Wyrok SA we Wrocławiu z 11 sierpnia 2016 r. sprawie o zapłatę.

UZASADNIENIE

W. J. domagał się zasądzenia na jego rzecz od strony pozwanej Grupa (...) Spółka z o.o. Spółka komandytowa kwoty 139.204 zł tytułem zapłaty ceny za dostarczone 3.905 sztuk gęsi rzeźnych.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym, strona pozwana wnosiła o oddalenie powództwa. Zarzucała, że umowa o tucz piskląt gęsich łączyła stronę pozwaną z Fundacją (...). W dniu 2 października 2013 r. powód dostarczył pozwanej 3.905 sztuk gęsi, jednak uczynił to w imieniu Fundacji (...) w oparciu o pełnomocnictwo udzielone przez Fundację synowi powoda – S. J..

Sąd Okręgowy we Wrocławiu wyrokiem z dnia 9 marca 2016 r. oddalił powództwo i orzekł o kosztach procesu. Sąd ten poczynił ustalenia faktyczne odnośnie do treści umowy zawartej w dniu 30 stycznia 2013 r. pomiędzy synem powoda S. J. a prezesem Fundacji (...). Dalej ustalił treść umowy kontraktacyjnej zawartej 5 lutego 2013 r. między Fundacją (...) a stroną pozwaną. Z kolei Sąd Okręgowy ustalił przebieg wydarzeń związanych z realizacją zawartych umów, w tym obejmujących, chów i opiekę weterynaryjną nad ptakami. Sąd ustalił między innymi, że powód i jego córka w tej samej fermie prowadzili hodowlę gęsie przez siebie zakupionych, jak i tych, które zostały zakupione przez Fundację (...). Dalsze ustalenia obejmowały dostawę gęsi w dniu 2 października 2013 r. i czynności związane z rozliczeniem tej dostawy. Dokonując oceny zgromadzonych dowodów Sąd Okręgowy uznał, że spór dotyczy stada wstawionego do hodowli w maju 2013 r., a przekazanego do uboju 2 października 2013 r. Zdaniem Sądu strona pozwana udowodniła, że gęsi te i ich dostarczenie stanowiły wykonanie umowy kontraktacyjnej z 5 lutego 2013 r. łączącej stronę pozwaną z Fundacją (...). Powód zaś nie wykazał, że dostarczył inne, młodsze gęsi, które stanowiły własność powoda i jego córki.

W złożonej apelacji powód domagał się zmiany zaskarżonego wyroku i uwzględnienia powództwa w całości ewentualnie jego uchylenia i przekazania sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania. Zarzuty apelacyjne dotyczyły naruszenia prawa materialnego a to: art. 5 k.c., 6 k.c., 35, k.c., 38 k.c., 39 § 1 k.c., w zw. z art. 58 § 1 k.c., 74 § 1 k.c., 77 § 1 w zw. z art. 734 i następnymi k.c., w tym art. 750 k.c. w zw. z art. 535 k.c. 536 i następne k.c., 613 i następne k.c. przez nie uwzględnienie faktu, że zawarta z pozwanym umowa kontraktacji w dniu 5 lutego 2013 r. przez Prezesa Fundacji (...) jest nieważną. Dalsze zarzuty apelacyjne dotyczyły naruszeń prawa procesowego, a to: art. 3 k.p.c., 212 § 1 k.p.c., 227 k.p.c., 228 § 1 k.p.c., 229 k.p.c., 230 k.p.c., 232 k.p.c., 233 k.p.c., 234 k.p.c., 244 § 1 k.p.c., 258 k.p.c., 278 k.p.c., 316 § 1 k.p.c., 328 § 2 k.p.c. przez wadliwe ustalenie stanu faktycznego i wadliwą ocenę dowodów. Powód zarzucił też nie rozpoznanie istoty sprawy.

W odpowiedzi na apelację strona pozwana wnosiła o jej oddalenie i zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Poczynione przez Sąd Okręgowy ustalenia faktyczne są prawidłowe, a wręcz wykraczają poza niezbędną potrzebę umożliwiającą prawidłowe wyrokowanie. Sąd Apelacyjny ustalenia te akceptuje i przyjmuje za podstawę orzekania w drugiej instancji. Prawidłowa jest też ocena Sądu Okręgowego, że strona pozwana udowodniła, że gęsi z wstawienia z 28 maja 2013 r. przekazane do uboju 2 października 2013 r. dostarczono w wykonaniu umowy kontraktacyjnej z 5 lutego 2013 r. łączącej stronę pozwaną i Fundację (...). Reprezentantem Fundacji przy zawieraniu umowy był jej prezes J. W.. Fizycznie gęsi dostarczył w imieniu swojego syna S. J. powód, dysponując pisemnym pełnomocnictwem udzielonym S. J. przez Fundację (...).

Specyficzna budowa zarzutów apelacyjnych determinuje sposób odniesienia się do nich, mianowicie nie poprzez analizę każdego z wymienionych przepisów, lecz przez próbę uporządkowania postawionych zarzutów. W pierwszej kolejności trzeba stwierdzić, że Sąd Okręgowy rozpoznał istotę sprawy. Sąd stwierdził bowiem, że żądanie sformułowane przez powoda nie zasługuje na ochronę prawną z uwagi na wykazanie przez stronę pozwaną, iż świadczenie polegające na dostarczeniu do uboju gęsi stanowiło wykonanie umowy łączącej stronę pozwaną z innymi niż powód podmiotem.

Nie doszło do naruszenia wskazanych przez powoda przepisów prawa materialnego. Stosownie do art. 6 k.c. powód był zobligowany do przedstawienia wszystkich przesłanek uzasadniających powództwo. Podkreślić trzeba, że spór dotyczy zdarzeń związanych z profesjonalną, zarobkową działalnością stron. Tymczasem konsekwentnemu stanowisku strony pozwanej, popartemu dowodami z dokumentów oraz zeznaniami świadków, powód przeciwstawiał dowody pośrednie, a głównie własne twierdzenia. Wprawdzie forma pisemna umowy kontraktacji zastrzeżona jest jedynie dla celów dowodowych (art. 616 k.c.), to jednak brak tej formy w obliczu innego dowodu, a to pisemnej umowy zawartej przez stronę pozwaną z Fundacją (...), nie pozostaje obojętny dla oceny zgromadzonych dowodów. Podkreślić trzeba, że podpisanie przez powoda dokumentu klasyfikacji gęsi dostarczonych w dniu 2 października 2013 r. nie stanowi dowodu, że gęsi te stanowiły własność powoda. Nie jest kwestionowane, że fizycznie gęsi dostarczył powód, jednak postępowanie dowodowe wykazało, że działał w imieniu syna S. J., upoważnionego przez Fundację (...).

Zarówno w toku postępowania jak i w apelacji powód podnosi, że umowa zawarta 5 lutego 2013 r. między Fundacją (...) a stroną pozwaną, była nieważna. Słusznie Sąd Okręgowy stwierdza, że ta kwestia nie jest w rozpoznawanej sprawie decydująca. Istotne jest, że w wykonaniu wymienionej umowy dostarczono odchowane gęsi. Ważność umowy z 5 lutego 20163 r. lub jej nieważność nie zdejmuje z powoda obowiązku udowodnienia, że gęsi dostarczone do uboju 2 października 2013 r. stanowiły własność powoda, który dostarczył je we własnym imieniu. Takiego dowodu powód poza własnymi twierdzeniami, nie przedstawił. Reasumując Sąd Apelacyjny podziela argumentację prawną wyrażoną w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 385 k.p.c. i art. 98 § 1 k.p.c. orzeczono jak w sentencji.

(...)

Mw