[Wniosek o złożenie przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego]

Art. 693. We wniosku o złożenie przedmiotu świadczenia do depozytu
sądowego należy:
1) określić zobowiązanie, przy wykonaniu którego składa się przedmiot;
2) przytoczyć okoliczności uzasadniające złożenie;
3) dokładnie oznaczyć przedmiot, który ma być złożony;
4) wskazać osobę, której przedmiot ma być wydany, oraz warunki, pod którymi
wydanie ma nastąpić.

Art. 693¹. W postępowaniu o złożenie przedmiotu świadczenia do depozytu
sądowego sąd nie bada prawdziwości twierdzeń zawartych we wniosku, ograniczając
się do oceny, czy według przytoczonych okoliczności złożenie do depozytu jest
prawnie uzasadnione.

Art. 693². § 1. Złożenie przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego może
być dokonane dopiero po uzyskaniu zezwolenia sądu.
§ 2. Jeżeli jednak przedmiotem świadczenia są pieniądze polskie, złożenie do
depozytu może być dokonane również przed uzyskaniem zezwolenia sądu. W takim
wypadku dłużnik powinien równocześnie ze złożeniem pieniędzy zgłosić wniosek
o zezwolenie na złożenie do depozytu. W razie uwzględnienia tego wniosku złożenie
do depozytu uważa się za dokonane w chwili, w której rzeczywiście nastąpiło.
§ 3. Jeżeli przedmiotem świadczenia są pieniądze, złożenie do depozytu
sądowego następuje przez wpłatę na rachunek depozytowy Ministra Finansów.

Art. 693³. § 1. Jeżeli wierzyciel lub jego miejsce zamieszkania nie są znane,
o zezwoleniu na złożenie przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego sąd ogłosi
publicznie w budynku sądowym oraz w lokalu organu gminy. Ponadto sąd zarządza
umieszczenie ogłoszenia w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim lub podaje je w inny
sposób do wiadomości publicznej; może je również ogłosić w Monitorze Sądowym
i Gospodarczym.
§ 2. Ogłoszenie powinno zawierać dane określone w art. 693 pkt 1, 3 i 4 oraz
wezwanie wierzyciela do odbioru depozytu.
§ 3. Jeżeli wierzyciel lub jego miejsce zamieszkania nie są znane, sąd ustanawia
kuratora. Przepis art. 510 § 2 stosuje się odpowiednio.

Art. 693⁴. § 1. Sąd może zażądać, aby depozyt został złożony w odpowiednim
opakowaniu.
§ 2. Przed przyjęciem kosztowności do depozytu sądowego poddaje się je
opisowi i oszacowaniu przez biegłego w obecności dłużnika lub wyznaczonej przez
niego osoby

Art. 693⁵. § 1. Jeżeli dłużnik jest zobowiązany do świadczeń powtarzających się,
a zachodzą warunki do złożenia do depozytu sądowego świadczeń już wymagalnych,
sąd może zezwolić dłużnikowi na składanie w przyszłości do depozytu dalszych
świadczeń w chwili, gdy staną się wymagalne. O złożeniu każdego świadczenia sąd
zawiadamia wierzyciela.
§ 2. Na wniosek wierzyciela sąd uchyli postanowienie o zezwoleniu dłużnikowi
na składanie do depozytu świadczeń na zasadach określonych w § 1, jeżeli wierzyciel
wyrazi gotowość przyjmowania i pokwitowania odbioru dalszych świadczeń
wymagalnych.

Art. 693⁶. § 1. Przyjmowane do depozytu sądowego:
1) pieniądze – przechowuje się na rachunku depozytowym Ministra Finansów;
2) kosztowności, książeczki oszczędnościowe, papiery wartościowe i inne
dokumenty oraz przedmioty, które mają być przyjęte do depozytu sądowego na
podstawie przepisów szczególnych – przechowuje się w sądzie lub w banku;
3) inne przedmioty – przechowuje się w miejscu wyznaczonym przez sąd.
§ 2. Jeżeli przedmiotem świadczenia jest książeczka oszczędnościowa,
a przechowanie nie następuje u jej wystawcy, o przyjęciu książeczki
oszczędnościowej do depozytu sąd zawiadomi tego wystawcę.

Art. 693⁷. § 1. W celu sprawowania dozoru nad przedmiotami
przechowywanymi w wyznaczonym miejscu sąd ustanowi dozorcę. Przed wydaniem
postanowienia sąd wysłucha wniosku dłużnika co do osoby dozorcy. Na
postanowienie sądu przysługuje zażalenie.
§ 2. Do dozorcy stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące dozorcy w toku
egzekucji sądowej.

Art. 693⁸. Dokumenty i inne depozyty rzeczowe przechowuje się w stanie
niezmienionym.

Art. 693⁹.  § 1. Jeżeli przedmiotem świadczenia, które ma być złożone do
depozytu sądowego, jest rzecz ruchoma ulegająca łatwemu zepsuciu, jak również
rzecz ruchoma, której przechowywanie byłoby związane z kosztami niewspółmiernie
wysokimi w stosunku do jej wartości lub nadmiernymi trudnościami albo
powodowałoby znaczne obniżenie jej wartości, sąd na wniosek dłużnika zarządzi
postanowieniem sprzedaż rzeczy według przepisów o egzekucji z ruchomości.
§ 2. Uzyskaną ze sprzedaży kwotę komornik składa na rachunek depozytowy
Ministra Finansów.

Art. 693¹⁰. Po przyjęciu depozytu sąd wyda dłużnikowi pokwitowanie.

Art. 693¹¹. § 1. Na żądanie dłużnika sąd zwróci mu depozyt, jeżeli wierzyciel nie
zażądał wydania depozytu.
§ 2. Jeżeli wniosek dłużnika o zwrot depozytu i wniosek wierzyciela o wydanie
zostały zgłoszone równocześnie, sąd postanowi wydać depozyt wierzycielowi.

Art. 693¹². W razie złożenia depozytu na skutek orzeczenia sądu lub innego
organu, depozyt nie może być zwrócony dłużnikowi bez zezwolenia sądu lub innego
organu, który wydał to orzeczenie, chyba że z orzeczenia wynika co innego.

Art. 693¹³. Jeżeli złożenie przedmiotu do depozytu nastąpiło w celu nadania
klauzuli wykonalności tytułowi egzekucyjnemu, depozyt nie może być zwrócony
dłużnikowi bez zgody wierzyciela, chyba że wniosek o nadanie klauzuli wykonalności
został cofnięty.

Art. 693¹⁴. Na żądanie wierzyciela sąd postanowi wydać mu depozyt, jeżeli
zachodzą warunki określone we wniosku o złożenie do depozytu.

Art. 693¹⁵. Jeżeli zobowiązanie było zabezpieczone wpisem w księdze
wieczystej, a na skutek złożenia przedmiotu świadczenia do depozytu nastąpiło
wykreślenie tego wpisu, dłużnik może żądać wydania mu depozytu tylko za zgodą
wierzyciela, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Art. 693¹⁶.  Na żądanie dłużnika, zgłoszone przed wydaniem przez sąd
postanowienia o wydaniu depozytu, sąd przyzna mu od wierzyciela zwrot kosztów
postępowania

Art. 693¹⁷.  Jeżeli złożenie do depozytu sądowego nastąpiło na żądanie
właściwego organu, depozyt wydaje się osobie uprawnionej dopiero po wykazaniu
przez nią, że warunki, pod którymi wydanie depozytu mogło nastąpić, zostały
spełnione.

Art. 693¹⁸. § 1. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się w sprawach
o stwierdzenie likwidacji niepodjętych depozytów, o ile przepisy innych ustaw nie
stanowią inaczej.
§ 2. W sprawach, o których mowa w § 1, właściwy jest sąd miejsca złożenia
depozytu.

Art. 693¹⁹. § 1. We wniosku o stwierdzenie likwidacji niepodjętego depozytu
należy:
1) wskazać okoliczności, w których nastąpiło złożenie depozytu;
2) dokładnie określić depozyt podlegający likwidacji;
3) wskazać osobę, która jest uprawniona do odbioru depozytu.
§ 2. W przypadku gdy nie jest znana osoba uprawniona do odbioru depozytu lub
nie jest znane jej miejsce zamieszkania lub siedziba, wnioskodawca jest obowiązany przedstawić dowody potwierdzające dokonanie czynności mających na celu
wyjaśnienie tych okoliczności.

Art. 693²⁰. W sprawie o stwierdzenie likwidacji niepodjętego depozytu sąd
może wszcząć postępowanie z urzędu.

Art. 693²¹. Uczestników, którzy nie są znani lub których miejsce zamieszkania
lub siedziba nie jest znane, sąd wzywa do udziału w postępowaniu przez
obwieszczenie publiczne w budynku sądowym

Art. 693²². Do wykonania orzeczenia o stwierdzeniu likwidacji niepodjętego
depozytu jest obowiązany naczelnik właściwego urzędu skarbowego w trybie i na
zasadach określonych w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Kodeks Postępowania Cywilnego art. 693

DODAJ