Art. 38. 1. Osoba, która wskutek choroby psychicznej lub upośledzenia
umysłowego nie jest zdolna do zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych i nie
ma możliwości korzystania z opieki innych osób oraz potrzebuje stałej opieki
i pielęgnacji, lecz nie wymaga leczenia szpitalnego, może być za jej zgodą lub zgodą
jej przedstawiciela ustawowego przyjęta do domu pomocy społecznej.
2. Przyjęcie do domu pomocy społecznej osoby, o której mowa w ust. 1, bez jej
zgody a za zgodą jej przedstawiciela ustawowego wymaga orzeczenia sądu
opiekuńczego o przyjęciu do domu pomocy społecznej.
3. Przyjęcie do domu pomocy społecznej osoby małoletniej lub
ubezwłasnowolnionej całkowicie następuje za pisemną zgodą jej przedstawiciela
ustawowego. Przedstawiciel ustawowy wyraża zgodę po uzyskaniu zezwolenia sądu
opiekuńczego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby małoletniej lub
ubezwłasnowolnionej całkowicie.
4. Jeżeli przyjęcie do domu pomocy społecznej dotyczy osoby małoletniej
powyżej 16 roku życia lub osoby pełnoletniej całkowicie ubezwłasnowolnionej, zdolnej do wyrażenia zgody, jest wymagane również uzyskanie zgody tej osoby na przyjęcie. W przypadku sprzecznych oświadczeń w sprawie przyjęcia do domu
pomocy społecznej tej osoby i jej przedstawiciela ustawowego, przyjęcie do domu
pomocy społecznej wymaga orzeczenia sądu opiekuńczego właściwego ze względu na
miejsce zamieszkania tej osoby.
5. Osoba, o której mowa w ust. 1, podlega okresowym badaniom stanu zdrowia
psychicznego w zakresie uzasadniającym jej pobyt w domu pomocy społecznej.
Badania przeprowadza się co najmniej raz na 6 miesięcy.

Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego art. 38

DODAJ