Wejscie w życie: 18 listopada 2011

Ostatnia Zmiana: 31 lipca 2020

Ustawa z dnia 16 września 2011 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z usuwaniem skutków powodzi

art. 1. więcej Art. 1. 1. Przepisy ustawy stosuje się w sprawach związanych z usuwaniem
skutków powodzi w rozumieniu art. 16 pkt 43 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. –
Prawo wodne (Dz. U. z 2018 r. poz. 2268 oraz z 2019 r. poz. 125 i 534).
2. W przypadku wystąpienia powodzi o rozmiarach powodujących
konieczność zastosowania szczególnych rozwiązań określonych w ustawie, gdy
środki zastosowane przez właściwe organy administracji rządowej i organy
jednostek samorządu terytorialnego okazały się niewystarczające, Rada Ministrów
może określić, w drodze rozporządzenia, na podstawie danych przekazanych
Prezesowi Rady Ministrów przez właściwych wojewodów:
1) wykaz gmin lub miejscowości poszkodowanych w wyniku wystąpienia
powodzi, na terenie których stosuje się szczególne rozwiązania określone w ustawie,
2) rodzaj stosowanych rozwiązań – w zakresie określonym w rozdziale 2,
3) w przypadku rozwiązań określonych w art. 5–7, art. 10–19, art. 23, art. 26–
29, art. 33 i art. 36 – warunki lub okres ich stosowania lub termin na
dokonanie określonych czynności, nie dłuższy niż 12 miesięcy
– kierując się zakresem niezbędnej do udzielenia pomocy, uwzględniając bieżące
możliwości budżetu państwa i jednostek samorządu terytorialnego.
3. W przypadku wydania przez Radę Ministrów rozporządzenia, o którym
mowa w ust. 2, przedsiębiorcy w rozumieniu art. 4 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 6
marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. poz. 646, 1479, 1629, 1633 i 2212),
z wyłączeniem przedsiębiorców wykonujących działalność wytwórczą w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa,
warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego, którzy ponieśli szkodę w
wyniku powodzi, mogą ubiegać się o pożyczki na zasadach określonych w
rozdziale 3.
4. Po wydaniu przez Radę Ministrów rozporządzenia, o którym mowa
w ust. 2, w celu umożliwienia zastosowania szczególnych rozwiązań określonych
ustawą, Prezes Rady Ministrów może dokonywać, w drodze rozporządzenia,
przeniesienia planowanych wydatków budżetowych między częściami i działami
budżetu państwa, uwzględniając przeznaczenie środków publicznych na
sfinansowanie zadań określonych przez dysponentów części wnioskujących
o dokonanie przeniesień.rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa,
warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego, którzy ponieśli szkodę w
wyniku powodzi, mogą ubiegać się o pożyczki na zasadach określonych w rozdziale 3.
4. Po wydaniu przez Radę Ministrów rozporządzenia, o którym mowa
w ust. 2, w celu umożliwienia zastosowania szczególnych rozwiązań określonych
ustawą, Prezes Rady Ministrów może dokonywać, w drodze rozporządzenia,
przeniesienia planowanych wydatków budżetowych między częściami i działami
budżetu państwa, uwzględniając przeznaczenie środków publicznych na
sfinansowanie zadań określonych przez dysponentów części wnioskujących
o dokonanie przeniesień.

art. 2. więcej Art. 2. Użyte w ustawie określenie „poszkodowany” oznacza osobę fizyczną,
osobę prawną i jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, które
na skutek powodzi doznały szkód majątkowych lub utraciły, chociażby czasowo,
możliwość korzystania z posiadanej nieruchomości lub lokalu.

art. 3. więcej Art. 3. 1. Finansowanie szczególnych rozwiązań określonych ustawą
następuje z rezerwy celowej przeznaczonej na przeciwdziałanie klęskom
żywiołowym i usuwanie ich skutków, o ile ustawa nie stanowi inaczej.
2. W roku budżetowym, w którym wystąpiła powódź, minister właściwy do
spraw finansów publicznych może utworzyć rezerwę celową z przeznaczeniem na
sfinansowanie usuwania skutków powodzi i przenieść do tej rezerwy kwoty
planowanych wydatków budżetowych zablokowane na podstawie art. 177 ust. 1
pkt 2 i 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019
r. poz. 869), z tym że wymogu uzyskania opinii sejmowej komisji właściwej do
spraw budżetu, o której mowa w art. 177 ust. 6 tej ustawy, nie stosuje się.
3. Do podziału rezerwy celowej, o której mowa w ust. 2, nie stosuje się
terminu, o którym mowa w art. 154 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r.
o finansach publicznych.

art. 4. więcej Art. 4. 1. Łączna wartość pomocy publicznej udzielonej na podstawie ustawy
w celu naprawienia szkód powstałych w wyniku wystąpienia powodzi nie może
przekroczyć wartości szkód materialnych poniesionych przez beneficjenta pomocy na skutek powodzi, w związku z którą zostało wydane rozporządzenie, o którym
mowa w art. 1 ust. 2, pomniejszonej o wartość uzyskanego odszkodowania.
2. Beneficjent pomocy jest obowiązany do zwrotu, zgodnie z ust. 9 i 10,
uzyskanej pomocy publicznej, w wysokości, w jakiej przekracza wartość
poniesionych szkód obliczoną zgodnie z ust. 1.
3. Podmiot ubiegający się o pomoc publiczną składa wojewodzie właściwemu
ze względu na miejsce faktycznie prowadzonej działalności gospodarczej
oświadczenie o wartości szkód materialnych poniesionych na skutek powodzi,
niezwłocznie po ich ustaleniu. W oświadczeniu podaje się także informację
o posiadaniu lub braku ubezpieczenia, z tytułu którego jest możliwe uzyskanie
odszkodowania, a także informację o numerze w rejestrze przedsiębiorców
w Krajowym Rejestrze Sądowym oraz o numerze identyfikacji podatkowej (NIP),
o ile podmiot takie numery posiada.
4. W przypadku uzyskania pomocy publicznej na podstawie ustawy,
beneficjent pomocy składa wojewodzie, o którym mowa w ust. 3, oświadczenie
o wartości tej pomocy, w terminie 14 dni od dnia jej uzyskania. Do oświadczenia
dołącza się dokumenty potwierdzające wartość uzyskanej pomocy publicznej, o ile
zgodnie z odrębnymi przepisami takie dokumenty są wydawane.
5. W przypadku uzyskania pomocy publicznej na podstawie ustawy,
beneficjentowi pomocy, który nie zawarł umowy ubezpieczenia, pomniejsza się
przyznaną pomoc o 10%.
6. Podmiot udzielający pomocy publicznej składa wojewodzie, o którym
mowa w ust. 3, informację na temat udzielonej pomocy w terminie 14 dni od dnia jej udzielenia.
7. W przypadku uzyskania odszkodowania na pokrycie szkód materialnych
poniesionych na skutek powodzi, beneficjent pomocy niezwłocznie składa
wojewodzie, o którym mowa w ust. 3, oświadczenie o wysokości uzyskanego odszkodowania.
8. Oświadczenia, o których mowa w ust. 3, 4 i 7, składa się za pośrednictwem
naczelnika urzędu skarbowego właściwego w sprawach podatku dochodowego.
9. Wojewoda dokonuje sprawdzenia, czy uzyskana przez beneficjenta pomoc
publiczna nie przekracza wartości szkód materialnych określonej w oświadczeniu,
o którym mowa w ust. 3, obliczonej zgodnie z ust. 1. W przypadku stwierdzenia przekroczenia, wojewoda zawiadamia beneficjenta pomocy o wysokości kwoty
przekroczenia, wskazując rachunek bankowy, na który dokonuje się wpłaty tej
kwoty w terminie 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia.
10. W przypadku niedokonania zwrotu pomocy zgodnie z ust. 9, wojewoda
wydaje decyzję określającą kwotę przypadającą do zwrotu oraz rachunek bankowy,
na który dokonuje się zwrotu. Przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.
– Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, 924 i 1018) stosuje się odpowiednio.
11. Organem wyższego stopnia w sprawach określonych w ust. 10 jest
minister właściwy do spraw gospodarki.
12. Środki zwrócone przez beneficjenta pomocy stanowią dochód budżetu państwa.
13. Przepisy ust. 1–12 stosuje się odpowiednio do poszkodowanych
pracodawców, którzy uzyskali na podstawie niniejszej ustawy pomoc niebędącą
pomocą publiczną.

art. 5. więcej Art. 5. 1. Rodzina lub osoba samotnie gospodarująca, w rozumieniu ustawy
z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1508, z późn.
zm.), poszkodowana w wyniku wystąpienia powodzi, w celu zaspokojenia
niezbędnej potrzeby bytowej może otrzymać jednorazowy zasiłek powodziowy
w kwocie do 2 tys. zł, zwany dalej „zasiłkiem”.
2. Zasiłek jest przyznawany niezależnie od dochodów rodziny lub osoby
samotnie gospodarującej, w rozumieniu ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy
społecznej, i nie podlega zwrotowi, z zastrzeżeniem ust. 7.
3. Zasiłek jest przyznawany na wniosek rodziny lub osoby samotnie
gospodarującej, w rozumieniu ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy
społecznej, złożony w terminie określonym w przepisach wydanych na podstawie
art. 1 ust. 2 do wójta (burmistrza, prezydenta miasta) gminy, na terenie której wnioskodawca poniósł szkodę w wyniku powodzi, albo gminy sąsiadującej, na terenie której przebywa w wyniku przeprowadzenia ewakuacji albo konieczności opuszczenia zagrożonego miejsca zamieszkania.
4. Decyzję o przyznaniu zasiłku wydaje wójt (burmistrz, prezydent miasta),
o którym mowa w ust. 3, niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 2 dni od
dnia wpłynięcia wniosku do organu.
5. Do wniosku, o którym mowa w ust. 3, wnioskodawca dołącza
oświadczenie, że w wyniku powodzi doznał szkody majątkowej wraz
z określeniem jej wartości, nie ubiegał się o zasiłek na terenie innej gminy oraz że
wyraża zgodę na weryfikację danych zawartych we wniosku. Oświadczenie jest
składane pod rygorem poniesienia odpowiedzialności karnej za złożenie
fałszywych zeznań.
6. Zasiłek jest wypłacany przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta),
o którym mowa w ust. 3, niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 2 dni od
dnia wydania decyzji w sprawie przyznania zasiłku, w wysokości:
1) równej wartości szkody według oświadczenia, o którym mowa w ust. 5, jeżeli
nie przekracza 2 tys. zł;
2) 2 tys. zł, jeżeli wartość szkody według oświadczenia, o którym mowa
w ust. 5, jest równa bądź wyższa niż 2 tys. zł.
7. Organ wypłacający zasiłek po jego wypłacie dokonuje weryfikacji
prawdziwości danych zawartych we wniosku, o którym mowa w ust. 3. Jeżeli
w wyniku weryfikacji ustalono, że rodzina lub osoba samotnie gospodarująca,
w rozumieniu ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, która
otrzymała zasiłek, nie poniosła szkody w wyniku wystąpienia powodzi, organ
wypłacający zasiłek wydaje decyzję o jego zwrocie, określając termin jego zwrotu
nie krótszy niż 7 dni. Do zwrotu zasiłku stosuje się przepisy o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji w zakresie egzekucji obowiązków o charakterze pieniężnym.
8. Minister właściwy do spraw administracji publicznej określi, w drodze
rozporządzenia, tryb wypłaty i szczegółowy tryb zwrotu zasiłku oraz wzór
formularza wniosku, o którym mowa w ust. 3, uwzględniając konieczność
uzyskania danych niezbędnych do identyfikacji rodziny lub osób, którym ma być
przyznany zasiłek, oraz potrzebę określenia treści oświadczenia, o którym mowa w ust. 5, a także mając na względzie zapewnienie sprawnego i terminowego
wypłacania zasiłku poszkodowanym oraz skuteczności zwrotu nienależnie uzyskanego zasiłku.
9. Przyznawanie i wypłacanie zasiłku należy do zadań zleconych z zakresu
administracji rządowej realizowanych przez gminę.

art. 6. więcej Art. 6. 1. W okresie wskazanym w przepisach wydanych na podstawie art. 1
ust. 2 do zbywania na rzecz poszkodowanych będących osobami fizycznymi
nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa albo jednostek samorządu
terytorialnego, przeznaczonych na cele mieszkaniowe w miejscowym planie
zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku – w studium
uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, lub dla
których została wydana decyzja o warunkach zabudowy i ustalająca przeznaczenie
nieruchomości na cele mieszkaniowe, zgodnie z przepisami o planowaniu
i zagospodarowaniu przestrzennym, stosuje się odpowiednio art. 37 ust. 3 ustawy
z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r. poz.
2204 i 2348 oraz z 2019 r. poz. 270, 492 i 801).
2. W okresie wskazanym w przepisach wydanych na podstawie art. 1 ust. 2
w przypadku budowy urządzeń infrastruktury technicznej nie stosuje się przepisów
działu III rozdziału 7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

art. 7. więcej Art. 7. Na wniosek gminy składany w terminie określonym w przepisach
wydanych na podstawie art. 1 ust. 2 zbywanie nieruchomości wchodzących
w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa przeznaczonych na cele
mieszkaniowe na rzecz poszkodowanych następuje w trybie bezprzetargowym.

art. 8. więcej Art. 8. 1. Faktyczna niemożność świadczenia pracy w związku z powodzią
stanowi podstawę usprawiedliwienia nieobecności pracownika w pracy.
2. Za czas usprawiedliwionej nieobecności w pracy z przyczyny, o której
mowa w ust. 1, pracownikowi przysługuje prawo do odpowiedniej części
minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych
przepisów, przez okres nie dłuższy niż 10 dni roboczych wynikających z rozkładu
czasu pracy pracownika.
3. Przepis ust. 2 nie ma zastosowania do pracowników, których uprawnienie
do wynagrodzenia za czas usprawiedliwionej nieobecności w pracy z powodu
powodzi lub do innej formy rekompensaty utraconego wynagrodzenia z tego tytułu
wynika z odrębnych przepisów.
4. Wynagrodzenie określone w ust. 2 wypłaca pracodawca.
5. Pracodawca może powierzyć pracownikowi wykonywanie pracy innego
rodzaju niż wynikająca z nawiązanego stosunku pracy, jeżeli jest to konieczne
w związku z usuwaniem skutków powodzi u tego pracodawcy. W takim przypadku
pracownik zachowuje prawo do dotychczasowego wynagrodzenia, obliczonego
według zasad obowiązujących przy obliczaniu wynagrodzenia za czas urlopu
wypoczynkowego.
6. Przepisy ust. 1–5 stosuje się odpowiednio do osób wykonujących pracę na
podstawie stosunku służbowego.

art. 9. więcej Art. 9. W przypadku zniszczenia na skutek powodzi dokumentów
niezbędnych do ustalenia świadczeń z tytułu ubezpieczeń społecznych lub
zaopatrzenia emerytalnego przyjmuje się:
1) wszelkie dokumenty oraz zeznania świadków pozwalające na udowodnienie
okresów zatrudnienia (ubezpieczenia) oraz czasowej niezdolności do pracy
z powodu choroby, macierzyństwa lub sprawowania opieki;
2) wszelkie dokumenty pozwalające na udowodnienie wysokości ich podstawy
wymiaru.

art. 10. więcej Art. 10. Środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych mogą być
przeznaczone na cele związane z pomocą dla poszkodowanych zatrudnionych u
pracodawcy, który utworzył fundusz, a także dla poszkodowanych zatrudnionych
u innego pracodawcy w okresie wskazanym w przepisach wydanych na podstawie
art. 1 ust. 2.

art. 11. więcej Art. 11. 1. Środki Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób
Niepełnosprawnych mogą być przeznaczone na:
1) utrzymanie zagrożonych likwidacją na skutek powodzi miejsc pracy osób
niepełnosprawnych;
2) odtworzenie zniszczonej lub utraconej na skutek powodzi infrastruktury
i wyposażenia warsztatów terapii zajęciowej, zakładów aktywności zawodowej oraz przedsiębiorstw osób niepełnosprawnych prowadzących działalność gospodarczą;
3) pomoc dla osób niepełnosprawnych na zakup sprzętu rehabilitacyjnego,
środków pomocniczych i przedmiotów ortopedycznych utraconych lub
zniszczonych na skutek powodzi;
4) usunięcie powstałych na skutek powodzi szkód w obrębie zlikwidowanych
uprzednio barier technicznych i architektonicznych w związku
z indywidualnymi potrzebami osób niepełnosprawnych (finansowanie
remontów, readaptacja oraz zakup sprzętu);
5) dofinansowanie, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia
27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu
osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 511, z późn. zm.), zwanej
dalej „ustawą o rehabilitacji”, do oprocentowania kredytów bankowych
zaciągniętych na likwidację skutków powodzi w związku z zatrudnianiem
i rehabilitacją osób niepełnosprawnych.
2. Cele określone w ust. 1 mogą zostać dofinansowane ze środków
Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych maksymalnie do
kwoty, która nie może być sfinansowana z innych źródeł.
3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb przyznawania środków, o których
mowa w ust. 1, uwzględniając konieczność uproszczenia postępowania.

art. 12. więcej Art. 12. 1. Środki zakładowego funduszu rehabilitacji osób
niepełnosprawnych, zwanego dalej „funduszem rehabilitacji”, mogą być
przeznaczone na odtworzenie infrastruktury i wyposażenia, utraconych lub
zniszczonych na skutek powodzi miejsc pracy oraz rehabilitacji osób
niepełnosprawnych u dysponenta tego funduszu.
2. Dysponent funduszu rehabilitacji może przeznaczyć środki, o których
mowa w art. 33 ust. 3 pkt 4 ustawy o rehabilitacji, na pomoc indywidualną dla osób
niepełnosprawnych, przeznaczoną na usuwanie skutków powodzi dotyczących tych
osób, w szczególności na zakup utraconego lub zniszczonego sprzętu
rehabilitacyjnego, środków pomocniczych i przedmiotów ortopedycznych lub na ograniczenie barier technicznych i architektonicznych powstałych na skutek powodzi.
3. Środki funduszu rehabilitacji, z wyłączeniem środków przeznaczonych na
pomoc indywidualną dla osób niepełnosprawnych, mogą być przeznaczone na
ratowanie zagrożonych likwidacją na skutek powodzi warsztatów terapii
zajęciowej prowadzonych przez dysponenta tego funduszu.
4. Dysponent funduszu rehabilitacji może przeznaczyć do 10% środków tego
funduszu, z wyłączeniem środków, o których mowa w art. 33 ust. 3 pkt 4
i 5 ustawy o rehabilitacji, na przedsięwzięcia wspólne lub na bezzwrotną pomoc na
usuwanie skutków powodzi u innego dysponenta funduszu rehabilitacji, który
poniósł szkody na skutek powodzi.
5. Warunkiem przeznaczenia środków funduszu rehabilitacji w sposób
określony w ust. 1, 3 i 4 jest uzyskanie zgody dysponenta Państwowego Funduszu
Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.
6. W przypadku nieuzyskania zgody, o której mowa w ust. 5, dysponent
funduszu rehabilitacji jest obowiązany do dokonania wpłat, o których mowa
w art. 33 ust. 4a ustawy o rehabilitacji.
7. Przepisy ust. 1–5 stosuje się odpowiednio do dysponentów zakładowego
funduszu aktywności.

art. 13. więcej Art. 13. Pożyczki przyznane przed wystąpieniem powodzi ze środków
Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych:
1) osobom niepełnosprawnym na działalność gospodarczą lub rolniczą,
2) zakładom pracy chronionej
– mogą być umarzane w całości lub w części, wraz z odsetkami, jeżeli w związku
z powodzią nastąpiła utrata możliwości spłaty pożyczki.

art. 14. więcej Art. 14. 1. Organ udzielający pomocy, o której mowa w art. 12a, art. 26,
art. 26d, art. 26e lub art. 32 ustawy o rehabilitacji, albo pomocy, o której mowa
w art. 12 ustawy o rehabilitacji w brzmieniu obowiązującym do dnia 29 lipca
2007 r., może odroczyć termin płatności należności z tytułu zwrotu udzielonej
pomocy, jeżeli niemożność terminowego zwrotu pomocy jest skutkiem powodzi.
2. Jeżeli naruszenie warunków umowy, na podstawie której udzielono
pomocy określonej w ust. 1, nastąpiło na skutek powodzi, to organ udzielający pomocy może nie żądać zwrotu pomocy, pod warunkiem niezwłocznego usunięcia nieprawidłowości, i kontynuować realizację umowy lub odroczyć termin płatności należności z tytułu zwrotu pomocy.

art. 15. więcej Art. 15. Podmioty zamierzające:
1) wystąpić o pomoc, o której mowa w art. 11 ust. 1,
2) wykorzystać fundusz rehabilitacji w sposób określony w art. 12 ust. 1, 3 i 4,
3) wystąpić o umorzenie, o którym mowa w art. 13,
4) wystąpić o odroczenie, o którym mowa w art. 14 ust. 1
– są obowiązane odpowiednio złożyć wniosek albo wystąpić o zgodę do
dysponenta Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych
w terminie określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 1 ust. 2.

art. 16. więcej Art. 16. Za okresy określone w przepisach wydanych na podstawie art. 1
ust. 2, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia roku, w którym wystąpiła powódź,
refundacja, o której mowa w art. 25a ust. 1 ustawy o rehabilitacji, może być
dokonywana w przypadku nieterminowego opłacenia składek podlegających
refundacji, jeżeli uchybienie terminu płatności składek było skutkiem powodzi.

art. 17. więcej Art. 17. 1. Pożyczka, o której mowa w art. 42 ustawy z dnia 20 kwietnia
2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2018 r.
poz. 1265, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o promocji zatrudnienia”, może
zostać umorzona w całości lub w części wraz odsetkami, jeżeli na skutek powodzi:
1) nastąpiła trwała lub czasowa przeszkoda w funkcjonowaniu instytucji szkoleniowej;
2) poszkodowany bezrobotny w okresie trwania powodzi nie mógł podjąć lub
ukończyć szkolenia.
2. Umorzenia pożyczki w przypadku, o którym mowa w ust. 1, dokonuje,
w drodze decyzji, starosta na wniosek pożyczkobiorcy złożony w terminie
określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 1 ust. 2 lub z urzędu
w wypadku śmierci pożyczkobiorcy bez konieczności uzyskania opinii powiatowej
rady rynku pracy.

art. 18. więcej Art. 18. 1. Przyznane refundacje na wyposażenie lub doposażenie stanowisk
pracy, lub środki na podjęcie działalności gospodarczej, o których mowa w art. 46
ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia, mogą zostać umorzone w całości lub
w części wraz z odsetkami, jeżeli miejsca pracy uległy zniszczeniu na skutek powodzi.
2. Osobom bezrobotnym, którym umorzono środki przyznane na podjęcie
działalności gospodarczej, w związku z utratą miejsca pracy na skutek powodzi,
przysługuje prawo ponownego złożenia wniosku o przyznanie środków na podjęcie
działalności gospodarczej.
3. Umorzenia, o których mowa w ust. 1, dokonuje starosta na wniosek
poszkodowanego złożony w terminie określonym w przepisach wydanych na
podstawie art. 1 ust. 2.

art. 19. więcej Art. 19. 1. Starosta, na wniosek poszkodowanego bezrobotnego, przyznaje
prawo do świadczenia w wysokości zasiłku dla bezrobotnych, o której mowa
w art. 72 ust. 1 pkt 1 ustawy o promocji zatrudnienia, finansowanego z Funduszu
Pracy, za okres poprzedzający dzień zarejestrowania się poszkodowanego
bezrobotnego w powiatowym urzędzie pracy, przypadający w okresie wskazanym
w przepisach wydanych na podstawie art. 1 ust. 2, nie dłuższy jednak niż 30 dni,
jeżeli opóźnienie w rejestracji było spowodowane powodzią, a poszkodowany
bezrobotny spełnia warunki określone w art. 71 ustawy o promocji zatrudnienia.
2. W przypadku gdy świadczenie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje
bezrobotnemu za okres krótszy niż 30 dni, jest wypłacane w kwocie
1/30 wysokości zasiłku dla bezrobotnych, o której mowa w art. 72 ust. 1
pkt 1 ustawy o promocji zatrudnienia, za każdy dzień przysługiwania.
3. Od świadczenia, o którym mowa w ust. 1, nie są odprowadzane składki na
ubezpieczenia społeczne i na ubezpieczenie zdrowotne.
4. Poszkodowanym bezrobotnym, którzy utracili prawo do zasiłku dla
bezrobotnych w terminie określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 1
ust. 2 z powodu upływu okresu jego pobierania, przysługuje od dnia określonego
w przepisach wydanych na podstawie art. 1 ust. 2 prawo do zasiłku dla
bezrobotnych przez okres 30 dni w wysokości zasiłku otrzymywanego w ostatnim
miesiącu przysługiwania prawa, pod warunkiem niezaistnienia zawartych w ustawie o promocji zatrudnienia ustawowych przyczyn utraty statusu bezrobotnego.
5. Przepisu art. 33 ust. 4 pkt 4 ustawy o promocji zatrudnienia nie stosuje się,
jeżeli niestawienie się przez poszkodowanego bezrobotnego w powiatowym
urzędzie pracy w wyznaczonym terminie lub brak powiadomienia o uzasadnionej
przyczynie tego niestawiennictwa w terminie 7 dni spowodowane było powodzią.

art. 20. więcej Art. 20. 1. Starosta może, w trybie określonym dla prac interwencyjnych,
o których mowa w przepisach ustawy o promocji zatrudnienia, biorąc pod uwagę
zakres i skalę zniszczeń u pracodawcy spowodowanych powodzią oraz możliwości
utrzymania przez pracodawcę miejsc pracy, dokonywać ze środków Funduszu
Pracy zwrotu, przez okres do 12 miesięcy, poniesionych przez pracodawcę kosztów
na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne z tytułu
zatrudnienia skierowanych bezrobotnych zamieszkałych na obszarze gmin lub
miejscowości określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 1 ust. 2,
w wysokości nieprzekraczającej miesięcznie iloczynu dwukrotnego minimalnego
wynagrodzenia za pracę i liczby zatrudnionych bezrobotnych w przeliczeniu na
pełny wymiar czasu pracy, pod warunkiem że pracodawca nie zmniejszy w tym
okresie liczby zatrudnionych pracowników w stosunku do stanu na dzień
podpisania umowy o refundację – jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia roku
następującego po roku, w którym wystąpiła powódź.
2. W przypadku gdy pracodawca nie dotrzyma warunku, o którym mowa
w ust. 1, pomoc podlega wstrzymaniu od miesiąca, w którym nastąpiło
niedotrzymanie warunku, w wysokości stanowiącej iloczyn przyznanej refundacji
na jedną osobę i liczby zwolnionych pracowników.

art. 21. więcej Art. 21. 1. Starosta może, w trybie określonym dla prac interwencyjnych,
o których mowa w przepisach ustawy o promocji zatrudnienia, biorąc pod uwagę
zakres i skalę zniszczeń u pracodawcy spowodowanych powodzią oraz możliwości
utrzymania przez pracodawcę miejsc pracy, dokonywać ze środków Funduszu
Pracy zwrotu, przez okres do 12 miesięcy, poniesionych przez pracodawcę, którego
zakład został zniszczony na skutek powodzi, kosztów na wynagrodzenia, nagrody
oraz składki na ubezpieczenia społeczne zatrudnianych pracowników, w wysokości
nieprzekraczającej miesięcznie iloczynu dwukrotnego minimalnego wynagrodzenia za pracę i liczby zatrudnionych pracowników, w przeliczeniu na
pełny wymiar czasu pracy, pod warunkiem że pracodawca nie zmniejszy w tym
okresie liczby zatrudnionych pracowników w stosunku do stanu na dzień
podpisania umowy o refundację – jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia roku
następującego po roku, w którym wystąpiła powódź. Przepis art. 20 ust. 2 stosuje
się odpowiednio.
2. Starosta może zwracać organizatorowi robót publicznych, który przy
pracach związanych z usuwaniem skutków powodzi zatrudnił skierowane
poszkodowane osoby fizyczne, które osobiście i na własny rachunek prowadzą
działalność w zakresie produkcji rolnej, w pozostającym w ich posiadaniu
gospodarstwie rolnym obejmującym obszar użytków rolnych o powierzchni
przekraczającej 2 ha przeliczeniowe lub prowadzące dział specjalny produkcji
rolnej, o którym mowa w przepisach o ubezpieczeniu społecznym rolników, oraz
ich małżonków i pełnoletnich domowników przez okres do 12 miesięcy, jednak nie
dłużej niż do dnia 31 grudnia roku następującego po roku, w którym wystąpiła
powódź, poniesione koszty na wynagrodzenia oraz składki na ubezpieczenia
społeczne z tytułu zatrudnienia skierowanych osób w wysokości
nieprzekraczającej miesięcznie iloczynu dwukrotnego minimalnego
wynagrodzenia za pracę i liczby zatrudnionych skierowanych osób w przeliczeniu
na pełny wymiar czasu pracy.
3. Skierowanie do prac określonych w ust. 2 odbywa się pod warunkiem, że
zniszczeniu na skutek powodzi uległo co najmniej 30% gospodarstwa rolnego lub
upraw działu specjalnego produkcji rolnej albo straty w hodowli prowadzonej
w dziale specjalnym produkcji rolnej powstałe na skutek powodzi przekroczyły
30% hodowanych zwierząt.
4. Do organizowania prac, o których mowa w ust. 2, stosuje się odpowiednio
przepisy o robotach publicznych, o których mowa w ustawie o promocji
zatrudnienia, z wyłączeniem zasad udzielania pomocy publicznej.
5. Osoby, o których mowa w ust. 2, które podlegały ubezpieczeniu
społecznemu rolników z mocy ustawy w pełnym zakresie bezpośrednio przed
zatrudnieniem przy wykonywaniu robót publicznych, mogą podlegać nadal temu
ubezpieczeniu w okresie podlegania ubezpieczeniom społecznym z tytułu
zatrudnienia przy wykonywaniu robót publicznych, jeżeli złożą w Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego oświadczenie o kontynuowaniu ubezpieczenia społecznego rolników z mocy ustawy w pełnym zakresie.

art. 22. więcej Art. 22. 1. Świadczenia, o których mowa w art. 18–21, są finansowane ze
środków utworzonej na ten cel rezerwy Funduszu Pracy, będącej w dyspozycji
ministra właściwego do spraw pracy.
2. Rezerwa, o której mowa w ust. 1, jest tworzona w ramach posiadanych
środków finansowych Funduszu Pracy, obejmujących bieżące przychody, w tym
dotacje z budżetu państwa i pozostałości środków z okresów poprzednich.

art. 23. więcej Art. 23. 1. W przypadku braku środków na wypłatę pracownikom
wynagrodzenia przysługującego za:
1) czas usprawiedliwionej nieobecności w pracy w przypadku, o którym mowa
w art. 8,
2) czas niewykonywania pracy, jeżeli pracownik był gotów do jej wykonywania,
a doznał przeszkód z przyczyn dotyczących pracodawcy, które zostały
bezpośrednio spowodowane powodzią,
3) wykonaną pracę, polegającą na ochronie zakładu pracy przed powodzią lub
na usuwaniu skutków powodzi, mającą na celu utrzymanie lub przywrócenie
prowadzenia przez pracodawcę działalności gospodarczej
– pracodawca, który na skutek powodzi przejściowo zaprzestał prowadzenia
działalności gospodarczej lub istotnie ograniczył jej prowadzenie, może złożyć do
właściwego marszałka województwa wniosek o udzielenie nieoprocentowanej
pożyczki z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.
2. Zaspokojeniu ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych może podlegać wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1,
miesięcznie do wysokości przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia
w gospodarce narodowej z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych za okres wskazany w przepisach wydanych
na podstawie art. 1 ust. 2, wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne należnymi
od pracodawcy.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera oświadczenie o braku własnych
środków na wypłatę wynagrodzenia, określenie okresu, za który przysługuje wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 2, podlegające zaspokojeniu z Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych oraz kwoty tego wynagrodzenia. Do
wniosku załącza się wykaz pracowników, których wynagrodzenie będzie podlegało
zaspokojeniu w ramach pożyczki z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych.
4. Po dokonaniu wypłaty wynagrodzenia pracownikom, pracodawca
przekazuje na rachunek bankowy Funduszu różnicę między kwotą otrzymaną
z Funduszu a kwotą wypłaconą pracownikom w terminie nieprzekraczającym
30 dni od dnia otrzymania środków w ramach nieoprocentowanej pożyczki.
5. Zwrot pożyczki, o której mowa w ust. 1, następuje w dowolnym terminie,
jednak nie później niż do dnia 31 grudnia roku następującego po roku wystąpienia
powodzi na rachunek bankowy Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Termin pracodawca określa we wniosku, o którym mowa w ust. 3. Do
zwrotu pożyczki stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym
w administracji w zakresie egzekucji obowiązków o charakterze pieniężnym.
6. Pracodawca może ubiegać się po dniu 31 grudnia roku następującego po
roku wystąpienia powodzi o umorzenie pożyczki w całości lub w części na wniosek
złożony do marszałka województwa. Pożyczka może zostać umorzona przez
ministra właściwego do spraw pracy będącego dysponentem Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, zwanego dalej „dysponentem Funduszu”, jeżeli:
1) pracodawca wykaże, że na skutek powodzi nastąpiło u niego pogorszenie
warunków prowadzenia działalności gospodarczej, a w szczególności:
a) spadek obrotów gospodarczych, rozumianych jako sprzedaż lub
zmniejszenie zamówień na usługi lub dostawy wytwarzanych towarów,
w ciągu kolejnych 6 miesięcy w okresie od dnia otrzymania pożyczki do
dnia złożenia wniosku o umorzenie w porównaniu z analogicznymi
kolejnymi miesiącami w ciągu ostatnich dwóch lat lub
b) straty w środkach trwałych, które ograniczyły możliwość prowadzenia
działalności gospodarczej w porównaniu z okresem sprzed powodzi;
2) w postępowaniu egzekucyjnym stwierdzono, że przedsiębiorca, który pobrał
pożyczkę, nie posiada majątku, z którego można dochodzić należności;
3) zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że w postępowaniu egzekucyjnym nie
odzyska się kwoty spłaty pożyczki przewyższającej wydatki egzekucyjne.
7. Dysponent Funduszu umarza pożyczkę z urzędu, jeżeli pracodawca, będący
osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, który pobrał pożyczkę, zmarł.
8. Dysponent Funduszu może upoważnić marszałków województw do
wykonywania czynności, o której mowa w ust. 6 zdanie drugie i ust. 7.
9. W przypadku zaistnienia niewypłacalności pracodawcy w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych
w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 2018 r. poz. 1433 i 2192 oraz
z 2019 r. poz. 622) kwota główna niespłaconego zadłużenia wraz z naliczonymi
odsetkami za zwłokę staje się wymagalna z dniem zaistnienia niewypłacalności.
10. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, wzór
wniosku, o którym mowa w ust. 1, i wzór wykazu, o którym mowa w ust. 3, tryb
ich składania i rozpatrywania, sposób przekazywania środków z Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i dokonywania wypłaty
wynagrodzenia oraz szczegółowy tryb zwrotu Funduszowi Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych kwot przekazanych pracodawcy, uwzględniając
konieczność uproszczenia postępowania.

art. 24. więcej Art. 24. Zmiany kwot przychodów i kosztów ujętych w planach finansowych
Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, Funduszu Pracy
oraz Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, w zakresie
wynikającym z niniejszej ustawy, w roku, w którym wystąpiła powódź, dokonuje
się zgodnie z art. 29 ust. 12 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach
publicznych, z tym że nie jest wymagana opinia sejmowej komisji do spraw budżetu.

art. 25. więcej Art. 25. 1. Właściciel lub zarządca budynku mieszkalnego lub lokalu
mieszkalnego uszkodzonego lub zniszczonego na skutek powodzi może, z kredytu
uzyskanego na zasadach określonych w ustawie z dnia 8 lipca 1999 r. o dopłatach
do oprocentowania kredytów bankowych udzielonych na usuwanie skutków
powodzi (Dz. U. poz. 690, z 2001 r. poz. 907, z 2009 r. poz. 545 oraz z 2010 r.
poz. 996), dokonać spłaty całości lub części kredytu bankowego lub pożyczki bankowej, zaciągniętych przed wystąpieniem powodzi lub w jej trakcie na budowę,
odtworzenie lub remont tego budynku lub lokalu.
2. Kredyt uzyskany na podstawie przepisów ustawy z dnia 8 lipca 1999 r.
o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielonych na usuwanie
skutków powodzi nie może zostać przeznaczony na spłatę kredytu lub pożyczki
udzielanej ze środków publicznych lub z dopłatami do oprocentowania ze środków publicznych.

art. 26. więcej Art. 26. Na wniosek poszkodowanego, będącego kredytobiorcą
w rozumieniu ustawy z dnia 30 listopada 1995 r. o pomocy państwa w spłacie
niektórych kredytów mieszkaniowych, udzielaniu premii gwarancyjnych oraz
refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1779
oraz z 2018 r. poz. 2529), którego mieszkanie (dom jednorodzinny) zostało
uszkodzone lub zniszczone na skutek powodzi, bank zawiesza spłatę kredytu wraz
z odsetkami, bez względu na wysokość dochodu jego gospodarstwa domowego, na
okres wskazany we wniosku, jednak nie dłuższy niż rok. Wniosek składa się
w terminie określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 1 ust. 2.

art. 27. więcej Art. 27. Przepisu art. 3d ustawy z dnia 30 listopada 1995 r. o pomocy
państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, udzielaniu premii
gwarancyjnych oraz refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych nie
stosuje się w okresie wskazanym w przepisach wydanych na podstawie art. 1
ust. 2 do poszkodowanych, którym przysługuje premia gwarancyjna z tytułu
dokonania czynności, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 11 i 12 tej ustawy, jeżeli
przedmiotem czynności był odpowiednio lokal mieszkalny, dom jednorodzinny
albo budynek mieszkalny, uszkodzony lub zniszczony na skutek powodzi. Wniosek
o likwidację książeczki mieszkaniowej i wypłatę premii gwarancyjnej składa się
w terminie wskazanym w przepisach wydanych na podstawie art. 1 ust. 2.

art. 28. więcej Art. 28. 1. (uchylony)
2. W przypadku przedsięwzięć polegających na tworzeniu lokali
mieszkalnych wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy, na realizację
których w terminie określonym w przepisach wykonawczych wydanych na
podstawie art. 1 ust. 2 został złożony wniosek o udzielenie finansowego wsparcia
na tworzenie lokali przeznaczonych do wynajęcia osobom, które utraciły lokal lub budynek mieszkalny na skutek powodzi, wysokość finansowego wsparcia, o której
mowa w art. 13 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 grudnia 2006 r. o finansowym wsparciu
tworzenia lokali mieszkalnych na wynajem, mieszkań chronionych, noclegowni,
schronisk dla bezdomnych, ogrzewalni i tymczasowych pomieszczeń (Dz. U. z
2018 r. poz. 2321), podwyższa się o 10 punktów procentowych.
2a. W przypadku przedsięwzięć, o których mowa w ust. 2, przepisu art. 13 ust.
4 ustawy z dnia 8 grudnia 2006 r. o finansowym wsparciu tworzenia lokali
mieszkalnych na wynajem, mieszkań chronionych, noclegowni, schronisk dla
bezdomnych, ogrzewalni i tymczasowych pomieszczeń nie stosuje się.
3. (uchylony)

art. 29. więcej Art. 29. W okresie wskazanym w przepisach wydanych na podstawie art. 1
ust. 2 zwalnia się od:
1) opłaty skarbowej dokonanie czynności urzędowej, wydanie zaświadczenia lub
zezwolenia (pozwolenia, koncesji) oraz złożenie dokumentu stwierdzającego
udzielenie pełnomocnictwa lub prokury albo jego odpisu, wypisu lub kopii,
w sprawach związanych z usuwaniem skutków powodzi;
2) opłaty za wydanie dokumentu paszportowego osoby, które przedstawią
wydane przez właściwy organ gminy zaświadczenie potwierdzające, że
dokumenty zostały utracone w związku z powodzią;
3) opłaty za udostępnianie danych i informacji zgromadzonych w bazach
danych, o których mowa w art. 4 ust. 1a ustawy z dnia 17 maja 1989 r. –
Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2019 r. poz. 725 i 730),
standardowych opracowań kartograficznych, o których mowa w art. 4 ust. 1e
tej ustawy, oraz innych materiałów państwowego zasobu geodezyjnego
i kartograficznego, a także wykonywanie czynności związanych z udostępnianiem tych informacji, opracowań i materiałów zgromadzonych
w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym oraz wyrysów
i wypisów z operatu ewidencyjnego – w przypadku konieczności uzyskania
tych danych i informacji w związku z usuwaniem przez poszkodowanych
skutków powodzi.

art. 30. więcej Art. 30. 1. Zwalnia się od podatku dochodowego:
1) dochody (przychody) poszkodowanego otrzymane na usuwanie skutków
powodzi z tytułu:
a) nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń,
b) darowizn, do których nie ma zastosowania ustawa z dnia 28 lipca 1983 r.
o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2018 r. poz. 644, 1629, 2073 i 2215);
2) przychody poszkodowanego otrzymane na podstawie art. 10–13 i art. 17–19;
wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z tych przychodów nie
uważa się za koszty uzyskania przychodów;
3) przychody otrzymane na podstawie art. 23.
2. Zwalnia się od podatku od spadków i darowizn darowizny, jeżeli do dnia
31 grudnia roku następującego po roku, w którym wystąpiła powódź, zostaną
przeznaczone przez obdarowanego na usunięcie skutków powodzi.
3. Do środków trwałych, których dotyczą przepisy ust. 1 pkt 1 i ust. 2, nie
stosuje się przepisów art. 23 ust. 1 pkt 45 i pkt 45a lit. a ustawy z dnia 26 lipca
1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509,
z późn. zm.) oraz art. 16 ust. 1 pkt 48 i pkt 63 lit. a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.
o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 865 i 1018).
4. W przypadku gdy przerwa w prowadzeniu działalności gospodarczej,
o której mowa w art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r.
o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych
przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 43), została spowodowana powodzią,
podatnik zawiadamia właściwego naczelnika urzędu skarbowego o okresie
przerwy, w dniu rozpoczęcia działalności po tej przerwie.
5. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się do dnia 31 grudnia
roku następującego po roku, w którym wystąpiła powódź.
6. Do zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio
art. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych
oraz art. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

art. 31. więcej Art. 31. W przypadku oddania poszkodowanemu do nieodpłatnego używania
środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, do dnia 31 grudnia
roku następującego po roku, w którym wystąpiła powódź, nie stosuje się przepisów
art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym
od osób fizycznych i art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.
o podatku dochodowym od osób prawnych.

art. 32. więcej Art. 32. Udzielanie ulg w spłacie zobowiązań podatkowych, o których mowa
w art. 67a i art. 67b § 1 pkt 3 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja
podatkowa, przedsiębiorcom prowadzącym działalność gospodarczą na obszarze
gmin lub miejscowości określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 1
ust. 2, następuje na wniosek przedsiębiorcy złożony w terminie do dnia 31 grudnia
roku następującego po roku, w którym wystąpiła powódź.

art. 33. więcej Art. 33. 1. Świadczeń uzyskanych w związku z powodzią nie wlicza się do
dochodu, od wysokości którego odrębne przepisy uzależniają uzyskanie świadczeń
o charakterze socjalnym, ulg, dodatków i zwolnień, w tym z zakresu:
1) pomocy społecznej;
2) świadczeń rodzinnych;
3) dodatków mieszkaniowych;
4) stypendiów i pomocy materialnej dla uczniów;
4a) stypendiów i zapomóg otrzymywanych przez studentów na podstawie
przepisów ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym
i nauce (Dz. U. poz. 1668, z późn. zm.);
5) świadczeń z funduszu alimentacyjnego.
2. Świadczeń uzyskanych w związku z powodzią nie wlicza się do przychodu
w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, od wysokości którego uzależniona
jest możliwość uzyskania statusu bezrobotnego.
3. Jeżeli zalaniu na skutek powodzi uległo co najmniej 30% powierzchni
gospodarstwa rolnego poszkodowanego ubiegającego się o świadczenia z pomocy
społecznej albo świadczenia rodzinne w okresie określonym w przepisach
wydanych na podstawie art. 1 ust. 2 przy ustalaniu prawa do świadczeń z pomocy społecznej albo prawa do świadczeń rodzinnych do dochodu z gospodarstwa
rolnego nie wlicza się powierzchni, która uległa zalaniu na skutek powodzi.

art. 34. więcej Art. 34. 1. Gmina otrzymuje z budżetu państwa dotację w wysokości równej
sumie wypłaconych członkom ochotniczej straży pożarnej ekwiwalentów,
o których mowa w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie
przeciwpożarowej (Dz. U. z 2018 r. poz. 620 i 1669 oraz z 2019 r. poz. 730), za
uczestnictwo w działaniu ratowniczym związanym z powodzią.
2. Ochotnicza straż pożarna może otrzymać z budżetu państwa dotację na
pokrycie strat wynikających z utraty lub trwałego uszkodzenia specjalistycznego
sprzętu, jeżeli utrata lub uszkodzenie nastąpiły na skutek działania ratowniczego
prowadzonego w trakcie powodzi.
3. Ochotnicza straż pożarna, o której mowa w ust. 2, w terminie 30 dni od
zakończenia działania ratowniczego przekazuje ministrowi właściwemu do spraw
wewnętrznych, za pośrednictwem komendanta powiatowego (miejskiego)
Państwowej Straży Pożarnej, zestawienie poniesionych strat w wymiarze
rzeczowym i wartościowym. W zestawieniu uwzględnia się kwotę przysługującą
z tytułu ubezpieczenia utraconego lub uszkodzonego sprzętu, o którym mowa w ust. 2.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw administracji publicznej, po uzyskaniu opinii Komendanta
Głównego Państwowej Straży Pożarnej, występuje do ministra właściwego
do spraw finansów publicznych z wnioskiem o przyznanie środków na dotacje dla
ochotniczych straży pożarnych. Po przyznaniu środków przez ministra właściwego
do spraw finansów publicznych, minister właściwy do spraw wewnętrznych
przekazuje dotację ochotniczej straży pożarnej, o której mowa w ust. 2.

art. 35. więcej Art. 35. W przypadku udzielania gminom wskazanym w przepisach
wydanych na podstawie art. 1 ust. 2 lub gminom, na terenie których znajdują się
miejscowości wskazane w tych przepisach, dotacji przeznaczonej na zadania
własne związane z usuwaniem skutków powodzi, nie stosuje się warunku
określonego w art. 128 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach
publicznych, jeżeli straty poniesione przez gminę przekroczyły 50% planowanych
dochodów własnych za rok poprzedzający rok wystąpienia powodzi.

art. 36. więcej Art. 36. 1. Składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne
oraz inne składki, do poboru których jest obowiązany Zakład Ubezpieczeń
Społecznych, należne za okres wskazany w przepisach wydanych na podstawie
art. 1 ust. 2, opłacone przez poszkodowanego będącego płatnikiem tych składek
w terminie wskazanym w przepisach wydanych na podstawie art. 1 ust. 2, uważa
się za opłacone w terminie.
2. W przypadku niedotrzymania terminu określonego w ust. 1, odsetki za
zwłokę będą naliczane, poczynając od dnia następującego po upływie terminu
określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 1 ust. 2.

art. 37. więcej Art. 37. (uchylony).

art. 38. więcej Art. 38. (uchylony).

art. 39. więcej Art. 39. 1. W stosunku do urządzeń wodnych, o których mowa w art. 16 pkt
65 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. – Prawo wodne, uszkodzonych lub zniszczonych
w czasie powodzi nie stosuje się przepisu art. 389 pkt 6 tej ustawy.
2. W zakresie wykonywania innych robót związanych z odbudową, remontem
i rozbiórką urządzeń wodnych, o których mowa w art. 16 pkt 65 ustawy z dnia 20
lipca 2017 r. – Prawo wodne, uszkodzonych lub zniszczonych w czasie powodzi
nie stosuje się przepisów art. 390 ust. 1 tej ustawy.
3. Odbudowa, remont lub rozbiórka urządzeń pomiarowych służb
państwowych na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią, uszkodzonych lub
zniszczonych w czasie powodzi, jest możliwa bez uzyskania zgody wodnoprawnej.
4. Złożenie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy dotyczącej pozwolenia
wodnoprawnego, o którym mowa w art. 389 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. – Prawo
wodne, w zakresie poboru wód do zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do
spożycia przez ludzi oraz odwodnienia obiektów lub wykopów budowlanych nie
wstrzymują wykonania tych decyzji.
5. Wykonanie urządzenia wodnego oraz robót, o których mowa w ust. 1 i 2,
będących przedsięwzięciem:
1) mogącym znacząco oddziaływać na środowisko,
2) innym niż określone w pkt 1, mogącym znacząco oddziaływać na obszar
Natura 2000, które nie jest bezpośrednio związane z ochroną tego obszaru lub
nie wynika z tej ochrony
– wymaga uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, do której
stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 3 października 2008 r.
o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa
w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U.
z 2018 r. poz. 2081 oraz z 2019 r. poz. 630), z wyłączeniem art. 74 ust. 1 pkt 5 i 6
oraz ust. 1a–1c i art. 80 ust. 2 tej ustawy.
6. Raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko i kartę
informacyjną przedsięwzięcia przedkłada się w jednym egzemplarzu wraz z ich
zapisem w formie elektronicznej na informatycznych nośnikach danych.
7. Organem właściwym do wydania decyzji o środowiskowych
uwarunkowaniach, o której mowa w ust. 5, jest regionalny dyrektor ochrony środowiska.
8. Postępowanie w sprawie wydania decyzji o środowiskowych
uwarunkowaniach, dla przedsięwzięć, o których mowa w ust. 5 pkt 2, wszczyna się
na wniosek podmiotu planującego realizację przedsięwzięcia.
9. W decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, o której mowa w ust. 5
pkt 2, określa się warunki realizacji przedsięwzięcia w zakresie oddziaływania na
obszar Natura 2000.
10. Decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, o której mowa w ust. 5,
nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
11. Odwołanie od decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, o której mowa w ust. 5:
1) wskazuje interes prawny lub obowiązek odwołującej się strony;
2) zawiera zarzuty przeciw decyzji, określa istotę i zakres żądania będącego
przedmiotem odwołania oraz wskazuje dowody uzasadniające to żądanie.
12. Do organizacji ekologicznych stosuje się przepisy art. 44 ustawy z dnia
3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie,
udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.
13. W postępowaniu w sprawie wydania decyzji o środowiskowych
uwarunkowaniach stosuje się przepis art. 49 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. –
Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 oraz z 2019
r. poz. 60 i 730).

art. 40. więcej Art. 40. 1. Nadzór nad realizacją zadań związanych z pomocą
poszkodowanym sprawuje wojewoda.
2. W uzasadnionych przypadkach, w celu przyspieszenia realizacji wypłaty
zasiłku wojewoda może powierzyć to zadanie podmiotom wymienionym w art. 3
ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego
i o wolontariacie (Dz. U. z 2019 r. poz. 688), z pominięciem otwartego konkursu
ofert. Przepis art. 47 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych
stosuje się odpowiednio.
3. Wojewoda podpisuje z podmiotem wymienionym w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy
z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie
umowę, przyznając jednocześnie dotację celową na realizację zadań.
4. Umowa, o której mowa w ust. 3, określa:
1) cel, na jaki dotacja została przyznana i termin jego wykonania;
2) szczegółowy opis zadania, w tym zasady wypłaty pomocy osobom fizycznym
poszkodowanym w wyniku powodzi;
3) wysokość udzielonej dotacji i tryb płatności;
4) termin wykorzystania dotacji, nie dłuższy niż do dnia 31 grudnia danego roku budżetowego;
5) tryb kontroli wykonywania zadania;
6) termin i sposób rozliczenia udzielonej dotacji;
7) termin zwrotu niewykorzystanej części dotacji, nie dłuższy niż 15 dni od
określonego w umowie dnia wykonania zadania.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, wojewoda niezwłocznie wydaje
decyzję w sprawie zwrotu środków budżetu państwa przekazanych jednostce
samorządu terytorialnego na wypłaty zasiłku, określając kwotę przypadającą do
zwrotu. Kwotę przypadającą do zwrotu pomniejsza się o środki już przekazane na
podstawie decyzji, o których mowa w art. 5 ust. 4.

art. 41. więcej Art. 41. 1. Przedsiębiorcy, o których mowa w art. 1 ust. 3, mogą ubiegać się
o udzielenie pożyczki na warunkach określonych w przepisach niniejszego
rozdziału.
2. Pożyczkę przedsiębiorca przeznacza na usuwanie szkód w rzeczowych
aktywach trwałych lub obrotowych powstałych w wyniku powodzi w miejscu
faktycznego wykonywania działalności gospodarczej; przedsiębiorca może
przeznaczyć pożyczkę także na usuwanie szkód w środkach trwałych oddanych mu
do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym
charakterze. Pożyczka może być przeznaczona także na remont lub przystosowanie
do prowadzenia działalności gospodarczej innego lokalu lub budynku, w sytuacji,
gdy usuwanie szkód w dotychczasowym miejscu jej prowadzenia wiązałoby się ze
zwiększonym ryzykiem powtórnego zniszczenia przez powódź w przyszłości.
3. O udzielenie pożyczki ubiegać się może przedsiębiorca, który w czasie
wystąpienia powodzi:
1) wykonywał działalność gospodarczą na obszarze gmin lub miejscowości
określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 1 ust. 2;
2) zatrudniał nie więcej niż 50 pracowników.
4. O udzielenie pożyczki ubiegać się może również przedsiębiorca, który
zawiesił wykonywanie działalności gospodarczej.

art. 42. więcej Art. 42. 1. Pożyczek udzielają fundusze pożyczkowe wybrane zgodnie z art. 51–54.
2. Środki finansowe na udzielanie pożyczek są przekazywane funduszowi
pożyczkowemu w formie dotacji po wydaniu rozporządzenia, o którym mowa w art. 1 ust. 2.
3. Do czasu uzyskania dotacji, o której mowa w ust. 2, fundusz pożyczkowy
może wypłacać pożyczki ze środków własnych. Kwota udzielonych pożyczek
podlega refundacji w ramach tej dotacji.

art. 43. więcej Art. 43. 1. Pożyczka może być udzielona przedsiębiorcy jednokrotnie do
wysokości szkody poniesionej w wyniku powodzi, w związku z którą wydane zostało rozporządzenie, o którym mowa w art. 1 ust. 2 , lecz nie więcej niż 50 000 zł.
2. W przypadku gdy przedsiębiorca przed wystąpieniem powodzi zawarł
umowę ubezpieczenia przedsiębiorstwa od następstw klęsk żywiołowych, kwota
pożyczki nie może przekraczać różnicy między wysokością poniesionych szkód
a wysokością odszkodowania przyznanego na dzień złożenia wniosku o udzielenie pożyczki.
3. Za ubezpieczenie przedsiębiorstwa uważa się ubezpieczenie od następstw
klęsk żywiołowych przynajmniej jednego ze składników majątkowych przedsiębiorstwa.
4. Oszacowania szkód poniesionych przez przedsiębiorcę dokonuje, według
wyboru przedsiębiorcy:
1) komisja powołana przez fundusz pożyczkowy;
2) rzeczoznawca lub biegły uprawniony do dokonywania wyceny środków
trwałych lub aktywów obrotowych;
3) rzeczoznawca majątkowy.
5. Koszt związany z oszacowaniem szkód przez rzeczoznawcę majątkowego,
rzeczoznawcę lub biegłego, o których mowa w ust. 4 pkt 2 i 3, może zostać pokryty
ze środków finansowych uzyskanych w ramach pożyczki.
6. Oszacowanie, o którym mowa w ust. 4, stanowi podstawę określenia przez
fundusz pożyczkowy kwoty pożyczki udzielanej przedsiębiorcy. W przypadku
przedsiębiorcy, który przed wystąpieniem powodzi zawarł umowę ubezpieczenia
przedsiębiorstwa od następstw klęsk żywiołowych, podstawę określenia przez
fundusz pożyczkowy kwoty pożyczki może stanowić oszacowanie dokonane przez ubezpieczyciela.

art. 44. więcej Art. 44. 1. Wniosek o udzielenie pożyczki przedsiębiorca składa w terminie
6 miesięcy od dnia wystąpienia szkody powstałej w wyniku powodzi.
2. Do wniosku o udzielenie pożyczki przedsiębiorca dołącza:
1) zaświadczenie wydane przez wójta gminy, burmistrza lub prezydenta miasta,
właściwego dla miejsca faktycznego wykonywania przez przedsiębiorcę
działalności gospodarczej, potwierdzające, że w okresie wskazanym
w zaświadczeniu przedsiębiorca poniósł szkodę w wyniku powodzi;
2) oświadczenie przedsiębiorcy o:
a) spełnianiu warunku, o którym mowa w art. 41 ust. 3 pkt 2,
b) faktycznym wykonywaniu działalności gospodarczej w czasie
wystąpienia powodzi albo jej zawieszeniu,
c) zawarciu przed wystąpieniem powodzi umowy ubezpieczenia
przedsiębiorstwa od następstw klęsk żywiołowych oraz o kwocie
przyznanego odszkodowania albo niezawarciu takiej umowy.
2a. W przypadku gdy podstawą określenia kwoty pożyczki jest oszacowanie,
o którym mowa w art. 43 ust. 4 pkt 2 lub 3, lub oszacowanie dokonane przez
ubezpieczyciela, o którym mowa w art. 43 ust. 6, do wniosku o udzielenie pożyczki
przedsiębiorca dołącza to oszacowanie wraz z dokumentacją, na podstawie której
zostało ono dokonane.
3. W przypadku zawarcia przez przedsiębiorcę przed wystąpieniem powodzi
umowy ubezpieczenia przedsiębiorstwa od następstw klęsk żywiołowych,
przedsiębiorca dołącza jej kopię do wniosku o udzielenie pożyczki.
4. Wydanie zaświadczenia, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, nie podlega opłacie skarbowej.
5. Wzór zaświadczenia, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, stanowi załącznik do ustawy.

art. 45. więcej Art. 45. 1. Fundusz pożyczkowy jest obowiązany do zawarcia umowy
pożyczki z przedsiębiorcą spełniającym warunki, o których mowa w art. 41 ust. 3
i 4, w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia złożenia kompletnego wniosku
o udzielenie pożyczki przez przedsiębiorcę.
2. W przypadku braków formalnych we wniosku złożonym przez
przedsiębiorcę, fundusz pożyczkowy, w terminie 3 dni od dnia jego złożenia,
informuje przedsiębiorcę o konieczności uzupełnienia tego wniosku.
3. Wnioski o udzielenie pożyczki fundusz pożyczkowy rozpatruje
w kolejności ich złożenia. W przypadku konieczności uzupełnienia wniosku za
datę jego złożenia przyjmuje się datę złożenia uzupełnionego kompletnego wniosku.
4. Wypłata pożyczki następuje niezwłocznie po zawarciu umowy pożyczki.
5. (uchylony)

art. 46. więcej Art. 46. 1. Przedsiębiorca przed upływem 6 miesięcy od dnia zawarcia
umowy z funduszem pożyczkowym jest obowiązany do wykorzystania
i przedstawienia rozliczenia otrzymanej pożyczki. W uzasadnionych przypadkach
okres ten może być przedłużony przez fundusz pożyczkowy o kolejne 3 miesiące.
2. Za wykorzystanie pożyczki uznaje się również wydatki na cele określone
w art. 41 ust. 2 poniesione przez przedsiębiorcę przed udzieleniem pożyczki.
2a. W uzasadnionych przypadkach, na wniosek przedsiębiorcy oraz za zgodą
funduszu pożyczkowego, dopuszczalne jest dokonywanie zmian pomiędzy
wydatkami finansowanymi ze środków otrzymanej pożyczki.
3. Podstawę rozliczenia otrzymanej pożyczki stanowią rachunki lub faktury
wystawione na przedsiębiorcę.

art. 47. więcej Art. 47. 1. Pożyczka wykorzystana i rozliczona zgodnie z art. 41 ust. 2
i art. 46, podlega umorzeniu z dniem złożenia do funduszu pożyczkowego
rozliczenia, o którym mowa w art. 46 ust. 1.
2. Decyzję w sprawie umorzenia pożyczki wydaje fundusz pożyczkowy po
dokonaniu kontroli poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków. Do decyzji
stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania
administracyjnego. Fundusz pożyczkowy wydający decyzję w sprawie umorzenia
pożyczki jest organem pierwszej instancji.
3. Jeżeli przedsiębiorca, który przed wystąpieniem powodzi nie zawarł
umowy ubezpieczenia przedsiębiorstwa od następstw klęsk żywiołowych,
wykorzystał i rozliczył otrzymaną pożyczkę zgodnie z art. 41 ust. 2 i art. 46,
umorzeniu podlega 75% udzielonej pożyczki. Pozostałe do spłaty 25% kwoty
pożyczki nie podlega oprocentowaniu.
4. Odmowa umorzenia pożyczki odpowiednio w całości lub w części następuje:
1) w przypadku niewykorzystania lub nierozliczenia pożyczki w całości lub
w części w sposób oraz w terminach określonych w art. 41 ust. 2 i art. 46;
1a) w przypadku niewykorzystania pożyczki w całości lub w części
i niedołączenia do jej rozliczenia potwierdzenia, o którym mowa w art. 47a ust. 2;
2) w przypadkach, o których mowa w art. 49 ust. 2–4.
4a. W decyzji o odmowie umorzenia pożyczki w całości lub w części określa
się kwotę, do której zapłaty jest obowiązany przedsiębiorca. Kwota ta jest równa
sumie nieumorzonej kwoty pożyczki oraz należnych w dniu wydania decyzji
odsetek ustawowych, jeżeli są naliczane. Decyzja o odmowie umorzenia pożyczki
w całości lub w części stanowi podstawę do wystawienia tytułu wykonawczego.
5. Od decyzji o odmowie umorzenia pożyczki w całości lub w części
przysługuje przedsiębiorcy odwołanie do ministra właściwego do spraw
gospodarki. Odwołanie wnosi się w terminie 14 dni od dnia doręczenia tej decyzji.
6. Jeżeli przedsiębiorca wniósł odwołanie, o którym mowa w ust. 5, za okres
od dnia jego wniesienia do dnia uprawomocnienia się wydanego w postępowaniu
odwoławczym rozstrzygnięcia nie nalicza się odsetek.

Art. 47a. 1. W przypadku niewykorzystania pożyczki w całości lub w części
niewykorzystana kwota pożyczki podlega zwrotowi.
2. Do rozliczenia pożyczki, o którym mowa w art. 46 ust. 1, przedsiębiorca
dołącza potwierdzenie dokonania wpłaty niewykorzystanej kwoty pożyczki na
rachunek bankowy funduszu pożyczkowego. W przypadku niedołączenia tego
potwierdzenia przepis art. 45 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
3. Od niewykorzystanej kwoty pożyczki niezwróconej zgodnie
z ust. 2 fundusz pożyczkowy nalicza odsetki ustawowe za opóźnienie. Odsetki są
liczone od dnia zawarcia umowy pożyczki.

art. 48. więcej Art. 48. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 47 ust. 3 i art. 49 ust. 3:
1) spłaty pożyczki dokonuje się zgodnie z harmonogramem ustalonym przez
fundusz pożyczkowy i przedsiębiorcę;
2) okres spłaty pożyczki przez przedsiębiorcę nie może przekroczyć 3 lat od dnia
zawarcia umowy pożyczki;
3) okres karencji spłaty pożyczki wynosi 9 miesięcy i jest liczony od dnia
zawarcia umowy pożyczki.
2. W uzasadnionych przypadkach fundusz pożyczkowy może, na wniosek
przedsiębiorcy, dokonać zmian harmonogramu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1.

art. 49. więcej Art. 49. 1. W ramach kontroli, o której mowa w art. 47 ust. 2, przedsiębiorca
jest obowiązany, na wniosek funduszu pożyczkowego, udostępnić dokumentację
związaną z wykorzystaniem udzielonej pożyczki oraz umożliwić funduszowi dokonanie czynności niezbędnych do ustalenia prawidłowości wykorzystania pożyczki.
2. W przypadku:
1) odmowy umożliwienia funduszowi pożyczkowemu przeprowadzenia
czynności, o których mowa w ust. 1 – przedsiębiorca jest obowiązany do
zwrotu otrzymanej pożyczki,
2) nierozliczenia pożyczki w całości lub w części w terminie określonym
w art. 46 ust. 1 – przedsiębiorca jest obowiązany do zwrotu nierozliczonej
kwoty pożyczki
– wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia zawarcia umowy pożyczki.
3. W przypadku stwierdzenia w ramach kontroli przez fundusz pożyczkowy,
że pożyczka lub jej część została wykorzystana niezgodnie z celem określonym
w art. 41 ust. 2, przedsiębiorca jest obowiązany do spłaty wykorzystanej
niezgodnie z przeznaczeniem kwoty pożyczki powiększonej o odsetki ustawowe za
opóźnienie liczone od dnia zawarcia umowy pożyczki.
4. W przypadku złożenia nieprawdziwego oświadczenia, o którym mowa
w art. 44 ust. 2 pkt 2, przedsiębiorca jest obowiązany do zwrotu otrzymanej
pożyczki wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia zawarcia umowy pożyczki.
5. Decyzja o odmowie umorzenia pożyczki w całości lub w części, o której
mowa w art. 47 ust. 4a, stanowi podstawę do zwrotu lub spłaty przez przedsiębiorcę
pożyczki lub jej części. Zwrotu pożyczki lub jej części przedsiębiorca dokonuje
w terminie 14 dni od dnia doręczenia mu tej decyzji.

Art. 49a. 1. Należności funduszu pożyczkowego z tytułu niespłaconych lub
niezwróconych pożyczek lub ich części mogą zostać umorzone w całości lub
w części, jeżeli:
1) przedsiębiorca będący osobą fizyczną zmarł, nie pozostawiając żadnego
majątku albo majątek pozostawiony nie podlega egzekucji na podstawie
ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym
w administracji (Dz. U. z 2018 r. poz. 1314, z późn. zm.) lub ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2018 r. poz.
1360, z późn. zm.), albo pozostawił jedynie przedmioty codziennego użytku domowego;
2) przedsiębiorca będący osobą prawną został wykreślony z właściwego rejestru
osób prawnych przy jednoczesnym braku majątku, z którego można by
egzekwować należność, a odpowiedzialność z tytułu należności nie
przechodzi z mocy prawa na osoby trzecie;
3) zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że w postępowaniu egzekucyjnym nie
uzyska się kwoty wyższej od kosztów dochodzenia i egzekucji tej należności
lub postępowanie egzekucyjne okazało się nieskuteczne;
4) przedsiębiorca będący jednostką organizacyjną niebędącą osobą prawną uległ likwidacji;
5) zachodzi ważny interes dłużnika lub interes publiczny.
2. Decyzję w sprawie umorzenia należności, o których mowa w ust. 1, wydaje
fundusz pożyczkowy. W przypadku gdy należność funduszu pożyczkowego
przekracza 5000 zł, decyzja w sprawie jej umorzenia wymaga zgody ministra właściwego do spraw gospodarki.
3. Do decyzji w sprawie umorzenia należności, o których mowa w ust. 1,
stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania
administracyjnego. Od decyzji wydanej przez fundusz pożyczkowy przysługuje
odwołanie do ministra właściwego do spraw gospodarki.
4. Umorzenie należności funduszu pożyczkowego na podstawie ust. 1
pkt 5 stanowi pomoc dla przedsiębiorcy i jest dokonywane zgodnie
z rozporządzeniem Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r.
w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej
do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 1).

Art. 49b. Przed wydaniem decyzji o umorzeniu należności funduszu
pożyczkowego na podstawie art. 49a ust. 1 pkt 5 fundusz pożyczkowy jest
obowiązany wystąpić do przedsiębiorcy o przedłożenie dokumentacji, o której
mowa w art. 37 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2018 r. poz. 362 oraz z 2019 r. poz. 730 i 1063).

art. 50. więcej Art. 50. Spłata, o której mowa w art. 47 ust. 3 i art. 49 ust. 3, oraz zwrot,
o którym mowa w art. 47a ust. 1 i art. 49 ust. 2 i 4, są dokonywane na rachunek
bankowy funduszu pożyczkowego.

Art. 50a. 1. Do należności funduszu pożyczkowego z tytułu spłaty lub zwrotu
pożyczki lub jej części, w zakresie nieuregulowanym w niniejszej ustawie, stosuje
się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.
2. Do dochodzenia należności funduszu pożyczkowego z tytułu spłaty lub
zwrotu pożyczki lub jej części stosuje się przepisy ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r.
o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

art. 51. więcej Art. 51. 1. Wyboru funduszu pożyczkowego minister właściwy do spraw
gospodarki dokonuje w drodze konkursu.
2. Informacja o konkursie jest zamieszczana w Biuletynie Informacji
Publicznej na stronie podmiotowej ministra właściwego do spraw gospodarki.
3. W informacji, o której mowa w ust. 2, minister właściwy do spraw
gospodarki podaje obszar, na którym mają być udzielane pożyczki w przypadku
wystąpienia powodzi, przewidywany okres, w którym fundusz pożyczkowy będzie
obowiązany do udzielania pożyczek, termin składania ofert nie krótszy niż 15 dni
roboczych od dnia zamieszczenia informacji oraz zasady oceny ofert składanych
przez fundusze pożyczkowe.

art. 52. więcej Art. 52. 1. Przez fundusz pożyczkowy rozumie się osobę prawną, która:
1) nie działa w celu osiągnięcia zysku lub przeznacza zysk na cele statutowe;
2) uchwałą właściwego organu utworzyła fundusz pożyczkowy przeznaczony
wyłącznie na udzielanie pożyczek przedsiębiorcom.
2. O udzielanie pożyczek przedsiębiorcom dotkniętym skutkami powodzi
może ubiegać się fundusz pożyczkowy, który:
1) nie poniósł straty w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok ogłoszenia konkursu;
2) nie zalegał ze zobowiązaniami publicznoprawnymi na ostatni dzień miesiąca
poprzedzającego miesiąc ogłoszenia konkursu.

art. 53. więcej Art. 53. 1. Wybór funduszu pożyczkowego jest dokonywany na podstawie
następujących kryteriów:
1) doświadczenia w udzielaniu pożyczek;
2) organizacji udzielania pożyczek;
3) zasobów kadrowych przewidzianych do udzielania pożyczek;
4) miejsca prowadzenia działalności statutowej przez fundusz pożyczkowy.
2. Do oferty fundusz pożyczkowy dołącza:
1) kopię sprawozdania finansowego za ostatni zamknięty rok bilansowy;
2) odpis z Krajowego Rejestru Sądowego lub innego równoważnego rejestru;
3) oświadczenie o spełnianiu warunków, o których mowa w art. 52 ust. 1 pkt 1 i ust. 2.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki, w Biuletynie Informacji
Publicznej na stronie podmiotowej ministra właściwego do spraw gospodarki,
ogłasza wynik konkursu. Ogłoszenie zawiera listę funduszy pożyczkowych, które
złożyły ofertę, wraz z danymi teleadresowymi. Odwołanie od wyniku konkursu nie przysługuje.

art. 54. więcej Art. 54. 1. Z funduszem pożyczkowym, który wygrał konkurs, o którym
mowa w art. 51 ust. 1, minister właściwy do spraw gospodarki zawiera umowę określającą:
1) zasady i termin przekazywania i rozliczania dotacji;
2) okres, w którym fundusz pożyczkowy będzie obowiązany do udzielania pożyczek;
3) sposób i tryb informowania o wykorzystaniu przez fundusz pożyczkowy
środków dotacji;
4) zasady składania przez fundusz pożyczkowy ministrowi właściwemu do
spraw gospodarki sprawozdań o wykorzystaniu dotacji i stanie realizacji
umów z przedsiębiorcami.
2. W przypadku niepodpisania z wybranym na podstawie przeprowadzonego
konkursu funduszem pożyczkowym umowy, o której mowa w ust. 1, jest ona
podpisywana z kolejnym funduszem pożyczkowym spełniającym kryteria,
o których mowa w art. 53, bez konieczności powtórnego ogłaszania konkursu.

art. 55. więcej Art. 55. 1. Dotacja jest gromadzona na wyodrębnionym rachunku funduszu
pożyczkowego i podlega rozliczeniu po upływie terminu określonego w umowie,
o której mowa w art. 54 ust. 1.
2. Kwota dotacji niewypłacona przedsiębiorcom oraz odsetki powstające na
rachunku, o którym mowa w ust. 1, podlegają zwrotowi do budżetu państwa.
3. Część dotacji przekazanej funduszowi pożyczkowemu może być
przeznaczona na pokrycie kosztów operacyjnych tego funduszu ponoszonych
w związku z udzielaniem pożyczek realizowanym na podstawie umowy, o której
mowa w art. 54 ust. 1.
4. Kosztami operacyjnymi są:
1) wynagrodzenia ogółem pracowników funduszu pożyczkowego;
2) zakup materiałów i artykułów biurowych;
3) zakup usług zewnętrznych związanych z obsługą udzielanych pożyczek oraz
informowaniem o możliwości ubiegania się o pożyczkę;
4) diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika funduszu
pożyczkowego związanej z obsługą udzielanych pożyczek – do wysokości
określonej w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy
w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących
pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce
sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju;
5) koszty działalności komisji, o której mowa w art. 43 ust. 4 pkt 1;
6) koszty działań windykacyjnych ponoszone przez fundusz pożyczkowy
w związku z niedokonywaniem przez przedsiębiorców spłaty lub zwrotu
udzielonych im pożyczek.
5. Środki dotacji przeznaczane na pokrycie kosztów operacyjnych funduszu
pożyczkowego nie mogą przekraczać wysokości 5% kwoty wypłaconych przez ten
fundusz pożyczek.

art. 56. więcej Art. 56. Środki otrzymane przez fundusze pożyczkowe ze spłaty i zwrotu
pożyczek oraz odsetki spłacane przez przedsiębiorców podlegają zwrotowi do
budżetu państwa.

art. 57. więcej Art. 57. 1. Zwalnia się od podatku dochodowego:
1) kwoty pożyczek umorzonych zgodnie z art. 47 ust. 1–3;
2) dotacje, o których mowa w art. 42 ust. 2, otrzymane przez fundusze pożyczkowe.
2. Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy
z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych wydatków
i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dotacji, o których mowa w art. 42 ust. 2,
otrzymanych przez fundusze pożyczkowe.
3. Do zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, przepisy art. 8 ustawy z dnia
26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 5 ustawy
z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się odpowiednio.

art. 58. więcej Art. 58. W ustawie z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U.
z 2007 r. Nr 65, poz. 437, z późn. zm.) w art. 29 w ust. 1 po pkt 6 dodaje się pkt 6a
w brzmieniu:
„6a) usuwania skutków klęsk żywiołowych i innych podobnych zdarzeń zagrażających bezpieczeństwu powszechnemu;”.

art. 59. więcej Art. 59. W ustawie z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2010 r. Nr 80, poz. 526 i Nr 127, poz. 857 oraz z 2011 r. Nr 139, poz. 814 i Nr 207, poz. 1230) w art. 51 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
„2. Dotacje, o których mowa w ust. 1, mogą być udzielane również na budowę
mieszkań komunalnych niezbędnych do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych poszkodowanych w rozumieniu ustawy z dnia 16 września 2011 r. o
szczególnych rozwiązaniach związanych z usuwaniem skutków powodzi (Dz. U. Nr 234, poz. 1385).”.

art. 60. więcej Art. 60. Do dnia 31 grudnia 2011 r. wnioski, o których mowa w art. 23 ust. 1,
składa się kierownikowi właściwego Biura Terenowego Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

art. 61. więcej Art. 61. Pierwszy konkurs, o którym mowa w art. 51 ust. 1, minister
właściwy do spraw gospodarki ogłosi w okresie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy.

art. 62. więcej Art. 62. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Wyszukiwarka