Ustawa z dnia 13 lutego 2020 r. o ochronie roślin przed agrofagami

art. 1. więcej Art. 1. Ustawa określa:
1) właściwość organów w zakresie ochrony roślin przed agrofagami określonym w:
a) rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2031 z dnia
26 października 2016 r. w sprawie środków ochronnych przeciwko
agrofagom roślin, zmieniającym rozporządzenia Parlamentu Europejskiego
i Rady (UE) nr 228/2013, (UE) nr 652/2014 i (UE) nr 1143/2014 oraz
uchylającym dyrektywy Rady 69/464/EWG, 74/647/EWG, 93/85/EWG,
98/57/WE, 2000/29/WE, 2006/91/WE i 2007/33/WE (Dz. Urz. UE L 317
z 23.11.2016, str. 4, z późn. zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem
2016/2031”, oraz w przepisach Unii Europejskiej wydanych na podstawie
rozporządzenia 2016/2031,
b) rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625 z dnia
15 marca 2017 r. w sprawie kontroli urzędowych i innych czynności
urzędowych przeprowadzanych w celu zapewnienia stosowania prawa
żywnościowego i paszowego oraz zasad dotyczących zdrowia i dobrostanu
zwierząt, zdrowia roślin i środków ochrony roślin, zmieniającym
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001, (WE)
nr 396/2005, (WE) nr 1069/2009, (WE) nr 1107/2009, (UE) nr 1151/2012,
(UE) nr 652/2014, (UE) 2016/429 i (UE) 2016/2031, rozporządzenia Rady
(WE) nr 1/2005 i (WE) nr 1099/2009 oraz dyrektywy Rady 98/58/WE,
1999/74/WE, 2007/43/WE, 2008/119/WE i 2008/120/WE, oraz uchylającym
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 854/2004 i (WE)
nr 882/2004, dyrektywy Rady 89/608/EWG, 89/662/EWG, 90/425/EWG,
91/496/EWG, 96/23/WE, 96/93/WE i 97/78/WE oraz decyzję Rady
92/438/EWG (rozporządzenie w sprawie kontroli urzędowych) (Dz. Urz.
UE L 95 z 07.04.2017, str. 1, z późn. zm.), zwanym dalej
„rozporządzeniem 2017/625”, oraz w przepisach Unii Europejskiej
wydanych na podstawie rozporządzenia 2017/625;
2) sprawy ochrony roślin przed agrofagami, w tym przeprowadzania kontroli,
w zakresie nieuregulowanym w przepisach wymienionych w pkt 1, w tym zasady:
a) ustanawiania miejsc produkcji i obszarów wolnych od określonych agrofagów,
b) wydawania fitosanitarnych świadectw eksportowych i fitosanitarnych
świadectw reeksportowych dla wyprowadzania roślin, produktów
roślinnych lub innych przedmiotów do państw trzecich.

art. 2. więcej Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) agrofagi – agrofagi, o których mowa w art. 1 ust. 1 i 2 rozporządzenia
2016/2031;
2) agrofagi kwarantannowe – agrofagi kwarantannowe w rozumieniu
art. 3 rozporządzenia 2016/2031;
3) agrofagi kwarantannowe dla Unii – agrofagi kwarantannowe dla Unii
w rozumieniu art. 4 rozporządzenia 2016/2031;
4) agrofagi priorytetowe – agrofagi priorytetowe w rozumieniu
art. 6 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031;
5) agrofagi kwarantannowe dla strefy chronionej – agrofagi kwarantannowe dla
strefy chronionej, o których mowa w art. 32 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031;
6) regulowane agrofagi niekwarantannowe dla Unii – regulowane agrofagi
niekwarantannowe dla Unii w rozumieniu art. 36 rozporządzenia 2016/2031;
7) rośliny – rośliny w rozumieniu art. 2 pkt 1 rozporządzenia 2016/2031;
8) rośliny przeznaczone do sadzenia – rośliny przeznaczone do sadzenia
w rozumieniu art. 2 pkt 4 rozporządzenia 2016/2031;
9) sadzenie – sadzenie w rozumieniu art. 2 pkt 3 rozporządzenia 2016/2031;
10) produkty roślinne – produkty roślinne w rozumieniu art. 2 pkt 2 rozporządzenia
2016/2031;
11) inne przedmioty – inne przedmioty w rozumieniu art. 2 pkt 5 rozporządzenia
2016/2031;
12) kontrole urzędowe – kontrole urzędowe w rozumieniu
art. 2 ust. 1 rozporządzenia 2017/625;
13) podmiot profesjonalny – podmiot profesjonalny w rozumieniu
art. 2 pkt 9 rozporządzenia 2016/2031;
14) zarejestrowany podmiot – zarejestrowany podmiot w rozumieniu
art. 2 pkt 10 rozporządzenia 2016/2031;
15) partia – partię w rozumieniu art. 2 pkt 7 rozporządzenia 2016/2031;
16) jednostka handlowa – jednostkę handlową w rozumieniu
art. 2 pkt 8 rozporządzenia 2016/2031;
17) przesyłka – przesyłkę w rozumieniu art. 3 pkt 37 rozporządzenia 2017/625;
18) środek fitosanitarny – środek fitosanitarny w rozumieniu
art. 2 pkt 22 rozporządzenia 2016/2031;
19) obszar wyznaczony – obszar, o którym mowa w art. 18 ust. 1 akapit drugi
rozporządzenia 2016/2031;
20) zwalczanie – zwalczanie w rozumieniu art. 2 pkt 17 rozporządzenia 2016/2031;
21) test – test w rozumieniu art. 2 pkt 13 rozporządzenia 2016/2031;
22) zabieg – zabieg w rozumieniu art. 2 pkt 14 rozporządzenia 2016/2031;
23) strefa chroniona – strefę, o której mowa w art. 32 ust. 1 rozporządzenia
2016/2031;
24) urzędowy rejestr podmiotów profesjonalnych – rejestr, o którym mowa
w art. 65 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031;
25) paszport roślin – paszport roślin w rozumieniu art. 78 rozporządzenia
2016/2031;
26) upoważnienie do wydawania paszportów roślin – upoważnienie, o którym mowa
w art. 89 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031;
27) plan zarządzania zagrożeniem agrofagami – plan, o którym mowa
w art. 91 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031;
28) drewniany materiał opakowaniowy – drewniany materiał opakowaniowy,
o którym mowa w art. 96 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031;
29) państwa trzecie – państwa trzecie, o których mowa w art. 1 ust. 3 akapit
pierwszy rozporządzenia 2016/2031;
30) terytorium Unii Europejskiej – terytorium Unii, o którym mowa
w art. 1 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia 2016/2031;
31) kontrola dokumentacji – kontrolę dokumentacji w rozumieniu
art. 3 pkt 41 rozporządzenia 2017/625;
32) kontrola identyfikacyjna – kontrolę identyfikacyjną w rozumieniu
art. 3 pkt 42 rozporządzenia 2017/625;
33) kontrola bezpośrednia – kontrolę bezpośrednią w rozumieniu
art. 3 pkt 43 rozporządzenia 2017/625;
34) stacja kwarantanny – stację kwarantanny w rozumieniu
art. 2 pkt 19 rozporządzenia 2016/2031;
35) obiekt zapewniający izolację – obiekt zapewniający izolację w rozumieniu
art. 2 pkt 20 rozporządzenia 2016/2031;
36) fitosanitarne świadectwo eksportowe – świadectwo, o którym mowa
w art. 100 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031;
37) fitosanitarne świadectwo reeksportowe – świadectwo, o którym mowa
w art. 101 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031;
38) świadectwo przedeksportowe – świadectwo, o którym mowa
w art. 102 ust. 2 rozporządzenia 2016/2031;
39) tranzyt fitosanitarny – tranzyt fitosanitarny w rozumieniu
art. 47 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031.

art. 3. więcej Art. 3. 1. Wojewódzki inspektor ochrony roślin i nasiennictwa, zwany dalej
„wojewódzkim inspektorem”:
1) jest właściwym organem w rozumieniu:
a) art. 2 pkt 6 rozporządzenia 2016/2031,
b) art. 3 pkt 3 rozporządzenia 2017/625 – w obszarze, o którym mowa
w art. 1 ust. 2 lit. g rozporządzenia 2017/625,
2) wykonuje obowiązki i uprawnienia państwa członkowskiego Unii Europejskiej
określone w:
a) rozporządzeniu 2016/2031 i przepisach Unii Europejskiej wydanych na
podstawie rozporządzenia 2016/2031,
b) rozporządzeniu 2017/625 i przepisach Unii Europejskiej wydanych na
podstawie rozporządzenia 2017/625 – w obszarze, o którym mowa
w art. 1 ust. 2 lit. g rozporządzenia 2017/625
– chyba że przepisy ustawy lub przepisy odrębne stanowią inaczej.
2. Jeżeli wykonanie obowiązków lub uprawnień właściwego organu lub państwa
członkowskiego, należących zgodnie z ust. 1 do właściwości wojewódzkiego
inspektora, wymaga indywidualnego rozstrzygnięcia o prawach lub obowiązkach
adresatów przepisów, o których mowa w art. 1 pkt 1, stosowanych bezpośrednio
w systemie prawa polskiego, wojewódzki inspektor dokonuje takiego rozstrzygnięcia
w drodze decyzji, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

art. 4. więcej Art. 4. 1. Główny Inspektor Ochrony Roślin i Nasiennictwa, zwany dalej
„Głównym Inspektorem”, wykonuje obowiązki państwa członkowskiego Unii
Europejskiej w zakresie:
1) ustanawiania programów, o których mowa w art. 23 ust. 1 rozporządzenia
2016/2031;
2) opracowywania, przeglądu i uaktualniania planów, o których mowa
w art. 25 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031, zwanych dalej „planami
awaryjnymi”;
3) koordynowania przeprowadzania ćwiczeń, o których mowa
w art. 26 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031;
4) przyjmowania planów, o których mowa w art. 27 ust. 1 rozporządzenia
2016/2031, zwanych dalej „planami działania”;
5) przekazywania Komisji Europejskiej oraz organom innych państw
członkowskich właściwym w sprawach ochrony roślin przed agrofagami powiadomień, informacji i danych określonych w przepisach, o których mowa w art. 1 pkt 1, w zakresie określonym w ustawie z dnia 13 lutego 2020 r.
o Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa (Dz. U. poz. 425).
2. Główny Inspektor wykonuje obowiązki właściwego organu określone
w art. 2 ust. 1 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/827 z dnia 13 marca
2019 r. dotyczącego kryteriów, jakie mają spełniać podmioty profesjonalne, aby
spełniać warunki określone w art. 89 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) 2016/2031, oraz procedur służących zapewnieniu, że te
kryteria zostały spełnione (Dz. Urz. UE L 137 z 23.05.2019, str. 10).
3. Projekty planów awaryjnych i planów działania Główny Inspektor:
1) przekazuje do zaopiniowania ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa oraz
ministrowi właściwemu do spraw środowiska;
2) może przekazać do zaopiniowania ministrom innym niż określeni w pkt 1, jeżeli
projekt planu awaryjnego lub planu działania dotyczy zakresu działania tych
ministrów.
4. Projekty planów awaryjnych i planów działania, po ich zaopiniowaniu,
Główny Inspektor przedkłada do zatwierdzenia ministrowi właściwemu do spraw
rolnictwa.
5. Główny Inspektor udostępnia zatwierdzone przez ministra właściwego do
spraw rolnictwa plany awaryjne i plany działania na stronie internetowej
administrowanej przez Główny Inspektorat Ochrony Roślin i Nasiennictwa, zwany
dalej „Głównym Inspektoratem”.

art. 5. więcej Art. 5. Minister właściwy do spraw rolnictwa wykonuje obowiązki państwa
członkowskiego Unii Europejskiej w zakresie powiadamiania Komisji Europejskiej,
o którym mowa w:
1) art. 108 rozporządzenia 2016/2031;
2) art. 139 ust. 1 rozporządzenia 2017/625 – w odniesieniu do obszaru, o którym
mowa w art. 1 ust. 2 lit. g rozporządzenia 2017/625.

art. 6. więcej Art. 6. 1. Z uwzględnieniem zasad i warunków określonych w przepisach,
o których mowa w art. 1 pkt 1, do postępowań w sprawach indywidualnych
rozstrzyganych w drodze decyzji stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca
1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 256), zwanej
dalej „Kodeksem postępowania administracyjnego”, chyba że przepisy ustawy
stanowią inaczej.
2. Jeżeli przepisy ustawy przewidują złożenie wniosku do Głównego Inspektora
albo wojewódzkiego inspektora, wniosek ten składa się w formie pisemnej lub
w formie dokumentu elektronicznego doręczanego środkami komunikacji
elektronicznej, chyba że przepisy, o których mowa w art. 1 pkt 1, lub przepisy ustawy
stanowią inaczej.
3. Jeżeli przepisy ustawy przewidują złożenie wniosku do Głównego Inspektora
albo wojewódzkiego inspektora w sprawach, do których nie stosuje się przepisów
Kodeksu postępowania administracyjnego, wniosek ten spełnia wymagania określone
dla podania w przepisach Kodeksu postępowania administracyjnego.
4. Jeżeli:
1) wniosek, o którym mowa w ust. 3:
a) nie spełnia wymagań określonych w ust. 3 lub
b) nie zawiera wymaganych informacji lub danych, lub
2) do wniosku, o którym mowa w ust. 3, nie zostały dołączone wymagane
dokumenty
– Główny Inspektor albo wojewódzki inspektor wzywa wnioskodawcę do
uzupełnienia lub poprawienia tego wniosku w wyznaczonym terminie, nie krótszym
jednak niż 7 dni od dnia doręczenia tego wezwania, z pouczeniem, że nieuzupełnienie
lub niepoprawienie wniosku spowoduje pozostawienie go bez rozpoznania.
5. W razie nieuzupełnienia lub niepoprawienia wniosku, o którym mowa
w ust. 3, w terminie, o którym mowa w ust. 4, wniosek pozostawia się bez
rozpoznania.

art. 7. więcej Art. 7. Kontrole, o których mowa w art. 22 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031,
oraz kontrole urzędowe i inne czynności urzędowe w obszarze, o którym mowa
w art. 1 ust. 2 lit. g rozporządzenia 2017/625, przeprowadza wojewódzki inspektor,
z tym że kontrole na drogach oraz kontrole przemieszczających się środków transportu
i towarów nimi przewożonych są przeprowadzane we współpracy z Policją lub
Inspekcją Transportu Drogowego.

art. 8. więcej Art. 8. 1. Wojewódzki inspektor przeprowadza kontrole występowania
agrofagów niekwarantannowych dotychczas niewystępujących na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
2. W przypadku stwierdzenia wystąpienia na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej agrofaga niekwarantannowego, który może spełniać kryteria agrofaga
kwarantannowego dla Unii, wojewódzki inspektor:
1) informuje o tym niezwłocznie Głównego Inspektora;
2) może wprowadzić, w drodze decyzji, na koszt strony, środki, o których mowa
w art. 29 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031, mając na uwadze zapewnienie
bezpieczeństwa fitosanitarnego.
3. W decyzji, o której mowa w ust. 2 pkt 2, określa się nakładane na stronę
obowiązki, nakazy lub zakazy mające na celu zwalczenie lub zapobieżenie
rozprzestrzenieniu się agrofaga niekwarantannowego, który może spełniać kryteria
agrofaga kwarantannowego dla Unii, ze wskazaniem terminu wykonania tych
obowiązków, nakazów lub zakazów.
4. Decyzja, o której mowa w ust. 2 pkt 2, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
5. Zmiana i uchylenie decyzji, o której mowa w ust. 2 pkt 2, nie wymaga zgody strony.
6. W przypadku przeniesienia posiadania roślin, produktów roślinnych, innych
przedmiotów, gruntów lub obiektów, których dotyczy decyzja, o której mowa
w ust. 2 pkt 2:
1) dotychczasowy posiadacz informuje o tym niezwłocznie wojewódzkiego
inspektora, nie później jednak niż w terminie 7 dni od dnia, w którym miało
miejsce to przeniesienie;
2) wojewódzki inspektor nakłada na nowego posiadacza, w drodze decyzji,
obowiązki, nakazy i zakazy określone w odniesieniu do dotychczasowego
posiadacza w decyzji, o której mowa w ust. 2 pkt 2; w decyzji tej wojewódzki
inspektor może określić inny zakres lub termin wykonania tych obowiązków,
nakazów lub zakazów, mając na uwadze biologię agrofaga, którego dotyczy ta
decyzja, oraz sposoby jego rozprzestrzeniania się.
7. W przypadku zagrożenia wystąpienia lub rozprzestrzenienia się agrofaga
niekwarantannowego, który dotychczas nie występował na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub występował na ograniczonym obszarze, a który może
stwarzać szczególne zagrożenie, wojewódzki inspektor właściwy ze względu na
miejsce tego zagrożenia udostępnia, na stronie internetowej administrowanej przez wojewódzki inspektorat ochrony roślin i nasiennictwa, zwany dalej „wojewódzkim inspektoratem”, informacje o sposobach i terminach zwalczania tego agrofaga.
8. Informacje, o których mowa w ust. 7, wojewódzki inspektor może
udostępniać także w inny sposób zwyczajowo przyjęty na danym obszarze.

art. 9. więcej Art. 9. 1. Główny Inspektor po otrzymaniu informacji od wojewódzkiego
inspektora o stwierdzeniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej agrofaga
niekwarantannowego, który może spełniać kryteria agrofaga kwarantannowego dla
Unii, informuje o tym niezwłocznie ministra właściwego do spraw rolnictwa.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa po otrzymaniu informacji, o której
mowa w ust. 1, wykonuje obowiązki państwa członkowskiego Unii Europejskiej
w zakresie przeprowadzania ocen, o których mowa w art. 29 ust. 1 i 2 rozporządzenia
2016/2031.
3. Jeżeli ocena, o której mowa w art. 29 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031,
wykaże, że stwierdzony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej agrofag
niekwarantannowy spełnia kryteria agrofaga kwarantannowego dla Unii, każdy, do
kogo odnoszą się obowiązki, nakazy lub zakazy mające na celu zwalczenie lub
zapobieżenie rozprzestrzenieniu się tego agrofaga, określone na podstawie ust. 5,
przestrzega tych obowiązków, nakazów i zakazów.
4. Obowiązki, nakazy i zakazy, o których mowa w ust. 3, mogą obejmować zwłaszcza:
1) zakaz wprowadzania, przemieszczania, utrzymywania, rozmnażania lub
uwalniania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tego agrofaga lub
2) nakaz prowadzenia obserwacji występowania tego agrofaga lub organizmów
przenoszących tego agrofaga (wektorów), lub
3) nakaz informowania, w określonym terminie, wojewódzkiego inspektora
w przypadku podejrzenia występowania lub stwierdzenia wystąpienia tego
agrofaga, lub
4) nakaz wykonywania określonych zabiegów zwalczających tego agrofaga lub
jego wektory, lub
5) obowiązek dokumentowania prowadzenia uprawy, wytwarzania, pakowania,
sortowania, składowania, obrotu lub przemieszczania określonych roślin,
produktów roślinnych lub innych przedmiotów oraz przechowywania tej
dokumentacji, lub
6) nakaz prowadzenia uprawy, wytwarzania, pakowania, sortowania, składowania,
obrotu lub przemieszczania określonych roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów w określony sposób ograniczający ryzyko rozprzestrzeniania się
tego agrofaga lub jego wektorów, lub
7) nakaz zaniechania prowadzenia uprawy, wytwarzania, pakowania, sortowania,
składowania, obrotu lub przemieszczania określonych roślin, produktów
roślinnych lub innych przedmiotów, lub
8) obowiązek zaopatrywania określonych roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów w paszporty roślin lub inne dokumenty lub oznaczenia, lub
9) obowiązek poddawania określonych roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów kontroli przez wojewódzkiego inspektora, lub
10) zakaz wprowadzania z określonych państw trzecich określonych roślin,
produktów roślinnych lub innych przedmiotów, lub
11) nakaz zaopatrywania określonych roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów wprowadzanych z określonych państw trzecich w fitosanitarne
świadectwo eksportowe lub fitosanitarne świadectwo reeksportowe, lub
12) obowiązek spełnienia określonych wymagań dotyczących uprawy, wytwarzania,
pakowania, sortowania, składowania lub przemieszczania w państwie
pochodzenia określonych roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów
wprowadzanych z określonych państw trzecich, lub
13) obowiązek poddania określonych roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów wprowadzanych z określonych państw trzecich przed ich wysyłką
kontroli przez organ państwa pochodzenia właściwy do spraw ochrony roślin
przed agrofagami, lub
14) obowiązek potwierdzenia w fitosanitarnym świadectwie eksportowym lub
fitosanitarnym świadectwie reeksportowym:
a) spełnienia wymagań, o których mowa w pkt 12, lub
b) poddania określonych roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów kontroli, o której mowa w pkt 13, lub
15) obowiązek poddania określonych roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów wprowadzanych z określonych państw trzecich kwarantannie, lub
16) obowiązek poddania określonych roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów wprowadzanych z określonych państw trzecich granicznej kontroli fitosanitarnej w zakresie niezbędnym do zwalczenia lub zapobieżenia rozprzestrzenieniu się tego agrofaga.
5. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w przypadku określonym w ust. 3,
określa, w drodze rozporządzenia, obowiązki, nakazy lub zakazy, o których mowa
w ust. 3, mając na uwadze zapewnienie bezpieczeństwa fitosanitarnego.
6. Minister właściwy do spraw rolnictwa może odstąpić od wydania
rozporządzenia, o którym mowa w ust. 5, jeżeli środki wprowadzone na podstawie
art. 8 ust. 2 pkt 2 zapewniają zwalczenie agrofaga, którego one dotyczą,
i zapobieżenie jego rozprzestrzenieniu się.
7. Jeżeli wykonanie obowiązków, nakazów lub zakazów określonych
w przepisach wydanych na podstawie ust. 5 wymaga indywidualnego rozstrzygnięcia
o prawach lub obowiązkach określonych podmiotów, rozstrzygnięcia w tym zakresie
dokonuje się w drodze decyzji.

art. 10. więcej Art. 10. 1. Jeżeli Główny Inspektor stwierdzi, że do zwalczenia lub zapobieżenia
rozprzestrzenieniu się określonego agrofaga występującego na danym obszarze nie
jest konieczne przekazywanie przez:
1) podmioty profesjonalne powiadomień, o których mowa
w art. 14 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031,
2) osoby niebędące podmiotami profesjonalnymi powiadomień, o których mowa
w art. 15 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031
– informuje o tym ministra właściwego do spraw rolnictwa.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze
rozporządzenia, przypadki, w których nie jest wymagane przekazywanie przez:
1) podmioty profesjonalne powiadomień, o których mowa
w art. 14 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031,
2) osoby niebędące podmiotami profesjonalnymi powiadomień, o których mowa
w art. 15 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031
– w odniesieniu do podejrzenia wystąpienia lub wystąpienia określonego agrofaga na
danym obszarze, mając na uwadze informacje przekazane przez Głównego Inspektora
na podstawie ust. 1 oraz zakres informacji niezbędnych Państwowej Inspekcji
Ochrony Roślin i Nasiennictwa, zwanej dalej „Inspekcją”, do zwalczenia lub
zapobieżenia rozprzestrzenieniu się tego agrofaga.

art. 11. więcej Art. 11. 1. Środki, o których mowa w:
1) art. 10 akapit trzeci rozporządzenia 2016/2031, wprowadza, w drodze decyzji, na
koszt strony, wojewódzki inspektor właściwy ze względu na miejsce podejrzenia
wystąpienia danego agrofaga,
2) art. 17 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia 2016/2031, wprowadza, w drodze
decyzji, na koszt strony, wojewódzki inspektor właściwy ze względu na miejsce
wystąpienia danego agrofaga,
3) art. 138 ust. 1 lit. b i ust. 2 rozporządzenia 2017/625, w przypadku niezgodności
roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów z wymogami ustawy,
rozporządzenia 2016/2031 lub przepisów Unii Europejskiej wydanych na
podstawie rozporządzenia 2016/2031, do których nie mają zastosowania pkt 1
i 2, wprowadza, w drodze decyzji, na koszt strony, wojewódzki inspektor
przeprowadzający kontrolę urzędową tych roślin, produktów roślinnych lub
innych przedmiotów
– przy czym, jeżeli jest konieczne wprowadzenie tych środków w miejscu innym niż
miejsce podejrzenia wystąpienia lub miejsce wystąpienia danego agrofaga, lub
miejsce przeprowadzenia kontroli – środki te wprowadza wojewódzki inspektor
właściwy dla tego miejsca.
2. Instrukcje, o których mowa w art. 14 ust. 4 i art. 15 ust. 3 rozporządzenia
2016/2031, wydaje, w drodze decyzji, wojewódzki inspektor.
3. W decyzjach, o których mowa w ust. 1 i 2, określa się obowiązki, nakazy lub
zakazy nakładane na stronę, ze wskazaniem terminu wykonania tych obowiązków,
nakazów lub zakazów, a w decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 2, określa się
ponadto zakres obszaru wyznaczonego zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia
2016/2031, jeżeli są spełnione przesłanki do ustalenia tego obszaru.
4. W przypadku postępowania prowadzonego w sprawie roślin, produktów
roślinnych lub innych przedmiotów sprzedawanych poza punktem stałej lokalizacji
(sprzedaż obwoźna i obnośna na targowiskach w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy
z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019 r.
poz. 1170) lub roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów objętych
kontrolą przemieszczających się środków transportu lub towarów nimi przewożonych,
stroną postępowania jest osoba faktycznie władająca tymi roślinami, produktami
roślinnymi lub innymi przedmiotami.
5. O wszczęciu postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 4, nie
zawiadamia się strony i w tym postępowaniu nie stosuje się przepisów art. 10
i art. 81 Kodeksu postępowania administracyjnego.
6. W przypadku przeniesienia posiadania roślin, produktów roślinnych, innych
przedmiotów, gruntów lub obiektów, których dotyczy decyzja, o której mowa
w ust. 1 pkt 1, 2 lub 3 lub ust. 2:
1) dotychczasowy posiadacz informuje o tym niezwłocznie wojewódzkiego
inspektora, nie później jednak niż w terminie 7 dni od dnia, w którym miało
miejsce to przeniesienie;
2) wojewódzki inspektor nakłada na nowego posiadacza, w drodze decyzji,
obowiązki, nakazy i zakazy, określone w odniesieniu do dotychczasowego
posiadacza w decyzji, o której mowa odpowiednio w ust. 1 pkt 1, 2 lub 3 lub
ust. 2; w decyzji tej wojewódzki inspektor może określić inny zakres lub termin
wykonania tych obowiązków, nakazów lub zakazów, mając na uwadze biologię
agrofaga, którego dotyczy ta decyzja, oraz sposoby rozprzestrzeniania się tego
agrofaga.
7. Jeżeli środki określone w decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, 2 lub 3, ust. 2
lub ust. 6 pkt 2, okażą się nieskuteczne lub nie zostaną prawidłowo wykonane,
wojewódzki inspektor, w drodze decyzji, może określić inny zakres lub termin
wykonania określonych w tej decyzji obowiązków, nakazów lub zakazów, mając na
uwadze biologię agrofaga, którego dotyczy ta decyzja, oraz sposoby
rozprzestrzeniania się tego agrofaga.
8. Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 2, ust. 6 pkt 2 i ust. 7, podlegają
natychmiastowemu wykonaniu.
9. Zmiana i uchylenie decyzji, o których mowa w ust. 1 i 2, ust. 6 pkt 2 i ust. 7,
nie wymaga zgody strony.
10. Przepisy ust. 1–9 stosuje się odpowiednio w przypadku podejrzenia
wystąpienia lub wystąpienia agrofaga niekwarantannowego spełniającego kryteria
agrofaga kwarantannowego dla Unii.
11. W przypadku stwierdzenia wystąpienia agrofaga kwarantannowego dla Unii
lub agrofaga objętego środkami przyjętymi zgodnie z art. 30 ust. 1 rozporządzenia
2016/2031 na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części, minister właściwy
do spraw rolnictwa może wprowadzić, w drodze rozporządzenia, środki, o których
mowa w art. 10 akapit trzeci lub art. 17 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia 2016/2031, lub instrukcje, o których mowa w art. 14 ust. 4 i art. 15 ust. 3 rozporządzenia 2016/2031, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
jego części, mając na uwadze zapewnienie bezpieczeństwa fitosanitarnego.
12. Jeżeli środki fitosanitarne, o których mowa w ust. 11, są wprowadzane na
obszarze wyznaczonym, wojewoda ogłasza, w drodze obwieszczenia, w wojewódzkim
dzienniku urzędowym, informację o ustaleniu tego obszaru i jego zasięgu.

art. 12. więcej Art. 12. 1. Informacje określone w:
1) art. 12 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031,
2) art. 13 rozporządzenia 2016/2031,
3) art. 14 ust. 7 rozporządzenia 2016/2031
– wojewódzki inspektor udostępnia na stronie internetowej administrowanej przez
wojewódzki inspektorat, a takie udostępnienie uważa się za przekazanie tych
informacji podmiotom profesjonalnym i poinformowanie opinii publicznej.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, wojewódzki inspektor może udostępnić
także w inny sposób zwyczajowo przyjęty na danym obszarze.

art. 13. więcej Art. 13. 1. Podmiot wykonujący działalność w zakresie:
1) przemysłowego przetwarzania roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów porażonych lub podejrzanych o porażenie przez agrofaga
kwarantannowego dla Unii, agrofaga objętego środkami przyjętymi zgodnie
z art. 30 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031 lub agrofaga niekwarantannowego,
który spełnia kryteria agrofaga kwarantannowego dla Unii, lub
2) przemysłowego przetwarzania na obszarze strefy chronionej roślin, produktów
roślinnych lub innych przedmiotów porażonych lub podejrzanych o porażenie
przez agrofaga kwarantannowego dla tej strefy chronionej
– przy przetwarzaniu tych roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów
stosuje metody zapewniające zniszczenie tego agrofaga.
2. Podmiot, który zamierza podjąć działalność określoną w ust. 1, przekazuje
w formie pisemnej lub w formie dokumentu elektronicznego doręczanego środkami
komunikacji elektronicznej informację o zamiarze podjęcia takiej działalności
wojewódzkiemu inspektorowi właściwemu ze względu na planowane miejsce
wykonywania tej działalności, w terminie 14 dni przed dniem rozpoczęcia tej działalności.
3. Informacja, o której mowa w ust. 2, zawiera:
1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres
podmiotu zamierzającego wykonywać działalność określoną w ust. 1, z tym że
w przypadku gdy tym podmiotem jest osoba fizyczna wykonująca działalność
gospodarczą, zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej osoby informacja ta
zawiera adres miejsca wykonywania działalności gospodarczej;
2) adres do korespondencji, jeżeli jest inny niż określony w pkt 1;
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP) podmiotu zamierzającego wykonywać
działalność określoną w ust. 1, a w przypadku podmiotu nieposiadającego tego
numeru, numer PESEL, jeżeli taki numer posiada;
4) planowane miejsce wykonywania działalności określonej w ust. 1;
5) planowany termin rozpoczęcia działalności określonej w ust. 1;
6) określenie roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów
przeznaczonych do przemysłowego przetwarzania w ramach działalności
określonej w ust. 1;
7) nazwę agrofaga, o którym mowa w ust. 1.
4. Jeżeli podmiot, który zamierza podjąć działalność określoną w ust. 1, jest
wpisany do urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych, w informacji, o której
mowa w ust. 2, zamiast informacji określonych w ust. 3 pkt 1–3 może podać numer,
pod którym został wpisany do tego rejestru.
5. Wojewódzki inspektor, po otrzymaniu informacji, o której mowa w ust. 2,
może przeprowadzić kontrolę w celu sprawdzenia, czy stosowane przez podmiot,
który zamierza podjąć działalność określoną w ust. 1, metody przetwarzania roślin,
produktów roślinnych lub innych przedmiotów zapewniają zniszczenie agrofaga.
6. Jeżeli w wyniku kontroli, o której mowa w ust. 5, wojewódzki inspektor
stwierdzi, że stosowane przez podmiot, który zamierza podjąć działalność określoną
w ust. 1, metody przetwarzania roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów
nie zapewniają zniszczenia agrofaga, zakazuje, w drodze decyzji, wykonywania tej
działalności, do czasu zapewnienia przez ten podmiot, że metody stosowane do
przetwarzania roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów zapewnią
zniszczenie agrofaga.
7. Decyzja, o której mowa w ust. 6, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
8. Podmiot wykonujący działalność określoną w ust. 1 przekazuje
wojewódzkiemu inspektorowi informację o zamiarze rozpoczęcia przetwarzania każdej partii roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów w ramach tej działalności, w terminie 3 dni przed dniem rozpoczęcia tego przetwarzania.
9. Jeżeli wojewódzki inspektor stwierdzi, że stosowane metody przemysłowego
przetwarzania:
1) nie zapewniły zniszczenia agrofaga, stosuje się przepisy art. 11 ust. 1–10;
2) nie zapewnią zniszczenia agrofaga, zakazuje, w drodze decyzji, wykonywania
działalności określonej w ust. 1, do czasu zapewnienia, że metody stosowane do
przetwarzania roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów zapewnią
zniszczenie agrofaga.
10. Decyzja, o której mowa w ust. 9 pkt 2, podlega natychmiastowemu
wykonaniu.
11. Wojewódzki inspektor gromadzi informacje o podmiotach wykonujących
działalność określoną w ust. 1 i udostępnia te informacje podmiotom zainteresowanym
przemysłowym przetworzeniem roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów,
o których mowa w ust. 1, w zakresie określonym w ust. 3 pkt 1, 2, 4, 6 i 7.

art. 14. więcej Art. 14. 1. W przypadku gdy z przepisów, o których mowa w art. 1 pkt 1,
wynika obowiązek przyjęcia przez państwo członkowskie Unii Europejskiej środków
przeciwko określonym agrofagom, każdy, do kogo odnoszą się obowiązki, nakazy lub
zakazy mające na celu zwalczenie lub zapobieżenie rozprzestrzenieniu się tych
agrofagów, określone na podstawie ust. 3, przestrzega tych obowiązków, nakazów i zakazów.
2. Obowiązki, nakazy i zakazy, o których mowa w ust. 3, mogą obejmować zwłaszcza:
1) zakaz wprowadzania, przemieszczania, utrzymywania, rozmnażania lub
uwalniania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej określonych agrofagów lub
2) nakaz prowadzenia obserwacji występowania określonych agrofagów lub ich
wektorów, lub
3) nakaz informowania, w określonym terminie, wojewódzkiego inspektora
w przypadku podejrzenia występowania lub stwierdzenia wystąpienia
określonych agrofagów, lub
4) nakaz wykonywania określonych zabiegów zwalczających określone agrofagi
lub ich wektory, lub
5) obowiązek dokumentowania prowadzenia uprawy, wytwarzania, pakowania,
sortowania, składowania, obrotu lub przemieszczania określonych roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów oraz przechowywania tej dokumentacji, lub
6) nakaz prowadzenia uprawy, wytwarzania, pakowania, sortowania, składowania,
obrotu lub przemieszczania określonych roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów w określony sposób ograniczający ryzyko rozprzestrzeniania się
określonych agrofagów lub ich wektorów, lub
7) nakaz zaniechania prowadzenia uprawy, wytwarzania, pakowania, sortowania,
składowania, obrotu lub przemieszczania określonych roślin, produktów
roślinnych lub innych przedmiotów, lub
8) obowiązek zaopatrywania określonych roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów w paszporty roślin lub inne dokumenty lub oznaczenia, lub
9) obowiązek poddawania określonych roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów kontroli przez wojewódzkiego inspektora, lub
10) zakaz wprowadzania z określonych państw trzecich określonych roślin,
produktów roślinnych lub innych przedmiotów, lub
11) nakaz zaopatrywania określonych roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów wprowadzanych z określonych państw trzecich w fitosanitarne
świadectwo eksportowe lub fitosanitarne świadectwo reeksportowe, lub
12) obowiązek spełnienia określonych wymagań dotyczących uprawy, wytwarzania,
pakowania, sortowania, składowania lub przemieszczania w państwie
pochodzenia określonych roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów
wprowadzanych z określonych państw trzecich, lub
13) obowiązek poddania określonych roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów wprowadzanych z określonych państw trzecich przed ich wysyłką
kontroli przez organ państwa pochodzenia właściwy do spraw ochrony roślin
przed agrofagami, lub
14) obowiązek potwierdzenia w fitosanitarnym świadectwie eksportowym lub
fitosanitarnym świadectwie reeksportowym:
a) spełnienia wymagań, o których mowa w pkt 12, lub
b) poddania określonych roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów
kontroli, o której mowa w pkt 13, lub
15) obowiązek poddania określonych roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów wprowadzanych z określonych państw trzecich kwarantannie, lub
16) obowiązek poddania określonych roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów wprowadzanych z określonych państw trzecich granicznej kontroli
fitosanitarnej w zakresie niezbędnym do zwalczenia lub zapobieżenia
rozprzestrzenieniu się tego agrofaga.
3. Minister właściwy do spraw rolnictwa określa, w drodze rozporządzenia,
w zakresie nieuregulowanym w bezpośrednio stosowanych przepisach prawa Unii
Europejskiej, obowiązki, nakazy lub zakazy, o których mowa w ust. 1, mając na
uwadze zapewnienie bezpieczeństwa fitosanitarnego.
4. W przypadku gdy z przepisów, o których mowa w art. 1 pkt 1, wynika
obowiązek wykonania określonych zadań lub czynności przez państwo członkowskie
Unii Europejskiej lub właściwy organ, minister właściwy do spraw rolnictwa, wydając
rozporządzenie, o którym mowa w ust. 3, określa również rodzaje zadań lub czynności
określonych w tych przepisach, wykonywanych przez wojewódzkiego inspektora lub
Głównego Inspektora, lub sposób ich wykonywania, mając na uwadze zapewnienie
bezpieczeństwa fitosanitarnego.
5. W przypadku gdy z przepisów, o których mowa w art. 1 pkt 1, wynika
uprawnienie do przyjęcia przez państwo członkowskie Unii Europejskiej środków
przeciwko określonym agrofagom, każdy, do kogo odnoszą się obowiązki, nakazy lub
zakazy mające na celu zwalczenie lub zapobieżenie rozprzestrzenieniu się tych
agrofagów, określone na podstawie ust. 7, przestrzega tych obowiązków, nakazów
i zakazów.
6. Obowiązki, nakazy i zakazy, o których mowa w ust. 5, mogą obejmować
zwłaszcza:
1) zakaz wprowadzania, przemieszczania, utrzymywania, rozmnażania lub
uwalniania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej określonych agrofagów lub
2) nakaz prowadzenia obserwacji występowania określonych agrofagów lub ich
wektorów, lub
3) nakaz informowania, w określonym terminie, wojewódzkiego inspektora
w przypadku podejrzenia występowania lub stwierdzenia wystąpienia określonych
agrofagów, lub
4) nakaz wykonywania zabiegów zwalczających określone agrofagi lub ich
wektory, lub
5) obowiązek dokumentowania prowadzenia uprawy, wytwarzania, pakowania,
sortowania, składowania, obrotu lub przemieszczania określonych roślin, produktów
roślinnych lub innych przedmiotów oraz przechowywania tej dokumentacji, lub
6) nakaz prowadzenia uprawy, wytwarzania, pakowania, sortowania,
składowania, obrotu lub przemieszczania określonych roślin, produktów roślinnych
lub innych przedmiotów w określony sposób, ograniczający ryzyko rozprzestrzeniania
się określonych agrofagów lub ich wektorów, lub
7) nakaz zaniechania prowadzenia uprawy, wytwarzania, pakowania,
sortowania, składowania, obrotu lub przemieszczania określonych roślin, produktów
roślinnych lub innych przedmiotów, lub
8) obowiązek zaopatrywania określonych roślin, produktów roślinnych lub
innych przedmiotów w paszporty roślin lub inne dokumenty lub oznaczenia, lub
9) obowiązek poddawania określonych roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów kontroli przez wojewódzkiego inspektora, lub
10)zakaz wprowadzania określonych roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów z określonych państw trzecich, lub
11)nakaz zaopatrywania określonych roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów wprowadzanych z określonych państw trzecich w fitosanitarne
świadectwo eksportowe lub fitosanitarne świadectwo reeksportowe, lub
12)obowiązek spełnienia określonych wymagań dotyczących uprawy,
wytwarzania, pakowania, sortowania, składowania lub przemieszczania w państwie
pochodzenia określonych roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów
wprowadzanych z określonych państw trzecich, lub
13)obowiązek poddania określonych roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów wprowadzanych z określonych państw trzecich przed ich wysyłką
kontroli przez organ państwa pochodzenia właściwy do spraw ochrony roślin przed
agrofagami, lub
14)obowiązek potwierdzenia w fitosanitarnym świadectwie eksportowym lub
fitosanitarnym świadectwie reeksportowym:
a) spełnienia wymagań, o których mowa w pkt 12, lub
b) poddania określonych roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów kontroli, o której mowa w pkt 13, lub
15) obowiązek poddania określonych roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów wprowadzanych z określonych państw trzecich kwarantannie, lub
16) obowiązek poddania określonych roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów wprowadzanych z określonych państw trzecich granicznej kontroli
fitosanitarnej w zakresie niezbędnym do zwalczenia lub zapobieżenia
rozprzestrzenieniu się tego agrofaga.
7. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze
rozporządzenia, obowiązki, nakazy lub zakazy, o których mowa w ust. 5, mając na
uwadze zapewnienie bezpieczeństwa fitosanitarnego.
8. W przypadku gdy z przepisów, o których mowa w art. 1 pkt 1, wynika
uprawnienie do wykonania określonych zadań lub czynności przez państwo
członkowskie Unii Europejskiej lub właściwy organ, minister właściwy do spraw
rolnictwa, wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 7, może określić również
rodzaje zadań lub czynności określonych w tych przepisach wykonywanych przez
wojewódzkiego inspektora lub Głównego Inspektora lub sposób ich wykonywania,
mając na uwadze zapewnienie bezpieczeństwa fitosanitarnego.
9. Jeżeli wykonanie obowiązków, nakazów lub zakazów określonych
w przepisach wydanych na podstawie ust. 3 lub 7 wymaga indywidualnego
rozstrzygnięcia o prawach lub obowiązkach określonych podmiotów, rozstrzygnięcia
w tym zakresie dokonuje się w drodze decyzji.

art. 15. więcej Art. 15. 1. Jeżeli wojewódzki inspektor stwierdzi porażenie przez regulowane
agrofagi niekwarantannowe dla Unii roślin przeznaczonych do sadzenia, za których
pośrednictwem agrofagi te są przenoszone, posiadanych w celu ich sprzedaży przez
podmiot profesjonalny, z uwzględnieniem art. 37 ust. 1 akapit drugi
i art. 39 rozporządzenia 2016/2031, zakazuje, w drodze decyzji, sprzedaży tych roślin
jako roślin przeznaczonych do sadzenia.
2. W przypadku postępowania prowadzonego w sprawie roślin sprzedawanych
poza punktem stałej lokalizacji (sprzedaż obwoźna i obnośna na targowiskach
w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach
lokalnych) lub roślin objętych kontrolą przemieszczających się środków transportu lub
towarów nimi przewożonych, stroną postępowania jest osoba faktycznie władająca
tymi roślinami.
3. O wszczęciu postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 2, nie
zawiadamia się strony i w tym postępowaniu nie stosuje się przepisów art. 10
i art. 81 Kodeksu postępowania administracyjnego.
4. Zmiana i uchylenie decyzji, o której mowa w ust. 1, nie wymaga zgody strony.
5. Decyzja, o której mowa w ust. 1, podlega natychmiastowemu wykonaniu.

art. 16. więcej Art. 16. Główny Inspektor:
1) wykonuje uprawnienia państwa członkowskiego Unii Europejskiej w zakresie
przekazywania Komisji Europejskiej wniosków o:
a) uznanie terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo jego części za strefę
chronioną w odniesieniu do określonego agrofaga, zgodnie
z art. 32 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031, lub tymczasową strefę
chronioną, zgodnie z art. 32 ust. 6 rozporządzenia 2016/2031,
b) zmianę obszaru strefy chronionej lub tymczasowej strefy chronionej, zgodnie
z art. 35 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031,
c) cofnięcie uznania terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo jego części za
strefę chronioną w odniesieniu do określonego agrofaga lub tymczasową
strefę chronioną, zgodnie z art. 35 ust. 2 rozporządzenia 2016/2031;
2) wykonuje obowiązki państwa członkowskiego Unii Europejskiej określone
w art. 32 ust. 7 rozporządzenia 2016/2031.

art. 17. więcej Art. 17. 1. Gospodarstwo rolne albo jego część będąca wyodrębnioną jednostką
produkcyjną, albo gospodarstwa rolne będące zorganizowaną całością produkcyjną,
zwane dalej „miejscem produkcji”, mogą być uznane za miejsce produkcji wolne od
określonego agrofaga, jeżeli kontrola przeprowadzona przez wojewódzkiego
inspektora, uwzględniająca biologię tego agrofaga i sposoby jego rozprzestrzeniania
się, obejmująca w szczególności:
1) ocenę wizualną, badania laboratoryjne, testy lub kontrolę dokumentów,
informacji lub danych,
2) ocenę, czy warunki prowadzenia uprawy, wytwarzania, pakowania, sortowania,
składowania, obrotu lub przemieszczania określonych roślin, produktów
roślinnych lub innych przedmiotów w tym miejscu produkcji nie stwarzają
ryzyka wprowadzenia do tego miejsca produkcji tego agrofaga
– potwierdzi niewystępowanie tego agrofaga w tym miejscu produkcji.
2. W miejscu produkcji uznanym za wolne od określonego agrofaga posiadacz
gospodarstwa rolnego wchodzącego w skład tego miejsca produkcji podejmuje działania niezbędne do utrzymania statusu miejsca produkcji uznanego za wolne od określonego agrofaga, w szczególności:
1) prowadzi:
a) obserwacje występowania agrofaga, od którego miejsce produkcji zostało
uznane za wolne, lub jego wektorów, przy czym w przypadku podejrzenia
występowania lub stwierdzenia wystąpienia tego agrofaga, informuje o tym
wojewódzkiego inspektora niezwłocznie, w terminie nie dłuższym jednak
niż 7 dni,
b) działania mające na celu ograniczenie ryzyka wprowadzenia tego agrofaga
na obszar tego miejsca produkcji;
2) dokumentuje w sposób uzgodniony z wojewódzkim inspektorem:
a) działania, o których mowa w pkt 1,
b) uprawę, wytwarzanie, pakowanie, sortowanie, składowanie, obrót lub
przemieszczanie określonych roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów w sposób umożliwiający stwierdzenie ich pochodzenia.
3. Status miejsca produkcji uznanego za wolne od określonego agrofaga nadaje,
na wniosek wszystkich posiadaczy gospodarstw rolnych wchodzących w skład tego
miejsca produkcji, w drodze decyzji, wojewódzki inspektor właściwy ze względu na
lokalizację tego miejsca produkcji.
4. W decyzji, o której mowa w ust. 3, określa się działania niezbędne do
utrzymania statusu miejsca produkcji uznanego za wolne od określonego agrofaga
oraz sposób ich prowadzenia.
5. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, zawiera:
1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres
posiadacza gospodarstwa rolnego objętego wnioskiem, z tym że w przypadku
gdy posiadaczem tego gospodarstwa jest osoba fizyczna wykonująca działalność
gospodarczą, zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej osoby wniosek ten
zawiera adres miejsca wykonywania działalności gospodarczej;
2) adres do korespondencji, jeżeli jest inny niż określony w pkt 1;
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP) posiadacza gospodarstwa rolnego
objętego wnioskiem, a w przypadku posiadacza tego gospodarstwa
nieposiadającego tego numeru, numer PESEL, jeżeli taki numer posiada;
4) nazwę agrofaga, którego dotyczy wniosek;
5) informacje o miejscu produkcji, którego dotyczy wniosek, w tym informacje o:
a) jego lokalizacji, ze wskazaniem działek ewidencyjnych wchodzących
w skład tego miejsca produkcji,
b) obiektach wchodzących w skład tego miejsca produkcji,
wykorzystywanych przy uprawie, wytwarzaniu, pakowaniu, sortowaniu,
składowaniu, obrocie lub przemieszczaniu roślin, produktów roślinnych lub
innych przedmiotów.
6. Do wniosku, o którym mowa w ust. 3, dołącza się mapę lub plan miejsca
produkcji, którego dotyczy wniosek.
7. Jeżeli posiadacz gospodarstwa rolnego objętego wnioskiem, o którym mowa
w ust. 3, jest wpisany do urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych, we
wniosku tym zamiast informacji określonych w ust. 5 pkt 1–3 może podać numer, pod
którym został wpisany do tego rejestru.
8. Do zmiany obszaru miejsca produkcji uznanego za wolne od określonego
agrofaga przepisy ust. 1–7 stosuje się odpowiednio, przy czym w przypadku
ograniczenia obszaru tego miejsca produkcji nie przeprowadza się kontroli.
9. Posiadacz gospodarstwa rolnego wchodzącego w skład miejsca produkcji
uznanego za wolne od określonego agrofaga powiadamia wojewódzkiego inspektora
o zmianie informacji zawartych we wniosku, o którym mowa w ust. 3, lub zawartych
w dokumentach dołączonych do tego wniosku, w terminie 30 dni od dnia zajścia
zdarzenia, które spowodowało zmianę tych informacji.
10. Jeżeli posiadacz gospodarstwa rolnego wchodzącego w skład miejsca
produkcji uznanego za wolne od określonego agrofaga nie dopełnił obowiązku
określonego w ust. 9, wojewódzki inspektor:
1) nakazuje, w drodze pisemnych zaleceń pokontrolnych, usunięcie stwierdzonych
uchybień w wyznaczonym terminie, jeżeli stwierdzone uchybienia nie stwarzają
ryzyka wprowadzenia i rozprzestrzenienia się na obszarze miejsca produkcji
agrofaga, za wolne od którego zostało uznane to miejsce produkcji, albo
2) znosi, w drodze decyzji, dla całości tego miejsca produkcji albo jego części status
miejsca produkcji uznanego za wolne od tego agrofaga, jeżeli stwierdzone
uchybienia stwarzają ryzyko wprowadzenia lub rozprzestrzenienia się tego
agrofaga na obszarze tego miejsca produkcji, w zależności od rodzaju i zakresu
stwierdzonych uchybień.
11. W przypadku gdy posiadacz gospodarstwa rolnego wchodzącego w skład
miejsca produkcji uznanego za wolne od określonego agrofaga nie usunie stwierdzonych uchybień w terminie, o którym mowa w ust. 10 pkt 1, wojewódzki inspektor znosi, w drodze decyzji, dla całości tego miejsca produkcji albo jego części
status miejsca produkcji uznanego za wolne od tego agrofaga w zależności od rodzaju
i zakresu stwierdzonych uchybień.
12. Jeżeli z informacji zawartych w powiadomieniu, o którym mowa w ust. 9,
wynika, że w miejscu produkcji uznanym za wolne od określonego agrofaga albo na
części tego miejsca produkcji przestały być spełniane warunki wymagane do
uzyskania statusu takiego miejsca produkcji, wojewódzki inspektor znosi, w drodze
decyzji, dla całości tego miejsca produkcji albo jego części status miejsca produkcji
uznanego za wolne od tego agrofaga.
13. Decyzje, o których mowa w ust. 10 pkt 2, ust. 11 i 12, podlegają
natychmiastowemu wykonaniu.
14. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze
rozporządzenia:
1) zakres kontroli, jaka powinna zostać przeprowadzona w miejscu produkcji,
i okres, jaki powinna objąć ta kontrola, a także szczegółowe warunki, jakie
powinny być spełnione w tym miejscu produkcji, aby to miejsce produkcji mogło
zostać uznane za wolne od określonego agrofaga,
2) szczegółowe działania niezbędne do utrzymania statusu miejsca produkcji
uznanego za wolne od określonego agrofaga
– mając na uwadze biologię tego agrofaga i sposoby jego rozprzestrzeniania się.

art. 18. więcej Art. 18. 1. W miejscu produkcji uznanym za wolne od określonego agrofaga
wojewódzki inspektor przeprowadza kontrolę w celu utrzymania statusu miejsca
produkcji wolnego od tego agrofaga, obejmującą kontrolę występowania tego
agrofaga oraz kontrolę działań określonych w decyzji, o której mowa w art. 17 ust. 3.
2. Jeżeli w wyniku kontroli zostanie stwierdzone, że w miejscu produkcji uznanym
za wolne od określonego agrofaga wystąpił ten agrofag albo istnieje podejrzenie
wystąpienia tego agrofaga, lub działania określone w decyzji, o której mowa
w art. 17 ust. 3, są podejmowane niewłaściwie, wojewódzki inspektor znosi, w drodze
decyzji, dla całości miejsca produkcji albo jego części status miejsca produkcji
uznanego za wolne od tego agrofaga.
3. Wojewódzki inspektor odstępuje od zniesienia dla całości miejsca produkcji
albo jego części statusu miejsca produkcji uznanego za wolne od określonego
agrofaga, jeżeli:
1) stwierdzone uchybienia nie stwarzają ryzyka wprowadzenia i rozprzestrzenienia
się na obszarze tego miejsca produkcji tego agrofaga lub
2) mimo stwierdzenia wystąpienia lub podejrzenia wystąpienia tego agrofaga na
roślinach, produktach roślinnych lub innych przedmiotach wprowadzonych do
tego miejsca produkcji nie istnieje ryzyko jego zadomowienia się lub
rozprzestrzenienia w tym miejscu produkcji.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, wojewódzki inspektor nakazuje,
w drodze pisemnych zaleceń pokontrolnych, usunięcie stwierdzonych uchybień
w wyznaczonym terminie. Jeżeli uchybienia te nie zostaną usunięte w wyznaczonym
terminie, wojewódzki inspektor znosi, w drodze decyzji, dla całości miejsca produkcji
albo jego części status miejsca produkcji uznanego za wolne od określonego agrofaga.
5. W przypadku gdy posiadacz gospodarstwa rolnego wchodzącego w skład
miejsca produkcji uznanego za wolne od określonego agrofaga uniemożliwia lub
utrudnia przeprowadzenie kontroli, o której mowa w ust. 1, lub nie współdziała przy
przeprowadzaniu tej kontroli, co powoduje, że nie jest możliwe ustalenie spełnienia
warunków do utrzymania statusu takiego miejsca produkcji, wojewódzki inspektor
znosi, w drodze decyzji, status miejsca produkcji uznanego za wolne od określonego
agrofaga.
6. Wojewódzki inspektor znosi, w drodze decyzji, dla całości miejsca produkcji
albo jego części status miejsca produkcji uznanego za wolne od określonego agrofaga
również na wniosek posiadacza gospodarstwa rolnego wchodzącego w skład tego
miejsca produkcji.
7. Decyzje, o których mowa w ust. 2, 4 i 5, podlegają natychmiastowemu
wykonaniu.
8. Czynności, o których mowa w ust. 1–4 oraz art. 17 ust. 1, 4 i 10–12,
wojewódzki inspektor wykonuje zgodnie z Międzynarodowymi Standardami
w zakresie Środków Fitosanitarnych, wydanymi na podstawie Międzynarodowej
konwencji ochrony roślin, sporządzonej w Rzymie dnia 6 grudnia 1951 r. (Dz. U.
z 2001 r. poz. 151).
9. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze
rozporządzenia, zakres lub częstotliwość kontroli, jakie powinny być przeprowadzane w celu utrzymania statusu miejsca produkcji uznanego za wolne od określonego agrofaga, mając na uwadze biologię tego agrofaga i sposoby jego rozprzestrzeniania się.

art. 19. więcej Art. 19. 1. Dany obszar może zostać uznany za wolny od agrofaga określonego
w przepisach wydanych na podstawie ust. 4, jeżeli kontrola przeprowadzona przez
wojewódzkiego inspektora, obejmująca w szczególności:
1) ocenę wizualną, badania laboratoryjne, testy lub kontrolę dokumentów,
informacji lub danych,
2) ocenę, czy warunki prowadzenia uprawy, wytwarzania, pakowania, sortowania,
składowania, obrotu lub przemieszczania określonych roślin, produktów
roślinnych lub innych przedmiotów na tym obszarze nie stwarzają ryzyka
wprowadzenia na ten obszar tego agrofaga
– potwierdzi niewystępowanie tego agrofaga na tym obszarze.
2. Obszar uznany za wolny od określonego agrofaga ustanawia wojewoda,
w uzgodnieniu z Głównym Inspektorem, w drodze rozporządzenia – aktu prawa
miejscowego. Wojewoda zapewnia udział społeczeństwa w opracowywaniu projektu
tego rozporządzenia.
3. Podmioty prowadzące na obszarze uznanym za wolny od określonego
agrofaga uprawę, zajmujące się na tym obszarze wytwarzaniem, pakowaniem,
sortowaniem lub składowaniem określonych roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów lub dokonujące obrotu lub przemieszczania tych roślin, produktów
roślinnych lub innych przedmiotów podejmują działania niezbędne do utrzymania
przez ten obszar statusu obszaru uznanego za wolny od określonego agrofaga, które
mogą obejmować w szczególności:
1) obserwacje występowania tego agrofaga lub jego wektorów i niezwłoczne
informowanie wojewódzkiego inspektora w przypadku podejrzenia
występowania lub stwierdzenia wystąpienia tego agrofaga, w terminie nie
dłuższym jednak niż 7 dni lub
2) wykonywanie zabiegów zwalczających tego agrofaga lub jego wektory, lub
3) prowadzenie i przechowywanie dokumentacji dotyczącej prowadzenia uprawy,
wytwarzania, pakowania, sortowania, składowania, obrotu lub przemieszczania
określonych roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów, lub
4) prowadzenie uprawy, wytwarzanie, pakowanie, sortowanie, składowanie, obrót
lub przemieszczanie określonych roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów w sposób ograniczający ryzyko rozprzestrzeniania się tego agrofaga lub jego wektorów, lub
5) zaniechanie prowadzenia uprawy, wytwarzania, pakowania, sortowania,
składowania, obrotu lub przemieszczania określonych roślin, produktów
roślinnych lub innych przedmiotów, lub
6) przekazywanie wojewódzkiemu inspektorowi informacji o sposobie
przeprowadzenia działań określonych w pkt 1–5 lub ich wynikach.
4. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze
rozporządzenia:
1) zakres kontroli, jaka powinna zostać przeprowadzona na danym obszarze,
i okres, jaki powinna objąć ta kontrola, a także szczegółowe warunki, jakie
powinny być spełnione na tym obszarze, aby ten obszar mógł zostać uznany za
wolny od określonego agrofaga,
2) szczegółowe działania niezbędne do utrzymania przez dany obszar statusu
obszaru uznanego za wolny od określonego agrofaga
– mając na uwadze biologię tego agrofaga i sposoby jego rozprzestrzeniania się.

art. 20. więcej Art. 20. 1. Na obszarze uznanym za wolny od określonego agrofaga wojewódzki
inspektor przeprowadza kontrolę występowania tego agrofaga oraz kontrolę
przeprowadzenia działań określonych w rozporządzeniu, o którym mowa
w art. 19 ust. 4.
2. Jeżeli w wyniku kontroli, o której mowa w ust. 1, zostanie stwierdzone, że na
obszarze uznanym za wolny od określonego agrofaga wystąpił ten agrofag albo
istnieje podejrzenie wystąpienia tego agrofaga, wojewódzki inspektor,
z uwzględnieniem ust. 9 i ust. 10 pkt 1:
1) wyznacza obszar, na którym powinny zostać podjęte działania mające na celu
zwalczenie i zapobieżenie rozprzestrzenieniu się tego agrofaga;
2) wprowadza, w drodze decyzji, na koszt strony, środki służące zwalczeniu
i zapobieżeniu rozprzestrzenieniu się tego agrofaga.
3. Do obszaru wyznaczonego na podstawie ust. 2 pkt 1 nie ma zastosowania
status obszaru wolnego od określonego agrofaga.
4. Środki, o których mowa w ust. 2 pkt 2, mogą obejmować:
1) nakaz:
a) stosowania określonych zabiegów uprawowych, w tym płodozmianu,
niszczenia chwastów lub samosiewów, przyorania resztek pożniwnych, lub stosowania materiału siewnego odpowiedniej kategorii lub odmian odpornych na określonego agrofaga,
b) zniszczenia określonych roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów, w tym określenie sposobu ich zniszczenia,
c) określonego sposobu postępowania z roślinami, produktami roślinnymi lub
innymi przedmiotami, w tym ich przetworzenia, przeznaczenia na paszę lub
do konsumpcji, oczyszczenia, odkażenia, kompostowania, przeprowadzenia
oddzielnego zbioru, składowania lub transportu, lub ich składowania lub
kompostowania w określonym miejscu,
d) oczyszczenia lub odkażenia określonych przedmiotów lub miejsc,
w których występuje lub występował określony agrofag lub które miały
kontakt z porażonymi lub podejrzanymi o porażenie roślinami, produktami
roślinnymi lub innymi przedmiotami,
e) zastosowania określonych zabiegów niszczących określonego agrofaga lub
zapobiegających jego rozprzestrzenianiu się, w tym zabiegów chemicznego
zwalczania, wymiany lub odkażania gleby lub podłoża uprawowego,
przemrożenia szklarni, zastosowania tablic chwytnych lub pułapek
feromonowych,
f) spełnienia określonych warunków przed rozpoczęciem uprawy roślin,
przemieszczaniem roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów,
lub ich wprowadzaniem do obrotu,
g) podjęcia innych działań koniecznych do zwalczenia określonego agrofaga
lub zapobiegających jego rozprzestrzenianiu się;
2) zakaz:
a) użytkowania gruntów do celów rolniczych lub leśnych,
b) uprawy, sadzenia lub używania do reprodukcji określonych roślin,
c) obrotu na terenie tego obszaru roślinami, produktami roślinnymi lub innymi
przedmiotami lub przemieszczania ich poza określone miejsce,
d) kompostowania lub składowania roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów w określonym miejscu,
e) wykorzystywania roślin lub produktów roślinnych na określone cele, w tym
przeznaczania na paszę lub do konsumpcji,
f) wywożenia gleby lub podłoża uprawowego lub ich ponownego użycia,
g) stosowania skażonej lub podejrzanej o skażenie wody do oprysków,
nawadniania lub przetwarzania roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów,
h) przetwarzania roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów,
i) podejmowania innych czynności w celu zwalczenia określonego agrofaga
lub zapobieżenia jego rozprzestrzenianiu się.
5. W decyzji, o której mowa w ust. 2 pkt 2, wojewódzki inspektor określa termin
wykonania określonych w niej nakazów lub zakazów.
6. Decyzja, o której mowa w ust. 2 pkt 2, podlega natychmiastowemu
wykonaniu.
7. Zmiana i uchylenie decyzji, o której mowa w ust. 2 pkt 2, nie wymaga zgody
strony.
8. W przypadku przeniesienia posiadania roślin, produktów roślinnych, innych
przedmiotów, gruntów lub obiektów, których dotyczy decyzja, o której mowa
w ust. 2 pkt 2:
1) dotychczasowy posiadacz informuje o tym niezwłocznie wojewódzkiego
inspektora, nie później jednak niż w terminie 7 dni od dnia, w którym miało
miejsce to przeniesienie;
2) wojewódzki inspektor nakłada na nowego posiadacza, w drodze decyzji, nakazy
i zakazy określone w odniesieniu do dotychczasowego posiadacza w decyzji,
o której mowa w ust. 2 pkt 2; w decyzji tej wojewódzki inspektor może określić
inny zakres lub termin wykonania tych nakazów lub zakazów, mając na uwadze
biologię agrofaga, którego dotyczy ta decyzja, oraz sposoby jego
rozprzestrzeniania się.
9. Jeżeli w wyniku kontroli, o której mowa w ust. 1, zostanie stwierdzone, że na
obszarze uznanym za wolny od określonego agrofaga wystąpił ten agrofag albo
istnieje podejrzenie wystąpienia tego agrofaga, a agrofag ten jest agrofagiem
kwarantannowym dla Unii, agrofagiem objętym środkami przyjętymi zgodnie
z art. 30 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031, agrofagiem niekwarantannowym
spełniającym kryteria agrofaga kwarantannowego dla Unii lub agrofagiem
kwarantannowym dla strefy chronionej, na obszarze której stwierdzono jego
wystąpienie lub istnieje podejrzenie jego wystąpienia, wojewódzki inspektor stosuje
przepisy art. 11 ust. 1–10.
10. Jeżeli:
1) w wyniku kontroli, o której mowa w ust. 1, zostanie stwierdzone, że na obszarze
uznanym za wolny od określonego agrofaga wystąpił ten agrofag albo istnieje
podejrzenie wystąpienia tego agrofaga i zwalczenie tego agrofaga nie jest
możliwe lub
2) środki wynikające z decyzji, o których mowa w ust. 2 pkt 2 lub
art. 11 ust. 1 pkt 1 lub 2, ust. 2, ust. 6 pkt 2 lub ust. 7, lub instrukcje, o których
mowa w art. 11 ust. 2, okażą się nieskuteczne, lub
3) podmiot, którego dotyczą działania określone w przepisach wydanych na
podstawie art. 19 ust. 4, uniemożliwia lub utrudnia przeprowadzenie kontroli,
o której mowa w ust. 1, lub nie współdziała przy przeprowadzaniu tej kontroli,
co powoduje, że nie jest możliwe ustalenie spełnienia na danym obszarze
warunków do utrzymania statusu obszaru wolnego od określonego agrofaga
– wojewódzki inspektor informuje o tym Głównego Inspektora, który występuje
z wnioskiem do wojewody o zniesienie dla całości tego obszaru albo jego części
statusu obszaru uznanego za wolny od określonego agrofaga.
11. Jeżeli w wyniku kontroli, o której mowa w ust. 1, zostanie stwierdzone, że na
obszarze uznanym za wolny od określonego agrofaga nie są wykonywane działania
określone w przepisach wydanych na podstawie art. 19 ust. 4, wojewódzki inspektor:
1) nakazuje, w drodze pisemnych zaleceń pokontrolnych, podmiotowi, który nie
wykonuje tych działań, usunięcie stwierdzonych uchybień w wyznaczonym
terminie, jeżeli stwierdzone uchybienia nie stwarzają ryzyka wprowadzenia na
ten obszar i rozprzestrzenienia się na tym obszarze tego agrofaga, lub
2) informuje o tym Głównego Inspektora, który występuje z wnioskiem do
wojewody o zniesienie dla całości tego obszaru albo jego części statusu obszaru
uznanego za wolny od tego agrofaga, jeżeli stwierdzone uchybienia stwarzają
ryzyko wprowadzenia na ten obszar lub rozprzestrzenienia się na tym obszarze
tego agrofaga.
12. W przypadku gdy podmiot, o którym mowa w ust. 11 pkt 1, nie usunie
stwierdzonych uchybień w terminie, o którym mowa w ust. 11 pkt 1, wojewódzki
inspektor informuje o tym Głównego Inspektora, który występuje z wnioskiem do
wojewody o zniesienie dla całości obszaru uznanego za wolny od określonego
agrofaga albo jego części statusu obszaru uznanego za wolny od tego agrofaga.
13. Wojewoda po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w ust. 10, ust. 11 pkt 2
lub ust. 12, niezwłocznie znosi, w zakresie wskazanym w tym wniosku, status obszaru
uznanego za wolny od określonego agrofaga, dokonując zmiany albo uchylając
przepisy wydane na podstawie art. 19 ust. 2.
14. Czynności, o których mowa w ust. 1, 2, 4 i 5, ust. 8 pkt 2 i ust. 11 pkt 1 oraz
art. 19 ust. 1, wojewódzki inspektor wykonuje zgodnie z Międzynarodowymi
Standardami w zakresie Środków Fitosanitarnych, wydanymi na podstawie Międzynarodowej konwencji ochrony roślin, sporządzonej w Rzymie dnia 6 grudnia 1951 r.
15. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze
rozporządzenia, zakres lub częstotliwość kontroli, jakie powinny być przeprowadzane
w celu utrzymania statusu obszaru uznanego za wolny od określonego agrofaga, mając
na uwadze biologię tego agrofaga i sposoby jego rozprzestrzeniania się.

art. 21. więcej Art. 21. 1. Właściwym organem do prowadzenia i aktualizacji urzędowego
rejestru podmiotów profesjonalnych jest wojewódzki inspektor.
2. Wniosek o wpis do urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych składa
się do wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na miejsce zamieszkania
albo siedzibę podmiotu ubiegającego się o wpis do tego rejestru, a w przypadku
podmiotu niemającego miejsca zamieszkania albo siedziby na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej – właściwego ze względu na miejsce wykonywania
działalności wymagającej uzyskania tego wpisu. Jeżeli działalność wymagająca
uzyskania wpisu jest wykonywana na obszarze właściwości więcej niż jednego
wojewódzkiego inspektora, wniosek składa się do jednego z tych inspektorów.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, oprócz informacji i danych określonych
w art. 66 ust. 2 rozporządzenia 2016/2031, dołącza się informacje o numerze
identyfikacji podatkowej (NIP) wnioskodawcy, a w przypadku wnioskodawcy
nieposiadającego tego numeru, numer PESEL, jeżeli taki numer posiada.
4. W zakresie nieuregulowanym w niniejszym artykule do trybu postępowania
z wnioskiem, o którym mowa w ust. 2, stosuje się przepisy art. 6 ust. 3–5.
5. Wojewódzki inspektor, który dokonał wpisu do urzędowego rejestru
podmiotów profesjonalnych, informuje w formie pisemnej lub w formie dokumentu elektronicznego podmiot wpisany do tego rejestru o dokonaniu wpisu do rejestru i numerze, pod którym ten podmiot został wpisany do tego rejestru, w terminie 7 dni od dnia dokonania tego wpisu.
6. O cofnięciu rejestracji w przypadku, o którym mowa w art. 66 ust. 6 akapit
drugi rozporządzenia 2016/2031, rozstrzyga, w drodze decyzji, wojewódzki inspektor.
7. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze
rozporządzenia, podmioty inne niż określone w art. 65 ust. 1 rozporządzenia
2016/2031, które podlegają obowiązkowi wpisu do urzędowego rejestru podmiotów
profesjonalnych, mając na uwadze zagrożenie, o którym mowa w art. 65 ust. 1 akapit
drugi rozporządzenia 2016/2031.
8. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze
rozporządzenia, przypadki, w których nie stosuje się określonego
w art. 65 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia 2016/2031 wyłączenia z obowiązku
wpisu do urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych, mając na uwadze
zagrożenie, o którym mowa w art. 65 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia 2016/2031.

art. 22. więcej Art. 22. 1. W zakresie nieuregulowanym w niniejszym artykule do udzielenia
upoważnienia do wydawania paszportów roślin stosuje się przepisy działu II rozdziału
8a Kodeksu postępowania administracyjnego, z tym że termin określony w art. 122a
§ 2 liczy się od dnia złożenia przez podmiot ubiegający się o to upoważnienie
oświadczenia, o którym mowa w art. 66 ust. 2 lit. c rozporządzenia 2016/2031, do
wojewódzkiego inspektora.
2. Oświadczenie, o którym mowa w art. 66 ust. 2 lit. c rozporządzenia
2016/2031, zawiera:
1) wskazanie nazwy botanicznej gatunków, rodzajów lub rodzin roślin lub
wskazanie typów produktów roślinnych lub innych przedmiotów, dla których
podmiot ubiegający się o upoważnienie do wydawania paszportów roślin
zamierza wydawać paszporty roślin;
2) wskazanie adresów nieruchomości, magazynów zbiorczych, centrów
wysyłkowych lub innych miejsc planowanego wydawania paszportów roślin,
o których mowa w art. 84 ust. 3 rozporządzenia 2016/2031;
3) opis systemów i procedur, o których mowa w art. 89 ust. 1 lit. b rozporządzenia
2016/2031.
3. Do oświadczenia, o którym mowa w art. 66 ust. 2 lit. c rozporządzenia
2016/2031:
1) dołącza się zaświadczenia, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 1, lub ich kopie,
potwierdzające, że osoby, które będą dokonywały ocen, o których mowa
w art. 87 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031, posiadają wiedzę określoną w art. 89
ust. 1 lit. a rozporządzenia 2016/2031;
2) może zostać dołączony wniosek o upoważnienie do wydawania etykiet
urzędowych, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 9 listopada 2012 r.
o nasiennictwie (Dz. U. z 2019 r. poz. 568 oraz z 2020 r. poz. 425), dla roślin, o
których mowa w ust. 2 pkt 1.
4. Jeżeli na podstawie kontroli urzędowej lub na podstawie analizy oświadczenia,
o którym mowa w art. 66 ust. 2 lit. c rozporządzenia 2016/2031, lub dokumentów
dołączonych do tego oświadczenia wojewódzki inspektor stwierdzi, że nie są
spełnione wymagania, o których mowa w art. 89 rozporządzenia 2016/2031,
odmawia, w drodze decyzji, udzielenia upoważnienia do wydawania paszportów
roślin w zakresie, w jakim nie są spełnione te wymagania, przed upływem terminu,
o którym mowa w ust. 1.
5. Do zmiany zakresu upoważnienia do wydawania paszportów roślin przepisy
ust. 1–4 stosuje się odpowiednio, przy czym w przypadku rozszerzenia zakresu tego
upoważnienia przepisy ust. 2–4 stosuje się w zakresie, w jakim dotyczą one
rozszerzenia zakresu tego upoważnienia.
6. Podmiot upoważniony do wydawania paszportów roślin powiadamia
wojewódzkiego inspektora o zmianie informacji zawartych w oświadczeniu, o którym
mowa w art. 66 ust. 2 lit. c rozporządzenia 2016/2031, lub w dokumentach
dołączonych do tego oświadczenia, w terminie 30 dni od dnia zajścia zdarzenia, które
spowodowało zmianę tych informacji.
7. Jeżeli podmiot upoważniony do wydawania paszportów roślin nie dopełnił
obowiązku określonego w ust. 6, wojewódzki inspektor:
1) nakazuje, w drodze pisemnych zaleceń pokontrolnych, usunięcie stwierdzonych
uchybień w wyznaczonym terminie, jeżeli stwierdzone uchybienia nie stwarzają
ryzyka rozprzestrzenienia się agrofagów kwarantannowych dla Unii, agrofagów
objętych środkami przyjętymi zgodnie z art. 30 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031
oraz agrofagów kwarantannowych dla strefy chronionej na obszarze strefy
ustanowionej ze względu na te agrofagi, albo
2) cofa, w drodze decyzji, upoważnienie do wydawania paszportów roślin albo
ogranicza, w drodze decyzji, zakres tego upoważnienia, jeżeli stwierdzone
uchybienia stwarzają ryzyko rozprzestrzenienia się agrofagów kwarantannowych
dla Unii, agrofagów objętych środkami przyjętymi zgodnie
z art. 30 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031 lub agrofagów kwarantannowych dla
strefy chronionej na obszarze strefy ustanowionej ze względu na te agrofagi,
w zależności od rodzaju i zakresu stwierdzonych uchybień.
8. W przypadku gdy podmiot upoważniony do wydawania paszportów roślin nie
usunie stwierdzonych uchybień w terminie, o którym mowa w ust. 7 pkt 1,
wojewódzki inspektor cofa, w drodze decyzji, upoważnienie do wydawania
paszportów roślin albo ogranicza, w drodze decyzji, zakres tego upoważnienia
w zależności od rodzaju i zakresu stwierdzonych uchybień.
9. Jeżeli z informacji zawartych w powiadomieniu, o którym mowa w ust. 6,
wynika, że podmiot upoważniony do wydawania paszportów roślin przestał spełniać
warunki wymagane do uzyskania tego upoważnienia, wojewódzki inspektor:
1) nakazuje na piśmie usunięcie stwierdzonych uchybień w wyznaczonym terminie,
jeżeli stwierdzone uchybienia nie stwarzają ryzyka rozprzestrzenienia się
agrofagów kwarantannowych dla Unii, agrofagów objętych środkami przyjętymi
zgodnie z art. 30 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031 oraz agrofagów
kwarantannowych dla strefy chronionej na obszarze strefy ustanowionej ze
względu na te agrofagi, albo
2) cofa, w drodze decyzji, upoważnienie do wydawania paszportów roślin albo
ogranicza, w drodze decyzji, zakres tego upoważnienia, jeżeli stwierdzone
uchybienia stwarzają ryzyko rozprzestrzenienia się agrofagów kwarantannowych
dla Unii, agrofagów objętych środkami przyjętymi zgodnie
z art. 30 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031 lub agrofagów kwarantannowych dla
strefy chronionej na obszarze strefy ustanowionej ze względu na te agrofagi,
w zależności od rodzaju i zakresu stwierdzonych uchybień.
10. W przypadku gdy podmiot upoważniony do wydawania paszportów roślin
nie usunie stwierdzonych uchybień w terminie, o którym mowa w ust. 9 pkt 1,
wojewódzki inspektor cofa, w drodze decyzji, upoważnienie do wydawania
paszportów roślin albo ogranicza, w drodze decyzji, zakres tego upoważnienia
w zależności od rodzaju i zakresu stwierdzonych uchybień.
11. O cofnięciu upoważnienia do wydawania paszportów roślin, w przypadkach
określonych w art. 92 ust. 2 i 3 rozporządzenia 2016/2031, rozstrzyga, w drodze
decyzji, wojewódzki inspektor.
12. Wojewódzki inspektor cofa, w drodze decyzji, upoważnienie do wydawania
paszportów roślin również:
1) na wniosek podmiotu upoważnionego do wydawania paszportów roślin;
2) w przypadku gdy podmiot upoważniony do wydawania paszportów roślin
uniemożliwia lub utrudnia przeprowadzenie kontroli urzędowej, o której mowa
w art. 92 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031, lub nie współdziała przy
przeprowadzaniu tej kontroli urzędowej, co powoduje, że nie jest możliwe
ustalenie, czy ten podmiot przestrzega wymogów określonych w art. 83 ust. 1, 2,
4 lub 5, art. 87, art. 88, art. 89 ust. 1, art. 90 lub art. 93 ust. 1, 2, 3 lub 5
rozporządzenia 2016/2031.
13. Decyzje, o których mowa w ust. 7 pkt 2, ust. 8, ust. 9 pkt 2, ust. 10, 11
i ust. 12 pkt 2, podlegają natychmiastowemu wykonaniu.
14. Podmiot, któremu cofnięto upoważnienie do wydawania paszportów roślin
decyzją, o której mowa w ust. 7 pkt 2, ust. 8, 10, 11 lub ust. 12 pkt 2, może złożyć
oświadczenie, o którym mowa w art. 66 ust. 2 lit. c rozporządzenia 2016/2031, nie
wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia, w którym decyzja ta stała się ostateczna.
15. Jeżeli podmiot, któremu cofnięto upoważnienie do wydawania paszportów
roślin decyzją, o której mowa w ust. 7 pkt 2, ust. 8, 10, 11 lub ust. 12 pkt 2, złoży
oświadczenie, o którym mowa w art. 66 ust. 2 lit. c rozporządzenia 2016/2031, przed
upływem terminu określonego w ust. 14, wojewódzki inspektor, w drodze decyzji,
zakazuje temu podmiotowi wydawania paszportów roślin.
16. Środki inne niż cofnięcie upoważnienia do wydawania paszportów roślin,
o których mowa w art. 92 ust. 2 rozporządzenia 2016/2031, polegają na wydaniu
przez wojewódzkiego inspektora pisemnych zaleceń pokontrolnych, które określają
termin usunięcia stwierdzonych uchybień. Środki te wojewódzki inspektor
wprowadza, jeżeli stwierdzone uchybienia nie stwarzają ryzyka rozprzestrzenienia się
agrofagów kwarantannowych, agrofagów objętych środkami przyjętymi zgodnie
z art. 30 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031 oraz agrofagów kwarantannowych dla
strefy chronionej na obszarze strefy ustanowionej ze względu na te agrofagi.

art. 23. więcej Art. 23. 1. Ocena, o której mowa w art. 87 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031,
może być przeprowadzana przez:
1) osobę posiadającą zaświadczenie o zdaniu egzaminu potwierdzającego
posiadanie wiedzy określonej w art. 89 ust. 1 lit. a rozporządzenia 2016/2031,
dotyczącej danej grupy roślin lub danego typu produktów roślinnych lub innych
przedmiotów – w odniesieniu do tej grupy roślin lub tego typu produktów
roślinnych lub innych przedmiotów;
2) wojewódzkiego inspektora.
2. Egzamin, o którym mowa w ust. 1 pkt 1:
1) przeprowadza wojewódzki inspektor;
2) może zostać przeprowadzony przy wykorzystaniu systemu teleinformatycznego.
3. Badania laboratoryjne na obecność regulowanych agrofagów
niekwarantannowych mogą być wykonywane w ramach oceny, o której mowa
w art. 87 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031, przeprowadzanej przez osobę, o której
mowa w ust. 1 pkt 1, w laboratoriach:
1) akredytowanych, o których mowa w art. 44 ust. 3 ustawy z dnia 9 listopada
2012 r. o nasiennictwie, lub jednostkach organizacyjnych, o których mowa
w art. 70 ust. 2 tej ustawy;
2) instytutów badawczych;
3) posiadających akredytację w zakresie ogólnych wymagań dotyczących
laboratoriów badawczych i wzorcujących udzieloną zgodnie z przepisami
ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku
(Dz. U. z 2019 r. poz. 544);
4) Inspekcji, jeżeli z przepisów:
a) o których mowa w art. 1 pkt 1, wynika obowiązek przeprowadzenia
określonych badań przez właściwy organ lub
b) ustawy z dnia 9 listopada 2012 r. o nasiennictwie wynika obowiązek
przeprowadzenia określonych badań przez wojewódzkiego inspektora lub
Głównego Inspektora.
4. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe sposoby przeprowadzania oceny określonych roślin,
produktów roślinnych lub innych przedmiotów, o której mowa w art. 87 ust. 1
rozporządzenia 2016/2031, w zakresie, w jakim nie zostały one określone
w przepisach Unii Europejskiej wydanych na podstawie rozporządzenia 2016/2031,
mając na uwadze zapewnienie właściwego wykonywania tej oceny.

art. 24. więcej Art. 24. 1. Jeżeli osoba, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 1, przeprowadza
ocenę, o której mowa w art. 87 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031, z naruszeniem
przepisów rozporządzenia 2016/2031 lub przepisów Unii Europejskiej wydanych na
podstawie rozporządzenia 2016/2031, przepisów ustawy lub przepisów wydanych na
podstawie art. 23 ust. 4, wojewódzki inspektor, w drodze decyzji, zakazuje tej osobie
przeprowadzania takich ocen do czasu ponownego zdania egzaminu, o którym mowa
w art. 23 ust. 1 pkt 1.
2. Osoba, której wojewódzki inspektor wydał zakaz przeprowadzania ocen,
o których mowa w art. 87 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031, decyzją, o której mowa
w ust. 1, może ponownie przystąpić do egzaminu, o którym mowa w art. 23
ust. 1 pkt 1, nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia, w którym decyzja ta stała się
ostateczna.
3. Jeżeli osoba, której wojewódzki inspektor wydał zakaz przeprowadzania ocen,
o których mowa w art. 87 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031, decyzją, o której mowa
w ust. 1, zgłosi zamiar przystąpienia do egzaminu, o którym mowa
w art. 23 ust. 1 pkt 1, przed upływem terminu określonego w ust. 2, wojewódzki
inspektor odmawia tej osobie na piśmie przeprowadzenia tego egzaminu.

art. 25. więcej Art. 25. 1. Właściwym organem do zatwierdzenia planu zarządzania
zagrożeniem agrofagami jest wojewódzki inspektor, o którym mowa w art. 21 ust. 2.
2. Wojewódzki inspektor zatwierdza plan zarządzania zagrożeniem agrofagami
na wniosek podmiotu.
3. W zakresie nieuregulowanym w niniejszym artykule do trybu postępowania
z wnioskiem, o którym mowa w ust. 2, stosuje się przepisy art. 6 ust. 3–5.
4. Wojewódzki inspektor informuje podmiot na piśmie o zatwierdzeniu lub
odmowie zatwierdzenia planu zarządzania zagrożeniem agrofagami, podając
przyczynę odmowy zatwierdzenia tego planu, w terminie 30 dni od dnia złożenia
wniosku, o którym mowa w ust. 2.
5. O cofnięciu zatwierdzenia planu zarządzania zagrożeniem agrofagami
w przypadku, o którym mowa w art. 91 ust. 3 rozporządzenia 2016/2031, rozstrzyga,
w drodze decyzji, wojewódzki inspektor.
6. Środki inne niż cofnięcie zatwierdzenia planu zarządzania zagrożeniem
agrofagami, o których mowa w art. 91 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia
2016/2031, polegają na wydaniu przez wojewódzkiego inspektora pisemnych zaleceń
pokontrolnych, które określają termin usunięcia stwierdzonych uchybień. Środki te wojewódzki inspektor wprowadza, jeżeli stwierdzone uchybienia nie stwarzają ryzyka rozprzestrzenienia się agrofagów kwarantannowych dla Unii, agrofagów objętych środkami przyjętymi zgodnie z art. 30 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031 oraz
agrofagów kwarantannowych dla strefy chronionej na obszarze strefy ustanowionej ze
względu na te agrofagi.

art. 26. więcej Art. 26. 1. Paszporty roślin mogą być wydawane także przez wojewódzkiego
inspektora właściwego ze względu na miejsce prowadzenia uprawy, wytwarzania lub
składowania roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów albo ze względu
na miejsce zakończenia kontroli roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów
wprowadzanych z państwa trzeciego, na wniosek zainteresowanego podmiotu, który
nie został upoważniony do wydawania paszportów roślin dla tych roślin, produktów
roślinnych lub innych przedmiotów.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres
wnioskodawcy, z tym że w przypadku gdy wnioskodawcą jest osoba fizyczna
wykonująca działalność gospodarczą, zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej
osoby wniosek ten zawiera adres miejsca wykonywania działalności
gospodarczej;
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP), a w przypadku wnioskodawcy
nieposiadającego tego numeru, numer PESEL, jeżeli taki numer posiada;
3) nazwę botaniczną roślin lub nazwę produktów roślinnych lub innych
przedmiotów, ze wskazaniem nazwy botanicznej roślin, z których zostały one
wytworzone, dla których ma zostać wydany paszport roślin;
4) ilość roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów, dla których ma
zostać wydany paszport roślin;
5) liczbę wnioskowanych paszportów roślin;
6) oznaczenie strefy chronionej, jeżeli rośliny, produkty roślinne lub inne
przedmioty są przeznaczone do tej strefy;
7) numer w urzędowym rejestrze podmiotów profesjonalnych podmiotu, od którego
wnioskodawca nabył rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty –
w przypadku paszportu zastępującego inny paszport roślin wydany dla tej samej
jednostki handlowej;
8) nazwę państwa pochodzenia albo państwa wysyłającego, jeżeli rośliny, produkty
roślinne lub inne przedmioty pochodzą z państwa trzeciego.
3. W zakresie nieuregulowanym w niniejszym artykule do trybu postępowania
z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 6 ust. 3–5.
4. Jeżeli podmiot składający wniosek, o którym mowa w ust. 1, jest wpisany do
urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych, we wniosku tym zamiast informacji
określonych w ust. 2 pkt 1 i 2 może podać numer, pod którym został wpisany do tego
rejestru.
5. W przypadku złożenia wniosku o wydanie paszportu roślin dla roślin,
produktów roślinnych lub innych przedmiotów, niespełniających wymagań
określonych w art. 87 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031, wojewódzki inspektor
odmawia, w drodze decyzji, wydania paszportu roślin dla tych roślin, produktów
roślinnych lub innych przedmiotów.
6. Jeżeli wniosek o wydanie paszportu roślin został złożony przez podmiot
upoważniony do wydawania paszportów roślin dla roślin, produktów roślinnych lub
innych przedmiotów, których dotyczy ten wniosek, wniosek ten pozostawia się bez
rozpatrzenia.

art. 27. więcej Art. 27. 1. Wojewódzki inspektor, w przypadku określonym
w art. 95 ust. 2 rozporządzenia 2016/2031, w drodze pisemnych zaleceń
pokontrolnych, unieważnia paszport roślin i nakazuje niezwłoczne usunięcie
unieważnionego paszportu roślin z jednostki handlowej roślin, produktów roślinnych
lub innych przedmiotów, dla której został wydany.
2. W przypadku gdy istnieje ryzyko ponownego wykorzystania unieważnionego
paszportu roślin, wojewódzki inspektor dokonuje jego przekreślenia i umieszcza na
nim napis „anulowany” lub opatruje go pieczęcią z napisem „anulowany”.

art. 28. więcej Art. 28. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze
rozporządzenia:
1) jaka odległość oznacza niewielką odległość, o której mowa w art. 82 akapit drugi
rozporządzenia 2016/2031, lub
2) dokumenty, o których mowa w art. 82 akapit drugi rozporządzenia 2016/2031
– mając na uwadze zapewnienie bezpieczeństwa fitosanitarnego.

art. 29. więcej Art. 29. 1. Upoważnienia, o którym mowa w art. 98 ust. 1 rozporządzenia
2016/2031, udziela, na wniosek zarejestrowanego podmiotu, w drodze decyzji,
wojewódzki inspektor właściwy ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę
tego podmiotu.
2. W decyzji o udzieleniu upoważnienia, o którym mowa
w art. 98 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031, określa się zakres tego upoważnienia oraz
numer, jaki stosuje się w oznaczeniu, o którym mowa w art. 96 ust. 1 rozporządzenia
2016/2031.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) numer, pod którym wnioskodawca został wpisany do urzędowego rejestru
podmiotów profesjonalnych;
2) wskazanie zabiegów, których wykonanie będzie potwierdzane przez stosowanie
oznaczenia, o którym mowa w art. 96 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031, na
drewnianym materiale opakowaniowym, drewnie lub innych przedmiotach;
3) opis procedur zapewniających spełnienie wymagań, o których mowa
w art. 98 ust. 2 rozporządzenia 2016/2031 – w przypadku wniosku
o upoważnienie do stosowania na drewnianym materiale opakowaniowym,
drewnie lub innych przedmiotach oznaczenia, o którym mowa
w art. 96 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031, potwierdzającego poddanie tego
materiału, drewna, w tym drewna, z którego został wytworzony ten materiał, lub
innych przedmiotów zabiegom, o których mowa w art. 96 ust. 1 rozporządzenia
2016/2031, w zakładzie innego podmiotu;
4) wskazanie, czy wnioskodawca ubiega się o uzyskanie upoważnienia do
naprawiania drewnianego materiału opakowaniowego zgodnie
z art. 97 rozporządzenia 2016/2031;
5) opis zakładów i sprzętu, o których mowa w art. 98 ust. 1 lit. b rozporządzenia
2016/2031.
4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się dokumenty potwierdzające
posiadanie wiedzy, o której mowa w art. 98 ust. 1 lit. a rozporządzenia 2016/2031.
5. Wojewódzki inspektor przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 1,
przeprowadza kontrolę urzędową w celu sprawdzenia, czy wnioskodawca spełnia
wymagania, o których mowa w art. 98 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031,
a w przypadku gdy wnioskodawca zamierza wykonywać działalność określoną
w art. 97 lub art. 98 ust. 2 rozporządzenia 2016/2031 – także wymagania określone
w tych przepisach.
6. Jeżeli na podstawie kontroli urzędowej lub na podstawie analizy opisu
procedur zapewniających spełnienie wymagań, o których mowa
w art. 98 ust. 2 rozporządzenia 2016/2031, zawartego we wniosku, o którym mowa w ust. 1, lub dokumentów określonych w ust. 4 wojewódzki inspektor stwierdzi, że nie są spełnione wymagania, o których mowa w art. 98 ust. 1 rozporządzenia
2016/2031, a w przypadku gdy wnioskodawca zamierza wykonywać działalność
określoną w art. 97 lub art. 98 ust. 2 rozporządzenia 2016/2031 – wymagania
określone w tych przepisach, odmawia, w drodze decyzji, udzielenia upoważnienia,
o którym mowa w art. 98 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031 w zakresie, w jakim nie są
spełnione te wymagania.
7. Do zmiany zakresu upoważnienia, o którym mowa
w art. 98 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031, przepisy ust. 1–6 stosuje się odpowiednio,
przy czym w przypadku:
1) ograniczenia zakresu tego upoważnienia – nie stosuje się przepisu ust. 5;
2) rozszerzenia zakresu tego upoważnienia – przepisy ust. 1–6 stosuje się
w zakresie, w jakim dotyczą one rozszerzenia zakresu tego upoważnienia.
8. Podmiot upoważniony na podstawie art. 98 ust. 1 rozporządzenia
2016/2031 powiadamia wojewódzkiego inspektora o zmianie informacji zawartych
we wniosku, o którym mowa w ust. 1, lub w dokumentach dołączonych do tego
wniosku, w terminie 30 dni od dnia zajścia zdarzenia, które spowodowało zmianę tych informacji.
9. Jeżeli podmiot upoważniony na podstawie art. 98 ust. 1 rozporządzenia
2016/2031 nie dopełnił obowiązku określonego w ust. 8, wojewódzki inspektor:
1) nakazuje, w drodze pisemnych zaleceń pokontrolnych, usunięcie stwierdzonych
uchybień w wyznaczonym terminie, jeżeli stwierdzone uchybienia nie stwarzają
ryzyka rozprzestrzenienia się agrofagów kwarantannowych dla Unii, agrofagów
objętych środkami przyjętymi zgodnie z art. 30 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031
oraz agrofagów kwarantannowych dla strefy chronionej na obszarze strefy
ustanowionej ze względu na te agrofagi, albo
2) cofa, w drodze decyzji, to upoważnienie albo ogranicza, w drodze decyzji, zakres
tego upoważnienia, jeżeli stwierdzone uchybienia stwarzają ryzyko
rozprzestrzenienia się agrofagów kwarantannowych dla Unii, agrofagów
objętych środkami przyjętymi zgodnie z art. 30 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031
lub agrofagów kwarantannowych dla strefy chronionej na obszarze strefy
ustanowionej ze względu na te agrofagi, w zależności od rodzaju i zakresu
stwierdzonych uchybień.
10. W przypadku gdy podmiot upoważniony na podstawie
art. 98 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031 nie usunie stwierdzonych uchybień
w terminie, o którym mowa w ust. 9 pkt 1, wojewódzki inspektor cofa, w drodze
decyzji, to upoważnienie albo ogranicza, w drodze decyzji, zakres tego upoważnienia
w zależności od rodzaju i zakresu stwierdzonych uchybień.
11. Jeżeli z informacji zawartych w powiadomieniu, o którym mowa w ust. 8,
wynika, że podmiot upoważniony na podstawie art. 98 ust. 1 rozporządzenia
2016/2031 przestał spełniać warunki wymagane do uzyskania tego upoważnienia,
wojewódzki inspektor:
1) nakazuje na piśmie usunięcie stwierdzonych uchybień w wyznaczonym terminie,
jeżeli stwierdzone uchybienia nie stwarzają ryzyka rozprzestrzenienia się
agrofagów kwarantannowych dla Unii, agrofagów objętych środkami przyjętymi
zgodnie z art. 30 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031 oraz agrofagów
kwarantannowych dla strefy chronionej na obszarze strefy ustanowionej ze
względu na te agrofagi, albo
2) cofa, w drodze decyzji, to upoważnienie albo ogranicza, w drodze decyzji, zakres
tego upoważnienia, jeżeli stwierdzone uchybienia stwarzają ryzyko
rozprzestrzenienia się agrofagów kwarantannowych dla Unii, agrofagów
objętych środkami przyjętymi zgodnie z art. 30 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031
lub agrofagów kwarantannowych dla strefy chronionej na obszarze strefy
ustanowionej ze względu na te agrofagi, w zależności od rodzaju i zakresu
stwierdzonych uchybień.
12. W przypadku gdy podmiot upoważniony na podstawie
art. 98 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031 nie usunie stwierdzonych uchybień
w terminie, o którym mowa w ust. 11 pkt 1, wojewódzki inspektor cofa, w drodze
decyzji, to upoważnienie albo ogranicza, w drodze decyzji, zakres tego upoważnienia
w zależności od rodzaju i zakresu stwierdzonych uchybień.
13. O cofnięciu upoważnienia, o którym mowa w art. 98 ust. 1 rozporządzenia
2016/2031, w przypadku, o którym mowa w art. 98 ust. 4 rozporządzenia 2016/2031,
rozstrzyga, w drodze decyzji, wojewódzki inspektor.
14. Wojewódzki inspektor cofa, w drodze decyzji, upoważnienie, o którym
mowa w art. 98 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031, również:
1) na wniosek podmiotu upoważnionego na podstawie art. 98 ust. 1 rozporządzenia
2016/2031;
2) w przypadku gdy podmiot upoważniony na podstawie art. 98 ust. 1
rozporządzenia 2016/2031 uniemożliwia lub utrudnia przeprowadzenie kontroli
urzędowej, o której mowa w art. 98 ust. 3 rozporządzenia 2016/2031, lub nie
współdziała przy przeprowadzaniu tej kontroli urzędowej, co powoduje, że nie
jest możliwe ustalenie, czy ten podmiot przestrzega wymogów określonych
w art. 96 ust. 1 lub art. 97 lub warunków określonych w art. 98 ust. 1
i 2 rozporządzenia 2016/2031.
15. Decyzje, o których mowa w ust. 9 pkt 2, ust. 10, ust. 11 pkt 2 i ust. 12, 13
i ust. 14 pkt 2, podlegają natychmiastowemu wykonaniu.
16. Podmiot, któremu cofnięto upoważnienie, o którym mowa
w art. 98 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031, decyzją, o której mowa w ust. 9 pkt 2,
ust. 10, 12, 13 lub ust. 14 pkt 2, może złożyć wniosek o ponowne udzielenie tego
upoważnienia nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia, w którym decyzja ta stała się
ostateczna.
17. Jeżeli podmiot, któremu cofnięto upoważnienie, o którym mowa
w art. 98 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031, decyzją, o której mowa w ust. 9 pkt 2,
ust. 10, 12, 13 lub ust. 14 pkt 2, złoży wniosek o ponowne udzielenie tego
upoważnienia przed upływem terminu określonego w ust. 16, wniosek ten pozostawia
się bez rozpoznania.
18. Środki inne niż cofnięcie upoważnienia, o którym mowa
w art. 98 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031, o których mowa
w art. 98 ust. 4 rozporządzenia 2016/2031, polegają na wydaniu przez wojewódzkiego
inspektora pisemnych zaleceń pokontrolnych, które określają termin usunięcia
stwierdzonych uchybień. Środki te wojewódzki inspektor wprowadza, jeżeli
stwierdzone uchybienia nie stwarzają ryzyka rozprzestrzenienia się agrofagów
kwarantannowych, agrofagów objętych środkami przyjętymi zgodnie
z art. 30 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031 oraz agrofagów kwarantannowych dla
strefy chronionej na obszarze strefy ustanowionej ze względu na te agrofagi.

art. 30. więcej Art. 30. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze
rozporządzenia, w zakresie, w jakim nie zostały one określone w przepisach
rozporządzenia 2016/2031 lub przepisach Unii Europejskiej wydanych na podstawie
rozporządzenia 2016/2031:
1) wymagania dotyczące wiedzy, o której mowa w art. 98 ust. 1 lit. a rozporządzenia
2016/2031, lub
2) wymagania organizacyjno-techniczne dotyczące zakładów i sprzętu, o których
mowa w art. 98 ust. 1 lit. b rozporządzenia 2016/2031, lub
3) sposób wykonywania zabiegów, jakim poddaje się drewniany materiał
opakowaniowy, drewno lub inne przedmioty przed zastosowaniem na nich
oznaczenia, o którym mowa w art. 96 rozporządzenia 2016/2031
– mając na uwadze ujednolicenie wymagań w odniesieniu do podmiotów
upoważnionych na podstawie art. 98 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031 oraz
zapewnienie bezpieczeństwa fitosanitarnego.

art. 31. więcej Art. 31. 1. Jeżeli określone rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty mogą
stwarzać szczególne zagrożenie rozprzestrzenienia się określonych agrofagów
kwarantannowych dla Unii lub agrofagów objętych środkami przyjętymi zgodnie
z art. 30 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031 i nie zostały one objęte obowiązkiem
zaopatrzenia w paszport roślin, oznaczenie, o którym mowa
w art. 96 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031, lub inne dokumenty lub oznaczenia
określone w przepisach, o których mowa w art. 1 pkt 1, w przypadku wprowadzania
tych roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, przemieszczania na tym terytorium lub wyprowadzania do
innych państw członkowskich powinny być one zaopatrzone w dokumenty lub
oznakowania potwierdzające, że spełniają one wymagania ograniczające to
zagrożenie.
2. Jeżeli określone rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty mogą stwarzać
szczególne zagrożenie rozprzestrzenienia się określonych agrofagów
kwarantannowych dla strefy chronionej na obszarze strefy ustanowionej ze względu
na te agrofagi i nie zostały one objęte obowiązkiem zaopatrzenia w paszport roślin,
oznaczenie, o którym mowa w art. 96 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031, lub w inne
dokumenty lub oznaczenia określone w przepisach, o których mowa w art. 1 pkt 1,
w przypadku wprowadzania tych roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów
na obszar tej strefy lub przemieszczania na tym obszarze powinny być one zaopatrzone
w dokumenty lub oznakowania potwierdzające, że spełniają one wymagania
ograniczające to zagrożenie.
3. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze
rozporządzenia, obowiązek zaopatrywania określonych roślin, produktów roślinnych
lub innych przedmiotów w dokumenty lub oznakowania, inne niż paszporty roślin,
oznaczenia, o których mowa w art. 96 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031, oraz inne dokumenty lub oznaczenia określone w przepisach, o których mowa w art. 1 pkt 1, w tym:
1) w jakich przypadkach te rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty powinny
być zaopatrzone w te dokumenty lub oznakowania lub
2) wymagania, jakie powinny spełniać te rośliny, produkty roślinne lub inne
przedmioty, aby mogły zostać zaopatrzone w te dokumenty lub oznakowania, lub
3) wymagania, jakie powinny zostać spełnione przy uprawie, wytwarzaniu,
pakowaniu, sortowaniu, składowaniu lub przemieszczaniu tych roślin,
produktów roślinnych lub innych przedmiotów, aby mogły zostać zaopatrzone
w te dokumenty lub oznakowania, lub
4) informacje, jakie powinny być zawarte we wniosku o wydanie tych dokumentów
lub oznakowań
– mając na uwadze ograniczenie ryzyka rozprzestrzenienia się agrofagów
kwarantannowych dla Unii, agrofagów objętych środkami przyjętymi zgodnie
z art. 30 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031 oraz agrofagów kwarantannowych dla
strefy chronionej na obszarze strefy ustanowionej ze względu na te agrofagi.

art. 32. więcej Art. 32. 1. Właściwym organem do wprowadzenia nakazu zatrzymania roślin,
produktów roślinnych lub innych przedmiotów wprowadzanych z państw trzecich,
o którym mowa w art. 46 ust. 1 lit. b rozporządzenia 2017/625, jest wojewódzki
inspektor, który w ramach kontroli urzędowej w obszarze, o którym mowa
w art. 1 ust. 2 lit. g rozporządzenia 2017/625, pobrał z tych roślin, produktów
roślinnych lub innych przedmiotów próbki, o których mowa w art. 46 ust. 1
rozporządzenia 2017/625.
2. Nakaz zatrzymania, o którym mowa w art. 46 ust. 1 lit. b rozporządzenia
2017/625, wprowadza się w drodze decyzji. Postępowanie w tej sprawie wszczyna się z urzędu.
3. W przypadku dokonania powiadomienia, o którym mowa
w art. 56 ust. 3 lit. a rozporządzenia 2017/625, nie zawiadamia się strony o wszczęciu postępowania.
4. W przypadku przesyłki niezgłoszonej w systemie zarządzania informacjami
w zakresie kontroli urzędowych (IMSOC), o którym mowa w art. 131 rozporządzenia 2017/625, zwanym dalej „systemem IMSOC”, doręczenie zawiadomienia o wszczęciu
postępowania w sprawie, o której mowa w ust. 2, osobie faktycznie władającej
przesyłką, której dotyczy to postępowanie, uznaje się za skuteczne zawiadomienie
strony o wszczęciu postępowania.
5. W postępowaniach w sprawach określonych w ust. 2 nie stosuje się przepisów
art. 10 i art. 81 Kodeksu postępowania administracyjnego.
6. Umieszczenie decyzji, o której mowa w ust. 2, w formie dokumentu
elektronicznego w systemie IMSOC uznaje się za skuteczne doręczenie tej decyzji
stronie.
7. W przypadku przesyłki niezgłoszonej w systemie IMSOC, doręczenie decyzji
osobie faktycznie władającej tą przesyłką uznaje się za skuteczne doręczenie tej
decyzji stronie.
8. Decyzja, o której mowa w ust. 2, podlega natychmiastowemu wykonaniu.

art. 33. więcej Art. 33. 1. Właściwym organem do wyznaczenia:
1) punktów kontroli granicznej, o których mowa w art. 59 rozporządzenia
2017/625, w których przeprowadza się kontrolę urzędową określonych roślin,
produktów roślinnych lub innych przedmiotów wprowadzanych z państw
trzecich w obszarze, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. g rozporządzenia
2017/625, zwanych dalej „punktami kontroli granicznej”,
2) punktów kontroli, innych niż punkty kontroli granicznej, o których mowa
w art. 53 ust. 1 lit. a rozporządzenia 2017/625, w których mogą być
przeprowadzane kontrole identyfikacyjne i kontrole bezpośrednie przesyłek
określonych roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów
wprowadzanych z państw trzecich w obszarze, o którym mowa
w art. 1 ust. 2 lit. g rozporządzenia 2017/625, zwanych dalej „punktami kontroli,
innymi niż punkty kontroli granicznej”
– wycofania tego wyznaczenia, zawieszenia tego wyznaczenia i nakazania
wstrzymania działalności tych punktów oraz odwołania tego zawieszenia jest minister
właściwy do spraw rolnictwa.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych oraz ministrem właściwym do spraw
transportu wyznaczy, w drodze rozporządzenia, punkty kontroli granicznej, mając na
uwadze zapewnienie w tych punktach spełnienia wymogów, o których mowa
w art. 64 rozporządzenia 2017/625.
3. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych oraz ministrem właściwym do spraw
transportu może wyznaczyć, w drodze rozporządzenia, punkty kontroli, inne niż
punkty kontroli granicznej, mając na uwadze zapewnienie w punktach, innych niż
punkty kontroli granicznej spełnienia wymogów, o których mowa
w art. 64 rozporządzenia 2017/625.
4. Wykaz, o którym mowa w art. 60 ust. 1 rozporządzenia 2017/625, dotyczący
punktów kontroli granicznej wyznaczonych w przepisach wydanych na podstawie
ust. 2 udostępnia się na stronie internetowej administrowanej przez Główny
Inspektorat. Wykaz ten, w zakresie określonym w art. 53 ust. 2 rozporządzenia
2017/625, obejmuje również punkty kontroli, inne niż punkty kontroli granicznej
wyznaczone w przepisach wydanych na podstawie ust. 3.
5. Zawieszenie punktu kontroli granicznej lub punktu kontroli, innego niż punkt
kontroli granicznej oraz nakaz wstrzymania działalności tych punktów są dokonywane
na wniosek Głównego Inspektora.
6. O zawieszeniu punktu kontroli granicznej lub punktu kontroli, innego niż
punkt kontroli granicznej oraz nakazie wstrzymania jego działalności minister
właściwy do spraw rolnictwa informuje, w drodze obwieszczenia, które jest ogłaszane
w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
7. Zawieszenie punktu kontroli granicznej lub punktu kontroli, innego niż punkt
kontroli granicznej oraz nakaz wstrzymania działalności tych punktów są skuteczne
od dnia następującego po dniu, w którym zostało ogłoszone obwieszczenie określone
w ust. 6.
8. Do odwołania zawieszenia punktu kontroli granicznej lub punktu kontroli,
innego niż punkt kontroli granicznej przepisy ust. 5–7 stosuje się odpowiednio.
9. Główny Inspektor wykonuje obowiązki państwa członkowskiego Unii
Europejskiej w zakresie przekazywania informacji, o których mowa w art. 63 ust. 2
i ust. 4 lit. b rozporządzenia 2017/625.

art. 34. więcej Art. 34. 1. Naczelnik urzędu celno-skarbowego współpracuje z wojewódzkim
inspektorem przeprowadzającym kontrolę urzędową, o której mowa
w art. 43 rozporządzenia 2017/625, w obszarze, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. g
rozporządzenia 2017/625, zwaną dalej „graniczną kontrolą fitosanitarną”.
2. W ramach współpracy, o której mowa w ust. 1, naczelnik urzędu celno-
-skarbowego informuje wojewódzkiego inspektora właściwego dla punktu kontroli granicznej lub innego miejsca wprowadzania z państw trzecich przesyłki w sytuacji, o której mowa w art. 65 ust. 2 rozporządzenia 2017/625, jeżeli podejrzewa, że przesyłka ta zawiera rośliny, produkty roślinne lub przedmioty podlegające
obowiązkowi granicznej kontroli fitosanitarnej.
3. Niezwłocznie po otrzymaniu informacji określonej w ust. 2 wojewódzki
inspektor właściwy ze względu na miejsce wprowadzania z państw trzecich roślin,
produktów roślinnych lub innych przedmiotów przeprowadza ich graniczną kontrolę
fitosanitarną.
4. W przypadku przeprowadzania granicznej kontroli fitosanitarnej w portach
morskich, wojewódzki inspektor informuje naczelnika urzędu celno-skarbowego
właściwego dla portu morskiego o terminie, w tym o godzinie, i miejscu planowanej
kontroli. Wojewódzki inspektor przeprowadza graniczną kontrolę fitosanitarną
w portach morskich w sposób pozwalający na zachowanie terminów, o których mowa
w przepisach art. 60 ust. 2–5 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej
Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2019 r. poz. 768, 730, 1520, 1556, 2200 i 2550).
5. Kontrola dokumentacji wprowadzanych z państw trzecich roślin, o których
mowa w art. 73 akapit pierwszy rozporządzenia 2016/2031, oraz drewnianego
materiału opakowaniowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 rozporządzenia
2016/2031, może być przeprowadzana przez naczelnika urzędu celno-skarbowego.
6. Naczelnik urzędu celno-skarbowego, który w wyniku kontroli dokumentacji
stwierdzi, że:
1) rośliny, o których mowa w art. 73 akapit pierwszy rozporządzenia 2016/2031,
nie są zaopatrzone w fitosanitarne świadectwo eksportowe lub fitosanitarne
świadectwo reeksportowe,
2) drewniany materiał opakowaniowy, o którym mowa
w art. 43 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031, nie jest oznakowany zgodnie
z art. 43 ust. 1 lit. b rozporządzenia 2016/2031
– wprowadza, w drodze decyzji, środki, o których mowa w art. 66 ust. 3 lit. a lub b
rozporządzenia 2017/625.
7. Decyzja, o której mowa w ust. 6, podlega natychmiastowemu wykonaniu.

art. 35. więcej Art. 35. 1. Wojewódzki inspektor przeprowadzający kontrolę urzędową
przesyłki roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów wprowadzanych z państw trzecich, w obszarze, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. g rozporządzenia 2017/625, jest właściwym organem do wydania:
1) nakazu zatrzymania, odizolowania lub poddania kwarantannie tej przesyłki
w sytuacji, o której mowa w art. 65 ust. 3 rozporządzenia 2017/625;
2) nakazu zatrzymania i odmowy wprowadzenia tej przesyłki na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w sytuacji, o której mowa w art. 66 ust. 1 akapit
pierwszy rozporządzenia 2017/625;
3) nakazu odizolowania lub poddania kwarantannie tej przesyłki w sytuacji,
o której mowa w art. 66 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia 2017/625;
4) nakazu zniszczenia, ponownego wysłania przesyłki poza Unię Europejską lub
poddania tej przesyłki szczególnemu traktowaniu zgodnie z art. 71 ust. 1
i 2 rozporządzenia 2017/625 w sytuacji, o której mowa w art. 66 ust. 3
rozporządzenia 2017/625;
5) nakazów, o których mowa w art. 66 ust. 6 rozporządzenia 2017/625;
6) nakazu odizolowania lub poddania kwarantannie tej przesyłki w sytuacji,
o której mowa w art. 67 akapit pierwszy rozporządzenia 2017/625;
7) nakazu zatrzymania, zniszczenia lub poddania tej przesyłki szczególnemu
traktowaniu zgodnie z art. 71 ust. 1 i 2 rozporządzenia 2017/625 w sytuacji,
o której mowa w art. 67 akapit drugi rozporządzenia 2017/625;
8) nakazów, o których mowa w art. 69 ust. 2 rozporządzenia 2017/625;
9) zezwolenia na ponowną wysyłkę tej przesyłki w sytuacji, o której mowa
w art. 72 ust. 1 rozporządzenia 2017/625.
2. Odmowę, nakazy lub zezwolenie, o których mowa w ust. 1, wydaje się
w drodze decyzji. Postępowanie w tych sprawach wszczyna się z urzędu.
3. W przypadku dokonania powiadomienia, o którym mowa
w art. 56 ust. 3 lit. a rozporządzenia 2017/625, nie zawiadamia się strony o wszczęciu
postępowania.
4. W przypadku przesyłki niezgłoszonej w systemie IMSOC, doręczenie
zawiadomienia o wszczęciu postępowania w sprawie, o której mowa w ust. 2, osobie
faktycznie władającej przesyłką, której dotyczy to postępowanie, uznaje się za
skuteczne zawiadomienie strony o wszczęciu postępowania.
5. W postępowaniach w sprawach określonych w ust. 2 nie stosuje się przepisów
art. 10 i art. 81 Kodeksu postępowania administracyjnego.
6. Umieszczenie decyzji, o której mowa w ust. 2, w formie dokumentu
elektronicznego w systemie IMSOC uznaje się za skuteczne doręczenie tej decyzji
stronie.
7. W przypadku przesyłki niezgłoszonej w systemie IMSOC, doręczenie decyzji
osobie faktycznie władającej tą przesyłką uznaje się za skuteczne doręczenie tej
decyzji stronie.
8. Zmiana lub uchylenie decyzji, o której mowa w ust. 2, nie wymaga zgody
strony.
9. Decyzja, o której mowa w ust. 2, podlega natychmiastowemu wykonaniu.

art. 36. więcej Art. 36. 1. Właściwym organem do wprowadzenia zakazu tranzytu
fitosanitarnego w sytuacji, o której mowa w art. 47 ust. 2 i art. 57 rozporządzenia
2016/2031, jest wojewódzki inspektor właściwy ze względu na miejsce wprowadzania
z państw trzecich roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów.
2. Zakaz tranzytu fitosanitarnego określony w ust. 1 wprowadza się w drodze decyzji.
3. W przypadku dołączenia do roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów oświadczenia, o którym mowa w art. 47 ust. 1 lit. a rozporządzenia
2016/2031, nie zawiadamia się strony o wszczęciu postępowania.
4. W przypadku niedołączenia oświadczenia, o którym mowa
w art. 47 ust. 1 lit. a rozporządzenia 2016/2031, jeżeli rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty:
1) zostały zgłoszone w systemie IMSOC – umieszczenie zawiadomienia
o wszczęciu postępowania w sprawie, o której mowa w ust. 2, w formie
dokumentu elektronicznego w systemie IMSOC, uznaje się za skuteczne
doręczenie tego zawiadomienia stronie;
2) nie zostały zgłoszone w systemie IMSOC – doręczenie zawiadomienia
o wszczęciu postępowania w sprawie, o której mowa w ust. 2, osobie faktycznie
władającej roślinami, produktami roślinnymi lub innymi przedmiotami, których
dotyczy to postępowanie, uznaje się za skuteczne zawiadomienie strony
o wszczęciu postępowania.
5. W postępowaniach w sprawach określonych w ust. 2 nie stosuje się przepisów
art. 10 i art. 81 Kodeksu postępowania administracyjnego.
6. Umieszczenie decyzji, o której mowa w ust. 2, w formie dokumentu
elektronicznego w systemie IMSOC, uznaje się za skuteczne doręczenie tej decyzji stronie.
7. W przypadku przesyłki niezgłoszonej w systemie IMSOC, doręczenie decyzji
osobie faktycznie władającej tą przesyłką uznaje się za skuteczne doręczenie tej
decyzji stronie.
8. Zmiana lub uchylenie decyzji, o której mowa w ust. 2, nie wymaga zgody strony.
9. Decyzja, o której mowa w ust. 2, podlega natychmiastowemu wykonaniu.

art. 37. więcej Art. 37. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa wykonuje zadania państwa
członkowskiego Unii Europejskiej w zakresie uznania, o którym mowa
w art. 52 ust. 2 rozporządzenia 2016/2031, oraz wprowadzenia środków
tymczasowych, o których mowa w art. 52 ust. 2 rozporządzenia 2016/2031.
2. Każdy, do kogo odnoszą się obowiązki, nakazy lub zakazy mające na celu
zastosowanie środków tymczasowych, o których mowa
w art. 52 ust. 2 rozporządzenia 2016/2031, przestrzega tych obowiązków, nakazów
i zakazów.
3. Obowiązki, nakazy i zakazy, o których mowa w ust. 2, mogą obejmować
zwłaszcza:
1) zakaz wprowadzania z określonych państw trzecich określonych roślin,
produktów roślinnych lub innych przedmiotów lub
2) nakaz zaopatrywania określonych roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów wprowadzanych z określonych państw trzecich w fitosanitarne
świadectwo eksportowe lub fitosanitarne świadectwo reeksportowe, lub
3) obowiązek spełnienia określonych wymagań dotyczących uprawy, wytwarzania,
pakowania, sortowania, składowania lub przemieszczania w państwie
pochodzenia określonych roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów
wprowadzanych z określonych państw trzecich, lub
4) obowiązek poddania określonych roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów wprowadzanych z określonych państw trzecich przed ich wysyłką
kontroli przez organ państwa pochodzenia właściwy do spraw ochrony roślin
przed agrofagami, lub
5) obowiązek potwierdzenia w fitosanitarnym świadectwie eksportowym lub
fitosanitarnym świadectwie reeksportowym:
a) spełnienia wymagań, o których mowa w pkt 3, lub
b) poddania określonych roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów kontroli, o której mowa w pkt 4, lub
6) obowiązek poddania określonych roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów wprowadzanych z określonych państw trzecich kwarantannie, lub
7) obowiązek poddania określonych roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów wprowadzanych z określonych państw trzecich granicznej kontroli
fitosanitarnej w zakresie niezbędnym do wykrycia agrofaga, o którym mowa
w art. 52 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031.
4. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w przypadku, o którym mowa
w art. 52 ust. 2 rozporządzenia 2016/2031, określa, w drodze rozporządzenia,
obowiązki, nakazy lub zakazy, o których mowa w ust. 2, mając na uwadze
zapewnienie bezpieczeństwa fitosanitarnego.
5. Minister właściwy do spraw rolnictwa jest właściwy do dokonania
powiadomienia, o którym mowa w art. 52 ust. 2 rozporządzenia 2016/2031.

art. 38. więcej Art. 38. 1. Inspekcja przeprowadza badania urzędowe wykonywane przez
właściwe organy, o których mowa w art. 7 rozporządzenia delegowanego Komisji
(UE) 2019/829 z dnia 14 marca 2019 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) 2016/2031 w sprawie środków ochronnych przeciwko
agrofagom roślin, upoważniającego państwa członkowskie do ustanowienia
tymczasowych odstępstw na potrzeby badań urzędowych, celów naukowych lub
edukacyjnych, doświadczeń, selekcji odmianowych lub hodowli (Dz. Urz. UE L 137
z 23.05.2019, str. 15), zwanego dalej „rozporządzeniem 2019/829”.
2. Główny Inspektor wykonuje obowiązki państwa członkowskiego Unii
Europejskiej w zakresie wydawania tymczasowego zezwolenia, o którym mowa w:
1) art. 8 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031, również w przypadku określonym
w art. 32 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia 2016/2031,
2) art. 48 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031, również w przypadku określonym
w art. 58 rozporządzenia 2016/2031
– zwanego dalej „zezwoleniem na prowadzenie prac nad agrofagami”, na prowadzenie
prac nad agrofagami przez podmioty inne niż Inspekcja.

art. 39. więcej Art. 39. 1. Zezwolenie na prowadzenie prac nad agrofagami przez podmioty inne
niż Inspekcja jest wydawane w drodze decyzji. W tej decyzji określa się także zakres zezwolenia.
2. Do wniosku o wydanie zezwolenia na prowadzenie prac nad agrofagami,
o którym mowa w art. 4 akapit pierwszy rozporządzenia 2019/829, oprócz informacji
i danych określonych w załączniku I do rozporządzenia 2019/829, dołącza się
informacje o numerze identyfikacji podatkowej (NIP) wnioskodawcy, a w przypadku
wnioskodawcy nieposiadającego tego numeru, numer PESEL, jeżeli taki numer posiada.
3. Główny Inspektor przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 1, może
przeprowadzić kontrolę urzędową w celu sprawdzenia spełnienia warunków
wymaganych do wydania zezwolenia na prowadzenie prac nad agrofagami.
4. Do zmiany zakresu zezwolenia na prowadzenie prac nad agrofagami przepisy
ust. 1–3 i art. 38 ust. 2 stosuje się odpowiednio, przy czym w przypadku:
1) ograniczenia zakresu tego zezwolenia – nie stosuje się przepisu ust. 3;
2) rozszerzenia zakresu tego zezwolenia – przepisy ust. 1–3 i art. 38 ust. 2 stosuje
się w zakresie, w jakim dotyczą one rozszerzenia zakresu tego zezwolenia.
5. Główny Inspektor wykonuje obowiązki właściwego organu w zakresie
wydawania dokumentu upoważniającego, o którym mowa
w art. 6 ust. 1 rozporządzenia 2019/829.

art. 40. więcej Art. 40. 1. Właściwym organem do monitorowania, o którym mowa
w art. 8 ust. 4 i art. 48 ust. 4 rozporządzenia 2016/2031 oraz art. 8 rozporządzenia
2019/829, w przypadku prowadzenia prac nad agrofagami przez podmioty inne niż
Inspekcja, jest wojewódzki inspektor właściwy ze względu na miejsce prowadzenia
prac nad agrofagami.
2. Jeżeli wojewódzki inspektor stwierdzi w wyniku monitorowania, o którym mowa w:
1) art. 8 ust. 4 lub art. 48 ust. 4 rozporządzenia 2016/2031, że podmiot, który
uzyskał zezwolenie na prowadzenie prac nad agrofagami, nie przestrzega
warunków, wymagań lub ograniczeń określonych w tym zezwoleniu lub
2) art. 8 rozporządzenia 2019/829, że podmiot, który uzyskał zezwolenie na
prowadzenie prac nad agrofagami, nie przestrzega wymogów prowadzenia tych
prac określonych w art. 8 rozporządzenia 2019/829
– informuje o tym Głównego Inspektora.
3. Główny Inspektor po otrzymaniu informacji o nieprzestrzeganiu przez
podmiot, który uzyskał zezwolenie na prowadzenie prac nad agrofagami, warunków,
wymagań lub ograniczeń określonych w tym zezwoleniu:
1) nakazuje na piśmie usunięcie stwierdzonych uchybień w wyznaczonym terminie,
jeżeli stwierdzone uchybienia nie stwarzają ryzyka rozprzestrzenienia się
agrofagów kwarantannowych dla Unii, agrofagów objętych środkami przyjętymi
zgodnie z art. 30 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031 oraz agrofagów
kwarantannowych dla strefy chronionej na obszarze strefy ustanowionej ze
względu na te agrofagi, albo
2) cofa, w drodze decyzji, zezwolenie na prowadzenie prac nad agrofagami albo
ogranicza, w drodze decyzji, zakres tego zezwolenia, jeżeli stwierdzone
uchybienia stwarzają ryzyko rozprzestrzenienia się agrofagów kwarantannowych
dla Unii, agrofagów objętych środkami przyjętymi zgodnie
z art. 30 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031 lub agrofagów kwarantannowych dla
strefy chronionej na obszarze strefy ustanowionej ze względu na te agrofagi,
w zależności od rodzaju i zakresu stwierdzonych uchybień.
4. W przypadku gdy podmiot, który uzyskał zezwolenie na prowadzenie prac nad
agrofagami, nie usunie stwierdzonych uchybień w terminie, o którym mowa
w ust. 3 pkt 1, Główny Inspektor cofa, w drodze decyzji, to zezwolenie albo
ogranicza, w drodze decyzji, zakres tego zezwolenia w zależności od rodzaju i zakresu
stwierdzonych uchybień.
5. Główny Inspektor po otrzymaniu informacji o nieprzestrzeganiu przez
podmiot, który uzyskał zezwolenie na prowadzenie prac nad agrofagami, wymogów
prowadzenia tych prac określonych w art. 8 rozporządzeniu 2019/829 podejmuje
działania, o których mowa w art. 9 rozporządzenia 2019/829, z tym że:
1) o cofnięciu lub zawieszeniu zezwolenia na prowadzenie prac nad agrofagami
Główny Inspektor rozstrzyga w drodze decyzji;
2) środki, o których mowa w art. 9 ust. 2 rozporządzenia 2019/829, inne niż
cofnięcie lub zawieszenie zezwolenia na prowadzenie prac nad agrofagami, polegają na wydaniu przez Głównego Inspektora pisemnych zaleceń, w których określa się termin usunięcia stwierdzonych uchybień.
6. Główny Inspektor cofa, w drodze decyzji, zezwolenie na prowadzenie prac
nad agrofagami albo ogranicza, w drodze decyzji, zakres tego zezwolenia również:
1) na wniosek podmiotu, który uzyskał zezwolenie na prowadzenie prac nad
agrofagami, lub
2) w przypadku gdy podmiot, który uzyskał zezwolenie na prowadzenie prac nad
agrofagami, uniemożliwia lub utrudnia monitorowanie, o którym mowa w:
a) art. 8 ust. 4 lub art. 48 ust. 4 rozporządzenia 2016/2031, lub nie współdziała
przy przeprowadzaniu tego monitorowania, co powoduje, że nie jest
możliwe ustalenie przestrzegania warunków, wymagań lub ograniczeń
określonych w tym zezwoleniu, lub
b) art. 8 rozporządzenia 2019/829, lub nie współdziała przy przeprowadzaniu
tego monitorowania, co powoduje, że nie jest możliwe ustalenie
przestrzegania wymogów prowadzenia prac nad agrofagami, które są
określone w art. 8 rozporządzenia 2019/829.
7. Decyzje, o których mowa w ust. 3 pkt 2, ust. 4, ust. 5 pkt 1 i ust. 6 pkt 2,
podlegają natychmiastowemu wykonaniu.

art. 41. więcej Art. 41. 1. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w przypadku gdy z przepisów,
o których mowa w art. 1 pkt 1, wynika obowiązek określenia przez państwo
członkowskie Unii Europejskiej warunków prowadzenia prac nad agrofagami lub
wykonania określonych zadań lub czynności przez państwo członkowskie Unii
Europejskiej lub właściwy organ związanych z wydawaniem zezwolenia na
prowadzenie prac nad agrofagami, monitorowaniem, o którym mowa w art. 8 ust. 4
i art. 48 ust. 4 rozporządzenia 2016/2031, lub działaniami podejmowanymi
w przypadku nieprzestrzegania warunków prowadzenia takich prac, określa, w drodze
rozporządzenia:
1) warunki prowadzenia prac nad agrofagami lub
2) rodzaje zadań lub czynności określonych w tych przepisach wykonywanych
przez wojewódzkiego inspektora lub Głównego Inspektora w tym zakresie lub
sposób ich wykonywania
– mając na uwadze realizację celów określonych w tych przepisach oraz zapewnienie
bezpieczeństwa fitosanitarnego.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w przypadku gdy z przepisów,
o których mowa w art. 1 pkt 1, wynika uprawnienie do określenia przez państwo
członkowskie Unii Europejskiej warunków prowadzenia prac nad agrofagami lub
wykonania określonych zadań lub czynności przez państwo członkowskie Unii
Europejskiej lub właściwy organ związanych z wydawaniem zezwolenia na
prowadzenie prac nad agrofagami, monitorowaniem, o którym mowa w art. 8 ust. 4
i art. 48 ust. 4 rozporządzenia 2016/2031, lub działaniami podejmowanymi
w przypadku nieprzestrzegania warunków prowadzenia takich prac, może określić,
w drodze rozporządzenia:
1) warunki prowadzenia prac nad agrofagami lub
2) rodzaje zadań lub czynności określonych w tych przepisach wykonywanych
przez wojewódzkiego inspektora lub Głównego Inspektora w tym zakresie lub
sposób ich wykonywania
– mając na uwadze realizację celów określonych w tych przepisach oraz zapewnienie
bezpieczeństwa fitosanitarnego.

art. 42. więcej Art. 42. 1. Główny Inspektor wykonuje obowiązki państwa członkowskiego
Unii Europejskiej w zakresie wyznaczania stacji kwarantanny i obiektów
zapewniających izolację.
2. Jako stacje kwarantanny lub obiekty zapewniające izolację mogą zostać wyznaczone:
1) obiekty Inspekcji;
2) obiekty podmiotów innych niż Inspekcja.

art. 43. więcej Art. 43. 1. Główny Inspektor wyznacza stację kwarantanny lub obiekt
zapewniający izolację, jeżeli zostały spełnione wymogi, o których mowa
w art. 61 rozporządzenia 2016/2031.
2. Wyznaczenie obiektu podmiotu innego niż Inspekcja jako stacji kwarantanny
lub obiektu zapewniającego izolację jest dokonywane, na wniosek tego podmiotu,
w drodze decyzji Głównego Inspektora.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera:
1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres
wnioskodawcy, z tym że w przypadku gdy wnioskodawcą jest osoba fizyczna wykonująca działalność gospodarczą, zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej osoby wniosek ten zawiera adres miejsca wykonywania działalności gospodarczej;
2) adres do korespondencji, jeżeli jest inny niż określony w pkt 1;
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP) wnioskodawcy, a w przypadku
wnioskodawcy nieposiadającego tego numeru, numer PESEL, jeżeli taki numer posiada;
4) imię, nazwisko i adres do korespondencji osoby odpowiedzialnej za stację
kwarantanny lub obiekt zapewniający izolację;
5) lokalizację obiektu przeznaczonego na stację kwarantanny lub na obiekt
zapewniający izolację;
6) opis działań, jakie będą prowadzone w stacji kwarantanny lub obiekcie
zapewniającym izolację, w tym zakres, cel i czas trwania tych działań, oraz
określenie agrofagów, których będą dotyczyć te działania;
7) opis sposobu spełnienia wymogów, o których mowa w art. 61 ust. 1 lit. a–d
i ust. 2 rozporządzenia 2016/2031, w tym dane osobowe osób spełniających
wymogi, o których mowa w art. 61 ust. 1 lit. d rozporządzenia 2016/2031;
8) plan awaryjny, o którym mowa w art. 61 ust. 1 lit. e rozporządzenia 2016/2031.
4. Jeżeli wnioskodawca jest wpisany do urzędowego rejestru podmiotów
profesjonalnych, we wniosku, o którym mowa w ust. 2, zamiast informacji
określonych w ust. 3 pkt 1–3 może podać numer, pod którym został wpisany do tego rejestru.
5. Główny Inspektor przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 2, może
wystąpić do wojewódzkiego inspektora właściwego ze względu na lokalizację
obiektu, którego dotyczy wniosek, o którym mowa w ust. 2, o przeprowadzenie
kontroli urzędowej w celu sprawdzenia spełnienia wymogów, o których mowa
w art. 61 rozporządzenia 2016/2031.
6. Główny Inspektor zamieszcza i aktualizuje na stronie internetowej
administrowanej przez Główny Inspektorat wykaz wyznaczonych stacji kwarantanny
oraz obiektów zapewniających izolację zawierający informacje wymienione
w ust. 3 pkt 1, 5 i 6.
7. Podmiot, który prowadzi stację kwarantanny lub obiekt zapewniający izolację,
powiadamia Głównego Inspektora o zmianie informacji zawartych we wniosku, o którym mowa w ust. 2, w terminie 30 dni od dnia zajścia zdarzenia, które spowodowało zmianę tych informacji.
8. Jeżeli podmiot, który prowadzi stację kwarantanny lub obiekt zapewniający
izolację, nie dopełnił obowiązku określonego w ust. 7, Główny Inspektor:
1) nakazuje na piśmie usunięcie stwierdzonych uchybień w wyznaczonym terminie,
jeżeli stwierdzone uchybienia nie stwarzają ryzyka rozprzestrzenienia się
agrofagów kwarantannowych dla Unii, agrofagów objętych środkami przyjętymi
zgodnie z art. 30 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031 oraz agrofagów
kwarantannowych dla strefy chronionej na obszarze strefy ustanowionej ze
względu na te agrofagi, albo
2) cofa, w drodze decyzji, wyznaczenie stacji kwarantanny lub obiektu
zapewniającego izolację, jeżeli stwierdzone uchybienia stwarzają ryzyko
rozprzestrzenienia się agrofagów kwarantannowych dla Unii, agrofagów
objętych środkami przyjętymi zgodnie z art. 30 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031
lub agrofagów kwarantannowych dla strefy chronionej na obszarze strefy
ustanowionej ze względu na te agrofagi.
9. W przypadku gdy podmiot, który prowadzi stację kwarantanny lub obiekt
zapewniający izolację, nie usunie stwierdzonych uchybień w terminie, o którym
mowa w ust. 8 pkt 1, Główny Inspektor cofa, w drodze decyzji, wyznaczenie stacji
kwarantanny lub obiektu zapewniającego izolację.
10. Jeżeli z informacji zawartych w powiadomieniu, o którym mowa w ust. 7,
wynika, że stacja kwarantanny lub obiekt zapewniający izolację przestały spełniać
warunki wymagane do wyznaczenia stacji kwarantanny lub obiektu zapewniającego
izolację, Główny Inspektor:
1) nakazuje na piśmie usunięcie stwierdzonych uchybień w wyznaczonym terminie,
jeżeli stwierdzone uchybienia nie stwarzają ryzyka rozprzestrzenienia się
agrofagów kwarantannowych dla Unii, agrofagów objętych środkami przyjętymi
zgodnie z art. 30 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031 oraz agrofagów
kwarantannowych dla strefy chronionej na obszarze strefy ustanowionej ze
względu na te agrofagi, albo
2) cofa, w drodze decyzji, wyznaczenie stacji kwarantanny lub obiektu
zapewniającego izolację, jeżeli stwierdzone uchybienia stwarzają ryzyko
rozprzestrzenienia się agrofagów kwarantannowych dla Unii, agrofagów
objętych środkami przyjętymi zgodnie z art. 30 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031 lub agrofagów kwarantannowych dla strefy chronionej na obszarze strefy ustanowionej ze względu na te agrofagi.
11. W przypadku gdy podmiot, który prowadzi stację kwarantanny lub obiekt
zapewniający izolację, nie usunie stwierdzonych uchybień w terminie, o którym
mowa w ust. 10 pkt 1, Główny Inspektor cofa, w drodze decyzji, wyznaczenie stacji
kwarantanny lub obiektu zapewniającego izolację.
12. Główny Inspektor cofa, w drodze decyzji, wyznaczenie stacji kwarantanny
lub obiektu zapewniającego izolację, również:
1) na wniosek podmiotu prowadzącego tę stację lub ten obiekt;
2) w przypadku gdy podmiot, który prowadzi stację kwarantanny lub obiekt
zapewniający izolację, uniemożliwia lub utrudnia przeprowadzenie kontroli
urzędowej, o której mowa w art. 63 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031, lub nie
współdziała przy przeprowadzaniu tej kontroli, co powoduje, że nie jest możliwe
ustalenie, czy ten podmiot przestrzega wymogów określonych w art. 61 lub
art. 62 rozporządzenia 2016/2031.
13. Decyzje, o których mowa w ust. 8 pkt 2, ust. 9, ust. 10 pkt 2, ust. 11
i ust. 12 pkt 2, podlegają natychmiastowemu wykonaniu.

art. 44. więcej Art. 44. 1. Właściwym organem do przeprowadzenia kontroli, o której mowa
w art. 63 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031, jest:
1) Główny Inspektor – w przypadku obiektów Inspekcji;
2) wojewódzki inspektor właściwy ze względu na lokalizację stacji kwarantanny
lub obiektu zapewniającego izolację – w przypadku obiektów podmiotów innych
niż Inspekcja.
2. Właściwym organem do cofnięcia i zawieszenia wyznaczenia stacji
kwarantanny lub obiektu zapewniającego izolację, w przypadku, o którym mowa
w art. 63 ust. 2 lub 3 rozporządzenia 2016/2031, jest Główny Inspektor, z tym że
w przypadku obiektów podmiotów innych niż Inspekcja cofnięcie lub zawieszenie jest
dokonywane, w drodze decyzji, na wniosek wojewódzkiego inspektora
przeprowadzającego kontrolę.
3. Decyzja, o której mowa w ust. 2, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
4. Środki, o których mowa w art. 63 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia
2016/2031, inne niż cofnięcie lub zawieszenie wyznaczenia stacji kwarantanny lub
obiektu zapewniającego izolację, w przypadku obiektów podmiotów innych niż
Inspekcja, polegają na wydaniu przez wojewódzkiego inspektora pisemnych zaleceń pokontrolnych, w których określa się termin usunięcia stwierdzonych uchybień.
Środki te wojewódzki inspektor wprowadza, jeżeli stwierdzone uchybienia nie
stwarzają ryzyka rozprzestrzenienia się agrofagów kwarantannowych dla Unii,
agrofagów objętych środkami przyjętymi zgodnie z art. 30 ust. 1 rozporządzenia
2016/2031 oraz agrofagów kwarantannowych dla strefy chronionej na obszarze strefy
ustanowionej ze względu na te agrofagi.

art. 45. więcej Art. 45. 1. Właściwym organem do udzielenia zezwolenia, o którym mowa
w art. 64 ust. 1 i 2 rozporządzenia 2016/2031, w przypadku obiektów podmiotów
innych niż Inspekcja jest wojewódzki inspektor, o którym mowa w art. 44 ust. 1 pkt 2.
2. Zezwolenia, o którym mowa w art. 64 ust. 1 i 2 rozporządzenia 2016/2031,
udziela się, w drodze decyzji, na wniosek podmiotu, który prowadzi:
1) stację kwarantanny lub obiekt zapewniający izolację lub
2) działania, o których mowa w art. 43 ust. 3 pkt 6.
3. Wniosek o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w art. 64 ust. 1
i 2 rozporządzenia 2016/2031, zawiera:
1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres
wnioskodawcy, z tym że w przypadku gdy wnioskodawcą jest osoba fizyczna
wykonująca działalność gospodarczą, zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej
osoby wniosek ten zawiera adres miejsca wykonywania działalności gospodarczej;
2) adres do korespondencji, jeżeli jest inny niż określony w pkt 1;
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP) wnioskodawcy, a w przypadku
wnioskodawcy nieposiadającego tego numeru, numer PESEL, jeżeli taki numer posiada;
4) nazwę botaniczną roślin lub nazwę produktów roślinnych lub innych
przedmiotów, ze wskazaniem nazwy botanicznej roślin, z których zostały one
wytworzone, oraz ich ilość.
4. Wniosek o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w art. 64:
1) ust. 1 rozporządzenia 2016/2031, zawiera ponadto:
a) lokalizację stacji kwarantanny lub obiektu zapewniającego izolację,
b) opis działań przeprowadzonych w celu zapewnienia, że rośliny, produkty
roślinne lub inne przedmioty są wolne od agrofagów kwarantannowych dla
Unii, agrofagów objętych środkami przyjętymi zgodnie z art. 30 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031 oraz agrofagów kwarantannowych dla strefy chronionej;
2) ust. 2 rozporządzenia 2016/2031, zawiera ponadto:
a) lokalizację stacji kwarantanny lub obiektów zapewniających izolację,
między którymi będą przemieszczane rośliny, produkty roślinne lub inne
przedmioty,
b) uzasadnienie przemieszczenia roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów badaniami urzędowymi lub przyczynami naukowymi.
5. Jeżeli podmiot składający wniosek, o którym mowa w ust. 2, jest wpisany do
urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych, we wniosku tym zamiast informacji
określonych w ust. 3 pkt 1–3 może podać numer, pod którym został wpisany do tego
rejestru.
6. Właściwym organem do udzielenia zezwolenia, o którym mowa
w art. 64 ust. 1 i 2 rozporządzenia 2016/2031, w przypadku obiektów Inspekcji jest
Główny Inspektor.

art. 46. więcej Art. 46. 1. Główny Inspektor wykonuje obowiązki państwa członkowskiego
Unii Europejskiej w zakresie udzielania zezwolenia, o którym mowa
w art. 60 ust. 1 lit. b rozporządzenia 2016/2031.
2. Główny Inspektor udziela zezwolenia, o którym mowa w art. 60 ust. 1 lit. b
rozporządzenia 2016/2031, na wniosek zainteresowanego podmiotu, w drodze
decyzji, jeżeli nie jest możliwe przeprowadzenie zaplanowanych działań w stacji
kwarantanny lub obiekcie zapewniającym izolację zlokalizowanych na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera:
1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres
wnioskodawcy, z tym że w przypadku gdy wnioskodawcą jest osoba fizyczna
wykonująca działalność gospodarczą, zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej
osoby wniosek ten zawiera adres miejsca wykonywania działalności
gospodarczej;
2) adres do korespondencji, jeżeli jest inny niż określony w pkt 1;
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP) wnioskodawcy, a w przypadku
wnioskodawcy nieposiadającego tego numeru, numer PESEL, jeżeli taki numer posiada;
4) lokalizację stacji kwarantanny lub obiektu zapewniającego izolację;
5) opis działań, jakie będą prowadzone w stacji kwarantanny lub obiekcie
zapewniającym izolację, w tym zakres, cel i czas trwania tych działań, oraz
określenie agrofagów, których będą dotyczyć te działania.
4. Jeżeli wnioskodawca jest wpisany do urzędowego rejestru podmiotów
profesjonalnych, we wniosku, o którym mowa w ust. 3, zamiast informacji
określonych w ust. 3 pkt 1–3 może podać numer, pod którym został wpisany do tego
rejestru.
5. Przed wydaniem decyzji, o której mowa w ust. 2, Główny Inspektor zwraca
się do właściwego organu państwa członkowskiego, w którym jest zlokalizowana
stacja kwarantanny lub obiekt zapewniający izolację, o wyrażenie zgody, o której
mowa w art. 60 ust. 1 lit. b rozporządzenia 2031/2016.
6. Podmiot, który uzyskał zezwolenie, o którym mowa w art. 60 ust. 1 lit. b
rozporządzenia 2016/2031, powiadamia Głównego Inspektora o zmianie informacji
zawartych we wniosku, o którym mowa w ust. 2, w terminie 30 dni od dnia zajścia
zdarzenia, które spowodowało zmianę tych informacji.
7. Jeżeli podmiot, który uzyskał zezwolenie, o którym mowa
w art. 60 ust. 1 lit. b rozporządzenia 2016/2031, nie dopełnił obowiązku określonego
w ust. 6, Główny Inspektor, mając na uwadze zakres i stopień stwierdzonych uchybień:
1) nakazuje na piśmie usunięcie stwierdzonych uchybień w wyznaczonym terminie,
jeżeli stwierdzone uchybienia nie stwarzają ryzyka rozprzestrzenienia się
agrofagów kwarantannowych dla Unii, agrofagów objętych środkami przyjętymi
zgodnie z art. 30 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031 oraz agrofagów
kwarantannowych dla strefy chronionej na obszarze strefy ustanowionej ze
względu na te agrofagi, albo
2) cofa, w drodze decyzji, to zezwolenie, jeżeli stwierdzone uchybienia stwarzają
ryzyko rozprzestrzenienia się agrofagów kwarantannowych dla Unii, agrofagów
objętych środkami przyjętymi zgodnie z art. 30 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031
lub agrofagów kwarantannowych dla strefy chronionej na obszarze strefy
ustanowionej ze względu na te agrofagi.
8. W przypadku gdy podmiot, który uzyskał zezwolenie, o którym mowa
w art. 60 ust. 1 lit. b rozporządzenia 2016/2031, nie usunie stwierdzonych uchybień
w terminie, o którym mowa w ust. 7 pkt 1, Główny Inspektor cofa, w drodze decyzji, to
zezwolenie.
9. Decyzje, o których mowa w ust. 7 pkt 2 i ust. 8, podlegają natychmiastowemu
wykonaniu.

art. 47. więcej Art. 47. 1. Właściwym organem do wydania fitosanitarnego świadectwa
eksportowego lub fitosanitarnego świadectwa reeksportowego dla roślin, produktów
roślinnych lub innych przedmiotów wyprowadzanych do państw trzecich lub
przemieszczanych przez państwa trzecie jest wojewódzki inspektor właściwy ze
względu na miejsce prowadzenia uprawy, wytwarzania, składowania lub łączenia tych
roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów.
2. Wniosek o wydanie fitosanitarnego świadectwa eksportowego lub
fitosanitarnego świadectwa reeksportowego składa się w terminie umożliwiającym
stwierdzenie, że:
1) podmioty, które prowadzą uprawę, zajmują się wytwarzaniem, pakowaniem,
sortowaniem lub składowaniem lub dokonują wyprowadzania do państwa
trzeciego lub przemieszczania przez państwo trzecie roślin, produktów
roślinnych lub innych przedmiotów, spełniają wymagania państwa trzeciego, do
którego rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty będą wyprowadzane, lub
państwa trzeciego, przez które będą przemieszczane, zwane dalej „wymaganiami
importowymi państwa trzeciego”, dotyczące uprawy, wytwarzania, pakowania,
sortowania, składowania, przemieszczania lub wyprowadzania tych roślin,
produktów roślinnych lub innych przedmiotów;
2) rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty spełniają wymagania importowe
państwa trzeciego.
3. Wniosek o wydanie fitosanitarnego świadectwa eksportowego lub
fitosanitarnego świadectwa reeksportowego zawiera:
1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres
eksportera roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów, z tym że
w przypadku gdy eksporterem jest:
a) osoba fizyczna wykonująca działalność gospodarczą, zamiast adresu
i miejsca zamieszkania tej osoby wniosek ten zawiera adres miejsca
wykonywania działalności gospodarczej,
b) podmiot niemający miejsca zamieszkania i siedziby na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, zamiast adresu i miejsca zamieszkania albo
siedziby tego podmiotu wniosek ten zawiera miejsce prowadzenia uprawy,
wytwarzania, składowania lub łączenia roślin, produktów roślinnych lub
innych przedmiotów;
2) adres do korespondencji eksportera, jeżeli jest inny niż określony w pkt 1;
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP) eksportera roślin, produktów roślinnych
lub innych przedmiotów, a w przypadku eksportera nieposiadającego tego
numeru, numer PESEL, jeżeli taki numer posiada;
4) numer wpisu eksportera roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów
do rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1, jeżeli taki numer posiada;
5) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres
wnioskodawcy, jeżeli nie jest on eksporterem roślin, produktów roślinnych lub
innych przedmiotów, z tym że w przypadku gdy wnioskodawcą jest osoba
fizyczna wykonująca działalność gospodarczą, zamiast adresu i miejsca
zamieszkania tej osoby wniosek ten zawiera adres miejsca wykonywania
działalności gospodarczej;
6) adres do korespondencji wnioskodawcy, o którym mowa w pkt 5, jeżeli jest inny
niż określony w pkt 5;
7) numer identyfikacji podatkowej (NIP) wnioskodawcy, jeżeli nie jest on
eksporterem roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów,
a w przypadku wnioskodawcy nieposiadającego takiego numeru, numer PESEL,
jeżeli taki numer posiada;
8) imię, nazwisko i adres albo nazwę, siedzibę i adres odbiorcy roślin, produktów
roślinnych lub innych przedmiotów;
9) nazwę państwa trzeciego, do którego rośliny, produkty roślinne lub inne
przedmioty będą wyprowadzane;
10) nazwę państwa trzeciego, przez które rośliny, produkty roślinne lub inne
przedmioty będą przemieszczane;
11) miejsce pochodzenia roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów;
12) oznaczenie nazwy i ilości roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów;
13) liczbę i rodzaj opakowań, w których będą wyprowadzane do państwa trzeciego
lub przemieszczane przez państwo trzecie rośliny, produkty roślinne lub inne
przedmioty;
14) deklarowany środek transportu, w którym będą wyprowadzane do państwa
trzeciego lub przemieszczane przez państwo trzecie rośliny, produkty roślinne
lub inne przedmioty;
15) miejsce wwozu roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów do
państwa trzeciego, do którego będą wprowadzane, lub państwa trzeciego, przez
które będą przemieszczane;
16) informacje o przeprowadzonych zabiegach, jeżeli takie zabiegi są wymagane
przez państwo trzecie, do którego rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty
będą wyprowadzane, lub państwo trzecie, przez które będą przemieszczane;
17) informacje o znakach rozpoznawczych umieszczanych na opakowaniach,
w których rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty będą wyprowadzane
do państwa trzeciego lub przemieszczane przez państwo trzecie.
4. Do wniosku o wydanie fitosanitarnego świadectwa eksportowego lub
fitosanitarnego świadectwa reeksportowego dołącza się:
1) dokumenty potwierdzające przeprowadzenie zabiegów, jeżeli takie zabiegi są
wymagane przez państwo trzecie, do którego rośliny, produkty roślinne lub inne
przedmioty będą wyprowadzane, lub państwo trzecie, przez które będą
przemieszczane;
2) pozwolenie importowe lub jego kopię, jeżeli takie pozwolenie jest wymagane
przez państwo trzecie, do którego rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty
będą wyprowadzane, lub państwo trzecie, przez które będą przemieszczane, oraz
tłumaczenie tego pozwolenia;
3) zaświadczenie potwierdzające spełnienie wymagań importowych państwa
trzeciego dotyczących miejsca uprawy, wytwarzania, pakowania, sortowania lub
składowania roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów, jeżeli ich
spełnienie jest wymagane przez państwo trzecie, do którego rośliny, produkty
roślinne lub inne przedmioty będą wyprowadzane, lub państwo trzecie, przez
które będą przemieszczane, wydane przez właściwego ze względu na miejsce
prowadzenia uprawy, wytwarzania, pakowania, sortowania lub składowania tych
roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów wojewódzkiego
inspektora – w przypadku gdy świadectwo to wydaje wojewódzki inspektor,
który nie jest właściwy ze względu na miejsce prowadzenia uprawy,
wytwarzania, pakowania, sortowania lub składowania tych roślin, produktów
roślinnych lub innych przedmiotów;
4) oryginał fitosanitarnego świadectwa eksportowego lub fitosanitarnego
świadectwa reeksportowego państwa pochodzenia lub jego kopię poświadczoną
przez właściwy organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w którym
rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty zostały wprowadzone na
terytorium Unii Europejskiej – w przypadku reeksportu;
5) świadectwo przedeksportowe wydane przez właściwy organ innego państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, jeżeli jest to konieczne do stwierdzenia, że
rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty spełniają wymagania państwa
trzeciego, do którego będą wyprowadzane, lub państwa trzeciego, przez które
będą przemieszczane;
6) inne niż wymienione w pkt 1–5 dokumenty lub informacje wymagane przez
państwo trzecie, do którego rośliny, produkty roślinne lub przedmioty będą
wyprowadzane, lub państwo trzecie, przez które będą przemieszczane, w tym
imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres
podmiotów uprawiających, wytwarzających, pakujących, sortujących,
składujących, wyprowadzających lub przemieszczających te rośliny, produkty
roślinne lub przedmioty, lub numer, pod którym te podmioty zostały wpisane do
rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1, jeżeli państwo trzecie wymaga wpisu
tych podmiotów do tego rejestru.
5. Jeżeli eksporter lub wnioskodawca niebędący eksporterem jest wpisany do
urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych, we wniosku, o którym mowa
w ust. 2, zamiast informacji określonych odpowiednio w ust. 3 pkt 1–3 albo
w ust. 3 pkt 5–7 może podać numer, pod którym został wpisany do tego rejestru.
6. Jeżeli dokumenty, o których mowa w ust. 4, zostały uprzednio dołączone do
innego wniosku o wydanie fitosanitarnego świadectwa eksportowego lub
fitosanitarnego świadectwa reeksportowego złożonego do wojewódzkiego inspektora,
wnioskodawca może – zamiast ponownie dołączać te dokumenty – wskazać wniosek,
do którego te dokumenty zostały dołączone.
7. Fitosanitarne świadectwo eksportowe oraz fitosanitarne świadectwo
reeksportowe jest:
1) zaświadczeniem w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego;
2) wydawane:
a) na formularzach udostępnianych przez Głównego Inspektora wojewódzkim inspektorom,
b) niezwłocznie po stwierdzeniu w wyniku kontroli urzędowej, która
w zależności od wymagań importowych państwa trzeciego uwzględnia
zastosowanie oceny wizualnej, badań laboratoryjnych, testów lub kontroli
dokumentów, informacji lub danych, że:
– podmioty, które prowadzą uprawę, zajmują się wytwarzaniem,
pakowaniem, sortowaniem lub składowaniem roślin, produktów
roślinnych lub innych przedmiotów, lub dokonują ich wyprowadzania
do państwa trzeciego lub przemieszczenia przez państwo trzecie,
spełniają wymagania importowe państwa trzeciego,
– rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty spełniają wymagania
importowe państwa trzeciego.
8. Jeżeli nie można uzyskać przepisów fitosanitarnych państwa trzeciego, do
którego rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty są wyprowadzane, lub państwa
trzeciego, przez które są przemieszczane, wojewódzki inspektor może wydać
fitosanitarne świadectwo eksportowe lub fitosanitarne świadectwo reeksportowe po
stwierdzeniu, w wyniku zastosowanej oceny wizualnej, badań laboratoryjnych, testów
lub kontroli dokumentów, informacji lub danych, że te rośliny, produkty roślinne lub
inne przedmioty są wolne od agrofagów kwarantannowych dla Unii oraz agrofagów
objętych środkami przyjętymi zgodnie z art. 30 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031
i praktycznie wolne od innych agrofagów.
9. Fitosanitarne świadectwo eksportowe oraz fitosanitarne świadectwo
reeksportowe, wydane dla roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów
wyprowadzanych do państwa trzeciego lub przemieszczanych przez państwo trzecie,
dołącza się do roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów, dla których
zostały wydane, na każdym etapie ich przemieszczania i udostępnia na każde żądanie
organu celnego.

art. 48. więcej Art. 48. 1. Na środki transportu lub opakowania, w których są przewożone
rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty wyprowadzane do państw trzecich lub
przemieszczane przez państwa trzecie, wojewódzki inspektor, który wystawia
fitosanitarne świadectwo eksportowe lub fitosanitarne świadectwo reeksportowe,
może, ze względu na możliwość rozprzestrzeniania się agrofagów, nałożyć plomby ze
znakiem Inspekcji i numerem wydanego fitosanitarnego świadectwa eksportowego
lub fitosanitarnego świadectwa reeksportowego. Plomby udostępnia Główny Inspektor.
2. Plomby, o których mowa w ust. 1, wojewódzki inspektor nakłada
niezwłocznie po umieszczeniu roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów
w środku transportu lub w opakowaniu.
3. Uprawnienia wojewódzkiego inspektora do nakładania plomb, o których
mowa w ust. 1, nie naruszają uprawnień i obowiązków organów celnych do
przeprowadzania kontroli celnej.
4. W przypadku zerwania plomby, o której mowa w ust. 1, przez organ celny
podczas kontroli, po zakończeniu tej kontroli organ celny nakłada nową plombę na
środek transportu lub opakowanie, umieszczając informację o tym w fitosanitarnym
świadectwie eksportowym lub fitosanitarnym świadectwie reeksportowym.
5. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze
rozporządzenia, wykaz państw trzecich oraz wykaz roślin, produktów roślinnych lub
innych przedmiotów wyprowadzanych do tych państw trzecich lub przemieszczanych
przez te państwa trzecie, w przypadku których wojewódzki inspektor wystawiający
fitosanitarne świadectwo eksportowe lub fitosanitarne świadectwo reeksportowe
nakłada plomby, o których mowa w ust. 1, mając na uwadze zapobieżenie
rozprzestrzenianiu się agrofagów.

art. 49. więcej Art. 49. 1. Jeżeli państwo trzecie przeznaczenia określonych roślin, produktów
roślinnych lub innych przedmiotów wyprowadzanych do tego państwa lub państwo
trzecie, przez które będą one przemieszczane, wymaga wpisu podmiotu prowadzącego
uprawę tych roślin lub wytwarzającego, pakującego, sortującego, składującego lub
wyprowadzającego te rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty do rejestru takich
podmiotów, zwanego dalej „rejestrem eksporterów”, wpisu do rejestru eksporterów
dokonuje wojewódzki inspektor właściwy ze względu na miejsce zamieszkania albo
siedzibę tego podmiotu, a w przypadku:
1) gdy tym podmiotem jest osoba fizyczna wykonująca działalność gospodarczą –
właściwy ze względu na miejsce wykonywania działalności gospodarczej;
2) podmiotu niemającego miejsca zamieszkania albo siedziby na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej – właściwy ze względu na miejsce prowadzenia
uprawy, wytwarzania, pakowania, sortowania lub składowania tych roślin,
produktów roślinnych lub innych przedmiotów.
2. Wojewódzki inspektor dokonuje wpisu do rejestru eksporterów na wniosek
zainteresowanego podmiotu.
3. Wniosek o wpis do rejestru eksporterów zawiera:
1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres
wnioskodawcy, z tym że w przypadku gdy wnioskodawcą jest osoba fizyczna
wykonująca działalność gospodarczą, zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej
osoby wniosek ten zawiera adres miejsca wykonywania działalności
gospodarczej;
2) adres do korespondencji, jeżeli jest inny niż określony w pkt 1;
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP) wnioskodawcy, a w przypadku
wnioskodawcy nieposiadającego tego numeru, numer PESEL, jeżeli taki numer
posiada;
4) imię i nazwisko osoby wyznaczonej do kontaktów z wojewódzkim inspektorem;
5) rodzaj i miejsce wykonywanej działalności;
6) nazwę botaniczną roślin lub nazwę produktów roślinnych lub innych
przedmiotów, które są uprawiane, wytwarzane, pakowane, sortowane,
składowane lub wyprowadzane do państwa trzeciego przez wnioskodawcę, ze
wskazaniem tych roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów, które
będą wyprowadzane do państwa trzeciego, wraz z określeniem miejsca ich
uprawy, wytwarzania, pakowania, sortowania lub składowania oraz określeniem
państwa trzeciego, do którego będą wyprowadzane lub przez które będą
przemieszczane;
7) oświadczenie wnioskodawcy o znajomości wymagań importowych państwa
trzeciego i zobowiązanie wnioskodawcy do aktualizowania znajomości tych
wymagań.
4. Jeżeli:
1) informacje, o których mowa w ust. 3 pkt 5 lub 6, zostały uprzednio przekazane
we wniosku o wpis do urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych lub
aktualizacji, o której mowa w art. 66 ust. 5 rozporządzenia 2016/2031,
wnioskodawca może – zamiast ponownie przekazywać te informacje – wskazać
wniosek o wpis do urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych lub
aktualizację, o której mowa w art. 66 ust. 5 rozporządzenia 2016/2031, w
których zostały zawarte te informacje;
2) wnioskodawca jest wpisany do urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych,
we wniosku o wpis do rejestru eksporterów zamiast informacji określonych
w ust. 3 pkt 1–3 może podać numer, pod którym został wpisany do tego rejestru.
5. W zakresie nieuregulowanym w niniejszym artykule do trybu postępowania
z wnioskiem o wpis do rejestru eksporterów stosuje się przepisy art. 6 ust. 3–5.
6. Wojewódzki inspektor, który dokonał wpisu do rejestru eksporterów,
informuje w formie pisemnej podmiot wpisany do rejestru eksporterów o dokonaniu
wpisu do tego rejestru i numerze, pod którym ten podmiot został wpisany, w terminie
7 dni od dnia dokonania tego wpisu.
7. Rejestr eksporterów zawiera:
1) informacje, o których mowa w ust. 3 pkt 1–6;
2) numer i datę wpisu.
8. Wojewódzki inspektor zapewnia Głównemu Inspektorowi dostęp do
informacji zawartych w rejestrze eksporterów.
9. Główny Inspektor może udostępnić informacje zawarte w rejestrze
eksporterów właściwemu organowi państwa trzeciego, do którego rośliny, produkty
roślinne lub inne przedmioty będą wyprowadzane lub przez które będą
przemieszczane, jeżeli wynika to z wymagań importowych państwa trzeciego.
Udostępnieniu podlegają wyłącznie informacje niezbędne do potwierdzenia spełnienia
wymagań importowych państwa trzeciego.
10. Podmiot wpisany do rejestru eksporterów jest obowiązany do:
1) niezwłocznego powiadamiania wojewódzkiego inspektora o zmianie w zakresie
informacji podlegających wpisowi do rejestru eksporterów zaistniałych po dniu,
w którym ten podmiot został wpisany do tego rejestru;
2) spełniania wymagań importowych państwa trzeciego;
3) umożliwienia przeprowadzania przez wojewódzkiego inspektora, podmiot
wykonujący działalność w zakresie certyfikacji w integrowanej produkcji roślin
na podstawie ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin (Dz. U.
z 2019 r. poz. 1900 oraz z 2020 r. poz. 284) lub uprawnionych przedstawicieli
organów państwa trzeciego, do którego rośliny, produkty roślinne lub inne
przedmioty będą wyprowadzane lub przez które będą przemieszczane, kontroli
urzędowej spełniania wymagań importowych państwa trzeciego;
4) prowadzenia produkcji i ochrony roślin zgodnie ze szczegółową metodyką
integrowanej produkcji tych roślin przeznaczonych do wyprowadzenia do
państwa trzeciego, o którym mowa w ust. 1, i uzyskania certyfikatu
poświadczającego stosowanie integrowanej produkcji roślin, o którym mowa
w art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin – jeżeli czynności kontrolne w ramach kontroli urzędowej, o której mowa w art. 50 ust. 1, mają być przeprowadzane przez podmiot wykonujący
działalność w zakresie certyfikacji w integrowanej produkcji roślin na podstawie
ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin.

art. 50. więcej Art. 50. 1. Wojewódzki inspektor przeprowadza u podmiotów wpisanych do
rejestru eksporterów, które przekażą mu, w formie pisemnej lub w formie dokumentu
elektronicznego doręczanego na elektroniczną skrzynkę podawczą, do dnia
30 kwietnia danego roku, informację o zamiarze uprawy, wytwarzania, pakowania,
sortowania, składowania lub wyprowadzania do państwa trzeciego w tym roku roślin,
produktów roślinnych lub innych przedmiotów, o których mowa w art. 49 ust. 1,
kontrolę urzędową spełniania wymagań importowych państwa trzeciego.
2. Czynności kontrolne w ramach kontroli urzędowej spełniania wymagań
importowych państwa trzeciego mogą być także przeprowadzane przez podmiot
wykonujący działalność w zakresie certyfikacji w integrowanej produkcji roślin na
podstawie ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin, jeżeli:
1) wymagania importowe państwa trzeciego dopuszczają przeprowadzanie tych
czynności przez podmioty inne niż Inspekcja;
2) Główny Inspektor zatwierdził szczegółową metodykę integrowanej produkcji
roślin przeznaczonych do wyprowadzenia do państwa trzeciego i udostępnił ją
na stronie internetowej administrowanej przez Główny Inspektorat;
3) podmiot wpisany do rejestru eksporterów złożył do podmiotu wykonującego
działalność w zakresie certyfikacji w integrowanej produkcji roślin na podstawie
ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin zgłoszenie zamiaru
stosowania integrowanej produkcji roślin przeznaczonych do wyprowadzenia do
państwa trzeciego.
3. W przypadku gdy czynności kontrolne w ramach kontroli urzędowej
spełniania wymagań importowych państwa trzeciego są przeprowadzane przez
podmiot wykonujący działalność w zakresie certyfikacji w integrowanej produkcji
roślin na podstawie ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin:
1) do czynności tych stosuje się przepisy rozdziału 6 ustawy z dnia 8 marca 2013 r.
o środkach ochrony roślin;
2) wojewódzki inspektor wydaje podmiotom wykonującym działalność w zakresie
certyfikacji w integrowanej produkcji roślin na podstawie ustawy z dnia 8 marca
2013 r. o środkach ochrony roślin wytyczne dotyczące czynności kontrolnych mające na celu zapewnienie zgodności prowadzenia kontroli urzędowej z wymaganiami importowymi państwa trzeciego;
3) podmiot wykonujący działalność w zakresie certyfikacji w integrowanej
produkcji roślin na podstawie ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony
roślin przekazuje wojewódzkiemu inspektorowi właściwemu ze względu na
miejsce przeprowadzenia tych czynności, w sposób z nim uzgodniony, informacje
o wynikach tych czynności w formie pisemnej lub w formie dokumentu
elektronicznego doręczanego na elektroniczną skrzynkę podawczą:
a) w terminie 7 dni od dnia zakończenia tych czynności,
b) niezwłocznie na każde wezwanie wojewódzkiego inspektora.

art. 51. więcej Art. 51. 1. Wojewódzki inspektor wykreśla podmiot z rejestru eksporterów:
1) na wniosek tego podmiotu;
2) w przypadku stwierdzenia niewykonywania przez ten podmiot działalności
wymagającej uzyskania wpisu do rejestru eksporterów dłużej niż przez 3 lata;
3) w przypadku wykreślenia tego podmiotu z Centralnej Ewidencji i Informacji
o Działalności Gospodarczej albo Krajowego Rejestru Sądowego albo zgonu
osoby niepodlegającej wpisowi do Centralnej Ewidencji i Informacji o
Działalności Gospodarczej;
4) w przypadku gdy informacje podane we wniosku o wpis do rejestru eksporterów
były niezgodne ze stanem faktycznym.
2. W przypadku stwierdzenia po dokonaniu wpisu podmiotu do rejestru
eksporterów błędów lub pomyłek w informacjach podanych we wniosku o wpis do
rejestru eksporterów, wojewódzki inspektor wzywa ten podmiot do ich poprawienia
w wyznaczonym terminie, nie krótszym jednak niż 7 dni od dnia doręczenia tego
wezwania, z pouczeniem, że niepoprawienie tych błędów lub pomyłek skutkuje
wykreśleniem tego podmiotu z tego rejestru.
3. W przypadku niepoprawienia błędów lub pomyłek we wniosku o wpis do
rejestru eksporterów w terminie, o którym mowa w ust. 2, wojewódzki inspektor
wykreśla podmiot z rejestru eksporterów.
4. Wykreślenie podmiotu z rejestru eksporterów w przypadkach, o których
mowa w ust. 1 pkt 2 i 4 oraz ust. 3, jest dokonywane w drodze decyzji.
5. W przypadku stwierdzenia przez wojewódzkiego inspektora, w tym na
podstawie informacji przekazanych przez podmiot wykonujący działalność w zakresie
certyfikacji w integrowanej produkcji roślin na podstawie ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin lub właściwy organ państwa trzeciego, niedopełnienia obowiązków określonych w art. 49 ust. 10, wojewódzki inspektor,
mając na uwadze stopień niedopełnienia tych obowiązków oraz wymagania
importowe państwa trzeciego:
1) nakazuje, w drodze pisemnych zaleceń pokontrolnych, usunięcie stwierdzonych
uchybień w wyznaczonym terminie albo
2) wykreśla, w drodze decyzji, ten podmiot z rejestru eksporterów.
6. W przypadku gdy podmiot wpisany do rejestru eksporterów nie usunie
stwierdzonych uchybień w wyznaczonym terminie, wojewódzki inspektor wykreśla,
w drodze decyzji, ten podmiot z rejestru eksporterów.
7. Podmiot, który został wykreślony z rejestru eksporterów na podstawie
ust. 1 pkt 4, ust. 3, ust. 5 pkt 2 lub ust. 6, może ponownie wystąpić z wnioskiem
o wpis do rejestru eksporterów po upływie terminu określonego w wymaganiach
importowych państwa trzeciego, a jeżeli w tych wymaganiach nie określono tego
terminu – nie wcześniej niż po upływie 6 miesięcy od dnia, w którym decyzja
o wykreśleniu z rejestru eksporterów stała się ostateczna.
8. Jeżeli podmiot, który został wykreślony z rejestru eksporterów, złoży wniosek
o wpis do rejestru eksporterów przed upływem terminu określonego w ust. 7, wniosek
ten pozostawia się bez rozpoznania.
9. Jeżeli ze względu na zmianę wymagań importowych państwa trzeciego
prowadzenie rejestru eksporterów stanie się bezprzedmiotowe, wojewódzki inspektor
udostępnia informację o tej zmianie, w terminie 7 dni od dnia jej uzyskania, na stronie
internetowej administrowanej przez wojewódzki inspektorat.

art. 52. więcej Art. 52. 1. Właściwym organem do wydania świadectwa przedeksportowego jest
wojewódzki inspektor właściwy ze względu na miejsce prowadzenia uprawy,
wytwarzania, pakowania, sortowania lub składowania roślin, produktów roślinnych
lub innych przedmiotów.
2. Wniosek o wydanie świadectwa przedeksportowego zawiera:
1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres
wnioskodawcy, z tym że w przypadku gdy wnioskodawcą jest osoba fizyczna
wykonująca działalność gospodarczą, zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej
osoby wniosek ten zawiera adres miejsca wykonywania działalności
gospodarczej;
2) adres do korespondencji, jeżeli jest inny niż określony w pkt 1;
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP) wnioskodawcy, a w przypadku
wnioskodawcy nieposiadającego tego numeru, numer PESEL, jeżeli taki numer
posiada;
4) nazwę państwa trzeciego, do którego rośliny, produkty roślinne lub inne
przedmioty będą wyprowadzane lub przez które będą przemieszczane;
5) miejsce prowadzenia uprawy, wytwarzania, pakowania, sortowania lub
składowania roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów;
6) nazwę botaniczną roślin lub nazwę produktów roślinnych lub innych
przedmiotów, ze wskazaniem nazwy botanicznej roślin, z których zostały one
wytworzone, dla których ma zostać wydane świadectwo przedeksportowe, oraz
ich ilość;
7) informacje o przeprowadzonych zabiegach.
3. Jeżeli wnioskodawca jest wpisany do urzędowego rejestru podmiotów
profesjonalnych, we wniosku o wydanie świadectwa przedeksportowego zamiast
informacji określonych w ust. 2 pkt 1–3 może podać numer, pod którym został
wpisany do tego rejestru.
4. Świadectwo przedeksportowe jest:
1) zaświadczeniem w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego;
2) wydawane niezwłocznie, a jeżeli wydanie tego świadectwa wymaga
przeprowadzenia oceny wizualnej, badań laboratoryjnych, testów lub kontroli
dokumentów – po przeprowadzeniu tych czynności.

art. 53. więcej Art. 53. Opłacie podlega:
1) przeprowadzenie przez Głównego Inspektora lub wojewódzkiego inspektora
kontroli urzędowych oraz wykonanie innych czynności urzędowych w celu:
a) wydania paszportu roślin,
b) wydania fitosanitarnego świadectwa eksportowego lub fitosanitarnego
świadectwa reeksportowego, w tym w kontroli urzędowych podmiotów
wpisanych do rejestru eksporterów,
c) wydania świadectwa przedeksportowego,
d) wydania zaświadczenia lub innego dokumentu lub oznakowania, w które
zaopatruje się rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty wyprowadzane
poza obszary wyznaczone zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031,
e) wydania dokumentów lub oznakowań, określonych w przepisach wydanych
na podstawie art. 28 ust. 1 lub 6, art. 30 ust. 1 akapit drugi lub ust. 7 lub
art. 99 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031 lub art. 31 ust. 3,
f) udzielenia upoważnienia, o którym mowa w art. 98 ust. 1 rozporządzenia
2016/2031, oraz w celu weryfikacji i zapewnienia, o których mowa
w art. 98 ust. 3 rozporządzenia 2016/2031;
2) przeprowadzenie przez wojewódzkiego inspektora kontroli w celu uznania
miejsca produkcji za wolne od określonego agrofaga oraz w celu utrzymania
statusu miejsca produkcji uznanego za wolne od określonego agrofaga;
3) przeprowadzenie przez wojewódzkiego inspektora ocen, o których mowa
w art. 87 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031;
4) wydanie przez wojewódzkiego inspektora paszportu roślin;
5) przeprowadzenie przez wojewódzkiego inspektora egzaminu, o którym mowa
w art. 23 ust. 1 pkt 1.

art. 54. więcej Art. 54. Główny Inspektor oraz wojewódzki inspektor mogą za opłatą świadczyć
usługi w zakresie pobierania próbek, przeprowadzania oceny wizualnej, badań
laboratoryjnych lub testów roślin, produktów roślinnych, innych przedmiotów lub
agrofagów oraz kontroli dokumentów, informacji lub danych w zakresie ochrony
roślin przed agrofagami, jeżeli świadczenie tych usług nie wpłynie negatywnie na
wykonywanie zadań przez Inspekcję.

art. 55. więcej Art. 55. 1. Organem właściwym do pobierania opłat, o których mowa w:
1) art. 79 ust. 1 i 2 lit. a oraz c rozporządzenia 2017/625, w odniesieniu do kontroli
urzędowych przeprowadzanych w obszarze, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. g
rozporządzenia 2017/625, jest Główny Inspektor albo wojewódzki inspektor
przeprowadzający te kontrole;
2) art. 53, jest Główny Inspektor albo wojewódzki inspektor przeprowadzający
kontrole urzędowe, wykonujący inne czynności urzędowe, przeprowadzający
kontrole lub oceny, wydający paszport roślin lub przeprowadzający egzamin;
3) art. 54, jest Główny Inspektor albo wojewódzki inspektor świadczący usługi.
2. Jeżeli w wyniku kontroli urzędowej, innej czynności urzędowej, o której
mowa w art. 53 pkt 1 lub 2, oceny, o której mowa w art. 53 pkt 3, lub usługi, o której mowa w art. 54, zostanie stwierdzone występowanie agrofaga kwarantannowego dla
Unii, agrofaga objętego środkami przyjętymi zgodnie z art. 30 ust. 1 rozporządzenia
2016/2031, agrofaga niekwarantannowego, który spełnia kryteria agrofaga
kwarantannowego dla Unii, lub agrofaga kwarantannowego dla strefy chronionej na
obszarze strefy ustanowionej ze względu na tego agrofaga, opłata za tę kontrolę
urzędową, inną czynność urzędową, ocenę lub usługę podlega zwrotowi w zakresie
czynności, w wyniku których zostało stwierdzone występowanie tego agrofaga.

art. 56. więcej Art. 56. 1. Opłaty pobierane przez Głównego Inspektora oraz wojewódzkiego
inspektora stanowią dochód budżetu państwa oraz są uiszczane na rachunek bankowy
Głównego Inspektoratu albo właściwego wojewódzkiego inspektoratu na podstawie
rachunku wystawionego przez Głównego Inspektora lub wojewódzkiego inspektora,
przy czym opłaty:
1) za przeprowadzenie egzaminu, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 1, uiszcza się
nie później niż na dzień przed przeprowadzeniem tego egzaminu;
2) o których mowa w art. 79 ust. 1 i 2 lit. a oraz c rozporządzenia 2017/625,
w art. 53 pkt 1–4 i art. 54, uiszcza się w terminie 14 dni od dnia doręczenia tego rachunku.
2. W przypadku nieuiszczenia opłaty, o której mowa w art. 53 pkt 5, nie
dopuszcza się osoby, która nie uiściła tej opłaty, do egzaminu, o którym mowa
w art. 23 ust. 1 pkt 1.

art. 57. więcej Art. 57. 1. Opłaty pobierane przez Głównego Inspektora oraz wojewódzkiego
inspektora pokrywają koszty czynności podlegających tym opłatom.
2. Opłaty, o których mowa w art. 79 ust. 1 rozporządzenia 2017/625, uiszcza się
w złotych w wysokości określonej w załączniku IV do rozporządzenia
2017/625 przeliczonej na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy
Bank Polski z dnia poprzedzającego dzień, w którym wystawiony został rachunek,
o którym mowa w art. 56 ust. 1, a w przypadku gdy stawki tych opłat są określone
w przepisach wydanych na podstawie ust. 4 – w wysokości określonej
z zastosowaniem tych stawek.
3. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, stawki
opłat, o których mowa w art. 79 ust. 2 lit. a oraz c rozporządzenia 2017/625 oraz
w art. 53 i art. 54, mając na uwadze wysokość kosztów określonych
w art. 81 rozporządzenia 2017/625, nie wyższe jednak niż 10 000 zł.
4. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia,
stawki opłat, o których mowa w art. 79 ust. 1 rozporządzenia 2017/625, mając na
uwadze wysokość kosztów określonych w art. 81 rozporządzenia 2017/625, nie
wyższe jednak niż 10 000 zł.
5. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia,
przypadki, w których opłata za usługi, o których mowa w art. 54, może być obniżona,
wraz z wyrażonym procentowo poziomem obniżenia opłaty za daną usługę, mając na
względzie rozpowszechnienie i szkodliwość agrofaga, którego dotyczy dana usługa,
oraz znaczenie dla gospodarki państwa upraw, których dotyczy dana usługa.

art. 58. więcej Art. 58. 1. Podmiot, który:
1) nie będąc do tego upoważnionym, wydaje paszporty roślin,
2) będąc upoważnionym do wydawania paszportów roślin, wydaje te paszporty:
a) niezgodnie z zakresem posiadanego upoważnienia lub
b) z naruszeniem wymogów określonych w art. 85 lub art. 86 rozporządzenia 2016/2031,
3) nie będąc do tego upoważnionym, stosuje na drewnianym materiale
opakowaniowym, drewnie lub innych przedmiotach oznaczenie, o którym mowa
w art. 96 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031,
4) będąc upoważnionym do stosowania na drewnianym materiale opakowaniowym,
drewnie lub innych przedmiotach oznaczenia, o którym mowa
w art. 96 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031:
a) stosuje to oznaczenie:
– niezgodnie z zakresem posiadanego upoważnienia lub
– z naruszeniem wymogów określonych w art. 98 ust. 2 rozporządzenia
2016/2031, lub
– na drewnianym materiale opakowaniowym, drewnie lub innych
przedmiotach, niespełniających wymagań określonych
w art. 96 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia 2016/2031 lub określonych
na podstawie art. 96 ust. 2 rozporządzenia 2016/2031, lub
b) naprawia materiał opakowaniowy opatrzony tym oznaczeniem
z naruszeniem wymogów określonych w art. 97 ust. 1 rozporządzenia
2016/2031 lub przepisach Unii Europejskiej wydanych na podstawie
art. 97 ust. 2 rozporządzenia 2016/2031,
5) nie będąc do tego uprawnionym, wydaje dokumenty lub oznakowania określone
w przepisach Unii Europejskiej wydanych na podstawie art. 28 ust. 1 lub 6,
art. 30 ust. 1 akapit drugi lub ust. 7 lub art. 99 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031
lub w przepisach wydanych na podstawie art. 31 ust. 3,
6) wydaje dokumenty lub oznakowania określone w przepisach Unii Europejskiej
wydanych na podstawie art. 28 ust. 1 lub 6, art. 30 ust. 1 akapit drugi lub ust. 7
lub art. 99 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031 lub w przepisach wydanych na
podstawie art. 31 ust. 3 dla roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów, niespełniających wymagań do zaopatrzenia ich w te dokumenty lub oznakowania
– podlega administracyjnej karze pieniężnej w wysokości 10 000 zł.
2. Podmiot, który:
1) będąc do tego obowiązanym, nie umieszcza paszportu roślin zgodnie
z art. 88 rozporządzenia 2016/2031,
2) nie wykonuje obowiązku zaopatrzenia roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów w dokumenty lub oznakowania określone w przepisach Unii
Europejskiej wydanych na podstawie art. 28 ust. 1 lub 6, art. 30 ust. 1 akapit
drugi lub ust. 7, lub art. 99 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031 lub art. 31 ust. 3,
3) wykorzystuje drewniany materiał opakowaniowy, drewno lub inne przedmioty,
które nie zostały oznakowane zgodnie z art. 96 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031,
w przypadkach, o których mowa w art. 96 ust. 1 lit. b rozporządzenia 2016/2031
– podlega administracyjnej karze pieniężnej w wysokości od 500 do 5000 zł za każdą
przysyłkę roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów, której dotyczy to naruszenie.
3. Podmiot, który nie wykonuje obowiązków, nakazów lub zakazów:
1) określonych w przepisach Unii Europejskiej wydanych na podstawie
art. 28 ust. 1 lub 6 lub art. 30 ust. 1 akapit drugi lub ust. 7 lub
art. 37 ust. 4 rozporządzenia 2016/2031 lub w przepisach wydanych na
podstawie art. 9 ust. 5, art. 11 ust. 11, art. 14 ust. 3 lub 7,
2) wynikających z decyzji, o której mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 lub ust. 6 pkt 2,
art. 11 ust. 1 pkt 1, 2 lub 3, ust. 2, ust. 6 pkt 2 lub ust. 7, art. 13 ust. 6 lub
ust. 9 pkt 2, art. 15 ust. 1, art. 20 ust. 2 pkt 2 lub ust. 8 pkt 2 lub art. 35 ust. 2
– podlega administracyjnej karze pieniężnej w wysokości od 500 do 50 000 zł.
4. Podmiot, który:
1) wbrew zakazowi określonemu w art. 5 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031 lub
w przepisach Unii Europejskiej wydanych na podstawie art. 30 ust. 1 akapit
drugi rozporządzenia 2016/2031, wprowadza, przemieszcza, utrzymuje,
rozmnaża lub uwalnia agrofagi kwarantannowe dla Unii lub agrofagi objęte
środkami przyjętymi zgodnie z art. 30 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031,
2) wbrew zakazowi określonemu w art. 32 ust. 2 rozporządzenia
2016/2031 wprowadza, przemieszcza, utrzymuje, rozmnaża lub uwalnia agrofagi
kwarantannowe dla strefy chronionej na obszarze tej strefy,
3) wykonuje działalność wymagającą wpisu do urzędowego rejestru podmiotów
profesjonalnych bez uzyskania wpisu do rejestru podmiotów profesjonalnych,
4) wykonuje działania, które mogą być wykonywane wyłącznie w stacji
kwarantanny lub obiekcie zapewniającym izolację, w obiekcie, który nie został
wyznaczony jako stacja kwarantanny lub obiekt zapewniający izolację,
5) prowadzi prace nad agrofagami bez zezwolenia na prowadzenie tych prac lub
prowadzi te prace niezgodnie z zakresem uzyskanego zezwolenia,
6) będąc do tego obowiązanym na podstawie art. 45 ust. 1 lub
art. 55 rozporządzenia 2016/2031, nie prezentuje lub nie udostępnia informacji
określonych w art. 45 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031
– podlega administracyjnej karze pieniężnej w wysokości 1000 zł.
5. Administracyjną karę pieniężną, o której mowa w:
1) ust. 1 pkt 1, 3, 5 i 6 oraz ust. 2–4, określa, w drodze decyzji, wojewódzki
inspektor przeprowadzający kontrolę;
2) ust. 1 pkt 2 i 4, określa, w drodze decyzji, wojewódzki inspektor właściwy ze
względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę podmiotu, o którym mowa
w ust. 1, a w przypadku:
a) gdy tym podmiotem jest osoba fizyczna wykonująca działalność
gospodarczą – wojewódzki inspektor właściwy ze względu na miejsce
wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli jest inne niż miejsce zamieszkania,
b) podmiotu niemającego miejsca zamieszkania albo siedziby na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej – wojewódzki inspektor przeprowadzający kontrolę.
6. Administracyjna kara pieniężna stanowi dochód budżetu państwa i jest
uiszczana na rachunek bankowy właściwego wojewódzkiego inspektoratu w terminie
14 dni od dnia, w którym decyzja określająca administracyjną karę pieniężną stała się ostateczna.
7. Ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 2 i 3, wojewódzki
inspektor bierze pod uwagę wagę i okoliczności naruszenia prawa, przypadki
stwierdzenia w przeszłości tego samego rodzaju naruszenia prawa co naruszenie,
w którego następstwie ma być nałożona kara, oraz poprzednie ukaranie za to samo
naruszenie prawa.

art. 59. więcej Art. 59. 1. Kto:
1) będąc do tego obowiązanym, nie powiadamia wojewódzkiego inspektora
zgodnie z art. 9 ust. 3 rozporządzenia 2016/2031, w tym w związku
z art. 33 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031,
2) będąc do tego obowiązanym, nie powiadamia wojewódzkiego inspektora
zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031 lub nie wprowadza środków,
o których mowa w tym przepisie, w tym w związku z art. 33 ust. 1
rozporządzenia 2016/2031,
3) będąc do tego obowiązanym, nie konsultuje się z wojewódzkim inspektorem
zgodnie z art. 14 ust. 3 rozporządzenia 2016/2031, w tym w związku
z art. 33 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031,
4) będąc do tego obowiązanym, nie podejmuje działań określonych w art. 14 ust. 4,
5 lub 6 rozporządzenia 2016/2031, w tym w związku
z art. 33 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031,
5) będąc do tego obowiązanym, nie udziela wojewódzkiemu inspektorowi
informacji określonych w art. 14 ust. 7 rozporządzenia 2016/2031, w tym
w związku z art. 33 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031,
6) będąc do tego obowiązanym, nie powiadamia wojewódzkiego inspektora lub nie
przekazuje mu informacji zgodnie z art. 15 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031,
w tym w związku z art. 33 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031,
7) będąc do tego obowiązanym, nie konsultuje się z wojewódzkim inspektorem
zgodnie z art. 15 ust. 3 rozporządzenia 2016/2031 lub nie wprowadza środków,
o których mowa w tym przepisie, w tym w związku z art. 33 ust. 1
rozporządzenia 2016/2031,
8) wykonując działalność w zakresie:
a) przemysłowego przetwarzania roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów porażonych lub podejrzanych o porażenie przez agrofaga
kwarantannowego dla Unii, agrofaga objętego środkami przyjętymi zgodnie
z art. 30 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031 lub agrofaga
niekwarantannowego, który spełnia kryteria agrofaga kwarantannowego dla
Unii, lub
b) przemysłowego przetwarzania na obszarze strefy chronionej roślin,
produktów roślinnych lub innych przedmiotów porażonych lub
podejrzanych o porażenie przez agrofaga kwarantannowego dla tej strefy
chronionej
– przy przetwarzaniu tych roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów
nie stosuje metod zapewniających zniszczenie tego agrofaga,
9) wykonując działalność w zakresie:
a) przemysłowego przetwarzania roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów porażonych lub podejrzanych o porażenie przez agrofaga
kwarantannowego dla Unii, agrofaga objętego środkami przyjętymi zgodnie
z art. 30 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031 lub agrofaga
niekwarantannowego, który spełnia kryteria agrofaga kwarantannowego dla
Unii, lub
b) przemysłowego przetwarzania na obszarze strefy chronionej roślin,
produktów roślinnych lub innych przedmiotów porażonych lub
podejrzanych o porażenie przez agrofaga kwarantannowego dla tej strefy
chronionej
– nie przekazuje wojewódzkiemu inspektorowi informacji, o której mowa
w art. 13 ust. 2 lub 8,
10) przemieszcza rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty pochodzące
z obszaru wyznaczonego, ustanowionego w strefie chronionej, z naruszeniem
art. 33 ust. 2 rozporządzenia 2016/2031,
11) będąc do tego obowiązanym, nie przestrzega zakazu określonego
w art. 37 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031,
12) będąc do tego obowiązanym, nie wykonuje obowiązków wprowadzonych na
obszarze uznanym za wolny od określonego agrofaga w przepisach wydanych na
podstawie art. 19 ust. 4,
13) będąc zarejestrowanym podmiotem, nie wykonuje obowiązków określonych
w art. 66 ust. 5, art. 69 ust. 1–4 lub 6 lub art. 70 ust. 1 lub 2 rozporządzenia
2016/2031,
14) będąc zarejestrowanym podmiotem, przemieszcza rośliny, produkty roślinne lub
inne przedmioty w obrębie użytkowanych przez siebie nieruchomości
z naruszeniem art. 82 rozporządzenia nr 2016/2031,
15) nie będąc do tego uprawnionym, przeprowadza ocenę, o której mowa
w art. 87 ust. 1 rozporządzenia nr 2016/2031,
16) będąc upoważnionym do wydawania paszportów roślin:
a) wydaje te paszporty z naruszeniem art. 83 lub art. 87 ust. 1 rozporządzenia
2016/2031 lub art. 1 lub art. 2 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE)
2017/2313 z dnia 13 grudnia 2017 r. określającego specyfikacje dotyczące
formatu paszportu roślin służącego przemieszczaniu na terytorium Unii oraz
paszportu roślin służącego wprowadzaniu do strefy chronionej
i przemieszczaniu w niej (Dz. Urz. UE L 331 z 14.12.2017, str. 44),
b) nie prowadzi dokumentacji, o której mowa w art. 90 ust. 1 akapit drugi
rozporządzenia 2016/2031,
c) nie wykonuje obowiązku określonego w art. 90 ust. 2 rozporządzenia
2016/2031,
d) wydaje nowe paszporty roślin z naruszeniem art. 93 ust. 1–
3 rozporządzenia 2016/2031 lub nie zachowuje zastąpionych paszportów
roślin zgodnie z art. 93 rozporządzenia 2016/2031,
17) będąc do tego obowiązanym, nie unieważnia lub nie usuwa paszportu roślin,
w przypadku, o którym mowa w art. 95 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031,
18) wykorzystuje pojazdy, maszyny lub opakowania do wprowadzania z państw
trzecich lub przemieszczania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów w ramach tranzytu fitosanitarnego z naruszeniem art. 59 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031,
19) wykorzystuje pojazdy, maszyny lub opakowania do wprowadzania na obszar
stref chronionych lub przemieszczania na tym obszarze roślin, produktów
roślinnych lub innych przedmiotów w ramach tranzytu fitosanitarnego z
naruszeniem art. 59 ust. 2 rozporządzenia 2016/2031,
20) będąc odpowiedzialnym za stację kwarantanny lub obiekt zapewniający izolację,
nie wykonuje obowiązków określonych wart. 62 rozporządzenia 2016/2031,
21) przemieszcza rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty ze stacji
kwarantanny lub obiektu zapewniającego izolację bez uzyskania zezwolenia,
o którym mowa w art. 64 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031,
22) przemieszcza rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty ze stacji
kwarantanny lub obiektu zapewniającego izolację do innej stacji kwarantanny
lub obiektu zapewniającego izolację, bez uzyskania zezwolenia, o którym mowa
w art. 64 ust. 2 rozporządzenia 2016/2031,
23) wprowadza na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na obszar strefy
chronionej rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty wbrew zakazowi
tranzytu fitosanitarnego wprowadzonemu na podstawie art. 47 ust. 2 lub art. 57
rozporządzenia 2016/2031,
24) wbrew decyzji, o której mowa w art. 32 ust. 2, przemieszcza rośliny, produkty
roślinne lub inne przedmioty, z których zostały pobrane próbki, o których mowa
w art. 46 ust. 1 rozporządzenia 2017/625, lub przemieszcza je, nie zapewniając
ich identyfikowalności zgodnie z art. 46 ust. 1 lit. b rozporządzenia 2017/625,
lub z naruszeniem wymogów określonych w przepisach Unii Europejskiej
wydanych na podstawie art. 46 ust. 2 rozporządzenia 2017/625,
25) wprowadzając z państw trzecich rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty,
nie dokonuje zgłoszenia zgodnie z art. 47 ust. 5 rozporządzenia 2017/625,
26) nie będąc do tego uprawnionym, narusza lub zdejmuje plomby, o których mowa
w art. 48 ust. 1
– podlega karze grzywny.
2. Orzekanie w sprawach o czyny, o których mowa w ust. 1, następuje w trybie
przepisów ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach
o wykroczenia (Dz. U. z 2019 r. poz. 1120, 1123, 1556 i 1694).

art. 60. więcej Art. 60. W ustawie z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1000, 1495, 1556, 1751
i 2294) w załączniku do ustawy wprowadza się następujące zmiany:
1) w części II w kolumnie 2 ust. 10 otrzymuje brzmienie:
„10. Fitosanitarne świadectwo eksportowe lub fitosanitarne świadectwo reeksportowe dla roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów wyprowadzanych do państw trzecich lub przemieszczanych przez te państwa, lub
świadectwo przedeksportowe”;
2) w części III w kolumnie 4 w ust. 44 pkt 11 otrzymuje brzmienie:
„11) zezwolenie na prowadzenie prac nad agrofagami”.

art. 61. więcej Art. 61. W ustawie z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i 1495):
1) w art. 48 w ust. 11 pkt 12 otrzymuje brzmienie:
„12) kontrola jest przeprowadzana na podstawie przepisów ustawy z dnia 13 lutego 2020 r. o ochronie roślin przed
agrofagami (Dz. U. poz. 424);”;
2) w art. 54 w ust. 1:
a) pkt 12 otrzymuje brzmienie:
„12) kontrola jest przeprowadzana na podstawie przepisów ustawy z dnia 13 lutego 2020 r. o ochronie roślin
przed agrofagami;”,
b) w pkt 13 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 14 w brzmieniu:
„14) kontrola jest przeprowadzana na podstawie przepisów ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony
roślin (Dz. U. z 2019 r. poz. 1900 oraz z 2020 r. poz. 284) – w przypadku gdy kontrolę tę przeprowadza się
bez wcześniejszego uprzedzenia zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady
(UE) 2017/625 z dnia 15 marca 2017 r. w sprawie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych
przeprowadzanych w celu zapewnienia stosowania prawa żywnościowego i paszowego oraz zasad dotyczących zdrowia i dobrostanu zwierząt, zdrowia roślin i środków ochrony roślin, zmieniającego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001, (WE) nr 396/2005, (WE) nr 1069/2009, (WE) nr 1107/2009, (UE) nr 1151/2012, (UE) nr 652/2014, (UE) 2016/429 i (UE) 2016/2031, rozporządzenia Rady
(WE) nr 1/2005 i (WE) nr 1099/2009 oraz dyrektywy Rady 98/58/WE, 1999/74/WE, 2007/43/WE,
2008/119/WE i 2008/120/WE, oraz uchylającego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE)
nr 854/2004 i (WE) nr 882/2004, dyrektywy Rady 89/608/EWG, 89/662/ EWG, 90/425/EWG, 91/496/EWG,
96/23/WE, 96/93/WE i 97/78/WE oraz decyzję Rady 92/438/EWG (rozporządzenie w sprawie kontroli urzędowych) (Dz. Urz. UE L 95 z 07.04.2017, str. 1, z późn. zm.).”;
3) w art. 62 w ust. 1:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) objętym kontrolą związaną z obejmowaniem towarów procedurą celną i powrotnym wywozem dokonywaną w urzędzie celno-skarbowym albo miejscu wyznaczonym lub uznanym przez organ celny, na podstawie
przepisów celnych, albo graniczną kontrolą fitosanitarną dokonywaną na podstawie przepisów ustawy
z dnia 13 lutego 2020 r. o ochronie roślin przed agrofagami;”,
b) po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
„1a) objętym kontrolą środków ochrony roślin wprowadzanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie przepisów ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin – w przypadku gdy kontrolę tę
przeprowadza się zgodnie z art. 44 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625
z dnia 15 marca 2017 r. w sprawie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych przeprowadzanych
w celu zapewnienia stosowania prawa żywnościowego i paszowego oraz zasad dotyczących zdrowia
i dobrostanu zwierząt, zdrowia roślin i środków ochrony roślin, zmieniającego rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001, (WE) nr 396/2005, (WE) nr 1069/2009, (WE) nr 1107/2009,
(UE) nr 1151/2012, (UE) nr 652/2014, (UE) 2016/429 i (UE) 2016/2031, rozporządzenia Rady (WE)
nr 1/2005 i (WE) nr 1099/2009 oraz dyrektywy Rady 98/58/WE, 1999/74/WE, 2007/43/WE, 2008/119/WE
i 2008/120/WE, oraz uchylającego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 854/2004
i (WE) nr 882/2004, dyrektywy Rady 89/608/EWG, 89/662/EWG, 90/425/EWG, 91/496/EWG, 96/23/WE,
96/93/WE i 97/78/WE oraz decyzję Rady 92/438/EWG (rozporządzenie w sprawie kontroli urzędowych);”,
c) w pkt 2:
– lit. e otrzymuje brzmienie:
„e) ustawy z dnia 13 lutego 2020 r. o ochronie roślin przed agrofagami,”,
– w lit. f średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. g w brzmieniu:
„g) przepisów ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin – w przypadku gdy kontrolę tę przeprowadza się zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625
z dnia 15 marca 2017 r. w sprawie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych przeprowadzanych w celu zapewnienia stosowania prawa żywnościowego i paszowego oraz zasad dotyczących zdrowia i dobrostanu zwierząt, zdrowia roślin i środków ochrony roślin, zmieniającego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001, (WE) nr 396/2005, (WE) nr 1069/2009, (WE)
nr 1107/2009, (UE) nr 1151/2012, (UE) nr 652/2014, (UE) 2016/429 i (UE) 2016/2031, rozporządzenia
Rady (WE) nr 1/2005 i (WE) nr 1099/2009 oraz dyrektywy Rady 98/58/WE, 1999/74/WE, 2007/43/WE,
2008/119/WE i 2008/120/WE, oraz uchylającego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE)
nr 854/2004 i (WE) nr 882/2004, dyrektywy Rady 89/608/EWG, 89/662/EWG, 90/425/EWG,
91/496/EWG, 96/23/WE, 96/93/WE i 97/78/WE oraz decyzję Rady 92/438/EWG (rozporządzenie
w sprawie kontroli urzędowych);”.

art. 62. więcej Art. 62. Do spraw objętych postępowaniami wszczętymi na podstawie
przepisów ustawy, o której mowa w art. 84, i niezakończonymi przed dniem wejścia
w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy niniejszej ustawy regulujące te sprawy,
w tym do spraw dotyczących:
1) wpisu do rejestru przedsiębiorców, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy,
o której mowa w art. 84 – stosuje się przepisy niniejszej ustawy dotyczące wpisu
do urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych;
2) wydania świadectw fitosanitarnych lub świadectw fitosanitarnych dla reeksportu
– stosuje się przepisy niniejszej ustawy dotyczące wydania fitosanitarnych
świadectw eksportowych lub fitosanitarnych świadectw reeksportowych;
3) wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy, o której mowa
w art. 84 – stosuje się przepisy niniejszej ustawy dotyczące wpisu do rejestru,
o którym mowa w art. 49 ust. 1;
4) pozwoleń na prowadzenie prac naukowo-badawczych lub prac nad tworzeniem
nowych odmian roślin uprawnych – stosuje się przepisy niniejszej ustawy
dotyczące postępowań w sprawie zezwoleń na prowadzenie prac nad
agrofagami.

art. 63. więcej Art. 63. Decyzje wydane na podstawie ustawy, o której mowa w art. 84,
zachowują moc przez okres, na jaki zostały wydane. Do uchylenia lub zmiany tych
decyzji oraz wznowienia postępowania w sprawach objętych tymi decyzjami stosuje
się przepisy niniejszej ustawy regulujące sprawy rozstrzygane tymi decyzjami.

art. 64. więcej Art. 64. Podmiot wpisany do wykazu, o którym mowa w art. 8a ust. 5 ustawy,
o której mowa w art. 84, staje się podmiotem, o którym mowa w art. 13 ust. 11.

art. 65. więcej Art. 65. Miejsce produkcji uznane za wolne od określonych organizmów
szkodliwych na podstawie ustawy, o której mowa w art. 84, staje się miejscem produkcji
uznanym za wolne od określonych agrofagów na podstawie niniejszej ustawy.

art. 66. więcej Art. 66. 1. Podmiot wpisany do rejestru przedsiębiorców na podstawie
art. 13 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 84, staje się podmiotem wpisanym do
urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych, przy czym numer, pod którym ten
podmiot został wpisany do rejestru przedsiębiorców, o którym mowa w art. 13 ust. 3a
ustawy, o której mowa w art. 84, poprzedza się kodem, o którym mowa w art. 67 lit. a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2031 z dnia 26 października 2016 r. w sprawie środków ochronnych przeciwko agrofagom
roślin, zmieniającego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE)
nr 228/2013, (UE) nr 652/2014 i (UE) nr 1143/2014 oraz uchylającego dyrektywy
Rady 69/464/EWG, 74/647/EWG, 93/85/EWG, 98/57/WE, 2000/29/WE,
2006/91/WE i 2007/33/WE (Dz. Urz. UE L 317 z 23.11.2016, str. 4, z późn. zm.),
zwanego dalej „rozporządzeniem 2016/2031”.
2. Jeżeli podmiot, o którym mowa w ust. 1, nie wykona obowiązku w zakresie
aktualizacji danych podlegających wpisowi do urzędowego rejestru podmiotów
profesjonalnych wynikającego z art. 66 ust. 4 rozporządzenia 2016/2031, wojewódzki
inspektor ochrony roślin i nasiennictwa, zwany dalej „wojewódzkim inspektorem”,
wzywa ten podmiot do wykonania tego obowiązku w wyznaczonym terminie, nie
krótszym jednak niż 14 dni od dnia doręczenia tego wezwania, z pouczeniem, że
niewykonanie tego obowiązku spowoduje wykreślenie tego podmiotu z urzędowego
rejestru podmiotów profesjonalnych.
3. Jeżeli podmiot, o którym mowa w ust. 1, nie wykona obowiązku w zakresie
aktualizacji danych podlegających wpisowi do urzędowego rejestru podmiotów
profesjonalnych, w terminie, o którym mowa w ust. 2, wojewódzki inspektor wykreśla
ten podmiot z urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych.
4. Wojewódzki inspektor informuje na piśmie podmiot o wykreśleniu go
z urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych na podstawie ust. 3, w terminie
14 dni od dnia wykreślenia go z urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych.

art. 67. więcej Art. 67. 1. Podmiot wpisany przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy do
ewidencji przedsiębiorców na podstawie art. 84 ust. 4 ustawy z dnia 9 listopada
2012 r. o nasiennictwie (Dz. U. z 2019 r. poz. 568 oraz z 2020 r. poz. 425), ewidencji
rolników na podstawie art. 86 ust. 4 tej ustawy lub ewidencji dostawców na podstawie
art. 87 ust. 5 tej ustawy, wykonujący działalność wymagającą uzyskania wpisu do
urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych, staje się podmiotem wpisanym do
urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych, przy czym numer, pod którym ten
podmiot został wpisany do tej ewidencji, poprzedza się kodem, o którym mowa
w art. 67 lit. a rozporządzenia 2016/2031.
2. W terminie do dnia 14 marca 2020 r. podmiot, o którym mowa w ust. 1,
przekazuje wojewódzkiemu inspektorowi lub aktualizuje informacje lub oświadczenia, o których mowa w art. 66 ust. 2 rozporządzenia 2016/2031, oraz informacje określone w art. 21 ust. 3.
3. Jeżeli podmiot, o którym mowa w ust. 1, nie wykona obowiązku w zakresie
przekazania lub aktualizacji informacji lub oświadczenia, o których mowa
w art. 66 ust. 2 rozporządzenia 2016/2031, wojewódzki inspektor wzywa ten podmiot
do wykonania tego obowiązku w wyznaczonym terminie, nie krótszym jednak niż
14 dni, licząc od dnia doręczenia tego wezwania, z pouczeniem, że niewykonanie tego
obowiązku spowoduje wykreślenie tego podmiotu z urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych.
4. Jeżeli podmiot, o którym mowa w ust. 1, nie wykona obowiązku w zakresie
przekazania lub aktualizacji informacji lub oświadczenia, o których mowa
w art. 66 ust. 2 rozporządzenia 2016/2031, w terminie, o którym mowa w ust. 3,
wojewódzki inspektor wykreśla ten podmiot z urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych.
5. Wojewódzki inspektor informuje na piśmie podmiot o wykreśleniu go
z urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych na podstawie ust. 4, w terminie
14 dni od dnia wykreślenia go z urzędowego rejestru podmiotów profesjonalnych.

art. 68. więcej Art. 68. Paszporty roślin wydane przez:
1) wojewódzkiego inspektora na podstawie art. 16 ust. 4 lub 4a ustawy, o której
mowa w art. 84, lub
2) podmioty upoważnione na podstawie art. 16 ust. 15 ustawy, o której mowa
w art. 84
– zachowują ważność.

art. 69. więcej Art. 69. 1. Podmiot upoważniony do wydawania paszportów roślin na podstawie
art. 16 ust. 15 ustawy, o której mowa w art. 84, staje się podmiotem upoważnionym
do wydawania paszportów roślin na podstawie niniejszej ustawy.
2. Jeżeli podmiot, o którym mowa w ust. 1, zostanie wykreślony z urzędowego
rejestru podmiotów profesjonalnych na podstawie art. 66 ust. 3, wojewódzki inspektor
cofa, w drodze decyzji, temu podmiotowi upoważnienie do wydawania paszportów roślin.

art. 70. więcej Art. 70. Do dnia 31 grudnia 2022 r. badania laboratoryjne na obecność
regulowanych agrofagów niekwarantannowych mogą być wykonywane w ramach
oceny, o której mowa w art. 87 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031, przeprowadzanej
przez osobę, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 1, w laboratoriach:
1) akredytowanych, o których mowa w art. 44 ust. 3 ustawy z dnia 9 listopada
2012 r. o nasiennictwie, lub jednostkach organizacyjnych, o których mowa
w art. 70 ust. 2 tej ustawy;
2) instytutów badawczych;
3) posiadających akredytację w zakresie ogólnych wymagań dotyczących
laboratoriów badawczych i wzorcujących udzieloną zgodnie z przepisami
ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku
(Dz. U. z 2019 r. poz. 544);
4) Inspekcji.

art. 71. więcej Art. 71. 1. Podmiot uprawniony do stosowania na opakowaniach drewnianych,
drewnie lub innych przedmiotach oznakowań wymaganych w przepisach innych
państw na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 84, staje się podmiotem
upoważnionym na podstawie art. 98 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031.
2. W terminie 180 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy podmiot,
o którym mowa w ust. 1:
1) przekazuje wojewódzkiemu inspektorowi lub aktualizuje informacje
i dokumenty, określone w art. 29 ust. 3 i 4;
2) składa wniosek, o którym mowa w art. 21 ust. 2, jeżeli ten podmiot nie był
wpisany do rejestru przedsiębiorców na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, o której
mowa w art. 84.
3. Jeżeli podmiot, o którym mowa w ust. 1, nie wykona obowiązku określonego
w ust. 2, wojewódzki inspektor cofa, w drodze decyzji, temu podmiotowi
upoważnienie, o którym mowa w art. 98 ust. 1 rozporządzenia 2016/2031.

art. 72. więcej Art. 72. Świadectwa fitosanitarne i świadectwa fitosanitarne dla reeksportu
wydane na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 84, zachowują
ważność.

art. 73. więcej Art. 73. 1. Podmiot wpisany do rejestru, o którym mowa w art. 19a ust. 1
ustawy, o której mowa w art. 84, staje się podmiotem wpisanym do rejestru, o którym
mowa w art. 49 ust. 1.
2. W terminie do dnia 14 marca 2020 r. podmiot, o którym mowa w ust. 1,
przekazuje wojewódzkiemu inspektorowi lub aktualizuje informacje lub
oświadczenia, o których mowa w art. 49 ust. 3.
3. Jeżeli podmiot, o którym mowa w ust. 1, nie wykona obowiązku określonego
w ust. 2, wojewódzki inspektor wzywa ten podmiot do uzupełnienia w wyznaczonym
terminie, nie krótszym jednak niż 14 dni, licząc od dnia doręczenia tego wezwania,
informacji podlegających wpisowi do rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1,
z pouczeniem, że niewykonanie tego obowiązku spowoduje wykreślenie tego
podmiotu z tego rejestru.
4. Jeżeli podmiot, o którym mowa w ust. 1, nie uzupełni w wyznaczonym
terminie informacji podlegających wpisowi do rejestru, o którym mowa
w art. 49 ust. 1, wojewódzki inspektor wykreśla ten podmiot z tego rejestru.
5. Wojewódzki inspektor informuje na piśmie podmiot o wykreśleniu go
z rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1, w terminie 14 dni od dnia wykreślenia go
z tego rejestru.

art. 74. więcej Art. 74. Do granicznej kontroli fitosanitarnej, rozpoczętej i niezakończonej
przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.

art. 75. więcej Art. 75. 1. Podmiot, który uzyskał pozwolenie na prowadzenie prac
naukowo-badawczych lub prac nad tworzeniem nowych odmian roślin uprawnych na
podstawie ustawy, o której mowa w art. 84, staje się podmiotem, który uzyskał
zezwolenie na prowadzenie prac nad agrofagami, o którym mowa
w art. 38 ust. 2 niniejszej ustawy.
2. W terminie 90 dni od dnia wejścia w życie ustawy podmiot, o którym mowa
w ust. 1, przekazuje Głównemu Inspektorowi Ochrony Roślin i Nasiennictwa,
zwanemu dalej „Głównym Inspektorem”, lub aktualizuje informacje i dokumenty
określone w załączniku I do rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/829
z dnia 14 marca 2019 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego
i Rady (UE) 2016/2031 w sprawie środków ochronnych przeciwko agrofagom roślin,
upoważniającego państwa członkowskie do ustanowienia tymczasowych odstępstw na
potrzeby badań urzędowych, celów naukowych lub edukacyjnych, doświadczeń,
selekcji odmianowych lub hodowli (Dz. Urz. UE L 137 z 23.05.2019, str. 15) oraz
informacje określone w art. 39 ust. 2.
3. Jeżeli podmiot, o którym mowa w ust. 1, nie wykona obowiązku określonego
w ust. 2, Główny Inspektor cofa, w drodze decyzji, temu podmiotowi zezwolenie na
prowadzenie prac nad agrofagami, o którym mowa w art. 38 ust. 2.

art. 76. więcej Art. 76. Do obowiązku uiszczenia opłat za świadczone przez Państwową
Inspekcję Ochrony Roślin i Nasiennictwa usługi, o których mowa w art. 103 ust. 1
ustawy, o której mowa w art. 84, stosuje się przepisy dotychczasowe.

art. 77. więcej Art. 77. Do dnia 14 grudnia 2022 r. do granicznej kontroli fitosanitarnej stosuje
się przepisy art. 78–80 w zakresie, w jakim sprawy dotyczące granicznej kontroli
fitosanitarnej nie zostały określone w przepisach wydanych na podstawie art. 1 pkt 1.

art. 78. więcej Art. 78. 1. Graniczna kontrola fitosanitarna przesyłki lub partii roślin, produktów
roślinnych lub innych przedmiotów może obejmować wyłącznie:
1) kontrolę bezpośrednią lub kontrolę identyfikacyjną, jeżeli kontrole te nie zostały
przeprowadzone w punkcie kontroli granicznej na terytorium innego państwa
członkowskiego;
2) kontrolę dokumentów lub kontrolę indentyfikacyjną, jeżeli przesyłka lub partia
jest przeznaczona dla odbiorcy w innym państwie członkowskim.
2. Kontrola identyfikacyjna lub kontrola bezpośrednia roślin, produktów
roślinnych lub innych przedmiotów może być przeprowadzana w zatwierdzonych
przez Głównego Inspektora miejscach innych niż punkty kontroli granicznej oraz
punkty kontroli inne niż punkty kontroli granicznej, w tym w:
1) miejscach wskazanych przez odbiorcę przesyłki;
2) pomieszczeniach wojewódzkich inspektoratów ochrony roślin i nasiennictwa.
3. Główny Inspektor wydaje decyzję w sprawie zatwierdzenia miejsca, o którym
mowa w ust. 2, na wniosek zainteresowanego podmiotu, po:
1) sprawdzeniu, czy miejsce to spełnia warunki zapewniające prawidłowe
przeprowadzenie kontroli, oraz
2) otrzymaniu pozytywnej opinii naczelnika urzędu celno-skarbowego
o możliwości zapewnienia dozoru celnego w tym miejscu.
4. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, zawiera:
1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres
wnioskodawcy, z tym że w przypadku gdy wnioskodawcą jest osoba fizyczna
wykonująca działalność gospodarczą, zamiast adresu i miejsca zamieszkania tej
osoby wniosek ten zawiera adres miejsca wykonywania działalności
gospodarczej;
2) adres do korespondencji, jeżeli jest inny niż określony w pkt 1;
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP) wnioskodawcy, a w przypadku
wnioskodawcy nieposiadającego tego numeru, numer PESEL, jeżeli taki numer posiada;
4) wskazanie roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów, które mają być
wprowadzane z państw trzecich;
5) lokalizację proponowanego miejsca kontroli identyfikacyjnej lub kontroli bezpośredniej;
6) wskazanie proponowanych miejsc, w których rośliny, produkty roślinne lub inne
przedmioty będą przechowywane do czasu uzyskania wyniku kontroli
identyfikacyjnej lub kontroli bezpośredniej;
7) opis sposobu, w jaki przesyłki pochodzące z państw członkowskich, przesyłki
porażone i prawdopodobnie porażone przez agrofagi będą izolowane.
5. Jeżeli wnioskodawca jest wpisany do urzędowego rejestru podmiotów
profesjonalnych, we wniosku, o którym mowa w ust. 3, zamiast informacji
określonych w ust. 4 pkt 1–3 może podać numer, pod którym został wpisany do tego rejestru.
6. Do wniosku, o którym mowa w ust. 3, dołącza się kopie pozwoleń wydanych
przez organy celne, jeżeli przesyłka jest przeznaczona dla upoważnionego odbiorcy
w rozumieniu przepisów art. 230 lub art. 233 ust. 4 lit. b rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r.
ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz. Urz. UE L 269 z 10.10.2013, str. 1, z późn.
zm.) lub do miejsca kontroli objętego pozwoleniem na korzystanie z procedury
specjalnej innej niż procedura tranzytu.
7. Kontrolę identyfikacyjną lub kontrolę bezpośrednią roślin, produktów
roślinnych lub innych przedmiotów w miejscach, o których mowa w ust. 2,
przeprowadza wojewódzki inspektor właściwy ze względu na miejsce
przeprowadzania odpowiednio kontroli identyfikacyjnej lub kontroli bezpośredniej.
8. Jeżeli wojewódzki inspektor, o którym mowa w ust. 7, nie przeprowadza
kontroli dokumentów roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów,
o których mowa w ust. 2, kontrolę identyfikacyjną lub kontrolę bezpośrednią tych
roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów w miejscach, o których mowa w ust. 2, przeprowadza się po wyrażeniu zgody przez wojewódzkiego inspektora albo organ innego państwa członkowskiego właściwy do spraw zdrowia roślin, który
przeprowadził kontrolę dokumentów tych roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów.
9. Wojewódzki inspektor właściwy dla punktu kontroli granicznej wyraża zgodę,
o której mowa w ust. 8, jeżeli przesyłka lub partia roślin, produktów roślinnych lub
innych przedmiotów wraz z opakowaniem lub środkiem transportu spełniają
wymagania w zakresie zapobiegania rozprzestrzenianiu się agrofagów określone
w przepisach, o których mowa w art. 1 pkt 1, oraz w ustawie. Wyrażając zgodę,
wojewódzki inspektor określa miejsce lub państwo członkowskie, w którym zostanie
przeprowadzona kontrola identyfikacyjna lub kontrola bezpośrednia.
10. Główny Inspektor cofa, w drodze decyzji, zatwierdzenie, o którym mowa
w ust. 3, w przypadku gdy miejsce, którego dotyczy ta decyzja, przestało spełniać
warunki zapewniające prawidłowe przeprowadzenie kontroli.

art. 79. więcej Art. 79. 1. W przypadku opakowań drewnianych, w których są przewożone
towary inne niż rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty, które przed
wprowadzeniem z państw trzecich powinny zostać poddane granicznej kontroli
fitosanitarnej, oraz drewna używanego do unieruchamiania lub zabezpieczenia takich
towarów, kontrola dokumentacji w zakresie sprawdzenia, czy te opakowania
drewniane lub to drewno są prawidłowo oznakowane, kontrola identyfikacyjna lub
kontrola bezpośrednia tych opakowań drewnianych lub tego drewna może zostać
przeprowadzona, na wniosek odbiorcy przesyłki, we wskazanym przez tego odbiorcę
miejscu, innym niż miejsce ich wprowadzenia z państw trzecich, jeżeli
przeprowadzenie granicznej kontroli fitosanitarnej tych opakowań drewnianych lub
tego drewna jest niemożliwe w miejscu ich wprowadzenia z państw trzecich lub
mogłoby spowodować uszkodzenie przewożonych towarów.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres
odbiorcy przesyłki, z tym że w przypadku gdy odbiorcą przesyłki jest osoba
fizyczna wykonująca działalność gospodarczą, zamiast adresu i miejsca
zamieszkania tej osoby wniosek ten zawiera adres miejsca wykonywania
działalności gospodarczej;
2) adres do korespondencji, jeżeli jest inny niż określony w pkt 1;
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP) odbiorcy przesyłki, a w przypadku
odbiorcy przesyłki nieposiadającego tego numeru, numer PESEL, jeżeli taki
numer posiada;
4) opis i wskazanie ilości opakowań drewnianych lub drewna, o których mowa
w ust. 1;
5) opis sposobu transportu opakowań drewnianych lub drewna, o których mowa
w ust. 1, do miejsca przeprowadzenia kontroli, o której mowa w ust. 1;
6) wskazanie miejsca, w którym opakowania drewniane lub drewno, o których
mowa w ust. 1, będą przechowywane do czasu uzyskania wyniku kontroli,
o której mowa w ust. 1;
7) wskazanie miejsca, w którym opakowania drewniane lub drewno, o których mowa
w ust. 1, zostaną poddane kontroli, o której mowa w ust. 1;
8) wskazanie sposobu, w jaki opakowania drewniane lub drewno, o których mowa
w ust. 1, mogą zostać, na koszt odbiorcy przesyłki, zniszczone lub poddane
jednorazowemu zabiegowi zwalczającemu agrofagi, jeżeli kontrola, o której
mowa w ust. 1, wykaże, że opakowania drewniane lub drewno nie spełniają
wymagań określonych w przepisach, o których mowa w art. 1 pkt 1, oraz
w ustawie.
3. Jeżeli odbiorca przesyłki jest wpisany do urzędowego rejestru podmiotów
profesjonalnych, we wniosku, o którym mowa w ust. 1, zamiast informacji
określonych w ust. 2 pkt 1–3 może podać numer, pod którym został wpisany do tego
rejestru.
4. Wojewódzki inspektor właściwy ze względu na miejsce wprowadzenia
z państw trzecich opakowań drewnianych lub drewna, o których mowa w ust. 1,
w drodze decyzji, wyraża zgodę na przeprowadzenie kontroli dokumentacji w zakresie
sprawdzenia, czy te opakowania drewniane lub to drewno są prawidłowo oznakowane,
kontroli identyfikacyjnej lub kontroli bezpośredniej tych opakowań drewnianych lub
tego drewna, we wskazanym przez odbiorcę przesyłki miejscu, innym niż miejsce ich
wprowadzenia z państw trzecich, jeżeli:
1) opakowania drewniane lub drewno nie wykazują objawów porażenia przez
agrofagi – w przypadku gdy jest możliwe przeprowadzenie ich oględzin;
2) transport opakowań drewnianych lub drewna do miejsca przeprowadzenia
kontroli, o której mowa w ust. 1, nie stwarza zagrożenia rozprzestrzenienia się agrofagów;
3) wskazane przez odbiorcę przesyłki miejsce, w którym opakowania drewniane
lub drewno będą przechowywane do czasu uzyskania wyniku kontroli, o której
mowa w ust. 1, zapewnia ich izolację w sposób uniemożliwiający
rozprzestrzenienie się agrofagów;
4) wskazane przez odbiorcę przesyłki miejsce, w którym opakowania drewniane
lub drewno zostaną poddane kontroli, o której mowa w ust. 1, spełnia warunki
zapewniające prawidłowe przeprowadzenie tej kontroli;
5) wskazany przez odbiorcę przesyłki sposób, w jaki opakowania drewniane lub
drewno zostaną, na jego koszt, zniszczone lub poddane jednorazowemu
zabiegowi zwalczającemu agrofagi, zapewnia skuteczne zniszczenie tych
agrofagów – w przypadku gdy kontrola, o której mowa w ust. 1, wykaże, że
opakowania drewniane lub drewno nie spełniają wymagań określonych
przepisach, o których mowa w art. 1 pkt 1, lub w ustawie;
6) odbiorca przesyłki w okresie 2 lat poprzedzających złożenie wniosku, o którym
mowa w ust. 1, nie naruszył przepisów ustawy, o której mowa w art. 84,
przepisów, o których mowa w art. 1 pkt 1 niniejszej ustawy, lub przepisów
niniejszej ustawy, dotyczących granicznej kontroli fitosanitarnej;
7) naczelnik urzędu celno-skarbowego sprawujący dozór celny nad towarami
przewożonymi w tych opakowaniach drewnianych lub unieruchamianymi lub
zabezpieczanymi tym drewnem nie wyrazi negatywnej opinii w zakresie
proponowanego miejsca przeprowadzenia kontroli, o której mowa w ust. 1,
w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku wojewódzkiego inspektora
o wydanie takiej opinii, a w przypadku towarów łatwo psujących się – niezwłocznie.
5. Decyzję, o której mowa w ust. 4, wojewódzki inspektor wydaje po
zasięgnięciu opinii wojewódzkiego inspektora właściwego dla miejsca
przeprowadzenia kontroli opakowań drewnianych lub drewna, o których mowa
w ust. 1, jeżeli właściwy dla tego miejsca jest wojewódzki inspektor inny niż wydający tę decyzję.
6. Decyzja, o której mowa w ust. 4, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
7. Zmiana i uchylenie decyzji, o której mowa w ust. 4, nie wymagają zgody strony.
8. Kontrole, o których mowa w ust. 1, przeprowadza wojewódzki inspektor
właściwy ze względu na miejsce przeprowadzania tych kontroli.

art. 80. więcej Art. 80. 1. W przypadku opakowań drewnianych, w których są przewożone
towary inne niż rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty, które przed
wprowadzeniem z państwa trzeciego powinny zostać poddane granicznej kontroli
fitosanitarnej, oraz drewna używanego do unieruchamiania lub zabezpieczenia takich
towarów, do których nie są dołączone wymagane dokumenty lub które nie są
prawidłowo oznakowane, ich zniszczenie lub poddanie jednorazowemu zabiegowi
może zostać przeprowadzone, na wniosek odbiorcy przesyłki, we wskazanym przez
tego odbiorcę miejscu, innym niż miejsce ich wprowadzenia z państwa trzeciego,
jeżeli przeładunek, zniszczenie lub poddanie tych opakowań drewnianych lub tego
drewna jednorazowemu zabiegowi jest niemożliwe w miejscu ich wprowadzenia
z państwa trzeciego lub mogłoby spowodować uszkodzenie przewożonych towarów.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres
odbiorcy przesyłki, z tym że w przypadku gdy odbiorcą przesyłki jest osoba
fizyczna wykonująca działalność gospodarczą, zamiast adresu i miejsca
zamieszkania tej osoby wniosek ten zawiera adres miejsca wykonywania
działalności gospodarczej;
2) adres do korespondencji, jeżeli jest inny niż określony w pkt 1;
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP) odbiorcy przesyłki, a w przypadku
odbiorcy przesyłki nieposiadającego tego numeru, numer PESEL, jeżeli taki numer posiada;
4) opis i wskazanie ilości opakowań drewnianych lub drewna, o których mowa w ust. 1;
5) opis sposobu transportu opakowań drewnianych lub drewna, o których mowa
w ust. 1, do miejsca ich zniszczenia lub poddania jednorazowemu zabiegowi;
6) wskazanie miejsca, w którym opakowania drewniane lub drewno, o których
mowa w ust. 1, będą przechowywane do czasu ich zniszczenia lub poddania
jednorazowemu zabiegowi;
7) wskazanie sposobu, w jaki opakowania drewniane lub drewno, o których mowa
w ust. 1, zostaną, na koszt odbiorcy przesyłki, zniszczone lub poddane
jednorazowemu zabiegowi.
3. Jeżeli odbiorca przesyłki jest wpisany do urzędowego rejestru podmiotów
profesjonalnych, we wniosku, o którym mowa w ust. 1, zamiast informacji określonych w ust. 2 pkt 1–3 może podać numer, pod którym został wpisany do tego rejestru.
4. Wojewódzki inspektor właściwy ze względu na miejsce wprowadzenia
z państw trzecich opakowań drewnianych lub drewna, o których mowa w ust. 1,
w drodze decyzji, wyraża zgodę na zniszczenie lub poddanie opakowań drewnianych
lub drewna, o których mowa w ust. 1, jednorazowemu zabiegowi we wskazanym
przez odbiorcę przesyłki miejscu, innym niż miejsce ich wprowadzenia z państw
trzecich, jeżeli:
1) opakowania drewniane lub drewno nie wykazują objawów porażenia przez agrofagi;
2) transport opakowań drewnianych lub drewna do miejsca ich zniszczenia lub
poddania jednorazowemu zabiegowi nie stwarza zagrożenia rozprzestrzenienia się agrofagów;
3) wskazane przez odbiorcę przesyłki miejsce, w którym opakowania drewniane
lub drewno będą przechowywane do czasu ich zniszczenia lub poddania
jednorazowemu zabiegowi, zapewnia ich izolację w sposób uniemożliwiający
rozprzestrzenienie się agrofagów;
4) wskazany przez odbiorcę przesyłki sposób, w jaki opakowania drewniane lub
drewno zostaną, na jego koszt, zniszczone lub poddane jednorazowemu
zabiegowi, zapewnia skuteczne zniszczenie agrofagów;
5) odbiorca przesyłki w okresie 2 lat poprzedzających złożenie wniosku, o którym
mowa w ust. 1, nie naruszył przepisów ustawy, o której mowa w art. 84,
przepisów, o których mowa w art. 1 pkt 1 niniejszej ustawy, lub przepisów
niniejszej ustawy, dotyczących granicznej kontroli fitosanitarnej;
6) naczelnik urzędu celno-skarbowego sprawujący dozór celny nad towarami
przewożonymi w tych opakowaniach drewnianych lub unieruchamianych lub
zabezpieczanych tym drewnem nie wyrazi negatywnej opinii w zakresie
proponowanego miejsca ich zniszczenia lub poddania jednorazowemu
zabiegowi, w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku wojewódzkiego
inspektora o wydanie takiej opinii, a w przypadku towarów łatwo psujących się
– niezwłocznie.
5. Decyzję, o której mowa w ust. 4, wojewódzki inspektor wydaje po
zasięgnięciu opinii wojewódzkiego inspektora właściwego dla miejsca zniszczenia
opakowań drewnianych lub drewna, o których mowa w ust. 1, lub poddania ich jednorazowemu zabiegowi, jeżeli właściwy dla tego miejsca jest wojewódzki inspektor inny niż wydający tę decyzję.
6. Decyzja, o której mowa w ust. 4, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
7. Zmiana i uchylenie decyzji, o której mowa w ust. 4, nie wymagają zgody strony.

art. 81. więcej Art. 81. 1. Jeżeli z przepisów wydanych na podstawie dyrektywy Rady
2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed
wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów
roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie (Dz. Urz. WE L 169
z 10.07.2000, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3,
t. 29, str. 258, z późn. zm.) wynika obowiązek lub uprawnienie dla państwa
członkowskiego lub właściwego organu do określenia sposobów postępowania przy
zwalczaniu i zapobieganiu rozprzestrzenianiu się określonych agrofagów, minister
właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
sposoby postępowania przy zwalczaniu lub zapobieganiu rozprzestrzenianiu się tych
agrofagów, w tym:
1) metody zwalczania tych agrofagów lub zapobiegania ich rozprzestrzenianiu się lub
2) metody wykrywania i identyfikacji tych agrofagów, lub
3) sposób wyznaczania stref, w których powinny być stosowane środki w celu
zwalczania lub zapobiegania rozprzestrzenianiu się tych agrofagów, lub
4) warunki prowadzenia produkcji, obrotu, przemieszczania, przechowywania,
nabywania lub zbywania określonych roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów, lub
5) sposób postępowania z roślinami, produktami roślinnymi lub innymi
przedmiotami, w przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w pkt 4
– mając na uwadze zapewnienie bezpieczeństwa fitosanitarnego oraz biologię
i sposoby rozprzestrzeniania się tych agrofagów.
2. Jeżeli z przepisów dyrektywy Rady 2000/29/WE z dnia 8 maja 2000 r.
w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do Wspólnoty organizmów
szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich rozprzestrzenianiem się
we Wspólnocie lub przepisów wydanych na podstawie tej dyrektywy wynika
obowiązek lub uprawnienie dla państwa członkowskiego lub właściwego organu do
określenia warunków przemieszczania określonych agrofagów, warunków importu
określonych roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów, warunków
zaopatrzenia określonych roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów
w paszport roślin, fitosanitarne świadectwo eksportowe lub fitosanitarne świadectwo
reeksportowe, lub obowiązku wpisu określonych podmiotów do rejestru, minister
właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia:
1) agrofagi, których wprowadzanie do stref chronionych i przemieszczanie
wewnątrz tych stref jest zabronione, lub
2) agrofagi, których wprowadzanie na obszar określonych stref chronionych
i przemieszczanie na tym obszarze jest zabronione, jeżeli agrofagi te występują
na określonych roślinach, produktach roślinnych lub innych przedmiotach, lub
3) rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty pochodzące z państw trzecich,
których wprowadzanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
przemieszczanie na tym terytorium jest zabronione, lub
4) wymogi szczególne, ze wskazaniem wymogów, które powinny być zawarte
w fitosanitarnym świadectwie eksportowym lub fitosanitarnym świadectwie
reeksportowym, jeżeli rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty są
wprowadzane z państw trzecich na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub
przemieszczane na tym terytorium, w tym wymogi szczególne dla roślin,
produktów roślinnych lub innych przedmiotów wprowadzanych na obszar stref
chronionych lub przemieszczanych na tym obszarze, lub
5) rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty, które są zaopatrywane w:
a) paszport roślin i powinny przed wprowadzeniem na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub przemieszczaniem na tym terytorium zostać
poddane kontroli zdrowotności w miejscu produkcji albo w miejscu ich
wprowadzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) fitosanitarne świadectwo eksportowe lub fitosanitarne świadectwo
reeksportowe i powinny przed wprowadzeniem na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej zostać poddane kontroli zdrowotności
w państwach trzecich, z których pochodzą lub są wysyłane, lub
6) rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty, których uprawianie,
wytwarzanie, magazynowanie, pakowanie, sortowanie, wprowadzanie na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przemieszczanie na tym terytorium
mogą prowadzić określone podmioty wpisane do urzędowego rejestru
podmiotów profesjonalnych, z uwzględnieniem rodzaju działalności
wykonywanej przez te podmioty lub przeznaczenia tych roślin, produktów
roślinnych lub innych przedmiotów
– mając na uwadze potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa fitosanitarnego oraz
biologię i sposoby rozprzestrzeniania się agrofagów.
3. Jeżeli z przepisów wydanych na podstawie dyrektywy Rady 2000/29/WE
z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do
Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich
rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie wynika obowiązek lub uprawnienie dla
państwa członkowskiego lub właściwego organu do określenia odstępstw od wymagań
określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 2, minister właściwy do spraw
rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, te odstępstwa ze wskazaniem ich
zakresu, mając na uwadze potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa fitosanitarnego oraz
biologię i sposoby rozprzestrzeniania się agrofagów.
4. Jeżeli z przepisów wydanych na podstawie dyrektywy Rady 2000/29/WE
z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do
Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich
rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie wynika obowiązek lub uprawnienie dla
państwa członkowskiego lub właściwego organu do określenia agrofagów
niekwarantannowych, roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów, do
których stosuje się przepisy dotyczące agrofagów kwarantannowych dla Unii, minister
właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, te agrofagi, rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty, ze wskazaniem zakresu, w jakim stosuje się do nich przepisy dotyczące agrofagów kwarantannowych dla Unii, mając na uwadze potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa fitosanitarnego oraz biologię
i sposoby rozprzestrzeniania się agrofagów.
5. Jeżeli z przepisów wydanych na podstawie dyrektywy Rady 2000/29/WE
z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do
Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich
rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie wynika obowiązek lub uprawnienie dla
państwa członkowskiego lub właściwego organu do określenia roślin, produktów
roślinnych lub innych przedmiotów, które są poddawane granicznej kontroli
fitosanitarnej w sposób wyrywkowy i częstotliwości przeprowadzania tej kontroli,
minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, wykaz
roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów, które są poddawane granicznej
kontroli fitosanitarnej w sposób wyrywkowy, i częstotliwość przeprowadzania tej
kontroli, mając na uwadze zagrożenie fitosanitarne, jakie stwarzają te rośliny,
produkty roślinne lub inne przedmioty.
6. Jeżeli z przepisów wydanych na podstawie dyrektywy Rady 2000/29/WE
z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do
Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich
rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie wynika obowiązek lub uprawnienie dla
państwa członkowskiego lub właściwego organu do określenia ilości roślin,
produktów roślinnych lub innych przedmiotów, które nie podlegają granicznej
kontroli fitosanitarnej, minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze
rozporządzenia, dopuszczalną ilość roślin, produktów roślinnych lub innych
przedmiotów, które nie podlegają granicznej kontroli fitosanitarnej, mając na uwadze
ryzyko rozprzestrzenienia się agrofagów wraz z tymi roślinami, produktami
roślinnymi lub innymi przedmiotami.
7. Jeżeli z przepisów wydanych na podstawie dyrektywy Rady 2000/29/WE
z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do
Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich
rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie wynika obowiązek lub uprawnienie dla
państwa członkowskiego lub właściwego organu do określenia roślin, produktów
roślinnych lub innych przedmiotów, których kontrola identyfikacyjna lub kontrola
bezpośrednia może być przeprowadzona w miejscu zatwierdzonym przez właściwy organ, oraz warunki, jakie powinno spełniać to miejsce, minister właściwy do spraw rolnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, rośliny, produkty roślinne lub inne przedmioty, których kontrola identyfikacyjna lub kontrola bezpośrednia może być
przeprowadzona w miejscu zatwierdzonym przez Głównego Inspektora, oraz warunki,
jakie powinno spełniać to miejsce, mając na uwadze potrzebę prawidłowego
przeprowadzenia kontroli identyfikacyjnej i kontroli bezpośredniej tych roślin,
produktów roślinnych lub innych przedmiotów.
8. Minister właściwy do spraw rolnictwa może określić w rozporządzeniu,
o którym mowa w ust. 7, szczegółowy sposób przeprowadzania granicznej kontroli
fitosanitarnej oraz wymagania, jakie powinna spełniać przesyłka lub partia roślin,
produktów roślinnych lub innych przedmiotów, opakowanie tej przesyłki lub partii lub
środek transportu, którym ta przesyłka lub partia jest przemieszczana, mając na
względzie konieczność zapobieżenia rozprzestrzenieniu się agrofagów.
9. Jeżeli z przepisów wydanych na podstawie dyrektywy Rady 2000/29/WE
z dnia 8 maja 2000 r. w sprawie środków ochronnych przed wprowadzaniem do
Wspólnoty organizmów szkodliwych dla roślin lub produktów roślinnych i przed ich
rozprzestrzenianiem się we Wspólnocie wynika obowiązek lub uprawnienie dla
państwa członkowskiego lub właściwego organu do określenia sposobu
przeprowadzania granicznej kontroli fitosanitarnej określonych roślin, produktów
roślinnych lub innych przedmiotów, minister właściwy do spraw rolnictwa może
określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób przeprowadzania granicznej
kontroli fitosanitarnej tych roślin, produktów roślinnych lub innych przedmiotów,
mając na uwadze ryzyko rozprzestrzenienia się agrofagów wraz z tymi roślinami,
produktami roślinnymi lub innymi przedmiotami.

art. 82. więcej Art. 82. Ilekroć w odrębnych przepisach jest mowa o przepisach o ochronie
roślin lub ustawie z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2019 r.
poz. 972 i 2020), należy przez to rozumieć odpowiednio, w zakresie uregulowanym
niniejszą ustawą, przepisy o ochronie roślin przed agrofagami lub niniejszą ustawę.

art. 83. więcej Art. 83. 1. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie:
1) art. 10 ust. 1, art. 20 ust. 1–3, art. 22 ust. 1b, art. 23 ust. 5 oraz art. 30 ust. 1 i 3
ustawy, o której mowa w art. 84, zachowują moc do dnia wejścia w życie
przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 81 ust. 1–7 i 9, nie dłużej
jednak niż do dnia 14 grudnia 2029 r., i mogą być zmieniane lub uchylane na
podstawie art. 81 ust. 1–7 i 9;
2) art. 8 ust. 5, art. 13 ust. 6, art. 15 ust. 3, 4 i 6, art. 18 ust. 6e, art. 20 ust. 4,
art. 21 ust. 2, art. 22 ust. 2, art. 23 ust. 2, art. 24 ust. 11, art. 30 ust. 6,
art. 32 ust. 2, art. 33 ust. 6, art. 34 ust. 8 oraz art. 36 ust. 3 i 6 ustawy, o której
mowa w art. 84, zachowują moc do dnia 14 grudnia 2029 r.;
3) art. 104 ustawy, o której mowa w art. 84, zachowują moc do dnia wejścia w życie
przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 57 ust. 3, nie dłużej
jednak niż przez 24 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
2. Minister właściwy do spraw rolnictwa może, w drodze rozporządzenia,
uchylić przepisy wydane na podstawie przepisów wymienionych w ust. 1 pkt 2 przed
upływem terminu określonego w tym przepisie, mając na uwadze zagrożenie
fitosanitarne stwarzane przez określone agrofagi lub zapewnienie prawidłowego
przebiegu kontroli występowania agrofagów lub kontroli urzędowych, w obszarze,
o którym mowa w art. 1 ust. 2 lit. g rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady
(UE) 2017/625 z dnia 15 marca 2017 r. w sprawie kontroli urzędowych i innych
czynności urzędowych przeprowadzanych w celu zapewnienia stosowania prawa
żywnościowego i paszowego oraz zasad dotyczących zdrowia i dobrostanu zwierząt,
zdrowia roślin i środków ochrony roślin, zmieniającego rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001, (WE) nr 396/2005, (WE) nr 1069/2009, (WE)
nr 1107/2009, (UE) nr 1151/2012, (UE) nr 652/2014, (UE) 2016/429 i (UE) 2016/2031,
rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2005 i (WE) nr 1099/2009 oraz dyrektywy Rady
98/58/WE, 1999/74/WE, 2007/43/WE, 2008/119/WE i 2008/120/WE, oraz
uchylającego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 854/2004
i (WE) nr 882/2004, dyrektywy Rady 89/608/EWG, 89/662/EWG, 90/425/EWG,
91/496/EWG, 96/23/WE, 96/93/WE i 97/78/WE oraz decyzję Rady 92/438/EWG
(rozporządzenie w sprawie kontroli urzędowych) (Dz. Urz. UE L 95 z 07.04.2017,
str. 1, z późn. zm.).

art. 84. więcej Art. 84. Traci moc ustawa z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z
2019 r. poz. 972 i 2020).

art. 85. więcej Art. 85. Ustawa wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.