podaje do publicznej wiadomości corocznie do dnia
31 marca dane statystyczne dotyczące przeprowadzonych postępowań
zakończonych w roku poprzednim.

art. 43. więcej Art. 43. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób i formy prowadzenia postępowania, w tym sposób wnoszenia
wniosków o wszczęcie postępowania oraz wymiany informacji między
stronami postępowania za pomocą środków komunikacji elektronicznej lub
przesyłką pocztową,
2) szczegółową treść wniosku o wszczęcie postępowania i niezbędne
dokumenty, które należy dołączyć do wniosku,
3) szczegółowe kwalifikacje osób prowadzących postępowania oraz minimalny
okres, na jaki upoważnienie jest udzielane,
4) termin na wyrażenie przez strony zgody na przedstawioną propozycję
rozwiązania sporu lub zastosowanie się do niej
– mając na uwadze konieczność zapewnienia łatwego dostępu do postępowania,
sprawnego rozwiązywania sporów oraz bezstronnego i niezależnego prowadzenia postępowania.

Art. 43a. Środkami Funduszu dysponuje Rzecznik, na wniosek Rady
Edukacji Finansowej.

Art. 43b. 1. Środki Funduszu przeznacza się na finansowanie edukacji
finansowej, w szczególności na:
1) organizację kampanii edukacyjnych i informacyjnych mających na celu
zwiększenie świadomości finansowej społeczeństwa;
2) opracowywanie strategii edukacji finansowej i monitorowanie jej realizacji;
3) opracowywanie programów edukacyjnych i wydawanie publikacji
popularyzujących wiedzę w zakresie funkcjonowania rynku finansowego,
zagrożeń na nim występujących oraz podmiotów na nim działających;
4) współpracę z innymi podmiotami, w tym podmiotami rynku finansowego,
w zakresie opracowywania dokumentów dotyczących edukacji finansowej;
5) współpracę z ministrem właściwym do spraw oświaty i wychowania
w zakresie systemowego podejścia do edukacji finansowej, w szczególności
w odniesieniu do podstaw programowych określonych w przepisach
wydanych na podstawie art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. –
Prawo oświatowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 1148, 1078, 1287, 1680, 1681 i 1818);
6) wspieranie projektów edukacyjnych i promocyjnych z zakresu finansów
i rynku finansowego.
2. Obsługę i realizację zadań, o których mowa w ust. 1, zapewnia Rzecznik.

Art. 43c. 1. Środki Funduszu pochodzą z:
1) wpływów z tytułu kar pieniężnych nakładanych przez Komisję Nadzoru
Finansowego na podstawie ustaw, o których mowa w art. 1 ust. 2 ustawy
z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz. U. z 2019 r.
poz. 298, 326, 730, 875 i 1571), oraz art. 3c ust. 1 pkt 5 i art. 3g ust. 1 pkt 7 tej
ustawy, z wyjątkiem kar pieniężnych nakładanych przez Komisję Nadzoru
Finansowego na podstawie art. 138 ust. 3 pkt 3a i art. 141 ustawy z dnia
29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe oraz art. 72 ustawy z dnia 5 listopada
2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych;
2) wpływów z tytułu kar pieniężnych, o których mowa w art. 112 ust. 2 ustawy
z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U.
z 2019 r. poz. 369, 1571 i 1667);
3) wpływów z tytułu kar pieniężnych, o których mowa w art. 159 ust. 5a,
art. 183 ust. 4a i art. 193 ustawy z dnia 11 maja 2017 r. o biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym (Dz. U. z 2019 r. poz. 1421 i 1571);
4) przychodów z lokowania środków Funduszu;
5) innych wpływów.
2. Środki, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3, mogą być wydatkowane gdy
decyzja w tych sprawach stanie się ostateczna lub po uprawomocnieniu się wyroku
sądu w tych sprawach.
3. Jeżeli w wyniku zmiany lub uchylenia decyzji kary pieniężne zostały
zmniejszone lub uchylone, Rzecznik niezwłocznie przekazuje środki, o których
mowa w ust. 1 pkt 1–3, do organu, który nałożył karę pieniężną.
4. Środki Funduszu, które nie są wykorzystywane na realizację zadań,
o których mowa w art. 43b ust. 1, mogą być lokowane przez Rzecznika
z zachowaniem najwyższej staranności.
5. Środki Funduszu mogą być lokowane wyłącznie w:
1) papiery wartościowe emitowane lub gwarantowane przez Skarb Państwa;
2) papiery wartościowe emitowane przez Narodowy Bank Polski;
3) papiery wartościowe emitowane przez rządy lub banki centralne państw
członkowskich Unii Europejskiej;
4) lokaty w bankach;
5) formie depozytu u ministra właściwego do spraw finansów publicznych.
6. Środki Funduszu nie mogą być przedmiotem egzekucji kierowanej
przeciwko Rzecznikowi.
7. Z tytułu obsługi i realizacji zadań finansowanych ze środków Funduszu
Rzecznikowi przysługuje wynagrodzenie, nie wyższe niż 3% przychodów,
o których mowa w ust. 1 pkt 1–3.
8. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, wysokość i sposób obliczania wynagrodzenia, o którym mowa
w ust. 7, oraz terminy jego wypłaty, uwzględniając koszty Rzecznika ponoszone
w związku z obsługą i realizacją zadań finansowanych ze środków Funduszu.

Art. 43d. 1. Rada Edukacji Finansowej:
1) wyznacza kierunki i sposób realizacji zadań Funduszu;
2) sprawuje nadzór nad realizacją zadań Funduszu;
3) sprawuje nadzór nad gospodarowaniem środkami Funduszu.
2. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych powołuje w skład Rady Edukacji Finansowej:
1) trzech przedstawicieli ministra właściwego do spraw instytucji finansowych;
2) przedstawiciela ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania;
3) przedstawiciela Rzecznika;
4) przedstawiciela Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów;
5) przedstawiciela Przewodniczącego Komisji Nadzoru Finansowego;
6) przedstawiciela Prezesa Narodowego Banku Polskiego;
7) przedstawiciela Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych S.A.;
8) przedstawiciela Bankowego Funduszu Gwarancyjnego;
9) przedstawiciela Polskiego Funduszu Rozwoju Spółka Akcyjna z siedzibą
w Warszawie, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia
2016 r. o zasadach zarządzania mieniem państwowym (Dz. U. z 2019 r.
poz. 1302, 1309, 1571 i 1655);
10) przedstawiciela Giełdy Papierów Wartościowych w Warszawie S.A.
3. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych powołuje
Przewodniczącego Rady Edukacji Finansowej spośród członków Rady Edukacji
Finansowej, o których mowa w ust. 2 pkt 1.
4. W posiedzeniach Rady Edukacji Finansowej mogą uczestniczyć, z głosem
doradczym, przedstawiciele izb gospodarczych zrzeszających podmioty rynku finansowego.
5. Rada Edukacji Finansowej podejmuje uchwały zwykłą większością głosów
w obecności co najmniej 6 członków.
6. W przypadku równej liczby głosów decyduje głos Przewodniczącego Rady
Edukacji Finansowej.
7. Obsługę Rady Edukacji Finansowej prowadzi Biuro Rzecznika.
8. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze
rozporządzenia, regulamin pracy Rady Edukacji Finansowej, mając na uwadze
potrzebę zapewnienia prawidłowego funkcjonowania Rady Edukacji Finansowej.

Art. 43e. 1. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi,
w drodze rozporządzenia, regulamin funkcjonowania Funduszu, mając na uwadze
potrzebę zapewnienia prawidłowego funkcjonowania Funduszu oraz
bezpieczeństwa zarządzanych środków.
2. Regulamin określa szczegółowy sposób funkcjonowania Funduszu,
w szczególności sposób gospodarowania aktywami Funduszu.

art. 44. więcej Art. 44. W ustawie z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe
(Dz. U. z 2011 r. Nr 79, poz. 430 i Nr 112, poz. 654) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) Marszałka Sejmu, Marszałka Senatu, Prezesa Rady Ministrów, wicemarszałka Sejmu, wicemarszałka Senatu,
wiceprezesa Rady Ministrów, Prezesa Najwyższej Izby Kontroli, ministra, Prezesa Narodowego Banku Polskiego, Rzecznika Praw Obywatelskich, Rzecznika Praw Dziecka, Rzecznika Finansowego, Generalnego
Inspektora Ochrony Danych Osobowych, Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni
przeciwko Narodowi Polskiemu, Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, Prezesa Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa, wiceprezesa Najwyższej Izby Kontroli, Szefa Kancelarii Sejmu, Szefa Kancelarii Senatu, zastępcy Szefa Kancelarii Sejmu, zastępcy Szefa Kancelarii Senatu, Szefa Kancelarii Prezesa Rady
Ministrów, Szefa Służby Cywilnej, Głównego Inspektora Pracy, zastępcy Głównego Inspektora Pracy, Kierownika Krajowego Biura Wyborczego;”;
2) art. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) Prezesa Polskiej Akademii Nauk, sekretarza stanu, członka Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, pierwszego
zastępcy Prezesa Narodowego Banku Polskiego, podsekretarza stanu (wiceministra), wiceprezesa Narodowego
Banku Polskiego, Zastępcy Rzecznika Praw Obywatelskich, Zastępcy Rzecznika Praw Dziecka, Zastępcy Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, Zastępcy Rzecznika Finansowego, kierownika urzędu centralnego, wiceprezesa Polskiej Akademii Nauk, wojewody, zastępcy kierownika urzędu centralnego, wicewojewody.”.

art. 45. więcej Art. 45. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851,
z późn. zm.) w art. 17 pkt 22 otrzymuje brzmienie:
„22) dochody z działalności Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego, Rzecznika Finansowego oraz Polskiego
Biura Ubezpieczeń Komunikacyjnych;”.

art. 46. więcej Art. 46. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2015 r. poz. 128, z późn. zm.) w art. 105
w ust. 1 w pkt 2 w lit. v średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. w w brzmieniu:
„w) Rzecznika Finansowego, o którym mowa w art. 11 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o rozpatrywaniu reklamacji
przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym (Dz. U. poz. 1348) w zakresie niezbędnym do
realizacji przez niego ustawowych zadań;”.

art. 47. więcej Art. 47. W ustawie z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. z 2013 r. poz. 499, z późn. zm.)
w art. 60 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Z wnioskiem, o którym mowa w § 1, mogą wystąpić również Rzecznik Praw Obywatelskich i Prokurator
Generalny oraz, w zakresie swojej właściwości, Rzecznik Praw Dziecka, Przewodniczący Komisji Nadzoru Finansowego i Rzecznik Finansowy.”.

art. 48. więcej Art. 48. W ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2015 r. poz. 1206 i 1273)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 19 w ust. 2:
a) pkt 14 otrzymuje brzmienie:
„14) Rzecznika Finansowego, w zakresie wykonywania ustawowych zadań, w związku z podjętą interwencją;”;
2) w art. 25 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Sądy, prokuratura, Policja oraz inne organy i instytucje, na wniosek Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego, Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych lub Rzecznika Finansowego, w zakresie zadań przez
nie wykonywanych i w celu ich wykonania, udzielają informacji w zakresie stanu sprawy oraz udostępniają zebrane
materiały.”.

art. 49. więcej Art. 49. W ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o nadzorze ubezpieczeniowym i emerytalnym oraz Rzeczniku Ubezpieczonych (Dz. U. z 2013 r. poz. 290, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w tytule ustawy ogólne określenie przedmiotu ustawy otrzymuje brzmienie: „Ustawa o nadzorze ubezpieczeniowym
i emerytalnym”;
2) art. 1 otrzymuje brzmienie:
„Art. 1. Ustawa określa organizację nadzoru ubezpieczeniowego i emerytalnego.”;
3) uchyla się art. 5, art. 6 i rozdział 3.

art. 50. więcej Art. 50. W ustawie z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 1025,
z późn. zm.) w art. 96 w ust. 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka, Rzecznik Praw Pacjenta i Rzecznik Finansowy;”.

art. 51. więcej Art. 51. W ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2014 r. poz. 94, z późn.
zm.) w art. 149 w pkt 10 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 11 w brzmieniu:
„11) Rzecznika Finansowego, o którym mowa w art. 11 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o rozpatrywaniu reklamacji
przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym (Dz. U. poz. 1348), w zakresie niezbędnym do
realizacji przez niego ustawowych zadań.”.

art. 52. więcej Art. 52. W ustawie z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz. U. z 2015 r. poz. 614 i 1260)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 w ust. 2:
a) w pkt 2 skreśla się wyrazy „oraz Rzeczniku Ubezpieczonych”,
b) w pkt 3 skreśla się wyrazy „oraz Rzeczniku Ubezpieczonych”;
2) w art. 2 skreśla się wyrazy „oraz Rzeczniku Ubezpieczonych”.

art. 53. więcej Art. 53. W ustawie z dnia 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym (Dz. U.
Nr 171, poz. 1206 oraz z 2014 r. poz. 827) w art. 12 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) Rzecznik Finansowy;”.

art. 54. więcej Art. 54. Rzecznik Ubezpieczonych z dniem wejścia w życie ustawy staje się
Rzecznikiem Finansowym i rozpoczyna się jego czteroletnia kadencja.

art. 55. więcej Art. 55. Z dniem wejścia w życie ustawy Biuro Rzecznika Ubezpieczonych
staje się Biurem Rzecznika Finansowego.

art. 56. więcej Art. 56. Z dniem wejścia w życie ustawy plan finansowy Biura Rzecznika
Ubezpieczonych staje się planem finansowym Biura Rzecznika Finansowego.

art. 57. więcej Art. 57. Postępowania wszczęte i niezakończone toczące się przed
Rzecznikiem Ubezpieczonych przed dniem wejścia w ustawy życie toczą się przed
Rzecznikiem Finansowym.

art. 58. więcej Art. 58. Wnioski Rzecznika Ubezpieczonych złożone do Sądu Najwyższego
przed dniem wejścia ustawy w życie uważa się za złożone przez Rzecznika Finansowego.

art. 59. więcej Art. 59. Z dniem wejścia w życie ustawy mienie Skarbu Państwa będące we
władaniu Rzecznika Ubezpieczonych staje się mieniem Rzecznika Finansowego.

art. 60. więcej Art. 60. Należności i zobowiązania Rzecznika Ubezpieczonych z dniem
wejścia w życie ustawy stają się należnościami i zobowiązaniami Rzecznika Finansowego.

art. 61. więcej Art. 61. 1. Pracownicy Biura Rzecznika Ubezpieczonych z dniem wejścia
w życie ustawy stają się pracownikami Biura Rzecznika Finansowego.
2. Przepis art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U.
z 2019 r. poz. 1040, 1043 i 1495) stosuje się odpowiednio.

art. 62. więcej Art. 62. 1. Rzecznik Ubezpieczonych, z dniem następującym po dniu
ogłoszenia ustawy, pełni jednocześnie funkcję Pełnomocnika Prezesa Rady
Ministrów do spraw przekształcenia Biura Rzecznika Ubezpieczonych w Biuro
Rzecznika Finansowego.
2. Zarządzenie Prezesa Rady Ministrów określi zakres zadań i środki
niezbędne Pełnomocnikowi do ich realizacji.

art. 63. więcej Art. 63. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 22 ust. 3 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o nadzorze ubezpieczeniowym i emerytalnym oraz Rzeczniku Ubezpieczonych (Dz. U. z 2013 r. poz. 290, z późn. zm.) zachowują moc do
dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 20 ust. 5 niniejszej ustawy, nie dłużej jednak
niż przez 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.

art. 64. więcej Art. 64. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem:
1) art. 62, który wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia;
2) rozdziału 4, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.