Art. 28. 1. Statek może być dopuszczony do żeglugi po uzyskaniu jednego
z następujących dokumentów bezpieczeństwa statku:
1) unijnego świadectwa zdolności żeglugowej,
2) tymczasowego unijnego świadectwa zdolności żeglugowej,
3) świadectwa zdolności żeglugowej,
4) uproszczonego świadectwa zdolności żeglugowej
– stwierdzających, że statek odpowiada wymaganiom bezpieczeństwa określonym
w art. 27 pkt 1–4.
2. W dokumencie bezpieczeństwa statku określa się także skład załogi niezbędny
do zapewnienia bezpiecznej żeglugi.
3. Dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej na wniosek armatora:
1) wydaje dokument bezpieczeństwa – dla statku, który nie posiada dokumentu bezpieczeństwa;
2) odnawia dokument bezpieczeństwa, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 albo 2 – dla
statku posiadającego ten dokument bezpieczeństwa, którego termin ważności upłynął;
3) przedłuża termin ważności dokumentu bezpieczeństwa dla statku posiadającego:
a) ważny dokument bezpieczeństwa, o którym mowa w ust. 1:
– pkt 1,
– pkt 2 – wyłącznie w przypadku, o którym mowa w art. 34h ust. 9,
b) dokument bezpieczeństwa, o którym mowa w ust. 1 pkt 3 albo 4, którego
termin ważności upłynął.
4. Uznaje się:
1) unijne świadectwo zdolności żeglugowej oraz tymczasowe unijne świadectwo
zdolności żeglugowej wydane przez właściwy organ innego niż Rzeczpospolita
Polska państwa członkowskiego;
2) inny dokument dopuszczający statek do żeglugi wydany przez:
a) właściwy organ innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego
zgodnie z obowiązującymi w państwach członkowskich przepisami
o wzajemnym uznawaniu świadectw zdolności żeglugowej w żegludze śródlądowej,
b) właściwy organ państwa trzeciego zgodnie z obowiązującymi w państwach
członkowskich przepisami o wzajemnym uznawaniu świadectw zdolności
żeglugowej w żegludze śródlądowej, z zastrzeżeniem ust. 5;
3) świadectwo wydane zgodnie z art. 22 Konwencji z dnia 17 października 1868 r.
o żegludze na Renie, w brzmieniu nadanym zrewidowaną Konwencją z dnia
20 listopada 1963 r. o żegludze na Renie, zwanej dalej „Konwencją o żegludze
na Renie”.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4 pkt 2 lit. b, dyrektor urzędu żeglugi
śródlądowej wydaje, po przeprowadzeniu inspekcji statku, pozwolenie, o którym
mowa w art. 15 ust. 2 pkt 2.
6. Na statku w trakcie jego eksploatacji przechowuje się:
1) dokument bezpieczeństwa albo dokument, o którym mowa w ust. 4,
2) uzupełniające unijne świadectwo zdolności żeglugowej
– jeżeli zostały wydane dla danego statku.
7. Do odnawiania dokumentu bezpieczeństwa w zakresie nieuregulowanym
w niniejszym artykule stosuje się przepisy dotyczące wydawania dokumentu
bezpieczeństwa.
8. Dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej może przedłużyć termin ważności
unijnego świadectwa zdolności żeglugowej przez wydanie nowego dokumentu
unijnego świadectwa zdolności żeglugowej, w szczególności w przypadku, gdy
w unijnym świadectwie zdolności żeglugowej były już wprowadzane zmiany lub
z uwagi na zakres wprowadzonych w nim zmian stałoby się ono nieczytelne.
9. Minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej sporządza wykaz organów
właściwych do wydawania unijnych świadectw zdolności żeglugowej oraz
przeprowadzania inspekcji technicznych, w którym wskazuje organy właściwe do
nadawania jednolitego europejskiego numeru identyfikacyjnego (ENI) statku i ich adresy.
10. Minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej przekazuje Komisji
Europejskiej wykaz, o którym mowa w ust. 9, oraz każdą jego zmianę.

Ustawa o żegludze śródlądowej art. 28

DODAJ