Art. 11. 1. Obywatelowi UE lub członkowi rodziny niebędącemu
obywatelem UE można odmówić wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, gdy:
1) jego wjazd następuje w okresie obowiązywania wpisu do wykazu lub
2) wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony
bezpieczeństwa i porządku publicznego, lub
3) nie posiada dokumentu, o którym mowa odpowiednio w art. 9 ust. 1 lub 2,
chyba że udowodni w inny, niebudzący wątpliwości sposób, że jest
uprawniony do korzystania ze swobody przepływu osób, lub
4) wymagają tego względy zdrowia publicznego.
2. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się w przypadku wjazdu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w celu wzięcia udziału w postępowaniu przed sądem
administracyjnym w sprawie o wydalenie z tego terytorium i gdy przebywanie
obywatela UE lub członka rodziny niebędącego obywatelem UE na tym terytorium
nie spowoduje poważnych zakłóceń porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego.
3. Decyzji o odmowie wjazdu nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
4. W przypadku wydania członkowi rodziny niebędącemu obywatelem UE
decyzji o odmowie wjazdu na podstawie ust. 1 pkt 1 lub 2, wydaje się także decyzję
o unieważnieniu wizy.

Art. 11a. 1. W przypadku wydawania decyzji o:
1) odmowie wydania wizy w przypadkach, o których mowa
w art. 10 ust. 2 pkt 6 lub 7,
2) cofnięciu wizy w przypadkach, o których mowa w art. 10a ust. 1 pkt 2 lub 3,
3) unieważnieniu wizy w przypadkach, o których mowa w art. 10b pkt 6 lub 7,
4) odmowie wjazdu w przypadkach, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 2 lub 4
– uwzględnia się zasadę proporcjonalności.
2. Decyzja o:
1) odmowie wydania wizy w przypadkach, o których mowa
w art. 10 ust. 2 pkt 6,
2) cofnięciu wizy w przypadkach, o których mowa w art. 10a ust. 1 pkt 2,
3) unieważnieniu wizy w przypadkach, o których mowa w art. 10b pkt 6,
4) odmowie wjazdu w przypadkach, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 2
– może być wydana wyłącznie osobie, której zachowanie stanowi rzeczywiste,
aktualne i dostatecznie poważne zagrożenie dla interesu społecznego, przy czym
wcześniejsza karalność tej osoby nie może stanowić samoistnej podstawy do wydania decyzji.
3. Na zagrożenie dla interesu społecznego nie można się powoływać dla celów gospodarczych.

Ustawa o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin art. 11

DODAJ