Art. 47. 1. Wykonywanie przez pracownika naukowego dodatkowego
zatrudnienia w ramach stosunku pracy lub prowadzenie działalności gospodarczej, bez
uzyskania wcześniejszej zgody dyrektora, stanowi podstawę do rozwiązania stosunku
pracy za wypowiedzeniem w instytucie będącym podstawowym miejscem pracy.
2. Osoby zatrudnione na stanowisku dyrektora instytutu mogą podejmować
dodatkowe zatrudnienie w ramach stosunku pracy lub prowadzić działalność
gospodarczą, za zgodą ministra nadzorującego. Wykonywanie przez dyrektora
dodatkowego zatrudnienia w ramach stosunku pracy lub prowadzenie działalności
gospodarczej bez zgody ministra nadzorującego powoduje wygaśnięcie powołania,
o którym mowa w art. 24 ust. 2.
3. Wypowiedzenia stosunku pracy, o którym mowa w ust. 1, dokonuje dyrektor,
a wygaśnięcie powołania, o którym mowa w ust. 2, stwierdza minister nadzorujący.
4. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do pracowników naukowych
podejmujących zatrudnienie w ramach stosunku pracy:
1) w urzędach, o których mowa w art. 1 ust. 1 i ust. 2 pkt 1, 2 i 4a ustawy z dnia
16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z 2020 r.
poz. 537);
2) w organach towarzystw naukowych i zawodowych;
3) w organach wymiaru sprawiedliwości;
4) w instytucjach kultury;
5) we władzach Polskiej Akademii Nauk i Polskiej Akademii Umiejętności.
5. Pracownika naukowego w okresie trwania stosunku pracy obowiązuje zakaz
prowadzenia działalności konkurencyjnej wobec instytutu, określony w odrębnej
umowie.
6. Wykonywanie przez pracownika naukowego działalności konkurencyjnej
stanowi podstawę do rozwiązania stosunku pracy za wypowiedzeniem w instytucie
będącym podstawowym miejscem pracy.
7. Przepisy ust. 1 i 3–6 mają zastosowanie do pracowników instytutu, o których
mowa w art. 39 ust. 1 pkt 2 i 3.

Ustawa o instytutach badawczych art. 47

DODAJ