Art. 107. 1. Wojewódzki inspektor farmaceutyczny prowadzi rejestr
zezwoleń na prowadzenie aptek ogólnodostępnych, punktów aptecznych oraz rejestr udzielonych zezwoleń na prowadzenie aptek szpitalnych, zakładowych i działów farmacji szpitalnej.
2. Rejestr zezwoleń na prowadzenie aptek ogólnodostępnych, punktów
aptecznych zawiera:
1) dane określone w art. 100 ust. 1 pkt 1, 7 i 8;
2) (uchylony)
3) unikalny identyfikator apteki lub punktu;
4) imię i nazwisko kierownika apteki albo kierownika punktu oraz jego
identyfikator jako pracownika medycznego, o którym mowa w art. 17c ust. 5
ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia;
5) dane określone w art. 102 pkt 2–6;
6) datę podjęcia działalności przez aptekę lub punkt;
7) datę cofnięcia albo wygaszenia zezwolenia.
2a. Podmiot prowadzący aptekę ogólnodostępną lub punkt apteczny jest
obowiązany do przekazywania do właściwego miejscowo wojewódzkiego
inspektora farmaceutycznego informacji o zmianie danych określonych
w ust. 2 pkt 1, 3–5, niezwłocznie po wystąpieniu zmiany.
3. Rejestr udzielonych zezwoleń na prowadzenie aptek szpitalnych,
zakładowych i działów farmacji szpitalnej zawiera:
1) nazwę (firmę), adres podmiotu leczniczego, któremu udzielono zezwolenia,
a w przypadku osoby fizycznej – imię, nazwisko i adres;
2) adres apteki lub działu;
3) dane apteki lub działu – numer telefonu, numer faksu, adres e-mail, adres
strony internetowej, jeżeli takie posiada;
4) dni i godziny pracy apteki lub działu;
5) zakres działalności apteki lub działu;
6) imię i nazwisko kierownika apteki lub działu oraz jego identyfikator jako
pracownika medycznego, o którym mowa w art. 17c ust. 5 ustawy z dnia
28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia;
7) unikalny identyfikator apteki lub działu;
8) datę podjęcia działalności przez aptekę lub dział;
9) datę cofnięcia albo wygaszenia zezwolenia.
3a. Podmiot prowadzący aptekę szpitalną, zakładową i dział farmacji
szpitalnej jest obowiązany do przekazywania do właściwego miejscowo
wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego informacji o zmianie danych
objętych rejestrem, o którym mowa w ust. 3, niezwłocznie po wystąpieniu zmiany.
4. Zmiana danych określonych w ust. 2 i 3 wymaga wprowadzenia zmian
w rejestrach, o których mowa w ust. 1.
4a. Dane zawarte w rejestrach, o których mowa w ust. 1, określone w ust. 2
i 3, są dostępne publicznie.
5. Rejestry, o których mowa w ust. 1, prowadzone są w systemie
teleinformatycznym zwanym Krajowym Rejestrem Zezwoleń Na Prowadzenie
Aptek Ogólnodostępnych, Punktów Aptecznych oraz Rejestrem Udzielonych
Zezwoleń na Prowadzenie Aptek Szpitalnych i Zakładowych.
6. Administratorem systemu, o którym mowa w ust. 5, w rozumieniu ustawy
z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia jest Główny
Inspektor Farmaceutyczny.
7. Główny Inspektor Farmaceutyczny udostępnia dane objęte wpisem do
Krajowego Rejestru Zezwoleń Na Prowadzenie Aptek Ogólnodostępnych,
Punktów Aptecznych oraz Rejestru Udzielonych Zezwoleń na Prowadzenie Aptek
Szpitalnych i Zakładowych systemowi informacji w ochronie zdrowia, o którym
mowa w ustawie z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie
zdrowia.
7a. Główny Inspektor Farmaceutyczny udostępnia dane objęte wpisem do
Krajowego Rejestru Zezwoleń Na Prowadzenie Aptek Ogólnodostępnych,
Punktów Aptecznych oraz Rejestru Udzielonych Zezwoleń na Prowadzenie Aptek
Szpitalnych i Zakładowych Narodowemu Funduszowi Zdrowia w celu weryfikacji
poprawności danych przekazywanych przez apteki, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2
ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, z danymi zawartymi w tym Rejestrze.
8. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia opis systemu
teleinformatycznego, o którym mowa w ust. 5, zawierający minimalną
funkcjonalność systemu, oraz zakres komunikacji między elementami struktury systemu, w tym zestawienie struktur dokumentów elektronicznych, formatów danych oraz protokołów komunikacyjnych i szyfrujących, o których mowa
w art. 13 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji
działalności podmiotów realizujących zadania publiczne, mając na uwadze
zapewnienie jednorodności zakresu i rodzaju danych gromadzonych w rejestrach,
o których mowa w ust. 1, która umożliwi ich scalanie w zbiór centralny, o którym
mowa w ust. 5, a także zachowanie zgodności z minimalnymi wymaganiami
określonymi na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 lutego 2005 r.
o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.

Art. 107a. 1. Szkolenie specjalizacyjne w ramach kształcenia
podyplomowego jest prowadzone przez uczelnie, które prowadzą studia na
kierunku farmacja, po uzyskaniu akredytacji, zwane dalej „jednostkami
szkolącymi”, udzielonej przez dyrektora Centrum Medycznego Kształcenia
Podyplomowego, zwanego dalej „dyrektorem CMKP”.
2. Akredytacja może zostać udzielona uczelni:
1) które powołały zespół do spraw szkolenia specjalizacyjnego, w tym podpisały
umowy na pełnienie obowiązków kierowników specjalizacji z osobami
posiadającymi tytuł specjalisty w danej dziedzinie farmacji, z zastrzeżeniem
art. 107ze ust. 5;
2) które spełniają standardy kształcenia w danym szkoleniu specjalizacyjnym
określone w programie szkolenia specjalizacyjnego;
3) których działalność obejmuje profil prowadzonego szkolenia
specjalizacyjnego i które zawarły porozumienia z innymi podmiotami na
realizację staży kierunkowych lub kursów specjalizacyjnych określonych
programem szkolenia specjalizacyjnego, jeżeli uczelnia nie może zapewnić
ich odbywania w ramach swojej struktury organizacyjnej;
4) opracowały regulamin organizacyjny szkolenia specjalizacyjnego.
3. Regulamin organizacyjny szkolenia specjalizacyjnego, o którym mowa
w ust. 2 pkt 4, określa w szczególności:
1) maksymalną liczbę osób, które mogą zostać przyjęte na szkolenie
specjalizacyjne;
2) organizację szkolenia specjalizacyjnego, w tym harmonogram zajęć i staży
kierunkowych;
3) szczegółowy zakres obowiązków kierowników specjalizacji, opiekunów staży
kierunkowych, wykładowców i innych osób prowadzących zajęcia;
4) sposoby sprawdzania wiadomości i umiejętności;
5) sposoby oceny organizacji i przebiegu szkolenia specjalizacyjnego przez
osoby w nim uczestniczące.
4. Uczelnia zamierzająca prowadzić szkolenie specjalizacyjne składa do
dyrektora CMKP za pomocą Systemu Monitorowania Kształcenia Pracowników
Medycznych, o którym mowa w art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r.
o systemie informacji w ochronie zdrowia, zwanego dalej „SMK”, wniosek
o udzielenie akredytacji w postaci elektronicznej, podpisany przy użyciu
kwalifikowanego podpisu elektronicznego albo podpisu potwierdzonego profilem
zaufanym ePUAP w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji
działalności podmiotów realizujących zadania publiczne. Wniosek zawiera
następujące dane:
1) oznaczenie uczelni;
2) dziedzinę specjalizacji, w której uczelnia zamierza prowadzić szkolenie
specjalizacyjne;
3) liczbę i kwalifikacje kadry dydaktycznej prowadzącej zajęcia teoretyczne
i praktyczne na kursie specjalizacyjnym (wymagana specjalizacja, posiadany
stopień naukowy lub tytuł naukowy);
4) opis bazy dydaktycznej i warunków organizacyjnych właściwych dla danego
szkolenia specjalizacyjnego;
5) plan realizacji programu szkolenia specjalizacyjnego w danej dziedzinie;
6) oświadczenie o spełnieniu warunków niezbędnych do realizacji planu,
o którym mowa w pkt 5.
5. Do wniosku, o którym mowa w ust. 4, dołącza się:
1) odwzorowanie cyfrowe dokumentów potwierdzających status prawny
uczelni;
2) informacje o dotychczasowym przebiegu prowadzonej przez uczelnię
działalności;
3) odwzorowanie cyfrowe dokumentów potwierdzających spełnianie warunków,
o których mowa w ust. 2.
6. Wniosek, o którym mowa w ust. 4, składa się najpóźniej na 4 miesiące
przed planowanym terminem rozpoczęcia przez uczelnię prowadzenia szkolenia
specjalizacyjnego.
7. Dyrektor CMKP sprawdza pod względem formalnym dokumenty,
o których mowa w ust. 5. W przypadku stwierdzenia braków formalnych dyrektor
CMKP wzywa uczelnię, która złożyła wniosek, do ich usunięcia w terminie 7 dni
od dnia doręczenia wezwania, przekazywanego za pomocą SMK. Po
bezskutecznym upływie tego terminu wniosek jest pozostawiany bez rozpoznania.
8. Dyrektor CMKP, w celu uzyskania opinii o spełnieniu przez podmiot
warunków, o których mowa w ust. 2 powołuje zespół ekspertów, w składzie:
1) przedstawiciel stowarzyszenia będącego zgodnie z postanowieniami jego
statutu towarzystwem naukowym o zasięgu krajowym, zrzeszającym
specjalistów w danej dziedzinie, zgłoszony przez zarząd tego stowarzyszenia;
2) dwóch ekspertów w danej dziedzinie, zgłoszonych przez konsultanta
krajowego w danej dziedzinie albo w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w danej
dziedzinie nie ma powołanego konsultanta krajowego;
3) przedstawiciel Naczelnej Izby Aptekarskiej, zwanej dalej „NIA”.
9. Zespół ekspertów, o którym mowa w ust. 8, opiniuje wnioski w miarę
potrzeby, nie rzadziej niż raz na kwartał, i przekazuje swoją opinię dyrektorowi
CMKP niezwłocznie po jej sporządzeniu, nie później jednak niż w terminie 7 dni
od dnia jej sporządzenia. Wnioski mogą być opiniowane w trybie obiegowym,
z użyciem dostępnych systemów teleinformatycznych lub systemów łączności.
10. Dyrektor CMKP:
1) dokonuje wpisu uczelni, o której mowa w ust. 1, na prowadzoną przez siebie,
za pomocą SMK, listę jednostek posiadających akredytację, wraz
z określeniem maksymalnej liczby miejsc szkoleniowych w zakresie danego
szkolenia specjalizacyjnego dla osób mogących odbywać szkolenie
specjalizacyjne, na okres 5 lat, w przypadku gdy opinia zespołu ekspertów,
o którym mowa w ust. 8, jest pozytywna, albo
2) odmawia wpisu uczelni, o której mowa w ust. 1, na prowadzoną przez siebie,
za pomocą SMK, listę jednostek posiadających akredytację, w przypadku gdy
opinia zespołu ekspertów, o którym mowa w ust. 8, jest negatywna, i
zawiadamia o tym niezwłocznie wnioskodawcę.
11. Dyrektor CMKP występuje do jednostki organizacyjnej wpisanej na listę,
o której mowa w ust. 10, na 6 miesięcy przed dniem upływu okresu, o którym
mowa w ust. 10 pkt 1, o weryfikację akredytacji, mając na względzie konieczność
zapewnienia farmaceutom ciągłości szkolenia specjalizacyjnego w tej jednostce.
Przepisy ust. 1–10 stosuje się odpowiednio.
12. Dyrektor CMKP publikuje i aktualizuje na swojej stronie internetowej
oraz w SMK listę jednostek posiadających akredytację.
13. W przypadku gdy jednostka szkoląca, o której mowa w ust. 1, przestała
spełniać warunki niezbędne do uzyskania akredytacji do prowadzenia szkolenia
specjalizacyjnego, powiadamia o tym niezwłocznie wojewodę i dyrektora CMKP.
14. Dyrektor CMKP, w drodze decyzji, skreśla z listy, o której mowa
w ust. 10, jednostkę szkolącą, która nie realizuje szczegółowego programu
szkolenia specjalizacyjnego lub nie przestrzega standardów szkolenia
specjalizacyjnego farmaceutów, o których mowa w art. 107e ust. 2, albo przestała
spełniać warunki niezbędne do uzyskania akredytacji do szkolenia
specjalizacyjnego. Od decyzji tej przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie
sprawy.
15. Staże kierunkowe i kursy specjalizacyjne objęte programem danej
specjalizacji prowadzą jednostki szkolące, o których mowa w ust. 1. Centrum
Medyczne Kształcenia Podyplomowego, zwane dalej „CMKP”, koordynuje
organizację staży kierunkowych oraz kursów specjalizacyjnych objętych
programem danej specjalizacji zgodnie z wymogami odpowiednich specjalizacji
oraz liczbą i rozmieszczeniem regionalnym farmaceutów odbywających szkolenie
specjalizacyjne.
15a. Kursy specjalizacyjne, o których mowa w ust. 15, mogą być realizowane
z wykorzystaniem metod i technik kształcenia na odległość, jeżeli możliwość takiej
formy przewiduje program specjalizacji lub została uzyskana zgoda dyrektora
CMKP.
16. Dyrektor CMKP publikuje na swojej stronie internetowej i w SMK, listę
staży kierunkowych oraz listę kursów specjalizacyjnych, objętych programami
specjalizacji, które zawierają:
1) nazwę i siedzibę jednostki szkolącej i podmiotu, o którym mowa
w ust. 2 pkt 3, lub imię, nazwisko i adres osoby fizycznej prowadzącej kurs
specjalizacyjny;
2) termin, miejsce oraz liczbę osób mogących uczestniczyć w stażu
kierunkowym albo kursie specjalizacyjnym.
17. Jednostki szkolące i podmioty, o których mowa w ust. 2 pkt 3, przekazują
na bieżąco do CMKP informacje niezbędne do prowadzenia staży kierunkowych
i kursów specjalizacyjnych, za pomocą SMK.
18. Podmiot, który zrealizował staż albo kurs specjalizacyjny, o których
mowa w ust. 17, przekazuje do CMKP listę farmaceutów, którzy ukończyli staż
kierunkowy albo kurs specjalizacyjny, zawierającą imię i nazwisko oraz numer
PESEL farmaceuty, a w przypadku jego braku – cechy dokumentu
potwierdzającego tożsamość: nazwę i numer dokumentu oraz kraj wydania.
19. Opłatę za szkolenie specjalizacyjne i Państwowy Egzamin
Specjalizacyjny Farmaceutów, zwany dalej „PESF” ponosi farmaceuta. Wysokość
opłaty za szkolenie specjalizacyjne ustala kierownik jednostki szkolącej. Wysokość
opłaty nie może być wyższa niż planowane koszty związane z przeprowadzeniem
szkolenia specjalizacyjnego. Opłata stanowi dochód jednostki szkolącej.

Art. 107b. 1. Nadzór nad prowadzeniem szkolenia specjalizacyjnego
i szkolenia ciągłego, o którym mowa w art. 107zf, sprawuje minister właściwy do
spraw zdrowia, za pośrednictwem dyrektora CMKP.
2. W ramach nadzoru, o którym mowa w ust. 1, dyrektor CMKP jest
uprawniony do:
1) kontroli jednostki szkolącej;
2) żądania przedstawienia dokumentacji i wyjaśnień dotyczących prowadzonej
specjalizacji;
3) wydawania zaleceń dotyczących usunięcia stwierdzonych uchybień.

Art. 107c. 1. Kontrola realizacji szkolenia specjalizacyjnego jest prowadzona
przez zespół kontrolny powoływany przez dyrektora CMKP. W skład zespołu
mogą wchodzić, poza pracownikami CMKP:
1) konsultant krajowy w danej dziedzinie albo w dziedzinie pokrewnej, jeżeli
w danej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta krajowego;
2) przedstawiciel stowarzyszenia będącego zgodnie z postanowieniami jego
statutu towarzystwem naukowym o zasięgu krajowym, zrzeszającego
specjalistów w danej dziedzinie farmacji, który posiada tytuł specjalisty
w danej dziedzinie albo decyzję ministra właściwego do spraw zdrowia
o uznaniu dotychczasowego dorobku naukowego i zawodowego farmaceuty
za równoważny ze zrealizowaniem programu właściwej specjalizacji,
uzyskaną na podstawie dotychczasowych przepisów;
3) osoby posiadające tytuł specjalisty w danej dziedzinie lub legitymujące się
dorobkiem naukowym i zawodowym w tej dziedzinie zgłoszone przez
konsultanta krajowego w danej dziedzinie albo w dziedzinie pokrewnej, jeżeli
w danej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta krajowego;
4) przedstawiciel właściwego miejscowo wojewody;
5) przedstawiciel NIA, który posiada tytuł specjalisty w danej dziedzinie albo
w dziedzinie pokrewnej.
2. Zespół kontrolny, w składzie co najmniej 3-osobowym, wykonując
czynności kontrolne, za okazaniem upoważnienia, ma prawo:
1) wstępu do pomieszczeń dydaktycznych;
2) udziału w zajęciach w charakterze obserwatora;
3) wglądu do dokumentacji przebiegu szkolenia specjalizacyjnego prowadzonej
przez jednostkę szkolącą;
4) żądania od kierownika jednostki szkolącej ustnych i pisemnych wyjaśnień;
5) badania opinii uczestników szkolenia i kadry dydaktycznej.
3. Z przeprowadzonych czynności kontrolnych sporządza się protokół, który
zawiera:
1) nazwę i adres jednostki szkolącej;
2) miejsce odbywania szkolenia specjalizacyjnego;
3) datę rozpoczęcia i zakończenia czynności kontrolnych;
4) imiona i nazwiska osób wykonujących czynności kontrolne;
5) opis stanu faktycznego;
6) stwierdzone nieprawidłowości albo informację o braku zastrzeżeń;
7) wnioski osób wykonujących czynności kontrolne;
8) datę i miejsce sporządzenia protokołu;
9) w przypadku odmowy podpisania protokołu przez kierownika jednostki
szkolącej, informację o takiej odmowie.
4. Protokół podpisują osoby wykonujące czynności kontrolne oraz kierownik
jednostki szkolącej. Odmowa podpisania protokołu przez kierownika jednostki
szkolącej nie stanowi przeszkody do podpisania protokołu przez osoby wykonujące
czynności kontrolne.
5. Protokół sporządza się w dwóch egzemplarzach, z których jeden jest
przekazywany kierownikowi jednostki szkolącej.
6. Kierownik jednostki szkolącej, w terminie 7 dni od dnia otrzymania
protokołu, ma prawo do wniesienia pisemnych umotywowanych zastrzeżeń co do
faktów stwierdzonych w trakcie kontroli i opisanych w protokole oraz co do
sposobu przeprowadzania czynności kontrolnych. Osoby wykonujące czynności
kontrolne są obowiązane zbadać dodatkowo te fakty i uzupełnić protokół
w terminie 14 dni od dnia otrzymania zastrzeżeń.
7. W razie nieuwzględnienia zastrzeżeń, o których mowa w ust. 6, w całości
albo części, zespół kontrolny przekazuje na piśmie swoje stanowisko kierownikowi
kontrolowanej jednostki szkolącej.
8. Dyrektor CMKP przekazuje kierownikowi jednostki szkolącej zalecenia
pokontrolne dotyczące stwierdzenia nieprawidłowości w trakcie kontroli
i zobowiązuje go do usunięcia tych nieprawidłowości w wyznaczonym terminie.
Kopię pisma z zaleceniami pokontrolnymi przekazuje do wiadomości
konsultantowi krajowemu właściwemu dla danej dziedziny albo w dziedzinie
pokrewnej, jeżeli w danej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta krajowego,
i właściwemu konsultantowi wojewódzkiemu w danej dziedzinie albo w dziedzinie
pokrewnej, jeżeli w danej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta
wojewódzkiego.
9. W przypadku niezrealizowania zaleceń pokontrolnych w określonym
terminie dyrektor CMKP podejmuje decyzję o skreśleniu jednostki szkolącej z listy jednostek szkolących. Z dniem skreślenia jednostka szkoląca traci akredytację. Od
decyzji tej przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.
10. Osobom wykonującym czynności kontrolne przysługuje:
1) wynagrodzenie za wykonanie czynności kontrolnych w wysokości nie
wyższej niż 300 złotych;
2) zwrot kosztów przejazdu w wysokości i na warunkach określonych
w przepisach wydanych na podstawie art. 77⁵ § 2 ustawy z dnia 26 czerwca
1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040, 1043 i 1495)
przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju;
3) zwolnienie od pracy w dniach wykonywania czynności kontrolnych bez
zachowania prawa do wynagrodzenia.

Art. 107d. Monitorowanie systemu szkolenia specjalizacyjnego polega
w szczególności na analizie danych o liczbie osób odbywających szkolenie
specjalizacyjne oraz obrazujących jego przebieg, znajdujących się w SMK.

Art. 107e. 1. Program szkolenia specjalizacyjnego zawiera:
1) założenia organizacyjno-programowe określające:
a) cele szkolenia,
b) uzyskane kompetencje zawodowe,
c) sposób organizacji szkolenia specjalizacyjnego;
2) okres szkolenia specjalizacyjnego, w tym liczbę godzin stażu podstawowego;
3) szczegółowy zakres wymaganej wiedzy teoretycznej i wykaz umiejętności
praktycznych będących przedmiotem szkolenia specjalizacyjnego;
4) moduły szkolenia specjalizacyjnego oraz formy i metody kształcenia
stosowane w ramach modułów, w tym:
a) kursy obejmujące szczegółowy zakres wiedzy teoretycznej
i umiejętności praktycznych będących przedmiotem kursu, zwane dalej
„kursami”, oraz ich wymiar godzinowy, w tym kurs w zakresie prawa
medycznego,
b) staże kierunkowe obejmujące określony zakres wymaganych
umiejętności praktycznych będących przedmiotem stażu kierunkowego,
oraz miejsce, liczbę godzin i sposób zaliczenia poszczególnych staży
kierunkowych;
5) formy i metody samokształcenia, w tym przygotowanie opracowań
teoretycznych, pracy poglądowej lub pracy oryginalnej, której temat
odpowiada programowi danego szkolenia specjalizacyjnego;
6) metody oceny wiedzy teoretycznej i nabytych umiejętności praktycznych,
w tym:
a) kolokwium z zakresu wiedzy teoretycznej objętej programem danego
modułu,
b) sprawdzian z zakresu określonego programem kursu,
c) kolokwium z zakresu wiedzy teoretycznej i sprawdzian umiejętności
praktycznych objętych programem stażu kierunkowego,
d) ocenę złożonych opracowań teoretycznych, pracy poglądowej lub pracy
oryginalnej.
2. Program, o którym mowa w ust. 1, określa ponadto standardy kształcenia
w danym szkoleniu specjalizacyjnym, uwzględniając dane dotyczące:
1) liczby i kwalifikacji kadry dydaktycznej;
2) bazy dydaktycznej do realizacji programu kursów i staży kierunkowych;
3) sposobu realizacji programu szkolenia specjalizacyjnego, w tym oceny
wiedzy i umiejętności praktycznych;
4) wewnętrznego systemu oceny jakości kształcenia.
3. Program szkolenia specjalizacyjnego oraz program szkolenia
specjalizacyjnego uzupełniającego opracowuje zespół ekspertów powołany przez
dyrektora CMKP.
4. W skład zespołu ekspertów, o którym mowa w ust. 3, powołuje się:
1) konsultanta krajowego w danej dziedzinie albo w dziedzinie pokrewnej, jeżeli
w danej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta krajowego;
2) przedstawiciela stowarzyszenia będącego zgodnie z postanowieniami jego
statutu towarzystwem naukowym o zasięgu krajowym, zrzeszającego
specjalistów w danej dziedzinie farmacji, który posiada tytuł specjalisty
w danej dziedzinie albo dziedzinie pokrewnej;
3) przedstawiciela NIA, który posiada tytuł specjalisty w danej dziedzinie albo
dziedzinie pokrewnej;
4) dwie osoby posiadające tytuł specjalisty w danej dziedzinie lub legitymujące
się dorobkiem naukowym i zawodowym w tej dziedzinie zgłoszone przez konsultanta krajowego w danej dziedzinie albo w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w danej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta krajowego.
5. Opracowany przez zespół ekspertów, o którym mowa w ust. 3,
i zredagowany przez CMKP program szkolenia specjalizacyjnego zatwierdza
minister właściwy do spraw zdrowia.
6. CMKP publikuje programy szkolenia specjalizacyjnego zatwierdzone
przez ministra właściwego do spraw zdrowia na swojej stronie internetowej oraz za
pomocą SMK.
7. Program specjalizacji aktualizuje, zgodnie z postępem wiedzy, zespół
ekspertów, o którym mowa w ust. 3. Program specjalizacji redaguje CMKP
i zatwierdza minister właściwy do spraw zdrowia.
8. Jednostki szkolące przekazują do wojewody za pomocą SMK informacje
o kosztach szkolenia specjalizacyjnego w danej dziedzinie dla jednej osoby, co
najmniej na 2 miesiące przed terminem danego postępowania kwalifikacyjnego.
9. Wojewoda określa i ogłasza za pomocą SMK listę wolnych miejsc
szkoleniowych w poszczególnych dziedzinach, co najmniej na miesiąc przed
terminem danego postępowania kwalifikacyjnego.
10. Farmaceuta posiadający odpowiednią specjalizację I stopnia uzyskaną na
podstawie dotychczasowych przepisów, odbywa szkolenie specjalizacyjne według
programu uzupełniającego, który jest dostosowany do zakresu wiedzy teoretycznej
i umiejętności objętych programem specjalizacji I stopnia i zawiera elementy,
o których mowa w ust. 1 i 2.

Art. 107f. 1. Farmaceuta w ramach kształcenia podyplomowego uzyskuje
tytuł specjalisty, potwierdzający posiadanie określonych kwalifikacji zawodowych,
po odbyciu szkolenia specjalizacyjnego, ustalonego programem tego szkolenia
i zdaniu PESF.
2. Szkolenie specjalizacyjne może rozpocząć farmaceuta, który spełnia
łącznie następujące warunki:
1) złożył wniosek o rozpoczęcie szkolenia specjalizacyjnego, zwany dalej
„wnioskiem”;
2) posiada prawo wykonywania zawodu farmaceuty;
3) został zakwalifikowany do odbycia szkolenia specjalizacyjnego
w postępowaniu kwalifikacyjnym.
3. Konto w Systemie Monitorowania Kształcenia Pracowników Medycznych,
o którym mowa w art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie
informacji w ochronie zdrowia, zwanym dalej „SMK”, zakłada w celu
dokonywania czynności w tym systemie:
1) farmaceuta;
2) kierownik specjalizacji.
4. Warunkiem dokonywania przez osoby określone w ust. 3 czynności za
pomocą SMK jest potwierdzenie tożsamości osoby, która konto założyła,
i weryfikacja uprawnień tej osoby.
5. Potwierdzenia, o którym mowa w ust. 4, dokonuje się na podstawie
wniosku o nadanie uprawnień:
1) podpisanego kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem
zaufanym albo podpisem osobistym lub
2) potwierdzonego przez właściwą okręgową izbę aptekarską lub Naczelną Izbę
Aptekarską w zakresie tożsamości osoby, która konto założyła.
6. Weryfikacji uprawnień, o których mowa w ust. 4, dokonuje w stosunku do:
1) farmaceuty, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, właściwa miejscowo okręgowa
izba aptekarska, a jeżeli nie jest możliwe ustalenie właściwej okręgowej izby
aptekarskiej – Naczelna Izba Aptekarska;
2) kierownika specjalizacji – właściwa akredytowana jednostka organizacyjna
uczelni, która prowadzi studia na kierunku farmacja.
7. Farmaceuta, o którym mowa w ust. 2, składa za pomocą SMK wniosek do
wojewody właściwego ze względu na obszar województwa, na terenie którego
zamierza odbywać szkolenie specjalizacyjne.
8. Wniosek zawiera:
1) imię (imiona) i nazwisko wnioskodawcy;
2) nazwisko rodowe;
3) miejsce i datę urodzenia;
4) płeć;
5) numer PESEL, a w przypadku jego braku – cechy dokumentu
potwierdzającego tożsamość: nazwę i numer dokumentu oraz kraj wydania;
6) numer dokumentu „Prawo wykonywania zawodu farmaceuty”;
7) obywatelstwo (obywatelstwa);
8) adres do korespondencji oraz numer telefonu i adres poczty elektronicznej,
jeżeli dotyczy;
9) cechy dokumentu, na podstawie którego cudzoziemiec niebędący obywatelem
Unii Europejskiej przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
10) posiadany stopień naukowy;
11) okres zatrudnienia w zawodzie;
12) liczbę publikacji i ich wykaz.
9. Do wniosku dołącza się:
1) odwzorowanie cyfrowe dyplomu ukończenia studiów wyższych;
2) odwzorowanie cyfrowe dokumentu potwierdzającego uzyskanie stopnia
naukowego doktora nauk medycznych;
3) odwzorowanie cyfrowe dokumentu potwierdzającego okres zatrudnienia
w zawodzie;
4) oświadczenie dotyczące rodzaju publikacji.
10. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 9 pkt 4, farmaceuta składa pod
rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej
treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego
oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności
karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
11. Wniosek składa się w terminie od dnia 15 listopada do dnia 15 grudnia na
postępowanie kwalifikacyjne przeprowadzane w terminie od dnia 16 grudnia do
dnia 15 stycznia albo od dnia 30 kwietnia do dnia 31 maja każdego roku na
postępowanie kwalifikacyjne przeprowadzane w terminie od dnia 1 czerwca do
dnia 30 czerwca. Wojewoda potwierdza elektronicznie zapisanie zgłoszonych we
wniosku danych.
11a. W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu
epidemii minister właściwy do spraw zdrowia może zmienić terminy, o których
mowa w ust. 11. W przypadku nieustania okoliczności będących przyczyną zmiany
terminów minister właściwy do spraw zdrowia dokonuje ponownej zmiany tych
terminów, jednak łączny okres przesunięcia danego terminu nie może być dłuższy
niż 5 miesięcy. Informację o zmianie tych terminów minister właściwy do spraw
zdrowia ogłasza na swojej stronie internetowej.
12. Do terminów, o których mowa w ust. 11 albo wyznaczonych na podstawie
ust. 11a, nie stosuje się przepisów art. 58–60 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. –
Kodeks postępowania administracyjnego. W przypadku awarii SMK trwającej
dłużej niż godzinę, uniemożliwiającej dokonanie zgłoszenia w okresie tygodnia
przed upływem terminów, o których mowa odpowiednio w ust. 11 albo
wyznaczonych na podstawie ust. 11a, terminy te przedłuża się o czas trwania awarii
od momentu jej usunięcia. Przedłużenie terminu następuje z urzędu przez operatora
systemu.
13. Farmaceuta ubiegający się o odbywanie szkolenia specjalizacyjnego może
być w danym terminie dopuszczony do postępowania kwalifikacyjnego tylko
w jednej dziedzinie farmacji i tylko w jednym województwie.

Art. 107g. 1. W celu zakwalifikowania wnioskodawcy do odbycia szkolenia
specjalizacyjnego przeprowadza się postępowanie kwalifikacyjne, które obejmuje
ocenę formalną wniosku o rozpoczęcie szkolenia specjalizacyjnego oraz
postępowanie konkursowe.
2. Postępowanie kwalifikacyjne przeprowadza się dwa razy w roku
w terminie od dnia 16 grudnia do dnia 15 stycznia oraz od dnia 1 czerwca do dnia
30 czerwca.
2a. W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu
epidemii minister właściwy do spraw zdrowia może zmienić terminy, o których
mowa w ust. 2. W przypadku nieustania okoliczności będących przyczyną zmiany
terminów minister właściwy do spraw zdrowia dokonuje ponownej zmiany tych
terminów, jednak łączny okres przesunięcia danego terminu nie może być dłuższy
niż 5 miesięcy. Informację o zmianie tych terminów minister właściwy do spraw
zdrowia ogłasza na swojej stronie internetowej.
3. Postępowanie konkursowe przeprowadza się, jeżeli liczba kandydatów do
odbycia szkolenia specjalizacyjnego spełniających warunki określone w art. 107f
ust. 2 jest większa niż liczba miejsc szkoleniowych. W postępowaniu
konkursowym przyznaje się punkty za:
1) staż pracy w zawodzie farmaceuty, w pełnym wymiarze czasu pracy –
10 punktów za co najmniej 3-letni staż pracy;
2) posiadanie stopnia doktora nauk medycznych – 10 punktów;
3) opublikowanie jako autor lub współautor:
a) książki naukowej – 3 punkty,
b) artykułu naukowego oryginalnego – 1 punkt,
c) artykułu o charakterze poglądowym, rozdziału w książce naukowej lub
popularnonaukowej – 1 punkt,
d) artykułu popularnonaukowego, programu multimedialnego lub
komunikatu z badań naukowych – 1 punkt
– z zakresu farmacji.
4. W przypadku gdy co najmniej dwóch kandydatów ubiegających się
o miejsce szkoleniowe w tej samej dziedzinie ma identyczny wynik
w postępowaniu konkursowym, uwzględnia się wynik studiów na dyplomie
ukończenia studiów wyższych.
5. W przypadku gdy co najmniej dwóch kandydatów ubiegających się
o miejsce szkoleniowe w tej samej dziedzinie ma identyczny wynik studiów na
dyplomie ukończenia studiów wyższych, uwzględnia się średnią ocen uzyskaną w
okresie studiów liczoną do dwóch znaków po przecinku, ze wskazaniem skali ocen,
jaka obowiązywała na uczelni.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 5, wojewoda, za pomocą SMK,
wzywa niezwłocznie kandydatów do dostarczenia dokumentu albo jego
odwzorowania cyfrowego, poświadczającego średnią ocen uzyskaną w okresie
studiów liczoną do dwóch znaków po przecinku.
7. Do odbywania szkolenia specjalizacyjnego kwalifikuje się farmaceutów,
w liczbie odpowiadającej liczbie wolnych miejsc przyznanych na dane
postępowanie kwalifikacyjne w danej dziedzinie w danym województwie,
w kolejności od najwyższego wyniku uzyskanego w postępowaniu konkursowym.
8. O wyniku postępowania kwalifikacyjnego wojewoda zawiadamia
wnioskodawcę za pomocą SMK.
9. Wnioskodawca, który nie został zakwalifikowany do odbycia szkolenia
specjalizacyjnego, może zwrócić się do wojewody o weryfikację postępowania
kwalifikacyjnego, w terminie 7 dni od dnia przekazania zawiadomienia, o którym
mowa w ust. 8. O rozstrzygnięciu sprawy wojewoda zawiadamia wnioskodawcę
niezwłocznie, nie później niż w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku, za
pomocą SMK.
10. Wojewoda, uwzględniając wynik przeprowadzonego postępowania
kwalifikacyjnego, kieruje wnioskodawcę do odbywania szkolenia
specjalizacyjnego w jednostce szkolącej, posiadającej wolne miejsca szkoleniowe,
za pomocą SMK.
11. Osobie zakwalifikowanej do rozpoczęcia szkolenia specjalizacyjnego
właściwy wojewoda tworzy w SMK elektroniczną kartę przebiegu szkolenia
specjalizacyjnego prowadzoną w SMK, zwaną dalej „EKS”, z określoną
planowaną datą rozpoczęcia szkolenia specjalizacyjnego.
12. EKS z wymaganymi wpisami stanowi dowód odbycia szkolenia
specjalizacyjnego zgodnie z jego programem.
13. W tym samym czasie można odbywać tylko jedno szkolenie
specjalizacyjne. Szkolenie specjalizacyjne jest jednostopniowe.

Art. 107h. 1. Farmaceuta zakwalifikowany do rozpoczęcia szkolenia
specjalizacyjnego rozpoczyna je w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od daty
określonej w EKS jako planowana data rozpoczęcia szkolenia. Kierownik
specjalizacji potwierdza faktyczną datę rozpoczęcia szkolenia specjalizacyjnego
w EKS.
2. W przypadkach uzasadnionych nadzwyczajnymi okolicznościami,
w szczególności zagrażającymi życiu lub zdrowiu osób zakwalifikowanych do
rozpoczęcia szkolenia specjalizacyjnego, minister właściwy do spraw zdrowia
może wydłużyć czas na rozpoczęcie szkolenia specjalizacyjnego o okres nie
dłuższy niż 6 miesięcy. W przypadku nieustania okoliczności będących podstawą
przedłużenia czasu rozpoczęcia szkolenia specjalizacyjnego, minister właściwy do
spraw zdrowia może powtórnie przedłużyć czas rozpoczęcia szkolenia o okres nie
dłuższy niż 3 miesiące.

Art. 107i. 1. Rejestr osób odbywających szkolenie specjalizacyjne jest
prowadzony przez dyrektora CMKP, za pomocą SMK, z wykorzystaniem danych
na bieżąco zamieszczanych w SMK bezpośrednio przez wojewodów.
2. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, zawiera dane:
1) numer wpisu do rejestru składający się z ciągu kolejnych znaków:
a) unikalny identyfikator wpisu nadawany przez SMK,
b) numer PESEL, a w przypadku jego braku – cechy dokumentu
potwierdzającego tożsamość: nazwę i numer dokumentu oraz kraj
wydania;
2) imię (imiona) i nazwisko;
3) obywatelstwo (obywatelstwa);
4) numer i data wydania dyplomu ukończenia studiów wyższych;
5) nazwa odbywanego szkolenia specjalizacyjnego;
6) nazwa i adres jednostki szkolącej, w której jest odbywane szkolenie
specjalizacyjne;
7) imię i nazwisko kierownika specjalizacji;
8) data postępowania kwalifikacyjnego;
9) data rozpoczęcia i zakończenia szkolenia specjalizacyjnego;
10) data skreślenia z rejestru;
11) data przedłużenia albo skrócenia szkolenia specjalizacyjnego i okres, o jaki
szkolenie specjalizacyjne zostało przedłużone albo skrócone;
12) data wydania EKS i jej numer;
13) data uzyskania tytułu specjalisty.
3. Kierownik specjalizacji prowadzi EKS i wprowadza na bieżąco do SMK
informacje niezbędne do prowadzenia rejestru, o którym mowa w ust. 1, i oceny
przebiegu szkolenia specjalizacyjnego danej osoby odbywającej to szkolenie.

Art. 107j. 1. Kierownik jednostki szkolącej zawiera z farmaceutą
zakwalifikowanym do rozpoczęcia szkolenia specjalizacyjnego umowę o szkolenie
specjalizacyjne, określającą wzajemne prawa i obowiązki wynikające
z realizowania programu szkolenia specjalizacyjnego.
2. Wzajemne prawa i obowiązki umożliwiające realizację programu szkolenia
specjalizacyjnego farmaceucie, o którym mowa w ust. 1, zatrudnionemu na
podstawie umowy o pracę określa ponadto umowa cywilnoprawna zawarta z
pracodawcą.
3. Farmaceuta odbywa szkolenie specjalizacyjne przez cały jego okres
w pełnym wymiarze czasu pracy farmaceuty zatrudnionego w jednostce zgodnej
z profilem szkolenia specjalizacyjnego.
4. Jeżeli farmaceuta pracuje w krótszym wymiarze czasu pracy, okres
szkolenia specjalizacyjnego ulega proporcjonalnemu wydłużeniu.

Art. 107k. 1. Okres szkolenia specjalizacyjnego określony w jego programie
ulega przedłużeniu o czas nieobecności osoby odbywającej szkolenie
specjalizacyjne w pracy:
1) o okres pobierania świadczenia przewidzianego w art. 2 ustawy z dnia
25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia
społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2019 r. poz. 645 i
1590 oraz z 2020 r. poz. 568);
2) z powodu urlopu bezpłatnego udzielonego przez pracodawcę na czas nie
dłuższy niż 3 miesiące w okresie szkolenia specjalizacyjnego;
3) w przypadkach określonych w art. 92, art. 176–179, art. 182, art. 185, art. 187
i art. 188 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy;
4) z powodu przerwy nie dłuższej niż 14 dni wynikającej z procedur
stosowanych przy zmianie jednostki szkolącej;
5) z powodu przerwy nie dłuższej niż 12 miesięcy wynikającej z realizacji
specjalizacji odbywanej w trybie poszerzenia zajęć programowych studiów
podyplomowych o program specjalizacji zgodny z zakresem tych studiów.
2. Okres szkolenia specjalizacyjnego zostaje dodatkowo przedłużony o okres
udzielonego osobie odbywającej szkolenie przez pracodawcę urlopu
wychowawczego na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 26 czerwca
1974 r. – Kodeks pracy.
3. Osoba odbywająca szkolenie specjalizacyjne, o której mowa w ust. 1 i 2,
ma obowiązek poinformować wojewodę o planowanej przez nią nieobecności
w pracy z powodów, o których mowa w ust. 1 i 2, trwającej dłużej niż 3 miesiące.
4. W uzasadnionych przypadkach zgodę na dodatkowe przedłużenie okresu
szkolenia specjalizacyjnego może wyrazić wojewoda na wniosek osoby
odbywającej szkolenie specjalizacyjne.
5. Wniosek, o którym mowa w ust. 4, osoba odbywająca szkolenie
specjalizacyjne składa do wojewody właściwego ze względu na miejsce odbywania
szkolenia specjalizacyjnego, po uzyskaniu opinii kierownika specjalizacji.
6. Wojewoda rozstrzyga o przedłużeniu okresu odbywania szkolenia
specjalizacyjnego, po zasięgnięciu opinii konsultanta wojewódzkiego w danej
dziedzinie albo w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w danej dziedzinie nie ma
powołanego konsultanta.
7. Informacja o przedłużeniu okresu odbywania szkolenia specjalizacyjnego,
o którym mowa w ust. 1, 2 i 4, jest zamieszczana w EKS.
8. Wojewoda posiadający informację o nieobecności, o której mowa w ust. 3,
może skierować na okres tej nieobecności inną osobę zakwalifikowaną do
odbywania szkolenia specjalizacyjnego w jednostce szkolącej, biorąc pod uwagę
możliwość odbycia przez nią części lub całości programu specjalizacji oraz
możliwość wykorzystania miejsc szkoleniowych.

Art. 107l. 1. Okres szkolenia specjalizacyjnego określony w jego programie
może być skrócony na uzasadniony wniosek osoby odbywającej szkolenie
specjalizacyjne, pod warunkiem pełnego zrealizowania programu szkolenia
specjalizacyjnego, o okres nie dłuższy niż 1/2 okresu szkolenia.
2. Wniosek o skrócenie okresu odbywania szkolenia specjalizacyjnego osoba
odbywająca szkolenie specjalizacyjne składa do dyrektora CMKP.
3. Dyrektor CMKP rozstrzyga o skróceniu okresu odbywania szkolenia
specjalizacyjnego na podstawie opinii powołanego przez siebie zespołu.
Rozstrzygnięcie następuje w drodze decyzji przekazywanej za pomocą SMK
i dodatkowo podaje w nim:
1) datę decyzji;
2) imię (imiona) i nazwisko osoby, której decyzja dotyczy;
3) przedmiot decyzji;
4) rodzaj rozstrzygnięcia;
5) organ wydający decyzję.
4. W skład zespołu, o którym mowa w ust. 3, wchodzą:
1) konsultant wojewódzki w danej dziedzinie albo w dziedzinie pokrewnej,
jeżeli w danej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta;
2) kierownik specjalizacji;
3) przedstawiciel stowarzyszenia będącego zgodnie z postanowieniami jego
statutu towarzystwem naukowym o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszającym
specjalistów w danej dziedzinie farmacji;
4) przedstawiciel NIA, który posiada tytuł specjalisty w danej dziedzinie albo
w dziedzinie pokrewnej.
5. Od decyzji, o której mowa w ust. 3, odmawiającej skrócenia okresu
odbywania szkolenia specjalizacyjnego przysługuje odwołanie do ministra
właściwego do spraw zdrowia.
6. Informacja o skróceniu okresu odbywania szkolenia specjalizacyjnego jest
zamieszczana w EKS.

Art. 107m. 1. Szkolenie specjalizacyjne odbywa się pod nadzorem
kierownika specjalizacji, który jest odpowiedzialny za ustalenie szczegółowych
warunków i przebiegu szkolenia specjalizacyjnego w sposób zapewniający
realizację jego programu.
2. Kierownika specjalizacji powołuje za jego zgodą i odwołuje kierownik
jednostki szkolącej.
3. Kierownikiem specjalizacji może być osoba posiadająca tytuł specjalisty
w dziedzinie będącej przedmiotem szkolenia specjalizacyjnego,
a w uzasadnionych przypadkach w dziedzinie pokrewnej albo osoba, o której
mowa w art. 107ze ust. 5 pkt 2.
4. Kierownik specjalizacji może wykonywać swoje obowiązki związane ze
szkoleniem specjalizacyjnym trzech osób, a w uzasadnionych przypadkach, za
zgodą konsultanta krajowego w danej dziedzinie albo pokrewnej, jeżeli w danej
dziedzinie nie ma powołanego konsultanta – czterech osób.
5. Do obowiązków kierownika specjalizacji należy:
1) udział w ustaleniu szczegółowych warunków odbywania szkolenia
specjalizacyjnego w sposób umożliwiający nabycie wiadomości
i umiejętności określonych programem szkolenia specjalizacyjnego;
2) udział w ustaleniu szczegółowego planu zajęć objętych programem szkolenia
specjalizacyjnego i nadzór nad realizacją tego planu;
3) wprowadzenie do EKS szczegółowego planu zajęć objętych programem
szkolenia specjalizacyjnego;
4) wskazanie niezbędnego piśmiennictwa i innych źródeł ułatwiających
samokształcenie;
5) prowadzenie ewaluacji szkolenia specjalizacyjnego zgodnie z jego
programem;
6) wystawienie opinii dotyczącej przebiegu szkolenia specjalizacyjnego
i uzyskanych przez farmaceutę odbywającego szkolenie specjalizacyjne umiejętności zawodowych, a także jego stosunku do współpracowników i pacjentów, zamieszczanej w EKS;
7) potwierdzanie w EKS realizacji elementów szczegółowego planu zajęć
objętych programem szkolenia specjalizacyjnego w terminie;
8) coroczne potwierdzanie w EKS zrealizowania zajęć objętych programem
szkolenia specjalizacyjnego, wyznaczonych do odbycia w danym roku;
9) potwierdzenie w EKS odbycia szkolenia zgodnie z jego programem;
10) zawiadomienie za pomocą SMK wojewody o przerwaniu szkolenia
specjalizacyjnego przez osobę, która nie realizuje lub nie może realizować
programu szkolenia specjalizacyjnego.
6. Kierownik specjalizacji dokonuje potwierdzeń, o których mowa
w ust. 5 pkt 8 i 9, w terminie 14 dni odpowiednio od zakończenia danego roku albo
odbycia szkolenia specjalizacyjnego.
7. Kierownikowi specjalizacji w umowie, o której mowa w art. 107a
ust. 2 pkt 1, mogą zostać ustalone obowiązki, niewymienione w ust. 5.
8. Kierownik specjalizacji ma prawo do:
1) udziału w egzaminie ustnym lub praktycznym wchodzącym w skład PESF
w charakterze obserwatora;
2) upoważnienia osoby, o której mowa w ust. 10, za jej zgodą, do wykonywania
czynności opiekuna stażu kierunkowego.
9. Odwołanie kierownika specjalizacji może nastąpić w przypadku:
1) niewypełniania przez kierownika specjalizacji obowiązków, o których mowa
w ust. 5;
2) uzasadnionego wniosku kierownika specjalizacji;
3) uzasadnionego wniosku osoby odbywającej szkolenie specjalizacyjne pod
nadzorem danego kierownika specjalizacji.
10. Nadzór nad realizacją programu staży kierunkowych, wynikających
z programu danej specjalizacji, może sprawować osoba posiadająca tytuł
specjalisty w danej dziedzinie albo osoba posiadająca decyzję ministra właściwego
do spraw zdrowia o uznaniu dotychczasowego dorobku naukowego i zawodowego
farmaceuty za równoważny ze zrealizowaniem programu właściwej specjalizacji,
uzyskaną na podstawie dotychczasowych przepisów, zwana dalej „opiekunem
stażu kierunkowego”. Osoba upoważniona do wykonywania czynności opiekuna stażu kierunkowego zapewnia bezpośrednio nadzór nad realizacją programu staży kierunkowych, nie więcej niż trzech osób.

Art. 107n. 1. Jeżeli jednostka szkoląca ulegnie likwidacji albo
restrukturyzacji uniemożliwiającej prowadzenie szkolenia specjalizacyjnego albo
utraci akredytację, wojewoda w porozumieniu z kierownikiem specjalizacji
i kierownikiem innej jednostki szkolącej wskazuje za pośrednictwem SMK miejsce
i termin kontynuowania szkolenia specjalizacyjnego.
2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach wojewoda może, na wniosek
farmaceuty odbywającego szkolenie specjalizacyjne, skierować go do innej
jednostki szkolącej posiadającej akredytację do tego szkolenia oraz wolne miejsce
szkoleniowe.
3. Jeżeli jednostka szkoląca, o której mowa w ust. 1 i 2, znajduje się na
obszarze innego województwa, zmiana miejsca szkolenia specjalizacyjnego
następuje po wyrażeniu zgody przez właściwego wojewodę oraz właściwego
konsultanta wojewódzkiego województwa, na którego obszarze farmaceuta ma
kontynuować odbywanie tego szkolenia.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, wojewoda wydaje farmaceucie
skierowanie do odbywania szkolenia specjalizacyjnego oraz odnotowuje ten fakt
w EKS na podstawie dokumentów przekazanych przez wojewodę, na obszarze
którego farmaceuta odbywał dotychczas szkolenie specjalizacyjne.
5. Wojewoda wydaje decyzję o skreśleniu z rejestru farmaceuty
odbywającego szkolenie specjalizacyjne na obszarze danego województwa:
1) w przypadku nierozpoczęcia szkolenia specjalizacyjnego w terminie
3 miesięcy od daty określonej w EKS jako planowana data rozpoczęcia
szkolenia lub upływu czasu, w którym osoba była obowiązana ukończyć
szkolenie specjalizacyjne, z uwzględnieniem art. 107k ust. 1, 2 i 4;
2) po zawiadomieniu przez kierownika specjalizacji i po uzyskaniu opinii
konsultanta wojewódzkiego w danej dziedzinie albo w dziedzinie pokrewnej,
jeżeli w danej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta, w przypadku gdy
osoba odbywająca szkolenie specjalizacyjne nie realizuje lub nie może
realizować programu szkolenia specjalizacyjnego;
3) na wniosek osoby odbywającej szkolenie specjalizacyjne;
4) w przypadku niedokonania potwierdzeń, o których mowa w art. 107m ust. 6,
w okresie 3 miesięcy od dokonania ostatniego wpisu, z przyczyn leżących po
stronie farmaceuty.
6. Wojewoda powiadamia farmaceutę o decyzji, o której mowa w ust. 5,
również na piśmie.
7. Do decyzji, o której mowa w ust. 5, stosuje się przepisy ustawy z dnia
14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.

Art. 107o. 1. Wojewoda dokonuje weryfikacji formalnej odbycia szkolenia
specjalizacyjnego zgodnie z programem specjalizacji farmaceuty, który uzyskał
potwierdzenie zrealizowania szkolenia specjalizacyjnego zgodnie z programem
specjalizacji przez kierownika specjalizacji.
2. Wojewoda w terminie 14 dni od otrzymania informacji o uzyskaniu
potwierdzenia, o którym mowa w ust. 1, zwraca się do właściwych konsultantów
krajowych o weryfikację zgodności odbytego szkolenia specjalizacyjnego z jego
programem. Konsultant krajowy dokonuje weryfikacji w terminie 14 dni od dnia
otrzymania wystąpienia wojewody. Czynności te odbywają się za pomocą SMK.
3. W przypadku niezrealizowania przez farmaceutę programu szkolenia
specjalizacyjnego, właściwy konsultant krajowy, za pomocą SMK, wskazuje
brakujące elementy.
4. Wojewoda niezwłocznie po uzyskaniu informacji od konsultanta
krajowego:
1) potwierdza zakończenie szkolenia specjalizacyjnego;
2) w przypadku, o którym mowa w ust. 3, odmawia potwierdzenia zakończenia
szkolenia specjalizacyjnego oraz kieruje do zrealizowania brakującego
elementu programu szkolenia specjalizacyjnego i przedłuża okres szkolenia
na czas niezbędny do realizacji tego elementu, uwzględniając okres przerwy
wynikającej z procedur weryfikacji realizacji programu specjalizacji.
5. Wojewoda zawiadamia farmaceutę o rozstrzygnięciu, o którym mowa
w ust. 4, za pomocą SMK. O odmowie potwierdzenia zakończenia szkolenia
specjalizacyjnego wojewoda powiadamia farmaceutę również na piśmie. Do
doręczenia powiadomienia na piśmie przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. –
Kodeks postępowania administracyjnego stosuje się odpowiednio.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, po zrealizowaniu
brakującego elementu programu szkolenia specjalizacyjnego przez farmaceutę,
przepisy ust. 2–5 stosuje się.

Art. 107p. 1. Farmaceuta, który uzyskał potwierdzenie zrealizowania
szkolenia specjalizacyjnego, może wystąpić do dyrektora Centrum Egzaminów
Medycznych, zwanego dalej „dyrektorem CEM” z wnioskiem o przystąpienie do
PESF.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera następujące dane:
1) imię (imiona) i nazwisko;
2) numer PESEL, a w przypadku jego braku – cechy dokumentu
potwierdzającego tożsamość: nazwę i numer dokumentu oraz kraj wydania;
3) numer dokumentu „Prawo wykonywania zawodu farmaceuty”;
4) adres do korespondencji oraz numer telefonu i adres poczty elektronicznej,
jeżeli dotyczy;
5) nazwę uczelni, w której wnioskodawca ukończył studia;
6) nazwę jednostki szkolącej, w której wnioskodawca odbywał szkolenie
specjalizacyjne;
7) numer i datę wydania decyzji, o której mowa w art. 107ze ust. 3, jeśli
wnioskodawca taką posiada;
8) imię i nazwisko oraz tytuł zawodowy lub stopień naukowy, lub tytuł naukowy
kierownika specjalizacji;
9) wskazanie właściwego wojewody;
10) wskazanie dziedziny, w której farmaceuta zamierza składać PESF;
11) wskazanie części PESF, do której zamierza przystąpić wnioskodawca.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się za pomocą SMK.
4. Zgłoszenie do PESF składa się w terminie do dnia 31 lipca każdego roku
dla sesji jesiennej albo do dnia 31 stycznia każdego roku dla sesji wiosennej. Do
tych terminów nie stosuje się przepisów art. 58–60 ustawy z dnia 14 czerwca
1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.
5. Dyrektor CEM ustala listy farmaceutów zdających PESF w danym miejscu
i terminie oraz zawiadamia te osoby o terminie i miejscu egzaminu oraz nadanym
numerze kodowym nie później niż 14 dni przed rozpoczęciem egzaminu.
Zawiadomienie jest przekazywane za pomocą SMK lub pocztą elektroniczną na
adres wskazany we wniosku, o którym mowa w ust. 1.
6. W przypadku awarii SMK trwającej dłużej niż godzinę, uniemożliwiającej
złożenie wniosku w okresie tygodnia przed upływem odpowiednich terminów,
terminy te przedłuża się o czas trwania awarii od momentu jej usunięcia.
Przedłużenie terminu następuje z urzędu przez operatora systemu.
7. W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu
epidemii minister właściwy do spraw zdrowia może zmienić terminy, o których
mowa w ust. 4. W przypadku nieustania okoliczności będących przyczyną zmiany
terminów minister właściwy do spraw zdrowia dokonuje ponownej zmiany tych
terminów, jednak łączny okres przesunięcia danego terminu nie może być dłuższy
niż 5 miesięcy. Do tych terminów nie stosuje się przepisów art. 58–60 ustawy
z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego. Informację
o zmianie tych terminów minister właściwy do spraw zdrowia ogłasza na swojej
stronie internetowej.”

Art. 107r. 1. Farmaceuta wnosi opłatę egzaminacyjną w wysokości nie
wyższej niż 25% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze
przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku za ubiegły rok, ogłaszanego przez
Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, w drodze obwieszczenia, do dnia
15 stycznia każdego roku.
2. Opłata, o której mowa w ust. 1, jest wnoszona na rachunek bankowy
wskazany przez CEM, podany za pomocą SMK w trakcie składania wniosku,
o którym mowa w art. 107p ust. 3. Opłata powinna być uiszczona niezwłocznie po
złożeniu wniosku, nie później niż w terminie 5 dni od upływu terminu składania
wniosków, o którym mowa w art. 107p ust. 4.
3. Opłata, o której mowa w ust. 1, stanowi dochód budżetu państwa.
4. W przypadku niewniesienia opłaty, o której mowa w ust. 1, albo wniesienia
jej w wysokości niższej niż należna, dyrektor CEM wzywa wnioskodawcę do
uzupełnienia braków formalnych, za pomocą SMK lub za pomocą środków
komunikacji elektronicznej na adres wskazany we wniosku, o którym mowa
w art. 107p ust. 1. Przepisu art. 64 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks
postępowania administracyjnego nie stosuje się. W przypadku nieuzupełnienia braków formalnych w terminie 7 dni od skierowania wezwania dotknięty nim wniosek traktuje się jako niezłożony. O konsekwencji tej dyrektor CEM informuje
w wezwaniu do uzupełnienia braków formalnych.
5. Z opłaty, o której mowa w ust. 1, za kolejne zgłoszenie do PESF może
zostać zwolniony farmaceuta, który w okresie ogłoszenia stanu zagrożenia
epidemicznego lub stanu epidemii mimo zgłoszenia się do PESF nie przystąpił do
tego egzaminu.
6. W celu uzyskania zwolnienia z opłaty, o którym mowa w ust. 5, farmaceuta
w terminie 30 dni od dnia, w którym odbył się PESF, do którego miał przystąpić,
składa do dyrektora CEM wniosek o zwolnienie z opłaty za kolejne zgłoszenie do
PESF.
7. Do terminu, o którym mowa w ust. 6, nie stosuje się przepisów art. 58–60
ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego
(Dz. U. z 2020 r. poz. 256, 695 i 1298).

Art. 107s. 1. PESF dla każdej dziedziny organizuje CEM.
2. PESF jest przeprowadzany przez Państwową Komisję Egzaminacyjną,
zwaną dalej „PKE”.
3. Przewodniczącego PKE, przewodniczącego Zespołu Egzaminacyjnego i jej
członków powołuje i odwołuje dyrektor CEM.
4. Przewodniczący PKE i jej członkowie powinni posiadać tytuł specjalisty
w odpowiedniej dziedzinie albo, w uzasadnionych przypadkach, w dziedzinie
pokrewnej, albo decyzję, o której mowa w art. 107ze ust. 3.
5. Członkiem PKE nie może być osoba skazana prawomocnym wyrokiem
sądu za przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego lub umyślne
przestępstwo skarbowe.
6. Powołanie następuje na czas nieokreślony. Powołanie nie skutkuje
powstaniem stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 czerwca
1974 r. – Kodeks pracy.
7. Kandydatów do PKE mogą zgłaszać:
1) konsultant krajowy w danej dziedzinie farmacji albo w dziedzinie pokrewnej,
jeżeli w danej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta;
2) stowarzyszenie będące zgodnie z postanowieniami jego statutu towarzystwem
naukowym o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszającym specjalistów w danej
dziedzinie;
3) NIA.
8. W zgłoszeniu, o którym mowa w ust. 7, zamieszcza się:
1) imię i nazwisko kandydata;
2) numer PESEL, a w przypadku jego braku – cechy dokumentu
potwierdzającego tożsamość: nazwę i numer dokumentu oraz kraj wydania;
3) określenie posiadanej specjalizacji;
4) wskazanie dziedziny farmacji, w której kandydat ma być powołany do PKE;
5) adres korespondencyjny kandydata.
9. Do zgłoszenia, o którym mowa w ust. 7, należy dołączyć kopię dyplomu
specjalisty albo decyzji, o której mowa w art. 107ze ust. 3, poświadczoną za
zgodność z oryginałem.
10. Kopia dyplomu specjalisty nie jest wymagana, w przypadku gdy kandydat
uzyskał dyplom specjalisty wydany przez dyrektora CEM. W takim przypadku
w zgłoszeniu należy podać datę wydania i numer dyplomu.
11. Osoby powołane do PKE otrzymują akt powołania.
12. Dyrektor CEM powołuje na przewodniczącego PKE konsultanta
krajowego w danej dziedzinie farmacji albo w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w danej
dziedzinie nie ma powołanego konsultanta krajowego.
13. Członkostwo w PKE wygasa w przypadku śmierci członka PKE.
14. Dyrektor CEM odwołuje członka PKE w przypadku:
1) złożenia rezygnacji;
2) choroby trwale uniemożliwiającej sprawowanie przez niego funkcji członka
PKE;
3) niewykonywania albo nienależytego wykonywania obowiązków;
4) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za umyślne przestępstwo ścigane
z oskarżenia publicznego lub umyślne przestępstwo skarbowe;
5) złożenia niezgodnego z prawdą oświadczenia, o którym mowa w art. 107t
ust. 4.
15. Dyrektor CEM może odwołać członka PKE w wypadku wszczęcia
przeciwko niemu postępowania karnego w związku z podejrzeniem o popełnienie przez niego umyślnego przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego lub umyślnego przestępstwa skarbowego.
16. Wygaśnięcie członkostwa albo odwołanie członka ze składu PKE
w czasie sesji egzaminacyjnej nie wstrzymuje prac PKE.

Art. 107t. 1. Dyrektor CEM, w celu przeprowadzenia PESF w ustalonych
miejscach i terminach, wyznacza spośród członków PKE Zespoły Egzaminacyjne.
Zespół Egzaminacyjny składa się co najmniej z trzech członków PKE, z
zachowaniem reprezentacji podmiotów wymienionych w art. 107s ust. 7.
2. Członkiem Zespołu Egzaminacyjnego nie może być osoba, w stosunku do
której kandydat do złożenia PESF w tym Zespole Egzaminacyjnym jest:
1) jego małżonkiem;
2) osobą pozostającą z nim w stosunku:
a) pokrewieństwa albo powinowactwa do drugiego stopnia,
b) przysposobienia;
3) osobą pozostającą z nim we wspólnym pożyciu;
4) osobą pozostającą wobec niego w stosunku zależności służbowej.
3. Powody wyłączenia określone w ust. 2 pkt 1 i 2 lit. b trwają pomimo
ustania małżeństwa albo przysposobienia.
4. Członkowie Zespołu Egzaminacyjnego przed rozpoczęciem PESF składają
dyrektorowi CEM pisemne oświadczenie, pod rygorem odpowiedzialności karnej,
że nie pozostają z żadnym z kandydatów do złożenia PESF w tym Zespole
Egzaminacyjnym w stosunku, o którym mowa w ust. 2, oraz nie zostali skazani
prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia
publicznego lub umyślne przestępstwo skarbowe. Składający oświadczenie jest
obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy
odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta
zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych
oświadczeń.
5. Członkom Zespołów Egzaminacyjnych przysługuje:
1) wynagrodzenie za udział w pracach tego Zespołu, w wysokości nie wyższej
niż 500 złotych dla przewodniczącego oraz nie wyższej niż 300 złotych dla
członka;
2) zwrot kosztów przejazdu w wysokości i na warunkach określonych
w przepisach wydanych na podstawie art. 775 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca
1974 r. – Kodeks pracy, przysługujących pracownikom z tytułu podróży
służbowej na obszarze kraju;
3) zwolnienie od pracy w dniu wykonywania czynności Zespołu
Egzaminacyjnego bez zachowania prawa do wynagrodzenia.
6. Szczegółowy tryb wypłaty wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 5 pkt 1,
oraz zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 5 pkt 2, określa w drodze zarządzenia
dyrektor CEM.

Art. 107u. Do zadań Zespołu Egzaminacyjnego przeprowadzającego dany
PESF należy:
1) przeprowadzenie PESF zgodnie z regulaminem porządkowym, o którym
mowa w art. 107w ust. 8;
2) przekazanie do CEM kart odpowiedzi, niezwłocznie po zakończonym
egzaminie testowym, w sposób uniemożliwiający dokonywanie zmian w ich
treści;
3) przekazanie do CEM ocen z egzaminów ustnego i praktycznego oraz
dokumentacji związanej z przeprowadzonym PESF, niezwłocznie po
zakończonym PESF, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia
zakończenia PESF.

Art. 107w. 1. Zakres PESF jest zgodny z programem danego szkolenia
specjalizacyjnego.
2. PESF przeprowadzany jest dwa razy w roku: w sesji wiosennej od dnia
15 maja do dnia 30 czerwca i w sesji jesiennej od dnia 15 listopada do dnia
31 grudnia.
2a. W przypadkach uzasadnionych nadzwyczajnymi okolicznościami,
w szczególności zagrażającymi życiu lub zdrowiu osób biorących udział w PESF,
minister właściwy do spraw zdrowia może odwołać w całości lub w części PESF
w danej dziedzinie farmacji. Odwołując PESF minister właściwy do spraw zdrowia
wydłuża czas trwania sesji egzaminacyjnej, w której miał się odbyć odwołany
egzamin, jednorazowo o okres nie dłuższy niż 6 miesięcy. W przypadku nieustania
okoliczności będących podstawą przedłużenia sesji egzaminacyjnej w czasie, o który została przedłużona dana sesja, minister właściwy do spraw zdrowia może
powtórnie przedłużyć czas trwania danej sesji egzaminacyjnej o okres nie dłuższy
niż 3 miesiące.
2b. O odwołaniu całości lub części PESF w danej dziedzinie farmacji
i przedłużeniu sesji egzaminacyjnej minister właściwy do spraw zdrowia informuje
na swojej stronie internetowej oraz na stronie internetowej CEM.
2c. Dyrektor CEM w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
zdrowia ustala nowe terminy PESF oraz informuje o nich farmaceutów, którzy
mieli przystąpić do odwołanego PESF, co najmniej na dwa tygodnie przed datą
egzaminu. Informacja o nowych terminach PESF jest zamieszczana na stronie
internetowej CEM.
3. PESF dla każdej dziedziny składa się z dwóch części w następującej
kolejności – egzaminu teoretycznego i egzaminu praktycznego. Warunkiem
dopuszczenia do części praktycznej PESF jest uzyskanie pozytywnego wyniku
egzaminu teoretycznego.
4. Egzamin teoretyczny jest przeprowadzany w formie:
1) testu, gdy do PESF w danej dziedzinie w sesji zostanie dopuszczonych co
najmniej 30 osób;
2) egzaminu ustnego.
4a. W uzasadnionych przypadkach minister właściwy do spraw zdrowia
może, na wniosek dyrektora CEM, wyrazić zgodę na odstąpienie od
przeprowadzenia egzaminu testowego PESF dla wszystkich farmaceutów
dopuszczonych do PESF w danej dziedzinie w określonej sesji egzaminacyjnej,
z zachowaniem egzaminu ustnego, albo zdecydować o przeprowadzeniu PESF
jeden raz w roku – z zachowaniem wszystkich jego części, w jednej z sesji
egzaminacyjnych.
5. Egzamin testowy dla danej dziedziny odbywa się jednocześnie w całym
kraju, w terminie ustalonym przez dyrektora CEM. Egzamin testowy polega na
rozwiązaniu 120 pytań zawierających pięć wariantów odpowiedzi, z których tylko
jeden jest prawidłowy. Osoba zdająca może wybrać tylko jedną odpowiedź. Za
każdą prawidłową odpowiedź osoba zdająca uzyskuje 1 punkt. W przypadku braku
odpowiedzi, udzielenia nieprawidłowej odpowiedzi albo zaznaczenia więcej niż
jednej odpowiedzi punkty nie są przyznawane. Pozytywny wynik egzaminu testowego otrzymuje osoba egzaminowana, która uzyskała co najmniej 60%
maksymalnej liczby punktów z testu.
6. W przypadku uwag merytorycznych do pytań testowych, osoba zdająca ma
prawo złożyć zastrzeżenie w trakcie trwania egzaminu testowego albo
niezwłocznie po jego zakończeniu, przed opuszczeniem sali egzaminacyjnej.
Zgłoszone zastrzeżenie zostanie zweryfikowane bezpośrednio po egzaminie
testowym, przed obliczeniem jego wyników. W przypadku uznania zgłoszonego
zastrzeżenia, zadanie testowe objęte zastrzeżeniem jest pomijane przy ustalaniu
wyniku egzaminu testowego w stosunku do wszystkich zdających, co odpowiednio
obniża liczbę możliwych do uzyskania punktów. Punkty za zadania unieważnione
nie są przyznawane.
7. Miejsca i terminy egzaminu praktycznego i ustnego ustala dyrektor CEM
w porozumieniu z przewodniczącym PKE.
8. PESF przeprowadza się zgodnie z regulaminem porządkowym ustalonym
przez dyrektora CEM i zatwierdzonym przez ministra właściwego do spraw
zdrowia.
9. W uzasadnionych przypadkach, związanych z wystąpieniem zwiększonego
zagrożenia epidemicznego lub innych okoliczności zagrażających bezpieczeństwu
osób uczestniczących w PESF, dyrektor CEM w porozumieniu z przewodniczącym
właściwej PKE może zdecydować, że egzamin ustny PESF zostanie
przeprowadzony za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej
umożliwiających jednoczesny udział zdającego i wszystkich członków Zespołu
Egzaminacyjnego, zwany dalej „zdalnym PESF”.
10. Zdalny PESF może być przeprowadzony w siedzibie CEM albo w innym
miejscu wskazanym przez dyrektora CEM w porozumieniu z przewodniczącym
Zespołu Egzaminacyjnego.
11. Wojewoda jest obowiązany do współpracy z dyrektorem CEM przy
organizacji i przeprowadzaniu zdalnego PESF.
12. W trakcie całego czasu trwania zdalnego PESF zdający znajduje się pod
bezpośrednim nadzorem pracownika CEM, przewodniczącego Zespołu
Egzaminacyjnego albo przedstawiciela właściwego wojewody. Do przedstawiciela
wojewody stosuje się art. 107t ust. 5 pkt 1 i ust. 6.
13. Oprogramowanie służące do przeprowadzenia zdalnego PESF jest
udostępniane i konfigurowane przez CEM. Przebieg zdalnego PESF jest
rejestrowany.
14. Zdający jest widziany i słyszany przez wszystkich członków Zespołu
Egzaminacyjnego bezpośrednio lub za pomocą środków komunikacji, o których
mowa w ust. 9.
15. W przypadku zdalnego PESF członkowie Zespołu Egzaminacyjnego
składają ustne oświadczenia dotyczące wystawionych przez nich ocen.
Oświadczenia te są rejestrowane za pomocą środków komunikacji, o których mowa
w ust. 9, lub, jeżeli nie ma takiej możliwości, za pomocą oprogramowania
dostępnego na stacjach roboczych członków Zespołu Egzaminacyjnego.
16. Jeżeli w czasie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii
przeprowadzenie egzaminu testowego albo ustnego, albo praktycznego PESF nie
będzie możliwe ze względu na bezpieczeństwo osób biorących udział w tym
egzaminie, minister właściwy do spraw zdrowia może w trakcie sesji
egzaminacyjnej podjąć decyzję o odstąpieniu od przeprowadzenia egzaminu
testowego albo ustnego, albo praktycznego PESF w danej dziedzinie w tej sesji
z zachowaniem wyłącznie jednej formy PESF.
17. Komunikat o odstąpieniu od przeprowadzenia egzaminu testowego albo
ustnego, albo praktycznego PESF, o których mowa w ust. 16, zamieszcza się na
stronie internetowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw zdrowia
oraz na stronie internetowej CEM.

Art. 107x. 1. Zadania egzaminacyjne dla PESF są opracowywane przez
autorów wskazanych przez dyrektora CEM spośród osób posiadających wysokie
kwalifikacje i doświadczenie zawodowe w danej dziedzinie. Test jest
przygotowywany odrębnie dla każdej dziedziny oraz na każdą sesję egzaminacyjną.
2. Zadania egzaminacyjne podlegają weryfikacji przez recenzentów,
wyznaczonych przez dyrektora CEM w porozumieniu z właściwym konsultantem
krajowym.
3. Opracowanie zadań egzaminacyjnych oraz przeprowadzenie PESF jest
finansowane przez CEM.
4. Testy i pytania testowe oraz zadania egzaminów ustnych i praktycznych są
opracowywane, przetwarzane, dystrybuowane i przechowywane w sposób uniemożliwiający dostęp do nich przez osoby inne niż uczestniczące w ich opracowywaniu, przetwarzaniu, dystrybuowaniu, przechowywaniu,
przeprowadzające PESF lub sprawujące nadzór nad ich prowadzeniem.
5. Testy i pytania testowe oraz zadania egzaminów ustnych i praktycznych nie
podlegają udostępnianiu na zasadach określonych w ustawie z dnia 6 września
2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
6. Dyrektor CEM udostępnia testy i pytania testowe po ich wykorzystaniu na
danym PESF wyłącznie osobom przystępującym do tego egzaminu. Udostępnienie
oraz jego dokumentowanie następuje w sposób określony w zarządzeniu dyrektora
CEM.

Art. 107y. 1. PESF odbywa się w obecności co najmniej trzech członków
PKE.
2. Nieobecność osoby egzaminowanej podczas PESF, bez względu na jej
przyczynę, uważa się za odstąpienie od udziału w PESF.
3. Farmaceuta może składać PESF po okazaniu dokumentu potwierdzającego
jego tożsamość.
4. Test jest rozwiązywany przez zdającego samodzielnie. Podczas PESF
osoba egzaminowana nie może korzystać z żadnych pomocy naukowych
i dydaktycznych, a także nie może posiadać urządzeń służących do kopiowania,
przekazywania i odbioru informacji. Naruszenie tego zakazu stanowi podstawę
zdyskwalifikowania osoby egzaminowanej, co jest równoznaczne z uzyskaniem
przez nią wyniku negatywnego.
5. Przebieg PESF może być monitorowany za pomocą urządzeń
rejestrujących obraz i dźwięk. W przypadku ujawnienia po egzaminie na
zarejestrowanych materiałach korzystania przez osobę egzaminowaną z pomocy
naukowych, dydaktycznych lub urządzeń służących do kopiowania, przekazywania
i odbioru informacji, lub rozwiązywania testu niesamodzielnie, osoba taka może
zostać zdyskwalifikowana. Dyskwalifikacji dokonuje Przewodniczący Państwowej
Komisji Egzaminacyjnej, na wniosek Zespołu Egzaminacyjnego. Fakt ten jest
odnotowany w protokole, o którym mowa w ust. 6. O dyskwalifikacji osoby
egzaminowanej dyrektor CEM zawiadamia prezesa NIA.
6. Z przebiegu PESF sporządza się protokół, który podpisują członkowie
Zespołu Egzaminacyjnego przeprowadzający dany egzamin.
7. Przewodniczący Zespołu Egzaminacyjnego przesyła protokół
egzaminacyjny dyrektorowi CEM w terminie 14 dni od dnia przeprowadzenia
egzaminu.

Art. 107z. 1. CEM ustala wyniki PESF i ogłasza je za pomocą SMK,
a w zakresie egzaminu testowego publikuje je także na swojej stronie internetowej.
Wynik PESF nie stanowi decyzji w rozumieniu ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r.
– Kodeks postępowania administracyjnego.
2. Farmaceuta, który nie przystąpił do PESF w wyznaczonym terminie, albo
uzyskał wynik negatywny z PESF, może przystąpić do PESF w kolejnej sesji
egzaminacyjnej.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, farmaceuta składa do dyrektora
CEM zgłoszenie. Przepisy art. 107p stosuje się.
4. Farmaceuta, o którym mowa w ust. 3, zostaje wpisany na listę osób
składających PESF w danej sesji egzaminacyjnej przez dyrektora CEM.
5. Za wynik pozytywny PESF uznaje się uzyskanie pozytywnych wyników
z obu jego części, o których mowa w art. 107w ust. 3.
6. Wynik pozytywny z części PESF jest uznawany w kolejnych sześciu
sesjach egzaminacyjnych po sesji, w której został uzyskany. W przypadku
nieuzyskania wyniku pozytywnego z egzaminu praktycznego albo nieprzystąpienia
do egzaminu praktycznego w ustalonym terminie, farmaceuta może przystąpić
w innej sesji egzaminacyjnej tylko do tej części PESF.
7. Oceną końcową PESF jest ocena wynikająca ze średniej arytmetycznej
ocen z egzaminu teoretycznego i praktycznego.
8. Wyniki PESF dyrektor CEM, za pomocą SMK, przekazuje wojewodom,
dyrektorowi CMKP oraz właściwym jednostkom szkolącym.

Art. 107za. 1. Potwierdzeniem złożenia PESF jest dyplom wydany przez
dyrektora CEM.
2. Dyrektor CEM wydaje dyplom, o którym mowa w ust. 1, w terminie 30 dni
od dnia otrzymania kompletnej dokumentacji egzaminacyjnej.
3. Na wniosek farmaceuty, który złożył PESF, dyrektor CEM wydaje,
odpłatnie, duplikat albo odpis dyplomu albo dokonuje korekty dyplomu PESF.
Opłata wynosi 50 zł. Opłaty nie wnosi się, w przypadku gdy korekta jest wynikiem
błędu CEM.
4. CEM przekazuje do NIA po zakończeniu każdej sesji PESF, informację
o uzyskaniu przez danego farmaceutę tytułu specjalisty.
5. Dokumentacja dotycząca PESF, która nie jest gromadzona w SMK, jest
przechowywana przez CEM zgodnie z art. 5 i art. 6 ustawy z dnia 14 lipca 1983 r.
o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. z 2020 r. poz. 164).

Art. 107zb. 1. W razie rażących uchybień formalnych w przeprowadzeniu
PESF lub nieprzewidzianych sytuacji mających wpływ na przeprowadzenie PESF,
dyrektor CEM może unieważnić PESF albo jego część, w danym terminie dla danej
dziedziny dla poszczególnych albo wszystkich zdających.
2. Postępowanie wszczyna się na wniosek członka Zespołu Egzaminacyjnego,
przeprowadzającego dany PESF, osoby przystępującej do danego PESF albo
z urzędu.
3. Unieważnienie PESF albo jego części powoduje, że traktuje się
odpowiednio PESF albo jego część jako niebyłą. Unieważniony egzamin jest
powtarzany w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od dnia, w którym decyzja o
unieważnieniu stała się ostateczna.
4. Decyzję o unieważnieniu dyrektor CEM podejmuje w terminie 14 dni od
dnia powzięcia informacji o przyczynach uzasadniających unieważnienie PESF
albo jego części.
5. Decyzja o unieważnieniu przesyłana jest zainteresowanym farmaceutom za
pomocą SMK. Informacja o decyzji o unieważnieniu PESF albo jego części jest
również ogłaszana na stronie internetowej CEM. Do doręczeń decyzji przepisy
ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego
stosuje się odpowiednio. Dyrektor CEM zamieszcza decyzję w SMK, podając:
1) datę decyzji;
2) imię (imiona) i nazwisko osoby, której decyzja dotyczy;
3) przedmiot decyzji;
4) rodzaj rozstrzygnięcia;
5) organ wydający decyzję.
6. Od decyzji o unieważnieniu egzaminu przysługuje odwołanie do ministra
właściwego do spraw zdrowia.
7. Za powtórzony PESF albo jego część nie pobiera się opłaty
egzaminacyjnej.

Art. 107zc. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze
rozporządzenia:
1) wykaz dziedzin farmacji, w których jest możliwe odbywanie szkolenia
specjalizacyjnego, uwzględniając potrzebę zabezpieczenia dostępu do
świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie;
2) wykaz kodów specjalizacji w określonych dziedzinach, uwzględniając
konieczność zapewnienia pełnej informacji niezbędnej do prowadzenia
specjalizacji;
3) wysokość wynagrodzenia za wykonanie czynności kontrolnych, o których
mowa w art. 107c ust. 10 pkt 1, uwzględniając nakład pracy związany
z przeprowadzaniem czynności kontrolnych;
4) wykaz specjalności, w których farmaceuta posiadający odpowiednią
specjalizację I stopnia, uzyskaną na podstawie dotychczasowych przepisów,
może uzyskać tytuł specjalisty w określonej dziedzinie, po odbyciu szkolenia
specjalizacyjnego, zgodnie z programem, o którym mowa w art. 107e ust. 3,
uwzględniając potrzebę zapewnienia dostępu do usług farmaceutycznych;
5) zakres danych zawartych w EKS,
6) zakres informacji, o których mowa w art. 107i ust. 3, wprowadzanych do
SMK przez kierownika specjalizacji
– uwzględniając konieczność zapewnienia pełnej informacji niezbędnej do
prowadzenia specjalizacji;
7) wzór oświadczenia, o którym mowa w art. 107t ust. 4, uwzględniając
konieczność zachowania bezstronności pracy PKE;
8) szczegółowy tryb działania PKE, wysokość wynagrodzenia
przewodniczącego i członków PKE,
9) szczegółowy sposób i tryb składania PESF oraz ustalania jego wyników,
uwzględniając konieczność prawidłowego i efektywnego przeprowadzenia
PESF oraz zapewnienia równego traktowania osób składających PESF
– uwzględniając konieczność prawidłowego i efektywnego przeprowadzenia
PESF, a także nakład pracy przewodniczącego i członków PKE;
10) wzór dyplomu specjalisty,
11) tryb wydawania przez dyrektora CEM duplikatu lub odpisu dyplomu PESF
oraz sposób uiszczania opłaty za wydanie duplikatu lub odpisu dyplomu
PESF,
12) tryb dokonywania przez dyrektora CEM korekty dyplomu PESF oraz sposób
uiszczania opłaty za dokonanie korekty dyplomu, uwzględniając konieczność
prawidłowego i sprawnego wydania dokumentu potwierdzającego złożenie
PESF
– uwzględniając konieczność prawidłowego wydania dokumentu potwierdzającego
uzyskanie tytułu specjalisty;
13) wysokość opłaty za PESF, uwzględniając koszty przeprowadzenia PESF oraz
wydania dyplomu potwierdzającego uzyskanie tytułu specjalisty.

Art. 107zd. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia uznaje uzyskany za
granicą tytuł specjalisty w dziedzinie farmacji za równoważny z tytułem specjalisty
w Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli zostały spełnione następujące warunki:
1) czas specjalizacji odbytej za granicą nie odbiega od czasu określonego
w programie specjalizacji w danej dziedzinie farmacji realizowanego
w Rzeczypospolitej Polskiej;
2) program specjalizacji w zakresie wymaganej wiedzy teoretycznej oraz
umiejętności praktycznych odpowiada w istotnych elementach programowi
specjalizacji w danej dziedzinie farmacji w Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Osoba, która uzyskała za granicą tytuł specjalisty, o którym mowa w ust. 1,
występuje do ministra właściwego do spraw zdrowia z wnioskiem, do którego
dołącza, wraz z tłumaczeniem na język polski, następujące dokumenty:
1) oryginał dokumentu nadania tytułu specjalisty;
2) dokument zawierający dane o miejscu odbycia specjalizacji i jej okresie oraz
zrealizowanym programie;
3) informacje o sposobie i trybie złożenia egzaminu końcowego lub innej formie
potwierdzającej nabytą wiedzę i umiejętności praktyczne;
4) zaświadczenia o miejscu, okresie i rodzaju czynności zawodowych
wykonywanych po uzyskaniu tytułu specjalisty.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia uznaje albo odmawia uznania tytułu
specjalisty w dziedzinie farmacji, w drodze decyzji, na podstawie opinii
sporządzonej przez dyrektora CMKP.
4. Opinia, o której mowa w ust. 3, jest sporządzona na podstawie oceny
merytorycznej wniosku, dokonanej przez zespół ekspertów, o którym mowa
w art. 107e ust. 3. W wyniku dokonania oceny, zespół ekspertów może
wnioskować o podjęcie jednej z następujących decyzji:
1) uznanie tytułu specjalisty uzyskanego za granicą bez żadnych dodatkowych
warunków;
2) uznanie tytułu specjalisty uzyskanego za granicą po odbyciu stażu
adaptacyjnego w jednostce szkolącej, którego zakres i program określi
w indywidualnych przypadkach zespół ekspertów;
3) uznanie tytułu specjalisty uzyskanego za granicą po złożeniu PESF;
4) odmowę uznania tytułu specjalisty uzyskanego za granicą.
5. Obsługę organizacyjną i finansowanie prac zespołu ekspertów, o którym
mowa w art. 107e ust. 3, zapewnia CMKP.
6. Staż adaptacyjny, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, jest odbywany
w jednostce szkolącej, na podstawie umowy o odbycie stażu adaptacyjnego
zawartej z tą jednostką na warunkach określonych w umowie.
7. Minister właściwy do spraw zdrowia uznaje albo odmawia uznania tytułu
specjalisty uzyskanego przez farmaceutę w państwach członkowskich Unii
Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub
w Konfederacji Szwajcarskiej za równoważny z tytułem specjalisty na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z zasadami określonymi w przepisach
dotyczących zasad uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w innym niż
Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie
członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub w Konfederacji Szwajcarskiej,
w drodze decyzji.
8. W SMK zamieszcza się dane dotyczące decyzji, o których mowa w ust. 3
i 7:
1) numer decyzji;
2) datę wydania decyzji;
3) imię (imiona) i nazwisko osoby, której decyzja dotyczy;
4) obywatelstwo (obywatelstwa);
5) państwo, w którym nadano tytuł specjalisty;
6) przedmiot decyzji;
7) rodzaj rozstrzygnięcia;
8) organ wydający decyzję.

Art. 107ze. 1. W przypadku wprowadzenia nowej dziedziny farmacji,
farmaceuta legitymujący się dorobkiem naukowym i zawodowym w tej dziedzinie,
może wystąpić z wnioskiem do ministra właściwego do spraw zdrowia o uznanie
dotychczasowego dorobku naukowego i zawodowego farmaceuty za równoważny
ze zrealizowaniem programu właściwej specjalizacji.
2. Po wpłynięciu wniosku, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do
spraw zdrowia występuje do dyrektora CMKP o wydanie opinii w sprawie oceny
dorobku naukowego i zawodowego wnioskodawcy. Opinię sporządza zespół,
o którym mowa w art. 107e ust. 3.
3. Na podstawie opinii, o której mowa w ust. 2, minister właściwy do spraw
zdrowia wydaje decyzję o uznaniu dotychczasowego dorobku naukowego
i zawodowego farmaceuty za równoważny ze zrealizowaniem programu właściwej
specjalizacji. Informację o wydanej decyzji, w tym jej przedmiot, numer i datę
wydania zamieszcza się w SMK.
4. Postępowanie, o którym mowa w ust. 1–3, może być wszczęte w terminie
3 lat od dnia wprowadzenia nowej dziedziny farmacji.
5. Osoba, która uzyskała decyzję, o której mowa w ust. 3, może:
1) wchodzić w skład zespołu ekspertów, o którym mowa w art. 107a ust. 9;
2) pełnić funkcję kierownika specjalizacji w danej dziedzinie;
3) wchodzić w skład zespołu kontrolnego, o którym mowa w art. 107c ust. 1;
4) wchodzić w skład zespołu ekspertów, o którym mowa w art. 107e ust. 3;
5) przystąpić do PESF.

Art. 107zf. 1. Farmaceuta zatrudniony w aptece lub hurtowni jest obowiązany
do podnoszenia kwalifikacji zawodowych przez uczestnictwo w ciągłym szkoleniu,
w celu aktualizacji posiadanego zasobu wiedzy oraz stałego dokształcania się
w zakresie nowych osiągnięć nauk farmaceutycznych.
2. Ciągłe szkolenia mogą być prowadzone w jednostkach szkolących, które
posiadają akredytację.
3. Opłaty za ciągłe szkolenia ponosi farmaceuta. Opłaty za ciągłe szkolenia
prowadzone przez jednostki szkolące nie mogą przekroczyć 1% przeciętnego
miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłaty nagród
z zysku za ubiegły rok, ogłaszanego, w drodze obwieszczenia, przez Prezesa
Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej
Polskiej „Monitor Polski” za jedną godzinę szkolenia.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) ramowy program ciągłych szkoleń,
2) zakres oraz formy zdobywania wiedzy teoretycznej w ramach ciągłego
szkolenia,
3) sposób odbywania ciągłego szkolenia, w tym tryb dokumentowania jego
przebiegu,
4) standardy ciągłego szkolenia,
5) wysokość opłat za ciągłe szkolenie
– mając na celu zapewnienie właściwej jakości ciągłego szkolenia oraz rzetelnego
sposobu ich dokumentowania.

Art. 107zg. Dane zamieszczane w SMK mogą zostać udostępnione:
1) farmaceucie w zakresie monitorowania przebiegu szkolenia
specjalizacyjnego;
2) uczelniom – w zakresie wykonywanych przez nie zadań określonych
w ustawie oraz monitoringu karier zawodowych absolwentów, o którym
mowa w ustawie z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym
i nauce;
3) konsultantom w ochronie zdrowia w zakresie wykonywanych zadań
określonych w ustawie oraz w zakresie zadań, o których mowa w ustawie
z dnia 6 listopada 2008 r. o konsultantach w ochronie zdrowia (Dz. U. z 2019
r. poz. 886);
4) CEM w zakresie wykonywanych zadań określonych w ustawie,
w szczególności organizowania i przeprowadzania PESF;
5) CMKP w zakresie wykonywanych zadań określonych w ustawie,
w szczególności udzielania akredytacji podmiotom zamierzającym prowadzić
szkolenie specjalizacyjne, koordynacji organizacji staży kierunkowych i kursów specjalizacyjnych, kontroli i monitorowania realizacji szkolenia
specjalizacyjnego;
6) wojewodom w zakresie wykonywanych zadań określonych w ustawie,
w szczególności przebiegu szkolenia specjalizacyjnego farmaceutów;
7) jednostkom szkolącym, w zakresie wykonywanych zadań określonych
w ustawie;
8) NIA i Okręgowym Izbom Aptekarskim w zakresie wykonywanych zadań
określonych w ustawie oraz w ustawie z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach
aptekarskich.

Prawo farmaceutyczne art. 107

DODAJ