Wejscie w życie: 30 stycznia 1991
Ostatnia Zmiana: 1 kwietnia 2019
art. 1.
więcej
1) podatek od nieruchomości;
2) podatek od środków transportowych;
3) (uchylony)
4) opłatę targową;
5) opłatę miejscową;
5a) opłatę uzdrowiskową;
5b) opłatę reklamową;
6) (uchylony)
7) opłatę od posiadania psów.
Art. 1a. 1. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) budynek – obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego,
który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą
przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;
2) budowla – obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego
niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie
budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane
z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu
zgodnie z jego przeznaczeniem;
3) grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności
gospodarczej – grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu
przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą,
z zastrzeżeniem ust. 2a;
3a) reklama, tablica reklamowa, urządzenie reklamowe, szyld – odpowiednio
reklamę, tablicę reklamową, urządzenie reklamowe, szyld w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1945 oraz z 2019 r. poz. 60, 235 i 730);
4) działalność gospodarcza – działalność, o której mowa w ustawie z dnia 6
marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. poz. 646, 1479, 1629, 1633 i 2212);
5) powierzchnia użytkowa budynku lub jego części – powierzchnię mierzoną po
wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach, z wyjątkiem
powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych; za kondygnację
uważa się również garaże podziemne, piwnice, sutereny i poddasza użytkowe;
6) działalność rolnicza – produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również
produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz
reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, roślin ozdobnych, grzybów
uprawnych, sadownictwo, hodowlę i produkcję materiału zarodowego
zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu
przemysłowego fermowego oraz chów i hodowlę ryb;
7) działalność leśna – działalność właścicieli, posiadaczy lub zarządców lasów
w zakresie urządzania, ochrony i zagospodarowania lasu, utrzymywania
i powiększania zasobów i upraw leśnych, gospodarowania zwierzyną,
pozyskiwania – z wyjątkiem skupu – drewna, żywicy, choinek, karpiny, kory,
igliwia, zwierzyny oraz płodów runa leśnego, a także sprzedaż tych
produktów w stanie nieprzerobionym.
2. Za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy nie uważa się:
1) działalności rolniczej lub leśnej;
2) wynajmu turystom pokoi gościnnych w budynkach mieszkalnych
znajdujących się na obszarach wiejskich przez osoby ze stałym miejscem
pobytu w gminie położonej na tym terenie, jeżeli liczba pokoi przeznaczonych
do wynajęcia nie przekracza 5;
3) działalności, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 6 marca 2018
r. – Prawo przedsiębiorców.
2a. Do gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem
działalności gospodarczej nie zalicza się:
1) budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami;
2) gruntów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b i d;
3) budynków, budowli lub ich części, w odniesieniu do których została wydana
decyzja ostateczna organu nadzoru budowlanego, o której mowa w art. 67
ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r.
poz. 1202, z późn. zm.), lub decyzja ostateczna organu nadzoru górniczego,
na podstawie której trwale wyłączono budynek, budowlę lub ich części z użytkowania;
4) gruntów:
a) przez które przebiegają urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1 ustawy
z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025,
1104, 1629, 2073 i 2244 oraz z 2019 r. poz. 80), wchodzące w skład
przedsiębiorstwa przedsiębiorcy prowadzącego działalność
telekomunikacyjną, działalność w zakresie przesyłania lub dystrybucji płynów, pary, gazów lub energii elektrycznej lub zajmującego się transportem wydobytego gazu ziemnego lub ropy naftowej,
b) zajętych na pasy technologiczne stanowiące grunt w otoczeniu urządzeń,
o których mowa w lit. a, konieczny dla zapewnienia właściwej
eksploatacji tych urządzeń,
c) zajętych na strefy bezpieczeństwa oraz strefy kontrolowane urządzeń, o
których mowa w lit. a, służących do przesyłania lub dystrybucji ropy
naftowej, paliw ciekłych lub paliw gazowych, lub transportu wydobytego
gazu ziemnego lub ropy naftowej, które zostały określone w odrębnych przepisach
– chyba że grunty te są jednocześnie związane z prowadzeniem działalności
gospodarczej innej niż działalność, o której mowa w lit. a.
2b. Przepisu ust. 2a pkt 4 nie stosuje się do gruntów będących w posiadaniu
samoistnym, użytkowaniu wieczystym lub będących własnością przedsiębiorcy, o
którym mowa w ust. 2a pkt 4 lit. a.
3. Przez użyte w ustawie określenia:
1) użytki rolne,
2) lasy,
3) nieużytki,
4) użytki ekologiczne,
5) grunty zadrzewione i zakrzewione,
6) (uchylony)
7) grunty pod wodami powierzchniowymi stojącymi oraz grunty pod wodami
powierzchniowymi płynącymi,
8) grunty pod morskimi wodami wewnętrznymi
– rozumie się grunty sklasyfikowane w ten sposób w ewidencji gruntów i budynków.
Art. 1b. 1. Ulgi i zwolnienia podatkowe w zakresie podatków i opłat
lokalnych przyznane kościołom i związkom wyznaniowym regulują odrębne ustawy.
2. Zwolnienia z podatku od nieruchomości przyznane z tytułu prowadzenia
działalności gospodarczej na terenie specjalnych stref ekonomicznych regulują przepisy ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. poz. 1840, z późn. zm.).
3. Zwolnienie z podatku od nieruchomości gruntów i budynków
wchodzących w skład nieruchomości przeznaczonych na budowę dróg
publicznych, nabytych odpowiednio na własność lub w trwały zarząd:
1) Skarbu Państwa oraz przekazanych Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad,
2) właściwych jednostek samorządu terytorialnego
– regulują przepisy ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach
przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1474).
Art. 1c. Organem podatkowym właściwym w sprawach podatków i opłat
unormowanych w niniejszej ustawie jest wójt (burmistrz, prezydent miasta).
art. 2.
więcej
nieruchomości lub obiekty budowlane:
1) grunty;
2) budynki lub ich części;
3) budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
2. Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegają użytki rolne lub
lasy, z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.
3. Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegają również:
1) pod warunkiem wzajemności – nieruchomości będące własnością państw
obcych lub organizacji międzynarodowych albo przekazane im
w użytkowanie wieczyste, przeznaczone na siedziby przedstawicielstw
dyplomatycznych, urzędów konsularnych i innych misji korzystających
z przywilejów i immunitetów na mocy ustaw, umów lub zwyczajów
międzynarodowych;
2) grunty pod wodami powierzchniowymi płynącymi, z wyjątkiem gruntów pod
wodami jezior lub zbiorników sztucznych;
2a) grunty pod morskimi wodami wewnętrznymi;
3) nieruchomości lub ich części zajęte na potrzeby organów jednostek
samorządu terytorialnego, w tym urzędów gmin, starostw powiatowych,
urzędów związków metropolitalnych i urzędów marszałkowskich;
4) grunty zajęte pod pasy drogowe dróg publicznych w rozumieniu przepisów o
drogach publicznych oraz zlokalizowane w nich budowle – z wyjątkiem
związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej innej niż utrzymanie
dróg publicznych lub eksploatacja autostrad płatnych.
4. Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegają również
nieruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa, które wchodzą w skład
Zasobu Nieruchomości, o którym mowa w ustawie z dnia 20 lipca 2017 r. o
Krajowym Zasobie Nieruchomości (Dz. U. z 2018 r. poz. 2363).
5. Przepis ust. 3 pkt 4 stosuje się z uwzględnieniem przepisów o pomocy
publicznej lub pomocy de minimis.
art. 3.
więcej
prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości
prawnej, będące:
1) właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych, z zastrzeżeniem ust. 3;
2) posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych;
3) użytkownikami wieczystymi gruntów;
4) posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub
ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu
terytorialnego, jeżeli posiadanie:
a) wynika z umowy zawartej z właścicielem, Krajowym Ośrodkiem
Wsparcia Rolnictwa lub z innego tytułu prawnego, z wyjątkiem
posiadania przez osoby fizyczne lokali mieszkalnych niestanowiących
odrębnych nieruchomości,
b) jest bez tytułu prawnego, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Obowiązek podatkowy dotyczący przedmiotów opodatkowania
wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa lub będących w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe – ciąży odpowiednio na jednostkach organizacyjnych Krajowego Ośrodka Wsparcia
Rolnictwa i jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych, faktycznie
władających nieruchomościami lub obiektami budowlanymi.
3. Jeżeli przedmiot opodatkowania znajduje się w posiadaniu samoistnym,
obowiązek podatkowy w zakresie podatku od nieruchomości ciąży na posiadaczu
samoistnym.
4. Jeżeli nieruchomość lub obiekt budowlany stanowi współwłasność lub
znajduje się w posiadaniu dwóch lub więcej podmiotów, to stanowi odrębny
przedmiot opodatkowania, a obowiązek podatkowy od nieruchomości lub obiektu
budowlanego ciąży solidarnie na wszystkich współwłaścicielach lub posiadaczach,
z zastrzeżeniem ust. 4a–6.
4a. Zasady odpowiedzialności solidarnej za zobowiązanie podatkowe,
o której mowa w ust. 4, nie stosuje się przy współwłasności w częściach
ułamkowych lokalu użytkowego – garażu wielostanowiskowego w budynku
mieszkalnym wraz z gruntem stanowiących odrębny przedmiot własności. W takiej
sytuacji obowiązek podatkowy ciąży na współwłaścicielach w zakresie
odpowiadającym ich udziałowi w prawie własności. Przepisu art. 6 ust. 11 nie
stosuje się.
5. Jeżeli wyodrębniono własność lokali, obowiązek podatkowy w zakresie
podatku od nieruchomości od gruntu oraz od części budynku stanowiących
nieruchomość wspólną w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r.
o własności lokali (Dz. U. z 2019 r. poz. 737) ciąży na właścicielach w zakresie
odpowiadającym ich udziałowi w nieruchomości wspólnej.
6. Zasady odpowiedzialności solidarnej za zobowiązanie podatkowe, o której
mowa w ust. 4, nie stosuje się, jeżeli jeden lub kilku współwłaścicieli lub
posiadaczy jest zwolnionych od podatku od nieruchomości albo nie podlega temu
podatkowi. W takiej sytuacji obowiązek podatkowy ciąży solidarnie na
współwłaścicielach lub posiadaczach, którzy podlegają podatkowi od
nieruchomości oraz nie są zwolnieni od tego podatku, w zakresie odpowiadającym
ich łącznemu udziałowi w prawie własności lub posiadaniu.
art. 4.
więcej
1) dla gruntów – powierzchnia;
2) dla budynków lub ich części – powierzchnia użytkowa;
3) dla budowli lub ich części związanych z prowadzeniem działalności
gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 4–6 – wartość, o której mowa
w przepisach o podatkach dochodowych, ustalona na dzień 1 stycznia roku
podatkowego, stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji w tym roku,
niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne, a w przypadku budowli całkowicie
zamortyzowanych – ich wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano
ostatniego odpisu amortyzacyjnego.
2. Powierzchnię pomieszczeń lub ich części oraz część kondygnacji
o wysokości w świetle od 1,40 m do 2,20 m zalicza się do powierzchni użytkowej
budynku w 50%, a jeżeli wysokość jest mniejsza niż 1,40 m, powierzchnię tę
pomija się.
3. Jeżeli obowiązek podatkowy w zakresie podatku od nieruchomości od
budowli, o których mowa w ust. 1 pkt 3, powstał w ciągu roku podatkowego –
podstawą opodatkowania jest wartość stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji
na dzień powstania obowiązku podatkowego.
4. Jeżeli budowla, o której mowa w ust. 1 pkt 3, jest przedmiotem umowy
leasingu i odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający, w przypadku jej
przejęcia przez właściciela, do celów określenia podstawy opodatkowania
przyjmuje się wartość początkową przed zawarciem pierwszej umowy leasingu,
zaktualizowaną i powiększoną o dokonane ulepszenia oraz niepomniejszoną
o spłatę wartości początkowej.
5. Jeżeli od budowli lub ich części, o których mowa w ust. 1 pkt 3, nie
dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – podstawę opodatkowania stanowi ich
wartość rynkowa, określona przez podatnika na dzień powstania obowiązku podatkowego.
6. Jeżeli budowle lub ich części, o których mowa w ust. 5, zostały ulepszone
lub zgodnie z przepisami o podatkach dochodowych nastąpiła aktualizacja wyceny
środków trwałych – podstawę opodatkowania stanowi ich wartość rynkowa
ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego następującego po roku, w którym
dokonano ulepszenia lub aktualizacji wyceny środków trwałych.
7. Jeżeli podatnik nie określił wartości budowli, o których mowa w ust. 1
pkt 3 oraz w ust. 5, lub podał wartość nieodpowiadającą wartości rynkowej, organ podatkowy powoła biegłego, z zastrzeżeniem ust. 8, który ustali tę wartość.
W przypadku gdy podatnik nie określił wartości budowli, o których mowa w ust. 1
pkt 3 oraz w ust. 5, lub wartość ustalona przez biegłego jest wyższa co najmniej
o 33% od wartości określonej przez podatnika, koszty ustalenia wartości przez
biegłego ponosi podatnik.
8. Organ podatkowy powołuje biegłego spośród rzeczoznawców
majątkowych, o których mowa w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce
nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r. poz. 2204 i 2348 oraz z 2019 r. poz. 270, 492 i 801).
9. Wartość części budowli położonych w danej gminie, w przypadku budowli
usytuowanych na obszarze dwóch lub więcej gmin, określa się proporcjonalnie do
długości odcinka budowli położonego na terenie danej gminy.
art. 5.
więcej
od nieruchomości, z tym że stawki nie mogą przekroczyć rocznie:
1) od gruntów:
a) związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, bez względu na
sposób zakwalifikowania w ewidencji gruntów i budynków – 0,62 zł od 1 m2 powierzchni,
b) pod wodami powierzchniowymi stojącymi lub wodami
powierzchniowymi płynącymi jezior i zbiorników sztucznych – 4,58 zł od 1 ha powierzchni,
c) pozostałych, w tym zajętych na prowadzenie odpłatnej statutowej
działalności pożytku publicznego przez organizacje pożytku publicznego
– 0,30 zł od 1 m2 powierzchni,
d) niezabudowanych objętych obszarem rewitalizacji, o którym mowa
w ustawie z dnia 9 października 2015 r. o rewitalizacji (Dz. U. z 2018 r.
poz. 1398 oraz z 2019 r. poz. 730), i położonych na terenach, dla których
miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje
przeznaczenie pod zabudowę mieszkaniową, usługową albo zabudowę
o przeznaczeniu mieszanym obejmującym wyłącznie te rodzaje
zabudowy, jeżeli od dnia wejścia w życie tego planu w odniesieniu do tych gruntów upłynął okres 4 lat, a w tym czasie nie zakończono budowy zgodnie z przepisami prawa budowlanego – 3 zł od 1 m2 powierzchni;
2) od budynków lub ich części:
a) mieszkalnych – 0,51 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej,
b) związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz od
budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie
działalności gospodarczej – 17,31 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej,
c) zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu
kwalifikowanym materiałem siewnym – 8,06 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej,
d) związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w rozumieniu
przepisów o działalności leczniczej, zajętych przez podmioty udzielające
tych świadczeń – 4,27 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej,
e) pozostałych, w tym zajętych na prowadzenie odpłatnej statutowej
działalności pożytku publicznego przez organizacje pożytku publicznego
– 5,78 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej;
3) od budowli – 2% ich wartości określonej na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 3
i ust. 3–7.
2. Przy określaniu wysokości stawek, o których mowa w ust. 1 pkt 1, rada
gminy może różnicować ich wysokość dla poszczególnych rodzajów przedmiotów
opodatkowania, uwzględniając w szczególności lokalizację, rodzaj prowadzonej
działalności, rodzaj zabudowy, przeznaczenie i sposób wykorzystywania gruntu.
3. Przy określaniu wysokości stawek, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rada
gminy może różnicować ich wysokość dla poszczególnych rodzajów przedmiotów
opodatkowania, uwzględniając w szczególności lokalizację, sposób
wykorzystywania, rodzaj zabudowy, stan techniczny oraz wiek budynków.
4. Przy określaniu wysokości stawek, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b–e
oraz w ust. 1 pkt 3, rada gminy może różnicować wysokość stawek dla
poszczególnych rodzajów przedmiotów opodatkowania, uwzględniając
w szczególności rodzaj prowadzonej działalności.
art. 6.
więcej
następującego po miesiącu, w którym powstały okoliczności uzasadniające
powstanie tego obowiązku.
2. Jeżeli okolicznością, od której jest uzależniony obowiązek podatkowy, jest
istnienie budowli albo budynku lub ich części, obowiązek podatkowy powstaje
z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym budowa została
zakończona albo w którym rozpoczęto użytkowanie budowli albo budynku lub ich
części przed ich ostatecznym wykończeniem.
3. Jeżeli w trakcie roku podatkowego zaistniało zdarzenie mające wpływ na
wysokość opodatkowania w tym roku, a w szczególności zmiana sposobu
wykorzystywania przedmiotu opodatkowania lub jego części, podatek ulega
obniżeniu lub podwyższeniu, poczynając od pierwszego dnia miesiąca
następującego po miesiącu, w którym nastąpiło to zdarzenie.
4. Obowiązek podatkowy wygasa z upływem miesiąca, w którym ustały
okoliczności uzasadniające ten obowiązek.
5. Jeżeli obowiązek podatkowy powstał lub wygasł w ciągu roku, podatek za
ten rok ustala się proporcjonalnie do liczby miesięcy, w których istniał obowiązek.
6. Osoby fizyczne, z zastrzeżeniem ust. 11, są obowiązane złożyć
właściwemu organowi podatkowemu informację o nieruchomościach i obiektach
budowlanych, sporządzoną na formularzu według ustalonego wzoru, w terminie
14 dni od dnia wystąpienia okoliczności uzasadniających powstanie albo
wygaśnięcie obowiązku podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości lub od
dnia zaistnienia zdarzenia, o którym mowa w ust. 3.
7. Podatek od nieruchomości na rok podatkowy od osób fizycznych,
z zastrzeżeniem ust. 11, ustala w drodze decyzji organ podatkowy właściwy ze
względu na miejsce położenia przedmiotów opodatkowania. Podatek jest płatny
w ratach proporcjonalnych do czasu trwania obowiązku podatkowego,
w terminach: do dnia 15 marca, 15 maja, 15 września i 15 listopada roku
podatkowego.
8. Jeżeli w ciągu roku podatkowego nastąpiło wygaśnięcie obowiązku
podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości lub zaistniało zdarzenie,
o którym mowa w ust. 3, organ podatkowy dokonuje zmiany decyzji, którą
ustalono ten podatek.
8a. Nie wszczyna się postępowania, a postępowanie wszczęte umarza, jeżeli
wysokość zobowiązania podatkowego na dany rok podatkowy nie przekraczałaby,
określonych na dzień 1 stycznia roku podatkowego, najniższych kosztów doręczenia w obrocie krajowym przesyłki poleconej za potwierdzeniem odbioru przez operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. –
Prawo pocztowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 2188). W takim przypadku decyzję
umarzającą postępowanie pozostawia się w aktach sprawy, a organ jest nią
związany od chwili wydania. Do zmiany decyzji umarzającej postępowanie przepis
art. 254 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r.
poz. 800, z późn. zm.) stosuje się odpowiednio.
9. Osoby prawne, jednostki organizacyjne oraz spółki niemające osobowości
prawnej, jednostki organizacyjne Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa, a także
jednostki organizacyjne Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe są obowiązane:
1) składać, w terminie do dnia 31 stycznia, organowi podatkowemu właściwemu
ze względu na miejsce położenia przedmiotów opodatkowania, deklaracje na
podatek od nieruchomości na dany rok podatkowy, sporządzone na
formularzu według ustalonego wzoru, a jeżeli obowiązek podatkowy powstał
po tym dniu – w terminie 14 dni od dnia zaistnienia okoliczności
uzasadniających powstanie tego obowiązku;
2) odpowiednio skorygować deklaracje w razie zaistnienia zdarzenia, o którym
mowa w ust. 3, w terminie 14 dni od dnia zaistnienia tego zdarzenia;
3) wpłacać obliczony w deklaracji podatek od nieruchomości – bez wezwania –
na rachunek właściwej gminy, w ratach proporcjonalnych do czasu trwania
obowiązku podatkowego, w terminie do dnia 15. każdego miesiąca, a za
styczeń do dnia 31 stycznia.
9a. Informacje o nieruchomościach i obiektach budowlanych oraz deklaracje
na podatek od nieruchomości mogą być składane za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
10. Obowiązek składania informacji o nieruchomościach i obiektach
budowlanych oraz deklaracji na podatek od nieruchomości, o którym mowa
w ust. 6 i w ust. 9 pkt 1, dotyczy również podatników korzystających ze zwolnień
na mocy przepisów niniejszej ustawy.
11. Jeżeli nieruchomość lub obiekt budowlany stanowi współwłasność lub
znajduje się w posiadaniu osób fizycznych oraz osób prawnych, jednostek
organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej lub spółek
nieposiadających osobowości prawnej, z wyjątkiem osób tworzących wspólnotę
mieszkaniową, osoby fizyczne składają deklarację na podatek od nieruchomości
oraz opłacają podatek na zasadach obowiązujących osoby prawne.
11a. W przypadku gdy kwota podatku nie przekracza 100 zł, podatek jest
płatny jednorazowo w terminie płatności pierwszej raty.
12. Rada gminy może zarządzać pobór podatku od nieruchomości od osób
fizycznych w drodze inkasa oraz wyznaczać inkasentów i określać wysokość
wynagrodzenia za inkaso.
13. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzory formularzy, o których mowa w ust. 6 i ust. 9 pkt 1, wraz z
załącznikami, oraz szczegółowy zakres zawartych w nich danych niezbędnych do
wymiaru i poboru podatku od nieruchomości, z uwzględnieniem możliwości
różnicowania przez rady gmin wysokości stawek tego podatku oraz wprowadzania
zwolnień od tego podatku, wraz z objaśnieniami co do sposobu ich wypełniania,
terminu i miejsca składania oraz niezbędnymi pouczeniami, mając na uwadze
prawidłowe obliczenie podatku.
14. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z
ministrem właściwym do spraw informatyzacji, określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób przesyłania informacji o nieruchomościach i obiektach budowlanych
oraz deklaracji na podatek od nieruchomości za pomocą środków komunikacji
elektronicznej,
2) rodzaje podpisu elektronicznego, którym powinny być opatrzone informacje
o nieruchomościach i obiektach budowlanych oraz deklaracje na podatek od
nieruchomości
– uwzględniając potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa, wiarygodności i
niezaprzeczalności danych zawartych w tych informacjach i deklaracjach oraz
potrzebę ich ochrony przed nieuprawnionym dostępem.
15. (uchylony)
16. Poświadczenie przez organ podatkowy złożenia informacji
o nieruchomościach i obiektach budowlanych lub deklaracji na podatek od nieruchomości za pomocą środków komunikacji elektronicznej odbywa się zgodnie z przepisami o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.
art. 7.
więcej
1) grunty, budynki i budowle wchodzące w skład infrastruktury kolejowej
w rozumieniu przepisów o transporcie kolejowym, która:
a) jest udostępniana przewoźnikom kolejowym lub
b) jest wykorzystywana do przewozu osób, lub
c) tworzy linie kolejowe o szerokości torów większej niż 1435 mm;
1a) grunty, budynki i budowle pozostałe po likwidacji linii kolejowych lub ich
odcinków – do czasu przeniesienia ich własności lub prawa użytkowania
wieczystego – nie dłużej jednak niż przez 3 lata od pierwszego dnia miesiąca
następującego po miesiącu, w którym stała się ostateczna decyzja lub weszło
w życie rozporządzenie, wyrażające zgodę na likwidację linii lub ich
odcinków, wydane w trybie przewidzianym w przepisach o transporcie
kolejowym – z wyjątkiem zajętych na działalność inną niż działalność,
o której mowa w przepisach o transporcie kolejowym;
2) budowle infrastruktury portowej, budowle infrastruktury zapewniającej
dostęp do portów i przystani morskich oraz zajęte pod nie grunty;
2a) grunty, które znajdują się w posiadaniu podmiotu zarządzającego portem lub
przystanią morską, pozyskane na potrzeby rozwoju portu lub przystani
morskiej, zajęte na działalność określoną w statucie tego podmiotu, położone
w granicach portów i przystani morskich – od pierwszego dnia miesiąca
następującego po miesiącu, w którym podmiot ten wszedł w ich posiadanie –
nie dłużej niż przez okres 5 lat, z wyjątkiem gruntów zajętych przez podmiot
inny niż podmiot zarządzający portem lub przystanią morską;
3) budynki, budowle i zajęte pod nie grunty na obszarze części lotniczych lotnisk
użytku publicznego;
4) budynki gospodarcze lub ich części:
a) służące działalności leśnej lub rybackiej,
b) położone na gruntach gospodarstw rolnych, służące wyłącznie
działalności rolniczej,
c) zajęte na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej;
5) grunty, budynki lub ich części zajęte wyłącznie na potrzeby prowadzenia
przez stowarzyszenia statutowej działalności wśród dzieci i młodzieży
w zakresie oświaty, wychowania, nauki i techniki, kultury fizycznej i sportu,
z wyjątkiem wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej,
oraz grunty zajęte trwale na obozowiska i bazy wypoczynkowe dzieci
i młodzieży;
6) grunty i budynki wpisane indywidualnie do rejestru zabytków, pod
warunkiem ich utrzymania i konserwacji, zgodnie z przepisami o ochronie
zabytków, z wyjątkiem części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej;
7) grunty i budynki we władaniu muzeów rejestrowanych;
8) znajdujące się w parkach narodowych lub rezerwatach przyrody i służące
bezpośrednio i wyłącznie osiąganiu celów z zakresu ochrony przyrody:
a) grunty położone na obszarach objętych ochroną ścisłą, czynną lub
krajobrazową,
b) budynki i budowle trwale związane z gruntem;
8a) będące własnością Skarbu Państwa:
a) grunty pod wodami powierzchniowymi płynącymi jezior,
b) grunty zajęte pod sztuczne zbiorniki wodne, z wyjątkiem gruntów
przekazanych w posiadanie innym podmiotom niż wymienione w art.
212 ust. 1 oraz art. 213 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. – Prawo
wodne (Dz. U. z 2018 r. poz. 2268 oraz z 2019 r. poz. 125 i 534);
9) budowle wałów ochronnych, grunty pod wałami ochronnymi i położone
w międzywalach, z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności
gospodarczej przez inne podmioty niż spółki wodne, ich związki oraz związki wałowe;
10) grunty stanowiące nieużytki, użytki ekologiczne, grunty zadrzewione
i zakrzewione, z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej;
11) grunty stanowiące działki przyzagrodowe członków rolniczych spółdzielni
produkcyjnych, którzy spełniają jeden z warunków:
a) osiągnęli wiek emerytalny,
b) są inwalidami zaliczonymi do I albo II grupy,
c) są niepełnosprawnymi o znacznym lub umiarkowanym stopniu
niepełnosprawności,
d) są osobami całkowicie niezdolnymi do pracy w gospodarstwie rolnym
albo niezdolnymi do samodzielnej egzystencji;
12) położone na terenie rodzinnego ogrodu działkowego: grunty, altany
działkowe i obiekty gospodarcze o powierzchni zabudowy do 35 m2 oraz
budynki stanowiące infrastrukturę ogrodową, w rozumieniu ustawy z dnia
13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz. U. z 2017 r.
poz. 2176), z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej;
13) budynki i budowle zajęte przez grupę producentów rolnych wpisaną do
rejestru tych grup, wykorzystywane wyłącznie na prowadzenie działalności
w zakresie sprzedaży produktów lub grup produktów wytworzonych
w gospodarstwach członków grupy lub w zakresie określonym w art. 4 ust. 2
ustawy z dnia 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych i ich
związkach oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 1026), zgodnie
z jej aktem założycielskim;
14) nieruchomości lub ich części zajęte na prowadzenie nieodpłatnej statutowej
działalności pożytku publicznego przez organizacje pożytku publicznego;
15) grunty i budynki lub ich części, stanowiące własność gminy, z wyjątkiem
zajętych na działalność gospodarczą lub będących w posiadaniu innych niż
gmina jednostek sektora finansów publicznych oraz pozostałych podmiotów;
16) budynki i budowle lub ich części oraz zajęte pod nie grunty, wykorzystywane
przez spółdzielnię rolników lub związek spółdzielni rolników na działalność
określoną w art. 6 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 4 października 2018 r. o
spółdzielniach rolników (Dz. U. poz. 2073), stanowiące własność albo będące
w wieczystym użytkowaniu spółdzielni rolników lub związku spółdzielni
rolników, które prowadzą działalność jako mikroprzedsiębiorstwo w
rozumieniu załącznika I do rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz. Urz. UE L 187 z
26.06.2014, str. 1, z późn. zm.).
2. Od podatku od nieruchomości zwalnia się również:
1) uczelnie, zwolnienie nie dotyczy przedmiotów opodatkowania zajętych na
działalność gospodarczą;
1a) federacje podmiotów systemu szkolnictwa wyższego i nauki; zwolnienie nie
dotyczy przedmiotów opodatkowania zajętych na działalność gospodarczą;
2) publiczne i niepubliczne jednostki organizacyjne objęte systemem oświaty
oraz prowadzące je organy, w zakresie nieruchomości zajętych na działalność oświatową;
2a) żłobki i kluby dziecięce oraz prowadzące je podmioty, w zakresie
nieruchomości zajętych na prowadzenie żłobka lub klubu dziecięcego;
3) instytuty naukowe i pomocnicze jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk,
w odniesieniu do nieruchomości lub ich części, które są niezbędne do
realizacji zadań, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r.
o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. z 2018 r. poz. 1475 i 1669 oraz z 2019 r.
poz. 534); zwolnienie nie dotyczy przedmiotów opodatkowania zajętych na
działalność gospodarczą;
4) prowadzących zakłady pracy chronionej spełniające warunek, o którym mowa
w art. 28 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji
zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U.
z 2018 r. poz. 511, z późn. zm.), lub zakłady aktywności zawodowej
w zakresie przedmiotów opodatkowania zgłoszonych wojewodzie, jeżeli
zgłoszenie zostało potwierdzone decyzją w sprawie przyznania statusu
zakładu pracy chronionej lub zakładu aktywności zawodowej albo
zaświadczeniem – zajętych na prowadzenie tego zakładu, z wyjątkiem
przedmiotów opodatkowania znajdujących się w posiadaniu zależnym
podmiotów niebędących prowadzącymi zakłady pracy chronionej spełniające warunek, o którym mowa w art. 28 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób
niepełnosprawnych lub zakłady aktywności zawodowej;
5) instytuty badawcze, z wyjątkiem przedmiotów opodatkowania zajętych na
działalność gospodarczą;
5a) przedsiębiorców o statusie centrum badawczo-rozwojowego uzyskanym na
zasadach określonych w przepisach o niektórych formach wspierania
działalności innowacyjnej, w odniesieniu do przedmiotów opodatkowania
zajętych na cele prowadzonych badań i prac rozwojowych;
5b) Centrum Łukasiewicz i instytuty działające w ramach Sieci Badawczej
Łukasiewicz, z wyjątkiem przedmiotów opodatkowania zajętych na
działalność gospodarczą.
6) (uchylony)
3. Rada gminy, w drodze uchwały, może wprowadzić inne zwolnienia
przedmiotowe niż określone w ust. 1 oraz w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia
2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych
i niektórych ustaw.
4. Z tytułu zwolnień, o których mowa w ust. 1 pkt 8 oraz ust. 2 pkt 5a,
jednostkom samorządu terytorialnego przysługuje z budżetu państwa zwrot
utraconych dochodów za przedmioty opodatkowania, które podlegają
opodatkowaniu i nie są z niego zwolnione na podstawie innych przepisów
niniejszej ustawy.
5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, zasady i tryb zwrotu utraconych dochodów, o których mowa
w ust. 4, kierując się potrzebą zabezpieczenia budżetów gmin przed utratą
dochodów z tytułu zwolnień w opłatach i podatkach.
6. Z tytułu zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 8a, gminom przysługuje
zwrot utraconych dochodów ze środków Państwowego Gospodarstwa Wodnego
Wody Polskie.
6a. Zwolnienie od podatku od nieruchomości, o którym mowa w ust. 2 pkt 5a,
stanowi pomoc de minimis, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (UE)
nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 1).
6b. (uchylony)
7. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, w porozumieniu z
ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze
rozporządzenia, warunki i tryb zwrotu utraconych dochodów, o których mowa w
ust. 6, oraz wzór wniosku o zwrot tych dochodów, kierując się potrzebą
zabezpieczenia gmin przed zmniejszeniem dochodów z tytułu zwolnienia z podatku
od nieruchomości, o którym mowa w ust. 1 pkt 8a.
Art. 7a. 1. Dla potrzeb wymiaru i poboru podatku od nieruchomości oraz
podatku rolnego i podatku leśnego organy podatkowe prowadzą ewidencję
podatkową nieruchomości w systemie informatycznym.
2. Ewidencja podatkowa nieruchomości zawiera dane o podatnikach
i przedmiotach opodatkowania, w szczególności wynikające z informacji
i deklaracji składanych przez podatników na podstawie przepisów ustawy oraz
przepisów o podatku rolnym i podatku leśnym, danych zawartych w księgach
wieczystych, w ewidencji gruntów i budynków oraz innych ewidencjach
i rejestrach, w tym prowadzonych przez organy administracji publicznej,
a w szczególności:
1) przed dniem wejścia w życie ustawy;
2) aktów notarialnych;
3) ewidencji decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu
i wydanych decyzji o pozwoleniu na budowę;
4) planu zagospodarowania przestrzennego;
5) ewidencji prowadzonych przez urzędy skarbowe;
6) Centralnego Rejestru Podmiotów – Krajowej Ewidencji Podatników.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, zasady prowadzenia ewidencji podatkowej nieruchomości
w systemie informatycznym, z uwzględnieniem zapewnienia współdziałania z ewidencją gruntów i budynków. W rozporządzeniu minister określi zakres informacji objętych ewidencją, w tym w szczególności dane osobowe podatnika
oraz dane dotyczące przedmiotu opodatkowania.
Art. 7b. 1. Organy podatkowe właściwe w sprawach podatku od
nieruchomości, podatku rolnego i podatku leśnego sporządzają co roku
sprawozdanie podatkowe w zakresie podatku od nieruchomości, podatku rolnego i
podatku leśnego.
2. Sprawozdanie zawiera informacje o:
1) wysokości stawek podatku od nieruchomości, średniej cenie skupu żyta i
średniej cenie sprzedaży drewna określonych uchwałą rady gminy i
przyjmowanych dla potrzeb wymiaru odpowiednio podatku od
nieruchomości, podatku rolnego i podatku leśnego na terenie gminy w danym
roku podatkowym;
2) podstawach opodatkowania podatkiem od nieruchomości, podatkiem rolnym
i podatkiem leśnym;
3) podstawach opodatkowania zwolnionych od podatku od nieruchomości,
podatku rolnego i podatku leśnego na mocy uchwał rad gmin.
3. Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 2 i 3:
1) przedstawia się w sprawozdaniu w formie zagregowanej;
2) są wykazywane według stanu na dzień 30 czerwca roku podatkowego, w
którym jest sporządzane sprawozdanie.
4. Sprawozdanie w części dotyczącej informacji, o których mowa w ust. 2:
1) pkt 1 – przekazuje się nie później niż do końca I kwartału danego roku
podatkowego;
2) pkt 2 i 3 – przekazuje się nie później niż do końca III kwartału danego roku
podatkowego.
5. Sprawozdanie jest przekazywane ministrowi właściwemu do spraw
finansów publicznych w postaci elektronicznej za pośrednictwem regionalnych izb
obrachunkowych.
6. Sprawozdanie jest aktualizowane w przypadku zmiany danych, o których
mowa w ust. 2 pkt 1, w trakcie roku podatkowego, w którym jest sporządzane. Do
aktualizacji sprawozdania stosuje się odpowiednio przepis ust. 5.
7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres informacji objętych sprawozdaniem, wzór
sprawozdania, terminy i sposób jego przekazywania oraz sposób jego sporządzania,
a także terminy i sposób przekazywania oraz sposób sporządzania aktualizacji, o
której mowa w ust. 6, mając na względzie potrzebę zapewnienia rzetelności i
prawidłowości przekazywanych informacji oraz uwzględniając uprawnienia rad
gmin do różnicowania wysokości stawek podatku od nieruchomości.
art. 8.
więcej
1) samochody ciężarowe o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony
i poniżej 12 ton;
2) samochody ciężarowe o dopuszczalnej masie całkowitej równej lub wyższej
niż 12 ton;
3) ciągniki siodłowe i balastowe przystosowane do używania łącznie z naczepą
lub przyczepą o dopuszczalnej masie całkowitej zespołu pojazdów od
3,5 tony i poniżej 12 ton;
4) ciągniki siodłowe i balastowe przystosowane do używania łącznie z naczepą
lub przyczepą o dopuszczalnej masie całkowitej zespołu pojazdów równej lub
wyższej niż 12 ton;
5) przyczepy i naczepy, które łącznie z pojazdem silnikowym posiadają
dopuszczalną masę całkowitą od 7 ton i poniżej 12 ton, z wyjątkiem
związanych wyłącznie z działalnością rolniczą prowadzoną przez podatnika
podatku rolnego;
6) przyczepy i naczepy, które łącznie z pojazdem silnikowym posiadają
dopuszczalną masę całkowitą równą lub wyższą niż 12 ton, z wyjątkiem
związanych wyłącznie z działalnością rolniczą prowadzoną przez podatnika
podatku rolnego;
7) autobusy.
art. 9.
więcej
transportowych, z zastrzeżeniem ust. 2, ciąży na osobach fizycznych i osobach
prawnych będących właścicielami środków transportowych. Jak właścicieli traktuje się również jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, na które środek transportowy jest zarejestrowany, oraz posiadaczy środków
transportowych zarejestrowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jako
powierzone przez zagraniczną osobę fizyczną lub prawną podmiotowi polskiemu.
2. Jeżeli środek transportowy stanowi współwłasność dwóch lub więcej osób
fizycznych lub prawnych, obowiązek podatkowy w zakresie podatku od środków
transportowych ciąży solidarnie na wszystkich współwłaścicielach.
3. W przypadku zmiany właściciela środka transportowego zarejestrowanego,
obowiązek podatkowy ciąży na poprzednim właścicielu do końca miesiąca,
w którym nastąpiło przeniesienie własności.
4. Obowiązek podatkowy, o którym mowa w ust. 1 i 2, powstaje od
pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek
transportowy został zarejestrowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
a w przypadku nabycia środka transportowego zarejestrowanego – od pierwszego
dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek transportowy został nabyty.
4a. Obowiązek podatkowy, o którym mowa w ust. 1 i 2, powstaje także od
pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek
transportowy został dopuszczony ponownie do ruchu po upływie okresu, na jaki
została wydana decyzja organu rejestrującego o czasowym wycofaniu tego pojazdu z ruchu.
4b. Zarejestrowanie środka transportowego oznacza jego rejestrację,
z wyjątkiem rejestracji czasowej, w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym.
5. Obowiązek podatkowy, o którym mowa w ust. 1 i 2, wygasa z końcem
miesiąca, w którym środek transportowy został wyrejestrowany lub wydana została
decyzja organu rejestrującego o czasowym wycofaniu pojazdu z ruchu, lub
z końcem miesiąca, w którym upłynął czas, na który pojazd powierzono.
6. Podmioty, o których mowa w ust. 1, są obowiązane:
1) składać, w terminie do dnia 15 lutego właściwemu organowi podatkowemu,
deklaracje na podatek od środków transportowych na dany rok podatkowy,
sporządzone na formularzu według ustalonego wzoru, a jeżeli obowiązek
podatkowy powstał po tym dniu – w terminie 14 dni od dnia zaistnienia
okoliczności uzasadniających powstanie tego obowiązku;
2) odpowiednio skorygować deklaracje w razie zaistnienia okoliczności
mających wpływ na powstanie lub wygaśnięcie obowiązku podatkowego, lub
zmianę miejsca zamieszkania, lub siedziby – w terminie 14 dni od dnia
zaistnienia tych okoliczności;
3) wpłacać obliczony w deklaracji podatek od środków transportowych – bez
wezwania – na rachunek budżetu właściwej gminy.
6a. Deklaracje na podatek od środków transportowych mogą być składane za
pomocą środków komunikacji elektronicznej.
7. Organem właściwym w sprawach podatku od środków transportowych jest
organ podatkowy, na którego terenie znajduje się miejsce zamieszkania lub siedziba
podatnika, a w przypadku przedsiębiorstwa wielozakładowego lub podmiotu,
w którego skład wchodzą wydzielone jednostki organizacyjne – organ podatkowy,
na terenie którego znajduje się zakład lub jednostka posiadająca środki
transportowe podlegające opodatkowaniu. W przypadku współwłasności środka
transportowego organem właściwym jest organ podatkowy odpowiedni dla osoby
lub jednostki organizacyjnej, która została wpisana jako pierwsza w dowodzie
rejestracyjnym pojazdu.
8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór deklaracji wraz z załącznikiem, o której mowa w ust. 6, oraz
szczegółowy zakres zawartych w niej danych, w szczególności imię i nazwisko lub
nazwę (firmę) podatnika, jego adres zamieszkania lub siedziby, identyfikator
podatkowy oraz dane dotyczące przedmiotu opodatkowania, w tym rodzaj, markę
i typ środka transportowego, rok produkcji, numer rejestracyjny pojazdu,
dopuszczalną masę całkowitą pojazdu, masę własną pojazdu, dopuszczalną masę
całkowitą zespołu pojazdów, liczbę osi, rodzaj zawieszenia, liczbę miejsc do
siedzenia w autobusie oraz wpływ na środowisko naturalne.
9. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób przesyłania deklaracji na podatek od środków transportowych za
pomocą środków komunikacji elektronicznej,
2) rodzaje podpisu elektronicznego, którym powinny być opatrzone deklaracje
na podatek od środków transportowych
– uwzględniając potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa, wiarygodności
i niezaprzeczalności danych zawartych w deklaracjach na podatek od środków
transportowych oraz potrzebę ich ochrony przed nieuprawnionym dostępem.
10. (uchylony)
11. (uchylony)
12. Poświadczenie przez organ podatkowy złożenia deklaracji na podatek od
środków transportowych za pomocą środków komunikacji elektronicznej odbywa
się zgodnie z przepisami o informatyzacji działalności podmiotów realizujących
zadania publiczne.
art. 10.
więcej
od środków transportowych, z tym że roczna stawka podatku od jednego środka
transportowego nie może przekroczyć:
1) od samochodu ciężarowego, o którym mowa w art. 8 pkt 1, w zależności od
dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu:
a) powyżej 3,5 tony do 5,5 tony włącznie – 676,20 zł,
b) powyżej 5,5 tony do 9 ton włącznie – 1028,00 zł,
c) powyżej 9 ton – 1233,60 zł;
2) od samochodu ciężarowego, o którym mowa w art. 8 pkt 2 – 2354,12 zł – z tym że w zależności od liczby osi, dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu i rodzaju zawieszenia stawki podatku nie mogą być niższe od kwot
określonych w załączniku nr 1 do ustawy;
3) od ciągnika siodłowego lub balastowego, o których mowa w art. 8 pkt 3 – 1439,20 zł;
4) od ciągnika siodłowego lub balastowego, o których mowa w art. 8 pkt 4,
w zależności od dopuszczalnej masy całkowitej zespołu pojazdów:
a) do 36 ton włącznie – 1819,56 zł,
b) powyżej 36 ton – 2354,12 zł – z tym że w zależności od liczby osi, dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu
i rodzaju zawieszenia stawki podatku nie mogą być niższe od kwot
określonych w załączniku nr 2 do ustawy;
5) od przyczepy lub naczepy, o których mowa w art. 8 pkt 5 – 1233,60 zł;
6) od przyczepy lub naczepy, o których mowa w art. 8 pkt 6, w zależności od
dopuszczalnej masy całkowitej zespołu pojazdów:
a) do 36 ton włącznie – 1439,20 zł,
b) powyżej 36 ton – 1819,56 zł – z tym że w zależności od liczby osi, dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu
i rodzaju zawieszenia stawki podatku nie mogą być niższe od kwot
określonych w załączniku nr 3 do ustawy;
7) od autobusu, w zależności od liczby miejsc do siedzenia poza miejscem kierowcy:
a) mniejszej niż 22 miejsca – 1918,50 zł,
b) równej lub większej niż 22 miejsca – 2425,51 zł.
2. Przy określaniu stawek, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 3, 5 i 7, rada gminy
może różnicować wysokość stawek dla poszczególnych rodzajów przedmiotów
opodatkowania, uwzględniając w szczególności wpływ środka transportowego na
środowisko naturalne, rok produkcji albo liczbę miejsc do siedzenia.
3. Jeżeli górna granica stawki podatku, o której mowa w ust. 1 pkt 2, 4 lub 6,
jest niższa od odpowiedniej stawki minimalnej, określonej w załącznikach nr 1–
3 do ustawy, górnej granicy stawki nie uwzględnia się. W tym przypadku rada
gminy przyjmuje stawkę podatku od środków transportowych dla poszczególnych
rodzajów pojazdów w wysokości odpowiedniej stawki, określonej w załącznikach
nr 1–3 do ustawy.
art. 11.
więcej
płatny w dwóch ratach proporcjonalnie do czasu trwania obowiązku podatkowego,
w terminie do dnia 15 lutego i do dnia 15 września każdego roku.
2. Jeżeli obowiązek podatkowy powstał:
1) po dniu 1 lutego, a przed dniem 1 września danego roku, podatek za ten rok
płatny jest w dwóch ratach proporcjonalnie do czasu trwania obowiązku
podatkowego w terminie:
a) w ciągu 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego – I rata,
b) do dnia 15 września danego roku – II rata;
2) od dnia 1 września danego roku, podatek jest płatny jednorazowo w terminie
14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego.
3. Jeżeli obowiązek podatkowy powstał lub wygasł w ciągu roku, podatek za
ten rok ustala się proporcjonalnie do liczby miesięcy, w których istniał obowiązek.
Art. 11a. 1. Podatnikom wykorzystującym środki transportu, o których mowa
w art. 8 pkt 1–6, dla wykonywania przewozów w transporcie kombinowanym na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przysługuje zwrot zapłaconego podatku od
tych środków.
2. Kwotę zwrotu podatku od środków transportowych, o którym mowa
w ust. 1, ustala się, przyjmując za podstawę liczbę jazd z ładunkiem lub bez
ładunku wykonanych przez środek transportu w przewozie koleją w danym roku
podatkowym w następujący sposób:
1) od 100 jazd i więcej – 100% kwoty rocznego podatku;
2) od 70 do 99 jazd włącznie – 75% kwoty rocznego podatku;
3) od 50 do 69 jazd włącznie – 50% kwoty rocznego podatku;
4) od 20 do 49 jazd włącznie – 25% kwoty rocznego podatku.
3. Zwrotu zapłaconego podatku od środków transportowych na zasadach
określonych w ust. 1 i 2 dokonuje organ podatkowy, na rachunek którego
uiszczono podatek, na wniosek podatnika złożony nie później niż do dnia 31 marca
roku następującego po roku podatkowym. Podstawą sporządzenia wniosku są dane
zawarte w dokumentach przewozowych stosowanych przy wykonywaniu
przewozów w transporcie kombinowanym, w których dokonano wpisu
o wykonaniu przewozu koleją.
4. Zwrot podatku od środków transportowych następuje w gotówce albo na
rachunek bankowy podatnika wskazany we wniosku, w terminie 3 miesięcy od dnia
złożenia wniosku.
art. 12.
więcej
1) pod warunkiem wzajemności – środki transportowe będące w posiadaniu
przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych i innych misji
zagranicznych, korzystających z przywilejów i immunitetów na podstawie
ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych, oraz członków ich
personelu, jak również innych osób zrównanych z nimi, jeżeli nie są
obywatelami polskimi i nie mają miejsca pobytu stałego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
2) środki transportowe stanowiące zapasy mobilizacyjne, pojazdy specjalne oraz
pojazdy używane do celów specjalnych w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym;
3) (uchylony)
4) (uchylony)
5) pojazdy zabytkowe, w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym.
2. (uchylony)
3. (uchylony)
4. Rada gminy może wprowadzić inne zwolnienia przedmiotowe niż
określone w ust. 1, z wyjątkiem zwolnień dotyczących pojazdów, o których mowa
w art. 8 pkt 2, 4 i 6.
Art. 12a. Ulgi i zwolnienia podatkowe udzielone na podstawie odrębnych
przepisów nie mają zastosowania do podatku od środków transportowych.
Art. 12b. 1. Stawki określone w załącznikach nr 1–3 do ustawy, począwszy
od 2004 r., ulegają przeliczeniu na następny rok podatkowy zgodnie
z procentowym wskaźnikiem kursu euro na pierwszy dzień roboczy października
danego roku w stosunku do kursu euro w roku poprzedzającym dany rok podatkowy.
2. Do przeliczenia stawek określonych w załącznikach nr 1–3 stosuje się kurs
wymiany euro i walut krajowych opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych oblicza corocznie
wskaźnik, o którym mowa w ust. 1. Jeżeli wskaźnik jest niższy niż 5%, stawki
określone w załącznikach nr 1–3 nie ulegają zmianie w następnym roku podatkowym.
4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłasza, nie później niż
do dnia 31 października każdego roku, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” stawki, o których mowa
w ust. 1, obowiązujące w następnym roku podatkowym, przeliczone zgodnie
z zasadami określonymi w ust. 1–3, zaokrąglając je w górę do pełnych groszy.
art. 13.
więcej
art. 14.
więcej
art. 15.
więcej
pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych
nieposiadających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach,
z zastrzeżeniem ust. 2b.
2. Targowiskami, o których mowa w ust. 1, są wszelkie miejsca, w których
jest prowadzona sprzedaż.
2a. (utracił moc)
2b. Opłacie targowej nie podlega sprzedaż dokonywana w budynkach lub
w ich częściach.
3. Opłatę targową pobiera się niezależnie od należności przewidzianych
w odrębnych przepisach za korzystanie z urządzeń targowych oraz za inne usługi
świadczone przez prowadzącego targowisko.
art. 16.
więcej
w art. 15 ust. 1, które są podatnikami podatku od nieruchomości w związku
z przedmiotami opodatkowania położonymi na targowiskach.
art. 17.
więcej
miejscową pobiera się od osób fizycznych przebywających dłużej niż dobę
w celach turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych:
1) w miejscowościach posiadających korzystne właściwości klimatyczne,
walory krajobrazowe oraz warunki umożliwiające pobyt osób w tych celach,
2) w miejscowościach znajdujących się na obszarach, którym nadano status
obszaru ochrony uzdrowiskowej na zasadach określonych w ustawie z dnia
28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach
ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1056)
– za każdą rozpoczętą dobę pobytu.
1a. Rada gminy może wprowadzić opłatę uzdrowiskową. Opłatę
uzdrowiskową pobiera się od osób fizycznych przebywających dłużej niż dobę w celach zdrowotnych, turystycznych, wypoczynkowych lub szkoleniowych w miejscowościach znajdujących się na obszarach, którym nadano status
uzdrowiska na zasadach określonych w ustawie z dnia 28 lipca 2005 r.
o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej
oraz o gminach uzdrowiskowych – za każdą rozpoczętą dobę pobytu.
2. Opłaty miejscowej oraz opłaty uzdrowiskowej nie pobiera się:
1) pod warunkiem wzajemności – od członków personelu przedstawicielstw
dyplomatycznych i urzędów konsularnych oraz innych osób zrównanych
z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych, jeżeli
nie są obywatelami polskimi i nie mają miejsca pobytu stałego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej;
2) od osób przebywających w szpitalach;
3) od osób niewidomych i ich przewodników;
4) od podatników podatku od nieruchomości z tytułu posiadania domów
letniskowych położonych w miejscowości, w której pobiera się opłatę
miejscową albo uzdrowiskową;
5) od zorganizowanych grup dzieci i młodzieży szkolnej.
2a. Od osób, od których pobierana jest opłata uzdrowiskowa, nie pobiera się
opłaty miejscowej.
3. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa minimalne warunki,
jakie powinna spełniać miejscowość, w której można pobierać opłatę miejscową,
uwzględniając zróżnicowanie warunków regionalnych i lokalnych.
4. Rada Ministrów w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 3, określa warunki:
1) klimatyczne;
2) krajobrazowe;
3) umożliwiające pobyt osób w celach turystycznych, wypoczynkowych lub
szkoleniowych.
5. Rada gminy ustala miejscowości odpowiadające warunkom określonym
w przepisach wydanych na podstawie ust. 3 i 4, w których pobiera się opłatę miejscową.
Art. 17a. 1. Rada gminy może wprowadzić opłatę reklamową od
umieszczonych tablic reklamowych lub urządzeń reklamowych.
2. Opłata reklamowa może być pobierana jedynie na obszarach, dla których
obowiązują zasady i warunki sytuowania obiektów małej architektury, tablic
reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń.
3. Opłatę reklamową pobiera się od:
1) właścicieli nieruchomości lub obiektów budowlanych, z wyłączeniem
nieruchomości gruntowych oddanych w użytkowanie wieczyste,
2) użytkowników wieczystych nieruchomości gruntowych,
3) posiadaczy samoistnych nieruchomości lub obiektów budowlanych,
4) posiadaczy nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich
części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu
terytorialnego, jeżeli posiadanie:
a) wynika z umowy zawartej z właścicielem, Krajowym Ośrodkiem
Wsparcia Rolnictwa lub z innego tytułu prawnego,
b) jest bez tytułu prawnego
– jeżeli na tych nieruchomościach lub obiektach budowlanych znajdują się tablice
reklamowe lub urządzenia reklamowe, niezależnie od tego czy na tablicy
reklamowej lub urządzeniu reklamowym eksponowana jest reklama.
4. Jeżeli nieruchomość lub obiekt budowlany, na których zlokalizowana jest
tablica reklamowa lub urządzenie reklamowe, jest przedmiotem współwłasności
lub pozostaje w posiadaniu dwóch lub więcej osób obowiązek w zakresie
wniesienia opłaty reklamowej ciąży solidarnie odpowiednio na wszystkich
współwłaścicielach lub współposiadaczach.
5. Opłaty reklamowej nie pobiera się jeżeli tablice reklamowe lub urządzenia
reklamowe, o których mowa w ust. 2:
1) nie są widoczne z przestrzeni dostępnych publicznie;
2) stanowią szyld, o ile jest on zgodny z zasadami i warunkami sytuowania
obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych
oraz ogrodzeń;
3) są realizacją obowiązku nałożonego przepisami prawa;
4) służą wyłącznie do upowszechniania informacji:
a) trwale upamiętniającej osoby, instytucje lub wydarzenia,
b) o charakterze religijnym, związanym z działalnością kościołów lub
innych związków wyznaniowych, jeżeli tablica reklamowa lub urządzenie reklamowe sytuowane są w granicach terenów użytkowanych jako miejsca kultu i działalności religijnej oraz cmentarzy.
6. Kwotę zapłaconego podatku od nieruchomości od tablicy reklamowej lub
urządzenia reklamowego, zalicza się na poczet opłaty reklamowej należnej od tej
tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego.
Art. 17b. 1. Opłata reklamowa składa się z części stałej i części zmiennej.
2. Część stała ma zryczałtowaną wysokość niezależną od pola powierzchni
tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego służącego ekspozycji reklamy.
3. Część zmienna zależy od wielkości pola powierzchni tablicy lub urządzenia
reklamowego służących ekspozycji reklamy.
4. Jeśli kształt urządzenia reklamowego uniemożliwia wyznaczenie pola
powierzchni służącej ekspozycji reklamy, o którym mowa w ust. 3, wysokość
opłaty zależy od pola powierzchni bocznej prostopadłościanu opisanego na
urządzeniu reklamowym.
art. 18.
więcej
Art. 18a. 1. Rada gminy może wprowadzić opłatę od posiadania psów. Opłatę
pobiera się od osób fizycznych posiadających psy.
2. Opłaty od posiadania psów nie pobiera się od:
1) członków personelu przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów
konsularnych oraz innych osób zrównanych z nimi na podstawie ustaw, umów
lub zwyczajów międzynarodowych, jeżeli nie są obywatelami polskimi i nie
mają miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – pod
warunkiem wzajemności;
2) osób zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności w rozumieniu
przepisów o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób
niepełnosprawnych – z tytułu posiadania jednego psa;
2a) osób niepełnosprawnych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia
1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób
niepełnosprawnych – z tytułu posiadania psa asystującego;
3) osób w wieku powyżej 65 lat prowadzących samodzielnie gospodarstwo
domowe – z tytułu posiadania jednego psa;
4) podatników podatku rolnego od gospodarstw rolnych – z tytułu posiadania nie
więcej niż dwóch psów.
art. 19.
więcej
1) określa zasady ustalania i poboru oraz terminy płatności i wysokość stawek
opłat określonych w ustawie, z tym że:
a) stawka opłaty targowej nie może przekroczyć 597,86 zł dziennie,
b) stawka opłaty miejscowej w miejscowościach, o których mowa w art. 17
ust. 1 pkt 1, nie może przekroczyć 1,67 zł dziennie,
c) stawka opłaty miejscowej w miejscowościach posiadających status
obszaru ochrony uzdrowiskowej nie może przekroczyć 2,40 zł dziennie,
d) stawka opłaty uzdrowiskowej nie może przekroczyć 3,33 zł dziennie,
e) (uchylona)
f) stawka opłaty od posiadania psów nie może przekroczyć 100 zł rocznie od jednego psa,
g) stawka części stałej opłaty reklamowej nie może przekroczyć 2,50 zł dziennie,
h) stawka części zmiennej opłaty reklamowej nie może przekroczyć 0,20 zł
6) od 1 m2 pola powierzchni tablicy reklamowej lub urządzenia
reklamowego służących ekspozycji reklamy dziennie;
2) może zarządzić pobór tych opłat w drodze inkasa oraz określić inkasentów
i wysokość wynagrodzenia za inkaso, a także może wprowadzić obowiązek
prowadzenia przez inkasentów ewidencji osób, o których mowa w art. 17
ust. 1, zobowiązanych do uiszczania opłaty miejscowej oraz określić
szczegółowy zakres danych zawartych w tej ewidencji, uwzględniając
konieczność zapewnienia prawidłowego poboru opłaty miejscowej;
3) może wprowadzać inne niż wymienione w ustawie zwolnienia przedmiotowe
od opłat lokalnych;
4) może różnicować wysokość stawek opłaty reklamowej uwzględniając
lokalizację oraz wielkość lub rodzaj tablicy reklamowej lub urządzenia
reklamowego;
5) może wprowadzić obowiązek składania organowi podatkowemu właściwemu
ze względu na miejsce położenia tablic reklamowych lub urządzeń reklamowych, deklaracji na opłatę reklamową, a także określić termin, warunki i tryb składania tych deklaracji; w tym przypadku rada gminy określa
wzór formularza deklaracji na opłatę reklamową, w którym zawarte będą dane
dotyczące podmiotu i przedmiotu opodatkowania niezbędne do wymiaru
i poboru opłaty reklamowej.
6) (uchylony)
Art. 19a. 1. Deklaracje na opłatę reklamową, o których mowa w art. 19 pkt 5,
mogą być składane za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
2. Rada gminy określi, w drodze uchwały:
1) sposób przesyłania deklaracji, o których mowa w art. 19 pkt 5, za pomocą
środków komunikacji elektronicznej,
2) rodzaje podpisu elektronicznego, którym powinny być opatrzone deklaracje,
o których mowa w art. 19 pkt 5
– uwzględniając potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa, wiarygodności i
niezaprzeczalności danych zawartych w tych deklaracjach oraz potrzebę ich
ochrony przed nieuprawnionym dostępem.
3. Poświadczenie przez organ podatkowy złożenia deklaracji na opłatę
reklamową za pomocą środków komunikacji elektronicznej odbywa się zgodnie z
przepisami o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.
art. 20.
więcej
ust. 1 i art. 19 pkt 1, obowiązujące w danym roku podatkowym ulegają corocznie
zmianie na następny rok podatkowy w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi cen
towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszego półrocza roku, w którym
stawki ulegają zmianie, w stosunku do analogicznego okresu roku poprzedniego.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłasza, w drodze
obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor
Polski”, górne granice stawek kwotowych na każdy rok podatkowy
z uwzględnieniem zasady określonej w ust. 1, zaokrąglając je w górę do pełnych groszy.
3. Wskaźnik cen, o którym mowa w ust. 1, ustala się na podstawie
komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego ogłoszonego w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” w terminie 20 dni po
upływie pierwszego półrocza.
Art. 20a. 1. W przypadku nieuchwalenia stawek podatków lub opłat
lokalnych, o których mowa w art. 5 ust. 1, art. 10 ust. 1 oraz art. 19 pkt 1 lit. a–d,
stosuje się stawki obowiązujące w roku poprzedzającym rok podatkowy,
z zastrzeżeniem ust. 2.
2. W przypadku nieuchwalenia stawek podatku od środków transportowych,
o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, 4 lub 6, jeśli stawki minimalne dla
poszczególnych rodzajów pojazdów są wyższe od stawek uchwalonych na rok
poprzedzający rok podatkowy – stosuje się odpowiednie stawki wynikające
z załączników nr 1–3 do ustawy.
Art. 20b. W przypadkach, o których mowa w art. 5 ust. 2–4, art. 7 ust. 3,
art. 10 ust. 2, art. 12 ust. 4 oraz art. 19 pkt 1 i 3, jeżeli uchwała rady gminy
przewiduje udzielanie pomocy publicznej, uchwała ta powinna być podjęta z
uwzględnieniem przepisów dotyczących pomocy publicznej.
Art. 20c. W przypadkach, o których mowa w art. 5 ust. 2–4, w art. 10 ust. 2
oraz w art. 19 pkt 1 i 3, jeżeli uchwała rady gminy przewiduje udzielanie pomocy
publicznej, pomoc ta jest udzielana jako pomoc de minimis.
Art. 20d. 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, warunki
udzielania zwolnień stanowiących pomoc publiczną, o których mowa w:
1) art. 7 ust. 3,
2) art. 12 ust. 4
– mając na uwadze zapewnienie zgodności udzielania pomocy z warunkami
dopuszczalności tej pomocy określonymi w przepisach Unii Europejskiej.
2. Projekt uchwały rady gminy przewidujący udzielanie pomocy publicznej,
który nie uwzględnia warunków określonych w rozporządzeniach wydanych na
podstawie ust. 1, podlega notyfikacji Komisji Europejskiej, chyba że projekt ten przewiduje:
1) udzielanie pomocy w ramach wyłączeń grupowych;
2) udzielanie pomocy de minimis.
art. 21.
więcej
należy przez to rozumieć podatek od środków transportowych, o którym mowa
w niniejszej ustawie.
art. 22.
więcej
art. 23.
więcej
lokalnych (Dz. U. poz. 50, z 1988 r. poz. 132, z 1989 r. poz. 192 i 443 oraz
z 1990 r. poz. 198).
art. 24.
więcej
opłat należnych po tym dniu oraz poczynając od roku podatkowego 1991 do
należnych podatków.
Wyszukiwarka
- Kodeks Karny dostęp do ustawy
- 22 Kodeks Karny konkretny artykuł ustawy
- Sąd Okręgowy w Ełku informacje o sądzie
- Pełnomocnictwo ogólne dostęp do wzorców