Wejscie w życie: 1 października 2010
Ostatnia Zmiana: 29 luty 2020
art. 1.
więcej
jednostka organizacyjna, wyodrębniona pod względem prawnym, organizacyjnym
i ekonomiczno-finansowym, która prowadzi badania naukowe i prace rozwojowe
ukierunkowane na ich wdrożenie i zastosowanie w praktyce, zwana dalej
„instytutem”.
2. Instytut nabywa osobowość prawną z chwilą wpisania do Krajowego Rejestru
Sądowego.
3. Instytut ma prawo używania okrągłej pieczęci z wizerunkiem godła
Rzeczypospolitej Polskiej pośrodku i nazwą instytutu w otoku.
art. 2.
więcej
1) prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych;
2) przystosowywanie wyników badań naukowych i prac rozwojowych do
potrzeb praktyki;
3) wdrażanie wyników badań naukowych i prac rozwojowych.
2. W związku z prowadzoną działalnością podstawową instytut może:
1) upowszechniać wyniki badań naukowych i prac rozwojowych;
2) wykonywać badania i analizy oraz opracowywać opinie i ekspertyzy w zakresie
prowadzonych badań naukowych i prac rozwojowych;
3) opracowywać oceny dotyczące stanu i rozwoju poszczególnych dziedzin nauki
i techniki oraz sektorów gospodarki, które wykorzystują wyniki badań naukowych i prac rozwojowych oraz w zakresie wykorzystywania w kraju osiągnięć światowej nauki i techniki;
4) prowadzić działalność normalizacyjną, certyfikacyjną i aprobacyjną;
5) prowadzić i rozwijać bazy danych związane z przedmiotem działania instytutu;
6) prowadzić działalność w zakresie informacji naukowej, technicznej
i ekonomicznej, wynalazczości oraz ochrony własności przemysłowej
i intelektualnej, a także wspierającej innowacyjność przedsiębiorstw;
7) wytwarzać w związku z prowadzonymi badaniami naukowymi i pracami
rozwojowymi aparaturę, urządzenia, materiały i inne wyroby oraz prowadzić
walidację metod badawczych, pomiarowych oraz kalibrację aparatury;
8) prowadzić działalność wydawniczą związaną z prowadzonymi badaniami
naukowymi i pracami rozwojowymi.
3. Instytut, poza zadaniami, o których mowa w ust. 1 i 2, może prowadzić:
1) kształcenie w szkole doktorskiej i na studiach podyplomowych, związane
z prowadzonymi przez instytut badaniami naukowymi i pracami rozwojowymi,
2) inne formy kształcenia
– na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie
wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85, 374, 695, 875 i 1086).
4. Instytut może prowadzić działalność inną niż wymieniona w ust. 1–3.
Działalność ta jest wyodrębniona pod względem finansowym i rachunkowym
z działalności, o której mowa w ust. 1–3.
art. 3.
więcej
nauk medycznych uczestniczy w systemie ochrony zdrowia.
art. 4.
więcej
w danej dziedzinie działalności, o której mowa w art. 2 ust. 1 i 2, oraz zostanie zapewniona niezbędna kadra o odpowiednich kwalifikacjach oraz aparatura badawcza, laboratoryjna, potencjał informatyczny i inne niezbędne warunki
materialno-techniczne.
art. 5.
więcej
ministra właściwego ze względu na planowaną działalność instytutu, złożony po
zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego i nauki.
2. Rozporządzenie o utworzeniu instytutu określa przedmiot i zakres działania
instytutu, jego nazwę i siedzibę oraz składniki majątkowe, w tym tytuł prawny do
gruntów oraz budynków i urządzeń trwale z nimi związanych.
3. Ministrem nadzorującym instytut jest minister wskazany w rozporządzeniu
Rady Ministrów, o którym mowa w ust. 1, zwany dalej „ministrem nadzorującym”.
4. W akcie o utworzeniu instytutu wskazuje się mienie, w które wyposaża się
instytut. Akt ten wskazuje także formę i sposób tego wyposażenia.
5. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, Rada Ministrów może wskazać
dwóch ministrów nadzorujących, określając zakres przedmiotowy nadzoru
sprawowanego przez tych ministrów oraz wskazując kompetencje tych ministrów
z zakresu nadzoru nad instytutem.
art. 6.
więcej
prowadzenia działalności określonej w akcie o utworzeniu instytutu.
2. Instytut działa na podstawie statutu, który określa przedmiot i zakres działania
instytutu. Statut uchwala rada naukowa, a zatwierdza minister nadzorujący.
3. Pierwszy statut nowo utworzonemu instytutowi oraz statut instytutowi
powstałemu w wyniku połączenia lub podziału nadaje minister nadzorujący. Pierwszy
statut obowiązuje do czasu zatwierdzenia przez ministra nadzorującego statutu
uchwalonego zgodnie z trybem, o którym mowa w ust. 2.
4. Strukturę organizacyjną instytutu określa regulamin organizacyjny ustalony
przez dyrektora, po zasięgnięciu opinii rady naukowej oraz zakładowych organizacji
związkowych.
5. Do czasu powołania dyrektora w tworzonym instytucie albo w instytucie
powstałym w wyniku połączenia albo podziału minister nadzorujący wyznacza, na
okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, osobę pełniącą obowiązki dyrektora.
art. 7.
więcej
zreorganizowany, przekształcony w instytucję gospodarki budżetowej działającą na
podstawie ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r.
poz. 869, z późn. zm.) lub zlikwidowany, jeżeli minister nadzorujący uzna, że
łączenie, podział, reorganizacja, przekształcenie lub likwidacja instytutu są
uzasadnione merytorycznie, organizacyjnie i finansowo, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.
2. Łączenie, podział, reorganizacja lub likwidacja instytutu może nastąpić
również na wspólny wniosek rady naukowej i dyrektora instytutu po zasięgnięciu
opinii zakładowych organizacji związkowych złożony ministrowi nadzorującemu.
3. Rada Ministrów na wniosek ministra nadzorującego, złożony po zasięgnięciu
opinii ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego i nauki, w drodze
rozporządzenia, dokonuje połączenia, podziału, reorganizacji, przekształcenia lub
likwidacji instytutu.
3a. W przypadku reorganizacji instytutu polegającej na zmianie przedmiotu lub
zakresu jego działania minister nadzorujący może odwołać dotychczasowego
dyrektora. Przepis art. 6 ust. 5 stosuje się odpowiednio.
4. Przekształcenie, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się na podstawie niniejszej
ustawy.
5. Do utworzenia instytucji gospodarki budżetowej, poprzez przekształcenie,
o którym mowa w ust. 1, stosuje się przepisy ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r.
o finansach publicznych.
6. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 3, Rada Ministrów może wskazać
nie więcej niż dwóch ministrów nadzorujących, określając zakres przedmiotowy
nadzoru sprawowanego przez tych ministrów oraz wskazując kompetencje tych
ministrów z zakresu nadzoru nad instytutem.
art. 8.
więcej
przygotowawczym mającym na celu ocenę potrzeby oraz warunków jego utworzenia.
2. Minister właściwy ze względu na planowaną działalność instytutu powołuje
zespół roboczy do przeprowadzenia postępowania przygotowawczego. Zespół
roboczy przedstawia ministrowi opinię w terminie 2 miesięcy od dnia powołania.
3. Połączenie, podział, reorganizację, przekształcenie lub likwidację instytutu
poprzedza postępowanie przygotowawcze mające na celu ocenę potrzeby oraz
warunków jego połączenia, podziału, reorganizacji, przekształcenia lub likwidacji.
4. Minister nadzorujący powołuje zespół roboczy do przeprowadzenia
postępowania przygotowawczego. Zespół roboczy przedstawia ministrowi opinię w
terminie 2 miesięcy od dnia powołania.
5. Opinie w sprawie połączenia, podziału, reorganizacji, przekształcenia lub
likwidacji instytutu przedstawiają ministrowi nadzorującemu również rada naukowa
oraz dyrektor instytutu.
6. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb
tworzenia, łączenia, podziału, reorganizacji, przekształcenia lub likwidacji instytutów,
w tym:
1) komisyjny tryb ustalenia stanu majątkowego i organizacyjno-prawnego
instytutu,
2) uregulowanie zobowiązań,
3) zabezpieczenie roszczeń pracowniczych,
4) zagospodarowanie mienia
– mając na celu poprawę jakości prowadzonych badań naukowych i wdrożeń oraz
potencjału naukowego instytutu, a także racjonalne gospodarowanie środkami
finansowymi oraz majątkiem instytutu.
art. 9.
więcej
1) przekształcony w instytut naukowy Polskiej Akademii Nauk – po podjęciu
uchwały w tej sprawie przez Prezydium Polskiej Akademii Nauk, w trybie
określonym w art. 44 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Polskiej Akademii
Nauk (Dz. U. z 2019 r. poz. 1183, 1655 i 2227 oraz z 2020 r. poz. 695 i 1086);
2) (uchylony)
3) włączony do instytutu naukowego Polskiej Akademii Nauk – po uzgodnieniu
z dyrektorem tego instytutu naukowego oraz z Prezesem Polskiej Akademii
Nauk;
4) przekształcony w instytut działający w ramach Sieci Badawczej Łukasiewicz,
zwany dalej „instytutem Sieci Łukasiewicz”.
1a. Instytut badawczy może być włączony do uczelni publicznej na zasadach
określonych w ustawie z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym
i nauce.
2. Przekształcenia instytutu w instytut naukowy Polskiej Akademii Nauk albo
instytut Sieci Łukasiewicz, albo jego włączenia do instytutu naukowego Polskiej
Akademii Nauk dokonuje Rada Ministrów z własnej inicjatywy albo na wniosek
ministra nadzorującego, po zasięgnięciu opinii dyrektora i rady naukowej instytutu,
który ma zostać przekształcony albo włączony.
3. Wykreślenie z Krajowego Rejestru Sądowego instytutu:
1) przekształconego w instytut naukowy Polskiej Akademii Nauk lub włączonego
do takiego instytutu – następuje na wniosek dyrektora instytutu naukowego
Polskiej Akademii Nauk;
2) (uchylony)
3) przekształconego w instytut Sieci Łukasiewicz – przez sąd rejestrowy następuje
z urzędu, niezwłocznie po dokonaniu wpisu instytutu Sieci Łukasiewicz do
Krajowego Rejestru Sądowego.
4. Do instytutu:
1) przekształconego w:
a) instytut naukowy Polskiej Akademii Nauk,
b) instytut Sieci Łukasiewicz,
2) włączonego do instytutu naukowego Polskiej Akademii Nauk
– stosuje się odpowiednio przepisy o łączeniu instytutów.
5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, kryteria i szczegółowe
warunki oraz tryb przekształcania i włączania instytutów, w tym:
1) komisyjny tryb ustalenia stanu majątkowego i organizacyjno-prawnego
instytutu,
2) uregulowanie zobowiązań,
3) zabezpieczenie roszczeń pracowniczych,
4) zagospodarowanie mienia
– mając na celu zwiększanie potencjału badawczego oraz poprawę jakości
prowadzonych badań naukowych i prac rozwojowych, a także racjonalne
gospodarowanie środkami finansowymi oraz majątkiem instytutu.
art. 10.
więcej
warunki i tryb działania oraz sposób i warunki tworzenia, łączenia, podziału,
reorganizacji i likwidacji instytutów nadzorowanych przez Ministra Obrony
Narodowej oraz ministra właściwego do spraw wewnętrznych, uwzględniając
potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa oraz specyfikę działania tych
instytutów.
art. 11.
więcej
instytuty, włączany albo przekształcany instytut, wstępuje odpowiednio:
1) instytut powstały w wyniku połączenia;
2) instytut, do którego włączono inny instytut;
3) instytut naukowy Polskiej Akademii Nauk – w przypadkach, o których mowa
w art. 9 ust. 1 pkt 1 i 3;
4) instytut Sieci Łukasiewicz – w przypadku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 4.
2. Uprawnienia i obowiązki łączonych instytutów, włączanego albo
przekształcanego instytutu wynikające z decyzji administracyjnych przechodzą
z mocy ustawy odpowiednio na:
1) instytut powstały w wyniku połączenia;
2) instytut, do którego włączono inny instytut;
3) instytut naukowy Polskiej Akademii Nauk;
4) instytut Sieci Łukasiewicz.
art. 12.
więcej
2. (uchylony)
3. Do komercjalizacji instytutu stosuje się przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia
1996 r. o komercjalizacji i niektórych uprawnieniach pracowników (Dz. U. z 2019 r.
poz. 2181 oraz z 2020 r. poz. 284 i 875), z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.
4. Komercjalizację instytutu poprzedza postępowanie przygotowawcze mające
na celu ocenę celowości oraz warunków jego komercjalizacji.
5. Decyzję o komercjalizacji instytutu może podjąć minister nadzorujący
w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw szkolnictwa wyższego i nauki,
z inicjatywy własnej lub na wniosek dyrektora, po zasięgnięciu opinii rady naukowej.
6. Do pracowników instytutu przekształconego w spółkę handlową stosuje się
art. 231 Kodeksu pracy.
art. 13.
więcej
która kontynuuje dotychczasową działalność, można powołać radę naukową spółki.
2. Do rady naukowej spółki należy:
1) przedkładanie zarządowi spółki propozycji perspektywicznych kierunków
działalności naukowej, rozwojowej i wdrożeniowej;
2) (uchylony)
3) opiniowanie kierunkowych planów tematycznych i finansowych spółki;
4) opiniowanie regulaminu organizacyjnego spółki.
3. Do rady naukowej spółki stosuje się art. 30 ust. 3–5 oraz art. 31 i 32.
art. 14.
więcej
uczestniczących w systemie ochrony zdrowia, może być ogłoszona upadłość.
2. Z dniem ogłoszenia upadłości:
1) minister nadzorujący odwołuje dyrektora;
2) rada naukowa, o której mowa w art. 23 pkt 2, ulega rozwiązaniu.
3. W przypadku wszczęcia postępowania likwidacyjnego minister nadzorujący,
w drodze decyzji, zawiesza to postępowanie z dniem uzyskania informacji o złożeniu
wniosku o ogłoszenie upadłości instytutu i zawiadamia o zawieszeniu postępowania
likwidacyjnego Radę Ministrów.
4. Z dniem ogłoszenia upadłości instytutu postępowanie likwidacyjne podlega
umorzeniu.
5. W sprawach nieuregulowanych niniejszą ustawą do upadłości instytutu stosuje
się przepisy ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2020 r.
poz. 1228).
art. 15.
więcej
środków publicznych, są wyłączone z postępowania likwidacyjnego lub
upadłościowego i podlegają przekazaniu innemu instytutowi. Pozostała aparatura
badawcza i księgozbiory mogą być wyłączone z postępowania likwidacyjnego lub
upadłościowego i podlegać przekazaniu innemu instytutowi.
2. Przekazanie, o którym mowa w ust. 1, następuje w drodze decyzji ministra
nadzorującego. W decyzji wskazuje się instytut właściwy do przekazania oraz tryb
i warunki tego przekazania.
3. Prawo do patentu na wynalazek, prawo ochronne na wzór użytkowy, prawo
z rejestracji wzoru przemysłowego lub układu scalonego oraz prawa do ochrony
wyhodowanej albo odkrytej i wyprowadzonej przez hodowcę odmiany rośliny,
którego właścicielem jest instytut podlegający likwidacji lub instytut, w stosunku do
którego może być ogłoszona upadłość, jest wyłączone z postępowania likwidacyjnego
lub upadłościowego oraz podlega przekazaniu innemu instytutowi w trybie i na
warunkach określonych w decyzji ministra nadzorującego. Decyzja określa sposób
i warunki rozporządzania prawem oraz jego wykorzystania do celów komercyjnych.
art. 16.
więcej
2. Organ wskazany w akcie o utworzeniu instytutu wyposaża tworzony instytut
w nieruchomości Skarbu Państwa. Na wyposażenie instytutu tworzonego z połączenia
kilku instytutów przeznacza się nieruchomości stanowiące własność lub użytkowanie
wieczyste gruntów łączonych instytutów; na jego wyposażenie mogą być również
przeznaczone nieruchomości Skarbu Państwa.
3. Skarb Państwa oraz jednostki samorządu terytorialnego mogą przekazywać
instytutom nieruchomości w trybie i na zasadach określonych w ustawie z dnia
21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2020 r. poz. 65, 284,
471 i 782).
4. Gospodarowanie mieniem instytutu odbywa się zgodnie z zasadami
legalności, rzetelności, celowości, gospodarności i oszczędności.
5. W przypadku likwidacji instytutu, o której mowa w art. 7 ust. 1, jego majątek,
po zaspokojeniu wierzytelności, staje się własnością Skarbu Państwa.
O przeznaczeniu majątku decyduje minister nadzorujący w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw szkolnictwa wyższego i nauki oraz ministrem właściwym do
spraw finansów publicznych, z zastrzeżeniem art. 15.
art. 17.
więcej
w zakresie komercjalizacji wyników badań naukowych, prac rozwojowych oraz
know-how związanego z tymi wynikami, nie stosuje się przepisów art. 38–41 ustawy
z dnia 16 grudnia 2016 r. o zasadach zarządzania mieniem państwowym (Dz. U.
z 2020 r. poz. 735).
2. Instytut sprzedaje innym podmiotom, na podstawie umów prawa cywilnego,
składniki aktywów trwałych w drodze publicznego przetargu na zasadach określonych
w przepisach wydanych na podstawie art. 46 ust. 4 ustawy z dnia 25 września 1981 r.
o przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2152 oraz z 2020 r. poz. 284).
3. (uchylony)
4. (uchylony)
5. Instytut może w celu komercjalizacji wyników badań naukowych, prac
rozwojowych oraz know-how związanego z tymi wynikami, a także w celu
prowadzenia działań z zakresu transferu technologii i upowszechniania nauki oraz
pozyskiwania środków finansowych na działalność statutową, za zgodą ministra
nadzorującego, tworzyć spółki kapitałowe i obejmować lub nabywać akcje i udziały
w takich spółkach oraz osiągać przychody z tego tytułu.
5a. W przypadku utworzenia przez instytut spółki kapitałowej, o której mowa w
ust. 5, w celu realizacji przedsięwzięć z zakresu infrastruktury badawczej lub
zarządzania nią, a także obejmowania lub nabywania akcji i udziałów w takich
spółkach, minister nadzorujący przed wydaniem zgody, o której mowa w ust. 5,
zasięga opinii ministra właściwego do spraw nauki.
6. Przedmiot działalności spółki, o której mowa w ust. 5, musi być związany
z prowadzonymi przez instytut badaniami naukowymi i pracami rozwojowymi,
o których mowa w art. 2 ust. 1–3.
7. Instytut jest obowiązany uzyskać zgodę ministra nadzorującego na
wykonywanie praw z tytułu posiadanych akcji i udziałów w spółkach, o których
mowa w ust. 5.
8. Czynności prawne dokonane z naruszeniem przepisów określonych w ust. 1–7 są nieważne.
art. 18.
więcej
rachunek.
2. Instytut pokrywa koszty bieżącej działalności z uzyskiwanych przychodów.
3. Instytut odpowiada za swoje zobowiązania.
4. Instytut nie odpowiada za zobowiązania Skarbu Państwa ani innych osób
prawnych. Skarb Państwa nie odpowiada za zobowiązania instytutu, z zastrzeżeniem
ust. 5.
5. Niewykonane zobowiązania likwidowanego instytutu uczestniczącego
w systemie ochrony zdrowia lub instytutu, który w okresie 10 lat przed likwidacją nie
prowadził działalności gospodarczej, obciążają Skarb Państwa.
6. Dyrektor w ramach możliwości finansowych ustala wielkość środków na
wynagrodzenia.
7. Instytut osiąga przychody w związku z prowadzoną działalnością określoną
w art. 2, w tym ze sprzedaży:
1) wyników badań naukowych, prac rozwojowych oraz know-how związanego
z tymi wynikami;
2) patentów, praw ochronnych oraz licencji na stosowanie wynalazków, wzorów
użytkowych, topografii układów scalonych oraz wyhodowanej albo odkrytej
i wyprowadzonej odmiany rośliny;
3) prac wdrożeniowych, w tym nadzoru autorskiego;
4) produkcji urządzeń i aparatury oraz innej produkcji lub usług.
8. Instytut osiąga przychody z subwencji i dotacji na podstawie przepisów
ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce i ustawy
z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, z zastrzeżeniem ust. 9 i art. 21
ust. 6, oraz z innych źródeł.
9. Łączna kwota dotacji przyznanych w kolejnych latach na dofinansowanie
inwestycji realizowanej przez instytut może wynosić do 100% planowanej wartości
kosztorysowej inwestycji.
10. Podstawą gospodarowania środkami, o których mowa w ust. 7 i 8, jest
roczny plan finansowy.
11. Roczny plan finansowy obejmuje:
1) przychody własne;
2) dotacje z budżetu państwa;
3) koszty, w tym:
a) wynagrodzenia i naliczane od nich składki,
b) płatności odsetkowe wynikające z zaciągniętych zobowiązań,
c) koszty majątkowe.
12. Roczny plan finansowy ustala dyrektor instytutu po zasięgnięciu opinii rady
naukowej.
13. Sprawozdanie finansowe instytutu zatwierdza minister nadzorujący instytut.
art. 19.
więcej
1) statutowy, który stanowi równowartość majątku według stanu na dzień
rozpoczęcia działalności;
2) rezerwowy, który tworzy się z nie mniej niż 8% zysku netto za poprzedni rok
obrotowy;
3) zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, który tworzy się na zasadach
określonych w ustawie z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu
świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1070).
2. Instytut może tworzyć fundusze:
1) badań własnych, który tworzy się z zysku netto za poprzedni rok obrotowy;
2) stypendialny, który tworzy się z zysku netto za poprzedni rok obrotowy;
3) wdrożeń, który tworzy się ze środków przekazanych instytutowi na podstawie
umów przez przedsiębiorców wdrażających wyniki badań naukowych lub prac
rozwojowych tego instytutu, z tytułu osiągnięcia wymiernych efektów
ekonomicznych wdrożenia;
4) nagród, który tworzy się z zysku netto za poprzedni rok obrotowy.
3. Fundusze, o których mowa w ust. 1 i 2, zmniejsza się lub zwiększa na
następujących zasadach:
1) fundusz rezerwowy służy na pokrycie strat instytutu; w przypadku gdy strata
netto będzie wyższa niż fundusz rezerwowy, pozostała część straty zostanie
pokryta z funduszu statutowego;
2) w przypadku gdy fundusz rezerwowy osiągnie wartość 1/5 funduszu
statutowego, instytut może nie dokonywać odpisu z zysku;
3) wypłata z funduszu nagród następuje w następnym roku, po zatwierdzeniu
sprawozdania finansowego instytutu; warunki wypłat ze środków funduszu
określa zakładowy układ zbiorowy pracy lub regulamin wynagradzania;
4) środki funduszu wdrożeniowego przeznacza się na wypłatę nagród za osiągnięcie
efektów wdrożenia; warunki wypłat ze środków funduszu określa zakładowy
układ zbiorowy pracy lub regulamin ustalony przez instytut.
4. Zysk brutto instytutu z działalności określonej w art. 2 ust. 1–3 oraz zysk netto
z działalności określonej w art. 2 ust. 4 przeznacza się na działalność podstawową
instytutu określoną w art. 2 ust. 1 poprzez zwiększenie:
1) funduszu rezerwowego;
2) funduszu badań własnych;
3) funduszu nagród;
4) zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.
5. Dyrektor instytutu przedstawia do zatwierdzenia ministrowi nadzorującemu
wniosek dotyczący podziału zysku, po zaopiniowaniu przez radę naukową. Minister
nadzorujący, mając na względzie dbałość o prawidłowe funkcjonowanie instytutu,
może dokonać innego niż wnioskowany podziału zysku.
6. Niewykorzystane w danym roku kalendarzowym środki funduszów instytutu
przechodzą na rok następny.
art. 20.
więcej
gruntów stanowiących własność Skarbu Państwa lub własność gminy, z wyjątkiem
części tych gruntów wykorzystywanej wyłącznie do działalności, o której mowa
w art. 2 ust. 4.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do użytkowania wieczystego gruntów
wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa. Instytut, z tytułu
użytkowania wieczystego tych gruntów, ponosi opłaty określone w przepisach o
gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa.
art. 21.
więcej
jeżeli zaistnieje potrzeba zlecenia mu zadań, o których mowa w art. 22 pkt 2, do
wykonywania w sposób ciągły.
2. Status państwowego instytutu badawczego może być nadany instytutowi na
wniosek ministra nadzorującego, po uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw
szkolnictwa wyższego i nauki oraz ministrem właściwym do spraw finansów
publicznych.
3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się ocenę dotychczasowej
działalności instytutu dokonaną przez Komisję Ewaluacji Nauki działającą na podstawie przepisów o szkolnictwie wyższym i nauce, zwaną dalej „Komisją”,
ze szczególnym uwzględnieniem informacji o prowadzonych badaniach naukowych
i pracach rozwojowych oraz o ich wynikach, liczbie zatrudnionych pracowników i ich
kwalifikacjach oraz o stanie majątkowym tego instytutu umożliwiającym właściwą
realizację zadań.
4. Państwowy instytut badawczy, na zasadzie wyłączności, używa w nazwie
określenia „Państwowy Instytut Badawczy”.
5. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, nadaje instytutowi status
państwowego instytutu badawczego, uwzględniając w szczególności wymagania,
o których mowa w art. 4, oraz określając zakres zadań tego instytutu, źródła finansowania i wskazując dysponentów środków budżetowych przeznaczonych na realizację tych zadań.
5a. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 5, Rada Ministrów może wskazać
nie więcej niż dwóch ministrów nadzorujących, określając zakres przedmiotowy
nadzoru sprawowanego przez tych ministrów oraz wskazując kompetencje tych
ministrów z zakresu nadzoru nad instytutem.
6. Państwowy instytut badawczy otrzymuje dotację celową na finansowanie
realizacji zleconych zadań. Wysokość dotacji jest określana w ustawie budżetowej, na
wniosek właściwych dysponentów części budżetowych.
7. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może pozbawić instytut statusu
państwowego instytutu badawczego, jeżeli ustały przyczyny uzasadniające nadanie
tego statusu albo gdy instytut nie wykonuje zleconych mu zadań, mając na uwadze
zapewnienie ciągłości działania instytutu i jego prawidłowej gospodarki.
art. 22.
więcej
1) zadań określonych w art. 2;
2) zadań szczególnie ważnych dla planowania i realizacji polityki państwa, których
wykonanie jest niezbędne dla zapewnienia obronności i bezpieczeństwa
publicznego, działania wymiaru sprawiedliwości, ochrony dziedzictwa
narodowego, rozwoju edukacji i kultury, kultury fizycznej i sportu oraz poprawy
jakości życia obywateli, dotyczących:
a) opracowywania i opiniowania standardów w zakresie rynku pracy, ochrony
pracy i zabezpieczenia społecznego, ochrony zdrowia, ochrony środowiska,
gospodarki żywnościowej, gospodarki przestrzennej, gospodarki bogactwami i zasobami naturalnymi, rozwoju społeczeństwa
informacyjnego, bezpieczeństwa technicznego, energetycznego
i bezpieczeństwa transportu oraz standardów produktów, procesów i usług,
a także warunków przestrzegania tych standardów,
b) monitoringu i zapobiegania skutkom zjawisk i wydarzeń mogących
stwarzać zagrożenie publiczne, w tym zapobiegania skutkom katastrof
naturalnych lub technicznych, noszących znamiona klęski żywiołowej.
art. 23.
więcej
1) dyrektor;
2) rada naukowa.
art. 24.
więcej
1) ustala plany działalności instytutu;
2) realizuje politykę kadrową;
3) zarządza mieniem i odpowiada za wykorzystanie mienia instytutu na realizację
jego zadań statutowych, zgodnie z zasadami określonymi w art. 16 ust. 4;
4) odpowiada za wyniki działalności naukowej i badawczo-rozwojowej instytutu;
5) reprezentuje instytut;
5a) tworzy szkoły doktorskie;
6) podejmuje decyzje we wszystkich sprawach dotyczących instytutu, z wyjątkiem
spraw należących do zakresu działania rady naukowej.
1a. Dyrektor, po zaopiniowaniu przez radę naukową, ustala regulamin
zarządzania prawami autorskimi i prawami pokrewnymi oraz prawami własności
przemysłowej oraz zasad komercjalizacji wyników badań naukowych i prac
rozwojowych, który określa w szczególności:
1) prawa i obowiązki instytutu, pracowników oraz doktorantów w zakresie ochrony
i korzystania z praw autorskich i praw pokrewnych oraz praw własności
przemysłowej;
2) zasady wynagradzania twórców;
3) zasady podziału środków uzyskanych z komercjalizacji między twórcą będącym
pracownikiem instytutu a tym instytutem;
4) zasady i procedury komercjalizacji wyników badań naukowych i prac
rozwojowych oraz know-how związanego z tymi wynikami;
5) zasady korzystania z majątku instytutu wykorzystywanego do komercjalizacji
wyników badań naukowych i prac rozwojowych oraz świadczenia usług
naukowo-badawczych.
2. Minister nadzorujący powołuje i odwołuje dyrektora.
2a. (uchylony)
3. Minister nadzorujący w akcie o powołaniu dyrektora określa także wysokość
jego wynagrodzenia.
4. (uchylony)
4a. (uchylony)
5. (uchylony)
5a. (uchylony)
6. Dyrektorem może być osoba, która:
1) posiada co najmniej stopień naukowy doktora;
2) korzysta z pełni praw publicznych;
3) posiada co najmniej 3-letnie doświadczenie w zarządzaniu zespołami
pracowniczymi;
4) (uchylony)
5) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub
przestępstwo skarbowe.
7. (uchylony)
8. (uchylony)
art. 25.
więcej
art. 26.
więcej
2. (uchylony)
2a. (uchylony)
3. W przypadku odwołania dyrektora instytutu minister nadzorujący wyznacza
do pełnienia obowiązków dyrektora jednego z jego zastępców albo inną osobę
spełniającą warunki określone w art. 24 ust. 6 pkt 1–3 i 5 na okres nie dłuższy niż 6
miesięcy.
3a. (uchylony)
art. 27.
więcej
1a. (uchylony)
1b. Minister nadzorujący w akcie o powołaniu zastępcy dyrektora określa także
wysokość jego wynagrodzenia.
2. Zastępcą dyrektora do spraw naukowych może być osoba posiadająca tytuł
naukowy lub stopień naukowy doktora habilitowanego.
3. Statut instytutu może przewidywać:
1) funkcję sekretarza naukowego;
2) powołanie kolegium lub innych organów opiniodawczo-doradczych dyrektora,
określając ich liczbę.
4. Członków organów, o których mowa w ust. 3 pkt 2, powołuje i odwołuje
dyrektor.
5. Sekretarzem naukowym może być osoba posiadająca tytuł naukowy lub
stopień naukowy doktora habilitowanego.
art. 28.
więcej
ani nabywać akcji lub udziałów spółek, w których akcje lub udziały ma instytut.
2. Dyrektor, jego zastępcy oraz główny księgowy nie mogą pozostawać ze
spółkami określonymi w ust. 1 w stosunku pracy oraz świadczyć na innej podstawie
usług lub pracy na rzecz tych spółek. Zakaz ten nie dotyczy zasiadania w radach
nadzorczych lub komisjach rewizyjnych takich spółek.
3. Dyrektora, jego zastępców oraz głównego księgowego w okresie trwania
stosunku pracy obowiązuje zakaz prowadzenia działalności konkurencyjnej określony
w odrębnej umowie.
4. Do zakazu, o którym mowa w ust. 3, stosuje się przepisy art. 1011, 1013 i 1014 Kodeksu pracy.
5. Umowę, o której mowa w ust. 3, z dyrektorem oraz zastępcami dyrektora
zawiera minister nadzorujący.
5a. (uchylony)
art. 29.
więcej
opiniodawczym i doradczym instytutu w zakresie jego działalności statutowej oraz
w sprawach rozwoju kadry naukowej i badawczo-technicznej.
2. Do zadań rady naukowej należy:
1) uchwalanie statutu;
2) (uchylony)
3) (uchylony)
4) opiniowanie kandydatów na stanowiska: zastępcy dyrektora do spraw
naukowych, sekretarza naukowego oraz kierowników komórek organizacyjnych
wskazanych w regulaminie organizacyjnym, odpowiedzialnych za prowadzenie
badań naukowych;
4a) (uchylony)
5) opiniowanie kierunkowych planów tematycznych badań naukowych i prac
rozwojowych oraz finansowych instytutu, a także rocznych sprawozdań
dyrektora z wykonania zadań;
6) zatwierdzanie perspektywicznych kierunków działalności naukowej, rozwojowej
i wdrożeniowej;
7) opiniowanie wniosków w sprawie połączenia, podziału, przekształcenia lub
reorganizacji instytutu oraz stałej współpracy instytutu z innymi osobami
prawnymi;
8) opiniowanie regulaminu organizacyjnego;
9) opiniowanie rocznego planu finansowego;
10) opiniowanie rocznych sprawozdań finansowych;
11) opiniowanie podziału zysku instytutu;
12) opiniowanie kwalifikacji osób na stanowiska pracowników naukowych
i badawczo-technicznych oraz dokonywanie okresowej oceny dorobku
naukowego i technicznego tych pracowników;
13) opiniowanie wniosków o przyznawanie stypendiów naukowych;
14) przeprowadzanie postępowań w sprawie nadania stopnia doktora i stopnia
doktora habilitowanego w zakresie posiadanych uprawnień;
15) wnioskowanie do dyrektora o mianowanie na stanowisko profesora lub profesora
instytutu;
16) ustalanie programów studiów podyplomowych i programów kształcenia
w szkołach doktorskich, prowadzonych przez instytut;
17) opiniowanie regulaminu zarządzania prawami autorskimi i prawami
pokrewnymi oraz prawami własności przemysłowej oraz zasad komercjalizacji
wyników badań naukowych i prac rozwojowych;
18) przypisywanie poziomów Polskiej Ramy Kwalifikacji do kwalifikacji
nadawanych po ukończeniu studiów podyplomowych, o których mowa w art. 2
ust. 3 pkt 1, z uwzględnieniem art. 21 ustawy z dnia 22 grudnia 2015 r. o
Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji (Dz. U. z 2020 r. poz. 226);
19) podejmowanie decyzji o włączeniu do Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji
kwalifikacji nadawanych po ukończeniu studiów podyplomowych i innych form
kształcenia, z uwzględnieniem informacji, o których mowa w art. 25 ust. 2
ustawy z dnia 22 grudnia 2015 r. o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji;
20) występowanie do ministra właściwego, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy
z dnia 22 grudnia 2015 r. o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji, z wnioskiem
o włączenie do Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji kwalifikacji nadawanych
po ukończeniu innych form kształcenia, w tym szkoleń i kursów
dokształcających, o których mowa w art. 2 ust. 3 pkt 2.
3. Prawo głosu w sprawach, o których mowa w ust. 2 pkt 12 i 13, mają
członkowie rady naukowej posiadający stopień naukowy lub tytuł naukowy.
4. Prawo głosu w sprawach, o których mowa w ust. 2 pkt 14, mają członkowie
rady naukowej posiadający stopień naukowy doktora habilitowanego lub tytuł
naukowy.
5. Rada naukowa jest uprawniona do zajmowania stanowiska we wszystkich
sprawach dotyczących działalności instytutu.
6. Rada naukowa sporządza opinie, o których mowa w ust. 2 pkt 4, 5, 7, 9–13, w
terminie nie dłuższym niż 30 dni.
art. 30.
więcej
i nie więcej niż czterdzieści osób. Statut instytutu określa liczbę tych osób oraz
proporcje udziału osób posiadających stopień naukowy doktora oraz stopień naukowy
doktora habilitowanego lub tytuł naukowy, wchodzących w skład rady naukowej
i będących pracownikami instytutu.
2. W skład rady naukowej, w liczbie określonej w statucie instytutu, wchodzą:
1) pracownicy naukowi i badawczo-techniczni instytutu, którzy stanowią co
najmniej 40% składu rady;
2) osoby niebędące pracownikami instytutu, które stanowią co najmniej 50% składu
rady.
2a. (uchylony)
3. Osoby posiadające stopień naukowy doktora habilitowanego lub tytuł
naukowy, zatrudnione w pełnym wymiarze czasu pracy w instytucie nie krócej niż rok
od dnia rozpoczęcia procedury powołania rady naukowej, wchodzą w skład rady
w liczbie określonej w statucie instytutu.
4. Do rady naukowej wchodzą osoby spoza instytutu posiadające co najmniej
stopień naukowy doktora oraz osoby wyróżniające się wiedzą i praktycznym
dorobkiem w sferze gospodarczej objętej działalnością instytutu, które powołuje
minister nadzorujący, w tym spośród kandydatów przedstawionych przez dyrektora.
5. W skład rady naukowej wchodzą:
1) dyrektor, jego zastępcy oraz główny księgowy, jeżeli spełniają wymagania
określone w ust. 3, z prawem głosu w sprawach, o których mowa
w art. 29 ust. 2 pkt 12–14,
2) przedstawiciel ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego i nauki
z prawem głosu w sprawach, o których mowa w art. 29 ust. 2 pkt 1, 4, 5–11 i 17–
20
– którzy nie są zaliczani do osób, których liczba została określona w ust. 1.
5a. Przepisu ust. 5 pkt 2 nie stosuje się do rady naukowej instytutu
nadzorowanego przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego i nauki.
6. Członków rady naukowej nieposiadających stopnia doktora habilitowanego
lub tytułu naukowego oraz przedstawicieli pracowników badawczo-technicznych
wybierają w głosowaniu tajnym pracownicy instytutu na okres 4 lat.
7. Jeżeli liczba pracowników spełniających wymagania określone
w ust. 3 przekracza liczbę należnych im miejsc w radzie, przeprowadza się wybory,
o których mowa w ust. 6.
8. Tryb wyborów reguluje regulamin wyborów ustanowiony przez dyrektora
instytutu po zasięgnięciu opinii rady naukowej.
9. Rada naukowa działa na podstawie uchwalonego przez siebie regulaminu.
10. Członkowie rady naukowej zatrudnieni poza instytutem są obowiązani do
nieujawniania uzyskanych informacji, stanowiących tajemnicę instytutu w rozumieniu
przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.
11. Statut instytutu może przewidywać możliwość udziału w posiedzeniach rady
naukowej za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej, oraz możliwość głosowania za pośrednictwem systemu teleinformatycznego, jeżeli system ten zapewnia zachowanie tajności głosowania.
art. 31.
więcej
tajnym przewodniczącego i jego zastępców. Przewodniczącego rady naukowej
wybiera się spośród członków rady powołanych przez ministra nadzorującego.
2. Przewodniczącym rady naukowej może być osoba posiadająca co najmniej
stopień naukowy doktora.
3. Funkcja zastępcy przewodniczącego rady naukowej nie może być łączona ze
stanowiskiem dyrektora, zastępcy dyrektora lub głównego księgowego.
4. W posiedzeniu rady naukowej biorą udział dyrektor, przedstawiciel
zakładowych organizacji związkowych oraz inne osoby zaproszone przez
przewodniczącego rady naukowej.
art. 32.
więcej
wynagrodzenie.
2. Członkom rady naukowej mającym inne miejsce zamieszkania niż miejsce
posiedzeń rady przysługują diety, zwrot kosztów podróży i noclegów związanych
z uczestnictwem w tych posiedzeniach, na podstawie przepisów wydanych na
podstawie art. 775 § 2 Kodeksu pracy.
art. 33.
więcej
Instytutów Badawczych, zwaną dalej „Radą”, jako wybieralny organ
przedstawicielski tych instytutów.
2. Rada działa na podstawie uchwalonego przez siebie regulaminu.
3. Kadencja Rady trwa 3 lata.
4. Rada składa się z trzydziestu jeden członków wybieranych przez elektorów.
5. Elektorzy są wybierani przez:
1) rady naukowe – spośród pracowników instytutów;
2) rady instytutów Sieci Łukasiewicz – spośród pracowników instytutów Sieci
Łukasiewicz.
6. W przypadku instytutu albo instytutu Sieci Łukasiewicz zatrudniającego:
1) do dwustu pięćdziesięciu pracowników – rada naukowa albo rada instytutu Sieci
Łukasiewicz wybiera jednego elektora;
2) powyżej dwustu pięćdziesięciu pracowników – rada naukowa albo rada instytutu
Sieci Łukasiewicz wybiera dwóch elektorów.
7. Rada opracowuje opinie i wnioski w sprawach polityki naukowej państwa
oraz w sprawach warunków i zasad działania instytutów i instytutów Sieci
Łukasiewicz, które przedstawia w szczególności Radzie Ministrów, ministrowi
właściwemu do spraw szkolnictwa wyższego i nauki oraz ministrom nadzorującym
instytuty.
art. 34.
więcej
i nauki należy ocena poziomu działalności naukowej instytutu oraz zgodności
działalności instytutu z zadaniami określonymi w art. 2 ust. 1 i 2.
2. Podstawą oceny jest ewaluacja jakości działalności naukowej przeprowadzana
przez Komisję, w trybie określonym w ustawie z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo
o szkolnictwie wyższym i nauce.
art. 35.
więcej
1) zgodnością działań instytutu z przepisami prawa i statutem;
2) realizacją przez instytut podstawowych zadań instytutu określonych w art. 2
ust. 1;
3) prawidłowością wydatkowania środków publicznych.
2. Kontrolę w ramach nadzoru przeprowadza się na zasadach i w trybie
określonych w przepisach o kontroli w administracji rządowej.
3. Dyrektor i przewodniczący rady naukowej są zobowiązani do realizacji
zaleceń pokontrolnych wydanych przez ministra nadzorującego.
4. (uchylony)
Art. 35a. 1. Przewodniczący rady naukowej przekazuje ministrowi
nadzorującemu uchwały rady w sprawach, o których mowa w art. 29 ust. 2 pkt 5–11 i
17–19, w terminie 7 dni od dnia ich podjęcia.
2. Minister nadzorujący może uchylić w całości albo w części uchwałę, o której
mowa w ust. 1, w przypadku stwierdzenia jej niezgodności z przepisami prawa lub statutem instytutu. Uchylenie uchwały następuje w drodze decyzji administracyjnej, w terminie 30 dni od dnia otrzymania uchwały.
3. Minister nadzorujący, wszczynając postępowanie, o którym mowa w ust. 2,
może wstrzymać wykonanie uchwały.
art. 36.
więcej
kontrolę instytutu.
2. Kontrola instytutu jest przeprowadzana w celu dokonania oceny:
1) działalności finansowej instytutu;
2) organizacji i jakości pracy instytutu;
3) jakości zarządzania instytutem.
3. (uchylony)
4. Na podstawie wyników kontroli minister nadzorujący może podjąć czynności
określone w art. 7 ust. 1 lub art. 9 ust. 2. Minister nadzorujący może także zlecić
dyrektorowi instytutu dokonanie czynności naprawczych lub usprawniających
działalność instytutu.
5. (uchylony)
6. (uchylony)
art. 37.
więcej
wprowadzenia do jego planu zadania lub wyznaczyć zadanie poza planem, zgodnie
z zakresem działania określonym w statucie instytutu, jeżeli jest to niezbędne
ze względu na potrzeby obronności i bezpieczeństwa publicznego, w przypadku stanu
klęski żywiołowej lub w celu wykonania zobowiązań międzynarodowych.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, minister nadzorujący zapewnia
instytutowi środki do wykonania zadania, chyba że wykonanie zadania następuje
odpłatnie na podstawie umowy ze stroną finansującą wykonanie zadania.
3. Roczne sprawozdanie finansowe oraz informacje o zarządzaniu składnikami
mienia trwałego instytutu dyrektor podaje do informacji publicznej na stronie
podmiotowej ministra nadzorującego w Biuletynie Informacji Publicznej, niezwłocznie po zatwierdzeniu sprawozdania przez tego ministra.
Art. 37a. (uchylony).
art. 38.
więcej
-przemysłowych, zwanych dalej „centrami”. Warunkiem utworzenia centrum jest
nawiązanie współpracy naukowo-gospodarczej w celu realizacji zadań, o których
mowa w ust. 5, przez co najmniej jeden instytut badawczy oraz co najmniej jedną
jednostkę sektora gospodarczego.
2. W skład centrów mogą wchodzić również uczelnie i instytuty naukowe
Polskiej Akademii Nauk oraz zagraniczne instytucje naukowe.
3. Centra działają na podstawie umów zawartych między podmiotami
wchodzącymi w skład centrów.
4. Umowa o utworzeniu centrum zawiera postanowienia dotyczące
w szczególności:
1) szczegółowych zadań centrum;
2) struktury organizacyjnej centrum;
3) sposobu reprezentacji centrum;
4) sposobu finansowania zadań centrum;
5) sposobu podejmowania decyzji przez organy centrum;
6) odpowiedzialności podmiotów wchodzących w skład centrum za zobowiązania
majątkowe centrum.
5. Do zadań centrów należy:
1) wspieranie i koordynowanie działalności podmiotów wchodzących w skład
centrum;
2) współdziałanie w realizacji wdrożeń wyników prac naukowo-technicznych
centrum;
3) inicjowanie tworzenia i korzystania z dużej infrastruktury badawczej;
4) organizowanie okresowej wymiany pracowników i studentów pomiędzy
instytutami i uczelniami a przedsiębiorcami;
5) realizacja programów staży pracowników naukowych, posiadających stopień
naukowy doktora, w jednostkach centrów, ze szczególnym uwzględnieniem
przedsiębiorców;
6) inicjowanie i koordynowanie udziału instytutów, przedsiębiorców i uczelni
w międzynarodowych programach badawczych;
7) pozyskiwanie i obsługa projektów badawczych międzynarodowych, wspólnych
projektów badawczych krajowych i finansowanych z funduszy europejskich.
6. Centrum działa na zasadach zapewniających reprezentację podmiotów
wchodzących w skład centrum oraz przez swoje organy powołane na podstawie
umowy.
7. Podmioty wchodzące w skład centrum mogą współpracować w formie
klastrów, parków technologicznych, platform technologicznych i w innych formach
organizowania się, odpowiadających celom i przedmiotowi ich działalności.
art. 39.
więcej
1) naukowych;
2) badawczo-technicznych;
3) inżynieryjno-technicznych;
4) administracyjno-ekonomicznych;
5) bibliotecznych i pracowników dokumentacji naukowej;
6) na stanowiskach robotniczych;
7) obsługi i innych.
2. W instytucie badawczym nie może istnieć stosunek bezpośredniej podległości
służbowej między małżonkami oraz osobami pozostającymi ze sobą w stosunku
pokrewieństwa do drugiego stopnia włącznie lub powinowactwa pierwszego stopnia
oraz w stosunku przysposobienia, opieki lub kurateli.
3. Instytuty prowadzące badania naukowe i prace rozwojowe w sferze związanej
z ochroną zdrowia zatrudniają, poza pracownikami, o których mowa w ust. 1,
pracowników wykonujących zawody medyczne.
4. Żołnierze zawodowi oraz funkcjonariusze służb podlegających ministrowi
właściwemu do spraw wewnętrznych mogą zostać oddelegowani do pełnienia służby
w instytucie badawczym.
art. 40.
więcej
art. 41.
więcej
przysługuje urlop wypoczynkowy w wymiarze 36 dni w ciągu roku.
art. 42.
więcej
wymagane kwalifikacje naukowe, określone w art. 43.
2. Podstawowym obowiązkiem pracownika naukowego jest realizacja celów
i zadań instytutu, w tym prowadzenie działalności naukowej i rozwojowej.
art. 43.
więcej
stanowisku:
1) profesora;
2) profesora instytutu;
3) adiunkta;
4) asystenta.
2. Na stanowisku profesora może być zatrudniona osoba posiadająca tytuł
profesora.
3. Na stanowisku profesora instytutu może być zatrudniona osoba posiadająca
tytuł profesora, stopień doktora habilitowanego lub stopień doktora, a w przypadku
osoby na stałe zamieszkującej za granicą – co najmniej stopień doktora.
4. Na stanowisku adiunkta może być zatrudniona osoba posiadająca stopień
doktora.
5. Na stanowisku asystenta może być zatrudniona osoba posiadająca tytuł
zawodowy magistra lub równorzędny.
6. Zatrudnienie pracownika naukowego jest poprzedzone konkursem. Kryteria
i tryb przeprowadzania i ogłaszania konkursu określa statut instytutu. Ogłoszenie
o konkursie zamieszcza się także na stronie podmiotowej ministra właściwego do
spraw szkolnictwa wyższego i nauki w Biuletynie Informacji Publicznej oraz na
stronie internetowej Komisji Europejskiej w europejskim portalu dla mobilnych
naukowców przeznaczonym do publikacji ofert pracy naukowców.
7. Przepisu ust. 6 nie stosuje się:
1) do żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy służb podległych ministrowi
właściwemu do spraw wewnętrznych;
2) w przypadku zatrudnienia na czas określony pracownika naukowego:
a) skierowanego do pracy na podstawie umowy zawartej z zagraniczną
instytucją naukową,
b) na okres realizacji projektu obejmującego badania naukowe lub prace
rozwojowe, finansowanego w trybie konkursowym ze środków
finansowych na szkolnictwo wyższe i naukę lub środków finansowych
pochodzących z budżetu Unii Europejskiej, z niepodlegających zwrotowi
środków z pomocy udzielonej przez państwa członkowskie Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) lub z innych środków
pochodzących ze źródeł zagranicznych niepodlegających zwrotowi,
c) na tym samym stanowisku, jeżeli poprzednia umowa o pracę była zawarta
na czas nie krótszy niż trzy lata.
art. 44.
więcej
podstawie umowy o pracę, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Nawiązanie stosunku pracy na czas nieokreślony na stanowisku profesora lub
profesora instytutu z pracownikiem naukowym posiadającym tytuł profesora może
nastąpić na podstawie mianowania. Mianowania dokonuje dyrektor. Osobę pełniącą
funkcję dyrektora na stanowisko profesora mianuje minister nadzorujący instytut.
3. Pracownicy naukowi podlegają okresowym ocenom dorobku naukowego
i technicznego, dokonywanym przez radę naukową. Rada naukowa, dokonując oceny,
uwzględnia w szczególności liczbę i jakość patentów, wdrożeń, publikacji naukowych
oraz prowadzonych i planowanych badań naukowych lub prac rozwojowych.
4. Pracownicy naukowi podlegają ocenom okresowym nie rzadziej niż raz na 4
lata. Tryb oceny okresowej określa regulamin ustanowiony przez dyrektora.
5. Do obowiązków pracownika naukowego należy realizacja zadań statutowych
instytutu, w szczególności poprzez:
1) twórczą działalność naukową polegającą na rozwiązywaniu problemów
naukowych;
2) wprowadzanie do praktyki wyników badań naukowych lub prac rozwojowych;
3) podnoszenie swoich kwalifikacji;
4) upowszechnianie osiągnięć nauki, w tym poprzez publikacje oraz aktywny udział
w życiu naukowym;
5) kształcenie kadry naukowej;
6) udział w pracach organizacyjnych instytutu związanych z prowadzonymi
badaniami naukowymi lub pracami rozwojowymi oraz działalnością
dydaktyczną lub artystyczną, a w instytucie nadzorowanym przez ministra
właściwego do spraw zdrowia, ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub
Ministra Obrony Narodowej – także udzielanie świadczeń zdrowotnych przez ten
instytut.
6. Do pracowników zatrudnionych na stanowisku asystenta nie stosuje się
przepisu ust. 5 pkt 5.
7. Wykonywanie obowiązków pracownika naukowego stanowi działalność
twórczą o indywidualnym charakterze, o której mowa w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia
4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r.
poz. 1231 oraz z 2020 r. poz. 288).
art. 45.
więcej
rozwiązaniu w każdym czasie w drodze porozumienia stron.
2. Rozwiązanie stosunku pracy z mianowanym pracownikiem naukowym,
z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, może nastąpić
w przypadku:
1) czasowej niezdolności do pracy spowodowanej chorobą, jeżeli okres tej
niezdolności przekracza okres zasiłkowy, a w przypadku stwierdzenia przez
uprawnionego lekarza poprawy stanu zdrowia i możliwości powrotu do pracy,
jeżeli okres ten przekracza 2 lata;
2) wszczęcia postępowania w sprawie likwidacji instytutu;
3) otrzymania przez mianowanego pracownika naukowego dwóch kolejnych ocen
negatywnych, o których mowa w art. 44 ust. 3;
4) podjęcia dodatkowego zatrudnienia lub prowadzenia działalności gospodarczej
bez uzyskania zgody dyrektora, o której mowa w art. 47 ust. 1.
3. Rozwiązanie stosunku pracy z mianowanym pracownikiem naukowym bez
wypowiedzenia może nastąpić w przypadku:
1) trwałej utraty zdolności do pracy na zajmowanym stanowisku, stwierdzonej
orzeczeniem lekarza orzecznika, w rozumieniu przepisów o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli nie ma możliwości
zatrudnienia pracownika na innym stanowisku, odpowiednim do jego stanu zdrowia i kwalifikacji zawodowych, albo gdy pracownik odmawia przejścia do takiej pracy;
2) niedostarczenia w wyznaczonym terminie orzeczenia potwierdzającego zdolność
do pracy na zajmowanym stanowisku, wydanego przez lekarza prowadzącego
badania okresowe lub kontrolne;
3) dopuszczenia się przez niego:
a) czynu określonego w art. 115 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie
autorskim i prawach pokrewnych, stwierdzonego prawomocnym wyrokiem
sądu,
b) stwierdzonego prawomocnym orzeczeniem komisji dyscyplinarnej na
podstawie opinii komisji do spraw etyki w nauce, o której mowa w art. 39
ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Polskiej Akademii Nauk:
– przywłaszczenia sobie autorstwa albo wprowadzenia w błąd co do
autorstwa całości lub części cudzego utworu albo artystycznego
wykonania,
– rozpowszechnienia, bez podania nazwiska lub pseudonimu twórcy,
cudzego utworu w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania,
– rozpowszechnienia, bez podania nazwiska lub pseudonimu twórcy,
cudzego artystycznego wykonania albo publicznego zniekształcenia
takiego utworu, artystycznego wykonania, fonogramu, wideogramu lub
nadania,
– innego sposobu naruszenia cudzych praw autorskich lub praw
pokrewnych,
– fałszowania badań lub wyników badań naukowych,
– innego oszustwa naukowego;
4) skazania prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo.
4. Stosunek pracy z mianowanym pracownikiem naukowym może być
rozwiązany również z innych ważnych przyczyn, po uzyskaniu zgody rady naukowej
instytutu.
art. 46.
więcej
z mocy prawa w przypadku:
1) stwierdzenia, że mianowanie nastąpiło na podstawie fałszywych lub nieważnych
dokumentów;
2) prawomocnego orzeczenia przez sąd utraty praw publicznych;
3) prawomocnego orzeczenia środka karnego w postaci zakazu zajmowania
określonego stanowiska, w przypadku gdy orzeczenie to dotyczy wykonywania
obowiązków pracownika naukowego;
4) upływu trzymiesięcznego okresu nieobecności w pracy z powodu tymczasowego
aresztowania;
5) odbywania kary pozbawienia wolności lub ograniczenia wolności;
6) upływu okresu mianowania;
7) śmierci pracownika naukowego.
2. Stosunek pracy mianowanego pracownika naukowego zatrudnionego na
stanowisku profesora lub profesora instytutu wygasa z końcem roku, w którym
ukończył on 70. rok życia.
3. Wygaśnięcie stosunku pracy stwierdza dyrektor.
4. Stosunek pracy mianowanego pracownika naukowego pełniącego funkcję
dyrektora, z końcem roku, w którym ukończył on 70. rok życia, przekształca się w
stosunek pracy na podstawie umowy o pracę.
art. 47.
więcej
zatrudnienia w ramach stosunku pracy lub prowadzenie działalności gospodarczej, bez
uzyskania wcześniejszej zgody dyrektora, stanowi podstawę do rozwiązania stosunku
pracy za wypowiedzeniem w instytucie będącym podstawowym miejscem pracy.
2. Osoby zatrudnione na stanowisku dyrektora instytutu mogą podejmować
dodatkowe zatrudnienie w ramach stosunku pracy lub prowadzić działalność
gospodarczą, za zgodą ministra nadzorującego. Wykonywanie przez dyrektora
dodatkowego zatrudnienia w ramach stosunku pracy lub prowadzenie działalności
gospodarczej bez zgody ministra nadzorującego powoduje wygaśnięcie powołania,
o którym mowa w art. 24 ust. 2.
3. Wypowiedzenia stosunku pracy, o którym mowa w ust. 1, dokonuje dyrektor,
a wygaśnięcie powołania, o którym mowa w ust. 2, stwierdza minister nadzorujący.
4. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do pracowników naukowych
podejmujących zatrudnienie w ramach stosunku pracy:
1) w urzędach, o których mowa w art. 1 ust. 1 i ust. 2 pkt 1, 2 i 4a ustawy z dnia
16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z 2020 r.
poz. 537);
2) w organach towarzystw naukowych i zawodowych;
3) w organach wymiaru sprawiedliwości;
4) w instytucjach kultury;
5) we władzach Polskiej Akademii Nauk i Polskiej Akademii Umiejętności.
5. Pracownika naukowego w okresie trwania stosunku pracy obowiązuje zakaz
prowadzenia działalności konkurencyjnej wobec instytutu, określony w odrębnej
umowie.
6. Wykonywanie przez pracownika naukowego działalności konkurencyjnej
stanowi podstawę do rozwiązania stosunku pracy za wypowiedzeniem w instytucie
będącym podstawowym miejscem pracy.
7. Przepisy ust. 1 i 3–6 mają zastosowanie do pracowników instytutu, o których
mowa w art. 39 ust. 1 pkt 2 i 3.
art. 48.
więcej
jest realizacja celów i zadań instytutu, a w szczególności aktywne współdziałanie
w rozwiązywaniu problemów naukowo-technicznych, prowadzenie prac
zmierzających do ich praktycznych zastosowań oraz uczestniczenie w ich wdrażaniu
i upowszechnianiu.
2. Do obowiązków pracownika badawczo-technicznego należy realizacja zadań
statutowych instytutu, w szczególności poprzez:
1) współuczestniczenie w rozwiązywaniu problemów naukowych realizowanych
przez instytut;
2) przystosowywanie rezultatów badań do potrzeb praktyki;
3) prowadzenie prac w dziedzinie projektów, konstrukcji, technologii, organizacji,
metod leczniczych i udział we wprowadzaniu ich do praktyki;
4) prowadzenie prac doświadczalnych;
5) prowadzenie prac związanych z ochroną własności przemysłowej, praw
autorskich i wynalazczości;
6) uczestniczenie w pracach organizacyjnych związanych z działalnością, o której
mowa w pkt 1–4.
art. 49.
więcej
stanowisku:
1) głównego specjalisty badawczo-technicznego;
2) starszego specjalisty badawczo-technicznego;
3) specjalisty badawczo-technicznego.
2. Na stanowisku badawczo-technicznym może być zatrudniona osoba
posiadająca wykształcenie wyższe. Dodatkowe kwalifikacje na stanowiska badawczo-
-techniczne ustala dyrektor po zasięgnięciu opinii rady naukowej oraz zakładowych
organizacji związkowych.
3. Nabór pracowników badawczo-technicznych na stanowiska przewidziane dla
żołnierzy zawodowych oraz funkcjonariuszy służb podległych ministrowi
właściwemu do spraw wewnętrznych odbywa się na zasadach określonych w
przepisach właściwych dla tych służb.
art. 50.
więcej
rzadziej niż raz na 4 lata. Do oceny stosuje się odpowiednio przepis art. 44 ust. 3.
art. 51.
więcej
dyscyplinarną za rażące naruszenie obowiązków lub uchybienie godności pracownika
nauki.
art. 52.
więcej
-technicznego są:
1) upomnienie;
2) nagana;
3) nagana z pozbawieniem prawa do pełnienia funkcji kierowniczych w instytucie
na okres do 5 lat.
2. Odpis orzeczenia o udzieleniu kary dyscyplinarnej z uzasadnieniem włącza się
do akt osobowych pracownika naukowego lub badawczo-technicznego.
art. 53.
więcej
nakłada dyrektor po uprzednim wysłuchaniu pracownika naukowego lub badawczo-
-technicznego.
2. Pracownik naukowy lub badawczo-techniczny ukarany przez dyrektora karą
upomnienia może wnieść odwołanie do komisji dyscyplinarnej. Odwołanie wnosi się
w terminie 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia o ukaraniu.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, komisja nie może wymierzyć kary
surowszej.
art. 54.
więcej
badawczo-technicznych orzekają:
1) w pierwszej instancji – komisja dyscyplinarna w instytucie w składzie trzech
członków;
2) w drugiej instancji – komisja dyscyplinarna do spraw pracowników naukowych
i badawczo-technicznych instytutów przy ministrze właściwym do spraw
szkolnictwa wyższego i nauki w składzie trzech członków.
2. W składzie orzekającym komisji, o której mowa w ust. 1 pkt 2, co najmniej
jeden z członków powinien posiadać tytuł zawodowy magistra prawa.
3. Przewodniczącym składu orzekającego powinien być pracownik naukowy
zatrudniony na stanowisku nie niższym niż obwiniony.
art. 55.
więcej
pochodzi z wyboru. Tryb wyboru określa statut instytutu.
2. Komisję dyscyplinarną, o której mowa w art. 54 ust. 1 pkt 2, powołuje
minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki.
3. Komisje dyscyplinarne, o których mowa w art. 54 ust. 1, są niezawisłe
w zakresie orzekania.
4. Komisje dyscyplinarne, o których mowa w art. 54 ust. 1, rozstrzygają
samodzielnie wszelkie zagadnienia faktyczne oraz prawne i nie są związane
rozstrzygnięciami innych organów stosujących prawo, z wyjątkiem prawomocnego
skazującego wyroku sądu oraz opinii komisji do spraw etyki w nauce, o której mowa
w ust. 5.
5. W sprawach naruszeń dyscyplinarnych, które stanowią naruszenie zasad etyki
w nauce, w szczególności w sprawach określonych w art. 56 ust. 3 pkt 1–4, komisja
dyscyplinarna może zwrócić się o wydanie opinii do komisji do spraw etyki w nauce,
o której mowa w art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Polskiej Akademii
Nauk. Opinia komisji do spraw etyki w nauce wiąże komisję dyscyplinarną drugiej
instancji w ustaleniu treści naruszenia.
6. Postanowienia i orzeczenia składu orzekającego zapadają zwykłą większością
głosów.
7. Kadencja komisji dyscyplinarnej, o której mowa w art. 54 ust. 1 pkt 1, trwa
4 lata.
8. Kadencja komisji dyscyplinarnej, o której mowa w art. 54 ust. 1 pkt 2, trwa
4 lata.
9. Obsługę komisji dyscyplinarnej, o której mowa w art. 54 ust. 1 pkt 2,
wykonują komórki organizacyjne urzędu obsługującego ministra właściwego do
spraw szkolnictwa wyższego i nauki.
art. 56.
więcej
wniosek rzecznika dyscyplinarnego.
2. Postępowanie dyscyplinarne nie może być wszczęte po upływie 6 miesięcy od
dnia powzięcia, odpowiednio przez dyrektora lub ministra nadzorującego, wiadomości
o popełnieniu czynu uzasadniającego nałożenie kary oraz po upływie 5 lat od dnia
popełnienia tego czynu. Jeżeli czyn stanowi przestępstwo, okres ten nie może być
krótszy od okresu przedawnienia ścigania tego przestępstwa, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Rzecznik dyscyplinarny wszczyna postępowanie wyjaśniające z urzędu,
w przypadku gdy pracownikowi naukowemu lub badawczo-technicznemu zarzuca się
popełnienie czynu polegającego na:
1) przywłaszczeniu sobie autorstwa albo wprowadzeniu w błąd co do autorstwa
całości lub części cudzego utworu;
2) rozpowszechnieniu, bez podania nazwiska lub pseudonimu twórcy, cudzego
utworu w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania;
3) naruszeniu cudzych praw autorskich lub praw pokrewnych w inny sposób;
4) fałszowaniu badań lub wyników badań naukowych i prac rozwojowych lub
dokonaniu innego oszustwa naukowego;
5) przyjmowaniu, w związku z pełnieniem funkcji lub zajmowaniem stanowiska
w instytucie, korzyści majątkowej lub osobistej albo jej obietnicy;
6) powoływaniu się na wpływy w instytucie, instytucji państwowej lub
samorządowej albo wywoływaniu przekonania innej osoby lub utwierdzaniu jej
w przekonaniu o istnieniu takich wpływów i podjęciu się pośrednictwa
w załatwieniu sprawy w zamian za korzyść majątkową lub osobistą albo jej
obietnicę;
7) udzieleniu albo obiecywaniu udzielenia korzyści majątkowej lub osobistej
w zamian za pośrednictwo w załatwieniu sprawy w instytucie, polegające na
wywarciu wpływu na decyzję, działanie lub zaniechanie osoby pełniącej funkcję lub zajmującej stanowisko w instytucie, w związku z pełnieniem tej funkcji lub zajmowaniem stanowiska.
4. Jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 2, wszczęto postępowanie
dyscyplinarne, karalność czynu uzasadniającego nałożenie kary ustaje z upływem 2 lat
od dnia wszczęcia postępowania.
5. Nie stosuje się przedawnienia w odniesieniu do wszczęcia postępowania
dyscyplinarnego wobec pracownika naukowego lub badawczo-technicznego, któremu
zarzuca się popełnienie czynu, o którym mowa w ust. 3 pkt 1–5.
6. Kary dyscyplinarne określone w art. 52 ust. 1 ulegają zatarciu, a odpis
orzeczenia o ukaraniu, dołączony do akt osobowych pracownika naukowego lub
badawczo-technicznego, podlega usunięciu po upływie 3 lat, a w przypadku kary
określonej w art. 52 ust. 1 pkt 3 po upływie 5 lat od dnia doręczenia mu
prawomocnego orzeczenia o ukaraniu, jeżeli w tym okresie nie został on ukarany
dyscyplinarnie lub prawomocnie skazany za przestępstwo umyślne.
art. 57.
więcej
instytutu, a rzecznika dyscyplinarnego przy komisji dyscyplinarnej, o której mowa
w art. 54 ust. 1 pkt 2 – minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki,
spośród pracowników naukowych posiadających co najmniej stopień doktora
habilitowanego.
2. W przypadku powzięcia przez organ, który powołał rzecznika
dyscyplinarnego, wiadomości o popełnieniu czynu uzasadniającego
odpowiedzialność dyscyplinarną, organ niezwłocznie poleca rzecznikowi
dyscyplinarnemu wszczęcie postępowania wyjaśniającego.
3. Rzecznik dyscyplinarny jest związany poleceniami organu, który go powołał.
4. Kadencja rzecznika dyscyplinarnego powoływanego przez radę naukową
instytutu trwa 4 lata.
5. Kadencja rzecznika dyscyplinarnego powoływanego przez ministra
właściwego do spraw szkolnictwa wyższego i nauki trwa 4 lata.
art. 58.
więcej
siebie obrońcy.
2. W przypadku gdy obwiniony uchyla się od uczestnictwa w postępowaniu,
postępowanie może toczyć się pod jego nieobecność.
3. Od orzeczenia komisji dyscyplinarnej w instytucie strony mogą się odwołać
do komisji, o której mowa w art. 54 ust. 1 pkt 2, w terminie 14 dni od dnia doręczenia
orzeczenia wraz z uzasadnieniem.
4. Od prawomocnego orzeczenia komisji dyscyplinarnej, o której mowa
w art. 54 ust. 1 pkt 2, stronom służy odwołanie do Sądu Apelacyjnego w Warszawie –
Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych. Do odwołania stosuje się przepisy Kodeksu
postępowania cywilnego dotyczące apelacji. Od orzeczenia Sądu Apelacyjnego nie
służy skarga kasacyjna.
5. O prawomocnym orzeczeniu w sprawach naruszeń, o których mowa w art. 56
ust. 3 pkt 1–4, komisja dyscyplinarna przekazuje informację do wiadomości organu
przyznającego środki finansowe na naukę.
6. Postępowanie dyscyplinarne zakończone prawomocnym orzeczeniem można
wznowić, jeżeli:
1) w związku z postępowaniem dopuszczono się rażącego naruszenia prawa,
a istnieje uzasadniona podstawa do przyjęcia, że mogło to mieć wpływ na treść
orzeczenia;
2) po wydaniu orzeczenia ujawniły się nowe fakty lub dowody nieznane w chwili
jego wydania, wskazujące na to, że obwiniony jest niewinny, skazano go za
popełnienie innego czynu lub komisja bezpodstawnie umorzyła postępowanie;
3) w trakcie postępowania naruszono przepisy, przez co uniemożliwiono lub
w poważnym stopniu utrudniono obwinionemu korzystanie z prawa do obrony,
albo skład komisji nie odpowiadał warunkom określonym w art. 54, albo
zasiadała w niej osoba podlegająca wyłączeniu.
7. Wznowienie nie może nastąpić z przyczyny wymienionej w ust. 6 pkt 1, jeżeli
była ona przedmiotem rozpoznania przez sąd apelacyjny w trybie określonym
w ust. 4.
8. Wznowienie postępowania dyscyplinarnego na niekorzyść obwinionego nie
jest dopuszczalne po jego śmierci albo po upływie 3 lat od popełnienia czynu będącego
podstawą orzeczenia, a gdy czyn stanowił przestępstwo – po upływie okresu
przedawnienia ścigania tego przestępstwa lub w razie wykonania kary i jej zatarcia.
9. Wniosek o wznowienie postępowania dyscyplinarnego mogą składać,
w terminie 30 dni od dnia powzięcia wiadomości o przyczynie uzasadniającej
wznowienie: obwiniony, obrońca, rzecznik dyscyplinarny, a po śmierci obwinionego lub gdy zachodzą uzasadnione wątpliwości co do jego poczytalności – także jego małżonek, krewny w linii prostej, brat lub siostra.
art. 59.
więcej
naukowego lub badawczo-technicznego, przeciwko któremu wszczęto postępowanie
karne lub dyscyplinarne, a także w toku postępowania wyjaśniającego, jeżeli
ze względu na wagę i wiarygodność przedstawionych zarzutów celowe jest odsunięcie
go od wykonywania obowiązków.
2. Pracownik naukowy lub badawczo-techniczny zostaje z mocy prawa
zawieszony w pełnieniu obowiązków z dniem jego tymczasowego aresztowania.
3. Zawieszenie w pełnieniu obowiązków nie może trwać dłużej niż 6 miesięcy,
chyba że przeciwko pracownikowi naukowemu lub badawczo-technicznemu toczy się
nadal postępowanie karne.
art. 60.
więcej
-technicznego w okresie zawieszenia w pełnieniu obowiązków może ulec obniżeniu,
a tymczasowo aresztowanego ulega ograniczeniu najwyżej do połowy, w zależności
od stanu rodzinnego pracownika naukowego lub badawczo-technicznego, począwszy
od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym
nastąpiło zawieszenie. W okresie zawieszenia w pełnieniu obowiązków nie
przysługują dodatki do wynagrodzenia oraz wynagrodzenie za godziny
ponadwymiarowe.
2. Jeżeli postępowanie dyscyplinarne lub karne zakończy się umorzeniem
z braku dowodów winy albo wydaniem orzeczenia lub wyroku uniewinniającego,
pracownikowi naukowemu lub badawczo-technicznemu należy wypłacić pozostałą
część pełnego wynagrodzenia.
art. 61.
więcej
w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb postępowania wyjaśniającego
i postępowania dyscyplinarnego, w tym przebieg postępowania wyjaśniającego
i dyscyplinarnego, możliwość zawieszania i wznawiania postępowania
dyscyplinarnego, sposób i warunki wzywania i przesłuchiwania obwinionego,
świadków i biegłych oraz przeprowadzania innych dowodów, a także sposób
wykonywania kar dyscyplinarnych i ich zatarcia, z zachowaniem przejrzystości tych postępowań oraz zapewnieniem bezstronności osób przeprowadzających te postępowania.
art. 62.
więcej
i badawczo-technicznych w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się
odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego, z wyłączeniem art. 82 tego
kodeksu.
art. 63.
więcej
w zakładowym układzie zbiorowym pracy lub w zakładowym regulaminie
wynagradzania.
art. 64.
więcej
uprawnień do dodatku za wysługę lat oraz do nagrody jubileuszowej, zasady
określania czasu pracy, uprawnienia związane z pracą w warunkach uciążliwych lub
szkodliwych, przepisy emerytalne, uprawnienia do odprawy, wynagrodzenie za okres
niezdolności do pracy, czasu choroby lub innej usprawiedliwionej nieobecności
w pracy oraz uprawnienia urlopowe dla pracowników instytutów będących jednocześnie żołnierzami zawodowymi lub funkcjonariuszami służb nadzorowanych przez
ministra właściwego do spraw wewnętrznych określają przepisy właściwe dla tych
służb.
art. 65.
więcej
nieuregulowanych w ustawie, stosuje się przepisy Kodeksu pracy.
art. 66.
więcej
32, art. 39, art. 41–46, art. 47 ust. 1–4, 6 i 7 oraz art. 48–50 stosuje się odpowiednio
do państwowych jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Sprawiedliwości,
prowadzących działalność naukową i badawczo-rozwojową (jednostka
organizacyjna).
2. Minister Sprawiedliwości powołuje i odwołuje dyrektora oraz zastępców
dyrektora jednostki organizacyjnej.
3. Statut jednostki organizacyjnej nadaje Minister Sprawiedliwości.
4. Dyrektora, jego zastępców, głównego księgowego oraz pracownika
naukowego w okresie trwania stosunku pracy obowiązuje zakaz prowadzenia
działalności konkurencyjnej wobec jednostki organizacyjnej, jeżeli zakaz ten został
określony w odrębnej umowie.
5. Do zakazu, o którym mowa w ust. 4, stosuje się przepisy art. 1011, art. 1013 i
art. 1014 Kodeksu pracy.
art. 67.
więcej
w ustawie z dnia 30 kwietnia 2010 r. – Przepisy wprowadzające ustawy reformujące
system nauki (Dz. U. poz. 620 i 1036 oraz z 2012 r. poz. 756).
Wyszukiwarka
- Kodeks Karny dostęp do ustawy
- 22 Kodeks Karny konkretny artykuł ustawy
- Sąd Okręgowy w Ełku informacje o sądzie
- Pełnomocnictwo ogólne dostęp do wzorców