Art. 89. 1. Okresy zatrudnienia obywateli polskich w byłej Niemieckiej
Republice Demokratycznej i byłej Czechosłowackiej Republice Socjalistycznej na
podstawie umów i porozumień międzynarodowych przypadające przed dniem
1 grudnia 1991 r. są traktowane jak okresy zatrudnienia w Państwie Polskim
w zakresie uprawnień pracowniczych.
2. Okres urlopu bezpłatnego udzielonego pracownikowi na okres skierowania do
pracy za granicą na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia
1974 r. w sprawie niektórych praw i obowiązków pracowników skierowanych do
pracy za granicą w celu realizacji budownictwa eksportowego i usług związanych
z eksportem (Dz. U. z 1990 r. poz. 259, z 1991 r. poz. 346 oraz z 1993 r. poz. 452),
a także przypadający bezpośrednio po zakończeniu tego urlopu okres niezdolności do
pracy z powodu choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną – wlicza się
do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze, jeżeli pracownik podjął
zatrudnienie u macierzystego pracodawcy w terminie przewidzianym w tym rozporządzeniu.
3. Okres zatrudnienia za granicą pracownika, który nie pozostawał w stosunku
pracy przed skierowaniem do pracy za granicą na podstawie rozporządzenia, o którym
mowa w ust. 2, jest traktowany jak okres zatrudnienia w Rzeczypospolitej Polskiej
w zakresie uprawnień pracowniczych. Dotyczy to także pracownika, któremu
udzielono urlopu bezpłatnego na okres skierowania do pracy za granicą, a który nie
podjął pracy u macierzystego pracodawcy po zakończeniu pracy za granicą lub podjął
pracę u macierzystego pracodawcy, lecz po upływie terminu przewidzianego
w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 2.

Ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy art. 89

DODAJ