Ustawa z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin

art. 1. więcej Art. 1. Ustawa określa zasady i warunki wjazdu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, pobytu oraz wyjazdu z tego terytorium:
1) obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej,
2) obywateli państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,
3) obywateli Konfederacji Szwajcarskiej,
3a) obywateli Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,
o których mowa w art. 10 ust. 1 lit. b i d Umowy o Wystąpieniu
Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii
Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz. Urz. UE L 29
z 31.01.2020, str. 7), zwanej dalej „Umową Wystąpienia”, zwanych dalej
„obywatelami Zjednoczonego Królestwa”,
4) członków rodzin obywateli, o których mowa w pkt 1–3, którzy do nich
dołączają lub z nimi przebywają,
5) członków rodzin obywateli Rzeczypospolitej Polskiej, którzy do nich
dołączają lub z nimi przebywają,
6) członków rodzin obywateli Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii
i Irlandii Północnej, o których mowa w art. 10 ust. 1 lit. e i f Umowy
Wystąpienia, zwanych dalej „członkami rodzin obywateli Zjednoczonego Królestwa”
– a także tryb postępowania i organy właściwe w tych sprawach.

art. 2. więcej Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) granica – granicę państwową Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy
państwowej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1869 i 2399);
2) dokument podróży – dokument podróży w rozumieniu przepisów ustawy
z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2018 r. poz. 2094 i 2399);
3) obywatel UE – cudzoziemca:
a) obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej,
b) obywatela państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia
o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym,
c) obywatela Konfederacji Szwajcarskiej,
d) obywatela Zjednoczonego Królestwa;
4) członek rodziny:
a) w przypadku członka rodziny obywatela UE, o którym mowa
w pkt 3 lit. a–c – cudzoziemca będącego lub niebędącego obywatelem UE:
– małżonka obywatela UE,
– bezpośredniego zstępnego obywatela UE lub jego małżonka,
w wieku do 21 lat lub pozostającego na utrzymaniu obywatela UE
lub jego małżonka,
– bezpośredniego wstępnego obywatela UE lub jego małżonka,
pozostającego na utrzymaniu obywatela UE lub jego małżonka,
– bezpośredniego wstępnego małoletniego obywatela UE,
sprawującego faktyczną opiekę nad tym małoletnim obywatelem UE
i na którego utrzymaniu ten małoletni obywatel UE pozostaje,
b) w przypadku członka rodziny obywatela Rzeczypospolitej Polskiej –
cudzoziemca niebędącego obywatelem UE:
– małżonka obywatela Rzeczypospolitej Polskiej w przypadku
spełnienia łącznie następujących warunków:
– – obywatel Rzeczypospolitej Polskiej bezpośrednio przed
przyjazdem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej posiadał
prawo pobytu powyżej 3 miesięcy lub prawo stałego pobytu
w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, państwie
członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu
(EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym, Konfederacji Szwajcarskiej lub Zjednoczonym
Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,
– – związek małżeński z obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej
został zawarty przed pobytem w innym państwie członkowskim
Unii Europejskiej, państwie członkowskim Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym, Konfederacji
Szwajcarskiej lub Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii
i Irlandii Północnej lub w trakcie pobytu w tym państwie,
– – obywatel Rzeczypospolitej Polskiej zamierza ponownie
zamieszkać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na stałe,
– małżonka obywatela Rzeczypospolitej Polskiej posiadającego
poprzednio obywatelstwo innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia
o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym, Konfederacji Szwajcarskiej lub Zjednoczonego
Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,
– bezpośredniego zstępnego obywatela Rzeczypospolitej Polskiej lub
jego małżonka, w wieku do 21 lat lub pozostającego na utrzymaniu obywatela Rzeczypospolitej Polskiej lub jego małżonka, w przypadku spełnienia łącznie następujących warunków:
– – obywatel Rzeczypospolitej Polskiej bezpośrednio przed
przyjazdem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej posiadał
prawo pobytu powyżej 3 miesięcy lub prawo stałego pobytu
w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, państwie
członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu
(EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym, Konfederacji Szwajcarskiej lub Zjednoczonym
Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,
– – życie rodzinne z obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej zostało
rozwinięte lub umocnione przed pobytem w innym państwie
członkowskim Unii Europejskiej, państwie członkowskim
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) –
stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,
Konfederacji Szwajcarskiej lub Zjednoczonym Królestwie
Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub w trakcie pobytu
w tym państwie,
– – obywatel Rzeczypospolitej Polskiej zamierza ponownie
zamieszkać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na stałe,
– bezpośredniego wstępnego obywatela Rzeczypospolitej Polskiej lub
jego małżonka, pozostającego na utrzymaniu obywatela
Rzeczypospolitej Polskiej lub jego małżonka, w przypadku
spełnienia łącznie następujących warunków:
– – obywatel Rzeczypospolitej Polskiej bezpośrednio przed
przyjazdem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej posiadał
prawo pobytu powyżej 3 miesięcy lub prawo stałego pobytu
w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, państwie
członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu
(EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym, Konfederacji Szwajcarskiej lub Zjednoczonym
Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,
– – życie rodzinne z obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej zostało
rozwinięte lub umocnione przed pobytem w innym państwie
członkowskim Unii Europejskiej, państwie członkowskim
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) –
stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,
Konfederacji Szwajcarskiej lub Zjednoczonym Królestwie
Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub w trakcie pobytu
w tym państwie,
– – obywatel Rzeczypospolitej Polskiej zamierza ponownie
zamieszkać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na stałe,
– bezpośredniego wstępnego małoletniego obywatela
Rzeczypospolitej Polskiej, w przypadku spełnienia łącznie
następujących warunków:
– – małoletni obywatel Rzeczypospolitej Polskiej bezpośrednio
przed przyjazdem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
posiadał prawo pobytu powyżej 3 miesięcy lub prawo stałego
pobytu w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej,
państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia
o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym, Konfederacji Szwajcarskiej lub
Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,
– – małoletni obywatel Rzeczypospolitej Polskiej zamierza
ponownie zamieszkać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na stałe,
– – bezpośredni wstępny sprawuje faktyczną opiekę nad tym
małoletnim obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej,
– – małoletni obywatel Rzeczypospolitej Polskiej pozostaje na
utrzymaniu bezpośredniego wstępnego,
c) w przypadku członka rodziny obywatela UE, o którym mowa
w pkt 3 lit. d – cudzoziemca, o którym mowa w art. 9 lit. a Umowy Wystąpienia;
5) osoba pracująca na własny rachunek – osobę fizyczną będącą przedsiębiorcą
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo
przedsiębiorców (Dz. U. poz. 646, 1479, 1629, 1633 i 2212), a także każdą
inną osobę fizyczną wykonującą działalność zarobkową we własnym imieniu
i na własny rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do
działalności gospodarczej, lub osoby wykonującej taką działalność do
przedsiębiorców;
6) państwo członkowskie – państwo członkowskie Unii Europejskiej, państwo
członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) –
stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, Konfederację Szwajcarską;
7) pracownik – osobę pozostającą w stosunku pracy, a także osobę wykonującą
pracę w ramach umowy cywilnoprawnej;
8) wiza – wizę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach.

Art. 2a. 1. Do osób, o których mowa w art. 1, stosuje się przepisy art. 11,
przepisy wydane na podstawie art. 12 ust. 1 i 3, art. 49–56, przepisy wydane na
podstawie art. 57 ust. 1, art. 260–266, art. 288–292, art. 293 pkt 1, 4 i 5, art. 294,
art. 296–298, art. 338, przepisy wydane na podstawie art. 339 ust. 1, art. 342–345,
art. 347, przepisy wydane na podstawie art. 394 ust. 6, art. 395 ust. 1, art. 396,
art. 397, art. 402, art. 404, art. 405, art. 407, art. 410–426, przepisy wydane na
podstawie art. 427, art. 428 ust. 1 pkt 2 lit. a i k oraz pkt 3–5, art. 429 ust. 1 pkt 7,
8, 9a i 12 oraz ust. 2, art. 430 ust. 1, 2 pkt 5 i 7 oraz ust. 6 i 7, art. 432, art. 439–
441, art. 444–447, art. 449, art. 449b–456 oraz przepisy wydane na podstawie
art. 457 ust. 1 i art. 458 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach.
2. Do osób, o których mowa w art. 1 pkt 4–6, stosuje się ponadto przepisy:
1) art. 3 pkt 20–22, art. 58, art. 59, art. 60 ust. 1 pkt 17 i 17a, art. 66 ust. 1, 2 i 3,
art. 67–71, art. 73, art. 74, art. 74a, art. 77 ust. 1 pkt 1, 2 i 3 lit. a i e oraz ust. 7
i 8, art. 78 ust. 1 i 2, art. 79 ust. 1–4, przepisy wydane na podstawie
art. 80 ust. 1, art. 96, przepisy wydane na podstawie art. 97 ust. 1, art. 360–
379, art. 428 ust. 1 pkt 2 lit. c, art. 429 ust. 1 pkt 1, art. 443 ust. 1 pkt 5
i ust. 2, art. 448 oraz art. 449a ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach;
2) art. 34 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE)
nr 810/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks
Wizowy (kodeks wizowy) (Dz. Urz. UE L 243 z 15.09.2009, str. 1, z późn.
zm.) w zakresie unieważnienia lub cofnięcia wizy krajowej.
3. Do osób, o których mowa w art. 1 pkt 3a i 6, stosuje się ponadto przepisy
działu V rozdziałów 3 i 3a oraz przepisy działu VI rozdziału 2 ustawy z dnia
12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach.

art. 3. więcej Art. 3. 1. Do postępowań w sprawach uregulowanych w ustawie stosuje się
przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania
administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 oraz z 2019 r. poz. 60), o ile ustawa
nie stanowi inaczej.
2. Do postępowań w sprawach uregulowanych w ustawie, a należących do
właściwości konsulów, stosuje się przepisy ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. –
Prawo konsularne (Dz. U. z 2018 r. poz. 2141 oraz z 2019 r. poz. 60), o ile ustawa
nie stanowi inaczej.
3. W sprawach należących do właściwości wojewody, uregulowanych
w ustawie, nie stosuje się przepisu art. 20 ustawy z dnia 23 stycznia 2009 r.
o wojewodzie i administracji rządowej w województwie (Dz. U. z 2019 r. poz. 1464).

art. 4. więcej Art. 4. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców jest organem wyższego stopnia
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania
administracyjnego w stosunku do wojewody w sprawach określonych w ustawie.

art. 5. więcej Art. 5. Organ właściwy w sprawach uregulowanych w ustawie może odstąpić
od uzasadnienia decyzji lub postanowienia wydanych w tych sprawach, w całości
lub w części, jeżeli wymagają tego względy bezpieczeństwa państwa.

art. 6. więcej Art. 6. Organy właściwe w sprawach uregulowanych w ustawie są
obowiązane do pouczenia obywatela UE i członka rodziny w języku dla nich
zrozumiałym o:
1) zasadach i trybie postępowania w tych sprawach;
2) przysługujących im prawach i ciążących na nich obowiązkach;
3) treści decyzji, na podstawie których odmawia się wjazdu lub wydania wizy,
cofa się lub unieważnia wizę, odmawia się zarejestrowania pobytu lub
unieważnia się zarejestrowanie pobytu;
4) treści decyzji, na podstawie których odmawia się wydania dokumentów
określonych w ustawie lub unieważnia się te dokumenty;
5) treści decyzji o wydaleniu;
6) trybie i terminie wnoszenia odwołania lub innych zwykłych środków zaskarżenia.

art. 7. więcej Art. 7. 1. Wnioski w sprawach uregulowanych w ustawie sporządza się
w języku polskim i składa na formularzach.
2. Dokumenty sporządzone w języku obcym, dołączane do wniosków
w sprawach uregulowanych w ustawie, składa się wraz z ich tłumaczeniem na
język polski, sporządzonym przez tłumacza przysięgłego.
3. Wnioski składane w postępowaniu przed konsulem oraz dokumenty
sporządzone w języku obcym, służące za dowód w postępowaniu prowadzonym na
podstawie ustawy przed konsulem, składa się w języku polskim lub języku
wskazanym przez konsula.

Art. 7a. W postępowaniach w sprawach uregulowanych w ustawie obywatel
UE lub członek rodziny obywatela UE w razie braku możliwości okazania
dokumentu podróży lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość i
obywatelstwo, mogą przedstawić inny dowód niż dokument urzędowy, który
pozwoli potwierdzić ich tożsamość i obywatelstwo w niebudzący wątpliwości sposób.

art. 8. więcej Art. 8. W postępowaniach oraz rejestrach prowadzonych na podstawie
ustawy mogą być przetwarzane następujące dane:
1) imię (imiona) i nazwisko;
2) nazwisko poprzednie;
3) płeć;
4) imię ojca;
5) imię matki;
6) data urodzenia;
7) miejsce i kraj urodzenia;
8) rysopis:
a) wzrost w centymetrach,
b) kolor oczu,
c) znaki szczególne;
9) odciski linii papilarnych;
10) obywatelstwo;
11) stan cywilny;
12) miejsce zamieszkania lub pobytu;
13) numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji
Ludności (PESEL);
14) wizerunek twarzy.

Art. 8a. 1. Pracownikowi zatrudnionemu w:
1) Urzędzie do Spraw Cudzoziemców,
2) urzędzie wojewódzkim,
3) urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw wewnętrznych,
4) Komendzie Głównej Straży Granicznej,
5) komendzie oddziału Straży Granicznej,
6) placówce Straży Granicznej
– obowiązki dotyczące czynności postępowania administracyjnego w sprawach
uregulowanych w ustawie, określone w przepisach działu II Kodeksu postępowania
administracyjnego, w szczególności przygotowywanie projektów załatwienia
spraw i przeprowadzanie dowodów, z wyłączeniem czynności kancelaryjnych,
a także załatwiania tych spraw na podstawie upoważnienia, o którym mowa
w art. 268a Kodeksu postępowania administracyjnego, powierza się po
sprawdzeniu przez pracodawcę, że pracownik nie był skazany prawomocnym
wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe.
2. Sprawdzenia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się przed zatrudnieniem
danej osoby na stanowisku związanym z wykonywaniem obowiązków, o których
mowa w ust. 1, a także przed powierzeniem pracownikowi nowych obowiązków,
o których mowa w ust. 1, przez zasięgnięcie informacji o danej osobie z Krajowego
Rejestru Karnego.
3. W przypadku skazania prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo
lub umyślne przestępstwo skarbowe pracownik nie może zajmować stanowiska związanego z wykonywaniem obowiązków, o których mowa w ust. 1, a jeżeli temu pracownikowi wydano upoważnienie, o którym mowa w art. 268a Kodeksu postępowania administracyjnego, do załatwiania spraw uregulowanych w ustawie,
zostaje ono cofnięte.

Art. 8b. 1. Odciski linii papilarnych pobiera się od obywatela UE lub członka
rodziny niebędącego obywatelem UE za pomocą kart daktyloskopijnych lub
urządzenia do elektronicznego pobierania odcisków.

art. 9. więcej Art. 9. 1. Obywatel UE może wjechać na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej na podstawie ważnego dokumentu podróży lub innego ważnego
dokumentu potwierdzającego jego tożsamość i obywatelstwo.
2. Członek rodziny niebędący obywatelem UE może wjechać na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie ważnego dokumentu podróży oraz wizy,
o ile przepisy ustawy nie stanowią inaczej.
3. Obowiązek posiadania wizy, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy:
1) obywatela państwa, wobec którego stosuje się częściowe lub całkowite
zniesienie obowiązku wizowego, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE)
nr 539/2001 z dnia 15 marca 2001 r. wymieniającym państwa trzecie, których
obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych,
oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (Dz. Urz. WE L
81 z 21.03.2001, str. 1) zmienionym rozporządzeniem Rady (WE)
nr 2414/2001 z dnia 7 grudnia 2001 r. zmieniającym rozporządzenie (WE)
nr 539/2001 (Dz. Urz. WE L 327 z 12.12.2001, str. 1) oraz rozporządzeniem
Rady (WE) nr 453/2003 z dnia 6 marca 2003 r. zmieniającym rozporządzenie
(WE) nr 539/2001 (Dz. Urz. UE L 69 z 13.03.2003, str. 10);
2) członka rodziny niebędącego obywatelem UE, posiadającego wydany przez
inne państwo członkowskie ważny dokument odpowiadający karcie pobytu
członka rodziny obywatela UE lub karcie stałego pobytu członka rodziny obywatela UE, o których mowa w art. 30 i 54, lub ważną kartę pobytu, wydaną na podstawie ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach.

art. 10. więcej Art. 10. 1. Członkowi rodziny niebędącemu obywatelem UE wydaje się wizę
Schengen lub wizę krajową w celu dołączenia do obywatela państwa
członkowskiego lub przebywania z nim.
2. Członkowi rodziny niebędącemu obywatelem UE odmawia się wydania
wizy, gdy:
1) nie spełnia przesłanek jej wydania lub
2) jego wjazd następuje w okresie obowiązywania wpisu do wykazu
cudzoziemców, których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest
niepożądany, prowadzonego na podstawie art. 434 ustawy z dnia 12 grudnia
2013 r. o cudzoziemcach, zwanego dalej „wykazem”, lub
3) w postępowaniu o wydanie wizy:
a) złożył wniosek zawierający nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe
informacje lub dołączył do niego dokumenty zawierające takie dane lub
informacje lub
b) zeznał nieprawdę lub zataił prawdę albo podrobił lub przerobił dokument
w celu jego użycia jako autentycznego lub takiego dokumentu używał
jako autentycznego, lub
4) ubiega się on o wydanie wizy w celu obejścia przepisów prawa
obowiązujących w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej,
państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu
(EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub
Konfederacji Szwajcarskiej regulujących zasady wjazdu na terytorium Unii
Europejskiej, pobytu na tym terytorium oraz wyjazdu z niego, lub
5) związek małżeński z obywatelem UE lub obywatelem Rzeczypospolitej
Polskiej został zawarty w celu obejścia przepisów określających zasady
i warunki wjazdu cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ich
przejazdu przez to terytorium, pobytu na nim i wyjazdu z niego, lub
6) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego, lub
7) wymagają tego względy zdrowia publicznego.
3. Wizę wydaje lub odmawia jej wydania konsul lub komendant placówki
Straży Granicznej niezwłocznie po złożeniu wniosku, zapewniając członkowi
rodziny wszelkie dopuszczalne przez przepisy prawa ułatwienia w uzyskaniu wizy.
4. Odmowa wydania wizy przez konsula następuje w drodze decyzji.
5. Od decyzji o odmowie wydania wizy wydanej przez konsula przysługuje
odwołanie do ministra właściwego do spraw zagranicznych, a od decyzji
o odmowie wydania wizy, wydanej przez komendanta placówki Straży Granicznej
– do Komendanta Głównego Straży Granicznej.

Art. 10a. 1. Wizę cofa się z urzędu, jeżeli po jej wydaniu powstały
następujące okoliczności:
1) członek rodziny niebędący obywatelem UE wjechał na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obowiązywania wpisu do wykazu lub
2) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego, lub
3) wymagają tego względy zdrowia publicznego.
2. Wizę można cofnąć na wniosek posiadacza.

Art. 10b. Wizę unieważnia się, jeżeli w chwili jej wydania zachodziły
następujące okoliczności:
1) obowiązywał wpis danych członka rodziny niebędącego obywatelem UE do
wykazu lub
2) członek rodziny niebędący obywatelem UE nie spełniał przesłanek jej
wydania, lub
3) w postępowaniu o wydanie wizy członek rodziny niebędący obywatelem UE:
a) złożył wniosek zawierający nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe
informacje lub dołączył do niego dokumenty zawierające takie dane lub
informacje lub
b) zeznał nieprawdę lub zataił prawdę albo podrobił lub przerobił dokument
w celu jego użycia jako autentycznego lub takiego dokumentu używał
jako autentycznego, lub
4) członek rodziny niebędący obywatelem UE ubiegał się o wydanie wizy w celu
obejścia przepisów prawa obowiązujących w innym państwie członkowskim
Unii Europejskiej, państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia
o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej regulujących zasady wjazdu
na terytorium Unii Europejskiej, pobytu na tym terytorium oraz wyjazdu
z niego, lub
5) związek małżeński członka rodziny niebędącego obywatelem UE został
zawarty z obywatelem UE lub obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej w celu
obejścia przepisów określających zasady i warunki wjazdu cudzoziemców na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ich przejazdu przez to terytorium,
pobytu na nim i wyjazdu z niego, lub
6) względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa
i porządku publicznego wymagały odmowy jej wydania, lub
7) względy zdrowia publicznego wymagały odmowy jej wydania.

Art. 10c. Wizę cofa lub unieważnia w drodze decyzji:
1) konsul;
2) komendant oddziału Straży Granicznej;
3) komendant placówki Straży Granicznej.

Art. 10d. Od decyzji o cofnięciu lub unieważnieniu wizy wydanej przez:
1) konsula – przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw zagranicznych;
2) komendanta oddziału Straży Granicznej lub komendanta placówki Straży
Granicznej – przysługuje odwołanie do Komendanta Głównego Straży Granicznej.

Art. 10e. Wydanie decyzji o cofnięciu lub unieważnieniu wizy odnotowuje
się w dokumencie podróży.

art. 11. więcej Art. 11. 1. Obywatelowi UE lub członkowi rodziny niebędącemu
obywatelem UE można odmówić wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, gdy:
1) jego wjazd następuje w okresie obowiązywania wpisu do wykazu lub
2) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego, lub
3) nie posiada dokumentu, o którym mowa odpowiednio w art. 9 ust. 1 lub 2,
chyba że udowodni w inny, niebudzący wątpliwości sposób, że jest
uprawniony do korzystania ze swobody przepływu osób, lub
4) wymagają tego względy zdrowia publicznego.
2. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się w przypadku wjazdu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w celu wzięcia udziału w postępowaniu przed sądem
administracyjnym w sprawie o wydalenie z tego terytorium i gdy przebywanie
obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE na tym terytorium
nie spowoduje poważnych zakłóceń porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego.
3. Decyzji o odmowie wjazdu nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
4. W przypadku wydania członkowi rodziny niebędącemu obywatelem UE
decyzji o odmowie wjazdu na podstawie ust. 1 pkt 1 lub 2, wydaje się także decyzję
o unieważnieniu wizy.

Art. 11a. 1. W przypadku wydawania decyzji o:
1) odmowie wydania wizy w przypadkach, o których mowa
w art. 10 ust. 2 pkt 6 lub 7,
2) cofnięciu wizy w przypadkach, o których mowa w art. 10a ust. 1 pkt 2 lub 3,
3) unieważnieniu wizy w przypadkach, o których mowa w art. 10b pkt 6 lub 7,
4) odmowie wjazdu w przypadkach, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 2 lub 4
– uwzględnia się zasadę proporcjonalności.
2. Decyzja o:
1) odmowie wydania wizy w przypadkach, o których mowa
w art. 10 ust. 2 pkt 6,
2) cofnięciu wizy w przypadkach, o których mowa w art. 10a ust. 1 pkt 2,
3) unieważnieniu wizy w przypadkach, o których mowa w art. 10b pkt 6,
4) odmowie wjazdu w przypadkach, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 2
– może być wydana wyłącznie osobie, której zachowanie stanowi rzeczywiste,
aktualne i dostatecznie poważne zagrożenie dla interesu społecznego, przy czym
wcześniejsza karalność tej osoby nie może stanowić samoistnej podstawy do wydania decyzji.
3. Na zagrożenie dla interesu społecznego nie można się powoływać dla celów gospodarczych.

art. 12. więcej Art. 12. Komendant placówki Straży Granicznej umożliwia obywatelowi UE
lub członkowi rodziny niebędącemu obywatelem UE, przez okres nie dłuższy niż
72 godziny przed wydaniem decyzji o odmowie wjazdu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, podjęcie działań zmierzających do uzyskania
dokumentów, o których mowa odpowiednio w art. 9 ust. 1 lub 2, albo do
udowodnienia w inny, niebudzący wątpliwości sposób, że osoby te są uprawnione
do korzystania ze swobody przepływu osób.

art. 13. więcej Art. 13. 1. Decyzje o odmowie wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej oraz decyzje o unieważnieniu wizy wydaje komendant placówki Straży
Granicznej.
2. Od decyzji komendanta placówki Straży Granicznej przysługuje odwołanie
do Komendanta Głównego Straży Granicznej.

art. 14. więcej Art. 14. 1. Obywatel UE może wyjechać z terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej na podstawie ważnego dokumentu podróży lub innego ważnego
dokumentu potwierdzającego jego tożsamość i obywatelstwo.
2. Członek rodziny niebędący obywatelem UE może wyjechać z terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie ważnego dokumentu podróży.
3. W przypadku nieposiadania dokumentu, o którym mowa odpowiednio
w ust. 1 lub 2, obywatel UE lub członek rodziny niebędący obywatelem UE może
wyjechać z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli udowodni w inny, niebudzący wątpliwości sposób, że jest uprawniony do korzystania ze swobody
przepływu osób.

art. 15. więcej Art. 15. 1. Bez konieczności zachowania warunków pobytu określonych
w niniejszym rozdziale na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może przebywać:
1) obywatel UE i członek rodziny niebędący obywatelem UE – przez okres do 3 miesięcy;
2) obywatel UE, który wjechał na to terytorium w celu poszukiwania pracy –
przez okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, chyba że po upływie tego okresu
wykaże, że aktywnie kontynuuje poszukiwanie pracy i ma rzeczywiste szanse
na zatrudnienie.
2. W okresie, o którym mowa w ust. 1:
1) obywatel UE jest obowiązany posiadać ważny dokument podróży albo inny
ważny dokument potwierdzający jego tożsamość i obywatelstwo;
2) członek rodziny niebędący obywatelem UE jest obowiązany posiadać ważny
dokument podróży.

art. 16. więcej Art. 16. Obywatelowi UE przysługuje prawo pobytu przez okres dłuższy niż
3 miesiące, w przypadku gdy spełnia jeden z następujących warunków:
1) jest pracownikiem lub osobą pracującą na własny rachunek na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
2) posiada wystarczające środki finansowe do utrzymania siebie i członków
rodziny na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tak aby nie stanowić
obciążenia dla pomocy społecznej, oraz:
a) posiada ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze
środków publicznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1398, z późn. zm.) lub
b) jest osobą uprawnioną do świadczeń opieki zdrowotnej na podstawie
przepisów o koordynacji w rozumieniu art. 5 pkt 23 ustawy z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze
środków publicznych, lub
c) posiada dokument potwierdzający posiadanie prywatnego ubezpieczenia
zdrowotnego, pokrywającego wszelkie wydatki, które mogą wyniknąć
podczas pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku
z potrzebą pomocy medycznej lub leczeniem szpitalnym, w którym
ubezpieczyciel zobowiązuje się do pokrycia kosztów udzielonych
ubezpieczonemu świadczeń zdrowotnych bezpośrednio na rzecz
podmiotu udzielającego takich świadczeń, na podstawie wystawionego
przez ten podmiot rachunku;
3) studiuje lub odbywa szkolenie zawodowe w Rzeczypospolitej Polskiej oraz:
a) posiada wystarczające środki finansowe do utrzymania siebie i członków
rodziny na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tak aby nie stanowić
obciążenia dla pomocy społecznej, oraz
b) posiada ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze
środków publicznych lub
c) jest osobą uprawnioną do świadczeń opieki zdrowotnej na podstawie
przepisów o koordynacji w rozumieniu art. 5 pkt 23 ustawy z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze
środków publicznych, lub
d) posiada dokument potwierdzający posiadanie prywatnego ubezpieczenia
zdrowotnego, pokrywającego wszelkie wydatki, które mogą wyniknąć
podczas pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku
z potrzebą pomocy medycznej lub leczeniem szpitalnym, w którym
ubezpieczyciel zobowiązuje się do pokrycia kosztów udzielonych ubezpieczonemu świadczeń zdrowotnych bezpośrednio na rzecz podmiotu udzielającego takich świadczeń, na podstawie wystawionego
przez ten podmiot rachunku;
4) jest małżonkiem obywatela Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 17. więcej Art. 17. 1. Obywatel UE, który przestał być pracownikiem lub osobą
pracującą na własny rachunek, zachowuje prawo pobytu przysługujące
pracownikowi lub osobie pracującej na własny rachunek w następujących
przypadkach:
1) nieświadczenia pracy lub niewykonywania innej działalności zarobkowej we
własnym imieniu i na własny rachunek wskutek okresowej niezdolności do
pracy z powodu choroby lub wypadku lub w związku z ciążą i połogiem albo
2) niezamierzonego bezrobocia wynikającego z rejestru bezrobotnych
prowadzonego przez powiatowy urząd pracy;
3) podjęcia kształcenia lub szkolenia zawodowego.
2. Jeżeli okres wykonywania pracy lub wykonywania innej działalności
zarobkowej we własnym imieniu i na własny rachunek na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej poprzedzający bezrobocie, o którym mowa w ust. 1
pkt 2, był krótszy niż rok, prawo pobytu przysługujące pracownikowi lub osobie
pracującej na własny rachunek obywatel UE zachowuje przez okres 6 miesięcy od
dnia zarejestrowania się we właściwym powiatowym urzędzie pracy.

art. 18. więcej Art. 18. Prawo pobytu przysługujące obywatelowi UE, o którym mowa w art. 16:
1) pkt 1 i 2 oraz w art. 17, rozciąga się na członka rodziny dołączającego do
niego lub przebywającego z nim na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) pkt 3, rozciąga się na małżonka i dziecko pozostające na jego utrzymaniu lub
na utrzymaniu małżonka, dołączających do niego lub przebywających z nim
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 18a. Członkowi rodziny obywatela Rzeczypospolitej Polskiej, o którym
mowa w art. 2 pkt 4 lit. b, przysługuje prawo pobytu, jeżeli dołącza do obywatela
Rzeczypospolitej Polskiej lub przebywa z nim na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 19. więcej Art. 19. 1. Członek rodziny będący obywatelem UE zachowuje prawo pobytu
w przypadku rozwodu, unieważnienia małżeństwa, śmierci lub wyjazdu
z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatela UE, o którym mowa w art. 16
lub art. 17, lub obywatela Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Członek rodziny niebędący obywatelem UE zachowuje prawo pobytu
w przypadku:
1) śmierci obywatela UE, o którym mowa w art. 16 lub art. 17, lub obywatela
Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli przebywał z nim na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej przez okres nie krótszy niż rok przed dniem jego
śmierci;
2) rozwodu lub unieważnienia małżeństwa z zamieszkującym na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej obywatelem UE, o którym mowa w art. 16 lub
art. 17, lub obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli:
a) małżeństwo trwało co najmniej 3 lata przed wszczęciem postępowania
w sprawie o rozwód lub o unieważnienie małżeństwa, w tym co najmniej
rok w czasie pobytu obywatela UE lub obywatela Rzeczypospolitej
Polskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
b) jako były małżonek obywatela UE lub obywatela Rzeczypospolitej
Polskiej sprawuje opiekę nad jego dziećmi, na podstawie porozumienia
między byłymi małżonkami lub na podstawie orzeczenia sądu, lub
c) przemawiają za tym szczególnie istotne okoliczności, w tym związane ze
stosowaniem przemocy w rodzinie w trakcie trwania małżeństwa, lub
d) jako były małżonek obywatela UE lub obywatela Rzeczypospolitej
Polskiej ma prawo do odwiedzin małoletniego dziecka, na podstawie
porozumienia między byłymi małżonkami lub na podstawie orzeczenia
sądu, gdy z porozumienia lub orzeczenia wynika, że odwiedziny
odbywają się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. W przypadku śmierci lub wyjazdu obywatela UE, o którym mowa w art. 16
lub art. 17, lub obywatela Rzeczypospolitej Polskiej z terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej dziecko obywatela UE lub obywatela Rzeczypospolitej Polskiej
przebywające i uczące się lub studiujące na tym terytorium oraz rodzic sprawujący
nad nim opiekę, bez względu na posiadane obywatelstwo, zachowują prawo pobytu
do czasu zakończenia przez dziecko nauki lub studiów.

Art. 19a. 1. Dziecku obywatela UE, który był pracownikiem na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, ale nie zachował prawa pobytu na podstawie art. 17,
które przebywa i uczy się lub studiuje na tym terytorium, przysługuje prawo pobytu
do czasu zakończenia nauki lub studiów.
2. Rodzicowi sprawującemu opiekę nad dzieckiem obywatela UE, który był
pracownikiem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale nie zachował prawa
pobytu na podstawie art. 17, które przebywa i uczy się lub studiuje na tym
terytorium, przysługuje prawo pobytu do czasu osiągnięcia przez dziecko
pełnoletności; prawo to przysługuje także po osiągnięciu przez dziecko
pełnoletności, jeżeli nadal wymaga ono obecności i opieki tego rodzica, aby móc
kontynuować i ukończyć naukę.

art. 20. więcej Art. 20. 1. Jeżeli pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej trwa przez
okres dłuższy niż 3 miesiące, obywatel UE jest obowiązany zarejestrować swój
pobyt, a członek rodziny niebędący obywatelem UE jest obowiązany uzyskać
kartę pobytu członka rodziny obywatela UE.
2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy obywatela UE
posiadającego prawo pobytu w okolicznościach, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 2.

art. 21. więcej Art. 21. 1. Zarejestrowanie pobytu następuje na wniosek obywatela UE,
a wydanie karty pobytu członka rodziny obywatela UE – na
wniosek członka rodziny niebędącego obywatelem UE.
2. Wniosek składa się osobiście, nie później niż w następnym dniu po upływie
3 miesięcy od dnia wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wymóg
osobistego złożenia wniosku nie dotyczy małoletniego.
3. Do wniosku dołącza się dokumenty lub pisemne oświadczenia
potwierdzające spełnianie warunków pobytu określonych w niniejszym rozdziale,
a w przypadku wniosku o wydanie karty pobytu członka rodziny obywatela UE – także fotografie.
4. Przy składaniu wniosku o zarejestrowanie pobytu lub wydanie karty
pobytu członka rodziny obywatela UE okazuje się ważny
dokument podróży. Obywatel UE może okazać inny ważny dokument
potwierdzający jego tożsamość i obywatelstwo.
5. Członkowi rodziny niebędącemu obywatelem UE wydaje się niezwłocznie
zaświadczenie o złożeniu wniosku.

art. 22. więcej Art. 22. Zarejestrowania pobytu i wydania zaświadczenia o zarejestrowaniu
pobytu obywatela UE dokonuje się niezwłocznie, a kartę pobytu członka rodziny
obywatela UE wydaje się nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia wniosku o jej wydanie, albo w tych terminach odmawia się zarejestrowania pobytu lub wydania karty.

art. 23. więcej Art. 23. 1. Przed zarejestrowaniem pobytu obywatela UE lub przed
wydaniem karty pobytowej organ prowadzący postępowanie w sprawie
o zarejestrowanie pobytu lub o wydanie karty pobytowej zwraca się do komendanta
oddziału Straży Granicznej, komendanta wojewódzkiego Policji i Szefa Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego z wnioskiem o przekazanie informacji, czy wjazd
obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej i ich pobyt na tym terytorium mogą stanowić zagrożenie
dla obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa
i porządku publicznego.
2. Organ prowadzący postępowanie w sprawie o zarejestrowanie pobytu lub
o wydanie karty pobytowej przekazuje, wraz z wnioskiem, o którym mowa
w ust. 1, kopie wniosków, o których mowa w art. 21 ust. 1, komendantowi
oddziału Straży Granicznej, komendantowi wojewódzkiemu Policji i Szefowi
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.
3. Komendant oddziału Straży Granicznej, komendant wojewódzki Policji
i Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego przekazują informację, o której
mowa w ust. 1, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 1.
4. W szczególnie uzasadnionych przypadkach termin, o którym mowa
w ust. 3, może być przedłużony do 60 dni, o czym organ obowiązany do
przekazania informacji, o której mowa w ust. 1, zawiadamia organ prowadzący
postępowanie w sprawie o zarejestrowanie pobytu lub o wydanie karty pobytowej.
5. Jeżeli organ obowiązany do przekazania informacji, o której mowa
w ust. 1, nie przekaże informacji w terminach, o których mowa w ust. 3 lub 4,
uznaje się, że wymóg uzyskania informacji został spełniony.
6. Przepisów ust. 1–5 nie stosuje się do obywatela UE oraz członka rodziny
niebędącego obywatelem UE, który do dnia złożenia wniosku o zarejestrowanie
pobytu lub o wydanie karty pobytowej nie ukończył 13. roku życia.
7. Wymiana informacji między organem prowadzącym postępowanie
w sprawie o zarejestrowanie pobytu lub o wydanie karty pobytowej a organami, o których mowa w ust. 1, może odbywać się za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
8. W przypadku gdy Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców orzeka
o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub wydaniu karty pobytowej jako organ
odwoławczy, a organ prowadzący postępowanie w sprawie o zarejestrowanie
pobytu lub o wydanie karty pobytowej nie zwrócił się z wnioskiem, o którym
mowa w ust. 1, Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców występuje z tym wnioskiem
do organów obowiązanych do przekazania informacji, o których mowa w ust. 1.
Przepisy ust. 2–7 stosuje się odpowiednio.

art. 24. więcej Art. 24. 1. Organ prowadzący postępowanie o zarejestrowanie pobytu ustala,
czy został spełniony warunek posiadania wystarczających środków finansowych,
o którym mowa w art. 16 pkt 2 lub 3 lit. a.
2. Przy ocenie spełniania warunku posiadania wystarczających środków
finansowych, o którym mowa w art. 16 pkt 2 lub 3 lit. a, uwzględnia się udział
obywatela UE w programach pomocowych współfinansowanych ze środków
unijnych, mających na celu zwalczanie wykluczenia społecznego i wzmocnienie
integracji społecznej.

art. 25. więcej Art. 25. Jeżeli w postępowaniu o wydanie karty pobytu członka rodziny
obywatela UE okoliczności sprawy wskazują, że:
1) jedno z małżonków przyjęło korzyść majątkową w zamian za wyrażenie
zgody na zawarcie małżeństwa, o ile nie wynika to ze zwyczaju
ugruntowanego w danym państwie lub grupie społecznej,
2) małżonkowie nie wypełniają prawnych obowiązków wynikających
z zawarcia małżeństwa,
3) małżonkowie nie zamieszkują wspólnie,
4) małżonkowie nie spotkali się nigdy przed zawarciem małżeństwa,
5) małżonkowie nie mówią językiem zrozumiałym dla obojga,
6) małżonkowie nie są zgodni co do dotyczących ich danych osobowych i innych
istotnych okoliczności, które ich dotyczą,
7) jedno z małżonków lub oboje małżonkowie w przeszłości zawierali już
małżeństwa w celu obejścia przepisów określających zasady i warunki wjazdu cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ich przejazdu przez to terytorium, pobytu na nim i wyjazdu z niego
– organ prowadzący postępowanie ustala, czy związek małżeński z obywatelem
UE lub obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej został zawarty w celu obejścia
przepisów określających zasady i warunki wjazdu cudzoziemców na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, ich przejazdu przez to terytorium, pobytu na nim
i wyjazdu z niego.

art. 26. więcej Art. 26. Organ prowadzący postępowanie w sprawie o zarejestrowanie
pobytu lub o wydanie karty pobytu członka rodziny obywatela UE może wystąpić, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, za pośrednictwem Komendanta Głównego Policji, do właściwego organu państwa
członkowskiego z wnioskiem o udzielenie informacji o osobie, której
postępowanie dotyczy, znajdujących się w rejestrach karnych.

art. 27. więcej Art. 27. 1. Zarejestrowanie pobytu następuje w rejestrze pobytu obywatela UE.
2. Obywatelowi UE, którego pobyt został zarejestrowany, wydaje się
zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE.

art. 28. więcej Art. 28. 1. W zaświadczeniu o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub
karcie pobytu członka rodziny obywatela UE zamieszcza się następujące dane:
1) imię (imiona) i nazwisko;
2) datę i miejsce urodzenia;
3) obywatelstwo;
4) płeć;
5) adres miejsca zameldowania na pobyt stały, a w razie jego braku –
zameldowania na pobyt czasowy trwający ponad 3 miesiące; w przypadku
braku zameldowania na pobyt stały albo pobyt czasowy trwający ponad
3 miesiące danych o adresie nie zamieszcza się;
6) numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji
Ludności (PESEL) – w przypadku gdy został nadany;
7) datę wydania i nazwę organu wydającego.
2. Zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE zawiera także datę
zarejestrowania pobytu, a karta pobytu członka rodziny obywatela UE – termin
upływu ważności, fotografię i podpis jej posiadacza.
3. Karta pobytu członka rodziny obywatela UE może zawierać zakodowany
zapis danych osobowych, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3.

art. 29. więcej Art. 29. 1. Przy odbiorze zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela
UE lub karty pobytu członka rodziny obywatela UE okazuje się ważny dokument
podróży, a w przypadku gdy odbioru dokonuje pełnomocnik wnioskodawcy – także
pełnomocnictwo do odbioru zaświadczenia lub karty. Obywatel UE może okazać
inny ważny dokument potwierdzający jego tożsamość i obywatelstwo.
2. Odbiór zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub karty
pobytu członka rodziny obywatela UE potwierdza się podpisem składanym na
formularzu wniosku o ich wydanie.

art. 30. więcej Art. 30. 1. Członek rodziny niebędący obywatelem UE jest obowiązany
posiadać [kartę pobytu członka rodziny obywatela UE] , która
potwierdza jego prawo do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
i uprawnia wraz z ważnym dokumentem podróży do wielokrotnego przekraczania
granicy bez wizy.
2. Karta pobytu członka rodziny obywatela UE jest
ważna przez 5 lat, a w przypadku gdy zamierzony okres pobytu obywatela UE na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do którego członek rodziny dołącza lub
z którym przebywa, jest krótszy niż 5 lat – dokument ten jest ważny przez
zamierzony okres pobytu obywatela UE.

art. 31. więcej Art. 31. 1. Obywatelowi UE odmawia się zarejestrowania pobytu,
a członkowi rodziny niebędącemu obywatelem UE odmawia się wydania karty
pobytu członka rodziny obywatela UE, w przypadku gdy:
1) nie zostały spełnione warunki pobytu określone w niniejszym rozdziale lub
2) pobyt obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanowi zagrożenie dla obronności lub
bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego.
1a. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do:
1) obywatela UE będącego członkiem rodziny, obywatela UE lub obywatela
Rzeczypospolitej Polskiej innym niż ten, o którym mowa w art. 2 pkt 4, który
dołącza do niego lub przebywa z nim na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z powodu:
a) zależności finansowej od niego lub pozostawania z nim w gospodarstwie
domowym, w kraju, z którego przybył obywatel UE ubiegający się
o zarejestrowanie pobytu, lub
b) poważnych względów zdrowotnych wymagających osobistej opieki,
sprawowanej przez obywatela UE lub obywatela Rzeczypospolitej
Polskiej, do którego ten obywatel, dołącza lub z którym przebywa na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) obywatela UE prowadzącego życie rodzinne w rozumieniu Konwencji
o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej
w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. (Dz. U. z 1993 r. poz. 284, z późn. zm.),
z obywatelem UE lub obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej, do którego ten
obywatel, dołącza lub z którym przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Członkowi rodziny niebędącemu obywatelem UE odmawia się wydania
karty pobytu członka rodziny obywatela UE także, gdy jego związek małżeński
z obywatelem UE został zawarty dla pozoru.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, decyzja powinna
uwzględniać zasadę proporcjonalności i opierać się wyłącznie na zachowaniu danej
osoby, które stanowi rzeczywiste, aktualne i dostatecznie poważne zagrożenie dla
interesu społecznego. Wcześniejsza karalność tej osoby nie może stanowić
samoistnej podstawy do podjęcia decyzji. Na zagrożenia, o których mowa w ust. 1
pkt 2, nie można się powoływać dla celów gospodarczych.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 1a pkt 2, organ, który prowadzi
postępowanie w sprawie o zarejestrowanie pobytu obywatela UE, ustala
w szczególności, czy więzi tego obywatela z obywatelem UE lub obywatelem
Rzeczypospolitej Polskiej, do którego ten obywatel, dołącza lub z którym przebywa
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są rzeczywiste i stałe.

art. 32. więcej Art. 32. 1. Zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub karta
pobytu członka rodziny obywatela UE podlegają wymianie w przypadku:
1) zmiany danych w nich zamieszczonych;
2) zniszczenia.
2. Karta pobytu członka rodziny obywatela UE podlega wymianie także w przypadku:
1) zmiany wyglądu jej posiadacza utrudniającej ustalenie jego tożsamości;
2) upływu terminu ważności.
3. W przypadku utraty zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE
lub karty pobytu członka rodziny obywatela UE wydaje się nowe zaświadczenie lub kartę.

art. 33. więcej Art. 33. 1. Wymiana lub wydanie nowego zaświadczenia o zarejestrowaniu
pobytu obywatela UE następuje niezwłocznie na wniosek obywatela UE,
a wymiana lub wydanie nowej karty pobytu członka rodziny obywatela UE – niezwłocznie na wniosek członka rodziny niebędącego obywatelem UE.
2. Wniosek składa się osobiście. Wymóg osobistego złożenia wniosku nie
dotyczy małoletniego.
3. Do wniosku o:
1) wymianę karty pobytu członka rodziny obywatela UE dołącza się posiadaną kartę i fotografie;
2) wydanie nowej karty pobytu członka rodziny obywatela UE dołącza się fotografie.
4. Przy składaniu wniosku o wymianę lub wydanie nowego zaświadczenia
o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE okazuje się ważny dokument podróży lub
inny ważny dokument potwierdzający tożsamość i obywatelstwo.
5. Przy składaniu wniosku o wymianę lub wydanie nowej karty pobytu
członka rodziny obywatela UE okazuje się ważny dokument podróży.

art. 34. więcej Art. 34. Przepisy art. 29 stosuje się do odbioru nowego zaświadczenia
o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE lub nowej karty pobytu członka rodziny
obywatela UE.

art. 35. więcej Art. 35. 1. Zarejestrowanie pobytu unieważnia się w przypadku, gdy:
1) w postępowaniu o zarejestrowanie pobytu wnioskodawca:
a) złożył wniosek zawierający nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe
informacje lub dołączył do niego dokumenty zawierające takie dane lub
informacje lub
b) zeznał nieprawdę lub zataił prawdę albo podrobił lub przerobił dokument
w celu jego użycia jako autentycznego lub takiego dokumentu używał
jako autentycznego lub
2) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego, lub
3) obywatel UE nie spełnia warunków pobytu określonych w art. 16, art. 17,
art. 19 ust. 1 lub 3 lub art. 19a, lub
4) obywatel UE zarejestrował swój pobyt w celu obejścia przepisów prawa
obowiązujących w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej,
państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu
(EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub
Konfederacji Szwajcarskiej regulujących zasady wjazdu na terytorium Unii
Europejskiej, pobytu oraz wyjazdu z tego terytorium.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, stosuje się odpowiednio
przepis art. 31 ust. 3.

art. 36. więcej Art. 36. 1. Kartę pobytu członka rodziny obywatela UE unieważnia się,
w przypadku gdy:
1) pobyt członka rodziny na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanowi
zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego lub
2) została wydana na podstawie podrobionych lub przerobionych dokumentów
lub fałszywych informacji, lub
3) związek małżeński członka rodziny obywatela UE został zawarty dla pozoru, lub
4) członek rodziny nie spełnia warunków pobytu określonych w niniejszym rozdziale.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, stosuje się odpowiednio
przepis art. 31 ust. 3.

art. 37. więcej Art. 37. 1. Kartę pobytu członka rodziny obywatela UE w razie
unieważnienia lub zgonu członka rodziny obywatela UE należy niezwłocznie
zwrócić organowi, który ją wydał.
2. Do zwrotu karty pobytu członka rodziny obywatela UE jest obowiązany:
1) w przypadku unieważnienia – członek rodziny niebędący obywatelem UE;
2) w przypadku zgonu członka rodziny niebędącego obywatelem UE – osoby
obowiązane do zgłoszenia zgonu zgodnie z przepisami ustawy z dnia
29 września 1986 r. – Prawo o aktach stanu cywilnego (Dz. U. z 2011 r.
poz. 1264 oraz z 2012 r. poz. 1529).

art. 38. więcej Art. 38. Odmowa lub unieważnienie zarejestrowania pobytu, odmowa
wymiany zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE, odmowa
wydania lub wymiany oraz unieważnienie karty pobytu członka rodziny obywatela
UE następują w drodze decyzji.

art. 39. więcej Art. 39. 1. Organem właściwym w sprawach zarejestrowania pobytu lub
unieważnienia zarejestrowania pobytu, wymiany lub wydania nowego
zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE, wydania, wymiany lub
unieważnienia [karty pobytu członka rodziny obywatela UE]
jest wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu obywatela UE.
2. Organem właściwym w sprawach wydania, wymiany lub unieważnienia
karty pobytu członka rodziny obywatela UE w przypadku,
o którym mowa w art. 19 ust. 2 i 3, jest wojewoda właściwy ze względu na miejsce
pobytu członka rodziny.

art. 40. więcej Art. 40. (uchylony).

art. 41. więcej Art. 41. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wzory formularzy wniosków o:
a) zarejestrowanie pobytu,
b) wymianę lub wydanie nowego zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu
obywatela Unii Europejskiej,
c) wydanie lub wymianę karty pobytu członka rodziny obywatela Unii
Europejskiej;
2) dokumenty, które należy dołączyć do wniosku o zarejestrowanie pobytu lub
wydanie karty pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej, biorąc
pod uwagę przepisy Unii Europejskiej wydane w tym zakresie;
3) liczbę fotografii i wymogi dotyczące fotografii dołączanych do wniosku
o wydanie lub wymianę karty pobytu członka rodziny obywatela Unii
Europejskiej;
4) wzory zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela Unii Europejskiej
i karty pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się:
1) dane, o których mowa w art. 8, w zakresie niezbędnym do zarejestrowania
pobytu, wymiany lub wydania nowego zaświadczenia o zarejestrowaniu
pobytu obywatela Unii Europejskiej oraz wydania lub wymiany karty pobytu
członka rodziny obywatela Unii Europejskiej;
2) dane, o których mowa w art. 28 ust. 1 i 2.

Art. 41a. 1. Obywatelowi UE lub członkowi rodziny niebędącemu
obywatelem UE, w stosunku do którego istnieje domniemanie, że jest ofiarą handlu
ludźmi w rozumieniu art. 115 § 22 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny
(Dz. U. z 2020 r. poz. 1444 i 1517), zwanej dalej „Kodeksem karnym”, wydaje się
zaświadczenie potwierdzające istnienie tego domniemania.
2. W zaświadczeniu, o którym mowa w ust. 1, umieszcza się:
1) imię (imiona) i nazwisko;
2) datę urodzenia;
3) miejsce i państwo urodzenia;
4) obywatelstwo;
5) płeć.

Art. 41b. 1. Zaświadczenie, o którym mowa w art. 41a ust. 1, wydaje organ
właściwy do prowadzenia postępowania w sprawie o przestępstwo, o którym
mowa w art. 189a § 1 Kodeksu karnego.
2. Zaświadczenie, o którym mowa w art. 41a ust. 1, jest ważne przez okres
3 miesięcy od dnia jego wydania, a w przypadku małoletniego obywatela UE lub
małoletniego członka rodziny niebędącego obywatelem UE – przez okres
4 miesięcy od dnia jego wydania.
3. Obywatelowi UE lub członkowi rodziny niebędącemu obywatelem UE
może być wydane kolejne zaświadczenie, o którym mowa w art. 41a ust. 1, na
okres co najmniej 6 miesięcy, nie dłużej jednak niż na okres 3 lat, w przypadku gdy
spełnione są następujące warunki:
1) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) podjął współpracę z organem właściwym do prowadzenia postępowania
w sprawie o przestępstwo, o którym mowa w art. 189a § 1 Kodeksu karnego,
a w przypadku małoletniego cudzoziemca – otrzymał status pokrzywdzonego
w postępowaniu w sprawie o przestępstwo, o którym mowa w art. 189a
§ 1 Kodeksu karnego;
3) zerwał kontakty z osobami podejrzanymi o popełnienie przestępstwa,
o którym mowa w art. 189a § 1 Kodeksu karnego.

Art. 41c. 1. Zaświadczenie, o którym mowa w art. 41a ust. 1, unieważnia się
w przypadku, gdy:
1) ustały przesłanki do jego wydania lub
2) w postępowaniu o wydanie zaświadczenia wnioskodawca:
a) złożył wniosek zawierający nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe
informacje lub dołączył do niego dokumenty zawierające takie dane lub
informacje lub
b) zeznał nieprawdę lub zataił prawdę albo podrobił lub przerobił dokument
w celu jego użycia jako autentycznego lub takiego dokumentu używał
jako autentycznego, lub
3) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego.
2. Zaświadczenie, o którym mowa w art. 41a ust. 1, unieważnia organ, który je wydał.

Art. 41d. Organ, który wydał lub unieważnił obywatelowi UE lub członkowi
rodziny niebędącemu obywatelem UE zaświadczenie, o którym mowa w art. 41a
ust. 1, powiadamia o tym fakcie ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

Art. 41e. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór zaświadczenia, o którym mowa w art. 41a ust. 1,
uwzględniając cel, w jakim zaświadczenie jest wydawane, oraz dane
potwierdzające tożsamość obywatela UE lub członka rodziny niebędącego
obywatelem UE.

art. 42. więcej Art. 42. Obywatel UE nabywa prawo stałego pobytu po upływie 5 lat
nieprzerwanego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podczas którego
spełniał co najmniej jedną z przesłanek prawa pobytu określoną w art. 16, art. 17,
art. 19 ust. 1 lub 3 lub art. 19a.

art. 43. więcej Art. 43. Członek rodziny niebędący obywatelem UE nabywa prawo stałego
pobytu po upływie 5 lat nieprzerwanego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej z obywatelem UE lub z obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej, podczas
którego spełniał co najmniej jedną z przesłanek prawa pobytu określoną w art. 18,
art. 18a, art. 19 ust. 2 lub 3 lub art. 19a.

Art. 43a. Obywatel UE lub członek rodziny niebędący obywatelem UE
będący małżonkiem obywatela Rzeczypospolitej Polskiej nabywa prawo stałego
pobytu po upływie 3 lat nieprzerwanego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, podczas którego spełniał co najmniej jedną z przesłanek prawa pobytu
określoną w art. 18, art. 18a, art. 19 ust. 2 lub 3 lub art. 19a.

art. 44. więcej Art. 44. 1. Członek rodziny będący obywatelem UE, który przebywał na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez okres 5 lat i który
zachował prawo pobytu na podstawie art. 19 ust. 1, nabywa prawo stałego pobytu.
2. Członek rodziny niebędący obywatelem UE, który przebywał na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez okres 5 lat i który zachował prawo
pobytu na podstawie art. 19 ust. 2 lub 3, nabywa prawo stałego pobytu.

art. 45. więcej Art. 45. 1. Prawo stałego pobytu przed upływem 5-letniego okresu pobytu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nabywa:
1) pracownik lub osoba pracująca na własny rachunek, która w chwili
zakończenia wykonywania pracy lub innej działalności zarobkowej we
własnym imieniu i na własny rachunek osiągnęła wiek emerytalny określony
przez polskie przepisy dotyczące ubezpieczenia emerytalnego lub która
zakończyła wykonywanie pracy w celu przejścia na wcześniejszą emeryturę,
jeżeli przedtem przez okres 12 miesięcy wykonywała pracę lub inną
działalność zarobkową we własnym imieniu i na własny rachunek na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i przebywała na tym terytorium
nieprzerwanie przez okres dłuższy niż 3 lata;
2) pracownik lub osoba pracująca na własny rachunek, która zaprzestała
wykonywania pracy lub innej działalności zarobkowej we własnym imieniu
i na własny rachunek na tym terytorium z powodu trwałej niezdolności do
pracy, jeżeli przebywała na tym terytorium nieprzerwanie przez okres dłuższy
niż 2 lata;
3) pracownik lub osoba pracująca na własny rachunek, która po 3 latach
nieprzerwanego pobytu i wykonywania pracy lub innej działalności
zarobkowej we własnym imieniu i na własny rachunek na tym terytorium
wykonuje pracę lub inną działalność zarobkową we własnym imieniu i na
własny rachunek w innym państwie członkowskim, przebywając nadal na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dokąd powraca co najmniej raz
w tygodniu.
2. Wykonywaniem pracy lub innej działalności zarobkowej we własnym
imieniu i na własny rachunek na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o którym
mowa w ust. 1 pkt 1 lub 2, jest także wykonywanie pracy lub innej działalności
zarobkowej we własnym imieniu i na własny rachunek w innym państwie
członkowskim.
3. Przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się także do pracownika lub osoby pracującej na
własny rachunek, która, zachowując miejsce pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, wykonywała pracę lub inną działalność zarobkową we
własnym imieniu i na własny rachunek w innym państwie członkowskim
i zaprzestała ich wykonywania z powodu trwałej niezdolności do pracy.
4. Wymogów dotyczących długości nieprzerwanego pobytu i wykonywania
pracy lub innej działalności zarobkowej we własnym imieniu i na własny rachunek,
o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz wymogu dotyczącego długości
nieprzerwanego pobytu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do małżonka
obywatela polskiego.
5. Wymogu dotyczącego długości nieprzerwanego pobytu, o którym mowa
w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się, gdy zaprzestanie wykonywania pracy lub innej
działalności zarobkowej we własnym imieniu i na własny rachunek nastąpiło
z powodu trwałej niezdolności do pracy wskutek wypadku przy pracy lub choroby
zawodowej.
6. Do okresów pracy lub wykonywania innej działalności zarobkowej we
własnym imieniu i na własny rachunek zalicza się okresy:
1) niezamierzonego bezrobocia wynikającego z rejestru bezrobotnych
prowadzonego przez powiatowy urząd pracy;
2) przerw w pracy lub w wykonywaniu innej działalności zarobkowej we
własnym imieniu i na własny rachunek niezależnych od woli osoby, o której
mowa w ust. 1;
3) nieświadczenia pracy lub niewykonywania innej działalności zarobkowej we
własnym imieniu i na własny rachunek wskutek okresowej niezdolności do
pracy z powodu choroby lub wypadku.

art. 46. więcej Art. 46. 1. Prawo stałego pobytu, które nabył pracownik lub osoba pracująca
na własny rachunek na podstawie art. 45, nabywa także członek rodziny
przebywający z nią na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na
posiadane obywatelstwo.
2. W przypadku śmierci pracownika lub osoby pracującej na własny rachunek
w okresie wykonywania pracy lub innej działalności zarobkowej we własnym
imieniu i na własny rachunek przed nabyciem prawa stałego pobytu na podstawie
art. 45 członek rodziny, który w dniu śmierci przebywał z nimi na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, nabywa prawo stałego pobytu, bez względu na
posiadane obywatelstwo, jeżeli:
1) pracownik lub osoba pracująca na własny rachunek do dnia śmierci
przebywała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez
okres 2 lat albo
2) śmierć pracownika lub osoby pracującej na własny rachunek nastąpiła
wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej.

art. 47. więcej Art. 47. 1. Pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się za
nieprzerwany, w przypadku gdy przerwy w nim nie przekroczyły łącznie
6 miesięcy w roku.
2. Pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie przerywa opuszczenie
tego terytorium na okres dłuższy niż określony w ust. 1 z powodu:
1) odbycia obowiązkowej służby wojskowej albo
2) ważnej sytuacji osobistej, w szczególności ciąży, porodu, choroby, studiów,
szkolenia zawodowego, oddelegowania, która wymaga pobytu poza tym
terytorium, pod warunkiem że okres ten jest nie dłuższy niż 12 kolejnych
miesięcy.
3. Pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przerywa:
1) wykonanie decyzji o wydaleniu obywatela UE lub członka rodziny
niebędącego obywatelem UE;
2) odbywanie kary pozbawienia wolności przez członka rodziny niebędącego
obywatelem UE.

art. 48. więcej Art. 48. 1. Obywatelowi UE, który nabył prawo stałego pobytu zgodnie
z warunkami określonymi w niniejszym rozdziale, wydaje się dokument
potwierdzający prawo stałego pobytu.
2. Członek rodziny niebędący obywatelem UE, który nabył prawo stałego
pobytu zgodnie z warunkami określonymi w niniejszym rozdziale, jest obowiązany
uzyskać kartę stałego pobytu członka rodziny obywatela UE.

art. 49. więcej Art. 49. 1. Wydanie dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu
następuje na wniosek obywatela UE, a karty stałego pobytu członka rodziny
obywatela UE – na wniosek członka rodziny niebędącego
obywatelem UE.
2. Wniosek składa się osobiście. Wymóg osobistego złożenia wniosku nie
dotyczy małoletniego.
3. Członek rodziny niebędący obywatelem UE składa wniosek o wydanie
[karty stałego pobytu członka rodziny obywatela UE]
przed upływem terminu ważności karty pobytu członka rodziny obywatela UE.
4. Do wniosku dołącza się fotografie.
5. Przy składaniu wniosku o wydanie dokumentu potwierdzającego prawo
stałego pobytu lub karty stałego pobytu członka rodziny obywatela UE okazuje się ważny dokument podróży. Obywatel UE może okazać
inny ważny dokument potwierdzający jego tożsamość i obywatelstwo.

art. 50. więcej Art. 50. Dokument potwierdzający prawo stałego pobytu wydaje się
niezwłocznie po złożeniu wniosku o jego wydanie, a kartę stałego pobytu członka
rodziny obywatela UE – nie później niż w terminie
6 miesięcy od dnia złożenia wniosku o jej wydanie, albo w tych terminach
odmawia się ich wydania.

art. 51. więcej Art. 51. 1. Przepisy art. 23 stosuje się do postępowania o wydanie
dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu.
2. Przepisy art. 23 i 25 stosuje się do postępowania o wydanie karty stałego
pobytu członka rodziny obywatela UE.

art. 52. więcej Art. 52. 1. W dokumencie potwierdzającym prawo stałego pobytu lub karcie
stałego pobytu członka rodziny obywatela UE zamieszcza się następujące dane:
1) imię (imiona) i nazwisko;
2) datę i miejsce urodzenia;
3) obywatelstwo;
4) płeć;
5) adres miejsca zameldowania na pobyt stały, a w razie jego braku –
zameldowania na pobyt czasowy trwający ponad 3 miesiące; w przypadku
braku zameldowania na pobyt stały albo pobyt czasowy trwający ponad
3 miesiące danych o adresie nie zamieszcza się;
6) numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji
Ludności (PESEL) – w przypadku gdy został nadany;
7) nazwę organu wydającego, datę wydania i termin upływu ważności;
8) fotografię i podpis posiadacza.
2. Dokument potwierdzający prawo stałego pobytu lub karta stałego pobytu
członka rodziny obywatela UE może zawierać zakodowany zapis danych
osobowych, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3.

art. 53. więcej Art. 53. 1. Przy odbiorze dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu
lub karty stałego pobytu członka rodziny obywatela UE okazuje się dokument
potwierdzający tożsamość osoby odbierającej, a w przypadku gdy odbioru
dokonuje pełnomocnik wnioskodawcy – także pełnomocnictwo do odbioru
dokumentu lub karty.
2. Odbiór dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty
stałego pobytu członka rodziny obywatela UE potwierdza się podpisem składanym
na formularzu wniosku o ich wydanie.

art. 54. więcej Art. 54. Członek rodziny obywatela UE jest obowiązany posiadać kartę
stałego pobytu członka rodziny obywatela UE, która
potwierdza jego prawo do stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
oraz uprawnia wraz z ważnym dokumentem podróży do wielokrotnego
przekraczania granicy bez wizy.

art. 55. więcej Art. 55. Karta stałego pobytu członka rodziny obywatela UE jest ważna 10 lat.

art. 56. więcej Art. 56. 1. Odmawia się wydania dokumentu potwierdzającego prawo stałego
pobytu lub karty stałego pobytu członka rodziny obywatela UE w przypadku gdy:
1) nie zostały spełnione warunki stałego pobytu określone w niniejszym
rozdziale lub
2) pobyt obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanowi zagrożenie dla obronności lub
bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego.
2. Członkowi rodziny niebędącemu obywatelem UE odmawia się wydania
karty stałego pobytu członka rodziny obywatela UE także wtedy, gdy jego związek
małżeński z obywatelem UE został zawarty dla pozoru.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, stosuje się odpowiednio
przepis art. 31 ust. 3.

art. 57. więcej Art. 57. 1. Dokument potwierdzający prawo stałego pobytu lub karta
stałego pobytu członka rodziny obywatela UE podlegają
wymianie w przypadku:
1) zmiany danych w nich zamieszczonych;
2) uszkodzenia lub zaistnienia innej okoliczności utrudniającej ustalenie
tożsamości posiadacza.
2. Karta stałego pobytu członka rodziny obywatela UE podlega wymianie
także w przypadku upływu terminu jej ważności.
3. W przypadku utraty dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub
karty stałego pobytu członka rodziny obywatela UE wydaje się nowy dokument lub kartę.

art. 58. więcej Art. 58. 1. Wymiana lub wydanie nowego dokumentu potwierdzającego
prawo stałego pobytu następuje niezwłocznie na wniosek obywatela UE, a wymiana lub wydanie nowej karty stałego pobytu członka rodziny obywatela UE
– niezwłocznie na wniosek członka rodziny niebędącego obywatelem UE.
2. Wniosek składa się osobiście. Wymóg osobistego złożenia wniosku nie dotyczy małoletniego.
3. Do wniosku o:
1) wymianę dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu dołącza się
posiadany dokument potwierdzający prawo stałego pobytu i fotografie;
2) wymianę karty stałego pobytu członka rodziny obywatela UE dołącza się
posiadaną kartę stałego pobytu i fotografie;
3) wydanie nowego dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty
stałego pobytu członka rodziny obywatela UE dołącza się fotografie.

art. 59. więcej Art. 59. Przepisy art. 53 stosuje się do odbioru nowego dokumentu
potwierdzającego prawo stałego pobytu lub nowej karty stałego pobytu członka
rodziny obywatela UE.

art. 60. więcej Art. 60. 1. Dokument potwierdzający prawo stałego pobytu unieważnia się,
w przypadku gdy:
1) w postępowaniu o wydanie dokumentu potwierdzającego prawo stałego
pobytu wnioskodawca:
a) złożył wniosek zawierający nieprawdziwe dane osobowe lub fałszywe
informacje lub dołączył do niego dokumenty zawierające takie dane lub
informacje lub
b) zeznał nieprawdę lub zataił prawdę albo podrobił lub przerobił dokument
w celu jego użycia jako autentycznego lub takiego dokumentu używał
jako autentycznego lub
2) wymagają tego poważne względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub
ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, lub
3) obywatel UE nabył prawo stałego pobytu w celu obejścia przepisów prawa
obowiązujących w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej,
państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu
(EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub
Konfederacji Szwajcarskiej regulujących zasady wjazdu na terytorium Unii
Europejskiej, pobytu oraz wyjazdu z tego terytorium.
2. Kartę stałego pobytu członka rodziny obywatela UE unieważnia się,
w przypadku gdy:
1) została wydana na podstawie podrobionych lub przerobionych dokumentów
lub fałszywych informacji lub
2) pobyt członka rodziny niebędącego obywatelem UE na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej stanowi poważne zagrożenie dla obronności lub
bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku
publicznego, lub
3) związek małżeński członka rodziny niebędącego obywatelem UE
z obywatelem UE został zawarty dla pozoru.
3. Kartę stałego pobytu członka rodziny obywatela UE można unieważnić,
w przypadku gdy członek rodziny niebędący obywatelem UE opuścił terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na okres dłuższy niż 2 kolejne lata.

art. 61. więcej Art. 61. 1. Dokument potwierdzający prawo stałego pobytu lub kartę stałego
pobytu członka rodziny obywatela UE w razie unieważnienia lub zgonu ich
posiadacza należy niezwłocznie zwrócić organowi, który je wydał.
2. Do zwrotu dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty
stałego pobytu członka rodziny obywatela UE jest obowiązany:
1) w przypadku unieważnienia:
a) dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu – obywatel UE,
b) karty stałego pobytu członka rodziny obywatela UE – członek rodziny
niebędący obywatelem UE;
2) w przypadku zgonu obywatela UE lub członka rodziny niebędącego
obywatelem UE – osoby obowiązane do zgłoszenia zgonu zgodnie
z przepisami ustawy z dnia 29 września 1986 r. – Prawo o aktach stanu
cywilnego.

art. 62. więcej Art. 62. Odmowa wydania lub wymiany dokumentu potwierdzającego prawo
stałego pobytu lub karty stałego pobytu członka rodziny obywatela UE oraz ich unieważnienie następuje w drodze decyzji.

art. 63. więcej Art. 63. 1. Organem właściwym w sprawach wydania, wymiany lub
unieważnienia dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu członka rodziny obywatela UE jest
wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu obywatela UE.
2. Organem właściwym w sprawach wydania, wymiany lub unieważnienia
[karty stałego pobytu członka rodziny obywatela UE]
w przypadku, o którym mowa w art. 44 i 46 ust. 2, jest wojewoda właściwy ze
względu na miejsce pobytu członka rodziny.

art. 64. więcej Art. 64. (uchylony).

art. 65. więcej Art. 65. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wzory formularzy wniosków o:
a) wydanie lub wymianę dokumentu potwierdzającego prawo stałego
pobytu,
b) wydanie lub wymianę karty stałego pobytu członka rodziny obywatela
Unii Europejskiej;
2) liczbę fotografii i wymogi dotyczące fotografii dołączanych do wniosków
o wydanie lub wymianę dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu
lub karty stałego pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej;
3) wzory dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu i karty stałego
pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się:
1) dane, o których mowa w art. 8, w zakresie niezbędnym do wydania lub
wymiany dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego
pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej;
2) dane, o których mowa w art. 52 ust. 1.

Art. 65a. Do postępowań w sprawie prawa pobytu lub prawa stałego pobytu
obywateli Zjednoczonego Królestwa oraz członków rodzin obywateli
Zjednoczonego Królestwa stosuje się przepisy rozdziału 3 i rozdziału 4, z
zastrzeżeniem przepisów niniejszego rozdziału.

Art. 65b. 1. Obywatelom Zjednoczonego Królestwa wydaje się:
1) w przypadku posiadania prawa pobytu – zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu;
2) w przypadku posiadania prawa stałego pobytu – dokument potwierdzający
prawo stałego pobytu.
2. Członkom rodzin obywateli Zjednoczonego Królestwa wydaje się:
1) w przypadku posiadania prawa pobytu – kartę pobytową;
2) w przypadku posiadania prawa stałego pobytu – kartę stałego pobytu.

Art. 65c. 1. Przy składaniu wniosku o zarejestrowanie pobytu lub wydanie
karty pobytowej jest wymagana obecność małoletniego obywatela Zjednoczonego
Królestwa lub członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa, który do dnia
złożenia wniosku ukończył 6. rok życia.
2. Od obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela
Zjednoczonego Królestwa ubiegającego się o zarejestrowanie pobytu lub wydanie
karty pobytowej, który do dnia złożenia wniosku ukończył 6. rok życia, pobiera się
odciski linii papilarnych.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, w tym ze względu na stan
zdrowia obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela
Zjednoczonego Królestwa, można odstąpić od wymogu osobistego stawiennictwa,
o którym mowa w ust. 1.

Art. 65d. 1. W zaświadczeniu o zarejestrowaniu pobytu lub karcie pobytowej
umieszcza się:
1) następujące dane obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny
obywatela Zjednoczonego Królestwa, który złożył wniosek:
a) imię (imiona) i nazwisko (nazwiska),
b) datę i miejsce urodzenia,
c) informację o obywatelstwie,
d) informację o płci,
e) adres zameldowania na pobyt stały lub czasowy,
f) numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji
Ludności (PESEL) – w przypadku gdy został nadany;
2) obraz linii papilarnych obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka
rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa;
3) nazwę organu, który je wydał;
4) datę zarejestrowania pobytu – w przypadku zaświadczenia o zarejestrowaniu
pobytu, lub datę wydania karty pobytowej;
5) datę upływu terminu ważności zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu lub
karty pobytowej;
6) fotografię obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny
obywatela Zjednoczonego Królestwa;
7) adnotację „Art. 50 TUE, Art. 18 ust. 4 Umowy Wystąpienia”;
8) adnotację „Art. 50 TUE – pracownik przygraniczny” – w przypadku
zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu wydanego obywatelowi
Zjednoczonego Królestwa będącemu pracownikiem przygranicznym,
o którym mowa w art. 9 lit. b Umowy Wystąpienia, korzystającym
z uprawnień pracownika w zakresie wjazdu i pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Niezależnie od danych, o których mowa w ust. 1, zaświadczenie
o zarejestrowaniu pobytu lub karta pobytowa może zawierać podpis obywatela
Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela Zjednoczonego
Królestwa oraz zakodowany zapis danych osobowych, o których mowa
w ust. 1 pkt 1 lit. a–d lub pkt 5.
3. W zaświadczeniu o zarejestrowaniu pobytu lub karcie pobytowej nie
umieszcza się podpisu ich posiadacza, gdy są one wydawane:
1) osobie małoletniej, która nie ukończyła 13. roku życia do dnia złożenia
wniosku o wydanie zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu lub karty
pobytowej, lub
2) osobie, która z powodu swojej niepełnosprawności nie może złożyć podpisu
samodzielnie.
4. W zaświadczeniu o zarejestrowaniu pobytu lub karcie pobytowej nie
umieszcza się obrazu linii papilarnych, jeżeli:
1) dokument jest wydawany osobie, od której pobranie odcisków linii
papilarnych jest fizycznie niemożliwe, lub
2) odstąpiono od osobistego stawiennictwa na podstawie art. 65c ust. 3 lub
art. 65f ust. 3.
5. W zaświadczeniu o zarejestrowaniu pobytu lub karcie pobytowej nie
umieszcza się danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. e, gdy obywatel
Zjednoczonego Królestwa lub członek rodziny obywatela Zjednoczonego
Królestwa nie zameldował się w miejscu pobytu czasowego trwającego ponad
2 miesiące.

Art. 65e. 1. Obywatel Zjednoczonego Królestwa odbiera osobiście
zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu po okazaniu ważnego dokumentu podróży
lub innego ważnego dokumentu potwierdzającego jego tożsamość i obywatelstwo.
2. Członek rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa odbiera osobiście
kartę pobytową po okazaniu ważnego dokumentu podróży.
3. W przypadku gdy zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu lub karta
pobytowa zostały wydane osobie małoletniej, która nie ukończyła 13. roku życia
do dnia ich odbioru, albo osobie ubezwłasnowolnionej całkowicie, odbioru
zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu lub karty pobytowej dokonuje
odpowiednio rodzic, opiekun prawny albo kurator, po okazaniu ważnego
dokumentu potwierdzającego jego tożsamość.
4. Odbiór zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu lub karty pobytowej
wydanych osobie ubezwłasnowolnionej całkowicie albo małoletniej, która do dnia
złożenia wniosku o zarejestrowaniu pobytu lub wydanie karty pobytowej
ukończyła 6. rok życia, wymaga obecności tej osoby.
5. Przed odbiorem zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu lub karty
pobytowej sprawdza się za pomocą czytnika elektronicznego, czy dane osobowe
w nich zamieszczone są zgodne ze stanem faktycznym.
6. W przypadkach, o których mowa w art. 65c ust. 3 lub art. 65f ust. 3,
odbioru karty pobytowej może dokonać pełnomocnik na podstawie
pełnomocnictwa szczególnego do odbioru tego dokumentu, po okazaniu
dokumentu potwierdzającego jego tożsamość. Przepisu ust. 5 nie stosuje się.
7. Osoba odbierająca zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu lub kartę
pobytową potwierdza ich odbiór podpisem składanym na formularzu wniosku o ich wydanie.

Art. 65f. 1. Wniosek o wymianę lub wydanie nowego zaświadczenia
o zarejestrowaniu pobytu lub nowej karty pobytowej składa się osobiście.
2. Wymóg osobistego stawiennictwa w chwili złożenia wniosków, o których
mowa w ust. 1, nie dotyczy małoletniego obywatela Zjednoczonego Królestwa lub
członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa, który do dnia złożenia
wniosku nie ukończył 6. roku życia.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, w tym ze względu na stan
zdrowia obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela
Zjednoczonego Królestwa, można odstąpić od wymogu osobistego stawiennictwa,
o którym mowa w ust. 1.
4. Do wniosku o wymianę albo wydanie nowego zaświadczenia
o zarejestrowaniu pobytu lub nowej karty pobytowej dołącza się aktualne fotografie
obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela
Zjednoczonego Królestwa.
5. Wnioski, o których mowa w ust. 1, w przypadku obywatela Zjednoczonego
Królestwa lub członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa będącego:
1) osobą małoletnią – składają rodzice lub ustanowieni przez sąd lub inny organ
opiekunowie albo jeden z rodziców lub ustanowionych przez sąd lub inny
organ opiekunów;
2) osobą ubezwłasnowolnioną całkowicie – składa opiekun ustanowiony przez
sąd lub inny organ;
3) osobą małoletnią bez opieki – składa kurator.
6. Organ właściwy do wymiany lub wydania nowego zaświadczenia
o zarejestrowaniu pobytu lub nowej karty pobytowej pobiera od obywatela
Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela Zjednoczonego
Królestwa, który składa wniosek, o którym mowa w ust. 1, odciski linii
papilarnych.

Art. 65g. Do odbioru nowego zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu lub
nowej karty pobytowej stosuje się przepisy art. 65e.

Art. 65h. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wzory:
a) formularza wniosku o zarejestrowanie pobytu obywatela Zjednoczonego
Królestwa,
b) formularza wniosku o wydanie karty pobytowej członkowi rodziny
obywatela Zjednoczonego Królestwa,
c) formularza wniosku o wymianę lub wydanie nowego zaświadczenia
o zarejestrowaniu pobytu,
d) formularza wniosku o wymianę lub wydanie nowej karty pobytowej,
e) formularza zgłoszenia utraty lub uszkodzenia zaświadczenia
o zarejestrowaniu pobytu lub karty pobytowej,
f) zaświadczenia o utracie lub uszkodzeniu zaświadczenia
o zarejestrowaniu pobytu lub karty pobytowej,
g) zaświadczenia o zwrocie zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu lub
karty pobytowej,
h) zaświadczenia potwierdzającego zatrzymanie zaświadczenia
o zarejestrowaniu pobytu lub karty pobytowej,
i) zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu,
j) karty pobytowej;
2) dokumenty, które dołącza się do wniosku o zarejestrowanie pobytu lub
wydanie karty pobytowej;
3) liczbę fotografii i szczegółowe wymogi techniczne dotyczące fotografii
dołączanych do wniosku o zarejestrowanie pobytu, wniosku o wydanie karty
pobytowej, wniosku o wymianę lub wydanie nowego zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu i wniosku o wymianę lub wydanie nowej karty pobytowej;
4) sposób pobierania odcisków linii papilarnych od obywateli Zjednoczonego
Królestwa oraz członków rodzin obywateli Zjednoczonego Królestwa w celu
umieszczenia ich obrazu w karcie pobytowej;
5) sposób utrwalania danych umieszczanych w zaświadczeniu o zarejestrowaniu
pobytu lub karcie pobytowej i przekazywania ich w celu spersonalizowania
zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu lub karty pobytowej;
6) sposób i tryb anulowania zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu lub karty pobytowej.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
wewnętrznych uwzględni:
1) konieczność zapewnienia czytelności i kompletności wzorów, o których
mowa w ust. 1 pkt 1;
2) dane osobowe w zakresie niezbędnym do zarejestrowania pobytu, wydania
karty pobytowej, wymiany lub wydania nowego zaświadczenia
o zarejestrowaniu pobytu lub karty pobytowej.

Art. 65i. 1. Przy składaniu wniosku o wydanie dokumentu potwierdzającego
prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu jest wymagana obecność
małoletniego obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela
Zjednoczonego Królestwa, który do dnia złożenia wniosku ukończył 6. rok życia.
2. Od obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela
Zjednoczonego Królestwa ubiegającego się o wydanie dokumentu
potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu, który do dnia
złożenia wniosku ukończył 6. rok życia, pobiera się odciski linii papilarnych.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, w tym ze względu na stan
zdrowia obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela
Zjednoczonego Królestwa, można odstąpić od wymogu osobistego stawiennictwa,
o którym mowa w ust. 1.

Art. 65j. 1. W dokumencie potwierdzającym prawo stałego pobytu lub karcie
stałego pobytu umieszcza się:
1) następujące dane obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny
obywatela Zjednoczonego Królestwa, który złożył wniosek:
a) imię (imiona) i nazwisko (nazwiska),
b) datę i miejsce urodzenia,
c) informację o obywatelstwie,
d) informację o płci,
e) adres zameldowania na pobyt stały lub czasowy,
f) numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji
Ludności (PESEL) – w przypadku gdy został nadany;
2) obraz linii papilarnych obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka
rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa;
3) nazwę organu, który go wydał;
4) datę wydania;
5) datę upływu terminu ważności dokumentu potwierdzającego prawo stałego
pobytu lub karty stałego pobytu;
6) fotografię obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny
obywatela Zjednoczonego Królestwa;
7) adnotację „Art. 50 TUE, Art. 18 ust. 4 Umowy Wystąpienia”.
2. Niezależnie od danych, o których mowa w ust. 1, dokument potwierdzający
prawo stałego pobytu lub karta stałego pobytu może zawierać podpis obywatela
Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela Zjednoczonego
Królestwa oraz zakodowany zapis danych osobowych, o których mowa
w ust. 1 pkt 1 lit. a–d lub pkt 5.
3. W dokumencie potwierdzającym prawo stałego pobytu lub karcie stałego
pobytu nie umieszcza się podpisu ich posiadacza, gdy są one wydawane:
1) osobie małoletniej, która nie ukończyła 13. roku życia do dnia złożenia
wniosku o wydanie dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub
karty stałego pobytu, lub
2) osobie, która z powodu swojej niepełnosprawności nie może złożyć podpisu
samodzielnie.
4. W dokumencie potwierdzającym prawo stałego pobytu lub karcie stałego
pobytu nie umieszcza się obrazu linii papilarnych, jeżeli:
1) są wydane osobie, od której pobranie odcisków linii papilarnych jest fizycznie
niemożliwe;
2) odstąpiono od osobistego stawiennictwa, na podstawie art. 65i ust. 3 lub
art. 65l ust. 3.
5. W dokumencie potwierdzającym prawo stałego pobytu lub karcie stałego
pobytu nie umieszcza się danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. e, gdy
obywatel Zjednoczonego Królestwa lub członek rodziny obywatela Zjednoczonego
Królestwa nie zameldował się w miejscu pobytu czasowego trwającego ponad
2 miesiące.

Art. 65k. 1. Obywatel Zjednoczonego Królestwa odbiera osobiście dokument
potwierdzający prawo stałego pobytu po okazaniu ważnego dokumentu podróży
lub innego ważnego dokumentu potwierdzającego jego tożsamość i obywatelstwo.
2. Członek rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa odbiera osobiście
kartę stałego pobytu po okazaniu ważnego dokumentu podróży.
3. W przypadku gdy dokument, o którym mowa w ust. 1 lub 2, został wydany
osobie małoletniej, która nie ukończyła 13. roku życia do dnia jej odbioru, albo
osobie ubezwłasnowolnionej całkowicie, odbioru dokumentu potwierdzającego
prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu dokonuje odpowiednio rodzic,
opiekun prawny albo kurator, po okazaniu ważnego dokumentu potwierdzającego
jego tożsamość.
4. Odbiór dokumentu, o którym mowa w ust. 1 lub 2, wydanego osobie
ubezwłasnowolnionej całkowicie albo małoletniej, która do dnia złożenia wniosku
o wydanie dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego
pobytu ukończyła 6. rok życia, wymaga obecności tej osoby.
5. Przed odbiorem dokumentu, o którym mowa w ust. 1 lub 2, sprawdza się
za pomocą czytnika elektronicznego, czy dane osobowe w niej zamieszczone są
zgodne ze stanem faktycznym.
6. W przypadkach, o których mowa w art. 65i ust. 3 lub art. 65l ust. 3, odbioru
dokumentu może dokonać pełnomocnik na podstawie pełnomocnictwa
szczególnego do odbioru tego dokumentu, po okazaniu dokumentu
potwierdzającego jego tożsamość. Przepisu ust. 5 nie stosuje się.
7. Osoba odbierająca dokument, o którym mowa w ust. 1 lub 2, potwierdza
odbiór dokumentu podpisem składanym na formularzu wniosku o jego wydanie.

Art. 65l. 1. Wniosek o wymianę lub wydanie nowego dokumentu
potwierdzającego prawo stałego pobytu lub nowej karty stałego pobytu składa się
osobiście.
2. Wymóg osobistego stawiennictwa w chwili złożenia wniosków, o których
mowa w ust. 1, nie dotyczy małoletniego obywatela Zjednoczonego Królestwa lub
małoletniego członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa, który do dnia
złożenia wniosku nie ukończył 6. roku życia.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, w tym ze względu na stan
zdrowia obywatela Zjednoczonego Królestwa lub członka rodziny obywatela
Zjednoczonego Królestwa, można odstąpić od wymogu osobistego stawiennictwa,
o którym mowa w ust. 1.
4. Do wniosku o wymianę albo wydanie nowego dokumentu, o którym mowa
w ust. 1, dołącza się aktualne fotografie obywatela Zjednoczonego Królestwa lub
członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa.
5. Wnioski, o których mowa w ust. 1, w przypadku obywatela Zjednoczonego
Królestwa lub członka rodziny obywatela Zjednoczonego Królestwa będącego:
1) osobą małoletnią – składają rodzice lub ustanowieni przez sąd lub inny organ
opiekunowie albo jeden z rodziców lub ustanowionych przez sąd lub inny
organ opiekunów;
2) osobą ubezwłasnowolnioną całkowicie – składa opiekun ustanowiony przez
sąd lub inny organ;
3) osobą małoletnią bez opieki – składa kurator.
6. Organ właściwy do wymiany lub wydania nowego dokumentu
potwierdzającego prawo stałego pobytu lub nowej karty stałego pobytu pobiera od
obywatela Zjednoczonego Królestwa, który składa wniosek, o którym mowa
w ust. 1, odciski linii papilarnych.

Art. 65m. Do odbioru nowego dokumentu potwierdzającego prawo stałego
pobytu lub nowej karty stałego pobytu stosuje się przepisy art. 65k.

Art. 65n. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wzory:
a) formularza wniosku o wydanie dokumentu potwierdzającego prawo
stałego pobytu obywatelowi Zjednoczonego Królestwa,
b) formularza wniosku o wydanie karty stałego pobytu członkowi rodziny
obywatela Zjednoczonego Królestwa,
c) formularza wniosku o wymianę albo wydanie nowego dokumentu
potwierdzającego prawo stałego pobytu,
d) formularza wniosku o wymianę lub wydanie nowej karty stałego pobytu,
e) formularza zgłoszenia utraty lub uszkodzenia dokumentu
potwierdzającego prawo stałego pobytu albo karty stałego pobytu,
f) zaświadczenia o utracie lub uszkodzeniu dokumentu potwierdzającego
prawo stałego pobytu albo karty stałego pobytu,
g) zaświadczenia o zwrocie dokumentu potwierdzającego prawo stałego
pobytu albo karty stałego pobytu,
h) zaświadczenia potwierdzającego zatrzymanie dokumentu
potwierdzającego prawo stałego pobytu albo karty stałego pobytu;
2) wzór dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu i karty stałego
pobytu;
3) liczbę fotografii i szczegółowe wymogi techniczne dotyczące fotografii
dołączanych do wniosku o wydanie dokumentu potwierdzającego prawo
stałego pobytu, wniosku o wydanie karty stałego pobytu, wniosku o wymianę
lub wydanie nowego dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu
i wniosku o wymianę lub wydanie nowej karty stałego pobytu;
4) sposób pobierania odcisków linii papilarnych od obywateli Zjednoczonego
Królestwa oraz członków ich rodzin w celu umieszczenia ich obrazu
w dokumencie potwierdzającym prawo stałego pobytu lub karcie stałego pobytu;
5) sposób utrwalania danych umieszczanych w dokumencie potwierdzającym
prawo stałego pobytu lub karcie stałego pobytu i przekazywania ich w celu
spersonalizowania dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub
karty stałego pobytu;
6) sposób i tryb anulowania dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu
lub karty stałego pobytu.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw
wewnętrznych uwzględni:
1) konieczność zapewnienia czytelności i kompletności wzorów, o których
mowa w ust. 1 pkt 1 i 2;
2) dane osobowe w zakresie niezbędnym do wydania dokumentu
potwierdzającego prawo stałego pobytu, karty stałego pobytu, wymiany lub
wydania nowego dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub
nowej karty stałego pobytu.

Art. 65o. Dokument potwierdzający prawo stałego pobytu lub kartę stałego
pobytu, wydane obywatelowi Zjednoczonego Królestwa albo członkowi rodziny
obywatela Zjednoczonego Królestwa można unieważnić, w przypadku gdy
obywatel Zjednoczonego Królestwa albo członek rodziny obywatela
Zjednoczonego Królestwa opuścił terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres
przekraczający 5 lat.

Art. 65p. 1. Obywatelowi UE, który nie posiada prawa pobytu zgodnie
z art. 16 lub art. 18 lub nie zachował prawa pobytu w przypadku, o którym mowa
w art. 17, art. 19 ust. 1 i 3 lub art. 19a, może być wydana decyzja o wydaleniu
z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Członkowi rodziny niebędącemu obywatelem UE, który:
1) nie posiada prawa pobytu zgodnie z art. 18 lub art. 18a lub nie zachował
prawa pobytu w przypadku, o którym mowa w art. 19 ust. 2 i 3 lub art. 19a, lub
2) nie posiada prawa pobytu lub nie zachował prawa pobytu w przypadku,
o którym mowa w art. 19 ust. 3, w związku z wyjazdem z terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej obywatela UE lub obywatela Rzeczypospolitej
Polskiej, z którym przebywał na tym terytorium
– może być wydana decyzja o wydaleniu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

art. 66. więcej Art. 66. 1. Obywatelowi UE lub członkowi rodziny niebędącemu
obywatelem UE, którzy nie posiadają prawa stałego pobytu, może być wydana
decyzja o wydaleniu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w przypadku gdy:
1) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego lub
2) ich pobyt na tym terytorium stanowi zagrożenie dla zdrowia publicznego.
2. Choroba, której objawy wystąpią po upływie 3 miesięcy od dnia wjazdu
obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, nie może stanowić podstawy do wydalenia z powodu
zagrożenia dla zdrowia publicznego.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia,
wykaz chorób, które uzasadniają podjęcie decyzji o wydaleniu obywatela UE lub
członka rodziny niebędącego obywatelem UE z powodu zagrożenia dla zdrowia publicznego.
4. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 3, uwzględnia się choroby
epidemiczne określone przez Światową Organizację Zdrowia oraz inne choroby
wysoce zakaźne i szczególnie niebezpieczne, które podlegają zwalczaniu
u obywateli polskich na podstawie ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu
oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2020 r. poz. 1845 i 2112).

art. 67. więcej Art. 67. Obywatelowi UE lub członkowi rodziny niebędącemu obywatelem
UE, którzy posiadają prawo stałego pobytu, może być wydana decyzja
o wydaleniu, w przypadku gdy ich pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
stanowi poważne zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa lub
ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego.

art. 68. więcej Art. 68. 1. Obywatelowi UE, który posiada prawo stałego pobytu oraz
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres 10 lat bezpośrednio
poprzedzających wydanie decyzji o wydaleniu, decyzja o wydaleniu może być
wydana tylko w przypadku, gdy jego pobyt na tym terytorium stanowi szczególnie
poważne zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa lub
bezpieczeństwa publicznego, w szczególności przez zagrożenie dla pokoju,
ludzkości, niepodległości lub obronności Rzeczypospolitej Polskiej lub ze względu
na działalność terrorystyczną, handel ludźmi, seksualne wykorzystywanie osób,
nielegalny handel narkotykami, nielegalny handel bronią, pranie pieniędzy, korupcję, fałszowanie środków płatniczych, przestępczość komputerową lub przestępczość zorganizowaną.
2. Pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o którym mowa w ust. 1,
przerywa odbywanie kary pozbawienia wolności przez obywatela UE.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli okoliczności sprawy wskazują, że
obywatel UE posiada silne więzi rodzinne, społeczne i kulturowe
w Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Dokonując oceny okoliczności, o których mowa w ust. 3, uwzględnia się:
1) okres pobytu obywatela UE na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed
odbywaniem kary pozbawienia wolności;
2) istnienie więzi rodzinnych, społecznych i kulturowych z państwem
pochodzenia;
3) charakter i okoliczności popełnionego przestępstwa, za które obywatel UE
odbywał karę pozbawienia wolności;
4) zachowanie obywatela UE w okresie odbywania kary pozbawienia wolności.

Art. 68a. 1. Decyzja o wydaleniu powinna uwzględniać zasadę
proporcjonalności i opierać się wyłącznie na zachowaniu danej osoby, które
stanowi rzeczywiste, aktualne i dostatecznie poważne zagrożenie dla interesu
społecznego.
2. Zasady proporcjonalności nie stosuje się, w przypadku gdy pobyt
obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE stanowi
zagrożenie dla zdrowia publicznego.
3. Wcześniejsza karalność nie może stanowić samoistnej podstawy do
podjęcia decyzji o wydaleniu. Na zagrożenia, o których mowa w ust. 1, nie można
się powoływać dla celów gospodarczych.
4. Przepisów ust. 1–3 nie stosuje się do decyzji, o której mowa w art. 65p.

art. 69. więcej Art. 69. Małoletniemu obywatelowi UE decyzja o wydaleniu może być
wydana tylko w przypadku, gdy:
1) zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 68, lub
2) przemawia za tym dobro dziecka zgodnie z Konwencją o prawach dziecka,
przyjętą przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r. (Dz. U. z 1991 r. poz. 526, z 2000 r. poz. 11, z 2012 r. poz. 1333 oraz z 2013 r. poz. 677).

art. 70. więcej Art. 70. W postępowaniu o wydalenie obywatela UE lub członka rodziny
niebędącego obywatelem UE uwzględnia się w szczególności:
1) okres pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) wiek i stan zdrowia;
3) sytuację rodzinną i ekonomiczną;
4) stopień integracji społecznej i kulturalnej w Rzeczypospolitej Polskiej;
5) stopień więzi z krajem pochodzenia.

art. 71. więcej Art. 71. 1. W decyzji o wydaleniu obywatelowi UE lub członkowi rodziny
niebędącemu obywatelem UE nakazuje się opuszczenie terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w terminie nie krótszym niż 31 dni.
2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, nie określa się terminu opuszczenia
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo określa się termin krótszy niż 31 dni, gdy
wymaga tego stopień zagrożenia dla obronności lub bezpieczeństwa państwa lub
ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego.
2a. W decyzji, o której mowa w ust. 1, w której nie określono terminu
opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wskazuje się państwo, do
którego następuje wydalenie obywatela UE lub członka rodziny niebędącego
obywatelem UE.
2b. Decyzja, o której mowa w ust. 1, w której nie określono terminu
opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlega przymusowemu
wykonaniu.
3. Przymusowe wykonanie decyzji o wydaleniu zarządza się także, gdy
obywatel UE lub członek rodziny niebędący obywatelem UE nie opuścili
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie określonym w decyzji
o wydaleniu.

art. 72. więcej Art. 72. 1. W przypadku wniesienia skargi do sądu administracyjnego na
decyzję o wydaleniu, wraz z wnioskiem o wstrzymanie jej wykonania, termin
wykonania nakazu opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ulega
przedłużeniu do dnia, w którym postanowienie w sprawie tego wniosku stało się prawomocne.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, w przypadku gdy decyzja o wydaleniu
została wydana ze względu na okoliczności, o których mowa w art. 68 ust. 1.

art. 73. więcej Art. 73. 1. Decyzję o wydaleniu obywatela UE lub członka rodziny
niebędącego obywatelem UE wydaje:
1) z urzędu – komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki
Straży Granicznej, który stwierdził istnienie przesłanki uzasadniającej
wydanie decyzji o wydaleniu;
2) na wniosek wojewody, Ministra Obrony Narodowej, Szefa Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefa Agencji Wywiadu, organu Krajowej
Administracji Skarbowej, komendanta wojewódzkiego lub komendanta
powiatowego Policji – komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant
placówki Straży Granicznej właściwy ze względu na siedzibę organu
występującego z wnioskiem albo miejsce pobytu obywatela UE lub członka
rodziny niebędącego obywatelem UE.
2. Decyzję o wydaleniu organy mogą przekazywać między sobą za
pośrednictwem urządzeń umożliwiających odczyt i zapis znaków pisma na nośniku
papierowym lub za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej i doręczać tę decyzję
obywatelowi UE lub członkowi rodziny niebędącemu obywatelem UE w formie
uzyskanej w wyniku takiego przekazu.
3. Komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki Straży
Granicznej odnotowuje wydanie decyzji o wydaleniu w dokumencie podróży
obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE oraz niezwłocznie
informuje o tym organ, który wystąpił z wnioskiem o jej wydanie.
4. W przypadku doręczenia decyzji o wydaleniu w formie, o której mowa
w ust. 2, organ Straży Granicznej, który wykonuje tę decyzję, odnotowuje fakt jej
wydania w dokumencie podróży cudzoziemca.

Art. 73a. 1. Komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki
Straży Granicznej, który wydał decyzję o wydaleniu obywatela UE lub członka
rodziny niebędącego obywatelem UE, pobiera od niego odciski linii papilarnych
oraz sporządza jego fotografię.
2. Komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki Straży
Granicznej, który pobrał odciski linii papilarnych obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE, przekazuje Komendantowi Głównemu Policji ich obraz, dane osobowe obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE oraz dane osobowe i informacje, o których mowa w art. 430 ust. 6
ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach.

Art. 73b. 1. Decyzję o wydaleniu małoletniego obywatela UE lub członka
rodziny niebędącego obywatelem UE do kraju jego pochodzenia lub do innego
państwa wykonuje się, gdy cudzoziemiec ten ma w państwie, do którego zostaje
wydalony, zapewnioną opiekę rodziców, innych osób pełnoletnich lub instytucji
opiekuńczych, zgodnie ze standardami określonymi przez Konwencję o prawach
dziecka, przyjętą przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia
20 listopada 1989 r.
2. Małoletniego obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem
UE można wydalić tylko pod opieką przedstawiciela ustawowego, chyba że decyzja
o wydaleniu jest wykonywana w taki sposób, że małoletniego przekazuje się
przedstawicielowi ustawowemu albo przedstawicielowi właściwych władz
państwa, do którego następuje wydalenie.

Art. 73c. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, na wniosek
Komendanta Głównego Policji, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego albo
Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego, wydaje decyzję o wydaleniu z
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatela UE lub członka rodziny
niebędącego obywatelem UE, co do których istnieje obawa, że mogą prowadzić
działalność terrorystyczną lub szpiegowską, albo podejrzewanych o popełnienie
jednego z tych przestępstw.
2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, podlega natychmiastowemu,
przymusowemu wykonaniu.

Art. 73d. Organem wyższego stopnia, w rozumieniu ustawy z dnia
14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego, w stosunku do
komendanta oddziału Straży Granicznej lub komendanta placówki Straży
Granicznej w sprawach o wydalenie lub o uchylenie decyzji o wydaleniu
obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE jest Szef Urzędu
do Spraw Cudzoziemców.

art. 74. więcej Art. 74. 1. Przymusowe wykonanie decyzji o wydaleniu z terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej polega na doprowadzeniu obywatela UE lub członka
rodziny niebędącego obywatelem UE do granicy albo do portu lotniczego albo
morskiego państwa, do którego zostaje doprowadzony.
2. Doprowadzenie obywatela UE lub członka rodziny niebędącego
obywatelem UE:
1) do granicy – wykonuje komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant
placówki Straży Granicznej właściwy ze względu na miejsce pobytu
obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE;
2) od granicy do portu lotniczego albo morskiego państwa, do którego zostaje
doprowadzony – wykonuje Komendant Główny Straży Granicznej lub
komendant oddziału Straży Granicznej właściwy ze względu na miejsce,
w którym obywatel UE lub członek rodziny niebędący obywatelem UE
przekracza granicę.
3. Komendant placówki Straży Granicznej właściwy ze względu na miejsce,
w którym obywatel UE lub członek rodziny niebędący obywatelem UE przekracza
granicę, odnotowuje w rejestrze, o którym mowa w art. 428 ust. 1 pkt 2 lit. k
ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, datę opuszczenia przez
obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki Straży
Granicznej, który wydał decyzję o wydaleniu obywatela UE lub członka rodziny
niebędącego obywatelem UE, informuje organ gminy właściwy ze względu na
miejsce zameldowania na pobyt stały lub pobyt czasowy trwający ponad 3 miesiące
obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE o opuszczeniu
przez niego terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z wykonaniem
decyzji o wydaleniu.

Art. 74a. 1. Organ Straży Granicznej właściwy do przymusowego wykonania
decyzji o wydaleniu obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem
UE z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej określa, w drodze decyzji, wysokość
kosztów związanych z wydaniem i przymusowym wykonaniem decyzji
o wydaleniu, podmioty obowiązane do pokrycia tych kosztów oraz termin i sposób
ich uiszczenia.
2. Decyzja, o której mowa w ust. 1, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
3. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, służy odwołanie do Komendanta
Głównego Straży Granicznej.
4. Koszty, o których mowa w ust. 1, ustala się, gdy decyzja o wydaleniu
obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE stała się
ostateczna, a w przypadku wydania takiej decyzji przez organ wyższego stopnia –
gdy decyzja ostateczna została doręczona, chyba że podlega ona
natychmiastowemu wykonaniu.
5. Należności z tytułu kosztów, o których mowa w ust. 1, przedawniają się
z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym decyzja
o ustaleniu wysokości kosztów stała się ostateczna.

Art. 74aa. Koszty, o których mowa w art. 74a ust. 1, ponosi odpowiednio
obywatel UE lub członek rodziny niebędący obywatelem UE.

Art. 74ab. 1. Organ Straży Granicznej, który wydał decyzję o ustaleniu
wysokości kosztów, o których mowa w art. 74a ust. 1, może zmienić tę decyzję,
jeżeli koszty te uległy zmianie po wydaniu decyzji. Decyzja podlega
natychmiastowemu wykonaniu.
2. Od decyzji, o której mowa w ust. 1, służy odwołanie do Komendanta
Głównego Straży Granicznej.

Art. 74b. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) treść wniosku o wydanie decyzji o wydaleniu obywatela UE lub członka
rodziny niebędącego obywatelem UE, uwzględniając potrzebę zapewnienia
sprawności i prawidłowości postępowania, a w szczególności konieczność
uzyskania informacji niezbędnych do wydania decyzji o wydaleniu;
2) sposób odnotowywania w dokumencie podróży wydania decyzji o wydaleniu,
uwzględniając zapewnienie możliwości ustalenia podczas kontroli
dokumentu podróży obywatela UE lub członka rodziny niebędącego
obywatelem UE, że decyzja ta została wydana.

art. 75. więcej Art. 75. Komendant oddziału Straży Granicznej lub komendant placówki
Straży Granicznej, który wydał decyzję o wydaleniu obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE, uchyla tę decyzję, jeżeli nie została wykonana po upływie 2 lat od dnia jej wydania, w przypadku gdy:
1) obywatel UE lub członek rodziny niebędący obywatelem UE nie stanowi już
rzeczywistego zagrożenia dla obronności lub bezpieczeństwa państwa lub
ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego lub
2) okoliczności, które miały wpływ na wydanie decyzji o wydaleniu uległy
istotnej zmianie.

art. 76. więcej Art. 76. Do czasu zakończenia postępowania w sprawie uchylenia decyzji
o wydaleniu obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE,
o którym mowa w art. 75, decyzji tych nie wykonuje się.

art. 77. więcej Art. 77. 1. Dane obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem
UE, którym wydano decyzję o wydaleniu ze względu na zagrożenie dla obronności
lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego,
umieszcza się w wykazie na okres 5 lat, począwszy od dnia:
1) wykonania decyzji o wydaleniu obywatela UE lub członka rodziny
niebędącego obywatelem UE;
2) upływu terminu opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
określonego w decyzji o wydaleniu obywatela UE lub członka rodziny
niebędącego obywatelem UE, w przypadku braku informacji o wykonaniu tej decyzji.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, gdy Szef Urzędu do Spraw
Cudzoziemców uzyskał informację o wykonaniu decyzji o wydaleniu obywatela
UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE będącej podstawą wpisu do
wykazu, okres obowiązywania wpisu jest korygowany w ten sposób, że za jego
początek uznaje się dzień wykonania tej decyzji.
3. Dane obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE
usuwa się z wykazu po upływie okresu, o którym mowa w ust. 1 i 2.

Art. 77a. 1. Obowiązywanie wpisu do wykazu zawiesza się, jeżeli obywatel
UE lub członek rodziny niebędący obywatelem UE posiada ważne zaświadczenie,
o którym mowa w art. 41a ust. 1.
2. Obowiązywanie wpisu do wykazu zawiesza się do dnia, w którym ustaną
okoliczności uzasadniające to zawieszenie.
3. Zawieszenie obowiązywania wpisu do wykazu przerywa okres
obowiązywania wpisu do wykazu.

art. 78. więcej Art. 78. 1. Wpisu do wykazu, przedłużenia obowiązywania wpisu,
zawieszenia obowiązywania wpisu oraz wykreślenia wpisu dokonuje z urzędu Szef
Urzędu do Spraw Cudzoziemców.
2. Wykreślenie wpisu może nastąpić na wniosek osoby, której dane zostały
wpisane do wykazu, w przypadku gdy istotnie zmieniły się okoliczności, które
miały wpływ na wydanie decyzji o wydaleniu.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, Szef Urzędu do Spraw
Cudzoziemców wydaje decyzję w sprawie wykreślenia wpisu do wykazu
w terminie 2 miesięcy od dnia złożenia wniosku.

Art. 78a. 1. Obywatel UE lub członek rodziny niebędący obywatelem UE,
wobec którego zachodzą okoliczności uzasadniające wydanie mu decyzji
o wydaleniu, w której nie określa się terminu opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub określa się termin krótszy niż 31 dni, albo który uchyla się
od wykonania obowiązków określonych w tej decyzji, może być zatrzymany na
okres nie dłuższy niż 48 godzin.
2. Obywatel UE lub członek rodziny niebędący obywatelem UE może także
zostać zatrzymany na okres nie dłuższy niż 48 godzin w celu przymusowego
wykonania decyzji o wydaleniu.
3. Zatrzymania obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem
UE dokonuje Straż Graniczna lub Policja, a w przypadku, o którym mowa
w ust. 2 – Straż Graniczna.
4. Organy, o których mowa w ust. 3, niezwłocznie pobierają odciski linii
papilarnych od obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE
i przekazują Komendantowi Głównemu Policji dane osobowe i informacje,
o których mowa w art. 430 ust. 6 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r.
o cudzoziemcach.
5. Po zatrzymaniu obywatela UE lub członka rodziny niebędącego
obywatelem UE:
1) Policja – niezwłocznie przekazuje go do dyspozycji właściwego ze względu
na miejsce jego zatrzymania organu Straży Granicznej, składając
jednocześnie wniosek o wydanie decyzji o wydaleniu;
2) Straż Graniczna w zależności od okoliczności:
a) występuje do sądu z wnioskiem o umieszczenie obywatela UE lub
członka rodziny niebędącego obywatelem UE w strzeżonym ośrodku lub
o zastosowanie wobec nich aresztu dla cudzoziemców lub
b) doprowadza obywatela UE lub członka rodziny niebędącego
obywatelem UE do granicy albo portu lotniczego albo morskiego
państwa, do którego następuje doprowadzenie.
6. Zatrzymanego obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem
UE zwalnia się:
1) jeżeli w ciągu 48 godzin od chwili zatrzymania nie zostali oni przekazani do
dyspozycji sądu i jednocześnie nie został złożony wniosek o umieszczenie ich
w strzeżonym ośrodku albo o zastosowanie wobec nich aresztu dla
cudzoziemców lub
2) jeżeli w ciągu 24 godzin od chwili przekazania do dyspozycji sądu nie
doręczono im postanowienia o umieszczeniu w strzeżonym ośrodku albo
o zastosowaniu wobec nich aresztu dla cudzoziemców, lub
3) na polecenie sądu, lub
4) jeżeli ustanie przyczyna zatrzymania, o której mowa w ust. 1 i 2.

Art. 78b. Obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE
umieszcza się w strzeżonym ośrodku, jeżeli:
1) istnieje prawdopodobieństwo wydania decyzji o wydaleniu, w której nie
będzie określony termin opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
albo będzie określony termin krótszy niż 31 dni, lub
2) wydano decyzję o wydaleniu, w której nie określono terminu opuszczenia
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo określony termin jest krótszy niż
31 dni i istnieje konieczność zabezpieczenia jej przymusowego wykonania, lub
3) nie opuścili oni terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w terminie określonym
w decyzji o wydaleniu.

Art. 78c. 1. Areszt dla cudzoziemców stosuje się w przypadkach, o których
mowa w art. 78b, gdy istnieje ryzyko, że obywatel UE lub członek rodziny
niebędący obywatelem UE nie podporządkuje się zasadom pobytu obowiązującym
w strzeżonym ośrodku.
2. Areszt dla cudzoziemców wykonuje się w pomieszczeniach strzeżonych
ośrodków lub w pomieszczeniach Straży Granicznej przeznaczonych dla osób
zatrzymanych.

Art. 78d. Postanowienia o umieszczeniu obywatela UE lub członka rodziny
niebędącego obywatelem UE w strzeżonym ośrodku lub o zastosowaniu wobec
nich aresztu dla cudzoziemców nie wydaje się, jeżeli mogłoby to spowodować
niebezpieczeństwo dla ich życia lub zdrowia.

Art. 78e. 1. Sąd po wysłuchaniu obywatela UE lub członka rodziny
niebędącego obywatelem UE wydaje postanowienie o umieszczeniu ich
w strzeżonym ośrodku lub o zastosowaniu wobec nich aresztu dla cudzoziemców.
2. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, wydaje, na wniosek organu Straży
Granicznej, sąd rejonowy właściwy ze względu na miejsce aktualnego pobytu
obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE.
3. Wniosek o umieszczenie obywatela UE lub członka rodziny niebędącego
obywatelem UE w strzeżonym ośrodku albo o zastosowanie wobec nich aresztu dla
cudzoziemców zawiera:
1) następujące dane obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE:
a) imię (imiona), nazwisko, płeć oraz imiona rodziców,
b) datę, miejsce i państwo urodzenia,
c) obywatelstwo;
2) dotychczasowe miejsce zamieszkania;
3) stałe miejsce zamieszkania za granicą;
4) podstawę prawną wniosku;
5) wskazanie okresu, na jaki umieszcza się w strzeżonym ośrodku lub stosuje się
wobec nich areszt dla cudzoziemców;
6) uzasadnienie.
4. Sąd, rozpatrując wniosek o umieszczenie w strzeżonym ośrodku obywatela
UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE wraz z małoletnim
pozostającym pod ich opieką, kieruje się także dobrem tego małoletniego.
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór wniosku o umieszczenie obywatela UE lub członka rodziny
niebędącego obywatelem UE w strzeżonym ośrodku albo o zastosowanie wobec
nich aresztu dla cudzoziemców, uwzględniając konieczność zapewnienia
sprawnego prowadzenia postępowań w sprawie umieszczenia obywatela UE lub
członka rodziny niebędącego obywatelem UE w strzeżonym ośrodku albo
zastosowania wobec nich aresztu dla cudzoziemców.

Art. 78f. 1. Sąd w postanowieniu o umieszczeniu obywatela UE lub członka
rodziny niebędącego obywatelem UE w strzeżonym ośrodku lub o zastosowaniu
wobec niego aresztu dla cudzoziemców wskazuje okres pobytu w strzeżonym
ośrodku lub w areszcie dla cudzoziemców, nie dłuższy jednak niż 3 miesiące.
2. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje zażalenie do sądu
okręgowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. Sąd rozpatruje
zażalenie w terminie 7 dni.

Art. 78g. 1. Postanowienie o zwolnieniu obywatela UE lub członka rodziny
niebędącego obywatelem UE ze strzeżonego ośrodka lub z aresztu dla
cudzoziemców wydaje niezwłocznie, z urzędu lub na wniosek obywatela UE lub
członka rodziny niebędącego obywatelem UE, organ Straży Granicznej, któremu
podlega strzeżony ośrodek lub areszt dla cudzoziemców, w przypadku:
1) ustania przyczyny uzasadniającej stosowanie tych środków lub
2) stwierdzenia, że zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 78d, lub
3) stwierdzenia okoliczności innych niż określone w art. 78d,
uniemożliwiających stosowanie tych środków, lub
4) zastosowania wobec obywatela UE lub członka rodziny niebędącego
obywatelem UE tymczasowego aresztowania albo innego środka prawnego
skutkującego pozbawieniem wolności, lub
5) stwierdzenia, że ze względów prawnych lub faktycznych wykonanie decyzji
o wydaleniu nie jest możliwe.
2. Na postanowienie organu Straży Granicznej o odmowie uwzględnienia
wniosku o zwolnienie obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem
UE ze strzeżonego ośrodka lub z aresztu dla cudzoziemców przysługuje zażalenie
w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. Zażalenie wnosi się do sądu
rejonowego właściwego ze względu na siedzibę organu Straży Granicznej, któremu
podlega strzeżony ośrodek lub areszt dla cudzoziemców, za pośrednictwem organu
Straży Granicznej, któremu podlega strzeżony ośrodek lub areszt dla
cudzoziemców.
3. Zażalenie, o którym mowa w ust. 2, przysługuje tylko wtedy, gdy wniosek
o zwolnienie obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE ze
strzeżonego ośrodka lub z aresztu dla cudzoziemców został złożony po upływie co
najmniej 1 miesiąca od dnia wydania postanowienia o umieszczeniu obywatela UE
lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE w strzeżonym ośrodku lub
zastosowaniu wobec niego aresztu dla cudzoziemców lub zwolnienia obywatela UE
lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE ze strzeżonego ośrodka lub
z aresztu dla cudzoziemców.
4. Organ Straży Granicznej, któremu podlega strzeżony ośrodek lub areszt dla
cudzoziemców, niezwłocznie przekazuje zażalenie do sądu rejonowego. Sąd
rozpoznaje zażalenie w terminie 7 dni.
5. Obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE
umieszczonego w strzeżonym ośrodku albo w areszcie dla cudzoziemców zwalnia
się w przypadku:
1) upływu okresu pobytu określonego w postanowieniu, o którym mowa
w art. 78f ust. 1, lub
2) wydania postanowienia lub zarządzenia o zwolnieniu obywatela UE lub
członka rodziny niebędącego obywatelem UE ze strzeżonego ośrodka albo
z aresztu dla cudzoziemców, lub
3) doręczenia obywatelowi UE lub członkowi rodziny niebędącemu obywatelem
UE decyzji o uchyleniu lub stwierdzeniu nieważności decyzji o wydaleniu.
6. Organ Straży Granicznej, któremu podlega strzeżony ośrodek lub areszt dla
cudzoziemców, niezwłocznie informuje sąd, który wydał postanowienie,
o zwolnieniu obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE ze
strzeżonego ośrodka albo z aresztu dla cudzoziemców.

art. 79. więcej Art. 79. W sprawach dotyczących obywateli UE i członków rodzin
niebędących obywatelami UE prowadzi się w systemie informatycznym
następujące rejestry:
1) pobytu obywatela UE;
2) kart pobytu członka rodziny obywatela UE;
3) dokumentów potwierdzających prawo stałego pobytu;
4) kart stałego pobytu członka rodziny obywatela UE.
5) zaświadczeń, o których mowa w art. 41a ust. 1.

Art. 79a. Rejestry w sprawach dotyczących obywateli UE i członków rodzin
niebędących obywatelami UE prowadzą:
1) wojewoda i Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców, każdy w swoim zakresie
– w przypadku rejestrów, o których mowa w art. 79 pkt 1–4;
2) minister właściwy do spraw wewnętrznych – w przypadku rejestru, o którym
mowa w art. 79 pkt 5.

art. 80. więcej Art. 80. W rejestrach przechowuje się dane, o których mowa w art. 8,
dotyczące obywateli UE i członków rodzin niebędących obywatelami UE, wobec
których prowadzi się postępowania w sprawach uregulowanych w ustawie, a
ponadto:
1) w rejestrze, o którym mowa w art. 79 pkt 1, przechowuje się:
a) informacje o wnioskach dotyczących zarejestrowania pobytu i wymiany
zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE,
b) informacje dotyczące zarejestrowania pobytu,
c) imię, nazwisko i stanowisko służbowe pracownika dokonującego wpisu
do rejestru,
d) informacje o wydaniu i wymianie zaświadczenia o zarejestrowaniu
pobytu obywatela UE,
e) informacje o decyzjach administracyjnych, postanowieniach i wyrokach
sądu dotyczących odmowy i unieważnienia zarejestrowania pobytu,
g) obraz linii papilarnych – w przypadku obywateli Zjednoczonego Królestwa;
2) w rejestrze, o którym mowa w art. 79 pkt 2, przechowuje się informacje o:
a) wnioskach o wydanie i wymianę karty pobytu członka rodziny obywatela UE,
b) dacie wydania, numerze, serii i terminie upływu ważności karty pobytu
członka rodziny obywatela UE,
c) decyzjach administracyjnych, postanowieniach i wyrokach sądu
dotyczących wymiany i unieważnienia karty pobytu członka rodziny
obywatela UE,
3) w rejestrze, o którym mowa w art. 79 pkt 3, przechowuje się informacje o:
a) wnioskach o wydanie i wymianę dokumentu potwierdzającego prawo
stałego pobytu,
b) dacie wydania, numerze, serii i dacie upływu okresu ważności
dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu,
c) decyzjach administracyjnych, postanowieniach i wyrokach sądu
dotyczących wymiany i unieważnienia dokumentu potwierdzającego
prawo stałego pobytu,
d) obrazie linii papilarnych – w przypadku obywateli Zjednoczonego Królestwa;
4) w rejestrze, o którym mowa w art. 79 pkt 4, przechowuje się informacje o:
a) wnioskach o wydanie i wymianę karty stałego pobytu członka rodziny
obywatela UE,
b) dacie wydania, numerze, serii i terminie upływu ważności karty stałego
pobytu członka rodziny obywatela UE,
c) decyzjach administracyjnych, postanowieniach i wyrokach sądu
dotyczących wymiany i unieważnienia karty stałego pobytu członka
rodziny obywatela UE karty stałego pobytu,
5) w rejestrze, o którym mowa w art. 79 pkt 5, przechowuje się informacje o:
a) organie, który wydał zaświadczenie, o którym mowa w art. 41a ust. 1,
b) dacie wydania zaświadczenia, o którym mowa w art. 41a ust. 1,
c) dacie unieważnienia zaświadczenia, o którym mowa w art. 41a ust. 1.

art. 81. więcej Art. 81. Kto:
1) nie dopełnia obowiązku zarejestrowania pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej,
2) uchyla się od obowiązku posiadania albo wymiany karty pobytu członka
rodziny obywatela UE lub karty stałego pobytu członka rodziny obywatela UE,
3) wbrew obowiązkowi nie zwraca karty pobytu członka rodziny obywatela UE,
dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu lub karty stałego pobytu
członka rodziny obywatela UE
– podlega karze grzywny.

art. 82. więcej Art. 82. Orzekanie w sprawach o czyny, o których mowa w art. 81, następuje
w trybie określonym w ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania
w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2018 r. poz. 475, z późn. zm.).

art. 83. więcej Art. 83. W ustawie z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U. z 2000 r. Nr 28,
poz. 353, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 8 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Cudzoziemcowi można, na jego wniosek, nadać obywatelstwo polskie, jeżeli
zamieszkuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej 5 lat na
podstawie zezwolenia na osiedlenie się, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich lub posiadając prawo stałego pobytu.”;
2) w art. 10 ust. 1 i 1a otrzymują brzmienie:
„1. Cudzoziemiec pozostający co najmniej 3 lata w związku małżeńskim zawartym z osobą posiadającą obywatelstwo polskie, który zamieszkuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich
lub posiadając prawo stałego pobytu, może nabyć obywatelstwo polskie, jeżeli w terminie określonym w ust. 1a złoży odpowiednie oświadczenie przed właściwym organem i organ ten wyda decyzję o przyjęciu oświadczenia.
1a. Termin do złożenia oświadczenia woli w sprawie nabycia obywatelstwa polskiego wynosi 3 lata i 6 miesięcy od dnia zawarcia związku małżeńskiego z osobą posiadającą obywatelstwo polskie albo 6 miesięcy od dnia uzyskania przez cudzoziemca zezwolenia na osiedlenie się, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich lub nabycia prawa stałego pobytu.”;
3) uchyla się art. 18f.

art. 84. więcej Art. 84. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych
(Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 w ust. 3 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) uprawniającym obywateli polskich do przekraczania granic państw członkowskich Unii Europejskiej, państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależących do Unii Europejskiej oraz państw niebędących stronami
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, których obywatele mogą
korzystać ze swobody przepływu osób na podstawie umów zawartych przez
te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, uznających ten dokument za wystarczający do przekraczania ich granicy.”;
2) w art. 12 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Zwalnia się od obowiązku zameldowania na pobyt czasowy dzieci do lat 7
na okres nieprzekraczający 3 miesięcy.”;
3) w art. 15 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Osoba, która wyjeżdża za granicę na okres dłuższy niż 3 miesiące, jest obowiązana zgłosić swój wyjazd oraz powrót właściwemu ze względu na miejsce pobytu stałego organowi wymienionemu w ust. 1. Zgłoszenia wyjazdu dokonuje się najpóźniej w dniu opuszczenia dotychczasowego miejsca pobytu, a zgłoszenia powrotu – najpóźniej przed upływem czwartej doby, licząc od dnia powrotu.”;
4) art. 16 otrzymuje brzmienie:
„Art. 16. 1. Jeżeli okres pobytu czasowego trwającego do 3 miesięcy odpowiada okresowi zgłoszonemu przy zameldowaniu, osoba opuszczająca miejsce tego pobytu jest zwolniona od obowiązku wymeldowania się.
2. Osoba, która opuszcza miejsce pobytu czasowego trwającego do
3 miesięcy przed upływem czasu zgłoszonego przy zameldowaniu, jest obowiązana wymeldować się najpóźniej w dniu opuszczenia tego miejsca.”;
5) w art. 24 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Cudzoziemiec przebywający poza zakładem hotelarskim, zakładem udzielającym pomieszczenia w związku z pracą, nauką, leczeniem się lub wypoczynkiem jest obowiązany zameldować się na pobyt czasowy najpóźniej
przed upływem czwartej doby, licząc od chwili przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej.”;
6) w art. 26:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Obywatel państwa członkowskiego Unii Europejskiej i członek jego
rodziny niebędący obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, dokonujący zameldowania się na pobyt stały, zgłaszają wymagane dane do zameldowania, przy czym obywatel państwa członkowskiego Unii Europejskiej przedstawia ważny dokument podróży lub inny ważny dokument potwierdzający jego tożsamość i obywatelstwo oraz ważny dokument potwierdzający prawo stałego pobytu, a członek jego rodziny niebędący obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej – ważny dokument podróży oraz ważną kartę stałego pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej.”,
b) ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie:
„4. Obywatel państwa członkowskiego Unii Europejskiej i członek jego rodziny niebędący obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, którzy dokonują zameldowania się na pobyt czasowy trwający
ponad 3 miesiące, zgłaszają wymagane dane do zameldowania, przy czym obywatel państwa członkowskiego Unii Europejskiej przedstawia ważny dokument podróży lub inny ważny dokument potwierdzający jego tożsamość i obywatelstwo oraz zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela Unii Europejskiej lub, w przypadku braku zaświadczenia, składa oświadczenie o zarejestrowaniu pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a członek jego rodziny niebędący obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej – ważny dokument podróży oraz ważną kartę pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej.
5. Przepisy ust. 2 i 4 stosuje się do obywateli państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależących do Unii Europejskiej lub państw niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,
którzy mogą korzystać ze swobody przepływu osób na podstawie umów zawartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, oraz do członków ich rodzin.”;
7) w art. 44a:
a) w ust. 1 w pkt 1 lit. c i d otrzymują brzmienie:
„c) zbioru danych obywateli polskich i cudzoziemców zameldowanych na pobyt czasowy trwający ponad 3 miesiące,
d) zbioru danych obywateli polskich i cudzoziemców zameldowanych na pobyt czasowy trwający do 3 miesięcy,”,
b) w ust. 2 pkt 20 i 21 otrzymują brzmienie:
„20) seria i numer dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu, data wydania, data ważności oraz oznaczenie organu, który go wydał,
21) seria i numer karty stałego pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej, data wydania, data ważności oraz oznaczenie organu, który ją wydał.”,
c) w ust. 4 pkt 3 i 4 otrzymują brzmienie:
„3) data wydania, seria i numer zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela Unii Europejskiej oraz oznaczenie organu, który je wydał,
4) seria i numer karty pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej, data wydania, data ważności oraz oznaczenie organu, który ją wydał,”,
d) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. W zbiorze meldunkowym, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. d, zamieszcza się także datę przekroczenia granicy zgłoszoną przez cudzoziemca przy dopełnianiu obowiązku meldunkowego.”;
8) użyte w art. 8 ust. 1 i 3, art. 9 ust. 2a, art. 14 ust. 1, art. 15 ust. 1, 1a, 2 i 4, art. 26
ust. 3, art. 29 ust. 1, art. 31a ust. 3 pkt 1 i 2, art. 37 ust. 1 pkt 3, art. 44a ust. 2 pkt
15 i art. 44e ust. 3 pkt 10, w różnej liczbie i przypadku, wyrazy „trwający ponad
2 miesiące” lub wyrazy „trwający ponad dwa miesiące” zastępuje się użytymi w
odpowiedniej liczbie i przypadku wyrazami „trwający ponad 3 miesiące”.

art. 85. więcej Art. 85. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2002 r. Nr 7, poz. 58, z późn.
zm.) w art. 21 po ust. 2 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:
„3. Zakaz określony w ust. 1 nie ma także zastosowania, jeżeli właściwy organ
państwa członkowskiego Unii Europejskiej wystąpi do Komendanta Głównego Policji z wnioskiem o udzielenie informacji o osobie ubiegającej się w
tym państwie o zarejestrowanie pobytu lub wydanie karty pobytu członka
rodziny obywatela Unii Europejskiej, znajdujących się w policyjnych bazach danych.
4. Komendant Główny Policji udziela informacji, o których mowa w ust. 3, w
terminie 2 miesięcy od dnia otrzymania wniosku.”.

art. 86. więcej Art. 86. W ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256,
poz. 2572, z późn. zm.) w art. 94a ust. 2a otrzymuje brzmienie:
„2a. Za członków rodzin osób, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się osoby
wymienione w art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. Nr 144, poz. 1043).”.

art. 87. więcej Art. 87. W ustawie z dnia 19 listopada 1999 r. – Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr
101, poz. 1178, z późn. zm.) w art. 7a ust. 1a otrzymuje brzmienie:
„1a. Dla zachowujących miejsce stałego pobytu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
1) obywateli polskich,
2) obywateli państw, o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”,
3) obywateli państw, z którymi Rzeczpospolita Polska zawarła umowy międzynarodowe, o których mowa w art. 13 ust. 3 ustawy
– podejmujących działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, właściwość miejscową gminy dla celów ewidencyjnych określa się według głównego miejsca wykonywania tej działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”.

art. 88. więcej Art. 88. W ustawie z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 253,
poz. 2532, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 w ust. 1 w pkt 1 lit. l otrzymuje brzmienie:
„l) pobytu obywateli państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależących do Unii Europejskiej lub państw niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, którzy mogą korzystać ze swobody przepływu osób na podstawie umów zawartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, oraz członków ich rodzin,”;
2) w załączniku do ustawy w części IV Zezwolenia w pkt 5 kolumna 4 otrzymuje brzmienie:
„wiza wjazdowa w celu przebywania lub dołączenia do obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależącego do Unii Europejskiej lub państwa niebędącego stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, który
może korzystać ze swobody przepływu osób na podstawie umów zawartych przez to państwo ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi”.

art. 89. więcej Art. 89. W ustawie z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 128, poz. 1175, z
późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej, państw Europejskiego
Obszaru Gospodarczego nienależących do Unii Europejskiej lub państw
niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, którzy mogą korzystać ze swobody przepływu osób na podstawie umów zawartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, oraz członków ich rodzin, z wyjątkiem:
a) art. 93, 94, 96, 100, rozdziałów 9 i 10, art. 124 pkt 1 lit. g oraz pkt 2 i 4,
art. 125 ust. 1 pkt 2 w zakresie dotyczącym art. 124 pkt 1 lit. g, art. 126
ust. 1 pkt 4 i 7 oraz ust. 2, art. 127, 128 ust. 2, art. 131-134, które mają
zastosowanie do obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej,
państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależących do Unii
Europejskiej lub państw niebędących stronami umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym, którzy mogą korzystać ze swobody przepływu osób na podstawie umów zawartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, oraz członków ich rodzin,
b) art. 25, art. 26 pkt 3 lit. d, art. 29 ust. 3, art. 45 ust. 1, 1a i 2, art. 48 ust.
1 pkt 1 oraz ust. 3 i 5-7, art. 49, 52, 84a, rozdziału 8a, art. 124 pkt 1 lit.
a, art. 125 ust. 1 pkt 1, art. 126 ust. 1 pkt 1 lit. a, które mają zastosowanie do członków rodzin obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej, państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależących do
Unii Europejskiej lub państw niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, którzy mogą korzystać ze swobody przepływu osób na podstawie umów zawartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, niebędących
obywatelami tych państw;”;
2) w art. 16 w ust. 1 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1) obywatel polski zamieszkujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a
także obywatel państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależącego do Unii Europejskiej lub
państwa niebędącego stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, który może korzystać ze swobody przepływu osób na podstawie umów zawartych przez to państwo ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, oraz członek jego rodziny, zamieszkujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i posiadający prawo pobytu lub prawo stałego pobytu na tym terytorium;
2) cudzoziemiec przebywający bezpośrednio przed wystawieniem zaproszenia legalnie przez okres co najmniej 5 lat na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub posiadający zezwolenie na osiedlenie się albo zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego WE;”;
3) w art. 26 w pkt 3 w lit. c średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. d w brzmieniu:
„d) przebywania lub dołączenia do obywatela państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, państwa Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależącego do Unii Europejskiej lub państwa niebędącego stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, którego obywatele mogą korzystać ze swobody przepływu osób na podstawie umów zawartych przez to państwo ze
Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi;”;
4) w art. 29 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
„3. Wiza wjazdowa, o której mowa w art. 26 pkt 3 lit. d, uprawnia do nieograniczonej liczby wjazdów, a okres jej ważności wynosi 3 miesiące.”;
5) art. 47 otrzymuje brzmienie:
„Art. 47. 1. Cudzoziemcowi, który wykaże, że istnieją wyjątkowe i pilne przyczyny, w szczególności humanitarne, zawodowe lub ważny interes Rzeczypospolitej Polskiej, wymagające jego wjazdu i pobytu na jej terytorium lub przejazdu przez to terytorium oraz że z powodów niezależnych od niego i nieprzewidywalnych nie mógł
uzyskać wizy od konsula, wizę tranzytową lub wizę pobytową w celu, o którym mowa w art. 26 pkt 4 lit. b-f oraz i, może wydać komendant placówki Straży Granicznej.
2. Cudzoziemcowi, który wykaże, że łączą go więzi o charakterze rodzinnym z zamieszkującym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależącego do Unii Europejskiej lub państwa niebędącego stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, który może korzystać ze swobody przepływu osób na podstawie umów zawartych przez to państwo ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, komendant placówki Straży Granicznej może wydać wizę wjazdową w celu, o którym mowa w art. 26 pkt 3 lit. d.
3. Wiza, o której mowa w ust. 1 i 2, uprawnia do jednokrotnego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie ważności równym okresowi pobytu, nie dłuższemu jednak niż 15 dni.
4. Postępowanie w sprawie wydania wizy, o której mowa w ust. 1 i 2, może być ograniczone do czynności, o których mowa w art. 24.
5. Wydanie decyzji o odmowie wydania wizy, o której mowa w ust.
1 i 2, odnotowuje się w dokumencie podróży cudzoziemca.”;
6) w art. 53:
a) w ust. 5:
- po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
„1a) jest duchownym, członkiem zakonu lub alumnem seminarium duchownego, nowicjuszem, postulantem, juniorystą Kościoła Katolickiego, innego kościoła lub związku wyznaniowego;”,
- pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) wykaże, że zachodzą inne, niż określone w pkt 1, 1a i ust. 1, okoliczności uzasadniające jego zamieszkiwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres dłuższy niż 3 miesiące, w szczególności ze względu na więzi o charakterze rodzinnym łączące go z zamieszkującym na tym terytorium obywatelem polskim lub obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależącego do
Unii Europejskiej lub państwa niebędącego stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, który może korzystać ze swobody przepływu osób na podstawie umów zawartych przez to państwo ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi.”,
b) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
„7. Cudzoziemiec, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 7, 9, 13 i 14 oraz ust.
5 pkt 1 i 2, jest obowiązany posiadać:
1) stabilne i regularne źródło dochodu wystarczającego do pokrycia kosztów utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na jego utrzymaniu;
2) ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu przepisów o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”,
c) po ust. 7 dodaje się ust. 7a w brzmieniu:
„7a. Cudzoziemiec, o którym mowa w ust. 5 pkt 1a, jest obowiązany
spełniać warunek, o którym mowa w ust. 7 pkt 2.”;
7) art. 59 otrzymuje brzmienie:
„Art. 59. Cudzoziemiec jest obowiązany opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed upływem terminu ważności zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, chyba że uzyskał kolejne zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony, zezwolenie na osiedlenie się lub zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego WE.”;
8) w art. 65:
a) w ust. 1 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„1. Zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego WE udziela się cudzoziemcowi przebywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bezpośrednio przed złożeniem wniosku, legalnie i nieprzerwanie, co
najmniej przez 5 lat, który posiada:”,
b) w ust. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) pracownika „au pair”, sezonowego, delegowanego przez usługodawcę w celu transgranicznego świadczenia usług lub usługodawcy świadczącego usługi transgraniczne;”;
9) po art. 99 dodaje się art. 99a w brzmieniu:
„Art. 99a. 1. Do cudzoziemców posiadających dostęp do rynku pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na zasadach określonych w aktach prawnych wydanych przez organy powołane na mocy Układu ustanawiającego stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją, podpisanego w Ankarze dnia 12 września 1963 r. (Dz. Urz. WE L 217 z 29.12.1964, str. 3687), oraz do członków ich rodzin nie stosuje się przepisów art. 88, 90, 91, 95 i art. 97-99. W zakresie uregulowanym w tych przepisach stosuje
się przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. Nr 144, poz. 1043).
2. Za członka rodziny cudzoziemca, o którym mowa w ust. 1, uważa się jego:
1) małżonka;
2) zstępnego lub zstępnego jego małżonka, w wieku do 21 lat lub pozostającego na utrzymaniu cudzoziemca, o którym mowa w ust. 1, lub jego małżonka;
3) wstępnego w linii prostej lub wstępnego jego małżonka, pozostającego na utrzymaniu cudzoziemca, o którym mowa w ust. 1, lub jego małżonka.”;
10) w art. 124 w pkt 1 w lit. k średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. l w brzmieniu:
„l) wydania polskich dokumentów podróży dla cudzoziemca;”;
11) w art. 125 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) w pkt 1 w lit. b-d, g, j, l, prowadzi wojewoda;”;
12) w art. 126 w ust. 1:
a) w pkt 1 lit. c i d otrzymują brzmienie:
„c) w lit. c, dotyczące cudzoziemców objętych postępowaniami o wydanie i cofnięcie zezwolenia na osiedlenie się oraz datę wydania, numer, serię oraz termin upływu ważności karty pobytu,
d) w lit. j, dotyczące cudzoziemców objętych postępowaniami o wydanie i cofnięcie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego WE oraz datę wydania, numer, serię oraz termin upływu ważności karty pobytu;”,
b) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) w lit. d, e, l, przechowuje się imię (imiona) i nazwisko, datę i miejsce urodzenia oraz obywatelstwo cudzoziemca, datę wydania, numer, serię oraz termin upływu ważności polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca, tymczasowego polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca lub polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca, a także informacje o wnioskach o wydanie i wymianę oraz decyzjach o odmowie wydania tych dokumentów;”;
13) w art. 132 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. System Pobyt składa się z:
1) rejestrów, o których mowa w art. 124 pkt 1 lit. a-h, j, l, z wyjątkiem rejestrów prowadzonych przez konsula;
2) ewidencji, o której mowa w art. 124 pkt 3;
3) wykazu, o którym mowa w art. 124 pkt 4;
4) rejestru spraw o nadanie statusu uchodźcy oraz o udzielenie pomocy cudzoziemcom ubiegającym się o nadanie statusu uchodźcy;
5) rejestru spraw o wydalenie osób posiadających status uchodźcy;
6) rejestru spraw o udzielenie azylu;
7) rejestru spraw o udzielenie zgody na pobyt tolerowany;
8) rejestru spraw o udzielenie ochrony czasowej;
9) rejestru pobytu obywatela Unii Europejskiej;
10) rejestru kart pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej;
11) rejestru dokumentów potwierdzających prawo stałego pobytu;
12) rejestru kart stałego pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej;
13) rejestrów wniosków, wydanych postanowień i decyzji w sprawach:
a) o wydanie wizy wjazdowej w celu repatriacji,
b) o udzielenie pomocy repatriantom ze środków budżetu państwa,
c) o uznanie za repatrianta;
14) ewidencji osób ubiegających się o wydanie wizy wjazdowej w celu repatriacji i członków ich rodzin, nieposiadających w Rzeczypospolitej Polskiej zapewnionego lokalu mieszkalnego lub źródła utrzymania;
15) centralnego rejestru danych o nabyciu i utracie obywatelstwa polskiego.”;
14) w art. 133 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Organ obowiązany do prowadzenia rejestrów i ewidencji, o których mowa w art. 124 pkt 1 lit. a-h, j-l i pkt 2 i 3 oraz w art. 132 ust. 2 pkt 4-15, posiada dostęp do danych przetwarzanych w Systemie Pobyt, w rejestrze, o którym mowa w art. 124 pkt 1 lit. k, oraz w rejestrze odcisków linii papilarnych pobranych od cudzoziemca na podstawie art. 14 ust. 2, art. 93 ust. 1, art. 98 ust. 4 i art. 101 ust. 3, w zakresie danych gromadzonych w rejestrach i ewidencji, które ten organ prowadzi.”;
15) w art. 141 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Centralnym organem administracji rządowej właściwym w sprawach uregulowanych w ustawie, w sprawach wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobytu oraz wyjazdu z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej, państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależących do Unii Europejskiej lub państw niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, którzy mogą korzystać ze swobody przepływu osób na podstawie umów zawartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, a także członków ich rodzin, którzy z nimi przebywają lub do nich dołączają, repatriacji, nadawania statusu uchodźcy, udzielania cudzoziemcom azylu, wyrażania
zgody na pobyt tolerowany oraz udzielania ochrony czasowej, a także w sprawach związanych z obywatelstwem polskim, które wynikają z zakresu zadań administracji rządowej, jest Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji
i Cudzoziemców, zwany dalej „Prezesem Urzędu”, z wyjątkiem spraw zastrzeżonych dla innych organów.”;
16) w art. 143 w ust. 1 w pkt 1 lit. e otrzymuje brzmienie:
„e) w ustawie z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin”.

art. 90. więcej Art. 90. W ustawie z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 128, poz. 1176, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 16 w ust. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) posiada zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony, zezwolenie na osiedlenie się, zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich, prawo pobytu lub prawo stałego pobytu;”;
2) w art. 56 w ust. 4 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) przebywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, zezwolenia na osiedlenie się, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich lub zgody na pobyt tolerowany;”.

art. 91. więcej Art. 91. W ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. Nr 135, poz. 1268, z
2004 r. Nr 96, poz. 959 i Nr 120, poz. 1252 oraz z 2005 r. Nr 94, poz. 788) w art. 2
pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) mającym miejsce zamieszkania i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatelom państw członkowskich Unii Europejskiej, państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależących do Unii Europejskiej lub państw niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, którzy mogą korzystać ze swobody przepływu osób na podstawie umów zawartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, posiadającym prawo pobytu lub prawo stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”.

art. 92. więcej Art. 92. W ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593, z
późn. zm.) w art. 5 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) mającym miejsce zamieszkania i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatelom państw członkowskich Unii Europejskiej, państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależących do Unii Europejskiej lub państw niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, którzy mogą korzystać ze swobody przepływu osób na podstawie umów zawartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, posiadającym prawo pobytu lub prawo stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”.

art. 93. więcej Art. 93. W ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1:
a) w ust. 3 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie:
„2) cudzoziemców zamierzających wykonywać lub wykonujących pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
a) obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej,
b) obywateli państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależących do Unii Europejskiej,
c) obywateli państw niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, którzy mogą korzystać ze swobody przepływu osób na podstawie umów zawartych przez te państwa
ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi,
d) posiadających w Rzeczypospolitej Polskiej status uchodźcy,
e) posiadających w Rzeczypospolitej Polskiej zezwolenie na osiedlenie się,
f) posiadających w Rzeczypospolitej Polskiej zezwolenie na pobyt
rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich,
g) posiadających w Rzeczypospolitej Polskiej zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony udzielone w związku z okolicznością, o której mowa w art. 53 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 128, poz. 1175, z późn. zm.),
h) posiadających w Rzeczypospolitej Polskiej jako członkowie rodziny cudzoziemca, o którym mowa w art. 53 ust. 1 pkt 13 lub
art. 54 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach, zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony,
i) posiadających w Rzeczypospolitej Polskiej zgodę na pobyt tolerowany,
j) korzystających w Rzeczypospolitej Polskiej z ochrony czasowej,
k) ubiegających się w Rzeczypospolitej Polskiej o nadanie statusu
uchodźcy, którym po upływie roku od dnia złożenia wniosku o
nadanie statusu uchodźcy nie została wydana decyzja w pierwszej
instancji i przyczyna przedłużenia postępowania nie leży po ich stronie;
3) cudzoziemców – członków rodzin cudzoziemców, o których mowa w
pkt 2 lit. a-c;”,
b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Na zasadach określonych w ustawie zasiłki i inne świadczenia z tytułu
bezrobocia przysługują osobom, o których mowa w ust. 3 pkt 1 i 2 lit.
a-g oraz i, j, oraz cudzoziemcom – członkom rodzin obywateli polskich.”;
2) w art. 2 w ust. 1:
a) w pkt 2 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„bezrobotnym – oznacza to osobę, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1 i
2 lit. a-g lub i, j, lub cudzoziemca – członka rodziny obywatela polskiego, niezatrudnioną i niewykonującą innej pracy zarobkowej, zdolną i gotową do podjęcia zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym w danym zawodzie lub służbie albo innej pracy zarobkowej, albo jeżeli jest osobą niepełnosprawną, zdolną i gotową do podjęcia zatrudnienia co najmniej w połowie tego wymiaru czasu
pracy, nieuczącą się w szkole, z wyjątkiem uczącej się w szkole dla
dorosłych lub przystępującej do egzaminu eksternistycznego z zakresu
tej szkoły lub w szkole wyższej w systemie wieczorowym, zaocznym lub eksternistycznym, zarejestrowaną we właściwym dla miejsca zameldowania stałego lub czasowego powiatowym urzędzie pracy oraz
poszukującą zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, jeżeli:”,
b) pkt 22 otrzymuje brzmienie:
„22) poszukującym pracy – oznacza to osobę niezatrudnioną, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1-3, lub cudzoziemca – członka rodziny obywatela polskiego, poszukującą zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej oraz
osobę zatrudnioną zgłaszającą zamiar i gotowość podjęcia innej pracy
zarobkowej lub zatrudnienia w wyższym wymiarze czasu pracy, dodatkowego albo innego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, zarejestrowaną w powiatowym urzędzie pracy;”,
c) pkt 30 otrzymuje brzmienie:
„30) przyrzeczeniu – oznacza to przyrzeczenie wydania cudzoziemcowi
zezwolenia na pracę pod warunkiem uzyskania przez niego odpowiedniej wizy lub zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony albo zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela Unii Europejskiej
bądź karty pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej;”,
d) pkt 39 otrzymuje brzmienie:
„39) usługach EURES – oznacza to usługi rynku pracy realizowane przez
publiczne służby zatrudnienia oraz związki zawodowe i organizacje
pracodawców, obejmujące w szczególności pośrednictwo pracy wraz z
doradztwem z zakresu mobilności na rynku pracy Rzeczypospolitej
Polskiej oraz państw, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. a-c;”;
3) w art. 4:
a) w ust. 1 w pkt 2 lit. d otrzymuje brzmienie:
„d) realizowanie zadań wynikających z prawa swobodnego przepływu pracowników między państwami, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit.
a-c, w szczególności przez realizowanie i koordynowanie działań w
województwach i powiatach w zakresie udziału publicznych służb zatrudnienia w sieci EURES,”,
b) ust. 1a otrzymuje brzmienie:
„1a. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego realizuje zadania z zakresu koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego
państw, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. a-c, w zakresie świadczeń dla bezrobotnych, w szczególności przez pełnienie funkcji instytucji łącznikowej.”;
4) w art. 8 w ust. 1 pkt 8 i 9 otrzymują brzmienie:
„8) realizowanie zadań wynikających z koordynacji systemów zabezpieczenia
społecznego państw, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. a-c, w zakresie
świadczeń dla bezrobotnych, w szczególności:
a) pełnienie funkcji instytucji właściwej,
b) przyjmowanie i rozpatrywanie wniosków bezrobotnych o wydanie odpowiednich zaświadczeń w sprawach świadczeń z tytułu bezrobocia,
c) wydawanie decyzji w sprawach świadczeń z tytułu bezrobocia;
9) realizowanie zadań wynikających z prawa swobodnego przepływu pracowników między państwami, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. a-c,
w szczególności realizowanie zadań z zakresu udziału w sieci EURES, w tym:
a) wspieranie i koordynowanie realizacji zadań na terenie województwa
we współpracy z ministrem właściwym do spraw pracy oraz samorządem powiatowym, związkami zawodowymi i organizacjami pracodawców,
b) świadczenie usług EURES;”;
5) w art. 9 w ust. 1 pkt 15 i 16 otrzymują brzmienie:
„15) realizowanie zadań wynikających z koordynacji systemów zabezpieczenia
społecznego państw, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. a-c, w zakresie
świadczeń dla bezrobotnych, w tym realizowanie decyzji, o których mowa
w art. 8 ust. 1 pkt 8 lit. c;
16) realizowanie zadań wynikających z prawa swobodnego przepływu pracowników między państwami, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. a-c,
w szczególności realizowanie zadań z zakresu udziału w sieci EURES, w
tym świadczenie usług EURES we współpracy z ministrem właściwym do
spraw pracy, samorządem województwa, związkami zawodowymi
i organizacjami pracodawców;”;
6) w art. 37 w ust. 1 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Usługi EURES są realizowane na terenie państw, o których mowa w art. 1 ust.
3 pkt 2 lit. a-c, i polegają w szczególności na:”;
7) w art. 71:
a) w ust. 1 w pkt 2 lit. g otrzymuje brzmienie:
„g) opłacał składkę na Fundusz Pracy w związku z zatrudnieniem lub
wykonywaniem innej pracy zarobkowej za granicą u pracodawcy zagranicznego w państwie niewymienionym w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. a-c,
w wysokości 9,75% przeciętnego wynagrodzenia za każdy miesiąc zatrudnienia,”,
b) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
„7. Do okresu wymaganego do nabycia prawa do zasiłku zalicza się także
okresy zatrudnienia w państwach, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2
lit. a-c, na zasadach określonych przepisami o koordynacji systemów
zabezpieczenia społecznego państw członkowskich Unii Europejskiej.”,
c) po ust. 7 dodaje się ust. 8 w brzmieniu:
„8. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe warunki oraz tryb opłacania składek na Fundusz Pracy
przez osoby podejmujące zatrudnienie lub inną pracę zarobkową za
granicą u pracodawcy zagranicznego w państwie niewymienionym
w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. a-c, uwzględniając zasady obowiązujące przy
opłacaniu składek na ubezpieczenia społeczne, brak możliwości ich
opłacania za okresy wsteczne oraz ich zwrotu, chyba że zostały wpłacone w wyższej od obowiązującej wysokości.”;
8) w art. 72 w ust. 5a lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) okresy zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej przebyte przed dniem 1
maja 2004 r. za granicą u pracodawcy zagranicznego w państwie wymienionym w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. a-c, za które były opłacane składki na Fundusz Pracy.”;
9) w art. 75 ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie:
„4. Bezrobotny, który nabył w Rzeczypospolitej Polskiej prawo do świadczeń z
tytułu bezrobocia i udaje się do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa określonego w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. b i c w celu poszukiwania pracy, zachowuje prawo do tych świadczeń.
5. Świadczenia przysługujące bezrobotnemu, o którym mowa w ust. 4, są wypłacane na zasadach określonych przepisami o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego państw, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. a-c.”;
10) w art. 86 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Udokumentowane okresy zatrudnienia obywateli polskich i obywateli
państw, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. a-c, za granicą u pracodawców zagranicznych są zaliczane do okresów pracy w Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie uprawnień pracowniczych.”;
11) w art. 87:
a) dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1,
b) w ust. 1:
– pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) posiadający zezwolenie na osiedlenie się w Rzeczypospolitej Polskiej;”,
– po pkt 2a dodaje się pkt 2b w brzmieniu:
„2b) posiadający zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego
Wspólnot Europejskich w Rzeczypospolitej Polskiej;”,
– pkt 5, 5a i 5b otrzymują brzmienie:
„5) członkowie rodziny obywatela polskiego będący obywatelami
państw, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. a-c;
5a) małżonek obywatela polskiego niebędący obywatelem państwa, o
którym mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. a-c, jeżeli posiada zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej udzielone w związku z zawarciem związku małżeńskiego;
5b) zstępni, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 8 lit. b, obywatela polskiego lub cudzoziemca – małżonka obywatela polskiego,
o którym mowa w pkt 8, niebędący obywatelami państwa, o którym mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. a-c, jeżeli posiadają zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;”,
– pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) cudzoziemcy:
a) będący obywatelami państw członkowskich Unii Europejskiej,
b) będący obywatelami państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależących do Unii Europejskiej,
c) będący obywatelami państw niebędących stronami umowy o
Europejskim Obszarze Gospodarczym, którzy mogą korzystać ze swobody przepływu osób na podstawie umów zawartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi,
d) członkowie rodzin cudzoziemców, o których mowa w lit. a-c,
a także zstępni małżonka tych cudzoziemców, w wieku do 21
lat lub pozostający na utrzymaniu tych cudzoziemców lub ich
małżonka oraz wstępni tych cudzoziemców lub ich małżonka, pozostający na utrzymaniu tych cudzoziemców lub ich
małżonka.”,
c) dodaje się ust. 2 i 3 w brzmieniu:
„2. W stosunku do cudzoziemców, o których mowa w ust. 1 pkt 8, jest
możliwe zastosowanie ograniczeń w dostępie do rynku pracy, jeżeli
możliwość taka wynika z umów międzynarodowych.
3. Ograniczeń w dostępie do rynku pracy nie stosuje się, jeżeli cudzoziemiec, o którym mowa w ust. 1 pkt 8, posiada prawo stałego pobytu.”;
12) w art. 88:
a) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
„2. Warunkiem wydania zezwolenia na pracę jest wcześniejsze uzyskanie
przez pracodawcę przyrzeczenia i uzyskanie przez cudzoziemca:
1) odpowiedniej wizy lub
2) zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, lub
3) zaświadczenia o zarejestrowaniu pobytu obywatela Unii Europejskiej, lub
4) karty pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej.
3. W przypadku gdy cudzoziemiec posiada:
1) odpowiednią wizę lub
2) zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, lub
3) zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela Unii Europejskiej, lub
4) kartę pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej, lub
5) tymczasowe zaświadczenie tożsamości cudzoziemca i zaświadczenie, o którym mowa w art. 30a ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 128, poz. 1176, z późn. zm.)
– wydaje się decyzję w sprawie zezwolenia na pracę bez konieczności uprzedniego wydania przyrzeczenia. Decyzję w sprawie zezwolenia na pracę wydaje się także na podstawie ważnego dokumentu podróży lub innego ważnego dokumentu potwierdzającego
tożsamość i obywatelstwo, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub 2
ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium
obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków
ich rodzin (Dz. U. Nr 144, poz. 1043).”,
b) ust. 8 otrzymuje brzmienie:
„8. Przyrzeczenie i zezwolenie na pracę cudzoziemca są wydawane na
wniosek pracodawcy, na czas określony, dla określonego cudzoziemca i
pracodawcy, na określone stanowisko lub rodzaj wykonywanej pracy.
Zezwolenie wydaje się na warunkach określonych w przyrzeczeniu, na
okres nie dłuższy niż:
1) czas pobytu określony w odpowiedniej wizie lub
2) okres ważności zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
3) okres ważności karty pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej, lub
4) okres wskazany w zaświadczeniu wydanym na podstawie art. 30a
ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
W przypadku gdy przyrzeczenie zostało wydane, zezwolenie wydaje
się po uzyskaniu pisemnego potwierdzenia pracodawcy o dacie
rozpoczęcia wykonywania pracy przez cudzoziemca. Data rozpoczęcia wykonywania pracy przez cudzoziemca nie może być wcześniejsza niż data wydania decyzji w sprawie zezwolenia na pracę.
Na wniosek pracodawcy można przedłużyć przyrzeczenie
i zezwolenie na pracę cudzoziemca.”;
13) w art. 90 ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. W sytuacji, o której mowa w art. 87 ust. 2, minister właściwy do spraw pracy
może określić, w drodze rozporządzenia, zakres ograniczeń w sferze wykonywania pracy przez cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, mając na względzie ochronę polskiego rynku pracy.”.

art. 94. więcej Art. 94. W ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr
173, poz. 1807, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 13:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Osoby zagraniczne z państw członkowskich Unii Europejskiej, państw
Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależących do Unii Europejskiej oraz państw niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, które mogą korzystać ze swobody przedsiębiorczości na podstawie umów zawartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na takich samych zasadach jak obywatele polscy.”,
b) w ust. 2 w pkt 2 dodaje się średnik i pkt 3 w brzmieniu:
„3) są członkami rodzin w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii
Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. Nr 144, poz. 1043), dołączającymi do obywateli państw, o których mowa w ust. 1, lub przebywającymi z nimi.”;
2) w art. 23 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Dla zachowujących miejsce stałego pobytu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
1) obywateli polskich,
2) obywateli państw, o których mowa w art. 13 ust. 1,
3) obywateli państw, z którymi Rzeczpospolita Polska zawarła umowy
międzynarodowe, o których mowa w art. 13 ust. 3
– podejmujących działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, właściwość miejscową gminy dla celów ewidencyjnych określa się według głównego miejsca wykonywania tej działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”;
3) w art. 33 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Przepisy ust. 3 stosuje się odpowiednio do zmiany głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej w przypadku osób, o których mowa w art. 23 ust. 2.”;
4) w art. 85 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Do tworzenia oddziałów przez przedsiębiorców zagranicznych z państw
członkowskich Unii Europejskiej, państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależących do Unii Europejskiej oraz państw niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, którzy mogą korzystać ze swobody przedsiębiorczości na podstawie umów zawartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, przepis art. 13 ust. 1 stosuje się odpowiednio.”.

art. 95. więcej Art. 95. W ustawie z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164,
poz. 1365 oraz z 2006 r. Nr 46, poz. 328 i Nr 104, poz. 708 i 711) w art. 43 ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Za członków rodzin osób, o których mowa w ust. 2 pkt 4 i ust. 5, uważa się
osoby wymienione w art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. Nr 144, poz. 1043).”.

art. 96. więcej Art. 96. W ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze zmianami w podziale zadań i kompetencji administracji terenowej (Dz. U. Nr 175, poz. 1462, Nr 189, poz. 1604 i Nr 267, poz. 2257) w art. 31:
1) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) w art. 87 w ust. 1 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
„Cudzoziemiec może wykonywać pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli posiada zezwolenie na pracę wydane przez marszałka województwa właściwego ze względu na siedzibę pracodawcy.”;”;
2) w pkt 4:
a) uchyla się lit. a,
b) lit. b i c otrzymują brzmienie:
„b) w ust. 5 pkt 2 i 3 otrzymują brzmienie:
2) o których mowa w ust. 1 pkt 2 – występuje pracodawca zagraniczny; decyzję w sprawie przyrzeczenia i zezwolenia na pracę wydaje marszałek województwa właściwy ze względu na miejsce realizacji usługi eksportowej;
3) o których mowa w ust. 1 pkt 3 – występuje pracodawca zagraniczny lub podmiot, u którego będzie wykonywane zadanie określone przez delegującego; decyzję w sprawie przyrzeczenia i zezwolenia na pracę wydaje marszałek województwa właściwy ze względu na siedzibę podmiotu, u którego będzie wykonywane
zadanie.”,
c) ust. 6-9 otrzymują brzmienie:
„6. Przyrzeczenie i zezwolenie na pracę cudzoziemca w jednostkach podległych ministrowi właściwemu do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, ministrowi właściwemu do spraw kultury fizycznej i sportu, ministrowi właściwemu do spraw nauki, ministrowi właściwemu do spraw turystyki, ministrowi właściwemu do spraw szkolnictwa wyższego, ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, ministrowi właściwemu do spraw
oświaty i wychowania oraz Prezesowi Polskiej Akademii Nauk wydaje marszałek województwa, jeżeli zostały spełnione warunki określone w przepisach ustawy oraz w odrębnych przepisach.
7. Przyrzeczenie i zezwolenie na pracę wydaje pracodawcy marszałek województwa, uwzględniając sytuację na lokalnym rynku
pracy oraz kryteria, o których mowa w art. 8a ust. 1 pkt 1. Marszałek województwa może, w przypadkach uzasadnionych sytuacją na rynku pracy, ograniczyć rodzaj pracy do czynności zarządzających i reprezentacji podmiotu. Marszałek województwa może także uwzględnić przydatność podmiotu dla rynku pracy i gospodarki.
8. Przyrzeczenie i zezwolenie na pracę cudzoziemca są wydawane na wniosek pracodawcy, na czas określony, dla określonego cudzoziemca i pracodawcy, na określone stanowisko lub rodzaj wykonywanej pracy. Zezwolenie wydaje się na warunkach określonych w przyrzeczeniu, na okres nie dłuższy niż:
1) czas pobytu określony w odpowiedniej wizie lub
2) okres ważności zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
3) okres ważności karty pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej, lub
4) okres wskazany w zaświadczeniu wydanym na podstawie art. 30a ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
W przypadku gdy przyrzeczenie zostało wydane, zezwolenie wydaje się po uzyskaniu pisemnego potwierdzenia pracodawcy o dacie rozpoczęcia wykonywania pracy przez cudzoziemca.
Data rozpoczęcia wykonywania pracy przez cudzoziemca nie może być wcześniejsza niż data wydania decyzji w sprawie zezwolenia na pracę. Na wniosek pracodawcy można przedłużyć przyrzeczenie i zezwolenie na pracę cudzoziemca.
9. Na wniosek właściwego urzędu skarbowego, Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub konsula marszałek województwa przekazuje kopie wydanych decyzji.”.

art. 97. więcej Art. 97. 1. Zezwolenia na pobyt, zezwolenia na pobyt czasowy, karty pobytu
obywatela Unii Europejskiej oraz dokumenty pobytu wydane na podstawie ustawy,
o której mowa w art. 104, zachowują ważność przez okres, na jaki zostały wydane.
2. Zezwolenia na osiedlenie się udzielone obywatelom UE oraz członkom ich
rodzin na podstawie ustawy z dnia 29 marca 1963 r. o cudzoziemcach (Dz. U.
z 1992 r. poz. 30 i 112 oraz z 1995 r. poz. 120), ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r.
o cudzoziemcach (Dz. U. z 2001 r. poz. 1400, z późn. zm.) oraz ustawy z dnia
13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach, zezwolenia na zamieszkanie na czas
oznaczony udzielone członkom rodzin obywateli UE na podstawie ustawy z dnia
25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach lub ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r.
o cudzoziemcach zachowują ważność przez okres, na jaki zostały wydane, o ile
ustawy nie stanowią inaczej.
3. Zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich
udzielone członkom rodzin obywateli UE na podstawie ustawy z dnia 13 czerwca
2003 r. o cudzoziemcach i dokumenty wydane na podstawie tych ustaw zachowują
ważność przez okres, na jaki zostały wydane, o ile ustawy nie stanowią inaczej.
4. Posiadanie zezwolenia na pobyt, zezwolenia na osiedlenie się lub
zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich zwalnia
obywatela UE z obowiązku zarejestrowania pobytu, o którym mowa w art. 20.
5. Posiadanie zezwolenia na pobyt, zezwolenia na osiedlenie się lub
zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich zwalnia
członka rodziny niebędącego obywatelem UE z obowiązku posiadania karty
pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej, o którym mowa w art. 20.

art. 98. więcej Art. 98. Osobom, które posiadają zezwolenie na pobyt udzielone na
podstawie dotychczasowych przepisów, przysługuje prawo pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie niniejszej ustawy.

art. 99. więcej Art. 99. Do postępowań w sprawach zezwoleń na pobyt lub zezwoleń na
pobyt czasowy, wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy
i niezakończonych decyzją ostateczną, stosuje się przepisy niniejszej ustawy.

art. 100. więcej Art. 100. Decyzje o przyznaniu pomocy dla cudzoziemców, w sprawie
których zostały wszczęte postępowania o nadanie statusu uchodźcy na podstawie
ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którzy uzyskali zgodę na pobyt tolerowany,
wygasają po upływie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.

art. 101. więcej Art. 101. Dane obywateli UE i członków ich rodzin, zgromadzone w wykazie
na podstawie dotychczasowych przepisów, przechowuje się przez okres, na jaki
zostały w nim zamieszczone, o ile nie jest to sprzeczne z niniejszą ustawą.

art. 102. więcej Art. 102. Dotychczasowe wpisy dokonane w rejestrach prowadzonych na
podstawie ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach, dotyczące
wniosków o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, zezwolenia
na osiedlenie się lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot
Europejskich, cudzoziemcom będącym obywatelami UE lub członkami ich rodzin
i wydanych w tych sprawach decyzji oraz wpisy dokonane w rejestrach prowadzonych na podstawie ustawy, o której mowa w art. 104, zachowują ważność.

art. 103. więcej Art. 103. Dotychczasowy akt wykonawczy wydany na podstawie art. 90 ust. 6 ustawy zmienianej w art. 93 zachowuje moc do czasu wejścia w życie aktu wykonawczego wydanego na podstawie art. 90 ust. 6 ustawy zmienianej w art. 93, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jednak nie dłużej niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

art. 104. więcej Art. 104. Traci moc ustawa z dnia 27 lipca 2002 r. o zasadach i warunkach
wjazdu i pobytu obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej oraz członków
ich rodzin na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. poz. 1180, z 2003 r. poz.
1175, z 2004 r. poz. 959 i 1808 oraz z 2005 r. poz. 757).

art. 105. więcej Art. 105. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia,
z wyjątkiem art. 94 pkt 2 i 3 oraz art. 96, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia
2007 r.